Εργασία στο μάθημα της Τεχνολογίας

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Επ/νυμο: Κακάτσου

Όνομα : Βασιλίνα

Τάξη : Α1

Σχολείο : 2ο Γυμνάσιο Τρικάλων

Υπ.καθ/τρια : Τσιούλη Ελένη

Τρίκαλα 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕNA

Πρόλογος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 . Ανάλυση της γενικής τεχνολογικής

Ενότητας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Περιγραφή του αυτοκινήτου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 . Τεχνικά σχέδια

ΚΑΦΑΛΑΙΟ 4. Διαδικασία που ακολουθήθηκε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Ιστορική εξέλιξη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. Επιστημονικά στοιχεία και θεωρίες

αρχή λειτουργίας του αυτοκινήτου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 . Χρησιμότητα του αυτοκινήτου για τον

άνθρωπο και την κοινωνία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 . Βιβλιογραφία –πηγές πληροφόρησης

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Φέτος ,στην A Γυμνασίου, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε για πρώτη φορά σε επαφή με το μάθημα της Τεχνολογίας. Μάθαμε λοιπόν ότι Τεχνολογία σημαίνει εξέλιξη. Είναι δηλαδή ένας συνδυασμός ανθρώπινης γνώσης, εργασίας, φαντασίας, με πρώτες ύλες (υλικά) και με εργαλεία, μηχανήματα που χρησιμοποιούνται για την επίλυση προβλημάτων ( τεχνολογικό προϊόν ).

Στα πλαίσια αυτού του μαθήματος και αφού γνωρίσαμε τις τρεις τεχνολογικές ενότητες- Εργαλεία-Μηχανές, Επικοινωνία-Μεταφορές, Ενέργεια-Ισχύς- καλούμαστε να ετοιμάσουμε μια ατομική εργασία, την οποία ο κάθε μαθητής θα επιλέξει, θα αναλάβει και θα ολοκληρώσει μόνος του, αναπτύσσοντας τόσο τις νοητικές όσο και τις πρακτικές του ικανότητες.

Έτσι κι εγώ επέλεξα το αυτοκίνητο, το οποίο εντάσσεται στην τεχνολογική ενότητα Επικοινωνία-Μεταφορές.

10 ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ανάλυση της γενικής τεχνολογικής ενότητας Επικοινωνία-Μεταφορές

Η ενότητα, Επικοινωνία-Μεταφορές, ασχολείται με τηνπρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου, ως κοινωνικού όντος, ναεπικοινωνεί, να μεταφέρει δηλαδή και να ανταλλάσσει ιδέεςκαι μηνύματα με άλλους ανθρώπους.

Παρά το γεγονός πως το βασικό όργανο της ανθρώπινηςεπικοινωνίας είναι ο λόγος, η γλώσσα– προφορική και γραπτή-η επιθυμία επικοινωνίας μεταξύ ατόμων ή ομάδων πουβρίσκονται σε απόσταση οδήγησαν τις ανθρώπινες κοινωνίεςνα επινοήσουν διάφορους τρόπους και μέσα για να τηνεπιτύχουν . ποιος άραγε δε γνωρίζει τα σήματα με φωτιά ήκαπνό, τα ταχυδρομικά περιστέρια ή τα σήματα με ηχητικάόργανα όπως τύμπανο, κέρας κ.α.

Όμως με το πέρασμα του χρόνου και τη συμβολή τηςεπιστήμης τα μέσα επικοινωνίας εξελίχθηκαν. Έτσιοργανώθηκαν ταχυδρομεία, εφευρέθηκε ο τηλέγραφος, τοτηλέφωνο, το FAX, ενώ στη σύγχρονη εποχή επιστημονικέςανακαλύψεις και ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις ( δορυφόροικαι διαδίκτυο ) έχουν ουσιαστικά εκμηδενίσει τις αποστάσειςκαι έχουν κάνει δυνατή την ανθρώπινη επικοινωνία και με ήχοκαι με εικόνα.

