Κάτω από τη λάμπα του μεςημεριού Patios/Patios-Yorgos...Σ I Π X R M R:...

Κάτω από τη λάμπα του μεςημεριού

Γιώργος Πατιός

Σύτλοσ του Πρωτοτύπου: “Κάτω από τη λάμπα του μεςημεριού”

υγγραφϋασ: Γιώργοσ Πατιόσ

O Πύνακασ ςτο εξώφυλλο εύναι τησ ζωγρϊφου Κωνςταντίνασ

Πολυχρονίου

ISBN: 978-960-93-4692-4

Επύλεκτεσ Χηφιακϋσ Εκδόςεισ: 24grammata.com

τηλ. +30 210 612 70 74, fax: +30 210 600 87 50

Τπεύθυνοι ςειρϊσ: Γιώργοσ Πρύμπασ, Φαριτύνη Ξύδη

Σειρά: εν καινώ, Αριθμόσ ςειρϊσ: 28

Επιμϋλεια και διόρθωςη κειμϋνου: ωτόρησ Αθηναύοσ

Σόποσ και Φρονολογύα πρώτησ ϋκδοςησ: Αθόνα, 2013

Μϋγεθοσ Αρχεύου: 1,0 Mb

ελύδεσ: 68

Μορφό αρχεύου: Flipping book, pdf

Γραμματοςειρϊ: cambria

Απαγορεύεται η αναδημοςίευςη δίχωσ την έγγραφή άδεια του

δημιουργού, του μεταφραςτή ή του εκδότη

http://www.24grammata.com/

http://www.24grammata.com/?p=9022

http://www.24grammata.com/?p=27972

http://www.24grammata.com/?page_id=27474

της Κωνσταντίνας

1

Δεν ϋψαχνα ποτϋ μου για δικαιολογύεσ ό αφορμϋσ γραφόσ.

Θα ςασ παρακαλούςα θερμϊ να μην ψϊξετε ούτε κι εςεύσ για

αιτύεσ...

Γιώργοσ Πατιόσ - Κάτω από τη λάμπα του μεςημεριοφ

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ

Αγαπϊω τισ

απουνόφουςκεσ

Ευϊλωτεσ ςτα αϋρινα τερτύπια και ςτο

Μηδαμινό τουσ ρόγχο

Αλληγορύεσ

Ουρϊνιου τόξου

Υτερωτϊ μυρμόγκια

Φαραυγϋσ ραγιςμϋνων τόξων

Ανϋκαθεν γοητευμϋνοσ

τισ βελούδινεσ ρώγεσ των

Φρωμϊτων τουσ

Λαξεμϋνα ψϋματα, λιωμϋνα βογκητϊ

3

Απόδειπνο

Κι ακόμα τρυγώ

Πόδια, τριαντϊφυλλα,

Ρόδια, αιμϊτινα ςτύγματα

Μακριϊ ςτη χώρα του

Δεν με νοιϊζει

άςα που πρόλαβα να

Αποκηρύξω κϊθε αιωνιότητα

Γυμνόσ

Ϊωλοσ

Σρεμϊμενοσ

Η ϋκρηξη μόλισ που με αναποδογύριςε ςτισ ερημιϋσ του ςαπουνιού


ΝΟΗΜΑ

Δεν κϊνω ερωτόςεισ ο

Εαυτόσ μου διατηρεύ το

Κακό ςυνόθειο να τισ

Απαντϊει

Αποφεύγω τισ εκρόξεισ το

Μόνο διαμελιςμϋνο θύμα εύμαι

Πϊντοτε εγώ

Ρύχνω αλϊτι ςτισ

Πληγϋσ μου όχι για

Απολύμανςη ούτε από υφϋρποντα

αδομαζοχιςμό αλλϊ ϋτςι η

Θϊλαςςα μπαύνει ςτο

Αύμα μου

υμβιβαςμϋνοσ ατελεύτητα με το

Αςυμβύβαςτο των

Ωοκνων κραυγών μου

5

Επιτελώ κοινωνικό ϋργο

Απομακρύνοντασ τη ςκόνη πϊςησ φύςεωσ

Οδυρμών

Καταποντύζοντασ ςτο αδιαχώρητο τησ

Λϊβασ

Λϋξεισ ορϋξεισ

Ϊξεισ

Αρπϊζοντασ το δϋρμα γνώριμων

Οικουρών

Υυτών εξωτερικόσ χρόςησ

Για να απαλύνω τη ςτιγμό τη ξεχειλώνω

Αφϊνταςτα κϊνοντασ ϋτςι το

Νόημα να προςκυνόςει ςτον

Προαιώνιο εχθρό και

Βϋβηλο πατϋρα τη

Θϋληςη

Γκρεμύςτηκα κι

Ακόμη αναςαύνω νότεσ του

Βυθού


Παρϊταςη των πλοκαμιών ςε

Ρε ελϊςςονα

Εγώ ο ϊμουςοσ

7

ΠΙΝΑΚΑ

Σα ϋχω με τισ κορνύζεσ

Κλειδώνουνε τα χρώματα ςε

Ορύζοντεσ κλειςτούσ

Φρυςϊφι πολυπούκιλτο μπερδεύοντασ την

Ϊμπνευςη ερωτευμϋνων γυμναςμϋνων

Ουρανών με ςτύφη καθωςπρεπιςμού

Υυλακιςμϋνη πϊλι η

Ηδονό τησ δημιουργύασ

καλκώτασ που ςασ χρειϊζεται!

