Αυτόνομη πρωτοβουλία ενάντια στην λήθη

έντυπη έκδοση #3

3

EDITORIAL #3

Φτάσαμε αισίως στην τρίτη έκδοση της έντυπης προσπάθειας της αυτόνομης πρωτοβουλίας ενάντια στην λήθη, μιας μικρής κομμου-νιστικής συλλογικότητας που δρα οργανωμένα στην περιοχή της Σκάλας Λακωνίας τα τελευταία χρόνια. Δεν έλειψαν οι δυσκολίες και οι αδυναμίες, όπως και μια σειρά σημαντικά ζητήματα. Όπως είχαμε επισημάνει και στο editorial του πρώτου και δεύτερου τεύχους η Αυτό-νομη πρωτοβουλία ενάντια στην λήθη αποτελεί την συνάντηση ατόμων που είτε ζουν, είτε κατάγονται από την Σκάλα Λακωνίας, που αν και με διαφορετική ιστορία η κάθε μία/ένας από εμάς, έχουμε επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της συγκρότησης ενός χώρου θεωρίας/οριζόντιας ορ-γάνωσης/δράσης ενάντια στο υπάρχον, μακρυά από τις αριστερές που δρουν στην περιοχή και τις οργανωμένες ελίτ διάφορων αποχρώσεων που αναζητούν την υποστήριξη και την συμπάθεια του ελληνικού όχλου – εθνικού κορμού. Μεσολάβησαν λοιπόν τρεις μήνες από το τελευταίο τεύχος και η κα-τάσταση που βιώνουμε εδώ στην καρδιά του ελληνικού βούρκου είναι πραγματικά αφόρητη. Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και στις σελίδες του τρίτου τεύχους, ο τοπικός ρατσιστικός λόγος και δράση βρίσκονται σε απόλυτη αρμονική σχέση με τον εθνικό καπιταλιστικό ιστό και τους τοπικούς του εκπροσώπους. Η συνολική επίθεση του ελληνικού φασισμού εντείνεται και βάζει στο στόχαστρο μειονότητες όπως οι Ρομά, διατηρεί κλίμα εξαθλίωσης για τους εργάτες γης στα πορτοκάλια (κυρίως Πακιστανικής καταγωγής), προετοιμάζει την επίθεση του ακόμα και στην ίδια τους την ύπαρξη. Για μας ο εχθρός είναι εδώ και ξέρουμε καλά ότι προετοιμάζεται για εξόντωση. Η τοπική κοινωνία παραμένει εξαθλιωμένη, ένα σύνολο από φοβισμέ-νες μοναξιές κλεισμένες στα κελιά της επαρχιακής απομόνωσης. Όταν στην Σκάλα πέφτει το σκοτάδι, οι δρόμοι θυμίζουν κατά πολύ τους δρό-μους της Ελλάδας την περίοδο του στρατιωτικού νόμου. Μέσα σε αυτό το κλίμα επιχειρούμε να εντείνουμε την δράση μας και την παρέμβαση μας σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια κόσμου, ειδικότε-

4

ρα αυτούς που έστω και στο ελάχιστο νιώθουν περίπου όπως και εμείς. Επιλέξαμε να συνεχίσουμε τις δράσεις αντιπληροφόρησης με κείμενα και έντυπα, αλλά και με παρεμβάσεις στον δρόμο. Απέναντι σε αυτούς που επιλέξανε να προσεγγίσουν “τους αγώνες” όπως αυτούς στα αγρο-τικά μπλόκα (ένα ιδιόρρυθμο εθνικό μέτωπο συνεργασίας αριστερών μέχρι χρυσαυγιτών) επιλέξαμε να μείνουμε αλληλέγγυοι με τα πραγμα-τικά θύματα της ελληνικής πραγματικότητας. Όπως έχουμε τονίσει και στα προηγούμενα editorial τα περισσότερα κείμενα αποτελούν κομμάτι της συζήτησης μέσα στην συλλογικότη-τα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν κάποιο προϊόν απόλυτης αλήθειας. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να στείλουμε ένα μεγάλο ευ-χαριστώ σε όσους μας στηρίζουν όλο αυτό το διάστημα και σε τοπικό επίπεδο, αλλά και στο κέντρο. Στέλνουμε θερμούς χαιρετισμούς σε αυ-τούς που συναντηθήκαμε και ανταλλάξαμε απόψεις κλπ.. αλλά και τις ομάδες στην ελλάδα: antifa negative, autonome antifa, terminal119 και στο Βερολίνο: τους αντιγερμανούς του magazin redaktion για την πολύτιμη στήριξη τους υλική και ψυχολογική σε όλα τα επίπεδα.Καλούμε όσες/ους βρίσκουν το έντυπο ενδιαφέρον να επικοινωνήσουν μαζί μας. Το ίδιο ισχύει αν παρατηρήσετε ελλείψεις ή λάθη. Μπορείτε να μας στείλετε τα σχόλια σας κα τις παρατηρήσεις σας, ακόμα και την οικονομικής σας ενίσχυση για το επόμενο τεύχος, μετά από επι-κοινωνία στο εμαιλ ekoplakonias@gmail.com Για περισσότερα άρθρα και νέα μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε την σελίδα μας στο διαδίκτυο skalalakonias.wordpress.com

until then … shalom

5

για τις 27 Ιανουαρίου μέρα μνήμης των θυμάτων του ολοκαυτώματος

Η 27η του Γενάρη είναι η παγκόσμια μέρα μνήμης των θυμάτων του ολο-καυτώματος. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία εξοντώθηκαν από τους ναζί, 6.000.000 Εβραίοι, 2.000.000 τσιγ-γάνοι, 15,000 ομοφυλόφιλοι και εκα-τομμύρια άλλοι, σε ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που εξαπλώθηκαν σε αρ-κετά σημεία της ναζιστικής επικράτειας. Σαν σήμερα στις 27 του Γενάρη του 1945, ο Σοβιετικός στρατός εισέβαλε και γλύτωσε κυριολεκτικά από την κόλαση τους τελευταίους κρατούμε-νους στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συ-γκέντρωσης, το Auschwitz-Birkenau στην Πολωνία. Αν και αυτή η μέρα έχει μια τεράστια σημασία για την ανθρωπότητα, αν και πρέπει να την θυμόμαστε όχι μόνο με θλί-ψη για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδί-ας, αλλά και με οργή, με μια υπόσχεση να μην αφήσουμε ποτέ ξανά να επαναληφθεί, με θλίψη διαπιστώνουμε από την σημερι-νή πραγματικότητα, ότι ελάχιστοι θυμού-νται αυτήν την μέρα και τιμούν τα θύματα της κόλασης του ολοκαυτώματος.

