#2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

97

description

 

Transcript of #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Page 1: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Αύγουστος 2015

Το έντυπο αυτό είναι αντικείμενο μιας αέναης αναζήτησης για μια άλλη αρχιτεκτονική και κατrsquo επέκταση μια άλλη πόλη και κοινωνία Είναι η γραφή μιας περιπλάνησης στα άδυτα της πόλης ανάμεσα στο πλήθος Περιέχει μια σειρά εικονογραφημένων σκέψεων πάνω σε συναντήσεις και συγκρούσεις στο κέντρο σε μορφές κατοίκησης στις γειτονιές σε αποκλίνουσες συμπεριφορές στο δρόμο Στο πλάισιο της περιπλάνησης αυτής εστιάζουμε στους κενούς ή αλλιώς ανοίκειους χώρους της πόλης (κενούς από αρχιτεκτονική σκοπιά και ανοίκειους από κοινωνική σκοπιά) Τέτοιοι χώροι είναι το ερείπιο το γιαπί ή απλά το κενό κτίσμα ο ακάλυπτος το άκτιστο οικόπεδο αλλά και η ταράτσα Είναι ακόμη ο δρόμος όταν οδηγεί σε αδιέξοδο ή αποκλίνει από την κανονικότητα της καθημερινής ζωής της πόλης Τέλος είναι και το εργοτάξιο όταν περιφράσσει έναν χώρο εφήμερα Στους χώρους αυτούς εντοπίζουμε σημάδια απουσίας ή παρουσίας των κάτοικων των περαστικών των γειτόνων Σημάδια που άλλοτε υποδηλώνουν κάποιο είδος οικειοποίησης-κατοίκησης και άλλοτε εγκατάλειψης-περίφραξης Τέτοια σημάδια είναι τα ίδια τα υποκείμενα οι φωνές και τα σώματά τους το ίχνος (σημάδι του

σώματος) όπως τα γκράφιτι και οι αφίσες στους τοίχους ή ακόμα και οι πατημασιές στο έδαφος η πατίνα (σημάδι του χρόνου) όπως οι ρωγμές και τα παράσιτα στα κτίσματα το υπόλοιπο (σημάδι του αντικειμένου) όπως τα πεταμένα πράγματα το όριο (σημάδι του χώρου) όπως τα λουκέτα οι φράχτες οι τοίχοι Στη γραφή αυτή αποτυπώνουμε ντοκουμέντα ερμηνείες και αλληγορίες Στα ντοκουμέντα η συνολική εικόνα του κενού-ανοίκειου χώρου αποδομείται εστιάζοντας στα επαναλαμβανόμενα σημάδια παρουσίας ή απουσίας Στις ερμηνείες σχολιάζεται η εμπειρία του κενού-ανοίκειου χώρου και περιγράφεται ο τρόπος κατανόησής του Στις αλληγορίες μεταστρέφεται η υπάρχουσα κατάσταση του κενού-ανοίκειου χώρου δημιουργώντας πλάνες δυνητικά ή αποκλίνοντα συμβάντα με πολλαπλά νοήματα Στο σημείο αυτό συνδράμουν πέρα από τα ερεθίσματα της περιπλάνησης οι πρακτικές της καθημερινής μας ζωής η προσωπική και συλλογική μνήμη καθώς και αποκυήματα της φαντασίας μας Μέσα από τα πεδία αυτά προσεγγίζουμε τρόπους αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης τρόπους οικειοποίησης του χώρου και συλλογικοποίησης των κατοίκων της πόλης

Στο εγχείρημά μας δανειζόμαστε στοιχεία τόσο από την διαδεδομένη στις μέρες μας τέχνη ldquoτου δρόμουrdquo όσο και από την ανώνυμη αρχιτεκτονική αλλά και από την άγνωστη στον τόπο μας πολεοδομία ldquoτης εξέγερσηςrdquo Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή της περιπλάνησης μοιράζουμε το έντυπο αυτό ως πρώτο βήμα μιας απόπειρας συνάντησης με τηντον ldquoάλλη-οrdquo τους περαστικούς και τους κατοίκους της πόλης και δημιουργίας ενός κοινού ήκαι προσωπικού χώρου ενός συμβάντος μιας στιγμής εξαίρεσης στην πόλη

