Αργυρώ Μαντόγλου

ISBN: 978-618-03-0888-4

ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. 80888

Ά μστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 1664: Η δανέζα Έλσε Κρίστενς έρχε-ται από το χωριό της στη Μεγάλη Πόλη για «να ζήσει» και «να γράψει ιστο-

ρία». Σύντομα από το καπηλειό μιας μονόφθαλμης γριάς, θα βρεθεί στην έπαυλη ενός μαθητευόμενου ζωγράφου και από εκεί στο ατελιέ του Ρέμπραντ, όπου θα γίνει μοντέλο του μεγάλου Δασκάλου. Θα μυηθεί στην τέχνη, στις διαπραγματεύ-σεις, στον έρωτα, αλλά και στη σκληρότητα των άπληστων ανθρώπων που μέλλει να λεηλατήσουν και τη δική της άνοιξη. Η Έλσε θα μάθει πως ο θάνατος δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί.

Ά μστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 2014: Η ελληνίδα Νατάσσα είναι πόρνη της βιτρίνας και εργάζεται δίπλα στο σπίτι του Αδαμάντιου Κοραή.

Αγνώριστη και αποφασισμένη, έχει διαγράψει το παρελθόν της και ό,τι την έφερε εδώ, έως ότου ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται στη ζωή της και ισχυρίζεται ότι θέλει να τη σώσει, όχι από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον της.

Ι στορικό μυθιστόρημα, μεταφυσικό θρίλερ, μια αλληγορία για τη σχέση του ατό-μου με τα γεγονότα της εποχής του, το Σώμα στη βιτρίνα είναι ένα βιβλίο για

τα μεγάλα όνειρα που κρύβονται στις ταπεινές κόγχες των μητροπόλεων, τη με-τανάστευση, τη φιλοδοξία, την τυφλότητα της επιβίωσης, τη νέμεση, αλλά και τη λυτρωτική δύναμη της τέχνης που αφήνει χώρο ακόμα και στα ανώνυμα θύματα της Ιστορίας.

Το νεαρό κορίτσι ταλαντεύεται σαν άψυχη κούκλα – ταλαντεύεται στον άνεμο, στραμ-μένη προς την πόλη που την πέταξε έξω από τα τείχη της. Εκεί, στην «Πύλη των Δα-κρύων», την άφησαν μετά την οριστική συ-ντριβή της να γίνει βορά των πουλιών και των ανέμων για παραδειγματισμό. Δίπλα της κρέμεται αδιάφορο, αμέτοχο σχεδόν, το όργανο του εγκλήματος. Έτσι την απα-θανάτισε ο Ρέμπραντ την Πρωτομαγιά του 1664 – και, ναι, ακόμα και σήμερα, μοιάζει με κοιμισμένο παιδί, ο μεγάλος ζωγράφος περιέσωσε κάτι από την αθωότητά της για την αιωνιότητα.

Η Αργυρώ Μαντόγλου είναι συγγραφέας έξι μυθιστορημάτων, μιας συλλογής διηγημάτων και δύο ποιητικών συλλογών. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Κριτική Θεωρία. Άρθρα, κριτικές και θεωρητικά κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο, τον περιοδικό και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Το Νύφη από πολυεστέρα ήταν υποψήφιο για το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω το 2003 και το τελευταίο μυθιστόρημά της Λευκή ρεβάνς για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης και για το Athens Prize for Literature το 2013. Έχει μεταφράσει, ανάμεσα σε άλλα μεγάλα ονόματα της αγγλόφωνης λογοτεχνίας, και έργα των Τζορτζ Έλιοτ, Βιρτζίνια Γουλφ, Χένρι Τζέιμς, Τζέιν Όστεν, Τζιν Ρις, Τζόις Κάρολ Όουτς, Γουίλιαμ Τρέβορ, Άλι Σμιθ, Πίτερ Κάρεϊ, Καζούο Ισιγκούρο και Χαρούκι Μουρακάμι, για τη μετάφραση του οποίου (Κάφκα στην ακτή) πήρε το Βραβείο Αναγνωστών Public το 2016. Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο ΕΚΕΒΙ, στους «Κύκλους Επιμόρφωσης» των Εκδόσεων Gutenberg και στον «Νότιο, Χώρος Τέχνης και Δράσης», καθώς και σε άλλους φορείς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βρετανία. Από το 2006 συντονίζει τη Λέσχη Ανάγνωσης Σύγχρονης Πεζογραφίας στον Πολυχώρο Μεταίχμιο. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ διατέλεσε μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 2007 ως το 2009. Επίσης διατέλεσε μέλος της επιτροπής για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης κατά τις περιόδους 2002-2006 και 2011-2012.

