02 Pn Mart-Apr 09

11

- Το να έχουμε στη ζωή μας κάτι παραπλήσιο με αυτό που υπόσχεται και χαρίζει ο Κύ-ριος, είναι αποδεκτό ίσως. Το να έχουμε κάτι λιγότερο, κι αυτό συγχωρείται ίσως. Το να έχουμε όμως το αντίθετο; Είναι κίνδυνος μεγάλος. Ο Κύριός μας υπόσχεται στα παιδιά Του ότι θα είναι «Κεφαλή και ουχί ουρά». Δυστυχώς «Ουρά και ουχί κεφαλή» είναι η πραγματικότητα που ζούμε. (Σελίδα 2)- «Δύο βλασφημίες», που έχουν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα, διότι απευθύνονται προς τον ίδιο τον Κύριο και προφέρονται από τα δικά Του τα παιδιά. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μιλήσει έτσι για τον Θεό, παρά μόνο οι δικοί Του άνθρωποι, που Τον γνωρίζουν καλά, που Του ανήκουν όπως ομολογούν, αλλά δυστυχώς Τον πιστεύουν τόσο λίγο. (Σελίδα 7)- Δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Τον διάλεξε ο Κύριος και όταν επιλέγει ο Κύριος μόνο λάθη δεν κάνει. Τι είχε στην καρδιά του και στη ζωή του ο «Ορνάν ο Ιεβουσαίος» και ο Κύρι-ος τον τίμησε σημαδιακά, που ακόμα και σήμερα, στις μέρες μας, έχει να πει σε όλους μας τόσα πολλά; (Σελίδα 11)- Ασχολούμαστε με τα εξωτερικά στοιχεία και τα φανερά. Δεν είναι κακό. Ο Κύριος όμως διερευνά τα κίνητρα της καρδιάς μας και αυτά αξιολογεί. « Η μεγάλη σπουδαιότητα των κινήτρων» για τον Κύριο είναι από τα σοβαρότερα θέματα και θα ’πρεπε να μας απασχολεί πριν από κάθε μας επιλογή ή κίνηση. (Σελίδα 15)- «Επιστημονικές αποδείξεις κατά της Εξέλιξης». Υπάρχουν φωνές καθαρές, δυνα-τές, σωστές, επιστημονικά τεκμηριωμένες. Υπάρχουν στοιχεία. Για τους πιστούς του Χριστού είναι απαραίτητη η σωστή γνώση, γιατί η μάχη στις μέρες μας είναι σώμα με σώμα. (Σελίδα 18)- Στη ζωή της μικρής Ελίζας και της Ρόδης ήρθε κάποτε «Η Θεία Ευτυχία». Κάτι σαν τη μαμά τους, αν και δεν πρέπει να το λέμε αυτό, αλλά πολύ κοντά. Η αγάπη της, η σοφία της, η φροντίδα της άγγιξαν δυνατά τις δυο τρυφερές καρδούλες. Ακόμα και τώρα, που μεγάλωσαν και τα θυμούνται, αυτή η θεία ήταν πραγματικό δώρο του Θεού στη ζωή τους. (Σελίδα 23)- Στις μέρες μας, που όπως φαίνεται είναι οι κακές ημέρες του Τέλους, θα τα ’χουμε αυτά.«Ψευδο-αναζωπυρώσεις» και πλήθος από ψευδοπροφητείες. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, αλλά εμείς, αν το θέλουμε, μπορούμε να διακρίνουμε, μπορούμε να φυλα-χτούμε από αυτό το απειλητικό κύμα της πλάνης. (Σελίδα 28)- Όταν ακούμε το όνομα «Ηλεί», σίγουρα στο μυαλό μας έρχεται η επιβλητική μορφή τού ιερέα και προφήτη του Θεού στο λαό Του. Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα γνωρίσματά του. Υπάρχουν και τραγικές πτυχές, που όλοι μας τρέμουμε στο ενδεχόμενο να συμ-βούν σε μας. Τι φταίει, τι βρίσκεται πίσω από όλα αυτά; (Σελίδα 33)- Είναι ένας άλλος ορισμός και περιγραφή της προσευχής. «Άνοιξα την καρδιά μου στον Κύριο». Η σωστή προσευχή στον Θεό έχει άμεση σχέση με τη μελέτη του Λόγου Του. Από εκεί πηγάζει το περιεχόμενό της και ο προσανατολισμός της. Σκεφτήκαμε ποτέ ότι κάθε μία μικρή φρασούλα στην Αγία Γραφή είναι και μία ολόκληρη προσευχή της καρδιάς μας στον Κύριο; (Σελίδα 40)- Η μεγάλη κρίση στην παγκόσμια οικονομία οδηγεί τους ανθρώπους σε έντονο προ-βληματισμό. Πού θα στραφούν, πού και πόσα θα επενδύσουν, πώς θα χάσουν λιγότε-ρα, πώς θα κερδίσουν περισσότερα; Στις μέρες μας να μιλάς για «Επένδυση με πραγ-ματικά μεγάλες αποδόσεις» είναι τουλάχιστον περίεργο… εκτός και αν κάτι ξέρεις που δεν το ξέρουν οι άλλοι. (Σελίδα 43)- Είναι ίσως η πιο σοβαρή πτυχή στη ζωή του πιστού ανθρώπου. «Πόθος και πάθος για χαμένες ψυχές». Στις μέρες μας, της αποκοίμισης και του βολέματος, της χαλαρό-τητας και της αδιαφορίας, και οι πιστοί άνθρωποι του Χριστού κινδυνεύουν να αφομοι-ωθούν. Χριστιανοί του καναπέ, τους βαφτίσαμε κάποτε και άδικο δεν είχαμε. Η ομορφιά όμως, η δύναμη, η ευλογία είναι να ζήσουμε διαφορετικά, όπως μας θέλει ο Κύριος, όπως αυτό που περιγράφουμε στην ιστορία μας. (Σελίδα 49)

1

Σ’ αυτό το τεύχος...ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

Μάρτιος - Απρίλιος 2009

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ22

«Ουρά και ουχί κεφαλή»

2

Ανάμεσα στις όμορφες και ζηλευτές υποσχέσεις που ο Κύριος έδωσε στο λαό Tου είναι και αυτή που όλοι γνωρί-ζουμε πολύ καλά και έχουμε ακούσει και κάνει ίσως συ-χνές αναφορές σ’ αυτήν. «Και θέλει σε καταστήσει ο Κύρι-ος κεφαλήν, και ουχί ουράν, και θέλεις είσθαι μόνον υπε-ράνω, και δεν θέλεις είσθαι υποκάτω» (Δευτερονόμιο κη΄ 13 ). Έτσι θέλησε ο Κύριος το λαό Του, αυτό υποσχέθηκε να του χαρίσει και γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο πιστός και συνεπής είναι ο Κύριος στις υποσχέσεις Του. Αυτή Του η υπόσχεση ξεκίνησε από το λαό Του στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά αγκαλιάζει και τους πιστούς Του στην Καινή Διαθή-κη σαν άτομα, αλλά και όλο το δοξασμένο σώμα της Εκ-κλησίας του Ιησού Χριστού.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ

Μάρτιος - Απρίλιος 2009 33

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόση δόξα, πόση δύναμη, πόση ευλογία κρύβει μέσα της αυτή η υπόσχεση του Κυρίου στους πιστούς Του. «Κε-φαλή και ουχί ουρά» σημαίνει ότι θα έχουμε δύναμη και νίκες στις μάχες μας με την αμαρτία και τις δυνάμεις του εχθρού. Σημαίνει ακόμα ότι θα έχουμε αποτελέσματα, θα έχουμε καρπό στις προσπάθειές μας και στις κινήσεις μας σε αυτόν τον κόσμο. Το όνομά μας θα συνοδεύεται με ζηλευτή φήμη και οι «αντίπαλοι» θα αποστομώνονται, «από μιάς οδού θέ-λουσιν εξέλθει επί σε, και από επτά οδών θέλουσι φύγει από προσώπου σου» (Δευτερονόμιο κη΄ 7). Και για να μιλήσουμε λιγάκι πιο πρακτικά, η προσευχή μας θα έχει δύναμη, το κήρυγμά μας αποτελέσματα, το έργο μας καρπό, η παρουσία μας στον κόσμο της αμαρτίας θα είναι καταλυ-τική, το όνομα του Κυρίου θα δοξάζεται στη ζωή μας. Οι οικογένειές μας θα είναι για τη δόξα Του για πολλές γενιές, η μαρτυρία μας θα συνοδεύεται από επιβεβαίωση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο και θα την συνιστά στις καρδιές των ανθρώπων.

«Κεφαλή» σημαίνει κορυφή, σημαίνει πρώ-τος, αξιοζήλευτος, δυνατός, αρχηγός, αυτός που χαράσσει πορεία, που παίρνει αποφάσεις, που δίνει λύσεις. Με λίγες λέξεις, αλλά πολύ χαρακτηριστικές, η ζωή του παιδιού του Θεού, όταν είναι γνήσιο, θα είναι ζωή με δύναμη, με καρπό, με την ευλογία του Θεού. Αντίθετα «ουρά» θα πει ταπεινωμένος, τελευταίος, χω-ρίς αξία. Η ουρά ακολουθεί, υφίσταται συνέ-πειες, δεν έχει λόγο, πολύ λίγα μπορεί να κάνει ή να επηρεάσει. Δεν έχει δόξα, ούτε τιμή, δεν ζήλεψε ποτέ κανένας την ουρά για να κτίσει τη ζωή του.

Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα ξεκάθαρο στο μυαλό μας ότι ολόκληρη αυτή η θαυμάσια ζωή που υπόσχεται και χαρίζει ο Κύριος περνάει υποχρεωτι-κά από το μονοπάτι της υπακοής και της πιστότητας, όπως περιγράφε-ται στα πρώτα εδάφια του 28ου κεφαλαίου (κη΄) του Δευτερονομίου. « Εάν υπακούης …επιμελώς…προσέχης…κάμνης…πάσας τας εντολάς Μου…». Εντελώς υποχρεωτικό αυτό το σημείο. Ανυποχώρητος ο Κύριός μας. Αναγκαία και ικανή συνθήκη, όπως λέμε στα μαθηματικά, για να λειτουργήσουν οι υποσχέσεις του Κυρίου και να έρθουν τα ευλογημένα αποτελέσματα.

«Κεφαλή» σημαίνει κο-ρυφή, σημαίνει πρώ-τος, αξιοζήλευτος, δυ-νατός, αρχηγός, αυτός που χαράσσει πορεία, που παίρνει αποφά-σεις, που δίνει λύσεις. Αντίθετα «ουρά» θα πει ταπεινωμένος, τε-λευταίος, χωρίς αξία. Η ουρά ακολουθεί, υφί-σταται συνέπειες, δεν έχει δόξα, ούτε τιμή, δεν ζήλεψε ποτέ κα-νένας την ουρά για να κτίσει τη ζωή του.



Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό ακριβώς. Οι υπο-σχέσεις του Θεού του Κυρίου μας είναι πιστές και αληθινές, ο χαρακτήρας Του είναι αναλλοίωτος και η πιστότητά Του δοκιμασμένη. Το θέμα μας είναι οι ημέρες μας, η Εκκλησία των ημερών μας, το σώμα το άγιο των πιστών του Ιησού Χριστού, στο οποίο απευ-θύνονται όλες αυτές οι υποσχέσεις και τα δώρα. Στις μέρες μας η Εκκλησία έχει ακριβώς την αντίθετη ει-κόνα, «ουρά και ουχί κεφαλή, μόνον υποκάτω και ουχί υπεράνω».

Καλό θα είναι να δώσουμε μερικά στοιχεία από τα πολ-λά που εμφανίζονται καθημερινά, για εκείνους που ίσως δεν έχουν καταλάβει την πραγματικότητα γύρω μας. Είχαμε γράψει κάποτε, σε ένα παλαιότερο άρθρο μας: «Στις μέρες μας οι φωτιές δε σβήνουν». Στις παλιές φω- τιές προστίθενται νέες, που κατατρώγουν και μολύ-

νουν το σώμα των πιστών. Σκάνδαλα, πικρίες, εγωισμοί, έχθρες, διεκδικήσεις, διαιρέσεις, πείσματα, σαρκικοί χει-ρισμοί. Στις μέρες μας οι αιμορραγίες δεν σταματούν, οι πληγές στο σώμα της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού δεν κλείνουν. Πρεσβύτεροι υπηρέτες της χάριτος του Θεού αιχμάλωτοι και αφοπλισμένοι κάνουν χατίρια, κυνηγούν τα νούμερα, υπηρετούν τα ακροατήρια και όχι την αλή-θεια του Ευαγγελίου.

Μάχες δίνουμε με την αμαρτία και τις δυνάμεις του εχθρού, αλλά νίκες δεν έχουμε. Φεύγουμε από το πεδίο της μάχης ηττημένοι, ντροπιασμένοι, αποδεκατισμένοι. Ο εχθρός γελά και προκαλεί, αλλά εμείς ξέρουμε από πριν το θλιβερό αποτέλεσμα και δεν τολμάμε. Οι προ-σευχές των πιστών χωρίς απάντηση αμέτρητες, στοι-

βάζονται βουνό. Και βέβαια, όπως είναι φυσικό, οι πιστοί είναι απορημένοι, είναι μπερδεμένοι, και το λαδάκι της πίστης τους που ήταν ήδη λιγοστό, λιγο-στεύει ακόμα περισσότερο. Αρκετοί είναι έτοιμοι «να τα παρατήσουν», αφού δεν βλέπουν να βγαίνει κάτι

από την επιλογή τους να πάνε στον Ιησού Χριστό. Άλλοι το έχουν κάνει ήδη το βήμα αυτό, έχουν

κρυώσει, έχουν παγώσει, η καρδιά τους είναι ήδη μακριά.



5


Τα παιδιά και οι γυναίκες είναι η ανερχόμενη δύναμη στις μέρες μας. Παρακαλώ πολύ μη με παρεξηγήσετε. Τιμάμε τις γυναίκες μας και τις αγαπάμε, γιατί είναι δώρο του Θεού στη ζωή μας. Τα παιδιά, τους έφη-βους, τους νέους μας τους περιβάλλουμε με αγάπη και είμαστε στα γό-νατα με υψωμένα χέρια να τα δούμε με αναγέννηση και ζωή Χριστού. Υπάρχει όμως τάξη και οδηγία από τον ίδιο τον Κύριο για τη θέση και το ρόλο του καθενός μας στο άγιο σώμα της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Παιδιά που υποχρεώνουν την Εκκλησία σε υποχωρήσεις, συμβιβασμό, συνθηκολόγηση, φάρδεμα του δρόμου του Ιησού Χριστού, αποσιώπηση της Αλήθειας. Γυναίκες που εκμεταλλεύονται αδυναμίες, κενά, για να επηρεάσουν, να στρέ-ψουν τα πράγματα προς την κατεύθυνση που θέλουν, χωρίς σεβασμό στο Λόγο του Θεού, χωρίς ταπείνωση, χωρίς φόβο Θεού. Γυναί-κες που αποφασίζουν, που κατευθύνουν, που δεν έμαθαν να σιωπούν και να σέβονται, γυ-ναίκες που πιστεύουν στον εαυτό τους, στη γνώμη τους. Η εκκλησία λουφάζει, το σώμα του Χριστού δέχεται χτυπήματα αφοπλισμένο, ανήμπορο να αντιδράσει. Αυτά είναι τα πιο χα-ρακτηριστικά γνωρίσματα όταν αντί να είσαι κεφαλή, να είσαι υπεράνω, νικητής, θριαμβευ-τής, είσαι ουρά, ταπεινωμένος και τελευταίος.

Ποιος θα πει όλη την Αλήθεια στα παιδιά για το αίμα, την αμαρτία, τη σωτηρία; Τρέμουμε να μη φύγουν από την Εκκλησία στον κόσμο. Μα είναι ήδη στον κόσμο, στον κόσμο που έχει μπει και θρονιαστεί ανενόχλητος μέσα στην Εκκλησία. Το αποτέλεσμα και οι συνέπειες είναι ακριβώς οι ίδιες. Με μία μικρή ίσως διαφορά. Όσο μένουν στην Εκκλησία, μολύνουν και κάποιους ακόμα που απέμειναν πιστοί, αλλά αργοπεθαίνουν.

Ο κόσμος της αμαρτίας, η νοοτροπία του, το βδελυρό περιεχόμενό του μπαίνουν και στρογγυλοκάθονται στην Εκκλησία ανενόχλητα. Στην Εκκλησία που κάποτε «ουδείς ετόλμα να προσκολληθή…», (Πράξεις των Αποστόλων ε ΄ 13). Τότε όμως η Εκκλησία ήταν κεφαλή, ευλογημένη, ζω-ντανή, ενώ στις μέρες μας είναι ουρά, και μόνο το όνομα έχει ότι ζει, αλλά είναι πεθαμένη, (Αποκάλυψη Ιωάννη γ ΄ 1). Κάποτε λέγαμε ότι ο κόσμος μπαίνει στην Εκκλησία από τις χαραμάδες. Τότε έτσι ήταν τα πράγματα. Σήμερα ο κόσμος, τα συστήματα και η νοοτροπία του είναι

Οι υποσχέσεις του Θεού του Κυρίου μας είναι πιστές και αληθι-νές, ο χαρακτήρας Του είναι αναλλοίωτος και η πιστότητά Του δοκι-μασμένη. Ποια εικόνα όμως έχει η Εκκλη-σία των ημερών μας, το σώμα το άγιο των πιστών του Ιησού Χρι-στού, στο οποίο απευ-θύνονται όλες αυτές οι υποσχέσεις και τα δώρα;


πλέον επιλογή. Πού είναι η Εκκλησία που νηστεύει; Πού είναι η Εκκλησία που αγρυπνά στην προσευχή, πού είναι η Εκκλησία που προκαλεί, που ενοχλεί, που αντιστέκεται καθαρή και ακέραια; Πού είναι η Εκκλησία που τολμά και δεν φοβάται; Δεν είναι ο Γολιάθ το πρόβλημα. Ο Γολιάθ είναι μεγάλη δύναμη εχθρική, σατανική, είναι μια απειλή. Αυτό το δεχόμαστε. Και βλασφημεί και προκαλεί και εμπαίζει το σώμα των λυτρωμένων του Χριστού. Το πρόβλημα είναι γιατί ο λαός του Κυρίου, οι πολεμιστές της άγιας ζωής, λουφάζουν και δεν βρίσκεται ούτε ένας «αμούστακος και άπειρος» έστω να βγει μπροστά στο όνομα του αληθινού Θεού με πίστη που θα την τιμήσει ο Κύριος και με αποτελέσματα που θα δοξάσουν τον Κύριο;

Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε και άλλα γνωρίσματα της Εκκλησίας στο τελευταίο σκαλοπάτι. Αυτή είναι η Εκκλησία που ζούμε κάθε μέρα και βυθιζόμαστε μαζί της. Υπάρχει απάντηση καθαρή, διαυγής και απλή. Βρίσκεται μέσα τον αιώνιο Λόγο του Θεού. Είναι γνωστή σε όλους μας, αλλά δεν την αγκαλιάσαμε ποτέ με πραγματική πίστη για να ενεργήσει στη ζωή μας. Ας την δούμε άλλη μία φορά με ειλικρίνεια και ταπείνωση:

-- εάν υπακούης, δεν το κάναμε-- επιμελώς, δεν το κάναμε-- εις την φωνήν Κυρίου του Θεού σου, δεν το κάναμε-- προσέχεις, δεν το κάναμε-- κάμνεις, δεν το κάναμε-- πάσας τας εντολάς, δεν το κάναμε

Γιατί έπεσε ξαφνικά τόση ησυχία; Πού είναι οι διαμαρτυρίες, οι διαμαρ-τυρόμενοι; Δεν μιλάει κανείς; Δεν αμφισβητεί κανείς αυτές τις αλήθειες;

Ξέρω, καταλαβαίνω. Συμφωνούμε όλοι μας. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Εγώ όμως λέω ότι αυτό το σημείο είναι ακόμα πιο σοβαρό, είναι ένα σκαλοπάτι ακόμα πιο κάτω. Γιατί αν δεν μετανοήσουμε, αν δεν κάνουμε στροφή στον αιώνιο Λόγο του Θεού που τα λέει όλα και έχει όλες τις απαντήσεις, δεν μπορούμε να κάνουμε εδώ κάτω μεγαλύτερη ζημιά, αλλά εκεί πάνω θα σταθούμε μπροστά στο άγιο βήμα Του και δεν θα μπορούμε να κρύψουμε τίποτα, ούτε να αποσιωπήσουμε. «Ήξερες και δεν έκανες, δε συμμορφώθηκες, δεν πίστεψες στα λόγια Μου». Τότε η ζημιά θα είναι αμετάκλητη, αιώνια και ζοφερή, όσο δεν φαντάζεται νους ανθρώπου.



Είμαι βέβαιος πως ο τίτλος χτυπάει άσχημα, και μάλιστα σε πνευματικό περιοδικό, μοιάζει κάπως αταίριαστος με τα πριν και τα μετά. Θα συμφωνήσω όμως σε ένα άλλο σημείο. Φαντάσου πόσο αταίριαστο και βαρύ είναι για την πνευματική ζωή ενός πιστού ανθρώπου να λέει για τη ζωή του Χριστού, για τις αλήθειες της Αγίας Γραφής, πως είναι θεωρητικές και πως όλα όσα λέει είναι τα ιδανικά κι εμείς δεν μπορούμε να τα φτάσουμε στην πράξη. Η μόνη λέξη που μπορεί να αποδώσει σωστά το χαρακτηρισμό «θεωρητικά, ιδανικά» των αληθειών του Ευαγγελίου είναι η βλασφημία.

Δύο βλασφημίες


Το Ευαγγέλιο που χάνεται


Και υπάρχουν ανάμεσά μας τέτοιοι άνθρωποι, που βλάπτουν τη φήμη του Λόγου του Θεού με τα λόγια τους. Και στις μέρες μας αυξάνουν, γιατί είναι μέρες κακές, μέρες του Τέλους, μέρες πλάνης και βλασφημίας του ονόμα-τος του Χριστού.Τα «θεωρητικά» λοιπόν.Όλα όσα περιέχει η Αγία Γραφή, δεν είναι παρά ένα περίγραμμα, ένα πρό-τυπο, η περιγραφή μιας προσφοράς. Βιαστικά ίσως θα ’λεγε κάποιος, είναι η περιγραφή του Ιησού Χριστού και της προσφοράς της αγάπης Του στον αμαρτωλό άνθρωπο. Θα τολμούσα να πω πως είναι λάθος αυτό.Δεν μας δόθηκε το Ευαγγέλιο για να μας περιγράψει τον Ιησού Χριστό, ούτε και ωφελείται ο άνθρωπος απ’ αυτήν την περιγραφή, που έτσι θα ήταν έξω απ’ τον αμαρτωλό, ξένη και πολύ υψηλή γι’ αυτόν. Μέσα στην Αγία Γραφή έχουμε την προσφορά ενός θαύματος. Και το θαύμα αυτό λέγεται «ο Ιησούς Χριστός μέσα μας», ο «εν ημίν» Ιησούς Χριστός.

