01 Pn Ian-Fev-09

- Είναι λόγια του ίδιου του Κυρίου μας. Είναι αλήθειες του Λόγου του Θεού. Είναι αλή-θειες που το Άγιο Πνεύμα τις ανεβάζει στην καρδιά μας και μας καλεί να τις αγκαλιά-σουμε με πίστη, να τις ζήσουμε. «Τέλειοι και Ολόκληροι». Τι εννοεί ακριβώς ο Κύ-ριος; Γιατί φοβόμαστε και απιστούμε τόσο στα δώρα αυτά του Κυρίου; Πώς μπορούμε και να απολαύσουμε αυτά τα ύψη που υπόσχεται και χαρίζει ο Κύριος; (Σελίδα 2)- «Ο Αγιασμός μας» είναι μια πορεία με υπακοή, αγάπη, ταπείνωση και πίστη στον Θεό. Τι θα πει αγιασμός, τι είναι ο αγιασμός, ποιο είναι το περιεχόμενό του και τι λέει ο Κύριος για το θέμα αυτό το μεγάλο και πρωταρχικό. (Σελίδα 7)- Ακούμε πολλούς και πολλά. Δεν είναι κακό. Είναι μεγάλη η προσφορά ακουσμάτων στις μέρες μας. Όλοι έχουν κάτι να πουν, έτσι τουλάχιστον νομίζουν. Υπάρχει κάτι πολύ υψηλό σε αξία και δύναμη, που πραγματικά αξίζει να το προσέξουμε. «Άκουσε εκείνον που ακούει τον Θεό». Είναι ο Μόνος που έχει κάτι να πει, κάτι να δώσει, και μάλιστα που να αξίζει να το πάρουμε στη ζωή μας.(Σελίδα 12)- Επιχειρούμε μια γνήσια προσέγγιση στο θέμα «ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ, Οι Μύθοι και η Αλήθεια», μελέτη προσκολλημένη στις αρχές του άγιου και αιώνιου Λόγου του Θεού. Είναι θέμα πολύ σοβαρό, γιατί τώρα πια είναι δίπλα μας, μας αγγίζει, και δυστυχώς κυκλοφορούν πολλές απόψεις. Ανάμεσά τους και η Αλήθεια! Η μοναδική σε βαρύτητα άποψη και θέση τού Θεού. Εμείς αυτήν επιχειρούμε να αναδείξουμε. (Σελίδα 14)- Είναι αποτέλεσμα σοφού, ευφυούς σχεδιασμού, δημιούργημα αγάπης και σοφίας του ίδιου του Θεού Δημιουργού ο άνθρωπος και το φυσικό του περιβάλλον ή ξε-πήδησε από το τίποτα, από μια συγκυρία; «Επιστημονικές αποδείξεις κατά της Εξέλιξης». Για τους πιστούς του Χριστού χρειάζεται γνώση σωστή, γιατί η μάχη στις μέρες μας είναι σώμα με σώμα. (Σελίδα 21)- Την ομορφιά την έπλασε ο ίδιος ο Θεός μαζί με τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο. Ομορφιά όμως δεν είναι μόνο ό,τι βλέπουμε και το χαρακτηρίζουμε όμορφο. Πραγ-ματική ομορφιά δεν είναι ούτε το ελκυστικό ούτε το χλιδάτο. «Η δύναμη της ομορ-φιάς» είναι κάτι το πραγματικά ξεχωριστό, αλλά και τόσο άγνωστο στους ανθρώπους των ημερών μας. Η ομορφιά, που μας έδωσε ο Κύριος να ζήσουμε μαζί της. Αρκεί να την ανακαλύψουμε. (Σελίδα 27)- Ας κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά την προσευχή μας μπροστά στον Θεό μας, ας προσέξουμε τις οδηγίες και κατευθύνσεις του Κυρίου γύρω από αυτό το θέμα και ας μελετήσουμε με ταπεινό πνεύμα παραδείγματα δυνατά προσευχής αδελφών μας, πι-στών υπηρετών της δόξας Του, γιατί κυριολεκτικά η «Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ». (Σελίδα 31)- «Ναβουχοδονόσορ» είναι πρόσωπο πραγματικό, βασιλιάς με δύναμη και πορεία που την κατέγραψε η Ιστορία. Είναι όμως ένα πρόσωπο, που είχε μια τραγική σχέση με το πρόσωπο του ζωντανού Θεού, αλλά με ζηλευτό και αγαθό αποτέλεσμα, μια φιγούρα πολύ χαρακτηριστική στο «μουσείο» των προσώπων της Αγίας Γραφής. Δεν στάθηκε πάντα με πίστη και σεβασμό μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου. Το τίμημα αυτών του των επιλογών ήταν πολύ βαρύ και η κατάληξη παραδειγματική για όλους μας. (Σελίδα 34)- Εσείς «Πιστεύετε στα θαύματα;». Θαύματα δεν είμαι μόνο τα μεγάλα και θεα-ματικά, που μας αφήνουν άφωνους. Είναι η κάθε επέμβαση του ζωντανού Θεού στη ζωή τού κάθε ανθρώπου. Ακόμα και όταν φαίνεται ότι δεν Τον χρειαζόμαστε, ότι τα έχουμε όλα, ακόμα και τότε η ψυχή τού ανθρώπου Αυτόν ψάχνει. Ο φίλος μας ομολο-γούσε «Ήμουν πλούσιος και άθεος», αλλά δεν έλεγε όλη την αλήθεια…(Σελίδα 40)- Στις Παιδικές Σελίδες γράφουν από τη ζωή τους η Ελίζα και η Ρόδη, όμορφα παιδικά διηγήματα. Τα «Ποντικάκια», δεν είναι αυτά που φαντάζεστε… Αλλά σίγουρα δε φαντάζεστε πόσα όμορφα πνευματικά μηνύματα μπορούν να αφήσουν στην παιδική καρδιά τα απλά, τα καθημερινά, όταν ασχοληθούμε με απλότητα και πίστη μαζί τους. (Σελίδα 51)

Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2009 1

Σ’ αυτό το τεύχος...ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2

Τέλειοι και ολόκληροι (Επιστολή Ιακώβου α΄ 4)

2

Είναι λέξεις που τρομάζουν.Είναι λέξεις που απωθούν.Είναι έννοιες που τις προσπερνούμε ή τις αποσιωπούμε ευχαρί-στως. Είναι θέμα δυσάρεστο, γι’ αυτό δεν θέλουμε να μας απασχο-λεί. Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Είναι λέξεις του Λόγου του Θεού. Είναι μια πραγματικότητα, που την προσφέρει η αγάπη του Θεού διά του Ιησού Χριστού. Μα το πιο σπουδαίο, η τελειότητα μας αφορά άμεσα, είναι χρέος μας, είναι κομμάτι της πνευματι-κής μας ζωής, που θα το φτάσουμε υποχρεωτικά, για να είμαστε «τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλειπείς», εάν θέλουμε να δούμε το Πρόσωπο του Κυρίου μας. Και κάτι ακόμα πιο σπου-δαίο, είναι από εκείνα που θα μας ζητηθούν μια μέρα μπροστά στο βήμα της αγιότητάς Του, όπως υπογραμμίζει ο Λόγος του Θεού σε κάποια περίπτωση, «δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού» (Αποκάλυψη Ιωάννου γ΄ 2).

Το Ευαγγέλιο που χάνεται


Το ξεκίνημα

Βασική προϋπόθεση για την πορεία της τελειότητας είναι η γνήσια, αληθινή αναγέννηση. Εδώ γίνονται πολλά, τα περισσότερα ίσως, λάθη. Πολλοί λένε «αναγεννήθηκα», αλλά εννοούν «μετανόησα» ή «επέστρεψα». Από κει και πέρα υπάρχουν πολλά σημεία που μπο-ρεί κανείς να πλανηθεί και να απομακρυνθεί από τον ένα, τον γνήσιο δρόμο της εν Χριστώ λύτρωσης. Και, όπως είναι φυσικό, σε όλες τις μη γνήσιες ή νόθες ή θνησιγενείς περιπτώσεις, η λέξη τελειότητα και πανικοβάλλει και τρομοκρατεί, αλλά κυρίως στέκει παγωμένη και δεν τους λέει τίποτα.Αντίθετα, όταν και όπου υπάρχει γνήσια αναγέννηση από το Πνεύμα το Αγιο, ο καθα-ρισμός της ψυχής εκεί αναμένεται να είναι πλήρης, κάτι που θα οδηγήσει σε μια τέλεια αγάπη της ψυχής στον Θεό και στο θέλημά Του, κι αυτό με τη σειρά του θα επιτρέψει στον Θεό να εργαστεί πάνω μας την τελειό-τητα, που είναι η μοναδική κατάσταση που αξιόλογα και μετρήσιμα Τον δοξάζει και Τον τιμά.Σε καμιά περίπτωση δεν καταργείται, ούτε καν αδυνατίζει, η φωνή του Κυρίου στο πολύ σημαντικό «όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα Μου». Ναι, το «μέχρι τέλους» είναι προϋπόθεση – νόμος απαράβατος – , που αγκαλιάζει όλους. Η γνήσια όμως ψυχή, που έχει αναγέννηση και πίστη «ανυπόκριτο» και που εκζητεί με απλότητα καρδιάς, έχει ουσιαστικά ξεκινήσει αυτό που λέμε το δρόμο της τελειότητας, που είναι το γέμισμα, που είναι η ολο-κλήρωση, που είναι η απόκτηση, που είναι η μόρφωση του ζωντανού Ιησού Χριστού μέσα μας, ώστε «να μη ζώμεν πλέον εμείς» ούτε «να ζώμεν δι’ εαυτούς οι ζώντες» αλλά «το ζειν για μας είναι ο Χριστός» (Β΄ Κορινθίους ιε΄ 15).Ας μη λησμονούμε όμως το πολύ βασικό σημείο, πως για να πραγμα-τοποιηθούν τούτες οι επαγγελίες του Κυρίου και σε μας, για να γίνουν δικές μας, χρειάζεται, όχι απλώς να Τον δεχτούμε με την καρδιά μας, αλλά να δεχτούμε κάτι πολύ πιο σοβαρό και συγκεκριμένο, να δεχτού-με να μας γεμίσει με τον εαυτό Του, εκτοπίζοντας και αχρηστεύοντας τον δικό μας εαυτό, την αμαρτία μας, τη σάρκα και τα είδωλά μας.

Μα το πιο σπουδαίο, η τελειότητα μας αφο-ρά άμεσα, είναι χρέος μας, είναι κομμάτι της πνευματικής μας ζωής, που θα το φτά-σουμε υποχρεωτικά, για να είμαστε «τέλει-οι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλει-πείς», εάν θέλουμε να δούμε το Πρόσωπο του Κυρίου μας.


Προϋποθέσεις

Η Αγία Γραφή είναι πολύ σαφής στο σημείο αυτό. «Αφήσαντες την αρ-χικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα» (Εβραίους ς΄1). Ομως είναι πραγματικότητα πως ο δρόμος της τελειότη-τας δεν είναι για όλους, δεν είναι καν για πολλούς.΄Εχουμε συνηθίσει να ζούμε μια ζωή τόσο διαφορετική από αυτήν που ο Λόγος του Θεού προβάλλει και περιγράφει. Εχουμε συνηθίσει πλέον να ακολουθούμε τον Χριστό, αλλά από απόσταση, έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάμεσα σε ανθρώπους που ακολουθούν τον Ιησού από από-σταση. Ετσι οι λέξεις «ταύτιση, απόκτηση του Ιησού, ο εν ημίν Χριστός, κοινωνοί θείας φύσεως, απορρόφησή μας από τον Χριστό» ηχούν πα-ράξενα, ίσως και να ενοχλούν, αφού κάποτε ελέγχουν ή φωτίζουν τη συμβιβαστική ψυχή, την πονηρή καρδιά.Είναι πολύ διαφορετικά να ακολουθείς τον Χριστό από μακριά, φοβού-μενος μη σου χαλάσει την ήδη στρωμένη σου ζωούλα που την αγαπάς και τη φροντίζεις, και πολύ αλλιώτικο να ποθείς με πίστη να σε γεμίσει το Πνεύμα του Θεού, για να ζεις μια ζωή πλήρη Πνεύματος Αγίου. Αυτό είναι ακριβώς, που κάνει και την ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν που «έχει» και σ’ αυτόν που «δεν έχει», σ’ αυτόν που ζει και σ’ αυτόν που μονάχα ακούει και συμφωνεί, αλλά δεν ζει, σ’ αυτόν που γεμίζει με Χριστό και σ’ αυτόν που ακολουθεί από μακριά: η καρδιά μας, η θέλησή μας, αυτό που επιλέξαμε, που προκρίναμε και που εκζητούμε.Ο δρόμος για την τελειότητα είναι ανοιχτός μονάχα για εκείνους που έχουν τα γνωρίσματα της έτοιμης ψυχής, τα γνωρίσματα της γνήσιας εκζήτησης και της αληθινής πίστης. Ποιοι είναι αυτοί; Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα.Αυτός που επιθυμεί να αποκτήσει το θαυμάσιο φως του Προσώπου του Ιησού Χριστού.Αυτός που λαχταράει να αισθανθεί τη φωτιά της αγάπης του Θεού μέσα στην καρδιά του.Αυτός που ποθεί να νιώσει τους καρπούς της συμφιλίωσής του με τον Πατέρα Θεό πάνω του.Αυτός που για να αποκτήσει τον κρυμμένο θησαυρό που ανακάλυψε σκάβοντας, δεν διστάζει να απαρνηθεί όλα και όλους από τη ζωή του. Με σκοπό μοναδικό να απο-κτήσει τον Χριστό καταδικάζει και αρνείται κάθε τι το κο-σμικό και γήινο και το



Τέλειοι και ολόκληροι

Ο δρόμος για την τε-λειότητα είναι ανοι-χτός μονάχα για εκεί-νους που έχουν τα γνωρίσματα της έτοι-μης ψυχής, τα γνω-ρίσματα της γνήσιας εκζήτησης και της αληθινής πίστης.

κάνει αυτό πρόθυμα και αγόγγυστα.Αυτός που δεν φοβάται να ζητήσει με πίστη από τον Θεό να ανάψει τον ίδιο φωτιά και να τον κάψει ολόκληρο, αρκεί να γίνει ένα φως για τη δόξα Του τη μοναδική.Αυτός που έχει κάποιο κρυφό φόβο μήπως αρνηθεί ή σταθεί ασυνεπής σε μια τόσο μεγάλη αγάπη, και είναι φόβος ευαισθησίας αυτός και λα-χτάρας για συνέπεια και ανταπόκριση στη θεϊκή αγάπη!Αυτός που μισεί τον κόσμο και τα καλά του από αγάπη για τον Θεό και την αγιότητά Του. Αυτός που συνειδητά ζητεί τη Βασιλεία του Θεού, την υπηρετεί και νιώθει να την κουβαλά μέσα στην ψυχή του.Αυτός που «ζητεί πρώτον» τη Βασιλεία των Ουρανών και τη ζητεί σε βάρος όλων των άλ-λων της ζωής αυτής.Ο κατάλογος αυτός μπορεί να συνεχίσει για πολύ ακόμα. Είναι οι ψυχές που πιστεύουν ει-λικρινά, που αγαπούν ολοκληρωτικά και που εκζητούν γνήσια τον Θεό, το νόμο Του, το θέλη-μά Του. Ζητούν τον ζωντανό Ιησού Χριστό μέσα τους να κατοικήσει και πάνω τους να μορφω-θεί.Τέτοιοι άνθρωποι με τέτοιες εκζητήσεις ποτέ δεν έλειψαν από τον κό-σμο μας, όσο φθαρμένες κι αν είναι οι μέρες μας, όσο κακής ποιότητας κι αν είναι η ζωή των πιστών ανάμεσά μας.Αυτοί είναι οι «έτοιμοι», είναι οι «κατάλληλοι» για την τελειότητα, είναι αυτοί που θα τους εμπιστευτεί ο Κύριος το αξίωμα να Τον δοξάσουν με μια ζωή τελειότητας, ολοκλήρωσης, πληρότητας.

Είναι θέμα καρδιάς

΄Ηταν αναπόφευκτο να καταλήξουμε σε τούτη τη φράση. Οπως πάντοτε στα πνευματικά πράγματα, όπως όλα στη ζωή του πιστού, είναι κι αυτό θέμα καρδιάς.

Η σύγχυση είναι μια από τις πιο αποδοτικές και σίγουρες με-θοδείες του διαβόλου. Πολλοί χριστιανοί πάσχουν από

σύγχυση και τα έχουν τόσο μπερδεμένα στη ζωή τους. Το μπλέξιμο το κάνει ο εχθρός φυσι-

κά, όμως την αποδοχή την κάνουμε εμείς, είναι ευθύνη μας. Παρα-


Είναι θέμα καρδιάς

΄Ηταν αναπόφευκτο να καταλήξουμε σε τούτη τη φράση. Οπως πάντοτε στα πνευματικά πράγματα, όπως όλα στη ζωή του πιστού, είναι κι αυτό θέμα καρδιάς.

Η σύγχυση είναι μια από τις πιο αποδοτικές και σίγουρες με-θοδείες του διαβόλου. Πολλοί χριστιανοί πάσχουν από

σύγχυση και τα έχουν τόσο μπερδεμένα στη ζωή τους. Το μπλέξιμο το κάνει ο εχθρός φυσι-

κά, όμως την αποδοχή την κάνουμε εμείς, είναι ευθύνη μας. Παρα-


δείγματα; Απειρα. Αλλο πράγμα είναι να λες πιστεύω και τελείως άλλο είναι να λες έχω! Και το ξέρουμε πολύ καλά, πως μονάχα «όστις έχει τον Υιόν, έχει την ζωήν» (Α΄ Ιωάννου ε΄ 12). Λέμε, ακούω το Λόγο του Θεού, και πράγματι αυτό κάνουμε, όμως η αξία βρίσκεται στο υπακούω, στην υπακοή, και πάλι είναι κι αυτό θέμα καρδιάς. Είναι τόσο μεγάλη η από-σταση αλήθεια. Λέμε ξέρω…, συμφωνώ…, ευχαριστιέμαι…, ν’ ακούω…, ανήκω…, όμως η αξία βρίσκεται αλλού, είναι στο ζω! Εχω, είναι δικός μου ο Κύριος, Τον ζω καθημερινά, ζω εν Αυτώ, ζω δι’ Αυτού!Είναι αλήθεια μεγάλη η σύγχυση, και η απόστασή μας από το θαύμα της λυτρωμένης ζωής τρομακτική. Συναντάς πολλούς χριστιανούς, που, ενώ ξέρουν ότι το αίμα του Ιησού τους κάλυψε το χρέος της αμαρτίας και ότι είναι καθαροί μπροστά στη δικαιοσύνη του Θεού, το μόνο που κατάφεραν να νιώσουν τόσα χρόνια στον Χριστό είναι ότι γλίτωσαν από το θάνατο και ότι δεν θα πάνε στην κόλαση. Καμία αναφορά για τη δόξα, το μεγαλείο της λυτρωμένης ζωής, καμία κουβέντα για πληρότητα, ολο-κλήρωση, τελειότητα.Θα πρέπει να πούμε ακόμα ένα σημείο. Η τελειοποίηση του πιστού αν-θρώπου είναι δώρο, δηλαδή δίδεται, χαρίζεται, ή πιο σωστά το εμπι-στεύεται ο Κύριος σε γνήσιους, σε κατάλληλους, σε αληθινούς. Το μέρος του πιστού ανθρώπου είναι η με πίστη εκζήτηση, το μέρος του Πατέρα Θεού είναι να μας «αγιάση ολοκλήρως και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμα μας, και η ψυχή, και το σώμα, αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α΄ Θεσσαλονικείς ε΄ 23).Ο Κύριος καλεί, ο Κύριος «θέλει εκτελέσει» (Α΄ Θεσσαλονικείς ε΄ 24). Επομένως, τι μένει σε μένα; Πολύ απλά, αλλά σημαντικά βήματα. -Θέλεις να ζήσεις το θαύμα; Μη χαμογελάς, δεν είναι σίγουρο αυτό για όλους. Πολλοί θέλουν τη «βολή τους εν Χριστώ», την εξασφάλισή τους. Γι’ αυτούς ούτε λόγος να γίνεται. -Είσαι σύμφωνος να καταβάλεις το κόστος της δουλειάς του Θεού πάνω σου, να απαρνηθείς τον εαυτό σου, να μισήσεις την ψυχούλα σου την αγαπημένη, να καταδικάσεις τα είδωλά σου, να σηκώσεις το σταυρό σου, να ακολουθήσεις τον Κύριο σ’ ένα δρόμο στενό, δρόμο τεθλιμμένο, δρόμο ταπείνωσης; -Μπορείς να πιστέψεις, και σ’ αυτό να μείνεις, ότι ο Κύριος θα στο χα-ρίσει, θα στο κάνει δικό σου, ότι η χάρη Του δεν κάνει διάκριση μπροστά στις γνήσιες καρδιές;Αν ναι, τότε χαμογέλασε. Είσαι νικητής, θα απολαύσεις το θαύμα της τελειότητας από τώρα, από εδώ κάτω, όταν ο Χριστός θα φτάσει πλέον να γίνει το μόνο και μόνιμο περιεχόμενο της ψυχής σου.



Το θέμα που πραγματευόμαστε σ’ αυτό το αρθράκι είναι τόσο μεγάλο, καθώς και τόσα άλλα θέματα μέσα στο Λόγο του Θεού, που είναι ανάγκη για τον κάθε έναν πιστό να ασχοληθεί με αυτό στην προσωπική του μελέτη και όχι να περιμένει από το άρθρο ενός περιοδικού ή μόνον από το κήρυγμα για να το γνωρίσει.

Εξ άλλου υπάρχουν βιβλία και βιβλία που έχουν ασχοληθεί με τον αγι-ασμό, χωρίς όμως και να έχει εξαντληθεί το θέμα. Τι εμποδίζει και τι προάγει τον αγιασμό μας μπορεί ο καθένας, με τη μελέτη τού Λόγου του Θεού, να το διαπιστώσει. Μια υπενθύμιση θέλουμε να δώσουμε

Ο Αγιασμός μας

ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

«…αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή.»