Γκεζί Ιστάνμπουλ 2013

Ο αρχιτέκτονας ldquoτου δρόμουrdquo αναζητά τη συνάντηση με τους άλλους τη συνάντηση με την ετερότητα και όχι τη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας Η ταυτότητα θεμελιώνεται στη laquoμίμησηraquo ενώ η συνάντηση με την ετερότητα θεμελιώνεται στην αμοιβαία laquoθεατρικότηταraquo Όπως λέει ο Σταυρίδης η θεατρικότητα laquoαναχωρεί προς την ετερότητα προσεγγίζει την ετερότητα αλλά επιστρέφειraquo Όταν επιστρέφει ο αρχιτέκτονας του δρόμου από τη συνάντηση αυτήν laquoδεν είναι πια στο σημείο απrsquo όπου άρχισεraquo όπως και ο άλλος αντίστοιχα Η συνάντηση άλλοτε οδηγεί στη σύγκλιση άλλοτε στην απόκλιση αλλά σε κάθε περίπτωση laquoδεν αφήνει ανεπηρέαστη καμία από τις οριζόμενες μέσα από τη σχέση τους ετερότητεςraquo Η διπλή αυτή θεατρικότητα laquoκλονίζει τους κατεστημένους ρόλουςraquo του αρχιτέκτονα και του άλλου διαμορφώνοντας έναν κοινό χώρο [Σταυρίδης 2010 237(παράφραση)]

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 2: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Το έντυπο αυτό είναι αντικείμενο μιας αέναης αναζήτησης για μια άλλη αρχιτεκτονική και κατrsquo επέκταση μια άλλη πόλη και κοινωνία Είναι η γραφή μιας περιπλάνησης στα άδυτα της πόλης ανάμεσα στο πλήθος Περιέχει μια σειρά εικονογραφημένων σκέψεων πάνω σε συναντήσεις και συγκρούσεις στο κέντρο σε μορφές κατοίκησης στις γειτονιές σε αποκλίνουσες συμπεριφορές στο δρόμο Στο πλάισιο της περιπλάνησης αυτής εστιάζουμε στους κενούς ή αλλιώς ανοίκειους χώρους της πόλης (κενούς από αρχιτεκτονική σκοπιά και ανοίκειους από κοινωνική σκοπιά) Τέτοιοι χώροι είναι το ερείπιο το γιαπί ή απλά το κενό κτίσμα ο ακάλυπτος το άκτιστο οικόπεδο αλλά και η ταράτσα Είναι ακόμη ο δρόμος όταν οδηγεί σε αδιέξοδο ή αποκλίνει από την κανονικότητα της καθημερινής ζωής της πόλης Τέλος είναι και το εργοτάξιο όταν περιφράσσει έναν χώρο εφήμερα Στους χώρους αυτούς εντοπίζουμε σημάδια απουσίας ή παρουσίας των κάτοικων των περαστικών των γειτόνων Σημάδια που άλλοτε υποδηλώνουν κάποιο είδος οικειοποίησης-κατοίκησης και άλλοτε εγκατάλειψης-περίφραξης Τέτοια σημάδια είναι τα ίδια τα υποκείμενα οι φωνές και τα σώματά τους το ίχνος (σημάδι του

σώματος) όπως τα γκράφιτι και οι αφίσες στους τοίχους ή ακόμα και οι πατημασιές στο έδαφος η πατίνα (σημάδι του χρόνου) όπως οι ρωγμές και τα παράσιτα στα κτίσματα το υπόλοιπο (σημάδι του αντικειμένου) όπως τα πεταμένα πράγματα το όριο (σημάδι του χώρου) όπως τα λουκέτα οι φράχτες οι τοίχοι Στη γραφή αυτή αποτυπώνουμε ντοκουμέντα ερμηνείες και αλληγορίες Στα ντοκουμέντα η συνολική εικόνα του κενού-ανοίκειου χώρου αποδομείται εστιάζοντας στα επαναλαμβανόμενα σημάδια παρουσίας ή απουσίας Στις ερμηνείες σχολιάζεται η εμπειρία του κενού-ανοίκειου χώρου και περιγράφεται ο τρόπος κατανόησής του Στις αλληγορίες μεταστρέφεται η υπάρχουσα κατάσταση του κενού-ανοίκειου χώρου δημιουργώντας πλάνες δυνητικά ή αποκλίνοντα συμβάντα με πολλαπλά νοήματα Στο σημείο αυτό συνδράμουν πέρα από τα ερεθίσματα της περιπλάνησης οι πρακτικές της καθημερινής μας ζωής η προσωπική και συλλογική μνήμη καθώς και αποκυήματα της φαντασίας μας Μέσα από τα πεδία αυτά προσεγγίζουμε τρόπους αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης τρόπους οικειοποίησης του χώρου και συλλογικοποίησης των κατοίκων της πόλης

