Συνεχίζουμε στο δρόμο της ανατροπής

15 χρόνια κυκλοφορίας

Φ έτος συμπληρώνονται 15 χρό-νια  συνεχούς  έκδοσης  της «Εργατικής  Αριστεράς»  (ΕΑ), της  δεκαπενθήμερης  εφη-

μερίδας  της  ΔΕΑ.  Μιας  εφημερίδας  που αδιάλειπτα  στηρίζει  και  αναδεικνύει,  όλα αυτά τα χρόνια, τις μικρές και μεγάλες μά-χες του κινήματος και της Αριστεράς. 

Βρισκόμαστε πάντα στο πλευρό των ερ-γαζομένων  και  της  νεολαίας,  μέσα στους αγώνες  των  «από  κάτω»  και  στην  αταλά-ντευτη  υπεράσπιση  των  συμφερόντων τους.  Με  επίμονη  συμμετοχή  στις  προ-σπάθειες  και  τις  πολιτικές  μάχες  για  τη δημιουργία μιας μαζικής και ισχυρής ριζο-σπαστικής-αντικαπιταλιστικής  Αριστεράς, που θα είναι χρήσιμη για τους αγώνες της εργατικής  τάξης και απολύτως απαραίτη-τη  για  την  τελική  νίκη  των  εργαζομένων ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, του πολέμου και του ρατσισμού. 

Μια Αριστερά που θα αναφέρεται στις καλύτερες  παραδόσεις  του  εργατικού κινήματος, αντισεχταριστική και διεθνι-στική, γειωμένη στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, σταθερά προσανατο-λισμένη  στη  δημοκρατική  συγκρότηση του  κόσμου  «από  τα  κάτω»,  σε  ρήξη με  την  «ανάθεση»,  σε  ρήξη  με  το  στα-λινισμό  και  την  «Κεντροαριστερά»,  δε-σμευμένη  στο  αριστερό  ριζοσπαστικό πρόγραμμα  και  στη  στρατηγική  του σοσιαλισμού. 

Με ισχυρή την πεποίθηση ότι ακόμα και στην εποχή του Διαδικτύου και της υπερ-πληροφόρησης  μια  αριστερή  εφημερίδα άποψης  αποτελεί  βασικό  και  αναντικατά-στατο  εργαλείο  ενημέρωσης  και  γνώσης, πολιτικής παρέμβασης και γενίκευσης των αναγκαίων πολιτικών συμπερασμάτων συ-νεχίζουμε τον αγώνα. Εξάλλου, η τάξη μας 

χρειάζεται  όσο  ποτέ  τα  δικά  της  πολιτικά και  ιδεολογικά όπλα για να αντιπαρατεθεί στον  –όλο  και  πιο–  αντιδραστικό  μετα-σχηματισμό  του  καπιταλισμού  και  στην ένταση της επιθετικότητας της άρχουσας τάξης,  που  αναζητά  διέξοδο  στην  κρίση υπερσυσσώρευσης μέσα από τη δραματι-κή  περιστολή  των  εργατικών,  κοινωνικών και  δημοκρατικών  δικαιωμάτων  των  πολ-λών, μέσα από την ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και τον αυταρχισμό.

ΣταθμοίΣε αυτή τη συναρπαστική διαδρομή χιλιά-δων σελίδων και άρθρων, υπήρξαν αρκετοί σταθμοί που καθόρισαν την πορεία και το στίγμα  της  ΕΑ. Όλα  τα  κρίσιμα  ζητήματα της  εκάστοτε  πολιτικής  συγκυρίας,  των εργατικών-λαϊκών  αντιστάσεων  και  της Αριστεράς, τόσο στο εσωτερικό όσο και δι-εθνώς, τροφοδότησαν την ύλη μας και μας «ανάγκασαν» να πάρουμε θέση γι’ αυτά. 

«Γεννηθήκαμε» μέσα στη φωτιά των συ-γκλονιστικών  και  νικηφόρων  εργατικών αγώνων  ενάντια  στη  διάλυση  της  κοινω-νικής  ασφάλισης  με  το  σχέδιο  Γιαννίτση. Σήμερα, μια κυβέρνηση που καμώνεται την «Αριστερά» επιχειρεί να επαναφέρει ένα πα-ρόμοιο νεοφιλελεύθερο τερατούργημα στο Ασφαλιστικό  και  βρίσκεται  επίσης  αντιμέ-τωπη με μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις. 

Πιστεύοντας στην κεντρική σημασία της κίνησης της εργατικής τάξης, εμπλεκόμα-στε  και  υποστηρίζουμε  τους  αγώνες  της, επιχειρώντας  να  συμβάλουμε  στο  συντο-νισμό και στην ενωτική δράση των συνδι-κάτων και των πολιτικών της οργανώσεων.

Στη μεγάλη απεργία των δασκάλων πριν από  μερικά  χρόνια,  στις  πολυπληθείς  και δυναμικές απεργίες του 2010-12 τα χρόνια της  μνημονιακής  λεηλασίας,  στις  μάχες 

των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκη-ση, στα σχολεία και τα νοσοκομεία, στους φορείς  κοινωνικής  ασφάλισης,  στους «πενταμηνίτες»  και  τους  «voucherάδες», στους  δύσκολους  χώρους  του  ιδιωτικού τομέα  όπου  βασιλεύει  η  εργοδοτική  αυ-θαιρεσία και ο φόβος της απόλυσης. Με ει-δήσεις και ρεπορτάζ από τους εργατικούς χώρους  και  τα  σωματεία,  με  καταγγελία κάθε απόπειρας ποινικοποίησης και συκο-φάντησης της συνδικαλιστικής δράσης.

Αναπνεύσαμε  και  βρεθήκαμε  μέσα  στο μεγαλειώδες  αντιπαγκοσμιοποιητικό  και αντιπολεμικό  κίνημα  των  αρχών  του  21ου αιώνα,  στην  αναζωογόνηση  των  κοινωνι-κών κινημάτων και των δυνάμεων της αμ-φισβήτησης  του  «τέλους  της  Ιστορίας». Στιγμές  όπως  η  οργάνωση  της  ελληνικής συμμετοχής στις διεθνείς διαδηλώσεις στη Γένοβα  και  τη Φλωρεντία,  στα Παγκόσμια Κοινωνικά Φόρουμ, το «Όχι» στο Ευρωσύ-νταγμα και η κοινή πάλη των ευρωπαϊκών λαών κατά της αντιδραστικής ΕΕ του κεφα-λαίου και του πολέμου, κατά των  ιμπερια-λιστικών επεμβάσεων στο Ιράκ, στο Αφγα-νιστάν, αποδείχθηκαν καθοριστικές για την ανασύνταξη της παγκόσμιας Αριστεράς. 

Η αλληλεγγύη στην  παλαιστινιακή  Ιντι-φάντα και τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία,  τη  Συρία  και  τον  υπόλοιπο αρα-βικό κόσμο, όπως και σε κάθε άλλη γωνιά του πλανήτη, η παρουσίαση των εμπειριών από τα «αριστερά πειράματα» στη Λατινική Αμερική, οι κοινωνικές και πολιτικές διερ-γασίες στην  Ισπανία,  τις ΗΠΑ,  την Κύπρο κ.α., φιλοξενήθηκαν και φιλοξενούνται σε σταθερή βάση στις σελίδες μας.