Ρυϊκι ςύννεφο διαρκϋσ ποντοπορύασ ανεμόςκαλα ριγμϋνη ςτο κενό

οι μυρωδιϋσ τησ φούςτασ τησ γιατρεύουν οδοιπόρουσ πρεςβεύεσ

κλεύνουν οι πρόξενοι χωρύσ δουλειϊ τα μαντεμϋνια ςύνεργα τησ

απϊτησ δουλεύουνε ςτο φουλ οι ϊπορεσ κοραςύδεσ ςτριμώχνονται

ςτο γ’ κατϊςτρωμα τησ κοιλιόδουλησ λογικόσ των αντιπαροχών

ϋνα τριϊρι και μια θϋςη ςτο δημόςιο τα μόνα όνειρα και ο

διακορευτόσ των ολονυχτιών ϋπαθε υπερκόπωςη

Μα τύποτε δεν γύνεται ο

Λόφοσ με τισ ελιϋσ δόθηκε

Αντιπαροχό και ο


Ματύσ με τον Μαιμωνύδη

Ρουφιϊνοι τησ

Επύςημησ αιςθητικόσ καυμϋνε

Μουνχ αιώνια θα

Ουρλιϊζεισ ςτην κόλαςη τησ

Λογικόσ τουσ ο

Φϋμινγουεη προτύμηςε μια ϋξοδο

Εθελουςύα

Ο φόροσ υπϋρ τρύτων

υμπεριϋλαβε και αρκετούσ

Σϋταρτουσ κουρϊγιο

Όμωσ ςτο τϋλοσ-κατϊ τασ γραφϊσ- οι

Σελευταύοι ϋςςονται πρώτοι

Ακόμη και εδώ Κορνϊροσ Ελύτησ και ο Βαμβακϊρησ

Θα αρκεςτούν ςε ϋνα ευγενικό ςκούντημα τησ πλϊτησ μόνο ο

Θερςύτησ τρώει ακόμη ξύλο για

Κεύνον δεν ϋχει ςαμπϊνια και φιλϋτο οι

Τπουργού πολιτιςμού παιδεύασ και αμύνησ

Πεινϊνε υπερβολικϊ

9

Μϊςκεσ πουλιούνται ςτο

Παζϊρι κι οι ζωοτροφϋσ ανϋβηκαν και

Πϊλι το ϊγχοσ και το ζόριςμα τησ δημιουργύασ ανόκει ςτουσ

Ευγενεύσ μιασ ϊλλησ ρϊτςασ

Κατώτεροσ λοχύασ κι εγώ

Παλεύω να αποφύγω την

Αποςτολό ςτο ρωςικό μϋτωπο των

Ανϋμπνευςτων τυφλών γραφιϊδων

Αντλώντασ δύναμη από τον

Αριςτοφϊνη και το μουνύ τησ


ΑΕΡΑ

Μια θϊλαςςα από βροχό να

Κυματύζει αϋρινη ςτην

Ηλιαχτύδα ςου οι

Ώρεσ του χώματοσ και τησ

κιϊσ να απονϋμουν δύκαιο εκεύ που

Ϊςκαψεσ τη

Θϋληςό ςου με τα

Κουπιϊ του Οδυςςϋα και τα

Σραγούδια των μνηςτόρων ο

Ϊκτορασ ακόμη να γυρνϊει τα τεύχη των

Κϊταςπρων ορυχεύων κι η

ικελύα να θϊβει κϊθε ξϋνο τησ ςτο

Πύςω μϋροσ των γραφών ςου τα

Ωλμπουρα ςπαςμϋνα η αρχαύα κούτη γυρνούςε μϋςα ςτον

Λαιμό ςου και τα

Υιλιϊ μου ςου δϊγκωναν τη μνόμη για

11

Πόςο καιρό θα περπατϊσ ςτα ςτϊχια

Δύχωσ το ςώμα των

Αγγϋλων δύχωσ τα

Ωγνωςτα γλυκϊ απϊνεμα ςουραύλια των

Εςπερύδων με τα χλωμϊ αγόρια τησ

Τπομονόσ το ϋτερο μονϊχο

Εύδωλό μου θα

πϊει κϊθε αρμονύα

Υωνϊζοντασ και

Υωναςκώντασ με όλουσ τουσ

Ϋχουσ του Αιόλου

Γύψινεσ προςδοκύεσ ανόςιεσ και

Εκθαμβωτικϋσ ςπηλιϋσ με

Κϊθε λογόσ πετρϊδια ο

Βυθόσ ανϋβηκε ςτο ςτόμα ςου η

Ωμμοσ μπόκε ςτισ χαραγματιϋσ ςου αν

άςωσ με θυμόςουνα τισ

Ώρεσ του αςβϋςτη με το

Υλιτζϊνι του καφϋ αναποδογυριςμϋνο τα


Προξενιϊ δεν πϋτυχαν φτύςε τον κόρφο ςου οι

Δύτεσ ςτεγνώςανε ςτισ κοραλλϋνιεσ ϊκρεσ ςου λυπόςου με

λυπόςου με εγώ ο φταύχτησ κι ο αμαρτωλόσ τα ςκοτεινϊ μαχαύρια

ςου μην μου τα ακονύζεισ από μικρόσ αϋρασ με κυνόγαγε ελϊφια

αςφόδελοι κρινϊκια πετρογϋρακεσ νύχια απαλϊ ςτρογγυλεμϋνα

ύαςπισ ζαφορϊ μεθυςτικό ζουμπούλι η Πομπηύα ςτισ ςτϊχτεσ

αναςταύνεται Βεζούβιοσ αναμοχλεύει τουσ φόβουσ τα μυςτικϊ

κρεμϊςτηκαν μαρτύριο τόςο γαλϊζιο οι ςπεύρεσ του καιρού τα

δόρατα των μιςθοφόρων ρωμαύοι πατρύκιοι ο ύπατοσ εξαπολύει

μύδρουσ εναντύον μου αϋρασ ςώθηκε ςτα ςκϋλια ςου η γη

αναπαύεται ςτα κόκκινα δϊχτυλϊ ςου νερό που τρϋχει ςτο μυαλό

ςου ςβόνοντασ όνειρα και εφιϊλτεσ μα η φωτιϊ ακόμη μου ανόκει

με το ςμαρϊγδι τησ ψυχόσ ςου αναμμϋνο δεν

ςςςσ ύςωσ αργότερα

Μόλισ περϊςει η παλύρροια αν και τα

κονιςμϋνα ϊλμπουρα θυμύζουνε τη

Μϊχη του Μοριϊ τότε που ο

Παλαιολόγοσ ϋγραφε προςευχϋσ

Σρελόσ τρελόσ χαραμιςμϋνοσ ςτα

Πανηγύρια τησ ςϊρκασ των φιδιών με το

Υλουρύ τησ ϊχραντησ εξόδου να ευλογεύ τισ

Βρύςεσ τισ μοναχικϋσ

Πορεύεσ το

Μηδϋν αςτρϊφτει τι

13

Ωλλο θεσ για να

Μα δεν πειρϊζει ο

Διόνυςοσ θα πϊρει

Φλωρό εκδύκηςη τα

Λόγια

Γκρεμύςτηκαν ςτισ

Αμυχϋσ των

Υεγγαριών ςου

Αϋρασ


Εκτόσ

Κρεμιϋμαι ςτα ρηχϊ ποτόρια του καφϋ

Απϋχω από υπερβολϋσ

Εκτόσ

Σισ ςκοτεινϋσ ςου κόρεσ π’ ακόμη τισ...

Δεν ϋχει ςημαςύα

Ποτϋ δεν εύχε

Εκτόσ

Σα μακριϊ ςου πόδια μα...