Ωστόσο ο άνθρωπος το ίδιο νωρίς αντιμετώπισε και την

τη βοήθεια οποιουδήποτε μέσου, πράγμα εξάλλου που αποτελεί το δεύτερο θέμα αυτής της ενότητας.

Αρχικά τα πρώτα μεταφορικά μέσα που επινοήθηκαν ήταν απλά έλκηθρα ή σχεδίες για τη μεταφορά μεγάλων αντικειμένων ή θηραμάτων. Αργότερα όμως, με την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους, εμφανίζονται τα εξημερωμένα ζώα, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στις χερσαίες μεταφορές. Στον ίδιο τομέα το τρένο με το σιδηρόδρομο και το αυτοκίνητο θα αλλάξουν τη μορφή του κόσμου, καθώς η αύξηση της ταχύτητας και η δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων φορτίων διευκόλυναν τις μαζικές μετακινήσεις ανθρώπων και υλικών.

Ο άνθρωπος όμως επιδόθηκε και στις θαλάσσιες μεταφορές με την κατασκευή διαφόρων τύπων πλοίων, αλλά και στις εναέριες. Το ελικόπτερο και το αεροπλάνο θα δαμάσουν τους αιθέρες και θα διευκολυνθεί η επικοινωνία μεταξύ χωρών.

Έτσι σήμερα, διανύοντας κιόλας τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, ο άνθρωπος πέτυχε να επικοινωνήσει και να μεταφερθεί σε κάθε σημείο της υφηλίου, αναπτύσσοντας ποικίλες δραστηριότητες, εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις και κάνοντας τους ανθρώπους να νιώθουν πολίτες όλου του κόσμου.

2o ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Περιγραφή του αυτοκινήτου

Λέγοντας αυτοκίνητο εννοούμε κάθε τροχοφόρο όχημα με ενσωματωμένο κινητήρα, όχημα δηλαδή που κινείται με δική του μηχανή, χωρίς να χρειάζεται εξωτερική ενέργεια.

Σύμφωνα με τους συνηθέστερους ορισμούς τα αυτοκίνητα σχεδιάζονται έτσι ώστε να κινούνται (ως επί το πλείστον) στους αυτοκινητόδρομους, να έχουν συνήθως τέσσερις τροχούς και να είναι ικανά για τη μεταφορά ανθρώπων και αντικειμένων. Έτσι, ανάλογα με τη χρήση για την οποία προορίζονται, υπάρχουν αυτοκίνητα επιβατικά, φορτηγά, λεωφορεία, ανατρεπόμενα, αγωνιστικά και αυτοκίνητα έλξης. Ενώ με βάσει τον αριθμό των θέσεών τους διακρίνονται σε διθέσια, τριθέσια, τετραθέσια κ.α. Τέλος, τα αυτοκίνητα ταξινομούνται και ανάλογα με την ιπποδύναμη του κινητήρα και τον κυβισμό τους π.χ. αυτοκίνητα 11 HP και 1200cc, ενώ και η <<μάρκα>> του εργοστασίου που το κατασκεύασε και ο αριθμός σειράς του μοντέλου αποτελούν στοιχεία ταξινόμησης

Βέβαια, κάθε αυτοκίνητο είναι ένα πολυσύνθετο συγκρότημα μηχανών, συσκευών και διάφορων συστημάτων και εξαρτημάτων με τα οποία πετυχαίνεται η παραγωγή κινητήριου έργου. Τα κυριότερα μέρη του είναι τα εξής:

