χέρΙα με γερά σκοΙνΙά ΚΙ αφού μας άφησαν μω φρουρά πή­

γαν να ψάξουν το καiκΙ.

Πρόσεξα πως ανάμεσά τους υπήρχε ένας Ολλανδός που

φωνόων να έχο κάποΙΟ κύρος αν κ ω δεν δΙΟΙκούσε κανένα

πλοίο. Από το ύφος μας, κατάλαβε πως είμαστε ΆγγλοΙ κω

ΠΙάνοvτάς τον μω ακατάσχετη λογοδΙάρροω άρχω ε να βρί­

ζα κω να λέπ πως έπρεπε να μας δέσουν πλάτη με πλάτη

κω να μας πετάξουν στη θάλασσα. ΜΙλούσα τα ολλανδΙκά

ανεκτά. Τουείπα ΠΟΙΟΙ είμαστε, τον παρεκάλεσα να λάβπ

υπόψη του όη είμαστε χρωηανοί κω δωμαρτυρόμενοι από

γεηονΙκές χώρες που ήταν στενοί σύμμαχοΙ, κω να πείσπ

τους καπετάνΙΟυς να δείξουν λίγο οίκτο. Αυτό άναψε κΙ άλλο

τη λύσσα του, επανέλαβε ης απειλές του καΙ γυρίζοντας στους

συντρόφους του τους μίλησε με πολλή σφοδρότητα στα γω­

πωνέζικα, έτω υποθέτω, επαναλαμβάνοντας συχνά τη λέξη

κρωηάνος.

Το μεγαλύτερο πεφαηκό το δΙΟΙκούσε ένας γωπωνέζος

καπετάνΙΟς που μΙλούσε λίγα ολλανδΙκά, αλλά πολύ άσκη­

μα. Με πλησίασε κω, ύστερα από κάμποσες ερωτήσπς σης

οποίες aποκρίθηκα πολύ ταπεΙνά, είπε πως δεν θα πεθαί­

ναμε. Έκανα μω πολύ βαθΙά υπόκλωη στον καπετάνΙΟ κω

μετά, στράφηκα στον Ολλανδό ΚΙ είπα πως λυπόμουν που

έβρωκα περωσότερο έλεος από έναν άπωτο παρά από έναν

αδελφό χρωηανό. Σύντομα όμως μετάνΙωσα γΙ' αυτές ης

aνόητες κουβέντες, γωτί αυτό το μοχθηρό κάθαρμα, αφού

επΙΧείρησε επανπλημμένα κω ματαίως να πείσπ κω τους

δύο καπετάνωυς πως θα έπρεπε να με ρίξουν στη θάλασσα

(όπου εκείνΟΙ δεν υποχωρούσαν αφού είχαν δώσπ υπόσχε­

ση πως δεν θα πέθωνα), τελΙκά κατάφερε όμως να μου επΙ­

βληθεί μω πωνή, κατά ω φωνόμενα πολύ χειρότερη κΙ από

τον ίδΙΟ τον θάνατο. ΟΙ άντρες μου ωομοφάστηκαν στα δύο

πεφαηκα κω το κατκι μου επανΟpώeηκε με κωνούpω πλή'-

ρωμα.'Οσο γω μένα αποφασίστηκε να με αφήσουνε μες στο

πέλαγος, μέσα σε μΙα βαρκούλα με κουπιά κι ένα πανί κα-

Τα ταξίδια του Γκάj/ιβεp [ l 9 l]

θώς κω προμήθπες για τέσσερις ημέρες- ης προμήθειες ο

γωπωνέζος καπετάνως είχε την καλοσύνη να ης διπλασιά­

σει από τα δ1κά του αποθέματα, μη αφήνοντας κανέναν να

μου κάνο έρευνα. Κατέβηκα στη βαρκούλα ενώ ο Ολλανδός,

που στεκόταν πάνω στο κατάστρωμα, με έλουζε με όλες ης

κατάρες κω τα υβριστικά λόγω που διαθέτεΙ η γλώσσσα του.

Μω ώρα περίπου πρ1ν δούμε τους πεφατές, είχα πάρπ το

στίγμα κω είχα βρει όη είμαστε σε πλάτος 46 βόρειο κω μή­κος 183. Όταν aπομακρύνθηκα κάπως από τους πειρατές δ1έκρ1να μέσα από το πτυσσόμενο τηλεσκόπ1ό μου μω συ­

στάδα από νησ1ά στα νοηοαναιολΙκά. 'Υψωσα ω πανi μου .

γιατί είχε πρίμο αεράκι σχεδιάζοντας να φτάσω στο κοντινό­

τερο νησί, πράγμα που το κατάφερα μέσα σε τρπς περίπου

ώρες. Ήταν όλο βράχω· παρόλα αυτά βρήκα πολλά αυγά που­

λιών κω αφού άναψα φωηά με κάη ρείκω κω ξερά φύκω,

τα τηγάνισα. Δεν έφαγα τίποτε άλλο γωτί ήμουν aποφασι­

σμένος να κάνω ΟΙκονομία σης προμήθειές μου όσο γινό­

ταν περισσότερο. Πέρασα m νύχτα βρίσκοντας καταφύγω κά­τω από ένα βράχο , αφού σκόρπισα λίγα ρείκια για στρώμα

κω έκανα αρκετά καλό ύπνο.

Την άλλη μέρα έβαλα πλώρη γω άλλο νησί κω από εκεί

σε ένα τρίτο κω σε ένα τέταρτο, πότε χρησψοπ01ώντας το ~α­

νί μου κω πότε τα κουπιά μου. Αλλά δεν θέλω να κουράσω

τον αναγνώστη με λεπτομέρειες από ης δυστυχίες μου· φτά­

νΕΙ να πω όη την πέμπτη ημέρα έφτασα στο τελευταίο νησί

που ήταν ορατό κω το οποίο βρισκόταν νόηα νοτιοανατολι­

κά σε σχέση με τα προηγούμενα.

Το νησί αυτό βρωκόων σε μεγαλύτερη απόσταση απ' ό .. η περίμενα κω το έφτασα σε κάη λιγότερο από πέντε ώρες. Το

γύρισα όλο από τη μι α άκρη ως την άλλη , πριν καταφέρω να

βρω την κατάλληλη θέση γω να aποβιβαστώ και που ήταν

ένας μικρός κολπίσκος που είχε τρεις φορές περίπου το φάρ­

δος της βαρκούλας μου. Δ1απίστωσα πως το νησί ήταν όλο

βράχω, που ανάμεσά τους φύτρωναν κάπο1ες λίγες τούφες

[ 192] τ Σουίφτ

χλόης κα1 βότανα με ευχάριστη μυρωδ1ά.Έβγαλα στη στφ1ά

ης λίγες μου προμήθειες, ΚΙ αφού έφαγα ελαφρά, εξασφάλΙ­

σα ης υπόλωπες σε μ ω σπηλΙά από ης τόσες που υπήρχαν

εκεί. Συγκέντρωσα πολλά αυγά πάνω στα βράχω κω πήρα

μΙG ποσότητα από στεγνά φύκΙα κω ξεραμένα χόρτα που σχε­

δίαζα να τα ανάψω την άλλη μέρα γΙG να τηγανίσω τα αυγά

μου όσο γΙνόταν καλύτερα. (ΓΙατί είχα μαζi μου το τσακμά­

κΙ, το ατσάλΙ, το φυτίλΙ κω τον μεγεθυνηκό φακό). 'Ολη τη

νύχτα την πέρασα στη σπηλΙά που είχα αποθηκεύσει ης προ­

μήθεΙές μου. ΓΙG στρώμα μεταχειρίστηκα τα ίδΙα ξερόχορτα

καΙ τα φύκ1α που είχα γω καύσψο . Κοιμήθηκα πολύ λίγο,

γΙGτί ΟΙ σκοτούρες στο μυαλό μου νΙκούσαν την κούρασή μου

κω με κρατούσαν ξάγρυπνο. ΣυλλογΙζόμουν πόσο ήταν αδύ­

νατο να κρατηθώ στη ζωή, σε ένα τόσο έρημο μέρος κω πό­

σο άθλΙΟ θα ήταν το τέλος μου. Όμως ωσθανόμουν τόση ατο­

νία ΚΙ απόγνωση που δεν μου έκανε καρδΙά να σηκωθώ, καΙ,

μέχρΙ να βρω το κουράγΙΟ γω να συρθώ έξω από τη σπηλΙά

μου, η μέρα είχε κ1όλας προχωρήσεΙ. Περπάτησα γω λίγο

ανάμεσα στα βράχω. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος κω ο

ήλως έκωγε τόσο πολύ, που αναγκαζόμουν να γυρίζω από

την άλλη μερΙά το κεφάλΙ μου. ΞαφνΙκά όμως όλα σκοτεί­

νΙασαν, κω τίποτε δεν έμωαζε με ης περΙπτώσεις που μπαί­

νεΙ μπροστά στον ήλω κάπωο σύννεφο. Στράφηκα πίσω μου

κω δΙέκρΙνα στον ουρανό ένα τεράσηο συμπαγές σώμα ανά­

μεσα σε μένα κω τον ήλΙΟ να ΚΙνείτω μπροστά στην κατεύ­

θυνση του νησΙού. Φωνόταν να έχεΙ δυο μίλΙα ύψος κω

έκρυψε γΙα έξΙ με επτά λεπτά τον ήλιο, αλλά δεν ωσθάνθηκα

τον αέρα να γίνετω δροσερότερο<; ή τον ουρανό ΠΙΟ σκοτεινό

απ' όσο αν είχα σταθεί στη σκΙά κάποΙου βουνού. Καθώς

πλησίαζε κοντύτερα πάνω από το μέρος που βρωκόμουν,

μου φάνηκε να είναΙ από στέρεα ύλη με επίπεδη λεία βάση

κα1 που έλαμπε πολύ έντονα από την αντανάκλαση τη-:; θά-

λασσας από κάτω. !;τάeηκα σε ένα ύψωμα γύρω σης δΙακό­

σΙες γΙάρδες μακρΙά από την ακτή κω είδα αυτό το τεpάσηο

Τα ταξίδια του Γκά]Jιβεp [ l 9 3 J

σώμα να κατεβαίνπ σχεδόν παράλληλα προς εμένα σε από­

σταση λΙγότερη από ένα αγγλΙκό μίλΙ. Έβγαλα το πτυσσόμε­

νο τηλεσκόπιό μου κω δΙέκρινα καθαρά ένα πλήθος αν­

θρώπων να κινούντω πάνω κάτω σης πλευρές του (έμοωζαν

κατηφορικές), μη μπορώντας όμως να ξεχωρίσω η έκαναν

εκεi πάνω αυτοi οι άνθρωποι.

Η έμφυτη αγάπη της ζωής μ' έκανε να νΙώσω πετάγματα

χαράς κ ω ήμουν έτοψος να ελπίσω πως αυτή η περιπέτεια

θα μπορούσε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να με γλυτώσει

από την απελπωηκή κατάσταση που βρωκόμουνα. Όμως

από την άλλη ο αναγνώστης δύσκολα μπορεί να καταλάβει

την έκπληξή μου καθώς αντίκρυζα ένα νησί στον αέρα, κα­

τοικημένο με ανθρώπους που εiχαν κατά τα φωνόμενα τη

δυνατότητα να το υψώνουν να το κατεβάζουν ή να το βάζουν

σε βαθμιαία κίνηση, κατά το γούστο τους. Επειδή όμως εκεί­

νη τη σηγμή δεν ήμουν σε θέση να φιλοσοφήσω το φωνό­

μενο, προτίμησα να παρατηρήσω την κατεύθυνση που θα

έπαιρνε το νησί, γιατί προς στιγμήν φάνηκε να μένει ακίνη­

το. Σύντομα όμως προχώρησε κοντύτερα ώστε να μπορώ να

βλέπω ης πλευρές του που ης περΙέβαλαν κάμποσα βαθμΙ­

δωτά υπερώα αλλά κω σκάλες που σε ορισμένα σημεία επέ­

τρεπαν να πηγαίνει κανείς από το ένα στο άλλο. Στο χαμη­

λότερο υπερώο έβλεπα μερικούς ανθρώπους που ψάρευαν

με μακρΙά καλάμΙα κω άλλους που απλώς παρατηρούσαν.

Κούνησα τον σκούφο μου (γιατί το καπέλο μου είχε εδώ κω

καιρό παλΙώσει) καθώς κω το μαντήλΙ κατά το νησί. Καθώς

ερχόταν πω κοντά μου φώναζα κω ούρλιαζα με όλη τη δύ­

ναμη της φωνής μου· ΚΙ ύστερα, κυττάζοντας προσεκηκά,

πρόσεξα ένα πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στη μερΙά που

βρωκόων κοντά στην δική μου οπηκή γωνία. Κατάλαβα

έτσι όπως χειρονομούσαν προς τα μένα κ ω μεταξύ τους πως

πολύ απλά με είχαν καταλάβπ αν και δεν απαντούσαν στις

φωνές μου. Μπόρεσα όμως να δω τέσσερις με πέντε άντρες

να σκαρφαλώνουν τρέχοντας τα σκαλιά ως την κορυφή του

[ 1 94] τ. Σουίφτ

νησωύ κι έπεηα να εξαφανίζοντω. Υπέθεσα, και σωστά, όη

αυτοί στάλθηκαν να πάρουν εντολές γι' αυτή την περίσταση

από κάποΙΟ υπεύθυνο πρόσωπο.

Το πλήθος των ανθρώπων αυξανόταν κω σε λιγότερο

από μωή ώρα, το νησί κινήθηκε κω υψώθηκε έτσι ώστε το

χαμηλότερο υπερώο ήρθε παράλληλα με το ύψωμα που στε­

κόμουν κω σε μω απόσταση λιγότερη από εκατό γιάρδες.

Τότε πήρα ό,τι πιο παρακληηκή στάση υπήρχε κω μίλησα

με τον πιο ταπεινό τόνο, αλλά πάλι δεν πήρα απάντηση.

ΕκείνΟΙ που βρίσκονταν κοντύτερα απέναντί μου ήταν μάλ­

λον εξέχοντα πρόσωπα απ' ό ,η καταλάβαινα από την αμφfε­

σή τους. Συζητούσαν σοβαρά μεταξύ τους ρίχνοντάς μου κω

κάπωες ματιές. Στο τέλος ένας τους μου φώναξε με καθαρό

ευγενικό στρωτό ιδίωμα, που ηχούσε κάπως σαν τα ηαλικά .

Απάντησα σε αυτή τη γλώσσα ελπίζοντας πως τουλάχΙστον

ο ρυθμός της θα είνω πιο ευχάρωτος στα αυτιά τους. Παρό­

λο που κανένας μας δεν κατάλαβε τον άλλο , κατάλαβαν η

ήθελα να πω, αφού οι άνθρωπΟΙ έβλεπαν σε η δυστυχία βρι­

σκόμουν.

Μου έκαναν νοήματα να κατέβω από τον βράχο κω να

κατευθυνθώ στην ακτή, πράγμα που έκανα. Αφού το ιπτά­

μενο νησί ανέβηκε στο κατάλληλο ύψος, με το χείλος του κα­

τευθείαν πάνω μου , κατέβασαν από το χαμηλότερο υπερώο

μια αλυσίδα με ένα κάθισμα στερεωμένο στην άκρη της,

όπου κω βολεύτηκα ενώ εκείνοι με τράβηξαν επάνω με τρο­

χαλίες.

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβερ [ l 9 5]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΓΕΡΟ

Περιγράφονται ο χαρακτήρας και η διάθεση

των Ααπουηανών. Περιγραφή των γνώσεών τους.

Ο Βασι.ιΊιάς και η Aυ.ilfι του. Η εκεί υποδοχή

του συγγραφέα. Οι κάτοικοι υποφέρουν από φόβους

και ανησυχίες. Περιγραφή των γυναικών.

ΜΟΛΙΣ ΚΑΤΕΒΗΚΑ βρέθηκα περωωΙΧωμένος από ένα

πλήθος ανθρώπων αλλά εκείνοι που στέκονταν πω

κοντά φαίνονταν οι σπουδωότεροι. Με αντίκρυζαν προδί­

δοντας όλες~ις ενδείξπς κω τα σημάδια της απορίας, αλλά κι

εγώ δεν πήγωνα πιο πίσω, αφού ποτέ μου ως τότε δεν είχα

ξαναδεί τέτοια ράτσα ανθρώπων με τόσο μοναδική μορφή,

ρούχα κω ύφος. Τα κεφάλια ωυς όλα έγερναν είτε προς τα

δεξιά είτε προς τα αριστερά· ω ένα ωυςμάη έστρεφε προς ω

μέσα κω το άλλο κατευθείαν κατά το ζενίθ . Η εξωτερική τους

φορεσιά ήταν στολισμένη με σχέδια του ήλιου, της σελήνης,

των αστεριών, που συνδυάζονταν με άλλα σχέδια από βω­

λιά, φλάουτα, άρπες, τρομπέτες, κιθάρες κω σπινέτα καθώς

και άλλα πολλά μουσικά όργανα που μας είνω άγνωστα στην

Ευρώπη. Πρόσεξα εδώ κι εκεί κάμποσους ντυμένους σαν

υπηρέτες με ένα φουσκωμένο ασκό που τον είχαν δέσει σαν

κοπανιστήρι στην άκρη ενός κοντού μπαστουνιού που κρα­

τούσαν στα χέριi::ι τους. Κάθε ασκός περιείχε (όπως έμαθα αρ­

γότερα) μια μικρή ποσότητα από ξεραμένα μπιζέλω ή μικρά

χαλίκια. Με τούτους τους aσκούς χτυπούσαν μερικές φορές

τα στόματα κω τα αυτιά εκείνων που κάθονταν κοντά τους,

μω συνήθπα που εκείνη τη σηγμή δεν μπόρεσα να καταλά­

βω το νόημά της. Φαίνεται πως το μυαλό αυτών των ανθρώ­

πων είνω τόσο απορροφημένο από την έντονη περισυλλο­

γή , ώστε ούτε να μιλήσουν μπορούν ούτε να παρακολουθή-

σουν τα λόγια των άλλων, δίχως προηγουμένως να έρθουν

σε εγρήγορση μέσα από κάπο ω άγγιγμα των οργάνων της

Τα ταζίδια του Γκ:άfizβερ [ 1 9 7]

ομιλίας και της ακοής. Γι' αυτό το λόγο , όσα άτομα έχουν τα

μέσα, πάντοτε συντηρούν μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό

κι έναν χτυπητή (κλψενόλ στο πρωτότυπο) στην ΟΙκογένειά

τους και ούτε καν βγαίνουν έξω ή πηγαίνουν επίσκεψη δί­

χως αυτός να τους συνοδεύει . Και η δουλειά αυτού του υπαλ­

λήλου είναι, όταν δύο ή περισσότερα άτομα βρίσκονται μα­

ζί, να χτυπά απαλά με τον ασκό του το στόμα εκείνου που εί­

ναι η σειρά του να μιλήσει καθώς και το δεξί αυτί εκείνου ή

εκείνων προς τους οποίους απευθύνεται ο ομιλητής. Ο χτυ­

πητής ετούτος χρησψοπωείται επίσης γω να συνοδεύεΙ

προσεκτικά τον αφέντη του στους περιπάτους του ώστε την

κατάλληλη στιγμή να του δίνει ένα μαλακό χτύπημα στα μά­

τια του, αφού είναι μονίμως σε τόσο βαθιά περισυλλογή,

ώστε ολοφάνερα κινδυνεύει να πέσει κάτω στον πρώτο γκρε­

μό, να χτυπήσει το κεφάλι του σε κάθε στύλο και στο δρόμο

να πέσει πάνω στον κόσμο ή να τον σπρώξουν σε κανένα

χαντάκι.

Έπρεπε να δώσω στον αναγνώσm αυτές ης πληροφορίες,

δίχως ης οποίες θα τα έχανε, όπως έγινε και με μένα στην

προσπάθειά μου να καταλάβω τη συμπεριφορά αυτών των

ανθρώπων την ώρα που με οδηγούσαν από ης σκάλες στην

κορυφή του νησιού κι από εκεί ως το βασιλικό παλάτι . Την

ώρα ποu ανεβαίναμε , κάμποσες φορές ξέχασαν τον προορι­

σμό τους και με άφησαν μόνο μου ωσότου να αφυπνωτεί πά­

λι η μνήμη τους από τους χτυπητές τους. Άλλωστε φαίνον­

ταν να μη τους συγκινεί το ξενικό μου ντύσψο και το πα­

ρουσωσηκό μου μήτε κι οι κραυγές του όχλου που δεν ήταν

και τόσο βυθισμένος σε περωυλλογή.

Επιτέλους μπήκαμε στο παλάτι και προχωρήσαμε στην

αίθουσα υποδοχής, όπου είδα τον Βασιλιά να κάθεται στο

θρόνο του περιστοιχΙσμένος σε κάθε πλευρά από ανώτατους

aξΙωματούχους. Μπροστά στο θρόνο υπήρχε ένα τεράστιο

τραπέζι γεμάτο με υδρόγειες και ουράνιες σφαίρες καθώς και

με μαθηματικά όργανα κάθε είδους. Η Μεγαλειόmτά του δεν

[ 1 98] Τ. Σουίφτ

μας έδωσε την παραμΙκρή προσοχή, παρόλο που η είσοδός

μας υπήρξε αρκετά θορυβώδης, λόγω της συνάθροωης των

δωφόρων προσώπων που ανήκαν στην Αυλή. Στοχαζόταν

σε βάθος ένα πρόβλημα, οπότε περιμέναμε τουλάχιστον μια

ώρα ώσπου να μπορέσπ να το λύσει. Δίπλα του, δεξΙά κι

αριστερά στεκόταν από ένας θαλαμηπόλος με χτυπητήρΙα στο

χέρι, που μόλις διαπίστωσαν όη χαλάρωσε, ο ένας τους τον

χτύπησε απαλά στο στόμα του κω ο άλλος στο δεξί του αυτί,

πράγμα που τον έκανε να αναπηδήσεΙ λες κω τον ξύπνησαν

ξαφνικά, οπότε αφού κύπαξε κατά τη μερΙά μου κω στη συ­

νοδεία μου, θυμήθηκε το λόγο της άφιξής μας από ης σχεη­

κές πληροφορίες που είχε πάρεΙ νωρίτερα . Είπε μερικά λό­

)'lα, οπότε ένας νεαρός με χτυπητήρΙ ήρθε δiπλα μου κω μου

χτύπησε ελαφρά το δεξί μου αυτί· έκανα όσο γινόταν πω κα­

τανοητά νεύματα πως δεν χρεωζόμοuν τέτοω εργαλείο.

Όπως πληροφορήθηκα αργό"(ερα αυτό έκανε στη Μεγαλπ­ότητά του κω σε όλη την Αυλή πολύ άσχημη εντύπωση γω

την αντίληψή μου. Ο Βασιλιάς, απ' ό,η μπορούσα να μαντέ­

ψω μου έκανε πολλές ερωτήσπς, ενώ εγώ του απευθύνθη­

κα pε όλες ης γλώσσες που γνώριζα. Όταν δωπωτώσαμε

πως δεν γινόταν ούτε εγώ να καταλάβω ούτε κατανοητός σε

κείνους να γίνω, οδηγήθηκα κατά δωωγήν του σε ένα δω­

μέρισμα του παλαηού του (ο Ηγεμόνας αυτός δΙέφερε από

όλους τους προκατόχους του στο ζήτημα της φιλοξενίας),

όπου ορίστηκαν δύο υπηρέτεςγω να με περιποωύντω. Μου

έφεραν το δείπνο μου κω τέσσερα σημαντΙκά πρόσωπα, (θυ­

μόμουν όη στέκονταν πολύ κοντά στον ΒασιλΙά) μου έκαναν

την ημή να δειπνήσουν μαζί μου . Μας έφεραν δυο σεφές

φαγητών από τρία πΙάτα η κάθε μία. Η πρώτη σεφά περι­

λάμβανε αρνfσω σπάλα κομμένη σε Ισόπλευρο τρίγωνο, ένα

κομμάη βοδινό κομμένο σε ρόμβο καθώς κω μία πουτίγκα

σε σχήμα κύκλου . Η δ~ύτερη σεφά περιλάμβανε δύο πάπιες

δεμένες σε σχήμα βΙΟλΙΟύ, λουκάνικα και πίτες που έμΟl­

αζαν με φλάουτα και όμποε, καθώς καΙ μοσχαρίσΙΟ στήθος

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [199]

σε σχέδιο άρπας. ΟΙ υπηρέτες έκοβαν ψωμί σε κώνους, κυ­

λίνδρους κω παραλληλόγραμμα καθώς σε άλλα γεωμετρΙκά

σχήματα.

Ενw παίρναμε το δείπνο μας, τόλμησα να ρωτήσω πώς

λέγοντω κάμποσα πράγματα στη γλώσσα τους, οπότε οΙ ευ­

γενείς συνδαηυμόνες μου, πάντα με τη βοήθπα των χτυπη­

τών τους, με χαρά μου έδωσαν απαντήσπς ελπΙζοντας να

κερδίσουν τον θαυμασμό μου με ης σπουδαίες τους Ικανό­

τητες, αν γΙνόταν εφΙκτό να κουβεντΙάσω μαζί τους. Σύντομα

ήμουν σε θέση να ζητήσω ψωμί ή ποτό ή ο,ηδ(J.ποτε άλλο

αναγκαίο.

Ύστερα από το δείπνο η συντροφΙά μου αποσύρθηκε κω

κατά δωταγήν του ΒασΙλΙά ήρθε κάποως με τη συνοδεία

ενόςχτuπητή.Έφερε ιiαζί του πένα, μελάνΙ κω χαρτί καθώς

κω τρία τέσσερα βΙβλία, δίνοντάς μου με νοlιματα να κατα­

λάβω πως τον είχαν στείλπ γΙα να μου δΙδάξπ τη γλώσσα.

Καθίσαμε μαζί τέσσερΙς ώρες που στη δΙάρκπά τους κατέ­

γραψα ένα μεγάλο αρΙθμό λέξεων σε στήλες μαζί με την με­

τάφραση δίπλα τους. Επίσης έκανα μΙα προσπάθεω να μάθω

κάμποσες σύντομες φράσπς. Γωτί ο δάσκαλός μου δΙέταζε

ένα μου υπηρέτη να φέρπ κάη, να γυρίσπ, να κάνπ υπό­

κλωη, να κάτσεΙ, να σταθεί, να ΠερπατήσΕΙ κ ω ούτω καθεξής

κΙ ύστερα εγώ κατέγραψα τη σχεηκή φράση. Επίσης σε ένα

βΙβλίο που είχε μού έδπξε ης πκόνες του ήλωυ, της σελή­

νης, των αστερΙών, του ζωδΙακού κύκλου, των τροπΙκών κ ω

των πολΙκών κύκλων καθώς κω ης ονομασίες πολλών γε­

ωμετρΙκών σχημάτων επΙπέδων κω στερεών. Μου έμαθε τα

ονόματα κω μου περΙέγραψε όλα τα μουσΙκά όργανα καθώς

κ ω ης γενΙκές αρχές της τεχνΙκής που δΙέπεΙ το παίξψό τους.

Όταν έφυγε ταξΙνόμησα όλες ης λέξπς μαζί με την ερμηνεία

τους σε αλφαβηηκή σεφά. ΈτσΙ μέσα σε λίγες ημέρες, χάρη

κω στη βοήθεrα τη ζ) πωτήζ) μου μνήμη ζ), άρχωα να καταλα­

βαίνω κάη από τη γλώσσα τοuς.

Η λέξη που τη μεταφράζω το Ιπτάμενο ή το Πλωτό Νησί,

[200] τ. Σσυiφτ

στο πρωτότυπο ονομάζεται Λαπούω, μω λέξη που δεν κα­

τάφερα να μάθω την πραγμαηκή της ετυμολογία. Η λέξη Λαπ

σmν παλιά απαρχαιωμένη γλώσσα τους σημαίνει ψηλός ενώ

το ένωα σημαίνει κυβερνήτης, οπότε θεωρούν πως με πα­

ραφθορά δημιουργήθηκε το Λαπούτα από το Λαπένωα. Εγώ

όμως δεν συμφωνώ μ' αυτή την ετυμολογία που μου φαίνε­

ται κάπως τραβηγμένη. Τόλμησα να προτείνω σωυς μορ­

φωμένους της χώρας μια δική μου υπόθεση, πως δηλαδή ω

Λαπούτα παράγετω κατά κάπΟΙο τρόπο από το Λαπ , που στη

γλώσσα ωυς σημαίνει ακριβώς αυτό το παιχνίδισμα των

ακτίνων του ήλωυ στη θάλασσα και από το ούτετ, το φτερό·

βέβαια δεν επιμένω σ' αυτή την άποψη απλά την υποβό.λλω στη κρίση ωυ σκεπτόμενου αναγνώστη.

Οι άνθρωποι σωυς οποίους με εμπιστεύτηκε ο Βαωλιάς,

έχοντας προσέξει πόσο άσχημα ήμουν ντυμένος, παρήγγει­

λαν σε ένα ράφτη να έρθει το επόμενο πρωί και να μου πά-

. ρο μέτρα για μια φορεσιά. Ο τεχνίτης αυτός έκανε τη δουλειά του με δωφορεηκό τρόπο απ' ό,η οι αντίσωιΧΟΙ ευρωπαίΟΙ

συνάδελφοί του . Μου πήρε πρώτα το ύψος με ένα μοφο­

γνωμόνιο και κατόπιν με χάρακα και δωβήτη ανέλυσε ης

δωστάσπς κ ω το περίγραμμα όλου μου του σώματος, ΚΙ όλα

αυτά ύστερα τα κατέγραψε στο χαρτί κω σε έξι μέρες έφερε ω

ρούχα μου πολύ κακοφηαγμένα κω aσουλούπωτα γωτί έτυ­

χε να κάνει ένα νούμερο λάθος στους υπολογισμούς του.

Όμως δεν με ένΟΙαξε , γιατί πρόσεξα πως τέτοω περιστατικά

συνέβωναν συχνά δίχως κανείς να δίνει σημασία.

τις ημέρες που έμενα κλεισμένος ελλείψει ρούχων αλλά

κ1 εξαηίας μιας αδωθεσίας που με κράτησε μέσα λίγο παρα­

πάνω, πλούησα πολύ ω λεξιλόγιό μου · την επόμενη φορά

που επισκέφτηκα την Αυλή ήμουν σε θέση να καταλαβαίνω

πολλά απ' αυτά που έλεγε ο Βασιλιάς αλλά κω να του δίνω

υποτυπώδπς απαντήσεις. Η Μεγαλπότητά του είχε δώσει

δωταγή να κινηθεί το νησί προς ω βορεΙΟανατολικά κω με­

τά ανατολικά ως την κάθετο πάνω από τη Λαγκάντο , την

Τα ταξίδια rov Γκάilιβερ [20 1]

πρωτεύουσα όλου του βαωλείου που βρισκόταν από κάτω

μας στο στέρεο έδαφος. Επρόκειτο γω μω απόσταση γύρω

σης ενενήντα λεύγες και το ταξίδΙ μας κράτησε τεσσερωίμΙ­

ση ημέρες. Στον αέρα δεν ωσθανόμουν δΙόλου την βαθμΙαία

μετακίνηση του νησΙΟύ. Το πρωί της δεύτερης ημέρας, γύρω

σης έντεκα η ώρα, ο ΒασΙλΙάς αυτοπροσώπως με τη συνο­

δεία των ευγενών, των αυλΙκών κω των αξΙωματούχων που

είχαν ετοιμάσεΙ όλα τους ω μουωκά όργανα, έπωξαν γύρω

σης τρπς ώρες δίχως δωκοπή, τόσο που ζαλίστηκα γω ω

καλά από τον θόρυβο· εξάλλου δεν μπορούσα κω να κατα­

λάβω η σήμωναν όλα αυτά μέχρΙ που με πληροφόρησε ο δά­

σκαλός μου. Μου είπε πως οΙ κάτοΙΚΟ! του νησΙΟύ είχαν

ασκήσπ τα αυηά τους γω να ακούνε την μουσΙκή των ουρα­

νίων σφαφών που κατά δωστήματα πωζόταν ασταμάτητα,

κω τώρα τα μέλη της Αυλής ετοιμάζονταν να συμμετάσχουν

σ' αυτή την ουράνΙα εκτέλεση παίζοντας ο καθένας τq όργα­

νο που ήξερε καλύτερα .

Στο ταξίδΙ μας γΙα το Λαγκάντο, την πρωτεύουσα, η Με­

γαλπότητά του δΙέταξε να σταματήσεΙ το νησί πάνω από ορΙ­

σμένες πόλπς κω χωρΙά ώστε να δεχτεί τα αηήμαω των

υπηκόων του . Προς το σκοπό αυτό αμολούσαν κάτω κάμπο­

σους σπάγγους με μ Ικρά βαρίδω στην άκρη τους. Πάνω

στους σπάγγους αυτούς ο κόσμος έβαζε σαν ορμαθούς τα αΙ­

τήματά του, που ανέβωναν κατευθείαν επάνω ολόΙδΙΟ με τα

κομμάηα χαρηού που τα πωδΙά στερεώνουν στην ουρά του

αετού τους. ΚάποΙες φορές μας έστελναν από κάτω κρασί κω I

φόφψα που ανέβωναν με τροχαλίες.

ΟΙ γνώσπς μου στα μαθημαηκά με βοήθησαν πολύ να

αφομοΙώσω τη φρασεολογία τους, που εξαρηόταν πολύ απ'

αυτή την επωτήμη καθώς και από την μουωκή την οποία

επίσης κάπως κατείχα . Μονίμως η σκέψη τους έχο να κάνο

με γραμμές καΙ γεωμετρΙκά σχήματα. Ά ν γω παράδεΙγμα θέ­

λουν να επαινέσουν 'την ομορφΙά μ ως γυναίκας ή έστω κά­

ποωυ ζώου, την περΙγράφουν με ρόμβους, κύκλους, παpαλ-

[202] τ. Σουίφτ

λnλόγραμμα, ελλππηκές τροχιές κω άλλους γεωμετρικούς

όρους ή διαφορεηκά με λεξΙλόγΙΟ που προέρχεται από την

τέχνη της μουωκής κω που περητεύπ να αναφερθεί εδώ.

Στην κουζίνα του Βασιλιά παρατήρησα κάθε είδους όργανα

μαθημαηκών καΙ μουσΙκής για να κόβουν πάνω στο σχήμα

τους τα κρέατα που σερβίρονταΙ στο τραπέζι της Μεγαλπότη­

τάςτου.

Τα σπίηα τους είνω πολύ κακοχησμένα, 01 τοiχοι γέρ­

νουν, καΙ δεν υπάρχΕΙ ούτε μία ορθή γωνiα στα δωμάηά

τους- το ελάπωμα αυτό πηγάζεΙ από την περιφρόνησή τους

γω την πρακηκή γεωμετρία που την περΙφρονούν σαν χυ­

δαία κω τυποπωημένη, οπότε ΟΙ οδηγίες που δίνουν, ακό­

μα κ ω γω το μυαλό των ΠΙΟ καλλΙεργημένων εργατών τους,

παραείνω περίπλοκες, πράγμα που δΙωωνίζπ τα λάθη. Κω

μολονόη είνω αρκετά επΙδέξΙΟΙ πάνω σ' ένα κομμάη χαρτί

στη χρήση του χάρακα, του μολυβΙΟύ κω του δωβήτη, όμως

σης συνηθωμένες πράξεις κω στην εν γένπ συμπερΙφορά

τους, δεν έχω δ π άλλους ανθρώπους που να είνω τόσο αδέ­

ξωι, άτσαλοι, και άπεφω, τόσο αργόστροφοΙ κω σασησμέ­

ν~Ι γΙα ο,ηδήποτε σκέφτονταΙ με εξαίρεση τα μαθημαηκά KQl τη μουωκή. Είνω πολύ κακοί στη σuλλογωηκή KQl ρέ­

πουν έντονα στην aντΙλογία, εκτός ΚΙ αν τύχει να έχουν δί­

ΚΙΟ, πράγμα που σπανίως συμβαίνει . Φαντασία, έμπνευση

ΚΙ επινοηηκότητα , τους είνω τελείως ξένες ΚΙ ούτε έχουν στη

γλώσσα τους λέξπς που να εκφράζουν αυτές ης έννωες όλη

η κλίμακα των σκέψεων κω του μυαλού τους περικλείεταΙ

στα όρω των επωτημών που ήδη ανέφερα.

01 περωσότεροι, κω ιδωίτερα εκείνοι που εντρυφούν στο χώρο της αστρονομίας, πωτεύουν πολύ στην επιρροή της

aστρολογίας, παρόλο που ντρέπονταΙ να το ομολογήσουν δη­

μόσω. Αλλά εκείνο που κυρίως μου προξενούσε απορία μη

μπορώντας να βρω εξήγηση, ήταν η δυνατή κλίση που πpό­

σεξα όη τους δΙέκρΙνε γΙα τις ειδήσεις κα1 τnν πολΗΙκή , όπου

δωρκώς αναρωηούνταν γω ης υποθέσπς του .δημοσίου κρl-

Τα cαςίδτα του Γιcιψιpερ [ 2 Ο 3]

νοντας τα ποληικά ζητήματα και συζητώντας με πάθος το πα­

ραμικρό σημείο των κομματικών απόψεων.'Εχω στ' αλήθεια

παρατηρήσει την ίδια τάση στους περισσότερους μαθηματι­

κούς που γνώρισα στην Ευρώπη, παρόλο που ποτέ μου δεν

ανακάλυψα την παραμικρή αναλογία ανάμεσα σης δύο επι­

στήμες. Εκτός εάν αυτοί ΟΙ άνθρωπω υποθέτουν πως από τη

στιγμή που ο πω μικρός κύκλος έχει τον ίδιό αριθμό μω­ρών με τον πιο μεγάλο, τότε και η οργάνωση και η διαχείρι­

ση του κόσμου δεν απαηούν περισσότερες ικανότητες από

το να χειρίζεται κανείς κω να περΙστρέφει μω σφαίρα. Πι­

στεύω όμως πως το χαρακτηριστικό τους αυτό, πηγάζει από

ένα συνηθέστατο ανθρώπινο ελάπωμα, που μας κάνει να εί­

μαστε περισσότερο επιρρεπείς περίεργω κω επηρμένοι σε

πράγματα που ελάχιστα μας αφορούν κω για τα οποία είμα­

στε ελάχωτα προετοιμασμένΟΙ, είτε από την παιδεία μας εί­

τε από τη φύση.

Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται δωρκώς σε ανησυχία, δεν

μπορούν να χαρούν ούτε μως στιγμής ψυχική ηρεμία. Οι

αγωνίες τους αυτές προέρχοντω από αίτια που πολύ λίγο

επηρεάζουν τους υπόλωπους θνητούς. ΟΙ ανησυχίες τους

αναφύονται από τις διάφορες αλλαγές που φοβούνται στα ου­

ράνια σώματα. Για παράδειγμα φοβούνται πως λόγω των συ­

χνών προσεγγίσεων του ήλΙΟυ κοντά στη γη, κάπωα σηγμή

ο πρώτος θα την απορροφήσει ή θα την καταπιεί . Πως η επι­

φάνεια του ήλΙΟυ βαθμιαία θα σχηματίσει κρούστα από τα

ίδια του τα εκκρίματα οπότε θα πάψει να φωτίζει τον κόσμο.

Πως η γη μόλΙς κω γλύτωσε τον κίνδυνο να τη "γλύψει" η

ουρά του τελευταίου κομήτη που αναμφίβολά θα την έκανε

στάχτη· κω πως ακόμα ο επόμενος κομήτης που υπολόγι­

σαν ότι θα ξαναπεράσεΙ σε τριάντα ένα χρόνω, πΙθανότατα

θα την καταστρέψει· γιατί αν το εσωτερικό του περιηλίου του

κομήτη προσεγγίσεΙ σε κάποια ορισμένη απόσταση τον ήλιο

(κάη που με τους υπολογισμούς τους έχουν κάθε λόγο να φο­

βούντω), θα ανεβάσει τη θερμοκρασία του δέκα χιλιάδες φο-

[204] τ. Σουίφτ

ρές παραπάνω απ' το πυρακτωμένο σίδερο· κω καθώς θα

απομακρύνεταΙ από τον ήλΙο, θα σέρνο μαζί του μω.φλεγό­

μενη ουρά μήκους ενός εκατομμυρίου κω δεκατεσσάρων

μΙλλίων. Αν λωπόν η γη τύχπ κω περάσεΙ μέσα από αυτήν

σε απόσταση εκατό χΙλΙάδων μΙλίων από ων πυρήνα ή το

κύρΙΟ σώμα του κομήτη, αναπόφευκτα στο πέρασμά της θα

πάρπ φωηά κω θα μετατραπεί σε στάχτη. ΙσχυρΙζόντουσαν

ακόμα πως ο ήλΙος που ξοδεύεΙ καθημερΙνά ης ακτίνες του

δίχως κάπωα πηγή ανεφοδωσμού του, στο τέλος θα ξοδευ­

τεί ολοκληρωηκά κω θα εκμηδενωτεί· τότε θα επακολου­

θήσεΙ κω η καταστροφή αυτής της γης καθώς κω όλων των

πλανητών που φωτίζονται από εκείνον.

Ποτέ τους δεν παύουν να ανησυχούν από παρόμωοuς φό­

βους καθώς κω γ1α ανάλογους εΠΙκείμενους κΙνδύνους, τό­

σο που ούτε να κοιμηθούν ήσυχα στο κρεβάη τους καταφέρ­

νουν ούτε να δοκιμάσουν ης απλές aπολαύσεις και ης χαρές

της ζωής. 'Όταν συναντήσουν κάποΙΟ γνωστό τους το πρωί, η

πρώτη τους ερώτηση αναφέρετω στην κατάσταση του ήλΙΟυ ,

πώς φωνόταν στη δύση κω στην ανατολή του καΙ η ελπίδες

έχουν γ1α να αποφύγουν το χτύπημα από τον επερχόμενο κο­

μήτη. Έχουν την τάση να εντρυφούν σε αυτού του είδους ης

συζητήσος, όπως ακρ1βώς γίνετω κω με τα μικρά αγόρω

που ευχαρωηούντω να ακούνε φρΙχτές ιστορίες γΙα φαντά­

σματα κω καλΙκάντζαρους, Ιστορίες που ης ακούνε aχόρτα­

γα κω δεν τολμάνε ύστερα να πέσουν στο κρεβάη τους από

τον φόβο .

Οι γυναίκες του νησΙΟύ πλημμυρίζουν από ζωντάνω, πε­

ρΙφρονούν τους άντρες τους κ ω τρελαίνοντω υπερβολΙκά γ1α

τους ξένους υπάρχουν κάμποσΟΙ από τους τελευταίους που

έρχονταΙ από την κάτω ηπεφωηκή περωχή κω επισκέ­

πωντω την Αυλή είτε γΙα τα ζητήματα των δωφόρων πόλε­

ων κω των συντεχνΙών ή γω προσωπΙκά τους θέματα που

όμως or επάνω πολύ τους υποτιμούν επεΙδή όλοΙ ζητούν ης ίδrες παροχές. Από aυτούς τους ξένους 01 κυρίες δωλέγουν

Τα ταξίδια του Γκάflιβεp [205]

τους εραστές τους. Όμως το ενοχληηκό στην ωτορία είναι

πως ό ,η κάνουν γίνεται με υπερβολική άνεση και σιγουριά,

αφού ο σύζυγος μονίμως είνω βυθωμένος στους στοχασμούς

του, οπότε η ερωμένη και ο εραστής της έχουν τη δυνατότη­

τα να προχωρούν μέχρι και ης πιο μεγάλες διαχύσεις μπρο­

στά του, αρκεί να ων έχουν εφοδιάσΕΙ με χαρτί κω σύνεργα

κ ω να τον έχουν εγκαταλείψΕΙ δfχως τον χτυπητή δίπλα του.

Οι γυναίκες και οι κόρες τους θλίβονται για τον περιορι­

σμό τους στο νησf, παρόλο που εμένα μου φαίνεται σαν το

ωρωότερο κομμάτι της γης. Κω παρόλο που εδώ ζούνε μέσα

στην υπεραφθονία κω την μεγαλοπρέπΕΙα όπου τους επι­

τρέπεται να κάνουν ό,η τους αρέσει, λαχταράνε να δούνε τον

κόσμο κω να πάρουν μέρος σης διασκεδάσεις της πρω­

τεύουσας, πράγμα που δεν τους επηρέπετω δίχως συγκε­

κριμένη άδεω από τον Βασιλιά. Και η άδεω αυτή δεν εξα­

σφαλίζετω εύκολα, γιατί ω άρχοντες εκ πείρας γνωρίζουν όη

· είναι πολύ δύσκολο να πείσουν ης γυναίκες τους να επι­στρέψουν από κάτω. Μου διηγήθηκαν πως μια σπουδαία κυ­

ρία της Αυλής, που είχε κω κάμποσα παιδιά κω είνω παν­

τρεμένη με τον πρωθυπουργό , τον πλουσιότερο υπήκοο στο

βασίλειο, (ένα πολύ πρόσχαρο άτομο που πολύ την αγαπάει

κω ζΕΙ στο ωραιότερο αρχοντικό του νησιού) , κατέβηκε στο

Λαγκάντο με πρόσχημα την υγεία της- κρύφτηκε εκεί κάμ­

ποσους μήνες, ωσότου ο Βασιλιάς εξέδωσε ένταλμα σύλλη­

ψης την εντόπωαν σε ένα σκοτεινό μαγέρικο κουρελωσμέ­

νη, επειδή είχε βάλει ενέχυρο όλα της τα ρούχα για να μπο­

ρέσΕΙ να συντηρήσει ένα γέρο παραμορφωμένό λακέ που τη

χτυπούσε κάθε μέρα, και που από την συντροφιά του την

aπόσπασαν ενάντια στη θέλησή της. Και μολονόη ο άντρας

της τη δέχτηκε με όλη την ευγένεω του κόσμου και δίχως να

της κάνΕΙ την παραμικρή σκηνή, εκείνη σύντομα πέτυχε πά­

λι να το σκάσει κάτω κω να τρέξει στον ίδιο εραστή, παίρ­

νοντας μαζί και όλα της τα δωμαντικά , δίχως ποτέ να ξανα­

κοuστεi κάη γι' αυτήν.

[206] τ. Σουfφτ

Ο αναγνώστης μπ~ρεί να σκεφτεί όη τούτη η ωτορία συ­

νέβη στην Ευρώπη ή στην Αγγλία , κι όχι σε αυτή την τόσο

απόμακρη χώρα. θα τον παρακαλούσα όμως να σκεφτεί ,

πως τα καπρίτσω του γuνωκείου φύλου δεν τα περιορίζει

κανένα κλίμα κω καμία χώρα, και πως μοιάζουν μεταξύ τους

πολύ περισσότερο απ' όσο φαντάζεται κανείς με το πρώτο .

Σε ένα μήνα περ ίπου είχα πετύχεΙ να μΙλάω τη γλώσσα

τους με σε ικανοποιηηκό βαθμό κ ω ήμουν σε θέση να aπαν­

τάω σης περισσότερες ερωτήσεις του Βασιλιά, όποτε μου

έκανε τηy ημή να με δέχεται. Η Μεγαλπότητά του δεν έδεΙ­

ξε την παραμικρή περιέργεια να ρωτήσει για τους νόμους, τη

διοίκηση , την ιστορία, τη θρησκεία ή ης συνήθειες των χω­

ρών που είχα γνωρίσει, περωρίζοντας ης ερωτήσεις του στο

επίπεδο ανάπτυξης των μαθημαηκών· δέχτηκε ης εξηγήσεΙς

που του έδωσα με μεγάλη περιφρόνηση κω αδιαφορία πα­

ρόλο που 01 δυό του χτυπητές συχνά πυκνά τον aφύπνιζαν.

Τα ταξίδια rou Γκάftιβερ [207]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΠΟ

Ένα φαινόμενο που εξηγείται από τη σύγχρονη

φι.flοσοφiα και την αστρονομία. Η μεγά.flη πρόοδος

των Λ.απούτιωv σrrιv αστρονομία. Η μέθοδος του

Βασιj/ιά για την καταστοj/ή των εξεγέρσεων.

ΖΗΤΗΣΑ την άδεια αυτού του Ηγεμόνα να δω τα αξωθέατα

του νησωύ ΚΙ είχε την ευγενή καλοσύνη να μου τη χορη­

γήσεΙ, προστάζονας συνάμα τον δάσκαλό μου να με συνο­

δεύσεΙ. Αυτό που κυρίως με ενδΙέφερε να μάθω ήταν σε π ωά

αίηα τεχνητά ή φυσΙκά οφείλονταν ω δΙάφορες μετακΙνή­

σεΙς του, αίηα γΙα τα οποία τώρα θα δώσω στον αναγνώστη

μω φΙλοσοφΙκή εξήγηση.

Το Ιπτάμενο ή Πλωτό Νησί είνω εντελώς κυκλΙκό με

δΙάμετρο 7837 γΙάρδες ή γύρω στα τεσσεράμωη μίλΙα κω επομένως έχπ εμβαδόν δέκα χΙλΙάδες στρέμματα. Το πάχος

του είνω γύρω σης τριακόσΙες γΙάρδες. Ο πάτος του, ή αλ­

λΙώηκα η επΙφάνπα που βλέπουν όσω κυπάζουν από κά­

τω, εiνω μΙα κανονΙκή ίσια δΙαμαντένια πλάκα που υψώνε­

ται ως ης δωκόσιες γιάρδες. Πάνω από αυτήν βρίσκονται τα

δΙάφορα ορυκτά στη συνηθωμένη τους σειρά κω το σύνολο

σκεπάζεταΙ από ένα στρώμα πλούσΙΟ χώμα σε βάθος δέκα με

δώδεκα πόδια. Η κατωφέρπα της άνω επΙφάνπας, από την

περΙφέρεω προς το κέντρο, αποτελεί το φυσΙκό αίηο που

εξηγεί γιατί όλη η υγρασία κω ω βροχές που πέφτουν στο

νησί κατευθύνονταΙ σε μΙκρά ποταμάκια προς το κέντρο,

όπου κω αδοάζουν σε τέσσερΙς μεγάλες δεξαμενές(γύρω στο

μωό μίλΙ περίμετρο η καθεμΙά τους), που απέχουν διακό­

ωεςγΙάρδες από το κέντρο . Το νερό σης δεξαμενές αυτές εξα­

τμίζεταΙ συνέχεω στη δΙάρκεια της ημέρας από τον ήλω κω

έτσΙ εμποδίζεταΙ αποτελεσμαηκά ο κίνδυνος να υπερχεΙλί­

σουν. Εξάλλου καθώς είνω στο χέρΙ του μονάρχη να ανυ­

ψώσπ το νησί πάνω από τα σύννεφα κω τους aτμούς, μπο-

Τα ταξίδια του Γιcάftzβερ [209]

ρεί όποτε το θελήσεΙ να εμποδίσει την μείωση της υγρασίας

κω της βροχής. Γωτί κω τα ψηλότερα σύννεφα δεν μπορούν

να ανέβουν πάνω από δύο μίλω καθώς συμφωνούν όλοι οι

φυσΙοδίφες, κω τουλάχΙστον ποτέ δεν συνέβη κάη τέτοιο σε

αυτή τη χώρα.

Στο κέντρο του νησωύ υπάρχει ένα χάσμα με διάμετρο γύ­

ρω σης πενήντα γΙάρδες, από όπου οι αστρονόμοι κατεβαί­

νουν σε ένα μεγάλο θόλο, που γΙ' αυτό το λόγο ονομάζεiω Φλαντόνα Γκανιόλ, ή Η Σπηλιά των Αστρονόμων, που βρί­

σκετω σε βάθος εκατό γιάρδες κάτω από την επάνω επιφάνεω

του δωμαντιού. Στη σπηλιά ετούτη βρίσκοντω μονίμως αναμ­

μένες είκοσι λόμπες που με την αντανάκλαση του δωμαντιού

ρίχνουν δυνατό φως σε κάθε σημείο. Το μέρος είνω εφοδω­

σμένο με μεγάλη πωκΙλiα από εξάντες, μοφογνωμόνια, τη­

λεσκόπω, aστρολάβους κω άλλα αστρονομΙκά εργαλεία.

Όμως ω πιο αξωπερίεργο απ' όλα, από το οποίο εξαρτάτω κω

η τύχη του νησωύ είναι ένας μαγνήτης τεραστίου μεγέθους,

που το σχήμα του μωάζπ με τη σαΙτα του υφαντουργού. Έχο

μάκρος έξι γιάpδες κω στο ΠΙΟ παχύ του σημείο ξεπερνάει ης

φας γιάρδες. Ο μαγνήτης ετούτος κραηέτω από ένα πολύ γε­

ρό διαμαντένΙΟ άξονα, που περνάο από το κέντρο του, πάνω

στον οποίο κινεί τω κωισορροπεί εκεί με τόση ακρίβεω, ώστε

να μπορεί να τον γυρίσει κω το πιο αδύναμο χέρι. Καλύπτετω

ολόκληρος με ένα πλέγμα από κούφιο δωμαντένω κύλινδρο

που έχπ βάθος τέσσερις γιάρδες κω ίδιο πάχος, διάμετρο δώ­

δεκα γιάρδες, που είναι τοποθετημένος οριζόντια κω στηρίζε­

ται σε οκτώ διαμαντένια πόδια έξη γιάρδες το καθένα. Στη μέ­

ση της κοίλης πλευράς του υπάρχπ ένα αυλάκι βάθους δώδε­

κα ιντσών, όπου είνω σφηνωμένα τα άκρα του άξονα τα οποία

και περιστρέφονται κατά την περίσταση.

ΚαμΙά δύναμη δεν γίνετω να μετακΙνήσπ από τη θέση

του τον μαγνήτη, γωτf το πλέγμα κω τα πόδω του αποτελούν

συνεχές σώμα με το uπόλωπο δωμάντι που αποτελεί τον πά­

το του νησιού.

[21 0] τ. Σουίφτ

Δω μέσου αυτού του μαγνήτη, το νησί ανεβοκατεβαίνει

κω κινεί τω από τη μια στην άλλη θέση. Σε σχέση με το κομ­

μάτι της γης που αποτελεί εΠΙκράτπα του μονάρχη, ο μα­

γνήτης αυτός από τη μια του πλευρά είναι φορτισμένος με

δύναμη έλξης κι από την άλλη με δύναμη aπώθησης. Όταν

τοποθετήσουν το μαγνήτη όρθω με τον πόλο έλξης προς τη

γη, το νησί κατεβαίνει · όταν όμως δείχνεΙ προς τα κάτω ο πό­

λος aπώθησης το νησί αμέσως ανεβαίνει προς τα πάνω . Όταν

ο μαγνήτης τοποθετηθεί λοξά , η κίνηση του νησωύ είνω

ανάλογη, γιατί σ' αυτόν τον μαγνήτη οι δυνάμπς δρουν πάν­

τοτε σε ευθεία παράλληλη προς την κατεύθυνσή του.

Με αυτή την λοξή κίνηση το νησί ι.iετατοπίζεται στα διά­φορα σημεία της επικράτεως του Μονάρχη. Προκειμένου να

εξηγήσω τον τρόπο αυτής της μετακίνησης ας υποθέσουμε

ότι η γραμμή Α Β (δες χάρτη) δωσχίζει την επικράτεια του

Μπαλνψπάρμπι και όη η γραμμή c d αναπαριστά τον μα­

γνήτη όπου το σημείο d έστω ότι είνω ο πόλος aπωθήσεως

κω το σημείο c ο πόλος έλξεως, τη στιγμή που το νησί βρί­

σκεταΙ πάνω από το σημείο C. 'Εστω ότι ο μαγνήτης βρίσκε­

ται στη θέση c d με τον πόλο aπωθήσεως λοξά ως προς το

σημείο D· σε αυτή την περίπτωση το νησί θα ανέβπ λοξά

προς ω πάνω στην κατεύθυνση του D. Όταν το νησί φθάσει στο σημείο D υποθέτουμε ότι ο μαγνήτης στρέφεται περί τον

άξονά του έως ότου ο πόλος έλξεως δείξπ προς το σημείο Ε,

οπότε το νησί θα μετακ!Vηθεί λοξά ως προς το σημείο Ε. Εκεί

αν ο μαγνήτης περιστραφεί ξανά στον άξονά του έως ότου

σωθεί στη θέση Ε F με το σημείο aπωθήσεως προς ω κάτω,

το νησί .θα ανυψωθεί λοξά προς ω σημείο F, όπου κατευθύ­

νοντας τον πόλο έλξεως προς το σημείο G, το νησί μπορεί να μετακινηθεί προς το G και από το G στο Η, με γύρισμα του μαγνήτη έτσΙ ώστε ο πόλος απωθήσεώς του να δείχνει κα­τευθείαν προς τα κάτω. ΈτσΙ λωπόv αλλάζοντας τη θέση του

μαγνήτη όποτε παρουσιάζεται η ανάγκη, το νησί μπορεί κω

ανεβοκατεβαiνπ εναλλάξ σε λοξή κατεύθυνση όπου με αυτά

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [ 21 l]

τα εναλλασσόμενα ανεβοκατεβάσματα (η λοξή κατεύθυνση

δεν αποτελεί πρόβλημα), μετακΙνεί τω από το ένα σημείο της

επΙκράτειας ως το άλλο.

θα πρέππ όμως να σημπώσουμε όη αυτό το νησί δεν

μπορεί να κΙνηθεί πέρα από τα όρω της επ1κράτπας που βρί­

σκετω από κάτω ούτε κω μπορεί να ανέβπ πάνω από τέσ­

σερci μίλω ύψος. ΟΙ αστρονόμοΙ (που έχουν γράψεΙ εκτετά­

μένα συγγράμματα σχεηκά με τον μαγνήτη), παρέχουν ης

ακόλουθες εξηγήσος: η μαγνηηκή ΙδΙότητα δεν μπορεί να

ξεπεράσει τα τέσσερα μίλω, ενώ το ορυκτό που επενεργεί πά­

νω στον μαγνήτη από τα έγκατα της γης αλλά κω μέσα από τη

θάλασσα σε μω απόσταση ως έξΙ λεύγες από ης ακτές, δεν

είνω δΙάχυτο σε όλη την υδρόγπο αλλά σταματάπ στα όρω

της επ1κράτεως του ΒασΙλΙά· οπότε στάθηκε εύκολο χάρη στο

σπουδαίο πλεονέκτημα αυτής της θέσης, ένας ηγεμόνας να

υποτάξπ όλη τη χώρα που βρωκόταν μέσα στο πεδiο έλξε­

ως αυτού του μαγνήτη.

Όταν ο μαγνήτης σταθεί παράλληλα προς το επίπεδο του

ορίζοντα, το νησί στέκεταΙ ακίνητο · γωτί σε αυτή την περί­

πτωση αφού 01 δύο πόλΟΙ του βρίσκονταΙ σε ίση απόσταση από τη γη, επΙδρούν με ίση δύναμη, ο ένας τραβώντας προς

τα κάτω κω ο άλλος σπρώχνοντας προς τα πάνω, οπότε δεν

μπορεί να προκύψεΙ καμ1ά κίνηση.

Τον μαγνήτη ετούτο τον φροντίζουν ορωμένοΙ αστρονό­

μΟΙ 01 οποίοΙ κατά δωστήματα του δίνουν ης θέσπς που ζη­

τά ο Μονάρχης. Ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέροςτηςζωήςτους

στην παρατήρηση των ουρανίων σωμάτων· γω το σκοπό αυ­

τό χρηωμοποωύν τηλεσκόπω που σε αποτελεσμαηκότητα

ξεπερνούν κατά πολύ τα δΙκά μας. Κω παρόλο που τα μεγα­

λύτερα τηλεσκόπ1ά τους δεν ξεπερνούν τα τρία πόδω στο μά­

κρος, παρέχουν όμως πολύ μεγαλύτερη μεγέθυνση από τα

δ1κό μας των εκατό ποδών κω δείχνουν τα αστέρω με μεγα­

λύτερη ευκρίνοα. Αυτό το πλεονέκτημα τούς επηρέπει να

επεκτείνουν ης ανακαλύψπς τους πολύ μακρύτερα απ' ό,η

[2 12] Τ. Σουίφτ

ΟΙ δικοί μας αστρονόμοι στην Ευρώπη. Γlατί έχουν κάνει ένα

κατάλογο με δέκα χιλιάδες aπλανή αστέρια, ενώ κω οι με­

γαλύτερΟΙ δικοί μας κατάλογοι δεν ξεπερνούν το ένα τρίτο

του δικού τους. Έχουν επίσης ανακαλύψΕΙ δύο μικρότερα

αστέρω, ή δορυφόρους, που περωτρέφοντω γύρω από τον

Άρη, όπου ο εσωτερικός aπέχει aπό το κέντρο του πρω­

τεύοντος πλανήτη ακριβώς τρεις δωμέτρους του ενώ ο εξω­

τερΙκός πέντε. Ο πρώτος εκτελεί μία περωφοφή σε διάστη­

μα δέκα ωρών ενώ ο άλλος σε είκοσι μία και μισή ώρες.

Οπότε τα τετράγωνα του περωδικού τους χρόνου προσεγγί­

ζουν κατά την ίδω αναλογία τους κύβους της απόστασής τους

από το κέντρο του Άρη, πράγμα που δείχνει ολοφάνερα όη

καθορίζονται από τον ίδω νόμο της βαρύτητας που επηρεά­

ζει τα υπόλοιπα ουράνω σώματα.

Έχουν επίσης παρατηρήσεΙ εννενήντα τρπς δωφορεη­

κούς κομήτες, κω έχουν υπολογίσει ης περιόδους τους με

μεγάλη ακρίβεια. Αν κάη τέτοιο αληθεύει (εκείνοι το βεβω­

ώνουν με μεγάλη ππθώ), πολύ το ευχόμαστε να δημοσιευ­

τούν οι παρατηρήσεΙς τους, ώστε η θεωρία γω τους κομήτες,

που προς το παρόν χωλαίνπ κω έχπ ελλείψεις, να φτάσπ

στο ύψος της τελειότητας των άλλων τομέων της αστρονο­

μίας.

Ο Βασιλιάς θα μπορούσε να είναι ο πλέον απόλυτος μο­

νάρχης σε όλη την υφήλιο, έτσι κω κατάφερνε να πείσεΙ κά­

ΠΟΙο Υπουργικό ΣυμβούλΙΟ να ενώσεΙ ης δυνάμεις του με

τη δική του. Επειδή όμως οι υπουργοί έχουν ης περιουσίες

τους κάτω στην ηπειρωτική χώρα και θεωρούν όη το αξίω­

μα του ευνοουμένου έχει πολύ αβέβωη θητεία, ποτέ τους δεν

πρόκεηαΙ να συγκατετεθούν στο σκλάβωμα της χώρας τους.

Αν οποωδήποη: πόλη αποφασίσει να επαναστατήσει ή

να στaσιάσει, να προβεί σε Βίωες φατρωσηκές ενέργεΙες ή

να aρνηθεί να πληρώσει τον καθΙερωμένο φόρο υποτελεί­

ας, ο ΒασΙλιάς δΙαθέτει δύο μεθόδους γω να την επαναφέ­

ρει σε υποταγή. Η πρώτη και πω ήπω μέθοδος είνω να κρα-

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [213]

τήσπ το νησί ωωρούμενο πάνω από μω τέτοω πόλη καθώς

κω πάνω από τα κτήματα που την περ1βάλλουν , γ1α να της

στερήσει τα ευργετήματα του ήλωυ κω της βροχής κω κατά

συνέπεων να επ1φέρπ στους κατοίκους αρρώσηες κω θα­

νάτους. Αν τώρα το κρίμα τους αξίζπ μεγαλύτερη η μωρία 01

κάω1κΟΙ λΙθοβολούνταΙ ταυτόχρονα με μεγάλες πέτρες, που

γω να ης αποφύγουν, η μόνη τους άμυνα είνω να τρυπώ­

νουν σε κελάρω κ ω σπηλ1ές την ώρα που ω στέγες των σπl ­

ηών τους γίνοντω κομματάκω. Αν παρόλα αυτά συνεχίζουν

το πείσμα τους ή είναι δωτεθεψένω να ξεσηκώνουν τον κό­

σμο , ο ηγεμόνας προχωράπ στο έσχατο μέτρο και αφήνπ το

νησi να πέσο κατευθείαν πάνω στα κεφάλω τους προκα­

λώντας γενΙκή καταστροφή σΠlηών και ανθρώπων. Βέβωα

αυτό είνω ένα ακραίο μέτρο στο οποίο σπάνΙα καταφεύγπ ο

Ηγεμόνας, αφού στην πραγμαηκότητα ούτε ο ίδως έχπ τη

δ1άθεση να το εφαρμόσο ούτε κ1 01 υπουργοί του τολμούν να του προτείνουν κάη παρόμοω· ένα τέτοΙο μέτρο όχΙ μόνο

θα έκανε τους τελευταίους μωητούς στο λαό, αλλά θα προ­

καλούσε παράλληλα ζημ1ά σης ίδ1ες τους ης περωυσiες, που

όλες τους εκτείνονται από κάτω , αφού το νησί αποτελεί Βα­

σΙλΙκό κτήμα.

Στην πραγμαηκότητα όμως υπάρχπ κ1 ένας ακόμα πω

ουσωσηκός λόγος που ΟΙ ΒασΙλΙάδες αυτής της χώρας πάν­

τοτε αποστρέφοντω την εκτέλεση μως τόσο φρ 1χτής ενέρ­

γπας, εκτός Kl αν παρουσωστεί η έσχατη αναγκαιότητα :

υπ άρχο περίπτωση η πόλη που σκοπεύουν να καταστραφεί

να έχο τίποτε μεγάλους βράχους (πράγμα που κατά κανόνα

συμβαίνεΙ σης μεγάλες πόλπς, επaδή πΙθανότατα σης αρ­

χές δΙάλεξαν τέτοωυ είδους τοποθεσίες έχοντας κατά νου να

αποφύγουν παρόμοΙες καταστροφές), ή ακόμα να είνω γε­

μάτη ψηλά καμπαναρΙά ή πέψ1νες κολόνες οπότε μω ξαφ­

νική πτώση θα έθετε σε κίνδυνο τον πάτο ή την κάτω επΙ­

φάνεια του νησιού· γωτί παρόλο που η σύστασή της, καθώς

το εξήγησα, αποτελείτω από ένα μονοκόμματο δΙαμάντΙ με

[214] Υ.Σουίφτ

πάχος δωκόωες γ1άρδες, θα μπορούσε ωστόσο να ραγίσπ

από κάποιο πολύ ωχυρό τράνταγμα ή κω να ηναχτεi στον

αέρα αφού θα έχο πλησιάσπ πολύ κοντά σης φωτιές των

κάτω σπιηών, όπως συμβαίνπ συχνά κω με την πλάτη στα

τζάκω μας που είνω φηαγμένη από πέτρα κω σίδερο . Ο λα­

ός είνω ενημερωμένος γω όλα αυτά και καταλαβαίνεΙ μέχρι

τίνος σημείου μπορεί να τραβήξπ το πείσμα του , όποτε δω­

κυβεύοντω 01 ελευθερίες κω τα συμφέροντά του.'Οσο γΙα τον Βασιλιά, όταν τον προκαλέσουν σε μεγάλο βαθμό κω πάρει

την μεγάλη απόφαση να κατεδαφίσει μια πόλη, διατάζει το

νησί να κατέβει πολύ μαλακά, δήθεν από τρυφερότητα γω

τον λαό του, αλλά στην πραγμαηκότητα από φόβο μήπως τυ­

χόν ραγίσει τον αδαμάντινο πάτο γιατί σε μω τέτοια περί- · πτωση, απ' ό,η λένε όλ01 01 φιλόσοφο! τους, ο μαγνήτης δεν θα μπορεί πω να κρατήσει το νησί στον αέρα κω όλη η μά­

ζα θα καταπέσει στή γη .

Τρία χρόνω πριν aπό την άφιξή μου στο νησί σε μια πε­

ρίοδο που ο ΒασιλΙάς περΙόδευε ΙΊάνω από την επΙκράτειά

του, συνέβη ένα παράξενο γεγονός που λίγο έλειψε να τερ­

ματίσει τη μοίρα αυτής της μοναρχίας, τουλάχωτο με τον τρό­

πο που είναι σήμερα θεσμοθετημένη. Η Λινταλίνο , η δεύτε­

ρη πόλη του βαωλείου , ήταν η πρώτη πόλη που η Μεγαλει­

ότητά του επωκέφτηκε στην περιοδεία του. Τρεις μέρες μετά

την αναχώρησή του, ο ι κάτοικ01, που είχαν συχνά δωτυπώ­

σει παράπονα γω μεγάλες καταπιέσεις, έκλεισαν ης πύλες

της πόλης, συνέλαβαν τον Κυβερνήτη κω με απίστευτη τα­

χύτητα κω μόχθο ύψωσαν τέσσερις μεγάλους πύργους από

έναν σε κάθε γωνιά της πόλης (είναι ένα κανονικό τετράγω­

νο), στο ίδω ύψος με τον γερό μυτερό βράχο που στέκεταΙ

ακριβώς στο κέντρο της πόλης. Στην κορυφή του κάθε πύρ­

γου , το ίδιο κω πάνω στον βράχο, στερέωσαν από ένα μεγά­λο μαγνήτη κω για την περίπτωση που το σχέδιό τους απο­

τύχαΙνε, προμηθεύτηκαν μΙα μεγάλη ποσότητα από τα πω

εύφλεκτα καύσιμα, ελπίζοντας με αυτά να ηνάξοuν στον αέ-

Τα ταξίδια του Γκάί/ιβερ [215]

ρ α τον δωμαντένω πάτο του νησωύ, αν το σχέδω με τους μα­

γνήτες δεν πήγωνε καλά.