Σήμερα στις 27 του Γενάρη δεν έχουμε ούτε μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, ούτε συζητήσεις/συνελεύσεις για το ολοκαύ-τωμα από τους διάφορους αριστερούς, αναρχικούς “επαναστάτες” στην Ελ-λάδα. Στα διάφορα αριστερο-σαιτ, δεν έχουμε ούτε μια σύντομη ανακοίνωση τους για τα “μάτια του κόσμου”. Το ίδιο ισχύει και για τα γνωστά ΜΜΕ του καθε-στώτος. Το ολοκαύτωμα δεν απασχολεί, δεν αγγίζει τα μεγάλα ακροατήρια και ακόλουθους που ονειρεύονται οι διάφοροι αριστερο-αναρχικοί ακόμα και τα “αντι-φασιστικά μέτωπα” που “αγωνιούν” να προσηλυτίσουν τον “ελληνικό όχλο”.68 χρόνια μετά, είναι ολοφάνερο ότι το ολοκαύτωμα όχι μόνο δεν έχει απαντηθεί, αναλυθεί έστω και λίγο από όλους τους παραπάνω αλλά συνειδητά υποβιβάζε-ται σε ένα γεγονός μέσα στα άλλα στην ιστορία. Το ίδιο φυσικά κάνουν και οι φα-σίστες που βγάζουν κραυγές αγωνίας και παραχάραξης της ιστορίας. Το Ολοκαύτω-μα είναι επικίνδυνο για τους φασίστες ως η ακραία και πιο σαφής εκδήλωση όχι μόνο της βαρβαρότητας, αλλά και της μηδαμι-

6

ένα διαφορετικό κάλεσμα για την γενική απεργία (20 Φλεβάρη 2013)

Για μια ακόμα φορά μέσα σε λίγους μή-νες, μια ακόμα γενική απεργία βρίσκεται μπροστά μας, προγραμματισμένη για τις 20 του Φλεβάρη. Εγκαινιάζεται έτσι μια νέα φάση ενός γενικευμένου ταξικού ανταγωνισμού και αναταραχής σε εξέ-λιξη, που ήρθαν στην επιφάνεια ύστερα από την όλο και σκληρότερη στρατηγι-κή στάση της κυριαρχίας. Οι επιθέσεις

νότητας του φασισμού. Το να κάνουν τους άλλους να συνηθίσουν τη βαρβαρότητα συνδέεται έτσι στις ιστορικές πλαστογραφί-ες τους με την προσπάθεια να αποκρύψουν την αλήθεια για τον εαυτό τους. Το ολοκαύτωμα είναι μια υπόθεση που δεν έχει κλείσει(πως θα μπορούσε άλ-λωστε), αφήνοντας έτσι ανοιχτό το ενδε-χόμενο της επανάληψης του. Στις μέρες μας, που οι οργανωμένες συμμορίες του ελληνικού φασισμού, βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια για να εκφράσουν πιο οργανω-μένα για μια ακόμα φορά, “την επίσημη ιδεολογία” του ελληνικού κράτους, ο μα-χητικός αντιφασισμός στην θεωρία, την πρακτική και την ιστορική μνήμη παρα-μένει ζητούμενο.Εδώ μέσα στην επικράτεια του ελληνι-κού βούρκου, θα θέλαμε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα μνήμης για όλα αυτά τα θύματα κατά την διάρκεια της ναζιστικής περιόδου (τόσο βέβαια, όσο για όλα τα θύματα του ολοκαυτώματος συνολικά). Τους έλληνες Εβραίους από ολόκληρη την χώρα που οδηγήθηκαν με τρένα (κυρίως από την Θεσσαλονίκη) και εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αλλά

να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας και σε αυτούς που κατάφεραν να επιζήσουν, για να αντιμετωπίσουν αργότερα τον ρα-τσισμό και την λεηλασία των περιουσιών τους, την βεβήλωση των νεκροταφείων τους, τους εμπρησμούς των συναγωγών τους από τους έλληνες του “Ελλάς Ελλή-νων Χριστιανών”.υσ: Έτσι λοιπόν σήμερα η συνέλευση ενάντια στην Λήθη εδώ στην καρδιά της φασιστικής Λακωνίας ως ελάχιστη συμ-βολή “ενάντια στην λήθη” οργανώνουμε ανοιχτή/διευρυμένη θεματική συνέλευση αυτομόρφωσης με θέμα: το ολοκαύτωμα, η βάρβαρη ανορθολογικότητα του εθνι-κοσιαλισμού και στοιχεία του σύγχρο-νου αντισημιτισμού στις 7 το απόγευ-μα. Όποια/ος βρίσκεται στην Σκάλα και θέλει να συμμετέχει στην συζήτηση πρέ-πει να μας στείλει ένα μήνυμα στο εμαίλ μας ή να μας τηλεφωνήσει για τον χώρο διεξαγωγής της κουβέντας που θα γίνει σε ιδιωτικό χώρο.

Communist Reloaded και Radical01, για την συνέλευση ενάντια στην λήθη 27 του Γενάρη 2013

του κράτους σε αυτόνομους χώρους και καταλήψεις, τα μαχαιρώματα των ελλήνων ρατσιστών σε μετανάστες, οι συλλήψεις νιχιλιστών, οι καθημερινές επιθέσεις του μηχανισμού της κατα-στολής σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, συνοδεύεται από την απόπειρα της συ-νολικής ιδεολογικής πειθάρχησης στο εσωτερικό του ελληνικού βούρκου. Η

7

στρατηγική της έντασης θυμίζοντας πολύ εκείνη την αντίστοιχη στρατηγική την άγρια εποχή των Ιταλικών μητροπόλεων της δεκαετίας του 70 (με τις απεργίες, τα ένοπλα κινήματα και τις φασιστικές προ-βοκάτσιες-πολιτική της έντασης), είναι το νέο στοιχείο που συμπληρώνει το παζλ, μια παλιάς γνώριμης και ξαναδοκιμασμέ-νης συνταγής.Αν και στον χορό μπήκαν με πάθος και τα παπαγαλάκια της αριστεράς που φωνά-ζουν δυνατά ότι ζούμε ακριβώς την ίδια εποχή με τότε, θα ήταν λάθος(θα παίζαμε και εμείς στην ίδια κακόγουστη ορχήστρα) να παραλείψουμε τις μεγάλες και μίζερες εκείνες διαφορές με το αντίστοιχο κίνημα του 70 στην Ιταλία. Το κίνημα της εργα-τικής αυτονομίας, ειδικά όταν βρέθηκε στην κορύφωση του οργάνωσε με μεγάλη αφοσίωση τις διάσημες “άγριες απεργίες” έξω από τα συνδικάτα (κάτι σαν να λέμε ΓΣΕΕ) και με εντελώς διαφορετικό πε-ριεχόμενο, αγωνιζόμενο όχι για την τιμή που οι εργάτες πουλούσαν την εργασία τους, αλλά ενάντια στην αφηρημένη ερ-γασία και το φορντικό εργοστάσιο συ-νολικά. Η εποχή που ζούμε σήμερα χαρακτη-ρίζεται δίχως καμιά δεύτερη σκέψη και αμφιβολία από την χειρότερη οικονομι-κή κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού μετά την λήξη του δεύτερου παγκοσμί-ου πολέμου. Ακόμα και τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όπως τα είχαμε συνδέσει με τον μεταπολεμικό-πολιτισμό τις προηγούμενες δεκαετίες αμφισβητού-νται. Η δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος παρασύρει εκατομμύρια αν-θρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη στην εξαθλίωση, ενώ μπαίνει σε αμφισβήτηση ακόμα και η ίδια τους η ύπαρξη. Ποτέ άλ-λοτε από την λήξη του δεύτερου παγκο-σμίου πολέμου και τις μέρες φρίκης της shoah(ολοκαυτώματος), δεν μπήκε τόσο