Στο εγχείρημά μας δανειζόμαστε στοιχεία τόσο από την διαδεδομένη στις μέρες μας τέχνη ldquoτου δρόμουrdquo όσο και από την ανώνυμη αρχιτεκτονική αλλά και από την άγνωστη στον τόπο μας πολεοδομία ldquoτης εξέγερσηςrdquo Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή της περιπλάνησης μοιράζουμε το έντυπο αυτό ως πρώτο βήμα μιας απόπειρας συνάντησης με τηντον ldquoάλλη-οrdquo τους περαστικούς και τους κατοίκους της πόλης και δημιουργίας ενός κοινού ήκαι προσωπικού χώρου ενός συμβάντος μιας στιγμής εξαίρεσης στην πόλη

Γκεζί Ιστάνμπουλ 2013

Ο αρχιτέκτονας ldquoτου δρόμουrdquo αναζητά τη συνάντηση με τους άλλους τη συνάντηση με την ετερότητα και όχι τη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας Η ταυτότητα θεμελιώνεται στη laquoμίμησηraquo ενώ η συνάντηση με την ετερότητα θεμελιώνεται στην αμοιβαία laquoθεατρικότηταraquo Όπως λέει ο Σταυρίδης η θεατρικότητα laquoαναχωρεί προς την ετερότητα προσεγγίζει την ετερότητα αλλά επιστρέφειraquo Όταν επιστρέφει ο αρχιτέκτονας του δρόμου από τη συνάντηση αυτήν laquoδεν είναι πια στο σημείο απrsquo όπου άρχισεraquo όπως και ο άλλος αντίστοιχα Η συνάντηση άλλοτε οδηγεί στη σύγκλιση άλλοτε στην απόκλιση αλλά σε κάθε περίπτωση laquoδεν αφήνει ανεπηρέαστη καμία από τις οριζόμενες μέσα από τη σχέση τους ετερότητεςraquo Η διπλή αυτή θεατρικότητα laquoκλονίζει τους κατεστημένους ρόλουςraquo του αρχιτέκτονα και του άλλου διαμορφώνοντας έναν κοινό χώρο [Σταυρίδης 2010 237(παράφραση)]

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 3: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

σώματος) όπως τα γκράφιτι και οι αφίσες στους τοίχους ή ακόμα και οι πατημασιές στο έδαφος η πατίνα (σημάδι του χρόνου) όπως οι ρωγμές και τα παράσιτα στα κτίσματα το υπόλοιπο (σημάδι του αντικειμένου) όπως τα πεταμένα πράγματα το όριο (σημάδι του χώρου) όπως τα λουκέτα οι φράχτες οι τοίχοι Στη γραφή αυτή αποτυπώνουμε ντοκουμέντα ερμηνείες και αλληγορίες Στα ντοκουμέντα η συνολική εικόνα του κενού-ανοίκειου χώρου αποδομείται εστιάζοντας στα επαναλαμβανόμενα σημάδια παρουσίας ή απουσίας Στις ερμηνείες σχολιάζεται η εμπειρία του κενού-ανοίκειου χώρου και περιγράφεται ο τρόπος κατανόησής του Στις αλληγορίες μεταστρέφεται η υπάρχουσα κατάσταση του κενού-ανοίκειου χώρου δημιουργώντας πλάνες δυνητικά ή αποκλίνοντα συμβάντα με πολλαπλά νοήματα Στο σημείο αυτό συνδράμουν πέρα από τα ερεθίσματα της περιπλάνησης οι πρακτικές της καθημερινής μας ζωής η προσωπική και συλλογική μνήμη καθώς και αποκυήματα της φαντασίας μας Μέσα από τα πεδία αυτά προσεγγίζουμε τρόπους αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης τρόπους οικειοποίησης του χώρου και συλλογικοποίησης των κατοίκων της πόλης