Κουρϊςτηκα να γρϊφω

Μϊταιο να μιλϊω τι κι αν η

Λϋξη πύνει το αύμα μου ςτϊλα τη ςτϊλα

Εκτόσ

Όταν χαμογελϊσ η νύχτα

Διαλύεται κι η μϋρα απορφανύζεται μα

Όςο κι αν προςπαθώ να

Βρω τη μια ςου ϊκρη μ’ αφόνει

Ξϋπνοο η μϋςη ςου

15

Εκτόσ

Θυμϊμαι ακόμη την ώρα του πρώτου διςταγμού με τα ζεςτϊ ςου

χνώτα κι ο κόςμοσ λϊμβανε ουςύα με τισ απϋριττεσ κινόςεισ των

πλανητών να προδιαγρϊφουν την ϋκρηξη κϊθε νοόματοσ ςε

κόπουσ πρϊςινουσ με τουσ χυμούσ τουσ να χύνονται μϋςα ςτα

πορτοκϊλια κι ο κϋδροσ ϋπνιγε τα λόγια ςου

Εκτόσ

Ο γλϊροσ γύνονταν η θϊλαςςα με τουσ αφρύζοντεσ πύδακεσ του

λεμονιού να ςπϋρνουν μύρια κύτρα ςτον ουρανό που ϋμπλεκε κϊθε

μαβύ ςτ’ απϋραντο χωρϊφι του λαιμού ςου, ‘φτύςε’ μου ϋγνεφεσ κι

όμωσ τα δϊχτυλϊ ςου δύχτυ ςτο πρόςωπο μου με τουσ λεκϋδεσ του

γλυκού του κουταλιού να κολυμπούν ςτα ρούχα μασ και τισ

εκκλόςεισ μασ να μϋνουν αναπϊντητεσ

Εκτόσ

Σο τραγούδι που εξακολουθεύ να ςϋρνεται ςτ’ αυτιϊ μασ και η ηχώ

ςτα πόδια μασ να ςπϊει να γύνεται αχόσ λϊςπη που γονιμοποιεύ και

τα ςμαρϊγδια ν’ αναςταύνονται ςε κϊθε ςου νότα με ιαχϋσ αρχαύεσ

με τη βανύλια να κολλϊει ςτα ρουθούνια μασ και όλα τα βϊζα χϊμω

ριγμϋνα ςτουσ κύκλουσ με τ’ αναγρϊμματα κι οι αριθμού λειψού τα

ςκούρα πϋτα τησ κραυγόσ και οι ςκουριϋσ του αύριο με τισ

γοργόνεσ του Καββαδύα με τα ςκυλιϊ λυμϋνα κι οι χόνεσ πϊντα να

ςώζουν τη ςτιγμό με την αιωνιότητα να ςυρρικνώνεται ς’ ϋνα

ποτόρι κόκκινο κραςύ

Εκτόσ


Μπαλκόνι

Κϊτω τα περιςτϋρια δεύχνουν να μην φοβούνται τισ

Υοβϋρεσ ςου και το φουςτϊνι ςου πιϊνεται ςτισ

Γλϊςτρεσ όπωσ τα κυνηγϊσ με το

γουρό τουσ πϋταμα με αναγκϊζουν να

Ϊρθω από πύςω ςου τα

Ρϊμφη τουσ απομακρύνονται ςτον τςιμεντϋνιο

Ορύζοντα κι εςύ δϋνεισ τα χϋρια ςου ςτη

Μϋςη ςου

Κϊνεισ παρϊπονα κουνϊσ μιςοαςτεύα πϊνω κϊτω τισ

Κϊταςπρεσ παλϊμεσ ςου

Φτυπϊσ δόθεν μ’ οργό τα

Πόδια ςου ςτο μωςαώκό και

Σρϋχεισ να αποφύγεισ την αγκαλιϊ μου

Γελώντασ κϊνεισ τραμπϊλα ςτην ετοιμόρροπη καρϋκλα

Κρατιϋμαι απ’ τα κϊγκελα

Ζηλεύω τη μυρωδιϊ του απογεύματοσ καθώσ η

Νύχτα διεκδικεύ κϊθε ςου πόντο τα

17

Δϊχτυλϊ μου ςφύγγονται μ’ όλη τουσ τη δύναμη πϊνω ςτα

Μιςοςκουριαςμϋνα μούςκουλα του κιγκλιδώματοσ

Ακόμη ονειρεύομαι μια πτώςη ατϋρμονη

Σο ϊγνωςτο να μοιϊζει επικύνδυνα με τισ

Αντανακλϊςεισ τησ απϋναντι ταρϊτςασ θα

Ϋθελα να ςε ζωγραφύςω ϋτςι όπωσ ξεχνιϋςαι και οι

Αςτρϊγαλού ςου χαώδεύουν τα πρϊςινα

Κλαδιϊ που

Όλο ξεχνϊω να ποτύςω τι

Χεύτησ που ‘μαι αφού δεν ξϋρω να

Φαρϊζω με το κϊρβουνο ούτε μια ευθεύα

Σςιγϊρο ανϊβεισ και μιςοςκύβεισ προσ το μϋροσ μου με τον

Καπνό να μπαύνει ακαριαύοσ και ακϋραιοσ ςτα

Κόκκινα ςπλϊχνα μου και το

Φαμόγελό ςου να προςκαλεύ κϊθε πετούμενο και το

Μπαλκόνι να εξακολουθεύ να κρϋμεται μεσ ςτα

Πορτοκαλύ ςου μϋλη


Ζαλίζομαι

Σο μωςαώκό μουλιϊζει ςτα ρουθούνια μου με τισ

Εκρόξεισ τησ αχνόσ διαμαρτυρύασ ςου να με

τρεβλώνουν ςε μια γωνύα αμόχανη και

Καθώσ ξεντύνεται η ματιϊ ςου τα

άδια λόγια με κϊνουν να ιδρώνω.

Θα ϋπρεπε να ϋχω από ώρα ςταματόςει να

Τπογρϊφω και η

Πλημμύρα με ςκουριϊζει

Θλϊςεισ και ϊπειρεσ μικρϋσ

Εκχυματώςεισ όλα τα μϋλη μου

τιγματιςμϋνα

Χϊχνω μα δεν βρύςκω εκεύνα τα

Σραχιϊ θρυμματιςμϋνα αποτςύγαρϊ ςου ςτισ

Ματωμϋνεσ χαρϊδρεσ ςτο γυϊλινο ταςϊκι μου κι

Όλο θυμώνω που μϊταια

19

υντρύβω τισ ξιπαςμϋνεσ κόγχεσ μου ςε

Ανυπόδητα όνειρα

Λερώνομαι με το θολό μελϊνι ςου και το

Υουςτϊνι ςου το

Ωςπρο που οι πιϋτεσ του πϊντα με

Καταπύνουν μ’ αφόνει αιχμϊλωτο ςτισ

Γϊτεσ που πεταρύζουν μαζύ με τισ πεταλούδεσ του

Βοριϊ, όπωσ οι καρχαρύεσ αποκοιμούνται

Εύναι ςτιγμϋσ που ακόμη κι ο πόνοσ μου με κοροώδεύει/γδύςου

ηλύθιε μ’ ουρλιϊζει κι αμϋτοχοσ φτύνω κατϊμουτρα το ςϊπιο δόντι

μου/με τισ κοκϊλινεσ αιχμϋσ τα τςόκαρα που ακόμη γδϋρνουν κϊθε

μου εφιϊλτη/παρϊθυρα κυρτώνουν με τα πουλιϊ των τροπικών

πϊντα ν’ αλλϊζουν χρώματα/χωρύσ να αναφϋρω τουσ μονόλογουσ

του φεγγαριού με τα ςπουργύτια να μου ςτρύβουν το

τςιγϊρο/ανελϋητα να με αποκαλύπτει ο όλιοσ ςτα ςοκϊκια τ’

αςπριςμϋνα με το ςϊλιο ςου/καύω ακόμη ϊγρια μϋντα κϊθε που ςε

παύρνει ο ύπνοσ/να μου γελϊσ γιατύ ςου εύπα ψϋμματα δεν εύμαι

δυνατόσ/αλότησ μόνο, δύχωσ τα ςτϊχια του ςμαραγδύ

βορϊ/αμϋτοχοσ τησ ολικόσ μου πτώςησ.