Πέρασαν οκτώ μήνες μέχρΙ ο ΒασΙλΙάς να αποκτήσΕΙ

ολοκληρωμένες πληροφορίες για την εξέγερση των ΛΙντα­

λiνών. Διέταξε τότε να πετάξει το νησί πάνω από την πόλη. Ο λαός εiχε ομοψυχία, είχε αποθηκεύσΕΙ προμήθπες κω

διέθετε κι ένα μεγάλο ποτάμι που διέσχιζε την πόλη στη μέ­

ση . Ο Βασιλιάς αιωρήθηκε κάμποσες μέρες από πάνω τους

γω να τους στερήσεΙ τον ήλωfκω την βροχή. ΔΙέταξε να ρί­

ξουν κάτω πολλά σκοινΙά όμω ούτε ένας δεν έστπλε επάνω

αίτημα, τουναντίον aπηύθυνα πολύ τολμηρές αξιώσεις, να

διορθωθούν οι αιτίεςγω όλα τους τα βάσciνα, να έχουν εξαι­

ρεηκά προνόμω, να εκλέγουν δΙκό τους Κυβερνήm κω άλ­

λες παρόμοιες υπερβολές. Τότε η Μεγαλειότητά του διέταξε

όλους τους κατοίκους του νησιού να ρίχνουν μεγάλες πέτρες

από το πω χαμηλό υπερώο μες στην πόλη· αλλά οι κάτοικοι

είχαν προνοήσει γι ' αυτό το κακό ΚΙ είχαν μεταφερθεί ΟΙ ίδΙ­

οι και τα υπάρχοντά τους μέσα στους τέσσερις πύργους, κα­

θώς και σε άλλα γερά κτίρια και σε θολωτά κελάρω.

Ο ΒασΙλΙάς που πλέον είχε πάρεΙ την απόφασή του να

υποτάξει αυτόν τον περήφανο λαό, διέταξε να κατέβει το νη­

σί μαλακά ως ης σαράντα γιάρδες από την κορυφή των πύρ­

γων και του βράχου, το οποίο και έγΙνε αμέσως. Όμως οι

υπεύθυνοι του μαγνήτη είδαν πως η κάθοδος ήταν πολύ τα­

χύτερη απ' ό,τι συνήθως, και πως όταν γύριζαν τον μαγνήτη

έκαναν πολύ προσπάθεια για νατον κρατήσουν σε σταθερή

θέση, δΙαπΙστώνοντας πως το νησί πήγωνε να πέσΕΙ. ΕΙδο­

ποίησαν αμέσως τον Βασιλιά γι' αυτό το αναπάντεχο γεγο­

νός και ζήτησαν την άδεω του να ανεβάσουν ψηλότερα το νη­

σί- ο ΒασΙλΙάς έδωσε την συγκατάθεσή του, κω συγκλήθηκε

ένα γενικό συμβούλΙΟ όπου διατάχθηκαν να παρίσταντω κω

οι υπεύθυνοι του μαγνήτη . Ένας από τους πιο ηλικιωμένους

και πω έμππρους πήρε την άδεια να κάνει ένα πείραμα. Πή­

ρε ένα γερό σκοινί, καμιά εκατοστή γιάρδες μάκρος, κaι όταν

[216] τ. Σουίφτ

ω νησί aνυψώθηκε πάνω από την πόλη, ψηλότερα από τη

δύναμη έλξης που είχαν νΙώσπ, του έδεσε στη μω του άκρη

ένα δωμaνη που περΙείχε κάπο ω αμaλγαμα ορυκτού ωδή­

ρου αντίστωχης σύστασης με εκείνο που αποτελεί ων πάω

ή τη χαμηλότερη επΙφάνεΙα του νησΙού, κω το άφησε από το

χαμηλότερο υπερώο λίγο-λίγο πάνω από την κορυφή των

πύργων. Δεν πρόφτασε ω δωμάνη να κατέβπ σης τέσσερΙς

γΙάρδες κω ο υπεύθυνος ωσθάνθηκε να τραβΙέτω προς τα

κάτω με τόση δύναμη που μόλΙς κω μπόρεσε να ω σύρο πί­

σω. Ύστερα πέταξε ΚGτω κάμποσα μΙκρά κομμάηα δωμαν­

ΠΟύ κω παρατήρησε πως όλα τους έλκονταν με ταχύτητα

προς την κορυφή του πύργου. Το πείραμα επαναλήφθηκε

κ ω με τους άλλους τρπς πύργους καθώς κω στο βράχο με τα

ίδω αποτελέσματα.

Το επεωόδΙο αυτό ανέτρεψε πέρα γω πέρα τα σχέδω του

ΒασΙλΙά κω, γω να μην στέκομω περωσότερο σε άλλα πε­

ρωταηκά, αναγκάσi:ηκε τελΙκά να παραχωρήσπ στην πόλη

τους όρους που ζητούσε .

Ένας σημανηκός Υπουργός με δωβεβαίωσε πως αν ω

νησί κατέβωνε τόσο κοντά στην πόλη, ώστε να μην μπορεί

να ανυψωθεί πάλΙ, ΟΙ πολίτες είχαν πάρπ την απόφαση να το

καθηλώσουν εκεί γω πάντα, να σκοτώσουν ων ΒασΙλΙά κ ω

όλους τους υπηρέτες του κω να αλλάξουν τελείως το πολί­

τευμα.

Σύμφωνα με θεμελΙώδη νόμο αυτού τοu βαωλεfοu, ούτε

ο ΒαωλΙάς ούτε κανείς από τους δύο μεγαλύτερους γΙούς του

επηρέπετω να εγκαταλείψουν το νησί ούτε ΚΙ η Βασίλωσα

αv δεν έχπ περάσπ την ηλΙκία της τεκνοπωίας.

Τα ταξίδια του Γκάflιβερ [217]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤ ΑΡΤΟ

Ο συyyραφέας εγκαταf/είπει τrι Ααπούτα, μεταφέρεται

στο Μπαftνιμπάρι, φτάνει στην πρωτεύουσα. Περιyρα­

φfι ΠΖ) πρωτεύοvσα)ΚCΗ Π1)ΚΟvτιvfι<;" εξοχfι). Ένα)

σπουδαίος άρχοντας υποδέχεται φιftόξενα τον συγγρα­

φέα. Οι συζητήσεις του με αυτόiι τον άρχοντα.

ΔΕΝ θΑ ΕΛΕΓΑ όη μου φέρθηκαν άσχημα σ' αυτό το νησί,

όμως απ' την άλλη θα πρέπει να ομολογήσω πως εκεί

ωσθανόμοuν πολύ παραμελημένος, κω μάλΙστα ως κάποΙο

βαθμό περιφρονημένος. Γιατί ούτε ο Ηγεμόνας ούτε κανείς

άνθρωπος φωνότ:αν να έχει περιέργεω γω οποιονδήποτε

τομέα της γνώσης εκτός από τα μαθηματικά και τη μουσική,

όπου εγώ ήμουν κατά πολύ κατώτερός τους, πράγμα που εξη­

γεί γωτί δεν μου δίναν ιδιαίτερη σημασία.

Εξάλλου έχοντας εξαντλήσει όλα τα αξΙΟπερίεργα του νη­

σιού, επιθυμούσα πολύ να το εγκαταλείψω, γιατί είχα βαρε­

θεί αφόρητα αυτούς τους ανθρώπους. Κι ήταν στ:' αλήθεια

εξαίρετοι στις δύο αυτές επιστήμες που και εκτιμώ πάρα πο­

λύ κω αμύητος δεν εiμω, αλλά ταυτόχρονα ήταν τόσσι aφη­

ρημένοι κω aπορροφημένοι στους στοχασμούς τους, ώστε

ποτέ μου δεν βρέθηκα με τόσο δυσάρεστους συντρόφους. Στη

διάρκεω της δίμηνης εκεί διαμονής μου συζητούσα μόνο με

γυναίκες, εμπόρους, χτυπητές κω θαλαμηπόλους, πράγμα

που στα μάηα των υπόλοιπων ήταν ό ,η πιο άξιο καταφρό­

νως, όμως αυτοί υπήρξαν οι μόνΟΙ άνθρωπΟΙ που μπορού­

σαν να μου δώσουν λογικές απαντήσεις.

Ύστερα από σκληρή μελέτη είχα αποκτήσει επαρκή γνώ­

ση της γλώσσας τους. Είχα όμως βαρεθεί να είμαι περιορι­

σμένος σ' ένα νησί όπου μου έδιναν τόσο λίγη σημασία και

αποφάσωα να το εγκαταλείψω με την πρώτη ευκαιρία.

Υπ :ήρχε στην Αυλ:ή ένας μεγάλος Άρχοντας, που είχε στε­

νή συγγένεια με τον Βασιλιά και που γι' αυτό και μόνο τον

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [21 9]

λόγο του φέρονων με σεβασμό. Τον θεωρούσαν όλω τον πω

αμαθή και ανόητο άνθρωπο ανάμεσά τους. Είχε προσφέρπ

πολλές εξέχουσες υπηρεσίες στο Στέμμα, είχε πολλές φυσΙ­

κές κω επίκτητες ικανότητες, ήταν ακέρωος κω έντφος χα­

ρακτήρας, αλλά είχε τόσο κακό αυτί σm μουωκή, ώστε 01 συ­κοφάντες του διέδιδαν πως συχνά χτυπούσε το ρυθμό σε λά­

θος σημείο· κι οι δάσκαλοί του χρειάζονταν πολύ κόπο γΙα

να του διδάξουν πώς να λύνει το απλούστερο πρόβλημα στα

μαθημαηκά. Αυτός είχε την καλοσύνη να μου δώσει πολλά

δείγματα της καλοσύνης του, συχνά μου έκανε την ημή να

με επωκεφτεί, έδειξε επιθυμία να πληροφορηθείyΙα την κα­

τάσταση της Ευρώπης, τους νόμους κω τα έθφα, τα ήθη κω

ης γνώσεις σης διάφορες χώρες που είχα ταξιδέψο. Με

άκουγε με πολλή προσοχή και έκανε πολύ σοφές παρατη­

ρήσεις σε όσα έλεγα. Τον συνόδευαν γω τυπικούς λόγους δύο

χτυπητές, αλλά τουςχρησφοπωούσε μονάχα στην Αυλή κω

σε επίσημες επισκέψεις κω πάντοτε τους πρόσταζε να απο­

συρθούν όταν μέναμε μόνοι.

Παρακάλεσα αυτό το σπουδαίο πρόσωπο να μεσολαβήσεΙ

γΙα χάρη μου στην Μεγαλειότητά του γΙα να πάρω την άδεια

να φύγω , κι έτσι κι έκανε , μετά λύπης του, όπως είχε την κα­

λοσύνη να μου ππ. ΓΙατί πραγμαηκά μου είχε κάνπ nολλές

συμφέρουσες προτάσεις που όμως εγώ αρνήθηκα εκφράζον­

τάς του παράλληλα κω την βαθύτερή μου ευγνωμοσύνη.

Σης 16 Φεβρουαρίου αποχαφέτησα τη Μεγαλπότητά του

κω την Αυλή. Ο Βασ1λ1άς μου έκανε ένα δώρο ύψους δω­

κοσίων περίπου αγγλικών λφών κω ο προστάτης μου κω

συγγενής του πολύ περισσότερα, μαζί με ένα σuσταηκό γράμ­

μα σ' ένα φίλο του στη Λαγκάντο την πρωτεύουσα· καθώς

εκείνη την εποχή το νησί αιωρείτο πάνω από ένα βουνό, σε

απόσταση γύρω στα δύο μίλΙα από την πόλη, με άφησαν κά­

τω από το χαμηλότερο υπερώο, με τον ίδιο τρόπο που με εί­

χαν ανεβάσει. Η έκταση της ηπειρωτικής χώρας που ανήκει στην επ1-

[2 2 Ο] τ. Σουίφτ

κράτεω του Μονάρχη του Ιπτάμενου Νησιού, είνω γενΙκά

γνωστή με ω όνομα ΜπαλνψπάρμπΙ, ενώ η πρωτεύουσα,

καθώς το είπα κω πρΙν, ονομάζετω Λαγκάντο . Αωθάνθηκα

μεγάλη ευχαρίστηση όταν βρέθηκα σε στέρεο έδαφος. Περ­

πάτησα αμέρψνα ως την πόλη, ντυμένος σαν τους ντόπΙΟυς

κω με αρκετές γνώσεις γω να σuνδωλέγομω άνετα μαζί

τους. Βρήκα σύντομα το σπίη του προσώπου που με έστελ­

ναν συστημένο, παρουσίασα το γράμμα μου από τον φίλο του

το σπουδαίο άρχοντα του νησΙΟύ, ΚΙ έγΙνα δεκτός με πολλή

ευγένεω. Ετούτος ο μεγάλος άρχοντας που λεγόταν Μουνόν­

η, πρόσταξε να μου ετοιμάσουν ένα δωμέρωμα στο σπίη του

(όπου κω παρέμπνα σ' όλη μου τη δΙαμονή εκεί), κω με πε­

ρΙπωήθηκε όσο γΙνόταν ΠΙΟ φΙλόξενα.

Την άλλη μέρα με πήρε με το αμάξΙ του γω να δω την πό­

λη που είνω περίπου σαν το μωό Λονδίνο, αλλά τα σπίηα

της είνω παράξενα χησμένα, ενώ τα περωσότερα χρεΙάζον­

τω επωκευή. 01 άνθρωποΙ στους δρόμους περπατούσαν γρήγορα, φαίνονταν αγρΙεμένοΙ, το βλέμμα τους ήταν aπλα­

νές κω γενΙκά ήταν μες στα κουρέλω. Περάσαμε από μ1α πύ­

λη της πόλης κω προχωρήσαμε γύρω στα τρία μίλω στην

εξοχή, όπου είδα πολλούς εργάτες να δουλεύουν με δΙάφορα

εργαλεία τη γη, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω με η κατα­

γίνονταν, ούτε κω πρόσεξα τίποτε ενδείξπς από σηάρ1 ή

χόρτο παρόλο που το χώμα φωνόταν εξαίρετο. Δεν μπόρεσα

να μην απορήσω γΙ' αυτά τα παράξενα φωνόμενα τόσο στην

πόλη όσο κω στην εξοχή κω γΙ' αυτό τόλμησα να ζητήσω

από τον οδηγό μου αν είχε την ευχαρίστηση να μου εξηγήσπ

τί σήμωναν όλα αυτά τα πολυάσχολα άτομα, αυτά τα χέρω

κω τα πρόσωπα, τόσο στους δρόμους όσο κω στα χωράφΙα,

γ1ατί εγώ δεν έβλεπα να παράγουν κάη χρήσψο · το αντίθε­

το μάλΙστα , ποτέ μου δεν είδα χώμα να το καλλΙεργούν τόσο

άτσαλα ούτε κω τόσο κακοφηαγμένα κω ερππωμένα σπί­

ηα ΚΙ ανθρώπους που η όψη κω τα ρούχα τους να εκφράζουν

τόσο πολλή μ1ζέρω κω στέρηση.

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [2 21]

Αυτός ο άρχοντας, ο Μουνόνη, ήταν από ω πω σημανη­

κά πρόσωπα κω γω κάμποσα χρόνω υπήρξε Κυβερνήτης

της Λαγκάντο, αλλά μω μηχανορραφία Υπουργών τού αφαί­

ρεσε το αξίωμα λόγω ανεπαρκείας. Εντούτοις όμως ο Βασι­

λlάςτου φέρθηκε με καλοσύνη , γωτί αν κω ων θεώρησε άν­

θρωπο με μυαλό περωρωμένο κι ανάξω λόγου, δέχτηκε

όμως όη είχε καλές προθέσος.

Όταν κατέκρινα με τόση ελευθερία κω άνεση τη χώρα κω

τους κάτοίκους της, η μόνη του απάντηση ήταν πως δεν είχα

ζήσεΙ αρκετό καφό μαζί τους γω να βγάζω συμπεράσματα,

προσθέτοντας πως κάθε χώρα σων κόσμο είχε ης δικές της

συνήθπες, καθώς κω άλλες παρόμοιες κοινοτοπίες. Όταν

όμως επωτρέψαμε στο αρχοντΙκό του, με ρώτησε αν μου άρε­

Όε το χτίσψό του κι αν παρατηρούσα κάη παράλογο, καθώς

κι αν δεν μου πήγωνε κάη στα ρούχα κω στην εμφάνωη των

υπηρετών του. Τώρα ρωτούσε εκ του ασφαλούς αφού το κά­

θε η γύρω του χαρακτηρΙζόταν από μεγαλοπρέπεω, ορθότη­

τα κω αρχοντιά. Απάντησα πως η φρόνηση, οι αρετές κω η

περωυσία mς Εξοχόmτάς του, τον είχαν απαλλάξει από εκεί­

να τα μεΙΟνεκτήματα που η ανοησία κω η εξαθλίωση είχαν

δημωυργήσπ στους άλλους. Εiπε, πως γι' αυτό το είδος της

συζήτησης, θα ήταν καλύτερα να πάμε στην εξοχική του δω­

μονή, καμιά εfοσαριά μίλω μακρι, εκεί που είχε τα κτήμα­

τά του κΙ όπο θα ήμασταν περωσότερο άνετα. Απάντησα

στην Εξοχότητ του πως ήμουν απολύτως σm διάθεσή του κι

έτσΙ ξεκινήσαμε το επόμενο πρωί.

Στη δΙάρκεω του ταξΙδΙού μας με έβαλε να προσέξω ης δΙά­

φορες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν 01 αγρότες γΙα mν καλ­

λιέργεω των χωραφιών τους, κω που για μένα ήταν παντε­

λώς αδωνόητες, γωτί εκτός από μερικά ελάχωτα σημεία, δεν

μπορούσα πουθενά να δωκρiνω ούτε ένα σπυρί σηάpΙ ή ένα

φύλλο χλόης.'Υ στερα όμως από ταξίδι τριών ωρών, το σκηνι­

κό άλλαξε εντελώς· 1 φτάσαμε σε μια πολύ όμορφη εξοχή με

αγροηκά σπίηα το ένα κοντά στο άλλο, επψελώςχησμένα, με

[2 2 2] Τ. Σουίφτ

περΙφραγμένα χωράφω, καλλΙεργημένα με αμπέλω κω σηά­

ρω καθώς και με λΙβάδΙα. Δεν θυμάμαι να είδα ποτέ μου πε­

ρισσότερο γοητευηκό θέαμα. Η Εξοχότητά του πρόσεξε πως

το πρόσωπό μου φωτίστηκε. Αναστενάζοντας μου είπε πως

εκεί άρχΙζαν τα κτήματά του κω πως θα συνέχΙζαν έτσΙ μέχρΙ

που θα φτάναμε στο σπiη του. Πρόσθεσε πως 01 συμπατρΙώ­

τες του τον περΙγελούσαν και τον περΙφρονούσαν που δεν κα­

τάφερνε να δωχεφωτεi καλύτερα ης υποθέσΕΙς του κω που

έδΙνε τόσο κακό παράδειγμα στους κατοίκους του βασΙλείου,

παράδογμα που όμως το ακολουθούσαν πολύ λίγω, κάη γέ­

ΡΟΙ πΕΙσματάρηδες κω αδύναμΟΙ σαν ΚΙ αυτόν.

Φτάσαμε τελΙκά στο σπiη που στ' αλήθεω ήταν aρχοντΙ­

κή κατασκευή, χησμένο σύμφωνα με τους καλύτερους κα­

νόνες της παλΙάς αρχηεκτον1κής. Τα συντρΙβάνΙα, οΙ κήπΟΙ,

ΟΙ περίπατΟΙ, ΟΙ αλέες κω τα σύδεντρα είχαν όλα σχεδωστεί

με αλάθητο κρηήρω και γούστο . Επαινούσα το καθετί που

έβλεπα καθώς του άξΙ ζε, αλλά η Εξοχότητά του δεν έδΙνε σ'

αυτό την παραμΙκρή σημασiα · μόνο μετά το γεύμα, όταν μεi­

ναμε μόνΟΙ μας, μου εκμυστηρεύτηκε πολύ μελαγχολΙκά πως

φοβόταν όη θα έπρεπε να γκρεμίσεΙ τα σπίηα του στην πόλη

και στην εξοχή και να τα ξαναχτίσο σύμφωνα με το σηλ που

επΙκρατούσε, να καταστρέψεΙ όλες του ης καλλΙέργπες κω

να εγκωνΙάσπ άλλες στην κατεύθυνση που απαηούσε η συ­

νήθεια των καφών, καθώς κω να δώσο ης αντίστοΙχες οδη­

γίες σε όλους τους κολλήγους του, ΕΙδάλλως θα έπρεπε να

ανέχεταΙ να τον κατηγορούν γ1α περήφανο, αλλόκοτο, υπο­

κρηή , αμαθή ΚΙ ΙδΙότροπο κΙνδυνεύοντας έτσΙ να αυξήσο

περωσότερο κω τη δυσαρέσκεω της ΜεγαλΕΙότητάς του.

Πρόσθεσε ακόμα πως ο θαυμασμός που με δΙακατείχε εί­

τε θα σταματούσε είτε θα ελαττωνόταν μόλΙς με πληροφο­

ρούσε γω κάπωες λεπτομέρεΙες που πΙθανότατα ποτέ μου

δεν άκουσα στην Αυλή , αφού ΟΙ ό,νθρωπΟΙ εκεί εiνω πολύ

απορροφημένΟΙ στους δΙαλογωμούς τους γΙα να νΟΙάζονται

γ1' αυτά που συμβαίναν εδώ κάτω.

Τα ταξiδια του Γκάf/ιβερ [ 2 2 3]

Να η μου διηγήθηκε με λίγα λόγια: Ππριν από σαράντα

χρόνια, ορισμένα άτομα ανέβηκαν στη Λαπούτα, άλλοι για

δουλειά άλλω για δΙασκέδαση κω αφού έμειναν εκεί πέVτε μήνες επέστρεψαν με κάη λίγες γνώσπς στα μαθημαηκά αλ­

λά με το μυαλό τους να πετάει εξαηίας αυτής της αεράτης πε­

ρωχής που είχαν επισκεφτεί. Τα άτομα αυτά μόλις γύρισαν,

άρχωαν να δυσαρεστούνταΙ με τη διαχείριση των πάντων

και βάλθηκαν να σχεδιάσουν σε νέες βάσεις κάθε τέχνη, επι­

στήμη, γλώσσα και τεχνική . Γω το σκοπό τους αυτό εξα­

σφάλισαν βασιλικό διάταγμα για την ίδρυση Ακαδημίας

Οραμαηστών στη Λαγκάντο. Κω επιβλήθηκε με τόση μανία

η μόδα στο λαό που δεν υπάρχει ούτε μια σημαντική πόλη

στο βασίλεΙΟ δίχως μια τέτοια Ακαδημία. Σης σχολές αυτές

οι καθηγητές επινοούν νέους κανόνες κω μεθόδους στη γε­

ωργία κω στην αρχιτεκτονική καθώς κω νέα όργανα κω ερ­

γαλεία γω κάθε επάγγελμα και τέχνη , με τα οποία καθώς

ισχυρίζονταΙ , ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει δουλειά γω

δέκα· ένα ανάκτορο μπορεί να χηστεi σε μΙα βδομάδα κω με

υλικά τόσο ανθεκηκά που μπορούν να κρατήσουν αιώVΙα δί­

χως επισκευή· όλω 01 καρποί της γης θα ωριμάζουν κατ' επι­

λογήν σε όποΙα εποχή μας αρέσπ κω θα μεγαλώνουν εκατό

φορές περωσότερο απ' ό,η σήμερα καθώς κω αμέτρητες άλ­

λες ρόδινες υποσχέσεις. Το μόνο πρόβλημα σε όλα τούτα, εί­

νω πως κανένα από αυτά τα προγράμματα δεν έχει ακόμα τε­

λειοπΟΙηθεί, ενώ στο μεταξύ ολόκληρη η ύπωθρος έχπ ερη­

μώσει μες στην κακομοιριά, τα σπίηα κείτοντω ερειπωμένα

κ ω 01 άνθρωποι δεν έχουν μήτε τρόφιμα μήτε ρούχα. Κι αν­

τί όλα αυτά να τους αποθαρρύνουν, τους κάνουν να ορμάνε

πενήντα φορές πΙΟ πεωματάρικα στην επιδίωξη των προ­

γραμμάτων τους, σπρωγμένοι εξίσου από την ελπίδα κ ω την

απελπισία. Κι όσο γΙα τον ίδιο μΙα κω δεν ήταν από τον χα­

ρακτήρα του πολυπράγμων, έμενε ευχαρωτημένος να συνε­

χίζει στα παλιά καλούπω, να ζει στα σπίηα που είχαν χτίσει

οι πρόγονοί του και να ενεργεί, όπως έκαναν κι εκείνοι σε

[224] Τ Σουίφτ

κάθε τομέα της ζωής, δίχως νεωτερισμούς. Είπε πως κω κά­

ποιοι ακόμα, ελάχιστοι άρχοντες και κτηματίες της παλιάς

aριστοκρατίας, είχαν κάνπ το ίδω αλλά τους αντψπώπιζαν

περιφρονηηκά κω κακόβουλα ως εχθρούς των τεχνών, αμα­

θείς και αδιάφορους για το κωνό καλό , ανθρώπους που προ­

ημούν την άνεση και τη ραθυμία παρά την γενική βελτίωση

της χώρας τους.

Η Εξοχότητά του πρόσθεσε πως δεν ήθελε να μουστερή­

σει με άλλες λεπτομέρειες την απόλαυση που οπωσδήποτε

θα έπαφνα αν έβλεπα τη μεγαλόπρεπη Ακαδημία, στην

οποία ήταν της απολύτου γνώμης όη θα έπρεπε να πάω.

Μου ζήτησε μονάχα να προσέξω ένα ερειπωμένο κτίρω στη

πλαγιά ενος βουνού γύρω στα τρία μίλια μακρυά, για το

οποίο μου διηγήθηκε τα ακόλουθα: υπήρχε ένας πολύ εξυ­

πηρετικός μύλος κάπου μισό μίλι από το σπίτι του, που τον

γυρνούσε το ρεύμα ενός μεγάλου ποταμού και που επαρκού­

σε για την οικογένπά του καθώς και για αρκετούς από τους

κολλήγους του . Πως πριν από εφτά χρόνια ήρθε και τον βρή­

κε μια ομάδα, φέρνοντας προτάσεις για την καταστροφή αυ­

τού του μύλου και για την αντικατάστασή του με άλλον στην

πλαγιά του βουνού· στο μάκρος της ράχης αυτού του βουνού

θα έπρεπε να ανοιχτεί ένα μεγάλο κανάλι ως δεξαμενή νε­

ρού για τον ανεφοδιασμό του μύλου και το νερό θα μεταφε­

ρόταν ως εκεί επάνω με σωλήνες και μηχανήματα. Η εξή­

γησή τους ήταν πως ο αέρας, οι άνεμοι που πνέουν σε κά­

ποιο υψόμετρο, ανακινούν το νερό , οπότε το καθιστούν πω

κατάλληλο για mν κίνηση· κι ακόμα ότι το νερό που κατε­

βαίνεΙ γυρίζο το μύλο με μισή δύναμη απ' όση έχει το ρεύ-

μα ενός ποταμού που έχει λίγο-πολύ οριζόντω πορεία. Είπε

πως, επειδή τότε δεν είχε πολύ καλές σχέσεις με την Αυλή

και επειδή πιεζόταν και από πολλούς φίλους, συμμορφώ­

θηκε με την πρόταση · κ1 αφού απασχόλησε εκατό ανθρώ-

πους για δυο χρόνια. το έργο απέτυχε κι οι οραματιστές έφυ­

γαν αφού απέδωσαν το φταfξψο αποκλειστικά σ' αυτόν·

Τα ταξiδ1α του Γκάft1βερ [2 25]

έκτοτε τον βρiζουν συνέχοα κω βάζουν άλλους να επανα­

λαμβάνουν το πείραμα με παρόμοΙες δωβεβωώσπς επηu­

χίας αλλά κω με παρόμωα απογοήτευση.

Σε λiγες ημέρες επιστρέψαμε στην πόλη κω η Εξοχότητά

του γνωρίζοντας πόσο τον είχαν κακοχαρακτηρωμένο στην

Ακαδημία, δεν θέλησε να έρθπ μαζί μου, αλλά με σύστησε σ'

ένα φίλο του γΙα να με συνοδέψΕΙ εκεί. Ο αφέντης μου είχε

την ευχ~:φίστηση να με παρουσΙάσπ ως μεγάλο θαυμαστή

των οραμαηστών κω ως πρόσωπο με μεγάλη περΙέργεω κ ω

ευπωτία , πράγμα που εδώ που τα λέμε είχε κάποω δόση

αλήθεως γΙατί κΙ εγώ υπήρξα ένα είδος οραμαηστή κατά τη

νεότητά μου.

[2 26] Τ. Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Ο σσyyραφέας παίρνει την άδεια να δει τrz μεyάflrz

Ακαδημία της λαγκάντο. Η Ακαδημία περιγράφεται

διεξοδικά. Σε ποιες τέχνες εντρυφούν οι καθηγητές.

ΗΑΚΑΔΗΜΙΑ αυτή δεν αποτελείτω από ένα μοναδ ικό κτί­

ρω , αλλά από μια σεφά διαφόρων σπιηών σης δυο

πλευρές ενός δρόμου , που εππδή ερήμωνε, αγοράστηκε κω

αποδόθηκε σε αυτή την χρήση.

Ο επιστάτης με δέχτηκε πολύ ευγενικά κω για πολλές μέ­

ρες συνέχεια επισκεπτόμουν την Ακαδημία. Στο κάθε δω­

μάηο βρίσ.κοντω ένας ή κω περισσότερο ι οραμαηστές κω

πιστεύω πως θα πρέπει το λιγότερο να επrσκέφτηκα καμιά

πεντακοσαριά δωμάηα.

Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα ήταν ένας κακομοί­

ρης με καπνωμένο πρόσωπο κω χέρια, με μακριά μαλλιά

και γενειάδα aτημέλητη και καψαλισμένη σε διάφορα ση­

μεία. Τα ρούχα του, το πουκάμωο κω το δέρμα είχαν όλα το

ίδΙΟ χρώμα. Για οκτώ χρόνω δούλευε σε ένα πρόγραμμα για

την εξαγωγή ηλιαχτίδων από αγγούρια, που επρόκειτο να

κλείσουν μέσα σε φιαλiδrα ερμηηκά σφραγωμένα, κω που

σε περίοδο άγριων και βροχερών καλοκαιριών θα τα άνΟΙ­

γαν γω να ζεσταίνουν τον αέρα. Μου είΠε πως δεν αμφέβα­

λε όη έπεηα από οκτώ ακόμα χρόνια θα ήταν σε θέση να

εφοδιάσει τους κήπους του Κυβερνήτη με λωκάδα σε λογική

ημή · αλλά παραπονιόταν πως τα αποθέματά του ήταν μικρά και με παρεκάλεσε να του δώάω κάη γrα να τονώσω την

εφεuρεηκότητά του, ιδωίτερα μάλωτα που εκείνη την εποχή

τα αγγούρω ήταν πολύ ακριβά.

Μπήκα σ' ένα άλλο δωμάτιο, αλλά έκανα αμέσως να το

βάλω στα πόδΙα, γΙατί κόντεψε να με πνίξει μια φριχτή μπό­

χα. Ο οδηγός μου με έσπρωξε να προχωρήσω εξορκίζοντάς

με ψιθυριστά να αποφύγω ης προσβολές γωτί θα οδηγούσε

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [22 7]

σε μεγάλες μεμψψοφίες, οπότε δεν τόλμησα ούτε τη μύτη

μου να βουλώσω. Ο οραμαηστής σε αυτό το κελλί ήταν ο πΙΟ

παλrός ερευνητής της Ακαδημίας. Το πρόσωπο κω η γενπ­

άδα του είχαν ένα χρώμα αχνά κίτρΙνο· τα χέρΙα κω τα ρού­

χα του ήταν πηωλωμένα με βρομrές. Όταν με σύστησαν με

αγκάλιασε πολύ σφιχτά (μια φιλοφρόνηση που θα μπορού­

σα θαυμάσω να την είχα γλυτώσπ). Η δουλπά του, από την

πρώτη σηγμή που ήρθε στην Ακαδημία , ήταν μια επΙΧείρη­

ση διάσωσης των ανθρώπrνων περrττωμάτων στην αρχ!κή τους τροφrκή κατάσταση, με τη μέθοδο του τμημαηκού δω­

χωρωμού κατά κατηγορίες, της αφαίρεσης του χρώματος που

δίνπ η χολή, της εξάτμισης της οσμής κω του ξαφρίσματος

του σάλωυ. Το ΣυμβούλΙΟ της Ακαδημίας τού παρείχε ως

εβδομαδωiα επΙχορήγηση ένα δοχείο γεμάτο ανθρώπινα

περητώματα, μεγάλο σαν βαρέλΙ του Μπρίστολ.

Είδα κι έναν άλλο που δούλευε για να ασβεστοπω ήσει

τον πάγο κω να τον κάνει μπαρούτι, που μάλωτα μοu έδπ­

ξε μfα δΙατρΙβή που εfχε γράψπ κω που αφορούσε το σφυ­

ρηλάτημα τnς φωτιάς και που σκόπευε να τη δημοσιεύσο.

Υπήρχε κr ένας πολύ εφευρεηκός αρχηέκτονας που είχε

σκαρώσει μω κωνούρω μέθοδο για το χτίσψο των σπιτιών,

που ξεκΙνούσε το χτiσψο από τη στέγη κω κατέβωνε προς

τα θεμέλια, μέθοδο που μου δικαΙΟλόγησε με την αντίστοΙ­

χη πρακτική εκείνων των δύο προνοητικών εντόμων της μέ­

λωσας κω της aράχνης.

Υπήρχε κι ένας εκ γενετής τυφλός που είχε κάμποσους

μαθητευόμενους σαν κr αυτόν· αυrοί καταγίνονταν στην ανά­

μrξη των χρωμάτων γω ζωγράφους που ο δάσκαλος τούς μά­

θωνε να τα ξεχωρίζουν με την αφή κω την όσφρηση . Ήταν

πραγμαηκά μεγάλη η ατυχία μου που τους πέτυχα κάπωα

ώρα που δεν είχαν ακόμα τελεΙΟποΙηθεί στο μάθημά τους κι

ενώ ο ίδιος τους ο δάσκαλος γενικώς έκανε λάθη . Ο καλλΙ ­

τέχνης αυτός πολύ εκτιμάται και ενθαρρύνεται από την κο ι­

νότητα της Ακαδημίας.

[228] Τ. Σουίφτ

Σε κάπΟΙο άλλο διαμέρωμα χάρηκα πολύ με έναν οραμα­

ηστή που είχε ανακαλύψεΙ μω εφεύρεση γω το όργωμα με

γουρούνια ώστε να εξΟΙκονομούνταΙ τα έξοδα του aρότρου των

ζώων κω της εργασίας. Η μέθοδος έχει ως εξής: σε ένα στρέμ­

μα γης θάβπς σε βάθος οκτώ Ιντσών κάθε έξη ίντσες απόστα­

ση μΙα ποσότητα από βαλανίδω, χουρμάδες, κάστανα κω άλ­

λους ξερούς καρπούς ή κηπευηκά που αρέσουν σ' αυτά τα ζώα:

ύστερα κουβαλάς εξακόσια ή κω περωσότερα ζώα στο χωρά­

ψΙ, όπου μέσα σε λίγες μέρες ψάχνοντας γω την τροφή τους θα

σκαλίσουν όλο το χώμα ετοψάζοντάς το για σπορά, ενώ ταυ­

τόχρονα θα το λιπάνουν ΚΙόλας με την κοπρΙά τους είνω αλή­

θεια πως στα σχεηκά πεφάματα διαπίστωσαν πως κ ω τα έξο­

δα ήταν πολλά κω η φασαρία μεγάλη ενώ από σοδεΙά είχαν

από ελάχωτη έως καθόλου. Παρόλα αυτά δεν αμφΙβάλλουν

πως αυτή η εφεύρεση έχπ δυνατότητες μεγάλης βελτίωσης.

Μπήκα κω σ' ένα άλλο δωμάηο όπου ΟΙ τοίχΟΙ κω το τα­

βάνΙ ήταν σκεπασμένΟΙ από ωτούς αράχνη ς που κρέμονταν

ολόγυρα αφήνοντας ένα στενό πέρασμα για να μπορεί να

μπωνοβγαίνπ ο καλληέχνης. ΜόλΙς μπήκα μου φώναξε δυ­

νατά να μην πεφάξω τους ωτούς του. θρηνούσε για το μοΙ­

ραίο λάθος που έκανε τόσα χρόνια ο κόσμος να χρησιμοπΟΙεί

μεταξοσκώληκες, ενώ υπήρχε τόση αφθονία από κατοΙκίδω

έντομα που aπείρως ξεπερνούσαν τους πρώτους αφού ήξε­

ραν όχΙ μόνο να υφαίνουν αλλά κω να γνέθουν. ΕπΙπλέον

υποστήρΙζε πως χρησιμοπΟΙώντας aράχνες ο κόσμος θα γλύ­

τωνε το κόστος της βαφής των μεταξωτών, για το οποίο κω

πείστηκα απολύτως, όταν μου έδπξε ένα μεγάλο αρΙθμό από

μύγες με πολύ ωραία χρώματα με ης οποίες τάΙζε ης aράχνες

του, βεβωώνοντάς μας πως ΟΙ Ιστοί θα έπαφναν τα δΙκά τους

χρώματα. Κω καθώς δΙέθετε από όλες ης αποχρώσεΙς ήλπΙ­

ζε πως θα ΙΚανοποιούσε κάθε γούστο, μόλΙς κατάφερνε να

βpει κατάλληλη τpοψή για ης μύγες από οpωμέvε<; κόλλε<;,

λάδΙα κω άλλη γλοιώδη ύλη που θα πpόσθηΕ αντοχή κω

I I σuvεκηκοτητα στα vηματα.

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβερ [ 2 2 9]

Υπήρχε ΚΙ ένας aστρονόμος που είχε αναλάβει να τοπο­

θετήσει ένα ηλΙακό ρολόΙ πάνω στο μεγάλο ανεμοδείκτη του

δημαρχείου, προσαρμόζοντας ης ετήσιες κω ημερήσιες κι­

νήσεις της γης κω του ήλιου ώστε να μπορούν να ανταπο­

κρίνοντω κω να συμπiπτουν στο παραμΙκρό τυχαίο γύρΙ­

σμα του ανέμου.

ΠαραπονΙόμουν γω κάη μΙκρούς κολΙκούς, οπότε ο οδη­

γός μου με πήγε σ' ένα δωμάτιο όπου βρωκόταν ένας σπου­

δα.ίοςγωτρός, περfφημοςγΙατ.ί θεράπευε αυτή την αρρώσηα

βάζοντας σε αντίθετη λεηουργία το ίδΙΟ ωτpΙκό όργανο. ΔΙέ­

θετε ένα μεγάλο φυσερό με ένα μακρόστενο μυτερό άκρο από

φ.ίλντωΙ . Αυτό το έχωνε οκτώ .ίντσες μέσα στο aπευθυσμένο

κω αφού του έβγαζε τον αέρα, βεβαίωνε πως μπορούσε νά

κάνει τα έντερα λεπτά σαν ξεραμένο ασκό. Σε περίπτωση

όμως που η αρρώσηα ήταν πω επίμονη κω οδυνηρή άφη­

νε μέσα το μυτερό άκρο ενώ το φυσερό ήταν γεμάτο αέρα κω

τον άδειαζε μέσα στο σώμα του ασθενούς, μετά τραβούσε πά­

λι το όργανο γω να το ξαναγεμίσεΙ, ενώ πίεζε τον αντίχεφά

του δυνατά στο στόμΙΟ του πρωκτού. Αν αυτό επαναλαμβα­

νόταν τρπς με τέσσερΙς φορές ο παρείσακτος αέρας θα ορ­

μούσε να βγο παρασύροντας μαζί του κω τον βλαβερό (σαν

νερό μέσα σε αντλία) οπότε ο ασθενής θα συνερχόταν. Τον

είδα που εφάρμοσε κω ης δύο μεθόδους σε ένα σκυλί αλλά

δεν δΙέκρΙνα επάνω του κανένα αποτέλεσμα με την πρώτη

μέθοδο. ΜόλΙς έβαλε σε εφαρμογή κω τη δεύτερη, το ζώο

κόντεψε να σκάσπ οπότε έκανε μω φοβερά βίωη εκκένωση

που στάθηκε πολύ αποκρουσηκή κω γω μένα κω γω τους

συντρόφους μου. Το σκυλί πέθανε επί τόπου κω αφήσαμε

το γωτρό στην προσπάθπά του να το αναστήσεΙ με ης ίδιες

μεθόδους.

ΕπΙσκέφτηκα καΙ πολλά άλλα δΙαμερίσματα αλλά δεν θα

ΚΟυράσω άλλο τον αναγνώστη με ΤΟ aεΙ οπεpίεpγα ΠΟU πα­

ρατήρησα, γωτi με ενδωφέρπ να συντομεύω.

ΜέχρΙ εδώ είχα δπ μόνο τη μΙα πλευρά της Ακαδημίας,

[2 3 Ο] Τ. Σουίφτ

καθώς η άλλη ήταν αφιερωμένη σ' εκείνους που προωθού­

σαν ης θεωρηηκές επωτήμες, που γι' αυτές θα πω λίγα

πράγματα, αφού πρώτα αναφέρω ένα ακόμα διάσημο πρό­

σωπο που εκείνοι τον ονομάζουν τον καθολικό καλλιτέχνη.

Αυτός μας είπε πως γω τριάντα ολόκληρα χρόνω απασχο­

λούσε το μυαλό του γω την βελτίωση της ανθρώπινης ζωής.

Είχε στη διάθεσή του δύο μεγάλα δωμάηα γεμάτα από θαυ­

μαστά κι αξωπερίεργα πράγματα και πενήντα ανθρώπους να

του δουλεύουν. Μερικοί συμπυκνώναν τον αέρα κω τον έκα­

ναν μια στεγνή απτή ουσία, αφαιρώντας του το νίτρο και διυ­

λίζοντας τα υδαηκά και ρευστά μόρια· άλλοι μαλάκωναν

μάρμαρο είτε γiα προσκέφαλα είτε γω μαξιλαράκια γω ης

καρφίτσες άλλοι έκαναν πέτρα ης οπλές ενός ζωντανού αλό­

γου για να ης εμποδίσουν να λιώσουν. Τον ίδιο τον καλλι­

τέχνη αυτόν τον καφό τον απασχολούσαν δύο μεγαλόπνοα

προγράμματα: το πρώτο ήταν η καλλιέργεω της γης με άχυ­

ρο που μέσα του διαβεβαίωνε πως ενυπάρχει η πραγμαηκή

σπερμαηκή ιδιότητα, πράγμα που αποδείκνυε με διάφορα

πεφάματα που όμως δεν είχα την ικανότητα να καταλάβω .

Το άλλο ήταν μω ορωμένη σύνθεση από γόμες, ορυκτά κω

φυηκά προϊόντα που άλειφαν εξωτερικά σε δύο aρνάκια για

να εμποδίσουν την ανάπτυξη του μαλλΙΟύ τους έλπιζε πως

σε κάποιο λογικό διάστημα θα κατάφερνε να πολλαπλαάιά­

σει τη ράτσα των γυμνών προβάτων σε όλο το βασίλεΙΟ.

Διασχίσαμε ένα δρομάκι κω περάσαμε στην άλλη πλευ­

ρά της Ακαδημίας, όπου, καθώς το είπα κιόλας, έμεναν οι

οραμαηστές των θεωρηηκών επιστημών.

Ο πρώτος καθηγητής που είδα βρωκόταν σε μια μεγάλη

αίθουσα έχοντας γύρω του σαράντα μαθητές. Μετά ης συ­

στάσεις, βλέποντάς με να παρατηρώ σοβαρά ένα πλαίσΙΟ,

που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος στο μάκρος και στο

πλάτος της αίθουσας, είπε πως μάλλον θα aπορούσα που τον

cβλεπα να ασχολείτω με cνα πρόγραμμα γ1α την βελτίωση

της θεωpηηκ{Ις γvώοπς με ημuκυκίς κω μηχαv1κίς μεθό-

Τα ταξίδια του Γκά.i!ιβερ [2 3 l]

δ ους. Σύντομα όμως ο κόσμος θα αντιλαμβανόταν τη χρησι­

μότητά του κω κολακευόταν που ουδέποτε ξεπήδησε από το

μυαλό άλλου ανθρώπου μω τόσο υψηλή κω ευγενΙκή σκέ­

ψη. Ο καθένας ξέρπ η μόχθο απαηεί η συνηθωμένη μέθο­

δος γω την κατάκτηση των τεχνών Κ:ω των επωτημών- όμως

χάρη στην επινόησή του, ακόμα κω το ΠΙΟ αμαθές άτομο, σε

λογΙκή ημή κω με λίγο σωμαηκό μόχθο, θα μπορούσε να

γράψο βΙβλία φΙλοσοφΙκά, πωηηκά, πολΙηκά, νομΙκά, μα­

θημαηκών κω θεολογίας δίχως να βοηθιέται στο παραμι­

κρό από την ΙδΙΟφυία ή ης σπουδέςτου.Ύστερα με πήγε ως

το πλαίωο που σης πλευρές του στέκονταν 01 μαθητές του

βαλμένω σε σεφές.Ήταν ένα πλαίσΙΟ σαράντα τετραγωνικά

πόδω τοποθετημένο στη μέση του δωματίου. Την επιφάνειά

του την αποτελούσαν δΙάφορα κομμάηα ξύλου , στο μέγεθος

ζαριού, μερικά μεγαλύτερα από άλλα. Όλα συνδέονταν μετα­

ξύ τους με λεπτά σύρματα . Αυτά τα ξύλινα κομματάκια, είχαν

κολλημένα σε κάθε τους πλευρά χαρηά που πάνω τους ήταν

γραμμένες λέξπς της γλώσσας τους, σε διάφορες εγκλiσπς

χρόνους κω κλίσπς, αλλά δίχως καμιά τάξη. Ο καθηγητής

τότε μου ζήτησε να δώσω προσοχή γιατί επρόκεηο να βάλπ

τον μηχανωμό του να δουλέψεΙ . Με το πρόσταγμά του ο κά­

θε μαθητής έπωσε από ένα ωδερένΙΟ χερούλι (υπήρχαν σα­

ράντα τέτοω στερεωμένα σης άκρες του πλαίσΙΟυ) κι αφού

τα κούνησαν απότομα, άλλαξε παντελώς ολόκληρη η δΙάτα­

ξη των λέξεων.'Υστερα πρόσταξε τους τριάντα έξι νέους να

δωβάζουν ωγά ης διάφορες γραμμές, έτω όπως φαίνονταν

πάνω στο πλαίσιο· κι όταν έβρωκαν φας ή τέσσερις λέξπς

μαζί που μπορούσαν να αποτελούν μέρος μως φράσης, ης

υπαγόρευαν στα τέσσερα άλλα πωδιά που έκαναν τους γρα­

φείς. Αίπή η δουλπά επαναλήφθηκε τρος με τέσσερις φορές

καΙ σε κάθε κούνημα ο μηχανωμός ήταν έτσΙ φηαγμένος

που οι λέξπς μετατοπίζονταν σε νέες θέσος καθώς τα τετρά­

γωνα κομματάκΙα του ξύλου αναποδογύρΙζαν.

Οι νέοι σπουδαστές απασχολούνταν έξι ώρες κάθε μέρα σ'

[2 3 2] Τ Σουίφτ

αυτή την εργασία κω ο καθηγητής μού έδειξε πολλούς τό­

μους μεγάλου σχήματος, όπου είχαν κΙόλας συλλέξΕΙ κομ­

μαηασμένες προτάσΕΙς που σκόπευε να ης συγκολλήσουν

ώστε μέσα απ' αυτό το πλούσΙο υλΙκό να δώσεΙ στον κόσμο

ένα πλήρες έργο αναφοράςγω κάθε τέχνη κω επωτήμη· αυ­

τό όμως ω έργο θα μπορούσε να βεληωθεί περωσότερο αλ­

λά κω να επωπευστεί, αν ο κόσμος συγκέντρωνε ένα ποσό

γω την κατασκευή καΙ τη λεηουργία πεντακοσίων τέτοΙων

πλωσiων στη Λαγκάντο, υποχρεώνοντας τους επΙκεφαλής

να συνεωφέρουν από κωνού ης δικές τους συλλογές.

Με δΙαβεβαίωσε πως αυτή η εφεύρεση είχε απορροφήσει

όλες του ης σκέψεις από τότε που ήταν νέος, πως είχε αδεΙ­

άσΕΙ όλο το λεξΙλόγΙΟ μέσα στο πλαίσΙό του κω πως είχε υπο­

λογίσΕΙ με κάθε ακρίβεια την αναλογία που κατά κανόνα

υπήρχε στα βιβλία ανάμεσα στον αριθμό των μορίων, των

ονομάτων, των ρημάτων κω των άλλων μερών του λόγου.

Υπέβαλα ης πΙο ταππνές μου ευχαρωτίες σε αυτό το

σπουδαίο πρόσωπο για όλα τα σπουδαία που μου εκμυστη­

ρεύτηκε κω υποσχέθηκα πως αν ποτέ είχα την καλή τύχη να

επωφέψω στη χώρα μου, θα τον η μούσα ως τον μοναδΙκό

εφευρέτη αυτού του θαυμάσωυ μηχανωμού (που πήρα την

άδπά του γω να σχεδιάσω το σχήμα κω την κατασκευή του

πάνω στο χαρτί όπως δείχνω κω στον προσαρτημένο πίνα­

κα). Του είπα πως παρόλο που στην Ευρώπη ω συνήθεΙΟ

των μορφωμένων ήταν να κλέβπ ο ένας ης εφευρέσεις του

άλλου (πράγμα που τουλάχωτον είχε το πλεονέκτημα πως

γΙνόταν θέμα αντΙδΙκίας πωος είχε την πραγμαηκή τους πα­

τρότητα), εγώ θα έπαφνα ης αναγκαίες προφυλάξπς ώστε να

έχει εκείνος ολόκληρη την τψή δίχως κανένα ανταγωνωτή.

Στη συνέχεω επωκεφτήκαμε τη σχολή γλωσσών, όπου

τρεις καθηγητές είχαν συμβούλΙΟ για τη βελτίωση της γλώσ­

σας της χώρας τους.

Η πρώτη πρόταση ήταν να συντομευθεί ο λόγος με κόψΙ­

μο των πολυσύλλαΒων λέξξεων σε μiα συλλαΒή κω με πα-

Τα ταξίδια του Γιcάf/ιβερ [2 3 3]

ραμερωμό των ρημάτων κω των μετοχών, αφού στην πραγ­

μαηκότητα, όλα όσα βάζο το μυαλό του ανθρώπου δεν εiνω

παρά ουσωσηκά.

Η δεύτερη πρόταση ήταν ένα σχέδιο γω την ολΙκή κα­

τάργηση των λέξεων · κω την προωθούσαν ως μεγάλο πλεο­

νέκτημα αναφορικά με την υγεία κω τη λακωνικότητα. ΓΙα­

τί είνω σαφές πως με κάθε λέξη που aρθρώνουμε φθείρον­

ταΙ σε κάποιο βαθμό τα πνευμόνω μας από τη διάβρωση κω

συνεπώς αυτό συμβάλλει στην συντόμευση της ζωής μας. ΓΙ'

αυτό λοΙπόν είχαν σκεφτεί την εξής λύση: αφού οι λέξπς δεν

είνω παρά ονομασίες πραγμάτων, θα ήταν πΙο βολΙκό γω

τους πάντες να κουβαλάνε επάνω τους όλα τα αναγκαία πράγ­

ματα που εκφράζουν τα σχεηκά με την ιδωίτερη δουλειά που

πρόκεηω να συζητήσουν. Κω οπωσδήποτε θα είχαν εφαρ­

μόσει αυτήν την εφεύρεση, προς μεγάλη ανακούφωη κω

υγεία του καθενός, αν 01 γυναίκες καθώς κω ο χυδαίος κω

αμαθής όχλος δεν απειλούσαν πως θα ξεσήκωναν ανταρσία,

έτσι κω δεν τους έδΙναν το ελεύθερο να μΙλάνε στη γλώσσα

τους κατά τον τρόπο των προγόνων τους δυστυχώς ο κωνός

λαός παραμένει μόνιμος κω αδυσώπητος εχθρός της επι­

στήμης. Ωστόσο πολλοί από τους πιο μορφωμένους κω σο­

φούς δέχοντω το νέο σχέδιο της έκφρασης με πράγματα, γε­

γονός που έχο βέβωα τούτο το επακόλουθο μεωνέκτημα,

πως δηλαδή έτσΙ κω η δουλπά κάποιου είνω πολύ μεγάλη

κω πολύπλευρη, υποχρεώνετω αναλογικά να κουβαλάει με­

γαλύτερο δέμα πραγμάτων στην πλάτη του , εκτός κι αν μπο­

ρεί να πληρώνπ κάνα δυο γερούς υπηρέτες γω συνοδεία του.

Παρακολούθησα συχνά δυο τέτοιους σοφούς σχεδόν να βυ­

θfζοντω κάτω από το βάρος των δεμάτων τους, σαν τους δι­

κούς μας τους γυρολόγους. ΕτούτοΙ λοΙπόν σαν συναντιώντω

στο δρόμο αφήνουν κάτω τα φορτία τους ανοίγουν τα σακ­

κούλω τους καΙ συζητούνε μαζί γω καμΙά ώρα · ύστερα τα­

χτοποΙΟύν τα συνrργά τους. βοηθάνε ο rνας τον άλλο να ξα­

ναφορτωθεf το φορτίο Kl αποχαφεηούντω.

[234] Τ Σουίφτ

Όμως για σύντομες συζητήσεις μπορεί κανείς να κουβα­

λάει αρκετά σύνεργα yω την εξυπηρέτησή του σης τσέπες καΙ

παραμάσχαλα, ενώ στο σπίη του τα έχε1 όλα. Γ1 ' αυτό κα1 η

αίθουσα που συνανηώντω όσοΙ εξασκούν αυτή την τέχνη εί­

νω γεμάτη από κάθε είδους πράγματα, προσηά στον καθένα

κω αναγκαία για να τροφοδοτήσουν με υλ1κό αυτό το είδος

της τεχνητής συζήτησης.

Ένα άλλο σπουδαίο πλεονέκmμα που προσφέρει αυτή η

επινόηση, είνω πως μπορεί να χρησψέψπ ως δΙεθνής

γλώσσα κατανοητή σε όλο τον πολιησμένο κόσμο, που τα

αγαθά κω τα σκεύη του κατά κανόνα μοΙάζουν ή είνω περί­

που τα ίδια, ώστε να γίνετω κατανοητή η χρήση τους. Μ' αυ­

τόν τον τρόπο 01 πρεσβευτές θα έχουν πλέον το προσόν να

συζητούν με ξένους ηγεμόνες και υπουργούς που ως τώρα

αγνοούσαν παντελώς τη γλώσσα τους.

Βρέθηκα στη σχολή των μαθημαηκών, όπου ο καθηγη­

τής δίδασκε τους μαθητές του σύμφωνα με μω μέθοδο αδω­

νόητη γΙα μας στην Ευρώπη. Το θεώρημα κω η απόδπξη

είχαν γραφεf καθαρά πάνω σε μω λεπτή όση α με μελάνΙ

φτιαγμένο από εγκεφαλικό βάμμα. Ο σπουδαστής έπρεπε

να την καταπΙεί με άδεω στομάχΙ κω γω ης φ π ς επόμενες

μέρες να μην φάπ τίποτα άλλο εκτός από ψωμί κω νερό.

Καθώς χωνευόταν η όσηα, το βάμμα θα ανέβαινε στον εγ­

κέφαλο κουβαλώντας μαζί κ ω το θεώρημα. Όμως ως τώρα

δεν είχε έρθει η επηυχία, εν μέρα εξαηίας κάπωου λάθους

στο ποσοστό ή στη σύνθεση, κω εν μέρπ εξαηiας των δΙε­

στραμμένων νεαρών, που το χάπι τούς φέρνει τόση αηδία,

ώστε κατά κανόνα κρύβοντω παράμερα κω το ξερνάνε στον

αέρα, πρΙν προλάβει να λεηουργήσπ · μα ΚΙ ούτε πείστηκαν ακόμα να τηρήσουν αυτή τη μακροχρόνΙΟ εγκράτεια που

απαηεί η συνταγή.

Τα ταξίδια του Γκάf/ι{3ερ [ 2 3 5]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Κι άftftrι περιγραφή τrις Ακαδημίας.

Ο συγγραφέας προτείνει κάποιες βεftηώσεις

που γivοvτω δεκτές με πoftftές τιμές.

ΣΤΗ ΣΧΟΛΉ των πολΙηκών οραμαηστών δεν ωσθάνθηκα

κω πολύ καλά, γΙατί ΟΙ καθηγητές κατά τη γνώμη μου εί­

χαν τελείως χάσει το λογΙκό τους, ένα θέαμα που πάντα μου

φέρνπ μελαγχολία. Αυτοί ΟΙ δυστυχωμένΟΙ άνθρωποΙ κα­

τάστρωναν σχέδΙα γΙα να πείσουν τους μονάρχες να δΙαλέ­

γουν τους ευνοουμένους τους με κρηήρω τη σοφία, ης ικα­

νότητες κω ης αρετές τους. Σχέδω γω να δΙδάσκουν τους

υπουργούς, να λογαρΙάζουν το κΟΙνό συμφέρον, να aνταμεί­

βουν ης αξίες, ης σπουδαίες ικανότητες κω ης εξέχουσες

υπηρεσίες γω να καθοδηγούν τους ηγεμόνες πώς να ανα­

γνωρίζουν το αληθΙνό τους συμφέρον τοποθετώντας το στην

ίδΙα βάση που στηρίζεται κω το συμφέρον του λαού· για να

διαλέγουν σης υπηρεσίες ανθρώπους που έχουν τα προσόν­

τα να ης ασκούν, καθώς κω πλήθος άλλες απίθανες κω τρε­

λές χίμωρες, που κανενός ανθρώπου μυαλό δεν δωνοήθη­

κε ποτέ κω που μου επιβεβαίωσαν την παλιά μου δωπί­

στωση, πως δεν υπάρχει τίποτα τόσο εξωφρενικό κ ω παρά­

λογο που κάπΟΙοι φΙλόσοφοΙ να μην το υποστηρίζουν γω

πραγμαηκότητα.

ΓΙα να φανώ πάντως δίκαως προς αυτό το τμήμα της

Ακαδημίας, θα πρέπΕΙ να αναγνωρίσω πως δεν ήταν όλΟΙ

τους τόσο ονεφοπαρμένΟΙ. Ανάμεσά τους βρωκόταν ΚΙ ένας

πολύ ευφυής γωτρός που φωνόταν να γνωρίζπ καλά όλη τη

φύση κω το σύστημα της δωκυβέρνησης. Αυτός ο σπουδαί­

ος άνθρωπος είχε αφΙερώσεΙ πολύ χρηστά ης σπουδές του

στην ανεύρεση αποτελεσμαηκής θεραπείας γω κάθε αρρώ­

σηα κω δωφθορά που μαστίζεΙ τα δΙάφορα είδη δημόσως

δωfκησης, εξαηfας των ελαττωμάτων καΙ των αδυναμΙών

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [2 3 7]

εκείνων που δωΙκούν αλλά καr εξαηίαςτης aσυδοσίας εκεί­

νων που χρπάζετω να υπακούουν. Γω παράδπγμα: εφόσον

όλΟΙ 01 συγγραφείς κω ΟΙ θεωρηηκοi συμφωνούν πως

υπάρχεΙ απόλυτη καΙ καθολΙκή ομοΙότητα ανάμεσα στο φυ­

σΙκό καr στο πολrηκό σώμα, είναr καr προφανές πως θα πρέ­

ΠΕΙ να προφυλάσσετω η υγεία κω των δύο κω 01 αρρώσηες

τους να θεραπεύονταΙ με αντίστοΙχες συνταγές. Εiνω γενrκά

παραδεκτό όη 01 γερουσίες κω το μεγάλα συμβούλια ταλω­

πωρούντω συχνά από χυμούς που πλεονάζουν , τελούν εν

βρασμώ ή γενΙκώς νοσούν από πολλά εγκεφαλικά κω καρ­

διακά νοσfιματο· επίσης υποφέρουν από ωχυρούς σπα­

σμούς, από οδυνηρές συσπάσεrς των νεύρων κω των τενόν­

των στα δύο χέρω, αλλά rδrαiτερα στο δεξί· ακόμα από τα­

ραχή του θυμικού, από αέρω, ιλίγγους κω παραληρήματα·

από χοφαδΙκούς όγκους γεμάτους με δύσοσμο πυώδες υγρό·

από ξrνά κω αφρίζοντα ρεψίματα, από σκυλίσω όρεξη κω

πεπηκές δωταραχές, καθώς κω από πολλά άλλα νοσήματα

που δεν χρειάζετω να αναφέρουμε . Έτσι, αυτός ο γΙαψός

πρότεινε κατά Ίη σύγκληση μ ως γερουσίας να παρευρίσκον­τω ορrσμένΟΙ γωτροi σης τρπς πρώτες μέρες των συνεδρrά­

σεων κω στο κλείσιμο της καθημερινής συζήτησης, να παίρ­

νουν τους σφυγμούς του κάθε γερουσιαστή· στη συνέχεια

αφού συσκεφθούν ώριμα κω ανταλλάξουνγνώμεςγω τη φύ­

ση των δωφόρων ασθενεrών κω ης μεθόδους θεραπείας, να

επωψέψουν την τέταρτη ημέρα στη γερουσία, μαζί με τους

φαρμακοποΙΟύς τους εφοδrασμένους με τα κατάλληλα φάρ­

μακα, κ ω πριν συνεδριάσουν τα μέλη , να χορηγούν στον κα­

θένα καταπραϋντικά, ορεκηκά, απορρυπαντικά, καuσηκά,

στuπηκά, μαλακηκά, καθαρηκά, παυσίπονα, κατά του ίκτε­

ρου , αποχρεμπηκά, κατά της βαρυκοΙας, ανάλογα με ό,η

απαιτούσε η κάθε περίπτωση· κω σύμφωνα με την αντίδρα­

ση που θα προκαλούσε στον οργανισμό το κάθε φάρμακο,

να επανα.λαμβάνετω, να παραλλάζει ή να παραλε:ίπεται στην

επόμενη συνεδρίαση.

[238] τ. Σουίφτ

Αυτό το σχέδιο δεν θα αποτελούσε κω κανένα μεγάλο

έξοδο γΙα το δημόσΙΟ κω, κατά την ταπεΙνή μου γνώμη, θα

χρησίμευε πολύ γω την προώθηση των εργασΙών σης χώ­

ρες εκείνες που 01 γερουσίες συμμετέχουν στην νομοθεηκή

εξουσία, θα δημιουργούσε ομοψυχία, θα συντόμευε ης συ­

ζητήσΕΙς, θα άνοΙγε μερΙκά στόματα που τώρα μένουν κλΕΙ­

στά, κω θα έκλεινε πολύ περωσότερα που τώρα εiνω ορθά­

νοΙχτα· ακόμα θα χαλιναγωγούσε την παραφορά των νέων

κω θα μετρίαζε τη βεβωότητα των ηλΙκΙωμένων· θα aφύ­

πνΙζε τους βλάκες κω θα βούλωνε το στόμα στους ανωδείς.

Επίσης, μω κω είνω γενΙκό το παράπονο όη οΙ ευνοού­

μενοι των ηγεμόνων ταλωπωρούνται από μικρή κω αδύ­

νατη μνήμη , οΙ ίδΙΟΙ γωτροί συνωτούν, πως οπωοσδήποτε

επωκέπτετω ένα πρωθυπουργό, αφού του εξηγήσει την υπό­

θεσή του με τη μέγωτη δυνατή συντομία κω με τα απλού­

στερα λόγια, θα πρέπει με την αναχώρησή του να δώσει στον

εν λόγω πρωθυπουργό ένα τσίμπημα στη μύτη του ή μια

κλωτσΙά στην κωλΙά, να του πατήσΕΙ τον κάλο, να του τρα­

βήξΕΙ τρεις φορές κω τα δυο του αυηά, να του χώσει μΙα καρ­

φίτσα στο βρακί ή να του μαυρίσΕΙ το μπράτσο στο τσίμπημα,

γω να εμποδίσεΙ την αμνησία. Κω σε κάθε μέρα ακροάσεως

να επαναλαμβάνει την ίδω ιστορία ωσότου να γίνει η δου­

λεΙά l:ου ή να του την αρνηθούν κατηγορημαηκά.

Επίσης συμβούλευε κάθε γερουσΙαστής στο μεγάλο κρα­

ηκό συμβούλΙΟ, αφού εκθέσει την άποψή του κω την υπο­

στηρίξει με επιχειρήματα, να είνω έπε η α υποχρεωμένος να

ψηφίσει το τελείως αντίθετο · γωτί αν γινόταν αυτό, το απο­

τέλεσμα θα κατέληγε aπαρεγκλίτως προς όφελος του κόσμου.

ΓΙα την περίπτωση που τα κόμματα σε ένα κράτος συμ­

περΙφέρονταΙ μεταξύ τους με βιωότητα, πρότεινε ένα θαυ­

μάσω φάρμακο γω τη συμφΙλίωσή τους. Την ακόλουθη μέ­

θοδο: παίρνεις εκατό αρχηγούς από κάθε κόμμα κ ω τους το­

ποθετείς κατά ζεύγη παίρνοντας κάθε φορά δύο κεφάλΙα κον­τινά στο μέγεθος· ύστερα βάζεΙς δύο καλούς χειρούργους να

Τα ταξ{δια του Γκάi/ιβερ [ 2 3 9]

πρωνίσουν τα ινιακά οστά του κάθε ζευγαρωύ ταυτόχρονα,

κατά τρόπο ώστε το μυαλό να χωρωτεί σε ίσα μέρη.'Επεηα το

· αποκομμένο ινιακό τού καθενός , το aνταλλάσσεΙς με του

κομμαηκού του ανηπάλου , βάζοντάς το στο δικό του κεφάλΙ.

Απ' ό,η φαίνετω βέβωα η δουλειά αυτή απαηεί κάποια

ακρίβεια, αλλά ο καθηγητής μας δωβεβαίωσε πως αν εκτε­

λεστεί με επιδεξΙότητα, η θεραπεία θα είνω ολοσχερής. Ιδού

τα επιχεφήμaτά του: αν τα δύο μισά μυαλά αφεθούν να συ­

ζητήσουν το θέμα μόνα τους μέσα στο χώρο ενός κω ωυ aυ­

τού κρανίου, σύντομα θα καταλήξουν σε καλή συνεννόηση

κω θα γεννήσουν εκείνη την μετρωπάθεω αλλά κω την λο­

γική σκέψη, που είνω τόσο πολύ επιθυμητή στα κεφάλω

εκείνων που φαντάζοντω πως ήρθαν στον κόσμο μονάχα για

να εποπτεύουν κω να κυβερνάνε την κίνησή του. Κι όσο γΙα

τη διαφορά σε πωοτητα κω ποσότητα του μυαλού εκείνων

που δΙευθύνουν ης φατρίες, ο γωτρός μάς δωβεβαiωσε εξ

Ιδίας πείρας πως δεν έπωζε την παραμΙκρή σημασία.

Άκουσα έναν πολύ θερμό δΙάλογο ανάμεσα σε δύο καθη­

γητές, σχεηκά με τους πλέον άνετους κω aποτελεσματικούς

τρόπουςγω την συγκέντρωση χρημάτων δίχως να στενaχω­

pΙούντω ΟΙ υπήκοοι του κράτους. Ο πρώτος βεβαίωνε πω·ς ο

δ1κωότερος τρόπος θα ήταν να εφαρμοστεί ένας ορωμένος

φόρος επί των αμαρτιών κω της αvοησίaς, κω το μερίδω

του καθενός να επψεpΙζόταν όσο γΙνόταν πιο δίκαω από σώ­

μα ενόρκων που θα αποτελούσαν ω γείτονές του . Ο δεύτε­

ρος είχε μω εντελώς aντίθετη γνώμη, να φορολογηθούν

εκείνες οΙ αρετές στο σώμα κω στο πνεύμα με ης οποίες 01

άνθρωποΙ αξωλογούν τον εαυτό τους, όπου το ποσοστό θα

ήταν περωσότερο ή λιγότερο ανάλογα με το ύψος της αρετή ς,

κω την σχεηκή απόφαση θα έπαιρνε ο καθένας αποκλεωη­

κά μόνος του. Ο μεγαλύτερος φόρος θα έπεφτε πάνω στους

άντρες με ης μεγαλύτερες επηύχίες στο άλλο φύλο, κω η

εκτίμηση ωu φόpοu θα ή ων ανάλογη με τον αp1θμό κω τη

φ{Jση των επΗuΥΙώv τοuς πράγμα που θα είχαν το δΙκαίωμα

[240] Τ. Σουίφτ

να το εγγυηθούν ΟΙ ίδΙΟΙ . ΠαρόμΟΙα, πρότονε να φορολογη­

θεί με υψηλό συντελεστή η εξυπνάδα, η παλληκαρΙά κω η

ευγένεω κω παρόμΟΙα να πσπράποντω τα ποσά με βάση τον

λόγο ημήςτου καθένα σχεηκά με το μέγεθος αυτών των αγα­

θών του. Όσο γω την ημή, τη δΙκαωσύνη, τη σοφία κω τη

μόρφωση θεωρούσε πως δεν θα έπρεπε να φορολογούνταΙ

καθόλου, γωτί αποτελούν προσόντα τόσο ΙδΙόρρυθμα που

ούτε κανείς τα αναγνωρίζεΙ στον δΙπλανό του ούτε κω τα εκη­

μά γω τον εαυτό του.

ΠρότεΙνε ΟΙ γυναίκες να φορολογούντω με κρπήρω την

ομορφιά κ ω την τέχνη τους στο ντύσιμο, δωτηρώντας το iδω

προνόμω με τους άντρες, δηλαδή να προσδωρίζουν το φόρο

κατά την κρίση τους. Όμως η πίστη, η αγνότητα, η φρόνηση

κω η καλοσύνη δεν μετρούσαν, γωτί δεν κάλυπταν ούτε τα

έξοδα είσπραξης του φόρου .

