1

Γ ρ α φ ή μ α τ αΙ ο ύ ν ι ο ς 2 0 1 3

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙΟΥ

΅΅

Περιεχόμενα

Συγγραφικές απόπειρεςΠάντα να ελπίζεις, σελ. 4

Ονειρούπολη, σελ. 5

Ποίημα:“Ύμνος στη χαμένη νιότη”, σελ.7

Ποίημα:“Επιβιώνοντας στο σκότος”, σελ. 7

ΠροβληματισμοίΑθλητισμός και βία, σελ. 8

Facebook: Το (α)πρόσωπο βιβλίο, σελ. 9

Ρατσισμός και δικαιώματα, σελ. 10

Χάσμα γενεών, σελ. 12

Σχολική βία, σελ.12

Χαλεπάς, σελ. 13

Με αφορμή τον Καζαντζάκη, σελ. 14

Συνέντευξη με Ν. Ψαρά, σελ. 15

ΑφιερώματαΕπίσκεψη στο CERN, σελ. 17 - 25

Οικουμενικό Πατριαρχείο, σελ. 26 - 39

Αγία Σοφία, σελ. 40 - 43

Θεολογική σχολή Χάλκης, σελ. 44

ΔραστηριότητεςΤο σχολείο σε σκίτσα, σελ. 46

Θεατρική Παράσταση “Ρινόκερος”, σελ. 47-48

Θεατρική Παράσταση “Η αυλή των θαυμάτων, σελ. 49

Σχολικές εορτές, σελ. 50-53

Επίσκεψη στο Ναύπλιο-Επίδαυρο, σελ. 54

Γιορτή αποφοίτησης, σελ. 56

Σκίτσα, σελ. 57

In memorian, 58

και άλλες δραστηριότητες, σελ. 59

Το σχολείο μας

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

22

ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

2ο ΓΕΛ Ιλίου (πρώην Πειραματικό)Πηνελόπης 62 & Ανδρομάχης

Τηλ. 2102613194 - 2102692288email: 2lykiliou@sch.gr

Ιστοσελίδα: http://2lyk-iliou.att.sch.gr/

Υπεύθυνοι Προγράμματος“ Μαθητικός Τύπος”:

Στυλιανός Ιωάννου, Δ/ντής, ΠΕ03Παγώνα Βασιλονικολιδάκη, Καθηγήτρια ΠΕ02Στυλιανή Μαγκανάρη, Καθηγήτρια ΠΕ20

Ηλ ε κ τ ρ ο ν ι κή Επ ε ξ ε ργασ ί αΣτυλιανός Ιωάννου, Στυλιανή Μαγκανάρη

Σκιτσογράφος - ΖωγράφοςΣτέλλα Κατεργιανάκη, Γ2

ΦωτογραφίεςΣτέλιος Ιωάννου - Κων/νος Καλαφάτης

Μαθητές με άρθρο:

Ελένη Κατωπόδη, Α2Παπαβασιλείου Κ. , Α3Γρηγόρης Μαρκάκης, Β2Αγγελική Οικονόμου, Β3Βασιλική Νικολάου, Β3Χριστίνα Βούλγαρη, Γ1Ηλιάννα Αυγουστάκη, Γ1Μελίνα Μόσχου-Καρακώστα, Γ3Ειρήνη Ξηρού, Γ3

Συνεργασία σε ένα άρθρο: Κωνσταντίνα-Αγάπη Παπαγεωργίου, Κλαυδιος Μυρτάι, Κωνσταντίνος Μπανάσιος, Βασίλης Πατσός, Μαρία Μιχαήλ, Βασιλική Νάνου, Μπίτζιας Μανόλης,Τηλέμαχος Νικολάου, Μιχαήλ Νταγιάντας, Μπαλαμάτσια Αριστέα, Μπερζελέτου Λυδία, Βασιλική Νικολάου, Αγγελική Οικονόμου, Στάθης Πολύζος, Πηλιχός Χρήστος, Παππάς Πάνος, και Γιώργος Πλαττύραχος.

Καθηγητές με άρθρο

Στυλιανός Ιωάν νου, Δ/ν τής , ΠΕ03Ευαγ γελία Βαρέση, ΠΕ02Παγώνα Βασι λονικολιδάκη, ΠΕ02Κωνσ ταν τίνος Κα λαφάτης, ΠΕ02Δήμητρα Φροσύνη, ΠΕ03Ειρήνη - Παυλίνα Αθανασίου, ΠΕ04

Το περιοδικό διανέμεται δωρεάν

3ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΣημειώματα της έκδοσης

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΣκέψεις.....

Ειναι αισιόδοξο να παρατηρείς τους νέους να δημιουργούν συμμετέχοντας σε δραστηριότητες. Έχουν μια δύναμη που σε

παρασύρει και θέλεις να φανείς αντάξιός τους. Με το δικό σου τρόπο προσπαθείς να τους δώσεις ευκαιρίες μέσα στο χώρο που ζούν και εργάζονται τον περισσότερο χρόνο.

Στο πλαίσιο αυτό τη σχολική χρονιά 2012 -13 οργανώθηκαν στο σχολείο μας πολιτιστικές δράσεις για να δώσουν στους μαθητές

την ευκαιρία να εκφραστούν, να δημιουργήσουν, να αποκτήσουν εμπειρίες, να μάθουν να συνεργάζονται: Θέατρο, επιστήμη, τεχνολογία, πολιτισμός, ιστορία, αθλητισμός. Ταξιδέψαμε μέχρι την Ελβετία στο CERN αναζητώντας την επιστημονική άποψη για τη δημιουργία του κόσμου, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη, στην Αγία Σοφία και το Πατριαρχείο, στα ίχνη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Παρακολουθήσαμε τη θεατρική ομάδα στο έργο “Ρινόκερος” του Ιονέσκο. Επισκεφθήκαμε το Ναύπλιο και την Επίδαυρο αλλά και την Ακρόπολη των Αθηνών. Καλέσαμε επιστήμονες να μιλήσουν στους μαθητές για το “σωματίδιο του θεού” αλλά και για το εργασιακακό τους μέλλον. Σε άλλους μαθητές δώθηκε η ευκαιρία να εκφραστούν μέσα από κείμενα χωρίς παρεμβάσεις ή σκίτσα για τη ζωή του σχολείου. Στις σχολικές γιορτές οι μαθητές συμμετείχαν στη χορωδία και την ορχήστρα του σχολείου ή στην ομάδα χωρού που κλείνει πανηγυρικά κάθε εκδήλωση. Αθλητικές ομάδες συμμετείχαν στα διασχολικά πρωταθλήματα. Προσπαθήσαμε να επαναλειτουργήσουμε τη βιβλιοθήκη και να βελτιώσουμε την τεχνολογική υποδομή.

Κατα τη γνώμη μας ήταν μια σχολική χρονιά πλούσια σε πολιτιστικές δράσεις κόντρα στη μιζέρια της εποχής και στην προσπάθεια

απαξίωσης του δημόσιου Λυκείου από ιδιωτικά συμφέροντα. θέλουμε να πιστεύουμε ότι δώσαμε κάτι περισσότερο από το παραδοσιακό μάθημα. Είναι κρίμα και άδικο προς όλα αυτά τα παιδιά που συμμετείχαν να λέμε ότι δεν έγινε “τίποτα”. Πρέπει κάθε προσπάθεια να επιβραβεύεται. Η φετεινή έκδοση του περιοδικού αφιερώνεται σε όλους αυτούς, μαθητές και καθηγητές, που αφιέρωσαν μέρος του ελεύθερου χρόνου τους για να συμμετέχουν και να δημιουργήσουν αλλά και στο σύλλογο των Καθηγητών που έδωσε την συγκατάθεση του για την υλοποίηση αυτών των ποικίλων δράσεων. Όλοι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο αρκεί να το θέλουμε. Σ.Ι.

Προλογικό σημείωμα

Π ροσπαθώντας το σχολείο μας να είναι πάντα συνδεδεμένο με την κοινωνία και να ενημερώνει τους μαθητές σχετικά με

θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος και αυτή τη χρονιά οργανώσαμε μια σειρά επισκέψεων, εκδρομών, διαλέξεων, συναντήσεων, δραστηριοτήτωνΓια όλα αυτά θα ενημερωθείτε μέσα από τις σελίδες του περιοδικού μας, που εκδίδεται και φέτος συνεχίζοντας την παράδοση των προηγούμενων χρόνων. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα αφιερώματα: Πρόγραμμα “Δομικοί λίθοι του Σύμπαντος, το πειραμα του Cern” με υπέυθυνη την κ. Ε. Αθανασίου Συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Πόλη μετά απο επικοινωνία και πρόσκληση του, με πρωτοβουλία του Δ/ντή κ. Στ. Ιωάννου Θεατρικά έργα που ανέβασε η θεατρική ομάδα του σχολείου μας με υπεύθυνη την κ. Διέννη Θ. αλλά και των αποφοίτων του Πειραματικού με την καθοδήγηση του Δ. Βασιλείου. Η προετοιμασία διήρκησε όλη τη σχολική χρονιά και το αποτέλεσμα παρουσιάστηκε στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου μας και προκάλεσε θαυμασμό για το εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ενημερωτικές εκδηλώσεις για θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού και ευρύτερου οικονομικού ενδιαφέροντος.Φιλοδοξία μας ήταν και φέτος οι μαθητές να αποκομίσουν εμπειρίες και έξω από την τάξη και να πλουτίσουν με εμπειρίες και εικόνες.Στο περιοδικό μας φιλοξενούνται εικόνες και αναφορές για όλες αυτές τις δράσεις.Με την ελπίδα ότι θα βρείτε το τεύχος μας ενδιαφέρον, ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν στη σύνταξη του περιοδικού κι ευχόμαστε σε όλους καλή ανάγνωση.

Π.Βασιλονικολιδάκη

Σχολικό έτο

ς

2012-13

Συγγραφικές Απόπειρες

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

42

ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

Πάντα να ελπίζειςτης Παπαβασιλείου Κ., Α3

H Αγγελική κοίταξε την ημερομηνία στην ατζέντα της και αναστέναξε με ανακούφιση. Πέρασαν κιόλας οκτώ χρόνια από εκείνο το

τραγικό συμβάν που ήρθε και τάραξε τη ζωή της. Τώρα υγιής και ευτυχισμένη κρατάει στην αγκαλιά της, την τριών μηνών κόρη της.

Έκλεισε τα μάτια και αμέσως ο χρόνος γύρισε πίσω, τότε στα τέλη του Ιουνίου, που βρισκόταν έξω από το σχολείο της, μαζί με φίλους, συμμαθητές και γονείς περιμένοντας να δει τη βαθμολογία της από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Ήξερε ότι είχε γράψει πολύ καλά, αλλά ήθελε και αυτή την επιβεβαίωση, ώστε να είναι σίγουρη για την επιτυχία της. Και πραγματικά οι κόποι της είχαν ανταμειφθεί. Η βαθμολογία της ήταν τόσο υψηλή που της εξασφάλιζε μια θέση στην ιατρική σχολή της Αθήνας, την πρώτη σχολή προτίμησής της.

Έκανε ήδη όνειρα για το μέλλον της, όπως και όλοι στην οικογένεια, την μεγαλύτερη αδελφή της, που σπούδαζε νομική και τον πατέρα της, που ήταν μαθηματικός. Δυστυχώς η μητέρα της είχε πεθάνει τρία χρόνια πριν από καρκίνο, αλλά ήταν σίγουρη πως από εκεί που βρισκόταν θα την έβλεπε και θα καμάρωνε.

Έ χοντας περάσει ένα πολύ κοπιαστικό χρόνο πάνω από τα βιβλία, ο πατέρας της θέλησε να της κάνει ως δώρο ένα χρηματικό ποσό για να πάει διακοπές.

Για εκείνη ήταν ότι καλύτερο της είχαν κάνει μέχρι τότε και αποφάσισε να πάει μαζί με τις δύο πολύ καλές της φίλες στο όμορφο νησί της Σαντορίνης. Οι δυο βδομάδες που πέρασαν εκεί ήταν γεμάτες ξενοιασιά, κολύμπι, φαγητό, διασκέδαση και φυσικά ατέλειωτες ώρες να κοιτούν το ηλιοβασίλεμα. Δύο μέρες όμως πριν φύγουν από το νησί ένας φόβος την είχε κυριεύσει. Είχε μικρά τσιμπηματάκια στο στήθος, που την έκαναν να τρομάζει, γιατί τις έφερναν αναμνήσεις από τη μητέρα της, που και αυτή μετά από τέτοιες ενοχλήσεις διαπίστωσε ότι είχε καρκίνο με όλα τα αρνητικά επακόλουθα. Προσπάθησε να το βγάλει από το μυαλό της και να ευχαριστηθεί τις λίγες μέρες που της απέμεναν. Όταν γύριζε στην Αθήνα θα ασχολιόταν με αυτό πιο σοβαρά.

Πράγματι μόλις γύρισε από τις διακοπές της, ψηλάφισε το στήθος της και διαπίστωσε ότι υπήρχε ένας μικρός όγκος. Πήγε στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας και βρήκε το γιατρό που παρακολουθούσε τη μητέρα της. Έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις και διαπιστώθηκε από τη βιοψία ότι ήταν καρκίνος στο στήθος. Βρέθηκε με ένα χαρτί στο χέρι όπου αναγραφόταν η διάγνωση, μόνη. Καρκίνος. Και μόνο η λέξη από μόνη της την τρόμαζε. Μια λέξη με οκτώ γράμματα, που κρύβει μέσα της το θάνατο, μια λέξη που μόνο στο άκουσμά της αισθάνεσαι ότι έφτασε το τέλος. Το έβαλε γρήγορα στην τσάντα της για να μην το βλέπει. Νόμιζε πως θα τρελαθεί. Τριγύριζε στους δρόμους της Αθήνας χωρίς να έχει αίσθηση που βρίσκεται και που πηγαίνει. Δεν την ένοιαζε τίποτα, δεν ήθελε τίποτα. Κάποια στιγμή κάθισε σε ένα παγκάκι, έβγαλε το χαρτί από την τσάντα της και το ξανακοίταξε.

- Γιατί σε εμένα? Γιατί τώραΧιλιάδες «γιατί» βασάνιζαν το μυαλό της και καμία

απάντηση και από κανέναν δεν μπορούσε να της δοθεί. Μήπως δεν αφορούσε εκείνη? Κοίταξε το όνομα για να βεβαιωθεί. Δυστυχώς έγραφε το δικό της. Τελικά

η ζωή είναι όλο εκπλήξεις, πολλές φορές όχι καλές. Η αρρώστια έρχεται χωρίς προειδοποίηση και προσπαθεί να κόψει το νήμα της ζωής χωρίς να νοιάζεται για την ηλικία του ασθενή, τι έχει προλάβει να ζήσει, τα όνειρά του και τις επιθυμίες του. Είναι άδικο. Αποφάσισε να πάει με τα πόδια στο σπίτι, έτσι ώστε να έχει το χρόνο να δει και να απολαύσει όσα μέχρι τότε θεωρούσε δεδομένα, να κερδίσει λίγο χρόνο ακόμα, να δει τους ανθρώπους, τα δέντρα. Δεν την ενοχλούσε τίποτα. Ούτε η πολύβουη Αθήνα, ούτε οι βρώμικοι δρόμοι. Μέσα από όλα αυτά έβλεπε την ομορφιά τους και μόνο. Ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν πως θα το έλεγε στον πατέρα της. Εκείνο το βράδυ δεν είπε τίποτα. Έκανε ένα μπάνιο, έφαγε ελαφρά και ξάπλωσε για να μπορέσει να βάλει τις σκέψεις της σε μία τάξη. Πάλεψε πολύ με τον εαυτό της όλο το βράδυ, ώσπου τα ξημερώματα, λίγη ώρα πριν την πάρει ο ύπνος αποφάσισε ότι το πρωί θα του το έλεγε. Έπρεπε κι εκείνος να ξέρει και να τη βοηθήσει. Ο ελάχιστος ύπνος της όμως ήταν ταραγμένος. Ερχόταν συνέχεια η εικόνα της μητέρας της που της χάιδευε τα μαλλιά, την παρηγορούσε, όπως τότε που ήταν μικρή και εκείνη ξυπνούσε ιδρωμένη και ταραγμένη.

Αποφάσισε να σηκωθεί για να τελειώσει το μαρτύριο αυτό. Πλύθηκε, ντύθηκε και πήγε στην κουζίνα για να βρει τον πατέρα της. Στάθηκε δίπλα του στο πρωινό και χωρίς να πάρει ανάσα είπε όσα είχε να του πει με όσο θάρρος και δύναμη της είχε απομείνει. Έπρεπε να φανεί δυνατή γιατί δεν ήθελε να τη λυπάται κανένας. Ήθελε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων όπως ακριβώς και η μητέρα της, που όλοι μιλούσαν για τη δύναμη της ψυχής της και την αντοχή της. Όπως ήταν αναμενόμενο όταν το έμαθε εκείνος κόντεψε να πεθάνει από τη στεναχώρια του, αλλά προσπάθησε να το κρύψει , για να μην την στεναχωρήσει περισσότερο. Η απόφαση ήταν μία, θα πήγαιναν στον Άγιο Σάββα για νοσηλεία και θα έκαναν ότι θεωρούσαν οι γιατροί εκεί απαραίτητο για τη θεραπεία της.

Η πρώτη μέρα στο νοσοκομείο της φάνηκε αιώνας. Ήταν στον τρίτο όροφο, στο δωμάτιο με αριθμό 303. Αισθανόταν ότι πνιγόταν. Έβγαινε στη

βεράντα του θαλάμου, για να μην μυρίζει πια νοσοκομείο. Ήταν ψηλά, πάνω απ’ τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας και παρατηρούσε ότι όσοι ασθενείς ήταν σε καλή κατάσταση έβγαινε ο καθένας στη βεράντα του δωματίου του, να κοιτάζει τον ήλιο που έδυε. Δεν έμοιαζε βέβαια με το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη ,αλλά της ήταν εξίσου σημαντικό να μπορεί να βλέπει τον ήλιο να πέφτει πίσω απ’ τον Λυκαβηττό.

Εκτός από τον πατέρα της ήταν μαζί της η αδελφή της και οι δύο φίλες της που βίωναν μαζί της τον πόνο. Ευτυχώς είχε έρθει και ο ειδικευόμενος γιατρός του νοσοκομείου, ο Αλέξης, που θα συμμετείχε και αυτός στο χειρουργείο και στη μετέπειτα θεραπεία της, ο οποίος τη θαύμαζε για την ομορφιά της, αλλά και για το κουράγιο και την υπομονή που έδειχνε. Η αλήθεια ήταν πως δεν ήθελε να φύγει από δίπλα της, κάτι το ανεξήγητο τον έφερνε περισσότερο κοντά της από τους άλλους ασθενείς. Ήθελε να τη βοηθήσει με κάθε τρόπο, να είναι καλά ψυχολογικά γιατί πίστευε ότι κανείς δεν πεθαίνει αν πιστεύει πως θα

5ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΣυγγραφικές Απόπειρες

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υζήσει. Η ελπίδα είναι σαν το φάρμακο. Της έπιασε το χέρι, την κοίταξε μέσα στα μάτια και της είπε:

- Πάντα να ελπίζεις. Κανείς δεν πεθαίνει αν πιστεύει πως θα ζήσει. Και εσύ πρέπει να βρεις τη δύναμη να το πιστέψεις και θα γίνεις καλά. Του έσφιξε το χέρι για να του πει ευχαριστώ και ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της. Οι γιατροί μετά από ένα συμβούλιο που πραγματοποίησαν έκριναν πως το καλύτερο που έπρεπε να κάνουν ήταν να γίνει εγχείρηση για αφαίρεση του όγκου και στη συνέχεια χημειοθεραπείες. Ήταν αισιόδοξοι γιατί θεωρούσαν ότι είχαν ανακαλύψει τον όγκο σε αρχικό στάδιο, οπότε και η θεραπεία θα ήταν επιτυχής. Της ανακοίνωσαν ότι η επέμβαση θα γινόταν την άλλη μέρα το πρωί. Φυσικά ο Αλέξης έμεινε πολύ ώρα μαζί της όταν τελείωσε η βάρδια του για να της εξηγήσει τι ακριβώς θα γινόταν, αφού και εκείνος θα συμμετείχε στο χειρουργείο. Το βράδυ εκείνο κοιμήθηκε πολύ λίγο. Προτίμησε να το περάσει στη βεράντα του νοσοκομείου κοιτάζοντας τη λεωφόρο και το ποτάμι των αυτοκινήτων που κινούνταν σε αυτή και τους ανθρώπους που αδιάφοροι, χαρούμενοι και ανυποψίαστοι περπατούσαν χωρίς να γνωρίζουν για το τι περνούσαν λίγα βήματα πιο πέρα οι συνάνθρωποί τους. Την άλλη μέρα μπήκε πρωί – πρωί στο χειρουργείο. Το χέρι της κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα ο Αλέξης και της είπε:

- Μην φοβάσαι και να θυμάσαι όσα σου είπα. - Τα θυμάμαι, του είπε. Όμως εκείνη ήθελε να ουρλιάξει «Δεν θέλω να πεθάνω».

Από την άλλη έπρεπε να παλέψει, ήταν πολύ νέα , είχε όλη τη ζωή μπροστά της και επιπλέον ήθελε να σπουδάσει αυτό που τόσο αγαπούσε και να βοηθήσει και εκείνη με τη σειρά της τους ανθρώπους που είχαν την ανάγκη της. Την ώρα που της έβαζαν τη μάσκα της φάνηκε ότι όλα τελείωσαν και δεν θα ξυπνούσε ποτέ. Τα πράγματα βέβαια δεν έγιναν έτσι. Ξύπνησε και είδε δίπλα της το φωτισμένο πρόσωπο του Αλέξη, ο οποίος με χαρά της είπε ότι όλα πήγαν πολύ καλύτερα από ότι περίμεναν. Ο όγκος ήταν δύο εκατοστά, είχε αφαιρεθεί μαζί με τμήμα της παρακείμενης περιοχής και δεν είχαν πειραχθεί η αδένες. Θα χρειαζόταν να κάνει ελάχιστες χημειοθεραπείες, εντελώς για προληπτικούς λόγους και θα έκανε τακτικά εξετάσεις για τα πρώτα δύο χρόνια και μετά μία φορά το χρόνο.

Τα πράγματα έγιναν όπως της τα είχε πει. Ξανάρχισε να ζει φυσιολογικά, παρακολουθούσε τα μαθήματά της στην Ιατρική σχολή και παράλληλα απολάμβανε

βόλτες με φίλους και συμφοιτητές και φυσικά με τον Αλέξη, που είχε γίνει κομμάτι της ζωής της, ο άνθρωπος που της συμπαραστάθηκε και τη βοήθησε, αλλά και που ερωτεύτηκε ο ένας τον άλλον με την πρώτη ματιά. Το ιδανικό ζευγάρι που η αγάπη του γεννήθηκε μέσα από το μαύρο πέπλο της υποψίας για ένα θάνατο που παραμόνευε. Από τις αναμνήσεις της την έβγαλε το κλάμα της κόρης της, που της έδωσε το σήμα ότι πεινούσε.

-Γλυκό μου πλασματάκι, της είπε και τη φίλησε. Να είσαι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη. Οι γκρίζες μέρες έχουν περάσει, τότε που βασανιζόμουν, αλλά παράλληλα προσπαθούσα να ξαναβρώ τη ζωντάνια της ανέμελης ζωής μου. Και τα κατάφερα. Τελείωσα τις σπουδές μου, παντρεύτηκα τον Αλέξη και απέκτησα εσένα. Από αυτή την άσχημη περιπέτειά μου, κρατάω αυτά που νομίζω πως πρέπει να θυμάμαι. Άφησα πίσω μου ότι με τρόμαζε και δεν με άφηνε να ζήσω φυσιολογικά. Αναστέναξε και σκέφτηκε ότι είχε δίκιο ο Αλέξης όταν της έλεγε: «Πάντα να ελπίζεις. Δεν πεθαίνεις αν πιστεύεις πως θα ζήσεις», και εκείνη το ήθελε πολύ, το χρωστούσε στον εαυτό της, στον πατέρα της, στη μητέρα της που δεν πρόλαβε να τη δει να μεγαλώνει. της και ετοιμάστηκε να την ταΐσει.

Χαμογέλασε γιατί ήξερε πως της χαμογελούσε και η ζωή. Είχε νικήσει ότι την κυνηγούσε και τώρα ήταν έτοιμη και εκείνη να προχωρήσει. Ήταν μια καινούρια μέρα και έπρεπε να χαμογελά και να υπενθυμίζει κάθε φορά στον εαυτό της πως πρέπει να ελπίζει και να ονειρεύεται, γιατί τότε δεν σε εγκαταλείπει η ζωή.

“Ονειρούπολη” πόλη των συναισθημάτων

της Κατερίνας Παπαβασιλείου, Α3

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη της Ελλάδας, μαγική και ονειρεμένη, την Ονειρούπολη Δράμας, γεννήθηκε ένα

ταρανδάκι. Ήταν πανέμορφο, με καφέ ζωηρά ματάκια και καφέ γυαλιστερό τρίχωμα. Εξωτερικά δεν διέφερε από τα άλλα, διέφερε όμως ως προς τις ικανότητες που είχε. Αυτό συνέβαινε γιατί όταν γεννήθηκε, η καλή νεράιδα του έδωσε πλούσια ψυχικά χαρίσματα και την ικανότητα να πετάει. Ναι, καλά ακούσατε, την ικανότητα να πετάει. Οι γονείς του το λάτρευαν και χαίρονταν που είχε τόσο καλή ψυχή και αποφάσισαν να τον ονομάσουν Καλόκαρδο. Όμως οι γείτονές τους δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ικανότητα του Καλόκαρδου να πετάει, άλλοι γιατί ζήλευαν και άλλοι γιατί πίστευαν ότι ήταν μαγεμένος. Έτσι δεν άφηναν τα δικά τους ταρανδάκια να κάνουν παρέα με αυτό. Τα χρόνια περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε. Ο Καλόκαρδος πήγε στο σχολείο και κανένας από τους συμμαθητές του δεν ήθελε να καθίσει μαζί του, ούτε φυσικά να κάνει παρέα ή να παίξουν. Ήταν άριστος μαθητής και ο αγαπημένος της δασκάλας, που ήταν η μόνη που δεν την ενοχλούσε το χάρισμα που είχε, αλλά τον θεωρούσε τυχερό και ευλογημένο. Όταν γύριζαν από το σχολείο και τελείωναν τα μαθήματά τους, τα άλλα ταρανδάκια έβγαιναν να παίξουν. Αντίθετα ο Καλόκαρδος έμενε κλεισμένος μέσα στο σπίτι και κοίταζε από το παράθυρο τα άλλα που έπαιζαν πάνω στο χιόνι και μικρά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του. Παρόλο όμως που στεναχωριόταν δεν έλεγε κακό λόγο για κανέναν. “Ax, βοήθησέ με Παναγίτσα μου να γίνει κάτι και να μπορώ να παίζω και εγώ μαζί με τους άλλους. Τι τους πειράζει που μπορώ να πετάω, αφού εξωτερικά είμαι όμοιος με εκείνους?”, έλεγε συνέχεια. Το βράδυ που όλοι κοιμόνταν εκείνος έβγαινε έξω και καθόταν πάνω στο χιόνι ή κυλιόταν σε αυτό. Όταν βαριόταν πετούσε, προσπαθώντας να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορούσε, γιατί ήταν κάτι που του άρεσε πολύ. Πόσο όμορφη φαινόταν από ψηλά η Ονειρούπολη, αυτή η υπέροχη πόλη που ζούσε! Η μαμά του, του έλεγε ότι η πόλη που ζούσαν ήταν η πόλη των συναισθημάτων, άρα σίγουρα κάποια μέρα όλα θα άλλαζαν. Οι άλλοι τάρανδοι θα καταλάβαιναν πόσο λάθος είχαν που δεν τον ήθελαν. Έκλεινε τα μάτια του και ονειρευόταν τη μέρα που θα γινόταν αποδεκτός από τους γύρω του. Επειδή όμως σε λίγες μέρες πλησίαζαν τα Χριστούγεννα η μαμά του, του είχε πει:

- Γράψε ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη και παρακάλεσέ τον να σου φέρει το δώρο που θέλεις περισσότερο.

- Αχ μαμά, έλεγε το ταρανδάκι, κάθε χρόνο γράφω το δώρο που θέλω, αλλά εκείνος μου φέρνει άλλο. Το μόνο

Συγγραφικές Απόπειρες

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

62

ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

που θέλω είναι να έχω φίλους, να με αγαπούν όλοι και να μην με βλέπουν διαφορετικό.

- Γλυκό μου, κάνε υπομονή θα γίνει και αυτό μία μέρα, του έλεγε η μαμά του. Κάθισε να γράψεις το γράμμα και να σκέφτεσαι μόνο ωραία πράγματα

Ο Καλόκαρδος υπάκουσε στη μαμά του και έκανε αυτό που του είπε. Με ωραία γράμματα έγραψε το γράμμα του στον Άγιο Βασίλη, το δίπλωσε και το έβαλε σε ένα γαλάζιο φάκελο. Στη συνέχεια έγραψε τη διεύθυνση, κόλλησε το γραμματόσημο και το έριξε στο ταχυδρομικό κουτί. Ήταν για πρώτη φορά αισιόδοξος. Κάτι μέσα του, του έλεγε ότι όλα θα αλλάξουν τα φετινά Χριστούγεννα.

Όταν διάβασε το γράμμα του ο Άγιος Βασίλης συγκινήθηκε για άλλη μια φορά. Τι να κάνει για να βοηθήσει τον Καλόκαρδο? Αυτός μόνο παιχνίδια έφερνε και εκείνος του ζητούσε κάτι πολύ δύσκολο για αυτόν ή μάλλον ακατόρθωτο. Ζήτησε από τους βοηθούς του να του βρουν μια λύση, αλλά και αυτοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Οπότε και φέτος θα του έκανε δώρο κάτι διαφορετικό από αυτό που ζητούσε.

Είχε φτάσει πια 31 Δεκεμβρίου το πρωί και σε λίγες ώρες, μόλις νύχτωνε,ο Άγιος Βασίλης με το έλκηθρό του θα μοίραζε τα δώρα. Γύρω

στο μεσημέρι όμως έπιασε μεγάλη κακοκαιρία και μια τεράστια χιονοστιβάδα έκλεισε το δρόμο που οδηγούσε στην Ονειρούπολη. Τώρα ήταν όλοι σίγουροι πως ο Άγιος Βασίλης δεν θα έφερνε τα δώρα

στα μικρά τους. Εκείνα έκλαιγαν απαρηγόρητα, μόνο ο Καλόκαρδος έμενε ήρεμος και προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο για να φέρει την ευτυχία στους γύρω του και να πάρουν όλοι τα δώρα τους. Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα! Αμέσως έτρεξε και πήγε να την πει στους γονείς του.

-Ξέρω τι πρέπει να κάνω για να φέρω τη χαρά και πάλι στην Ονειρούπολη Δράμας, τους είπε ο Καλόκαρδος. Μόνο εγώ μπορώ να βοηθήσω τον άγιο Βασίλη.

-Μα πως θα το κάνεις αυτό? Είσαι πολύ μικρός ακόμα του είπαν οι γονείς του.

Όταν όμως άκουσαν την ιδέα του, τους φάνηκε πολύ ωραία, όσο και αν ήταν δύσκολη στην πραγματοποίησή της. Το μόνο που τους φόβιζε ήταν ότι ο Καλόκαρδος ήταν μικρός και όχι τόσο δυνατός. Οι δισταγμοί τους όμως εξανεμίστηκαν βλέποντας πόσο πολύ το ήθελε και πόσο αποφασισμένος ήταν. Έτσι τον άφησαν να πετάξει μέχρι το χωριό του Άγιου Βασίλη και να του πει την ιδέα που είχε σκεφτεί. Ντύθηκε καλά και πέταξε μέχρι εκεί. Όταν τον είδε ο Άγιος Βασίλης χάρηκε πάρα πολύ, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήθελε. Ο Καλόκαρδος του εξήγησε το λόγο που ήταν εκεί και ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του. Φυσικά η ιδέα που του είχε δώσει ήταν πολύ καλή. Έπρεπε όμως να εφαρμοστεί με μεγάλη ακρίβεια και συντονισμό για να προλάβουν. Η ιδέα βέβαια δεν ήταν άλλη από το να μοιράσει ο ίδιος τα δώρα Έψαξε ο Άγιος Βασίλης και βρήκε ένα μικρό έλκηθρο. Μετά το έδεσε πίσω από το ταρανδάκι και του είπε να πετάξει. Τι χαρά έκανε ο Καλόκαρδος! Ήταν υπέροχο το αίσθημα να πετάει μαζί με το έλκηθρο. Ένοιωθε σαν μικρός Άγιος Βασίλης. Στην συνέχεια οι βοηθοί, έβαλαν τα δώρα στο έλκηθρο και ανέβηκαν και εκείνοι πάνω για να δουν αν μπορεί να πετάξει. Και όμως το μικρό ταρανδάκι μπορούσε να σηκώσει όλο αυτό το βάρος και μάλιστα

μπορούσε να πετάξει και πολύ γρήγορα. Το μόνο που έμενε ήταν να περιμένουν να έρθει το βράδυ. Μέχρι να έρθει αυτή η ώρα κάθισαν όλοι μαζί να φάνε μια υπέροχη σούπα που είχαν φτιάξει οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και συζητούσαν γελώντας ευχαριστημένοι που

και αυτοί τη χρονιά όλοι θα μπορούσαν να πάρουν τα δώρα τους.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα ανέβηκε ο Καλόκαρδος στο έλκηθρο μαζί με δύο βοηθούς του Άγιου Βασίλη και ξεκίνησαν για την Ονειρούπολη Δράμας. Το ταρανδάκι προσπαθούσε να πετάξει όσο πιο γρήγορα γινόταν για να προλάβουν να μοιράσουν σε όλους τα δώρα τους. Το μυαλό του ήταν συνέχεια στο να εκπληρώσει το στόχο που είχε βάλει και να μην απογοητεύσει κανέναν. Και βέβαια τα κατάφερε. Κουρασμένος, αλλά χαρούμενος και απέραντα ικανοποιημένος γύρισε στο σπίτι του Άγιου Βασίλη. Εκείνος τον πήρε μια μεγάλη αγκαλιά, τον έβαλε να κοιμηθεί και του υποσχέθηκε ότι την άλλη μέρα θα πήγαιναν μαζί στην Ονειρούπολη Δράμας. Ο Καλόκαρδος τον ευχαρίστησε και με το που ξάπλωσε στο κρεβάτι, τα μάτια έκλεισαν και αποκοιμήθηκε γλυκά, αφού ήταν πάρα πολύ κουρασμένος.

Το πρωί που σηκώθηκε είχε μια υπέροχη εσωτερική γαλήνη και πολύ καλή διάθεση. Έφαγε τα πρωινό που του πρόσφεραν ανέβηκε στο έλκηθρο μαζί με τον Άγιο Βασίλη και ξεκίνησαν. Ο καιρός σήμερα ήταν καλύτερος. Ο ήλιος είχε προβάλλει δειλά – δειλά το κεφαλάκι του μέσα από τα σύννεφα και προσπαθούσε να ζεστάνει τη Γη. Μετά από λίγο ο Καλόκαρδος έφτασε στην Ονειρούπολη. Τα ταρανδάκια είχαν βγει στο χιόνι και έδειχνε το ένα στο άλλο τα παιχνίδια που βρήκαν κάτω από το δέντρο τους. Όταν είδαν τον Καλόκαρδο να οδηγεί ένα έλκηθρο και πάνω σε αυτό να είναι ο Άγιος Βασίλης τα έχασαν. Εκείνος κατέβηκε από το έλκηθρο και τους ζήτησε να φωνάξουν τους γονείς τους και να συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία. Πράγματι σε λίγη ώρα είχαν συγκεντρωθεί όλοι εκεί και απορούσαν τι τους ήθελε ο Άγιος Βασίλης και γιατί ήταν μαζί του ο Καλόκαρδος. Ο Άγιος Βασίλης έβηξε λίγο, χάιδεψε την άσπρη γενειάδα του και άρχισε να λέει: Τόσα χρόνια υπάρχει ένα ταρανδάκι που μου ζητάει ένα δώρο που δεν μπόρεσα να του το φέρω ποτέ. Έχει όμως τόσο καλή ψυχή που προσφέρθηκε να με βοηθήσει να μπορέσω να μοιράσω τα δώρα στην Ονειρούπολη, γιατί όπως ξέρετε ο δρόμος είχε κλείσει από τη χιονοστιβάδα. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Καλόκαρδο. Με τα λόγια αυτά ένα βουητό από ομιλίες ακουγόταν παντού.

- Μην μιλάτε σας παρακαλώ, είπε ο Άγιος Βασίλης και αφήστε με να ολοκληρώσω αυτά που έχω να σας πω. Αυτό το ταρανδάκι που τόσο άσχημα του φερθήκατε, θα μπορούσε να μην είχε κάνει τίποτα και τα δικά σας παιδιά να ήταν αυτή τη στιγμή στεναχωρημένα. Όμως η καλή του ψυχή τα παρέβλεψε όλα και αποφάσισε να σας βοηθήσει για να είσαστε όλοι χαρούμενοι αυτές τις γιορτινές μέρες. Εσείς όμως πως του φερθήκατε όλα αυτά τα χρόνια? Με μίσος και απομόνωση. Δεν σας ένοιαζε αν εκείνος υπέφερε ή στεναχωριόταν. Η ζήλεια και η άποψη ότι μπορεί να είναι μαγεμένος δεν σας άφηναν να δείτε τα πλούσια ψυχικά του χαρίσματα. Όμως αυτή τη στιγμή ο Καλόκαρδος σας απέδειξε ακριβώς το αντίθετο.

