18 Μάη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε.

2
Η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε στον απόηχο ενός πολιτικά «καυτού» καλοκαιριού: από το 85% «ΟΧΙ» της σπουδάζουσας νεολαίας στο δημοψήφισμα, μέχρι την μετατροπή του σε «ΝΑΙ» και τελικά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου από την επανεκλεγμένη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και μετά, μια συντεταγμένη προσπάθεια των «από πάνω» να μας πείσουν πως δεν υπάρχει πια εναλλακτική για την νεολαία και τον κόσμο της εργασίας, ότι οι αγώνες 6 χρόνων μιας ολόκληρης κοινωνίας ηττήθηκαν. Αυτό που ηττήθηκε όμως στην πραγματικότητα ήταν το «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» του ΣΥΡΙΖΑ, η λογική διαχείρισης της κρίσης ενός σάπιου συστήματος προς όφελος τόσο του λαού όσο και του ίδιου του συστήματος, που νομοτελειακά καταλήγει να πληρώνουν οι πολλοί για να συνεχίζουν οι λίγοι να πλουτίζουν στις πλάτες μας. Φαίνεται τελικά πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως το δικό μας “there is no alternative” είναι η ρήξη με το ευρώ, την ΕΕ και το χρέος τους, πως η πραγματική ελπίδα αναπνέει στις καθημερινές μας μάχες για παιδεία, εργασία και κοινωνική ασφάλιση. Γιατί μπορεί έτοιμες απαντήσεις να μην υπάρχουν, αλλά το ξέρουμε καλά ότι δεν υπάρχει μάχη που δεν μπορούμε συλλογικά να νικήσουμε! Η νεολαία αντιμέτωπη με το νέο ασφαλιστικό Το νέο ασφαλιστικό που έφερε η κυβέρνηση ακολουθεί πιστά τις κατευθύνσεις της ΕΕ που σε όσες χώρες έχουν εφαρμοστεί έχουν διαλύσει κάθε έννοια κοινωνικής ασφάλισης και έρχονται να πάρουν πίσω εργασιακά δικαιώματα που το εργατικό κίνημα έχει κατακτήσει με αγώνες. Με ιδιαίτερη σημασία για τη νεολαία, καθώς καταργεί την ασφάλιση ως κοινωνικό δικαίωμα και τη μετατρέπει σε ατομική υπόθεση και προσωπική πολυτέλεια. Την ίδια στιγμή προδικάζει ένα εργασιακό μέλλον για τη γενιά μας με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μαύρη εργασία, διευρυμένα ωράρια, επισφάλεια και σχεδόν ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα. Προβλέπει συντάξεις πείνας για όσους καταφέρουν να «κολυμπήσουν» στον ωκεανό της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας, προκειμένου να συγκεντρώσουν τα ένσημα που απαιτούνται, ενώ τεράστια τμήματα των εργαζόμενων θα μείνουν χωρίς ασφάλιση. Η νύχτα πέφτει στο ελληνικό πανεπιστήμιο Είναι κοινός τόπος ότι τα προβλήματα στα πανεπιστήμια είναι πάρα πολλά και συνεχώς οξύνονται: ισοπεδωτική υποχρηματοδότηση, υποστελεχωμένα εργαστήρια και υπηρεσίες, όλο και περισσότερα συγγράμματα κόβονται. Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές πετιούνται εκτός εστιών και το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση δίνεται πλέον σε μια χούφτα ανθρώπων. Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, πτυχές της λειτουργίας του πανεπιστημίου (security, καθαρισμός, σίτιση κλπ) περνάνε είτε στα χέρια εργολάβων οι οποίοι θησαυρίζουν σε βάρος των εργαζομένων τους, είτε σε προγράμματα voucher και ηνα, εισάγοντας έτσι τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη μαύρη εργασία ακόμα και στο πανεπιστήμιο. Προγράμματα σπουδών αναδιαμορφώνονται με βάση τις ανάγκες της αγοράς, τα ενιαία εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα αποτελούν παρελθόν με τη διάσπαση των πτυχίων, τα δίδακτρα είναι προ των πυλών στα προπτυχιακά, γιατί σε πολλά μεταπτυχιακά ήδη έχουν μπει! Όλα τα παραπάνω αποτελούν πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, τα οποία προωθούνται με μοχλό πίεσης την αξιολόγηση με βάση τις κατευθύνσεις που απαιτεί η ΕΕ. Τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα πανεπιστήμιο εχθρικό απέναντι στα πιο πληττόμενα κομμάτια της νεολαίας, τα οποία αδυνατούν να σπουδάσουν σε αυτό, και εξαιρετικά φιλικό προς την ιδιωτική πρωτοβουλία, κάστες μεγαλοκαθηγητάδων- μάνατζερς, και κάθε μορφής αυταρχισμού. Είναι προφανές ότι σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δε χωράνε οι αγώνες των φοιτητών, δε χωράνε τελικά όλοι παρά «λίγοι και εκλεκτοί» που θα μπορούν να ξεπερνούν όλους τους φραγμούς από την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο μέχρι και την περάτωση των σπουδών τους. Στην ίδια κατεύθυνση, θα κινείται και το νομοσχέδιο Φίλη που θέλει να φέρει η κυβέρνηση και το υπουργείο, προκειμένου να βαθύνει την επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα μας στις σπουδές και στην εργασιακή προοπτική. Δικοί τους οι πόλεμοι, δικοί μας οι νεκροίΠαράλληλα, όχι και τόσο μακριά από μας, βόμβες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ γεννούν τις προσφυγικές ροές με όλο και περισσότερα καραβάνια προσφύγων να καταφτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα, θύματα πολέμων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής που προσπαθούν να ξεφύγουν από το σίγουρο θάνατο αναζητώντας μία καλύτερη τύχη στις χώρες της Ευρώπης. Οι ίδιοι που προκαλούν τους πολέμους αυτούς είναι και αυτοί που στέλνουν ψυχές στον πάτο του Αιγαίου, που υψώνουν το φράχτη στον Έβρο, που με τους στρατούς τους κλείνουν τα σύνορα και που χτίζουν τα σύγχρονα κέντρα κράτησης «hot-spots». ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ είναι και οι ίδιοι που με τις πολιτικές διαχείρισης της «προσφυγικής κρίσης» στην ουσία σκοτώνουν, επαναπροωθούν και εκμεταλλεύονται αισχρά ως εργατικό δυναμικό τους ήδη εξαθλιωμένους αυτούς ανθρώπους, με τη στήριξη και της δικιάς μας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Απέναντι σε όλους αυτούς στέκεται μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που δείχνει την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες. Μέσα σε αυτό το κίνημα αλληλεγγύης το ίδιο το φοιτητικό κίνημα ενεπλάκει ενεργά, συμμετέχοντας στον συντονισμό για το προσφυγικό με σωματεία και εργατικές λέσχες, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που στήνονται σε όλη την Ελλάδα, στηρίζοντας καταλήψεις στέγης όπως το κέντρο φιλοξενίας City Plaza, δίνοντας από κοινού τη μάχη με πρόσφυγες και μετανάστες απέναντι στη φρίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων, το ρατσιστικό μίσος, την εκμετάλλευση. Απέναντι σε όλα αυτά Η νεολαία μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο. Σίγουρα υπάρχουν δυνατότητες για να δημιουργηθούν τριγμοί και εν τέλει συνολική ανατροπή της επίθεσης τόσο μέσα στο πανεπιστήμιο όσο και έξω από αυτό, με πρωτοστάτη τη νεολαία που είπε βροντερό «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε το κλίμα απογοήτευσης και νηνεμίας που επικράτησε μετά τη μετατροπή του «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ» και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση παρόλα αυτά δημιουργήθηκαν όλα το προηγούμενο διάστημα εστίες αγώνα και αντίστασης του λαού και της νεολαίας: από τις μεγάλες απεργίες για στο ασφαλιστικό και τα μπλόκα των αγροτών μέχρι το κίνημα αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.

