Το rock αρχίζει…και δεν τελειώνει!

1ο ΓΕΛ ΒούλαςΣχολικό Έτος: 2013-2014

Τάξη: Β’ Υπεύθυνος καθηγητής: Ευαγγέλου Αρχοντούλα

«Έλληνες καλλιτέχνες της rock στο εξωτερικό»

«Rock και Επανάσταση»

Flying SpaghettiΒροχίδης Σπύρος: γραμματέας

Ζώης Χρήστος: συντονιστήςΚακομανώλης Γιάννης: μέλος

Κοσμίδη Φοίβη: παρουσιάστρια

“Έλληνες καλλιτέχνες της rock στο εξωτερικό»

Δεκάδες ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, χωρίς να έχουν καμία απολύτως υποστήριξη

από το ελληνικό κράτος και από την πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης, διαπρέπουν

σε όλο τον κόσμο με περιοδείες και δίσκους.

“Firewind”Είδος: Heavy Metal

Βασικά τωρινά μέλη: Gus G (πρώτη κιθάρα), Bob Katsionis (πλήκτρα και δεύτερη κιθάρα), Πέτρος Χριστοδουλίδης (μπάσο), Johan Nunez (ντραμς)

Ίδρυση: 1998

Άλμπουμ: Between Heaven and Hell (2002), Burning Earth (2003), Forged by Fire (2005), Allegiance (2006), The Premonition (2008), Days of Defiance (2010), Few Against Many (2012)

Δημοφιλή τραγούδια: Head Up High, Edge of a Dream, Maniac, Falling to Pieces, Fire and the Fury, Wall of Sound

Συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ: Download Festival (Αγγλία), Grasspop (Βέλγιο), Sweden Rock (Σουηδία)

Οι Firewind παίζουν κυρίως στο εξωτερικό, κάνοντας μόνο 1-2 επιλεγμένα live στην Ελλάδα κάθε χρόνο. Ο κόσμος που έρχεται στις συναυλίες τους μάλιστα στο εξωτερικό ξεπερνά τον κόσμο που έρχεται στην ίδια τους τη χώρα, ακόμα και αν εκεί υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ευρώπη, στην Αμερική, αλλά και στην Ιαπωνία!

“Gus G”Πραγματικό όνομα: Κώστας ΚαραμητρούδηςΤόπος καταγωγής: ΘεσσαλονίκηΗμερομηνία γέννησης: 12 Δεκεμβρίου 1980Σπουδές κιθάρας: Berklee College of Music, Βοστόνη (τα παράτησε μετά από λίγες εβδομάδες, αλλά με τις γνώσεις που απέκτησε, ανέδειξε ακόμα περισσότερο το ταλέντο του)Καριέρα: βασικός κιθαρίστας των Firewind, κιθαρίστας του Ozzy Osbourne

Οι ελληνικές ρίζες του άσκησαν μεγάλη επιρροή στη μουσική του, αφού σε πολλές εκτελέσεις του εντοπίζουμε ελληνικά στοιχεία.

Ο Gus G είναι ένας από τους νεότερους μουσικούς του metal και ήδη συγκαταλέγεται στους καλύτερους κιθαρίστες παγκοσμίως.

“Bob Katsionis”Πραγματικό όνομα: Μπάμπης ΚατσιώνηςΤόπος καταγωγής: ΑθήναΗμερομηνία γέννησης: 17 Φεβρουαρίου 1977Μουσικές σπουδές: πιάνο (από 10 ετών) και κιθάρα (από 14 ετών)Καριέρα: πλήκτρα και δεύτερη κιθάρα στους Firewind

Θεωρείται ο πιο δημοφιλής Έλληνας παίκτης πλήκτρων, κατακτώντας πέντε χρόνια στη σειρά τον τίτλο αυτό.

Σύμφωνα με δήλωσή του: «Το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού υποστηρίζει και χρηματοδοτεί άλλες μορφές τέχνης, κυρίως

εικαστικής, και σε ό,τι αφορά τη μουσική, περισσότερο "μεταμοντέρνες ψευτοκουλτουρέ" καταστάσεις. Το να εξάγει rock

και metal συγκροτήματα, εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται αδιανόητο».

“Orianthi”Πραγματικό όνομα: Οριάνθη ΠαναγάρηΤόπος καταγωγής: Νότια Αυστραλία, ΕλλάδαΗμερομηνία γέννησης: 22 Ιανουαρίου 1985Μουσικές σπουδές: πιάνο (από 3 ετών), ακουστική κιθάρα (από 6 ετών) και ηλεκτρική κιθάρα (από 11 ετών)Άλμπουμ: Under the Influence (1999), Violet Journey (2007), Believe (2009), Believe II (2010)Καριέρα: Στο επάγγελμα είναι κιθαρίστρια. Έχει δώσει συναυλίες με τους Steve Vai, Carlos Santana, Prince και Michael Jackson, , εμφανίστηκε στο σόου της απονομής των 51ων Βραβείων Grammy μαζί με την τραγουδίστρια της country, Carrie Underwood και έχει παίξει στο Φεστιβάλ του Eric Clapton «Crossroads Guitar Festival».

