2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

download 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

of 70

Transcript of 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    1/70

    Τελέσιλλα  Ελληνικό Φεµινιστικό ∆ίκτυο αλληλοπληροφόρησης,

    αλληλεγγύης και δραστηριοποίησης των Γυναικών

    ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 109 - ΑΘΗΝΑ 114 72

    Τηλ.: 210 - 36 28 104, fax: 210 - 36 19 287, e-mail:[email protected] 

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    2/70

    Τελέσιλλα 

    Τελέσιλλα 

    Τελέσιλλα 

    5ος π.Χ. αιώνας

    Αργεία λυρική ποιήτρια

    σύγχρονη µε την Πράξιλλα,

    την Κλεοβουλίνη κ.α.

    Η αρχαία παράδοση λέει ότι

    οι Αργείτισσες µε επικεφαλής

    την Τελέσιλλα έσωσαν το Άργος,

    όταν ο Κλεοµένης Α΄ -βασιλιάς

    της Σπάρτης- κήρυξε τον πόλεµο

    ενάντια στην πόλη τους.

     Όταν οι Σπαρτιάτες διαπίστωσαν

    έκπληκτοι, ότι αντίπαλοί τους

    ήταν γυναίκες τράπηκαν σε φυγή.

    Τράπηκαν σε φυγή επειδή

    και ο Κλεοµένης και οι στρατιώτες του

    σκέφτηκαν πως, εάν τις νικούσαν

    θα είχαν µια άδοξη νίκη κι

    εάν θα έχαναν θα ένιωθαν

     ντροπή και θα τους χλεύαζαν…

    Οι Αργείοι σ’ ανάµνηση του γεγονότος

    έστησαν στήλη στο Ναό της Αφροδίτης,

    που παρίστανε την Τελέσιλλα µε 

    βιβλία και κράνος.

    Η στήλη σωζόταν µέχρι το 170 π.Χ.

    …µια Γυναίκα…

    ένας αγώνας…

    µια θαµµένη ιστορία…

    Το δελτίο εκδίδεται από το

     Ελληνικό Φεµινιστικό ∆ίκτυο “Τελέσιλλα”

     Ασκληπιού 109, 11472 Αθήνα 

     τηλ.: 210 - 3628 104

     fax: 210 - 3619 287

    e-mail: [email protected]

     τεύχος 51-52

     8  Μ ά ρ τ η

      1 9 1 0 

     8  Μ ά ρ τ η

      2 0 1 0

     1 0 0  χ ρ ό

     ν ι α  α γ ώ

     ν α

     1 0 0  χ ρ ό

     ν ι α  π ά λ

     η ς

     γ ι α  τ η ν 

     α π ε λ ε υ θ

     έ ρ ω σ η

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    3/70

    Τελέσιλλα 

    2

    a Ανθρώπινη πλημμυρίδαξεχύθηκε ορμητικά….. Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Δήλωση της Ένωσηςμεταναστριών γυναικώνΓερμανίας Pelin Sener

    a Μετριέται η βία ενάντια

    στη γυναίκα; Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Δελτίο ΤύπουΠΑΝΑΤΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ & ΟΙΚΙΑΚΟΥΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ 

    a 25 Νοεμβρίου - ΔιεθνήςΗμέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

     Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Διεθνής Ημέρα για τηνΕξάλειψη της Βίας κατά τωνΓυναικών: Η δολοφονία τωναδελφών Mirabal

    a 8 Mάρτη 1910 - 8 Μάρτη2010: 100 χρόνια αγώνα 100χρόνια πάλης Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Βουλή των Ελλήνων8 Μαρτίου 2010 - 100 ΧρόνιαΓυναικείο Κίνημα Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Ισλανδία:Ποινικοποιήθηκε η αγορά γυναικών στην πορνεία!Sarah Caquineau

    a Κακοποίηση γυναικών

     Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    Τελέσιλλα  τεύχος 51-52Περιεχόµενα

    a Ο φεμινισμός στη ΒολιβίαKarin Monasterios Perez

    a ΟΝΔΟΥΡΑΣ:Μέτωπο αντίστασηςκατά της δικτατορίαςPrensa Latina

    a Σιουδάδ Χουάρες:

    Η πόλη των νεκρών γυναικών Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Έστερ Μοράλες Αυμά:Μια σπουδαία γυναίκα Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Κυρία Τσουμάνη Ευγενία Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a «Το φονικό»Μαργαρίτα Λαζάρου

    a 28 Μαϊου 2009:Ημέρα Δράσης για την Υγεία των Γυναικών- Αναπαραγωγικά Δικαιώματα Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Αφρική:Πηγές: Guardian, bbc

    a ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ:

    Σοκ από την αύξησηαποτρόπαιων εγκλημάτωνεναντίον γυναικών Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Πορνεία:Η κατάσταση στη ΣουηδίαBaltic Fem

    a Πώς να βοηθήσετε μιακακοποιημένη γυναίκα νασταθεί στα πόδια της, ή…..

    Μέμα Τεμεκενίδου

    a «Η Ουκρανία δεν είναιοίκος ανοχής!» Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a O σκοταδιστικός ρόλος της επίσημης εκκλησίας και του Βατικανού Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    a Εβδομάδα των παθών για τον πρωθυπουργό τηςΙσπανίας

    a Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ο ιρλανδικόςνόμος κατά των εκτρώσεων

    a Καταλωνία: Σοφία Τυπάλδου,Βαρκελώνη

    a ΟΗΕ:Εκατοντάδες μικρά κορίτσιαπωλούνται ως οικιακέςβοηθοί 

    a Βιβλιογραφία

    a Σουηδία:Πρώτη σε καταγγελίεςβιασμών

    a Παιδική πορνεία στοδιαδίκτυο

    a ΣΩΜΑΤΕΙΟΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΝΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΩΝ-ΩΝΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    4/70

    Τελέσιλλα 

    3

    Η θέση των γυναικών στην εργασία

    Στην Ελλάδα η θέση των γυναικών στην εργασία είναι διακριτά

    κατώτερη από εκείνη των ανδρών. Η εργασία τους αμείβεται

     λιγότερο από εκείνη των ανδρών, πολλές φορές δουλεύουν

    ανασφάλιστες, οι συνθήκες εργασίας τους παρουσιάζουν επι-

    κινδυνότητα, ενώ συχνά υφίστανται βία κυρίως με τη μορφή

     των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, αλλά και με σοβαρότερεςμορφές, όπως οι απόπειρες βιασμού και οι βιασμοί.

    Τραγικά γεγονότα, όπως εκείνο της επίθεσης με καυστικό

    οξύ στο πρόσωπό της συνδικαλίστριας-μετανάστριας Κού-

    νεβα Κωνσταντίνας (από κύκλους που ενοχλήθηκαν από τη

    μαχητική και αγωνιστική στάση της, ενάντια στις απάνθρωπες

    και εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας των καθαριστριών),

    ανέδειξαν τις εξευτελιστικές έως και δουλοκτητικές συνθή-

    κες εργασίας των γυναικών που εργάζονται στις εταιρείες

    καθαριότητας.

    Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία * για την Ελλάδα είναι ανη-

    συχητικά. Οι γυναίκες αποτελούν το ήμισυ του παραγωγικού

    πληθυσμού (15-64 ετών). Το ποσοστό ανεργίας τους είναι 1,5

    φορές μεγαλύτερο από το μέσο ποσοστό ανεργίας και υπερ-

    διπλάσιο του ποσοστού ανεργίας των ανδρών. Στους δέκα

    ανέργους οι έξι είναι γυναίκες. Αναλογούν περίπου τέσσερις

     γυναίκες σε κάθε 10 εργαζόμενους και εργάζονται κυρίως

    ως μισθωτοί (οι επτά στις 10). Το μέσο ημερομίσθιο για τους

    άνδρες με πλήρη απασχόληση (το 2009) ήταν 61,50E, έναντι

    50,95 E  για τις γυναίκες, ενώ των ανδρών με μερική απα-

    σχόληση 32,90 E, έναντι 27,90 E των γυναικών. Το 21% των

     γυναικών ηλικίας 65 ετών και άνω αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο

     της φτώχειας, έναντι 16% των ανδρών.

    *(Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ «Η Ελληνική οικονομίακαι η απασχόληση» Ετήσια Έκθεση 2009)

    Μέσα σε λίγους μήνες η κατάσταση των γυναικών και όλων

     των εργαζομένων επιδεινώθηκε τραγικά.

    Υπερχρεωμένα νοικοκυριά

    Ευρήματα πρόσφατης έρευνας* του υπουργείου Οικονομίας

     για την κατάσταση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, μόνο

    έντονες ανησυχίες μπορούν να προκαλέσουν, καθώς δεί-

    χνουν ότι κοντά για ένα εκατομμύριο ελληνικές οικογένειες

    δεν αποκλείεται καθόλου το ενδεχόμενο να κηρύξουν «στάση

    πληρωμών», αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Χρέη σε τράπεζες,σύμφωνα με την έρευνα, έχουν το 61% των ελληνικών νοικο-

    κυριών, δηλαδή πάνω από τρεις στις πέντε ελληνικές οικογέ-

    νειες. Το ποσοστό αυτό σε απόλυτους αριθμούς μεταφράζε-

     ται σε περίπου 2.500.000 εκατομμύρια ελληνικά νοικοκυριά,

     τα οποία χρωστούν δάνεια ή πιστωτικές κάρτες.