(Α΄ Πέτρου α΄15)



με αυτό το αρθράκι, μήπως προσέξαμε πολλά και ξεχάσαμε τον τόσο σοβαρό καρπό που πρέπει να έχουμε στη ζωή μας. Θα πρέπει να μη μας διαφεύγει και να το γνωρίζουμε καλά, πως η σωτηρία που μας χα-ρίζει ο Κύριος έχει και τα εχόμενά της μέσα, πάνε πακέτο, όπως λένε: «Περί υμών δε, αν και λαλώμεν ούτως, αγαπητοί, είμεθα πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλύτερα και συνεχόμενα με την σωτηρίαν.» (Εβραίους ς΄ 9). Είναι η καρποφορία που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σωσμένο άνθρωπο. Ενα απ’ αυτά τα στοιχεία της καρποφορίας είναι ο Αγι-ασμός: «Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας και δου-λωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν, το δε τέλος, ζωήν αιώνιον.» (Ρωμαίους ς΄ 22). Καρπό περιμένει ο Κύριος να βρει και όχι φύλλα: «και ιδών μίαν συκήν επί της οδού, ήλθε προς αυτήν και ουδέν ηύρεν επ' αυτήν, ειμή φύλλα μόνον, και λέγει προς αυτήν: Να μη γίνη πλέον από σου καρπός εις τον αιώνα. Και παρευθύς εξηράν-θη η συκή.» (Ματθαίος κα΄ 19). Σύκα θέλει και όχι ίσκιο.Οι λέξεις Αγιος – Αγία – Αγιο σημαίνουν ξεχωρι-σμένοι και καθαροί για τον Θεό. Οι προτροπές του Κυρίου ή καλύτερα οι συμβουλές Του είναι προς εκείνους που πήγαν με μετάνοια και πίστη σ’ Αυτόν, στο λυτρωτικό έργο που έγινε διά της θυσίας στο σταυρό τού Ιησού Χριστού, έχουν σκοπό να μας καταστήσουν άγιους τόσο, όσο Αυτός είναι Αγιος: «αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή, διότι είναι γε-γραμμένον Αγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» (Α΄ Πέτρου α΄ 15,16). Ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς τον Αγιασμό δεν θα δει κανένας το πρόσωπό Του.Η σωτηρία που έγινε διά της θυσίας του Ιησού Χριστού είναι για όλους τους ανθρώ-πους, αλλά σώζονται εκείνοι που Τον έλα-βαν Σωτήρα και Κύριο στη ζωή τους. Σε αυ-

με αυτό το αρθράκι, μήπως προσέξαμε πολλά και ξεχάσαμε τον τόσο σοβαρό καρπό που πρέπει να έχουμε στη ζωή μας. Θα πρέπει να μη μας διαφεύγει και να το γνωρίζουμε καλά, πως η σωτηρία που μας χα-ρίζει ο Κύριος έχει και τα εχόμενά της μέσα, πάνε πακέτο, όπως λένε: «Περί υμών δε, αν και λαλώμεν ούτως, αγαπητοί, είμεθα πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλύτερα και συνεχόμενα με την σωτηρίαν.» (Εβραίους ς΄ 9). Είναι η καρποφορία που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σωσμένο άνθρωπο. Ενα απ’ αυτά τα στοιχεία της καρποφορίας είναι ο Αγι-

«Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας και δου-λωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν, το δε

(Ρωμαίους ς΄ 22). Καρπό περιμένει «και ιδών μίαν συκήν επί

της οδού, ήλθε προς αυτήν και ουδέν ηύρεν επ' αυτήν, ειμή φύλλα μόνον, και λέγει προς αυτήν: Να μη γίνη πλέον από σου καρπός εις τον αιώνα. Και παρευθύς εξηράν-

(Ματθαίος κα΄ 19). Σύκα θέλει και όχι

Οι λέξεις Αγιος – Αγία – Αγιο σημαίνουν ξεχωρι-σμένοι και καθαροί για τον Θεό. Οι προτροπές του Κυρίου ή καλύτερα οι συμβουλές Του είναι προς εκείνους που πήγαν με μετάνοια και πίστη σ’ Αυτόν, στο λυτρωτικό έργο που έγινε διά της θυσίας στο σταυρό τού Ιησού Χριστού, έχουν σκοπό να μας καταστήσουν άγιους

«αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή, διότι είναι γε-γραμμένον Αγιοι γίνεσθε, διότι

(Α΄ Πέτρου α΄ 15,16). Ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς τον Αγιασμό δεν θα δει κανένας το πρόσωπό Του.Η σωτηρία που έγινε διά της θυσίας του Ιησού Χριστού είναι για όλους τους ανθρώ-πους, αλλά σώζονται εκείνοι που Τον έλα-βαν Σωτήρα και Κύριο στη ζωή τους. Σε αυ-

ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ


τούς τώρα εργάζεται ο Θεός διά του Πνεύματός Του, για να είναι και αυτοί καθώς Εκείνος είναι Αγιος. Ο Κύριος δεν μας αναγέννησε για να μείνουμε νήπια, αλλά για να μεγαλώσουμε, να ανδρωθούμε όπως μας λέει, και ακόμα, να είμαστε δάσκαλοι, να μας χρησιμοποιήσει όπως Εκείνος θέλει. Μας κάλεσε για να είμαστε ένας λαός δικός Του, που θα εξαγγείλουμε τις αρετές Του με τις δυνάμεις τού Πνεύματός Του που μας χορηγεί: «σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς.» (Α΄ Πέτρου β΄ 9). Οι αρετές Του όμως δεν είναι τι λέει το στόμα μας, αλλά ποια είναι η ζωή μας. Πολλοί νομίζουν πως με δικές τους προσπά-θειες θα τα καταφέρουν να κάνουν αυτά που θέλει ο Θεός απ’ αυτούς, και αγωνίζονται και κουράζονται, αλλά και απογοητεύονται, γιατί δεν τα καταφέρνουν. Είναι κι αυτή μια παγί-δα τού Σατανά. Ο Απόστολος Παύλος μάς λέει: «τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντος με Χριστού.» (Φιλιππησίους δ΄ 13). Είναι δύσκολο να δεχθεί ο άνθρωπος την αναξιότητά του και να ταπεινωθεί ενώπιον τού Θεού, γιατί το εγώ του αντιστέκεται και δεν τον αφήνει εύκολα. ΄Ομως δεν γίνεται τίποτα χωρίς την αναγνώρι-ση της αναξιότητάς μας, χωρίς την ταπείνωσή μας. Ετσι και ο αγιασμός μας δεν γίνεται με ανθρώπινες προσπάθειες. Θα ρωτήσει κάποιος, τότε γιατί η προτροπή ή καλύτερα αυτή η εντολή; Πριν ο Θεός ζητήσει κάτι από μας, μας έχει δώσει και τα εφόδια για να το κάνουμε. Μας έδωσε το Πνεύμα Του το Αγιο, με τις δυνάμεις Του, και το Λόγο Του τον Αγιο ομοίως. Μας έδωσε την αγάπη Του, που υπερβαίνει κάθε γνώση. Για πολλούς αυτά που μας έδωσε είναι μια εγκεφαλική γνώση και είναι μόνο στο μυαλό τους. Ο Θεός όμως μας μιλάει για επίγνωση, μια βαθύτερη γνώση μέσα στην καρδιά μας δοσμένη, που απ’ αυτήν προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής μας. Αν δεν γίνουν έτσι στη ζωή μας, τότε καμιά προσπάθεια δεν θα φέρει αποτελέσματα. Τότε όσα καταφέρουμε θα είναι για την καύχησή μας και όχι για τη δόξα Του. Τότε θα είναι μόνο φύλλα και όχι καρπός. Ας αναθεωρήσουμε λοιπόν τη θέση μας σχετικά με τη ζωή μας απέναντι στο θέλημα τού Θεού, για να ακούσουμε το «Εύγε, δούλε αγαθέ και πι-στέ·…είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.» (Ματθαίος κε΄ 21). Πολλά μας λέει στο Λόγο Του ο Θεός για το πώς να εργασθούμε τον αγιασμό μας, χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Θεό (Εβραίους ιβ΄ 14).


Μας κάλεσε για να είμαστε ένας λαός δι-κός Του, που θα εξαγ-γείλουμε τις αρετές Του με τις δυνάμεις τού Πνεύματός Του που μας χορηγεί... οι αρετές Του όμως δεν είναι τι λέει το στόμα μας, αλλά ποια είναι η ζωή μας.


Η υπακοή και η υποταγή στο Λόγο Του εργάζεται τον αγιασμό μας, και όχι οι

επιθυμίες μας, που γεννούν την αμαρτία. Ούτε οποιαδήποτε θυσία θα φέρει τον αγιασμό μας.

Η αγάπη προς τον Θεό και όχι ο τρόμος μή-πως πάμε στην κόλαση, θα φέρει τον αγια-σμό μας. Δεν έφερε ποτέ κανένα αποτέλε-σμα η τιμωρία στις παραβάσεις του νόμου,

που απευθυνόταν στη σάρκα, στην οποία ου-δέν αγαθό κατοικεί: «καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγά-πης.» (Εφεσίους α΄ 4). ΄Οσο πιο πολύ εμβαθύ-

νουμε και γνωρίζουμε την αγάπη τού Θεού σε μας, Ποιος είναι Αυτός που μας αγάπησε και μας αγα-πάει, πόσο μας αγάπησε, ποιους αγάπησε, ποιοι ήμασταν εμείς, τόσο πιο πολύ κάθε μέρα θα μεγα-λώνει η αγάπη μας προς Αυτόν: «αλλά αγιάσατε

Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πά-ντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φό-βου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν». (Α΄ Πέτρου γ΄ 15). Γνωρίζοντας

τις επαγγελίες, ότι είμαστε λαός Του, ότι κατοικεί μέσα μας, ότι μας έχει ετοιμάσει τόπο στον Ουρανό και θρόνους δόξας δίπλα Του, «ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύ-νην εν φόβω Θεού.» (Β΄ Κορινθίους ζ΄ 1). Αν πραγματικά Τον αγαπάμε μέσα από την καρδιά μας και όχι μόνο με λόγια αλλά με έργο και αλήθεια, οι εντολές Του

δεν θα είναι βαριές και ούτε θα χρειαζόμαστε πιέσεις εξωτερι-κές για να τις εκτελέσουμε, αλλά θα είναι πηγαίες, θα βγαίνουν μόνες τους μέσα από την καρδιά μας: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» (Ιωάννης ιδ΄ 15). Και συμπληρώνει στο Ιωάννης ιε΄ 10: «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού.»

Για να καθαριστεί η σάρκα από κάθε μολυσμό και από το να δίνου-με τόπο στο διάβολο –γιατί εκεί στη σάρκα ποντάρει αυτός να πατήσει

και από εκεί να προχωρήσει βαθύτερα– χρειάζεται κάθε μέρα, κάθε


Η υπακοή και η υποταγή στο Λόγο Του εργάζεται τον αγιασμό μας, και όχι οι

επιθυμίες μας, που γεννούν την αμαρτία. Ούτε οποιαδήποτε θυσία θα φέρει τον αγιασμό μας.

Η αγάπη προς τον Θεό και όχι ο τρόμος μή-πως πάμε στην κόλαση, θα φέρει τον αγια-σμό μας. Δεν έφερε ποτέ κανένα αποτέλε-σμα η τιμωρία στις παραβάσεις του νόμου,

που απευθυνόταν στη σάρκα, στην οποία ου-δέν αγαθό κατοικεί: αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγά-πης.» (Εφεσίους α΄ 4).

νουμε και γνωρίζουμε την αγάπη τού Θεού σε μας, Ποιος είναι Αυτός που μας αγάπησε και μας αγα-πάει, πόσο μας αγάπησε, ποιους αγάπησε, ποιοι ήμασταν εμείς, τόσο πιο πολύ κάθε μέρα θα μεγα-λώνει η αγάπη μας προς Αυτόν:

Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πά-ντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φό-βου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν».

τις επαγγελίες, ότι είμαστε λαός Του, ότι κατοικεί μέσα μας, ότι μας έχει ετοιμάσει τόπο στον Ουρανό και θρόνους δόξας δίπλα Του, μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύ-νην εν φόβω Θεού.»Αν πραγματικά Τον αγαπάμε μέσα από την καρδιά μας και όχι μόνο με λόγια αλλά με έργο και αλήθεια, οι εντολές Του

δεν θα είναι βαριές και ούτε θα χρειαζόμαστε πιέσεις εξωτερι-κές για να τις εκτελέσουμε, αλλά θα είναι πηγαίες, θα βγαίνουν μόνες τους μέσα από την καρδιά μας: εντολάς μου φυλάξατε.»Ιωάννης ιε΄ 10: «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού.»

Για να καθαριστεί η σάρκα από κάθε μολυσμό και από το να δίνου-με τόπο στο διάβολο –γιατί εκεί στη σάρκα ποντάρει αυτός να πατήσει

και από εκεί να προχωρήσει βαθύτερα– χρειάζεται κάθε μέρα, κάθε

11



«σήμερα», να παίρνουμε το σταυρό μας και να Τον ακολουθούμε στα βήματά Του: «Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ, χρεωστεί, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή.» (Α΄ Ιωάννου β΄ 6). Εάν δεν υπάρχει συσταύρωση με τον Χριστό, ούτε συνανάσταση δεν μπορεί να υπάρχει, ούτε οι δυνάμεις του Ουρανού μπορούν να ενεργήσουν στη ζωή μας για να αγιάζουμε τον Κύριο τον Θεό μας.Ξεκινήσαμε ίσως σωστά, όπως η εκκλησία της Εφέσου, αλλά στην πορεία μας αφήσαμε την αγάπη μας προς το να αγιάζεται το όνομα του Θεού και κάνουμε καλά έργα, δραστηριότητες, όχι για να δοξάζεται ο Κύριος, αλλά για να δο-ξάζουμε τους εαυτούς μας, να καυχώμαστε εμείς. Ας μην ξεχνάμε πως μόνο αν αγαπάμε τον Κύριο, θα έχουμε τη δύναμη τής αγάπης για να σταθούμε άγιοι και άμωμοι ενώπιον Αυτού: «Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγά-πην σου την πρώτην αφήκας. Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε τα-χέως, και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης.» (Αποκάλυψη Ιωάννου β΄ 4,5). ΄Ενας έλεγχος μέσα από το Λόγο τού Θεού θα μας δείξει πού στεκόμαστε: «Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασε-βής από της οδού αυτού και να ζή· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· διά τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;» (Ιεζεκιήλ λγ΄ 11). Ας μετανοήσουμε και ας κάνουμε το θέλημά Του και όχι το δικό μας, όσο είναι καιρός, και ας μη συμμορφωνόμαστε με τον κόσμο, αλλά να παραμείνουμε ξεχωρισμένοι και καθαροί για τον Θεό μέχρι τέλους, ώστε να ακούσουμε το: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ·…είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.» Ας μην ξεχνάμε λοιπόν το εδάφιο με το οποίο ξεκινήσαμε: «ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή».

Απόστολος ΣτούπηςΠεριστέρι

Η αγάπη προς τον Θεό και όχι ο τρόμος μήπως πάμε στην κό-λαση, θα φέρει τον αγιασμό μας.

Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα,

σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.


Αν ακούγοντας ένα κήρυγμα μπορέσουμε να κρατήσουμε έστω κι ένα διαμάντι αλήθειας, μπορούμε τότε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ωφελημένους από την ώρα του κηρύγματος.Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα ένα τέτοιο διαμάντι σ’ ένα κήρυγ-μα που άκουσα. Απ’ όσα είπε ο άνθρωπος αυτός, θυμάμαι μόνο μια φράση, αλλά είναι τόσο πολύτιμη, ώστε λυπάμαι που δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ήταν ο ομιλητής, για να του εκφρά-σω την ευγνωμοσύνη μου. Τα λόγια του ήταν τα εξής: «Μην ακούς κανέναν άνθρωπο που δεν ακούει το Θεό».

Σε μια ομάδα δέκα ανθρώπων, οι εννιά από αυτούς είναι σίγουρο πως πιστεύουν ότι είναι σε θέση να συμβουλέψουν τους υπόλοιπους. Και δεν υπάρχει περιοχή της ανθρώπινης δραστηριότητας που να συμβαίνει αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό, από το πεδίο της θρησκείας και της ηθικής. Κι όμως, αυτός ακριβώς είναι ο χώρος όπου ο μέσος άνθρωπος είναι ο λιγότερο κατάλληλος να εκφέρει γνώμη, κι όταν το κάνει ενδέχεται να προξενήσει μεγάλη ζημιά. Γι αυτό το λόγο είναι ανάγκη να επιλέγουμε τους συμβούλους μας με προσοχή. Και η επιλογή αναπόφευκτα εμπερι-έχει και την έννοια της απόρριψης.Ο Δαβίδ μας προειδοποιεί να προσέχουμε από τις «βουλές των ασεβών»

ΑΚΟΥΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ

A. W. TOZER


και η Αγία Γραφή εξιστορεί παραδείγματα ανθρώπων που απέτυχαν στη ζωή τους επειδή υπάκουσαν σε κακές συμβουλές. Για παράδειγμα, ο Ιε-ροβοάμ, ακολούθησε τις συμβουλές ανθρώπων που δεν ακολουθούσαν τον Θεό και σαν αποτέλεσμα ολόκληρη η μελλοντική ιστορία του Ισραήλ επηρεάστηκε αρνητικά. Η συμβουλή του Αχιτόφελ υπήρξε πονηρή και αύξησε κατά πολύ τις αμαρτίες του Αβεσσαλώμ.Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να δώσει συμβουλές, αν πρώτα δεν έχει ο ίδιος ακούσει τη φωνή τού Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να συμβουλέψει άλλους, αν πρώτα ο ίδιος δεν είναι έτοιμος να ακούσει και να υπακούσει στην οδηγία τού Κυρίου. Η αληθινή θεική σοφία αποτελεί πάντοτε την ηχώ της φωνής τού Θεού. Το μόνο ασφαλές φως για το μονοπάτι της ζωής μας είναι το φώς που προέρχεται από τον Χριστό, που είναι ο Ιδιος το Φως του κόσμου.Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους νέους ανθρώπους να μάθουν να δι-αλέγουν τους συμβούλους τους. Καθώς κάνουν τα πρώτα βήματά τους στον κόσμο, δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία και είναι φυσικό να κοιτούν σε άλλους για καθοδήγηση. Είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, κάθε μέρα αποδέχονται ιδέες άλλων και τις υιοθετούν ως δικές τους. Ακόμα κι όσοι καυχώνται με στόμφο για την ανεξαρτησία τους, από κάπου υιοθέ-τησαν την άποψη ότι η ανεξαρτησία είναι κάτι το καλό, κι αυτός ο ίδιος ο ζήλος τους να είναι ανεπηρέαστοι είναι από μόνος του αποτέλεσμα του επηρεασμού κάποιων άλλων. Είναι αυτοί που είναι, επειδή ακολούθη-σαν τις συμβουλές κάποιων.Αυτός ο κανόνας, να ακούμε δηλαδή μόνο όσους έχουν πρώτα ακού-σει τον Θεό, θα μας σώσει απο πολλές παγίδες. ΄Ολα τα σχέδια και τα προγράμματα - στο θρησκευτικό πεδίο - θα πρέπει να δοκιμάζονται με αυτό το κριτήριο. Σε μια εποχή ασυνήθιστης θρησκευτικής δραστηριό-τητας πρέπει εμείς να παραμείνουμε ήρεμοι και νηφάλιοι. Πριν αποφα-σίσουμε να ακολουθήσουμε κάποιον άνθρωπο, πρέπει να ψάξουμε στο μέτωπό του για το σημάδι του χρίσματος. Σε καμιά περίπτωση δεν υπο-χρεούμαστε να βοηθήσουμε κάποιον σε κάποια δραστηριότητα, που δεν έχει πάνω της το σημείο του Σταυρού. Ούτε συγκινητικές εκκλήσεις, ούτε δακρύβρεχτες εξιστορήσεις, ούτε σοκαριστικές φωτογραφίες δεν πρέπει να μας σπρώξουν να δώσουμε από τα χρήματα και το χρόνο μας σε σχέδια και διακονίες που κινούνται από ανθρώπους που είναι πολύ απασχολημένοι για να ακούσουν τη φωνή του Θεού. Ο Θεός έχει και σήμερα τους δικούς Του εκλεκτούς δούλους και είναι όλοι τους ανεξάρτητα καλοί ακροατές. Μπορούν να ακούσουν όταν μι-λάει ο Θεός. Τέτοιους ανθρώπους μπορούμε με ασφάλεια να ακούσου-με. ΄Οχι όμως άλλους.