Μικρά δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν από τα μάτια μικρών και μεγάλων. Πόσο δίκιο είχε ο Άγιος Βασίλης και πόσο άδικο εκείνοι. Αμέσως

έτρεξαν να αγκαλιάσουν και να ευχαριστήσουν τον Καλόκαρδο και αυτή την τόσο σημαντική πράξη που είχε κάνει και να του ζητήσουν να τους συγχωρέσει.

7ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΣυγγραφικές Απόπειρες

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΟ Καλόκαρδος συγκινημένος και αυτός δεχόταν τη συγνώμη τους.

Ο Άγιος Βασίλης καθόταν πιο πέρα και παρατηρούσε την όλη σκηνή. Τελικά χωρίς να το καταλάβει είχε κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του Καλόκαρδου και του είχε δώσει το δώρο που τόσο βαθειά επιθυμούσε. Ίσως πάλι επειδή ζούσαν σε αυτή την πόλη της Ελλάδας, τη μαγική και ονειρεμένη, την Ονειρούπολη Δράμας, όλα κάποτε να γίνονται πραγματικότητα έστω και αν καθυστερούν λίγο.

Γι’αυτό και εσείς μην χάνετε καιρό, επισκεφτείτε την και που ξέρετε, μπορεί να συναντήσετε τον Καλόκαρδο, να σας βάλει στην πλάτη του και να σας

πάει πετώντας μέχρι το χωριό του Άγιου Βασίλη και να γίνει πραγματικότητα μια επιθυμία σας που να θεωρείται αδύνατη.

Ύμνος στη χαμένη νιότη ποίημα της Ελένης Κατωπόδη, Α2

Χλόη σκεπάζει ανάλαφρα το ματωμένο χώμα που πάτησαν Εκείνοι.Αύρα συνοδεύει τον ξηρό άνεμο που άγγιξε το

ιδρωμένο μέτωπό Τους τρία λεπτά πριν από τη Λύτρωση.Προσευχές και ελεγεία σκαλισμένα στους τάφους όπου βλάστησαν γαρύφαλα, όπου ακούμπησαν οι ελπίδες του λαού για σωτηρία, όπου ο κόσμος άφησε την τελευταία του πνοή.Με την αύρα της χαμένης, άδοξης εφηβείας στο πρόσωπο, που σκορπίστηκε, που μετατράπηκε σε ασημόσκονη στον αιθέρα πριν φύγει, πριν χαθεί για πάντα από τη Γη, αποχώρησαν, με ένα γνώριμο σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη, ένα χαμόγελο νίκης, ένα χαμόγελο ελπίδας,ένα χαμόγελο αισιοδοξίας για να δώσουν τη θέση τους στα ύψιστα,τα άπιαστα ιδανικά, για τα οποία έχυσαν αγογγύστως το αίμα τους, για τα οποία εσείς,ω ανυπερβλητοι πολεμιστές του φωτός, θυσιαστήκατε.Φωτοστέφανακοσμούν την κόμη σας, τις ατημέλητες μπούκλες των μαλλιών σας, παιάνες δοξάζουν τους άθλους σας, την υπέρτατη ανιδιοτελή θυσία σας, γιατι -καθώς φαίνεται- άνθρωποι και ελευθερία δεν μπορουν να συνυπάρξουν, γιατί δλιχως αίμα ιστορία δε γεννιέται, γιατί δίχως θυσία πατριωτισμός και επανάσταση δεν υφίστανται.Το αχόρταγο τέρας του χρόνου, εσείς το θρέψατε, κατασπαράξατε τη σάρκα σας, σαν μια ύαινα ένα μικρό ζαρκάδι στη σιγαλιά της νύχτας, στο λιβάδι των αγγέλων το πνεύμα όμως μενει αθάνατο,η μνήμη εύκολα τους Άξιους δε ξεχνά.Οι παλάμες του ουρανού ανοίγουν, και ο Θεός αυτοκτονεί στη θλίψη του, γιατί δεν άντεξε να Σας έχει μακριά του και σας στέρησε από τη ζωή.O χρυσοποίκιλτος θεός και η θεά Σελήνη, δάκρυα στάζουν στη θύμισή σας και μόνο τότε η στείρα Γη καρποφορεί. Ο μανδύας των συννέφων πέφτει, για να φανεί η απουσία των άστρων, κάτω από τα πέπλα της ομίχλης ένας σεληνοστόλιστος ουρανός πενθεί σαν νιώθει τον μαύρο καπνό του χώματος που σας καλύπτει.Δίχως εσάς και όλους τους όμοιούς σας, τους επαναστάτες, τους αντάρτες, τους αλήτες,η ζωή πεθαίνει, χάνει το νόημά της, διότι αυτοί που μένουν είναι τόσο απελπισμένοι ή δειλοί

ώστε ακόμα αναζητούν το ΄΄κάτι΄΄ στα αδιέξοδα της αβύσσου, το νόημα στις σκέψεις των λουλουδιώντα αναρίθμητα ΄΄γιατί΄΄ στις θεωρίες των νεράιδων.Τώρα το αίμα βράζει πιο εντονα στις φλέβες,η ώρα της θυσίας επιστρέφει, δύο κόκκινα περιστέρια διασχίζουν σα σαίτες τον μελαγχολικό,το μενεξεδένιο ουρανό της Αθήναςκαι λαβώνονται από τον Ήλιο, καμπάνες τραγουδούν πένθιμα λίγο πιο κάτω. Αγγελτήριο θανάτου. Ακουμπάς τη σάρκα και στάζει ιδρώτα. Οι θυσίες δεν ξεχνιούνται.Στον κήπο του παραδείσου, αναπαύετε το ηρωικό σας πνεύμα, συντροφεύετε ο ένας τον άλλον-όπως παλιά- και απολαμβάνετε τις πρέπουσες ανέσεις γιατί είστε -ίσως οι μόνοι- που με το θάνατό σας απελπίσατε το θάνατο.

“Επιβιώνοντας στο σκότος” ποίημα της Ελένης Κατωπόδη, Α2

Φθινοπώριαζε στις αλάνες του πελάγους. ο φάρος που φώτιζε τις λιγοστές στιγμές κατάνυξης κατεδαφίστηκε απ΄το

φουρτουνιασμνο πνεύμα του μπάτη, το γέλιο του κύματος καλύφθηκε από τη μελωδία του αιόλου που συνήθως σάλπιζε τον ερχομό του καλοκαιριού!μα να!Τώρα θλιμμένος περιμένει το πρώτο δάκρυ της βροχής να δροσίσει το αφυδατωμένο από την αλμύρα, ρακένδυτο πρόσωπό του!Ολούθε τριγύρω σπαρμένη αδέξια η απογοήτευση, τα ζώα ,οι άνθρωποι,όλοι σαν ακυβέρνητα ποπροσανατολισμένα καράβια που περιμένουν το ναυάγιο, για να λυτρωθούν,για να ξυπνήσουν απ΄τον μακάβριο ύπνο της ζωής,μια ζωής ανεικής,ξεφτισμένης,άχρηστης, η οποία τους αποζημίωσε με πόνο και αμφιβολία.Ολούθε τριγύρω καλλιεργημένη-μάλλον-παστρικιά η απογοήτευση. Η απογοήτευση, η απόγνωση, η απελπισία της αέναης μελαγχολίας, της μεταβλητότητας της ακούσιας αβεβαιότητας του ‘’ σήμερα’’.Απροσπέλαστα τείχη ορθώνονται διαρκώς μπρος μας κι εμείς συνεχώς τα επεκτείνουμε τόσο,ώστε να φτάσουν το ΄Ηλιο, να τον εκλείψουν και να βυθιστούμε ακόμα βαθύτερα στη μαγεία του ερέβους .Αναζητήσαμε απλά λίγη σκια,βρίσκουμε όμως ολοένα το χάος, που φαίνεται να προσφέρει ασφάλεια εσωκλείοντας μας στην αποπνικτική αγκαλιά του.Ο κόσμος είναι η πατρίδα των οραματιστών, βουτηγμενος στη ασυδοσία του ΄τίποτα΄και στη φοβία του ΄΄πάντα΄΄ η φιλία, η αγάπη, η στοργή,η τρυφερότητα μετονομάζονται σε πάθη και καταντούν μαρτύρια χαμένα, παρασυρμένα κι αυτά από τη δίνη της ανούσιας, αβρότατης δεοντολογίας του ΄΄ σήμερα΄΄. Η προσδοκία ευτυχώς ημερεύει λίγο την ψυχή του ανθρώπου με την καταλυτική παρουσία του φωτός και κατευνάζει την τρικυμία της ασέληνης, κυογάλανης θάλασσας, η οποία σαν αδέκαστος κριτής συναντά την ηχώ μέσα της που καλεί βοήθεια για τη σωτηρία της.Ήρθε επιτέλους η γλυκειά άνοιξη!

Συγγραφικές Απόπειρες

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

82

ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

Η παγωνία είναι ακόμα εκεί,ο Ηλιος δεν άπλωσε τις ακτίνες του στη άγονη γη..πώς να μπορέσει άλλωστε; Τα τείχη που εμείς χτίσαμε τουν εμποδίζουν...Μόνο αν καταλυθούν θα ΄εχει νόημα η ζωογόνα φωτοβολία που μέχρι τώρα δε βρίσκει αντίκτυπο στον κόσμο μας.. ένα κόσμο αιώνιου λυκόφωτος....

Αθλητισμός και βίαάρθρο της Ειρήνης Ξηρού, Γ4 ....

Ο αθλητισμός είναι ο χώρος της ευγενούς άμιλλας στον οποίο ο αθλητής γυμνάζει το σώμα, το μυαλό και καλλιεργεί τις δεξιότητές

του σε διάφορα αθλήματα. Δε έχει σχέση με την τυφλή βία, το έγκλημα, και την άνομη συμπεριφορά και είναι δραστηριότητα ή οποία προσδιορίζεται με τους κανόνες που θέτει το κοινωνικό σύνολο.Τόσο ο οργανωμένος επαγγελματικός αθλητισμός όσο και ο μαζικός αθλητισμός προσφέρει στους θεατές και αθλητές ποικίλα συναισθήματα, όπως χαρά, αγωνία, ενθουσιασμό. Όταν τηρούνται οι κανόνες που έχουν θεσπιστεί για τα αθλήματα και δεν μεταβάλλεται ο χώρος του αθλητισμού σε πεδίο εκτόνωσης των κοινωνικών συγκρούσεων και έκφρασης των κοινωνικών ανισοτήτων και των αδιεξόδων περιθωριοποιημένων ομάδων, τότε μιλάμε

για υγιή αθλητισμό σε μια υγιή κοινωνία.Μπορούμε να χωρίσουμε τα αθλήματα σε ατομικά, κυρίως του στίβου, όπως είναι οι αγώνες ταχύτητας διαφόρων αποστάσεων, η σφαιροβολία, το άλμα επί κοντό, το άλμα εις ύψος, ή σε ομαδικά αγωνίσματα όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση, το βόλεϊ. Ο συναγωνισμός και ανταγωνισμός σε αξιοκρατικό περιβάλλον δίνει ώθηση και κίνητρο για να αυξήσει ο αθλητής της ικανότητές του και να απολαύσει ο θεατής καλύτερο θέαμα. Επιπλέον προβάλλεται η αξία του ανταγωνισμού η οποία προσδιορίζεται από τα όρια και τους κανόνες που ορίζει το κοινωνικό σύνολο σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία. Ο μαζικός αθλητισμός, ή καλύτερα η αθλητική δραστηριοποίηση του κοινωνικού συνόλου είναι σημαντικός θεσμός γιατί οι πολίτες μπορούν να γυμναζονται, να ασκούνται και να γεύονται τη χαρά της άσκησης και του ομαδικού παιχνιδιού.Σκοπός του μαζικού αθλητισμού είναι η συμμετοχή στον αγώνα ή το παιχνίδι και η ομαλή κοινωνικοποίηση μέσα από ομαδικά κυρίως αθλήματα. Ο πολίτης αθλούμενος μέσα από αυτή την διαδικασία νιώθει ενεργό μέλος του κοινωνικού συνόλου, εντάσσεται ομαλά στο κοινωνικό σύνολο και ικανοποιεί την ανάγκη του για συμμετοχικό παιχνίδι, επικοινωνία, και ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του.Η χαρά στον μαζικό αθλητισμό δεν πηγάζει μόνο από τη νίκη αλλά από την συμμετοχή στον αγώνα, την εκτόνωση μέσα στο παιχνίδι, την ευγενή άμιλλα και την άσκηση σώματος και μυαλού. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού είναι σωστός σχεδιασμός και προγραμματισμός, η υλική υποδομή και το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό.

Είναι απαραίτητα τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ σε κάθε περιοχή σε πόλεις και χωριά, τα γυμναστήρια και κολυμβητήρια με ειδικούς προπονητές και γυμναστές και χώροι άθλησης στα σχολεία. Από αυτούς τους χώρους του μαζικού αθλητισμού μπορούμε

να βγάλουμε και τους αυριανούς πρωταθλητές του επαγγελματικού αθλητισμού.

Βία δεν παρατηρείται στον μαζικό αθλητισμό γιατί δεν υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί ούτε αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα ή

πολιτικά παιχνίδια και παρασκήνιο. Οι αθλητές, δεν είναι πρωταθλητές, αθλούνται για τη χαρά της συμμετοχής στο παιχνίδι, στον αγώνα και για να ασκηθούν.Στον οργανωμένο επαγγελματικό αθλητισμό κυρίως στο ποδόσφαιρο στο οποίο υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων και λειτουργεί η ψυχολογία της μάζας στα γήπεδα, ο ανώνυμος φανατισμένος οπαδός που πολλές φορές είναι περιθωριοποιημένος και αποκλεισμένος κοινωνικά εκφράζει με τη βία την αντίδραση του στην απομόνωση.Με τη συνεχή προπαγάνδα από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία συχνά ελέγχονται από τους αθλητικούς παράγοντες, οι οπαδοί μπορούν να γίνουν όργανα των συμφερόντων των ανωνύμων εταιρειών ποδοσφαίρου, οι οποίες μπορούν να πιέζουν πολιτικά τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Αν για παράδειγμα οι ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρίες αποφασίσουν αποχή για ένα χρονικό διάστημα από τους αγώνες του πρωταθλήματος θα προκαλέσουν κοινωνική αναταραχή και οι οπαδοί των ομάδων θα στραφούν κατά της κυβέρνησης και του κράτους.Η βία είναι απόρροια της νοοτροπίας του οπαδού και της ψυχολογίας της μάζας μέσα στο γήπεδο. Η μάζα επιζητεί τη χαρά και την ικανοποίηση μόνο από την νίκη της ομάδας της σαν να πρόκειται για νίκη δική της και το άτομο πλέον ξεχνάει τα δικά του προβλήματα και νιώθει πληρότητα με την συμμετοχή στη νίκη της ομάδας του.Ο οπαδός χαίρεται κυρίως τη νίκη ενώ το θέαμα και ο αγώνας έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Είναι έτοιμος να αποδοκιμάσει την αντίπαλη ομάδα ακόμα και αν παίζει καλύτερα από την δική του, και την θέση της λογικής παίρνει ή φανατική υποστήριξη έστω και αναξιοκρατικά της δικής του ομάδας που έχασε το παιχνίδι. Θεωρεί την νίκη ή την ήττα της ομάδας, προσωπική του νίκη ή ήττα. Η προσωπικότητα του ατόμου διαμορφώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκεται. Ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ένα άτομο αναπτύσσονται ή αποδυναμώνονται και ατονούν συγκεκριμένες ροπές και τάσεις που προϋπάρχουν στην δομή της προσωπικότητας του.Η προπαγάνδα, η παιδεία οι κοινωνικές αξίες, οι κοινωνικοί κανόνες και οι κοινωνικές συνθήκες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Η προσπάθεια των οπαδών να βρουν διέξοδο στα προσωπικά τους προβλήματα μέσα από την βία στα γήπεδα δείχνει την έλλειψη πολιτικής βούλησης και σχεδιασμού για την αντιμετώπιση χρόνιων κοινωνικών προβλημάτων από την πολιτεία. Η ανεργία, η περιθωριοποίηση, τα ναρκωτικά, οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, η φτώχεια, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η έλλειψη ιδανικών, οραμάτων και η έκπτωση των αξιών είναι το κατάλληλο περιβάλλον εκκόλαψης της εγκληματικότητας και βίας. Σε χώρους που ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση μάζας όπως στα γήπεδα αρκεί μια δυνατή κραυγή ή ένα μεμονωμένο επεισόδιο

9ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΠροβληματισμοί

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υγια να ξεσπάσουν ευρύτερες συγκρούσεις ανάμεσα στις αντίπαλες παρατάξεις των οπαδών των ομάδων.Τα αυστηρά αστυνομικά μέτρα μπορούν να αποτρέψουν τα αιματηρά γεγονότα στα γήπεδα και θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα ώστε να υπάρχει έλεγχος της συμπεριφοράς των οπαδών. Τα ονομαστικά εισιτήρια με αριθμημένη θέση μέσα στο γήπεδο, η στενή αστυνομική παρακολούθηση, η χρησιμοποίηση κάμερας για καταγραφή επεισοδίων, η διακοπή των παιχνιδιών εάν παρατηρηθούν επεισόδια και ο αποκλεισμός φιλάθλων και ομάδων που ευθύνονται για τις βίαιες συγκρούσεις θα περιόριζαν σημαντικά τα έκτροπα και τις αιματοχυσίες. Η αυστηρή αστυνόμευση ωστόσο δεν λύνει και τα κοινωνικά προβλήματα των περιθωριοποιημένων ομάδων ούτε αλλάζει τις κοινωνικές δομές ώστε να περιορισθούν οι βαθιές κοινωνικές ανισότητες που προκαλούν κοινωνική ανομία και οξύνουν τις βίαιες συγκρούσεις που εκφράζονται σε διάφορους μαζικούς χώρους μέσα στην κοινωνία. Η μετάθεση της βίαιων συγκρούσεων εκτός των γηπέδων μεταθέτει το πρόβλημα αλλά δεν το λύνει. Επειδή το πρόβλημα θα είναι εκτός του αθλητικού χώρου και δεν θα συνδέεται με το θεσμό του αθλητισμού άμεσα δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει και δεν θα συνεχίζει ως καρκίνωμα να βλάπτει ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Η αλλαγή των κοινωνικό-οικονομικών δομών και η καλύτερη παιδεία είναι η δύσκολη και επίπονη λύση την οποία προφανώς δεν επιθυμούν τα ισχυρά ανεξέλεγκτα οικονομικά συμφέροντα των λίγων επιχειρηματιών που κρατούν στα χέρια τους την παραγωγή και την οικονομία και λειτουργούν με βάση το ατομικό τους συμφέρον εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.Η ελεύθερη οικονομία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την υποδούλωση της αγοράς στους λίγους οικονομικά ισχυρούς παράγοντες και στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό. Είναι απαραίτητος ο κοινωνικός έλεγχος και η θέσπιση κανόνων με τους οποίους θα επιτευχθεί ο υγιής ανταγωνισμός. Είναι αναγκαία η ανάπτυξη νέων θεσμών διεύρυνσης της δημοκρατίας με τους οποίους θα διασφαλίζεται η συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτικοοικονομική εξουσία ώστε να υπάρχει δίκαιη διανομή του πλούτου που παράγει η κοινωνία για να μην καταντάει η ελευθερία φενάκη. Παράλληλα η ανθρωπιστική παιδεία και όχι μόνο η εκπαίδευση με παροχή εξειδικευμένων γνώσεων, θα δώσουν το υπόβαθρο στον πολίτη να κρίνει και να ενεργεί ελεύθερος από δεσμεύσεις και πάθη, με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον. Η καλλιέργεια της αγάπης προς τον πλησίον, της αλληλεγγύης, της αυτοθυσίας, του αλτρουισμού, των αξιών του χριστιανισμού χωρίς υποκρισία, που θα αποδεικνύεται καθημερινά από τη δική μας υποδειγματική συμπεριφορά θα οδηγήσει σε μια καλύτερη κοινωνία. Το σχολείο, η οικογένεια, το κράτος, το φιλικό και εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει να γίνουν θερμοκήπια καλλιέργειας των αξιών που προκαλούν τον σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Δεν μπορούμε να αποποιηθούμε τις προσωπικές μας ευθύνες ως πολίτες και πρέπει να απαιτούμε από την πολιτεία και τους φορείς που διαπαιδαγωγούν και διαμορφώνουν συνειδήσεις να λειτουργούν υπεύθυνα σεβόμενοι τους νόμους, το σύνταγμα, το ανθρώπινο πρόσωπο και την ανάγκη όλων των πολιτών για αξιοπρεπή διαβίωση. Ιδιαίτερα μεγάλη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί ιθύνοντες, τα

κόμματα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με τα πρότυπα και τις αξίες που προβάλουν και την πολιτική που ασκούν. Τα ΜΜΕ εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων ισχυρών επιχειρηματιών όταν δεν ελέγχονται από την πολιτεία. Τα συμφέροντα αυτά καθοδηγούν την κοινή γνώμη ανάλογα με τις οικονομικές τους επιδιώξεις διαμορφώνοντας την κυρίαρχη ιδεολογία.Τα κρατικά κανάλια από την άλλη πλευρά δεν αποφεύγουν τον στενό εναγκαλισμό τους με την εκάστοτε κυβέρνηση η οποία τα ελέγχει για να διατηρηθεί στην εξουσία. Η καλή παιδεία, η αλλαγή των κοινωνικών δομών και η έγκυρη ενημέρωση είναι το ζητούμενο αν θέλουμε έναν ενεργό πολίτη που θα δραστηριοποιηθεί για την επίλυση των προβλημάτων που τον αφορούν και για τη διαμόρφωση του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Σε αυτό το πλαίσιο θα ευελπιστούμε για μια κοινωνία με λιγότερη βία, με καλύτερη παιδεία, με ελεύθερο και φίλαθλο πνεύμα, δηλαδή διψασμένο για άθλους, στους πνευματικούς και αθλητικούς στίβους.Ο εθνικισμός είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται στα γήπεδα με αποτέλεσμα να κάνει τους οπαδούς κάθε ομάδας να τρέφουν μίσος για τις ομάδες άλλων χωρών. Υπάρχει όμως και ο ποδοσφαιρικός εθνικισμός, στον οποίο τα συναισθήματα που δημιουργούνται είναι εντονότερα.Ο Εθνικός Ύμνος, τα εθνικά χρώματα, η Εθνική ομάδα , αποτελούς ακατάλυτα σύμβολα όχι μόνο για τους θεατές του γηπέδου αλλά και για τα εκατομμύρια φιλάθλων σε όλο τον κόσμο. Κατά την διαρκεια παρακολούθησης ενός αγώνα αισθανόμαστε βίαιοι, επιθετικοί, εθνικιστές ή οτιδήποτε άλλο αφορά τον αγώνα. Απλώς μέσα από αυτό το θέαμα, αναφαίνονται και εκδηλώνονται τα γνωσιότερα αισθήματα μας.

Το (α)πρόσωπο βιβλίοτου Γρηγόρη Μαρκάκη, Β3

Τα τελευταία χρόνια το facebook έχει εισβάλλει στη ζωή των ανθρώπων για τα καλά. Από τις 4 Φεβρουαρίου του 2004 όπου ιδρύθηκε από

τον Μαρκ Ζακενμπεργκ μέχρι και σήμερα έχει μαζέψει περισσότερους από 500.000.000 οπαδούς (τα 3.500.000 των οποίων είναι Έλληνες) και συνεχίζει ακάθεκτο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι τραβά τόσο τον κόσμο, νέους και μεγαλύτερους, σε αυτό το πρόσωπο-βιβλίο; Ανάμεσα στους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους κάποιος θα έκανε “sign in” σε αυτή τη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης ανήκουν οι επαγγελματικοί και οι επικοινωνιακοί. Είναι όμως τόσο ασφαλές όσο φαίνεται;

Μήπως τελικά το facebook είναι απρόσωπο βιβλίο;

Όπως είναι πρόδηλο, οι περισσότεροι νέοι δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη στην κοινότητα του face-book, αγνοώντας πλήρως τους κινδύνους που

καραδοκούν από πίσω. Δημοσιεύουν τα πραγματικά τους στοιχεία, αυθεντικές φωτογραφίες που τους απεικονίζουν

Προβληματισμοί

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

10

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ και πολλές φορες δε διστάζουν να κοινοποιήσουν,

προσωπικές τους απόψεις, θρησκευτικές, πολιτικές κλπ. Σύμφωνα με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Νέοι Ευρωπαίοι Οργανωμένοι Ικανοί» (ΜΚΟ «ΝΕΟΙ»), από τη στιγμή που «φορτωθεί» μια φωτογραφία, σύμφωνα με τους όρους χρήσης (που κανείς δεν κάνει τον κόπο να διαβάσει) το facebook μπορεί να δημιουργήσει αντίγραφα της και να τα πουλήσει έναντι πληρωμής σε τρίτους, χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη! Έχουν καταγραφεί πολλές καταγγελίες για προσωπικά δεδομένα και στοιχεία ατόμων που είχαν καταχωρηθεί σε αυτή τη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης και αργότερα εξαπλώθηκαν και σε άλλες, «στολισμένα» με συκοφαντικά ή και σεξουαλικά σχόλια. Επιπροσθέτως, υπάρχουν και χρήστες οι οποίοι επιθυμούν να μη δηλώσουν στο facebook τις αληθινές τους πληροφορίες και συχνά εμφανίζονται με ψευδώνυμα και φωτογραφίες που δεν είναι δικές

τους. Λίγοι είναι όμως εκείνοι που το κάνουν με στόχο την ασφάλεια. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης μέσω του facebook, του δίκοπου αυτού μαχαιριού. Η πιο πρόσφατη έγινε γύρω στις 30 Μαΐου 2012, όπου συνελήφθη 24χρονος ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου στην Καλαμάτα για απειλές σε 14χρονη. Εκβιάζοντας την, έμαθε τα στοιχεία της και μετά από ένα μακάβριο παιχνίδι, η μητέρα του κοριτσιού φρόντισε με μια της καταγγελία να δώσει τέλος στη χειρότερη εμπειρία της κόρης της, στίγματα της οποίας θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην καρδιά της. Εκείνη ίσως δεν έχει κανένα μερίδιο ευθύνης, και γενικότερα η απρόσεκτη στάση των νέων απέναντι στον “υπόκοσμο” του Διαδικτύου, καθώς αυτό τους δόθηκε ανεπεξέργαστο και εκείνοι μόνοι τους, δίχως τα απαραίτητα εργαλεία, την ενημερότητα και την αναπτυγμένη κριτική σκέψη, έπρεπε να μάθουν να το χρησιμοποιούν και να το προσαρμόζουν στις ανάγκες τους. Ανακαλύφθηκε αργότερα πως ο υπεύθυνος για αυτή την υπόθεση χρησιμοποιούσε ψεύτικα στοιχεία για να δελεάσει την κοπέλα. Δεν είναι καθόλου πρωτοφανές, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ακόμη και ο ίδιος ο ιδρυτής του facebook έχει αυτοτιτλοφορηθεί στις πληροφορίες του προφίλ του ως απόφοιτος του Πανεπιστήμιου του Har-vard, κάτι το οποίο δεν ισχύει.

Όλα ξεκινούν με ένα “poke” (= σκούντημα). Είναι μια πρόσθετη λειτουργία του facebook που επιτρέπει σε οποιονδήποτε χρήστη να τραβήξει

την προσοχή ενός άλλου με ένα απλό «σκούντημα». Αυτό εμφανίζεται σαν ενημέρωση στην οθόνη του χρήστη και έτσι μια απρόσωπη επικοινωνία ξεκινά. Τι είναι όμως αυτό το περίφημο “poke”; Ποιο το όφελος του να σκουντήσεις κάποιον αντί απλά να του στείλεις ένα μήνυμα; Το νόημα αυτού του όρου δεν έχει προσδιοριστεί! Σε συνέντευξη

του, ο Ζακενμπεργκ δήλωσε κατηγορηματικά πως η ιδέα του ήταν να δημιουργήσει μια ασαφή εφαρμογή που θα ευχαριστεί τους χρήστες. «Από ‘μενα απάντηση δεν θα πάρεις!», είπε. «Η εξήγηση είναι δική σας.».

Μήπως λοιπόν πίσω από αυτό το τόσο αθώο σκούντημα κρύβεται μια σεξουαλικού περιεχομένου τρικλοποδιά;

Το facebook έχει παραδεχτεί ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα στα συστήματα του. Όπως έχει αποκαλυφθεί, το σημαντικότερο μειονέκτημα

του είναι το ότι εν αγνοία των περισσότερων χρηστών, φωτογραφίες οι οποίες διαγράφονται από τη σελίδα, παραμένουν σε αυτή έως και για τέσσερα χρόνια και ένας σύνδεσμος (link) αρκεί για την προβολή τους.Έτσι, κάποιοι άτυχοι χρήστες του facebook ανακάλυψαν φωτογραφίες τους που θα ήθελαν και είχαν κάνει όλες τις απαραίτητες κινήσεις στο παρελθόν για να τις ξεχάσουν, αλλά βρέθηκαν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις…

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως η πολυδιάστατη εμφάνιση του facebook αλλά και οι υπηρεσίες που αυτό προσφέρει μας έχουν εμποδίσει απ’ το

να δούμε τα πράγματα όπως αυτά έχουν. Τα παιχνίδια, το chat, αλλά και η μαζοποιημένη κοινωνία στην οποία ζούμε, έχουν κάνει το πρόσωπο-βιβλίο την πλέον πυκνοκατοικημένη περιοχή του πλανήτη. Πρώτη σε

αριθμό χρηστών είναι η Καλιφόρνια (15.267.160 χρήστες σύμφωνα με τις στατιστικές μετρήσεις του facebak-ers.com, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 41% των χρηστών των ΗΠΑ), ενώ δεύτερο στη σειρά είναι το Τέξας με 9.000.000 users και ακολουθεί η Νέα

Υόρκη με ένα εκατομμύριο λιγότερους. Τελευταία στη λίστα είναι η πολιτεία του Ντελάγουερ με τους λιγότερους χρήστες στον κόσμο. Ομοίως έχει υπολογιστεί πως το 50% των χρηστών κάνει “login” κάθε μέρα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σπατάλη 700.000.000.000 λεπτών της ώρας κάθε μήνα μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή. Ο μέσος χρήστης έχει 130 «φίλους», σύμφωνα με υπολογισμούς. Πως μπορούν όμως να αποκαλούνται φίλοι κάποια άτομα άγνωστης ποιότητας, το πρόσωπο των οποίων προβάλλεται μόνο μέσα από ένα άψυχο μηχάνημα; Αυτοί αποκαλούνται φίλοι; Αν η κοινωνία φτάσει σε αυτό το επίπεδο, με φίλους «εικονικούς» και ψεύτικους τότε το πιθανότερο είναι πως θα βυθιστεί σε έναν άπατο ωκεανό δίχως ελπίδα διαφυγής. Αν λοιπόν σας ξαναρωτήσουν πόσους φίλους έχετε στο facebook σκεφτείτε καλά πριν απαντήσετε, γιατί θα προσβάλετε τους πραγματικούς σας φίλους, αυτούς που σας αγαπούν αληθινά γι’ αυτό που είστε και όχι γι’ αυτό που φαίνεστε!

Ρατσισμός και ανθρώπινα δικαιώματα

Mόσχου – Καρακώστα Μελίνα (Γ3 )

“Ρατσισμός ονομάζεται η θεωρία που στηρίζεται στην απόδοση χαρακτηριστικών στα άτομα μιας κοινωνικής ομάδας (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά), ώστε μέσω της αρχής διάκρισης των φυλών να αξιολογηθούν σε ανώτερα και κατώτερα.”

Ο ρατσισμός παρουσιάστηκε από την αρχαιότητα, (δουλεία, αποικιοκρατία ) και επικρατεί ως τη σύγχρονη εποχή με διαφορετική διάσταση αλλά

112

ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙΟΥ

ΓΡΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

ίδια χαρακτηριστικά δομικά στοιχεία. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, ο φυλετικός, είναι αυτός που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (από την αγγλική race = φυλή), λεγόμενος “ ρασιαλισμός “, ή από την ιταλική “ράτσα” ( razza ). Ρατσισμός μπορεί να υπάρχει σε διάφορα επίπεδα: • Σε προσωπικό επίπεδο. • Σε διαπροσωπικό επίπεδο: αναφέρεται στη συμπεριφορά προς τους άλλους που αντανακλά την πεποίθηση της ανωτερότητας.• Σε θεσμικό επίπεδο. • Σε πολιτιστικό επίπεδο: αναφέρεται στις αξίες και τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς.

Υπάρχει μεγάλη αλληλεξάρτηση μεταξύ των διαφορετικών επιπέδων που εκδηλώνεται ο ρατσισμός και τα οποία ενώ συμπληρώνουν

το ένα το άλλο ,ενώνονται ενεργά μεταξύ τους. Σήμερα βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και παρόλο του ότι έχει προχωρήσει ο πολιτισμός εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων. Κραυγαλέα παραδείγματα αποτελούν η εκμετάλλευση των ξένων από διαφορετικές φυλές, ανθρώπων που είναι ναρκομανείς, αποφυλακισμένοι είτε άτομα που έχουν διαφορετική θρησκεία, αποκλεισμός γυναικών από συγκεκριμένες εργασιακές θέσεις ,ανθρώπων που έχουν διάφορες ασθένειες π.χ. AIDS .Όλοι ανεξαιρέτως οφείλουμε να κατανοήσουμε πως το σύνολο των ανθρώπων είναι ίδιοι μεταξύ τους ανεξάρτητα από το χρώμα, την φυλή και τον πολιτισμό στον οποίο μεγάλωσαν. Όλοι μέσα τους έχουν συναισθήματα και την ικανότητα να αγαπούν τους άλλους και αυτό αρκεί προκειμένου να καταπαύσουν οι αδικίες και ο στιγματισμός σε βάρος τους! Ωσο, ο ρατσισμός εκδηλώνεται τόσο με εμφανείς , όσο και με συγκεκαλυμμένους τρόπους ,και όπως στις συγκαλυμμένες μορφές του, έτσι και στις εμφανείς μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιος. Αυτό συμβαίνει καθώς υπάρχει εξόφθαλμη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,ειδικά των μειονοτήτων, εξαφανίζεται κάθε ίχνος ανθρωπισμού και εντείνεται η κατάφορη εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς. Όμως οι συνέπειες του ρατσισμού είναι πολύ περισσότερες πλήττοντας το σύνολο κάθε κοινωνίας. Οι άνθρωποι που αποτελούν τους κύριους αποδέκτες των ρατσιστικών αντιλήψεων, περιθωριοποιούνται καθώς τους στερείται το δικαίωμα να έχουν υψηλούς στόχους, στερούνται του δικαιώματος της ελευθερίας εφόσον ευτελίζεται η ζωή και η προσωπικότητα τους ,δέχονται πλήγματα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και καθημερινότητας ενώ υπονομεύεται έμμεσα το δημοκρατικό πολίτευμα.

Για παράδειγμα ,το να ανεβαίνεις στο λεωφορείο και να αποφεύγεις να καθίσεις σε άδεια θέση δίπλα σε κάποιον με ασιατική ή αφρικανική

προέλευση, μόνο λόγω προέλευσης, είναι ρατσισμός. Το να πιστεύεις ότι οι Τούρκοι, οι Τσιγγάνοι, οι Ινδοί, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες έχουν ο καθένας διαφορετικό αίμα ή DNA, είναι «επιστημονικός» ρατσισμός. Το να πιστεύεις, ακόμα, ότι μέσα στο διαφορετικό «αίμα» των Ελλήνων, των Τούρκων ή των Τσιγγάνων κρύβονται διαφορετικοί εθνικοί χαρακτήρες, είναι προωθημένος

επιστημονικός ρατσισμός. Το να πιστεύεις ότι ορισμένοι από τους τύπους αυτούς ανθρώπων, όπως οι Τσιγγάνοι και οι Εβραίοι, πρέπει να μεταφερθούν στη Μαδαγασκάρη ή να «εξουδετερωθούν» μαζικά στο Άουσβιτς, είναι διοικητικός ρατσισμός. Υπάρχει, μετά, ο υπόγειος, ο εσωτερικός ρατσισμός, που δεν εκφράζεται παρά μόνο συμβολικά απέναντι στο θύμα: απαξιωτικά βλέμματα, αλλαγή θέσης στο μετρό, εσωτερικοί μονόλογοι και μουρμουρίσματα για το πόσοι ξένοι έχουν έρθει στην πόλη, έκφραση ενόχλησης για τις πολλές ξένες γλώσσες που ακούγονται στην πολυπολιτισμική πρωτεύουσα, αλλά μόνο σε στενό κύκλο προσώπων. Οι ρατσιστές λοιπόν, υποστηρίζουν κατά κύριο λόγο τη «διαφορετικότητα» των φυλών, θεωρώντας μία συγκεκριμένη ομοιογενή ομάδα ανθρώπων ως ανώτερη, (π.χ. θεωρούν τους “λευκούς” ανθρώπους ανώτερους από τους “μαύρους”). Βέβαια, ο ρατσισμός θεωρείται παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου στην ισότητα στους τομείς της εργασίας, της πολιτικής, της οικονομίας και άλλων παραγόντων της καθημερινότητας , ενώ έχει άμεση αναφορά στο φαινόμενο της συλλογικής ευθύνης. Με άλλα λόγια ένα άτομο που εκφράζεται ρατσιστικά δεν θα αναφέρει μόνο ότι π.χ. τον έκλεψε ο τάδε αλλά παράλληλα θα κάνει αναφορά και στην ομάδα στην οποία ανήκει γι ’αυτό λέγεται

Προβληματισμοί

και πως ο ρατσισμός υποθάλπτεται από αυθαίρετες γενικεύσεις.

