0 balfour

Ο λόρδος/πόρδος και παπάρας David Balfour, ένας θανάσιμος αγγλοεβραϊκός ιός.

Ο ‘παπαρο’-Ντέηβιντ Μπάλφουρ,

ένας θανάσιμος αγγλοεβραϊκός “ιός”

+Αποστόλου Κ. Γάτσια, ψυχοϊστορικού μυθιστοριογράφου [αλήθεια/παραμύθια]1


εκ των πιο ξεφτιλισμένων αλητών του 20ού αιώνα:



στην ζωή και στην δράση του, οι σιχαμένοι αποστάτεςκρυπτοεβραίοι ιλλουμινάτοι ξεμασκαρεύονται.



*Θα μπορούσε να μην ήταν μυθιστόρημα;*

Φωτογραφίες: Ο ‘λόρδος - πόρδος’ Ντέιβιντ

Μπάλφουρ σε κάποιες σπάνιες φωτογραφίες του -κι ο τάφος του. Στην έσχατη φωτό: ο βιογράφος του!



*

*



‘Bolivarque fabulosus ex fragelariis fratris fugativus et in miseros mortis redivivus (ad hoc ibi, in doctrina mea)’.

+Ιερέως Αποστόλου Κ. Γάτσια, εκπ/κού, Δ.Σ. Ενώσεως Συγγραφέων Ευρώπης,

Νέα Μηχανιώνα 2012*κάθε σχέση προσώπων και πραγμάτων

είναι εντελώς συμ- πτωματική ; **

ΑφιέρωσιςΣτις πάσης φύσεως συμμορίες μισόχαζων διανοουμένων,

κλούβιων εθνικοφρόνων, άθλιων πρακτορίσκων και ουτιδανών ‘θρησκολήπτων’ που πασχίζουν με μόχθο εδώ

και δυό δεκαετίες τουλάχιστον, να αγιοποιήσουν άλλο ένα κάθαρμα που τα πούλησε όλα, εκτός από την ψυχή του, καθότι ένα σκατό πατημένο κι ένα φίδι κολωβό, δεν διαθέτουν τέτοιο πράμμα. Μια δύσοσμη μπόχα ήταν ο

λόρδος - πόρδος Δαυίδ Μπάλφουρ στην παγκόσμια ιστορία της γής, αλλά κάποιοι μυρίζουν σ’ αυτόν,



‘άρωμα θεϊκής ευωδίας’ και εκδίδουν πιστοποιητικά Παραδείσιας Υπηκοότητός του!… Είδωμεν.

ΠεριεχόμεναΗ παρούσα μελέτη είναι μια συλλογή 24 βίβλων που ακολουθούν τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου,

αλληλοπεριέχοντα το καθένα τους όλα τ’ άλλα.Α …όπως Άθλιος [καθότι επραγματοποίησεν άθλους]

Β …όπως Βρεττανός [ένεκα της brutal ράτσας του]Γ …όπως Γελοίος [εν τοις πράγμασιν αποδειχθείς]

Δ …όπως Δεινός [στο ρουφχιανεύειν τους ρουφχιάνους]Ε …όπως Εβραίος [πιο εβραίος απ’ τους εβραίους]

Ζ …όπως Ζηλωτής και του Μοναχισμού και του γάμουΗ …όπως Ηλίθιος [με περικεφαλαία], δες: ΟικόσημοΘ … όπως λέμε Θεομπαίχτης και ‘θεοεγκατάλειψη’

Ι … όπως εννοούμε ‘Ιησουίτης’ και ΙσραήλΚ … ένας Κατάσκοπος ‘επαγγελματίας δια βίου’Λ … Λέρα μεγάλη ο άνθρωπος ο εξαγιασμένος

Μ … Μοναχός, Μακάκας, Μπάλφουρ και ΜασσώνοςΝ …όπως ένας Ναυτικός σε ‘τούρκικα’ νεράΞ …όπως Ξέγκλαβο τον έλεγε ο Παναγιώτης.

Ο … Π … Ρ … Σ … Τ … Υ … Φ …Χ …

Ψ … [Ψωλοκώσταινας Τέκνα οι Μπάλφουρες;]Ω! … [επιτέλους η Ελλάς απέθανεν: 6-5-2010 ΔΝΤ]

ΠρόλογοςΣτην συγγραφή του παρόντος έργου κάνω χρήση

της Ψυχοϊστορίας. Η Ψυχοϊστορία ερευνά το Υπερσυνείδητο καθώς βρίσκεται ως επιστήμη σε χώρους που ξεπερνούν το συνειδητό, το υποσυνείδητο ή το ασυνείδητο. Το υπερσυνείδητο προχωρά με τους δικούς του ‘συνειρμούς’. Με αυτή την ελεγχόμενη ψυχοϊστορική μέθοδο, ανίχνευσης του Υπερσυνειδήτου, συγγράφω το έργο αυτό.



Αρχίζουμε... Δυό συμφοιτητές μου που είχαν γυρίσει εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 από το Έσσεξ, ‘η Παναγιώτς κι ου Ασανάτσης’, μου έφερναν κάποιες ειδήσεις. Τους ρώτησα εάν είδαν τον Μπάλφουρα και τι κάνει. ‘-Ά, λιές για τουν ξιέγκλαβου’, [= τον ανεγκέφαλο ψηλό], απήντησε ο Παναγιώτης, ‘τουν τφέξαμι καναδγιό φουρές’ [= πάει να πή, τον συνάντησαν μερικές φορές και μιλήσαν επ’ αρκετόν].

-Για τι πράγμα μιλήσατε; Ρώτησα.-Ιγώ, διεν τουν είπα τίπουτας, μονολόγησε ο

Παναγιώτης. ‘Μπού ξιέρου πως μυρίσ’κι για την διατριβή μ’ στη Λειτουργική κι μι πλησίασι μαναχός τ’. Τι γράφς αυτού, μοί ρώτσι, μοί δι [= με είδε] που έγραφα. ‘Μπιρι-του-δουξόμ του-σουκράτουμ’ [= Περί των δοξών του Σωκράτους] τον λιέου. Ά!, λιέει, -τουν φάγκαν δγυό λιέξεις. Τι θα πή, μοι λιέει ‘μπιριτουδουξόμ’ και τι θα πή ‘τουσουκράτουμ’, -νόμ’σι βλέψ ότι έγραφα τη διατριβή μ’ στα λατινικά. Τουν εξήγ’σα, κατάλαβι, θέλ’τσι κι όλα να μοι βουηθήσ’.

-Έντα μωέ [έλα, μωρέ], παρέα με το κοπέλι δυό μέρες είχετε, δε σ’ έπαιξε μια σακούλα με χαρτιά τσαι κλείσκατε μέσα τσαι μεις απόμκαμε μον-μονάχοι στο Λοντίνο τσαι περιμέναμε, μα που να φυσιήξ αέρας…, παρενέβη θυμωμένος ο Ασχανάκης.

-Τι αέρας ρε Μανώλη; -τον ρώτησα.-Έτς δε λέμε; Χέζε ψηλέ τσαι αγνάντευε πούθε

φυσάει ο αγέρας. Ξεμοναχιάσκανε οι ψηλοί στο κουβεντολόϊ τ’ς τσι εγώ απόμκα –ίντα τσι γκάβλωσε αυτοί- σε ξένο τόπο, με τη Μαρία μόνος!



-Ιέπαθις κανα-κακό ρα χαμένι Μανουλιό, πού ’σαν μι του μανούλι ξαφαντζμένους…, μονολόγησε ο Παναγιώτης με αγανάκτηση.

-Ίντα να κάμ’ς τη δουλιά ς εσύ, τσι εγώ να φορτωθώ τη Μαρία έ; Για να ξεφύης απ’ τη Μαρία, θρονιάσκατε με τον ψηλό, τσ’ εγώ ίντα ήξερα τι να κάμω!

-Ήσαν κιαρατά κρητικάτσι μι την γκουμινάρα κι διεν ήξιρνις τι να την κάντς! Γαμώ την τύχη μου γαμώ, ξεφούλκησε ο Παναγιώτης. ‘…κι τυραγνιέμαν ιγώ μι τουν φαφλατά τουν παππού! Άϊ παράτα μας ά!...’

Δύσκολα μου φαίνονταν να αποσπάσω απ’ αυτούς τους περίεργους κάποια αξιόλογη πληροφορία όσο θα τους είχα και τους δυό μαζί. Έπρεπε να τους ξεμοναχιάσω και να τους ανακρίνω έναν έναν ή, καλλίτερα να έβρισκα την Μαρία να μου τα έλεγε αυτή. Τα επεχείρησα και τα δυό.

Το πρώτο δεν πέτυχε [καθότι ο ένας έβριζε και υπονόμευε τον… άλλον –προφανώς από αντιζηλεία θανάσιμη για την έδρα της Λειτουργικής που είχαν βάλει στο μάτι, όντες αμφότεροι σπιούνοι και ‘μνηστήρες’ του Φουντούλη] –αλλά το δεύτερο όμως, [= η Μαρία], πέτυχε. Αυτή μου είπε τα πάντα, καλή κοπέλα -γι’ αυτό επαξίως πήρε τελικά κάποια έδρα έμαθα, ενώ οι άλλοι δυό ακόμα …μαλώνουν όταν δεν μαζεύει ο ένας τους ραδίκια στην Ηγουμενίτσα ή ο άλλος τις ελιές του στην μεγαλόνησο την λεβεντογέννα].

Για την ιστορία, κι αυτοί οι δυό πήραν την διατριβή τους και γίνανε καλοί ‘λειτουργιολόγοι’, ο ένας καλλίτερος απ’ τον άλλον. Όταν θέλω να γελάσω, βάζω την κασέττα με τον Μανωλιό ν’ αγορεύη: ‘σιεολοζία είναι ζύο’ [= η Θεολογία, -ως επιστήμη εννοεί-, είναι ‘δύο’ πράγματα], ‘κα-τα-φα-τι-τσή, α-πο-φα-τι-τσή!’ [=



εννοεί: καταφατική (που μας παρουσιάζει τον Θεό ως όντα) και αποφατική θεολογία, δηλαδή η μυστική, η νηπτική Θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας που προσεγκίζει το Θείον διαφορετικά, ως μετοχή στην εμπειρία των ακτίστων θείων Ενεργειών]. Άς είναι καλά η Μαρία που μου έδωσε τότε ακριβές ραπόρτο, γιατί αν περίμενα απ’ αυτούς και γαϊδούρι να ήμουνα θα με είχαν σκάσει.

Έμαθα λοιπόν ότι ο Μπάλφουρας θα ξαναρχόταν στην Ελλάδα για μεγάλο διάστημα και πολλές φορές μάλιστα, -έτσι σχεδίαζε, για την έκδοση κάποιων τόμων περί βυζαντινής Θεσσαλονίκης, τον Συμεών κλπ. Θα συναντιώμασταν ξανά λοιπόν, ετοίμασα την φερέτρα με τις ερωτήσεις ‘που έπρεπε’ καθότι καταλάβαινα πως άλλη διαθέσιμη ευκαιρία δεν θα υπήρχε για να φέρω στο φώς ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.

*Δεξιά: Ο θυρεός της ‘Οικογενείας’ Μπάλφουρ,

Άσπρο-Μαύρο, Φώς και Σκοτάδι… ‘μανιχαϊκές’ φρουφρού και πολεμικές κάσκες [και μάσκες]!

Αριστερά: Ο θυρεός της Εκκλησίας του Πλανήτη Άρη. Βλέπετε τις ομοιότητες; Το βασικό σχήμα [η σιδηρά

περικεφαλαία του ιππότη] προφανώς δεν είναι συμπτωματικά ‘κοινό’, η κεφαλή του κερασφόρου

‘ζώου’ όπως και οι δίχρωμοι φραμπαλάδες…



Δικαίως όλες οι μασσωνίες έχουν στην προμετωπίδα τους την λέξη ‘ράητ’ [Rite]. Αυτή η λέξη σημαίνει ΤΑΞΗ. Η Τάξη, είναι πρωτίστως το τελετουργικό. Η Λειτουργική λοιπόν είναι ως επιστήμη ο δίαυλος εκείνος της επικοινωνίας που έρχονται ΕΜΠΡΑΚΤΑ όλες οι περίεργες οργανώσεις σε επαφή μεταξύ τους για να κυβερνήσουν τον κόσμο!

Από τους Ιησουήτες, ως την Εκκλησία του Πλανήτη Άρη κι ως τους Μοναχούς στις Λάβρες του Κιέβου και του Άθωνα, ως τις Σκοτεινές Στοές και τις Ελευσίνιες σαχλαμάρες, υπάρχει μια κοινή γλώσσα όπου τα τελούμενα κβαντώνονται που πάει να πή, κινούνται σε άχρονο επίπεδο αναπαραστάσεων που διευκολύνουν την επικοινωνία με το ‘απόλυτο αλλού’, το Επέκεινα του Ορατού Κόσμου.

Το τελετουργικό οποιασδήποτε λατρείας είναι ο χώρος του Υπερφυσικού. Αυτός ακριβώς ο χώρος επεδιώχθη να ελεγχθή ανέκαθεν από κείνους οι οποίοι κατάλαβαν την παγίδα του χρόνου.

*



Σημειώστε ότι η Church of Mars είναι μια εντελώς κατά δήλωσίν της, σατανοκρατούμενη ‘εκκλησία’. Για κυττάξτε με περισσότερη προσοχή το οικόσημό της. Ο βασικός σκελετός του είναι το Οικόσημο της Οικογένειας Μπάλφουρ!

1. ΑΣΠΙΔΑ, 2. Σιδηρούν ιπποτικό ΚΡΑΝΟΣ - μάσκα, 3. Δίχρωμοι φραμπαλάδες, ΦΥΛΛΑ σε ίδια διάταξη, 4. Λεζάντα δήλωσης.

Προσέξτε και ‘τα ΚΛΕΙΔΙΑ’ του Βατικανού στο κέντρο της Ασπίδας που εξηγούν αρκετά σαφώς την συσχέτηση με τον παπισμό αμφοτέρων των σχημάτων καθώς και με την Ρωμηοσύνη [= ο δικέφαλος αητός πάνω αριστερά, Σύμβολο του 33ο στο Σκωτικό Δόγμα επίσης]

Ακόμα και η ξεκομμένη κεφαλή του εστεμμένου κερασφόρου ‘ζώου’ έχει λόγο και θέση στο Μεγάλο Παραμύθι που θα μπορούσε ίσως να μην είναι μυθιστόρημα! Αλλά, για τα Σύμβολα μόνο συμβολικά μπορεί να μιλάη κάποιος. Η άλλη επιλογή που έχει είναι να σωπαίνη.



‘Παππούς κουτσιανάτους, ου παντριμμένους καλόηρους’, όπως θα λέγαμε στην Θεσσαλία. Θυμάμαι: ‘τέθχιοι καλουέροι δεν υπάρχ’ν σι όλα τα μέρη’. Εξηγώ: Είχα πάει σ’ έναν γάμο μαθητού μου. Η μάννα του, όταν ξεκίνησα να πάω στον Ναό, θεώρησε καλό να δέση μια άσπρη κορδέλλα στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου.



Μπήκα στην πορεία λοιπόν με τ’ άλλα τα αυτοκίνητα και φτάνοντας στον Ναό, να ’σου κι ο καλόερος ο πρωτοσύγκελος: ‘-Είσι βάμ’ς;’

-Έ;-Λιέου, τι ’νι τούτου [= η κορδέλλα η άσπρη,

δεμένη στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου μου], ‘είσι βάμ’ς’; [= Είσαι βλάμης; -έτσι ονομάζουν την συνοδία του γαμπρού στα μέρη του]

-Ναί, είμαι βλάμ’ς καθώς γλέψ [= όπως βλέπεις…]-Α παντέψ κα-έναν; [= θα παντρέψης κάποιον;]-Ναί, θα παντρέψω, έναν καλόγερο!-Κα-όγεου; Παντέβιτι καόγι-ους ά; Χα-χα-χά!

Ακούς ικεί κα-όγιου… χα-χα-χά, παντέψ κα-όγιου!-Ναί, παντρεύεται, πώς δεν παντρεύεται, τόσοι

καλόγεροι παντρεύκαν…-Ποιόν ά; Ξέ’ς κα-έναν ισύ που να παντέφ’κι; Για

πέ κι στι μένα να γεά-σου [=να γελάσω]… χα-χά-χά, α παντέψ κα-όγιου…

-Ναί ξέρω. Θέλ’τς να σοι πού έναν τέθχοιουν που καλουπαντρεύκη; Η παπα-Δημήτρ’ς.

-Ποιος παπα-Δημήτ’ς ά! Χα-χά-χά, καόγιους παντέβιτι, χα-χά χά-χα-χα, δεν μπαντέβιτι καουόγι-ους!

-Κι η παπα-Τζήμ’ς η Μπάλφουρ γιατί παντρεύκι; Κι άμα θέλ’τς κι άλλοι, να σοί πού: η Δεσπότ’ς απ’ την Κουζάνη, δεν παντρεύκι προυχτέ κι έχει κι πιδί; Ξέρου κι τουν συμμαθητή μ’ τουν Τάσου. Τρία πιδιά έχει κι ήταντους εικουσιδυό χρόνια καλόγιρους κι προυτουσύγκιλους σαν κι σένα αλλά βλέψ’ δεν πρόλαβάτι κι αυτόν να τουν κάντι δισπότ’. Κι σύ τι μοι κάθισι, δεν θα παντριφτείς;

-Ιγώ να παντ’ιφτού! […δεν είχε χα-χα-χά αυτή την φορά, -σοβάρεψε ο άγιος Πρωτοσύγκελος αμέσως. Μου απάντησε μάλιστα ‘εξαγριωμένος’]. ‘-Αυτός ήταν



κατάσκουπους α, ιέκανι τουν κα-ουόγιου, δεν ήταν καουόγι-ους’.

-Μάλιστα. Δεν ήταν καλόγερος. Τι ήταν στριπτιζού;-Τι στιπτιζού ά; Τι ’νι αυτά που λιές; Μια λές για

τ’ς καουόγιοι που παντ-έφκαν κι μια για στιπτιτζού-ις, μέτ’σις; [= μέθυσες;]

-Γιατί; Δεν φουρούσι ράσσα για είκοσι χρόνια;! Δεν τα πέταξε μετά κι από μισό κιλό τρίχες του απέμεινε ένα χιτλερομούσκατο; Στριπτίζ κανονικό δεν λέγεται αυτό; Ισύ αδιρφέ, άμα βγάλ’τς τα ράσα’ς δε θα μας κάν’τς στριπτίζ;

-Κα-ός [=καλός ή καλώς]. Κα-ός ίσι σύ ά! Μας παντέψ ημάς τ’ς κα-ουγέοι ό-οι! [= θα μας παντρέψης εμάς τους καλογέρους όλους!]

-Παντρεύιστι κι μαναχοί σας κι παντρεύιστι κι στου Δήμαρχου –δεν μοι φαίνιτι να’χτι ανάγκι απού παπά, μήτι στου γάμου μήτι στην κηδεία σας…

-Τι μπ’έξ [τι εμπλέκεις] τη γκηδία μας ά;-Ιγώ δεν τη μπλέκου. Υσείς την μλέκ’τι. Κυττάου

τουν τάφου τ’ Μπάλφουρα, παπάς κι Ιερομόναχος γράφει και σταυρό δεν έχει.

-Έ, … δε βάν [= δεν βάζουν εννοεί στην Αγγλία, δεν συνηθίζουν δηλαδή να βάζουν σταυρούς στους τάφους].

-Τι μοί λές ρα κουλουκύθα [βρέ βλάκα], κ’ ήσαν 25 χρόνια ικεί! [υπηρέτησε ως εφημέριος 25 χρόνια στο Λονδίνο!], οι άλλοι τάφοι γιατί έχ’ν [σταυρό]; -αυτός μαναχά δεν έχει! Άφ’ση μι τώρα, όπους σ’ είπα έχου να παντρέψου έναν καλόγηρου…

*Άς πάμε για λίγο στις αρχές του αμαρτωλού 20ού

αιώνα, όταν ο Μπάλφουρας ήταν ακόμα έμβρυο στην κοιλιά της Σαρλότ, στο 1902.



Τον Σεπτέμβριο του 1902, ειδικά, οι φαμπιανίστριες [Fabians], Βεατρίκη [Beatrice] και Σίδνεϋ Γουέμπ [Sidney Webb] ίδρυσαν μια λέσχη ‘ελίτ’, [από μέλη της ‘υψηλής’ κοινωνίας] οι συμμετέχοντες στην οποία, συναντούνταν μία φορά το μήνα στο ξενοδοχείο St Er-min's Hotel στο Λονδίνο για γεύμα, συνήθως μια κλειστή ομάδα από περίπου 10-14 πρόσωπα.

Αργότερα εκείνο το ίδιο έτος, έγινε προεξέχον μέλος στην ομάδα αυτή κι ο γνωστός H. G. Wells.

Άλλα μέλη ήσαν οι μασσώνοι: Richard Β. Haldane, ο Λόρδος Robert Cecil, ο Λόρδος Edward Grey, ο Bertrand Russell, ο Λόρδος Alfred Balfour κι ο Λόρδος Alfred Milner.

Οι ‘αδελφοί’ Haldane, Cecil, Grey κι ο Millner, ήταν υπουργοί της φιλελεύθερης Κυβέρνησης κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. Ο κύριος ‘ηγέτης’ και ιδεολόγος αυτής της περίεργης ομάδας των συγκεντρωμένων ήταν ο Wells. Πολλοί ωστόσο από τους ‘κυρίους’ ήσαν μέλη της Στοάς των Πεφωτισμένων, [= Ιλλουμινάτων], και της βρετανικής στρογγυλής τραπέζης, [British Round Table ], που είχε την ονομασία επίσης ‘Cliveden Set’, ένα όνομα που της έδωσε η οικογένεια των Astors.

Εκ τούτων, ο Lord Waldorf Astor ήταν ο παντοδύναμος μεγιστάνας του Τύπου, ο ιδιοκτήτης των Τάϊμς (The Times).

Αυτή η μασονική οργάνωση, ιδρύθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1891, [την παραμονή των γεννεθλίων του Βαϊσχάουπτ, = 6/2] και χρηματοδοτούνταν στην συνέχεια, από τον αρχιμασσώνο [freemason] Cecil Rhodes, ένα σημαντικό στέλεχος της πανεπιστημιακής Στοάς ‘Απόλλων’, [Apollo University Lodge No . 357 ], και της Στοάς του Πρίγκηπα Ροδοσταύρου, [Prince Rose



Croix Lodge No . 30 ], ο οποίος δεν έκανε τίποτα για να κρύψη την υποστήριξή του προς τους σκάσαντες μύτη μετέπειτα Λένιν και Hitler.

Αυτή η ελιτιστική οργάνωση, περιελάμβανε επίσης ως μέλη της κι άλλα εξοχώτατα καθάρματα, όπως οι: Rudyard Kipling, ο Arthur Balfour κι ο Λόρδος Rothschild.

Ήταν άραγε εβραίοι, όλοι αυτοί οι ‘απλοί’ βρεττανοί; Και τι πάει να πή ‘βρεττανός’; Τι πάει να πή ‘εβραίος’; Μήπως όλοι αυτοί οι ‘εγγλέζοι’ είναι άσχετοι με το θέμα που εδώ μας απασχολεί;

Απάντηση: Δεν υπάρχει ούτε ένας εγγλέζος ‘άσχετος’. Όλοι τους είναι στρατευμένοι πράκτορες του διεθνούς σιωνισμού. Ανήκουν σε λέσχες, σε κλάμπ, σε οργανώσεις, σε μασσωνίες διάφορες, κόμματα, εταιρείες και εκκλησίες, μαφίες και συνδέσμους, ανεπίσημες και επίσημες συσσωματώσεις μελών, στελεχών κτλ που κατά βάθος έχουν τον ίδιο σκοπό.

Σκοπός του κάθε εγγλέζου είναι να αερίζη τα εβραϊκά παπάργια και να δολοφονή αθώους κατά συρροήν, κι οπουδήποτε πάνω στην Υδρόγειο σφαίρα. Ουδείς λαός είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό ‘εβραιοποιημένος’ όσο οι εγγλέζοι. Ούτε οι εβραίοι καλά καλά δεν είναι τόσο εβραιοποιημένοι και σαδιστές, έκφυλοι και ψυχροί ‘λομπρόζοι’, όσο οι εγγλέζοι.

Όλοι οι λαοί της γής τους ‘χρωστάνε’ και σήμερα έχουν κάνει ντού, στο καταραμένο νησί τους. Ωστόσο, οι εγγλέζοι φαίνεται ότι το έχουν προβλέψει αυτό. Είναι πολύ σίγουροι ότι τα στίφη των άπειρων φυλών που έχουν εισβάλει στην μήτρα του κακού, εγγλεζοποιούνται ταχύτατα. Κι ο υπόλοιπος κόσμος εγγλεζοποιείται, αμερικανοποιείται, με άλλα λόγια εβραιοποιείται.



Μέσα στην ψυχή τους οι λαοί της γής έχουν σαπίσει. Έχουν πάθει διανοητική εμπλοκή στην πολυπολιτισμική μαλακία κι ενώ είναι μάρτυρες των κάθε είδους αγγλοεβραϊκών κακουργημάτων, υποτάσσονται στα κελεύσματα μιας φούχτας πρακτόρων που έχουν εκπαιδευτεί να χειρίζονται τις μάζες και να ποδηγετούν την ψυχολογία των όχλων.

Αυτοί οι αλήτες απέκτησαν τεράστια εμπειρία … στ’ Αγιονόρος [!], στην Ινδία, αποικία τους τόσα χρόνια που κατάφεραν μια φούχτα καθαρμάτων να έχουν υποταγμένο έναν λαό δισεκατομμυρίων φουκαράδων – ή μαχαραγιάδων, που η κάθε φάρα ή ομάδα, είναι σκλάβα τους για διαφόρους λόγους, στην Αφρική, Άπω Ανατολή, Μέση Ανατολή, Βαλκάνια, Ρωσσία κτλ. Είναι αδύνατο να προσδιορίσης σε κάθε ρουφχιάνο τους ‘εισοδιστη’, που σταματά η αυστηρά ‘αγγλική’ προσωπικότητα και πού ξεκινά η ‘εβραϊκή’.

Ένας ‘λαός’ λοιπόν, αχρείων και βεβορβορομένων,Επισυνάχθη και καθ’ ημών, τα μένεά του πνέων.Υπάρχει τέτοιος λαός; Ιησουήτες, εγγλέζοι,

μασσώνοι, φράγκοι, το τσιφουταργιό, το φασισταργιό, το πουσταργιό. Κερασάκι στην τούρτα ο Μπάλφουρας. Τον φορτώσανε στον Μπεντουήν να τον ‘εκπαιδεύση’: στην ρουφχιανιά και στην καλογερική. Άς βάλω κάποιες περίεργες συζητήσεις μας απομαγνητοφωνημένες.

Μυστικές συζητήσειςμε τον Μπάλφουρα, 1980

[Κασέτα 167]+Απόστολος Γ. : […] -Καλά! Είναι σοβαρή

δικαιολογία αυτό ότι η πατρίδα σου κινδύνευε κι έπρεπε λέει να κάνης το καθήκον σου; Ποιο ήταν αυτό το καθήκον σου να δουλεύετε για τους σιωνιστές! Κάνατε



έναν ολόκληρο πόλεμο για να φκιάξετε ‘κράτος’ σ’ αυτούς τους αχρείους!

+ D . Balfour : -Δεν κάναμε εμείς τον πόλεμο, συρθήκαμε σ’ αυτόν. Ούτε θέλαμε να φκιάξουμε οποιοδήποτε εβραϊκό κράτος ή σιωνιστικό. Ούτε εμείς, ούτε οι δικοί μας εβραίοι [= οι αγγλοεβραίοι, εννοεί], ήθελαν κάτι τέτοιο…

+Απόστολος Γ. : -Ναί; Και ο Ρότσιλντ δεν είναι ο πατέρας αυτού του κράτους; Εσύ, γι’ αυτό δεν πήγες εκεί, να επιστατήσης την ίδρυση αυτού του κράτους το 1948, σε εδάφη ελεγχόμενα από σας; Δεν ήταν η Διακήρυξη του συνωνόματου πρωθυπουργού και ‘θείου’ σου Μπάλφουρ, η ηθική και εμπράγματη δέσμευση της αυτοκρατορίας σας για την ίδρυση αυτού του κράτους;

+ D . Balfour : -Βάλε όσα ερωτήματα θες. Φαίνονται να έχουν κάποιο περιεχόμενο, αλλά είναι λάθος. Σου είπα, οι δικοί μας εβραίοι ήταν σφόδρα ενάντιοι στην ίδρυση εβραϊκού κράτους, όλοι τους σχεδόν, και οι Ρότσιλντς μαζί. Στο κάτω κάτω, όπως σου εξήγησα, ολόκληρη η μυθική περιουσία τους δεν είναι δική τους. Ουσιαστικά χειρίζονται τα κεφάλαια του Βατικανού, είναι οι θησαυροφύλακες του Πάπα. Για την ακρίβεια πρόκειται για τον πλούτο των Ιησουϊτών που δεν ταυτίζεται ακριβώς το συμφέρον τους με εκείνο του Πάπα.

+Απόστολος Γ. : -Έ; Πήγαμε αλλού τώρα. Τέλος πάντων, οι Ιησουίτες, ο Ρότσιλντς, οι αγγλοεβραίοι, όλοι αυτοί, λές δεν ήθελαν την ίδρυση του Ισραήλ;

+ D . Balfour : -Βεβαίως όχι. Πρώτα πρώτα στο αρχικό διάστημα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου τα αισθήματα του Παγκόσμιου Εβραϊσμού ήσαν αναφανδόν υπέρ των Γερμανών, άρα εναντίον μας!



Ο Μπάλφουρ εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, το 1989, -πέρασαν ήδη δυό δεκαετίες! Ο Ρωμανίδης έφυγε το 2001, ο Μπαμπάς το 2004, ο Παππούς το 1978. Τριγυρίζω στα μέρη που τριγυρίζαμε μαζί κάποτε και αυθόρμητα σκέφτομαι: ‘…Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον, ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα -επελθών γάρ ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισται. Διό Χριστώ τω αθανάτω βοήσωμεν, τους μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία.’.

Στην φ. βρίσκομαι στο ίδιο μέρος, 40 χρόνια μετά, δίπλα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα της Αγίας Τριάδος, εκεί που κάναμε τις ατέλειωτες μοναχικές μας βόλτες και συζητήσεις επί συζητήσεων.

*



+Απόστολος Γ. : -Τι; Οι εβραίοι ήσαν υπέρ των Γερμανών; Αυτό λές; Και εναντίον σας; Δηλαδή οι αγγλοεβραίοι ήσαν …εναντίον της Αγγλίας;

+ D . Balfour : -Οι αγγλοεβραίοι βρέθηκαν σε απίστευτα δυσχερή θέση. Αλλά μην απορείς για τα φιλογερμανικά αισθήματα ολόκληρου του εβραϊσμού εκείνη την εποχή διότι αισθάνονταν ευγνωμοσύνη προς



τους πολιτισμένους γερμανούς οι οποίοι πολεμούσαν τον μισητό γι’ αυτούς Τσάρο!

+Απόστολος Γ. : -Παραδόξως, ακούγεται σωστό αυτό… φαίνεται λογικό ας πούμε ένα μεγάλο μέρος των εβραίων να χαίρονταν με την γερμανορωσσική σύγκρουση. Αλλά…

+ D . Balfour : -Δεν έχει ‘αλλά’. Οι εβραίοι χαίρονταν γι’ αυτήν την σύγκρουση, ευχόνταν γι’ αυτήν την σύγκρουση κι εργάστηκαν σκληρά για να πετύχουν αυτή την σύγκρουση που φαίνονταν αδύνατη για όσο διάστημα η Τσαρίνα θα ήταν γερμανίδα. Στους εβραίους δεν άρεσε καθόλου αυτό που θα σφράγιζε την κακιά τους μοίρα για αιώνες. Το γερμανορωσσικό συμπεθεριό ήταν ο εφιάλτης τους και ήταν μάνα εξ ουρανού η γερμανορωσσική σύγκρουση γι’ αυτούς που όπως καλά γνωρίζεις δεν άργησαν καθόλου να το εκμεταλλευτούν.

+Απόστολος Γ. : -Λοιπόν, οι γερμανοί πολεμούσαν με τον μισητό Τσάρο, συνεπώς οι εβραίοι εύχονταν μια γερμανική νίκη. Άρα ήταν υπέρ των γερμανών και κατά της Αγγλίας που ήταν η σύμμαχος του Τσάρου! Βεβαίως, ακούγεται σωστό. Γιατί δεν το είχα σκεφτεί αυτό; Γιατί κανείς δεν το έχει σκεφτεί αυτό; Μήπως πρόκειται απλώς για ‘αισθήματα’ δίχως ιδιαίτερη σημασία; Εκ του αποτελέσματος βλέπεις ότι δεν βρίσκει καθόλου έδαφος αυτός ο συλλογισμός, αφού οι εβραίοι τελικά εργάστηκαν για την γερμανική συντριβή, εδραίοι σύμμαχοι της Μεγάλης Βρεττανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.



Ο λόρδος Μπάλφουρ, ομιλητής στα εγκαίνια του Εβραϊκού Πανεπιστημίου το 1925. Από αριστερά παρακολουθούν ο καθηγητής Τζ. Μάγκνες, οι Χ. Ν. Μπιάλικ, Α. Γκίνσμπεργκ, οι αρχιραβίνοι Μέιρ και Κουκ, ο σερ Χ. Σάμιουελ και ο δρ. Χάιμ Βάιζμαν

+ D . Balfour : -Όχι, δεν είναι το ίδιο. Ποτέ. Ούτε σήμερα είναι το ίδιο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο πιο θανάσιμος εχθρός του Ηνωμένου Βασιλείου και εργάζονται συστηματικά για την καταστροφή του, όπως και η Αγγλία για την καταστροφή των ΗΠΑ προφανώς…

+Απόστολος Γ. : -Τι προφανώς; Καθόλου προφανώς! Πουθενά δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Κάτι αψιμαχίες για επιμέρους συμφέροντα, ίσως. Αλλά οι αγγλοαμερικανοί σε όλο τον 20ό αιώνα είναι σταθεροί σύμμαχοι.

+ D . Balfour : -Απλουστεύεις τα πράγματα, λες και πρόκειται για ένα ξεκαθαρισμένο σύνολο. Υφίσταται πάντα η περίπτωση της προσωπικής ένταξης κι αυτό δεν πρέπει να το προσπερνάς. Πίσω από κάθε ενότητα κρύβονται πάντα απίστευτες αντιθέσεις.



+Απόστολος Γ. : -Ασφαλώς μιλάς εκ πείρας εδώ. Εννοείς φαντάζομαι την οργάνωση του Αγίου Χρυσοστόμου. Εξακολουθείς άραγε και σήμερα να είσαι ένα επίλεκτο μέλος;

+ D . Balfour : -Για μένα λές! Τι σχέση μπορεί να έχω εγώ με όλα αυτά; Η αδελφότητα που λές υπήρχε πριν από πενήντα να μην πώ 60 χρόνια και περισσότερο, ήταν πριν απ’ τον πόλεμο, μια δεκαετία τουλάχιστον πριν γίνω ορθόδοξος…

+Απόστολος Γ. : -Έγινες ορθόδοξος; Άραγε κατόπιν επιλογής ή κατόπιν διαταγής; Η αδερφότητα του Αγίου Χρυσοστόμου δεν σε διέταξε να γίνης ‘ορθόδοξος’; Το περίεργο είναι βέβαια ότι ποτέ δεν ξαναγύρισες στην Αδερφότητα επισήμως. Ωστόσο πιστεύω ότι σε όλη σου την ζωή υπηρέτησες τις σκοπιμότητες της Αδερφότητας.

+ D . Balfour : -Τι μπορεί να ξέρης εσύ για την αδελφότητα που λές; Ήταν μια πρωτοβουλία ενός ανθρώπου, μια αγαθή πρωτοβουλία να κατανοήσουμε τον λειτουργικό πλούτο της Ανατολής. Και σείς δεν μελετάτε την Δύση, δεν χρησιμοποιείτε τον πολιτισμό της Δύσης; Γιατί λοιπόν όχι κι εμείς να μελετούμε τα θέσμια της Ανατολής; Αυτό ακριβώς ήταν η αδερφότητα του Αγίου Χρυσοστόμου, τίποτε παραπάνω.

+Απόστολος Γ. : -Ρωτώ λοιπόν, εφόσον είναι έτσι όπως τα λές, επανιδρύθηκε η αδερφότητα το 1926 ή όχι; Δεν ήσουν εσύ 23 ετών τότε που επάνδρωσες πρώτος και καλλίτερος την επανιδρυμένη αδερφότητα; Και που γεννήθηκε αυτή αρχικά; Στο Λονδίνο! Μήπως δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχη; Αναρωτιέμαι. Οι πηγές που διαθέτω είναι σαφείς: ‘The Society of St. John Chryso-stom was originally founded in England at the end of the nineteenth century. The original association died



out and was re-founded in 1926 under the patronage of the Archbishop of Westminster’.

+ D . Balfour : -Έ δεν λέει εδώ τέτοιο πράγμα ότι βίωνε στα κρυφά. Αντίθετα λέει ότι πέθανε η αρχική Εταιρεία. Ναί είναι αλήθεια ότι ιδρύθηκε στην Αγγλία πριν το 1900 και σε μένα φαινόταν περίεργο ότι όταν επανιδρύθηκε το 26, ετέθη υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου του Westminster.

+Απόστολος Γ. : -Και τώρα, τι συμβαίνει; Ποιος κάνει κουμμάντο σ’ αυτή την περίεργη εταιρεία που την εμπνεύστηκαν κάποιοι εβραίοι, την στελεχώνουν πλούσια οι αγγλικανοί, πέφτει κατόπιν στα χέρια των παπικών για να κατακλυσθή τελικά από ορθοδόξους! Και σύ τι ρόλο παίζεις σε όλα αυτά;

+ D . Balfour : -Αν μιλάς για την αρχική εποχή πριν το 1930, ως ιερομόναχος, έκανα κάποιες μελέτες και είχα δραστηριοποιηθή αρκετά στους σκοπούς της Εταιρείας, σε βαθμό να γοητευθώ από το Ανατολικό τυπικό, όπως συνέβη και σε πολλούς άλλους που είχαμε τον πόθο να γνωρίσουμε την Ορθοδοξία καλλίτερα.

+Απόστολος Γ. : -Εσείς είχατε τέτοιον πόθο άραγε ή σας διέταξαν κάποιοι να κάνετε ντού ως εισοδιστές πράκτορες στην Ανατολή; Δεν περιμένω απάντηση σ’ αυτό, καταλαβαίνω. Μπορείς να μού εξηγήσης αυτή την φωτογραφία;



[Σημείωση]: Η φωτογραφία που του έδειξα τότε, δεν ήταν αυτή που παραθέτω εδώ. Ήταν κάποια παρόμοια, ασπρόμαυρη, πρίν από 40 χρόνια περίπου, την οποία έχω χάσει και αντί εκείνης βάζω εδώ αυτήν. Και τούτη όμως, όπως εκείνη η παλιά, δείχνουν τα ίδια απίθανα συμβάντα. Εξηγώ τι δείχνει αυτή η νεότερη φωτογραφία για να καταλάβετε τι έδειχνε και η ‘παλαιότερη’.

Πρόκειται λοιπόν για πιό πρόσφατο παρόμοιο γεγονός, στον καθεδρικό ναό του Westminster που διαδραματίζεται το 2002: στιγμιότυπο από κατανυκτικό ορθόδοξο Μέγα Εσπερινό, στον οποίο χοροστατεί ο επίσκοπος Βασίλειος (Osborne) του Sergievo ο οποίος ανήκει στην ρωσική ορθόδοξη επισκοπή του Ηνωμένου Βασιλείου, Sourozh, με την παρουσία του καρδινάλιου Αρχιεπισκόπου του Γουέστμινστερ Murphy O'Connor, και πολλών υφισταμένων του ‘καθολικών’ επισκόπων. Βαράει παρών κι ο κύπριος Μακαριώτατος Γρηγόριος



Α΄, Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Συναγελάζονται επίσης αρκετοί σύροι και αρμένιοι ιεράρχες, λοιποί κληρικοί διαφόρων δογμάτων και ‘πιστοί’ των ανατολικών εκκλησιών, ανάκατα με πολλούς λατιίνους [‘καθολικούς’] και άλλους, κάθε είδους δυτικούς ‘Χριστιανούς’. Η χορωδία που ‘παίζει’ στον περίεργο αυτόν ‘Εσπερινό’, είναι ουνίτες, ουκρανοί ελληνόρυθμοι ‘καθολικοί’ του καθεδρικού ναού της… Αγίας Οικογένειας [-;-, ‘Cathedral of the Holy Family’ in Mayfair] ενώ το ‘εκκλησίασμα’ που ‘παρακολουθεί’ ξεπερνάει τους 1.500 ανθρώπους απροσδιόριστης πίστης.

Έβαλα την φωτό, ακριβώς διότι δίνει μια πολύ καλή γεύση του πανθρησκιακού ή καλλίτερα πανομοσιολογικού χαρακτήρα των προσπαθειών της ‘αδερφότητας’ να ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ στην παπική αιγίδα κάθε ομολογία και θρησκεία μέσω συγκριτιστικού Τελετουργικού.

+ D . Balfour : -Εμείς κρατάμε την παράδοσή μας και την δείχνουμε και στους άλλους αδερφούς μας. Είναι τίποτα κακό αυτό; Μάλιστα το ανατολικό τελετουργικό δίχως αμφιβολία θα γοητεύση και θα ελκύση την στεγνή Δύση, να είσαι βέβαιος.

Σημείωση: Το μυαλό μου πήγε στον άλλο ‘πανοσιολογιώτατο’ καθώς απομαγνητοφωνούσα το κείμενο. Χτύπησε το τηλέφωνο:

‘-Έα πατή Απότουε!’ [= Έλα π. Απόστολε!]‘-Μάλιστα πάτερ Γρηγέντιε, Σας ακούω’. –Μοί κατάαβιθ ά;! Μοί κατάαβιθ;… πώθ μοι

κατάαβιθ!; Που πού μοι κατάαβιθ;!’-Έλα ντέ, από πού σε κατάλαβα; ‘-Πώθ μοι κατάβιθ! …τι κάνθς;’



‘-Πιριμένω να πιθάν κανας δισπότς’. –Πιθάν’ διθπόθ; Θέθ ιθύ να πιθάν’ η διθπόθ;

Γιατί θεθ να πιθάν διθπόθ;’ –Έ λέου μπας κι γίνει κανας φίλους θκόζ μ’

δισπότς’. –Ποιόθ φίουθ θκόθ ά;’ ‘-Εσύ πάτερ Γρηγέντιε, κιρός να γίντς κι σύ δισπότς

δε νουμίζ;’Απαντά, θλιμμένος και με σπαραξικάρδιον

παράπονο: ‘-Άα, δε μπιθέν αυτοί ά, …δε μπιθαίν… [= δυστυχώς δεν πεθαίνουν], που να πιθάν αυτοί ά, δε μπιθαίν… μαθ’ πιθάν ημάθ πώτα κι κουντά α πιθάν αυτοί ά, [=θα μας πεθάνουν εμάς πρώτα, πολύ προτού να πεθάνουν αυτοί!].

[…] –Πότι γύρσις; Είδις του Μπάλφουρα, μίλτσατι, σοί’ πι τίπουτα να μοι πής;

-Ξέθ ά, είνι μιγάου θέμα φτόθ’ ά, τι μοι πεί μένα, δε μοί ‘πι τίπουταθ, μαναχά τουν είπα να πή θτθ [= στους] διθπουτάδιθ ιδώ α μοι πθηφήθν!

-Θα σε ψηφίσουν μη στεναχωργιέσαι, φτάνει να πιθάνι κανας δισπότς, όπους σοί ‘πα.

-Μαθούκι η δλειά, πι-άθει κι-όθ [= ματσούκι η δουλειά, άμα περάσει ο καιρός]. Μαθ μείνει κουμπινιδόν θτου χέ-ϊ [= θα μας μείνει το κομπινεζόν [;] –το επανωκαλύμαυχο εννοεί- στο χέρι…], α βα-άμι μύγιθ [= θα βαράμε μυίγες], που να πιθάν αυθοί ά; Χαδοί είνι να πιθάν; [= χαζοί είναι να… πεθάνουν;] Πουμουνή μοί ’πι κι Μπάφουαθ κι γι-ούθι [= Υπομονή, του συνέστησε κι ο Μπάλφουρας και γελούσε]. Γε-ούθι θα χαμένουθ, μοι τουν πόνου γι-ούθι τουν θκόμ [= γελούσε με τον πόνο μου]. Βλέπθ πόκουπθι αφτόθ, α πουκόπθουμι κι μείθ, [= όπως πρόκοψε αυτός, θα προκόψουμε και μεις!...]



Εικόνα: Το θεϊκό ‘ποδοσφαιράκι’! [Γκαντζούφ, δηλ. ‘βλάσφημη γελοιογραφία’]. Μια ουνίτικη βλάσφημη εικόνα που δείχνει το Χριστό να κρατά μία … μπάλα –αφιερώνεται στους ουνίτες του Μπάλφουρα που τραγούδαγαν στον κατανυχτικό ‘εσπερινό’ των προδοτών.

+Απόστολος Γ. : -Υπό τον Πάπα; Άσε που μας κλέβετε τον λειτουργικό πλούτο, έτσι ώστε να μας λέτε μετά, ελάτε, δεν έχουμε καμμιά διαφορά… κι εμείς



λατρεύουμε τον Θεό, ακριβώς όπως εσείς! Και φαντάζεστε με τόσους προδότες που γέμισε η Ορθοδοξία, δεν θα σας πάρη κανένας χαμπάρι. Βλέπω στις σημειώσεις μου ότι στις 29 Μαίου [;] του 1926, ΜΙΛΗΣΕΣ κι εσύ σε μια συγκέντρωση τέτοιου είδους.

+ D . Balfour : -Σωστά! Ήμουν ρωμαιοκαθολικός ιερομόναχος τότε. Ώστε βρήκες ειδήσεις από κείνη την εποχή; [Συγκινημένος], Δός μου να δώ, πέρασαν τόσα χρόνια… [Διαβάζει].

"The new Society of Saint John Chrysostom, of which we spoke … has organized, for the end of this month, a series of conferences which will conclude with a solemn Slavonic Liturgy, celebrated in the great Cathedral of Westminster.