(Ελεύθερη απόδοση)


Αν κοιτάξουμε προσεκτικά, σε διάφορα σημεία του Λό-γου του Θεού, επαναλαμβάνονται συχνά οι προειδοποιή-σεις και υπενθυμίσεις για το γεγονός της καταστροφής των Σοδόμων. «Καταντήσατε όπως τα Σόδομα, θα σας κα-ταστρέψω όπως την πόλη των Σοδόμων, διαστραφήκατε όπως τα Σόδομα». Στο πρώτο κεφάλαιο του Ησαΐα, στο 9 εδάφιο διαβάζουμε: «Αν ο Κύριος των δυνάμεων δεν ήθε-λεν αφήσει εις ημάς μικρόν υπόλοιπον, ως τα Σόδομα ηθέ-λομεν γίνει, με τα Γόμορρα ηθέλομεν εξομοιωθή». Επίσης στο Ησαΐας γ΄ 9: «Η όψις του προσώπου αυτών μαρτυρεί εναντίον αυτών και κηρύττουσι την ανομίαν αυτών, ως τα Σόδομα, δεν κρύπτουσιν αυτήν. Όυαί εις την ψυχήν αυ-τών…» Στο ιγ΄ κεφάλαιο του Ησαΐα πάλι και στο εδάφιο 19

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Οι Μύθοι και η Αλήθεια

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ


έχουμε ένα παράδειγμα ιστορικό: την πτώση της Βαβυλώ-νας. «Και η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξον καύχημα των Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ουδέποτε θέλει κατοικη-θή, ουδέ θέλει κατασκηνωθεί έως γενεάς και γενεάς, ούτε Αραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποι-μένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί, αλλά θηρία θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί…». Αυτά τα δύο γεγονότα τα χωρίζουν χίλια πεντακόσια χρόνια, όμως πάραυτα η ανάμνηση της καταστροφής των Σοδόμων έμεινε υπόδειγμα μέσα στην Ιστορία ύστερα από τόσο πολύ καιρό. Στην Καινή Διαθή-κη επίσης υπάρχει μια υπενθύμιση στην Β΄ Πέτρου β΄6: «ο Θεός κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι». Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή και θέμα γούστου, αλλά είναι θέμα ασέβειας και αμαρτίας. Ο Θεός όμως «ηλευθέ-ρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων». Οι πόλεις αυτές δεν είχαν το Νόμο του Θεού, ούτε και ο Αβραάμ ακόμη δεν τον είχε, όμως οι άνθρωποι είχαν πάντα το Νόμο του Θεού, τη βάση, την ψίχα θα λέγαμε αυτού του Νόμου, γραμμένη μέσα στις καρδιές και στις συνειδήσεις τους. ΄Ηδη πριν 3000 χρόνια ο ηθικός κώδικας των Χαλδαίων, γνωστός ως κώδικας του Χαμουραμπί, ήταν παρόμοιος με τις δέκα εντολές, σχεδόν ίδιος, στη βάση του. Οι νόμοι τού Θεού είναι χαραγμένοι στις καρδιές των ανθρώπων και γνωρίζουν ότι αυτά που πράττουν είναι άξια θανάτου. «Καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων», διότι σε αντίθεση με πολλούς χριστιανούς σήμερα, οι οποίοι έχουν απέραντη ανοχή και κατανόηση στη συμπεριφορά αυτή, ο «δίκαιος Λωτ, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβα-σάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν διά τα άνομα έργα αυτών». ΄Ετσι ο Θεός ελευθέρωσε «τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων». Επίσης, στην επιστολή του Ιούδα εδάφιο 6 γίνεται ένας πα-ραλληλισμός: «και αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυ-τών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον – το σώμα τους –, εφύλαξε με παντοτινά δεσμά υποκάτω


του σκότους, διά την κρίσιν της μεγάλης ημέρας, καθώς τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και αι πέριξ αυτών πόλεις, εις την πορνείαν παραδοθείσαι κατά τον όμοιον με τούτους τρό-πον, και ακολουθούσαι οπίσω άλλης σαρκός, πρόκεινται παράδειγμα τιμωρούμεναι με το αιώνιον πυρ». Θυμόμα-στε λοιπόν ότι, όπως εκείνες τις μέρες του Νώε οι άγγελοι αρνήθηκαν τη φύση τους και ήθελαν να έχουν επιμειξίες με τις θυγατέρες των ανθρώπων, κατέλιπον το κατοικητή-ριό τους…, με τον ίδιο τρόπο και αυτοί οι άνθρωποι παρα-δομένοι στην πορνεία αρνήθηκαν τη φύση που τους έδω-σε ο Θεός, αυτό που ο Θεός έθεσε σαν φυσιολογική φύση

του ανθρώπου το απέρριψαν, το άλλαξαν, διέστρεψαν τη φύση τους και επέλεξαν να αυτοπροσδιοριστούν με

μια διαφορετική φύση, όπως και εκείνοι οι άγγελοι. Κατά τον ίδιο τρόπο και

αυτοί πρόκεινται, δηλαδή προ-βάλλονται μπροστά μας σαν

παράδειγμα καταδίκης, τιμωρού-μενοι όπως και οι κάτοικοι των Σο-

δόμων, μαζί με τις πρακτικές τους, με «αιώνιο πυρ».΄Ετσι λοιπόν, όπως ο Θεός ξεχώρισε την

αμαρτία της ομοφυλοφιλίας μέσα από τα 22 άλλα αμαρ-τήματα που παρατίθενται στο πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής και τη σχολίασε και τη συνέδεσε με το «μετήλλαξεν»…, έτσι κι εδώ ο Θεός αντίστοιχα ξεχώρισε την τιμωρία των Σοδόμων από όλες τις άλλες κρίσεις της Ιστορίας, προβάλλοντάς την ως αιώνιο παράδειγμα της αποδοκιμασίας Του.΄Αρα λοιπόν μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, γι-ατί η Εκκλησία κατακρίνει αυτή την αμαρτία και τις πρακτι-κές της, χωρίς διάθεση συμβιβασμού και αποδοχής.Κατ’ αρχήν είναι πρώτος ο Λόγος του Θεού που την καταδι-κάζει, δεν είναι η Εκκλησία. Η λέξη «μίσος» μπορεί να μην ακούγεται «χριστιανική», είναι όμως αυτή ακριβώς η λέξη που χρησιμοποιεί. Ο Λόγος του Θεού στην προς Εβραίους επιστολή α΄9, διακηρύττει πως ο Ιδιος ο Κύριός μας αγά-πησε μ’ όλη Του την καρδιά τη Δικαιοσύνη και ταυτόχρονα εμίσησε μ’ όλη Του την καρδιά, αποστράφηκε, την Ανομία, γι’ αυτό Τον έχρισε ο Πατέρας και Τον απέστειλε για το έργο

Ομοφυλοφιλία

σε ο Θεός, αυτό που ο Θεός έθεσε σαν φυσιολογική φύση του ανθρώπου το απέρριψαν, το άλλαξαν, διέστρεψαν

τη φύση τους και επέλεξαν να αυτοπροσδιοριστούν με μια διαφορετική φύση, όπως και εκείνοι οι

δόμων, μαζί με τις πρακτικές τους, με «αιώνιο πυρ».


το θαυμαστό της Σωτηρίας μας….΄Ενα εδάφιο επίσης, που βρίσκεται στη Β΄ Κορινθίους β΄ 14,15, μας εξηγεί ποια είναι η θέση και ο ρόλος της Εκκλη-σίας απέναντι στον κόσμο και σε τέτοια φαινόμενα κατ΄ επέκταση. «Δόξα στον Θεό που χρησιμοποιώντας εμάς σκορπά σε κάθε τόπο το άρωμα της γνώσεως του Χριστού, τόσο ανάμεσα σ’ εκείνους που σώζονται, όσο κι ανάμεσα σ’ εκείνους που βαδίζουν στην απώλεια. Για εκείνους που βαδίζουν στο χαμό είμαστε οσμή θανάτου που επιφέρει θάνατο, ενώ για εκείνους που δέχονται τη ζωή είμαστε ευωδία ζωής που δίνει ζωή».Θα μπορούσαμε κάτω απ’ αυτό το πρίσμα να δώσουμε και να υιοθετήσουμε παράλληλα μια τριπλή μαρτυρία για την Εκκλησία.Να ομολογήσουμε πρώτοι και να τονίσουμε, χαρακτηριστικά να αποσαφηνίσουμε τη δίκαιη καταδίκη της ομοφυλοφιλίας εκ μέρους του Θεού. Να δείξουμε στις ψυχές τη στενή πύλη, που όμως οδηγεί στη ζωή και είναι η πύλη της μετάνοιας. Να εξαγγείλουμε τη δύναμη της αναστάσεως του Χριστού και να μην ντραπού-με το Ευαγγέλιο του Χριστού, που είναι δύναμη προς σωτηρία και απελευθέρωση για κάθε άνθρωπο που πιστεύει. Ας θυμηθούμε με ποιο τρόπο ο Απόστολος Παύ-λος ανοίγει το πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστο-λής, στο οποίο αναφέρει τα στοιχεία για τις διαστροφές – βδελύγματα – που πράττουν οι άνθρωποι: «Δεν αισχύνο-μαι το ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα».Ας καταρρίψουμε επιτέλους το μύθο ότι η ομοφυλοφιλία είναι ανίατη, ότι είναι τάχα τόσο βαθιά ριζωμένη στη φύση του ανθρώπου και τίποτε δεν μπορεί να την αλλάξει. Πρέ-πει να λάβουμε υπόψη κάποιες πραγματικότητες, που μας φανερώνουν οι στατιστικές μελέτες, ότι η ομοερωτική νο-οτροπία είναι πολύ ρευστή. Οι περισσότεροι gay αλλάζουν τουλάχιστον μία και δύο φορές ερωτικό προσανατολισμό μέσα στη ζωή τους. Μερικοί μάλιστα που έχουν κάνει αλ-λαγή φύλου, μπορεί ν’ αλλάξουν δύο και τρεις φορές γνώ-μη, κάτι που σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο καλά ριζωμένη στη φύση τους αυτή η νοοτροπία. Ας το πούμε ξανά: είναι


Να δείξουμε στις ψυ-χές τη στενή πύλη, που όμως οδηγεί στη ζωή και είναι η πύλη της μετάνοιας. Να εξαγγείλουμε τη δύ-ναμη της αναστάσε-ως του Χριστού ...


επιλογή καρδιάς…! Εδώ πρέπει να πούμε και κάτι γι’ αυτόν το νέο όρο, τον ανύπαρκτο στην ουσία, όρο: «ομοφυλόφιλοι χριστιανοί» ή «χριστιανοί ομοφυλόφιλοι», που αυτοορίζονται έτσι, και κάποιοι από αυτούς έχουν φτάσει στο σημείο να χρησιμο-ποιούν το Λόγο του Θεού όπως θέλουν και τους συμφέρει. «Δε λέει η Γραφή ότι δεν είναι Ιουδαίος ούτε Ελληνας; Δεν είναι ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό; Ολοι είναι ένα εν Κυ-ρίω; Επομένως,» συμπληρώνουν, «δεν είναι ούτε gay ούτε straight, αλλά όλοι είναι ένα εν Κυρίω…!» ΄Ομως πάνω σ’ αυτήν την άθλια, διαστρεβλωμένη ερμη-νεία υπάρχει η απάντηση του Λόγου του Θεού: «το σώμα δεν είναι διά την πορνείαν, αλλά διά τον Κύριον, και ο Κύ-ριος διά το σώμα» (Α΄Κορινθίους ς΄13). Αν κάποιος λέει για τον εαυτό του ότι είναι χριστιανός, ότι είναι παιδί του

Θεού, τότε είναι Ναός του Θεού. «Δεν εξεύρετε ότι τα σώ-ματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να λάβω λοιπόν τα μέλη του Χριστού, και να κάμω αυτά μέλη πόρνης; Μη γένοιτο! Η δεν εξεύρετε ότι ο προσκολλώμενος με την πόρνην, είναι εν σώμα; Διότι θέλουσιν είσθαι, λέγει, οι δύο εις σάρκα μίαν. ΄Όστις όμως προσκολλάται με τον Κύριον, είναι εν πνεύ-μα. Φεύγετε την πορνείαν· παν αμάρτημα το οποίον ήθελε πράξει ο άνθρωπος, είναι εκτός του σώματος· ο πορνεύων όμως αμαρτάνει εις το ίδιον αυτού σώμα. ΄Η δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυ-τών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας, και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού». (Α΄Κορινθίους ς΄15-20). Συμπεραίνουμε



λοιπόν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυτός ο όρος, αυτό το μόρφωμα. «Χριστιανός και ομοφυλόφιλος».Τι γίνεται όμως αν κάποιος είναι παγιδευμένος, αλυσοδε-μένος σ’ αυτό το πάθος; Υπάρχει οδός διαφυγής; Υπάρχει απελευθέρωση; Ναι, υπάρχει. «Και τοιούτοι υπήρχετε τι-νές, αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α΄ Κορινθίους ς΄11). Τέτοιοι υπήρξατε, παρελθόντας χρόνος. Τώρα όμως εγκαταλείψατε εκείνο το οποίο ήσασταν, πάψατε να σκέπτεστε και να πράττετε όπως συνηθίζατε, όπως ο μάγος ο Σίμων εγκατέλειψε τις μαγεί-ες του, όπως εκείνοι που πίστεψαν στην Εφεσο έφεραν τα βιβλία της μαγείας τους και τα έκαψαν, αν και κόστιζαν μια περιουσία. ΄Οπως ο φονιάς εγκαταλείπει τη βιαιότη-τά του, όπως ο εθνικός, ο ειδωλολάτρης εγκα-ταλείπει τα είδωλά του. Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί κάτι το διαφορετικό, ούτε είναι καμιά ανίκητη αμαρτία, απλά ο αμαρτωλός χρειάζε-ται να εγκαταλείψει την οδό του αυτή και να επαναπροσδιορίσει τις επιθυμίες του. Επίσης, ας μη λησμονούμε ότι «το αίμα του Ιησού Χρι-στού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιωάννου α΄ 7). Μήπως άραγε υπάρχει κάποια αμαρτία, σαν και αυτή της ομοφυλοφιλίας, που το αίμα του Χριστού δεν μπορεί να καθα-ρίσει; Εχει κάποιος από εμάς καμιά αμφιβολία ή αμφιταλαντεύεται πάνω σ’ αυτό; Λουσθήκαμε, αγιασθή-καμε διά του Πνεύματος του Θεού μας, διότι το Πνεύμα του Θεού ημών με το οποίο σφραγιστήκαμε για την ημέρα της απολυτρώσεως είναι Πνεύμα ΄Αγιο. Δικαιωθήκαμε διά πίστεως στο όνομα και διά του έργου του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει πιο δυνατό όνομα. ΄Αραγε είναι ανεπαρκές το όνομα και το έργο του Χριστού ώστε να λούσει, να απελευ-θερώσει, να καθαρίσει, να αγιάσει, να δικαιώσει από κάθε αμαρτία; Ακόμα και απ’ αυτήν την αμαρτία!Ας μην υποτιμούμε τη δύναμη του Θεού και του Ευαγγελί-ου, διότι δεν είμαστε, κανείς δεν είναι καταδικασμένος να είναι δούλος στην αμαρτία. Χρειάζεται αντίσταση κατά της αμαρτίας: «ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυ-νηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβό-


Τι γίνεται όμως αν κάποιος είναι πα-γιδευμένος, αλυσο-δεμένος σ’ αυτό το πάθος; Υπάρχει οδός διαφυγής; Υπάρχει απελευθέρωση; Ναι, υπάρχει.


λου» (Εφεσίους ς΄11). Το γεγονός ότι κάποιος μετανόησε, απελούσθηκε, δικαιώθηκε, αγιάσθηκε, δε συνεπάγεται ότι δε θα έχει πειρασμούς και προκλήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Θα χρειαστεί ν’ αντισταθούν με σθένος ενάντια στην αμαρτία. Αντισταθείτε στο διάβολο μένοντας στερεοί στην πίστη και θα φύγει από σας. Βάλ-τε την περικεφαλαία της σωτηρίας, πάρετε τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο Λόγος του Θεού, αντισταθείτε στις μεθοδείες του διαβόλου. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι αρ-κετός καιρός σπαταλήθηκε σ’ αυτές τις ασωτίες και τις ακο-λασίες. Τώρα είναι καιρός να επιστρέψουμε σε Θεό ζώντα και αληθινό.Κλείνοντας το θέμα μας ας παραθέσουμε το Εφεσίους δ΄ 20: «σεις όμως δεν εμάθετε ούτω τον Χριστόν, επειδή αυ-τόν ηκούσατε, και εις αυτόν εδιδάχθητε, καθώς είναι η αλή-θεια εν τω Ιησού». Ας μείνουμε στη λέξη «διδαχτήκατε» , γιατί ο κύριος ρόλος της Εκκλησίας είναι να διδάξει. Ας θυμηθούμε τις τελευταίες εντολές του Κυρίου πριν αναλη-

φθεί στους Ουρανούς: «Πορευθέντες λοιπόν μα-θητεύσατε πάντα τα έθνη,… διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς» (Ματθαίος κη΄ 19,20).Αφού ο Ιησούς είναι η Αλήθεια, «να αποβάλετε, να απεκδυθείτε τον παλιό σας εαυτό που φθείρεται κάτω από τις απατηλές επιθυμίες και να ανανεώ-νεσθε με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στον τρόπο σκέψης σας, να ντυθείτε το νέο άνθρωπο, που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, με βάση τη δικαιοσύνη και την αγιότητα που πηγάζουν από την Αλήθεια» (Εφεσίους δ΄ 22-24). Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένας σταυρός, με τον οποίο γεννήθηκε κανείς, αλλά είναι μια επιλογή ζωής, που πρέπει να αποβληθεί μαζί με τον παλιό άνθρωπο και τις επιθυμίες του. «Και τέτοιοι υπήρ-ξατε μερικοί από σας. Αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών». (Α΄ Κορινθίους ς΄ 11).

Μάνος ΔαμιανάκηςΑθήνα



Η Εξελικτική Θεωρία εν συντομία

Οι θεωρητικοί της εξέλιξης υποστηρίζουν ότι αυτή λειτουργεί με τις ακόλουθες διαδικασίες:

1. Τυχαίες μεταλλάξεις δημιουργούν μεταβολές ή διαφοροποι- ήσεις σε έναν πληθυσμό.

2. Αυτοί οι διαφορετικοί μεταξύ τους οργανισμοί ανταγωνίζονται για την επιβίωση και την αναπαραγωγή τους.

Ο ΕΥΦΥΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

Επιστημονικές Αποδείξεις κατά της Εξέλιξης


3. Οι πιο ικανοί από αυτούς, επιβιώνουν και αναπαρά-γονται και τείνουν να αφήνουν περισσότερους απο-γόνους. Αυτό ονομάζεται «φυσική επιλογή».

4. Συν τω χρόνω, αν κάποιοι οργανισμοί επιβιώνουν και αναπαράγονται περισσότερο από άλλους, ένα νέο είδος θα εμφανιστεί.

Συνοπτικά, μερικοί από τους εξελικτικούς ισχυρισμούς:

1. Ολοι οι οργανισμοί συσχετίζονται μέσω «κοινών προγόνων».

2. Ολοι οι οργανισμοί αναπτύχθηκαν μέσω των διαδι-κασιών των τυχαίων μεταλλάξεων και της φυσικής επιλογής

3. Ολοι οι οργανισμοί αναπτύχθηκαν και συντηρού-νται μέσω τυχαίων διαδικασιών της φύσης.

Διαγραμματικά λοιπόν, η ιστορία της εξέλιξης μπορεί να αποδοθεί ως εξής, σύμφωνα πάντα με τους εξελικτικούς:

Γένεση του σύμπαντος γένεση της γης αρχέγονη «σούπα» κόσμος του RNA κόσμος του DNA/ πρωτε-ϊνών πρώτα κύτταρα βακτήρια προϊστορικά ζώα ψάρια αμφίβια ερπετά θηλαστικά κατώτερα πρωτεύοντα πίθηκοι ανθρωποειδή ανθρωπίδες άνθρωπος

H Δαρβίνεια Εξέλιξη

Παρακάτω παρατίθενται επιγραμματικά μερικοί από τους ισχυρισμούς τής εξελικτικής θεωρίας.

Ωθούμενοι από τη γεωγραφική απομόνωση, τη φυσική επιλογή και τα φαινόμενα των γενετικών μεταλλάξεων και γενετικών μετατοπίσεων, κάποι-οι μονοκύτταροι οργανισμοί απέκτησαν συγκριτικό πλεονέκτημα προσαρμογής στο περιβάλλον τους.

Η επιβίωσή τους διασφάλισε την απόκτηση απογό-νων με παρόμοιο γενετικό προφίλ .

΄΄Εξελικτική Θεωρία΄΄


Μικρές αλλαγές του γονιδιώματος, σε συνδυασμό με τη φυσική επιλογή και τη γεωγραφική απομό-νωση, οδήγησαν τον αρχικό πληθυσμό σε ειδογέ-νεση (γένεση νέου είδους).

Οι απόγονοι των απλών μονοκύτταρων οργανι-σμών εξελίχθηκαν σε πολυκύτταρους.

Το φαινόμενο της ειδογένεσης είναι υπεύθυνο για όλες τις μορφές ζωής που παρατηρούνται σήμερα.

Οι περισσότερες γενετικές μεταλλάξεις είναι μη ευνοϊκές και οδηγούν στην εξαφάνιση του είδους και αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα είδη έχουν εξαφανιστεί.

Οι μετακινήσεις των ηπειρωτικών πλακών είναι υπεύθυνες για την απομόνωση και τις περιβαλλο-ντικές αλλαγές, πάνω στα οποία έδρασε η φυσική επιλογή .

Μερικοί Ορισμοί

Μικρο-Εξέλιξη: σχετικά μικρές αλλαγές, που συνί-στανται στη συσσώρευση διαφοροποιήσεων (προ-σαρμογών) σε πληθυσμούς κάτω από το επίπεδο των ειδών (γενετικές διαφοροποιήσεις). Η μικρο-εξέλιξη είναι δηλαδή η ικανότητα των οργανισμών να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, αλλάζο-ντας κάποια από τα χαρακτηριστικά τους ώστε να μπορούν να επιβιώνουν. Παραμένουν όμως στο ίδιο είδος.

Μακρο-Εξέλιξη: εξέλιξη που έχει ως αποτέλεσμα σχετικά μεγάλες και σύνθετες αλλαγές (όπως συμ-βαίνει κατά τη δημιουργία νέου είδους).

Επιστημονικός Δημιουργισμός: Η ιδέα ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα σε έξι κυριολεκτικές ημέ-ρες, συνήθως συνοδευόμενη από την άποψη ότι η γη είναι «νεαρή» και ότι έλαβε χώρα ένας παγκό-σμιος κατακλυσμός .

Υπάρχουν στην αντιπαράθεση Δημιουργιστών-Εξελικτικών κάποιοι μύθοι, που εσκεμμένα καλλιεργούνται από την


πλευρά των Εξελικτικών. Ας τους εξετάσουμε προσεκτικότερα. Πρώτα, είναι ανάγκη να ξεσκεπάσουμε το μύθο ότι το Νεο-Δαρβινικό Μακροεξελικτικό θεωρητικό σύστημα –εκλαϊκευμένο όπως παρουσι-άζεται από τους σύγχρονους αυτοαποκαλούμενους «ειδικούς επιστή-μονες», τα ΜΜΕ, την ακαδημαϊκή κοινότητα και ορισμένους κυβερνη-τικούς παράγοντες – έχει «πέραν πάσης αμφισβήτησης» ή έστω και σαφή ερείσματα στα ευρήματα της εμπειρικής επιστήμης.

Επειτα έρχεται ο μύθος ότι η αντίθετη άποψη- αυτή της βιβλικής δημι-ουργίας- κατά κάποιον τρόπο δεν καταφέρνει να στηριχθεί στα ευρή-ματα αυτά με τρόπο πειστικό και αληθοφανή. Αυτό δεν είναι αλήθεια και θα εξετάσουμε παρακάτω για ποιους λόγους.