www.amantoglou.gr

Αργυρώ Μαντόγλου

Αργυ

ρώ Μ

αντό

γλου

ΣΩΜ

Α ΣΤ

Η ΒΙ

ΤΡΙΝ

Α

Φωτογραφία εξωφύλλου: iStock by Getty Images / Ideal Image

Γυναίκα στην αγχόνη, σχέδια του Ρέμπραντ στα οποία εικονίζεται η Έλσε Κρίστενς.

8151_TO SOMA STH BITRINA_CV.indd 1-2,5 07/03/2017 13:02

Μέρος του μυθιστορήματος έχει γραφεί στο Straelen Europäisches Ubersetzer Kollegium και στο Ljubljana Apartment of Slovene Writers’ Association, όπου η Αργυρώ Μαντόγλου φιλοξενήθηκε ως Writer in Residence.

Μέρος Πρωτο

1

ΈλσεΆμστερνταμ, Μάρτιος 1664

Ηρθε εδώ απο το χωριό της στη Δανία, ήρθε να δουλέψει

ως υπηρέτρια, πλύστρα, κεντήστρα – όποια δουλειά έβρι-

σκε. Άκουσε πως ζητούσαν εργάτριες στα εργοστάσια επε-

ξεργασίας διαμαντιών, αλλά θα προτιμούσε μια ευκολότερη

δουλειά. Ήταν η μεγαλύτερη από έξι παιδιά, ο πατέρας της

πέθανε από τύφο και η μάνα της ξαναπαντρεύτηκε έναν

γέρο, δεν είχε χώρο πια για εκείνη· κάποιοι της είπαν πως

αν πήγαινε στο Άμστερνταμ θα άρχιζε μια νέα ζωή. Υποσχέ-

θηκε στην Άννα, τη μικρότερη αδελφή της, πως δεν θα την

ξεχνούσε και μόλις έβρισκε δουλειά θα την έπαιρνε στην

πόλη, πήδηξε σε ένα κάρο, στριμώχτηκε με άλλους τριάντα,

έναν μπόγο με δυο αλλαξιές στα χέρια, ένα κομμάτι ψωμί

διπλωμένο στο μαντίλι της, τα λίγα φιορίνια που είχε κατα-

φέρει να μαζέψει σ’ ένα πουγκί πλένοντας ασπρόρουχα –

αυτά όλα κι όλα τα υπάρχοντά της. Η Έλσε ήθελε να πάρει

τη ζωή στα χέρια της, όπως τόσοι και τόσοι μετανάστες που

δεν έχει θέση για αυτούς η πατρίδα τους. «Θερίζει η πανού-

12 ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ

κλα εκεί» της έλεγαν οι γεροντότεροι και προσπάθησαν να

τη μεταπείσουν. «Κατάρα Θεού πέφτει απ’ τον ουρανό»,

αλλά ούτε αυτό τη σταμάτησε. Έπρεπε να φύγει. Έπρεπε να

ζήσει.