    Πάνω από 700.000 ελληνικά νοικοκυριά (το 17,4% του συνό-

     λου) ζουν πλέον οριακά, αφού καθυστερούν σημαντικά την

    εξόφληση οφειλών για την κάλυψη καθημερινών αναγκών,όπως είναι τα ενοίκια και οι λογαριασμοί των ΔΕΚΟ (φως,

    νερό, τηλέφωνο κ.λ.π.)

    *(  http://www.imerisia.gr  )

    Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου σε διατεταγμένη

    υπηρεσία …

    Με πρόφαση τη συνεχιζόμενη οικονομική πτωτική πορεία της

    Ελλάδας στις διεθνείς αγορές και μέσα σε ένα κλίμα ασφυκτι-

    κής πίεσης από τα διεθνή καπιταλιστικά κέντρα, η κυβέρνηση

    Παπανδρέου επιβάλει σειρά σκληρών οικονομικών μέτρων

    κατά των εργαζομένων. Η κυβέρνηση προσφεύγει στο ΔΝΤ,

    η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών (70,2%) διαφωνεί με

     την ανάμειξη του ΔΝΤ και του μηχανισμού στήριξης, είναι

    διάχυτη στο κοινωνικό περιβάλλον η αναμενόμενη κοινωνική

    έκρηξη.

    Τα πρώτα μέτρα, που πάρθηκαν τον Μάρτιο του 2010 ήταν

    σκληρά και άδικα. Μείωση αποδοχών υπαλλήλων Δημοσίων

    Επιχειρήσεων και Οργανισμών, Οργανισμών Τοπικής Αυτοδι-

    οίκησης και Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου, αύξηση

    Φόρου σε είδη λαϊκής κατανάλωσης, αύξηση 15% στον φόρο

     της βενζίνης.

    Οι εργαζόμενοι/ες αντέδρασαν άμεσα, οργανώθηκαν μαζικές

    διαδηλώσεις. Επειδή τα μέτρα χτυπούν τους τομείς που κατάκύριο λόγο απασχολούν γυναίκες, η συμμετοχή των γυναικών

    ήταν μαζική. Η όξυνση των αντιθέσεων στο απόγειό της. Σε

    συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, στις 5 Μαρτίου, διαδηλωτές/

     τριες πέταξαν αυγά και προπηλάκισαν τον φιλοκυβερνητικό

    πρόεδρο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος,

    σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον κομματικό και κυβερνητικό

    συνδικαλισμό που ασκείται εδώ και δεκαετίες από τη ΓΣΕΕ.

    Ταυτόχρονα διαδηλωτές/τριες από τον Συνασπισμό της Ριζο-

    σπαστικής Αριστεράς προσπάθησαν να αναρτήσουν πανό

    κοντά στο κοινοβούλιο των. Η αντίδραση των σωμάτων ασφα-

     λείας και των ειδικών δυνάμεων ήταν άμεση. Ρίχνουν χημικάεναντίον των διαδηλωτών/τριών, προκειμένου να αποτρέψουν

    Ανθρώπινη πλημμυρίδα ξεχύθηκε ορμητικάστους δρόμους της Ελλάδας,

    για να σταματήσει τη λαίλαπαπου σαρώνει ολόκληρη την Ευρώπη

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    5/70

    Τελέσιλλα 

    4

     την ανάρτηση, ενώ κακοποιούν και στέλνουν στο νοσοκομείο

    με σοβαρό πρόβλημα υγείας τον 84χρονο αγωνιστή της αρι-

    στεράς Μανώλη Γλέζο. Το γεγονός εγγράφεται όχι μόνο στο

    συλλογικό υποσυνείδητο των διαδηλωτών/τριών, αλλά και

    στο κοινωνικό. Η αντιδραστική προπαγάνδα των ΜΜΕ δενπερνά. Ο θυμός ξεχειλίζει, το ποτάμι φουσκώνει.

    Ο Γ. Παπανδρέου σε ρόλο Κρόνου

    Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επι-

    βάλλουν τον στρατηγικό τους στόχο, ζητάνε να περικοπούν

    ακόμη περισσότερο οι μισθοί και να περιοριστούν εργασιακά

    δικαιώματα. Η κυβέρνηση βάζει χέρι στους συνταξιούχους

     των 500 , αυξάνει το όριο των απολύσεων από 2% σε 4%,

    καταργεί το ασφαλιστικό σύστημα, βάλει ευθέως κατά των

     γυναικών, οποιαδήποτε θετική διάκριση καταργείται και

    ξαφνικά εξισώνονται γυναίκες και άνδρες, όταν το «κράτος

    πρόνοιας», από την περίοδο του εμφυλίου μέχρι σήμερα,

    στηρίζεται στις πλάτες των γυναικών. Φροντίδα παιδιών,

    ηλικιωμένων, συμβοηθούντα και μη αμειβόμενα μέλη οικο-

     γενειακών επιχειρήσεων, οικογενειακές ευθύνες και βάρη,

    αφανής οικόσιτη οικονομία στις πλάτες των γυναικών.

    Ο οικιακός τομέας της Ελλάδας απορροφά μεγάλο απόθεμα

     γυναικείας εργατικής δύναμης, οι γυναίκες αναλαμβάνουν

     την κοινωνικά αναγκαία εργασία για την φύλαξη, την πρό-

    νοια και αναπαραγωγή των γενεών εντός της οικογένειας και

     των διαφόρων σχημάτων συμβιώσεων συγγενών. Το κόστος

    αυτών των «κατ’ οίκον», κοινωνικά αναγκαίων, παρεχομένων

    υπηρεσιών ποτέ δεν υπολογίστηκε από τους οικονομέτρες των κυβερνήσεων. Η συνεισφορά όλων αυτών των υπηρε-

    σιών στη δημιουργία του εθνικού πλούτου ποτέ δεν υπολο-

     γίστηκε. Κατά τη γνώμη μας ουδόλως τυχαία. Το ξεζούμισμα

    και η εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανθρωποωρών υπέρ της

    κυρίαρχης τάξης συνέφερε το σύστημα οικονομικά και κοι-

    νωνικά, τουτέστιν τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Σε

    αντιστάθμισμα αυτής της τόσο προσοδοφόρας εκμετάλλευ-

    σης θεσπίστηκαν οι λεγόμενες «θετικές» διακρίσεις υπέρ των

     γυναικών, με την προοπτική ότι, στο βαθμό που θα ανατρέ-

    πονταν στη ζωή οι άνισες σχέσεις μεταξύ των φύλων και θα

    δημιουργούνταν υποδομές για τις κοινωνικά αναγκαίες εργα-σίες (πλυντήρια, φαγητό, καθαριότητα, φροντίδα παιδιών και

    ηλικιωμένων κ.λ.π), θα εξισώνονταν τα ασφαλιστικά δικαιώ-

    ματα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Χωρίς καμία αλλαγή στις

    πραγματικές συνθήκες ζωής των γυναικών, έγινε βίαια η ανα-

     τροπή. Ανατροπή όχι όμως από τις γυναίκες, ανατροπή από

     τους κρατούντες. Αυτό το γεγονός και η υποβόσκουσα αγα-

    νάκτηση των γυναικών ενάντια σε μια κοροϊδία που κρατάει

    χρόνια –αναλογούντος του μεριδίου ευθύνης – σε κράτος,

    συνδικάτα, θεσμούς έβγαλε τις γυναίκες μαζικά στους δρό-

    μους. Φτάνει πια !

    Τα ευρωπαϊκά πρότυπα, οι βέλτιστες πρακτικές για την

    ισότητα των γυναικών και αντρών πήγαν περίπατο. Ουδείς

    ασχολείται, άκρα του τάφου σιωπή. Μέσα σε ένα μήνα αναι-

    ρέθηκαν - οι κατά τα άλλα - πολλά υποσχόμενες πολιτικές

     των φιλοευρωπαϊστών/στριών!

    Οι γυναίκες, που ποτέ δεν είχαν αυταπάτες, προβάλλουν σε

    δημόσιο διάλογο τις πραγματικές ανάγκες και συνθήκες τηςζωής τους. Συνδικαλίστριες από όλους τους χώρους μάχο-

    νται, φεμινίστριες συστρατεύονται στον αγώνα.

    Η μεγαλειώδης συγκέντρωση

    Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, η Ανώτατη Διοι-

    κούσα Επιτροπή Δημοσίων Υπαλλήλων και το Πανελλήνιο

     Αγωνιστικό Μέτωπο Εργαζομένων προκηρύσσουν απεργία

     για την Τετάρτη 5 Μαΐου, μια ημέρα πριν από την ψήφιση του

    σχετικού νόμου της καρατόμησης των εργατικών δικαιωμά-

     των από το ελληνικό κοινοβούλιο.

    Η συγκέντρωση και η πορεία που ακολούθησε ήταν μεγαλει-

    ώδης. Συμμετείχαν πάνω από 200.000 άνθρωποι, η συμμε-

     τοχή των γυναικών μεγάλη. η συγκέντρωση εκτιμήθηκε ως

    η μεγαλύτερη των μεταπολιτευτικών χρόνων (από το 1974,

    όταν έπεσε η χούντα).