Από  την  πρώτη  στιγμή  βρεθήκαμε  με σταθερό μέτωπο κατά του φασισμού, του εθνικισμού  (από όπου και αν προέρχεται) και  του  ρατσισμού,  με  έμφαση στον  κοι-

15 χρονια

νό  αγώνα  ντόπιων  και  μεταναστών,  στην ταξική  και  διεθνιστική  αλληλεγγύη,  δί-νοντας  χωρίς  εκπτώσεις  τη  μάχη  ενάντια στην  αντίδραση.  Ιδιαίτερα  στις  τωρινές συνθήκες, που η ξενοφοβική πολιτική της Ευρώπης-φρούριο  θρέφει  την  ακροδεξιά και  ανασύρει  από  το  χρονοντούλαπο  τη φασιστική απειλή, η πάλη ενάντια στο ρα-τσισμό («θεσμικό» και μη) και την ισλαμο-φοβία, χρόνιο πρόταγμα της ΕΑ, αντικειμε-νικά αναβαθμίζεται.

Ήμασταν  και  είμαστε  στο  πλευρό  της ανυπάκουης  νεολαίας,  στα  σχολεία  και στις  σχολές  της,  στο  κίνημα  για  το  «άρ-θρο  16»  και  τις  εκπαιδευτικές  «μεταρ-ρυθμίσεις»,  στις  εξεγέρσεις  της,  όπως  το Δεκέμβρη  του  2008,  που  αποτέλεσε  την προαναγγελία της κρίσης που ερχόταν και αποτύπωσε την απειθαρχία σε κάθε είδους «κανονικότητα». Ήμασταν και είμαστε στα-θερά  απέναντι  στην  κρατική  καταστολή και  την  εκδικητικότητα  των  μηχανισμών του  αστικού  κράτους  ενάντια  σε  όσους διεκδικούν μια κοινωνία πραγματικής δη-μοκρατίας,  ελευθερίας  και  δικαιοσύνης, ακόμα και αν δεν συμφωνούμε ιδεολογικά μαζί τους. 

ΑριστεράΣε αυτή  την πολυετή πορεία,  ενισχύσαμε κάθε  εγχείρημα  που  λογοδοτούσε  στην ενότητα  στη  δράση  της  Αριστεράς,  σε κινηματικό  και  πολιτικό  επίπεδο.  Από  το «Χώρο Διαλόγου» και το Ελληνικό Κοινωνι-

κό Φόρουμ, τον «πρώτο» ΣΥΡΙΖΑ του 2004, την  επανεκκίνησή  του  και  την  εκλογική εκτίναξη  του  2012,  την  ιστορική  νίκη  του το Γενάρη του 2015. 

Αναγνωρίσαμε και δεν κρύψαμε ποτέ τα προβλήματα, τις αντιφάσεις και τις αδυνα-μίες  αυτής  της  πολύτιμης  εμπειρίας.  Χω-ρίς ανέξοδες καταδίκες  εκ  του ασφαλούς, διατηρώντας  πάντα  την  αυτοτέλεια  και τις  απόψεις  μας,  πήραμε  την  ευθύνη  να εμπλακούμε στην οικοδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ, να υποστηρίξουμε και να δοκιμάσουμε μια σύγχρονη  ενιαιομετωπική  τακτική, παλεύ-οντας  για  τον  ριζοσπαστικό  προσανατολι-σμό ενός «πλατιού» πολιτικού φορέα. 

Από το 1ο Συνέδριο του 2013, επισημάνα-με  τη  διολίσθηση  της  πολιτικής  γραμμής προς τον «ανεδαφικό ρεαλισμό» και τη συ-γκέντρωση  υπερεξουσιών  στο  προεδρικό κέντρο,  γι’  αυτό  και  πρωτοστατήσαμε στη δημιουργία  της  Αριστερής  Πλατφόρμας και  του  Κόκκινου  Δικτύου,  δηλαδή  της απαραίτητης  αριστερής  πτέρυγας  εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Από  την  επομένη  της  25ης  Γενάρη,  δια-φωνήσαμε κάθετα με τις «αριστεροδεξιές» συμμαχίες  (ΑΝΕΛ,  Παυλόπουλος  κ.λπ.). Όλα  μας  τα  πρωτοσέλιδα  και  τα  κείμενα υπερτόνιζαν  τον  εγκλωβισμό  του  ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης στην πολιτική του σο-σιαλφιλελευθερισμού και επιχειρήσαμε να αποτρέψουμε τη συνθηκολόγηση με τους δανειστές  και  το  ντόπιο σύστημα, αναδει-κνύοντας  την  αναγκαιότητα  της  ρήξης  με 

το  εγχώριο  και  ευρωπαϊκό  κατεστημένο: «απειθαρχία στη συμφωνία»,  «ώρα για μο-νομερείς  ενέςςειες»,  «δεσμά  που  δεν  λύ-νονται  κόβονται»,  «στάση  πληρωμών»,  «οι πιέσεις  για  έντιμο  συμβιβασμό  οδηγούν σε  γενική  συνθηκολόγηση»,  «σύγκρουση τώρα με τους δανειστές»...

Παρά την υπογραφή του μνημονίου Τσί-πρα, δεν υποχωρήσαμε στο κλίμα «αριστε-ρής  μελαγχολίας».  Δώσαμε  όλες  μας  τις δυνάμεις για τη δημιουργία και το χτίσιμο της Λαϊκής Ενότητας και εκτιμήσαμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα βρεθεί  πολύ σύντομα  αντιμέτωπη  με  τη  λαϊκή  οργή παρά το «θρίαμβο» της 20ής Σεπτέμβρη.

Σε  αυτή  την  επιλογή  και  στη  δημιουρ-γία  μιας  μαζικής  και  χρήσιμης  πολιτικής εναλλακτικής, απέναντι στην καταθλιπτική «εθνική συναίνεση», απέναντι στην Ευρώ-πη-φυλακή λιτότητας και ρατσισμού, από τη σκοπιά των εργαζομένων και της ριζο-σπαστικής Αριστεράς, θα επιμείνουμε μέ-χρι τέλους. Για την ανατροπή των μνημονί-ων και των συσχετισμών, για την κοινωνική απελευθέρωση.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ χωρίς εσάς, τους αναγνώστες μας,  τους  συνδρομητές  μας,  το  δίκτυο των  διακινητών μας. Όλες  και  όλους  που μας διαβάζετε, διαδίδετε τις ιδέες μας και μας στηρίζετε οικονομικά. Γι’ αυτό και σας ευχαριστούμε.

Η Συντακτική Επιτροπή της «Εργατικής Αριστεράς»

15 Χρονια

Για τους αγώνες που έχουμε να δώσουμε!

Τ α δεκαπέντε χρόνια που εκδίδεται η Εργατική Αριστερά απο-τελούν μια εξαιρετικά πυκνή και πολιτικά πρωτότυπη περίοδο από τη σκοπιά της Αριστεράς και των μαζικών αγώνων: Το κίνη-

μα κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με το ελληνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, η ίδρυση και ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Δεκέμβρης 2008, το κίνημα των πλατει-ών,  ο  κλονισμός  των  ιστορικά  διαμορφωμένων  σχέσεων  πολιτικής εκπροσώπησης στις εκλογές του Μαΐου 2012, η κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, ο συμβιβασμός του ΣΥΡΙΖΑ με το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο διακυβέρ-νησης και τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Παρά τη συνθηκολόγηση της 20ής Φεβρουαρίου 2015 και την τε-λική της επικύρωσή της στις 13 Ιουλίου, η περίοδος αυτή έδειξε ότι η Αριστερά μπορεί να αποτελέσει ξανά τον εκπρόσωπο της εργατικής τάξης και των φτωχών για την αλλαγή της κοινωνίας, για τον διαφορε-τικό «εφικτό κόσμο» πέρα από τον καπιταλισμό. 

