ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: …. 124.pdfαπ’ όλο τον...

του Χρήστου Μαυρομμάτη

Σε εξαιρετική σεμνή τελετή στο κα-τάμεστο Πνευματικό Κέντρο τουχωριού μας, την Κυριακή 11 Αυ-γούστου απονεμήθηκαν οι υπο-

τροφίες σπουδών του αείμνηστου συγ-χωριανού μας ιατρού καρδιολόγου Νεο-πτόλεμου Δήμου στα αριστούχα παιδιάτων Καναλιωτών, σ’ αυτά που αποφοί-τησαν από το Λύκειο το προηγούμενοσχολικό έτος και εισήχθησαν σε σχολέςτης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο Αντιδήμαρχος Μουζακίου κος Δημή-τριος Τσιούμας, στην αρμοδιότητα τουοποίου υπάγεται η Κοινότητα Καναλίων,ανακοίνωσε το ποσό των 1500 ευρώ που

αντιστοιχεί εφέτος ως υποτροφία σπου-δών στον καθένα από τους δικαιούχουςκαι ο κος Κωνσταντίνος Μαυρομμάτηςτους χάρισε από ένα βιβλίο του «ΚανάλιαΚαρδίτσας – Το βιβλίο των αναμνήσε-ων», 700 περίπου σελίδων, ως επιβρά-βευση των κόπων τους και των επιτυχιώντους.

Παράλληλα τιμήθηκε ο κος Κωνσταν-τίνος Μαυράκης, γνωστός Καναλιώτηςκαι στην ευρύτερη περιοχή της Καρδί-τσας, όπου διετέλεσε επί μακρόν Γραμ-ματέας των Δικαστηρίων, για την αξιόλο-γη προσφορά του των συνολικά 18.000ευρώ, την σήμερον ημέραν της λιτότητος,

ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ 10, 106 78 ΑΘΗΝΑ nΤΗΛ. 210 3303.455 nΧΡΟΝΟΣ 34ος n ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ2013- ΦΥΛΛΟ 124

K A Ρ Δ Ι Τ Σ Α Σ

Μια ξεχωριστή Μια ξεχωριστή εκδήλωση στα Κανάλιαεκδήλωση στα Κανάλια

Απονεμήθηκαν οι υποτροφίες σπουδών «Νεοπτόλεμος Δήμος»και τιμήθηκε ο Κωνσταντίνος Μαυράκης

KΩΔ. 6772

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΤΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Κωνσταντίνος Μαυράκης του Δημητρίου «Χρυσός δωρητής»

Οκος Κωνσταντίνος Μαυράκηςτου Δημητρίου είναι ο τρίτος«χρυσός δωρητής» του Ξενώνα«Λάμπρος Παπαγεωργίου». Ο

Σύλλογος Καναλιωτών της Αθήνας τον τίμη-σε σε ειδική εκδήλωση στα Κανάλια την 11ηΑυγούστου. Εκφράζουμε και πάλι τις θερμέςευχαριστίες στο πρόσωπό του για την προ-σφορά του, η οποία θα διευκολύνει το έργοτου Συλλόγου για το καλό του χωριού μαςκαι ευελπιστούμε η πρωτοβουλία του ναβρει συνεχιστές.

Στο παρόν φύλλο, όπως έγινε και για

τους προηγούμενους «χρυσούς δωρητές»,θα δώσουμε ένα σύντομο βιογραφικό του,όπως ο ίδιος θέλησε να το διατυπώσει, γιανα γνωρίσουμε όλοι οι αναγνώστες λίγο κα-λύτερα την πορεία ζωής αυτού του εξαιρετι-κού Καναλιώτη.

Σύντομη βιογραφία – Αναμνήσεις μιας ζωής

Γεννήθηκα το 1924. Είμαι 2ος γιός πολυ-μελούς οικογένειας. Έμεινα ορφανός απόπατέρα σε ηλικία 6 χρόνων. Πιστεύω ότι πέ-

θανε από τη στενοχώρια του, διότι έχασε τοπρώτο του παιδί, τον Αποστόλη, κατά τη γνώ-μη του από σφάλμα του γιατρού.

Αργότερα, επειδή ήμουν ο πρώτος γιος,είχα με τη μητέρα μου Ευρύκλεια Μαυράκη,το γένος Χρήστου Πάσχου*, τη φροντίδα τηςοικογένειας. Οι ταλαιπωρίες πολλές. Μια νύ-χτα, για παράδειγμα, που πηγαίναμε για ναμαζέψουμε καπνό, εγώ πισωκάπουλα στογάϊδαρο αποκοιμήθηκα και βρέθηκα στο δρό-μο. Μια άλλη φορά πήγα να αλέσω το σιτάριστο νερόμυλο του Γκάλιου στον ́ Αγιο Ακάκιο(κ. Γόλιτσα), που τον είχε στο ποταμάκι

Γκουρλίγκα. Περιμένοντας για πολλές ώρεςνα πάρω σειρά πείνασα και μου λέγει ο μυ-λωνάς:

- Πάρε λίγο αλεύρι, ζύμωσε το, βάλε καιλίγο αλάτι μέσα, τύλιξέ το από πάνω και απόκάτω σε μερικά πλατανόφυλλα και τοποθέ-τησέ το εκεί στην καυτερή στάχτη, δίπλα στηφωτιά.

Πραγματικά αυτό έκανα και σε λίγο έφαγαμε περισσή ευχαρίστηση.

Οι τιμηθέντες αριστούχοι μας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛ. 3

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΣΕΛ. 4-5

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ ΥΠΟΤΡΟΦΙΑΣ ΣΠΟΥΔΩΝ

Οικονομική ενίσχυση αριστούχων μαθητών από τη ΔιαθήκηΟικονομική ενίσχυση αριστούχων μαθητών από τη Διαθήκητου αείμνηστου Καναλιώτη ιατρού Νεοπτόλεμου Δήμουτου αείμνηστου Καναλιώτη ιατρού Νεοπτόλεμου Δήμου

Καλούνται όσοι αποφοίτησαν και αρίστευσαν κατά το σχολικό έτος 2012- 13 - με βαθμό 18,1 και άνω - και εισήχθησαν σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.), των οποίων ο ένας τουλάχιστον γονέας κατάγεται από τα Κανάλια, να υποβάλουν

αίτηση και δικαιολογητικά (απολυτήριο λυκείου και βεβαίωση εγγραφής και φοίτησης), το αργότερο μέχρι και την 15η Δεκεμβρίου 2013,στον Πρόεδρο Καναλίων κο Χρήστο Ζέκιο (ταχ. δ/νση Κανάλια Καρδίτσας – ΤΚ 43064), ώστε να συνέλθει η αρμόδια επιτροπή

και να αποφασίσει την ανακήρυξη των υποτρόφων.

KANALIA T. 124 teliko_Layout 1 1/11/2013 10:56 πμ

2 TA KANAΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ

IΔΙΟΚΤΗΣΙΑΠολιτιστικός Σύλλογος Καναλιωτών Αθήνας

Γραφ.: Γλάδστωνος 10 - 106 78 Αθήνα

Τηλ/.Fax: 210 33.03.455

email: [email protected]

AΦΜ.: 998339380 - ΔΟΥ: Α’ Αθηνών

ΕΚΔΟΤΗΣΛάμπρος Πυργιώτης του Αποστόλου -

Πολιτιστικός Σύλλογος Καναλιωτών Αθήνας

Γραφ.: Γλάδστωνος 10 - 106 78 Αθήνα

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣΙσαβέλλα Γιδαράκου του Νικολάου

Λάμπρος Ζέκιος του Ευαγγέλου

Θωμάς Παπαζαχαρίου του Νικολάου

ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣΕφη Φρεμεντίτη

Γραφίστρια

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Παναγιώτης Μπέκος του Γεωργίου

Παν. Τσαλδάρη & Γούναρη 2 - 151 27 Μελίσσια

Τηλ.: 210 61.32.007 - 8 - Fax: 210 61.32.894

e-mail: [email protected]

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΚΑΝΑΛΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΠεριεχόμεναΑΠΟΨΗ ...........................................ΣΕΛ. 2

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ...........ΣΕΛ. 3-4

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ .....................ΣΕΛ. 5-7

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ..........ΣΕΛ. 8-9

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ .............ΣΕΛ. 10

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ......................ΣΕΛ. 11

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ .........................ΣΕΛ.12

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ...........ΣΕΛ. 13

ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ .......ΣΕΛ. 14-15

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΑΠ’ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ..............ΣΕΛ. 16Το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνα

να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί,

μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη

βαθειά του, αδάμαστη και τρομερή.

Κανείς δε θα ξεφύγει τη γενιά του!

το βάρος της θα σπάσει ως τη στιγμή,

που βγαίνοντας από τη λησμονιά του

στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμο,.

Της ζωής θε να ντυθεί την πανοπλία,

και μ’ ακέριο τον άγιο σκελετό

των περασμένων, θα στηθεί στη γη του

με το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό!

Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε:

Μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: Ακόμα ένα

εικοσιένα! Κι ήρτες τέλος συ, Μητέρα-Μέρα,

οπού αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα

περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό

τους, στον υπέρτατό τους ηθικόν Ιστορικό

Ρυθμό!

Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων! Ω

ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκλη-

ρου του Κόσμου! Και μαζί, ω γιγάντια, πλέ-

ρια ιστορική καταβολή, από την οποία,

..Νικητές, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο,

πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης

ολόκληρης της γης!

Ω Μέρα-Μάννα, που μας έσπασες ακέρια κι

ως το ύστατο, όλα τα κρυφά εσωτερικά

δεσμά μας! Ω κοσμοϊστορική Ελευθερία,

τόσο βαθειά λαχταρισμένη! Να Σε! Σε κατέ-

χουμε! Σε νιώθουμε! Σε θέλουμε!

Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι, στο τεράστιο

ύψος που μας φανερώθηκες απ’ τα χαρά-

ματα των Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940,

κι ως με τη συντέλεια των αιώνων, είτε

ζήσουμε, είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω

απ’ όλο τον πλανήτη το γιγάντιο φως Σου,

θα βρισκόμαστε στα σπλάχνα Σου, ω Μη-

τέρα, αθάνατοι νεκροί!

Άγγελος Σικελιανός

15 Νοεμβρίου 1940 Νέα Εστία

Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940

Dr Βάιος I. ΛιασκοβίτηςΟρθοπεδικός Χειρούργος

Επανορθωτική Χειρουργική ΕνηλίκωνΠαθήσεις Σπονδυλικής Στήλης

Συνεργάτης Ιατρικού Κέντρου Αθηνών

Επισκέψεις Ιατρείο:κατόπιν ραντεβού Ζησιμοπούλου 16τηλ.: 6944 357888 Π. Ψυχικό


3TA KANAΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

για την αποπεράτωση του Ξενώνα τωνΑπόδημων Καναλιωτών «Λάμπρος Πα-παγεωργίου», στον οποίο μετέτρεψε οΣύλλογος των Καναλιωτών της Αθήναςτην κληρονομηθείσα οικία του ΛάμπρουΠαπαγεωργίου με τη συνέργεια του αξιό-λογου Καναλιώτη μηχανικού της ΕθνικήςΤράπεζας Επενδύσεων ΒιομηχανικήςΑναπτύξεως, ανιψιού του κληροδότη καισυμμαθητή μας αείμνηστου Άρη Θέου.

Τη σεμνή αυτή τελετή τίμησαν με τηνπαρουσία τους πολλοί εκλεκτοί Καναλιώ-τες με προεξάρχοντα το μόνιμο συντονι-στή τέτοιων εκδηλώσεων, το συνταξιούχοπια δάσκαλο Αντώνη Λάσδα. Παραβρέ-θηκαν ο Πρόεδρος της Κοινότητας κοςΧρήστος Ζέκιος και οι Σύμβουλοι κ.κ.Λουκάς Μπρακατσούλας και ΠερικλήςΠυργιώτης, ο Πρόεδρος, ο Ταμίας και οΑναπληρωτής Γενικός Γραμματέας τουΣυλλόγου των Καναλιωτών Αθήνας κ.κ.Λάμπρος Πυργιώτης, Χρήστος Λιάκος καιΣωτήρης Παπανικολάου, ο Πρόεδροςτων Καναλιωτών Θεσσαλονίκης κοςΤριαντάφυλλος Δήμου, ο Πρόεδρος τουΜορφωτικού και Εξωραϊστικού ΣύλλόγουΚαναλίων κος Φαίδωνας Τσιώκος, ο για-τρός μας - ανηψιός του κου Κωνσταντί-νου Μαυράκη - κος Δημήτρης Μαυράκης,το ζεύγος των δασκάλων κ.κ. ΧαρίλαουΚολοβού και Αγορής Χριστοδούλου καιπολλοί άλλοι εκλεκτοί της Καναλιώτικηςκοινωνίας.

Μίλησε για τον αείμνηστο ΝεοπτόλεμοΔήμο, για τη ζωή και το έργο του στον Βό-λο όπου έδρασε, η βραβευθείσα φοιτήτριαδ/δα Ευαγγελία Σδρόλια, η οποία τόνισετις δυσκολίες που του παρουσιάστηκανγια να σπουδάσει στην Ελλάδα και στηΓερμανία, όπου πήρε το διδακτορικό τουδίπλωμα στην καρδιολογία και που για τααπωθημένα του αυτά αποφάσισε να δια-θέσει δύο καταστήματα στο κέντρο τουΒόλου, απέναντι από την Μητρόπολη τουΑγίου Νικολάου, στην Κοινότητα Κανα-λίων, τα οποία περιήλθαν στον Δήμο Μου-ζακίου και τα ενοίκια τους διατίθενται κάθεέτος, να το χρησιμοποιούν και να σπου-δάζουν αριστούχοι φοιτητές. Αναφέρθηκε,επίσης, για τη ζωή του στην ιδιαιτέρα τουπατρίδα, το χωριό μας τα Κανάλια, πουτα επισκεπτόταν τακτικά για να ικανοποιεί«το χόμπι» του στο κυνήγι και όπου είχεαναπτύξει στενούς δεσμούς με αρκετούςσυγχωριανούς.