Αυτό όμως, το οποίο πρέπει να διερευνηθεί είναι τα αίτια που οδήγησαν στο φαινόμενο του ρατσισμού, που είναι κατά κύριο λόγο ψυχολογικά (συμπλέγματα ανωτερότητας - κατωτερότητας), εξυπηρέτηση οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων (έντονη επιθυμία ατόμων και λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας καταφεύγοντας σε εκμεταλλευτικές τάσεις), θρησκευτικές διαφορές , παγκόσμιες ανακατατάξεις, αρνητική επίδραση των Μ.Μ.Ε. (προβολή των ανθρώπων αυτών ως υπαίτιους όλων των δεινών), εθνικιστικά αίτια, ηθική εξαχρείωση, δυσλειτουργία των φορέων αγωγής (οικογένεια, σχολείο), και φυσικά έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας. Όλα τα παραπάνω συμβάλουν ώστε το διαφορετικό και το ξένο να ταυτίζονται με το επικίνδυνο. Έτσι εδραιώνεται η μισαλλοδοξία.

Επομένως, όλοι συλλογικά πρέπει να δράσουμε προκειμένου να περιορίσουμε το φαινόμενο του ρατσισμού, αν όχι να το εξαλείψουμε. Η

ανεκτικότητα αποτελεί το ισχυρότερο αντιστάθμισμα στο ρατσισμό, διότι πρόκειται για τον υψηλό βαθμό ανοχής και διαλλακτικότητας που αφήνει τα περιθώρια για έκφραση της αντίθετης ή διαφορετικής άποψης και επιβεβαιώνει έμπρακτα την κατανόηση και το σεβασμό στο συνάνθρωπο. Έτσι, θα συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό: άνθρωποι από το χώρο του πνεύματος, η ορθή λειτουργία των φορέων αγωγής, οι ίδιοι οι άνθρωποι που αδικούνται μέσω της συνειδητοποίησης της κατάστασης τους , ο ρόλος των Μ.Μ.Ε., η δραστηριοποίηση των πολιτών και η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική (καταπολέμηση φτώχειας και ανεργίας, ενίσχυση δημοκρατίας, επικοινωνία πολιτών). Σπουδαία παραδείγματα αγωνιστών κατά του ρατσισμού

Προβληματισμοί

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

12

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

και αναγνωρισμένοι παγκοσμίως είναι ο Νέλσον Μαντέλα που αγωνίστηκε κατά του Απαρτχάιντ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που αγωνίστηκε ενάντια των φυλετικών διακρίσεων στις Η.Π.Α. Επιπροσθέτως, ο Αλβέρτος Σβάιτσερ (γιατρός που έφυγε για την Αφρική και αφιέρωσε τη ζωή τους στους Μαύρους Ιθαγενείς), η Μητέρα Τερέζα (Πασίγνωστη για το ανθρωπιστικό της έργο σε ολόκληρο τον κόσμο, έχει ιδρύσει φιλανθρωπικά ιδρύματα και έχει βοηθήσει εκατομμύρια ¨κατατρεγμένους¨ ανά την υφήλιο), και ο Μαχάτμα Γκάντι (Αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Ινδίας από τους Άγγλους, ενώ ήταν πρότυπο αγάπης και ελεύθερης ψυχής. Ο ίδιος δήλωσε : Δεν θα ήθελα να ζώ σ’ αυτόν τον κόσμο, αν δεν είχε για προορισμό του την ενοποίηση του). Δεν θα μπορούσαμε να ήμασταν όλοι οι ίδιοι γιατί τότε ο κόσμος θα ήταν μονότονος

“ Σ χ ο λ ι κ ή β ί α ”

Στη σημερινή εποχή, τα κρούσματα της βίας παρουσιάζονται με πολλούς τρόπους και σε διάφορους τομείς της καθημερινότητας.

Σύμφωνα με έρευνες,τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας έχουν αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό την τελευταία δεκαετία. Οντας ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα,η σχολική βία αποτελεί ένα συνηθισμένο πλέον φαινόμενο που καλείται να αντιμετωπίσει,να

βιώσει και να δεχθεί ή να απορρίψει κάθε μαθητής.Οι μορφές της ενδοσχολικής βίας ποικίλλουν. Χαρακτηριστικά μπορούμε να διακρίνουμε τις κατηγορίες της λεκτικής, ψυχολογικής και ειδικότερα της βίας μέσω διαδικτύου(cyberbulling). Η σωματική βία μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί,καθώς εκδηλώνεται με πρόκληση σωματικώς βλαβών απο ένα μαθητή σε έναν άλλον .Η λεκτική και ψυχολογική βία με τη σειρά τους,αν και πιο αφανείς,μπορούν ενδεχομένως να επιφέρουν χειρότερα αποτελέσματα στην ψυχοσύνθεση του νεαρού ατόμου απ ότι η σωματική .Οι τρόποι εκδήλωσής τους είναι η ειρωνεία,η περιφρόνηση,η περιθωριοποίηση και οι απειλές. Εκτενής είναι όμως και η περίπτωση της χρήσης βίας μέσω διαδικτύου,γεγονός που στις μέρες μας προσλαμβάνει ολοένα αυξανόμενες διαστάσεις. Μέσα στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης οι νέοι που τόσο συχνά το χρησιμοποιούν, λαμβάνουν απειλές από προφίλ αγνώστων σχετικά με τη σωματική ακεραιότητα αλλά και τη γενικότερη ασφάλειά τους. Τελικά,αν και τόσο διαφορετικές οι μορφές βίας,τα αποτελέσματά τους είναι το ίδιο δυσμενή για τους μαθητές. Αρμόδιοι για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είναι οι φορείς κοινωνικοποίησης. Συγκεκριμένα ,το άτομο από τη νεαρη κι όλας ηλικία,αρχίζει μέσα από την οικογένεια να χτίζει την προσωπικότητά του .Οι γονείς οφείλουν να διδάξουν στο παιδί τρόπους συμπεριφοράς έτσι ώστε βγαίνοντας στην κοινωνία να έχει μια αξιοπρεπή και ισχυρή προσωπικότητα. Ακόμα και το σχολείο οφείλει να εξαλείψει τέτοιες συμπεριφορές, όχι όμως απομονώνοντας το θύτη ή το θύμα ,αλλά βοηθώντας τους να προσαρμοστούν μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί

“Χάσμα γενεών” Αγγελική Οικονόμου, Β3

Είναι χαρακτηριστικό το φαινόμενο κατά το οποίο δύο γενεές αδυνατούν να εξασφαλίσουν μια ελάχιστη βάση επικοινωνίας, καθώς κάθε πλευρά

είναι επικριτική και ταυτόχρονα απορριπτική προς την άλλη. Η παρατήρηση μεμονωμένων περιστατικών γενικεύεται και θεωρείται χαρακτηριστικό όλης της γενιάς. Το φαινόμενο αυτό σήμερα έχει προσλάβει αρνητικές διαστάσεις. Οι λόγοι της εκδήλωσης του ποικίλλουν και οι τρόποι αντιμετώπισής του οφείλουν να αποτελέσουν αντικείμενο έντονου προβληματισμού. Αρχικά, σε ότι αφορά τα αίτια, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε έναν πολύ σημαντικό τομέα, που δεν είναι άλλος από τον ψυχολογικό. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι η υλιστική εποχή δεν αφήνει στους μεγάλους χρονικά περιθώρια για εκδηλώσεις συναισθημάτων αγάπης, κατανόησης και αναγνώρισης των ιδιαίτερων ικανοτήτων των νέων. Επί πλέον, σε ότι αφορά τους ίδιους τους νέους,εκείνοι ως ορμητικοί και ενθουσιώδεις συναντούν την αντιπαλότητα και την αδιαφορία των μεγάλων. Ακόμη , ως ριζοσπάστες, επιζητούν την ανανέωση, υιοθετούν διαφορετικούς τρόπους σκέψεως και συγκρούονται με το συντηρητισμό των μεγάλων, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τα κεκτημένα, καλλιεργώντας ένα κλίμα ηγεμονισμού. Εκτός όμως από αυτά τα ψυχολογικά αίτια άξια αναφοράς θα μπορούσαν να είναι και ορισμένα κοινωνικά. Συγκεκριμένα είναι κατανοητό ότι τα διαφορετικά βιώματα κάθε γενιάς, διαμορφώνουν το ιδεολογικό της περίβλημα. Οι μεγάλοι διατηρούν την εικόνα του κόσμου των παλαιότερων δεκαετιών, ενώ οι νέοι ζουν στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας και των ιλιγγιωδών εξελίξεων. Ετσι η διαφορετικότητα των εμπειριών,οδηγεί τις δύο γενεές σε σύγκρουση. Επιπλέον, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι νέοι συνηθίζουν να αντιδρούν στο αυταρχικό,οικογενειακό και σχολικό μοντέλο διαπαιδαγώγησής τους. Παράλληλα θα μπορούσε να γίνει μια αναφορά στα πνευματικά αίτια.

μέσα από συναντήσεις με κοινωνικούς λειτουργούς, και ψυχολόγους,η βοήθεια των οποίων κρίνεται απαραίτητη στο σχολείο. Άλλωστε η διεξαγωγή σεμιναρίων από τη σχολική κοινότητα ή διαλέξεων που θα παρακολουθούσαν γονείς και μαθητές θα

βοηθούσε. Παρατηρώντας μάλιστα την εξέλιξη του φαινομένου αυτού σε χώρες όπως η Αμερική,πραγματικά πρέπει να ανησυχούμε βλέποντας ότι δεν πρόκειται για μόδα ή κάποιου είδους αστείο,καθώς στις ειδήσεις συχνά αναφέρονται εγκληματικά περιστατικά από μαθητές κατά συμμαθητών τους και καθηγητών που προκαλούν φρίκη. Το συμπέρασμα που εκπορεύεται είναι ότι οι μορφές της ενδοσχολικής βίας ποικίλλουν,αλλά ο πόνος που προκαλεί είναι ο ίδιος. Ας μην υποτιμούμε λοιπόν το γεγονός και ας ελπίσουμε στη λήψη αποτελεσματικών μέτρων. Για το αρθρο αυτό συνεργάστηκαν οι μαθητές: Κωνσταντίνα-Αγάπη Παπαγεωργίου,Κλαυδιος Μυρτάι,Κωνσταντίνος Μπανάσιος,Βασίλης Πατσός,Μαρία Μιχαήλ,Βασιλική Νάνου,Μπίτζιας Μανόλης,Τηλέμαχος Νικολάου,Μιχαήλ Νταγιάντας,Μπαλαμάτσια Αριστέα,Μπερζελέτου Λυδία,Βασιλική Νικολάου,Αγγελική Οικονόμου,Στάθης Πολύζος,Πηλιχός Χρήστος, Παππάς Πάνος, και Γιώργος Πλαττύραχος.

132

ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙΟΥ

ΓΡΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

Προβληματισμοί Οι σημερινοί νέοι, σε σχέση με τους μεγαλύτερους, έχουν περισσότερη γνώση κι αρτιότερη κατάρτιση, όπως είναι οι ξένες γλώσσες, οι σπουδές σε ξένα πανεπιστήμια και διάφορα άλλα. Το γεγονός αυτό συντελεί στη διαμόρφωση προσωπικής και κριτικής άποψης, που δε χειραγωγείται από τους μεγαλους. Επιπλέον οι νέοι σε αντίθεση με τους μεγαλύτερους προσαρμόζονται σχετικά εύκολα στις αλλαγές των συνθηκών ζωής και στα νέα τεχνολογικά δεδομένα,με αποτέλεσμα να αναθεωρούν ιδέες, αξίες και γνώσεις. Επίσης, άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι οι νέοι ζητούν άμεσες και ριζοσπαστικές αλλαγές, ενώ οι μεγάλοι προτιμούν τις σταδιακές και μικρής έκτασης συναλλαγές Από τις παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι τα αίτια που οδηγούν στο λεγόμενο ΄΄χάσμα γενεών΄΄ ποκίλλουν. Παρ όλα αυτά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και ορισμένους τρόπους αντιμετώπισης για το συγκεκριμένο ζήτημα Αρχικά θα μπορούσε να γίνει μια αναφορά και στους μεγάλους. Συγκρεκιμένα, οι μεγαλύτεροι είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν τον άκαμπτο συντηρητισμό και την ηθικολογία και να αρχίσουν να διαλέγονται με τους νέους , δείχνοντας διάθεση για ειλικρινή συνεργασία. Επιπλέον θα πρέπει να γίνει κατανοητό από την πλευρά τους ότι ο υπερπροστατευτιμός τους αναστέλλει την υπευθυνότητα των νέων και προκαλεί συνήθως έντονες αντιδράσεις. Ακόμη υπάρχει η ανάγκη να αποδεικνύουν έμπρακτα πως έχουν εμπιστοσύνη στους νέους και να τους παροτρύνουν να αναλάβουν ευθύνεσ και πρωτοβουλίες ώστε να δοκιμαστούν σε όλους τους τομείς της ζωής. Επιπρόσθετα είναι σημαντικό οι μεγάλοι να κάνουν την αυτοκριτική τους, να παραδέχονται τα λάθη τους και να αναδεικνύονται σε πρότυπα με τη ζωή και τα έργα τους. Παράλληλα στην αντιμετώπιση του χάσματος των γενεών θα μπορούσαν να συμβάλλουν ενεργά και οι νέοι,με διάφορους τρόπους. Αρχικά οφείλουν να σέβονται τους ώριμους, να αποδέχονται τα επιτεύγματα,την πείρα και τη σοφία τους. Επίσης υπάρχει η ανάγκη να τιμούν τους αγώνες των μεγάλων και να κατανοούν την αδυναμία τους για γρήγορη προσαρμογή στην αλλαγή των καταστάσεων, παίρνοντας υπ όψιν τις συνθήκες στις οποίες εκείνοι έζησαν. Ακόμη είναι σημαντικό να συνειδητοποιούν ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ότι η πείρα και η συμπαράσταση των μεγάλων είναι απαραίτητη και ευεργετική. Επιπλέον θα έπρεπε να κατανοήσουν ότι ο σεβασμός από τους άλλους και τα δικαιώματα δεν παρέχονται, αλλά κατακτώνται με την προσωπική προσπάθεια και τη συνέπεια στις υποχρεώσεις. Προκύπτει αναπόδραστα από τα προαναφερθέντα ότι και οι δύο γενεές πρέπει να συγκλίνουν στην άμβλυνση του χάσματος. Οι μεγαλύτεροι λοιπόν θα μπορούσαν να προγραμματίσουν την έγκαιρη αποχώρηση τους από την εργασία ώστε να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για τους νέους, ενώ οι νέοι θα πρέπει να αποβάλλουν την παθητικότητα, την αδιαφορία, και την τάση για καλοπέραση, γιατί η πρόοδος και η εξέλιξη επιτυγχάνονται με αγώνες και θυσίες.

Πηγή: Ευστάθιος και Γεώργιος Τσουρέας ΄΄Η πειθώ

στο λόγο και την έκθεση’’

“Χαλεπάς : ένας κορυφαίος γλύπτης σ τα όρ ια της

τρέλ λας”

Ηλιάννα Αυγουστάκη, Γ1

Περιδιαβαίνοντας στην Αθήνα και συγκεκριμένα κάνοντας μια βόλτα στο Α νεκροταφείο Αθηνών (ενημερωτικά, ο άνθρωπος που κάνει μια βόλτα

στο Α νεκροταφεία δεν είναι απαραίτητα νεκρός ή τρελός! Είναι ένα ιδανικό μέρος σε περίπτωση που αναζητάτε την εσωτερική σας ηρεμία! Μπορείτε να το δοκιμάσετε και να μοιραστείτε την εμπειρία σας μαζί μας! θα δείτε μια νεαρή κοιμωμένη να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο κόσμους, των ζωντανών και των νεκρών. Θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι βρίσκεται εκεί για να κάνει παρέα ίσως στους νεκρούς ή ίσως στους πενθούντες ή σε όποιον κάνει τον κόπο να την κοιτάξει. Μοιάζει να θέλει να αρχίσει το ταξίδι της για άλλους κόσμους αλλά λίγο πριν την αναχώρηση ζητάει μια τελευταία ευκαιρία στη ζωή! Η κοιμωμένη αυτή που δεν αφήνει τον παρατηρητή να ησυχάσει είναι δημιούργημα του Γιαννούλη Χαλεπά, ενός καλλιτέχνη εξίσου διχασμένου στον ανεξερεύνητο εσωτερικό του κόσμο και στον κόσμο ...των ανθρώπων.

ΧρονολόγιοΟ Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου στις 14 Αυγούστου 1851 και πέθανε στην Αθήνα στις 15 Σεπτεμβρίου 1938. Είναι ο πιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδος, με μυθιστορηματική ζωή ανάμεσα

στην τρέλα και τον θρίαμβο. Γόνος οικογένειας φημισμένων τηνιακών μαρμαρογλυπτών με παραρτήματα στο Βουκουρέστι, τη Σμύρνη, τον Πειραιά. Οι γονείς του τον προόριζαν για έμπορο, αλλά ο ίδιος τελικά αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική.1869 ως το 1872: Μαθήτευσε στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) με δάσκαλο το Λεωνίδα Δράση.1873: φεύγει για το Μόναχο, με υποτροφία για σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών με δάσκαλο το Μαξ φον Βίντμαν.1876: Διακοπή της υποτροφίας. Αναγκαστική επιστροφή στην Αθήνα. Εργασία στο πατρικό εργαστήριο.1877: Ολοκλήρωση σε μάρμαρο το γλυπτό ‘’Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα’’ και τον ίδιο χρόνο άρχισε να δουλεύει το πιο διάσημο γλυπτό του, την ‘’ Κοιμωμένη του Χαλεπά’’ για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών1878 - 1901: Νευρικός κλονισμός -εγκλεισμός σε ψυχιατρείο.1901-1916 : Εκτος ψυχιατρείου και αποξένωση από την τέχνη με το στιγματισμό ως ο τρελός του χωριού. 1916 - 1923: Προσπάθεια ασχολίας με την γλυπτική.1923 - 1938: Τα τελευταία δημιουργικά χρόνια

Το έργο του. Tα έργα του, εκ των οποιων περισώθηκαν περίπου 150, είναι

κλασικά στη σύλληψη τους. Ωστόσο η γεωμετρικότητα αυτών των έργων προϊδεάζει νεοτερικές τάσεις, Το μεγαλύτερο έεργο του Χαλεπά δημιουργήθηκε στην Τήνο και στην Αθήνα μετά την επάνοδό του απο το Ψυχιατρείο τησ Κέρκυρας.Το έργο του Χαλεπά χωρίζεται σε τρεις περιόδους.-Η πρώτη περίοδος ,1870-1878, καλύπτει τα νεανικά του χρόνια μέχρι την εμφάνιση της αρρώστειάς του. Στην πρώτη περίοδο το έργο του

Προβληματισμοί

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

14

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

Σκέψεις με αφορμή ένα από-σπασμα από το διήγημα του Ν. Καζαντζάκη

“Αλέξης Ζορμπάς” Γρ. Μαρκάκης, Β2

“Προχωρούσαμε αμίλητοι μέσα από τα στενά δρομάκια του χωριού. Τα σπίτια μαυρολογούσαν ολοσκότεινα, κάπου ένα σκυλί γάβγιζε, κάποιο βόδι αναστέναζε. Κάποτε μας έρχουνταν στο φύσημα του αγέρα εύθυμα, αναβρυτά, σαν παιγνιδιάρικα νερά, τα κουδουνάκια της λύρας. Βγήκαμε από το χωριό, πήραμε το δρόμο κατά το ακρογιάλι μας.- Ζορμπά, είπα, για να κόψω τη βαριά σιωπή, τι αγέρας είναι ετούτος; Νοτιάς; Μα ο Ζορμπάς πήγαινε μπροστά, κρατώντας σα φανάρι το κλουβί με το παπαγάλο και δεν αποκρίθηκε. Όταν φτάσαμε στο ακρογιάλι μας, ο Ζορμπάς στράφηκε: -Πεινάς, αφεντικό; ρώτησε-Όχι, δεν πεινώ, Ζορμπά.

εντάσσεται στο συντηρητικό πνεύμα του κλασικισμού του 19ου αιώνα με έμφαση στη ρεαλιστική απόδοση. Η προσοχή του στη σύνθεση συνοδεύεται από άριστη τεχνική, μια εξαιρετική δεξιοτεχνία στην απόδοση των λεπτομερειών και στην επεξεργασία του μάρμαρου. Σε αυτη την πρώτη περίοδο ανήκει το πιο διάσημο γλυπτό της νεοελληνικής τέχνηςη περίφημη Κοιμωμένη του, που βρίσκεται στο Α΄νεκροταφείο της Αθήνας. Ο Σάτυρος με τον Ερωτα και το κεφάλι Σατύρου καθώς και η Μήδεια που φονεύει τα τέκνα της, έργο που ο ίδιος κατέστρεψε, είναι τα πιο γνωστά έργα του νεαρού Χαλεπά.-Η δεύτερη περίοδος,1902-1930, καλύπτει τα χρόνια που έζησε και εργάστηκε ο ίδιος στην Τήνο μετά την επάνοδό του από το Ψυχιατρείο τησ Κέρκυρας. Η αρρώστεια του Καλλιτέχνη επέδρασε καθοριστικά στο έργο του, ωστόσο εμφανίζεται με διαφορετική αντίληψη, στρέφοντας την πλάτη στο περιττό και αναζητώντας την ουσία των θεμάτων. Ο Χαλεπάς, απομονωμένος στην Τήνο, παλεύει τη δική του πρόταση, την εμμονή του στη σύνθεση, γι αυτό επιλέγει να δουλεύει τα ίδια θέματα όπως παλιά, ερευνώντας τη φόρμα, με αναζητήσεις που μέσα από τη γνησιότητα της έρευνας του αντιμετωπίζουν σύγχρονα θέματα, όπως τη μελέτη του γυναικείου γυμνού και τη μεταφυσική του διάσταση ή τη μεταμόρφωση των θεμάτων του παρελθόντος με διαφορετικό χειρισμό.Η αρρώστεια του καλλιτέχνη επέδρασε καθοριστικά στο έργο του,ώστε να εμφανίζεται με διαφορετική αντίληψη,στρέφοντας την πλάτη στο περιττό και αναζητώντας την ουσία των πραγμάτων.-Η τρίτη περίοδος ταυτίζεται με την εποχή που έξησε και δημιούργησε στην Αθήνα, δηλαδή τα χρόνια 1930 - 1938. Η τρίτη περίοδος πρόκειται για μια διαρκή πορεία του καλλιτέχνη στην ωριμότητα, όπου κύριο μέλημά του είναι να δουλέψει με λιτότητα στην απόδοση του θέματος και αποβλέπει στην αμεσότητα και εκφραστικότητα στο τελικό αποτέλεσμα. Επιδίωξη του είναι το απόλυτο γλυπτό, χωρίς κενά ή τρύπες που διασπούν την ενότητα. Ήθελε να εφαρμόσει στο έργο του την Αρχή του Μιχαήλ Αγγέλου για

το ιδανικό γλυπτό ,το οποίο είναι εκείνο που, “αν κατρακυλήσει από ψηλά πάνω σε επικλινές επίπεδο, δεν θα σπάσει τίποτα, κι αν πάλι σπάσει κάτι απο τα ακραία μέλη, αληθινό γλυπτό είναι αυτό που μένει”. Έτσι, διαρκής του έρευνα και αναζήτηση είναι η σύνθεση, η δομή, η σχέση και η ισορροπία των όγκων. Με αυτή του τη “μονομανία”, σχετίζεται η συνήθειά του να διορθώνει έργα δικά του ή άλλων δημιουργών. Εκείνο πάντως που μπορεί να εκτιμήσει και ο πιο ανίδεος παρατηρητής την γλυπτών του Χαλεπά, είναι η εκφραστικότητα των προσώπων και των σωμάτων. Απ΄αυτή την άποψη ο Χαλεπάς στέκεται ισάξιος ενός Ροντέν. Ενδεικτικά, στο έργο του “Σάτυρος που παίζει με τον Ερωτα” (1877) συνδυάζει την παράδοση της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής με στοιχεία από το ρομαντισμό και το ρεαλισμό. Στο έργο του Χαλεπά αποκαλύπτεται η κατάκτηση μιας προσωπικής εκφρασης κερδισμένης με πολλες δυσκολίες, βασανιστικά, μέσα από μια τραγική μοίρα. Χωρίς να έχει άμεση επαφη με το εξωτερικό φαίνεται οτι με κάποιο τρόπο παρακολουθούσε συνειδητά ή ασυνείδητα τις σύγχρονες ανησυχιες. Πάντως η νεοελληνική γλυπτική βρήκε την κορυφαία έκφρασή της στο έργο του Γιαννούλη Χαλεπά που εξελίχθηκε αργότερα σε έναν εντελως προσωπικό δημιουργό μοναδικής ποιότητας. Γ. Χαλεπάς Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=4059126

-Νυστάζεις; -Όχι. -Μήτε εγώ. Ας καθίσουμε στα χοχλάδια, έχω κάτι να σε ρωτήσω.Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου∙ από την

άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν’ ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει...Σταμάτησα. Ήθελα να πω: «Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η ποίηση», μα ο Ζορμπάς δε θα καταλάβαινε και σώπασα. -Τι αρχίζει; ρώτησε ο Ζορμπάς με λαχτάρα. Γιατί σταμάτησες; -...Αρχίζει ο μεγάλος κίντυνος, Ζορμπά, είπα. Άλλοι ζαλίζουνται και παραμιλούν, άλλοι φοβούνται και μοχτούν να βρουν μιαν απάντηση, που να τους στυλώνει την καρδιά και λένε: “Θεός”∙ άλλοι κοιτάζουν από την άκρα του φύλλου το γκρεμό ήσυχα, παλικαρίσια και λένε: «Μου αρέσει». Ο Ζορμπάς συλλογίστηκε κάμποση ώρα∙ βασανίζουνταν να καταλάβει. -Εγώ, είπε τέλος, κοι-τάζω κάθε στιγμή το θάνατο∙ τον κοιτάζω και δεν φοβούμαι. Όμως και ποτέ, ποτέ δε λέω: Μου αρέσει. Όχι, δε μου αρέσει καθόλου! Δεν είμαι λεύτερος; Δεν υπογράφω! Σώπασε, μα γρήγορα φώναξε πάλι: -Όχι, δε θ’ απλώσω εγώ στο Χάρο το λαιμό μου σαν αρνί και να του πω: «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω!» Δε μιλούσα∙ στράφηκε, με κοίταξε ο Ζορμπάς θυμωμένος. -Δεν είμαι λεύτερος; ξαναφώναξε. Δε μιλούσα. Να λες «Ναι!» στην ανάγκη, να μετουσιώνεις το αναπόφευγο σε δικιά σου λεύτερη βούληση -αυτός, ίσως, είναι ο μόνος ανθρώπινος δρόμος της λύτρωσης. Το ‘ξερα, και γι αυτό δε μιλούσα. Ο Ζορμπάς είδε πως δεν είχα πια τίποτα να πω, πήρε το κλουβί σιγά σιγά, να μην ξυπνήσει ο παπαγάλος, το τοποθέτησε δίπλα από το κεφάλι του και ξάπλωσε. -Καληνύχτα, αφεντικό, είπε∙ φτάνει.

«Να μετουσιώνεις το αναπόφευγο σε δικιά σου λεύτερη βούληση», λέει χαρακτηριστικά ο Καζαντζάκης στο απόσπασμα μας. Κατά την άποψη του, είναι αδύνατον στη ζωή να μην υπάρξουν δυσκολίες και εμπόδια. Διαπνεόμενος από το θάρρος που τον διακατέχει όμως, συμβουλεύει όλους εμάς να μη δειλιάζουμε στη θέα μιας δυσκολίας. Στο χέρι μας είναι να την ξεπεράσουμε. Αρκεί να νοηματοδοτήσουμε την κατάσταση και να φέρουμε τους συμμάχους της υπέρ μας. Πρέπει πάντα να προσπαθούμε να αποκομίζουμε τα θετικά ακόμη και από την πιο δυσάρεστη εμπειρία της ζωής μας. Είναι λάθος να φοβόμαστε. Είναι λάθος να παραδινόμαστε. Είναι ντροπή να μεθούμε στις ταβέρνες τις ελπίδας ή στα υπόγεια του φόβου. Έτσι χάνουμε την παρούσα ζωή… Δεν πρέπει να αδρανοποιούμαστε! Δεν ελπίζουμε τίποτα, δε φοβόμαστε τίποτα, είμαστε ελεύθεροι! Τι κι αν δεν έχουμε χρήματα για να διασκεδάσουμε; Τι κι αν η οικονομική μας κατάσταση, έχει βυθίσει κάθε ελπίδα; Ας μην ξεχνάμε ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν… Η αγάπη, η φιλία, τα όνειρα, το χαμόγελο. Όχι! Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε χάσει το χαμόγελο μας. Βρίσκεται στα χείλη μας απλά δεν το βλέπουμε. Για να το δούμε, αρκεί να κοιτάξουμε καλύτερα στα βάθη της ψυχής μας και να σκεφτούμε τι αξίζει πραγματικά. Μια ενδοσκόπηση του εαυτού μας θα μας αποδείξει ότι έχουμε τόσα πολλά (αφού έχουμε ο ένας τον άλλον) κι όμως τυφλοί από τα υλικά

Ό,τι δεν συνέβει ποτέ είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.

152

ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙΟΥ

ΓΡΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

Προβληματισμοί

Συνέντευξη με Νίκο ΨαράΧριστίνα Βούλγαρη, Γ1

΅΅

Απλός, άμεσος και φυσικά φιλικότατος… Μια μοναδική συνέντευξη με πρωταγωνιστή τον Νίκο Ψαρρά, έναν ταλαντούχο και καταξιωμένο ηθοποιό, που κατέχει στο

βιογραφικό του μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και βεβαίως μακρόχρονη πορεία στο θέατρο. Γι αυτό λοιπόν, πήραμε την απόφαση να πάμε να τον συναντήσουμε στο Ρεξ, στη σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη, όπου μαζί συζητήσαμε πολλά θέματα και για το χώρο της υποκριτικής αλλά και κοινωνικά. Ερ: Εκτός από φως, τι άλλο σημαίνει για εσάς ηθοποιός;Απ: Αα πολύ σκοτάδι και πολλή μοναξιά, μοναχικός ο δρόμος, δεν την περίμενες αυτή την απάντηση ε; (γέλια) το φως είναι αποτέλεσμα δεν είναι σκοπός σ’αυτή τη δουλειά. Υπάρχει πάρα πολύς μακρύς δρόμος, πάρα πολλή δυσκολία, υπάρχει πολύς ανταγωνισμός, πολύ χαμηλές αμοιβές, αλλά υπάρχει όραμα και όνειρο και όταν αυτά υπερτερούν των άλλων, υπάρχει και φως στο τέλος μαζί με το χειροκρότημα.Ερ: Θεωρείτε τον ανταγωνισμό στο επάγγελμα κάτι καλό εφόσον μπορεί να οδηγήσει κάποιον να βελτιωθεί;Απ: Ναι, ο συναγωνισμός, ο ανταγωνισμός δεν είναι τόσο καλός. Όταν συναγωνίζεσαι όμως σαφέστατα γιατί για εμάς, εννοώ ο δρόμος και η καρδιά των καλλιτεχνών όπως είναι προσωπική υπόθεση, έτσι είναι και μια ομαδική δουλειά, είναι σαν το ποδόσφαιρο, για να βάλεις γκολ πρέπει να πάρεις καλή πάσα. Άμα δεν σου κάνουν καλή πάσα, γκολ δεν θα βάλεις ποτέ.Ερ: Οπότε, θεωρείτε ότι είναι κάτι συλλογικό όλο αυτό;Απ: Ναι, γι αυτό τα τελευταία χρόνια, ευδοκιμούν πολύ οι ομάδες. Αυτό είναι κάτι που στο εξωτερικό γίνεται χρόνια τώρα. Δηλαδή, τα εθνικά θέατρα στο Βερολίνο όπως το National Theatre ή το Berliner Ensample, όλα αυτά τα θέατρα έχουν αυτό που λέμε ensample, δηλαδή είναι ένα πυρήνας 30-40 ηθοποιών, οι οποίοι είναι χρόνια μαζί, οι οποίοι έχουν ένα κοινό στόχο, ένα κοινό κώδικα υποκριτικής και έτσι μπορείς και επικοινωνείς καλύτερα. Αυτό έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα. Πολλοί δηλαδή άνθρωποι που μοιάζουν υποκριτικά ή θέλουν τα ίδια πράγματα συνυπάρχουν.Ερ: Θα θέλατε να γίνετε ποτέ κάτι άλλο εκτός από ηθοποιός;Απ: (Γέλια)…Εγώ ήταν να γίνω γιατρός. Είχα περάσει στη ιατρική και τα παράτησα και ήρθα στη δραματική. Όπως καταλαβαίνεις οι γονείς μου κάθε άλλο παρά χάρηκαν, δηλαδή τους ήρθε ταμπλάς που λέμε στη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν θα ήμουν ευτυχής σαν γιατρός. Αυτό είναι ένα επάγγελμα που, ξέρεις άλλοι το λένε λειτούργημα, το λένε επάγγελμα, είναι μία επιλογή ζωής που την κάνεις μόνο όταν είσαι σίγουρος ότι θα είσαι ευτυχής μέσα εκεί. Με το ζόρι δεν μπορείς να γίνει καλλιτέχνης, ούτε αν δεν το ‘χεις αυτό το κάτι διαφορετικό, δεν ξέρω τι είναι αυτό, είτε το λένε ταλέντο, είτε το λένε έφεση, οτιδήποτε. Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ κάτι άλλο, δεν έχω μετανιώσει μετά από τόσα χρόνια σ’αυτή τη δουλειά, που άφησα την ιατρική. Ούτε έχω μείνει άνεργος ποτέ για να πώ «αχ, τι λάθος έκανα!» πάντα είναι μια χαρά.Ερ: Προτιμάτε τα τηλεοπτικά σίριαλ ή το θέατρο; Απ: Ξέρεις, υπάρχει ένα κοινό μυστικό στους ηθοποιούς. Κάναμε τηλεόραση για να βγάλουμε λεφτά και θέατρο για την ψυχή μας. Δηλαδή η δουλειά όλων μας θεωρούμε ότι είναι το θέατρο. Γιατί στο θέατρο δείχνεις τα όρια σου, δείχνεις πόσο καλός είσαι, δείχνεις ότι κάθε βράδυ μπορείς να επαναλάβεις το ίδιο πράγμα και να είσαι αληθινός και ζωντανός και το θέατρο από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η παράσταση μέχρι να τελειώσει. Δεν μπορείς να πες « συγνώμη ξέχασα τα λόγια μου, μισό λεπτάκι να ξαναδώ το σενάριο ή να πάω στο καμαρίνι», κάτι που γίνεται στην τηλεόραση. Η τηλεόραση απ’ την άλλη στην Ελλάδα γίνεται κάτω από άσχημες συνθήκες. Γι αυτό βλέπεις σίριαλ του ’90-92 και δεν έχουν σχεδόν καμία διαφορά με τα σίριαλ που έγιναν το 2009 και δεν εξελίχτηκαν. Έμειναν στα ίδια κλισέ, στα ίδια σενάρια, στα ίδια σκηνικά, στους ίδιους φωτισμούς, στον ίδιο τρόπο παιξίματος.