Σε όλο αυτό το διάστημα η Εργατική Αριστερά έδωσε με συνέπεια τη μάχη για την αντικαπιταλιστική έξοδο από την κρίση, για την αμφι-σβήτηση των μύθων του κεφαλαίου, για την αποκάλυψη της φενάκης των «ενιαίων εθνικών συμφερόντων», για τη ρεαλιστικότητα της σοσι-αλιστικής προοπτικής. Επιπλέον, έδωσε με συνέπεια τη μάχη ενάντια στην αστική ιδεολογία και στρατηγική στο εσωτερικό της Αριστεράς, ενάντια στο συντηρητικό σχήμα της «πάλης των εθνών» και στον αστι-κό   μύθο μιας καπιταλιστικής  «παραγωγικής ανασυγκρότησης» που θα προωθεί τα συμφέροντα της εργασίας.

Σας εύχομαι να συνεχίσετε με την  ίδια ορμή, σε αυτόν τον αγώνα που είναι κοινός και μπορεί να γίνει νικηφόρος.

Γιάννης Μηλιός

Αφιερωμένο εξαιρετικά…Με τους συντρόφους και  τις  συντρόφισσες 

της ΔΕΑ συναντηθήκαμε στη σύντομη άνοιξη των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων αγώνων ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τον πόλεμο και το ρατσισμό. Στα χρόνια της δημιουργίας και της μαζικής δρά-σης  του  Ελληνικού  Κοινωνικού  Φόρουμ.  Πρώτη φορά  στην  εκδήλωση  αλληλεγγύης  στην  Αργε-ντινή,  όταν  δεν  υποψιαζόμαστε  ότι  δέκα  χρόνια μετά η  χώρα μας  θα  έμπαινε  στο μαύρο  τούνελ του «αθέμιτου, επονείδιστου και παράνομου χρέ-ους». Στο πλοίο για τη Γένοβα ήταν υπεύθυνοι ο Σωτήρης και η Ζέτα. Τότε βγαίναμε όλοι από μια δύσκολη  περίοδο  διασπάσεων  και  εσωτερικών συγκρούσεων. Για το δικό μου ρεύμα του ανανε-ωτικού κομουνισμού, που είχαμε δώσει τη μάχη υπεράσπισης  του  «Κ»,  αλλά  πιστεύω  και  για  τη ΔΕΑ και τις άλλες οργανώσεις με τις οποίες συνα-ντηθήκαμε  στο  αντιπαγκοσμιοποιητικό  κίνημα, η  συμμετοχή  μας  σ’  αυτό  ήταν  μια  καθαρτήρια πράξη  απέναντι  στο  πρόσφατο  παρελθόν  μας  η οποία συμπύκνωνε  ταυτόχρονα όλα όσα θέλαμε να γίνουμε στο μέλλον. 

Πιστεύω ότι η επιθυμία του «ανήκειν» σε μια κοι-νότητα, που αποδίδουν οι  λέξεις σύντροφος και συντρόφισσα,  αφορά  αυτό  το  ωκεάνιο  αίσθημα που  υπερβαίνει  οργανωτικές  γραμμές  και  δε-σμεύσεις  και  παραπέμπει  στον  ενιαίο  κοινό  μας κόσμο.  Σ’  ένα  όραμα σήμερα  απραγματοποίητο, αλλά  ταυτόχρονα  παρόν  στις  μεγάλες  χειρονο-μίες,  όπως  η  πρόσφατη  ταύτισή  μας  με  τους πρόσφυγες. 

Η σχέση μου με τους συντρόφους της ΔΕΑ ήταν και θα μείνει ακατάβλητη, ακριβώς γιατί αυτά που συμμεριζόμαστε  ανήκουν  στη  μεγάλη  διάρκεια, όπως άλλωστε και το μέλλον. 

Η ΔΕΑ έκανε  πάντα  μαζική  προπαγάνδα  με  την εφημερίδα  της,  την  «Εργατική  Αριστερά»,  κατα-θέτοντας στα  κοινά  πεδία  τη  δική  της φωνή  για να συμβάλλει και να πείσει. Οριοθετούσε έτσι την ιδιαίτερη πολιτική, ιδεολογική της ταυτότητα που ολοκλήρωνε  με  εσωτερικές  διαδικασίες  και  στη συνέχεια  επικοινωνούσε  στον  ευρύτερο  κοινό χώρο. Η «Εργατική Αριστερά» είναι –επιδιώκει να είναι–  ένα  έντυπο πληροφόρησης-αντιπληροφό-ρησης  και  πολιτικής  γραμμής  με  διακριτό  ιδεο-λογικό στίγμα, που διατηρούν ζωντανό το πείσμα και η αποφασιστικότητα των συντρόφων της ΔΕΑ.

Σήμερα, σε μια μακριά περίοδο οπισθοχώρησης της Αριστεράς στην όποια εκδοχή της, χρειάζεται πιστεύω  να  στοχαστούμε  κριτικά  το  παρελθόν μας  για  να  επινοήσουμε  το  μέλλον.  Σ’  αυτή  τη διαδρομή  θα  χρειαστεί  ν’  αποχωριστούμε  προη-γούμενες  μορφές  και  τρόπους  πρακτικής,  ώστε να προσδώσουμε την αυθεντικότητα που αρμόζει στην επαναθεμελίωση της Αριστεράς. 

Ευχαριστώ θερμά την «Εργατική Αριστερά» για όσα κέρδισα από την έκδοσή της 15 χρόνια και για τη φιλοξενία της. 

Ελένη Πορτάλιου

Τ α  τελευταία  15  χρόνια  το  εργατικό  και συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα πέρα-σε μέσα από μια σειρά ταλαντεύσεων και παλινωδιών,  που  οδήγησε  στη  σταδιακή 

αποδυνάμωση και αποπροσανατολισμό του.Πέρασε από  την απώλεια  του  κινηματικού  του  χαρα-

κτήρα των αρχών του 2000 και το ρόλο των επαγγελματι-ών συνδικαλιστών, στους μηχανισμούς αφομοίωσης και τις  αυταπάτες  για  ένα  πρόσκαιρο  κέρδος  που  καλλιερ-γήθηκε με το ψευδεπίγραφο αφήγημα της «εργασιακής ειρήνης», στην παταγώδη κατάρευση της «μεταολυμπια-κής» εποχής και την οριστική απαξίωση των συνδικάτων λόγω  του  «διαχειριστικού-διακοσμητικού»  τους  ρόλου στα χρόνια των μνημονίων.

Αυτό που παρέμεινε ζωντανό και ανεπηρέαστο την τε-λευταία 15ετία είναι η απαρέγκλιτη στήριξη της «Εργατι-κής Αριστεράς» στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, στα απανταχού διεθνιστικά και  ριζοσπαστικά κινήματα, στις πρωτοβουλίες ενάντια στο ρατσισμό και υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, στην πεποίθη-ση ότι το αύριο δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται. Σε μια κατά Βάρναλη εκδοχή θα λέγαμε ότι η «Εργατική Αριστε-ρά» είναι «τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής» και ως τέτοιο της ευχόμαστε μακροβιότητα.

