8/17/2019 18MAH ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ στη Νομική Αθήνας

1/4

Μια ματιάστο κοινωνικό τοπίο της κρίσης

Είναι γενικά παραδεκτό, πως το περασμένο καλοκαίρι αποτέλεσεμια τομή στη πολιτική ιστορία της χώρας. Το κλίμα ελπίδας πουπροσπαθούσε να καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωματο μεγάλο όχι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου και την κοινωνικήδιαθεσιμότητα που αυτό ανέδειξε, κατέρρευσαν μετά τηνμεταστροφή του αποτελέσματος αυτού από την κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την υπογραφή του τρίτου και επαχθέστερουΜνημονίου και την πλήρη πρόσδεση του ΣΥΡΙΖΑ στηννεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα απόαυτό το πυκνό συνεχές πολιτικών εξελίξεων, φάνηκαν και ταόρια της πολιτικής που υποστήριζε πως η ανατροπή των πολιτικών

συσχετισμών στη Γηραιά Ήπειρο προς όφελος του κόσμου τηςεργασίας είναι δυνατή εντός της ΕΕ και του ευρώ. Αυταπάτεςτης προηγούμενης περιόδου κατέρρευσαν και μεγάλα κομμάτιατης ελληνικής κοινωνίας βρέθηκαν για άλλη μια φορά εντός τηςτελευταίας πενταετίας σε μια κατάσταση κρίσης/αδυναμίαςπολιτικής εκπροσώπησης. Αυτό αποτυπώθηκε με τον πιο γλαφυρότρόπο στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, όπου η αποχήάγγιξε το 45%, δείχνοντας την απογοήτευση του λαού απέναντιστα μεγάλα κόμματα και την λογική μνημονιακής διαχείρισης καιενσωμάτωσης του ΤΙΝΑ που όλα ανεξαιρέτως πρέσβευαν. Έτσιοδηγηθήκαμε σε μια συνθήκη όπου λείπει μια γνήσια αγωνιστική,αντιμνημονιακή δύναμη εντός της Βουλής, δεδομένου ότι το ΚΚΕέχει δείξει πως δεν μπορεί να επιδιώξει με δυναμικό τρόπο τασυμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας.

Στο διάστημα που επακολούθησε, δύο ήταν οι βασικοί πολιτικοίκόμβοι πάνω στους οποίους συγκρούστηκε η κρατική / κυβερνητικήπολιτική με την πολιτική διαπάλη των “από κάτω”. Ο ένας είναιτο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, ένα νομοθέτημαπου αναδιαρθρώνει την εργασιακή συνθήκη μακροπρόθεσμα στηχώρα με τους χειρότερους όρους για τον κόσμο της εργασίας καιαποτελεί ξεκάθαρα συνέχιση και αποτύπωση του καθεστώτος πουαποτελεί η μνημονιακή λιτότητα. Για πάρα πολλές επαγγελματικές

ομάδες, μεταξύ των οποίων και οι δικηγόροι, θα προκύψει μιαέμμεση αλλά πάρα πολύ μεγάλη μείωση εισοδήματος δεδομένουότι θα αυξηθούν αναντίστοιχα με τα μεγέθη της οικονομίας οιασφαλιστικές εισφορές : με λίγα λόγια, εντός της κρίσης όπουοι μισθοί πέφτουν, οι νέες αυξημένες ασφαλιστικές εισφορέςθα ωθήσουν πάρα πολλούς εργαζομένους στην έξοδο από το

18ΜΑΗΣΤΙΣ ΦΕΤΙΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ

ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ!

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ!

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΑΣ

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!Ρ Α Π α Ν Σ Α Φ Ν[εαακ]

ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ _ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

8/17/2019 18MAH ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ στη Νομική Αθήνας

2/4

επάγγελμά τους ενώ όσοι καταφέρουν να παραμείνουνθα δουν τις εισφορές τους να μειώνονται δραματικά. Τέλοςπρέπει να δεχτούμε ότι όσο σημαντικές και δυναμικές ναείναι οι αντιστάσεις που αρθρώθηκαν, εντούτοις φάνηκεεκ του αποτελέσματος ότι ήταν ανεπαρκείς προκειμένουνα εμποδίσουν την ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου. Τογεγονός αυτό αναδεικνύει ότι έλλειψε εκείνη η αφήγησηαπό πλευράς ελληνικής αριστεράς που θα κατάφερνε να

συσπειρώσει ευρύτερα κομμάτια του λαϊκού κινήματος,ικανά να παγώσουν το νομοσχέδιο.