Και έρχονται οι τούρκοι αυτή τη στιγμή, οι οποίοι για να εκσυγχρονίσουν τα δικά τους σίριαλ προσλαμβάνουν τεχνικούς, δηλαδή οπερατέρ, μακιγιέζ, σκηνογράφους, ενδυματολόγους από το Χόλυγουντ και τους έφτιαξαν όλα αυτά αριστουργήματα, τα οποία τα πουλάνε στο εξωτερικό και εισπράττουν. Κι εμείς κάλλιστα θα μπορούσαμε. Θα μπορούσε κάποιο αντίστοιχο υπουργείο Τουρισμού ή Πολιτισμού να πει, «μην κάνετε άλλο κωμωδία, για τα επόμενα πέντε χρόνια, ας κάνουμε επικά έργα, για την αρχαία Ελλάδα και άλλα. Γιατί ο Σουλεϊμάν τι είναι; Ιστορία ενός σουλτάνου τους δεν είναι; Ξέρετε πόσα μπορούμε να κάνουμε; Υπέροχα πράγματα;Ερ: Πιστεύετε ότι θα γίνει κάποτε η διαφορά;Απ: Χα, δεν ξέρω. Η Ελλάδα είναι σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Είναι κρίσιμη στιγμή. Ακούμε γύρω μας να λένε οι πάντες για την οικονομική κρίση. Εγώ διαφωνώ. Η οικονομική κρίση είναι παγκόσμιο φαινόμενο, δεν είναι κάτι αποκλειστικά δικό μας. Εμείς έχουμε κοινωνική κρίση. Αυτή είναι η κρίση της Ελλάδας. Και ήταν φυσικό να συμβεί κάποια στιγμή γιατί εσείς είστε μικρές, εμείς που δεν είμαστε μικροί το ξέρουμε καλύτερα, η Ελλάδα από το ’74 και μετά τη λεγόμενη μεταπολίτευση, δηλαδή εδώ και σαράντα χρόνια, όποιος δούλευε εθεωρείτο ανόητος. Δηλαδή πέρασε σε όλους μας η ιδέα ότι ο μάγκας είναι αυτός που δεν δουλεύει και λουφάρει. Αυτό πρέπει να φύγει, αμέσως! Από εμάς πρώτα για να περάσει και σε εσάς δεύτερον. Δεν γίνεται άλλο να συνεχιστεί αυτό. Ο καθένας πρέπει να δουλέψει πολύ καλά, όπως και εδώ στο επάγγελμα, πρέπει να σιωπήσουμε, να συλλογιστούμε τι λάθη έχουμε κάνει όλοι, γιατί όλοι μας έχουμε συμβάλλει σε αυτό το μπάχαλο το σημερινό. Όλοι μας! Και πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε στρεψοδικείς, δηλαδή να κατηγορούμε πάντα τους άλλους ότι φταίνε και όχι εμάς τους ίδιους. Λοιπόν, για να πάει μπροστά αυτή η χώρα, πρέπει να πάμε μπροστά ως μονάδες πρώτα. Κι όταν καλυτερεύσουμε σαν μονάδες, θα μπορέσουμε ως κοινωνικό σύνολο να αλλάξουμε σελίδα. Πήρα φόρα! ( Γέλια !!!) Ερ: Πώς αισθάνεστε μπροστά στο κοινό σας; Τι είναι αυτό που θέλετε να αποκομίζει κάθε φορά;Απ: Έκπληξη θέλω να αποκομίσει. Και να λέει «Α!… άλλος σήμερα!». Αν το καταφέρω αυτό, κέρδισα σε μία παράσταση. Το καλοκαίρι έπαιξα στις Νεφέλες στην Επίδαυρο και ήρθε ο Γιάννης ο Χουβαρδάς, ο διευθυντής μας εδώ και για πέντε λεπτά δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος είμαι, όταν με είδε στην πρόβα. Έλεγε «δεν είναι αυτός, ούτε οπτικά, ούτε τίποτα» με τον τρόπο που μίλαγα, αυτό είναι τεράστιο κέρδος για έναν ηθοποιό. Μπροστά στο κοινό μου θέλω να είμαι ειλικρινής, έντιμος και τίμιος και να χαρούνε τα λεφτά που έχουν δώσει για να δουν την παράσταση στην οποία παίζω. Να μην πουν κρίμα.Ερ: Ο αγαπημένος σας ρόλος.Απ: Αυτός που παίζω τώρα. Ξέρεις γιατί; Πάντα, κάθε φορά με ότι καταπιάνομαι πρέπει να το αγαπήσω περισσότερο από τους προηγούμενους ρόλους. Αλλιώς δεν γίνεται. Από αυτούς που μου έχουν μείνει όμως, υπάρχει ένα πολύ ωραίο θρίλερ, μία ταινία αμερικάνικη, η οποία που έπαιζα για δύο χρόνια, λέγεται ‘Misery’, είναι ένα έργο του Steven King, μία ταινία με την Catherine Paige, η οποία έχει πάρει και Όσκαρ, το παίζαμε δύο χρόνια, ένα υπέροχο σκληρό έργο, που είναι δύσκολο να παιχτεί, παιδεύτηκα πάρα πολύ, και στεναχωρέθηκα πάρα πολύ όταν τέλειωσε. Αυτός μου έρχεται σαν πρώτος ρόλος.Ερ: Τι σας τράβηξε σ’αυτόν τον ρόλο;Απ: Το ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολος, Το ότι έπαιζα σε όλη σχεδόν την παράσταση, ακινητοποιημένος σε ένα κρεβάτι, κουνώντας το κεφάλι μου και τα χέρια μου. Γιατί ο χαρακτήρας ήταν, μετά από ένα σοβαρό τρακάρισμα, ακίνητος. Και το υπόλοιπο μέρος της παράστασης πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι.Ερ: Πιστεύετε ότι το ακίνητο σώμα θα περιόριζε την έκφραση;Απ: Πολύ… πολύ! Σήμερα δεν έχουμε πολλά να εκπαιδεύσουμε. Το σώμα, την φωνή μας, το μυαλό μας και η ψυχή, η οποία καλλιεργείται από μόνη της, η καλλιέργεια της ψυχής δεν είναι μία άσκηση. Οπότε όταν ένα από αυτά τα εργαλεία που είναι το σώμα, το οποίο είναι αυτό που γεμίζει το χώρο, που κερδίζει, το αφαιρείς, σου μένει η ψυχή και η φωνή μόνο.(Ηλιάνα: Κάτι που

ψάχνουμε αυτό το κάτι που νομίζουμε ότι μας λείπει. Εγώ είμαι αισιόδοξος …. Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ!!

Προβληματισμοί

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

16

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

είναι πολύ δύσκολο!). Ε ναι… δύσκολο. (Ηλιάνα: Παρόλα αυτά βοηθά να μεγαλουργήσει κάποιος). Τι να σου πω, αν ξαναπαίξω την παράσταση θα ‘ρθεις να μου πεις (γέλια), εσύ θα κρίνεις! Ερ: Με τι κριτήρια αποφασίζετε να δεχτείτε μια δουλειά;Απ: Πρώτα ποιος σκηνοθετεί και μετά με ποιους θα παίξω. Και που βέβαια. Σαφέστατα. Αλλά πρωτεύει αυτό γιατί οι ρόλοι, ας πούμε, το καλοκαίρι, είπα ‘ναι’ χωρίς να ξέρω τι ρόλο θα παίξω. Μόνο και μόνο όταν με φώναξε ο Μαστοράκης, που σκηνοθετούσε. Πριν από τρία χρόνια, που ήρθα και έπαιξα στην «Τριλογία του Παραθερισμού» με τον ίδιο σκηνοθέτη (το Νίκο Μαστοράκη) είχα κλείσει και μετά από μήνες συνειδητοποίησα το ρόλο, δεν ήξερα για ποιόν ρόλο έκλεισα. Δηλαδή στην ανάγνωση άλλο περίμενα να διαβάσω και άλλο μου ήρθε. Και λέω, «Α ναι; Γι αυτό με σκεφτόσουν;;». Μου λέει « Ναι!». Είναι πολύ πιο σημαντικό για εμένα λοιπόν με ποιους είμαι.. Γιατί ένας ρόλος που μπορεί φαινομενικά, ξέρεις, στην ανάγνωση να φαίνεται μεγάλος και να αλλάξει πάρα πού και το αντίστροφο.( Χριστίνα: Πιστεύετε λοιπόν ότι οι συνεργάτες παίζουν σημαντικό ρόλο.) Πολύ, πολύ ναι. Το πιστεύω. (Ηλιάνα: Βοηθάνε κι εσάς να βάλετε ίσως μια δύναμη). Αμέ! Και είναι και αυτό που σας είπα πριν ότι είναι πολύ ωραίο να παίζεις με δυνατούς συμπαίκτες. Είναι ωραίο να προχωράς. Να βγαίνεις απ’ τα όρια σου. (Ηλιάνα: Αυτό δεν σημαίνει και πάντα ότι πρέπει να δίνετε και πάτημα στους νεότερους.) Αυτό σημαίνει ακριβώς. Βεβαίως και πρέπει να δίνεις πάτημα στους νεότερους. Εσείς είστε το μέλλον και η ελπίδα μας. Άμα δεν σας δώσουμε πάτημα, τι θα κάνουμε εμείς; Εμείς είμαστε μία γενιά, εγώ είμαι ήδη σχεδόν είκοσι χρόνια επαγγελματίας. Δεκαεννιά χρόνια δηλαδή. Το 1994 τελείωσα τη σχολή. Πρόλαβα πολλά πράγματα. Πρόλαβα την καλή τηλεόραση, τότε που γίνονταν μυθιστορήματα

σε σίριαλ. Βγάλαμε λεφτά. Μας είδε, μας γνώρισε ο κόσμος. Από την αναγνωσιμότητα ήρθαν οι ωραίοι ρόλοι στο θέατρο και η Επίδαυρος έπειτα. Εγώ διδάσκω σε μία δραματική σχολή, έχω πρώτο και δεύτερο έτος. Τη σχολή του Γιώργου του Αρμένη, εδώ στα Εξάρχεια. Και αυτό λέω στα παιδιά. Λέω ότι σας λυπάμαι από την άποψη ότι, σε τι χώρο θα βγείτε πια, που οι δουλειές έχουν πέσει. Εμείς, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχουμε ένα κλάδο που λέγετε Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Φέτος δουλεύει ένα 7% από τους εγγεγραμμένους. Η ανεργία δηλαδή είναι 93%. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλος κλάδος με τόσο μεγάλο ποσοστό ανεργίας. 93%, το φαντάζεσαι; Από αυτούς που είναι εγγεγραμμένοι. Ερ: Στους μαθητές σας, βλέπετε κάτι από εσάς όταν πρωτοξεκινήσατε; Απ: Πολλά! Και από τώρα. Είναι πολύ απλό ξέρεις να κάθεσαι και να κρίνεις. Εγώ τους μαθαίνω μία μέθοδο δουλειάς, που την έμαθα κι εγώ στην Αμερική. Δηλαδή, πως από το μηδέν πλάθεις ένα ρόλο. Πως δημιουργείς παρελθόν σ’ αυτόν τον ρόλο. Αυτό γιατί ο συγγραφέας μας δίνει τους ρόλους από ένα σημείο της ζωής τους και μετά. Δικιά μας δουλειά είναι να φτιάξουμε το παρελθόν και πως σκέφτεται αυτός ο τύπος. Αυτά αν τα μάθεις, έχεις κερδίσει ένα μεγάλο κομμάτι. Λέγοντας τους λοιπόν αυτά, συνειδητοποιώ που δυσκολεύονται αυτοί, βλέπω και δικά μου λάθη μέσα σε αυτούς και όσο και εγωιστικό και να ακούγεται. Καλυτερεύω κι εγώ μέσα από τα παιδιά. Ερ: Γνωρίζουμε ότι έχετε κάνει πολυετείς σπουδές στο εξωτερικό. Θα σας ενδιέφερε μία διεθνής καριέρα;Απ: Α! Πολύ!! (γέλια!). Σαν τρελός θα θελα, ναι! Δυστυχώς η γλώσσα μας, ενώ είναι μία τόσο όμορφη γλώσσα, είναι και τροχοπέδη. Γιατί, για εμάς το εργαλείο μας είναι ο λόγος. Τότε, παρότι τώρα μαθαίνω και γερμανικά, μιλάω πολύ καλά αγγλικά, ισπανικά, μιλάω λίγα γαλλικά και λίγα ιταλικά, παρόλα αυτά συνεχίζω γιατί η ζωή μας έτσι πρέπει να ‘ναι, πρέπει να μορφωνόμαστε. Θα με ενδιέφερε πολύ (η διεθνής καριέρα), θα με ενδιέφερε, όχι να αφήσω την Ελλάδα όμως. Το έκανα. Έζησα έξω. Αυτή είναι η χώρα μου, την αγαπώ πολύ, θέλω να παραμείνω εδώ. Άλλο να βγω έξω να γυρίσω μία ταινία για 2-3 μήνες και να επιστρέψω. Θέλω η βάση μου πια να είναι η χώρα μου. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να είσαι ντόπιος. Ερ: Εφόσον αγαπάτε τόσο πολύ τη χώρα σας, την Ελλάδα, τι πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να προσφέρετε μέσα από την πολιτική σκηνή;Απ: Η πολιτική σκηνή της χώρας μας αυτή τη στιγμή, χρειάζεται

ανθρώπους να δώσουν λύσεις. Όχι να φωνάζουν και να κατηγορούν ο ένας τον άλλο στα κανάλια. Αυτό το είδαμε και μας κούρασε. Πρέπει να τελειώσει αυτό. Πρέπει να βρεθούν κατάλληλοι άνθρωποι που να βρίσκουν λύσεις. Ησυχα. Ο κόσμος έχει κουραστεί. Εγώ, αν έμπλεκα με την πολιτική,

θα θελα να πάω κάπου που ξέρω, δηλαδή στο Υπουργείο Πολιτισμού, και θα ήθελα πρώτο μου μέλημα να φύγει έξω ο πολιτισμός μας. Με απώτερο σκοπό βεβαίως να έρθουν μέσα λεφτά. Ξέρω ότι πολλές παραγωγές από το Εθνικό Θέατρο ζητούνται από φεστιβάλ έξω. Μπορούν να ταξιδέψουν μόνο αυτές που τα έξοδα καλύπτονται από αυτούς που μας καλούν. Δεν έχουμε λεφτά να ταξιδέψουμε. Να μετακινήσουμε τα σκηνικά μας. Τίποτα. Και είναι κρίμα γιατί μας ζητάνε. Ειλικρινά. Αν εγώ γινόμουν ποτέ διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο, θα έκανα ένα κλιμάκιο αρχαίας τραγωδίας και κωμωδίας με δέκα ηθοποιούς, με ετήσιο συμβόλαιο, ώστε να κάνουν τρεις μήνες, ίσως, πρόβα σε μία αττική κωμωδία και σε μία τραγωδία, και τους υπόλοιπους εννέα μήνες να διασχίσουν όλο τον κόσμο. Και να δηλώσουν το παρόν. Είμαστε απόντες πολιτιστικά. Ο πολιτισμός, είναι ένα κεφάλαιο, ή το θέατρο ας πούμε, το οποίο έχει από πίσω όλα αυτά τα επαγγέλματα που πλήττονται σήμερα. Ξυλουργοί, υδραυλικοί, όλα αυτά τα επαγγέλματα της υποδομής υπάρχουνε μέσα. Τεχνικοί, ηλεκτρολόγοι, μακιγιέζ, ηχολήπτες, ενδυματολόγοι, μοδίστρες. Εδώ, οι ηθοποιοί είμαστε ας πούμε 50 άτομα και το τεχνικό προσωπικό που δουλεύει από πίσω, 500 άτομα, για να βγούμε εμείς οι πενήντα και να παίξουμε.Ερ: Τι μπορούν να κάνουν αυτοί στη σκηνή;Απ: Ποιοι; Οι τεχνικοί; Χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να παίξουμε. Παράγουν έργο όπως πρέπει. Ερ: Πως θα μπορούσατε να συμβουλεύσετε τους νέους που καλούνται να πάρουν μία απόφαση για το μέλλον τους μέσα σε μία κοινωνία που μαστίζεται από την ανεργία;Απ: Θα τους συμβούλευα να ακούσουν την καρδούλα τους και να αφήσουν την κρίση. Η κρίση θα περάσει. Να ακούσουν την καρδιά τους, να δουν πραγματικά τι αγαπάνε να κάνουν, και να το κυνηγήσουν με νύχια και με δόντια. Αλίμονο να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, καήκαμε. Εδώ δεν πρέπει να σταματήσουμε εμείς να ονειρευόμαστε, θα σταματήσετε εσείς; Να κάνουν τα πάντα για να γίνει το όνειρο τους πραγματικότητα. Και η ζωή κάνει κύκλους. Απλώς, όταν θα ξαναγυρίσουμε εκεί που ήμασταν ας έχουμε κρατήσει κάτι από το σήμερα. Και θα δούμε τα πράγματα διαφορετικά, πιο ψύχραιμα.Ερ: Στα πλαίσια των νέων, πώς βλέπετε την παιδεία στη χώρα μας; Απ: Κοίταξε, δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα σήμερα. Ξέρω έναν ανηψούλη, που πηγαίνει πρώτη δημοτικού φέτος, και μαθαίνει αγγλικά και κομπιούτερ. Κι εγώ αντιστοίχως, έγινα εικοσιοκτώ χρονών για να πάω στη Νέα Υόρκη για να πάρω το πρώτο μου λάπτοπ, γιατί μου ζητάγανε e-mail και εγώ δεν είχα και ντρεπόμουν. Αυτό αμέσως κάνει τεράστια διαφορά στην σημερινή και στην τότε εκπαίδευση. Έτσι, για να μην κατηγορούμε μόνο. Η εκπαίδευση έχει προχωρήσει πολύ σωστά. Από την άλλη, εσείς που είστε μέσα, με τον τρόπο σας, αλλά και την παρουσία σας στη Βουλή των Εφήβων, που γίνεται κάθε άνοιξη, να ζητάτε αυτά που θέλετε. Ο κάθε κλάδος, πρέπει να ξέρει τι θέλει. Εμένα αν με ρωτήσετε θεωρώ ότι είστε παιδιά που εκπαιδεύτηκαν πολύ σωστά. Εσείς ξέρετε όμως τι σας λείπει. Ερ: Απόψε σας βρίσκουμε στα κόκκινα φανάρια, στη σκηνή του Ρεξ. Ποιος είναι άραγε ο προορισμός του Νίκου Ψαρρά στο μαγικό χώρο του θεάτρου; Απ: Ποιος είναι ο προορισμός μου; (γέλια). Πολύ καλή ερώτηση! Θα σου πω τι θα θελα, δεν ξέρω αν ο προορισμός μου είναι αυτός, αλλά τι θα επιθυμούσα. Θα επιθυμούσα να μπορώ να συνεχίσω να επιλέγω ρόλους όπως κάνω τώρα. Να επιλέγω συνεργασίες. Να παραμένω νέος μέσα στους ρόλους μου, γιατί πραγματικά γινόμαστε περίπου σαν τον Dorian Gray. Γερνάνε οι ρόλοι μας και εμείς μένουμε νέοι. Αυτό θα θελα. Και θα θελα να αλλάζουν οι άνθρωποι που έρχονται ως θεατές που με βλέπουν και φεύγουν. Να φεύγουν διαφορετικοί από ότι έρχονται αρχικά. Ερ: Πόσα χρόνια θεατρικής πορείας συμπληρώσατε με την φετινή σεζόν;Απ: Από τότε που τελείωσα τη σχολή, δεκαεννέα. Το 1991 μπήκα στο Εθνικό Θέατρο. Ζούσες τότε;;; Όχι ε; (γέλια). Τελείωσα τον Ιούνιο του 1994. Εμείς: Ευχαριστούμε πολύ για την υπέροχη κουβέντα που κάναμε!!ΝΨ: Εγώ ευχαριστώ που ήρθατε ως εδώ και μου κάνατε την τιμή να αφιερώσετε χρόνο και χώρο στο περιοδικό σας!

Αφιερώματα CERN: ένα ταξίδι στα όρια της επιστημονικής φαντασίας

Η προετο ιμασ ία

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα σχολεία εστιάζουν τη σχεδίαση των εκπαιδευτικών εκδρομών τους σε προορισμούς του εξωτερικού. Η κίνηση

αυτή έχει πολλαπλή εξήγηση που άπτεται εκπαιδευτικών και κοινωνικών ζητημάτων. Όλοι οι εμπλεκόμενοι με την εκπαίδευση προσπαθούν να οργανώσουν πραγματικές εκπαιδευτικές εκδρομές και όχι κάποιες μέρες ξέφρενης διασκέδασης σε καθαρά τουριστικούς προορισμούς. Αναζητούνται άλλες λύσεις που να ικανοποιούν τις βασικές προδιαγραφές μιας εκπαιδευτικής εκδρομής συνδυάζοντας τη ψυχαγωγία με την απόκτηση γνώσεων και εμπειριών. Στο

πλαίσιο αυτό κινήθηκε και το δικό μας σχολείο.

Αναζητώντας πιθανούς προορισμούς για εκπαιδευτική εκδρομή εντοπίσαμε ότι υπάρχει έντονο επιστημονικό ενδιαφέρον για το CERN (http://home.web.cern.ch) και ήδη

μερικά σχολεία πραγματοποίησαν επίσκεψη εκεί. Έτσι άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα, αλλά και τα ερωτήματα: ποιο ήταν αυτό το μέρος που προκαλεί τέτοιο επιστημονικό ενδιαφέρον και με ποιο τρόπο μια ομάδα μαθητών και καθηγητών μπορεί να το επισκεφτεί; Από την ιδέα όμως μέχρι την υλοποίηση της υπάρχει πάντα μια σημαντική απόσταση. «Ρωτώντας πας στην πόλη» λέει μια παλιά παροιμία. Έτσι αρχικά μάθαμε ότι CERN σημαίνει «European Council for Nuclear Research» και αποτελεί ένα υπερσύγχρονο ερευνητικό κέντρο που θεμελιώθηκε το 1954 με τη συνεργασία 12 κρατών και σήμερα φθάνουν τα 20 μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Βρίσκεται στα Γαλλο-Ελβετικά σύνορα (Mey-rin, Geneva (CH) – Prevessin (FR)). Βασική αποστολή του CERN είναι ο σχεδιασμός και η κατασκευή επιταχυντών και ανιχνευτών για τη μελέτη της Φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων – και όχι μόνο ! Η σωματιδιακή Φυσική μελετά την ύλη στις μικρότερες διαστάσεις της. Δηλαδή το CERN είναι ένας προορισμός που μάλλον αποτελεί όνειρο για τους περισσότερους επιστήμονες. Μάθαμε επίσης ότι ένα σχολείο μπορεί να επισκεφθεί το CERN στο πλαίσιο διεθνών συναντησεων σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία περί σχολικών εκδρομών.

Η ιδέα της οργάνωσης αυτής της εκπαιδευτικής επίσκεψης άρχισε να υλοποιείται όταν τον Ιούνιο του 2012 στάλθηκε η πρώτη ηλεκτρονική αίτηση προς τη γραμματεία του

κέντρου. (http://outreach.web.cern.ch/outreach/visites/groupes.html ). Γρήγορα ήρθε η πρώτη απάντηση που έλεγε ότι πρέπει να ξαναπροσπαθήσουμε αργότερα γιατί οι ημερομηνίες που ζητούσαμε δεν ήταν εφικτές. Μετά από συνεχή αλληλογραφία το Σεπτέμβριο του 2012 δόθηκε τελικά το πράσινο φως: μπορούσαμε να πάμε επίσκεψη στο CERN στις 16/2/2013, ημέρα Σάββατο. Αμέσως άρχισε η δράση για το σχηματισμό της ομάδας καθηγητών που θα οργάνωναν και θα

συνόδευαν την επίσκεψη.

Μ ε την έναρξη του νέου Σχολικού Έτους έγινε η πρώτη ανακοίνωση στους μαθητές για να πλαισιώσουν αυτή την προσπάθεια.

Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και γρήγορα σχηματίστηκε μια μεγάλη ομάδα μαθητών που έδειξαν έντονο ενδιαφέρον. Παράλληλα με την προετοιμασία της εκδρομής οργανώθηκε το Πολιτιστικό Πρόγραμμα με βασικό συντελεστή τη Φυσικό κ. Αθανασίου Ειρήνη–Παυλίνα και με επικουρική δράση από το διευθυντή του σχολείου κ. Στυλιανό Ιωάννου και τους συναδέλφους κ. Χριστίνα Λιάρου και κ. Νίκο Γιαννόπουλο. Τίτλος

του προγράμματος ήταν «ΔΟΜΙΚΟΙ ΛΙΘΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΣΤΟ CERN » με βασικό σκοπό την θεωρητική υποστηριξη του όλου εγχειρήματος. Στις τακτικές συναντήσεις των συμμετεχόντων μαθητών και καθηγητών, (πάντα εκτός ωραρίου του σχολείου, συνήθως τις Κυριακές το απόγευμα), έγιναν παρουσιάσεις για την υποδομή και τα πειράματα στο CERN σε θέματα όπως η δομή της ύλης, τα στοιχειώδη σωματίδια, οι θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις. Παράλληλα με την απαραίτητη θεωρητική προετοιμασία άρχισε και η διαδικασία έγκρισης της εκδρομής με προκηρύξεις για την εύρεση του κατάλληλου πρακτορείου ,που θα οργάνωνε το ταξίδι. Ακολούθησε η αποστολή εγγράφων προς τους κατάλληλους φορείς αφού πρώτα είχε εξασφαλιστεί η έγκριση του Συλλόγου των Καθηγητών του σχολείου. Όποιος έχει ασχοληθεί με την οργάνωση μια πολυήμερης εκπαιδευτικής εκδρομής μόνο τότε μπορεί να κατανοήσει το φόρτο εργασίας που απαιτείται για αυτή την ενέργεια. Μέχρι και την τελευταία στιγμή κάποια λεπτομέρεια πρέπει να ρυθμιστεί, έτσι ώστε όλα να λειτουργήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πολλοί συνάδελφοι αποφεύγουν τις ενέργειες

αυτές και θα λέγαμε με το δίκιο τους. Οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτό

που φαίνεται. Το τ α ξ ί δ ι

Ύστερα από 8 μήνες προετοιμασίας και αφού όλα ήταν έτοιμα, 44 μαθητές

και μαθήτριες και 4 συνοδοί Καθηγητές συγκεντρωθήκαμε το πρωί της Τετάρτης 13/02/2013 στο σχολείο για αυτό το μεγάλο ταξίδι μέχρι το CERN. Ο καιρός

συννεφιασμένος με ψιλόβροχο. Αθήνα –Πάτρα – Ταξίδι με πλοίο.

Η Τροχαία, όπως γίνεται πάντα στις σχολικές εκδρομές, έκανε τον

απαιτούμενο έλεγχο του λεωφορείου που έστειλε το πρακτορείο ταξιδίων Manessis που

είχε αναλάβει την όλη οργάνωση. Για τη συγκεκριμένη εκδρομή το όχημα έπρεπε να διαθέτει ειδικά έγγραφα και άδειες. Επιβιβασθήκαμε στο πούλμαν και γύρω στις 12 μμ ξεκινήσαμε με προορισμό το λιμάνι της Πάτρας, από το οποίο θα ταξιδεύαμε για την Αγκόνα της Ιταλίας. Διασχίσαμε τον οδικό άξονα Αθηνών –Πάτρας κάνοντας μια μικρή στάση

172

ο ΓΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

CERN20΄ λεπτών. Σε όλη τη διαδρομή ταξιδεύαμε με συχνές εναλλαγές στον καιρό και το ταξίδι μας χάριζε ιδιαίτερα

όμορφες χειμωνιάτικες σκηνές.

Στο λιμάνι της Πάτρας, παρά τη συνθήκη Σένγκεν για την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων και εμπορευμάτων των κρατών μελών της ΕΕ που

την έχουν υπογράψει, μας περίμενε μια έκπληξη. Ο έλεγχος ήταν αυστηρότατος, σε ανθρώπους και όχημα, προφανώς από το φόβο της διακίνησης λαθρομεταναστών από την Ελλάδα προς την Ιταλία και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Νιώσαμε ότι είμαστε Ευρωπαίοι υπό επιτήρηση. Στη συνέχεια μέσα στο πλοίο έγινε ο απαραίτητος έλεγχος στα εισιτήρια και οι μαθητές τακτοποιήθηκαν σε τετράκλινες καμπίνες σύμφωνα με

την κατανομή του πρακτορείου.

Στις 6 το απόγευμα άρχισε το θαλάσσιο ταξίδι. Ο καπετάνιος του πλοίου μας προειδοποίησε για αναμενόμενη κακοκαιρία στη διάρκεια του ταξιδιού

και μας πρότεινε να μην επιτρέψουμε στους μαθητές μας να βγουν στο κατάστρωμα. Πράγματι σε λίγο άρχισε το κούνημα και η διανομή δραμαμίνων για τη ζάλη. Στη διάρκεια της νύκτας το θέαμα των κεραυνών που έπεφταν προς τη θάλασσα ήταν φαντασμαγορικό. Το κούνημα του πλοίου αν και ελαφρύ δημιούργησε προβλήματα ζαλάδας σε πολλούς μαθητές. Οι μαθητές μέχρι αργά τη νύκτα κυκλοφορούσαν αναζητώντας γωνιές για συζήτηση ή έκαναν επισκέψεις στις άλλες καμπίνες. Κάποιοι δοκιμάσαμε το δείπνο στο εστιατόριο αλλά οι τιμές ήταν κάπως υψηλότερες από τις συνηθισμένες. Πολλοί μαθητές

είχαν φέρει φαγητό από το σπίτι τους, οπότε και έστησαν αυτοσχέδιο φαγοπότι σε μικρές παρέες.

Το άλλο πρωί ο καιρός βελτιώθηκε και η θάλασσα ήρεμη σε αποχρώσεις του γκρι. 23 ώρες κράτησε το ταξίδι μέχρι την Αγκόνα ! Το πλοίο, αν και ήταν από τα πλέον

σύγχρονα, με δυνατότητα υψηλής ταχύτητας, αυτή δυστυχώς είχε περιοριστεί λόγω εντολών από τον πλοιοκτήτη για οικονομία στα καύσιμα. Είχε αρχίσει να νυχτώνει όταν φθάσαμε στο λιμάνι, όπου μας περίμενε ο συνοδός του πρακτορείου. Οπλισμένοι Καραμπινιέρηδες έλεγχαν κάθε όχημα που έβγαινε από το πλοίο μήπως κάποιος λαθρομετανάστης είχε ξεφύγει από τους Έλληνες συναδέλφους τους. Εμάς μας επέτρεψαν την είσοδο χωρίς άλλο έλεγχο, όταν διαπίστωσαν

ότι είμαστε σχολείο. Η αρχιτεκτονική των κτιρίων έκανε εμφανή την αλλαγή τ η ς χώρας αλλά και το κρύο

που ήταν πιο

τσουχτερό... Επιβιβασ τήκαμε

στο πούλμαν και αφού μετρήσαμε τους μαθητές μας, άρχισε το οδικό ταξίδι προς το Μιλάνο διασχίζοντας την κεντρική Ιταλία, ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο του Ήλιου (Auto strata Del Sole). Ο καιρός βροχερός με χαμηλή θερμοκρασία. Όσο ανηφορίζαμε προς το Βορρά το τοπίο άρχισε να γίνεται άσπρο από το χιόνι. Ο συνοδός μας με μια ευχάριστη φλυαρία δε σταμάτησε να μας δίνει πληροφορίες για τις πόλεις και την ιστορία τους. Φωτισμένα κάστρα, βιομηχανικές μονάδες, εκθεσιακά κέντρα, μοντέρνες γέφυρες και σταθμοί σύγχρονου τρένου. Αποθηκεύαμε αχόρταγα τις πρώτες εικόνες μέσα στο χιονισμένο τοπίο. Σταματήσαμε για βραδινό σε κάποιο σταθμό πάνω στον αυτοκινητόδρομο, αλλά η ποιότητα των προϊόντων και του περιβάλλοντος μάλλον μάλλον μας απογοήτευσε. Οι περισσότεροι γευτήκαμε ένα κομμάτι πίτσα και ένα espresso. Επόμενη στάση το ξενοδοχείο μας στο Μιλάνο. Φθάσαμε μετά τις 11 το βράδυ κουρασμένοι από το μεγάλο διήμερο ταξίδι. Τακτοποιηθήκαμε στα ζεστά δωμάτια ενώ έξω η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν. Στην είσοδο του ξενοδοχείου κάποιοι ήπιαμε άλλο

ένα ιταλικό καφέ αφού έπρεπε να μείνουμε ξύπνιοι μέχρι αργά για το καθήκον της επίβλεψης των

μαθητών.

Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωϊ με το θέαμα από τα παράθυρα εκπληκτικό:

χιόνι και ηλιοφάνεια. Το κτίριο

18ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑΤΑ

2ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

Μιλάνοτου ξενοδοχείου ήταν στην καρδιά ενός πάρκου με κατοικίες μέσα σε άφθονη βλάστηση. Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά. Άρχισε η καταγραφή των εικόνων. Απολαύσαμε το πρωινό μας στο πλούσιο μπουφέ του ξενοδοχείου και ξεκινήσαμε για περιήγηση το κέντρο της πόλης του Μιλάνο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας. Αφήσαμε το πούλμαν κοντά στο μεσαιωνικό φρούριο Καστέλο Σφορτσέσκο, (ρωμανικού ρυθμού με ψηλούς πύργους και ογκώδη τείχη) στο οποίο στεγάζονται τέσσερα μουσεία: Πινακοθήκη, Καλών Τεχνών, μουσικών οργάνων και αρχαιολογικών ευρημάτων. Η ηλιόλουστη ημέρα ήταν ιδανική για φωτογράφηση. Κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την κεντρική πλατεία Duomo (Piazza del Duomo) με τον Καθεδρικό Ναό γοτθικής αρχιτεκτονικής (δεύτερη σε μέγεθος μεγαλύτερη εκκλησία της Ευρώπης, η άλλη βρίσκεται στη Σεβίλλη). Συγκεντρωθήκαμε σε ένα κεντρικό σημείο για να ακούσουμε τις αναφορές του ξεναγού μας στα ιστορικά στοιχεία της πλατείας. Σε λίγο περπατούσαμε μικρές ομάδες μέσα στην Γκαλερία Βιτόριο Εμμανουέλε ΙΙ. Η ιστορική στοά είναι δημιούργημα της Belle Epoque με πολυτελή καταστήματα και γραφεία, σκεπασμένη από ένα θόλο κατασκευασμένο από γυαλί και σίδερο. Η είσοδός της από την πλατεία θυμίζει αψίδα θριάμβου. Σε μια από τις εξόδους της στοάς, ένα κατάστημα με παγωτά τράβηξε τη προσοχή μας. Χιόνι και παγωτό. Ένας παράξενος συνδυασμός που προσέλκυσε τους περισσότερους από την ομάδα μας. Ίσως φταίει και η ηλιόλουστη ημέρα που θύμιζε ελληνικό ουρανό. Λίγο αργότερα βρεθήκαμε στην Πιάτσα ντέλα Σκάλα (Piazza del-la Scala) όπου βρίσκεται το ομώνυμο Θέατρο «Σκάλα του Μιλάνο», η πιο ονομαστή Όπερα του κόσμου. Αντίγραφο της υπάρχει στην Ελλάδα, στηΣύρο την πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Ανεβήκαμε στα ίδια σκαλοπάτια που περπάτησαν ιστορικά πρόσωπα της τέχνης και της πολιτικής, φ ω τ ο γ ρ α φ η θ ή κ α μ ε στο φουαγιέ και από ένα ειδικά διαμορφωμένο θεωρείο π α ρ α κ ο λ ο υ θ ή σ α μ ε στιγμιότυπα από την πρόβα για την επόμενη παράσταση. Στο μουσείο του θεάτρου είδαμε εικόνες από τη διαχρονική παρουσία σημαντικών προσώπων στο χώρο και φυσικά τα ίχνη της Μαρίας Κάλλας σε δεσπόζουσα θέση. Οι αισθήσεις μας σε διέγερση καθώς ταξιδεύαμε πίσω στο χρόνο. Αφήσαμε το θέατρο και επιστρέψαμε στον Καθεδρικό Ναό για μια σύντομη επίσκεψη. Επιβλητικό το μέγεθος με πανέμορφα βιτρώ του 15ου αιώνα στα πανύψηλα παράθυρα που απεικόνιζαν τη ζωή

των Αγίων Πατέρων. Στις καθολικές εκκλησίες εκτός από το ογκώδες μέγεθος ο επισκέπτης θα θαυμάσει μια ποικιλία κατασκευών και μικροαγαλμάτων με απίθανες λεπτομέρειες. Αφήσαμε τα ιστορικά μνημεία και επιστρέψαμε στο πούλμαν. Η Ιταλία είναι ένα απέραντο

192

ο ΓΕΛ ΙΛ

ΙΟΥ

ΓΡΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

CERN

20ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑΤΑ

2ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

μουσείο που δε χορταίνεις να βλέπεις. Πάντοτε αφήνεις εκκρεμότητες για το επόμενο ταξίδι.!!

Το μεσημέρι μας βρήκε στο δρόμο για το Mont Blanc και τα Ιταλογαλλικά σύνορα. Με ενδιάμεσες στάσεις για ξεκούραση και φαγητό, α ν η φ ο ρ ί σ α μ ε

τους άσπρους από τ ο χιόνι ορεινούς όγκους των Ά λ π ε ω ν . Σ τ ο άσπρο τοπίο

διέκρινες ό μ ο ρ φ α

φ ω τ ι σ μ έ ν α ξύλινα σπίτια και τον παγετώνα των ΄Αλπεων . Έ ν α παραμυθένιο σκηνικό. Το πυκνό χιόνι δεν μας εμπόδισε στη μετακίνησή με το πούλμαν και μόλις που νύκτωσε φθάσαμε στο Μont Blanc, το μεγάλο τούνελ των 11,5 Km που συνδέει την Ιταλία με τη Γαλλία. Η διαδρομή μέσα από το μονό τούνελ για τις δύο κατευθύνσεις, μας αποκάλυψε την οργάνωση για την προφύλαξη και την ασφαλή διάβασή του καθώς είχε προηγηθεί ένα μεγάλο ατύχημα πριν μερικά χρόνια, όταν κάποιο φορτηγό ελιχε ππάρει φωτιά. Για το λόγο αυτό το πούλμαν όπως και όλα τα μεγάλα οχήματα περνούσαν πρώτα από ένα σύστημα μέτρησης της θερμοκρασίας του οχήματος και αν το όριο ήταν επιτρεπτό, τότε δίνονταν άδεια διέλευσης( αφού πληρώνονταν τα πανάκριβα διόδια των

250 € με επιστροφή). Βγαίνοντας από το τούνελ ήταν πλέον νύκτα και το χιόνι στο πλάι του δρόμου γύρω στο ένα μέτρο. Η κίνηση στο δρόμο μεγάλη, λόγω των εκδρομέων που έρχονταν για τα χιονοδρομικά κέντρα. Σε λίγο αφήσαμε το βουνό και πήραμε τον

αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση τα γαλλοελβετικά σύνορα. Φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας στο γαλλικό έδαφος, πολύ κοντά από τα σύνορα με την Ελβετία. Η ώρα ήταν περασμένες 10 το βράδυ, όταν μετά από μια σύντομη τακτοποίηση στα δωμάτια, περπατήσαμε μέσα στο χιονισμένο τοπίο μέχρι το κοντινό ιταλικό εστιατόριο για βραδινό φαγητό. Φυσικά φάγαμε πίτσα

και ήπιαμε λίγο κόκκινο κρασί. Νωρίς για ύπνο, γιατί η επόμενη ημέρα ήταν ο στόχος του ταξιδιού μας.