Α)ο κινητήρας: είναι το σπουδαιότερο μέρος του αυτοκινήτου, είναι ένα σύστημα μηχανημάτων που έχει την ικανότητα να μετατρέπει κάθε μορφή ενέργειας που του προσφέρεται σε κινητική ενέργεια. Είναι, δηλαδή, μηχάνημα που βάζει σε κίνηση ένα άλλο μηχανικό συγκρότημα. Οι κινητήρες, ανάλογα με το είδος της ενέργειας που μετατρέπουν σε κινητική, διακρίνονται σε:1)ηλεκτροκινητήρες, που έχουν τη μεγαλύτερη απόδοση ενέργειας και είναι οι πιο εκσυγχρονισμένοι. 2)κινητήρες εσωτερικής καύσης, που χρησιμοποιούν ως κινητήρια δύναμη τη θερμότητα που παράγεται από την καύση του καύσιμου μείγματος (βενζίνη, πετρέλαιο) μέσα στους ίδιους τους κινητήρες. Είναι οι περισσότερο διαδεδομένοι.

Β)το αμάξωμα: είναι το μέρος του αυτοκινήτου που δέχεται τους επιβάτες και το φορτίο. Υπάρχουν διάφοροι τύποι αμαξωμάτων (μπερλίνα, κουπέ κλπ.) και συνήθως κατασκευάζονται από φύλλα σιδήρου. Ο τύπος και η κατασκευή του αμαξώματος καθορίζεται από τις σύγχρονες απαιτήσεις (οικονομίας, παραγωγής κλπ.). Το αμάξωμα συμπληρώνεται πάντα με πολυάριθμα προσαρτήματα (καθίσματα, καπό, πόρτες, τα φτερά, τις κολόνες που στηρίζουν τη σκεπή, το πορτ-μπαγκάζ, προφυλακτήρες, αξεσουάρ κ.λ.π) .

Γ)το σύστημα ανάρτησης: είναι το σύνολο των στοιχείων που εξασφαλίζουν τη σύνδεση των τροχών με το πλαίσιο. Ο τρόπος σύνδεσης πρέπει να εξασφαλίζει την απορρόφηση των κραδασμών και την ομαλή λειτουργία του αυτοκινήτου κατά την εκκίνηση και κίνησή του. Ο τέτοιος τρόπος σύνδεσης εξασφαλίζεται από μία σειρά ελαστικά στοιχεία, ελατήρια , σούστες και ράβδους στρέψης. Τα σύγχρονα συστήματα συμπληρώνονται με μία σειρά αμορτισέρ .

Δ)το σύστημα διεύθυνσης: είναι ένα μοχλικό σύστημα συνδεδεμένο, χάρη σε ένα σύμπλεγμα γραναζιών, με το τιμόνι. Έχει ως σκοπό τη μεταφορά των κινήσεων του τιμονιού στους κατευθυντήριους τροχούς, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να ελέγξουμε τη διεύθυνση της κινήσεως του αυτοκινήτου.

Ε)το σύστημα των φρένων: χρησιμεύει για να μειώνει την ταχύτητα του οχήματος, ακόμα και να το σταματά τελείως όταν χρειάζεται. Κάθε αυτοκίνητο έχει δύο φρένα ανεξάρτητα μεταξύ τους· στο ένα ο χειρισμός από τον οδηγό γίνεται με το χέρι (χειρόφρενο) και στο άλλο με το πεντάλ ποδιού (ποδόφρενο). Το χειρόφρενο χρησιμοποιείται κυρίως στη στάθμευση του οχήματος και ως βοηθητικό σε περίπτωση ανάγκης. Το ποδόφρενο λειτουργεί στους τροχούς μέσω συστήματος σιαγόνων ή ταινιών. Μέσω ειδικού μηχανισμού οι σιαγόνες ανοίγουν, έρχονται σε επαφή με τους ίδιους τους τροχούς με τη βοήθεια τυμπάνων και η αναπτυσσόμενη δύναμη τριβής έχει ως αποτέλεσμα το φρενάρισμα του αυτοκινήτου.