καθαρά το ζήτημα της καταστροφής του πολιτισμού, μιας μορφής σύγχρονης εξό-ντωσης μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Η ανθρωπότητα , αντί να περάσει σε μια πραγματικά ανθρώπινη κατάσταση, βου-λιάζει όλο και περισσότερο σε ένα νέο εί-δος βαρβαρότητας. Η “εικονική πρόοδος” που ήρθε με την όλο και μεγαλύτερη πα-ραγωγή εμπορευμάτων αντιστρέφεται σε φασιστική οπισθοδρόμηση.Αν και η επίθεση όμως αυτή βαθαίνει όλο και περισσότερο, ο ανταγωνισμός σε όλα τα πεδία δείχνει να υποχωρεί. Μέσα σε αυτήν την δύσκολη εποχή αντιφάσεων καλούμαστε να δράσουμε και να δώσουμε απαντήσεις και να το κάνουμε γρήγορα, δίνοντας ένα γρήγορο τέλος στα διάφο-ρα αναχώματα που έχουμε μπροστά μας. Σε όσους σήμερα φρακάρουν την υπόθε-ση και μας πουλάνε “εργατικές διεκδική-σεις” τύπου ΓΣΕΕ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ,ΝΑΡ ακόμα και αναρχοσυνδικαλιστές , λες και δεν βλέπουν ότι σήμερα το crash test αυ-τού εδώ του συστήματος έχει ήδη δείξει τα όρια του, ή την κατάληξη και την ήττα των περισσοτέρων απεργιών, πρέπει να τους γυρίσουμε μαζικά την πλάτη, οικο-δομώντας ένα μέτωπο συνολικής ρήξης . Όποιος σήμερα λέει ότι αγωνίζεται για μισθούς, στην πραγματικότητα ζητάει την διατήρηση της εκμετάλλευσης.Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν μας ρωτούν πιεστικά διάφοροι επίδοξοι “καλοθελη-τές” εργολάβοι του εργατικού ανταγωνι-σμού πια θα είναι η στάση μας και αν θα συμμετέχουμε στην γενική απεργία στο κάλεσμα που έχει προγραμματιστεί για το πάρκο του ΟΤΕ στην Σπάρτη. Αλλά και φίλοι μας που μέσα σε ένα γενικό πνεύμα προβληματισμού μας ρωτούν τι μπορούμε να αντιπροτείνουμε σε αυτήν την συγκυ-ρία.Οι πρώτοι το κάνουν για να μας κατη-γορήσουν αργότερα ότι δεν θέλουμε να

8

συμμετέχουμε στον “δίκαιο αγώνα των εργαζομένων” και ότι με την στάση μας στρεφόμαστε ενάντια στον αγώνα των εργαζομένων. Τους προεξοφλούμε ότι τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί μας αφή-νουν αδιάφορους.Όσοι λοιπόν στην Λακωνία σήμερα κό-πτονται για τα δικαιώματα των αγροτών και των δημοσίων υπαλλήλων δεν έβγα-λαν άχνα για τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας χιλιάδων εργατών γης στην πλειονότητα τους μετανάστες που έχουν στην δούλεψη τους οι ιδιοκτή-τες γης και έλαιο-τσιφλικάδες , για να μην έρθουν σε “ρήξη με την κοινωνία”. Φτάνει λένε ο ταξικός ανταγωνισμός στα πλαίσια του “ελληνικού εργατικού κινή-ματος”(omg) και οι δυσκολίες που βιώ-νουν οι έλληνες. Άλλωστε έχουν και αυτοί μερικά προβλήματα με τους μπαμπέσηδες ανεγκέφαλους αλβανούς και βούλγαρους που στην πλειονότητα τους δεν συμμετέ-χουν σε αγωνιστικές διεκδικήσεις, ή ακό-μα χειρότερα για άλλους οι πακιστανοί δεν έχουν ιστορία άρα ούτε ταξική συνείδηση. Αυτά είναι και μερικά από τα επιχειρήμα-τα που ακούμε εδώ στην καρδιά της φασι-στικής Λακωνίας σχεδόν καθημερινά.Είναι οι ίδιοι που αρκούνται στο να μας μιλάνε για μνημόνια και ψευτο-οικονομίστικες αναλύσεις για να καταλή-ξουν “κάτω τα μνημόνια” και η “Γερμα-νική κατοχή”, βλέποντας μονάχα τραπεζί-τες και σάπιους πολιτικούς πίσω από το πρόβλημα αντί για κοινωνικές και οικονο-μικές σχέσεις. Το “κάτω η κυβέρνηση του μνημονίου” ζητάνε να αντικατασταθεί από την “κυβέρνηση της αριστεράς” με φυσικο επακόλουθο να παραμείνουν αλώ-βητες οι εκμεταλλευτικές σχέσεις.Επίσης είναι οι ίδιοι που δύσκολα βάζουν ζήτημα ρατσισμού στην ελληνική κοινω-νία μέσα στις εργατικές ενώσεις για να μην τους φύγουν οι “έλληνες εργατές” .