    Τρεις εργαζόμενοι νεκροί (δύο γυναίκες και ένας άντρας)

    Μεγάλος αριθμός διαδηλωτών προσπάθησαν να μπουν στη

    Βουλή χωρίς επιτυχία, η αγανάκτηση περίσσευε. Την ίδια

    μέρα τρεις (3) εργαζόμενοι/ες της τράπεζας Marfin Bank

    βρήκαν τραγικό θάνατο. «Άγνωστα» άτομα ξέκοψαν από την

    πορεία, έσπασαν τα τζάμια και πέταξαν μέσα στην τράπεζα

    μολότοφ και μπουκάλι από βενζίνη. Αμέσως ξέσπασε πυρ-καγιά, καθώς ο χώρος είχε εξαιρετικά εύφλεκτα υλικά και οι

     τρεις εργαζόμενοι πέθαναν από ασφυξία, πριν προλάβουν να

    διαφύγουν. Η τράπεζα δεν είχε πυρασφάλεια, ούτε έξοδο κιν-

    δύνου και ο πολλά υποσχόμενος επιχειρηματίας-ιδιοκτήτης

     της τράπεζας, ο επονομαζόμενος και «ο Μπερλουσκόνι της

    Ελλάδας» Ανδρέας Βγενόπουλος, ενοχοποιεί το πολιτικό

    σύστημα της Ελλάδας, ως το μόνο υπεύθυνο για τον θάνατο

     των εργαζομένων !!! Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες

    στην Ελλάδα αντιδρούν. Θέτουν ζητήματα προβοκάτσιας και

    ασυδοσίας κεφαλαίου, ελέω κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.

    Οι εικόνες του τραγικού γεγονότος έκαναν τον γύρω τουκόσμου, επιχειρήθηκε συκοφάντηση του αγώνα των εργαζο-

    μένων, αλλά δεν πέρασε.

    Τα μέτρα είναι πρωτοφανούς σκληρότητας, η Ελλάδα ήταν

    η αρχή, έπονται αλλαγές σε βάρος εργαζομένων και άλλων

    χωρών. Ο αγώνας μόλις άρχισε. Δεν αρκεί το δια του δρόμου

    δηλώνω την αντίθεσή μου (διαδηλώνω). Απαιτείται αλληλεγ-

     γύη μεταξύ των γυναικών, μελέτη των προβλημάτων μας,

    οργάνωση της πάλης μας και συμμαχία με εργατοσυνδικα-

     λιστικά κινήματα.

     Αθήνα, 18-5-2010

     Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    6/70

    Τελέσιλλα 

    5

    Αν σε κάψουν με βιτριόλι όπως την αγωνίστρια Κούνεβα, αν σου κόψουν μ’

    αλυσσοπρίονο πόδια και χέρια όπως την ανώνυμη Αλβανή, το στομάχι ακόμα

    και των πιο αδιάφορων πολιτών σφίγγεται.

     Αλλά

    Σημαίνει αυτό ότι θα θεωρήσουμε ότι είναι ασήμαντα τα περιστατικά βίας που υφί-

    σταται στην καθημερινότητά της η μεγάλη μάζα των Γυναικών από πατεράδες και

    «συντρόφους»-αφέντες; Σημαίνει ότι θα αντιδρούμε μονάχα όταν η πατριαρχία

    εκφράζεται με τον πιο άγριο και απάνθρωπο τρόπο;

    Όχι, η βία ενάντια στη Γυναίκα δεν μετριέται!

    Η βία που δέχονται Ελληνίδες και Μετανάστριες στο δημόσιο και στον ιδιωτικό χώρο

    είναι προϊόν του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και αυξάνεται καθημερινά επειδή

     το κράτος συνωμοτεί με τα συντηρητικότερα κομμάτια της κοι-

    νωνίας και την καθιστά συστατικό της ζωής τους. Επειδή οι

    νόμοι είναι χωρίς αντίκρισμα, επειδή οι «θεσμοί» είναι άλλοθι,

    στάχτη στα μάτια, ανεπαρκείς έως και ανύπαρκτοι.

    Η βία ενάντια στη Γυναίκα δεν μετριέται

    αλλά πρέπει και μπορεί να σταματήσει!

    Πώς;

    Μία είναι η απάντηση: ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

    Μετριέται η βία ενάντια στη γυναίκα;

     Δήλωση της ΕνωσηςMεταναστριών ΓυναικώνΓερμανίας

    Η Ενωση Μεταναστριών Γυναικών Γερμανίας έβγαλε ανακοίνωση διαμαρτυ-

    ρίας για την επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα και απαίτησε να

    πιαστούν οι υπαίτιοι και να τιμωρηθούν. Τονίζεται ακόμα ότι με απειλές και

     τρομοκρατία προσπαθούν να συντρίψουν τον αγώνα των γυναικών στον τομέα της

    καθαριότητας. Σε όλο τον κόσμο με ιδιωτικοποίηση και εργολάβους καταργούν τα

    δικαιώματα των εργατών και εργαζομένων λέει η ανακοίνωση και συνεχίζει.

    “Όπως στην Γερμανία έτσι και στην Ελλάδα στην καθαριότητα δουλεύουν συντρι-

    πτικά οι μετανάστριες. Γίνεται άγρια εκμετάλλευση ιδιαίτερα στον τομέα της καθα- ριότητας, των τροφίμων κ.α. Δεν είναι μόνο ότι δουλεύουν με πάρα πολύ χαμηλό

     μεροκάματο αλλά είναι χωρίς συνδικάτο και ασφάλεια. Και όταν οι γυναίκες υψώ-

    νουν τη φωνή τους αντιμετωπίζουν βάρβαρες επιθέσεις.

    Ο αγώνας των εργαζομένων γυναικών που δουλεύουν στον τομέα της καθαριό-

    τητας είναι και δικός μας αγώνας. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα τους. Δηλώ-

    νουμε και εμείς Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη σου”.

    Pelin Sener 

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    7/70

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    8/70

    Τελέσιλλα 

     Αθήνα, 25-11-2009

     

    Κύριε πρόεδρε, κύριοι και κυρίες βουλευτές ευχαριστούμε για την πρόσκλησή σας.

    Οι Δομινικανές αδελφές Mirabal, Patria Mercedes, Maria Argentina Minerva, Anto-

    nia Maria Teresa βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανά-

     του επειδή αντιστάθηκαν στη δικτατορία του Rafael Trujillo στον Άγιο Δομίνικο

    στις 25 Νοεμβρίου του 1960.

    Ο ΟΗΕ τις τίμησε και η 25 Νοέμβρη καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα για την εξά-

     λειψη της βίας κατά των Γυναικών.

    Ο θλιβερός κατάλογος πριν και μετά τις αδελφές Mirabal είναι μεγάλος.

    Προσβολές, υποτιμήσεις, σωματικές κακώσεις, βιασμοί, δολοφονίες γυναικών

    και κοριτσιών, οικονομικοί αποκλεισμοί ,παντού.. στο δρόμο, στη δουλειά, στο

    χωράφι, στα στρατόπεδα προσφύγων, στο σπίτι.

    Εγκλήματα τιμής, βιαιότητες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

    Η βία κατά των γυναικών και κοριτσιών δεν κοιτά ηλικία, χρώμα, τάξη, γεωγραφικό

    διαμέρισμα.

    Ο βιασμός είναι όπλο στον πόλεμο, τιμωρία στην ειρήνη, κατοχή στο γάμο.

    Το αίμα και ο πόνος ανήκει σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα, αλλά η πληγή ανήκει

    σε όλες τις γυναίκες του κόσμου.

    Η βία και η κακοποίηση κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι το αποτέλεσμα

    συγκεκριμένων ιστορικών-οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, αυξάνεται μέραμε τη μέρα όσο βαθαίνει η ανισότητα κι αν όλα παραμείνουν ως έχουν , αύριο η

    βία θα είναι πανδημία.

    Θα μας χτυπήσει όλες.

     Δεν θα αναφερθούμε σε αριθμούς, σε έρευνες και σε μελέτες που έχουν γίνει,

    πάνω κάτω τα μεγέθη είναι γνωστά και η κοινωνία μας είναι αρκετά εξοικειωμένη

    με καμπάνιες και νούμερα.

    Πολλά χρόνια παρακολουθούμε να ασκείται στρογγυλεμένη και διαχειριστική

    πολιτική για την αντιμετώπιση της βίας.

    Τις τελευταίες δεκαετίες επιχειρήθηκε η άσκηση της κοινωνικής πολιτικής, ιδίως

    στα θέματα προστασίας των θυμάτων και με την εμπλοκή των μη κυβερνητικών

    οργανώσεων.

    25 Νοεμβρίου

    Διεθνής Ημέραγια την Εξάλειψη της Βίαςκατά των Γυναικών

    Ομιλία της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών 

    Επιτροπή Ισότητας της Βουλής

    7

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    9/70

    Τελέσιλλα 

    Η θεσμική αναγνώριση και ανακήρυξη των μη κυβερ-

    νητικών οργανώσεων σε βασικούς φορείς άσκησης

    κοινωνικής πολιτικής μαζί με το κράτος, που μας οδή-

     γησε;

    Θέση μας είναι ότι τα μερικά πλεονεκτήματα είναιπροσωρινά και πάντως καθόλου δεδομένα. «Προσω-

    ρινά» γιατί η άσκηση της κοινωνικής πολιτικής «στα-

    ματά» με το κλείσιμο του αντίστοιχου προγράμματος

    και «καθόλου δεδομένα» γιατί είναι περιορισμένου

    χρονικού ορίζοντα.

