Έδρα:3η Σεπτεμβρίου 56,

104 33 Αθήνα,ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟΑριθμός 20/85

Πρωτοδικείο ΑθηνώνΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1985

13504/85ΑΦΜ 999753434

H γλαύκατων αποφοίτων

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016 �ΕΤΟΣ 290• ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 140 ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙΔΩΡΕΑΝ

ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΤΕΛΟΣ

Αριθμός Άδειας89

Κωδ.12221

Ταχ. ΓραφείοΑΘΗΝΑΣ 12 x+5

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΑΝΣΟΥΡΑΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

1

Κοπή Βασιλόπιτας - Λαχειοφόροςαγορά - Χιωτίνειος Υποτροφία

Με απόφαση του Δ.Σ. θα απονεμηθεί υποτροφία σεόσους θα εισαχθούν για πρώτη φορά στις Ελληνικέςανώτερες ή ανώτατες σχολές.Όροι συμμετοχής:1.Οι υποψήφιοι να είναι μέλη ή απόγονοι εγγεγραμ-

μένων με λών του ΣΑΓΜΑ.2.Να έχουν εισαχθεί στις αναφερθείσες σχολές με

πανελλαδικές εξετάσεις.3.Να υποβάλλουν αίτηση προς το Δ.Σ. του ΣΑΓΜΑ

με τα απαραίτητα δικαιολογητικά.Κριτήρια επιλογής των υποτρόφων είναι:α) η βαθμίδα της σχολής (ανώτατη, ανώτερη)β) ο γενικός βαθμός εισαγωγής στα βασικά μαθήμα-τα της δέσμης.Η υποτροφία ορίζεται στο ποσό των 200 ευρώ καικαταβάλλεται εφ άπαξ.Πληροφορίες από την Πρόεδρο Τηλ. 210 8625842

Χρόνια πολλάΗ Πρόεδρος και το Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων

Γυμνασίου Μανσούρας εύχονται σε όλα τα μέλη και τους φίλους Καλά Χριστούγεννα και

Ευτυχισμένο το Νέο Έτος 2017, υγεία, ευτυχία,ευημερία και δημιουργικότητα.

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017Ετήσια Γενική Συνέλευση•Χιωτίνειος Υποτροφία• βασιλόπιτα

Σύμφωνα με τα άρθρα 16, 17, 18, και 19 του καταστατικού, ηΠρόεδρος και το Δ.Σ. του Συλλόγου μας, σας καλούν στην Τα -κτική Γενική Συνέλευση που θα γίνει στο εντευκτήριο τουΣΑΕ, 3ης Σεπτεμβρίου 56, την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017 καιώρα 19.00. Σε περίπτωση μη απαρτίας, η Γεν. Συνέλευση θαεπαναληφθεί την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 19.00στον ίδιο χώρο οπότε θα πραγματοποιηθεί ανεξαρτήτως τουαριθ μού των παρόντων μελών.

2

H γλαύκατων αποφοίτων

«ΓΛΑΥΞ», ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ, Όργανον της Μαθητικής Κοινότητος

«Ο Φοίνιξ» του εν Μανσούρα Γρηγοριείου Γυμνασίου.Έτος ΣΤ΄ • Ιανουάριος 1936 • Τεύχος Α΄

Τα Χριστούγεννα των ΟικοτρόφωνΗπαραμονή της μεγάλης ταύτης ημέ-

ρας είχε φθάσει και ένας-ένας οιοικότροφοι, οι καταγόμενοι από τας πλη-σίον πόλεις, έφευγον δια να εορτάσουντην αγίαν ημέραν, μετά της οικογενείαςτων. Δεν έμειναν παρά εκείνοι των οποί-ων αι οικογένειαι κατοικούν μακράν τηςΜανσούρας, όπως εις το Μπένι-Σουέφ,την Μίνιαν, το Πορτ-Σάιτ, την Ισμαηλίαν,την Καντάραν και το Αμπού-Κυρκάς.Χαρμόσυνοι κωδωνοκρουσίαι προαγ-γέλλουσαι την Γέννησιν του Σωτήρος μάςεξύπνησαν από τον γλυκύν μας ύπνον,κατά την ημέραν της εορτής.Ήτο πολύ πρωί. Ο ορίζων γύρω εχρύσι-ζεν με τας πρώτας εκτοξεύσεις των ακτί-νων του ανατέλλοντος λαμπρού ηλίου.Όπως κάθε πρωί, ούτω και τότε, αφούεπλύθημεν και ενδύθημεν την επίσημονσχολικήν ενδυμασίαν μας, περί την 8ηνπρωινήν ελάβομεν το πρωινόν μαςρόφημα συνοδευόμενον με ωραιόταταγλυκίσματα.Μετ’ ολίγον μετέβημεν εις την εκκλησίαν διανα εκκλησιασθώμεν και εορτάσωμεν τηνχαρμόσυνον Γέννησιν του Θεανθρώπου.

Εις την λειτουργίαν εχοροστάτει η Α.Σ. οΜητροπολίτης Πηλουσίου κ. Παρθένιος,έψαλλε δε κατανυκτικώτατα εκ μαθητώνκαι μαθητριών χορός. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας,μετέβημεν εις το κινηματοθέατρον «Ρου-αγιάλ» (όπου θα εδίδετο η εορτή τουΔένδρου των Χριστουγέννων) δια ναβοηθήσωμεν εις την διακόσμησιν τουθεάτρου.Περί την δωδεκάτην και ημίσειαν επε-στρέψαμεν εις το οικοτροφείον, ένθα μαςανέμενε πλουσιοπάροχον γεύμα. Εις το γεύμα μας αυτό παρεκάθησε και ηΑ.Σ. ο Μητροπολίτης Πηλουσίου κ. Παρ-θένιος μετά του Προέδρου της Κοινότη-τος κ. Ι. Γουριώτη.Τα πάντα ήσαν καθαρά. Το λευκόνχρώμα το οποίον επεκράτει εις τηναίθουσαν του φαγητού έτερπε τουςοφθαλμούς μας.Ότε πλέον είχομεν καταλάβει έκαστοςτην θέσιν του, εισήλθεν η Α.Σ. συνοδευ-όμενος υπό του κ. Προέδρου της Κοινό-τητος, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμαν-δρίτου κ. Σίσκου, του κ. Διευθυντού μας