Ύστερα δόθηκε ο λόγος στον Πρό-εδρο του Συλλόγου των Καναλιωτών τηςΑθήνας, ο οποίος έπλεξε το βιογραφικότου άλλου εκλεκτού Καναλιώτη κουΚωνσταντίνου Μαυράκη, την οικογενει-ακή του κατάσταση και την υπαλληλικήτου σταδιοδρομία. Αναφέρθηκε, επίσης,στις δραστηριότητές του ως υπαλλήλουκαι ιδίως ως συνταξιούχου και τόνισεπόσο επωφελής και χρυσή ήταν η δω-ρεά του για την αποπεράτωση του ξε-νώνα του Λάμπρου Παπαγεωργίουώστε οι τρεις «γκαρσονιέρες» του αμέ-σως να εμπλουτιστούν με πλήρη εξο-πλισμό εσωτερικά, κρεβάτια, κομοδίνα,κουζινικά, κλιματιστικά και θερμαντικάσώματα και τηλεόραση, προκειμένου ν’ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των

απόδημων Καναλιωτών της εποχής μαςγια μια ευχάριστη διαμονή σε Καναλιώ-τικο περιβάλλον, με επιπλέον ευρύχωρη

αυλή, κατάλληλα διαμορφωμένη.Εν συνεχεία ο συντονιστής της εκδή-

λωσης κος Αντώνης Λάσδας κάλεσε στο

βήμα τον κο Κωνσταντίνο Μαυράκη, οοποίος τόνισε ότι τα συναισθηματά τουγια αγαθοεργίες είναι πηγαία και προέρ-χονται από καθημερινές προκλήσεις πουβλέπει και διαπιστώνει ο καθένας στη ζωήτου και φυσικά η πρόκληση για το χωριόμας αποτέλεσε την ευκαιρία να προσφέ-ρει κι αυτός κάτι στη φιλοπρόοδη προ-σπάθεια του Συλλόγου των Αθηνών. Αλ-λά, τόνισε, πώς μπορείς να βλέπεις γύρωσου ενίοτε τόσο μεγάλη συμφορά και με-γάλη φτώχια στους συνανθρώπους σουκαι να είσαι αδιάφορος; Ο άνθρωπος,που έχει ευαισθησίες, συνθλίβεται εσω-τερικά και εκδηλώνεται με τέτοιες αγαθο-εργίες. Και ανέφερε ένα προσωπικό τουπεριστατικό σε μια εκδρομή στο Δυρράχιοτης Αλβανίας. Ο Δήμαρχος παρουσίασεοκτώ ορφανά από πατέρα και μητέρα,που πρόσφατα είχαν σκοτωθεί σε τροχαίοκαι ζητούσε βοήθεια. «Μαύρισε η ψυχήμου, τόνισε, όταν τα αντίκρυσα. Έβγαλααπό την τσέπη μου 2.000 Ε και αμέσωςτα έδωσα στο Δήμαρχο. Και φυσικά ο Δή-μαρχος ύστερα από μερικές μέρες, μεεπιστολή του στην Ελλάδα μ’ ευχαρίστη-σε, με εξαιρετικά φιλοφρονητικά λόγια γιατην αναπάντεχη προσφορά μου. Η φτώ-χεια και η δυστυχία δεν έχουν χρώμα, ού-τε κόμματα, ούτε εθνότητα».

Γενικά ο κος Μαυράκης, είναι άνθρω-πος της διπλανής πόρτας, που κατά τιςδυνάμεις του ενισχύει ιδρύματα, εκκλησίεςκαι φτωχούς δυστυχισμένους που πέ-φτουν στην αντίληψή του. Ευχόμαστε ναπαρουσιάζονται και στο μέλλον τέτοιοι άν-θρωποι στην κοινωνία μας, οι οποίοι πρέ-πει να επιβραβεύονται από τους Δήμουςκαι τους εκλεγμένους της πολιτείας μας.

Έτσι απλά έκλεισε αυτή η θαυμάσιασε νόημα εξαίρετη τελετή.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 1Η φοιτήτρια δ/δα Γεωργία Γιώτη, που έλαβε το

λόγο στη συνέχεια, απήγγειλε το παρακάτω ποι-ήμα, που έγραψε για τον αξιόλογο ΝεοπτόλεμοΔήμο ο αξέχαστος στρατιωτικός ποιητής του χω-ριού μας Λάμπρος Παπαγεωργίου στη δεκαετίατου ‘60, σε ανύποπτο δηλαδή χρόνο:

Ανοιχτόκαρδος, γλεντζές και άριστος κυνηγός,και ως γιατρός καρδιολόγος ξακουστόςˑ σπουδάσας εις Γερμανίαν και τελειοποιηθείς,όμοιόν του στην Ελλάδα δύσκολα θα βρής.

Έχει στην ζωή του άπειρες επιτυχίεςκαι στην κοινωνία άριστες γνωριμίεςˑμε το χαμόγελο, που στα χείλη του ανθίζει, ενθάρρυνσι αρκετή στους ασθενείς χαρίζει.

Φίλους τριγύρω του έχει πολλούςκι’ επαίνους πάντα γι’ αυτόν ακούςˑ με την καρδιά του πούναι πάντα περιβόλιτην γνωριμία του ποθούνε όλοι.

Περιζήτητος στες συντροφιέςκαι στες κυνηγιτικές τες εκδρομέςˑξέρει την ζωή του να γλεντάεικαι την δόξα μονάχα κυνηγάει.

Αφιλοχρήματος, καταδεχτικόςκαι στην φτώχεια σπλαχνικόςˑγια την χρυσή του την καρδιά,χρόνια να του χαρίζει ο Θεός πολλά.

της Άρτεμης Πυργιώτη

Τον Αύγουστο που μας πέρασε έγινε στα Κανάλια απο-νομή των υποτροφιών στους απόφοιτους Λυκείου μα-θητές που αρίστευσαν κατά το σχολικό έτος 2011-2012και εισήχθησαν σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Τα

χρήματα των υποτροφιών αποτελούν κληρονομιά του Νεοπτό-λεμου Δήμου για τους αριστούχους νέους του χωριού. Την ημέραεκείνη μας τίμησε με την παρουσία του και ο κος ΚωνσταντίνοςΜαυράκης, ο οποίος έδωσε σ’ εμάς τους νέους παραδείγματακαι χρήσιμες συμβουλές για ν’ ακολουθήσουμε στη ζωή που ου-σιαστικά τώρα ανοίγεται μπροστά μας.

Ένα παράδειγμα είναι ο ίδιος, που με τις φιλανθρωπικέςτου πράξεις κάλλιστα θα μπορούσε ν’ αποτελέσει πρότυπο γιαόλους μας. Μεγαλώνοντας λοιπόν ο κος Μαυράκης χωρίς τονπατέρα του, αντίκρυσε από την παιδική κιόλας ηλικία τις δυσκο-λίες της ζωής. Όπως χαρακτηριστικά είπε στο λόγο του ‘’ως παιδίδε μου προσφέρθηκε ούτε μια καραμέλα από χέρι συγγενή’’, γι’αυτό κι αργότερα ως ενήλικας και μέχρι και σήμερα συμπονά ιδι-αίτερα τα ορφανά παιδιά και τους προσφέρει απλόχερα αγάπηαλλά και υλικά αγαθά.

Μια χρήσιμη συμβουλή που μας έδωσε είναι να έχουμε πίστηστο Θεό και να μην την ξεχνάμε όποιον δρόμο κι αν ακολουθή-σουμε στη ζωή μας. Μάλιστα μας αφηγήθηκε κι ένα θαύμα πουο ίδιος έχει βιώσει.

Για το παράδειγμά του λοιπόν, αλλά και για τις συμβουλές του,τον ευχαριστούμε ειλικρινά.

Και μια χρήσιμη συμβουλή

Μια ξεχωριστή εκδήλωση στα ΚανάλιαΜια ξεχωριστή εκδήλωση στα Κανάλια

Μία άποψη του κοινού της εκδήλωσης

Η επιτροπή που ενέκρινε τις υποτροφίες, επέλεξε τους παρακάτω εννέα σύμφωνα με τις καταστατικές

διατάξεις των υποτροφιών του δωρητού:

Γιώτη Γεωργία του Παναγιώτη και της Δήμητρας Τσιπρά

Κυριαντζή Μαρία του Σωτηρίου και της Αμαλίας Γατή

Κυρίτση Αικατερίνη του Αποστόλου και της Ελένης

Μπάγιο Γαρύφαλο του Ιωάννη και της Μαρίνας

Μπαλταδώρο Λάμπρο του Κων/νου και της Σταυρούλας

Πυργιώτη Άρτεμη του Λάμπρου και της Σταυρούλας

Σδρόλια Ευαγγελία του Ιωάννη και της Χριστίνας

Σπανού Μαρία του Παναγιώτη και της Παρασκευής

Στυλογιάννη Ευαγγελία του Αντωνίου και της Μαρίας Μπαλταδώρου




Κωνσταντίνος Μαυράκης του Δημητρίου «Χρυσός δωρητής»

Από τους δασκάλους μου στο Δημοτικόσχολείο θυμάμαι τον Σπυρίδωνα Κατέρη,στον οποίο δεν τολμούσαμε να πάμε αδιά-βαστοι, τον Λάμπρο Γιαννακό και την Καλ-λιόπη Ψαλτοπούλου - Πρίντσιου (κ. Πιπίτσα),η οποία ήταν πολύ ευγενική και καλοσυνάτηγυναίκα.

Μετά το Δημοτικό φοίτησα δυο χρόνια στοΗμιγυμνάσιο Φαναρίου, όπου είχα φιλόλογοκαθηγητή τον Καναλιώτη Αστέριο Ζήση, φυ-σικό τον επίσης Καναλιώτη Απόστολο Ζήση,ο οποίος μας έκανε και λίγα γαλλικά από εκεί-να που ήξερε.

Στο Γυμνάσιο είχαμε πολλή ταλαιπωρίαδιότι τα μαθήματα γίνονταν και το απόγευμα.Αναγκαζόμασταν να μένουμε στο Φανάρι τομεσημέρι για να παρακολουθούμε τ' απογευ-ματινά μαθήματα. Περνούσαμε το μεσημέριμε λίγο ψωμί, χαλβά ή ελιές.

Την τρίτη τάξη του Γυμνασίου την τελείωσαστην Καρδίτσα, όπου πήγαινα με την ψυχήκρύα. Τα μαθήματα γίνονταν σκόρπια και οικαθηγητές πότε έρχονταν, πότε όχι. Εκεί είχαφιλόλογο τον επίσης Καναλιώτη ΘεοδόσιοΘέο, ο οποίος ήταν πολύ καλός καθηγητήςκαι καλός άνθρωπος. Αποφοίτησα το 1943.Το 1945 κατέβηκα μόνιμα στην Καρδίτσα γιαεργασία. Εργάστηκα σ' ένα συνεργείο πουέβαζε φουρνέλα στο χωριό Ρούσο του κάμ-που. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το φουρ-νέλο!

Παιδικές αναμνήσειςΣτο χωριό, ως γνωστόν, οι κάτοικοι ασχο-

λούνταν κυρίως με τον καπνό, το σιτάρι, μελίγα αμπέλια και τους κήπους τους, από όπουέπαιρναν τα ζαρζαβατικά για τις οικογένειεςμας. Τον καπνό εκείνη την εποχή μετά το τέλοςτης συλλογής και ξήρανσής του αρχές περίπουτου χειμώνα δεν τον δέναμε σε δέματα αλλάτον καλουπιάζαμε. Εκείνο που μου έμεινε καιακόμη το θυμούμαι είναι ότι στο καλούπιασμα,με το καντήλι, ακούγαμε το μοιρολόι της μάναςμου που όταν το τελείωνε έλεγε: «Πού είσαικαημένε Δημητρούλη μου να δεις τα τέσσεραορφανά παιδιά σου». Έκλαιγε κι αυτή, κλαίγαμεκι μείς με τη σειρά μας.

Ο θερισμός του σταριού γινόταν με το δρε-πάνι και ύστερα το κάναμε δέματα και τα με-ταφέραμε προς αλωνισμό με άλογα, τα οποίαζεμένα έτρεχαν κυκλικά πάνω στο αλώνι, πα-τούσαν τα στάχια, τα οποία τρίβονταν καιόταν φυσούσε ο αέρας ακολουθούσε το λί-χνισμα για να ξεχωρίσει το σιτάρι από τοάχυρο.

Από τα σταφύλια κάναμε το κρασί και τοπετιμέζι μέσα στο οποίο βράζαμε φέτες κο-λοκυθιού για να γίνουν τα ρετσέλια, τα οποίααποθηκεύαμε σε πήλινα δοχεία (τσουκάλια).Οι κάτοικοι του Φαναρίου ήταν ειδικοί στηνκατασκευή αυτών των δοχείων, γι’ αυτό καισκωπτικά τους αποκαλούσαμε «τσουκαλά-δες». Από τα απομεινάρια των σταφυλιώνμετά το πάτημα για να πάρουμε το μούστογια το κρασί και το πετιμέζι παρασκευάζαμετο τσίπουρο. Η διαδικασία παρασκευής τουτσίπουρου γινόταν στο «καζαναριό» που δια-τηρούσε ο παντοπώλης Χρήστος Κωσταβά-ρας, στο υπόγειο της πλατείας του χωριού

Από τις θαμνώδεις κρανιές που υπήρχανάφθονες στην περιοχή των αμπελιών μα-ζεύαμε τα κράνια και τα φτιάχναμε γλυκό ή

και ποτό προσθέτοντας και κάποια μυρωδικά.Επίσης μαζεύαμε βατόμουρα, που τα φτιά-χναμε εξαίρετο γλυκό.

Τα μέσα συγκοινωνίας ήταν υποτυπώδη.Η μετάβαση προς και από την Καρδίτσα γι-νόταν με το γκαζοζέν του Κώστα Γατή, πουκινείτο με ξυλοκάρβουνο. Πολλοί χρησιμο-ποιούσαν τα ζώα τους (γαϊδούρια ή άλογα)τα οποία στάβλιζαν σε χάνια στην Καρδίτσακαι πλήρωναν τα «χανιάτικα».

Η ιατρική περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη. Ηθεραπεία κρυολογημάτων γινόταν με το «πό-τζι» (τσίπουρο βρασμένο με πετιμέζι), με τιςβεντούζες, που μερικές φορές γίνονταν «κο-φτές», δηλαδή με τρεις - τέσσερις χαρακιέςστο δέρμα της πλάτης πάνω από τις οποίεςτοποθετούσαν την βεντούζα. Μερικές φορέςσε ένα χασαπόχαρτο έλιωναν ρετσίνη απότον έλατο και κατασκεύαζαν ένα είδος έμ-πλαστρου.

Στις 29 Ιουνίου κάθε χρόνο πηγαίναμε στονΠύργο, όπου γιορτάζονταν οι Δώδεκα Από-στολοι. Μετά τον εκκλησιασμό έψηναν αρνιάκαι κοκορέτσια. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπω-ση ότι, αν και ήταν καλοκαίρι, έρχονταν καιορεινοί κάτοικοι οι οποίοι έφερναν μέσα σετενεκέδες χιόνι τυλιγμένο με φτέρες για ναμη λιώνει και το πουλούσαν: Ένα χωνάκι 3δεκάρες.

Αναμνήσεις-γεγονότα της κατοχής

Κατά την κατοχή οργανώθηκα, όπως καιαρκετοί άλλοι συγχωριανοί, στον ΕΔΕΣ, αλλάδεν είχαμε ιδιαίτερη δράση στο χωριό, διότιεκεί κυριάρχησε η αντίπαλη οργάνωση.