Ίσως τούτο το σημείο πρέπει να το προσέξουμε πολύ και να επιμείνουμε. Ο Ιησούς Χριστός έξω από μας, ιστορικός, μακρινός, παρωχημένος… πριν 2000 χρόνια, δεν ωφελεί, δεν έχει νόημα για τον αμαρτωλό άνθρωπο, που ζει σήμερα στο δρά-μα του, στο θάνατο.Σωτηρία για τον αμαρτωλό άνθρωπο είναι ο Ιη-σούς Χριστός μέσα μας, να είμαστε ενωμένοι διά της πίστεως, ταυτισμένοι μαζί Του, να κυκλοφορεί μέσα μας, να φαίνεται πάνω μας, να μη ζούμε πλέ-ον εμείς.Λύτρωση για την ψυχή του αμαρτωλού ανθρώπου είναι να κατοικήσει ο Χριστός διά της πίστεως «εν ταις καρδίαις ημών». Η τέλεια ταύτισή μας μαζί

Του, η ολοκληρωτική παράδοσή μας στη δόξα Του, στο θέλημά Του, στην αγάπη Του, η απόκτηση του Ιησού Χριστού, η απορρόφησή μας από τη ζωή Του, το χαρακτήρα Του, διά της πίστεως, ώστε να μη ζούμε πλέον εμείς, να μη ζούμε για τα δικά μας, για τους εαυτούς μας οι ζωντανοί, αλλά να ζει μέσα μας ο Χριστός και εμείς να ζούμε «εν Αυτώ, δι’ Αυτού».Αυτό είναι και το μόνο περιεχόμενο του Ευαγγελίου: η «εν Χριστώ» ζωή. Αυτό προβάλλει, αυτό περιγράφει, αυτή είναι η πραμάτεια του. Ταυτόχρονα ολόκληρο το σκηνικό της αγάπης του Θεού εδώ πάνω στηρίζεται. Ο σταυ-ρός του Χριστού, η αγία Του ζωή, η δύναμη της ανάστασής Του, ο Ουρανός που μας περιμένει, όλα καταλήγουν μα και ξεπηδούν από τούτη τη μεγάλη αλήθεια: «διά να μη ζώμεν πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον απο-θανόντα και αναστάντα υπέρ ημών» (Β΄ Κορινθίους ε΄15).Ερχόμαστε στο θέμα μας τώρα. Τι θα λέγατε, λοιπόν, αν σας διαβεβαίωνα πως όλ’ αυτά είναι θεωρητικά, ή ότι, ναι μεν είναι αληθινά, αλλά είναι στην ιδανική τους μορφή; Στην πράξη δεν γίνονται…. Η καθημερινή πραγματι-κότητα απέχει απ’ όσα ο Λόγος του Θεού προβάλλει και υπόσχεται.Για να μη σας κουράσω, ας πω εγώ τι θα μου δημιουργούσαν τα λόγια

Μέσα στην Αγία Γραφή έχουμε την προσφορά ενός θαύ-ματος. Και το θαύμα αυτό λέγεται «ο Ιη-σούς Χριστός μέσα μας», ο «εν ημίν» Ιησούς Χριστός.


9

9

αυτά στην ψυχή μου, στη σκέψη μου:-- Ο Λόγος του Θεού λέει ψέματα, διότι θε-ωρητικός θα πει ψεύτικος, μη πραγματι-κός ή μη πραγματοποιήσιμος. Είναι όμως έτσι;-- Αν ο Λόγος του Θεού είναι θεωρητικός, εγώ μένω χωρίς στήριγμα, χωρίς ελπίδα και χωρίς δύναμη, χωρίς θεμέλιο που θα πατήσω πάνω του, να χτίσω. -- Νιώθω εξαπατημένος, γιατί εγώ τον πί-στεψα το Λόγο Του, τον αγκάλιασα έτσι γνήσια όπως μου δόθηκε. Εγώ θέλω να τον αποκτήσω, να τον ζήσω, να ζήσω το θαύμα της λυτρωμένης εν Χριστώ ζωής.-- Αν είναι τα «ιδανικά» όσα ο Λόγος του Θεού λέει, τότε εγώ θα προσπαθώ, θα παλεύω και όπου φτάσω… χωρίς μέτρο, χωρίς στόχο και – αλήθεια πόσο βολικό αυτό – χωρίς απαιτήσεις…

Είναι ψέμα

Ίσως τώρα να έγινε πλέον κατανοητό. Το να πεις για τα όσα λέει το Ευαγγέλιο ότι είναι θεωρητικά και ιδανικά, είναι σα να λες καθαρά:-- Δεν γίνονται…-- Δεν είναι για μας…-- Δεν θα τ’ απολαύσουμε ποτέ εδώ κάτω…-- Θα προσπαθούμε κι όπου φτάσει ο κα-θένας…Αυτό είναι βλασφημία εναντίον της αγά-πης του Θεού, της αγιότητάς Του, της δι-καιοσύνης Του.Ταυτόχρονα γίνεσαι διάβολος, διότι πλα-νάς τις ψυχές με ψέμα και τις ενθαρρύνεις να λικνίζονται βολεμένες στην άπλετη συγ-χώρηση των αμαρτιών τους, στο μαξιλάρι μιας σωτηρίας που… δεν χάνεται… Όμως η ζωή τους δεν είναι «απόλαυση σωτηρί-ας» και δεν έχει αντίκρισμα σε ζωή Χριστού, επομένως δεν εξαργυρώνεται στην αιώνια παρουσία του Θεού μπροστά στο βήμα Του.

9


Μάρτιος - Απρίλιος 2009


Κυκλοφορούν τώρα σε 3 CD όλες οι μπαλάντες του Ορέστη, όπως τις πρωτοακούσατε, τις αγαπήσατε, τις τραγουδήσατε. Ο μπάρμπα Στάθης, ο μπεκρής, ο κυρ Μανώλης ο τσαγκάρης, ο κουρελής, εν Καναδά, ο θαλασσόλυκος, ο σπουργίτης, η πε-ταλούδα, Τον αγαπώ, και πολλά άλλα.

Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση του περιοδικού μας

ΟΙ ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ

Θα έλεγα πολύ απλά, είναι θέμα πίστης. Όσοι λένε πως είναι θεωρητικά και εξωπραγματικά, έτσι το αγκάλιασαν με την πίστη τους, και «κατά την πίστη τους» θα γίνει και στη ζωή τους.Είναι άνθρωποι που δεν μαγεύτηκαν με τη ζωή του Χριστού, το θαύμα της εν Χριστώ απολύτρωσης. Πηγαίνουν δεκάδες στα μουσεία και στις πινακοθήκες. Βλέπουν, ακούνε, παίρνουν φωτογραφίες. Ελάχιστοι όμως μαγεύονται. Άλλοι χασμουριούνται, κοιτούν το ρολόι τους… «δεν είναι για μας αυτά», λένε, «δεν είναι για μας…» και απομακρύνονται. Υπάρχουν ελάχιστοι που καθηλώνονται από το μεγαλείο. Το θέλω… θα ζήσω από αυτό… θα γίνει δικό μου… και δεν μπορούν να πάρουν τη σκέψη τους από αυτό…. Αυτοί είναι που θα κερδίσουν τον Χριστό, θα γίνει δικός τους, ο Κύριός τους, το περιεχόμενο της ψυχής τους, ο νέος τους εαυτός! Κατά την πίστη τους.Οι άλλοι θα βολοδέρνουν με τα θεωρητικά σε μια ζωή χωρίς μεγαλείο, χω-ρίς αποκάλυψη, χωρίς αντίκρισμα. «Πλανώντες και πλανώμενοι». Διάλεξαν τον εύκολο και ανώδυνο δρόμο της προσπάθειας… ό, τι πιάσουμε, ό, τι καταφέρουμε. Τους ακούς να λένε «απέχει πολύ η θεωρία από την πράξη» και σαν θεωρία εννοούν τα λόγια του Θεού στο Ευαγγέλιο. Δεν θα γίνει ποτέ δικός τους ο Χριστός, δεν θα γίνει ποτέ ζωή τους ο Χριστός, γιατί ψάχνει να βρει:-- τέλεια εκζήτηση καρδιάς-- ταπεινωμένο και συντριμμένο πνεύμα-- και πίστη ανυπόκριτηγια να χαριστεί, να δοθεί και να αποκαλυφθεί ο Κύριος της δόξης.


Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση


Από τις πάρα πολύ δύσκολες περιστάσεις στη ζωή του Δαβίδ, ήταν αυτή που ξετυλίχτηκε ύστερα από την παρακινδυνευμένη απόφασή του να μετρήσει τη δύναμη του στρατού του. Παρ’ όλη την αντίθεση του ίδιου του στρατηγού του, του Ιωάβ, ο Δαβίδ προχώρησε σ’ ένα απίστευτα μεγάλο ατόπημα: να στηριχτεί στον αριθμό, να είναι ο απόλυτος γνώστης της κατάστασης. Η αμαρτία αποκαλύφθηκε, ο Δαβίδ ομολόγησε την αμαρτία του, όμως το κόστος έπρεπε να πληρωθεί.

Ανάμεσα στις τρεις επιλογές, που ο Θεός έθεσε μπροστά του, επέλεξε συντριμμένος και με πόνο ψυχής το θανατικό για τρεις ημέρες, από τη ρομφαία του Κυρίου (Α΄ Χρονικών κα΄ 12,13). Καλύτερα στα χέρια του Κυρίου να πέσω, σκέφτηκε, καλύτερα να υποστούμε τον εξολοθρευτή άγγελο, μεγάλοι οι οικτιρμοί Του και τα σπλάχνα Του. Τότε 70.000 άνδρες έπεσαν νεκροί από το θανατικό. «Και ενώ εξολόθρευε, είδε ο Κύριος και μεταμελήθηκε για το κακό»

Οι άνθρωποι που τιμά ο Θεός


Ορνάν ο Ιεβουσαίος


Πράγματι, εκείνη τη σημαδιακή ημέρα, έστρεψε ο Ορνάν το πρόσωπό του κι έπεσαν τα μάτια του πάνω στον άγγελο. Τι άλλη αντίδραση θα μπορούσε άλλος να έχει, παρά φόβο και τρομάρα; Η κρίση του Κυρίου κόντευε να χτυπήσει και τη δική του πόρτα. Μάζεψε στα γρήγορα τους τέσσερις γιους του, που πιθανόν θα δούλευαν στο αλώνι, κι έτρεξαν να κρυφτούν! Φυσιολογικά, ανθρώπινα αντανακλαστικά. Είναι μήπως δυνατόν να κρυφτείς από την κρίση του Θεού και τη ρομφαία του αγγέλου του; Κι αν κρυφτείς, πού; Κάτω από τις κρυμμένες θημωνιές, ή στις κρυφές καταπακτές του ιδιόκτητου αλωνιού; Μάταια, σίγουρα, αν ο άγγελος πλησίαζε το σπίτι, μα ο φόβος κυριάρχησε και έδρασαν στα γρήγορα έτσι!

Ήταν εκείνη τη στιγμή που αποσύρθηκε από τη σκηνή το θανατικό, που ο Κύριος έδωσε πια χάρη. Το τίμημα ήταν ήδη αρκετό. Βγαίνοντας από το αλώνι όπου αλώνιζε το σιτάρι ο Ορνάν συνάντησε τον Δαβίδ κι έπεσε κατά πρόσωπο να τον προσκυνήσει. Συγκλονισμένος θα ήταν ο βασιλιάς. «Δώσε μου τον τόπο του αλωνιού σου, να οικοδομήσω θυσιαστήριο στον Κύριο, εδώ που στάθηκε η


(κα΄ 15) και έδωσε εντολή στον άγγελο να αποσύρει τη ρομφαία. Αυτή η τελευταία πράξη της τραγωδίας ήταν η απαρχή για να φανερωθεί μια εξαίρετη μορφή ανθρώπου πίστης στη συνέχεια της ιστορίας: το κακό σταμάτησε κοντά στο αλώνι τού Ορνάν του Ιεβουσαίου. Αμελητέα ποσότητα για μελέτη και ανάλυση, ίσως κρίνουν κάποιοι την περίπτωση αυτού του άνδρα. Πότε ακούστηκε να μνημονεύεται το όνομά του; Κι όμως ο Θεός χρησιμοποιεί τα μικρά και παραγκωνισμένα και εξουθενωμένα, για να δείξει τη δύναμή Του.


πληγή. Θα στο πληρώσω» ζήτησε θαρρετά, με το κύρος του βασιλιά και την ανακούφιση για τον τερματισμό της μάστιγας. Πέρα για πέρα φυσιολογικό το αίτημά του. Ένα θυσιαστήριο, εκεί στον τόπο του αλωνιού, ήταν ό,τι έπρεπε για να στείλει στον Ύψιστο ένα ευχαριστώ, να μείνει για πάντα η ενθύμηση του ελέους του Κυρίου.

Ο Ορνάν ούτε στιγμή δεν κοντοστάθηκε, ούτε δίστασε. Με πλήρη συναίσθηση της μικρότητάς του και του θαύματος που συντελέστηκε έξω από το σπίτι του, με ευγνωμοσύνη για το κακό που μόλις γλίτωσε απ’ αυτό, συναίνεσε στο αίτημα του Δαβίδ χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. «Ας κάνει ο βασιλιάς όπως του αρέσει. Λάβε το αλώνι, δίνω και τα βόδια για το ολοκαύτωμα και τα εργαλεία μου για ξύλα και το σιτάρι για την προσφορά. Τα δίνω όλα». Μην πει κανείς, πως ήταν εύκολη και αυτονόητη η προσφορά του.

Όχι, ο Ορνάν δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Ήταν ο άνθρωπος που ήταν διατεθειμένος να τα προσφέρει όλα για τον Κύριο, γιατί τέτοια ήταν η καρδιά του. Μια καρδιά που από ευγνωμοσύνη στον Θεό δεν θέλει πια να κρατήσει τίποτα για τον εαυτό της. Μια καρδιά που δε χρειάζεται χρόνο για να σκεφτεί τι είναι το θέλημα του Θεού ή να δευτερολογήσει. Το αλώνι ζήτησε ο βασιλιάς για τη θυσία; Εγώ τα δίνω όλα σ’ Αυτόν, που όλα Του αξίζουν.

Μα και βέβαια το αλώνι ήταν το βιος του, η περιουσία του, η κληρονομιά τού πατέρα του, το ψωμί της οικογένειάς του, το μέσο αποκατάστασης των παιδιών του, η υπόληψή του στην τοπική κοινωνία. Τίποτα από αυτά δεν μέτρησε. Το απύθμενο έλεος του Κυρίου ήταν το μόνο που ζύγισε μέσα του. Δεν ήταν παρορμητικότητα, ούτε δουλοπρέπεια απέναντι στο βασιλιά η απόφασή του. Ο Ορνάν τα έδωσε όλα, το εννοούσε, πως όλα του, ανήκουν στον Κύριο. Κι ας ήταν Ιεβουσαίος. Λοιπόν, να μια αξιοπρόσεκτη λεπτομέρεια. Ο Ορνάν δεν ήταν Ισραηλίτης. Πιθανόν αναμείχθηκε με το λαό του Θεού κατά τη διάρκεια των

Ο Ορνάν δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος.Ήταν ο άνθρωπος που ήταν διατεθειμένος να τα προσφέρει όλα για τον Κύριο, γιατί τέτοια ήταν η καρδιά του.Μια καρδιά που από ευγνωμοσύνη στον Θεό δεν θέλει πια να κρατήσει τίποτα για τον εαυτό της.

Ορνάν ο Ιεβουσαίος


συνεχών πολέμων και των εντάσεων, των μικροσυρράξεων και των μαχών, που λάμβαναν χώρα ανάμεσα στα δύο έθνη. Ήρθε λοιπόν σ’ επαφή με το λαό και τον αληθινό Θεό κι άνοιξαν τα μάτια του. Τι κι αν ήταν Ιεβουσαίος, η καρδιά του γύρισε από τα είδωλα να λατρεύει τον ζωντανό Θεό. Έκανε μια εκλογή ζωής, που δε γνωρίζουμε τι μπορεί να του κόστισε από τους ομοεθνείς του. Δεν υπολόγισε το κόστος τώρα, που ανακάλυψε τον Έναν, τον Μοναδικό, τον Υπέρτατο, τον Θεό των θεών. Αυτός, ένας ξένος, ένας πρώην ειδωλολάτρης, λάτρευε τώρα τον ζωντανό Κύριο. Ολόψυχα κι αποφασισμένα.

Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ήταν τυχαίος άνθρωπος ο Ορνάν. Είχε απόλυτη συναίσθηση των πράξεών του όταν εγκατέλειψε τα είδωλα, κι ακόμη παραπάνω είχε πάρει σταθερή την απόφαση πως αυτός ο Θεός αξίζει τα πάντα. Είχε μοναδική καρδιά απλότητας και παραχώρησης. Γι’ αυτό κι απρόσκοπτα είπε «τα δίνω όλα», όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα της έκβασης της δοκιμασίας. Ένας καθόλου τυχαίος άνθρωπος, σίγουρα δεν είναι αυτός που ο Θεός θα προσπεράσει. Γι’ αυτό και καθόλου τυχαίο δεν ήταν που το θανατικό σταμάτησε έξω από την πόρτα του.

Τον Ορνάν τον Ιεβουσαίο, τον τίμησε ο Κύριος, που δεν είναι προσωπολήπτης, γιατί ο Κύριος τιμά αυτούς που Τον τιμούν. Εκείνος που γνωρίζει τις καρδιές, που ήξερε τι θα ακολουθήσει, που προγνώριζε τις αντιδράσεις, τίμησε τον Ορνάν βάζοντας φραγμό στο κακό μπροστά από το αλωνάκι του. Γιατί ο Θεός τιμά αυτούς τους πιστούς, που δεν κρατούν για τον εαυτό τους, για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, για να είναι βολεμένοι, απολύτως τίποτα.

Ο Ορνάν έλαβε σωτηρία και λύτρωση και βαθιά συνειδητοποίησε τη δωρεά του Θεού. Παραχώρησε τα πάντα στον Θεό που αξίζει να τα παραχωρήσουμε όλα, στον Θεό τον Κύριό μας. Που δίνει την ευλογία Του στις καρδιές που «εν λευκώ» παραδίδονται στο θέλημά Του, στα σχέδιά Του.

14



Οπως το νερό δεν μπορεί να ανέβει ψηλότερα από την πηγή από την οποία προέρχεται, με τον ίδιο τρόπο και το ηθικό ποιόν μιας πράξης δεν μπορεί ποτέ να είναι ευγενέστερο από το κίνητρο που την ενέπνευσε. Γι’ αυτό το λόγο μια πράξη που βασίστηκε σε πονηρά ελατήρια δεν μπορεί ποτέ να είναι καλή, ακόμα κι αν κάτι καλό προήλθε από αυτήν κατά τα φαινόμενα. Για παράδειγμα, κάθε πράξη που σαν κίνητρό της είχε το θυμό ή τη μοχθηρία, στο τέλος θα αποκαλυφθεί ότι έγινε για λογαριασμό του διαβόλου και ενάντια στη Βασιλεία του Θεού.

Το τελικό κριτήριο µε το οποίο θα κριθεί η κάθε πράξη είναι το κίνητρο της καρδιάς.

ΜΕΓΑΛΗ

ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ

H

ΤΩΝ

ΚΙΝΗΤΡΩΝ

Σ

ΙΝΗΤΡΩΝ

ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ Σ

ΤΩΝ ΤΩΝ Τ ΚΙΝΗΤΡΩΝΚΙΝΗΤΡΩΝΚ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ16 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ16

Δυστυχώς, η φύση της θρησκευτικής δραστηριότητας είναι τέτοια, ώστε μεγάλο μέρος από αυτήν μπορεί να γίνεται για λόγους όχι αγαθούς, όπως θυμός, ζηλοτυπία, φιλοδοξίες, κε-νοδοξία και φιλαργυρία. Κάθε τέτοια δραστηριότητα είναι στην ουσία της πονηρή και ως τέτοια θα λογιστεί την ημέρα της Κρίσης.

Στο θέμα αυτό των κινήτρων, όπως και σε τόσα άλλα, οι Φα-ρισαίοι μάς παρέχουν καθαρά παραδείγματα. Είναι και θα πα-ραμένουν οι πιο ζοφερές θρησκευτικές αποτυχίες που γνώρι-σε ποτέ ο κόσμος, όχι επειδή ελάνθαναν σε δογματικά ζητή-ματα, ούτε επειδή ήταν αμελείς ή χλιαροί ή εξωτερικά ασεβείς και άσωτοι. Το πρόβλημά τους ήταν εξ ολοκλήρου στη φύση των θρησκευτικών τους κινήτρων. Προσευχόντουσαν, αλλά το έκαναν για να ακουστούν από τους ανθρώπους κι έτσι το κί-νητρό τους ακύρωνε τις προσευχές τους και καθιστούσε τους ίδιους, όχι απλώς άχρηστους, αλλά και αμαρτωλούς. Έδιναν απλόχερα χρήματα για τη λειτουργία του Ναού, αλλά μερικές φορές το έκαναν για να γλιτώσουν από την υποχρέωση προς τους γονείς τους, και αυτό ήταν αμαρτία. Είναι αλήθεια ότι κα-τέκριναν την αμαρτία και την στιγμάτιζαν όταν την έβλεπαν στους άλλους, αλλά αυτό το έκαναν με ελατήρια αυτοδικαί-ωσης και σκληρότητα καρδιάς. Το ίδιο ίσχυε για σχεδόν όλα όσα έκαναν. Οι πράξεις τους είχαν ένα εξωτερικό φαινόμενο αγιότητας και οι ίδιες αυτές πράξεις αν είχαν γίνει με τα σωστά κίνητρα θα ήταν καλές και αξιέπαινες. Ολη η αδυναμία των Φαρισαίων βρισκόταν στη φύση των κινήτρων τους.