Νυχτερινό τριαντάφυλλο

Σο τριαντϊφυλλο το βρϊδυ απλώνει δύχτυα

Μαζεύοντασ τισ μϋλιςςεσ που το τρυγϊνε

Γύνεται δελφύνι και παύζει με τα κύματϊ ςου

Γαυγύζει τισ κραυγϋσ μου

Αφρύζοντασ κϊθε που η

Πανςϋληνο ςκοτώνει τα ςκοτϊδια μου.

Σο τριαντϊφυλλο το βρϊδυ μπερδεύει τισ

Ανϊςεσ μου με τισ βελούδινεσ αιχμϋσ ςου μα οι

Γκρεμού ιδρώνουν με τον αντύλαλό ςου να

Φαςτουκύζει κϊθε μου ςιγουριϊ

Σο τριαντϊφυλλο ποτϋ δεν ξημερώνει

Κρατώντασ αιχμϊλωτη την ξϋφτερνη ελπύδα μου

Με τα αγκϊθια του κρυμμϋνα ςτο ζωνϊρι ςου.

21

Γραφείο

Κϊθομαι κϊθε πρωύ, με το όνειρο τησ τελευταύασ ώρασ ακόμη να

Πόζει ςτο ςτομϊχι μου

Καφϋσ, τςιγϊρο και μια οθόνη που ζητωκραυγϊζει την

Ανωτερότητϊ τησ

Καρϋκλα που ςτριφογυρύζει και αναδιπλώνεται

Πόδια που δεν βρύςκουν ηςυχύα

Βλϋμμα θολό, ανϊςα πικρό, ςκϋψεισ που τρεμοςβόνουν

Σα δϊχτυλα ακραγγύζουν το μαύρο πληκτρολόγιο με την

Τπόςχεςη μύασ παρθϋνασ ςκϋψησ να γαργαλϊει τη

κόνη τησ καρδιϊσ μου κι εγώ να

Παραμϋνω μικρόσ κι ανϋγγιχτοσ μεσ ςτη χολϋρα του

Γραφεύου μου.


Λόγια

Δεν εμπιςτεύομαι τα λόγια

Πρόθυμεσ πόρνεσ ςε κϊθε πρόςτυχο αφϋντη

Ξϋγνοιαςτοι δολοφόνοι

Διαβϊτεσ που δεν χαρϊζονται ούτε ςε μύα πϋτρα και η

Κατϊρα του μϊταιου να ςφύγγεται γερϊ ςτα ανοιγμϋνα ςκϋλια τουσ

με την

Ορθογραφύα να μαςκαρεύει κϊθε ανηςυχύα και το

υντακτικό να διαμελύζει κϊθε υγρό ανϊςα

Δεν εμπιςτεύομαι τα μαύρα τουσ μελϊνια και την

Καλλιγραφύα τουσ

ιχαύνομαι τουσ εμπνευςμϋνουσ τουσ

Μονόλογουσ και τουσ εξυπνακύςτικουσ

Μαιϊνδρουσ

Βρύζω όλα τα γρϊμματα τησ αλφαβότου

Υτύνω κατϊμουτρα κϊθε

Υανταχτερό τουσ ςχόλιο με τον

Αϋρα του πολιτιςμού και τη

23

Φολϋρα τησ προόδου να αποκαθηλώνουν κϊθε μου

Γόινο μαρτύριο

Λόγια που όποτε θεσ

Σ’ αρνιϋςαι

Λϋξεισ που κϊθε φορϊ ερμηνεύονται κι αλλιώσ

Ϋχοι γδαρμϋνοι δύχωσ αύμα

ύμβολα ξερϊ μύασ

Κυριαρχύασ απόλυτησ του

Χεύδουσ και τησ

Αποχόσ από κϊθε μου πόνο

Θα ‘θελα να όμουνα νότα που

Υϊλτςη καρφώνεται με δύναμη ςτο

Τπογϊςτριο

Ελιϊ που ςβόνεται ςτο ςούρουπο και το

Μαχαύρι να ςφϊζει το

Μυρωδϊτο ςτϋρνο κϊθε ανεύπωτησ

Ομορφιϊσ με τισ πουτϊνεσ τησ γραφόσ να μϋνουν


Ωκυρεσ κι οπιςθϊγκωνα δεμϋνεσ και κϊθε ψεύτησ τησ

Λόγιασ ανϊγνωςησ να μϋνει ανϋςτιοσ με τα

Λερωμϋνα ςκϋλια του ανϋπαφα ζωόσ και το

Επιτηδευμϋνο γλαύκωμα τησ ατϊραχησ

οφύασ να ςκουριϊζει χύνοντασ τη

Φολό του ςε κϊθε μαραμϋνο τυφλοπόντικα που

Μόνο να γρϊφει ξϋρει και να αφοδεύει

Πόςο ποθώ μια προςευχό χωρύσ τα κόμματα και τισ

Αποςτροφϋσ του κούφιου λόγου με τα

Κορμιϊ μασ ατϋρμονα να ξετυλύγονται ςτον χώρο

Εντόσ μασ η

Ωγια ςιωπό κι η

Μυρωδιϊ τησ αλμυρόσ ςου θϊλαςςασ

Όλεσ οι γλώςςεσ να χϊνουν τα ςύμφωνα και τα

Υωνόεντϊ τουσ

Κατϊρτιςτονκατόφορομετισανϊςεσμασμπλεγμϋνεσδύχωσαρχόκαιτϋ

λοσκαιτοπηγϊδιν’αφρύζειπϊλιτουσκαυμούσμασκαιοιανταριαςμϋνοι

ορύζοντεσναςβόνονταιδύχωσθυμόκιηπύκρατουχαρούμενουςτεγνού

αποχωριςμούναβρϊζειςταςκοτϊδιαμασ

25

Ζωγραφιά

Κϊθεται και ζωγραφύζει με τισ ώρεσ κι

Όποτε πιϊνεται απλώνει τα γυμνϊ καλϊμια τησ με τισ

Πατούςεσ τησ να αναδεύονται με ςιγουριϊ μϋςα ςτην

Υούγκα τησ ανϊςασ τησ

Φαζεύω τα ςφιγμϋνα χεύλη τησ και τα λυτϊ μαλλιϊ τησ κι αυτό

Γελϊει απροςδόκητα με το πινϋλο να βουτϊει ςτα χρώματα

Με τον λαιμό γερμϋνο προσ τα μπροσ τα δυο τησ ςτόθη

φουςκωμϋνα, τα λερωμϋνα χϋρια τησ να απωθούν το ϊπειρο, το

κϊρβουνο να ςβόνει τισ γραμμϋσ μου τα μϊτια τησ λαχτϊρα δύχωσ

λύτρωςη με τισ κατϊμαυρεσ κόρεσ διεςταλμϋνεσ και τα μικρϊ

ρουθούνια τησ ν’ απογυμνώνουν κϊθε μου βϊςανο τα δϊχτυλϊ τησ

πϊντα απαςχολημϋνα με κϊτι ϊλλο κι εγώ να θϋλω απλϊ να γύνω η

πιο πολύχρωμη μουντζούρα τησ.