Όταν ήλθαν οι Ιταλοί στο χωριό έμαθανότι είχα στο σπίτι μου ένα όπλο, γκρα, καιεπειδή εγώ το αρνήθηκα με πήραν στο Φα-νάρι και με έδειραν για καλά. Δύο Ιταλοί μεέριξαν στο πάτωμα να με χτυπούσαν πάνωστους γυμνούς γλουτούς μου με τις διπλω-μένες ζωστήρες τους .

Αργότερα ήρθαν οι Γερμανοί στο χωριόκαι διέταξαν να κατεβούμε όλοι στην πλατεία,με την απειλή ότι αν κάποιος συλληφθεί κά-που αλλού θα τουφεκισθεί επί τόπου. Απόεκεί καμιά εικοσαριά παιδιά μας οδήγησανστην Καρδίτσα ως ομήρους. Είχαν σκοπό ναμας σκοτώσουν αν οι αντάρτες σκότωναν κά-ποιο Γερμανό. Μπροστά εμείς και πίσω μαςτα τάνγκς. Ήταν μαζί και ο Λάμπρος Παπο-

στόλου. Μας πήγαν στους στρατώνες, κοντάστο σιδηροδρομικό σταθμό, όπου στάβλιζαντα άλογα του ιππικού. Μείναμε μέσα στις κο-πριές, όλο το βράδυ, μαζί με τους άλλουςσυλληφθέντες από άλλα χωριά. Εγώ βρήκαμια σανίδα 15 πόντους φάρδος κι εκεί καθή-μενος στη μια πλευρά την έβγαλα τη βραδιά.Από τότε αυτή η πλευρά με πονούσε για 15χρόνια. Το πρωί μας πήγαν στις φυλακές,ανατολικά του σημερινού δικαστικού μεγάρου.Στο δρόμο οι άνθρωποι των οργανώσεωνμας φώναζαν από τα παράθυρα: Μη φοβά-στε, σας πάνε στη φυλακή, μη φοβάστε, δενπρόκειται να σας σκοτώσουν. Στη φυλακή, ηοποία ήταν ένα αχούρι κυριολεκτικά, ότανερχόταν κάποιος σκοπός μέσα τρομοκρα-τούμασταν με τη σκέψη ότι έρχεται να μαςπάρει για εκτέλεση. Μας επισκέφθηκε δε καιο π. Ευστάθιος Μπιλάλης, ο οποίος μας εμ-ψύχωσε και μας τόνωσε το ηθικό.

“Ευτυχώς” εκείνον τον καιρό δεν έγινε κα-νένα σαμποτάζ εναντίον των Γερμανών εκμέρους των ανταρτών και έτσι πραγματικάμετά από καμιά δεκαριά ημέρες μας άφησανελεύθερους.

Θυμάμαι βεβαίως τον βομβαρδισμό τουχωριού τον δεκαπενταύγουστο του 1943.Ήμουν στην εκκλησία. Τα αεροπλάνα βομ-βάρδιζαν συνεχώς, χωρίς οίκτο, τον άμαχοπληθυσμό. Σκοτώθηκαν πολλά άτομα.

Όταν οι αντάρτες μπήκαν στην Καρδίτσα

Ένα βράδυ, έχοντας το γκρα μαζί μου, φύ-λαγα σκοπός στο χωριό για το φόβο των αν-ταρτών. Αλλά, όταν έκαναν επίθεση πολλοίαντάρτες, εμείς, κάπου 6 έως 7 άτομα, σκορ-πίσαμε εδώ κι εκεί για να μη μας πιάσουν.Έτσι το γκρα τον έκρυψα στο σπίτι του Ευάγ-γελου Γιαταγάνα, όπου και έμεινε για πάντα.Ήταν νύχτα και μέσα από τα ρέματα έφθασακάτω στη Λοξάδα.

Μετά, τα δυο μου αδέλφια ο Χρήστος καιο Απόστολος (ο Απόστολος είχε πάρει τοόνομα του πρώτου μας αδελφού που χάθηκε)κι εγώ κατεβήκαμε στην Καρδίτσα για το φόβοτων ανταρτών. Η μητέρα μου με τον αδερφόμου τον Νικόλαο έμειναν στο χωριό.

Όταν οι αντάρτες μπήκαν στην Καρδίτσαμας βρήκαν στον άνω όροφο του σπιτιούπου μέναμε και τα τρία τα αδέρφια. Ήρθεμια αντάρτισσα με το μυδράλιο στο χέρι και ο

Απόστολος σκέφτηκε να την αφοπλίσει. Μό-λις κατάλαβα την πρόθεση του, του λέω:

-Στάσου, τι πας να κάνεις; Εδώ χαλάει οκόσμος έξω από αντάρτες.

Ήταν νύχτα και κατεβαίνοντας τις σκάλες,με την αντάρτισσα από πίσω, εγώ ξέφυγα και

χώθηκα μέσα σε μια πόρτα που βρήκα μι-σάνοιχτη και τρύπωσα κάτω από το κρεβάτι.Οι άλλοι οι αντάρτες φώναζαν συνεχώς:

-Πού είναι ο άλλος; Πού είναι ο άλλος; Αλλάφώτα δεν υπήρχαν για να ψάξουν να μεβρουν.

Στο μεταξύ το πάνω πάτωμα άρχισε νακαίγεται από τις βολές των πυροβόλων καιέτσι πήγα δίπλα στο σπίτι του Παναγιώτη Πέ-τσα, ζωέμπορα, και από μια κρυφή τρύπαπου είχαν ανοίξει στον τοίχο βρέθηκα πίσωστα πρόβατα, όπου έμεινα μέχρι την επόμενημέρα που έφυγαν οι αντάρτες. Όταν βγήκααπό το κρησφύγετό μου διαπίστωσα ότι τααδέρφια μου έλειπαν διότι τα είχαν πάρει οιαντάρτες την προηγούμενη ημέρα μαζί μετον Ηλία Καρδούλα που ήταν εκείνο το βράδυστο σπίτι μας. Στον αδερφό μου Χρήστο ανέ-θεσαν, από τη στιγμή που τον επιστράτευ-σαν, να μεταφέρει με μουλάρια τους αντάρτεςτραυματίες στο πέτρινο σπίτι του ΒασιλείουΣφέτσιου. Κάποια στιγμή, μόλις έφθασε στηνΚόκκινη Εκκλησιά, είδε πως ήταν μόνος του.Εγκαταλείπει, λοιπόν, τον τραυματισμένο μετο μουλάρι και χώνεται μέσα σε μια αχυρώνα,που είχε ένα μεγάλο σωρό από άχυρα. Εκεί,μέσα στα άχυρα, βρήκε και κάποιον παππού.Ήρθε στο σπίτι την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίουμε τα μαλλιά του γεμάτα άχυρα.

Το ίδιο πρωί εγώ, με τις πιζάμες όπωςήμουν, πήγα μέχρι την Άρνη για να ιδώ τηναπελπιστική πραγματικά κατάσταση της κα-ταστροφής και των θυμάτων. Τους σκοτωμέ-νους τους κουβαλούσαν με τα κάρα στα προ-αύλια των εκκλησιών, όπου έρχονταν οι δικοίτους για να τους αναγνωρίσουν. Κι όταν τουςαναγνώριζαν τους έθαβαν αμέσως, χωρίς νε-κρόκασες. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι δυο δι-πλά κάρα έφθασαν στον Άγιο Κωνσταντίνο καιοι άνδρες πήραν και τοποθέτησαν τους νε-κρούς κατάχαμα στο προαύλιο της εκκλησίας.

Πολλά σπίτια κάηκαν, κόσμος πολύς σκο-τώθηκε, καταστροφή μεγάλη έγινε εκείνο τοτριήμερο 11-13 Δεκεμβρίου 1948.

Δικαστικός υπάλληλοςΤο 1946 έδωσα εξετάσεις για να προσλη-

φθώ στο Πρωτοδικείο της Καρδίτσας και πή-γα καλά. Διορίστηκα το Μάιο του 1947.

Στο μεταξύ, την ίδια περίοδο, το 1947, ανέ-λαβα έκτακτος υπάλληλος εμπορίου και μοι-ράσαμε τα ρούχα της «UNRA» (της κοινώςλεγόμενης Ούντρας».

Τον Δεκέμβριο του 1948 πήγα στρατιώτης.Παρουσιάστηκα στο ΚΕΒΟΠ στο Βόλο καιαπό εκεί στη Χίο, όπου έμεινα 4 μήνες περί-που. Ήταν πολύ φιλόξενοι οι άνθρωποι τουνησιού. Ακολούθησε το Συκούριο και ένα χω-ριό της Θεσσαλονίκης. Πάντως τα καψόνιαεκείνη την εποχή πήγαιναν σύννεφο.

Μετά το στρατό, μετά από 18 μήνες, τονΙούνιο του 1951 επανήλθα στη θέση μου στηδικαστική υπηρεσία Καρδίτσας. Είχα εκείνητην περίοδο 7 ειρηνοδικεία στην πλάτη μου,διότι οι Ειρηνοδίκες με έγγραφο προς τον ει-σαγγελέα Παπακαριά ζητούσαν πάντα εμέναως γραμματέα, επειδή εκείνοι ήταν νέοι καιδεν ήξεραν τη νομοθεσία ενώ εγώ είχα τη

Ο τιμώμενος κος Κωνσταντίνος Μαυράκης πλαισιωμένος από τους (από δεξιάστη φωτογραφία) κ.κ. Χρήστο Λιάκο, Λουκά Μπρακατσούλα, Χρήστο Ζέκιο (δεδιακρίνεται), Αντώνη Λάσδα και Λάμπρο Πυργιώτη με την τιμητική προς αυτόνπλακέτα

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 1



ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

σχετική πείρα και τους προφύλασσα από τιςκακοτοπιές. Αυτό εξήγησα και στον Παπακα-ριά όταν με κάλεσε για να τον ενημερώσωσχετικά και του είπα: 'Όταν βλέπω π.χ. ότιστη δικογραφία ο ειρηνοδίκης έχει γράψει«Ε», δηλ. «Ένοχος» κι εγώ ξέρω ότι υπάρχειστη νομοθεσία διάταξη με βάση την οποίαδεν τιμωρείται ο κατηγορούμενος, του λέωσιγανά να διακόψει τη συνεδρίαση. Τότε πη-γαίνουμε στο ιδιαίτερο και του δείχνω τη νο-μοθεσία οπότε γλιτώνει από μια εσφαλμένηαπόφαση.

Ο Εισαγγελέας Παπακαριάς ήταν πολύ κα-λός και δίκαιος. Είχε κινήσει δικαστικό αγώναεναντίον των εμπόρων βάμβακος οι οποίοιεξαπατούσαν τους αγρότες και κατάφερε νατους καταδικάσει, διότι με τον τρόπο πουενεργούσαν οι βαμβακέμποροι ωφελούντανεις βάρος των αγροτών.

Στο Πταισματοδικείο Καρδίτσας άρχισααπό γραφέας Γ, Β, Α, και έφθασα μέσα σε 10χρόνια σε γραμματέα Β' και Α'. Και αυτό διότιοι εκθέσεις προς το Υπουργείο Δικαιοσύνηςήταν πάντα πολύ καλές. Πολλές φορές ο πται-σματοδίκης επειδή μου είχε απόλυτη εμπι-στοσύνη αντί να κάνει αυτός την ανάκρισητην ανέθετε σε μένα.

Γενικά, θέλω να πω ότι πάντα φρόντιζανα είμαι ενημερωμένος με τους νόμους καιτις διατάξεις και παράλληλα σωστός με τηνυπηρεσία μου. Φρόντιζα να κάνω καλά τηδουλειά μου και έτσι είχα την εκτίμηση τωνπροϊσταμένων μου. Ποτέ επίσης δεν θέλησανα αδικήσω ή χαριστικά να ανέλθω στην ιε-ραρχία του δικαστικού σώματος. Θα αναφέ-ρω δύο σχετικά περιστατικά:

Μια φορά ήμουν γραμματέας σε Προσω-ρινά Μέτρα για μια διαφορά που είχαν οι Κοι-νότητες του Πύργου και του Έλληνόπυργου(κ. Γράλιστα) στα σύνορα μεταξύ τους. Ό αρ-μόδιος Ειρηνοδίκης δίκαζε υποθέσεις στο Ει-ρηνοδικείο Φαναρίου και έτσι αργήσαμε ναπάμε στον Ελληνόπυργο κάπου μια ώρα. Οιδικηγόροι του Πύργου Κωνσταντίνος Καλο-γιάννης και Δημήτριος Θανόπουλος έφυγαν

χωρίς να μας περιμένουν.'Όταν φθάσαμε εκεί οι κά-τοικοι του Ελληνόπυργουμας υποδέχτηκαν με λου-κούμια, τσίπουρο, πίτεςκαι άλλα δώρα.• Ο Ειρη-νοδίκης άρχισε να πίνειπαρά το ότι εγώ τονσκουντούσα να είναιφειδωλός στο πιοτό.Πήγαμε ύστερα με ταπόδια στον αμφισβη-τούμενο τόπο και κά-ναμε μονόπλευρα δι-καστήριο με μόνο δι-κηγόρο τον Αθανάσιο Πασιαλήτου Ελληνόπυργου. Ακούσαμε και τους μάρ-τυρες και ύστερα κατεβήκαμε με τα πόδιααπό τις ράχες στον Πύργο, όπου ο Ειρηνοδί-κης ήθελε να πάρει καταθέσεις από τους κα-τοίκους που ήταν στα μαγαζιά. Αλλά εγώ τουείπα ότι αυτό είναι παράνομο διότι οι καταθέ-σεις έπρεπε να γίνουν στον αμφισβητούμενοτόπο. Εκείνος όμως επέμενε και εγώ σκε-πτόμουν. «Σίγουρα ο ειρηνοδίκης αυτός θαπάρει κάποια δυσμενή μετάθεση στο Σου-φλί». Τελικά οι κάτοικοι δεν δέχτηκαν να κα-ταθέσουν και έτσι η απόφαση βγήκε υπέρτου Ελληνόπυργου. Αλλά οι δικηγόροι τουΠύργου έκαναν έφεση και την κέρδισαν, μετο αιτιολογικό ότι ο εν λόγω ειρηνοδίκης αγνο-ούσε παντελώς τον αστικό κώδικα. Και πραγ-ματικά μετατέθηκε δυσμενώς στο Σουφλί σελίγες ημέρες.

Σε μια άλλη περίπτωση ήταν κατηγορού-μενος ένας παπάς. Ο δικαστής κήρυξε ένοχοτον παπά με φυλάκιση μερικών ημερών καιπροσωποκράτηση. Ο δικηγόρος όμως ήξερεότι εγώ βρήκα έναν νόμο που έλεγε ότι δενπροσωποκρατούνται οι δημόσιοι υπάλληλοικαι ζητά από το δικαστή να διακόψει για λίγοτη διαδικασία. Έρχεται, λοιπόν, στο γραφείομου και του δείχνω το νόμο. Έτσι δεν φυλα-κίστηκε ο παπάς.

