1112-4 - Iris Tacheia Er was eens... Geloof!

Er was eens... Geloof!Thema:

ιριςταχεια 411-1267e jaargang

Wie is het? - Lerareneditiedoor Febe Smits

Doe mee:Schrijf een verhaal van ongeveer 500 woorden. Het thema is: Er was eens….De 3 beste verhalen ontvangen een boekenbon van 30, 20 en 10 euro.Maar wat belangrijker is: Er volgt publicatie in de IRIS TACHEIA.*Inleveren: Bij een docent (Nederlands) of in een mail naar [email protected]

Deadline: 20 januari 2012

*Bescheiden, verlegen en ijdele schrijvers mogen een pseudoniem gebruiken.

Knip de kaartjes uit deze Iris en laat een tegenstander hetzelfde doen met zijn Iris. Spelregels zijn hetzelfde als bij het originele 'Wie is het?'-spel. Wil je niet in deze Iris knippen? Download de kaartjes op facebook.com/iristacheia

IRIS TACHEIA APRIL 20122

Lectori salutem,

Jawel, het duurde nogal lang voordat er weer een nieuwe Iris uitkwam. Er zijn vast vele redenen voor geweest, maar ik heb hét grote probleem gevonden.

Het zijn de huisgoden die onze school hebben verlaten. Dat heeft gezorgd voor een golf van ongeluk die nu zijn hoog-tepunt heeft bereikt met de mysterieuze verdwijning van de fietsenstalling.Om aan deze golf van ellende een eind te maken ben ik daarom op zoek gegaan naar nieuwe huisgoden, exclusief voor de Iris. Een beetje florerende schoolkrant deelt zijn huis-goden niet meer met de rest van de school.Omdat huisgodinnen en muzes toch meer wat zijn voor ver-lopen dichters en schrijvers waarvan de achternaam rijmt op Ulisch of v/d Orst, wilde ik iets anders voor de Iris.Als redactie hebben we geen kwetsbare huisgodin nodig. We hebben krijgers nodig, die ons met een zuchtje naar de deadline blazen.Lang zocht ik naar deze Olympische goden, tot dat bleek dat ze hier al jaren op school rondlopen.Zoals je op de foto kan zien stralen hun lijven een en al goddelijkheid uit. Hun woorden zijn machtiger dan die van Obama en Johan Cruijff bij elkaar. Hun kwaliteiten om te poseren zijn beter dan die van Doutzen Kroes en haar hele modellenbureau.

Lezer, maak kennis met de huisgoden van dit nummer. We hebben alle stukjes in dit nummer aan hen opgedragen.

Ik geloof in Wouter en Jakob. Op een goed nummer, Deis Volentibus! ■

Echte goden

redactionisdoor Joca van der Horst

IRIS TACHEIA APRIL 2012 3

inhoud

2 REDACTIONIS

6 RECTORIS

7 PRAESIDIS

8 Atheïsme

11 Acuzio: Groen

10 Liar

12 HIRISCOOP

9 Ons gymnasium verpaupert!

Waar zijn de planten in onze school? Tja, ehhh

De Tiramisufilosoof over pathologisch liegen

11

14

Het Medium heeft na een bedevaartstocht naar Zevenaar weer wat nieuwe dingen voor jouw toekomst gezien.

14 Het einde van de CD

1 Wie is het? Lerareneditie

15 Quizwoordzoeker

16 LMR Verkiezingen

Een man op een bankje krijgt een gesprek met een bijzonder persoon.

Bram Vos waarschuwt ons, voordat het te laat is.

De CD is dood, leve de LP!

Laat zien hoeveel je weet over geloof en vind de oplossing!

Er is een plek vrij in de LMR en we presenteren je vier frisse kandidaten die jou willen vertegenwoordigen. Op wie ga jij stemmen?

IRISjES

Kbe: Tenzij je het hebt over mijn gespierde borstkas, moet je je mond houden.Later...Kbe: Als jíj het hebt over mijn gespierde borstkas, ga je er maar uit!

J: Mijn vader heeft drie jaar in Japan gewoond, en ik kan toch ook geen Chinees?

I: Die hond kijkt heel eng uit z’n mondhoeken.

M leest L een formule voor: Is dit goed?

18 Invulverhaal

19 Alma MathijssenYannick was bij de gastles van Alma Mathijssen en heeft weer vertrouwen in schrijvers en vooral in Alma.


21 Uitslag Verhalenwedstrijd

19

24

9

25 Ochtend-dromen

20 Lyros

21 Wat we Syntus noemen

De mannen van de Lyros hebben het deze keer onder andere over de Avonduren. Sprookjesachtige hiphop!

Een column over een gele rups genaamd Syntus en waarom zo iets in het echt nooit zou bestaan, toch?

Wie hebben er gewonnen?

22 Remi de sneeuwmier

IRISjES

24 Bar du théâtre

26 Het QuadraamsprookjeWat is er nou waar van de geruchten? Veerle ging naar Poer-stamper en kwam met wat antwoorden terug.

27 Colofon

K: Vast wel, je moet altijd afgaan op je eerste ingeving.M: Helemaal niet, bij wiskunde moet je afgaan op L.

J: Laten we R observeren.M: Hoezo?J: Kijken hoe hij zich gedraagt in het wild.M: In het wild?J: Ja nou, in gevangenschap zijn R’en heel anders hoor.

E: We hadden vorig jaar toch ook een slang op school? Oh nee, die had pootjes.R: Jij bent gewoon de hele dag jarig!

A: Als je al mascara opdoet, doe het dan op je hoofd!

KLB: Wat betekent ‘anstelle’?T: Aanstellen?KLB: Fout. Nog een poging?T: Nee.

LGS: Dit is het huiswerk, schrijf dat even in je agenda bij aankomende morgen.

J: Ik ben vernoemd naar mijn opa, maar ik weet niet meer hoe die heette.


rectorisdoor Karin Poerstamper

Afgelopen dinsdag had ik een afspraak met het leerlingenpa-nel van de school. Een mooi platform waarin we met elkaar bespreken wat op dat moment belangrijk is. Ik hoorde daar ook dat jullie behoefte hebben aan meer informatie over de keuzes die de school maakt. Daarnaast merk ik zelf dat er veel onjuiste geruchten zijn, die tot onrust leiden. Vandaar dat ik in deze rectoris aandacht wil geven aan datgene waar we als schoolleiding mee bezig zijn.

ICTDe ICT-voorzieningen op onze school zijn op dit moment nog niet optimaal. Naast het uitvallen van de server op ge-zette tijden, is een aantal computers in de gangen stuk en aan vervanging toe. Dat laatste is relatief eenvoudig te verhelpen door nieuwe computers aan te schaffen.

Omdat de losstaande computers onderhevig waren aan vandalisme, is er besloten tot een uitleensysteem met laptops. In de mediatheek komen daarnaast extra computers in de stilteruimte.-Wat de vernieuwing van de server betreft worden beslissingen genomen op Quadraam-niveau. Er is gekozen om met een professionele externe partij te gaan werken die gespeciali-seerd is in het technisch goed beheren van de ICT-infrastruc-tuur op scholen. Rondom de zomer is bekend hoe dit precies gaat lopen.

Proefwerkweken of niet?Enige tijd geleden is een enquête afgenomen met de vraag hoe leerlingen aankijken tegen proefwerkweken. De uitkom-sten daarvan zijn inmiddels bekend. De schoolleiding neemt binnenkort een beslissing en laat daarin de mening van de leerling uiteraard meetellen. Als het besluit genomen is, be-richt ik jullie zo spoedig mogelijk via een mail.

Huisvesting Velen van jullie vragen zich af hoe de schoolleiding aankijkt tegen de groei van de school.Allereerst is het natuurlijk geweldig dat zoveel mensen en-thousiast over onze school zijn en graag hier op school willen zitten. Voor ons is belangrijk dat we de goede sfeer en het veilige klimaat dat we hebben behouden blijft.Komend jaar gaan we door uitstroom van een kleine zesde klas en een verwachte instroom die ongeveer gelijk is aan de huidige eerste klas groeien. We verwachten echter dat we de komende jaren niet veel verder zullen groeien. We relateren dat aan demografische ontwikkelingen die door de gemeente zijn geschetst.Om de groei te kunnen opvangen wordt op dit moment onderzocht of we de gang onder de C-gang kunnen om-

vormen tot lokalen. Als dat lukt, dan hebben we vanaf het begin van volgend schooljaar de beschikking over vier of vijf extra lokalen. In dat plan wordt ook meegenomen hoe we de druk op de gangen kunnen verminderen. De regelmatige file op het kruispunt van de C- en de D -gang willen we graag terugdringen.

ExcursiesIn de wandelgangen gonzen geruchten dat excursies afge-schaft worden. Niets is minder waar. Buiten de school erva-ringen opdoen vinden we als school erg waardevol en zullen we altijd behouden! Helaas zijn niet alle instellingen altijd open op tijden dat wij ze willen bezoeken. De excursie naar Amsterdam kon om die reden helaas niet doorgaan. Naar een alternatief wordt nog wel gezocht. Ook is de uitwisseling in het kader van bèta met Engeland gecancelled, omdat de En-gelse partners geen gelegenheid hebben ons te ontvangen.Binnenkort doet de schoolleiding aan de MR een voorstel over het excursievoorstel van volgend jaar. Daarin is ten opzichte van dit jaar vrijwel niets gewijzigd.

Uitblinken mag!Voor Nederland als kenniseconomie is het belangrijk dat het aantal mensen dat hoger is opgeleid én ook daadwerkelijk zijn kennis en kunde inzet om Nederland een stap verder te helpen. Daarom heeft de minister van OCW, mevrouw Van Bijsterveldt, geld beschikbaar gesteld om hier aan te werken. Voor onze school betekent dit dat we meer kunnen investeren in verbreding, Olympiades en maatwerk in de gewone les. Binnenkort wil ik met het leerlingenpanel bespreken hoe jullie aankijken tegen excelleren en wat de kwaliteit van onze school – die toch al hoog is in vergelijking met andere scholen – nog verder kan stijgen. ■


Ik besefte dat we alweer ruim over de helft van het schooljaar zijn. Wat gaat dat toch snel.Inmiddels is het kerstgala alweer een tijdje geleden, maar ik hoop dat jullie het allemaal erg leuk hebben gevonden! En wat zag iedereen er weer mooi uit! Altijd leuk om te zien dat ieder-een, zelfs de jongens, zo hun best doen.

Na de kerstvakantie moesten we helaas alweer hard blokken voor de examens en ik ben blij dat die week achter de rug is. Ik hoop dat alle vijfde- en zesdeklassers het hebben overleefd, met mooie resultaten natuurlijk! Gelukkig konden we daarna samen de examenstress eruit feesten op het 4+ feest in de Manhattan!

Gelukkig was er iets moois in het vooruitzicht: de voorjaarsva-kantie! De tijd van carnaval en witte skipistes met een stralend zonnetje. Ik heb erg genoten tijdens mijn skivakantie en aan de gebruinde hoofden in school die in de school te zien waren hebben meer mensen het leuk gehad!

De Culturele Avond en het onderbouwfeest die in de tijd hierna kwamen vond ik erg geslaagd. Nu komt na alle drukte de Ro-mereis in zicht, maar na de meivakantie volgen nog het 4+ feest en natuurlijk het eindfeest.

Geniet van het lentezonnetje en natuurlijk de feestjes!

Veel liefs, Lieve

praesidisdoor Lieve Bouwman

Hee allemaal,

IRISjES

KST: Als je te veel alcohol drinkt, word je dronken.