description

ΑΝΑΡΣΥΠ-ΕΑΑΚ | ανάδραση-ΑΡΕΝ | ανένταχτοι/ες αγωνιστές/ριες

Transcript of 18 Μάη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε.

Page 1: 18 Μάη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε.

Η φετινή ακαδηµαϊκή χρονιά ξεκίνησε στον απόηχο ενός πολιτικά «καυτού» καλοκαιριού: από το 85% «ΟΧΙ» της σπουδάζουσας νεολαίας στο δηµοψήφισµα, µέχρι την µετατροπή του σε «ΝΑΙ» και τελικά την ψήφιση του τρίτου µνηµονίου από την επανεκλεγµένη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και µετά, µια συντεταγµένη προσπάθεια των «από πάνω» να µας πείσουν πως

δεν υπάρχει πια εναλλακτική για την νεολαία και τον κόσµο της εργασίας, ότι οι αγώνες 6 χρόνων µιας ολόκληρης κοινωνίας

ηττήθηκαν. Αυτό που ηττήθηκε όµως στην πραγµατικότητα ήταν το «ούτε ρήξη ούτε υποταγή»

του ΣΥΡΙΖΑ, η λογική διαχείρισης της κρίσης ενός σάπιου συστήµατος προς όφελος τόσο του λαού όσο

και του ίδιου του συστήµατος, που νοµοτελειακά καταλήγει να πληρώνουν οι πολλοί για να συνεχίζουν οι λίγοι να πλουτίζουν στις πλάτες µας. Φαίνεται τελικά πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως το δικό µας “there is no alternative” είναι η ρήξη µε το ευρώ, την ΕΕ και το χρέος τους,

πως η πραγµατική ελπίδα αναπνέει στις καθηµερινές µας µάχες για παιδεία, εργασία και κοινωνική ασφάλιση. Γιατί µπορεί έτοιµες απαντήσεις να µην υπάρχουν, αλλά το ξέρουµε καλά

ότι δεν υπάρχει µάχη που δεν µπορούµε συλλογικά να νικήσουµε!

Η νεολαία αντιµέτωπη µε το νέο ασφαλιστικό Το νέο ασφαλιστικό που έφερε η κυβέρνηση ακολουθεί πιστά τις κατευθύνσεις της ΕΕ που σε όσες χώρες έχουν εφαρµοστεί έχουν διαλύσει κάθε έννοια κοινωνικής ασφάλισης και έρχονται να πάρουν πίσω εργασιακά δικαιώµατα που το εργατικό κίνηµα έχει κατακτήσει µε αγώνες. Με ιδιαίτερη σηµασία για τη νεολαία, καθώς καταργεί την ασφάλιση ως κοινωνικό δικαίωµα και τη µετατρέπει σε ατοµική υπόθεση και προσωπική πολυτέλεια. Την ίδια στιγµή προδικάζει ένα εργασιακό µέλλον για τη γενιά µας µε ελαστικές σχέσεις εργασίας, µαύρη εργασία, διευρυµένα ωράρια, επισφάλεια και σχεδόν ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώµατα. Προβλέπει συντάξεις πείνας για όσους καταφέρουν να «κολυµπήσουν» στον ωκεανό της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας, προκειµένου να συγκεντρώσουν τα ένσηµα που απαιτούνται, ενώ τεράστια τµήµατα των εργαζόµενων θα µείνουν χωρίς ασφάλιση. Η νύχτα πέφτει … στο ελληνικό πανεπιστήµιο Είναι κοινός τόπος ότι τα προβλήµατα στα πανεπιστήµια είναι πάρα πολλά και συνεχώς οξύνονται: ισοπεδωτική υποχρηµατοδότηση, υποστελεχωµένα εργαστήρια και υπηρεσίες, όλο και περισσότερα συγγράµµατα κόβονται. Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές πετιούνται εκτός εστιών και το δικαίωµα στη δωρεάν σίτιση δίνεται πλέον σε µια χούφτα ανθρώπων. Την ίδια ώρα που συµβαίνουν όλα αυτά, πτυχές της λειτουργίας του πανεπιστηµίου (security, καθαρισµός, σίτιση κλπ) περνάνε είτε στα χέρια εργολάβων οι οποίοι θησαυρίζουν σε βάρος των εργαζοµένων τους, είτε σε προγράµµατα voucher και 5µηνα, εισάγοντας έτσι τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη µαύρη εργασία ακόµα και στο πανεπιστήµιο. Προγράµµατα σπουδών αναδιαµορφώνονται µε βάση τις ανάγκες της αγοράς, τα ενιαία εργασιακά-επαγγελµατικά δικαιώµατα αποτελούν παρελθόν µε τη διάσπαση των πτυχίων, τα δίδακτρα είναι προ των πυλών στα προπτυχιακά, γιατί σε πολλά µεταπτυχιακά ήδη έχουν µπει! Όλα τα παραπάνω αποτελούν πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, τα οποία προωθούνται µε µοχλό πίεσης την αξιολόγηση µε βάση τις κατευθύνσεις που απαιτεί η