Ξυπνήσαμε νωρίς με τη σκέψη στο CERN. Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο, τοποθετήσαμε τις αποσκευές στο πούλμαν

και διασχίσαμε τα γαλλοελβετικά σύνορα για την προγραμματισμένη επίσκεψη στο

ερευνητικό κέντρο CERN ,όπου μεταξύ των 2500 επιστημόνων εργάζονται περίπου 200 Έλληνες ερευνητές. H επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη για τις 9.00 π .μ. Εκεί μας υποδέχτηκαν οι κ .Χαριτωνίδης Νίκος και Τσιγγάνης Ανδρέας, ΄Ελληνες ερευνητές στο CERN, οι οποίοι είχαν αναλάβει την ξενάγησή μας. Μετά τις συστάσεις μας οδήγησαν σε ένα μικρό

χώρο παρουσιάσεων. Εκεί μας ενημέρωσαν για τα πειράματα που γίνονται στο κέντρο και

Μιλάνοαπάντησαν στις ερωτήσεις μας. Οι μαθητές μας συμπεριφέρονταν με σοβαρό και διερευνητικό τρόπο. Πληροφορηθήκαμε για τα αποτελέσματα των ερευνών τους και τις εφαρμογές τους στην καθημερινή ζωή:ο παγκόσμιος ιστός (www), οι συσκευές pet που χρησιμοποιούνται στην θεραπεία του καρκίνου, η αποκωδικοποίηση στην δομή ιών όπως του HIV είναι μερικές από αυτές. Σήμερα το CERN παρουσιάζει μια καινούρια δικτυακή τεχνολογία που λέγεται

GRID και συνδέει δεκάδες χιλιάδες υπολογιστών σε όλο τον κόσμο.

Μετά την π ρ ώ τ η ξενάγηση

ε π ό μ ε ν ο ς σταθμός ήταν ο χώρος ελέγχου του μεγαλύτερου ε ρ ε υ ν η τ ι κ ο ύ σταθμού με το όνομα ΑΤΛΑΣ. Στους ερευνητές – ξ ε ν α γ ο ύ ς προστέθηκε ο κ. Λεοντσίνης Στέφανος και τρεις ακόμα Έ λ λ η ν ε ς ε π ι σ τ ή μ ο ν ε ς . Έτσι συνεχίσαμε την περιήγησή μας στο χώρο των εργαστηρίων του ΑΤΛΑΣ χωρισμένοι σε τρεις ομάδες. Στο πέρασμα από το κεντρικό κτίριο της γραμματείας του CERN προς το εργαστήριο ATLAS διασχίσαμε μια κεντρική οδική αρτηρία που στη μέση περνούσε τραμ. Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στη διάβαση πεζών όλα τα οχήματα σταμάτησαν με ένα μαγικό τρόπο! Το γεγονός έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους μαθητές μας. Να μια χώρα που τηρούνται οι νόμοι και τα οχήματα σέβονται τους πεζούς! Βαδίζοντας προσεκτικά λόγω του χιονιού που κάλυπτε τα πάντα φθάσαμε στο εργαστήριο. Η ξενάγηση περιελάμβανε αυτοπρόσωπη παρουσία στους χώρους εργασίας και

οπτικοακουστικό υλικό σε μια τρισδιάστατη παρουσίαση του τρόπου λειτουργίας του ηλεκτρομαγνητικού τούνελ διαμέτρου 24 χιλιομέτρων. Φορέσαμε τα ειδικά γυαλιά και τα ακουστικά και ταξιδέψαμε εικονικά μέσα στο τούνελ μαζί με τα σωματίδια. Οι Έλληνες ερευνητές δεν

χόρταιναν να μας εξηγούν. Για τη συνέχεια της επίσκεψης επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν, μπήκαμε πάλι στη Γαλλία και βρεθήκαμε σε ένα τεραστίων διαστάσεων εργαστήριο δοκιμών και προετοιμασίας των υλικών που αργότερα κατεβάζουν σε βάθος 250 μέτρων για τη διεξαγωγή των πειραμάτων. Φωτογραφηθήκαμε δίπλα στους τεράστιους ηλεκτρομαγνήτες, με τα υπεραγώγιμα καλώδια. Η υψηλή τεχνολογία είναι εκεί. Δεν μας επέτρεψαν να κατεβούμε στο τούνελ για λόγους ασφάλειας. Μόλις είχε ολοκληρωθεί κάποιο πείραμα και τα ποσοστά ακτινοβολίας ήταν ακόμα υψηλά.

Πέρασε η ώρα και πήγαμε για το γεύμα στο εστιατόριο "Einstein" του ερευνητικού κέντρου, παρέα με επιστήμονες και

επισκέπτες από όλα τα μέρη του κόσμου. Το φαγητό μέτριο και λίγο ακριβό. Το χειρότερο

είναι ότι δίναμε ευρώ και παίρναμε ρέστα σε ελβετικά φράγκα με αποτέλεσμα να γίνουν κάποια, μικρά ευτυχώς, μπερδέματα με την μετατροπή του συναλλάγματος. Μετά από το μικρό γευστικό διάλειμμα μια ομάδα κατέβηκε σε κάποιο από τα υπόγεια για άλλη μια παρουσίαση και οι υπόλοιποι βρεθήκαμε στο τεράστιο ξύλινο θόλο που δεσπόζει της περιοχής

212

ο ΓΕΛ ΙΛ

ΙΟΥ

ΓΡΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

είναι νόμοι. Με δώρα φορτωμένοι ή μάλλον με σοκολάτες επιβιβαζόμαστε στο πούλμαν και παίρνουμε το δρόμο για να επιστρέψουμε στο Μιλάνο μέσω και πάλι του Mont Blanc. Μετά από δυο σύντομες στάσεις για ξεκούραση, φθάσαμε γύρω στις 09:30 το βράδυ σε μια επιλεγμένη ταβέρνα του Μιλάνου για φαγητό. Και πάλι το φαγητό δεν ικανοποίησε τους μαθητές. Ακολούθησε νυκτερινή

περιήγηση με το πούλμαν στο κέντρο της πόλης και στη συνέχεια στο ξενοδοχείο για τη διανυκτέρευση. Ήμασταν κουρασμένοι, αλλά ικανοποιημένοι από την επίσκεψη στο CERN. Προσπαθούσαμε να βάλουμε σε μια σειρά την πληθώρα των πληροφοριών, οπτικών και ακουστικών, μια ξεχωριστή εμπειρία που δύσκολα την προσεγγίζεις.

Η επόμενη ημέρα ήταν χαλαρή και αφιερωμένη στη

τεχνολογία των αυτοκινήτων με επίσκεψη στη Μόντενα και το Μουσείο της Ferrari. Φθάσαμε εκεί γύρω στις 11 το πρωί. Σε λίγο περπατούσαμε ανάμεσα στους μύθους της τεχνολογίας

22ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑΤΑ

2ο ΓΕΛ

ΙΛΙο

Υ

και χαρακτηρίζει την εξωτερική όψη του CERN. Μέσα στον ξύλινο θόλο υπάρχει μόνιμος εκθεσιακός χώρος για ενημέρωση με οπτικοακουστικό υλικό και οθόνες αφής. Σε λίγο τα φώτα χαμήλωσαν και είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μια τρισδιάστατη παρουσίαση με οθόνη όλο το εσωτερικό μέρος του θόλου. Ένιωθες ότι τα σωματίδια θα τρακάρουν με το σώμα σου.

Εκτασιασμένοι από το θέαμα και την πληθώρα των πληροφοριών και παρά τις προσπάθειες των Ελλήνων

ερευνητών να μείνουμε και άλλο, έπρεπε να αναχωρήσαμε για τη συνέχεια της εκδρομής. Γύρω στις 3.30 μ. μ φθάσαμε στην πόλη της Γενεύης που βρίσκεται στο δυτικό άκρο της λίμνης Leman και διασχίζεται από το Ροδανό ποταμό. Στη λίμνη υπάρχει ένα τεράστιο συντριβάνι ύψους 140 μέτρων. Η επίσκεψή μας στην πόλη ήταν μια σύντομη διέλευση με το πούλμαν με μια μικρής διάρκειας στάση για ψώνια στην άκρη της λίμνης. Ο ξεναγός μας οδήγησε σε ένα τριώροφο κατάστημα με αναμνηστικά δώρα. Οι περισσότεροι αγοράσαμε σοκολάτες. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο ταμείο μας ζήτησαν την ταυτότητα για να δεχθούν τα χρήματα μας σε ευρώ σημειώνοντας στον υπολογιστή τα στοιχεία μας. Εκεί είναι Ελβετία και οι νόμοι

Ταξίδι στο CERN

Φαντασία & Τεχνολογία

της αυτοκίνησης αφού πρώτα πληρώσαμε την αλμυρή είσοδο (μόλις 12€). Φωτογραφηθήκαμε δίπλα στα παλαιά και σύγχρονα μοντέλα αυτοκινήτων αφήνοντας τη φαντασία μας να τρέχει σε πίστες της φόρμουλα 1 ή σε κοσμικές καταστάσεις κάπου στο Πριγκιπάτο του Μονακό. Μερικοί δοκίμασαν τον εξομοιωτή οδήγησης. Άλλοι γεύτηκαν έναν espres-so στο μπαρ του μουσείου που αξίζει να σημειώσουμε ότι το κόστος ήταν μόλις 1€!! (ας προβληματιστούν κάποια cafe στην Αθήνα). Η έξοδος από το μουσείο πέρναγε από το κατάστημα αναμνηστικών με τη φίρμα Ferrari. Με γεμάτες τσάντες και άδειο πορτοφόλι πήραμε το δρόμο για το πούλμαν που μας περίμενε σέν χιονισμένο πάρκιγκ.

Επόμενoς σταθμός Βερόνα, η πόλη των ερωτευμένων. Οι Ιταλοί ξέρουν καλά τη τέχνη του τουρισμού. Φορτωμένοι με αναμνήσεις και δώρα

φθάσαμε εκεί το απόγευμα μέσα σε ψιλόβροχο και βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο πανηγύρι για την γιορτή των ερωτευμένων. Γευτήκαμε και πάλι ένα κομμάτι πίτσα και ο ξεναγός μας οδήγησε από τα στενά γραφικά δρομάκια στο κέντρο της

πόλης και της γιορτής, όπου γινόταν κάτι σαν καρναβάλι με μπαλόνια καρδούλες. Είχαν στηθεί υπαίθριες εξέδρες με μουσικά συγκροτήματα και πλήθος κόσμου που είχε έλθει ειδικά για αυτές τις εκδηλώσεις. Η περιήγηση ολοκληρώθηκε στο υποτιθέμενο σπίτι του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Για να ανέβεις στο δήθεν μπαλκόνι πλήρωνες 5€. Κάτω στην αυλή ένα μπρούτζινο άγαλμα με τη μορφή της Ιουλιέτας δεχότανε στο στήθος τα χαϊδέματα των επισκεπτών που σύμφωνα με το μύθο σου έφερνε τύχη. Οι Ιταλοί γνωρίζουν πολύ καλά να πουλάνε τους μύθους

τους εξασφαλίζοντας πλήθος τουριστών όλο το χρόνο. Με όμορφα συναισθήματα

αφήσαμε τη Βερόνα και επιστρέψαμε στο Μιλάνο για την τελευταία

διανυκτέρευση. Την άλλη ημέρα θα φύγαμε για την Ελλάδα.

Ξυπνήσαμε πολύ πρωί, πήραμε το πρωινό μας στο ωραίο ξενοδοχείο,

συγκεντρώσαμε τις αποσκευές και τα συναισθήματά μας και να

μαστε στον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση την Αγκόνα. Οι

περισσότεροι μαθητές κοιμόντουσαν στη διαδρομή, γιατί προφανώς δεν έκλεισαν μάτι όλη νύκτα. Φθάσαμε στο λιμάνι με

κάποια καθυστέρηση, λόγω μερικών αναγκαστικών στάσεων στη διαδρομή.

Τελικά γύρω στις 3 το μεσημέρι σαλπάραμε για το λιμάνι της Πάτρας. Η έξοδος από την Ιταλία έγινε χωρίς έλεγχο σε αντίθεση με την είσοδο μας. Το καράβι ήταν λίγο περίεργο αν και μεγάλου μεγέθους. Ήταν πλοίο μεταφοράς οχημάτων, αλλά με τη δυνατότητα φιλοξενίας σε καμπίνες.

Έτσι βρεθήκαμε σε ένα χώρο γεμάτο με οδηγούς φορτηγών με λίγους χώρους

για άραγμα. Ευτυχώς μετά από παρέμβαση στον καπετάνιο μας δόθηκε ένα μέρος του

εστιατορίου αποκλειστικά για τη χρήση των μαθητών και των συνοδών καθηγητών.

Φθάσαμε στο λιμάνι της Πάτρας το μεσημέρι της έβδομης ημέρας ευτυχώς χωρίς απρόοπτες καταστάσεις, κουρασμένοι από το μεγάλο ταξίδι, αλλά με γεμάτες τις

αποσκευές των αναμνήσεων. Γύρω στις 6 το απόγευμα ήμασταν στο σχολείο ολοκληρώνοντας έτσι ένα δύσκολο εκπαιδευτικό ταξίδι επτά ημερών. Το όνειρο του ταξιδιού στο CERN ήταν πλέον μια πραγματικότητα που θα μείνει στη σκέψη όλων

όσων συμμετείχαν. Για άλλους έ χ ε ι σημασία το ταξίδι και

ό χ ι ο

προορισμός, αλλά στην περίπτωση αυτή άξιζαν και τα δύο.

232

ο ΓΕΛ ΙΛ

ΙΟΥ

ΓΡΑΦ

ΗΜ

ΑΤΑ

24ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑΤΑ

2ο ΓΕΛ

Ταξίδι στο CERN ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

του Γρηγόρη Μαρκάκη.

Τι έγινε το «σκοτεινό» πρώτο δευτερόλεπτο της δημιουργίας του Σύμπαντος πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια; Μέσα από πιο «Μηχανισμό»

περάσαμε από την μη ύπαρξη στην ύπαρξη; Γιατί εξαφανίσθηκε η Αντιύλη από το Σύμπαν, ενώ θεωρείται ότι δημιουργήθηκε σε ίσες ποσότητες με την ύλη αρχικά;

Ύπάρχει το αινιγματικό σωματίδιο Higgs που δίνει μάζα σε ορισμένα σωματίδια, ενώ δεν δίνει σε κάποια άλλα; (μερικοί το ονόμασαν «Σωματίδιο

του Θεού» και κάποιοι άλλοι «Άγιο Δισκοπότηρο» της Φυσικής);

Ποια είναι η προέλευση της μάζας; Θα επιβεβαιωθεί η Θεωρία των χορδών; Τι είναι η «σκοτεινή» ύλη και η «σκοτεινή» ενέργεια; Το Σύμπαν είναι

τετραδιάστατο ή πολυδιάστατο;

Θα αποδειχθεί πειραματικά η ύπαρξη των Γκραβιτονίων που αποτελούν τους φορείς της πλέον προσιτής αλλά και πλέον ασθενούς δύναμης της βαρύτητας;

Θα μπορέσουμε να φθάσουμε στην ενοποίηση των τεσσάρων βασικών δυνάμεων, δηλαδή της Ισχυρής, της Ηλεκτρομαγνητικής, της Ασθενούς και της Βαρύτητας;

Σε τέτοια ερωτήματα

προσπαθεί να δώσει απάντηση το

Cern.

Το Cern (Ευρωπαϊκός

Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών) μετά την ίδρυσή του το 1954 από 12 ευρωπαϊκές χώρες σήμερα αριθμεί

20 κράτη-μέλη και 84 χώρες συνεργαζόμενες ή παρατηρητές, και είναι το μεγαλύτερο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών του κόσμου. Βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Απασχολεί σε μόνιμη βάση 3.000 ανθρώπους, 6.500 φυσικοί που εκπροσωπούν 500 Πανεπιστήμια έχουν άμεση συνεργασία με το Κέντρο για τις έρευνές τους, 730 υπότροφοι και πρόσεδρα μέλη, 10.000 επιστημονικοί συνεργάτες ανά τον κόσμο, Προϋπολογισμός του 2010 ήταν 1,4 δις Euro. Τα τελευταία 10 χρόνια απονεμήθηκαν 4 βραβεία Nobel σε Επιστήμονες του Κέντρου!

Το CERN ερευνά τα συστατικά της ύλης και τις δυνάμεις που τα συγκρατούν. Ισχυρότερο εργαλείο του είναι οι επιταχυντές.

Πρόκειται για τεράστιες σε μέγεθος διατάξεις που επιταχύνουν σωματίδια σε ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός και μετά τα αφήνουν να συγκρουσθούν με άλλα σωματίδια. Μέσα από την «ανάγνωση» του Μικρόκοσμου επιδιώκει να βρει απαντήσεις σε ερωτήματα τόσο της σύγχρονης φυσικής, όσο και σε προαιώνια σχετικά με τη δημιουργία του Κόσμου και τη δομή του Σύμπαντος.

Μια αξέχαστη εμπειρία στο CERNτης Αγάπης Ψύλλου Τάξη Γ3

Το Κέντρο Ευρωπαϊκών Πυρηνικών Ερευνών, γνωστό ως CERN εδρεύει στη Γενεύη. Το 1952 ιδρύεται Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Πυρηνική

Φυσική υπό την αιγίδα της UNESCO. To επόμενο έτος, υπογράφεται στο Παρίσι, σύμβαση ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Πυρηνική Φυσική. Το 1954 γίνεται η επίσημη επικύρωσης της σύμβασης από τα πρώτα 12 κράτη (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία, Δανία, Ελλάδα, Ελβετία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, Νορβηγία, Ολλανδία και Σουηδία).

Η κύρια λειτουργία του CERN αφορά την παροχή επιταχυντών σωματιδίων και άλλων υλικοτεχνικών υποδομών που χρειάζονται για

την πειραματική έρευνα στο πεδίο της φυσικής υψηλών ενεργειών. Στο CERN λειτουργούν επομένως πολλοί επιταχυντές, ένας εκ των οποίων είναι ο LHC (Μέγας Επιταχυντής Ανδρονίων), ο οποίος αναπτύσσεται σε υπόγεια κυκλική σήραγγα 27 χιλιομέτρων που επιτρέπει στα πρωτόνια να επιταχύνονται σε πολύ υψηλές ενέργειες. Το Μποζόνιο του Χιγκς είναι ένα σωματίδιο του οποίου η ύπαρξη προβλέπεται από το καθιερωμένο μοντέλο και η αναζήτηση του είναι στις βασικές προτεραιότητες του μεγάλου επιταχυντή αδρονίων στο CERN. Το πεδίο που δημιουργεί το σωματίδιο είναι υπεύθυνο για την ύπαρξη μάζας χωρίς την οποία δεν θα υπήρχε βαρύτητα στο Σύμπαν. Ένα σωματίδιο που συμπεριφέρεται σαν το μποζόνιο του Χιγκς, ανακαλύφθηκε από τους ερευνητές του CERN και ανακοινώθηκε στις 4 Ιουλίου του 2012. Ωστόσο διαδικασίες επαλήθευσης είναι ακόμη αναγκαίες για να διασφαλισθεί ότι πρόκειται πραγματικά για τον κρίκο που λείπει στην αλυσίδα των στοιχειωδών σωματιδίων, ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας (CERN). Το μποζόνιο του Χιγκς θεωρείται από τους φυσικούς ως το κλειδί της θεμελιώδους δομής της ύλης, το σωματίδιο που δίνει στην ύλη την μάζα της, σύμφωνα με τη θεωρία του “Καθιερωμένου Μοντέλου”.

Στο σχολείο μας μια ομάδα μαθητών συμμετείχε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το πείραμα στο CERN. Ενημερωθήκαμε για το πείραμα που

πραγματοποιείται και σε τι αποσκοπεί, μάθαμε για τη λειτουργία και τη χρήση των επιταχυντών και των ανιχνευτών. Μάθαμε επίσης ιστορικά γεγονότα για την ίδρυση, την κατασκευή, τις εγκαταστάσεις καθώς και τον ανθρώπινο αγώνα για την ανάπτυξη της τεχνολογίας του αύριο, στη βιομηχανία, στην ιατρική. Το Φεβρουάριο πραγματοποιήθηκε το ταξίδι στο CERN, που περιμέναμε με ανυπομονησία αφού όσο περνούσε ο καιρός και γνωρίζαμε πράγματα τόσο πιο πολύ θέλαμε να επισκεφθούμε τον τόπο που γίνεται αυτό το πείραμα.

Κατά την παραμονή μας στο CERN παρακολουθήσαμε παρουσιάσεις σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της σωματιδιακής

φυσικής και της φυσικής υψηλών ενεργειών ενώ υπό την καθοδήγηση Ελλήνων ερευνητών, καθηγητών και τεχνικών γνωρίσαμε τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται τα μεγαλύτερα πειράματα του CERN (LHcb, CMS,ATLAS, ALICE) και την κατεύθυνση προς την οποία έχει προσανατολιστεί η σύγχρονη φυσική έρευνα.

Σ΄ ένα ταξίδι, όμως, δεν αξίζει μόνο ο προορισμός, μα και η διαδρομή, η οποία ήταν υπέροχη ανάμεσα στις

χιονισμένες Άλπεις.

Σχετικά με το CERN25

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΠαιδαγωγική ομάδα και σχετικές

εργασίεςΣτην υλοποίηση του πολιτιστικού προγράμματος μέρος της οποίας αποτέλεσε η επίσκεψη στο CERN συμμετείχαν οι εκπαιδευτικοί:

Ιωάννου Στυλιανός (ΠΕ03) Δ/ντής, Αθανασίου Ειρήνη (ΠΕ04) υπεύθυνη του προγράμματος, Λιάρου Χριστίνα (ΠΕ09) και Γιαννόπουλος Νίκος (ΠΕ06). •Στις συναντήσεις των συμμετεχόντων μαθητών και καθηγητών, που γινόντουσαν εκτός ωραρίου του σχολείου, συνήθως τις Κυριακές, με παρουσιάσεις πάνω σε θέματα όπως η δομή της ύλης, τα στοιχειώδη σωματίδια, οι θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις, η υποδομή και τα πειράματα στο CERN συμμετείχαν και

εξωτερικοί ομιλητές όπως: Ευγενία Ποτηριάδου, (ΠΕ04), που έχει συμμετάσχει σε πρόγραμμα καθηγητών στο CERN και η Ευαγγελία Σαμαρά, φοιτήτρια του τμήματος Φυσικής του Παν.μίου Αθηνών, που συνεργάζεται με το CERN. Στο πλαίσιο του προγράμματος μερικοί μαθητές κατέθεσαν εγασίες ή συμμετείχαν με παρουσίαση με την επιμέλεια της κ. Αθανασίου Ε.: Η Δομή της Ύλης ...και η αναζήτησή της, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, παρουσίαση: Χαραλαμποπούλου Καλλιόπη & Χρηστίδη Ιωάννα, μαθήτριες Β τάξης, 2ου ΓΕΛ Ιλίου, Οι Ανιχνευτές & τα Πειράματα στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων -Large Had-ron Collider (LHC) του CERN, παρουσίαση: Χάλαρης Αντώνιος, μαθητής Β τάξης, 2ου ΓΕΛ Ιλίου, Η επίσκεψη στο CERN, παρουσίαση: Νικολάου Βασιλική, μαθήτρια Β τάξης, 2ου ΓΕΛ Ιλίου, 9th International Particle Physics Masterclasses 2013, Προχωρημένα μαθήματα Φυσικής Σωματιδίων, παρουσίαση Μαρκάκης Γρηγόρης, μαθητής Β τάξης, 2ου ΓΕΛ Ιλίου.

Ανάρτηση στο διαδίκτυο:

Η κ. Αθανασίου Ε. επιμελήθηκε την ανάρτηση στο διαδίκτυο μερικών από τις σημαντικότερες εργασίες αυτού του

πολιτιστικού προγράμματος:(1) Αρχείο: H_Domh_ths_Ylhs.zip: περιλαμβάνει την παρουσίαση ''Η Δομή της ύλης'' καθώς και τα βίντεο''Higgs boson'' & ''LHC'' που εμφανίζονται στην παρουσίαση, στα slides ''Η Γέννηση του πεδίου Higgs'' & ''Επιταχυντές σωματιδίων'' αντίστοιχα (κάνοντας click πάνω στο μαύρο ορθογώνιο, κάντε unzip όλα τα αρχεία σε ένα φάκελο για να τρέξει σωστά η παρουσίαση):https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/H_Domh_ths_Ylhs.zip (2) H Domh_ths_Ylhs_presentation.pdf: περιλαμβάνει την προηγούμενη παρουσίαση σε .pdf μορφή (χωρίς τα videos).https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/H_Domh_ths_Ylhs_presen-tation.pdf(3) H_Domh_ths_Ylhs.pdf: με το κείμενο: ''Η Δομή της ύλης''.

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

Αhttps://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/H_Domh_ths_Ylhs.pdf(4) Αρχείο: LHC detectors.ppt: περιλαμβάνει το αρχείο ppt (παρουσίαση) ''Οι Ανιχνευτές & τα Πειράματα στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων -Large Hadron Collider (LHC) του CERN''.https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/LHC_detectors.ppt(5) Αρχείο: LHC detectors.pdf: περιλαμβάνει την προηγούμενη παρουσίαση σε pdf μορφή.https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/LHC_detectors.pdf(6) Αρχείο: CERN visit.pptx: περιλαμβάνει την παρουσίαση ''Η επίσκεψη στο CERN''.https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/CERN_visit.pptx(7) Αρχείο: CERN visit.pdf: περιλαμβάνει την προηγούμενη παρουσίαση σε .pdf μορφή.https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/CERN_visit.pdf(8) Αρχείο: Masterclases2013.pptx: περιλαμβάνει την παρουσίαση ''9th International Particle Physics Masterclasses 2013, Προχωρημένα μαθήματα Φυσικής Σωματιδίων''.https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/Masterclasses2013.pptx(9) Αρχείο: Masterclases2013.pdf: περιλαμβάνει την προηγούμενη παρουσίαση σε .pdf μορφή.https://dl.dropboxusercontent.com/u/47137099/Masterclasses2013.pdf

Μasterclasses 2013

Μasterclasses 2013

Κάθε χρόνο, 10.000 περίπου μαθητές Λυκείου από 37 χώρες επισκέπτονται για μία μέρα ένα από τα 160 συμμετέχοντα

Πανεπιστήμια ή ερευνητικά κέντρα με σκοπό να λύσουν αινίγματα φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων. Παράλληλα ενημερώνονται για θέματα και μεθόδους στη βασική έρευνα για την ύλη και τις δυνάμεις,πραγματοποιούν δε μετρήσεις σε πραγματικά γεγονότα από τα περάματα στον επιταχυντή LHC του Cern των τριών τελευταίων ετών.Στο τέλος της ημέρας, όπως γίνεται σε κάθε διεθνή συνεργασία,οι συμμετέχοντες μαθητές μέσω διαδικτύου συνδέονται και συζητούν τα αποτελέσματα και την εμπειρία τους.

Σ το πλαίσιο αυτό, με την καθηδήγηση της φυσικού κ. Αθανασίου Ειρήνης - Παυλίνας, οι μαθητές Παπαζαχαρίου Βασίλης,

Μαρκάκης Γρηγόρης, Νικολάου Βασιλική, Χαραλαμποπούλου Καλλιόπη και Χάλαρης Αντώνης, συμμετείχαν στην 9η Διεθνή Ημερίδα Φυσικής Σωματιδίων (9th International Particle Phys-ics, Masterclasses 2013, Προχωρημένα μαθήματα Φυσικής Σωματιδίων για μαθητές Λυκείου), στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η κ. Αθανασίου συμμετείχε επίσης στο αντίστοιχο Masterclasses 2013 για καθηγητές, που έγινε στο

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

διανυκτέρευση στην πόλη της Κομοτηνής. Ο καιρός βροχερός και λίγο ψυχρός. Αφήσαμε το σχολείο στο Ίλιον γύρω στις 9 το πρωί ενώ οι υπόλοιποι μαθητές έκαναν μάθημα. Κάποιο είχαν σκαρφαλώσει στα κάγκελα για να μας αποχαιρετίσουν. Κινηθήκαμε δια μέσου του οδικού άξονα Αθηνών – Θεσσαλονίκης και της Εγναντίας οδού Θεσσαλονίκης – Κομοτηνής. Η κίνηση στους δρόμους αραιή αφού λόγω της οικονομικής κρίσης οι Έλληνες αποφεύγουν τα ταξίδια ενώ έχει μειωθεί σημαντικά και η εμπορική κίνηση με τα φορτηγά. Οι εικόνες της εξοχής εναλλάσσονταν με τις πόλεις που διασχίσαμε σένα συνεχές οπτικό παιχνίδι. Οι μαθητές παρά το πολύωρο ταξίδι διατηρούσαν αμείωτο το νεανικό τους κέφι επικουρούμενοι με τραγούδια σύμφωνα με τα γούστα τους. Μετά από 12 ώρες οδικού ταξιδιού φθάσαμε στην Κομοτηνή. Ήταν περασμένες 9 το βράδυ όταν τακτοποιούσαμε

Κωνσταντινούπολη

Η προετοιμασία

Στα μέσα του Δεκέμβρη του 2012 άρχισε να ευδοκιμεί η ιδέα μιας επίσκεψης στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ως ένδειξη τιμής προς τον

Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη. Μέσω του διαδικτύου εντοπίστηκε η ηλεκτρονική διεύθυνση και στάλθηκε το πρώτο έγγραφο μέσω email. Η απάντηση άργησε κάπως γιατί ήρθε μέσω ταχυδρομείου μαζί με τις ευχές για το νέο έτος. Η είδηση γέμισε με χαρά μαθητές και καθηγητές. Ως ημερομηνία επίσκεψης στο Πατριαρχείο ορίσθηκε η 30 Μαρτίου 2013 ημέρα Σάββατο στις 4μμ. Ομάδα μαθητών του προγράμματος Μαθητικός Τύπος, σκέφθηκε να πάρει συνέντευξη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη και άρχισε η συγγραφή των ερωτήσεων. Το κείμενο στάλθηκε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο προς επεξεργασία. Στο μεταξύ άρχισε η προετοιμασία του ταξιδιού. Αφού πάρθηκε η απόφαση από το σύλλογο των Καθηγητών, έγινε η προκήρυξη προς τα τουριστικά πρακτορεία και η αποστολή εγγράφων για την έγκριση της εκδρομής και τη μετακίνηση μαθητών και συνοδών καθηγητών στο εξωτερικό. Για οικονομικούς λόγους επιλέχθηκε το ταξίδι διάρκειας έξη ημερών να πραγματοποιηθεί οδικώς με τουριστικό λεωφορείο.

Πρώτη ημέρα

Το πρωί της 28ης Μαρτίου 2013, τριάντα επτά μαθητές και οι συνοδοί τους καθηγητές επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν που είχε ελεγχθεί από την τροχαία για το

μεγάλο ταξίδι μέχρι την Κωνσταντινούπολη με ενδιάμεση

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

26

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

τα πράγματα μας στα δωμάτια και σε λίγο νάμαστε για το δείπνο μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου με ωραία ελληνικά πιάτα. Η νύκτα κύλισε ήρεμα με τους συνοδούς καθηγητές σε επιφυλακή για την επιτήρηση των μαθητών.

Δεύτερη ημέρα

Απολαύσαμε το ελληνικό πρωϊνό στο όμορφο και φιλόξενο ξενοδοχείο και αναχωρήσαμε για τα Ελληνο –τουρκικά σύνορα αφού πρώτα παραλάβαμε το ξεναγό μας με το

όνομα Αρίφ, Μουσουλμάνο με ελληνικό όμως διαβατήριο αφού γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κομοτηνή. Κάποιοι μαθητές έδειξαν κάποια έκπληξη γιατί μάλλον θα ήθελαν έλληνα ξεναγό αλλά γρήγορα τον αποδέχθηκαν αφού μας κέρδισε με την εκπληκτική αφήγησή του. Ήξερε πολύ καλά τη δουλειά του και είχε σημαντική μόρφωση. Οι μαθητές κάθονταν στα καθίσματα του πούλμαν μάλλον νυσταγμένοι από το πρωινό ξύπνημα.

Διασχίσαμε την Εγνατία οδό μέσα στην εύφορη Θρακιώτικη γη και σε 2 ,5 ώρες περίπου ήμασταν στο ελληνικό τελωνείο του Έβρου. Ο αστυνομικός μας ζήτησε να κατέβουμε από το πούλμαν με τις ταυτότητες στο χέρι για την ταυτοπροσωπία

27

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

Αενώ ζήτησε την άδεια εξόδου από την Ελλάδα που είχε σταλεί με φαξ στο σχολείο λίγο πριν την αναχώρησή μας. Κράτησε τις ταυτότητες για έλεγχο στη βάση δεδομένων του υπολογιστή του ενώ εμείς σκορπιστήκαμε στα μαγαζιά τύπου Duty Free μέχρι να τελειώσει η διαδικασία. Στο μοναδικό καφέ μπαρ κάθονταν ο Υπουργός Υγείας της Τουρκίας με τη συνοδεία του ο οποίος κατά σύμπτωση είχε επισκεφθεί τους Μουσουλμάνους στην Κομοτηνή και επέστρεφε στην Τουρκία. Μετά από μία ώρα περίπου μας επέτρεψαν την έξοδο από την Ελλάδα. Επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και η μπάρα εξόδου άνοιξε για να διασχίσουμε τη γέφυρα πάνω από τον ποταμό Έβρο. Μετά από λίγο δίναμε τις ταυτότητες στον Τούρκο αστυνομικό για τον έλεγχο εισόδου. Άντε πάλι περίμενε μέχρι να γίνει ο σχετικός έλεγχος. Άλλη μια ώρα αναμονής και η τελευταία μπάρα άνοιξε και νάμαστε

στην Τουρκία.Παντού μεγάλες κόκκινες σημαίες με το αστέρι και την ημισέληνο. Ο δρόμος ευθύς και διπλός που

έμοιαζε με δρόμο ταχείας κυκλοφορίας κάτι σαν αυτοκινητό-δρομος αλλά με πολλές λακκού-βες οδηγούσε απευθείας στην Κωνσταντινούπολη. Η κίνηση στο δρόμο άρχισε να πυκνώνει σε πλήρη αντίθεση από την ελληνική πλευρά. Η πεδιάδα της Θράκης συνεχίζονταν όταν αντικρίσαμε τα πρώτα Τούρκικα χωριά που κάποτε ήταν γεμάτα Έλληνες και φυσικά παντού μιναρέδες. Από τα παράθυρα του πούλμαν παρακολουθούσαμε τις αλλαγές του τοπίου αιχμαλωτίζοντας τις εικόνες στις ψηφιακές μηχανές μας. Ο Αριφ μας εξηγούσε συνεχώς για τα τοπωνύμια που διασχίζαμε και την ιστορική σχέση με το ελληνικό παρελθόν τους. Οι πρώτες εικόνες θύμισαν ελληνικές επαρχιακές πόλεις στη δεκαετία του 60 ή του 70 αλλά με εμφανή την προσπάθεια της εκβιομηχάνισης. Κάποια στιγμή διασταυρωθήκαμε με έναν αραμπά ένα είδος κάρου με ρόδες αυτοκινήτου αλλά που το έσερνε ένα άλογο λίγο βρώμικο. Όσο προχωρούσαμε προς την Πόλη η κίνηση πύκνωνε μέχρι που έγινε μποτιλιάρισμα όταν το σούρουπο πλησιάσαμε στα περίχωρα της. Οι πρώτες εικόνες θύμισαν μια μεγάλη σύγχρονη πόλη με τεράστια ανοικοδόμηση. Παντού εργοτάξια.