Οι Δυσκολίες του Εξελικτικού Μοντέλου

1. Η Εξέλιξη δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ. Κανένας ποτέ δεν είδε ένα νέο είδος να έρχεται στην ύπαρξη.

2. Η Εξέλιξη αντιτίθεται στο 2ο Νόμο της Θερμοδυναμικής, με τον οποίο θα ασχοληθούμε παρακάτω.

3. ΔΕΝ υπάρχουν αξιόπιστα απολιθώματα ενδιάμεσων μορ-φών.

4. Η ζωή δεν προήλθε από άβια ύλη με τυχαίο τρόπο.

5. Η Εξέλιξη είναι απλώς μια θεωρία– δεν έχει αποδειχτεί .

6. Η Μακρο-Εξέλιξη ΔΕΝ έχει παρατηρηθεί .

Τι είναι Μακρο-Εξέλιξη;

Υποστηρίζει την πορεία από τα ανόργανα μόρια προς τον άν-θρωπο.

Υποστηρίζει ότι όλα τα όντα έχουν κοινή καταγωγή, προήλθαν δηλαδή από ένα αρχέγονο κύτταρο.

Υποστηρίζει ότι εμφανίζονται νέα «προηγμένα» χαρακτηριστι-κά μέσω των τυχαίων μεταλλάξεων και της φυσικής επιλογής.

Επιστημονικές Αποδείξεις...


Υποστηρίζει ότι βαίνουμε από απλούστερες σε πολυπλοκότε-ρες μορφές ζωής με αύξηση των γενετικών πληροφοριών.

Το πρόβλημα με τη μακροεξέλιξη είναι ότι δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί, ούτε παρατηρείται στις μέρες μας .

Επίσης, η (μακρο)εξέλιξη του τύπου «από την αρχέγονη σούπα στον άνθρωπο» απαιτεί αύξηση της γενετικής πληροφορίας.

Αντίθετα, αυτό που παρατηρείται, είναι η Μικρο-Εξέλιξη.

Τι είναι η Μικρο-Εξέλιξη;

Η μικροεξέλιξη είναι φαινόμενο γενετικής διαφοροποίησης, πχ. Η εμ-φάνιση νέων ή η εξαφάνιση υπαρχόντων γενετικών χαρακτηριστικών μέσω του ανασυνδυασμού των υπαρχόντων γονιδίων . Η μικροεξέλιξη αφορά προσαρμοστικές διαφοροποιήσεις προερχόμενες από υπάρ-χοντα γονίδια, που ήδη βρίσκονται στο γονιδίωμα. Δεν δημιουργείται δηλαδή νέα πληροφορία.

Παραδείγματα μικροεξέλιξης:

Οι σπίνοι του Δαρβίνου. Αυτό που ο Δαρβίνος παρατήρησε στους σπίνους των νησιών Γκαλαπάγκος δεν αποτελεί παράδειγμα μακροεξέλιξης, αλλά παράδειγμα προσαρμογής των οργανισμών σε ένα δεδομένο περιβάλλον, δηλαδή μικροεξέλιξη.

Ο βιομηχανικός μελανισμός στις νυχτοπεταλούδες. Κάποιες από αυτές άλλαξαν χρώμα σε σκουρότερη απόχρωση, λόγω της μό-λυνσης της ατμόσφαιρας και της επακόλουθης αλλαγής στο χρώμα των δέντρων όπου αυτές ζουν.

Εντομα που αναπτύσσουν αντίσταση σε εντομοκτόνα.

Ολες οι παραπάνω παρατηρούμενες αλλαγές περιλαμβάνουν αναδι-άταξη και απώλεια γενετικών πληροφοριών και όχι αύξηση της γενε-τικής πληροφορίας.

Ενα παράδειγμα, που φέρνουν συχνά οι εξελικτικοί για να στηρίξουν τη θεωρία τους, είναι η Δροσόφιλα του Dobzhansky.

Τα πειράματα με μύγες Δροσόφιλα στο εργαστήριο περιλαμβάνουν πρόκληση μεταλλάξεων στις μύγες με τη βοήθεια ακτινοβολίας. Δεν γίνονται φυσικά, αλλά είναι προκλητές. Τα αποτελέσματα των πειρα-μάτων περιελάμβαναν:

...κατά της Εξέλιξης


Μύγες με επιπλέον φτερά, τεράστια ή μικροσκοπικά φτερά, ή χωρίς φτερά.

Ολες οι αλλαγές που προκλήθηκαν ήταν ασύμβατες με την επιβίωση.

Δεν εμφάνιζαν πλεονέκτημα συγκριτικά με άλλες μύγες.

Παραμένουν μύγες Δροσόφιλα!

Αυτό που παρατηρείται σε τέτοιου είδους πειράματα είναι ότι δεν υπάρχουν προοδευτικές ωφέλιμες αλλαγές από απλούστερες σε πο-λυπλοκότερες μορφές και δεν υπάρχει αύξηση του ποσού ή της ποιό-τητας της γενετικής πληροφορίας.

Οι μεταλλάξεις στο DNA/RNA των οργανισμών:

Δεν μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντική αύξηση της ποσό-τητας της πληροφορίας.

Αντίθετα οδηγούν σε υποβάθμιση της πληροφορίας τού γονι-διώματος.

Εχουν τα αντίθετα με τις προβλέψεις της Νέο-Δαρβινιστικής θεωρίας αποτελέσματα.

Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν:

Δεν υπάρχει κανένα καλό παράδειγμα μετάλλαξης, που να προκάλεσε ωφέλιμη καινούργια πληροφορία.

Πολύ λίγες μεταλλάξεις είναι ωφέλιμες (<0,01%).

Αντίθετα υπάρχουν χιλιάδες μεταλλάξεις που είναι επιβλα-βείς.

΄΄Εξελικτική Θεωρία΄΄

Το άρθρο αυτό αποτελεί ανάπτυξη της παρουσίασης που έκα-νε στη χώρα μας, ο ερευνητής πυρηνικής φυσικής Δρ. Heinz Lycklama από το Σηάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να ανατρέξουν στο σχετικό διαδικτυακό τόπο:

Web site: http://lycklama.nwcreation.net


Η ΕΥΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣΗ ΕΥΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Υπάρχει δύναμη στην ομορφιά. Ίσως η πιο μεγά-λη δύναμη στη φύση. Είναι επικίνδυνη. Και γιατί; Επειδή η ομορφιά σημαίνει κάτι.Πρώτα απ’ όλα, η ομορφιά μιλάει. Κάποιος είπε ότι είναι η ομορ-φιά μέσα στη φύση που απαντά πολλά από τα ερωτήματα για τον Θεό. Και σίγουρα όλοι έχουμε τέτοια ερωτήματα. Ερωτήμα-

τα που γεννιόνται από κάθε μας απογοήτευση, από τον πόνο, από τις δυσκολίες που συναντούμε, από τους φόβους μας. Ο Αυγουστίνος έλεγε ότι βρήκε όλες τις απαντήσεις στην ομορ-φιά του κόσμου:

Είπα σε όλα αυτά, «μιλήστε μου για τον Θεό, που εσείς δεν είστε, αλλά πείτε μου κάτι γι’ Αυτόν». Και μου απάντησαν

με δυνατή φωνή «Εκείνος μας έφτιαξε» (Ψαλμός 99:3). Η ερώτησή μου ήταν η προσοχή που τους

έδωσα και η απάντησή τους ήταν η ομορφιά τους.


Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ


Η ΕΥΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣΗ ΕΥΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Σκεφτείτε πώς είναι να βρίσκεσαι παγιδευμένος στην κίνηση για πάνω από μία ώρα. Ακούγονται κόρνες, φωνές θυμωμένες. Τα καυσαέρια σε πνίγουν, έτσι και ανοίξεις το παράθυρό σου. Κι έπειτα σκεφτείτε πώς είναι να μπαίνεις σε έναν κήπο, ή σε μια όμορφη κοιλάδα με λουλούδια ως εκεί που φτάνει το μάτι, ή σε μια ήσυχη παραλία. Εκεί βρίσκει ανάπαυση η ψυχή μας. Εκεί βρίσκει χώρο και επεκτείνεται. Μπορούμε να αναπνεύσουμε ελεύθερα, μπορούμε να ξεκουραστού-με. ́ Ολα είναι καλά. Αυτό είναι το μήνυμα που μας στέλνει η ομορφιά, όλα είναι καλά. ΄Ολα θα είναι καλά.

Και αυτό είναι κατ’ επέκταση το μήνυμα που στέλνει μια γυναίκα που είναι ήρεμη, ήσυχη, που νιώθει ασφαλής μέσα στη γυναικεία της φύση. Είναι ευχάριστη στην παρέα, είναι αξιαγάπητη. Οταν βρίσκεσαι μαζί της, μπορείς να αναπνεύσεις ελεύθερα, να αναπαυθείς και να πιστέψεις ότι όλα θα πάνε καλά. Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο, μια γυναίκα που συνεχώς προσπαθεί να αποκτήσει κάτι ή να γίνει κάτι είναι τόσο ενοχλητική. Γιατί μια γυναίκα που δεν είναι αναπαυμένη μέσα στην καρδιά της στέλνει στον κόσμο το μήνυμα ότι όλα δεν είναι καλά και δεν θα είναι καλά. «Σαν μια πηγή που είναι φουρτουνια-σμένη», όπως έγραψε ο Σαίξπηρ, «γεμάτη λάσπη, αδιαφανής, χωρίς ομορφιά». ΄Εχουμε ανάγκη από το μήνυμα της ομορφιάς στον κόσμο. Αυτό που μας λέει είναι δύσκολο να το πούμε με λόγια, αλλά ένα μέ-ρος του είναι ότι όλα είναι εντάξει. Ολα είναι και θα είναι καλά.

Η ομορφιά επίσης ελκύει. Οπως η ακρόαση ενός πραγματικά ωραίου μουσικού κομματιού. Σε γοητεύει. Σε κάνει να θέλεις να καθίσεις κάτω και να το απολαύσεις. ΄Ετσι, αγοράζουμε το CD και παίζουμε το ίδιο κομμάτι πολλές φορές (κάτι το οποίο μας δείχνει επίσης ότι η ομορ-φιά δεν είναι απαραίτητα αντιληπτή μόνο από την όρασή μας). Τέτοια μουσική ελκύει την προσοχή μας, μας προσκαλεί να ασχοληθούμε μαζί της σε βάθος. Το ίδιο μπορούμε να πούμε για έναν όμορφο κήπο ή ένα φυσικό τοπίο. Θέλουμε να μπούμε μέσα σε αυτή τη θαυμάσια σκηνή, να την εξερευνήσουμε, να την γευτούμε. Λέμε ότι μια ιδιαίτε-ρη εικόνα μας τραβάει, μας αιχμαλωτίζει. Στρέφει τη ματιά μας και την προσοχή μας. Βιαζόμαστε να την ξαναδούμε, να ξαναπολαύσου-

με το όμορφο θέαμα, να ξοδέψουμε ακόμη και ώρες θαυμάζοντάς το. ΄Ολες αυτές τις αντιδράσεις τις θέλει ο Θεός από μας για το

Πρόσωπό Του. Η ομορφιά ελκύει.

Η ομορφιά τρέφει την ψυχή. Είναι η τροφή που ποθεί η ψυχή του ανθρώπου. Με τον ίδιο τρόπο που το σώμα της μητέρας στην

κυριολεξία τρέφει το νεογέννητο μωρό. Προσφέρει, παρέχει ζωή. ΄Οταν βλέπουμε μεγάλη ομορφιά,

συχνά θέλουμε κάτι παραπάνω από το να την


θαυμάσουμε από μακριά. Θέλουμε να την πλησιάσουμε, να γίνουμε κομμάτι της και η ομορφιά κομμάτι δικό μας.

Η ομορφιά παρηγορεί. Υπάρχει κάτι στην ομορφιά που θεραπεύει, που μας κάνει καλό. ΄Εχετε αναρωτηθεί ποτέ σας γιατί στέλνουμε λουλούδια σε κάποιον που πενθεί; Μέσα στη μεγάλη θλίψη και απώ-λεια, μόνο κάτι τόσο όμορφο όσο ένα λουλούδι μπορεί να πει όλα αυτά που χρειάζεται να ειπωθούν, και να τα πει σωστά. Στο νοσοκο-μείο, στον πόλεμο, σε σκηνές απίστευτης βίας και πόνου, εκεί όπου τα λόγια, οι κινήσεις δεν ωφελούν, μόνο κάτι αληθινά όμορφο μπορεί να πάρει τον πόνο, έστω προσωρινά. Κάθε τι το όμορφο έχει μια ιδιαίτε-ρη δύναμη να ησυχάζει την ταραγμένη καρδιά.

Η ομορφιά τέλος μας εμπνέει. Εκτός από την ποίηση και την τέχνη που έχει προσφερθεί στο βωμό της ομορφιάς, μια όμορφη παρουσία, μια όμορφη ζωή μας εμπνέει να ζήσουμε πιο σωστά, πιο καλά. Σκε-φτείτε πώς θα νιώθατε εάν γνωρίζατε από κοντά ένα πρόσωπο σαν την μητέρα Τερέζα, με μια ζωή γεμάτη από μόνο όμορφες πράξεις και όνειρα για έναν πιο όμορφο κόσμο. Εγινε τόσο γνωστή ακριβώς επει-δή η ζωή της αποτέλεσε μια έμπνευση σε κάθε άνθρωπο να προσπα-θήσει να γίνει πιο καλός. Σε ένα ορφανοτροφείο, ο διευθυντής έβαλε να χτίσουν στη μέση του προαυλίου ένα σιντριβάνι και να φυτέψουν ολόγυρά του λουλούδια. «Τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη από έμπνευ-ση. Εχουν ανάγκη να ξέρουν ότι η ζωή μπορεί να είναι καλύτερη από ό,τι εδώ μέσα», είπε. Η ομορφιά είναι έμπνευση.

Η ομορφιά είναι ό,τι πιο κοντά στη φύση του αιώνιου έχουμε πάνω στη γη. Θυμηθείτε πώς αισθάνεστε στη θέα ενός πολύχρωμου ηλιο-βασιλέματος, μιας γαλήνιας θάλασσας που καθρεφτίζει τον ήλιο ή στο τέλος μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας. Κάτι μέσα μας θέλει να μείνουμε εκεί, να μείνει αυτό το αίσθημα για πάντα. Μερικές φορές η ομορφιά μάς αγγίζει τόσο πολύ, που νιώθουμε μια μεγάλη λαχτάρα να ξυπνάει μέσα μας. Λαχτάρα για ποιο πράγμα θα πείτε. Για τη ζωή έτσι όπως την ήθελε ο Δημιουργός της να είναι. Η ομορφιά μάς φέρνει στο μυαλό την Εδέμ για την οποία δημιουργηθήκαμε, κι ας μην τη ζήσαμε ποτέ. Η ομορφιά μας βοηθάει να φανταστούμε πώς θα είναι στον Ουρανό, όπου όλα και πάντα θα είναι καλά, όμορφα. Η ομορφιά μάς στέλνει το μήνυμα ότι υπάρχει μια μεγάλη δόξα που θέλουμε να ζήσουμε. Και εάν υπάρχει αυτή η μεγάλη δόξα που μας καλεί, θα υπάρχει και η πηγή της. Πόσο μεγάλη καλοσύνη δημιούργησε τέτοια ομορφιά στη γη! Και ποια γενναιόδωρη φύση τη χάρισε στον άνθρωπο!

Η ομορφιά μάς φέρνει κοντά στον Θεό. ΄Ολα αυτά ισχύουν για οποια-δήποτε εμπειρία του ανθρώπου σχετίζεται με την ομορφιά, αλλά κυ-




ρίως στην περίπτωση που είμαστε στην παρουσία της ομορφιάς μιας γυναίκας –η ματιά της, η μορφή της, η φωνή της, η καρδιά, το πνεύμα, η ζωή της. Μας μιλάει για όλα αυτά με έναν τρόπο πολύ πιο άμεσο από ο,τιδήποτε άλλο στη φύση, γιατί είναι άνθρωπος, με προσωπικό-τητα. Η ομορφιά στην περίπτωσή της φτάνει σε μας από μια αθάνατη πηγή, ένα ον που πλάστηκε αθάνατο.

Σίγουρα η ομορφιά είναι το πιο σημαντικό και το πιο παρεξηγημένο χαρακτηριστικό του Θεού. Και από όλες τις γυναικείες ιδιότητες. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η γυναικεία ομορφιά έχει γίνει η αιτία πάρα πολύ πόνου και θλίψης σε όλες τις εποχές και περιοχές του κόσμου μας. Αλλά και εδώ υπάρχει λόγος. Γιατί τόσος πόνος ψυχής, τόσα βά-σανα πάνω σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα; Κανείς στον κόσμο δεν υπέφερε τόσο πολύ, ούτε εξαιτίας μιας μεγαλοφυΐας, ούτε εξαιτίας άλλων θαυμαστών ιδιοτήτων. Οι γυναίκες κοπιάζουν τόσο πολύ πάνω στο θέμα της ομορφιάς. Θέλουν να είναι όμορφες και να μείνουν όμορφες και προσπαθούν να πιστέψουν ότι είναι όμορφες.

Η γυναίκα ξέρει, βαθιά μέσα στην καρδιά της, ότι θέλει να φέρει ομορ-φιά στον κόσμο. Μπορεί να κάνει λάθος όσον αφορά το πώς (όλες οι γυναίκες αγωνίζονται γι’ αυτό), αλλά λαχταράει κάποιος να ανα-καλύψει, να δει την ομορφιά της. Αυτό δεν της το επιβάλλει μόνο η κουλτούρα της κάθε εποχής, ούτε η ανάγκη της να έχει δίπλα της έναν άνδρα. Είναι γραμμένο μέσα στην καρδιά της, κομμάτι του σχεδίου της, βαλμένο μέσα της από τον Δημιουργό της.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

(Συνεχίζεται) Ελεύθερη απόδοση - Μυρτιά

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ

Η Νοητικη Προσευχη


Κάποιος έλεγε, πως μπορεί να γνωρίζουμε και να λέμε πολλά για την προσευχή, μα παραμένει πάντα ένα μυστή-ριο και πολλά από τα βασικά στοιχεία της τα αγνοούμε. Για παράδειγμα, ο πολύς κόσμος φαντάζεται και νομίζει, πως προσευχή είναι μόνο το αίτημα, αυτό το οποίο ζη-τούμε, ενώ στην πραγματικότητα του Λόγου του Θεού η αίτηση είναι απλώς μια από τις πολλές μορφές της προ-σευχής. Υπάρχει και η νοητική προσευχή, που είναι γρα-φικότατη και απόλυτα αληθινή, καθώς τη συναντούμε στην Αγία Γραφή: «Εις δε τον δυνάμενον να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν». (Εφεσίους γ’20). Και το


Η Νοητικη Προσευχη

μεν «ζητούμεν», είναι η συνηθισμένη προσευχή του αι-τήματός μας στον Θεό, μα το «νοούμεν»; Και αυτό είναι προσευχή, που μπαίνει δίπλα στα αιτήματα, όμως είναι άλλης μορφής. Είναι και αυτή μια προσευχή, που δεν παίρνει τη μορφή του αιτήματος, για διαφόρους λόγους, μα μένει μέσα στο νου μας, σαν κάτι που υπάρχει και πε-ριστρέφεται, χωρίς να παίρνει φωνητική έκφραση, αλλά μένει σαν μια σκέψη. Αυτή τη σκέψη, που δεν έχει εκφρα-στεί, ο Θεός και Πατέρας μας, που τα πάντα γνωρίζει και τα πάντα παρακολουθεί, τη θεωρεί προσευχή και αντα-ποκρίνεται κανονικά σαν τις άλλες προσευχές.

Εάν όμως καθίσουμε και το σκεφτούμε, θα δούμε πως το όλο θέμα παίρνει με τη μορφή αυτή μεγάλες διαστάσεις και μεγάλη έκταση. Δηλαδή, μέσα στο «νοούμεν» βρίσκο-νται όλα αυτά, που για διάφορους λόγους δεν θελήσαμε

Χαιρόμαστε και δοξάζου-με τον Θεό για το ενδιαφέ-ρον Του. Τον ευχαριστού-με γιατί είναι σ κ υ μ μ έ ν ο ς πάνω μας και παρακολουθεί και απαντά, όχι μόνο στις π ρ ο σ ε υ χ έ ς που κάναμε, μα και στις π ρ ο σ ε υ χ έ ς που θέλαμε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε.

ή δεν τολμήσαμε να τους δώσουμε μορφή και παραμέ-νουν ως φευγαλέες σκέψεις στο μυαλό μας. Και αυτές εί-ναι πολλές, αν το σκεφτούμε και το λογαριάσουμε. Είναι πάρα πολλές, σε σχέση με εκείνες που παίρνουν τη μορ-φή της ευλαβικής προσευχής.

Και το παράξενο είναι, πως ο Θεός απαντά και σ’ αυτές τις προσευχές. Και τότε μας ξαφνιάζει η απάντηση. Εμείς, λέμε, δεν το ζητήσαμε αυτό, το οποίο ο Θεός μας χάρι-σε. Χαιρόμαστε και δοξάζουμε τον Θεό για το ενδιαφέρον Του. Τον ευχαριστούμε γιατί είναι σκυμμένος πάνω μας και παρακολουθεί και απαντά, όχι μόνο στις προσευχές που κάναμε, μα και στις προσευχές που θέλαμε να κάνου-με αλλά δεν κάναμε.

΄Ετσι κι εμείς μένουμε και υπάρχουμε, για να γινόμαστε αφορμή να πραγματοποιούνται οι αιώνιες βουλές του Θεού μέσω των προσευχών μας που πραγματοποιούνται και των άγιων σκέψεών μας που είναι όργανα και σκεύη του Θεού για τη δόξα του ονόματός Του.