και τινων άλλων συνοικοτρό-φων Καθηγητών. Όλοι όρθιοι τους υπεδέχθηκενκαι αφού εψάλαμεν το τροπά-ριον της Γεννήσεως, ο Σεβα-σμιώτατος ηυλόγησε την τρά-

πεζαν και ηρχίσαμεν να γευματίζωμεν. Τα φαγητά υπήρξαν ποικίλα και ο κόροςεις όλους έφθασεν εις το κατακόρυφον.Ωραία γλυκίσματα και ωραία φρούταδιεδέχθησαν το καλοψημένο και νόστιμογαλόπουλο.Μετά το γεύμα, αφού η Α.Σ. συνωμίλη-σεων επ’ ολίγον μετά των κ.κ. καθηγη-τών, ανεχώρησε, αφού προηγουμένωςμας απηύθυνεν αρκετάς παραινέσεις καιευχάς υπέρ της προόδου μας.Και ημείς μετ’ ολίγον, περί την 3ην μ.μ.ανεχωρήσαμεν δια να μεταβώμεν εις τοκινηματοθέατρον «Ρουαγιάλ» ίνα παρα-στώμεν κατά την εκεί σχολική εορτήντου Δένδρου των Χριστουγέννων.Αφού επί 3 ολοκλήρους ώρας διασκεδά-σαμεν μετά των συμμαθητών μας καιπαρηκολουθήσαμεν την εκτέλεσιν τουπρογράμματος της εορτής, επεστρέψα-μεν εις το οικοτροφείον, διελθόντεςούτω και εορτάσαντες ευθύμως την τουΧριστού Γέννησιν.Ας δοξάσωμεν τον Θεόν, όστις μεριμνή-σας δι’ ημάς έστειλε τον μονογενή τουυιόν να μας σώση εκ του προπατορικούαμαρτήματος και μας κατέστησεν ευτυ-χείς κοινωνούς της μεγάλης ταύτης εορ-τής.

Βασ. Λαμπρίδης, Γ΄ Τάξις31η Δεκεμβρίου

Όσο περνούνε τα λεπτά σβύνετ’ ο γέρο-χρόνος.

Άσεμε, λέει στον Χάροντα, να ζήσ’ ακόμα λίγο

Αυτό ν’ αδύνατο Παππού, του λέγει επιμόνως

ευθύς σε πέντε-εξ λεπτά ‘τοιμάσου για να φύγω.

Τώρα ο γέρος κάθεται πάνω στην πολυθρόνα

και το βαρύ το σώμα του στηρίζει στον αγκώνα

και λίγο-λίγο σβύνεται και λίγο-λίγο λυώνει

σιγά-σιγά παγώνει.

Αίφνης «τικ-τακ» ένα ρολόι μεσάνυχτα κτυπά

αμέσως ογέρος χάθηκε, ο Χάρος τον επήρε

κι αντίς αυτόν ξεπήδησεν ο νέος χαρωπά.

Σ. Παπακυρίτσης, Γ΄ τάξις

H γλαύκατων αποφοίτων

3

Ένα μεσημέρι αρχές Νοέμβρη, χτύπη-σε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη του

σύρματος, μια φωνή με ρωτούσε: «Εσύ,ρε, Κοσσένα;» Δεν μου φάνηκε γνωστή.Βλέπεις απ’ την ημέρα, που οι απόφοιτοιτων «Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Μαν-σούρας», η τελευταία ημέρα του Ιουνίουτου 1964, πήραν στα χέρια τους εκείνο τοαπολυτήριο, με την υπογραφή Παναγιώ-του - Διευθυντή- και πρώτη φορά πουαπό το 1923 δεν υπέγραφε ο Χιωτίνης,έχουν περάσει 52 χρόνια. «Ναι, εγώείμαι». «Κι εγώ είμαι ο Γιώργος Μπα-μπούλης». Δεν χρειάζεται να σας περι-γράψω την έκπληξη και τη χαρά πουένιωσα, όταν μου είπε ότι ήταν στηνΑθήνα με τον Φορίνο και ήθελαν νασυναντηθούν με τους συμμαθητές μας.Συμφωνήσαμε να τα πούμε στον Σύνδε-σμο την ημέρα της μηνιαίας συνάντησηςτου Συλλόγου μας. Όσοι από τους συμμα-θητές μας το πληροφορήθηκαν, αλλά καιαπό άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερεςτάξεις, ήρθαν να δουν τους Μπαμπούλη-

δες, για να μάθουν νεώτερα από τη γεμά-τη συναρπαστικές στιγμές ζωή τους. ΟιΚαίτη, η Κάτια, ο Δημήτρης, ο Γιάννης, ηΡούλα, ο Αλέκος, η Ελλάς, ο Σταύροςκαι τόσοι άλλοι, περιέγραφαν με περιλή-ψεις τις ζωές τους, κάποιες ιδιαίτερεςστιγμές τους, τα παιδιά τους, τα εγγόνιατους. Άκουγαν από τον Γιώργο, δυστυ-χώς ο Φορίνος δεν μπόρεσε να έρθει, ταδικά του κεφάλαια της ζωής, ωραίεςεκθέσεις που έμοιαζαν με θέματαδύσκολα στα Νέα Ελληνικά του Κολώνα.Ο καθένας, κάτι είχε να θυμηθεί απ’ ταπραγματικά αξέχαστα μαθητικά μας χρό-νια. Τα παρατσούκλια των καθηγητών, τιςαταξίες και τις πλάκες στις τάξεις και στιςαυλές, τα τσιγάρα που φέρναμε οι εξωτε-ρικοί κρυμμένα στις τσάντες μας, τις βρα-δινές αποδράσεις των οικοτρόφων της5ης και 6ης τάξης του γυμνασίου στηνπόλη, η Ποστ Ρεστάντ με τις κρυφές νεα-νικές ερωτικές αλληλογραφίες, οABDOU, ο ΤEOUFIK, η κυρία Θεώνη, οιεπιμελητές, ο Ζουμάρας, η κυρία Σταυ-