Πολλές φορές πηγαίναμε στις μεταβατικές

έδρες του πταισμα-τοδικείου των μεγά-λων χωριών, της Μη-τρόπολης, του Προ-αστίου, του Προδρό-μου και του Καλλιφω-νίου και δικάζαμε αγρο-τικές υποθέσεις, ώστενα μη χασομερούν οιαγρότες που θα έρχον-ταν στην Καρδίτσα. Εκείο χώρος του δικαστηρίουήταν ή το Κοινοτικό Κατά-στημα ή το Σχολείο ή καιτο καφενείο στην ανάγκη.

ΕπίλογοςΠαντρεύτηκα το 1958 με τη σύζυγό μου

Ευαγγελία Γεωργίου, η οποία ήταν επίσης δι-καστική υπάλληλος. Με την αγαπημένη μουσύζυγο Ευαγγελία ζήσαμε 54 ολόκληρα χρό-νια, με αγάπη και πολλή κατανόηση. Ήτανπολύ υπομονητική, δίκαιη, δεν της άρεσαν τακουτσομπολιά, αγαπούσε τους φτωχούς αν-θρώπους, όπως και εγώ και βοηθούσαμε τουςσυνανθρώπους μας, όσο μπορούσαμε.

Από την πολιτεία είμαι πολύ ευχαριστημέ-νος. Εξελίχτηκα επαγγελματικά πολύ γρήγο-ρα, με βάση τις άριστες εκθέσεις που έστελ-ναν οι προϊστάμενοί μου στο Υπουργείο Δι-καιοσύνης. Στο Πρωτοδικείο Καρδίτσας πουυπηρέτησα 10 χρόνια ο Πρόεδρος και οι Δι-καστές με εκτιμούσαν και με αγαπούσανπάρα πολύ. Όταν απουσίαζε ο Πρόεδροςμου ανέθετε καθήκοντα που ήταν δύσκολααλλά με τη δύναμη του Θεού τα έβγαζα πέ-ρα.

Με δική μου πρωτοβουλία πολλές φορέςμεσολάβησα στο συμβιβασμό των Δικαστώνκαι των Δικηγόρων και έτσι αποφεύγονταναναφορές και ανακρίσεις από Αρεοπαγίτες.Απεχώρησα από την υπηρεσία με το κεφάλιψηλά. Συνταξιοδοτήθηκα το 1981.

Η ζωή μου ήταν δύσκολη και κουραστικήαλλά δοξάζω τον πανάγαθο Θεό και την Πα-

ναγία μας, που μου χάρισαν υγεία και δύνα-μη. Μετά τη συνταξιοδότηση από την υπη-ρεσία μου ασχολήθηκα με τα φιλανθρωπικάιδρύματα της Καρδίτσας. Μάλιστα, όταν η γυ-ναίκα μου έπεσε στο κρεβάτι με πρόβλημαστα γόνατά της, μεταξύ των πολλών γυναικώνπου την εξυπηρετούσαν ήταν και μία νοσο-κόμα από τα Τίρανα, την οποία κρατώ ακόμηκαίτοι παντρεύτηκε Έλληνα. Αυτή μου είπεότι υπήρχαν 8 ορφανά παιδιά, 7 κορίτσια καιένα αγόρι 5 ετών του πρώτου εξαδέλφου της,ο οποίος σε 3 μήνες αυτός και η γυναίκα τουπεθάνανε από την επάρατο νόσο και τα ανέ-λαβε ο αδελφός της. Η ορφάνια των 8 παι-διών μου θύμισε την περίπτωσή μου και αμέ-σως κατέφυγα σε φιλανθρωπικά ιδρύματακαι εφοδίασα τα παιδιά με τρόφιμα, ρούχα,βιβλία και χρήματα. Ο Δήμαρχος Τιράνωνμου απέστειλε πλακέτα, την εικόνα της Πα-ναγίας και έγραψε στα Αλβανικά. «Η παρού-σα επιστολή έχει θέση μεγάλης ευγνωμοσύ-νης προς το ζεύγος Κων/νου και ΕυαγγελίαςΜαυράκη για τη μεγάλη προσφορά και αγά-πη προς τα 8 ανήλικα της οικογένειας.

Έχω δωρίσει στο Νοσοκομείο Καρδίτσαςτο 2002 και 2003 δύο μηχανήματα αιμοκά-θαρσης. Έτσι 50 άτομα από τον Νομό μαςδεν πηγαίνουν στο Βόλο και αλλαχού για αι-μοκάθαρση.

Τώρα, στη μνήμη της αγαπημένης μουσυζύγου Ευαγγελίας, την οποία ποτέ δεν θαξεχάσω, με τη βοήθεια του αγαπημένου μουανιψιού ιατρού ουρολόγου Δημητρίου Απ.Μαυράκη, συνέλεξα από τα 6 χειρουργείατου Νοσοκομείου μας όλες τις ελλείψεις σειατρικά μηχανήματα, τα οποία παρήγγειλα καιάρχισαν να έρχονται. Προσεύχομαι στο Θεόνα μου χαρίσει λίγα χρόνια για ν' αποτελει-ώσω την επιθυμία μου.

Τελειώνοντας εύχομαι σε όλες τις οικογέ-νειες του χωριού μου υγεία, χαρά και ευτυχία,οι δε μεγάλοι της γης ας αναλογιστούν τη δυ-στυχία των φτωχών οικογενειών και ας πα-ραβλέψουν τα μάταια πλούτη και τη δόξα.Δόξα ένας μόνο έχει, ο Κύριός μας.

του Θωμά Δ. Σδρόλιααγρότη, συντ/χου πολιτικού μηχανικού

Τον Λάμπρο Παπαγεωργίου (Καρα-μήτρο) πρωτογνώρισα πολύ μικρός,όταν μ’ έστελνε η μάνα μου να πάρωνερό απ’ το πηγάδι του με το γκιούμι

ή τη στάμνα. Μάλιστα δεν ξεχνώ το ξύλο πουέφαγα κάποια φορά, όταν επιστρέφοντας στοσπίτι μου έπεσε η στάμνα απ’ τον ώμο κι έγινεθρύψαλα. Ψηλός, λεπτός, ευγενικός, πράος,με γυαλιά, με γλώσσα εντελώς διαφορετικήαπ’ τη δική μας, σχεδόν ποιητική, απαλλαγ-μένη απ’ την τραχιά προφορά που είχαμεεμείς και την έχουμε ακόμη οι Καρδιτσιώτες.

Ήταν αριστερός ιεροψάλτης στον Αη-Λιάτον οποίο υπεραγαπούσε, άλλωστε τον πε-ριέγραψε στα ποιήματά του. Εγώ, παιδάκι τουΔημοτικού, ύστερα από παρότρυνση του δά-σκαλου του Σπύρου και απαίτηση του πατέραμου, άρχισα ν’ ανεβαίνω στο ψαλτήρι του Αη-Λιά, δίπλα ή μάλλον κάτω απ’ τον Λάμπροκαι καμάρωνα σαν αριστερός ιεροψάλτης.Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν έλεγε το απο-λυτίκιο του Αγίου Σεραφείμ «Των Αγράφωντον γόνον, Φαναρίου τον Πρόεδρον, της Μο-νής Κορώνας …» ξαφνικά σταμάτησε, έβηξε,

είχε φαίνεται κάποιο πρόβλημα αναπνευστικόκαι για να μη φανεί το σταμάτημα της ψαλ-μωδίας συνέχισα εγώ μέχρι το τέλος του τρο-παρίου.

Πάντα μας αγαπούσε, μας επέτρεπε κιεμάς τα παιδιά να λέμε διάφορες ψαλμωδίες,τις εύκολες, και κάθε φορά, σαν δάσκαλόςμας, ήταν περήφανος που είχαμε αλματώδηπρόοδο στην ψαλτική.

Βέβαια εμείς, ως παιδιά, με το σχόλασματης εκκλησίας παίζαμε χαρούμενα διάφοραπαιχνίδια, ατενίζοντας τη θαυμάσια θέα απ’το μεγάλο κυπαρίσσι. Εκεί είχε το στέκι του(σιάμα) ο Λάμπρος με το πέρας της ΘείαςΛειτουργίας. Αυτό το σιάμα το είχα παρατη-ρήσει, το είπα στους φίλους μου, κι ένας μουλέει: να κάνουμε στον μπαρμπαλάμπρο μιαπλάκα. Δεν μπορούσα ν' αντιδράσω αφού ηαπόφαση πάρθηκε συλλογικά. Δύο μέτρα πε-ρίπου δίπλα στο κυπαρίσσι, ανοίξαμε μια λακ-κούβα λες και θα φυτεύαμε καινούργιο δέν-δρο. Ήταν χειμώνας κι έπεσε χιονάκι. Λέειλοιπόν ο πιο δαιμόνιος: να σκεπάσουμε μεξυλαράκια τη λακκούβα, να βάλουμε πάνωχιονάκι, έτσι ώστε την Κυριακή που ο Λάμ-προς θα ’ρθει ν’ ατενίσει το χωριό και τον κάμ-πο να πέσει μέσα. Βέβαια η λακκούβα δεν

ήταν ιδιαίτερα βαθιά, καμιά τριανταριά πόν-τους. ́ Ετσι κι έγινε, σύμφωνα με το πρόγραμ-μα, κι εμείς καθόμασταν κρυμμένοι και παρα-κολουθούσαμε την εξέλιξη. Ο Λάμπρος έπεσεμε το ένα πόδι μέσα, γκρεμίστηκε κάτω, ση-κώθηκε, τινάχτηκε κι ευτυχώς δε χτύπησεπουθενά. Αποτέλεσμα μηδέν. Με τα γέλια μαςκατάλαβε την παγίδα που του στήσαμε, αλλάενώ πήγε να μας κυνηγήσει με το μπαστούνι,μετάνιωσε κι άρχισε να γελάει. Δεν το φτιάξατεκαλά, μας παρατήρησε σκωπτικά. Μου έκανεεντύπωση ο τρόπος αντίδρασής του και τώραακόμα που το σκέπτομαι διαπιστώνω τηνπραότητα του χαρακτήρα του.

Την επόμενη εβδομάδα γνώρισα τον Λάμ-προ σαν πρώτο μου εργοδότη. Με το συμ-μαθητή μου Χρήστο Γιωτόπουλο, το σημερινόγιατρό, μας προσέλαβε «επί ημερομισθίω»,με μεροκάματο ένα πενηνταράκι, να προβού-με στον καθαρισμό των χόρτων και θάμνωνένθεν και ένθεν του διαδρόμου που υπάρχειαμέσως μετά την είσοδο του μαντρότοιχου,από την αυλόπορτα δηλαδή μέχρι το ναό.Συγχρόνως βλέπω τον Γιώργο Καπούλα, πε-ρίπου εικοσάχρονο τότε, που ανέλαβε να επι-σκευάσει τον πετρόκτιστο μαντρότοιχο πουβρίσκεται δεξιά της αυλόπορτας, εκεί που σή-

μερα υπάρχει μια μαρμάρινη πλάκα κι’ ανα-φέρεται το όνομα της Τσιαβής, μητέρας τουΛάμπρου. Μόνο που ο Καπούλας, το θυμάμαιχαρακτηριστικά, ενήργησε σαν εργολάβος.Ήταν βλέπετε μεγαλύτερος από εμάς. Συμ-φώνησε το έργο κατ’ αποκοπή, 100 δραχμές.Του είπε ότι αυτό το έργο θέλει τουλάχιστονδέκα μεροκάματα. Μόλις έκλεισε τη δουλειάτο πλακώνει ο Γιώργος, άριστος μάστορας,και σε τρεις μέρες το είχε τελειωμένο. Εγώτην Κυριακή ρώτησα τον Λάμπρο, γιατί τονέβλεπα σκασμένο: Τι έγινε μπαρμπαλάμπρομε τον Γιώργο, δε σ’ άρεσε η δουλειά του;Μου απάντησε: καλή είναι η δουλειά του αλλάτο παλιόπαιδο με γέλασε, μου πήρε πολλά.Ο χρόνος, σκέφτηκα, είναι χρήμα μπαρμπα-λάμπρο και το πλήρωσες.

Άγια μορφή ο μπαρμπαλάμπρος, με όψηδημοσίου υπαλλήλου αφού ήταν διαφορετικόςαπ’ τους ηλιοκαμένους πατεράδες μας. Τονθυμάμαι ν’ αλλάζει τα γυαλιά του, άλλα γιαμακριά, άλλα για κοντά, ύστερα καθόλου, καινα χαίρεται τη φύση και το τοπίο του Αη-Λιά.Συμπαραστάτης σ’ αυτή του τη διαδρομή, ηθαυμάσια γυναίκα του Αμαλία. Πάντα μας έδι-νε ένα λουκουμάκι εμάς τα παιδιά όταν πη-γαίναμε στο πηγάδι για νερό.

Το πρώτο μου μεροκάματοΤο πρώτο μου μεροκάματο-Αφιέρωμα στον Λάμπρο Παπαγεωργίου-


του Θωμά Δ. Σδρόλια

Τι να πρωτοθυμηθώ από την παι-δική ηλικία, την ηλικία της ειλικρί-νειας και της αθωότητας. Αίφνηςθυμάμαι τη φυσιογνωμία και την

εικόνα του Θωμά Κουμπούλη. Ποιος ήτανο Θωμάς Κουμπούλης;

Η κλειστή κοινωνία του χωριού απαρτι-ζόταν από φτωχούς νοικοκυραίους, ήσυ-χους, εργατικούς και δημιουργικούς αν-θρώπους, καπνοπαραγωγούς, σχεδόναποκλειστικά ίσους ως προς τα πενιχράπεριουσιακά τους στοιχεία: ένα σπίτι φτω-χικό πέτρινο, με τα απαραίτητα για τη δου-λειά και το φαγητό οικόσιτα ζώα, πενιχρόςκλήρος απαραίτητος για την καλλιέργειατου καπνού, ένας μικρός κήπος για τα κη-πευτικά και το αμπέλι για το απαραίτητο σ’όλους ευλογημένο σταφύλι, κρασί και τσί-πουρο.

Ο Θωμάς Κουμπούλης, ξερακιανή τρα-χιά φυσιογνωμία, δεν είχε τίποτα απ’ αυτάει μη μόνο ένα φτωχικό σπιτάκι από πλίν-θους 3χ3 δίπλα στο πέτρινο σπίτι του Τσι-πρά, εντελώς στην άκρη των υπόλοιπωνσπιτιών του χωριού, λες και η κοινωνία τονείχε πετάξει στην περιφέρεια. Είχε όμωςτη γυναίκα του, την Ευγενία (Αυγένου) μεκαταγωγή από άλλο χωριό, κι αυτή με εμ-φάνιση ξερακιανή, με ρούχα φτωχικάσκούρου χρώματος, που πάντα συνόδευετον άνδρα της στην καθημερινή του εργα-σία.