VNS: Héél lang geleden, toen zelfs ík nog niet bestond…*klas slaakt ongelovige kreten*

J: Ik heb in het weekend helemaal niks te doen!R: Wat dan?

J: We gaan door het raam naar binnen. Anders is het zo onbeleefd.

J: Wat heeft zij nou weer voor iets raars in haar jurk?E: Dat is haar kont.

R: 65 % van de Friezers spreekt Fries.

VNS: Dus dit vertaal je als: “Heracles slaat het paard dat…”W: 144, red een dier!

bij aardrijkskundeM: Ik heb een stukje gemist, waar hadden we het over?J: Piccalilly met boerenkool!

J: Roodkapje is toch geen meisje!

J: Ik wil meedoen aan jullie gesprek!E: OLIJFOLIE!!!


observatiedoor Elly Lewin

Atheïsme

Hij had trouwens ook helemaal geen hangertje dat een crucifix was. Na een tijdje verscheen God. Ik was verbaasd dat Hij aan een atheïst verscheen in plaats van aan een van Zijn volgelingen, maar al snel werd duidelijk dat Hij reclame maakte voor het Christendom. De man op het bankje keek op noch om, en God leek erg gekwetst. Hij kuchte even. Die simpele manier van aandacht vragen had effect; de man scheen Hem op te merken en groette vriendelijk, maar liet niet merken dat hij vereerd was of zelfs maar besefte wie hij net eigenlijk had gegroet. God bleef nog even stil, maar hield het toen niet meer uit en zei: “IK BEN GOD.” De man maakte een sprongetje van schrik. “OMG…” stamelde hij. “Ik… Neem me niet kwalijk. Aangenaam. Ik heet Petersen.” Petersen keek een beetje gekweld, alsof hij een geheim had. Telkens opende hij zijn mond om iets te zeggen, bedacht zich dan en deed alsof hij moest gapen. Na veertien gapen in een minuut leek hij een besluit te nemen en maakte weer aanstalten om te gaan praten, maar juist op dat moment nam God datzelfde besluit en ze begonnen tegelijkertijd te praten. Petersen bood uitgebreid zijn excuses aan en God keek beledigd. “GOED DAN.” zei Hij. “WAT WILDE JE ZEGGEN?” Petersen werd rood. Misschien had hij toch spijt van zijn beslissing, maar nu moest hij wel. Hij zei het heel snel en zacht en hield zijn hoofd gebo-gen, als bij een biecht: “Ik geloof niet.”Ik had dat natuurlijk allang gezien en God waarschijnlijk ook, maar Hij werd toch boos en vroeg: “WAAROM NIET?” Je zag aan Petersen dat hij zo eerlijk mogelijk antwoord probeerde te geven. “Ik geloof niet in dingen die ik niet kan zien.” God fronste. “JE ZULT WEL MOETEN, STERVELING. ANDERS KOM JE IN DE HEL.” “Oei!” riep Petersen.“ZEG DAT WEL.” “Maar… meneer?” Petersen was duidelijk in verlegenheid gebracht. Wat is de aanspreekvorm van God? ‘Meneer ’ klinkt raar, maar wat anders? God? Lieve God? Jij daar? U daar? Hoogheid? ‘Heer ’ is alleen voor volgelingen.God deed alsof hij Petersens gêne niet opmerkte en zei “JA?”, ten teken dat hij door moest gaan.

“Ik ben blind.” Weer die snelle, zachte toon, dat gebogen hoofd. Maar het verklaarde een boel.God knikte begrijpend. “IK ZAL JE ZIEND MAKEN.”Deels omdat ik wilde weten hoe laat het was, maar ook deels omdat ik mezelf wilde bewijzen dat ik kon zien, gewoon, voor de zekerheid, keek ik op mijn horloge en ik kreeg bijna een beroerte: ik stond hier al uren! Het was vijf voor zes, en ik wilde nog graag een brief op de post doen. Het was een heel belangrijke brief, maar dat is een ander verhaal. Ik rende dus halsoverkop naar de brievenbus, ik was nog op tijd, maar nu zit ik met meer vragen dan antwoorden. Thuis vertelde ik de gebeurtenissen aan mijn christelijke buurmeisje; ze was ver-rukt. Wat geweldig om hem ziend te maken! En dan nog niet eens een christen! Iemand aan wie Hij eigenlijk een hekel zou moeten hebben! Maar God houdt van de mensen, of ze nu slecht* zijn of niet! Hij heeft hem ziend gemaakt!Ik weet het nog niet zo net. Als Hij dat kon, waarom heeft Hij Petersen dan blind geboren laten worden? Waarom kan hij dan niet ook een eind maken aan allerlei andere ellende in de wereld? Waarom moeten de mensen zo lijden, als er een almachtige God is die kan regelen waar hij maar zin in heeft?“Vertrouwen” is het belangrijkste woord in het Christendom. Vertrouwen, heb vertrouwen. God heeft voor alles een reden. God doet niets per ongeluk of ondoordacht. Maar dan vind ik dat God wel eens wat duidelijker mag zijn. Nee, ik geloof niet in God. Het spijt me. Ik had graag wel geloofd. Dan was er namelijk nog hoop. ■

*’slecht’ is gelovigentaal voor ‘geen, of een ander geloof aanhangend dan wij’

Ik wandelde laatst door het park en op een bankje zat een atheïst. Het was een oud, vriendelijk ogend mannetje. Ik wist dat het een athe-ist was, omdat ik hem tien minuten lang bespioneerde (vanachter een boom) en al die tijd sloeg hij geen kruis, bad niet en voelde niet aan een kettinkje om zijn nek, waarvan het hangertje een crucifix was.


Na bijna 6 jaar middelbare school is het einde in zicht. Spijtig, maar toch ook opgelucht. Waarom eigenlijk? De afgelopen jaren is er veel veranderd, zowel binnen als buiten de school. Toen ik in 2006 het SGA aan de Statenlaan betrad, was de school kleinschalig (600 leerlingen), gezellig en bovenal nog autonoom. Er waren kleine klassen en daarenboven kenden leerlingen en schoolleiding elkaar tenminste nog. Het SGA stond als een van de beste van Gelderland in opinieblad ‘Elsevier ’.

Echter sinds 2008 is onze school onderdeel geworden van Quadraam, een overkoepelend onderwijsorgaan hier in de re-gio. Achteraf gezien blijkt dit de meest ongelukkige beslissing die iemand ooit heeft kunnen nemen. Nergens is namelijk nog geld voor. Er is geen geld voor nieuwe computers, voor lesmateriaal (zoals boeken voor Engels in de bovenbouw), voor informatieve uitstapjes, voor kleinere klassen en dus meer leraren enzovoort. Dit terwijl Quadraam op hun website propagandeert voor ‘hoogwaardig voortgezet onderwijs in een KLEINSCHALIGE setting’. Hoe kan je een school van bijna 1000 leerlingen nou kleinschalig noemen? De tuin daarentegen moet er fantastisch uit zien, met name op open dagen. Dan moet alles namelijk blinken van maatschappelijke superioriteit. Een vorm van uiterlijke schijn. ‘Al ziet men de lui, men kent ze niet’ , zoals Bredero omschrijft in ‘De klucht van de molenaar ’. Van buiten ziet het SGA er misschien fantastisch uit, van binnen is het zo rot als het maar kan. Een ander nadeel aan Quadraam is dat het scholen verplicht 9% van al hun inkomsten in te leveren.

Dat geld gaat met name naar het bestuur van Quadraam, dat zich graag rijk rekent met topinkomens. Over ‘graaicultuur ’ gesproken, voorheen had het SGA overigens een contract met ‘Vereniging van zelfstandige gymnasia’. Toen betaalde de school nog 2%. Een voordeel is wel dat de ICT vooruit zou gaan. Echter als er iets is dat heden ten dage compleet faalt, dan is dat wel de ICT. Het internet ligt er bijna dagelijks uit en ook computersystemen lopen voortdurend vast. Ik vind dan ook dat het Quadraam een schouderklopje verdient. Immers als je een school in 4 jaar tijd zo kan afbre-ken, verdien je gewoonweg een loden standbeeld.

Volgend jaar wordt het nog leuker op school, aangezien er wederom een recordaantal nieuwe leerlingen is aangeno-men. Voor elke leerling die een school aanneemt krijgt ook Quadraam meer geld. Het is dan ook logisch dat het bestuur van Quadraam graag ziet dat scholen groeien. Er is zo’n groot ruimtegebrek dat leerlingen in de kelder (vroeger alleen ge-schikt voor OPSLAG en FIETSEN) les zullen krijgen. Bovendien zullen de roosters van alle leerlingen stampvol met 8e uren komen, omdat er gewoonweg geen lege lokalen over zijn.

Ons gymnasium verloedert. Niet alleen materieel, ook moreel. De gymnasiale sfeer, zoals wij zesdeklassers nog hebben ervaren op de Statenlaan, is helemaal verdwenen. Vooral door de schaalvergroting. Ik spreek dan ook volkomen vanuit mijn hart, als ik zeg dat het SGA de verkeerde kant op gaat. Niettemin is er nog een redding mogelijk. Wij leerlingen en onze ouders hebben de macht in handen, niet het bestuur van Quadraam. Ons gymnasium moet weer terug naar autonomie. Laat het SGA geen fabriek worden. ‘Mens sane in corpere sano’ ( een gezonde ziel in een gezond lichaam). Dat kan alleen als ook de school gezond blijft. ■

Ons gymnasiumverpaupert

“Als je een school in 4 jaar tijd zo kan afbreken, verdien je gewoon-weg een loden standbeeld”

Ceci n’est pas un leerfabriek

opinie door Bram Vos


columndoor Yanncik Baudet

Pathologisch liegen is de onbe-dwingbare drang om te liegen. Natuurlijk vertelt iedereen wel eens een leugen, bij kinderen is er ook vaak sprake van fantasie, maar pas als het liegen tot ernstige problemen leidt in de omgang tussen de leugenaar en zijn omgeving spreken we van pathologisch of ziekelijk gedrag.

Het is ook zo makkelijk. Alles geloven, aannemen wat een ander zegt.Als naïef bruggo’tje, nog onvolleerd Tiramist, kwam ik hier op school, hoeveel lol hebben die “sympathieke” bovenbouwers wel niet aan mij beleefd… Waar de F-gang was? Daarvoor moet je eerst alle trappen op, richting B7. Een briefje inleveren moest je natuurlijk bij de directeur doen. Het ergste was nog wel ene Joca van der Horst, op wiens commando ik dit nu schrijf. Bruggo zijnde, speelde hij voor bovenbouwer. Niemand wist wanneer je in de zeik werd genomen, maar dat je ooit door hem in de zeik genomen zou worden was onvermijdelijk. Fabuleren, de grenzen van de waar-heid opzoeken en ermee spelen, noemde hij het.Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik ooit in al die flauwe grappen ben getrapt maar inmiddels doe ik net zo hard m’n best om mensen erin te laten lopen. Joca zelf kijkt tegenwoordig wanhopig om zich heen op zoek naar steun, zodra ik mijn mond opentrek. Na fabuleren komt echter liegen…Het is een beetje de nationale hobby. En als liegen je hobby nog niet is, wordt je er voor opgeleid door de maatschappij. Op school is het van levensbelang om te zoeken naar die ene foutgeplaatste komma waardoor je een huiswerkopdracht of een proefwerkopgave waar je niet uitkomt zo kan uitleggen dat de vraag niet gemaakt hoeft te worden. De vraag; “waar ben je”, kan je toch ook alleen maar beant-woorden met; “pa, kom nou zeg, ik zit bij vrienden, waarom moet je dat ook weer vragen?”. Strikt genomen is na een paar drankjes iedereen bij Plaza of Manhattan inderdaad je vriend.