Ο δεύτερος πάρα πολύ σημαντικός κόμβος είναι τοπροσφυγικό. Οι δυτικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσειςχρόνων στη Μέση Ανατολή κατέληξαν στον ξεριζωμόεκατομμυρίων ανθρώπων από την Συρία, το Αφγανιστάν,το Ιράκ κτλ Τα καραβάνια των εξαθλιωμένων ανθρώπωνμέσα από το δύσκολο, γεμάτο κακουχίες ταξίδι μέσω τηςΤουρκίας κατέληξαν στα ελληνικά υδάτινα σύνορα όπου ηπολιτική της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης οδήγησε σεχιλιάδες πνιγμούς, hotspots-φυλακές και πρόσφατα, με την

συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που αναγνωρίζει την δεύτερη ως“ασφαλή τρίτη χώρα”, σε επαναπροωθήσεις στα hotspotsαυτής όπου υπάρχουν καταγγελίες για απαγωγές, εμπόριοοργάνων κτλ. Απέναντι στην πολιτική αυτή, που πνίγειανθρώπους για να μη στερηθεί κέρδη και να αποφύγει τοπολιτικό κόστος, τα κινήματα αλληλεγγύης κατάφεραν, μαζίμε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, να ορθώσουναντιστάσεις, να δημιουργήσουν καταλήψεις στέγης γιατους πρόσφυγες που λειτουργούν ως ένα συνολικόαντιπαράδειγμα στον ατομικό δρόμο, να αντιπαρατεθούνμε παγιωμένες ρατσιστικές και ακροδεξιές αντιλήψειςδεκαετιών. Το ίδιο κλίμα αλληλεγγύης κατάφερε να

επικρατήσει και σε αρκετούς φοιτητικούς συλλόγους μεπρωτοβουλίες φοιτητών για συλλογή αναγκαίων ειδώνκλίμα που πρέπει σε κάθε περίπτωση να διατηρηθεί και ναεπεκταθεί. Την ίδια στιγμή, παραμένει ως αναγκαιότητα ένακίνημα που θα στοχοποιεί τις πολιτικές που γεννούν τηνπροσφυγιά, ένα κίνημα αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό.

Μέσα σε αυτή την πολιτική συγκυρία, όσον αφορά τακαθ’ ημάς και τους Φοιτητικούς Συλλόγους και αυτόν τηςΝομικής Αθήνας, η φετινή χρονιά μπορεί να χαρακτηριστείαπό μία γενικευμένη αδράνεια από πλευράς φοιτητικούσώματος. Σε μια σειρά από κόμβους και προβλήματα, όπωςτα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, τα φαινόμενα καθηγητικήςαυθαιρεσίας κατά την περίοδο της εξεταστικής, το ζήτηματων απολυμένων καθαριστριών, αλλά και ζητήματα πουσχετίζονταν με την εργασιακή προοπτική, όπως και αυτότου ασφαλιστικού, ορθώθηκαν μεν σημαντικές αντιστάσεις,που όμως δεν ήταν επαρκείς για να τα αποτρέψουν.

Αυτή η γενική κατάσταση, μέσα και έξω από το Πανεπιστήμιο,οδηγεί σε δύο συμπεράσματα: Πρώτον, ο κόσμος τηςνεολαίας πλήττεται όπως ποτέ άλλοτε, τόσο υλικά καιάμεσα, σε χρόνο ενεστώτα, όσο και στο επίπεδο της

μελλοντικής του προοπτικής. Οι νέοι άνθρωποι και ιδίως ηφοιτητιώσα νεολαία βλέπουν να εκτυλίσσεται μπροστά σταμάτια τους η δημιουργία ενός μέλλοντος όπου η ζωή είναιεντατικοποιημένη και το βιοτικό επίπεδο υποβαθμισμένο,και οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης συναντάει έναντοίχο. Δεύτερον, είναι πλέον πιο καθαρό από ποτέ, ότι