Για να μείνει στη Μεγάλη Πόλη θα ξεκινούσε από χαμη-

λά, θα πρόσφερε όποια υπηρεσία τής ζητούσαν –όλοι από

χαμηλά ξεκινούν, επαναλάμβανε μέσα της για να παίρνει

θάρρος–, όμως έπρεπε πρώτα να εξασφαλίσει κάπου να

κοιμηθεί, κάπου να ζεσταθεί. Και αμέσως μόλις κατέβηκε

από το κάρο έτρεξε και χτύπησε κάμποσες πόρτες, ρώτησε

και της είπαν πως στην Ντάμρακ μια γριά νοίκιαζε δωμάτια,

πήγε, την έχωσε στον επάνω όροφο μαζί με άλλες πέντε

κοπέλες, έδωσε προκαταβολικά ολόκληρο το νοίκι της βδο-

μάδας και βγήκε να ψάξει για δουλειά.

Είχε ήδη περάσει η βδομάδα και δουλειά δεν είχε βρει,

τα μάτια της όμως παρέμεναν ανοιχτά και απορροφούσαν

τα πάντα στους δρόμους, η μύτη της μονίμως ξαφνιασμένη

από τις τόσες καινούργιες μοσχοβολιές –μπαχάρια, αρώ-

ματα, λουλούδια–, ακόμα και οι αποχετεύσεις είχαν άλλη

μυρωδιά, πιο διακριτική. Kαι οι λαλιές, τόσες καινούργιες

γλώσσες, τόσες καινούργιες λέξεις, μελωδικές σαν τραγού-

δια, αλλά και οι γλάροι, αχ, και οι γλάροι που περνούσαν

ξυστά από δίπλα της κρώζοντας, ακόμα κι αυτοί της μετέ-

φεραν μηνύματα: Εδώ θα τα καταφέρεις, Έλσε Κρίστενς, της

έλεγαν. Εδώ θα φτιάξεις τη ζωή σου. Και τα χρώματα! Δεν ήξε-

ΣΩΜΑ ΣΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ 13

ρε πως υπήρχαν τόσα χρώματα, στο χωριό της όλες φορού-

σαν γκρίζα και μαύρα, ενώ εδώ οι γυναίκες ήταν στολισμέ-

νες και καμαρωτές, τα ρούχα τους από μετάξι και δαντέλα,

μόνο οι υπηρέτριες φορούσαν ξυλοπάπουτσα. Ένα τέτοιο

φόρεμα ζήλεψε κι εκείνη την πρώτη μέρα που έφτασε στην

πόλη, και βγήκε στον κεντρικό δρόμο δίπλα στα κανάλια,

άνοιξε το πουγκί της και όσα είχε, όλα τα φιορίνια που είχε

μαζέψει πλένοντας ξένα ασπρόρουχα στο χωριό της, τα

έχωσε στο χέρι του εβραίου εμπόρου, αλλά ο ξεδοντιάρης

τα κοίταξε και της είπε πως δεν ήταν αρκετά. Πήγε να φύγει

και τη ρώτησε πού μένει. Έδειξε προς το σπίτι της γριάς

Γκρέτα. «Πάρ’ το και μου το ξοφλάς αργότερα, όταν πιάσεις

λεφτά…» της είπε όλο νόημα «με δόσεις».

Το ποσό τής φάνηκε υπέρογκο, αλλά δεν ήταν σε θέση

να πει το πόσο μεγάλο ήταν ακριβώς και πόσον καιρό θα

χρειαζόταν να δουλέψει για να το ξεπληρώσει. Το πήρε, το

παράχωσε κάτω από την κάπα της σαν να ήταν το μωρό της

και, καθώς πήγε να φύγει, ο γέρος τής φώναξε πως με αυτό

το φόρεμα «θα γινόταν κυρία και θα έγραφε ιστορία». Κο-

ντοστάθηκε, ήθελε να ρωτήσει τόσα πράματα, αλλά δεν είπε

τίποτα, η Έλσε δεν ήξερε ποια ήταν η ιστορία ούτε και γνώ-

ριζε γραφή για να τη γράψει, θα τον ρωτούσε όμως την επό-

μενη φορά, όταν θα του πήγαινε τη δόση, πώς ακριβώς γί-

νεται «κυρία» μια κοπέλα που μόλις ήρθε σ’ αυτή την πόλη.

