9ο ΓΕΛ Πατρών Σχολικό έτος 2012-13

Τάξη : Α΄ Β΄Τετράμηνο

ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΜΟΔΑ

Η ΜΟΔΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ερευνητική ομάδα :

Αλεξανδρόπουλος Α.

Λιαρομάτης Ν.

Μπούζας Ν.

Τοσκίδης Δ.

Επιβλέπουσες καθηγήτριες: Μισαηλίδη Ν. Παπαδοπούλου Π.

Πάτρα, Μάιος 2013

~ 1 ~

Περιεχόμενα:

Εισαγωγή σελ. 3

Μεθοδολογία σελ. 3

Κεφάλαιο 1 Ιστορική αναδρομή

1.1 Μυθική εποχή (1500 - 1000 π.Χ.) σελ. 3

1.2 Ομηρική εποχή (1000-700 π.Χ.) σελ. 4

1.3 Εποχή λυρικών (700-550 π.Χ.) σελ. 4

1.4 Κλασική εποχή (550-450 π.Χ.) σελ. 4

1.5 Περίοδος παρακμής ( 450 και εξής) σελ. 5

1.6 Βυζαντινή μουσική ( 4ος αιώνας μ.Χ.) σελ. 5

1.7 Κλασική μουσική σελ. 6

Κεφάλαιο 2 Σύγχρονη μουσική

2.1 Ροκ σελ.7

2.2 Ντίσκο σελ. 7

2.3 Χέβι Μέταλ σελ. 8

2.4 Τζαζ σελ. 8

2.5 Ρέγκε σελ. 9

2.6 Ποπ σελ. 9

2.7 Ραπ σελ. 10

Κεφάλαιο 3 Κριτήρια προτίμησης μουσικής

και τα πιο ακουστά ειδή μουσικής. σελ. 10

Συμπεράσματα σελ. 11

Βιβλιογραφία σελ. 11

Περίληψη σελ. 11

~ 2 ~

~ 3 ~

Εισαγωγή

Είμαστε η ομάδα League of Music (LoM) με θέμα τη μόδα στη μουσική. Σε αυτή την εργασία παρουσιάζουμε την μουσική από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα και αναλύουμε τα είδη της μουσικής που είναι πιο γνωστά σε όλους μας.

Μέσω αυτής της εργασίας προσπαθήσαμε να απαντήσουμε στα παρακάτω ερωτήματα

1.Η Μουσική μέσα στο χρόνο

2.Ειδή μουσικής που ακούνε οι νέοι σήμερα

3.Λόγοι προτίμησης μουσικής από τους νέους

4.Μουσική και εντάξει σε ομάδες

Μεθοδολογία

Για αυτή την εργασία βρήκαμε πληροφορίες μέσο Ιντερνέτ και από τις συμπληρωματικές πληροφορίες από τους καθηγητές μας, διαλέξαμε τις καλύτερες πληροφορίες και τις οργανώσαμε. Εργαστήκαμε ως ομάδα με το κάθε μέλος να βρίσκει πληροφορίες για διάφορα ειδή μουσικής ξεχωριστά. Μετά η ομάδα χωρίστηκε σε δυο τμήματα με δυο μελή το καθένα τα οποία εργαστήκαν για την οργάνωση της εργασίας.

Κεφάλαιο 1 Ιστορική Αναδρομή

1.1 Μυθική εποχή (1500 - 1000 π.Χ.)

Οι πληροφορίες μας για τη μουσική των μυθικών χρόνων δεν εξαντλούνται σε τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά μέσα από τους θρύλους για τη ζωή των διάφορων μυθικών προσώπων επισημαίνουν τη σημαντική θέση της μουσικής και την σύνδεσή της με τη θρησκεία, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν κάποια στοιχεία σχετικά με τα όργανα. Ανάμεσα στα μυθικά πρόσωπα που συνδέονται με τη μουσική είναι τα ακόλουθα:

Μαρσύας

Φρύγιος βοσκός και μουσικός, δεινός αυλητής και εμπνευστής του αυλήματος.