En dat ene lieve meisje dat je op dat moment het hof aan het maken bent telt dan nog steeds als je vriend. Ik geef toe, die 4,7 voor Nederlands is het gevolg van een gefaalde fabulatie en de bassen op de achtergrond waren blijkbaar toch niet onhoorbaar voor mijn vader, gezien het huisarrest dat ik nu heb. Nee, liegen is 1, worden geloofd is 2.Liegen is leuk, alleen een leugenaar zou dat ontkennen. Maar is liegen ook altijd handig? “Eerlijk duurt het langst”, roep ik al een jaartje of 16. En ja, leraren hebben het inderdaad opgegeven om mijn huiswerk te controleren, ik zeg het toch altijd wel als ik het niet heb. Maar dat vertrouwen werkt ook wederzijds, als een leraar écht niet meer controleert maak ik het gewoon, simpelweg omdat het anders zo “zielig” is. Je moet ófwel zorgen dat je leugens worden geloofd, ófwel zorgen dat de waarheid niet voor een leugen wordt aangezien. Nederland wordt verscheurd door de PVV, die toch zeker anderhalf miljoen mensen doet geloven dat de PvdA bestaat uit een stelletje linkse leugenaars. Als jouw feiten niet met de feiten van de heer Wilders overeenkomen, ben jíj de fabuleur, de pathologisch leugenaar. Het vertrouwen in de Nederlandse politiek, maar ook het vertrouwen in de Nederlandse moslims weg is bij een groot deel van de Nederlanders. Liegen is vervelend, maar het is op zich helemaal niet erg. Uiteindelijk draait het om wat er wordt geloofd en als de waarheid niet wordt geloofd heb je er ook niets aan. Bah, ben je al afgehaakt van dit fantasieloze gelul? Laten we het snel over Tiramisu hebben.Het Tiramisme zweert bij het Italiaanse “La bella figura”. De schone schijn ophouden. Het is niet voor niets dat Italianen als Armani ons leven beheersen. Deze Italiaanse modehomo’s snappen dat we maar zoveel mogelijk ons best moeten doen geloofd te worden, met behulp van een mooie buitenkant. En geloof het of niet; Tiramisu vind ik la più bella figura ■

Tiramisufilosoof: Liar


column door Acuzio

Maar nee, feliciteren op school of op de sportclub, dat telt niet meer. Geen felicitatie is legitiem zolang je hem of haar nog niet ‘gefeliciteerd’ hebt op Facebook. Je plaatst dan ‘Gefeliciteerd! xx’ op de Facebook pagina die de jarige toebehoort –als je een heel goede vriend bent al enkele minuten na middennacht- en met jou doen zo’n dertig andere dat dan ook. En de jarige, die bezoekt zijn Facebook pagina om de twee uur en liked dan systematisch alle ‘felicitaties’. Zo doe je dat, feliciteren anno 2012. Als je hele klas dadelijk een iPad heeft wordt het handen schudden zelfs overbodig. En je komt er niet onderuit. Hulde voor die ene leerling die zich nog altijd geen ‘profielpagina’ toegeëigend heeft. De kans op sociale isolatie is aannemelijk, maar voordelen biedt het ook, wanneer je nog niet op het ‘s werelds grootste narcistische internetnetwerk te vinden bent. Niemand die verwacht door jou ook op Facebook te worden gefeliciteerd, bijvoorbeeld. Niemand die op chat zomaar tegen je aan begint te lullen, net als je writers block verdwenen is en je aan je werkstuk wilt beginnen. Niemand die je dronken kop tagged op de foto’s van het laatste kerstgala. Tel je zegeningen. Laat je niet verleiden, zeg ik. Over verleiden gesproken.Kom je op een mooie ochtend weer op school, staan er overal planten, groot en groen. Iemand is zijn planten vergeten, denk je. Want normaal staan er nooit planten in ons verder wel riant bemeubelde schoolgebouw. Het blijkt dat ze er speciaal voor de open dag, diezelfde middag, zijn neergezet. En voor een achtstegroeper –en zijn ouders, niet te vergeten- lijkt het dan alsof die planten er altijd al staan. ‘Wat leuk, die planten’, zeggen die ouders dan tegen elkaar, ‘ze zullen er wel staan om een betere leeromgeving te creëren!’ Maar wij weten wel beter. Want de volgende ochtend zijn die planten gewoon weer weg. En als de kersverse eerstejaars komen zijn ze nog steeds weg. Weg planten, weg betere leeromgeving. Waarom staan er niet het hele jaar overal planten in het SGA?

Omdat dat vraagt om problemen. De potgrond zal spoedig over de hele grond verspreid liggen. Bovendien houdt geen plant het twee weken vol in de luchtkwaliteit van onze kantine. Dus kan die rijke flora niet blijven staan. Dat blijft voorbehou-den aan kantoorgebouwen, en vooruit, aan twee planten in de F-gang die overigens qua kantooruitstraling worden gecomple-menteerd door het rode IKEA-schilderij. Als je het aan mij vraagt zet je die planten er dus ook gewoon niet neer op de open dagen. Maar ik kan natuurlijk niet in het huishoudboekje van het Quadraam kijken. Misschien zijn er nog steeds heel hard meer leerlingen nodig.Afijn.Iets anders is de bouwput die de fietsenstalling geworden is. Niet erg fraai. Hij schuift een stukje op, volgens mevrouw Poer-stamper, de fietsenstalling. Ze mailde het de school rond. Juist. Soms moeten iets ineens een stukje van zijn locatie opschuiven. Omdat het er niet goed ligt. Er zal wel een reden voor zijn. Waarom daarvoor ook de grond tot op meter diepte moet worden afgegraven, vertelde Poerstamper niet. Ze zal het zelf ook wel niet weten. Zo gaan die dingen. En Erik loopt over zijn gras, tussen de fietsen. Zijn platgereden gras dat hij altijd zo keurig bijhield. In de herfst de blaadjes harken. En in de lente, nu aanstaande, met de grasmaaier het gras over om het kort te houden. Twee keer per week met zijn grasmaaier over zijn gras, als een kind zo straalde hij dan. En nu loopt ‘ie daar, langs de hekken die aangeven tot waar de fietsen het gazon tot een modderpoel mogen maken, zoals je die anders alleen maar kent van die zomervakantiebouwkampen uit je basisschooltijd, waar het altijd goot van de regen; het is een tragi-komisch gezicht. Hij zal het waarom ook wel niet kennen. Hij hoopt alleen maar dat gauw voorbij is, voor de lente echt aanbreekt; dan gaat hij het weer maaien en verzorgen. Tot het weer groen is. We helpen het hem hopen. ■

Groen‘s Ochtends zie je hem of haar op school. Je hebt eraan ge-dacht. ‘Hoi!’, zeg je dus, ‘gefeli-citeerd met je verjaardag!’ Gek-scherend steek je je hand uit. Hij glimlacht en schudt je hand. Dankjewel. Zo, denk je, ik ben toch eigenlijk best sociaal.


à

á

â

ã

ä

å

Ram (21 maart – 20 april)Het lijkt erop dat je de laatste tijd van alles doet behalve school. Je cijfers dalen ontzettend, en dat wordt moeilijk op te halen. Denk alsjeblieft even aan je toekomst, en gooi die spelcompu-ter in de prullenbak. Of doe hem in de blender, of desnoods eet je hem op. Als je dat doet, zullen er wonderen geschiedden. Neem dat maar van mij aan.

Stier (21 april – 21 mei)Beste Stier! Lieve schat die je bent! Je doet zoveel goeds voor andere mensen. Daarvoor krijg je ook veel moois terug, want met iemand zoals jij, daar wil iedereen wel bevriend zijn. Maar waak ervoor dat je jezelf niet wegcijfert. Neem af een toe eens een momentje voor jezelf, om eindelijk eens die Fish Spa-be-handeling te ondergaan waar je al zo lang van droomde.

Tweelingen (22 mei – 21 juni)Van jouw gedrag snapt niemand iets. Je bent onvoorspelbaar en jouw ijzersterke wil is kennelijk sterk genoeg geweest om de sterren eens een flinke opdonder te geven. Ik kan er niks van maken. Maar je zult je de komende tijd in ieder geval niet vervelen. Goed nieuws dus.

Kreeft (22 juni – 22 juli)Doe maar niet. Nee, gewoon echt niet. Ook al is het mooi weer. Nee. Als je bang bent voor harde muziek, of vieze dingen, of dronken worden, dan moet je gewoon niet naar een festival gaan. Maar maak je niet druk: het schijnt dat André Rieu in juni weer zal spetteren in Maastricht. Een veilig alternatief, toch?

Leeuw (23 juli – 23 augustus)Mensen zijn verschillend van elkaar. Soms zal het klikken, maar soms ook niet. Het is goed dat je het altijd iedereen naar de zin probeert te maken, maar ga daarin niet te ver. Vriendschappen zijn niet te kweken en ontstaan op de meest onverwachte mo-menten. Probeer het daarom een beetje los te laten en meer jezelf te zijn. Op den duur zal je dat een kostbare vriendschap opleveren.

Maagd (24 augustus – 23 september)Wauw, jij gaat lekker! Na al je harde werk heb je nu dan ein-delijk iets bereikt waar je écht trots op kunt zijn. Maar kijk uit voor die jaloerse blikken, want voor je het weet loopt iemand anders te pronken met jouw prestaties. En eet absoluut géén knakworstjes of er zal iets verschrikkelijks gebeuren.

hiriscoopdoor Het Medium

HIRISCOOP


æ

ç

è

é

ê

ë

Weegschaal (24 september – 22 oktober)Sommige dingen zou je niet moeten willen weten. Wat er gaat gebeuren bijvoorbeeld. Want wat heb je eraan om het te we-ten? Je kunt het toch niet veranderen. Dus laat je nu maar eens een keer verrassen door wat er komen gaat.

Schorpioen ( 23 oktober – 22 november)Schorpioenen staan erom bekend weinig geluk te hebben in de liefde. Dat wist je natuurlijk al lang, maar deze maand zal dat gaan veranderen. Blijf wel met beide benen op de grond staan, want er zullen onverwachte gebeurtenissen plaats gaan vinden...

Boogschutter (23 november – 21 december)Je doet vaak dingen die nog net door de beugel kunnen, maar dit keer ben je echt te ver gegaan. Denk daar eens goed over na en probeer je fouten nu het nog kan te herstellen. Want als je te lang wacht zul je jezelf tegenkomen. Op een niet zo pret-tige manier welteverstaan.

Steenbok (22 december – 20 januari)Genoeg gefeest, Steenbok! Na al dat harde werken heb je al dat lolmaken zeker verdiend, maar op een gegeven mo-ment moet je ook weer terug naar de werkelijkheid. Probeer je schoolwerk nu weer langzaam op te pakken, maar blijf ge-nieten van de kleine dingen. Maar mocht het leren niet lukken, dan ben je tenminste wél gelukkig, en dat kan lang niet ieder-een zeggen. Geniet er dus maar van!

Waterman (21 januari – 19 februari)Je blijft het ontkennen, maar dat je verliefd bent, dat ligt er nogal dik op. Kom nou eens uit die ontkenningsfase en on-derneem wat! Wie weet zul je daar een lange en romantische relatie aan overhouden met die leuke Boogschutter (of met iemand anders).