    Κατά τη γνώμη μας ένας δημόσιος μηχανισμός, κοι-

    νωνικά ελεγχόμενος, θα μπορούσε να εγγυηθεί την

    κοινωνική προστασία ευπαθών ομάδων του πληθυ-

    σμού και εν δυνάμει να περιορίσει εκδηλώσεις ατομι-

    κού ωφελιμισμού και πλουτισμού.

     Απαιτείται η σύσταση ενός Ενιαίου Φορέα για τηνενδοοικογενειακή βία και για τη βία γενικά, στον

    οποίο θα συμμετέχουν:

    • Υπουργείο Υγείας, Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο

     Απασχόλησης, Υπουργείο Δικαιοσύνης

    • Τοπική Αυτοδιοίκηση

    • Πανεπιστήμια

    Να συνταχθεί εθνικό σχέδιο δράσης σε όλη τη χώρα

    και να χρησιμοποιηθούν όλες οι δυνατότητες που

    υπάρχουν σε κτίρια, δομές και σε ανθρώπινο δυνα-

    μικό.

    Το φαινόμενο της βίας πρέπει να θεωρηθεί ως πρώτης

    προτεραιότητας πρόβλημα, οι πόροι υπάρχουν.

    Ως αρχή το 1% επί του ΑΕΠ είναι μια καλή μαγιά για

     τη στήριξη του όλου εγχειρήματος.

    Εκατομμύρια ευρώ, δις και τρις είναι η αφανής, η

    απλήρωτη αλλά κοινωνικά αναγκαία εργασία των

     γυναικών (οικιακή οικονομία, παιδιά, τρίτη ηλικία κ.α.)

    που έχει καρπωθεί το κράτος και έχει ασκήσει τσάμπα

    κοινωνική πολιτική.

    Να καταμετρηθεί η αφανής εργασία των γυναικών,

    να εμφανιστεί στους εθνικούς λογαριασμούς και οπαραγμένος πλούτος από την αφανή εργασία - δεκά-

    δες χρόνια πίσω - , να επιστραφεί στις γυναίκες και

    στην κοινωνία.

     Ας θεωρήσουμε τα παραπάνω ότι θέλουν τον χρόνο

     τους….στην εικόνα όμως των σχέσεων των δύο φύλων

    από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης έπρεπε να είχαμε

    επέμβει τουλάχιστον είκοσι χρόνια πριν…

    Οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα θεωρητικά επο-

    πτεύονται, διέπονται από δεοντολογικούς κώδικες,

    αρχές και νόμους.

    Πρακτικά όμως είναι οι μόνιμα ύπουλοι καθοδηγητές

    μέσα στα σπίτια, στα καφενεία, στις πλατείες που

    δηλητηριάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

    Η ΕΡΤ εισπράττει υποχρεωτικές εισφορές μέσω της

     ΔΕΗ κάθε χρόνο 300 εκατ. ευρώ, τα τελευταία 3

    χρόνια μάζεψε 1 δις ευρώ.

    Σε αυτή τη δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία από

    χθες έπρεπε να εφαρμόζονται ωριαίες καθημερινές

    εκπομπές για την ενημέρωση θυμάτων βίας και για

     την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.

     Αν θα μπορούσαμε να ακούσουμε μια γυναίκα

    κακοποιημένη θα μας φώναζε « Φτάνει πια δεν πάει

    άλλο».

    Μπορούμε αν το θέλουμε.

    Ο θλιβερός κατάλογος των δολοφονημένων γυναικών

    πρέπει να κλείσει.

    Η απόγνωση και απομόνωση πρέπει να σπάσει.

    Σας ευχαριστώ

     ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

     Ασκληπιού 109 – ΑΘΗΝΑ 114 72

    Τηλ. 210 3628 104

    Fax. 210 3619 287

    E-mail : [email protected]

    8

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    10/70

    Τελέσιλλα 

     Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

    Η δολοφονία των αδελφών Mirabalοδήγησε στην παγκόσμια ημέρακατά της βίας κατά των γυναικών

    H 25 Νοεμβρίου ανακηρύχθηκε Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στην 1η φεμινι-

    στική συνάντηση γυναικών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής που διεξήχθη στην Μπογκοτά της Κολομβίας

     τον Ιούλιο του 1981

    Σ  τη συνέχεια, ο ΟΗΕ επίσημοποίησε

     την ημερομηνία αυτή που εγκρίθηκε

    από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμέ-

    νων Εθνών στο ψήφισμα 50/134 στις

    17 Δεκεμβρίου του 1999. Η πρόταση

    έγινε από τη Δομινικανή Δημοκρατία με την υπο-

    στήριξη 60 χωρών και πραγματοποιηθηκε την ίδια

    ημέρα.

    Στη συνάντηση της Μπογκοτά οι γυναίκες αναφέρθηκαν

    στην ενδοοικογενειακή βία, στους βιασμούς, στη σεξου-

    αλική βία ,στην κρατική βία συμπεριλαμβανομένων των

    βασανιστηρίων και της κακοποίησης που υφιστανται οι

    πολιτικοι κρατουμένοι, στις ενοπλες συρραξεις.

    Επελέγη η 25 Νοεμβρίου για να σηματοδοτήσει την

    αποτρόπαιη δολοφονία των τριών αδελφων Mirabal

    (Patria, Minerva και Maria Teresa), τρεις Δομινικανές

    πολιτικές ακτιβίστριες που πεθαναν στις 25 Νοεμ-

    βρίου του 1960 στα χέρια της μυστικής αστυνομίας

     του δικτάτορα Rafael Trujillo στη Δομινικανή Δημο-

    κρατία.

    Τα σώματα τους βρέθηκαν παραμορφωμένα στο

    κάτω μέρος ενός γκρεμού. Για το λαικό και φεμινι-

    στικό κινημα της Δομινικανής Δημοκρατίας, οι γυναί-

    κες αυτές συμβολιζουν ιστορικά τον αγώνα και την

    αντίσταση.

    • Πάτρια (Patria Mercedes Mirabal, (27 Φεβρουα-

    ρίου 1924 – 25 Νοεμβρίου, 1960),

    • η Μαρία ( Maria Argentina Minerva Mirabal, (12

    Μαρτίου 1926 – 25 Νοεμβρίου 1960) και

    • η Αντωνία (‘ Antonia Mar a Teresa Mirabal , (15 Οκτω-

    βρίου 1935 – 25 Νοεμβρίου 1960).

    Η τέταρτη η Μπέλχικα ή Ντεντέ (Bélgica Adela

    “Dedé” Mirabal-Reyes) δε δολοφονήθηκε όπως οι

    αδελφές της. Ζει σήμερα στο Ερμάνας Μιραμπαλ

    (πρώην Σαλσέδο), στη Δομινικανή Δημοκρατία.

    9

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    11/70

    Τελέσιλλα 

    10

    Οι αδελφές Μιραμπαλ ήταν κόρες ενός πλουσίου επι-

    χειρηματία και έζησαν άνετα παιδικά χρόνια. Παντρεύ-

     τηκαν και ζούσαν ησυχη ζωή μέχρι την άνοδο τουδικτάτορα Τρουχίγιο στην εξουσία. Τότε ολόκληρη

    σχεδόν η περιουσία τους χάθηκε και οι ίδιες εισήλθαν

    στον αντιδικτατορικό αγώνα, μέσω ενός θείου τους.

    Η Μινέρβα ήταν αυτή που ξεκίνησε πρώτη την αντι-

    στασιακή δράση.

    Οι τρεις αδερφές σχημάτισαν το Κίνημα της 14ης

    Ιουνίου, ένα αντιστασιακό κίνημα, με στόχο την ανα-

     τροπή του δικτάτορα. Οι ίδιες έγιναν γνωστές ως

    “Πεταλούδες” (Las Mariposas). Οι σύζυγοί τους φυλα-

    κίστηκαν και οι ίδιες σε πολλές περιπτώσεις βασανί-

    στηκαν και φυλακίστηκαν.

    Οι τρεις αδερφές συνέχισαν τον αγώνα τους για την

    αποτίναξη της δικτατορίας του Τρουχίγιο, προκαλώ-

    ντας την οργή του, μεχρι που τελικα αποφάσισε να

    απαλλαγεί από αυτές μια για πάντα. Στις 25 Νοεμ-

    βρίου του 1960 στη διάρκεια του επισκεπτηρίου στις

    φυλακές όπου ήταν κλεισμένοι οι άντρες τους, οι

     τρεις αδερφές συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε ένα

    χωράφι με ζαχαροκάλαμα. Εκεί βασανίστηκαν, ξυλο-

    κοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν.