Λάμπρος Δερμετζόγλου,  αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου Παπαγεωργίου

15 χρονια

Αν ήταν να πω κάτι για τη συγκεκριμένη εφημερίδα, θα έλεγα πως κοσμεί διαχρονικά το θολό τοπίο της ενημέρωσης –χωρίς φανφάρες δήθεν «επαναστατικότητας», με τεκμηριωμένα στοιχειά που τροφοδοτούν τον κόσμο της δουλειάς με επιχειρήματα απέναντι στον πιο χυδαίο καπιταλισμό από καταβολής κόσμου...Πολύ πριν τα μνημονιακά χρόνια, έβαζε τον προβληματισμό της ταξικής σκοπιάς στα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα –έβαζε με συνέπεια τους απαραιτήτους όρους για τις κοινωνικές συμμαχίες, τον διεθνισμό σαν απάντηση στα εθνικιστικά σύνδρομα που κατατρέχουν λαούς ολόκληρους... με συνεπή στάση απέναντι στον φασισμό από τα χρόνια που οι πολλοί ήταν ανυποψίαστοι...Με ξεκάθαρη στάση στα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα σε αυτά των μειονοτήτων –στην καταδίκη του σεξισμού, στον σεβασμό της διαφορετικότητας και στην καταδίκη όλων των θεσμών του αστικού κράτους– και κυρίως με τολμηρές αιχμές για τον ρόλο της εκκλησίας και των θρησκειών γενικότερα, και σαν επιστέγασμα δικαιώθηκε όταν «προφήτεψε» την εξελικτική πορεία του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ από τα πρώτα δείγματα σαν κυβέρνηση –όντας έρμαιο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ...Σας εύχομαι άπειρα εμπνευσμένα μελλοντικά τεύχη –όσα και τα κρυμμένα όνειρα του κόσμου της δουλειάς που ψάχνουν δικαίωση, σε έναν συνεπή ταξικό, αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, με επίκεντρο έναν απελευθερωμένο άνθρωπο και τις ανάγκες του αποκλειστικά.

Λευτέρης Κεσέογλου, μέλος της διοίκησης του ΕΚΘ (ΜΕΤΑ),  αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Χαλυβουργίας ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε.

Πολλές ευχές για μακροημέρευση στην «Εργατική Αριστερά»

Τ η γνωρίσαμε από την αρχή της έκδοσής της να συμβάλ-λει στα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμι-οποίησης,  από  τη  Γένοβα  και  μετά,  και  να  συνοδεύει 

πολλές από τις δραστηριότητές τους. Τόσα έχουν περάσει από τότε, νίκες και ματαιώσεις, το Ευρωπαϊκό και το Ελληνικό Κοι-νωνικό Φόρουμ, ο αντιπολεμικός αγώνας και αργότερα το πολι-τικό καταστάλαγμα στην Ελλάδα, με τη μαζικοποίηση των αγώ-νων κατά των μνημονίων σε κάθε τους εκδοχή και τη μετέπειτα γιγάντωση του ΣΥΡΙΖΑ. 

Σε όλους αυτούς τους αγώνες η μικρή αυτή εφημερίδα ήταν μέσα, δίπλα, φωνή και εργαλείο διάδοσης πλήθους ριζοσπαστι-κών και ανατρεπτικών ιδεών.

Η διεθνιστική της ταυτότητα την ξεχωρίζει, μια και ο διεθνι-σμός είναι σχετικά σπάνιο φρούτο στην Ελλάδα, άρα ιδιαίτερα χρήσιμο χαρακτηριστικό.

Κι  όταν  ζήσαμε  την  ολική  ματαίωση  από  τη  διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, συνέχισε να παίζει το σημαντι-κό της ρόλο στην αντίσταση και συνεχίζει  να τον παίζει μέχρι σήμερα.

Καλοτάξιδη και για το μέλλον.

Σίσσυ Βωβού

Στα 15 χρόνια της «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Γ ια το μεγάλο μάθημα του ΣΥΡΙΖΑ, πως μέσα απ’ όλα τα ρυάκια και ρεύματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπό-ρεσε να υπάρξει μια συνάντηση όχι πάνω στον ελάχιστο 

πολιτικό κοινό τόπο, κάτι το άχρηστο, αλλά πάνω σ’ ένα συνθε-τικό προωθημένο πρόγραμμα, τα «15 σημεία» ή το πρώτο πρό-γραμμα του 2008 –που μας συνδιαμόρφωσε όλους, ή σχεδόν όλους, μαζί του… 

Για  το άλλο μεγάλο μάθημα –το κουράγιο  της αντίστασης, και πάλι απέναντι στο μαύρο μπλοκ ενάντια στους εργαζόμε-νους, μέσα κι  έξω απ’    τη χώρα, ετούτη τη φορά ωστόσο κό-ντρα στο κυρίαρχο ρεύμα μες στις γραμμές μας τη στιγμή που υιοθετούσε την πολιτική του αντίπαλου. Τελικά, η πολιτική που υπηρετείς σε διαμορφώνει…

Για  τη  μεγάλη  δοκιμασία  μπροστά  μας,  να  πάρει  σάρκα  κι οστά ό,τι συμπυκνώνει όλες τις αντιθέσεις, ένα μεγάλο δημο-κρατικό ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό μέτωπο,  ικανό ν’ αλλά-ξει  την κοινωνία, δίνοντας νέα φωνή στις ανάγκες που γέννη-σαν  την  αξέχαστη,  για  τις  γενιές  που  θα  έρθουν,  αγωνιστική παρακαταθήκη του 62%. Και πάλι, η πολιτική που υπηρετείς σε διαμορφώνει…

Εύχομαι  χρόνια  πολλά,  ελεύθερα,  δημιουργικά  κι  αποτελε-σματικά στην «Εργατική Αριστερά». 

Νάντια Βαλαβάνη

15 Χρονια

Η  «Εργατική  Αριστερά»  γιορτάζει τα 15 χρόνια κυκλοφορίας και της ευχόμαστε να συνεχίσει για πολ-

λά περισσότερα! Όχι μόνο γιατί αυτό αρ-μόζει  σε  κάθε  αριστερή,  ριζοσπαστική εφημερίδα και μάλιστα στις μέρες μας. Στην  εποχή  της  καπιταλιστικής  κρίσης, της  νεοφιλελεύθερης  στρατηγικής  που σκορπά  πολέμους,  προσφυγιά,  μνημό-νια σκληρής  ταξικής  λιτότητας  και  ατε-λείωτη  βαρβαρότητα.  Στην  εποχή  της κρίσης  των  ιδεολογιών  και  των  οραμά-των.  Στην  εποχή  που  η  εναλλακτική, επαναστατική  και  διεθνιστική,  στρατη-γική του Σοσιαλισμού είναι πιο αναγκαία και ιστορικά επίκαιρη από ποτέ. 