Vissen (20 februari – 20 maart)Spring op je fiets richting Gamma. Zoek waar je de tape kunt vinden. Pak een rol duct-tape power tape en een schaar. Loop richting kassa en reken af. Verlaat de winkel, en wikkel net zo-veel tape om je hand totdat dat gapende gat in je hand niet meer zichtbaar is. Doe dat eventueel voor de zekerheid nog met een tweede rol tape.

HIRISCOOP“Je blijft het ontkennen, maar dat je verliefd bent, dat ligt er nogal dik op. Kom nou eens uit die ontkenningsfase en onderneem wat!”


opiniedoor Jur Remeijn

Het einde van de cdDe muziekindustrie zit al jaren in de problemen, dat moge duidelijk zijn. Sinds het ontstaan van die magische geluidsdra-gers (geluid in een doosje!) heeft de muziekindustrie eigenlijk enkel nog maar groei doorgemaakt. Zowel de 8-tracks als de casettes zijn alweer zo goed als verdwenen van de markt, de elpee is een vorm van pure nostalgie, en ook de cd lijkt nu door de opkomst van digitale muziek te verdwijnen. Maar is het verdwijnen van deze fysieke verkopen wel zo’n groot probleem als het op het eerste gezicht lijkt?Het antwoord is simpel: nee, dat is het niet. De grote aanlei-ding van deze ondergang is het digitale tijdperk: alle muziek is tegenwoordig wel op het internet aan te schaffen of zelfs te streamen met diensten als Spotify. Ook het illegale downloaden heeft hierin een groot aandeel gehad, en waar de cd vroeger een fijne upgrade van die onhandige platen was, is hij tegenwoordig niet speciaal meer en zelfs overbodig. Je koopt een cd, zet hem op je computer en speelt hem vervolgens met je iPod, Android of willekeurige andere mp3-speler af. Vervolgens verdwijnt het schijfje ergens in je kast om te ver-stoffen en vele jaren later weer teruggevonden te worden. De cd is in feite gewoon een rare combinatie van digitale muziek en de fysieke geluidsdragers van vroeger.Bij veel mensen bestaat nog steeds het idee dat het digitale tijdperk de ondergang van indie-artiesten aan het worden is, maar niets is minder waar. Onbe-kende artiesten worden juist sneller ontdekt en bereiken de mensen

sneller via het internet, en van de verkoop van cd’s profiteert tegenwoordig ook bijna geen enkele artiest meer. Al dit geld verdwijnt in de zakken van managers van platenmaatschap-pijen, en de artiesten moeten het vooral hebben van de opbrengsten van hun optredens. Een andere ontwikkeling van de laatste jaren is de plotselinge opkomst van de al eerder genoemde elpees. Ook ikzelf heb een hele verzameling cd’s, maar daarnaast ben ik ook opge-groeid met zo’n platenspeler op mijn kamer, en hoewel dat ding nu stof staat te happen op zolder, ga ik hem zeer bin-

nenkort weer op mijn kamer installeren. Ja, de comeback van de elpee kan ik ook zeker wel begrijpen: een

mooie, tastbare plaat die je bijna als in een ritueel op je platenspeler zet, dat is misschien nostalgie, maar wel nostalgie die bijna ieder-

een kan waarderen, zelfs de jongere generaties. En wat moet je dan nog met zo’n dom glimmend

schijfje, waar toch hetzelfde op staat als je al op de computer hebt.

De recente ontwikkelingen in de muziekindustrie zijn voor iedereen een vooruitgang: artiesten bereiken hun doelgroep sneller en blijven gewoon lekker optreden, de platenzaken kunnen gewoon weer terugswitchen naar de verkoop van elpees en de alledaagse gebrui-ker luistert gewoon lekker via de computer of op zijn platenspeler. Voor niemand een probleem toch? Dus laat die cd maar lekker verstoffen en schaf weer een platenspeler aan! ■

IRISjESJ: geloopt… huh, nee dat klopt toch niet?M: het is toch geliep?

VGR: Er is nog een kerncentrale, maar die is niet op aarde. Waar is die?R: China!

J (keihard lachend): Ik ga helemaal niet dood!

I: ROC lijkt meer op een engeltje.

Vrh: “In mijn tijd, 300 jaar geleden...”

BTJ: Eigenlijk hebben de Grieken het swaffelen uitgevonden!


puzzeldoor Lieke Wintermans & Veerle van Wijk

Vragen 1. Het themakanaal over geloof: ….. 24. (6) 2. Wat is het Latijnse woord voor geloven? (7)3. Deze popgroep is ook een boeddhistisch begrip. (7)4. Wat is de naam van God in de Hebreeuwse Bijbel? (4)5. Hoe heet de evangelist naar wiens verhaal Bach een stuk heeft geschreven? De …Passion (8)6. Hoe heet de dochter van Demeter? (10)7. Welke hindoeïstische god wordt afgebeeld als olifant? (7)8. Afkloppen doe je op….(9)9. Twee belangrijke stromingen binnen de Islam: de sji’ieten en de…(10)10. Mythologisch monster met 9 koppen (5)11. Het hiernamaals voor dappere Noorse strijders (8)12. Land waar het boeddhisme heel groot is (5)13. Heilige rivier in India (6)14. Hindoeistisch lentefeest (4)15. Engel met de naam van een bekende Renaissanceschilder

(6)16. Bij welk sprookje valt iemand in een put? Vrouw….(5)17. In welk geloof dragen mannen een tulband? (8)18. Zevenarmige kandelaar die wordt gebruikt in het Joden-dom (6)19. Een groep paddestoelen die ongeluk brengt (11)20. Dit wordt afgestoken in Boeddhistische tempels (7)21. Sprookje over kikker die verandert in een prins. De …(12)22. Hoe heet het zwarte kubusvormige heiligdom in Mekka? (5)23. Hoe heet de Egyptische god met jakhalskop? (6)24. Hoe heet de Hawaiiaanse vulkaangodin? (4)25. Wat is de naam voor een christelijk volksverhaal? (7)26. Belangrijke stad in de Islam. (6)27. Geloof in een onbenoemde hogere macht tussen hemel en aarde. (8)28. Japanse vorm van het boeddhisme met nadruk op medi-tatie (3)

Quizwoordzoeker!

Beantwoord de vragen en zoek de woorden in de woord-zoeker. De woorden kunnen ook achterstevoren, schuin en van onder naar boven staan. Letters kunnen vaker gebruikt worden. De overgebleven letters vormen een zin. Het antwoord staat achterop deze Iris.


verkiezingendoor Alexandra Bremers & Laura Bosveld

Joca van der Horst, 5BEen fietsenstalling die opeens van de aardbodem verdwenen is, computers die er 2 lesuren over doen om op te starten, opstoppingen in de gangen. Het zijn de enkele resultaten van de problemen waar onze school last van heeft: Slechte communicatie met leerlingen, ronduit waardeloze ICT, het spanningsveld tussen meer leerlingen en de kwaliteit van het onderwijs en als overkoepelende factor: geld en waar dat naartoe gaat!Ik beloof geen wonderen. De problemen van de school zijn niet op te lossen door simpelweg een lampje te vervangen of iets bij te schilderen. Ik kan je echter wel beloven dat ik volop zal luisteren, vragen en keiharde kritiek ga geven. Alles om de school een stukje beter te maken. Niet voor mezelf, maar voor jullie. Mijn naam is Joca van der Horst en jouw stem is in goede handen.

Gideon de Jong, 5AMijn naam is Gideon de Jong. Ik zit in klas 5A en ik wil mij graag kandidaat stellen voor de Medezeggenschapsraad. Er zijn veel problemen met communicatie en de vertegenwoordi-ging van leerlingen. Ik wil dit graag veranderen door:- Heldere communicatie, zodat we zo snel mogelijk op de hoogte komen van wat er speelt.- Een verbetering van de leerlingenvertegenwoordiging door meer openheid in de gang van zaken en een lagere drempel voor de leerlingen die hun stem wil laten horen.In 2009-2010 en 2010-2011 heb ik in de resonansgroep en het leerlingenpanel gezeten en ik zou graag verdergaan met het vertegenwoordigen van ons leerlingen in de MR.

Als jij kiest voor betere communicatie en meer openheid, kies dan voor mij!

LMR

Stemmen kan vóór 10 juni via teletop. Je kunt ook kijken op gymnasiumarnhem.nl IRIS TACHEIA APRIL 201216

verkiezing

Jasper Klasen, 4EBeste lezers van de Iris,Vier jaar geleden liep ik voor het eerst door de deuren van deze school; ik was overal van onder de indruk. Gedurende mijn vier jaar op het gymnasium ben ik veel te weten geko-men over de school, en heb ik ook gemerkt dat er nog veel te verbeteren valt. De medezeggenschapsraad praat mee over alles wat met de school te maken heeft. Ikzelf ben een leer-ling die altijd wel een mening paraat heeft, en het lijkt mij dan ook erg leuk om ieders mening ten gehore te laten brengen in de MR. Ik ben een erg betrokken en enthousiaste leerling die zeer actief is op onze school. Momenteel ben ik bijvoorbeeld bestuurslid van Togather, de organisatie die loempia’s verkoopt voor Stichting Steun Onderwijs in Ethiopië, en dit jaar heb ik VastFood georganiseerd (het voormalige Zip Your Lip). Ook zit ik dit jaar in het leerlingenpanel en in de resonansgroep; hier heb ik al veel te maken gekregen met de meningen van an-deren, en heb deze ook vaak ten gehore gebracht. Doordat ik meedoe aan veel activiteiten op school, ken ik veel leerlingen en denk ik dat ik een makkelijk aanspreekpunt ben voor leerlin-gen met hun vragen en problemen.Mijn naam is Jasper Klasen en “Ik heb een droom…”

Veerle van Wijk, 4ABeste SGA-ers,Onze school is kleinschalig, je kunt er Russisch leren en er is contact met een school in Vietnam. Althans, dat is wat Quadraam ons wil doen geloven. Ik weet inmiddels wel beter; volgens de prognoses zijn er binnenkort 1300 gymnasiasten in ons ‘grote’ gebouw. Dit zijn dingen die de hele school aan-gaan, maar die niet verteld worden. Dat wil ik veranderen.Ik wil graag in de MR om jullie belangen zo goed mogelijk te vertegenwoordigen. Veranderen wat verbeterd kan worden, daar ga ik voor.Waar ik me hard voor wil maken in de MR zijn(naast uiteraard de ICT, het fileprobleem en de communicatie) de studiekeu-zebegeleiding, de planvaardigheden van de school (proef-werkroosters: waarom zijn ze er zo laat?) en de invloed van de onderbouw op de school, die nu weinig te zegen heeft, maar wel de helft van de leerlingen vormt. Ook vind ik het belangrijk om hekele punten, zoals de ‘ophokuren’ van de vierdeklassers zonder biologie tijdens de Burgers’Zoo- excur-sie, onder de aandacht brengen.Ik wil de MR daarnaast dichter bij de leerlingen brengen, daarom wil ik de MR- ideeënbus terugbrengen en uiteraard wil ik goed naar iedereen luisteren.Kortom: ik zit vol ideeën, kritiek en enthousiasme om jou in de MR te vertegenwoordigen.Ik, jij, wij, SGA 2.0?

LMR Zoals jullie weten komt er volgend jaar met het vertrek van Nanne van Werkum een plekje vrij

in de leerlinggeleding van de Medezeggenschapsraad. Vier enthousiaste kandidaten hebben

zich voor deze functie aangemeld, en het ligt aan jou wie ons, de leerlingen, binnenkort gaat

vertegenwoordigen! Dus lees onderstaande voorstelstukjes eens goed en stem op degene die

volgens jou het beste voor onze belangen kan opkomen. Jouw stem telt!


