ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΗ
Ι
ΛΟΙΠΟΝ, πργκιπ μου, η Γνουα και η Λοκα δεν ε~αι πια παρ τιμ­ ρια της οικογνειας Μπουοναπρτε. χι, σας προειδοποι , πως αν δε μου πετε πως χουμε πλεμο , αν εξακολουθστε ακμα να υποστηρζετε λες
τις ποταπτητες, λα τα φριχτ εγκλματα αυτο του Αντχριστου, (μα την
αλθεια, πιστεω πως εναι ο Αντχριστος), δε θλω να σας ξρω λλο, δεν
εστε πια ο φλος μου, δεν εστε ο πιστς μου δολος, πως λτε. Ελτε λοι­
πν. Καλημρα, καλημρα! Βλπω πως σας τρομζω , καθστε τρα να τα
πομε.
τσι υποδχτψε, κποια μρα του Ιουλου του 1805, η γνωστ ννα Πβλοβνα Σρερ, κυρα της Τιμς και μπιστη της τσαρνας Μαρας Φιο­
ντροβνας, τον πργκιπα Βασλειο, ναν απ' τους πιο επσημους, μεγλους
aξιωματοχους, που φτασε πρτος στο σουαρ της. Η ννα Πβλοβνα
βηχε εδ και μερικς μρες, εχε γρiππη, πως λεγε· η γρiππη εταν ττε
μια καινοργια λξη, που πολ λγοι τη μεταχειρζονταν. Στα μπιλιετκια
ποστειλε το πρω, με το λακ που εταν ντυμνος την κκκινη λιβρα, εχε
γρψει , χωρς δικριση, σε λους:
«Αν, κριε κμι1, δεν χετε τποτα καλτερο υπ' ψη σας κι αν η προο­
πτικ να περσετε τη βραδι σας κοντ σε μια φτωχ ρρωστη δε σας
πολυτρομζει, θα χαρ πολ να σας δω σπτι μου , μεταξ εβδμης και
δατης. ννα Σeρερ» .
-Θε μου, τι πικρχολη επθεση! - αποκρθηκε, χωρς καθλου να ξαφνιαστε απ μια ττοια υποδοχ , ο πργκιπας. Φοροσε τη χρυσοκ-
6 ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΗ
ντητη σrολ της Αυλς, με τις κλτσες της, τα σκαρπνια κι λα τα παρ­
σημα. Το πλατ πρσωπ του εχε μια φωτειν κφραση. Μιλοσε εκενη
την εξεζητημνη Γαλλικ γλσσα, που μ' αυτν συνθιζαν οι παποδες
μας, χι μονχα να μιλον μα και να σκφτονται, και με κενους τους ρε­
μους και προσrατευτικος κυματισμος σrη φων, που χαραχτηρζουν τον
σημαντικν νθρωπο που γρασε μσα σrην υψηλ κοινωνα και σrην
Αυλ . Πλησασε την ννα Πβλοβνα, φλησε το χρι της, προτενοντς της την παρφουμαρισμνη και γυαλισrερ φαλκρα του και κθησε αναπαυτι­
κ σrον καναπ .
- Πρτ' απ' λα, πσrε μου, πς εσθε σrην υγεα σας, αγαπητ φλη;
Καθησυχσrε με, τελοσπντων -επε , χωρς ν' αλλξει τνο φωνς, και με
ττοιο φος, που να διακρνεται πσω απ την τυπικτητα και το ενδιαφ­
ρον, η αδιαφορα, μλισrα και κποια ειρωνεα.
-Πς μπορε νναι κανες καλ ... ταν πσχει ηθικς; Στην εποχι) μας, μπορε τχα κανες να μνει ι}συχος, αν χει και χνος σrω αισθμα­
τος; - επε η ννα Πβλοβνα. - Πισrεω, πως θα παραμενετε ς το τλος
της βραδις. Ναι;
- Και 11 γιορτι} της Αγγλικς πρεσβεας; Σμερα εναι Τετρτη. Και
πρπει οπωσδι}ποτε να εμφανισrι,) εκε , - επε ο πργκιπας . -Η κρη μου
θα περσει να με παραλβει.