    Ο θάνατός τους προκάλεσε μεγαλύτερη οργή για τοδικτατορικό καθεστώς. Λίγους μήνες μετά, το 1961 ο

    “Όταν το αίμα ανήκει

    σε μία κακοποιημένη γυναίκα,η πληγή ανήκει σε όλους”

     Απο το 1930 – 1961, η Δομινικανική Δημοκρατία έζησε μία απο τις στυγνώτερες δικτατορίες που έγιναν ποτέ. Πρωτα-

    γωνιστής της ο Rafael Leonidas Trujillo Molina , ένα απο τα μεγαλύτερα κτήνη που γέννησε ποτέ ο κόσμος. Κατα τη

    διάρκεια της θητείας του χιλιάδες ανθρωποι βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν. Ο ίδιος εισέπρατε ενα ποσοστό φόρου από

    όλες τις συναλλαγές του κράτους, εκβίαζε τις επιχειρήσεις για προσωπικό οικονομικό όφελος, έχτισε ενα δίκτυο παρα-

     κολούθησης και τρομοκρατίας που κάλυπτε όλο το νησί, έσφαξε με οργανωμένο σχέδιο περίπου 30 χιλιάδες παράνο-

     μους εργάτες απο την Αιτή που δούλευαν σε ζαχαροφυτείες της Δομικανικής Δημοκρατίας, και κακοποιούσε σεξουαλικά

     τις γυναίκες των υπουργών του. Μετά απο τριάντα χρόνια απόλυτης εξουσίας, o Trujillo δολοφονήθηκε απο μια ομάδα

    αντιστασιακών το 1961. Οι απογονοί του, αφού λήστεψαν την κεντρική τράπεζα της χώρας, λέγεται πως φόρτωσαν ενα

    αεροπλάνο με χρυσά λάφυρα και έφυγαν για τη Γαλλία εν μία νυχτί.

    δικτάτορας Τρουχίγιο δολοφονήθηκε.

    Η μοναδική επιζήσασα αδερφή, η Ντεντέ, σήμερα τιμά

     τη μνήμη των αδελφών της συντηρώντας το ΜουσείοΕρμάνας Μιραμπαλ, το οποίο βρίσκεται στο Σαλσέδο

    και ήταν το μέρος όπου έζησαν τους τελευταίους 10

    μήνες της ζωής τους.

    Ούτε μια γυναίκα λιγότερο, ούτε μια νεκρή περισσότερο!

    Δραστηριοποιηθείτε, οργανωθείτε, υπερασπισθείτε τον εαυτό σας!

    Η σιωπή είναι συνενοχή!

    Η πατριαρχία σκοτώνει, οι δικτατορίες και ο νεοφιλελευθερισμός ΕΠΙΣΗΣ!

    Memoria Feminista

    Feministas autonomas

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    12/70

    Τελέσιλλα 

    11

    Ή

     ταν 8 Μάρτη του 1857, όταν ξεση-

    κώθηκαν οι εργάτριες των υφα-

    ντουργείων της Νέας Υόρκης και

    διεκδίκησαν λιγότερες ώρες εργα-

    σίας, κάτι που οι άντρες συνάδελ-

    φοί τους είχαν πετύχει από χρόνια, καλύτερα μεροκά-

    ματα και ανθρωπινότερες συνθήκες εργασίας.

    Ήταν 8 Μάρτη του 1910, όταν η Κλάρα Τσέτκιν διεκ-

    δίκησε και πέτυχε, στην Δεύτερη Διεθνή Διάσκεψη

     των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, την καθιέρωση

    αυτής της ημέρας, σαν Ημέρας της Γυναίκας.

    Ήταν 25 Μάρτη του 1911, λίγες μόνο μέρες μετά

     την Ημέρα της Γυναίκας, όταν μια βιομηχανία υπο-

    καμίσων της Νέας Υόρκης πήρε φωτιά με τις πόρτες

    κλειδωμένες. Οι εργοδότες είχαν κλειδώσει για να

    μην μπουν μέσα οι συνδικαλιστές. Κάηκαν 146 γυναί-

    κες, οι περισσότερες έφηβες 13 έως 18 χρόνων.

     Δεν ήταν, βέβαια, τυχαίο, το ότι τα αφεντικά είχαν

    κλειδώσει τις γυναίκες μέσα στο εργοστάσιο. Υπήρχε

    προϊστορία. Δύο χρόνια πριν οι εργάτριες στην Νέα

     Υόρκη είχαν ξεσηκωθεί ξανά. Η μαζική απεργία έμεινε

     γνωστή στην Ιστορία σαν η απεργία των 20.000 γυναι-

    κών. Είχε ξεκινήσει από το συγκεκριμένο εργοστάσιο,

     το «Τρίγωνο».

    Ήταν 8 Μάρτη του 1917, όταν 200.000 γυναί-

    κες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Πετρούπολης

     της Ρωσίας και φώναξαν «Ψωμί-Κάτω ο Πόλεμος-

    Βελτίωση της Κατάστασης των Γυναικών».

    Ήταν 8 Μάρτη του 1945, όταν οι κρατούμενες στο

    στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ της

    Γερμανίας, ένα κολαστήριο, που οι γυναίκες χρησιμο-

    ποιούνταν για την σεξουαλική ικανοποίηση πολιτών,

    στρατιωτικών, ακόμη και κρατουμένων, γιόρτασαν

     την Ημέρα της Γυναίκας, λίγο πριν την απελευθέρωσή

     τους, τον Απρίλιο του 1945.

    Ήταν 8 Μάρτη του 2009, που μια γενναία γυναίκα,

    μια συνδικαλίστρια, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, πάλευε

     για τη ζωή της, στην εντατική του Ευαγγελισμού.

     Αναφέρουμε μόνο λίγες ημερομηνίες, από τις ατέ-

     λειωτες 8 Μάρτη της Ιστορίας των Αγώνων των Γυναι-

    κών.

    Το 1977 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέ-

    ρωσε αυτή την ημέρα σαν Ημέρα για τα Δικαιώματα

     της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

    100 χρόνια αγώνα100 χρόνια πάλης

     για την απελευθέρωση

    8 Mάρτη 1910 - 8 Μάρτη 2010

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    13/70

    Τελέσιλλα 

    Η Ημέρα της Γυναίκας, από μέρα τιμής των ταξικών

    και φυλετικών αγώνων των γυναικών, μετατράπηκε

    σε μια άοσμη, άνευρη και απόλυτα αποδεκτή από το

    κατεστημένο γιορτή και μια θαυμάσια ευκαιρία για

     τις γυναίκες των κομμάτων, των συνδικάτων και τωνΜ.Μ.Ε. να προβάλλονται μιλώντας στη θέση εκείνων,

    που δεν μπορούν να έχουν λόγο, που ζουν στο παρα-

    σκήνιο, που βιώνουν καθημερινά την εκμετάλλευση,

     ταξική και φυλετική, που η ζωή τους έχει παραλύσει

    μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία. Οι ευκατάστα-

     τες γυναίκες και πλήρως αποδεκτές από το κατεστη-

    μένο κυρίες, μιλούν για λογαριασμό των φτωχών και

     των εξοστρακισμένων γυναικών και στο όνομά τους,

    χωρίς αναφορά στις πραγματικές συνθήκες της ζωής

     τους, χωρίς πόνο, χωρίς κόπο, χωρίς σύγκρουση με

     τις κάθε λογής εξουσίες, χωρίς αναφορά στο φεμινι-στικό κίνημα, που το περιφρονούν, όσο και το φοβού-

    νται.

    Οι προλετάριες και οι περιθωριοποιημένες γυναίκες

    είναι διστακτικές έως και εχθρικές στη θεωρία και τη

    δράση του φεμινισμού, αρνούνται το φεμινισμό της

    «δυτικής τακτοποιημένης γυναίκας», συγκρούονται

    με την τεχνοκρατική οπτική των έμφυλων κοινωνιών,

    ενώ το Παγκόσμιο Φεμινιστικό Κίνημα, οι γυναίκες σε

    όλο τον κόσμο, διεκδικούμε το αυτονόητο, την απε-

     λευθέρωση των γυναικών.

    Σήμερα, που η συγκυρία οξύνει την καθημερινό-

     τητα, απαιτείται η συγκρότηση ενός παγκόσμιου κινή-

    ματος, που να εκφράζει τη μεγάλη γυναικεία μερίδα

     των κοινωνιών, ενάντια στην κυριαρχία του νεοφιλε-

     λευθερισμού και της απαξίωσης έως και απαλλοτρίω-

    σης των γυναικών και των αγώνων τους.

    Φτώχεια, πόλεμοι και μαζική εμπορία και εκπόρ-

    νευση γυναικών, αμέτρητα τα θύματα βίας και βια-

    σμών, αμέτρητες οι άνεργες, οι κακοπληρωμένες, οι

    ανασφάλιστες.

    8 Μάρτη 2010 στη μνήμη των καμένων εργατριών

     της Νέας Υόρκης, της Κλάρας Τσέτκιν, της Ρόζας

    Λούξεμπουργκ, των γυναικών του Ράβενμπρουκ, των

    εκατομμυρίων γυναικών που μάχονται για την απε-

     λευθέρωσή τους δηλώνουμε παρουσία, πίστη και ότι

     το μέλλον μας ανήκει.

    Εμείς, δεν είμαστε στο Εγώ, αλλά στο Εμείς.

     Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών 

    12

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    14/70

    Τελέσιλλα 

    Ε μπορία γυναικών και κοριτσιών , τον 21ο αιώνα σώματα γυναικών και

    κοριτσιών είναι βορά στα στόματα σαρκοφάγων δουλεμπόρων της

    παγκόσμιας πορνοβιομηχανίας.