Το ότι αυτό δεν είναι κάτι το ασήμαντο, μπορεί να αποδειχτεί από το γεγονός ότι αυτοί οι ‘ορθοτομούντες’ και άμεμπτοι θρη-σκευτικοί ηγέτες ήταν εκείνοι που, πορευόμενοι μέσα στην τύ-φλωσή τους, κατέληξαν να σταυρώσουν τον Κύριο της δόξης δίχως υπόνοια για τη σοβαρότητα του εγκλήματός τους.

Ευσεβείς θρησκευτικές πράξεις που έχουν ταπεινά ελατή-ρια είναι διπλά κακές και πονηρές, κακές από μόνες τους και κακές επειδή γίνονται στο όνομα του Θεού. Αυτό ισοδυναμεί με το να αμαρτάνει κάποιος στο όνομα του Αναμάρτητου, να ψεύδεται στο όνομα του Αψευδούς και να μισεί στο όνομα Εκείνου που από τη φύση Του είναι Αγάπη.

Οι Χριστιανοί, και ιδιαίτερα όσοι δραστηριοποιούνται σε κά-ποια διακονία, θα πρέπει συχνά να ερευνούν τις καρδιές τους για να σιγουρεύονται για τα κίνητρά τους. Πολλά είναι τα τρα-γούδια που τραγουδιούνται από διάθεση επίδειξης. Πολλά εί-ναι τα κηρύγματα που έχουν σκοπό να καταδείξουν το ταλέντο του ομιλητή. Πολλές οι εκκλησίες που ιδρύονται ως κόλαφος σε κάποια άλλη εκκλησία. Ακόμα και το ιεραποστολικό έργο μπορεί να μετατραπεί σε ανταγωνισμό και η προσπάθεια να

16

λόγους όχι αγαθούς, όπως θυμός, ζηλοτυπία, φιλοδοξίες, κε-λόγους όχι αγαθούς, όπως θυμός, ζηλοτυπία, φιλοδοξίες, κε-νοδοξία και φιλαργυρία. Κάθε τέτοια δραστηριότητα είναι στην νοδοξία και φιλαργυρία. Κάθε τέτοια δραστηριότητα είναι στην ουσία της πονηρή και ως τέτοια θα λογιστεί την ημέρα της ουσία της πονηρή και ως τέτοια θα λογιστεί την ημέρα της Κρίσης.Κρίσης.

Στο θέμα αυτό των κινήτρων, όπως και σε τόσα άλλα, οι Φα-Στο θέμα αυτό των κινήτρων, όπως και σε τόσα άλλα, οι Φα-ρισαίοι μάς παρέχουν καθαρά παραδείγματα. Είναι και θα πα-ρισαίοι μάς παρέχουν καθαρά παραδείγματα. Είναι και θα πα-ραμένουν οι πιο ζοφερές θρησκευτικές αποτυχίες που γνώρι-ραμένουν οι πιο ζοφερές θρησκευτικές αποτυχίες που γνώρι-σε ποτέ ο κόσμος, όχι επειδή ελάνθαναν σε δογματικά ζητή-σε ποτέ ο κόσμος, όχι επειδή ελάνθαναν σε δογματικά ζητή-ματα, ούτε επειδή ήταν αμελείς ή χλιαροί ή εξωτερικά ασεβείς ματα, ούτε επειδή ήταν αμελείς ή χλιαροί ή εξωτερικά ασεβείς και άσωτοι. Το πρόβλημά τους ήταν εξ ολοκλήρου στη φύση και άσωτοι. Το πρόβλημά τους ήταν εξ ολοκλήρου στη φύση των θρησκευτικών τους κινήτρων. Προσευχόντουσαν, αλλά το των θρησκευτικών τους κινήτρων. Προσευχόντουσαν, αλλά το έκαναν για να ακουστούν από τους ανθρώπους κι έτσι το κί-έκαναν για να ακουστούν από τους ανθρώπους κι έτσι το κί-νητρό τους ακύρωνε τις προσευχές τους και καθιστούσε τους νητρό τους ακύρωνε τις προσευχές τους και καθιστούσε τους ίδιους, όχι απλώς άχρηστους, αλλά και αμαρτωλούς. Έδιναν ίδιους, όχι απλώς άχρηστους, αλλά και αμαρτωλούς. Έδιναν απλόχερα χρήματα για τη λειτουργία του Ναού, αλλά μερικές απλόχερα χρήματα για τη λειτουργία του Ναού, αλλά μερικές φορές το έκαναν για να γλιτώσουν από την υποχρέωση προς φορές το έκαναν για να γλιτώσουν από την υποχρέωση προς τους γονείς τους, και αυτό ήταν αμαρτία. Είναι αλήθεια ότι κα-τους γονείς τους, και αυτό ήταν αμαρτία. Είναι αλήθεια ότι κα-τέκριναν την αμαρτία και την στιγμάτιζαν όταν την έβλεπαν τέκριναν την αμαρτία και την στιγμάτιζαν όταν την έβλεπαν στους άλλους, αλλά αυτό το έκαναν με ελατήρια αυτοδικαί-ωσης και σκληρότητα καρδιάς. Το ίδιο ίσχυε για σχεδόν όλα όσα έκαναν. Οι πράξεις τους είχαν ένα εξωτερικό φαινόμενο αγιότητας και οι ίδιες αυτές πράξεις αν είχαν γίνει με τα σωστά κίνητρα θα ήταν καλές και αξιέπαινες. Ολη η αδυναμία των Φαρισαίων βρισκόταν στη φύση των κινήτρων τους.

Το ότι αυτό δεν είναι κάτι το ασήμαντο, μπορεί να αποδειχτεί

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ...

Το ότι αυτό δεν είναι κάτι το ασήμαντο, μπορεί να αποδειχτεί Το ότι αυτό δεν είναι κάτι το ασήμαντο, μπορεί να αποδειχτεί από το γεγονός ότι αυτοί οι ‘ορθοτομούντες’ και άμεμπτοι θρη-από το γεγονός ότι αυτοί οι ‘ορθοτομούντες’ και άμεμπτοι θρη-σκευτικοί ηγέτες ήταν εκείνοι που, πορευόμενοι μέσα στην τύ-σκευτικοί ηγέτες ήταν εκείνοι που, πορευόμενοι μέσα στην τύ-φλωσή τους, κατέληξαν να σταυρώσουν τον Κύριο της δόξης φλωσή τους, κατέληξαν να σταυρώσουν τον Κύριο της δόξης δίχως υπόνοια για τη σοβαρότητα του εγκλήματός τους.δίχως υπόνοια για τη σοβαρότητα του εγκλήματός τους.

Ευσεβείς θρησκευτικές πράξεις που έχουν ταπεινά ελατή-Ευσεβείς θρησκευτικές πράξεις που έχουν ταπεινά ελατή-ρια είναι διπλά κακές και πονηρές, κακές από μόνες τους και ρια είναι διπλά κακές και πονηρές, κακές από μόνες τους και κακές επειδή γίνονται στο όνομα του Θεού. Αυτό ισοδυναμεί κακές επειδή γίνονται στο όνομα του Θεού. Αυτό ισοδυναμεί με το να αμαρτάνει κάποιος στο όνομα του Αναμάρτητου, να με το να αμαρτάνει κάποιος στο όνομα του Αναμάρτητου, να ψεύδεται στο όνομα του Αψευδούς και να μισεί στο όνομα ψεύδεται στο όνομα του Αψευδούς και να μισεί στο όνομα Εκείνου που από τη φύση Του είναι Αγάπη.Εκείνου που από τη φύση Του είναι Αγάπη.

Οι Χριστιανοί, και ιδιαίτερα όσοι δραστηριοποιούνται σε κά-Οι Χριστιανοί, και ιδιαίτερα όσοι δραστηριοποιούνται σε κά-ποια διακονία, θα πρέπει συχνά να ερευνούν τις καρδιές τους ποια διακονία, θα πρέπει συχνά να ερευνούν τις καρδιές τους για να σιγουρεύονται για τα κίνητρά τους. Πολλά είναι τα τρα-για να σιγουρεύονται για τα κίνητρά τους. Πολλά είναι τα τρα-γούδια που τραγουδιούνται από διάθεση επίδειξης. Πολλά εί-γούδια που τραγουδιούνται από διάθεση επίδειξης. Πολλά εί-ναι τα κηρύγματα που έχουν σκοπό να καταδείξουν το ταλέντο ναι τα κηρύγματα που έχουν σκοπό να καταδείξουν το ταλέντο του ομιλητή. Πολλές οι εκκλησίες που ιδρύονται ως κόλαφος του ομιλητή. Πολλές οι εκκλησίες που ιδρύονται ως κόλαφος

τέκριναν την αμαρτία και την στιγμάτιζαν όταν την έβλεπαν τέκριναν την αμαρτία και την στιγμάτιζαν όταν την έβλεπαν στους άλλους, αλλά αυτό το έκαναν με ελατήρια αυτοδικαί-στους άλλους, αλλά αυτό το έκαναν με ελατήρια αυτοδικαί-ωσης και σκληρότητα καρδιάς. Το ίδιο ίσχυε για σχεδόν όλα ωσης και σκληρότητα καρδιάς. Το ίδιο ίσχυε για σχεδόν όλα όσα έκαναν. Οι πράξεις τους είχαν ένα εξωτερικό φαινόμενο όσα έκαναν. Οι πράξεις τους είχαν ένα εξωτερικό φαινόμενο αγιότητας και οι ίδιες αυτές πράξεις αν είχαν γίνει με τα σωστά αγιότητας και οι ίδιες αυτές πράξεις αν είχαν γίνει με τα σωστά κίνητρα θα ήταν καλές και αξιέπαινες. Ολη η αδυναμία των κίνητρα θα ήταν καλές και αξιέπαινες. Ολη η αδυναμία των Φαρισαίων βρισκόταν στη φύση των κινήτρων τους. Φαρισαίων βρισκόταν στη φύση των κινήτρων τους.

Το ότι αυτό δεν είναι κάτι το ασήμαντο, μπορεί να αποδειχτεί Το ότι αυτό δεν είναι κάτι το ασήμαντο, μπορεί να αποδειχτεί


17

Ευσεβείς θρησκευ-τικές πράξεις που έχουν ταπεινά ελατή-ρια είναι διπλά κακές και πονηρές. Οι Χρι-στιανοί, και ιδιαίτε-ρα όσοι δραστηριο-ποιούνται σε κάποια διακονία, θα πρέπει συχνά να ερευνούν τις καρδιές τους για να σιγουρεύονται για τα κίνητρά τους.

κερδηθούν ψυχές στον Χριστό να μετατραπεί σε ένα είδος εμπορικού πολέμου που ικανοποιεί τη σάρκα. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Φαρισαίοι ήταν σπουδαίοι ιεραπόστολοι και διάβαιναν θάλασσες και στεριές για να κάνουν έναν προσύλητο.

Ενας καλός τρόπος να αποφύγουμε την παγίδα μιας τέτοιας ‘κούφιας’ θρησκευτικής δραστηριό-τητας είναι να εμφανιζόμαστε ενώπιον του Θεού κάθε τόσο με τις Γραφές μας ανοιχτές στο 13ο κεφάλαιο της Α΄ Κορινθίους επιστολής. Αυτή η περικοπή, αν και έχει ονομαστεί μια από τις ομορφότερες στο Λόγο του Θεού, αποτελεί επί-σης και μια από τις πιο δύσκολες σε όλα τα Άγια Κείμενα. Ο Απόστολος παίρνει την υψηλότερη και ακριβότερη υπηρεσία στον Θεό και την χα-ρακτηρίζει άχρηστη αν δεν κινείται από αγάπη. Χωρίς αγάπη, προφήτες, διδάσκαλοι, κήρυκες, φιλάνθρωποι και μάρτυρες αποδιώχνονται δίχως ανταμοιβή.

Για να συνοψίσουμε, μπορούμε απλά να πούμε ότι ενώπιον του Θεού κρινόμαστε όχι τόσο για ό,τι κάνουμε, αλλά για τους λόγους για τους οποίους το κάνουμε. Οταν εμείς οι Χριστιανοί θα εμφανιστούμε ενώπιον του βήματος για να αποδώσουμε λόγο για τα πεπραγμένα διά του σώματος, αυτό που θα με-τρήσει δεν θα είναι τόσο το τι αλλά το γιατί.

A. W. TOZER

...ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΡΩΝ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2008Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2008, δεμένα σε έναν

πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τα έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτά όποτε θέλετε ή χρειάζεστε.

Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρονων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογικά θέματα, ανάλυση της Αγίας

Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση.Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.

Μπορείτε να μας παραγγείλετε όσα αντίτυπα θέλετε, να σας τα στείλουμε ταχυδρομικώς. Η τιμή του κάθε τόμου είναι μόνο 5,οο ευρώ, που μπορείτε

να τα στείλετε με ταχυδρομική επιταγή ή με γραμματόσημα, στη διεύθυνση των Πνευματικών Εκδόσεων

Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ


Ομοφυλοφιλία

Τι είπε ο Lewin (Εξελικτικός)

«Το κεντρικό ερώτημα του συνεδρίου στο Σικάγο συνίστατο στο εάν οι μηχανισμοί που συνεισφέρουν στη μικροεξέλιξη μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για την εξήγηση των φαινομένων της μακροεξέλιξης. Με κίνδυνο να προσβάλω τις θέσεις κάποιων εκ των συνέδρων, η απάντηση μπορεί να διατυπωθεί ως ένα ξεκά-θαρο Όχι.»

[Αναφέρεται από τον Roger Lewin, στο “Evolutionary theory under fi re,” Science, τομ. 210 (4472), 21 Νοεμβρίου 1980, σελ. 883]

Ο ΕΥΦΥΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣΕπιστημονικές αποδείξεις κατά της Εξέλιξης (μέρος 2ο )

«Το κεντρικό ερώτημα του συνεδρίου στο Σικάγο συνίστατο στο εάν οι μηχανισμοί που συνεισφέρουν στη μικροεξέλιξη μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για την εξήγηση των φαινομένων

Dr. Heinz Lycklama [email protected] www.osta.com


Εξέλιξη και ο 2ος Θερμοδυναμικός Νόμος

Ο 2ος Νόμος της Θερμοδυναμικής λέει περίπου τα εξής:

Η εντροπία (μη διαθέσιμη ενέργεια) στο σύμπαν αυξάνεται συνε-χώς.

Υπάρχει μια συνεχής μετάβαση από την τάξη προς την αταξία σε συστήματα που αφήνονται μόνα τους χωρίς έξωθεν παρέμβαση.

Αντίθετα, το εξελικτικό μοντέλο απαιτεί:

Μετάβαση από την αταξία στην τάξη.

Μετάβαση από την απλότητα στην πολυπλοκότητα.

Τι παρατηρούμε στη φύση;

Τάξη -> αταξία (χειροτέρευση)

Λιγότερη διαθέσιμη ενέργεια με την πάροδο του χρόνου

Αύξηση της τυχαιότητας με την πάροδο του χρόνου

Τι είπε ο Isaac Asimov

«Ένας άλλος τρόπος διατύπωσης του Δεύτερου Νόμου είναι ο εξής: ‘Στο σύμπαν επικρατεί όλο και αυξανόμενη αταξία!’ Αν το δούμε έτσι, εί-ναι εύκολο να παρατηρήσουμε τον δεύτερο νόμο παντού γύρω μας. Για να τακτοποιήσουμε ένα δωμάτιο πρέπει να εργαστούμε σκληρά, ενώ αν το αφήσουμε στην τύχη του, γρήγορα γίνεται ξανά και με μεγάλη ευκολία άνω κάτω. Ακόμα και αν ποτέ δεν μπούμε σε αυτό, γεμίζει με σκόνη και μούχλα. Πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσουμε τα σπίτια ή τις μηχανές μας ή και τα σώματά μας σε ιδανική κατάσταση– και πόσο εύκολο να τα αφήσουμε να διαλυθούν. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να μην κάνουμε τίποτα και τότε όλα διαλύονται, φθίνουν, χαλάνε, φθείρονται από μόνα τους. Αυτό εννοεί ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής.»

[Isaac Asimov, Smithsonian Institute Journal, Ιούνιος 1970, σελ. 6]

Ανοιχτά και Κλειστά Συστήματα

Οι Εξελικτικοί υποστηρίζουν ότι:

Ο 2 ος Νόμος ισχύει μόνο σε κλειστά συστήματα.

Τα συστήματα των έμβιων όντων αποτελούν εξαίρεση, διότι αντι-προσωπεύουν ανοιχτά συστήματα.

202020

Στη γη προστίθεται από έξω η ηλιακή ενέργεια.

Ο 2ος Νόμος όμως ισχύει σε όλο το σύμπαν, όπου:

Η εντροπία αυξάνεται.

Η οργάνωση, και η πολυπλοκότητα συνεχώς μειώνονται, ενώ αυ-ξάνεται η τυχαιότητα.

Η ηλιακή ενέργεια στη φυσική της κατάσταση αυξάνει την εντροπία, πχ. θερμότητα.

Τι είπε ο Dr. John Ross

«…Δεν υπάρχουν γνωστές παραβιάσεις του 2ου Θερμοδυναμικού Νό-μου. Κανονικά ο 2ος Νόμος διατυπώνεται για κλειστά συστήματα, ισχύει όμως στον ίδιο βαθμό και για ανοιχτά. Ακούγεται η άποψη – που σχετί-ζεται με το πεδίο των πέρα από την ισορροπία φαινομένων – ότι ο 2ος Νόμος δεν ισχύει για τα ανοιχτά συστήματα. Είναι σημαντικό να διασφα-λίσουμε ότι αυτό το λάθος δεν θα εξακολουθήσει να επαναλαμβάνεται.»

[Dr. John Ross, επιστήμονας στο Harvard (εξελικτικός), Chemical and Engineering News, τομ. 58, 7 Ιουλίου, 1980, σελ. 40]

Για να παρατηρηθεί αύξηση της οργάνωσης της πολυπλοκότητας στους ζώντες οργανισμούς απαιτείται κάτι περισσότερο από ένα ανοιχτό σύ-στημα και μια παροχή ενέργειας. Απαιτούνται ακόμα:

Ένα «πρόγραμμα» (πληροφορία) που θα καθοδηγήσει την ανάπτυ-ξη της οργανωμένης πολυπλοκότητας.

Ένας μηχανισμός για την αποθήκευση και τη μετατροπή της εισαγό-μενης ενέργειας.

Παραδείγματα:

Η φωτοσύνθεση των φυτών, κατά την οποία η ενέργεια του ήλιου μετατρέπεται σε πρωτεΐνες.

Η διεργασία κατά την οποία ο σπόρος καταλήγει σε ολοκληρωμένο φυτό.

Επιστημονικές Αποδείξεις...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

2121Μάρτιος - Απρίλιος 2009 21

Ο μεταβολισμός στα ζώα.

Τα συστήματα των έμβιων έχουν ένα «πρόγραμμα».

Το DNA των έμβιων όντων περιέχει έναν κώδικα πληροφοριών που καθοδηγούν τη διαδικασία ανάπτυξης του οργανισμού.

Η διαδικασία συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής του οργανι-σμού με ταχύτερους ρυθμούς από αυτούς των φυσικών (μέσω του 2ου Νόμου) διαδικασιών αποδόμησης.

Τα συστήματα των έμβιων έχουν μηχανισμούς «αποθήκευσης/μετατρο-πής».

Ενσωματωμένο μηχανισμό μετατροπής και αποθήκευσης της εισερ-χόμενης ενέργειας.

Η φωτοσύνθεση μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε μορφή που μπο-ρεί να χρησιμοποιηθεί και να αποθηκευτεί, πχ. πρωτεΐνες.

Τα ζώα χρησιμοποιούν τον μεταβολισμό για να μετατρέψουν και να χρησιμοποιήσουν την ενέργεια των οργανισμών που λαμβάνουν μέσω της δίαιτάς τους.

«Υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ ‘οργανωμένων’ συστημάτων και απλά ‘τακτοποιημένων’. Κανένα δεν είναι ‘τυχαίο’, αλλά ενώ τα τακτοποιημέ-να συστήματα είναι δομημένα σύμφωνα με κανόνες απλών αλγορίθμων και συνεπώς στερούνται πολυπλοκότητας, τα οργανωμένα συστήματα συγκροτούνται στοιχείο προς στοιχείο σύμφωνα με ένα ‘προγραμματι-σμένο διάγραμμα’ με υψηλή πυκνότητα πληροφορίας… Η οργάνωση, λοιπόν, είναι λειτουργική πολυπλοκότητα, που εμπεριέχει πληροφορία. Η μη τυχαιότητά της δεν οφείλεται σε μια εκ των προτέρων αναγκαιότητα κρυσταλλογραφικής δόμησης και ‘τάξης’, αλλά μάλλον σε σχεδιασμό ή επιλογή.»

[Jeffrey S. Wicken, The Generation of Complexity in Evolution: A Ther-modynamic and Information-Theoretical Discussion, Journal of Theoreti-cal Biology, Vol. 77 (April 1979), p. 349]

...κατά της Εξέλιξης


...κατά της Εξέλιξης


Oργανωμένη και τακτοποιημένη πολυπλοκότητα

Παραδείγματα απλής τάξης στη φύση:

Χιονονιφάδες, κρύσταλλοι, σταλακτίτες, αστραπές.

Δεν απαιτείται κανενός είδους ευφυής «προγραμματισμός».

Οργανωμένη πολυπλοκότητα

Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, ακόμα και οι μονοκύτταροι οργανι-σμοί.

Κάθε ένας λειτουργεί σύμφωνα με τις ιδιαίτερες οδηγίες του.

Η αβιογένεση αποδείχτηκε ότι δεν συμβαίνει .

Redi (1688), Spallanzani (1780)

Pasteur (1860), Virchow (1858)

ΠΟΤΕ δεν έχει παρατηρηθεί εμφάνιση ζωής από μη-ζωή.