-Φανταζμουν πως ανεβλθη αυτ η γιορτι). Ομολογ πως λες αυτς
οι γιορτς και τα πυροτεχνματα καταντον αφρητα .
-Αν ξεραν την επιθυμα σας, σγουρα θα εχαν αναβλει τη γιορτ ,
-επε ο πργκιπας απ συνθεια, σαν κουρντισμνο ρολι, προφροντας
λγια, που μη: ι}θελε καν να τα πισrψουν.
-Μη με βασανζετε. Πσrε μου, τι απφαση πραν σχετικ με την ανα­
φορ του Ναβασλτσοβ; Σεις τα ξρετε λα.
-Τι να σας πω; -επε ο πργκιπας με φος ψυχρ και κεφο.
-Τι απφαση πραν; Πως ο Μπουοναπρτε καψε τα καρβια του και
μεις το διο , θαρρcδ, εμασrε τοιμοι να κψουμε τα δικ μας.
Ο πργκιπας Βασλειος μιλοσε πντα νωθρ, σαν 11θοηοις που ανα­
μασει το ρλο κποιου παλιο ργου . Η ννα Πβλοβνα Σρερ απενα­
ντας, παρ' λα τα σαρντα της χρνια, εταν πλημμυρισμνη ζωηρτητα
και ορμητικτητα.
Ο ενθουσιασμς εχε πια καταντσει το κοινωνικ και το χαραχτηρισrι­
κ της γνρισμα και πολλς φορς, χωρς νχει διθεση για ενθουσια­ σι-ιος, ψαινταν, πως πντα, Ενθουσιασι-ινη μνο Ι'αι μ6νο για να ι-ιη δια­
ψεσει τις προσδοκες που σrριζαν σ' αυτν οι νθρωποι που την γνρι­ ζαν. Το συγκρατηι-ινο της χαι-ιγελο, που παιχνδιζΕ λη την ρα στο πρ­
σωπ της, μ' λο που δεν ταριαζε σrα κουρασμνα της χαραχτηρισrικ,
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ 7
συνασθηση του χαριτωμνου της ελαττματος, που μως δεν θελε, δεν
μποροσε και δεν ερισκε αναγκαο να το διορθσει.
Στα μσα της πολιτικς συζτησης , η ννα Πβλοβνα ναψε:
-Αχ, μη μου μιλτε για την Αυσrρα! Μπορε να μην καταλαβανω
πολλ πργματα, μα φρον πως η Αυσrρα ποτ της δεν θελε , οτε θλει τον πλεμο . Η Αυσrρα μς προδδει. Η Ρωσα μνη της οφελει να γνει ο
λυτρωτς της Ευρπης. Ο Ευεργτης μας χει επγνωση της υψηλ11ς απο­
σrολς του και θα μενει πισrς σ' αυτ. Το μνο που πισrεω εναι τοτο:
Στον καλ μας , σrο θαυμσι μας Τσρο, λαχε ο μγισrος σrον κσμο
ρλος, και εναι τσο ενρετος και τσο καλς, που ο Θες δε θα τον εγκα­
ταλεψει και θα εκπληρσει τον προορισμ του, να πνξει την δρα της
επανσrασης , που τρα εναι ακμα πιο φριχτ σrο πρσωπο αυτο του
φονι , αυτο του εγκληματα. Εμες μονχοι μας οφελουμε να εξαγορ­
σουμε τα αμα του δικαου. Σε ποιον μπορομε να σrηρξουμε ελπδες; Σας
ερωτ ... Η Αγγλα , με το εμπορικ της πνεμα, δε θα καταλβει και οτε
μπορε να καταλβει λη την ανωτερτητα της ψυχς του αυτοκρτορα
Αλεξνδρου. Αρνθηκε να εκκενσει τη Μλτα, θλει να εξακριβσει,
ψχνει πντα να βρει σ' λες μας τις ενργειες κποιαν υσrεροβουλα. Τι
επαν σrο Ναβασλτσοβ ; .. . Τποτα . Δεν κατλαβαν, δεν μπορον να κατα­
λβουν την αυταπρνηση του αυτοκρτορ μας, που δε θλει τποτα για
τον εαυτ του και τα θλει λα για το καλ του κσμου. Και τι υποσχθη­
καν; τποτα. Και οτε ποτ θα εκτελσουν σα υποσχθηκαν! Η Πρωσσα το δλωσε δη, τι ο Μπουοναπρτε εναι αττητος κι τι η Ευρπη ολ­
κληρη τποτα δεν μπορε να κνει εναντον του .. . Και γ ω δεν πισrεω λξη μτε απ' τα λγια του Χρντεμπεργκ, μτε του Χουγκβιτς . Αυτ η περ­
φημη ουδετερτητα της Πρωσσας δεν εναι παρ μια παγδα . Πισrεω
μονχα σrο Θε και σrην αντερη , σrην ψισrη μορα του γλυκτατου
Τσρου μας . Αυτς θα σσει την Ευρπη! .. - και η ννα Πβλοβνα σπα­
σε μ' να χαμγελο ειρωνεας για την τση της φρα.