~ 4 ~

Ορφέας

Μυθικός ποιητής και μουσικός, θρακικής καταγωγής, γιος του Οίαγρου και της Μούσας Καλλιόπης που έχει συνδέσει το όνομα του όχι μονάχα με τη μουσική τέχνη, αλλά με μια ολόκληρη θρησκεία που αναπτύχθηκε στο όνομά του, τον Ορφισμό.

Αμφίωνας

Ένας από τους μεγαλύτερους μυθικούς κιθαρωδούς, γιος του Δία που διδάχτηκε τη μουσική από τον Ερμή ή τον Δία και θεωρούνταν εμπνευστής της κιθαρωδίας (τραγούδι με συνοδεία κιθάρας). Επίσης σ' αυτόν αποδιδόταν η προσθήκη τριών χορδών στις τέσσερις της λύρας.

1.2 Ομηρική εποχή (1000 - 700 π.Χ. )

Δεν εμφανίστηκαν πολλές καινοτομίες την εποχή αυτή. Άνθισε η επική ποίηση, δηλαδή ποίηση που αναφέρεται σε γενναίους ανθρώπους και ιστορίες με δράση και ηρωισμό, όπως τα έπη του Ομήρου. Οι αοιδοί, μια ολόκληρη σχολή καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε από το παράδειγμα του Ομήρου, ήταν τεχνίτες τραγουδιστές που έψαλαν τα έπη στα συμπόσια των ηγεμόνων με συνοδεία λύρας.

1.3 Εποχή των Λυρικών (700 - 550 π.Χ.)

Στα χρόνια που ακολούθησαν την ομηρική εποχή, τον 7ο και 8ο π.Χ. αιώνα, αναπτύχθηκε η λυρική ποίηση και μουσική είδος που ασχολήθηκε με καθημερινά κοινωνικά θέματα με μονωδιακές φόρμες και ένα ιδιαίτερο ύφος της μουσικής, με αρκετά βαθύ χαρακτήρα σε αντίθεση με το διαπεραστικό αρχαϊκό ύφος. Στην εποχή των λυρικών ποιητών είχαν αναπτυχθεί και διάφορα είδη οργανωμένων χορών (όρχηση), που εκτελούνταν με ή χωρίς τραγούδι. Βασικοί εκπρόσωποι της λυρικής ποίησης ήταν: Πίνδαρος, Σιμωνίδης, Βακχυλίδης, Σαπφώ.

1.4 Κλασική Εποχή (550 - 450 π.Χ.)

Την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη ανάπτυξη που γνώρισε η μουσική αλλά και όλες οι τέχνες γενικά. Ανακαλύφθηκαν οι μαθηματικές σχέσεις που διέπουν τη μουσική, εφευρέθηκαν καινούργια όργανα και τελειοποιήθηκαν τα υπάρχοντα.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούν την μουσική απαραίτητη για τρεις λόγους:

α) Ψυχαγωγία και ανάπαυσηβ) Διαμόρφωση του χαρακτήραγ) Διανοητική και αισθητική καλλιέργεια

Στην εποχή εκείνη άλλωστε ο καλλιεργημένος άνθρωπος λεγόταν και μουσικός ανήρ.

~ 5 ~

1.5 Περίοδος Παρακμής (450 π.Χ. και εξής)

Απροσδόκητα από τα μέσα του 5ου αιώνα, η μουσική στην Ελλάδα, προτρέχοντας όλων των άλλων τεχνών, αρχίζει μια αργή καθοδική πορεία και μάλιστα σε μια εποχή που οι εικαστικές τέχνες είναι στη μεγάλη ακμή τους. Αυτή η προοδευτική κατάπτωση της μουσικής θα συνεχισθεί αδιάκοπα ως το τέλος της ελληνιστικής εποχής.

Όπως συνάγεται μέσα από τις διαμαρτυρίες του Πλάτωνα και πολλών άλλων κλασικών συγγραφέων, η παρακμή στη μουσική φαίνεται να έχει δύο συνιστώσες, αδιάσπαστα δεμένες μεταξύ τους: την κοινωνική και ηθική οπισθοδρόμηση και τους μουσικούς νεωτερισμούς.