ρούλα, ο Συντιχάκης, οι τσίλιες που κρα-τούσαν κάποιοι τσιλιαδόροι στις γωνιές,τα μεσημεριανά και απογευματινά μεγά-λα διαλείμματα, για κάποια γρήγοραφιλιά ή αγκαλιές στα όρθια, γρήγορα στη-μένα ματς στα διαλείμματα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και δεκάδες, εκατοντά-δες, ευτυχισμένες στιγμές στα Προσκο-πεία, τις ετοιμασίες των γυμναστικώνεπιδείξεων, τις παρελάσεις, τα θεατρικάέργα, γιορτές, οι επιθεωρήσεις, κάποιεςεκδρομές, κάποια κρυφά parties. Σιγά-σιγά ήρθε και ένας στενάχωροςαπολογισμός, ο Δημήτρης, ο Κώστας, ηΔέδα, ο Τόλης, η Άννα, ο Νίκος, ηΔέσποινα και ίσως μερικοί άλλοι που δενέχουμε πληροφορίες για το πού είναι καιτι κάνουν δεν θα μπορέσουν ποτέ ναέρθουν σε κάποια από τις μελλοντικέςσυναντήσεις της τάξης μας. Σ’ ευχαριστούμε Γιώργο, που η επίσκεψήσου ήταν η αφορμή, για να έρθει έναςφίλος απ’ τα παλιά, «φορτωμένος μεχιλιάδες αναμνήσεις».

Γιάννης Κοσσένας

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά…

Μπαμπούλης

4

H γλαύκατων αποφοίτων

* Όσα γράφω για τον Χιωτίνη, μου τα είχε διηγηθεί ο αείμνηστος Αθανάσιος Νικολόπουλος, διευθυντής των γραφείων της Κοινότητας και επιστήθιος φίλος του.

Επίτιμου ΓυμνασιάρχηΑπό το βιβλίο του Ηρακλή Μ. Καραναστάση,

«Αναμνήσεις ενός Εκπαιδευτικού»

Ο Ιωάννης Χιωτίνης υπήρξε αναντίρρηταμια προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα,που, παρά τις αρνητικές της πλευρές,αφήκε έργο θετικό.Έργο ωστόσο, που «εν πολλοίς» οφείλεταικαι στους ικανούς συνεργάτες του, αλλάπου κατηύθυνε ο ίδιος. Αυτή την προσω-πικότητα με τα φωτεινά και σκοτεινάσημεία της θα προσπαθήσω να σκιαγρα-φήσω, όσο το δυνατό αντικειμενικά καιανεπηρέαστα.Πατρίδα του η Αμοργός. Γέννησή του τοέτος 1890-2. Τελείωσε το Γυμνάσιο τηςΣύρας και ενεγράφη στη ΦιλοσοφικήΣχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επι-στρατεύτηκε ως φοιτητής και έλαβε μέροςστην εκστρατεία της Μ. Ασίας ως έφεδροςαξιωματικός. Μετά την κατάρρευση τουμετώπου στο Σαγγάριο και την καταστρο-φή της Σμύρνης γύρισε στην Αθήνα καιπήρε το πτυχίο του το 1923 με τον ευεργε-τικό νόμο του Υπουργείου Παιδείας γιατους πρόσφυγες φοιτητές. Βασιλικότατος, όσο δε λέγεται, είχε λάβειμέρος στην αντεπανάσταση Γαργαλίδη –Λεοναρδόπουλου κατά του Πλαστήρα.Οπαδός φανατικός του Μεταξά μετά τηναποτυχία του κινήματος, που είχε γίνει«κατ’ έμπνευσιν και καθοδήγησίν» του,δεν μπορούσε να παραμείνει άλλο στηνΕλλάδα, που διέβλεπε σύντομη τηνκατάργηση της βασιλείας και την εγκαθί-δρυση του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Είχε βέβαια διοριστεί καθηγητής σεΓυμνάσιο κάποιου νησιού, αλλά δεν τον …χωρούσαν «τα ρούχα του» και προσπα-θούσε να βρει τρόπο να φύγει μακριά,αφού το κλίμα στην Ελλάδα δεν τον σήκω-νε. Στη Μανσούρα της Αιγύπτου είχε έναευκατάστατο συμπατριώτη και φίλο του,τον Ν. Βλαβιανό, μέλος της ελληνικήςΚοινότητας της παροικίας. Ο Βλαβιανός εισηγήθηκε στην Κοινότητατης Μανσούρας σχετικά και κατόρθωσενα επιτύχει το διορισμό του ως διευθυντήτης Δημαίας Σχολής της Κοινότητας, με