-Φαντζομαι, - επε , χαμογελντας ο πργκιπας - τι αν σrελναν
σας, αντ του φιλττου μας Βιντσενγιερντε , θα παρνατε εξ εφδου τη
συγκατθεση του βασιλι της Πρωσσας. Εσrε τσο εγλωττη. Μου δνετε ,
παρακαλ, να τσι;
-σμερα θρθουν εδ δυο πρσωπα πολ-πολ ενδιαφροντα, ο κμης
Μορτεμρ, συγγενεει με τους Μονμορανσ, μσω των Ρον, μια απ' τις
καλτερες οικογνειες της Γαλλας . Εναι απ' τους εκλεχτος, απ' τους πραγματικος emign;s. Κ' πειτα ο αββς Μορι, ξρετε αυτ το βαθ
πνεμα; Τον δχτηκε κι ο aυτοκρτορας. Το μθατε;
8 ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΗ
-Α! θα ευχαριστηθ πολ - αποκρθηκε ο πργκιπας. -Δε μου λτε ,
- πρσθεσε, σα να το θυμθηκε μλις εκενη τη στιγμ, και με μια εξαιρε- τικ αδιαφορα, εν αυτς εταν ο κυριτερος σκοπς της επσκεψς του
-εν' αλθεια τι η βασιλομτωρ επιθυμε το διορισμ του Φονκε στη
θση του πρτου γραμματως στη Βιννη; Αυτς ο βαρνος εν' να ασ­
μαντο πλσμα, πως φανεται!
Ο πργκιπας Βασλειος θελε να διορσει το γιο του στη θση αυτ, που
λλοι ενεργοσαν μσω της aυτοκρτειρας Μαρας Φιοντροβνας να διο ­
ρσουν το βαρνο .
Η ννα Πβλοβνα κλεισε σχεδν τα μτια της, δεχνοντας τσι πως
μι}τε αυτ, μτε λλος κανες μπορε να κρνει τις θελσεις και τις πρξεις
της αυτοιφτειρας.
-Το βαρνο Φονκε τον σστησε στη βασιλομι}τορα η αδελφ της,
επε μνο ξερ και θλιμνα. Τη στιγμ που ανφερε την αυτοκρτειρα, το
πρσωπ της ξαφνικ φανρωσε μια βαθτατη και ειλικρινστατη κφρα­
ση aφοσωσης και σεβασμο, συνδυασμνου με κποια μελαγχολα, πργ­
μα που της συνβαινε κθε φορ, ταν μσα στην ομιλα τχαινε ν' αναφ­
ρει την υψηλι} της προσττιδα. Πρσθεσε πως η Μεγαλειοττη ευαρεστ­
θηκε να δεξει για το βαρνο Φονκε πολλν εχτμηση και πλι το βλμμα
της συννφιασε μελαγχολικ.
Ο πργκιπας σπασε μ' αδιαφορα. Η ννα Πβλοβνα μ' εκενη την
aυλικ και γυναικεα επιδεξιτητα και ευστροφα του τακτ που τη χαρα­
χτριζε, θλησε και να πικρει τον πργκιπα, επειδ τλμι1σε να μιλσει
πως μλησε για να πρσωπο συστημνο απ' την αυτοκρτειρα και ταυτ­
χρονα να τον παρι1Υορσει:
-Α.λλ σο για την οικογνει σας, - επε - το ξρετε , πως η κρη σας
απ ττε που βγκε στον κσμο, αποτελε τη χαρ λης της κοινωνας. Τη
βρσκουν μορφη σαν τον Ιiλιο.