εάν θέλουμε να υπερβούμε αυτήν την κατάσταση, ναανατρέψουμε τα δεδομένα και να εξασφαλίσουμε ότι ηγενιά μας δεν θα είναι η γενιά που θα ζήσει χειρότερα απότις προηγούμενες, χρειαζόμαστε μια νέα δυναμική που θαδίνει προοπτική στον/ην νεολαίο/α να αγωνιστεί και νακατακτήσει τα αυτονόητα και ακόμα παραπάνω.

Για τις επερχόμενες

φοιτητικές εκλογές

Και σε αυτή τη συνθήκη έρχονται να εγγραφούν και οιφοιτητικές εκλογές, μετά από μια χρονιά κινηματικήςαδράνειας και απογοήτευσης για τις πολιτικές διαδικασίες

και τα αποτελέσματα που αυτές μπορούν να επιφέρουν.Για εμάς, ωστόσο, πάντα οι φοιτητικές εκλογές ήταν μιααπό τις πολλές πολιτικές μάχες που πρέπει να δώσουμε,όπως κάθε συνέλευση, κάθε παράσταση διαμαρτυρίαςκαι κάθε πορεία. Οι φοιτητικές εκλογές καθορίζουν τιςέδρες στο Διοικητικό Συμβούλιο της σχολής και έτσιαποτυπώνεται και η βούληση του φοιτητικού σώματοςσχετικά με τη στάση που θα κρατάει ο Σύλλογος σε μιασειρά από ζητήματα, χωρίς αυτό, όμως να σημαίνει πωςυποβαθμίζονται οι Γενικές Συνελεύσεις. Ακόμα παραπέρα,όμως, αποτυπώνει τον πολιτικό συσχετισμό εντός των

σχολών και καθορίζουν σε ένα βαθμό τη δυναμική πουθα αναπτύξουν οι πολιτικές δυνάμεις τον επόμενο χρόνο.Ο συσχετισμός εντός των σχολών δεν είναι χρήσιμοςμόνο για τα ζητήματα εντός των τειχών του ελληνικούπανεπιστημίου, αλλά δίνουν ένα στίγμα για την κοινωνίακαι αποτελούν τοποθέτηση της φοιτητιώσας νεολαίας γιατη λιτότητα, τα μνημόνια και το νεοφιλελεύθερο δρόμο.Σε αυτή τη λογική η συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογέςδεν είναι ενέργεια χωρίς αντίκρισμα, αλλά μια σημαντικήπολιτική τοποθέτηση για τον κάθε φοιτητή και φοιτήτριαπου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τόσο τις εξελίξεις στοελληνικό πανεπιστήμιο και την εκάστοτε σχολή, όσο καιαντανακλαστικά στην κοινωνία. Με λίγα λόγια η αποχή είναιεκείνη η στάση που θέλουν για τη γενιά μας, «απούσα» απότην πολιτική και τους συλλογικούς αγώνες αναζητώνταςλύση στον ατομικό δρόμο, στάση επιζήμια τόσο για κάθεφοιτητή, όσο και για τους ΦΣ ως σύνολο.

8/17/2019 18MAH ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ στη Νομική Αθήνας

3/4

Πηγαίνοντας λίγο παραπέρα από την αποχή, έχει νόημα

να δούμε και τη γκάμα των επιλογών που έχει ένας

φοιτητής, τουλάχιστον στη Νομική Αθήνας.