την εντολή να επεκτείνει τον κύκλο τωνσπουδών των μαθητών της σε ημιγυμνά-σιο ή σε Γυμνάσιο τέλειο, ανάλογα με τιςσυνθήκες και τις περιστάσεις. Άλλο πουδεν ήθελε ο Χιωτίνης. Άνθρωπος της δράσης και της ανάδειξης,φιλοδοξούσε να δημιουργήσει κάτι τοεξαιρετικό, κάτι που θα διέσωζε και θαδιετήρει την υστεροφημία του. Επηρεα-σμένος ίσως από τα παιδαγωγικά συστή-ματα των μεγάλων παιδαγωγών Πεσταλό-τσι και Μοντεσσόρι, ήθελε ν’ αναδειχτείένας νέος μεγάλος Έλληνας παιδαγωγόςμε σύστημα δικό του, εντελώς προσωπι-κό. Και το πέτυχε αναντίρρητα. Με τη δια-φορά ότι το παιδαγωγικό αυτό σύστημαήτανε κομμένο και ραμμένο πάνω στιςδικές του ιδέες, ιδέες άκρως συντηρητι-κές και αυταρχικές, που εναρμονίζοντανωστόσο τέλεια με τις συντηρητικές ιδέεςτων ομογενών της Αιγύπτου και της Αφρι-κής εν γένει. Το σύστημά του, εντελώς εγωκεντρικό,καλλιεργούσε στο έπακρο το εθνικό, τοεθνικιστικό μέλλον και το θρησκευτικόσυναίσθημα των μαθητών του. Έθνος και Θρησκεία, δύο πόλοι γύρω απότους οποίους εστρέφοντο, αναπτύσσοντοκαι εγιγαντώνοντο τα υπέρτατα ιδεώδητης Πατρίδας όλων των αποδήμων τηςμαύρης ηπείρου.Ψόγος ουδείς φυσικά, για τις επιδιώξειςαυτές των ομογενών, που τους κράτησανσφιχτά δεμένους με την Ελλάδα, ανάμεσασε μια πολυεθνή κοινωνία, πολύγλωσσηκαι πολύμορφη και επικίνδυνα ανταγωνι-στική.Η ικανοποίηση επομένως του ΚοινοτικούΣυμβουλίου της Μανσούρας – όπου τότεδεν είχαν πνεύσει ακόμα και εκεί οι προ-οδευτικοί και φιλελεύθεροι άνεμοι, πουαναρρίπιζαν την Ευρώπη, αλλά και τηνΕλλάδα με τις δημοκρατικές τους ιδέες –ήταν μεγάλη, όταν είχαν διαπιστώσει ότι ονέος τους δάσκαλος διεπνέετο και αυτόςμε τις ορθές αντιλήψεις της πατρίδας καιτης θρησκείας. Της «εθνικοφροσύνης»

όπως θα έλεγαν σήμερα μερικοί πολιτικοίμας…Άριστος ψυχολόγος ο Χιωτίνης και δεινόςεκμεταλλευτής των αδυναμιών των προϊ-σταμένων του, καλλιεργούσε συστηματι-κά με υπομονή και επιμονή το κλίμα μέσαστο οποίο θα δρούσε ανεμπόδιστα, ότανθα έφτανε η κατάλληλη στιγμή. Και αυτή ηώρα δεν άργησε να φτάσει…Υποχωρώντας σε ζητήματα σχολικά καικοινοτικά, όταν έκρινε σκόπιμο να υπο-χωρήσει και υποδεικνύοντας λύσειςορθές, που πρόσεχε πάντοτε να τις εμφα-νίζει ότι εναρμονίζονται με τις απόψειςΠροέδρου και Συμβούλων και προβάλλο-ντας τις γνώσει του σε ζητήματα εκπαι-δευτικά, που εστερούντο εκείνοι, κατόρ-θωσε, στον πρώτο χρόνο κιόλας ν’ απο-σπάσει αμέριστη την εμπιστοσύνη, τηνεκτίμηση και τη συμπάθεια, αλλά και τονθαυμασμό, Κοινότητας και ομογενών. Συνεπής έπειτα στο καθήκον του, εργατι-κός και προπαντός ανιδιοτελής και αφιλο-κερδής, προσφέροντας πρόθυμα α πάνταχωρίς αντάλλαγμα και ενδιαφερόμενοςμόνο, και μόνο για τα Σχολεία και το συμ-φέρον της Κοινότητας, έγινε το πρότυποπατριώτη και δασκάλου αληθινού, όχιμόνο στο στενό περιβάλλον των ομογενώντης Μανσούρας, αλλά και σε όλες σχεδόντις ελληνικές Κοινότητες της Αιγύπτου.Και άρχισε σιγά και μεθοδικά να εφαρμό-ζει το πρόγραμμα και τα σχέδιά του. Αφού διηύθυνε επί ένα χρόνο τη ΔημαίαΣχολή, εισηγήθηκε στην Κοινότητα ναπροσθέσει μια τάξη ακόμα στις έξι τάξειςτης, συμπληρώνοντας έτσι τον κύκλο τουΣχολαρχείου. Και τώρα μια και είχε ανοί-ξει ο δρόμος, για την προώθηση της Σχο-λής στα πλαίσια του Γυμνασίου, δεν δίστα-σε να προτείνει τις απόψεις του στην προϊ-σταμένη του αρχή. Και η Κοινότητα, βλέ-ποντας τους καρπούς του νέου διευθυντήτους, πλούσιους και αποδοτικούς καιπέρα από κάθε προσδοκία, με ενθουσια-σμό εγκολπώθηκε και ενέκρινε τα σχέδιάτου.