***

14 ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ

Κρατώντας το πράσινο φόρεμα σφιχτά, ανέβηκε τις σκάλες,

που έτριζαν σε κάθε της βήμα, τρέμοντας από τη χαρά της.

Το δοκίμασε κρυφά. Ήταν τεράστιο και φούσκωνε σαν τα

πανιά των πλοίων που έπλεαν στους ωκεανούς. Όρθια στη

μέση, από το μικρό δωμάτιο ένιωσε πως ήταν κι εκείνη μέρος

του Στόλου της Μεγάλης Πόλης, έτοιμη για εξερευνήσεις,

ταξίδια και περιπέτειες. Χαμογέλασε και έμεινε έτσι ακίνητη

να απολαύσει τη στιγμή, μέχρι που άκουσε φωνές στις σκά-

λες, το έβγαλε και το έκρυψε βιαστικά κάτω από το στρώμα,

μην και το ανακαλύψει η χοντρή γριά και της το αρπάξει.

Όταν έμενε μόνη, το έβγαζε και το κοιτούσε, το κοιτούσε

και ονειρευόταν το μέλλον της, τις μέρες που θα έρχονταν,

τις ανοιξιάτικες μέρες που θα το φορούσε και θα περπατού-

σε κι αυτή στην πόλη καμαρωτή, με τα μαλλιά της σηκω-

μένα ψηλά και τα κοκκινόξανθα μπουκλάκια της να πέ-

φτουν κυματιστά, όλοι να την κοιτούν και να ψιθυρίζουν

μεταξύ τους: «Να μια κυρία!». Στα μάτια τους θα έβλεπε τον

σεβασμό και όχι την περιφρόνηση που έχουν για τις επαρ-

χιώτισσες που έρχονται στην πόλη να γίνουν υπηρέτριες

στη δούλεψη κάθε χοντρής γριάς που μύριζε ιδρώτα και

ξινισμένο γάλα.

Η μέγαιρα, την πρώτη μέρα που έφτασε εδώ –παρότι η

Έλσε τής πλήρωσε το νοίκι της βδομάδας–, την έβαλε αμέσως

να σκουπίσει και να πλύνει τις σκάλες, να τρίψει τα πατώμα-

τα και να γυαλίσει τις κατσαρόλες, αλλά τώρα φαίνεται πως

ΣΩΜΑ ΣΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ 15

κατάλαβε την αξία της και της μπήκαν άλλες ιδέες: δεν θα

την κρατούσε εδώ για δουλικό, αποφάσισε πως θα της ήταν

χρησιμότερη αν έβρισκε άλλον τρόπο να την υπηρετήσει·

μπορούσε να βγάλει περισσότερα από το κορίτσι, είχε χαρι-

τωμένο πρόσωπο και καλοσχηματισμένο σώμα, δεκαοχτώ

χρονών δεν ήταν και μικρή για να γλεντάει με τους πελάτες

του καπηλειού της. Η Έλσε, βέβαια, δεν ήξερε τη γλώσσα

τόσο καλά για να καταλαβαίνει τα αστεία τους, και όταν μι-

λούσε είχε άχαρη και βαριά προφορά, αλλά δεν ήταν απα-

ραίτητο να ανοίγει το στόμα της, αρκεί να γελούσε και να

κουνούσε με σκέρτσο το κεφάλι, αυτά αρκούσαν για να πα-

ραγγείλουν μια ακόμα κανάτα με κρασί. Το κορίτσι δεν είχε

ρούχα, στον μπόγο της δυο γκρίζα φορέματα και μια ξεπλυ-

μένη καφετιά ζακέτα, έπρεπε να της βρει ένα φόρεμα, θα της

το ξεπλήρωνε με τη δουλειά, και έτσι θα την είχε στο χέρι.