Εμπειριες Προσευχης«Δεν τολμώ να πω πως η προσευχή δε φέρνει αποτελέ-σματα. Πάντοτε, όσες φορές προσευχήθηκα με θέρμη, ο Θεός μού απάντησε. Στις διάφορες εξερευνήσεις μου στην Αφρική, η προσευχή μου για υπομονή μού έδινε τη δύναμη να βλέπω τους άγριους αντιπάλους μου με μάτι ευχάριστο και πολλές φορές με συμπάθεια για την άγνοιά τους. Δίχως προσευχή αμφιβάλλω αν θα μπορούσα να ανεχθώ τις λαμπερές λόγχες τους, που βρίσκονταν σε έξι βημάτων απόσταση. Σε όλες μου τις εξερευνήσεις η προ-σευχή με έκανε πιο δυνατό ηθικά και διανοητικά από τους συντρόφους μου που δεν προσεύχονταν. Δεν άφηνε ποτέ τα μάτια μου να σφαλίσουν, τη σκέψη μου να θολώσει, τα αυτιά μου να κλείσουν, μα πάντα μου έδινε ένα συναί-σθημα εμπιστοσύνης. Και κάτι ακόμη περισσότερο. Μου έδινε χαρά και υπερηφάνεια για το έργο μου και με ανέ-βαζε γεμάτο ελπίδα πέρα από τα χίλια πεντακόσια μίλια που είχα διαβεί μέσα στα δάση, έτοιμος πάντα να αντιμε-τωπίσω τους καθημερινούς κινδύνους και κόπους.»

Χένρυ Στάνλεϋ-εξερευνητής


...ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ

Για πόσα πράγματα δεν συζητούν οι άνθρωποι! Για την πο-λιτική. Για τον αθλητισμό, για τη μόδα. Για εγκλήματα και για σκάνδαλα… Για πόσα πράγματα δεν σκέφτονται οι άν-θρωποι! Για τα συμφέροντά τους. Για την καλοπέρασή τους. Για την άνεσή τους μέσα στη ζωή αυτή… Για πόσα πράγματα δεν μοχθούν οι άνθρωποι! Για κέρδη και αύξηση των περι-ουσιών τους. Για δόξα και κοινωνική επιρροή. Για επιτυχία των σχεδίων τους. Μονάχα για ένα θέμα δεν σκέφτονται οι άνθρωποι, ούτε συζητούν ούτε βέβαια καταβάλλουν καμιά προσπάθεια. Για τον Θεό και το θέλημά Του πάνω στη Γη.

Ο Θεός για το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων μένει ξεχασμένος, περιφρονημένος, σκόπιμα αποδιωγμένος από τη ζωή τους. Με το να κλείνεις τα μάτια σου μπροστά στον ήλιο δεν καταργείς τον ήλιο και, αν εσύ δεν θέλεις να τον βλέπεις, με αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρ-χει. Και αν την ώρα που ο πρόεδρος στο δικαστήριο λέει την καταδι-


Δανιηλ κεφ. δ’

Ναβουχοδονοσορ

καστική του για σένα απόφαση, εσύ κλείσεις τα αυτιά σου, μ’ αυτό δεν καταργείς την απόφαση. Ενα μονάχα πράγμα αποδεικνύεις, την αφροσύνη σου. Ο ήλιος, είτε τον βλέπεις είτε όχι, αυτός υπάρχει. Και ο Θεός, είτε ενδιαφέρεσαι είτε όχι για την αγάπη Του και τη βουλή Του, υπάρχει και αργά η γρήγορα θα βρεθείς μπροστά Του να δώσεις λόγο.

Μια άλλη τραγική μορφή, μέσα στο αρχείο της βιβλικής ιστορίας, είναι και ένας βασιλιάς κοσμοκράτορας. Παρουσιάζεται σε μια τόσο απίθανη θέση. Επάνω σ’ ένα βουνό και κάτω από ένα δέντρο, είναι δεμένος με αλυσίδες. Δεν μοιάζει με άνθρωπο, μα με άγριο θηρίο του δάσους. Τα μαλλιά του και τα νύχια του είναι πολύ μακριά και τρώει χορτάρι. Αυτός είναι ο Ναβουχοδονόσορ, το σύμβολο της αφροσύνης.

Την πρώτη του γνωριμία με τον αληθινό Θεό την έκανε διαμέσου του Δανιήλ. Ο Θεός απο-καλύπτεται διαμέσου των ανθρώπων. ΄Ηταν τότε που έλαμπε στο στερέωμα σαν κοσμο-κράτορας. Από τα παιδιά της Ιουδαίας, που είχε φέρει και εκπαίδευε για να τα χρησιμο-ποιήσει για διοικητικούς υπαλλήλους του, ξε-χώρισαν τέσσερα Ισραηλιτόπουλα και μεταξύ τους ο Δανιήλ. Τότε ήταν που είδε εκείνο το τρομερό και τόσο παράξενο όνειρο, με τον άν-δρα που ήταν από χρυσό και ασήμι και χαλκό και σίδερο με πηλό. Κανένας δεν μπόρεσε να του το εξηγήσει, παρά ο Δανιήλ, αφού προηγουμένως πήγε και προ-σευχήθηκε και ζήτησε μαζί με τους άλλους αδελφούς του τη δύναμη του Θεού. Μετά από την ερμηνεία ο Ναβουχοδονόσορ ξέσπασε σε επαίνους και ομολογίες και λιβανωτούς για τον Θεό τον αληθινό. Θα περίμενε κανείς, πως ύστερα από τέτοια λόγια ο Ναβουχοδονόσορ θα άλλαζε τακτική. Μα αλίμονο. Γρήγορα τα λόγια του και τα όσα διαπίστωσε ξεχάστηκαν. Αλήθεια, πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού στη ζωή σου! Πόσες φορές δεν ομολόγησες κάτι για τη δόξα του Θεού! Μα όμως τη ζωή σου ακόμη να την παραδώσεις στα χέρια του Κυρίου. Σε λίγο καιρό έκανε εκείνη την ανεκδιήγητη χρυσή εικόνα θεοποιώντας τον εαυτό του. Τότε αναγκάστηκε να ρίξει στη φωτιά, στην κάμινο, τους τρεις παίδες. Αλλη μια φορά είδε πάλι τη δύναμη μα και τη δόξα του Θεού και στον ενθουσιασμό του έβγαλε ένα φιρ-μάνι, με το οποίο παρήγγειλε σε όλα τα βασίλειά του να σέβονται


Απ’ όσα συμβαίνουν γύρω σου, στη ζωή σου, τίποτα δεν εί-ναι τυχαίο. Πρόσεξε λίγο και θα δεις ότι αποβλέπουν να σε οδηγήσουν προς την αγάπη και τη σωτη-ρία του Χριστού , της οποίας ο αντίθετος πόλος είναι η κρίση του Θεού.

μορφεσ τησ Αγιασ Γραφησ

τον Θεό τον αληθινό. Μα πάλι σε λίγο καιρό ξέχασε και τα λόγια του και όλες τις διατα-γές του. Τότε είναι που είδε το δεύτερό του όνειρο, για εκείνο το δέντρο πάνω στο βου-νό. Και πάλι ο Δανιήλ του έδωσε μια ερμη-νεία, που ήταν και μία προειδοποίηση του Θεού για την ερχόμενη τιμωρία του. Δώδε-κα μήνες τού άφησε ο Θεός να μετανοήσει. Μα τίποτα. Αν ακόμα δεν έχεις δώσει την καρδιά σου στον Χριστό, βρίσκεσαι και συ στο ίδιο περιθώριο της αναμενόμενης κρί-σης. Και ξαφνικά, ενώ βρισκόταν στο παλάτι του, στη δόξα του, στα μεγαλεία του, έπαθε κάποια κρίση, τον έδεσαν με αλυσίδες και έξω στο βουνό ζούσε σαν το άγριο θηρίο, όπως του είχε προφητεύσει ο Θεός. Ευτυ-χώς όμως που κάποια μέρα συνήλθε και ξαναστράφηκε προς τον Θεό. Τότε 1) Ηρθε και πάλι στα λογικά του. 2) Ομολόγησε πως γνώρισε τον Θεό και έδωσε δοξολογία σ’ Αυτόν. 3) Ομολόγησε τα σφάλματά του και 4) Ο Θεός τον αποκατέστησε στην προηγού-μενη θέση του.

Απ’ όσα συμβαίνουν γύρω σου, στη ζωή σου, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πρόσεξε λίγο και θα δεις ότι αποβλέπουν να σε οδηγή-σουν προς την αγάπη και τη σωτηρία του Χριστού, της οποίας ο αντίθετος πόλος είναι η κρίση του Θεού.


μορφεσ τησ Αγιασ Γραφησ

(Από τα χειρόγραφα του Χρ. Φραγκόπουλου)

Στην υπηρεσία της Αλήθειας.Η σελίδα μας στο INTERNET:

http://www.logiazois.grΠολλά και ενδιαφέροντα! Επισκεφθείτε την!

Συστήστε την και σε άλλους.


«Προς σε, Κύριε, ύψωσα την ψυχήν μου. Θεέ μου, επί σε ήλπισα• ας μη καταισχυνθώ, ας μη χαρώσιν επ’ εμέ οι εχθροί μου. Βεβαίως πάντες οι προσμένοντές σε δεν θέλουσι καταισχυνθή• ας καταισχυνθώσιν οι μωροί παραβάται. Δείξον μοι, Κύριε, τας οδούς σου• δίδαξόν με τα βήματά σου. Οδήγησόν με εν τη αληθεία σου και δίδαξόν με• διότι συ είσαι ο Θεός της σωτηρίας μου• σε προσμένω όλην την ημέραν… Τας αμαρτίας της νεότητός μου και τας παραβάσεις μου μη μνησθής• κατά το έλεός σου μνήσθητί μου συ, Κύριε, ένεκεν της αγαθότητός σου… Αι θλίψεις της καρδίας μου ηύξησαν• εξάγαγέ με εκ των στενοχωριών μου…»

Θεέ μου, επί σε ήλπισα. Στις πιο δύσκολες στιγμές, τότε

που όλα γύρω γκρεμίζονται και καταρρέουν, τότε που το παρελ-θόν κατατρώγει με τις μαύρες αναμνήσεις του και το παρόν νι-κημένο καταθέτει τα όπλα, ο άν-θρωπος έχει για τελευταίο απο-κούμπι του την ελπίδα. Αλίμονο αν του έφευγε κι αυτή. Ελπίδα όμως σε τι; Πόσες φορές, αλή-θεια, ελπίζουμε και απελπιζόμα-στε και ξαναελπίζουμε και πάλι απελπιζόμαστε! Πόσες φορές γε-λαστήκαμε από εκείνους, στους οποίους στηριχτήκαμε και ελπί-σαμε. Πόσες άλλες φορές απατη-

Από τους θησαυρούς των Ψαλμών

που όλα γύρω γκρεμίζονται και καταρρέουν, τότε που το παρελ-θόν κατατρώγει με τις μαύρες αναμνήσεις του και το παρόν νι-κημένο καταθέτει τα όπλα, ο άν-θρωπος έχει για τελευταίο απο-κούμπι του την ελπίδα. Αλίμονο αν του έφευγε κι αυτή. Ελπίδα όμως σε τι; Πόσες φορές, αλή-θεια, ελπίζουμε και απελπιζόμα-στε και ξαναελπίζουμε και πάλι απελπιζόμαστε! Πόσες φορές γε-λαστήκαμε από εκείνους, στους οποίους στηριχτήκαμε και ελπί-σαμε. Πόσες άλλες φορές απατη-

1

Ψαλµός κε’Ψαλµός κε’


Ψαλμός κε΄

θήκαμε και κλάψαμε. ΄Ομως εκεί ψηλά υπάρχει Εκείνος, στον Οποίον όλοι οι απελπισμένοι και αποτυχημένοι αυτής της ζωής μπορούν να ελπίσουν. Αυτός κανένα δεν απέλπισε. Κανένα δε γέλασε. Είναι ο Θεός της ελπίδας.

Οι προσμένοντές σε δεν θέλουσι καταισχυνθή… Πε-ριμένεις από το δυνατό να σε βοηθήσει. Προσμένεις

από το συγγενή να σε συμπονέσει. Από τον μεγάλο να σε τακτοποιήσει. Περιμένεις… Τι άσχημο, αλήθεια, να περι-μένεις και να μη σε ακούνε και να μη σε προσέχουν και να αδιαφορούν στα αιτήματά σου. Ντρέπεσαι. Εκτός αν στρέψεις την προσοχή σου και πεις τα αιτήματά σου και προσμένεις τη λύση των προβλημάτων σου από τον Θεό. Ω ναι, τότε δεν περιμένεις άδικα, αβέβαια, κούφια. Θα ’ρθει ο Θεός με το δικό Του τρόπο και στο δικό Του χρόνο, με την απάντηση στο αίτημα, στην ανάγκη σου.

Θέλει διδάξει τους αμαρτωλούς την οδόν. Ο Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η οδός». Και η Αγία Γραφή είναι το

βιβλίο που μας εξηγεί το δρόμο της μετάνοιας και επι-στροφής στον Κύριο. Οι άνθρωποι σήμερα, μέσα σε μια υποκρισία και από αυταρέσκεια κινούμενοι, προσπαθούν να φτιάξουν δικούς τους δρόμους, να διδάξουν δικούς τους τρόπους σωτηρίας. Ομως άλλος δρόμος δεν υπάρ-χει, από εκείνον που άνοιξε η αιματηρή θυσία του Χριστού πάνω στο Γολγοθά. Κατηγορηματικά η Βίβλος το διασαλ-πίζει: «Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία». Ο Χριστός είναι ο μοναδικός δρόμος. «Κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον δι’ Εμού». Οι άλλοι δρόμοι είναι ανθρώπινα, νόθα κατασκευάσματα.

Οι αμαρτίες της νεότητός μου. Αλήθεια, χρειάζεται περισσότερο θάρρος να αναγνωρίσεις και να ομολο-

γήσεις την αμαρτία σου, απ’ όσο να πράξεις την αμαρτία. Οι αμαρτίες της νεότητας. Τα νιάτα, τα στολισμένα από τον Πλάστη τους με τα πάλλευκα κρινολούλουδα της ηθι-κής τους ομορφιάς, σήμερα ιδιαίτερα βρίσκονται νικημέ-να, με τσακισμένα τα φτερά και ρυτιδιασμένα τα πρόσω-πα, δουλωμένα στην αμαρτία και στον εχθρό της ψυχής, το διάβολο. ΄Επαψαν ν’ αποτελούν την ελπίδα του αύριο και αποτελούν αντίθετα το μεγάλο πρόβλημα του σήμερα. Ποιος, αλήθεια, θα μπορέσει να τα λυτρώσει; Ποιος θα μπορέσει να τα στολίσει και πάλι με ηθική ομορφιά, να τα οπλίσει με δύναμη αντίστασης στο κακό, να τα προβάλει

2

3

4


Ψαλμός κε΄

νικητές στο στίβο της ζωής; Ο Θεός, αν… Ναι, βασική προ-ϋπόθεση αυτή, αν αυτά ταπεινά και μετανιωμένα γονατί-σουν και πουν: «Κύριε, τις αμαρτίες της νεότητός μου μη μνησθής. Κύριε, κατά το πολύ Σου έλεος συγχώρησέ με». Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του Θεού.

Εξάγαγέ με εκ των στενοχωριών μου. Αν, ιδιαίτερα στην πολυτάραχη εποχή μας, κάποιος σηκωθεί και πει

ότι δεν έχει στενοχώριες, δίκαια θα θεωρηθεί ψεύτης. Τε-ράστιες φουρτούνες φαίνονται στα πελάγη της ανθρώπι-νης καρδιάς. Δράματα συγκλονίζουν τις οικογένειες. Ανα-στατώσεις και τρόμοι συνέχουν τα σύνολα. Και ποιος μπο-ρεί να αντέξει το δικό σου πρόβλημα; Αλήθεια, δοκίμασες ποτέ να φέρεις τα προβλήματά σου στον Θεό;

5

Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ TOY ΑΓΙΑΣΜΟΥ

Ο λυτρωμένος του Χριστού είναι ένα ζωντανό,

κινούμενο θαύμα.

• Πώς πραγματοποιείται το θαύμα.

• Πώς δουλεύει ο Θεός πάνω μας.

• Πώς αγιάζεται η ψυχή τού λυτρωμένου από την αμαρτία.

• Η τελειοποίηση, η ολοκλήρωση του πιστού.

• Ο «εν ημίν Ιησούς Χριστός».

ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ · ΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ · ΑΠΛΟ


Πριν από όλα πρέπει να σας συστηθώ, για να με γνωρίσετε κάπως. Θα περάσουμε τόση ώρα μαζί, εγώ γράφοντας και εσείς διαβάζο-ντας αυτά που γράφω. Να μη γνωριζόμαστε καθόλου; Δεν είναι σωστό.Θα αρχίσω από τα εύκολα. Πρώτα το πλούσιος. Ξέρετε τι θα πει πλούσιος. Να έχεις όσα χρήματα θέλεις, όποτε τα θέλεις, να κάνεις ό,τι θέλεις… και αφού τελειώσεις να σου περισσεύουν και για την επόμενη φορά… και τη μεθεπόμενη. Δηλαδή το θέμα χρήματα και τα οικονομικά κτλ. να μην υπάρχουν για σένα. Ανεση και ευρυχωρία να μαζεύεις και να ξοδεύεις, χωρίς να λογαριάζεις, χωρίς να διστάζεις, χωρίς να φοβάσαι. Σε αυτήν την περιοχή βρέ-θηκα εγώ. Τώρα ούτε το πώς, ούτε το γιατί, ούτε και το πόσα έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, ούτε για εσάς, αλλά ούτε και για μένα. Αν δεν ήμουν άθεος, θα έλεγα έτσι τα ’φερε ο Θεός.

Αλλά αφού Θεός δεν υπάρχει για μένα, πρέπει να πω έτσι τα ’φερε η τύχη. Και εδώ κάτι δεν μου πάει καλά, γιατί ούτε και στην τύχη πιστεύω. Ειδικά στο θέμα της τύχης, κάνω μια παρένθεση, πάντα το θεωρούσα πολύ ταπεινωτικό και φτηνό να καταφεύγω. Φορτώνουμε τη ζωή μας

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ;

Αφήγημα

Ήμουν πλούσιος και άθεος


ολόκληρη, το περιεχόμενο της μέρας μας, τη ζωή των δικών μας σε κάτι, που καλά-καλά δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει… Μετά όμως λέω ότι κάτι πρέπει να υπάρχει… και έτσι ζαλισμένος όπως πάντα, χωρίς να το λύσω, το αφήνω το θέμα και πηγαίνω παρακάτω. Πάμε τώρα στο άθεος. Μάλλον δεν είναι η σωστή λέξη. Πώς λέγεται αυ-τός, που δεν ασχολείται καν με το θέμα; Υπάρχει, δεν υπάρχει Θεός, δε με απασχολεί, ούτε τον χρειάζομαι. Δηλαδή, πώς περνάς από κάποιον δίπλα και ούτε γυρίζεις να τον κοιτάξεις; Σου είναι αδιάφορος. Εφυγες, τον ξέχα-σες…καπνός που διαλύθηκε. Κάτι τέτοιο. ΄Αλλωστε όταν έχεις ό,τι θέλεις, όσα θέλεις, όποτε τα θέλεις, δεν ενδιαφέρεσαι για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Εγώ δεν λέω ότι δεν υπάρχει, ούτε ότι υπάρχει. Λέω κάτι άλλο. Μου είναι αδιάφορος, δε διασταυρώνονται οι δρόμοι μας, πηγαί-νω παρακάτω. ΄Ετσι σκεφτόμουν, αυτό ήμουν. Λέω ήμουν, και το γιατί θα το καταλάβετε λίγο πιο κάτω.Από εμφάνιση, πολύ κοινός, θα έλεγα. Τίποτα το ιδιαίτερο ή το ξεχωριστό επάνω μου. Οι άλλοι γύρω μου με έβλεπαν και ξεχωριστό και εντυ-πωσιακό και μοναδικό και αξιαγάπητο…, αλλά εσείς να πιστέψετε εμένα. Αυτά που έλεγαν οι άλλοι γύρω μου αφορούσαν την τσέπη μου και το πορτοφόλι μου και όχι εμένα. Και ήξεραν πολύ καλά τι είχε το πορτοφόλι μου και η τσέ-πη μου και οι λογαριασμοί μου στις Τράπεζες…. Από ηλικία, αν ενδιαφέρεστε, να υπολογίζετε κάπου στη μέση.Τώρα πηγαίνουμε σε μια άλλη, πιο ενδιαφέρου-σα περιοχή. Από πολύ ενωρίς στη ζωή μου είχα μια περίεργη αίσθηση, που συχνά ένιωθα να με κυνηγά, κάποτε να με βαραίνει κιόλας. ΄Ενιωθα ότι κάνω κάτι λάθος στη ζωή μου. ΄Οχι, δεν ζού-σα καθόλου ανήθικα, ούτε εκφυλισμένα. Αντίθετα μάλιστα, έκανα πολύ καλή διαχείριση της περιουσίας μου και της ζωής μου. Είχα όμως ένα αίσθημα, έντονο μερικές φορές, ότι κάνω λάθος ζωή. Το αίσθημα αυτό με απασχολούσε και ήθελα να το αντιμετωπίσω. Είχα χρόνο να ξοδέψω με τον εαυτό μου και τις ανησυχίες μου, αλλά δεν έβρισκα την απάντη-ση, και αυτό με κούραζε. Τα στοιχεία που επιστράτευα και σύγκρινα τη ζωή μου είχαν πάντα σχέση με το κακό, τον εκφυλισμό, τις ακραίες κατα-στάσεις, με τη «νύχτα», την πρόκληση… Δεν χρωστούσα, δεν έκλεβα, το αντίθετο μάλιστα, απλόχερα βοηθούσα, και με ευχαρίστηση, όπου αντι-λαμβανόμουν ότι υπήρχε ανάγκη. Δεν έβρισκα το λόγο να ανησυχώ. Επε-ξεργαζόμενος τη ζωή μου την βαθμολογούσα με πολύ καλούς βαθμούς και με κριτήρια πολύ αυστηρά. Παρόλα αυτά κάτι μέσα μου μού έλεγε ότι είμαι σε λάθος δρόμο. Προ-σπάθησα να τους έχω όλους γύρω μου ευχαριστημένους και με το πα-


Από πολύ ενωρίς στη ζωή μου είχα μια πε-ρίεργη αίσθηση, που συχνά ένιωθα να με κυνηγά, κάποτε να με βαραίνει κιόλας. Ένιωθα ότι κάνω κάτι λάθος στη ζωή μου. ...ότι κάνω λάθος ζωή.