τεναγμόσ

Τπϊρχει ο όλιοσ και η θϊλαςςα

το ενδιϊμεςο οι κραυγϋσ τησ

Πότε ςγουρϋσ και κόκκινεσ πότε

Ιαμβικϋσ κι ιώδεισ

Με το χρυςϊφι τησ να πλϋκεται

ταγόνα τη ςταγόνα ςτα ςοκϊκια.

Τπϊρχει ο αϋρασ και το ϊπειρο

Σύποτε δεν τα ξεχωρύζει εκτόσ από τισ

Κύτρινεσ νοτιςμϋνεσ ξϋπλεκεσ ιαχϋσ τησ

Με τα παιδιϊ να κρύβονται ςτισ ρεματιϋσ του χρόνου και το

Πανϊρχαιο ακρωτόρι να βϊφει μπλε κϊθε ελπύδα μου

Υυςώντασ ανελϋητα φωνϋσ.

Μικρόσ βαςύλευα μϋςα ςτισ λϊςπεσ με το ςταχτύ κοτςύφι να

ςυρρικνώνεται ς’ ϋναν παλμό ςτισ ρύγεσ των χεριών μου και τουσ

μαιϊνδρουσ των φρεςκοοργωμϋνων χωραφιών να ςβόνονται

δύχωσ καυμό δύχωσ τισ λύπεσ τ’ απογεύματοσ και τη βανύλια να

αφυδατώνει τα πνευμόνια μου μόνο που η ταραχό όχι ςαν πυρετόσ

27

μότε ςαν πανικόσ απλϊ ςαν τελευταύο χτύπημα ςτον ουρανό κι

ύςτερα το πϋταγμα τησ ϊνοιξησ μόνο που ο ςτεναγμόσ ακούνητοσ

κι ϊδολοσ παρϋμενε η μόνη αληθινό ταυτότητϊ μου ϋτςι που τελικϊ

δεν ϊντεχα ϊλλο και ανακϊτευα χρώματα πουλιϊ φρούτα κι

αςβϋςτεσ χωνεύοντασ κϊθε ςτιγμό π’ αρνιόταν να περϊςει κι όταν

εκεύ που αδιϊντροπα φλεβϊριςα κουτρουβαλώντασ ςτα ςκοτϊδια

τησ μόνησ ηςυχύασ που γνώριςε η ανϊςα μου.

Ϊγινα.

Ο ςτεναγμόσ ακύνητοσ


ΟΡΟΙ ΤΓΚΡΙΕΩ

Απαντϊω ςε λιγότερα

Απ’ όςα ρωτϊω

Μιλϊω λιγότερο

Απ’ ότι νοιώθω

Νοιώθω περιςςότερα

Απ’ όςα ξϋρω

Γνωρύζω πιο πολλϊ

Απ’ όςα θϋλω να ξεχϊςω

Θυμϊμαι όλο και πιο λύγα

Απ’ όςα ονειρευόμουν

Και όμωσ ς ’όλη μου τη ζωό

Υοβόμουν τισ ςυγκρύςεισ…

29

Γιατί

Μου λϋει ςυχνϊ ότι δεν γρϊφω πια όπωσ παλιϊ

Γκρινιϊζει πωσ τεμπϋλιαςα και δεν με

Καύει ϊλλο ο όλιοσ του μεςημεριού

Υωνϊζει κϊθε που με βλϋπει ξαπλωμϋνο και

Αφόνει τα χϋρια μου ξεκρϋμαςτα μακριϊ απ’ το κορμύ τησ

Χϊχνω ςυχνϊ για τισ κατϊλληλεσ κραυγϋσ που ξεκλειδώνουν την

Δυςαρϋςκειϊ τησ και η αλόθεια εύναι πωσ

Μόνο τότε εκεύνο το ϊηχο ‘γιατύ’ βουβαύνει ςκορπιςμϋνο ςτα

Ωχυρα των ςτεναγμών μασ μα δεν

Αργεύ η ώρα που διόλου απροςδόκητα ξαναγαβγύζει

Σρομϊζοντασ κϊθε δικαιολογύα μου και πωσ μετϊ εγώ να

Γυμνωθώ υποκρινόμενοσ μια νϋα ιδϋα κι η

Μόνη λϋξη που ςχηματύζεται κϊτω απ’ τη γλώςςα μου εύναι

Αμαρτύα.