His Eminence Cardinal Bourne, President of the So-ciety, will open the week on the evening of the 26th in his cathedral Hall, and His Lordship Msgr. d’Herbigny will speak about the Oriental Institute in Rome of which he is president. Three days of lectures will follow, over the course of which we note the following confer-ences:

Mr. Herbert Ward will speak on the state of the Church in Mesopotamia;

Dom Lambert Beauduin on the “the appeal of the Christian East and monastic hopes”;

Count Bennisen and Prince Volkonsky on icono-graphy and Russian music respectively;

Miss Gertrude Morrison on Greek monasticism in southern Italy.

After an explanation of the Liturgy on the evening of the 29th by Rev. Fr. David Balfour, Monk of Unity [ed: between Latin and Byzantine Rites, a member of the monastery founded by Dom Lambert Beauduin at Amay-



sur-Meuse and now at Chevetogne in Belgium], the Con-gress will conclude on the morning of the 30th with what promises to be a splendid celebration.

In the famous Westminster Cathedral, a large icono-stasis will be erected in harmony with the cathedral’s own Byzantine style architecture; Rev. Fr. Abrikosoff from Rome will sing the Divine Liturgy (preceded by Tierce) with Rev. Fr. Omez of Lille Seminary and Dom Andrew Stoelen of Amay concelebrating.

The slavonic chants will be performed by the cathedral choir, which is renowned in the London mu-sical world, under the direction of a Russian musician.

The committee of the Society, which includes sev-eral eminent Catholics such as Doctors Myers and Vance, the Right Reverend Dom Butler, O.S.B., Rev. Frs. Martindale, S.J. and Vassall-Phillips, C.S.S.R., has invited European Catholics to this Congress who are in-volved with the work church unity, including six Monks of Unity."

+Απόστολος Γ. : -Δεν έχω καμιά αμφιβολία προσωπικά ότι εσύ ήσουν, όχι απλώς ένα μέλος, αλλά η ψυχή κι ο οργανωτής αυτής της Εταιρείας. Όλοι οι άλλοι απλώς παίζουν ρόλο διακοσμητικό.

Σημείωση: Δικαιώθηκα σ’ αυτό που του είπα τότε. Διότι δεν έχει απάντηση το παρακάτω ερώτημα: -Γιατί η Εταιρεία βάρεσε διάλυση ακριβώς με τον θάνατο του Μπάλφουρα το 1989; Ιδού η απόδειξη: … Father Peter Galadza of Sheptytsky Institute reports this information in footnote 286, pages 133-134 of his important new book Unité en Division: Les Lettres de Lev Gillet , (“un moine de l’église d’Orient”) à Andrei Cheptytsky – 1921-1929. The note also claims that “The Society con-



tinued to exist in England until 1989 and published a journal beginning in 1960.”

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ.Δεν είναι ότι βαρυέμαι την απομαγνητοφώνηση ή

τον σχολιασμό. Απλώς οι συζητήσεις αυτές που αφορούν πρόσωπα και πράγματα τρεχόντων καταστάσεων, σκέφτομαι –προβληματίζομαι- αν πρέπει να δημοσιευτούν, κι αν γίνη κάτι τέτοιο, ας γίνη μετά τον θάνατό μου ή ας μην γίνη καλλίτερα ποτέ. Στην περίπτωση που αλλάξω γνώμη, αφήνω σε αναμονή και ασχολίαστες, κάποιες απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες.

Τέλος Προλόγου, ακολουθεί το κείμενο που έγραψα κάποτε. [Αφού πρώτα παραθέσω μια απομαγνητοφωνημένη συζήτησή μας (κασέττα 85-86) από το αρχείο μου.

+Απόστολος Γ. : -Σας πειράζει π. Δημήτριε να κρατήσω μαγνητοφωνημένη την συζήτησή μας για το θέμα αυτό;

+ D . Balfour : -Γνωρίζω ήδη ότι το κάνεις. Περιττεύει η οποιαδήποτε δική μου γνώμη, δεν νομίζεις; Χαίρομαι όμως που μου το λές. Ναί, μπορείς να κρατήσης όποιες σημειώσεις θέλεις και να τις δημοσιεύσης, είσαι νέος, η δικιά μου γενιά φεύγει και ειδικά εγώ μου φαίνεται έχω παρακαθήσει στον μάταιο αυτό κόσμο.

+Απόστολος Γ. : -Λίγο μελαγχολικό δεν ακούγεται αυτό; Ζήσατε τόσα πολλά που θα μπορούσαν να τροφοδοτούν οι αναμνήσεις σας εκατό ζωές. Εννοώ τις τόσο διαφορετικές καταστάσεις είτε στην προσωπική σας ζωή, είτε στην παγκόσμια ιστορία, δυό παγκόσμιους πολέμους, επαναστάσεις, την έκρηξη της Τεχνολογίας, συνωμοσίες, διαχειριστήκατε κρίσεις πάσης φύσεως,



εισήλθατε στα άδυτα τόσων θρησκειών, υπήρξατε και ερημίτης και οικογενειάρχης και πολεμιστής και κήρυκας της ειρήνης, σας παίνεψαν και σας εκθείασαν τόσοι, όσοι με φανατισμό σας κατηγόρησαν. Πόσοι έχουν τόσο πλούτο ζωής;

+ D . Balfour : -Δεν έχεις άδικο σε όλα όσα λες. Όμως δεν είναι σωστό να νομίζης ότι άλλαξαν στην εποχή μου τόσο πολύ τα πράγματα. Μπορεί εγώ να έζησα αρκετές περιπέτειες αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς βρήκα την κατάσταση αλλαγμένη. Η μεγάλη αλλαγή στην ανθρωπότητα είχε γίνει πριν από 4-5 αιώνες με τους Ησυχαστές.

+Απόστολος Γ. : -Έ;! Γι’ αυτό μελετάς αυτή την περίοδο; Τόσα συγγράμματά σου, κοπιαστικές έρευνες που έκανες χρόνια ολόκληρα με τόση μανία, βλέπω ότι το δείχνουν αυτό. Εννοώ ότι κάτι έψαχνες να βρης, κάτι προσωπικό;

+ D . Balfour : -Ναι και όχι. Όντως, είναι προσωπικό θέμα. Ωστόσο, αντικειμενικά, έχουμε μια καμπή εδώ στο παγκόσμιο ‘γίγνεσθαι’ που καταγράφεται στην ιστορία. Τους Ησυχαστές ακολουθεί η πτώση της Κωνσταντινούπολης, η πολιτική αποδέσμευση της Ορθοδοξίας από τον Καισαροπαπισμό, το τέλος του Μεσαίωνα, η Αναγέννηση, η ανακάλυψη της Αμερικής, η Μεταρρύθμιση και Αντιμεταρρύθμιση, το θεμελίωμα της αγγλικής κοσμοκρατορίας και τόσα άλλα.

+Απόστολος Γ. : -Εννοείτε ότι ζούμε στους ρυθμούς αυτών των αλλαγών και καταστάσεων μέχρι σήμερα; Δεν έχει λήξη η περίοδος που λέτε;

+ D . Balfour : -Ναι και όχι. Βεβαίως είμαστε τα τέκνα αυτών των καταστάσεων. Αλλά κατά την εκτίμησή μου ως περίοδος το διάστημα αυτό έχει λήξει. Λήξη της περιόδου αυτής θεωρώ την Γαλλική



Επανάσταση του 1789, οπότε άλλες, καινούριες καταστάσεις προκύπτουν για την ανθρωπότητα συνολικά και για την Εκκλησία ιδιαίτερα.

Ασπασμοί παιδεραστών. Δεν φτάσαμε τυχαία σε

τέτχοια αίσχη. Χρειάστηκαν ένα σωρό Μπάλφουρες να δουλέψουν για να μολύνουν το Σώμα του Χριστού και να κυλήσουν την Εκκλησία Του στις Πύλες του Άδη.

+Απόστολος Γ. : -Από πότε είχατε συνειδητοποιήσει το γεγονός αυτό; Είναι καρπός των τελευταίων μελετών σας; Μιλάμε σχηματικά για την περίοδο 1453 – 1789 ένα κακοφορμισμένο διάστημα 4-5 αιώνων;

+ D . Balfour : -Όχι, δεν είναι κάτι που ανεκάλυψα εσχάτως. Το ήξερα από παιδί αυτό. Στο άλλο που ρώτησες, ναί, μιλώ γι’ αυτή την περίοδο ακριβώς. Κι όπως σου είπα πολλοί είχαμε αυτή την συνείδηση. Έτσι μπορείς να εξηγήσης και την προσωπική εμπλοκή μου στην λειτουργική κίνηση, στην συζήτηση που κάναμε προχτές.

+Απόστολος Γ. : -Ορίστε; Η Γαλλική Επανάσταση σας ανάγκασε να εμπλακήτε στην Αδερφότητα του Αγίου Χρυσοστόμου;

+ D . Balfour : -Βεβαίως. Λάβε υπ’ όψιν σου ότι ήμουν ‘δυτικός’ και οι συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης ήταν ολέθριες για τον Χριστιανισμό της Δύσεως. Η Εκκλησία άρχισε να διώκεται, ότι συνέβη και



στην Ελλάδα δηλαδή μετά το 1833 με την Βαυαροκρατία που καταστράφηκαν εκατοντάδες μοναστήρια. Έτσι και στην Γαλλία από το 1789 ως το 1815 περισσότερα από 1000 μοναστήρια εξαφανίστηκαν κι όπως ξέρεις ως μεταδοτική αρρώστεια η Επανάσταση διοχετεύονταν γρήγορα σε όλες τις χώρες με τσουνάμια αθεϊσμού… και καθώς περνούσαν τα χρόνια η ραγδαία αποχριστιανοποίηση, ειδικά στην Ευρώπη λάμβανε εκρηκτικές διαστάσεις.

Μπαλφουροκατασκευάσματα και ‘φιλορθόδοξοι’

σκατάδες κάθε είδους μασσωνάκια χθεσινά, σημερινά...+Απόστολος Γ. : -Θέλετε να πήτε ότι έγινε κάτι για

να σταματήση η κατάσταση αυτή; Η Αδελφότητα στην οποία εισήλθατε είχε κάποιον προσανατολισμό αυτού



του είδους; Πιστεύατε με την όποια ‘λειτουργική αναγέννηση’ θα σταματούσατε τις συνταρακτικές συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης;

+ D . Balfour : -Κύττα, κάτι έπρεπε να γίνη. Στους ηγετικούς κύκλους της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, σημαντικά πρόσωπα εξέφραζαν πεισματικά την άποψη ότι πρέπει να ενισχυθή η οργανωτικότητά της ώστε να αντιμετωπισθή η πολιτειακή άθεη και αντιεκκλησιαστική πολιτική τόσο στην Γαλλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα. Με άλλα λόγια εάν η Εκκλησία παρέμεινε αδρανής θα καταστρέφονταν.

+Απόστολος Γ. : -Κατανοητό αυτό. Απέναντι στην καλά οργανωμένη εχθρική και αντίχριστη Πολιτεία, έπρεπε να αντιταχθή μια εξίσου καλά οργανωμένη Εκκλησιαστική Διοίκηση, λές. Να πολεμήσετε τους αντιπάλους σας με τα ίδια τους τα όπλα; Έτσι η Δυτική Εκκλησία προσαρμόστηκε στις κοσμικές απαιτήσεις της εποχής της, όπως είχε κάνει και με την αντιμεταρρυθμιστική σύνοδο του Τρέντο παλιότερα, ναί; Έτσι ήπιζε ο Παπισμός να διασωθή; Αλλά, με τον τρόπο αυτόν δεν εμφυσήσατε στο ποίμνιό σας μια εκκοσμικευμένη αντίληψη περί Εκκλησίας; Τι είναι τελικά η Εκκλησία δηλαδή; Ένα κράτος λύκος ανάμεσα στα άλλα λυκοκράτη; Ή μήπως ένα ‘κράτος εν κράτει’ στην καλλίτερη περίπτωση;

+ D . Balfour : -Ίσα ίσα το αντίθετο θα έλεγα. Οι πιστοί στην Δύση, έννοιωσαν ότι η Εκκλησία εκφράζει μια εύρυθμη και πειθαρχημένη ζωή, ατομική και συλλογική. Βέβαια, γνωρίζω ότι στην Ανατολή μας κατηγορείτε γι’ αυτό επειδή νομίζετε, -ίσως να είναι κι έτσι- ότι αδιαφορήσαμε για την Αποκάλυψη του Θεού, για το Δόγμα της Εκκλησίας και την απόλυτη εξάρτηση της ζωής από την ομολογία της Πίστεως που στο



διάστημα αυτό, σε σας, στην Ανατολή, βλέπουμε σωρεία Νεομαρτύρων μέσα στην Τουρκοκρατία οι οποίοι αποτελούν την Δόξα της Εκκλησίας σας. Είναι αλήθεια ωστόσο ότι άμεση συνέπεια της περιφρόνησης των δογμάτων στην Δύση, ακολούθησε η παραμέληση της λειτουργικής ζωής και επικεντρώθηκε κατά κάποιο τρόπο το όλο ενδιαφέρον μας στον Ηθικισμό.

+Απόστολος Γ. : -Σωστά. Αλλά αυτό, ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει και διόρθωσέ με αν έχω λάθος. Τι άλλο είναι ο Ηθικισμός που λέτε, παρά οι Ιησουίτες; Γνωρίζουμε π.χ. ότι ο κλήρος κι ο λαός είτε στην μεταεπαναστατική Γαλλία είτε γενικά σ’ όλη την Δύση και μέχρι σήμερα πιθανόν, σ’ όλο τον κόσμο, λάμβανε και λαμβάνει την μόρφωσή του απ’ τους Ιησουίτες οι οποίοι ως γνωστόν τον δίδασκαν ότι πρέπει να επιμένη κυρίως σε ηθικές και τυπολατρικές υποχρεώσεις προσωπικής ευσέβειας.

+ D . Balfour : -Ναί. Αλλά ξεχνάς κάτι. Δεν υπάρχουν ‘μόνο’ οι Ιησουίτες στην Δύση. Έχουμε και τις πολύ καλά οργανωμένες Ενορίες μας. Και αυτό το κενό που σωστά επεσήμανες προσπάθησε να το καλύψη η ενοριακή ευσέβεια. Όντως η Ιησουϊτική Αγωγή δημιουργούσε πολλά κενά. Η ενοριακή ευσέβεια όμως μπόρεσε να χαράξη καινούριους δρόμους κι έτσι κατά κάποιο τρόπο η Εκκλησία επέζησε και κατάφερε…

+Απόστολος Γ. : -Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά θέλω να καταλάβω τι εννοείτε εδώ. Οι νέοι τρόποι ευσεβείας στις ενορίες έγιναν με βάση την Ιερά σας Παράδοση ή ανεξάρτητα απ’ αυτήν; Μήπως αναγκαστήκατε να τσαλαπατήσετε τα ίδια τα έως τότε δόγματα της Εκκλησίας; Εάν όχι τότε τι νόημα υπάρχει στην υπερέξαρση της τιμής π.χ. του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος, στην πλήρη συναισθηματισμού λατρεία της



‘Ιεράς Καρδίας’ του Ιησού, ή στην τελετή της ‘Αγίας Δωρεάς’;

+ D . Balfour : -Έπρεπε να βρούμε τρόπους να κρατήσουμε τον κόσμο στην Εκκλησία, έστω και με τρόπο ‘αιρετικό’ όπως εννοείς. Ο λαός μας ήταν διψασμένος, έψαχνε στο κύμα της αθείας να βρή τον Θεό και οι ηγέτες της Εκκλησίας είχαν εύκολη την λύση. Του προσφέρανε αφειδώς ευσεβειστικές τελετές και πανηγύργια, όντως, ανεξάρτητα από τα δόγματα της πίστεως. Οι τελετές αυτές όμως ήταν πλουσιότατες σε συναισθηματισμούς και εντυπώσεις…

+Απόστολος Γ. : -Λίγο Ιησουϊτικό δεν ακούγεται αυτό; Ο σκοπός εξαγιάζει δηλαδή τα μέσα; Μου λέτε ότι βαυκαλίζονταν η ηγεσία της Εκκλησίας σας με την εφήμερη και συγκινησιακή φόρτηση των απλοϊκών ανθρώπων για να αναπληρώση την Θεία Χάρη που χάθηκε μέσα στην εκκοσμίκευση και να συγκρατήση το ποίμνιο έτσι εντός της Εκκλησίας;

+ D . Balfour : -Σωστά. Ομολογουμένως τούτο είναι μια εκτροπή από τον παραδοσιακό εκκλησιαστικό βίο. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι γεννήθηκε ένα πρόβλημα στο σημείο αυτό που έγινε αντιληπτό από έναν μεγάλο αριθμό πνευματικών ανθρώπων του δυτικού κόσμου οι οποίοι φυσικά δεν μπορούσαν να μείνουν αδρανείς.

+Απόστολος Γ. : -Έγινε αντιληπτό; Τι έγινε αντιληπτό; Ότι θα’πρεπε να τα βάλουν με τους Ιησουίτες; Διότι αρνούμενοι τις Ιησουϊτικές μεθόδους, οι άνθρωποι που λες δεν βλέπω να είχαν άλλον δρόμο. Λοιπόν, ποιος ήταν σε θέση να τσακωθή με τους Ιησουίτες;

+ D . Balfour : -Όπως σου είπα πολλοί. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Εκατοντάδες φορές αναθεματίστηκαν οι Ιησουίτες στην Δύση και καταδιώχτηκαν από βασιλείς,



από κράτη, ακόμα κι από τον ίδιο τον Πάπα, όπως καλά γνωρίζεις. Δεν σημαίνει κάτι αυτό; Ότι πάντα στην Δύση υπήρχαν κάποιοι που αντιστρατεύονταν τους Ιησουίτες και τις μεθόδους τους –κι εννοώ, εντός της Καθολικής Εκκλησίας! Ο Ντόμ Ζερανζέρ π.χ., για να πώ ένα γνωστό όνομα, το είχε θέσει σκοπό της ζωής του, την αναβίωση της αρχαίας ευσέβειας, έτσι όπως υφίστατο κατά το παρελθόν στο Αββαείο του Κλουνύ, το γνωστό αρχαίο λίκνο της χριστιανικής ευσέβειας στην δυτική Ευρώπη. Φυσικά, στα χρόνια του το Αββαείον δεν υπήρχε πλέον, ούτε καν τα ερείπιά του διότι εκθεμελιώθηκε με μίσος από τους άθεους και αντίχριστους της Γαλλικής Επανάστασης.

+Απόστολος Γ. : -Ω βέβαια, το γνωρίζουμε αυτό και είναι σεβαστό. Σπουδαίοι θεολόγοι και άγιοι στην Ορθοδοξία, έχουν επισημάνει αυτή την σημαντική ασκητική παράδοση του κλουνιακού βίου –μια φορά κι έναν καιρό βέβαια. Υποθέτω, όποια πνευματικότητα είχε διασωθεί εκεί, στην εποχή της Γαλλικής Επανάστασης πήγε ντίπ καταντίπ κατά διαβόλου που λένε. Μέσες – άκρες από τα θεολογικά μου μαθήματα, γνωρίζω και για τον Ντόμ Ζερανζέρ που αν δεν απατώμαι, ανέπτυξε σημαντική συγγραφική δράση κυρίως, έτσι ξέρω, γύρω από θέματα Λειτουργικής. Έψαξε και τα ανατολικά τελετουργικά έ;

+ D . Balfour : -Άλλο είναι το πιο σημαντικό. Ο Ντόμ Ζερανζέρ ήταν εκείνος που διεπίστωσε πρώτ’ απ’ όλα το γεγονός ότι έγινε ένα μεγάλο λάθος, ότι η ευσέβεια μετεβλήθη σε λαοφιλείς φολκλορικές γιορτές και πανηγύρια κι έτσι ανεζήτησε τρόπους να το αλλάξη αυτό, να κάνη κάτι για να διορθώση αυτό το λάθος. Τι θα έπρεπε να γίνη; Σύμφωνα με την αντίληψή του θα



έπρεπε να μυηθούν απ’ την αρχή, ολόκληρο το ρωμαιοκαθολικό ποίμνιο στην λειτουργική ζωή.

+Απόστολος Γ. : -Σωστά. Και κάτι ‘άλλο’ όμως, πολύ πιο σπουδαίο που το ‘ξεχάσατε’. Δέχεστε ασφαλώς ότι την όποια ανανέωση στην ζωή της Εκκλησίας, ο Ντόμ Ζερανζέρ, την αντιλαμβάνονταν κάτω από τον Πάπα ο οποίος στο σχέδιο αυτό, υπήρχε δεδομένη φιλοδοξία να εμφανιστή ως ηγέτης όλων των χριστιανικών δογμάτων. Λοιπόν η λειτουργική ανανέωση δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η προώθηση του παπικού θεσμού από την πίσω πόρτα! Έτσι ακριβώς όπως οι γιορτές και τα πανηγύργια έγιναν για να παρασύρουν τον απλοϊκό λαό στους κόλπους της Εκκλησίας. Να με συμπαθάτε, αλλά πάλι κάτι Ιησουίτικο τερτίπι μου βρωμάει εδώ.

Εικόνα: το βυζαντινό ναίδριο στο Amay-sur-Meuse όπου προπονούνταν στο ορθόδοξο ‘τυπικό’ κάθε λογής κατάσκοποι και εισοδιστές, [ινστρούχτορες] στην



ορθοδοξία, οι λεγόμενοι παπορουφχιάνοι ή ψευτορθόδοξοι.

Εικόνα: Ο εν Κανά Γάμος. Άφθονες τέτχοιες, ‘βυζαντινής’ τεχνοτροπίας εικόνες και τοιχογραφίες συναντά κανείς στην μονή της Chevetogne, διότι οι κατάσκοποι του Πάπα, έπρεπε να συνηθίζουν το ‘ορθόδοξο’ περιβάλον.

+ D . Balfour : -Όχι, εγώ δεν βλέπω Ιησουϊτική ανάμειξη. Ούτε ήταν μια ρωμαντική προσπάθεια. Ο Ντόμ Ζερανζέρ ήταν πολύ πρακτικός άνθρωπος. Γι’ αυτό, αγωνίστηκε να πείση και όλες τις άλλες αδερφότητες των Βενεδικτίνων, τα άλλα μοναστήρια να συστρατευτούν μαζί του στον ίδιο σκοπό που έμεινε γνωστός ως η Λειτουργική Κίνηση στην Δύση. Και είχε επιτυχίες. Το πρώτο μοναστήρι που ασπάστηκε τις απόψεις του ήταν το Λιγκυζέ στην Γαλλία το 1853 και



σε κάποια χρόνια κατόπιν, οι μαθητές του Μάουρ Βόλτερ και Πλακίδας Βόλτερ επανίδρυσαν πρίν απ’ το 1870 ήδη, το Αββαείο του Μποϋρόν στην Γερμανία, με βάση τις αντιλήψεις της Λειτουργικής Κίνησης.

+Απόστολος Γ. : -Επειδή τα γνωρίζετε καλά τα θέματα αυτά, θα ήθελα εδώ να μού δίνατε κάποια στοιχεία με μεγαλλίτερη λεπτομέρεια. Έχουμε ως τώρα βενεδικτίνους στην Γαλλία και στην Γερμανία. Επεκτάθηκε η Κίνηση και σε άλλες χώρες;

Εικόνα: Η ορθόδοξη ΚΡΥΠΤΗ στη Σεβτόν και

στην είσοδο του ναϊδρίου ο πολύ μυστηριώδης ‘Λαβύρινθος’.

+ D . Balfour : -Βεβαίως. Οι βενεδικτίνοι του Μποϋρόν το 1872 ανακαίνισαν το Αββαείο του Μαρντσούς στο Βέλγιο, με βάση απολύτως τις ίδιες αρχές της Λειτουργικής Κινήσεως. Σπουδαίες προσωπικότητες ανεδείχθησαν εκεί, όπως οι ηγούμενοι Ντόμ Ζεράρ Βάν Σαλοέν και Ντόμ Κολούμπα Μαρνιόν.



Τούτος μάλιστα ο τελευταίος είχε διατελέσει ‘πριέρ’ [= προϊστάμενος] στο Αββαείο του Μονσεζάρ που ιδρύθηκε το 1897 από μοναχούς του Μαρντσούς στην πόλη Λουβαίν του Βελγίου. Υπάρχει ακόμα κι ο Ντόμ Ρομπέρ Ντέ Κερσώβ, ο ηγούμενος του Μονσεζάρ που ίδρυσε το 1925 στο Αμαί, κοντά στην Λουβαίν την γνωστή μονή Σεβτόν, την δικιά μου, όπως γνωρίζεις ότι σε αυτήν ανήκα ο ίδιος, και υπεύθυνος πνευματικά πατέρας μας εκεί, ήταν ο Ντόμ Λάμπερτ Μπωντουήν…

Εικόνα πανοραμική της μονής στη Chevetogne+Απόστολος Γ. : -Συγγνώμη που σας διακόπτω,

αλλά έχω την απορία πως σας άφησαν να δράσετε οι Ιησουίτες, εάν φυσικά τους είχατε εναντιωθεί με το έργο και την κίνησή σας. Αντιμετωπίσατε πρόβλημα από πλευράς Ιησουϊτών; Ήταν αδιάφοροι; Τι έγινε;

+ D . Balfour : -Όπως το λές. Οι Ιησουίτες αντέδρασαν λυσσασμένα και η αντίδρασή τους αυτή κορυφώθηκε το 1914. Ωστόσο το όραμα αυτό που το ξεκίνησαν διακεκριμμένοι βενεδικτίνοι μοναχοί, οργανώθηκε άριστα σε τέτοιο σημείο που έλαβε το



κωδικό όνομα ‘Η Κίνηση’. Όλοι συνειδητοποίησαν δηλαδή σιγά-σιγά την τεράστια σημασία αυτής της προσπάθειας σε πείσμα των Ιησουϊτών και άλλων εχθρών της. Όλοι μιλούσαν για την ‘Κίνηση’ και το ‘Έργο’ της όπως ονομάζονταν κωδικά ο σκοπός της Κίνησης για Λειτουργική Αναγέννηση.

Εικόνα: Εξασκούνται στην ορθοδοξοσκοπία ακόμα

και σήμερα στη Σεβτόν, εντατικά. Δεξιά ο μυστηριώδης Λαβύρινθος που γι’ αυτούς σημαίνει ‘κάτι’.

+Απόστολος Γ. : -Για να υπάρχη τέτοια αντιμετώπιση όπως λέτε, προφανώς όλοι διέκριναν κάποια μελλοντική προοπτική στην δράση της Κίνησης, διότι δεν μπορεί ο σκοπός μιας τέτοιας προσπάθειας να είναι ‘τυφλός’. Απ’ την άλλη πλευρά, η Κίνηση, εικάζω, δεν θα έπρεπε να είναι προκλητική. Κινούσασταν στο ημίφως λοιπόν; Έτσι αντιμετωπίζατε τους τυχόν αντιφρονούντες; Κατά πόσο ήταν ανοιχτός ο δρόμος στην εξέλιξη της Κίνησης;



+ D . Balfour : -Ναί, δεν έπρεπε να προκαλούμε. Οι προοπτικές στο μέλλον διαγράφονταν πολύ καλές εφόσον όλοι μερίμεναν και ήλπιζαν το ‘Έργο’ της ‘Κίνησης’ για την αναζωπύρωση της πίστεως να αποδόση. Κυρίως όμως, το πιο σημαντικό ήταν κάτι άλλο. Στοχεύαμε στην Ένωση των Εκκλησιών στη βάση, στην κοινή λειτουργική πρακτική. Θα έπρεπε να ενώσουμε και τον λαό μας. Να συμμετέχη κι ο ίδιος στην Λειτουργία.

+Απόστολος Γ. : -Κύττα να δής, ‘σύμπτωση’ που και σε μας την ίδια εποχή ξέσπασε αυτό το παραμύθι! Σ’ όλα τα λειτουργικά συνέδρια, σ’ όλη αυτή την περίοδο μέχρι σήμερα, αυτό το ρεφραίν ακούγεται: ‘για περισσότερη συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου στην Λειτουργία’! δεν είναι περίεργο αυτό; Λέτε να κολλήσαμε από σας; Πως εξηγείται αυτή η σύμπτωση μεταξύ δυό χωρισμένων εκκλησιών; Ρωτώ δηλαδή, μπας και ‘κάποιοι’ ενδιαφερόμενοι δικοί μας που σπούδασαν σε σας ή επηρρεασμένοι από σας, μετέφεραν κι εδώ αυτό το χούϊ.



Εικόνα: εξασκούνται συστηματικά στις ‘συμπροσευχές’ οι αδερφοί της Γιουνάητυ, στη Σεβτόν. Ένας με τις τρίχες αριστερά, το παίζει ‘ορθόδοξος’ σε στάηλ φολκλώρ κι ο καραφλός με τ’ άσπρα κάνει κρά, ως προς την ιδιότητά του…

+ D . Balfour : -Όχι βέβαια. Δεν λέω ότι δεν θα μπορούσε ή ό,τι δεν έγινε κι αυτό. Αλλά, ξεχνάς κάτι άλλο. Η ρωμαιοκαθολική τελετουργική ‘πράξη’ έχει έναν ριζικά αντίθετο θεσμό από σας. Σε μας η τέλεση της Λειτουργίας μπορεί να γίνη από τον ιερέα μόνο του, σε σας όχι, είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο, όπως λέμε: ‘μεσσέ πριβέ, μεσσέ μπασσέ’. Εσείς, θεωρείτε στοιχείο απαραίτητο την λαϊκή συμμετοχή στην λειτουργική σύναξη, γι’ αυτό κι ακούγονται βερεσέ τα κηρύγματα περί λειτουργικής αναγέννησης και συμμετοχής του ποιμνίου.

+Απόστολος Γ. : -Θέλετε να πήτε, αν κατάλαβα, ότι σε σας ό,τι λέει ή κάνει ο λειτουργός, αφορούν μόνο αυτόν και κανέναν άλλον. Οι πιστοί δεν είναι απαραίτητο να παρευρίσκονται κι όταν υπάρχουν είναι



απλοί θεατές ενός παπά που για λόγου του κάνει ‘κάτι’ και προφανώς οι χωρωδίες και τα πιάνα, κι ό,τι άλλο, είναι απλώς ένα ντεκόρ στην προσωπική τελετή του ιερέα. Άς πούμε ό,τι συμβαίνει σε μας με την ανάγνωση των μυστικών ευχών;

+ D . Balfour : -Ναι, ναι, ακριβώς αυτό. Ό,τι συμβαίνει στις ελάχιστες στιγμές των δικών σας μυστικών ευχών, σε μας ήταν ολόκληρη η Λειτουργία έτσι και το λαϊκό στοιχείο αποκλείονταν παντελώς. Η Λειτουργική Κίνηση λοιπόν, εργάστηκε πρωτίστως σ’ αυτό το σημείο. Όχι στις μυστικές ευχές βέβαια, αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν όπως παλιά, αλλά ζήτησε και επέβαλε το διάλογο κλήρου και λαού κατά την τέλεση της Λειτουργίας, ό,τι δηλαδή θεωρείται αυτονόητο στην Ορθοδοξία. Πλησιάσαμε δηλαδή κάπως στην δικιά σας αρχαία πρακτική. Γι’ αυτό και μού φαίνεται κάπως αστείο πως μια ‘λατινική’ κίνησις αντιγραφής της ορθόδοξης λειτουργικής βρήκε είσοδο στην Ορθόδοξη Εκκλησία να ζητά να γίνη αυτό που σε σας ανέκαθεν… υπήρχε! Αστείο δεν είναι;



+Απόστολος Γ. : -Γελοίο θα έλεγα, όχι μόνο

αστείο. Εκτός αν συμβαίνη αυτό που τόσον καιρό φωνάζει ο Ρωμανίδης, ότι οι σύγχρονοι ορθόδοξοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Πέσ’ μου όμως, εδώ εξαντλήθηκε η όλη Κίνηση αυτή σε σας; Δεν σκεφτήκατε να πάτε στις πηγές; Να δήτε δηλαδή την πανάρχαια πρακτική στο ζήτημα αυτό;

+ D . Balfour : -Ήταν αναμενόμενο. Ναί, αναζητήσαμε έντονα τις πηγές και είμαι ο ίδιος μάρτυρας της γοητείας και της συγκίνησης που έφερε η προσπάθεια αυτή στην νεολαία της Δύσεως και σε έναν μεγάλο βαθμό, γνωρίζω και βίωσα ότι το ίδιο συνέβη και σε σας, όπου οι δικοί σας ανοήτως το παρουσίαζαν σαν κάτι ‘νέο’ ενώ εδώ τούτο ήταν απλώς συνέχιση της αρχαίας παράδοσης. Νέο στοιχείο ήταν για μας, στην Δύση.



+Απόστολος Γ. : -Ενδιαφέροντα όσα μου εξήγησες π. Δημήτριε, αλλά θα ήθελα να επικεντρωθούμε στον 20ό αιώνα όπου εσύ ο ίδιος πρωταγωνίστησες στα γεγονότα. Κυρίως με ενδιαφέρει να μάθω εάν η δική σας κίνηση εκεί έφτασε και σε μας εδώ και πως έγινε αυτό.

+ D . Balfour : -Είναι γεγονός ότι ήρθε από μας σε σας. Πώς; Ήταν μια μυστική απόφαση αρχικά το 1891 να αποσταλούν βενεδικτίνοι μοναχοί στην Ελλάδα για επέκταση και υλοποίηση, στην προοπτική του ‘Έργου’ της ‘Κίνησης’, αλλά για πολλούς λόγους που δεν θα’ θελα να σου εξηγήσω αυτό τελικά ματαιώθηκε.

+Απόστολος Γ. : -Σ’ ευχαριστώ που το παραδέχεσαι και σέβομαι το γεγονός που δεν θέλεις να μιλήσης για τους λόγους της ματαίωσης μιας τόσο σημαντικής αποστολής. Ελπίζω κάποτε να μου εξηγήσης αυτό το λεπτό σημείο. Αλλά πέσ’ μου κάτι: εγκαταλείψατε την προπαγάνδα ενάντια στην Ανατολή; Πάψατε να θέλετε την διείσδυση στον δικό μας χώρο; Κλειστήκατε στο καβούκι σας και οι όποιες εξελίξεις στο θέμα αυτό είχαν να κάνουν μονάχα με εσωτερικά



δικά σας ζητήματα; Δεν ήταν άραγε ο μεγάλος και αληθινός σκοπός σας το καπέλωμα της Ανατολής;

Εικόνα: το βαρύ πυροβολικό της λειτουργικής κίνησης στην Αμερική του 1930 !..., διαβάζουμε: Con-sidered the founder of the Liturgical Movement in the United States, Rev. Virgil Michel, a monk of Saint John’s Abbey in Collegeville, Minnesota, lived from 1890 to 1938. Considered the founder of the Liturgical Movement in the United States, Rev. Virgil Michel, a monk of Saint John’s Abbey in Collegeville, Minnesota, lived from 1890 to 1938. Ένας άλλος Μπάλφουρας;

+ D . Balfour : -Η Ανατολή ως στόχος είναι και πάντα θα είναι ο ύψιστος σκοπός των σταυροφόρων. Ναι, έγινε κάτι τελικά, άλλο. Επανιδρύσαμε στην Ρώμη το Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου. Στο Κολλέγιο αυτό οι πολυπληθείς φοιτητές διδάσκονταν ότι τίποτε δεν χωρίζει τους λατίνους από τους ορθοδόξους. Καταβάλλονταν ιδιαίτερη φροντίδα να τελούνται υποδειγματικές λειτουργίες σύμφωνα με το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας και σε διαβεβαιώ ότι αυτό όλο είχε τεράστια επιτυχία, ιδιαίτερα στον ελλαδικό κλήρο για τον οποίο υπήρξε πρότυπο!



+Απόστολος Γ. : -Ναι, ωραία! Αυτό το σκατό που λέγεται ‘Ελλάδα’, εσείς το σκαρώσατε με σκοπό να φάτε τον ελληνισμό και να δολοφονήσετε την Ορθοδοξία. Το ξεφτιλισμένο πορνοκρατίδιο και προτεκτοράτο του κερατά έγινε ο δήμιος των ελλήνων, της Ρωμηοσύνης και της Ορθοδοξίας όπου γής! Φυσικό δεν είναι; Αφού ξέκοψε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ο κλήρος μας, έτρεξε σε σας να πάρη τα φώτα έτσι; Γι’ αυτό δεν μιλάμε; Για πλήρη λειτουργική παρακμή στην γελοία Ελλάδα δηλαδή…

+ D . Balfour : -Γιατί φωνάζεις; Σας το’χει πεί στην γλώσσα σας ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ψάξε στην Πατρολογία του Μην, να το βρής. Εκεί, πριν από 16 αιώνες λέει αυτό! Πως επειδή δεν θα βρίσκετε την δύναμη μέσα στην δική σας πίστη, θα τρέχετε να φωτισθήτε από τις δικές μας μαλακίες, έτσι όπως οι μυίγες πέφτουν στα σκατά, κάπως έτσι. [Σημείωση: όντως, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αναφέρει: «Επει-δή ούκ εν τοις εαυτών δόγμασιν έχουσιν την ισχύν, εν τοις ημετέροις σαθροίς ταύτην θηρεύουσι, και δια τούτο, ώσπερ αι μυίαι τοις τραύμασιν, ούτω τοις ημετέροις επι-τίθενται, είτε ατυχήμασι χρη λέγειν, είτε αμαρτήμασιν» (P.G. 36, 17)].

+Απόστολος Γ. : -Πέστε μου κάτι. Θέλω να ξέρω αν είναι έτσι, όπως έμαθα στις θεολογικές σπουδές μου. Εσείς έχετε στην Δύση κάτι που σε μας φαίνεται αδιανόητο. Κάνετε διάκριση ανάμεσα στην πίστη και στην λατρεία και δεν ταυτίζετε το λατρευτικό τυπικό με το περιεχόμενο της πίστεώς σας, ούτως ώστε καρφί δεν καίγεται σε κανέναν αν μπλέξετε τα μπούτια σας με ορθόδοξες ή βουδδιστικές ή σατανιστικές τελετουργίες, αρκεί η πίστη σας στον Πάπα να μην διαταραχθή. Μιλάτε για Λέξ οράντι και Λέξ κρεντέντι, ανεξάρτητα το



ένα από το άλλο, πράγμα που σας διαφοροποιεί απόλυτα από κάθε σοβαρή ανατολική ορθόδοξη Εκκλησία. Εδώ, το τυπικό της Λατρείας με το περιεχόμενο της Πίστεως έχουν απόλυτη ταύτιση. Έτσι είναι; Οπότε η όλη λειτουργική σας Κίνηση ήταν απλώς ακόμα ένα καραγκιοζιλίκι;

+ D . Balfour : -Όχι δεν ήταν γκαραγκιοζιλίκι. Απ’ την αρχή η Λειτουργική Κίνηση επεσήμανε αυτό το άθλιο γεγονός που λες. Άμα το τραβούσαμε όμως παραπάνω, θα ξεβρακώναμε τον Παπισμό και το όλο Σύστημα θα κατέρρεε. Δεν είμαστε βλάκες, αλλά ορθολογιστές. Κι εμείς βλέπουμε, δεν είμαστε τυφλοί, ότι το σημαντικότερο μέρος των ιδιαιτεροτήτων της λατινικής λατρείας, οφείλεται αποκλειστικά στα καινοφανή παράδοξα δόγματα του Ρωμαιοκαθολικισμού!

+Απόστολος Γ. : -Έ και; Το βλέπατε και κάνατε τις πάπιες; Μα αν ο Παπισμός δεν ήταν εκ Θεού, να τον στηρίζη ο Θεός, τι τον θέλατε; Είχατε ανάγκη από ένα άλλο φασιστοειδές τέρας; Δεν καταλαβαίνατε λοιπόν το πιο απλό, ότι ένα δόγμα εκφράζεται μέχρι την παραμικρή λεπτομέρειά του στην λειτουργική πράξη και στα λόγια δηλαδή που λέει ο Λειτουργός, ή ότι τα λειτουργικά κείμενα είναι κείμενα Συμβολικά υψίστης αξίας; Η ίδια η ταυτότητα της Εκκλησίας δεν προσδιορίζεται με βάση τα λειτουργικά της βιβλία; Δεν πάει περίπατο άραγε η όποια εκκλησιαστική παράδοση όταν άλλα πιστεύουμε, άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε; Εσείς δεν θα διστάζατε να βάλετε και το μουσουλμανικό ή το εβραϊκό τυπικό δηλαδή ή όποιο άλλο τελετουργικό, αρκεί να κρατάτε την πίστη σας στον Πάπα! Μου φαίνεται ότι συμβαίνει ακριβώς αυτό: το μόνο αληθινό δόγμα που έχετε είναι η άνευ όρων και ορίων προσήλωσή σας στον παπικό θεσμό.



Πως γίνεται να αγνοείτε ότι η Θεία Λειτουργία είναι αυτή η ίδια η Εκκλησία;

+ D . Balfour : -Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω το ανεξήγητο και θα καταλάβης πως το εξηγήσαμε. Εσείς πιστεύετε ότι το παπικό Πρωτείο είναι ασυμβίβαστο με την Αποστολική Παράδοση. Φυσικά απορρίπτετε και το καινοφανές παπικό ‘αλάθητο’. Σε μας όμως αυτά τα δυό, είναι η μόνη βασική προϋπόθεση της αυθεντικότητας και της γνησιότητας της Θείας Λειτουργίας. Βεβαίως η τέλεσή της γίνεται από τους Επισκόπους που έχουν την Αποστολική Διαδοχή και ανήκουν στο Μυστικό Σώμα της Εκκλησίας, συνδεδεμένοι με την Κεφαλή της που είναι ο Ιησούς Χριστός. Ωστόσο, ο σύνδεσμος αυτός, σύμφωνα με τις παπικές αντιλήψεις, πραγματοποιείται μόνο διά της ενώσεως των επισκόπων με τον αντιπρόσωπο του Θεού επί της Γής, τον αντιπρόσωπο του γυιού του Θεού [Vicarius Filii Dei] που είναι ο αλάθητος Πάπας της Ρώμης.

+Απόστολος Γ. : -Μιλάμε για μια Πυραμίδα δηλαδή και για το 666. Λέω το πυραμοειδές σύστημα που χαρακτηρίζει την οργάνωση των Ιλλουμινάτων δηλαδή των εωσφοριστών Πεφωτισμένων! Κι όσο για το Vicarius Filii Dei, όπως γνωρίζεις αριθμεί ακριβώς 666 που είναι ο αριθμός του Αντιχρίστου, αφού στην φράση αυτή τα γράμματα που δηλώνουν αριθμό, έχουν σύνολο 666. Είναι τυχαίο αυτό; V= 5, i=1, c=100, a=0, r=0, i=1, u=5, s=0, F=0, i=1, l=50, i=1, i=1, D=500, e=0 και i=1, όλο μαζί 666. Το γνωρίζεις αυτό, έτσι; Ζητούσατε λοιπόν να πραγματοποιήσετε την Παγκόσμια Παπική Κοσμοκρατορία και τα όποια σχίσματα είχαν ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της. Έτσι είναι κατανοητό ότι στην τέλεση της Λειτουργίας είδατε την ενότητα της



Εκκλησίας δια μέσου της ένωσης με έναν ορατό παγκόσμιο πατέρα, τον Πάπα της Ρώμης.

+ D . Balfour : -Ναί, έτσι είναι περίπου. Γι’ αυτό υπήρχε ανάγκη να προσεγγίσουμε τις λειτουργικές πηγές κι απ’ την άλλη πλευρά κάναμε προσπάθειες να βρούμε νέες ερμηνείες για το παπικό Αλάθητο ώστε να γίνη αποδεκτό απ’ τους δύστροπους ορθόδοξους σχισματικούς. Κατά την άποψη της Κίνησης, έπρεπε σταδιακά ο Ρωμαιοκαθολικός κόσμος να απλουστέψη το τελετουργικό μέρος και να το αντικαταστήση με την Λειτουργία που τελούνταν στους πρώτους αιώνες. Αυτό ήταν εκείνο που θα διευκώλυνε τους ορθοδόξους να ρθούν προς το μέρος μας. Είχαμε την βεβαιότητα ότι θα αποδέχονταν το αρχαιότερο ως αυθεντικότερο.

+Απόστολος Γ. : -Μα πως είναι δυνατόν να ξέρουμε σήμερα όλες τις λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο τελούνταν η Λειτουργία στα πρωτοχριστιανικά χρόνια; Δεν θα ήταν αυθαιρεσία επικίνδυνη να ισχυριστή κάποιος κάτι τέτοιο; Θα μπορούσε δηλαδή ο οποιοσδήποτε να χώση εδώ οποιεσδήποτε ερμηνείες, εκδοχές και υποδείξεις, ό,τι του καπνίσει που λένε.

+ D . Balfour : -Άκου. Μην τα μηδενίζεις όλα. Πολλά πράγματα η Λειτουργική Κίνηση τα αντελήφθηκε σωστά. Έτσι σωστά καταλάβαμε ότι η Τάξη της Λατρείας πρέπει να εκφράζη την Πίστη και τα Δόγματα της Εκκλησίας. Σωστά αντιληφθήκαμε ότι η Λατρεία αναπτύχθηκε παράλληλα με την διατύπωση των Δογμάτων κι έτσι δίχως άλλο η Λατρεία ώφειλε να είναι η ίδια η ομολογία της Πίστεως της Εκκλησίας. Δεν είναι σωστά αυτά; Είναι. Διότι τι άλλο σημαίνει αυτό από το γεγονός ότι καταλάβαμε επιτέλους ότι η διαφοροποίηση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, βασικά ωφείλεται στην διαφορά της Πίστεως…



+Απόστολος Γ. : -Μάλιστα! Γι’ αυτό προσπαθήσατε να βρήτε ένα μέσο με το οποίο θα ήταν μπορετό να αμβλυνθούν τα κριτήρια της Πίστεως, έ; Γνωρίζατε μ’ άλλα λόγια την προσήλωση των ορθοδόξων στην Λατρεία κι έτσι αποφασίσατε να τους πλήξετε στο σημείο αυτό! Ή όχι; Δεν είναι μήπως ένα τέτοιο δέλεαρ το σύνθημά σας ‘επιστροφή στις Πηγές’; Επιμένω λοιπόν ότι εδώ, βλέπω ιησουϊτισμό: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα –ένα πρόσχημα δηλαδή βλέπω. Παραμυθιάσατε τον κόσμο ότι αναζητάτε την προδογματική και αδογματική ‘Λατρεία’ των αρχέγονων χριστιανών, πράγμα που κολάκευε τους αμαθείς στους οποίους πετάξατε το κόκκαλο ότι τάχα η Λειτουργία εκφράζει αυτό που θέλει ο κόσμος, ο σύγχρονος κόσμος ο αποχριστιανισμένος που κάθε άλλο παρά για τις δογματικές αλήθειες ενδιαφέρεται. Τι απάτη!