Κωνσταντινούπολη

Όπως μας πληροφόρησε ο Αρίφ το Τουρκικό κράτος δημιούργησε μια κατασκευαστική εταιρεία που κτίζει με ξέφρενο ρυθμό τεράστια οικοδομήματα. Τα διαμερίσματα μοιράζονται στους φτωχούς πολίτες με κλήρο έναντι μικρού ενοικίου κάπου 20 τούρκικες λίρες το μήνα περίπου 10€. Όπως αργότερα μάθαμε θα γκρεμιστούν 6.500.000 κατοικίες για να κτιστούν νέες τεράστιες πολυκατοικίες των 25 -30 ορόφων για να στεγάσουν τον τεράστιο πληθυσμό της Πόλης που έχει φθάσει από κάθε άκρη της Τουρκίας αλλά κυρίως είναι Κουρδικής καταγωγής. Το τοπίο στην είσοδο της Πόλης θύμιζε κάτι σαν το Μανχάταν με διάσπαρτους όμως ουρανοξύστες. Σε λίγο σταματήσαμε για να αγοραστεί μια κάρτα για τη διέλευση από τα διόδια που πληρώνονται όταν χρησιμοποιείς τους μεγάλους νέους δρόμους που διασχίζουν την Πόλη ή χρησιμοποιείς τη μεγάλη γέφυρα που ενώνει την Ασία με την Ευρώπη. Τίποτα δεν είναι δωρεάν. Ακόμα και στη τουαλέτα πληρώνεις μια λίρα για τη χρήση της. Κάποια στιγμή σταματήσαμε σε ένα σταθμό

ανεφοδιασμού και διαπραγματευτήκαμε τη δωρεά χρήση προκειμένου να καθίσουμε για φαγητό. Η μεγάλη κίνηση στους δρόμους καθυστέρησε κατά πολύ την άφιξή μας στο ξενοδοχείο Lion στην πλατεία Taxim. Φθάσαμε σχεδόν την ώρα του φαγητού. Παντού πλήθος κόσμου, παντού έργα. Η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για να πάρει τους ολυμπιακούς αγώνες του 2020 όπως μας πληροφόρησαν κάποιες διαφημιστικές πινακίδες. Έτσι έχει σκάψει όλη την Πόλη δημιουργώντας έργα υποδομής και δρόμους ταχείας κυκλοφορίας παράλληλα με τις μεγάλες πολυκατοικίες. Το τοπίο θυμίζει το εργοτάξιο που είχε στηθεί στην Αθήνα που

Κωνσταντινούπολη

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

28

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

προετοιμάζονταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και εδώ αλλά σε άλλη κλίμακα. Μερικοί αυτό το ονομάζουν ¨ανάπτυξη¨. Κάποιοι όμως μιλάνε για ¨φούσκα¨ που θα σκάσει όπως και στην Ελλάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να φθάσουμε στη σημερινή οικονομική κρίση. Κάποτε φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας και με τη βοήθεια του ξεναγού μοιραστήκαμε τα δωμάτια που προορίζονταν για το σχολείο. Όλα τα ξενοδοχεία ήταν γεμάτα από τουρίστες κάθε εθνικότητας λόγω της χρονικής σύμπτωσης με τις εορτές για το Καθολικό Πάσχα οπότε βρέθηκε χρόνος για ταξίδια. Στο ασανσέρ συναντούσες κάθε πίστη και κάθε ενδυμασία. Γυναίκες με μαντήλες ή με μπούρκα που άφηναν ακάλυπτα μόνο τα μάτια. Οι άντρες και τα παιδιά φυσιολογικά ντυμένοι. Γύρω στις 9:30 βράδυ συγκεντρωθήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου για την πρώτη έξοδο στην Πόλη. Πήραμε το πούλμαν και διασχίζοντας τη γέφυρα του Κεράτιου κόλπου, προχωρήσαμε παράλληλα με τα παλαιά οχυρωματικά βυζαντινά τείχη δίπλα στη θάλασσα του Μαρμαρά. Φθάσαμε σε κάποιο σημείο τα παλιάς πόλης γεμάτο με ταβέρνες για διασκέδαση όπως συμβαίνει σε πολλά τουριστικά μέρη στην Ελλάδα. Ένιωθες οικείο περιβάλλον αφού θύμιζε Μοναστηράκι μόνο η γλώσσα έκανε τη διαφορά. Η νυκτερινή Πόλη έδινε άλλη εικόνα πιο ρομαντική με τα κτίρια φωτισμένα δίνοντας έμφαση στο φωτισμό των μιναρέδων και των παλατιών. Βρεθήκαμε

σε μια ημιυπόγεια ταβέρνα δίπλα στους κοσμικούς Τούρκους που είχαν βγει για βραδινή διασκέδαση. Μαντήλες δεν υπήρχαν παρά μόνο καλοντυμένες κυρίες και κύριοι. Πλανόδια μικρά συγκροτήματα γύρναγαν στα τραπέζια παίζοντας τραγούδια που θύμιζαν πολλά ελληνικά τσιφτετέλια. Στο μυαλό σου γύρναγε η σκέψη ¨εμείς τα πήραμε από τους Τούρκους ή εκείνοι από εμάς¨ ή δημιουργήθηκαν παράλληλα αφού συνυπήρχαμε τόσα χρόνια. Εξ άλλου στο λεξιλόγιο μας υπάρχουν πολλές τούρκικες εκφράσεις. Στη ταβέρνα που μας πήγε το πρακτορείο μας έβαλαν να καθίσουμε προς το βάθος του μαγαζιού. Ίσως για νε μη ανακατευτούμε με τους Τούρκους πελάτες. Μια μουσική τύπου καραόκε πλημμύρησε το χώρο με τραγούδια στα τούρκικα αλλά και στα ελληνικά όπως το τραγούδι ¨μαντουβάλα¨. Οι μαθητές σηκώθηκαν να χορέψουν ενώ οι Τούρκοι κάθονταν στα τραπέζια τους. Ίσως θεωρήθηκε ένα είδος παραγγελιάς και σεβάστηκαν την επιθυμίας μας για χορό αφήνοντας το χώρο ελεύθερο. Αυθόρμητα το ίδιο κάναμε και εμείς όταν σηκώθηκαν να χορέψουν τα τούρκικα τσιφτετέλια. Ίσως να μη θέλαμε να ανακατευτούμε.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια χορεύτρια χορού της κοιλιάς κατάλληλα ενδεδυμένη. Όσο χόρευε οι πελάτες της έβαζαν χρήματα στα ρούχα της. Ένα ιδιότυπο θέαμα που στην αρχή δημιούργησε έκπληξη και στη συνέχεια

ευχάριστη διάθεση σε μικρούς και μεγάλους.

Ήπιαμε το κρασάκι μας φάγαμε τους μεζέδες και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε αφού η κούραση από το ταξίδι δεν επέτρεπε άλλο ξενύχτι. Στα μαγαζιά αυτά επιτρέπεται η πώληση αλκοόλ μάλλον μόνο για τους τουρίστες αφού οι μουσουλμάνοι δεν πίνουν, το απαγορεύει η θρησκεία τους. Διασχίσαμε το δρόμο με τις ταβέρνες και περπατήσαμε μέχρι το πούλμαν που ήταν παρκαρισμένο λίγο παρακάτω. Ένας περίεργος τύπος το έπαιζε παρκαδόρος και απαιτούσε ¨δώρο¨ από τον οδηγό αφού όπως είπε του φύλαγε το πούλμαν. Οι οδηγοί ανταποκρίνονται σε αυτή την απαίτηση προκειμένου να μην έχουνε κάποιο δυσάρεστο συμβάν όπως για παράδειγμα κάποια ζημιά στο όχημα. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Οι άνθρωποι της νύκτας παντού λειτουργούν με το ίδιο τρόπο.

Τρίτη ημέρα

Το επόμενο πρωινό μας βρήκε να τρώμε από το πλούσιο μπουφέ του ξενοδοχείου μας. Ήταν η Τρίτη ημέρα του ταξιδιού μας και περιελάμβανε ένα γεμάτο πρόγραμμα

με επίσκεψη στα ιστορικά μνημεία. Κατεβήκαμε από την πλατεία Ταξίμ (Taksim) και διασχίσαμε πάλι τη γέφυρα του Κεράτιου κόλπου. Πάνω στη γέφυρα πολλοί άνθρωποι με καλάμια ψάρευαν στα νερά του Κεράτιου από το ύψος της γέφυρας. Φαίνεται ότι υπάρχει άφθονο ψάρι στα μολυσμένα νερά. Ο Αρίφ μας πληροφόρησε ότι πληρώνουν την άδεια για αυτό το ψάρεμα ο δε Κεράτιος κόλπος είναι γεμάτος από ένα παχύ στρώμα λάσπης και ότι πέσει εκεί μέσα εξαφανίζεται. Σύμφωνα με το θρύλο, μέσα σε αυτή τη λάσπη βρίσκεται ο θησαυρός του Βυζαντίου που τον πέταξαν για να μη το βρουν οι Μωαμεθανοί κατακτητές μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Κάποιοι Γιαπωνέζοι επιχειρηματίες έκαναν πρόταση στο Δήμο της Πόλης να καθαρίσουν τη

29

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΚωνσταντινούποληλάσπη από το βυθό της θάλασσας με τον όρο να κρατήσουν

τα ευρήματα ως εκθέματα σε κάποιο μουσείο που θα όριζαν εκείνοι. Ο Δήμος δε δέχθηκε αλλά υποσχέθηκε ότι θα κάνει αυτός το συγκεκριμένο έργο. Προς το παρόν κτίζεται μια νέα κρεμαστή γέφυρα όπως αυτή στο Ρίο –Αντίρριο μόνο που διαφέρει στο χρόνο παράδοσης.

Στην Τουρκία τα έργα αρχίζουν και τελειώνουν σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα. Για παράδειγμα μια πολυκατοικία 30 ορόφων την ολοκληρώνουν σε 6 μήνες περίπου. Με τις σκέψεις αυτές και εν μέσω φανταστικής κίνησης ανάμεσα σε αραμπάδες και σύγχρονα οχήματα φθάσαμε επιτέλους στην πλατεία μπροστά από την Αγία Σοφία. Πλήθος κόσμου περίμενε να επισκεφθεί τα ιστορικά τζαμιά και

βυζαντινά μνημεία. Ο Αρίφ ζήτησε 60 λίρες από τον καθένα μας προκειμένου να μας εφοδιάσει με ασύρματο δίκτυο ακουστικών για να ακούμε τη ξενάγηση του αλλά και να πληρώσει τις εισόδους στα μνημεία. Πρώτα επισκεφθήκαμε το Μπλε Τζαμί. Στην είσοδο πήραμε τα παπούτσια μας στο χέρι μέσα σε μια σακούλα και βαδίσαμε με τις κάλτσες μέσα στον εσωτερικό χώρο. Ήταν απαραίτητος όρος για την είσοδό μας στο τζαμί. Ο εσωτερικός χώρος λιτός, γεμάτος με χαλιά για την προσευχή με μεγάλους

απλούς πολυελαίους να κρέμονται από την κορυφή μέχρι χαμηλά πάνω από τα κεφάλια μας. Ο Αριφ έλεγε τα δικά του και εμείς ακούγαμε προχωρώντας μέσα στο κτίριο ενώ πλησίαζε η ώρα της προσευχής. Για το λόγο αυτό δε μείναμε πολύ ώρα. Σύντομα βγήκαμε από την άλλη μεριά και καθισμένοι στα σκαλιά ξαναβάζαμε τα παπούτσια μας. Μπροστά μας απλώνονταν κήποι με ωραία λουλούδια και τουλίπες. Στη μνήμη ήρθε η Χίος που κάθε άνοιξη γεμίζει από άγριες τουλίπες. Ιστορικά οι Ολλανδοί πήραν το σπόρο της τουλίπας από την Κωνσταντινούπολη μετά από κάποια σταυροφορία. Στους τούρκους αρέσουν

πολύ οι κήποι με τα λουλούδια. Έτσι κάθε ελεύθερος χώρος είναι γεμάτος με περιποιημέ-νους κήπους. Το θέαμα είναι εξαιρετικό. Μετά το Μπλε Τζαμί σειρά είχε ο ιππόδρομος που είναι πλέον μέρος της πλατείας και φθάνει μέχρι το ναό της Αγίας Σοφίας. Στη μέση υπάρχει ο πανύψηλος οβελίσκος από ατόφιο γρανίτη (περίπου 30 μέτρα) που φέρανε οι βυζαντινοί από την Αίγυπτο αφού τον

έκοψαν και το φόρτωσαν σε κάποιο πλοίο. Ακούσαμε την αφήγηση του Αριφ, φωτογραφηθήκαμε μπροστά στα μνημεία και προχωρήσαμε προς την Αγία Σοφία. Μια ατέλειωτη ουρά ανθρώπων περίμεναν να κάνουν το ίδιο με εμάς. Ο καιρός καλοκαιρινός δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα καθώς περιμέναμε κάτω από τον ήλιο. Σε μισή ώρα περίπου ήμασταν στην είσοδο του Ναού που περιστοιχίζεται από μιναρέδες. Στο περελθόν τον είχαν μετατρέψει σε τζαμί και είχαν ασβεστώσει

Μπλε Τζαμί

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

30

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

31

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΑγία Σοφία

Κωνσταντινούπολη

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

32

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

όλα τα ψηφιδωτά. Στις μέρες μας μετά από παρέμβαση της Unesco ο Ναός θεωρείται προστατευόμενο μνημείο και γίνεται μια προσπάθεια εμφάνισης των παλαιών ψηφιδωτών με τις εικόνες Αγίων και Αυτοκρατόρων. Στο σημείο που σύμφωνα με το θρύλο βρίσκεται ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς κάνουν συνεχώς έργα και το έχουν αποκλεισμένο από τους επισκέπτες. Ο Ναός επιβλητικός λόγω του μεγέθους του, αλλά έτσι όπως έχει καταντήσει δε θυμίζει εκκλησία και σου προκαλεί θλίψη. Προσπαθείς να μεταφερθείς νοερά στο τότε, στη στιγμή των τραγικών ιστορικών γεγονότων. Αισθάνεσαι την παρουσία του παρελθόντος παντού, σε κάθε σημείο, σε κάθε πέτρα. Όταν όμως ανοίγεις τα μάτια διακρίνεις ότι παντού κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο. Τεράστιες πράσινες

στρογγυλές πινακίδες που γράφουν κάτι στα αραβικά είναι αναρτημένες στους τοίχους. Όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα σου, οι πινακίδες αυτές κυριαρχούν στο χώρο και σε προσγειώνουν στη σημερινή πραγματικότητα που θυμίζει λίγο εργοτάξιο από τα έργα αναστήλωσης. Οι πιο φανατικοί θέλουν να το μετατρέψουν πάλι σε τζαμί αλλά ελπίζουμε να μην κυριαρχήσει η άποψή τους. Είναι όπως λέει και κάποιο τραγούδι «μοιάζει με παλιά αγαπημένη που τη βλέπεις σε άλλη αγκαλιά». Ο Αριφ συνέχιζε να μιλάει στα ασύρματα ακουστικά μας ενώ αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το γυναικωνίτη ακολουθώντας ένα ανηφορικό πέτρινο δρόμο. Από εκεί ανέβαζαν με αμαξάκι τους επισήμους. Κάποια στιγμή φθάσαμε στο εσωτερικό μπαλκόνι του γυναικωνίτη. Η θέα του ναού από ψηλά ήταν επιβλητική σε γέμιζε με δέος. Υπήρχαν προθήκες που πωλούσαν αναμνηστικά με εικόνες από το ναό και αναπαραστάσεις αντικειμένων. Πλήρης τουριστική εκμετάλλευση του χώρου. Κάποια στιγμή κατηφορίσαμε από άλλη έξοδο και βγήκαμε από το ναό. Καθίσαμε στα τραπεζάκια στο προαύλιο με τους κήπους για λίγη ξεκούραση. Τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες,

παραδώσαμε τα ασύρματα ακουστικά και ο Αρίφ μας έδωσε το σύνθημα να προχωρήσουμε προς το επόμενο αξιοθέατο το Τοπ Καπί το περίφημο παλάτι των Σουλτάνων με το χαρέμι και τη σχολή για τους γενίτσαρους. Διασχίσαμε ένα φοβερό κήπο με τα απίθανα χρώματα και μπήκαμε στο Παλάτι αφού έγινε έλεγχος από μηχάνημα ανίχνευσης. Ο Αριφ μας μίλησε για την εκπαίδευση των γενίτσαρων και για τη λειτουργία του χαρεμιού ενώ επισκεφθήκαμε τους θησαυρούς με τα ρουμπίνια και τα χρυσαφικά. Οι γυναίκες του χαρεμιού μόλις πέρναγαν κάποια χρόνια απελευθερώνονταν παίρνοντας μαζί τους όποια κοσμήματα ή χρήματα είχαν αποκτήσει. Μερικοί αξιωματούχοι παντρευόντουσαν κάποιες από αυτές τ ι ς

γυναίκες για να έχουν την εύνοια του Σουλτάνου. Μας μίλησε

επίσης για τους γενίτσαρους και το ρόλο τους στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Εκείνο που προκάλεσε εντύπωση

ήταν η περιγραφή του γεγονότος ότι ξένες μυστικές υπηρεσίες αναζήτησαν στα ιστορικά αρχεία στοιχεία του παρελθόντος για τον τρόπο εκπαίδευσης των γενίτσαρων που τους μετέτρεπε

σε έμπιστους του σουλτάνου ενώ ήταν νεαρά άτομα ηλικίας 10 -16 ετών όταν τα έπαιρναν με τη βία από τους έλληνες γονείς τους. Μετά την εκπαίδευσή τους έπαιρναν αξιώματα στη διοίκηση και ήταν πιστοί μέχρι θανάτου. Οι Οθωμανοί αξιοποίησαν και εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες των Ελλήνων δημιουργώντας τους πιο έμπιστους διοικητές με ελληνική καταγωγή. Σε κάποιο σημείο του Παλατιού υπήρχε κάτι σαν μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα του Μαρμαρά και την Ασιατική ακτή. Η ώρα πέρναγε και αναχωρήσαμε για την επόμενη επίσκεψη στο Πατριαρχείο. Προχωρήσαμε γρήγορα προς το πούλμαν πεινασμένοι και κουρασμένοι από τη ζέστη και την ξενάγηση αλλά και συναισθηματικά φορτισμένοι. Πάλι μέσα στο κίνηση της πόλης για το Πατριαρχείο παράλληλα με την ακτή του Κεράτιου κόλπου.

Εκεί μας περίμεναν κάποιες εκπλήξεις. Μέσα στον Πατριαρχικό Ναό υπήρχαν μαθητές από πέντε σχολεία οπότε η προγραμματισμένη συνάντηση για συνέντευξη ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Εξάλλου δεν είχε καταχωρηθεί γιατί ο υπεύθυνος για κάποιο λόγο απλά δεν το έκανε. Παρακολουθήσαμε τον εσπερινό, ακούσαμε το λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχη ο οποίος αφού μας ευχαρίστησε για

33ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΤοπ Καπι

την επίσκεψη μας μίλησε για τη σημασία της παρουσίας ελληνικών σχολείων στο Πατριαρχείο ευχαριστώντας τον Υπουργό Παιδείας που επιτρέπει αυτά τα ταξίδια. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός αυτό στο χώρο που άνθισε ο Ελληνισμός της Πόλης. Είναι ένας φόρος τιμής σε όλους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Τον ακούσαμε να μιλάει για την αξία των αρχαίων ελληνικών και τη σημασία τους σε παιδιά με δυσλεξία. Στη συνέχεια

δέχτηκε να μας χαιρετίσει έναν έναν δίνοντάς μας ένα αναμνηστικό σταυρουδάκι. Εμείς του παραδώσαμε το κάδρο με την προσωπογραφία του που είχε φιλοτεχνήσει η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου Στ. Κατεργιανάκη. Ο Παναγιότατος αναζήτησε τη μαθήτρια η οποία όμως δεν είχε ακολουθήσει την εκδρομή λόγω προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Του παραδώσαμε επίσης το «κλειδί» της πόλης του Δήμου Ιλίου εκ μέρους του Δημάρχου καθώς και επιστολή πρόσκλησης να

Κωνσταντινούπολη

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

34

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

επισκεφτεί το Δήμο. Αργότερα όλα τα σχολεία είχαμε παραταχθεί στο προαύλιο σε ομάδες όπου φωτογραφηθήκαμε μαζί του. Ακούσαμε τραγούδια από το μουσικό σχολείο της Θεσσαλονίκης και φύγαμε χαρούμενοι, συγκινημένοι αλλά και με μια θλίψη για την πλήρη εγκατάλειψη της άλλοτε ακμάζουσας ελληνικής συνοικίας. Ο χώρος γύρω από το Πατριαρχείο σε μαρασμό μετά την εκδίωξη των Ελλήνων της Πόλης στο πρόσφατο παρελθόν. Το μουσουλμανικό στοιχείο προσπάθησε να εξαφανίσει τα πάντα αλλά η ελληνική ψυχή ζει ακόμα μέσα στα έρημα σπίτια των διωγμένων ελλήνων. Οι έποικοι απλά τα έχουν μετατρέψει σε ερείπια. Κατεβήκαμε προς το πούλμαν που μας περίμενε δίπλα στη θάλασσα ο καθένας με τις δικές του σκέψεις. Σίγουρα όλοι είχαμε μια συγκινησιακή φόρτιση αφού ως έλληνες οφείλουμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον διδαγμένοι από τα σφάλματα του παρελθόντος. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και προετοιμασία για τη βραδινή έξοδο για φαγητό. Πήγαμε σένα

λαϊκό μαγαζί με μέτριο φαγητό και μουσική. Στα γειτονικά τραπέζια κάπνιζαν ναργιλέδες και ο χώρος είχε γεμίσει καπνό. Μια παρέα μάλλον αρμενικής καταγωγής χόρευαν ένα χαρακτηριστικό χορό που θύμιζε τους ποντιακούς χορούς. Οι γειτονικοί λαοί μας μοιάζουν σε πολλά. Εκείνο που μας χωρίζει είναι ο θρησκευτικός φανατισμός και η αέναη ιδέα για επέκταση. Άλλωστε επιφανείς Τούρκοι έχουν ελληνικές ρίζες. Αφήσαμε γρήγορα την καπνομίχλη των ναργιλέδων και περπατήσαμε μέχρι την πλατεία Ταξίμ (Tak-

35

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΧάλκη & Πρίγκηπος

sim). Από εκεί ξεκινάει ένα μακρύς δρόμος μήκους περίπου 5 χιλιομέτρων, ο δρόμος του Πέραν. Πλήθος μαγαζιών κατά μήκος του δρόμου που διασχίζει την άλλοτε κραταιά ελληνική συνοικία. Μια λαοθάλασσα πηγαινοέρχονταν το δρόμο αυτό και όπως μάθαμε η κίνηση αυτή συνεχίζεται όλο το 24ωρο.

Η εικόνα του πλήθους απερίγραπτη. Αρχίσαμε να περπατάμε ανάμεσα στο πλήθος αλλά γρήγορα ανασυνταχθήκαμε γιατί υπήρχε φόβος να χαθούμε με τους μαθητές μας. Ήταν δύσκολο να ελέγξεις την ομάδα ανάμεσα σε τόσο κόσμο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ανεβήκαμε στα δωμάτια μας. Η βραδινή βόλτα αποδείχθηκε χωρίς νόημα απλά είχαμε την αίσθηση της βόλτας. Η πλατεία Ταξίμ (Taksim) δεν έχει καμιά ιδιαίτερη ομορφιά αφού είναι ένα απέραντο εργοτάξιο λόγω των έργων. Έχει όμως τη φήμη της καλής συνοικίας και

διαθέτει τα καλύτερα ξενοδοχεία που μπορείς να μείνεις στην Πόλη.

Τέταρτη ημέρα

Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη σε δύο πολύ σημαντικά νησάκια τη Χάλκη και την Πρίγκηπο. Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και κατεβήκαμε προς τη γέφυρα του Κεράτιου κόλπου με τους ψαράδες παρατεταγμένους κατά μήκος της. Η κίνηση ελαττωμένη λόγω Κυριακής και ο καιρός καλοκαιρινός. Περάσαμε στο απέναντι μέρος και με αναστροφή την διασχίσαμε ξανά με κατεύθυνση προς τη άλλη μεγάλη γέφυρα που οδηγεί στην ασιατική ακτή. Περάσαμε από όμορφες συνοικίες με παλιά σπίτια για να βρεθούμε στη μεγάλη κρεμαστή γέφυρα που ενώνει την ανατολή με τη δύση. Από την άλλη πλευρά άρχισε η αλλαγή των εικόνων. Μεγάλος αυτοκινητόδρομος οδηγούσε στην πλούσια μεριά της Πόλης με ωραία σπίτια και πανάκριβα αυτοκίνητα. Κινηθήκαμε κατά μήκος της παραλίας που είχε αρχίσει να γεμίζει με κόσμο που είχε βγει για την πρωινή βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Εικόνες που θύμιζαν ελληνικό τοπίο. Αν ξεχάσεις τη γλώσσα

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

και τη θρησκεία νομίζεις ότι βρίσκεσαι κοντά στο σπίτι σου κάπου σαν την παραλία στο Φάληρο. Νοικιάσαμε ένα μικρό τουριστικό πλοιάριο έναντι 500 € για να μας μεταφέρει στα νησάκια. Η θάλασσα του Μαρμαρά ήρεμη σχεδόν γαλήνια. Η θαλασσινή αύρα και το πέταγμα των γλάρων γέμισε τη ψυχή μας με ρομαντική διάθεση. Πρώτος σταθμός η Χάλκη που κάποτε ήταν οι πλούσιες εξοχικές κατοικίες των ελλήνων της Πόλης. Τώρα έχουν απομείνει καμιά 20αριά άτομα και ερείπια αυτών των σπιτιών. Ο Αρίφ μας πρότεινε να πάρουμε αμαξάκια για τη μεταφορά μας στο λόφο αλλά εμείς προτιμήσαμε να πάμε με τα πόδια. Οι ξεναγοί έχουν ποσοστά από τις διάφορες συμφωνίες για τις μετακινήσεις και τις επισκέψεις. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε από ένα χωμάτινο μονοπάτι και σε λίγο

Χάλκη

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

36

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

φθάσαμε στην κορυφή που βρίσκεται η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Δύσκολη η ανηφόρα για τους μεγαλύτερους αλλά ο προορισμός ιερός και σε αποζημίωνε. Στην είσοδο ένας θαυμάσιος κήπος και κάτω από την Τούρκικη σημαία η προτομή του Κεμάλ σου υπενθυμίζει την σημερινή κατάσταση. Το κτίριο άριστα συντηρημένο περιμένει την απόφαση της Τουρκικής Κυβέρνησης για επαναλειτουργήσει. Σύμφωνα με τον Τούρκικο νόμο ο Οικουμενικός Πατριάρχης

πρέπει να είναι Τούρκος υπήκοος και να έχει αποφοιτήσει από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Όμως παραμένει κλειστή εδώ και πολλά χρόνια. Ανεβήκαμε τα σκαλιά που οδηγούσαν στο εσωτερικό της Σχολής όπου μας υποδέχθηκε ένας Έλληνας Ιερωμένος από τους ελάχιστους που υπάρχουν εκεί. Κατευθυνθήκαμε σε μια από τις αίθουσες διδασκαλίας και μεταφερθήκαμε πίσω στο χρόνο. Η αίθουσα γεμάτη μεγάλα ξύλινα θρανία όπως αυτά που καθόμασταν τρεις

τρεις στο δημοτικό σχολείο στη δεκαετία του 50 και του 60. Ο Αριφ ανέβηκε στην έδρα και άρχισε να αφηγείται την ιστορία της σχολής και τις προσπάθειες για να επαναλειτουργήσει αποφεύγοντας τη σημασία της για τον Χριστιανισμό. Ο ίδιος είναι μουσουλμάνος και μάλλον απέφυγε τις κακοτοπιές. Φωτογραφηθήκαμε ως μαθητές και σε λίγο ανάβαμε το κεράκι μας στην εκκλησία της σχολής. Το Πατριαρχείο προσπαθεί να συντηρεί τα κτίρια της Σχολής για να είναι έτοιμη να λειτουργήσει μόλις δοθεί η άδεια. Καθίσαμε τις μεγάλες πεζούλες αγναντεύοντας τη θάλασσα του Μαρμαρά. Στις αισθήσεις μας υπήρχε εκείνο το περίεργο συναίσθημα που νιώθεις στα ιστορικά μέρη. Νιώθεις την παρουσία του παρελθόντος. Το βλέμμα μας αναζητούσε στοιχεία και εικόνες. Στον ορίζοντα διακρίνονταν η Πόλη και στα δεξιά

37

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΧάλκη & Πρίγκηπος

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

μας η Πρίγκηπος. Ο καθένας με τις δικές του σκέψεις και ο Αριφ να αφηγείται την ιστορία με το δικό του γλαφυρό τρόπο. Σε λίγο πήραμε το δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας το κατηφορικό μονοπάτι προς το λιμάνι όπου μας περίμενε το πλοιάριο που είχαμε νοικιάσει για τη μικρή κρουαζιέρα. Κάποιοι μαθητές πλησίασαν τους ψαράδες που είχαν ανάψει κάρβουνα έχω από τα καΐκια και έψηναν σαρδέλες που μόλις είχαν ψαρέψει. Οι ψαράδες μοίρασαν στους μαθητές ψητές σαρδέλες πάνω σε μια φέτα ψωμί. Ευγενική χειρονομία από απλούς ανθρώπους που χωρίς να εξετάσουν εθνικότητα είδαν μπροστά τους νεαρά άτομα και μοιράστηκαν το φαγητό

τους. Το ταξίδι συνεχίστηκε προς την πρίγκηπο. Σε 20΄λεπτά περπατούσαμε στην παραλία του μικρού νησιού που θύμιζε Ελλάδα, ανάμεσα σένα πλήθος ανθρώπων που είχαν την ίδια ιδέα. Ίσως λόγω της Κυριακής ίσως λόγω του Καθολικού Πάσχα το πλήθος των ανθρώπων ήταν τόσο μεγάλο που δυσκολευόσουνα στο περπάτημα ή να βρεις καρέκλα να καθίσεις. Ουρές για να δοκιμάσεις ένα παγωτό χωνάκι. Κάθε λίγο έρχονταν κάποιο πλοίο από την απέναντι παραλία της Πόλης γεμάτο με πολύ κόσμο ντόπιων και τουριστών. Τα μαγαζιά στην παραλία θύμιζαν ε λ λ η ν ι κ έ ς ψ α ρ ο τ α β έ ρ ν ε ς με προθήκες που διαφήμιζαν την

ποικιλία των ψαριών που πρόσφεραν στους πελάτες τους. Καθίσαμε σένα απλό καφενείο και δυσκολευτήκαμε μέχρι

να καταλάβουν τι θέλαμε. Σερβιριστήκαμε τσάι ή καφέ. Οι ντόπιοι έπιναν το τσάι τους τρώγοντας από το πρόχειρο φαγητό που είχαν φέρει μαζί τους όπως κάποτε κάναμε και εμείς στις σύντομες εκδρομές μας στη δεκαετία του 60 και του 70. Λόγω της απαγόρευσης της κατανάλωσης αλκοόλ μπορούσες να πιείς τσάι ή καφέ ή κάποιο αναψυκτικό γνωστής πολυεθνικής φίρμας. Ούτε μια δροσερή μπύρα δεν απολαύσαμε. Κάποιους κούρασε το πλήθος των ανθρώπων αλλά άλλοι ενθουσιάστηκαν. Λίγο αργότερα αποχαιρετήσαμε και την Πρίγκηπο και βάλαμε πλώρη για την απέναντι ασιατική ακτή. Εκεί περπατήσαμε για λίγο με τα πόδια μέχρι το λεωφορείο διασχίζοντας τα παραλιακά μαγαζιά που πρόσφεραν σάντουιτς με φρεσκοψημένο σε κάρβουνα ψάρι. Φαίνονταν νόστιμα αλλά ο χρόνος μας πίεζε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Διασχίσαμε τη μήκους 5 χιλιομέτρων λεωφόρο Βαγδάτης που θύμιζε Ερμού σε μεγέθυνση. Όλες οι φίρμες είχαν καταστήματα εκεί ενώ το μάτι σου έβλεπε μόνο ακριβά αυτοκίνητα. Η πλούσια έκδοση της Ασιατικής Κωνσταντινούπολης. Με την επιστροφή στο ξενοδοχείο αφήσαμε τους μαθη-τές στα δωμάτια τους και μια μικρή

παρέα Καθηγητών περπατή-σαμε μέχρι με το δρόμο του Πέραν. Εκεί στην αρχή του μεγάλου εμπορικού δρόμου καθίσαμε σε ένα τοπικό εστιατόριο α π ο λ α μ β ά ν ο ν τ α ς ένα πιάτο ισκεντέρ δηλαδή πίτα με γύρο ντονέρ γιαούρτι και κρεμμύδι. Η ιδέας μας να δροσιστούμε με μια μπύρα έπεσε και πάλι στο κενό καθώς σε αυτά τα μαγαζιά απαγορεύεται κάθε ποτό που περιέχει αλκοόλ. Εδώ οι νόμοι εφαρμόζονται αυστηρά. Για πρώτη

Βόσπορος

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

38

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

φορά απολαύσαμε φαγητό στην Πόλη μακριά από τα τουριστικά μαγαζιά που μας πήγαινε το πρακτορείο. Μετά τη γευστική ευχαρίστηση αναμειχτήκαμε για λίγο μέσα στο πλήθος και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Η βραδινή έξοδος έγινε πάλι σε κάποια ταβέρνα όπως και την πρώτη ημέρα αλλά χωρίς χορευτικές εκπλήξεις. Η πόλη το βράδυ έχει μια άλλη μαγεία λιγότερη κίνηση και όμορφες εικόνες. Έχει όμως και άλλους κινδύνους όπως κάποιους τύπους που αυτοπροσδιορίζονται ως παρκαδόροι και θέλουν το μπαξίσι τους. Οι έλληνες οδηγοί φοβούνται για την ασφάλεια των πούλμαν και τους παρέχουν κάποια δωράκια για να μην έχουν απρόοπτα. Μετά την επιστροφή στο ξενοδοχείο μερικοί από τους συνοδούς καθίσαμε δίπλα στην είσοδο απολαμβάνοντας τη γλυκιά βραδιά. Υπήρχε κινητικότητα ανθρώπων παρά το προχωρημένο της ώρας. Η περιοχή της πλατείας Ταξίμ (Taksim) είναι η πιο τουριστική

στην Κωνσταντινούπολη και έχει κίνηση όλο το 24ωρο. Στα κρυφά αγοράσαμε δύο μπουκάλια μπύρα και πίναμε αφού τα είχαμε καμουφλάρει με μια μαύρη σακούλα. Η πώληση και κατανάλωση αλκοόλ επιτρέπεται μόνο για τους τουρίστες και μόνο σε ορισμένα μαγαζιά διασκέδασης. Το ίδιο και το

κάπνισμα απαγορεύεται σε όλους τους δημόσιους χώρους.