Βέβαια για όσους βιάστηκαν να χαρούν ότι μας ξεφορτώθηκαν από τους “εργατι-κούς αγώνες”, τα όσα περιγράφουμε μέσα από αυτές τις γραμμές μέχρι στιγμής, δεν σημαίνει κάποιου είδους παραίτηση. Αντί-θετα επιχειρούμε με περισσότερη τόλμη να θέσουμε μια σειρά προβληματισμούς και προτάσεις για την διεύρυνση του ανταγωνισμού στην περιοχή μας και ευ-ρύτερα όπως κάνουμε πάντα, στο δρόμο για μαζικές ανακατατάξεις. Πως θα μπο-ρούσαμε να κάνουμε διαφορετικά άλλω-στε, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ήδη βουλιάξει οικονομικά και παλεύουμε να να μην καταστραφούμε και κοινωνικά σε μια ήδη λεηλατημένη τοπική κοινωνία.Γι αυτόν τον λόγο έχουμε ήδη μια σει-ρά προτάσεις που θα τις θέσουμε πιο ανοικτά όλο το επόμενο διάστημα.Ξέρουμε και βλέπουμε καθαρά ότι ο πλούτος της περιοχής είναι μεγάλος και ότι μια προοπτική αυτοδιαχείρισης/αυτο-νομίας στην τροφή και την ενέργεια θα μπορούσε να είναι μια άμεση διεκδίκηση αν και μια τέτοια πρόταση στην Λακωνία σημαίνει εμφύλια σύρραξη με τους πα-τριώτες. Μια τέτοια προοπτική λοιπόν θα ήταν ίσως καταδικασμένη αν δεν υπάρξει ένα συνολικό κομμουνιστικό πρόταγμα και το πέρασμα σε μια περίοδο απονέ-κρωσης του κράτους.Στους κύκλους συζητήσεων που έχου-με ανοίξει αρκετές εβδομάδες τώρα έχουμε θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης ως κομμάτι ενός συνο-λικού κομμουνιστικού προτάγματος . Η καταγραφή της κατάστασης των κοινω-νικών ομάδων στην Λακωνία (εργατικές πληττόμενες ομάδες, όπως εργάτες στον κατασκευαστικό τομέα και την οικοδομή, τους εργάτες γης ανεξαιρέτως καταγωγής ή φύλου στις ελιές και τα πορτοκάλια. Η θέση της μικρής ιδιοκτησίας και μικρο παραγωγών στην σύγχρονη εποχή της κρί-

9

σης. Το πρόταγμα της κολεκτιβοποίησης, ο ρόλος και η ριζοσπαστική μεταμόρφω-ση των συνεταιρισμών είναι σκόρπια κά-ποιοι βασικοί άξονες. Η σύνδεση τέτοιων εγχειρημάτων με ένα συνολικό πρόταγμα αυτοδιαχείρισης στον ελλαδικό χώρο και πέρα, η ενίσχυση-δικτύωση πειραμάτων όπως αυτό της ΒΙΟΜΕ στην Θεσσαλονί-κη είναι σίγουρα μια νέα κατάσταση που θα την βρούμε μπροστά μας, ειδικότερα όταν θα μπει πια ανοιχτά και το θέμα της επιβίωσης και της τροφής για την πλειο-ψηφία.Επιδιώκουμε όχι μόνο να αλλάξουμε τις συνθήκες που βιώνουν οι μετανάστες στην περιοχή μας, αλλά να συνταχθούμε μαζί τους σε ένα άγριο μέτωπο ενάντια στους Λάκωνες ρατσιστές-φονιάδες και όσους έχουν συμφέρον από την σκληρή εκμετάλλευση τους, λέγοντας ξεκάθαρα ότι δεν αποζητούμε ξεχωριστές οργανω-τικές δομές ντόπιων και μεταναστών, αλλά δημιουργία μιας κοινής πλατφόρ-μας δράσης. Θα εντείνουμε τις παρεμβάσεις, μας έχο-ντας γνώση τις συνθήκες των εργαζόμε-νων γυναικών κυρίως από χώρες της ανα-τολικής Ευρώπης και την Αφρική στην περιοχή και ξεκαθαρίζουμε ότι οι επίδοξοι βιαστές τους για λίγα ευρώ, κατά κύριο λόγο οι γνωστοί αληταράδες-νοικοκύριδες χωριάτες θα μας βρουν μπροστά τους.Αν και σήμερα εστιάσαμε πολύ σε αυτό που ονομάζουμε ταξικό ανταγωνισμό, έστω και περιληπτικά δηλαδή, δεν έγι-νε ούτε από κάποιου είδους αγωνία, ούτε γιατί θέλουμε να ξεφύγουμε από την επι-θετική μας δραστηριότητα ενάντια στην ελληνική πραγματικότητα και με αυτό τον τρόπο να δώσουμε πόντους στον εθνικό κορμό που βρίσκεται σε κρίση. Το κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι υπάρ-χει χώρος έστω και μειοψηφικά, για μια μαχόμενη κοινότητα ενάντια στον εσω-

τερικό εχθρό/εθνικό κορμό, με όλο μεγα-λύτερα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας. Χωρίς όμως να παρεξηγούμαστε καλούμε όσους σήμερα αντιλαμβάνονται ότι ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί και μαζί πρέπει να δώσουμε ένα τέλος σε ετούτη εδώ την κα-τάσταση, ανεξαρτήτως χρώματος και χώ-ρας καταγωγής.Τελειώνοντας παρατηρούμε ότι και στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο της πε-ριοχής γίνονται κάποιες αλλαγές. Καλού-με όλους αυτούς τους συντρόφους και φίλους που φαίνεται να ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική τους δραστηριό-τητα σε διάλογο. Πιο συγκεκριμένα κα-λούμε σε ανοιχτή συζήτηση (για όλα όσα γράψαμε παραπάνω) που οργανώνουμε στο γνωστό εναλλακτικό στέκι δίπλα στο δημαρχείο τον Μάρτιο. Ημερομηνίες θα ανακοινωθούν σύντομα.

άτομα της συνέλευσης ενάντια στην Λήθη 19 Φλεβάρη 2013

10

και ένα σχόλιο για τον αντιαμερικανισμό μερικών-μερικών !!!

Δεν ήταν λίγες οι ιστορικές στιγμές πριν και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που η αριστερά σχεδόν όλων των αποχρώ-σεων, παντού στον κόσμο απέδωσε όλα τα δεινά της ανθρωπότητας στην πορεία και την εξέλιξη του αμερικάνικου “ιμπεριαλι-σμού”. Συχνά, πυκνά αριστερές ακόμα και αναρχικές εφημερίδες,έντυπα κλπ, κά-νουν λόγο για τα μεγάλα εγκλήματα των Αμερικάνων, τις χούντες που “αποκλει-στικά” αυτοί ήταν υπεύθυνοι, για τους πο-λέμους και άλλα πολλά μεγάλα εγκλήμα-

τα. Η αριστερά όλων των αποχρώσεων, παραδείγματος χάρη στην Ελλάδα, αφού πρώτα έκανε την απαραίτητη “αγιοποίη-ση”, των εθνικο-απελευθερωτικών μετώ-πων που η ίδια έχτισε κατά την διάρκεια του 40, από το 50 και μετά καλλιέργησε με ευλάβεια τον αντι-αμερικανισμό και την θεωρία της εξάρτησης της χώρας.Μεταξύ άλλων απέδωσε σχεδόν απο-κλειστικά την ευθύνη του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1967 στους Αμερι-κάνους και όχι στους ντόπιους φασίστες