ΤΝΟΤΙΑ

Σο φύδι που κουρνιϊζει

τη βϊςη του αυχϋνα ςου

Να το προςϋχεισ

Ϊτςι που ξεδιπλώνεται

Με κϊθε ςου βόμα

Μπόγει τα μυτερϊ του δόντια

την απαλό ςου ςϊρκα

Ανατριχιϊζοντασ

Σισ ρόδινεσ φωνϋσ ςου

Σο δηλητόριό του

Εύναι αργό αλλϊ

Ξϋρει τον τρόπο να

31

Κυκλώνει τον θϊνατό μου

Με τη ζωό ςου

Μόνο γυμνόσ

Μόνο γυμνό

Σα φύδια ζευγαρώνουν

Να φοβϊςαι την ώρα του κύκλου


ΥΟΒΟ ΚΑΙ ΣΡΟΜΟ

Αφαιρούμαι ςυχνότατα

Κοιτώντασ μϋςα μου

Μικρϊ – κενϊ ςυμβόλων – νοόματα

Σο ςύμπαν ϋχει τον

Δικό του τρόπο

Να εκδικεύται

Αλύμονο ςε όςουσ

αν εμϋνα

Εύναι ανύδεοι του μύςουσ

Βρύςκονται ακατϊπαυςτα

Ματωμϋνοι ςτα βότςαλα

Σου Υόβου και του Σρόμου

33

ΠΤΡΕΣΟ

Ο πυρετόσ ϋχει το χρώμα ραγιςμϋνου χώματοσ

Σο χώμα ςυρρικνώνεται ςε ςπεύρεσ λϊμψησ

Η λϊμψη κρύβεται ςε μαυροκόκκινεσ φωνϋσ

Μα οι φωνϋσ τρομϊζουνε τισ ςκϋψεισ

Η ευλογύα του παροξυςμού

Εύναι κι η καταδύκη του

Μϋνοντασ τραυλόσ ο ςτοχαςμόσ

Ακρωτηριϊζεται κι η ϋμπνευςη

Όςο κι αν τρϋφω τισ κϊμπιεσ ςτη ψυχό μου

Οι πεταλούδεσ αυτοκτονούν τρώγοντασ τα φτερϊ τουσ

Ο πυρετόσ και τα ςκουλόκια του

Σο χώμα και οι μαύανδρού του

Θϋλω ϋνα ξϋχειλο ποτόρι

Κι ασ εύναι ραγιςμϋνο


ΚΑΛΤΨΩ

Ωςπρο χαλύκι, λερωμϋνο λινό

Μικρϊ ανύερα χαμόγελα

Ρυθμόσ

Ξεχαρβϊλωμα και το βινύλιο επιμϋνει

Η θϊλαςςα θα παραμεύνει

Τγρό

Σο ύδιο και τα ςκϋλια τησ

Σρϋμετε δικτατορύεσ ςκόνησ, ςκουριϊσ και ςυφιλιδικών καλόγερων

ϊμαλι

Παγωτό φυςτύκι

Μαλύ τησ γριϊσ, μαύρη πικρό μπύρα

Λαςπωμϋνα απογεύματα ηδονόσ

35

Οδυςςϋασ

Φρόνια πολλϊ αποκλειςμϋνοσ ςτο

Νηςύ τησ Καλυψώσ

ιγϊ μην επιςτρϋψω

Γαμώ την ορθογραφύα ςασ


ΡΙΜΑ

Μόνοσ

Όχι δεν ακολουθεύ το

Πόνοσ

Η τόςη ευκολύα θα ςκότωνε ακόμα κι

Ϊναν που αγνοεύ τη ρύμα

Και τουσ νόμουσ τησ

Υθόνοσ

Να μια ωραύα λϋξη

Σαιριϊζει ςε

Κϊθε τι ελληνικό

Μιασ και εμεύσ οι

Ϊλληνεσ –ωσ γνωςτόν- λατρεύουμε την ιςότητα

37

Κρόνοσ

Ακολουθούμε ϋτςι το

Παρϊδειγμα του πατριϊρχη των θεών

Σρώγοντασ τα παιδιϊ μασ

Ακόμα και τα νόθα, για αςφϊλεια

τη δημοκρατύα μασ δεν χωρϊνε εξαιρϋςεισ

Θρόνοσ

Σι υπϋροχη λϋξη για ϋνα

Πούημα

άςωσ και για περιςςότερα

Εδώ που τα λϋμε

Δύνει αρχοντιϊ, χαρύζει βϊθοσ και βαρύτητα


Ανθρωποκτόνοσ

Η πιο ςύγουρη μετϊβαςη

τισ εςχατιϋσ τησ πιο εύκολα προςβϊςιμησ

Απελπιςύασ

Εκεύ που κϊθε εκλογό ϋχει ακυρωθεύ

Γιατύ ο Λόγοσ

Σαυτοχρόνωσ

Ασ μου επιτραπούν

Σα λογοπαύγνια

Αριςτοφϊνησ τραγικόσ Μυςτόρια Όμηροσ

Κι η Πηνελόπη ακόμη γνϋθει

Παρϊ τισ αμφιβολύεσ του Βϊρναλη

39

Σο ταυ

Μικρό όπωσ

Κι η

Μϋγιςτη

Μα καθημερινό μασ

Υύςη

Ϊνα μικρό λουλούδι

Δεν αντικαθιςτϊ ϋναν κόπο

Μα φτϊνει

Για να ακυρώνει

Αενϊωσ

Σην ερημιϊ του μεγαλεύου


ΑΝΑΥΟΡΑ

Η αναφορϊ λϋει πϊντα

Χϋματα

Γιατύ η ζωό εύναι γεμϊτη

Αύματα

Παραβλϋψτε την ομοιοκαταληξύα

Σο αύμα γρϊφεται με κόκκινο

Σο ψϋμα εύναι ϊχρωμο

Η αναφορϊ που λϋγαμε

παταλιϋται αδύκωσ

Ϊτςι η πραγματικότητα

Αυτοκτονεύ ελλεύψει μαρτύρων

Αυτόπτων εννοεύται…

41

ΑΡΙΣΟΥΑΝΗ

Σην χαρϊ τη ζεισ, τον

Πόνο τον τραγουδϊσ τη

Μιζϋρια την κρύβεισ ό τη

Δύνεισ ςτα μυρμόγκια να ςτην κϊνουν

Πϋτρεσ

Σο κλϊμα το

Γεννϊσ μαζύ με την

Ωνοιξη

Σότε που τα πορτοκϊλια εύναι όλο μϋλι


Ο φόβοσ παραμϋνει ατόκιςτοσ

Σο δόκανο τησ ηδονόσ

Αναπαρϊγει προςμονϋσ αθαναςύασ

Και ςυ φτωχόσ των ημερών

Πλούςιεσ νύχτεσ να

Κυλιούνται μαλώνοντασ αναμεταξύ τουσ

Γϋλια τρελϊ

Ιερό τησ ϋρπουςασ απογεύωςησ

Οι ςφόκεσ τησ

Μοναξιϊσ ςε πρόλαβαν ςτο

Σϋλοσ

Οι ερινύεσ όμωσ κρατόθηκαν μακριϊ ςου

43

Ούτε η οργό εκεύνου του

Ποταπού ϋμπορα δεν ςε

Κατϋβαλλε

Η

Αθαναςύα και τα

Αιδούα του

Απρύλη όταν μαζύ ςου

Ωγιοσ ο φταύχτησ του ςμιξύματοσ


ΠΡΟΘΕΗ

Μιςώ κϊθε μιςό