Πέμπτη ημέρα Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρες μας βρήκε με τις βαλίτσες στο χέρι αφού το ταξίδι στην Πόλη τελείωνε και έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Πληρώθηκαν οι λογαριασμοί στο ξενοδοχείο, φορτώσαμε τις αποσκευές στο πούλμαν και ξεκινήσαμε για μια τελευταία επίσκεψη στη μεγάλη σκεπαστή αγορά, το μεγάλο παζάρι. Αφήσαμε το πούλμαν

σε μια κεντρική λεωφόρο και μπήκαμε από μια κεντρική πύλη στο λαβύρινθο με περισσότερα από 5000 μαγαζιά. Αφήσαμε για λίγο ελεύθερους τους μαθητές δίνοντας ραντεβού στην κεντρική πύλη προκειμένου να αγοράσουν κάποιο ενθύμιο από το παζάρι αφού πρώτα τους δώσαμε συγκεκριμένες οδηγίες τι πρέπει να προσέχουν και φυσικά τους εξηγήσαμε τη τέχνη του ¨παζαρέματος¨. Οι συνοδοί καθηγητές απλωθήκαμε μέσα στην αγορά έχοντας στο νου μας να προσέχουμε τους μαθητές που γρήγορα αναμείχθηκαν με το πλήθος των επισκεπτών. Κάθε στοά διακλαδίζεται με άλλες στοές και όλες είναι γεμάτες με μικρά μαγαζιά. Αργότερα όταν βρεθήκαμε στην έξοδο όλοι μας είχαμε φορτωθεί με σακούλες που περιείχαν πράγματα χρήσιμα και άχρηστα. Το σκεπαστό παζάρι είναι τόσο μεγάλο και οι πραμάτειες τόσο προκλητικά

39

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΣκεπαστή αγορά

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υαπλωμένες που αποκλείεται να το περπατήσεις και να μην αγοράσεις έστω ένα μαντήλι ή ένα κομπολόι ή κάποιο δερμάτινο. Εμείς πήραμε δερμάτινα σακάκια με 20 € το ένα από κάποιο μικροπωλητή που μας πλησίασε στο πούλμαν την ώρα που ήμασταν έτοιμοι για την αναχώρηση. Αποχαιρετίσαμε τον ξεναγό μας με το όνομα Αρίφ και πήραμε τον αυτοκινητόδρομο που οδηγούσε στα σύνορα. Από τα παράθυρα του πούλμαν αιχμαλωτίζαμε εικόνες από τη σύγχρονη Πόλη με τα 17 εκατομμύρια μουσουλμάνους κατοίκους, ο καθένας με τις δικές του σκέψεις. Για φαντάσου μόνο η Πόλη έχει πληθυσμό σχεδόν διπλάσιο από της Ελλάδος!! Η αλήθεια είναι ότι η συμπεριφορά των Τούρκων μας προβλημάτισε κάπως, καθώς νιώθαμε ότι υπήρχε μια προσποιητή φιλοξενία ίσως επειδή ήμασταν Έλληνες. Ο οδηγός του πούλ-μαν όταν του είπαμε να βάλου-με μια ελληνική σημαία κάπου στο παράθυρο απάντησε ότι αν το κάναμε την άλλη ημέρα δεν θα είχαμε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας, θα το είχαν σπάσει. Αν περπατούσες μακριά από τα τουριστικά μέρη αισθανόσουνα έναν απροσδιόριστο κίνδυνο, μια ανασφάλεια. Ευτυχώς αυτά έμειναν μόνο ιδέες και όλα πήγαν καλά. Στα μαγαζιά που είχαν εμπορικό συμφέρον ήταν ευγενέστατοι και οι περισσότεροι μίλαγαν ελληνικά. Το ελληνικό στοιχείο της Πόλης έχει σημαντικά μειωθεί και αποτελεί μια μικρή μειονότητα που κρατιέται από τις σελίδες της ιστορίας και των θρύλων. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι σημαντικός καθώς κρατάει ζωντανό το όνειρο. Η έξοδος από την Τουρκία αποδείχθηκε χρονοβόρα και υποβληθήκαμε σε μια άνευ λόγου ψυχική ταλαιπωρία. Ο έλεγχος των ταυτοτήτων ήταν σχετικά γρήγορος αλλά για κάποιο λόγο δε μας άφηναν να φύγουμε αφού όλο και κάποιο λάθος διαπίστωναν στα έγγραφα του τουριστικού λεωφορείου μέχρι που πληρώθηκαν κάποια χρήματα (μάλλον ένα είδος προστίμου που εδώ στην Ελλάδα το λέμε γρηγορόσημο πάντως όχι χαρτόσημο). Τότε ως διά μαγείας άνοιξε η μπάρα και πήραμε το δρόμο που οδηγούσε προς το ελληνικό φυλάκιο των συνόρων. Διασχίσαμε ακόμα μια φορά τον ποταμό Έβρο

το φυσικό σύνορο που όρισαν οι μεγάλες δυνάμεις το 1920 σύμφωνα με τα συμφέροντά τους τότε που ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης παραδόθηκε στην καταρρέουσα οθωμανική αυτοκρατορία. Οι σύγχρονοι σταυροφόροι συνέβαλαν για ακόμα μια φορά στον εξισλαμισμό της Πόλης αγνοώντας τον ελληνικό πληθυσμό. Οι διατυπώσεις στα ελληνικά σύνορα ήταν

σύντομες και γρήγορα βρεθήκαμε στο δρόμο για την Κομοτηνή. Φθάσαμε το φιλόξενο ξενοδοχείο γύρω στις 9 το βράδυ και σε λίγο απολαμβάναμε την ελληνική κουζίνα (επιτέλους τρώγαμε). Οι μαθητές αν και κουρασμένοι έκαναν κάθε είδους αταξία που τους έρχονταν στο μυαλό προκειμένου να γιορτάσουν το τελευταίο βράδυ της

εκδρομής. Το πρωί της επόμενης ημέρας πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε για το μακρύ ταξίδι της επιστροφής. Είχαμε την αίσθηση ότι ο χρόνος ε π ι τ α χ ύ ν θ η κ ε

λίγο αφού το ταξίδι φάνηκε να διαρκεί λιγότερο. Ίσως ο δρόμος να ήταν κατηφορικός ίσως ο οδηγός πήγαινε λίγο πιο γρήγορα ίσως η σκέψη ότι περάσαμε όμορφα και δε θέλαμε να επιστρέψουμε. Ότι και να ήταν φθάσαμε στο σχολείο στην ώρα μας με καλή διάθεση. Αυτά τα πολυήμερα ταξίδια με έντονο πολιτισμικό χαρακτήρα τα συνειδητοποιείς όταν καταλαγιάσει η σκόνη του δρόμου και η φασαρία του πλήθους. Τότε μιλάει το συναίσθημα , οι μνήμες, οι εικόνες που αποτυπώθηκαν στο οπτικό νεύρο και στα ψηφιακά μέσα και ο καθένας σκέπτεται αυτό που θέλει να σκεφτεί. Η Πόλη αποτελεί μια αξέχαστη εμπειρία για τον ταξιδιώτη με έντονα συναισθήματα για εμάς τους Έλληνες κυρίως για όσους έχουν καταγωγή από εκείνα τα μέρη. Είθε να έχουμε πάντα καλά ταξίδια. Σ.Ι.

Αγία Σοφία

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

40

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΤο Μέγα Μοναστήρι της βυζαντινής παράδοσης

Από τα σημαντικότερα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και από τις κορυφαίες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας, ο Ναός

της Αγίας του Θεού Σοφίας αποτελεί σύμβολο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της Κωνσταντινούπολης και προσελκύει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του γαλουχημένου και με τη βυζαντινή παράδοση σύγχρονου Νεοέλληνα.

Το παρόν οικοδόμημα ανεγέρθηκε τον 6ο αιώνα, επί βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄ και αμέσως μετά τη στάση του Νίκα το 532, από τους Έλληνες μηχανικούς

Ανθέμιο και Ισίδωρο. Στο ίδιο σημείο, επί του πρώτου λόφου της Κωνσταντινούπολης και σε κοντινή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης, είχαν χτιστεί παλαιότερα δύο ακόμα ναοί που καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν στις 27 Δεκεμβρίου του 537. Τότε, σύμφωνα με τον θρύλο, ο Ιουστινιανός αναφώνησε Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!, εκφράζοντας έτσι τον θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ήταν υπέρτερα μεγαλοπρεπές σε σύγκριση με τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα.

Ο ναός αποτέλεσε σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και υπήρξε

ο σημαντικότερος ναός της Ορθόδοξης εκκλησίας. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (1204-1261) ο ναός έγινε Ρωμαιοκαθολικός και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453 μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος. Ειδικότερα, κατά την διάρκεια της άλωσης από τους Σταυροφόρους ο καθεδρικός Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας υπέστη βανδαλισμούς και υπέκυψε σε ασύστολη λεηλασία.

Εκτός από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, η Αγία Σοφία ξεχωρίζει επίσης για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο, που ωστόσο υπέστη σοβαρές καταστροφές

κατά την περίοδο την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς καταστράφηκαν τοιχογραφίες και ψηφιδωτά του ναού που επικαλύφθηκαν με ασβεστοκονίαμα σύμφωνα με τις ισλαμικές ανεικονικές αντιλήψεις. To 1934 o Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της Τουρκίας, μετέτρεψε το τέμενος σε μουσείο που σήμερα λειτουργεί εναλλακτικά και ως πολυχώρος πραγματοποίησης πολιτιστικών εκδηλώσεων, ενώ παράλληλα γίνονται προσπάθειες για την αποκατάσταση των ψηφιδωτών του ναού.

41

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΑγία Σοφία

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

Αρχιτεκτονική

Ο ναός είναι κτισμένος σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο (τρουλαία βασιλική) και συνδυάζει στοιχεία της πρώιμης βυζαντινής ναοδομίας, σε ευρεία κλίμακα

Ο κυρίως χώρος του οικοδομήματος έχει σχήμα περίπου κυβικό. Τέσσερις τεράστιοι πεσσοί (κτιστοί τετράγωνοι στύλοι), που απέχουν μεταξύ τους ο ένας από τον άλλο 30 μ., στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο τρούλος, με διάμετρο 31 μέτρων, που δημιουργεί την εντύπωση ότι αιωρείται εξαιτίας των παραθύρων που βρίσκονται γύρω στη βάση του.Γενικά ο ναός είναι ορθογώνιο οικοδόμημα μήκους 78,16 μ. και πλάτους 71,82 μ., κτισμένο στη ΝΔ. πλευρά του πρώτου λόφου της Πόλης με κατεύθυνση ΝΑ. Περιβάλλεται από δύο αυλές τη βόρεια και τη δυτική καλούμενη και αίθριο. Γειτνιάζει προς νότον με τα Πατριαρχικά κτίρια τα οποία συνδέονταν με το Αυγουσταίο, τη μεγάλη δηλαδή πλατεία όπου βρισκόταν το λαμπρό από πορφυρό μάρμαρο άγαλμα της Αυγούστας Ελένης, μητέρας του Μ. Κωνσταντίνου. Εσωτερικά ο Ναός διαιρείται από δύο κιονοστοιχίες εξαρτώμενες από τους πεσσούς σε τρία κλίτη. Ο όλος Ναός αποτελείται από τα εξής μέρη:

Το αίθριο

Πρόκειται για υπαίθρια μαρμαρόστρωτη και περίστυλη αυλή στο μέσον της οποίας ήταν η "κομψή φιάλη" η μαρμάρινη κρήνη που έφερε την ονομαστή καρκινική

επιγραφή "ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ" (νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν, δηλαδή ξέπλυνε τις αμαρτίες σου

και όχι μόνον το πρόσωπό σου)..

O έξω και o κυρίως νάρθηκας

Πέντε πύλες οδηγούν από το αίθριο στον έξω νάρθηκα και από αυτόν άλλες πέντε πύλες στον εσωτερικό νάρθηκα, από τις οποίες η μεσαία πύλη λέγεται και

Μεγάλη ή Ωραία Πύλη. Από τον έσω νάρθηκα εννέα πύλες, τρεις ανά κλίτος, οδηγούν στον κυρίως Ναό. Οι τρεις μεσαίες ονομάζονται Βασιλικές πύλες επειδή από αυτές εισήρχετο ο Αυτοκράτορας στις επίσημες τελετές. Και οι δύο νάρθηκες

Αγία Σοφία

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

42

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

καταλάμβάνουν περίπου το ίδιο πλάτος του Ναού με μικρό μήκος εισόδου ο καθένας. Εκατέρωθεν του νάρθηκα διασώζονται προσαρτήματα μεγάλης ιστορικής σημασίας. Πάνω από τον έσω νάρθηκα είναι ο γυναικωνίτης, εξ ου και

το όνομα "νάρθηξ γυναικωνίτιδος".

Ο κύριος ναός

Ο κυρίως Ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη. Τέσσερις

πεσσοί, κτιστοί στύλοι, συνδέονται μεταξύ τους με υπερώα τόξα στα οποία και φέρονται επιθόλια τόξα συναποτελώντας έτσι μια περιμετρική βάση επί της οποίας και εδράζει ο τεράστιος θόλος. Η περιμετρική βάση φέρει πλήθος στυλιδίων υπό μορφή παραθύρων από τα οποία και ολόκληρος ο Ναός καταυγάζεται από το φως. Η όλη κατασκευή παρουσιάζει πράγματι την εντύπωση μια αρμονίας φωτός και αρχιτεκτονικής. Τα 100 αυτά παράθυρα προσδίδουν την εικόνα της ανακρέμασης του θόλου από τον ουρανό, ενώ οι ακτίνες του Ήλιου που εισέρχονται στο χώρο δίνουν την εντύπωση να άγονται από τους ουρανούς. Μετά τη μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος προστέθηκαν τέσσερις μιναρέδες.

Κάτοψη της Αγιά Σοφιάς.

Από δεξιά προς αριστερά: το αίθριο, ο έξω και έσω νάρθηκας, ως κάθετοι διάδρομοι, με την άνω ΝΔ. πύλη, όπου το Προπύλαιο του Νάρθηκα και δεξιά το

αποδυτήριο,και την κάτω ΒΑ. Πύλη, και ο κυρίως Ναός.

43

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΑγία Σοφία

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

Ψηφιδωτά και τοιχογραφίες

Τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας είχαν υποστεί σημαντικές ζημιές και σήμερα γίνονται προσπάθειες για τη διάσωσή τους. Αν και φαίνεται παράξενο, όσο

κι αν οι Οθωμανοί Τούρκοι επικάλυψαν με παχύ στρώμα όλες τις τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά του Ναού της Αγίας Σοφίας ήταν αδύνατο να εξαφανίσουν ολοσχερώς τα καλλιτεχνήματα αυτά. Στη θέση των 4 αγγέλων που επικαλύφθηκαν με τοποθετήθηκαν ασπίδες με αραβικές προσευχές. Ευαγγελία Βαρέση, Δήμητρα Φροσύνη

Από την Αγία Σοφία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης

Την Κυριακή 31 του Μάρτη του 2013 πήραμε το καϊκι που θα μας μετέφερε στη Χάλκη. Όση ώρα κράτησε αυτή η διαδρομή ο νους μας επέστρεφε στο ένδοξο παρελθόν

της Πόλης που αφήναμε πίσω μας. Οι βυζαντινές μνήμες, τα μνημεία της Χριστιανοσύνης είχαν αλωθεί από την τουρκική μισαλλοδοξία.

Γρήγορα φτάσαμε στη Χάλκη. Καταπράσινη, σκεπασμένη από πεύκα. Στο μικρό λιμάνι του νησιού οι αραμπάδες προθυμοποιήθηκαν να μας ανεβάσουν στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Επιλέξαμε να ανεβούμε με τα πόδια στο λόφο της Ελπίδας που βρίσκεται η Μονή..

Μέσα από τα ερείπια των αρχοντόσπιτων καταλαβαίναμε το ένδοξο παρελθόν του νησιού, θέρετρο για τους εύπορους Έλληνες της Πόλης. Γρήγορα ανεβήκαμε στη Θεολογική Σχολή. Το κτίριο συντηρημένο τέλεια, οι κήποι του περιποιημένοι μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Στον τόπο των εγκαταστάσεων της Σχολής βρίσκεται η Μονή της Αγίας Τριάδος, που ιδρύθηκε κατά την περίοδο των βυζαντινών χρόνων. Το εκκλησάκι αναπαλαιωμένο, οι εικόνες του υπέροχης βυζαντινής τέχνης, το τέμπλο χρυσοποίκιλτο, λεπτοδουλεμένο, εξαιρετικό δείγμα μεταβυζαντινής γλυπτικής. Μπήκαμε σε μία άδεια από μαθητές αίθουσα διδασκαλίας, ο ξεναγός μας ανέλαβε να μας ενημερώσει για τη λειτουργία της Σχολής. Βγήκαμε αρκετές φωτογραφίες με φόντο το μαυροπίνακα. Μετά από όσα ακούσαμε από τον ξεναγό μας καταλάβαμε πως ίσως ήγγικεν η ώρα γιά τις τουρκικές αρχές να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους στην παγκόσμια κοινή γνώμη ώστε σύντομα να επαναλειτουργήσει η Σχολή και το ευχόμαστε.

Θεολογική σχολή

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

44

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

Σύντομο Ιστορικό

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης ιδρύθηκε το 1844. Από τότε η Σχολή εκπαίδευε νέους κληρικούς, καλύπτοντας τις ανάγκες θρησκευτικής

λειτουργίας και πνευματικής διακονίας του Οικουμενικού Θρόνου και των απανταχού Ορθοδόξων. Μέχρι το 1971, η Σχολή υπαγόταν απ’ ευθείας στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας της Τουρκίας και το καθεστώς της διείπετο από τον «Κανονισμό λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής Χάλκης». Αυτός εγκρίθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1951 με απόφαση του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας της Τουρκίας, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε από την Ιερά Σύνοδο στις 5 Οκτωβρίου 1951 και τέθηκε σε εφαρμογή στις 3 Οκτωβρίου 1953. Αν και η Σχολή παρείχε λυκειακή και επαγγελματική εκπαίδευση, οι τουρκικές αρχές διέκοψαν την λειτουργία της το 1971, με πρόσχημα την απαγόρευση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης. Αλλά ο ίδιος ο εγκεκριμένος από τις αρχές Κανονισμός λειτουργίας της, την χαρακτηρίζει επαγγελματική σχολή, η οποία παρέχει εκπαίδευση τουλάχιστον ενός έτους μετά το λύκειο.

Το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Σχολής.

Αίτημα του Πατριαρχείου είναι η επαναλειτουργία της Σχολής υπό το, προ του 1971, καθεστώς. Το αίτημα αυτό έχει διατυπωθεί επισήμως και κατ’ επανάληψιν.

Το Πατριαρχείο επιθυμεί τη φοίτηση σε αυτή όλων των ορθοδόξων, ανεξαρτήτως ιθαγενείας. Η επαναλειτουργία της Σχολής αποτελεί κατ’ ουσίαν υποχρέωση της Τουρκίας έναντι των πολιτών της, τα θρησκευτικά δικαιώματα των οποίων σαφώς παραβιάζονται από την επί τρεις και πλέον δεκαετίες υποχρεωτική διακοπή της λειτουργίας της. Συγκεκριμένα, προσβάλλεται ευθέως το δικαίωμα μίας Εκκλησίας να εκπαιδεύει τους κληρικούς της, κατά παράβασιν της Συνθήκης της Λωζάννης, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άλλων διεθνών κειμένων, που αναφέρονται στα ανθρώπινα και μειονοτικά

δικαιώματα και δεσμεύουν την Τουρκία. Το θέμα συνιστά σημαντικό σημείο στο κεφάλαιο των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες πρέπει να επέλθουν για την βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής της. Όμως

Το σχολείο μας στο Οικουμενικό

Πατριαρχειο

Το ραντεβού είχε οριστεί μήνες πριν. Μετά από

μια σειρά επιστολών κι ευχετηριων καρτών που ανταλλάχθηκαν, ο Οικουμενικός Πατριάρχης

θα συνεχίσει να απασχολεί την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

ΠΗΓΗ: http://www.ec-patr.gr/mones/chalki/greek.htm

Κωνσταντίνος Καλαφάτης, Συνοδός Καθηγητής

Βαρθολομαίος θα μας περίμενε στο Πατριαρχειο το Σαββατο 30 Μαρτίου 2013 στις 4.30 το μεσημερι. Βρεθήκαμε λοιπόν στο Φανάρι, μετά από ένα μακρύ οδικό ταξίδι, την ώρα της λειτουργίας παρουσία του Παναγιώτατου, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Η απλότητα του ναου μας έκανε εντύπωση..η εκκλησία είναι μικρή και απλή σα να βρίσκεσαι στην εκκλησία της γειτονιάς σου.

Ο ναός ήταν γεμάτος παιδιά. Σχολεία από διάφορα μέρη της Ελλάδος παρακολουθούσαν την θεία Λειτουργία. Ξεχνούσες ότι βρίσκεσαι στην Τουρκία..εκεί μέσα

ήταν η Ελλάδα. Με μια διαφορά- τα παιδιά δε θορυβούσαν, παρακολουθουσαν με σεβασμό τον Παναγιώτατο. Στο τέλος της λειτουργίας, ο Παναγιώτατος πήρε το λόγο κι ευχαρίστησε ονομαστικά όλα τα σχολεία που ήταν εκεί. Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους συνοδούς καθηγητές που ήταν κοντά στα παιδιά, τους γονεις που έδωσαν τη συγκατάθεση τους για ενα

τέτοιο ταξίδι αλλά και το Υπουργείο Παιδείας που εγκρίνει τις σχετικές άδειες ώστε οι Έλληνες μαθητές να βγουν εκτός συνόρων. Στη συνέχεια μίλησε για την αξία της αρχαίας ελληνικής

45

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΚωνσταντινούπολη

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υγλώσσας και μάλιστα διάβασε τα πορίσματα μελέτης από Πανεπιστήμιο της Αγγλίας που διαπίστωνε ότι η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και η χρήση του πολυτονικού συστήματος προλαμβάνει μαθησιάκες δυσκολίες και βοηθάει να ελεχθεί η δυσλεξία δηλαδή λειτουργεί τελικά προληπτικά και θεραπευτικά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι Άγγλοι ξεκίνησαν τη διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής σε δημοτικά σχολεία της χώρας τους πειραματικά, με στοχο τη διεύρυνση του προγράμματος τα επόμενα σχολικά έτη.

Ο Πατριάρχης χαιρέτησε και ευλόγησε όλα τα παιδιά, χαρίζοντάς τους από ένα αναμνηστικό σταυρουδάκι. Όταν είδε το πορτραίτο που του παραδώσαμε ως

δώρο, σχεδιασμένο από τη μαθήτρια της Γ΄ Τάξης Στέλλας Κατεριαννάκη, σχολίασε χαμογελώντας ΄΄Α! με πέτυχε!'' Αναζήτησε τη συγκεκριμένη μαθήτρια αλλά του εξηγήσαμε ότι δεν ήταν μαζί μας στην εκδρομή, γιατι ως μαθήτρια της Γ' Λυκείου- συμμετέχει στις Πανελλήνιες εξετάσεις κι έχει πολύ διάβασμα. Μας έδωσε ένα σταυρουδάκι ακόμα και ζητησε να της το δώσουμε. Στη συνέχεια, στην αυλή του Πατριαρχείου στήθηκε μια μικρή γιορτη. Παιδια από το Μουσικό Σχολειο Θεσσαλονικης του τραγούδησαν κι έπαιξαν μουσικη, άλλα του διάβασαν ποιήματα, άλλα χόρεψαν ελληνικούς χορούς. Εκείνος με χαμόγελο,παρακολουθούσε, με εμφανή τη χαρά στο πρόοσωπό Του. Φυσικά φωτογραφήθηκε με όλα τα σχολεία. Σχολίασε με χαμόγελο το κούρεμα κάποιων αγοριών- αυτό που τα μαλλιά στέκουν όρθια -και είπε "έτσι κάνουν τώρα τα μαλλιά στην Ελλάδα;''

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας άφησε μια εικόνα ανθρώπου που αποπνέει θετική αύρα. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Περιοδικό Foreign Policy o Οικουμενικός

Πατριάρχης Βαρθολομαίος θεωρείται απο τους 500 πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο.Αυτό σημαίνει ότι είναι ανάμεσα σ αυτούς που επηρεάζουν πιο πολύ τον κόσμο και στη ίδια λίστα περιλαμβάνονται πολιτικοί,επιχειρηματίες,δισεκατομυριούχοι, διευθυντές τραπεζών.Δεν ξέρω πόσο επηρεάζει ο Παναγιώτατος το κόσμο, αυτό που είδαμε με τα μάτια μας ήταν το πόσο επηρέασε με την παρουσία του τις ψυχές μικρων παιδιών. Είδαμε παιδιά να τον κοιτούν δακρυσμένα, είδαμε συγκινημένα πρόσωπα, παρατηρήσαμε πως αναζητούσαν όλα το βλέμμα του. Αν μπορεί να επηρεάσει με την παρουσία του, το χαμόγελο και την αγάπη που έδειχνε προς όλους, τις ψυχές μικρών παιδιών, είναι σίγουρο ότι μπορεί να επηρεάσει ολοκληρο τον κοσμο.

Π. Βασιλονικολιδακη, Συνοδός Καθηγήτρια

Tα ευτράπελα της εκδρομής στην Πόλη!!!

Στην Κωνσταντινούπολη είχαμε την τύχη να συνοδευόμαστε από έναν εξαιρετικό ξεναγό, τον Άρίφ. Μετά όμως από 4 μέρες ξενάγησης διαπιστώσαμε ότι (1) Είχαμε ακούσει

πάνω από 200 φορές την προσφώνηση ΄΄φίλες και φίλοι΄΄. Μ ' αυτή άρχιζε και τελείωνε κάθε του κουβέντα. Όταν στην επιστροφή τον αφήσαμε στην Πόλη, κάτι μας έλειπε..Τώρα ποιός θα μας πει ΄΄φίλες και φίλοι;΄΄Φέρτε πίσω τον ξεναγό μας!!! (2) Ο Αριφ αποδείχθηκε επιδέξιος διπλωμάτης. Όταν πατήσαμε επί τουρκικού εδάφους τα παιδιά έπρεπε επειγόντως να πάνε στην τουαλέτα. Δυστυχώς όμως, στην Τουρκία η τουαλέτα απαιτεί μία τουρκική λίρα κι εμείς δεν είχαμε προλάβει να μετατρέψουμε τα ευρώ σε λίρες. Προβληματισμός!!! Τώρα τι κάνουμε; Εδώ επεμβαίνει ο Αριφ. Στον πρώτο σταθμό που συναντήσαμε ανέλαβε να διαπραγματευτει με τον Τούρκο ιδιοκτήτη του καταστήματος “Τα παιδιά, του είπε, δε θα πληρώσουν για την τουαλέτα και ό,τι άλλο αγοράσουν θα το πληρώσουν σε ευρω.'' Ο

καταστηματάρχης δέχτηκε. Ζήτω!!!! (3) Άλλη κουβέντα του που ακούσαμε πάνω από 200 φορές “Σε δέκα λεπτά θα είμαστε προ των Πυλών”. Τα λεπτά ποτέ δεν ήταν 10, πάντα το έλεγε για να μας καθησυχάσει. Απ ΄την άλλη πόσες πύλες να έχει μια πόλη; Πάντως εμείς πάντα ήμασταν προ των Πυλών. (4) Στην Αγία Σοφία μας φόρεσε ακουστικά για να τον ακούμε και για να μην τον χάνουμε. Ετσι όλοι μοιάζαμε σαν επιστημονικοί συνεργάτες μεγάλου Πανεπιστημίου, ή βουλευτές των Βρυξελλών που ακούνε τη μετάφραση από τα ακουστικά . Οταν έχανες την φωνή του, αυτό σήμαινε ότι είχες απομακρυνθεί από την απόσταση εμβέλειας των ακουστικών, άρα και απο την ομάδα. Τότε έτρεχες!!!! Αρίφ! Περίμενε!!!!!

Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε γιατί στις περισσότερες ταβέρνες υπήρχε μια φωτεινή μπάλα του στριφογύριζε, σαν αυτές που υπήρχαν στις ντίσκο της δεκαετίας

του ‘80. Παράλληλα μπορούσες να δεις μια γιρλάντα από τα Χριστούγεννα, τραγουδιστές με το ντύσιμο του Φλωρινιώτη (για τους παλιούς κάτι σημαίνει) και τους Τούρκους να βγαίνουν στο κέφι πίνοντας απλό τσαι. Είπαμε εδώ είναι Ανατολή. Κάναμε κρα για ένα ποτήρι κρύα μπύρα. Πουθενά.

Στην Κωνσταντινούπολη, το κυκλοφοριακό είναι απίστευτο Άσε που ο καθένας οδηγεί όπως θέλει, σταματάει όπου θέλει, στρίβει όταν το σκεφτεί, έτσι απλά. Ο ταξιτζής

μπροστά σου μπορεί να σταματήσει να ανοίξει την πόρτα να την αφήσει ανοιχτή και να ξεφορτώσει πορτ παγκαζ κι όλα αυτά ενώ βρίσκεται στη μέση κεντρικής λεωφόρου. Επίσης ό,τι τσιφτετέλι ξέρετε στη Ελλάδα στην Τουρκία το ακούς με τουρκικό στίχο. Το ερώτημα είναι ποιος αντιγράφει ποιον. Μέχρι και τη ΄΄Μαντουβάλα΄΄του Καζαντζίδη, την ακούσαμε στα τούρκικα!

Για να φτάσουμε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης έπρεπε να σκαρφαλώσουμε σε βουνό, ενώ είχε ζέστη και παντού ζουζούνιζαν πεταλούδες, μελισσούλες και κουνουπάκια!

Τύφλα να χει ο ορειβατικός σύλλογος! Τα παιδιά κατάφερναν να ανεβαίνουν και παράλληλα να φωτογραφίζονται, να στέλνουν μηνύματα, να διαπιστώνουν πού υπάρχει σήμα και πού χάνεται! Αστείες στιγμές υπήρχαν πολλές, κάθε παιδί σίγουρα εντόπισε κι άλλες...Οι φωτογραφίες αποτύπωσαν κάποιες από αυτές...

Οταν βρίσκεσαι στο πούλμαν τόσες ώρες μαθαίνεις όλα τα τραγούδια του Παντελίδη. Παράλληλα μαθαίνεις στίχους που ούτε ήξερες ότι υπάρχουν. Ο ένας ήταν λιώμα σε γκρεμό,

ο άλλος ήταν παιδί γενναίο, η άλλη για μια νύχτα παράνομη ααααχ περπάτησε!!!! Τι έγινε καλέ; Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Πάντως οι μέρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε...άρα περάσαμε πολύ καλά!

Οι μαθητές μας βλέπουν

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

46

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

Κατεργιαννάκη Στέλλα, Γ2

47

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΘέατρο

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

Ταυτότητα του έργουΕυγένιος Ιονέσκο, ΡινόκεροςΜετάφραση: Ερρίκος ΜπελιέςΥπεύθυνη θεατρικής ομάδας: Θεοδώρα ΔιέννηΕπιμέλεια μουσικής & κοστουμιών: Θεοδώρα ΔιέννηΜακιγιάζ: Μαρία Χορόζογλου

Διανομή ρόλωνΝοικοκυρά, Ιωάννα ΧρηστίδηΜπακάλισσα, Ανθούλα ΠαπαδοπούλουΖαν, Κώστας ΜενύκταςΜπερανζέ, Βασίλης ΠατσόςΣερβιτόρα, Πυροσβέστης, Κωνσταντίνα ΧορόζογλουΜπακάλης, Μελιάνα ΚλωστερίδηΓηραιός κύριος, Αθηνά ΓεωργίουΟρθολογίστρια, Παναγιώτα ΖαρκαδούλαΚαφετζής, Βασιλική ΧουέουιΝταίζη, Μαριάννα Ρουμελιώτη, Ανθ. ΠαπαδοπούλουΚύριος Παπιγιόν, Ελένη ΚατωπόδηΚύριος Ντυντάρ, Γρηγόρης ΜαρκάκηςΚύριος Μποτάρ, Βασιλεία ΦουρλήΚυρία Μπεφ, Λυδία Αλαφογιάννη

Η θεατρική ομάδα του 2ου Γενικού Λυκείου Ιλίου παρουσίασε με μαγάλη επιτυχία ένα από τα εμβληματικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου, το «Ρινόκερο» του Ευγένιου Ιονέσκο. Με την απρόσμενη επικαιρότητά του το έργο αυτό και τις λεπτές του αποχρώσεις κωμωδίας και τραγωδίας έρχεται να καταδείξει μία ακόμη ασθένεια της εποχής, πλάι στις ήδη γνωστές: τη «ρινοκερίτιδα»! Η θεατρική παράσταση ανέβηκε στις 13 & 19 Απριλίου 2013, στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιλίου "Μελίνα Μερκούρη" .

Ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη αλλά…πολλοί ρινόκεροι φέρνουν τη

βαρυχειμωνιά

Τι συμβαίνει όταν σε μία μικρή επαρχιακή πόλη εμφανίζεται ξαφνικά ένας ρινόκερος; Πώς θ’ αντιδράσουν οι ανυποψίαστοι κάτοικοι στο φαινόμενο

αυτό και τι θ΄ ακολουθήσει, όταν μυστηριωδώς οι ρινόκεροι θ’ αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται;Οι δυο φίλοι του έργου, ο Ζαν κι ο Μπερανζέ, αλλά και το ζευγάρι Μπερανζέ και Νταίζη παρατηρούν με έκπληξη και δέος τη σταδιακή μεταμόρφωση των συνανθρώπων τους, μέχρι να έρθει και η δική τους σειρά ν’ αντιμετωπίσουν το δίλημμα «άνθρωπος ή παχύδερμο».Με την απρόσμενη επικαιρότητά του το έργο «Ρινόκερος» του Ευγένιου Ιονέσκο έρχεται να καταδείξει μία σοβαρή ασθένεια της εποχής, πλάι στις ήδη γνωστές: τη «ρινοκερίτιδα». Όσο μάλιστα προχωρά η αναγωγή από την αλλόκοτη αυτή ιστορία και την αλληγορία της στην πραγματικότητα και τα βιώματά μας, τόσο ταυτοποιούμε τη ρινοκερίτιδα με καταστάσεις της ζωής και του κόσμου που μας περιβάλλει.Τι είναι άραγε ρινοκερίτιδα; Είναι μήπως η μαζική υποβολή στην προπαγάνδα; Είναι οι ιστορικοί συμβιβασμοί ολόκληρων κοινωνιών; Η παντοδυναμία του τηλεοπτικού λόγου που φτάνει να υποκαθιστά τη φωνή και τη σκέψη μας οδηγώντας μας σε μία «κόλαση του ταυτού»; Ή μήπως τέλος είναι το μακάριο πλήθος των ελάχιστα ευαίσθητων ανθρώπων που αφήνεται στον κομφορμισμό ανάγοντας την απάθεια σε αρετή;Αυτούς τους παραλογισμούς πιστεύω πως έρχεται να φωτίσει ο εμβληματικός «Ρινόκερος» του Θεάτρου του Παραλόγου. Στην εξέλιξη της ιστορίας περνάμε σταδιακά από την κωμωδία στην τραγωδία, από την άγνοια στη συνειδητοποίηση και τη γνώση, από τη φιλική συντροφιά και την ερωτική συντροφικότητα στη μοναξιά, στο ουσιαστικό αδιέξοδο και στον παραλογισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Κι όταν όλοι έχουν μεταμορφωθεί σε ρινόκερους κι ο Μπερανζέ έχει παραμείνει άνθρωπος, ποιος είναι σε χειρότερη μοίρα τελικά; Μήπως, όταν το φυσιολογικό είναι να είσαι ρινόκερος, το να είσαι άνθρωπος καταντά τερατομορφία; Το μέτρο, αλήθεια, το θέτει η μάζα ή η μονάδα;Τα ερωτήματα και η σκέψη μεταφράζονται στο θέατρο σε πειραματισμό και έκφραση. Ο λόγος συμπλέκεται με τη σωματική έκφραση των παιδιών, μια επιλογή που στηρίζεται στην πεποίθηση ότι σ’ ένα κλασικό έργο πάντοτε κάτι θα μας διαφεύγει κι ότι ωφέλιμο είναι να χρησιμοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα μέσα, ώστε να το φωτίσουμε πολύπλευρα, να το αφηγηθούμε πλούσια, να το γευτούμε, να το χορτάσουμε.Τη θεατρική δουλειά της σχολικής χρονιάς 2012-13 και το επιστέγασμα αυτής, την παράσταση του έργου, τέλος, την αντιλαμβάνομαι περισσότερο ως πειραματισμό παρά ως τελικό προϊόν, ως μια δημιουργική ερώτηση παρά ως βέβαιη απάντηση. Ένα μήνυμα μπορεί εξάλλου να βρει το στόχο του καιρό μετά τη μετάδοσή του. Ο σπόρος τέθηκε. Τα παιδιά, κοιτάζοντας κατάματα τους φανταστικούς (;) ρινόκερους κατά τις πολύμηνες πρόβες μας, όρισαν τη ματιά τους απέναντι σ’ αυτούς κι έμαθαν να τους αναγνωρίζουν και ν’ αντιδρούν στη θέα τους. Το στοίχημα αυτό τουλάχιστον κερδήθηκε. Θ. Διέννη ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ

Ρουμελιώτη Μαριάννα: Ο ρόλος, τον οποίο εκπροσωπώ στη θεατρική παράσταση που ανεβάζουμε και βασίζεται στο έργο του Ευγενίου Ιονέσκο, είναι η Νταίζη, το φλερτ του Μπερανζέ, η κοπέλα του, η οποία είναι μια νέα αιθέρια ύπαρξη που εργάζεται στο τοπικό τυπογραφείο της Μικρής Καστίλλης στην Ισπανία όπου και κατοικεί. Πιστεύω πως είναι ένας ρόλος, ο οποίος με δυσκόλεψε αρκετά στην αρχή, αλλά στη συνέχεια με βοήθησε να απελευθερωθώ και να ξεφύγω εκφράζοντας το υποσυνείδητό μου. Το έργο ,γενικότερα, αναφέρεται στη πρώτη δεκαετία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει ως κύριο στόχο τη μαζοποίηση. Αυτό το φαινόμενο παίρνει τη μορφή ρινοκερίτιδας. Χριστίδη Ιωάννα: Για εμένα, το έργο «Ρινόκερος» του Ιονέσκο προβάλλει την αξία της μοναδικότητας. Το μήνυμα που προσπαθεί να διαβιβάσει είναι διαχρονικό, καθώς και στη σημερινή εποχή τείνουμε στη μαζοποίηση . Ακόμη, μας παρακινεί να εξετάζουμε την ουσία των γεγονότων και να μην αναλωνόμαστε σε ανούσια συμβάντα.

Θεατρική Ομάδα Μαθητών

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

48

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

Κώστας Μενύκτας: Μέσα από το ρόλο μου ανακάλυψα ότι πολλά ελαττώματα του χαρακτήρα τα διέθετα κι εγώ κι αυτό με ανησύχησε. Εκτός, βέβαια, από τα ελαττώματα του χαρακτήρα το έργο είχε πολλά κοινά με την εποχή που ζω, τα οποία καθρεφτίζονται στο ρόλο: τις κοινές αντιλήψεις στους ανθρώπους, τη μαζικοποίη-ση, την

αδιαφορία, το φόβο προς το άγνωστο, τον ρατσισμό… Τόσο λοιπόν ο ρόλος που μου δόθηκε όσο και το έργο γενικότερα αποτέλεσαν αφορμή να αναθεωρήσω κάποια πράγματα όσον αφορά τον εαυτό μου αλλά και τον κόσμο γύρω μου, με αποτέλεσμα να αφήσουν ένα στίγμα στην καρδιά μου: το στίγμα της διαφορετικής και πολύπλευρης όψης των πραγμάτων.