ΣΤ)το σασί ή πλαίσιο: Αποτελεί το σκελετό του αυτοκινήτου. Είναι μια άκαμπτη κατασκευή από ένα σύνολο χαλύβδινων δοκών που δέχεται όλες τις καταπονήσεις του οχήματος. Η διαμόρφωση του πλαισίου είναι τέτοια, ώστε πάνω του να συναρμολογούνται κατάλληλα τα όργανα του αυτοκινήτου, ο κινητήρας, και το σύστημα ανάρτησης. Γι` αυτόν το λόγο και έχει ειδικές υποδοχές, πέλματα, δευτερεύουσες δοκούς. Ειδική κατασκευή πλαισίου υπάρχει στα αυτοκίνητα αγώνων.

3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ

Σχέδιο 1. Εσωτερικό κινητήρα..

Σχέδιο 2. Αναρτήσεις

Σχέδιο 3. Γενική διάταξη συστήματος διεύθυνση

με κρεμαγιέρα και υδραυλική υποβοήθηση.

Σχέδιο 4. Γενική διάταξη υδραυλικού συστήματος πέδησης.

Ονοματολογία

1 Δοχείο υγρών φρένων 5 Ταμπούρα οπίσθιων τροχών

2 Σεβρόφρενο 6 Διακλαδωτήρας

3 Δισκόφρενα 7 Βαλβίδα κατανομής πίεσης

4 Μοχλός χειρόφρενου υγρών φρένων

4ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Διαδικασία που ακολουθήθηκε

Για να ολοκληρωθεί η συγκεκριμένη εργασία χρειάστηκε ναακολουθηθεί η παρακάτω διαδικασία.

Αρχικά έγινε ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ 3ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΝΟΤΗΤΩΝ

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΜΗΧΑΝΕΣ ΙΣΧΥΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

Αυτό με διευκόλυνε στην ΕΠΙΛΟΓΗ

ΘΕΜΑΤΟΣ

και επέλεξα τελικά το

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Στη συνέχεια έκανα ΠΡΟΓΡΑ/ΜΟ

έναν ΕΡΓΑΣΙΩΝ

ΒΙΒΛΙΟΓΡ/ΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΦΩΤΟΓΡ/ΩΝ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟΥ

Μετά από όλα αυτά ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΚΑΙ

προχώρησα τελικά στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Όπως είναι φανερό όλη αυτή η διαδικασία απαίτησε αρκετόπρογραμματισμό, επιμονή αφαιρετική και συνδιαστική ικανότηταγια τουλάχιστον 3 εβδομάδες.

5ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ιστορική εξέλιξη

Η πορεία της ανάπτυξης της τεχνικής επιστήμης για την αντιμετώπιση των αναγκών που παρουσιάστηκαν στην κοινωνία φαίνεται καθαρά, όπως είναι φυσικό, και μέσα από τη μορφή της κατασκευής και τον τρόπο λειτουργίας του αυτοκινήτου. Έτσι παρουσιάστηκε το πρόβλημα της δημιουργίας ενός αυτοκινούμενου οχήματος που θα αντικαθιστούσε τις άμαξες και θα εξυπηρετούσε τις νεότερες ανάγκες. Οι προβληματισμοί αυτοί των μηχανικών αρχίζουν να γίνονται πράξη από το 1450 που κατασκευάζεται ένα όχημα που κινείται με τη βοήθεια του ανέμου, ενώ το 1482 ο Λεονάρντο ντα Βίντσι συλλαμβάνει την ιδέα μιας αυτοκινούμενης άμαξας με ελατήρια, με αρνητικά όμως αποτελέσματα.