Η πρότασή τους, γω να μένουν τα μέλη της γερουσίας ΠΙ­

στά στο Στέμμα, ήταν να τραβάνε κλήρο γω την κάθε θέση,

αφού πρώτα ο καθένας τους έπαφνε όρκο κω έδινε εχέγγυα

όη θα ψήφΙζε υπέρ της Αυλής, είτε κέρδΙζε είτε όχΙ· ύστερα οΙ

χαμένοΙ είχαν με τη σεφά τους το δΙκαίωμα να τραβήξουν

κλήρο για την επόμενη κενή θέση. Με αυτό τον τρόπο ελπί­

δες κω προσδοκίες θα δωτηρούνταν μονίμως ζωντανές, κα­

νείς δεν θα παραπονΙόταν γω αθετημένες υποσχέσεις, κω

όλΟΙ θα καταλόγΙζαν ης τυχόν απογοητεύσει ς τους αποκλει­

σηκά στην Τύχη, που έχπ φαρδύτερες κω δυνατότερες πλά­

τες από ένα υπουργείο.

Ένας άλλος καθηγητής μου έδειξε μω μεγάλη μελέτη με

οδηγίες για την ανακάλυψη των δολοπλοκΙών κω των συ­

νωμοωών εναντίον της κυβέρνησης. Συμβούλευε τους με­

γάλους κραηκούς λεπουργούς να εξετάζουν τη δίαηα όλων

των ύποπτων ατόμων, ης ώρες του φαγητού τους, την πλευ­

ρά με την οποία κοψούντω στο κρεβάη, το χέρι με το οποίο

σκουπίζουν τα οπίσθΙά τους. Ακόμα να cξcτάζουν πολύ προ

σεκηκά τα πεpΙπώματά τους, κω από το χρώμα, την οσμή, m

Τα ταξίδια του Γιcάfiιβερ [241]

γεύση κω την πυκνότητα, την ακανόνωm ή την ομαλή πέψη

τους να κρίνουν ης σκέψπς κω τα σχέδιά τους. Γιατί οι άν­

θρωποι ποτέ δεν είναι τόσο σοβαροί, σκεφτικοί και προση­

λωμένοι όσο όταν κάθονται σmν τουαλέπα, πράγμα που δια­

πίστωνε με συχνά πειράματα, όπου όταν έβαζε το μυαλό του,

απλώς για δοκψή, να σκεφτεί ποιος ήταν ο καλύτερος τρό­

πος για τη δολοφονία του Βασιλιά, τα κόπρανά του έπαιρναν

μω πράσινη απόχρωση, ενώ γίνονταν εντελώς δωφορεηκά

όταν σκεφτόταν μονάχα να ξεσηκώσει ανταρσία ή να κάψει

την πρωτεύουσα.

Όλη η διατριβή ήταν γραμμένη με μεγάλη οξύνοια και

περιεfχε πολλές παρατηρήσεις για τους πολιτικούς, που ήταν

και ενδιαφέρουσες και χρήσιμες αλλά απ' ό,τι κατάλαβα όχι

εντελώς ολοκληρωμένες. Τόλμησα να το πω αυτό στον συγ­

γραφέα κω προσφέρθηκα αν ήθελε να τον εφοδιάσω με κά­

πωες προσθήκες. Δέχτηκε την πρότασή μου πιο πρόθυμα

απ' ό , τι συνηθίζεται στους συγγραφείς (ιδιαίτερα σε κείνους

που ανήκουν στην τάξη των οραματιστών) και δήλωσε πως

θα χαιρόταν να έπαιρνε συμπληρωματικές πληροφορίες.

Του είπα πως στο βασίλειο της Αβρεπνίας που οι ντόπι­

οι την λένε Αλίαγγ κι όπου είχα μείνει μεγάλο διάστημα, η

μεγάλη μάζα του λαού αποτελείται κατά κύριο λόγο από αν­

θρώπους που απακαλύπτουν συνομωσίες, είνω μάρτυρες,

πληροφοριοδότες, μηνυτές, κατήγοροι, αποδεικτικά στοι­

χεία, συνωμότες, το ίδω και το διάφορα υποχείρια και κα­

τώτερα όργανά τους, κι όλοι τους ζούνε κάτω από το λάβαρο,

την καθοδήγηση αλλά και από την πληρωμή των υπουργών

και των γραμματέων τους.

Οι δολοπλοκίες στο βασίλεΙΟ εκείνο κατά κανόνα είναι

έργο αυτών των προσώπων που επιθυμούν να αναδείξουν

τον εαυτό τους σε σπουδαίο πολιτικό, να προσδώσουν νέο

σφρίγος σε μια τρελή δωίκηση, να καταπνίξουν ή να εκτρέ­

ψουν γενικές δυσαρέσκεΙες, να γεμίσουν τα χρηματοκΙβώηά

τους από κατασχέσος, και να ανεβάσουν ή να ρίξουν την εμ-

[242] Τ. Σουίφτ

πωτοσύνη στην πίστη του δημοσίου, ανάλογα με ό,η αντα­

ποκρίνεταΙ καλύτερα στο προσωπικό τους συμφέρον. Πρώ­

τα συμφωνούν κω καθορίζουν μεταξύ τους τα ύποπτα πρό­

σωπα που θα κατηγορηθούν για συνομωσία· ύστερα παίρ­

νουν αποτελεσμαηκά μέτρα γω να εξασφαλίσουν όλη τους

την αλληλογραφία καθώς κω άλλα χαρηά κω να φυλακί­

σουν τους ιδΙΟκτήτες τους. Τα χαρηά αυτά παραδίδοντω σε

ομάδα από τεχνίτες που εiνω πολύ επΙδέξΙΟΙ στην ανακάλυ­

ψη της μυστηριώδους σημασίας λέξεων, συλλαβών κω γραμ­

μάτων. Για παράδειγμα, μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν

ένα δοχείο νυκτός ως ΑνακτοβούλΙΟ, ένα κοπάδΙ χήνες ως

γερουσία, ένα χωλό σκυλί ως πσβολέα, μω κεφαλή μπακα­

λιάρου ως ... , την πανούκλα ως σταθμευμένο στράτευμα , το

όρνιο ως πρωθυπουργό, την ποδάγρα ως ανώτερο κληρικό,

το ικρίωμα ως υπουργό, το καθήκι ως επηροπή ωπανών

αξ1 ωματούχων, το κόσκινο ως κυρία της αυλής, τη σκούπα

ως επανάσταση, την πονηκοπαγίδα ως κραηκή υπηρεσία,

το άπατο πηγάδι ως το Κραηκό θησαυροφυλάκΙΟ, έναν οχε­

τό ως Αυλή, το σκούφο του γελωτοποωύ ως ευνοούμενο, ένα

σπασμένο καλάμι ως δικαστήρΙΟ, ένα άδειο βαρέλΙ ως στρα­

τηγό, μια χαίνουσα πληγή ως δωίκnση.

Αν αποτύχει αυτή η μέθοδος έχουν άλλες δύο π1ο αποτε­

λεσμαηκές, που οι μορφωμένοι του κύκλου τους ης αποκα­

λούν ακροστιχίδες και αναγραμματισμούς. Με την πρώτη μέ­

θοδο μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν από κάθε αρχΙκό

γράμμα μια πολ1ηκή ερμηνεία. ΈτσΙ το Ν θα σημαiνπ συ­

νωμοσία, το Β μω ίλη ιππικού, το Λ ένα στόλο. Με τη δεύ­

τερη μέθοδο μεταθέτοντας γράμματα του αλφαβήτου σε οπΟΙ­

οδήποτε ύποπτο έγγραφο, μπορούν να εκθέσουν στο φως

ακόμα κω τα πω απόκρυφα σχέδω μως δυσαρεστημένης

ομάδας. Έτσ1 γω παράδειγμα αν έγραφα στο γράμμα μου σ'

ένα φίλο, ο αδελφός μου ο Θωμάς γέμωε αψορροΊδες, ένας

ι::πιδέξΙΟς άνθρωπος σ' αυτή την τέχνη θα ανακάλυπτε πως

τα ίδω γράμματα που συνθέτουν αυτή τη φράση, μπορούν

Τα ταξίδια του Γιcάf/ιβερ [243]

να αναλυθούν σης ακόλουθες λέξεις: θα τους φάμε, έλα, ρέ­

ει το αίμα! Αυτή είνω η μέθοδος δω του αναγραμμαησμού.

Ο καθηγητής με ευχαρίστησε πολύ που του μετέφερα αυ­

τές μου ης εμπεφίες κω υποσχέθηκε να μου αφιερώσει η­

μηηκή μνεία στη δωτριβή του.

Δεν έβλεπα πω τίποτα σ' αυτή τη χώρα που θα με προ­

σείλκυε να συνεχίσω τη διαμονή μου κω άρχιζα να σκέφτο­

μω την επιστροφή πίσω στην πατρίδα την Αγγλία. ·

[244] Τ. Σουίφτ

KE<DAΛAIO ΕΒΔΟΜΟ

Ο συγγραφέας αφήνει τη ilαγκ:άντο και φτάνει

στην Μαf/ντονάντα. Δεν βρίσκει πf/οίο να φεύγει.

Κάνει ένα μικρό ταξίδι ωςτrι Γκf/αμπντάμπντριμπ.

Η υποδοχή του από τον Δ ιοικ:ητή.

Αγτο το βασίλεΙΟ είνω μέρος μΙας ηπείρου που εκτείνε­

ταΙ, καθώς έχω κάθε λόγο να το πωτεύω, προς τα ανα­

τολικά σ' εκείνες ης άγνωστες εκτάσεις της Αμερικής δυη­

κά της ΚαλιφόρνΙας καi. βόρεΙα ως τον Ειρηνικό Ωκεανό,

που απέχουν κάη λιγότερο από εκατόν πενήντα μίλΙα από

τη Λαγκάντο, όπου υπάρχπ κι ένα καλό λιμάνι καθώς και ·

μπόλικη εμπορική κίνηση με το μεγάλο νησί Λαγκνάγκ,

που βρίσκεται στα βορεΙΟδυηκά γύρω σης 2 9 μοίρες βό­ρειο πλάτος κω σης 140 γεωγραφικό μήκος. Το νησί Λαγ­

κνάγκ είν'αι στα νοηανατολικά της Ιαπωνίας γύρω σης εκα­τό λεύγες απόσταση. Υπάρχπ στενή συμμαχία ανάμεσα

στον Ιάπωνα Αυτοκράτορα και στον Βασιλιά της Λαγκνάγκ,

οπότε προσφέρονται συχνές ευκαιρίες γω ταξί δω από το

ένα νησί στο άλλο. Αποφάσωα επομένως να ακολουθήσω

εκείνη την κατεύθυνση γΙα την επιστροφή μου στην Ευρώ­

πη. Νοίκωσα δύο μουλάρω με οδηγό γω να μου δείχνει

το δρόμο και να μεταφέρπ ης λίγες αποσκευές μου. Απο­

χωρέτησα τον ευγενικό μου προστάτη που μου είχε δείξει

τόση καλοσύνη κω ο οποίος μου έκανε κι ένα γενναίο δώ­

ρο στην αναχώρησή μου.

Το ταξίδι μου έγινε δίχως να σημειωθεί κάποΙΟ επεισό­

δΙΟ ή κάποΙα περιπέτεΙα που ν' αξίζει να περιγραφεί. Σαν

έφτασα στο λιμάνι της Μαλντονάντα (έτσι το λένε), δεν είχε

κανένα πλοίο στο λιμάνι με προορισμό το Λαγκνάγκ κι ούτε

αναμενόταν κανένα για κάμποσο καιρό. Η πόλη είναι μεγά­

λη περiπου σαν το Πόρτσμουθ. Γρήγορα aπόκτησα κάπωες

γνωριμίες που με δέχτηκαν πολύ φιλόξεvα.'Εvας πρόσωπο

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [245]

περΙωπής μου είπε πως μω κω τα πλοία με προορωμό το

Λαγκνάγκ δεν θα ετοψάζονταν πρ1ν από ένα μήνα, δεν θα

ήταν άσκημη Ιδέα να κάνω ένα ταξΙδάκι αναψυχής ως το νη­

σάκΙ Γκλαμπνταντρiμπ, γύρω σης πέντε λεύγες νοηοδυηκά.

Προσφέρθηκε να με συνοδέψει μαζί με ένα φίλο του φροντί­

ζοντας να έχουμε ΚΙ ένα μικρό βολικό μπρίκι γω το ταξίδι.

Το Γκλαμπνταντρiμπ, σύμφωνα με την πλησιέστερη ερ­

μηνεία που μπορώ να δώσω στη λέξη , σημαίνεΙ Νησί των

Μάγων ή των θαυματοποιών. Η έκτασή του είνω στο ένα

τρίτο του Νησωύ Γουάη κω είνω πάρα πολύ εύφορο. Το κυ­

βερνάπ ο αρχηγός μ ως φυλής που αποτελείταΙ μόνο από μά­

γους. Τα μέλη αυτής της φυλής παντρεύονταΙ μόνο μεταξύ

τους κω ο γηρωότερος στη σεφά είνω Ηγεμόνας ή Κυβερ­

νήτης. Δωθέτει ένα αρχοντικό ανάκτορο κι ένα κήπο περί­

που δώδεκα χΙλΙάδες στρέμματα, πεp1φραγμένον με τοίχο

από λαξευτή πέτρα που έχει ύψος είκοσι πόδω. Σ' αυτόν τον

κήπο βρίσκονταΙ κάμποσοι μικρότεροι περίβολοι με ζώα,

σηηρά κω κηπευηκά.

Ένα κάπως παράξενο είδος υπηρετών εξυπηρετεί κω

φροντίζει τον Κυβερνήτη κω την ΟΙκογένειά του . Η τέχνη του

στην νεκρομαντεία του δίνει τη δύναμη να ανακαλεί όπΟΙον

του αρέσει από το χώρο των νεκρών και να τον προστάζει

στην υπηρεσία του γω είκοσι τέσσερις ώρες (αλλά όχι πε­

ρισσότερο) · και δεν μπορεί να ξανακαλέσει τα ίδω άτομα

πρΙν περάσουν τρπς μήνες, εκτός αν συντρέχεΙ εξαφεηκή

περίσταση.

Όταν φτάσαμε στο νησί γύρω σης έντεκα περίπου το

πρωί, ένας από τους κύριους που με συνόδευαν πήγε στον

Κυβερνήτη κω ζήτησε άδεω ακρόασης γΙα ένα ξένο που

έφτασε σκοπεύοντας να έχει την ημή να υποβάλο τα σέβη

του στην Υψηλότητά του. Η άδεω δόθηκε αμέσως κω ΟΙ τρεις

μας περάσαμε την πύλη του ανακτόρου ανάμεσα σε δυο σει-

ρές φρουρών, aπλωμένων κω ντυμένων με πολύ παράδο­

ξο τρόπο, αλλά κω με κάη στην όψη τους, που έκανε να ση-

[246] Τ. Σο1Jίψ~

κώνοντω 01 τρίχες μου από απερίγραπτη φρίκη. Διασχίσα­

με κάμποσα διαμερίσματα ανάμεσα από παρόμοΙες σεφές

υπηρετών που είχαν παραταχθεί δεξιά αρωτερά όπως κω

πριν, μέχρι που φτάσαμε στην αίθουσα ακροάσεων, όπου

ύστερα από τρπς βαθιές υποκλίσπς κω μερΙκές ερωτήσεις

γενΙκής φύσεως, πήραμε την άδεια να κάτσουμε σε τρία σκα­

μνΙά κοντά στο χαμηλότερο σκαλί του θρόνου της Υψηλότη­

τciς του . Καταλάβωνε τη γλώσσα του ΜΙΊαλνψπάρμπι, πα­

ρόλο που διέφερε από τη γλώσσα του νησωύ του. Με παρα­

κάλεσε να του κάνω μω περΙγραφή των ταξΙδΙών μου. Κω

γω να μου δείξπ όη θα μου φερόταν δίχως τυπικότητες,

έδΙωξε όλους τους ακολούθους του με μΙα κίνηση του δά­

χτυλου, οπότε προς μεγάλη μου κατάπληξη εξαφανίστηκαν

μονομΙάς, σαν ης όνεφα όταν ξυπνάμε απότομα. Για κάμ­

ποση ώρα δεν κατάφερα να συνέλθω, μέχρι που ο Κυβερνή­

της με δωβεβαίωσε πως δεν θα πάθωνα κακό· βλέποντας

μάλωτα τους δυο συντρόφους μου, που είχαν συχνά φιλοξε­

νηθεί κατά τον ίδω τρόπο , να μην ανησυχούν καθόλου, άρ­

χωα να παίρνω κω γω θάρρος κω να διηγούμω στην Υψη­

λότητά του μω περίληψη των δΙαφόρων περΙπετειών μου,

δίχως βέβωα να απαλλαγώ από κάποιο δωταγμό κω δίχως

να πάψω να ρίχνω μαηές συχνά-πυκνά πίσω μου, προς τα

κει που είχα δ π αυτά τα ΟΙΚΙακά φαντάσματα. Είχα την ημή

vα δεΙπνήσω με τον Κυβερνήτη , όπου μια κωνούρια σεφά

φαντάσματα σέρβφε το φαγητό κω εξυπηρετούσε στο τραπέ­

ζι. Πρόσεξα όη τώρα ήμουν λιγότερο τρομοκρατημένος απ'

ό,η ήμουν το πρωί. 'ΕμεΙνα ως το ηλωβασίλεμα, αλλά ζήτη­

σα ταπεινά από την Υψηλότητά του να με συγχωρέσει που

δεν θα δεχόμουν την πρόσκλησή του να καταλύσω στο πα­

λάη. Οι δυο μου φίλΟΙ κι εγώ μείναμε σε ένα σπίη ιδιώτη

στην κοντινή πόλη που είνω ΚΙ η πρωτεύουσα αυτού του μι­

κρού νησ10ύ· το άλλο πρωί επΙστρέψαμε για να υποβάλουμε

τα σέβη μας στον Κυβερνήτη μια κω ο ίδως είχε την ευχαρί­

στηση να μας το προστάξο.

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβερ [24 7]

Κ1 έτσΙ συνεχίσαμε στο νησί για καμΙά δεκαρΙά μέρες περ­

νώντας το μεγαλύτερο μέρος της κάθε ημέρας με τον Κυβερ­

νήτη κω τη νύχτα στο κατάλυμά μας. Σύντομα εξΟΙκειώθηκα

τόσο πολύ στη θέα των πνευμάτων που ύστερα από την τρί­

τη με τέταρτη φορά δεν μου προκαλούσαν την παραμΙκρή

συγκίνηση· ΚΙ αν μου απόμεναν κάποιοι φόβΟΙ, η περιέρ­

γεΙά μου τους κατανΙκούσε. Η Εξοχότητά του, ο Κυβερνήτης,

με έβαλε να καλέσω οποιαδήποτε κω οσαδήποτε πρόσωπα

ήθελα δωλέγοντας από όλους τους νεκρούς, από κτίσεως κό­

σμου ως τα σήμερα, και να τους προστάξω να μου απαντή­

σουν όπΟΙες ερωτήσος θεωρούσα σκόπιμο να τους υποβά­

λω · με ένα μόνο όρο, ΟΙ ερωτήσος μου να πεp10ρίζοντω μέ­

σα στον κύκλο του χρόνου που είχαν διανύσει. Και μπορού­

σα να εiμω γω ένα πράγμα βέβαιος, πως θα μου έλεγαν

οπωσδήποτε την αλήθπα, γιατί το ψέμμα είνω ταλέντο εν­

τελώς άχρηστο στον κάτω κόσμο.

Ευχαρίστησα ταπεινά την Εξοχότητά του γω τη μεγάλη

χάρη που μου έκανε. ΒρΙσκόμασταν σε μω αίθουσα απ' όπου

είχαμε ωραία θέα στον κήπο. Εποδή το πρώτο που μου κα­

τέβηκε στο μυάλό ήταν να δωσκεδάσω με σκηνές μεγαλείου

κω λαμπρότητας, ζήτησα να δω τον Μέγα Αλέξανδρο επικε­

φαλής του iηρατού του, λίγο μετά τη μάχη στα Άρβηλα· ΚΙ

έφτασε μω κίνηση από το δάχτυλο του Κυβερνήτη κι αμέ­

σως στο μεγάλο λ1βάδι κάτω από το παράθυρο όπου καθό­

μαστε εμφανίστηκε εκείνος. Ο Αλέξανδρος κλήθηκε μέσα

στην αίθουσα · καταλάβω να πολύ δύσκολα τα ΕλληνΙκά του

γωτί και γω λίγα γνώριζα. Με δωβεβαίωσε στο λόγο της η­

μής του όη δεν τον είχαν δηλητηρΙάσΕΙ αλλά πως πέθανε

από πυρετό κατόπΙν υπερβολΙκής ωνοποσίας.

Έπεηα είδα τον Αννίβα να δωβαiνεr ης Άλπος ο οποίος

KGl μου είπε πως δεν είχε στάλα ξύδι στο στρατόπεδό του.

Είδα τον Καίσαρα και τον Πομπήιο επικεφαλής των

στρατευμάτων τους έτοιμους να συγκρουστούν. Είδα τον

πρώτο στον τελευταίο του μεγάλο θρίαμβο. Ζήτησα να πα- .

[248] τ. Σουίφr

ρουσωστεί μπροστά μου σε μ ω μεγάλη αίθουσα η Σύγκλητος

της Ρώμης κω σε μω άλλη αντίκρυ της ένα σύγχρονο Κω­

νοβούλω . Η πρώτη έμοιαζε με συνέλευση ηρώων κω ημι­

θέων, η άλλη με ένα μάτσο γυρολόγων, πορτοφολάδων λη­

στών κω παλληκαράδων.

Ο Κυβερνήτης, κατόπιν παρακλήσεώς μου, έκανε νεύμα

στον Καίσαρα κ ω στον Βρούτο να προχωρήσουν προς το μέ­

ρος μας. Αωθάνθηκα βαθύτατο σέβας στη θέα του Βρούτου

όπου στο παραμικρό χαρακτηρωηκό της όψης του διέκρινα

το πληρέστερο σύνολο aρετών, το μεγαλύτερο θάρρος κω την

πνευμαηκή σταθερότητα, την γνησιότερη φιλοπατρία κάι γε­

νικά την καλοσύνη γω την ανθρωπότητα.

Με μεγάλη μου χαρά παρατήρησα πως αυτά τα δύο άτομα

είχαν πολύ μεγάλη αλληλοκατανόηση κω ο Καίσαρας μου

ομολόγησε αβίαστα πως οι σπουδαιότερες πράξεις της ζωής

του ωχρωύσαν μπροστά στη δόξα εκείνου που του την αφαί­

ρεσε. Είχα τηνημή να συζητήσω πολύ με ων Βρούτο· μου εί­

πε πως ο πρόγονός του ο Ιούνως, αλλά και ο Σωκράτης, ο

Επαμεινώνδας, ο Κάτων ο νεώτερος ,ο σερ Τόμας Μορ κω ο

iδως, βρίσκονταν δωρκώς μαζί: ιδού μια εξανδρία που στη

σύνθεσή της όλες οι εποχές της aνθρωπότητας δεν μπορούν

να προσθέσουν έναν έβδομο άντρα .

θα ήταν κουρασηκό να ταλωπωρήσω τον αναγνώστη

αναφέροντας τον ατέλειωτο αριθμό από διάσημα πρόσωπα

που ανακλήθηκαν, προκειμένου να ΙΚανοπωήσω αυτή την

ακόρεστη επιθυμία που είχα να δω να δωβαiνει μπροστά

μου ο κόσμος σε κάθε περίοδο της αρχωότητας. Χόρτασα κυ­

ρίως τα μάηα μου αντικρύζοντας ανατροπείς τυράννων κω

σφετεριστών καθώς κω αγωνωτές που αποκατέστησαν την

ελευθερία σε καταπιεσμένα κω ντροπωσμένα έθνη. Αλλά

δεν γίνετω να εκφράσω την ικανοποίηση που εγώ ένιωσα,

με τρόπο που vu UΗuιι::λέuυ κu1 uvιioτ:oixn απ6λαυοη γ•α

τον αvανvώσιη .

Τα ταξίδια του Γκ4flιf3εe [ 2 4 9]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓ ΔΟΟ

Κι άj}j}η περιγραφή της Γκj}αμπντάντριμπ.

Διορθώνεται η αρχαία και η σύγχρονη ιστορία.

ΕΠΕΙΔΉ είχα επΙθυμία να δω εκείνους τους aρχαίους που

υπήρξαν πολύ φημωμένω γω mν εξυπνάδα κω ης γνώ­

σεΙς τους, αφΙέρωσα μω μέρα πδ1κά γΙ ' αυτούς. Ζήτησα να

παρουσωστούν ο Όμηρος κω ο Αρωτοτέλης εΠΙκεφαλής

όλων των σχολωστών τους- αλλά οΙ τελευταίοΙ ήταν τόσο

πολλοί που μερ1κές εκατοντάδες υποχρεώθηκαν να σταθούν

στο προαύλΙΟ καθώς και σε κάποω αίθρω του ανακτόρου .

Ήξερα κω μπόρεσα να δωκρίνω αυτούς τους δύο πρωταγω­

νιστές της αρχωότητας με την πρ(ί>τη μαηά, όχΙ μόνο σε σχέ­

ση με το πλήθος αλλά και ξεχωρίζοντας τον ένα από τον άλ­

λο. Ο Όμηρος ήταν ΠΙΟ ψηλός καΙ πΙο ευπδής, περπατούσε

πολύ στητός γω την ηλΙκία του, κ ω τα μάηα του ήταν τα ΠΙΟ

εύστροφα κω δ ιαπερασηκά μάηα που είδα ποτέ μου. Ο ΑρΙ­

στοτέλης έσκυβε πολύ και χρησψοποωύσε ένα ραβδί. Το

πρόσωπό του ήταν αδύναμο, τα μαλλΙά του λεπτά κω αραιά

κω η φωνή του υπόκωφη . Ανακάλυψα σύντομα πως κι οι

· δυό τους ήταν απολύτως ξένΟΙ στην υπόλωπη σύναξη κι ού­τε είχαν ακούσεΙ ή δπ ποτέ τους κανένα . Κι ένα φάντασμα

που δεν θα το κατονομάσω, μου ψιθύρισε πως αυτοί 01 σχο­

λωστές έμεναν μονίμως στα ΠΙΟ απομακρυσμένα δΙαμερί­

σματα του κάτω κόσμου, μακρΙά από τους επΙκεφαλής τους,

γωτί ένΙωθαν ντροπή ΚΙ ενοχές που είχαν τόσο φρικτά πα­

ρερμηνεύσει για τους μεταγενέστερους, το νόημα αυτών των

συγγραφέων. Σύστησα στονΌμηρο τον Δίδυμο κα1 τον Ευ­

στάθΙΟ κω τον έπεισα να τους φερθεί μάλλον καλύτερα απ '

όσο τους άξΙζε, γωτί γρήγορα δΙαπίστωσε πως τους έλππε η

απαραίτητη ΙδΙΟφυία γω να εωέλθουν στο πνεύμα ενός ΠΟΙ­

ητή. Όμως ο Αρωτοτέλης έχασε εντελώς την υπομονή του

ακούγοντας την περΙγραφή που έκανα στο έργο του Σκώτου

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [251]

και του Ράμου, την ώρα που σύστηνα τους μεν στον δε, και

τους ρώτησε αν και οι υπόλΟΙΠΟΙ από ων συρφετό πίσω τους

ήταν τόσο μεγάλω χοντροκέφαλοι σαν ελόγου τους.

Ύστερα ζήτησα από τον ΔΙΟικητή να καλέσεΙ τον Καρτέ­

σΙΟ κωων Γκασεντί, κω τους έπεωα να εξηγήσουν το φιλο­

σοφικό τους σύστημα στον Αρωτοτέλη. Αυτός ο μεγάλος φι­

λόσοφος πρόθυμα αναγνώρωε τα λάθη του στην Φυσική

Ιστορία, γωτί σε πολλά πράγματα είχε προχωρήσεΙ με εικα­

σίες όπως κάνουν κι όλΟΙ ΟΙ άνθρωπΟΙ. Κω δωπίστωσε πως

τόσο ο Γκασεντί (που είχε κάνπ τη θεωρία του Επίκουρου

όσο μπορούσε ΠΙΟ απολαυσηκή) καθώς και ΟΙ στρόβΙλοΙ του

ΚαρτέσΙΟυ είχαν εξίσου καταρριφθεί. Προφήτεψε πως την

ίδω τύχη θα έχει κω η θεωρία της έλξεως που 01 σύγχρονοι

σοφοί την υποστηρίζουν με τόσο ζήλο. Είπε πως 01 καινού­

ριες θεωρίες γω τη φύση δεν είνω παρά κωνούρΙΟι συρμοί

που πΟΙκίλλουν από εποχή σε εποχή· κω πως ακόμα κ1 εκεί­

νΟΙ που καμώνοντω πως ης αποδπκνύουν βασωμένω σε

μαθημαηκές αρχές θα ακμάζουν γω ένα πολύ σύντομο δΙά­

στημα, που όταν περάσπ, θα βρεθούν εκτός συρμού.

Πέρασα πέντε μέρες συζητώντας κω με πολλούς άλλους

aρχαίους σοφούς. Είδα τους περωσότερους από τους πρώ­

τους ρωμαίους Αυωκράτορες. Κατάφερα τον Κυβερνήτη να

καλέσπ του μαγείρους του Ηλωγάβαλου γ1α να μας ετοιμά­

σουν ένα γεύμα, αλλά δεν μπόρεσαν να μας δείξουν κω πο­

λύ την τέχνη τους, ελλείψεΙ υλικών. Ένας είλωτας του Αγη­

σίλαου μας ετοίμασε ένα ΠΙάτο μέλανα ζωμό, αλλά δεν μπό­

ρεσα να κατεβάσω δεύτερη κουταλιά.

ΟΙ δύο κύρωΙ που με οδήγησαν στο νησί ΠΙέζονταν από

ης υποθέσεις τους να επωφέψουν σε τρεΙς μέρες, που ης

χρησιμοποίησα γω να δω μερικού,ς σύγχρονους νεκρούς

που είχαν σημαδέψΕΙ πολύ την εποχή τους εδώ και διακό­

σΙα τρωκόσω χρόνω τόσο σε μας όσο κω σε άλλες χώρες της

Ευρώπης. Μ ω κω ήμουν από παλιά θαυμαστής των παλιών

κω φημωμένων οίκων, ζήτησα από τον Κυβερνήτη να κα-

[252] Τ Σουίφτ

λέσπ μΙά δυό δωδεκάδες από βασΙλΙάδες μαζί με τους προ­

γόνους τους στη σειρά επί οκτώ ως εννιά γενιές. 'Ομως ένιω­

σα οδυνηρή κι αναπάντεχη απογοήτευση· αντί να δω μω

πομπή με βαωλικά δωδήματα, είδα στον ένα οίκο δύο βΙΟ­

ληζήδες, τρπς κομψευόμενους aυλικούς, ΚΙ έναν ηαλό κλη­

ρικό . Σε έναν άλλο ήταν ένας κουρέας, ένας αββάς κω δυο

καρδΙνάλΙΟΙ. Σέβομω πάρα πολύ τους εστεμμένους γι' αυτό

κω δεν επέμπνα περωσότερο σ' αυτό το τόσο χαρηωμένο

θέμα. 'Ο μ ως όσο αφορά τους κόμη τες, τους μαρκήσωυς, τους

δούκες κω τους παρόμοωυς, δεν θα είμω τόσο αναλυηκός.

Κω ομολογώ πως πολύ το ευχαρωτήθηκα όταν δωπίστωσα

πως μπορούσα να παρακολουθήσω τα ίχνη συγκεκρψένων

χαρακτηρωηκών, που κάνουν να ξεχωρίζουν ορωμένες οι­

κογένΕΙες, μέχρΙ κω την αρχή τους. Μπορούσα απλούστατα

να ανακαλύψω από πότε κρατάεΙ το μακρύ πηγούνι μιας ΟΙ­

κογένεως, γωτί σε μω άλλη επί δυο γενιές aφθονούσαν ΟΙ

κατεργάρηδες κω ΟΙ ηλίθΙΟι για άλλες δύο· γωτί σε μω τρί­

τη όλΟΙ τους ήταν παλαβοί, ενώ σε μω τέταρτη όλΟΙ τους

αγύρτες. Από που προήλθε αυτό που είχε πει ο Πολύδωρος

ΒιργίλΙΟς γω κάποιο μεγάλο οίκο, Nec vjr fortjs, nec famj­

na casta (= Ούτε γενναίο άντρα, ούτε αγνή γυναίκα δωθέ­

τουν). Πως η κτηνωδία, η ψευηά κω η δπλία έφτασαν να γί­

νουν για ορωμένες οικογένειες χαρακτηρωηκά ωοδύναμα

με τα διακρηικά τους οικόσημα. ΠοΙΟς έφερε πρώτος σε ένα

οfκο ευγενών τη σύφΙλη, που στους aπογόνους του σε ευθεfα

γραμμή κληροδοτήθηκε με τη μορφή των χοιραδικών όγ­

κων. Και δεν ένιωθα καμιά απορία για όλα τούτα, αφού έβλε­

πα τη γραμμή της συγγένεως να δωκόπτετω από θαλαμη­

πόλους, λακέδες, υπηρέτες, αμαξάδες, χαρτοπαίχτες, βιολι­

τζήδες, ηθοποωύς, καπετάνιους και πορτοφολάδες.

Αηδίασα κυρίως με τη σύγχρονη ωτορία. Γωτί δεν άφη­

σα κανένα από τα ΠΙΟ φημωμένα πρόσωπα σης αυλές των

ηγεμόνων τα τελευταία εκατό χρόνω που να μην εξετάσω,

κω δωπίστωσα πως ο κόσμος έχπ παραπλανηθεί από που-

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [2 53]

λημένους συγγραφείς, αφού αποδίδπ τα μεγαλύτερα πολε- . μΙκά κατορθώματα σε δεΙλούς, ης συνετότερες συμβουλές σε

ηλίθωυς, την εΙλΙκρίνεΙα σε κόλακες, τη ρωμαϊκή αρετή σε

προδότες της πατρίδας τους, την ευσέβΕΙα σε άθεους, την

αγνότητα σε σοδομωτές, την αλήθπα σε καταδότες. Κω πό­

σα αθώα κω εξαφεηκά άτομα καταδΙκάστηκαν σε θάνατο ή

εξορία εξαηiας της τακηκής των σπουδαίων υπουργών που

χρησιμοποιούν τη δωφθορά των δΙκαστών κω την κακο­

βουλία των φατρΙών. Πόσα καθάρματα δεν αναρρΙχήθηκαν

ως ης υψηλότερες θέσπς εμπωτοσύνης, εξουσίας, κύρους

κω πλούτου και πόσο μεγάλο μερί δω 9"Πς ενέργειες κω στα

γεγονότα των αυλών των δωβουλίων κ ω των γερουσΙών δεν

θα μπορούσαν να δΙεκδΙκήσουν ΟΙ μαστροποί, ΟΙ πόρνες, οΙ

σωματέμποροΙ , τα παράσηα κω οΙ παλΙάτσω · πόσο κακή

γνώμη σχημάησα γΙα την ανθρώπΙνη σοφία κω την ηθΙκή

ακερωότητα, όταν πληροφορήθηκα τα πραγμαηκά αίηα κ ω

ης αφορμές των μεγάλων κατορθωμάτων κω των παγκό­

σμΙων επαναστάσεων κω ης ανάξΙες συγκυρίες σης οποίες

οφολόταν η επηυχία τους.

Εδώ ανακάλυψα την παλωνθρωπΙά κω την αμάθπα

εκείνων που καμώνοντω πως γράφουν ανέκδοτη ή από­

κρυφη ωτορία · που στέλνουν τόσο πολλούς βασΙλΙάδες στον

τάφο τους με ένα κύπελλο δηλητήρω · που αναπαρωτάνουν

το δΙάλογο που έγΙνε ανάμεσα σε ένα ηγεμόνα κω τον πρω­

θυπουργό του απουσία μαρτύρων· που ξεκλπδώνουν ης μύ­

ΧΙες σκέψπς αλλά κω τα iδωίτερα δωμάηα πρεσβευτών κω

υπουργών· κω που έχουν την ωώνω ατυχία να κάνουν λά­

θος. Εδώ ανακάλυψα ης αληθΙνές αηiες πολλών σπουδαί­

ων γεγονότων που κατέπληξαν τον κόσμο, πώς μω πόρνη

μπορεί να κυβερνιiπ τα παρασκήνω, τα παρασκήνΙα ένα

συμβούλΙο κω το συμβούλΙΟ ένα κωνοβούλω . 'Ενας στρατη­

γός ομολόγησε μπροστά μου πως κατήγαγε μω νίκη απο­

κλεωηκά κω μόνο χάρη στη δπλία κω την βρόμΙκη συμπε­

ρΙφορά TOU· Kl eνας ναύαρχος πως απ6 έλλεΙψη σωστών πλη-

[254] τ. Σουίφτ

ροφορΙών, κατανίκησε τον εχθρό στον οποiο σκόπευε να πα­

ραδώσει αμαχητί τον στόλο του. Τρεις βαωλΙάδες μού δω­

μαρτυρήθηκαν πως σε όλη τη δΙάρκεrα της βαωλείας τους

δεν έδειξαν ούτε μrα φορά προτίμηση σε αξΙόλογα πρόσω­

πα, εκτός από λάθος ή δολΙότητα κάπωου έμπrστου υπουρ­

γού. ΚΙ ούτε που θα άλλαζαν αν τυχόν ξαναζωντάνευαν, γΙα­

τί όπως αποδείκνυαν με γερά κω λογΙκά επΙΧειρήματα, ο βα­

σΙλΙκός θρόνος δεν μπορεί να κρατηθεί δίχως δrαφθορά:

επειδή αυτή η ψυχοσύνθεση της κατάφασης, της αυτοπεποί­

θησης, καr της χαλκέντερης στάσης που η αρετή εμφυσεί

στον άντρα αποτελούσε μονίμως τροχοπέδη σης δημόσΙες

υποθέσεrς.

Είχα την περΙέργεια να ερευνήσω με πολύ συγκεκριμένο

τρόπο με πωα μέθοδο πάρα πολλοί άνθρωπω είχαν κατα­

φέρει να κερδίσουν υψηλούς τίτλους ημής κω πελώρΙες πε­

ρωυσiες. ΠερΙόρrσα την έρευνά μου σε μία πολύ πρόσφατη

περίοδο, δίχως όμως να ξύσω το παρόν, γΙατί ήθελα να είμω

σίγουρος πως δεν θα προσέβαλα ούτε καν ξένους (ελπίζω βέ­

βωα να μηνχρεrάζετω να ειπωθεί στον αναγνώστη πως ό,η

αναφέρω επί του θέματος, δεν αφορά ούτε στο ελάχrστο τη

δΙκή μου πατρίδα)· κλήθηκε ένας μεγάλος αρΙθμός προσώ­

πων αυτής της κατηγορίας καr ύστερα από μΙκρή εξέταση,

ανακάλυψα μω πκόνα τέτοωυ αίσχους που δεν γίνετω να

τη σχολΙάσω δίχως κάπο ω σοβαρότητα. Η ψευδορκία, η κα­

ταπίεση, ο προσεταφrσμός δΙά δωροδοκίας, η απάτη, η σω­

ματεμπορία, καθώς ΚΙ άλλες παρόμωες αδυναμίες, συγκα­

ταλέγονταν σης πω αμελητέες μεθόδους που είχαν να ανα­

φέρουν κω γΙ' αυτές έκανα καθώς ήταν λογΙκό, ανάλογες πα­

ραχωρήσεΙς. Όταν όμως μερΙκοί ομολόγησαν πως όφεrλαν

τα μεγαλεία κω τον πλούτο τους στο σοδομrσμό ή στην ω­

μομΙξία, άλλοΙ στην εκπόρνευση των γuνωκών κω των θυ­

γατέρων τους, άλλοΙ στην προδοσία της χώρας ή του ηγεμό-.

να τοuς, μερΙκοf σης δηλητηρΙάσεΙς, κάποΙΟΙ περΙσσότεροΙ

σε εξαγορά της δΙκαΙΟσύνης με σκοπό την εξαφάνωη

Τα ταξiδ1α του Γκάjiιβερ [2 55]

αθώων, φαντάζομω πως εγώ είμω πια δικαιολογημένος

που, μ' αυτές τις aποκαλύψεις, άρχισε να λιγοστεύει μέσα

μου ο βαθύτατος σεβασμός που εκ φύσεως τεiνω να αποδiδω

σε πρόσωπα με ψηλά αξιώματα, που εκ των πραγμάτων, θα

έπρεπε από εμάς τους κατώτερους να αντιμετωπίζονται με το

έσχατο δέος που απορρέει από το ύψιστο κύρος τους.

Είχα διαβάσει κάμποσες φορές γω ης σπουδαίες υπηρε­

σiες που εiχαν προσφέρπ σε ηγεμόνες και κράτη ορισμένα

πρόσωπα κι επιθυμούσα να δω αυτούς τους ανθρώπους.

Όταν τους αναζήτησα μου είπαν πως τά ονόματά τους δεν βρί­

σκονταν σε κανένα αρχείο, εκτός από ελάχωτων που η ωτο­

ρία τούς έχει καταγράψεΙ ως τους χείριστους παλιανθρώπους

και προδότες. Όσο για τους υπόλοιπους ποτέ μου δεν τους εί­

χα ξανακούσεΙ. ΠαρουσΙάστηκαν όλοι ρακένδυτοι, με θλιβε­

ρό παρουσιαστικό, και οι περισσότεροι διατείνονταν πως πέ­

θαvαν φτωχοί κι aνυπόληπτοι ενώ οι υπόλοιποι στο ικρίω­

μα ή στην αγχόνη.

Ανάμεσά τους υπήρχε κι ένα πρόσωπο που η περίπτωσή

του φαινόταν κάπως μοναδική. Δίπλα του στεκόταν ένας νε­

αρός γύρω στα δεκαοκτώ. Μου είπε πως για πολλά χρόνια

χρημάτισε κυβερνήτης σε πλοfο και πως στη ναυμαχία του

Άκτιου είχε την τύχη να διασπάσει τις εχθρικές γραμμές στο

ισχυρότερο σημείο τους, να βυθίσει τρία σημαντικά τους

πλοfα, KGl να ωχμαλωτίσΕΙ ένα τέταρτο, πράγμα ΠΟυ cuπήρ­

ξε και η μοναδική απfα της φυγής του ΑντώνΙΟυ και της νί­

κης που επακολούθησε · όσο για τον νέο που στεκόταν δίπλα

του ήταν μοναχογιός του και σκοτώθηκε στη μάχη. Πρόσθε­

σε πως με την αυτοπεποίθηση που ένιωθε γω την αξία του και επειδή είχε τελπώσει ο πόλεμος, πήγε στη Ρώμη και ζή­

τησε στην Αυλή του Αυγούστου να τον επιλέξουν για ένα με­

γαλύτερο πλοiο που ο κυβερνήτης του εiχε σκοτωθεί· αυτοi

όμως δίχως να δώσουν την παραμικρή σημασία στο αίτημά

του παρέδωσαν το πλοίο σ' ένα νεαρό που δεν είχε ποτέ του

αντικρύσπ τη θάλασσα, στο γω μιας aπελεύθερης που βρι-

[256] τ. Σουίφτ

σκόταν στην υπηρεσία μως ερωμένης του Αυτοκράτορα .

Όταν επέστρεψε στο δικό του πλοίο, κατηγορήθηκε γω αμέ­

λεΙα καθήκοντος κω το πλοίο του δόθηκε σε ένα ευνοούμε­

νο νεαρό ακόλουθο του αντιναύαρχου Πουμπλίκολα.Έτσι, ο

άνθρωπος αποσύρθηκε σε ένα φτωχό κτήμα, μακριά από τη

Ρώμη κι εκεί τελείωσε τη ζωή του. Είχα τόση περιέργεια να

δωσταυρώσω την αλήθεω αυτής της ωτορίας που παρακά­

λεσα να εμφανιστεί ο Αγρίππας που ήταν ο ναύαρχος σ' εκεί ­

νη τη ναυμαχία . ΠαρουσΙάστηκε και επιβεβαίωσε όλη την

ωτορία, προσθέτοντας μάλωτα πολύ περωσότερα υπέρ του

πλοίαρχου εκείνου, που η μετρωφροσύνη του εiχε αμβλύνει

ή και αποκρύψει μεγάλο μέρος της αξίας του.

Έμεινα κατάπληκτος διαπιστώνοντας σε η βαθμό και πό­

σο γρήγορα είχε απλωθεί η διαφθορά σ' εκείνη την Αυτο­

κρατορία, με τη δύναμη της χλΙδής που πσέβαλε μόλΙς κατά

το τέλος της- αυτή η διαπίστωση μ' έκανε να μην απορώ και

τόσο γω πολλές αντίστωχες περΙπτώσει ς σε άλλες χώρες

όπου κάθε είδους δωστροφές βασιλεύουν για πολύ περισ­

σότερο καιρό ΚΙ όπου όλους τους επαίνους αλλά κω τη λεία

καρπώνεται ο αρχηγός, που τελικά ίσως έχει τα λιγότερα δι­

κωώματα και στα δύο.

Καθώς το κάθε πρόσωπο που ανακαλούσαμε παρουσΙα­

ζόταν ακριβώς όπως εμφανιζόταν εν ζωή, μου γεννιόντου­

σαν θλΙβερές σκέψπς έτσΙ που δωπίστωνα σε η βαθμό το αν­

θρώπινο είδος είχε εκφυλιστεί στον κόσμο μας μέσα στα τε­

λευταία εκατό χρόνια. Πόσο η σύφιλη με όλες ης συνέππες

και ης παραλλαγές της αλλοίωσε κάθε χαρακτηρωηκό της

εγγλέζικης φυσιογνωμίας , κόντυνε τα σώματα, διέλυσε τα

νεύρα, χαλάρωσε τους τένοντες κω τους μυώνες, κηρίνωσε

την επιδερμίδα κω έκανε ης σάρκες πλαδαρές και πανια­

σμένες.

Αναγκάστηκα να πέσω χαμηλά κω να ζητήσω να παρου-

σιαστούν μcρ1κόί άγγλοΙ μικροκτηματία; του παλιού κωpού, που κόποτε φημίζονταν πολύ γ1α την απλότητα στους τρό-

Τα ταξίδια του ΓκάJΊιβερ [ 2 57]

πους, στη δωψοφή κω στο ντύσιμο, γω τη δΙκαωσύνη σης

συναλλαγές τους, γω την αμεσότητα της ελευθεροφροσύνης

τους, γω την παλληκαρ1ά τους κω τη φ1λοπαφfα τους.

Κω δεν μπόρεσα να μη συγκΙνηθώ κάνοντας τη σύγκρΙ­

ση ανάμεσα στους ζωντανούς κω τους νεκρούς, καθώς συλ­

λογΙζόμουν πως όλες αυτές 01 αγνές πατροπαράδοτες αρετές ξεπουλήθηκαν γω μ ω δεκάρα από τα εγγόνω τους που που­

λώντας ης ψήφους τους κω μαγειρεύοντας το εκλογΙκό απο­

τέλεσμα, απόχτησαν ο,ηδήποτε κακό κω δ1εφθαρμένο είνω

δυνατό να δ1δαχτεf σε μω Αυλή.

[258] Τ Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

Η επιστροφή του συyyραφέα στrι MaiJvτovάvτα.

Ταξίδι με το πftoio στο βασiftειο τrις Ααyκvάyκ.

Ο συγγραφέας υπό περιορισμ.όv. Καftεfται στrιν Aυflfι.

Η μ.ορφfι τrις ακρόασης. Η μ.εyάflrι επιείκεια

του Βασιftιά στους υπrικ6ους του.

ΣΑΝ ΕΦΤΑΣΕ η μέρα της αναχώρησής μας, aποχαιρέτησα

την Εξοχότητά του τον Κυβερνήτη της Γκλαμπντάνφι μπ,

και επέστρεψα με τους δυο συντρόφους μου στη Μαλντονάν­

τα, όπου, ύστερα από αναμονή δεκαπέντε ημερών ετοψό­

στηκε ένα πλοίο με προορωμό την Λαγκνάγκ. ΟΙ δυο κύρΙ­

οι καθώς κω μερικοί όλλ01 ήταν πολύ ευγενείς κω γενναΙ­

όδωροι· με εφοδίασαν με προμήθειες κω με συνόδεψαν ως

επόνω στο πλοίο . Το ταξίδι κράτησε ένα μήνα. Περόσαμε μια

σφοδρή θύελλα που μας ανάγκασε να στραφούμε προς τα δυ­

ηκά ώστε να μποί:ιμε στην περιοχή των αληγών ανέμων που

απλώνονταΙ σε μ ω έκταση πόνω από εξήντα λεύγες. Σης 2 l

ΑπρΙλίου του l 709 μπήκαμε στο ποτάμΙ της Κλάμεγκνιγκ, μως παράκηας πόλης στη νοηοανατολική όκρη της Λαγ­

κνάγκ. Ρίξαμε άγκυρα σε απόσταση μιας λεύγας από την πό­

λη κω κάναμε σΙνΙάλο να μας κουμαντάρουν. Σε λιγότερο

από ένα μισάωρο ανέβηκαν δύο στο πλοίο κω μας οδήγη­

σαν μέσα από ξέρες κω βράχω, που είνω πολύ επικίνδυνα

όταν τα δωπλέεις, σε ένα μεγάλο φυσικό κόλπο, όπου ολό­

κληρος στόλος μπορεί να ασφαλιστεί σε απόσταση ενός κα­

ραβόσκοινου από τα τεiχη της πόλης.

Μερικοί ναύτες μας, είτε από δολιότητα είτε από απρο­

σεξία, πληροφόρησαν τους κυβερνήτες πως ήμουν ξένος καΙ

πολυταξιδεμένος κι αυτοί ειδοποίησαν έναν υπάλληλο του

τελωνείου που με ανέκρΙνε εξονυχισηκά μόλις aποβΙβάστη­

κα. Αυτός ο aξΙωματούχος μου μίλησε στη γλώσσα του

Μπαλvψπό.ρμπι που, εξαηJας του πυκvο-6 εμπορίου, είναι

Τα ταξίδια rου Γκά.ίlιβερ [259]

γενικώς κατανοητή σε αυτή την πόλη, ειδικότερα από τους

ναυηκούς κω τους υπαλλήλους των τελωνείων. Του έκανα

μια σύντομη αναφορά για ορωμένα γεγονότα κω παρουσία­

σα την ωτορία μου με όσο μεγαλύτερη πεωηκότητα κω συ­

νέπεια μπορούσα · θεώρησα όμως αναγκαίο να καλύψω την

πατρίδα μου, κω να παρουσωστώ ως Ολλανδός· κι αυτό για­

τί προορωμός μου ήταν η Ιαπωνία κι εγώ γνώριζα όη οι Ολ­

λανδοί ήταν ΟΙ μόνΟΙ ΕυρωπαίΟΙ που επηρεπόταν να εισέρ­

χοντω σ' αυτό το βασίλπο. Διηγήθηκα λοιπόν στον αξΙωμα­

τούχο πως αφού ναυάγησα σης ακτές του Μπαλνιμπάρμπι

κι έπεσα πάνω σ' ένα βράχο, ύστερα έγινα δεκτός στη Λα­

πούτα ή αλλ1ώς στο Ιπτάμενο Νησί (είχε πολλές φορές ακού­

σει γι' αυτό) και τώρα προσπαθούσα να φτάσω στην Ιαπω­

νία απ' όπου θα μπορούσα να βρω μέσο για να επωτpέψω

στην πατρίδα μου. Ο aξιωματούχος είπε όη έπρεπε να τεθώ

σε περΙΟρωμό μέχρις ότου πάρπ οδηγίες από mν Αυλή, γω

ης οποίες θα έστελνε γράμμα ευθύς αμέσως ελπίζοντας πως

θα έπαφνε απάντηση σ' ένα δεκαπενθήμερο. Με έφεραν σε

ένα άνετο κατάλυμα κι έβαλαν ένα φρουρό στην πόρτα. Πα­

ρόλα αυτά είχα την πολυτέλπα ενός μεγάλου κήπου κω μου

φέρονταν με κάμποση ανθρωπιά συντηρώντας με, όλο αυτό

το διάστημα , με έξοδα του Βασιλιά . Με επωκέφτηκαν διά­

φορα πρόσωπα, κυρίως από περιέργεια, γιατί διαδόθηκε

πως προερχόμουν aπό πολύ aπομακρυσμένες χώρες για ης

οποίες ποτέ τους δεν είχαν ακούσει.

Προσέλαβα ένα νέο άντρα, που είχε έρθει στο ίδΙΟ πλοίο

με μένα, για να κάνει τον διερμηνέα· ήταν γεννημένος στην

Λαγκνάγκ αλλά είχε ζήσπ κάποΙΟ διάστημα στη Μαλντο­

νάντα οπότε γνώριζε άπταωτα κω ης δύο γλώσσες. Με τη

βοήθπά του κατάφερα να συζητάω με εκείνους που έρχον­

ταν να με επωκεφτούν· αλλά aυτές οι συζητήσος aποτε­

λούνταν μονάχα aπό ης ερωτήσεις τους κω ης aπαντήσεις

μου.

Η επωτολή έφτασε από. το Παλάτι περίπου την ημέρα

[2 60] Τ Σουίφτ

που την περιμέναμε. ΠερΙείχε ένταλμα προσαγωγής εμένα

κω της ακολουθίας μου στην Τραλντράγκνταμπ (ή ΤρΙλν­

τρόγκντρψπ όπως αλλΙώς την προφέρουν) με συνοδεία δέ­

κα Ιππέων. Η ακολουθία μου όλη ΚΙ όλη ήτ:αν αυτό το καη­

μένο το παλληκάρΙ που είχα γω δΙερμηνέα κω που τον είχα

πείσπ να μππ στην υπηρεσία μου. Παρακάλεσα ταππνά κω

έδωσαν στον καθένα μας από ένα μουλάρΙ . Προηγήθηκε

ένας αγγελωφόρος μωή μέρα δρόμο ΠΙΟ μπροστά γω να π­

δοποΙήσπ τον βαωλΙά γω την άφΙξή μου, καθώς κω να ζη­

τήσπ από την Μεγαλπότητά του να ευαρεστηθεί να ορίσπ

ημέρα κω ώρα που θα έχπ την ευγενή καλοσύνη να μου δώ­

σεΙ την ημή να γλύψω τη σκόνη στο υποπόδΙό του. Αυτή εί­

νω η εθιμοτυπία της Αυλής εκεί κω δωπίστωσα πως ξε­

περνάεΙ κατά πολύ την απλή τυπΙκότητα. Γωτί με το που έγΙ­

να δεκτός δύο μέρες ύστερα από την άφΙξή μου, δωτάχθηκα

να σuρθώ με την κοΙλΙά μου κω να γλείφω το πάτωμα κα­

θώς προχωρούσα· επειδή όμως ήμουν ξένος είχαν φροντίσΕΙ

να εiνω αρκετά καθαρό οπότε η σκόνη δεν με ενόχλησε. Βέ­

βωα αυτή ήταν μω πολύ ΙδΙαίτερη μεταχείρωη που την επΙ­

φύλασσαν μόνο στα πολύ σπουδαία πρόσωπα που ζητούσαν

ακρόαση. Αντίθετα μάλωτα, ορωμένες φορές το πάτωμα εi­

νω επίτηδες κaτασκονωμένο, όταν το προς ακρόαση πρό­

σωπο τύχεΙ να έχπ Ισχυρούς εχθρούς στην Αυλή. Μου έτυχε

να δω έναν σπουδαίο άρχοντα με το στόμα του τόσο μπου­

κωμένο, που όταν σύρθηκε τελΙκά ως την κατάλληλη από­

σταση από το θρόνο, δεν ήταν σε θέση να αρθρώσπ μω κου­

βέντα. Κω λύση δεν υπ άρχο καμΙά γΙατί εiνω θανάσιμο αδί­

κημα γω όσουςγiνοντω δεκτοί σε ακρόαση να φτύσουν ή να

σκουπίσουν το στόμα τους ενώπων της ΜεγαλεΙότητάς του .

Υπάρχπ μάλωτα ΚΙ ένα ακόμα έθιμο που δεν μπορώ να το

επΙκροτήσω απολύτως. Όταν ο ΒασΙλΙάς πάρα την απόφαση

να εκτελέσεΙ κάποΙον από τους ευγενείς του με τρόπο ήπΙΟ

κω μετρωπαθή, προστάζεΙ να στρώσουν το πάτωμα με μω

ορωμένη καφέ σκόνη, θανατηφόρα στη σύνθεσή της, που

Τα ταξiδια του Γιcάftιβcρ [ 2 6 1)

όταν τη γλείψεΙ κανείς μέσα σ' ένα εΙκοσηετράωρο είνω νε­

κρός. Αλλά γω να φανώ δίκαως ως πρ<?ς την μεγάλη επΙεί­

κεια αυτού του Ηγεμόνα αλλά κω την φροντίδα που έχει γΙα

τη ζωή των υπηκόων του (όπου μακάρΙ ΟΙ ΕυρωπαίοΙ μο­

νάρχες να τον μψούνταν), θα πρέπεΙ να αναφερθεί προς η­

μήντοu, πως δίνοντω αυστηρές δωταγέςνα ξεπλένοντω κα­

λά τα δηλητηρωσμένα μέρη του πατώματος ύστερα από κά­

θε τέτοω εκτέλεση· αν αγνοήσουν 01 υπηρέτες τη διαταγή,

ΚΙνδυνεύουν να προκαλέσουν την βασΙλΙκή του αγανάκτη­

ση. Άκουσα με τα ίδω μου τα αυηά που έδΙνε οδηγίες να μα­

σηγώσουν ένα θαλαμηπόλο , εππδή ήταν η σεφά του να π­

δοπωήσει για το καθ άρωμα ύστερα από μια εκτέλεση, αλλά

κακόβουλα το είχε παραλείψεΙ, οπότε ένας νεαρός φέρελπΙς

ευγενής που ήρθε σε ακρόαση, γΙα κακή του τύχη δηλητη­

ρΙάστηκε, παρόλο που ο ΒασΙλΙάς εκείνη την περίοδο δεν

σχεδίαζε τίποτα εναντίον της ζωής του. Όμως ετούτος ο κα­

λός Ηγεμόνας φέρθηκε τόσο φρόνιμα κω συνετά· συγχώρε­

σε τον θαλαμηπόλο κω δεν τον μαστίγωσε αφού εκείνος του

υποσχέθηκε πως δεν θα το ξανάκανε, εκτός αν είχε σχεηκές

εντολές.

Γω να . επωτρέψω μετά από τούτη την παρέκκλωη στην

αφήγησή μου· σαν είχα συρθεί γύρω σης τέσσερΙς γΙάρδες

απόσταση από το θρόνο, ανασηκώθη:ιω σΙγά σΙγά πάνω στα

γόνατά μου ΚΙ ύστερα, αφού χτύπησα το μέτωπό μου εφτά

φοpές στο πάτωμα, πρόφερα τα παρακάτω λόγΙα, έτσΙ όπως μου τα είχαν μάθπ το προηγούμενο βράδυ: ΙκπλΙνγκ γκλοφ­

φθρομπ σκούουτσέρουμ μπλ:ιοπ μλάσναλτ σβουίν τνον­

ταλκγκουφφ σλωπαντ γούρντλουπ αστ. Αυτή είνω η φΙλο­

φρόνηση που ρυθμίζει ο νόμος της χώρας γω τον καθένα

που γίνετω δεκτός από τον ΒασΙλΙά. Στα αγγλΙκά μπορεί να

αποδοθεί ως: Είθε η Οuράvω Μεγαλπότητά σου να ζήσπ

παραπάνω από τον ήλω έντεκα φεγγάρΙα κω μωό. Ο ΒασΙ­

λΙάς αποκρίθηκε σ' αυτό με :Κάη που παρόλο που δεν το κα­

τάλαβα, όμως του έδωσα απάντηση όπως με είχαν καθοδη-

[262] τ. Σουίφτ

γήσΕΙ: Φλουφτ νφιν γιάλερικ ντούλνφουμ πράσφαντ μφ­

πλας, που σημαίνπ κανονΙκά: Η γλώσσα μου βρίσκετω στο

στόμα του φίλου μου, μω έκφραση που σημαίνει πως ζη­

τούσα άδεια να φέρω τον δΙερμηνέα μου · αφού επηράπηκε

η είσοδος σων εν λόγω νεαρό, με τη μεσολάβησή του απάν­

τησα σε όσες ερωτήσεις μπόρεσε να μου θέσει η Μεγαλει­

ότητά του μέσα σε μω ώρα κω κάη . Εγώ μΙλούσα στη δΙά­

λεκτο της ΜΠαλντψπάρμπΙ κω ο διερμηνέας μου μετέφρα­

ζε το νόημα στη γλώσσα της Λαγκνάγκ.

Ο ΒασΙλΙάς ευχαρωτήθηκε πολύ με τη συντροφΙά μου κω

διέταξε ων ΜπλΙφμαρκλάμπ του ή Μέγα Καγκελλάρω να

ορίσεΙ ένα κατάλυμα στην Αυλή γω μένα κω ων δΙερμηνέα

μου, ένα ημερήσΙο επίδομα γω το φαγητό μου καθώς κω

ένα τεράσηο πουγγί χρυσάφΙ γω τα τρέχοντα έξοδά μου .

Έμονα φος μήνες σ' αυτή τη χώρα λόγω της μεγάλης

μου υπακοής στην Μεγαλπότητά του , που θέλησε να μου

δείξει μεγάλη εύνΟΙα κω να μου κάνει πολύ ημηηκές προ­

τάσεΙς. Όμως εγώ σκέφτηκα όη πω φρόνψο κω δίκωο θα

ήταν να περάσω ης υπόλοΙπες μέρες της ζωής μου με τη γυ­

ναίκα μου και την ΟΙκογένειά μου.

Τα ταξίδια του Γκάftιpερ [ 2 6 3]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

Μερικά ευνοϊκά σχόίlια Ύια τους Αα-γκνα-γκιάνους.

Αεπτομερfις περψραφfι των Στραίlμπρα-γκίων

καθώς και πο]Ι]Ιές συζητήσεις ανάμεσα στο σvyyραφέα

και ορισμένα επιφανή πρόσωπα επi του θέματος.

ΟΙ ΛΑΓΚΝΑΓΚΙΑΝΟΙ εiνω πολύ ευγενΙκός KQl φΙλόξενος λα­

ός κω παρόη ΚΙ αυτοί έχουν το μερίδΙό τους σ' αυτή την

περηφάνπα που χαρακτηρίζεΙ όλες ης χώρες της Ανατολής,

φέρνοντω ψΙλΙκά στους ξένους, κω οδΙκά σε κείνους που

έχουν γίνπ δεκτοί στην Αυλή. Έκανα πολλές γνωρψίες με

πρόσωπα της καλής κΟΙνωνίας κω έχοντας μονίμως δίπλα

μου τον δΙερμηνέα μου , είχα αρκετά ευχάρωτες συζητήσπς.

Μω μέρα που βρισκόμουν σε μ ω πολύ καλή συντροφΙά, με

ρώτησε ένα σπουδαίο πρόσωπο αν είχα δπ ποτέ μου κανέναν

από τους Σψαλμπράγκωυς ή Αθανάτους. Είπα πως δεν είχα δεΙ

κω παρακάλεσα να μου εξηγήσεΙ η ήθελε να πεΙ αποκαλώντας

με τέτοω ονόματα θνητούς ανθρώπους. Μου απάντησε πως με­

ρικές φορές, αν κω πολύ σπάνω, τύχωνε να γεννηθεί σε κά­

ποω ωκογένεω ένα πωδί με μω κόκΚΙνη κυκλΙκή βούλα στο

μέτωπο, ακριβώς πάνω από το αριστερό του φρύδι , σημάδι αλά­

θητο πως δεν θα πέθωνε ποτέ. Η βούλα, όπως την περΙέγραψε

είχε μέγεθος ασημένωυ τρίπενου, αλλά με τον καφό μεγάλωνε

κω άλλαζε το χρώμα mς- στα δώδεκα χρόνω του παιδιού γινό­

ταν πράσΙνη κω κρατούσε έτω ως τα είκοω πέντε του οπότε γΙ­

νόταν βαθυγάλαζη· στα σαράντα πέντε γινόταν μαύρη σαν κάρ­

βουνο κω μεγάλη σαν σελίνΙ, αλλά δεν αλλωωνόταν από κπ

κω πέρα. Είπε πως αυτές ω γεννήσεΙς ήταν τόσο σπάνΙες ώστε

δεν πίστευε να υπάρχουν πάνω από χίλιοι εκατό Σψαλμπράγ­

ΚΙΟΙ αμφοτέρων των φύλων σε όλο το βασίλειο, ενώ στην πρω­

τεόουσα τους υπολ6γ:ιΖ,ε γύρω στους πενήντα· ανάμεσα στους άλ­

λουc;υπ11ρΧΕ ΚΙ ένα μΙκρό κορiτω που είχΕ γΕννηθΕί μόλΙς πρΙν

φiα χρόνΙα. Πρόσθεσε πως αυτές 01 γεννήσεΙς δεν αφορούσαν

Τα ταξiδια του Γκάf/ιβερ [ 2 6 5]

κάπο ω ιδωίτερο είδος ΟΙκογένεως, αλλά ήταν απλά προϊόν της

τύχης αφού κω τα πωδιά των ίδιων των Στραλμπράγκιων ήταν

θνητά ίδω όπως ΟΙ υπόλΟΙΠΟΙ άνθρωποι.

Ομολογώ πως ένιωσα άφαm αγαλλίαση σαν άκουσα αυτή

mν ωτορία κω μω και το πρόσωπο που μου m διηγήθηκε τύ­

χωνε να καταλαβαίνΕΙ τη γλώσσα του Μπαλνψπάρμπι, που τη

μιλούσα αρκετά καλά, δεν κρατήθηκα και ξέσπασα σε εκφρά­

σεΙς κάπως υπερβολΙκές. Φώναξα λες κω ήμουν σε έκσταση:

Ευruχωμένο το έθνος εκείνο όπου το κάθε πωδί έχει τουλάχι­

στο την πιθανόmτα να γεvνηθεί αθάνατο! Ευruχωμένος ο λαός

που απολαμβάνεΙ τόσα ζωντανά παραδείγματα mς αρχαίας αρε­

τή ς, που έχο δασκάλους έτοψους να του διδάξουν τη qoφfa

όλων των περασμένων εποχών! Όμως ασύγκρηα πω ευruχι­

σμένΟΙ άνθρωπΟΙ θα είνω ΟΙ ίδιΟΙ εκείνΟΙ ΟΙ θαυμάσω ι Σφαλμ­

πράγκωι, που έχοντας εξωρεθεί από γεvνησψωύ τους από αυ­

τή mν οικουμενική μάσηγα mς ανθρώπινης φύσης, έχουν

ελεύθερο κι ανεξάρmτο το μυαλό τους, δίχως να βαραίνπ και

να θλiβετω η ψυχή τους από τον μόνιμο φόβου του θανάτου.

Διατύπωσα mν έκπληξή μου που δεν είχα παραmρήσει κανέ­

να από αυτά τα σπουδαία πρόσωπα σmν Αυλή, όπου το μαύρο

σημάδι στο μέτωπο είνω τόσο ευδιάκριτο χαρακmριστικό που

οπωσδήποτε δεν γινόταν να μη το έχω προσέξπ· κω μου φω­

νόταν απίθανο πως η Μεγαλειόmτά του, ένας τόσο συνετός ηγε­

μόνας, δεν είχε εξασφαλίσει κάμποσους από αυτούς τους σο­

φούς κωικανούς συμβούλους.Ίσως βέβωα η αρετή αυτών των

σεβάσμιων γέρων να παραήταν αυστηρή για τα διεφθαρμένα

και ελευθεριάζοντα ήθη mςΑυλής. Κω συχνά η πείρα διδάσκει

πως ΟΙ νέΟΙ είναι πολύ ισχυρογνώμονες κω άστατΟΙ για να μπο­

ρούν να οδηγηθούν από ης νηφάλιες συμβουλές των μεγαλυ­

τέρων τους. Βέβωα από m σηγμή που ο Βασιλιάς είχε την ευ­

χαρίσmση να εππρέπει την παρουσία μου ενώπων του βασι­

λΙΚού του προσώπου, ήμουν aποφασισμένος με mν πpώm ευ­

καιρία να του εκφράσω τη γνώμη μου επί του θέματος ελεύθε­

ρα κω διεξοδικά με m βοήθπα του διερμηνέα μου· κω είτε εf-

[266] Τ Σουίφτ

χε mν ευχαρίστηση να δεχτεί m συμβουλή μου είτε όχΙ, εγώ για

ένα πράγμα ήμουν σίγουρα aποφασισμένος, πως αφού η Με­

γαλπότητά του μου είχε συχνά προτείνπ να εγκατασταθώ στην

χώρα του, θα aποδεχόμουν με πολλή ευγνωμοσύνη mν εύνοΙά

του κω θα περνούσα εδώ m ζωή μου, κάνοντας συζητήσΕΙς με

αυτά τα ανώτερα όντα, τους Στραλμπράγκωυς, αν μου έκαναν

βέβαια τη χάρη να με δεχτούν κοντά τους.