11

και όσους μπορεί να είχαν όφελος από ένα πραξικόπημα. Στάθηκαν αλληλέγγυοι με τα ” εθνικά αδέρφια” τους Σέρβους στον εμφύλιο το 1992, μίλησαν για την προδο-σία του “σύντροφου” Οτσαλάν.Κάθε χρόνο μετά την εξέγερση του πο-λυτεχνείου – και την πτώση της χούντας , αριστερές και αναρχικές ομάδες οργα-νώνουν πορεία μνήμης με τελικό σταθμό την αμερικάνικη πρεσβεία. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αιματηρή εισβολή της πα-τριωτικής αριστεράς του ΕΚΚΕ το 1975 στην αμερικάνικη πρεσβεία ή τις αμέτρη-τες αντιιμπεριαλιστικές πορείες με συ-γκρούσεις, οδοφράγματα και γενικευμένη “κινηματική” βία (όπως αυτή κατά την επίσκεψη Κλίντον το 1999). Συνθήματα τύπου “φονιάδες των λαών αμερικά-νοι” ή το Βορειο-κορεάτικο” yunkies go home” κοκ ικανοποίησαν ιστορικά το γενικό αίσθημα του “λαϊκού αριστερού όχλου”. Τα παραπάνω λοιπόν δίχως αμ-φιβολία συγκαταλέγονται στις “λαμπρές στιγμές” της εθνικής αφήγησης και του συνεπέστερου από τα κομμάτια της; της αντι-ιμπεριαλιστικής αριστεράς και της ΕΛ-ΑΝ (ελλαδο-αναρχίας).Η κατασκευή του εξωτερικού εχθρού, δηλαδή η μετατόπιση του από το εσωτε-ρικό στο εξωτερικό είναι η απαραίτητη ενέργεια για την κατασκευή της “κοι-νωνικής” συνένεσης με την κυριαρχία.Κατά κοινή ομολογία μέσα από τα κι-τάπια της αριστεράς και από ένα μεγάλο κομμάτι της αναρχίας (που δεν κατάφερε δυστυχώς να ξεπεράσει την αριστερά και τον αντι-ιμπεριαλισμό της ούτε στο ελά-χιστο), οι Αμερικάνοι είναι σχεδόν πίσω από όλα (μήπως σας θυμίζει κάτι;), είναι αυτοί οι μοχθηροί πανίσχυροι λεφτάδες με τον πολύ καλά οργανωμένο στρατό που κάνουν κουμάντο στον κόσμο και μας έφεραν την παγκοσμιοποίηση. “Έχουν και ένα πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι (και πάλι

εδώ οι εβραίοι) μέσα στον λευκό οίκο να τους στηρίζει (κάποιοι άλλοι μπορεί να μιλάνε και για τους εξωγήινους κλπ). Οι αμερικάνοι είναι αυτοί που ανοιχτά απειλούν την ελλαδίτσα μας. Έτσι λοιπόν εμείς οι λαο-λεβέντηδες πρέπει να ενω-θούμε κάτω από ένα “λαϊκό μέτωπο” ενά-ντια στην καταστροφή της “ελλαδίτσας”.Θα ήταν φυσικά άδικο να λέγαμε ότι τέτοιου είδους “εξαιρετικές” αναλύσεις μπορείς να βρείς μόνο στην Α1 (εφη-μερίδα του προέδρου Καρατζαφέρη), στον Μαύρο κρίνο, την Χρυσή Αυγή ή σε κουβέντες από τίποτα μπαρμπάδες σε καφενεία της Σπάρτης. Η κλασική ιστο-ρική αξία του “αντιαμερικανισμού” ανα-παράγεται παραδοσιακά από ελληνάρες ρατσιστές όλων των πολιτικών χώρων και χρωμάτων. Είναι μια σίγουρη πιασάρικη πολιτική ικανοποίησης του “ελληνικού κοινού” που ψοφάει για αίμα “εβραίο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών” και φυσι-κά ψάχνει και την αιτία των προβλημά-των του.Ο αντιαμερικανισμός παραμένει ση-μαντικό κομμάτι του “επαναστατικού αντι-ιμπεριαλισμού”. “Η Ελλάδα δεν είναι παρά μια χώρα εξαρτημένη” ουρ-λιάζουν οι αριστεροί, “ένα γρανάζι της εγκληματικής Αμερικής”, όπως και ο παγκόσμιος “πολιτισμός” , η “κουλτού-ρα” όλων των χωρών του κόσμου είναι μια πιστή αντιγραφή του αμερικάνικου θεάματος και της βιομηχανίας του. Έτσι μόνον άλλωστε οι διάφοροι “αφεντάδες” μπορούν να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους και οι εργάτες να συνεχίσουν να εί-ναι “παραγωγικοί” και καταναλωτικοί.Δεν χρειάζεται να είσαι μετεωρο-λόγος για να καταλάβεις ότι ο αντι-αμερικανικός άνεμος βρωμάει ρα-τσισμό και ότι παραμένει ένα ισχυρό άλλοθι της κυριαρχίας στην ελλαδική επικράτεια (αν και έχει σε κάποιο βαθ-

12

περί παρελάσεων ο λόγος…..

Νιώσαμε την ανάγκη να γράψουμε ένα σχόλιο με αφορμή την παρέλαση της 25ης Μαρτίου και αυτό γιατί μας εντυπωσίασε το γεγονός ότι φέτος δεν βρήκαμε ούτε ένα κείμενο σχετικό από άλλους εδώ στα άδυτα της φασιστικής Λακωνίας, τουλάχι-στον μέχρι την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές. Είναι πραγματικά αξιοπερίερ-γο ότι οι περισσότεροι που τοποθετούν τον πολιτικό τους λόγο στο “αντι-εθνικιστικό τόξο”, αν μπορεί να το χαρακτηρίσει κά-ποιος έτσι, δεν έχουν ακόμα βγάλει έστω και μια μικρή ανακοίνωση ενάντια στις παρελάσεις. Η 25η Μαρτίου είναι μια ση-μαντική μέρα για το “έθνος” μιας και ξε-κίνησε όπως λένε “η μεγάλη επανάσταση του έθνους ενάντια στους εχθρούς του”. Αυτό είναι όντως μια αλήθεια που δεν θα μπορούσε να μην είναι πικρή.Οι παρελάσεις για την 25η Μαρτίου δεν είναι μόνο μια εθνική φιέστα – τσίρκο όπως

κάποιοι σύντροφοι – και μη, μας παρουσι-άζουν συστηματικά. Για μας δεν είναι απλά ένα πανηγύρι αλλά μια από τις σκοτεινό-χρωμες εκφράσεις του ελληνικού εθνικι-σμού/φασισμού. Σε αυτό το τσίρκο ρόλο δεν έχουν μόνο οι παρελαύνοντες αλλά όπως σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα σημαντικό ρόλο παίζουν και οι θεατές του. Όσο περισσότερες είναι οι εθνικές κραυγές και όσο μεγαλύτερος είναι ο θεαματικός όχλος ( αυτό το σύνολο από μίζερες μονα-ξιές) που παρακολουθεί, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ικανοποίηση του και η απαίτηση για αίμα. Άλλωστε και ο ίδιος ο εθνικός ύμνος, δεν είναι παρά η κοινή ομολογία του ελληνικού εγκλήματος εκείνης της ιδιαίτε-ρης εποχής, (της κατασκευής ενός έθνους). Ο ελληνικός εθνικός ύμνος δεν είναι παρά ένα ποίημα που εξυμνεί, αναλυτικά μάλι-στα, τη μαζική σφαγή 30.000 μουσουλμά-νων τούρκων και εβραίων κατά τη διάρκεια