     Διεθνώς εκφράζεται ανησυχία, εμάς μας κατακλύζει οργή.

    «trafficking», ένας άχρωμος όρος για να περιγράψει τη λεηλασίαανθρώπων, γυναικών και παιδιών.

    Μέρα με την μέρα συντελούνται μεγάλα εγκλήματα στο όνομα της αγοράς και

     των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

    Το γυναικείο σώμα αντιμετωπίζεται ως σκεύος ηδονής και σαν τέτοιο εμπορευ-

    ματοποιείται. Το ανθρώπινο σώμα πουλιέται κι αγοράζεται σύμφωνα με τους κανό-

    νες της αγιοποιημένης αγοράς ως άλλο ένα αναλώσιμο είδος.

    Παρακολουθούμε τη βίαιη κατασκευή του νέου γυναικείου υποκειμένου, γυναίκα

    διαθέσιμη, έτοιμη για όλα, πλήρως ελεγχόμενη και χειραγωγημένη.

    Η εμβληματική κυριαρχία του σεξισμού δεν αφορά μόνο τις γυναίκες που για

     τον άλφα ή τον βήτα λόγο έχουν εμπλακεί στην πορνοβιομηχανία, αφορά όλες τις

     γυναίκες.

    Μην έχετε τη ψευδαίσθηση ότι εμείς οι γυναίκες της Δύσης βρισκόμαστε στην

    αντίπερα όχθη από τις Νιγηριανές, τις Αφγανές, τις Ινδές, Λατινοαμερικάνες, όλες

    οι γυναίκες βρισκόμαστε στην ίδια όχθη του ποταμού.

    Οι γυναίκες που κατασπαράζονται στα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης δεν είναι

     τουρίστριες, οι αγοραστές, οι πελάτες της πορνοβιομηχανίας είναι οι δικοί μας

    πατεράδες, σύζυγοι, αδελφοί και γιοί.

    Έντεχνα διαχέεται στην κοινωνία μια απαξίωση για τον φεμινισμό της δεκαε-

     τίας του 60 και 70 , και ενώ το δικαίωμα της αυτονομίας και της αυτοδιάθεσης

     των γυναικών χλευάζεται, η εκπόρνευση γυναικών και κοριτσιών καθίσταται βάση

    εμπορικών και χρηματιστηριακών δραστηριοτήτων.

    8 Μαρτίου 2010

    Επιτροπή Ισότητας Νεολαίας

    & Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

    Βουλή των Ελλήνων

    Ομιλία της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών

    100 Χρόνια Γυναικείο Κίνημα

    Κατακτήσεις και Οράματα

    13

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    15/70

    Τελέσιλλα 

    Προπαγανδίζεται η δήθεν ελεύ-

    θερη επιλογή για την πορνεία των

     γυναικών και των κοριτσιών, οι

    πομπώδεις καμπάνιες περί των

    ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναιπαρά το άλλοθι των εγκλημάτων

    που διαπράττονται εις βάρος τους.

    Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ

    αποκομίζουν μεγάλα οφέλη από

     την πορνοβιομηχανία.

    Σε όλο τον κόσμο, από το Μπα-

    χρέιν μέχρι τη Νέα Υόρκη, όλοι οι

    συγκυβερνήτες συνομολογούν ότι το σύγχρονο δου-

     λεμπόριο, η εμπορία ανθρώπων είναι όνειδος για την

    ανθρωπότητα, όλοι τους διατίθενται να καταστείλουν

    και να ανατρέψουν το φαινόμενο.Έρευνες, συνέδρια, δράσεις, χορηγοί των συνε-

    δρίων κατά του “trafficking” πετρελαιάδες και πολυε-

    θνικές, βασιλιάδες και πρίγκιπες.

    Oι διαπιστώσεις στα συνέδρια είναι πλέον κοινότυ-

    πες,

    -32 δισεκατομμύρια δολάρια ο ετήσιος τζίρος της

    πορνοβιομηχανίας,

    -το 80% των θυμάτων γυναίκες και κορίτσια,

    -δεν έχουμε καταδίκες δουλεμπόρων...

    Ο Μπαν Κι-Μουν, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ,στο φετινό μήνυμά του για την

    Ημέρα της Γυναίκας αναφέρει :

    «Ο εξαναγκαστικός γάμος σε νεαρή ηλικία, τα απο-

     καλούμενα «εγκλήματα τιμής», η σεξουαλική κακο-

     ποίηση και η εμπορία νέων γυναικών και κοριτσιών

     είναι διαδεδομένα σε ανησυχητικό βαθμό και, σε ορι-

    σμένες περιοχές, βρίσκονται σε άνοδο. Σε καταστάσεις

    φτώχειας ή καταστροφής, βλέπουμε ότι οι γυναίκες

     εξακολουθούν να φέρουν το μεγαλύτερο βάρος».

    Τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ και οι ειρηνευτικές

    δυνάμεις του ΟΗΕ, καταγγέλλονται ότι εμπλέκονταισε βιασμούς, σε εκπόρνευση γυναικών και παιδιών.

     Από το δελτίο του ΝΑΤΟ, τεύχος 5 του 2006. σε

    άρθρο ανώτερου στρατιωτικού δικαστή στο δικα-

    στικό σώμα του ναυτικού των ΗΠΑ, διαβάζουμε :

    «Όταν αναπτύχθηκαν οι κυανόκρανοι στην πρώην

    Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990, έφεραν μαζί

     τους και τη ζήτηση για σεξουαλικές υπηρεσίες η οποία

    αντιμετωπίστηκε κατάλληλα με την αύξηση της διακί-

    νησης των γυναικών στην περιοχή για το σκοπό αυτό.

    Οι οίκοι ανοχής ξεφύτρωσαν σχεδόν σε μια νύχτα έξω

    από τους στρατώνες, με ονόματα κλαμπ και ατμό-

    σφαιρες που γοήτευαν και ήταν

    ανάλογες με την εθνικότητα των

    στρατευμάτων στην πλησιέστερη

     βάση….οι γυναίκες είχαν διακινη-

    θεί αποκλειστικά για να εξυπηρετή-σουν τους κυανόκρανους του ΟΗΕ.

    Η σχέση μεταξύ των ανεπτυγμένων

    στρατευμάτων και της ζήτησης

    γυναικών ήταν πρόδηλη..».

    Παρακολουθούμε 20 χρόνια το

    φαινόμενο του δουλεμπορίου και

    πάντα εντυπωσιαζόμαστε με τα

    Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, τους Διεθνείς Οργανι-

    σμούς και τις Κυβερνήσεις που εστιάζοντας στο φαι-

    νόμενο άλλοτε διαμορφώνουν μία εκρηκτική, άλλοτεμια πλασματική και άλλοτε μια τραγική ατμόσφαιρα.

    Εκτιμούμε ότι, αυτό συμβαίνει ανάλογα με τις ανά-

     γκες κάθε εποχής,

    «Δίωξη και καταστολή της μετανάστευσης» -

    έκρηξη,

    «ενίσχυση της πορνοβιομηχανίας»  - ωραιοποίηση

     του δουλεμπορίου με ευτυχισμένες πόρνες και πελά-

     τες και τέλος,

    «συναίσθημα» - θυματοποίηση των γυναικών και

     των παιδιών, πολιτικές προστασίας και αρωγή.

     Αρωγή…..έρευσε πακτωλός χρημάτων στο μύλο

     των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων-που επί τη ευκαι-

    ρία φύτρωσαν σαν μανιτάρια-, καρπώθηκαν χρήματα

    φυσικά πρόσωπα και οργανισμοί, πληθώρα δημοσιευ-

    μάτων αναφέρονται σε αδιαφανή καθεστώτα με την

    εμπλοκή κρατικών και μη προσώπων.

     Από το 2001 οι ΗΠΑ έχουν ιδρύσει «Γραφείο Παρα-

    κολούθησης και Καταπολέμησης της Εμπορίας Ανθρώ-

    πων» και ως αυτόκλητοι υπερασπιστές των δικαιω-

    μάτων του ανθρώπου, επιβάλλουν στους συμμάχους

     τους - μέσω διπλωματίας - κάθε χρόνο να συντάσσουν

    έκθεση για την εμπορία ανθρώπων στη χώρα τους

    (μέτρα, πρόοδος ενεργειών κλπ.). Κάθε φορά διακρί-

    νουμε ιδιαίτερη κινητικότητα και άγχος των ελληνικών

    κυβερνήσεων για αυτές τις εκθέσεις και κυρίως που θα

    μας κατατάξουν εάν θα είμαστε ή δεν θα είμαστε στις

     λίστες των χωρών «Υπό παρακολούθηση».

    Εκτιμούμε ότι στην Ελλάδα εσπευσμένα ψηφίστηκε

    ο νόμος 3064, δεν είχε προηγηθεί σε βάθος μελέτη

     του φαινομένου στην Ελλάδα, αμέσως μετά εκπονή-

    θηκε «εθνικό σχέδιο δράσης» και τα αποτελέσματα

    – κατά γενική ομολογία - είναι πενιχρά.

     Από την “anti trafficking’ πολιτική θα θέλαμε να

    14

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    16/70

    Τελέσιλλα 

    μάθουμε πόσες ποινικές καταδίκες έχουν εκδοθεί

     για τους πελάτες που χρησιμοποιούν θύματα “traffick-

    ing”, όπως προβλέπεται στον νόμο; Δικές μας έρευ-

    νες λένε κανένας…!

