©2014ΕκδόσειςΩκεανός©2014ΕκδόσειςΩκεανός Σειρά:Θρίλερ...

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΑΓΙΔΑ



Σειρά: ΘρίλερΣυγγραφέας:Γεώργιος Φάκος

Σελιδοποίηση: Αλίκη ΤριανταφυλλίδουΕπιµέλεια: Ανθή Μπίσσα

Προσαρµογή εξωφύλλου: Έλενα Ματθαίου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, µερική ή περιληπτική, ή ηαπόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχοµένου του βιβλίου µε οποιονδήποτετρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούµενηγραπτή άδεια του εκδότη. Νόµος 2121/1993 και κανόνες του ∆ιεθνούς ∆ικαίου πουισχύουν στην Ελλάδα.

© 2014 Γεώργιος Φάκος & ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣΣόλωνος 136, 106 77, Αθήνα

Τηλ.: 210 3829339 Φαξ: 2103829659e-mail:[email protected]

www.oceanos-ekdoseis.grISBN 978-618-5104-01-6

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΑΚΟΣ

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΑΓΙΔΑ


Αφιερωμένο στη μνήμητου πατέρα μου


«Εάν κάποιος δεν κατανοεί τη μοίρα, δενέχει τρόπο να γίνει ανώτερος άνθρωπος. Εάνδεν κατανοεί τις τελετές, δεν έχει τρόπο νακατακτήσει τη θέση του. Εάν δεν καταλα-βαίνει τις λέξεις, δεν έχει τρόπο να καταλά-βει τους ανθρώπους».

— ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ


Έγκλημα, κατά τον Ποινικό Κώδικα, είναιπράξη άδικη και καταλογιστή στον δράστητης, η οποία τιμωρείται από τον νόμο.

Η θεωρία του εγκλήματος αναφέρει ότι οένοχος πληροί τρεις προϋποθέσεις: Είχε κί-νητρο, είχε τα μέσα και την ευκαιρία.

Σύμφωνα με τη θεωρία της εγκληματικότη-τας, το έγκλημα έχει δύο όψεις: Η μία αφο-ρά τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποί-ες διαπράττεται και η δεύτερη τα κοινωνικάκριτήρια της συμπεριφοράς του εγκλημα-τία, του οποίου η προσωπικότητα έχει τονδικό της τρόπο και περιεχόμενο…


ΜΕΡΟΣ 1Ο

«Πρόσφερε στον εχθρό σου ένα δόλωμα γιανα τον δελεάσεις. Προσποιήσου ότι βρίσκε-σαι σε αναταραχή και χτύπα τον».

— ΣΟΥΝ ΤΖΟΥ, Η τέχνη του πολέμου


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Οανεπαίσθητος θόρυβος από τη δόνηση του κινητούτηλεφώνου, του απέσπασε τη προσοχή. Μόλις είχε

ολοκληρώσει μία ακόμη ραδιοφωνική συνομιλία με πο-λιτικό παράγοντα της περιοχής. Μιας περιοχής που και-γόταν για έκτη συνεχόμενη ’μέρα. Το ρολόι, που κρε-μόταν ακριβώς απέναντί του, έδειχνε ένδεκα και πέντετο πρωί και η ηχολήπτριά του, η Κωνσταντίνα, είχε βά-λει να παίζει το διαφημιστικό πακέτο.

Έβγαλε τ’ ακουστικά από τα αυτιά του και τ’ ακού-μπησε προσεκτικά μπροστά του. Στο τηλέφωνο ήταν ηγραμματέας του ιδιοκτήτη της εφημερίδας στην οποίαεργαζόταν για να του πει πως εκείνος ήθελε να τον δειαμέσως μετά το τέλος της ραδιοφωνικής του εκπομπής.

«Σε θέλει αμέσως μόλις τελειώσεις», ακούστηκε ηφωνή της από την άλλη άκρη της γραμμής, ψυχρή κιαπόμακρη. Έκλεισε το τηλέφωνο πριν προλάβει να τηςαπαντήσει. Χαμογέλασε στη σκέψη πως ο τρόπος πουτου μίλησε σήμαινε ότι του είχε τηλεφωνήσει μέσα απότο γραφείο του ιδιοκτήτη με τον ίδιο να κάθεται δίπλα

~ 15 ~


της διαβάζοντας, ή όπως συνήθιζε, γράφοντας. Το συ-μπέρανε αυτό επειδή η γραμματέας –Βίκυ ήταν τ’ όνο-μά της– ήταν μια θερμή τριανταπεντάρα ανύπανδρη γυ-ναίκα που της άρεσε να επιδίδεται σε τολμηρά ερωτικάφλερταρίσματα μαζί του ακόμη και από το τηλέφωνο.Αρκεί, φυσικά, να μη τους άκουγε ή, πολύ περισσότερο,να μην τους έβλεπε κανείς άλλος.