ΔΑΠ-ΑΦΚ: Αν και πρόκειται για δύο τυπικά διαφορετικέςδυνάμεις, η ΔΑΠ και η ΑΦΚ είναι οι δύο όψεις του ίδιουνομίσματος, αυτού της νεοφιλελεύθερης αφήγησης για τοπανεπιστήμιο. Η ΔΑΠ είναι η παραδοσιακή δεξιά δύναμη

στους ΦΣ, η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας. Σπάνιαβγαίνει στα αμφιθέατρα με ένα καθαρά πολιτικό λόγο,αντίθετα φροντίζει να μαζεύει μέλη για την ΟΝΝΕΔ μέσααπό σημειώσεις, πάρτυ και εκδρομές στην Αράχωβα. Καικαθόλου παράλογο δεν είναι να κρατάει αυτή τη στάσηαφού δύσκολα θα μπορούσε να παραδεχθεί δημόσια ότιυπερασπίζεται πλήρως την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιαςεκπαίδευσης, τα φοιτητικά δάνεια, τη διάσπαση των ενιαίωνπτυχίων, τα δίδακτρα, τον άκρατο ανταγωνισμό τόσο στοπανεπιστήμιο, όσο και στην αγορά εργασίας και όλα όσα ημνημονιακή πολιτική που υπερασπίζεται και η ΝΔ επιτάσσειγια την εκπαίδευση. Αυτή την περίοδο θα αναγνωρίσεις τον

μέσο Δαπίτη αφού θα σου ζητάει μανιωδώς την ψήφο σουμιας και η ανέλιξη του στην ΟΝΝΕΔ θα εξαρτηθεί από αυτήν.

Σαν να μην έφτανε όμως μία πολιτική δύναμη εντόςτης Νομικής Αθήνας που να προωθεί τις βασικέςνεοφιλελεύθερες θέσεις για το Πανεπιστήμιο υπό τονμανδύα του “απολιτικ” εμφανίστηκε επιπρόσθετα στονΣύλλογο τον τελευταίο χρόνο η Ανεξάρτητη ΦοιτητικήΚίνηση.

Το πολιτικό της ύφος και η πολιτική της τοποθέτηση έχουνεκλεκτικές συγγένειες με το ύφος και την τοποθέτηση

της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Κατά πρώτον, απαξίωση και υποβάθμισητου φοιτητικού συνδικαλισμού και της πολιτικής εντός τουΠανεπιστημίου, την ίδια ώρα που και οι ίδιοι κάνουν πολιτική,κατεβαίνουν στις φοιτητικές εκλογές και προσπαθούν ναεπηρεάσουν τις εξελίξεις. Κατά δεύτερον, έντονες σχέσειςσυνδιαλλαγής με τους καθηγητές και τα καθηγητικάόργανα, με τους οποίους συνεννοούνται επί προσωπικούκαι πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς συνήθως καμίαδραστηριοποίηση μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου τηςΣχολής, κάνοντας “lobing” για την προώθηση των αιτημάτωντους, όπως κατά λέξη έχει δηλώσει εκπρόσωπός τους στοΔιοικητικό Συμβούλιο. Τελευταίο, και σημαντικότερο, ηΑΦΚ και τα μέλη της αγιοποιούν την “κανονικότητα” εντόςτης Σχολής, την κατάσταση κατά την οποία οι φοιτητέςπαρακολουθούν πειθήνια και αδιάλειπτα τα μαθήματάτους, χωρίς διαμαρτυρίες και περισπάσεις, ακόμα και ότανπερικόπτονται τα συγγράμματα, μπαίνουν δίδακτρα σταμεταπτυχιακά, οι καθηγητές αυθαιρετούν κατά την διάρκειατων εξετάσεων και στην βαθμολόγηση, η Σχολή γίνεταισκουπιδότοπος επειδή ο εργολάβος απολύει κάθε τόσοτις καθαρίστριες κτλ. Για όλους αυτούς τους λόγους, κάθεψήφος στην ΑΦΚ δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το ναενισχύει τη θέση της ΔΑΠ στο Διοικητικό Συμβούλιο, να της

δίνει την πλειοψηφία που δεν μπορεί να αποκτήσει απόμόνη της.