Η  «Εργατική  Αριστερά»  γεννήθηκε μέσα στην ανάταση του κινήματος ενά-ντια  στην  καπιταλιστική  παγκοσμιοποί-ηση  και  πορεύτηκε  μέχρι  σήμερα  προ-σπαθώντας να εκφράσει και να στηρίξει από  την  αντικαπιταλιστική  και  διεθνι-στική  σκοπιά  τις  προσπάθειες  για  την ανασυγκρότηση  του  κινήματος  και  της Αριστεράς.  Μέσα  από  τους  πειραματι-σμούς  των  «πλατιών κομμάτων»  της ρι-ζοσπαστικής Αριστεράς  και  την προσή-λωση  στον  ενιαιομετωπικό  δρόμο  της συγκέντρωσης  δύναμης  του  εργατικού και  λαϊκού  κινήματος  και  των  διαφορε-τικών  εκφράσεων  της  Αριστεράς,  ανα-ζητώντας  τον  δρόμο  της  σύγχρονης, μαζικής,  αντικαπιταλιστικής  και  σοσια-λιστικής πολιτικής. 

Σήμερα,  μετά  την  τραγική  μετάλλαξη του  ΣΥΡΙΖΑ  σε  μνημονιακό,  κυβερνητικό κόμμα και μπροστά στις  νέες προκλήσεις για  το  κίνημα  και  την Αριστερά,  η  «Εργα-τική  Αριστερά»  δεν  «αποσύρθηκε»  στην 

αφηρημένη  προπαγάνδα  της  «ιδεολογι-κής καθαρότητας», αλλά αντίθετα δίνει τη μάχη στην πρώτη γραμμή για την ανασυ-γκρότηση των δυνάμεων της μη σεχταρι-στικής Αριστεράς και του μαζικού κινήμα-τος. Επιχειρεί να συμβάλει στη μετατροπή των εμπειριών της ήττας σε νικηφόρα συ-μπεράσματα  και  διατίθεται  ως  εργαλείο χρήσιμο  και  πολύτιμο  στην  οργάνωση 

των  αγώνων  και  στην  ιδεολογικοπολιτι-κή διαπάλη με τα κυρίαρχα καπιταλιστικά κέντρα, πρώτα απ’  όλα μέσα στην  ίδια  τη χώρα.

Αξίζει να τη στηρίξουμε όπως μπορούμε και  να  τη  χρησιμοποιήσουμε  στις  μάχες του παρόντος και του μέλλοντος. 

 Γιώργος Σαπουνάς

Η «Εργατική Αριστερά»  έχει  βάλει  τη  σφραγίδα  της  στην ιδεολογική και πολιτική πάλη ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαί-ου και στο νεοφιλελευθερισμό, που είναι η μορφή που αναπα-ράγεται σήμερα ο καπιταλισμός. Επίσης στους αγώνες για την ανατροπή των μνημονίων της λιτότητας, που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας από την ΕΕ, την ευρωζώνη και τις αστικές ή τις με-ταλλαγμένες «αριστερές» κυβερνήσεις. Στην ανάπτυξη των λαϊ-κών και εργατικών αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγ-γύη και δημοκρατία. Στο διάλογο, κοινή δράση και συνεργασίες αριστερών δυνάμεων.

Εύχομαι να τα χιλιάσετε, ώστε να συνεχίσετε να συμβάλ-λετε στην ανάπτυξη, συντονισμό και κλιμάκωση των εργατι-κών και λαϊκών αγώνων για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών  και  στη  συγκρότηση  ενός  μεγάλου,  αντιπολεμι-κού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιρατσιστικού κινήματος αλλη-λέγγυου στους πρόσφυγες και μετανάστες.

Επίσης στις προσπάθειες για την ουσιαστική επαναθεμελίωση της Αριστεράς στη χώρα μας μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση της ΛΑΕ ως ενός μετωπικού 

σχήματος  της  ριζοσπαστικής  και  αντιμνημονιακής  Αριστε-ράς και ως πολιτικού εργαλείου γι’ αυτή την επαναθεμελίω-ση. Τέλος στη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου αριστε-ρών και αντιμνημονιακών δυνάμεων με βάση ένα μεταβατικό πρόγραμμα, που θα καταργεί τα μνημόνια, θα διαγράφει το δημόσιο  χρέος,  θα  εθνικοποιεί  τις  τράπεζες,  θα  οδηγεί  σε παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού και όχι των  καπιταλιστικών  κερδών  σε  ρήξη  με  την  ευρωζώνη  και σύγκρουση με την ΕΕ και θα προωθεί βαθύτερες αλλαγές, με σοσιαλιστικό ορίζοντα. 

Εύχομαι να συνεχίσετε την  ιδεολογική και πολιτική σας πα-ρέμβαση, ώστε το εργατικό και  λαϊκό κίνημα να αγωνίζεται όχι μόνο για επιμέρους αντιμνημονιακούς στόχους, αλλά και για την απαλλαγή συνολικά από τα μνημόνια και κατά συνέ-πεια και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που τα εφαρμό-ζει, και από όλο το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο, που τα ψήφισε ή τα στηρίζει, και να φράξει το δρόμο στη φασιστική Χρυσή Αυγή.

Δημήτρης Στρατούλης

Χαιρετισμός στην 15η επέτειο της «Εργατικής Αριστεράς»

Μ έσα  στην  «πέτρινη» πρώτη  δεκαετία  του 21ου  αιώνα,  με  τον 

αποπροσανατολισμό και τη σύγ-χυση  να  βαραίνουν  την  παγκό-σμια Αριστερά και με τον νεοφι-λελευθερισμό  στο  απόγειό  του, η  δύσκολη  προσπάθεια  εφημε-ρίδων όπως η «Εργατική Αριστε-ρά» ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την ανασυγκρότηση των αγώνων του  αριστερού  και  του  εργατι-κού  κινήματος  σε  ριζοσπαστική κατεύθυνση. 

Η  συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-Α-ΝΕΛ  έχει  εξαντλήσει  τον  πολι-τικό  κύκλο  της,  ακολουθώντας επακριβώς  τα  βήματα  των  προ-ηγούμενων μνημονιακών κυβερ-νήσεων.  Σε ποια στιγμή θα ακο-λουθήσει και την κατάληξή τους είναι  κάτι  που  δεν  μπορούμε  να το προσδιορίσουμε. Όμως η Αρι-

στερά  ούτε  για  αστείο  δεν  έχει κλείσει τον Ιστορικό της κύκλο.

Σήμερα,  ιδιαίτερα  στην  Ελλά-δα, όπου έχει ήδη παρουσιαστεί το  φαινόμενο  μιας  σύγχρονης ματαίωσης των συλλογικών ελπί-δων, με τη μνημονιακή επέλαση να έχει καταφέρει να ενσωματώ-σει  ακόμη  και  άλλοτε  ριζοσπα-στικές δυνάμεις, η ανυποχώρητη πάλη και η συσπείρωση όλης της Αριστεράς και των αγωνιζόμενων πολιτικών  και  κοινωνικών  δυνά-μεων  στο  στόχο  της  αντιμνημο-νιακής  ανατροπής  καθίσταται σημαντικότερη από ποτέ.

Και η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά», που κλείνει φέτος τα 15 χρόνια της, είναι πιο χρήσιμη και περισσότερο απαραίτητη από ποτέ!

Δέσποινα Χαραλαμπίδου

15 χρονια

Η  εφημερίδα «Εργατική Αριστερά» δεκαπέντε χρό-νια  είναι  παρούσα  σε  όλους  τους  εργατικούς αγώνες, από τις μεγάλες γενικές απεργίες έως τις 

«αόρατες» κινητοποιήσεις  των εργαζομένων χωρίς σω-ματεία, των επισφαλώς εργαζομένων και των ανέργων.