Και πιο πολύ τα λογοπαύγνια όπωσ το παραπϊνω

Αναδεύομαι ςε ςκοτεινϊ αλμυρϊ νερϊ

Ωπιςτοσ αχϊριςτοσ ανϋμαθοσ κι ανεπρόκοποσ

Προςθϋςτε μόνοι ςασ κϊθε ϊλλη λϋξη από ϊλφα

Ϊτςι κι αλλιώσ

Όςο κι αν επιμϋνουν για το αντύθετο

Σην αλφαβότα την ϋμαθα ςτραβϊ

Αρχύζοντασ από το όμικρον

Μπερδεύοντϊσ το ύςωσ με το

Μηδϋν

Σο ‘χουν αυτό οι αριθμού

Μια ςε μπερδεύουν μια ςε γελϊνε

Μια ςε αρχύζουν μια ςε ςχολνϊνε

Ομοιοκαταληξύασ το ανϊγνωςμα

Η επανϊληψη τονύζει μετρικϊ… κι

45

Ωλλεσ γνωςτϋσ αηδιούλεσ το

Μόνο ςοβαρό μου πρόβλημα εύναι η

Διαιώνιςη τησ ερημιϊσ μου

κληρό κι ανθεκτικό ζιζϊνιο

Κϊθε ςυνδυαςμϋνη μου αντύδραςη εμπύπτει ςτο

Κενό του νόμου κι όλο

Αθωώνονται οι παραβϊτεσ των ονεύρων μου

Αναύρεςη δεν γύνεται ούτε και τριτανακοπό οι

Προθεςμύεσ εύναι δεςμευτικϊ απαγορευτικϋσ

Λεσ και δεν το’ξερα πωσ κϊθε μου κύνηςη

Προςθϋτει ςτην επιμϋτρηςη τησ

Λόγουςασ ποινόσ

Αν ύςωσ όξερα πρόςθεςη να

Γλύτωνα τουσ τόκουσ υπερημερύασ

Βαλθόκανε να με κηρύξουνε

Αθώο

Πριν την ώρα μου η

Αριθμητικό τονύζει τα

Μελοςκότεινϊ τησ μϊτια


Προσ μύα θϋςη που ςυνεχύζει να μετακυλύεται ςτουσ αριθμούσ

Κϊθε ςκουριϊσ

47

ΚΟΤΡΑΗ

Η αλόθεια εύναι ότι κουρϊζομαι πιο

Εύκολα τώρα να

Κυνηγϊω χύμαιρεσ μα

Ϊλα που ςυνεχύζω να τισ πιϊνω εύμαι

Καθώσ φαύνεται

Ακόμη γρόγοροσ ςτα πόδια αφόςτε που

Τποψιϊζομαι πωσ χρόνο με τον χρόνο μου ϋρχεται πιο

Ωνετα να καβαλϊω τισ ςκϋψεισ και τα όνειρα

Παρϊ τισ λιμαςμϋνεσ και λυμφατικϋσ

Αλόθειεσ τουσ τα

Βϊςανϊ μου όμωσ

Μολαταύτα

Σεύνουν ςτο ϊπειρο κϊθε παρϊνομησ

υνεκδοχόσ ϋτςι που όςο κι αν ςηκώνομαι ςτο

Ύψοσ του χαμόγελού τησ

Πϊντα ο γκρεμόσ τησ


Καθημερινότητασ με θϊβει ςτα περιττώματϊ του

Ανόςια ομολογώ τα

ύννομα αιτόματα των

Ελαχύςτων πια τερματιςμών μου καθώσ

Βυθύζω την οχιϊ ςτο

Δηλητόριό τησ μόνη

Καταποντύζεται ςτην εκκωφαντικό ςιωπό τησ η

Σιμωρύα μου τα κόκκινα ςημϊδια τησ

Υυγόσ τησ

Ασ εύναι πϊντα θα

Επανϋρχομαι τυφλόσ

Βαςανιςμϋνοσ κι

Ευτυχόσ με πεύςμα ανανεώνοντασ τα

Δύςτροπα μαχαύρια τησ και

Επιμϋνω ουρλιϊζοντασ μϋςα ςτην

Βϊρκα του Αη Νικόλα πωσ τα

Παιχνύδια του νερού τα

Πνύγει η αρϊχνη με τη

Ζϊχαρη να ςτϊζει ςτα δυο λακκϊκια του

49

Προςώπου τησ

Εν τϋλει η κούραςη με θανατώνει ςτην ολονύχτια

Ανϊςταςό τησ


ΠΟΡΣΟΚΑΛΙ

Δαγκώνω τη ςϊρκα του

Πορτοκαλιού

Τγρϋσ ςταγόνεσ αιμϊτινα ςτρωςύδια

Νοτιϊσ που φϋρνει ρύγη και μνόμεσ

Όξινου παραδεύςου τα

Βλϋφαρϊ τησ ϋχουν βαςιλϋψει ο

Ύπνοσ τησ γενναύοσ

μϋρνεσ και όςτρακα γεμϊτα αςπρογϊλαζεσ ανϊςεσ τα

Ρούχα μασ διωγμϋνα ςτην ϊκρη τησ θϊλαςςασ του

Λεμονιού

Ραχϊτι χαμόγελα και μεςημϋρι οι

Ώρεσ ϋλιωςαν ςτην

Ωμμο και τα βογγητϊ μασ χαιρϋτιςαν τα

Περιβόλια τισ νερϊιδεσ τα αχαμνϊ δαμϊςκηνα αντύςκηνα από

μανταρύνια ο όλιοσ του βαλςϊτη τα μϊρμαρα ϋςταζαν το φωσ

παλλόταν οι ερινύεσ απϋκτηςαν ρούχα γεμϊτα ςκόνη κιτρολϋμονου

ακόμη κι η φυγό κλεύςτηκε ςτο μοναςτόρι του μεςημεριού φωνϋσ

τραγούδια ιαχϋσ ύμνοι ςτη δόξα του βιολετύ μονόλογου τα ϋγγραφα

51

κϊηκαν ο λόγοσ απϋμεινε μοναδικϊ ελλειπτικόσ πλανότεσ μόλα

αχλϊδια καρπούζια πεπόνια και ρώγεσ ςταφυλιών φανϋρωναν τη

χρυςαφιϊ μασ ςτϊχτη τα δώρα κρϋμονταν απ’ τον φεγγύτη οι

ουρανού πλόθαιναν και κυρύευαν τα όνειρϊ μασ κόκκινα ςυμβόλαια

ζωόσ από μϋλι γλυκό καρύδι και παγωτό ςορμπϋ η

Προύκα του παιδικού μου μπαούλου τα

Λύγα εναπομεύναντα περιοδικϊ με τισ φωτογραφύεσ των

Κυκλϊδων τα ϊςπρα δόντια ςου η

Ζϊχαρη τησ βόλτασ ςτον προφότη Ηλύα

Αχ

Πορτοκϊλι που χύνεται

ταγόνα τη ςταγόνα ςτα

Ανοιχτϊ λαγόνια ςου ςτισ

Φνουδωτϋσ ςου κρόνεσ

Λεμόνι το

Προαύλιο του λιμαςμϋνου Κρόνου

Βοριϊσ


ΕΤΑΝΑΓΝΩΣΟΝ

Η πόλη όςυχα αναπνϋει τη μϋθη των