Κάτι σοβαρό θα συμβαίνει, σκέφτηκε ο Άγγελος Αλε-ξίου, για να θέλει να με δει αμέσως μετά την εκπομπή.Δεν τον είχε συνηθίσει σε τέτοια συμπεριφορά ο ιδιο-κτήτης της εφημερίδας παρά μόνο σε πολύ εξαιρετικέςπεριπτώσεις και μόνο αν είχε προκύψει κάποιο πολύσοβαρό ζήτημα που έπρεπε επειγόντως να συζητήσουν.Συνήθως του τηλεφωνούσε ο ίδιος και του ζητούσε κά-ποια στιγμή της ημέρας να περάσει από το γραφείο του.

Οι διαφημίσεις έφταναν στο τέλος τους και ο Αλεξίουέκανε νόημα στη Κωνσταντίνα να συνεχίσει με τραγού-δι. Θα εξοικονομούσε έτσι περισσότερο χρόνο για νασκεφτεί πού είχε κάνει το λάθος για να τον καλεί επει-γόντως εκείνος, βάζοντας μάλιστα τη Βίκυ να του τηλε-φωνήσει. Δεν έβρισκε πουθενά ψεγάδι. Εγκατέλειψε τηνπροσπάθεια πεπεισμένος πως κάποιος θιγόμενος πολι-τικός ταγός θα είχε εκφράσει πάλι τα έντονα παράπονάτου για κάποιο από τα καυστικά του ρεπορτάζ.

Ένα αμυδρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του.Η διοίκηση δεχόταν συχνά παράπονα, κυρίως από ταστελέχη του κυβερνώντος κόμματος, που ένιωθαν να θί-

Γ ΕΩ Ρ Γ Ι Ο Σ ΦΑΚΟ Σ

~ 16 ~


γονται από τα όσα έγραφε στην πρώτη σε κυκλοφορίατοπική εφημερίδα. Κάτι που, όπως είχε διαπιστώσει,δημιουργούσε κάποια δυσαρέσκεια στο πρόσωπο τουεργοδότη του που φοβόταν πως όλα αυτά θα είχαν οι-κονομικές επιπτώσεις στην εφημερίδα του. Πώς όμωςο ίδιος θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά μπροστά στααποκαΐδια της φονικότερης πύρινης λαίλαπας πουέπληξε ποτέ, όχι μόνο την περιοχή του, αλλά ολόκληρητη χώρα; Με τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία νατην έχουν χαρακτηρίσει ως την τέταρτη μεγαλύτερη κα-ταστροφή στην Ευρώπη τα τελευταία εκατό χρόνια,αφήνοντας πίσω της δεκάδες νεκρούς, εκατοντάδες κα-μένα σπίτια και χιλιάδες στρέμματα δασικού και αγρο-τοκτηνοτροφικού πλούτου να έχουν γίνει στάχτη; Τηστιγμή, μάλιστα, που κάποιοι πολιτικοί παράγοντες εν-διαφέρονταν μόνο για την επανεκλογή τους στο νέο κοι-νοβούλιο, μέσα από τη διαδικασία των εθνικών εκλογώνπου θα διεξάγονταν σε μερικές εβδομάδες, έχοντας απο-σιωπήσει το γεγονός ότι η κυβέρνηση, παρά τις προειδο-ποιήσεις που είχε επανειλημμένως δεχτεί από πολλούςδιεθνείς μετεωρολογικούς σταθμούς για τον κίνδυνο ξε-σπάσματος μεγάλων πυρκαγιών, λόγω της ασυνήθιστηςζέστης που επικρατούσε το φετινό καλοκαίρι, άφησε τηνπεριοχή απροστάτευτη; Ωστόσο, οι πολιτικοί για να εξα-σφαλίσουν έστω και λίγες ψήφους παραπάνω, δεν δίστα-ζαν τώρα να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από ταφριχτά, παραμορφωμένα πτώματα.

ΘΑΝΑ Σ ΙΜΗ ΠΑ Γ Ι Δ Α

~ 17 ~


«Κανένας πολιτικός και καμμία μορφή πολιτικής,είτε είναι της Αριστεράς είτε της Δεξιάς, ή ακόμη καιτου Κέντρου, δεν πρόκειται να λύσει κανένα από ταπροβλήματά μας», είχε πει σε ομιλία του το 1981 ο Ιν-δός φιλόσοφος Τζίντου Κρισναμούρτι*. «Οι πολιτικοίδεν ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα, αλλάμόνο το πώς θα διατηρήσουν τις θέσεις τους».