Ως  εργαζόμενη  και  συνδικαλίστρια  τα  τελευταία  δε-καπέντε χρόνια στον τραπεζικό τομέα, ξέρω ότι η «Ερ-γατική Αριστερά» έχει καλύψει τις απεργίες του κλάδου, τις γενικές συνελεύσεις, τις συνεδριάσεις των οργάνων του. Κυρίως όμως έχει στηρίξει τις κινητοποιήσεις των «ενοικιαζόμενων»  εργαζομένων  του  χρηματοπιστωτι-κού τομέα και τις απεργίες ενάντια στο ξεπούλημα των πρώην δημοσίων τραπεζών και ιδιαίτερα τις καταλήψεις των εργαζομένων στο πρώην Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Η  «Εργατική  Αριστερά»  εκφράζει  τις  αγωνίες,  τους αγώνες των εργαζομένων και ενημερώνει εκεί που τα κυ-ρίαρχα μέσα ενημέρωσης σιωπούν. Ευχόμαστε να διευ-ρύνει την απήχησή της και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην οργάνωση και τον συντονισμό των υποτελών.

Νάγια ΝικολάουΕργαζόμενη στην Eurobank, μέλος Γ.Σ. ΟΤΟΕ

Οι εργατικοί αγώνες και τα μέσα ενημέρωσηςΜε την ευκαιρία της συμπλήρωσης 15 ετών από την ίδρυση της εφημερίδας «Εργατική Αριστερά», μας δίνεται η ευκαιρία να γράψουμε ένα σχόλιο για τη μέχρι τώρα παρουσία της και μια ευχή για το μέλλον.Η γενικευμένη απουσία μέσων ενημέρωσης του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος της πατρίδας μας, τόσο έντυπων όσο και ηλεκτρονικών, τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών, με τοπική ή πανελλαδική εμβέλεια, δημιουργεί εδώ και δεκαετίες ένα τοπίο δύσκολο για την έκφραση της εργατικής τάξης και την προώθηση των αξιών της.Επιπλέον η μνημονιακή ερημοποίηση της Ελλάδας στα τελευταία 6 χρόνια δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για την πληροφόρηση του λαού μας και την έκφραση μιας εργατικής τάξης που ζει πλέον μεταξύ ανεργίας, εργασιακού μεσαίωνα και οάσεων αξιοπρεπούς εργασίας. Τα μνημονιακά μεγάλα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα συνειδητά παραπληροφορούν τον λαό και αποκλείουν (πλην εξαιρέσεων) το εργατικό και λαϊκό κίνημα από τα ΜΜΕ.Αυτή την ανάγκη καλύπτουν περιφερειακά μέσα ενημέρωσης, διαδικτυακά, τηλεοπτικά και ελάχιστα έντυπα όπως η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά», η οποία στάθηκε «λιμάνι» ενημέρωσης και βήμα έκφρασης για τους εργαζόμενους της χώρας μας και ειδικότερα για τους αγώνες τους εδώ και μια δεκαετία στα λιμάνια.Ευχόμαστε καλή συνέχεια για πολλά χρόνια.

Τριαντάφυλλος Αφεντουλίδης,  πρόεδρος Συλλόγου  

Υπαλλήλων ΟΛΘ

Στα 15 χρόνια από την ίδρυση της ΔΕΑ και της «Εργατικής Αριστεράς», θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς και εγκάρδιες ευχές στους

συντρόφους και τις συντρόφισσες για την συνέχιση του αγώνα, που είναι αγώνας κοινός.Παρά τις διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές καταβολές, με την ΔΕΑ μας συνδέει μια πολύχρονη κοινή διαδρομή.Συναντηθήκαμε την εποχή των Ευρωπορειών και των κινητοποιήσεων του Κοινωνικού Φόρουμ, που συνετέλεσαν στη διαμόρφωση ενός νέου κινηματικού ριζοσπαστισμού. Δώσαμε μάχες για την προώθηση της ενότητας της Αριστεράς μέσα από τον χώρο Διαλόγου και Κοινής δράσης της Αριστεράς. Συγκροτήσαμε την Αριστερή Πλατφόρμα, που αποτέλεσε την αριστερή αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ και η οποία, ιδιαιτέρως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, έδωσε με συνέπεια, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, σκληρό αγώνα μέχρι τέλους για να προχωρήσει το ριζοσπαστικό μας σχέδιο και να μη διαψευσθούν οι προσδοκίες του κόσμου της εργασίας.Παρόλο που δεν τα καταφέραμε, η προσπάθεια, οι επεξεργασίες, η πολιτική εμπειρία, η όλη πορεία με τα θετικά και τις οδυνηρές ανατροπές αποτελούν παρακαταθήκη για το δύσκολο έργο που έχουμε μπροστά μας.Σήμερα όλες οι πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες που συγκροτούμε την ΛΑΕ καλούμαστε να υπερβούμε τους εαυτούς μας, για να υπερβεί η Αριστερά την ήττα της και να διαμορφώσει εκείνους του προγραμματικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς-κινηματικούς όρους, ώστε ο δεύτερος γύρος στην πορεία ανατροπής να είναι νικηφόρος.

Σόφη Παπαδόγιαννη

Η  «Εργατική  Αριστερά»  εξέφρασε  με  συνέπεια  ένα  πολιτικό σχέδιο στο οποίο πάρα πολλές φορές συναντηθήκαμε και εξακολουθούμε  να  συναντιόμαστε:  Του  εργατικού  διεθνι-

σμού και  της αναγκαίας υπέρβασης  των ορίων  του  «Έθνους-Κρά-τους» στους αγώνες για την εργατική και την κοινωνική απελευθέ-ρωση. Της αντι-νεοφιλελεύθερης ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, που έγινε περισσότερο αναγκαία από ποτέ στα «πέτρι-να» χρόνια των  μνημονίων. Της ανάπτυξης πολύμορφων κινημάτων που, χωρίς να υποτιμούν τη βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας, συνδέουν την ταξική πάλη με την απελευθερωτική διάσταση του φεμινισμού και του αντι-σεξισμού, της οικολογίας, της αλληλεγγύ-ης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Σήμερα,  μετά  τη  μνημονιακή  μετάλλαξη  του  ΣΥΡΙΖΑ  και  την κοινή μετωπική πορεία που ακολουθούμε  τόσο στο πλαίσιο  της ΛΑΕ  όσο  και  στην  επιδίωξη  της  συμπόρευσης  με  τις  υπόλοιπες δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, η συμβολή της «Εργατικής Αριστεράς» στην αναζήτηση εκείνου του πολιτικού σχεδίου που, χωρίς ευκολίες και προχειρότητες, θα πε-ριγράφει με επάρκεια τις δυνατότητες υλοποίησης της ρήξης και της μετάβασης σε έναν παραγωγικό και κοινωνικό μετασχηματι-σμό, με ενεργοποίηση των δυνάμεων της εργασίας και της κοινω-νίας, είναι σημαντικότερη από κάθε άλλη φορά.

Εύχομαι ολόψυχα στην «έφηβη» (δεκαπεντάχρονη πλέον) εφη-μερίδα, να συνεχίσει να υπηρετεί με αξιοσύνη τους στόχους που έχει θέσει. Στόχους τους οποίους, είμαι βέβαιη, θα εξακολουθή-σουμε να επιδιώκουμε και να παλεύουμε μαζί.  