ΕΕ. Τα παραπάνω διαµορφώνουν ένα πανεπιστήµιο εχθρικό απέναντι στα πιο πληττόµενα κοµµάτια της νεολαίας, τα οποία αδυνατούν να σπουδάσουν σε αυτό, και εξαιρετικά φιλικό προς την ιδιωτική πρωτοβουλία, κάστες µεγαλοκαθηγητάδων-µάνατζερς, και κάθε µορφής αυταρχισµού. Είναι προφανές ότι σε ένα τέτοιο πανεπιστήµιο δε χωράνε οι αγώνες των φοιτητών, δε χωράνε τελικά όλοι παρά «λίγοι και εκλεκτοί» που θα µπορούν να ξεπερνούν όλους τους φραγµούς από την πρόσβαση στο πανεπιστήµιο µέχρι και την περάτωση των σπουδών τους. Στην ίδια κατεύθυνση, θα κινείται και το νοµοσχέδιο Φίλη που θέλει να φέρει η κυβέρνηση και το υπουργείο, προκειµένου να βαθύνει την επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώµατα µας στις σπουδές και στην εργασιακή προοπτική. Δικοί τους οι πόλεµοι, δικοί µας οι νεκροί… Παράλληλα, όχι και τόσο µακριά από µας, βόµβες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ γεννούν τις προσφυγικές ροές µε όλο και περισσότερα καραβάνια προσφύγων να καταφτάνουν καθηµερινά στην Ελλάδα, θύµατα πολέµων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής που προσπαθούν να ξεφύγουν από το σίγουρο θάνατο αναζητώντας µία καλύτερη τύχη στις χώρες της Ευρώπης. Οι ίδιοι που προκαλούν τους πολέµους αυτούς είναι και αυτοί που στέλνουν ψυχές στον πάτο του Αιγαίου, που υψώνουν το φράχτη στον Έβρο, που µε τους στρατούς τους κλείνουν τα σύνορα και που χτίζουν τα σύγχρονα κέντρα κράτησης «hot-spots». ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ είναι και οι ίδιοι που µε τις πολιτικές διαχείρισης της «προσφυγικής κρίσης» στην ουσία σκοτώνουν, επαναπροωθούν και εκµεταλλεύονται αισχρά ως εργατικό δυναµικό τους ήδη εξαθλιωµένους αυτούς ανθρώπους, µε τη στήριξη και της δικιάς µας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Απέναντι σε όλους αυτούς στέκεται µεγάλο κοµµάτι του ελληνικού λαού που δείχνει την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες. Μέσα σε αυτό το κίνηµα αλληλεγγύης το ίδιο το φοιτητικό κίνηµα ενεπλάκει ενεργά, συµµετέχοντας στον συντονισµό για το προσφυγικό µε σωµατεία και εργατικές λέσχες, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που στήνονται σε όλη την Ελλάδα, στηρίζοντας καταλήψεις στέγης όπως το κέντρο φιλοξενίας City Plaza, δίνοντας από κοινού τη µάχη µε πρόσφυγες και µετανάστες απέναντι στη φρίκη των ιµπεριαλιστικών πολέµων, το ρατσιστικό µίσος, την εκµετάλλευση. Απέναντι σε όλα αυτά Η νεολαία µπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο. Σίγουρα υπάρχουν δυνατότητες για να δηµιουργηθούν τριγµοί και εν τέλει συνολική ανατροπή της επίθεσης τόσο µέσα στο πανεπιστήµιο όσο και έξω από αυτό, µε πρωτοστάτη τη νεολαία που είπε βροντερό «ΟΧΙ» στο δηµοψήφισµα του Ιουλίου. Δεν µπορούµε να µην αναγνωρίσουµε το κλίµα απογοήτευσης και νηνεµίας που επικράτησε µετά τη µετατροπή του «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ» και την ψήφιση του τρίτου µνηµονίου από την κυβέρνηση. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση παρόλα αυτά δηµιουργήθηκαν όλα το προηγούµενο διάστηµα εστίες αγώνα και αντίστασης του λαού και της νεολαίας: από τις µεγάλες απεργίες για στο ασφαλιστικό και τα µπλόκα των αγροτών µέχρι το κίνηµα αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.