Στο εγχείρημά μας δανειζόμαστε στοιχεία τόσο από την διαδεδομένη στις μέρες μας τέχνη ldquoτου δρόμουrdquo όσο και από την ανώνυμη αρχιτεκτονική αλλά και από την άγνωστη στον τόπο μας πολεοδομία ldquoτης εξέγερσηςrdquo Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή της περιπλάνησης μοιράζουμε το έντυπο αυτό ως πρώτο βήμα μιας απόπειρας συνάντησης με τηντον ldquoάλλη-οrdquo τους περαστικούς και τους κατοίκους της πόλης και δημιουργίας ενός κοινού ήκαι προσωπικού χώρου ενός συμβάντος μιας στιγμής εξαίρεσης στην πόλη

Γκεζί Ιστάνμπουλ 2013

Ο αρχιτέκτονας ldquoτου δρόμουrdquo αναζητά τη συνάντηση με τους άλλους τη συνάντηση με την ετερότητα και όχι τη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας Η ταυτότητα θεμελιώνεται στη laquoμίμησηraquo ενώ η συνάντηση με την ετερότητα θεμελιώνεται στην αμοιβαία laquoθεατρικότηταraquo Όπως λέει ο Σταυρίδης η θεατρικότητα laquoαναχωρεί προς την ετερότητα προσεγγίζει την ετερότητα αλλά επιστρέφειraquo Όταν επιστρέφει ο αρχιτέκτονας του δρόμου από τη συνάντηση αυτήν laquoδεν είναι πια στο σημείο απrsquo όπου άρχισεraquo όπως και ο άλλος αντίστοιχα Η συνάντηση άλλοτε οδηγεί στη σύγκλιση άλλοτε στην απόκλιση αλλά σε κάθε περίπτωση laquoδεν αφήνει ανεπηρέαστη καμία από τις οριζόμενες μέσα από τη σχέση τους ετερότητεςraquo Η διπλή αυτή θεατρικότητα laquoκλονίζει τους κατεστημένους ρόλουςraquo του αρχιτέκτονα και του άλλου διαμορφώνοντας έναν κοινό χώρο [Σταυρίδης 2010 237(παράφραση)]

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 4: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Στο εγχείρημά μας δανειζόμαστε στοιχεία τόσο από την διαδεδομένη στις μέρες μας τέχνη ldquoτου δρόμουrdquo όσο και από την ανώνυμη αρχιτεκτονική αλλά και από την άγνωστη στον τόπο μας πολεοδομία ldquoτης εξέγερσηςrdquo Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή της περιπλάνησης μοιράζουμε το έντυπο αυτό ως πρώτο βήμα μιας απόπειρας συνάντησης με τηντον ldquoάλλη-οrdquo τους περαστικούς και τους κατοίκους της πόλης και δημιουργίας ενός κοινού ήκαι προσωπικού χώρου ενός συμβάντος μιας στιγμής εξαίρεσης στην πόλη

Γκεζί Ιστάνμπουλ 2013

Ο αρχιτέκτονας ldquoτου δρόμουrdquo αναζητά τη συνάντηση με τους άλλους τη συνάντηση με την ετερότητα και όχι τη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας Η ταυτότητα θεμελιώνεται στη laquoμίμησηraquo ενώ η συνάντηση με την ετερότητα θεμελιώνεται στην αμοιβαία laquoθεατρικότηταraquo Όπως λέει ο Σταυρίδης η θεατρικότητα laquoαναχωρεί προς την ετερότητα προσεγγίζει την ετερότητα αλλά επιστρέφειraquo Όταν επιστρέφει ο αρχιτέκτονας του δρόμου από τη συνάντηση αυτήν laquoδεν είναι πια στο σημείο απrsquo όπου άρχισεraquo όπως και ο άλλος αντίστοιχα Η συνάντηση άλλοτε οδηγεί στη σύγκλιση άλλοτε στην απόκλιση αλλά σε κάθε περίπτωση laquoδεν αφήνει ανεπηρέαστη καμία από τις οριζόμενες μέσα από τη σχέση τους ετερότητεςraquo Η διπλή αυτή θεατρικότητα laquoκλονίζει τους κατεστημένους ρόλουςraquo του αρχιτέκτονα και του άλλου διαμορφώνοντας έναν κοινό χώρο [Σταυρίδης 2010 237(παράφραση)]