Ο κύρως στον οποίο είχα απευθύνπ αυτά τα λόγια δεδομέ­

νου όη μιλούσε (όπως το ανέφερα ήδη) m γλώσσα του Μπαλ­

νψπάρμπΙ, μου είπε, με ένα χαμόγελο που συνήθως συνοδεύπ

τον οίκτο προς τον aνίδεο, πως μετά χαράς να έμενα κοντά τους

για όπωο λόγο ΚΙ αν είχα κω ζήmσε την άδεΙά μου για να εξη­

γήσει στη συντροφιά αυτά που είχα πει . ΜόλΙς το έκανε άρχι­

σαν να μιλάνε κάμποσο στη γλώσσα τους αλλά εγώ δεν κατα­

λάβωνα ούτε μω συλλαβή ΚΙ ού~ε μπορούσα παραmρώντας το ύφος τους να δω mν εντύπωση που τους είχε κάνει το λογύδριό

μου.Ύστερα από μικρή σιωπή το ίδιο πρόσωπο μου είπε πως

οι φίλω του κω φίλοΙ μου (του πήγωνε καλύτερα αυτή fl έκ­

φραση), ευχαρΙστήθηκαν πολύ με ης συνετές παραmρήσεΙς που

είχα κάνει για m μεγάλη ευτυχία και τα πλεονεκτήματα mς αθά­νατης ζωής, κω επΙθυμούσαν να ξέρουν με όλες ης λεπτομέ­

ρπες πως θ ο. σχεδίαζα mν πορεία της δΙκής μου ζωής αν μου

έπεφτε ο κλήρος και γεννΙόμουν ΣτραλμπράγΚΙος.

Απάντησα πως ήταν πολύ εύκολο να εκφραστεί κανείς εύ­

γλωπα σε ένα τόσο πλούσιο και απολαυστικό θέμα καιιδωίτε­

ρα εγώ που συχνά μου άρεσε να διασκεδάζω με φανταστικά σχέ­

δω σχετικά με το η θα έκανα αν γινόμουν ΒασιλΙάς, Στραmγός,

ή μεγάλος Άρχοντας ΕΙδΙκά πάνω σ' αυτό το θέμα είχα συχνά

σκεφτεί τα πάντα με λεπτομέρπες, γω ης ενασχολήσεΙς μου κω

mν χρησψοποίηση του χρόνου σε περίπτωση που εξασφαλι­

ζόμουν όη θα ζούσα αιώνω.

Είπα πως αν το ριζικό μου ήταν να έρθω στον κόσμο ως

Σφαλμπράγκως, μόλΙς θα ανακάλυπτα mν ευτυχία μου κατα­

νοώντας m διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. η πρώ-

Τα ταξίδια του Γκάj/ιβερ [267]

τη μου απόφαση θα ήταν με κάθε θεμηό μέσο να πλουτίσω. Αυ­

τή την επιδίωξη, με ΟΙκονομία κω διαχείρωη σωστή, θα μπο­

ρούσα λογικά να την πραγματοποΙήσω σε καμΙά δωκοσαρΙά

χρόνω οπότε θα γινόμουν ο πλουσιότερος άνθρωπος του βασΙ­

λείου. Κατά δεύτερο λόγο από πολύ νεαρή ηλικία θα καταγινό­

μουν στη μελέτη των τεχνών κω των εΠΙστημών, οπότε εγκαί­

ρως θα ξεπερνούσα τους πάντες στις γνώσεις. Τέλος, θα κατέ­

γραφα προσεκηκά κάθε ενέργεω κω κάθε σημαντικό γεγονός

του δημόσιου βίου, αμερόληπτα θα σκωγραφούσα τους χαρα­

κτήρες των δωδοχικών ηγεμόνων κω των πρωθυπουργών πα­

ρεμβάλλοντας παντού ης προσωπικές μου παρατηρήσεΙς. θα

κατέγραφα με ακρίβεω ης διάφορες αλλαγές στα ήθη, στη γλώσ­

σα, στη μόδα του ντυσίματος στη δωτροφή κω στις δωσκεδά­

σεις. Με όλες αυτές ης κατακτήσας θα γινόμουν ζωντανός θη­

σαυρός γνώσης κω σοφίας κω οπωσδήποτε το μαντείο του

έθνους.

Δεν θα παντρευόμουν παρά μετά τα εξήντα μου, θα ήμουν

όμως φιλόξενος δίχως να προβαίνω σε σπατάλες. Δω σκέδασή

μου θα ήταν να πλάθω κω να καθοδηγώ το πνεύμα ελπιδοφό­

ρων νέων, έχοντας σαν επΙχείρημα την ίδω μου τη μνήμη, την

πείρα και ης παρατηρήσεις, εξαπλωμένος με πολυάρΙθμα πα­

ραδείγματα γω την χρησιμότητα της aρετής στη δημόσω κω

στην ιδιωηκή ζωή. 'Όμως διαλεχτή κω μόνψη συντροφιά μου

θα είχα μια παρέα της αθάνατης αδελφότητας, που ανάμεσά τους

θα διάλεγα καμιά δωδεκαριά από τους πω παλιούς ως κω τους

πλέον συγχρόνους. Αν κάπΟΙΟΙ δεν είχαν περιουσία θα τους πα­

ραχωρούσαιάνετη διαμονή γύρω από το κτήμα μου, κω πάντο­

τε θα είχα κάποιους στο τραπέζι μου, αναμΙγνύοντας στη συν­

τροφιά λίγους μόνο από εσάς τους πλέον αξιόλογους θνητούς,

που βέβωα η μακροχρόνια ζωή θα με σκλήρυνε ώστε να αντι­

μετωπίζω την απώλειά σας με μέτρΙα ή και καθόλου δυσφορία,

ενώ παρόμοω θα μεταχειριζόμουν και τους aπογόνους σας, ίδω

όπως κάποιος χαίρετω που ανθίζουν κάθε χρόνο τα γαρύφαλ­

λα κω ΟΙ τουλίπες στον κήπο του κω δεν στεναχωριέτω γω την

[2 68] τ. Σουίφτ

απώλεω των λουλουδιών που μαράθηκαν mν προηγούμενη

χρονΙά.

Εγώ κω τούτω ω Στραλμπράγκιω θα ανταλλάσσαμε ης πα­

ραmρήσφς κω ης καταγραφές μας στο πέρασμα του χρόνου , θα

σημπώναμε ης διαφορεηκές βαθμίδες διάτων οποίων η δω­

φθορά τρυπώνπ στον κόσμο κω θα mς αντΙστεκόμαστε σε κά-

. θε της βήμα, παρέχοντας συνεχείς προπδοπωήσεις κω καθο­δήγηση στην ανθρωπόmτα. Αν προσθέσουμε σ' αυτά καΙ mν

ισχυρή επίδραση που θα ασκούσε το ίδΙΟ μας το παράδπγμα,

είνω πιθανό πως θα εμποδίζαμε έτσι το συνεχή εκφυλισμό mς

ανθρώπινης φύσης για τον οποίο τόσο δίκαω δωμαρτύροντω

σε κάθε περίοδο mς Ιστορίας.

Προσθέστε σε όλα τούτα mν ευχαρίσmση να βλέππς ης πο­

λυποίκιλες μεταπτώσος κρατών κω aυτοκρατοριών, ης αλλα­

γές σε γη κω ουρανό, ης aρχαίες πόλεις να ερημώνοντω κω τα

χαμένα χωρΙΟυδάκω να γίνοντω έδρες βασιλέων. Περίφημα

ποτάμω να στερεύουν κω να γίνοντω ρηχά ρυάκια, τον ωκεα­

νό να αφήνπ στεγνή mν μω ακτή κω να πλημμυρίζει mν άλλη.

Την ανακάλυψη πολλών ακόμα άγνωστων χωρών. Τη βαρβα­

ρόmω να κατακυρΙεύεΙ ακόμα κω ω ΠΙΟ πολιησμένα έθνη ενώ

τα πιο βάρβαρα να εκποληίζοντω. θα έβλεπα τότε να ανακαλύ­

πτεταΙ το γεωγραφικό μήκος, το απκίνητο, η πανάκεω καθώς

κω να τελεΙΟπωούντω στο έπακρο ένα σωρό άλλες εφευρέσπς.

Τι υπέροχες ανακαλύψεις θα κάναμε στην αστρονομία, ζών­

τας πολύ πιο μετάγω να επιβεβωώσουμε ης ίδιες μας ης προ­

βλέψεΙς, παραmρώντας mν πορεία κω την επιστροφή των κο­

μητών, καθώς κω ης αλλαγές σmν κίνηση του ήλιου, της σε­

λήνης κω των αστέρων.

Επεκτάθηκα κω σε πολλά άλλα ζητήματα που μου πρόσφε­

ρε η φυσΙκή επιθυμία για αέναη ζωή κω επίγεω ευτυχία. Μό­

λις τελείωσα κω έγινε , καθώς κω πριν, μια συνοπηκή μετά­

φραση των λόγων μου στην υπόλοιπη συντροφιά, άρχωε κάμ­

ποση συζήmση ανάμεσά τους στην τοπική γλώσσα, που τη

δΙάνθΙζε κάμποσο γέλιο σε βάρος μου. Στο τέλος, ο ίδΙΟς κύριος

Τα ταξίδια του Γκ:άf/ιβερ [ 2 6 9]

που μου έκανε τον διερμηνέα, είπε πως ΟΙ υπόλΟΙΠΟΙ του είχαν

ζητήσπ να μου δωρθώσει ορωμένα λάθη στα οποία είχα υπο­

πέσεΙ λόγω της ηλΙθιότητας που χαρακτηρίζεΙ την ανθρώπινη

φύση· με αυτό το ελαφρυντικό με θεωρούσαν κω λΙγότερο υπό­

λογο γι' αυτά. Είπε λωπόν πως αυτή n γενιά των Στραλμπράγ­

ΚΙων απαντούσε μόνο στη δΙκή τους χώρα, πως δεν υπήρχαν

αντίστΟΙχΟΙ άνθρωπΟΙ ούτε στον Μπαλ νψπάρμπι ούτε στην Ια­

πωνία, όπου είχε την ημή να έχπ χρηματίσει πρέσβης της Με­

γαλπόmτάς του, κω δΙαπίστωσε πως ΟΙ κάτοΙΚΟl κω των δύο

αυτών βασιλείων ήταν αδύνατο να πωτέψουν πως αυτό το γε­

γονός ήταν πραγμαηκό, πράγμα που φάνηκε Kl από την δ1κή

μου κατάπληξη όταν μου πρωτοανάφεραντο θέμα, που το αντΙ­

μετώπωα σαν κάη παντελώς κωνοφανές κω όχΙ πολύ πωτευ~

τό. Πρόσθεσε ακόμα πως στα δύο παραπάνω βασίλεω, όπου

στην διάρκεω mς δωμονής του εfχε πολύ συζητήσει το θέμα, είχε κάνπ m διαπίστωση πως η μq.κροζωία είνω καθολΙκή επι­θυμία κω λαχτάρα mς ανθρωπόmτας. Πως α-κόμα όποως είχε

το ένα πόδι στον τάφο, ήταν βέβωο πως κρατούσε το άλλο μα­

κριά όσο μπορούσε πω επίμονα. Πως κι ο γηρωότερος είχε

πάντα ελπίδα να ζήσει ακόμα μια μέρα κω αντιμετώπιζε το θά­

νατο σαν το χείριστο κακό που η Φύση μονίμως τον παρακι­

νούσε να το αποφύγει· μόνο σ' αυτό το νησί mς Λαγκνάγκ η όρε­

ξη για m ζωή δεν ήταν κω τόσο ζωηρή, επειδή είχαν συνέχεω

μπροστά στα μάπα τους το παράδειγμα των Στραλμπράγκιων.

Συνέχισε λέγοντας πως το σύστημα ζωής που είχα επινοήσεΙ

ήταν παράλογο κω άδικο, γωτί προϋπέθετε δωρκή νεότητα,

υγεία κω σφρίγος που βέβωα κανείς άνθρωπος δεν ήταν τόσο

ηλίθως να το ελπίζει, όσο κι αν υπερέβαλε στους πόθους του.

Πως επομένως το ερώτημα δεν έμπωνε αν κάπωος θα επέλεγε

να ζεί μονίμως στην ακμή mςνεότητάςτου, μέσα στην ευμάρεω

κω την υγεία, αλλά πώς θα κατάφερνε να περάσει μω ατέλει­

ωmζωή μέσαστιςσuνηθωμένεςταλωπωρίεςπου φέρνουνμα­

ζί τους τα γηρατπά. Γωτί μολονόη λίγω άνθρωπω θα ομολο­

γούσαν πως επΙθυμούν να παραμείνουν αθάνατω με τέτωους

[2 70] τ. Σουiφτ

σκληρούς όρους, όμως στα δυο προαναφερθέντα βασiλεω του

Μπαλνψπάρμπι και της Ιαπωνίας, εκείνος είχε προσέξει πως

ο καθένας ήθελε να αναβάλπ τον θάνατό του για πιο μετά, να

ων καθυστερήσει όσο γivετω περωσότερο, μάλωτα σπανίως

άκουγε κάποΙον να έχει πεθάνει με τη θέλησή του, εκτός ΚΙ αν

επρόκεηο για ακραία θλίψη ή αβάσταχτα βάσανα. Και ζήτησε

να του πω αν στις χώρες που είχα ταξιδέψεΙ καθώς και στη δι­

κιά μου δεν είχα παρατηρήσει την ίδια γενική διάθεση.

Ύστερα από αυτή την εωαγωγή1 μου έκανε μια λεπτομερή περιγραφή των Στραλμπράγκιων. Είπε πως κατά κανόνα συμ­

περΙφέρονταν σαν θνητοί, μέχρΙ τα τριάντα τους περίπου, όμως

ύστερα βαθμωία έπεφταν σε μελαγχολία κω κατάθλιψη που

όλο και μεγάλωνε ωσότου γίνονταν ογδόντα χρονών. Αυτά τα

ήξερε από δικές τους εξομολογήσεΙς επεrδή σε κάθε γενιά 01

ΣτραλμπράγκιΟΙ δεν ξεπερνούσαν τους δυο τρεις, οπότε ήταν

πολύ λίγοι για να διαμορφώσΕΙ κανείς μια γενική αντίληψη.

Όταν έφταναν ογδόντα χρονών (που σ' αυτή τη χώρα αποτελεί

το έσχατο όρω ηλικίας), εκτός απ' όλεςηςαvοησίεςκω ης αδυ­

ναμίες των άλλων ηλlκωμέvωv πρόβαλαν κι ένα σωρό άλλες

δικές τους εξαηίας της τρομερής προοπτικής πως δεν θα πέ­

θωναν ποτέ. Δεν ήταν μόνο πεωματάρηδες, γκρινιάρηδες,

άπληστΟΙ, μίζερΟΙ, ματωόδοξΟΙ, φλύαρΟΙ, αλλά κω ανίκανΟΙ για

φιλίες, έχονταςνεκρώσπ τα φυσικά αισθήματα τηςτρυφερότη­

ταςπου ποτέ δεν έφταναν πέρα από τα εγγόνια τους. Τα πάθη

που τους κυβερνούν είναι ο φθόνος και ΟΙ aνικανοποίητες επι­

θυμίες. Ο φθόνος τους κατευθύvετω πάνω απ' όλα σης αμαρ­

τίες των νεότερων και στους θανάτους των γεροντότερων. Γιατί

σαν αναλογίζονται ης πρώτες διαπιστώνουν πως εκείνοι είναι

αποκομμένΟΙ από κάθε δυνατότητα aπόλαυσης ΚΙ όποτε βλέ­

πουν μω κηδεία θρηνούν κι οδύρονται που οι άλλοι τραβάνε

για ω λιμάνι της ανάπαυσης όπου οι ίδιοι ποτέ τους δεν μπο­

ρούν να ελπίσουν όη θα φτάσουν. Δεν θυμούντω τίποτε άλλο

εκτός απ' όσα έμαθαν κω παρατήρησαν στη νεότερη κω μέση

ηλrκία του~, αλλά ακόμα ΚΙ αυτfι η μvfiμn είvαr πολό ατελfi~.

Τα ταsiδια του Γκάf/ιf3εe [ 2 7 1]

Όσο γω την αυθενηκότητα ή ης λεπτομέροες του οποωυδή­

ποτε γεγονότος, είναι πιο ασφαλές να στηρίζεται κανείς στη λαϊ­

κή παράδοση παρά σης δικές τους αναμνήσεις έστω κι αν πρό­

κειται για ης πιο ακριβείς. Όσοι απ' αυτούς έχουν ξαναμωρα­

θεί, φαίνεται πως είναι κι οι λιγότερο θλιβεροί, γιατί έχουν χά­

σει παντελώς m μνήμη τους αυτοί βρίσκουν περισσότερη συμ­

πόνια και βοήθεια, γιατί τους λείπουν πολλές κακές ιδιόmτες

που στους άλλους περισσεύουν.

Άν ένας Στραλμπράγκιος τύχει να παντρευτεί μια γυναίκα

του είδους του, ο γάμος με mν ευγενή φροντίδα του κράτους λύε­

ται αυτόματα μόλις ο νεότερος των δύο φτάσει τα ογδόντα. Γω­

τί ο νομοθέmς θεώρησε λογικό εκείνοι που καταδικάζονται δί­

χως δικιά τους υπαηιόmτα σε παντοτινή διάρκεια ζωής, να μην

τραβάνε και διπλά βάσανα από το βάρος μιας συζύγου.

Με το που κλείνουν τα ογδόντα τους χρόνια οι Στραλμπράγ­

κιοι αντιμετωπίζονται από το νόμο ως νεκροί· οι κληρονόμοι

τους τους διαδέχονται στην περιουσία τους, κι αυτοί κρατάνε ένα

εξευτελιστικό μόνο ποσό για m συντήρησή τους, ενώ οι φτω­χοί συντηρούνται με έξοδα του κράτους.'Υστερα από αυτή την

περίοδο θεωρούνται ανίκανοι για οποιαδήποτε θέση εμπιστο­

σύνης ή συναλλαγής, δεν έχουν το δικαίωμα να αγοράσουν γη

ή να εκμισθώσουν, ούτε και τους επιτρέπεται να είναι μάρτυρες

σε οποιαδήποτε δίκη ασηκή ή ποινική, έστω και για τονπροσ­

δ"ιορισμό κτημαηκών εκτάσεων και ορίων. Στα εννενήντα τους χάνουν δόντια και μαλλιά, χάνουν πια

και το αισθητήριο tηςγεύσης, τρώνε πλέον ο,ηδήποτε τους δί­

νεται, δίχως απόλαυση ή όρεξη. Οι aρρώστιες που τους προ- · ο

σβάλλουν συνεχίζονται δίχως να χειροτερεύουν ή να καλυτε­

ρεύουν. Σης συζητήσεις ξεχνούν ης κοινές ονομασίες των πραγ­

μάτων και τα ονόματα των ανθρώπων, ακόμα και των κοντινό­

τερων φίλων και συγγενών τους. ΓΙα τον ίδω λόγο ποτέ τους

δε~πορούννα απολαύσουν το δΙάβασμα, γωτί η μνήμη τους

δεν τους βοηθάει ώστε να προχωρήσουν από mν αρχή ως το τέ- ·

λος μιας πρότασης- και το ελάπωμα αυτό τους στερεί m μονα- ο

[272] Τ Σουίφτ

δική δωσκέδαση που σε δωφορεηκές συνθήκες θα μπορού­

σαν να απολαμβάνουν.

Καθώς η γλώσσα αυτής της χώρας βρίσκετω σε δωρκή εξέ­

λιξη, 01 Σφαλμπράγκrοr mςμωςγενrάς δεν καταλαβαiνοuν τους

Σφαλμπράγκωυς mς άλλης, ούτε κ ω καταφέρνουν ύστερα από

δωκόσω χρόνω να συζητήσουν ω παραμικρό (εκτός από μερι­

κές βασικές κουβέντες) με τους θνητούςγείτονέςτους, οπότε βρί­

σκοντω σm μεωνεκηκή θέση να ζούνε σαν ξένω σmν ίδω τους

τη χώρα.

Αυτή mν περιγραφή των ΣτραλμπράγΚΙων μου έκανε , του­

λάχιστο απ' όσο θuμάμω. Στη συνέχεια είδα κω πέντε έξι από

δαύτους διαφορεηκών ηλΙκιών (ο νεότερος δεν είχε φτάσεr τα

διακόσω χρόνω) , που έτυχε σε δωφορεηκές περωτάσεrς να

μου φέρουν ορωμένοι φίλω μου · κι όμως, παρόλο που τους εί­

παν πως ήμουν πολυταξrδεμένος κω είχα ιδεί όλο τον κόσμο,

δεν είχαν mν παραμικρή περιέργεω να μου κάνουν έστω μω

ερώmση· ω μόνο που ήθελαν ήταν να τους δώσω σλάμσκουν­

τασκ, δηλαδή ένα ενθύμιο , πράγμα ποu αποτελεί σεμνό τρόπο

ζηηανιάς γω να αποφεύγουν ω νόμο που ρητά το απαγορεύπ,

αφού συνmρούνrω από ω δημόσιο, με πολύ πενιχρό επίδομα

είνω αλήθεω.

Δεν υπάρχπ άνθρωπος που να μη τους περιφρονεί.κω να

τοuςσιχαίνετω· ότανγεvνηθεί κάπωος τοu είδοuςτοuςθεωρεί­

τω κακός ωωνός κω η γένvησή του καταγράφετω πολύ προ­

σεκηκά· κάποιος μπορεί να μάθει την ηλικία τους συμβου­

λευόμενος το λnξαρχεiο, στο οποίο όμως mρούντω καταγρα­

φές μόνο των τελευταίων χιλίων ετών που κατάφεραν και δια­

σώθηκαν από mν φθορά του χρόνου ή ης πολιτικές αναταραχές.

Όμως ο πιο συΥηθωμένος τρόπος για να υπολογίζουν την ηλΙ­

κία τους. εiνω να τους ρωτάνε ποωuς βασιλιάδες κω σπουδαία

πρόσωπα θuμούντω, ΚΙ ύστερα να συμβουλεύοντω mν ιστορία

γιατί το δίχως άλλο ο τελευταίος Ηγεμόνας που έχουν στ&μuα­

λό τους αποκλείετω να άρχισε m βασrλεία τοu πριν εκείνοι πα­

τήσουν τα ογδόνrα.

Τα ταξfδια rαυ Γιcιiftιβερ [ 2 7 3]

Ήταν το πω καταθλιπηκό θέαμα που αντίκρυσα ποτέ μου, ω

γυναίκες μάλΙστα ήταν πΙΟ φρΙΧτές από τους άντρες. Πέρα από

ης συνηθισμένες παραμορφώσπς που συνοδεύουν τα προχω­

ρημένα γηρατειά, είχαν αποκτήσει εΠΙπλέον μία απερίγραπm

σm φρίκη της νεκρική όψη, αντίστοιχη με τα χρόνια mς ζωής

τους, ώστε σύντομα μέσα σε μωή δωδεκάδα ξεχώριζα πωος εί- ·

ναι ο γηραιότερος, παρόλο που μεταξύ τους δεν απείχαν περΙσ­

σότερο από ένα-δυο ωώνες.

Ο αναγνώσmς δεν θα δυσκολευτεί να πωτέψει πως απ' ό ,η

είδα κω άκουσα η ζωηρή μου όρεξη για ωώνω ζωή λιγόστεψε

αρκετά. Έφτασα να ντρέπομαι βαθιά για τα ευδαιμονικά ορά­

ματα που είχα πλέξ~ι, κω σκεφτόμουν ,Πως κω ο χειρότερος τύ­

ραννος να μου ετοίμαζε τον φρικτότερο θάνατο θα έτρεχα ευχα­

ρίστως σ' αυτόν, για να αποφύγω αυτού του είδους m ζωή. Ο Βασιλιάς πληροφορήθηκε η είχε διαμειφθεί ανάμεσα σε μένα

κω στους φίλους μου πάνω σ' αυτό το ζήτημα κω διασκέδαζε

να με πειράζει λέγοντας πως μακάρι να έστελνα κανένα ζευγάρι

Σψαλμπράγιαων σm χώρα μου για να οπλίσουν ω λαό μας

εναντίον του φόβου του θανάτου · βέβαια απ' ό,η φαίνεται κάη

τέτοΙΟ απαγορεύετ:ω από τους θεμελlώδειςνόμουςτου βασΙλεί­

ου, ειδάλλως θα αναλάμβανα πρόθυμα και τον κόπο και τα έξο­

δα mς μεταφοράς τους.

Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω πως οι νόμω αυτού

του βασιλείου nου σχετίζοντω με τους Σφαλμπράγκωυς, σm­

ρίζονταν dτην πω γερή λογική και πως οπωσδήποτε άλλο κρά­

τος σε παρόμωες περιστάσεις θα υποχρεωνόταν να θεσπίσει πα­

ρόμωους. Δωφορεηκά, δεδομένου όη η φιλαργυρία είναι το

αναγκαίο επακόλουθο των γηρατειών, 01 ΑθάνατΟΙ ετούτοι με

την πάροδο του χρόνου θα κατέληγαν ιδωκrήτες όλου του

έθνους κω θα ιδιοπωούντανmν κραηκή εξουσία, πράγμα που.

σε συνδυασμό με την ανυπαρξία δωικηiικής ικανότητας, θα

οδηγούσε σmν καταστροφή του δημοσίου .

[274] Τ Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Ο σvyyραφέας φεύγει από την λάγκvαγκ και σα]iπάρει για

την Ιαπωνία. Από ειcεi επιστρέφει με ένα οftftανδικό πftoio

στο Άμστερνταμ και από το Άμστερνταμ στην Ayyftiα.

ΣΚΕΦΊΗΚΑ πως αυτή η εξωτόρωη για τους Σψαλμπράγκιους θα

μπορούσε να δ ιασκεδάσπ κάπως τον αναγνώστη, γιατί μοιάζει

κάπως ασuνήθισω, κι εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να έχω συ­

ναντήσει κάη παρόμοω σε οπωοδήποτε ταξιδιωηκό βιβλίο που

έπεσε στα χέρια μου· αν πάλι απατώμαι, έχω σαν δικαιολογία πως

πολύ συχνά, διαφορεηκοf ταξιδιώτες που περιγράφουν mν fδια

χώρα, κατ' ανάγκην εΠlκαλύπτοναι επψένοντας στις ίδ1ες λεπτο­

μέρειες, δίχως να ευσταθεί η κατηγορία όη δανείστηκαν ή αντέ­

γραψαν από εκείνους που έγραψαν πριν από αυτούς.

Υπάρχει στ' αλήθεια μια διαρκής εμπορική ανταλλαγή ανάμε­

σα σ' αυτό το βασίλειο και m μεγάλη αυτοκρατορία mς Ιαπωνίας

κω είναι πάρα πολύ πιθανό πως 01 Ιάπωνες σuγγραφείς θα έχουν

ήδη κάνπ κάποια αναφορά στους Σψαλμπράγκωυς.'Ομως η δΙα­

μονή μου σων Ιαπωνία υπήρξε τόσο σύντομη και ήμουν τόσο από­

λυτα ξένος σω γλώσσα τους, που δεν είχα τα μέσα γω να ερευνήσω

10 θέμα.'Εχω όμως mν ελπίδα, πως 01 Ολλανδοί έπειτα από αυτή

mν εiδηση, θα έχουν mν πεp1έργεω και τα μέσα για να καλύψουν

ης ελλείψεις μου .

Η Μεγαλειόmτά του, που με πίεζε συχνά να δεχτώ κάποια θέ­

ση στην Αυλή του, βρίσκοντάς με απολύτως αποφασισμένο να επΙ­

στρέψω στον τόπο που γεννήθηκα, είχε mν εuχαρίσωση να μου

δώσει άδεια για να αναχωρήσω, ημώνταςμε κω με σuσταηκή επι­

στολή από το fδω του το χέρι που απευθυνόταν στον Αυτοκράτορα

mς Ιαπωνiας. Επiσης μου δώρωε τετρακόσω σαράντα τέσσερα με­

γάλα χρυσά νομίσματα (σω χώρα τούm είχαν μανία με τους άρηους

αριθμο(Jς) καθώς κι ένα κόκκινο διαμάντι που 10 πούλησα σων

Α yy λi α για χίλlες εκατό λίρες. Σης έξι του ΜαΊου του l 709 aποχαιρέτησα επiσημα mv Μεγα-

Τα ταξίδια rov Γκάfiιβερ [2 7 5]

λειόmτά του και όλουςtουςφίλουςμου. Ο Ηγεμόνας αυτός είχεmν

καλοσύνη να δωτάξπ μω φρουρά να με οδηγήσει ωςmν Γκλάνγ­

κουενσταλντ, που είνω το βασΙλΙκό λιμάVΙ στα νοτιοδυτικά του νη­

σΙΟύ. Σε έξΙ μέρες βρήκα καράβι να με μεταφέρει σmν Ιαπωνία κω

το ταξίδι μου πήρε δεκαπέντε μέρες. Αράξαμε σ' ένα μικρό λΙμάνι

που το λένε ΧαμόσΚΙ και που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά mς Ια­

πωνίας- η πόλη απλώνεται στο πιο δυτικό άκρο όπου υπάρχει ΚΙ

ένας στενός πορθμός που οδηγεf βόρεια σε ένα μακρύ θαλάσσω

βραχίονα· εκεί, σm βορεωδuuκή πλευρά του βρίσκεται χτωμένη η

πρωτεύουσα, η Γιέντο. Μόλις αποβ1βάσmκα έδειξα στους υπαλλή­

λους του τελωνείου το γράμμα μου από το Βασιλιά mς Λανγνάγκ

που απευθυνόταν σmν Αυτοκρατορική του Μεγαλειόmτα. Γνώρι­

ζαν m σφραγίδα πολύ καλά· ήταν μεγάλη σαν mν παλάμη του χε­ρωύ μου και το aποτύπωμά mς είχε mν παράσταση ενός Βασιλιά

που σηκώνει από κάτω ένα χωλό ('pηάνο. Οι αρχές mς πόλης, μό­

λΙς πληροφορήθηκαν για το γράμμα μου με υποδέχτηκαν σαν

υπουργό· μου προμήθευσαν άμαξες και υπηρέτες και πλήρωσαν τα

έξοδά μου ως m Γiέντο, όπου έγινα δεκτός σε ακρόαση κω παρέ­

δωσα το γράμμα μου, το οποίο κω ανοiχmκε με μεγάλη επωημό­

mτα κω μεταφράσmκε στον Αυτοκράτορα από κάπο ω διερμηνέα·

ο τελευταίος με εΙδοποίησε σm σuνέχεω πως η Μεγαληόmτά του

πρόσταζε να δηλώσω η επΙθυμώ κω οηδήhοτε ΚΙ αν ήταν θα μου

το παραχωρούσε γω χάρη του βασΙλικού αδελφού του σm Λαγ­

κνάγκ. Ετούτος ο διερμηνέας ήταν πρόσωπο που το χρησιμοποι­

ούσαν στις δοσοληψίες με τους Ολλανδούς- σύντομα κατάλαβε από

το παρουσωσηκό μου πως ήμουν Ευρωπαίος κω γι' αυτό επανέ­

λαβε ης προσταγές mς Μεγαλειόmτάς του στα Ολλανδικά που τα

μιλούσε άψογα. Απάνmσα (το είχα αποφασίσει από πριν) πως

ήμουν Ολλανδός έμπορος κω εfχα ναυαγήσπ σε μω πολύ απόμα­

κρη χώρα από όπου είχα ταξιδέψει δ1ά ξηράς κω θαλάσσης ωςmν

Λανγκνάγκ, ΚΙ ύστερα μπαρκάρωα για mν Ιαπωνία αφού γνώρ1ζα

πως μ' αυτήν 01 σuμπαψ1ώτες μου είχαν συχνές εμποp1κές συναλ­

λαγές, οπότε έλπΙζα συναντώντας κάποωυςνα βρω ευκαιρία να επι­

στρέψω σmν Ευρώπη· επομένως πολύ ταπεινά ικέτεuα m βασιλι-

[276] Τ Σσviφτ

κή του άδεω να δωτάξει να οδηγηθώ με ασφάλεω ως το Ναγκα­

σάκι. Μαζί με αυτό πρόσθεσα ακόμα ένα αίmμα, πως yω χάρη του

πάτρωνά μου, του ΒασιλΙά mς Λαyκνάyκ, η Μεγαλειόmτά του να

συγκατανεύσεΙ κω να εξαφεθώ από mν δωδικασία mς εθψοru­

πiας που επιβάλλετω στους συμπατριώτες μου, δηλαδή στο ποδο­

πάmμα του Εσταυρωμένου, αφού στο βασίλπό του με είχε ρίξπ η

ατυχία κω όΧΙ η εμπορική σκοπψόmτα.'Οταν μεταφράσmκε κι αυ­

τό το τελευταίο μου αίmμα στον Αυτοκράτορα, φάνηκε να εκπλήσ­

σετω κάπως, κω είπε πως πίστευε πως θα ήμουν ο πρώτος από

τους συμπατριώτες μου που είχε ενδΟΙασμούς πάνω στο θέμα αυτό ,

κω πως ακόμα άρχιζε να αμφιβάλλεΙ κατά πόσον ήμουν πραyμα­

ηκός Ολλανδός, υποπτεuόμενος πως μάλλον ήμουν Χριστωνός.

Ωστόσο γω τους λόγους που είχα αναφέρπ, αλλά κυρίως για να ευ­

χαριστή ση τον Βασwά mς Λαyκνάyκ, δείχνοντας ένα ασυνήθιστο

δείγμα mς ευνΟΙάς του . θα συμμορφωνόταν με mν αλλόκοm επι­

θυμία μου, αλλά εππδή το ζήmμα έπρεπε να τακτοπΟΙηθεί εΠΙδέ­

ξω, ΟΙ αξιωματικοί του θα έπωρναν διαταγές να με αφήσουν να πε­

ράσω δήθεν από απροσεξία. Με διαβεβαίωσε μάλιστα πως αν οι

συμπατριώτες μου ω Ολλανδοί ανακάλυπταν το μυστικό μου, θα

μου έκοβαν το λαρύγγι στο ταξίδι. Εξέφρασα, μέσω του διερμηνέα

ης ευχαριm:ίες μου yια mv τόσο ασuνήθισm χάρη που μου έκανε,

κω καθώς εκείνο τον καφό ξεκινούσε κάπωο άγημα για το Ναγ­

κασάκι , ο επικεφαλής αξιωματικός πήρε διαταγή να με μεταφέρΕΙ

με ασφάλεια ως εκεί, με λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με mν υπό­

θεση του Εσταυρωμένου.

Σης εννέα Ιουνίου του 1709, έφτασα στο Ναγκασάκι ύστερα

από μακρύ κω πολύ κοπιαστικό ταξίδι. Σύντομα έπιασα φΙλίες με

κάποωυς Ολλανδούς ναυηκούς που υπηρετούσαν στο Αμπόυνα

από το Άμmερνταμ, ένα γερό σκαρί 450 τόννων. Σmν Ολλανδία

είχα μείνπ πολύ κωρό , λόγω των σπουδών μου στο Λέιντεν κω

μιλούσα καλά τα Ολλανδικά. Σύντομα οι ναυτικοί πληροφορήθη­

καν ποιο ήταν το τελευταίο μέρος απ' όπου έφτασα εκεί. Είχαν πε­

ριέργεω να μάθουν για τα ταξί δω μου κω όλη μου m ζωή. Σκάρω­

σα μια Ιστορfο όσοyινότανπιο σύντομηκω αλnθοφανιΊ., αλλά απέ-

Τα τα~iδια ταυ Γκάf/ι{Jερ [ 2 7 7]

κρυψα τα περωσότερα. ΓνώρΙζα κάμποσους ανθρώπους σmν Ολ­

λανδία, μπορούσα να επΙνοήσω ονόματα για τους γονείς μου που

τους παρουσίασα σαν ασήμαντα πρόσωπα στην επαρχία του

Γκουέλντερλαντ. Ήμουν δωτεθεψένος να δώσω στον πλοίαρχο

(κάπωον Θεόδωρο Βάνγκρουλτ) ό,η ΚΙ αν ψ.τούσε για το ταξίδΙ μου

σmν Ολλανδία· όμως εκείνος μόλΙς έμαθε όη ήμουν γιατρός, πε­

ρωρίσmκε σrn μΙσή ταρίφα, υπό τον όρο όη θα του πρόσφερα υπη­

ρεσίες αντίστωχεςτου επαγγέλματός μου. ΠρΙν μπαρκάρουμε, πολ­

λοί ναύτες με ρώmσαν επανεΙλημμένα αν είχα ΚΙ εγώ ακολουθήσεΙ

mν προαναφερθείσα εθιμοτυπία. Απέφυγα mν απάνmση δίνον­

τας γενΙκόλογες απαντήσΕΙς, πως δηλαδή είχα δώσεΙ Ικανοποίηση

στον Αυτοκράτορα κω mν Αυλή σε κάθε ζήmμα. Ωστόσο, ένα μοχ­

θηρό κάθαρμα που έκανε τον μούτσο , πήγε σ' ένα αξΙωμαηκό κω

δεiχνοντάς με του είπε, πως ακόμα δεν είχα ποδοπατήσει πάνω

στον Εσταυρωμένο .. όμως εκείνος που είχε λάβπ οδηγίες να με

αφήσεΙ να περάσω, έδωσε στο παλΙόπωδο είκοω ραβδ1ές σmν

πλάm με ένα μπαμπού, οπότε ύστερα απ' αυτό δεν με ενόχλησε κα­

νένας με παρόμοΙες ερωτήσπς.

Σ' αυτό το ταξίδΙ δεν συνέβη τίποτα το αξωσημείωτο. ΤαξΙδέ­

ψαμε με πρίμο αέρα ως το ΑκρωτήρΙ mς Καλής Ελπίδας, όπου στα­

ματήσαμε μονάχα γΙα να προμηθευτούμε νερό. Σης 16 ΑπρΙλίου φτάσαμε ασφαλείς στο Άμστερνταμ, έχοντας χάσπ μονάχα τρπς

ναύτες από αρρώστΙα στο ταξίδΙ καθώς ΚΙ έναν τέταρτο που έπεσε

από το μπροστΙνό κατάρη σrn θάλασσα, όχΙ πολύ μακρυά από ης

ακτέςmς ΓουΙνέας. Από το Άμστερνταμ σύντομα σαλπάρωα γω mν

Αγγλία με ένα μΙκρό σκάφος που ανήκε στο δήμο αυτήςmςπόλης.

Σης 20 ΑπρΙλίου του 171 Ο, δέσαμε στο Ντάουνς. ΑποβΙβάσm­

κα το επόμενο πρωi κω γΙα άλλη μΙα φορά αντίκρυ σα ξανά mν πα­

τρίδα μου ύστερα από μΙα απουσία πέντε ετών κω έξη ακρΙβώς μη­

νών. Πήγα κατευθείαν στο ΡέντpΙφ, όπου έφτασα mν ίδω μέρα στΙς

δύο το μεσημέρΙ, κω βρήκα m γυναίκα μου κω όλη μου mv οΙκο­

γένεΙα καλά σmν υγεία τους.

Τέλος τρίτου μέρους

[278] Τ Σουiφτ

ΤΑΞΙΔΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

ΤΩΝ ΧΟΥϊΝΝΜΜΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ο συγγραφέας σαflπάρει ως καπετάνως ενός πfloioυ.

Οι άντρες του συνομωτούν εναντίον του,

τον περιορίζουν για ποj/ύ καιρό στην καμπίνα το,

και τον aποβιβάζουν στην ακτfι μιας άγνωστης χώρας.

Ταξιδεύει στο εσωτερικό της χώρας. Περιγράφεται

ένα παράξενο είδος ζώων, οι Γιαχού.

Ο συγγραφέας συναντάει δύο Χούιννμμν.

ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΟ σπiη μου με m γuναfκα μου κω τα πωδιά μου γύ­ρω στους πέντε μήνες κι ήμουν πολύ ευτuχωμένος, μόνο

που δεν είχα μάθει ακόμα να καταλαβαίνω πότε είμαι στ' αλή­

θεια καλά. Άφησα την κακομοίρα τη γυναίκα μου σ' ενδιαφέ­

ρουσα κατάσταση και δέχτηκα μια συμφέρουσα πρόταση που

μου έγΙνε να πάω Καπετάνιος στο Α ντβέντσωυρ, ένα γερό εμπο­

ρικό ιων 3 50 τόννων.'Ηξερα καλά την ιέχνη τηςναυσιπλοΙας κι

απ' την άλλη είχα βαρεθεί τη δουλειά του ναυηκού γιατρού (που

βέβαια αν παρουσιαζόταν ευκαιρία μπορού?α πάντα να την

ασκήσω), οπότε πήρα έναν ικανό νέο γι' αυτή τη δουλειά, κά­

ΠΟΙον ονόμαη Ρόμπερτ Πωυρφόι, στο πλοίο μου. Κάναμε πα­

νιά από ιο Πόρισμουθ στις 7 Σεπτεμβρίου ιου 1 7 1 Ο · σης δεκα­

τέσσερις συναντήσαμε στην Τενερίφη ων πλοίαρχο Πόκοκ απ'

το Μπρίστολ που πήγωvε για ιον κόλπο του Καμπεσί, για να κό­

ψει αιματόξυλο. Σης δεκαέξι μια θύελλα τον παρέσυρε μακριά

μας- αφού επέστρεψα έμαθα πως το πλοίο του καταποντίστηκε

κω δεν γλύτωσε κανέyαςεκτόςαπό ένα νεαρό καμαρότο.Ήωντί­

μως άνθρωπος κω καλόςναυηκός, αλλά κάπως υπερβολικά σί­

γουροςγια τη γνώμη του, πράγμα που στάθηκε κι η ωτία της κα­

ταστροφfiς του, όπως και για πολλούς άλλους. Α ν είχε ακούσει m

συμβουλή μου τώρα θα ήταν ασφαλής στο σπίη του με την ΟΙ­

κογένειά του, το ίδιο όπως κι εγώ.

Κάμποσοι άντρες πέθαναν σιο πλοίο μου από τροπικό πυ­

ρετό, οπότε χρειάστηκε να ναυτολογήσω άλλους από τα Μπαρμ-

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβερ [2 81]

πάνως και τα Υπήνεμα Νηωά (προσέγγΙσα εκεί ακολουθώντας

ης οδηγίες των εμπόρων που με είχαν ναυλώσn) , πράγμα που

μετάVΙωσα πολύ σύντομα, γιατί αργότερα ανακάλυψα πως ω πε­

ρωσότερω από δαύτους είχανε κάνα κουρσάρω. Είχα πενήντα

άντρες στο πλοίο και 01 δωταγές μου ήταν να εμπορευτώ με τους

Ινδιάνους σης Νόηες θάλασσες κω να διενεργήσω όσες ανα­

καλύψεις μπορούσα. Τούτα τα παλιόμουφα που διάλεξα, παρέ­

συραν το υπόλωπο πλήρωμα ΚΙ όλω μαζί οργάνωσαν μω συ­

νομωσία για να καταλάβουν το πλοίο και να με πιάσουν, πράγ­

μα που ένα πρωί το κατάφεραν· όρμησαν στην καμπίνα μου, με

έδεσαν χειροπόδαρα και απείλησαν πως θα με πέταγαν στη θά­

λασσα, αν πήγωνα να κουνηθώ . Τους είπα πως ήμουν αιχμά­

λωτός τους κω θα υποτασσόμουν. Αφού με έβαλαν να ορκιστώ

πως θα το κάνω, με έλυσαν και μόνο το ένα μου πόδΙ έπωσαν με

μΙα αλυσίδα κοντά στο κρεβάη μου, βάζοντας ΚΙ ένα φρουρό στην

πόρτα μου με το όπλο του γεμάτο, που είχε διαταγή να με αφή­

σα στον τόπο αν δοκίμαζα να ελευθερωθώ. Μου έστειλαν τροφή

και νερό και πήραν ω ίδιω στα χέρω τους m δΙακυβέρνηση του

πλοίου . Το σχέδιό τους ήταν να το κάνουν πεφαηκό κω να λεη­

λατούν τα ωπαVΙκά καράβια, αλλά ΎJ' αυτό χρειάζονταν περισ­

σότερους άντρες. Πρώτα όμως πήραν mν απόφαση να πουλή­

σουν τα εμπορεύματα του πλοίου κω ύότερα να πάνε ως m Μα­δαγασκάρη για πρόσθετο πλήρωμα, αφού κάμποσω από δαύ­

τους είχαν πεθάνπ μετά τον εγκλεισμό μου. Ταξίδεψαν κάμποσο

καφό και εμπορεύmκαν με τους Ινδιάνους, αλλά δεν κατάλαβα

mν πορεία που ακολούθησαν, αφού με κρατούσαν αυστηρά φυ­

λακισμένο στην καμπίνα μου κι εγώ δεν είχα παρά να περιμένω

m δολοφονία μου, αφού έτσΙ με απαλούσαν συχνά.

Σης εννέα Μα'fου του 1 711 κάπωος Τζέψς Ουέλς κατέβηκε σmν καμπίνα μου και είπε πως είχε διαταγή από τον καπετάνιο

να με βγάλπ στην ακτή_ Προσπάθησα να τα βρω μαζί του αλλά

μάταιος κόπος δεν έστεργε να μου πει ούτε ποως ήταν ο νέος

καπετάνιος. Με έβαλαν με το ζόρι σm μεγάλη βάρκα του πλοίου,

αφήνοντάς με να φορέσω mν καλύτερή μου φορεσιά που ήταν

[282] τ. Σουίφτ

σχεδόν κωνούρω και να πάρω ένα μΙκρό μπόγο με aσπρόρου­

χα, αλλά κανένα άλλο όπλο πέρα από το σπαθί μου· φέρθηκαν

πολύ πολΙησμένα, αφού δεν μου έψαξαν ης τσέπες όπου είχα

μεταφέρει όλα μου ω χρήματα καθώς κω μερΙκά άλλα χρήσψα

μΙκροπράγματα. Κωπηλάmσανγω καμΙά λεύγα ΚΙ ύστερα με κα­

τέβασαν σε μω. αμμουδΙά. Τους ζή.mσα να μου πούνε πΟΙά ήταν

αυτή η χώρα.'Ολω τους ορκίζονταν πως δεν ήξεραν περωσότε­

ρα από μένα· έλεγαν όμως πως ο ΚαπετάVΙος (όπως τον έλεγαν),

είχε πάρπ mν απόφαση από m στΙγμή που πούλησε το φορτίο

να με ξεφορτωθεί στο πρώτο μέρος που θα συναντούσανε. Αμέ­

σως έσπρωξαν m βάρκα τους γω να φύγουνε, σuμβουλεύοvτάς με να βωστώ ΚΙ εγώ γω να μη με προλάβεΙ η παλiρροω, κω με

αποχαφέmσαν.

Σε αυτή mν απελπΙστΙκή κατάσταση προχώρησα μπροστά

ωσότου πάmσα σε στέρεο έδαφος κω κάθωα πω σ' ένα ανάχω­

μα για να ξεκουραστώ κω να σκεφτώ η ήταν καλύτερο να κάνω.

Σαν συνήλθα λΙγάκΙ , προχώρησα στο εσωτερΙκό, έχοντας απο­

φασίσεΙ να παραδοθώ στους πρώτους αγρίους που θα συναν­

τούσα εξαγοράζοντας m ζωή μου με τίποτε βραχΙόλΙα, γυάλΙνα

δαχruλίδα κω άλλα μπιχλψπίδω απ' αυτά που συνήθως ΟΙ ναυ­

ηκοί εφοδΙάζοvτω σε αυτά ω ταξί δω, μω Κl είχα Κl εγώ μερΙκά

τέτΟΙα επάνω μου. Η γη κοβόταν από μακρΙές σεφές δέντρων,

που δεν τα είχαν φυτέψεΙ άνθρωπΟΙ, αλλά φύτρωναν από μόνα

τους- υπήρχε μπόλΙκο χορτάρΙ κω πολλά χωράφω βρώμης. Περ­

πατούσα με πολλές προφυλάξπς από φόβο μήπως με ωφνΙδΙά­

σουν ή μήπως μου ρίξουν κανένα βέλος από πίσω ή από τα πλά­

για.'Εφτασα σ' ένα παmμένο δρόμο όπου δΙέκρΙνα ίχνη από αν­

θρώΠΙνα πόδω καθώς κω μερΙκά από αγελάδες αλλά τα περΙσ­

σότερα ήταν από άλογα. Στο τέλος αντίκρυσα κάμποσα ζώα σ' ένα

χωράφΙ όπου μερΙκά απ' αυτά κάθονταν πάνω στα δέντρα. Η

μορφή τους ήταν πολύ παράξενη κω κακοσχημαησμένημ οπό­

τε έVΙωσα αμηχανία κω κρύφmκα κάτω, πίσω από ένα θάμνο.

γω να τα παρατηρήσω καλύη:ρα. Εππδή ορωμ(να προχώρη­

σαν κω ήρθαν κοντά στο μέρος που ήμουν ξαπλωμένος, είχα mν

Τα ταξίδ1α του Γκάί11βερ [ 2 8 3]

ευκωρία να ξεχωρίσω αρκετά καθαρά τη μορφή τους. Το κεφά­

λι κω το στήθος τους κάλυπτε παχύ τρίχωμα, σε άλλα σγουρό κω

σε άλλα ίσιο· είχαν γένι σαν κατσίκες καθώς κω ένα μακρύ θύσ­

σανο από τρίχες που διέτρεχε όλη τους mν πλάm κω το μπρο­

στινό μέρος mς κνήμης κω mς πατούσας τους, ενώ όλο το υπό­

λωπο σώμα τους ήταν γυμνό, ΚΙ έτω έβλεπα το δέρμα τους που

είχε καστανοκίτρινο χρώμα. Δεν είχαν ουρά, ούτε κω καθόλου

τρίχωμα στα πωινά τους, εκτός από το γύρο του πρωκτού, όπου

υποθέτω πως η Φύση το είχε βάλει εκεί γω να τα προστατεύει

όταν κάθονταν κάτω· γιατί αυτή m στάση συνήθιζαν αλλά κά­

θονταν κω ξαπλωτά κω μερικές φορές στέκονταν στα πίσω τους

πόδια._ Σκαρφάλωναν ψηλά δέντρα με m σβελτάδα του σκίου­ρου, γιατί διέθεταν γερά μακριά νύχω μπρος και πίσω που κα­

τέληγαν σε μυτερές άκρες κ ω ήταν γαμψά. Συχνά τινάζονταν στον

αέρα κω χοροπηδούσαν κω πήδαγαν ψηλά με εξαιρετική ευλυ­

γισία. Τα θηλυκά δεν ήταν τόσο μεγάλα σαν τα αρσενικά· είχαν

μακριά ίσια μαλλιά στο κεφάλι τους κω μόνο ένα είδος χνούδι

στο υπόλοιπο σώμα τους, εκτός πάλι γύρω από τον πρωκτό κω

το ωδοίο. Οι μαστοί τους κρέμονταν ανάμεσα στα μπροστινά τους

πόδω και dυχνάκόντευανν' αγγίξοuνΊ:ο έδαφος καθώς Προχω­

ρούσαν. Το τρίχωμα κω στα δύο φύλα έπαιρνε διάφορα χρώμα­

τα, καστανό, κόκκινο, μαύρο και κίτρινο. Γενικά, ποτέ σ' όλα μου

τα ταξί δω δεν αντίκρυσα τόσο aποκρουστικά ζώα, ούτε κανένα

που να μου προκάλεσε αυθόρμητα τόσο μεγάλη αντιπάθεια.

Έτσι, αφού αποφάσωα πως είχα δει αρκετά, γεμάτος περιφρό­

νηση κω απέχθεια σηκώθηκα κω συνέχωα πάνω στον πατη­

μένο δρόμο, ελπίζοντας πως θα με έβγαζε σmν καλύβα κανενός

Ινδιάνου. Δεν είχα πάει πολύ μακριά όταν βρέθηκα κατάφατσα

απέναντι σ' ένα τέτοιο πλάσμα που ερχόταν καταπάνω μου. Το

φριχτό αγρίμι, μόλις με είδε, στράβωσε με διάφορους τρόπους

κάθε χαρακmριστικό του προσώπου του και με παραmρούσε

σαν κάη που δεν είχε ξαναδεί · ύστερα αφού πλησίασε κοντύτε­

ρα σήκωσε το μπροστινό του πόδι, άραγε από περιέργεω ή από

διάθεση να με πειράξει , δεν καταλάβαινα. Τράβηξα όμως το σπα-

[284] τ. Σουίφτ

θί μου και του έδωσα ένα γερό χτύπημα απ' την πλάγω κόψη

γιατί δεν τολμούσα να το χτυπήσω με τη μύτη, επειδή φοβόμουν

μήπως εξοργιστούν ΟΙ κάτΟΙΚΟΙ εναντίον μου αν μάθαιναν πως

είχα σκοτώσεΙ ή ακρωτηρΙάσει κάποΙΟ ζώο τους. ΜόλΙς το κτή­

νος ωσθάνθηκε τον πόνο, τραβήχτηκε κω βρυχήθηκε τόσο δυ­

νατά, που κοπάδΙ ολόκληρο από καμΙά σαρανταρΙά άλλα μαζεύ­

τηκαν γύρω μου απ' το δηiλανό χωράφι ουρλιάζοντας και κάνο­

ντας φριχτούς μορφασμούς- έψεξα όμως στον κορμό ενός δέν­

τρου κω με την πλάτη μου ακουμπωμένn εκεί τους κρατούσα

μακρΙά κραδαίνοντας το σπαθί μου. Κάμποσα από αυτή την κα­

ταραμένη ράτσα aρπάχτηκαν από τα κλαδιά πίσω μου, πήδηξαν

στο δέντρο ΚΙ από κει άρχω αν να πετάνε τα r;ιερητώματά τους στο

κεφάλΙ μου. Ωστόσο, τη γλύτωσα κάπως μένοντας κολλημένος

στον κορμό του δέντρου, αλλά βέβαια κόντευα να πνιγώ από τη

βρομιά που μου έπεφτε απ' όλες ης μεριές γύρω μου.

Στη μέση αυτής της κατάντΙας, τα βλέπω ξαφνΙκά όλα να το

βάζουν στα πόδια όσο γΙνόταν ΠΙΟ γρήγορα, οπότε τόλμησα να

εγκαταλείψω το δέντρο και να συνεχίσω οτο δρόμο, ενώ ανα­

ρωηόμουν η ήταν εκείνο που τα κατατρόμαξε τόσο. Ρίχνοντας

μΙα μαηά στ' αρΙστερά μου είδα να περπατάει ανάλαφρα ένα άλο­

γο στο χωράφΙ, που 01 δΙώκτες μου είχαν δεΙ πρΙν από μένα κι

ήταν αυτό η αηία της φυγής τους. Το άλογο τρόμαξε λίγο μόλΙς

ήρθε κοντά μου, αλλά σύντομα συνήλθε και με κύπαξε κατάμα­

τα με έκδηλα τασημάδια της απορίας: κύπαξε τα χέρια και τα πό­

δΙα μου, περπατώντας γύρω μου κάμποσες φορές. θα συνέχιζα

το ταξίδι μου, αλλά στεκόταν στη μέση κω μου έφραζε το δρόμο,

αν και με κοηούσε με πολύ ήρεμο τρόπο, δίχως να δείχνεΙ την

παραμικρή βίαιη τάση. Σταθήκαμε και κοηαζόμαστε για κάμ­

ποση ώρα· στο τέλος τόλμησα να aπλώσω το χέρι μου στο λαιμό

του, με σκοπό να το χαϊδέψω, υΙΟθετώντας τη σuνnθωμένn τα­

χηκή και το σφύριγμα των αναβατών του ιπποδρόμου, όταν I

έχουν να δαμάσουν ένα άγνωστο άλογο.υμως αυτό το άλογο που

φαινόταν να περΙφρονεί ης φιλοφρονήσεις μου, κούνησε το κε­

φάλΙ του και έσμΙξε τα φρύδΙα του, σηκώνοντας μαλακά το αρΙ-

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβερ [285]

στερό του μπροστινό πόδι για να απομακρύνει το χέρι μου.'Υ στε­

ρα χλιμίντρισε τρεις με τέσσερις φορές, αλλά σε τόσο δωφορεη­

κές τονικόmτες ώστε ~ίγο ακόμα κω θα σκεφτόμουν πως μι­

λούσε κάπΟΙα δική του γλώσσα.

'fnν ώρα που εκείνο ΚΙ εγώ βρισκόμαστε απασχολημένοι μ'

αυτά, έφτασε ένα άλλο άλογο · αυτό πρώτα απευθύνθηκε στο

πρώτο με πολύ επίσημο τρόπο, ΚΙ ύστερα χτύπησαν ανάλαφρα

το ένα m δεξιά μπροστΙνή οπλή του άλλου, ενώ παράλληλα χλΙ­

μίντρισαν εναλλάξ κάμποσες φορές, παραλλάζοντας κω τον ήχο

που ακουγόταν σχεδόν σαν έναρθρος λόγος. Έκαναν μαζί μερικά

βήματα μακριά, σαν να ήθελαν να σuψτήσοuνμεταξύ τους, περ­

πατώντας το ένα δίπλα στο άλλο κω μπρος-πίσω σαν κάπΟΙους

που συλλογίζοντω ένα σοβαρό ζήmμα, ρίχνοντας κιόλας συχνές

μαηές προς τα μένα, σαν να προσέχαν μη τυχόν κω το σκάσω.

ΞαφνΙάστηκα που έβλεπα πράξας κω συμπερΙφορές ανθρώπΙ­

νες σε άγρω ζώα κω συμπέρανα πως αν ΟΙ κάτοικΟΙ αυτής της

χώρας ήταν προικισμένΟΙ με ανάλογο ποσοστό λογικής αναγ­

κασηκά θα πρέππ να είνω 01 σοφότερΟΙ άνθρωπΟΙ πάνω σm

γη. Αυτή η σκέψη με παρηγόρησε τόσο πολύ, ώστε αποφάσισα

να προχωρήσω ΚΙ άλλο μέχρι να βρω κάπο ω σπίη ή χωριό ή να

πετύχω κάπΟΙον από τουςντόπωυς, αφήνοντας τα άλογα να σu­

(pτάνε μεταξύ τους όσο ήθελαν. Όμως το πρώτο, που ήταν ένας

ψαρής με βούλες, δωπιστώνοντας πως έφευγα κλεφτά, χλψίν­

τρωε πίσω μου με τόσο εκφραστΙκό τόνο, που θάρρεψα πως κα­

τάλαβα η εννοούσε- οπότε γύρω α πίσω κω ήρθα κοντά του για

να πάρω περωτέρω δωταγές. Βέβαω έκρυβα όσο μπορούσα τον

φόβο μου, γιατί άρχιζα να ανησυχώ για το πού θα κατέληγε αυ­

τή η περΙπέτπα· κω ο αναγνώστης εύκολα το αντΙλαμβάνετω

πως η κατάστασή μου εκείνη m στΙγμή δεν μου άρεσε καθόλου.

Τα δυο άλογα ζύγωσαν κοντύτερα κuπώντας με μεγάλη σο­

βαρόmτα το πρόσωπο κω τα χέρΙα μου. Ο ψαρής έτρΙψε το κα­

πέλο μου με το δεξί μπροστινό του πόδι κω το στραπατσάρΙσε

τόσο που αναγκάστηκα να το τακτοπΟΙήσω βγάζοντάς το και ξα­

ναφορώντας το · τότε ΚΙ εκε!νος κα1 ο σύντροφός του (ένας κα-

[286] τ. Σουίφτ

στανόςντορής), φάνηκε να ξαφν1άζοντω πολύ . Ο τελευταίος ψα­

χούλεψε το πέτο του σακκακωu μου, κω μόλΙς δωπίστωσε πως

κρεμόταν ελεύθερα πάνω μου, με: ξανακύπαξε: (το ίδω ΚΙ ο ψα­

ρής) με: νέα σημάδω απορίας. Χά1δεψε το δεξί μου χέρ1, μω­

άζονταςνα θαυμάζΕΙ την απαλόmτά του κω το χρώμα του· όμως

το έσφΙξε: τόσο δυνατά ανάμεσα στην οπλή 'του κω την φτέρνα που αναγκάστηκα να βογγήξω, οπότε κω τα δυό τους ύστερα με:

άγγΙζαν με κάθε δυνατή τρυφερόmτα. Πολύ τα μπέρδευανταπα­

πούτσω ΚΙ 01 κάλτσες μου που ης ψαχούλευαν όλη mν ώρα, χλΙ­

μΙντρίζονταςτο ένα στο άλλο κω κάνοντας παράλληλα δΙάφορες

ΚΙνήσεΙς σαν ης χε:φονομίες φΙλοσόφου που δοκψάζπ να ανα­

λύσΕΙ κάπωο κωνούρω κω δύσκολο φωνόμενο.

ΣυνολΙκά, η συμπερΙφορά αυτών των ζώων ήταν τόσο συγ­

κροmμένη κω λογική, τόσο οξυδερκής κω μυαλωμένη, που στο

τέλος συμπέρανα πως δεν μπορεί παρά να ήταν μάγω που για

κάπο ω λόγο είχαν μεταμορφωθεί έτσ1, οπότε βλέποντας μπρο­στά τους έναν ξένο είχαν αποφασίσα να δΙασκεδάσουν μαζί του·

ίσως κω πράγμαη να είχαν ξαφνωστεί βλέποντας έναν άνθρω­

πο με τόσο δΙαφορεηκά ρούχα, χαρακτηρΙστΙκά κω χρώμα, από

εκείνα των ανθρώπων που κατά πάσαν πΙθανότητα κατωκού­

σαν σε: ένα τόσο απομακρυσμένο από την Ευρώπη κλίμα., Βαω­

σμένος σε τούτο τον συλλογωμό μου τόλμησα κω τους απευ­

θύνθηκα κατά τον ακόλουθο τρόπο: Κύρ101, αν είστε θαυματο­

πωοί, όπως έχω κάθε λόγο να πωτεύω, θα μπορείτε να καταλά­

βετε mν οποωδήποτε γλώσσα· γι' αυτό κω παίρνω το θάρροςνci

πληροφορήσω mν θαυματουργή σας Εξοχόmτα πως εί μ ω ένας

κακομοίρης βασανωμένος Άγγλος, που δΙάφορες κακοτυχίες

τον έρ1ξαν στην ακτή σας κω 1κε:τεύω έναν από τους δυο σας να

με αφήσΕΙ να καβαλήσω στη ράχη του σαν να ήταν πραγμαηκό

άλογο, μέχρΙ να φτάσω σε κάπωο σπiη ή χωρΙό όπου θα ξαπο­

στάσω. Σε αντάλλαγμα γι' αυτή mν καλοσύνη, θα σας κάνω δώ­

ρο αυτό το μαχαίρΙ κω το βραχΙόλΙ (κω τα έβγαλα απόmν τσέπη

μου)_ Τα δύο πλάσματα στέκονταν 01ωπηλά rvώ μΙλούGα, δrί­

χνοντας πως άκουγαν με πολλή προσοχή- όταν τέλεΙωσα τα λό-

Τα ταξί δ τα του Γκ:άftιβερ [28 7]

για μου χλlμίντρωαν επανεΙλημμένα το ένα στο άλλο λες κω συ­

ζητούσαν σοβαρά. Πρόσεξα καθαρότατα πως η γλώσσα τους εξέ­

φραζε τα ωσθήματα πολύ καλά, ενώ 01 λέξεις θα μπορούσαν με

λίγο κόπο να αναλυθούν σε αλφάβητο πολύ πω εύκολα από ό,η

τα ΚΙνέζΙκα.

ΞεχώρΙζα συχνά πυκνά στα λόγια τους m λέξη ΓΙ αχού, που το

καθένα τους την επανέλαβε κάμποσες φορές· κω παρόλο που

μου ήταν αδύνατο να υποθέσω η σήμωνε, όμως mν ώρα που

τα δύο άλογα ήταν aπορροφημένα σm συζήmση, εγώ δοκίμα­

σα να aσκηθώ σmν προφορά mς λέξης. ΜόλΙς ωώπησαν πρό­

φερα τολμηρά ΓΙ αχού με δυνατή φωνή, μψούμενοςταυτόχρονα

όσο γΙνόταν καλύτερα το χλlμίντρωμα του αλόγου· ήταν ολοφά­

νερο πως αυτό ξάφνΙασε κω τα δυο τους, ενώ ο ψαρής επανέλα­

βε δυο φορές m λέξη, σαν να ήθελε να με δΙδάξει m σωστή προ­

φορά, οπότε ΚΙ εγώ επανελάμβανα ύστερα απ' αυτόν όσο μπο­

ρούσα καλύτερα κω δΙαπίστωνα πως βεληωνόμοuv ωσθητά κά­

θε φορά, παρόλο που απ είχα πολύ από το τέλειο. Τότε ο ντορής

με δοκίμασε με μω δεύτερη λέξη, πολύ δυσκολότερη σmν προ­

φορά mς, που αν mν προσαρμόσουμε στο δΙκό μας αλφάβητο

θα μπορούσε να προφερθεi κάπως έτσΙ: ΧούΙvνμμν. Εδώ δεν τα

κατaφερα κω τόσο καλά όσο με mν προηγούμενη λέξη, αλλά

ύστερα από δυο τρεις ακόμα δοκψές, τα πήγα πολύ καλύτερα·

κω τα δυο τους φάνηκαν να απορούν με ης Ικανόmτές μου.

Έπεπα από λίγη ακόμα συζήmση που υπέθεσα όη σχεηζόταν

με μένα, 01 δύο φίλω αποχαφετήθηκαν, με mν ίδ1α φΙλοφρό­

νηση, χτυπώντας δηλαδή ο ένας την οπλή του άλλου· κω ο ψα­

ρής μου έκανε νόημα να περπατήσω μπροστά του· ΚΙ εγώ το θε­

ώρησα φρόνψο να συμμορφωθώ μέχρΙ που να βρω καλύτερο

οδηγό. Όταν έκανα να χαλαρώσω το βήμα μου εκείνο μου φώ­

ναζε ΧούΙ ν Χού1ν· Μάντεψα το νόημά του κω του έδωσα να κα­

ταλάβπ όσο μπορούσα καλύτερα πως είχα κουραστεί κω δεν άν-

ιι:.:χu vu 1It.:μ11uιriw 111u yμ1Ίyuμu, υ11όιι:.: uuxvά t:κt.:fvu υιt.:κόιuν

κω με άφηνε να ξεκουράζομω.

[288] Τ Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕvτΕΡΟ

Ο συγγραφέας οδηγείται από έναν Χούιννμμν

στο σπίτι του. Περιγράφεται το σπίτι. Πώς υποδέχονται

τον συγγραφέα. Η τροφfι των Χούιvvμμv. Ο συγγραφέας

σε απόγνωση ftόγω έftftειψrιςκρέατος aftftά τεftικά

βοftεύεται. Με ποιο τρόπο τρεφόταν σε avrfι τη χώρα.

ΑΦΟΥ ταξΙδέψαμε γύρω στα τρία μίλΙα, φτάσαμε σ' ένα μα­

κρόστενο κτίσμα, φηαγμένο από ξύλα μπηγμένα στο χώ­

μα κω πλεγμένα με κλαδΙά · η στέγη ήταν χαμηλή κω σκε­

πασμένη με άχυρα. Άρχωα τώρα να ωσθάνομω καλύτφα

οπότε έβγαλα μερΙκά παανίδω, απ' αυτά που 01 ταξΙδΙώτες

συνήθως κουβαλάνε μαζί τους για δώρα στους άγρωυς Ιν­

δΙάνους της ΑμερΙκής κ ω σε άλλα μέρη, με το.v ελπίδα όη οΙ

άνθρωποΙ του σπηωύ θα ενθαρρύνονταν να με δεχτούν με

καλοσύνη. Το άλογο μού έγνεψε να μπω πρώτος ήταν ένα

μεγάλο δωμάηο με πάτωμα από λείο άργΙλο ΚΙ ένα παχνί

κω μω σκάρα που εκτΕΙνόταν σε όλο το μάκρος της μίας

πλευράς. Υπήρχαν εκεί τρία κοντόσωμα άλογα κω δύο φο­

ράδες που δεν έτρωγαν, ενώ κάνα δυο κάθονταν στα μερ1ά

τους πράγμα που μου έκανε πολλή εντύπωση· όμως εντυ­

πωσΙάστηκα ακόμα περισσότερο που έβλεπα τα υπόλωπα

να ασχολούvτω σε ωκωκές ασχολiες. Παρόλο που τα τελευ­

ταία έμοΙαζαν με τα συνηθωμένα ζώα του σταύλου , εμένα

ακόμα ΚΙ έτσΙ επΙβεβωώθηκε η αρχΙκή μου γνώμη πως ένας

λαός που ήταν σε θέση να εκποληίσπ σε τέτοΙο βαθμό τα

άγρω ζώα, θα έπρεπε εξ ανάγκης να ξεπερνάΕΙ στη σοφία όλα , τα έθνη του κόσμου. Ο ψαρής μπήκε ακρΙβώς πίσω μου ΚΙ

έτσΙ πρόλαβε την πΙθανή κακομεταχείρΙση που ενδεχομέ­

νως να μου ΕΠΙφύλάσσαν τα άλλα.

Πέρα από αυτό το δωμάηο υπήρχαν τρία ακόμα, που

έπωναν όλο το μάκρος του σπ1ηού κω στα οποία περνούσες

από τρπς πόρτες τη μω αντίκρυ στην άλλη σε κατά μήκος

Τα ταξίδια του Γκάftιβεp [289]

προοπηκή· περάσαμε μέσα από το δεύτερο δωμάηο προς το

τρίτο· εδώ ο ψαρής προχώρησε πρώτος, γνέφοντάς μου να

περψένω. Περίμενα στο δεύτερο δωμάηο ετοιμάζοντας τα

δώρα μου για τον αφέντη και την κυρά του σπιηού· είχα δυο

μαχαίρια, τρiα βραχιόλια από ψεύηκα μαργαριτάρια, ένα κα­

θρεφτάκι και ένα κολλιέ με χάντρες. Το άλογο χλιμίντρισε

τρεις με τέσσερις φορές κι εγώ περίμενα ν' ακούσω κάποια

απάντηση από ανθρώπινη φωνή, αλλά η μόνη απόκριση

που άκουσα ήταν στην ίδω διάλεκτ_ο, απλώς κάπως ΠΙΟ τσι­

ριχτή από την δική του. Άρχισα να σκέφτομαι πως το σπίη

του θα ανήκε σε κάπωο πολύ σπουδαίο πρόσωπο, αφού για

να με δεχτούν σε ακρόαση χρειάζονταν όλες αυτές 01 τυπικό­

τητες. Αλλά μου ήταν αδύνατο να καταλάβω πως ένα σπου­

δαίο πρόσωπο είχε να τον υπηρετούν αποκλεισηκά άλογα.