Σωζόμενα Έργα

“Η στήλη του Σείκιλου” χρονολογείται περίπου στον 2ο αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για ένα μικρό ποίημα, στο οποίο παρουσιάζεται και σχολιάζεται η σημασία της ζωής και συγκεκριμένα την ευζωία. Εκτίθεται στο μουσείο της Κοπεγχάγης και αποτελεί ένα μοναδικό έργο αν και η σύνθεση της δεν είναι τίποτε παραπάνω από ενδεικτική

Ακόμα ένα σημαντικό εύρημα που διασώζεται είναι οι δύο μεγάλοι «Δελφικοί Ύμνοι», οι οποίοι είναι χαραγμένοι πάνω σε στήλες, στον Θησαυρό τον Αθηναίων στους Δελφούς. Χρονολογούνται περίπου το 128 π.Χ. και αποτελούν τα σημαντικότερα διασωζόμενα αποσπάσματα της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής. Οι ύμνοι αυτοί εκτίθενται στο Μουσείο των Δελφών.

1.6 Βυζαντινή μουσική (4oς αιώνας μ.Χ.) Βυζαντινή μουσική είναι η εξέλιξη και καλλιέργεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής και πήρε το όνομα αυτό από την περιοχή του Βυζαντίου που είναι η πρώτη ονομασία της πρωτεύουσας της νέας αυτοκρατορίας, κατά τον Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο.

Η Βυζαντινή Μουσική είναι η μουσική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που μεταφράζεται κι απαρτίζεται αποκλειστικά από ελληνικά κείμενα ως μελωδία. Έλληνες και ξένοι ιστορικοί συμφωνούν ότι αυτές οι μελωδίες, οι εκκλησιαστικοί ήχοι και γενικά το όλο σύστημα της βυζαντινής μουσικής, συνδέεται στενά με το αρχαίο ελληνικό μουσικό σύστημα. Οι αρχές της χρονολογούνται από ορισμένους μελετητές στον 4ο αιώνα μ.Χ, λίγο μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη από το Μέγα Κωνσταντίνο.

Η βυζαντινή μουσική που διασώζεται είναι στο σύνολό της εκκλησιαστική, με εξαίρεση κάποιους αυτοκρατορικούς ύμνους, που και αυτοί έχουν θρησκευτικά στοιχεία. Το βυζαντινό άσμα ήταν μονωδικό, σε ελεύθερο ρυθμό, και προσπάθησε συχνά να απεικονίσει μελωδικά την έννοια των λέξεων. Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ελληνική. Ο βυζαντινός ύμνος, του οποίου υπήρξαν τρεις τύποι, ήταν η μέγιστη έκφανση αυτού του μουσικού είδους.

Μέρος της βυζαντινής μουσικής, αν και χρονικά μεταγενέστερο μπορεί να θεωρηθεί το δημοτικό τραγούδι, αν και διαφέρει από την εκκλησιαστική μουσική στο ότι έχει σταθερό μέτρο, ώστε να εξυπηρετείται και ο χορευτικός σκοπός. Αυτό δεν είναι τυχαίο: στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, από τον ίδιο πολιτισμό η μουσική είναι ενιαία. Μην ξεχνάμε πως η πρώτη

~ 6 ~

φορά που διδάχτηκε (ευρέως) η δυτική μουσική στον Ελληνικό χώρο, ήταν με την έλευση του Όθωνα. Μέχρι τότε η μουσική που εκτελείτο, ακουγόταν καταγραφόταν και διδασκόταν (εμπειρικά ή/και σε μουσικοδιδασκαλεία) ήταν η βυζαντινή.

1.7 Κλασική Μουσική

Με τον όρο κλασική μουσική αναφέρεται ευρύτερα η Δυτικοευρωπαϊκή μουσική παραγωγή που εκτείνεται σε μία αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, περίπου από το έτος 470 μέχρι και την σύγχρονη εποχή.