Προς το παρόν, ας φορούσε αυτό που είχε κλέψει. Η γριά

ήταν σίγουρη πως η Έλσε από κάπου είχε κλέψει το πράσινο

ταφταδένιο φόρεμα και αυτόματα σκέφτηκε πως έπρεπε να

έχει τον νου της – η μικρή Δανέζα ήταν πονηρή και φιλόδο-

ξη. Όσες έρχονται εδώ έτσι είναι στην αρχή, φτάνουν με όνει-

ρα και αυταπάτες –και τα δυο από καπνό, χάνονται γρήγορα

με το πρώτο φύσημα του αγέρα–, όλες τους έπειτα από λίγες

βδομάδες προσγειώνονται, από ονειροπαρμένες και φαντα-

σμένες γίνονται ταπεινές και υπάκουες.

***

16 ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ

Η Έλσε αναθάρρεψε από τις λιγοστές ακτίνες του ήλιου και

στάθηκε στη μέση του δρόμου για να νιώσει στο πρόσωπό

της αυτή τη σπάνια, για μήνα Μάρτη, ζεστασιά. Πάνω από

τις στέγες των σπιτιών ανάγλυφα ρόδινα σύννεφα αντανα-

κλούσαν την ομορφιά που η ένδοξη Δημοκρατία της Ολ-

λανδίας είχε λαφυραγωγήσει από τα πέρατα της γης. Επι-

βλητικά κτίρια υψώνονταν πάνω από τα λασπωμένα κανά-

λια, καθρεφτίζονταν στο νερό και έμοιαζαν παραμυθένια.

Για μια στιγμή αισθάνθηκε το αίμα της να βράζει, ένιωθε

όμορφη σήμερα, όμορφη σαν νεράιδα, ένιωθε το δέρμα της,

που έχει απορροφήσει τη φτώχεια και τη μιζέρια, να ξεφλου-

δίζει και να βγαίνει επιτέλους στην επιφάνεια ο αληθινός,

ο φωτεινός εαυτός της.

Σ’ αυτή την πόλη μια νεράιδα θα γίνει κυρία, θα γυρίζει

στους δρόμους, θα περνάει τις γέφυρες πάνω από τα κανά-

λια και θα μαγνητίζει όλα τα βλέμματα, όπως οι αληθινές

πριγκίπισσες. Από τη μέρα που έφτασε εδώ, βλέπει όνειρα

τις νύχτες, πολλά όνειρα, βλέπει να διασχίζει τους δρόμους

μέσα σε άμαξες, να φοράει όμορφα πολύχρωμα φορέματα

και πολύτιμες πέτρες που φυλακίζουν τη λάμψη του ήλιου,

αλλά βλέπει και ένα άλλο όνειρο, παράξενο, που επανα-

λαμβάνεται συνεχώς: ήρεμη και ευτυχισμένη, ξαπλωμένη

σε ένα δικό της, καταδικό της δωμάτιο, με δυο νομίσματα

στα μάτια, δυο νομίσματα που τη δροσίζουν και την ανα-

κουφίζουν, βλέπει την Άννα, τη μικρή αδελφή της, που είναι

ΣΩΜΑ ΣΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ 17

ίδιες σαν δίδυμες και πριν φύγει της υποσχέθηκε πως θα

την έπαιρνε κοντά της μόλις ορθοποδούσε, τη βλέπει να

κάθεται σε ένα σκαμνί δίπλα στο τζάκι με ξέπλεκα μαλλιά.

Θέλει να σηκωθεί να της χαϊδέψει το κεφάλι, αλλά το αφή-

νει για αργότερα, το κορμί της βαρύ, κολλημένο στο στρώ-

μα, τα χέρια της πρόθυμα, αλλά ανίκανα να σαλέψουν, όπως

συμβαίνει στα όνειρα.