ραπάνω. Δεν μπόρεσα όμως να απαλλαγώ. Κοίταξα την εικόνα μου προς τους άλλους, έκανα διορθωτικές κινήσεις, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κάτι μέσα μου έφευγε και επανερχόταν και μου ’λεγε ότι δεν είναι αυτή η ζωή, δεν είναι αυτό το νόημά της, δεν είναι δυνατό να ζήσω και να τελειώσω όλη μου τη ζωή με τέτοιο περιεχόμενο. Αντιλαμβάνεσθε ότι δεν ήμουν χαρούμενος, αλλά δεν ήμουν και δυστυ-χισμένος. Και γιατί να είμαι δυστυχισμένος, αφού είχα ό,τι ήθελα, όποτε το ήθελα; Αλλά τότε, γιατί να μην είμαι χαρούμενος; Τι ήταν αυτή η σκιά, που με ακολουθούσε;Κάποτε τα κατάφερνα να την ξεχάσω αυτή τη σκέψη και να ξεμπερδεύω μαζί της. Ζούσα σα να μη συμβαίνει τίποτα. ΄Ομως ερχόταν η ώρα του απολογισμού και μέσα μου ήμουν βέβαιος ότι είμαι σε λάθος δρόμο. Εβρισκα τη ζάπλουτη ζωή μου φτωχή και χωρίς καμία αξία. Κάποια στιγ-μή και τα πιο μεγάλα και εντυπωσιακά που έκανα στη ζωή μου με άφηναν αδιάφορο και με ανησυχούσε η παρουσία τους στη ζωή μου. Είχα έντονη την αίσθηση ότι κάποιοι ζουν πιο σωστή ζωή από τη δική μου, πιο καλή ζωή, πραγματικά αξιόλογη και όμορφη. Η δική μου ζωή δεν ήταν τέτοια

και αυτό με βασάνιζε.Μη νομίσετε ότι δεν έκανα τί-ποτα για όλα αυτά τα ενοχλη-τικά και αρνητικά συναισθή-ματα. Γιατρός δεν είμαι, αλλά τα πάω καλά με το διάβασμα και με το Internet. Το έψαξα το θέμα και από αυτής της πλευράς. Και για τις ντοπαμί-νες έψαξα, τις σεροτονίνες, τα πάντα. Δεν ένιωθα άρρωστος, ούτε και το προφίλ μου ταίρι-αζε με των ασθενών και με τις ασθένειες που συναντούσα στην έρευνά μου.

Δεν έφτασα σε πολύ άσχημη κατάσταση, ούτε χρειάστηκε να χειροτερέ-ψουν τα πράγματα στη ζωή μου πολύ. Μια μέρα έκανα μια σκέψη, ή πιο σωστά άκουσα μια σκέψη. «Πήγαινε σε ένα νοσοκομείο μια βόλτα», είπα στον εαυτό μου. Δεν αντέδρασα άσχημα στη σκέψη, ούτε με απώθησε η ιδέα. Δεν είχα κάποιο πρόβλημα υγείας ούτε κάποια ιδιαίτερη σχέση με γιατρούς και νοσοκομεία, αλλά δεν είχα και πρόβλημα να υπακούσω. Εύ-κολα αποφάσισα σε πολύ κοντινή ημερομηνία να πάω σε ένα μεγάλο κε-ντρικό νοσοκομείο, χωρίς να ξέρω ούτε τι θα κάνω εκεί, ούτε το γιατί θα πήγαινα. Απλώς πήγα. Η φωνή μέσα μου με περίμενε εκεί, στην κεντρική είσοδο του νοσοκομείου, και με βοήθησε. «Περπάτα στους διαδρόμους, στους ορόφους, περπάτα αργά και κοίταζε όσο μπορείς περισσότερο τους ανθρώπους που περνάνε δίπλα σου, τις συνθήκες, τις κινήσεις τους». Το

Ήμουν πλούσιος και άθεος


έκανα. ΄Ο,τι μου έλεγε η φωνή στη σκέψη μου το έκανα, χωρίς να επι-στρατεύσω ιδιαίτερες δυνάμεις ή κάποιο ξεχωριστό θάρρος. Τώρα δεν χρειάζεται να σας περιγράψω τι είδα στο νοσοκομείο. Ισως εσείς να τα ξέρετε καλύτερα από εμένα. Χρειάζεται όμως να σας πω κάτι πολύ περίεργο, που σίγουρα δεν πάει το μυαλό σας. ́ Ενιωθα πολύ όμορ-φα όλη αυτή την ώρα. Εστω με αυτές τις ήσυχες βόλτες που έκανα, ένιω-θα πραγματικά όμορφα μέσα σε εκείνο το περιβάλλον. Βέβαια, δεν σας το κρύβω, ότι στην αρχή ένιωθα λίγο άβολα, γιατί όλοι εκεί μέσα στους διαδρόμους, στους θαλάμους, είχαν κάτι να κάνουν. Εγώ έκανα απλώς βόλτες και κοιτούσα γύρω μου. Κάπως αταίριαστο αυτό. ΄Ετσι το είδα και εγώ στην αρχή. Μετά όμως προσαρμόστηκα. Κάποια στιγμή βοηθήθηκα λίγο περισσότερο, όταν πλησίασα μια γιαγιούλα σκυφτή και αργοκίνητη και της γέμισα ένα μικρό μπουκάλι νερό από τον καταψύκτη. Χαμογέλα-σα. ΄Αρχισα να γίνομαι κάπως χρήσιμος και να έχω και εγώ κάποιο ρόλο… Ναι, ένιωθα καλά, και μάλιστα είχα ένα περίεργο αίσθημα, ότι γυ-ρίζοντας πίσω στο σπίτι μου, όχι μόνο δεν θα έχω την αίσθηση ότι έχασα το χρόνο μου, όχι μόνο δεν θα μετανιώσω, αλλά ούτε θα ανέβει μέσα μου η σκέψη της λάθος κατεύθυνσης, της λάθος ζωής, που με απασχολούσε τόσο συχνά. Δεν πήγα ξανά στο νοσοκομείο, αλλά έγινε κάτι άλλο μέσα μου. Ξόδεψα πολλές ώρες με το να θυμάμαι και να επεξεργάζομαι τα όσα είχα δει εκείνο το απόγευμα. ΄Οχι τραγικά πράγματα, μην πάει το μυαλό σας. Τα βρήκα όμως πολύ ενδιαφέροντα και σε κάποιες περιπτώσεις συ-ναρπαστικά. Χωρίς να με ενδιαφέρουν οι ειδι-κές λεπτομέρειες και τα ιατρικά πράγματα, σύ-γκρινα το περιεχόμενο της μέρας αυτών των αν-θρώπων με το περιεχόμενο της δικής μου ζωής. ΄Εμεινα άφωνος. Το παραδέχτηκα αμέσως. Αυ-τοί οι άνθρωπο ζούνε, ενώ εγώ δεν ζω. Δεν προσφέρω τίποτα σε κανένα. Δεν είμαι χρήσιμος σε κανέναν. Αυτοί οι άνθρωποι παλεύουν, ενώ εγώ δεν παλεύω για κανέναν και για τίποτα. Μου φάνηκε αμέσως πιο σωστή η ζωή τους από τη δική μου ζωή. Το άφησα έτσι και πέρασε λίγος καιρός. Συνέπεσε να πλησιάζουν οι γιορ-τές των Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς. Ιδιαίτερα βαρετή και ενοχλη-τική περίοδος για μένα. ́ Εβλεπα τους ανθρώπους γύρω μου να κάνουν τα πάντα για να ζήσουν και να μην καταρρεύσουν. Να κάνουν τα πάντα για να ξεχάσουν, να δραπετεύσουν, να κάνουν τρελά, απίθανα πράγματα για να γεμίσουν την άδεια τους ζωή, χωρίς αποτέλεσμα. Αυτό με ενοχλούσε πολύ. Μας έβλεπα όλους ριγμένους σε ένα λάκκο βαθύ, να προσπαθού-με να βγούμε στην επιφάνεια, στο φως, στον καθαρό αέρα. Και κάποιος


Αντιλαμβάνεσθε ότι δεν ήμουν χαρούμε-νος, αλλά δεν ήμουν και δυστυχισμένος. Και γιατί να είμαι δυ-στυχισμένος, αφού είχα ό,τι ήθελα, όποτε το ήθελα; Αλλά τότε, γιατί να μην είμαι χαρούμενος; Τι ήταν αυτή η σκιά, που με ακολουθούσε;


να μας ρίχνει μέσα στο λάκκο φωτάκια χριστουγεννιάτικα πολύχρωμα, να μας πετάει δώρα, δέντρα στολισμένα, τσου-ρέκια. Κι εμείς να ξεγελιόμαστε, να στολίζουμε το λάκκο με φωτάκια, να στρώνουμε γιορτινά τραπέζια μέσα στο λάκκο… Η δυστυχία μου ήταν μεγάλη κάθε τέτοια εποχή.Τυχαία άκουσα στο ραδιόφωνο, καθώς οδηγούσα, μια δια-φήμιση για ένα μπαζάρ για την ενίσχυση ενός ιδρύματος για αυτιστικά παιδιά. Θα πάω, είπα. Και πήγα. Δεν πήγα ούτε να αγοράσω, ούτε να βοηθήσω οικονομικά. Θα σας εκνευρίσει να σας πω ότι δεν αγόρασα ούτε μία καρφίτσα. Ούτε άφη-σα κάποια γενναία επιταγή στο ίδρυμα. Συγγνώμη, δεν το έκανα. Εκανα κάτι πολύ πιο μεγάλο, γιατί αυτό είχα ανάγκη. Πέρασα από όλους τους πάγκους με τα δώρα, τα γλυκά, τις προσφορές. Δοκίμασα και τα μπισκότα που μου πρόσφεραν. Αλλά εγώ κοιτούσα τα πρόσωπά τους. Ναι, εκείνα τα πρόσω-πα. Το ήξερα ότι ήταν οι γονείς των αυτιστικών παιδιών και οι δάσκαλοί τους. Ισως και κάποιοι ψυχολόγοι, που υπηρε-τούσαν αυτά τα παιδιά. Τα πρόσωπά τους, Θεέ μου. Ηταν γελαστοί, ορεξάτοι, τα πρόσωπά τους ζεστά, φιλικά. Και όλοι τους είχαν ένα τόσο μεγάλο φορτίο στα σπίτια τους. Πραγ-ματικά δυνατοί άνθρωποι, σκέφτηκα και θαύμασα. Καλο-ντυμένοι, περιποιημένοι, χαρούμενοι, με τα αστεία τους, με τα πειράγματά τους… Μετά κοίταξα τα παιδάκια του Ιδρύ-ματος. Αυτά τα άρρωστα παιδάκια μαζί με τους γελαστούς γονείς τους. Πάλι μου ανέβηκε η ίδια σκέψη, αλλά αυτή τη φορά πολύ πιο μορφοποιημένη και συγκεκριμένη από την προηγούμενη φορά. Αυτοί οι άνθρωποι μου άρεσαν πιο πολύ από τον εαυτό μου. Η ζωή τους με αγγίζει, με πείθει ότι είναι ζωή με περιεχόμενο που αξίζει να ζήσεις…. Με πλη-σίασαν να μου συστηθούν μερικοί και να με γνωρίσουν. Δεν τόλμησα να πω την αλήθεια για το πώς και το γιατί βρέθηκα εκεί, μαζί τους εκείνο το βράδυ. Πώς να τους πω ότι έχασα το δρόμο μου στη ζωή, ότι ανακάλυψα ότι δεν ζω, ότι ζω λάθος ζωή και ότι ψάχνω για κάτι σωστό και γνήσιο να ζήσω; Κάποια στιγμή μπήκε στην αίθουσα μία ομάδα μεγαλούτσι-κα παιδιά, με κασκόλ και σκουφιά και δύο κιθάρες. Αγόρια και κορίτσια. Πήγαν σε μια γωνιά και άρχισαν να τραγου-δούν σαν μια μικρή χορωδία. ΄Ολοι στράφηκαν προς το μέ-ρος τους, τα παιδάκια πλησίασαν και άκουγαν χαρούμενα τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Πήρα το θάρρος και πλησίασα τα άρρωστα παιδάκια. Κανέ-νας δε με ενόχλησε. ΄Ηταν θαρρώ η πρώτη μου φορά που έσκυβα να πλησιάσω ένα παιδάκι, και μάλιστα με τέτοιο πρόβλημα, χωρίς να ξέρω ούτε πώς να το πλησιάσω, ούτε πώς να το χειριστώ. Αλλά ένιωθα ότι πολύ λίγο με ενδιέφε-


ρε. ΄Ηταν σα να άπλωνα το χέρι μου να πάρω κάτι, κάτι που εγώ δεν είχα, δεν ένιωσα ποτέ μου, ενώ εκείνοι το είχαν, το είχαν και το ζούσαν κάθε μέρα.Βγήκα έξω στο καθαρό και υγρό νυχτερινό αεράκι. Είχα πολλές, πάρα πολλές σκέψεις στο μυαλό μου και μια μεγάλη ανάγκη να τις επεξερ-γαστώ. Μη βιαστείτε να πείτε ότι σκέφτηκα να τα πουλήσω όλα και να τα αφήσω στο Ιδρυμα με τους πονεμένους πατεράδες και τις ηρωικές μητέρες αυτών των παιδιών. ΄Οχι, δεν ήμουν τόσο επιπόλαιος να κάνω κινήσεις με τόσο κοντινή ημερομηνία λήξης. Στο προαύλιο του Ιδρύματος με περίμενε το καλό και ακριβό τζιπ μου. Ομολογώ ότι ήταν πολύ καλό και πολύ ακριβό. Κάποτε καμάρωνα. ΄Ομως εδώ και χρόνια δε με άγγιζε τίποτα από όλα αυτά. Τη χλιδάτη και φανταχτερή ζωή τη θεωρούσα «παι-δική αρρώστια», που την είχα περάσει εδώ και πολύ καιρό. Οι μεζονέτες, τα σπα, τα ακριβά εστιατόρια, οι υψηλές γνωριμίες, το αισθανόμουν ότι ήταν λάθος ζωή, αλλά τι να ’βαζα στη θέση τους; Αυτό δεν ήξερα… Εμεινα έξω από το τζιπ, ακούμπησα επάνω του και κοίταξα τον ξάστερο δεκεμβριάτικο ουρανό. Μέσα μου είχαν γίνει πολλές ζυμώσεις και αρκετές αλλαγές. Αυτή η ζωή που έβλεπα γύρω μου τον τελευταίο καιρό ήταν πιο αξιόλογη ζωή από τη ζωή που έκανα εγώ και πιο σωστή. Μπορεί να είχε πόνο, αλλά είχε αλήθεια και δύναμη, ενώ η δική μου δεν είχε ούτε αλήθεια, ούτε δύναμη. Σιγά τη δύναμη που χρειάζεται να ξοδεύεις λεφτά, σκέφτηκα. Μετά πήγε το μυαλό μου στην παιδική χορωδία. Πάλι άρχισα να μην καταλαβαίνω. Παιδιά είναι, αγόρια, κορίτσια… Γιατί κουβαλήθηκαν μέσα στη νύχτα στο Ιδρυμα; Δεν είχαν τίποτα καλύτε-ρο να κάνουν; Τα λόγια των τραγουδιών τους μι-λούσαν για τον Θεό, για τον Ιησού Χριστό, που ήρθε στη γη μας. Τα ήξερα όλα αυτά, αλλά ποτέ δεν είχα σταματήσει μπροστά τους. Είχα τις δικές μου θεωρίες και απόψεις. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχα σηκώσει τα μάτια μου και κοιτούσα τον ουρανό. Ηταν πεντακάθαρος και ελκυστικός να τον κοιτάζεις. ΄Ομως εγώ ένιωθα να μου μιλάει ο ουρανός. Μάλλον να μου γελάει με καλοσύνη… Αυτό το αίσθημα είχα, αλλά δεν ξέρω πώς να σας το περιγράψω. ΄Ενιωσα κάτι να αλλάζει οριστικά μέσα μου, μια μεγάλη δύναμη και μια δυνατή αγάπη για αυτούς τους ανθρώπους. Πε-τάχτηκα και γύρισα πίσω, μέσα στην αίθουσα τρέχοντας. Μόλις πρόβαλα στην πόρτα, όλοι σταμάτησαν και γύρισαν στο μέρος μου. - Σας ψάχναμε, γιατί φύγατε; μου είπε μία γλυκύτατη κυρία από τα τρα-πέζια. Κοντοστάθηκα. Εγώ να τους κοιτάζω και εκείνοι να με κοιτάζουν, σα να περίμεναν κάτι να ακούσουν από εμένα. Και όντως ένιωθα ότι είχα κάτι πολύ σημαντικό να τους πω. Πέρασα την πόρτα, σταμάτησα, σήκω-σα τα μάτια μου και τους μίλησα.- Εγώ έψαχνα εσάς, τους είπα πηγαία και αυθόρμητα. Δεν σας γνωρί-


Πώς να τους πω ότι έχασα το δρόμο μου στη ζωή, ότι ανακά-λυψα ότι δεν ζω, ότι ζω λάθος ζωή και ότι ψάχνω για κάτι σω-στό και γνήσιο να ζήσω;

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ46 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ46

ζω ούτε με γνωρίζετε, όμως από την πρώτη στιγμή που σας είδα κατάλαβα ότι εγώ

έχω ανάγκη εσάς, γιατί εσείς ζείτε, είσα-στε δυνατοί μέσα στον αγώνα σας, στο ανηφόρι της ζωής έχετε χαρά και σκο-πό που ζείτε και παλεύετε. Εγώ που με βλέπετε ούτε δυνατός είμαι, ούτε παλεύω, ούτε ανηφόρι έχει η ζωή μου και νομίζω ότι δεν ζω, ή ότι ζω λάθος ζωή. Αυτή η σκέψη δεν πέρασε ποτέ

από το δικό σας μυαλό, από το δικό μου όμως περνάει κάθε μέρα. Αυτή είναι η

μεγάλη μας διαφορά. Η σιωπή ήταν απόλυτη. ΄Ολοι κοιτούσαν εμέ-

να. Μπροστά μου ακριβώς ένας μεσήλικας πατέρας με ένα αναπηρικό καροτσάκι και ένα σπαστικό αγοράκι, του χάιδευε τα μαλ-λάκια κι αυτό ηρεμούσε και με άκουγε.- Να σας ζητήσω μια χάρη σας παρακαλώ, βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω. Μπορείτε να με αφήσετε να σας βοηθήσω να μαζέψουμε τα τραπέζια, να σκουπίσω το πάτωμα, να πλύνω πιάτα, να τραγουδήσω μαζί σας; Οι άνθρωποι κουνήθηκαν από τη θέση τους. Κάτι είπαν, αλλά εγώ δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα. Με πλησίασαν πολλοί, με πήραν στο τρα-πέζι τους τα παιδιά της χορωδίας. Μου μίλησαν για τον Ιησού Χριστό που αλλάζει, που μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Με βοήθησαν να καταλάβω ότι αυτό που ζήλευα, γιατί δεν το είχα, ήταν η ζωή του Ιησού Χριστού, που είναι η μόνη αληθινή ζωή που αξίζει να ζήσεις. Μου χάρισαν μία Καινή Διαθήκη και όταν έβγαλα να πληρώσω για το φαγητό όλοι τους γέλασαν πραγματικά με την καρδιά τους. Ενιωσα άνετα να πλησιάσω τα παιδιά τους, να τους κάνω αστεία, γονάτισα δίπλα τους και έπαιξα με τα δώρα τους. Το μόνο που ήθελα πολύ, αλλά δεν κατάφερα να κάνω, ήταν να πλύνω τα πιάτα τους.Την επόμενη φορά που πήγα στο Ιδρυμα δεν ήμουν μόνος στο αυτοκί-νητο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, το γέμισα με τα παιδιά τής χορωδίας, γιατί στο μεταξύ έμαθα και εγώ τους ύμνους στην εκκλησία και τραγου-δούσα μαζί τους για τα παιδάκια. Κανένας όμως δεν ήξερε ακόμα τι είχε γίνει πραγματικά στη ζωή μου. ́ Ηταν σα να ξανάρχιζα τη ζωή μου από την αρχή. ΄Οχι πλούσιος και άθεος, όπως ξεκίνησα, αλλά λυτρωμένος πιστός του Ιησού Χριστού, που έκανε τη ζωή μου καινούργια και όμορφη και γεμάτη, να τη ζω και να την απολαμβάνω.Λησμόνησα να σας πω ότι και το πλούσιος αλλάζει σιγά-σιγά. Τώρα για παράδειγμα οδηγώ το αυτοκίνητο του Ιδρύματος, γιατί πολύ γρήγορα κα-τάλαβα πόσο ανάγκη είχαν ένα τέτοιο μεγάλο τζιπ για τα ψώνια τους και τις μεταφορές τους, ενώ εγώ βολεύομαι μια χαρά με ένα μικράκι ξεχα-σμένο, που είχα φοιτητής.

46

47


47

Ενέργειες του Θεού!

Η πρώτη μου βιβλική τάξη στην Κίνα«Την άνοιξη του 1903 ξεκίνησα την πρώτη μου βιβλι-κή τάξη για γυναίκες που είχαν αναζήτηση του Θεού. Είχα ήδη ξοδέψει πέντε χρόνια μαθαίνοντας Κινέζι-κα και είχα εκπαιδευτεί να διδάσκω το Ευαγγέλιο του Χριστού σ’ αυτό το έθνος. ΄Ημουν πραγματικά ενθου-σιασμένη που είχα διανύσει όλη αυτή τη διαδρομή κι επιτέλους ήταν δυνατό να μεταφέρω τα καλά νέα της χάρης του Θεού σε Κινέζες αδελφές.Στο μικρό χωριό Ντουνγκ-Και-Αν, κρυμμένο στην καρ-διά της όμορφης οροσειράς Λάο, ένας Κινέζος ποιμέ-νας μιας μικρής ομάδας είχε μαζέψει 25 γυναίκες, αυ-τές που θα πρωτοσυμμετείχαν στην τάξη μου και θα τις δίδασκα. Οργάνωσα μαθήματα για δέκα ημέρες, όπου θα μπορούσα να ξετυλίξω το σχέδιο της σωτηρίας του Ιησού. Υπέθεσα βέβαια πως όλες θα ήξεραν ανάγνωση, έστω και λίγο, και είχα βάσιμες ελπίδες ότι το πρόγραμ-μά μου γι’ αυτές τις ψυχές θα μπορούσε να εφαρμο-στεί.Μετά… μετά άρχισα να τις συναντώ μια – μια προσω-πικά, κάθε Κινέζα υποψήφια της τάξης χωριστά, και τότε οι ελπίδες μου αποδείχθηκαν φρούδες. Η πρώτη με πληροφόρησε πως δεν θα μπορούσα να τη διδάξω

Κ ί ν αΚ ί ν αΑπρίλιος 1903


48


Όλες, μα όλες οι «μα-θήτριες» της τάξης μου... ποτέ δεν εί-χαν πάει σχολείο και ήταν βαθιά πεπει-σμένες πως δεν ήταν σε θέση να μάθουν. Έίχαν εμποτιστεί από την παιδική τους ηλι-κία με μια φράση: «εσύ δεν έχεις μυα-λό».