Er was eens, in een land hier .............. vandaan, een ................................................................................... afstand persoon uit een subcultuur (hacker,nerd,etc.)genaamd .................................... Op een dag ging deze naar zijn oma ...................................., om haar mannelijke docent vrouwelijke docenteen mandje met ................. te brengen. Oma was namelijk een beetje ziek. Ze had last van .................. groente bijv. nmw.-itis. Dus ging hij, rijdend op zijn ......................... naar het Friesche dorpje ................................................. huishoudgerei russisch klinkend woordHij moest wel goed oppassen, want de boze heks ................................... wilde zijn rectrix van het sga............... voor in haar toverdrankje, waarmee ze een ............ zou kunnen veranderen in een ...................... orgaan plant zeezoogdierEn dit moest natuurlijk koste wat het kost worden voorkomen. Maar gelukkig had onze ...................... bijv. nmw.hoofdpersoon niet erg veel last van de heks, en de reis verliep voorspoedig. Totdat zijn vervoersmiddel

het begaf, net toen hij door het fraaie dorpje van ......... ......................-erveen reed. De schemering was fruit lichaamsdeelinmiddels ook al ingevallen, dus ging hij op zoek naar een herberg. Hij stapte de herberg, genaamd

.................. ................. ........................ binnen en liep naar de eigenaar, die zich voor stelde als ................... lidwoord materiaal boerderijdier clavigerDe hoofdpersoon ........................................................ wat er gebeurd was en vroeg de eigenaar of er werkwoord van communicatiemisschien iemand was die naar zijn vervoersmiddel kon kijken. De eigenaar, ...................................... bijv. nmw.als deze was, vertelde hem dat hij het kon repareren voor het luttele bedrag van .............. getal...................................................... De hoofdpersoon betaalde, zijn voertuig werd gerepareerd en hij kon computergerelateerd woordweer door. Met een ............ was hij bij zijn oma. Maar voor hij zijn mandje naar zijn oma kon geluid...................................................... was daar plotseling de heks, en ze stal zijn ..................................................... werkwoord van transportatie eerder genoemd orgaanmet een snelle beweging van haar ....................... Gelukkig kon hij, net voordat hij stierf, zijn mandje aan kledingstukzijn oma geven. Zijn oma at de ................................................. op, werd spontaan beter, en ging met haar eerder genoemde groente....................... de heks te lijf. Na een ............... tijd overwon de ........................., en iedereen leefde lang en keukengerei lengte oma of heks..................................... Behalve de hoofdpersoon, want die was dood. bijv. nmw.

invulverhaaldoor Anoniem

Invulverhaal


reportagedoor Yannick Baudet

Favoriete sprookje: Sneeuwwitje! “Ik hou van vals! Ik hou van die stiefmoeder mhhm!”Boekenlijsttip: “Alles is voor Carmen natuurlijk! Nee, ik ben eigenlijk een grote fan van Campert, Het leven is vurrukkelluk.”Sterrenbeeld: Weegschaal (1984)

Lievelingseten Woonplaats: Amsterdam Vrienden: 1.016 Studie: Rietveld AcademieBeeld & Taal

Iemand “uit de praktijk” die een gastles komt geven op school. Altijd een beetje zielig. Het zijn vaak de meest nut-teloze lessen, gegeven door klojo’s die geen invulling aan hun leven hebben weten te geven en dus maar part-time voor de klas staan. Niet in dit geval.Alma Mathijssen, schrijfster van de boeken “Alles is voor Carmen” en “Binnen spelen” is anders. Zij was tafeldame bij DWDD, schrijft over een neukpartij met Beatrix en Bert van Sesamstraat en ze is een schrijfster mét dyslexie. Doorsnee is anders…Zoals dat altijd het geval is met een gastles, komt iedereen, inclusief Alma, het lokaal een beetje zenuwachtig en lacherig binnen. Alma lacht eens, Alma verspreekt zich en het ijs is gebroken. We hebben te maken met iemand die ons niet alleen komt vertellen over hoe het is om schrijfster te zijn, achter het bureau treffen we iemand aan die vertelt hoe het is om zichzelf te zijn. Mathijssen is geen schrijfster, ze is een schrijvend mens. Als ze aankondigt een “quiz die grote literaire kennis vereist” te doen, weet je meteen dat de vragen zullen gaan over eten en familiezaken. Wanneer ze zegt voor te gaan lezen, leest ze voor over barbies. Het is niet wat ik me voorstel bij een schrij-ver. Schrijvers dragen een bril en als ze mislukken worden ze leraar. Alma draagt geen bril en is niet mislukt. Mathijssen heeft mij stiekem een beetje hoop gegeven. Ze wist al vroeg dat ze graag schreef (over lappenpoppen met zelfmoordneigingen, dat dan weer wel…) en ging dan ook bij de schoolkrant die zij zo ongeveer in haar eentje in elkaar zette. Dat deed ze aardig professioneel, gezien ze de prijs voor beste schoolkrant won! Die prijs leverde haar niet alleen eeuwige roem op, maar ook een telefoontje van de krant Het Parool met de vraag of zij niet wekelijks wat pagina’s kon vullen. Doe ik het haar na? Wie weet, in ieder geval heb ik

geen bril. Van het een komt het ander en in 2006 gaf ze een verhalenbundel uit. Niet zomaar een verhalenbundel. Nee, nee, grove literaire porno met 13 BN’ers, dát is wat Alma Mathijssen schrijft! Zinnen als “Dinsdag is neukdag” en “Met een oude kreun komt hij omhoog” zijn een goeie illustratie voor Binnen spelen, dat misschien wel een leuke tip voor je literatuurlijst is…? Jan Mulder omschreef het als “goede geile bagger” en zo presenteert Alma het ook. Ze brengt het echter wel met een bepaalde nonchalance, een bepaalde makkelijkheid, die van de vrijpartij met Jan-Peter Balkenende de normaalste zaak van de wereld maakt. Schrijft ze autobio-grafisch? Ik hoop van niet...Afgelopen jaar kwam haar literaire, volgens haarzelf soms wel autobiografische, debuut uit; “Alles is voor Carmen”. Zoals elke schrijver had ze soms te maken met keiharde, soms ad hominem, kritiek en dan weer met een haast verliefde recen-sent. Wil je ooit schrijver worden? Leer met dit soort gekke reacties leven, is haar advies. Alma is “supertrots” op “Alles is voor Carmen”. En hoewel ze het boek nog niet heeft terug-gelezen is ze er van overtuigd dat ze dan alles letter voor letter anders zou doen, schrijven is namelijk een dynamisch proces en een einde of perfect boek bestaat niet. Mathijssen lacht veel, ook tijdens het schrijven, zegt ze. Tijdens het schrijven zit ze trouwens niet achter een bureautje in de grachtengordel maar het liefst op een zo gek mogelijke plaats. Op dit moment is ze- in New York- een boek aan het schrijven over haar jong overleden vader, maar ook tijdens een cruise komt de inspiratie goed aanwaaien, zegt ze. Alma Mathijssen heeft ons weten te boeien, heeft het schrij-verschap enigszins ontdaan van dat Fuchs-imago en is erin geslaagd een dynamische les te organiseren. Hopelijk is deze reportage voor haar genoeg reden om het nog eens te doen, zo sparen we die arme leraren Nederlands ook eens een beetje. ■


muziekcolumn door Tim van Leeuwen & Lucas Kloosterboer

Er waren eens twee vierdeklassers, Lucas en Tim. Zij waren allebei muziekfanaten en waren van mening dat de legendarische Iris-kronieken te weinig muziek bevatten. Dus reisden ze af naar het land van Irishok, waar ze de machtige tovenaar Joca vroegen of ze een pagina of twee mochten schrijven, met in elke uitgave een magische spreuk over muziek, de Lyros-Quote, en twee artiesten om te bespreken. Nu, inmiddels vijfdeklassers, bestaat de Lyros, zoals hun column ging heten, nog steeds.

Deze keer is de Lyros-quote geworden: (tromgeroffel)

“Where words fail, music speaks.”-Hans Christian Andersen

Een quote die zeer toepasselijk is omdat het, zoals je misschien al zag, een quote is van Hans Christian Andersen, een nogal bekende sprookjesschrijver.

Nu we het toch over sprookjes hebben, gaan we even door over het thema van deze Iris. In eerste oogopslag dachten wij grote moeite te gaan hebben om artiesten die in het thema “Er Was Eens...” vielen te vinden. Dat bleek echter niet zo. Na een paar minuten brainstormen kwamen ons twee artiesten te binnen geschoten. Eén daarvan was:

Stats - Let’s LumosGenre: Wizard RockBandleden: Brittany Ssss, Jessica Lestrange (zang) & Peter MullinsEerste uitgave: House Grown with Ivy (Single, 2009)Recentste album: Ghost of Godric’s Hollow (EP, 2009)Persoonlijk Favoriet: A Brother’s Lament

Vanwege hun onbekendheid is er van Let’s Lumos geen geschie-denis te vinden. Daarom zal ik puur ingaan op de muziek. Wat wel erg belangrijk is, is het genre: Wizard Rock. Let’s Lumos is de meest bekende, en volgens mij enige goede, band uit dit genre. Een genre dat, jawel, bestaat uit muziek over Harry Potter. Hun eerste nummer, House Grown with Ivy, gaat bijvoorbeeld over de moeder van Voldemort. Het mooie aan hun nummers is wel dat, hoewel het allemaal over de Harry Potter-wereld gaat, je dat maar net moet opvallen. In hun teksten wordt nooit expliciet verwezen naar dat feit.Hun muziek zelf doet een beetje Iers aan en hun eerste twee nummers zijn zo goed als volledig akoestisch. Wel wordt er een keyboard gebruikt. In hun eerste, en huidig enige, “album” Ghost of Godric’s Hollow, dat overigens maar twee nummers

Lyros

IRISjES

R: Ik heb mijn boek thuis laten liggen.VGR: Je hebt geen boeken nodig. Jongens, pak even allemaal je boek.

I: ROC lijkt meer op een engeltje.

J: Waarom heeft hij een jas om zijn nek?M: Augurken verliezen het meest van hun lichaamswarmte daar.

J: In het echt ben ik héél lief.

E: Jij bent echt een revolutionaire pinguïn.

ZWD: Doe het boek dicht op pagina 118!

BKE: Hoe heette de tijd dat de koning de baas was?R: Republiek!

BKE: Van welke groep komt het woord ‘consul’?R: Ablativus?

*W begrijpt iets niet en vraagt HRR om hulp*W: Hoe moet je dit berekenen?HRR: Gewoon met je rekenmachine.W: Maar er staat “Bereken exact”.HRR: Wat?! Vuile homo’s...

Brp: “Tegenwoordig heb je heel veel verschillende soorten pindasaus...”

Cpt: “Help! Ik word aangevallen door de prullenbak!”

Het gaat over prijselasticiteit.Cpt: “Uche, uche uche, ahum, sorry hoor jongens, ik vind dit onderwerp gewoon zo ontroerend...”

Pla: “Het is ook allemaal mijn schuld!”

I loopt door het lokaal.Lkc: “Waar gaat de reis naartoe?”