Άρχισα να φοβάμαι πως το μυαλό μου είχα δωταραχτεί από

τα βάσανα και ης κακοτυχίες μου· ηνάχτηκα και κύτταξα γύ­

ρω μου στο δωμάηο που με είχαν αφήσει μονάχο· ήταν κι

αυτό επιπλωμένο σαν το πρώτο μόνο ΠΙΟ κομψά.'Ετριψα ξα­

νά κω ξανά τα μάπα μου, αλλά τα αντικείμενα δεν άλλαζαν.

Τσίμπησα τα μπράτσα και τα πλευρά μου για να ξυπνήσω,

ελπίζοντας πως ονεφευόμουν. Συμπέρανα πως σίγουρα όλα

αυτά τα φαινόμενα δεν μπορούσε να είναι παρά νεκρομαν­

τεία και μαγεία. 'Όμως δεν πρόλαβα να συνεχίσω αυτούς τους

συλλογισμούς, γιατί ο ψαρής εμφανίστηκε στην πόρτα και

μου έκανε νεύμα να τον ακολουθήσω στο τρίτο δωμάηο,

όπου αντίκρυ σα μω πολύ όμορφη φοράδα μαζί με ένα που­

λάρι και μια φοραδίτσα να κάθονται στα καπούλια τους, πά­

νω σε ψάθινα χαλάκιci με τέχνη καμωμένα και απόλυτα τα­

χηκά κω καθαρά.

Η φοράδα, μόλις μπήκα, σηκώθηκε από το χαλάκι της κι

αφού πλησίασε και εξέτασε προσεχηκά τα χέρια μου και το

πρόσωπο, μου έριξε μια πολύ περιφρονηηκή μαηά· γυρ­

νώντας έπειτα στο άλογο άκουσα να επαναλαμβάνουν συχνά

μεταξύ τους τη λέξη Γι αχού. Δεν μπορούσα να καταλάβω τη

[2 90] τ. Σουίφτ

σημασία αυτής της λέξης παρόλο που ήταν η πρώτη που εί­

χα μάθεΙ να προφέρω· σύντομα όμως πήρα καλύτερες πλη­

ροφορίες γω να ταππνωθώ στην ωωνΙότητα: γωτί το άλογο

μου έγνεψε με το κεφάλΙ του κω επανέλαβε τη λέξη ΧούΙν

Χούlν·, όπως το είχε κάνπ κω στο δρόμο, πράγμα που κα­

τάλαβα πως σήμωνε να τον ακολουθήσω. Με οδήγησε σε

ένα είδος αυλής όπου υπήρχε ένα άλλο κτίσμα σε κάπΟΙα

απόσταση από το σπίη. Μπήκαμε ΚΙ είδα μέσα εκεi τρiα από

αυτά τα απεχθή πλάσματα που είχα πρωτοσυναντήσπ λίγο

μετά την αποβίβασή μου, να τρώνε ρίζες κω το κρέας κάπΟΙ­

ων ζώων, που ύστερα έμαθα πως ήταν γά1δαρο1 κω σκύλο1

(καμΙά φορά έτρωγαν κω κάπΟΙα αγελάδα που είχε ψοφήσπ

από ατύχημα ή αρρώσηα).Ήταν όλα δεμένα από το λαιμό με

γερές βέργες λυγαρΙάς, στερεωμένες σε ένα δοκάρΙ· κρατού­

σαν την τροφή τους ανάμεσα στα νύχΙα του μπροσηνού τους

ποδωύ κω την έσκΙζαν με τα δόντω τους.

Το άλογο-αφέντης πρόσταξε έναν υπηρέτη του, ένα μΙ­

κρόσωμο αληζέ, να λύσπ το μεγαλύτερο απ' αυτά τα ζώα κω

να το βγάλεΙ στην αυλή. Μας έβαλαν δίπλα-δίπλα εμένα κω

το κτήνος κω αφέντης με υπηρέτη συνέκρΙναν προσεκηκά

την όψη μας ΚΙ έπεηα επανέλαβαν κάμποσες φορές τη λέξη

Γlαχού . Είνω αδύνατον να περΙγράψω τη φρίκη κω την έκ­

πληξή μου , όταν παρατήρησα πως αυτό το αποκρουσηκό

ζώο είχε τελείως ανθρώπΙνη μορφή. Βέβαω το πρόσωπό του

ήταν πλατύ κω επίπεδο, η μύτη του πλακουτσή, τα χείλω τε­

ράσπα κω το στόμα φαρδύ. Αλλά αυτές ΟΙ δωφορές είνω

ΚΟΙνές σε όλους τους άγρωυς λαούς, όπου τα χαρακτηρωηκά

του προσώπου παραμορφώνονtω, εππδή ω Ιθαγενείς αφή­

νουν τα μωρά Ί:ους να σέρνοντω καταγής, ή ω κουβαλάνε

στην πλάτη τους με τη μύτη τους να στρψώχνεω1 πάνω

στους ώμους της μητι':ραςτοuς. Τα μπροστινό. πόδια των Για­

χού δΙέφεραν από τα χέp1α μου μόνο στο μήκος των νυχΙών,

στην τραχύτητα καΙ στη μeλαμψότητα της παλάμης, καθώς

κω στο τρίχωμα που είχαν από πάνω . Τα πόδΙα μας είχαν

Τα ταξίδια του Γκάjiιβερ [ 2 9 1]

επίσης ίδιες ομωόmτες κω δωφορές, που εγώ βέβωα ηςκα­

ταλάβωνα, αλλά όχι κω τα άλογα, γωτί υπήρχαν 01 κάλτσες

καΙ τα παπούτσω μου · ανάλογες ομωότητες υπήρχαν καΙ σε

όλα τα άλλα μέρη του σώματός μας, με μοναδική εξαίρεση

το τρίχωμα κω το χρώμα που έχω ήδη περΙγράψΕΙ.

· Εκείνο που πολύ δυσκόλευε τα δύο άλογα, ήταν που έβλεπαν το υπόλοιπο σώμα μου να εiνω τόσο δωφορεηκό

από το σώμα των Γωχού, πράγμα που το χρωστούσα στα

ρούχα μου, τα οποία τους ήταν κάη το άγνωστο: ο μικρόσω­

μος κοκκΙνοτρίχης μού πριόσφερε μια ρίζα κρατώντας την (με

τρόπο που θα περιγραφεί όταν έρθπ η ώρα), ανάμεσα στην

οπλή κω m φτέρνα του. Την πήρα στο χέρι μου κω, αφού τη μύρωα, του την επέστρεψα όσο ΠΙΟ ευγενικά μπορούσα.

Εκείνος πήγε κι έφερε από τη φωλιά των Γιαχού ένα κομ­

μάη γαϊδουρινό κρέας, που όμως μύριζε τόσο απαίσω, ώστε

απόστρεψα το κεφάλι μου με αηδία· τότε εκείνος το πέταξε

στον Γωχού κι αυτός το καταβρόχθωε με λωμαργiα.Ύ στερα

μου έδπξε rω χεριά σανό κ1 ένα κάδο γεμάτο βρώμη· αλλά κούνησα το κεφάλι μου γω να του δώσω να καταλάβπ πως

κανένα απ' αυτά δεν έκανε γΙα δΙκή μου τροφή. Κω εδώ που

τα λέμε άρχΙζα να φοβάμω πως οπωσδήποτε θα λιμοκτο­

νούσα αν δεν έβρωκα κάποΙΟν από το είδος μου. ΓΙατί όσο

αφορά αυτούς τους ρυπαρούς Γ! αχού, εγώ εκείνο τον καφό

θεωρούσα πως κανείς δεν αγαπάει τους ανθρώπους περισ­

σότερο αΠό μένα, κι ωστόσο πρέπει να ομολογήσω πως πο­

τέ μου δεν αντiκρυσα ζωντανό πλάσμα πιο αποκρουσηκό

από κάθε άποψη. Κω όσο περωσότερο συγχρωηζόμουν μα­

ζί τους τόσο ΠΙΟ μωητοί μου γίνονταν όλο το διάστημα που

έμενα σε κείνη τη χώρα. Το άλογο-αφέντης το κατάλαβε αυ­

τό αnό τη συμπεριφορά μου κω γι' αυτό έστειλε τον Γιαχού

πίσω στη φωλιά του . 'Υστερα έβαλε το μπροσηνό του πόδι

στο στόμα του , προς μεγάλη μου κατάπληξη. παρόλο που το

έκανε με μεγάλη ευκολία κω με μΙα κίνηση που φωνόταν

εξαφεηκά φυσική, κάνοντάς μου κι άλλα νοήματα γω να κ α-

[292] Τ. Σουίφτ

ταλάβο η ήθελα να φάω· όμως ήταν αδύνατο να του δώσω

κάπο ω απάντηση που να μπορεί να την καταλάβο, κι εξάλ-

. λου ακόμα κι αν με καταλάβωνε, δεν έβλεπα η μπορούσε να σκαρφιστεί για να μου β ρο τροφή. Καθώς ήμασταν απασχο­

λημένοι μ' αυτά πρόσεξα μια αγελάδα που περνούσε , οπότε

την έδειξα εκφράζοντας την επιθυμία να πάω να την αρμέ­

ξω. Αυτό έφερε αποτέλεσμα· με οδήγησε ξανά πίσω στο σπί­

η και παρήγγολε σε μω φοράδα-υπηρέφω να ανοίξπ ένα

δωμάηο όπου βρωκόταν κάμποση ποσότητα γάλακτος σε

πήλινα κω ξύλινα δοχεία όλα πολύ ταχηκά κω καθαρά το­

ποθετημένα . Εκείνη μου έδωσε μω μεγάλη κούπα γεμάτη

γάλα που το ήπια με πολλή όρεξη και συνήλθα.

Γύρω στο μεσημέρι είδα να έρχεται προς το σπίη κάη σαν

άμαξα που την έσερναν σαν έλκηθρο τέσσερις Γι αχού . Μέσα

εκεί ήταν ένα γέρικο άη που φαινόταν σπουδαίο· ξεπέζεψε

βγάζοντας πρώτα τα πισινά του πόδια, εποδή από κάπΟΙο

ατύχημα είχε πληγώσει το αριστερό μπροσηνό του πόδι.Ήp­

θε γω .να δειπνήσει με το δικό μας άλογο που το υποδέχτη­

κε με μεγάλη ευγένεια. Δείπνησαν στο καλύτερο δωμάηο και

για δεύτερο πιάτο έφαγαν βρώμη βρασμένη στο γάλα που το

γέρικο άλογο το έφαγε ζεστό ενώ τα υπόλοιπα κρύο . Τα πα­

χνιά τους ήταν τοποθετημένα κυκλικά στη μέση του δωμα­

τίου κω χωρίζονταν σε διάφορα τμήματα· κάθονταν ένα γύ­

ρω πάνω στα καπούλω τους σε αχυρένω μαξιλάρια. Στη μέ­

ση υπήρχε μια μεγάλη σκάρα με γωνίες που αντιστοιχούσαν

στα χωρίσματα που είχε το κάθε παχνί. Μ' αυτό τον τρόπο το

κάθε άλογο και η φοράδα του έτρωγαν το σανό τους καθώς

και το δικό τους χυλό βρώμης και γάλακτος, με πολλή ευ­

πρέπεω και τάξη. Το νεαρό πουλάρι και η φοραδίτσα έδεΙ­

χναν πολύ σεμνή συμπεριφορά, ενώ ο αφέντης και η κυρά

ήταν εξαιρετικά πρόσχαρΟΙ και φιλόφρονες προς τον καλε­

σμένο τους. Ο ψαρής με πρόσταξε να σταθώ κοντά του κω

ανάμεσα σ' αυτόν κω τον φiλο του rγινε μακρά συζήτηση σχεηκά με μένα, καθώς ανηλήφθηκα από ης συχνές ματιές

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [2 9 3]

που μου έριχνε ο ξένος κω την συχνή επανάληψη της λέξης

Γωχού.

Έτυχε να φοράω τα γάντΙα μου κω παρατηρώντας το αυ­

τό ο κυρ ψαρής, φάνηκε να ξαφνΙάζετω, φανερώνοντας ση­

μάδΙα απορίας γω το τί είχα κάνπ στα μπροσηνά μου πόδω·

έβαλε πάνω τους την οπλή του τρπς με τέσσερΙς φορές, σαν

να ήθελε να μου δώσπ να καταλάβω, πως θα έπρεπε να τα

~παναφέρω στην αρχΙκή τους όψη, πράγμα που έκανα ευθύς

αμέσως, βγάζοντας κω τα δυο μου γάνηα κω βάζοντάς τα

στην τσέπη μου. Αυτό προκάλεσε ΚΙ άλλη συζήτηση κω είδα

πως η συντροφΙά χαφόταν με το φέρσψό μου, πράγμα που

σύντομα έφερε καλά αποτελέσματα. Με πρόσταξαν να προ­

φέρω ης ελάχωτες λέξπς που είχα καταλάβεΙ, ΚΙ ενώ δπ­

πνούσαν ο αφέντης μού δίδαξε πως λέγονταν η βρώμη , το

γάλα, η φωηά, το νερό καθώς κω μερΙκά άλλα πράγματα που

μπορούσα άνετα να τα προφέρω μόλΙς τα έλεγε, έχοντας από

νέος μεγάλη ευκολία οτην εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Όταν τέλπωσε το δείπνο, το άλογο-αφέντης με πήρε nα­

ράμερα κω με νοήματα κω λέξπς μου έδωσε να καταλάβω

πως το είχε πολύ έγνοω που δεν εiχα τίποτα να φάω. Η βρώ­

μη στη γλώσσα τους λέγετω χλαννχ. Πρόφερα αυτή τη λέξη

δυο-τρπς φορές γωτί παρόλο που στην αρχή είχα αρνηθεί τη

βρώμη, όταν το ξανασκέφτηκα, θεώρησα πως θα κατάφερνα

να κάνω ένα είδος ψωμί που μαζί με το γάλα θα αρκούσε να

με κρατήσεΙ 'ζωντανό μέχρΙ να δραπετεύσω σε καμΙά άλλη

χώρα με ανθρώπΙνα πλάσματα σαν κω μένα. Το άλογο αμέ­

σως πρόσταξε μω λευκή φοράδα, υπηρέτρω του σπηωύ του,

να μου φέρπ μω γερή ποσότητα βρώμης σε ένα είδος ξύλΙ­

νου δίσκου. Τη ζέστανα μπροστά στη φωηά όσο καλύτερα

μπορούσα κω την έτp1ψα μέχρΙ να ξεφλουδίσουν 01 κόκκω

που κατάφερα να τους ξεχωρίσω από τα φλούδω. Άλεσα κω

κοπάνησα τους σπόρους ανάμεσα σε δυο πι:τρες, ύστερα πή­

ρα νερό ΚΙ έφηαξα κάη ανάμεσα σε ζύμη κω πίτα, που την

έψησα στη φωηά κα1 την έφαγα ζεστή με γάλα. Στην αρχή

[294] τ. Σουίφτ

μου φάνηκε πολύ άνοστο φαγητό, παρόλο που συνηθίζεται

σε πολλά μέρη της Ευρώπης, αλλά με τον κωρό έγινε πιο

υποφερτό. Επειδή συχνά στη ζωή μου είχα υποχρεωθεί να

περάσω λποδίαηα, ετούτο δεν ή ων το πρώτο πείραμα που

έκανα σχεηκά με το πόσο εύκολα ικανοπωείτω η φύση. Κω

θα πρέπει οπωσδήποτε να σημειώσω πως όσο έμεινα σ' αυ­

τό το νησί δεν αρρώστησα ούτε μ ω ώρα. Είνω αλήθεια πως

μερικές φορές πάσχιζα να πιάσω κανένα κουνέλι ή πουλί με

θηλπές που έφηαχνα από το τρίχωμα των Γιαχού, ενώ συ­

χνά μάζευα θρεπτικά χόρτα που τα έβραζα ή ω έτρωγα σαν

σαλάτες με το ψωμί μου , ενώ α ρ ωά κω πού , για να σπάσω τη

μονοτονία, έφηαχνα λίγο βούτυρο κω έπινα το τυρόγαλο .

Στην αρχή ωσθανόμουν πολύ άσχημα που δεν έβρισκα αλά­

η· αλλά σύντομα συνήθισα να κάνω κω χωρίς aυτό · κω ε:ί­

μω aπόλυτα σίγουρος πως η συχνή σε μας χρήση του αλaη­

ού είνω αποτέλεσμα χλιδής- aρχικά θα υιοθετήθηκε: για να

πίνουμε περισσότερο ποτό, με εξαίρεση την ανάγκη δωτή­

ρησης του κρέατος σε μακρινά ταξί δω ή σε μέρη απομακρυ­

σμένα από μεγάλες αγορές. Γιατί δεν ξέρουμε κανένα ζώο

που να του αρέσπ εκτός από τον άνθρωπο · όσο για μένα όταν

άφησα aυτή τη χώρα, πέρασε πολύς καιρός μέχρι να μπορέ­

σω να ανεχθώ τη γεύση του σε ο ,ηδήποτε έτρωγα .

Αρκούν νομίζω αυτά σχεηκά με το θ'έμα της διατροφής

μου . Άλλοι ταξιδιώτες γεμίζουν τα βιβλία τους με: aυτό το θέ­

μα, λες κω ω αναγνώστες γvωάζοντω προσωπικά αν τρα­

φήκαμε καλά ή άσκημα. Ωστόσο, ήταν ανάγκη να θίξω αυτό

το ζήτημα γωτf δωφορεηκά ο κόσμος δεν θα πίστευε πως

συντηρήθηκα στη ζωή επί τρία χρόνω σε μω τέτοια χώρα

ανάμεσα σε τέτοιους κατοίκους.

Όταν άρχισε: να βραδιάζεΙ , το άλογο-αφέντης πρόσταξε να

μου ετοψάσουν ένα κατάλυμα. Απείχε μονάχα έξι γιάρδες

από το σπίη κω ήταν χωρωτά aπό το στάβλο των Γιaχού.

Εδώ βρήκα λίγο άχυpο , σκεπάστηκα με τα ρούχα μου και

κοψήθηκα πολύ βαθ ιά . Σύντομα όμως βολεύτηκα καλύτε-

Τα ταξίδια του Γκάfiιβερ [2 9 5]

ρα, όπως θα πληροφορηθεi παρακάτω ο αναγνώστης όταν

θα εκθέσω με περωσότερες λεπτομέρπες τον τρόπο που έζη-' ' ' σα σ εκεινο τον τοπ ο.

[296] Τ. Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Ο συγγραφέας ενδιαφέρεται να μάθει τη yf/ώσσα.

Ο Χούιννμμν ο αφέντης του τον βοηθά διδάσκοντάς τον.

Περιγράφεται η yf/ώσσα. Κάμποσοι σημαίνοντες

Χούιννμμν επισκέπτονται από περιέργεια

τον συγγραφέα. Κάνει στον αφέντη του μια σύντομη

περιγραφή του ταξιδιού του.

ΗΚΥΡΙΟΤΕΡΗ πρ6σπάθπά μου ήταν να μάθω τη γλώσσα

που ο αφέντης μου (έτσΙ θα τον αποκαλώ στο εξής), κω

ω πωδιά του κω κάθε υπηρέτης στο σπίη του, επΙθυμούσαν

να μου διδάξουν. Γωτί το θεωρούσαν θαύμα που ένα σκέτο

ζώο κατάφερνε κι εκδήλωνε τέτοω σημάδω λογικού όντος.

Έδειχνα διάφορα πράγματα κω ζητούσα να μάθω το όνομά

τους που στη συνέχεια σημείωνα όταν έμενα μόνος μου στο

ημερολόγΙό μου, ενώ δΙόρθωνα την κακή μου προφορά, ζη­

τώντας από τα μέλη της ωκογένειας να προφέρουν τη λέξη

συχνά. Στην ασχολία αυτή φανέρωνε μεγάλη προθυμία να

με βοηθήσπ, ιδωiτερα ένα μΙκρόσωμο κοκκινόμαυρο άλο­

γο, από το κατώτερο προσωπΙκό.

Όταν μΙλάνε προφέρουν μέσα από τη μύτη κω το λωμό

κω η γλώσσα τους απ' όσες Ευρωπαϊκές γνωρίζω , μωάζο

περισσότερο με τα βόρεω ολλανδικά ή τα γερμανικά· είνω

όμως πολύ πω χαριτωμένη κω εκφρασηκή. Ο Αυτοκράτο­

ρας Κάρολος ο Ε' έκανε σχεδόν την ίδια παρατήρηση, όταν

είπε πως αν επρόκειτο να μιλήσει στο άλογό του θα χρησι­

μοποΙΟύσε τα ορεινά ολλανδικά.

Η περΙέργεια κω η ανυπομονησία του αφέντη μου ήταν

τόσο μεγάλες, που ξόδεψε πολλές ώρες της σχόλης του για να

με μάθεΙ. Ήταν πεωμένος (όπως μου είπε αργότερα) πως

ήμουν Γιαχού, παρόλο που η δεκτικότητά μου στη μάθηση,

η ευγένεια κω η καθαριότητά μου τον εντυπωσίαζαν· γωτί

αυτές οΙ ΙδΙότητες ήταν το άκρο αντίθετο αυτών των ζώων.

Τα ταξiδια του Γκ(ύlιβερ [2 97]

Τα ρούχα μου του δημΙουργούσαν τη μεγαλύτερη αμηχανία,

τόσο που μερικές φορές καθόταν και σκεφτόταν αν αποτε­

λούν μέρος του σώματός μου· γιατί τα έβγαζα μονάχα όταν

κο ψ όταν η ΟΙκογένεια κω τΟ. ξαναφορούσα το πρωί πρΙν ξυ­

πνήσουν. Ο αφέντης μου ενδrαφερόταν να μάθπ από πού ερ­

χόμουν, πως απέκτησα αυτές ης ενδείξεις λογικής ικανότη­

τας που φανερώνονταν στην παραμικρή μου ενέργεια, κα­

θώς καr να ακούσεr από το ίδΙο μου το στόμα την ωτορiα

μου, κάη που ήλπιζε πως θα γΙνόταν σύντομα χάρη στη με- ·

γάλη ικανότητά μου στην εκμάθηση και στην προφορά των

λέξεων και των προτάσεων. Για να επιβοηθήσω τη μνήμη

μου ό,τι μάθαινα το μετασχημάηζα στο αγγλικό αλφάβητο

και κατέγραψα ης λέξεις μαζί με την μετάφρασή τους.Ύ στερα

από λίγο καιρό, πήρα το θάρρος να κάνω αυτή τη δουλειά

μπροστά στο αφεντΙκό μου. Χρεrάστηκε κόπος πολύς γrα να

του εξηγήσω η έκανα, γrατί ΟΙ κάτοΙΚΟΙ δεν έχουν την πα­

ραμικρή ιδέα από βιβλία ή από λογοτεχνία.

Έπεηα από δέκα εβδομάδες μπορούσα να καταλάβω ης

περισσότερες ερωτήσεις του και σε τρεις μήνες μπορούσα να

τους δίνω κάποιες υποφερτές απαντήσεις. Είχε μεγάλη πε­

ριέργεια να μάθει από ποιο μέρος της χώρας προερχόμουν

κ ω πώς είχα μάθει να μrμούμω ένα λογΙκό πλάσμα, αφού ΟΙ

Γιαχού (που έβλεπε ότι τους έμοιαζα απόλυτα στο σχήμα του

κεφαλΙΟύ στα χαρακτηρισηκά του προσώπου καΙ στα χέρια,

σε όσα δηλαδή σημεία ήταν ορατά επάνω μου) , πέρα από κά~

πΟΙα εκδήλωση κατεργαρΙάς κω την ισχυρότατη προδΙάθεσή

τους για φασαρίες, ήταν, εξακριβωμένα, τα πλέον ανεπίδε­

κτα μαθήσεως κτήνη στον κόσμο. Απάντησα πως είχα έρθει

οπό ένα μοκp1νό τόπο. πέpα από τη θάλασσα. μαζί μr άλλους

σαν κι εμένα μέσα σε ένα μεγάλο ΚΟΙλΟ σκάφος καμωμένο

από κορμούς δέντρων. Πως οι σύντροφοί μου με ανάγκασαν

να aποβιβαστώ σε τούτη την ακτή κι ύστερα με άφησαν να τα

βγάλω πέρα μόνος μου. Δυσκολ~ύτηκα πολύ κι έκανα ένα

σωρό νοήματα για να τον κάνω να μΕ καταλάβπ .. ΑπάντησΕ

[298] Τ. Σουίφτ

πως αναγκασηκά θα έκανα λάθος, ή γω την ακρίβεω πως

είπα το πράγμα που δεν είναι . (Γωτί στη γλώσσα τους δεν

υπάρχπ λέξη που να σημαίνει ψέμμα ή απάτη). Γνώριζε

πως είναι αδύνατο να υπάρχει χώρα πέρα από τη θάλασσα,

κι αδύνατο επίσης μ1α χούφτα αγρίμω να κΙνήσουν ένα ξύ­

λινο σκάφος προς τα εκεί που θέλουν πάνω στο νερό . Ήταν

απόλυτα σίγουρος πως κανένας ΧούΙννμμν δεν θα μπορού­

σε να φηάξει τέτοΙΟ σκάφος, ούτε και θα εμπωτευόταν τους

Γιαχού γω να το κουμαντάρουν.

Η λέξη ΧούΙννμμν, στη γλώσσα τους, σημαίνει άλογο, και

ετυμολογΙκά η Τελπότης της Φύσεως. Είπα στον αφέντη μου,

πως ακόμα είχα πρόβλημα έκφρασης, αλλά πως θα βεληω­

νόμουν όσο μπορούσα ΠΙΟ γρήγορα και καθώς έλπΙζα σύν­τομα θα hμουν σε θέση να του διηγηθώ θαυμαστά πράγματα· είχε την καλοσύνη να δώσεΙ οδηγίες στη φοράδα του, στο

πουλάρΙ , στη μΙκρή του φοραδίτσα, καθώς και στους υπηρέ­

τες της οiκογένπας, ώστε όλω να εκμεταλλεύονται κάθε ευ­

καφiα κ~Ι να με δΙδάσκουν , ενώ καθημερινά δυο με τρεΙς ώρες έμπαινε ο ίδΙΟς σ' αυτόν τον κόπο. Κάμποσα σπουδαία

άλ I 'δ , , , , ογα κω φορα ες στη γεηονω επισκεπτονταν συχνα το σπι-

η μας, αψότου δΙαδόθηκε η είδηση για τον υπέροχο ΓΙ αχού που μπορούσε να μΙλήσΕΙ σαν Χούιννμμν και που στα λόγω

και σης rtράξπς του φανέρωνε κάπωες αναλαμπές ΛογΙκής. 'Ολ I ' λ ' β ζη ' 7{ ' 01 αυτω απο αμ αναννα συ τουνμαv μου· μου εκαναν

πολλές ε~ωτήσπς και έπαφναν ης απαντήσεις που ήμουν

σε θέση '{α δώσω . Με όλη αυτή την πλεονεκηκή εξάσκηση, I

έκανα τό(iJΟ μεγάλη πρόοδο, που σε πέντε μήνες από την άφι-

ξή μου , καταλάβαινα ο,ηδήποτε λεγόταν και μπορούσα να

εκφραστώ καλά σε υποφερτό βαθμό.

ΟΙ Χούιννμμν που επισκέπτονταν τον αφέντη μου με

σκοπό να με δουν κω να συζrηήσουν μαζί μου, σχεδόν δεν

μπορούσαν να πιστέψουν πως ήμουν κανονΙκός ΓΙ αχού, γω-

τί το σώμα μου καλυπτόταν δlGφορεηκά από των άλλων τοu

είδους μου. !1κπλnσσονταv που pε ιfβλεπαv δ{χω<; το συνη-

Τα ταξίδια ταυ Γκά]Ίιβερ [2 99]

θωμένο τρίχωμα ή δέρμα, με εξαίρεση το κεφάλΙ μου το πρό­

σωπο κω τα χέρΙα· αλλά αποκάλυψα αυτό ω μυσηκό στον

αφέντη μου με την ευκαφiα ενός ατυχήματος που συνέβη κα­

μΙά δεκαπενταρΙά μέρες νωρίτερα.

Έχω ήδη πληροφορήσΕΙ τον αναγνώστη πως κάθε βρά­

δυ, όταν η ωκογένεω πήγωνε γω ύπνο , εγ< l.ι ε ίχα το συνή­

θεΙΟ να γδύνομω κω να σκεπάζομω με τα ρο ύχα μου. Συνέ­

βη νωρίς κάποΙο πρωί ο αφέντης μου να σπfλπ το μΙκρό­

σωμο κοκκΙνοτρίχη που ήταν ο υπηρέτης του, να με καλέ­

σπ· όταν ήρθε εγώ κοιμόμουν γω τα καλά κω τα ρούχα μου

είχανγλωτρήσεΙ από τη μΙα μερΙά ενώ το πουκάμωό μου εί­

χε σηκωθεί πάνω από τη μέση μου. Ξύπνησα με το θόρυβο

που έκανε κω πρόσεξα πως μου μετέφερε το μήνυμά του πο­

λύ ταραγμένος αμέσως πήγε στον αφέντη μου, κω κατατρο­

μαγμένο, του έκανε μω πολύ συγκεχυμένη περΙγραφΔ γω

όσα είχε δ π. Αυτό το ανακάλυψα αμέσως γωτί με το που ντύ­

θηκα πήγα να παρουσωστώ στην Εντιμότητά του ΚΙ εκείνος

με ρώτησε τί σήμωναν αυτά που του είχε δΙηγηθεί ο υπηρέ­

της του, πως τάχα δεν ήμουν το ίδω πράγμα όταν κωμόμουν

με κείνο που παρουσωζόμουν ης άλλες ώρες ΚΙ ακόμα πως

άλλα μέρη του σώματός μου ήταν άσπρα, άλλα κίτρΙνα,

οπωσδήποτε όχΙ τόσο άσπρα, κω μερΙκά ήταν καστανά.

Είχα μέχρΙ τότε κρατήσεΙ το μυσηκό με το ντύσψό μου

γω να μπορώ να ξεχωρίζω όσο γίνετω περωσότερο από κεί­

νη την καταραμένη ράτσα των ΓΙ αχού·, όμως τώρα το θεώ­

ρησα μάταΙΟ να συνεχίσω την fδω ωτορfα. Εξάλλου κατα­

λάβωνα πως τα ρούχα κω τα παπούτσω μου σύντομα θα

έλΙωναν; μ ω κω είχαν κΙόλας αρκετά φθαρεί, κω θα έπρεπε

να φηάξω κάη από τη γούνα των η αχού ή των άλλων ζώων

οπότε το όλο μυσηκό θα φανερωνόταν· οπότε εiπα στον

αφέντη μου πως στη χώρα απ' όπου ερχόμουν 01 όμοωί μου

μονiμως κάλυπταν το σώμα τους με το φiχωμα ορισμένων

ζώων που το επεξεργάζονταν με τέχνη, τόσο γΙα λόγους εu­

πρέπεως όσο κω γω να αποφεύγουν τη δρψύτητα του κρύου

[300] τ. Σουίφτ

αλλά κ ω της ζέστης. Γω όλα αυτά σε ό, η με αφορούσε ήμουν

σε θέση να του δώσω άμεσα πεωτήρΙα, εάν είχε την ευχαρί­

στηση να με προστάξπ· καΙ μάλωτα να με συμπαθούσε που

δεν μπορούσα να του εκθέσω εκείνα τα μέρη του σώματός

μου που η Φύση μάς έμαθε να κρύβουμε. Είπε πως τα λόγω

μου ήταν όλα πολύ παράξενα, ΙδΙαίτερα αυτά που είπα στο

τέλος, γωτί δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τάχα η Φύση

θα μας δίδασκε να κρύβουμε όσα η ίδω μας είχε δώσει . Πως

ούτε ο ίδΙΟς ούτε η ΟΙκογένεΙά του ντρέπονταν γω οπΟΙοδή­

ποτε μέρος του σώματός τους, αλλά εγώ εν πάση περΙπτώσεΙ

ας έκανα όπως αγαπούσα. Τότε εγώ ξεκούμπωσα πρώτα το

σακκάκ1 μου κω ύστερα ω έβγαλα. Το ίδω έκανα κω με ω

γΙλέκο μου· aφαίρεσα τα παπούτσω μου ης κάλτσες κω το

παντελόνΙ μου. Άφησα το πουκάμωό μου να πέσπ ως τη μέ­

ση μου κω ανασήκωσα το κάτω μέρος του, δένοντάς το σα

ζωνάρΙ γύρω από τη μέση μου γω να κρύψω τη γύμνΙα μου.

Ο αφέντης μου παρατηρούσε όλη την παράστασή μου δεί­

χνοντας μεγάλη περΙέργεω κω απορία. Σήκωσε όλα μου τα

ρούχα στη φτέρνα του, το ένα κατόπΙν του άλλου, κω τα πε­

pΙεργάστηκε με κάθε λεπτομέρεω.Ύστερα με χάΙδεψε πολύ

απαλά στο σώμα μου, με κύτταξε γύρω-γύρω κάμποσες φο­

ρές, ΚΙ έπεηα είπε πως ήταν φανερό όη ήμουν τέλεΙΟς ΓΙα­

χού, αλλά όη διέφερα πάρα πολύ από τους ομοίους μου,

εππδή το δέρμα μου ήταν ΠΙΟ απαλό κω λευκό, η επιδερμί­

δα μου πω λεία, δεν είχα τρίχες σε πολλά μέρη του σώματός

μου, τα νύχω μου μπροσηνά κω ΠΙσΙνά είχαν άλλο σχέδΙΟ

κι ήταν κοντύτερα, κω τέλος επειδή προημούσα να περπα­

τάω συνέχπα άτα δυο μου ΠΙσΙνά πόδω. Δεν θέλησε να δπ

άλλο κω μου έδωσε άδεω να ξαναντυθώ γωτί έτρεμα από ω

κρύο.

Εξέφρασα τη δυσφορία μου που με αποκαλούσε όλη την

ώρα Γωχού, ίδω μ' αυτό το aπεχθές ζώο που τόσο μωούσα

κω περΙφρονούσα. Τον παρεκάλεσα αν γΙνόταν να μη χρη­

σιμοποιεί αυτό το όνομαγια μένα κω να μεταφέρει παρό-

Τα ταξίδια του Γκάflιβερ [ 3 Ο 1]

μωα οδηγία στην ωκογένειά του αλλά κω στους φίλους του

που επέτρεπε να με επισκέπτονταΙ . Επίσης ζήτησα το μυστι­

κό για το ψεύτικο κάλυμμα του σώματός μου να μην αποκα­

λυφθεί σε κανέναν άλλο, τουλάχωτο γω όσο καφό κρατού­

σαν τα τωρινά μου ρούχα· όσο γι ' αυτά που είχε δει ο μικρό­

σωμος κοκκΙνοτρίχης, ο υπηρέτης του, η Εντφότητά του θα

μπορούσε να τον προστάξει να ω αποκρύψει .

Ο αφέντης μου συγκατένευσε καλοσυνάτα για όλα τούτα

κω έτσι το μυστικό κρατήθηκε μέχρι που ω ρούχα μου άρ­

χισαν να λΙώνουν, οπότε αναγκάστηκα να τα αντικαταστήσω

σκαρώνοντας διάφορες επινοήσεις που θα ης αναφέρω πά­ρα κάτω. Στο μεταξύ, εξέφρασε την επιθυμία να συνεχίσω με

τη μεγαλύτερη επφέλεω την εκμάθηση της γλώσσας τους,

επειδή τον εντυπωσίαζε περισσότερο η ικανότητά μου να μι­

λώ κω να σκέφτομω , παρά η μορφή του σώματός μου, είτε

ήταν σκεπασμένο είτε όχι · και πρόσθεσ~ πως περίμενε με

κάποω ανυπομονησία να ακούσει τα θαυμαστά πράγματα

που του υποσχέθηκα να του διηγηθώ.

Από τότε διπλασίασε ης προσπάθειές του γω τη διδασκαλία

μου· με γνώρισε σε όλους τους φιλικούς του κύκλους κω τους

έβαζε να μου φέρονταΙ με ευγένεια, επειδή όπως τους έλεγε κατ'

ιδ ίαν, αυτό θα μου έφηαχνε το κέφι κω θα γινόμουν πω δια­

σκεδασηκός.

Κάθε μέρα που τον επισκεπτόμουν, πέρα από τη φασαρία

που έμπωνε γω να με διδάσκει, μου έκανε κω διάφορες ερω­

τήσεις σχεηκά με μένα, που ης απαντούσα όσο μπορούσα κα­

λύτερα· με αυτή τη μέθοδο είχε Κ}όλας σχηματίσΕΙ μω γενική

ιδέα, αν κω πολύ ατελή ακόμα. θα ήταν βαρετό να διηγηθώ με

πωά διαδοχικά βήματα σιγά- σιγά έφτασα να κάνω κανονική ·

σuζήmση μαζί του· αλλά η πρώτη περιγραφή που έκανα για τον

εαυτό μου, με κάπΟΙα σεφά κα1 σc κάπΟΙα cκταση, περιλάμβα­

νε περίπου τα ακόλουθα:

Είχα έρθει από μω πολύ μακρινή χώρα, όπως άλλωστε είχα

κιόλας προσπαθήσΕΙ να του εξηγήσω, μαζf με άλλους πενήντα

[302] Τ. Σουίφτ

iδωυς με μένα· ταξιδεύαμε σης θάλασσες, σε μεγάλα κοiλα σκά­

φη καμωμένα από ξύλο, πολύ μεγαλύτερα από το σπίη mς Εν­

ημότητάςτου. Του περιέγραψα το πλοίο όσο μπορούσα πιο πα­

ρασταηκά κω του εξήγησα ξεδιπλώνοντας το μαντήλΙ μου τον

τρόπο που το έσπρωχνε μπροστά ο άνεμος. Του είπα όη έπειτα

από ένα καβγά ανάμεσά μας με αποβίβασαν σε τούm mν ακτή

όπου περπάτησα προς ω εμπρός δίχως να ξέρω που πηγαίνω,

μέχρΙ που εκείνος με γλύτωσε από το κυνηγητό των αποτρό­

πωων Γιαχού. Με ρώτησε ποιος είχε φηάξει ω πλοίο κω πως

ήταν δυνατό οι Χούιννμμν της χώρας μου να εμπιστεύοντω m

διάκυβέρνησή του σε άγρω ζώα. Απ ο κρίθηκα πως δεν τολμού­

σα να συνεχίσω m δΙήγησή μου, εάν πρώτα δεν μου έδινε τον λόγο της ημής του όη όσα άκουγε δεν θα τα έπαιρνε ως προ­

σβολή· τότε μόνο θα του διηγόμουν τα αξιοθαύμαστα πράγματα

που του είχα τόσες φορές υποσχεθεί. Συμφώνησε, κω εγώ συ­

νέχισα δωβεβωώνοντάς τον πως το πλοίο το είχαν κατασκευά­

σει πλάσματα σαν κι εμένα, που σε όλες ης χώρες που είχα τα­

ξιδέψει. όπως κω σm δικιά μου, ήταν τα μόνα κυρίαρχα κω έλ­

λογα ζώα· κω πως όταν έφτασα εδώ, ξαφνιάστηκα τόσο πολύ

που είδα τους Χουίννμμννα ενεργούν σαν λογικά όντα, όσο ξαφ­

νΙάστηκαν εκείνος ΚΙ 01 φίλω του δωπιστώνοντας κάποω ση­

μάδω λογικής σ' ένα πλάσμα που του άρεσε να αποκαλεί Γω­

χού, κω στο οποίο αναγνώριζα μεν πως του έμοιαζα σε όλο μου

το σώμα, αλλά εξήγηση δεν μπορούσα να βρω γω την εκφυλι­

σμένη κω κτηνώδη φύση του. Πρόσθεσα επίσης πως αν είχα

την τύχη να ξαναγυρίσω στην πατρίδα μου κω να δΙηγηθώ τα

ταξί δω μου σ' αυτόν τον τόπο, όπως άλλωστε σκόπευα να το κά­

νω, ο καθένας θα πίστευε πως είπα το πράγμα που δεν είνω, δη­

λαδή πως έβγαλα ων ιστορία από το κεφάλι μου· κω πως με κά­

θε σεβασμό σ' εκείνον, ων οικογένειά του κω τους φίλους του,

έχοντας εξασφαλίσει κω το λόγο του όη δεν θα τον πρόσβαλλαν

τα λόγια μου, θα πρόσθετα πως οι συμπατριώτες μου θα το θε­

ωρούσαν μάλλον απίθανο να εfνω ο ΧούΙννμμν το κυρίαρχο

11λίιuμu σε ένα τόπο κω ο Γlαχού το αypψι.

Τα ταξiδtα του Γκάj/tβερ [ 3 Ο 3]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Πως ανηflαμβάνονται οι Χούιvνμμνν τrιν αj}fιθεια και

το ψέμμα. Ταj}όyια του σvyyραφέα αποδοκιμάζονται

από τον αφέντη του. Ο συγγραφέας περιγράφει με πε­

ρισσότερες f/επτομέρειες τον εαυτό του και τις περιπέ-

τειες του ταξιδιού του.

ΟΑΦΕΝΓΗΣ μου με άκουσε δείχνοντας πολλά σημάδω αμη­

χανίας, γΙατί το να αμφΙβάλλας ή το να μην πωτεύεΙς,

είνω πράγματα τόσο ελάχιστα γνωστά σε τούτη τη χώρα που

ΟΙ κάτΟΙκοΙ δεν ξέρουν πώς να φερθούν σε ανάλογες περΙ­

στάσπς. Κω θυμάμω που συζητώντας πολλές φορές με τον

αφέντη μου, σχεηκά με τη φύση του ανθρώπου στα άλλα μέ­

ρη του κόσμου, όποτε η κουβέντα περιστρεφόταν στο ψέμμα

ή στην παραποίηση της αλήθεως, με πολλή δυσκολία κατα­

λάβωνε η εννοούσα, ενώ κατά τα άλλα η κρίση του ήταν οξυ­

δερκέστατη. Εκείνος σκεφτόταν ως εξής: η χρήση της ομΙλίας

υπάρχεr γΙα να καταλαβαίνουμε ο ένας ων άλλο καr γrα να

πληροφορούμαστε τα γεγονότα· τώρα αν κάπο ως αναφερό­

ταν στο πράγμα που δεν ήταν, η ομΙλία έχανε τη σκοπιμότη­

τά της. ΓΙατί δεν μπορώ να ισχυριστώ πως καταλαβαίνω κά­

ΠΟΙον ούτε πως μου δίνπ πληροφορίες όταν με αφήνεr σε

χειρότερη κατάσταση ΚΙ από την άγνοω, αφού με κάνπ να

πιστεύω πως ένα άσπρο πράγμα είναΙ μαύρο καr πως ένα

μακρύ είναrκοντό. ΚΙ αυτά ήταν όλα όσα καταλάβαrνε σχεη­

κά με την σκοπιμότητα της ψευδολογίας, που κω στην εντέ­

λεω την αντΙλαμβάνονταΙ τα ανθρώπΙνα όντα κω εκτεταμέ­

να πανταχόθεν την ασκούν.

ΓΙα να κλείνουμε αυτή την παρένθεση· όταν ισχυρίστηκα

πως ΟΙ ΓΙαχού ήταν τα μόνα κυρίαρχα ζώα στη χώρα μου,

πράγμα που ο αφέντης μου είπε πως ήταν εντελώς αδωνόη­

ίΟ, ζήτησε να μάθεΙ, αν υπήρχαν ανάμεσά μας καθόλου

ΧούΙννμμν κ ω πω α ήταν η απασχόλησή τους. Του είπα πως

Τα ταξίδια του Γκαftιβερ [ 3 Ο 5]

είχαμε πάρα πολλούς πως το καλοκαίρι βοσκούσαν στα λι­

βάδω κω ω χειμώνα ωυς φυλάγαμε σε σπίηα με σανό κω

βρώμη, όπου υπηρέτες-Γωχού είχαν σαν καθήκον να βουρ­

τσίζουν το δέρμα κω να χτενίζουν τη χαίτη τους, να καθαρί­

ζουν τα πόδια τους, να ω υ ς δίνουν φαγητό κ ω να τους στρώ­

νουν για ύπνο. Κατάλαβα πολύ καλά, είπε τότε ο αφέντης

μου · από όσα μου είπες γίνετω τώρα ολοφάνερο πως όση

λογική κι αν ισχυρίζοντω 01 Γωχού σου όη διαθέτουν, δεν

παύουν 01 Χούιννμμν να είνω aφέντες σας πολύ θα το ήθε­

λα να ήταν κι 01 δικοί μας Γωχού τόσο προσαρμόσιμοι. Πα­

ρακάλεσα την Εντιμότητά του να μου επηρέψει να τον δω­

κόψω σ' εκείνο ω σημείο , γιατί ήμουν απολύτως βέβαιος

πως αυτά που θα άκουγε στη συνέχεω της διήγησής μου θα

ήταν εξαφεηκά δυσάρεστα. Ωστόσο, εκείνος επέμενε κω με

πρόσταξε να του τα πω όλα, ευχάριστα κω δυσάρεστα. Απάν­

τησα πως θα υπάκουα . Ομολόγησα όη οι Χούιννμμν σε μας

ονομάζονταν άλογα κω είνω τα πω μεγαλόψυχα κω όμορφα

ζώα που έχουμε, όη υπερέχουν σε δύναμη κω σβελτάδα κω

πως όταν ανήκουν σε σπουδαία πρόσωπα χρησιμοπΟΙούν­

τω για τα ταξί δω, ης ιπποδρομίες ή γω να σέρνουν άμαξες

κω πως τα ρεταχεφiζοντω με πολύ καλοσύνη και φροντίδα,

μέχρι να κο.υτσαθούν ή να τα βρει καμιά αρρώσηα. Τότε τα

πουλάνε κω χρησιμοποιούντω σε κάθε είδους αγγαρεία μέ­

χρι να πεθάνουν- μετά γδέρνουν το δέρμα τους κω το που­

λάνε όσο πιάσει, ενώ τα κουφάρια τους τα αφήνουν να τα κα­

ταβροχθίσουν τα σκυλιά κ ω τα όρνια. 'Όμως τα άλογα που εί­

νω από συνηθισμένη ράτσα δεν έχουν και τόσο καλή τύχη,

γωτί αυτά τα έχουν αγρότες, καροτσέρηδες κω άλλω κακο­

μοίρηδες, κω ενώ τα βάζουν σε βαριές δουλειές τα τρέφουν

χειρότερα. Περιέγραψα όσο μπορούσα καλύτερα, τον τρόπο

ΠQU ιΠΠrύOUlJr . το ΟΥήμο KQJ τn χρήση του χαλ1vο{ι, τη σιfλα,

τα σπφούνω, το καμτσίκι, τα γκέμω κω ης ρόδες. Πρόσθε­

σί:ι πως στο κάτω μέρος του ποδωύ τοuς καρφώναμε πλάκες από μω σκληρή ύλη που τη λένε σίδερο γ1α να προφuλά-

[306] τ. Σουίφτ

ξουμε ης οπλές τους ώστε να μη σπάνε στους λιθόστρωτους

δρόμους όπου κατά κανόνα ταξιδεύουμε.

Ο αφέντης μου μετά από κάποιες εκδηλώσΕΙς έντονης

αγανάκτησης, εξέφρασε την απορία πώς δωκινδυνεύαμε

στην πλάτη ενός Χούιννμμν, αφού ήταν βέβωος πως κω ο

aσθενέστερος υπηρέτης στο σπίη του θα ήταν σε θέση να η­

νάξο από πάνω του ακόμα και τον δυνατότερο Γωχού ή ακό­

μα κω να συνθλiψπ ω κτήνος μέχρΙ θανάτου ξαπλώνοντας

χάμω και γυρνώντας ανάσκελα. Αποκρίθηκα πως τα άλογά

μας τα εκπαιδεύαμε από τα τρία με τέσσερα χρόνω τους γω

ης διάφορες δουλοές που τα προορίζαμε- πως ακόμα κι αν

κάποω φανέρωναν ατiθασσο χαρακτήρα τα ζεύαμε στα κά­ρα· πως όσο ήταν μικρά τα δέρναμε άγρια για οποωδήποτε

αταξία· πως τα αρσενικά που προορίζονταν γω ιππασία ή γω

υποζύγω, κατά κανόνα ευνουχίζονταν γύρω στα δύο χρόνω

με:ά τη γέννησή τους ώστε να καταστέλλετω η ορμή τους κω

να γίνονται πιο ήμερα και καλόβολα· πως καταλαβαίνουν

την ανταμωβή κω την τιμωρία· αλλά κω πως, αν η Εντιμό­

τητά του είχε την καλοσύνη να το πωτέψει, δεν διέθεταν το

παραμικρό ψήγμα λογικής, όπως ακριβώς κι οι Γι αχού σ'

αυτή τη χώρα.

Κουράστηκα επαναλαμβάνοντας τα iδω κω τα iδω πολ­

λές φορές μέχρι να δώσω στον αφέντη μου μ ω σαφή ιδέα γι'

αυτά που του έλεγα, γωτί η γλώσσα τους δεν έχο κω τόσο

μεγάλη αφθονία λέξεων αφού ω ανάγκες κω τα πάθη τους

είνω λιγότερα από 9.n σε μας. Είνω όμως αδύνατο να εκ­φράσω την ευγενική του οργή γω τη βάρβαρη μεταχείριση . που επιφυλάσσουμε στο γένος των Χούιννμμν, ιδωίτερα

όταν του εξήγησα πώς κω γωτί ευνουχίζουμε τα άλογα, ώστε

να εμποδίσουμε την αναπαραγωγή του είδους κω να τα κά­

νουμε πω πειθήνια. Είπε πως αν τελικά υπάρχει κάπωα χώ­

ρα όπου οι Γι αχού είvω τα μόνα προικισμένα με Λογικό όν­

τα, είναι επόμενο εκεί να κυριαρχούν στα άλλα ζώα, γιατί με

την πάροδο του χρόνου η Λογική πάντοτε επικραη;ί πάνω

Τα ταξίδια του Γκάfiιβερ [307]

στην κτηνώδη δύναμη. Όμως λαμβάνοντας υπόψη τη δΙά­

πλαση του σώματός μας κω Ιδωίτερα του δΙΚού μου, θεώ­

ρησε πως κανένα πλάσμα σ' αυτό το μέγεθος δεν είνω τόσο

άσκημα πλασμένο γ10 να εφαρμόζο τη Λογική σης συνηθΙ­

σμένες ανάγκες της ζωής- καΙ τότε ζήτησε να μάθεΙ αν οΙ άλ­

λΟΙ στη χώρα μου έμοωζαν σ' εμένα ή κω στους Γωχού αυ­

τής της χώρας. Τον δωβεβαίωσα όη το σώμα μου ήταν κα­

λοφηαγμένο όσο κω των περωσότερων συνομηλίκων μου,

αλλά των νεότερων κω των γuνωκών ήταν ΠΙΟ μαλακό καΙ

τρυφερό , το δέρμα τους μάλιστα ήταν κατά κανόνα λευκό σαν

το γάλα. Είπε πως πραγμαηκά διέφερα από τους άλλους Γι α­

χού, αφού ήμουν πολύ καθαρότερος κω δεν ήμουν κω τόσο

κακοφηαγμένος, αλλά όσο αφορά τα ουσωσηκά πλεονεκτή­

ματα πίστευε πως διέφερα προς το χειρότερο. Πως τα νύχ10

μου δεν χρησίμευαν ούτε στα μπροσηνά ούτε στα πωΙνά μου

πόδω · όσο γω τα μπροσηνά μου πόδω δεν μπορούσε κα­

νονΙκά να τους δώσο αυτό το όνομα, γΙατί ποτέ του δεν με

είδε να περπατάω με δαύτα · πως παραήταν μαλακά γ10 να

αντέξουν στο χ~ψα· πως συνήθως πήγωνα αφήνοντάς τα

ακάλυπτα αλλά ούτε κω το κάλυμμα ποu τοuς έβαζα καμΙά

φορά είχε ίδΙΟ σχήμα κω αντοχή με εκείνο που φορούσα στα

πίσω μου πόδω. Πρόσθεσε ακόμα πως δεν μπορούσα να

περπατήσω με καμία ασφάλεω, γ1ατί ανγλωτρούσε ένα από

τα ΠΙσΙνά μου πόδΙα αναπόφευκτα θα έπεφτα.'Υστερα άρχΙ­

σε να βρίσκο ατέλοες σε άλλα μέρη του σώματός μου, στο

πρόσωπό μου που ήταν επίπεδο, στη μύτη μου που προ­

εξείχε, στα μάπα μου που έβλεπαν κατευθείαν εμπρός, έτσΙ

που δεν μπορούσα να κοιτάξω δεξιά ή αριστερά δίχως να γυ­

ρίσω το κεφάλΙ. Ούτε κω να φάω μπορούσα δίχως να ση­

κώσω το μπροσηνό μου πόδΙ στο στόμα γΙ' αυτό ΚΙ η Φύση

είχε τοποθετήσο αυτές ης κλοδώσος προκειμένου να αν­

ταποκρΙθεί σ' αυτή την ανάγκη. Δεν καταλάβωνε σε η χρη­

σίμευαν όλες αuτές 01 σχωμές κω τα χωρίσματα στα πωινά

μου πόδ10, που παραήταν μαλακά y10 να αντέξουν σης σκλη-

[308] Τ. Σουίφτ

ρές κ ω κ~φτερές πέτρες, οπότε χρειαζόταν να καλυφτούν από

ω δέρμα κάποωυ άλλου ζώου· πως ολόκληρο το σώμα μου

χρειαζόταν ένα προστατευτικό κάλυμμα ενάντια στη ζέστη και

στο κρύο, που καθημερΙνά υποχρεωνόμουν να το βγάζω και

να το βάζω, πράγμα βαρετό κω κουρασηκό. Κω τέλος δω­

πίστωνε πως κάθε ζώο στη χώρα εκείνη έτρεφε μω έμφυτη

αντιπάθπα για τους Γιαχού, αφού τα πιο αδύνατα τούς απέ­

φευγαν κω τα ωχυρότερα τους απόδιωχναν· ακόμα κι αν ευ­

σταθούσε η υπόθεση πως εμείς (ω Γιαχού) είμαστε πρΟΙκΙ­σμένοι με ΛογΙΚή, του ήταν αδύνατο να φανταστεί πως θα

μπορούσε να γιατρευτεί εκείνη η φυσική αντιπάθπα που κά­

θε πλάσμα έτρεφε εναντίον μας κω συνεπώς ούτε κω κατα­

λάβαινε πως ήταν δυνατόν να τα εξημερώνουμε και να τα κά­

νουμε να μας υπηρετούν. Ωστόσο, είπε πως δεν θα συζητού­

σε άλλο το θέμα, γωτί ων ενδιέφερε περωσότερο να μάθει τη

δ ική μου ιστορία, γω τη χώρα που γεννήθηκα, γω ης διά­

φορες πράξεις καθώς και για τα γεγονότα της δικής μου ζωής

πρ1ν φτάσω στη χώρα τους.

Τον δωβεβαίωσα, πως η βαθύτερη επιθυμία μου ήταν να

τον ικανοποιήσω σε κάθε θέμα, αλλά δωτηρούσα ης αμφι­

βολίες μου σχετικά με το κατά πόσο θα μπορούσα να εξηγή­

σω δΙάφορα ζητήματα γω τα οποία η Ενημότητά του δεν

μπορούσε να έχπ την παραμικρή ιδέα, δεδομένου όη στη

χώρα του δεν υπήρχε τίποτα για να τα συσχετίσω. Πως

οπωσδήποτε θα έκανα ό,η μπορούσα και θα προσπαθούσα

να εκφραστώ με παρομοΙώσΕΙς, ζητώντας ταππνά καΙ τη

βοήθειά του κάθε που θα μου έλππαν οι κατάλληλες λέξεΙς­

πράγμα που υποσχέθηκε ευχαρίστως να το κάμπ .

Είπα πως γεννήθηκα από ένημους γονείς σε ένα νησί

που το λέγαν Αγγλία, και που απείχε από αυτή τη χώρα τα­

ξίδι τόσων ημερών όσες ο δυνατότερος από τους υπηρέτες

της Εντιμότητάς του θα μπορούσε να ταξιδέψει σε ένα ηλια­

κό έτος. Πως είχα σπουδάσει γιατρός, δηλαδή cνα cπάγγcλ­

μα σ:χ.εηκό με τη θεραπεία των πλπ.yών κu1 ιων πόνων που

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [ 3 Ο 9]

παθαίνεΙ το σώμα ύστερα από ατύχημα ή άσκηση βίας. Τη

χώρα μου κυβερνούσε ένας θηλυκός άνθρωπος που τον λέ­

με Βασίλωσα. Άφησα τη χώρα μου γω να αποκτήσω πλού­

τη, ώστε να μπορώ κατά την επωτροφή μου να συντηρήσω

τον εαυτό μου κω την ωκογένοά μου. Στο τελευταίο μου τα­

ξίδι, ήμουν κυβερνήτης του πλοίου κω είχα σης δωταγές

μου καμΙά πενηνταρΙά Γωχού, που κάμποσω πέθαναν στη

δΙάρκοά του, οπότε αναγκάστηκα να τους αντΙκαταστήσω με

άλλους που δΙάλεξα από δΙάφορες χώpες. Το πλοίο μας κΙν­

δύνεψε δύο φορές να βουλΙάξο· την πρώτη από μ ω μεγάλη

θύελλα κω τη δεύτερη όταν χτύπησε πάνω σε κάποιο βράχο.

Εδώ ο αφέντης μου με δΙέκοψε γω να ρωτήσεΙ πώς μπόρε­

σα να πείσω τους ξένους από ης δΙαφορετικές χώρες να ρΙ­

ψοκΙνδυνέψουν μαζί μου , ύστερα από ης απώλπες που είχα

υποστεί κω τους κΙνδύνους που είχα δωτρέξο. Απάντησα

πως επρόκεηο γω κάτι απελπωμένους τύπους, που αναγ­

κάζονταν να εγκαταλείψουν τον τόπο που γεννήθηκαν, εξω­

τίας της φτώχπας ή των εγκλημάτων τους. ΜερΙκοί είχαν κα­

ταδΙκαστεί σε βαρΙές πωνές, άλλω είχαν ξοδέψπ όλα τους τα

υπάρχοντα στο πωτό, σης πόρνες, ή στα τυχερά πωχνίδια,

άλλω το είχαν σκάσεΙ λόγω προδοσίας, άλλοΙ είχαν φύγπ

γω φόνους, κλοπές, φαρμακείες, ληστεία, ψευδορκία, πλα­

στογραφία , παραχάραξη νομίσματος, βωσμούς ή σοδομΙ­

σμό, γΙα εγκατάλπψη σημαίας, γωλΙποταξία στον εχθρό ενώ

01 περωσότερω είχαν δραπετεύσεΙ από τη φυλακή. Κανένας

τους δεν τολμούσε να γuρίσο στην πατρίδα του , από φόβο

μην τον κρεμάσουν ή μην πεθάνπ της πείνας στη φυλακή·

επομένως ήταν αναγκασμένοΙ να γυρεύουν τρόπους γΙα να

ζήσουν σε άλλα μέρη.

Όσο μιλούσα γι' αυτά τα πράγματα, ο αφέντης μου είχε

την ευχαρίστηση να με δωκόπτε1 συχνά. Μεταχειρίστηκα

πολλές περΙφράσεις γ10 να μπορέσω να του περΙγράψω τη

φύση ορισμένων εγκλημάτων, γω τα οποία 01 περωσότερω

του πληρώματός μας είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη

[310] τ. Σουίφτ

χώρα τους. Ετούτη η δουλειά απαίτησε συζήτηση πολλών

ημερών πρΙν φτάσπ να με καταλαβαίνεΙ. Τα είχε παντελώς

χαμένα, πασχίζοντας να μάθει π ο ω ήταν η πΙθανή χρησιμό­

τητα ή ανάγκη γω τη δΙάπραξη αυτών των παραπτωμάτων.

Γω να του τα εξηγήσω , προσπάθησα να του δώσω μω Ιδέα

γω τα πάθη της εξουσίας κω του πλούτου, γω ης φρΙκτές συ­

νέπειες της λαγνείας, της ακολασίας της μοχθηρίας κω του

φθόνου.'Ολα τούτα υποχρεώθηκα να τα κάνω συγκεκριμένα

κω να τα περΙγράψω, αναφέροντας ορωμένα γεγονότα κω

κάνοντας δΙάφορες υποθέσεις. ΜόλΙς έφτανα στο τέλος κάθε

περΙγραφής μου , εκείνος, σαν κάπωος που είχε κεραυνοβο­

ληθεί από κάη ανήκουστο κω πρωτοφανές, κάη που ξεπερ­

νούσε κάθε φαντασία, σήκωνε ψηλά τα μάπα του όλος απο­

ρία κω αγανάκτηση. Η εξουσία, η δωκυβέρνηση, ο πόλεμος,

ο νόμος, η η μωρία κω χΙλΙάδες άλλα πράγματα δεν είχαν

όρους γω να τους εκφράσει εκείνη η γλώσσα, πράγμα που

έκανε τη δυσκολία να εξηγήσω αυτά που εννούσα στον αφέν­

τη μου σχεδόν ανυπέρβλητη. Επειδή όμως δΙέθετε εξαφεη­

κή αντίληψη που δωρκώς βελτιωνόταν με το στοχασμό κω

το δΙάλογο , κατάφερε στο τέλος να ανηληφθεί επαρκώς όλα

όσα έχπ την Ικανότητα να επηελέσπ η ανθρώπΙνη φύση στα

δΙκά μας μέρη, εκφράζοντας κω την επΙθυμία να του δώσω

μΙα λεπτομερή περΙγραφή αυτού του τόπου που ονομάζουμε

Ευρώπη, κω ΙδΙαίτερα της δΙκής μου χώρας.

Τα τα~ίδια του Γκdf/ιβψ [311]

KE<DAΛAIO TPITO

Ο συγγραφέας με διαταγή του αφέντη του παρέχει

πflηροφορiες για το αγγflικό κράτος.

Τα αίτια των ποflέμων μεταξύ των ηγεμόνων

της Ευρώπης. Ο συγγραφέας αρχίζει να εξηγεί

το αγγflικό ποflίτεvμα. ,

ΟΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ας μου κάνεΙ τη χάρη να σημεrώσεr, όη η πα­

ρακάτω επΙλογή από πολυάρΙθμες σuνομΙλiες που είχα με

τον αφέντη μου, περΙέχεΙ μω περίληψη από τα σημανηκότερα

θέματα που συζητήσαμε σε δΙάφορες περΙπτώσεrς, σε μΙα δΙάρ­

κεω που ξεπέρασε τα δύο χρόνω· η Ενημόmτά του συχνά ζη­

τούσε όλο κω πληρέστερες πληροφορίες, όσο εγώ βεληωνό­

μουν στη γλώσσα των ΧούΙννμμν. Του παρουσίασα όσο μπο­

ρούσα καλύτερα, όλη την κατάσταση της Ευρώπης μίλησα γ1α

εμπόρΙο κω βωτεχνiα, γω τέχνες κω επωτήμες 01 απαντήσπς

που του έδΙνα σε όλες ης ερωτήσπς που μου έκανε σε δΙάφορα

θέματα αποτελούσαν μω αστείρευτη πηγή συζητήσεων. Εδώ

όμως θα καταγράψω μονάχα mν ουσία των συζητήσεών μας

αναφορΙκά με m δΙκή μου χώρα, ταξΙνομώντας τα θέματα όσο μπορώ καλύτερα, δίχωςαναφοράσεχρόνο ή άλλεςπερωτάσεrς,

εμμένοντας όμως πάντοτε πωτά στην αλήθεω. Η μόνη μου

έγνω α είνω όη πολύ δύσκολα θα καταφέρω να μην αδΙκήσω τα

επΙχεφήματα κω ης εκφράσπς του αφέντη μου, αφού αναγκα­

σηκά θα υποφέρουν από ης λΙγοστές μου ΙΚανόmτες καθώς κω

από m μετάφραση στα βάρβαρα αγγλΙκά μας. Υπακούοντας επομένως στΙς προσταγές mς Εντψόmτάς του,

του δΙηγήθηκα mν Επανάσταση του Πρίγκηπα mς Οράyγης, τον

μακροχρόνΙο πόλεμο με m Γαλλiα που άρχωε ο εν λόγω ηγε­

μόνας, κω που ανανέωσε ο δΙάδοχός του, η σημερΙνή Βασί­

λωσα, όπου είχαν εμπλακεί 01 ωχυρότερες δυνάμεΙς της ΧρΙ-

' 7.' I Υ λ' I στωνοσυνης κω που συνεχΙφταν ακομα. πο ογωα, κατοπΙν

παρακλήσεώς του, πως γύρω στο ένα εκατομμύρΙΟ Γωχού θα

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [ 3 l 3]

είχαν σκοτωθεί σm δ1άρκπά του, κω ίσως πάνω από εκατό πό­

λπς θα είχαν κυριευτεί κω πέντε φορές περωσότερα πλοία θα

είχαν πυρποληθεί ή καταβυθΙστεί.

Ρώmσε πω ες ήταν 01 συνηθέστερες αηiες ή οΙ αφορμές που

έκαναν μω χώρα να στρέφετω σε πόλεμο εναντίον mς άλλης.

Απάνmσα πως υπήρχαν αμέτρητες αηίες, αλλά εγώ θα ανέφερα

μόνο μερΙκές από ης βαωκότερες. Ορωμένες φορές είνω η φΙ­

λοδοξία των ηγεμόνων που ποτέ δεν αρκούντω σm γη κ ω στους

υπηκόους που κuβερνούνε- άλλες φορές η δΙαφθορά των υπουρ~

γών, που εμπλέκουν τον αφένm τους σε πόλεμο γΙα να κατα­

πνίξουν ή γΙα να παραπλανήσουν την αγανάκmση των υπη­

κόωντοuςγΙα mνχείρωτη δωκuβέρνησή τους. Η διάσταση των

απόψεων είναι μω άλλη αηία που έχπ κοστiσπ εκατομμύρω

ζωές γΙα παράδπγμα αν το κρέας σημαίνεΙ ψωμί ή το ψωμί κρέ­

ας· αν ο χυμός κάποιου είδους σμέουρου είναι αίμα ή κρασί· αν

το σφύρΙγμα είνω αμαρτία ή αρετή · αν είνω προημότερο να φΙ­

λάς ένα σανίδΙ ή να το ρίχνεις σm φωηά· πω ο χρώμα πάει κα­

λύτερα σ' ένα παλτό το μαύρο, το λευκό, το κόΚΚΙνο ή το γκρίζο·

κω η είνω προημότερο να είνω μακρύ ή κοντό, στενό ή φαρδύ,

βρόμικο ή καθαρό, κω πολλά άλλα. Κανείς πόλεμος δεν είνω

τόσο μανιασμένος κω τόσο αψαmρός κω που να κρατάπ κω

πολύ, όσο εκείνος που τον προκαλεί η διάσταση των απόψεων,

ειδικά αν πρόκεηω γΙα ασήμαντα ζητήματα.

Μερικές φορές η ρήξη ανάμεσα σε δύο ηγεμόνες γίνεται γΙα

να αποφασωτεί πω ο ς από τους δύο θα εκθρονίσεΙ κάποΙον τρί­

το από mν επικράτειά του, ενώ κανένας τους δεν έχει το παρα­

μικρό δικαίωμα στον ξένο θρόνο. ΆΛλες φορές ένας ηγεμόνας

σuγκρούετω με έναν άλλο, επειδή φοβάτω όη ο άλλος θα τον

προλάβει κω θ' αρχίσει πρώτος. Μερικές φορές ξεσπάει κά­

ποιος πόλεμος, επειδή ο εχθρός είναι πολύ ισχυρός κω άλλες

εππδή είνω πολύ ανίσχυρος. Κάποτε 01 γεiτονές μας θέλουν τα

πράγματα που έχουμε εμείς ή έχουν τα πράγματα που εμείς θέ­

λουμε· κω σκοτωνόμαστε ΚΙ 01 δύο μέχρΙ που να πάρουν αυτοί

τα δικά μας ή να μας δώσουν τα δικά τους. Απολύτως δικωο-

[314] Τ Σουiφτ

. λογημένη αηία πολέμου είνω η εισβολή, σε μια χώρα που οι

κάτΟΙκοί mς έχουν aποδεκατιστεί από λψό, εξοντωθεί από πα­

νώλη, ή έχουν εμπλακεί σε πολΙτικές μεταξύ τους διενέξεις. Εί­

νω θεμηό να ανοίγεΙς πόλεμο εναντίον του ΠΙΟ στενού συμμά­

χου, σε περίπτωση που κάπΟΙα πόλη του έχπ βολική γrα σένα

θέση ή όταν κατέχπ μω έκταση γης που μπορεί να διευρύνπ

mν εωκράτπά σου κω να την καταστήσεΙ ΠΙΟ συγκροτημένη.