Κων/να Χορόζογλου: Στο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Ρινόκερος» πιστεύω πως ο ρόλος της σερβιτόρας ξεχωρίζει. Είναι μια νεαρή κοπέλα η οποία δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω της, κι ενώ έχει εμφανιστεί μια πολύ σοβαρή αρρώστια από την οποία κινδυνεύει και η ίδια, η ρινοκερίτιδα, αυτή συνεχίζει να λέει πράγματα άσχετα με το γεγονός. Από την άλλη πλευρά, εμφανίζεται και ένας πυροσβέστης ο οποίος μοιάζει λίγο ως ρόλος με την σερβιτόρα. Δε μιλάει πολύ αλλά περιεργάζεται τους ανθρώπους σαν να μην έχει ξαναδεί ποτέ στη ζωή του άνθρωπο. Βασιλική Χουέουι: Το έργο με έκανε μεταξύ άλλων να καταλάβω πως δεν πρέπει να κάνω ό,τι κάνουν οι άλλοι και μ’ αυτό το κριτήριο ν’ αλλάζω τον εαυτό μου, γιατί ο καθένας είναι ξεχωριστός και αυτό πρέπει να το δείχνει. Δεν πρέπει να αφήνουμε τους άλλους να μας λένε τι να κάνουμε και να μας επηρεάζουν, γιατί με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε άβουλοι άνθρωποι. Ακόμη έμαθα πως πρέπει να αγαπάμε

τον εαυτό μας γι’ αυτό που είμαστε και να μην προσπαθούμε να τον αλλάξουμε για να ενταχθούμε στη μάζα.

Γρηγόρης Μαρκάκης: Το θέατρο ήταν για μένα μία νέα εμπειρία γεμάτη καινούριες προκλήσεις και δοκιμασίες. Κατά τη διάρκεια αυτού του υπέροχου ταξιδιού έμαθα πολλά και ανακάλυψα νέα ταλέντα μου

που μέχρι τώρα μου ήταν άγνωστα. Ο Ντυντάρ, ένας σοβαρός υπάλληλος εταιρείας που κινείται με βάση τη λογική, θα μπορούσε να αποτελεί έναν μεταγενέστερο Γρηγόρη… Η ώρα της παράστασης πλησιάζει. Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Αυτό είναι το καθήκον μου και σε αυτό θα υπακούσω!Μελιάνα Κλωστερίδη: Το έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Ρινόκερος» αναφέρεται στη ζωή των ανθρώπων μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά οι άνθρωποι τότε είχαν φοβηθεί και παραιτηθεί, πιάνονταν από λεπτομέρειες κι έχαναν την ουσία. Ένιωθαν πιεσμένοι, φοβισμένοι, ότι η ζωή τους δεν έχει κάποιο νόημα και έψαχναν για την εύκολη λύση, γι’ αυτό μεταμορφώνονταν όλοι σε ρινόκερους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στις μέρες μας, όπου ελάχιστοι άνθρωποι είναι σαν τον Μπερανζέ που μέχρι το τέλος αντιστέκεται και πολεμά για μια καλύτερη ζωή. Οι υπόλοιποι αποδέχονται χωρίς αντίσταση τα πράγματα που συμβαίνουν. Ζητούμενο για όλους μας είναι να μη συνθηκολογήσουμε, να μη γίνουμε έρμαια στα απόψεις και τις επιθυμίες των άλλων, να σταθούμε σαν τον Μπερανζέ,

ελεύθεροι, εκφράζοντας τα δικά μας πιστεύω για μια καλύτερη ζωή. Πρέπει να πολεμάμε μέχρι την τελευταία στιγμή για να παραμείνουμε άνθρωποι.Βασίλης Πατσός : Ο ρόλος του Μπερανζέ μου ταιριάζει απόλυτα, γιατί σε κάποιο βαθμό ταυτίζεται με το δικό μου χαρακτήρα.

Γενικότερα, τόσο ο ρόλος ειδικά όσο και η ενασχόληση με το θέατρο ευρύτερα με βοηθούν να εκφραστώ και ν’ ανακαλύψω πτυχές του εαυτού

μου που έως τώρα δε γνώριζα. Αν μη τι άλλο, είχα την ευκαιρία να κάνω φίλους.Παναγιώτα Ζαρκαδούλα: Ο ρόλος της ορθολογίστριας, είναι ένας ρόλος μέσα από τον οποίο γίνεται εμφανές πως ο ορθολογισμός δεν είναι το παν και πως πολλές φορές οι συζητήσεις των ταπεινών και λαϊκών ανθρώπων είναι πιο ουσιώδεις και αξίζουν περισσότερο

από αυτές των διανοούμενων που αρκετές φορές αποδεικνύεται πως είναι δοκησίσοφοι.Γεωργίου Αθηνά: ‘Ρινόκερος’. Η φετινή παράσταση που θα ανεβάσουμε είναι ένα έργο του Ιονέσκο. Εγώ έχω αναλάβει τον ρόλο του γηραιού κύριου. Γενικά πιστεύω ότι το θέατρο του παραλόγου είναι πολύ δύσκολο, αλλά θεωρώ πως αν όλοι μας από την ομάδα καταβάλλουμε τη μέγιστη προσπάθεια (που ήδη το κάνουμε ) , το έργο θα ναι πολύ πρωτοποριακό και θα περνάει μηνύματα στους θεατές για τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι

σύγχρονες κοινωνίες.Κατωπόδη Ελένη: Κατά την επαφή με το ριζοσπαστικό περιεχόμενο του έργου του Ευγένιου Ιονέσκο, «ο Ρινόκερος», μας δόθηκε η ευκαιρία –σε όλα τα μέλη της θεατρικής ομάδας- να ασχοληθούμε ενδελεχώς με τα υποβόσκοντα μηνύματα, τα οποία επέλεξε να επικοινωνήσει ο συγγραφέας, καθώς και να προσαρμοστούμε στην ναζιστική πολιτική επικαιρότητα της εποχής του.Παπαδοπούλου Ανθούλα: Ο Ρινόκερος είναι ένας συμβολισμός που πιστεύω αντιπροσωπεύει απόλυτα τη σημερινή κοινωνία. Η ταχύτητα με την οποία μεταδίδονται οι ιδέες και τα ρεύματα της κάθε εποχής είναι ανάλογη αυτής της μετάδοσης της περίφημης «Ρινοκερίτιδας». Οποιαδήποτε νέα ιδέα και αντίσταση σε αυτή απορροφάται από τη μάζα και εξαφανίζεται.Παρασκευή-Λύδια Αλαφογιάννη: Αρχίζοντας να δουλεύουμε το θεατρικό έργο ‘Ρινόκερος’ του Ευγένιου Ιονέσκο δόθηκε στην ομάδα μου η ευκαιρία να δούμε πέρα από τα λόγια μας. Ο σκοπός του έργου είναι να προβάλλει την απάθεια των ανθρώπων απέναντι σε σημαντικά γεγονότα και την ενασχόλησή τους με λεπτομέρειες χωρίς ουσία. Εγώ αντιπροσωπεύω μια παχουλή κυρία της οποίας ο άνδρας προσβάλλεται από ρινοκερίτιδα (συμβολισμός της μαζοποίησης). Όπως κι εγώ, πολλά παιδιά από την ομάδα μου στην αρχή δυσκολευτήκαμε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του ρόλου μας καθώς έπρεπε να υποδυθούμε ένα τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Παρόλα αυτά μετά από συνεχείς συμβουλές από τις καθηγήτριές μας καταφέραμε να μπούμε στο ρόλο μας διασκεδάζοντας παράλληλα με όλη την ομάδα. Σίγουρα αυτοί οι εφτά μήνες χάρισαν σε όλους μας μια μοναδική εμπειρία…

49

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΘέατρο

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΘεατρική Ομάδα των αποφοίτων

Η Θεατρική Ομάδα των αποφοίτων του Πειραματικού Λυκείου Ιλίου παρουσίασε το έργο «Η αυλή των θαυμάτων»

του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στο Πολιτιςτικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Ιλίου, σε τρεις παραστάσεις, στις 18, 19 και 20 Μαΐου 2013.

Σκηνοθεσία Δημήτρης Βασιλείου

Νίκος Γκέλια

Διανομή ρόλων

Βούλα: Μάγδα ΛαμπρογεώργουΜαρία: Δέσποινα ΜάλλιαρηΓιάννης: Στέφανος ΑργυρίουΙορδάνης: Κώστας ΠελέκηςΑννετώ: Χριστίνα ΣταυροπούλουΑστά: Ματίνα ΡωμανάΝτόρα: Δήμητρα ΣταυροπούλουΜπάμπης: Πέτρος ΒασιλειάδηςΣτράτος: Πέτρος ΤσοπανάκηςΌλγα: Σωτηρία ΧαλιώτηΣτέλιος: Γιάννης ΦίλιππαςΆντρας: Βαγγέλης ΔραγασάκηςΑ΄ Μηχανικός: Χρήστος Κουμαραδιός

Β΄ Μηχανικός: Δημήτρης ΜπουρβάρηςΤαχυδρόμος: Βαγγέλης Δραγασάκης

Σκηνικά:Δημήτρης Μανωλέλλης

Μακιγιάζ:Χριστίνα Σταυροπούλου

Καλλιτεχνική επιμέλεια παράστασης:Νατάσσα Αποστολοπούλου – Δέσποινα Κουτλή

Για την ομάδα μας στην Αυλή των θαυμάτων....

Με την αυλή των θαυμάτων θελήσαμε να κερδίσουμε ένα στοίχημα. Θελήσαμε να συνεχίσουμε την επιτυχημένη συνεργασία που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια και μετά το σχολείο.Επιλέξαμε το όνομα “Ομάδα Αποφοίτων Πειραματικού Λυκείου Ιλίου” και γιατί το δικαιουμαστε και γιατί πιστεύουμε ότι τα σχολεία δεν καταργούνται, ούτε βέβαια υποβαθμίζονται με την αλλαγή του ονόματός τους.Το συγκεκριμένο έργο το είχαμε γνωρίσει από παλιά. Ήταν ένα από τα κείμενα που δουλεύαμε στο μάθημα της θεατρολογίας. Πρόκειται για ένα έργο - σταθμό του νεοελληνικού θεάτρου: μια νεοελληνική κοινωνική πινακοθήκη. Ο χώρος της αυλής δεν μπορεί παρά να είναι χώρος συνάντησης, επικοινωνίας, έκφρασης. Πάνω απ΄όλα όμως είναι και χώρος υποδοχής του άλλου, του διαφορετικού από εμάς. Χώρος στον οποίο επιστρέφουμε - αισθανόμαστε περισσότερο από ποτέ να επιστρέψουμε - για να αναζητήσουμε το θαύμα, που δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Άνθρωπο. Η αυλή των Θαυμάτων μας κέρδισε:Γιατί αισθανθήκαμε την ανάγκη να επιστρέψουμε στο αυθεντικόΓιατί αγαπήσαμε την απλότητα και την αυθεντικότητα των ανθρώπων τηςΓιατί μας εκφράζει το συλλογικό τους πνεύμαΓιατί στο σύνολο και στην κατάθεση της αλήθειας του καθενός βρίσκεται η δύναμη της ομάδας μαςΓιατί πιστεύουμε ότι το όνειρο επιβιώνει κόντρα στην πραγματικότητα.Γι αυτό και συνεχίζουμε, παρά τις δυσκολίες, να πειραματιζόμαστε, αναζητώντας με τη δύναμη της Τέχνης τις Αλήθειες μας.

Ο συντονιστής της ομάδαςΔημήτρης Βασιλείου

Προηγούμενες παραστάσεις της Θατρικής ομάδας

Ματωμένος Γάμος (2009), Federico Garcia LorcaΕκείνος και εκείνος (2009), Κώστα ΜουρσελάΤο ημερολόγιο ενός απατεώνα (2010), Alexander OstrovskyΚομμάτια και θρύψαλα (τρία μονόπρακτα) (2010), Γιώργου ΣκούρτηΤο πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (2011), Eugene O’ NeillΥπηρέτης δύο αφεντάδων (2012), Carlo Goldoni

Σχολικές εορτές

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

50

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

!!

51

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΣχολικές εορτές

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

Μετά τους ύμνους, τα τραγούδια, τα ποιήματα και τους χορούς ....

η παρέλαση!.

Συγχαρητήρια σε όλους!

Σχολικές εορτές

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

52

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

!!25 Μαρτίου 2013

53

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

Α25 Μαρτίου 2013

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

Συγχαρητήρια σε όλους!

Ναύπλιο - Μυκήνες

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

54

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ Στο πλαίσιο του μαθήματος «Ερευνητική Εργασία»

της Α΄και Β΄Λυκείου ο Σύλλογος των Καθηγητών του 2ου ΓΕ.Λ. Ιλίου αποφάσισε την υλοποίηση

εκπαιδευτικής εκδρομής μαθητών του σχολείου μας σε Επίδαυρο-Ναύπλιο-Μυκήνες. Η εκπαιδευτική επίσκεψη πραγματοποιήθηκε από 25 έως και 26 Απριλίου 2013 με τη συμμετοχή 28 μαθητών/τριών της Α΄ τάξης και της Β΄ τάξης. Αρχηγός της εκδρομής ήταν η καθηγήτρια κ. Ευαγγελία Βαρέση και συνοδοί καθηγητές η κ. Δήμητρα Φροσύνη και ο κ. Κωνσταντίνος Καλαφάτης. Αμέσως μετά την απόφαση του Συλλόγου για την πραγματοποίηση της εκδρομής το Σχολείο

προέβη σε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για την έγκρισή της, ενώ ταυτόχρονα έγινε μια προετοιμασία των μαθητών που θα συμμετείχαν έτσι ώστε να υπάρξει η αναγκαία θεωρητική προετοιμασία. Η θεωρητική προσέγγιση του θέματος περιελάμβανε συζήτηση και παρουσίαση εκπαιδευτικού υλικού με τη μορφή ταινιών και ποικίλων βιντεοπροβολών έτσι ώστε στη συνέχεια οι μαθητές να συνδυάσουν αυτοπρόσωπη εμπειρία και προσλαμβανόμενες παραστάσεις με τη διαδικασία της ξενάγησης. Στους μαθητές διανεμήθηκε για ατομική χρήση και μελέτη στο σπίτι ποικίλο εκπαιδευτικό υλικό σε ψηφιακή μορφή, καθώς και φύλλο αξιολόγησης της εκδρομής.Η επίσκεψη αυτή είχε πολλαπλούς εκπαιδευτικούς στόχους όπως: (1) Εκπαιδευτική συνιστώσα (2) Ιστορική προσέγγιση: Ναύπλιο-Επίδαυρος/κοινοβουλευτική και πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας (3) Αρχαιολογική προσέγγιση: Αρχαιολογικός χώρος Επιδαύρου-Ασκληπιείου-Μυκηνών (4) Τουριστική προσέγγιση: Ναύπλιο/επιτόπια αυτοψία και ενημέρωση για κλασικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού στη χώρα μας.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΔΡΟΜΗΣ1η ΗΜΕΡΑ (ΠΕΜΠΤΗ, 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013)Συγκέντρωση στο σχολείο στις 07:00 πμ. Επιβίβαση στο πούλμαν και μετά τον έλεγχο της τροχαίας αναχώρηση από τον χώρο του Σχολείου. με προορισμό το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Μετά τηνπεριήγηση/ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο αναχώρηση για το Παλαμήδι στο Ναύπλιο. Στη συνέχεια ακολούθησε πρόχειρο φαγητό στην παλαιά πόλη του Ναυπλίου. Άφιξη στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και βραδυνό γεύμα. Ακολούθησε βραδυνή βόλτα για περιήγηση-ξενάγηση στην παλαιά

πόλη του Ναυπλίου. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για διανυκτέρευση.2η ΗΜΕΡΑ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013)Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο, αναχώρηση για Μυκήνες. Ακολούθησε ξενάγηση στην Ακρόπολη

των Μυκηνών, Αρχαιολογικό Μουσείο και στους Θολωτούς Τάφους. Αναχώρηση για την Αθήνα στις 12.30μ.μ. με ενδιάμεσους σταθμούς τον Ισθμό της Κορίνθου (Ίσθμια) και στα Μέγαρα για πρόχειρο φαγητό και καφέ. Άφιξη στον χώρο του Σχολείου στις 7.00μ.μ.

Εντυπώσεις από την εκδρομήΑκολουθώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες, η κατά τον νόμο αρμόδια επιτροπή επιλογής τουριστικού πρακτορείου, αφού αξιολόγησε το σύνολο των δοθεισών προσφορών, αποφάσισε να αναθέσει την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκπαιδευτικής εκδρομής στο ταξιδιωτικό πρακτορείο MANESSIS TOURS. Σχετικά με τις προδιαγραφές και το πρόγραμμα που τέθηκαν εξ αρχής

για την πραγματοποίηση της εκδρομής και τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκειά της

παρατηρήθηκαν τα ακόλουθα:•Τοτουριστικόλεωφορείοπουταξιδέψαμεήταν άρτια προετοιμασμένο για το ταξίδι, όπως βεβαίωσε και η τροχαία Περιστερίου, ο συνοδός του πρακτορείου και ο οδηγός διακρίθηκαν ως έμπειροι επαγγελματίες, ευγενέστατοι και εξαιρετικά πρόθυμοι σε κάθε πτυχή της μεταξύ μας συνεργασίας. • Η ποιότητα του ξενοδοχείου στηνπεριοχή της Νέας Τίρυνθας (Ναύπλιο) ήταν αντίστοιχη της κατηγορίας των 4 αστέρων ως προς τις προσφερόμενες υπηρεσίες (καθαριότητα, πετσέτες, είδη προσωπικής υγιεινής). • Το φαγητό της ημιδιατροφής (δείπνοκαι πρωινό) στο ως άνω ξενοδοχείο

χαρακτηρίστηκε ως ποιοτικώς εξαιρετικό και πλουσιοπάροχο κατά τη γενική ομολογία μαθητών και συνοδών καθηγητών.

• Το προσωπικό του ξενοδοχείου υπήρξεεξαιρετικά συνεργάσιμο και έδειξε κάθε φορά που του ζητήθηκε το αυξημένο ενδιαφέρον ώστε να καλυφθούν ενδεχόμενες ιδιαίτερες ανάγκες μαθητών και καθηγητών.•Ουπεύθυνοςτουγραφείουεπέδειξειδιαίτεροενδιαφέρονώστε να υλοποιηθεί το πρόγραμμα της εκδρομής, υπήρξε ιδιαίτερα διακριτικός και εξαιρετικά συνεργάσιμος με καθηγητές και μαθητές.

55

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

ΑΕπίδαυρος-Μυκήνες• Ως θετικό χαρακτηρίζεται

το γεγονός ότι το λεωφορείο το είχαμε στη διάθεσή μας όλο το 24ωρο, όπως το είχαμε συμφωνήσει με το πρακτορείο στη σύμβαση που υπογράψαμε. • Θετικό στοιχείο υπήρξεεπίσης η τροφοδοσία των μαθητών με εμφιαλωμένα νερά από το ψυγείο του λεωφορείου. Συμπερασματικά, η οργάνωση, ο συντονισμός και η συνεργασία εκ μέρους του τουριστικού γραφείου κρίνεται ότι ανταποκρίθηκαν με άριστο τρόπο στις προσδοκίες και τους στόχους του σχολείου μας, με αποτέλεσμα η εκδρομή να υλοποιηθεί και να περατωθεί χωρίς να υπάρξει κ α ν έ ν α

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

α π ο λ ύ τ ω ς πρόβλημα και να αφήσει άριστες εντυπώσεις στους μαθητές.

Ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας της εκδρομής

Ο σκοπός της εκπαιδευτικής εκδρομής ήταν να συνδυασθεί η γνώση με τη βιωματική μάθηση συνδυασμένη με επιτόπια αυτοψία – παρατήρηση στο πλαίσιο επισκέψεων σε χώρους ιστορικού-α ρ χ α ι ο λ ο γ ι κ ο ύ -π ο λ ι τ ι σ τ ι κ ο ύ ενδιαφέροντος. Μέσα από συζητήσεις που έγιναν πριν την αναχώρηση και μετά

τη θεωρητική προσέγγιση του θέματος, προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές έτσι ώστε να αντιληφθούν ότι η εκδρομή αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έλθουν σε επαφή με τόπους που έχουν μια

ιδιαίτερη μορφωτική, αλλά και ευρύτερη πολιτιστική αξία. Η επιλογή του συγκεκριμένου προορισμού, όπως αποδείχθηκε, ήταν μια επιτυχημένη για τους παρακάτω λόγους:• Δόθηκε η δυνατότητα στους μαθητές ναεπισκεφθούν συγκεκριμένους αρχαιολογικούς και ιστορικούς τόπους, που συνδέονται πολλαπλώς με τα γνωστικά αντικείμενα του Αναλυτικού Προγράμματος, να δεχθούν πολλαπλά ερεθίσματα μέσω των ξεναγήσεων και να ανατροφοδοτήσουν απόψεις για πτυχές των ερευνητικών τους εργασιών.•Οιμαθητέςαποτύπωσανσεφωτογραφίεςήβίντεομνημεία, εκθέματα, αρχιτεκτονήματα, γεγονός που επέτρεψε την κατασκευή τεχνημάτων για τις ανάγκες των συνθετικών τους εργασιών. • Τέλος, δόθηκε η δυνατότητα στους μαθητές νασυνδυάσουν εποικοδομητικά μάθηση και ψυχαγωγία στο πλαίσιο σχολικής δραστηριότητας. Η πολιτισμική και εκπαιδευτική πτυχή αυτής της εκδρομής προσέφερε την ευκαιρία στους μαθητές να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, να βιώσουν μέρος της αρχαίας και νεότερης ελληνικής ιστορίας και να αντιληφθούν την αξία της γνώσης στο πλαίσιο της βιωματικής-ανακαλυπτικής μάθησης. Επιπλέον,

όπως προκύπτει από τις συζητήσεις που ακολούθησαν μετά την επιστροφή, οι μαθητές πρότειναν προγραμματισμό - υλοποίηση ανάλογου επιπέδου εκπαιδευτικών επισκέψεων για την επόμενη σχολική χρονιά. Κατά συνέπεια κρίνεται ότι οι παιδαγωγικοί στόχοι της συγκεκριμένης εκπαιδευτικής εκδρομής υλοποιήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο πλαίσιο μιας κατά γενική ομολογία άριστης συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων μερών.

Γιορτή αποφοίτησης

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

56

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

!!

Ιούνιος 2013

57

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

Α

Στέλλα Κατεργιανάκη, Γ2

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

Υ

ουδέν σχόλιο...

in memorian

ΓΡΑ

ΦΗ

ΜΑ

ΤΑ

58

2ο ΓΕ

Λ ΙΛ

ΙοΥ

Τον Απρίλιο του 2013 απεβίωσε ο εκλεκτός συνάδελφος και ακριβός δάσκαλος Αλέξανδρος Ευαγ. Καββαδάς αφήνοντας πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό και

συγχρόνως βαριά κληρονομιά για όσους γεύτηκαν το θείο δώρο της φωτεινής του παρουσίας, που προσγειώθηκε στη γη για ν΄ανθίσει στον παράδεισο της γνώσης, του ήθους, της αξιοπρέπειας, της υπέρτατης ανθρωπιάς ψυχής τε και πνεύματος. Το 2ο ΓΕ.Λ. Ιλίου, το σχολείο του οποίου υπήρξε στυλοβάτης με την πολυεπίπεδη προσφορά του, έχει πολλούς λόγους να τον αγαπά, να τον θαυμάζει και να τον θυμάται. Γιατί κανείς μας δεν προσπερνά ανέγγιχτα την επιστημονική σκευή, την ηδυέπεια και χάρη της σκέψης, τη λιγύτητα του λόγου, –αρετές που τον χαρακτήριζαν ως ΑΝΘΡΩΠΟ και ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ!Οι παλαιότεροι συνάδελφοί του αποχαιρέτησαν στο πρόσωπό του τον πολύτιμο συνεργάτη, τον ακάματο συνοδοιπόρο, τον φίλο τους τον ακριβό! Η νεότερη γενιά των συναδέλφων του, ειδικά αυτή των φιλολόγων, τον αποχαιρέτησε έχοντας επωμιστεί τη βαριά κληρονομιά του! Γιατί φωτεινή εικόνα η μορφή του, θα μας δείχνει πάντοτε τον δρόμο για τον αστερισμό της ευρυμάθειας και της λεξιλαγνείας, που με όχημα τον καλλικέλαδο λόγο και το ανώτερο ήθος δημιουργούν αποικίες ανθρώπων σε πνευματικούς γαλαξίες…Όσο για τη γενιά των μαθητών του! Αυτή είναι σίγουρο ότι μακαρίζει την τύχη της, γιατί υπήρξε ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ που της δόθηκε ακαταπόνητα: κοντά του οι λέξεις έγιναν ποίηση, τα Αρχαία Ελληνικά άρωμα ιδεών, και η διδασκαλία περιαγωγή ψυχής στις γειτονιές του πνεύματος…Το ξέρουμε όλοι πως στις μέρες μας τις σκοτεινές δύσκολα ανοίγουν οι ουρανοί. Όμως είμαστε όλοι σίγουροι ότι αυτοί

οι ίδιοι ουρανοί τον υποδέχτηκαν διάπλατα ανοικτοί! Γιατί κανείς δεν αντιστέκεται στο ΦΩΣ που περιλούζει τις ψυχές και διαπερνά τους ανθρώπους…Αγαπημένε φίλε και συνάδελφε Αλέξη, ακριβέ μας Δάσκαλε, όλοι εμείς που σε αγαπήσαμε και σε αγαπάμε σου ευχόμαστε καλές πνευματικές διαδρομές στην υπερουράνια πολιτεία των ιδεών που τόσο πιστά υπηρέτησες!

Ο Αλέξανδρος Ευαγ. Καββαδάς γεννήθηκε το 1953 στο Κατωχώρι Λευκάδας και σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ Κλασική Φιλολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό

Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση το 1978. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο 2ο ΓΕΛ Ιλίου (1979- 2007) υπηρέτησε ως Υποδιευθυντής την περίοδο 1994-1997 και 2006-2007. Σε συνεργασία με τους Διευθυντές και τον Σύλλογο των Καθηγητών ανέπτυξε πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα, όπως έκδοση σχολικού περιοδικού, πολιτιστικές εξορμήσεις, εκθέσεις βιβλίου με τη συνδρομή της σχολικής βιβλιοθήκης, θεατρικές παραστάσεις, δειγματικές διδασκαλίες, προσκλήσεις πνευματικών ανθρώπων, συγγραφέων, λογοτεχνών κ.ά. Τον Σεπτέμβριο του 2007 ανέλαβε τη Δ/νση του 2ου Γυμνασίου Ιλίου, όπου και υπηρέτησε έως το 2011.Στο διάστημα της θητείας του στη Μέση Εκπαίδευση ορίστηκε κατ’ επανάληψη αντιπρόεδρος, γραμματέας και μέλος Εξεταστικού Κέντρου και Λυκειακής Επιτροπής, μέλος Βαθμολογικού Κέντρου, συντονιστής φιλολογικών μαθημάτων, μέλος επιτροπής φυσικώς αδυνάτων, βαθμολογητής ή αναβαθμολογητής στις Γενικές και Πανελλαδικές εξετάσεις, μέλος της επιτροπής θεμάτων εξετάσεων Ελλήνων του εξωτερικού (1990- 1995, 1997, 2001 και 2003), έκτακτο μέλος της ΚΕΕΛ (1998-, 2001) και τακτικό μέλος της ίδιας επιτροπής (2002 και 2003).

δρ. φιλ. Ευαγγελία Βαρέση

μήπως η αφθονία με έκανε φτωχό;

59

ΓΡ

ΑΦ

ΗΜ

ΑΤ

Α...και άλλες δραστηριότητες

2ο Γ

ΕΛ

ΙΛΙΟ

ΥΗ υπεύθυνη του ΚΕ.ΣΥ.Π Ιλίου κ. Παναγιώτα

Οικονομάκου επισκέφθηκε το σχολείο μας και παρείχε χρήσιμες υπηρεσίες κατά το σχολικό έτος

2012-13 όπως:α) Στις 26-11-2012 πραγματοποιήθηκε ενημέρωση για τις λειτουργίες του ΚΕΣΥΠ Ιλίου στο σύλλογο των Καθηγητών του σχολείου μας. β) Τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013 πραγματοποιήθηκε στη βιβλιοθήκη του σχολέιου μας Ημερίδα με θέμα΄΄Σύνδεσμοι σχολείων με ΚΕΣΥΠ. Συνεργασία για τη διευκόλυνση της σταδιοδρομίας των μαθητών''. Συμμετείχαν εκπαιδευτικοί από σχολεία των Δήμων Ιλίου και Καματερού που υλοποιούσαν το ΣΕΠ στη Γ΄ Γυμνασίου ή εκπονούσαν προγράμματα Αγωγής Σταδιοδρομίας.γ) Στις 23-1-2013 πραγματοποιήθηκε ενημέρωση των μαθητών της Γ΄ Τάξης για θέματα που σχετίζονταν με την επιλογή κατευθύνσεων και αντίστοιχων μαθημάτων καθώς και την αίτηση - δήλωση για την πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στις 5-4-2013 και 9-4-2013 έγινε παρόμοια ενημέρωση στους μαθητές της Β΄ και Α΄ Τάξης αντίστοιχα.

Ο Οικονομολόγος και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πειραια κ. Κων/νος Μηλιώρης πραγματοποίησε στις 1-4-2013, διάλεξη στους

μαθητές της Γ΄ Λυκειου, με θέμα την οικονομική κρίση. Ακολούθησε συζήτηση με τους μαθητές.

Οι μαθητές μας, Νικολάου Βασιλική, Χαραλαμποπούλου Καλλιόπη και Χάλαρης Αντώνης συμμετείχαν στον Πανελλήνιο διαγωνισμό για την

επιλογή ομάδων μαθητών που θα συμμετάσχουν στην 11η Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Επιστημών EUSO 2013. Τους μαθητές συνόδεψαν οι Καθηγητές Φυσικής Μηλιώτης Κ. και Αθανασίου Ειρήνη. Η προκριματική φάση έγινε το Σάββατο 8-12-12 στις εγκαταστάσεις του ΕΚΦΕ Αιγάλεω. Η ομάδα μας δεν μπόρεσε να προκριθεί αλλά τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την προσπάθεια τους.

Αθλητικές ομάδες συμμετείχαν στο διασχολικό πρωτάθλημα Λυκείων της περιοχής μας με υπεύθυνο καθηγητή το Γυμναστή του σχολείου μας κ. Ρέππα

Αδάμ. Οι μαθητές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και είχαν σημαντικές επιτυχίες. Μεγάλη αξία έχει η συμμετοχή και η προσπάθεια και ύστερα η επιτυχία. Ομάδα μπάσκετ αγοριώνΗλιόπουλος Αντώνιος (Γ1), Καμουτσής Δημήτριος (Γ2), Καπνιάς Νικόλαος (Γ2), Καραμούζας Χρήστος (Γ2), Κορέλης Αλέξανδρος (Α2), Λουκάκης Ιωάννης (Γ2), Μαρούλης Ηλίας (Β2), Πανταζόπουλος Ηλίας (Α3), Παπαβασιλείου Βασίλειος (Γ3), Παππάς Παναγιώτης (Β3), Πλατύρραχος Α. (Β3), Ράπτης Χρόνης (Γ3), Χάλαρης Αντώνης (Β4), Χαραλάμπους Γεώργιος (Α4). Ομάδα ποδοσφαίρου αγοριώνΓλέζος Ανδρέας (Γ1), Γούτσος Γεώργιος (Γ1), Καραϊσκος Μιλτιάδης (Β2), Κουρής Μάριος (Γ2), Κράνος Θωμάς (Γ2), Κωστόπουλος Παναγιώτης (Γ2), Λάχας Ιωάννης (Γ2), Λυμπεράκης Βασίλειος (Α2), Μαγουλάς Ιωάννης (Γ2), Μάλιαρης Γεώργιος (Γ2), Μάντζαρης Γεώργιος (Γ2), Μαυροπόδης Γεώργιος (Γ2), Νικολάου Παντελής (Γ3), Τζώρτζης Ραφαήλ (Α4), Τραϊκος Αλέξανδρος (Α4), Χριστόπουλος Κωνσταντίνος (Β4), Χύκας Άγγελος (Γ3).Ομάδα βόλεϋ κοριτσιώνΑράπη Σοφία (Α1), Βουρλίτη Σοφία (Α1), Ζαφείρη Ειρήνη (Β2), Καρκάνη Ιωάννα (Α2), Κατή Αγγελική (Β2), Κατσούρα

Αικατερίνη (Β2), Μόκαν Αντζελίνα (Α3), Μπάνη Ευαγγελία (Α3), Ξηρού Ειρήνη (Γ3), Τζιότζιου Γλυκερία (Γ3), Τσολάνη Μαρία (Β4).Ομάδα χειροσφαίρισης αγοριώνΑντωνόπουλος Βασίλειος (Α1), Αρβανίτης Νικόλαος (Α1), Βασιλόπουλος Παύλος (Α1), Βλάχος Μ. Β1), Γκιζέλης Βασίλειος (Α1), Ζαννής Κωνσταντίνος (Β1), Ζήκας Διονύσιος (Α2), Κατσάνης Δημήτριος (Β2), Κατσίμπας Γεώργιος (Α2), Μπουρβάρης Δημήτριος (Β3), Μπούτος Παναγιώτης (Β3), Μυλωνάς Χαράλαμπος (Β3), Οικονόμου Σωτήριος (Α3), Παπαζαχαρίου Βασίλειος (Β3), Τσακαρδάνος Νικόλαος (Α4), Τσίτσος Γρηγόριος (Β1).

Η επιτυχία κάθε σχολικής εορτής βασίζεται κατά παράδοση στη χορωδία και την ορχήστρα που επιμελείται και διευθύνει ο καθηγητής

Θεολογίας του σχολείου μας κ Καζάνης Γεώργιος. Και στο τέλος μια ομάδα μαθητών και μαθητριών χορεύουν παραδοσιακούς χωρούς στο προαύλιο του σχολείου. Η ομάδα αυτή δημιουργείται με την πρωτοβουλία των ίδιων των μαθητών χωρία την μεσολάβηση κάποιου καθηγητή. Μέλη της χορωδίας για το σχολικό έτος 2012-13.(Α1): Αλαφογιάννη Λυδία, Αναγνώστη Μαρίνα, Αράπη Σοφία, Βουρλίτη Σοφία, Γεωργακοπούλου Γεωργία, Γεωργίου Αθηνά, Γιαννακούλιας Άρης. (Α2): Γούτσου Δήμητρα, Γραμματικάκη Μάρω, Δημούδη Χριστίνα, Διαμαντοπούλου Ευτυχία, Ζαρκαδούλα Παναγιώτα, Καζάνης Βασίλειος, Καζάντζα Μαρία, Καρακίτσου Ευσταθία, Κατσιπέρη Ελευθερία, Κατωπόδη Ελένη. (Α3): Κορέλη Στασινή, Μαργαρίτη Μαρία, Μπάνη Ευαγγελία, Μόκαν Αντζελίνα, Νικολαϊδου Αρτεμισία, Παπαβασιλείου Κατερίνα. (Α4): Παπαϊωάννου Ζωή, Πλάκα Φραντζέσκα, Σιμιτζή Βάσια, Σπύρου Κατερίνα, Τασιό Δώρα, Φανουράκη Ελένη, Φούκη Χριστίνα. (Β1): Αγόρου Ανδριάννα, Ανδρίτσου Βασιλική, Ασημακοπούλου Μορφούλα, Βαφειάδου Ελένη, Γιάχου Δήμητρα, Δρέλλα Βάλια. (Β2): Ζαφείρη Ειρήνη, Καραλιά Ηρώ, Κατή Αγγελική, Κλωστερίδη Μελιάννα.(Β3): Μπαλαμάτσια Αριστέα, Μπερτζελέτου Λυδία, Νάνου Βασιλική, Παπαγεωργίου Αγάπη. (Β4): Ρουμελιώτη Μαριάννα, Σιγάλα Άννα, Σιδέρη Σοφία, Συρίγου Νάσια, Φουρλή Βασιλεία, Χοντζοπούλου Αφροδίτη, Χορόζογλου Κωνσταντίνα, Χριστίδη Ιωάννα, Χουέουϊ Βασιλική. (Γ1): Αργυροπούλου Ξένια, Βούλγαρη Χρ. (Γ2): Κουγιουμτζάκη Λυδία, (Γ3): Ξηρού Ειρήνη, Μόσχου Μελίνα.Μέλη του χορού για το σχ. έτος; 2012-13(Β1): Αθανάσουλα Φ. Γαλούνη, Φ., Βαγενά Η., Δρέλλα, Β., Βαφειάδου Ε., Βλάχος Μ. (Β2): Καραλιά Η., Κατή Α., Ζαφείρη Ε., Μαρκάκης Γ., Ζανής Κ., Κατσάνης Δ. (Β3): Μπουρβάρης Δ., Μπανάσιος Κ., Κουγιουμτζάκης , Μπαλαμάτσια Α., Νάνου Β., Μιχαήλ Μ., Πατσός Β., Μπούτος Π., Παπαζαχαρίου Β. (Β4): Χριστόπουλος Κ. , Φουρλή Β., Ρουμελιώτη Μ., Τσίτσος Γ., Χρηστίδη Ι., Τσολάνη, (Γ1): Ηλιόπουλος Α., Γλέζος Α., Αυγουστάκης Δ., (Γ2): Λάχας Ι., Μάλλιαρης Γ., Καραμούζας Χ., Καμουτσής Δ., Μαγουλάς Ι., Καπνιάς Ν., Κοθγουμτζάκη Λ., Μάντζαρης Γ., Λουκάκης (Γ3): Τζιότζιου Γ., Πετσόγλου Κ., Ξηρού Ε., Μόσχου Μ., Παντελιά Φ., Μπρούλης Α., Μπατσής Γ., Νικολάου Π., Παπαβασιλείου Β., Ράπτης Χ., Παναγιώτου Ν., Παπαχρήστου Ε., Ψύλλου Α.