FCE: J, heb je je essay al bijna af?J: nee meneer.FCE: Okee dan denk ik dat ik de inleverdatum een week verplaats

AGJ: G., jij bent echt één van mijn favoriete leerlingen.G.: Oja?AGJ: Ja, we hebben hier op school 1018 leerlingen en jij staat toch wel in de top 1000.


bevat (en dus meer een EP of zelfs single met extra’s is), wordt wel elektrisch gespeeld en worden drums gebruikt, maar wordt ook erg veel gebruik gemaakt van de piano, waar ik zelf een erg groot fan van ben. In het nummer I Close My Eyes zit dan ook een redelijk lange piano-solo. Om een lang verhaal kort te maken, anders krijg ik weer klachten over de lengte van de Lyros van Joca, is Let’s Lumos een band die Harry Potter-fans zeer zul-len waarderen. De nummers zijn vooral erg mooi en heerlijk om naar te luisteren. Een tweede band die eigenlijk meer dan perfect bij dit thema past is er één waarvan ik eigenlijk niet zeker ben of ik het nou een band of een solo-artiest met begeleiding moet noemen. Op Noorderslag zeiden ze het tweede (overigens zeiden ze het daar eerst verkeerd, maar dat terzijde), dus dat hou ik dan maar aan.

Stats - De AvondurenGenre: Een soort hip-hop ongeveer een beetje.Bandleden: Abel Aelvoet (vocalen), Niels Broos (toet sen), Bram Hakkens (drums), Dibbe van Laarhoven (bas), Frank Wienk (percussie)Opgericht in: 2011Eerste uitgave De Avonduren (Album, 2012)Persoonlijk Favoriet: Dood Op mijn computer staat MC Kapabel (Abel Aelvoet) dus ge-noemd als artiest, omdat hij het brein achter het geheel is, maar ook de band in totaal wordt als artiest genoemd onder de naam Avonduren, dezelfde naam als hun album dus. Genoeg over de naam nu, het gaat over de muziek. De num-mers zijn, simpel gezegd, sprookjes in rapvorm op originele en per nummer heel erg verschillende muziek van de overige

muzikanten. Daarbij wordt vaak een xylofoon gebruikt, en ook gastmuzikanten met een bandoneon, trompet, hoorn of trom-bone zijn vaak te horen. Het album ‘De Avonduren’ is eigenlijk gewoon één groot verhaal, van begin tot eind. Het eerste nummer, met de toepasselijke naam ‘De Avonduren’, is een soort introductie, gevolgd door 12 pareltjes van verhalen én liedjes ineen, beginnend met een nieuwe versie van het sprookje van de haas en de schildpad, geplaatst op een swingend geheel van drum, xylofoon, bas, Her-man van Veen en ergens op de helft een fantastische keyboard-solo. Vervolgens reizen we langs onder andere een bombas-tische nieuwe versie van de GVR (Grote Vriendelijke Reus) van Roald Dahl, in dit geval de GHR (Ik denk dat het Grote Hatelijke Reus is, maar dat wordt niet gezegd), een giraf die uit zijn die-rentuin ontsnapt en een bank overvalt en uiteindelijk een soort post-apocalyptisch verhaal over ‘het vuurtorenvolk’, dat vecht om het laatste beetje zuurstof te krijgen nadat de zon ontploft is.Het nummer dat ik uiteindelijk, na lang wikken en wegen, als favoriet heb uitgekozen, is ‘Dood’. Dit nummer begint met een prachtige, gevoelige bandoneonsolo waarna er een gitaarloopje begint waarop Kapabel vervolgens begint te zingen. De bood-schap van het liedje is simpel: ‘Het is niet eerlijk, maar toch is het zo, we gaan allemaal dood.’ Dat is zo ongeveer het refrein. Simpeler kan niet, maar mooier denk ik ook niet. Als we, na deze muzikale reis, die ik de eerste keer dat ik het album luisterde in een soort trance heb doorgebracht, aan het eind van het album zijn gekomen spreekt Kapabel de zin ‘en toen de zon in stukken uit elkaar spatte, waren we voor het eerst in ons leven, héél even, gelijk.’ En op dit moment is het geluid te horen van een boek dat dichtklapt. Einde verhaal. ■


Uitslag verhalenwedstrijddoor Freek Fuchs en Ada Goldsmid

Er was eens een verhalenwedstrijd op het SGA in de januarimaand van 2012 die voor een niet aflatende stroom inzendingen zorgde…

Terwijl het vroor dat het kraakte, het kwik daalde tot on-Hollandse temperaturen en heel Nederland in de ban was van een mogelijke Elfstedentocht, hadden ondergetekenden iets te doen dat echt belangrijk was. Gezeten bij een knapperend haardvuur zijn wij volledig opgegaan in de ingezonden ver-halen, hebben we gewikt en gewogen om na ampel beraad ons oordeel te vellen. Elien Hagedoorn (klas 6) heeft met het ontroerende ‘Remi de sneeuwmier ’ de eerste prijs gewonnen. Febe Smits (klas 5) is met ‘Bar du théâtre’, een sfeervolle schets van een Parijs café, goed voor de tweede plaats. Anne Kielman (klas 6) heeft ons weten te treffen met haar overpeinzingen in ‘Ochtend-dromen’, die haar de derde plaats opleveren. Deze drie geluk-kigen zullen binnenkort, na een kleine ceremonie, hun prijs overhandigd krijgen.Ook het jonge, aanstormende talent binnen onze muren zet-ten we bij deze winterse temperaturen graag in het zonnetje. Kim Gravemaker en Uri Scholten, beiden uit de eerste klas, verdienen met hun verhalen een aanmoedigingsprijs. Kim heeft zich verplaatst in het leven van een Angolees meisje en Uri bekijkt het leven door de ogen van een middeleeuwse schildknaap. We vermoeden dat zij blijven schrijven en in de toekomst ook een bijdrage leveren aan de Iris. Ook zij zullen binnenkort hun aanmoedigingsprijs in ontvangst mogen nemen.Genoeg gebabbel. Lieve lezers, lees en geniet van de drie winnende verhalen. Ontdek dat een mens niet zo veel ver-schilt van een mier, dat een café lijkt op een theater en dat een naderend afscheid melancholisch stemt… ■

Ooit, lang geleden, in een land hier niet zo ver vandaan, was er eens een persoon. Dit was niet zomaar een persoon. Deze man was vastberaden dat hij iets leuks aan de wereld moest nalaten. En niet zomaar iets leuks. Hij bedacht een ingenieus voorwerp en noemde het: ‘stoomtrein’.

Deze ‘stoomtrein’, was vergelijkbaar met een soort grote, auto-achtige rups die op twee richels reed en waar witte wol-ken uitkwamen. Het idee erachter was, dat je dan ergens op een bepaald tijdstip in de rups kon gaan zitten, dat die rups dan verder kroop, en dat je er dan, op een ander bepaald tijdstip, uit kon stappen. Deze rups werd als nieuw vervoers-middel gretig gebruikt en lang is men de bedenker ervan dankbaar geweest voor zijn gift. Maar er kwam een moment waarop latere generaties van andere graag-leuke-dingen-nalatende mannen zich gingen ergeren aan die witte wolken. Ze prutsten er net zo lang aan tot er geen witte wolken meer uit kwamen.Tegen die tijd had de Nederlandse staat al veel richels aan-gelegd, en krioelde het in de weilanden van steeds grotere, steeds harder kruipende rupsen. Het werden er echter zoveel, dat de staat stukjes van haar terrarium verpatste aan bedrij-ven, waaronder één bedrijf waarvan ik de naam even kwijt ben, maar ik noem het nu maar even ‘Syntus’.Hoe het kwam, dat weet ik niet - Syntus had immers maar acht vierkante centimeter terrarium gekocht - maar de rupsen, richels, takjes, zandkorrels, bovenleidingen, seinen, wissels en Omwaaiende Bomen kwamen in opstand en besloten de boel te verzieken. Uiteindelijk werd het zelfs zo erg dat zelfs de omroepende robotstem het vertikte om het woord ‘sorry’ of het woord ‘excuses’ uit haar luidsprekers te laten klinken. Dit lijkt misschien op het eerste oog op een sprookje, maar dat is het niet. Het loopt namelijk niet goed af en er komen ook geen prinsessen, ridders of heksen in voor. Het enige wat er sprookjesachtig aan zou kunnen zijn is dat ik het net ver-zonnen heb. Er bestaat dus geen enkele overeenkomst tussen dit verhaal en de realiteit. Problemen met Syntus, dat zou net zo onwaarschijnlijk zijn als het schandalige geval dat een schoolexamen van het gymnasium drie jaar op rij hergebruikt zou worden. En gelukkig ook maar. ■

Over rupsen, richels, en iets wat we maar even ‘Syntus’ noemen

columndoor Alexandra Bremers


Het winnende verhaaldoor Elien Hagedoorn

Remi de sneeuwmierVan de letters R E M I kun je het woord MIER maken.Daarom noem ik mezelf Remi, Remi de mier.Maar ik, Remi, ben geen gewone mier, ik ben een sneeuw-mier. Een mier in de sneeuw. Ik leef op de loopdrooN,al mijn hele leven lang.

Voetstappen. Ze zijn niet alleen mijn enige vrienden, maar ook zijn ze de wegen van sneeuwmieren, en aangezien ik hier, op de loopdrooN, de enige sneeuwmier ben, leiden alle wegen naar mij.Omdat sneeuwmieren hun eigen voetstappen volgen zijn zij bijzonder.Ik ben ook bijzonder, want ik ben een sneeuwmier.Voetstappen. Ik maak ze, ik hoor ze, ik zie ze, ik ruik ze en ik volg ze.In de sneeuw zijn ze het mooist, oneindig diep en voor altijd, hoewel, dat is wat ik vroeger dacht. Na wat er is gebeurd op die ene dag, 4 december 3023, weet ik natuurlijk wel beter.

Ik, Remi, ben wel een ongelukkige sneeuwmier.Ooit ben ik ergens geboren, geen idee waar en ik heb geen idee wie mijn ouders zijn, als ik die al heb. Ik weet en snap sowieso niet zo veel. Ik weet niet veel van het leven en ik weet niet veel van de dood.

Uit het dagboek van Remi de sneeuwmier 3 december 3023 Ik voel me nog altijd eenzaam, ongelukkig en nutteloos. Samen met mijn gedachtes leef ik van dag tot dag. Ik zoek mijn eten en loop mijn spoor weer terug naar mijn stapel kiezeltjes, mijn slaapplek. Dat is alles waar ik nuttig voor ben. Ik beleef geen spannende avonturen zoals andere sneeuw-mieren, nee, mijn leven is saai, heel erg saai.

Uit het dagboek van Remi de sneeuwmier 4 december 3023Het is ochtend, vroeg in de ochtend, de altijd zo witte sneeuwvlakte ligt er vredig bij en het felle zonlicht doet pijn aan mijn oogjes.Het wordt een bijzondere dag, ik voel het! Er gaat voor het eerst in mijn saaie leven iets speciaals gebeuren! Door mijn lichaam stroomt iets wat ik niet kan plaatsen. Ben ik vrolijk? Ben ik zenuwachtig? Ben ik verliefd? Ben ik bang? Ik weet het niet, want ik weet en snap nou eenmaal niet zoveel. Ik weet niet veel van het leven en ik weet niet veel van de dood.

Ik besloot op zoek te gaan naar een lekker stukje fruit, ik zou het natuurlijk niet vinden, hier, op de loopdrooN, maar ik was weer eens zo dom om dat te vergeten.