Η δουλειά τους να μαζεύουν τα ευλο-γημένα ζωντανά των νοικοκυραίων, δύο ήένα ή και τρία, αποκλειστικά γίδες, θηλυκάδηλαδή, και να τα οδηγούν απ’ τον αρχικόχώρο συγκέντρωσης στην ολοήμερη βο-σκή τους και επιστροφή το απόβραδο πάλιστο χωριό.

Ο αρχικός χώρος συγκέντρωσης ήταντα Σδρολαίικα και αφορούσε τον πάνω μα-χαλά. Τα ατίθασα και ζωηρά αυτά ζώα στηφάση της συγκέντρωσης το πρωί ήτανήσυχα, καρτερικά μέχρι να συγκεντρωθούνόλα, στην επιστροφή όμως το βράδυ μόλιςφτάνανε στο επίσης ακραίο από δυτικάσπίτι του Στεριαδάκου έτρεχαν και διαλύον-ταν γρήγορα προς τα σπίτια τους, να πάνείσως γρήγορα το προϊόν που κουβαλού-σαν στο νοικοκύρη τους, το πολύτιμο γάλα

της οικογένειας.Μικρός ανέλαβα να ξυπνώ χαράματα

και να βγάζω τις γίδες μας στο χώρο συγ-κέντρωσής τους για βοσκή. Εκεί τα περί-μενε εκείνη τη μέρα η Ευγενία, αλλά ήτανπερίπου Αύγουστος και υπήρχαν πλέονένα ή δύο τραγιά απαραίτητα για την πε-ρίοδο που οι γίδες έπρεπε να γκαστρω-θούν, για να μας φέρουν τα Χριστούγεννατα νεογέννητα κατσικάκια. Ολόκληρη η ευ-ρύτερη περιοχή των σπιτιών του μαχαλάτων Σδρολαίων ήταν ποτισμένη από τη μυ-ρωδιά του τράγου και σχεδόν έπιανα τημύτη μου, αν και εμείς τα παιδιά είχαμεεξοικειωθεί με τις μυρωδιές που προξε-νούνταν απ’ τα ζώα, κότες, αγελάδες, γαϊ-δουράκια κλπ.

Ρωτάω την Αυγένου γιατί μυρίζει τόσοάσχημα το τραγί κι αμέσως πήρα τηναπάντηση. «Έτσι θα βρωμάτε και σεις ότανμεγαλώσετε». Το θυμάμαι ακόμη έντονα,χωρίς τότε να δώσω ιδιαίτερη σημασία.

Αυτά γίνονταν καθημερινά ώσπου φτά-ναμε πλέον κατά τα Χριστούγεννα. Έφτανεη ευλογημένη πλέον ώρα της συνέχειαςτης ζωής. Η διαδικασία της γέννας των γι-δών συντελούνταν συνήθως κατά την ημέ-

ρα, την ώρα της βοσκής. Θωμάς και Ευ-γενία, πέρα από τσοπάνηδες, ήταν πλέονκαι κτηνίατροι αφού βοηθούσαν στη διαδι-κασία της γέννας.

Τ’ απόβραδο, στην επιστροφή του κο-παδιού, τρέχαμε τα παιδιά της γειτονιάς ναπάρουμε απ’ την αγκαλιά του Θωμά καιτης Ευγενίας τα νεογέννητα κατσικάκια στοΣτεριαδάκο, αφού περιμέναμε με τις ώρεςποιος θα πρωτοπρολάβει, να τα πάμε στοννοικοκύρη να μας δώσει ένα κοσιαρούλιγια τον κόπο μας και για το χαρμόσυνο γε-γονός.

Η εικόνα ιδιαίτερα του Θωμά Κουμπού-λη με το κατσικάκι στη μασχάλη του είναιβαθιά χαραγμένη στο μυαλό μου, στο μυα-λό το παιδικό, το αθώο, να θυμίζει τον ερ-χομό της ζωής και επειδή ήταν περίπουΧριστούγεννα έφερνα στο νου μου τη γέν-νηση του Χριστού που έχει στην αγκαλιάτης η μάνα του.

Ο Θωμάς Κουμπούλης, ο ήρεμος καιήσυχος αυτός άνθρωπος με την άγια φυ-σιογνωμία του, μπορεί να ήταν σχεδόναπομονωμένος απ’ την κοινωνία του χω-ριού, είχε ωστόσο την παρέα του. Παρέακαι φίλους είχε τους συναδέλφους του και

ιδιαίτερα τον Βάιο, τον άλλο γιδάρη στοΚαρκατσιόλι, με γίδια απ’ τον Μσόραχο.Μαζί του συναντιόταν μετά τη δουλειά, τοβράδυ, στο φούρνο του Μπρακατσούλα κιέλεγαν τα δικά τους, τις δικές τους ιστορίες,πίνοντας τσίπουρο κοντά στο φούρναρη.

Και τι δεν έλεγαν μεταξύ τους! Για τοπώς πέρασαν τη μέρα τους, πού πήγαν,πόση κούραση μάζεψαν απ’ τον ποδαρό-δρομο, πόση βροχή και κρύο φόρτωσανστο τομάρι τους.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον τρόπο πλη-ρωμής του; Ερχότανε στο σπίτι μας να πά-ρει την ετήσια αμοιβή του (ρόγα) με τοντρουβά και του δίναμε το ισόποσο σε σιτάριή καλαμπόκι. Ποιος το ζύγιζε;

Είμαι σίγουρος ότι αισθάνονταν σαναπόκληροι της κοινωνίας του χωριού τους.Τους είχαν βλέπεις για παρακατιανούς.Ποιους; Αυτούς τους άκακους, φτωχούςανθρώπους που προσέφεραν στους νοι-κοκυραίους κουβαλώντας στις μασχάλεςτους την ίδια τη ζωή. Αυτούς που δεν είχανωράριο στη δουλειά τους, δούλευαν 365ημέρες το χρόνο αφού ούτε Κυριακές ούτεγιορτές είχαν. Βλέπεις οι γίδες είχαν το δικότους χρόνο. Γι’ αυτό και δεν τον είχα δειποτέ στην εκκλησία τον ήρωα Θωμά. Ήτανστη δουλειά.

Τον θυμάμαι σαν τώρα όταν για να πάειστο σπίτι αργά τη νύχτα απ’ την πλατεία,πάντα σχεδόν τρικλίζοντας λίγο από τηνκούραση λίγο από το πιοτό, όπως ήτανευθυτενής, λεπτός και ψηλός άντρας, έκα-να τότε μικρός την παρατήρηση ότι αυτόςο άντρας ανεβαίνοντας τα σκαλιά μπροστάστου Τέλη Σδρόλια την ταβέρνα, αν ήτανσουρωμένος μάλλον θα ’πεφτε με το κε-φάλι προς τα πίσω παρά προς τα μπρος.Θυμάμαι την εικόνα αυτή χαρακτηριστικάως σήμερα και για πάντα. Δεν προσκύνησεποτέ κανέναν. Έμεινε όρθιος.

Αυτή ήταν η ευγενική, ξερακιανή, ηρωικήφυσιογνωμία του Θωμά Κουμπούλη. Θατον θυμάμαι πάντα με συγκίνηση, ιδιαίτεραστη σημερινή δυσκολότατη σύγχρονη επο-χή. ΄Οσο για το μικρό σπιτάκι του, σήμεραδεν υπάρχει πια. Έγινε υλικό απ’ το οποίοείχε κατασκευαστεί. Εξαϋλώθηκε.

Για μένα θα είναι πάντα ο άνθρωποςπου μικρό παιδάκι μου δίδαξε τη φιλοσοφίατης γέννησης της ζωής.



Αφανείς ήρωες της καθημερινής ζωής του χωριού τα παλαιότερα χρόνια

Ο τσοπάνης Θωμάς ΚουμπούληςΟ τσοπάνης Θωμάς ΚουμπούληςΟ φτωχότερος των φτωχών

Θα μπορούσε να είναι μια απεικό-νιση του Θωμά Κουμπούλη

Θα μπορούσε να είναι μιααπεικόνιση της Ευγενίας

BITΡΟΥΒΙΤΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΕΙΔΩΝ ΥΓΙΕΙΝΗΣ Α.Ε.

ΕΔΡΑ: Μεσογείων 2-4 Πύργος Αθηνών 115 27 ΑΘΗΝΑ

ΓΡΑΦΕΙΟ - ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ: 14χλμ. Ε.Ο. Θεσ/νίκης - Εδεσσας 57011Τηλ.: +30 2310 790209, FAX: +30 2310 790243

YΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΑΘΗΝΩΝ: Κηφισού 96 Αιγ΄άλεω (εντός River West)Τηλ.: +30 2122221707, FAX: +30 2122221710




Η 7η Διεθνής ΟλυμπιάδαΗ 7η Διεθνής ΟλυμπιάδαΑστρονομίας Αστρονομίας

του Κωνσταντίνου Δ. Μαυρομμάτη

Κάθε χρόνο το καλοκαίρι γινό-ταν αστροβραδιά στο Γυμνα-στήριο του χωριού μας. Εφέ-τος όμως δεν πραγματοποι-

ήθηκε η εκδήλωση αυτή, διότι οι υπεύ-θυνοι ήταν απασχολημένοι την ίδια πε-ρίοδο με την 7η Διεθνή ΟλυμπιάδαΑστρονομίας, που πραγματοποιήθηκεστην Ελλάδα και μάλιστα στο Βόλο, απότην Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήμα-τος της πόλης αυτής. Οι προηγούμενεςΟλυμπιάδες έγιναν κατά σειρά στην Ταϊ-λάνδη, Ινδονησία, Ιράν, Κίνα, Πολωνίακαι Βραζιλία.

Η φετινή Ολυμπιάδα ήταν η πολυπλη-θέστερη, καθώς συγκέντρωσε στο Βόλοαντιπροσωπείες από 37 χώρες του κό-σμου, με 185 μαθητές, 72 καθηγητές καιπολλούς γονείς και άλλους επισκέπτες.Όλοι αυτοί φιλοξενήθηκαν επί 10ήμεροστο Βόλο (οι καθηγητές) και στα ΧάνιαΠηλίου (οι μαθητές). Ο διαγωνισμός έγι-νε στις αίθουσες του ΠανεπιστημίουΘεσσαλίας και είχε τρεις φάσεις σε τρειςδιαδοχικές ημέρες.

Για τη φιλοξενία και την εξυπηρέτησητων ξένων επιστρατεύθηκαν περίπου350 εθελοντές (καθηγητές, ερασιτέχνεςαστρονόμοι, φοιτητές, διασώστες κ.λπ.),οι οποίοι εργάστηκαν νυχθημερόν γιανα φέρουν σε αίσιο πέρας την Ολυμπιά-δα και δίκαια έδρεψαν στο τέλος τουςκαρπούς των κόπων τους. Διότι κατάκοινή ομολογία η φετινή Ολυμπιάδαήταν η καλύτερη και πιο άρτια οργανω-μένη από όλες τις προηγούμενες.

Στους διαγωνισμούς την Ελλάδα εκ-προσώπησαν 10 μαθητές και μαθήτριεςΛυκείου, οι οποίοι, αφού προετοιμάστη-καν κατάλληλα επί 15ήμερο, κατά τηδιάρκεια του 14ου Θερινού Σχολείουαστρονομίας του Βόλου, δίκαια κέρδισανένα αργυρό μετάλλιο, τέσσερα χάλκινακαι τέσσερεις τιμητικές διακρίσεις.

Η επιτροπή του διαγωνισμού έμεινεαπόλυτα ικανοποιημένη τόσο από τιςδιακρίσεις αυτές όσο και από την όληδιεξαγωγή του πολύμοχθου και μεγάλουδιαγωνισμού. Ιδιαίτερα ικανοποιημένη

έμεινε από το ότι καθιερώθηκε παμψη-φεί της Γενικής Συνέλευσης των Αρχη-γών όλων των αποστολών ο Ύμνος τηςΑστρονομικής Ολυμπιάδας «Ιριδα», πουακούστηκε για πρώτη φορά και ήτανμουσική σύνθεση του αρχιμουσικού τηςΦιλαρμονικής του Δήμου Βόλου. Έτσισε κάθε επόμενη Ολυμπιάδα η έναρξηθα γίνεται με τον ύμνο αυτό.

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε και το στε-φάνωμα των νικητών με το στεφάνι τηςελιάς, που θύμιζε τους αθλητικούς αγώ-νες της αρχαίας Ελλάδας, όταν οι νικητέςδεν έπαιρναν χρηματικά και άλλα βραβείααλλά μόνο ένα στεφάνι από κλάδο ελιάς.

Η τελετή της έναρξης της Ολυμπιάδαςέγινε με μεγαλοπρέπεια στην παραλίατου Βόλου, όπου παρέλασαν όλες οιαποστολές με τη σημαία τους και τις επί-σημες στολές τους, την ώρα που στο λι-μάνι ήταν αγκυροβολημένη η θρυλική«Αργώ», το καράβι των Αργοναυτών,και τα σκάφη του Ναυτικού Ομίλου Βό-λου έπλεαν με ανοιγμένα τα πανιά τους.Η γιορτή έκλεισε κοντά στα μεσάνυχταμε φαντασμαγορικά βεγγαλικά.

Η τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε μετην παρουσία των επισήμων και πλή-θους κόσμου στο «Συνεδριακό Θεσσα-λίας» των Μελισσάτικων, μια εξαιρετική

προσφορά του τοπικού ποιμενάρχη, οοποίος πρόσφερε και το δείπνο σεόλους τους μαθητές και τους καθηγητέςτους.

Την προηγούμενη ημέρα, Σάββατοβράδυ, έγινε στα Χάνια το αποχαιρετι-στήριο πάρτι των μαθητών και των κα-θηγητών, το οποίο κράτησε πολύ μετάτα μεσάνυχτα.

Γενικά, η 7η Ολυμπιάδα Αστρονομίαςκαι Αστροφυσικής διεξήχθη με πλήρηεπιτυχία, χάρη στην πίστη και τους κό-πους των πρωτεργατών, αλλά και στουςπολλούς εθελοντές που βοήθησαν τηνδιεξαγωγή της, είτε «οδηγοί» των απο-στολών ήταν αυτοί, είτε επιτηρητές, είτεεξεταστές, είτε καθηγητές που έβαλαντα θέματα, είτε διασώστες, ναυαγοσώ-στες και γυμναστές, είτε άλλες ειδικότη-τες.