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 5: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Γκεζί Ιστάνμπουλ 2013

Ο αρχιτέκτονας ldquoτου δρόμουrdquo αναζητά τη συνάντηση με τους άλλους τη συνάντηση με την ετερότητα και όχι τη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας Η ταυτότητα θεμελιώνεται στη laquoμίμησηraquo ενώ η συνάντηση με την ετερότητα θεμελιώνεται στην αμοιβαία laquoθεατρικότηταraquo Όπως λέει ο Σταυρίδης η θεατρικότητα laquoαναχωρεί προς την ετερότητα προσεγγίζει την ετερότητα αλλά επιστρέφειraquo Όταν επιστρέφει ο αρχιτέκτονας του δρόμου από τη συνάντηση αυτήν laquoδεν είναι πια στο σημείο απrsquo όπου άρχισεraquo όπως και ο άλλος αντίστοιχα Η συνάντηση άλλοτε οδηγεί στη σύγκλιση άλλοτε στην απόκλιση αλλά σε κάθε περίπτωση laquoδεν αφήνει ανεπηρέαστη καμία από τις οριζόμενες μέσα από τη σχέση τους ετερότητεςraquo Η διπλή αυτή θεατρικότητα laquoκλονίζει τους κατεστημένους ρόλουςraquo του αρχιτέκτονα και του άλλου διαμορφώνοντας έναν κοινό χώρο [Σταυρίδης 2010 237(παράφραση)]

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 6: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Ο αρχιτέκτονας ldquoτου δρόμουrdquo αναζητά τη συνάντηση με τους άλλους τη συνάντηση με την ετερότητα και όχι τη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας Η ταυτότητα θεμελιώνεται στη laquoμίμησηraquo ενώ η συνάντηση με την ετερότητα θεμελιώνεται στην αμοιβαία laquoθεατρικότηταraquo Όπως λέει ο Σταυρίδης η θεατρικότητα laquoαναχωρεί προς την ετερότητα προσεγγίζει την ετερότητα αλλά επιστρέφειraquo Όταν επιστρέφει ο αρχιτέκτονας του δρόμου από τη συνάντηση αυτήν laquoδεν είναι πια στο σημείο απrsquo όπου άρχισεraquo όπως και ο άλλος αντίστοιχα Η συνάντηση άλλοτε οδηγεί στη σύγκλιση άλλοτε στην απόκλιση αλλά σε κάθε περίπτωση laquoδεν αφήνει ανεπηρέαστη καμία από τις οριζόμενες μέσα από τη σχέση τους ετερότητεςraquo Η διπλή αυτή θεατρικότητα laquoκλονίζει τους κατεστημένους ρόλουςraquo του αρχιτέκτονα και του άλλου διαμορφώνοντας έναν κοινό χώρο [Σταυρίδης 2010 237(παράφραση)]

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 7: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

διάλογος σrsquo ένα μπαρ

Ρε συ πού είναι αυτό το μέροςΔηλαδή είναι ωραίανα πιω εκεί το τσάι μουας πούμε Εξερευνώ κι εγώ τέτοια μέρηΜια φορά περπατούσα στην Άνω ΠόληΣε μια στροφή βλέπω ένα σπίτι κομμένο στη μέση Σε τομή Το μισό γκρεμισμένο το μισό όρθιο Υπήρχαν ακόμα μέσα στο μπάνιο οι πετσέτες Σαν να ήταν ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 8: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

ποιός είναι αυτός

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 9: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

σκάλες προς το υπόγειο

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 10: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