+ D . Balfour : -Έτσι το λές εσύ, αλλά εμείς πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να βρεθή ένας κοινός τύπος Λατρείας και για τους λατίνους και για τους ορθοδόξους. Είναι κακό αυτό; Αυτός ο τύπος θα μπορούσε να αναφέρεται στα παγκόσμια κοινά προβλήματα της εκκοσμικευμένης όντως ανθρωπότητας, γιατί όχι; Και θα χωρούσαν μέσα σ’ αυτόν, ασφαλώς, όλα τα κοινά εκείνα δογματικά σημεία που συμφωνούν ορθόδοξοι και λατίνοι. Δεν είναι καλό αυτό; Προχωρήσαμε και πιο πέρα. Όπου θα υπήρχαν δυσκολίες ευθυγράμμισης του Τελετουργικού, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το γεγονός ως κάποιου είδους ‘ιδιαιτερότητα’ της μιας ή της άλλης λειτουργικής οικογένειας, που δεν διασπά την ενότητα.

+Απόστολος Γ. : -Μπράβο. Εγκαινιάσατε δηλαδή την μεγάλη προπαγάνδα της ‘απλότητας’. Καλό μήνυμα αυτό, και εύκολα βρίσκει ανταπόκριση στον



κουρασμένο, στον προδομένο, στον δυσαρεστημένο σύγχρονο άνθρωπο, με όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα. Αλλά νομίζω κι ο πνευματικός σου πατέρας ο Ντόμ Μπωντουήν, που πιθανόν είναι εκείνος που το σκέφτηκε αυτό έ; Λέω, θα είχε καλή προσωπική εμπειρία στο ζήτημα, αφού είχε εργαστεί ως ιερεύς – εργάτης, και του κολλήσαν το παρατσούκλι ‘Un pion-nier’, όπως με πληροφόρησε ο π. Μελέτιος που θήτευσε στο Μοναστήρι σας στην Σεβτόν. Είναι αλήθεια αυτό ή όχι; Δεν χώθηκε ο Μπωντουήν στα εργοστάσια και στους εργάτες τυπικά για ‘ιεραποστολή’, στην πράξη για να κατασκοπεύση και να δοκιμάση τις αντιδράσεις των απλοϊκών;

Εικόνα: Ο Dom Lambert Beauduin 1873-1960+ D . Balfour : -Κύττα. Καλώς ο Μπωντουήν έρριξε

το σύνθημα να πάν οι παππάδες στα εργοστάσια να εργαστούν ως απλοί εργάτες, να νοιώσουν τον σφυγμό και τα προβλήματα του εργαζόμενου λαού και μετά να αμολάνε τις θεολογικές τους πομφόλυγες. Μην βλέπεις παντού μια συνωμοσία. Κι άσε τον οποιοδήποτε Μελέτιο να λέη ό,τι θέλει. Εσύ αν θέλης να μάθης την αλήθεια



για το Έργο της Κίνησης, σου συνιστώ να μελετήσης τις συνομιλίες στην πόλη Μαλίνες του Βελγίου που εξέδωσε ο καρδινάλιος Μερσιέρ το 1909. Αυτές οι συνομιλίες θεωρούνται πρότυπο, αν δεν μπορείς να τις βρής στο Σπουδαστήριο, υπάρχει το κείμενο, εγώ ο ίδιος το έφερα, να στο στείλω και σένα.

+Απόστολος Γ. : -Άκουσα τον Φουντούλη που έλεγε σε συζητήσεις δηλαδή για κάποιο σπουδαίο βιβλίο, μάλλον αυτό θα ήταν, αλλά έχω την γνώμη ότι δεν αφορούσε τους ορθοδόξους. Οι συνομιλίες που λέτε είναι μεταξύ ρωμαιοκαθολικών και αγγλικανών; Ά, μάλιστα. Γι’ αυτό το βιβλίο μιλάμε. Ισχυρίζονταν νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης στον κομματιασμένο χριστιανικό κόσμο είναι η ‘αρχή’ πως ‘όλα είναι θέμα ερμηνείας’. Αυτό εννοείτε;

+ D . Balfour : -Βεβαίως αυτό. Κάθε διαφορά μπορεί να εξομαλυνθή με μια άλλη ερμηνεία. Μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.

+Απόστολος Γ. : -Έτσι λέτε; Δεν είναι αυτό μια ωμή διγλωσσία στον χώρο της Πίστεως;

+ D . Balfour : -Ναί; Και πώς εξηγείς το γεγονός ότι αυτό ακριβώς είχε ευρύτατη εφαρμογή στους κόλπους της Ορθοδοξίας; Δεν έχετε και σεις το ‘κατ’ οικονομίαν’;

+Απόστολος Γ. : -Άλλο πράγμα είναι αυτό που λέτε. Με την δική σας ‘διγλωσσία’, οποιαδήποτε αίρεση είναι δυνατόν να κηρυχτή εντελώς ανεμπόδιστα, χωρίς να μπορούν να ιεροί κανόνες να την σταματήσουν. Το ζούμε αυτό σήμερα όπου η ‘κρίση’ κάποιων ειδικών μπήκε πάνω από την Θεοπνευστία των Οικουμενικών Συνόδων και γίνεται μεγάλη προπαγάνδα περί ‘υποκειμενικότητας’ των θεολογικών κριτηρίων, ένα αλλαλούμ δηλαδή. Όντως, αυτές οι αντιλήψεις επηρέασαν και μας εδώ στην Ανατολή, πετυχαίνοντας



την βαθμιαία εξάντληση και την αποδυνάμωση του αμυντικού συστήματος της Εκκλησίας.

+ D . Balfour : -Μα τι θες να πης; Ότι εμείς αφήσαμε εκτεθειμένη την Εκκλησία στις αιρέσεις; Η Κίνησή μας δεν ήταν αλλαλούμ. Προσπαθήσαμε να αποφύγουμε το λειτουργικό χάος και να πάμε στις πηγές, να προσεγγίσουμε την ορθοδοξία, δεν θέλαμε το αλλαλούμ. Η Κίνησίς μας είχε ‘αρχές’…

+Απόστολος Γ. : -Να σας εξηγήσω. Λέτε ότι η Κίνησή σας είχε αρχές. Μάλιστα. Ότι κατόρθωσε όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία σ’ ολόκληρη την ‘βυζαντινή’ περίοδο και στα 400 χρόνια Τουρκοκρατίας, κι όχι μόνο στις ελληνόφωνες περιοχές, αλλά και στις αραβόφωνες και στις σλαβόφωνες, χάθηκε, όταν έγιναν ύπουλα αποδεκτές ή καλοπροαίρετα εισήχθησαν οι αρχές της Κινήσεώς σας με αποτέλεσμα λειτουργικού αλλαλούμ και ανομοιογένεια μεταξύ των ορθοδόξων. Έχουμε άπειρες εκδόσεις λειτουργικών βιβλίων, Ευχολόγια, Ιερατικά κτλ, που παρατηρούνται σημαντικές διαφορές και ανάμεσα στους εκδοτικούς οίκους, ακόμα και ανάμεσα στις εκδόσεις του ίδιου εκδοτικού οίκου! Λες και κολλήσαμε την δικιά σας αρρώστεια όπου τα λειτουργικά σας βιβλία διαφοροποιούνται ανάλογα με τον κάθε Πάπα. Δεν έχετε το ‘γρηγοριανό’, το ‘γελασιανό’ κτλ Ευχολόγια, ένα αλλαλούμ; Έ, αυτό λέω κι αυτό παρατηρείται ότι επιδεινώνεται περισότερο με το μεταρρυθμιστικό ‘έργο’ της Κινήσεώς σας. Παράλληλα, φτάσαμε στο σημείο επηρρεασμένοι από σας, να αναγνωρίζουμε λειτουργικές πράξεις των αιρετικών που ήταν συνοδικώς καταδικασμένες.

+ D . Balfour : -Όλα αυτά που λες, μας απασχόλησαν κι εμάς. Γι’ αυτό το λόγο κάναμε και



κάνουμε ένα σωρό λειτουργικά συνέδρεια, να λύσουμε αυτά τα ζητήματα θέλουμε.

+Απόστολος Γ. : -Όχι, πιστεύω ότι δεν το θέλατε αυτό. Γνωρίζω τις συνομιλίες στις Μαλίνες. Εκεί, κάνετε λόγο για την ανάγκη δημιουργίας των συνεδρίων που λέτε. Ωστόσο, τα συνέδρια της Κινήσεως δεν σκόπευαν στην μελέτη του θέματος το οποίο πραγματεύονταν. Σκοπεύατε στην διακήρυξη του θέματος! Κι αυτό είναι εντελώς άλλο πράγμα. Κατ’ ουσίαν θέλατε να δημιουργήσετε απλώς ‘εντυπώσεις’ για το Έργο της Κινήσεως. Όλα ήταν ένα καλοστημένο θέατρο.

+ D . Balfour : -Μα τι λές; Ότι τα συνέδριά μας δεν ήταν αληθινά; Σε πληροφορώ ότι δεν δουλεύαμε έτσι όπως σκέφτεσαι. Στα συνέδριά μας δεν γινόταν απλώς συζητήσεις μάταιες επί συζητήσεων. Είχαμε πάντα πορίσματα και εγγύηση για την ορθότητα των πορισμάτων δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η αποδοχή τους από τον λαό, ιδιαίτερα τους νέους. Συνεργαστήκαμε σε πολλές περιπτώσεις και με άλλες κινήσεις και φορείς, ακόμα και με πολιτικά κόμματα, όπως οι Χριστιανοδημοκράτες. Ήδη, πολύ πρίν την δική μου ανάμειξη, ο καθηγητής Κούρτ τον Σεπτέμβρη του 1909, αποδέχτηκε πρόσκληση του Mercier στις Μαλίνες και είχε την κεντρική εισήγηση με θέμα ‘Ο ρόλος της λειτουργίας στην ζωή της Εκκλησίας’ που η ομιλία του αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, ιδιαίτερα από την νεολαία…

+Απόστολος Γ. : -Βέβαια! Αυτά είναι που εντυπωσίασαν φαίνεται και τους δικούς μας χαζούς κι ωδηγήθηκαν σταδιακά στην αποδοχή του Έργου της λειτουργικής Κινήσεώς σας. Όντως, για πολλές δεκαετίες. Στην καρδιά της Κατοχής, το 1943, ο Τρεμπέλας φαίνεται δεν είχε με τίποτ’ άλλο να



ασχοληθή! Εκδίδει την μελέτη του ‘Η Ρωμαϊκή Λειτουργική Κίνησις και η πράξις της Ανατολής’! όπου δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τους φράγκους.

+ D . Balfour : -Κύττα. Εδώ που τα λέμε αυτοί που μπλέχθηκαν στην ‘Κίνηση’ είχαν φοβερή γνώση τόσο των λειτουργικών πηγών, όσο και της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής και της ιστορίας της χριστιανικής λατρείας. Όλοι τους είχαν συνειδητοποιήσει επίσης ότι το επίκεντρο της θρησκείας, εστιάζεται στην ιεροτελεστία και ιδιαίτερα στην Θεία Λειτουργία. Έχω την γνώμη ότι δεν ήθελαν καθόλου να καταντήση η Εκκλησία μια γραφειοκρατική υπηρεσία διεκπεραίωσης κοινωνικής πρόνοιας και κοσμικών υποχρεώσεων. Γι’ αυτό και αντέδρασαν στην απόφαση του Πάπα που αποδέσμευε τους καλογερόπαπές του από την υποχρέωση να τελούν καθημερινά τις ακολουθίες στους καθεδρικούς ναούς. Δεν είναι σημαντικό αυτό; Ένα δείγμα προσήλωσης της Κίνησης στους σκοπούς της και όχι σε κάτι άλλο που πιθανόν υπονοείς; Βγάζαμε ένα σωρό περιοδικά και βιβλία, ορίστε δες… [σημ. μου δείχνει κάποια φιλάδια κτλ].

+Απόστολος Γ. : -Ναι, νομίζω ότι ως προς αυτό έτσι έχουν τα πράγματα. Ή δείχνουν ‘έτσι’. Βλέπω εδώ στο περιοδικό ‘λε κουεσιόν λιτουρζίκ’, [Λειτουργικές Απορίες], το εκδίδει το Γραφείο Επικοινωνίας της Κίνησης! Ώστε είχατε ειδική υπηρεσία ‘δημοσίων σχέσεων’; Κάτι τέτοιο μόνο κράτη ή μεγάλες επιχειρήσεις διαθέτουν! Κι εδώ, άλλο, ‘λα βή λιτουρζίκ’, [Η λειτουργική ζωή], της Σεβτόν; Μάλιστα… κι εδώ, ‘λα μεζόν ντγιέ’ [Το σπίτι του Θεού]… σαφώς. Φαίνεται είχατε σημαντική γνώση των λειτουργικών πηγών, δίχως αμφιβολία, αλλά και κάτι άλλο διακρίνω…, ορίστε, το λέει εδώ, δεν το κρύβετε! ‘προσαρμογή στις τρέχουσες



ανάγκες’… για ‘δημιουργία εντυπώσεων ευνοϊκού κλίματος’. Λοιπόν; Ούτε λίγο ούτε πολύ το Έργο της Κίνησης εμφανίζεται ως η γνήσια και αρχαιοπρεπής λατρεία του Θεού! Δεν είναι παλαβό αυτό το συμπέρασμα; Νομίζει κανείς ότι είχατε τέτοια περηφάνεια γι’ αυτό που κάνατε σαν να πιάσατε τον Πάπα απ’ τα γένια…

+ D . Balfour : -Ο Πάπας δεν έχει γένια, πρώτον. Δεύτερον, δεν βλέπεις ότι για πρώτη φορά λασκάρει λίγο η Δύση από τον ανθρωποκεντρισμό της; Ο ουμανισμός έπνιγε την δυτική Εκκλησία κι έτσι η λειτουργική ζωή είχε θυσιαστεί σε ανθρωπιστικές σκοπιμότητες… δεχόμασταν υποδείξεις. Θέλαμε να ξεφύγουμε απ’ αυτήν την παγίδα. Ως τότε ήμασταν σε έναν πολύ κακό δρόμο και είχαν καθιερωθεί επικίνδυνα πράγματα. Ο Πάπας Πίος Ι’ το 1905 έφτασε στο σημείο να καταργήση τα κωλύματα για την Θεία Μετάληψη, μπας και τραβήξη στην λειτουργία το εκκοσμικευμένο εντελώς ποίμνιο. Δεν χρειάζονταν πλέον η Εξομολόγηση, η άδεια από πνευματικό και οι πιστοί γίνονταν δεκτοί ‘όπως είναι’… και τούτο συνεχίστηκε ώσπου η Κίνηση, με αποκορύφωση το ατζιορναμέντο [= Εκσυγχρονισμός] στην Β’ Βατικανή Σύνοδο από τον Πάπα Ιωάννη τον 23ο

καθιερώθηκε το 1965+Απόστολος Γ. : -Σωστά. Κάνατε τα πάντα, ακόμα

και την αρχαία Παράδοση δηλαδή καπηλευτήκατε αρκεί να γίνη από τους υπόλοιπους δεκτό το παπικό ‘Πρωτείο’. Μόνο αυτό δεν θίξατε. Μάλιστα φροντίσατε να το φωτίσετε όσο καλλίτερα μπορούσατε με τους προβολείς της λειτουργικής Κίνησης. Αυτό ήταν προφανώς κατά μυστική σημασία το Έργο σας, μια άλλη μασσωνία που σε φανερή διάσταση, είχε και κείνη ένα άλλο έργο, όπως λένε το ‘Μέγα Έργο’, εξισούμενο με τον



αποχριστιανισμό της Κοινωνίας. Θυμάμαι την ίδια πατάτα κάνατε και στην Φεράρα – Φλωρεντία το 1458 και 39 όπου ο Ευγένιος Δ΄ πουλούσε και το φιλιόκβε του κι ό,τι άλλο, αρκεί να κάναμε και τότε αυτό που ουσιαστικά κάναμε μετά κι εμείς, κι οι αγγλικανοί κι όλα τα δόγματα των ‘σχισματικών’, να δώσουν κώλο στο παπικό πρωτείο!

+ D . Balfour : -Είναι κακό να θέλουμε φιλικό πνεύμα μεταξύ των εκκλησιών; Είναι κακό να ζητάμε να καθαρίση η ατμόσφαιρα και να ζητήσουν συγγνώμη η μια εκκλησία από την άλλη για τα λάθη που διέπραξαν; απευθυνθήκαμε στους μορφωμένους. Κι αυτό κακό είναι; Ούτε καν εφαρμόσαμε τον προσηλυτισμό. Στην εποχή μου, ο καρδινάλιος Μερσιέ είχε φκιάξει ένα σωρό σχολεία και στο Βέλγιο και στην Γαλλία για τα παιδιά των ρώσσων εμιγκρέδων που γλύτωσαν από την κομμουνιστική σφαγή. Σε πληροφορώ ότι ούτε σε έναν γονέα δεν έγινε εκβιασμός να αλλάξη το δόγμα του για να παρακολουθήσουν δωρεάν τα παιδιά του αυτά τα σχολεία.

+Απόστολος Γ. : -Μου είναι γνωστή αυτή η τακτική. Γνωρίζω ότι ελάχιστοι γίνονται λατίνοι σε παρόμοιες περιπτώσεις. Ωστόσο, όλοι σχεδόν γίνονται ‘οικουμενιστές’. Διαπιστώσατε φαντάζομαι ότι οι ορθόδοξοι ήταν αφοσιωμένοι στην λατρεία κι έτσι βρήκατε το κόλπο να τους λέτε αυτό που ήθελαν να ακούσουν για τον θησαυρό που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, μπροστά στην φανερή δικιά σας γύμνια. Νομίζω δεν κρύψατε ποτέ τον θαυμασμό και την γοητεία για την βυζαντινή λειτουργία και την νοσταλγεία σας προς την αρχαιοπρεπή λειτουργική παράδοση της Ανατολής, τις ακολουθίες στις οποίες τάχα ζητούσατε να μυηθείτε και να πετύχετε με το ζόρι την λειτουργική



ευθυγράμμιση Δύσεως και Ανατολής. Γιατί; Να κερδίσετε την εμπιστοσύνη και την αποδοχή των ορθοδόξων, για την εποχή που λες των ρώσσων που ζήτησαν άσυλο στην Δύση κατά εκατομμύρια εξαιτίας του εβραιοκομμουνιστικού αντίχριστου διωγμού.

+ D . Balfour : -Τι λές; Ο πάπας Πίος Θ’, είχε την αξίωση να ζητήσουν συγγνώμη οι ορθόδοξοι και μετά να πραγματοποιηθή η Ένωση. Το ξέρεις πως αυτή η αξίωση εγκαταλείφθηκε; Δεν ήταν άραγε επιτυχία της Κινήσεως αυτό; Ποιος σου είπε ότι ζητούσαμε εμείς την αφομοίωση των ανατολικών Πατριαρχείων υπό τον Πάπα; Ο καημός μας ήταν Ένωση ‘ντε φάκτο’ [στην πράξη], μια Ένωση στην βάση των πιστών…

+Απόστολος Γ. : -Υπό τον Πάπα σας βέβαια! Στο πρότυπο των ουνιτών. Κι αυτοί έκαναν το ίδιο με σας. Τίποτε ‘καινούργιο’ δεν βλέπω εδώ στην τακτική της Κινήσεώς σας. Ο ουνιτισμός ήταν πολλούς αιώνες αρχαιότερος από σας. Κι όσο για την Ρωσσία που θίξατε, γνωρίζω για το σχέδιο ‘Προ-Ρουσσία’, αλλά εσύ το έζησες και έχεις πληροφορίες από πρώτο χέρι. Σε παρακαλώ να μου πής τι έγινε ακριβώς. Είχε ο Πάπας θέσει σε εφαρμογή σχέδιο υποταγής της Ρωσσίας στον παπισμό ή όχι;

+ D . Balfour : -Μάλιστα. Δεν έχεις άδικο. Θα σου πω ακριβώς τι έγινε και θα δής ότι εμείς διαφοροποιούμαστε με τους ουνίτες στο ζήτημα αυτό. Εκείνοι ζητούσαν όντως αυτό που λες. Μετά την επικράτηση των κουμμουνιστών στην Ρωσσία το 1917, δεν ήταν δυνατόν να μείνουμε αδρανείς. Έτσι στις 18 Φεβρουαρίου 1921, στο Ανατολικό Ινστιτούτο της Ρώμης ένας ουνίτης επίσκοπος από το Λβώφ της Ουκρανίας ο Ανδρέας Szepticky, ο οποίος σκόπευε να ονομασθή και Πατριάρχης, έδωσε μια διάλεξη για τον



χριστιανισμό στην Ρωσσία όπου με λίγα λόγια αυτό που ήθελε να πή ήταν ότι με την πτώση των Ρωμανώφ, ‘έπεσαν τα τείχη της Ιεριχούς, οι πόρτες είναι ανοιχτές για πρώτη φορά στην ιστορία’ κι εδώ, έβλεπε μια χρυσή ευκαιρία. Ζήτησε να ρθούν καθολικοί μισσιονάριοι ώστε να πραγματοποιηθή η Ένωση. Έβλεπε 150 εκατομμύρια ακέφαλους ρώσσους έτοιμους να υποταγούν στον Πάπα. Αλλά εμείς στην Κίνηση είχαμε άλλη οπτική…

+Απόστολος Γ. : -Ναί; Πόσο διαφορετική δηλαδή; Θα’θελες να μου πής τι έγινε στην πράξη; Εάν όντως είχατε άλλη οπτική όπως λές, ακολουθήθηκε τελικά αυτό που ζήτησαν οι ουνίτες ή αυτό που υποτίθετε ζητούσατε εσείς; Με λέγα λόγια στάλθηκαν μισσιονάριοι κατάσκοποι και προπαγανδιστές στην Ρωσσία ή όχι;

+ D . Balfour : -Στάλθηκαν. Το 1925 ή το 1926, με απόλυτη μυστικότητα όντως, με καλυμμένη ταυτότητα ως γάλλος διπλωμάτης, στάλθηκε στην Ουκρανία ο ουνίτης Μιχαήλ Ντερμπινύ ο οποίος είχε χειροτονηθεί επίσκοπος, με σκοπό να οργανώση μυστικά την Ουνία εντός των κόλπων της Σοβιετικής Ενώσεως. Σήμερα έχει αποκαλυφθή αυτό, τότε ούτε εμείς το ξέραμε! Ο Μιχαήλ Ντερμπινύ αυτός, χειροτονήθηκε στο Βερολίνο απ’ τον εκεί τότε παπικό νούντσιο, κατοπινό Πάπα Ευγένιο Πατσέλι. Επρόκειτο για κίνηση των Ιησουητών, όχι των Βενεδικτίνων. Εμάς οι Ιησουήτες, όπως σου είπα, μας μισούσαν, μας υπονόμευαν και φυσικά δεν μας δίνανε λογαριασμό. Τούτος ο Ντερμπινύ έμεινε ένα εξάμηνο στην Ρωσσία ανιχνευτικά, ως τον Μάρτιο του 1926. Βγήκε μετά και χειροτονήθηκε –τότε μάλλον χειροτονήθηκε- και ξαναμπήκε τον Σεπτέμβρη του 1926 για να χειροτονήση μυστικά άλλους τρείς ουνίτες επισκόπους. Όμως, τον πήραν είδηση οι σοβιετικοί και τον εξόρισαν. Μετά από 11 χρόνια θυμάμαι, με εντολή



του Βατικανού, το 1937, υπέβαλε την παραίτησή του. Η υπόθεση αυτή ήταν τζίφφος. Μια ιησουϊτική πατάτα. [διακοπή]

+Απόστολος Γ. : -Το γνωρίζεις προσωπικά αυτό; Ήσουν κι εσύ τότε στη Σεβτόν;

+ D . Balfour : -Όχι, όχι βέβαια. Εγώ πήγα εκεί στις 20 Σεπτεμβρίου του 1927. [διακοπή]

Ο παπικός πράκτορας [= έξαρχος], και ηγέτης των ουνιτων της Ρωσσίας, π. Κλήμης Σιέπτιτσκυ, σαρκικός αδερφός του Αντρέα. Τα τίναξε σε σταλινική φυλακή για υπονομευτική δράση το 1951. Δεξιά το βραβείο που πήρε απ’ τους εβραίους για τις σημαντικές υπηρεσίες του απέναντί τους στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. [Αγγλιστί: Fr. Kliment Sheptitsky, brother of Metropolitan Andrew. Exarch Kliment, who has been posthumously honored by the State of Israel for his aid to Jews during the Nazi occupation of Ukraine, died in a Soviet prison in 1951].



+Απόστολος Γ. : -Χαίρομαι που είπες την αλήθεια, έστω την μισή! Γιατί θολώνεις τα νερά με τους ιησουήτες; Δεν είχε την απόλυτη έγκριση του Πάπα αυτό το σχέδιο; Ο Πάπας δεν του έδωσε επίσημα τον τίτλο της επισκοπής ‘Ιλίου’, δηλαδή της αρχαίας Τροίας!; Οι τρώες δεν θεωρούνταν ιδρυτές της Ρώμης; Η ίδια η Τροία, δεν παραπέμπει στον Δούρειο Ίππο; Λοιπόν; Σαν δούρειος ίππος μπήκε στην Ρωσσία ο ουνίτης αυτός με σκοπό να ετοιμάση την ένωση με την Ρώμη. Αυτό παραδέχτηκε και το Βατικανό ότι ήταν ένας δικός του άνθρωπος. Μάλιστα είχε επενδύσει στο πρόσωπό του προετοιμασία πολλών χρόνων γι’ αυτόν τον σκοπό. Εάν θέλεις, πέσ’ μου για την σχέση την δική σας πλέον, της Κίνησης. Μ’ αυτόν τον κατάσκοπο: τον γνωρίζατε ή όχι;

+ D . Balfour : -Βεβαίως τον γνωρίζαμε… από το 1923 τουλάχιστον, εγώ ήμουν 20 χρονών τότε. Τον συνάντησα στην Τεσσαρακοστή του 1923 όπου ήδη η Κίνηση είχε αρχίσει μια στενή επικοινωνία μαζί του. Νοιαζόμασταν για την λειτουργική αναγέννηση και είναι φυσικό να έχουμε ενδιαφέρον για όλα όσα συνέβαιναν στην Ρωσσία. Θέλαμε να προωθήσουμε το έργο της Κίνησης και στην Ρωσσία. Φυσικό δεν είναι αυτό; Και πολύ περισσότερο στην Ουκρανία όπου εκατομμύρια ανατολικών πιστών ήσαν προσανατολισμένα προς την Ρώμη. Υπήρχαν ουνίτες εκεί, ελληνόρυθμοι βέβαια αλλά ποίμνιο του Βατικανού, που ζούσαν σε άθεο και αντίχριστο καθεστώς. Να τους εγκαταλείπαμε;



Εικόνες του αρχιουνίτη Σιέπτιτσκυ

+Απόστολος Γ. : -Παραμύθια που με ξαφνιάζει το γεγονός ότι τα πιστεύετε ακόμα! Θέλεις να μου πής ποιο ήταν ακριβώς το σχέδιο ή όχι; Άσε τους ιησουήτες και τις δικές σας καλές προθέσεις. Ποιο ήταν το σχέδιο. Διότι με βάση κάποιο σχέδιο ενήργησε το Βατικανό. Υποπτεύεσαι κάτι; Γνωρίζεις κάτι; Μπλεχτήκατε καθόλου εσείς σ’ αυτό το σχέδιο ή είσασταν αμέτοχοι εντελώς; Πέσ’ μου ακριβώς για το δικό σας μπλέξιμο



στην Ουκρανία, είτε σε σχέση είτε παράλληλα με τους ιησουήτες…

+ D . Balfour : -Γεγονός είναι ότι μπλεχτήκαμε, αλλά πρέπει να σου εξηγήσω κάποια πράγματα που δύσκολα θα καταλάβης. Όπως ξέρεις οι εβραιοκομμουνιστές απαγόρεψαν στην Εκκλησία οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση ή δραστηριότητα πλήν ξερά, την λατρεία. Το Βατικανό ήθελε την γνώμη μας, με αγαθό σκοπό, όπως καταλάβαμε. Να πάνε δηλαδή επιτόπου κάποιοι έμπειροι, κάποια μέλη της Κίνησης στην Ουκρανία να αξιολογήσουμε την κατάσταση… να διαπιστώσουμε τον βαθμό αδυναμίας των ορθοδόξων να διατηρήσουν το ορθόδοξο τυπικό της θείας λατρείας στο απαιτούμενο ύψος, ώστε μέσα απ’ αυτό να στηρίζεται ο λαός στην πίστη του, ενώ γύρω βυσσοδομούσε ένα σκληρό κι αντίχριστο καθεστώς. Εμείς είμασταν απλώς αξιολογητές, τι προπαγάνδα να κάνουμε και πού;!

+Απόστολος Γ. : -Ευχαριστώ. Ήδη παραδέχεστε αυτό που ήξερα. Δεν κρίνω τις προθέσεις σας, αν και η επιτροπή «droujina», -αυτό δεν ήταν το όνομά της; Δεν σημαίνει συνομωτική ομάδα;- δική σας ήταν, (υπό την ηγεσία των Lambert Beauduin, Lev Gillé και Olivier Rousseau), επισκέφθηκε πάμπολλες ουκρανικές ενορίες και την περίφημη λαύρα του Ποτσάγιεφ, όχι ουνίτικες, αλλά ακραιφνώς ορθόδοξες ενορίες! Η λαύρα του Ποτσάγιεφ ανήκε στους ορθοδόξους. Τον Απρίλη του 1925, στην λειτουργία του Ευαγγελισμού [25 Μαρτίου με το παλιό], ο Μπωντουήν ήταν εκεί. Τι ακριβώς ζητούσε; Να αξιολογήση τι; Το κύρος που είχαν στον λαό οι μοναχοί; Την μεγάλη επιρροή που ασκούσε με κέντρο το μοναστήρι αυτό η ορθόδοξη Εκκλησία σε ολόκληρη την δυτική Ουκρανία;



+ D . Balfour : -Εντυπωσιάζομαι που γνωρίζεις αυτές τις λεπτομέρειες. Φαντάζομαι διάβασες τις περιγραφές που έκανε ο ίδιος ο Μπωντουήν, εκφράζοντας τον θαυμασμό του, στο έργο που συνέγραψε ειδικά για την επίσκεψη αυτή, ‘ύν βιζίτ ά λα λώρ ορτοντόξ ντε Ποτσάγιεφ’. Εκδόθηκε το 1928 από τις Παζέ ντε γκλουάρ, το είχα διαβάσει κι εγώ τότε, από χειρόγραφο πριν βγεί, το 27, είχα και την επιμέλειά του... Πού το βρήκες; Το έχετε στο Σπουδαστήριο έ; Πολύ ωραία μελέτη.

Ο Σιέπτιτσκυ, ο γελοίος πράκτωρ [μπαλφουρικό

κακέκτυπο] που ήθελε να κάνη πεσκέσι τους ρώσσους ορθοδόξους στον παπισμό, τότε που πήρε ο κώλος του αέρα.

+Απόστολος Γ. : -Ναί, εξαίρετη εργασία. Σχημάτισα την εντύπωση, να σας πώ, ότι αποτέλεσμα αυτής της επίσκεψης ασφαλώς θα ήταν η ματαίωση της επέκτασης του Έργου της Κίνησης στην Ουκρανία. Δεν



έγινε αυτό όμως! Το αντίθετο έγινε. Διότι η Κίνηση, επωφελήθηκε –λέει- από την πείρα που απέκτησαν οι απεσταλμένοι της στην Ουκρανία κι έτσι κατάρτισαν ένα πολύ εκλεπτυσμένο σχέδιο ψυχολογικής προσέγγισης των ρώσσων! Άσε που το τράβηξαν το σχοινί παραπέρα. Αποφάσισαν –λέει- να ιδρύσουν στο Λβώφ ένα ουνίτικο σεμινάριο, επανιδρύοντας το περίφημο μοναστήρι του ‘Νέου Στούντιου’ [πρβλ. την αρχαία βυζαντινή μονή Στουδίου]. Εδώ, π. Δημήτριε, ασφαλώς έχουμε μια ιησουϊτική πρακτική: να πολεμιέται ο εχθρός με τα ίδια του τα όπλα, να ιδρύης δηλαδή δικά σου μοναστήργια εκεί που είναι τα δικά του! δεν συμφωνείτε;

+ D . Balfour : -Μιλάς για τους βασιλειανούς. Όντως πρόκειται για ουνίτες μοναχούς που ίδρυσαν αυτό το μοναστήρι καπηλευόμενοι το όνομα που είχε στην Κωνσταντινούπολη η περίφημη αρχαία Μονή του Στουδίου. Παραδέχομαι -αφού το θες- ότι κατά κάποιο τρόπο εργάστηκαν επιθετικά και στόχευαν στον κλονισμό του κύρους και της επιρροής που είχε ως τότε η Λαύρα του Ποτσάγιεφ, αλλά εμείς…

+Απόστολος Γ. : -Τι εσείς;! Εσείς ευθύνεστε απόλυτα σ’ αυτό. Με την βοήθεια της δικιάς σας λειτουργικής Κίνησης, το Νέο Στούντιο προσπάθησε να εφαρμώση άριστα το ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και το ορθόδοξο ύφος της εικονογραφίας, σύμφωνα με τα μυστικά σχέδια του Κολλεγίου του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης. Αυτό έκανε: επεχείρησε να εκμεταλλευθή την ευσέβεια των ρώσσων ορθοδόξων για να τους κάνει πεσκέσι στην Ρώμη! Κι ο Μπωντουήν που λες τέτοιος καργιόλης ήταν που ακολουθούσε τις προσταγές του Πίου με τον οποίον είχε συνεχές κουσκούς…



+ D . Balfour : -Θές την αλήθεια; Ναί, ο πάπας Πίος ο 11ος, είχε πολλές συνομιλίες με τον Ντόμ Μπωντουήν, τον ηγέτη μας. Ο Ντόμ Μπωντουήν ήταν η ψυχή της λειτουργικής Κίνησης, αλλά όχι, δεν ήταν καργιόλης, όπως τον χαρακτήρισες. Ήταν ευθύς άνθρωπος. Δέχομαι ότι αρχικά μπορεί να υπήρξε κάποια συμφωνία μεταξύ του Μπωντουήν και του Πάπα, αλλά αμέσως μόλις εκδηλώθηκε στην Ελβετία μια πολύ αυστηρή κριτική για τις θέσεις του ουνίτη μητροπολίτη Ανδρέα, ο ίδιος ο Μπωντουήν βρήκε την ευκαιρία που περίμενε για να διαχωρήση την θέση του.

+Απόστολος Γ. : -Δηλαδή; Μάλωσε ο Μπωντουήν με τον Πάπα; Και σ’ όλο το διάστημα αυτό έκανε την πάπια; Κι αν διεφώνησε όπως λέτε, πώς έδειξε την διαφωνία του; ολόκληρο το σχέδιο της ‘ψυχολογικής’ μεθόδου, ήταν δικό του! έτσι έχω πληροφορηθεί. Είναι οι πληροφορίες μου λάθος; Δεν έλεγε ο Μπωντουήν ότι προσεγγίζοντας τους ορθοδόξους ‘ψυχολογικά’, οι πόρτες της ένωσης θα άνοιγαν από μόνες τους; Πείσε με λοιπόν ότι δεν πρόκειται για άλλο ένα καθήκι, ακούω.

+ D . Balfour : -Οι υποψίες σου έχουν λανθασμένη βάση. Νομίζεις ότι ο Μπωντουήν έκανε από μόνος του κάποιες κινήσεις σπασμωδικές, ότι ήταν καιροσκόπος. Το αντίθετο ήταν και τον ήξερα καλά. Ακολουθούσε με συνέπεια μια ιδιόμορφη οικουμενιστική γραμμή πολύ παλαιότερή του, που αν θες να εμβαθύνης σου συνιστώ να μελετήσης το σύγγραμμα του Ύβ Κονγκάρ, ‘Κρετιέν ντεζινί. Πρινσίπ ντ΄ύν εκουμενίζμ κατολίκ’ [σημ. Διηρημένοι χριστιανοί, βασικές αρχές για τον ρωμαιοκαθολικό οικουμενισμό]. Από το 1937 που δημοσιεύθηκε στο Παρίσι, ξεκαθαρίζει αρκετά το ζήτημα που συνεχώς επαναφέρεις. Στην Οξφόρδη και στην Γενεύη, όπως και στο Εδιμβούργο, έχουμε



παρόμοιες διατυπώσεις και στα συγγράμματα: ‘Βί έ αξιόν’ [ζωή και δράση], ‘Φουά έ κονστιτουσιόν’ [πάστη και θεσμός], ακόμα και στα Ιεροσόλυμα το 1893 ήδη είχε γίνει ένα συνέδριο ‘ευχαριστιακό’ επί Λέοντα 13ου

και παπική εγκύκλιος, η ‘Μορτάλιουμ άνιμος’ εξεδόθη το 1928…

+Απόστολος Γ. : -Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί μου τα αναφέρετε αυτά; Δείχνουν ότι ο Μπωντουήν δεν ήταν στο κόλπο ή ότι οι τυχόν ομοϊδεάτες του ήταν άσχετοι με τις μυστικές παπικές μεθοδεύσεις; Εδώ έχουμε γκοτζάμ ψυχολογική μέθοδο. Πού αποσκοπούσε αυτή η μέθοδός σας; Γνωρίζεις φαντάζομαι τον Σάρλ Ποζουή, τον ποιητή; Ναί; Χαίρομαι. Έ, αυτός είναι που χαρακτηρίζει την ψυχολογική σας μέθοδο ως ‘μεγάλη φιλοσοφία’. Γιατί; Το λέει ο ίδιος: ‘με την αμφισβήτηση των αξιών, οι λαοί θα οδηγηθούν στην συναδέλφωση’. Δεν νομίζετε ότι αυτή ήταν και η τακτική του Πάπα; Στο Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου στην Ρώμη πιπίλιζαν το μυαλό των φοιτητών με κολακίες για τους ανατολικούς, ώστε να γλιστρίσουν στον παπισμό, μιας και ‘λειτουργικά’ δεν υπάρχουν διαφορές…

+ D . Balfour : -Κύττα, ήμουν για αρκετά χρόνια εκεί. Εκείνα τα κρίσιμα χρόνια. Πολλοί μετανάστες έλληνες και ρώσσοι, όσοι ήθελαν, διευκολύνονταν να φοιτήσουν σ’ όλες τις θεολογικές σχολές, και στο Κολλέγιο που λές και σ’ όλα τα σεμινάρια που ίδρυσε η λειτουργική μας Κίνηση σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και σε διαβεβαιώ και πάλι ότι διδάσκονταν την ακριβή ορθόδοξη πίστη και την λειτουργική ζωή…

+Απόστολος Γ. : -Εννοείτε, με ‘κάποιες μικρές λεπτομέρειες’, όπως ας πούμε ότι ‘δεν μας χωρίζει τίποτα…, απλώς κάποιες ασήμαντες διαφοροποιήσεις’, έ; Ότι οι λατίνοι, ‘σέβονται την ορθόδοξη πίστη’. Ναι, το



ξέρω αυτό, συνεχίζεται και σήμερα το χούϊ αυτό. Γνωστό είναι το σεμινάριο του Αγίου Βασιλείου που ίδρυσε ο πάπας Πίος ο 11ος το 1923 για τους ρώσσους εμιγκρέδες, που έβγαζε και το περιοδικό Ίστινα [= Αλήθεια]. Κάνω λάθος; Είναι και η δική σου συμμετοχή στα θέματα αυτά που θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο, αν θα θέλατε φυσικά να μου πήτε κάτι.

+ D . Balfour : -Βεβαίως, γιατί όχι; Εξάλλου εδώ παίχτηκε το μεγάλο παιγνίδι. Βασικός κανόνας είναι να μην παίζει κανείς με ψυχολογικά τερτίπια. Εδώ κρύβονταν ένας μεγάλος κίνδυνος για τον ίδιο τον Ρωμαιοκαθολικισμό και σε σένα θα δώση την απάντηση για την ειλικρίνεια των σκοπών της Κινήσεώς μας. Εμείς δεν είμασταν καραγκιόζηδες να παριστάνουμε τους ορθοδόξους. Είμασταν βενεδικτίνοι, λατίνοι μοναχοί κι αρνούμασταν πλέον να παριστάνουμε τον ορθόδοξο. Αν ήθελε ο πάπας γκαραγκιόζηδες, άς πήγαινε να βρή άλλους. Ο ίδιος ο ηγούμενός μας ο Ντόμ Φιντέλ Φόν Στότσινγκεν αντέδρασε έντονα στο να γίνουν οι βενεδικτίνοι καραγκιόζηδες, καταλαβαίνεις;

+Απόστολος Γ. : -Πολύ καλά. Αν ήθελε ο Πάπας να κυριεύση την Ρωσσία, θα έπρεπε να βρή άλλα κορόϊδα, όχι εσάς. Αλλά υπήρχε κι άλλος κίνδυνος για κάποιον που παίζει με την φωτιά. Στην πορεία της ψυχολογικής προσέγγισης των ορθοδόξων, πολλοί ρωμαιοκαθολικοί μπορεί να άλλαζαν γνώμη. Ιδίως τα άτομα της Κινήσεως που λες οι οποίοι ελκύονταν από την ορθοδοξία κι ό,τι αντιπροσώπευε. Αυτόν τον κίνδυνο άραγε δεν τον κατάλαβαν οι αξιωματούχοι σας; Πώς ήταν σίγουροι ότι όλα θα πήγαιναν ‘καλά’ γι’ αυτούς;

+ D . Balfour : -Όχι, δεν ήταν καθόλου σίγουροι, αλλά τόσο ο Πάπας όσο κι ο Μπωντουήν, συμφωνούσαν να διακινδυνέψουν πιθανές απώλειες, οπότε τα άτομα



που θα εγκατέλειπαν τον παπισμό κρίνονταν αναλώσιμα. Παρόλ’ αυτά όμως όταν αποσκιρτήσαμε εμείς έγινε ο χαμός! Το Βατικανό αντέδρασε με την επιβολή σοβαρότατων ποινών.

+Απόστολος Γ. : -Φαίνεται άξιζε να θυσιαστούν ορισμένοι, για να πετύχη ο Πάπας αυτό που ήθελε. Αναρωτιέσαι λοιπόν π. Δημήτριε τι ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε ο Πάπας; Πόσοι και ποιοι ήσασταν εσείς λοιπόν που αποσκιρτήσατε; Πως έγινε αυτό;

+ D . Balfour : -Για μένα έπαιξε ρόλο η γνωριμία με τον άγιο Σιλουανό στον Άθωνα. Ορθόδοξος έγινε κι ο Lev Gillé, μέσω της γνωριμίας του στο Παρίσι με τον Μητροπολίτη Ευλόγιο Gueorguievsky. Εννοείς εάν έγινε σκόπιμα αυτή η μεταστροφή; Καλά κατάλαβα;



Εικόνα: ο άγιος Σιλουανός ο αθωνίτης. Ο Μπάλφουρ ισχυρίζονταν ότι επηρρεάστηκε απ’ αυτόν [με το κόκκινο (;) ράσσο].



Εικόνα: οι Mgr Euloge (Georgievski) και Pere Lev Gillet

+Απόστολος Γ. : -Γιατί προσβάλεστε; Μιλώ για γεγονότα. Γίνατε ορθόδοξος με εσωτερική σας απόφαση όπως έγραψες το 1985, στο άρθρο σου ‘me mories of Fr Lev Gillet’ ή επειδή σας διέταξαν; Μπήκατε στην ορθοδοξία για να την υπηρετήσετε ή για να την υπονομεύσετε; Μου λέτε να δώσω πίστη στην παπική αγανάκτηση για την μεταστροφή σας; Νομίζω ήταν ένα θλιβερό θέατρο. Άς δούμε τι έγινε με την μονή σας στην Σεβτόν. Πώς ιδρύθηκε; Δεν έπαιξε ρόλο η επίσκεψη της επιτροπής στην λαύρα του Ποτσάγιεφ;

+ D . Balfour : -Κύττα. Εάν διάβασες το άρθρο μου για τον Fr Lev Gillet, νομίζω θα πρέπει να έχουν λυθεί αυτές οι απορίες σου. Η λειτουργική Κίνηση, όλοι μας δηλαδή εμείς, αποφασίσαμε την ίδρυση ενός μοναστηριού αφοσιωμένου στην ενότητα των εκκλησιών. Βεβαίως το έμαθε αυτό ο Πάπας Πίος ο 11ος

και το υποστήριξε με όλη του την ψυχή. Εξέδωσε μάλιστα και ειδικό αποστολικό γράμμα, το Equidem Verba στις 21 Μαρτίου του 1924 και η απόφαση για την μονή που λές τέθηκε σε εφαρμογή έξι μήνες μετά την



επίσκεψη στην λαύρα Ποτσάγιεφ, τον Νοέμβριο του 1925. Αυτή η μονή ήταν ενσάρκωση του Έργου της Κίνησης για την οικουμενική ενότητα, μια εγγύηση επιτυχίας.

+Απόστολος Γ. : -Μάλιστα. Κι αποφασίσατε να κάνετε το μοναστήρι αυτό στο Amay, πλη σί ον της Lou - vain του Βελ γί ου , και ως βασική αποστολή του να έχη την τροφοδότησι, ενίσχυσι και υποστήριξι της ουνιτικής μονής του «Νέου Στουδίου» και των παραρτημάτων της σ’ όλη την Ρωσσία; τι μου λες μετά ότι δεν συμπλέατε με τους ουνίτες και τους ιησουήτες και τον Πάπα; Να με συμπαθάς αλλά εγώ δεν βλέπω καμμιά διαφοροποίηση της Κινήσεώς σας απ’ όλους αυτούς τους λεχρίτες.