τίποτα, η καρδιά της και το μυαλό της ήταν λέει σκληρά και σκοτεινά σαν το ξύλο της περιοχής – ένα ξύλο με απίστευτα συμπαγή μάζα. Η επόμενη μου δήλωσε πως δεν ήξερε απολύτως τίποτα -στη ζωή της δεν είχε μάθει ούτε ένα πράγμα- επιπλέον, περίμενα, λέει, να μελετή-σει με δυο παιδιά να φροντίζει, ένα στην αγκαλιά και το άλλο να κρέμεται από πάνω της; Στη συνέχεια ήρθε μια γυναίκα πάνω από εξήντα χρόνων. Καθώς μιλούσε, σκούπισε τα μάτια με το μανίκι της. «Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας να έρθετε να μας διδάξετε. Βέβαια, ξέρετε, εγώ δεν μπορώ να μάθω. Είμαι πολύ μεγάλη πια. Επι-πλέον κλαίω μέρα – νύχτα από τα δεκατρία μου, που πήγα να μείνω μαζί με την πεθερά μου, και τώρα τα μάτια μου είναι κατεστραμμένα. Δεν διακρίνω τίποτα καθαρά. Πώς θα μπορέσω να διαβάσω βιβλία;»΄Ολες, μα όλες οι «μαθήτριες» της τάξης μου ήταν πρα-κτικά σε καταστάσεις παρόμοιες. Ποτέ δεν είχαν πάει σχολείο. Δε γνώριζαν ούτε ξεχώριζαν κανένα χαρακτή-ρα - γράμμα της γλώσσας τους και ήταν βαθιά πεπει-σμένες πως δεν ήταν σε θέση να μάθουν. Είχαν εμπο-τιστεί από την παιδική τους ηλικία με μια φράση: «εσύ δεν έχεις μυαλό». Σαν να μην έφθανε αυτό, είχαν τα μικροκαμωμένα τους πόδια σφιχτά ποδεμένα και αυ-τός ο ασταμάτητος πόνος που ένιωθαν ήταν ο χειρότε-ρος περισπασμός. Ο,τι και αν προσπαθούσαν, η μόνιμη ενόχληση τσάκιζε το ηθικό τους.Δύσκολα θα υπήρχε άνθρωπος πιο απογοητευμένος από μένα, ύστερα από εκείνες τις συναντήσεις. «Πώς

μπορεί κάποιος να διδάξει σε τέτοιες γυναί-κες;» αναρωτήθηκα. «Ηρθαν σε μένα επειδή τις έστειλε ο ποιμένας τους. Το μυαλό τους είναι εντελώς ανεκπαίδευτο, κι ούτε ποτέ θέλησαν να βελτιωθούν».Απελπισμένη πήγα στο δωμάτιό μου για να προσευχηθώ. Μέσα στο μυαλό μου υπήρχε μια ερώτηση κολλημένη: «Πού είναι η πίστη σου στον Θεό;»«Αυτό που σου συμβαίνει, δεν έχει τίποτα να κάνει με την πίστη», απάντησα στον εαυ-τό μου, «αυτή η δουλειά ανθρωπίνως είναι αδύνατον να γίνει».«Ο,τι για τους ανθρώπους είναι αδύνατο, είναι δυνατό για τον Κύριο», ήρθε η απά-ντηση στο φοβερό μου επιχείρημα από το: Ματθαίος ιθ΄ 26.


Κίνα, Απρίλιος 1903

Τι σήμαινε ακριβώς αυτό το εδάφιο; ΄Επεσα στα γόνα-τα με εξομολόγηση για την πνευματική μου αδυναμία και προσευχήθηκα να μου φανερώσει ο Θεός το νόημα του εδαφίου. Αμέσως σαν ένα φως άστραψε μέσα στο σκοτεινό μου δωμάτιο, με δύο υποσχέσεις που ο Κύριος μου έστειλε. «Και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο, διά να δοξασθή ο Πατήρ εν τω Υιώ. Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό». (Ιωάννης ιδ΄ 13,14).Το φορτίο έφυγε από πάνω μου καθώς συνειδητοποί-ησα αυτά τα λόγια. Δεν είχα, παρά να ζητήσω από το Σωτήρα μου να γίνει Σωτήρας αυτών των γυναικών. Αυ-τός που πέθανε στο σταυρό για όλους μας, υποσχέθηκε πως ό,τι ζητήσω στο όνομά Του θα το κάνει. Δεν ήξερα πώς, ούτε πότε, αλλά Αυτός θα εκπλήρωνε την υπόσχε-σή Του.Δεν ζήτησα και κάτι μικρό. Ζήτησα από τον Πατέρα να συγχωρήσει αυτές τις γυναίκες για χάρη του Χριστού, να ξεχύσει το ́ Αγιο Πνεύμα πάνω τους, να τις πείσει για την ύπαρξη της αμαρτίας μέσα τους και την προσφορά της δικαιοσύνης του Θεού. Ζήτησα να τους αποκαλύ-ψει τον Κύριο Ιησού Χριστό, να τις καθαρίσει στο πολύ-τιμο αίμα Του, να απαλείψει κάθε ενοχή. Να γυρίσουν στα σπίτια τους νέα κτίσματα, που θα ομολογούν τον Χριστό. Πίσω στην τάξη με τις αναλφάβητες γυναίκες, αλυσο-δεμένες από τις δεισιδαιμονίες τους, άρχισα να διδά-σκω γεμάτη με τη χαρά του Κυρίου. Θα περίμενα υπο-μονετικά το θαύμα Του.Η διδασκαλία ξεκίνησε με μια προσευχή: «Ουράνιε Πατέρα, συγχώρησε τις αμαρτίες μου, πλύνε με στο αίμα του Χριστού, γέμισέ με με το Πνεύμα Σου. Τα ζητώ αυτά στο όνομα του Χριστού». Μερικές από τις γυναίκες ξόδεψαν τις πρώ-τες τρεις μέρες για να μάθουν σωστά αυτά τα απλά λόγια και σιγά – σιγά να τα εξηγή-σουμε ώστε να τα καταλάβουν. ΄Ηταν κάθε άλλο παρά κουτές!Παρ’ όλ’ αυτά, αυτές οι τρεις μέρες πέρασαν αργά και δεν είχα κανένα σημάδι ότι ο Θεός με είχε ακούσει. Ούτε το επόμενο πρωινό είχα την παραμικρή ένδειξη. Αλλά το απόγευ-μα της τέταρτης μέρας, καθώς ήμαστε στα γόνατα και επαναλαμβάναμε μαζί τη μικρή

Η διδασκαλία ξεκίνησε με μια προσευχή: «Ουράνιε Πατέρα, συγχώρησε τις αμαρτίες μου, πλύνε με στο αίμα του Χριστού, γέμισέ με με το Πνεύμα Σου. Τα ζητώ αυτά στο όνομα του Χριστού». Μερικές από τις γυναίκες ξόδεψαν τις πρώ-τες τρεις μέρες για να μάθουν σωστά αυτά τα απλά λόγια και σιγά – σιγά να τα εξηγή-σουμε ώστε να τα καταλάβουν. ΄Ηταν κάθε

Παρ’ όλ’ αυτά, αυτές οι τρεις μέρες πέρασαν αργά και δεν είχα κανένα σημάδι ότι ο Θεός με είχε ακούσει. Ούτε το επόμενο πρωινό είχα την παραμικρή ένδειξη. Αλλά το απόγευ-μα της τέταρτης μέρας, καθώς ήμαστε στα γόνατα και επαναλαμβάναμε μαζί τη μικρή



προσευχή μας, μια γυναίκα άρχισε να κλαίει με λυγ-μούς και εξομολογήθηκε την αμαρτία της. Ζήτησε από την καρδιά της πια – κι όχι μηχανικά – συγχώρεση, κα-θαρισμό, καινούργια ζωή από τον Θεό. Οταν σηκωθή-καμε από τα γόνατα της προσευχής, ήταν ολοφάνερο πως μπροστά μας είχαμε ένα νέο εν Χριστώ δημιούρ-γημα.Στη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν, κι άλλες γυναίκες είχαν την ίδια εμπειρία, μέχρι που στο τέλος όλη η τάξη απολάμβανε τη σωτηρία του Κυρίου. Είχαν κυριολεκτικά μεταμορφωθεί με τη δύναμη του Αγί-ου Πνεύματος, ήταν πρόθυμες να μάθουν κι άλλα για τον Χριστό, σε τέτοιο βαθμό, που στο τέλος της μέρας ήμουν εξουθενωμένη. Μέσα στην επόμενη δεκαετία συνέχισα να εργάζομαι στον αγρό της Κίνας και κάθε χρόνο οργάνωνα πέντε ή έξι τέτοιες τάξεις. Πάντα έφερνα μπροστά στο θρόνο Του εκείνες τις υποσχέσεις, που πάνω τους είχα πατήσει την πρώτη - πρώτη φορά. Κι ο Θεός απαντούσε κάθε φορά σ’ αυτήν την προσευχή της πίστης. Τόσο, που στ’ αλήθεια, μέσα στα τόσα χρόνια, δεν θυμάμαι ούτε μια γυναίκα, που να τελείωσε τη σειρά των μαθημάτων χω-ρίς να έχει γνωρίσει προσωπικά τον Ιησού Χριστό!»

Louisa Vaughaan( Απόδοση από το «Herald of His coming» Σοφία Ηλιάδου - Ρήγου)

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2008Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2008, δεμένα σε έναν

πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τα έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτά όποτε θέλετε ή χρειάζεστε.

Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρονων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογικά θέματα, ανάλυση της Αγίας

Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση.Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.

Μπορείτε να μας παραγγείλετε όσα αντίτυπα θέλετε, να σας τα στείλουμε ταχυδρομικώς. Η τιμή του κάθε τόμου είναι μόνο 5,οο ευρώ, που μπορείτε

να τα στείλετε με ταχυδρομική επιταγή ή με γραμματόσημα, στη διεύθυνση των Πνευματικών Εκδόσεων

Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

- Γιαγιά, αυτό είναι το αγαπημένο μου γλυκό, είπε η Ελίζα γλείφοντας με απόλαυση το κουτάλι. - Ναι; Ωραία, τώρα που το βρήκαμε θα το θυμάμαι, ότι αυτό αρέσει στην Ελίζα, είπε η γιαγιά σοβαρά-σοβαρά. - Κι εμένα! φώναξε η Ρόδη. Κι εμένα είναι το αγαπημένο μου. Στην πραγματικότητα, δεν της πολυάρεσε αυτή η πάστα, ούτε και κανένα γλυκό. ΄Ομως, αφού άρεσε τόσο πολύ στην Ελίζα, ε, αυτή, μεγάλη αδερφή ήταν, κάτι παραπάνω θα ήξερε. Και επιπλέον, ό,τι άρεσε στην Ελίζα ήταν ιερό για τη Ρόδη. Προσπάθησε να γλείψει κι αυτή το κουτάλι, ως ένδειξη απόλαυσης. - Χρήστο, θέλεις κι εσύ;- Θέλω. Η γιαγιά πήρε με προσοχή μια ακόμη πάστα μέσα από το κουτί, τη σέρβιρε στο πράσινο, γυάλινο πιατάκι και το έδωσε στον παππού. ΄Επεσε ησυχία στο τραπέζι για λίγο,


ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙΑ

καθώς όλοι έτρωγαν τα ποντικάκια. Ξέρετε, αυτές τις πάστες από σο-κολάτα, που μοιάζουν με μικρό ποντικάκι, με αμύγδαλα γι’ αυτιά και ένα κομματάκι σοκολάτας για ουρά. Η Ελίζα και η Ρόδη γιόρταζαν μαζί με τον παππού και τη γιαγιά ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Της Ελίζας της έπεσε το πρώτο δόντι. Κουνιόταν από μέρες και η Ελίζα καμάρωνε, που είχε τόσο μεγαλώσει. Η Ρόδη την κοίταζε με θαυμασμό και οι γονείς με περηφάνια. ΄Οταν ήρθε η ώρα και η μαμά το τράβηξε, δεν πόνεσε καθόλου, όμως όλοι είπαν μπράβο, πως ήταν πολύ γενναία και πολύ πολύ μεγάλη. ΄Επειτα άρχισαν να το λένε σε όλους τους γνωστούς και συγγενείς και να παίρ-νουν συγχαρητήρια. Τότε ήταν που είπε η γιαγιά:- Να έρθετε σπίτι να σας κεράσω. Και κάθε φορά που η κάθε μια σας θα αλλάζει ένα δόντι, θα σας παίρνω από μία πάστα. ΄Ετσι, έβαλαν το δοντάκι σε ένα μικρό διαφανές κουτάκι για να το φυ-λάξουν, και πήγαν στο σπίτι της γιαγιάς.

Σε λίγη ώρα όλοι είχαν τελειώσει το γλυκό τους και η Ρόδη σηκώθη-κε από το τραπέζι. Καθώς πήγαινε προς το «μαγικό δωμάτιο» -ένα δωμάτιο που είχε η γιαγιά γεμάτο με παιχνίδια, για να παίζουν τα παιδιά όταν πήγαιναν εκεί, και που ήταν στα παιδικά μάτια τους μα-γικό, γιατί έβρισκαν εκεί μέσα ένα σωρό θησαυρούς- σκεφτόταν ότι δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι να έρθει η δική της η στιγμή. Για-

τί, ο Θεός το έχει κάνει έτσι, να θέλουν τα παιδιά να μεγαλώσουν. Και είναι καλό

πράγμα να μεγαλώνουμε και να μαθαί-νουμε πράγματα και να γινόμαστε πιο σοφοί, παρ’ όλο που μερικές φορές είναι δύσκολο.Θα σας πω τώρα ένα μυστικό. Τα πράγματα στη ζωή ποτέ δεν πηγαίνουν όπως τα περιμένουμε. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να μας πει να μην περιμένουμε, να μην ονειρευόμαστε, γιατί αυτό μας βγαίνει φυσιολογικά από μέσα μας. Αλλά, να, τα φέρνει η ζωή έτσι τα πράγματα πολλές φορές, που, ιδιαίτερα εάν είσαι πιο μι-

κρός και ενθουσιασμένος, μπορεί


Ελίζα και Ρόδη

τί, ο Θεός το έχει κάνει έτσι, να θέλουν τα παιδιά να μεγαλώσουν. Και είναι καλό

πράγμα να μεγαλώνουμε και να μαθαί-νουμε πράγματα και να γινόμαστε πιο σοφοί, παρ’ όλο που μερικές φορές είναι δύσκολο.Θα σας πω τώρα ένα μυστικό. Τα πράγματα στη ζωή ποτέ δεν πηγαίνουν όπως τα περιμένουμε. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να μας πει να μην περιμένουμε, να μην ονειρευόμαστε, γιατί αυτό μας βγαίνει φυσιολογικά από μέσα μας. Αλλά, να, τα φέρνει η ζωή έτσι τα πράγματα πολλές φορές, που, ιδιαίτερα εάν είσαι πιο μι-

κρός και ενθουσιασμένος, μπορεί

δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι να έρθει η δική της η στιγμή. Για-τί, ο Θεός το έχει κάνει έτσι, να θέλουν τα τί, ο Θεός το έχει κάνει έτσι, να θέλουν τα

παιδιά να μεγαλώσουν. Και είναι καλό πράγμα να μεγαλώνουμε και να μαθαί-νουμε πράγματα και να γινόμαστε πιο σοφοί, παρ’ όλο που μερικές φορές είναι δύσκολο.Θα σας πω τώρα ένα μυστικό.

να απογοητευτείς.΄Οταν ήρθε η στιγμή και έπεσε το πρώτο δόντι της Ρόδης, όλοι είχαν ξεχάσει την υπόσχεση για την πάστα. Για την ακρίβεια, και να το θυμό-ντουσαν, δεν θα γινόταν τίποτα, γιατί ήταν καλοκαίρι και όλη η οικο-γένεια είχε φύγει για διακοπές κοντά στον ΄Ολυμπο. Και τώρα έρχεται το μυστικό που θέλω να σας πω. Η Αγία Γραφή μας λέει να μην στηριζόμαστε στους ανθρώπους, γιατί μπορεί να απογοητευτούμε. Αν όμως στηριζόμαστε στον Θεό, ποτέ δεν θα απογοητευτούμε. Ο Θεός είναι Παντοδύναμος, όλα τα μπορεί. Οι γονείς μας, οι φίλοι μας, όσο κι αν μας αγαπάνε και μας φροντίζου-νε, έρχεται κάποτε η ώρα που θέλουμε κάτι και δεν μπορούν να μας το δώσουν. Γιατί είναι άνθρωποι και μόνο ο Θεός είναι Θεός. Γι’ αυτό, όποιος είναι έξυπνος, εμπιστεύεται πάνω απ’ όλα τον Θεό, που είναι πιο Δυνατός από κάθε άνθρωπο. Στην περίπτωση της Ρόδης θα σας πω εγώ τι έγινε και θα μου πείτε εσείς εάν ο Θεός τη φρόντισε ή την άφησε παραπονεμένη. ΄Ηταν λοιπόν στο μικρό δωματιάκι των διακοπών η Ρόδη με την Ελίζα και τους γονείς τους και έτρωγαν ψάρι τηγανητό, όταν η Ρόδη ένιω-σε να της κουνιέται ένα δόντι. Στην αρχή φοβήθηκε λίγο, αλλά μετά χάρηκε. Τώρα, σκέφτηκε, θα το γιορτάσουμε όπως τότε της Ελίζας. Αλλά κάτι ξέχασε. ΄Οταν είναι έξω από το παράθυρο η θάλασσα και λαμπυρίζει στον ήλιο, κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο για πολύ. Ετσι η μαμά είπε:- Σου κουνιέται ένα δόντι; Μπράβο! Θα το βάλουμε σε ένα κουτάκι να το φυλάξουμε, όπως της Ελίζας. ΄Αντε, τώρα να κοιμηθείτε, το από-γευμα θα πάμε για μπάνιο. Και αυτό ήταν όλο. Η Ρόδη ξάπλωσε και κοι-μήθηκε. Το απόγευμα, όταν ξύπνη-σε, ο μπαμπάς είχε ήδη σηκωθεί και καθόταν στο μπαλκόνι, που είχε θέα το βουνό. Η Ρόδη έκατσε δίπλα του και κοίταξε το τρένο που περνούσε στο βάθος. - Σε πονάει το δόντι σου


καθόλου; Ρώτησε ο μπαμπάς. - Ποιανού το δόντι πονάει; Ακούστηκε μια παιχνιδιάρικη φωνή, πριν προλάβει η Ρόδη να απαντήσει. Η Ρόδη και ο μπαμπάς γύρισαν το κεφάλι τους στο διπλανό μπαλκόνι. Δίπλα τους έμενε μια οικογένεια, με την οποία ήταν πολύ φίλοι. Είχαν τρία κορίτσια, που έπαιζαν πολύ με την Ελίζα και τη Ρόδη, παρ’ όλο που ήταν λίγο πιο μεγάλες, και ο μπαμπάς τους, ο κυρ Γιώργος, τους έλεγε τα βράδια τα πιο υπέροχα παραμύθια του κόσμου. ΄Ηταν επίσης και οδοντίατρος. Σε δυο λεπτά, ο κυρ Γιώργος είχε έρθει στο μπαλκόνι τους και εξέταζε απαλά το δό-ντι της Ρόδης. Στο μεταξύ είχαν έρθει και η μαμά με την Ελίζα. - Θα το βγάλουμε τώρα, είπε χαμογελώντας ο κύριος Γιώργος. Η Ρόδη, περίεργο πράγμα, δεν φοβήθηκε καθόλου, παρ’ όλο που ο οδοντίατρος ήταν από τα λίγα πράγματα που πραγματικά φοβόταν. Η μαμά πήγε να φέρει ένα μπαμπάκι με λίγο οξυζενέ και ο μπαμπάς πήγε να φέρει το βίντεο. Βέβαια, πρέπει να σας πω ότι αυτή η ιστορία είναι σχετικά παλιά και τότε δεν υπήρχαν οι ψηφιακές κάμερες, ούτε καν οι κανονικές. Είχαν όμως ένα βίντεο από αυτά τα παλιά, με κα-ρούλι, που μετά το πρόβαλλαν στον τοίχο. Αυτό έφερε ο μπαμπάς και στάθηκε απέναντι να απαθανατίσει τη σκηνή. Η Ρόδη άνοιξε το στόμα της, και ο κυρ Γιώργος, με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε το δόντι, χωρίς ούτε να την πονέσει, ούτε να βγάλει μια σταγόνα αίμα. Στο βίντεο φαίνεται η Ρόδη να έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό στην κυριολεξία, γιατί ούτε που το κατάλαβε ότι τελείωσε η «επέμβαση», και μετά να γελάει. Και όλοι να γελάνε και να την αγκαλιάζουν. Αυτό το βίντεο το έχουν δει χιλιάδες φορές, για την ακρίβεια η τελευ-ταία φορά ήταν τα περασμένα Χριστούγεννα. Και κάθε φορά γελάνε μέχρι δακρύων με το απορημένο ύφος της Ρόδης. Και η Ρόδη θυμάται πόσο ωραία ήταν να μεγαλώνεις. Και ακόμα πιο ωραία να μεγαλώνεις με τον Χριστό. **σημείωση: διαβάστε, αν θέλετε, τον Ψαλμό 118 Ρ-Ε


Ελίζα και Ρόδη

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝΜεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥδιάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή

να τις ακούτε - να τις χαρίσετεΓράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

Φαντάσου απλά την άνοιξη χωρίς λουλούδιαΦαντάσου απλά μια καραμέλα χωρίς γλύκαΦαντάσου απλά ένα χειμώνα δίχως χιόνιαΦαντάσου απλά ένα αστέρι χωρίς λάμψηΦαντάσου απλά τον ήλιο χωρίς τη ζέστη

Φαντάσου απλά ένα πουλί χωρίς να κελαηδάειΦαντάσου απλά το φεγγάρι δίχως φως

Φαντάσου απλά ένα παιδί χωρίς τη μάναΦαντάσου απλά ένα κλειδί χωρίς να ανοίγει

Φαντάσου απλά το σύννεφο χωρίς βροχήΦαντάσου απλά τον αετό χωρίς φτερά

Φαντάσου απλά μια καρδιά χωρίς να χτυπάει


Έτσι θα ήμασταν χωρίς

τον Ιησού Χριστό

Ο Ιησούς Χριστός σε αγαπάει και σε περιμένει να φέρει την άνοιξη στην καρδιά σου.