ΠΚΣ: Αν και πρόκειται για μια δύναμη που βρίσκεται στοπολιτικό φάσμα της Αριστεράς, η οργανική της σύνδεση μετο ΚΚΕ και τη στρατηγική του την καθιστά μια φοιτητική

παράταξη που σπάνια καταφέρνει να φέρει αποτελέσματαστην πραγματικότητα και αναλώνεται σε πυροτεχνηματικούτύπου κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες. Κύρια δουλειάτης ΠΚΣ στα πανεπιστήμια είναι η μαζικοποίηση της ΚΝΕ,ενώ στο πλαίσιο των φοιτητικών διεκδικήσεων συνήθωςέχει παρωχημένη θέση και στάση, αφού αναλώνεταισυνεχώς στην λασπολογία εναντίον των υπόλοιπωναριστερών δυνάμεων, αφήνοντας την ΔΑΠ και την ΑΦΚ

πρακτικά στο απυρόβλητο. Αυτό εντείνεται και με τηστάση της στις Γενικές Συνελεύσεις, όπου η ανούσια και“πανηγυριώτικη” στάση της απωθεί τους φοιτητές από τηνανώτερη συλλογική διαδικασία. Επιπλέον, σε μια σειράσημαντικών ζητημάτων (έμφυλη καταπίεση, δικαιώματαlgbtqi κοινότητας, αυτοδιαχείριση, αλληλεγγύη, κοινωνικάκινήματα, περιβάλλον κτλ) η στάση της καταλήγει να είναιαντιδραστική, σχεδόν ταυτόσημη με αυτή του αντίπαλουστρατοπέδου. Παρ’ όλα αυτά ως Αριστερή ΑνατρεπτικήΣυνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ θεωρούμε ότι οι φοιτητικοίσύλλογοι απαιτούν μια αναβαθμισμένη αριστερή παρέμβασηπου θα διεκδικεί και θα καταφέρνει μικρές και μεγάλες

υλικές νίκες. Στο πλαίσιο της επιδίωξης αυτής, η κριτικήαπέναντι στην παθητική στάση της ΠΚΣ είναι πάγια, όπωςείναι άλλωστε και η συνεχής έκκληση για μεγαλύτερησυσπείρωση των δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς.

Bloco:  Η φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ κάνει φέτοςτην πρώτη της εμφάνιση στους Φοιτητικούς Συλλόγους,μεταξύ των οποίων και στην Νομική Αθήνας. Κρίνουμε πωςπρόκειται για μια δύναμη με μια εγγενή αντίφαση: οι θέσειςτις οποίες προωθεί είναι οι ίδιες θέσεις που ο κεντρικόςτης φορέας, από την θέση της Κυβέρνησης, καθιστάαδύνατες υλοποίησης εξαιτίας του νέου Μνημονίου και

της πρόσδεσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βασικός στόχοςτου Bloco είναι η ανασυγκρότηση της Νεολαίας Σύριζαπου απομαζικοποιήθηκε πλήρως το περασμένο καλοκαίρι.Επιπρόσθετα σε αυτήν την υποκριτική στάση, το Bloco ήτανφέτος κυριολεκτικά ανύπαρκτο από τις διαδικασίες και τηνζωή του Συλλόγου.

Για να ξεπεράσει το μπόι μας

τη σκιά που αφήνει πίσω του

Μια από τις ελπιδοφόρες αλλαγές που μας επιφύλασσε ηφετινή ακαδημαϊκή χρονιά, παρά την κινηματική νηνεμία,ήταν η αναβαθμισμένη προσέγγιση των πολιτικών μαςδυνάμεων. Η διαδικασία αυτή, στον κοινωνικό χώρο τηςΝομικής, ξεκίνησε με σαφή τρόπο τη φετινή χρονιά και πήγεπέρα από το επίπεδο της απλής κινηματικής συμπόρευσης,που άλλωστε υπάρχει χρόνια, μέσα από μετατοπίσεις καιτην κατάρρευση παλιών βεβαιοτήτων που λειτουργούσανως διαχωριστικές. Αντιλαμβανόμαστε ότι στην παρούσασυγκυρία συντρέχουν τόσο ο παράγοντας της δυνατότηταςόσο και αυτός της αναγκαιότητας. Η δυνατότητα είναι ηκατάσταση κατά την οποία άρθηκαν οι τοποθετήσεις και οι