    Στη χώρα μας γενικά δεν έχουμε πρόβλημα traffick-ing, οι διακινούμενες γυναίκες θύματα δουλεμπορίου

    με το που «εισάγονται» νομιμοποιούνται ως επαγγελ-

    ματίες πόρνες.

    Ο πορνικός Νόμος που ισχύει στην Ελλάδα 2734

     του 1999 εκτός του ότι νομιμοποιεί την πορνεία, για

     την άδεια εγκατάστασης και χρήσης οικήματος για

    οίκο ανοχής απαιτείται να προσκομιστεί «βεβαίωση

    έναρξης επιτηδεύματος» και το οίκημα να μην βλέπει

    εκκλησιά…!!

    Πολλές σε αυτή την αίθουσα θυμούνται και συμμε-

     τείχαν στον μεγαλειώδη αγώνα του γυναικείου κινήμα-

     τος το 2003 ενάντια στον «εκσυγχρονισμό» του πορνι-

    κού νόμου 2734 ενόψει των ολυμπιακών αγώνων.

    Θυμόμαστε τη λυσσαλέα αντίδραση και επίθεση

    που δέχτηκε το γυναικείο κίνημα.

    Η ενότητα, η αλληλεγγύη των γυναικών, αλλά

    κυρίως ο αγώνας μας, πέτυχε μια περίλαμπρη νίκη

     τότε σήμερα, παραμένει η διεκδίκηση της κατάργη-

    σης του πορνικού νόμου.

    Είναι, όχι μόνο επίκαιρο το αίτημα της κατάργησής

     του, αλλά και προϋπόθεση εάν θέλουμε να αντιμετω-

    πίσουμε το δουλεμπόριο γυναικών και κοριτσιών.

    Τον Αύγουστο του 2004 εκπονήθηκε το Εθνικό Ολο-

    κληρωμένο Σχέδιο Δράσης για την αρωγή και προ-

    στασία των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων, υλοποιήθη-

    καν προγράμματα Αναπτυξιακής Βοήθειας και Συνερ-

     γασίας μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών σε χώρες

    προέλευσης οικονομικών μεταναστών και θυμάτων

    εμπορίας όπως Γεωργία, Μολδαβία, Βοσνία, Ερζεγο-

    βίνη, Σερβία, Μαυροβούνιο, χώρες ματωμένες από

     τις «ειρηνευτικές» πολεμικές επεμβάσεις.

    Τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας για τον αριθμό γυναικών θυμάτων «trafficking» βάσει

     των περιπτώσεων εξαρθρώσεων εγκληματικών οργα-

    νώσεων από 1-1-2003 έως 30-6-2006 είναι :

    Γεωργία 3 θύματα

    Μολδαβία 32 και

    από Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Ερζεγοβίνη δεν

    καταγράφεται κανένα θύμα !

    Οι αριθμοί από μόνοι τους ασκούν κριτική στις πολι-

     τικές.

     Αυτό που έπρεπε να γίνει χθες το συζητάμε

    σήμερα.

    Φτώχεια – πόλεμοι και μετανάστευση, πλουτίζουν

    δουλεμπόρους, θρέφουν την πορνοβιομηχανία και

     τους «φιλάνθρωπους».

     Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το δουλεμπόριο με

    παράνομες μετανάστριες, άμεσα νομιμοποίηση όλων

     των μεταναστριών.

     Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της

    σεξουαλικής εκμετάλλευσης με νόμο που επαγγελ-

    ματοποιεί την πορνεία, άμεσα κατάργηση του νόμου

    2734.

     Δεν μπορεί η αρωγή των θυμάτων να γίνεται το

    όχημα πλουτισμού προσώπων μέσω των ΜΚΟ, κοι-

    νωνικά ελεγχόμενοι μηχανισμοί και μόνο αυτοί , μπο-

    ρούν να παρέχουν αρωγή και προστασία.

    Φτώχεια, πόλεμοι, εμπορία και εκπόρνευση γυναι-

    κών, αμέτρητα τα θύματα βίας και βιασμών, αμέ-

     τρητες οι άνεργες, οι κακοπληρωμένες, οι ανασφάλι-

    στες.

    Το κίνημα των γυναικών είναι γέννημα ανάγκης.

    Οι αγώνες των γυναικών θα γεννήσουν το μέλλον

    που θα μας ανήκει.

    Σας ευχαριστώ

    15

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    17/70

    Τελέσιλλα 

    16

    Μετά από τη Σουηδία και τη Νορβηγία, η Ισλανδία ψήφισε ένα νομο-

    σχέδιο που απαγορεύει την αγορά των σεξουαλικών υπηρεσιών..

    Το νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε από τον Atli Gislason, βου-

     λευτή των Αριστερών-Πρασίνων, υποστηρίχτηκε και από άλλους

    βουλευτές από τα κυβερνητικά κόμματα και το Προοδευτικό Κόμμα

    και υιοθετήθηκε τη Δευτέρα 20 Απριλίου 2009. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο , όποιοςαγοράζει ή υπόσχεται να αγοράσει σεξουαλικές υπηρεσίες θα πληρώνει πρόστιμα

    ή θα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ένα έτος. Εάν το πρόσωπο που αγοράζουν τις

    σεξουαλικές υπηρεσίες του είναι κάτω από την ηλικία των 18,οι αγοραστές κίνδυνεύ-

    ουν με φυλάκιση μέχρι δύο έτη ή με πρόστιμο. Το νέο νομοσχέδιο δεν θα ποινικοποι-

    ήσει την παράκληση του φύλου.

    Mια ιστορική στιγμή για τις φεμινιστικές οργανώσεις

    Η Gudrun Jonsdottir, η Ισλανδή εμπειρογνώμονας και εκπρόσωπός μας από το

    Stigamot, (παρέχει συμβουλές και είναι κέντρο πληροφόρησης για τις γυναίκες που

    υπέστησαν σεξουαλική βία), πάλευαν να ποινικοποιήσουν τους δράστες για χρόνια.

    “Ήμουν στην ομάδα εργασίας και έπρεπε να παλέψουνε μέχρι και το τελευταίο λεπτό” 

    είπε, “αυτό είναι μια ιστορική στιγμή για την Ισλανδία, και το διεθνή κόσμο των φεμινι-

    στριών”.

    Ισλανδία:Ποινικοποιήθηκε η αγορά

     γυναικών στην πορνεία!

    Sarah Caquineau

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    18/70

    Τελέσιλλα 

    Κακοποίησηγυναικών

    Α) Μορφές κακοποίησης

    1) Λεκτική βία: υβριστικές εκφράσεις ή εκφράσεις, που δεν είναι άμεσα υβρι-

    στικές, αλλά απευθύνονται στη γυναίκα υπό τύπον κριτικής και της προκαλούν

    αισθήματα ενοχής και κατωτερότητας.

    2) Ψυχολογική βία: εκφράζεται τόσο με τη μορφή του εκβιασμού, όσο και με τη

    μορφή της διαρκούς υποτίμησης και της ταπείνωσης.

    Πιο βαριά, αλλά λιγότερο ύπουλη από την λεκτική, μορφή βίας, καθώς δημιουργεί

    εξ αρχής σχέση εξουσίας και υποταγής, ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Εκβι-ασμοί και διαρκής κριτική ισοπεδώνουν ψυχολογικά τη γυναίκα και την κλείνουν σε

    μια σχέση όπου εκείνος εξουσιάζει και εκείνη υποτάσσεται.

    3) Σωματική βία: ξεκινά από ένα χαστούκι και φτάνει σε γροθιές, κλωτσιές και

    χρήση αντικειμένων, που μπορούν να τραυματίσουν την γυναίκα ή να προκαλέ-

    σουν ακόμα και τον θάνατό της.

    Συχνά, όταν βλέπουμε μια βαριά κακοποιημένη γυναίκα τη ρωτάμε, αν αυτό έχει

    ξανασυμβεί. «Ναι, αλλά δεν ήταν τόσο σοβαρό» είναι μια από τις συνηθισμένες

    απαντήσεις. Αν επιμείνουμε λίγο περισσότερο, αν ρωτήσουμε τη γυναίκα, ποιο

    ακριβώς ήταν αυτό, που «δεν ήταν τόσο σοβαρό», θα την ακούσουμε να μας λέει

    ότι κατά καιρούς την έχει χαστουκίσει για ασήμαντους λόγους. Είναι ένα βασικό

    χαρακτηριστικό στοιχείο των κοινωνιών μας η ποσοτικοποίηση των πραγμάτων και

    μέσα σε αυτά περιλαμβάνεται και η βία.

    Όταν οι γυναίκες δεχόμαστε να συνεχίσουμε μια σχέση μετά από ένα απλό

    χαστούκι ή μια σπρωξιά, πρέπει να έχουμε συνείδηση, ότι αυτές, οι θεωρούμενες

    ως «ήπιες», μορφές βίας, ίσως είναι η αρχή για βαρύτερες μορφές κακοποίησης,

    στο βαθμό που λειτουργούν ως μέτρο της διαθεσιμότητας της γυναίκας να δεχτεί

     τον άντρα ως αφεντικό.