Πολύ συντροφικάΜάνια Μπαρσέφσκι

15 Χρονια

Σ τις  δύσκολες  συνθήκες  που  βιώνει  ο  ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι από τη συνέχιση των βάρ-βαρων  μνημονιακών  πολιτικών  και  στις  σειρήνες 

της απογοήτευσης και της ηττοπάθειας που αναπαράγο-νται, ιδιαίτερα μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙ-ΖΑ, και θέλουν να προσβάλουν τις αξίες και τα οράματα του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά» αποτελεί μια πραγματική όαση ενη-μέρωσης,  προβληματισμού,  αναστοχασμού  και  δράσης για τους αγωνιστές της Αριστεράς.

Οι  εργαζόμενοι  και  όσοι  βρίσκονται  καθημερινά  στην αιχμή  της  ταξικής  πάλης  και  στους  εργατικούς  και  λαϊ-κούς  αγώνες  γνωρίζουν  από  πρώτο  χέρι  τη  συνεισφορά της εφημερίδας σας και κυρίως τους βασικούς συντελε-στές της, που είναι σύντροφοι και συντρόφισσες που μοι-ραζόμαστε κοινές αγωνίες και παλεύουμε για τα ίδια ιδα-νικά της κοινωνικής απελευθέρωσης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Γιώργος Χαρίσης, γραμματέας του ΜΕΤΑ και μέλος  

της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕ-ΟΤΑ

Η «Εργατική Αριστερά» στη διάρκεια της 15χρονης παρουσίας της πρόβαλε και στήριξε πάντα τους αγώνες των εργαζομένων και έπαιξε

σημαντικό ρόλο στη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.Βρέθηκε, επίσης, στην πρώτη γραμμή των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους αγώνες εναντίον του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της νεοφασιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Εκτιμώ ότι θα είναι πολύτιμη η συμβολή της «Εργατικής Αριστεράς» στην οικοδόμηση του αναγκαίου ευρύτατου μετώπου όλων των ανυπότακτων, δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, πατριωτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων για μια Ελλάδα της κοινωνικής χειραφέτησης και της λαϊκής κυριαρχίας.

Γρηγόρης Καλομοίρης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής ΑΔΕΔΥ

Για τα 15χρονα της «Εργατικής Αριστεράς»

Σ το  μεγαλειώδες  εκπαιδευτικό  και  παλλαϊκό κίνημα  για  την  υπεράσπιση  του  Άρθρου  16, στα  αμφιθέατρα  της  Φιλοσοφικής  Σχολής 

που πάλλονταν από μαχητικότητα, στις ίδιες τις αί-θουσες  διδασκαλίας,  στον  αγώνα  κατά  του  σχεδί-ου συγχωνεύσεων  τμημάτων  και  σχολών  «Αθηνά», συναντήθηκα με τους συντρόφους και τις συντρό-φισσες της ΔΕΑ, τη Σεργίδου και τον Τσεκούρα και πολλούς άλλους/ες. Στους εκπαιδευτικούς αγώνες με  τον  Μάρταλη,  στη  Γένοβα  και  στο  Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ με όλον τον κόσμο της ΔΕΑ. Όλο αυτό  το  διάστημα,  σε  συνθήκες  πολυδιάσπασης της  Αριστεράς  και  από  διαφορετικές  κομματικές εντάξεις,  είχαμε  πετύχει  σπάνια  πράγματα  ακόμα και σήμερα: ειλικρινή και καθαρό πολιτικό και θεω-ρητικό  διάλογο,  αλληλοκατανόηση,  ενότητα  στην πράξη  και  πάνω απ’  όλα συντροφικότητα. Μια συ-ντροφικότητα που πήγαζε από το ήθος και την αφο-σίωση στην υπόθεση της Αριστεράς. 

Κατόπιν ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί βρεθήκαμε και «επισήμως» σύντροφοι, και μαζί παλέψαμε μέσα από τη διατήρη-ση των ιδεολογικών μας ταυτοτήτων για την ανασύν-θεση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όντως πετύχα-με  ένα πρωτόγνωρο,  επαναστατικό  και  παγκοσμίως πρωτότυπο εγχείρημα: να συγκροτήσουμε ένα πλου-ραλιστικό πολιτικό υποκείμενο με προωθημένες και ριζοσπαστικές θέσεις και λειτουργίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυ-τός ήταν βραχύβιος, αλλά άφησε την πολύτιμη παρα-καταθήκη του για το νέο εγχείρημα της ανασύνθεσης του  τοπίου  της  αντικαπιταλιστικής  και  ριζοσπαστι-κής  Αριστεράς,  στο  οποίο  είμαστε  αφιερωμένοι/ες με το ίδιο πάθος και πίστη. Σε αυτήν τη διαρκή προ-σπάθεια η «Εργατική Αριστερά» συνεχίζει να αποτελεί ένα ανεκτίμητο βήμα διαλόγου και ενημέρωσης αλλά και εργαλείο πολιτικής δράσης.

Σίσσυ Βελισσαρίου, καθηγήτρια ΕΚΠΑ

Η  15χρονη έκδοση της «Εργατικής Αριστε-ράς»  είναι  στενά  συνδεδεμένη  με  τους μεγάλους  αγώνες  και  τα  κινήματα  που 

αναπτύχθηκαν  όλο  αυτό  το  διάστημα  και  τα όποια σφράγισαν τη πορεία της χώρας και  του λαού  μας.  Στήριξε,  πρόβαλε  και  ανέδειξε  τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και είχε τη δική της σημαντική και  ξεχωριστή συμβολή για μια άλλη πορεία της χώρας, του λαού και των εργα-ζομένων, που θα υπηρετεί την εθνική ανεξαρτη-σία, την απαγκίστρωση από τα διεθνή ιμπεριαλι-στικά κέντρα, για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης,  για  τη  κατάργηση  της  ασυδοσίας  του μεγάλου κεφαλαίου, για τη διεύρυνση των κα-τακτήσεων  και  των  δικαιωμάτων  των  εργαζο-μένων και  των  λαϊκών στρωμάτων.  Εύχομαι  να συνεχίσει με την ίδια συνέπεια να υπερασπίζεται τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα. 

Αντώνης Νταλακογεώργος, πρόεδρος ΠΕΝΕΝ

Η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά», από τη στιγμή της πρώτης κυκλο-φορίας της, πάντα αποτελούσε μια ανεξάρτητη φωνή της Αριστεράς με πυξίδα το διεθνισμό και την προσήλωση στις αρχές και τις αξίες του πο-λιτικού και ιδεολογικού ρεύματος που υπηρετεί. Με πολιτικές αναλύσεις σημαντικές και νέα του κινήματος, αποτελεί μέχρι σήμερα τον απαραίτη-το κρίκο που ενώνει χρόνια ιστορίας και αγώνων, το χθες με το σήμερα και στις εξελίξεις στο κίνημα διεθνώς.

Μέσα από την επαφή μου με τους συντρόφους της ΔΕΑ, από την έντα-ξή μου στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα, η στήριξη που έχω δεχτεί αλλά και έχω δώσει σε κοινούς αγώνες και διεκδικήσεις με κάνει συνοδοιπόρο. Εύχομαι πολλούς και νικηφόρους αγώνες για την ανατροπή της κατά-στασης που βιώνει σήμερα η χώρα μας και ο λαός μας και μια νίκη του οράματος της Αριστεράς για έναν διαφορετικό κόσμο, πάντα με την «Ερ-γατική Αριστερά» στην πρωτοπορία.