μό έχει αντικατασταθεί πια από τον mainstream αντιγερμανισμό). Καμία σχέση δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις με μια κριτική θεωρία για τον καπιταλισμό. Ο αντι-αμερικανισμός ώς ιδεολόγημα, πά-ντα πιστός στην αντι-ιμπεριαλιστική αφή-γηση είναι η ίδια η αδυναμία – άρνηση τών αριστερών ιδεολογικών μηχανισμών να αντιληφθούν έστω και στο ελάχιστο ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κάποιου είδους συνωμοσία αλλά ένα σύστημα κοινωνι-κο-οικονομικών σχέσεων. Είναι φυσικά και το άλλοθι που δίνουν στην ελληνική κυριαρχία, δικαιολογώντας τις εδώ και εκεί επιλογές της. Ακόμα και αυτοί οι έλ-ληνες αριστεροί - έλληνες αναρχικοί που

η λαγνεία τους για την “ταξική πάλη στην ελλάδα” χτυπάει κόκκινο, συστηματικά αποφεύγουν να ρίξουν φως στις μελανές σελίδες του “έθνους”. Βλέπεις το “φταί-νε οι Αμερικάνοι” είναι ο δοκιμασμένος και σίγουρος δρόμος για να προσεγγιστεί ο έλληνας ρατσιστής.

13

της λεγόμενης ‘άλωσης της Τριπολιτσάς’, σε αυτόν ακριβώς τον ίδιο γεωγραφικό χώρο, κατά τα χρόνια της λεγόμενης ‘απελευθέρω-σης’ από τους τούρκους Οι μαθητικές παρελάσεις στην νεότερη ιστορία καθιερώθηκαν επι δικτατορίας Μεταξά με την συναίνεση της ΕΟΝ(της νεολαίας του καθεστώτος) και προωθού-σαν τη στρατιωτική πειθαρχία της νεο-λαίας. Σήμερα οι παρελάσεις διατηρούν ακόμα ζωντανό το νόημα τους. Ακριβώς όπως η οικογένεια, η σχολική μηχανή και οι υπόλοιποι ιδεολογικοί μηχανισμοί της κυριαρχίας. Δεν θα μπορούσαμε να αφή-σουμε ασχολίαστο και το γεγονός της αρ-ρωστημένης στρατιωτικής ομοιομορφίας, ένα από τα αγαπημένα θεάματα της καπι-ταλιστικής εθνικής συγκρότησης. Ο εθνι-κός κορμός βάζει τα καλά του και βγαίνει στους δρόμους του ελληνικού βούρκου, ενώ γύρω από αυτούς, υπάρχει ο όχλος να χειροκροτεί με σημαιάκια στα χέρια.Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι απλά μια στεγνή καταγγελία των παρελάσεων, αλλά το ξεμπρόστιασμα τους ως έχουν: δηλα-δή την ανάδειξη του ελληνικού φασισμού. Όσο δεν αντιδρούμε στις φασιστικές πα-ρελάσεις (την ελληνική πραγματικότητα σε κάθε μορφή), τόσο η καπιταλιστική κυριαρχία στρώνει το κόκκινο χαλί σε αυ-τήν την νέα φάση μετάβασης από την

αστική δημοκρατία σε έναν original φασι-σμό “δίχως περιτύλιγμα”.Πίσω από τις λέξεις έθνος, φυλή, λαός, καθαρότητα κρύβεται η άμυνα (ιδεολο-γία) ενός συστήματος σε κρίση.

• η αποπνικτική ατμόσφαιρα μιας κοινωνί-ας που υποφέρει μέσα στις αντιφάσεις αυτής της πολιτιστικής – κοινωνικής παρακμής. • οι πατριαρχικοί μηχανισμοί, η κανονι-κότητα και αρρενωπότητα • η διαιώνιση της βαρβαρότητας του θε-άματος – εμπορεύματος και της αφηρημέ-νης εργασίας • των στρατοπέδων εργασίας “εξαθλι-ωμένων” • της εξόντωσης όλων των ξένων σωμά-των Σε τελική ανάλυση η δράση ενάντια στις παρελάσεις πάει μαζί με την δράση ενάντια στην φαντασιακή κοινότητα του έθνους και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.Ούτε μια μέρα για το έθνος, ούτε μια μέρα για την ελλάδα… να γκρεμίσουμε το υπάρχον, στην εθνική ενότητα είμα-στε προδότες, για τον κομμουνισμό… η συνέλευση της αυτόνομης πρωτο-βουλίας ενάντια στην Λήθη 23 Μαρτίου 2013

14

δαλα με κονδύλια λες και είχαν οι ίδιοι πρόσβαση σε αυτά. Μετά από τις εμετι-κές ομιλίες και το μένος ενάντια στους Ρομά, σειρά είχε ο τοπικος εκπρόσωπός των χρυσών αυγών. Η ομιλία του ως συ-μπλήρωμα στους προηγούμενους έδωσε το “σήμα” για τις παραπέρα ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να “καθαρίσουν” οι “έλληνες” τα χωριά τους από κάθε είδους “παρείσακτους” που ο εκπρόσωπος της νεο-ναζιστικής συμμορίας αποκάλεσε “βρωμά” και “γύφτους”. Ο νεοναζί καλεί τους κάτοικους να “αυτο-οργανωθούν” και να προστατεύσουν “την ελλάδα” από τον κίνδυνο των Ρομά. Σε ένα πραγματικό παραλήρημα που όλοι έχουμε ξανακού-σει από τα φασιστικά ασπόνδυλα άπειρες φορές καλεί για την στέρηση των δικαι-ωμάτων τους ακόμα και στην γέννηση. Αν και αναφέρεται σε “νόμιμα μέσα” εί-μαστε απολύτως σίγουροι ότι ο νεοναζί στο φαντασιακό του έχει ήδη πλάσει την δυνατότητα του πογκρόμ ενάντια στους Ρομά. Τον προκαλούμε λοιπόν να το κά-νει, να δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος,

Η τοπική κοινωνία είτε με πράξεις είτε με την σιωπή είναι συνένοχη. Να μην αφήσουμε τις κοινότητες των Ρομά στα χέρια ρατσιστών δολοφόνων.