Το πρόβλημα του 2ου Νόμου

«Ο θερμοδυναμιστής αμέσως θα υποστηρίξει ότι το θέμα ξεκαθαρί-ζει, αφού ο Δεύτερος Νόμος κλασικά αναφέρεται σε κλειστά συστήμα-τα, που δεν ανταλλάσουν ενέργεια ή ύλη με το περιβάλλον. Η εξήγηση αυτή, βέβαια, δεν είναι απολύτως ικανοποιητική, δεδομένου ότι αφήνει αναπάντητο το ερώτημα του πώς και γιατί εμφανίστηκε η διαδικασία της οργάνωσης του συστήματος (κάτι που εμφανώς μειώνει την εντρο-πία) και υπήρξαν επιστήμονες που προβληματίστηκαν πάνω σε αυτό. Ο Βertalanffy (1968) χαρακτήρισε τη σχέση μεταξύ θερμοδυναμικής και θεωρίας της πληροφορίας ως ένα από τα πιο βασικά αναπάντητα ερω-τήματα της Βιολογίας».

[C. J. Smith (δημιουργιστής), Biosystems 1:259 (1975)](Συνεχίζεται στο επόμενο)



ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Η Θεία ΕυτυχίαΗ Θεία ΕυτυχίαΗ Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Η Θεία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία Ευτυχία

Η Ρόδη έβλεπε πάλι το ίδιο κακό όνειρο. Ήταν κάτι άνθρω-ποι τεράστιοι και έρχονταν προς το μέρος της. Ήταν τόσο με-γάλοι που η Ρόδη έβλεπε κυρίως τα παπούτσια τους. Ήταν χοντρά και βρώμικα και πλησίαζαν με μεγάλες δρασκελιές. Η Ρόδη τους κοίταζε παγωμένη από τον φόβο. Κι έρχονταν όλο και πιο κοντά, όλο και πιο κοντά.....


Ξύπνησε κλαίγοντας. Η Ελίζα στο διπλανό κρεβάτι κοιμόταν του καλού και-ρού. Ευτυχώς, όμως, ήταν εκεί η μαμά. -Τι έγινε, είσαι άρρωστη;-Όχι, δεν ξέρω..... Ήταν αυτοί οι κακοί....Η μαμά κατάλαβε. -Έλα, σήκω. Πάμε για λίγο στην κουζίνα, που έχει φως και θα σου φύγει ο φόβος. Στην κουζίνα, ήταν ο μπαμπάς καθισμένος στο τραπέζι και τελείωνε το βρα-δινό του. Η Ρόδη κοίταξε με περιέργεια τα ρολόγια, το νεροχύτη, το ψυγείο. Φαίνονταν όλα τόσο διαφορετικά μέσα στη νύχτα. Ποτέ δεν είχε μείνει ξύ-πνια μέχρι τόσο αργά, ήταν σαν σα βρέθηκε σ’ έναν άλλο κόσμο. Βρήκε ένα-δυο παιχνιδάκια play-mobile που είχε αφήσει πάνω στον καναπέ και άρχισε να παίζει. Σιγά-σιγά ξέχασε τον εφιάλτη και ένιωσε αρκετά ασφαλής για να αρχίσει να αποκοιμιέται...Τότε άκουσε τον μπαμπά να λέει: -Ωραία, αν κοιμηθείς εδώ, θα σε βρει το πρωί η θεία Ευτυχία μόλις έρθει. Αυτές ήταν οι μαγικές λέξεις που χρειαζόταν η Ρόδη. Σε λίγες ώρες θα ερχόταν η θεία Ευτυχία. Όλα θα ήταν και πάλι εντάξει. Ο κόσμος θα ήταν και πάλι τέλειος, γεμάτος χρώματα και γέλια και παιχνίδια. Και φροντίδα. Αποκοιμήθηκε αμέσως.

Η θεία Ευτυχία δεν ήταν στ’ αλήθεια συγγενής των κοριτσιών. Ήταν όμως κάτι πολύ πολύ παραπάνω. Πρόσεχε τα κορίτσια μέχρι το μεσημέρι, που γύριζε η μαμά από τη δουλειά. Τα πρώτα χρόνια πήγαινε το πρωί τα κορί-τσια στο νηπιαγωγείο και αργότερα στο σχολείο (και τα έφερνε σπίτι μετά το σχόλασμα, φυσικά). Δύο φορές την εβδομάδα τα έκανε μπάνιο, και ακόμη κι όταν ήταν μεγάλες πια και ήξεραν να πλένονται μόνες τους, καθόταν και επιτηρούσε το πλύσιμο «για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξεχάσετε τίποτα», έλεγε. Το καλοκαίρι που δεν είχαν σχολείο, πότε τις πήγαινε βόλτα με το τρένο, πότε γέμιζε την πλαστική πισίνα με νερό στο μπαλκόνι, πότε τις πήγαινε για μπάνιο στη Λούτσα. Πάντα κάτι καινούργιο έβρισκε είτε για παιχνίδι, είτε για μεσημεριανό φαγητό. Όταν, ας πούμε, της είχε πει η μαμά να μαγειρέψει ψάρι, που δεν άρεσε καθόλου στην Ελίζα και τη Ρόδη, η θεία φρόντιζε πάντα να φτιάχνει και τηγανιτές πατάτες μαζί, να πηγαίνει κάτω το ψάρι πιο εύκολα. Τα κορίτσια τη λάτρευαν, όπως καταλαβαίνετε. Σίγουρα, τίποτα δεν είναι το ίδιο σαν να σε περιμένει η μαμά σου μόλις βγεις από την πόρτα του σχολείου. Αλλά από τον πρώτο χρόνο κιόλας τα κορίτσια αισθάνονταν τη θεία Ευτυχία σαν δεύτερη μαμά τους κι ένιωθαν τον ίδιο ενθουσιασμό κάθε φορά που έβλεπαν το πρόσωπό της μετά από μια κουραστική μέρα στο σχολείο. Μια φορά, Σάββατο, που δεν ερχόταν η θεία στο σπίτι, την πήρε τηλέφωνο η Ρόδη να της μιλήσει, γιατί λέει είχε να τη δει μία μέρα και την πεθύμησε. Εκεί λοιπόν που τα λέγανε ωραία και καλά, έτυχε να περάσει ο μπαμπάς από εκεί κοντά. Άκουσε πόσο άνετα μιλούσε η Ρόδη και σοκαρίστηκε. Της

Ελίζα και Ρόδη


ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

μιλάει λες και είναι καμιά φίλη της από το νηπιαγωγείο, σκέφτηκε. Αυτό δεν είναι καλό, αν τα κορίτσια δεν σέβονται τη θεία Ευτυχία, δεν θα την υπα-κούνε και θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για κείνη. Πλησίασε, λοιπόν, τη Ρόδη και της είπε, ψιθυριστά, αλλά έντονα:-Πρέπει να μιλάς με σεβασμό στη θεία Ευτυχία. Η Ρόδη αμέσως, έβαλε την «επίσημη» φωνή της. -Τι είπατε, θεία, δεν σας άκουσα; είπε. Τώρα ήταν η σειρά της θείας να ξαφνιαστεί.-Παιδί μου, είναι κανείς κοντά σου; ρώτησε. -Ναι, καλέ θεία, είναι ο μπαμπάς εδώ και μου λέει να σου μιλάω στον πλη-θυντικό και τι να κάνω;

Ο μπαμπάς, που ήταν κοντά όλη αυτή την ώρα, δεν άντεξε άλλο και έσκα-σε στα γέλια. Το ίδιο και η θεία Ευτυχία στην άλλη άκρη της γραμμής. Την ιστορία τη διηγούνται μέχρι σήμερα και γελάνε. Τέτοια σχέση είχαν τα κορίτσια με τη θεία Ευτυχία. Μια άλλη φορά, η θεία έστειλε τη Ρόδη στο μπάνιο να πλύνει τα χέρια της περίπου δέκα φορές, γιατί είχαν, λέει, σημάδια από μαρκαδόρους. Τελικά, όταν το εξέτασε καλύτερα το θέμα, η θεία συνειδητοποίησε ότι αυτά δεν ήταν από μαρκαδόρο αλλά μικρές μπλε φλεβίτσες στο μικρό, διάφανο χε-ράκι. Και μ’ αυτό γελάνε μέχρι σήμερα. Και με πολλά άλλα φυσικά.

Μια που γενικώς σας λέω ένα σωρό μυστικά από εδώ (ελπίζω να σας φαί-νονται χρήσιμα πού και πού) θα σας πω και ένα ακόμη. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να αγαπάς κάποιον. Ειδι-


κά ένα παιδί. Θα μου πείτε, γιατί δεν είναι εύκολο, τα παιδιά είναι τόσο αθώα και γλυκούλικα.... Όντως είναι. Αλλά δεν είναι μόνο έτσι. Θα σας πω μια ιστορία να καταλάβετε πού είναι η δυσκολία. Μια μέρα, λίγο μετά που ξύπνησαν τα κορίτσια, αφού είχε έρθει η θεία Ευτυχία, η Ελίζα μπήκε ξαναμμένη στο δωμάτιο. -Ρόδη, Ρόδη!! Δεν θα το μαντέψεις τι βρήκα!-Τι;Εδώ που τα λέμε η Ρόδη δεν ήταν και τόσο περίεργη, ούτε μονίμως αναζητούσε να ανακαλύψει μυστηριώδη μυστικά. Αυτό ήταν κυρίως της Ελίζας ιδιότητα. Όμως αυτή τη φορά, η Ελίζα φαινόταν τόσο ενθουσιασμένη και λάμπανε τόσο τα μάτια της, που πραγματικά και η Ρόδη ένιωσε μια ανυπομονησία να μάθει. -Η θεία μάς πήρε δώρα!!-Τι; Και πού το ξέρεις;-Δίπλα στην τσάντα της έχει μια σακουλίτσα και κοίταξα λίγο μέσα, και έχει κάτι πραγματάκια τυλιγμένα. Θα’ ναι δώρα για μας!!! Θες να πάμε να τ’ ανοίξουμε;-Μα..... να μην περιμένουμε να μας τα δώσει η θεία;-Μπορεί να τα φυλάει για να μας τα δώσει όταν θα φεύ-γει. Και δεν αντέχω να περιμένω τόσο... Αντέχεις εσύ;-Ούτε κι εγώ.-Άντε, πάμε, δεν πειράζει που θα τ’ ανοίξουμε, ούτως ή άλλως για μας είναι. Η θεία θα χαρεί, θα δεις. Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό πως δεν ήταν τα μοναδικά παιδάκια στον κόσμο. Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό ότι δεν ήταν καμιά γιορτή, ούτε κανενός τα γενέθλια, για να τους έχει πάρει η θεία δώρα. Τέλος πάντων. Όσο η θεία ήταν σε ένα άλλο δωμάτιο κι έκανε μια δου-λειά, τα κορίτσια άνοιξαν τα όμορφα πακετάκια. Μέσα είχαν κάτι πολύ όμορφα μολύβια και γόμες και διάφο-ρα άλλα μικροπράγματα για το γραφείο. Ξέρετε, ροζ με φιογκάκια και σχεδιάκια, τέτοια που αρέσουν στα μικρά κορίτσια. Η Ελίζα και η Ρόδη ξετρελάθηκαν. Αφού έμει-ναν για λίγο βουβές από το θαυμασμό, τα άγγιξαν απα-λά με τα δάχτυλά τους. Έπειτα τα πήραν σιγά-σιγά στα χέρια τους. Αυτόματα πήρε η Ελίζα αυτά με τα κόκκινα σχέδια και η Ρόδη αυτά με τα μπλε-μωβ. Πάντα έτσι τα χώριζαν, γιατί αυτά ήταν τα αγαπημένα τους χρώματα. Έπειτα, αφού κοιτάχτηκαν για λίγο με μάτια που έλα-μπαν, όρμηξαν τρέχοντας στη θεία. Η θεία ξαφνιάστηκε λίγο έτσι όπως την αγκάλιασαν και οι δυο μαζί και μι-


λούσαν ταυτόχρονα και τόσο ενθουσιασμένα, που δεν καταλάβαινε λέξη. Σε λίγο όμως είδε τι κρατούσαν στα χέρια τους και κατάλαβε. -Αχ, τα βρήκατε;..... είπε μόνο. Τίποτα άλλο. -Ναι, θεία, σ’ ευχαριστούμε τόσο πολύ!-Είναι το πιο ωραίο δώρο που είχαμε πάρει ποτέ!Η θεία τις αγκάλιασε και τις φίλησε. -Χαίρομαι που σας άρεσαν, είπε. Άντε τώρα στην κουζίνα να σας βάλω το γάλα σας. Καθώς απομακρύνονταν προς την κουζίνα, η Ελίζα άκουσε τη θεία να μουρμουρίζει κάτι στον εαυτό της, αλλά δεν έδωσε και πολλή σημασία. Και μετά το ξέχασε τελείως, μέσα στη χαρά της για το καινούργιο δώρο. Σαν να της φάνηκε όμως ότι είπε η θεία: «Αχ, δεν πειράζει, χαλάλι σας, αφού σας έδωσαν τόση χαρά. Θα πάρω άλλα...». Βλέπετε, η θεία Ευτυχία είχε δύο εγγονάκια, κορίτσια και αυτά, κοντά στις ηλικίες της Ελίζας και της Ρόδης. Και είχαν τα γενέθλιά τους εκείνες τις μέ-ρες. Φαντάζομαι τώρα καταλάβατε τι έγινε. Η θεία τα είχε πάρει μαζί της για να περάσει μετά από τα εγγόνια της να τους τα δώσει. Όμως,.......

Είναι δύσκολο να αγαπάς κάποιον τόσο εγωιστή. Όχι ότι τα κορίτσια ήταν κακά παιδιά. Απλώς σκέφτονταν μόνο για τον εαυτό τους. Ο ορίζοντάς τους τελείωνε στο «εγώ» και από εκεί και πέρα ήταν σαν να μην υπάρχει καμία άλλη πιθανότητα. Η θεία είχε στην τσάντα της δώρα. Σίγουρα θα ΄ναι για μας. Μα μήπως είναι για κάποιον άλλο; Ποιον άλλο, μα αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο. Μόνο εγώ. Δεν ξέρω εάν το έχετε παρατηρήσει, αλλά όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με αυτό τον τρόπο σκέψης. Έχετε δει κανένα μωρό να κάνει ησυχία για να κοι-μηθούν οι κουρασμένοι γονείς του; Όχι, βέβαια. Αν του έρθει να κλάψει, θα κλάψει. Τελείωσε. Υποτίθεται πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος και ωριμά-ζει, αρχίζει να σκέφτεται και τους άλλους καμιά φορά. Αλλά στην πραγμα-τικότητα, από τον πιο μεγάλο ως τον πιο μικρό, όταν έχουμε μια ανάγκη ή όταν θέλουμε κάτι πολύ, δεν μπορούμε να σκεφτούμε κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό μας.Και τελικά, φερόμαστε και στο Θεό έτσι. Επειδή ξέρουμε ότι θέλει το καλό μας και μας αγαπάει και μπορεί να κάνει τα πάντα, συνέχεια Του ζητάμε πράγματα. Λες και δεν μας φτάνει που ήδη έστειλε το Γιο Του να πεθάνει στη θέση μας. Όχι ότι είναι κακό να ζητάμε από τον Θεό πράγματα, ίσα-ίσα που το χαίρεται. Να Του ζητάμε να μας φυλάξει, να μας κάνει καλά, να μας βοηθήσει. Και το κάνει πάντα. Αλλά ίσως καμιά φορά να πρέπει να σκεφτούμε μήπως θέλει κι Εκείνος κάτι από εμάς. Θα μου πείτε, τι να θέλει ολόκληρος Θεός από ένα παιδί σαν κι εμένα. Θέλει να Τον αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά. Με όλη Του την τεράστια δύναμη και όλα τα πλούτη που Τον περιτριγυρίζουν στον Ουρανό, αυτό εί-ναι το μόνο που δεν μπορεί να το αγοράσει. Ούτε να μας αναγκάσει. Μόνο εσύ μπορείς να Του το δώσεις. Την αγάπη σου, την καρδιά σου, τη ζωή σου ολόκληρη. Και το πιστεύω στ’ αλήθεια ότι αξίζει τον κόπο. Ρ-Ε

Ελίζα και Ρόδη


Τόσο ο Ιησούς, όσο και οι Απόστολοί Του, επα-νειλημμένα προειδοποίησαν ότι οι έσχατες μέρες θα χαρακτηρίζονται από ευρέως διαδεδομένη απάτη, καθώς και από πλήθος ψευδοπροφητών (Ματθαίος κδ΄3-5, 11, 24 Α΄Τιμόθεον δ΄1) – και έχουμε δει τέτοιους πολλούς τις τελευταίες δεκα-ετίες.

Γιατί άραγε εκατομμύρια Χριστιανών εξαπατούνται από τους ψευδοπροφήτες και τις ψευδο-αναζωπυρώσεις; Και ακόμα, γιατί τόσοι πολλοί κήρυκες υποκύπτουν σε πειρα-σμούς ανηθικότητας και πλεονεξίας;

Παραθέτω κάποιους από τους λόγους για τους οποίους πι-στεύω ότι συμβαίνουν αυτά:

Οι περισσότεροι εκ των Χριστιανών των ημερών 1. μας δεν γνωρίζουν καλά τι διδάσκει η Καινή Δια-θήκη, επειδή δεν την έχουν μελετήσει προσεκτικά. Επόμενο είναι να ακολουθούν τις διδασκαλίες των αρχηγών τους και όχι τις διδασκαλίες της Καινής Διαθήκης.

Ο Ι Ε Σ Χ Α Τ Ε Σ Η Μ Ε Ρ Ε Σ Μ Α Σ

Ψευδο-αναζωπυρώσεις


Τα θαύματα (υπερφυσικά 2. χαρίσματα) έχουν αποκτήσει για αυτούς μεγαλύτερη σπουδαιότητα από τον χαρακτήρα τους (υπερφυσική ζωή).

Ο 3. υλικός πλούτος είναι για αυτούς σημαντικότε-ρος από τον πνευματικό πλούτο.

Είναι ανίκανοι να διακρίνουν μεταξύ της 4. ψυχικής φρενίτιδας ή της ψυχολογικής χειραγώγησης από τη μία και της γνήσιας ενέργειας του Αγίου Πνεύματος από την άλλη. Η αιτία είναι και πάλι άγνοια της Καινής Διαθήκης.

Είναι επίσης ανίκανοι να κάνουν διά-5. κριση μεταξύ της ψυχοσωματικής θε-ραπείας (θεραπεία που έρχεται μέσω υιοθέτησης θετικών στάσεων του νου) και της υπερφυσικής θεραπείας στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Ο 6. συναισθηματικός ενθουσιασμός και οι παράξενες «θαυματουργικές» εκδηλώσεις έχουν γίνει για αυτούς πιο σημαντικά από την εσωτερική χαρά της καρδιάς στον Κύριο.

Για τους ηγέτες, το 7. έργο τους μεταξύ των ανθρώπων έχει γίνει σημαντικότε-ρο από το εσωτερικό περπάτημά τους με τον Θεό.

Η επιδοκιμασία των 8. ανθρώπων είναι για τους ηγέτες αυτούς σημαντικότερη από την επιδοκιμασία του Θεού.

Ο 9. αριθμός των παρευρισκομένων στις συγκε-ντρώσεις τους έχει γίνει για τους ηγέτες αυτούς σημαντικότερο από το αν αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς αφιερωμένοι στον Χριστό ή όχι.

Το χτίσιμο του δικού τους 10. προσωπικού βασιλεί-ου και των οικονομικών τους αυτοκρατοριών έχει αποκτήσει για αυτούς μεγαλύτερη σημασία από το φύτεμα μιας τοπικής εκκλησίας και την προσφορά τους ως υπηρετών σε αυτήν τη τοπική εκκλησία (Ιερεμίας ς΄13).


...Θα έρθουν όμως ψευδοπροφήτες , που θα σας πουν ότι η Πόρτα και η Οδός δεν είναι στε-νές, αλλά αντίθετα εύκολες και φαρ- διές. Φυλαχτείτε από αυτούς. Θα μπορέσετε εύκολα να τους ξεχωρίσετε παρατηρώντας τον καρπό τού χαρακτή-ρα τους.




Όλα αυτά είναι τα ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ με όσα δίδαξε ο Ιησούς. Το αντίθετο του Χριστού ονομάζεται στην Καινή Διαθήκη «αντί-Χριστος». Αν οι Χριστιανοί δεν μπορούν να τα δουν αυτά καθαρά, όταν ο Αντίχριστος θα εμφανι-στεί στο προσκήνιο με τα παραπλανητικά του σημεία και τεράστια (Β΄ Θεσσαλονικείς β΄3-10), τότε και εκείνοι τυ-φλωμένοι θα τον δεχτούν. Όταν οδηγείται κανείς από το Πνεύμα του Χριστού, θα έχει ακριβώς το αντίθετο πνεύμα από αυτό που αναφέρθηκε στα παραπάνω σημεία.

Τα λόγια του Ιησού στο: Ματθαίος ζ΄13-27 θα μπορούσαν να παραφραστούν ως εξής μέσα στα πλαίσια των κεφα-λαίων ε΄- ζ΄ του ίδιου Ευαγγελίου:

«Τόσο η πόρτα όσο και η οδός που οδηγούν στην ΑΙΩ-ΝΙΑ ΖΩΗ είναι πολύ στενές – όπως σας περιέγραψα πριν (Ματθαίος κεφ. ε΄- ζ΄). Θα έρθουν όμως ψευδοπροφήτες, που θα σας πουν ότι η Πόρτα και η Οδός δεν είναι στε-νές, αλλά αντίθετα εύκολες και φαρδιές. Φυλαχτείτε από αυτούς. Θα μπορέσετε εύκολα να τους ξεχωρίσετε παρα-τηρώντας τον καρπό τού χαρακτήρα τους: Ζουν μια ζωή απαλλαγμένη από θυμούς, από επιθυμίες γυναικών, από την αγάπη προς τα χρήματα και από το να αναζητούν αγωνιωδώς να αυξήσουν τον υλικό τους πλούτο (όπως κάνουν οι κοσμικοί άνθρωποι); Κηρύττουν εναντίον όλων αυτών, όπως Εγώ; (Ματθαίος ε΄ 21-32 και ς΄ 24-34). Αυ-τοί οι ψευδοπροφήτες μπορεί να έχουν υπερφυσικά χαρί-σματα και να κάνουν θαύματα, ακόμα και να θεραπεύουν ανθρώπους στο Όνομά Μου, θα τους στείλω όμως όλους στην κόλαση την ημέρα της Κρίσης, επειδή δεν Με εγνώ-

ρισαν (ως τον ΑΓΙΟ ΘΕΟ) ούτε απαρνήθηκαν την αμαρτία στην προσωπική τους ζωή (Ματθαίος

ζ΄21-23). Αν λοιπόν θέλετε να χτίσετε μια εκ-κλησία πάνω στο βράχο, που δεν θα κλο-

νιστεί ποτέ, ούτε θα γκρεμιστεί στον αιώνα, προσέξτε να κάνετε όσα

Εγώ σας παρήγγειλα τώρα (δηλ. στο Ματθαίος ε΄- ζ΄). Τότε θα είμαι πάντοτε μαζί σας και η εξουσία Μου θα

σας υποστηρίζει



(Ματθαίος κη΄20,18). Αν όμως μόνο ακούτε αυτά που σας λέω αλλά δεν τα κάνετε, τότε αυτό που θα χτίσετε μπορεί να φαίνεται στους ανθρώπους σαν μεγάλη και επιβλητική εκκλησία, αλλά μια μέρα σίγουρα θα πέσει και θα συντρι-φθεί (Ματθαίος ζ΄25-27).»