Αντώνης Σιγάλας

15 χρονια

Σ ε αυτήν τη συγκυρία, με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις να πυκνώνουν διεθνώς, είναι ανάγκη η Αριστερά να επικαιροποιεί τις θέσεις και επεξεργασίες της και να τις συνδέει με την ιστορική της διαδρομή. Μια εφημερίδα όπως η «Εργατική Αριστερά», με σημαντική πορεία στην ανάλυση των πολιτικών γεγονότων, στην εμβάθυνση των κοινωνικών αγώνων, στην ενίσχυση των κινημάτων, έχει να παίξει σπουδαίο ρόλο. Η «Εργατική Αριστερά» είναι μια μάχιμη εφημερίδα που καταφέρνει να μεταφέρει τον ριζοσπαστικό της δυναμισμό. Παίρνοντας ξεκάθαρη θέση σε δύσκολες στιγμές, δείχνει το δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσει η Αριστερά στο πλευρό των πιο καταπιεσμένων, των εργατικών τάξεων, των μεταναστών και μεταναστριών, των γυναικών. Σε καιρούς σύγχυσης, μια αριστερή εφημερίδα για τον σοσιαλισμό είναι ένα ισχυρό μέσο για να παλέψεις. Η «Εργατική Αριστερά» αποδεικνύει συνεχώς ότι μπορεί να ενισχύει τις διεκδικήσεις δυναμώνοντας τη φωνή των αντιστάσεων.

Έλενα Ψαρρέα

Τ α  φετινά  γενέθλια  της «Εργατικής  Αριστεράς» συμπίπτουν  με  μία  πε-

ρίοδο  ακραίας  δοκιμασίας  για το  λαό,  τη  δημοκρατία,  την κοινωνία,  τα  κινήματα,  τα  δι-καιώματα,  τον  κόσμο  της  ερ-γασίας,  της  ανεργίας,  της  αρι-στεράς. Μετά την προδοσία, η αντίσταση,  η  ανασυγκρότηση δυνάμεων,  η  ανασκόπηση  των γεγονότων,  ο  αναπροσδιορι-σμός των στόχων, με βάση αρ-χές και αξίες που άντεξαν. Μαζί με  ανθρώπους  που  άντεξαν, επέμειναν, δεν υπέκυψαν, δια-φύλαξαν  τις  αρχές  και  τις  αξί-ες  μας  αλώβητες,  όταν  άλλοι ξεπουλούσαν.

Εύχομαι  ολόκαρδα  χρόνια πολλά στην Εργατική Αριστερά, καλή  ευόδωση στον αγώνα  για μεταλαμπάδευση  ιδεών,  σκέ-ψεων, θέσεων, που το σύστημα 

ευχαρίστως θα εξαφάνιζε. Η έκ-δοση της εφημερίδας αποτελεί από μόνη της συμβολή σε έναν αγώνα που ακόμη δεν κερδήθη-κε, αλλά σίγουρα δεν έχει χαθεί.

Διαφυλάσσω ως πολύτιμη την συμπόρευση σε κοινούς αγώνες με  συντρόφους-ισσες  ανιδιο-τελείς  και  ανυπότακτους-ες, ταγμένους-ες στη μάχη ενάντια στο  αδυσώπητο  σύστημα  και τους μηχανισμούς του.

Είμαι βέβαιη ότι και στο μέλ-λον,  από  διαφορετικά  ίσως  με-τερίζια, αλλά με κοινές αγωνίες και  ακέραιη  την  συντροφικό-τητα  και  την  αλληλεγγύη,  θα αποκαταστήσουμε  όσα  άλλοι γκρέμισαν  και  θα  εγγυηθούμε τη διαφύλαξη των αδιαπραγμά-τευτων  κεκτημένων  των  λαών και των ανθρώπων.

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Για τη συμπλήρωση 15 χρόνων της Εφημερίδας «Εργατική Αριστερά»

Χ αιρετίζω τα 15 χρόνια της «Εργατικής Αριστεράς» και την ανεκτίμητη προσφορά της στους ταξικούς εργατικούς  αγώνες  για  τα  εργατικά  και  λαϊκά  δι-καιώματα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και  τα μνημόνια, για τη δημοκρατία, την πρόοδο και το σοσιαλισμό στην Ελλάδα.

Ο ρόλος και η αξία της «Εργατικής Αριστεράς» γίνονται  πολύ  μεγαλύτερα  και  ουσιαστικότερα σήμερα,  μετά  την  ταπεινωτική  μνημονιακή  συν-θηκολόγηση της κυβέρνησης Τσίπρα και τα κατε-δαφιστικά  αντεργατικά  και  αντιλαϊκά  μέτρα  που προωθεί προς εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. 

Σήμερα, που όσο ποτέ η χώρα χρειάζεται ένα ευρύ-τατο  ριζοσπαστικό  αριστερό,  προοδευτικό,  αντι-μνημονιακό,  πολιτικό  και  κοινωνικό  αγωνιστικό μέτωπο για να ακυρωθούν τα μνημονιακά μέτρα και να ακολουθήσει η χώρα μια νέα δημοκρατική αντιμνημονιακή πορεία με σοσιαλιστικούς ορίζο-ντες, έντυπες προσπάθειες σαν την «Εργατική Αρι-στερά»  είναι  απαραίτητες  και  ιδιαίτερα  χρήσιμες με  τη  μαχητικότητα,  την  ταξική  συνέπειά  τους, την προσήλωσή τους στον δημιουργικό μαρξισμό και τη βαθιά ενωτική τους στάση. 

Ξέρουμε  πολύ  καλά  τις  θυσίες  που  χρειάζονται για να μπορεί να κυκλοφορεί η «Εργατική Αριστε-ρά» και την αυταπάρνηση όσων εργάζονται για την έκδοσή της. 

Τους ευχόμαστε από καρδιάς κουράγιο και δύ-ναμη στη συνέχεια και για πολλά ακόμα χρόνια, με την προσδοκία ότι γρήγορα οι αγώνες μας θα γνω-ρίσουν νέες επιτυχίες με νικηφόρα, τώρα, έκβαση. 

Παναγιώτης Λαφαζάνης

Γεννημένη σε μια περίοδο αναζωογόνησης της  ελπίδας  στη  ριζοσπαστική  αλλαγή, στον απόηχο του Σιάτλ και της Γένοβας, η «Εργατική Αριστερά» έγινε, αυτά τα 15 χρό-νια, μια μαχητική  «φωνή όσων δεν  έχουν 

φωνή» στα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης: των εργαζο-μένων και των ανέργων, των νέων και των συνταξιούχων, των  αντιφασιστών  και  των  προσφύγων.  Τοποθετημένη στο έδαφος του επαναστατικού Μαρξισμού, απέφυγε τη δογματική περιχαράκωση και τον σεχταρισμό, αναζητώ-ντας δρόμους οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της ερ-γασίας, για μια Αριστερά πολιτικά επικίνδυνη απέναντι στο σύστημα που καλείται  να ανατρέψει.  Χαίρομαι  ιδιαίτερα που, μετά από δεκαετίες παράλληλων αναζητήσεων, μοι-ράζομαι (και) με τους συντρόφους της ΔΕΑ και της «Ε.Α.» τις προσπάθειες  για συγκρότηση ενός μάχιμου, μετωπι-κού πολιτικού φορέα της ανυπότακτης Αριστεράς, μέσα από τη Λαϊκή Ενότητα. Χρόνια πολλά και καλό κουράγιο!

Πέτρος ΠαπακωνσταντίνουΔημοσιογράφος