Το επίθετο "κλασικός" προέρχεται από τη λατινική λέξη -classicus, σηματοδοτεί δηλαδή κάτι εξαιρετικό. Διάφοροι ορισμοί συνδέουν τον όρο με την ελληνική και λατινική αρχαιότητα, ως συμμόρφωση του ύφους ή της σύνθεσης με τα πρότυπα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας (Oxford English Dictionary). Οι ορισμοί αυτοί μεταφέρθηκαν στην μουσική για να δηλώσουν περισσότερο την διάκριση μεταξύ της "έντεχνης" μουσικής από την λαϊκή ή παραδοσιακή. Η έννοια της κλασικής μουσικής, παρέπεμπε επομένως σε μία "ανώτερη" μορφή μουσικής σύνθεσης, με "σοβαρούς" σκοπούς και πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα.

Ο όρος "Κλασική Σχολή" χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη Γερμανία το 1830 για το έργο των Χάυδν, Μότσαρτ και Μπετόβεν.

Η ιστορία της κλασικής ευρωπαϊκής μουσικής μπορεί να χωριστεί στις παρακάτω κύριες ιστορικές περιόδους:

• Μεσαίωνας: η μεσαιωνική μουσική καλύπτει την περίοδο περίπου από τα τέλη του 5ου αι. μέχρι το 1400.

• Αναγέννηση: η αναγεννησιακή μουσική καλύπτει την περίοδο 1400–1600.

• Μπαρόκ: η μπαρόκ μουσική καλύπτει την περίοδο 1600–1750.

• Κλασική εποχή: η μουσική της περιόδου 1730–1830.

• Ρομαντισμός: η ρομαντική εποχή της μουσικής καλύπτει την περίοδο 1815–1910.

• Σύγχρονη εποχή: η μουσική η οποία παράγεται κατά κύριο λόγο στον 20ο αιώνα διατηρώντας χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μουσικής των προηγούμενων περιόδων.

~ 7 ~

Κεφάλαιο 2

Η Σύγχρονη Εποχή (1950-2013 μ.Χ.)

2.1 Ροκ

Εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην Αμερική και είχε ως βάση την τεχνοτροπία του Rhythm and Blues και το ρυθμό του rock and roll των αφροαμερικάνικων κοινοτήτων των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και το rockabilly, που ουσιαστικά ήταν η έκφραση των λευκών μέσω των προαναφερθέντων ειδών αφροαμερικανικής προέλευσης. Συνεισφορά στον ήχο που πρωτοχαρακτηρίστηκε ροκ, θεωρείται ότι είχε και η country μουσική. Αυτή, είχε στοιχεία μπλουζ και βασιζόταν στα παραδοσιακά είδη μουσικής των κατοίκων των ΗΠΑ και ήταν πολύ δημοφιλής, κυρίως μεταξύ των λευκών και στο Νότο.

Η μουσική ροκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από τα άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του 1960, η παραδοσιακή (folk) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως ροκ εκείνη την περίοδο, αλλά και επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ ροκ. Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ ροκ που αποτελεί την έκφανση του ροκ που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εμφανίζεται το ψυχεδελικό ροκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της ανατολής. Λίγα χρόνια αργότερα, οι μουσικοί της ροκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί τζαζ, δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-ροκ φιούζιον, ή απλά φιούζιον. Στη δεκαετία του 1970, το ροκ υποσκελίστηκε από την επικράτηση της ντίσκο που αποτελούσε ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν μουσικής και δέχτηκε επιρροές από τα είδη αυτά. Παράλληλα, δημιουργούνται τα υποείδη σοφτ ροκ, προγκρέσιβ ροκ, πανκ ροκ και χέβι μέταλ. Τη δεκαετία του 1980, γίνεται δημοφιλές το χαρντ ροκ και το εναλλακτικό ροκ (alternative rock) κάνει τα πρώτα του βήματα. Στη επόμενη δεκαετία, τα υποείδη της ροκ που εισάγονται είναι το γκραντζ, το μπριτ ποπ και το ανεξάρτητο ροκ (indie).