Από τη μέρα που ήρθε, λαμβάνει εντελώς αντιφατικά

μηνύματα. Πρώτον, δεν υπήρχε τρόπος να επιβιώσει σ’

αυτή την αχανή πόλη αν δεν παραχωρούσε το κορμί της,

και, δεύτερον, αν το έκανε αυτό, υπήρχε η προβλεπόμενη

τιμωρία: υπηρέτρια ή πόρνη. Το τι κάνει μια υπηρέτρια το

ήξερε καλά, αλλά τι ακριβώς κάνει μια πόρνη ήταν ακόμη

θολό στο μυαλό της, όσα είχε μάθει ήταν από μισόλογα,

πονηρά γελάκια και υπαινιγμούς· είχε καταλάβει πως που-

λούσες κάτι δικό σου, πολύ δικό σου, αλλά για λίγο, σαν να

τους το νοίκιαζες, και δεν το έχανες, το έπαιρνες πίσω αμέ-

σως μόλις ο άντρας τελείωνε ό,τι ήταν να κάνει, αλλά, ό,τι

κι αν ήταν αυτό, ήταν προτιμότερο από το να πλένει σκάλες

και ασπρόρουχα.

Την πρώτη φορά που βγήκαν να φέρουν ψάρια από το λι-

μάνι με τη Μαριάννε, μια άσχημη κοπέλα, παραδουλεύτρα

της γριάς, πέρασαν από το Υφαντουργείο, ένα μεγάλο κτίριο

18 ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ

με τεράστια παράθυρα χωρίς κουρτίνες. Εκεί μέσα έβλεπες

σκυφτές γυναίκες όλων των ηλικιών να γνέφουν και να

υφαίνουν.

Καμία δεν μιλούσε. Καμία δεν γελούσε. Όλες, ντυμένες

με σκούρα άχαρα ρούχα και πρόσωπα σκυθρωπά, έραβαν

καμπουριασμένες και λυπημένες, ενώ διάφοροι άντρες στέ-

κονταν έξω από τα παράθυρα και παρακολουθούσαν το

θέαμα, χασκογελώντας και πετώντας χυδαία αστεία και

πειράγματα στις «φυλακισμένες».

«Τι τρέχει εδώ;» ρώτησε η Έλσε.

«Οι ατιμασμένες…»

«Οι ποιες;»

«Αυτές που έχουν παραστρατήσει» είπε η Μαριάννε και

γέλασε πονηρά.

«Τι σημαίνει “παραστρατήσει”;»

«Αφήνουν τους άντρες να τους κάνουν διάφορα». Το στό-

μα της στράβωσε μόλις το είπε αυτό και παρέμεινε ανοιχτό

σαν να ήταν έτοιμη να φτύσει.

«Δηλαδή;»

«Να τις πιάνουν, να τις πασπατεύουν και να τους χώνουν

εκεί κάτω… ξέρεις τι».

Τότε, εκείνη την πρώτη μέρα, δεν ήξερε τι, αλλά υπέθε-

σε πως αυτό ήταν βρόμικο.

***

Αργυρώ Μαντόγλου

ISBN: 978-618-03-0888-4

ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. 80888

Ά μστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 1664: Η δανέζα Έλσε Κρίστενς έρχε-ται από το χωριό της στη Μεγάλη Πόλη για «να ζήσει» και «να γράψει ιστο-

ρία». Σύντομα από το καπηλειό μιας μονόφθαλμης γριάς, θα βρεθεί στην έπαυλη ενός μαθητευόμενου ζωγράφου και από εκεί στο ατελιέ του Ρέμπραντ, όπου θα γίνει μοντέλο του μεγάλου Δασκάλου. Θα μυηθεί στην τέχνη, στις διαπραγματεύ-σεις, στον έρωτα, αλλά και στη σκληρότητα των άπληστων ανθρώπων που μέλλει να λεηλατήσουν και τη δική της άνοιξη. Η Έλσε θα μάθει πως ο θάνατος δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί.

Ά μστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 2014: Η ελληνίδα Νατάσσα είναι πόρνη της βιτρίνας και εργάζεται δίπλα στο σπίτι του Αδαμάντιου Κοραή.

Αγνώριστη και αποφασισμένη, έχει διαγράψει το παρελθόν της και ό,τι την έφερε εδώ, έως ότου ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται στη ζωή της και ισχυρίζεται ότι θέλει να τη σώσει, όχι από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον της.