Ο Χιωτίνης*

H γλαύκατων αποφοίτων

5

Χρήματα άφθονα και χώρος κατάλληλοςκαι μεγάλος για την ανέγερση του Γυμνα-σίου, είχαν παραχωρηθεί πρόθυμα καιγενναιόδωρα από τους μεγάλους ευεργέ-τες, όπως αναφέρω σε προηγούμενοκεφάλαιο. Και ακριβώς το έτος 1925 πουείχε φτάσει στη Μανσούρα ο Χιωτίνης,είχαν τεθεί και τα θεμέλια του ωραίου χτι-ρίου, που στοίχισε 25 χιλ. λίρες, δωρεάτου Γ. Γρηγορίου. Όταν μέσα σε λίγα χρόνια το οικοδόμηματου Γυμνασίου είχε τελείως αποπερατω-θεί και είχαν εγκατασταθεί οι πρώτεςτάξεις του, ο Χιωτίνης αισθάνθηκε μεγάληχαρά και ικανοποίηση, γιατί έβλεπε πιαχειροπιαστά ότι τα όνειρά του είχαν πραγ-ματοποιηθεί. Και η φιλοδοξία του ναεφαρμόσει τις δικές του ιδέες στην εκπαί-δευση των παιδιών του απόδημου ελλη-νισμού έμπαινε πια στην ευθεία γραμμήτων οραματισμών του. Και το έτος 1932,που είχαν ήδη συμπληρωθεί και οι έξιτάξεις του Γυμνασίου, προέβη στην ανα-γνώρισή του από το Υπουργείο Παιδείαςτων Αθηνών και έφερε πια επάξια τοντίτλο του Γυμνασιάρχη σε πλήρες Γυμνά-σιο και ισότιμο με όλα τα άλλα Γυμνάσιατου έσω και έξω ελληνισμού. Προσηλω-μένος μονάχα στο συμφέρον της Κοινότη-τος, διείδε ποιες και πόσες ωφέλειες ηθι-κές και υλικές θα πρόσθετε ένα Οικοτρο-φείο στην ελληνική Κοινότητα της Μαν-σούρας αλλά και στα παιδιά των διασπαρ-μένων ομογενών σ’ όλη την Αίγυπτο καιτην Αφρική, έπεισε την Κοινότητα να προ-βεί στην ίδρυση και Οικοτροφείου. Καιμετά ένα χρόνο, το έτος δηλ. 1933, ταΕλληνικά Εκπαιδευτήρια Μανσούραςεδέχοντο τους πρώτους οικοτρόφουςμαθητές. Ο χώρος άλλωστε και η θέσητων Σχολείων, μακριά από τους θορύ-βους και τον συγχρωτισμό της πολιτείας,αποτελούσαν ιδεώδη τόπο για τη διαμονή,ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των τρο-φίμων του Οικοτροφείου μέσα στα αυστη-ρά πλαίσια της προσωπικής αντίληψηςκαι κοσμοθεωρίας του Χιωτίνη. Άρχισαν λοιπόν, δειλά στην αρχή, ναεγγράφονται στο Οικοτροφείο παιδιάκυρίως από τις ελληνικές παροικίες των

μεγάλων πόλεων της Αιγύπτου, Καΐρουκαι Αλεξάντρειας, που είχαν μείνει ορφα-νά από μητέρα ή πατέρα, είτε παιδιά τωνοποίων οι γονείς βρίσκονταν σε διάσταση,είτε αντιμετώπιζαν σοβαρά συζυγικά προ-βλήματα, που επέβαλλαν για πολλούςλόγους την απομάκρυνσή τους από τοακατάλληλο περιβάλλον του σπιτιού γιατην ανατροφή τους … Αλλά και παιδιάομογενών από τις πλησιέστερες προς τηΜανσούρα πόλεις, που δεν είχαν Γυμνά-σιο.Με την πάροδο του χρόνου το Οικοτρο-φείο και τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια τηςΜανσούρας έγιναν γνωστά και η φήμητους είχε απλωθεί σ’ όλη την Αφρική,όπου ζούσαν Έλληνες. Το δε όνομα «Χιω-τίνης» είχε αποβεί το Α και το Ω για τουςγονείς των οικοτρόφων, που άφηναν ταπαιδιά τους ξένοιαστοι και βέβαιοι για τηνπνευματική και σωματική τους προστασίακαι προκοπή.Συνέρρεαν λοιπόν κάθε χρόνο και περισ-σότεροι οικότροφοι, όπως και περισσότε-ρες στοιβάζονταν οι λίρες στον κορβανάτης Κοινότητας. Στα χρόνια 1948-1951, ταΟικοτροφεία αγοριών και κοριτσιών είχανφτάσει στη μεγαλύτερή τους ακμή καιστον υπερκορεσμό. Ωστόσο, όταν το 1952 έγινε η επανάστασητου Αιγυπτιακού στρατού κατά τουΦαρούκ και καταργήθηκε ο θεσμός τηςβασιλείας, με τη διαρροή του ελληνικούστοιχείου από την Αίγυπτο από δικαιολο-γημένο φόβο, τότε άρχισε και η κάμψητου Οικοτροφείου. Στην περίοδο εκείνη της μεγάλης ακμήςτων, τα Ελλ. Εκπαιδευτήρια της Μανσού-ρας είχαν αποκτήσει μεγάλη φήμη καιεκτίμηση από όλο τον ελληνισμό τηςΑφρικής και της Μ. Ανατολής και το Οικο-τροφείο τους ήταν πράγματι εθνικό, όπουανεπιφύλακτα εμπιστεύονταν όλοι τα παι-διά τους. Διότι εκεί με τη φροντίδα και τηνεπίβλεψη του Χιωτίνη, τέλειωναν τοΔημοτικό, το Γυμνάσιο ή την ΕμπορικήΣχολή, που είχε ιδρυθεί το 1947. Και ηδιαπαιδαγώγησή τους ήταν κατά πάνταάψογη και αυστηρά εθνική απ’ όλες τιςαπόψεις.