σκάλες προς το δώμα

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 11: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

hellipμας έλεγε λοιπόν ο γέρο Αντόνιο για την ιστορία των λέξεων πώς γεννήθηκε η λέξη εγώ Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει και να λέει εγώ προσπαθεί να δώσει όνομα στον πόνο την οργή την αγανάκτησή του Όταν λέμε εγώ δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε με βάση αυτό αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις Από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο που είναι διαφορετικός και λέμε αυτός αυτή Όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη η πιο δύσκολη στην ιστορία της ανθρωπότητας η λέξη εμείς Τότε λοιπόν μιλώντας και ακούγοντας ανακαλύπτουμε ότι υπεύθυνος για τον πόνο και τα βάσανά μας είναι εκείνος που βρίσκεται από πάνω και τότε είναι που γεννιέται η λέξη αυτοί Λέει ο γερο Αντόνιο ότι όταν κάποιος λέει τη λέξη αυτοί ή αυτές κοιτάζει προς τα πάνω (παράφραση)

υποδιοικητής Μάρκος3 Φλεβάρη 2006 Ορισάμπα πολιτεία Βερακρούς

Συνέλευση με συμμετέχοντες στην laquoΆλλη Καμπάνιαraquo

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 12: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

-Αδερφέ σου περισεύει κανένα ψιλό

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 13: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Δε θα διεκδικήσουμε τίποτα θα καταλάβουμε τα πάντα

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 14: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

No photos no photos

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 15: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι από τους εχθρούς Κι ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται Μας παρακολουθεί απ` το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά κι επιζητεί τον εξαφανισμό μαςΘα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε μέσα στη τάξη του σχολείου Με πλησιάζει ένας συμμαθητής- Πως λέγεσαι ρωτάει ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι δικοί του φίλοι - Βασίλης του απαντώ - Καί που μένεις εκείνος εξακολουθεί - Πάνω στο λόφο του λέω καί τον κοιτώ στα μάτια εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του Μου λέει- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη Είσαι λοιπόν εχθρός και μου δίνει μια στο κεφάλι που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω Μα συγκρατιέμαι Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται Προς το παρόν Γιατί θα τον ξαναδώ εισπράκτορα εκπαιδευτή στο στρατό τηλεγραφητή κλητήρα στο υπουργείο αστυνόμο μουσικό στην ορχήστρα παπά στην ενορία συγκάτοικο στην πολυκατοικία γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη όταν πετύχει να με θάψει [Χατζιδάκις]

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 16: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία υπακούει στο καθεστώς της ιδιοκτησίας Η ιδιοκτησία θεμελιώνοντας εξουσιαστικά την ελευθερία του ατόμου ορίζει τον ανταγωνισμό Ενώ η κοινή κτήση θεμελιώνοντας επικοινωνιακά την ελευθερία του προσώπου ορίζει την αλληλεγγύηraquo[Κωτσάκης 2013] Οπότε ο αρχιτεκτονας του δρόμου αμφισβητώντας το καθεστώς της ιδιοκτησίας αποτρέπει την αλλοτρίωση του ανθρώπου - τόσο του εαυτού του όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας Έπειτα ενάντια στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της αγοράς προτάσσει την ελευθερία του προσώπου και την laquoκοινωνική ελευθερίαraquo [Κωτσάκης 2012] Την ίδια στιγμή που η κρατική και πάνω απrsquo όλα η ατομική ιδιοκτησία γιγαντώνεται συρρικνώνοντας τον κοινό χώρο ο αρχιτέκτονας του δρόμου ασκεί το δικαίωμα στην κοινή κτήση η οποία δεν είναι ιδιοκτησία Η κοινή κτήση υπερβαίνει το ζήλο της ιδιοποίησης του χώρου δηλαδή της οποιασδήποτε επιβολής εξουσίας πάνω στο χώρο και οδηγεί αντίθετα στην οικειοποίηση του χώρου μέσα από την εποικοδομητική επικοινωνία και τη διαμόρφωση μιας συλλογικότητας

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 17: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

Η δημιουργία δεν είναι η κατασκευή φανταχτερών οπτικών τεχνασμάτων στα οποία θα τσιμπήσουν τα Μέσα Αφορά στο να κάνεις πράγματα που λειτουργούν να σχεδιάζεις καταστάσεις που διαταράσσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας και ταυτόχρονα μας δείχνουν τη δυνατότητα να συναντιόμαστε [Grindon amp Jordan 2014 62]

συνεχίζεται

Page 18: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη

συνεχίζεται

Page 19: #2 περιπλανώμενοι στην "άνω" πόλη