«Το άκρον άωτον της διαστροφής ξέρεις ποιό είναιΆγγελε;», τον είχε ρωτήσει ένας αιρετός της ΤοπικήςΑυτοδιοίκησης σκύβοντας κοντά στο αυτί του την ώραπου ακολουθούσαν το φέρετρο ενός από τα αθώα θύ-ματα στο νεκροταφείο. Τον είχε κοιτάξει με απορία ση-κώνοντας αδιάφορα τους ώμους του.

«Να είσαι στο νεκροταφείο και να μη θρηνείς για τοννεκρό, αλλά για τους εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες,σταυρούς που πάνε χαμένοι». Μία σαφέστατη ανατρι-χιαστική, κυνική ομολογία. Σαν κι εκείνη που του είχεεκμυστηρευτεί πριν από χρόνια ένας βουλευτής. «ΕμείςΆγγελε έχουμε μια δόση ψυχασθένειας μέσα μας. Αλ-λιώς, δεν εξηγείται το γεγονός ότι μας βρίζουν και μέ-νουμε απαθείς».

Ο Άγγελος Αλεξίου είχε εξοργιστεί με όλην αυτή τηνκατάσταση. Γνώριζε πολύ καλά μέχρι πού μπορεί να


~ 18 ~


* Τζίντου Κρισναμούρτι [1895-1986]: Θεωρείται ένας από τους μεγα-λύτερους στοχαστές και πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών.Για περισσότερο από εξήντα χρόνια ταξίδευε σε όλον τον κόσμο δίνο-ντας διαλέξεις και προσωπικές συνεντεύξεις.

φτάσει ένας πολιτικός για να εξασφαλίσει έστω και μίαψήφο παραπάνω. Όμως τώρα όλα ήταν διαφορετικά. Ηυποκρισία τους είχε πλέον ξεπεράσει κατά πολύ τα όριατης ανοχής.

Ο ίδιος είχε βιώσει όλη αυτή τη φρίκη από την πρώτηστιγμή. Μαζί με άλλους συναδέλφους του βρέθηκαναμέσως στα σημεία όπου οι πρώτες φλόγες είχαν αρχί-σει να εμφανίζονται, ξεκινώντας το καταστροφικό τουςέργο, που συνεχιζόταν αμείωτο μέχρι σήμερα. Είχε πα-ρακολουθήσει από κοντά πώς οι φλόγες δυνάμωναν καιθέριευαν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, την απίστευ-τη ταχύτητα που ανέπτυσσαν με τη βοήθεια του…«στρατηγού ανέμου», όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώ-σει στις τηλεοπτικές κάμερες ένας υπουργός, πνίγονταςστον θανάσιμο κλοιό τους ό,τι έβρισκαν στον δρόμοτους. Ανθρώπους, ζώα, περιουσίες…

Ήταν παρών στο πρόχειρο κατάλυμα που στήθηκεγια να διεξαχθεί η έκτακτη σύσκεψη του Γενικού Γραμ-ματέα της Περιφέρειας με τους αξιωματικούς της Πυ-ροσβεστικής και της Αστυνομίας. Η απόλυτη ασυνεννοη-σία μεταξύ τους είχε αναγκάσει τον Περιφερειάρχη ναεγκαταλείψει τον χώρο βρίζοντας θεούς και δαίμονες.

Είχε δει με τα ίδια του τα μάτια τη βοήθεια που κα-τέφθανε από όλη τη χώρα να μοιράζεται επιλεκτικάστους πυρόπληκτους με μοναδικό κριτήριο ποιός είχεψηφίσει ποιόν.

Είχε βιώσει τον θρήνο και την οδύνη όλων εκείνων


~ 19 ~


που αβοήθητοι προσπαθούσαν, μέσα σε αυτήν την κα-ταστροφή, να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν από τουςκόπους μιας ολάκερης ζωής. Γιατί μόλις λίγα δευτερό-λεπτα χρειάζονταν οι τεράστιες φλόγες για να μετατρέ-ψουν τα πάντα σε «κρανίου τόπο».

Είχε δει τα κουφάρια εκείνων που μέσα στην αγωνίατους να σωθούν εγκλωβίστηκαν από τη φωτιά και κάη-καν ζωντανοί. Είχε μιλήσει με τους συγγενείς, τους φί-λους και τους συγχωριανούς τους, είχε παρευρεθεί στιςκηδείες των περισσοτέρων αδικοχαμένων ψυχών. Εικό-νες φρίκης!

Ανατρίχιασε στη σκέψη της απανθρακωμένης μάναςπου η φωτιά την τύλιξε στο θανάσιμο αγκάλιασμά τηςπαρέα με τα τρία της παιδιά. Το τέταρτο, το μεγαλύ-τερο, η φωτιά το πρόλαβε λίγα μέτρα πιο πέρα. Ένιωσεέναν κόμπο στον λαιμό του καθώς θυμήθηκε τον πατέραπου σε κατάσταση αμόκ αναζητούσε την οικογένειά τουκαι την τρέλα που τον κυρίευσε αντικρίζοντας τα κα-μένα πτώματά τους.