Ο Χιωτίνης, ο κέρβερος φρουρός, ο ιδρυ-τής και διευθυντής τριών σχολείων καιτου Οικοτροφείου, είχε αφοσιωθεί «ψυχήκαι σώματι» με μεγάλη ανιδιοτέλεια καιαφιλοκέρδεια και με ένθερμο ζήλο στηνπρόοδο και ανάδειξή τους.Απαρνήθηκε και πατρίδα και οικογένειακαι συγγενείς και τα πάντα, με μόνη τουσκέψη και επιδίωξη, την εξύψωση, ηθική,πνευματική και υλική της Ελληνικής Κοι-νότητας της Μανσούρας και των Σχολείωντης. Και κατόρθωσε, διοικώντας αφανώς– και εμφανώς όταν έπρεπε – και Κοινό-τητα και Σχολεία, να αποβεί ο κύριοςκαθοδηγητής, ρυθμιστής και κυβερνήτηςτων πάντων! Ο λόγος του ήταν νόμος γιαόλους! Αυτός έφη!...Καμιά απόφαση δεν ελαμβάνετο ούτε απότην Κοινότητα, ούτε από την Εφορία, ούτεκαι από την εκκλησιαστική επιτροπή, ούτεαπό την Ελληνική Λέσχη, ούτε και από τηνΑθλητική, αν δεν εζητείτο προηγουμένωςη γνώμη του Χιωτίνη!Μ’ ένα λόγο, ο Χιωτίνης ήταν και Πρόε-δρος της Κοινότητας και διευθυντής τωνΣχολείων και επίτροπος της εκκλησίαςκαι γενικός επόπτης και διαχειριστής καιτων κοινοτικών και των ιδιωτικών, πολ-λές φορές, υποθέσεων!... Και η επιρροήτου αυτή δεν περιοριζότανε μόνο σταστενά όρια της Μανσούρας. Σύντομα είχεεξαπλωθεί και πέρα από τη Μανσούρα καιτην Αίγυπτο και επεβάλλετο και σ’ αυτόακόμα το Υπουργείο Παιδείας στηνΑθήνα!...Κανένα μέτρο δεν έπαιρνε το Υπουργείοπου αφορούσε τα Σχολεία της Μανσού-ρας, αν δεν το ενέκρινε ο Χιωτίνης! Και οιεπιθεωρητές, που κατέβαιναν κάθε φορά,όχι τόσο για να επιθεωρήσουν τα ελληνι-κά Σχολεία της Αιγύπτου, όσο για να γεμί-σουν τις βαλίτσες τους με δώρα κ.λπ. σεόλα τα άλλα Σχολεία μπορούσαν να ελέγ-ξουν και να επιβάλουν τη γραμμή τουΥπουργείου ως προς τον τρόπο διδασκα-λίας, διδακτέας ύλης και διοίκησής τους.Μόνο στα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια τηςΜανσούρας δεν είχαν ούτε λόγο ούτεπρωτοβουλία!...

Συμπλήρωση στο άρθρο του Κ. Αρχοντούλη «Ποιοι Αιγυπτιώτες ελάμπρυναν Θέατρο – Κινηματογράφο – Τραγούδι, σε Αίγυπτο, Ελλάδα, διεθνώς».

Ο κ. Λάκης Πεζάς, μας έστειλε την παρακάτω επιστολή: Αγαπητή Κα Χαρίτου-ΠεκλάρηΜαζί με τα θερμά μου συγχαρητήρια για τη «Γλαύκα των Αποφοίτων» θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι η Αμπετειανή κ. ΆνναΚοκκίνου, καταξιωμένη ηθοποιός του Ελληνικού θεάτρου ήταν και η πρώτη Αιγυπτιώτισσα ηθοποιός που με το Εθνικό Θέατροέπαιξε αρχαία τραγωδία στην Επίδαυρο, «Τρωάδες» του Ευριπίδη και ήταν μια καταπληκτική Εκάβη.

Με φιλικούς χαιρετισμούς Λάκης Πεζάς

Ο Παπασωτηρίου, από την Ήπειρο [νομί-ζω], ήταν καθηγητής των Φυσικών… σ`όλες τις τάξεις, από τη δευτέρα ως τηντελευταία τάξη του τότε Γυμνασίου. Φυτο-λογία, Ζωολογία, Ανθρωπολογία, Φυσικήκαι Χημεία από τον φασίολο που μαςυποχρέωνε να φυτέψουμε σε γλάστρες,στο θερμοκήπιο, στο βάθος του Σερεμέ-τειου κήπου, και παρακολουθούσαμετην ανάπτυξή του, ως τους χημικούςτύπους, και την μηχανή του Άτγουντ, πουήταν τόσο εύκολη... αλλά που εκείνοςμας φοβέριζε... και την έκανε δύσκολη....Δεν θέλω να τον κρίνω, αλλά δεν μ'ενθουσίαζε πολύ.... Έκανε όμως πότε-πότε διαλέξεις... ενδιαφέρουσες....

Είχε ένα μεράκι… Να σας το διηγηθώ,όσο μπορώ καλύτερα, γιατί νιώθω πωςείστε περίεργοι να το μάθετε....Ήταν ώρα του μαθήματος της Φυσικής.Τα μαθήματα με τον Παπασωτηρίου γινό-ντουσαν στο εργαστήριο αμφιθέατρο,κάτω από την αίθουσα υποδοχών. Πολύκαλά εξοπλισμένο, με πολλά όργανα,έδινε τη δυνατότητα σε όλους τους μαθη-τές να παρακολουθούν από τη θέση τους,τα πειράματα που έκανε ο καθηγητής.Εκείνη τη μέρα επρόκειτο να μας εξηγή-σει την ηλεκτρόλυση. Έκανε πείραμαβάζοντας στην κάθοδο τα επιχρυσωμένα,αλλά φθαρμένα κουμπιά που είχε σταμανικέτια του και στην άνοδο το χρυσό

σταυρό μιας μαθήτριας, της Μ.Στο τέλος του πειράματος, περήφανος,μας έδειχνε πώς γινόταν η μεταφορά τουχρυσού από τον σταυρό της κοπέλας στακουμπιά του....που τα γυάλιζε κιόλας τρί-βοντάς τα στο γιλέκο του. Το ίδιο πείραμαέκανε βέβαια κάθε χρόνο.Κι’ εγώ σκεπτόμουνα.....«Ευτυχώς, που αυτή η συμμαθήτριά μαςδεν έμεινε πολλά χρόνια στην ίδια τάξη,γιατί στο τέλος δεν θάχε πια σταυρό, καιθα έπρεπε να ...φιλά τα κουμπιά τουΠαπασωτηρίου...» Αυτά θυμάμαι...και ίσως κι’ άλλα ....αργό-τερα.