Ο πργκιπας γειρε -ro κεφλι σε νδειξη σεβασμο και ευγνωμοσνης. -Σκφτομαι συχν, - εξακολοθησε η Λννα Πβλοβνα, στερ' απ
μικρ σιγ, πλησιζον-ως πιο πολ -rov πργκιπα και χαμογελντας -rου γλυκ, σα νθελε μ' αυτ να του δεξει πως οι πολιτικς και οι κοσμικς
συζητσεις -rλειωσαν και τcδρα θρχιζε η εγκρδια ομιλα, - σκφ-rομαι
συχν, πσο δικα κποτε εναι μοιρασμνη η ευτυχα της ζως. Για ποιο
λγο 11 μορα σας χρισε δυο τσο εξαιρετικ παιδι , εκτς απ ' τον Ανα­
τλ, το μικρ σας, που δεν τον αγαπι.) -πρσθεσε σηκι.)νοντας τα φρδια 1-ιε φος που δεν επιδεχταν αμφισβ-rηση, -δυο τσο χαριτωμνα παιδι,
το ξαναλω. Εν σεις, μα την αλθεια, τα εχτψτε λιγτερο απ κθε λλον και yια τοτο δεν εσθε ξις τους.
Και χαμογr1ασε με κενο το χαμγελο, το γεμτο κστασrι.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΝΗ 9
-Τι θλετε να κνω; Ο Λαφατρ θλεγε πως δεν χω τη διγκωση της
πατρικς στοργς, επε ο πργκιπας.
-χι, αφστε τ' αστεα ! θελα να μιλσω σοβαρ μαζ σας. Εμαι
ξρετε πολ δυσαρεστημνη με το μικρ σας γιο . Αυτ μεταξ μας -η
φυσιογνωμα της αμσως πρε μελαγχολικ κφραση - μιλοσαν γι αυτν
τις προλλες στης Μεγαλειοττης και σας λυπνταν .. . Ο πργκιπας δεν λεγε τποτα, μα εκενη, κοιτζοης τον με σημασα,
περμενε απντηση. Ο πργκιπας Βασλειος ζρωσε τα φρδια του.
- Τι θλετε να κνω; - επε τλος. -Το ξρετε, πως για την ανατροφ
και τη μρφωσ τους κανα το παν σαν πατρας , κι μως κ' οι δυο τους
βγκαν ηλθιοι. Ο Ιππλυτος τουλχιστο εναι συχος βλκας, εν ο Ανα­
τλ εναι aνσυχος. Αυτ εναι η διαφορ -πρσθεσε χαμογελντας πολ πιο aφσικα και πιο ζωηρ απ' σο το συνθιζε, και οι ρυτδες που σχη­
ματστηκαν γρω στο στμα του μ' αυτ το χαμγελο, φησαν να φανε πιο
ντονα κτι αναπηεχα χυδαο και δυσρεστο.
-Και για ποιο λγο ν' αποχτον παιδι , νθρωποι σαν και σας ; Αν δεν
εσαστε πατρας , δε θα μποροσαν σε τποτα να σας μεμφθον, επε η
ννα Πβλοβνα, υψνοντας σκεφτικ τα μτια της.
- Εμαι ο πιστς σας δολος, και μονχα σε σας μπορ να το εμπι­
στευθ. Τα παιδι μου εναι το φορτο της παρξς μου. Εναι ο σταυρς
μου . τm το φανrζομαι. Τι τα θλετε; .. - και σπασε , εκφρζοηας με
μια χειρονομα την υποταγ του στη σκληρ του μορα.
Η ννα Πβλοβνα απμεινε σκεφτικ.
- Δε σκεφτκατε ποτ να παντρψετε τον <<σωτο υιν>> σας, τον Ανατλ.
Λνε πως οι γεροντοκρες χουν την μανα των συνοικεσων - επε σε λγο.
-Εγ δεν αισθνθηκα ακμα να με κυριεει αυτ η αδυναμα, μα χω υπ'
ψει μου μια να που εναι πολ δυσωχισμνη με τον πατρα της, μια συγ­
γεν μας, μια πριγκιπσσα Μπαλκνσκαγια.