Page 2: 18 Μάη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε.

Είναι ξεκάθαρο για µας ότι το φοιτητικό κίνηµα πρέπει λοιπόν να βγει σε θέσεις µάχης! Να σηµάνει την αντεπίθεση των αγώνων µας, να παλέψουµε για: • δηµόσια δωρεάν παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς φραγµούς, για το πανεπιστήµιο των αναγκών µας • αύξηση της κρατικής χρηµατοδότησης για την παιδεία, δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράµµατα-µεταφορές • κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόµων του προηγούµενου διαστήµατος • γνώση και έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι της αγοράς • την κατάργηση των 5µηνων προγραµµάτων ηµιαπασχόλησης, για συλλογικές συµβάσεις εργασίας • την ασφάλιση ως κοινωνικό δικαίωµα και όχι ως ατοµική υποχρέωση • να νικήσει η αλληλεγγύη τους φράχτες και τις απελάσεις

Φοιτητικό κίνηµα που θα συνδέει τις διεκδικήσεις του µε τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήµατος για µόνιµη και σταθερή δουλειά µε δικαιώµατα, για αξιοπρεπείς µισθούς, για την κατοχύρωση των σύγχρονων δηµοκρατικών δικαιωµάτων και των ελευθεριών µας κόντρα στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισµό, τον πόλεµο και το φασισµό.