Πώς μπορούμε λοιπόν να οικοδομήσουμε μια στερεή εκκλησία αυτές τις έσχατες ημέρες;

Πρέπει να ζούμε πρακτικά τις αρχές 1. τής επί του όρους ομιλίας (Ματθαίος ε΄- ζ΄) και να τις κηρύττουμε συνεχώς.

Πρέπει να ζούμε στα πλαίσια της Και-2. νής Διαθήκης και όχι της Παλαιάς Οι-κονομίας. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουμε ξεκάθαρα τις διαφορές μεταξύ των δύο αυτών Διαθηκών (Β΄ Κορινθίους γ΄6). Πρέπει επίσης να κη-ρύττουμε την Καινούργια Οικονομία.

Στις μέρες μας, όταν κάποιοι κήρυκες διαπράττουν βαριά αμαρτήματα, δικαιολογούν τους εαυτούς τους και παρηγο-ρούνται με παραδείγματα από την Παλαιά Διαθήκη, όπου κάποιοι πιστοί του Θεού έπεσαν επίσης σε αμαρτία. Και μετά από μια περίοδο σιωπής επανέρχονται στη διακονία τους. Αναφέρουν το παράδειγμα του Δαβίδ, που διέπραξε μοιχεία, και λένε: «Και όμως ο Θεός τον χρησιμοποίησε μετά από αυτό»! Δεν αναφέρονται όμως στο παράδειγμα του Παύλου, που έζησε με νίκη και καθαρότητα μέχρι το τέλος της ζωής του.

Αυτό που διαφεύγει σε τέτοιου είδους κήρυκες (καθώς και στους περισσότερους Χριστιανούς) είναι ότι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν αποτελούν ΠΑΝΤΟΤΕ παράδειγμα για μας σήμερα. Σε μας, στην περίοδο αυτή της χάριτος, έχουν δοθεί πολλά περισσότερα – και «σε όποιον πολύ έχει δοθεί, πολύ περισσότερο θα του ζητηθεί» (Λουκάς ιβ΄48). Ο Ιησούς είναι Μεσίτης της Νέας Διαθήκης και είναι ΑΥΤΟΣ ο Αρχηγός της πίστης μας και το παράδειγμά μας σήμερα – όχι ο Δαβίδ . Η διαφορά μεταξύ των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης (που απαριθμούνται στο ια΄ κεφάλαιο της προς Εβραίους) και του Ιησού αναφέρεται στο Εβραίους ιβ΄1-4. Λίγοι είναι όμως εκείνοι που ζουν αυτήν την πραγματικότη-τα στη ζωή τους. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν δει ότι «ο Θεός προέβλεψε κάτι ΚΑΛΥΤΕΡΟ για μας» στην Νέα Διαθήκη Του με τους ανθρώπους (Εβραίους ια΄40).


Αν στις μέρες μας οι Χριστιανοί δεν μπο-ρούν να δουν καθα-ρά, όταν θα εμφανι-στεί ο Αντίχριστος στο προσκήνιο, με τα παραπλανητικά του σημεία και τερά-στια (Β΄ Θεσσαλο-νικείς β΄3-10), τότε τυφλωμένοι θα τον δεχτούν.


Κάθε ένας από μας μπορεί να πέσει με τον τρόπο που έπεσαν αυτοί οι κήρυκες, αν δεν προσέχουμε και δεν αγρυπνούμε – ο σατα-νάς είναι πονηρός εχθρός. Η ασφάλειά μας έγκειται στο να υπακούμε ακριβώς στις δι-δασκαλίες της Καινής Διαθήκης και να υπο-τασσόμαστε σε ευσεβή ηγεσία. (και λέγοντας «ευσεβή» ηγεσία, αναφέρομαι σε ηγέτες που δεν έχουν ούτε ένα από τα λάθη που αναφέρ-θηκαν στα παραπάνω δέκα σημεία). Αν είμα-στε σοφοί και μάθουμε από τα λάθη άλλων, τότε μπορούμε να αποφύγουμε αυτά τα λάθη στους εαυτούς μας.

Ας είμαστε λοιπόν ταπεινωμένοι, με το πρό-σωπο «στο χώμα» ενώπιον του Κυρίου πά-ντοτε – γιατί εκεί είναι που θα λάβουμε ου-ράνιες αποκαλύψεις, όπως ο Ιωάννης (Απο-κάλυψη Ιωάννου α΄17). Αν ταπεινώσουμε τους εαυτούς μας, θα λάβουμε χάρη ώστε να είμαστε νικητές (Α΄ Πέτρου ε΄ 5). Και όταν το Άγιο Πνεύμα μάς δείξει την αλήθεια, τόσο μέσα στο Θείο Λόγο, όσο και την αλήθεια για τους εαυτούς μας, ας είμαστε τελείως ειλι-κρινείς και ας «αγαπήσουμε την αλήθεια για να σωθούμε» από κάθε είδους αμαρτία. Με τον τρόπο αυτό θα προστατευτούμε από τον ίδιο τον Θεό, από κάθε απάτη (Β΄ Θεσσαλονι-κείς β΄10,11). Αμήν.

Zac Poonen (Ελεύθερη απόδοση Μ. Γκ.)


Ας είμαστε λοιπόν ταπεινωμένοι, με το πρό-

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥδιάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή

να τις ακούτε - να τις χαρίσετεΓράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS


Κάποτε είδα μια εικόνα παρμένη από την αρχαία μυθολογία και πιο συγκεκριμένα από την Ιλιάδα. Πα-ρίστανε ένα γέρο ασπρομάλλη και δυο παιδιά, που ήταν πεσμένα πάνω στο στήθος του, και οι τρεις πάλι ζωσμένοι από δυο μεγάλα φίδια, που τους έσφιγγαν σε έναν εναγκαλισμό θανάτου. Ήταν ο Λαοκόων, ο ιερέας της Τροίας, με τα δυο του παιδιά, που δυο φίδια σταλμένα από τον Απόλλωνα τους οδηγούσαν στο θάνατο, γιατί εξέφρασε την αμφιβολία για το Δούρειο Ίππο των Αχαιών. Και αν αυτή η εικόνα του τραγικού πατέρα που χάνεται μαζί με τα παιδιά του έχει κάτι το ανατριχιαστικό, δεν υστερεί όμως και η περίπτωση του Ηλεί.

Ηλει‘Ηλει‘

Α΄ Σαμουηλ β΄ 12-36

μορφεσ τησ Αγιασ Γραφησ


Καθισμένος στο θρονί του πέφτει και σωριάζεται δια μιας, σαν ακούει πως τα δυο του τα παιδιά σκοτώθηκαν στη μάχη και πως η κιβωτός του Θεού πιάστηκε αιχμά-λωτη και έπεσε στα χέρια των ειδωλολατρών.

Από τον Θεό χρισμένος ιερέας και κριτής από Θεού, ήταν ο Ηλεί. Δεν μας λέει ο Λόγος του Θεού αν είχε ποτέ αμαρτήσει, μα φαίνεται πως ήταν άνθρωπος που αγα-πούσε τον Θεό και μόνη του μέριμνα ήταν πώς να είναι αρεστός σ’ Αυτόν. Σε κάποιο σημείο όμως υστέρησε. Σε ένα μόνο! Κάποιος έλεγε ότι φτάνει μονάχα μια τρύπα για να βουλιάξει ένα, όσο μεγάλο και να είναι, πλοίο. Έτσι και με τον Ηλεί. Είχε δυο παιδιά, που τα αγαπού-σε. Όποιος δεν αγαπάει τα παιδιά του, είναι ένοχος απέναντι του Θεού, μα και σε όποιον γίνουν εμπόδιο στη σχέση του και στην υπηρεσία του στον Κύριο, πολύ ακριβά θα το πληρώσει αυτό. Έτσι και ο Ηλεί, αγάπησε, όπως φαίνεται, τα παιδιά του με μια παθολογική αγάπη, ασυμβίβαστη σε έναν δούλο του Θεού. Αν και φυσικοί του διάδοχοι στην ιερατεία, τα δυο του παιδιά, ο Οφνεί και ο Φινεές, φάνηκαν ανάξια. Παραβίαζαν την τάξη των θυσιών, έπαιρναν για τον εαυτό τους το καλύτερο μέ-ρος, και ακόμα χειρότερα, κοιμόντουσαν με τις γυναίκες που έρχονταν για τις θυσίες. Ο καημένος ο Ηλεί, όχι μόνον δεν ανέχθηκε την κατάσταση αυτή, μα διαμαρ-τυρήθηκε προς τα παιδιά του. Αυτό όμως δεν κρίθηκε από τον Θεό αρκετό. Και μια μέρα κάποιος ανώνυμος προφήτης ήρθε στον χρισμένο από τον Θεό Ηλεί να του φέρει την κατηγορία και την κρίση του Θεού.

1) «Γιατί λακτίζετε τας θυσίας μου;» Πολύ τρομερή κατηγορία. Στην Π. Διαθήκη δεν υπήρχε τίποτα ιερότε-ρο από τις θυσίες. Και σήμερα μπροστά μας έχουμε τη μοναδική θυσία των αιώνων, τη θυσία του Υιού του Θεού πάνω στο σταυρό. Αδελφέ μου, για πρόσεξε μή-πως σε βαρύνει και σένα αυτή η κατηγορία. Ποια είναι η


μορφεσ τησ Αγιασ Γραφησ

Φτάνει μονάχα μια τρύπα για να βουλι-άξει ένα πλοίο, όσο μεγάλο και να εί-ναι. Έτσι και με τον Ηλεί, η αγάπη του για τα παιδιά του τον τύφλωσε και ξέχα-σε το καθήκον που είχε σαν ιερέας τού Θεού.

ζωή σου; Μέσα σ’ αυτήν φαίνεται ο θάνατος του Κυρίου τον οποίον ομολογείς; Ποια είναι η στάση σου στο ευλογημένο Δείπνο του Κυρίου; Σαν και τα παιδιά του Ηλεί, είσαι και συ ιερέας του Θεού στην υπηρεσία Του. Μήπως αλήθεια εξαι-τίας σου οι άνθρωποι βδελύττονται τις θυσίες του Κυρίου; Πρόσεξε. Η κρίση Του δεν αργεί να έρθει.

2) «Γιατί δοξάζεις τους υιούς σου υπέρ Εμέ;» Σαν ιερέας του Θεού που ήταν έπρεπε να πάρει τα παιδιά του και να τα φέρει για λιθοβολισμό. Μα η αγάπη του για τα παιδιά του τον τύφλωσε και ξέχασε το καθήκον που είχε σαν ιε-ρέας του Θεού. «Όποιος αγαπήσει πατέρα, μη-τέρα, παιδιά υπέρ εμέ, δεν μου είναι άξιος» λέει ο Κύριός μας (Ματθαίος ι΄ 37). Ας προσέξουμε καλά την καρδιά μας. Στα ζητήματα της καρδιάς ο Θεός δεν αστειεύεται. Και όμως ο Ηλεί αγά-πησε τα παιδιά του, που του χάρισε ο Θεός. Μήπως στη δική μας την καρδιά υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που δόξαζε ο Ηλεί; Υπάρχει ακόμη καιρός να μετανοήσουμε.

Και πάλι ο Θεός, όπως με τον Σαούλ, όπως με τον Ναβουχοδονόσορ, του άφησε ένα περι-θώριο να μετανοήσει και να επανορθώσει το κακό, αφού είχε διακηρύξει την κρίση Του. Για κάθε αμαρτωλό αμετανόητο, για κάθε άνθρωπο που μέσα στην καρδιά του δοξάζει κάτι άλλο έξω από τον Κύριο της δόξας, η απόφαση είναι βγαλμένη και η τιμωρία είναι αιώνιος θάνατος. Μα αν θέλεις μπορείς να μεταστρέψεις την απόφαση αυτή. Γι’ αυτό ακόμη ο Θεός σε αφήνει να βρίσκεσαι στην επιφάνεια της γης. Αξίζει να προσέξουμε τα λόγια του Θεού: «Είπα βεβαίως ότι ο οίκος σου και ο οίκος του πατρός σου ήθελον περιπατεί ενώπι-όν μου έως αιώνος. Αλλά τώρα ο Κύριος λέγει, μακράν απ’ εμού, διότι τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρο-νούντες με θέλουσιν ατιμασθή…»


Προσφορά στον Κύριο και στις Πνευματικές Εκδόσεις

www.ZontanoNero.gr

“Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ• διότι τότε θέλεις ευ-οδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.” (Ιησούς του Ναυή α΄8)

Θέλοντας να διαδώσουμε “τούτο το βιβλίον” της Αγίας Γραφής, όχι απλώς ως μια θεωρία ή ένα θρησκευτικό βιβλίο, αλλά ως πρακτικό οδηγό για την καθημερινή μας ζωή, οραματιστήκαμε μια ιστοσελίδα με πλούσιο και πολύπλευρο υλικό για Χριστιανούς και ενδιαφερόμενους. Δημιουργήσα-με λοιπόν μια χριστιανική ιστοσελίδα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, την “www.ZontanoNero.gr”.

Σκοπός μας είναι να διαδοθεί δωρεάν η Αγία Γραφή σε ψηφιακή μορφή μέσω του Internet. Προς το παρόν η ιστοσελίδα μας λειτουργεί μόνο στα Ελληνικά, οραματιζόμαστε όμως να προσφερθεί σύντομα στα Αγγλικά και στα Γερμανικά. Η ιστοσελίδα μας διαθέτει την Αγία Γραφή σε οπτικο-ακουστική μορφή, σε 2 DVDs-Video ή 1 Dual-DVD, αναγνωσμένη στα Ελληνικά με το κείμενό της και 4.727 φωτογραφίες, ή σε 2 CDs - με MP3s, με πολύ καλή ποιότητα ήχου. Επίσης η σελίδα περιέχει: Ημε-ρολόγιο με καθημερινές ιστορίες, Φωτογραφικό Album, Forum, Βιβλίο Επισκεπτών, Chat Room, Videos, MP3s “Ομιλίες-Κηρύγματα”, Βιβλία, Κείμενα και πολλά άλλα.

Προσθέτουμε καθημερινά νέο πνευματικό υλικό, έτσι ώστε οι αναγνώ-στες μας να μπορούν να έχουν πάντοτε πρόσβαση στα πιο επίκαιρα θέματα. Με μια επίσκεψη στο “www.ZontanoNero.gr” μπορείτε να δια-βεβαιωθείτε για το πλούσιο περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας.

Σας καλούμε να μας βοηθήσετε στη διάδοση του έργου αυτού.Σας ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθειά σας.

Με αγάπη και για τη δόξα του ΚυρίουΆγγελος & Ιφιγένεια Μαργαρίτη



«Ο Κύριος είναι φως μου και σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθή; ο Κύριος είναι δύναμις της ζωής μου· από τίνος θέλω δειλιάσει;… Και αν παραταχθή εναντίον μου στράτευμα, η καρδία μου δεν θέλει φοβηθή· και αν πόλεμος σηκωθή επ’ εμέ, και τότε θέλω ελπίζει. ΄Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού. Διότι εν ημέρα συμφοράς θέλει με κρύψει εν τη σκηνή αυτού· θέλει με κρύψει εν τω αποκρύφω της σκηνής αυτού… συ εστάθης βοήθειά μου· μη με αφήσης και μη με εγκαταλείψης, Θεέ της σωτηρίας μου.»

Ο Κύριος είναι φως μου. Πόσοι δεν ζήτησαν το φως και

πόσοι δεν πέθαναν με το τραγικό επιφώνημα του σοφού: «Φως, περισσότερο φως». Γιατί φως δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο ούτε η ανθρώπινη σοφία, ούτε οι επιστήμες, ούτε οι ανέσεις και το χρήμα. Φως μπορεί μονάχα Ένας να δώσει, Εκείνος που βροντοφώναξε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου». Σήμερα η εποχή μας, φορτωμένη γνώση, καταπληκτικές επιτεύξεις, μέσα στη χλιδή και την άνεση, τον πλούτο και τις ανακαλύψεις, μοιάζει με έναν μεγάλο τυφλό, που με το μπαστούνι του προσπαθεί μπουσουλώντας

Από τους θησαυρούς των Ψαλμών

1

Ψαλµός κζ’Ψαλµός κζ’


Ψαλμός κζ΄

να βρει το δρόμο του. Τι κρίμα! Και θα ήταν ανεξήγητη αυτή η αγάπη του ανθρώπου και η προτίμηση στο σκοτάδι, αν η Αγία Γραφή δεν μας εξηγούσε ότι ο άνθρωπος «αγάπησε το σκοτάδι πιο πολύ από το φως, γιατί τα έργα του ήταν πονηρά» (Ιωάννης γ΄ 19).

Ο Κύριος, η δύναμη της ζωής μου. Πόσο αδύνατος είναι αλήθεια ο άνθρωπος μακριά από την άπειρη δύναμη του

Θεού! Σαν το φθινοπωρινό φύλλο, που κιτρινισμένο, άχαρο, σέρνεται από τον άνεμο. Μια αρρώστια, ένας θάνατος, μια χρεωκοπία, ένας χωρισμός, ένα απρόοπτο, και καταθέτει τα όπλα. Αλήθεια, δυνατός ας λογαριάζεται εκείνος, όχι που έχει άφθονα χρήματα, πολλή δύναμη, μεγάλη εξουσία, αλλά εκείνος που νιώθοντας την αδυναμία του ακούμπησε και στηρίχτηκε στην παντοδυναμία του Θεού. Ρώτησαν κάποτε τον Κύριο: «Κύριε, ποιος μπορεί… πώς είναι δυνατόν;» και ο Κύριος απάντησε: «Τα αδύνατα στους ανθρώπους είναι δυνατά στον Θεό» (Λουκάς ιη΄ 27). Πόσοι όμως μπορούν μαζί με τον Δαβίδ να πούνε: «Ο Κύριος είναι η δύναμις της ζωής μου»;

Ένα ζήτησα από τον Κύριο. Πολλοί προληπτικοί και δεισιδαίμονες πιστεύουν πως, εάν προλάβουν την ώρα

που πέφτει κάποιο αστέρι από τον ουρανό τα καλοκαιριάτικα βράδια να ζητήσουν κάτι, θα τους γίνει. Και στέκονται και προσπαθούν να προφθάσουν να πούνε το ζήτημά τους πριν σβήσει η λάμψη. Και ζητούν τόσα πολλά, τόσο ανόητα, τόσο μάταια, όσο μάταιη είναι και η προσδοκία τους για απάντηση. Ο Δαβίδ ένα, μονάχα ένα, ζητούσε. Και το ζητούσε όχι από τα αστέρια, αλλά από Εκείνον που είχε φτιάξει τα αστέρια και τους ήλιους. Και ήταν όχι πλούτη ή δόξα ή σοφία. Ήταν να κατοικεί στον οίκο του Κυρίου. Να ζει καθημερινά στην παρουσία του Θεού. Εμείς σήμερα μπορούμε κάθε στιγμή να μένουμε «εν Χριστώ», να μένει ο Χριστός μέσα μας διά της πίστεως, να ζούμε στη διαρκή γλυκιά παρουσία τού Θεού στη ζωή μας.

Να επισκέπτομαι τον ναόν αυτού. Μέσα στο ημερολόγιο έχουν ξεχωρίσει πενήντα δύο ημέρες στο χρόνο που

φέρουν το όνομα του Θεού. Κυριακή, θα πει ημέρα Κυρίου. Θα πει ημέρα ανάπαυσης και λατρείας του Θεού. Πόσοι όμως αυτή την ημέρα την περνούν με τον Κύριο, επισκεπτόμενοι το ναό Του; Θλιβερό το θέαμα την Κυριακή το πρωί. Στα κέντρα της διαφθοράς και της οκνηρίας να συνωθούνται οι άνθρωποι, όταν λίγοι, πολύ λίγοι αφιερώνουν έστω και μια ώρα για να ακούσουν το κήρυγμα του Κυρίου. Ο διάβολος έκανε ώστε

2

3

4


Ψαλμός κζ΄

την ημέρα του Κυρίου οι άνθρωποι να ζουν πιο αμαρτωλά και αντίθετα από το θέλημα του Θεού από κάθε άλλη μέρα.

Συ εστάθης βοήθειά μου. Εκείνος που απλώνει το χέρι στον συνάνθρωπό του λέγεται ζητιάνος. Εκείνος που

υψώνει το χέρι στον Θεό πλουτίζει με τα αγαθά τού Ουρανού. Πλούσιοι, λέει ο Δαβίδ, πτωχεύουν και πεινούν, όμως οι επιστηριζόμενοι στον Κύριο «δεν θέλουσι στερηθή ουδενός». Δεν έχουμε, γιατί ζητούμε από τους ανθρώπους και όχι από τον Θεό, που είναι η λύση κάθε μας προβλήματος και κάθε μας ανάγκης.

5

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ

Μπορείτε να κατεβάσετε από το INTERNET ομιλίες, κηρύγμα-τα, μαθήματα σε αρχεία ήχου ή video σε μορφή mp3, για να τα ακούσετε ή να τα αντιγράψετε, να τα κρατήσετε για δικά σας ή να μοιράσετε.Πηγαίνετε στην ιστοσελίδα μας www.logiazois.gr και κατεβείτε λίγο κάτω στην αρχική σελίδα, μέχρι να συναντήσετε την Down-load Area. Εκεί θα βρείτε υπερσύνδεσμους, από όπου μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία ήχου ή video εντελώς δωρεάν. Η πλούσια ιστοσελίδα, που περιέχει τις εκατοντάδες κηρύγμα-τα και μαθήματα που μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν, είναι η “www.ZontanoNero.gr”,που την επιμελούνται ο Άγγελος και η Ιφιγένεια Μαργαρίτη.Στην ίδια ιστοσελίδα θα βρείτε πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό για να διαβάσετε, να ακούσετε ή και να δείτε, αλλά και κάτι μοναδικό για τα Ελληνικά δεδομένα, «Η Αγία Γραφή οπτικοακουστική».