Dus daar ging ik dan, stapje voor stapje de grote wereld van het oneindige wit in. Ik liep tot ik nauwelijks meer lopen kon zonder ook maar iets eetbaars tegen te komen. Ik begon iets anders te voelen wat ik wel kon plaatsen: honger, echte honger. Ik kwam werkelijk om van de honger! Jammer genoeg had ik geen andere keus dan terug te lopen en weer te gaan slapen. Dus daar ging ik weer.

En dit was het moment.

Heel langzaam, alsof ik wist wat er zou gaan gebeuren, draaide ik mijn kleine lichaampje om, zodat ik mij naar mijn voetsporen keerde.

Maar er was niets meer van ze te zien.Niets. Helemaal niets.Niets. Wat is niets? Is niets echt niets, of is niets wel iets?

Voor mij zag ik alleen nog maar een bruine vlakte, de sneeuw, die ik vanochtend nog had beschreven, was niet meer te zien.Langzaam begon het tot me door te dringen dat dit een ramp was, een grote ramp.

Zonder voetsporen geen weg. Zonder weg geen huis. Zonder huis geen thuis. Zonder thuis geen warmte. Zonder warmte geen liefde. Zonder liefde geen leven. Zonder leven...

Uitgeput liet ik mij vallen op de door de zon opgewarmde aarde en ik bedacht me dat dit het einde was.Het einde van mijn leven, van mijn wereld, van alles.

Maar ik vergat één ding.

Het was namelijk het begin van de dood. En zo kwam ik, Remi de sneeuwmier, iets meer te weten over het leven en iets meer te weten over de dood. ■


In een verlaten straatje in een van de buitenwijken van Parijs is een bar. De bar heeft een klein, donkerrood zon-nescherm waarop in witte letters staat geschreven: “Bar du Théâtre”.

Elke dag zo rond het vroege middaguur verlaat de barvrouw haar flatje, twee straten verderop. Bij een kiosk koopt ze Le Parisien en bij de groenteman aangekomen maakt ze gezellig een praatje. Met twee appels en een nectarine onder haar arm draait ze even later de sleutel in het slot van haar trotse bezit: de bar. Gedurende de middagen is het er altijd rustig; de klanten bestaan slechts uit verhitte voorbijgangers, snak-kend naar een koel biertje. Pas bij het vallen van de avond komen de vaste klanten een afzakkertje halen.

Als eerste komt Théo, die meteen wat biertjes achterover gooit. Een keurige mevrouw in mantelpak en op dure hakken ploft neer op een barkruk in de hoek en bestelt een dubbele espresso. Nauwelijks is deze voor haar neergezet of Théo heeft haar in het vizier gekregen. Al snel is ze zijn wilde versierpogingen, compleet met kus-handjes, spuugzat: “Nondedieu!”In één klap is Théo zijn versierdrang kwijt en antwoordt: “God bestaat helemaal niet.” Vervolgens trekt hij zijn hele arsenaal open om Isabelle te bekeren tot de Islam. Op dat moment maakt een nogal potige dame met zwart rossig haar en knalrode lippenstift, Marika, een spetterende entree: “Bon soiiiir!” schatert ze. Ze blijft met haar hak steken tussen twee losliggende vloerplanken en struikelt. Doorproes-tend hijst ze zich aan de bar omhoog en wurmt zich op een kruk naast twee jeugdige toeristen, een jongen en een meisje.Even later is ook de lokale zwerver van de partij. Zonder iemand een blik waardig te gunnen stapt hij naar het meisje en slaat een arm om haar heen. “Ik heet Ramsi, en jij?”

Voor een seconde is het luchtkaliber, dat de man met zich meedraagt, van haar gezicht af te lezen. Ze herstelt zich onmiddellijk. “Ik heet Lune.” Maar langer mag de kennismaking niet duren van de bar-vrouw. “Ramsi!” roept ze, “Tu es fou quoi! Op je plaats!” Als een schooljuffrouw staat ze daar, wijzend naar Ramsi’s kruk in een lege hoek van de bar. “Dat is Céline” giechelt Ramsi naar Lune. Ze glimlacht beleefd terug.Bliksemsnel verdwijnt zijn hand in zijn broekzak, grabbelt wat en dan laat hij zijn volle hand met een klap op tafel neer-komen. Over het donkerbruine hout rolt drie euro en zestig cent. Hij kijkt ernstig van Lune naar haar vriendje Nando, en weer terug. “Dat… Dat is mijn leven.” “Ramsi! Nou is het afgelopen! Naar je plaats, tout d’suite!”

Nando heeft de grote jukebox in de linkerhoek in de gaten gekregen en samen met zijn vriendin bewondert hij de his-torische muziek die in het apparaat bewaard gebleven is. De barvrouw komt er lachend bij staan. “Van vóór jullie tijd, hè? Wacht maar” zegt ze. Ze snelt naar haar kassa en komt met een paar muntstukken terug. Twee knoppen later knalt er een oeroude David Guetta door de ruimte en iedereen danst. Théo is dolgelukkig met Marika, die niet meer hoeft te concurreren met het espres-somevrouwtje, want die is vertrokken. Één grote, vrolijke, gekke boel daar op die Rue du Faubourg du Temple in een buitenwijk van Parijs. De plek waar een geliefde zwerver zijn leven nog op de toonbank kan gooien. Waar een barvrouw de jukebox draaiende kan houden met geld uit haar eigen kassa. Waar iedereen meedanst op Piaf, of Guetta, dat maakt niet uit. En waarvandaan iedereen uitein-delijk terug zal keren naar hun andere leven, met Marika’s lip-penafdruk op de wang als herinnering aan Bar du Théatre. ■

Bar du Théâtre

verhaal 2e plaatsdoor Febe Smits


Ik had me wel eens beter gevoeld. Er waren wel eens dagen geweest waar-op de wekker een mooier liedje had gespeeld en de zon mij lieflijk wakker had geschud. De lange fietstocht door de kou, had mij niet belet mijn pumps aan te trekken. Ik moest en zou uitstra-len dat dit wel mijn dag was.

Onderweg leken zelfs de sneeuwklokjes nog dieper de grond in de staren dan zij al deden. Zij durfden de sneeuw niet te zien vallen. Ik was altijd al gefascineerd geweest door de natuur. Zelfs de regen die langs mijn ramen gleed, kon mij urenlang afleiden van mijn huiswerk.

Iedereen had haast en fietste, met of zonder fluffy oorwar-mers, hard door de natte sneeuw heen. De sleur van school deed pijn. Na zes jaar dezelfde tocht fietsen, zes jaar lang geen vrije weekenden door toetsen en na zes jaar lang bedolven te zijn onder een lawine van Latijnse leuzen; ik was er volkomen klaar mee. Ik wilde niet meer gestraft worden voor te laat komen en met een kinderachtig briefje door de school lopen. Ik wilde nieuw zijn. In mijn nieuwste zomerjurk een grote collegezaal binnenstappen inclusief zomerzon die fel genoeg was om mij te raken door het dubbel glas heen. Bij het binnentreden van de school voelde ik een lichte ontwaking èn ik voelde dat mijn tenen bevroren waren in mijn lieftallige pumps.

De gedachten aan de zomerse dagen met kinderen zittend in de schooltuin en het geluid van de grasmaaier op de achtergrond spookten door mijn hoofd. Deze dag konden zelfs deze gedachten mij niet plezieren. De nieuwe frisse start van volgend schooljaar zou mij goed doen. Vanochtend had een soort ommekeer plaatsgevonden. Het was mijn laatste en eerste middelbare schooldag van een nieuw aangebroken jaar. 2012. Eindelijk zou ik mij niet meer een robot voelen die opeens tijdens een proces van ochtend-dromen in de kantine was blijven zitten na het gaan van de bel. De kantine was niet gewoon een kantine, maar eentje met picknicktafels voor binnenshuis en vormde een soort verzamelplaats van nationalisme binnen de school. Ieder kwam ervoor hetzelfde, het eten van een kleffe bruine boterham met kaas, en hoopte er op dezelfde wijze afscheid van te nemen; met een diploma

Ochtend-dromenin de hand in plaats van die vieze kleffe boterham. Echter, onze school is veel meer dan leren. De leerlingen bij ons op school zijn over het algemeen sympathiek, behulpzaam en goedgemanierd. Sommigen zijn zelfs goed gekleed, alhoewel het stereotype beeld van een gymnasiast daar niet toe op-roept en de school daar ook niet toe uitnodigt. Onze school is namelijk niet gebouwd voor bijvoorbeeld kleine meisjes die in glitterjurkjes op hoge hakken lopen. Nee, er bevinden zich roosters waar je hak doorheen past en er zijn kleine jonge-tjes op zeskleurige gymschoenen die de trappen opstruinen alsof ze de voetbalplaatjes van de C1000 bovenaan hebben zien liggen. Daarbij komen de picknicktafels in de kantine die niet handig zijn bij het dragen van een rokje. Gelukkig wordt het volgend jaar allemaal anders. Geen opstoppingen meer, betonnen vloeren zonder roosters, luxe liften en hopelijk zijn er geen kleine jongetjes met zeskleurige gymschoenen te vinden.

Het is altijd weer een helse tocht om het eerste uur te begin-nen in lokaal B1. Vanaf mijn kluisje gezien de verste route. Bovendien zijn dat drie trappen, dus drie opstoppingen en twee keer het zien van vliegende Pegasussen. Dat kan men nog eens ochtend-dromen noemen. Zoals gewoonlijk op een maandag ben ik net op tijd in het lokaal, waar reeds zes andere rood aangelopen leerlingen zich bevinden. Tijd om ons weer samen zorgen te maken over de boeken die we nog moeten lezen voor onze mondelinge examens. Want voor lezen van literair werk hebben wij gymnasiasten dus zes jaar lang echt geen tijd. Liever lezen wij Irisjes, picknicken wij in het Sonsbeekpark met een flesje Canei of roddelen, het liefst zittend aan een lime-groene picknickbank, hysterisch over een jongen en meisje die de laatste tijd wel heel vaak samen bij het roosterbord staan te kijken.

Naast mij neemt een van mijn beste vriendinnen plaats. Een vriendin naast wie ik volgend jaar niet meer als vast maatje zal zitten in de klas. Ik hou van haar, van haar én van haar vertrouwde Eastpack die ze op de tafel ploft bij binnenkomst. Volgend jaar is ook dit anders. Dan zit ik met tientallen mieren in een grote collegezaal. Die grote lege collegezaal, waar ik een nog kleiner meisje zal zijn. Een collegezaal zonder achterlopende klok uit B5, zonder wandelende takken uit F1 en zonder Rome posters op de achterwand die altijd de aandacht naar zich toe weten te trekken. Wat ik echter het meest zal missen is de rode loper voor de school, gemaakt van stalen omega’s… ■

verhaal 3e plaatsdoor Anne Kielman


Er gingen al een tijdje geruchten door de school. Ontevredenheid heerste alom. Van verschillende kanten werd bericht dat de excursies naar Amster-dam, Parijs en Keulen niet door zouden gaan. Over de Cambridge-klassen bovenbouw werd gezegd dat vanwege geldgebrek de huidige groep de laat-ste zou zijn.

Later werd juist weer rondverteld dat Parijs en Keulen weer doorgingen. Wat was er nou waar? We hadden immers ook via-via moeten horen dat Cagliari en Salamanca niet doorgin-gen, dus zou het nu hetzelfde zijn? En wat zou er nu uiteinde-lijk eens veranderen aan de ICT en het lokalenprobleem? Om antwoord te krijgen op al deze vragen toog ik op een zonnige woensdagmiddag naar het kantoortje van ons aller rectrix, Karin Poerstamper.