Φοιτητικό κίνηµα που δε θα συνδιαλέγεται µε κυβερνήσεις και υπουργεία, που θα παλεύει ενάντια σε παλιά και νέα µνηµόνια, για τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ΕΕ, το ευρώ, το ΝΑΤΟ και κάθε µηχανισµό καταπίεσης των λαών. Ένα τέτοιο φοιτητικό κίνηµα για να είναι πραγµατικά επικίνδυνο πρέπει για µας να δίνει πρώτα και κύρια τη δυνατότητα σε όλους τους φοιτητές να εκφράζονται και να αποφασίζουν µέσα από το ανώτατο όργανο του Συλλόγου τους, τις Γενικές Συνελεύσεις. Να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, να γίνονται οι ίδιοι κοµµάτι του αγώνα και της υλοποίησης των αποφάσεων τους, κόντρα σε λογικές ανάθεσης της πάλης σε κάποιον «ειδικό» ή «αγωνιστή» που «γνωρίζει καλύτερα», κόντρα στη λογική του «θα βρω λύση για το πρόβληµά µου µόνος µου». Επειδή όµως τα περισσότερα προβλήµατα που αντιµετωπίζουµε είναι κοινά και δεν αφορούν µόνο το δικό µας σύλλογο αλλά και όλους τους υπόλοιπους, ιδιαίτερη σηµασία έχει ο από κοινού σχεδιασµός του αγώνα µε αυτούς και άρα ο συντονισµός τους. Ένα φοιτητικό κίνηµα µε ανασυγκροτηµένους συλλόγους στα χέρια των φοιτητών και όχι των παρατάξεων για την επιβολή των αναγκών µας, που αφορούν από τα καθηµερινά ζητήµατα της σχολής µέχρι τις µεγάλες µάχες τις γενιάς µας. Τέλος ένα φοιτητικό κίνηµα που την ίδια στιγµή που θα αποτελεί ανάχωµα στα σχέδια των κυρίαρχων για τη νέα γενιά, θα µπορεί να συζητάει, να οραµατίζεται, να παλεύει για ένα διαφορετικό Πανεπιστήµιο σε µια άλλη κοινωνία, υπό το πρίσµα των κοινωνικών αναγκών και της εξουσίας των από τα κάτω. Για τον Σύλλογο Φοιτητών Πληροφορικής… Στην Πληροφορική από τις πρώτες κιόλας µέρες µετά την εξεταστική του Σεπτέµβρη τα σχήµατα της ΑΝ.ΑΡ.ΣΥ.Π. και της Ανάδρασης παλέψαµε από κοινού ώστε ο Σύλλογος Φοιτητών να µπει σε αγωνιστική τροχιά µε την µάχη απέναντι στο νέο πρόγραµµα σπουδών που µεταξύ άλλων εισήγαγε προαπαιτούµενα για όλους τους φοιτητές, ενώ ταυτόχρονα «πετσόκοβε» τα όρια δήλωσης µαθηµάτων, γνωρίζοντας καλά πως η µάχη που δίναµε ήταν πολύ µεγαλύτερη: απέναντι στην συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που πλέον αποτελεί προαπαιτούµενο στο τρίτο µνηµόνιο, απέναντι στις επιταγές της ΕΕ για την παιδεία, απέναντι τελικά σε όλους όσους θέλουν ένα πανεπιστήµιο για «λίγους και εκλεκτούς» που θα παράγει γνώση κι έρευνα για τις ανάγκες της αγοράς. Γεµίζοντας τα αµφιθέατρα στις Γενικές Συνελεύσεις, δίνοντας τον λόγο στους ίδιους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, περνώντας σε µαχητικές µορφές πάλης µε την κατάληψη του κτιρίου διοίκησης και των ερευνητικών εργαστηρίων, µε µαζικές παραστάσεις διαµαρτυρίας, ο Σύλλογος Φοιτητών κατάφερε να κερδίσει αφενός την αύξηση των ορίων δήλωσης, αφετέρου την µείωση των προαπαιτούµενων, και τελικά να τα «σπάσει» για όσους φοιτητές εισήχθησαν στη σχολή πριν το 2013-14. Ο αγώνας όµως αυτός πρέπει και θα συνεχιστεί µέχρι να µην µείνει ούτε ένας φοιτητής µε τον πέλεκυ των «προαπαιτούµενων» πάνω από το κεφάλι του, µέχρι να γίνει αντιληπτό ότι δεν µπορεί ο Σταυρακάκης και η παρέα του να αποφασίζει για εµάς, χωρίς εµάς. Στις φετινές φοιτητικές εκλογές της 18ης Μάη, επιδιώκουµε να συνεχιστεί, να εκφραστεί και να ενδυναµωθεί τελικά αυτή ακριβώς η συσπείρωση αγωνιστών/ριών µε τους οποίους από την αρχή της χρονιάς βρεθήκαµε από κοινού στα αµφιθέατρα και στο δρόµο, από τα προαπαιτούµενα µέχρι τις τελευταίες απεργίες. Παράλληλα, επιδιώκουµε µέσω της συσπείρωσης των δυνάµεων µας και ανοιχτά απέναντι σε κάθε αγωνιστική και αγωνίστρια να εκκινήσουµε µια νέα διαδικασία που θα µας επιτρέψει να δώσουµε τη µάχη της γενιάς µας από κοινού και µάλιστα σε αυτή τη µάχη να βγούµε νικητές! Απέναντι στη νέα «εθνική συνεννόηση» του κοινοβουλίου, να το ακούσουν καλά πως στα πανεπιστήµια τον λόγο τον έχουµε εµείς! Για δηµόσια και δωρεάν παιδεία χωρίς ταξικούς φραγµούς, για γνώση κι έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας, για µόνιµη και σταθερή δουλειά για όλους, για έναν άλλο δρόµο χωρίς µνηµόνια, χρέος, ΕΕ, φασισµό. Με την µετωπική, αντικαπιταλιστική αριστερά των ανυποχώρητων αγώνων για ζωντανούς φοιτητικούς συλλόγους στα χέρια των φοιτητών και στο πλευρό ενός δυναµικού εργατικού κινήµατος που θα τα βάλουν µε την κυβέρνηση και τα σχέδιά της.

Στις 18 Μάη ψηφίζουµε όπως αγωνιζόµαστε.