Εικόνα: Η αδελφότητα που λέμε, ‘The community of Amay’ κι ο Msgr. Roncalli (ο κατόπιν πάπας Ιωάννης XXIII—αριστερά, πρώτη σειρά), 14 Σεπτ. 1930

+ D . Balfour : -Θέλεις να δεχθώ ότι τόσο εγώ όσο και οι άλλοι όσοι προσήλθαμε στην ορθοδοξία, ενεργήσαμε ως υπονομευτές της; Είμασταν δηλαδή



παπικοί ινστρούχτορες με σκοπό να μπούμε στην ορθοδοξία για να την ωθήσουμε να διολισθήση προς τον Ρωμαιοκαθολικισμό; Αυτό είναι πολύ λανθασμένη σκέψη και δεν έχεις καμμιά απόδειξη ότι πράξαμε κάτι συγκεκριμμένο προς αυτή την κατεύθυνση, διότι απλούστατα ούτε εγώ ούτε οι άλλοι συμπεριφερθήκαμε έτσι. Αγαπήσαμε την ορθοδοξία και η απόφαση να την ακολουθήσουμε ήταν δική μας, κανενός άλλου.

+Απόστολος Γ. : -Μου λέτε ότι δεν ήσασταν εντεταλμένοι κατάσκοποι του Πάπα. Να το δεχτώ, κατ’ αρχάς. Ούτε της Ιντέλλιντζενς; Λέω, δεν σας διέταξε, εσένα προσωπικά π. Δημήτριε η ΜΙ-5 να μπήτε στην Ορθοδοξία, να έρθετε στην Ελλάδα και να την ωθήσετε με τον τρόπο σας στην ανθρωποσφαγή του 2ου

Παγκοσμίου Πολέμου;+ D . Balfour : -Τι; Εγώ έβαλα την Ελλάδα στον

πόλεμο; Όχι ο Μεταξάς; Όχι ο Γεώργιος; Εγώ!; Δεν ήταν ο Μουσσολίνι δηλαδή που εισέβαλε στην χώρα σας; Ή ο Χίτλερ και τα δικά σας λάθη; Πως τολμας να λές για μένα αυτό το πράγμα που δεν τόλμησαν να το πουν οι χειρότεροι εχθροί μου;

+Απόστολος Γ. : - Ώ! Ειλικρινά δεν ήξερα ότι έχετε εχθρούς. Αυτό που ξέρω και διαψεύστε με αν κάνω λάθος, εσείς προσωπικά ήρθατε στην Ελλάδα πιο μπροστά απ’ όλους τους άλλους. Ο θλιβερός μασσώνος που έφτυσε στα κόκκαλα του πατέρα του, ο Γεώργιος, ο φίλος σου και πνευματικοπαίδι σου, ήρθε, μάλλον τον κουβαλήσατε εσείς, το 1935, έτσι δεν είναι; Εσύ τότε ήσουν ήδη εδώ, τρία ολόκληρα χρόνια πιο μπροστά. Θα χαρώ να μού πής ότι πρόκειται για σύμπτωση. Εκείνος το 35, εσύ ήσουν από το 1932!

+ D . Balfour : -Ήμουν στο Άγιον Όρος, ούτε καν σε μοναστήρι. Ζούσα σε σκήτη στα Καρούλια, ούτε καν με



έλληνες μοναχούς, έκανα παρέα συνεχώς με ρώσσους, θα έλεγα κατ’ αποκλειστικότητα με τον π. Σωφρώνιο. Σε διαβεβαιώ ότι με απασχολούσαν καθαρώς πνευματικά θέματα τότε. Οπότε, πρόκειται καθαρά περί συμπτώσεως. Καμμιά σχέση δεν έχω εγώ με τον ερχομό στην χώρα σας του βλάκα που λές.

+Απόστολος Γ. : -Εκπλήσσομαι για το πόσο πολύ εκτιμάτε το πνευματικοπαίδι σας. Αυτή την απέχθεια που βλέπω στο πρόσωπό σας, του την δείχνατε και τότε που ήταν βασιλιάς, όταν συμπτωματικά και πάλι, τραβήξατε στην Αθήνα και γίνατε πρωθιερέας των Ανακτόρων, ξομολογώντας και τον γκαραγκιόζη τούτον κι όλους τους γαλαζοαίματους λεχλέδες; Πήτε μου ότι εμφανιστήκατε ως αρχιμανδρίτης στην Αθήνα από σύμπτωση!

+ D . Balfour : -Βεβαίως ήταν σύμπτωση! Στην Αθήνα με τράβηξε το πανεπιστήμιο. Κάποιοι φίλοι μου που δούλευαν στην αγγλική πρεσβεία και άλλοι που γνώρισα σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις προσφέρθηκαν με τις γνωριμίες τους να με βοηθήσουν. Παρακάλεσαν τον Αρχιεπίσκοπο να με διευκολύνει. Εκείνος χάρηκε που με γνώρισε, ήταν πολύ φιλικός μαζί μου, με τακτοποίησε στην Πεντέλη κι εφόσον είχα αναγνώριση ορθόδοξου κληρικού με έβαλε σε έναν μικρό ναό νοσοκομείου να εξυπηρετώ ανάγκες των ασθενών. Οι πριγκήπισσες που λες, άκουσαν για μένα, ίσως από τον αρχιεπίσκοπο, ήρθαν να με γνωρίσουν μετά από κάποια λειτουργία…

+Απόστολος Γ. : -Μάλιστα. Πρόκειται για σατανική σύμπτωση δηλαδή. Μια παρεξήγηση. Ωραία. Ήσασταν ένας υποδειγματικός προσήλυτος στην Ορθοδοξία, ένας μοναχός αφιερωμένος στον Θεό και στους ανθρώπους, αλλά όχι μόνο. Η διάσωσή σας είχε



την ίδια αξία και προτεραιότητα για την βρεττανική πρεσβεία με τα αρχεία και τους …υπαλλήλους της. Μαζί διασωθήκατε λίγο πριν μπουν οι γερμανοί στην Αθήνα, έτσι δεν είναι;

+ D . Balfour : -Υποννοείς ότι δούλευα για την αγγλική πρεσβεία; Ότι ήμουν κατάσκοπος, αυτό που λένε όλοι; Κι όμως, δεν έχεις καμμιά απόδειξη να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο. Εγώ ήμουν πολύ συνεπής στα ιερατικά μου καθήκοντα αλλά και βρεττανός υπήκοος. Μαζί με τους άλλους βρεττανούς υπηκόους των Αθηνών, η πρεσβεία μας είχε υποχρέωση να μας προστατεύση και αυτό έκανα, υπάκουσα απλώς στο σχέδιο διασώσεως εν καιρώ πολέμου και η πατρίδα μου ήταν σε πόλεμο…

+Απόστολος Γ. : -Μάλιστα. Συμπτωματικά δηλαδή διασωθήκατε και συμπτωματικά οι μυστικές υπηρεσίες των βρεττανών πήραν έναν παπά και τον κάναν Συνταγματάρχη του αγγλικού στρατού! Τελειώσατε κάποια σχολή ‘Ευελπίδων’ φαντάζομαι…

+ D . Balfour : -Μιλάς ειρωνικά και αρπάζεσαι από τις συμπτώσεις για να κατασκευάσης σενάρια. Κανένα μυστήριο δεν υπάρχει. Ήμουν παπάς, μάλιστα. Όχι, δεν πήγα σε καμμιά στρατιωτική σχολή. Γνώριζα όμως τέλεια τα ελληνικά και η αγγλική διοίκηση χρειάζονταν κάποιον καλό χειριστή της γλώσσας για σύνδεσμο με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στο Κάϊρο. Είμασταν εν καιρώ πολέμου. Να αρνηθώ να βοηθήσω την πατρίδα μου; Όντως, ως σύνδεσμος, έπρεπε να έχω κάποιον ‘βαθμό’. Μου απένειμαν τον βαθμό του Ταγματάρχη κι όχι του Συνταγματάρχη όπως λές, και ήσαν υποχρεωμένοι να το κάνουν αυτό επειδή κατείχα πανεπιστημιακούς τίτλους και για να μην είμαι βαθμολογικά κατώτερος του ομόλογου συνδέσμου της



δικής σας κυβερνήσεως. Πρόκειται για εθιμοτυπικό, διαδικαστικό ζήτημα.

+Απόστολος Γ. : -Μάλιστα. Συμπτωματικά από καλόγερος γίνατε Ταγματάρχης στις μυστικές υπηρεσίες της πατρίδας σας. Συμπτωματικά ξυριστήκατε κι απ’ ότι λένε οι ξεφτιλισμένοι κανελόπουλοι, παπανδρέηδες και μπενάκηδες, τους χορεύατε καρσιλαμά στο ένα πόδι. Λέτε ήταν ‘πόλεμος’. Ωραία. Κι όταν τελείωσε ο πόλεμος; Εσείς συνεχίσατε τον δικό σας πόλεμο, εφαρμόζοντας την διαταγή του εβραίου μπάσταρδου ‘να φερθήτε στους έλληνες σαν ένα κατεκτημένο λαό’!

+ D . Balfour : -Εβραίου μπάσταρδου, λές τον Τσώρτσιλ; Επειδή η μάννα του ήταν εβραία; Αυτό είναι απλώς συμπτωματικό και δεν παίζει κανέναν ρόλο, σε διαβεβαιώ. Κι η μαμά του Άμερυ ήταν εβραία, ωστόσο τον γυιό της, το δεξί χέρι του Χίτλερ, τον κρεμάσαμε από ένα βρώμικο σχοινί το 1945 σαν προδότη. Γινόταν πόλεμος, αυτό μπορείς να το καταλάβης; Σύντομα η ειρήνη που ακολούθησε ήταν ένας ακόμα πιο σκληρός πόλεμος και η Ελλάδα βρίσκονταν στην κόψη του ξυραφιού. Οι κομμουνιστές σφάζαν και ρημάζαν την Ελλάδα. Η βρεττανία θυσιάστηκε. Θυσίαζε δικά της παιδιά για να γλυτώση την Ελλάδα από τον σοβιετικό παράδεισο…

+Απόστολος Γ. : -Οπότε, εσείς προσωπικά π. Δημήτριε, είχατε υποχρέωση να βοηθήσετε; Εσείς φκιάξατε βασιλιά τον φίλο σας τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό Παπανδρέου, έτσι δεν είναι; Αλλά, με ποιάν ιδιότητα; Δεν ήρθατε εδώ με στολή, αλλά με κουστούμι. Μπήκατε στο διπλωματικό σώμα; Πώς; Τελειώσατε κάποια νομική σχολή ώστε να μεταμορφωθήτε σε έναν διπλωμάτη καρριέρας;



+ D . Balfour : -Κύττα. Στρατολογήθηκα εν καιρώ πολέμου να υπηρετήσω την θητεία που ώφειλα στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μου. Κρίθηκε σκόπιμο να αποσπαστώ ως σύνδεσμος με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση, αλλά αυτό προσέγγιζε περισσότερο την διπλωματία παρά στον στρατό. Απέκτησα στην πράξη εμπειρία και γνώσεις διπλωμάτη. Έτσι, επαγγελματικά εισήλθα στο διπλωματικό σώμα, κρίθηκα ικανός, με τον μικρότερο βαθμό, του Γραμματέα Β΄. Ωστόσο, επειδή οι γνώσεις μου στην ελληνική πραγματικότητα ήταν καλές, παίρναν πολύ σοβαρά οι υπεύθυνοι, την γνώμη μου για διάφορα ζητήματα. Ναί, εγώ πρότεινα τον Δαμασκηνό. Κακώς;

+Απόστολος Γ. : -Υπήρξαν πολλές άλλες αποφάσεις. Η αθώωση των δωσιλόγων, η ενσωμάτωση των ταγματαλητών στις βρεττανικές δυνάμεις κατοχής, η φαλκίδευση της χώρας με τον Εμφύλιο, η επιστροφή του βασιλιά Γεωργίου, η εγκατάλειψη της Ελλάδας στους αμερικανούς, η δολοφονία του Γεωργίου και η παράνομη ανάδειξη του Παύλου, αφού εξαφανίστηκε η μυστική του διαθήκη κτλ… τα ήξερες όλα αυτά π. Δημήτριε; Σε πόσες και ποιες ακριβώς αποφάσεις μετρούσε ο λόγος σου; Πότε και γιατί έφυγες από την Ελλάδα;

+ D . Balfour : -Θίγεις ζητήματα που θα μπορούσαμε να μιλάμε για αιώνες. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα μπορούσε να μιλήση στα σοβαρά για όλα αυτά, ότι… φταίω εγώ! Ήμουνα υπάλληλος κι εκτελούσα εντολές. Κάποια στιγμή οι αντοχές της Μεγάλης Βρεττανίας να διατηρήση την Αυτοκρατορία της μειώθηκαν. Η ελληνική εμπλοκή κλιμακώνονταν επικίνδυνα. Η ανατέλουσα υπερδύναμη, οι ΗΠΑ ήρθαν στο προσκήνιο, εμείς τα μαζέψαμε και φύγαμε. Δεν



μπορούσαμε οικονομικά να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα διάσωσης της Ελλάδας…

+Απόστολος Γ. : -Ωραία! Πουλήσατε την αιματοκυλισμένη Ελλάδα στους αμερικανοεβραίους, όπως και την υπόλοιπη Ευρώπη, την μισή στους αμερικανοεβραίους και την άλλη μισή στους ρωσσοεβραίους και σείς τραβήξατε στην Παλαιστίνη να σώσετε τους Σιωνιστές, να δώσετε σάρκα και οστά στο Τάμα του θείου σου. Γι’ αυτό, συμπτωματικά, πήγες στην Παλαιστίνη π. Δημήτριε;

+ D . Balfour : -Σε παρακαλώ πολύ να μην ειρωνεύεσαι εάν θέλεις να συνεχίσουμε την συζήτηση. Έχω εκνευριστεί μαζί σου. Ο πρωθυπουργός Μπάλφουρ έκανε στις 2 Νοεμβρίου του 1917 την γνωστή ‘ντεκλαρέησον’ για την ίδρυση εβραϊκής εστίας στην Παλαιστίνη. Η Βρεττανία είχε εντολή από την ΚΤΕ για την Παλαιστίνη. Για την Ελλάδα δεν είχαμε καμμιά διεθνή νομιμοποίηση. Τι το περίεργο ότι το διπλωματικό προσωπικό της περιοχής, μαζευτήκαμε στην Παλαιστίνη που έβραζε; Όχι για τους εβραίους. Εγώ, εκεί διορίστηκα γραμματέας στην πρεσβεία ‘ανατολικός’, για ανθρωπιστικούς λόγους, ήμουνα υπεύθυνος για τους πρόσφυγες, για τους παλαιστίνιους, καταλαβαίνεις;

+Απόστολος Γ. : -Πολύ καλά. Ότι συμπτωματικά έγινε το τάξιμο του θείου σου στον Ρότσιλντ. Υποθέτω ότι η προαγωγή σου ήταν κι αυτή σύμπτωση, όπως κι ο γάμος σου έναν μήνα πιο μπροστά από την διακήρυξη του Κράτους του Αντιχρίστου. Φαντάζομαι στην τελετή διακήρυξης θα πήγες με την επίσημη στολή σου, έχοντας στο μπράτσο την αξιότιμη κυρία Λουίζ… θα ήθελες να μου πής για τον γάμο σας, πως γνωριστήκατε…

+ D . Balfour : -Όχι. Δεν θα μιλήσουμε για προσωπικά ζητήματα που δεν σε αφορούν, ούτε εσένα



ούτε κανέναν άλλον. Αυτά δεν έχουν καμμιά σχέση για το είδος των γεγονότων τα οποία συζητάμε. Ότι έγινε έγινε, ήμουν 44 χρονών, συνεπής υπάλληλος ήδη μια επταετία, πήρα κανονικά την προαγωγή μου, καμμιά χάρη δεν μου έγινε, ήμουν πλέον ένας διπλωμάτης καρριέρας που εκτελεί εντολές της κυβερνήσεώς του, δεν υπάρχει τίποτε το παράδοξο εδώ.

+Απόστολος Γ. : -Τι δεν είναι παράδοξο; Ότι παντρεύεται ένας καλόγερος!; Ότι καταπατάς δυό και τρείς φορές τους όρκους σου για αγαμία, ακτημοσύνη και λοιπές μπαρούφες; Και μη μου πής αυτό που σε άκουσα να λες προχτές ότι ‘έχασες την πίστη σου’ στο διάστημα εκείνο. Να σου πώ, έχεις δίκαιο. Ούτε με νοιάζει. Νοιάζομαι για το πόσο ήσουν βαλτός απ’ την αρχή, από τότε που ασπάστηκες τον παπισμό, που έγινες βενεδικτίνος, που εκπροσώπησες την Κίνηση και το Έργο της, και μετά την Ορθοδοξία και τον αγιορείτικο μοναχισμό και τον ρόλο του ιερομόναχου και του στρατιωτικού και του διπλωμάτη… Ήσουν βαλτός;

+ D . Balfour : -Βαλτός;[…] Εδώ, τελειώνει η κασέττα, αλλά και η θέλησή

μου να πώ περισσότερα. Στην συνέχεια της μελέτης ο αναγνώστης θα δοκιμάση τον πειρασμό να απαντήση ο ίδιος σ’ αυτό το ερώτημα και σε πολλά άλλα: ήταν ο πατήρ Δημήτριος, ‘πατήρ’; Ήταν αγιορείτης ή αγιογδύτης; Ήταν κατάσκοπος ή ερευνητής; Ήταν πράκτορας του πάπα ή ένας ηλίθιος απλώς; Ήταν ένας επιτυχημένος οικογενειάρχης; Ένας επιστήμονας; Ένας στρατιωτικός; Ένας βυζαντινολόγος; Ένας διπλωμάτης καρριέρας; έπαιρνε ο ίδιος ή εκτελούσε αποφάσεις;

Με άλλα λόγια, ήταν ένας άνθρωπος του Θεού ή ένας μέγας σατανιστής; Έβαψε τα κουλόχερά του στο αίμα εκατομμυρίων αθώων που είδαν φριχτούς θανάτους



πριν την ώρα τους; Μπάς κι ήταν κάποιος φιλάνθρωπος και τον έχουμε παρεξηγήσει;

Η όμορφη κορούλα του, έχει άποψη, την δική της άποψη για τον πολυσυζητημένο της πατέρα. Σύμφωνα με την Σαρλόττα Balfour λοιπόν, την κόρη του Δαβίδ Μπάλφουρ, ο πατέρας της ήταν ‘ρώσσος’ μοναχός και ορθόδοξος ιερέας ‘κατά τη διάρκεια ενός μέρους της ζωής του’, ενώ, κατοπινά, εργάστηκε στην Ιντέλλιτζενς Σέρβις, στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. ύστερα το ’παιξε ‘διπλωμάτης’ με ειδικές αρμοδιότητες … και τελικά κατέληξε με ένα διδακτορικό (PHD) στην θεολογία, στα εβδομήντα του. Ως διπλωμάτης, ‘εξυπηρέτησε’ τα συμφέροντα της Τιποτένιας Βρεττανίας στην Ελλάδα, στο Ισραήλ, στην Τουρκία, στην Ιταλία και στην …Γενεύη, [σίκ! –εννοεί: Ελβετία]…

Αλλά έχει και μετά! Ο τύπος ξαναδιορίστηκε –λέει- στην βιβλιοθήκη του Φόρεϊν Όφις. Ήταν ένας όφις, ένας όφις σέρ, όφφισερ ή εωσφόρισερ. Να ιδούμε στα παρακάτω κεφάλαια όσα μπορούμε από την βρωμοζωή του καθάρματος που πέρασε τα σκατογεράματά του στο κλάμα, από τύψεις ανείπωτες για τα εκατομμύρια των αθώων που βλέπουν εξαιτίας του τα ραδίκια ανάποδα.

Εν είδει ψυχοθεραπείας κάποιος τον παρηγορούσε στο Έσσεξ, ένας άλλος ‘ρώσσος’ αγιορείτης, τέως βουδδιστής … που έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες από δαύτον να αγιοποιηθή οσονούπω. Είχαν μια φιλία που εδραιώθηκε στα απόκρημνα Καρούλια, ο περίφημος γκουρού Σουφρώνιος Ζαχάρωφ.

Ωστόσο, στην κασέττα που παρέθεσα, φαίνεται ότι εξέφραζα βασικά μια ανησυχία, για το πού θα οδηγήση τα πράγματα η υποκριτική ‘λειτουργική Κίνηση’. Αλλά και για κάτι άλλο, πιο συγκεκριμμένο. Καθώς, μέχρι τον



θάνατό του, ο Μπάλφουρας έκανε τα πάντα κι έβαζε λυτους και δεμένους, να το ξαναπαίξη ‘παπάς’ και πολλές φορές εμφανίζονταν ως ‘μοναχός’, ευλαβής και παραδοσιακός, πρώτος και καλλίτερος, προεδρεύων ενίοτε σε ανά τον κόσμο ‘χριστιανικά’ και επιστημονικά συνέδρια.

Είχε πάρει και τον τίτλο του ‘δόκτωρα’ κι εμφάνιζε βαρύγδουπες μονογραφίες στον χώρο της ιστορίας και της πατρολογίας, κυρίως στην μετά το σχίσμα περίοδο ουσιαστικής διαφοροποίησης των ‘δύο’ εκκλησιών.

Ούτε ο Φούγιας [ο έλληνας αρχιεπίσκοπος στην Μ. Βρεττανία], άκουσε την ζωηρά επαναλαμβανόμενη παράκλησή του να τον επαναφέρη στην ενεργό ιεροσύνη, αφού ο άνθρωπος δεν είχε κάν ορθόδοξη… χειροτονία! Είχε μεσολαβήσει …γάμος του καλόγερου κτλ, αλλά και ήταν επισήμως μέλος της… ρωσσικής εκκλησίας, κι έτσι τον παρέπεμψε στον εβραίο Μπλούμ ο οποίος για μισόν αιώνα το’παιζε αρχιεπίσκοπος ‘Σουρώζ’ [= Αγγλίας] για τους ρωσσόφωνους, αλλά ούτε κι ο Μπλούμ είχε κώλο να επαναφέρη τον κακομοίρη τον Ντέηβιντ που κόντευε τα 90, στα προχωρημένα του 80 δηλαδή. Αλλά γιατί ο Μπάλφουρας ήθελε να το ξαναπαίξη ‘παπάς’;

ΑΝΗΣΥΧΟΥΣΑ πολύ από τότε, για τον ρόλο του Μπάλφουρα στο εκκλησιαστικό ‘αύριο’ της ‘χριστιανικής λειτουργικής Κίνησης, και τις επιδράσεις που έμελε να ‘χη στην ορθοδοξία, ειδικά στην Βρετανία. Ορθά σκεπτόμουνα προφανώς, ότι θα γίνη ‘της πουτάνας’ αρχικά, στην πατρίδα των Μπάλφουρων, την Σκωτία και κατόπιν στον… υπόλοιπο ντουνιά.

Ιδού, ακριβώς 20 χρόνια μετά τον θάνατό του το 1989, ο π. Ντέϊβιντ Μπάλφουρας νεκραναστήθηκε, ή κλωνοποιήθηκε [;] την Κυριακή της 27ης Σεπτεμβρίου



2009. Δυο παπάργια, στην φωτό, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό, αμφότεροι Μπάλφουρες, λοιπόν, ως ιερείς, ‘φιλοξενούμενοι’, λαμπρύνουν με την παρουσία τους τον Μάρκο στο μέσον, που το παίζει ‘επίσκοπος’ [= The Isla Deveron Group and Fochabers welcome interim priests. Posted Sunday 27 September 2009].

Ο π. Ντέηβιντ φαίνεται το κατάλαβε κι έκανε κάτι διαπιστώνοντας την μεγάλη μου ανησυχία, μου αφιέρωσε έναν ύμνο. Με καθησύχασε λοιπόν το ψάλσιμό τους, κι έπαψα πλέον να ανησυχώ.

Ο μουσάτος δέσποτας άνωθεν, παρουσιάζει τον παπα-Μπάλφουρα Ντέηβιντ και την παπάρα Λόμα Μπάλφουρ που ‘λάμπρυναν’ λέει την τελετή τραγουδώντας τον ύμνο ‘μην σε πιάνει κόψιμο μην σε πιάνει ζάλη, για το τι θα γίνη αύριο, στην εκκλησία πάλι…’! [= Bishop Mark presents David & Loma with their licenses. Bishop Mark has licensed David & Loma Balfour as interim priests for the charges of Holy Trinity, Keith; Christ Church, Huntly; St Marnan, Aberchirder and Gordon Chapel, Fochabers. The joyful service was



also the premier for a new hymn entitled “Do not worry about tomorrow” - based upon Matthew 6: 25-33. The Hymn was written by Jeff Lowndes and sung to the tune Blanwearn].

Οι καθηγητές της θεοφονικής σχολής του ΑΠΘ, σχεδόν όλοι, θυμάμαι, έκλαναν μέντες μπροστά στον Μπάλφουρα, ‘πάτερ’ τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν συνεχώς στις προσφωνήσεις τους. Ο π. Θ. Ζήσης μάλιστα ο καραορθόδοξος ‘κοσμήτωρ’ κτλ κτλ, προκλητικά αναφέρονταν στην περίπτωσή του, με ‘δέος’.

Αντιγράφω: …Μετά, αποσχηματισμένος κληρικός, «γνωστός και παρεξηγημένος», όπως έγραφε το 1982, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης Θ. Ζήσης, διάλεξε την εγκαταβίωση στο Άγιον ΄Ορος.

Είχε «αιχμαλωτισθεί απ’ την Ορθοδοξία, όπου, δεν αρκέστηκε να «βυθομετρήσει» την ψυχή του και να



δοκιμάσει «την γνησιότητα» της μετάνοιάς του, αλλά και ν’ αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του, «στην έρευνα, μελέτη και έκδοση συγγραμμάτων των πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας», με αποτέλεσμα δοκιμαζόμενος στη «γνήσια μετάνοιά του και την σταθερή εμμονή του στη Ορθόδοξη παράδοση και ζωή, ν’ αναδειχθεί, σε κορυφαίο απολογητή της Ορθοδοξίας.

Τα συγγράμματά του, που έχουν εκδοθεί απο την Ακαδημία Επιστημών της Αυστρίας και το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή, όχι μόνο λειτουργικών και θεολογικών γνώσεων αλλά και ιστορικών πληροφοριών, οι οποίες διαφωτίζουν πολλές πλευρές της ιστορίας της Θεσ/νίκης και του Γένους», πρόσθετε ο καθηγητής.

Το 1981, στο 16ο διεθνές συνέδριο βυζαντινολογικών σπουδών της Βιέννης, «ο ορθόδοξος μοναχός* Δημήτριος (εννοεί τον BALFOUR), απετέλεσε σπουδαίο μέλος της ελληνικής παρουσίας και συμμετοχής.

Υπήρξε εισηγητής σχετικών θεμάτων και, συμπροεδρεύοντας, υποστήριξε σθεναρά και με βαθειά γνώση την παράδοση της Ελληνικής Ορθοδοξίας, έναντι θεωρουμένων αιρετικών απόψεων δυτικογενούς προελεύσεως. (…).

Σχόλιο: *Τι ‘μοναχός’ και μαλακίες, παντρεμένος δεν ήταν; Ή μπας κι άλλαξε το χούϊ των μοναχών; Αλλά είμαι περίεργος στο ΠΟΥ έγινε η κουρά του εις μοναχόν;! Μάλλον έγινε έτσι όπως και το δήθεν βάφτισμα και η ανύπαρκτη χειροτονία του. Ένας κατάσκοπος ήταν ο σάχλας και μια στημένη λεμονόκουπα των εβραίων που τα τίναξε κλαίγοντας αφού έκανε όσο περισσότερο κακό μπόρεσε και μάλλον



έκλαιγε επειδή δεν μπορούσε να κάνη άλλο κακό, ο μοναχός].

*Συνεχίζω την αντιγραφείσα παρλαπίπα: ‘… Για

τον λαμπρό αυτόν προσήλυτο της Ορθοδοξίας , η κρίση βρίσκεται στα χέρια του Θεού και των πνευματικών, που είναι υπεύθυνοι για την άφεση. Ποιος μπορεί να βυθομετρήσει την ανθρώπινη ψυχή και την ειλικρίνεια πολλών, που θεωρούν τους εαυτούς των αγίους ως και την γνησιότητα της μετάνοιας άλλων;»

Εικόνα, κάτω: Πάνω στο Κάστρο, κυττάζω τις λεπτομέρειες στην υπογραφή του περίφημου πίνακα. Προσέξτε στο δεξί αυτί μου την ‘μώβ’ φωνή που μου ‘μιλά’ με τον δικό της τρόπο. Παραδόξως, την έπιασε ο υπερευαίσθητος φακός.

Εάν προσέξετε ‘καλλίτερα’ θα μπορέσετε ίσως να διακρίνετε κάποιο πρόσωπο που κυττάζει ακριβώς προς την ‘άλλη’ μεργιά, προς το παράθυρο. Προφανώς είναι κάποια ‘ψυχή’ που δεν θέλει να ιδή τον πίνακα. Τι το φοβερό έχει ο πίνακας τούτος άραγε;



Αλλιώς: στο ‘πίσω μέρος’ του εγκεφάλου μου, ο προβληματισμός, να τα πώ ή να μην τα πώ, με τον δικό μου τρόπο:

‘-Μπάλφουρων απάντων,των Αλήστου Μνήμης καθαρμάτων,

Ανάθεμα’.Και:

‘-Πάντων των αθώωντων υπ’ αυτών σφαγιασθέντων μακαριστών,

[…ελλήνων, παλαιστινίων κλπ κλπ],Αιωνία η Μνήμη’.

*ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ τυχαίαΈτσι, ένα ερώτημα για όσους τα ψάχνουν.



Το 1941, πρέπει να υπήρχαν 2 ή 3 Μπάλφουρες. Ένας ο αληθινός και οι υπόλοιποι σωσίες του! Δεν υπάρχει εξήγηση άλλη για το γεγονός ότι

α) ένας Μπάλφουρας ταξίδευε με το προσωπικό της αγγλικής πρεσβείας κτλ, τα αρχεία και τα γυναικόπεδα, σε καίκι, προς Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου {όπως λέει ο Ηλιάσκος},

β) άλλος Μπάλφουρας εμφανίζεται την ίδια στιγμή περίπου σε αγγλικό αντιτορπιλικό που μάζευε ειδικούς καλόγερους από τον Άθωνα και ρουφχιάνους των εγγλέζων από νησιά του Αιγαίου που τους πήγε στο Ισραήλ {όπως λέει ο Κέννεθ} και

γ) τρίτος Μπάλφουρας πάνω στα βουνά, οργανώνει αντιστάσεις και πυροδοτεί τον εμφύλιο {όπως έλεγε ο Παπα-Ντώνης – κι άλλοι, μαρτυρίες υπάρχουν για δράση του στην κατοχική Αθήνα}.

Κι άλλο ένα ερώτημα λοιπόν: Πόσες φορές, πότε και γιατί στην διάρκεια της Κατοχής, χρειάστηκε να ρθή ο Μπάλφουρας στην Ελλάδα;

Αν ο άνθρωπος αυτός είχε ποτέ στην ζωή του έναν «φίλο», αυτός ήταν δίχως αμφιβολία ο Τσιριμώκος. Γουάϊ;

*

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2ον

Τυχαία συλλογή αναφορών σε διαδικτυακή



συζήτηση περί Άθωνος

Κι επειδή στους ερευνητές αρέσουν τα περίεργα, έτσι ‘εκτός προγράμματος’, λέω να κοτσάρω εδώ κάποια πρόσθετα περί Αγίου Όρους, -όχι δικά μου-, από συζητήσεις ‘διεθνώς’, μιας κι ο Μπάλφουρας αγιορείτης ήτανε ή το’παιζε προφανώς ‘τέτχοιος’ ως κατάσκοπος.

Παραθέτω λοιπόν αλογόκριτα όσα βρήκα τυχαία να διατυπώνονται σε κάποιο ‘σάητ’. Το μόνο που πρόσθεσα εγώ είναι οι υπογραμμίσεις, για ερευνητικούς λόγους –να μελετήσω δηλαδή το κατά πόσο είναι ‘πληροφορημένοι’ σωστά ή λάθος οι έλληνες, τι κυκλοφορεί γενικά, τι είδους επιχειρήματα αναπτύσσονται κτλ.

Δεν παίρνω απολύτως καμμιά θέση στα λεγόμενα, ούτε αλλοιώνω το πνεύμα τους. Απλώς έσβυσα ονόματα, διευθύνσεις κ.α. τυπικά και μάλλον αδιάφορα.

Βέβαια, σε άλλο σημείο ασχολούμαι ειδικά με το γεγονός αυτό. Εδώ κυρίως, παραθέτω μια συζήτηση σύγχρονων ‘ελλήνων’ [ενδεικτική της πνευματικής ακμής ή κατάντγιας των ελλήνων], της παραπληροφόρησης κτλ, εν πάση περιπτώσει, έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα… και το Άγιο Όρος έχει μπεί στο στόχαστρο καθώς φαίνεται πολλών, αδίκως ίσως επί το πλείστον διότι εμφανείς γίνονται δυστυχώς οι ΚΑΚΕΣ



ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ σε έναν χώρο ο οποίος καθαγιάστηκε από το γεγονός ότι πάνω από 1000 χρόνια, έντεκα αιώνες, άνθρωποι πρόσφεραν την ζωή τους εκεί στην άσκηση και στην προσευχή.

Δυστυχώς υπήρχαν και οι ‘άλλοι’, καθότι όλος ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται, όπως είπε και ο Ιησούς ο οποίος γι’ αυτό ακριβώς ήρθε στον κόσμο, ‘ρύσαι ημάς από του Πονηρού’.

*Το ρομάντζο του Αγ. Όρους με τον Αδόλφο28/10/2008 από Po «Όπως είπε ο γέροντας Εφραίμ, είμαστε σε μια

εποχή που διαπιστώνουμε παγκόσμια την αίσθηση ενός κενού … ευθύνη της πολιτείας να συνδράμει το Ορος … νιώθω μέρισμα προσωπικής περηφάνιας που αυτά τα δέκα χρόνια εφαρμόσαμε το σωστικό πρόγραμμα ώστε οι αγιορείτες να είναι απερίσπαστοι στο πνευματικό τους έργο… Είμαι βέβαιος, κύριε υπουργέ Επικρατείας (Ρουσόπουλος), ότι η κυβέρνησή σας θα συνεχίσει … την ενίσχυση …των αγιορειτών μας» Πέτρος Ευθυμίου - Σοσιαλιστής. - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» – 15/09/2008

«Όποιος ήθελε να συνθέση ένα κώδικα εις τα εγκλήματα, και ήθελε να μην παραιτήση κανένα αμάρτημα ανθρώπινον, ας ήθελεν υπάγει εις το Άγιον όρος, και ανίσως ήθελε εξετάσει τους εκεί κατοικούντας, ήθελε κάμει τον εντελέστερον κώδικα…». Ανώνυμος ο Έλληνας – Διαφωτιστής - «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ».



Εκτός από τον Μωάμεθ τον Πορθητή, τον Χίτλερ, τον Ρασπούτιν (που στις ταξιδιωτικές του σημειώσεις θεωρεί το Όρος απόδειξη της ανωτερότητας της Ορθοδοξίας), τον Παττακό, τον διάδοχο Κάρολο, τον Κώστα Δεγρέτσια και ο ευσεβής ηγεμών της Τρανσυλβανίας Βλάντ Τέπες ο Ανασκολοπιστής (Δράκουλας, εδώ εν ώρα εργασίας - Am. Huber Νυρεμβέργη-1499), έτρεφε σεβασμό στο Όρος, υπήρξε δε ομού με άλλους ευλαβείς σατράπες χορηγός του (όπως και η εταιρεία Lada). Στον κόμβο που ακολουθεί, εκτίθεται κατάλογος γνωστών δωρεών Ρουμάνων



ηγεμόνων, εν οίς και του μακαρίου Δράκουλος στη μονή Φιλοθέου (Νο 12: 4.300 άσπρα, ετησίως)

Κύριε Ροΐδη,Tην ώρα που παιδάκια πεθαίνανε στην Αθήνα

της Κατοχής από την πείνα, οι μεγαλόσχημοι καλόγεροι καλοπερνούσαν κάτω από την προστασία του Χίτλερ, κατέχοντας καλά την τέχνη της συνεργασίας με κάθε λογής δυνάστη. http://www.csbi.ro/gb/tablou_athos_1.html

Το 1346 ο Σέρβος τσάρος και κατακτητής της Μακεδονίας Στέφανος Δουσάν επισκέφθηκε το Όρος με τη γυναίκα του Ελένη που έσπασε το Άβατο. Μπόλικο χρυσάφι και προνόμια ήταν η αμοιβή των καλόγερων για την κατανόησή τους. Τον ίδιο αιώνα, οι Σέρβοι χωροδεσπότες αδελφοί Δραγάτση, διευθέτησαν διαφορές μεταξύ των μονών Παντελεήμονος και Χιλανδαρίου σχετικά με την κατοχή δυο χωριών στην πεδιάδα της Στρωμνίτσας (Ν. Νικολούδη “Οι Σέρβοι αδελφοί…”.”Βυζαντιναί Μελέται”, Τ. Ζ΄).

Το Όρος όμως τα βόλευε και με αλλόθρησκους σατράπες. Σε πολλά σουλτανικά φιρμάνια που σώζονται στα μοναστήρια γράφεται: “Επειδή οι Αγιορείται προ των άλλων ραγιάδων εδέχθησαν την υπηκοότητα και απέκτησαν την ασυδοσίαν…”.

Οι Αθωνίτες, προβλέποντας την πτώση της Πόλης, έστειλαν αντιπροσωπεία στον Σουλτάνο Ορχάν, “προφητεύοντας” τάχα την τουρκική κατάκτηση και δήλωσαν υποταγή, με αντάλλαγμα προνόμια. Ανανέωση των προνομίων πέτυχαν το 1430 στέλνοντας πρεσβεία στον Μουράτ Β΄ και το 1453 ζήτησαν προστασία από τον Μωάμεθ τον Πορθητή.

Αντικομμουνιστές και αντισημίτες οι καλόγεροι δεν είχαν ηθικούς ενδοιασμούς να καλοδεχτούν τον



θεόσταλτο Γερμανό κατακτητή, αφού η ηγεσία της Εκκλησίας, υμνούσε από το 1933 στο επίσημο όργανό της το περιοδικό «Εκκλησία», τους Μουσολίνι και Χίτλερ.

Ο μισογυνισμός των ρασοφόρων ναυαγών του βίου και τυχοδιωκτών που άραξαν στον Άθω, σε συνδυασμό με τις δεσμεύσεις τους προς το Ραϊχ και με τον αντικομμουνισμό τους, εξώθησε μερικούς σε απάνθρωπες ενέργειες.

Είναι ενδεικτική η αποστροφή ενός μοναχού για τις ηρωϊκές αγωνίστριες του Δημοκρατικού Στρατού που κατέφυγαν στο όρος: “...η συμμορία αύτη είχε μεθ’ εαυτής και δεκάδα των θλιβερών εκείνων γυναικών, τα οποία αποπτύσαντα πάντα χαλινόν αιδούς… δυστυχής ελληνική φυλή που σε κατήντησεν η πανούκλα του Βορρά” (Βλ Καραγιάννη Γ. «”Εκκλησία και Κράτος. 1833-1977. Εκδ. “Ποντίκι”, 1997).

Το καλοκαίρι του ’44 κατέφυγαν στη μονή Εσφιγμένου γυναικόπαιδα της Ιερισσού για να γλυτώσουν από τα Τάγματα Ασφαλείας. Ο εκπρόσωπος της Ι. Κοινότητας ζήτησε να φύγουν. Ήταν τυχερές, αφού παλιότερα όπως άκουσε ο γνωστός Άγγλος περιηγητής συνταγματάρχης M. Leak, γυναίκες που πάτησαν στο απαγορευμένο βουνό, θανατώθηκαν αμέσως.

Ο ηγούμενος της ρωσικής μονής Βασίλειος Κριβοσέϊν, συγγραφέας της “μυστικής διδασκαλίας του Γρ. Παλαμά”, κάλεσε τους Γερμανούς να διώξουν τις ικέτιδες, αλλά συνάντησε την αντίδραση των υπολοίπων μοναχών.



Ο Ρώσος αγιορείτης αρχιεπίσκοπος Βρυξελλών και καταδικασμένος δωσίλογος Βασίλειος.

Ο καλόγερος ήθελε να είναι πιστός στο Τυπικό που περιέχεται στον βίο του αγ. Αθανασίου Μετεώρων, που ορίζει να μην δίνεται τροφή σε γυναίκα που παραβίασε το άβατο “κάν συμβεί υπό λιμού αποθανείν”.

Ο Βασίλειος που όπως όλοι οι Σλάβοι αγιορείτες επιδίωκε την διεθνοποίηση του όρους (είχαν στείλει σχετικό υπόμνημα στο Βερολίνο), καταδικάστηκε ερήμην για δωσιλογισμό σε διετή φυλάκιση το 1947, αλλά προήχθη σε αρχιεπίσκοπο Βρυξελών της εξόριστης ρωσικής Εκκλησίας.

Δεν το πήρε ο πόνος το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος να τιμωρήσει τους προδότες. Η καταδίκη αυτή αναντίστοιχη με την ατιμωρησία όλων των Ελλήνων δωσίλογων κληρικών, εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητες



ελληνικής κυριαρχίας στο Όρος. Στην καταδικαστική απόφαση αναφέρεται πως “ικανοποίει κατά συρροήν… όλας τας ορέξεις των κατακτητών” χαρίζοντάς τους λειτουργικά κειμήλια (Γ. Μουστάκης, Δαυλός Απριλίου ’03).

Η δράση του Βασιλείου δεν εμποδίζει σήμερα τον Κρητικό χωρεπίσκοπο Κνωσού Μακάριο να τον επικαλείται στις 5/8/2002 στη Μεταμόρφωση Ηρακλείου: «Γράφει ο Βασίλειος Κριβοσέϊν, στο περίφημο βιβλίο του “Μέσα στο Φως του Χριστού” αναλύοντας τον Άγιο Συμεών…: “Ο Χριστός παρουσιάζεται στην αρχή από μακρυά, σαν ένας μεγάλος ήλιος…».

Χρυσόβουλλο (1300) του Μιχαήλ Θ΄ με το οποίον επικυρώνεται η κατοχή από την μονή Χιλανδαρίου του χωριού Καστρί στον Στρυμώνα).



Σε πείσμα όμως του Βασίλειου περί τις 100 αντάρτισσες πήραν μέρος στη μάχη των Καρυών (16. 10. 1948). Ήταν μια πράξη που περιέχει και τον συμβολισμό πως μια μέρα-νομίζω πολύ σύντομα- οι μισογύνηδες αφορολόγητοι καλόγεροι θα ανοίξουν θέλοντας και μη την πόρτα της αφύσικης αντρικής λέσχης που αποκαλούν «Περιβόλι της Παναγίας» στις γυναίκες οι οποίες τους ταϊζουν με τους φόρους που πληρώνουν. Λέω αφύσικης, όχι μόνο για την ολοκληρωτική απουσία της γυναίκας ερωμένης, αλλά για την απαγόρευση της γυναίκας μάνας αδελφής φίλης, που δεν της επιτρέπεται να σταθεί ούτε δίπλα στο άρρωστο παιδί αδελφό ή φίλο της.

Στις 3/3/1944 το ΕΑΜ Χαλκιδικής, έστειλε στις Μονές διακήρυξη και ζητούσε οικονομική ενίσχυση. Χρησιμοποίησε και τετριμμένες πατριωτικές και εκκλησιαστικές κορώνες ελπίζοντας πως θα μπορούσε να τουμπάρει τους πονηρούς ηγούμενους που κουβαλούσαν στην καμπούρα τους τις παγαποντιές αιώνων, όπως την προδοσία στους Οθωμανούς του επαναστάτη Εμμανουήλ Παππά.το 1821.

“ΠροςΤας Ι Μονάς, Σκήτας και Κελλιά… Άγιοι Πατέρες… Εις εν εκατομμύριον ανέχονται περίπου οι

θάνατοι λόγω στερήσεων. Εις χιλιάδας οι θανατωθέντες εις τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Ολόκληραι περιοχαί έχουν γυμνωθεί τελείως από κλοπάς, καταστροφάς … Η ιστορία του 1821 απέδειξε πως η Φυλή μας με επικεφαλής τον κλήρον εύρε τα πεπρωμένα της.

Ποια Ελληνική ψυχή δεν κλίνει το γόνυ προ των Εθνομαρτύρων και Ηρώων Δεσπότου Πατριάρχου



Γρηγορίου, Διάκου, … Ο σημερινός όμως γιγάντιος αγών απαιτεί και τεράστιες θυσίες.

Ο Ελληνικός Λαός προσέφερε το παν… Αποτεινόμεθα λοιπόν και εις Υμάς Άγιοι Πατέρες, πιστεύοντες απολύτως ότι είσθε οι συνεχισταί των ηρωικών παραδόσεων του κλήρου… Είμεθα βέβαιοι ότι δικαιώνοντες τον αγώνα μας θέλετε ενισχύσει τούτον … Όλα για την Πίστην, πατρίδα και Ελευθερίαν.

Ζήτω η Ορθοδοξία Ζήτω το Έθνος.Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία οι ηγούμενοι

ανταποκρίθηκαν αλλά οι επόμενοι έρανοι και η προσπάθεια του ΕΑΜ να συμμαζέψει το χάλι του Όρους και να προστατέψει τους λαϊκούς εργάτες που τους εκμεταλλεύονταν οι μονές, συνάντησαν όλο ένα και μεγαλύτερη αντίδραση.

Οι απολογητές αυτής της στάσης του φιλάργυρου Όρους, που θεωρεί μέρος της αποστολής του την αποθήκευση τεράστιων θησαυρών («Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της Γης…»), μιλούν μειωτικά για τους άγαρμπους αντάρτες που στερούντο την υψιπετή πνευματικότητα των αγράμματων ρασοφόρων της ορθόδοξης Λεγεώνας των Ξένων που έγλειφαν τον κατακτητή και αρνιόντουσαν να συνδράμουν την απελευθερωτική προσπάθεια.

Το ΕΑΜ προσπάθησε να προσεταιριστεί τους μη προνομιούχους εξαρτηματικούς μοναχούς που ζούσαν μόνοι τους σε Κελιά και να αλλάξει τον Καταστατικό Χάρτη του όρους.

Στους κόλπους των πιο ταπεινών μοναχών βρήκε απήχηση. Αρκετοί μοναχοί συμπάθησαν τους αριστερούς αντάρτες είτε από υποτυπώδη ταξική συνείδηση, είτε από ένστικτο ή από πατριωτικό συναίσθημα. Μοχλός της επιδιωκόμενης αλλαγής και



του εκδημοκρατισμού ήταν ο παπά Στέφανος του Χιλιανδαρινού (Σέρβικο) Κελιού του «Αποστόλου Θωμά», που επιδίωξε εναρμονισμό του Όρους με τις αρχές του ΕΑΜ.