Ο πργκιπας Βασλειος δεν αποκρθηκε, μολοντι με τη γρηγορδα της
σκψης και της μνμης που διακρνει τους ανθρπους του κσμου δειξε
με μια κνηση του κεφαλιο πως πρε υπ σημεωση τις πληροφορες
αυτς.
-Αυτς ο Ανατλ, ξρετε, μου στοιχζει σαρντα χιλιδες το χρνο, - επε μην χοντας προφανς τη δναμη να συγκρατσει το θλιβερ δρμο της σκψης του. Κι αφο σπασε λγο, πρσθεσε: -Τι θα γνει μσα σε
πντε χρνια, αν εξακολουθσει αυτ ; Να το πλεονχτημα νναι κανες
πατρας. ΔΕ μου λτe, αυτ σας η πριγκιπσσα εναι πλοσια ;
- Ο πατρας της εναι πολ πλοσιος και τσιγκονης. Μνει μνιμα στο χωρι . Εναι, ξρετε, κενος ο γνωστς πργκιπας Μπαλκνσκη που παραι­
τθηκε την εποχ ακμα του μακαρτη αυτοκρτορα και που τον βγαλαν
10 ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΓΟΗ
«βασιλι της Πρωσσας>>. Εναι νθρωπος ευφυστατος και σοφς μπορε
να πει κανες , μα με κτι αφρητες παραξενις, φριχτς. Η καμενολα
εναι δυστυχισμνη σαν τις πτρες. χει αδελφ, αυτν που τελευταα
πανrρετηκε με τη Λζα Μινεν κ' εναι υπασπιστς του Κουτοζοφ. Θρ­
θει κι αυτς απψε.
-Ακοστε, αγαπητ Ανντ, -επε ο πργκιπας, πινονrας ξαφνα τη
συνομιλτρι του απ' το χρι και, γνωστο γιατ, γυρζονrς το κπως προς
τα κτω. -Κανονστε μου αυτ την υπθεση και θμα ι παντοτειν ο πιστ­
τ ατς σας δολλος. Δολλος με δο λμδα, comme mon επισττης m' ecrit στις αναφορς του. Η να εναι απ καλ οικογνεια και πλοσια. Ακριβς ,
αυτ που μου χρειζεται.
Και με κενη την νετη και χαριτωμνη οικειτητα στις κινσεις που τον
χαραχτριζε , πρε το χρι της ννας Πβλοβνας και το φλησε, κι αφο το
φλησε, το κνησε δυνατ, κ' στερα ξπλωσε στον καναπ με τα μτια καρ­
φωμνα στο κεν.
-Σταθετε -επε η ννα Πβλοβνα, κνοντας υπολογισμος. -Εγ
σμερα κιλας θα κουβεντισω σχετικ με τη Λζα, τη γυνακα του Μπαλ­
κνσκη . Και καθλου απθανο να πετχει το σχδι μου αυτ. Κ' τσι λοι­
πν, μσα στη δικ σας οικογνεια θα εξασκηθ στο επγγελμα της γερο­
νrοκρης.
ΙΙ
ΤΟ ΣΑΛΟΝΙ της ννας Πβλοβνας ρχισε σιγ-σιγ να γεμζει. ρθε λη
η αφρκρεμα της υψηλς κοινωνας της Πετροπολης, νθρωποι με τις πιο
διφορες ηλικες και τους πιο διφορους χαραχτρες , μα που λοι εταν
μοιοζσον αφορ την κοινωνικ τξη που ανκαν. ρθε η κρη του πργκιπα Βασλειου, η μορφη Ελν, που πρασε να παραλβει τον πατ­
ρα της για να πνε μαζ στη γιορτ του γγλου πρσβυ . Φοροσε πολυτε­
λστατη τουαλτα χορο και εταν ανλογα χτενισμνη. ρθε και η γνω­ στ σαν η πιο γοητευτικ γυνακα της Πετροπολης, η νεαρ, μικρσωμη
πριγκπισσα Μπαλκνσκαγια που πανrρετηκε τον περασμνο χρνο και
τρα δεν σχναζε στις μεγλες δεξισεις γιατ εγκυμονοσε, πγαινε rιως
κπου-κπου σε λιγκοσμες συναναστροφς. ρθε ο πργκιπας Ιππλυ­
τος, ο γιος του πργκιπα Βασλειου μαζ με τον Μορτεμρ, τον οποο και
παρουσασε. ρθε ο αββς Μορι και πολλο λλοι.