Οι Βολιώτες και οι Καναλιώτες του Βό-λου που έζησαν από κοντά την όλη διορ-γάνωση θα τη θυμούνται για πολλά χρό-νια και θ' αναπολούν με νοσταλγία τηγνωριμία τους με τα παιδιά όλου του κό-σμου και τους καθηγητές τους, οι οποίοιάλλοτε έκαναν τα ψώνια τους στα μαγα-ζιά, άλλοτε έπαιρναν τον αέρα τους στηνπαραλία ή το κοινό μπάνιο τους στονΆναυρο και άλλοτε ανέβαιναν στα μο-νοπάτια του Πηλίου, του όμορφου βου-νού των Κενταύρων. Ήταν πραγματικάμια αξέχαστη Ολυμπιάδα, που έδωσετο ραντεβού της του χρόνου στη Ρου-μανία.

Η ελληνική Ολυμπιακή Ομάδα των μαθητών με τους αρχηγούς τους στηγέφυρα του κυματοθραύστη (Φωτο: Γιάννης Σκοτεινιώτης)

Οι βραβευθέντες μαθητές με τους καθηγητές τους (φωτο: Γιάννης Σκοτεινιώτης). Δεξιά στη φωτογραφία ο συγχω-ριανός μας κος Κωνσταντίνος Μαυρομμάτης, γραμματέας της τοπικής οργανωτικής επιτροπής της 7ης ΔιεθνούςΟλυμπιάδας Αστρονομίας.



ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

Ανταπόκριση-επιμέλεια του Λάμπρου Ευαγγέλου Ζέκιου

α. Στις 19 Ιουλίου, παραμονή τηςεορτής του Προφήτη Ηλία, πραγ-ματοποιήθηκε στον Αϊ-Λιά ΜέγαςΕσπερινός με Αρτοκλασία. Στη συ-νέχεια, στη μεγάλη τραπεζαρία τηςεκκλησίας προσφέρθηκε δείπνο(ψητή προβατίνα με μπόλικο κρα-σί). Η συμμετοχή των συγχωρια-νών μας ήταν ικανοποιητική, για τηφετινή δε γιορτή συνέβαλαν με τιςπροσφορές τους οι παρακάτω Κα-ναλιώτες και ενορίτες: κ.κ. ΗλίαςΜπρακατσούλας, Χρήστος Ευθυ-μίου, Αλέξανδρος Βούζας, Κων-σταντίνος Καλιώρας, ΓεώργιοςΠαππάς, Γεώργιος Κοντοζήσης,Αγαθοκλής Σδρόλιας του Σταύρου,Ηλίας Κατέρης του Ιωάννη καιπολλοί άλλοι προσκυνητές με μι-κρότερες προσφορές.

β. Στις 20 Ιουλίου πραγματοποιήθηκεη πανηγυρική Θεία Λειτουργία τουΠροφήτη Ηλία.

γ. Στις 11 Αυγούστου τελέσθηκε στη«βρωμόβρυση» η υποδοχή της

Αγίας εικόνας της Παναγίας της«Καναλιώτισσας». Μετά το πέραςτης τελετής ακολούθησε στο Πνευ-ματικό Κέντρο με πλήρη επιτυχίαη απονομή των υποτροφιών σπου-δών του αείμνηστου συγχωριανούμας Νεοπτόλεμου Δήμου στα αρι-στούχα παιδιά των Καναλιωτών.Εκεί πραγματοποιήθηκε στη συνέ-χεια από τον Πολιτιστικό Σύλλογο

Καναλιωτών Αθήνας και η τιμητικήεκδήλωση για τον συγχωριανό μαςκο Κωνσταντίνο Μαυράκη του Δη-μητρίου, «Χρυσό Δωρητή» του Ξε-νώνα «Λάμπρος Παπαγεωργίου».

δ. Στις 12 Αυγούστου, στο Γυμναστή-ριο «Αθανάσιος Ντενίσης», δόθηκεαπό το Περιφερειακό Θέατρο Καρ-δίτσας μια παράσταση με τη νέα

και επίκαιρη κωμωδία του ΔημήτρηΑπ. Ρήτα «Του χωριού το Κοινο-βούλιο», σε σκηνοθεσία του συγ-γραφέα και μουσική και τραγούδιαΧρήστου Νικολόπουλου. Η θεατρι-κή παράσταση ήταν προσφοράτου Δήμου Μουζακίου και η συμ-μετοχή των συγχωριανών μας ήτανπολύ μεγάλη.

ε. Στις 13 Αυγούστου, στην πλατείατου χωριού μας, ο Σύλλογος Αθη-νών με επικεφαλής το μέλος τουΔΣ κο Θωμά Παπαζαχαρίου διορ-γάνωσε με πλήρη επιτυχία μαθή-ματα και αγώνες σκακιού.

στ. Στις 14-15 Αυγούστου πραγματο-ποιήθηκε το διήμερο παραδοσια-κό πανηγύρι για την εορτή τηςΠαναγίας. Ανήμερα, 15 Αυγού-στου, με την παρουσία των Δη-μοτικών και Τοπικών Αρχών τουΔήμου Μουζακίου και της ΤοπικήςΚοινότητας Καναλίων και χορο-στατούντος του ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος καιΦαναριοφερσάλων κ. Κυρίλλουτελέσθηκε Θεία Λειτουργία στονΙ.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου και

Στιγμιότυπα από την παραλαβή της Αγίας εικόνας της Παναγίας της «Καναλιώτισσας» από το Μεγάλο Μοναστήρι των Μετεώρων και από την υποδοχή της στη «βρωμοβρυση»

Το «ξεκί-νημα» τηςΑγίας εικό-νας της Πα-ναγίας της«Καναλιώ-τισσας»,

που συνο-δεύτηκε

μέχρι το Με-γάλο Μονα-στήρι σταΜετέωρα

από περισ-σότερους

από 50 συγ-χωριανούς

μας

Πολιτιστικές δραστηριότητες Πολιτιστικές δραστηριότητες το καλοκαίρι στο χωριό μαςτο καλοκαίρι στο χωριό μας

Tου Αϊ-Γιάννη στην Σαρακίνα


9TA KANAΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣΝΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

Εκδρομή των συγχωριανών μας στηνυποδειγματική Ανάβρα Μαγνησίας

Εκδρομή στο ΜοναστήριΕκδρομή στο Μοναστήριτης Παναγίας Πελεκητήςτης Παναγίας Πελεκητής

και τη μεταφορά της στο χωριό

του Φαίδωνα Τσιώκου

Με μεγαλη συμετοχήπραγματοποιήθηκε τοΣάββατο 21 Σεπτεμβίουη εκδρομή του Μ.Ε.Σ.Κ

στην Ανάβρα Μαγνησίας. Το πρό-γραμμα περιλάμβανε ομιλία σχετικάμε το χωριό, επίσκεψη στο μουσείοκαι το πάρκο «Γούρα», μετάβασηπρος το μεσημεράκι στη Νέα Αγχεί-αλο για μπάνιο, φαγητό και τσίπου-ρο.

Το χωριό Ανάβρα μπορεί να είναιαπομακρυσμένο, ωστόσο μετά απόσυστηματική προσπάθεια κατάφερεόχι μόνο να σταθεί όρθιο αλλά καινα γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Oι 700κάτοικοι του χωριού, όλοι τους κτη-νοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήμα-τα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώτο χρόνο και υψηλές συνθήκες ποι-ότητας ζωής. Αξίζει να σημειωθεί ότιμε ποσοστό ανεργίας στο μηδέν καιμε μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, οπληθυσμός διπλασιάστηκε μέσαστα τελευταία 15 χρόνια.

Οι υποδομές του χωριού είναιυποδειγματικές: Αιολικό πάρκο, πουδίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίωςστην κοινότητα, τρία υπερσύγχρονακτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουντο χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλεί-εται από τα χιόνια) 25.000 ζώα,πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χει-ρουργείο, διώροφο πάρκινγκ των 60θέσεων, γυμναστήριο με τελευταίαςτεχνολογίας εξοπλισμό, γήπεδα πο-δοσφαίρου και μπάσκετ, λαογραφι-

κό μουσείο και περιβαλλοντικό-πο-λιτιστικό πάρκο έκτασης 240 στρεμ-μάτων.

Μεγάλη σημασία δίνουν οι κάτοι-κοι και στην κοινωνική μέριμνα: νη-πιαγωγείο και δημοτικό σχολείουψηλών προδιαγραφών, αγροτικόιατρείο, δωρεάν στέγαση για τουςδασκάλους και τους γιατρούς, «πρό-γραμμα βοήθειας στο σπίτι», σχε-διασμός για γηροκομείο, ακόμα καιγια πισίνα!

του Βάιου Αναγνώστου

Το Σάββατο 17 Αυγούστου πραγ-ματοποιήθηκε προσκυνηματικήεκδρομή από το χωριό μας στομοναστήρι της Παναγίας της Πε-

λεκητής που βρίσκεται σε υψόμετρο 1400μέτρα, χτισμένο σ' έναν απότομο βράχοστα βουνά των Αγράφων πάνω από τηΛίμνη Πλαστήρα και κοντά στο χωριό Κα-ρύτσα.

Η εκδρομή οργανώθηκε από τον Πολι-τιστικό Σύλλογο Καναλιωτών Αθήνας καισυντονίστηκε άψογα από τον συγχωριανόμας Κώστα Γιωτόπουλο, ο οποίος κατάτη διαδρομή έκανε μία περιεκτική ενημέ-ρωση για την ιστορία της μονής και τηντύχη της εικόνας της Παναγίας.

Πριν τον τελικό προορισμό κάναμε στά-ση στο χωριό Μπελοκομίτη, όπου εκκλη-σιαστήκαμε στον Ιερό Ναό των ΔώδεκαΑποστόλων, με την εντυπωσιακή συμμε-τοχή στις ψαλμωδίες του συγχωριανούμας ιατρού Χρήστου Γιωτόπουλου.

Φθάνοντας στο μοναστήρι θαυμάσαμεμια θέα «απείρου κάλλους» προς τη λίμνηκαι τα γύρω βουνά και μέσα σε μια εσω-τερικά υποβλητική ατμόσφαιρα ξεναγη-θήκαμε από ειδικό και πληροφορηθήκαμεαρκετές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες γύ-ρω από την ιστορία και την αρχιτεκτονικήτου κτίσματος καθώς και την τεχνοτροπία

της αγιογράφησης και του τέμπλου.Στην επιστροφή για το χωριό μας ξε-

κουραστήκαμε σ' ένα υπέροχο παραλί-μνιο αναψυκτήριο στα Καλύβια Πεζούλας.

Επιστρέψαμε στο χωριό στις 14:30σύμφωνα με το πρόγραμμα και ευχηθή-καμε ν' αξιωθούμε και πάλι για παρόμοιεςεκδηλώσεις.

Τρισάγιο με κατάθεση στεφάνωνστο Μνημείο πεσόντων – θυμά-των 1941-1949 και ακολούθωςδιεξήχθη ο «δρόμος θυσίας».

ζ. Στις 16 Αυγούστου πραγματοποι-ήθηκε με απόλυτη επιτυχία η μου-σικοχορευτική βραδιά των πενην-τάρηδων, των γεννηθέντων δηλα-δή το 1963.

η. Στις 17 Αυγούστου ο ΣύλλογοςΑθηνών οργάνωσε προσκυνηματι-κή εκδρομή στην Ιερά Μονή τηςΠαναγίας Πελεκετής με τον τέλειοσυντονισμό και ξενάγηση από τομέλος του συλλόγου (πρώην Πρό-εδρο) κο Κωνσταντίνο Γιωτόπουλο.Την ίδια ημέρα, με πρωτοβουλίακαι μέριμνα των γυναικών του Συλ-λόγου, οργανώθηκε στην πλατείατου χωριού μας με ευρεία συμμε-τοχή γυναικών - περισσότερες από40 - η βραδιά της Καναλιώτισσας.

θ. Στις 23 Αυγούστου πραγματοποι-ήθηκε εκκλησιασμός-πανηγύρι στοξωκλήσι στην Λάσδα.

ι. Στις 24 Αυγούστου πραγματοποι-ήθηκε εκκλησιασμός-πανηγύρι στοξωκλήσι του Αγίου Κοσμά του Αι-τωλού στην Λάσδα, όπου με πρω-τοβουλία και μέριμνα του συγχω-ριανού μας κου Βασιλείου Κωτούλαπροσφέρθηκε και φασολάδα βρα-σμένη στο καζάνι.

ια. Στις 29 Αυγούστου πραγματοποι-ήθηκε εκκλησιασμός-πανηγύριστο ξωκλήσι του Αϊ-Γιάννη στηνΣαρακίνα, με χωριάτικες λειτουρ-γιές-λουκούμια-ελιές και σταφύλιααπό το Μούρκ, προσφορά τωνπροσκυνητών και των Επιτρόπωντου Αϊ-Λιά.

ιβ. Στις 2 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθη-καν οι φετινές καλοκαιρινές εκδη-λώσεις με την αναχώρηση («ξεκί-νημα») της Αγίας εικόνας της Πα-ναγίας μας. Η εικόνα συνοδεύθη-κε και φέτος μέχρι το Μεγάλο Μο-ναστήρι στα Μετέωρα από περισ-σότερους από 50 συγχωριανούςμας. Με μέριμνα των Επιτρόπωντης Κοιμήσεως της Θεοτόκουσυνδυάστηκε η αποχώρηση τηςεικόνας με προσκυνηματική εκ-δρομή στα Μετέωρα.

Το τέμπλο του καθολικού της μονής Το μοναστήρι επιβλητικά «κρεμασμένο» στ' απόκρυμνα βράχια

Η παρέα μας στο παραλίμνιο αναψυκτήριο




ΟΠολιτιστικός Σύλλογος Καναλιω-τών της Αθήνας διοργάνωσε στις13 Αυγούστου, στο πλαίσιο τωνεκδηλώσεων του Δεκαπενταύ-

γουστου στο χωριό μας, αγώνες σκακιούστην πλατεία και ειδικότερα στο κατάστημα«Καναλίων Γεύσεις». Συμμετείχαν 20 σκα-κιστές και σκακίστριες, 6 αγόρια και 14 κορί-τσια και χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: τουςαρχάριους, που έδειξαν μεγάλη διάθεση ναμάθουν σκάκι και στα πρώτα βήματά τουςανακάλυψαν τα ''μυστικά'' της σκακιέρας, εν-τυπωσιασμένοι και ενθουσιασμένοι από τημεγάλη μαγνητική σκακιέρα που στήθηκε ει-δικά γι' αυτούς, και τους προχωρημένους -ήταν και οι περισσότεροι, που έπαιξαν τρίαπαιχνίδια ο καθένας. Απ' αυτούς, μετά απόαγώνες κατάταξης ξεχώρισαν οι τρεις πρώ-τοι, που πήραν ως έπαθλο ένα βιβλίο σχετι-κό με το σκάκι («Η γέννηση της βασίλισσαςτου σκακιού» της Μαίριλυν Γιάλομ).