Ένιωσε το γνώριμο πλέον σφίξιμο στο στομάχι τουαναλογιζόμενος τις εικόνες με τα απανθρακωμένα πτώ-ματα της γιαγιάς με τα εγγόνια της, που η κόρη της είχεαφήσει να τα φυλάει. Δύο πεντάχρονα αγγελούδια!

Αναρωτήθηκε ποιές να ήταν οι τελευταίες σκέψειςαυτών των ανθρώπων όταν διαπίστωσαν με φρίκη πωςόλοι οι δρόμοι διαφυγής προς τη σωτηρία είχαν κλείσειαπό τις τεράστιες φλόγες. Όταν αυτές τους είχαν


~ 20 ~


εγκλωβίσει κι εκείνοι, μόνοι και αβοήθητοι, περίμεναννα συναντήσουν τη μοίρα τους. Μια άδικη μοίρα στηνοποία οδηγήθηκαν από την εγκληματική αδιαφορία καιτην ανευθυνότητα εκείνων που έπρεπε να είχαν φροντί-σει για την ασφάλειά τους. Άραγε, ο καπνός τους έπνιξεπροτού αρχίσουν οι φλόγες να καταπίνουν πρώτα ταμαλλιά τους, μετά τα χέρια, τα πόδια, το πρόσωπό τουςκαι τέλος το κορμί τους; Ή μήπως είχαν τις αισθήσειςτους όταν οι πύρινες γλώσσες άρχισαν να γλείφουν τιςσάρκες τους; Με πόση ψυχραιμία ο άνθρωπος μπορείν’ αποδεχθεί τον θάνατό του στην πιο φρικτή μορφήτου; Τί μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτά που πέρασαν στατελευταία λεπτά της επίγειας ζωής τους;

Απόγνωση… απογοήτευση… οργή… θάρρος… θάνα-τος…

Αυτό που οι ιστορικοί του μέλλοντος, θυμήθηκε ταλόγια ενός επιστήμονα αποτυπωμένα σε κάποιο βιβλίοπου πρόσφατα είχε διαβάσει, θα θεωρήσουν ως τη με-γαλύτερη τρέλα της ανθρωπότητας δεν είναι οι πόλεμοι,αλλά η καταστροφή του βιολογικού πλούτου της γης.Κι αυτά τα έγραφε τότε που οι πρώτες φωτιές άρχισαννα κατακαίουν τα τροπικά δάση της Βραζιλίας για ναδημιουργηθούν αγροτοκτηνοτροφικές εκτάσεις. Με τίλόγια ο συγκεκριμένος επιστήμονας θα περιέγραφε τονσημερινό όλεθρο;

Υπάρχουν στιγμές που τα γεγονότα σου κλείνουν τοστόμα. Η πραγματικότητα, πολλές φορές, ξεπερνάει και


~ 21 ~


την πιο τρελή φαντασία. Όμως η ζωή συνεχίζεται… πά-ντα συνεχίζεται… και ας μην είναι ποτέ πια ίδια…

Το νόημα της πρασινομάτας ηχολήπτριάς του τονέβγαλε από τις μαύρες σκέψεις. Το τραγούδι είχε τε-λειώσει και ο Αλεξίου φορώντας γρήγορα τα ακουστικάτου πήρε τη γνώριμη θέση του πίσω από το μικρόφωνο.Δεν είχε λόγο να σκέπτεται τί τον θέλει ο ιδιοκτήτης τηςεφημερίδας κάνοντας υποθέσεις που εν τέλει μπορεί ν’απείχαν πολύ από την πραγματικότητα. Εξ άλλου, σελίγη ώρα θα μάθαινε από τον ίδιο. Ποιός ο λόγος ν’ ανη-συχεί από τώρα;

Από κάπου μακριά ακούστηκε ο θλιμμένος ήχος μιαςκαμπάνας. Στα περισσότερα χωριά μόνο οι καμπάνεςαπέμειναν για να σημαίνουν πένθιμα. Κοίταξε έξω απότο ανοικτό παράθυρο. Η ατμόσφαιρα εξακολουθούσενα είναι βαριά. Αποκαΐδια πού και πού αιωρούντανστον αέρα. Ο βαρύς ήχος ενός καναντέρ CL-415 ακού-στηκε.

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι . . .


~ 22 ~


©2014ΕκδόσειςΩκεανός©2014ΕκδόσειςΩκεανός Σειρά:Θρίλερ...

Documents

Transcript of ©2014ΕκδόσειςΩκεανός©2014ΕκδόσειςΩκεανός Σειρά:Θρίλερ...