αναλύσεις που δεν επέτρεπαν την περαιτέρω σύγκλιση καισυμπόρευσή μας. Το σημαντικότερο όμως, είναι η συνθήκητης αναγκαιότητας, η συνειδητοποίηση ότι σε αυτή τηνδύσκολη για το φοιτητικό κίνημα περίοδο μόνο η μετωπικήλογική μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στηναδράνεια, στον ατομικό δρόμο, στα τείχη που ορθώνουν

8/17/2019 18MAH ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ στη Νομική Αθήνας

4/4

γύρω μας και να δώσει μια νέα πνοή στη συλλογική διεκδίκηση. Αυτόαποτέλεσε και μια διαφωνία η οποία άφησε πίσω στο κοινό εκλογικόκατέβασμα έναν από τους συνομιλητές σε αυτή τη διαδικασία, τοσχήμα της ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΣ-ΕΑΑΚ, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει ότι σε μιαηττοπαθή για την κοινωνία συγκυρία η αδυναμία υπέρβασης “του εαυτούμας” είναι ο μεγαλύτερος εχθρός. Ωστόσο, επειδή εδώ δεν είναι το τέλοςτου δρόμου ελπίζουμε και θα προσπαθούμε να συναντηθούμε σε κάποιοσημείο στο μέλλον.

Η κοινή μας συμπόρευση έχει ως στόχο να πετύχει μικρές και μεγάλες

υλικές νίκες στα αμφιθέατρα, στον δρόμο, στις συνειδήσεις.Να συμβάλειστο ξεδίπλωμα αντιστάσεων ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωσησε όλες τις εκφάνσεις της (υποβάθμιση εργασιακής προοπτικής, δίδακτρα,υποχρηματοδότηση, εντατικοποίηση σπουδών). Στην προβολή αιτημάτωνκαι διεκδικήσεων ενάντια στη διάλυση της εργασιακής μας προοπτικής,ενάντια στη διαμόρφωση ενός μέλλοντος μεταξύ ανεργίας καιεπισφάλειας. Στην αλλαγή της πολιτικής παρέμβασης στο Πανεπιστήμιο,ανατρέποντας την αντίληψη περί «σάπιου φοιτητικού συνδικαλισμού»,ανασυγκροτώντας τον Φ.Σ, κάνοντας κτήμα κάθε φοιτήτριας και φοιτητήτην καθημερινή διεκδίκηση καλύτερων όρων σπουδών και μιας ζωής με

αξιοπρέπεια.

Η διαδικασία αυτή περνάει και μέσα από την μάχη των επερχόμενων

Φοιτητικών Εκλογών, όπου η σημασία ενός τέτοιο πλατιού, αριστερού,

ανατρεπτικού κατεβάσματος είναι μεγάλη, όπως ακριβώς και η επιτυχία

του σε πανελλαδικό επίπεδο.  Αυτή η σημασία δεν εντοπίζεται μεόρους αριθμών, αλλά υπό το πρίσμα της αλλαγής συσχετισμών στοεσωτερικό των Φοιτητικών Συλλόγων, καθώς και της καταγραφής ενόςρεύματος αντίστασης, ριζοσπαστικής αμφισβήτησης και επανεμπλοκήςστην πολιτική στο εσωτερικό των Πανεπιστημίων. Ένα ρεύμα, το οποίο θασπάει τη σιωπή του ΤΙΝΑ, θα έρχεται σε ρήξη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τους εκβιασμούς ΕΕ και δανειστών, τη μνημονιακή πολιτική και

πραγματικότητα και τα πλαίσια που την επιβάλλουν, που θα καθιστά σαφέςότι δεν ανέχεται να παίζουν με τις ζωές μας σε μία «διαπραγμάτευση».Εν τέλει, μια τέτοια κατεύθυνση θα αποδείξει ότι, όντως, τον δρόμο τονφτιάχνεις προχωρώντας και όχι οπισθοχωρώντας στον απομονωτισμό,στην καθαρότητα και στην αυτοεπιβεβαίωση.

Ρ Α Π α Ν Σ Α Φ Ν[εαακ]

ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ _ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

Γι’αυτό, στις 18 Μαϊου, δίνουμε τη μάχη!

Συμμετέχουμε!

Ενώνουμε τις δυνάμεις μαςγια ένα παρόν και μέλλον στο μπόι των ονείρων μας!