Παγωτατζόδων οι λουκουμϊδεσ πϊντα ζεςτού οι

Κούπεσ του καφϋ γεμϊτεσ τα

Χεύτικα ρούχα τησ χαρϊσ ακόμη

Δανειςμϋνα ςτουσ γλϊρουσ και τον ποταμό

Μόνο οι ρόδεσ των αυτοκινότων ϊρχιςαν -- πϊλι --να γυρνϊνε

Ανϊςτροφα κι οι χαρακιϋσ ςτην πύςςα και την

Ωςφαλτο αφόνουν τα ςημϊδια τησ

Ομύχλησ ςτο πρόςωπο ςτα

Μϊτια μου κι αν εύναι κϊτι που

υνεχύζει να εκτρϋπεται μονύμωσ με

Κύνδυνο να χαρακτηριςθώ αιςθηματύασ εύναι τα

Ακροδϊχτυλϊ τησ όπωσ αφόνονται ςτην

Μούρα και το --δόθεν--τυχαύο ϊγγιγμϊ μου με τα

Υανϊρια όλα ςβηςτϊ και τα

Ποδόλατα εκτροχιαςμϋνα με τον

53

Καιρό ανϊποδα βαλμϋνο και τισ

Ραφϋσ των ρούχων μου γυμνϋσ από

Ντροπό κι αδημονύα τα

Υώτα πϋφτουν ςτην αυλαύα τα

Δϊχτυλϊ μου απομυζούν τη ζεςταςιϊ τησ και τα

Βεγγαλικϊ αλλϊζουν ημιςφαύριο η

Αυςτραλύα γύνεται τύγρησ τησ πλημμύρασ με τα

Νερϊ να ςβόνουν το

Θειϊφι μου και όλα τα

Περιπολικϊ να αναποδογυρύζουν ςτισ μαςχϊλεσ τησ

Ναι

Δεν μπορεύ, το θαύμα επιμϋνει να με

Βαφτύζει επιζώντα με τη

Δροςιϊ του Αιγαύου ςτα χνώτα ςτον λαιμό τησ κι εγώ

Κουφόσ και αδαόσ κϊθε κανόνα

Ϊμπλεοσ λουλουδιών

Ϊωλοσ τησ υγρόσ τησ μοναξιϊσ

Ανακουφύζω χρόνια ύχνη τησ ςκιϊσ ςτα

Νοτερϊ τησ μϊτια


Γαλϊζια ϊςπρα τα ςεντόνια τησ οι κόρεσ των ματιών τησ

διεςταλμϋνεσ με το φεγγϊρι απϊνθρωπα ξεγυμνωμϋνο κϊθε

νοόματοσ τα γυϊλινα μπουκϊλια του κραςιού τησ όλα

θρυμματιςμϋνα τα δόντια τησ να μπόγονται ςτο βϊθοσ του μυαλού

μου τα ψαροκϊικα ϋχουν ξωκεύλει ςτην ςτεριϊ τα ψϊρια

απϋκτηςαν φτερϊ και κολυμπϊνε πϊνω ςτα ςτόθη τησ τα δϊχτυλϊ

μου επιμϋνουν τον ντροπαλό χορό τουσ μα τα ςημϊδια από τα

κύτρινα ςύννεφα των ϊπορων ελπύδων και οι φαιϋσ οιμωγϋσ τησ

μϊνασ τύχησ επύμονα με δαςκαλεύουν να ϋχω τα χϋρια μου

κρυμμϋνα πϊνω από τισ βλεφαρύδεσ των ονεύρων τησ φτωχόσ

εργϊτησ ςτϋρφασ γησ ναυαγιςμϋνοσ ςτρατηλϊτησ των καυμών τησ

απϋναντι από τα βουνϊ τησ ςιωπηλόσ τησ βούληςησ

εκκολαπτόμενοσ μεςςύασ και τα φτερϊ του άκαρου με

παςχαλιϊτικο κερύ προςκολλημϋνα ςτην δεξιϊ καρδιϊ μου ακόμη ν’

αφόςω το κόκκινο και το γαλϊζιό τησ τα αεροπλϊνα προςπαθούν

αιώνια να προςγειωθούν κι ο τρομοκρϊτησ εαυτόσ μου ςτο μόνο

ςύγουρο διϊβημϊ του κϊνει τον βλϊκα και τραγουδϊω πϊντα τη

Μαςςαλιώτιςςα μϋςα ςτον ροζ φεγγύτη τησ

Γιορτό που κρύφτηκε μεσ ςτο

Φορτϊρι των λυγμών τησ ο φύλακασ κοιμόθηκε επιτϋλουσ οι

Πρϊςινοι χρηςμού αναγουλιϊςανε με το

Μεθύςι τησ ςτιγμόσ να

Πνύγεται και η

Παλύρροια ακόμη να την φτϊςει θα

Περιμϋνω τη λύςςα να γύνει

Υυλαχτό

55

Ξεςκύζοντασ το

Ευανϊγνωςτόν τησ.


Πϊντα μου ϊρεςε η ϊνω τελεύα, ςημϊδι ύςωσ μιασ ανϋφικτησ

υποταγόσ ςε κϊθε ςημϊδι κι οιωνό. ασ το ξανϊπα, ο Αριςτοτϋλησ

εύχε ϊδικο, η Λογικό εύναι πουτϊνα που εκδύδεται ςε κϊθε ευκαιρύα

ϊνευ τιμόσ και υπολόψεωσ. Αν δεν με πιςτεύετε, ρωτόςτε τον

Gödel...

57

Περιεχόμενα

Δεν ϋψαχνα … ςελ 1

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 2

ΝΟΗΜΑ 4

ΠΙΝΑΚΑ 7

ΑΕΡΑ 10

Εκτόσ 14

Μπαλκόνι 16

Ζαλίζομαι 18

Νυχτερινό τριαντϊφυλλο 20

Γραφεύο 21

Λόγια 22

Ζωγραφιϊ 25

τεναγμόσ 26

ΟΡΟΙ ΤΓΚΡΙΕΨ 28

Γιατύ 29

ΤΝΟΤΙΑ 30

ΥΟΒΟ ΚΑΙ ΣΡΟΜΟ 32

ΠΤΡΕΣΟ 33

ΚΑΛΤΧΨ 34

ΡΙΜΑ 36

ΑΝΑΥΟΡΑ 40

ΑΡΙΣΟΥΑΝΗ 41

ΠΡΟΘΕΗ 44

ΚΟΤΡΑΗ 47

ΠΟΡΣΟΚΑΛΙ 50

ΕΤΑΝΑΓΝΨΣΟΝ 52

Πϊντα μου ϊρεςε … 56

59

Αντύ βιογραφικού.

Ο Γιώργοσ Πατιόσ δηλώνει θρωασ του Μπέκετ που επαναςτάτηςε

ενάντια ςτο παράλογο και αφοςιώιηκε ςτην φιλοςοφία και τισ

ςοκολάτεσ.


ISBN: 978-960-93-4692-4

νέο e-book

24grammata.com

ςειρϊ: εν καινώ, αρ. ςειρϊσ:28



Κάτω από τη λάμπα του μεςημεριού Patios/Patios-Yorgos...Σ I Π X R M R:...

Documents

Transcript of Κάτω από τη λάμπα του μεςημεριού Patios/Patios-Yorgos...Σ I Π X R M R:...