Το ΕΑΜ πίστεψε αφελώς, πως οι τιμές με τις οποίες έγινε δεκτή η ομάδα των ανταρτών του τον Σεπτέμβρη του ’44, σηματοδοτούσε μια προοδευτική στροφή «της πιό μεγάλης βρωμιάς, του άντρου της αντίδρασης». Άλλωστε λίγους μήνες πριν οι αγιορείτες που είχαν πέσει ακόμη κι αυτοί θύματα του πλιάτσικου των Ταγμάτων Ασφαλείας, τα είχαν αποκαλέσει «πραγματικήν μάστιγα της υπαίθρου, αποβράσματα του Άδου». Αυτό όμως δεν σήμαινε τίποτα άλλο παρά το ότι οι αγιορείτες δεν ανεχόντουσαν κανέναν που απειλούσε τα πλούτη τους, όσο δεξιός κι αν ήταν.

Του κάκου στήθηκαν 3μελείς επιτροπές του ΕΑΜ σε κάθε μοναστήρι και γινόντουσαν συνελεύσεις και ψηφοφορίες των μοναχών.

Οι ηγούμενοι και τα τσιράκια τους έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο αρνούμενοι να δώσουν τρόφιμα στους αντάρτες και ακόμη και την βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού στους εργάτες-σκλάβους των μονών. Στα τέλη του ’44 ο Δημοκρατικός Στρατός αναγκάστηκε να εκτελέσει για παραδειγματισμό τους μοναχούς Ιωακείμ Παπαστεργίου και Αγαθάγγελο Λαυριώτη (Βλ. και «Ποντίκι», 25.8.’05).

Άραγε οι αντάρτες γνώριζαν ακριβώς με ποιούς είχαν να κάνουν; Τα τελευταία χρόνια έγινε ευρύτερα γνωστή η κατάπτυστη εικοσασφράγιστη επιστολή των καλόγερων προς τον Χίτλερ, μια μέρα πριν μπουν οι Ναζί στην Αθήνα.



“Scripta manent”. Οι ηγούμενοι ζητούν την εύνοιά του και επικαλούνται με φτηνές κολακίες ξεδιάντροπα το γεγονός πως όλοι οι τύραννοι το προστάτευσαν:

“Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941.



Μονή Παντελεήμονος 1942, φωτογραφίες τσάρων, δεσποτάδων και του Φύρερ.

Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ

Εις ΒερολίνονΕξοχότατε,Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι

των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών καί Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Άθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα καί παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν καί κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι καί αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς καί Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας καί διαδόχους τούτων. ….

Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι’ αλλεπαλλήλων τυπικών καί Χρυσοβούλων των ιδρυτών καί ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος (882), Ιωάννου Τσιμισκή (972), Κωνσταντίνου Μονομάχου (1046), Στεφάνου Δουσάν (1346) καί άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων καί των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο αντίτυπα εσωκλείομεν.

Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν καί αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου, αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων καί επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών περιεθριγκώθη τέλος, διά



του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Άθω οθενδήποτε καί αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τά κτήματα καί τα πρότερα αυτών δικαιώματα καί θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων καί προνομίων. … παρακαλούμεν καί ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν καί κηδεμονίαν Αυτής. Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων καί Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής καί καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν καί μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.

Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως…».Αυτό το πιστοποιητικό της καλογερικής προδοσίας,

όσο κι αν προσπαθήσει ο μαιτρ του εξωραίσμού της εκκλησιαστικής ιστορίας κ. Γιώργος Μεταλληνός, δεν ξεπλένεται.

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=11.10.2008,id=75178016,80972192,88743712

[« επιχείρησε από την τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο Alter (22/9/08) να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ισχυριζόμενος ότι με τις κινήσεις αυτές οι μοναχοί διέσωσαν κάτι πολυτιμότερο, δηλαδή τη «συνέχεια» του Όρους»].

Την ίδια δικαιολογία θα μπορούσαν να προβάλλουν όλοι οι προδότες, άλλος αμάρτησε για το παιδί του, άλλος σώζει κάποια παράδοση, άλλος κάποιον θησαυρό, κι όλοι μαζί το τομάρι τους.

Άλλωστε δεν είναι μόνο αυτό: Mε γράμμα του στον «Δαυλό» (τ. 251, 11.’02), ο τ. δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας γνωστός συγγραφέας και θεολόγος Γ. Μουστάκης αποκαλύπτει συγχαρητήρια επιστολή προς



τον Χίτλερ της Ι. Επιστασίας των 20 εκλεγμένων αντιπροσώπων των αγιορείτικων μονών, με αφορμή την πτώση του Ζιτομίρ, σοβιετικού οχυρού στην Ουκρανία, στα χέρια των Ναζίστών: «…αγαλλόμενοι κραυγάζομεν εν θαυμασμώ: Έπεσεν το Ζιτομίρ καί εσώθη η Χριστιανοσύνη … Κύριος ο Θεός κρατύνη την υμετέραν εξουσίαν εις έτη πλείστα…». Δεν πρόκειται για ένα τυπικό συγχαρητήριο γράμμα, που κι αυτό θα ήταν κατακριτέο. Οι αποστολείς είναι ενθουσιώδεις και μάλιστα επικαλούνται και τον θεό τους που σημαίνει πως είναι ειλικρινείς.

Στις 7.6.’44 δημοσιεύτηκε στο λογοκριμένο «Ελεύθερον Βήμα» είδηση στην οποία εξαίρεται η άριστη συνεργασία που είχαν με τους αγιορείτες ηγουμένους οι γερμανικές αρχές και αναφέρεται πως οι μονές δεν πείνασαν «χάρις εις τας μεγάλας εισαγωγάς τροφίμων εκ μέρους του Γερμανικού στρατού εις το Όρος…».

Σήμερα ο πολυγραφότατος αγιορείτης Μιχαήλ Χατζηαντωνίου που έφυγε από τον Άθω, εξηγεί: “Από την επίσημη αρχή του Αγίου Όρους, ο Χίτλερ θεωρήθηκε φιλόθεος, αφού κατέτρεχε κι εξόντωνε τους Εβραίους“.

Ο ίδιος αποκαλύπτει: “Επί πολλά χρόνια στην πανήγυρη μοναστηριού δημιουργείτο μεγάλο πρόβλημα διότι στο αρχονταρίκι υπήρχε τεράστια φωτογραφία του Μεταξά. Στις ενστάσεις πολλών επισκεπτών, ότι πρέπει να τον βγάλουν από εκεί οι μοναχοί απαντούσαν: “Αυτός έσωσε την Ελλάδα και ξάφρισε (sic) τους κομμουνιστές!… υπηρέτησε τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό!“.

Ο κατοχικός υπουργός Ν. Λούβαρις, καταδικασμένος από το δικαστήριο δωσιλόγων,



διαπιστώνει στην “Πύλη του Ουρανού” του, πως “Ο Άθως είναι ίσως το μόνο τμήμα της Χώρaς, όπου εξaκολουθεί να ζή… το εθνικόν ιδεώδες…“. Πράγματι, ο Μιχαήλ καταθέτει και την μαρτυρία γιατρού του όρους πως αν ψήφιζαν οι αγιορείτες θα έπαιρνε 50% η Ν.Δ. και 50% η Ακροδεξιά. προσθέτοντας για την τελευταία “και λίγο έβαλα“. Ο αδελφός Μιχαήλ έφυγε από το Όρος και από τότε η συνείδησή του δεν τον αφήνει να κρατάει το στόμα του κλειστό:

http://www.dorcas.gr/syn/syn_e.htmhttp://www.dorcas.gr/afier/pm.htmΑναρτήθηκε στις «Ιερές» Αταξίες, «Ιερές»

Υποκρισίες, Γράμμα από το Ληξούρι | 66 σχόλια28/10/2008 στο 10:11 πμ | Απάντηση Πάνος “Σε

πείσμα όμως του Βασίλειου περί τις 100 αντάρτισσες πήραν μέρος στη μάχη των Καρυών (16.10.1948).”

Κάτι περισσότερο γι’ αυτή τη μάχη;ΑνορθόδοξοςΦίλε ΛασκαράτοΕντυπωσιακά τα στοιχεία που συγκέντρωσες,

ομολογώ οτι πολλά από αυτά δεν τα γνώριζα. Συγχαρητήρια και πάλι για τη σοβαρή δουλειά. Είμαι σίγουρος πως ακόμα και αν οι κομμουνιστές επικρατούσαν τελικά στην Ελλάδα, οι οσφυοκάμπτες καλόγεροι θα έτρεχαν να τους συγχαρούν κι αυτούς, για να γίνουν μέρος του νέου κατεστημένου.

Έγραψα κι εγώ ένα επετειακό άρθρο, αλλά στάθηκα μόνο στο προδοτικό γράμμα των ηγουμένων και το παράδοξο φαινόμενο του να υπάρχουν κάποιοι σήμερα (όπως η ΟΟΔΕ) που να υποστηρίζουν αυτήν τη στάση…

Φίλε Πάνο, Η επιστολή των μοναχών είναι μια επιστολή υποτέλειας, γλοιώδους υφής, τώρα για τα υπόλοιπα… όσοι έχουν την πολυτέλεια του χρόνου για



τέτοιου είδους “συζητήσεις” ας τις κάνουν. Τι να πω. Ευχαριστώ πάντως για το λινκ.

Επίσης, ο Λασκαράτος ίσως να ξέρει περισσότερα για τη μάχη των Καρυών. Προσωπικά τα λίγα που ξέρω –έτσι στα γρήγορα- είναι ότι άντρες (και γυναίκες) του Δ. Σ. –κυνηγημένοι- μετά από τη σύρραξή τους με την Χωροφυλακή παραβίασαν το άβατο του Α. Ο. και στο βιβλίο του ο Θεόκλητος ο Διονυσιάτης αναφέρει ότι αυτοί οι «συμμορίται» αναχώρησαν «μετά λεηλασίας των κελλίων» – αν θυμάμαι καλά. Το κατά πόσο ισχύει το τελευταίο, δεν το έχω ψάξει. Πάντως σε έναν πόλεμο και ιδιαίτερα σε έναν εμφύλιο όπου τα πάθη κυριαρχούν…

Πάρε-ΔώσεΈχω ανεβάσει κι εγώ ένα αντίστοιχο θέμα για τον

βίο και την πολιτεία του Αγίου Όρους, στο … όπου έχω «δανειστεί» και αρκετά στοιχεία από δικές σας αναρτήσεις. Δυστυχώς ο πολύς κόσμος (μεταξύ του οποίου κι εγώ, μέχρι πριν λίγα χρόνια), δεν γνωρίζει τα πράγματα αυτά.

Καλησπέρα! Πολύ κατατοπιστικό το κείμενο και με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία! Απλώς, μια υπενθύμιση (με βάση τις αναφορές των Κων. Παπαρρηγόπουλου και Διον. Κόκκινου) για την προκλητική αδιαφορία των αθωνιτών προς την ελληνική επανάσταση και την υπακοή τους στην Πύλη η οποία δείχνει και την ιστορική “συνέχεια” του ρόλου του Αγ. Όρους.

Για ευνόητους λόγους δεν κοιτώ με κατανόηση την όποια έκφραση συμπαράστασης προς το Χιτλερ αλλά όσο αφορά το περίφημο γράμμα οφείλω να ομολογήσω οτι δεν μπορώ να το καταδικάσω χωρίς να ξέρω αν όντως κινδύνευε το Αγ. Ορος. Προφανώς το ίδιο δεν



συμβαίνει με την δεύτερη επιστολή η οποία δεν είχε καμμία εξήγηση.

Χωρίς να θέλω να εκφράσω γνώμη για τα υπόλοιπα θα περιοριστώ να αναφέρω οτι δυστυχώς ορισμένες μερίδες του Αγ. Ορους, (και της ΕτΕ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), αποτελούν το ακριβώς αντίθετο ορισμένων φωτισμένων ιερέων όπως ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός.

Χαρακτηριστική υπήρξε η άρνηση των μοναχών να επιτρέψουν την παρουσία του ραβίνου της Θεσσαλονίκης όπως προέτασσε το πρωτόκολλο αλλά και η πρόσκληση που είχε ήδη αποσταλεί στην μεγάλη έκθεση με τα κειμήλια του Αγ. Ορους το 1997, στη Θεσσαλονίκη.

Δυστυχώς η τότε πολιτική ηγεσία αναγκάστηκε να συμμορφωθεί και για να αποφύγει το σκάνδαλο απέκλεισε σχεδόν όλους τους “ξένους” προσκεκλημένους.

Ποια να είναι άραγε η ΣΗΜΕΡΙΝΗ δικαιολογία του κ. Αλαβάνου για την όχι και τόσο μακρινή υποστήριξή του προς τους μεσαιωνικούς θεσμούς; Η συνέχεια (κατά Μεταλληνό), η πνευματικότητα, η Θέωση ή οι λοιπές παπαρδέλες των μοναχών;

Και επιτέλους δεν υπάρχουν γυναίκες με κοχόνες, αφού το είδος φαίνεται ότι σπανίζει σε πολλούς άντρες, για να παραβιάσουν το απαραβίαστο μαζικά; Για να δούμε τι θα γίνει μετά στα δικαστήρια και στο μπούγιο που θα επακολουθήσει στο CNN κλπ… Τότε θα φανεί και πόσο ισχύει το δήθεν άσυλο της κατοικίας, που μερικοί επικαλούνται χάριν των μοναχών, αφού για αυτό το άσυλο όχι μόνο δεν αγωνίστηκαν ποτέ, όχι μόνο κατεδίωξαν όσους αγωνίστηκαν για τη πατρίδα αλλά έσπευσαν προκαταβολικά με εμετικά γλυψίματα προς



τους οθωμανούς ή γλειώδη τηλεγραφήματα προς τον Χίτλερ να κατοχυρώσουν το επίγειο real estate τους!

Πάνος το 1948 φτάσανε στις Καρυές αντάρτισσες, τότε έγινε και η ομώνυμη μάχη του εμφυλίου. Στο διαδίκτυο η μόνη αναφορά από ότι βρήκα υπάρχει στον Ιό. Ο Θεόκλητος Διονυσιάτης όπως λέει και ο κ. Ροϊδης κάνει μια μνεία και κατηγορεί για λεηλασίες που πράγματι γίνανε. Στο Ποντίκι που αναφέρω και στο βιβλίο του Καραγιάννη που επίσης αναφέρω υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία. Η βιβλιογραφία στο θέμα αυτό είναι από όσο ξέρω ανύπαρκτη. Ρίξε μια ματιά εδώ: …

Λασκαράτος, 100 ήταν συνολικά οι “συμμορίτες και συμμορίτισσες”, όχι οι “συμμορίτισσες” μόνες τους: «Και πάλιν η Ιερά Κοινότης ετόνισεν τον κίνδυνον και εζήτησεν ειδικώς ενίσχυσιν της Χωροφυλακής του Όρους και δια Στρατού, αλλ’ εις μάτην και πάλιν. Και ούτω περί τα μέσα Οκτωβρίου σχηματισμός εξ εκατόν περίππου συμμοριτών και συμμοριτισών εισέβαλον δια του Ισθμού νύκτωρ εις το Άγιον Όρος και έφτασεν εις την Πρωτεύουσαν αυτού Καρυάς χωρίς να γίνει αντιληπτός…»

Αυτά λέει ο Θεόκλητος ο ΔιονυσιάτηςΈκανε ο ιός μια παρανόηση (= 100 αντάρτισσες

στις Καρυές) – δεν έχει νόημα να διαιωνίζεται άκριτα. 100 αντάρτισσες στη Χαλκιδική είναι απίθανο να υπήρξαν συνολικά, όχι να βρέθηκαν στο Όρος, σε μια μάχη…

Επί τη ευκαιρία, στη Μεγάλη Παναγία (πρέπει να) ζει ακόμα μια από αυτές τις λίγες αντάρτισσες που πέρασαν κυνηγημένες στο Όρος. Πριν λίγα χρόνια παρουσίασαν την ιστορία της τα ΝΕΑ. Είχα κρατήσει το απόκομμα, αλλά τώρα είναι δύσκολο να το βρω – μάλλον είναι στη βιβλιοθήκη του χωριού. Αν καταφέρω



να εντοπίσω το σύνδεσμο στα ΝΕΑ, θα τον δώσω σε επόμενο σχόλιο.

laskarate, πήγαινε κι εσύ να καλοπεράσεις με αλάδωτα τρεις φορές την εβδομάδα, με εξαντλητικές νηστείες, σαρακοστές, Τετάρτες Παρασκεύες, με ολονυκτίες, αγρυπνίες, κουραστικές ακολουθίες, καταπολεμώντας τα πάθη, μένοντας άλουστος, κάνοντας βαρειές χειρονακτικές εργασίες και μένοντας χωρίς οικογένεια. Αυτή τη ζωή περνούσαν οι καλόγεροι τότε. Σου φαίνεται για καλοπέραση αυτού του τύπου η ζωή? Είσαι σοβαρός?

Όλη η ΑληθειαΜε την κατάρρευση τού Μετώπου και την

κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς, οι σύμμαχοι των κατακτητών Βούλγαροι θέλησαν να εισβάλουν και να λάβουν υπό την κηδεμονίαν των το Άγιον Όρος.

Οι πατέρες γνωρίζοντας τις προθέσεις των Βουλγάρων και θέλοντας να υπερασπίσουν τον Τόπο και τα κειμήλιά του από αυτούς, σοφά σκεπτόμενοι, απέστειλαν επιστολή πρός τον Χίτλερ στις 13/26 Απριλίου 1941, με την οποίαν του ζητούσαν να αναλάβει υπό την υψηλήν προσωπικήν προστασίαν και κηδεμονίαν του το Άγιον Όρος και να το διαφυλάξει από τους Βουλγάρους.

Η επιστολή βρήκε απήχηση. Ο Χίτλερ κολακεύθηκε και αμέσως έδωσε εντολή να μην εισέλθει και εγκατασταθεί κανείς Βούλγαρος ή Γερμανός σ’ αυτό.

Η Γερμανική αστυνομία Γκεστάπο εγκαταστάθηκε τότε στην Ουρανούπολη. Γιά να εισέλθει Γερμανός στο Άγιον Όρος, έπρεπε να έχει ειδική άδεια. Διόρισε μάλιστα Διοικητή τού Αγίου Όρους τον εξαίρετο κατά γενικήν ομολογίαν Γερμανό καθηγητή Σταίγκερ, στον



οποίο οφείλει πολλά ο τόπος κατά τους χρόνους εκείνους.

Καταθέτει ο Αρχιμ. Γαβριήλ Διονυσάτης ότι “εφέρθησαν καλά και δεν έθιξαν τίποτε, εσεβάσθησαν δε τα ιερά ιδρύματα, τας καθεστηκυίας ιερατικάς και ιεροκοινοτικάς Αρχάς και δεν επέτρεψαν την στάθμευσιν ιδικού των ή συμμαχικού των στρατού εν Αγίω Όρει, ει μή μόνον την εγκατάστασιν 1-2 φυλακίων παρατηρητών εις επικαίρους θέσεις”.

Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες Άγγλοι και Νεοζηλανδοί, καταδιωκόμενοι μετά την επικράτηση των Γερμανών στην Ελλάδα, κατέφευγαν στο Άγιον Όρος. Οι αγιορείτες μοναχοί, αφού τους φιλοξενούσαν, τούς φυγάδευαν στην Τουρκία. Οταν το αντιλήφθηκαν αυτό οι κατακτητές, έλαβαν άδεια και εγκαταστάθηκαν εντός του Αγίου Όρους. Συνέλαβαν μάλιστα πολλούς μοναχούς, τους οποίους φυλάκισαν και βασάνισαν.

Τόν Μαιο τού 1944 ανεχώρησαν οι Γερμανοί από το Αγιον Ορος…

Όλη η αλήθεια, μας έδωσες τις κλασσικές δικαιολογίες όλων των δωσίλογων όλου του κόσμου. Συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς για να σώσουν την πατρίδα, τα μνημεία τους άμαχους κλπ. Εσείς οι δωσίλογοι του Αγίου όρους, μας λέτε χωρίς να ντρέπεστε πως συνεργαστήκατε για να σώσετε τα μοναστήρια σας και τους θησαυρούς σας από τους Βούλγαρους. Δηλαδή η υπόλοιπη Ελλάδα δεν είχε ανθρώπους, παιδιά, μνημεία, θησαυρούς, χιλιάδες πράγμτα που έπρεπε να σώσει; Τα παιδάκια που πέθαναν στην Κατοχή από την πείνα δεν μετράνε; Σαν τι παραπάνω θα συνέβαινε δηλαδή στο Όρος αν το καταλάμβαναν οι Ναζί ή οι Βούλγαροι; Θα απελευθερωνόταν κι αυτό μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα,



αφού προηγουμένως κατέβαλε το τίμημα του ΟΧΙ στον κατακτητή.

Με το σκεπτικό σας και η υπόλοιπη Ελλάδα έπρεπε να είχε πει ΝΑΙ και η υπόλοιπη ανθρωπότητα επίσης. Ο ζόφος του Γ΄ Ραιχ θα κυριαρχούσε σήμερα παντού. Θα γλύτωνε ομως χιλιάδες ζωές, πολύ πολυτιμότερες μάλιστα από αυτές των ασκητών τύπου Εφραίμ, που υποτίθεται πως ανυπομονούν να πάνε στον Παράδεισο μια ώρα αρχύτερα.

Το Στάλιγκραν ισοπεδώθηκε αλλά είπε ΟΧΙ. Η Γαλλία είπε ΟΧΙ. Η μικρή Άννα Φρανκ είπε ΟΧΙ. Χιλιάδες στα Νταχάου είπαν όχι. Στα βουνά της Σερβίας και της Ελλάδας είπαν ΟΧΙ. Στα άντρα των βασανιστηρίων των SS χιλιάδες είπαν όχι. Τα Καλάβρυτα και το Δίστομο είπαν ΟΧΙ. Η Ηλέκτρα Αποστόλου είπε ΟΧΙ.

Το Άγιο Όρος των φεουδαρχών καλόγερων που αγοροπωλούσε ολόκληρα χωριά με τους κατοίκους τους σαν τιμάρια, είπε ΝΑΙ.

Εκάς οι βέβηλοι.Κε Λασκαράτε από τη φράση σας “Με το σκεπτικό

σας… έως και Εκάς οι βέβηλοι”, συμπηκνώσατε τουλάχιστον 10 τόμους ιστορίας και αντιπαραθέσατε στιγμές για τις οποίες κάθε άνθρωπος όπου γης μπορεί να νιώθει υπερήφανος γι’αυτά τα τεράστια “όχι”, ενώ την ίδια στιγμή να έχει τάση προς έμετο από τα αισχρά “ναι” των γνωστών παρασίτων. Έως εχθές σας εκτιμούσα 1 φορά, λόγω των όσων γραπτών σας είχα διαβάσει εδώ. Από σήμερα, σας εκτιμώ 10 φορές παραπάνω. Να είστε πάντα καλά.

Νίκος ο ΜετανοείτεΛασκαράτε όπως συνήθως μπερδεύεις τα αυγά με

τα πασχάλια, διαστρέφοντας και τα μυαλά αυτών που σε



διαβάζουν μ’ εμπιστοσύνη. «Εργάτες-σκλάβοι των μονών» και «δολοφονίες γυναικών» και άλλα ηχηρά… χωρίς καμιά τεκμηρίωση, λόγια του αέρα. Τόσο πολύ διαστροφή κυριαρχεί εδώ μέσα που νομίζω ότι διαβάζω Χρυσή Αυγή ή Ριζοσπάστη.

Ο «Όλη η Αλήθεια» σου έγραψε ξεκάθαρα ότι για να μην καταληφθεί από τους Βουλγάρους το Όρος, οι μονές έγραψαν στο Χίτλερ μια κολακευτική επιστολή, στην πραγματικότητα όμως δε συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς αφού έκρυβαν και φυγάδευαν Άγγλους και Νεοζηλανδούς… Οι οποίοι Λασκαράτε δεν είχαν τότε καμιά εξουσία, ήταν κυνηγημένοι! Και δε συνέφερε το Όρος να έχει πάρε-δώσε μαζί τους! Και ακριβώς επειδή πολλοί μοναχοί το έκαναν αυτό συνελήφθησαν φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν! Κι εσύ σε όλα αυτά απαντάς ότι οι μοναχοί ήταν βέβηλοι και δοσίλογοι; Αν ήταν τόσο δοσίλογοι, γιατί κρύβανε και φυγαδεύανε Νεοζηλανδούς και Άγγλους και δεν τους παρέδιδαν στους Γερμανούς;

Πολύ απλά γιατί δεν ήταν δοσίλογοι, αλλά εφάρμοζαν πολιτική ώστε να μην καταστραφούν… Οπότε κομμένες οι μπούρδες περί δοσιλογισμού των μοναχών!

Πόσο ηλίθιους θεωρείς τους αναγνώστες σου, που αναφέρεις ως παραδείγματα «ΟΧΙ» τους δολοφονημένους στο Νταχάου και την Άννα Φρανκ; Ή το Δίστομο και τα Καλάβρυτα;

Για εξήγησέ μας λοιπόν τι «όχι» είπε «η μικρή Άννα Φρανκ»; Ούτε όχι ούτε ναι ούτε μάλιστα δεν είπε! Κρυβόταν η κακομοίρα σε μια σοφίτα για να σώσει τη ζωή της, και καλά έκανε! Ποιος στο Γ’ Ράιχ ενδιαφερόταν για νο ναι ή το όχι μιας Εβραίας; Δε ζητούσαν συνεργασία από τους Εβραίους! Να τους



ξεκάνουν ήθελαν! Μη μας την αναφέρεις λοιπόν σαν παράδειγμα αντίστασης… Η Ηλέκτρα Αποστόλου που όντως είπε όχι θα έπρεπε να σου είναι αρκετή.

Και τι «όχι» είπαν οι ταλαίπωροι δολοφονημένοι στο Νταχάου; Ζήτησαν οι Ναζί να τους πουν ναι σε κάτι; Ή τους μάντρωσαν εκεί για να τους εξολοθρεύσουν; Αυτό το δεύτερο έγινε Λασκαράτε… Και μάλιστα χωρίς να ξέρουν οι άνθρωποι ότι θα τους εκτελούσανε,… Νομίζανε ότι πάνε να κάνουν ντους! Οπότε να λείπουν οι μπούρδες για «όχι» των δολοφονημένων.

Τι είδους «όχι» είπαν οι κάτοικοι στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα; Οι Έλληνες που ξέρανε ότι οι Γερμανοί θα κάνουν εκτελέσεις στον τόπο τους, στέλνανε πρεσβείες και παρακαλούσανε να μην τους πειράξουν. Αυτό γινόταν κατά κανόνα, δε λέγανε σκοτώστε μας κι εμείς σας λέμε όχι! Μήπως ήτανε κι αυτοί δοσίλογοι Λασκαράτε, επειδή δε θέλανε να πληρώσουνε με τη ζωή τους τους «ηρωισμούς» που κάναν με ξένα κόλλυβα οι τζάμπα μάγκες οι «αντιστασιακοί»; Με τη φόρα που έχεις πάρει θα μας το ξεφουρνίσεις κι αυτό!

Αν δεν το ξέρεις, μάθε ότι οι εκτελέσεις στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα δεν έγιναν γιατί κάποιοι κάτοικοι είπαν «ΟΧΙ»! Αλλά γιατί κάποιοι ηλίθιοι του δήθεν «Δημοκρατικού Στρατού» σκοτώνανε Γερμανούς σε ασήμαντες ενέδρες… επειδή ο Στάλιν τους είχε βάλει από «διεθνιστές» να γίνουν «πατριώτες» και να συσπειρώσουν κόσμο στις τάξεις τους για την κατάληψη της εξουσίας! Που ήταν και ο πραγματικός σκοπός τους… Και κάνανε το θέλημα του Στάλιν παρότι ξέρανε πολύ καλά ποια θα είναι τα αντίποινα στον άμαχο πληθυσμό. Περιμένανε όμως ότι χάρη στις εκτελέσεις, θα ερχόντουσαν από τα χωριά να καταταχτούνε στο



στρατό τους… Μια που ανέφερες τους «παρτιζάνους που είπανε όχι», μάθε ότι αυτοί τουλάχιστον κάνανε πολύ πιο σημαντικά χτυπήματα στους Γερμανούς από τις ενέδρες των Ελασιτών...

Αυτοί οι λεβέντες που αδιαφορούσαν τελείως για το τι θα πάθει ο κοσμάκης με τον ηρωισμό τους της πλάκας, όταν το κάθαρμα ο Στάλιν τα είχε καλά με το άλλο κάθαρμα το Χίτλερ, γράφανε στην εφημερίδα τους τι καλός ήταν ο Χίτλερ και πώς οι ιμπεριαλιστές της Αγγλίας στρέφονταν εναντίον των Γερμανών εργατών! Αυτοί μιλήσανε πρώτοι για «ουδετερότητα» με τους Γερμανούς! Να και τι είπαν για να μαθαίνεις:

“…Αφού ο λαός μας υπερασπίσει αποτελεσματικά την ανεξαρτησία και την εθνική λευτεριά του, σήμερα ένα μοναχά πράμα θέλει: Ειρήνη και ουδετερότητα με τούτους τους όρους...” (Ζαχαριάδης – 26 του Νοέμβρη 1940).

“Ο πόλεμος αυτός προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας. Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά του φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξας, ο δήμιος του λαού μας. Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των Ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας απ’ το ζυγό του ιταλικού φασισμού και της Αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας, γι’ αυτό ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί νάχει καμμία σχέση με την ελευθερία» (ΚΕ του ΚΚΕ – 7 Δεκεμβρίου 1940)

Οι ίδιοι δολοφονήσανε ύπουλα το Σύνταγμα του Ψαρρού που ήταν αδέσμευτοι αντιστασιακοί! Για να μείνουν αυτοί να το παίζουν οι μόνοι αντιστασιακοί στην Ελλάδα! Και οι ίδιοι όταν έγινε το μεγάλο χτύπημα στην



ΕΣΠΑ όπου συχνάζανε και οι Έλληνες προδότες, το χαρακτηρίσανε προβοκάτσια! Γιατί;

Γιατί δεν το κάνανε εκείνοι, το κάνανε άλλοι... και τους κλέψανε τη δόξα. Αυτά τα τσιράκια του Στάλιν υπερασπίζεσαι Λασκαράτε, που αλλάζανε γνώμη για τον πόλεμο ανάλογα με τι υπαγόρευε το Κόμμα! Και κάνανε κατοχή στο Όρος για να το «αναμορφώσουν» σύμφωνα με τα δικά τους ιδεώδη και «αναγκάστηκαν» να εκτελέσουν δυο μοναχούς!

Και γιατί Λασκαράτε θεωρείς υποχρεωμένο το Άγιο Όρος να βοηθήσει τους «αντάρτες» να μας χώσουν με το ζόρι στο ανατολικό μπλοκ; Από πού κι ως πού να βοηθήσουν σε κάτι με το οποίο δε συμφωνούν; Πότε έκρυψε το Όρος το «πραγματικό του πρόσωπο», ότι δηλαδή δεν ενέκρινε το κομμουνιστικό καθεστώς;

Αυτούς που λεηλατήσανε και το Όρος μέσα στην προσπάθεια να μας χώσουν με το ζόρι στο ανατολικό μπλοκ πας να μας βγάλεις ήρωες, και τους μοναχούς που εφαρμόσανε διπλωματία ενώ δούλευαν κατά των Γερμανών πας να τους βγάλεις προδότες! Δεν έχεις ντροπή ρε άνθρωπε, τσίπα δεν έχεις…

Τσάμπα μάγκες οι αντάρτες. Το ακούσαμε κι αυτό.Οι δυνάμεις κατοχής, λόγω της ύπαρξης αυτής της

“τσάμπα μαγκιάς”, απασχολούσαν στον ελλαδικό χώρο περίπου 300.000 άνδρες. Είμαι σίγουρος ότι θα προτιμούσαν να έχουν τις μισές από αυτές στο ανατολικό μέτωπο.

Πράγματι, άνθρωποι τύπου “Λασκαράτου” και “Ροϊδη”, πάσχουν από τόση πώρωση Δυτικόφερτου “αντιεκκλησιαστικού σύνδρομου”, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη σωτηρία της Βόρειας Ελλάδος από τη Βουλγαρική κατοχή, από την… προδοσία! Αρκεί να



χτυπήσουν την Εκκλησία, έστω και με διαστροφή της ιστορίας, και με αγνωμοσύνη στους Μοναχούς που έσωσαν τη Βόρεια Ελλάδα με μια επιστολή.

Να ποιοι είναι οι προδότες!Δείγμα Δυτικόδουλου “Διαφωτισμού”, για να

γνωρίζουμε με τι έχουμε να κάνουμε…Νίκος ο Μετανοείτε,Καλά όλα τ΄άλλα ας τα πάρει το ποτάμι, αλλά η

φωτογραφία του Φύρερ του σφαγέα εκατομμυρίων ψυχών γιατί φιγουράρει όμορφα και με “κάδρο” κρεμασμένη μαζί με άλλους ευεργέτες;

Τα άλλα είναι παραμύθια του ΟΟΔΕ για τους αφελείς, κι αυτοί λιγοστεύουν.

Μητροπολίτης Βαβύληςοι μοναχοί σώσανε τη Β. Ελλάδα και τόσα χρόνια

το κρατούσανε κρυφό. Καμμία αναφορά αυτού του κατορθώματος στα σχολικά βιβλία, ή στις αγιορείτικες εκδόσεις. Επτασφράγιστο μυστικό η επιστολή στον Χίτλερ και αν δεν βρισκόντουσαν οι άθεοι τύπου Ροϊδη - Λασκαράτου, σήμερα δεν θα γωρίζαμε αυτήν την τεράστια εθνική τους προσφορά. Τόση σεμνότης βρε παιδί μου. Σαν τον Π. Π. Γερμανό που στα απομνημονεύματά του δεν έχει μια λέξη για την ύψωση της σημαίας στις 25 Μαρτίου.

Αγαπητέ μην παρεξηγείς τον Νίκο τον μεγαλειότατο, συγνώμη ήθελα να πω τον μετανοείτε. Λόγω του ότι το Άγριο Όρος έχει πολύ σπάνια χλωρίδα, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να συνεχίζει να φύεται εκεί κάποια εκλεκτή ποικιλία κάνναβης, την οποία φουμάρει η ακόμη σπανιότερη πανίδα που κατοικεί εκεί. Με αυτόν τον τρόπο και μέσω απολογητών τύπου Νίκος τα μυαλά μου πονάνε, θα μάθουμε και για την ύψιστη συμβολή του Αγρίου όρους, στην καταναυμάχηση των



περσικών πλοίων κατα την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Και ύστερα υπάρχει κόσμος που θεωρεί γραφικό τον Λιακόπουλο.

dmst, οι γερμανικές δυνάμεις στον ελλαδικό χώρο επί κατοχής ήταν 30-35 χιλιάδες και όχι φυσικά 300. 000. Μάλλον λάθος σε ενημερώσανε…

Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν οι:η 5η Γερμανική στρατιά, η 11η Ιταλική στρατιά και

το 2ο Βουλγαρικό σώμα στρατού. Σίγουρα, δεν ήταν 30-35 χιλιάδες μόνο.

Παλαιέ Γκιόργκο, όπως λέμε παλαιών Πατρών, ο dmast μίλησε για κατοχικές δυνάμεις και όχι μόνο για γερμανικές. Λοιπόν μετά και την μάχη της Κρήτης, όταν το σύνολο της Ελληνικής Επικράτειας βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή, οι δυνάμεις που δεσμεύτηκαν στην Ελλάδα από τους δύο του άξονος (Γερμανία, Ιταλία) και τους Βούλγαρους συνεργάτες τους, ανέρχονταν κοντά στις 280, 000 ‘εως 300,000 άνδρες κατανεμημένοι ως εξής: Γερμανοί: 100.000 έως 120,000, Ιταλοί: 140, 000, Βούλγαροι: 40.000.

Ένα μόνο στοιχείο, για να καταδειχθεί το μέγεθος των ανακριβειών σου. Στο νησί της Κεφαλλονιάς η εκεί ευρισκόμενη Ιταλική μεραρχία Άκουι αριθμούσε μόνη της 12,500 άνδρες. Κάνε εάν μπορείς τις συγκρίσεις, μεταξύ της επιφάνειας της Κεφαλλονιάς και αυτή της υπόλοιπης ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδος, βάλε και στην εξίσωση την παράμετρο- Κεφαλλονιά χώρος μειωμένης στρατηγικής σημασίας, ηπειρωτική Ελλάδα χώρος ύψιστης στρατηγικής σημασίας -για τα σχέδια του άξονα. Τέλος βάλε εάν δεν πολυμπερδεύεσαι στην εξίσωση, τον καταλύτη Εθνική Αντίσταση -τον κατά κοινή ομολογία εχθρών και φίλων μεγαλύτερο αντιστασιακό στρατό στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη-



και έλα μετά να μας ξαναπείς ποιός είναι ανενημέρωτος και ποιός όχι, σχετικά με το πόσα στρατεύματα δυνάμεων του Άξονα απασχολήθηκαν σ’ αυτόν τον τότε ανυπάκουο -πλην Αγρίου Όρους- τόπο, το διάστημα 1940-1944.

Υ.ΓΈφερα ώς παράδειγμα το νησί της Κεφαλλονιάς για

δύο λόγους.1. Είναι γνωστό σε όλους και από την ταινία που

γυρίστηκε εκεί “Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι”.2. Ακριβώς λόγω της ταινίας αυτής, έγινε γνωστός

σε πάρα πολύ κόσμο, ο τρόπος που συμπεριφερόταν η τότε ναζιστική Γερμανία, ακόμη και στους ορκισμένους συμμάχους της, όταν αυτοί έπαυαν να χρησιμεύουν σε κάτι. Μέ τον ίδιο τρόπο, πλήρωσε και τους ντόπιους συνεργάτες της, (καταδότες, δωσίλογους) όταν απωχώρησε ηττημένη. Και αυτοί τότε, κινούμενοι από την ίδια λογική των “θεοφώτιστων” παρασίτων του βουνού είπαν ΝΑΙ, για να μην απωλέσουν τα “ιερά” και τα “όσια” τους. Εξηγείται έτσι προφανώς και γιατί υπάρχει η εικόνα του σκατόψυχου Αδόλφου εκεί και μνημονεύεται το όνομά του ακόμη. Δεν τους φέρθηκε όπως φέρθηκε στα υπόλοιπα ΝΑΙ αυτού του τόπου. Κρίμα….

Και όσο κοιτώ αυτά που έγραψε ο Νίκων, τόσο μου έρχεται στο νου ο διάλογος που είχε “Η γυναίκα της Ζάκυνθος” με τις Μισολογγίτισσες.

(Άλλοι τσάμπα μάγκες αυτοί του ’21).Δικτατορίες, Εβραίοι κ.λπ.Να επισημάνουμε ότι η ιστορία αποτελεί το

αδύνατο σημείο αυτού εδώ του blog. Και αυτό γιατί η ιστορία χρειάζεται στοιχεία, και τα στοιχεία είναι πολύ συγκεκριμένα. Όσο κι αν οι “Ιοί” προσφέρουν στους



οπαδούς τους ιδεολογικοποιημένα, πετσοκομμένα κομμάτια βολικής γι’ αυτούς ιστορίας, εντούτοις πάντα υπάρχει και η άλλη άποψη, η μονίμως κρυμμένη.

Μετά τις τρανταχτές διαψεύσεις των ισχυρισμών ότι δήθεν, ο Γάμος δεν αποτελούσε ανέκαθεν Μυστήριο της Εκκλησίας και τα περί δήθεν αγιότητας της Ειρήνης της Αθηναίας, έχουμε ένα νέο προβληματικό ζήτημα: το τάχα, “προδοτικό” Άγιο Όρος.

Πρώτο δεδομένο είναι ότι η επιστολή των Αγιορειτών, στάλθηκε πριν αρχίσουν τα φαινόμενα της κατοχής και πολλούς μήνες πριν έρθει το τέλος του 1941 με αρχές του 1942, όπου ήταν ο μεγάλος λιμός και τα πολλά θύματα λόγω επίταξης των ειδών διατροφής και των πρώτων υλών, και μεταφοράς τους στη Γερμανία, μέχρι να βρεθούν οι προμήθειες και αρχίσει η διανομή φαγητού από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό στα μέσα του 1942.

Όποιος θέλει να διαπιστώσει το κλίμα της εποχής, δεν θα πάρει πληροφορίες από τον “Ιό” ούτε από τα φερέφωνά του. Μια καλή λύση είναι να αναζητήσει πηγές της εποχής. Η Μεγάλη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια (1927-1934), στα λήμματα “Χίτλερ”, “Κομμουνισμός”, “Φασισμός”, δίνει νηφάλιες περιγραφές, καθώς δεν έχει ακόμη φορτιστεί το κλίμα, εδικά στη χώρα μας. Στο λήμμα Χίτλερ ερμηνεύει την αντίδραση του λαού να δώσει στηρίγματα στον Χίτλερ στα αβάσταχτα αντίποινα από τον Α΄ παγκόσμιο, και στη χαλαρότητα και εσωστρέφεια που έφεραν οι αντιπαλότητες των αριστερών δυνάμεων της Γερμανίας. Στα λήμματα “Κομμουνισμός” και “Φασισμός”, οι περιγραφές των δύο συστημάτων μοιάζουν τόσο πολύ που πραγματικά μιλάμε για δύο απολυταρχικά, δικτατορικά καθεστώτα με οδυνηρές συνέπειες για την ελευθερία της έκφρασης



και κάθε άλλη ελευθερίας. Η εγκυκλοπαίδεια κρατάει ίσες αποστάσεις και μένει στις περιγραφές παρά το ότι φαινόμενα φασιστικής και κομμουνιστικής ακρότητας είχαν ήδη εμφανιστεί.

Στη χώρα μας όμως, λόγω ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών που επέτρεπαν στο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ να ενσωματώνει πατριώτες ανθρώπους που δεν ήταν εγγεγραμμένοι στο κόμμα, έχουμε ξεχάσει τι σήμαινε κομμουνισμός τότε επί Στάλιν, και δυστυχώς, οι ντόποιοι αριστεροί εξακολουθούν να κρύβονται πίσω από τα συγκεκριμένα γεγονότα της Ελλάδας για να παραστήσουν τους υπερπατριώτες, ενώ ήταν διεθνιστές και κατευθυνόμενοι από τον δολοφονικό εγκέφαλο του Στάλιν.

Αν όμως τους “Ιούς” και τα φερέφωνα, βολεύει να τα ξεχνάμε αυτά, εμείς οι υπόλοιποι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Οι κρίσεις που πραγματοποιούνται στο παρόν, προϊόν παραφιλολογίας, που ο τύπου “ροΐδης” θεωρεί ότι είναι κείμενο ιστορίας, είναι παντελώς απαράδεκτες ως αναχρονισμοί. Μας μιλάνε για μια εποχή που δεν ήταν ακόμη γνωστό τι εστί Χίτλερ, όταν ξέρουνε και οι πέτρες ότι οι ίδιοι οι Σοβιετικοί (που είχαν τελικά 20. 000.000 νεκρούς στον πόλεμο) ΖΗΤΩΚΡΑΥΓΑΖΑΝ μόλις είδαν τους Ναζί εξαιτίας όσων είχαν τραβήξει από τον Στάλιν!

“Όταν άρχισε η κατοχή, οι αγρότες της Ουκρανίας χαιρέτισαν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές… Μια αναβίωση της βιομηχανικής δραστηριότητας συνέβη στην Ανατολή όταν ο Γκαίρινγκ άλλαξε γνώμη, πολύ αργά όμως για να ξανακερδίσει τη συμπάθεια ενός πληθυσμού που είχε πια χάσει κάθε αυταπάτη. Το 1943 πολλοί χωρικοί είχαν αρχίσει να ξανασκέφτονται θετικά



τη Μόσχα, με το επιχείρημα ότι «μια κακιά μάνα είναι καλύτερη από μια μητριά που δίνει πολλές υποσχέσεις”. (Mazower Mark, “Σκοτεινή ήπειρος-Ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας”, 3η έκδ., Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2001, σελ. 157)

Δηλαδή, μόλις το 1943 άρχισε ο Σοβιετικός κόσμος να σκέφτεται σοβαρά για το ποιος είναι χειρότερος. Ο Στάλιν ή ο Χίτλερ! Αφήστε λοιπόν τις αλχημίες με τα πισωγυρίσματα στην ιστορία.

Και όταν κατηγορούνται οι Αγιορείτες (με ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΥΣ επαναλαμβάνω), ως δήθεν ανθέλληνες και ως πολέμιοι των Εβραίων, δεν μας ξεκαθάρισε ο τύπου “Ροΐδης”: Δηλ. φίλτατε, ποιοι ΔΕΝ ήταν ανθέλληνες και αντισημίτες; Μήπως εννοείς τους κομμουνιστές; Αν ναι, διαβάστε πόσο αγάπησαν τη χώρα μας και το λαό μας οι Σοβιετοκίνητοι συντοπίτες μας, που ούτε καν μίλησαν όταν οι ομογενείς μας είχαν υποστεί διώξεις από πολύ νωρίς, μαζί με άλλους λαούς:

“Διαφορετικό χαρακτήρα είχαν και οι νέες διώξεις που υπέστη το ελληνικό στοιχείο τής Ρουμανίας και, κυρίως, τής Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη της δεκαετίας τού 1940. Στην πρώτη περίπτωση, η επικράτηση τού κομμουνιστικού συστήματος και η συνακόλουθη εθνικοποίηση όλων των περιουσιών των Ελλήνων τής Ρουμανίας υποχρέωσε 50.000 περίπου ομογενείς να εγκαταλείψουν ομαδικά τη χώρα, αφήνοντας πίσω τους μόνο υπερήλικες και τις νεώτερες γενιές, που είχαν αρχίσει στο μεταξύ να ενσωματώνονται στο ρουμανικό περιβάλλον. Στην περίπτωση τής Σοβιετικής Ένωσης, οι δυσάρεστες εξελίξεις είχαν μεγαλύτερη κλίμακα αριθμών και δραματικότητας, όταν χιλιάδες Έλληνες της Γεωργίας και των παραλίων τού Ευξείνου Πόντου εκτοπίστηκαν οικογενειακά σε Κεντροασιατικές



Δημοκρατίες, κυρίως στο Ουζμπεκιστάν και το Καζαχστάν. Επρόκειτο για ένα νέο μέτρο τού σταλινικού καθεστώτος που απέβλεπε στη βίαιη λύση καθαρά εθνολογικών προβλημάτων [...] Οι αναγκαστικές εκείνες μετοικεσίες τών Ελλήνων, όπως άλλωστε και άλλων μικρών εθνοτήτων τής Σοβιετικής Ένωσης (Εβραίων, Αρμενίων, Γερμανών κ.ά!) συνεχίστηκαν και στα επόμενα χρόνια, και μόνο μετά τον θάνατο του Στάλιν (1953) [...] επιτράπηκε στους εκτοπισμένους να επιστρέψουν σταδιακά στις παλαιότερες εστίες τους”. (Ελλάς, “Η Ιστορία και ο Πολιτισμός του Ελληνικού Έθνους από τις απαρχές μέχρι σήμερα”, τόμ. Β’, εκδ. Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 1998, σελ. 233)

Όπως βλέπουμε η “αγάπη” του σταλινισμού για τους Έλληνες ήταν αφοπλιστική. Οι αριστεροί, ΔΕΝ ήταν “καθόλου” προδότες όταν υποστήριζαν για ιδεολογικούς σκοπούς ένα σύστημα διώξεων ομογενών μας! Το οποίο μάλιστα είχε προνοήσει και για τους Εβραίους όπως και για τους Αρμένιους. Ειδικά τους Εβραίους τους οποίους δίωξαν και ΠΡΙΝ αλλά και ΜΕΤΑ τον Χίτλερ και το ολοκαύτωμα. Ο Στάλιν όμως δεν χαμπάριαζε και οργάνωσε νέα, “μεταπολεμική” αυτή τη φορά “εκστρατεία εκκαθάρισης τών Εβραίων”. (λήμμα: Καγκάνοβιτς, Λάζαρ Μοϊσέγεβιτς, εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα”, τόμ. 31, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005).