Als eerste vroeg ik haar wat er waar is van de geruchten over de excursies. Ze vertelde mij dat zij daar in principe vrij weinig van wist, aangezien de afdelingsleiders alle excursies regelen. Wel wist ze te vertellen dat er, aangezien er voor KCV dit jaar weinig tentoonstellingen of iets dergelijks zijn in Amsterdam, de vierdeklassers dit jaar niet naar Amsterdam gaan. De ex-cursies naar Parijs en Keulen gaan wel door. Er is door de ou-ders van de leerlingen al wel (via de vrijwillige ouderbijdrage) betaald voor de excursie naar Amsterdam, maar er komt een vervangende excursie of het bedrag wordt volgend jaar verre-kend. Nu is het natuurlijk wel raar dat we deze informatie niet gemaild krijgen en er vanuit school geen enkel bericht hier-over gekomen is.Ze beaamt dat dit inderdaad een nalatigheid van de school is, maar een duidelijke reden voor de gebrekki-ge communicatie geeft ze niet. Wel wil ze eraan gaan werken, ik geef haar de tip om bijvoorbeeld via Teletop of e-mails een nieuwsbrief of iets dergelijks te sturen over de genomen besluiten, of om geruchten te ontkrachten. Ook voor ouders

is het vaak heel onduidelijk wat er nu allemaal veranderd. En natuurlijk zijn er de resonansgroepen, het leerlingenpanel en de LMR, maar de dingen die daar besproken worden, worden maar aan een klein groepje leerlingen verteld, verslagen staan pas na weken online, waardoor het systeem van dingen via-via horen in stand blijft. Het lijkt toch niet zo moeilijk om via Teletop een e-mail aan alle leerlingen te sturen, had mevrouw Poerstamper niet al eerder (in de Verkiezingsiris dit jaar) beloofd om de communicatie te verbeteren?

Verder nog het Cambridge-probleem. Van een lerares had ik gehoord dat Quadraam had besloten om, omdat de klassen van 18 mensen te duur waren, het Cambridgeprogramma in de bovenbouw te schrappen. De huidige groep in de vierde klas zou nog wel een jaar doorgaan, maar de huidige der-deklassers zouden geen Cambridge meer kunnen kiezen. Dit zou natuurlijk erg jammer zijn, en ook een beetje raar, omdat op de open dagen en de schoolsite nog wel gewoon reclame wordt gemaakt voor Cambridge. Mevrouw Poerstamper ontkent deze geruchten, ze vertelt dat meneer van Heusden, na een bijeenkomst over Cambridge-Engels met andere gym-nasia, het idee had gekregen om, net zoals het Gymnasium in Apeldoorn, de hele vierde en vijfde klas Cambridge te laten volgen. Hij en mevrouw Egberts zouden druk bezig zijn om te inventariseren of dit mogelijk en haalbaar voor alle leerlin-gen was, ook omdat het huidige schoolboek Engels voor de reguliere klassen Engels erg saai zou zijn. Het zou dan zo zijn dat vanaf volgend schooljaar alle vierdeklassers Cambridge-Engels krijgen, met dan de vrijwillige mogelijkheid om, voor eigen kosten, in de vijfde klas hierin examen te doen. Dit is een heel ander verhaal dan hetgeen dat ik van een lerares had gehoord, wie spreekt er nou de waarheid? Voor mij blijft het een vage zaak.

Dan is er nog de ICT. Want wanneer gaat er nu ein-de-lijk iets aan de steeds maar haperende computers en het internet veranderen? Want hoe moet je een presentie houden als je het jezelf niet kan mailen omdat het internet eruit ligt en wan-neer je hem op een USB-stick hebt gezet, maar de computer

Het Quadraamsprookje

Achtergrondendoor Veerle van Wijk


Het Quadraamsprookje

deze niet accepteert? Dit is immers al jarenlang de dagelijkse gang van zaken, er zou allang iets aan veranderen maar er is tot dusver nog vrij weinig gebeurd Waar is het geld voor ICT gebleven, wat is er nu precies mis? Mevrouw Poerstamper vertelt dat er in 2007, toen de twee schoolbesturen AREVO en SVOL fuseerden tot Quadraam, sprake is geweest van een oude server die eigenlijk toen al vervangen had moeten wor-den. Ook waren er bij iedere school verschillende systemen in gebruik, wat niet meehielp om de problemen op te lossen. Toen zijn er bepaalde ‘fouten’ gemaakt, daarom zitten we nu nog steeds met dezelfde verouderde server als in 2007. Nu is mevrouw Poerstamper in overleg met andere scholen bezig geweest met het samenstellen van een eisenpakket en der-gelijke voor een deugdelijk nieuw pakket voor de ICT. Dit kost heel wat tijd, en het plan ligt nu bij de GMR (gezamenlijke medezeggenschapsraad van alle Quadraamscholen). Als deze het plan goedkeurt, duurt het nog wel even voordat er écht gestart kan worden, want de gezamenlijke ICT kost dusdanig veel (meer dan 200.000 euro) dat de aanvraag Europees aan-besteed moet worden, en dat kan wel drie maanden duren. Waarschijnlijk is er volgend schooljaar in september een nieuw systeem aanwezig. Er is dus verbetering in aankomst, maar het blijft natuurlijk raar dat we daar zoveel jaren op hebben moeten wachten. Er zijn duidelijk grove fouten gemaakt, maar door wie en van welke aard? Dat blijft ook een vaag verhaal. Wie moeten we de problemen verwijten?

Waarom moeten we via Quadraam ICT afnemen, iedereen had kunnen bedenken dat je hiermee alles Europees moet aanbesteden en dat dat heel lang duurt. Hadden we niet beter zelf onze ICT kunnen verzorgen?Resten nog een paar kleine kwesties. Zo staat het volgende op de site van Quadraam, bij het kopje SGA:

“Ook biedt het Stedelijk Gymnasium leerlingen die meer willen en

kunnen veel mogelijkheden. Denk hierbij aan Russisch leren, Cam-

bridgecertificaat behalen en extra vakken volgen in de bovenbouw.

De school is trots op de samenwerking met het Arnhemse be-

drijfsleven en gemeentelijke en culturele instellingen. Het Stedelijk

Gymnasium Arnhem werkt samen met scholen in Engeland,

Duitsland en Vietnam.”

Iedere leerling kan beamen dat in dit stukje duidelijk verou-derde of onzin- informatie staat,.Ook op de eigen schoolsite staan veel fouten, en zelfs de schoolgids van dit jaar staat er nog niet op. Mevrouw Poerstamper vertelt dat ze er mee be-zig is en snapt dat het verstrekken van onjuiste informatie niet helemaal kan, zeker niet met het oog op aanstaande bruggo’s die echt denken dat ze hier Russisch kunnen leren. Ze wil er van de zomer, als ze het wat rustiger heeft, wel tijd in stoppen om de gehele website te updaten. Ook vraag ik haar waarom er zo veel eersteklassers worden toegelaten, terwijl er een lokalenprobleem is. Ze vertelt dat de gezamenlijke visie van haar en Quadraam is dat iedereen op onze school een kans moet krijgen, als hij of zij het aankan volgens het schooladvies moet iemand toegelaten worden. Om het lokalenprobleem tegen te gaan worden er deze zomer een aantal nieuwe lokalen gebouwd en de architect zal ook het fileprobleem op de trappen op de één of andere manier oplossen.

“Had mevrouw Poerstamper niet al eerder (in de Verkiezingsiris dit jaar) beloofd om de communica-tie te verbeteren?“

Concluderend erkend mevrouw Poerstamper dat er proble-men zijn en dat deze niet per direct opgelost kunnen worden, is duidelijk. Er is wel onduidelijkheid over de verantwoordelijk-heid: wie heeft er schuld aan de ICT-problematiek, wie besluit welke excursies wel of niet doorgaan, wie moet er besluiten communiceren naar leerlingen? Wie is verantwoordelijk voor lesuitval, ICT en het schoolgebouw: Quadraam of het school-bestuur? Mevrouw Poerstamper heeft in ieder geval beloofd dat er verbeteringen op komst zijn. Nu maar hopen dat dat geen Quadrama wordt. ■


Bestuur Joca van der Horst - PraesesAlexandra Bremers - AbactisMirte Wilhelm - Quaestor

RedactieYannick BaudetGina HabetsVeerle van WijkEmma WasserIra PronkElly LewinLucas KloosterboerMachteld TouwenTim van Leeuwen

VormgevingAlexandra BremersPascal GerritsenMarleen KohlmannRoos van der ReijdenJoão Pedro Figeroa

FotografiePascal GerritsenSofie van Hemmen

Zeer gewaardeerde alumniMart van BerckelAnnerieke Sleurink

Met dank aanFebe Smits, Karin Poerstamper, Lieve Bouwman, Bram Vos, Wouter Pierik, Jakob Grosveld, Alma Mathijssen, Ada Goldsmid, Freek Fuchs, Jur Remeijn, Wim Rasing, Ton Coppes, Jos van Heusden, Marijke Vermeulen, Elien Hagendoorn, Lieke Wintermans, Anne Kielman, Laura Bosveld en iedereen die irisjes heeft ingestuurd.

[email protected]/iristacheiafacebook.com/iristacheia

Oplossing puzzelTwee geloven op één kussen, daar rust de duivel tussen.

De redactie van de Iris Tacheia behoudt zich het recht voor:- zonder opgaaf van redenen ervoor te kiezen ing-ezonden stukken niet te plaatsen.- lay-out van ingezonden stukken aan te passen, tenzij ons door de auteur expliciet en in detail anders verzocht wordt.- namen in Irisjes te censureren i.v.m. de privacy van vermeldde personen, m.u.v. docenten (tenzij er volgens de redactie genoeg aanleiding toe is ook de namen van docenten te censureren).- (naar inzicht van redactieleden) betrouwbare derden te raadplegen over plaatsingsgeschiktheid van bepaalde stukken.- dit regelement zonder opgaaf van redenen en zonder berichtgeving te veranderen.

De Iris Tacheia verschijnt periodiek, tenminste 5 keer per schooljaar.Schooljaar 2011-2012, nummer 4

Bovendien gelden de volgende uitspraken:- Het bestuur van de Iris Tacheia is te allen tijde aansprakelijk en eindverantwoordelijk voor de inhoud van de Iris waarin zij als bestuursleden vermeld staan, tenzij met voldoende overtuigend bewijs kan worden aangetoond dat er van deze aansprakelijkheid en eindverantwoordelijkheid geen sprake kan zijn gewe-est. De door externe schrijvers uitgedrukte meningen vallen niet onder deze verantwoordelijkheid, het besluit om een bepaald stuk te plaatsen wel.- Door de gehele redactie wordt er zo zorgvuldig mogelijk om gegaan met vertrouwelijke danwel ge-voelige informatie, die verwerkt is in zowel ingezon-den als redactionele stukken en met name betrekking heeft op auteur, naam van auteur, genoemde (of geïmpliceerde verwijzingen naar) personen, person-ages in verhalen, eigennamen, pseudoniemen of anderszins.- Wanneer men redactie- danwel bestuurslid van de Iris Tacheia (zie colofon) is of wordt, dan gaat men vanaf deze Iris akkoord met alle bovenstaande punten.- Alle personen die ervoor kiezen een stuk ter plaatsing in te sturen naar de Iris Tacheia, gaan met deze voorwaarden akkoord.

Colofon

Blijf kopij en irisjes sturen naar:

iris.tacheia @ gmail.com

1112-4 - Iris Tacheia Er was eens... Geloof!

Documents

Transcript of 1112-4 - Iris Tacheia Er was eens... Geloof!