Επισκεφτείτε την! Απολαύστε την! Συστήστε την!


Άνοιξα την καρδιά μου

στον Κύριο

«Μακάριος ο άν-θρωπος όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασε-βών.»(Ψαλμός α΄ 1α )

Κύριέ μου,

Πόσο αλήθεια ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που άφησε σκέψη και καρδιά, όλο τον εαυτό του, στα δικά Σου χέρια. Εσύ είσαι η αγάπη. Το θέλη-μά Σου είναι το αγαθό, το ευάρεστο, το τέλειο. Ο ασεβής, που έχει στρέψει τα νώτα του σε Σένα, έχει αυτοαποκλεισθεί από την αγάπη Σου, που είναι η μόνη πηγή μακαριότητας. Οι ταλαίπω-ροι ασεβείς, με το δικό τους θέλημα πασχίζουν να χτίσουν το δικό τους παράδεισο, μα μόνο να βουλιάζουν στη δική τους κόλαση καταφέρνουν. Αλήθεια, ο άνθρωπος που έχει μια μονάχα βου-λή, τη δική Σου, που δεν ζητά παρά μόνο τη δόξα του ονόματός Σου, που «μένει εν Χριστώ Ιησού», μόνο αυτός μπορεί να είναι μακάριος.


«… Και επί καθέ-δρας χλευαστών δεν εκάθισεν».

( Ψαλμός α΄ 1β)

«Και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύ-κτα».

(Ψαλμός α΄ 2)

Κύριέ μου,

Πόσο Σ’ ευχαριστώ, που μου αποκάλυψες μα και με απομάκρυνες από την περιοχή των χλευ-αστών, δηλαδή των ανθρώπων εκείνων, που ικανοποιημένοι μόνο από τον εαυτό τους, δεν ξέρουν να αγαπούν, δεν ξέρουν να προσεύχο-νται για τους άλλους, δεν ξέρουν να χαίρονται και να απολαμβάνουν τα δώρα της αγάπης Σου και μόνη διέξοδο βρίσκουν στο χλευασμό, στην ει-ρωνεία και στην κοροϊδία. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι αυτής της κατηγορίας κοντά μας, δί-πλα μας, ανάμεσά μας, μα Σου είμαι ευγνώμων, που δεν μπόρεσα ποτέ να ταιριάξω μαζί τους και με τη χάρη τη δική Σου με αξίωσες να δέχομαι τα πλάσματά Σου, όπως Εσύ ακριβώς τα έπλασες και τα δέχεσαι. Σ’ ευχαριστώ. Έτσι να με κρατή-σεις μέχρι τέλους.

Κύριέ μου,

Πάντοτε, όλοι οι άνθρωποι, και εγώ φυσικά, έχουν ένα στόχο, ένα σκοπό, ένα ιδανικό, που τους γεμίζει, και σ’ αυτό αποβλέπουν. Και εγώ κάποτε είχα τέτοια αντικείμενα μπροστά στα μά-τια της ψυχής μου, μα τώρα όλα αυτά ξέπεσαν, μαράθηκαν, ατόνησαν και έπαυσαν να έχουν εν-διαφέρον πια για μένα. Μόνο μέσα στο Λόγο Σου, μέσα στο αιώνιο θέλημά Σου, εκεί αναπαύεται το πνεύμα μου και η ψυχή μου. Γι’ αυτό μέρα και νύχτα, αδιάκοπα μελετώ το νόμο Σου, την αιώ-νια βουλή Σου, και μ’ αυτή γνωρίζω τα θαυμάσιά Σου, που γεμίζουν την καρδιά μου με χαρά και αγαλλίαση. Μπροστά στον αιώνιο νόμο Σου όλα τα άλλα είναι τόσο μικρά, τιποτένια, ασήμαντα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος σκύβαλα μπρο-στά στο έξοχο της γνώσεώς Σου, που μου δίνει τη μόνη ικανοποίηση.


Άνοιξα την καρδιά μου στον Κύριο

«Και πάντα, όσα αν πράττη, θέ-λουσιν ευοδω-θή».

( Ψαλμός α΄ 3)

«Διότι γνωρίζει ο Κύριος την οδόν των δικαίων».

(Ψαλμός α΄ 6)

Θεέ μου,

Είναι, μια τόσο θαυμαστή μεταχείριση, ώστε μόνο που τη διαβάζω, μου δίνει τέτοια χαρά, που με κάνει να πετάω στα σύννεφα. Αυτό το «πά-ντα», αυτή η αμείωτη , αυτή η απεριόριστη εμπι-στοσύνη, έχει τόσο απέραντη έκταση, που για να είμαι ειλικρινής με τρομάζει. Μα είμαι υποχρεω-μένος να το δεχτώ, όχι στο μέτρο που η καρδιά μου μπορεί να φτάσει, μα όπως Εσύ ο Θεός μου μού το φανερώνεις, και να πιστέψω σ’ αυτό. Να το έχω σαν οριστικό και δεδομένο, στους καθη-μερινούς μου συλλογισμούς. Άλλωστε, δε ζητώ κάτι δικό μου, κάτι για τον εαυτό μου, αφού για πολλούς λόγους έπαψα να ασχολούμαι μ’ αυτόν και δεν ξέρω μάλιστα και αν υπάρχει καθόλου. Αυτά που θα «πράττω» θέλω να είναι για τη δόξα τη δική Σου και ταυτόχρονα, επειδή Σε αγαπώ, θα είναι και για το δικό μου αγαθό.

Κύριέ μου,

Είναι φορές, που με πνίγει μια αίσθηση μονα- ξιάς και εγκατάλειψης, λες και κανένας δεν στρέ-φει τα μάτια του σε μένα. Μα Σ’ ευχαριστώ, γιατί καθώς βαδίζω στη μοναχική μου στράτα, νιώθω πάνω μου το γλυκό βάρος των ματιών Σου και την απαλότητα της σκιάς της δικής Σου παρου-σίας. Τότε συγκινημένος ψάλλω στο όνομά Σου, γιατί στους δρόμους που άνοιξε η αγάπη Σου για να βαδίσουν οι δίκαιοί Σου πάντα συναντώ την παρουσία Σου, τα θαυμάσιά Σου. Τους άλλους δρόμους τους φοβάμαι τόσο πολύ. Εκεί υπάρχει ο κίνδυνος και η απόγνωση.

Πόσο Σ’ ευχαριστώ!


ΩΡΙΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Έχω αδυναμία στους έξυπνους ανθρώπους. Πάντα είχα. Όχι γιατί είναι κάτι το σπάνιο στις μέρες μας. Αλλά γιατί αξίζουν και είναι όμορφο να τους παρακολουθείς και να ωφελείσαι από τη ζωή τους όσο μπορείς. Τώρα θα μου πείτε τι είναι έξυπνος και ποιος είναι έξυπνος άνθρωπος. Να μια καλή ερώτηση, που δεν απαντιέται εύκολα. Συχνά μπερδεύουμε τους έξυπνους με τους διαβασμένους, τους μορφωμένους, τους καλλιεργημένους. Κά-ποτε με τους πλούσιους, τους ευκατάστατους, όπως τους λέμε. Το δύσκολο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πολλοί από εμάς έχουμε ήδη χαρακτηρίσει τους εαυτούς μας έξυπνους και πι-στεύουμε ότι ανήκουμε στην κατηγορία αυτή, χωρίς να το αμφι-σβητούμε καθόλου.

Επένδυση με Πραγματικά

Μεγάλες Αποδόσεις

Επένδυση με Πραγματικά

Μεγάλες Αποδόσεις

Θα μπορούσα να πω απλά, ίσως απλοϊκά, ότι έξυπνος άνθρωπος είναι αυτός που κάνει έξυπνες κινήσεις στη ζωή του, παίρνει έξυπνες αποφάσεις, κάνει έξυπνους συνδυασμούς, βλέπει μακριά και σε πολλά επίπεδα συγχρόνως. Ίσως είναι κάτι από αυτά, ίσως είναι όλα αυτά και μερικά ακόμα. Eγώ πάντως αυτά, που μόλις τώρα σας είπα, όπου τα βρω τα ζηλεύω, τα θαυμάζω και τα σέβομαι. Ίσως γιατί αναγνωρίζω ότι δεν τα έχω, ενώ θα το ’θελα πολύ.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά. Το αν είναι έξυπνος ένας άνθρωπος, ανάμεσα στα άλλα φαίνεται ιδιαίτερα ξεκάθαρα και από μία ειδική πτυχή στη ζωή του. Και αυτή είναι το κεφάλαιο που λέγεται χρήματα. Τα δικά μας χρήμα-τα, της ζωής μας τα χρήματα. Όχι τα χρήματα των άλλων, ή τα χρήματα που θα θέλαμε να έχουμε, που ονειρευόμαστε ή που πιστεύουμε ότι μας ανήκουν. Τα δικά μας χρήματα, όσα κι αν είναι αυτά. Τι κάνουμε με τα χρήματά μας; Πώς τα διαθέτουμε, πώς τα χειριζόμαστε;

Όλος ο κόσμος ξέρει ότι τα χρήματά μας κάτι τα κάνουμε. Γι’ αυτό τα έχουμε, γι αυτό τα αποκτούμε. Ένα μέρος το ξοδεύουμε για να ζήσουμε, να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Τα υπόλοιπα, όταν υπάρχουν υπόλοιπα, κάπου τα τοποθετούμε για να έχουμε κάποιο εισόδημα. Είναι πέρα για πέρα φυσικό να προσπαθούμε να χειριστούμε τα χρήματά μας με τον καλύτερο, ασφαλέστερο και πιο αποδοτικό τρόπο. Προσφορές υπάρ-χουν πολλές, το χρηματιστήριο, τα ομόλογα, οι αποταμιεύσεις, τα ακί-νητα κλπ κλπ. Η εξυπνάδα ενός ανθρώπου δοκιμάζεται χαρακτηριστικά στο σημείο αυτό. Πόσο έξυπνα θα κινηθεί σ’ αυτόν το χώρο και κυρίως τι αποτελέσματα θα έχουν οι επιλογές του.

Το ζητούμενο είναι πάντα το ίδιο, παγκόσμια το ίδιο και σε όλες τις εποχές ήταν πάντα το ίδιο. Η επένδυση με τη μεγαλύτερη απόδοση! Δεν πηγαίνει το μυαλό μας εύκολα, ή καθόλου ίσως, ότι η επένδυση των χρη-μάτων μας με τη μεγαλύτερη απόδοση είναι η Βασιλεία των Ουρανών! Δεν μιλάμε ούτε για κάποια θρησκεία, ούτε για κάποια ή κάποιες εκκλη-σίες, ούτε οργανώσεις, ούτε κινήσεις, ούτε δόγματα. Καμία άλλη τοποθέ-τηση χρημάτων δεν μπορεί να συγκριθεί σε απόδοση με αυτήν. Υψηλό-

τατες εγγυημένες αποδόσεις σε βάθος χρόνου αιωνιότητας, και μάλιστα αποδόσεις όχι σε χρήματα,

που πρέπει να τα ξαναεπενδύσεις για να μην εξανεμιστούν, αλλά σε ζωή χαράς, αιώνιας δόξας, ευλογίας, που αρχίζει από τώρα, από αυτή τη ζωή, και συνεχίζει αιώνια στη

Βασιλεία των Ουρανών. Πραγ-ματικά έξυπνη, ζηλευτή κίνηση, με αποδόσεις θεϊκά δώρα, που αρχίζουν από εμάς τους ίδιους, τη ζωή μας, την οικογένειά μας, το περιβάλλον μας, την υπηρε-σία μας, και συνεχίζουν αιώνια.

Επένδυση με...

και μάλιστα αποδόσεις όχι σε χρήματα, που πρέπει να τα ξαναεπενδύσεις για που πρέπει να τα ξαναεπενδύσεις για


Πραγματικά έξυπνη κίνηση, διορατική. Να ξοδέψεις τα χρήματά σου στην υπηρεσία της Αλήθειας, για τη διάδοση της δωρεάν σωτηρίας του Ιησού Χριστού στον αμαρτωλό κόσμο μας, να τα τοποθετήσεις στην υπηρεσία των σχεδίων του Θεού, να τα ξοδέψεις ώστε η Αλήθεια Του να τρέχει, να διαδίδεται, και πολύτιμες ψυχές αμαρτωλών να βρίσκουν τη σωτηρία τους στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει πιο έξυπνη κίνηση, δεν υπάρχει καλύτερη, υψηλότερη, ασφαλέστερη και πιο εγγυη-μένη απόδοση, τόσο μακροχρόνια, που θα εισπράττουμε αιώνια κέρδη χαράς και δόξας στη Βασιλεία των Ουρανών.

Ο Κύριος βλέπει, σημειώνει, καταγράφει τις κινήσεις μας. Γνωρίζει πολύ καλά ποιος «στάθη-κε πιστός εις τα ολίγα» (Ματθαίος κε΄21,23), σε τούτη τη ζωή. Εκείνος αναλαμβάνει την «από-δοση του κεφαλαίου μας» στην αιωνιότητα. Όλες οι τοποθετήσεις και επενδύσεις είναι μόνο για εδώ κάτω και δεν παίρνεις τίποτα μαζί σου όταν φύγεις από τη ζωή αυτή. Συχνά οι κινήσεις που κάνουμε επιστρέφουν σε μας ή στους … κληρονόμους, σαν πηγή αγωνίας και δυστυχί-ας. Ένας πραγματικά έξυπνος άνθρωπος πα-ρακολουθεί, συγκρίνει, διακρίνει, με σκοπό να βρει την τοποθέτηση με το μέγιστο όφελος για τον ίδιο και για τα χρήματά του. Και πάντα κοι-τάζει η επιλογή του να έχει τις περισσότερες εγγυήσεις και διασφαλίσεις, γιατί οι καιροί εί-ναι δύσκολοι και επικίνδυνοι. Το Πρόσωπο του Θεού, που είναι ζωντανός Θεός, Άγιος, Πιστός, Παντοδύναμος Κύριος, είναι η πιο συμφέρουσα και εγγυημένη τοποθέτηση των χρημάτων μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διασφάλιση από αυτό το Πρόσωπο. Είναι επένδυση για πραγματικά έξυπνους «επενδυτές»!

Γιατί τα σκέφτομαι και τα γράφω όλα αυτά. Βλέπω πώς κατασπατα-λάμε χωρίς νόημα και χωρίς απόδοση τα χρήματά μας, που έχουν τόσο κόπο και αγώνα για να τα αποκτήσουμε. Οι κινήσεις μας είναι επισφαλείς και αβέβαιες, ανθρώπινες. Εμείς τίποτα δεν κερδίζουμε τις περισσότερες φορές από τις τοποθετήσεις που επιλέγουμε, που εξυπηρετούν μόνο την επίγεια ζωή μας και δεν έχουν μέλλον. Θα μείνουν πίσω, θα μείνουν στους άλλους, που τις περισσότερες φορές δεν τα εκτιμούν όπως πρέ-πει. Συνήθως κάνουμε ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι γύρω μας.

Υπάρχουν όμως τόσα θαυμαστά και μεγάλα που μπορεί να κάνει κά-ποιος, πραγματικά έξυπνος άνθρωπος στη ζωή του με τα χρήματά του. Θα μπορούσε να αγοράσει μικρές Καινές Διαθήκες και να τις μοιράσει με προσοχή και διάκριση σε ψυχές που έχουν δίψα. Μία αγγελία να βάλει στο Internet ή σε κάποια εφημερίδα για δωρεάν διάθεση Καινών Διαθη-

...Πραγματικά Μεγάλες Αποδόσεις

Το Πρόσωπο του Θεού, που είναι ζω-ντανός Θεός, Άγιος, Πιστός, Παντοδύνα-μος Κύριος, είναι η πιο συμφέρουσα και εγγυημένη τοποθέ-τηση των χρημάτων μας. Δεν υπάρχει με-γαλύτερη διασφάλι-ση από αυτό το Πρό-σωπο. Είναι επένδυ-ση για πραγματικά έξυπνους «επενδυ-τές»!


κών, δεν θα προλαβαίνει να δένει πακέτα και να στέλνει. Μπορεί επίσης κάποιος να ενισχύσει κάποιον άλλον που κάνει αυτή τη δουλειά ήδη ή και να ενώσουν τα ταμεία τους και να προσπαθήσουν μαζί. Να κινηθούν στα νοσοκομεία, να επισκεφτούν τις πονεμένες ψυχές στα νεκροταφεία, που καθαρίζουν τους τάφους των αγαπημένων τους, να ανοίξουν ένα τραπεζάκι στον πεζόδρομο της γειτονιάς τους που έχει μαγαζιά και να κρεμάσουν μια ταμπέλα ΔΩΡΕΑΝ. Δωρεάν βέβαια δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά αυτό το δωρεάν είναι η επένδυσή μας, το κε-φάλαιό μας. Να πω και κάτι που ούτε το φανταζόμαστε. Από αυτές τις δωρεάν Καινές Διαθήκες κάποιος νέος άνθρωπος πίστεψε στον Ιησού

Χριστό. Άλλαξε η ζωή του, μεταμορφώθηκε, ανα-γεννήθηκε, έγινε υπηρέτης της χάριτος, της δόξας του Θεού, αφιέρωσε τη ζωή του στα σχέδια του Κυρίου, έγινε ιεραπόστολος, πήγε και υπηρέτησε σε ορφανοτροφείο, στις φυλακές, σε λεπροκο-μείο, στην Αφρική. Ο Κύριος τον χρησιμοποίησε για να σωθούν δεκάδες, εκατοντάδες πολύτιμες ψυχές αμαρτωλών ανθρώπων… Και πίσω απ’ όλα αυτά, βρίσκεται η μικρή Καινή Διαθήκη που μια μέρα του δώσαμε, χωρίς κανένας να το ξέρει, ούτε εμείς οι ίδιοι, αλλά το γνωρίζει πολύ καλά ο πιστός «εργοδότης μας», ο Κύριός μας, και το καταχωρεί «στα βιβλία» του Ουρανού. Ασύλλη-πτη απόδοση κεφαλαίου στην αιωνιότητα. Από μία μικρή, απλή κίνηση πίστης και αγάπης στο Πρόσωπο και το θέλημα του Κυρίου.

Κάποιος απλός ταπεινός συνταξιούχος διέθε-τε ένα μέρος της σύνταξής του για να αγοράζει Καινές Διαθήκες, φυλλάδια, ημερολόγια και να τα μοιράζει στα τρένα. Ευγενικά, γλυκομίλητος και με διάκριση. Κάποιος ενοχλημένος επιβάτης του ζήτησε ένα, άνοιξε το παράθυρο του τρένου και μπροστά του, φανερά οργισμένος, το πέταξε στο δρόμο καθώς έτρεχε το τρένο. Το περιστατικό τελείωσε, ξεχάστηκε. Έτσι νόμιζαν όλοι. Μεγάλο λάθος. Εκεί πεταμένο το βρήκε ένας περαστι-

κός, το διάβασε, ενδιαφέρθηκε, ο Λόγος του Θεού άγγιξε την πονεμένη αμαρτωλή καρδιά του και ταπεινώθηκε με μετάνοια και πίστη στον Ιησού Χριστό. Αργότερα έγινε και μία μικρή συνάθροιση σπίτι του, που κάποτε προόδευσε σε μία ζωντανή εκκλησία. Ο άγνωστος και ασήμαντος εκείνος «αγαθός και πιστός» υπηρέτης του Θεού, που με τη μικρή του σύνταξη υπηρετούσε τη χάρη Του, θα εισπράττει αιώνια δόξα και τιμή, ανείπωτη χαρά στη Βασιλεία του Θεού. Και όλα αυτά μπροστά στα έκπληκτα μάτια πλουσίων ή εκατομμυριούχων, που όλη τους τη ζωή έψαχναν επενδύ-σεις με υψηλότερη απόδοση. Δεν βρέθηκαν ακόμα ομόλογα ή μετοχές με τέτοιες αποδόσεις, ούτε πρόκειται να κυκλοφορήσουν ποτέ στη Γη μας.

Επένδυση με...

Κάποιος νέος πίστε-ψε στον Ιησού Χρι-στό. Άλλαξε η ζωή του, αναγεννήθηκε, έγινε υπηρέτης του Θεού. Ο Κύριος τον χρησιμοποίησε για να σωθούν ψυχές αμαρτωλών ανθρώ-πων… Και πίσω απ’ όλα αυτά, βρίσκεται η Καινή Διαθήκη που του δώσαμε, χωρίς κανένας να το ξέρει, αλλά το γνω-ρίζει πολύ καλά ο πιστός «εργοδότης μας», και το κατα-χωρεί «στα βιβλία» του Ουρανού.


Μπορώ να προβλέψω κάποιες αντιδράσεις, που τις συναντούμε συ-χνά. «…Εγώ δεν μπορώ να κάνω ομιλίες, κηρύγματα, μαθήματα, … εγώ δεν μπορώ να οργανώσω κάτι, …δεν είναι του τύπου μου, …εγώ δεν έχω το χάρισμα να γράφω άρθρα και να εκδίδω περιοδικά, να γράφω βιβλία…». Πολύ καλά, πέρα για πέρα κατανοητό και σεβαστό αυτό που λες. Έχεις όμως κάποια χρήματα. Στήριξε κάποιον που μπορεί να το κάνει, αλλά έχει ανάγκη από βοήθεια για να μπορέσει να προχωρήσει. Ζήτησε από τον Κύριο να σου φανερώσει κάποιον, να σου δώσει ειρήνη και ανάπαυση για το έργο που κάνει και στήριξέ τον με αγάπη, με ταπεί-νωση, με καθαρότητα. Αυτά είναι τα μόνο χρήματα που σου ανήκουν, που είναι πραγματικά δικά σου και θα τα έχεις να σου αποδίδουν αιώνια. Σας κάνω μία απλή ερώτηση: έχετε χίλια ευρώ και από αυτά δίνετε εκατό στον Κύριο για το έργο Του. Μετά από αυτήν την κίνηση που κάνατε, πόσα ευρώ θα έχετε; Μη μου πείτε 800, 900 ή 1000 ή άλλα νούμερα. Αυτά τα εκατό που δώσατε στον Κύριο είναι τα μόνα πραγματικά δικά σας με κέρδος και απόδοση αιώνια!