Ι στορικό μυθιστόρημα, μεταφυσικό θρίλερ, μια αλληγορία για τη σχέση του ατό-μου με τα γεγονότα της εποχής του, το Σώμα στη βιτρίνα είναι ένα βιβλίο για

τα μεγάλα όνειρα που κρύβονται στις ταπεινές κόγχες των μητροπόλεων, τη με-τανάστευση, τη φιλοδοξία, την τυφλότητα της επιβίωσης, τη νέμεση, αλλά και τη λυτρωτική δύναμη της τέχνης που αφήνει χώρο ακόμα και στα ανώνυμα θύματα της Ιστορίας.

Το νεαρό κορίτσι ταλαντεύεται σαν άψυχη κούκλα – ταλαντεύεται στον άνεμο, στραμ-μένη προς την πόλη που την πέταξε έξω από τα τείχη της. Εκεί, στην «Πύλη των Δα-κρύων», την άφησαν μετά την οριστική συ-ντριβή της να γίνει βορά των πουλιών και των ανέμων για παραδειγματισμό. Δίπλα της κρέμεται αδιάφορο, αμέτοχο σχεδόν, το όργανο του εγκλήματος. Έτσι την απα-θανάτισε ο Ρέμπραντ την Πρωτομαγιά του 1664 – και, ναι, ακόμα και σήμερα, μοιάζει με κοιμισμένο παιδί, ο μεγάλος ζωγράφος περιέσωσε κάτι από την αθωότητά της για την αιωνιότητα.

Η Αργυρώ Μαντόγλου είναι συγγραφέας έξι μυθιστορημάτων, μιας συλλογής διηγημάτων και δύο ποιητικών συλλογών. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Κριτική Θεωρία. Άρθρα, κριτικές και θεωρητικά κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο, τον περιοδικό και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Το Νύφη από πολυεστέρα ήταν υποψήφιο για το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω το 2003 και το τελευταίο μυθιστόρημά της Λευκή ρεβάνς για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης και για το Athens Prize for Literature το 2013. Έχει μεταφράσει, ανάμεσα σε άλλα μεγάλα ονόματα της αγγλόφωνης λογοτεχνίας, και έργα των Τζορτζ Έλιοτ, Βιρτζίνια Γουλφ, Χένρι Τζέιμς, Τζέιν Όστεν, Τζιν Ρις, Τζόις Κάρολ Όουτς, Γουίλιαμ Τρέβορ, Άλι Σμιθ, Πίτερ Κάρεϊ, Καζούο Ισιγκούρο και Χαρούκι Μουρακάμι, για τη μετάφραση του οποίου (Κάφκα στην ακτή) πήρε το Βραβείο Αναγνωστών Public το 2016. Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο ΕΚΕΒΙ, στους «Κύκλους Επιμόρφωσης» των Εκδόσεων Gutenberg και στον «Νότιο, Χώρος Τέχνης και Δράσης», καθώς και σε άλλους φορείς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βρετανία. Από το 2006 συντονίζει τη Λέσχη Ανάγνωσης Σύγχρονης Πεζογραφίας στον Πολυχώρο Μεταίχμιο. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ διατέλεσε μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 2007 ως το 2009. Επίσης διατέλεσε μέλος της επιτροπής για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης κατά τις περιόδους 2002-2006 και 2011-2012.

www.amantoglou.gr

Αργυρώ Μαντόγλου

Αργυ

ρώ Μ

αντό

γλου

ΣΩΜ

Α ΣΤ

Η ΒΙ

ΤΡΙΝ

Α

Φωτογραφία εξωφύλλου: iStock by Getty Images / Ideal Image

Γυναίκα στην αγχόνη, σχέδια του Ρέμπραντ στα οποία εικονίζεται η Έλσε Κρίστενς.

8151_TO SOMA STH BITRINA_CV.indd 1-2,5 07/03/2017 13:02