Αφήστε τις συγκρίσεις λοιπόν ότι ΤΑΧΑ: ανθέλληνες + αντισημίτες = ΜΟΝΟ χιτλερικοί, γιατί οι κομμουνιστές ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο.

Όμως, αν και μισούσαν και οι δύο το χριστιανισμό θανάσιμα, ο Χίτλερ λόγω επιρροής από το Νίτσε, και τον θεωρούσε ως θρησκεία που εμπνέει τη δειλία και την υποχωρητικότητα, και ο Στάλιν λόγω



στρατευμένης αθεΐας, τελικά οι Φασίστες αποφάσισαν να εκμεταλευτούν το θρησκευτικό αίσθημα και άρα, δίωκαν τους ανθρώπους για ένα λόγο ΛΙΓΟΤΕΡΟ από τους κομμουνιστές. Είναι γνωστό τι είχαν υποφέρει οι χριστιανοί κατά τη δικτατορία αυτού του μανιακού του Στάλιν (άσχετα αν μετά, για να πείσει τον κόσμο να πολεμήσει, ο πονηράκιας Στάλιν επέτρεψε κάποιες ελευθερίες):

“Όχι μόνο έκλεισε ένας μεγάλος αριθμός εκκλησιών στις δεκαετίες του ’20 και του ’30, αλλά καί πάρα πολλοί επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές και λαϊκοί κλείστηκαν σε φυλακές και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πόσοι εκτελέστηκαν ή πέθαναν από τα βασανιστήρια. Ο Νικήτας Στρούβε μας δίνει έναν κατάλογο με 130 ονόματα μαρτύρων επισκόπων, αλλά ακόμη κι αυτόν τον αποκαλεί «προσωρινό και ατελή». Ο συνολικός αριθμός των ιερέων που μαρτύρησαν πρέπει να φτάνει σε δεκάδες χιλιάδες. Φυσικά οι Χριστιανοί δέν ήσαν κατά κανένα τρόπο οι μόνοι που υπέφεραν κατά την εποχή της τρομοκρατικής εξουσίας του Στάλιν, αλλ’ υπέφεραν περισσότερο από κάθε άλλον”. (Ware Κάλλιστος, “Η Ορθόδοξη Εκκλησία” (μτφρ. Ροηλίδης Ι.), 4η έκδ., Ακρίτας, Αθήνα 2007, σελ. 239)

Τώρα, σύμφωνα με τους “Ιούς” και τα φερέφωνά τους, η Ελλαδική Εκκλησία θα έπρεπε να τάσσεται υπέρ των Ελλήνων αριστερών, οι οποίοι όχι μόνο είχαν κοινή ιδεολογία με τους Σοβιετικούς, αλλά έπαιρναν και απευθείας εντολές από τον εγκληματία Στάλιν! Αυτά είναι αστεία πράγματα. Το πως έφτασε η κατάσταση, και τα όσα επικράτησαν στην Ελλάδα μετέτρεψαν τους αριστερούς σε τιμητές των πάντων στη χώρα μας, ενώ ήταν σαφώς διεθνιστές, είναι γνωστό. Ήταν “τυχεροί”



που δεν κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Ελλάδα, αλλιώς αυτοί θα ήταν τώρα στην ίδια θέση με την ακροδεξιά. Όταν όμως επικαλούνται διαρκώς τους διωγμούς τους (που σαφώς και κακώς έγιναν), ας προσθέτουν και ένα ίχνος αυτοκριτικής για τα όσα δεινά έφεραν οι ίδιοι στην ανθρωπότητα!

Οι τύπου “ροΐδη” και οι “Ιοί” είναι ικανοί να ταυτίσουν ΟΛΟΚΛΗΡΗ την διδασκαλία του Χριστού με έναν μεμονωμένο και προβληματικό άνθρωπο, ακόμη κι αν είναι υποκριτικά χριστιανός. Οι ίδιοι λοιπόν, με το ίδιο σκεπτικό, ορθώς μπορούν να λέγονται υποστηρικτές φονιάδων, εφόσον γράφουν κείμενα που υποστηρίζουν τον κομμουνισμό, ο οποίος γέννησε, εκτός άλλων, τον γνωστό εγκληματία, πορωμένο σαδιστή “Πολ Ποτ”, κατά το καθεστώς του οποίου στην Καμπότζη “αριθμούνταν σε χιλιάδες οι νεκροί από πείνα, από ασθένειες και από τις ομαδικές εκτελέσεις με συνοπτική διαδικασία”. (“Καμπότζη” Το καθεστώς των κόκκινων Χμερ”, εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα”, τόμ. 31, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005)

Για να μην επικαλεστούμε την περίπτωση της Ρουμανίας και του Εουτζέν Τουρκάνου, ο οποίος μετά από συμφωνία με τη ρουμανική πολιτική αστυνομία έγινε ο αναμορφωτής κρατουμένων:

“Η παραληρηματική φαντασία του Τουρκάνου ξεδιπλωνόταν ιδιαίτερα κατά των θρησκευόμενων φοιτητών που αρνούνταν να απαρνηθούν τον Θεό. Μερικοί “βαπτίζονταν” κάθε πρωί με τον ακόλουθο τρόπο: τους βουτούσαν το κεφάλι μέσα σε έναν κουβά γεμάτο ούρα και κόπρανα, ενώ οι άλλοι κρατούμενοι έψελναν γύρω-γύρω τις τελετουργικές φράσεις του βαπτίσματος.” (Συλλογικό έργο, “Η Μαύρη Βίβλος του



Κομμουνισμού”, 4η έκδ. (c2001), Εστία, Αθήνα 2006, σελ. 453)

Και βεβαίως οι περιπτώσεις διώξεων και εκτελέσεων ήταν χιλιάδες, στην Γιουγκοσλαβία στην Κίνα και αλλού.

Ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ φυσιολογικό να τάσσεται η ιεραρχία της Εκκλησίας ενάντια σε τέτοιους σφαγείς, και αιμοβόρους δολοφόνους. Και μην πει κανείς ότι αυτά ήταν μεταγενέστερα, γιατί διδάσκαλος όλων αυτών ήταν ήδη ο Στάλιν, που κάτω από την έννοια “Δικτατορία του προλεταριάτου”, η οποία θεωρητικά είναι μεταβατική, είχε βρει τον χρυσό κανόνα να εξοντώνει όποιον τον κοίταγε στραβά.

Μέχρι τώρα λοιπόν είδαμε ότι οι αγιορείτες είχαν πρόβλημα με τους αριστερούς οι οποίοι:

- Είχαν επιδείξει μισελληνισμό και δίωξαν τους ομογενείς.

- Είχαν διώξει τους Εβραίους- Είχαν διώξει σκληρά τους Χριστιανούς.Τι πιο φυσικό από αυτό; Και την επιστολή την έστειλαν στον Χίτλερ γιατί

όφειλαν εκτός άλλων να υπερασπιστούν μνημεία αιώνων. Και ο Στάλιν να ερχόταν, και πάλι επιβαλλόταν και σε αυτόν τον μανιακό όπως και στον άλλο, να γράψουν παρόμοια επιστολή, γιατί αποτελεί πάντα χρέος των Αγιορειτών να διαφυλάσσουν τον πολιτιστικό θησαυρό που παρέλαβαν.

Έτσι λοιπόν, ας μην ξεχνάμε ότι το καθεστώς του κομμουνισμού ήταν σφαγιαστικό. Και ΔΕΝ ήταν περισσότερο σφαγιαστικό από του Χίτλερ! Η μόνη διαφορά ήταν ότι αυτά που ο Στάλιν έκανε στο “εσωτερικό” του, οι χιτλερικοί ήθελαν να τα κάνουν και στο εξωτερικό. Και ΕΚΕΙ ήταν που ενόχλησαν! Τα



καμώματα του Στάλιν ενοχλούσαν μόνο ως προοπτική εξαγωγής τους. Όσο παρέμεναν “εσωτερικό” πρόβλημα, δεν ενοχλούσαν την Ευρώπη.

Και ποια ήταν όμως η αντίδραση των δικών μας, Ελλήνων, υποτίθεται πατριωτών, αριστερών; Εναντιώθηκαν σε αυτά; Ασφαλώς όχι. Η σχέση με τον αδιστακτο φονιά Στάλιν ήταν εξαιρετική, και κανέναν δεν προβλημάτισαν οι διώξεις των Ελλήνων, των Χριστιανών ή των Εβραίων. Ίσα-ίσα ο αρχηγός τους τρωγόπινε με τον Στάλιν:

“Ο Στάλιν και τα άλλα μέλη της καθοδήγησης του ΚΚΣΕ εγκάρδια και με σεβασμό δέχθηκαν τον Ζαχαριάδη. Τον κράτησαν επί μια βδομάδα στις βίλλες που αυτοί κάθονταν και έτρωγε μαζί τους“. (Γρηγοριάδης Σόλων, “Μετά τον Εμφύλιο, Η άνοδος του Παπάγου στην Εξουσία”, Φυτράκης, Αθήνα 1979, σελ. 122)

Ζόρικοι τύποι. Τρώγαν και έπιναν στις προλεταριακές ...βίλλες που είχαν γίνει με το μαρτυρικό αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Εκείνοι όμως πιστοί στον σφαγέα αρχηγό τους.

ΥΓΤα περί “αγιορείτη Μιχαήλ Χατζηαντωνίου” όπως

και κάθε τι άλλο που δεν υπογράφεται από κάποια έγκυρη και αξιόπιστη πηγή, το ακούω βερεσέ. Το κείμενο είναι διανθισμένο με φασιστικο-σταλινικές κορώνες και είναι περιττό να σχολιάζεται λέξη προς λέξη. Ειδικά όμως η περίπτωση του “αγιορείτη Μιχαήλ Χατζηαντωνίου” όπως και να το κάνουμε, μου φέρνει ένα ανακάτεμα στο στομάχι… Όταν κάποιος, αποδεδειγμένα μισεί και σιχαίνεται ακόμη και την ύπαρξη του Αγίου Όρους, βλασφημώντας με κάθε ευκαιρία την πίστη εκατομμυρίων λαού, φαντάζει στα



μάτια μου τόσο τελευταίος, όταν εφαρμόζει χωρίς αιδώ το δόγμα “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου” (παρ’ όλο που τον μισώ, όμως μου κάνει τη δουλειά μου). Αυτή η τακτική εφαρμόζεται όχι μόνο στην περίπτωση του “αγιορείτη Μιχαήλ Χατζηαντωνίου” αλλά και στην περίπτωση της Μονής Εσφιγμένου, όπου όμως οι “Ιοί” ξέχασαν πως την εποχή του ’21 δεν υπήρχε …παλαιό ημερολόγιο! Λυπάμαι.

“Ανώνυμα” λιβελλογραφήματαΟ όρος λιβελλογράφημα, σημαίνει κάτι το

δυσφημιστικό ή εξυβριστικό. Όπως ορθά γράφει ο Κ. Θ. Δημαράς (“Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας”, Ίκαρος, 1967, σελ. 155) η “Ελληνική Νομαρχία” είναι όντως ένα λιβελλογράφημα.

Ως γνωστόν, καταφέρεται κατά του κλήρου με χυδαίο τρόπο, αλλά από κάποια στιγμή και μετά έρχεται η ώρα της αλήθειας: ο “ανώνυμος” της “Ελληνικής Νομαρχίας” είναι σωστός άραγε, ή είναι πολύ πιθανόν να λέει ισωπεδωτικές ανοησίες, σύμφωνα με τον Θούριο του Ρήγα Φερραίου, τον οποίο μάλιστα θαυμάζει (στίχ. 17-20):

«Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί, σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί κι αμέτρητ’ άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί, ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά ‘φορμή».

Ή είναι πολύ πιθανόν να λέει ισωπεδωτικές ανοησίες, σύμφωνα και με τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη:

«Και θυσίασαν οι καημένοι οι καλόγεροι και σκοτώθηκαν οι περισσότεροι εις τον αγώνα. Και οι Μπαυαρέζοι παντύχαιναν οτ’ είναι οι Καπουτζίνοι της Ευρώπης, δεν ήξεραν οτ’ είναι σεμνοί κι αγαθοί άνθρωποι και με τα έργα των χεριών τους απόχτησαν



αυτά, αγωνίζοντας και δουλεύοντας τόσους αιώνες και ζούσαν μαζί τους τόσοι φτωχοί κι έτρωγαν ψωμί». (παράθεση από το Γιανναράς Χρήστος, “Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα”, Δόμος, Αθήνα 2003, σελ. 274, εκεί που ο συγγραφέας αναφέρει για τους “διαφωτισμένους” Βαυαρούς Ευρωπαίους, οι οποίοι από τα 563 μοναστήρια της ελλαδικής επικράτειας διέλυσαν τα 412! παίρνοντας όλα τους τα υπάρχοντα…)

Και προσθέτει ο Χατηφώτης επιλέγοντας την περίπτωση του Ιγνατίου Άρτας, για να διαψεύσει τον “ανώνυμο” ισοπεδωτή:

“…το έργο αυτό δείχνει τη δίψα των υποδούλων Ελλήνων για την ελευθερία… διακρίνεται για το αντικληρικό πνεύμα του… Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι… ο λόγος του ανωνύμου του Έλληνος υπερβάλλει τα πράγματα και ότι προβαίνει σε γενικεύσεις ορισμένων μερικών φαινομένων… Η συσσώρευση των κατηγοριών αυτών και μόνο δείχνει την υπερβολή. Πάντως είναι προφανές ότι ο ανώνυμος ο Έλλην επαναλαμβάνει τις κατηγορίες του Χριστόφορου Περραιβού, που είχε διατυπώσει στην «Ιστορία Σουλίου και Πάργας», έργο που εκδόθηκε δυο χρόνια πριν την «Ελληνική Νομαρχία» στο Παρίσι. Οι πηγές όμως κάθε άλλο παρά «μοιχό, πόρνο και αρσενοκοίτη» (!) εμφανίζουν τον Ιγνάτιο, Ιεράρχη που πρόσφερε μεγάλες και σπουδαίες υπηρεσίες στο έθνος. Άνδρας λογιώτατος, φρόντιζε για την προκοπή του γένους του“. (Χατζηφώτης Μ. Ι., ‘Βυζάντιο και Εκκλησία, Η απομυθοποίηση και η Ιστορική Αλήθεια’, 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1989, σελ. 85-86).

Και στις επόμενες σελίδες παραθέτει ΕΠΩΝΥΜΕΣ μαρτυρίες και πηγές για το έργο και το ήθος του Ιγνατίου, με αποτέλεσμα ο “ανώνυμος” να φανερώνεται



εκτός από πατριώτης, και original γαλλικό “διαφωτιστικό” φερέφωνο και μέγας προβοκάτορας…

Γιατί, τα προβλήματα της Δύσης με την Εκκλησία φανερώθηκαν και με στην Αναγέννηση, και με τον Διαφωτισμό, και με τον Προτεσταντισμό. Στην Ανατολή όμως, ούτε Αναγέννηση με αυτά τα χαρακτηριστικά υπήρξε, ούτε Διαφωτισμός, ούτε Προτεσταντισμός. Που στην ευχή λοιπόν είναι ο λαϊκός αντικληρικαλισμός; Πουθενά. Απλώς κάποια λόγια “διαφωτισμένα” φερέφωνα ήθελαν να τον επιβάλλουν με το ζόρι ως σαμάρι στην πλάτη των Ελλήνων, μαζί με την απόρριψη του Βυζαντίου, μαζί με την απόρριψη της πίστης τους και των παραδόσεών τους.

Όπως ορθά προσθέτει ο π. Μεταλληνός:“Τη σύγκρουση του Γένους ενσαρκώνει ο Κοραής,

που εκδίδει ανώνυμα τη Διδασκαλία Αδελφική το ίδιο έτος, εκπροσωπώντας την «προοδευτική» παράταξη. Και είναι γεγονός, ότι και αυτός ο για πολλά άλλα καυστικός αντιπατριαρχικός Κοραής καταδικάζει το κείμενο, όχι όμως και το Πατριαρχείο. Καμιά ορθή κρίση για τη στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν μπορεί να στηριχθεί σε κείμενα, όπως η Πατρική Διδασκαλία. Ούτε όμως πάλι είναι δυνατό να αντληθεί αντικειμενική πληροφόρηση από κείμενα με λιβελλικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό με μεγάλη προσοχή πρέπει να διαβάζονται έργα, όπως η Ελληνική Νομαρχία (1806). Η κατανόηση τους προϋποθέτει καλή γνώση της εποχής και όλων των τάσεων της, για να μη γίνεται ιδεολογική ερμηνεία της ιστορίας”. (Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, “Τουρκοκρατία, Οι Έλληνες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία”, Ακρίτας, 6η έκδ., Αθήνα 2005, σελ. 158-159)

Βεβαίως είναι σαν να ζωγραφίζει άτομα σαν τους “Ιούς” και τους οπαδούς τους οι οποίοι όχι κατά λάθος,



αλλά συνειδητά επιδιώκουν να ιδεολογικοποιήσουν την ιστορία…

“Ιός”, φερέφωνα “Ιού” και Άγιο Όρος στο 1821Ένα τμήμα από τα παραπάνω ανυπόστατα

επιχειρήματα, έχει παρθεί από άρθρο του “Ιού” σχετικά με το Άγιο Όρος και τον Εμμανουήλ Παπά, όπου οι συντάκτες του, έχουν δώσει ρεσιτάλ προπαγάνδας και πετσοκομμένων ντοκουμέντων, διανθισμένων με προσωπικές, εμπαθείς απόψεις.

Ως θέμα τους λοιπόν έχουνε, τους Αγιορείτες, οι οποίοι ΤΑΧΑ, στην περίπτωση του Εμμανουήλ Παπά αποδείχθηκαν προδότες. Εδώ (ξανα)γελάνε…

Στο άρθρο “Χαλκιδική” της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας “e-Δομή” αναφέρεται:

“Στις παραμονές της Επανάστασης του 1821 η Χαλκιδική αρχίζει να αναπτύσσει έντονη συνωμοτική κίνηση με μυήσεις Φιλικών και συγκεντρώσεις όπλων. Αλλά η έναρξη επαναστατικών ενεργειών στη Χαλκιδική, που έδωσε το σύνθημα για την Επανάσταση και στην υπόλοιπη κεντρική Μακεδονία, πραγματοποιήθηκε ύστερα από την άφιξη στο Άγιο Όρος του Εμμανουήλ Παπά από τις Σέρρες, ο οποίος, μαζί με τον Κασσανδρινό Χάψα, οδήγησε τους κατοίκους στις εχθροπραξίες, χωρίς όμως να αποφύγει στο τέλος την καταστροφή (Μάρτιος – Οκτώβριος 1821). Μετά την αποτυχία της εξέγερσης της Χαλκιδική, πλήθος κατοίκων κατέφυγε στη χερσόνησο της Κασσάνδρας και από εκεί στις Βόρειες Σποράδες, ενώ άλλοι, κυρίως Κασσανδρινοί και Αγιορείτες, συνέχιζαν τη φυγή τους με περιπετειώδη ταξίδια στα νησιά του Αιγαίου και στην Πελοπόννησο.”

“Στις 4 Ιουνίου 1821 ο Αχμέτ μπέης των Γιαννιτσών χτύπησε ένα σώμα επαναστατών κοντά στο



Σέδες, έξω από τη Θεσσαλονίκη, και το διέλυσε, σκοτώνοντας τον αρχηγό των Ελλήνων Χάψα. Ύστερα από αυτό, οι Τούρκοι άρχισαν να απωθούν συστηματικά τους Έλληνες προς το εσωτερικό της Χαλκιδικής και τελικά προς το Άγιον Όρος και τη χερσόνησο της Κασσάνδρας. Στην προέλασή τους κατέστρεφαν τα χωριά και αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους, για να τους πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα της Θεσσαλονίκης. Στα τέλη Σεπτεμβρίου ανέλαβε την αρχηγία… ο γνωστός ως Εμπού Λουμπούτ… Ύστερα από επίμονες επιθέσεις, έσπασε τις γραμμές των επαναστατών και κατέπνιξε το κίνημα με σοβαρές σφαγές και λεηλασίες. Την ίδια εποχή στο Άγιον Όρος επικρατούσε αποθάρρυνση και τάση υποταγής, γεγονός που ανάγκασε τον Εμμανουήλ Παπά να αφήσει αποκαρδιωμένος τη Χαλκιδική και με καράβι να τραπεί, με μερικούς συντρόφους του, κληρικούς και λαϊκούς, προς την Ύδρα, όπου όμως δεν πρόλαβε να αποβιβαστεί ζωντανός. Ύστερα επακολούθησε η δήλωση υποταγής των Αγιορειτών καθώς επίσης και των επαναστατών της Σιθωνίας και της Θάσου (Δεκέμβριος 1821).”

Καταρχάς, έχουμε μια στοχευμένη επικέντρωση στο Άγιο Όρος αποσιωπώντας το γεγονός ότι συνθηκολόγησαν και ΟΛΟΙ οι άλλοι επαναστάτες που δεν κατάφεραν να διαφύγουν!

Αυτός είναι και ο λόγος που ο “Ιός” αποτελεί πληγή κατά της κριτικής σκέψης, αφού φροντίζει με τα στρατευμένα, κίτρινα κείμενα να την κρατά υπνωτισμένη.

Γιατί εκτός άλλων, το Άγιο όρος ΔΕΝ το αγαπούμε επειδή εκεί μέσα είναι …εκπαιδευτήριο καταδρομικών επιχειρήσεων! Και ασφαλώς θα έμενε στον αιώνα ως μέγας ανόητος, ο όποιος θερμοκέφαλος ηγούμενος ή



σύνοδος, που θα έπαιρνε απόφαση τέτοια η οποία θα οδηγούσε σε ολοκληρωτική καταστροφή το αιώνιο Όρος και τα ανεκτίμητα κειμήλια του, επειδή εκείνος θα ήθελε να το παίξει …τσαμπουκάς.

Και μια που περί τσαμπουκά ο λόγος, στο άρθρο “Νικηφόρος ο Ιβηρίτης” της e-ΔΟΜΗ γράφει και μας δίνει να καταλάβουμε ότι παρ’ όλη τη σάπια προπαγάνδα του φερέφωνου του “Ιού”, τύπου “ροΐδη”, σε ΤΙΠΟΤΑ δεν εμπόδισε η Ορθόδοξη πίστη μια αμυντική προσπάθεια:

“Ο Νικηφόρος ο Ιβηρίτης ήταν “αγωνιστής του 1821… μοναχός στο Άγιον Όρος και μαζί με πολλούς άλλους ακολούθησε τον Εμμανουήλ Πάπα, στην προσπάθειά του να καταστήσει τη Χαλκιδική, επαναστατική εστία”

και στο άρθρο “Μακεδονία” αναφέρεται:“Οι πρώτες σοβαρές επαναστατικές ενέργειες στη

Μ. έγιναν με πρωτεργάτη τον Εμμανουήλ Παπά (1772-1821). Στις 23 Μαρτίου 1821 αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη με καράβι φορτωμένο όπλα και πυρομαχικά και αποβιβάστηκε στη μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους.”

Και μην τρέχουν τα σάλια κανενός. Αλήθεια, τι μεγάλο καρφί αποτέλεσε η Μονή Εσφιγμένου στους “Ιούς”, οι οποίοι μη μπορώντας να πουν κάτι άλλο, κάνουν ένα άλμα 100 ολόκληρων χρόνων και με υπονοούμενο για τους σημερινούς σχισματικούς γράφουν: της “πάντα ξεχωριστής” μονής Εσφιγμένου!!!

Βρε αθεόφοβοι, τότε δεν υπήρχε …παλαιό ημερολόγιο. Η Μονή αυτή ήταν το ίδιο μισητή και στους “Ιούς” και στους “ροΐδηδες” όπως και όλες οι άλλες… Καταπιείτε το “δηλητήριο” της ιστορίας γιατί δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς. Βεβαίως και η μονή



Εσφιγμένου ήταν η πυριδιταποθήκη του αγώνα στην περιοχή. Χωνέψτε το θέλετε δεν θέλετε! Η ιστορία των Αγιορειτών έχει γραφτεί, γιατί ό,τι έκανε η Μονή Εσφιγμένου το έκανε με βάση την κοινή επιλογή της Ιεράς Επιστασίας!

Άλλωστε ο Νικηφόρος ο Ιβηρίτης ήταν “μοναχός της Μονής Ιβήρων” και μάλιστα “μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Εμμανουήλ Παπά”, (άρθρο “Νικηφόρος”, εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα”, τόμ. 45, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005).

Και βέβαια:«Αγιορείτες εγγράφονται στη Φιλική Εταιρεία

και συστηματοποιούν το συνεχώς αυξανόμενο επαναστατικό ρεύμα. Γνωστοί Φιλικοί είναι ο Ανανίας Λαυριώτης, που ανέπτυξε μεγάλη εθνική δράση. Γερμανός Εσφιγμενίτης… Σεραφείμ Τριεραρχίτης Καρακαλλινός, ιερομόναχος που διακρίθηκε στή μάχη τοϋ Σκουλενίου το ’21. Ευθύμιος, Ηγούμενος Μ. Εσφιγμένου, στενός συνεργάτης του Έμμ. Παππά. Νικηφόρος Ιβηρίτης, έξαρχος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Όρος… Παΐσιος Βατοπεδινός, Ιωακείμ καί Λουκάς Έσφιγμενίτες κ.ά.». (Χατζηφώτης Μ.Ι., ‘Από το Βυζάντιο στο Νέο Ελληνισμό’, τόμ. Γ’, Κάδμος, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 137)

Και εκτός αυτού, στα αφιερωτικά του καταλόγου των Φιλικών του Σέκερη, χρησιμοποιούνταν ΔΕΚΑΔΕΣ ονόματα αγιορειτών, τα οποία και φανταστικά ονόματα να είναι, δείχνουν όμως ότι το Όρος όχι μόνο δεν ήταν “προδοτικό”, αλλά αντιθέτως απολάμβανε τιμής μεγάλης ανάμεσα στους επαναστάτες!

Άρα, όπως όλοι βλέπουν, τα όσα μας λένε τα τσιράκια των “Ιών” είναι εκτός πραγματικότητας: οι



Αγιορείτες συμμετείχαν στην επανάσταση αλλά ΚΑΙ στην ίδια τη Φιλική Εταιρεία! Αλλά δεν είναι το μόνο που οι προβοκάτορες αυτοί αποσιώπησαν:

“Πνευματικός ηγέτης τού κινήματος στη Μακεδονία και ιδιαίτερα στο Άγιον Όρος ήταν ο Σερραίος έμπορος Εμμανουήλ Παπάς, ο οποίος ήλθε στο Άγιον Όρος και με τον φίλο του Νικηφόρο Ιβηρίτη ξεσήκωσαν τους μοναχούς, που έσπευσαν με ενθουσιασμό να βαδίσουν, με επικεφαλής τον Εμμανουήλ Παπά, εναντίον τής Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς, το σώμα τών Αγιορειτών, χίλιοι περίπου άνδρες, στα ιστορικά στενά της Ρεντίνας περικυκλώθηκε από πολυάριθμο στρατό που έστειλε ο Αμπουλαμπουτ πασάς και διαλύθηκε.

Όσοι απέμειναν, ύστερα από ταλαιπωρίες, επέστρεψαν στο Όρος, όπου η κατάσταση ήταν υπερβολικά δύσκολη, ιδίως σε θέματα επισιτισμού, γιατί στο μεταξύ είχαν καταφύγει στον Άθω για ασφάλεια 5.000 γυναικόπαιδα από τη Χαλκιδική.

Τα γεγονότα αυτά αναστάτωσαν τους μοναχούς, ιδιαίτερα η καταπάτηση για άλλη μια φορά τού «άβατου», και άρχισαν να εγκαταλείπουν τα μοναστήρια παίρνοντας μαζί τους πολλά ιερά κειμήλια.

Η τελική συντριβή τών επαναστατών στην Κασσάνδρα ανάγκασε τους μοναχούς να συνθηκολογήσουν και να δεχτούν τις προτάσεις τών Τούρκων για αμνηστία και προστασία. Στις 15 Δεκεμβρίου 1821 ένα πολυάριθμο στρατιωτικό σώμα μπήκε στο Άγιον Όρος και με τη δικαιολογία τής συγκέντρωσης τών όπλων και τής παράδοσης ομήρων επέβαλε παράλληλα την πληρωμή 1. 500. 000 άσπρων.



Το τουρκικό σώμα τών 3.000 στρατιωτών αναχώρησε την άνοιξη τού 1822 από το Όρος αφού προηγουμένως εγκατέστησε ισχυρές φρουρές σε κάθε μοναστήρι, που με διάφορες προφάσεις ασκούσαν κάθε είδους πίεση. Οι φρουρές αυτές παρέμειναν στον Άθω μέχρι τις 13 Απριλίου 1830.” (“Αθως, το Άγιον Όρος” > “Το Άγιον Όρος κατά την Επανάσταση τού 1821″, εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα”, τόμ. 4, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005)

Και όταν η επανάσταση κατεπνίγη και δεν υπήρχε πλέον ελπίδα, και πάλι όμως, αγιορείτης έκρυψε και φυγάδευσε τον Παπά. Ήταν ο ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου Ιωακείμ (και να θυμήσω μήπως το ξέχασε κανείς ότι τότε δεν υπήρχε παλαιό ημερολόγιο…).

Άρα:- Οι Αγιορείτες επαναστάτησαν και έφτιαξαν

εκστρατευτικό σώμα.- Πολέμησαν και έχασαν.- Χωρίς ελπίδα πλέον, συνθηκολόγησαν όπως και

ΧΙΛΙΑΔΕΣ άλλοι ηττημένοι.- Αυτό έγινε κάτω την πίεση της βεβαιότητας περί

ολοκληρωτικής καταστροφής και σφαγής.Και δεν υπήρχε πιθανότητα να γλυτώσουν γιατί τα

αποτελέσματα ήταν γνωστά:“…η επανάσταση στη Χερσόνησο της Χαλκιδικής

είχε κατασταλεί: εβδομήντα οχτώ χωριά και πενήντα εννιά μετόχια είχαν πυρποληθεί και ανυπολόγιστες υπήρξαν οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές“ (Ελλάς, “Η Ιστορία και ο Πολιτισμός του Ελληνικού Έθνους από τις απαρχές μέχρι σήμερα”, τόμ. Β’, εκδ. Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 1998, σελ. 75)

Δυστυχώς, οι “Ιοί” και οι οπαδοί τους δεν έχουν ούτε μια λέξη συμπόνιας και τιμής γι αυτούς. Γιατί στα



59 μετόχια ήταν βέβαιο ότι υπήρχαν Αγιορείτες μοναχοί που ως γνωστόν ήταν και ο εύκολος στόχος των μουσουλμάνων Οθωμανών. Και ως αντίποινα:

“συνελήφθησαν… 100 μοναχοί που υπηρετούσαν στα αγιορείτικα μετόχια της Χαλκιδικής, που μαζί με άλλους 300 πρόκριτους κ.λπ. κλείστηκαν στις φυλακές, δηλαδή τα μπουντρούμια, του Τούρκικου Διοικητηρίου στη Θεσσαλονίκη. Όλοι οι μοναχοί σφάχθηκαν από τους Τούρκους. Διέφυγε μόνο ο Γερμανός Σταυρονικητιανός”. (Χατζηφώτης Μ.Ι., ‘Από το Βυζάντιο στο Νέο Ελληνισμό’, τόμ. Γ’, Κάδμος, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 143)

Και μήπως ήταν μόνο αυτά που δεν μας είπαν οι “Ιοί” και οι “Ροΐδηδες”; Σωστά, υπάρχουν κι άλλα:

“…η ενίσχυση τών τουρκικών φρουρών της Χαλκιδικής από την Καλλίπολη και την ανατολική Θράκη μετέβαλε την κατάσταση… Ο Παπάς, από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές τού Αγώνα, διέφυγε στο Άγιον Όρος, ενώ στην Κασσάνδρα η μανία τών Τούρκων ξέσπασε και εναντίον τού άμαχου πληθυσμού που είχε καταφύγει στη χερσόνησο… Οι προσπάθειες να διατηρηθεί η επαναστατική φλόγα στη Χαλκιδική υπήρξαν μάταιες, κυρίως λόγω τής παρουσίας ισχυρών τουρκικών δυνάμεων, και ο Παπάς έφυγε με αρκετούς μοναχούς τού Αγίου Όρους για την Ύδρα για να πολεμήσει στη Νότια Ελλάδα.” (Ελλάς, “Η Ιστορία και ο Πολιτισμός του Ελληνικού Έθνους από τις απαρχές μέχρι σήμερα”, τόμ. Β’, εκδ. Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 1998, σελ. 74-75)

Δηλαδή, όχι μόνο οι Αγιορείτες επαναστάτησαν, πολέμησαν και σφαγιάστηκαν. Αλλά αφού φυγάδευσαν τον Παπά, πήγαν και “αρκετοί” μαζί του για να συνεχίσουν τον αγώνα!



Και το κερασάκι στην τούρτα κατά της συκοφαντίας τα παρακάτω:

“Οι φρουρές αυτές παρέμειναν στον Άθω μέχρι τις 13 Απριλίου 1830.” (“Αθως, το Άγιον Όρος” > “Το Άγιον Όρος κατά την Επανάσταση τού 1821″, εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα”, τόμ. 4, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005)

Όπως λέει και ο Τρικούπης (“Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, έκδ. 3η, τόμ. 2, εν Αθήναις 1888, κεφ. ΚΘ΄): “μέγας ενθουσιασμός κατέλαβε τους μοναχούς, και υπερδισχίλιοι των νεωτέρων ωπλοφόρησαν” οι οποίοι “αποκρουσθέντες και παθόντες επανήλθαν εις το Όρος”.

Και μετά τη συνθηκολόγηση και με βέβαιο τον πλήρη αφανισμό αφού μέχρι τότε “δεκακισχίλιοι υπελογίσθησαν οι φονευθέντες και ανδραποδισθέντες… μετά την τελείαν καταστροφήν της Κασσάνδρας”, επιβλήθηκε φρουρά “τρισχιλίων… και έφερε… εις πικράν μετάνοιαν τους προτιμήσαντας… την υποταγήν… διαμείνασα παρ’ αυτοίς εννέα έτη”.

Διαβάστε καλά τα παραπάνω, και αφού βρείτε πρώτα δικαιολογίες για όλα τα άλλα ψεύδη, συκοφαντίες και τις μισές αλήθειες που καταγράψατε, εξηγήστε και αυτά:

1ονΠοιον κοινό νου θα πείσετε ποτέ και ποιον υγειώς

σκεπτόμενο άνθρωπο, ότι θα θυσίαζαν τρεις χιλιάδες στρατό οι κατακτητές ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, για να παραμένει ως φρουρά για να φυλάει υποτιθέμενους …συνεργάτες τους και “κολλητούς” τους; Είναι δυνατόν να έβαζε ποτέ φρουρά ο πασάς αν δεν ήταν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι θα του την “έφερναν” μόλις γύριζε την πλάτη;



2ονΓια ποιους συνεργάτες μιλάμε; Για ποια βολέματα;

Το μόνο που κατάφεραν ήταν να διασώσουν τα μνημεία του Όρους. Γιατί για τους εαυτούς τους επιφυλάχθηκαν τόσα δεινά, που ο Τρικούπης μιλάει για “πικρή μετάνοια”. Και όπως ορθά λέει ο Χατζηφώτης:

“Είναι το λιγότερο επιπόλαιο να χαρακτηρίζεται «αντιπατριωτική» η συνθηκολόγηση… Το Όρος έμεινε αβοήθητο, αν και απευθύνθηκε στον Υψηλάντη… ζητώντας βοήθεια. Είχε δημιουργηθεί τελείως σφαλερή εικόνα, ακόμη και στον εχθρό, για τις στρατιωτικές δυνάμεις του Όρους, οι μοναχοί του οποίου όταν έγινε η Επανάσταση ήταν μόνο δυόμισι χιλιάδες, δηλαδή το ενα τέταρτο του αριθμού που νόμιζαν (όπως ο Φιλήμων)… Η συνθηκολόγηση επέφερε στο Άγιον Όρος οδυνηρές συνέπειες, πραγματικότητα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και που, αν μή τι άλλο, αποτελεί σημαντικότατο πειστήριο της απόγνωσης στην οποία είχαν οδηγηθεί οι Αγιορείτες, που μπροστά στον κίνδυνο να καταστραφούν τα μνημεία, τα κειμήλια… υπέστησαν τόσο σκληρά μέτρα από τους Τούρκους”. (Χατζηφώτης Μ.Ι., ‘Από το Βυζάντιο στο Νέο Ελληνισμό’, τόμ. Γ’, Κάδμος, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 144)

Αλλά και για τα περί συνθηκολογήσεως. Τι ακριβώς μας τσαμπουνάνε οι ήρωες του …2008; Οι “Ιοί” και οι “ροΐδηδες” βλασφημούν τους Σουλιώτες; Ή δεν γνωρίζουν ότι κι εκείνοι συνθηκολόγησαν το 1822;

“…οι Σουλιώτες, ύστερ’ από μήνες γεμάτους στερήσεις, αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν” [όπως επίσης] “τον Αύγουστο του 1823 υποτάσσεται με όρους επίσης και το μόνο προπύργιο της ελευθερίας στη Θεσσαλία, η χερσόνησος των Τρικέρων.” (Βακαλόπουλος Ε. Απόστολος, “Νέα Ελληνική Ιστορία



(1204-1985)”, 8η έκδ., Βάνιας, θεσσαλονίκη 1993, σελ. 166)

Μήπως δεν συνθηκολόγησαν οι υπερασπιστές της Ακρόπολης το 1826 χάνοντας τη μάχη, γεγονός που σήμανε τη “στερέωση της κυριαρχίας του Κιουταχή σε ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα”; (“Ανάλατου, μάχη”, εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα”, τόμ. 8, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005)

Τα γράφουμε αυτά γιατί σύμφωνα με τους ήρωες “Ιούς” και τους συνεργάτες τους, όλοι αυτοί έπρεπε να πεθάνουν μέχρι τον τελευταίο, ώστε να έρθει με τιμή το 2008 ο τύπου “ροΐδης” και να τους αφήσει στεφάνι τιμής…

Γιατί αν δεν συνθηκολογούσαν οι Αγιορείτες, τότε το Όρος θα γινόταν ίσωμα και ο πληθυσμός σφαχτά στο τσιγγέλι από τις χιλιάδες στρατού που είχαν οι Τούρκοι για να καταπνίξουν την εξέγερση στην περιοχή. Μακάρι να μην γίνει ποτέ πόλεμος, όμως θα ήθελα να είμαι από μια μεριά να δω αν θα κατάφερναν σε ανάλογη περίπτωση οι “Ιοί” και οι “ροΐδηδες” να μην τα κάνουν επάνω τους…

Εδώ ακριβώς είναι και η διαφορά της προπαγάνδας από την ιστορική αλήθεια και ακρίβεια. Οι τσουβαλιαστές ατάκες “δωσίλογοι αγιορείτες”, επιστρέφεται στους καλοζωϊσμένους καλοπερασάκηδες “Ιούς” και “ροΐδηδες” από αγιορείτες ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ. Και την επόμενη φορά που οι “Ιοί” και “ροΐδηδες” θα μας παραστήσουν τις … Μπουμπουλίνες, καλό θα ήταν, να τους θυμήσουμε ότι τα λόγια τους θα αποκτήσουν αξία ΟΤΑΝ και μόνο ΟΤΑΝ θα έρθουν στην ίδια θέση με τους χιλιάδες άλλους ήρωες αγωνιστές που συνθηκολόγησαν όταν το επέβαλαν οι περιστάσεις. Και αν έρθει ποτέ το σπαθί στο λαρύγγι των “Ιών” και των



“ροΐδηδων”, τότε θα δούμε τους νεόκοπους αυτούς “ήρωες” του καναπέ…

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το Άγιο Όρος, τον Χίτλερ, τον Ζαχαριάδη και τον (κατά περίπτωση) νεοελληνικό ντεφετισμό :

Αυτό , ίσως βοηθήσει.ΜάρκοςΜια που έγινε λόγος για την Κεφαλονιά και την

ταινία “Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλλι”.Ξέρετε κάτι; η ταινία δεν είναι μόνο ταινία! Η

ταινία προήλθε από βιβλίο. Το βιβλίο γράφτηκε στα αγγλικά. Το βιβλίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά, βεβαίως βεβαίως. Στη μετάφραση αυτή -περιέργως πως- χάθηκε (= εξαφανίστηκε) ένα ολόκληρο κεφάλαιο, αλλά και αρκετά μέρη άλλων κεφαλαίων, εδώ κι εκεί.

Το έλεγαν αυτά τα “κομμένα” λοιπόν; Αυτά τα κομμένα (που κόπηκαν και από την ταινία, η οποία κατά κύριο λόγο είναι ένα λαβ στόρυ με το υπόστρωμα μόνο να αφορά τον πόλεμο και τη διαφορά Ιταλών-Γερμανών) περιέγραφαν την ελληνική αντίσταση και συγκεκριμένα τη δράση του ΕΛΑΣ.

Ο εκδότης λοιπόν του οίκου που έκανε τη μετάφραση ζήτησε από τον συγγραφέα “ρε συ, αυτά εδώ τα αντικομμουνιστικά να τα κόψουμε;”

“Μα τι αντικομμουνιστικά μου λες; εγώ αυτά τα έγραψα από την ιστορία, εγώ αυτά έμαθα ότι έγιναν”, απάντησαν οι Άγγλοι εκ μέρους του συγγραφέα.

“δεν ξέρω που τα διάβασες, πάντως αν πραγματικά θέλετε το βιβλίο να πουλήσει στην Ελλάδα, τέτοια αντι-κομμουνιστικά δεν περνάνε. Εδώ την Ιστορία την ξέρουμε και την αποδεχόμαστε μόνο από την αριστερή της έκδοση”, επανήλθε ο εκδότης.



Και ασφαλώς το χρήμα υπεράνω της αληθείας, ειδικά στον καπιταλισμό, οπότε πάπαλα το κεφάλαιο και τα ρέστα. (Οι ατάκες είναι δικές μου περιγραφές – δεν ήμουνα και μπροστά! περισσότερα στην αρθρογραφία του Γιάννη Μαρίνου που πρωτοέθεσε το θέμα στο Βήμα εκείνης της εποχής).

Χαιρετώ σας!Πόσο δίκιο έχετε αδελφέ Δηδρ. Χαλάσατε πολλή

ώρα αλλά εμένα με πείσατε.Αν κατέβαιναν οι Βούλγαροι ορθόδοξοι θα

γινόταν χαλασμός. Κανείς δεν σφάζει, λεηλατεί και βανδαλίζει όσο οι Ορθόδοξοι. Πολύ σωστά σκέφτηκαν οι Αγιορείτες. Παρά να κατέβουν οι βάρβαροι Ορθόδοξοι εν Χριστώ αδελφοί μας, καλύτερα οι πολιτισμένοι χιτλερικοί προτεστάντες, καθολικοί και άθεοι.

Δεν βλέπετε τι μίσος μας χωρίζει με τους εν Χριστώ αδελφούς Σλαβομακεδόνες ορθόδοξους; Δείτε τι αλληλοσφαγή ορθοδόξων εν Χριστώ αδελφών έγινε με το Μακεδονικό. Αλλά και παλιότερα ας θυμηθούμε πως ο Ορθόδοξος Ρωμαίος αυτοκράτωρ Βασίλειος Βουλγαροκτόνος -τι χριστιανικό παρατσούκλι- τύφλωσε 100.000 ορθόδοξους Βούλγαρους αδελφούς του.

Όχι, χίλιες φορές ο Αδόλφος.Άλλωστε το γράψαμε αλλά κάνατε πως δεν το

είδατε ορθόδοξε εκπρόσωπε. Το περιοδικό “Εκκλησία”, επίσημο όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος, εξυμνούσε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι χωρίς κανείς να πιέζει, πολύ πριν το όρος το κάνει από ανάγκη όπως μας λέτε.

Εκλεκτικές συγγένειες είναι αυτές και δεν κρύβονται. Ο Έρως και ο βήχας κλπ

Καληνύχτα σας.Νίκος ο Μετανοείτε



Από το ποστ μου προκύψανε κάποια θέματα που πρέπεινα απαντήσω.

1) Η φωτογραφία του Χίτλερ σε μια μονή του Αγίου Όρους: Εσύ Ροίδη που θέτεις αυτή την ερώτηση, ξέρεις μήπως ΠΟΣΕΣ μονές έχει το Όρος; Μη σε κουράζω, έχει 20 μονές, 12 σκήτες και αμέτρητα κελιά, καλύβες, καθίσματα και ασκηταριά. Ελπίζεις να “στιγματίσεις” όλα αυτά ως χιτλερικά, επειδή η φάτσα του εγκληματία υπάρχει καδραρισμένη σε 1; Αν είναι τόσο ακροδεξιοί γιατί δεν την κρεμάνε και στα υπόλοιπα 19 μοναστήρια και στις σκήτες και αλλού;

2) Τσάμπα μάγκες οι αντάρτες: Μόνο τσάμπα μάγκας μπορεί να χαρακτηριστεί ένας που ξέρει ότι αν σκοτώσει 10 στρατιώτες Γερμανούς, αυτοί θα εκτελέσουν 100 συμπατριώτες του… και παρόλα αυτά τους σκοτώνει ΕΝΩ ΑΥΤΟ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΒΛΑΠΤΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ… και μετά τρέχει στα βουνά κι αφήνει να εκτελέσουνε τα κορόιδα κάτω.