2.2 Ντίσκο

Τα πάντα για τη Disco μουσική ξεκίνησαν το 1969 στο club “ Stonewall ” της Νέας Υόρκης, το μοναδικό gay club εκείνης της εποχής που κατάφερνε να διατηρεί τη φυσιογνωμία του αυτή λόγω καλών σχέσεων του ιδιοκτήτη και των τοπικών αστυνομικών αρχών. Το playlist του εν λόγω club ήταν pure Funk and Soul και αν σήμερα θεωρούμε το club αυτό ως την απαρχή της Disco είναι γιατί εκεί συναντήσαμε για πρώτη φορά όλα τα lifestyle στοιχεία που θα χαρακτήριζαν αργότερα τη μουσική αυτή. Ένα χρόνο μετά, ο David Mancuso έστηνε τα πρώτα του “ Loft ” parties με κοινό για ακόμη μία φορά ως επί το πλείστον άτομα της gay κοινότητας και με playlist που ξεκίναγε από τον James Brown και έφτανε μέχρι τους Rufus . Ταυτόχρονα στη Philadelphia ξεκίναγε μία νέα μουσική σκηνή, ο περίφημης Philly ήχος, που μουσικά τουλάχιστον θα έδινε στη Disco μουσική τις πρώτες ρυθμικές βάσεις και που η επιρροή της κράτησε για δέκα περίπου χρόνια (1972 – 1982). Καλλιτέχνες από τη σκηνή αυτή, όπως οι MFSB , Archie Bell and The Drells και οι O ' Jays συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία των πρώτων Disco anthems . Σιγά-σιγά τα Disco parties άρχισαν να γίνονται ολοένα και

~ 8 ~

περισσότερα στη Νέα Υόρκη ενώ η μουσική που κυριαρχούσε σε αυτά ήταν τόσο κομματιών όλων των καλλιτεχνών που αναφέρθηκαν αλλά και των James Brown, Barry White.

2.3 Χέβι Μέταλ

Το Χέβι Μέταλ (αναφέρεται κοινώτερα ως metal (Μέταλ)) είναι μουσικό είδος και κατατάσσεται ως παρακλάδι της Ροκ μουσικής. Αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 - αρχές '70. και ρίζες του εφορμούν από την Μπλουζ και το ψυχεδελικό ροκ. Τα μουσικά σχήματα που θεωρούνται ως πρωτόλεια στο Χέβι Μέταλ δημιούργησαν ένα βαρύ ήχο εστιασμένο στην κιθάρα, στο μπάσο και στα ντραμς, έχοντας ως χαρακτηριστικό την έντονη παραμόρφωση στον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας καθώς και τα γρήγορα σόλο. Ο οδηγός κριτικής Allmusic αναφέρει χαρακτηριστικά πως «από τις μυριάδες μορφές ροκ εντ ρολ, το Heavy Metal είναι το πιο ακραίο στην ένταση, αρρενωπότητα και θεατρικότητα».

Το Χέβι Μέταλ απαντά οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, ενώ τα πρώτα συγκροτήματα του είδους όπως οι Μπλακ Σάμπαθ προσελκύουν ακόμα και σήμερα ένα ευρύτερο κοινό. Στα μέσα του '70 οι Judas Priest καθώς και άλλοι προχώρησαν την εξέλιξη του είδους αποβάλλοντας τα μπλουζ στοιχεία, ενώ το New Wave of British Heavy Metal (Νέο Κύμα του Βρετανικού Χέβι Μέταλ) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, δίνοντας στη μουσική μια χροιά Πανκ Ροκ και μεγαλύτερη έμφαση στην ταχύτητα.

Το Heavy metal έγινε ευρέως γνωστό την δεκαετία του '80, οπότε αναπτύχθηκαν πολλά από τα γνωστά υποείδη του. Εναλλαγές πιο ακραίες περιορίστηκαν τότε στην Underground μουσική σκηνή, άλλες πάλι όπως το Γκλαμ Μέταλ και το thrash metal γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Αργότερα και έως τις μέρες μας, αρκετά υποείδη διεύρυναν τα μουσικά όρια του είδους.