Πέραν όλων αυτών, είχε μια παρουσίαση στην εφημερίδα «The New York Times» για την προώθηση κιθάρων φιλικών προς το

περιβάλλον.

“Aphrodite’s Child”Είδος: Progressive Rock

Μέλη: Βαγγέλης Παπαθανασίου (πλήκτρα), Ντέμης Ρούσσος (μπάσσο, κιθάρα, φωνητικά), Λουκάς Σιδεράς (ντραμς, φωνητικά), Αργύρης -Silver- Κουλούρης (κιθάρα)

Ίδρυση: 1967

Άλμπουμ: End of the World (1968), It’s Five O’ Clock (1969), 666 (1972)

Δημοφιλή τραγούδια: Rain and Tears, Spring Winter Summer and Fall, The Four Horsemen, Aegean Sea

Καριέρα: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου συνέλαβε την ιδέα να πάνε μόνιμα στο Λονδίνο, μιας και το περιβάλλον εκεί θα ήταν πιο δημιουργικό για το ακόμα άγνωστο συγκρότημα. Ενώ ο Κουλούρης έμεινε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, οι υπόλοιποι ξεκίνησαν και, καθ' οδόν για το Λονδίνο, έκαναν στάση στο Παρίσι, από τη μία επειδή δεν είχαν τις κατάλληλες άδειες εργασίας, από την άλλη λόγω των απεργιών που συνδέονταν με τις εκδηλώσεις του Μάη του ‘68. Έτσι, έμειναν στο Παρίσι, όπου κατάφεραν να γίνουν διάσημοι!

“Rotting Christ”Είδος: Black Metal

Μέλη: Σάκης Τόλης (κιθάρα, φωνητικά), Θέμης Τόλης (ντραμς), Βαγγέλης Καρζής (μπάσο), Γιώργος Εμαννουήλ (κιθάρα)).

Ίδρυση: 1988

Άλμπουμ: Passage to Arcturo (1991), The Mighty Contract (1993), Non Seviam (1994), Triarchy of the Lost Lovers (1996), Dead Poem (1997), Sleep of the Angels (1999), Khronos (200), Genesis (2002), Sanctus Diavolos (2004), Theogonia (2007), Aelo (2010), Κατά τον Δαίμονα Εαυτού (2013)

Ξεκίνημα της καριέρας τους: Ιδρύθηκαν από τους αδελφούς Σάκη και Θέμη Τόλη από τη Νέα Ιωνία, όταν ήταν 16 και 14 ετών αντίστοιχα. Κατάφερναν να έρχονται σε επαφή με άλλα metal συγκροτήματα από τη Νορβηγία, τη Σουηδία και την Αγγλία, μέσω ταχυδρομείου, ανταλλάσσοντας, έτσι, ιδέες και ντέμο. Μετά από τρία χρόνια, πραγματοποίησαν την πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία σε Γαλλία, Γερμανία και Δανία, με τη βοήθεια γαλλικής δισκογραφικής εταιρίας.

Συνεργάστηκαν για λίγο καιρό με μια ελληνική δισκογραφική εταιρία, αλλά, όντας δυσαρεστημένοι με τη διανομή των δίσκων τους, αποφάσισαν να την

αναλάβουν οι ίδιοι. Σήμερα, δίνουν συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο!

«Rock και Επανάσταση»«Ζητάμε μία επαναστατική μουσική, μία μουσική που

να κατεβαίνει στους δρόμους. Μία μουσική που να σπάζει τον φόβο που κάποιοι άνθρωποι έχουν μέσα τους για τους συνανθρώπους

τους. Μία μουσική της κρίσης. Μία Μουσική του τώρα. Μία Μουσική που να γνωρίζει

ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός…» ~Tom Robinson, μέλος του κινήματος R.A.R. (Rock Against Racism)

“R.A.R. (Rock Against Racism)”Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 στην Αγγλία, το νεοφασιστικό «Εθνικό Μέτωπο» υιοθετεί το σύνθημα «έξω οι έγχρωμοι», ρίχνοντας τις ευθύνες για τις δυσκολίες της ζωής στις μειονότητες.

Το ροκ, αν και θεωρείται προοδευτικό, αντιρατσιστικό και ριζοσπαστικό, ξαφνικά αλλάζει. Οι πάμπλουτοι υπεραστέρες παίρνουν το μέρος του «Εθνικού Μετώπου»…

Χαρακτηριστικά, ο Eric Clapton υποστηρίζει τον ρατσιστή πολιτικό Enoch Powell, ενώ ο David Bowie χαιρετά ναζιστικά και δηλώνει πως «χρειάζεται μια φασιστική κυβέρνηση για να φτιάξει η κατάσταση»…

Οι φανς, παρασυρμένοι από την πραγματικά καλή ροκ μουσική, αποδέχονται σχεδόν αμάσητα την ιδεολογία του «Εθνικού Μετώπου»...

Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει από τους προοδευτικούς Βρετανούς. Δημιουργήθηκε ένα κίνημα με στόχο τη διάδοση πολιτικών προοδευτικών μηνυμάτων μέσω της ροκ μουσικής που ονομάστηκε «Ροκ Ενάντια στον Ρατσισμό» (Rock Against Racism – R.A.R.). Αμέσως, οργανώθηκαν εκατοντάδες συναυλίες συμπαράστασης στους ξένους εργάτες και στους έγχρωμους.

Παράλληλα, άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού παρόμοια κινήματα για άλλα ζητήματα (Ροκ ενάντια στο Σεξισμό, Ροκ ενάντια στην Ανεργία…).

Μέσω του R.A.R. η ροκ μουσική ξαναβρήκε την δυναμική της και στάθηκε για μία ακόμα φορά στο πλευρό των ταπεινωμένων αυτού του κόσμου, όπως στην παλαιά «καλή εποχή».

Ευτυχώς, για άλλη μια φορά, γίνονται επίκαιροι και βγαίνουν αληθινοί οι στίχοι του Eric Burbon: «…μπορούν να μας εξολοθρεύσουν, μα δεν μπορούν να πάρουν τη μουσική μας…»

“Hippies (Χίπις)”Η αντικουλτούρα των χίπις ήταν ένα νεανικό κίνημα που ξέσπασε στα μέσα του 1960.

Ο όρος "χίπις" προέρχεται από τη λέξη "hipster" (=αυτός που απορρίπτει την υπάρχουσα κουλτούρα και υποστηρίζει πιο ελεύθερες απόψεις) και τη λέξη hip (=πληροφορημένος).

Διαμορφώνοντας τις δικές τους κοινωνίες, ζούσαν απομακρυσμένοι από τον καταναλωτισμό και τον καθωσπρεπισμό, αλλά ήταν ευαισθητοποιημένοι για τον τότε πόλεμο στο Βιετνάμ, το περιβάλλον και τα πυρηνικά όπλα.

Πίστευαν σε αξίες όπως η ισότητα, η ειρήνη και η αγάπη, υποστήριζαν τη σεξουαλική επανάσταση, χαρακτηρίζονταν από ελευθερία στη ζωή και στο πνεύμα, ψυχική ηρεμία και ανεμελιά, άκουγαν ψυχεδελικό ροκ και έκαναν χρήση ναρκωτικών όπως LSD και μαριχουάνας, ώστε, όντας απελευθερωμένοι, να «εξερευνήσουν» καλύτερα τον κόσμο.

Οι Χίπις εξέφρασαν και διέδωσαν την κοσμοθεωρία τους κυρίως με τη μουσική και συνδέθηκαν με αυτούς μεγάλα φεστιβάλ, όπως το Summer of Love και το Woodstock.

Οι αξίες των χίπις επηρέασαν τη μετέπειτα μουσική, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο, τη μόδα και τις τέχνες και άφησαν το δικό τους μοναδικό στίγμα στην πολιτική και την κοινωνία.

“Rage Against The Machine (RATM)”Είδος: Rock και Rap

Μέλη: Zack de la Rocha (τραγούδι), Tom Morello (κιθάρα), Tim Commerford (μπάσο), Brad Wilk (ντραμς)

Δημοφιλή τραγούδια: Killing in the Name, Know your Enemy, Bombtrack, Bulls on Parade, Wake up, Bullet in the Head

Ίδρυση: 1991

Το αμερικανικό αυτό συγκρότημα, αξιοσημείωτο για τις αριστερές καταβολές του, υπήρξε ένα από τα πιο πολιτικοποιημένα συγκροτήματα όλων των εποχών, κάτι που φαίνεται και μόνο από το όνομά του, που σημαίνει «Οργή ενάντια στη μηχανή (δηλαδή στο σύστημα)».

Η έκδοση του τραγουδιού «Killing in the Name” στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν περίπου ένα λεπτό μικρότερη του κανονικού, λόγω της αφαίρεσης του στίχου «Fuck you I won’t do what you tell me!», που επαναλαμβάνεται 17 φορές!

“Crass”Είδος: Punk

Μέλη: δεν είχαν σταθερό αριθμό μελών, πολλά άτομα εμφανίζονταν σε λίγα τραγούδια

Δημοφιλή τραγούδια: Do they owe us a Living, Bloody Revolutions, Punk is Dead, So What

Ίδρυση: 1977

Σε αντίθεση με άλλα punk συγκροτήματα που παρουσίαζαν την αναρχία ως χάος και βία, οι Crass υπήρξαν αναρχο-πασιφιστές (υποστήριζαν τον ειρηνιστικό αναρχισμό) και κατέκριναν κάθε είδους βία.

Με τη μουσική τους εναντιώνονταν στο κατεστημένο και μάλιστα κυκλοφόρησαν ένα τραγούδι, το «Our Wedding», το οποίο παρωδούσε το θεσμό του γάμου.

ΠΗΓΕΣwww.wikipedia.org www.elliniki-skini.gr

www.thegaslightanthem.bigforumpro.comπεριοδικό «Ανοιχτή Πόλη» (τεύχος 2,

Ιανουάριος 1981)