-Δεν την εδατε ακjλα; δεν την γνωρζετε τq θεα jλΟυ; -λεγε η ννα
Πβλοβνα στους ξνους της που φταναν , και με μεγλη σοβαρτητα τους
οδηγοσε κοντ σε μια μικρσωμη γριολα, με μεγλους φιγκους στο
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ 11
κεφλι, που πρβαλε απ το διπλαν δωμτιο μλις ρχισαν να καταφτ­
νουν οι καλεσμνοι, λεγε τ' νομ τους , μεταφροντας αργ-αργ τα μτια
της απ τον ξνο στη Θεα της κ' στερα απομακρυνταν . λοι οι ξνοι υποβλλονταν στην τελετουργα της προσκνησιις μπρο­
στ στιι γριολα , που καννας δεν την ξερε , καννας δεν ενδιαφερταν γι
αυτν και καννας δεν τη χρειαζταν. Η ννα Πβλοβνα, με μελαγχολικ
συμπνια γεμτη επισημτητα , παρακολουθοσε το προσκνημα και τους
επιδοκμαζε σιωπηλ . Η θεα μιλοσε στον καθνα με τις διες τυπικς εκφρσεις για την υγεα τους, για την υγεα της και για την υγεα της Μεγα­
λειοττης, που σμερα, δξα τω Θε, εταν καλτερα. Αυτο που την πλη­
σαζαν, για να μην φανον αγενες, δεν δειχναν ββαια καμι βιασνη,
στερα μως μ' ανακοφιση , σα να εξεπλρωναν κποιο βαρ καθκον,
aπομακρνονταν, για να μην την ξαναπλησισουν λλο σ' λο το διστημα
τιις βραδις.
Η πριγκπισσα Μπαλκνσκαγια ρθε με το εργχειρ της μσα σε μια
χρυσοκντητιι βελουδνια σακουλτσα . Το χαριτωμνο της χελι με το
λεπττατο μαρο μουστακκι εταν κοντ, ανλογα με τα δντια , μως για
τοτο, τσο πιο γλυκ νοιγε και τσο ακμα πιο γλυκ τεντωνταν κπου­
κπου κ' φτανε το κτω. πως συμβανει πντα σ' λες τις απλυτα ελκυ­
στικς γυνακες , το μειονχτημ της αυτ, δηλαδ το κοντ της χελι και το
μισνοιχτο στμα, φανονταν σα νταν η ιδιατερη, η ξεχωριστ της ομορ­
φι. λοι ευχαριστινταν να κοιτνε αυτ τη γεμτη υγεα και ζωντνια
μλλουσα μητρα που τσο ξγνοιαστα παιρνε την κατστασ της. Οι
γροι και οι βαριεστημνοι απ' τη ζω μελαγχολικο νοι, μα κουβντια­
ζαν μαζ της λιγκι, νμιζαν πως γνονταν μοιοι μ' αυτν. Κι ο καθνας
τους , βλποντας εκενο το φωτειν χαμγελο που συνδευε την κθε της
λξη και τα γυαλιστερ της σπρα δντια που αδικοπα φανονταν, φαντα­
ζταν πως αχιινοβολοσε κι ο διος γοητεα. Κι αυτ το φαντζονταν λοι.
Η μικρσωμη πριγκπισσα με μικρ γοργ βηματκια, λικνιζμενη στο
βδισμα , κανε το γρο του τραπεζιο με τη σακολα του εργχειρου στο
χρι και, διορθνοντας πνω της χαρομενη το φρεμ της, κθησε στον
καναπ, κοντ στο ασημνιο σαμοβρι σαν ,τι και νκανε νταν μια δια­
σκδαση γι αυτν και για λους εκενους που την περιστοχιζαν.