2.4 Τζαζ

Με τον όρο τζαζ αναφερόμαστε στο μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό. Γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του 1920. Αν και υπάρχει μεγάλη δυσκολία να οριστεί η Τζαζ στο σύνολό της, ένας ορισμός που διευκρινίζει εν μέρει το περιεχόμενό της είναι ότι πρόκειται για μία μουσική στην οποία ο μουσικός εκτελεί μελωδικές παραλλαγές πάνω σε μία δεδομένη αρμονική βάση και αυτό σε διάλογο με τον ρυθμικό παλμό. Βέβαια, από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και μετά, όταν η αβάν γκαρντ της τζαζ απέρριψε το προκαθορισμένο αρμονικό πρότυπο, ο ορισμός αυτός δεν θεωρείται επαρκής για όλα τα είδη της Τζαζ. Ένας σημαντικός συνθέτης και πιανίστας της Τζαζ, ο Τελόνιους Μονκ (Thelonious Monk, 1917-1982) είχε πει:

"Η Τζαζ είναι Ελευθερία".

Και πράγματι, ο αυξημένος βαθμός αυτοσχεδιασμού που περικλείει το είδος αυτό σε κάθε συστατικό της μουσικής (Μελωδία, Αρμονία, Ρυθμό) μας επιβεβαιώνει το βασικό αυτό πλαίσιο της μουσικής Τζαζ. Εάν στα παραπάνω χαρακτηριστικά προσθέσουμε ότι, αντικειμενικός στόχος κάθε μουσικού της Τζαζ είναι να απελευθερώσει τις μουσικές ιδέες που έχει στο μυαλό

~ 9 ~

του και να τις παίξει στο μουσικό του όργανο ή να τις τραγουδήσει, τότε η έκφραση αυτή του Τελόνιους Μονκ γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένη.

Ο μουσικός της τζαζ, ασκείται επίπονα σε γνωστά συστατικά στοιχεία της μουσικής, κοινά για κάθε μουσικό είδος όπως οι Κλίμακες, οι Συγχορδίες, η Μελωδία, ο Ρυθμός, η Αρμονία, ώστε να είναι σε θέση, οι μελωδίες που ακούει με το μυαλό του να κατευθύνουν τα δάχτυλά του, σε μια πραγματικά προσωπική έκφραση, σε ένα διάλογο με τον εαυτό του, τους μουσικούς που τον συνοδεύουν και με το κοινό.

2.5 Ρέγκε

H ρέγκε (reggae) είναι σύγχρονο μουσικό είδος που αναπτύχθηκε με επίκεντρο τη Τζαμάικα στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Σε σύντομο χρονικό διάστημα εξελίχθηκε σε κυρίαρχο είδος της τζαμαϊκανής μουσικής σκηνής, ενώ παράλληλα διαδόθηκε διεθνώς με αξιοσημείωτη απήχηση στη Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Αφρική. Οι ρίζες της ανιχνεύονται στο παραδοσιακό είδος που ονομάζεται μέντο (mento) και χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς και στο είδος τού σκα (ska). Το μέντο χαρακτηρίζεται ως μία κατά βάση λαϊκή και εορταστική μουσική, συνδεδεμένη με το χορό, που αναπτύχθηκε αρχικά στο περιβάλλον των αγροτικών πληθυσμών της Τζαμάικα. Η μουσική σκα, επίσης ρυθμική και χορευτική, αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950, με χαρακτηριστικό ρυθμό 4/4, παρόμοιο με εκείνο του κλασικού rhythm and blues

2.6 Ποπ Ποπ ονομάζεται ένα είδος μουσικής. Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζονται ελαφριές μορφές ξένης μουσικής, ή αντίστοιχες ελληνικές δημιουργίες πάνω στα ίδια πρότυπα ρυθμού και μελωδίας (δεν θα πρέπει όμως να συγχέεται με την αντίστοιχη ελληνική λαϊκή μουσική σκηνή). Ο όρος Ποπ προέρχεται από τον αγγλικό όρο popular, που σημαίνει δημοφιλής.