΄Ολοι οι διαγωνιζόμενοι αλλά και οι θεατέςχάρηκαν το πνευματικό αυτό παιχνίδι.

Συντονιστής της όλης διοργάνωσης ήτανο κος Θωμάς Παπαζαχαρίου, σύζυγος τηςΕλένης Γιαννακού και μέλος του Δ.Σ. τουΣυλλόγου.

Οι σκακίστριες και σκακιστές που έλαβανμέρος ήταν οι εξής:

Αρχάριοι1. Βάλλας Απόστολος2. Βιτοβάρης Απόστολος3. Βιτοβάρης Ζήσης4. Μάλλιος Αθανάσιος5. Μάλλιου Έρικα6. Μάλλιου Ήρα

Προχωρημένοι1. Βασιλοπούλου Άννα2. Βασιλοπούλου Ασπασία3. Κατίδης Δημήτρης4. Καλλιώρα Δάφνη5. Καλλιώρα Δήμητρα6. Κωστάμη Μαρία7. Νούκα Πηνελόπη8. Παπανικολάου Απόστολος9. Παπανικολάου Χρήστος10. Πυργιώτη Άλκηστις11 Πυργιώτη Άρτεμις12. Σωτηρίου Γεωργία13. Φίνου Εβελίνα14. Χαντζιάρας Πελοπίδας

Οι τρεις πρώτοι που διακρίθηκαν μετάαπό τους αγώνες κατάταξης και έλαβαν τοέπαθλο ήταν:

1ος Κατίδης Δημήτρης2ος Χαντζιάρας Πελοπίδας 3η Νούκα ΠηνελόπηΟ Δημήτρης Κατίδης (17 ετών) είναι γιος

του Γιάννη και της Αικατερίνης. Έχει κάνειεπτά χρόνια μαθήματα σκακιού, τα οποίαθα συνεχίσει μετά τη φετινή δοκιμασία τωνπανελληνίων εξετάσεων. Είναι μέλος τουομίλου Σκακιστική Άνοιξη (Άνοιξη – Κρυο-νέρι Αττικής). Συμμετείχε σε δύο τουρνουά,στο ένα εκ των οποίων κατέλαβε την 3η θέ-ση, και σε πάνω από 12 επίσημες παρτίδες.Έχει θέσει υψηλούς στόχους στη ζωή του,τους οποίους με προσπάθεια και προσή-λωση, χαρακτηριστικές ιδιότητες ενός σκα-κιστή, επιδιώκει.

Ο Πελοπίδας Χαντζιάρας (17 ετών) είναιγιος του Κωνσταντίνου και της Ασημίνας.

Ασχολείται με το σκάκι από την ηλικία των10 ετών. Έχει ενεργή συμμετοχή σε επίση-μους αγώνες σκακιού. Συμμετείχε σε αγώνεςμε τον Σκακιστικό Όμιλο Νέας Φιλαδέλφειαςμε σπουδαίες διακρίσεις. Επίσης ανήκει στηνΣκακιστική ομάδα του σχολείου του, με το

οποίο έχει μετάσχει σε αρκετές διοργανώ-σεις. Το σκάκι εκτός από ένα παιχνίδι είναιγι' αυτόν ένα μέσο λογικής σκέψης που βοη-θάει στη ζωή γενικότερα.

Η Πηνελόπη Νούκα (12 ετών) είναι κόρητου Σεραφείμ και της Αγορής Κατέρη. Είναιμέλος του Φυσιολατρικού Ομίλου Καρδίτσας(ΦΟΚ). Έχει πάρει μέρος σε σκακιστικούςαγώνες και έχει κατακτήσει 6 χρυσά, 1 αρ-γυρό και 2 χάλκινα μετάλλεια. Επίσης ασχο-λείται με το βόλεϊ. Είναι μέλος στο ΣύλλογοΠετοσφαίρισης Αθλητών Καρδίτσας. Τέλοςασχολείται και με τον στίβο στον ΓυμναστικόΣύλλογο «ΑΞΙΑ».

Το Δ.Σ. του Συλλόγου εκφράζει τα συγ-χαρητήριά του σε όλους τους διαγωνι-ζόμενους για τη συμμετοχή τους και γιατο «ευ αγωνίζεσθαι» που επέδειξαν στοκορυφαίο αυτό πνευματικό άθλημα.Επίσης ευχαριστεί τη διεύθυνση τουκαταστήματος «Καναλίων Γεύσεις» γιατη διάθεση των τραπεζοκαθισμάτωντου και την ανοχή τους στις ιδαίτερεςαπαιτήσεις διεξαγωγής του αθλήματος.

Το σκάκι στην πλατεία του χωριού Το σκάκι στην πλατεία του χωριού

Ο κος Θωμάς Παπαζαχαρίου διδά-σκει τους “αρχάριους” πάνω στη με-γάλη μαγνητική σκακιέρα

Οι τρεις νικητές κατά σειρά κατάταξης (από αριστερά στη φωτογραφία), πλαισιωμένοιαπό τον Πρόεδρο της Κοινότητας Καναλίων κο Χρήστο Ζέκιο (δεξιά), τον κο ΑντώνηΛάσδα (αριστερά) και δίπλα του τον κο Θωμά Παπαζαχαρίου

του Χρήστου Λιάκου

Μια φορά κι ένα καιρό… Έτσιαρχίζουν πάντα τα παραμύ-θια. Αυτό όμως που θα σαςδιηγηθώ δεν είναι καθόλου

παραμύθι. Είναι αληθινή ιστορία.Όταν το 1969 επρόκειτο να επιστρέ-

ψω οριστικά - μετά από παραμονή δύοχρόνων - από τη Νιγηρία, όπου έκανατο «αγροτικό» μου, έχοντας επικοινωνία(αλληλογραφία) με τον αδελφικό μουφίλο και συγγενή Κώστα, αυτός μουπρότεινε να πάω κι από τη Λιβύη όπουθα περνούσαμε πολύ ωραία: άφθονοκυνήγι για λαγούς, πέρδικες και κυρίωςγαζέλες. Από το τζιπ, έγραφε, θα χτυ-πούσαμε τις γαζέλες στην έρημο.

Η πρότασή του με δελέασε. Έτσι,παίρνοντας το αεροπλάνο κατέβηκαστο Κάιρο, όπου όμως διαπίστωσα ότιγια να πάω στη Λιβύη έπρεπε να έχωβίζα. Για κακή μου τύχη έπεσα και σεπερίοδο ραμαζανιού και δεν «κουνιότανφύλλο», όπως λέμε. Πάνε τα κυνήγιακι οι περιπέτειες, αλλά δεν έμεινα πα-ραπονεμένος γιατί μου δόθηκε η ευκαι-ρία να γνωρίσω το Κάιρο (πυραμίδεςκ.ά.).

Μετά τη Λιβύη, ο Κώστας πήγε στηΣαουδική Αραβία, όπου επίσης έμεινεαρκετά χρόνια δουλεύοντας, όπως καιστη Λιβύη, ως πολιτικός μηχανικός (είχετελειώσει το μικρό πολυτεχνείο) σε με-γάλη τεχνική εταιρία. Αργότερα, ότανγύρισε κι αυτός στην Ελλάδα, είχε ένασωρό ιστορίες να μας διηγηθεί. Διαλέγω

δύο απ' αυτές, έτσι για να ευθυμήσουμελίγο, μιας και σας απογοήτευσα με τηναποτυχημένη μου προσπάθεια για κυ-νηγετικές περιπέτειες στη Λιβύη.

Στην εταιρία, λοιπόν, που δούλευε οΚώστας, είχαν ένα τύπο που ήταν,όπως λέμε, μεγάλος πλακατζής. Διηγεί-ται λοιπόν ο Κώστας:

Στη Λιβύη επρόκειτο να πάμε - ακόμα4-5 άτομα - για ψάρεμα με τη μαούνατου εργοστασίου. Μόλις είχε έλθει κιένας καινούριος μηχανικός («ψάρακας»όπως συνήθως αποκαλούσαν τους και-νούριους οι «παλιοκαραβάνες»), οοποίος τους ζήτησε να τον πάρουν κιαυτόν μαζί τους, μόνο που δεν είχε ακό-μα προλάβει να προμηθευτεί τ' απα-ραίτητα σύνεργα. Τον καθησύχασαν, εί-χαν αρκετά περισσευούμενα κι έτσι ξε-κίνησαν. Βγήκαν λίγο ανοιχτά, έριξαντις πετονιές τους και περίμεναν το τσίμ-πημα. Μα έλα που δεν τσιμπούσε τί-ποτα. Σε κάποια στιγμή ο καινούριος,από την απραξία και το ταξίδι που είχετην προηγούμενη μέρα που έφτασε στηΛιβύη, τον «έκλεψε» όπως λέμε. Τονπήρε ο ύπνος με το καλάμι στερεωμένοδίπλα του. Τότε ήταν που βρήκε την ευ-καιρία ο πλακατζής.

Βουτάει στη θάλασσα κρατώντας μιακότα που είχε αγοράσει από το supermarket και την αγκιστρώνει στην πετο-νιά του καινούριου. Βγαίνοντας έξω,περνάει από δίπλα του και τον σκουν-τάει να ξυπνήσει. Ξυπνάει αυτός αλα-φιασμένος κι ακούει τους άλλους ν' αλα-λάζουν: «πιάσε το καλάμι, έχει τσιμπή-

Ευθυμογράφημα




του Στέφανου Πρίντσιου

Στο παρόν σχόλιο θ' αποφύγουμετις γενικολογίες περί της αναγκαιό-τητας της άθλησης και του αθλητι-σμού. Θα εστιάσουμε την προσο-

χή μας αποκλειστικά στα Καναλιώτικα αθλη-τικά δρώμενα. Στις δεκαετίες που πέρασαν,όταν το χωριό μας έσφυζε από ζωή, μαζίμε τις άλλες κοινωνικές δράσεις υπήρχε καιμία υποτυπώδης αθλητική κίνηση. Ουσια-στικά βέβαια δεν αναπτύχθηκε ούτε οργα-νώθηκε ποτέ με τον κατάλληλο τρόπο, αφή-νοντας μακριά τα Κανάλια από οργανωμέ-νες αθλητικές δραστηριότητες. Κύρια μορφήαθλητισμού για παιδόκοσμο και ενήλικεςήταν το ποδόσφαιρο. Ακόμη όμως και σ'αυτό το χώρο η ποδοσφαιρική ομάδα «Κα-ναλιακός» δεν κατόρθωσε ποτέ οργανωτικάν' αποτελέσει μια συγκροτημένη αναγνωρι-σμένη ποδοσφαιρική ομάδα με συμμετοχέςστο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της περιοχήςμας. Την ίδια και χειρότερη τύχη είχαν καιόλα τα υπόλοιπα ομαδικά αγωνίσματα,

όπως το μπάσκετ, το βόλεϊ κ.α. Κάποιεςπροσωπικές αναλαμπές σημειώθηκαν στοστίβο, με διακρίσεις στο άλμα επί κοντώ τουΣωτήρη Παπανικολάου και του Βύρωνα Κρί-κου, ξεκινώντας από το σκάμμα του Γυμνα-στηρίου. Επίσης, ελάχιστος αριθμός κανα-λιωτόπαιδων συμμετείχαν σε πανελλήνιουςαγώνες δρόμου, μεταξύ των οποίων ο Πα-ναγιώτης Καρανάσιος, η Ελένη Βάλλα κ.α.Η κατασκευή του Γυμναστηρίου από τον

στρατηγό Ντενίση δυστυχώς δεν αξιοποι-ήθηκε για τη φιλοξενία αθλητικών δραστη-ριοτήτων, παραμένοντας ένας αραχνιασμέ-νος, εγκαταλειμμένος, έρημος τόπος επίχρόνια, με εξαιρέσεις μόνο και περισσότερογια κοινωνικές εκδηλώσεις (συναυλίες) παράγια αθλητικές δράσεις. Τα τελευταία όμωςχρόνια, χάρη στην προσπάθεια και τις ατο-μικές ενέργειες συγχωριανών μας, συλλογι-κών φορέων και τοπικής αυτοδιοίκησης πα-ρατηρείται μία σημαντική βελτίωση τωναθλητικών εγκαταστάσεων του Γυμναστη-ρίου, με την ανάλογη αθλητική κίνηση. Η κα-ναλιώτικη νεολαία, τους καλοκαιρινούς του-λάχιστον μήνες, ανταποκρίθηκε άμεσα, βρί-σκοντας ένα πρόσφορο χώρο για άθληση.Το καλοκαίρι που μας πέρασε, τόσο ο χώρος

του ποδοσφαιρικού γηπέδου όσο κι αυτόςτης καλαθοσφαίρισης ποτίστηκαν με τοναγωνιστικό ιδρώτα των καναλιωτόπαιδων,ενώ οι παρουσίες στην κερκίδα στέλνουνενθαρρυντικό μήνυμα (βλ. φωτογραφία).

Για να έχει όμως αποτέλεσμα και συνέχειααυτή η αθλητική δραστηριότητα επιβάλλεταιτο αγκάλιασμα και η συνδρομή τόσο απόπροσωπικές πρωτοβουλίες όσο και απόσυλλογικούς φορείς και κυρίως από την το-πική αυτοδιοίκηση. Το ερχόμενο καλοκαίριτου 2014 ας είναι η απαρχή μόνιμων αθλη-τικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο ενός κα-ναλιώτικου αθλητικού δεκαπενταύγουστου.

Η καθημερινή βέβαια αθλητική δραστη-ριότητα και όχι μόνο η εποχική πρέπει ναείναι ο στόχος και η επιδίωξη. Ένας ακάμα-τος εθελοντής, βετεράνος αθλητής, με συμ-μετοχές σε αγώνες και διακρίσεις εντός καιεκτός Ελλάδας που τιμούν τον ίδιο και ταΚανάλια, ο Αθανάσιος Κωσταβάρας, συν-ταξιούχος πλέον, που ζει σήμερα στο χωριόσυνεχίζοντας το δρόμο του διαρκούς αθλη-τισμού, έχει την όρεξη, το κουράγιο και τομεράκι να συνδράμει κι αυτός σε μία προ-σπάθεια αθλητικής αναδιοργάνωσης καιδραστηριοποίησης στην καθημερινότητατης καναλιώτικης νεολαίας και όχι μόνο. Αςαναλογιστούμε κάπως σοβαρά τον τίτλο τουάρθρου μας: «Ο αθλητισμός δίνει χρόνιαστη ζωή και ζωή στα χρόνια».