Όλα αυτά που λέμε είναι για τους έξυπνους ανθρώπους. Αποδεικνύ-εται πέρα για πέρα σωστό αυτό που είπε κάποτε κάποιος: «Ο Ιησούς Χριστός είναι για τους έξυπνους ανθρώπους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η πιο έξυπνη κίνηση της ζωής μου».

Ψάχνεις κάπου να επενδύσεις τα χρήματά σου. Πολύ σωστά κάνεις, ώριμα και μυαλωμένα. Υπάρχουν υποχρεώσεις, υπάρχουν απρό-βλεπτα της ζωής, υπάρχουν παιδιά… Το λάθος αρχίζει από εδώ. Σκέφτεσαι με τον τρόπο που σκέφτονται όλοι γύρω σου. Ετοι-μάζεσαι να αποφασίσεις με τον τρόπο που κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Δοκίμασε εναλλακτικά, κάνε υπέρβαση, απο-φάσισε μία πράξη πίστης στον Κύριο. Να αγοράσεις φυλ-λάδια, ημερολόγια, να πλησιάσεις αμαρτωλούς, να τους μιλήσεις για την αγάπη του Θεού, τη σωτηρία του Ιησού Χριστού. Έχουμε αρκετή ελευθερία στη χώρα μας. Να ενισχύσεις κάποιον που το κάνει. Να βοηθήσεις στην έκδοση ενός βιβλίου, που θα δουλεύει και όταν θα φύγεις από τον κόσμο αυτό. Θα το δι-αβάσει ένας παππούς, ένα εγγονάκι, θα γνωρίσει τον Ιησού Χριστό, θα σωθεί η ψυχή του, ενώ εσύ θα έχεις φύγει από αυτή τη ζωή…. Είναι σα να πηγαίνεις στα ταμεία του Ουρανού να κάνεις κατάθε-ση. Όσο πιο πολλά, τόσο με-γαλύτερη η απόδοση στην αι-ωνιότητα. Όσο πιο στριμωχτά περνάμε εδώ κάτω για χάρη των σχεδίων του Θεού, τόσο μεγαλύτερη τιμή και δόξα μας περιμένει αιώνια.


Χριστός είναι για τους έξυπνους ανθρώπους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η

Ψάχνεις κάπου να επενδύσεις τα χρήματά σου. Πολύ σωστά κάνεις, ώριμα και μυαλωμένα. Υπάρχουν υποχρεώσεις, υπάρχουν απρό-βλεπτα της ζωής, υπάρχουν παιδιά… Το λάθος αρχίζει από εδώ. Σκέφτεσαι με τον τρόπο που σκέφτονται όλοι γύρω σου. Ετοι-μάζεσαι να αποφασίσεις με τον τρόπο που κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Δοκίμασε εναλλακτικά, κάνε υπέρβαση, απο-φάσισε μία πράξη πίστης στον Κύριο. Να αγοράσεις φυλ-λάδια, ημερολόγια, να πλησιάσεις αμαρτωλούς, να τους μιλήσεις για την αγάπη του Θεού, τη σωτηρία του Ιησού Χριστού. Έχουμε αρκετή ελευθερία στη χώρα μας. Να ενισχύσεις κάποιον που το κάνει. Να βοηθήσεις στην έκδοση ενός βιβλίου, που θα δουλεύει και όταν έκδοση ενός βιβλίου, που θα δουλεύει και όταν θα φύγεις από τον κόσμο αυτό. Θα το δι-αβάσει ένας παππούς, ένα εγγονάκι, θα γνωρίσει τον Ιησού Χριστό, θα σωθεί η ψυχή του, ενώ εσύ θα έχεις φύγει από αυτή τη ζωή…. Είναι σα να πηγαίνεις στα ταμεία του Ουρανού να κάνεις κατάθε-ση. Όσο πιο πολλά, τόσο με-γαλύτερη η απόδοση στην αι-ωνιότητα. Όσο πιο στριμωχτά περνάμε εδώ κάτω για χάρη των σχεδίων του Θεού, τόσο μεγαλύτερη τιμή και δόξα μας περιμένει αιώνια.


έκδοση ενός βιβλίου, που θα δουλεύει και όταν


Εκείνη την ημέρα μπροστά στο βήμα του Κυρίου θα καταλάβουμε αμέσως το λάθος που κάναμε στη Γη. Κάναμε λογαριασμούς, συγκρίνα-με πληροφορίες για αποδόσεις, αλλά ήταν λάθος, ήταν για εμάς, για τον εαυτό μας, για εδώ κάτω. Μαζεύαμε λεφτά για να περνάμε παχυλά και ευχάριστα, για να εξασφαλιστούμε, να μη φοβόμαστε τις απειλές, τα σκα-μπανεβάσματα της οικονομίας, τις κρίσεις. Ακριβώς δηλαδή ό,τι κάνει ο κόσμος γύρω μας, ο χωρίς φως και ελπίδα Ουρανού. Πώς θα δικαιολο-γήσουμε τη στάση μας αυτή εκείνη την ημέρα; Με τι απόδοση κεφαλαί-ου θα εμφανιστούμε μπροστά στο βήμα του Κυρίου; Το κεφάλαιό Του ο Κύριος που μας εμπιστεύτηκε, δεν το θέλει πίσω. Δεν Τον ενδιαφέρει το αρχικό κεφάλαιο, Τον ενδιαφέρει ο καρπός, η απόδοση, το «κέρδος» από τη σωστή και επιμελή χρήση (Ματθαίος κε΄24-30).

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ή ώρα που τα «ηχεία» του Ουρανού θα με-ταδίδουν το «Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, εις τα ολίγα εστάθης πιστός, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου», (Ματθαίος κε΄21,23), ή ώρα της επιβράβευσης των μεγάλων, των ζηλευτών αποδόσεων από επενδύσεις πίστης που έγιναν επάνω εδώ στη Γη, θα είναι ώρα ανείπωτης χαράς και δόξας, πρωτόγνωρης για τους ανθρώπους, αλλά δεν θα είναι για όλους. Θα είναι μόνο για τους «έξυπνους επενδυτές», τους έξυπνους επενδυτές τής πίστης.


Κάθε σελίδα του βιβλίου αυτού έχει και μία ιστορία μαζί με σκέψεις και διδακτικά σχόλια γύρω από το βαθύ δράμα του σταυρού του Ιη-σού Χριστού και της δοξασμένης Του ανάστασης. Βήμα - βήμα οι ώρες της σταύρωσης, ο πόνος της προδοσίας, το θαύμα της ανάστασης!

• Διαβάζεται ευχάριστα• Είναι απλό• Διδάσκει, φωτίζει• Μιλάει για τη σωτηρία του Ιησού Χριστού

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΠΟΥ ΓΙΑΤΡΕΥΟΥΝ!


Ναι, είναι αλήθεια, ο χριστιανός που έχει μια καρδιά που κλαίει και ραγίζει για τις χαμένες ψυχές, κινητοποιεί τη δύναμη του Αγίου Πνεύ-ματος για να έρθουν σε αναγνώριση της αμαρ-τίας τους και συντριβή.

ΝΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Πόθος και πάθος για χαμένες ψυχές

«Όστις εξέρχεται, και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύ-τιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού» (Ψαλμός ρκς΄ 6)


Από την άλλη, το αγκάθι στην καρδιά της Εκκλησίας του Χρι-στού σήμερα, είναι ότι προσπαθεί να κερδίσει τις ψυχές μέσα από προγράμματα και ψυχαγωγία. Όμως, η εντολή είναι να πάμε κι όχι να περιμένουμε στην Εκκλησία μήπως οι χαμέ-νες ψυχές περάσουν το κατώφλι. Ο μαθητής του Χριστού που έχει τάξει τη ζωή του να κερδίζει ψυχές για Εκείνον, ίσως χρει-αστεί να βγει από τους μηχανισμούς της καθημερινής ζωής, ακόμη και της εκκλησίας του! Είναι άραγε όμως η επιθυμία του παιδιού του Θεού να δει ψυχές να σώζονται αρκετή για να τον κρατήσει στο στόχο αυτό ενεργοποιημένο; Φυσικά όχι. Η επιθυμία δεν φθάνει, όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσεις δυσκολίες και εμπόδια.

Πρέπει να ζητήσεις από τον Θεό πάθος γι’ αυτόν τον ου-ράνιο σκοπό. Το να κερδίζεις για τον Χριστό ψυχές είναι μια μόνιμη θέση καρδιάς. Μόνο αν αγαπάς απόλυτα και φανατικά τον Ιησού, θα μπορέσεις να παραχωρήσεις τον εαυτό σου για να σε πάρει το Άγιο Πνεύμα στην υπηρε-σία Του, για να δείχνεις υπακοή και πειθαρχία στην οδη-γία Του, όταν σε σπρώχνει στους έξω.

Όταν εγώ ο ίδιος δεσμεύτηκα απέναντι στον Κύριο γι’ αυτό το κάλεσμα – εντολή, όταν απέρριψα κάθε περιττό βάρος, τότε ήταν που ξεκίνησα να αφιερώνω δυο βράδια τη βδομάδα σε αγώνα προσευχής για τις χαμένες ψυχές. Η σύζυγός μου δι-ευκόλυνε αυτές τις ώρες, φτιάχνοντας το πρόγραμμα της οι-κογένειας για να μην υπάρχουν περισπασμοί. Και τότε μήνα – μήνα, χρόνο – χρόνο είδαμε ψυχές να έρχονται στον Ιησού με μετάνοια και πίστη.

Θυμάμαι μια φορά, γυρνούσα από ένα ταξίδι μου στη Νότια Αμερική. Μέσα στο αεροπλάνο, ακριβώς στην απέναντι πλευ-ρά, πέντε σειρές μακριά, αναγνώρισα έναν άντρα, που την ώρα της διέλευσης από τον έλεγχο, αντάλλαξα μαζί του λί-γες κουβέντες σχετικές με το ταξίδι και τα τελωνεία, στο Σαν –Χουάν απ’ όπου ξεκινήσαμε. Ένα βάρος σκίασε την καρ-διά μου, καθώς το Άγιο Πνεύμα εμβόλισε τη σκέψη μου: «Να μια ψυχή, που θα φύγει για την αιωνιότητα χωρίς τον Χρι-στό, εκτός κι αν εσύ του μιλήσεις…» Μέσα στο αεροπλάνο, σε γραμμή τουριστικής πτήσης περιόδου αιχμής, δεν έπεφτε καρφίτσα. Ούτε μια θέση άδεια για δείγμα! Αναστέναξα. «Κύ-ριε, είναι απλώς αδύνατον να φθάσω εκεί που είναι αυτός ο άνθρωπος», προσευχήθηκα και θέλησα να τον βγάλω από το μυαλό μου. Το Πνεύμα του Θεού συνέχισε την προσπάθεια. «Εάν εσύ δεν του μιλήσεις, ίσως δεν θα του μιλήσει ποτέ, κα-

ΝΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΜΕ ...

νένας», μου είπε. «Ναι, αλλά είμαστε σχεδόν σα σαρδέλες, με τόσες αποσκευές και αναμνηστικά χωμένα στα πόδια και ανάμεσα στις θέσεις. Δε νομίζω να υπάρχει χειρότερο μέρος για να μιλήσω σ’ αυτήν την ψυχή», επέμεινα ακάθεκτος. Το Άγιο Πνεύμα δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. «Stanley, θα Με υπακούσεις;» μου είπε. Υπέκυψα. Προσευχήθηκα στον Κύριο να μου δείξει πώς να κάνω τι.

Δεν είχα ολοκληρώσει την προσευχή μου, όταν ο άνθρωπος που ήταν στο στόχαστρο του Θεού σηκώθηκε, βγήκε με με-γάλη δυσκολία από τη θέση του στο φτερό του αεροπλάνου και προχώρησε στο μοναδικό ελεύθερο χώρο του αεροσκά-φους μπροστά στην έξοδο κινδύνου, για να διαβάσει ένα χάρ-τη και τις οδηγίες για τις έκτακτες περιπτώσεις εκκένωσης. Ο κυβερνήτης σχολίαζε το ύψος της πτήσης, κι εγώ σχεδόν τσαλαπάτησα τη γυναίκα μου, για να βρεθώ γρήγορα δίπλα του. Είπα κάτι σύντομα για τους χάρτες και ήρεμα συνέχισα: «Προσευχόμουν αυτήν την ώρα για σας. Θα μπορούσα να σας μιλήσω για κάποια πνευματικά πράγματα;» Ο άντρας αυτός μου έγνεψε καταφατικά. Δεν έδειξε την παραμικρή έκ-πληξη ή προσβολή στην προσέγγιση που του έκανα. Η γυ-ναίκα μου αντάλλαξε τη θέση της με τη δική του και καθίσα-με δίπλα – δίπλα. Έβγαλα την Αγία μου Γραφή, που πάντα είχα πρόχειρη στην τσάντα μου. Μιλούσαμε για πάνω από μια ώρα, με το Ευαγγέλιο ανοιχτό μπροστά μας. «Δηλαδή, τι να κάνω για να λυτρωθώ;» με ρώτησε, τη βιβλική, γνωστή μας ερώτηση. Προσευχηθήκαμε ήσυχα, με τα κεφάλια σκυμ-μένα πάνω από τα ανοιχτά τραπεζάκια του αεροπλάνου. Ζή-τησε τον Χριστό στη ζωή του.

Μου φάνηκε πως ήταν τόσο εύκολο γι’ αυτόν να το κάνει, που λίγες μέρες μετά που έφθασα σπίτι μου, του έγραψα αν πραγματικά είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τον Χριστό εκείνη τη μέρα. Μου απάντησε με όλο τον πνευματικό δυνα-μισμό που διαθέτει ένας νέος πιστός κι έτσι συνέχισε μέσα στον επόμενο χρόνο, που ανταλλάξαμε μερικά τηλεφωνήμα-τα. Ήταν μια από τις πολλές φορές, που ο Θεός μου θύμισε να υπακούω αμέσως, όταν το Άγιο Πνεύμα με οδηγεί σ’ αυ-τούς που Εκείνος έχει ετοιμάσει. Ας μην χάσει κανένα παι-δί του Θεού που πονά για τους χαμένους, την προτροπή και την παρότρυνσή Του.

Stanley TawΑπόδοση από το «Herald of His coming»Ιούνιος 1985

...ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ



Αγαπημένε μου Αδελφέ Ορέστη,

Ευχαριστώ τον Κύριο για ότι μας επιτρέπει να Τον δοξάζουμε στη ζωή μας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που έχω, που τα ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ, έγιναν για όλον τον κόσμο, και παύσανε να είναι μόνο για τους Έλληνες, και προσεύχομαι, να μεταφραστούνε σε όλες τις ζωντανές γλώσσες, για χάρη της δόξας Του.

Η διεύθυνση του (site) είναι: www.maarifa.org

και φαίνεται το όνομα στα ( fi les) που σας στέλνω.

Περιμένω πάντα με αγάπη τα νέα σας.

Mε αγάπη πάντα στο όνομα Tου, Γιάννης & οικογένεια - Syría

Μας έγραψαν

και αξίζει

να τα µοιραστούµε…


Αγαπημένε μας αδελφέ Ορέστη,Σας σκεφτόμουνα τώρα, και ανοίγω το ΝΕΤ και ευρίσκω το γράμμα σας, δεν ξέρετε πώς ο Κύριος δουλεύει στη ζωή μας, αφάνταστα ! Σε αυτό το ( site) που γράφω καθημερινά, ξεκίνησα από την αρχή του βιβλίου, ( Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ) ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ. ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ, ΜΟΝΟ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ, ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΟΝΟΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΒΡΙΣΚΟΥ-ΝΕ ΑΛΛΗ ΟΨΗ, ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΓΕΥΣΗ, ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ. ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ. ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟ ( Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ), ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥ-ΡΙΟΥ ( ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ ....), ΚΑΙ ΘΑ ΓΥΡΙΖΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ, ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ.ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΟΤΙ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ. ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΘΑΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΨΥΧΗ, ΜΕ ΣΚΟ-ΠΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ. ΤΕΛΟΣ ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΑ-ΝΤΑ. ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΛΑΣ, & ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - Συρία

Αγαπητέ κε Φραγκόπουλε,Με μεγάλη μου έκπληξη και χαρά έλαβα το ημερολόγιο του 2009. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ... Όσο για το Site του Λό-για Ζωής, www.logiazois.gr , βρήκα τελικά τον λόγο που δεν λειτουργούσε. Είχαν προβλήματα μεταφοράς. Χθες όμως μπόρεσα να μπω κανονικά και συνέχισα να ακούω τις ομιλί-ες σας… Αυτό που με τράβηξε στο έργο σας είναι ότι, «καλά όλα που διαβάζουμε στην Αγ. Γραφή, αλλά τι ακριβώς θέλει

να μας πει ο Λόγος του Θεού και κυρίως πώς να τον εφαρ-μόσω στην καθημερινή ζωή μου, με παραδείγματα, λύσεις κ.λ.π.;» Ακόμα και στην Καινή Διαθήκη που μοιράζετε, εγώ τουλάχιστον πολλές φορές δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει. Και δεν είμαι αμόρφωτη (αν και κάνω πολλά λάθη ορθογρα-φικά). Είμαι πολλά χρόνια στο εξωτερικό και σας παρακαλώ να μου συγχωρέσετε αυτά τα λάθη, γιατί αν προσπαθήσω να τα διορθώσω θα μου πάρει πολύ χρόνο και θα απογοη-τευτώ.

Προσπαθώ να καταλάβω για να ακολουθήσω το θέλημα του Θεού. Ίσως δεν μπήκε ο Χριστός ολοκληρωτικά στην καρδιά μου ακόμα!! Σε ένα κήρυγμά σας λέγατε ότι το θέλη-μα του Θεού είναι ακριβώς αυτά που ζούμε. Αυτά που μας φέρνει η ζωή. Δεκαπέντε τώρα χρόνια (στην οικογενειακή μου ζωή τουλάχιστον) προσπαθώ να βρω γαλήνη σε αυτή τη ζωή και δεν βρίσκω. Με τα δόντια κρατάω την οικογένειά μου σε φαινομενική σταθερότητα, θυσία κυριολεκτική, και με καμία βοήθεια. Μόνη μου και στα πιστεύω μου. Όλοι γελούν μαζί μου για την πίστη μου στον Χριστό. Στην τοπική εκκλη-σία εδώ, δεν αισθάνομαι ζήλο για μια αναγέννηση. Όπως ήμουν και εγώ πριν μερικά χρόνια. Αδύνατον να φανταστώ καν ότι μπορούσα να μοιάσω στον χαρακτήρα του Χριστού διά της αναγεννήσεως. Η εκκλησία, οι καλές πράξεις ήταν αρκετές για μια καλή χριστιανή. Όπως πολλοί, ξόδεψα τη ζωή μου για σπίτια και δουλειά, για εκπαίδευση και διπλώ-ματα των παιδιών μου. Ακόμα και τώρα, που προσπαθώ να κερδίσω αυτόν τον χαμένο χρόνο για τη σωτηρία μου, κανέ-να διάλειμμα. Μου τρώνε το αίμα και όλη μου την ενέργεια με προβλήματα και λόγια πικρά. Αν αυτό είναι το θέλημα του Θεού, καλώς να έλθει. Αλλά μέσα μου νιώθω βαριές αλυσί-δες, που με κρατούν μακριά Του.

Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτό το δύσκολο θέλημα του Θεού είχα και μερικά δώρα. Τρεις φορές αρρώστησα από καρκίνο στήθους (και το 2007 ήταν σοβαρό με χημειοθεραπεία). Και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό, γιατί πολλά πράγματα είδα και άλλαξα στη ζωή μου. Άρπαξα και λήστεψα χρόνο για να κοιτάξω μέσα μου την ψυχή μου. Συγνώμη για την ελευθερία μου αυτή που σας μιλάω. Τι να πείτε, αφού δεν ξέρετε τις συνθήκες, θα μου πείτε. Ίσως άλλη φορά αν βρω το κουράγιο να γράψω... Ευ-χαριστώ και πάλι για το ημερολόγιο, και για όλο το έργο σας. Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας δίνει υγεία να συνεχίζετε.

Εν αγάπη Χριστού Ε. Β. L.- Β. Αμερική

Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτό το δύσκολο θέλημα του Θεού είχα και μερικά δώρα. Τρεις φορές αρρώστησα από καρκίνο στήθους (και το 2007 ήταν σοβαρό με χημειοθεραπεία). Και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό, γιατί πολλά πράγματα είδα και άλλαξα στη ζωή μου. Άρπαξα και λήστεψα χρόνο για να κοιτάξω μέσα μου την ψυχή μου. Συγνώμη για την ελευθερία μου αυτή που σας μιλάω. Τι να πείτε, αφού δεν ξέρετε τις συνθήκες, θα μου πείτε. Ίσως άλλη φορά αν βρω το κουράγιο να γράψω... Ευ-χαριστώ και πάλι για το ημερολόγιο, και για όλο το έργο σας. Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας δίνει υγεία να συνεχίζετε.



από το 1925

Δύσκολες και Eπικίνδυνες

οι μέρες μας

χωρίς τον Aναστημένο

Ιησού Χριστό!


Το μεγάλο θαύμαΚάποιος μου διηγήθηκε κάτι, το τόσο αληθινό.

Στο δρόμο δυο περπατούσαν και ο ένας έλεγε στον άλλο: «Μα, γιατί δεν πιστεύεις στον Χριστό; Γιατί δεν πιστεύεις στο θάνατό Του και στην ανάστασή Του;» «Δεν μπορώ να πιστέψω», απάντησε ο άλλος. «Μα γι-ατί, επανέλαβε ο άλλος, πιστεύεις στον Θεμιστοκλή;»

Είναι περίεργος ο διάλογος αυτός, αλλά έχει μέσα του μια μεγάλη αλήθεια. Η ζωή, και ειδικότερα η ανάσταση του Ιη-σού Χριστού, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός και τέτοιο πρώ-τιστα θα πρέπει να το δεχτούμε, πριν προχωρήσουμε στις άλλες, βαθύτερες, συνέπειές του. Και όπως έλεγε κάποιος, κανένα ιστορικό γεγονός δεν είναι τόσο πλατιά τεκμηριωμέ-νο, όσο η ανάσταση του Κυρίου μας.