- φερα μαζ μου το εργχειρ μοu, - επε , ανογοντας τη σακολα κι
αποτεινμενη σ' λους μαζ. - Προσξτε , Ανντα, - στρφηκε αμσως στην
οικοδσποινα -μη μου σκαρσετε καννα κακ παιχνδι. Μου γρψατε πως
η εσπερδα σας θα γινταν σε πολ στεν κκλο. Δστε ντσιμο που τχω.
Και κνησε τα χρια για να δεξει το τρισχαριτωμνο γκρζο φρεμ της
με τις δαντλες και με μια πλατι κορδλα για ζνη , ακριβς κτω απ' το
στθος.
12 ΛΕΩΝ ΤΟΛΣτΟΗ
-Μην ανησυχετε , Λζα, πντα εσες θ στε η πιο μορφη, -αποκρθη­
κε η ννα Πβλοβνα .
-Το ξρετε; Ο ντρας μου μ' εγκαταλεπει. Πηγανει να σκοτωθε,
-επε η πριγκπισσα Μπαλκνσκαγια, με τον διο τνο, στρεφμενη σ' να
στρατηγ. - Πστε μου, γιατ αυτς ο απ ασιος πλεμος; -ρτησε τον πρ­
γκιπα Βασλειο και χωρς να περιμνει απντηση, ρχισε να φλυαρε με
την κρη του πργκιπα Βασλειου, την μορφη Ελν . -Τι γοητευτικ πλσμα, αυτ η μικρ πριγκπισσα! -ψιθρισε ο πρ­
γκιπας Βασλειος στην ννα Πβλοβνα.
Λγο στερα απ' τη μικρ πριγκπισσα μπκε στο σαλνι νας πολ
ψηλς και παχς, καλοδεμνος νος, με τα μαλλι κουρεμνα πολ κοντ
και με γυαλι. Φοροσε ανοιχτχρωμο παντελνι, πως εταν ττε της
μδας, με φουσκωτ jabot και καφετ φρκο . Ο γιγαντσωμος αυτς νος
εταν νθος γιος του δισημου μεγιστνα της εποχς τι1ς Μεγλης Αικατε­
ρνι1ς, του κμη Μπεζοχοβ, που τρα πθαινε στη tνlσχα . Δεν υπηρετο­
σε ακμα πουθεν, μλις εχε γυρσει απ' το Εξωτερικ, που σποδαζε,
και για πρτη φορ εμφανιζταν σε σαλνι. Η ννα Πβλοβνα τον χαιρ­
τησε με το φος που μεταχειριζταν για τους ανθρπους της πιο χαμι1λι}ς
κοσμικς ιεραρχας πομπαιναν στο σαλνι της. μως, παρ' λο που υπο­
δχτηκε τον Πιρ με περιφρονητικ χαιρετισμ, στο πρσωπ τι1ς ζωγρα­
φστηκε φβος και ανησυχα, σα ν' αντκρυζε κτι τερστιο κι ανρμοστο
στο περιβλλον της . Μολοντι πραγματικ ο Πιρ εταν κατ τι πιο ογκ<6-
δης απ' λους τους λλους ντρες που βρσκονταν μσα στο σαλνι, πΥιως
ο φβος της αυτς οφειλταν αποκλειστικ σε κενο το ξυπνο και ταυτ­ χρονα δειλ, το παρατηρητικ και μαζ φυσικ βλμμα, που τον κανε να
ξεχωρζει απ' λους εκε μσα.
- Πολ ευγενικ εκ μρους σας, κριε Πιρ, που λθατε να επισκε­
φθετε μια φτωχ ρρωστη, -επε η ννα Πβλοβνα, αλλζογrας μια περτρομη ματι με τη θεα της, καθς τον οδηγοσε κοντ της. Ο Πιρ
μουρμορισε κτι ακατανητο κ' εξακολοθησε ν' αναζητει κποιον με τα
μτια μσα στο σαλνι, και aνταμνοντας τη μικρ πριγκπισσα, τη χαιρ­
τησε χαρομενα και γελαστ απ μακρι, σα στεν γνριμη, και πλησασε τη θεα. Ο φβος της ννας Πβλοβνας δεν εταν δικος, γιατ ο Πιρ,
χωρς να σταθε ν' ακοσει ς το τλος τα λγια της θεας για την υγεα της
Μεγ&alp