Αν ένας ηγεμόνας αποστείλεΙ στρατεύματα σε μω χώρα που ΟΙ

κάτοικοί mς είνω φτωχοί και αμόρφωτοι, μπορεί νομίμως να

θανατώσπ το μισό πληθυσμό της κω να υποδουλώσει τον άλ­

λο μισό ώστε να τους εκπολπίσπ και να τους γλυτώσεΙ από το

βάρβαρο τρόπο ζωής τους. Αποτελεί βαωλικόταm, έντφη και

πολύ διαδεδομένη σuνήθεω, όταν ένας ηγεμόνας χρειάζεται τη

συνδρομή κάποωυ άλλου γω να αμυνθεί εναντίον μως επι­

δρομής, ο βοηθός του και σύμμαχος, αφού εκδιώξει τονεωβο­

λέα, να αρπάξει την επικράτπα γω δική του κω να σκοτώσει

φυλακίσπ ή και εξορίσει τον ηγεμόνα που ήρθε να βοηθήσει. Η

συμμαχία λόγω σuγγένεως, εξ αίματος ή αγχιστείας, αποτελεί

επαρκή αηία πολέμου ανάμεσα σε ηγεμόνες, και όσο πιο στενή

είναι η σuγγένεω, τόσο πιο μεγάλη είναι η προδιάθεσή τουςγrα

σύγκρουση. Τα φτωχά έθνη είναι πηνασμένα, τα πλούσω είναι

υπερήφανα, έτσι περηφάνεω κω πείνα μονίμως θα έχουν δω­

φορές μεταξύ τους. Γ ω όλους αυτούς τους λόγους, το επάγγελμα

του στρατιώm θεωρείται το πιο τιμημένο από όλα τα άλλα· για­

τί ο σφαηώτης είνω ένας Γωχού που προσλαμβάνετω γrα να

σκοτώνει εν ψυχρώ όσο μπορεί περωσότερους ανθρώπους από

το ίδω γένος μ' αυτόν και που ποτέ τους δεν τον πείραξαν.

Υπάρχουν επίσης στην Ευρώπη ΚΙ ένα είδος ψωραλέοι ηγε­

μόνες που μη μπορώντας να διεξάγουν μόνοι τους πολέμους,

νοικιάζουν τα στρατεύματά τους σε πλουωότερα κράm, προς τό­

σο mν ημέρα τον κάθε άντρα· αυτοί κρατάνε τα τρία τέταρτα του

μισθού και έτσι συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του ησο­

δήματός τους τέτοιου είδους ηγεμόνες έχει στη Γερμανία κω

σε άλλα μέρη στη βόρεια Ευρώπη.

Όσα μου δΙηγήθηκες, είπε ο αφένmς μου, σχεηκά με το ζή­

mμα του πολέμου , πραγμαηκά αποκαλύπτουν θαυμάσω ης σu­

νέπειεςmςΛογ.ικήςπου καμώνεστε ότι δΙαθέτετε· ωστόσο εiνω

είπύχημα που η Ντροπή είνω μεγαλύτερη από. τον Κίνδυνο και

που η Φύση σας έχπ καταστήσεΙ εντελώς ανίκανους να προξε­

νείτε πολύ κακό .

Γωτi, έτσΙ που τα στόματά σας είνω φαρδΙά πλατιά πάνω

στο πρόσωπό σας δύσκολα θα καταφέρετε να δαγκώσετε ο ένας

τον άλλον αποτελεσμαηκά εκτός ΚΙ αν γiνει με κωνή σuναίνε­

ση.'Επεηα τα νύχω τόσο στα μπροστΙνά όσο κω στα πωΙνά σας

πόδω είνω τόσο κοντά κω μαλακά που αρκεί ένας δΙκός μας

Γωχού για να φέρπ βόλτα μω ντουζίνα δικούς σας.'Οταν λοι­

πόνυπολογiζεΙς αυτούς που σκοτώθηκαν σε μάχες, το μόνο που

σκέφτομω είνω όη είπες το πράγμα που δεν είνω.

Δεν κρατήθηκα, κούνησα -το κεφάλΙ μου κω χαμογέλασα

κιόλας λίγο γω mν άγνωά του. Κω καθώς η τέχνη του πολέμου

δεν μου ήταν κάη ξένο , του περΙέγραψα τα κανόVΙα, ης μπομ­

πάρδες, τα μουσκέτα, ης καραμπίνες, ης πωτόλες, :ης σφαίρες,

το μπαρούη , τα σπαθιά, ης ξιφολόγχες, ης μάχες, ης πολωρ­

κίες, ηςυποχωρήσεΙς, ηςεπΙθέσεΙς, ταλαγούμω, τακόντραλα­

γούμια, τους βομβαρδισμούς, ης ναυμαχίες πλοία που κατα­

βυθίζονταΙ με χίλιους άντρες, είκοσΙ χΙλιάδες νεκροί σmν κάθε

πλευρά, βογγητά θανάτου, μέλη ανθρώπινα που ηνάζοντω στον

αέρα, καπνός, βουή, σύγχυση, τσαλαπάmμα έως θανάτου από τα

πόδω των αλόγων, φυγή, καταδίωξη, νίκη · χωράφω σπαρμέ­

να με κουφάρω τροφή για τα σκυλΙά τους λύκους κω τα όρν1α·

πλιάτσΙκο , aρπαγές, βιασμοί, φωηά κω καταστροφή . Κω γ.ια

να τονίσω mν aντρεία των αγαπημένων μου συμπατρΙωτών,

τον δωβεβαίωσα πως τους είχα δ π να ηνάζουν στον αέρα εκα­

τό εχθρούς μονομΙάς σε μω πολιορκία κι άλλους τόσους μες σ'

ένα πλοίο, κω παρακολούθησα τα πτώματα να πέφτουν κομ­

μάηα από τα σύννεφα προς μεγGλη δΙασκέδαση όλων των πα­

ρευρΙσκομένων.

Ετωμαζόμοuν να προχωρήσω σε περωσότερες λεπτομέρπ-

[3 16] Τ Σουίφτ

ες, όταν ο αφέντης μου με πρόσταξε να σωπάσω. Είπε, πως

όπωος αντΙλαμβανόταν τη φύσή. των Γωχού, εύκολα μπορού­

σε να πωτέψπ πως ένα τόσο κακό ζώο ήταν Ικανό να δωπράξεΙ

κάθε η που ανέφερα, σmν περίπτωση που η δύναμη κω η πο­

νηρΙά του έφτανε το βαθμό mς κακίας του. Όμως όσο η δΙήγη­

σή μου εiχε αυξήσΕΙ τον αποτροπωσμό του γω όλο αυτό το εi­

δος, άλλο τόσο ανακάλυπτε πως του είχε δημωυργήσπ κω μω

πνευμαηκή ταραχή, που όμωά της ποτέ άλλοi:ε δεν είχε ω­

σθανθεί. Σκεφτόταν πως τα αυηά του, συνηθίζοντας ωγά ωγά σε

τέτοΙες αποκρουσηκέςλέξπς, θα μπορούσαν κάπωα στΙγμή να

ης ανέχοντω με λιγότερη αποστροφή. Πρόσθεσε επίσης πως

παρόλο που απεχθανόταν τους ΓΙ αχού αυτής mς χώρας, ωστό­

σο δεν τους θεωρούσε περωσότερο υπεύθυνους γω ης μωητές

ΙδΙόmτέςτους, απ' όσο θεωρούσε ένα νΙάϋ (κάπωο όρνΙο) υπεύ­

θυνο γω την αγρΙότητά του ή μω κοφτερή πέτρα που του έκοβε

την οπλή.υταν όμως ένα πλάσμα με αξΙώσπς ΛογΙκής εiνω σε

θέση να κάνπ τέτοΙες ακρότητες, φοβόταν μήπως ο εκφυλωμός

αυτής mς ιδιότητας ήταν χειρότερος κι απ' την ίδω mν κmνω­

δία.Ήταν επομένως πεωμένος πως αντί γωΛογΙκή, δω θέταμε

μονάχα κάποω ΙδΙότητα που αυξάνΕΙ την έμφυτη κακiα μας,

όπως ακριβώς η αντανάκλαση σε ένα ταραγμένο ρυάΚΙ δiνπ mν

εικόνα ενός κακοσχημαησμένου σώματος, όχΙ μόνο πω μεγά­

λη αλλά ακόμα πω παραμορφωμένη.

Συνέχωε λέγοντας πως είχε ακούσεΙ πάρα πολλά σχεηκά με

το ζήτημα τοu πολέμου, τόσο σ' αυτήν όσο κω σε προηγούμε­

νες συζητήσεις. Υπήρχε ένα άλλο σημείο, που, γω την ώρα, του

έφερνε σύγχυση. Είχα ππ πως μερΙκοί από το πλήρωμά μας

άφησαν m χώρα τους εππδή είχαν καταστραφεί από το νόμο·

κ ω mν έvvοω αυτής η; ς λέξης του mν είχα κιόλας εξηγήσει· αλ­

λά τα είχε χαμένα γΙατί δεν καταλάβωνε πως συνέβωνε ΚΙ ο νό­

μος που σκοπό του είχε την επΙβίωση όλων των ανθρώπων να

γίνετω αηία να καταστρέφεται έστω ΚΙ ένας άνθρωπος, οπότε

ζήmσε να έχειΙΚανοπωηηκότερη πληροφόρηση γΙα mν έvvωα

του νόμου, καθώς κω γω κείνους που τον απονέμουν, σύμφω-

Τα ταξίδια του Γκάjjιβερ [31 7]

να με mv τρέχουσα πρακηκή σm χώρα μου· εκείνος πίστευε

πως Φύση κω Λογική είνω επαρκείς ο.δηγοί για ένα έλλογο

ζώο , (πράγμα που ωχuρΙζόμαστε όη είμαστε), δείχνοvωςu πρέ­

ΠεΙ να κάνπ κανείς κω η να αποφεύγει.

Τόνωα σmv Ενημόmτά του, όη με τα νομικά δεν είχα κω

μεγάλη ΟΙκπόmτα, αν εξαιρέσουμε όη προσέλαβα μάταω δ1-

κηγόρους γω να αντιμετωπίσω κάποιες αδικίες σε βάρος μου·

ωστόσο θα έκανα ό,η μπορούσα ΎJ.α να του απαντήσω ικανο­

πΟΙηηκά.

Του είπα πως είχαμε ένα σΙνάφΙ ανθρώπων που από μΙκρή

ηλΙκία εκπωδεύοντω στην τέχνη να αποδπκνύουν με λέξπς

που ης πολλαπλασιάζουν κατά περίπτωση, πως το λευκό είνω

μαύρο κω το μαύρο λευκό, ανάλογα με το u πληρώνονταΙ να ωχυρωτούν. Όλος ο υπόλοΙπος κόσμος είνω σκλάβος αυτού

του σιναφΙΟύ. Γω παράδπyμα, αν ο γείτονάς μου έχπ βάλπ στο

μάη mv αγελάδα μου, προσλαμβάνεΙ ένα δικηγόρο ΎJ.α να απο­δείξει πως πρέππ να μου την πάρπ . Τότε εγώ θα πρέπεΙ να

προσλάβω έναν άλλο ΎJ.α να υπερασπιστώ το δίΊQο μου , αφού

όλΟΙ ΟΙ κανόνες του νομικού δικαίου απαγορεύουν σε οπΟΙον­

δήποτε να μΙλάεΙ για τον εαυτό του. Τώρα σm δεδομένη περί­

πτωση, εμένα που είμω ο πραγμαηκός ιδΙΟκτήmς με βαραί­

νουν δύο μεγάλα μεΙΟνεκτήματα. Πρώτον ο δΙκηγόρος μου , που

από την κούνΙα του σχεδόν έχει ασκηθεί να υπερασπίζεται το

ψέμμα, βρίσκεται εντελώς έξω από το στΟΙχείο του όταν πρέπει

να υποσmρίξο το δίκιο, που σαν aφύσικη δουλεΙά mv επΙΧΕΙ­

ρεί πάντοτε με μεγάλη αδεξιόmτα αν όχι κω με κακή θέληση.

Το δεύτερο μεωνέκmμα είνω πως ο δΙκηγόρος μου πρέπεΙ να

προχωρήσεΙ πολύ προσεκηκά, πδάλλως οΙ ΔΙκαστές θα τον

επιπλήξουν κω ΟΙ συνάδελφοί του θα τον σιχαθούν σαν άν­

θρωπο που πάπ να υποβιβάσπ mν εφαρμογή του νόμου. Δεν

μου μt':vuuv HU[J(ι 66u μιθυδUl γ ω vu Jψuιiluw ιΗν uyι::λ(ιδu

μου. Ο πρώτος είνω να εξαγοράσω το δικηγόρο του αντΙπάλου

μου με δΙπλή αμοΙβή, που τότε θα προδώσπ τον πελάm του

αφήνοντας υπωνΙγμούς πως έχει το δίκω με το μέρος του. Ο

[318] τ. Σσυiφτ

δεύτερος τρόπος είναι ο δηmγόρος μου να πaρουωάσει mν

διεκδίκησή μου όσο γiνεται πιο άδικη, φτάνοvως va παραδε­

χτεί πως η αγελάδα ανήκει στον αντίπαλό μου· κι αν αυτό το τε­

λευταίο γίνει επιδέξω, θα εξασφαλίσει οπωσδήποτε mν εύνωα

mς έδρας.

Πληροφόρησα ακόμα τον Εντιμότατο πως οι δικαστές είναι

πρόσωπα που διορίζονται να αποφασίζουν γ10 κάθε περιου­

σιακή δωφορά, καθώς και για vα δικάζουν τους εγκληματίες·

πως επιλέγονται από τους πιο δεξιοτέχνες δικηγόρους που με τα

χρόνω γερνούν και βαριούνται, οπότε έχοντας όλη τους τη ζωή

μεροληπτήσει ενάντω στην αλήθεω κφ τη δικαιοσύνη, μοι­

ραία αισθάνονται mν ανάγκη να υποσmρίξουν την απάm mν

ψευδορκία και την κατάχρηση εξουσίας- πως ακόμα γνώρισα

κάμποσους από δαύτους που αρνήθηκαν τεράστια δωροδοκία

από mν πλευρά που είχε με το μέρος της το δίκο , για να μην

τραυματίσουν το Σιvάφι , διαπράποντας κάτι αταίριαστο με m

φύση τους ή το λειτούργημά τους.

Αξίωμα σε αυτούς τους δικηγόρους είνω πως ό,τι έχει κιό­

λας γίνει, μπορεί νομίμως να ξαναγίνει· φροντίζουν λωπόν πο­

λύ προσεχτηςά να καταγράφονται όλες ω αποφάσεις που εκδί­

δοντω κατά παράβαση του κωνού δικαίου και mς απλής αν­

θρώπινης λογικής. Αυτές ης αποφάσεις που φέρουν το όνομα

δεδικασμένον, ης επικαλούνται ως αποδείξεις κύρους για να

δικαιολογούν και ης πιο άδικες απόψεις έτσι και ω δικαστές

παίρνουν πάντοτε ης αποφάσεις τους μ' αυτή την λογική.

Κατά mν αγόρευση, aποφεύγουν επψελώςνα υπεωέρχον­

ται στα ουσιώδη χαρακτηριστικά της υπόθεσης αλλά φωνα­

σκούν, γίνονται βίαιοι και κουρασηκοί επιμένοντας σε όλα τα

εξωτερiκά περιστατικά που είνω εντελώς άσχετα. Για παρά­

δειγμα σmν προαναφερθείσα υπόθεση, ποτέ δεν ενδωφέρονται

να μάθουν η αξιώσεις ή ποιους τίτλους ιδιοκτησίας έχει ο αν­

τiπαλός μου πάνω σmν αγελάδα , αλλά αν η εν λόγω αγελάδα

είνω κόκκινη ή μαύρη, κ ω τα κέρατά mς κοντά ή μακριά· αν το

χωράφι που βόσκει είνω στρογγυλό ή τετράγωνο , αν aρμέγεται

Τα ταξίδια του Γκά]Ιιβεp [31 9]

στο σπίη ή στο ύπωθρο, τί aρρώστιες πέρασε κω τα παρόμ01α.

Σm σuνέχπα σuμβουλεύοντω τα δεδικασμένα, αναβάλλουν κά­

θε λίγο κω λιγάκι τη δίκη κω σε δέκα, είκοσι ή κω σε τριάντα

xρόVla καταλήγουν σε κάπ01α απόφαση.

θα πρέπεΙ επίσης να σημαωθεί όη αυτό ω σινάφι έχη μω

δική του γλώσσα συνεννόησης κω μω ιδιόλεκτο που κανένας

άλλος θνητός δεν μπορεί να καταλάβπ, σmν οποία κω γρά­

φοντω όλΟΙ ΟΙ νόμω τους, που φροντίζουν επιμελώς να τους

πολλαπλασΙάζουν· στους νόμους αυτούς συγχέεταΙ εντελώς η

ίδια η ουσία mς αλήθπας κω του ψεύδους, του δfκωου κω του

άδικου· θα πάρει καμιά τρωνταριά χρόνια για να αποφασιστεί

αν το χωράφι που μου άφησαν 01 πρόγονοί μου, εδώ ΚΙ έξι γε­

νιές, ανήκπ σε μένα ή σε κάπΟΙο ξένο καμιά τρακοσαριά μίλια

μακριά.

Σης δίκες προσώπων που καmγορούντω για εγκλήματα

εναντίον του κράτους, η μέθοδος εiνω πολύ ΠΙΟ σuνοπηκή κω

άξω μίμησης; ο δικαστής στέλνπ πρώτ_α να διερευνήσει ης δω­

θέσης της κυβέρνησης, κι ύστερα μπορεί εύκολα να κρεμάσει

ή να σ ώση τον εγκληματία, mρώντας αυσmρά όλους τους τύ­

πους του νόμου.

Στο σημείο αυτό ο αφένmς μου, με δΙέκοψε λέγοντας πως

τέτΟΙα πλάσματα, πρΟΙκισμένα ασφαλώς με τόσο θαυμαστές

πνευμαηκές ικανότητες σαν αυτές που περ-ιέγραψα μιλώντας

για τους δικηγόρους, ήταν κρίμα που δεν ενθαρρύνονταν να γί­

νουν δάσκαλΟΙ των υπολοίπων σε γνώση και σοφία. Απάνm­

σα, δωβεβωώνοντας mν εντιμότητά του, πως σε οποιοδήποτε

θέμα έξω από το επάγγελμά τους, κατά κανόνα αποτελούσαν mν

πιο αμόρφωm και ηλίθια ράτσα ανάμεσά μας, ήταν οι πιο ανά­

ξΙΟΙ σmν καθημερινή κουβέντα, 01 ορκωμέν01 εχθροί κάθε

γνώσης κω επιστήμης, έτοψΟΙ πάντοτε να δωστρεβλώσουνmν

κοινή ανθρώπινη λογική σε κάθε θέμα σuζήmσης, όπως ακρι­

βώς τα κατάφερναν και στο επάγγελμά τους.

[3 20] τ. Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Συνέχεια της περιγραφής του Ayyflικoύ κράτους.

Οι ιδιότητες ενός πρωθυπουργού.

ΟΑΦΕΝΓΗΣ μου ω είχε ακόμα τόσο χαμένα, ώστε δεν καταλά­

βαινε πω α κίνητρα ωθούσαν αυτή m ράτσα των δικηγόρων να: σuγχύ('f:ται, να ταρά('f:ται, και να ταλαιπωρείται, εντάσσοντας

m ζωή mς σε μια αδελφόmτα mς αδικίας, μόνο και μόνο για να

βλάψει τα αδελφά mς ζώα· ούτε και μπορούσε να καταλάβει η εν­

νοούσα λέγοντας όη το έκαναν επί πληρωμή. Σ' αυτό το σημείο

κουράσmκα πολύ για να του εξηγήσω m χρήση του χρήματος, τα

υλΙκά mς κατασκευής του κω mν αξία των μετάλλων· του είπα

πως όταν ένας Γωχού συγκέντρωνε ένα μεγάλο απόθεμα από αυ­

τή mν πολύημη ουσία, μπορούσε να αγοράσει ό,η είχε στο μυα­

λό του, τα τελειότερα ρούχα, τα ωρωότερα αρχοντικά, ης μεγαλύ­

τερες εκτάσεις γης, τα ακριβότερα φαγητά και ποτά, καθώς και να

διαλέγει τα πιο όμορφα θηλυκά . ΓΙ' αυτό, μω κω τα χρήματα

μπορούσαν από μόνα τους να επιτελέσουν όλα τούτα τα θαύματα,

01 Γι αχού πίστευαν πως ποτέ δεν έχουν όσα θέλουν για να ξο­

δεύουν ή για να αποταμιεύουν, επαδή πάντα ανακάλυπταν πως

έχουν μια έμφυm τάση είτε προς m σπατάλη είτε προς m φιλαρ­γυρία. Πρόσθεσα ακόμα πως 01 πλούσΙΟΙ απολαμβάνουν τους

καρπούς του μόχθου των φτωχών, κω πως ΟΙ τελευταίΟΙ είνω χί­

λΙΟΙ προς ένας σε αναλογία με τους πρώτους. Όη η μεγάλη μάζα

του λαού μας ήταν αναγκασμένη να ζπ άθλΙα, μοχθώντας κάθε

μέρα με χαμηλά μεροκάματα για να μπορούν ΟΙ λίγΟΙ να ζούνε

σmν αφθονία. Επεκτάθηκα πολύ πάνω σ' αυτά καθώς κω σε άλ­

λες σχεηκές λεπτομέρειες, αλλά η Εντιμόmτά του εξακολουθού­

σε να αναpωnέτω: εππδή ξεκινούσε από mν υπόθεση όη όλα τα

ζώα δικωούντω το μερτικό τους στην παραγωγή mςγης και πό­

σο μάλλον εκείνα που κυβερνάνε τα υπόλΟΙπα. ΓΙ' αυτό θέλησε να

τον πληροφορήσω, η ήταν αυτά τα ακριβά φαγητά, και πώς γι­

νόταν να τα επιθυμεί ο καθένας μας. Απαpίθμησα όσο περισσό-

Τα τα~ίδια του Γκάj/ιβερ [ 3 21]

tερα είδη μου κατέβαιναν στο μυαλό, καθώς κω ης δΙάψορεςμε­

θόδους μαγεφέματος, που δεν μπορούσαν να γίνουν αν δεν

έστελναν πλοία σε όλα τα μέρη mς γης, το ίδω και για τα ποτά ή

ης σάλτσες καθώς κω γω αναρίθμητα άλλα χρεωζούμενα mς δω­

τροφής. Τον δωβεβαίωσα πως θα πρέπεΙ να κάνουμε τρος φο­

ρές το γύρο mς υδρογείου για να μπορέσει μω από ης καλύτερές

μας θηλυκές Γlαχού να πάρΕΙ το πρωινό mς ή γω να το έχΕΙ σερ­

βφωμένο στην κατάλληλη κούπα mς. Είπε πως αναγκαστΙκά θα

πρέπΕΙ να είναι πολύ φτωχή η χώρα τούm αφού δεν καταφέρνεΙ

να παρέχει τροφή για τους κατοίκους mς. Όμως εκείνο που του

προξενούσε m μεγαλύτερη απορία ήταν γιατί 01 τόσο aπέραντες

εκτάσπς γης που του είχα περΙγράψεΙ, δεν είχαν φρέσκο νερό

υποχρεώνοντας τους ανθρώπους να διαπλέουν ης θάλασσες για

να έχουν να πωuν. Του απάνmσα πως η Αγγλία (η αγαπημένη

μου γενέτεφα) σύμφωνα με υπολογισμούς παρήγαγε τρεΙς φορές

περΙσσότερη τροφή απ' όση μπορούν να καταναλώσουν οΙ κά­

τΟΙκοί mς, καθώς και ποτά με απόσταξη από ωmρά ή από τα

ση μ μένα φρούτα ορΙσμένων δέντρων (που έδ~ναν εξαιρετικό πο­

τό), καθώς και μω παρόμΟΙα αναλογία σε όλα τα απαραimτα )'Ι α

m επιβίωση.'Ομωςγια να ικανοπΟΙηθεί η χλΙδή και η ακολασία

των αρσενΙκών και η ματωοδοξία των θηλυκών, αποστέλλουμε

το μεγαλύτερο μέρος των αναγκαίων αγαθών μας σε άλλες χώ­

ρες, απ' όπου σε αντάλλαγμα φέρνουμε τα υλΙκά mς αρρώστΙας,

mς τρέλας και mς φαρτίας για να τα ξοδέψουμε μεταξύ μας. Κατ'

ανάγκην πάρα πολλοί άνθρωπΟΙ του λαού μας αναγκάζονται να

γυρέψουν πόρους ζωής καταφεύγοντας στn ψτωVΙά, στn ληστεία,

στnν κλεψΙά, στnν απάm, σm σωματεμπορία, σmν ψευδορκία,

σων κολακεία, σm δωροδοκία, σων πλαστογραφία, στα χαρτο­

παίγνω, στο ψέμμα, στn δουλοπρέπΕΙα, στnνψευτοπαλληκαpΙά,

στnν ψηφοθηpία, στην ψευτοσυγγραφή , στην αστρολογία, στο

φαρμάκωμα, σmν πορνεία, σm σuσmμαηκή υποκρωία, σm λΙ­

βελογραφία, σmν ελευθφιόmτα και σε παρόμοιες ασχολίες- χρη­

άστηκε πολύς κόπος για να του δώσω να καταλάβο κάθε μω από

αυτές ης έννωες.

[322] τ. Σουίφτ

Πρόσθεσα ακόμα πως πσάγουμε το κρασί από ξένες χώρες

όΧΙ γω να καλύψουμε την έλλnψη του νερού ή των άλλων πο­

τών, αλλά εππδή αυτό το είδος του ποτού μας έκανε ευδΙάθετους,

θολώνοντας ω μυαλό μας ακόμα έδΙωχνε όλες η ς μελαγχολΙκές

σκέψΕΙς, γεννούσε άγρΙες κω εξωφροοκές φανταωώσnς, εμψύ­

χωνέ ης ελπίδες μας κω απόδΙωχνε τους φόβους μας, ανέκοπτε

κάθε λειτουργία της λογΙκής γΙα ένα δΙάστημα, κω μας αποστε­

ρούσε τη χρήση των μελών μας ρίχνοντάς μας τελlκii σε βαθύ

ύπνο · ωστόσο πρέπεΙ να ομολογήσουμε όη πάντα μετά την ΟΙ­

νοποσία ξυπνάμε άρρωστΟΙ κω κακοδΙάθετοΙ, ενώ η συχνή κα­

τανάλωση αυτού του ποτού μας γεμίζεΙ aρρώστΙες που κάνουν

στενάχωρη τη ζωή μας και τη συντομεύουν.

Όμως πέρα απ' αυτά, η μεγάλη μάζα του λαού μας επΙβΙώνπ

προμηθεύοντας τα αναγκαία ή κω ανέσεΙς γω m ζωή, τόσο σε πλούωους όσο κω σε άλλους. Γω παράδnγμα, όταν βρίσκομω

στο σπίτι μου ντυμένος όπως συvηθί~τω, κουβαλάω πάνω στο

σώμα μου την εργασία εκατό τΕΧVΙτών· το χτίσιμο και η επίπλω­

ση του σπη10ύ μου απαηούν άλλους τόσους, και πέντε φορές πε­

ρωσότερουςχρnά~τω γΙα να στολΙστεί η γυναίκα μου .

Ήμουν έτοιμος να του δΙηγηθώ γΙα ένα άλλο είδος ανθρώπων

που κερδί~Ι τα προς το (pν βοηθώντας τους αρρώστους, αφού με

την ευκωρία άλλων σu(pτήσεων είχα πληροφορήσεΙ την ΕντΙ­

μότητά του πως πολλοί από το πλήρωμά μου είχαν πεθάνπ από

δΙάφορες αρρώστΙες.Όμως σ' αυτό το σημείο δυσκολεύτηκα πά­

ρα πολύ γΙα να του δώσω να καταλάβΕΙ n ήθελα να πω. Μπο­

ρούσε εύκολα να καταλάβπ πως ένας Χού1ννμμν αδυνάυ~ και

βάρωνε λίγες μέρες πρΙν το θάνατό τόυ, ή πως πληγωνόταν σε

κάπΟΙο μέλος του από ατύχημα. Αλλ.ά όn η Φύση που πλάθΕΙ τα

πάντα στην εντέλπα, θα άφηνε να αναπτυχθεί πόνος στο σώμα

μας, αυτό το έβρωκε απίθανο, κω ήθελε να μάθεΙ την αιτία αυ­

τού του ανεξήγητου κακού. Του είπα πως τρεφόμαστε με χίλΙα

δυο πράγματα που ανημάχοντω το ένα το άλλο· πως τρώμε όταν

δεν πονάμε και πίνουμε δίχως να VΙώσουμε δίψα· πως γω νύ­

χτες ολόκληρες καθόμαστε κ ω πίνουμε δυνατά ποτά δίχως να βά-

Τα ταξiδ1α του Γκάf/1βερ [ 3 2 3]

ζουμε μπουΚJά στο στόμα μας, πράγμα που έφερνε μια προδιά­

θεση οκνηρίας, άναβε τα σωθικά μας κω είτε επηάχυνε είτε κα­

θυστερούσε την πέψη. Πως θηλυκές Γιαχού πόρνες προσβάλ­

λονται από μια ορισμένη αρρώστια, που προκαλεί σήψη στα οστά

εκείνων που πέφτουν στην αγκαλΙά τους- πως αυτή καθώς και

άλλες πολλές αρρώστιες κληροδοτούνται από πατέρα σε γιο, οπό­

τε ένα σωρό άνθρωπω έρχοντω στον κόσμο κουβαλώντας πολύ­

πλοκες aρρώστιες πως αν του έδινα ένα κατάλογο με όλες ης αρ­

ρώσηες που προσβάλλουν τον άνθρωπο δεν θα τελειώναμε πο­

τέ, γωτi έχουμε τουλάχΙστο πεντακόσιες με εξακόσΙες που προ­

σβάλλουν το παραμικρό μέλος κω άρθρωση κω εν ολίγως, τα

πάντα, εξωτερικά και εσωτερικά μέρη του σώματος, έχουν ης κα­

ωδικές τους αρρώσηες που για m θεραπεία τους, εκπωδεύετω

στα μέρη μας ένα είδος ανθρώπων που επαγγέλοντω ή καμώ­

νονται ότι θεραπεύουν τους αρρώστους. Και επειδή είχα κάποια

γνώση αυτής mς τέχνης, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς mν Εν­

ημόmτά του θα τον πληροφορούσα για όλα τα μυστήρια και m

μέθοδο που χρησιμοποιούν.

Το θεμελΙώδες αξίωμά τους είναι ότι όλες οι aρρώστιες προ­

καλούνταΙ από κορεσμό, οπότε καταλήγουν πως είνω απαραί­τηυ:ι μω μεγάλη εκκένωση του σώματος, είτε δια υ:ις φυσικής

οδού, είτε από πάνω, από το στόμα. Η επόμενη δουλειά τους εί­

νω να φηάξουν από βότανα, ορυκτά, γόμμες, λάδια, όστρακα,

άλατα, χυμούς, φύΚJα, περητώματα, φλούδες δέντρων, ερπετά,

βατράχια, φρύνους, aράχνες, σάρκες και κόκκαλα νεκρών αν­

θρώπων, από πουλιά, αγρίμια κω ψάρια, mν πιο αποκρουστική

σε γεύση κω οσμή σύνθεση που μπορούν να καταφέρουν, που

το στομάχι αμέσως mν αποβάλει από σιχαμάρα· αυτό ω λένε εμε­

ηκό. Άλλοτε, αντλώντας από τα ίδια αποθέματα και με mν προ­

σθήκη άλλων δηληmριωδών ουσιών, μας προστάζουν να πά­

ρουμε από ω επάνω ή το κάτω στόμιο (εξαρτάτω από ω κέφια

του γιατρού εκείνη m σuγμή) , ένα φάρμακο που είναι το ίδιο ενο­

χληηκό και αηδιαστικό για τα έντερα, το οποίο χαλαρώνει mν

κωλιά κω καθαρίζει ό,η βρει μπροστά του· αυτό το ονομάζουν

[3 24] τ. Σουίφτ

καθαρηκό, ή κλύσμα. Καθώς ωχυρίζοντω οι γιατροί, η Φύση

προορίζει το επάνω πρόσθιο στόμιο μόνο για mν εωδοχή των

στερεών κω υγρών και ω κάτω οπίσθΙΟ για mν εξαγωγή· με βά­

ση αυτό το αξίωμα 01 τεχνίτες ετούτω ευφυέστατα θεωρούν πως

σε κάθε αρρώστω η Φύση βγαίνει από mν τάξη mς, οπότε γω να

επανέλθει σ' αυτήν, το σώμα θα πρέπΕΙ να ανημετωπιστεί τελεί­

ως αντίστροφα, αλλάζονταςm χρήση του κάθε στόμιου, χώνοντας

στερεά κω υγρά μέσα στον πρωκτό, κω προκαλώντας aφοδεύ­

σεις από το στόμα.

Όμως εκιός από ης πραγμαηκές aρρώστιες, προσβαλλόμα­

στε ΚΙ από πολλές που είνω μόνο φαντασuκές, για ης οποίες 01

γιατροί έχουν ανακαλύψει φαντασuκές θεραπείες- 01 aρρώστιες

αυτού του είδους κω τα αντίστωχα φάρμακά τους έχουν πωκfλα

ονόματα και αφανίζουν μονίμως ης θηλυκές μας Γι αχού.

Μια εξαίρετη ικανόmτα σ' αυτό το σινάφι είναι η τέχνη τους

στην διάγνωση, όπου σπανίως κάνο~ λάθος 01 προβλέψεΙς τους

στις πραγμαηκές aρρώστιες, όταν πλησιάζουν το στάδιο mς κα­

κοήθεως, κατά κανόνα χρησμοδοτούν θάνατο , πράγμα που κατά

κανόνα, αντίθετα μ' ό,u συμβαίνει με m θεραπεία, περνάει από το χέρι τους. Αν τυχόν εμφανιστούν τίποτε αναπάντεχα σημάδω

ανάρρωσης, μετά mν εξαγγελία του χρησμού τους, για να μην κα­

mγορηθούνγια ψεύuκες προφητείες, καταφέρνουν θαυμάσια και

αποδnκνύοuνm σοφία τους στον κόσμο με μω κατάλληλη δόση.

Με παρόμΟΙο τρόπο οι γιατροί είνω ιδωίτερα χρήσψω σε

συζύγους, άντρες και γυναίκες, που βαρέθηκαν το σύντροφό τους,

σε πρωτότοκους γιους, σε σπουδαίους υπουργούς, κω συχνά σε

ηγεμόνες.

Με κάπο ω αφορμή είχα συζp.τήσει με τον αφέντη μου πάνω

στη φύση της διακυβέρνησης εν γένει κω ιδιαίτερα πάνω στο

εξαφεηκό μας Σύνταγμα, που επάξω αποτελεί το θαύμα κω τον

φθόνο όλου του κόσμου. ΑΛΛά επειδή σ' αυτό ω σημείο ανέφερα

κατά τύχη m λέξη υπουργός, με πρόσταξε να τον πληροφορήσω

κάπωα στιγμή αργότερα, ποιο είδος Γι αχού εννοούσα ειδικά με

αυτό το όνομα.

Τα ταξίδια του Γκάjlιβερ [3 2 5]

Του είπα πως ο πρώτος ή Πρωθ-υπουργός που σκόπευα να

του περΙγράψω, ήταν ένα πλάσμα απόλυτα ξένο σm χαρά ή σm

λύπη, σmν αγάπη ή στο μίσος, στον οίκτο κω mν όργή· τουλά­

χωτον δεν έχο άλλα πάθη, εκτός από μω άγρΙα επΙθυμία γω

πλούτο, εξουσία κω τίτλουςημής. Πρόσθεσα πως μεταχειρίζεται

ης λέξπς για να εκφράσεΙ το καθετί εκτός από εκείνο που σκέ­

φτεται · πως αν ποτέ πn μω αλήθεΙα, σκοπεύΕΙ να mν εκλάβπς

εσύ για ψέμμα, ΚΙ αν πει κάπΟΙο ψέμμα σχεδΙάζεΙ να ω εκλάβει ς

εσύ ως αλήθεια· πως εκείνοΙ που τους βρίζεΙ πίσω από mν πλά­

m τους, πάνε στα σίγουρα για λαμπρή σταδΙΟδρομία, ενώ αν αρ­

χίσπ να σε επωνεί σε άλλους ή σε σένα τον ίδΙο, από κείνη mν

ημέρα πας χαμένος. Η χειρότερη ένδειξη που μπορεί να λάβεις

είνω μια υπόσχεση, ΙδΙαίτερα όταν επΙβεβωώνετω με όρκο· με­

τά από αυτό κάθε φρόνφοςάνθρωποςαποσύρετω ΚΙ εγκαταλεί­

ΠεΙ κάθε ελπίδα.

Υπάρχουν τρεις μέθοδΟΙ για να μπορέσει κάπΟΙος να φτάσει

στο αξίωμα του πρωθυπουργού· ο πρώτος είνω να γνωρίζεΙ πώς

θαχεφΙστεί με σύνεση μω σύζυγο, μω κόρη ή μω αδελφή· ο δεύ­

τερος είνω να προδίδει κω να υπονομεύει τον προκάτοχό του·

κω ο τρίτος είνω, να προβάλλει υπερβάλλοντα ζήλο στΙς δημό­

ωες σuναθροίσπς εναντίονmς δωφθοράςmςΑυλής. Ο φρόνΙμος

ηγεμόνας προημά συνήθως να επΙλέγει εκείνους που μεταχεφί­

ζοντω mν τελευταία μέθοδο , επειδή τέωωυ είδους φλωτές μο­

νiμωςαποδεικνύοντω 01 πω δουλοπρεπείς ΚΙ υπάκουΟΙ υπηρέ­

τες σης απωτήσπς κω στα πάθη του αφέντη τους. Πρόσθεσα ακό­

μα πως ετούτΟΙ ΟΙ υπουργοί επεΙδή έχουν όλες ης θέσεις σm διά­

θεσή τους, δωmρούντω σmν εξουσία εξαγοράζοντας mνπλεΙ­

οψηφία mς γερουσίας ή του μεγάλου συμβουλίου· τέλος με ένα

τέχνασμα που ονομάζετω Απαλλακηκή Πράξη ή βουλεuηκή

ασυλία (του εξήγησα το περΙεχόμενό mς), εξασφαλίζουν m θέση

τους από μεταγενέστερους ελέγχους κω αποσύροντω από m δη-

. μόσω ζωή, φορτωμένΟΙ με τα λάφυρα του έθνους.

Το μέγαρο του πρωθυπουργού είναΙ ένα είδος σπουδαστήρΙΟ

όπου εκπωδεύοντω ΚΙ άλλΟΙ στο επάγγελμά του· ΟΙ θαλαμηπό-

[326] Τ Σαυiφτ

λ01 , 01 λακέδες, 01 θυρωροί, που από mν πολλή μίμηση του

αφένm τους, γiνονται ΚΙ αυτοί πρωθυπουργοί στο χώρο τους κω

μαθαiνοuν πώς να διαπρέπουν στα φ ία σπουδαιότερα σuσταηκά,

mν αυθάδεω, το ψέμμα και m δωροδοκία. Κατά σuνέππαν έχουν ΚΙ αυτοί μια υποδεέστερη αυλή από ανθρώπους των ανωτέρων

τάξεων· μάλΙστα μερικές φορές, χάρη στην επιδεξιότητα κω την

αδιαντροπιά τους, καταφέρνουν περνώντας μία-μία ης διάφορες

βαθμίδες να διαδεχτούν τον αφένm τους.

Αυτόν συνήθως τον κυβερνάει κάπο ω μαραΥJ'lασμένη δούλα

ή κανένας ευνούμενος πορηέρης, 01 οποί01 κω αποτελούν ης

διόδους δω των οποίων μεταβιβάζονταΙ όλα τα ρουσφέηα, κω

Yl' αυτό ετούτω εδώ μπορούν θαυμάσω να ονομαστούν, σε τε­λευταία ανάλυση, 01 κυβερνήτες του βασΙλείου.

Μω μέρα ο αφέντης μου, ακούγοντάς με να αναφέρομαι στους

ευγενείς mς χώρας μου, θέλησε να μου .κάνπ μ ω φιλοφρόνηση

που δεν μου πήγωνε να παραστήσω πωςmν άξιζα: είπε πως ήταν

βέβαιος όη ήμουν γόνος κάπ01ας ευγενούς 01κογένεως, αφού ξε­

περνούσα κατά πολύ σε παράσmμα, χρώμα κω καθαριόmτα

όλους τους Γωχού της χώρας του, αν κω κατά τα φωνόμενα υστε­

ρούσα σε δύναμη κω σε ευΚΙνησία, πράγμα που το απέδιδε στον

δωφορεηκό τρόπο ζωής μου από εκείνα τα άλλα κτήνη· εξάλλου

δεν ήμουν μονάχα πρ01ΚΙσμένος με mν ΙΚανόmτα mς ομιλίας,

αλλά επίσης διέθετα κcn κάπωα ψήγματα λογΙκής, σε βαθμό μά­

λΙστα που όχι μόνο αυτός αλλά ΚΙ οι γνωστοί του το θεωρούσαν

φαινόμενο.

Με έβαλε να προσέξω πως ανάμεσα στους Χούιννμμν, 01

Άσπροι, 01 ΚοΚΚΙνοφίχηδεςς κω οι Ψαρήδες δεν είχαν ακριβώς

το ίδω σουλούπι με τους Ντορήδες, τους ππωλωτούς Γκρίζους

κω τους Μαύρους ούτε και γεννωύνταν με ης ίδιες πνευμαηκές

ΙΚανόmτες ή με m δυνατόmτα να ης βεληώσουν· οπότε αυτοί μο­

νίμως παρέμεναν υπηρέτες ΚΙ ούτε καν φιλοδοξούσαν να ξεπε­

ράσουν ω όρω mς ράτσας τους, πράγμα που σm χώρα ετούm θα

το θΕωρούσαν πρατώδΕς κω αφύσικο .

Ευχαρίστησα όσο γινόταν πιο ταπεινά mν Εντιμότητά του για

Τα ταξίδια του Γκάilιβερ [ 3 2 7]

mν καλή γνώμη που θέλησε να σχηματίσεΙ για μένα· αλλά ταυ­

τόχρονα τον διαβεβαίωσα, πως το γένος μου ήταν από τα πιο τα­

πονά, πως γεννήθηκα από απλούς κω τίμωυςγονείς που μόλΙς

κατάφεραν να μου προσφέροuνμlΩ ανεκτή μόρφωση. Πρόσθεση

όu σε μας η ευγενΙκή καταγωγή ήταν κάη εντελώς διαφορεηκό

απ' ό,η είχε στο μυαλό του· πως 01 νεαροί μας ευγενείς από μι­

κρή ηλΙκία εκπωδεύοντω σmν τεμπελΙά και σmν πολυτέλεlΩ·

πως μόλΙς η ηλΙκία τούς το εππρέψει, σπαταλούν όλεςτουςηςδυ­

νάμεrς κω κολλάνε από πάνω κω φρικτές aρρώστιες τργuρνών­

τας με χυδαία θηλυκά· κι όταν έχουν σχεδόν ρημάξει mν περωυ­

σία τους, παντρεύοντω κάποια γυναίκα ταπεινής καταγωγής, κα­

κομούτσουνη και ασθενικιά, απλά και μόνο για τα χρήματά mς,

που βέβωα τη μισούν κω την περιφρονούν. Πρόσθε~α ακόμα

πως από τέτωουςγάμουςγεννιούντtη χωραδικά, ραχιτικά ή σα­

κατεμένα παιδιά, οπότε μ' αυτό τον τρόπο σπανίως να συνεχιστεί

μια οικογένεια πάνω από τρεις γενεές, εκτός κι αν η σύζυγος

φροντίσει να εξασφαλίσεΙ υγιή πατέρα από τους γεηόνους mς ή

τους υπηρέτες, έτσι ώστε να βεληώσο κω να συνεχίσει το σόι.

Π~ς ακόμα το αδύναμο και aσθενικό κορμί, η κακομοίρικη όψη

κω το κιτρινιάρικο δέρμα είνω τα πραγμαηκά σημάδlΩ του αρι­

στοκραηκού αίματος· μια υγιής κω ρωμαλέα εμφάνιση αποτελεί

μεγάλη ντροπή για κάποιο σπουδαίο πρόσωπο, αφού όλος ο κό­

σμος βγάζει το συμπέρασμα πως ο πραγματικός του πατέρας θα

πρέπει να ήταν κανένας υπηρέmς ή αμαξάς. Το μυαλό των ευγε­

νών έχει ατέλειες αντίστοιχες με εκείνες του σώματός τους, αφού

είνω ένα κράμα από κακοκεφιά, βαριεστιμάρα, αμάθεια, ιδιο­

τροπίες, αισθησωσμό κω περηφάνεω. Δίχως m συγκατάθεση ciυτού του ευκλεούς σώματος των ευ­

γενών, κανένας νόμος δεν μπορεί να θεσπιστεί, να ανακληθεί ή

να αλλάξει· κι 01 ευγενείς αυτοί έχουν επίσης το δικαίωμα να απο­

φασίζουν για όλα μας τα υπάρχοντα δίχως εμείς να μπορούμε να

ασκήσουμε έφεση.

[328] ΤΣουίφτ

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η μ.εyάflη α-γάπη του συγγραφέα για τη γενέτεφά του.

Οι παρατηρfισε1ς του αφέντη του για το Σύνταγμα

και τη Διακυβέρνηση της Αγγf/ίας, όπως τις περιγράφει

ο συγγραφέας, μέσα από παραililrιflισμούς

και συγκρίσεις. Οι παρατηρήσεις του αφέντη του

για την ανθρώπινη φύση.

ΙΣΩΣ ο αναγνώστης να παραξενεύτηκε που επέτρεψα στον

εαυτό μου να παρουσιάσει τόσο ξεκάθαρα το ίδΙΟ μου το

είδος, κω μάλωτα σε πλάσματα που ήταν έτοψα με το πα­

ραπάνω νά. σχηματίσουν τη χεφότερη ιδέα για το ανθρώπι­

νο γένος, λόγω εκείνης της απόλυτης ομωότηως ανάμεσα σε

μένα κω στους δικούς τους Γωχού. θα π ρ έπο όμως με κάθε

παρρησία να ομολογήσω, όη οι πολλές αρετές αυτών των

εξαίρετων τεφαπόδων, σε αντιπαράθεση με τηv ανθρώπινη

διαφθορά , είχαν σε τέτωο βαθμό ανοίξει ω μάπα μου και δι­

ευρύνει τη σκέψη μου , που άρχωα να βλέπω κάτω από ριζι- . κά διαφορεηκό φως ης πράξεις κω τα πάθη του ανθρώπου,

ακόμα κω να σκέφτομω πως δεν άξιζε να πασχίζω για την

τψή του γένους μου. Εξάλλου , μου ήταν αδύνατο να το κά­

νω μπροστά σε κάποιον που διέθετε την οξυδέρκεια τοl?

αφέντη μου, και ο οποίος κάθε μέρα με έπειθε για χίλιες δυο

δικές μου ατέλοες, που ούτε στο ελάχιστο δεv ης είχα αντι­ληφτεί μέχρι τότε και που σε μας ούτε καν θα συγκαταλέγον­

ταν σης ανθρώπινες αδυναμίες. Ακόμα το παράδειγμά του

με είχε μάθει να απεχθάνομαι τρομερά το ψέμμα και την

υποκρωία· και η αλήθεω μου φάνηκε πια τόσο αξωγάπητη

υπόθεση που αποφάσωα να θυσιάσω τα πάντα σ' αυτήν .

Για να είμαι όμως ειλικρινής με τον αναγνώστη, θα πρέ­

πει να ομολογήσω , πως ένα πολύ ωχuρότερο κfνηφο με

έκανε να παρουσιάσω τα πράγματα τόσο αδέσμευτα. Ήμουν

δεν ήμουν ένα χρόνο σ' αυτή τη χώρα, κι ένιωθα πως είχα

Τα τa~fS,a του Γιc&;l1βερ [3 29]

δεθεί με τόση αγάπη κω σεβασμό με τους κατοίκους, που πή­

ρα τη σταθερή απόφαση να μην ξαναεπωτρέψω στο ανθρώ­

ΠΙνο είδος αλλά να περάσω όλη την υπόλωπη ζωή μου ανά­

μεσα σ' αυτούς τους θαυμαστούς Χούlννμμν, γω να στοχάζο­

μω κω να εξασκούμω στην κάθε αρετή, αφού σ' αυτή τη χώ­

ρα δεν θα υπήρχε παράδεΙγμα ή κίνητρο γω το κακό. Όμως

η Τύχη, αυτός ο ωώνως εχθρός μου, είχε ορίσει πως μω τό­

σο μεγάλη ευτυχία δεν έπεφτε στο μερτικό μου. Ωστόσο, τώ­

ρα με ανακουφίζεΙ να σκέφτομω πως σε ό,τι δΙηγήθηκα γ1α

τους συμπατρΙώτες μου, μετρίασα τα σφάλματά τους, όσο πε­

ρισσότερο μπορούσα μπροστά σ' αυτόν τον αυστηρό κρηή,

κω στο κάθε ζήτημα έδωσα όσο πΙΟ ευνοϊκή χροιά μπο­

ρούσε να σηκώσεΙ. Γωτί στ' αλήθεω, ποΙΟς είνω εκείνος ο

θνητός που δεν θα παρασυρθεί από ης προκαταβολΙκές δω­

θέσπς κω την μεροληψία γω τη γενέτειρά του;

ΔΙηγήθηκα τα ΠΙΟ σημαντικά σημεία από ης δΙάφορες

συζητήσεις που έκανα με τον αφέντη μου, τον περωσότερο

κωρό που είχα την τιμή να είμω στην ύπηρεσία του, αλλά

είνω αλήθεω πως χόρΙν συντομίας παρέλπψα πολύ περω­

σότερα απ' όσα καταγράφοντω εδώ.

Όταν πω είχα απαντήσει σε όλες του ης ερωτήσεις κω

φωνόταν πως είχε Ικανοποιηθεί πλήρως κω η περΙέργπά

του, έστεΙλε να με φωνάξουν νωρίς ένα πρωί, ΚΙ αφού με

πρόσταξε να καθίσω σε κάπωα απόσταση (μΙα ημή που δεν

μου είχε ξανακάνει), είπε πως είχε κάτσει ΚΙ είχε σκεφτεί πο­

λύ σοβαρά όλη μου την ωτορία σχετικά με τον εαυτό μου κω

τη χώρα μου. Πως μας θεωρούσε σαν ένα είδος ζώου που,

από κάποω ανεξήγητο λάθος της φύσης, του έλαχε κάπωο

μΙκρό μερίδω λογΙκής που το χρησιμοποΙούσαμε μονάχα

γω να επΙδεΙνώνουμε ης φυσΙκές μας ατέλπες αλλά κω γω

να αποχτάμε κωνούρ1ες με ης οποίες η Φύση δεν μας είχε

εφοδΙάσεΙ. Πως ακόμα στερούσαμε τον εαυτό μας από ης λί­

γες Ικανότητες με ης οποίες μας είχε προΙκίσεΙ η Φύση, κα1

πως καταφέραμε θαυμάσω να πολλαπλασΙάσουμε ης αpχΙ-

[330] Τ Σουίφτ

κές μας ανάγκες κω απ' ό,η φαινόταν ξοδεύαμε όλη μας τη

ζωή πασχίζοντας μάταια να τη γεμίσουμε με ης ίδιες μας ης

επινοήσπς. Πως όσο για μένα, ήταν έκδηλο πως δεν διέθε­

τα ούτε τη δύναμη ούτε την ευκινησία ενός κοινού Γωχού ,

πως περπατούσα σαν σακάτης στα πίσω μου πόδια, είχα βρει

τρόπο να καταντήσουν τα νύχια μου άχρηστα ακόμα κω για

την άμυνά μου, ενώ είχα αφαιρέσει ακόμα κω ης τρίχες του

πηγουνωύ μου που η φύση ης προόρωε γω προστασία από

τον ήλιο κω τον κάθε καφό. Τέλος πως δεν μπορούσα ούτε

γρήγορα να τρέξω ούτε να σκαρφαλώνω στα δέντρα όπως τ'

αδέλφια μου (έτσι τους αποκάλεσε) οι ντόπωι Γιαχού.

Πρόσθεσε ακόμα πως 01 θεσμοί μας της Διακυβέρνησης

κωτου Νόμου προφανώς οφείλονταν στα τεράσηα κενά Λο­

γικής που είχαμε κω συνεπώς κω Αρετής. Γιατί η Λογική

από μόνη της επαρκεί για να καθοδηγήσει ένα λογικό πλά­

σμα · αλλά βέβωα αυτόν ων χαρακτηρωμό δεν είχαμε κανέ­

να δικαίωμα να τον διεκδικήσουμε, όπως προέκυπτε από

την περιγραφή των συμπατριωτών μου· αν και ανηλαμβα­

νόταν ξεκάθαρα, πως προκειμένου να τους ευνοήσω, απέ­

κρυπτα κάμποσες λεπτομέρειες κι έλεγα συχνά το πράγμα

που δεν ήταν.

Αυτή η τελευταία άποψή του , ενισχυόταν ακόμα περισ­

σότερο από την παρατήρηση που έκανε πως, όπως έμωαζα

σε κάθε σημείο του σώματός μου με τους Γωχού, εκτός από

τα συγκεκριμένα μου μειονεκτήματα όσο αφορά τη δύναμη

την ταχύτητα κω την ευκινησία, το κόψιμο των νυχιών κω

κάη άλλες λεπτομέρειες άσχετες με τη Φύση, έτσι ακριβώς

μέσα από την περιγραφή που του είχα κάνει για τη ζωή μας,

τη συμπεριφορά μας, και ης πράξεις μας, διαπιστωνόταν μια

ανάλογη ομωόmτα και στον τρόπο της σκέψης μας. Είναι πα­

σίγνωστο, είπε, πως ω Γιαχού σιχαίνοντω ο ένας τον άλλον

περωσότερο από οποιοδήποτε άλλο ζώο· η συνηθισμένη

εξήγηση που δίναμε ως τώρα γι' αυτό το γεγονός, είχε να κά­

νπ με την αποκρουσηκή τους μορφή, που όλοι τους διακρf-

Τ α ταξίδια του Γκά,ftιβεp [ 3 3 1 ]

νουν στους άλλους, αλλά όχι κω στον εαυτό τους. Τώρα είχε

αρχίσει να σκέφτετω πως δεν είνω κω τόσο παράλογο που

εμείς καλύnταμε το σώμα μας, αφού μ' αυτή την εφεύρεση

κρύβαμε πολλές μας ατέλπες ο ένας από τον άλλο, που αλ­

λιώηκα δύσκολα θα ης ανεχόμαστε. Τώρα δωπίστωνε πως

η παραπάνω εξήγηση γω ης δαόνωες ανάμεσα σ' αυτά τα

κτήνη τουςντόπωυς Γιαχού , δεν ευσταθούσε, αφού καταλά­

βωνε πως οφείλονταν στα ίδια εκείνα αίηα που είχα περΙ­

γράψει για ης δικές μας. Γωτί, (συνέχισε) αν πετάξεις ανά­

μεσα σε πέντε Γlαχού τροφή που επαρκεί γω πενήντα, αντί

να φάνε ήρεμα θα ορμήσουν ο ένας πάνω στον άλλον, αφού

ο καθένας θα βιάζεται να τα πάρει όλα για τον εαυτό του . Γ1 '

αυτό και χρεωζόταν συνήθως ένας υπηρέτης να παρακολου­

θεί όσους τάιζαν στο ύπωθρο, ενώ τους ΟΙκόσιτους τους έδε­

ναν σε απόσταση μεταξύ τους- πως ακόμα αν κάποΙα αγελά­

δα πέθωνε από γηρατειά ή από κάποω ατύχημα, πρΙν προ­

λάβει ο Χούlννμμν που την είχε να την ασφαλiσπ γω τους

δικούς του Γωχού, 01 άλλοι Γωχού της περΙοχής έρχονταν

κατά αγέλες να την aρπάξουν κι επακολουθούσε ύστερα μω

μάχη ίδω μ' αυτές που είχα περΙγράψεΙ με τρομερούς τραυ­

μαησμούς ΚΙ από ης δύο πλευρές που προξενούσαν τα νύ­

χΙα τους, παρόλο που σπάνω κατάφερναν να σκοτώνοντω,

εππδή τους έλππαν αυτά τα χρήσιμα εργαλεία θανάτου που

εμείς εfχαμε εφεύρπ. Άλλ.ες πάλι φορές γίνονταν παρόμΟΙες

μάχες ανάμεσα σε Γωχού διαφορετικών περΙΟχών δίχως κά­

ποω φανερή αηία · αυτοί της μιας περιοχής απλά καραδο­

κούν να ωφνΙδιάσουν εκείνους της άλλης περιοχής πρ1ν

προλάβουν 01 τελευταίΟΙ να προετοιμαστούν. ΑΛΛά αν το σχέ­

δΙό τους αποτύχπ , επωτρέφουν πίσω κω, ελλείψπ εχθρών,

εμπλέκοντω μεταξύ τους σ' αυτό που εγώ ονομάζω εμφύλΙΟ

πόλεμο .

Συνέχισε λέγοντας, πως σε μερΙκά χωράφω της χώρας

του, υπάρχουν ορωμένες γuαλωτερές πέτρι::ς δ1aψόρων χρω­

μάτων που ΟΙ Γωχού τους τρέφουν φοβερή αδυναμία, ΚΙ

[3 3 2] τ. Σουίφτ

όταν κανένα κομ,μάη τέτοως πέτρας είνω σφηνωμένο στη

γη, πράγμα που συμβαίνΕΙ μερΙκές φορές, σκάβουν με τα νύ­

χΙα τους γΙα μέρες ολό:κληpες, μέχρΙ να ω βγάλουν ΚΙ ύστερα

το κουβαλάνε μαζί τους κω το φυλάνε, σχηματίζοντας ολό­

κληρους σωρούς από δαύτα μες στη φωλΙά τους, προσέχον­

τας κΙόλας καχύποπτα γύρω τους μη τυχόν ΚΙ ΟΙ σύντροφοί

τους ανακαλύψουν το θησαυρό τους. Ο αφέντης μου είπε πως

δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβπ τα αίηα αυτού του αφύωκου

πάθους ή με π ο ω τρόπο αυτές όΙ πέτρες μπορούσαν να χρη­

σψέψουν στους ΓΙαχού· τώρα όμως πίστευε πως αυτό είχε

να κάνεΙ με την ίδω αρχή της φΙλαργυρίας που είχα αποδώ­

σεΙ στο ανθρώπΙνο γένος πως κάπΟΙα φορά, δίκην πειρά­

ματος, είχε βάλπ να μετακΙνήσουν κρυφά ένα σωρό από τέ­

τΟΙες πέτρες από κπ που τον είχε θάψπ ένας δΙκός του Γω­

χού, οπότε το βρωμερό ζώο, δωπωτώνοντας την απώλπα

του θησαυρού του, κουβάλησε ως εκεί με το δυνατό του μΟΙ­

ρολόΙ ολόκληρη αγέλη, ούρλωζε θλΙβερά, ύστερα όρμησε

δαγκώνοντας κω ξεσκίζοντας στους υπόλωπους, άρχωε με­

τά να μαραζώνΕΙ, ούτε έτρωγε ούτε κοψόταν ούτε δούλευε,

ωσότου ο αφέντης μου πρόσταξε πάλΙ κρυφά έναν υπηρέτη

να μεταφέρπ ης πέτρες στην ίδΙα τρύπα κω να ης κρύψπ

όπως κω πρΙν· όταν το ανακάλυψε ο Γωχού αμέσως ξανα­

βρήκε το κέφΙ του κω την καλή του δΙάθεση, αλλά φρόντωε

να ης μεταφέρει σε καλύτερη κρυψώνα ΚΙ έκτοτε έγΙνε πολύ

εξυπηρεηκό κτήνος.

Ο αφέντης μου με δΙαβεβαίωσε γω κάη που πρόσεξα ΚΙ

εγώ ο ίδΙος, πως δηλαδή στα χωράφω εκείνα που aφθο­

νούσαν 01 γuαλωτερές πέτρες δίνονταν 01 αγρΙότερες κω συ­χνότερες μάχες, που ης προκαλούσαν 01 συνεχείς επΙδρομές

των Γωχού από ης κοντΙνές περωχές.

Είπε πως ήταν κάη πολύ συνηθωμένο, όταν δύο ΓΙαχού

έβρωκαv κάπωα τέτοω πέτρα σε ένα χωράφ1 κω μάλλωvαv

πωος από τους δύο θα εfνω ο ΙδΙοκτήτης. ένας τρfτος να εκ­

μεταλλεύετω την ευκαφία καΙ να την αρπάζπ ΚΙ από τους

Τα ταξίδια του Γκάfiιβερ [ 3 3 3]

δύο· ο αφέντης μου είπε όη αυτό του θύμιζε ης δικές μας δι­

κασηκές αγωγές οπότε σκέφτηκα πως μας συνέφερε να μην

τον βγάλω από την πλάνη αφού η έκβαση που ανέφερε ήταν

πολύ δικαιότερη από πολλές δικές μας δικασηκές αποφά­

σεΙς: σ' αυτή την περίπτωση μηνυτής κ ω κατήγορος δεν έχα­

σαν τίποτα άλλο εκτός από την πέτρα που διεκδικούσαν, ενώ

από την άλλη τα δικά μας δικαστήρια δεν θα έκλειναν ποτέ

την υπόθεση όσο στον ένα ή στον άλλο απόμενε κάπωα πε­

ρΙΟυσία.

Ο αφέντης μου είπε στη συνέχεω πως τίποτε δεν έκανε

τόσο aπεχθείς τους Γιαχού, όσο η όρεξή τους να καταβροχ­

θίζουν αδωκρίτως οηδήποτε εμφανιζόταν στο δρόμο τους,

είτε επρόκεηο γω χόρτα, ρίζες, μούρα ή κω γω σάπια κρέα­

τα από ζώα είτε κι όλα μαζί ανακατωμένα· κι αυτό που χαρα­

κτήριζε τη νοοτροπία τους είνω πως προτιμούσαν περισσό­

τερο εκείνο που μπορούσαν να έχουν με αρπαγή ή κλεψιά κι

ας ήταν από απομακρυσμένα μέρη, παρά το πολύ καλύτερο

φαγητό που τους προμήθευαν στη φωλιά τους. Αν η λεία τούς

έφτανε, τρώγανε μέχρι σκασμού, κω μετά η Φύση τους είχε

υποδείξΕΙ μω ορισμένη ρίζα που τους έφερνε γενική εκκέ­

νωση.

Υπήρχε επίσης .κι ένα άλλο είδος ρίζας που ήταν πολύ

ζουμερή, αν κω κάπως σπάνια κω δυσεύρετη, που οι Γlα­

χού την έψαχναν μετά μανίας κω την πιπίλιζαν πολύ απο­

λαυσηκά προκαλώντας τους τα ίδια αποτελέσματα που έφερ­

νε σε μας το κρασί. Ήταν φορές που τους έκανε ν' αγκαλιά­

ζοντω κι άλλες να καταξεσκίζοντω· ούρλωζαν κι έσκαγαν χα­

μόγελα κω το 'ριχναν στη φλυαρία κω τρέκλιζαν κι έκαναν

κσλοτούμπες κι ύστερα έπεφταν για ύπνο μες στη λάσπη.

Πραγμαηκά πρόσεξα πως 01 Γι αχού ήταν τα μόνα ζώα σ' αυτή τη χώρα που προσβάλλονταν από αρρώσηες, που όμως

ήταν πολύ λιγότερες από αυτές που παθαίνουν τα άλογά μας,

01 οποίες μάλωτα δεν προκαλούντω εξαηiας κάπ01ας κακο­μποχεfρωης, αλλά από τη βρομΙά κω τη λαψαργfα ποu χα-

[334] τ.Σουίφr

ρακτηρίζουν αυτό το σΙχαμερό κτήνος. Κι η γλώσσα τους γι'

αυτές ης αρρώσηες έχπ μονάχα μω συνολική ονομασία,

που τη δανείστηκαν από ω όνομα του ζώου κω γ1' αυτό λέ­

γετω νω-Γωχού, ή το Κακό των Γωχού, κω το γΙαψΙκό που

χορηγεί τω είνω μίγμα της ίδιας τους της κοπριάς κω των

ούρων, που τους μποχρεώνουν να το κάταπωύν με το ζόρι.

Αυτό ω γωψΙκό ω είδα κω γω συχνά να παρέχετω με επΙ­

τυχία κω θέλω εδώ να ω συστήσω κω στους συμπατρΙώτες

μου, γω το δημόσΙΟ συμφέρον, ως θαυμαστό αντίδοτο για

όλες ης αρρώσηες που προκαλούντω από κορεσμό.

Όσο γω τη μόρφωση, την πολ1ηκή, ης τέχνες τη Βωτε­

χνία κω τα παρόμοω, ο αφέντης μου παραδέχτηκε ότι έβρι­

σκε ελάχωτη ίσως κω καμία ομωότητα ανάμεσα στους Γι α­

χού της χώρας του κ ω τους δΙκούς μας. Άλλωστε το μόνο που

τον ενδιέφερε ήψν να δωπιστώσει ης ομοιότητες στη φύση

μας. Και πραγματικά είχε ακούσει μερικούς φιλοπερίεργους

ΧούΙννμμν να πάρατηρούν όη σης περωσότερες αγέλες

υπάρχπ ένα είδος ηγέτη-Γωχού (το ίδΙΟ όπως σε μας σε κά­

θε βοσκότοπο υπάρχει συνήθως το πρώτο ελάφι που είναι ο

αρχηγός), που πάντοτε είναι ο πω παραμορφωμένος στο σώ­

μα κω ο πιο εριστικός σης δωθέσπς του, από όλους τους

υπόλωπους. Κω πως αυτός ο ηγέτης συνήθως έχπ ένα ευ­

νοούμενο που του μοιάζει όσο γίνεται περισσότερο, που η

δουλπά του συνίσωτω στο να γλείψεΙ ω πόδω κω ω ΠΙσΙ­

νά του αφέντη του καθώς κω να οδηγεί ης θηλυκές Γωχού

στη φωλΙά του, παίρνοντας πότε-πότε για ανταμοιβή ένα

κομμάη γαϊδουρινό κρέας. Αυτόν τον ευνούμενο τον μωεί

όλη η αγέλη οπότε γω να είνω ασφαλής στέκετω μονίμως

κοντά στον ηγέτη του. Συνήθως παραμένει εν ενεργεία μέχρι

να βρεθεί κάποΙΟς χειρότερος όμως την ίδια σηγμή που χά­

νπ τη θέση του, ο διαδοχός του μπαίνει επικεφαλής όλων

των Γωχού της περΙΟχής αυτής, νέων, γέρων, αρσενΙκών,

θηλυκών κι έρχονται όλοι μαζί και αποβάλλουν τα περιττώ­

ματά τους πάνω του, από το κεφάλι ως τα πόδια. Όμως μέ-

Τα ταξίδια του Γιcάftιβερ [ 3 3 5]

χρι ποιου σημείου θα μπορούσε να συγκριθούν αυτά με ης

δικές μας Αυλές τους Ευνοούμενους κω τους Υπουργούς, ο

αφέντης μου είπε πως ο καταλληλότερος για να το κρίνει

ήμουν εγώ.

Δεν τόλμησα να δώσω απάντηση σ' αυτόν τον κακοήθη

υπαινιγμό που υποβίβαζε την ανθρώπινη νόηση πω κάτω

κι από την εξυπνάδα του κοινού κυνηγόσκυλου , που η κρί­

ση του φτάνει ίσα-ίσα για να διακρίνει και να ακολουθεί το

αλύχτισμα του ικανότερου σκυλιού στο κοπάδι δίχως να λα­

θεύπ ποτέ του .

Ο αφέντης μού είπε πως οι Γωχού διέθεταν μερικές αξω­

σημείωη:ς ιδιότητες, που δεν θυμόταν να ης έχω αναφέρει,

γω ης οποίες το πολύ να είχα κάνει απλή μνεία σης περι­

γραφές μου του ανθρώπινου γένους είπε πως αυτά τα ζώα,

σαν κω τα άλλα αγρίμια μοιράζονταν ης θηλυκές τους, αλλά

διέφεραν από τα άλλα στο όη η θηλυκιά Γιαχού δεχόταν τους

aρσενικούς στη διάρκπα της εγκυμοσύνης της, καθώς κω

στο όη οι αρσενικοί μάλώναν με ης θηλυκές το ίδιο άγρια

όπως μάλλωναν κω μεταξύ τους. Κι 01 δυο αυτές συνήθειες

εκδηλώνονταν με τόσο κτηνώδη βαρβαρότητα που δεν την

έφτανε κανένα άλλο ζωντανό πλάσμα.

Κάη άλλο που θαύμαζε στους Γωχού ήταν η παράξενη

στάση τους απέναντι σης ακαθαρσίες κ ω σης λάσπες, ενώ σ'

όλα τα άλλα ζώα φαίνεται πως υπάρχπ μια φυσική αγάπη

για την καθαριότητα. Άφησα ευχαρίστως ης δύο πρώτες κα­

τηγορίες να περάσουν aσχολίαστες, γιατί δεν είχα ούτε μια

κουβέντα να πω προς υπεράσπιση του είδους μου, δωφορε­

ηκά θα το έκανα αυθόρμητα. Αλλ.ά θα μπορούσα εύκολα να

υπερασπιστώ το ανθρώπινο είδος σχετικά με την κατηγορία

της μοναδικότητας σε σχέση με τα άλλα ζώα, αν υπήρχε έστω

κι ένα γουρούνι σ' εκείνη τη χώρα (για κακή μου τύχη δεν

υπήρχε), το οποίο ακόμα κι αν είναι πολύ πιο συμπαθές τε­

τράποδο από ένα ΓlΩχού, δεν μπορεί όμως, κατά την ταπει­

νή μου γνώμη, να παραστήσπ ότι είναι και καθαρότερο· κι

[336] Τ Σουίφτ

αυτό σίγουρα θα ω παραδεχόταν κι η Εντιμότητά ωu έτσι ΚΙ

. έβλεπε με η βρομερό τρόπο τρώνε αλλά κω πως συνηθίζουν να κυλωύντω κω να κοψούντω στο βόρβορο αυτά τα ζώα.