    4) Σεξουαλική βία: σεξουαλική επίθεση με σκοπό τον εξαναγκασμό της γυναίκας

    σε σεξουαλική πράξη-βιασμός.

    Η πιο πολυσυζητημένη μορφή βίας στο φεμινιστικό κίνημα και σίγουρα η πιο βαριά

    από όλες.

    17

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    19/70

    Τελέσιλλα 

    18

     Δεν έχουν περάσει παρά μόνον λίγα χρόνια, αφότου

    αναγνωρίστηκε νομικά ο βιασμός στο γάμο, αναγνω-

    ρίστηκε δηλαδή νομικά το δικαίωμα της γυναίκας να

    καταγγείλει το σύζυγό της, γιατί την εξανάγκασε σε

    σεξουαλική πράξη.

    Η αναγνώριση αυτής της μορφής βίας ως υπαρκτής

    και εντός του θεσμού του γάμου ήρθε πολύ καθυστε-

    ρημένα και σε πλήρη δυσαναλογία με την έμφαση

    που έδωσε και εξακολουθεί να δίνει σε αυτήν το

     γυναικείο κίνημα.

    Η καθυστέρηση αυτή δείχνει με πολύ σαφήνεια τόσο

     την προστασία που παρέχει το νομικό, πολιτικό καικοινωνικό μας σύστημα στον θεσμό της οικογένειας

    και τη θεώρηση των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ

     των συζύγων ως καθήκον των γυναικών προς τους

    άντρες.

    Τι έκανε άραγε τους νομοθέτες να αποφασίσουν,

     τελικά, αυτή την αναγνώριση; Μήπως η γενική ατιμω-

    ρησία του εγκλήματος του βιασμού; Μήπως η πεποί-

    θηση ότι, αν οι γυναίκες που καταγγέλλουν τους βια-

    στές τους δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό μέρος εκεί-

    νων που πέφτουν θύματα βιασμού, εκείνες που θα

    καταγγείλουν τους ίδιους τους συζύγους τους, θαείναι ακόμη πιο λίγες;

    Γεγονός είναι, ότι η νομική κατοχύρωση του δικαιώ-

    ματος της γυναίκας να καταγγέλλει τον σύζυγό της

     για άσκηση σεξουαλικής βίας σε βάρος της δεν οδή-

     γησε σε αύξηση των καταγγελλόμενων βιασμών.

    5) Οικονομική βία: η απειλή αποστέρησης βασικών

    αγαθών, ο έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων και

     των εσόδων της γυναίκας, η επιβολή οικονομικής

    εξάρτησης με την απαγόρευση της εργασίας εκτός

    σπιτιού, η μονομερής λήψη αποφάσεων για το πώς

    θα χρησιμοποιηθούν οι οικονομικοί πόροι και των δύο

    είναι μορφές οικονομικής βίας που έχουν σαν αποτέ-

     λεσμα την εξάρτηση της γυναίκας

    Β) όλες οι κοινωνικές τάξεις

    περιλαμβάνονται τόσο στους θύτες-όσο και στα θύματα

    Πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου, η Ελλάδα

    συγκλονίστηκε από τη δολοφονία μιας καθηγήτριας

    από τον βιομήχανο φίλο της.

    Ίσως αν δεν επρόκειτο για δολοφονία, αλλά για ξυλο-

    δαρμό, εκείνος να μην αποκαλυπτόταν ποτέ.

    Στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις η βία συχνά συγκα-

     λύπτεται, γιατί η σιωπή εξαγοράζεται.

    Σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη και αν ανήκουν οι

     γυναίκες που υφίστανται βία διστάζουν να μιλήσουν

    ανοικτά για αυτήν και να απεγκλωβιστούν από έναν

    βίαιο σύντροφο, στο βαθμό που δεν έχουν δικούς

     τους οικονομικούς πόρους.

     Αν είναι παντρεμένες με τον σύντροφό τους μπο-

    ρούν, με τη λύση του γάμου, να διεκδικήσουν δια-

     τροφή, που, όμως, κατά κανόνα είναι ανεπαρκής και

    πολύ συχνά τα ποσά που έχουν επιδικαστεί από το

    δικαστήριο, δεν αποδίδονται στη δικαιούχο πρώην

    σύζυγο. Ακόμη και πολύ ευκατάστατοι σύζυγοι κατορ-

    θώνουν να αποφύγουν την επιδίκαση ποσών διατρο-

    φής ανάλογων με τα εισοδήματά τους, αλλά ακόμη

    κι αν αποτύχουν στην προσπάθεια ευνοϊκής για εκεί-

    νους απόφασης, δεν αποδίδουν τα ποσά που επιδικά-

    στηκαν. Η κατάσταση αυτή καθιστά τις γυναίκες υπο-

     τελείς, ανεξαρτήτως της κοινωνικής θέσης που ανή-

    κουν, στο βαθμό που αυτή η κοινωνική τάξη δεν είναι

    η δική τους, αλλά των συζύγων τους.

    Γ) Το κοινωνικό πλαίσιο μέσα

    στο οποίο αναπαράγονται οι σχέσειςεξουσίας αντρών και γυναικών

    1) Γονεϊκή οικογένεια: ο βασικός θεσμός αναπαρα-

     γωγής τόσο των γενικότερων κοινωνικών σχέσεων,

    όσο και των σχέσεων ανάμεσα στα φύλα. Η γονεϊκή

    οικογένεια είναι ο χώρος που οικοδομούνται οι προ-

    σωπικότητες των ανθρώπων και διαμορφώνονται οι

    διαδικασίες κοινωνικοποίησής τους. Η δύναμη της

    οικογένειας να οικοδομεί προσωπικότητες και να

    διαμορφώνει τον τρόπο που εκείνες κοινωνικοποι-

    ούνται δεν οφείλεται τόσο στο ότι μέχρι και σήμερα

    αξιολογείται ως το βασικό κύτταρο της κοινωνίας-

  • 8/18/2019 2010 τεύχος 51ο-52ο Τελέσιλλα

    20/70

    Τελέσιλλα 

    όσο στο ότι μπορεί να παρεμβαίνει στη σκέψη και το

    συναίσθημα με τρόπους που θα γίνουν αντιληπτοί, αν

     γίνουν, πολλά χρόνια αργότερα, όταν η πορεία αντι-

    στροφής θα είναι δύσκολη. Μέσα σε αυτό το κύτταρο

    διαμορφώνονται οι ρόλοι των φύλων. Ακολουθούμε το πρότυπο σχέσεων των γονιών μας, ακόμη και όταν,

    ιδεολογικά, το έχουμε απορρίψει, ακόμη και αν σε

    συνειδητό επίπεδο επιλέγουμε να κάνουμε πράγματα

    αντίθετα στις επιθυμίες τους και στις συμβουλές

     τους. Αυτά που δεν λέγονται είναι πιο επικίνδυνα από

    εκείνα που εκφράζονται ανοιχτά και καθαρά.

    2) Σχολείο: ο δεύτερος βασικός θεσμός αναπαρα-

     γωγής των γενικότερων κοινωνικών σχέσεων και των

    σχέσεων ανάμεσα στα φύλα. Αν στο πρώτο επίπεδο,

     των γενικότερων κοινωνικών σχέσεων, μπορεί να

    δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να λειτουρ- γήσει ανατρεπτικά, ο μύθος της δωρεάν παιδείας και

     των ίσων ευκαιριών, στο δεύτερο επίπεδο, των σχέ-

    σεων ανάμεσα στα φύλα, οι διαδικασίες φυλοποίη-

    σης των ανθρώπων συνεχίζουν το έργο που έχει αρχί-

    σει στην οικογένεια. Από την αριθμητική υπεροχή των

     γυναικών στο εκπαιδευτικό προσωπικό της πρωτο-

    βάθμιας εκπαίδευσης, την διδακτέα ύλη της ιστορίας,

    που περιορίζεται στα, πλέον, γνωστά ιστορικά γεγο-

    νότα, όπου κυριάρχησαν οι άντρες ως πολιτικοί, στρα-

     τιωτικοί ή οικονομικοί παράγοντες μέχρι τα σεξου-

    αλικές παρενοχλήσεις σε βάρος των μαθητριών, ταπαιδιά εισπράττουν το μήνυμα, ότι η φυλοποίηση του

    ανθρώπινου γένους είναι φυσική κατάσταση και όχι

    κοινωνική κατασκευή.

    Πριν από λίγα χρόνια η Ελλάδα συγκλονίστηκε από

     τον ομαδικό βιασμό μιας μαθήτριας από την Βουλ-

     γαρία από τέσσερεις ΄Ελληνες συμμαθητές της στις

     τουαλέτες του σχολείου, που φοιτούσαν και οι πέντε.

    Το περαστικό, που έλαβε χώρα σε μια μικρή πόλη της

    χώρας, συζητήθηκε πολύ στα Μαζικά Μέσα Ενημέ-

    ρωσης, καθώς συμπύκνωνε δύο μορφές βίας τη σεξι-

    στική, αλλά και την ρατσιστική.

    Στις συζητήσεις, που έγιναν αποκαλύφτηκε, ότι τα

    περιστατικά βίας σε βάρος κοριτσιών στα σχολεία

    είναι καθημερινή κατάσταση και, επιπλέον, έγινε

     γνωστό, ότι αυτές οι σε