Το 1769 ο Γάλλος μηχανικός Κινιό (1725 - 1804) έκανε την πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την κατασκευή αυτοκινήτου, κατασκευάζοντας ένα τρίτροχο ατμοκίνητο όχημα. Το όχημα αυτό ανέπτυσσε ταχύτητα 95 χλμ./ώρα και ήταν ατμοκίνητο, αλλά παρουσίαζε δυσεπίλυτα προβλήματα τροφοδοσίας και οδήγησης. Η εξέλιξη και τελειοποίηση της ατμομηχανής έδωσε τη δυνατότητα στους Άγγλους να πετύχουν λίγο αργότερα ορισμένα σημαντικά πράγματα. Παρόμοια ανάπτυξη βλέπουμε στη Γαλλία (1840) με τον Σαρλ Ντιέτζ, στην Ιταλία (1830) με το Λουίτζι Παγκάνι.

Ο προβληματισμός των μελετητών της προηγούμενης περιόδου πάνω στην εξέλιξη των οχημάτων ήταν στο πώς θα αντικατασταθεί η "μυϊκή" από την "τεχνική" κινητήρια δύναμή τους. Τώρα μπαίνει αναγκαστικά το πρόβλημα της αντικατάστασης της ατμομηχανής από μια άλλη κινητήρια

δύναμη για το όχημα που θα συγκέντρωνε περισσότερα πλεονεκτήματα από την ατμομηχανή.Έτσι ο Ιταλός Λουίτζι ντε Κριστόφορις το 1841 έθεσε σε λειτουργία κινητήρα που τροφοδοτούνταν με πετρέλαιο. Ενώ στα 1877, λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις και τα πειράματα των τεχνικών της εποχής, οι Γερμανοί Όττο και Λάνγκεν, εφαρμόζοντας την αρχή του τετράχρονου κύκλου, κατασκεύασαν μικρό κινητήρα έκρηξης. Ο κινητήρας αυτός, ελαφρός και μικρός, ήταν αναγκαίος για τα οχήματα. Στα 1885 και 1887 οι Γερμανοί μηχανικοί Ντέμλερ και Μπεντς κατασκεύασαν τα πρώτα οχήματα με κινητήρα εσωτερικής καύσης, ο πρώτος δίτροχο και ο δεύτερος τρίτροχο. Ο πολύστροφος κινητήρας του Ντέμλερ εγκαινίαζε μια καινούρια εποχή για την τεχνική. Το 1889 κυκλοφορεί ένα όχημα από τον Πεζό με βενζινοκινητήρα. Το 1894 εμφανίζεται το τρίκυκλο του Μπερνάρντι με καλομελετημένο σχέδιο για το σύστημα της διεύθυνσής του. Το 1893 στην Αμερική οι αδερφοί Ντάρια κυκλοφόρησαν το πρώτο αυτοκίνητο. Το 1894 σε αγώνες ταχύτητας στο Παρίσι εμφανίζονται εκατόν δύο αυτοκίνητα. Νικητής αναδεικνύεται ο Ντε Ντιόν. Με την εμφάνιση της γεννήτριας συνεχούς ρεύματος (δυναμό1895 αρχίζουν να εξαφανίζονται αρκετές τεχνικές ατέλειες του

αυτοκινήτου.

1900-1914. Το 1900 τα κύρια χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων, θύμιζαν ακόμα τις άμαξες, από τις οποίες εξελίχτηκαν. Οι επιβάτες ήταν συνήθως απροστάτευτοι

από τις καιρικές συνθήκες και η οδήγηση τη νύχτα ήταν εφιαλτική κάτω από το φως των λαμπών του πετρελαίου. Το 1908 παρουσιάστηκε ένα διάσημο αυτοκίνητο, ήταν το Fοrd "Τ" που κατασκευάστηκε με το σκοπό την παραγωγή ενός πραγματικά"αξιόπιστου"αυτοκινήτου,στη χαμηλότερη

δυνατή τιμή.