Ι. Σωτηρόπουλος - απόφοιτος 1944

Σκόρπια λόγια ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

H γλαύκατων αποφοίτων

6

ΜΕΡΟΣ Γ’

1. Ο Αϊνστάιν, χρωστάει πολλά σ’ έναν Έλληνα Μαθηματικό (ο οποίος έχει εργασθεί και στο φράγμα του Ασουάν) γιατον τύπο που εκφράζει την περίφημη θεωρία του. Ποιος είναι;

2. Ποια ήταν η ΧΑΛΙΜΑ; 3. Τι είναι η στήλη της Ροζέτας; 4. ΖΑΓΑΖΙΚ - γενέτειρά του;

5. Επτά αδελφές που γίνανε πουλιά και μετά αστέρια στοναστερισμό του ΚΥΝΟΣ. Ποιες ήτανε; και πως αλλιώς τιςξέρουμε, με ποιο άλλο όνομα;

6. Ο Μπετόβεν (1770-1827) έπασχε από την ίδια νόσο με τονζωγράφο που φιλοτέχνησε τη ντυμένη «Μάγια» (1746-1828). Ποιος ήταν ο ζωγράφος;

7. Πέρασε τον ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ με κατεύθυνση τη ΡΩΜΗ και είπε την φράση: «Ερρίφθη ο κύβος» Ποιος ήταν; Και ποιος ήταν ο ΡΟΥΒΙΚΩΝ;

8. «Έφαγε τον αγλέορα ή αγλέουρα». Ποιος ή τι ήταν ο αγλέορας ή αγλέουρας;

9. Πακτωλός πληροφοριών. Τι ή ποιος ήταν ο «Πακτωλός»;

Απαντήσεις1.Καραθεοδωρής (Μαθηματικός).2.Ηρωίδα μιας από τις πολλές ιστορίες πουείπε η Σεχραζάντ στις «Χίλιες και μία Νύχτες».Η Χαλιμά παραμύθιαζε τον σύζυγό της για νακάνει τις “αταξίες” της. 3.Η στήλη της Ροζέτας (65 χλμ. ανατολικά τηςΑλεξάνδρειας) ανακαλύφθηκε το 1799 απότους στρατιώτες του Ναπολέοντα. Είχε κείμε-να σε τρεις γλώσσες: ιερογλυφικά, δημώδηκαι ελληνικά. Ο Γάλλος Ζαν Φρανσουά Σαμπο-λιάν (1790-1832), γλωσσολόγος αποκρυπτο-γράφησε τα ιερογλυφικά, το 1822, έτσι ανα-

πτύχθηκε η αιγυπτιολογία.4.Συνταγματάρχης Άχμεντ Aραμπί, επικεφα-λής της εξέγερσης κατά της βρετανικήςκυριαρχίας το 1882. Νοτιοανατολικά τουΖαγαζίκ υπάρχουν ερείπια της πόλης Βούβα-στις – κέντρο λατρείας της θεάς – γάταςΜπαστ. Στις στοές ενός νεκροταφείου γάτωνβρέθηκαν μπρούτζινα αγάλματα των ιερώνγάτων.5.Πλειάδες ή Πούλια. (Αυγερινός και Πούλια).6.Φρανθίσκο Γκόγια. 7.Ρουβίκων – μικρός ποταμός της ΒορείουΙταλίας, που χώριζε την Γαλατία από την Ιταλία.

Ο κύβος ερρίφθη (λατινικά = aleajactaest) –ελέχθη από τον Ιούλιο Καίσαρα όταν αποφά-σισε να διαβεί μαζί με τον στρατό του τονποταμό Ρουβικώνα και να κατευθυνθεί προςτην Ρώμη κηρύσσοντας ουσιαστικά τον πόλε-μο κατά του Πομπηίου. 8.Αγλέορα ή Αγλέουρα(= τρώω πάρα πολύ) –δηλητηριώδες φυτό 9. Πακτωλός(= αφθονία χρημάτων) – ποτα-μός της ΛΥΔΙΑΣ – φημισμένος για τα ψήγματαχρυσού που είχαν βρεθεί στα νερά τουΛυδία– αρχαία χώρα και βασίλειο της ΜικράςΑσίας, με πρωτεύουσα τις ΣΑΡΔΕΙΣ.

Γράφει ο Αυγουστής Βασ. Βλάσσης (απόφοιτος 1950)Χριστουγεννιάτικο κουίζ

H γλαύκατων αποφοίτων

7

Επίσκεψη στο εκπτωτικό χωριό στα ΣπάταΣΑΒΒΑΤΟ

12ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

2016

Ο Γεώργιος Γρηγορίου γεννήθηκε στηνΓκοριτσά του Δήμου Θεραπνέων τηςΛακεδαίμονος το 1883. Αφού τελείωσετο Δημοτικό Σχολείο στην ιδιαίτερηπατρίδα του, φοίτησε στο Ελληνικό Σχο-λείο Σπάρτης, ενώ τις γυμνασιακές τουσπουδές τις έκανε στην Αθήνα αρχικάστο Γυμνάσιο της Πλάκας και έπειτα τηςΜητροπόλεως. Φοίτησε στη ΝομικήΣχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου, αλλάδεν εξακολούθησε τις νομικές μελέτες.Πήγε στο Λονδίνο για εμπορικές σπου-δές, τις οποίες ολοκλήρωσε στη Λωζάν-νη της Ελβετίας. Το 1911 εγκαταστάθηκεστη Μεχάλα Δέμανα, όπου και ασχολή-θηκε με τις εμπορικές υποθέσεις τουθείου του Ιωάννη Γρηγορίου, ο οποίοςτον όρισε συγκληρονόμο μαζί με τησύζυγό του Αικατερίνη στη μεγάλη τουπεριουσία.Ακολουθώντας τις φιλανθρωπικές παρα-δόσεις του αειμνήστου θείου του δώρισε