Μόνο τσάμπα μάγκας είναι αυτός που αλωνίζει στα βουνά τραγουδώντας για μια «ελεύθερη Ελλάδα» που είναι ελεύθερη επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται να την κατακτήσει… και σκοτώνοντας όποιους συμπατριώτες του δε θέλουν να του παραδώσουν τα τρόφιμά τους και τα παιδιά τους… Ενώ οι άλλοι στις πόλεις φυγαδεύουν αξιωματικούς και οπλίτες στη Μέση Ανατολή όπου παίχτηκε το μεγάλο παιχνίδι… και οργανώνουν ομάδες κατασκοπείας και ασυρμάτου κτλ.

Η Ηλέκτρα Αποστόλου που ανέφερες Λασκαράτε, δεν έκανε την ελεύθερη Ελληνίδα στο βουνό… δρούσε μέσα στην πόλη όπου την πιάσανε και τη σκοτώσανε με φριχτά βασανιστήρια. Αυτή και οι άλλοι σαν αυτή, κατάσκοποι σαλταδόροι και άλλοι ήταν οι πραγματικοί



μάγκες κι όχι οι «πολεμισταράδες» που μπουκάρανε στο Όρος και εκτελέσανε μοναχούς.

Μόνο τσάμπα μάγκας είναι αυτός που γυρίζει χωρίς κανένα τραύμα από τον πόλεμο… που επί τρία χρόνια ούτε πιάνεται ούτε εκτελείται ούτε σε μάχη σκοτώνεται, ούτε από τα κρατητήρια περνάει… Εκτός πια κι αν είναι απέθαντος… οπότε πάω πάσο για την ηγεσία των πολεμισταράδων του βουνού.

3) Κάποιος ανέφερε το ’21… Καμία σχέση… Οι περισσότεροι αρχηγοί της επανάστασης σκοτώθηκαν σε μάχες... και άλλοι που δε σκοτώθηκαν όπως ο Μακρυγιάννης, τραυματίστηκαν αρκετές φορές, γιατί πολεμούσαν ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ κύριοι… Μόνο οι λεγόμενοι «απλοί κομμουνιστές» πέφτανε νεκροί σε μάχες κι αυτό πρέπει να σας προβληματίσει.

4) Κάποιος είπε ότι η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο αντιστασιακό στρατό στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Κι από κει έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο μεγάλος αυτός στρατός «απασχολούσε τα στρατεύματα του Άξονα». Θα σου χαλάσω την καρδιά ρε φίλε, αλλά «το διάστημα 1940-1944» ο «μεγάλος στρατός» απλά ετοιμαζόταν να πάρει την εξουσία μετά το τέλος του πολέμου… και το μόνο που έκανε συστηματικά ήτανε να σκοτώνει τρεις Γερμανούς εδώ και πέντε παραπέρα. Και βέβαια να την πέφτει σε άλλες αντιστασιακές οργανώσεις για να έχει το μονοπώλιο της αντίστασης. Οι ίδιοι οι αρχηγοί του ΕΛΑΣ γράφουν και ξαναγράφουν στα βιβλία τους ότι ΜΟΝΟ ανταρτοπόλεμο μπορούσαν να κάνουνε με τους Γερμανούς… κι αυτόν περιορισμένο. Σε όσες περιπτώσεις οι Γερμανοί αποφάσισαν να μπουν στην «Ελεύθερη Ελλάδα»το ‘43 και ‘44 μπήκανε με περίπατο… κι ο «μεγάλος στρατός» έκανε την τεχνική του λαγού.



Dmast που μας λες ότι χάρη στον ΕΛΑΣ απασχολούσε ο άξονας δυνάμεις στην Ελλάδα: Ο άξονας ήθελε να εξασφαλίσει ότι δε θα χρησιμοποιούσαν το έδαφος της Ελλάδας οι Άγγλοι, όταν ετοιμαζότανε για εισβολή στη Ρωσία. Τους ενδιέφερε ο έλεγχος των κεντρικών οδικών και σιδηροδρομικών αρτηριών. Ειδικά από το Σεπτέμβρη του 1943 που συνθηκολόγησε η Ιταλία… Και οι Γερμανοί ξέρανε ότι έρχεται η σειρά τους και περίμεναν να φύγουν. Ο ΕΛΑΣ όπως και ο ΕΔΕΣ ήταν απλά στραγάλια για τους Γερμανούς… ποτέ δεν κάθισαν για χατίρι τους εδώ. Και αυτό το απέδειξαν το 43 και το 44 που τους πήραν παραμάζωμα. Απλά πράγματα.

Και για το τέλος, όχι δεν είμαι «απολογητής» ούτε και πίνω κάνναβη κύριε «Νομικέ»… και το ότι με θάβεις εσύ που καταπίνεις αμάσητες τις μπούρδες Λασκαράτου και Ροίδη με τιμά ιδιάιτερα… Θα έπρεπε να με ευγνωμονείς που «πόνεσαν τα μυαλά σου» διαβάζοντας το ποστ μου… Γιατί αυτό σημαίνει ότι άρχισαν να λειτουργούν επιτέλους…

Τι θα συνέβαινε αν οι ορθόδοξοι Βούλγαροι πατούσαν το Όρος;

Οι ορθόδοξοι κατεδαφίζουν τους ναούς των άλλων ορθόδοξων.

Ο μητροπολίτης Φλωρίνης Καντιώτης κατεδαφίζει ιστορικούς σλαβομακεδονικούς ορθόδοξους ναούς:

“… Η σκηνή στην κεντρική πλατεία της πόλης του Αμυνταίου. Δυο τανκς έχουν παραταχθεί μπροστά στον ενοριακό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, με τα κανόνια τους στραμμένα προς τα σπίτια. Τα μεγάλα ερπυστριοφόρα είναι δεμένα με συρματόσχοινα από τον τρούλο και το καμπαναριό του ναού. Οι οδηγοί βάζουν μπρος. Τα συρματόσχοινα τεντώνονται, οι ερπύστριες



σπινάρουν στην άσφαλτο, αλλά το οικοδόμημα δεν πέφτει. Θα χρειαστούν πολλές προσπάθειες και θα σπάσουν πολλά συρματόσχοινα έως ότου σωριαστεί στο έδαφος. Μάρτυρες στη βάρβαρη πράξη μόνο οι εντελώς απαραίτητοι μηχανικοί, λίγοι στρατιωτικοί και ιερωμένοι. Οι κάτοικοι τρομοκρατημένοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους.

Ήταν 24 Ιουλίου του 1972, όταν ο Αυγουστίνος Καντιώτης κατέφυγε στα τανκς για να ισοπεδώσει την εκκλησία του Αμυνταίου. Οι αρχές της δικτατορίας έθεσαν στη διάθεσή του τα βαριά στρατιωτικά οχήματα, όταν διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να κατεδαφιστεί η παλιά και όμορφη εκκλησία με συμβατικές μεθόδους.

Είχε προηγηθεί ο μητροπολιτικός ναός της Φλώρινας. Με ανάλογη πραξικοπηματική ενέργεια ο Καντιώτης κατεδάφισε το 1971 το ναό του Αγίου Παντελεήμονα… Την ίδια τύχη είχαν και όσοι ιστορικοί ναοί του νομού επελέγησαν ως κατεδαφιστέοι από τον Καντιώτη. Ο Άγιος Νικόλαος στο Πλατύ Πρεσπών, ο Άγιος Αθανάσιος στην Καλλιθέα, η Αγία Παρασκευή στην Οξιά…

Φυσικά είναι κοινό μυστικό για τους κατοίκους της περιοχής ότι οι κατεδαφίσεις έγιναν για να εξαφανιστούν από προσώπου γης όλες οι «μη ελληνικές» επιβιώσεις στην αρχιτεκτονική και την αγιογραφία. Δεν έφτανε στον Καντιώτη η «επιδιόρθωση» των αρχιτεκτονικών μελών και το ασβέστωμα των ιστορικών τοιχογραφιών, μόνο και μόνο για να σβηστούν οι κυριλλικές επιγραφές. Χρειαζόταν το επιδεικτικό γκρέμισμα, για να λειτουργήσει και ως συμβολική βία εις βάρος των κατοίκων…”



Ευτυχώς χάρις στο γράμμα των μοναχών προς τον Χίτλερ, το όρος γλύτωσε από την κατεδάφιση η οποία θα είχε τρομερές εθνικές επιπτώσεις. Αγιορείτικες μορφές όπως ο Εφραίμ δεν θα είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν την οικολογική και ανθρωπιστική τους δράση.

“Στον Άθω είχαν καταφύγει 5000 γυναικόπαιδα και οι μοναχοί αναστατώθηκαν, που για ακόμη μια φορά είχε παραβιασθεί το άβατο, μπλα μπλα μπλα”.

Τότε καράβια χάνονταν βαρκούλες αρμενίζαν. Και βέβαια είχαν αναστατωθεί. Τα γυναικόπαιδα ήταν φτωχά, δεν είχαν να δώσουν δώρα, όπως άλλες ελαφρές κυρίες στο παρελθόν, για την επίσκεψη των οποίων καμία αναστάτωση δεν προκλήθηκε στους ευσεβείς μοναχούς, από την παραβίαση του άβατου του γνωστού μποστανιού με τα περίεργα φυτά. Ουστ μισάνθρωποι.

Υ.ΓΠρος Πολέμαρχο δηδρΕάν σας διαφεύγει υπήρξαν και ορισμένοι που ποτέ

δεν συνθηκολόγησαν, ακόμη και όταν όλα γύρω τους βοούσαν για το αντίθετο. Ούτε έγραψαν κατάπτυστες επιστολές, με ημερομηνία 26-4-1941. Το τι θα κάνει κάθε άνθρωπος, είτε επισκέπτεται αυτό το ιστολόγιο είτε δεν ξέρει καν την ύπαρξη του, αν χρειαστεί να υπερασπιστεί αυτό εδώ το μικρό χωράφι που μας έλαχε να ζούμε, το ξέρει αυτός και μόνο αυτός. Ένα μόνο είναι σίγουρο. Από κάπου θα παραδειγματιστούμε όλοι. Άλλοι από τις κατά καιρούς επιστολές, με παραλήπτες διάφορα απόβλητα του ανθρώπινου γένους και άλλοι από τα Νταχάου και τα Άουσβιτς, το Δίστομο και τα Καλάβρυτα, το Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα.

Ίσως και από κάποιον που κόντρα σε κάθε λογική, αυτός και μόνο αυτός οργάνωσε αντί να στέλνει



επιστολές τον μεγαλύτερο και αξιότερο εθελοντικό απελευθερωτικό στρατό, που γνώρισε αυτός ο τόπος. Το όνομά του δεν σας το γράφω γιατί ακόμη και σήμερα, 63 χρόνια από τον θάνατό του, σας προκαλεί πόνους στην κοιλίτσα σας με τα γνωστά δύσοσμα επακόλουθα. Πηγαίνετε λοιπόν πολέμαρχε δηδρ, να λιβανιστείτε ελεύθερα μαζί με τους υπόλοιπους “υπερασπιστές” αυτού του τόπου και μην προβαίνετε σε ερωτήσεις του τύπου “να δώ τι θα κάνετε εάν το σπαθί σταθεί στο λαιμό σας” Και ιστορία ξέρουμε και δυστυχώς για εσάς και τους ομοίους σας δεν σας κολακεύει καθόλου.

Προς Μάρκος σχόλιο Νο 34: Εντάξει αφού αυτά τά λέει άγγλος συγγραφέας, οι ατάκες είναι δικές σου, αφού κατά δήλωσή σου δεν ήσουν εκεί και τα έχει αναδείξει ο Μαρίνος, ανακαλώ και πηγαίνω ευθύς αμέσως να μετανοήσω.

Προς Νίκος μετανοείτε γιατι χανόμαστε σχόλιο Νο 36 - η φράση μου νίκος τα μυαλά μου πονάνε απευθυνόταν σε εσένα και δεν αφορούσε τα δικά μου μυαλά τα οποία είναι μία χαρά. Όσο για το τι παθαίνεις μ’ αυτά που φουμάρεις δες την παραπομπή του dmast στο σχόλιο 33. Κόψτο αγαπητέ είναι φανερό ότι σε χαλάει.

Νίκος ο ΜετανοείτεΛασκαράτε τώρα που σε πιασε ο ΔΗΔΡ αδιάβαστο

το αλλάζεις το βιολί… και το γυρίζεις στους Βουλγάρους που είναι Ορθόδοξοι… Αστειότητες Λασκαράτε… σε επίπεδο κρατών η θρησκεία δεν παίζει ρόλο και το ξέρει και η κουτσή Μαρία αυτό… Εσύ τωρα στα γεράματα κάνεις ότι δεν το ξέρεις… Μήπως δεν έχουνε πολεμήσει και σφαχτεί μεταξύ τους άλλα καθολικά και προτεσταντικά έθνη; Αυτά τα γράφεις για να’ αλλαξεις γήπεδο… Επειδή στο τωρινό έχεις χάσει



Και το ότι δε ζητάς ούτε μια συγγνώμη για την παραπληροφόρηση που σερβίρεις δείχενει οτ’ είσαι πορωμένη ψυχή…

Για πες μας αλήθεια τι ημερομηνία είχε το περιοδικό που λες ότι παίνευε το Χίτλερ. Πες μας και τι ακριβώς έγραφε γιατί δε σ’ εμπιστεύομαι βέβαια… Πες μας αν εκείνη την εποχή ήτανε γνωστό το τι ακριβώς έκανε ο Χίτλερ… ο Δαμασκηνός και τόσοι άλλοι ιεράρχες κάνανε τα αδύνατα δυνατά για να σώσουνε Εβραίους από τους Ναζί; Με κίνδυνο της ζωής τους; Διαστροφέα ε διαστροφέα…

Ρε συ Νομικέ αν θες τη γνώμη μου, αυτά που γράφετε εδώ μέσα μόνο με ναρκωτικά μπορεί να τ’ αντέξει άνθρωπος. Μη μας στερείς το όνομα του ήρωα που αναφέρεις… γιατί κάτι μου λέει ότι έχω ραματάκια και για τη δική του γούνα…

Καλά… πάρτε εκει τα στοιχεία και διαβάστε και μην ασχολείστε μαζί μου. Τα προσωπικά σας προβλήματα δεν με απασχολούν.

Και πριν αρχίζετε τις επιχειρηματολογίες, μην ξεχνάτε συνέχεια ότι ο τόπος αυτός είναι βαμμένος ΚΥΡΙΩΣ με αίμα ορθόδοξου λαού και κλήρου. Από Ορθοδόξους πήρε σάρκα και οστά, από ορθοδόξους ελευθερώθηκε, από Ορθοδόξους τιμήθηκε. Το 1821, το 1843, στους βαλκανικούς, στους 2 παγκόσμιους, (είναι φυσικό όμως το να έχεις έναν πανέμορφο κήπο που τον έχεις φτιάξει με κόπο και ιδρώτα και παρ’ όλ’ αυτά να είναι γεμάτος παράσιτα… Το παράσιτο λατρεύει τα έτοιμα.)

Σε αυτό λοιπόν το ΧΩΡΑΦΙ ζείτε αν δεν το έχετε καταλάβει.

Το οποίο ελευθερώθηκε από ΠΟΛΛΟΥΣ που συνθηκολόγησαν και έκαναν και ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ



από να γράφουν επιστολές. Όπως π.χ. ο Οδυσσέας Ανδρούτσος που εκτός από σωματοφύλακας του Αλή Πασά στα Ιωάννινα, το 1824 ήρθε σε μυστικές συννενοήσεις με τους Τούρκους. Κι όμως, είναι ο ήρωας της Γραβιάς! Και ο Βαρνακιώτης τα ίδια. Και ΠΟΛΛΟΙ άλλοι.

Δυστυχώς… ξέρετε… Η ιστορία που ΕΣΕΙΣ πρεσβεύετε, υπάρχει ΜΟΝΟ σε φωτορομάντζα και Άρλεκιν.

Και κάτι άλλο…Αφήστε τους ηρωισμούς για όταν έρθει η ΔΙΚΗ σας

ώρα. Τότε, θα μας δείξετε τι αξίζετε…Νίκος ο Μετανοείτε, ή μου επιτρέπεις να σβήσω το

“Απατεώνα” και περί “φτύσιμου”, ή σου αφαιρώ ολόκληρο το σχόλιο.

Ρίξε και κάποιο ανάθεμα σε μένα στο μπλόγκ σου μήπως και αποκτήσεις αναγνώστες. Περιμένω, το σχόλιό σου θα μείνει μέχρι σήμερα τα μεσάνυχτα.

Από Ορθοδόξους πήρε σάρκα και οστά, από ορθοδόξους ελευθερώθηκε, από Ορθοδόξους τιμήθηκε. Το 1821, το 1843, στους βαλκανικούς, στους 2 παγκόσμιους. -Ανάμεσα σε αυτούς (τους ορθόδοξους) υπήρξαν πράγματι και πολλοί ιερείς, χαμηλότατης βεβαίως εκκλησιαστικής βαθμίδας, γιατί οι υπόλοιποι, κυρίως των παρυφών, δεν τίμησαν τον… Πατριωτισμό τους.

Πέρασε η εποχή του καφενείο με το περιορισμένο ακροατήριο, κύριε Δηδρ, σήμερα αυτά γράφονται και διαβάζονται από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο, προς μεγάλην απογοήτευσή σας.

Ρε Νίκε, κοντεύει να μου φύγει το καφάσι: Απ’ ότι βλέπω, έγραψα κανα-δυο κουβέντες μόνο στα σχόλιά μου. Αναφέρω πουθενά τον ΕΛΑΣ;



Δεν θα διαφωνήσω περισσότερο μαζί σου, γιατί όπως φαίνεται έχουμε ακριβώς αντίθετες απόψεις για ορισμένα πράγματα.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ένας κατακτημένος λαός, έχει υποχρέωση να αντισταθεί στον κατακτητή του κύριε Νίκο, με κάθε κόστος. Και όσον αφορά αυτούς που σώζουν τάχα μου τα ιερά και τα όσια (το τομαράκι τους), καλύτερη πρόταση για την τύχη τους δεν μπορώ να βρω άλλη από αυτή του γερο-Θοδωράκη Τσεργίνη (ελπίζω να τον ξέρεις):

Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!Και για τον κο Δηδρ: Όταν έρθει η δική μας σειρά,

θα έρθει και η δική σας. Γιατί βγάζετε την ουρά σας απ’ έξω; (εκτός αν στείλετε καμιά επιστολή πάλι).

Σβήσε τα.Ανάθεμα δε χρειάζεται να σου ρίξω… Με όλα αυτά

τα προκατειλημμένα που δημοσιεύεις το ρίχνεις μόνος σου… Βάζει κι ο Λασκαράτος τα δυνατά του…

ΝΑΝΑΘα σταθώ μόνο στην αποθέωση του ΝΑΙ που απ’

ό,τι φαίνεται δεν είναι “τσάμπα μαγκιά” αλλά “μαγκιά που ζητάει και τα ρέστα”. Κι αντί οποιουδήποτε άλλου σχόλιου, θα αφιερώσω ένα ποιήμα της Κατερίνας Γώγου:

Κανείς δεν θα γλυτώσει…κι αυτό το μακέλεμα δε θα ‘χειούτε μισό μισοσβησμένο ΟΧΙ.Θα βουλιάζουμε… βουλιάζουμεκατακόρυφα με 300 και βάλεσε συφιλιδικά νερά χωρίς τέλοςμε αφορισμούς και χτυπήματα στο κεφάλιαπό διαμαντένιους σταυρούς τραβεστί πατέρωνΓλείφοντας…



Υπογράφοντας…Ικετεύοντας…και ουρλιάζονταςξεφτιλισμένα ΝΑΙ!!! ΝΑΙ!!! ΝΑΙ!!!Ευσεβέστατοι Δηδρ + Νίκος ο μετανοείτε, δεν

“άκουσα” τα σχόλια σας περί …εξορκισμού και την θεολογική τους… προέκταση, σας κατανοώ.

Δηδρ και αμετανόητε Νίκο, ειλικρινά ντρέπομαι να απαντώ σε ανθρώπους που βρίζουν ή μιλούν με τόσο πάθος σε ένα μπλογκ που τους δίνει το λόγο, τη στιγμή που σε κανένα από τα δικά τους μπλογκ (Χρ. Αυγή, ΟΟΔΕ, Βατοπέδιο, Ομολογητής κλπ) δεν υπάρχει στοιχειώδης αντίλογος.

Αρνούμαι να απαντήσω για να υπερασπιστώ την Εθνική Αντίσταση σε ανθρώπους που υπερασπίζονται το γλείψιμο του κατακτητή και τη συνεργασία μαζί του. Ξανά λέω Εκάς οι βέβηλοι.

Απαντώ σε 2-3 σημεία που αφορούν τα λεγόμενά μου.

1) Η φωτο του Χίτλερ σε μια μόνο μονή. Από που βγαίνει αυτό το συμπέρασμα; Πρέπει να βρώ και για τις 20 μονές φωτογραφίες; Από που; Τα ίχνη έχουν εξαφανιστεί. Απορώ πως βρέθηκε κι αυτή. Αλλά οι φωτογραφίες σας μάραναν; Εδώ έχουμε το γράμμα των 20 μονών το συγχαρητήριο για τη νίκη στη Σοβιετία, την μαρτυρία του μοναχού Μιχαήλ για τον αντισημητισμό.

2) Το φασιστικό φρόνημα της ελλαδικής Εκκλησίας είναι αυταπόδεικτο. Φάνηκε επί δικτατορίας Μεταξά και Παπαδόπουλου. Ζητάει κάποιος τεκμήρια για το φιλοχιτλερισμό και μουσολινισμό του περιοδικού Εκκλησία, ημερομηνίες κλπ. Πηγαίνετε στο Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, θα τα βρείτε στην αρχή του ποστ.



3) Λέει κάποιος από σας πως με γελοιοποιήσατε στο θέμα της Ειρήνης της Αθηναίας, πως τάχα δεν ήταν αγία. Παρέθεσα άρθρο της Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας και 5-6 λινκς που αποδεικνύουν πως είχε ανακηρυχθεί αγία. Λέει ο ίδιος πως γελοιοποιήθηκα στο θέμα του πολιτικού γάμου, στους πρώτες Βυζαντινούς αιώνες. Παρέθεσα τότε στην απάντησή μου απόσπασμα άρθρου του ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ και ΙΕΡΕΑ Κώστα Μπέη στην Ελευθεροτυπία που λέει ακριβώς το ίδιο. Επίσης άρθρο του Θεόκλητου Φαρμακίδη, γραμματέα της Ι. Συνόδου και πανεπιστημιακού, άρθρο της Εγκυκλοπαίδειας Ελευθερουδάκη, τι στο διάλο θέλετε;

Πρέπει να σας πω πως αυτές οι λυσαλέες αντιδράσεις και οι χριστιανικές βρισιές, αυτή η προσπάθεια ηθικής μείωσης του αντιπάλου αντί της επιχειρηματολογίας, δείχνουν αφ’ ενός τον χριστιανικό σας χαρακτήρα αφ’ ετέρου τη ζημιά που σας γίνεται. Για πρώτη φορά στην Ιστορία σας δεν μπορείτε να κινητοποιήσετε τον εισαγγελέα, τον βασανιστή, τον δήμιο και τον χωροφύλακα. Είσαστε απολαυστικοί με τα τεράστια κατεβατά σας που είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς, γεμάτα σοφίσματα, βυζαντινισμούς, εξυπνακισμούς, επιλεκτικές απαντήσεις και πλαστογραφίες. Ο χρόνος που σπαταλάτε για να απαντήσετε δείχνει πόσο έχετε συναίσθηση της ζημιάς που σας γίνετε από αυτό το μπλογκ.

4) Για τον αντισημητισμό της ελλαδικής Εκκλησίας αλλά και για τις τιμητικές εξαιρέσεις της, πηγαίνετε κύριοι που βρίζετε με τόση απρέπεια στο Πόντος και Αριστερά

Λασκαράτε γράφεις: “κατεδαφίζει ιστορικούς σλαβομακεδονικούς ορθόδοξους ναούς...”



Χωρίς να θέλω να διαψεύσω ούτε εσένα, ούτε τον φίλτατο “Ιό”, ως ταπεινός Βιετναμέζος θα ήθελα απλά να επισημάνω ότι οι ναοί ήταν Βουλγάρικοι! Μ-π

Αριστερέ Πόντιε,θα συμφωνείς μαζί μου πως είτε βουλγάρικοι είτε

σλαβομακεδονικοί, η ουσία είναι πως ο εθνικισμός τυφλώνει έναν ορθόδοξο επίσκοπο για να κατεδαφίσει με τη βοήθεια μιας δικτατορίας ορθόδοξους ναούς και μάλιστα πολύ παλιούς, προσπαθώντας να παραχαράξει την ιστορία. Προφανώς ο επίσκοπος είναι υποκριτής, ψεύτης και άθεος του χειρότερου είδους (φαρισαίος) και κοροϊδεύει τον κόσμο, αφού ακόμη και πολλοί άθεοι θα ντρεπόντουσαν να γκρεμίσουν τον ναό οποιασδήποτε θρησκείας, σεβόμενοι την πίστη των συνανθρώπων τους.

Στη συζήτηση τώρα για το αν ήταν βουλγαρικοί ή σλαβομακεδονικοί δεν θα μπώ. Η συνείδηση ρυθμίζει την εθνικότητα των ανθρώπων κι αν οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ και οι πρόγονοί τους που κυνηγήθηκαν από τη Νότια Μακεδονία μέχρι και μετά τον εμφύλιο, νιώθουν Σλάβοι Μακεδόνες, τότε είναι, με τον ίδιο τρόπο που εγώ νιώθω Έλληνας κι ας μην ξέρω πούθε κρατάει η σκούφια μου. Στην περιοχή της Φλώρινας υπήρχαν και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι σλαβομακεδονικής συνείδησης, για Βούλγαρους δεν ξέρω. Αν έχεις κάποια στοιχεία να καταθέσεις, θα με υποχρεώσεις.

Αδέρφια ασυγχωράτε την ορθογραφία μου. Λείπω αρκετά χρόνια από την Ελλάδα.

Ξενιτεμένος Κρητικόςχρόνια στη Γερμανίαείπα να προστεθώ κι εγώσ’ αυτή την κομπανία

Με το Ροίδη το σοφόκαι με το Λασκαράτο



όπου σε κάθε Χριστιανότου σκάβουνε το λάκκο

Ξετάζουνε τσι Χριστιανούςσ’ όλης τσι γης τους τόπουςγιατ’ είναι οι αναμάρτητοιανάμεσα στσι αθρώπους

Κλέφτες μας λέν τους Χριστιανούςψεύτες και κτηνοβάτες

προδότες και δοσίλογουςοι δύο συκοφάντες

Δε βλέπουν την καμπούρα τουςπού ‘ναι γεμάτη ψώρααπ’ τις συκοφαντίες τουςεγέμισε η χώρα

Ψευτιές μας λέν και γράφουνεόλο φωτιά και λαύρα

αυτά συμβαίνουν σύντεκνοισαν λείπει το βιάγκρα

Είναι η δουλειά σας εύκοληστον κόσμο αυτόν ακόμαΝα βρίζεις και να βλαστημάς,να κλάνεις με το στόμα.

Και να σερβίρεις τον Ιόφύλλο των σκουλικιώνε

σε αναγνώστες εύπιστουςπου κάθε ψέμα τρώνε

*Γι’ αυτό λοιπόν αγάμηδεςΟυρλιάστε βρίστε,φτύστε,πνίξτε μας με τη μπόχα σας,καλά τον τάφο κλείστε.

Ειν’ ο Χριστός ο νικητήςσ’ όλη την Οικουμένη,



Εσείς φτωχοί αντίχριστοιείστ’ αποτυχημένοι.

κιάλις και βιάγκρα άφθονακοπρίτες θα σας στείλωγια να μαμήσετε κι εσείςκαι να σας φύγει ο ζήλος

Όμως δεν ξέρω αν και μ’ αυτόθα σας περάσει ο κάλος.

Το να το παίζεις δικαστήςειν πειρασμός μεγάλος.

Τον χοίρο κι αν τον βάλουνεμέσα σε μιά βιτρίναΌπως και πριν θα φέρεταικαι ουούτς θα κάνει φίνα.

Μα για καλό και για κακόεγώ θα σας τα στείλω

κι αν ίσως και μαμήσετεθα μ’ έχετε και φίλο.

Νίκος ο ΜετανοείτεΚαλά Λασκαράτε, δεν έχεις το Θεό σου. Από πού κι

ως πού είναι δικά μου μπλογκ τα «Χρ. Αυγή, ΟΟΔΕ, Βατοπέδιο, Ομολογητής»; Τη Χρυσή Αυγή ούτε και ξέρω πού γράφει γιατί την έχω γραμμένη εκεί που πρέπει, όπως τον κάθε φασίστα μαύρο ή κόκκινο… Στην ΟΟΔΕ ποτέ δεν έχω δημοσιεύσει σχόλιο… Στο «Βατοπαίδιο» μπες και δες στο μπλογκ μου ότι με κάλεσαν να συμμετέχω σε συζήτηση και ακόμα ΔΕΝ πήγα… Τον ομολογητή που λες, ούτε κι αυτόν τον ξέρω και ποτέ μου δεν τον άκουσα! Ο Δηδρ αν έχει μπλογκ δεν ξέρω, ούτε και ποιο είναι αυτό.

Λοιπόν μην πας να με βγάλεις και… χρυσαυγίτη βρε διαστροφέα… Το δικό μου μπλογκ είναι το metanoeite. blogspot.com κι εκεί επιτρέπω να γράφει ο



καθένας και ποτέ δε σβήνω σχόλιο… ούτε moderation δεν έχω… ούτε καν που λογοκρίνω… Ήρθες ποτέ εσύ εκεί να γράψεις στο μπλογκ μου «αντίλογο» και δε σου το επέτρεψα; Τι μας τσαμπουνάς λοιπόν;

Απαντάω στα σχόλιά σου: «1) Η φωτο του Χίτλερ σε μια μόνο μονή. Πρέπει να βρώ και για τις 20 μονές φωτογραφίες;» Ναι κύριε Λασκαράτε, όταν κατηγορείς μια ολόκληρη κοινότητα για φιλοναζιστές και η κοινότητα αυτή έχει 20 μοναστήρια κι ένα σωρό καλύβες και σκήτες… τότε μια φωτογραφία σ’ ένα από αυτά δεν είναι αρκετή.

«Εδώ έχουμε το γράμμα των 20 μονών»Αυτό ήτανε ποίημα Λασκαράτε, το ’παμε και το

ξανάπαμε. Αν ήτανε τόσο ναζιστές δε θα φυγαδεύανε Νεοζηλανδούς και Άγγλους… Θα τους καρφώνανε στους ναζί.

«το συγχαρητήριο για τη νίκη στη Σοβιετία»Για πες μου εσύ γιατί θα έπρεπε να λυπηθούνε οι

μοναχοί για τη νίκη στη Σοβιετία; Εδώ ενθουσιαστήκανε οι Ουκρανοί!

«“Όταν άρχισε η κατοχή, οι αγρότες της Ουκρανίας χαιρέτισαν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές…» σου παραθέτει ο Δηδρ πιο πάνω… Μέχρι τότε το σοβιετικό εγκληματικό καθεστώς είχε ποινικοποιήσει τη θρησκεία, είχε ξεκάνει παπάδες μοναχούς και λαϊκούς Χριστιανούς και ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Ουκρανούς και είχε γεμίσει τα γκουλάγκ με αντιτιθέμενους που τάχα ήτανε «αντιδραστικοί»… Θά ‘πρεπε να λυπηθούνε οι μοναχοί που ένα τέτοιο βρωμερό καθεστώς έφαγε ένα γερό χτύπημα; Εδώ οι ίδιοι οι Σοβιετικοί χαρήκανε! Δε σου λέει τίποτα εσένα αυτό; Και μήπως ξέρανε τότε οι μοναχοί τι καπνό φουμάρανε οι ναζί;



«την μαρτυρία του μοναχού Μιχαήλ για τον αντισημητισμό.»

Με το συμπάθειο αλλά τη μαρτυρία του «μοναχού Μιχαήλ» την γράφω στα παλιά μου παπούτσια… γιατί εγώ έχω γνωρίσει ένα σωρό αγιορείτες προσωπικά και αντισημίτες δεν είδα... δεν περιμένω να μου πει ο «μοναχός Μιχαήλ»… Σ’ αυτόν να ανατρέξεις εσύ που δεν πάτησες στο Όρος ποτέ σου.

Ζητάει κάποιος τεκμήρια για το φιλοχιτλερισμό και μουσολινισμό του περιοδικού Εκκλησία, ημερομηνίες κλπ.

Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»Καλά έκανα λοιπόν που δε σε εμπιστεύτηκα γιατί οι

«έπαινοι» που λες είναι του 1929 και του 1933… Πολύ πριν καταλάβει ο κόσμος τι καλόπαιδα ήταν οι δυο φασίστες ηγέτες… Τα «τεκμήριά» σου δε δίνουν καμιά ιδέα για τα πραγματικά σχέδια των φασισταράδων και δυστυχώς για σένα είναι για γέλια:

«Η μαύρη «Εκκλησία», δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της για τον Χίτλερ και για τον Μουσολίνι από τις 18. 2. 1933.: «Μεταξύ των άρθρων του πολιτικού προγράμματος του νέου Αρχικαγκελαρίου υπάρχουν και τινα τα οποία, διά το οικουμενικόν του χαρακτήρος των, προκαλούν, ιδίως σήμερον, αμέριστον την προσοχήν. Υπισχνείται λοιπόν ο γερμανός αρχηγός μιας μεγίστης μερίδος του γερμανικού λαού, ότι “θα αποκαταστήσωμεν την καθαριότηταν εις την οικογενειακήν και την δημοσίαν ζωήν”, “θα επαναδώσωμεν εις τον γερμανικόν λαόν την πίστιν προς τον Θεόν, την πατρίδα και την οικογένειαν”, και “θα στηρίξωμεν πάλιν επί υγιών βάσεων την εκπαίδευσιν των παιδιών μας”. Τοιουτοτρόπως ο προς ον απευθύνεται το πρόγραμμα εκλέκτωρ λαός ακούει



σαφείς και καθαράς τας θέσεις των πολιτικών του ως προς τα θεμελιώδη ιδανικά της ατομικής και της κοινωνικής του ζωής. Και είναι καιρός -και υπάρχουν λόγοι- να ακούση, τέλος πάντων, μίαν φοράν ο ελληνικός λαός εκ στόματος των πολιτικών του επίσης καθαρά…». Ο Μουσολίνι ανάμεσα στα άλλα επαινείται από το ίδιο έντυπο στις 10.1.1929 για την άρνησή του στο θεσμό του διαζυγίου και στις 18.3.1933 για την κυκλοφορία γραμματόσημου με το Ευαγγέλιο.»

Για πε μου γιατί δε θα έπρεπε το περιοδικό να επαινεί τις διακηρύξεις Χίτλερ και Μουσολίνι; Από πού κι ως πού πρέπει να κατηγορούμε κάποιον που λέει ότι θέλει να στηρίξει την οικογένεια… να αποκαταστήσει την καθαρότητα στη δημόσια ζωή κτλ; Ή είναι κακό το γραμματόσημο με το Ευαγγέλιο; Ή είναι τόσο τρομερή η άρνηση στο διαζύγιο… Σε μια χώρα όπου έτσι κι αλλιώς ο πάπας δεν το εγκρίνει και οι καθολικοί από μόνοι τους δεν το παίρνουνε;

Άμα το περιοδικό έγραφε τι ωραία σφάζουνε οι Ιταλοί στην Αιθιοπία ή τι ωραία καίει ο Χίτλερ τους Εβραίους τότε μάλιστα, να πούμε ότι είναι φιλοφασιστικό… Αλλά τα «τεκμήρια» που παραθέτεις είναι για γέλια… το ξαναλέω μπας και το καταλάβεις…

«Λέει κάποιος από σας πως με γελοιοποιήσατε στο θέμα της Ειρήνης της Αθηναίας, πως τάχα δεν ήταν αγία. Παρέθεσα άρθρο της Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας και 5-6 λινκς που αποδεικνύουν πως είχε ανακηρυχθεί αγία.»

Στο 1 άρθρο που παρέθεσες εσύ σου αντιπαρατέθηκαν άφθονα που λένε ότι δεν είχε ανακηρυχθεί… Αν δεν το κατάλαβες… Το ίδιο την πάθατε και με το θέμα του γάμου…

«Πρέπει να σας πω πως αυτές οι λυσαλέες αντιδράσεις και οι χριστιανικές βρισιές, αυτή η



προσπάθεια ηθικής μείωσης του αντιπάλου αντί της επιχειρηματολογίας, δείχνουν αφ’ ενός τον χριστιανικό σας χαρακτήρα

Δεν έχεις παράπονο από επιχειρήματα από τη μεριά μου… και επιχειρήματα έχω και ερωτήματα θέτω πολλά… που εσύ δεν τα απαντάς όμως… Είπα ποτέ ότι έχω «χριστιανικό χαρακτήρα»; Ή ότι είμαι πρότυπο Χριστιανού; Το αντίθετο είπα… Κι αν δεν ήμουν Χριστιανός θα σε είχα βρίσει πολύ άσχημα… Αλλά γιατί σε μάρανε αν έχω εγώ «χριστιανικό χαρακτήρα»; Μήπως είσαι πρότυπο «καλού ανθρώπου» εσύ; Που τα γραπτά σου ξεχειλίζουνε μίσος και είναι όλο ψέματα;

«αφ ετέρου τη ζημιά που σας γίνετε. Για πρώτη φορά στην Ιστορία σας δεν μπορείτε να κινητοποιήσετε τον εισαγγελέα, τον βασανιστή, τον δήμιο και τον χωροφύλακα. Είσαστε απολαυστικοί με τα τεράστια κατεβατά σας που είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς, γεμάτα σοφίσματα, βυζαντινισμούς, εξυπνακισμούς, επιλεκτικές απαντήσεις και πλαστογραφίες. Ο χρόνος που σπαταλάτε για να απαντήσετε δείχνει πόσο έχετε συναίσθηση της ζημιάς που σας γίνετε από αυτό το μπλογκ.»

Η μόνη ζημιά που μου γίνεται εμένα είναι ότι καμιά φορά τα παίρνω στο κρανίο γιατί είμαι λίγο νευρικός… Αυτό οφείλεται στο πάθος του θυμού που έχω και δε φταίτε εσείς… Αλλά άλλες φορές μου προκαλείτε γέλια! Οπότε καλό μου κάνετε…

Κατά τα άλλα και να μπορούσα δε θα κινητοποιούσα εναντίον σου ούτε… βασανιστή, ούτε χωροφύλακα… πόσο μάλλον δήμιο… Αρκετά πια αυτά τα υποκριτικά παραμύθια με τους «κακούς Χριστιανούς που σε καταδιώκουνε»… Στο τέλος θα τα πιστέψεις κιόλας



Αυτό με τη «συλλογική δουλειά στα κατεβατά μας» πολύ μου άρεσε… Συγγνώμη που θα σου χαλάσω την καρδιά, αλλά το Νίκο κανένας δεν τον βοηθάει να γράψει… Ούτε κι εγώ βοηθάω κανέναν… Μια που αναφέρεις το Δηδρ δεν έχει ο άνθρωπος ανάγκη από βοήθεια… Ειδικά από μένα… Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε συμφέρει να υπάρχουνε διαφωνίες και κατεβατά… για να φαίνεται ότι έχει εδώ μέσα επισκέψεις…

Είπε ο τύπου “ροΐδης”“τι στο διάλο θέλετε;”Να κάνεις έρευνα καλή, με βιβλιογραφία, να

παραθέσεις και τις δύο πλευρές και μετά να καταλήξεις όπου υπάρχει κενό. Δεν επιτρέπεται να δημοσιεύεις ένα Post σαν να επρόκειτο για απόλυτα βεβαιωμένη αλήθεια, και την ίδια στιγμή να υπάρχουν τόσο πολλά επιχειρήματα ενάντια στα “στοιχεία” σου. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.

Για την Ειρήνη την ΑΘηναία:τα επίσημα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας είναι

τα “Μηναία”. Αρκετά σημαντικός, αν και όχι “επίσημος” είναι ο συναξαριστής του αγ. Νικοδήμου. Αν δεν αναφέρεται εκεί ένα πρόσωπο (και κυρίως στα “Μηναία”) δεν υπάρχει καμμία βεβαιωμένη τιμή ως αγίου. Επίσης θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι οι Βολλανδιστές οι οποίοι διασώζουν την πηγή BHG 2205 δεν είναι καν Ορθόδοξοι. Ιησουΐτες είναι.

Οι Βολλανδιστές είναι επιστήμονες, και σε ένα τεράστιο έργο περίπου 70 τόμων των 1.000 σελίδων ο καθένας, εδώ και 350 χρόνια δημοσιεύουν χειρόγραφα με κριτική επεξεργασία και γενικά αγιολογικό υλικό. Εφόσον η ΘΗΕ αναφέρει από που προέρχεται το χειρόγραφο, έψαξες να δεις τι σημαίνει το BHG; Έψαξες



αν η αγιολογία της ορθόδοξης Εκκλησίας εξαρτάται από το έργο των Βολλανδιστών;

Στην περίπτωση του Γάμου:αυτά που παρέθεσες σε εκείνο το άρθρο, σου έδειξα

αναλυτικά τι έλεγαν. Μην επανερχόμαστε. Καλό είναι να έχεις την τιμιότητα να παραδεχτείς τις ελλείψεις που έχεις επάνω σε τέτοια θέματα ώστε να ασκήσεις επιτυχή κριτική. Δεν μπορεί να παριστάνεις τον ειδήμονα χωρίς μελέτη. Αν οι πληροφορίες σου ήταν σωστές, δεν θα υπήρχαν τόσες πηγές από τον 2ο αιώνα που να μιλάνε για την ευλογία της Εκκλησίας και να ονομάζουν τον γάμο μυστήριο όπως η Κ.Δ. άλλωστε. Εγώ πως ήξερα ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως τα έλεγες; Όφειλες και συ να έχεις κάνει την ίδια έρευνα πριν γράψεις τα άρθα.

“ακόμη και πολλοί άθεοι θα ντρεπόντουσαν να γκρεμίσουν τον ναό οποιασδήποτε θρησκείας”

Για το γεγονός του γκρεμισμένου ναού που λες δεν έχω κάνει έρευνα, πάντως το blog σου δεν μου δημιουργεί καμμία εμπιστοσύνη για την ειλικρίνειά του. Μονίμως αντλεί πληροφορίες από πηγές με μισές αλήθειες όπως ο “Ιός” και δεν παραθέτεις ποτέ πηγές και βιβλιογραφία. Άρα, δεν θα κρίνω την συγκεκριμένη πληροφορία που είμαι βέβαιος ότι έχει και άλλες πτυχές.

Για την σιγουριά σου όμως περί γκρεμίσματος, καλό θα ήταν να γνωρίζεις τι τερατουργήματα έκαναν οι φίλοι σου, οι “διαφωτισμένοι” Ευρωπαίοι:

“Με την επίσημη ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα, τον Δεκέμβριο του 1834, αρκετοί ευρωπαίοι αρχιτέκτονες, λάτρεις του νεοκλασικισμού, άρχισαν να καταφθάνουν με φιλόδοξα σχέδια… Ο νεοκλασικός ρυθμός επιβάλλεται και στην αρχιτεκτονική των ορθόδοξων ναών, αφού τίποτα στη νέα πρωτεύουσα



δεν έπρεπε να θυμίζει τη «σκοτεινή» περίοδο του Βυζαντίου… Μοιάζει απίστευτο και όμως, για να χτιστεί το αρχιτεκτονικό τερατούργημα του μητροπολιτικού ναού των Αθηνών, κατεδαφίστηκαν 72 βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες στην Αθήνα με το πρόσχημα της εξασφάλισης χρημάτων… Πολλές από αυτές τις εκκλησιές ήταν κοσμήματα αρχιτεκτονικής με θαυμάσιες εικονογραφήσεις…” (Γιανναράς Χρήστος, “Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα”, Δόμος, Αθήνα 2003, σελ. 257-258)

Για τον “Νίκο τον Μετανοείται”, ούτε τον γνωρίζω τον άνθρωπο όντως, τιμώ όμως το κουράγιο του να συμμετέχει δίνοντας απαντήσεις σε κατεβατά, που όντως είναι τόσο κουραστικά.

Ούτε blog έχω. Αλλιώς θα παρέπεμπα και εκεί.“ειλικρινά ντρέπομαι να απαντώ σε ανθρώπους που

βρίζουν ή μιλούν με τόσο πάθος”Προσωπικά, να πω ότι ειλικρινά, σε τιμά που

επιτρέπεις τον αντίλογο κάτω από τα σχόλιά σου. Αυτό είναι αλήθεια.

Αλλά: για τις επιθετικές εκφράσεις που όντως υπάρχουν, σας έχω ξαναπεί, να διαβάσετε για δεύτερη φορά το ύφος με το οποίο γράφετε. Τα άρθρα σας από την αρχή ως το τέλος είναι ένα ατέλειωτο μπινελίκι. Δηλαδή, προς τι τα παράπονα; Όποιος επιθυμεί συνομιλητές που δεν εξάπτονται, να φροντίζει να σέβεται τα πιστεύω τους. Όταν βρίζεις, βλαστημάς, βάζεις τον βάτραχο στο Σταυρό κ.λπ., δηλ. τι ακριβώς περιμένεις από εκείνον που θα έρθει εδώ; Ειλικρινά, μου είναι ακατανόητο αυτό που γράφεις…

“σοφίσματα, βυζαντινισμούς, εξυπνακισμούς, επιλεκτικές απαντήσεις και πλαστογραφίες.”



Έλα τώρα. Αυτά τα λέτε όλοι, ΚΑΘΕ φορά, ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια. Έλεος πια. Αγοράστε και κανένα βιβλίο αφού πρώτα διαβάσετε επάνω ΤΙ στην ευχή είναι αυτός που το γράφει. Τα κείμενα χωρίς πηγές, σε αντιπαράθεση με κείμενα με πηγές, έχουν ελπίδες μία, δύο, άντε τρεις. Από εκεί και πέρα, ακόμη και οι φανατικοί φίλοι θα σου πουν “καλά ρε μεγάλε, γράψε κι εσύ κάτι της προκοπής”.