1918-1939. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ανάγκασε τους περισσότερους κατασκευαστές να στραφούν στην παραγωγή φορτηγών και επιβατικών αυτοκινήτων. Έτσι, στο τέλος του πολέμου, οι πολυκύλινδροι αυτοί πολύστροφοι κινητήρες από ελαφριά μέταλλα παρήγαγαν πολύ μεγάλες δυνάμεις και οι σχεδιαστές τους δεν άργησαν να χρησιμοποιήσουν την πείρα που κέρδισαν, έτσι, πάνω στο αυτοκίνητο. Εμφανίστηκαν λοιπόν κινητήρες με εκκεντροφόρους επικεφαλής και μεγάλη απόδοση δύναμης ανά λίτρο.

1946-1977. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που υπήρξε πολύ πιο μηχανοποιημένος, η εξέλιξη των αυτοκινήτων ήταν ραγδαία. Όλες οι τεχνικές εξελίξεις που δοκιμάστηκαν στα αεροπλάνα, μεταφέρθηκαν μετά από πειράματα και δοκιμές στα αυτοκίνητα αγώνων. Στην Ευρώπη, εμφανίστηκαν τα δισκόφρενα, οι χαμηλές αναρτήσεις και οι καρότσες με έντονα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια ξεχώρισαν σε παγκόσμια κλίμακα δυο τάσεις στην όλη κατασκευή του αυτοκινήτου.Η "Ευρωπαϊκή Σχολή", με αυτοκίνητα μικρά με μεγάλη εκμετάλλευση του χώρου των επιβατών, μικρούς κινητήρες υψηλής απόδοσης και μικρής κατανάλωσης, διπλά κυκλώματα φρένων με δίσκους τουλάχιστο εμπρός, ανάρτηση λίγο σκληρή, σχεδιασμένα για δρόμους με στροφές και με θαυμάσιο κράτημα.Οι κατασκευαστές είχαν υπόψη, ότι τα αυτοκίνητά τους θα κυκλοφορούσαν αρκετά χρόνια γιατί οι Ευρωπαίοι δεν αλλάζουν συχνά αυτοκίνητα και έτσι, προσάρμοσαν τις κατασκευές τους ανάλογα. Αντίθετη τελείως είναι η φιλοσοφία της "Αμερικανικής Σχολής" - που επηρέαζε έμμεσα και μερικούς Ευρωπαίους κατασκευαστές - παρ' όλο που υπήρχε το τεχνολογικό υπόβαθρο. Ωστόσο με την κρίση του πετρελαίου(1973) επικράτησε και στην Αμερική η Ευρωπαϊκή Σχολή.

Το αυτοκίνητο Model T της Ford.

Το αυτοκίνητο στις αρχές του 19ου αιώνα.

Το αυτοκίνητο στην Ελλάδα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το1896 από έναν ιδιαίτερα εύπορο Αθηναίο, τον Νικόλα Κοντογιαννάκη. Εκείνο το αυτοκίνητο ήταν ένα Peugeot με μονοκύλινδρο κινητήρα που γνώρισε αρχικά το δέος και το σεβασμό των Αθηναίων, όμως οι ελλιπέστατες τεχνικές γνώσεις του ιδιοκτήτη τον ανάγκασαν να το παρατήσει, τρεις εβδομάδες αργότερα, αφού ο κινητήρας του έκανε συνεχώς διακοπές από άγνωστη αιτία και κανείς δεν μπορούσε να το επισκευάσει, προκαλώντας τον χλευασμό πια των συμπολιτών του.

Σε γενικές γραμμές το αυτοκίνητο διαδόθηκε με πολύ αργούς ρυθμούς στην Ελλάδα μέχρι τη δεκαετία του 1950, αν και την περίοδο αυτήν ήταν πολλοί οι αστοί που είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν και να συντηρήσουν μια άμαξα, εξάλλου ένα αυτοκίνητο μαζί με τον σοφέρ δεν κόστιζε περισσότερο από μία άμαξα, τα άλογα και τον αμαξηλάτη. Βασική αιτία αυτού του ρυθμού ήταν η έλλειψη δικτύου χερσαίας συγκοινωνίας και οι αντιδράσεις των θιγόμενων επαγγελματικών ομάδων. Βέβαια αν και μεταπολεμικά συστήθηκαν βιομηχανίες παραγωγής ελληνικών αυτοκινήτων σήμερα είναι πλέον ανύπαρκτη.

6ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Επιστημονικά στοιχεία και θεωρίες– Αρχή λειτουργίας

του αυτοκινήτου

Ροπή

Ροπή είναι το μέγεθος που περιγράφει τη σχέση μεταξύ μίας δύναμης και της απόστασης εφαρμογής ως προς ένα κάθετο άξονα περιστροφής.

ΤΡΙΒΗ

Αντίσταση, η οποία εμφανίζεται κατά την σχετική κίνηση δύο σωμάτων που βρίσκονται σε επαφή. Εξαιτίας αυτού του φαινομένου, η ενέργεια ενός μηχανικού συστήματος μετατρέπεται ολικά ή μερικά σε θερμική ενέργεια.

Αρχή λειτουργίας αυτοκινήτων με βενζίνης, πετρελαίου και υγραερίου είναι ο κινητήρας εσωτερικής καύσεως.

Το Ηλεκτρικό Αυτοκίνητο χρησιμοποιεί την ηλεκτρική ενέργεια που αποθηκεύεται σε επαναφορτιζόμενες συστοιχίες συσσωρευτών. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα χρησιμοποιούν ηλεκτρικούς κινητήρες αντί των μηχανών εσωτερικής καύσης .Τα υβριδικά αυτοκίνητα αντί να βασίζονται αποκλειστικά σε ένα κινητήρα εσωτερικής καύσης, αποθηκεύουν παράλληλα ενέργεια σε επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. Ο εγκέφαλος του υβριδικού αυτοκίνητου καταλαβαίνει πρέπει να χρησιμοποιήσει τον ηλεκτροκινητήρα ή τον βενζινοκινητήρα ανάλογα με τη χρήση.

7ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Χρησιμότητα του αυτοκινήτου για τον άνθρωπο και την κοινωνία

Σήμερα, στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα το αυτοκίνητο αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς μας και θα ήταν πολύ δύσκολο να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς τις διευκολύνσεις που μας παρέχει και αυτό γιατί συνέβαλε καθοριστικά στον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Πρώτα-πρώτα το αυτοκίνητο αποτελεί μέσο μεταφοράς, εργασίας και αναψυχής. Δίνει με άλλα λόγια στον άνθρωπο την ανεξαρτησία και την ελευθερία να μεταφερθεί σε οποιοδήποτε σημείο, μειώνοντας κατά πολύ τις χιλιομετρικές αποστάσεις και το χρόνο.

Όμως το αυτοκίνητο διευκόλυνε πάρα πολύ και την εργασία του ανθρώπου, αφού με αυτό ο άνθρωπος πετυχαίνει να μεταφέρει μεγάλα φορτία χωρίς την καταβολή της απαιτούμενης μυϊκής δύναμης. Κάτι τέτοιο έφερε με τη σειρά του μεγάλο οικονομικό όφελος, αλλά και περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Σε αυτόν τον ελεύθερο χρόνο το αυτοκίνητο έχει και πάλι την τιμητική του, καθώς το κλειδί του «ξεκλειδώνει» το μαγικό κόσμο των ταξιδιών, των περιηγήσεων σε διάφορα σημεία, φέρνοντας κοντά ήθη, έθιμα και πολιτισμούς.

Ωστόσο οι «ευεργεσίες» του αυτοκινήτου δεν περιορίζονται μόνο στο ατομικό επίπεδο, αντίθετα βρίσκουν εφαρμογή και στο κοινωνικό. Έτσι από τη στιγμή της εφεύρεσής του βοήθησε να προχωρήσει η ανάπτυξη

όλων των τεχνολογιών, των επιστημών και όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Η ίδια η προσπάθεια εξέλιξης του δημιούργησε νέους κλάδους της επιστήμης και της τεχνολογίας οι οποίοι «εργάζονται», «ερευνούν» συνεχώς για την δημιουργία ενός πιο νέου, πιο «έξυπνου», πιο «καθαρού» και περισσότερο τεχνολογικά αναπτυγμένου αυτοκινήτου.