με το υπ’ αριθ. 9.509 της 12ης Ιουλίου1922 δωρητήριο εν ζωή συμβόλαιο προςτην Ελληνική κοινότητα της Μανσούραςπερισσότερα από 106 φεδάνια που βρί-σκονταν στα χωριά Σαλαμούν και Μεχά-λα Δέμενα, αξίας περίπου 20.000 λιρώνΑιγύπτου. Στο ακροτελεύτιο άρθρο τουδωρητηρίου συμβολαίου ο δωρητής επι-φύλαξε στον εαυτόν του το δικαίωμα ναυποδεικνύει στην Κοινότητα υπότροφοτης εκλογής του για ανώτερες σπουδές.Σε περίπτωση διάλυσης της ΚοινότηταςΜανσούρας, η δωρεά του αυτή θα μετα-βιβαζόταν προς όφελος της ΕλληνικήςΚοινότητας Αλεξανδρείας. Η Ελληνικήπαροικία εκφράζοντας την ευγνωμοσύνητης για τη σπουδαία δωρεά του τον ανα-κήρυξε Μεγάλο Ευεργέτη της Κοινότη-τας.Με το δωρητήριο συμβόλαιο ο Γεώργιοςίδρυσε επίσης το «Γρηγορίειον κληροδό-τημα» για να σπουδάζουν δωρεάν με

αυτό «οι εκ της Σχολής της Μανσούραςευδοκίμως εξερχόμενοι μαθηταί ήμαθήτριαι». Επίσης, από τα εισοδήματατων παραπάνω φεδανίων όρισε να δίνο-νται πενήντα λίρες ετησίως για την ενί-σχυση της Φιλοπτώχου Αδελφότηταςτων Κυριών της Μανσούρας. Εξέφρασε,τέλος, την επιθυμία, αν πουληθούν τακτήματα, να αντικατασταθούν από κτίριαστην πόλη της Μανσούρας. «Τόσον διατων σοβαρών τούτων δωρεών όσον καιδια τον σκοπόν δι’ ον έταξε ταύτας οΓεώργιος Δημ. Γρηγορίου υπερέβαλεπάντας τους προς αυτόν ΜεγάλουςΕυεργέτας της Κοινότητος και κατέστη-σε αμέριστον την ευγνωμοσύνην μας, τονσεβασμόν ου μόνον της παροικίας Μαν-σούρας αλλά σύμπαντος του Ελληνισμούτης Αιγύπτου».Ο Γεώργιος απεβίωσε στην Αίγυπτο τονΙανουάριο του 1966 «εν εσχάτη πενία».

(Συνεχίζεται)

Από το βιβλίο της Δήμητρας Σταθοπούλου-Καπετανάκη «Οι μεγάλοι ευεργέτες Ιωάννης και Αικατερίνη Γρηγορίου. Εκπρόσωποι του παροικιακού ελληνισμού στη Μανσούρα της Αιγύπτου», Δήμος Θεραπνών, Γκοριτσά 2010

Γεώργιος Δ. Γρηγορίου (1883-1966)

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ11/1/2017 8/2/2017 8/3/2017

Η Μάγδα, η Αφροδίτη, ο Γιώργος και ο Σπύρος πάντα παρόντες τις Τετάρτες «Συγχαρητήρια».

8

H γλαύκατων αποφοίτων

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ:ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΑΝΣΟΥΡΑΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥΕΚΔΟΤΗΣ: ΤΟΥΛΑ ΧΑΡΙΤΟΥ-ΠΕΚΛΑΡΗpanagpek@gmail.com

ΤΑ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ ΑΡΘΡΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΟΥΣ.Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΑΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΑΛΛΑΞΕ

Για συνδρομές και προσφορές στον αριθμό της ΕΘΝΙΚΗΣ

Ε.Τ.Ε. 169/772259-17ΙΒΑΝ GR4601101690000016977225917

H γλαύκατων αποφοίτων

Τούλα Χαρίτου-Πεκλάρη (Πρόεδρος)τηλ.: 210 8625842 κιν.: 6977 897764

Βασίλης Κιούρης (Αντιπρόεδρος-Ταμίας)τηλ.: 210 7233753

Λιλίκα Νικολοπούλου (Γεν. Γραμματέας)τηλ.: 210 6745832 κιν.: 6972723194

Τζόνυ Χριστοφίδης (Σύμβουλος Γενικών Θεμάτων)κιν.: 6976597978

Καίτη Αστρά (Σύμβουλος Καλλιτεχνικών)τηλ.: 210 6849957 κιν.: 6979 757001

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Προσφορά• Η Αναστασία (Σούλα) Περιφήμου πρόσφερε 210 € στην μνήμη

Μανώς Γιανναρίδου και Τόλη Σιφνιώτη.

Λέσχη Μανσούρας, Ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς 1956

Η συνάντησή μας του Ιανουαρίου: Τετάρτη11/1/17. θα τραγουδήσουμε παρέα με τονμαέστρο Γιάννη Θεοδωρόπουλο παλιά καινέα τραγούδια. (συμμετοχή 2 ευρώ τοάτομο).Σάββατο 18/2 /17. Αποκριάτικο γλέντι τομεσημέρι (γύρω στις 2 η ώρα) στην ταβέρ-να «Ακορντεόν» στου Ψυρρή (στο ύψοςΕρμού 100), με τον Αχιλλέα στο ακορντεόν,και την όμορφη Πέπη στο τραγούδι.

Από δεξιά προς τα αριστερά: Φωτεινή Μαρκοπούλου-Ζερβούδη, Ρούντης Παπαδόπουλος,Βόρης Στραγάλης, Μάκης Κόντης,Μαίρη Γκατ, Χρήστος Καραντινόπουλος,Μίνως Σμυρνιούδης,Χαράλαμπος Χατζηνικόλας,Γιώργος Γεωργιάδης (αδελφός Λούλας), Χαράλαμπος Σιφνιώτης(πατέρας).

1 φωτογραφία 1.000 λέξεις!

Κυκλοφορεί και φέτος το ημερολόγιό μας με παλιές

αιγυπτιακές αφίσες.Ελπίζουμε και πάλι να το στηρίξετεπροκειμένου να ενισχυθεί το ταμείο

του Συλλόγου μας.

Μελλοντικές εκδηλώσεις