Ηλίας Λιασκώνης


Ολόκληρη η ποιητική δουλειά του Χρήστου Φραγκόπουλου

σε έναν όμορφο και περιποιημένο τόμο για να τον

διαβάσετε ή να τον χαρίσετε!

Η ζωή του, η εποχή του, τα βιώματα, η πορεία του με τον Κύριό του, αποτυπωμένα στην

ποίησή του, σε ένα καλαίσθητο τόμο.

«ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ»

Πρόκειται για μια πραγματικά πλού-σια συλλογή από χριστιανικά θεατρι-κά έργα, για να τα διαβάσετε, να τα αξιοποιήσετε ή και να τα χαρίσετε. Τα θεατρικά αυτά, που άλλα είναι μονό-πρακτα και άλλα με πολλές σκηνές και πράξεις, είναι γραμμένα με ευαι-σθησία, είναι βγαλμένα από τη ζωή και τους ανθρώπους της καθημε-ρινότητας, αγγίζουν την καρδιά με άμεσο τρόπο και είναι κατάλληλα να χρησιμοποιηθούν από Εκκλησίες

και Κυριακά (Κατηχητικά) Σχολεία, κατασκηνώσεις, ομάδες παι-διών, εφήβων και νέων. Διαβάζονται εύκολα και ευχάριστα. Στό-χος και αυτής της έκδοσής μας είναι να διαδοθεί με απλότητα και δύναμη το σωτηριακό μήνυμα της αγάπης του Ιησού Χριστού σε όλους τους ανθρώπους.

Στο Παλκοσένικο της Ζωής μας

Κυκλοφορούναπό τις Πνευματικές Εκδόσεις

2009Ο Ιησούς Χριστός

να είναι

ο Οικοδεσπότης!

από το 1925



«…διά να αθετήση την αμαρτίαν…»

Έλθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας

σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός, πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιω-νίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν; Και διά τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής, ίνα διά του θανάτου, όστις έγινε προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας. Διότι όπου είναι διαθήκη, ανάγκη να υπάρχη θάνατος εκείνου, όστις έκαμε την διαθήκην· διότι η διαθήκη επί τεθνεώτων είναι βε-βαία, επειδή ποτέ δεν ισχύει, ενόσω ζη ο διαθέτης. …Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών · ουδέ διά να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρ-χιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ’ ενιαυτόν με ξένον αίμα· διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από κατα-βολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού. Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις, ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένο-ντας αυτόν διά σωτηρίαν.

«

«Η Προσφορά του Ιησού Χριστού

στον Αμαρτωλό Άνθρωπο

(Εβραίους θ΄11-28)

Σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου, οι άνθρωποι γιορ-τάζουν τα Χριστούγεννα. Ανταλλάσσουν δώρα, εύχονται ο ένας στον άλλο, κάθονται όλοι γύρω από ένα γιορτινό τρα-πέζι ή γύρω από ένα ζεστό τζάκι και λένε όμορφες ιστορί-ες, ανακαλούν ευχάριστες αναμνήσεις, κάνουν αξέχαστες βόλτες… ΄Ολα αυτά είναι πολύ όμορφα, αλλά χωρίς νόημα, όταν λείπει Εκείνος για τον οποίο γίνεται η γιορτή, ο Εορ-ταζόμενος. Και δυστυχώς από τις περισσότερες καρδιές και φέτος θα λείπει ο Ιησούς Χριστός. Πολλοί θα πούνε: «Και τι με νοιάζει εμένα; Τι έκανε ο Χριστός για μένα, που πονάω και υποφέρω; Τι κάνει για το τόσο κακό που υπάρχει στον κόσμο μας; Τόσα χρόνια πριν γεννήθηκε και από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Και οι θρησκευτικοί ηγέτες; ΄Όλοι τους είναι για κλάματα. Και οι θρησκείες, που στο όνομά τους έγιναν τα χειρότερα εγκλήματα; Εξάλλου, αυτός είναι ο κόσμος που γνωρίζω και ζω και κάθε προσπάθεια του αν-θρώπου να αναζητήσει κάτι πέρα και πάνω από αυτόν είναι δειλία, είναι φυγή από την πραγματικότητα.»Κάποιος άλλος θα σου πει ότι όλες οι θρησκείες είναι κα-λές, αρκεί να είσαι σωστός και εντάξει απέναντι στους συ-νανθρώπους σου. Πολλά ερωτηματικά υψώνει ο άνθρω-πος, που μοιάζουν στα μάτια του εμπόδια ανυπέρβλητα, και ησυχάζει τη συνείδησή του, τη φωνή που ο Θεός έχει βάλει μέσα του, με όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα και τις θεωρίες που πιστεύει. Το πραγματικό εμπόδιο όμως, που μπαίνει ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Χριστό, δεν είναι αυτά τα ερωτήματα και οι θεωρίες που διατυπώνο-νται. Αυτά είναι η δικαιολογία του ανθρώπου για να απο-φύγει να παραδεχθεί την αλήθεια. «Την αλήθεια που όλοι την ψάχνουν, αλλά κανείς δεν είναι έτοιμος να την δεχθεί», είχε διατυπώσει εύστοχα ο ποιητής Καβάφης. Το πραγμα-τικό εμπόδιο είναι ο εγωισμός τού ανθρώπου. Δεν θέλει να ταπεινωθεί μπροστά σε κάποιον ανώτερό του, να παρα-δεχθεί την αμαρτωλότητά του απέναντι στον άγιο Θεό, να θελήσει να κάνει τον Χριστό, Κύριο στη ζωή του. Να πάρει την απόφαση να ζήσει για Κείνον που πέθανε στη θέση του πάνω στο σταυρό και που ο Θεός Τον ανέστησε λόγω του ότι ικανοποιήθηκε η δικαιοσύνη Του. Πληρώθηκε το χρέος της αμαρτίας μας απέναντί Του.

Πριν δώσω την καρδιά μου στον Χριστό, και εγώ ύψωνα πολλά ερωτηματικά: «Υπάρχει Θεός; Γιατί να είναι ο Θεός που η Αγία Γραφή μάς λέει και όχι κάποιος άλλος;» και άλλα πολλά. Ηρθε όμως μια στιγμή, που ταπεινώθηκα μπροστά



Το πραγματικό εμπόδιο είναι ο εγωισμός τού ανθρώπου. Δεν θέλει να ταπεινωθεί μπροστά σε κάποιον ανώτερό του, να παραδεχθεί την αμαρτωλότητά του απέναντι στον άγιο Θεό, να θελήσει να κάνει τον Χριστό, Κύριο στη ζωή του.

Του και κατάλαβα πως όλα αυτά ήταν υπεκφυγές, δικαιολο-γίες για να Τον αποφύγω. Κατάλαβα τη μηδαμινότητά μου και την παντοδυναμία Του, την αμαρτία μου και την αγιότη-τά Του, τον εγωισμό μου και την αγάπη Του! Και Του είπα: «Ναι, Κύριε, υπάρχεις, είσαι ο Θεός της Αγίας Γραφής, Σ’ ευχαριστώ για ό,τι έχεις κάνει για μένα, μου χάρισες τη ζωή και τώρα η ζωή μου Σου ανήκει.» Αυτό το έργο, που έχει κάνει ο Κύριος για τον κάθε ένα από εμάς, θα εξετάσουμε μέσα από το Λόγο Του, μα πριν καλό θα ήταν να θυμηθούμε ποιοι ήμασταν εμείς απέναντι στην αγιότητα του Θεού.

Ποιοι ήμασταν απέναντι στον Θεό;

«Ακούσατε, ουρανοί, και ακροάσθητι, γή· διότι ο Κύριος ελάλησεν· Υιούς έθρεψα και ύψωσα, αλλ’ αυτοί απεστάτησαν απ’ εμού. Ό βους γνωρίζει τον κτήτορα αυ-τού και ο όνος την φάτνην του κυρίου αυτού ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί. …όλη η κεφαλή είναι άρ-ρωστος και όλη η καρδία κεχαυνωμένη· από ίχνους πο-δός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα· δεν εξεπιέ-σθησαν ουδέ εδέθησαν ουδέ εμαλακώθησαν δι’ αλοιφής» (Ησαΐας α΄2-6)

«Έγώ μεν εστοχάσθην κατ’ εμαυτόν ότι έπρεπε να πράξω πολλά εναντία εις το όνομα του Ιησού του Ναζω-ραίου· το οποίον και έπραξα εν Ιεροσολύμοις, και πολ-λούς των αγίων εγώ κατέκλεισα εις φυλακάς, λαβών την εξουσίαν παρά των αρχιερέων, και ότε εφονεύοντο έδωκα ψήφον κατ’ αυτών. Και εν πάσαις ταις συναγωγαίς πολλά-κις τιμωρών αυτούς ηνάγκαζον να βλασφημώσι, και καθ’ υπερβολήν μαινόμενος εναντίον αυτών κατεδίωκον έως και εις τας έξω πόλεις.» (Πράξεις Αποστόλων κς΄9-11). Ο Απόστολος Παύλος ομολογεί το ποιος ήταν μπροστά στον βασιλιά Αγρίππα. Ο Θεός όμως δεν τον ξεσυνερίστηκε, αλλά του παρουσιάστηκε θαυμαστά και ο Παύλος ήρθε σε μετάνοια και έζησε από κει και πέρα μια ζωή αφοσιωμένη σε Κείνον που του χάρισε τη ζωή!

«Διότι ήμεθά ποτέ και ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, ζώντες εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους.» (Τίτον γ΄3)


1..

.

.

Ήρθε όμως μια

στιγμή, που ταπεινώθηκα

μπροστά Του και

κατάλαβα τη μηδαμινότητά

μου και την παντοδυναμία

Του, την αμαρτία

μου και την αγιότητά Του,

τον εγωισμό μου και την αγάπη Του!

«Και σας, οίτινες ήσθε ποτέ απηλλοτριωμένοι και εχθροί κατά την διάνοιαν με τα έργα τα πονηρά» (Κολοσ-σαείς α΄21). Θα πει κάποιος: «Εγώ ούτε καν Τον γνώριζα, πώς λες ότι ήμουν εχθρός του Θεού;» Από τη στιγμή όμως που ο άνθρωπος παραβαίνει τον ηθικό νόμο του Θεού, γί-νεται παραβάτης και άξιος θανάτου: «ο μισθός της αμαρ-τίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους ς΄23)

Αυτά λέει η Αγία Γραφή για το ποιοι ήμασταν και σίγουρα ο καθένας μπορεί να πει πολλά περισσότερα για τον εαυ-τό του και να βρει αρκετά εδάφια από το Λόγο του Θεού, που μας φανερώνουν την αλήθεια για τη ζωή μας. Σ’ αυτήν ακριβώς την κατάσταση που βρισκόμασταν ο Θεός κάνει κάτι θαυμαστό! Στέλνει τον μονογενή Του Υιό στη γη μας, γίνεται άνθρωπος όμοιος με εμάς, παρεκτός αμαρτίας, και πεθαίνει στη θέση μας πληρώνοντας για τη δική μας αμαρ-τία απέναντι στον Πατέρα Θεό. Αυτό θα δούμε στη συνέ-χεια.

Τι έκανε ο Κύριος για μας;

Πόσο όμορφα το ΄Αγιο Πνεύμα με τη γραφίδα του Απόστο-λου Παύλου μάς εξηγεί τόσο εμπεριστατωμένα το έργο και το αποτέλεσμα της θυσίας του Χριστού στη γη μας!


.«…διά να αθετήση την αμαρτίαν…»

2.

΄Εργο

διά του ιδίου αυτού αί-ματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια

το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν

έγινε μεσίτης καινούργι-ας διαθήκης

Αποτέλεσμα

αποκτήσας αιωνίαν λύ-τρωσιν

θέλει καθαρίσει την συ-νείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύετε τον ζώντα Θεόν

δια να λάβωσιν οι κεκλη-μένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας

.

.

.

.

.

.

Επτά συνολικά σημεία! Ενα τέλειο έργο αποκατάστασης! Μια καινούργια διαθήκη του Θεού με τον άνθρωπο! Η πρώ-τη είχε καταπατηθεί από την πλευρά τού ανθρώπου. Τώρα του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία. Στέκεται και μας λέει ο Κύριος: «Εγώ είμαι πιστός να εκτελέσω όλα αυτά για σένα, αρκεί να το θελήσεις. Εγώ σφράγισα αυτή τη διαθήκη με το αίμα μου, εγώ αθέτησα την αμαρτία σου διά της θυσί-ας μου, διά του αίματός μου που πρόσφερα άμωμο, εγώ απέκτησα για σένα αιώνια λύτρωση από την αμαρτία, εγώ καθαρίζω τη συνείδησή σου από νεκρά έργα και γράφω το νόμο Μου στην καρδιά σου, εγώ σε κάνω συγκληρονόμο μου στην αιώνια κληρονομιά που μου ετοιμάζει ο Πατέρας μου, εγώ μεσιτεύω για σένα μπροστά στον Πατέρα Θεό, εγώ θα φανερωθώ ξανά σε κείνους που με προσμένουν, για σωτηρία, για να τους πάρω κοντά μου για μια αιωνιό-τητα. Αρκεί εσύ να το θελήσεις. Αρκεί να μου ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου και να με θελήσεις Κύριο στη ζωή σου. Αρκεί να αγκαλιάσεις αυτό το έργο και να το κάνεις δικό σου με όλο σου το είναι και όλη σου τη δύναμη.» Πα-ρόλο που ο Θεός αγαπάει τον αμαρτωλό, δεν μπορεί να τον συγχωρήσει έτσι απλά, χωρίς να υπάρξει τιμωρία, χωρίς να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη Του. Την τιμωρία αυτή την επω-


΄Εργο

με τον θάνατό Του και το αίμα Του

δεν εισήλθεν εις χειρο-ποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν

εφανερώθη, προσφέρθη-κε άπαξ

θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν

Αποτέλεσμα

βεβαίωσε, σφράγισε αυτή την καινούργια διαθήκη

διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών

διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού και διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών

διά σωτηρίαν

.

.

.

.

.

.

.

.

μίστηκε ο Χριστός! ΄Οντας ο ίδιος αναμάρτητος πλήρωσε για τη δική μου και τη δική σου αμαρτία και έκανε ένα έργο τέλειο εδώ στη γη.

Εγώ τι πρέπει να κάνω;

Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: «Εγώ τι πρέπει να κάνω από τη μεριά μου; Δεν γίνεται να σωθώ έτσι απλά, χωρίς να κάνω τίποτα!» Ναι, μπορείς να σωθείς έτσι απλά, αρκεί να κάνεις ένα βήμα μετάνοιας και συντριβής καρδιάς μπροστά Του. Αρκεί να πιστέψεις σ’ αυτό το πρόσωπο, να Του πεις ένα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς σου και να πάρεις την απόφαση να Τον ακολουθήσεις όπου αν υπάγει. Αυτό το βήμα είναι τόσο απλό, όσο και δύσκολο συνάμα. Είναι απλό, γιατί μπορεί να γίνει αμέσως, μέσα σε λίγα δευτερό-λεπτα, και δωρεάν. Είναι όμως και δύσκολο, γιατί πρέπει να πάρεις την απόφαση να απαρνηθείς τον εγωιστή εαυτό σου, με τις απατηλές επιθυμίες του, να σηκώσεις το σταυ-ρό σου, όποιος κι αν είναι αυτός, και να Τον ακολουθήσεις πιστά μέχρι τέλους. Το κόστος δηλαδή για τον κάθε ένα από μας θα είναι ο θάνατος του ανθρώπου, για τον οποίο μίλη-σε ο Ησαΐας στο πρώτο του κεφάλαιο: «όλη η κεφαλή είναι άρρωστος και όλη η καρδία κεχαυνωμένη· από ίχνους πο-δός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα». Ο Κύριός μας έδωσε τη ζωή Του για τον κάθε ένα από μας και με τη σειρά Του μας καλεί να Του δώσουμε την καρδιά μας, την «σκολιά και διεστραμμένη», που τόσο ανάγκη έχει από τα θεϊκά Του χέρια!

΄Οποιος δεν πιστεύει σ’ αυτό το έργο, δεν είναι γιατί υψώ-νονται πολλά ερωτηματικά γύρω του, πολλές θεωρίες, γιατί αυτό κάνουν στο κάτω-κάτω οι περισσότεροι, αλλά γιατί ο ίδιος δεν θέλει να ταπεινωθεί, να δεχθεί την αλήθεια για τον εαυτό του, να καλέσει τον Χριστό στην καρδιά του να κατοικήσει. ΄Ολα τα άλλα είναι δικαιολογίες, είναι ανθρώ-πινα κατασκευάσματα για να ξεγελά κανείς τον εαυτό του. Και είναι πολύ εύκολο για κάποιον να ξεγελάσει τον εαυτό του. Πιστεύουμε αυτό που μας αρέσει, αυτό που θέλουμε, αυτό που μας ικανοποιεί, άσχετα αν είναι αλήθεια ή όχι. ΄Ο,τι συμβαίνει και με κάποιον ασθενή που ο γιατρός τού λέει ότι πάσχει από μια αρρώστια. Ο ίδιος δεν το παραδέχε-


3.


Ο Χριστός όμως ποτέ δεν μας είπε ψέμα-τα, γιατί μας αγαπάει πραγ-ματικά. Μας λέει μόνο την αλήθεια, γιατί ο Ίδιος είναι η Αλήθεια! Και όχι μόνο αυτό, αλλά μας χαρίζει και το φάρμακο για να για-τρευτούμε, τον ίδιο Του τον Εαυτό! Μόνο όταν κάποιος νιώσει πραγμα-τικά άρρωστος και θελήσει να ταπεινωθεί, μπορεί να πάει στον Χριστό.

ται, γιατί δεν θέλει να το δεχθεί για τον εαυτό του, το απω-θεί από τη σκέψη του. Ο Χριστός όμως ποτέ δεν μας είπε ψέματα, γιατί μας αγαπάει πραγματικά. Μας λέει μόνο την αλήθεια, γιατί ο Ιδιος είναι η Αλήθεια! Και όχι μόνο αυτό, αλλά μας χαρίζει και το φάρμακο για να γιατρευτούμε, τον ίδιο Του τον Εαυτό! Μόνο όταν κάποιος νιώσει πραγματικά άρρωστος και θελήσει να ταπεινωθεί, μπορεί να πάει στον Χριστό. Διαφορετικά θα λέει, στην καλύτερη των περιπτώ-σεων: «Παρ’ ολίγον με πείθεις να γίνω Χριστιανός», όπως ο βασιλιάς Αγρίππας μπροστά σε εκείνη την απολογία του Απόστολου Παύλου.

Και όταν πάει κανείς στον Χριστό και ταπεινωθεί μπροστά Του και Τον θελήσει Κύριο στη ζωή του, τι γίνεται από κει και πέρα; Από κει ξεκινά ο πιο δύσκολος μα και ο πιο όμορ-φος δρόμος του κόσμου μας! ΄Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τη γέννηση ενός παιδιού, που είναι από τα πιο δύσκολα αλλά και τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο μας. Δύσκο-λο, γιατί πλέον οι γονείς απασχολούνται αποκλειστικά με το παιδί τους, το οποίο θέλει όλο τους το χρόνο, τη δύνα-μη και την προσπάθεια, και όμορφο, γιατί μέρα με τη μέρα το βλέπουν να μεγαλώνει, να αναπτύσσεται, να αυξάνεται, και κάποια μέρα θα γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Φανταστείτε το παιδί αυτό να μη μεγάλωνε, να έμενε στά-σιμο στο σώμα και στο μυαλό. Θα μπορούσαν να χαρούν οι γονείς του; ΄Ετσι νιώθει και ο Κύριός μας όταν μας βλέπει να μένουμε στάσιμοι, να μην προοδεύουμε στην αγιωτάτη πίστη μας, στη χάρη και στη γνώση τού Χριστού, στην υπα-κοή τής φωνής Του. Σίγουρα είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, γιατί ο εαυτός μας θα ζητήσει τα δικά του από τη μια και ο κόσμος θα μας μισήσει από την άλλη, όχι γιατί θα του κά-νουμε κάποιο κακό, αλλά γιατί θα διαφέρουμε από κείνον, γιατί θα είμαστε σε διαφορετικό στρατόπεδο. Είναι όμως και ο πιο όμορφος δρόμος, γιατί δεν είμαστε μόνοι, αλλά ζούμε μαζί με τον Δημιουργό μας, τον Πλάστη μας, Αυτόν που μας αγάπησε τόσο και έδωσε τα πάντα για μας, Αυτόν που μας λέει μόνο την αλήθεια και ενδιαφέρεται μόνο για το καλό μας, Αυτόν που μας αποκαλεί φίλους Του και θέλει να είμαστε πάντα μαζί Του, όπου είναι και Αυτός! Ευλογη-μένη η καρδιά που θα Του πει: «Ναι, Κύριε, Σ’ ευχαριστώ, θα Σε ακολουθήσω όπου αν υπάγεις, μόνο με Σένα μπορώ να ζήσω πραγματικά, ελεύθερος, χαρούμενος, για τη δόξα Σου, γιατί Σου ανήκει όλη η δόξα και η τιμή και η προσκύνη-ση, τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».–


Φανταστείτε το παιδί αυτό να μη μεγάλωνε, να έμενε στά-

σιμο στο σώμα και στο μυαλό. Θα μπορούσαν

να χαρούν οι γονείς του;

Έτσι νιώθει και ο Κύριός μας όταν μας βλέπει να μέ-

νουμε στάσιμοι, να μην προο-δεύουμε στην

αγιωτάτη πίστη μας, στη χάρη και στη γνώση

τού Χριστού, στην υπακοή

τής φωνής Του.

01 Pn Ian-Fev-09

Documents

Transcript of 01 Pn Ian-Fev-09