Την περασμένη Κυριακή 31 Μαρτίου στην περιοχή της Τραπεζοντής Λακωνίας που βρίσκεται λίγο έξω από την Σπάρτη, γνωστοί-άγνωστοι “αγανακτισμένοι έλ-ληνες” κάτοικοι οργάνωσαν ρατσιστική συγκέντρωση και πορεία με τις ευλογίες των ντόπιων νεο-ναζιστών της χρυσής αυγής. Στην συγκέντρωση που έγινε, δι-άφοροι ομιλητές σε ένα ντελίριο μίσους και με την λογική (ναζιστικής έμπνευσης) της συλλογικής ευθύνης, ξέρασαν κατη-γορίες ενάντια στις τοπικές κοινότητες των Ρομά στην περιοχή, κατηγορώντας τους σχεδόν για τα πάντα. Σύμφωνα με τους ομιλητές οι “Ρομά” ευθύνονται για κλοπές, εγκλήματα και τους αποκαλούν “μπουκαδόρους”, ληστές, εμπόρους ναρ-κωτικών κοκ.Οι ομιλητές κατηγόρησαν τους Ρομά ακόμα και για τα μεγάλα οικονομικά σκάν-

Κάτω τα ξερά σας από τους Ρομα και τις κοινότητες τους στην Λακωνία και παντού

15

και τον μαχητικό αντιφασισμό να πάρει θέση έμπρακτα και άμεσα. Όπου μπορούμε πρέπει να ενημερώ-νουμε τους Ρομά στην Λακωνία για τα σχέδια του ντόπιου νεο-ναζισμού και των συμμάχων του. Δίνουμε δημοσιότητα στο γεγονός, ενημερώνουμε και προτείνουμε δραστηριότητες αλληλεγγύης.Κάτω τα ξερά σας από τους Ρομά . Τα σχέδια των φασιστών για την εξόντω-ση “όλων των ξένων σωμάτων” θα μας βρουν μπροστά τουςσυνέλευση ενάντια στην λήθη Σκάλα Λακωνίας 3 Απρίλη 2013

το βίντεο εδώ http://www.youtube.com/watch?v=xqdRiOXV0Jw

τον ενημερώνουμε όμως ότι κάτι τέτοιο σίγουρα θα τον κάνει πρωταθλητή στο τρέξιμο.Ενημερώνουμε προς όλες τις κατευ-θύνσεις ότι ο ρατσισμός απέναντι στους Ρομά είναι ένας ρατσισμός βαθιά ριζω-μένος στην ελληνική ιστορία. Ο ρατσι-σμός απέναντι τους πάει πακέτο με όλα τα πογκρόμ σε οποιαδήποτε άλλη μειονότη-τα σε αυτήν την χώρα μέσα στον χρόνο. Οποιαδήποτε σιωπή για το θέμα είναι συνενοχή με τους ρατσιστές. Καλούμε σε επαγρύπνηση όλους ανεξαιρέτως πολιτι-κής τοποθέτησης, για να μην αφήσουμε τα χωριά αυτά, να έχουν την τύχη του Αγί-ου Παντελεήμονα όπου το μίσος και ο ρα-τσισμός έγινε σύμβολο για κάθε ελληνικό κατακάθι.Καλούμε επίσης κάθε σκεπτόμενο άν-θρωπο, κάθε ομάδα που τοποθετεί τον εαυτό της στο αντιφασιστικό αγώνα

όλη η Ελλάδα μια Μανωλάδα

Σχόλιο του grassrootreuter

Και ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν τι συμ-βαίνει στην Μανωλάδα. Λες και τα όσα συνέβησαν προχθές είναι κάτι το πρω-τόγνωρο σε αυτήν την χώρα. Ξαφνικά ανακάλυψαν την ρατσιστική βία και την βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργά-τες και μετανάστες – ξένα σώματα στον ελληνικό βούρκο. Μένουν έκπληκτοι από την σκληρότητα των ελλήνων που πυροβολούν ανθρώπους που διεκδικούν τα αυτονόητα. Όταν όμως μια φορά και ένα καιρό δεν υπήρχε κρίση σφύριζαν αδιάφορα μπροστά στην θέα παρόμοιων

γεγονότων. Όταν το καθεστώς το ίδιο τις μέρες της αφθονίας του “ελληνικού ονείρου” όπλιζε τα χέρια του κάθε έλ-ληνα φασίστα στις Μανωλάδες όλης της χώρας, η σιωπή και η συμμετοχή ήταν ο θλιβερός κανόνας. Η αριστερά σε αυτήν την χώρα έκανε πως δεν έβλεπε τα πο-γκρόμ, τους βιασμούς και τις ρατσιστι-κές δολοφονίες σε βάρος μεταναστών εκεί στα άδυτα των μητροπόλεων και την επαρχία του ελληνικού βούρκου. Οι έλ-ληνες δεν είναι ρατσιστές έλεγαν πολλοί τότε, οι φασίστες είναι μετρημένοι στα δάκτυλα… Αρκετά! μην παίζετε άλλο με τα νεύρα μας, υπάρχουν και κάποιοι που θυμούνται ακόμα…

16

Theodor Adorno – Για τη διαλεκτική

Η διαλεκτική σκέψη αντιτίθεται στην πραγμοποίηση με την περαιτέρω έννοια ότι αρνείται να επικυρώσει τα ατομικά πράγματα στην απομονωμένη και ξέ-χωρή τους κατάσταση: ταυτοποιεί την απομόνωση ως ακριβώς παράγωγο του οικουμενικού. Έτσι, λειτουργεί ως μέσο διόρθωσης τόσο απέναντι στην μανι-ακή σταθερότητα όσο και στην άδεια περιπλάνηση του παρανοϊκού μυαλού, το οποίο πληρώνει για τις απόλυτές του κρίσεις με την απώλεια της εμπειρίας του πράγματος το οποίο κρίνει. Αλλά η διαλεκτική δεν είναι για τον λόγο αυτό αυτό που κάτεληξε να γίνει στην αγγλική εγελιανή σχολή, και ακόμα περισσότερο ολοκληρωτικά, στον τεταμένο πραγματι-σμό του Dewey: δεν είναι η συναίσθηση των αναλογιών, ούτε ένας τρόπος του να βάζεις τα πράγματα στην σωστή τους προοπτική, δεν είναι απλή και πεισματι-κή κοινή λογική. Αν ο ίδιος ο Χέγκελ φά-νηκε, στη συζήτησή του με τον Γκαίτε, να προσεγγίζει μια τέτοια άποψη, όταν υπεράσπισε την φιλοσοφία του κόντρα στον πλατωνισμό του Γκαίτε στη βάση του ότι δεν ήταν “τίποτε άλλο, βασικά, από το πνεύμα της αντίθεσης που είναι έμφυτο σε κάθε ανθρώπινο ον, ρυθμι-σμένο και μεθοδικά αναπτυγμένο, ένα δώρο που αποκαλύπτει την αξία του με το να διακρίνει την αλήθεια από το ψεύ-δος”, το άδηλο νόημα της διατύπωσης αυτής περιέχει σκανδαλιάρικα, στο ίδιο το εγκώμιο αυτού που είναι “έμφυτο σε κάθε ανθρώπινο ον”, την αποκήρυξη της κοινής λογικής, εφόσον το πιο βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου ορίζεται ακριβώς ως άρνηση να οδηγηθεί από την

κοινή λογική, και πράγματι, ως αντίθεση προς την κοινή λογική.