1. Έχει προσωπικούς μάρτυρες ένα πλήθος μεγάλο, αρχίζοντας από τη Μαγδαληνή, τους δώδεκα μαθητές, τους δύο της Εμμαούς και πλήθος άλλων ανθρώπων. Αργότερα τον Παύλο, τον Στέφανο και άλλους.

2. Έχει την ιστορική περιγραφή τεσσάρων προσώ-πων, των Ευαγγελιστών, που ο καθένας με δικό του τρόπο και σε διάφορες περιόδους έγραψαν για το Πρόσωπο αυτό και την ανάστασή Του, με πλήρη βεβαιότητα και με πολλά στοιχεία και περιγραφές.

3. Έχει τη γενική παραδοχή μεγάλων μαζών την επο-χή εκείνη και αργότερα, που πείστηκαν απολύτως για την αλήθεια του γεγονότος αυτού, χωρίς ίχνος αμφιβολίας. Είναι όλοι αυτοί που άφησαν τον εθνισμό και τον Ιουδαϊσμό και έγι-ναν οπαδοί του αναστημένου και ζωντανού Ιησού Χριστού.

.

.

.


4. Έχει τις άνευ προηγουμένου συνέπειες μέσα στο δρόμο της Ιστορίας, διότι το γεγονός της ανάστασης του Ιη-σού Χριστού έδωσε δύναμη σε απλούς ανθρώπους να αγω-νιστούν με όπλα την αγάπη και την πειθώ και να ανατρέψουν μια ολόκληρη αυτοκρατορία, που αγκάλιαζε όλο τον κόσμο του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.

5. Τα περισσότερα από τα κοινωνικά επιτεύγματα δεν έχουν τις ρίζες τους, παρά μόνο στο Ευαγγέλιο, που την υπό-στασή του την οφείλει στον αναστημένο Ιησού Χριστό, που Τον θεωρεί και Κύριο της Ιστορίας.

6. Έχει ακόμη τη μαρτυρία εκατομμυρίων ανθρώ-πων, που ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια, πιστεύουν στον αναστημένο Ιησού Χριστό, με μια πίστη που δεν θα μπορού-σε να σταθεί, αν δεν είχε τις ρίζες της μέσα στην καθημερινή πνευματική, αλλά πραγματική, κοινωνία με έναν ζωντανό Χρι-στό, που χορηγεί τη δύναμη Αυτός για την ομολογία τόσων ανθρώπων, σε τόσους λαούς, σε όλα τα μέρη του κόσμου.

Σκέψου το γεγονός της ανάστασης του Ιησού Χρι-στού. Αν δεν μπορείς να το καταλάβεις, αυτό δεν έχει καμιά σημασία και δεν μπορεί να αναιρέσει την ιστορικότητα του γεγονότος αυτού. Τόσo λίγα πράγματα γνωρίζουμε. Και αυτά που λέμε πως γνωρίζουμε, βασικά τα αγνοούμε. Κάποιες ερ-μηνείες, θεωρίες με πιθανοφάνεια γνωρίζουμε, που αργότε-ρα θα αναιρεθούν από την επιστήμη, για να δώσουν τη θέση τους σε κάποιες άλλες. Τι ξέρεις για το φως; Τον ηλεκτρισμό; Τη βαρύτητα; Και πού να στηριχτείς όταν ολόκληρη η νευτω-νική φυσική πετάχτηκε στον αέρα από τις νεότερες θεωρίες, που κι αυτές πάλι απειλούνται από κάποιες άλλες;

Η ανάσταση του Ιησού Χριστού αποτελεί ένα αναμφι-σβήτητο ιστορικό γεγονός. Αν το δεχτείς και ομολογήσεις ότι ο Ιησούς Χριστός ζει, τότε πρέπει να δεχτείς:

Το μεγάλο θαύμα

.

.

.

Η ζωή, και ειδικότερα η ανάσταση του Ιησού Χριστού, αποτελεί ένα ιστορικό γεγο-νός και τέτοιο πρώτιστα θα πρέπει να το δεχτούμε, πριν προχωρήσουμε στις άλλες, βα-θύτερες, συνέ-πειές του.


1. Ότι όσα είπε είναι αληθινά. Για τον άνθρωπο. Για τον Θεό. Για τη ζωή. Για την αιωνιότητα.

2. Ότι είσαι ένας αμαρτωλός και έχεις ανάγκη σωτη-ρίας, που τη χαρίζει μόνον ο Ιησούς Χριστός, που πέθανε και αναστήθηκε για σένα.

3. Πως κάποια μέρα θα σταθείς μπροστά στον ανα-στημένο Ιησού για να δώσεις λόγο των πράξεών σου και προπαντός για τη θέση ή άρνησή σου να δεχτείς τη χάρη και το έλεός Του.

Μην παρασύρεσαι από εξυπναδολογίες, ελαφρό-τητες, που λέγονται με μια ανερμάτιστη προχειρότητα. Μελέτησε. Ερεύνησε. Και το σπουδαιότερο: Ζήτησε από τον αναστημένο Ιησού να σου φανερώσει το πρόσωπό Του και την παρουσία Του στη ζωή σου, για να μην είσαι άπιστος, αλλά πιστός (Ιωάννης κ΄ 27).

.

.

.

Το μεγάλο θαύμα

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ! Η ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ! ΤΟ ΘΑΥΜΑ!

Μεγάλη σύγχυση, επικίνδυνη άγνοια αλλά και αδιαφορία υπάρχει στις μέρες μας για τον Ενα, τον Μοναδικό, τον Σωτήρα του αμαρτω-λού κόσμου μας. Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει πολλά ιστορικά, απο-λογητικά, ερμηνευτικά στοιχεία γύρω από το πρόσωπο, το έργο, την προσφορά του Ιησού Χριστού και απευθύνεται σε όσους ψάχνουν ειλικρινά, ερευνούν και ποθούν να γνωρίσουν και να αποκτήσουν την Οδό, την Αλήθεια, την Αιώνια Ζωή.


Στο σκληρό αχυρόστρωμά του πέρασε την πιο άσχημη νύχτα της ζωής του. Πάντα το κελί της φυλα-κής του ήταν ξένο και άγνωστο στις ακτίνες του ήλιου. Μεγάλη πολυτέλεια ο ήλιος, για ρωμαϊκές φυλακές. Από πάνω μια τρύπα μονάχα ανοιχτή άφηνε για λίγες ώρες να μπαίνει λίγο μουντό φως. Και αυτή η υγρα-σία! Περόνιαζε τα κόκαλα. Την ένιωθες μέχρι τα βάθη της ψυχής σου. Μα δεν ήταν αυτά, τα είχε συνηθίσει. Μήπως ήταν η πρώτη φυλακή από την οποία πέρασε; Ή ήταν καινούργιος στο επάγγελμα; Άλλος ήταν ο λό-γος. Πιο σοβαρός.

Η απόφαση είχε παρθεί. Το δικαστήριο άργησε να συνέλθει. Μα η απόφαση ήταν οριστική. Το γνώριζε τόσο καλά αυτό. Όλο και περίμενε, πως με κάτι λεφτούλια, από τις ληστείες του φυσικά, που είχε σκορπίσει, όλο περίμενε με την αγόρευση εκείνου του ακριβοπληρωμένου ρήτορα – δικηγόρου, πως θα βρισκόταν ένα παραθυράκι να γλιτώσει από το θάνατο τώρα και αργότερα να βγει. Μα όλες του οι ελπίδες είχαν διαλυθεί σαν φθινοπωριάτικη ομίχλη. Του εί-χαν κάνει γνωστό, πως την άλλη μέρα, μια και πλησίαζε το Πάσχα, πριν από αυτό θα τον σταύρωναν μαζί με κάποιους άλλους, που δεν τους γνώριζε. Να γιατί ήταν τόσο άσχημος ο ύπνος του.

Πόσες φορές δεν ξύπνησε αυτή τη νύχτα. Κάθε τόσο νόμιζε πως ένιωθε το βαρύ χέρι τού Ρωμαίου δεσμοφύλακα να τον σπρώχνει να ξυπνήσει, να τον βγάλει στην αυλή, που θα τον έπαιρνε το κλειστό αμάξι για να τον πάει στον τόπο, που είχαν διαλεγμένο για τις σταυρώσεις. Άνοιγε μέσα στο σκοτάδι τα μάτια του. Δεν ήταν κανένας. Ταλαιπωρημένος,

Ο δραπέτης

Με κάτι λε-φτούλια, από τις ληστείες του, περίμενε πως θα βρι-σκόταν ένα παραθυράκι να γλιτώσει από το θάνατο. Μα όλες του οι ελπίδες είχαν διαλυθεί, του είχαν κάνει γνωστό, πως την άλλη μέρα, θα τον σταύ-ρωναν μαζί με κάποιους άλ-λους, που δεν τους γνώριζε...


ξανάκλεινε τα μάτια του. Μα σε λίγο πάλι κάποιο χέρι τον έσπρωχνε. Πάλι η ίδια ιστορία. Πάλι το σκοτάδι. Το δράμα του. Ο εφιάλτης του. Η αγωνία του. Πόσο θα βαστούσε αυτό; Κάλλιο να τελειώνουμε μια ώρα πιο γρήγορα. Αυτή ήταν η πεθυμιά του.

Γλυκοχάραζε. Στο γεμάτο από βρώμα κελί του ένιωσε πάλι το ίδιο χέρι να τον σπρώχνει. Πάλι η ίδια ιστορία. Άνοι-ξε τα μάτια του. Μα όχι. Τώρα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Ναι, ο δεσμοφύλακας ήταν από πάνω του και τον έσπρωχνε. Γύρισε και τον κοίταξε. Αυτός χαμογελούσε. Το κτήνος. Πού έβρισκε το κουράγιο να γελά; «Κάνε γρήγορα και πάρε τα πράγματά σου να πηγαίνουμε». Και πάλι γελούσε. Και να σκεφτείς, πόσα δεν του είχε χαρίσει αυτού του δεσμο-φύλακα! Και τώρα να παίζει με το θάνατό του…

«Πάρε τα πράγματά σου», του λέει. «Μα τι να τα κάνω; Εκεί που πάω, δεν μου χρειάζονται. Στα χαρίζω για να πιεις ένα κρασί, σαν θα τα δώσεις στον παλιατζή.» «Πάρε τα πράγ-ματά σου. Θα σου χρειαστούν.» Και του έσπρωξε το σάκο του.

Πέρασαν από ένα διάδρομο, μετά από έναν άλλο. Ο δεσμοφύλακας έσυρε βαριά την πόρτα, που έβγαζε στην αυλή, και του είπε, πάλι γελώντας, δίνοντάς του μια σπρωξιά: «Βαραββά, άντε στο καλό. Πήγαινε.» «Μα πού να πάω; Γιατί με κοροϊδεύεις;» Ήταν έτοιμος να σωριαστεί. Δεν βαστούσε άλλο.

Τότε, με λίγα λόγια, του εξήγησε ο δεσμοφύλακας, πως αντί γι’ αυτόν, κάποιος άλλος θα πέθαινε. Κάποιος Ιη-σούς, που τον λέγανε Χριστό. Κάποιος, που έκανε θαύματα. Που έλεγαν πως είχε αναστήσει και κάποιον τελευταία στη Βηθανία. Αυτόν διάλεξαν οι ιερείς να πεθάνει. Αυτόν θέλησε ο λαός να πεθάνει. «Εσύ», του λέει, «τη γλίτωσες. Είσαι ελεύ-θερος. Άλλος θα πληρώσει για σένα».

Ο δεσμοφύ-λακας έσυρε

βαριά την πόρτα και του είπε γελώντας,

«Βαραββά, άντε στο καλό. Πήγαινε.» «Μα πού να πάω;» Τότε, με λίγα

λόγια, του εξήγησε πως

αντί γι’ αυτόν, κάποιος άλλος

θα πέθαινε. Κάποιος Ιη-

σούς, που τον λέγανε Χριστό.


Ο δραπέτης

Μια μικρή, φανταστική περιγραφή εκείνου του σημεί-ου, που με τόση λακωνικότητα ο Λόγος του Θεού μάς παρου-σιάζει. Ο Βαραββάς, ένας ματοβαμμένος κακούργος, αφέθη-κε ελεύθερος, για να πεθάνει ο αναμάρτητος Υιός του Θεού πάνω στο σταυρό του Γολγοθά.

Όταν διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη, δεν πρέπει να τη διαβάζουμε σαν ένα βιβλίο φιλολογικό, που σκοπό έχει να μας διασκεδάσει ή να μας χαρίσει μερικές γνώσεις. Θα πρέπει να βλέπουμε μέσα στις σελίδες της το μήνυμα και τα λόγια που ο Θεός απευθύνει σε μας. Για να καταλάβεις αυτή την ιστορία, πρέπει να δεις στη θέση του Βαραββά τον εαυτό σου. Όλοι μας ήμασταν μέσα στην αμαρτία, καταδικασμένοι στην αιώνια απώλεια, κάτω από την τρομερή, αλλά δίκαιη μάχαιρα της κρίσης του Θεού. Θάνατος διπλός. Σωματικός από τη μια μεριά και αιώνιος από την άλλη. Αλλά η αγάπη τού Θεού θέλησε στη δική μας θέση να πεθάνει, όπως στη θέση του Βαραββά, ο Ιησούς Χριστός, για να ζήσουμε εμείς ελεύθεροι σε μια καινούργια ζωή καθαρότητας και αγάπης, που μονάχα η καθημερινή επικοινωνία μας με τον Θεό μπο-ρεί να μας χαρίσει.

Ο Θεός σε αγάπησε τόσο, ώστε να θυσιάσει στη δική σου θέση τον Υιό Του (Ιωάννης γ΄ 16).

Ο Θεός δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά τη σωτηρία του (Λουκάς ιθ΄ 10).

Ο Θεός θέλει να σε ελευθερώσει από τον αιώνιο θάνατο, σαν τον Βαραββά.

Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα,

σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.


Ήμουν ένας άθλιος. Στην πατρίδα μου, τη Ζά-κυνθο, δεν νομίζω ότι υπήρχε άλλος χειρότερος από μένα. Όταν άρχιζα να βλαστημώ, και αυτό γινόταν όλη την ώρα, κανένας δεν μπορούσε να με φτάσει. Ήμουν τρομερός. Οι βλαστήμιες μου δεν είχαν όρια. Και ήταν τόσο πρωτότυπες. Από την άλλη τη μεριά, προσπαθούσα, με πολλή υποκρισία, να φέρομαι ευ-γενικά στους ανθρώπους. Μια φορά, θυμάμαι, δυόμισι ώρες μετά τα μεσάνυχτα, σηκώθηκα στο κρεβάτι μου και άρχισα να βρίζω χωρίς τελειωμό. Τόσο ο διάβολος με είχε κυριέψει, που ήθελα να σκοτώσω τη γυναίκα μου. Πώς γλίτωσε, ακόμη δεν το ξέρω.

Μια μέρα, εκεί που δούλευα στο μαγαζί μου, ήμουν επιπλοποιός, μπαίνει ένας βιβλιοπώλης των Αγίων Γραφών. Με καλοσύνη κι ευγένεια, μου σύστησε να αγοράσω το Λόγο του Θεού. Τον κοίταξα άγρια και έβγαλα ένα μουγκρητό, που έλεγε τόσα πολλά. Αυτός επέμενε. Μάλιστα μου είπε χαρα-κτηριστικά: «Πάρε το Λόγο του Θεού, να μπει στο σπίτι σου. Θα φέρει μεγάλη αλλαγή». Γύρισα και τον κοίταξα άγρια και του είπα: «Φεύγεις ή να αρχίσω τη λειτουργία;» Εννοούσα, φυσικά, τον ατέλειωτο κατάλογο της βλαστήμιας μου. Ο άν-θρωπος, ίσως μαθημένος από τέτοια συμπεριφορά, έφυγε. Ήταν μεσημέρι και πήγε δίπλα, που ήταν ένα εστιατόριο, για να φάει. Η γυναίκα μου είχε ακούσει το διάλογο. Μου ζήτησε χρήματα, για να πάει να αγοράσει μια Αγία Γραφή, μα εγώ τη βλαστήμησα και την έδιωξα. Τότε, αυτή πήγε και ζήτησε δα-νεικά από τον εστιάτορα και αγόρασε μία. Ο Λόγος του Θεού, παρά την αντίστασή μου, μπήκε στο σπίτι μου.

Ένας άθλιος

Ήμουν ένας άθλιος. Όταν

άρχιζα να βλαστημώ,

κανένας δεν μπορούσε να

με φτάσει. Από την άλλη

τη μεριά, προσπαθούσα,

με πολλή υποκρισία, να φέρομαι

ευγενικά στους ανθρώπους.


Ένας άθλιος

Σε λίγο αρρωσταίνει το παιδί μου και με διάσειση το φέρνουν στο Τζάννειο του Πειραιά. Τα χρειάστηκα. Ήταν ένα χτύπημα στον εγωισμό μου. Ένας πιστός άνθρωπος, που με συνάντησε, μου χάρισε μια Καινή Διαθήκη. Μα εγώ περιφρό-νησα την Καινή Διαθήκη που μου έδωσε. Την πέταξα σε μια γωνιά. Σε λίγο αρρώστησαν και τα δυο μου παιδιά. Η κρίση περνούσε η μια την άλλη. Η γυναίκα μου όμως διάβαζε το Λόγο του Θεού.

Είχα και εγώ το δικό μου ευαγγέλιο. Ήταν ο «Θησαυ-ρός» και το «Ρομάντσο». Με πάθος διάβαζα. Ξυπνούσα και κοιμόμουν μ’ αυτά τα «αριστουργήματα». Πότε-πότε, που ήμουν, ας πούμε, στις καλές μου, μου έλεγε η γυναίκα μου: «Να σου διαβάσω από το Ευαγγέλιο δυο λόγια για την αγάπη του Θεού.» «Άσε με, βρε γυναίκα.» Κάποτε τα κατάφερνε και μου διάβαζε μερικές αράδες. Μα δεν έδινα σημασία.

Μια μέρα δεν ήρθε το φεριμπότ για να μου φέρει το καινούργιο «Ρομάντσο». Ήμουν σαν και αυτόν που παίρνει ναρκωτικά και δεν βρίσκει να πάρει τη δόση του. Κόντευα να τρελαθώ. Κάτι για διάβασμα γύρευα. Μα τι; Φοβισμένα, πήρα το Λόγο του Θεού. Σιγά-σιγά και κρυφά, μη με πάρουνε χα-μπάρι, διάβασα λίγο. Μου άρεσε. Μα γρήγορα με πήρε στην αγκαλιά του πάλι το «Ρομάντσο». Ήταν εκεί κοντά μας ένας πιστός άνθρωπος του Θεού. Ερχόταν να μου μιλήσει για την αγάπη του Χριστού. Τον απόπαιρνα. «Φεύγεις, ή σε παίρνει ο διάβολος». Και ήμουν έτοιμος.

Μετά καιρό, ήρθα στην Αθήνα, να φύγω για την Αφρι-κή. Ο Θεός με οδήγησε να ακούσω μερικά κηρύγματα. Χωρίς να το καταλάβω, με έπιασε η απόχη της αγάπης του Θεού. Είδα πόσο αμαρτωλός ήμουν. Και ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό. Γονάτισα και ζήτησα να με πάρει και μένα, σαν τον ληστή, στο σχέδιο της σωτηρίας Του, που πραγματοποίησε πάνω στο σταυρό τού Γολγοθά. Τον ευχαριστώ. Τώρα ζω μέσα στη χάρη Του και τη σωτηρία Του. Ήμουν μια διψασμένη ψυχή και ο Ιησούς Χριστός με ξεδίψασε.

...Κάτι για διά-βασμα γύρευα. Μα τι; Φοβι-σμένα, πήρα το Λόγο του Θεού. Σιγά-σι-γά και κρυφά, μη με πάρουνε χαμπάρι, διά-βασα λίγο. Μου άρεσε...


Κυκλοφορούν από τις Πνευματικές Εκδόσεις

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ DVD

DVD 01-06 ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΑΠΗ DVD 10-06 ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΛΙΟ DVD 14-06 ΕΤΣΙ ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ DVD 19-06 ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ; DVD 21-06 ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ DVD 29-06 ΤΑ ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ DVD 33-06 ΕΤΣΙ ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ DVD 46-06 Ο ΘΕΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ DVD 56-06 ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ DVD 64-06 ΠΟΥ ΕΠΕΝΔΥΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ; DVD 02-07 ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ DVD 06-07 ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ DVD 19-07 ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΓΙΞΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ; DVD 52-07 ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ DVD 54-07 ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ DVD 57-07 ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ DVD 63-07 Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΜΑΣ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ mp3s

mp3-1 ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ (18 mp3) (Ποικίλα θέματα από την Καινή και Παλαιά Διαθήκη) mp3-2 Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ (10 mp3) (Από τους Ψαλμούς του Δαβίδ) mp3-3 ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ (45 mp3) (Διάφορα κηρύγματα) mp3-4 ΠΟΙΚΙΛΑ ΘΕΜΑΤΑ (10 mp3) (Σειρά ΠΚΘ) mp3-5 ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΟ (16 mp3) (Ανάλυση του βιβλίου του σοφού Εκκλησιαστή) mp3-6 Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ (19 mp3 – 2 CD) (Σειρά Ζ) mp3-7 ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ (25 mp3 – 2 CD) (Σειρά ΠΡ.) mp3-8 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ (21 mp3 – 2 CD) (Σειρά ΠΘ) mp3-9 ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ (27 mp3 – 2 CD) mp3-10 ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (18 mp3 – 2 CD) (Σειρά Κ) mp3-11 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΗΣΑΪΑ ΒΗΜΑ – ΒΗΜΑ (50 mp3 – 2 CD) (Σειρά ΗΣ) mp3-12 ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ ΑΓΑΠΗΣ (12 mp3) (Σειρά ΕΖΑ) mp3-13Α ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ (15 mp3) (ΣΕΙΡΑ) mp3-13Β ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ (15 mp3) (ΣΕΙΡΑ) mp3-14Α ΣΩΤΗΡΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (1-14) (Σειρά ΣΘ) mp3-14Β ΣΩΤΗΡΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (15-27) (Σειρά ΣΘ) mp3-15Α ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ (1-12) (Σειρά ΘΑ) mp3-15Β ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ (13-23) (Σειρά ΘΑ) mp3-16 ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

02 Pn Mart-Apr 09

Documents

Transcript of 02 Pn Mart-Apr 09