Ο αφέντης μου ανέφερε κι άλλη μια ιδιότητα που ω υπη­

ρέτες του ανακάλυψαν σε κάμποσους Γωχού που του ήταν

εντελώς ακατανόητη. Μερικές φορές έπωνε κάπωον Γωχού

η Ιδωφοπία να αποφαβΙέτω σε μω γωνία, να ξαπλώνο κά­

τω, να μουγκρίζει , να ουρλΙάζει κω να διώχνπ μακριά όσους

ων πλησιάζουν, παρόλο που ήταν νέος κω καλοθρεμμένος,

μη θέλοντας ούτε φαγητό ούτε νερό · ω υπηρέτες δεν μπο­

ρούν να καταλάβουν η ωυς πεφάζει. Το μόνο γωτp1κό που

έχουν βρει είνω να τους στρώνουν σε σκληρή δουλειά, οπό­

τε ύστερα δεν υπάρχΕΙ περiπτωση να μη συνέλθουν. ΠάλΙ

δεν απάντησα από μεροληψία γω ωυς συνανθρώπους μου,

αφού κι εδώ μπορούσα ολοκάθαρα να δΙακρίνω ης πραγ­

μαηκές ρίζες της αρρώσηας, της μανωκατάθλιψης, που προ­

σβάλλΕΙ μονάχα τους τεμπέληδες, τους εθωμένους στην πο­

λυτέλεια, κω τους πλούσωυς, που αν υποχρεώνονταν να

υποβληθούν στην ίδω θεραπεία, εγγυώμω όη θα γω­

φεύονταν μονομιάς.

Η Εντιμότητά του είχε προσέξεΙ ακόμα πως η θηλυκ1ά

Γιαχού στέκετω συχνά πίσω από ένα ύψωμα ή ένα θάμνο,

παρακολουθεί ωυς νεαρούς aρσενικούς που περνάνε κι

ύστερα κάνα την εμφάνωή της, κω πάλι . κρύβετω κάνοντας

παλαβές χειρονομίες κω μορφασμούς- την ώρα εκείνη είναΙ

παρατηρημένο πως αναδίνΕΙ πολύ ενοχληηκή μυρωδιά. Κι

όταν κάπο ως aρσενικός κάνΕΙ να προχωρήσει προς τα κει,

εκείνη υποχωρεί σιγά-σιγά κοηώντας κάθε τόσο προς ταπί­

σω κω παριστάνοντας τη φοβισμένη , για να καταφύγπ τελι­

κά σε κάπωο Βολ1κό μέρος όπου ξέpει πως θα την ακολοu­

θήσο ο aρσενικός.

Άλλες φορές, αν τύχπ ΚΙ εμφανωτεί κάποια ξένη θηλυ­

Κlά ανάμεσά τους, την περηριγuρίζουν τρεις ή τέσσερις του

ίδωυ φύλου την περιεργάζοντω, φλυαρούν γω πάρτη της,

Τα ταξίδια του Γκάilιβερ [3 3 7]

μορφάζουν κω την μυρίζουν από πάνω ως κάτω κι ύστερα

της γυρίζουν την πλάτη με χεφονομίες που φαίνετω πως δη­

λώνουν περΙφρόνηση κα1 αποστροφή.

Ίσως ο αφέντης μου να μπορούσε να χαμηλώσεΙ λίγο τον

τόνο σε αυτές ης πκασίες που είχε σχηματίσεΙ από προσω­

ΠΙκές παρατηρήσπς ή από σχόλΙα άλλων· ωστόσο δεν γινό­

ταν να μη σκεφτώ με κάπο ω έκπληξη αλλά κ ω πολλή θλiψη

πως τα βασικά στοιχεία της φιληδονίας, της φιλαρέσκπας,

της φαρμακογλωσωάς κω της προκληηκότητας έχουν εκ φύ­

σεως τη θέση τους στο γυνωκείο φύλο.

Περίμενα όλη την ώρα πως ο αφέντης μου θα κατηγο­

ρούσε τους Γι αχού γω κείνες ης aφύσικες ορέξπς, κω στα

δύο φύλα, που σε μας είνω τόσο συνηθωμένες. Αλλά φαί­

νετω πως η Φύση δεν εiνω κω τόσο επιδέξω δασκάλα, Kl

αυτές οι ευγενέστερες aπολαύσεις αποτελούν καθ' ολοκλη­

ρίαν παράγωγα τέχνrς κω λογικής στην δ1κή μας μόνο πλευ­

ρά της υδρογείου .

[338] τ. Σουίφτ

ΟΓ ΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο σvyyραφέας περΙγράφει δΙάφορες ftεπτομέρεΙες yia τοvι; Γιαχού. Οι μεyάflει; αρετές- των Χούιννμμν.

Η ειcπαiδεvσrι κω rι εκγύμναση των νέων.

Η Γενική τους Σvvέflεvσrι.

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ όη κατανοούσα την ανθρώπΙνη φύση (όπως

άλλωστε όφπλα), πολύ καλύτερα απ' όσο υποθέτω θα

μπορούσε ο αφέντης μου , μπορούσα κω να συγκρίνω εύκο­

λα τα χαρακτηρωηκά που απέδΙδε στους Γωχού, με τα δΙκά

μου κω των συμπατρΙωτών μου· πίστευα μάλιστα όη θα

μπορούσα να κάνω Kl άλλες δ1απωτώσπς, μέσα από δικές μου παρατηρήσπς. Έτσι , συχνά ζητούσα από την Εντιμότητά

του να με αφήνεΙ να παρεβρίσκομω ανάμεσα στα κοπάδΙα

των Γωχού της περωχής, πράγμα που εκείνος ευγενέστατα

αποδεχόταν, γωτί ήταν απόλυτα ππσμένος πως το μίσος που

έτρεφα γι ' αυτά τα κτήνη, ήταν αρκετό για να μη με δΙαφθεί­

ρουν· η Εντιμότητά του διέταξε μάλωτα έναν από τους υπη­

ρέτες του, ένα σφριγηλό μικρόσωμο κοκκινοτρίχη , τίμω κω

καλόκαρδο παλληκάρι, να είνω σωματοφύλακά ς μου, γωτi

δί~ως την προστασία του δεν θα aποτολμούσα παρόμοΙες πε­

ρlπέτεlες. Έχω κιόλας διηγηθεί στον αναγνώστη πόσο τα­

λωπωρήθηκα από αυτά τα ωχαμερά ζώα όταν πρωτόφτασα

στη χώρα. ΚΙ αργότερα , τρπς ή τέσσερΙς φορές μόλις κω κα­

τάφερα να γλυτώσω από τα νύχω τους όταν έτυχε να τριγuρ­

νάω κοντά τους δίχως το σπαθί μου. Κι έχω κάθε λόγο να πι­

στεύω πως φαντάζονταν όη ήμουν κάποιος από το είδος

τους, πράγμα στο οποίο συνέβαλα ΚΙ εγώ, αφού ανασκούμ­

πωνα τα μανiκω μου κω φανέρωνα μπροστά τους τα γυμνά

μου μπράτσα κω το στήθος όποτε ήμουν μαζί με τον φύλακά

μου. Εκεiνες ης φορές πλησiαζαν όσο κοντύτερα τολμούσαν κω μιμούνταν ης κι νήσος μου, όπως κάνουν κι οι μαϊμού­

δες, αλλά πάντοτε εκδήλώνοντaς φοβερό μίσος, σαν την πε-

Τα ταξίδια του Γκάjjιβερ [ 3 3 9]

ρίπτωση με την εξημερωμένη κάργω που την έχουν ντύσεΙ

με σκούφο κω κάλτσες κω που οι άγριες έτω κω βρεθεί ανά­

μεσά τους δεν σταματούν να την πεφάζουν.

ΟΙ Γωχού από τη βρεφΙκή τους κΙόλας ηλΙκία δωθέτουν

εκπληκηκή ευκινησία. Ωστόσο , έπωσα μω φορά ένα μΙκρό

αρσενικό τριών χρόνων κω προσπάθησα όσο πιο τρυφερά

γινόταν να το ησυχάσω · όμως το άημο δωβολάκι άρχισε να

στριγγλίζει κω να γρατζουνάει κω να δαγκώνπ με τόση μα­

νία, που αναγκάστηκα να το αφήσω να φύγο · ευτυχώς πά­

νω στην ώρα γωτί με τη φασαρία κατέφθασε ολόκληρη ορδή

από μεγάλους Γωχού που όμως βλέποντας όη το μΙκρό ήταν

σώο (είχε κιόλας φύγει μακρΙά) κω ο μΙκρός μου κοκκινο­

τρίχης παραδίπλα, δεν τόλμησαν να μας πλησιάσουν. Πα­

ρατήρησα πως το δέρμα του νεαρού ζώου έβγαζε μω πολύ

δυνατή μυρωδιά κι η μπόχα αυτή ήταν κάη ανάμεσα σ' αυ­

τό που αναδίδει η νυφίτσα κω η αλεπού, αλλά πολύ πω δυ­

σάρεστο. Ξέχασα κω κάη άλλο που συνέβη (κι ίσως ο ανα­

γνώστης να μου το συγχωρούσε αν το παρέλππα τελείως),

την ώρα που κρατούσα το σιχαμερό ζωύφω στα χέρω μου:

μου άδειασε τα βρωμερά του περιττώματα, ένα είδος κίτρι­

νης υγρής ουσίας πάνω στα ρούχα μου· γω καλή μου τύχη

υπήρχε σχεδόν δίπλα ένα μΙκρό ρυάκΙ όπου πλύθηκα όσο

μπορούσα καλύτερα, παρόλο που δεν τολμούσα να εμφανι­

στώ στον αφέντη μου πριν αεριστώ γω τα καλά.

Απ' όσα μπόρεσα να παρατηρήσω, 01 Γlαχού είνω τα

πλέον ανεπίδεκτα μαθήσεως ζώα, αφού 01 Ικανότητές τους

δεν, φτάνουν πιο πάνω από το να σέρνουν ή να κουβαλάνε

φορτία. Όμως εiμω της γνώμης πως αυτό το μειονέκτημα

ανακύπτο κυρίως εξαηiας της δμσφαμμένης και aνήσυχης

φύσης τους, γωτί είνω πανούργω, μοχθηροί ύπουλοι κω

εκδικηηκοί. Είνω γεροί κω σκληραγωγημένοι, αλλά λιπό­

ψυχω κω συνεπώς αδιάντροποι, δουλοπρεπείς, στυγνοί.

Έχει παρατηρηθεί πως οι κοκκινοτρίχηδες κω των δύο φύ­

λων είνω πιο φιλήδονοι και πιο άταχτοι aπό τους υπόλοι-

[340] τ. Σουίφτ

πους, τους οποίους κατά πολύ ξεπερνούν σε δύναμη κω

ενεργηηκότητα.

Or Χούrννμμν, όσους Γωχού θέλουν να τους έχουν πρό­χειρους, τους φυλάνε σε καλύβες κοντά στο σπfη, αλλά τους

υπόλΟΙπους τους στέλνουν στο ύπωθρο σε ορωμένα χωρά­

φ ω, όπου ξεθάβουν ρίζες, τρώνε δrάφορα είδη χόρτων, κω

ψάχνουν γω ψοφfμω ή καμΙά φορά πΙάνουν νυφίτσες κω

λούφουϊ (κάη σαν άγρωυς aρουραίους) που τα καταβροχθί­

ζουν λαίμαργα. Η Φύση τούς έχπ διδάξπ να σκάβουν βαθΙές

τρύπες με τα νύχω τους σης πλευρές μικρών υψωμάτων, οι

οποίες τους χωράνε ίσα-ίσα για να ξαπλώνουν μονάχΟΙ τους,

εκτός αν πρόκεηω γω ης φωλΙές των θηλυκών που σκά­

βονταΙ πω μεγάλες για να χώράνε δύο με τρία νεογνά .

Από βρέφη κΙόλας κολυμπάνε σαν βάτραχΟΙ κω μπορούν

να κρατάνε πολλή ώρα κάτω από το νερό όπου συχνά ΠΙά­

νουν κω ψ άρω που ΟΙ θηλυκές τα πηγαίνουν στο σπίη γΙα τα

μΙκρά τους. Με την ευκωρία ο αναγνώστης ας μου συγχω­

ρήσπ που θcι δΙηγηθώ μω παράξενη περΙπέτπα.

ΜΙα μέρα που έκανα περίπατο στην ύπωθρο μαζί με το

φύλακά μου, τον μΙκρό κοκκrνοτρίχη, ΚΙ έκανε κω πολλή ζέ­

στη, του ζήτησα να με aφήσπ να κολυμπήσω στο κοντΙνό πο­

τάμΙ. Δέχτηκε ΚΙ αμέσως ξεντύθηκα ΚΙ ολόγυμνος μπήκα

ανάλαφρα στο ρέμα. Έτυχε μΙα θηλυκΙά ΓΙ αχού να στέκεταΙ

πίσω από ένα υψωματάκι, τα είδε όλα κω, αναμμέ1η από τον πόθο, όπως καταλάβαμε εγώ ΚΙ ο φύλaκάς μου, ήρθε τρέ­

χοντας με όλη της m φόρα κω πήδηξε στο νερό πέντε γΙάρ­δες από κπ που κολυμπούσα. Ποτέ στη ζωή μου δεν ένΙωσα

τόσο φρΙχτά τρομαγμένος· το αλογάκΙ έβοσκε λίγο πω πέρα

δίχως να υποψΙάζεταΙ κανένα κίνδυνο . Αυτή με αγκάλΙασε

με τον πω σιχαμένα τρόπο. εγώ ούρλιαξα όσο μπορούσα πω

δυνατά, κι ο κοκκΙνοτρίχης ήρθε καλπάζοντας προς εμένα

ενώ αυτή παράτησε ης περΙπτύξπς με πλήρη απροθυμiα κ ω

πήδηξε στην απέναντΙ όχθη όπου στάθηκε παρατηρώντας

κω ουρλΙάζοντας, όση ώρα φόραγα τα ρούχα μου .

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [3 41]

Ο αφέντης μου κω η ωκογένπά του διασκέδασαν μ' αυ­

τή την ωτορία εμένα όμως πολύ με ταπείνωνε· γιατί τώρα

δεν μπορούσα πια να αρνηθώ πως ήμουν αληθινός Γωχού

κω στο σώμα κω σε όλα μου τα χαρακτηρ10ηκά, αφού οι θη­

λυκές ωσθάνονταν απέναντί μου μια φυσική παρόρμηση λες

κω ήμουν κάπο ως από τη ράτσα τους κω το τρίχωμα αυτού

του αγριμιού δεν ήταν κόκκινο (πράγμα που θα δικαωλο­

γούσε ης σχετικά ανώμαλες ορέξεις) αλλά μαύρο σαν δαμά­

σκηνο, ενώ η όψη της δεν έδπχνε κω τόσο αποκρουσηκή

όσο τωνυπολοίπώντου είδους της, γιατί απ' ό,η νομίζω, δεν

θα πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από έντεκα χρονών.

Ο αναγνώστης θα περιμένει , αφού έμεινα τρία ολόκληρα

χρόνια σ' αυτή τη χώρα, να του περιγράψω, έτσι όπως το κά­

νουν κω οι άλλοι ταξιδιώτες, τα ήθη κω τα έθιμα των κα­

τοίκων της, που αληθινά υπήρξε πρωταρχική μου φροντίδα

να τα γνωρίσω.

Δεδομένου όη αυτοί οι ευγενείς Χούιννμμν έχουν προ­

ικιστεί από τη Φύση με μια γενική προδιάθεση προς την αρε­

τή, κω 'δεν έχουν καμία Ιδέα ή αντίληψη για το η θεωρεί τω

κακό γω ένα λογικό πλάσμα, το σπουδωότερο αξίωμά τους

είναι να καλλιεργούν τη Λογική κι αυτή να κυβερνάει ης

πράξεις τους. Κι η Λογική γι' αυτούς δεν αποτελεί θέμα για

προβληματισμούς, όπως γίνεταΙ με μας, που μπορούμε να

επιχειρηματολογούμε με πειστικότητα ΚΙ από ης δύο πλεu­

pές του ζητήματος, αλλά κάη που σε κατακτάει αμέσως με την πειθώ, όπως κω θα ήταν κανονικά αν δεν μπερδευόταν, συ­

σκοηζόταν κω δεν αλλοιωνόταν από τα πάθη κω τα συμφέ­

ροντα . θυμάμω πως είδα κι έπαθα για να κάνω τον αφέντη

μου να καταλάβει την έννοια της λέξης γνώμη, ή αλλιώηκα,

πως μπορεί κάπο ω θέμα να είνω αμφιλεγόμενο. Επειδή η

Λογική μάς διδάσκει να επιβεβαιώνουμε ή να αρνούμαστε

μονάχα όταν είμαστε βέβαωι , κι επειδή πέρα από τα όρω

των γνώσεών μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από τα

δύο. Συνεπώς οι δωστάσπς απόψεων, οι λογομαχίες, 01 δΙα-

[342] τ. Σουίφτ

φωνfες καθώς κω η αμετάκλητη στήρΙξη λανθασμένων ή

αμφωβητήσψων απόψεων αποτελούν ελαπώματα άγνωστα

γω τους Χού1ννμμν. Με τον ίδΙΟ τρόπο, όποτε του εξηγούσα

τα δΙάφορα φΙλοσοφΙκά μας συστήματα γω τον άνθρωπο ,

έσκαγε στα γέλω που ένα πλάσμα που παρωτάνπ το ΛογΙκό

μπορούσε να αξΙΟλογεί τον εαυτό του βάσα της γνώσης των

φΙλοσοφΙκών υποθέσεων άλλων ανθρώπων, κ ω μάλωτα σε

τομείς όπου αυτή η γνώση, ακόμα ΚΙ αν ήταν βέβαΊη, δεν

μπορούσε να προσφέρπ τίποτα χρήσψο. Εδώ συμφώνησε

απόλυτα με τα ωσθήματα του Σωκράτη, όπως τα περ1γράφε1

ο Πλάτων: ΚΙ αυτό το αναφέρω ως τη μεγαλύτερη ημή που θα

μπορούσα να κάνω σ' αυτό τον πρίγκΙπα των φΙλοσόφων.

Κάμποσες φορές από τότε έχω συλλογωτεί η καταστροφή

ένα τέτοω δόγμα θα μπορούσε να προκαλέσπ σης ευρωπαϊ­

κές βΙβλΙοθήκες, κω πόσοΙ δρόμοΙ προς τη φήμη θα έκλεΙ­

ναν γω πάντα στον μορφωμένο κόσμο.

Η φΙλία κ ω η καλοκαγαθία αποτελούν ης δύο κύρΙες αρε­

τές των Χού1ννμμν, που μάλωτα δεν απευθύνοντω σε συγ­

κεκριμένα πρόσωπα, αλλά επεκτείνοντω σε όλο το είδος

τους. Γ1ατί τον ξένο , ας είνω κι απ' το ΠΙΟ μακρινό μέρος, τον

μεταχεφίζοντω το ίδΙΟ με τον π1ο κοντινό γείτονα κι όπου

πάει εκείνος ωσθάνετω σαν στο σπίη του. Η ευπρέπεω κω

η ευγένπα τους ενδωφέρπ στον ύψιστο βαθμό, αλλά αγνο­

ούν παντελώς ης τυπΙκότητες. Δεν τρέφουν χαζή αγάπη γω

τα πουλάρω κω ης φοραδίτσες τους, αλλά κάθε φροντίδα γω

την αγωγή τους υπαγορεύεταΙ αποκλπσηκά από τη ΛογΙκή.

Κω παρατήρησα πως ο αφέντης μου επεδείκνυε ίδια τρυφε­

ρότητα γΙα τα πωδΙά των γεηόνων του όση κω γω τα δΙκά

του. Το έχουν σαν αξίωμα πως η Φύση τους δΙδάσκεΙ να αγα­

πούν όλο το γένος τους, κω πως μόνο η Λογ1κή κάνα δια­

κρίσεις ανάμεσα στα πρόσωπα, όταν δ1απωτώνεται ένας

ανώτερος βα(Jμός aρετής.

Όταν 01 κυρίες Χοi'ηννμμν γεννήσουν ένα πωδi από το

κάθε φύλο , παύουν πλέον να ζευγαρώνουν με τους συντρό-

Τα ταξίδια του Γκάfiιβερ [ 3 4 3]

φ ους τους, εκτός κι αν εξαηiας κάπΟΙου ατυχήματος συμβεί

να χάσουν κάπο ω τους πωδί, πράγμα που συμβαίνει εξω­

ρεηκά σπάνω· σ' αυτή την περίπτωση ξαναζευγαρώνουν. Σε

περίπτωση ποu παρόμΟΙο ατύχημα συμβεί σε ζευγάρι που η

γυναίκα έχει περάσει την ηλικία της εγκυμοσύνης, κάποΙο

άλλο ζευγάρι τους δωρίζει ένα από τα δικά του πουλάρια κω

εκείνΟΙ συνευρίσκοντω για δεύτερη φορά ωσότου η μητέρα

μείνει έγκυος. Αυτές ΟΙ προφυλάξεις κρfνοντω αναγκαίες για

να εμποδίσουν να παραφορτωθεί η χώρα με μεγάλο αρΙθμό

κατοίκων. Όμως το γένος των κατώτερων Χούιννμμν που

ανατρέφοντω γΙα υπηρέτες δεν υπόκεηαΙ στον ίδω αυστηρό

περωρισμό· αυτοί επηρέπετω να γεννούν τρία πωδιά από

κάθε φύλο που θα γίνουν υπηρέτες στα σπίηα των ευγενών.

Όταν παντρεόοντω προσέχουν ιδωίτερα να επιλέγουν

σωστά τα χρώματα ώστε να μην δημιουργούντω τίποτε

άσχημες αποχρώσεις στη ράτσα τους. Η δύναμη θεωρείται

αξιόλογο προσόν γω τα αρσενικά κ ω η χάρη για τα θηλυκά,

όχι όμως με κριτή ρω τον έρωτα αλλά την εξασφάλιση της ρά­

τσας από τον εκφυλωμό· ΚΙ αυτό γΙατί όταν ένα θηλυκό τύχεΙ

να υπερέχει σε δύναμη, διαλέγεται ένας σύζυγος με κρηήριο

τη χάρη. Ερωτοτροπίες, αγάπες, δώρα, προίκες, προικοσύμ­

φωνα δεν απaσχολούν δΙόλου το μυαλό τους, ούτε κι έχουν

αντίστ:οιχους όρους γω να τα εκφράσουν στη γλώσσα τους.

Το νεαρό ζευγάρι συναντιέτω κω ζευγαρώνει απλά και μό­

νο γιατί έτσι ορίζεται από τους γονείς κω τους φίλους τους- εί­

νω κάη που βλέπουν να συμβαίνει καθημερινά, κω το θε­

ωρούν σαν μια από ης αναγκαίες πράξεις του έλλογου όντος.

Όμως παραβίαση γάμου ή όποια άλλη απιστία ποτέ δεν

ακούστηκε· κω το παντρεμένο ζευγάρΙ περνάεΙ τη ζωή του με

βάση την ίδια φιλία κω αμοιβαία καλοκαγαθία που δείχνει

απέναντι στους άλλους του ίδωυ γένους που τυχαίνει να βρει

στο δρόμο του: δηλαδή δίχως ζήλειες, ψευτοτρυφερότητες,

καβγάδες ή ασυμφωνίες.

Στην εκπαίδευση των πωδΙών αμφοτέρων των φύλων,

[344] τ. Σουiφτ

η μέθοδός τους είνα αξΙΟθαύμαστη κω αποτελεί σπουδαίο

παράδπγμα προς μίμηση. Δεν επηρέπουν στα πωδιά τους

να δοκιμάσουν ούτε ένα σπόρο βρώμης, εκτός από ορισμένες

μέρες, πρΙν κλείσουν τα δεκαοκτώ· ακόμα κω το γάλα σπα­

νίως τους το επηρέπουν. Το καλοκαίρι βόσκουν δύο ώρες το

πρωί κι άλλες δύο το aπόγεμα, το ίδω κω οι γονείς τους.

Όμως στους υπηρέτες επΙτρέπετω μόνο ο μωός αντίστοιχα

χρόνος βοσκής, οπότε ένα μεγάλο μέρος του χόρτου τους με­

ταφέρετω κατ' οίκον όπου το τρώνε ης ώρες εκείνες που εί­

νω ΠΙΟ βολΙκό να απουσιάζουν από τη δουλπά τους.

Εγκράτεω, εργαηκότητα, άσκηση του σώματος, κω κα­

θαριότητα, είνω μαθήματα που διδάσκοντω το ίδΙΟ στους

νέους κω των δύο φύλων. Κω ο αφέντης μου το βρήκε τερα­

τώδες να δίνουμε στα θηλυκά δωφορεηκή αγωγή από τα αρ­

σενικά, πέρα από ορωμένα ζητήματα 01κωκής οικονομίας

οπότε, όπως σωστά παρατήρησε, το μισό μας έθνος aχρη­

στευόταν αφού περιοριζόταν να φέρνπ πωδιά στον κόσμο .

Κω το να εμπιστεύετω κανείς την ανατροφή των πωδιών σε

τέτ01α άχρηστα ζώα, πρόσθεσε, αποτελούσε ακόμα μεγαλύ­

τερο δείγμα βαρβαρότητας.

Οι Χούιννμμν εξασκούν τους νέους τους στη δύναμη, την

ταχύτητα κω στην σκληραγωγία, γuμνάζοντάς τους με αγώ­

νες δρόμου πάνω κω κάτω σε aπότομους λόφους ή ακόμα

και πάνω σε σκληρά πετρώδη εδάφη· όταν ύστερα απ' αυτά

μουσκεύουν στον ιδρώτα, τους προστάζουν να βουτήξουν

ίσαμε το λαιμό σε γούρνες κω ποτάμω. Τέσσερις φορές το

χρόνο 01 νέ01 δωφόρων περωχών συναντωύντω γω να επι­δείξουν την ικανότητά τους στο τρέξψο κω στο πήδημα κα­

θώς κω σε άλλα αθλήματα δύναμης κω ευκινησίας, όπου ο

νικητής αμείβετω με ένα τραγούδι που συνθέτουν προς η­

μήν εκείνου ή εκείνης. Σ' αυτές ης γωρτές 01 υπηρέτες οδη­γούν ένα κοπάδι Γ1Gχού στο λιβάδι φορτωμένους με σανό

βρώμη κω γάλα για το συμπόσιο των Χούιννμμν, ενώ αυτά

τα κτήνη οδηγούνταΙ ευθύς αμέσως πίσω, από φόβο μήπως

Τα ταξίδια rov ΓκόJ/ιβερ [345]

με τη φασαρία τους, αποβούν ενοχλnηκοf στην ομήγυρη.

Κάθε τέσσερα χρόνΙα, στην εαρΙνή Ισημερία, συγκαλεί τω

μ ω Εθνοσυνέλευση Αντιπροσώπων, που συνεδριάζει σε μω

πεδιάδα καμιά πκοσαριά μiλω μακριά από το σπiη μας κ ω

που δωρκεί πέντε με έξι μέρες. Εδώ δ1ερεuνάτω η κατάστα­

ση κω 01 συνθήκες που επικρατούν σης δΙάφορες περιοχές,

αν υπάρχπ δηλαδή επάρκεΙα ή ελλείψεΙς στο σανό κω τη

βρώμη, σης αγελάδες και στους Γωχού . Κω αν δωπωτώνε­

τω κάποΙα έλλαψη (πράγμα σπάνω) αμέσως αναπληρώνε­

ταΙ με ομόψυχη συγκατάθεση κω συνεωφορά. Εδώ επίσης

ρυθμiζοντω κω τα ζητήματα που αφορούν τα παιδιά: αν για

παράδογμα, ένας Χούιννμμν έχει δύο αρσενικά, αλλάζπ το

ένα με κάπωον άλλο που έχει δύο θηλυκά· κι αν υπάρχει κά­

ΠΟΙα απώλεω παιδιού λόγω ατυχήματος κω η μητέρα έχεΙ

περάσει την ηλικiα της τεκνοποiησης, κανονίζεται πΟΙα ΟΙ­

κογένεω στην περιοχή εκείνη θα γεννήσει ένα άλλο γω να

καλυφθεί το κενό.

[346] τ. Σουίφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

Μια μεyάilrι διχογνωμία στrιν Εθνοσvνέftεvσrι

των Χούιννμμν και πώς πάρθηκε η απόφαση.

Η μόρφωση των Χούzννμμν. Τα κτίσματά ravς-.

Ο τρόπος ταφής των νεκρών. Μειονεκτήματα

της γflώσσας τους.

ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ πρrν την αναχώρησή μου πρόλαβα μω από

ης μεγάλες αυτές ΕθνοσυνελεύσεΙς, όπου ο αφέντης μου

πήγε ως αντιπρόσωπος της δικής μας περrοχής. Στη συνέ­

λευση ετούτη συνεχίστηκε η διχογνωμία που βαστούσε από

παλrά κω που πραγμαηκά ήταν η μόνη δrάσταση απόψεων

που συνέβη ποτέ στη χώρα τους- ο αφέντης μου μόλις επέ­

στρεψε μου έκανε μω πολύ λεπτομερή περιγραφή των όσων

δωμείφθηκαν εκεί.

Το προς συζήτηση θέμα ήταν, αν θα έπρεπε or Γrαχού να εξαλεrφθούν από προσώπου γης. Ένα μέλος της Εθνοσυνέ­

λευσης που ήταν υπέρ της-πρότασης παρουσίασε ορισμένα

πολύ Ισχυρά κω τεκμηρΙωμένα επΙχεφήματα, υποστηρί­

ζοντας όη or Γrαχού ήταν όχr μόνο τα πrο βρομερά, θορυ­βώδη κω δύσμορφα ζώα που γέννησε ποτέ η Φύση αλλά από

πάνω κω τα πω ατίθασσα, αποθάρχητα, άταχτα κω μοχθη­

ρά πλάσματα. Όποτε ξέφευγαν από τη στενή παρακολούθη­

ση, πήγωναν κω βύζωναν κρυφά ης θηλές των αγελάδων

των Χούrννμμν, σκότωναν κar καταβρόχθιζαν ης γάτες τους,

ποδοπατούσαν τη βρώμη κω το γρασίδΙ τους κω προξενού­

σαν χίλιες δυο άλλες εξωφρενrκότητες. Υπενθύμισε όη σύμ­

φωνα με ένα πασίγνωστο θρύλο οι Γlαχού δεν ήταν ανέκα­

θεν στη χώρα τους- αλλά πως εδώ κar πάρα πολλά χρόνω,

δύο τέτοω κτήνη έκαναν την εμφάνισή τους πάνω σ' ένα

βουνό, κι ούτf έμαθε ποτέ κανεfς αν γεννήθηκαν από τη θερ­

μότητα του ήλωυ . πάνω σε μουχλωσμένη λάσπη κω γλίνα,

ή από τη γλύτσα κω τα κατακάθω της φουσκοθαλασσΙάς.

Τα ταξίδια του Γχ:άfiιβεp [ 3 4 7]

Πως αυτοi ΟΙ Γωχού πολλαπλασΙάστηκαν κω πως η φάρα

τους πολύ γρήγορα αυξήθηκε κι έγινε τόσο πολυπληθής, που

πλημμύρισε και λυμαινόταν όλη τη χώρα. Πως οι

Χού1ννμμν γω να γλυτώσουν απ' αυτή τη μάστιγα, άρχισαν

ένα γενικό διωγμό και στο τέλος μάντρωσαν όλο το κοπάδΙ·

αφού εξόντωσαν τους ηλικιωμένους, μοίρασαν σε κάθε

Χούlννμμν από δυο νεαρά Γι αχού να τα κρατήσει σε μω φω­

λιά και να τα εξημερώσεΙ (όσο αυτό ήταν δυνατό για ζώα με

τέτοω άγρια φύση), χρησιμοποιώντας τα ως υποζύγω. Ήταν

φανερό πως υπήρχε μεγάλη δόση αλήθειας σ' αυτό το θρύλο

κω πως αυτά τα πλάσματα ήταν αδύνατο να εiναι ιλνιάμσλι

(δηλαδή γηγενή) λόγω του άγρωυ μίσους που έτρεφαν εναν­

τίον τους, όχι μόνο οι Χούιννμμν, αλλά κω όλα τα άλλα ζώα.

Και μολονότι ο κακός τους χαρακτήρας το άξιζε με το παρα­

πάνω, ποτέ δεν θα έφτανε σε τέτωο βαθμό, αν ήταν γnγενεiς,

γιατί δωφορετικά θα είχαν ξεριζωθεί εδώ και πολύ καφό

απ' τη χώρα. Πως οι κάτοικοι έχοντας συνηθίσει να χρησΙ­

μοποΙΟύν τους Γωχού γω ης διάφορες δουλειές τους, είχαν

πολύ απερίσκεπτα αμελήσει να φροντίσουν τη ράτσα των

γαϊδάρων, που είνω χαρηωμένα ζώα, συντηρούντω εύκο­

λα, είναι πιο ήμερα και ταχτικά, δεν αφήνουν ενοχλητικές

μυρωδιές κω εiνω ανθεκηκά στη δουλπά, παρόλο που σε

σύγκριση με τους Γι αχού υστερούν σε ευκινησία· κι αν τώρα

το γκάρισμά τους δεν κάνει και πολύ ευχάριστο θόρυβο,

οπωσδήποτε εiναι κατά πολύ προτιμότερο από τα φριχτά

ουρλιαχτά των Γωχού .

Κάμποσοι ακόμα σύνεδρω δήλωσαν συμπαράσταση

στον πρώτο ομιλητή , οπότε ο αφέντης μου πρότεινε μω λύ­

ση στη Συνέλευση που μάλωτα την αρχΙκή της Ιδέα δανεi­

στηκε από μέvα. Επιβεβαίωσε το θρύλο που είχε αναφέρει

το αξιότιμο μέλος στην προηγηθείσα ομιλία του, και πρό­

σθεσε με βεβωότητα όη 01 δύο Γlαχού που είχαν πρωτοεμ­

φανωτεί στη χώρα αυτή εiχαν φτάσπ εκεi άπό τη θάλασσα·

πως φτάνοντας στην ξηρά κι έχοντας εγκαταλειφθεί από τους

[348] Τ. Σουίφτ

συντρόφους τους, αποσύρθηκαν στα βουνά, βαθμωία εκφυ­

λίστηκαν, κω με την πάροδο του χρόνου, έγιναν πω άγριοι

από τους υπόλωπους του είδους τους που ζούνε στη χώρα

απ' όπου κω ήρθαν. Ο λόγος γΙ ' αυτό του τον Ισχυρωμό ήταν

πως είχε τώρα στην κατοχή του έναν θαυμάσω Γωχού (εμέ­

να εννοούσε), που ΟΙ περωσότεροΙ τον είχαν ακουστά κω

κάμποσοΙ τον είχαν ΚΙόλας δπ .'Υ στερα τους δΙηγήθηκε πως

με είχε βρει , πως το σώμα μου ήταν όλο σκεπασμένο με μω

τεχνητή ύλη από δέρμα κω τρίχωμα άλλων ζώων, πως μι­

λούσα στη δΙκή μου γλώσσα κω είχα μάθει πολύ καλά τη δΙ­

κή τους πως .του είχα δωγηθεi όλες ης aτυχίες που με είχαν

φέρπ ως τη χώρα τους, πως όταν με είδε δίχως κάλυμμα,

ήμουν ολόιδως Γωχού σε όλο μου το σώμα, μόνο που είχα

λευκότερο χρώμα, λΙγότερο τρίχωμα κω κοντύτερα νύχΙα.

Πρόσθεσε ακόμα πως είχα δοκψάσο να τον πείσω όη στη

δΙκή μου κω σε άλλες χώρες οΙ ΓΙ αχού είνω το λογικό ζώο

που κυβερνάει κω 01 ΧούΙ ννμμν χρησιμεύουν γω σκλάβΟΙ,

Kl ακόμα πως είχε παρατηρήσεΙ όη δΙέθετα όλες ης ΙδΙότη­

τες των Γωχού, μόνο που ήμουν κάπως πω πολ1ησμένος,

χάρη σε κάποΙες ΠΙνελΙές ΛογΙκής· μόνο που η ΛογΙκή μου

ήταν τόσο κατώτερη από εκείνη του γένους των Χούιννμμν

όσο κι η Λογική των Γιαχού τους από τη δική μου . Ανέφερε

επίσης στη Συνέλευση τη συνήθεια που είχαμε να ευνουχί­

ζουμε τους ΧούΙννμμν σε νεαρή ηλΙκία γΙα να τους δαμά­

σουμε · πως η εγχείρηση ήταν εύκολη κ ω ασφαλής πως δεν

ήταν ντροπή να δΙδάσκετω κανείς από τα κτήνη, αφού τα

μυρμήγκω δΙδάσκουν τη φΙλοπονία, κω τα χελΙδόνω το χτί­

σιμο (κάπως έτσΙ μεταφράζω τη λέξη λύανν, αν κω μάλλον

πρόκεηω γω μεγαλύτερο πτηνό) · πως αυτή η επΙνόηση θα

μπορούσε να εφαρμόζετω εδώ στους νεαρούς ΓΙ αχού, πράγ­

μα που , εκτός από το όη τους καθωτά πΙο ππθήνωυς κω

πω κατάλληλους γω ης δουλπές, μέσα σε μ ω γενΙά θα έβα­

ζε τέρμα σε όλο το ε ίδος τους δίχως σκοτωμούς. Κω όη στο

μεταξύ θα έπρεπε να γίνεΙ έκκληση στους ΧούΙννμμν να

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβερ [349]

στραφούν στην ανατpοφή της ράτσας των γαϊδάρων, που

εκτός του όη από κάθε άποψη είναι πω πολύημα ζώα, έχουν

κω τούτο το πλεονέκτημα: είνω σε θέση να προσφέρουν

υπηρεσίες από τα πέντε τους χρόνω, ενώ τα άλλα μονάχα

αφού κλείσουν τα δώδεκα.

Αυτά ήταν όλα όσα μου διηγήθηκε εκείνη τη φορά ο

αφέντης μου, σχετικά με το η διαμείφθηκε στην Εθνοσυνέ­

λευση. Αλλά ευαρεστήθηκε να αποκρύψει μω λεπτομέρεω

που σχετιζόταν με εμένα προσωπικά, και της οποίας σύντο­

μα ωσθάνθηκα ης δυσάρεστες συνέπειες, όπως θα πληρο­

φορηθεί ο αναγνώστης στο κατάλληλο σημείο, λεπτομέρεω

που την θεωρώ αφετηρία όλων των μεταγενέστερων aτυ­

χιών της ζωής μου.

Οι Χούιννμμν δεν χρησιμοποιούν γράμματα οπότε όλες

οι γνώσεις τους στηρίζονται στην προφορική παράδοση. Αλ­

λά καθώς δεν συμβαίνουν και πολλά πράγματα σε ένα λαό

που είνω τόσο ενωμένος, που διαθέτει μια εκ φύσεως προ­

διάθεση για κάθε αρετή , και που επιπλέον καθοδηγείται από

τη Λογική, ενώ είναι aποκομμένος από κάθε εμπορική συ­

ναλλαγή με άλλα κράτη , η ιστορία του διατηρείται εύκολα δί­

χωςνα παραφορτώνεται η μνήμη. Ανέφερα κιόλας πως δεν

προσβάλλονται καθόλου από aρρώστιες και πως επομένως

δεν έχουν ανάγκη από γιατρούς. Ωστόσο, έχουν εξαιρετικά

φάρμακα που φτιάχνονται από βότανα για να θεραπεύουν

τυχαίους μώλωπες και κοψίματα στη φτέρνα και κάτω από το

πέλμα, που προκαλούνται από μυτερές πέτρες, καθώς και άλ­

λα χτυπήματα καi τραύματα στα διάφορα μέρη του σώματος.

Υπολογίζουν το έτος από την περιστροφή του ήλιου κω

της σελήνης, αλλά δεν το υποδιαιρούν σε εβδομάδες. Εiνω

καλά εξοικειωμένοι με ης κινήσεις αυτών των δύο φωτει­

νών σωμάτων κω κατανοούν η σημαίνουν οι εκλείψεις αυ­

τό αποτελεί τη μέγιστη πρόοδο που έχουν κάνει στην αστρο­

νομία.

Στην ποίηση, θα πρέπει να παραδεχτούμε όη ξεπερνάνε

[3 50] τ. Σουίφτ

όλους τους άλλους θνητούς η ορθότητα των παρομΟΙώσεών

τους καθώς κω η λεπτομερής επεξεργασία κω ακρίβεΙα των

περΙγραφών τους, είνω πραγμαηκά απαράμΙλλες. ΟΙ στίχΟΙ

τους δrαθέτουν όλα αυτά τα γνωρίσματα κω κατά κανόνα εκ­

φράζουν είτε κάποΙες ανώτερες αντΙλήψεΙς γΙα τη φΙλία κω

την καλοκ(}γαθία, είτε επωνούν τους νΙκητές στους αγώνες

κω στα άλλα αθλήματα. Τα κτίρΙά τους παρόλο που είνω

εξαφεηκά απλά κω χοντροκομμένα, δεν είνω άβολα κω εί­

νω κατάλληλα φηαγμένα γ1α να τους προστατεύουν σε κάθε

κακοκωρία από κρύο ή από ζέστη. Έχουν εκεί κάπΟΙο είδος

δέντρων, που στα σαράντα τους χρόνω χαλαρώνουν στη ρί­

ζα τους κω πέφτουν με τnν πρώτη κατωγίδα· ο κορμός τους

μεγαλώνεΙ ολόωΙα, κω οΙ ΧούΙννμμν, αφού τα κάνουν μυ­

τερά στην άκρη σαν πάσσαλο με μω κοφτερή πέτρα (γωτί δεν

γνωρίζουν τη χρήση του σίδερου), τα μπήγουν όρθrα στο χώ­

μα γύρω σης δέκα ίντσες το ένα από το άλλο ΚΙ ύστερα τα πλέ­

κουν μεταξύ τους με άχυρο από βρώμη ή καμΙά φορά κ ω με

λυγαρΙές. Τη στέγη τη φηάχνουν με τον ίδω τρόπο παρόμωα

κω ης πόρτες.

01 Χού1ννμμν χρησψοποωύν ω βαθούλωμα ανάμεσα στη φτέρνα κω στην οπλή του μπροσηνού τους ποδωύ όπως

εμείς τα χέρrα μας, κω πολύ πω επ1δέξiα απ' όη μπορούσα

στην αρχή να φανταστώ. Είδα μrα λευκή φοράδα από τη δΙ­

κή μας ΟΙκογένεΙα να περνάο κλωστή σε μΙα βελόνα (που

επίτηδες της δάνεωα) , με αυτή την κλείδωση. Αρμέγουν ης

αγελάδες τους, μαζεύουν τη συγκομΙδή της βρώμης, κω κά­

νουν όλεςηςχεφωνακηκές εργασίες με ων ίδΙΟ τρόπο. ΔΙΩ­

θέτουν ένα είδος σκληρού πυρηόλrθου που τρίβοντάς τον

πάνω σε άλλες πέτρες ων δΙαμορφώνουν σε εργαλεία που

χρησιμεύουν γω σφήνες. τιπ:κιη'ψ111 κο1 σφυp1ά Με ανάλο­

γα cργαλcία απ6 πυρη6λ1Gο κ6βοuv το σανό του<; κω θερί­

ζουν τη βρώμη που φυτρώνΕΙ από μόνη της σε δΙάφορα χω­

ρά φ ω· ΟΙ Γrαχού σέρνουν πίσω τα κάρα με τα δεμάηα κω ΟΙ

υπηρέτες τα πατάνε σε κάπωες σκεπαστές καλύβες, γrα να ξε-

Τα ταξίδια του Γκάiiιβερ [ 3 5 l]

χωρίσουν το σπόρο, που ύστερα τον φυλάνε σε αποθήκες.

Κατασκευάζουν κάποω πρωτόγονα δοχεία από ξύλο ή και

από πηλό που τον ψήνουν στον ήλιο.

Αν καταφέρουν και αποφύγουν τα ατυχήματα, πεθαίνουν

μονάχα από γηρατειά κω θάβονται στα πλέον aσύχναστα μέ­

ρη που μπορούν να βρούν, όπου συγγενείς και φίλοι μήτε

χαρά εκφράζουν, μήτε λύπη για την αποδημία τους· ούτε Kl

αυτός που πεθαίνεΙ εκφράζει την παραμικρή στεναχώρια

που εγκαταλείπει τα εγκόσμια· φέρεται λες και επωτρέφπ

σπίη του ύστερα από επίσκεψη σε κάποω γείτονα. θυμάμαι

που ο αφέντης μου είχε κάποτε κανονίσει μω συνάντηση

όπου ένας φίλος του θα ερχόταν με την 01κογένπά τ:ου στ:ο

σπίη για κάποω σημαντική υπόθεση· την καθορωμένη μέ­

ρα η κυρά και τα δυό της πωδιά ήρθαν με καθυστέρηση κι

εκείνη δικαωλογήθηκε δύο φορές τη μία γω τον άντρα της

που, καθώς το είπε, έτυχε το ίδω εκείνο πρωί να λνωύγν. Η

λέξη είνω ιδωίτερα εκφρασηκή στη γλώσσα τους αλλά δεν

αποδίδεταΙ εύκολα στη γλώσσα μας παρά μόνο περιφραση­

κά κω σημαίνει: να αποσυρθεί στην πρώτη του μητέρα. Η

δική της δικαωλογία που δεν ήρθε πιο νωρίς ήταν όη ο άν­

τρας της πέθανε αργά εκείνο το πρωί κω χραάστηκε κάποι­

ος χρόνος για να συμβουλευτεί και τους υπηρέτες της για το

καταλληλότερο μέρος όπου θα μπορούσε να εναποτεθεί το

σώμα τ:ου · κω πρόσεξα πως στο σπίη μας συμπεριφερόταν το

ίδω ευδιάθετα όσο κι οι άλλοι. Εκείνη πέθανε ύστερα από

τρεις μήνες.

Κατά κανόνα ζούνε εβδομήντα με εβδομήντα πέντε χρό­

νω, και πολύ σπάνω ως τα ογδόντα. Λίγες βδομάδες πριν το

θάνατό τους αισθάνονται μια προοδευηκή κατάπτωση, αλ­

λά δίχως πόνο. Αυτή την περίοδο δέχονται πολλές επισκέ­

ψεις από τ:ους φίλους τους, γιατί 01 ίδωι δεν μπορούν με τη συνήθη ευκολία κω χαρά να βγαίνουν έξω αriό το σπίη.

Ωστόσο γύρω σης δέκα μέρες πριν το θάνατό τους (σπανίως

αποτυχαίνουν στη πρόβλεψή του), ανταποδiδοuν ης επ1-

[3 52] τ. Σουίφτ

σκέψεΙς που τους έγΙναν από τους πλnωέστερους στη γεηο­

νΙά κω μεταφέροντω πάνω σε ένα άνετο έλκηθρο που σέρ­

νουν Γι αχού , ένα όχημα που μεταχειρίζοντω όχι μόνο με αυ­

τή την ευκαιρία, αλλά ΚΙ όταν γερνούν πολύ, όταν έχουν να

κάνουν μακρΙά ταξiδω ή όταν κουωαiνουν εξαηiας κάποΙου

ατυχήματος. Όταν 01 ετοιμοθάνατοΙ ΧούΙννμμν aνταποδί­

δουν αυτές ης επισκέψεις, αποχαιρετούν aξιοπρεπώς τους

φίλους τους, σαν να πρόκεηω να ταξΙδέψουν σε κάπο ω μα­

κρΙνό μέρος της χώρας, όπου σχεδΙάζουν να περάσουν την

υπόλοιπη ζωή τους.

Δεν ξέρω αν αξίζεΙ τον κόπο να αναφέρω όη 01

Χούlννμμν δεν έχουν καμiα λέξη στη γλώσσα τους που να

εκφράζεΙ οηδήποτε κακό, κω ης μόνες σχεηκές λέξπς που

δω θέτουν ης δανείζοντω από τη δυσμορφία κω τα ελαττώ­

ματα των Γιαχού. Γω να δηλώσουν την χαζομάρα ενός υπη­

ρέτη, την παράλΕΙψη ενός πωδωύ , την πέτρα που τους έκο­

ψε το πόδΙ, τη επφονή ενός ασυνήθωτου γω την εποχή ή

απλά aπαίσιου καιρού κω τα παρόμοω, προσθέτουν σε κά­

θε λέξη το επiθετο γωχού. Γω παράδπγμα Χνμ Γωχού,

Γχνάολμ Γωχού , Υνλμνοuϊλμα Γωχού, ενώ το κακοχησμέ­

νο σπίτι λέγετωΎνόλμνμρολν Γωχού .

Ευχαρίστως θα μπορούσα να επεκταθώ ακόμα παραπέ­

ρα σης συνήθπες κω σης αρετές αυτού του εξαίρετου λαού·

όμως επειδή πολύ σύντομα σκοπεύω να εκδ'ωσω ένα τόμο

αφιερωμένο π δΙκά στο θέμα αυτό , θα παραπέμψω εκεί τον

αναγνώστη. Στο μεταξύ προχωρώ γω να περΙγράψω τη δΙκή

μου θλΙβερή κατάντω.

Τα ταξίδια του Γl\άft!pcρ [ 3 53]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

Το νοικσκ:υριό του συγγραφέα και η ευχάριστη ζωή του

με τους Χούιννμμν. Οι μεγάjlες του κατακτήσεις στην

αρετή, μέσα από το διάi/ογο μαζί τους. Οι διάi/ογοι.

Ο συγγραφέας ειδοποιείται από τον αφέντη του

πως πρέπει να αναχωρήσει από τη χώρα.

Αιποθυμά από τη θiliψη του, αj/j/ά υποτάσσεται.

Φrιάχνει και rεiJειοποιεi ένα μονόξυj]ο με rrι βοήθεια

ενός συντρόφου του υπηρέτη και ρίχνεται

παράτοj/μα στη θάj]ασσα.

ΕΙΧΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΉΣΕΙ το μΙκρό νΟΙΚΟΚυρΙό μου σύμφωνα με

την εΠΙθυμία μου. Ο αφέντης μου είχε δωτάξπ να μου

φηάξουν ένα δωμάηο κατά ων τρόπο τους, γύρω σης έξΙ

γΙάρδες από το σπίη, που τους τοίχους κω ω πάτωμά του σο-

. βάησα με πηλό κω κάλυψα με ψάθες που έφηαξα μόνος μου από βούρλα. Επίσης χτύπησα κάμποση κάνναβη, που εκεί

φυτρώνεΙ άγρω, κ1 έφηαξα με δαύτη κάη σαν στρωματοθήκη

που τη γέμωα με φτερά από δΙάφορα πουλΙά που έπωσα με

θηλπές καμωμένες από τρiχες Γωχού κω τα οποiα έκαναν

ΚΙ εξαφεηκό φαγητό . Πελέκησα δύο καρέκλες με το μαχαίρΙ

μου ΚΙ ο μΙκρός αληζές με βοήθησε στο βαρύτερο κω κοπω­

σηκότερο μέρος της δουλπάς. Όταν τα ρορχα μου έλΙωσαν ΚΙ

έγ1ναν κουρέλω, έφηαξα άλλα από δέρμψ κουνελωύ αλλά κ1

από ένα άλλο όμορφο ζώο περίπου στο Jδω μέγεθος που ω λένε νωύχνο, κω που το δέρμα του καλ πτετω από ένα λε­

πτό χνούδΙ. Απ' αυτά έφηαξα επίσης κω πολύ υποφερτές κάλ­

τσες.'Εκοψα από ένα δέντρο ΚΙ έκανα ξύλ ες σόλες γω τα πα­

πούτσΙα μου που ης προσάρμοσα στο ε9άνω δέρμα ΚΙ όταν

έλrωσε κr αυτό το αvηκατέστησα με δέp1fα Γrαχού ξεραμένο

στον ήλΙο . Συχνά έβγαζα μέλ1 από ης κου!φάλεςτων δέντρων κα1 το ανακό.τευα με νερ6 h το έτρωγα με · ο ψωμ1 μου. Κανέ­

νας άνθρωπος δeν θα μπορούσe να βeβαΙώσο πeρωσότeρο

Τα ταξίδια του ΓκΜιβερ [355]

από μένα την αλήθπα αυτών των δύο ρητών: πρώτον, πως η

Φύση Ικανοπωείτω πολύ εύκολα κω δεύτερον, πωςη ανάγ­

κη είνω η μητέρα κάθε εφεύρεσης. Έχαφα άκρας υγείας στο

σώμα κω έν1ωθα πλήρη ψυχ1κή ηρεμία· δεν ένΙωσα την προ­

δοσία ή την ασυνέπεω κάποωυ φίλου, ούτε ης προσβολές

κάπωου κρυφού ή φανερού εχθρού. Δεν παρουσΙάστηκε ευ­

καφία γω δωροδοκίες, κολακείες ή κατεργαρΙές προκειμέ­

νου να εξασφαλίσω την εύνωα κάποωυ σπουδαίου ανθρώ­

που ή των λακέδων του. Δεν χρεωζόμουν κάπο ω προστάτη

εναντίον της απάτης ή της καταπίεσης. Εδώ δεν βρωκόταν

ούτε γωφός γω να μου καταστρέψει το σώμα, ούτε δΙκηγό­

ρος γω να μου δωσκορπiσο την περωυσία· δεν υπήρχε κα­

νένας καταδότης που να παρακολουθεί ης λέξος κω ης πρά­

ξεΙς μου ή που να χαλκεύεΙ επί πληρωμή κατηγορίες εναν­

τίον μου· δεν υπήρχαν εδώ κακόγλωσσΟΙ , κήνσορες, φίδ~α

κολοβά, πορτοφολάδες, ληστές, δωρρήκτες, δΙκολάβΟΙ , μα­

στροποί, σαλημπάγκοΙ, χαρτοπαίκτες, πολΙηκοί, εξυπνάκη­

δες, υποχόντρω1, βαρΕ:τοί συζητητές, πνεύματα aντΙλογίας,

βωστές, δολοφόνΟΙ, κλέφτες κω βφτουόζω κάθε λογής. Ού­

τε ΚΙ υπήρχαν αρχηγοί ή οπαδοί κομμάτων κω φατριών· κα­

νείς δεν εξωθούσε στην παρανομία παρασύροντας ή δίνον­

τας το κακό παράδογμα· δεν υπήρχαν μπουντρούμω, πελέ­

κΙ α, κρεμάλες, πάσσαλΟΙ γω μαστίγωμα ή κύφωνες μήτε

αγωγδύτες μαγαζάτορες κω τεχνίτες· ούτε περηφάνεω, μα­

τωοδοξία, ή προσπΟΙητή τρυφερότητα. Δεν είχε εδώ λιμο­

κοντόρους, παλληκαράδες, μεθύστακες, πόρνες να βολτάρουν

ή συφΙλΙδΙκούς. Μήτε φαρμακόγλωσσες, αδιάντροπες, σπά­

ταλες συζύγους ή ηλίθω κω ψωροπερήφανα ωίρω· με άλλα

λόγω εκεi δεν έχο ενοχληηκούς αuταρχ1κούς, καβγατζήδες,

θορυβώδπς, στριγγλΙάρηδες, κούφωυς, αλαζονικούς, uβpι­

στές συντρόφους. Μήτε καθάρματα που σηκώθηκαν από τη

λάσπη χάρη σης αμαρτίεςτους, αλλά ούτε κω ευγενείς που

τους έρ1ξαν στη λάσπη εξαηίας της aρετής τους. Δεν έχπ εκεί

λόρδους, βωληζήδες, δΙκαστές ή χοροδΙδάσκαλους.

[356] τ. Σουiφτ

Είχα το προνόμω να με συστήσουν σε πολλούς

Χούιννμμν, που έρχονταν να επισκεφτούν ή να γευματίσουν

με τον αφέντη μου· η Εντιμότητά του με πολλή ευγένπα μου

επέτρεπε να παραμένω στο δωμάτιο και να ακούω τη συζή­

τησή τους. Τόσο αυτός όσο κω η συντροφιά του καταδέχον­

ταν συχνά να μου κάνουν ερωτήσπς κω να παίρνουν απαν­

τήσεΙς. Μάλωτα μερΙκές φορές εfχα την τύχη να συνοδεύω

τον αφέντη μου σης επωκέψεις του σε άλλους. Ποτέ μου δεν

τόλμησα να μιλήσω , εκτός όταν απαντούσα σε ερωτήσεις,

και τότε πάλι αυτό συνοδευόταν από κάπΟΙα θλίψη που αι­

σθανόμουν μέσα μου, γιατί χανόταν πολύτιμος χρόνος από

την προσπάθεια να βεληώσω τον εαυτό μου. Όμως αισθα­

νόμουν αφάνταστη χαρά σ' αυτή τη θέση του ταπεινού ακρο­

ατή αυτών των συζητήσεων, όπου ό,τι λεγόταν ήταν χρήσιμο

και διατυπωνόταν με τα λιγότερα και πιο σημαντικά λόγια . . Εκεί (το έχω κιόλας αναφέρει) τηρούνταν η μεγαλύτερη ευ­πρέππα, δίχως και την ελάχιστη ένδπξη τυπικότητας κανέ­

νας δεν έπαιρνε το λόγο δίχως να το απολαμβάνπ ο ίδιος και

να το απολαμβάνουν και οι άλλΟΙ· δεν υπήρχαν διακοπές,

βαρεμάρα, εξάψεις ή διαφορές απόψεων. Πιστεύουν πως

όταν κάπΟΙοι άνθρωπΟΙ συνανηούνται, μια σύντομη παύση

βελτιώνει πολύ την πορεία της συζήτησης· διαπίστωσα την

ορθότητα αυτής της αντίληψης, γιατί στη διάρκεια αυτών των

μικρών διαλειμμάτων, τούς έρχονταν νέες ιδέες στο μυαλό

που πολύ αναζωογονούσαν το διάλογο . Τα θέματά τους κατά

κανόνα περιστρέφονταΙ στη φιλία κω στην καλοκαγαθία ή

στην οργάνωση κω στην οικονομία, μερικές φορές αναφέ­

ρονται στα ορατά φυσΙκά φαινόμενα ή στους aρχαίους θρύ­

λους, καθώς και στην έκταση και στα όρια της aρετής, ή στους

αλάνθαστους κανόνες της Λογικής ή ακόμα και σε κάποιες

~ποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν στην επόμενη Εθνο­

συνέλευση, αλλά και συχνά στα διάφορα αρωτουργήματα της

ποίησης. θα πρέππ να προσθέσω δίχως καμιά αυταρέσκεια,

πως η παρουσία μου τους προσέφερε συχνά αρκετό υλικό για

Τα ταξίδια του ΓκάJΙιβερ [3 57]

κουβέντα, γωτί παρείχε στον αφέντη μου την ευκαιρία να

δώσπ στους φίλους τοu πληροφορίες γω· την ωτορία της

ζωής μου κω γω τη χώρα μου, που όλους δωσκέδαζε να τη

σχολΙάζουν με τρόπο που δεν είνω πολύ κολακευηκός γΙα

το ανθρώπΙνο είδος γι' αυτό το λόγο δεν θα επαναλάβω η

έλεγαν· ας μου επηραπεί μόνο να παρατηρήσω πως η ΕντΙ­

μότητά του, προς μεγάλη μου κατάπληξη, φάνηκε να κατα­

λαβαίνει τη φύση των Γωχού πολύ καλύτερα κι από μένα.

Ανέτρεξε δΙεξοδΙκά σε όλες μας ης αμαρτίες κω ης τρέλες

ανακαλύπτοντας κ ω κάποΙες που ποτέ μου δεν του είχα ανα­

φέρΕΙ, κάνοντας απλά μ ω υπόθεση ως προς ης ΙδΙότητες που

θα μπορούσαν να αναπτύξουν 01 Γωχού της χώρας τους, αν

δΙέθεταν κω κάποω γραμμάρω ΛογΙκής έφτασε στο συμ­

πέρασμα, πλησΙάζοντας πολύ την αλήθπα, όη αυτοί 01 Γω­

χού θα πρέπει να είναι πολύ κακά αλλά κω δυστuχωμένα

πλάσματα.

ΕΙλΙκρΙνά ομολογώ πως ό,η αξΙόλογο γνωρίζω το aπό­

κτησα από ω μαθήματα που πήρα από ων αφέντη μου κα"

θώς κω από την παρακολούθηση των συζrηήσεων του με

τους φίλους του· κω πραγμαηκά θα με έκανε ΠΙΟ περήφανο

να παρακολουθώ αυτές ης συζητήσεΙς ως ακροατής παρά να

αγορεύω στη μεγαλύτερη κω σοφότερη συνέλευση της Ευ­

ρώπης. θαύμαζα το σφρίγος, τη χάρη κω την ταχύτητα των

κατοίκων, ενώ αυτός ο συνδυασμός των aρετών σε τόσο αξω­

γάπητα πρόσωπα μου γεννούσε το βαθύτερο σεβασμό. Πραγ­

μαηκά στην αρχή δεν είχα ωσθανθεί αυτό ω έμφυτο δέος

που τόσο ΟΙ Γωχού όσο κω τα άλλα ζώα ωσθάνοντω απέ­

ναντί τους, γωτί αναπτύχθηκε βαθμΙαία μέσα μου, πολύ ΠΙΟ

σύντομα απ' όσο φανταζόμουν, καθώς αναμειγvuόταν με σε­

μνή αγάπη κω ευγνωμοσύνη εποδή καταδέχονταν να με ξε­

χωρίζουν από τους υπόλωπους του είδους μου.

Όταν η σκέψη μου πήyωνε στην οικογένειά μου, τους φί-

λους μου, τους συμπαφ1ώτες μου , ή το ανθρώπΙνο είδος εν

γένπ, τους συλλογΙζόμουν όλους έτσΙ όπως ήταν πραγμαη-

[358] τ. ΣΌυίφτ

κά, Γωχού στη μορφή κω στο χαρακτήρα, iσως κάπως πω

ποληωμένους κω εφοδωσμένους με το χάρισμα του λόγου,

που όμως χρησψοπωούσαν τη Λογική τους αποκλεωηκά

γω να διευρύνουν κω να πολλαπλασΙάσουν τα ελαττώματά

τους, ενώ τα αδέλφω τους σ' αυτή τη χώρα εiχαν περΙΟρΙστεί

στο μερίδΙΟ των ελαττωμάτων που τους κληροδότησε η Φύ­

ση. Όταν τύχωνε να παρατηρώ την αντανάκλασή μου σε μ ω

λίμνη ή σε κάπωα πηγή, απόστρεφα πέρα το πρόσωπό μου

από φρίκη κι απέχθπα για τον εαυτό μου, γιατί μπορούσα

ευκολότερα να ανεχτώ τη θέα ενός κωνού Γωχού παρά το

ίδω μου το πρόσωπο. Έτσι μάλrστα που όλη την ώρα συζη­

τούσα με τους Χούlννμμν κω τους κοίταζα πανευτυχής, άρ­

χωα πλέον να μιμούμω το βηματισμό τους κα1 ης χεφονο­

μίες τους, τόσο που σήμερα μου έχουν πω γίνπ συνήθπο

οπότε συχνά ΟΙ φίλΟΙ μου λένε ωμά πως καλπάζω σαν άλο­

γο· πράγμα που εγώ πσπράττω ως μεγάλη φιλοφρόνηση.

Ούτε κω θα αρνηθώ πως όταν μιλάω έχω την τάση να υιο­

θετώ τη φωνή κω τον τρόπο των Χούιννμμν, οπότε και

ακούω να με κοροϊδεύουν γι' αυτό το πράγμα δiχως την πα­

ραμικρή ντροπή.

Ενώ βρωκόμουν μέσα σε τόση ευτυχία κω θεωρούσα

πως πλέον τακτοπΟΙήθηκα ορισηκά γω όλη μου τη ζωή, ο

αφέντης μου έστπλε κω με κάλεσε ένα πρωί λίγο π1ο νωρίς

από τη συνηθrσμένη του ώρα. Κατάλαβα από την όψη του ότι

βρισκόταν σε κάπο ω αμηχανία μη ξέροντας από πού να αρ­

χίσει αυτά που είχε να μου ππ.'Υ στερα από σύντομη ωωπή

μου είπε πως δεν ήξερε πως θα το έπαφνα αυτό που θα έλε­

γε· πως ακόμα στην τελευταία Εθνοσυνέλευση, όταν τέθηκε

το θέμα των Γlαχού, ΟΙ αντιπρόσωποι δήλωσαν ενοχλημέ­

νοι που αυτός φιλοξενούσε στο σπiη του ένα Γlαχού (εννο­

ώντας εμένα), κω που του φερόταν μες στην ωκογένειά του

περισσότερο σαν να ήταν ΧούJννμμν παρά άγρΙο ζώο. Πως

· ακόμα ήταν πασίγνωστο ότι συζητούσε μαζf μου σαν να υπήρχε περίπτωση να βρεΙ κάπο1ο όφελος ή ευχαρίστηση

Τα ταξίδια του Γκάj/ιβεp [3 59]

στη συντροφιά μου, και πως αυτή η συνήθεια δεν συμφω­

νούσε με τη Λογική ή τη Φύση αφού άλλωστε δεν είχε ξανα­

κουστεί κάη παρόμοω στην παράδοσή τους. Γι ' αυτό και η Εθνοσυνέλευση του απηύθυνε έκκληση, είτε να με χρησιμο­

ΠΟΙεί καθώς τους υπόλωπους του εiδους μου, είτε να με δια­

τάξει να κολυμπήσω πάλι πίσω στον τόπο απ' όπου είχα έρ­

θει. Ο αφέντης μου πρόσθεσε πως η πρώτη από ης δύο λύ­

σπς απορρίφθηκε ασυζητητί από όλους τους Χούινvμμν που

είχε τύχει να με δούνε στο δικό του ή στο δικό τους σπίτι ·

ισχυρίστηκαν πως επειδή διέθετα κάπωα ψήγματα Λογικής,

αν συνδυάζονταν με την έμφυτη μοχθηρία αυτών των ζώων,

υπήρχε κίνδυνος, να τα παρασύρω στα ορεινά και δασωμέ­

να μέρη της χώρας κω να τα φέρνω κατά ομάδες ης νύχτες

για να ρημάζουν τα κοπάδω με ης αγελάδες των Χούιννμμν,

αφού από φυσικού τους ήταν ζώα αρπακτικά και φυγόπονα.

Ο αφέντης μου πρόσθεσε πως καθημερινά 01 Χούιννμμν

στη γύρω περωχή, τον πίεζαν να εκτελέσει την έκκληση της

Εθνοσυνέλευσης και πλέον δεν ήταν δυνατόν να την αναβά­

λει περισσότερο. Αμφέβαλε πως θα μπορούσα να φύγω κο­

λυμπώντας γω άλλη χώρα και γι ' αυτό μου ζήτησε να σκα­

ρώσω κάπο ω μεταφορικό μέσο, που να μ ωά ζει με αυτά που

του είχα περιγράψει και που να μπορεί να με ταξιδεύει στη

θάλασσα. Γω όση δουλειά απαιτούσε αυτό, θα είχα τη συν­

δρομή των υπηρετών του καθώς και των γειτόνων του. Κα­

τέληξε λέγοντας όη, αν εξαρτιόταν απ' αυτόν, πολύ ευχαρί­

στωςνα με κρατούσε στην υπηρεσία του για όλη μου τη ζωή,

γωτί δωπίστωνε πως είχα γιατρευτεί κι από μερικές κακές

συνήθειες και συμπεριφορές, αφού πάσχιζα, στο βαθμό που

μου επέτρεπε η κατώτερη φύση μου, να μιμούμαι το παρά­

δειγμα των Χούιννμμν.

θα πρέπει εδώ να πληροφορήσω τον αναγνώστη πως τα

δΙατάγματα της Εθνοσυνέλευσης σ' αυτή τη χώρα αποδίδον-

ται με την λέξη Χνλόαϋν που στην πλησιέστερη απόδοση ση­

μαίνει έκκληση· γιατί δεν αντιλαμβάνοντω κατά πόσο γίνε-

[360] τ. Εσυίφr

τω ένα έλλογο πλάσμα να εξαναγκασθεί κω όχΙ απλά να δε­

χτεί συστάσεΙς κω εκκλήσΕΙς, αφού κανένας δεν γίνεταΙ να

παρακούσεΙ την ΛογΙκή, δίχως ταυτόχρονα να παραηηθεί

από την αξίωση να θεωρεί τω έλλογο πλάσμα.

Τα λόγω του αφέντη μου με πλημμύρωαν απέραντη θλί­

ψη κω απόγνωση κω, κάτω από το ανυπόφορο βάρος του

πόνου μου, λ1ποθύμησα μπροστά στα πόδω του· όταν συ­

νήλθα, μου είπε πως νόμωε όη είχα πεθάνΕΙ. (Αυτός ο λαός

δεν υπόκεηω σ' αυτές ης ηλΙθΙότητες της φύσης). Απάντη­

σα με εξασθενημένη φωνή πως ο θάνατος θα ήταν υπερβο­

λΙκά μεγάλη, ευωχία· πως δεν μπορούσα να κατακρίνω την

έκκληση της Εθνοσυνέλευσης ή ης συστάσΕΙς των φίλων

του· ωστόσο με το αδύναμο κω δΙεφθαρμένο μου μυαλό εί­

χα σκεφτεί πως θα συμβάδ1ζε με τη ΛογΙκή μω μΙκρότερη

αυστηρότητα. Είπα ακόμα πως δεν θα κατάφερνα να κολυμ­

πήσω ούτε μΙα λεύγα κω πως πΙθανότατα η κοντΙνότερη γη

να απείχε πάνω από εκατό· πως ακόμα πολλά υλ1κά απα­

ραίτητα γω την κατασκευή ενός μ1κρού σκάφους που θα με

έβγαζε στο πέλαγος, έλππαν παντελώς από τη χώρα του, αλ­

λά ωστόσο θα το δοκίμαζα από υπακοή κω ευγνωμοσύνη

στην Ενημότητά του, παρόλο που καταλάβωνα το απίθανο

του εγχεφήματος, οπότε προεξοφλούσα κΙόλας την καταδίκη

μου. Πως η βέβωη προσδοκία ενός aφύσΙκου θανάτου ήταν

ω μΙκρότερο από ω κακά που με περfμεναν: γωτf αν υπο­

θέσουμε πως μέσα από κάπο ω αλλόκοτη πεpΙπέτεω γλύτω­

να τη ζωή μου, πως ήταν δυνατόν να αντιμετωπίζω ψύχρω­

μα την πιθανότητα να περάσω ης υπόλοιπες μέρες μου ανά­

μεσα σε Γωχού κω να ξαναπέσω μες στην παλΙά μου δω­

φθορά από έλλΕΙψη παραδπγμάτων που θα με καθοδηγούν

κω θα με κρατάνε στο δρόμο της aρετής; Πως ακόμα γνώρΙ­

ζα πολύ καλά τα ακλόνηω λογΙκά θεμέλω που πάνω τους

στηρίζονταν όλΕς ω αποφάσΕΙς των σοφών Χούlννμμν, κω

πως άρα δεν υπήρχε περίπτωση να κλονιστούν από τα δικά

μου, ενός άΟλωυ Γωχού, τα επιχειρήματα. Οπότε αφού του

Τα τα~ίδια του Γκάi/ιβερ [ 3 6 l J

εξέφρασα ταπεΙνά ης ευχαρωτίες μου για την παραχώρηση

των υπηρετών του στην κατασκευή του σκάφους, ζητώντας

επίσης ΚΙ ένα λογΙκό περΙθώρΙο γω μω τόσο δύσκολη δου­

λεΙά, του είπα πως θα επιχεφούσα να διασώσω την κακό­

μοφη την ύπαρξή μου · και πως αν έδινε κω επέστρεφα πο­

τέ στην Αγγλία, η ελπίδα πως θα μπορούσα να φανώ χρήσι­

μος στο γένος μου, θα με έκανε να πλέξω το εγκώμω των φη­

μισμένων Χούιννμμν κ ω να προτείνω ης αρετές τους ως πα­

ράδειγμα για μίμηση στην ανθρωπότητα.