Η κοινή λογική, η σωστή αξιολόγηση των καταστάσεων, το εγκόσμιο μάτι που έχει εκπαιδευτεί απ’ την αγορά, μοιράζε-ται με τη διαλεκτική την ελευθερία από το δόγμα, τη στενομυαλιά και την προ-κατάληψη. Η νηφαλιότητά της αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια στιγμή της κριτικής σκέψης. Αλλά η απουσία παθιασμένης αφιέρωσης σε κάτι την κάνει , παρ’ όλα αυτά, την ορκισμένη εχθρό της διαλεκτι-κής σκέψης. Γιατί η γνώμη στη γενικότη-τά της, αυτή που γίνεται αποδεκτή άμεσα ως γνώμη της κοινωνίας όπως έχει, έχει αναπόφευκτα την συναίνεση ως το απτό της περιεχόμενο. Δεν είναι τυχαίο ότι στον δέκατο ένατο αιώνα ήταν ο μουχλιασμέ-νος δογματισμός, δεδομένης της φαύλου συνείδησης του Διαφωτισμού, που φά-νηκε ελκυστικός στην κοινή λογική, έτσι ώστε ένας αρχιθετικιστής όπως ο Μιλ να πρέπει να επιτεθεί σ’ αυτή. Η συναίσθηση των αναλογιών περιλαμβάνει μια ολοκλη-ρωτική υποχρέωση να σκέφτεσαι με τους όρους των εδραιωμένων μέτρων και αξι-ών. Χρειάζεται να έχεις ακούσει έστω μια φορά έναν εκπρόσωπο της σκληροπυρηνι-κής εξουσιαστικής ελίτ να λέει “αυτό δεν έχει σημασία”, ή να παρατηρήσεις σε ποι-ές περιστάσεις οι αστοί κάνουν λόγο για “υπερβολές”, “υστερίες”, “τρέλες”, για να γνωρίζεις ότι η επίκληση της λογικής λαμβάνει χώρα διαφοροποίηση και άμεσα για την υπεράσπιση του μη έλλογου.

Ο Χέγκελ έδωσε έμφαση στο υγιές πνεύμα της αντίφασης με το πείσμα του

17

χωριάτη ο οποίος έμαθε, με το πέρασμα των αιώνων, να υπομένει τα κυνήγια και τα ενοίκια πανίσχυρων φεουδαρχών αφε-ντάδων. Το μέλημα της διαλεκτικής είναι να βγάζει γλώσσα απέναντι στις ώριμες απόψεις της εξουσίας σχετικά με το αμε-τάβλητο της πορείας του κόσμου, και να αποκωδικοποιεί στις “αναλογίες” τους την πιστή και συρρικνωμένη εικόνα ασυ-νήθιστα παραφουσκωμένων ανισορρο-πιών. Όταν συγκρίνεται με τον κυρίαρχο τρόπο λογικής, ο διαλεκτικός Λόγος είναι παράλογος: μόνο δια της εγκόλπωσης και της ακύρωσης του τρόπου αυτού γίνε-ται ο ίδιος έλλογος. Δεν ήταν ταλμουδι-κά φανατικό να επιμένεις, στο μέσο της ανταλλακτικής οικονομίας, για τη διαφο-ρά ανάμεσα στον χρόνο εργασίας που ξο-δεύει ο εργάτης και αυτόν που χρειάζεται για την αναπαραγωγή της ζωής του; Δεν έβαλε ο Νίτσε το κάρο μπροστά από κάθε άλογο πάνω στο οποίο έκανε τις εφόδους του; Δεν παρήγαγαν μια προκατειλημμέ-νη και ψευδή εικόνα του κόσμου ο Καρλ Κράους, ο Κάφκα ή ακόμα και ο Προυστ, ακριβώς για να αποτινάξουν το ψεύδος και την προκατάληψη;

Η διαλεκτική δεν μπορεί να σταματά μπροστά απ’ τις έννοιες της υγείας και της ασθένειας, ούτε βέβαια μπροστά απ’ τα αδερφάκια τους, τον Λόγο και το μη έλλογο. Όταν έχει αναγνωρίσει την κυρί-αρχη οικουμενική τάξη και τις αναλογίες της ως άρρωστες –και ως στιγματισμένες με την πιο κυριολεκτική έννοια από την παράνοια, από την “παθολογική προβο-λή”– τότε μπορεί να δει ως υγιή κύτταρα μόνο αυτά που φαίνονται, με τους όρους αυτής της τάξης, τα ίδια άρρωστα, εκκε-ντρικά, παρανοϊκά, στην πραγματικότητα “τρελά”. Και σήμερα, όπως και στον Με-σαίωνα, είναι αλήθεια ότι μόνο οι τρελοί λένε στους αφέντες τους την αλήθεια. Το

καθήκον αυτού που σκέφτεται διαλεκτικά είναι λοιπόν να βοηθήσει αυτή την αλή-θεια του τρελού να αναχθεί στους δικούς της λόγους ύπαρξης, χωρίς τους οποίους θα ενδώσει αναμφίβολα στην άβυσσο της αρρώστιας που επιβάλλεται ανηλεώς από την υγιή κοινή λογική των υπολοίπων.

Theodor Adorno, Minima Moralia, αφο-ρισμός 45

μτφ radical desire

18

Αντιφασιστικές σελίδες στο διαδίκτυο για παραπέρα ανάγνωση

αντιφασιστικό ιστολόγιοhttp://stepanyantsp.espivblogs.net

αντιφασιστικό/κομμουνιστικό ιστολόγιοhttp://grassrootreuter.wordpress.com

ένα ιστολόγιο ενάντια στον αντισημιτισμόhttp://enantiastonantisimitismo.wordpress.com

συλλογικότητα και περιοδικό από την Θεσσαλονίκηhttp://terminal119archive.wordpress.com

ομάδα μεταναστών από την Φρανκφούρτη (ελληνικά, γερμανικά)http://www.cafemorgenland.net

συλλογικότητα από την Αθήνα antifa negativehttp://acdc.espivblogs.net/

συλλογικότητα από την Αθήνα autonome antifa http://autonomeantifa77.wordpress.com/

περιοδικό – ομάδα από Βερολίνοhttp://www.magazinredaktion.tk/

Cours vite, camarade, le vieux monde est derrière toi!

Σκάλα Λακωνίας Άνοιξη 2013 - skalalakonias.wordpress.com