Κάποια από τα πιο κοινά θέματα στα οποία αναφέρεται η ποπ μουσική είναι τα συναισθήματα και η ρομαντική αγάπη. Τα κύρια μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται είναι η κλασική κιθάρα, η ηλεκτρική κιθάρα, το αρμόνιο και τα ντραμς.

Κάποιες κατηγορίες της ποπ είναι:

• Σόουλ ποπ• Ποπ R&B• Κάντρι ποπ• Ποπ ροκ• Χορευτική Ποπ• Λάτιν ποπ

O όρος 'ποπ' συμπεριλαμβάνει το ροκ ν ρολλ, το ροκ (με το οποίο το 1960 και 1970 συχνά ταυτιζόταν η 'ποπ') την ρέγκε και την ελαφρά μουσική του 20ου αιώνα.

~ 10 ~

2.7 Ραπ

Η ραπ (rap) είναι κυρίως αφροαμερικανικό μουσικό είδος που ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έχει τις ρίζες της στην αφρικανική μουσική την οποίαν έφεραν με τη βίαιη εκδούλευση και μετέπειτα μετακίνηση τους οι μαύροι στην Αμερική. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry). Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά ρεύματα.

Οι στίχοι, οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Κεφάλαιο 3

Κριτήρια προτίμησης μουσικής και τα πιο ακουστά ειδή μουσικής.

Στο προηγούμενο κεφάλαιο είδαμε τα ποιο γνωστά ειδή μουσικής που ακούγονται στις μέρες μας. Αυτά τα ειδή που ακούγονται περισσότερο από τους νέους είναι, σύμφωνα με διαδικτυακή ερευνά, η Ροκ (37,65%), η Ποπ (31,76%) και η Ραπ (34,12%).Η κύριοι λόγοι επιλογής αυτής της μουσικής φαίνεται να είναι οι στίχοι και ο ρυθμός ταυτόχρονα. Γενικότερα οι νέοι ακούνε μουσική κυρίως επειδή τους χαλαρώνει ή επειδή τους διασκεδάζει ή είναι απλά η αγαπημένη τους ασχολία. Επίσης οι επιλογές των νέων επηρεάζονται από φίλους και οικογένεια.

Άλλο ένα κριτήριο είναι η κοινωνικοποίηση των νέων αντί να μένουν στο περιθώριο καθώς ανάλογα με το είδος της μουσικής προσαρμόζουν τον τρόπο που ντύνονται, των τρόπο που μέλανε (λεξιλόγιο) και γενικότερα τον τρόπο συμπεριφορά στους. Όλα αυτά ικανοποιούν την ανάγκη του νέου να ανήκει κάπου, σε κάποια ομάδα ή παρέα κάτι που σημαίνει να έχει κοινά ακούσματα με τους συνομήλικους του ώστε να έχει και κοινά ενδιαφέροντα δηλαδή κοινό τρόπο ψυχαγωγίας.

~ 11 ~

Συμπεράσματα

Από αυτή την έρευνα συμπεράναμε ότι η μουσική αλλάζει με τη πάροδο του χρόνου και όσο πλησιάζουμε στη σημερινή εποχή αποκτά περισσότερη ένταση. Επίσης η μουσική με τη παραλλαγή της έχει μεγάλη επιρροή στην ένδυση και στη συμπεριφορά των νέων ατόμων. Τέλος, αλλάζουν και τα όργανα με τα οποία η μουσική αναπαράγεται αφού στις μέρες μας χρησιμοποιείται και η τεχνολογία.

Βιβλιογραφία

www . wikipedia . com

http :// blogs . sch . gr /7 lykkall / files /2010/07/ moysikes . pdf

Περίληψη

Αυτή η εργασία είναι επικεντρωμένη πάνω στα είδη της μουσικής από την αρχαία Ελλάδα έως και σήμερα. Μέσω της ιστορικής αναδρομής δώσαμε πληροφορίες για την μουσική στην αρχαία Ελλάδα. Επίσης δόθηκαν πληροφορίες πάνω σε δημοφιλή είδη μουσικής που ακούν οι νέοι σήμερα.

~ 12 ~