Εξάλλου η ίδια η αυτοκινητοβιομηχανία εξελίχθηκε σε κλάδο με τεράστια σημασία για τις οικονομίες των χωρών. Η παραγωγή αυτοκινήτου, η συντήρηση, η επισκευή, ακόμη και η απόσυρση τους δημιούργησε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας παγκοσμίως.

Τέλος οι κοινωνίες «ευημερούν» και λειτουργούν εύρυθμα χάρη στα πυροσβεστικά, ασθενοφόρα και στα περιπολικά που είναι οχήματα τα οποία εξυπηρετούν και πολλές φορές σώζουν τις ζωές των πολιτών.

Γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων.

Όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την αρνητική πλευρά του αυτοκινήτου. Έτσι το αυτοκίνητο ενοχοποιείται για το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που παρουσιάζεται στις σύγχρονες πόλεις. Οι σύγχρονοι αστοί μοιάζουν να «ασφυκτιούν» μέσα στις πόλεις τους, καθώς

αναζητούν μια θέση parking ή ένα ελεύθερο πεζοδρόμιο, για να βαδίσουν.

Παράλληλα, η κυκλοφορία του αυτοκινήτου επιβάρυνε το περιβάλλον, που παρουσιάζει αυξημένες τιμές διαφόρων ρύπων, επικίνδυνων τοξικών αερίων, που εισπνέουμε καθημερινά, αποκτώντας έτσι αρκετά προβλήματα υγείας, όπως αλλεργίες, αναπνευστικά

προβλήματα και κακοήθειες.

Εξάλλου, η κακή χρήση του αυτοκινήτου έκανε τον άνθρωπο να «ξεχάσει» να περπατά με αποτέλεσμα να

αντιμετωπίζει παχυσαρκία και έντονα καρδιοαγγειακά και μυοσκελετικά προβλήματα. Ενώ η ηχορύπανση, που προκαλεί, έφερε με τη σειρά της νεύρα, άγχος, μείωση του ύπνου και υπερκινητικά παιδιά που ψάχνουν την πολυτέλεια της αλάνας και της ηρεμίας.

Ωστόσο, το πιο οδυνηρό όλων, είναι ο «φόρος αίματος» που πληρώνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι στο βωμό της ασφάλτου, καθώς χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται ετησίως σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα,

ενώ άλλοι τόσοι τραυματίζονται και αρκετοί μένουν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή. Γεγονός που επιβαρύνει τα κρατικά ταμεία που ξοδεύουν τεράστια ποσά για υπηρεσίες περίθαλψης και αποκατάστασης του σώματος και του ψυχισμού αυτών των θυμάτων και των οικογενειών τους.

Μετά από όλα αυτά, ας ελπίσουμε πως στο μέλλον οι νεότερες γενιές, δηλαδή όλοι εμείς, θα συνειδητοποιήσουμε τον ουσιαστικό ρόλο του αυτοκινήτου και θα το μετατρέψουμε σε «ευλογία» των καιρών μας, αφήνοντας πίσω τις αρνητικές του πτυχές, που αποτέλεσαν την κατάρα των σύγχρονων κοινωνιών.

8ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Βιβλιογραφία –Πηγές Πληροφόρησης

1) ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ2) ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ – INTERNET3) ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 4ΤΡΟΧΟΙ4) ΑΙ ΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΙ- ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΑΚΟΣ

Α Υ Τ Ο Κ Ι Ν Η Τ Ο

ΤΡΙΚΑΛΑ 2011-2012