Ο αφέντης μού απάντησε λακωνΙκά και πολύ ευγενΙκά ,

δίνοντάς μου διορία δύο μηνών γω να τελπώσω τη βάρκα

μου · διέταξε επίσης τον μικρό κοκκινοτρίχη, το φίλο μου τον

υπηρέτη (γωτί παίρνω το θάρρος να τον πω έτσι έπειτα από

τόσο καφό μαζί του) , να ακολουθήσει ης υποδείξεις μου. Εί­

χα πει στον aφέντη μου πως η δική του βοήθεια έφτανε με το

παραπάνω , γνωρίζοντας πως ο αληζές έτρεφε απέναντί μου

κάπο ω συμπάθεΙα .

Η πρώτη μου δουλειά ήταν να πάω μαζί του σ' εκείνο το

μέρος της ακτής που το πλήρωμα της ανταρσίας με διέταξε

να aποβΙβαστώ . Ανέβηκα πάνω σ' ένα ύψωμα και παρατη­

ρώντας τη θάλασσα προς όλες ης κατευθύνσεις, μου φάνηκε

πως είδα ένα μικρό νησί προς τα βορειοανατολικά· έβγαλα το

πτυσσόμενο κιάλι μου κω τότε μπόρεσα να το δωκρίνω κα­

θαρά σε απόσταση που την υπολόγωα γύρω σης πέντε λεύ­

γες. Αλλά στον μικρό κοκκινοτρίχη φαινόταν σαν μπλέ σύν­

νεφο , γωτί δεν είχε την παραμικρή ιδέα γω άλλη χώρα πέ­

ρα από τη δΙκή του , και επομένως δεν είχε και την εμπεφία

να διακρίνΕΙ μακρΙνά αντΙκείμενα στη θάλασσα με τη δΙκή

μας ευκολία που ασχολούμαστε τόσο πολύ με τέτοω ζητή­

ματα.

ΜόλΙς ανακάλυψα αυτό το νησί, δiχως δεύτερη σκέψη

aποφάσισα πως aυτό κατά πάσα πιθανότητα θα γινόταν ο

πρώτος τόπος της εξορίας μου, αφήνοντας ης εξελίξεις στην

Τύχη .

[362] τ. Σουίφτ

Γύρωα στο σπίη κι αφού συζήτησα με τον μικρό αληζέ,

πήγαμε σ' ένα σχεηκά κοντΙνό σύδεντρο, όπου εγώ με το μα­

χαίρι μου κι εκείνος μ' ένα κοφτερό πυρηόλιθο που ήταν πο­

λύ μαστορΙκά στερεωμένος κατά το συνήθειό τους σ' ένα ξύ­

λΙνο χερούλΙ, κόψαμε κάμποσα κλαδΙά βελανΙδΙάς στο πά­

χος μπαστουνιού καθώς κω μερικά μεγαλύτερα κομμάηα.

Αλλά δεν θα κουράσω τον αναγνώστη με λεπτομερή περι­

γραφή των επινοήσεών μου· αρκεί να πω πως μέσα σε έξι

εβδομάδες, με τη βοήθεω του μΙκρού αληζέ, που εκτελούσε

το βαρύτερο μέρός της δουλειάς, τέλειωσα κάη σαν ινδιάνι­

κο μονόξυλο αλλά πολύ πιο μεγάλο που το κάλυψα με δέρ­

ματα Γωχού που ήταν καλά ραμμένα μεταξύ τους με καννά­

βινη κλωστή δικής μου κατασκευής. Έφηαξα και το πανί

μου από το δέρμα του ίδιου ζώου αλλά εκεί μεταχειρίστηκα

δέρματα από Γιαχού, όσο γινόταν πιο μικρά γωτί το δέρμα

των μεγάλων ήταν πολύ σκληρό κω παχύ. Με τον ίδιο τρό­

πο έφηαξα και τέσσερα κουπιά. Φόρτωσα στη βάρκα κάμπο­

σο βραστό κρέας από κουνέλια και πουλερικά και πήρα μα­

ζί μου δύο δοχεία το ένα γεμάτο γάλα το άλλο με νερό.

Δοκίμασα το μονόξυλό μου σε μΙα μεγάλη γούρνα κοντά

στο σπiη του αφέντη μου κι ύστερα διόρθωσα ό,η ελαττώ­

ματα παρουσιάστηκαν· έφραξα όλες ης χαραμάδες με ξύγκι

από Γιαχού μέχρι που δωπiστωσα όη ήταν στεγανό και θα

άντεχε εμένα και το φορτίο μου. Κι όταν τελειοποιήθηκε στο

μέτρο των δυνατοτήτων μου, έβαλα μερικούς Γιαχού και μου

το έσυραν πολύ προσεκηκά ως την ακτή, υπό την επηήρηση

του μικρού αληζέ κι ενός άλλου υπηρέτη.

Όταν έγιναν όλες οι ετοιμασίες και έφτασε η μέρα της ανα­

χώρησής μου, aποχαιρέτησα τον αφέντη μου την κυρά του

κω όλη του την 01κογένπα, με τα μάπα μου πλημμυρωμένα

στα. δάκρυα. κω την καρδιά μου βυθωμένη στη Θλίψη . Αλλ.ά

η Ι1ντψ6τητ6 του, απ6 περιέργεΙα, κω :lσως (Qέλω να μιλή­

σω δfχως αυταρέσκεΙα) εν μέρπ από καλοσύνη, αποφάσΙσε

να μΕ ξeπροΒοδfσο μέχρΙ τη Βάρκα μου φέρνοντας μαζί του

Τα ταξίδια του Γκάjjιβερ [ 3 6 3]

γω συντροφιά κω κάμποσους φίλους του από την περωχή.

Αναγκάστηκα να περιμένω πάνω από μιά ώρα γω την πα­

λίρροια· ύστερα βλέποντας γω καλή μου τύχη πως ο άνεμος

φυσούσε προς ω νησί όπου σκόπευα να κατευθύνω την πο­

ρεία μου, αποχαφέτησα γω δεύτερη φορά ων αφέντη μου.

Αλλά καθώς εωψαζόμουν να ξαπλώσω κάτω γω να φιλή­

σω την οπλή του, μου έκανε την ημή να τη σηκώσεΙ απαλά

ως ω στόμα μου. Δεν αγνοώ καθόλου πόσο με κατακρίνουν

που παραθέτω αυτή την τελευταία λεπτομέρεω. Γωτί 01 κα­

κόβουλοι κρηές μου χαfροντω να πωτεύουν πως είνω αδύ­

νατον ένα τόσο λαμπρό πρόσωπο να καταδεχτεi να κάνεΙ τό­

σο μεγάλη χειρονομία εύνοως σε ένα πλάσμα της δικής μου

κατώτερης στάθμης. Μα ούτε κω ξεχνάω πόσο επηήδεια με­

ρικοί ταξΙδιώτες καμαρώνουν γω απίθανες ημηηκές δω­

κρίσεις που τους έγιναν. Αν όμως ετούτοι 01 κρηές γνώρΙζαν

καλύτερα ης ευγενικές κω φιλοφρονηηκές διαθέσεις των

Χούrννμμν, σύντομα θα άλλαζαν γνώμη.

Υπέβαλα ω σέβη μου στους υπόλοιπους Χού1ννμμν που

βρίσκονταν στη συντροφιά της Ενημότητάς του κ1 ύστερα

μπαίνοντας στο μονόξυλό μου aνοίχτηκα στη θάλασσα.

[364] Τ Σουiφτ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΤΕΚΑΤΟ

Το επικίνδυνο ταξίδι του συγγραφέα. Φτάνει στrz

Νέα Oflflανδiα εflπiζονταςνα εyκασταθεi εκεί.

Πflηγώνεται από το βέftος ενός ιθαγενούς.

Συfiflαμβάνεται και οδηγείται με τη βία

σε ένα πορτογαfiέζικο καράβι. Η μεγάflrι ευγένεια

του καπετάνιου. Ο συγγραφέας φτάνει στην Αγγfliα.

ΑΡΧΙΣΑ αυτό το απελπωμένο ταξίδΙ σης 15 Φεβρουαρίου του 1715 σης εννέα το πρωί. Ο άνεμος ήταν πολύ ευ­

νοϊκός ωστόσο στην αρχή χρησφοποίησα μονάχα τα κου­

Πlά μου, αλλά κρίνοντας πως σύντομα θα κουραζόμουν κω

πως ο άνεμος θα μπορούσε να κόψει, τόλμησα να σηκώσω το

μικρό πανί μου.Έτ:σι, κω με τη βοήθεω της παλίρροιας, τα­

ξίδεψα με ταχύτητα κατά προσέγγιση γύρω στη μιάμιση λεύ­

γα την ώρα. Ο αφέντης μου καΙ 01 φίλω του έμοναν στην

ακτή μέχρι που πω χάθηκα από τα μάηα τους κι εγώ άκου­

γα κάμποσες φορές τον μικρό αληζέ (που δεν έπαψε στιγμή

να μ' αγαπάει) να φωνάζει δυνατά: χνούυ ίλλα νύα μ άι α Γω­

χού, δηλαδή, να προσέχεις πολύ , ευγενΙκέ Γωχού.

Το σχέδιό μου ήταν να ανακαλύψω αν γινόταν κανένα μΙ­

κρό ακατοίκητο νησί, που όμως με την εργασία μου θα αρ­

κούσε για να έχω τα αναγκαία γω την επιβίωσή μου, πράγ­

μα που θα το θεωρούσα πολύ μεγαλύτερη ευωχία από το να

γΙνόμουν Πρωθυπουργός στην ΠΙΟ πολΙησμένη Αυλή της

Ευρώπης- τόση φρίκη μου προκαλούσε η Ιδέα να επωτρέ­

ψω κω να ζήσω στην κοινωνία που κυβερνούσαν 01 Γlαχού.

ΓΙατί σ' αυτή τη μοναξιά που λαχταρούσα , θα μπορούσα του­

λάχωτον να απολαμβάνω ης σκέψεις μου κι επίσης να στο­

χάζομω με ευχαρίστηση ης αρετές αυτών των αμίμητων

Χούιννμμν. δfχως τον κίνδυνο να εκφυλιστώ μέσα σης

αμαρτίες κω τη δωφθορά της ράτσας μου.

Ο αναγνώστης ίσως να θυμάταΙ όσα του δΙηγήθηκα όταν

Τα raξiδza του Γκάj}ιβερ [3 6 5]

το πλήρωμά μου συνωμότησε εναντίον μου κω με περιόρι­

σε στην καμπίνα μου . Πως έμεινα εκεί συνέχεια γιο κάμπο­

σες βδομάδες, δίχως να ξέρω τον πορεία που είχαμ ε πάρεΙ ,

κω όη όταν με έβγαλαν με τη βάρκα του πλοίου στην ακτή ,

01 ναύτες μού είπαν, παίρνοντας όρκο ψεύτικο ή αληθινό ,

πως δεν γνώριζανν σε π ο ω μέρος του κόσμου βρωκόμαστε.

Ωστόσο εγώ τότε πίστευα πως βρωκόμαστε γύρω σης δέκα

μοίρες νόηα του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας ή γύρω στςι · 45 μοίρες νόηο γεωγραφικό πλάτος, όπως συμπέρανα από γενικές κουβέντες που τους άκουσα να λένε, υποθέτοντας όη βρισκόμασταν νοηανατολικά, αφού σκοπεόαν να ταξιδέψουν

ως την Μαδαγασκάρη. Παρόλο που αυτά δεν ξεπερνούσαν

το επίπεδο της πκασiας, εντούτως αποφάσωα να κατευθύ­

νω την πορεία μου προς τα ανατολικά, ελπίζοντας να φτάσω

στην νοηοδυηκή ακτή της Νέας Ολλανδίας κω ίσως κω σε

κανένα νησί , σαν αυτό που επιθυμούσα, στα δυηκά της. Ο

άνεμος ήταν όλος δυηκός κω γύρω σης έξ ι ιο aπόγεμα είχα

υπολογίσει πως είχα διανύσει ανατολικά τουλάχιστο δεκαο­

κτώ λεύγες, όταν ξαφνικά διέκρινα γύρω στη μισή λεύγα ένα

πολύ μικρό νησί που το έφτασα αμέσως. Δεν ήταν παρά ένας

βράχος, με έναν ορμίσκο που η φύση τον είχε λαξέψει με τη

δύναμη των καταιγίδων. Άφησα εδώ το μονόξυλό μου κι

αφού σκαρφάλωσα σε κάπωο ύψος στο βράχο, μπόρεσα ολο­

κάθαρα να διακρίνω στα ανατολικά μω ξηρά που εκτπνόταν

από βορρά προςνότο . 'Εμεινα όλη τη νύχτα στο μονόξυλο κι

αφού ξανάρχισα το ταξίδι μου νωρίς το πρωί έφτασα ύστερα

από εφτά ώρες στο νοηοδυηκό άκρο της Νέας Ολλανδ.fας.

Επιβεβαίωσα έτσι την άποψη που γω χρόνια υποστήριζα,

όη 01 χάρτες τοποθετούν αυτή τη χώρα τουλάχιστο τρεις μοί­

ρες πιο ανατολικά από την κανονική της θέση· αυτή μου τη

σκέψη την μετέφερα πριν κάμποσα χρόνια στον άξω φίλο

μου τον κύρΙο Χέρμαν Μολ παρουσΙάζοντάς του κω τα επι­

χειρήματά μου , αλλά αυτός δ1 άλεξε να ακολουθήσει άλλες

πηγές.

[366] Τ Σουίφτ

Δεν είδα ψυχή εκεί που aποβΙβάστηκα κω καθώς ήμουν

άοπλος, φοβόμουν να προχωρήσω στα ενδότερα της χώρας.

Βρήκα κάη θαλασσΙνά στην ακτή κω τα έφαγα ωμά, γωτί

δεν τολμούσα να ανάψω φωηά από φόβο μη με ανακαλύ­

ψουν ΟΙ Ιθαγενείς. Εξακολούθησα γω τρεις μέρlες να τρέφο­

μω με στρείδω κω πεταλίδες γω να κάνω ωκονομία σης

προμήθπές μου ΚΙ ευτυχώς βρήκα ένα ρυάκΙ με θαυμάσω

νερό που πολύ με ανακούφωε.

Την τέταρτη μέρα ξεθάρρεψα λίγο μακρύτερα κι είδα κα­

μιά εικοσαριά με τριάντα ιθαγενείς πάνω σε ένα ύψωμα γύ­

ρω σης πεντακόωες γΙάρδες από μένα. Ήταν ολόγυμνοι, άν­

τρες, γυναίκες κω πωδ1ά, γύρω από μω φωηά, όπως κατα­

λάβωνα από τον καπνό. 'Εν ας τους με κατάλαβε κω ειδοποί­

η σε κ ω τους υπόλωπους πέντε αuό την ομάδα προχώρησαν

προς τα μένα αφήνοντας ης γυναίκες κω τα πωδ1ά στη φω­

ηά. Έσπευσα όσο μπορούσα γρηγορότερα προς την ακτή ΚΙ

αφού μπήκα στο μονόξυλό μου τράβηξα ανωχτά. ΟΙ άγριω

βλέποντάς με να υποχωρώ έτρεξαν το κατόπΙ μου · κω πρΙν

προλάβω να απομακρυνθώ αρκετά στη θάλασσα, μου έρρΙ­

ξαν ένα βέλος που με πλήγωσε βαθιά πίσω από το αριστερό

μου γόνατο (το σημάδΙ θα το πάρω μαζί μου στον τάφο). Φο­

βήθηκα μήπως το βέλος ήταν δηλητηρΙασμένο κω κωπη­

λατώντας μακρΙά από την ακτίνα των βελών τους (ο καφός

ήταν γαλήνως), προσπάθησα νcι ρουφήξω το αίμα από την

πληγή κω να το δέσω όσο μπορούσα καλύτερα.

Τα είχα χαμένα μη ξέροντας η να κάνω γιατί δεν τολμού­

σα να ξαναγυρίσω στο ίδω μέρος, οπότε τράβηξα βορεινά κω

υποχρεώθηκα να κωπηλατήσω· ο αέρας αν κω πολύ ήπΙος

μου ήταν κόντρα, φυσώντας από τα νοηοδυηκά. Καθώς έψα­

χνα τρΙγύρω μήπως εντοπίσω κανένα ασφαλές aραξοβόλΙ,

είδα ένα πανί στα βόρεω-βορεωανατολικά, το οποίο κάθε σηγμή που περνούσε γΙνόταν κω καθαρότερο κω με έκανε

ν' αναρωηέμω αν θα έπρεπε να τους περιμένω ή όχΙ · στο τέ­

λος όμως επΙκράτησε η απέχθαά μου γω το γένος των Γω-

Τα ταξίδια του Γκ:ά.ί1ιβερ [3 6 7]

χού, οπότε στρίβοντας το μονόξυλό μου τράβηξα με πανί και

κουπΙά προς τα νόηα κω ξαναμπήκα στον ίδω ορμίσκο απ'

όπου είχα ξανοΙχτεί το πρωi, προημώντας να εμπωτευτώ

τον εαυτό μου σ' αυτούς τους βαρβάρους, παρά να ζήσω με

Ευρωπαίους Γωχού.Έσυρα το μονόξυλο όσο πω κοντά μπο­

ρούσα στην ακτή , και κρύφτηκα πίσω από μω πέτρα κοντά

στο μΙκρό ρυάκΙ που όπως ανέφερα κΙόλας είχε εξαφεηκό

νερό.

Το πλοίο έφτασε γύρω στη μωή λεύγα περίπου από τον

όρμο και έστεΙλε τη βάρκα του με δοχεία γω να φέρουν φρέ­

σκο νερό (απ' ό,η φάνηκε ύστερα το μέρος αυτό ήταν πολύ

γνωστό), αλλά εγώ το κατάλαβα μονάχα όταν η βάρκα είχε

σχεδόν φτάσει στην ακτή κω ήταν πλέον πολύ αργά γω να

ψάξω άλλη κρυψώνα. ΟΙ ναύτες την ώρα που aποβΙβάζονταν

πρόσεξαν το μονόξυλό μου ΚΙ αφού το ψαχούλεψαν μέσα

έξω , συμπέραναν πολύ εύκολα όη ο ΙδΙΟκτήτης του δεν θα

πρέπει να βρίσκεταΙ πολύ μακρΙά. ΤέσσερΙς από δαύτους, κα­

λά οπλωμένοΙ, έψαξαν κάθε τρύπα και κρυψώνα μέχρΙ που

στο τέλος με ανακάλυψαν μπρούμυτα ξαπλωμένο πίσω από

την πέτρα. Γω λίγο με κοίταξαν aπορημένΟΙ με την παράξε­

νη και χοντροκομμένη φορεωά μοu, το σακκάκΙ μου φηαγ­

μένο από δέρματα, τα παπούτσΙα μου με ης ξύλΙνες σόλες και

ης χνουδωτές μου κάλτσες. ΈτσΙ όμως κατάλαβαν πως δεν

ήμουν Ιθαγενής αφού όλω εκεί φΙ γυρνάνε γυμνοί. Ένας από

τους ναύτες μου ζήτησε στα Πορταγαλέζlκα να σηκωθώ και

με ρώτησε πωqς ήμουν. Καταλάβωνα πολύ καλά αυτή τη

γλώσσα ΚΙ αφού σηκώθηκα όρθιος, είπα πως ήμουν ένας κα­

κόμοφος Γωχού που είχαν εξορίσεΙ οΙ ΧούΙννμμν κω επΙ­

θυμούσα αν είχαν την καλοσύνη να με αφήσουν να φύγω.

Έμειναν κατάπληκτοΙ που με άκουσαν να τους aπαντάω στη

γλώσσα τους, καταλαβαίνοντας από το χρώμα του προσώπου

μου, πως ήμουν οπωσδήποτε Ευρωπαίος. Αλλά τα είχαν χα­

μένα εππδή δεν καταλάβωναν η εννοούσα με ης λέξας Γω­

χού και ΧούΙννμμν ενώ ταυτόχρονα το έρΙξαν στο γέλΙΟ γΙα

[368] Τ. Σου{φτ

τον παράξενο τόνο της φωνής μου που έμοωζε με χλιμίντρι­

σμα αλόγου. Έτρεμα όλη αυτή την ώρα νΙώθοντας κάη ανά­

μεσα σε φόβο και μίσος. Ζήτησα πάλΙ την άδεια να φύγω και

άρχωα να κΙνούμαι ήρεμα για το μονόξυλο όταν έβαλαν χέ­

ΡΙ επάνω μου ζrηώνταςνα μάθουν από ποΙά χώρα ήμουν ΚΙ

από πού είχα έρθει καθώς κω πολλές ακόμα ερωτήσεΙς.

Τους είπα όη είχα γεννηθεί στην Αγγλία απ' όπου είχα ξεκΙ­

νήσεΙ πρΙν πέντε περίπου χρόνΙα και πως τότε 01 δυο μας

χώρες είχαν μεταξύ τους εφήνη.'ΕλπΙζα λωπόν πως δεν θα

μου φέρονταν σαν να ήμουν κανένας εχθρός, μω και δεν

ήθελα το κακό τους, αλλά ήμουν ένας κακόμοιρος Γωχού

που έψαχνε κανένα έρημο μέρος γΙα να περάσεΙ όσα χρόνω

δυστυχωμένης ζωής του απόμεναν.

Όταν άρχω αν να μΙλάνε , μου φάνηκε πως ποτέ στη ζωή

μου δεν είχα δει ή ακούσει κάη τόσο αφύσικο . ΓΙατί μου φαι­

νόταν το ίδω τερατώδες όσο άν ένα σκυλί ή μω αγελάδα μΙ­

λούσε στην Αγγλία, ή αν ένας Γ1αχού μΙλούσε στη χώρα των

ΧούΙννμμν. ΟΙ τίμΙΟΙ ΠορτογάλοΙ ναύτες είχαν μείνει εξίσου

αποσβωλομένοΙ με την παράξενη φορεσΙά μου κω τον αλ­

λόκοτο τρόπο που πρόφερα τα λόγω μου , που ωστόσο κατα­

λάβωναν πολύ καλά. Μου μίλησαν πολύ ανθρώπΙνα λέγον­

τάς μου πως ήταν σίγουροι όη ο καπετάνΙΟς τους θα με με­

τέφερε δωρεάν στη Λωαβόνα, απ' όπου θα μπορούσα να επΙ­

στρέψω στη χώρα μου· δύο ναύτες θα γυρνούσαν στο πλοίο

γω να πληροφορήσουν τον καπετάνΙΟ γω ό,η είχαν δει κω

γω να λάβουν δωταγές του· στο μεταξύ, εκτός ΚΙ αν τους έδΙ­

να σοβαρό όρκο όη δεν θα δραπέτευα , θα με φύλαγαν δΙά της

βίας. Σκέφτηκα πως το καλύτερο ήταν να συμβιβαστώ με την

πρότασή τους. Είχαν μεγάλη περιέργεια να μάθουν την ωτο­

ρία μου, αλλά δεν τους ΙΚανοποίησα και πολύ οπότε συμπέ­

ρανα.ν άλω όη τα βάσανα είχαν πειράξει το μυαλό μου. Σε

δυο ώρες, η βάρκα που είχε φύγει φορτωμένη με ω δοχεία

του νερού, επέστρεψε με τη δωταγή του καπετάνΙου να με φέ­

ρουν στο πλοίο. 'Επεσα στα γόνατα γω να σώσω την ελευθε-

Τα ταξίδzα του Γκά.f/zβερ [ 3 6 9]

ρ ία μου, αλλά μάταω, οι άνφες με έδεσαν με σκΟΙνιά, με έβα­

λαν σηκωτό στη βάρκα, με ανέβασαν στο κατάστρωμα, κι από

κει με πήγαν στην καμπίνα του καπετάνΙΟυ.

Το όνομά του ήταν Πέντρο ντε Μεντέζ- ήταν πολύ ευγενι­

κός κω καλοσυνάτος άνθρωπος- με παρεκάλεσε να του ανα­

φέρω λίγα πράγματα για μένα κω με ρώτησε η ήθελα να

φάω κω να πιω. Μου είπε πως θα μου φερόταν όπως στον

εαυτό του, ενώ με υποχρέωνε τόσο πολύ με τα λόγω του που

aπορούσα δωπωτώνοντας τόσες ευγένπες σε ένα Γωχού.

Ωστόσο έμεινα σιωπηλός και σκυθρωπός και μόνο η μυ­

ρωδιά η δική του κω των αντρών του κόντευε να με λΙπο­

θυμήσΕΙ. Τελικά ζήτησα να φάω κάη απ' αυτά που είχα στο

μονόξυλό μου· αλλά εκείνος μου παράγγεΙλε κοτόπουλο κω

λίγο εξαφεηκό κρασί κι ύστερα έδωσε οδηγίες να με βάλουν

να κοιμηθώ σε μια πολύ καθαρή καμπίνα. Δεν εννοούσα να

ξεντυθώ κω ξάπλωσα πάνω στα σκεπάσματα, οπότε σε μωή

ώρα, όταν κατάλαβα πως το πλήρωμα εfχε καθίσΕΙ γω φα­

γητό, γλίστρησα έξω κι αφού έφτασα στην κουπαστή ετοψα­

ζόμουν να πηδήξω στη θάλασσα προ η μώντας να έχω να κο­

λυμπήσω γω να γλυτώσω τη ζωή μου, παρά να συνεχίσω να

ζω με τους Γωχού. Όμως ένας ναύτης με εμπόδΙσε ΚΙ αφού

ΕΙδοποίησε τον καπετάνιο με αλυσόδεσαν στην καμπίνα

μου.

Ύστερα από το φαγητό, ο Δον Πέντpο με επΙσκέφτηκε ζη­

τώντας να μάθΕΙ γω ποω λόγο έκαvα ένα τέτοΙΟ απονενοη­

μένο δΙάβημα· με δΙαβεβαίωσε πως το μόνο που τον ενδιέ­

φερε ήταν να μου προσφέρΕΙ κάθε υπηρεσία που περνούσε

από το χέρι του, κω μάλιστα μΙλούσε τόσο συγκΙνηηκά, που

στο τέλος καταδέχτηκα να του φερθώ σαν κάποιο ζώο που εί­

χε μέσα του ένα μικρό μερί δω λογικnς. ΊΌυ έκανα μια πολό

σύντομη περιγραφή για το ταξίδι μου, γω τη συνομωσία που

μου έγΙνε εναντίον μου από τους ίδΙους μου τους άντρες, γΙα

τη χώρα που με αποβίβασαν καθώς κω γΙα την ψΙετn εκεί

δω μονή μου. Τα ανημετώπΙζε όλα σαν να επρόκεηο γω κά-

[ 3 7 Ο] Τ Σoviφr

πΟΙο όνεφο ή φαντασίωση, πράγμα που με πρόσβαλε πολύ

γΙατί είχε παντελώς χάσπ τόσο την έννοω του ψεύδους (κά­

η που ΙδΙαίτερα χαρακτηρίζπ τους ΓΙάχού σε όλες ης χώρες

που κυρωρχούν), όσο κω τη γενΙκή προδΙάθεση να αμφ}­

σβητεί κανείς την αλήθεω των λεγομένων στους άλλους του

είδους του. Τον ρώτησα αν ήταν σης συνήθοες της χώρας

του να λένε το πράγμα που δεν ήταν, τον δΙαβεβαίωσ~ όη σχεδόν είχα ξεχάσει πω η σημαίνεΙ το ψέμμα κω πως ακό­

μα κΙ αν είχα ζήσο χίλω χρόνω στη χώρα των ΧούΙννμμν

πάλΙ ποτέ μου δεν επρόκεηο να ακούσω ένα ψέμμα, έστω κΙ

από τον πω ηποτένω υπηρέτη. Ακόμα πως παντελώς αδΙα­

φορούσα είτε με πίστευε είτε όχΙ, αλλά πως ωστόσο γω να

aνταποδώσω την καλοσύνη που μου έδοξε, θα έκανα τόση

παραχώρηση στη δΙεφθαρμένη φύση του ώστε θα δεχόμουν

να απαντήσω σε όποω τυχόν αντίρρηση ήθελε να προβάλεΙ ,

οπότε εύκολα θα μπορούσε να ανακαλύψΕΙ κω την αλήθοα.

Ο καπετάνΙΟς, σοφός άνθρωπος, αφού έκανε πολλές από­

πεφες να με συλλάβπ να σκοντάφτω σε κάπΟΙο σημείο της

ωτορίας μου, άρχωε τελΙκά να σχηματίζεΙ καλύτερη γνώμη

γω την φΙλαλήθοά μου. Πρόσθεσε όμως, πως αφού δωκή­

ρυσσα τόσο Ιερiί προσήλωση στην αλήθεω, θα έπρεπε να του δώσω το λόγο της ημής μου όη θα τον συντρόφευα σ' αυ­

τό ω ταξίδΙ κω δεν θα δοκίμαζα άλλη απόπεφα κατά της

ζωής μου, πδάλλως θα με κρατούσε ωχμάλωτο μέχρΙ να

φτάσουμε στη Λωαβόνα. Του έδωσα την υπόσχεση που ζή­

τησε αλλά συγχρόνως δΙαμαρτυρήθηκα λέγοντας πως προη­

μούσα να υποστώ ης μεγαλύτερες κακουχίες παρά να γυρίσω

να ζήσω με τους Γωχού.

Το ταξίδΙ μας πέρασε δίχως να συμβεί τίποτε το σημαντΙ­

κό. Από εuγνω"μοσύνη στον καπετάνΙο καθόμουν μερΙκές φορές μαζί του (μω κω το ζητούσε επίμονα) κω πάσχΙζα να

κρύψω την αντΙπάθεΙά μου γω το ανθρώπΙνο είδος, παρόλο

που μου ξέφευγε καμΙά φορά, αλλά εκεiνοςτο άφηνε να περ­

νάο δίχως να το σχολΙάζο. Όμως το μεγαλύτερο μέρος της

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [ 3 71]

μέρας το περνούσα απομονωμένος στην καμπίνα μου για να

μη βλέπω κανέναν από το πλήρωμα. Ο καπετάνιος με παρε­

κάλεσε πολλές φορές να βγάλω τα πρωτόγονα ρούχα μου

προσφερόμενος να μου δανείσεΙ την καλύτερη φορεσιά που

είχε . Δεν μπορούσαν να μου επιβάλουν να δεχτώ κάη τέτοιο,

εμένα που φρικiαζα στη σκέψη όη θα σκεπαζόμουν με οη­

δήποτε είχε φορέσεΙ ένας Γιαχού . Ζήτησα μόνο να μου δα­

νείσει δύο καθαρά πουκάμισα που μια κι είχαν πλυθεί από

τη φορά που τα είχε φορέσει, πίστευα πως δεν θα με μαγά­

ριζαν κω τόσο. Τα άλλαζα κάθε δεύτερη μέρα και τα έπλενα

μόνος μου.

Φτάσαμε στη Λωαβόνα σης 5 Νοεμβρίου του 1715. Την

ώρα που aποβιβαζόμασταν ,ο καπετάνως με ανάγκασε να

σκεπταστώ με την κάπα του γω να μη μαζευτεί γύρω μου

όλος ο όχλος. Με πήγε στο σπίη του, και ύστερα από σοβαρές

παρακλήσεΙς μου, με οδήγησε στο δωμάηο του σπη10ύ που

βρωκόταν πιο ψηλά με πρόσοψη στο πίσω μέρος. Τον ικέ­

τεψα να κρύψεΙ σε όλους ό,η του είχα διηγηθεί γι α τους

Χούιννμμν, γιατί κω η παραμικρή νύξη γι' αυτή την ιστορία,

όχι μόνο θα μάζευε ένα σωρό ανθρώπουςγω να με δουν, αλ­

λά πιθανότατα να μου δημιουργούσε και κινδύνους φυλάκι­

σής μου ή ακόμα κω εκτέλεσης στην πυρά από την Ιερή Εξέ­

ταση. Ο καπετάνΙΟς με έπεωε να δεχτώ μω κατακαίνουρια

φορεσιά, αλλά με τίποτε δεν ανεχόμουν ράφτη να μου πάρει

μέτρα· όμως καθώς ο Δον Πέντρο είχε περίπου το δ1κό μου

μπόι , μου έκαναν μια χαρά. Με εφοδίασε και με άλλα ανα­

γκαία όλα κωνούρω, που όμως τα αέρωα πρώτα για ένα ει­

κοσηεψάωρο πριν τα χρησιμοποιήσω .

Ο καπετάνιος δεν ήταν παντρεμένος και οι υπηρέτες του

δεν ξεπερνούσαν τους τρπς -μάλωτα κανένας τους δεν επι­

τρεπόταν να παρευρίσκετω στα γεύματα. Όλη του η συμπε­

ρΙφορά ήταν τόσο πεplΠΟlηηκή και τόσο ανθρώπΙνη στην

πρσπάθειά του να καταλάβει, που άρχωα πραγμαηκά να ανέ­

χομω τη συντροφιά του. Με κέρδισε σε τέτοιο βαθμό που

[37 21 τ. Σουίφτ

τόλμησα ακόμα και να κυττάξω έξω από το πίσω παράθυρο.

ΣΙγά-ωγά με έφερε σε ένα άλλο δωμάηο, aπ' όπου έριξα μω

κλεφτή μαηά στο δρόμο αλλά τράβηξα πίσω το κεφάλι μου

τρομοκρατημένος. Σε μω εβδομάδα με παρέσυρε ως κάτω

στην πόρτα. Αισθανόμουν ~ως ο φόβος μου βaθμωίa υπο­χωρούσε, αλλά το μίσος κω η περιφρόνησή μου έδειχναν να

μεγαλώνουν. Τελικά, πήρα κάμποσο θάρρος κω βγήκα στο

δρόμο μαζi του, αλλά κράταγα τη μύτη μου καλά κλεισμένη

με aπήγανο και μερικές φορές με ταμπάκο.

Σε δέκα μέρες ο Δον Πέντρο που του είχα περιγράψει την

01κογενπακή μου κατάσταση, μου έθεσε θέμα ενημότητας

και συνείδησης σχεηκά με το χρέος μου να επιστρέψω στην

πατρίδα μου κω να ζΙΊσω στο σπίη μου με τη γυναίκα κω τα

παιδιά μου. Μου είπε πως ήταν στο λιμάνΙ ένα αγγλικό κα­

ράβι έτωμο να σηκώσεΙ πανΙά κω πως θα με εφοδίαζε με

όλα τα αναγκαία. θα ήταν κουρασηκό να επαναλάβω τα επι­

χείρημaτά του κω ης δΙκές μου aντφρήσος. Είπε πως ήταν

εντελώς aπίθανο να βρω ένα έρημο νησί σαν aυτό που πο­

θούσα να ζήσω, αλλά πως στο σπfη μου εγώ θα i'lμουν το

αφεντικό οπότε εκεί θα μπορούσα να περνάω τη ζωή μου

όσο πω απομονωμένα επιθυμούσα.

Στο τέλος συμμορφώθηκα, μη βρίσκοντας καλύτερη λύ­

ση . Άφησα τη Λωaβόνa σης 24 Νοεμβρίου, με ένα αγγλικό

εμπορικό που ποτέ μου δεν ρώτησα να μάθω τον καπετάνΙΟ

του. Ο Ντον Πέντρο με συνόδεψε ως το πλοίο κω μου δ άνο­

σε είκοσΙ λίρες. Με αποχαψέτησε ΚΙ ύστερα καθώς χωρίζα­

με με αγκάλωσε, πράγμα που ανέχτηκα όσο γινόταν καλύτε­

ρα. Σ' αυτό το τελευταίο ταξίδΙ δεν είχα καμΙά δοσοληψία με

τον καπετάνΙΟ ή το πλήρωμα, αλλά παράστησα τον άρρωστο

ΚΙ έμεινα κλεωμένος στην καμπίνα μου. Σης 5 του Δεκέμ­

βρη του 1715, γύρω σης εννέα το πρωί, ρίξαμε άγκυρα στο Ντάουνς κω σης τρεις το aπόγεμα έφτασα σώο(; στο σπίη

μου στο ΡέντρΙφ_

Η γυναίκα μου και η 01κογένπά μου με υποδέχτηκαν με

Τα τα~ίδ1α του Γκάf/Jβερ [ 3 7 3]

μεγάλη έκπληξη καΙ χαρά γΙατί με είχαν στα σίγουρα γΙα νε­

κρό . Ομολογώ όμως με κάθε ολΙκρίνοα πως η θέα τους με

γέμισε μονάχα με μίσος, αηδία, κω περΙφρόνηση, κω μάλΙ­

στα τόσο περισσότερο, όσο σκεφτόμουνα το στενό δεσμό που

είχαμε . Γωτί παρόλο που μετά την άτυχη εξορία μου από τη

χώρα των ΧούΙννμμν είχα εξαναγκάσεΙ τον εαυτό μου να

υπομένεΙ τη θέα των Γωχού ΚΙ ακόμα να συνδωλέγετω με

τον Δον Πέντρο ντε Μεντέζ, όμως η μνήμη μου ΚΙ 01 ο κ όνε ς

της φαντασίας μου δωρκώς πλημμύρΙζαν από ης αρετές κ ω

ης Ιδέες εκείνων των υψηλόφρονων ΧούΙννμμν. ΚΙ όταν άρ­

χισα να σκέφτομω πως σαν αποτέλεσμα της συνουσίας μου

με μία Γωχού, είχα γίνπ πατέρας πολλών ακόμα, ωσθάν­

θηκα να συγκλονίζομω από έσχατη ντροπή , ταραχή κω φρί­

κη.

ΜόλΙς μπήκα στο σπiη, η γυναίκα μου με πήρε στην αγ­

καλΙά της κω με φίλησε, ΚΙ εγώ, που εδώ κω τόσα χρόνΙα

είχα ξεσυνηθίσεΙ να με αγγίζεΙ αυτό ω σΙΧαμερό ζώο , έπεσα

λΙπόθυμος κοντά μω ώρα. Τώρα που γράφω αυτά έχουν πε­

ράσο πέντε χρόνω από τότε που yύρωα στην Αγγλία. Τον

πρώτο χρόνο δεν μπορούσα να υποφέρω μπροστά μου τη γυ­

ναίκα κ ω τα πωδΙά μου , αφού κω μόνο η μυρωδΙά τους μου

ήταν ανυπόφορη, ενώ μου ήταν ακόμα πΙο δύσκολο να τους

ανεχτώ να τρώνε μαζί μου στο ίδω δωμάηο . ΜέχρΙ κω σή­

μερα δεν τολμάνε να αγγίξουν το ψωμί μου, ή να πωύνε από

το ίδΙΟ με μένα κύπελλο, ΚΙ ούτε μπόρεσα ακόμα να αφήσω

κανένα τους να μου πΙάσπ το χέρΙ . Τα πρώτα λεφτά που ξό­

δεψα ήταν γω να αγοράσω δυο νεαρά άλογα, που δεν είνω

ευνουχισμένα , τα οποία φυλάω σε ένα ωραίο στάβλο· μετά

από αυτά το π1ο αγαπημένο μου πρόσωπο εiνω ο Ιπποκό­

μος, γωτί η μυρωδΙά που αποκτά από τον στάβλο, μου φηά­

χνπ τη δΙάθεση. Τα άλογά μου με καταλαβαίνουν αρκετά κα­

λά· συζητάω μαζί τους τουλάχωτο τέσσερΙς ώρες κάθε μέρα .

Δεν ξέρουν από χαλΙνό ή από σέλα, ζούνε πολύ αρμονΙκά μα­

ζί μου κω έχουν μεταξύ τους φΙλΙκή σχέση.

[374] τ. Σουίφτ

ΚΕΦΑΑΑΙΟΔΩΔΕΚΑΤΟ

Η φιilαilfιθεια του συγγραφέα. Οι.flόγοι που δημοσιεύει

αυτό το έργο. Η κριτική του για τους ταξιδιώτες εκείνους

που αποκ.fliνουν από τrιν α.flfι θ ει α.

Ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει ότι το βιβ.fliο του δεν έχει

δό.flια σκοπιμότητα. Απαντά σε μία αντίρρηση.

Η μέθοδος εγκατάστασης των αποικιών. Έπαινος για

τrι γενέτειρά του. Τα δικαιώματα του Στέμματος πάνω

στις χώρες που περιέγραψε ο συγγραφέας κρίνονται

δίκαια. Οι δυσκο.fliες για την κατάκτησή τους.

Ο συγγραφέας αποχαιρετά τον αναγνώστη, δηilώνει

τον με.f/.f/ονπκό τpόπο ζωής του, παρέχει κα.f/ές

συμβουJΊέςκαι τε.flειώνει.

ΤΕΛΙΚΑ, καλέ μου αναγνώστη σου παρουσίασα μω πωτή Ιστο­

ρία των ταξιδιών μου που κράmσαν δεκάξι χρόνω κω κάη

παραπάνω από επτά μήνες, φροντίζοντας όχι τόσο τα στολiδω

όσο την αλήθεω. θα μπορούσα ίσως, όπως το σuνηθίζοuν κι άλ­

λω, να σε καταπλήξω με παράξενες κω απίθανες ιστορίες- προ­

τίμησα όμως να διηγηθώ μόνο πραγμαηκά γεγονότα με τρόπο

κω ύφοςόσογrνότανπω απλό, γιατί ο βασικόςσκοπόςμοu ήταν

να δώσω πληροφορίες κι όχΙ να σε δΙασκεδάσω .

Το πω εύκολο για ανθρώπους σαν κω μας, που ταξιδεύουμε

σε απόμακρεςχώρεςπου σπάνω ηςεπωκέπτοντω Άγγλω ή άλ­

λω Ευρωπαίω, είνω να κάνουμε περιγραφές θαυμαστών ζώων

της στερΙάς κω mς θάλασσας. Όμως ο βασικός σκοπός του πε­

ριηγητή θα έπρεπε να είνω να κάνει τους ανθρώπους σοφότε­

ρους κω καλύτερους αλλά κω να βεληώσπ m σκέψη τους περι­

γράφοντας καλά κ ω κακά παραδείγματα από τους ξένους τόπους.

θα ευχόμουν με όλη μου mν καρδιά να θεσπισl:εί ένας νόμος

που σύμφωνα μ' αυτόν, κάθε ταξιδιώτης πριν αποκτήσει το δι­

καίωμα να εκδόσπ ης περιγραφές του, θα uποχρεώνετω να δiνπ

όρκο ενώπων του Λόρδου ΑpΧΙκαγκελλάρωu, πως απ' όσο γνω-

Τα ταξίδια του Γκάi/ιβεe [ 3 7 5]

ρίζει όλα όσα προτίθετω να δημοσιεύσει είναι απολύτως αληθι­

νά. Οπότε έτσι ο κόσμος δεν θα εξαπατάτω, όπως γfνειω συνή­

θως με ορισμένους συγγραφείς, που για να κάνουν το έργο τους

να έχει μεγαλύτερη πέραση σιο κοινό, φορτώνουν ων ανυπο­

ψίαστο αναγνώσm με τα πιο χοντροκομμένα ψέμματα. Στα νεα­

νικά μου χρόνια εντρύφησα απολαυστικά σε κάμποσα βιβλία με

ταξίδια, αλλά επειδή έκτοτε έχω γυρίσει σχεδόν όλη mν υδρό­

γεΙΟ κω εiμω σε θέση να δωψεύσω εξ ιδίας πείρας πολλά μυ­

θεύματα ταξιδιωτών, τώρα αυτό ω είδοςmς ανάγνωσης μου προ­

ξενεί αηδία αλλά κω αγανάκτηση καθώς διαπιστώνω να γίνεται

τέτοια αδιάντροπη κατάχρηση mςανθρώπινηςεuπισιίας. Γι' αυ­

τό μια και οι γνωστοί μου είχανmν καλοσύνη να θεωρήσουν όη

οι ταπεινές μου προσπάθειες θα είχαν κάπο ω νόημα για m χώ­ρα μου , επέβαλα στον εαυτό μου ως σταθερή απαρέγκλιm αρχή

πως θα έμενα αυσmρά προσκολλημένος σmν αλήθεια. Κω σι'

αλήθεια δεν υπάρχει περίπτωση να μπω ποτέ στον πειρασμό κω

να παρεκκλίνω από αυτή mν αρχ~, αφού κρατάω σιο μυαλό μου

τα μαθήματα κω το παράδειγμα του ευγενικού μου αφέντη, κα­

θώς κω των άλλων σπουδαίων Χούιvνμμν που τόσο καιρό είχα

mν ημή να αποτελώ ων ταπεινό τους ακροατή.

Nec si miserum Fortuηa Siηoηem

Finxit, νaηum etiam meηdacemque improba fiηget.

(Κι αν η Τύχη πωδεύει τον καημένο τον Σίμωνα,

εκείνος ψεύmς ΚΙ aπατεώνας δεν γfνειω)

Γνωρίζω πολύ καλά πως δεν αποκτάει κανείς σπουδαία φή­

μη γράφοντας βιβλία που δεν απαιτούν ούτε σπουδαίο μυαλό ού­

τε μόρφωση, ούτε κω κανένα άλλο ταλέντο, εκτός QΠό καλό μνη­

μονΙκό ή ένα ακρΙβές ημερολόγιο. Γνωρίζω επίσης όη 01 συγ­

γραφείς ταξιδιών, σαν τους λεξικογράφους βυθίζοντω σm λη­

σμονιά από το βάρος κω τον όγκο εκείνων που καταφτάνουν τε­

λευταίοι και άρα στέκονται πάνω-πάνω. Κω είναι πάρα πολύ πι-

[376] τ. Σουiφr

θανό, κάπωω απ' αυτούς τους ταξΙδΙώτες που θα επωκεφτούν

μεταγενέστερα ης χώρες που περΙγράφω σε τούτο το έργο μου,

αφού ανανεύσουν κάπωα λάθη μου (αν υπάρχουν) κω προσθέ­

σουν δΙκές τους κωνούρΙες ανακαλύψεις, να με παραγκωνίσουν,

ίσως, (ενώ θα είμω m.ς μόδας) κω να πάρουν m θέση μου, κά­

νοντας τον κόσμο να ξεχάσεΙ πως κάποτε υπήρξα ΚΙ εγώ συγγρα­

φέας. Στ' αλήθεω αν έγραφα γω mν υστεροφημία μου αυτό θα

αποτελούσε μεγάλη ταπείνωση, αλλά μω κω μοναδΙκός μου

σκοπός υπήρξε το ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, δενγiνετω να aπογοη­

τευτώ ολότελα. ΓΙατί πωοςμπορεί να δωβάση γω ης αρετές των

ΧούΙννμμν που ανέφερα δίχως να αωθανθεf ντροπή γω τα δΙκά

του ελαπώματα, όταν μάλΙστα θεωρεί τον εαυτό του το λοΥΙκό κω

κυρίαρχο πλάσμα αυτής mςχώρας; Δεν θα πω κουβέντα ΥΙα κεί­

νες ης μακρΙνές χώρες που κυβερνάνε ΟΙ ΓΙ αχού κω που ανάμε­

σά τους ω λΙγότερο δΙεφθαρμένοι είνω ω ΜπρομπντΙγκνάγιω,

που ης σοφές τους αρχές περί ηθικής κω δωκυβέρνησης, θα ήταν

ευτύχημα να ης ακολουθούσαμε ΚΙ εμείς. Εδώ όμως σταματάω

κάθε παραπέρα σχόλΙο , πpοημώνταςνα αφήσω το φρόνΙμο ανα­

γνώσm να κάνπ ης δΙκές του παραmpήσπς κω να εντοπίσεΙ ης

αντίστωχες εφαρμογές.

Δεν είνω μικρή η χαρά μου που αυτό το έργο μου πιθανότατα

δεν θα έχπ κανένα επΙΚρηή. ΓΙατί η αντφρήσπςμπορούvνα προ­

βληθούν ενάντω σ' ένα σuγγραφέα που διηγείται ολοφάνερα γε­

γονότα που συνέβησαν σε τόσο aπόμακρες χώρες, όπου η δΙκή

μας δεν έχπ το παραμΙκρό εμπορΙκό ή πολlηκό συμφέρον; Απέ­

φuγα επψελώς εκείνα τα παντοπδή λάθη ΥΙα τα οποία συνήθως,

κω πολύ δίκωα, καmγορούντω 01 τυπΙκοί σuγγραφείςταξιδίων.

Εξάλλου δεν μπερδεύομαι καθόλου με κανένα κόμμα αλλά γράφω

δίχως πάθος, προκατάληψη ή κακοβουλία ΥΙα οπωονδήποτε άν­

θρωπο ή ομάδα. Γράφω YIG τον πιο ευγενΙκό σκοπό του κόσμου, VIG να πληροφορήσω κω να διαπωδαγωγήσω mν ανθρωπόm­τα, αφού ωσθάνομω δίχως να το πωνεuτώ κάπως ανώτερός mς

εξωτίας των προσόντων που aπόκτησα συνδιαλεγόμενοςγω πο­

λύ κωp6 με τους πλιfοvπρΟΙκισμιfvοuς Χού1ννμμv. Γράφω δ:ίχως

Τα ταξίδια του Γκάftιβερ [3 77]

να aποσκοπώ σε κέρδη ή επαίνους. Δεν ανέχομω να μου ξεφύγει

ούτε μω λέξη που θα μπορούσε να μοιάζει με μομφή ή που θα

μπορούσε να προσβάλλπ έστω ΚΙ εκείνους που είνω έτοιμοι να το

δεχτούν. Οπότε φαντάζομω πως μπορώ δικαίως να aποκαλέσω

τον εαυτό μου συγγραφέα απολύτως άμεμπτο, που εναντίον του η

φάρα των ανηλογnτών, σκεπηκιστών, κριτών, επικριτών, λε­

rnολόγων, ποτέ δεν θα μπορέση να βρπ υλικό γω να εξασκήσεΙ

το ταλέντο mς.

Ομολογώ πως μου ψιθύρωαν όη είχα καθήκον σαν υπήκοος

του αγγλικού κράτους να έχω παραδώσει ένα μνημόνιο σε κά­

ποιον Υπουργό σmν επιστροφή από το πρώτο μου ταξίδι · γιατί

ό,ηχώρεςανακαλύπτοντω από έναν υπήκοο ανήκουν στο Στέμ­

μα.'Ομως δωmρώ αμφΙβολίες αν οι κατακτήσεις μας στις χώρες

που αναφέρω θα είναι το ίδιο εύκολες όπως εκείνες του Φερδι­

νάνδου Κορτέζ πάνω στους γυμνούς αμερικάνους. Πιστεύω πως

οι Λιλλιπούτειοι δεν αξίζουν ούτε τα έξοδα του στόλου κω του

στρατού που θα πήγαινε να τους καταχτήσει, ΚΙ αναρωτιέμαι αν

θα ήταν φρόνιμο ή ασφαλές να δοΚΙμάζαμε mν κατάκmση των

Μπρομπνηνάγιων. Μήτε κω ξέρω αν ο αγγλικός στρατός θα

ένιωθε βολικά με το Ιπτάμενο Νησί πάνω από το κεφάλι του. Βέ­

βαια οι Χούιννμμν δεν φαίνεται να είναι και τόσο καλά προετοι­

μασμένοι για πόλεμο, μια τέχνη που τους είνω παντελώς ξένη,

και ιδωiτερα όταν έχει να κάνει με βαλλιστικά όπλα. Ωστόσο αν

υποθέσουμε όη ήμουν κάποιος υπουργός, ποτέ μου δεν θα συμ­

βούλευα να εισβάλουμε σm χώρα τους. Η σύνεση, η ομοψυχία η

άγνοια του φόβου καθώς κω η αγάπη mς πατρίδας τους, θα ανα­

πλήρωνε με το παραπάνω όλα τα μειονεκτήματά τους στην πο­

λεμική τέχνη. Φανταστείτε είκοσι χιλιάδες Χούιννμμν να κάνουν

έφοδο καταμεσίς ενός ευρωπαϊκού στρατεύματος, να προκαλούν

σύγχυση στις γραμμές του εχθρού, να αναποδογuρfζοuv άμαξες,

να κάνουν λΙώμα τα πρόσωπα των πολεμιστών κλωτσώντας τους

άγρω με τις πίσω οπλές. Γιατί βέβαια θα τους άξι(/: με το παρα­

πάνω ο χαρακmρισμός που αναφέρετω για τον Αύγουστο: Re­

calcitrat undique tutus. (=Λακτίζει πανταχόθεν τους πάντες) . Αλ-

λά αντί να σκεφτόμαστε εμείς προτάσεις για mν κατά:κπlση αυ­τού του μεγαλόψυχου έθνους, θα ευχόμουν να μπορούσαν κ ω να

ήθελαν εκείνοΙ να στείλουν ένα σεβαστό αρΙθμό κατοίκων τους

για να εκποληiσοuν mν Ευρώπη, δ1δάσκοντάς μας ης θεμελω­

κές αρχέςmςημής, mς δ1κωοσύνnς, mς αλήθεως, mς εγιφάω­

ας, mς κωνωνΙκής αλληλεγγύης, του ψυχΙκού σθένους, mς αγνό­

mτας, mς φιλίας, mς καλοκαγαθίας κω mς υπακοής. Τα ονόμα­

τα όλων αυτών των aρετών ακόμα τα δωmρούμε στΙς περωσό­

τερεςγλώσσες κω απαντούν τόσο σε σύγχρονους όσο κω σε aρ­

χαίους συγγραφείς, πράγμα που από τα λίγα μου δωβάσματα εί­

μω σε θέση να βεβωώσω.

Υπήρχε όμως κΙ ένας ακόμα λόγος που με έκανε λΙγότερο

πρόθυμο να επεκτείνω mν επ1κράτοα mς Μεγαλοότητάς του

με ης δΙκές μου ανακαλύψεΙς. Γω να πω την αλήθεω, μου γεν­

νήθηκαν κάπωω ενδωασμοί σχεηκά με τη δΙκαωσύνη που

απονέμουν ΟΙ ηγεμόνες σε παρόμωες περωτάσεις. Γω παρά­

δογμα, ένα τσούρμο πεφατές παρασύροντω από την κατωγί­

δα κι ούτε ξέρουν που πάνε, οπότε τελΙκά ένας μούτσος ανακα­

λύπτει στεριά από το μεσωνό κατάρη, τραβάνε σmν ακτή γω να

ληστέψουν κω να λεηλατήσουν, αντψετωπίζουν έναν άκακο

λαό που τους φέρετα1 με καλοσύνη, δίνουν σm χώρα κωνού­

ρω όνομα, κάνουν επίσημη κατοχή mς στο όνομα ω υ ΒασΙλΙά,

ανεγείρουν ένα σάπΙο σανίδΙ ή κάπο ω πέτρα γω μνημείο, δο­

λοφονούν δυο τρπςντουζίνες από τους Ιθαγενείς, παίρνουν μα­

ζί τους με το ζόρΙ άλλες μω-δυο ντουζίνες, ως δείγμα , επιστρέ­

φουν σmν πατρίδά. κω τους απονέμεταΙ χάρη. Μ' αυτό ων τρό­

πο ξεκ1νάο τη ζωή της μω νέα κτήση που αποκτήθηκε με το

ελέω θεού δΙκ.αίωμα. Στέλνοντω πλοία με την πρώm ευκαιρία,

ΟΙ Ιθαγενείς εκδΙώκοντω ή εξοντώνοντω , ω ηγεμόνες τους βα­

σανίζοντω γ1α να αποκαλύψουν το χρυσάφΙ τους· κάθε απάν­

θρωπη κω πρόστυχη πράξη νομψοπωείτω επίσημα, ενώ το

χώμα ζέχνει από ω αίμα των κατοίκων. ΚΙ αυτό το καταραμένο

τσούρμο των χασάπηδων, που ασχολεiτω με τόσο θεάρεστη

αποστολή, αποη:λεί μια σύγχρονη απωκία που αποστέλλεταΙ

Τα ταξίδια του Γκά.fiιβερ [ 3 7 9]

για να προσηλυτίσεΙ κω να εκπολιτίσει έναν ειδωλολάτρη κω

βάρβαρο λαό.

Αλλά αυτή η περΙγραφή, ομολογώ, δεν αφορά με κανένα τρό­

πο το βρεπαVΙκό έθνος, που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα σε

όλο τον κόσμο για m σύνεση, ης φροντίδες κω m δικωοσύνη

που επιδεΙκνύΕΙ σmν ίδρυση των απ01κ1ών· ακόμα γΙα ης γεν­

νωόδωρες χορηγίες του υπέρ της προώθησης mς θρησκείας κ ω

mς εΙηστήμης για mν επΙλογή aφοσΙωμένων κωικανών Ιερο­

κηρύκων στο έργο εξάπλωσης του Χρ1στωνωμού· γω mν φρον­

τίδα που δείχνει να επΟΙκίζεΙ ης επαρχίες του με δυναμΙκό φρό­

νιμων ανθρώπων σm ζωή κω σης σχέσεις τους, που όλΟΙ προ­

έρχοντω από mν μητρόπολη· γω το αυοτηρό ενδωφέρον του

σmν απονομή mς δ1καωσύνnς, για mν επάνδρωση των δωΙκn­

ηκών οργάνων σε όλες ης aπΟΙκίες με Ικανότατους αξιωμαηκούς

τελείως ξένους σm διαφθορά· κω, ως επιστέγασμα όλων αυτών,

για το όη στέλνεΙ τους π1ο ακούραστους κω ενάρετους Κυβερνή­

τες που μοναδΙκή τους έγνοια είνω η ευτυχία του λαού που κυ­

βερνούν κω η ημή του ΒασΙλιά κω αφένm τους.

Αλλά εποδή αυτές ΟΙ χώρες που περΙέγραψα δεν φαίνεταΙ να .

έχουν καμΙά επΙθυμία να κατακτηθούν κω να σκλαβωθούν, να

εξοντωθούν ή να εκδιωχτούν από aποίκους, ΚΙ ούτε πλιψμυρί­

ζοuν στο χρυσάφι, το ασήμι, m ζάχαρη, ή το ταμπάκο, σuλλογί­

σmκα πολύ ταπονά πως δεν γίνετω με τίποτε να αποτελέσουν

κατάλληλοΙ στόχΟΙ για το ζήλο mν παλληκαρΙά ή τα συμφέροντά

μας. Ωστόσο, εάν ΟΙ πω αρμόδΙΟΙ επί του θέματος, βλέπουν πως

έχουν δωφορεηκή γνώμη, είμω έτοιμος να καταθέσω, αφού

κληθώ νομίμως, πως κανένας Ευρωπαίος δεν επωκέφmκε πο­

τέ πριν από μένα αυτές η ς χώρες. Αν βεβαίως δώσουμε πίσm στα

λόγω των κατοίκων τους.

Τώρα, όσο για mν τυπΙκή δωδΙκασfα κατοχής των χωρών

αυτών εν ονόμαη του ΒασΙλέως, δεν μου πέρασε ούτε μω φορά

από το μυαλό. Κι αν μου περνούσε, m:nv κατάσταση που βρωκό­

μουν, φαντάζομω πως από προνοηηκόmτα κω αίσθημα αυτο­

σuντήρησης, θα το ανέβαλα για καμΙά καλύτερη ευκαφiα.

[380] Τ. ΣQVfψι;

ΈτσΙ λοΙπόν aπαντάω στη μοναδΙκή επίκρωη που θα μπο­

ρούσε ποτέ να μου απευθυνθεί ως ταξΙδΙώm· τώρα αποχαφετώ

ορΙστΙκά τους ευγενΙκούς μου αναγνώστες κω επΙστρέφω στο μΙ­

κρό μου κήπο στο ΡέντρΙφ γω να χαρώ με τους συλλογΙσμούς

μου, κω γω να εφαρμόσω εκείνα τα εξαίσω μαθήματα αρετή ς

που πήρα από τους ΧούΙννμμν· ακόμα για να διδάξω τους Γι αχού

mς ωκογένειάς μου στο βαθμό που αποδεικνύονταΙ πειθήνω

ζώα· για να κuπάζω πότε πότε m μορφή μου στον καθρέφm ΚΙ

έτσΙ ίσως με mν πάροδο του χρόνου να εξοΙκεΙωθώ με m θέα του

ανθρώπΙνου πλάσματος για να θρηνώ κιόλας με mν κmνωδία

που έχει επΙβληθεί στους ΧούΙννμμν mς χώρας μου, αν ΚΙ εγώ

πάντοιε θα τουςφέρομω με σεβασμό, για χάρη του ευγενΙκού μου

αφένm mς ωκογένειάς του των φίλων του κω όλης mς ράτσας

των ΧούΙννμμν, που ΟΙ δΙκοί μας εδώ mς μωάζοuν σε όλα τους

τα χαρακmρΙστΙκά, παρόλο που η σκέψη τους έχει εκφυλΙστεί.

Την περασμένη εβδομάδα επέτρεψα στην γυναίκα μου να κά­

θετω μαζί μου στο φαγητό στην απένανu άκρη ενός μεγάλου τρα­

πεζιού καθώς κω να μου απαντάει (αλλά με απόλυm συντομία)

σης ελάχΙστες ερωτήσεις που της κάνω. Επειδή όμως η μυρω­

δΙά των ΓΙ αχού εξακολουθεί να είνω πολύ ενοχλnηκή, μονίμως

κρατάω καλά κλπσμένn m μύm μου με aπήγανο, λεβάντα ή φύλ­

λα ταμπάκου. Κω παρόλο που είνω δύσκολο γΙα έναν άνθρωπο

σε μεγάλη ηλικία να αλλάξει ης παλιές ιου συνήθειες, δεν έχω

ακόμα πάψει να ελπίζω πως ύστερα από κάμποσο καφό θα κα­

ταφέρω να ανέχομω m συντροφΙά κανενός γείτονα ΓΙ αχού, δί­

χωςτο φόβο που με πΙάνπ ακόμα κω τώρα από τα δόντω κω τα

νύχω του.

Η σuμφlλίωσή μου με το γένος των ΓΙ αχού γενΙκά, δεν θα αν­

ημετώπΙζε ίσως τόσες δυσκολίες, αν αυτοί αρκούνταν μόνο στα

ελαπώματα κω ης aνοησίες, που δικωωμαηκά έχουν αποκιή­

σει από m Φύση. Δεν εξεγείρομαι ούτε ίπο ελάχΙστο στη θέα ενός

δΙκηγόρου, ενός πορτοφολά, ενός αξΙωμαηκού, ενός βλάκα, ενός

λόρδου, ενός χαρωκλέφm, ενός πολιηκού, ενός μαστρωπού,

ενόςγωφού, ενόςψευδομάρτuρα, ενόςεκβωστή, ενόςδημόσωu

Τα ταξίδια του Γκάf/ιβερ [ 3 81]

κατήγορου, ενός προδότη, και πάει λέγοντας. Όλα τούτα εiναι

σύμφωνα με m κανονική πορεία των πραγμάτων· αλλά όταν αν­ηκpύζω ένα σύμπλεγμα από aσκήμιες ΚΙ αρρώσηες, πνευμαη­

κές κω σωμαηκές, να το δέρνεΙ η περηφάνεω, δΙαμΙάς αυτό ξε­

περνάη όλα τα όρω mς υπομονής μου. Και ποτέ μου δεν θα μπο­

ρέσω να καταλάβω πως ένα τέτοΙΟ ζώο κι ένα τέτωο αμάρmμα

πηγαίνουν μαζί. Οι σοφοί και ενάρετοι Χούιvνμμν, που ξεχεΙλί­

ζουν σε όλα τα προτερήματα που μπορεi να κοσμούν ένα έλλογο

πλάσμα, δεν έχουν όνομα γι' αυτό το αμάρmμα σm γλώσσα τους,

αφού δεν δωθέτουν κατάλληλη ορολογία γω να αποδώσεΙ ο ,η­

δήποτε κακό , εκτός από εκείνη που μεταχεφiζονται γω mν πε­

ριγραφή των σιχαμερών ιδΙΟτήτων των Γωχού τους· στους τε­

λευταίους όμως δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν αυτό το συγκε­

κριμένο αμάρmμα, γωτί 01 Χούιvνμμν δεν έχουν κατανοήσεΙ σε

βάθος mν ανθρώπινη φύση, τουλάχιστον με τον τρόπο που εκ­

δηλώνεται στΙς άλλες χώρες όπου κuρωρχεί αυτό το ζώο. Αλλά

εγώ , με m μεγαλύτερη πείρα που διέθετα μπόρεσα ξεκάθαρα να

παραmρήσω κάπο ω στωχεiα mς στους άγρωυς η αχού .

Αλλά 01 Χούιννμμν που m ζωή τους κuβερνάη η ΛογΙκή, δεν

περηφανεύονται γΙα τα προτερήματά τους περωσότερο απ' όσο

θα περηφανευόμουν εγώ όη δεν μου λείπει ένα χέρι ή ένα πόδι ,

πράγμα που κανένας άνθρωπος με τα σωστά του δεν το καυχιέται,

παρόλο που αν του έλειπε θα ήταν δυστυχής. Επέμανα εκτενέ­

στερα πάνω σ' αυτό το θέμα επειδή βαθιά μου επιθυμία είναι να

κάνω m συντροφιά του Άγγλου ΓΙ αχού όσο γiνετω πιο υποφερ­τή και γΙ' αυτό, απ' αυτή m θέση, κάνω έκκληση σε όσους έχουν

έστω και ίχνος από αυτό το παράλογο ελάπωμα, να μην τολμή­

σουν να παρουσωστούν μπροστά μου.

ΤΕΛ ΟΣ

[38 2 ] Τ ΣQυίφτ

Ο Ιρλανδόc; Τζόναθαν Σουίφτ γεννrΊθnκε στιc; 30 ΝοεμΒρίου

του 1667. ΥπrΊρξε κλnρικόc;, σατιρικόc; συγγραφέαc;,

δοκιμιογράφοc;, λιΒελογράφο<:; και ποιnτrΊc; Είναι περίφnμοc; σε

όλον τον κόσμο κυρίωc; για το μυθιστόρnμά του Τα Ταξίδια του

ΓκάλιΒερ [στn γλώσσα μαc; ο rΊρωαc; πολιτογραφrΊθnκε στο

παρελθόν ωc; ΓκιούλιΒερ]

Άλλα έργα του γνωστά στον αγγλοσαξωνικό κόσμο αλλά

λιγότερο γνωστά στnν Ελλάδα είναι τα ακόλουθα Α Modest

Proposal, Α Journal to Stel/a, The Drapier's Letters, The

Battle of the Books, and Α Tale of a Tub. Ο Σουίφτ υπrΊρξε από

τουc; μεγαλύτερουc; σατιρικούc; συγγραφείc; όλων των εποχών

με κύρια χαρακτnριστικά του τn μισανθρωπία και τnν εκτόc;

ορίων επίθεσn στιc; κατεστnμένεc; ανθρώπινεc; αξίεc; Πέθανε

στιc; 19 ΟκτωΒρίου του 1745.

Τα Ταξίδια του ΓκάλιΒερ κυκλοφόρnσαν για πρώτn φορά το

1726. Γνώρισαν αμέσωc; τεράστια επιτυχία, πουλώνταc; μέσα σε

τρειc; εΒδομάδεc; δέκα χιλιάδεc; αντίτυπα αριθμό ρεκόρ για τnν

εποχn.

Η δράσn, οι πειστικέc; μέσα στο παράλογό τουc;

λεπτομέρειεc;, το παιχνίδι με τα φυσικά μεγέθn και τιc;

τερατώδειc; διαφορέc; ανάμεσα στο μ ικροσκοπικό και το

γιγαντιαίο, οι ονειροπαρμένοι άρχοντεc; τnc; Λαπούτα, τα άλογα

που μιλάνε, έχουν καταστrΊσει αυτό το μυθιστόρnμα αγαπnμένο

ανάγνωσμα σε όλον τον κόσμο και δ ιόλου τυχαία κυκλοφορεί

σε άπειρεc; διασκευέc; για παιδιά και εφrΊΒουc;.

Ωστόσο n αυθεντικn έκδοσn του ΒιΒλίου, αυτn που ο

αναγνώστnc; κρατάει στα χέρια του προσφέρει πολύ

περισσότερα από τnν απλrl διασκέδασn. Πρόκειται για μια

καυστικn σάτιρα τnc; ανθρώπινnc; μωρίαc; και τnc; αλαζονείαc;

γραμμένn με δnλnτnριώδεc; χιούμορ και ανατρεπτικrΊ διάθεσn

με τελικό στόχο τnν κατεστnμένn nθικrΊ τάξn.

Printed and bound by ·Α- Grafica Veneta S.p.A., TrebaseJeghe (PD) - ItaJy