Όλα τα παραπάνω αν σε ενοχλούν, πρέπει να τα εξαλείψεις από τις σελίδες σου (εκτός από τους … βυζαντινισμούς).

“Ο χρόνος που σπαταλάτε για να απαντήσετε δείχνει πόσο έχετε συναίσθηση της ζημιάς που σας γίνετε από αυτό το μπλογκ”

Μην νομίζεις ότι είναι και πολύς ο χρόνος. Από ένα σημείο και μετά, επειδή όλες οι επιθέσεις σας σε φόρουμ κ.λπ. έχουν πάνω-κάτω το ίδιο περιεχόμενο, μπορεί μέχρι και να φτιαχτεί ένα ειδικό software αυτόματων απαντήσεων…

Και για την “ζημιά” τα ίδια ισχύουν. Εκεί που την έχετε πατήσει είναι η πληθώρα των παρόμοιων σάϊτ. Κυρίως το πρόβλημά σας είναι ότι έχετε τσουβαλιστεί όλοι μαζί παρέα με τον χαρδαβέλα, τους αρχαιολάτρες, τον ρασσιά και τον καλόπουλο μαζί με ολίγη από κώδικα ντα βίντσι και ιλλουμινάτι και έχετε φτιάξει σούπα. Τα σάιτ ατά αποτελούν ένα είδος φολκλόρ του ελληνικού διαδικτύου που κανείς τα παρακολουθεί τρώγοντας ποπ-κορν.

Χρειάζεται όμως να τοποθετούνται και οι απαντήσεις όχι για εσάς φυσικά το οποίο μου είναι διάφορο τι πρεσβεύετε, αλλά επειδή μπορεί να περάσει και κανένας άνθρωπος που βαριέται να βρίσκει απαντήσεις στα όσα γράφετε, οπότε κάνω και μια



κοινωνική προσφορά για ευκολία του κάθε φίλου ενδιαφερόμενου. Επειδή κι εμένα μ’ αρέσει να βρίσκω έτοιμες απαντήσεις σε θέματα που δεν γνωρίζω και έτσι το κάνω κι εγώ.

“Αριστεροί, δεξιοί, ακροδεξιοί, πολύ ακροδεξιοί, πολύ αριστεροί, και ακροαριστεροί”

Προσωπικά αδιαφορώ παντελώς για όλα τα παραπάνω σχήματα, μαζί και για τους κεντρώους. Όταν όμως κάποιος γράφει για “καλά” των αριστερών χτυπώντας τον χριστιανισμό, υπάρχει τόσο υλικό που είναι απόλαυση να το παραθέτεις. Όσο υλικό υπάρχει ενάντια στους φασίστες και τους ακροδεξιούς, άλλο τόσο υπάρχει για τους κομμουνιστές.

ΥΓΝα προσθέσω το πόσο απολαυστικός είναι ο

επίλογος που κάνεις στο άλλο ποστ για τον εξορκισμό, εκεί στο τέλος που αναφέρεις για την Αρχαία Ελλάδα. Οι πράγματι υπέροχοι πρόγονοί μας, δυστυχώς μας κληροδότησαν κάθε είδους δεισιδαιμονία που υπάρχει σήμερα σε αυτό τον τόπο. Υπάρχει γι’ αυτό τόσο υλικό για διαβόλους και εξορκισμούς που είναι απίστευτο.

Μάλιστα πολλά από αυτά έχουν μεγάλη πλάκα για εμάς σήμερα.

Ταπεινή μου άποψη: αυτός που υπερασπίζεται σήμερα τον παγανισμό ενάντια στον χριστιανισμό, έχει πολύ δύσκολο έργο. Υπάρχουν κάτι μαργαριτάρια στην αρχαία λατρεία, στον ορφισμό, στα ερμητικά, που δεν παίζονται.

Έχεις μετρήσει καθόλου πόσους “διαβόλους” έχει η αρχαία θρησκεία; Θα σου τους αναρτήσω εκεί να δεις πόσοι είναι (αν και μόλις είδα ότι υπάρχει κάποιος εκεί στο ποστ του εξορκισμού που το έπιασε το υπονοούμενο για τους αρχαίους… έχει πολυ πλάκα όντως).



expaganusΚαλησπέρα και από εμένα.Επειδή βλέπω ότι κάποιους συμμετέχοντες έχει

κυριεύσει οίστρος ποιητικός, να αφιερώσω κι εγώ στο περιεχόμενο του βασικού ποστ τον στίχο του Τζίμη Πανούση «φέξε μου και γλίστρησα ως της γης τα πέρατα».

Και συνεχίζω με κάποιες παρατηρήσεις:1) Η «Ελληνική Νομαρχία» όπως πολύ σωστά

επεσήμανε και ο Δηδρ, είναι λιβελλογράφημα. Να συμπληρώσω ότι ο συγγραφέας της είναι μάλλον άσχετος με τα ελληνικά πράγματα γιατί κάπου εξανίσταται που… γίνονται επίσκοποι άνθρωποι με «ταπεινή καταγωγή».

Είχε συνηθίσει ο άνθρωπος στα φράγκικα έθιμα βλέπετε, σύμφωνα με τα οποία επίσκοποι γίνονταν οι μικρότεροι αδελφοί των ευγενών, που δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν τον τίτλο (τον οποίο έπαιρναν οι πρωτότοκοι μόνο), και βολεύονταν τα παιδιά μ’ ένα τίτλο εκκλησιαστικό. Οπότε δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε να θεωρήσω το κείμενό του αξιόπιστη πηγή για τα του Αγίου Όρους.

2) «οι μεγαλόσχημοι καλόγεροι καλοπερνούσαν κάτω από την προστασία του Χίτλερ». Κατ’ αρχήν τι εννοεί ο συγγραφέας με το «μεγαλόσχημοι καλόγεροι καλοπερνούσαν». Μόνο οι μοναχοί με το μεγάλο σχήμα καλοπερνούσαν; Οι δόκιμοι κι αυτοί με το μικρό τι έκαναν; Ή απλώς δεν ξέρει ο συγγραφέας τι θα πει «μεγαλόσχημος» και το βάζει έτσι για έμφαση, όπως λέμε «οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί» κτλ;

Δεύτερον, τι εννοεί «καλοπερνούσαν». Έχει πάει ο συγγραφέας ποτέ στο Άγιο Όρος να δει τι σκληρές χειρωνακτικές εργασίες κάνουν οι καλόγεροι εκεί και για



πόσες ώρες καθημερινά; Έχει ιδέα από αγιορείτικο διαιτολόγιο; Επειδή πολύ αμφιβάλλω, ορίστε μια λίστα από διακονήματα, πολλά από τα οποία συνήθως περνούν όλοι οι μοναχοί με τη σειρά: «επιτρόπων, αντιπροσώπου στην ιερά κοινότητα, γραμματέως, θησαυροφύλακος, βιβλιοθηκαρίου, δικαίου, δασονόμου, ξεναγού, τυπικαρίου, βηματαρίου, εφημερίων ιερέων, εφημεριών διακόνων, ιεροψαλτών, αναγνώστου, κοινοτάρχη, κανδηλανάπτη, αρχειοφύλακος, αρχοντάρη, αποθηκαρίου, τραπεζάρη, μαγείρου, μαγείρου στο αρχονταρίκι, νοσοκόμου, νυκτοφύλακος, σταυλάρχου, αρσανάρη, αμπελουργού, κηπουρού, αρτοποιού, ξυλοκόπου».

Παρά τη σκληρή δουλειά δεν τρώνε κρέας, πλην σπανίων περιπτώσεων, όπου μερικοί κελλιώτες και ιδιόρρυθμα μοναστήρια το καταλύουν σπάνια.

Βασικά τρώνε ψωμί, λάδι, κρασί (αυτά τα δυο όχι τις Τετάρτες, Παρασκευές και νηστείες) ελιές, λαχανικά και ψαρικά.

Τη μέρα τρώνε δύο φορές ΛΙΤΑ, το πρωΐ και το βράδυ, πλην της Δευτέρας, Τετάρτης και Παρασκευής και την περίοδο της νηστείας, οπότε το πρωϊνό γεύμα αντικαθίσταται με απλό καφέ δηλ. τρώνε μία μόνο φορά.

Οι ασκητές των ησυχαστηρίων ακολουθούν ακόμη αυστηρότερη νηστεία.

Για παράδειγμα, αγιορείτης πνευματικός που είχα κάποτε έτρωγε μόνο τα Σαββατοκύριακα. Και όπως καταλαβαίνετε και τότε έτρωγε λιτά, καθότι το στομάχι του είχε κλείσει.

Η παράδοση του Όρους αυτή είναι αγαπητοί μου, και όχι άλλη. Γιατί λοιπόν ο συγγραφέας γράφει ότι οι μοναχοί «καλοπερνούσαν» σε αντιδιαστολή με τα «παιδάκια που πεθαίνανε στην Αθήνα της Κατοχής από



την πείνα», λες και την ώρα που αυτά πέθαιναν οι μοναχοί χάρη στον Χίτλερ τρώγαν του σκασμού;

Συμπεραίνω ότι είτε αυτό γράφτηκε από άγνοια, είτε από προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων.

Παρακάτω αναφέρεται η Σερβίδα Ελένη Δουσάν η οποία έσπασε το άβατο. Υπάρχουν δύο παραδόσεις σχετικά με αυτό: η μία λέει ότι η Ελένη επισκέφθηκε με τον σύζυγό της όλα τα μοναστήρια του Όρους, και η άλλη, ότι είδε μόνο τη (σέρβικη) μονή Χελανδαρίου, κι αυτήν από μακριά. Η δεύτερη εκδοχή είναι και η πιο πιθανή, αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας τα υπόλοιπα περιστατικά

Α) της 14χρονης κόρης του Μ. Θεοδοσίου Πλακηδίας, η οποία το 382 δεν έγινε δεκτή στο Άγιο Όρος, και μάλιστα σύμφωνα με την παράδοση, η ίδια η Παναγία της έκανε παρατήρηση που πήγε μέχρι εκεί.

Β) της Μάρως, η οποία ήταν και μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητή, και κόρη του Σέρβου βασιλιά Γεωργίου, κτίτορα του καθολικού της Μονής Αγίου Παύλου, και τα Τίμια Δώρα των τριών Μάγων έφερνε, για να τα προσφέρει σ’ αυτή τη μονή. Παρότι η επίσκεψή της έγινε μετά την Αλωση της Πόλης το 1453, οπότε καταπώς μας λέτε οι μοναχοί «ζήτησαν προστασία από τον Μωάμεθ τον Πορθητή», τη Μάρω δεν την δέχτηκαν μόνο παρέλαβαν τα δώρα της στο λιμανάκι, την ευχαρίστησαν και την ξεπροβόδισαν.

Η μόνη καταγεγραμμένη περίπτωση που γυναίκα έγινε πραγματικά δεκτή στο Όρος και μάλιστα με τιμές, ήταν στην επίσκεψη της συζύγου του Άγγλου πρεσβευτή στην Τουρκία, Στράτφορντ Κάνινγκ το 1950. Μετά από αυτό όμως ο Πατριάρχης επέπληξε τους Αγιορείτες. Δεν βλέπω να γίνεται μνεία στην περίπτωση αυτή αγαπητοί μου. Γιατί; Μήπως επειδή η



υποδοχή αυτή οφειλόταν σε λόγους εθνικούς – ο Κάννινγκ είχε δράσει υπέρ της σύστασης του ελληνικού κράτους – κι έτσι χαλάει η «σούπα» των δήθεν προδοτών μοναχών;

Την υπόθεση με τους αδελφούς Δραγάτση, που διευθέτησαν διαφορές μεταξύ του ρωσικού και σερβικού μοναστηριού, δεν ξέρω τι μεμπτό της βρίσκετε και την αναφέρετε. Ίσως για να γεμίσει ο χώρος.

Παρακάτω για τους «ύμνους του περιοδικού της Εκκλησίας» εν έτει 1929 και 1931 σας έχει ήδη απαντήσει λογικότατα ο Νίκος ο μετανοείτε οπότε το προσπερνάω.

Συνεχίζοντας, και διαβάζοντας ότι «Ο μισογυνισμός των ρασοφόρων… εξώθησε μερικούς σε απάνθρωπες ενέργειες», περιμένω να δω κάτι που να δικαιολογεί αυτή τη βαρύγδουπη έκφραση, μια απάνθρωπη ενέργεια επιτέλους βρε αδελφέ! Αλλά μάταια… Μετά την εντυπωσιακή αυτή λεκτική φούσκα, διαβάζω απλά ότι «Είναι ενδεικτική η αποστροφή ενός μοναχού για τις ηρωϊκές αγωνίστριες του Δημοκρατικού Στρατού που κατέφυγαν στο όρος».

Δεν ξέρω πόσο απάνθρωπη ενέργεια είναι να εκφράζει κανείς αποστροφή για ομοϊδεάτες ανθρώπων που ποινικοποιούν τη θρησκευτική ζωή. Αν σας έρθει εσάς μέσα στο σπίτι σας κάποιος και σας ζητάει φορτικά λεφτά, προσπαθεί να βάλει τα μέλη της οικογένειας να τσακωθούν μεταξύ τους, πάει να επιβάλει το δικό του σύστημα λειτουγίας παραγκωνίζοντας το δικό σας, εκτελεί τους συγγενείς σας και κοροϊδεύει ξεδιάντροπα ό,τι εσείς τιμάτε κι έχετε για ιερό, δεν θα τον αποστραφείτε αλήθεια;

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-



Να όμως που επιτέλους συναντώ μια «απάνθρωπη ενέργεια» εκ μέρους Αγιορειτών, ασχέτως αν δεν κολλάει με την «αποστροφή» και τον «φιλοναζισμό» καθώς υποτίθεται πως έγινε πολύ πριν μπουκάρει στο Όρος ο «Δημοκρατικός Στρατός».

«Γυναίκες που πάτησαν στο απαγορευμένο βουνό, θανατώθηκαν αμέσως»! Και ποια απόδειξη υπάρχει γι’ αυτή την απάνθρωπη ενέργεια», που αν είχε γίνει πραγματικά θα είχε βουίξει σύμπας ο κόσμος; «Το άκουσε ο γνωστός Άγγλος περιηγητής συνταγματάρχης M. Leak»! Που είναι βέβαια ο William Martin Leake ο οποίος άκουσε να διηγούνται τέτοιες ιστορίες ναυτικοί… ξέρετε, αυτοί που διηγούνται και για τα θαλάσσια τέρατα με τα εφτά κεφάλια κτλ.

Επειδή λοιπόν η μόνη πηγή για τέτοιες ιστορίες με φόνους γυναικών είναι διηγήσεις ναυτικών που άκουσε ο Leake και στις οποίες ούτε ο ίδιος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία (έχω το βιβλίο στην αγγλική, η αναφορά βρίσκεται στον τόμο 3 σελ. 136…), επειδή το τυπικό του Αγ. Όρους δεν προβλέπει τέτοια «ποινή» και δεν προτρέπει σε κανενός είδους φόνο, κι επειδή κανένας άλλος γνωστός ιστορικός, συγγραφέας, χρονικογράφος κτλ δεν παραθέτει κάτι τέτοιο, να με συμπαθάτε αλλά δεν μπορώ να το πάρω στα σοβαρά.

Παρακάτω με την περίπτωση Βασιλείου Κριβοσέιν, όπου αναφέρετε κάποια από τα καμώματα των Βουλγάρων χωρίς όμως να τα θέτετε στην πραγματική τους διάσταση, γράφετε: «Η δράση του Βασιλείου δεν εμποδίζει σήμερα τον Κρητικό χωρεπίσκοπο Κνωσού Μακάριο να τον επικαλείται στις 5/8/2002 στη Μεταμόρφωση Ηρακλείου: «Γράφει ο Βασίλειος Κριβοσέϊν, στο περίφημο βιβλίο του “Μέσα στο Φως του Χριστού” αναλύοντας τον Άγιο Συμεών» κτλ.



Θεωρείτε ότι θα έπρεπε η δωσιλογική δραστηριότητα του Κριβοσέιν να εμποδίζει τη χρήση και μνεία του συγγραφικού έργου του; Με ποια λογική θα πρέπει αυτό το έργο να το θάψουμε και να μην το χρησιμοποιούμε, από τη στιγμή που είναι αξιόλογο; Αν ήταν έργο που προωθούσε το δωσιλογισμό θα καταλάβαινα την ένσταση, όμως ξέρετε δεν έχει καμιά σχέση.

Αλλά ας δούμε πιο λεπτομερειακά την ηρωική στάση των «αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού» οι οποίοι το 1948 στις Καρυές έκαναν… μάχη με άοπλους καλόγερους: Είναι τα γεγονότα που ο Λασκαράτος διηγείται με τρόπο ώστε ει δυνατόν να τα κουκουλώσει («να φτιάξουν το χάλι του Όρους» κτλ.).

Η αλήθεια είναι όμως ότι οι όψιμοι «πατριώτες» αντάρτες, των οποίων ο πτυσσόμενος «πατριωτισμός» εξαρτιόταν από τις διαταγές του Στάλιν, από τη στιγμή που πήραν χρήματα από το Άγιο Όρος, θεώρησαν ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά και έσπευσαν αφενός να τη μαδήσουν με όλο και περισσότερους εράνους, αφετέρου να επιβάλουν στο Όρος το δικό τους καθεστώς και να σπείρουν διχόνοια μεταξύ μοναχών, εργατών κτλ. Στο τέλος επειδή δεν τα κατάφερναν, εκτέλεσαν και δυο μοναχούς και έφυγαν.

Συνεχίζουμε με τη «μάχη των Καρυών». Πάμε πρώτα στις «ηρωικές αντάρτισσες» (σαν εκείνες ντε, που μπαίνανε γυμνές σε κελλιά όπου κρατούνταν αιχμάλωτοι Χριστιανοί*):

«Προς εμπαιγμόν και βεβήλωσιν των ιερών παραδόσεων και τυπικών, εχόρευον υπό την αψίδα του Κωδωνοστασίου του Πρωτάτου, και με την Καυκασιακήν προφοράν των έλεγον εις ενίους Πατέρας



διερχομένους εκείθεν: ‘ας κάνη το θάμα της η Παναγία σας εις εμάς τα κοράσια’».

«Προς το εσπέρας ανεχώρησαν μετά φοβεράν λεηλασίαν των Καρυών, διέρρηξαν τα Καταστήματα και όσα μεν πράγματα ήθελον, τα εφόρτωσαν εις διαρπαγέντα εκ των μονών και ιδιωτών ζώα, τα δε άλλα, ρύζια, ζυμαρικά κλπ τα πετούσαν εις τις λάσπες του δρόμου, μόνον και μόνον, ίνα κάμουν ζημίαν. Το χείριστον δε και χαρακτηριστικόν δια την θηριωδίαν των, κατά την λεηλασίαν των Κελλίων, ότι εύρισκον ιερά σκεύη, Ευαγγέλια, Επάργυρωμένας θήκας Αγίων λειψάνων κλπ τα έρριπταν φύρδην μίγδην και μετ άλλων χυδαίων αντικειμένων εις σάκκους και τα συναπεκόμιζαν προς εκποίησιν, αλλά δεν επρόφθασαν, τα περισσότερα ευρέθησαν εις τα Κρούσια, όταν εξεδιώχθησαν κακώς και εκείθεν, Φεύγοντας εξ Αγίου όρους έλαβον βιαίως μεθ’ εαυτών εκατόν και πλέον ανθρώπους, ποιμένας, εργάτας, υλοτόμους, (σημείωση Expaganus: για να τους… σώσουν προφανώς από τους καλόγερους) και περί τα εκατόν πεντήκοντα ζώα, φορτωμένα τα κλεπτολάφυρα των και τους τραυματίας των».

Και περνάμε στο τετριμμένο και χιλιοειπωμένο περί αβάτου, «ην απαγόρευση της γυναίκας μάνας αδελφής φίλης, που δεν της επιτρέπεται να σταθεί ούτε δίπλα στο άρρωστο παιδί αδελφό ή φίλο της…»

Ξέρετε αγαπητοί, κανείς δεν αναγκάζει κανέναν που θέλει τη μοναχική ζωή, να μονάσει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στο Άγιο Όρος όπου ισχύουν αυτοί οι κανόνες.

Υπάρχουν πάααρα πολλά μοναστήρια όπου δεν ισχύει το άβατο. Όποιος πηγαίνει στο Άγιο Όρος τα γνωρίζει από πριν αυτά τα πράγματα και τα έχει επιλέξει.



Ποιοι είσαστ εσείς που θα πάτε κόντρα στην επιλογή του να μονάσει χωρίς γυναικεία παρουσία κοντά του; Δεν έχει δικαίωμα να βλέπει τις γυναίκες συγγενείς ή φίλες του όταν Ο ΙΔΙΟΣ θέλει, σε κάποιο εκτός του Όρους τόπο; Ή δεν έχετε ακούσει ποτέ ότι οι καλόγεροι μπορούν και να βγουν από το Όρος, και ότι είτε επισκέπτονται τα σπίτια τους είτε συναντιούνται με τις συγγενείς ή φίλες τους στην Ουρανούπολη; Μα τόση άγνοια πια;

Την περίφημη «επιστολή Αγιορειτών προς τον Χίτλερ» την έχουν ήδη σχολιάσει τόσο ο Δηδρ όσο και ο Νίκος Μετανοείτε. Συμμερίζομαι την οπτική τους όχι μόνο επειδή καταννοώ τον βουλγαρικό κίνδυνο και επειδή θεωρώ ολοφάνερο το ότι αν οι μοναχοί πραγματικά συνεργάζονταν με τον Χίτλερ δεν θα φυγάδευαν Νεοζηλανδούς και Άγγλους, αλλά θα τους κάρφωναν κανονικά – και απορώ πώς μονάχα ο Νίκος έκανε αυτή την παρατήρηση και στους υπόλοιπους ούτε πέρασε από το μυαλό… – αλλά επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που συναντάω στη ζωή μου αυτό το πράγμα που λέγεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Ήθελα νά ‘ξερα εσείς οι υπόλοιποι δεν έχετε ακούσει ποτέ γι’ αυτό το πράγμα, και δεν τό ‘χετε συναντήσει πουθενά αλλού στην Ιστορία; Δεν το ξέρετε ότι όταν κάποιος δεν μπορεί πλέον να προβάλλει αντίσταση υποχωρεί άχρι καιρού, για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να μπορεί να συνεχίσει όταν θα είναι έτοιμος; Δεν ξέρετε για τους Σουλιώτες που συνθηκολόγησαν με τους Τούρκους και μάλιστα 2 φορές, το 1802 και το 1821; Πριν τη δεύτερη συνθηκολόγησή τους δεν πήγαιναν πότε με το μέρος της Πύλης και πότε με το μέρος του τυράννου Αλή Πασά, ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρουν να γυρίσουν στην



πατρίδα τους; Μήπως να τους καταδικάσουμε ως προδότες κι αυτούς, επειδή συνεργάστηκαν με τους εχθρούς τους και δεν ανατινάχτηκαν στο Κούγκι μαζί με τον καλόγερο Σαμουήλ;

Αλλά βέβαια, θα έπρεπε να ανατινάζονταν όλοι, ώστε να τους δώσουν σήμερα τα εύσημα οι φιλόσοφοι του καναπέως.

Απορώ, δεν έχετε ξανασυναντήσει την περίπτωση άλλα να λέει ή να γράφει κάποιος και άλλα να πιστεύει; Σκεφτείτε το υπόμνημα που συνέταξε ο Ιωάννης Καποδίστριας προς τον Τσάρο, το οποίο είχε δημοσιευθεί σε γαλλική εφημερίδα της εποχής και σήμερα κυκλοφορεί με τον ανακριβή τίτλο «απομνημονεύματα».

Ο Καποδίστριας στην προσωπική του ζωή ήταν φιλαλήθης άνθρωπος. Εκεί μέσα όμως λέει κάποια ψέματα χοντρά, για λόγους πολιτικής που εξυπηρετούσε το συμφέρον της Ελλάδας. Παριστάνει ότι δεν ξέρει λεπτομέρειες για τη Φιλική Εταιρεία, ότι δεν εγκρίνει το έργο της, και ότι δεν θέλει να αναλάβει την ηγεσία της. Και όμως όπως αποδεικνύει η νεώτερη έρευνα, ο Καποδίστριας ήταν πράγματι ο εμπνευστής της Φιλικής Εταιρείας και αυτός που κινούσε τα νήματα από πίσω. Αυτός που οργάνωσε την επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, κι ωστόσο συνέταξε το έγγραφο για την αποπομπή του αρχηγού της Υψηλάντη – τον οποίο ο ίδιος είχε πείσει να επαναστατήσει – ούτως ώστε να μπορέσει να συνεχίσει από τη θέση του υπουργού του Τσάρου να εργάζεται για την ευόδωση της Επανάστασης.

Τι λοιπόν, είναι ο Καποδίστριας προδότης απέναντι στην Επανάσταση; Ή είναι απλά ένας πολιτικός



που ξέρει πώς πρέπει να ελιχθεί για να καταφέρει το σκοπό του με τις λιγότερες δυνατές απώλειες;

Για όλα τα υπόλοιπα έχουν δοθεί σοβαρές απαντήσεις και δεν χρειάζεται να επανέλθω. ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΩ ΟΤΙ δεν είναι «η φωτογραφία του Φύρερ του σφαγέα εκατομμυρίων ψυχών» η οποία «φιγουράρει όμορφα και με “κάδρο” κρεμασμένη μαζί με άλλους ευεργέτες», είναι ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ. Αυτό ακριβώς λέει το αρχικό σας ποστ. Φαίνεται όμως ότι στη μανία σας να αποδείξετε ότι οι μοναχοί είναι φιλοναζιστές, διαστρέφετε κι αυτά που γράφετε οι ίδιοι και τον Μεταξά τον κάνατε Χίτλερ… Και οι αφελείς ανάμεσα στους χειροκροτητές σας ΔΕΝ λιγοστεύουν, αφού κανείς δεν πρόσεξε αυτή την τεράστια πατάτα…

Και για να σοβαρευτούμε: Οι Αγιορείτες θεωρούσαν ότι οι του «Δημοκρατικού Στρατού» ήταν άθεοι και προδότες, γι’ αυτό και δεν ήθελαν να τους ενισχύσουν. Όπως σημειώνει ο γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, «αρνηθέντες την πίστην και την πατρίδα των εξυπηρετούσαν τα Σλαυικά συμφέροντα». Ο δε λόγος που αποκαλούν τα τάγματα ασφαλείας «πραγματικήν μάστιγα της υπαίθρου, αποβράσματα του Άδου» δεν είναι ότι απλώς λήστεψαν το Όρος, αλλά ότι προκάλεσαν τη φυγή γυναικοπαίδων της Ιερισσού (τα οποία κατέφυγαν στο Όρος) και διάφορα άλλα εκεί γύρω.

@ Nomikos, απ’ όσο ξέρω δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που να χαρακτηρίζουν «ελαφριές» την… 14χρονη Πλακηδία και τη βασίλισσα Δουσάν, ή τη Μάρω τη μητέρα του Πορθητή οι οποίες παραβίασαν το άβατο. Για τις άλλες «κυρίες» που το παραβιάζουν όμως, χωρίς να προσφέρουν δώρα, δε δίνω και όρκο. Ειδικά για



τις Ρωσίδες πριγκίπισσες που φιλοξενούσαν Ρώσοι «μοναχοί» έχω σοβαρές αμφιβολίες… Παρεπιπτόντως κάθε επίσκεψη γυναίκας προκαλεί αναστάτωση στους μοναχούς, γιατί σύμφωνα με προφητείες οι επισκέψεις σημαίνουν την απόσυρση της εύνοιας της Παναγίας και όσο περισσότερες είναι, σημαίνουν την έλευση της εποχής που το Όρος θα ερημωθεί από μοναχούς.

Όμως όταν υπάρχει ανάγκη, όπως έγινε σε κάποιες περιπτώσεις όπου κυνηγημένοι άνθρωποι κατέφυγαν στο Α. Όρος, οι μοναχοί κάνουν υπομονή ώσπου να οικονομηθούν οι άνθρωποι και να μπορέσουν να φύγουν.

*Εμπειρίες του αγιορείτη γέροντα Παϊσίου με τους αντάρτες (πριν γίνει μοναχός). Από το βιβλίο «Ο γέροντας Παίσιος μου είπε» του Θανάση Ρακοβαλή. «…Μια φορά είχαν έρθει έξω από το χωριό μας οι αντάρτες. Έξω στο κρύο… πεινασμένοι… τους λυπήθηκα. Πήρα ένα ψωμί και πήγα να τους το δώσω. Άσχετο, αν κυνηγούσαν στα βουνά τον αδερφό μου. Εγώ το καθήκον μου το έκανα. -Πώς σας δέχτηκαν γέροντα; -Παραλίγο να έβρισκα τον μπελά μου. Δεν πίστευαν ότι βγήκα να τους δώσω να φάνε! …Μία άλλη φορά κατέλαβαν το χωριό μας οι αντάρτες. Μας μάζεψαν σ’ ένα σπίτι, στριμωχτά, σαν σαρδέλες. Ξαπλώναμε πάνω στις πέτρες και τα πόδια του ενός στο κεφάλι του άλλου… για να’χουμε χώρο. Την άλλη μέρα μας περνάν από «Δικαστήριο». Εμένα θέλαν να μου κάνουν κακό, αλλά δεν εύρισκαν αιτία. Φωνές, φοβέρες… Στο τέλος ένας συγχωριανός μου, που έκανε το δικαστή, μου λέει άγρια: Γιατί ο αδελφός σου είναι με το Ζέρβα;

Δε μου λες, του λέω, είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος μου ο αδελφός μου;

- Μεγαλύτερος, απαντάει.



- Έ! αφού είναι μεγαλύτερος θα δίνει λογαριασμό σε μένα τι κάνει;

Δεν έβρισκε τι να πει, έδωσε διαταγή να με κλείσουν σ’ ένα δωμάτιο μόνο μου. Τι τους έβαλε ο διάβολος να κάνουν. Επειδή αυτός ο συγχωριανός γνώριζε ότι εγώ είμαι της εκκλησίας, στέλνουν το βράδυ μέσα στο δωμάτιο δύο αντάρτισσες, σχεδόν γυμνές… Τάχασα.

«Παναγιά μου βοήθα με» φώναξα. Αμέσως ένοιωσα τη βοήθεια τού Θεού.

- Δηλαδή γέροντα τι έγινε;- Να, τις έβλεπα απαθώς. Σαν να μην ήταν γυμνές…

με αγνότητα. Όπως, ας πούμε έβλεπε ο Αδάμ την Εύα στον Παράδεισο, πριν από την πτώση. Αθώα, φυσικά… χωρίς πονηρία σαρκική.

- Και μετά, τι έγινε; – Έ! μετά τις μίλησα με το καλό… «Κοπέλες, εσείς να κάνετε τέτοια πράγματα… δεν ντρέπεστε». Στο τέλος ντράπηκαν… ντύθηκαν και βγήκαν έξω κλαίγοντας!! Βοήθησε η Χάρις του Θεού!”»

Άντε, σας εύχομαι την επόμενη φορά που θα αναρτήσετε ποστς για ιστορικά θέματα να μη σας πιάσουν ΤΟΣΟ αδιάβαστους όπως συνήθως…

Ταξιδιώτηςexpaganus θα μας τρελλάνεις. απορώ γιατί απαντάει

ο Ροιδης και ο Λασκαράτος σε μερικούς σαν και εσένα. Ρωτάς βρε expaganus τι κακό βρίσκει ο Λασκαρατος σε αυτό: +Την υπόθεση με τους αδελφούς Δραγάτση, που διευθέτησαν διαφορές μεταξύ του ρωσικού και σερβικού μοναστηριού, δεν ξέρω τι μεμπτό της βρίσκετε και την αναφέρετε. Ίσως για να γεμίσει ο χώρος+.

Ο Λασκαράτος δεν έγραψε αυτό που λες αλλά τούτο:



*οι Σέρβοι χωροδεσπότες αδελφοί Δραγάτση, διευθέτησαν διαφορές μεταξύ των μονών Παντελεήμονος και Χιλανδαρίου σχετικά με την κατοχή δυο χωριών στην πεδιάδα της Στρωμνίτσας*

Τι κουτοπονηριές πουλάς εδώ μέσα. Αλλοιώνεις τα λόγια του, λες ποιός θα κάτσει να ψάξει; Η κατοχή δυό χωριών από τους καλόγερους βρε θεομπαίχτη δεν σου φαίνεται κακό πράγμα; και γιατί αλλάζεις τα λόγια του λασκαράτου; αυτό δεν είναι απάτη; ΩραίοΙ είσαστε οι ορθόδοξοι χριστιανοί.

Aγαπητέ expaganus, έχω δει τόσο ανακριβή πράγματα στα σχόλιά σου, αλλά θα ασχοληθώ μόνο με δύο και αυτό όχι από φυγοπονία, αλλά γιατί πραγματικά βιάζομαι να φύγω. Εάν μου το ζητήσεις επανέρχομαι για να συζητήσουμε όσο θες.

1. Εμφανίζεσαι τακτικά και εσύ και άλλοι σ’ αυτό το ιστολόγιο, με επιχειρήματα του τύπου “μάλιστα της έκανε παρατήρηση η παναγία, έτσι λέει η παράδοση”. Εχεις καταλάβει πραγματικά, ότι οι συντάκτες των post, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των όσων διαβάζουν αυτό το ιστολόγιο, δεν δέχονται με κανένα τρόπο την ύπαρξη της εν λόγω κυρίας, σε αυτή τη μορφή που μόλις πριν και κατά παράδοση περιέγραψες; Δηλαδή κάνοντας παρατήρηση σε μια 14χρονη το έτος 382. Και εάν ντε και καλά πρέπει να δεχθώ την παράδοση σ’ αυτό το σημείο, δέξου και εσύ ότι και οι ιστορίες των ναυτικών που αναφέρονται στο Άγιο όρος, έχουν αλήθεια μέσα τους. Μάλιστα είναι και πολύ ωραία παράδοση οι ιστορίες αυτές, και έδωσαν και υπέροχα λογοτεχνικά κείμενα σαν τα Λόγια της πλώρης ή την εκπληκτική ποίηση του Ν. Καββαδία.

2. Ειλικρινά βρίσκεις μπετοναρισμένο, το επιχείρημα, το όποιο επιχείρημα, αντλείται από βιβλία



του τύπου “Ο γέρων Παίσιος μου είπε” συγγραφέας Θανάσης Σκορδοπούτσογλου; Πως θα σου φαινόταν εάν όχι εγώ ο άγνωστος, αλλά ένας φυσικός επιπέδου Νανόπουλου, αύριο το πρωί έβγαζε ένα βιβλίο με τίτλο “Ο Επιταχυντής αδρονίων του CERN μου μίλησε και μου είπε ότι ο θεός είναι μία μπαρούφα”; Θα είμασταν όλοι εντάξει, εάν τον πέρναμε στο ψιλό; Θερμή λοιπόν παράκληση, επειδή για να απαντήσεις σε κάτι, πρέπει πρώτα να διαβάσεις αυτό που είπε ο προηγούμενός σου, εγκατέλειψε τέτοιου είδους επιχειρήματα, γιατί μόνο άδικο κόπο κάνεις να τα πληκτρολογείς και εμείς πιο άδικο να τα διαβάζουμε για να μπορέσουμε να σχολιάσουμε.

@Ταξιδιώτης, δεν έχω κανένα σκοπό να παραφράσω τα λεγόμενα του Λασκαράτου ούτε και να εξαπατήσω, κι αν ακόμα ήθελα να εξαπατήσω δεν θα το έκανα παραφράζοντας μια πρόταση που υπάρχει αυτούσια λίγο πιο πάνω, πολύ απλά γιατί δεν είμαι τόσο βλάκας.

Δεν βρίσκω τίποτα το μεμπτό να κατέχουν οι μονές τις περιοχές όπου βρίσκονται δυο χωριά, αν αυτό είναι το πρόβλημά σου. Ούτε και το να δίνουν λύση οι χωροδεσπότες οι οποίοι πιθανότατα έχουν παραχωρήσει τις γαίες αυτές. Ολόκληρο σχεδόν το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί μετόχια μονών. Γι’ αυτό και το όνομά του είναι “Κόσοβο-Μετόχια”. Το να κατέχουν γαίες τα μοναστήρια είναι κάτι που συμβαίνει από την αρχαιότητα και σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι ούτε εγκληματικό, ούτε πρωτοφανές και παράδοξο.

Πέφτει τέτοια διαστρέβλωση εδώ μέσα, που ο Μεταξάς μεταλλάχθηκε σε Χίτλερ, κι όμως δεν σε είδα να διαμαρτύρεσαι πουθενά γι’ αυτό. Σε μάρανε το ότι εγώ για συντομία δεν έχω παραθέσει όοολα τα λεγόμενα



του Λασκαράτου ώστε να κάνω copy-paste ολόκληρο το αρχικό ποστ.

Φοβάμαι αυτά συμβαίνουν όταν δεν έχουμε να πούμε κάτι σοβαρό αγαπητέ μου.

@nomike, αν είσαι και στ’ αλήθεια νομικός θα καταλάβεις καλύτερα τη σημασία αυτού που θα σου πω τώρα:

Η παράδοση με την Παναγία και την Πλακιδία υπάρχει καταγεγραμμένη σε διάφορα χρονικά. Οι φήμες για δολοφονίες γυναικών δεν υπάρχουν σε κανένα. Το άκουσε ένας περιηγητής από ναυτικούς – που είναι γνωστοί τερατολόγοι – κι αυτό είναι όλο. Ούτε και ο ίδιος έδωσε μεγάλη σημασία σ’ αυτό.

Μας λες ότι δεν πιστεύεις στην ύπαρξη και σε εμφανίσεις της Παναγίας. Δεκτό, ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος. Δεν καταλαβαίνω όμως σε τι σε ενοχλούν οι διηγήσεις του γέροντα Παίσιου, καθώς δεν έχουν τίποτα μεταφυσικό παρά αποτελούν προσωπικά του βιώματα.

Όσο για τον κ. Θανάση που ασφαλώς δεν λέγεται Σκορδοπούτσογλου, μπορεί εσύ να μην τον γνωρίζεις, εκείνος όμως γνώριζε πολύ καλά τον γέροντα Παίσιο και σύμφωνα με σχόλια άλλων που τον γνώρισαν επίσης, έχει καταγράψει τα λεγόμενά του πιστά.

Αφού σου αρέσει ο Καββαδίας και ο Καρκαβίτσας, έχουμε και κάτι κοινό. Πάντως τέτοιες απίστευτες διηγήσεις σαν των ναυτικών, στο χωριό μου δεν τα λέμε “λόγια της πλώρης” αλλά “λόγια του καφενείου”.

@nomikos, μια συμπλήρωση: Στη διήγησή του ο γέροντας Παίσιος αναφέρει μεν την Παναγία η οποία του έδωσε τη δυνατότητα να δει τις κοπέλες χωρίς σεξουαλική επιθυμία, αλλά ένας άθεος μπορεί κάλλιστα να κρατήσει τη διήγηση ερμηνεύοντάς την διαφορετικά:



ότι δεν τον βοήθησε η Παναγία, αλλά αυθυποβλήθηκε από μόνος του.

Σε κάθε περίπτωση είναι ένα περιστατικό που ένας άθεος μπορεί να βρει πιο πιστευτό απ’ το ότι η Πλακιδία άκουσε να της μιλά η Παναγία. Αν ΚΑΙ αυτό μπορεί να γίνει δεκτό, ως μια μια εντύπωση της Πλακιδίας που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει μέχρι ότι η Πλακιδία ήταν… σχιζοφρενής και άκουγε φωνές…

Κοιτα να δεις που έκανε ο Ροίδης το Μεταξά Χίτλερ… Κι εγώ δεν το πρόσεξα…

Και ο νομικός το κατάπιε αμάσητο κι αυτός… έγραψε

“Εξηγείται έτσι προφανώς και γιατί υπάρχει η εικόνα του σκατόψυχου Αδόλφου εκεί και μνημονεύεται το όνομά του ακόμη. Δεν τους φέρθηκε όπως φέρθηκε στα υπόλοιπα ΝΑΙ αυτού του τόπου. Κρίμα….”

Έχω κάνει κι εγώ ένα λάθος… από απροσεξία… Αντί να γράψω για το σαμποτάζ στην “ΕΣΠΟ” έγραψα “ΕΣΠΑ”.

ServitorosΕπειδή αυτός ο συγχωριανός γνώριζε ότι εγώ είμαι

της εκκλησίας, στέλνουν το βράδυ μέσα στο δωμάτιο δύο αντάρτισσες, σχεδόν γυμνές… Τάχασα.

«Παναγιά μου βοήθα με» φώναξα. Αμέσως ένοιωσα τη βοήθεια τού Θεού.

- Δηλαδή γέροντα τι έγινε;- Να, τις έβλεπα απαθώς. Σαν να μην ήταν γυμνές…

με αγνότητα. Όπως, ας πούμε έβλεπε ο Αδάμ την Εύα στον Παράδεισο, πριν από την πτώση. Αθώα, φυσικά… χωρίς πονηρία σαρκική.

- Και μετά, τι έγινε; – Έ! μετά τις μίλησα με το καλό… «Κοπέλες, εσείς να κάνετε τέτοια πράγματα…



δεν ντρέπεστε». Στο τέλος ντράπηκαν… ντύθηκαν και βγήκαν έξω κλαίγοντας!! Βοήθησε η Χάρις του Θεού!”»

——Εξαιρετικό παραμύθι, βέβαια κανείς δεν σκέφτηκε

την πιο λογική εξήγηση σε αυτήν την ιστορία, το ότι του γέροντα μάλλον δεν του άρεσαν τα κοριτσάκια (χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι τα μετέπειτα κείμενα του βρίθουν από έναν απίστευτο μισογυνισμό)

Λογικέ μου Σερβιτόρε, όταν σε κάποιον δεν αρέσουν τα κοριτσάκια δεν παρακαλάει την Παναγία να τον εμποδίσει να αισθανθεί επιθυμία, δε νομίζεις;

Όσο για τον “μισογυνισμό” στα κείμενα του γέροντα Παϊσίου, δώσε μου παραδείγματα για να καταλάβω τι εννοείς.

ServitorosΠροφανώς και ο Παϊσίος δεν θα έλεγε ότι

αντιστάθηκε στην επιθυμία γιατί ήταν ομοφυλόφυλος, ο Γέροντας είχε κάνει την παραπλάνηση και το ψέμμα επιστήμη. Η επίκληση της Παναγίας έχει διπλό ρόλο, από την μια να πουλήσει στους πιστούς την ύπαρξη θαυμάτων αλλά κυρίως να πουλήσει την αγιότητα του Παϊσιού που με το παραμικρό πρόβλημα τον σώζει ο καλός Θεούλης.

Όσο για τον μισογυνισμό βλ. π.χ. “Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα προίκισε τον άνδρα, με άλλα την γυναίκα. Έδωσε στον άνδρα ανδρισμό, για να τα βγάζη πέρα στις δύσκολες υποθέσεις και για να υποτάσσεται σε αυτόν η γυναίκα. Γιατί, αν έδινε και στην γυναίκα τον ίδιο ανδρισμό, δεν θα μπορούσε να σταθή η οικογένεια.”

Σερβιτόρε, το “ο Γέροντας είχε κάνει την παραπλάνηση και το ψέμμα επιστήμη” έχεις κάποιο γεγονός για να το στηρίξεις ή το κατεβάζεις απ’ την



κούτρα σου; Π.χ. Χριστιανός ήταν, όλοι οι χριστιανοί είναι ψεύτες (αξιωματικά…) άρα θα είναι κι αυτός;

Σε πληροφορώ από ανθρώπους που τον έζησαν και είναι κοντινοί μου – εγώ δεν τον πρόλαβα εν ζωή δυστυχώς – ότι όχι μόνο δεν “πουλούσε αγιότητα” όπως λες αλλά πολλές φορές έκανε τον βλάκα.

Ο “καλός Θεούλης” δεν σώζει μόνο τους αγίους αλλά και τον τελευταίο αμαρτωλό που είναι βουτηγμένος στην πιο μεγάλη βρώμα, φτάνει να τον επικαλεστεί με πίστη και διάθεση μετανοίας. Ακόμα κι εμένα που μόνο άγιος δεν είμαι μ’ έχει σώσει από μεγάλους κινδύνους και περιστάσεις πολύ δύσκολες, κι ας μην το αξίζω καθόλου.

Το παράδειγμα που μου παραθέτεις δεν είναι μισογυνικό. Βέβαια είναι συνηθισμένο στους αντιχριστιανικούς κύκλους ο όρος “υποτάσσεται” να παρεξηγείται, ενώ σημαίνει απλά ότι ο άντρας, εξωτερικά τουλάχιστον, φαίνεται να παίζει έναν πιο ηγετικό ρόλο. Παράλληλα τονίζει μια μεγάλη αλήθεια “βγαλμένη μέσα απ’ τη ζωή”: ότι η γυναίκα παραχωρεί τον ηγετικό ρόλο ΜΟΝΟ όταν ο άντρας “έχει ανδρισμό”. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό. Αν τον βρει δειλό, αναποφάσιστο, ανίκανο να τα βγάλει πέρα σε “δύσκολες υποθέσεις”, χωρίς διάθεση να επωμιστεί ευθύνες, τείνει να παίρνει τα ηνία εκείνη. Με τις όποιες προεκτάσεις έχει αυτό, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε.

Θα μπορούσε να ήταν μισογυνικό το απόσπασμα, αν έλεγε ότι ο άντρας έχει χαρίσματα και η γυναίκα δεν έχει. Δε λέει όμως κάτι τέτοιο, λέει ότι και οι δυο έχουν άλλα χαρίσματα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. Φαντάζομαι θα έχεις ακούσει για “διαφορετικότητα”, υμνείται πολύ στις μέρες μας.



Έχω στη διάθεσή μου πάρα πολλά αποσπάσματα στα οποία ο γέροντας επαινεί ιδιαίτερα τις γυναίκες.

ΜπέμπηςΆντε παράτα μας και συ και οι γέροντες σου.“Θέλω να πω δυο λόγια στους περιφρονητές του

σώματος. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που πρέπει να κάνουν δεν είναι να αλλάξουν τον τρόπο που μαθαίνουν και τον τρόπο που διδάσκουν, αλλά να πουν αντίο στο σώμα τους – κι έτσι να γίνουν βουβοί.”


0 balfour

Documents

Transcript of 0 balfour