Ο αθλητισμός δίνει χρόνια Ο αθλητισμός δίνει χρόνια στη ζωή και ζωή στα χρόνιαστη ζωή και ζωή στα χρόνια

σει μεγάλο ψάρι, δεν βλέπεις που τοέχει λυγίσει»; «τράβα, αμόλα», κι άλλατέτοια κατάλληλα για την περίσταση.Πράγματι, ο κακομοίρης, ακολουθών-τας τις σχετικές οδηγίες, καταφέρνει σελίγο να βγάλει έξω το… ψάρι και τι ναδει! Πετάγεται τότε ο πλακατζής ξεφω-νίζοντας θριαμβευτικά: «μπράβο ρε συ,έπιασες κότα της θάλασσας, σπάνιοπράγμα!». Το τι επακολούθησε, δενπεριγράφεται! Αλαλαγμοί θριάμβουαπό τους άλλους. Περιττό να σας πωότι ο καινούριος έκανε ένα μήνα νατους μιλήσει, για ψάρεμα δε, δεν ξα-ναπήγε.

Το δεύτερο περιστατικό είναι απότη Σαουδική Αραβία. Η ίδια παρέα μέ-νει σ' ένα καινούριο οικισμό που έφτια-ξε η εταιρία με μικρές μονοκατοικίεςκαι αρκετό κήπο. Ο πλακατζής, λοι-πόν, ρίχνει την ιδέα, εφόσον έχουν αρ-κετό χώρο, να προμηθευτούν σπόρογια καρπούζια που ευδοκιμούν εκεί.

Πράγματι, έτσι κι έγινε. Πήραν σπό-ρους, τους φύτεψαν, πότιζαν κάθε μέ-ρα και περίμεναν ν' αρχίσει να γίνεταιη καρπουζιά. Όταν ακόμα τα καρπού-ζια μόλις είχαν αρχίσει να σχηματο-ποιούνται, ο πλακατζής πάει κρυφάστο super market κι αγοράζει καμιάπενηνταριά καρπούζια δέκα κιλών τοκαθένα. Πάει κρυφά νύχτα στον κήποτου και δένει τα καρπούζια στις καρ-πουζιές. Ξυπνάνε το πρωί για τη δου-λειά και τι να δουν οι άλλοι; Στον κήποτου πλακατζή κάτι καρπούζια να!......και στους δικούς τους... κορόμηλαακόμα. «Μα τι έγινε; τι έγινε;». Κι οπλακατζής τους λέει: «Τι σπόρο πή-ρατε ρε, δεν πήρατε από τον ακριβό;…………Θ’ αργήσουν ακόμα τα δικάσας». Μέχρι να το καταλάβουν, είχανσκάσει από το κακό τους.

Πολλές τέτοιες ιστορίες διηγείταιστην παρέα μας ο Κώστας. Άλλη φοράμπορεί να σας γράψω και καμιά άλλη.

Αγωνίστηκαν καισυμμετείχαν παλαί-μαχοι με σθένος καιορμή νεανία, αρχήςγενομένης από τονΚώτσιο Μπαλτα-δώρο με την καθο-δήγηση τουεπικοντιστή ΣωτήρηΠαπανικολάου (δια-κρίνονται όρθιοι,δεξιά στη φωτογρα-φία)

To Σάββατο 10 Αυγούστου ο Καναλιακός συμμετείχε στο 15ο τουρνουάμπάσκετ 3x3 που οργάνωσε ο Δήμος Μουζακίου στο Χάρμα. Στην κατηγο-ρία κάτω των 18, οι νεαροί Δημήτρης Χατζιάρας, Δήμος Μιτζαρίδης και Θε-όφιλος Κασινάς έφτασαν στον ημιτελικό, ενώ στην κατηγορία άνω των 18,

οι Νικήτας Γιαννακός, Νίκος Λαρεντζάκης και Θωμάς Τσιώκος εφτασαν στον τελικότου τουρνουά. Συμμετοχή είχαν και οι Κώστας Μπαλταδώρος, Φαίδων Τσιώκος καιΔημήτρης Γαβαλάς (εικονίζονται όλοι εδώ).



ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

ÏÍÏÌÁ Ποσό ÏÍÏÌÁ Ποσό ÏÍÏÌÁ Ποσό ÏÍÏÌÁ Ποσό

ÁÈÇÍÁ

ÂÏÕËÃÁÑÇÓ ×ÑÇÓÔÏÓ 20

ÃÉÁÍÍÁÊÏÓ ÁÐ. ÈÙÌÁÓ 50

ÃÉÁÍÍÁÊÏÓ Ê. ÈÙÌÁÓ 30

ÆÅÊÉÏÓ ÖÙÔÉÏÓ 70

ÊÁÔÅÑÇÓ ÍÉÊÏËÁÏÓ 50

ÊÁÔÅÑÇÓ ÁËÅÎ. ÐÁÍÁÃÉÙÔÇÓ 100

ÊÁÔÅÑÇÓ ÄÇÌ. ÐÁÍÁÃÉÙÔÇÓ 20

ÊÏÕÍÔÁÑÁÓ ÄÇÌ. ÊÙÍÓÔÁÍÔÉÍÏÓ 50

ÌÁÊÑÇÓ ÎÅÍÏÖÙÍ 30

ÌÐÁËËÉÏÓ (ÌÐÁËËÉÏÕ ÁÃÃÅËÉÊÇ) ÃÅÙÑÃÉÏÓ 50

ÌÐÁÑÔÆÙÊÁÓ EÐ. ×ÑÇÓÔÏÓ 50

ÌÐÁÓÔÏÓ ÃÅÙÑÃÉÏÓ 20

ÐÁÐÁÍÉÊÏËÁÏÕ ÐÅÑÉÊËÇÓ 50

ÓÄÑÏËÉÁÓ ÊÙÍ. ÁÑÉÓÔÏÔÅËÇÓ 100

ÓÐÁÍÏÓ Â. ×ÁÑÁËÁÌÐÏÓ 50

ÓÔÁÓÉÍÏÓ ÍÉÊÏËÁÏÓ 100

ÐÅÑÉÖÅÑÅÉÁ ÁÔÔÉÊÇÓ

ÊÁÓÉÍÁÓ ÈÙÌÁÓ - ÊÏÑÙÐÉ 50

ÓÐÅÃÃÁ ÁÌÁËÉÁ - Á×ÁÑÍÅÓ 30

ÔÓÉÐÑÁ -ÔÑÉÊÁ ÁÖÑÏÄÉÔÇ - ËÁÕÑÉÏ 25

ÂÏËÏÓ

ÐÁÐÁÍÉÊÏËÁÏÕ ÁÑÉÓÔ. ÁÈÁÍÁÓÉÁ 20

ÓÄÑÏËÉÁÓ ÄÇÌ ÈÙÌÁÓ 50

ÓÄÑÏËÉÁÓ ÉÐÐÏÊÑÁÔÇÓ 10

ÓÅÑÐÉÙÔÇÓ ×ÑÇÓÔÏÓ 20

ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇ

ÃÇÑÁÓÇÓ ÍÉÊÏËÁÏÓ 100

ÆÏÕÌÐÏÕ- ËÉÏÍÔÏÕ ÂÉÊÔÙÑÉÁ 10

ÊÉÏÓÇ ÉÙÁÍÍÁ-ÃÅÙÑÃÉÁ 140ÌÁÍÙËÇÓ ËÁÌÐÑÏÓ 10ÌÐÁËÔÁÄÙÑÏÕ ÐÁÑÁÓÊÅÕÇ 20ÌÐÅÊÏÓ ÁÐÏÓÔÏËÏÓ 20ÓÕËËÏÃÏÓ ÊÁÍÁËÉÙÔÙÍ ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇÓ 50óôç ìíÞìç ôïõ Èåïäüóéïõ ÌüóéáëïõÃÇÑÁÓÇÓ ÍÉÊÏËÁÏÓ ÃÉÙÔÏÐÏÕËÏÓ ÊÙÍÓÔÁÍÔÉÍÏÓ ÄÇÌÏÕ ÔÑÉÁÍÔÁÖÕËËÏÓ 100ÊÙÔÏÕËÁÓ ÉÙÁÍÍÇÓÔÅÔÔÁ ÅÕÔÅÑÐÇóôç ìíÞìç ôïõ Èåïäüóéïõ Ìüóéáëïõ

ÊÁÑÄÉÔÓÁ

ÆÇÓÇÓ ËÁÌÐÑÏÓ 50

ÊÁÔÅÑÇÓ ÇËÉÁÓ 30

ÊÕÑÉÔÓÇ ÈÇÑÅÓÉÁ 50

ÊÙÓÔÏÕËÁ ÈÅÏÖÁÍÉÁ - ÊÁÍÁËÉÁ

ÊÙÓÔÏÕËÁÓ Á. ÂÁÓÉËÅÉÏÓ 50

ÊÙÓÔÏÕËÁÓ ÂÁÓ. ÁÐÏÓÔÏËÏÓ

ÊÙÓÔÏÕËÁÓ ÃÅÙÑÃÉÏÓ

ÑÉÆÏÕ-ÖÕÔÓÉËÇ ÄÁÍÁÇ 20

ÓÔÁÚÊÏÓ (ÐÁÐÁÍÉÊÏËÁÏÕ ÏÕÑÁÍÉÁ) ÉÙÁÍÍÇÓ 30

×ÏÍÄÑÏÌÁÑÁ-ÊÏÍÔÏÕ ÅËÅÍÇ 50

ËÁÑÉÓÁ

ÍÔÑÅÃÊÁÓ ÃÅÙÑÃ. ÄÇÌÇÔÑÉÏÓ 20

ÔÑÉÊÁËÁ

ÁÍÁÓÔÁÓÉÏÕ ËÁÌÐÑÏÓ 50

ÓÄÑÏËÉÁÓ ÊÙÍÓÔÁÍÔÉÍÏÓ 30

ËÏÉÐÅÓ ÅÐÁÑ×ÉÅÓ

ÌÁÍÙËÇ- ÁÌÐÅËÁÊÉÙÔÇ ÂÁÓÉËÉÊÇ 20

ÊÁÂÁËÁ

ÄÅÍÄÑÉÍÏÓ ×ÁÑÁËÁÌÐÏÓ 80

ÅÑÅÔÑÉÁ

ÅÎÙÔÅÑÉÊÏ

ÊÁÑÁÃÉÁÍÍÇ-ÐÉÓÔÑÉÊÁ ÔÅÑÅÆÁ 30

ΗΠΑ

ÌÁÍÙËÇ- ÌÁËÔÅÆÏÕ ×ÑÉÓÔÉÍÁ 50

ÊÁÍÁÄÁÓ

ÓÄÑÏËÉÁ ÄÇÌ. ÁÌÁËÉÁ 50

ÁÕÓÔÑÁËÉÁ

ÓÄÑÏËÉÁÓ ÄÇÌ. ÊÙÍÓÔÁÍÔÉÍÏÓ 50

ÁÕÓÔÑÁËÉÁ

Η εφημερίδα μας εκδίδεται και αποστέλλεται ήδη και σε ηλεκτρονική μορφή.Οσοι επιθυμούν να την λαμβάνουν ηλεκτρονικά

παρακαλούνται να στείλουν το email τους στο Σύλλογο

σε ευρώ σε ευρώ σε ευρώ σε ευρώ

Λογαριασμοί του Συλλόγου στην EFG Eurobank - ErgasiasΓενικός Λογαριασμός 0026.0180.90.0200285008Στο λογαριασμό αυτό καταθέτονται οι συνδρομές των μελών μας, οι συνδρομές για την εφημερί-δα και άλλες οικονομικές ενισχύσεις για το Σύλλογο.

Γενικός Λογαριασμός0026.0222.1200010437Στο λογαριασμό αυτό καταθέτον-ται οι συνδρομές των μελών μας, οι συνδρομές για την εφημερίδακαι άλλες οικονομικές ενισχύ-σεις για το Σύλλογο σε δολάριαUSD.

Ειδικός Λογαριασμός Κονδυ-λίων Ξενώνα0026.0222.86.0200669487Στο λογαριασμό αυτόν καταθέτον-ται αποκλειστικά δωρεές για τονΞενώνα.

Κατά την κατάθεσή σας να δη-λώνετε και τ’ όνομά σας για να εκδίδουμε τη σχετικήαπόδειξη.

∏ Û˘ÏÏfiÁË Ì·˜ ·˘Ù‹ ÂÚÈÏ·Ì‚¿ÓÂÈ :

∂˘¯·ÚÈÛÙÔ‡ÌÂ ÔÏ‡ fiÏÔ˘˜ ·˘ÙÔ‡˜ Ô˘ ·ÊÈÏoÎÂÚ‰Ò˜‚Ô‹ıËÛ·Ó ÁÈ· ÙËÓ ÂÈÙ˘¯›· ·˘ÙÒÓ ÙˆÓ ÂÎ‰ËÏÒÛÂˆÓ

∫Àƒπ∞∫∏ ™Δ√ Ãøƒπ√

∂∫¶√ª¶∏ Δ∏™ ¡∂Δ«∂Ã∂π °√À™Δ√»

∂∫¢∏§ø™∏ª¶∞ª¶∏ ª¶∞∫∞§∏

««∫∫ÀÀƒƒππ∞∞∫∫

∏∏™™ΔΔ∞∞

∫∫∞∞¡¡∞∞§§ππ∞∞»» -- ªª¶¶∞∞ªª¶¶∏∏™™ ªª¶¶∞∞∫∫∞∞§§∏∏™™

.... .. ÁÁÚÚ¿¿ÊÊÙÙËËÎÎ··ÓÓ ÛÛÙÙËËÓÓ ÎÎ··ÚÚ ‰‰ ÈÈ ¿¿ ÌÌ ·· ˜̃

¶ √ § π Δ π ™ Δ π ∫ √ ™ ™ À § § √ ° √ ™ ∫ ∞ ¡ ∞ § π ø Δ ø ¡ Δ ∏ ™ ∞ £ ∏ ¡ ∞ ™

KAƒ¢πΔ™∞™

∏ ¤Î‰ÔÛË ·˘Ù‹ ·ÔÛÎÔÂ›ÛÙËÓ ÂÓ›Û¯˘ÛË ÙË˜ ∂ÈÙÚÔ‹˜ÁÈ· ÙËÓ ·ÔÂÚ¿ÙˆÛËÙÔ˘ ÍÂÓÒÓ·ÙˆÓ ··ÓÙ·¯Ô‡ ∫·Ó·ÏÈˆÙÒÓ

To συλλεκτικότριπλό DVD

διατίθεται προςενίσχυση της

λειτουργίας τουΞενώνα «Λάμπρος Παπαγεωργίου»

στο χωριό

Διατίθενται, κατόπιν προσφοράς του κου Θωμά Ν. Ζήση,

από τον Σύλλογο της Αθήνας προς€10 έκαστο

για την οικονομική ενίσχυσή του.Τον κο Θωμά Ν. Ζήση ευχαριστούμε θερμά.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

του Συλλόγου

Η φωτογραφία από την αυλή του Ξενώνα είναι του Γιάννη Γηράση



ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποιπου στο διάβα της ζωήςτους, είτε σύντομη είναι είτεπολύχρονη, αφήνουν έντο-

νη την προσωπικότητά τους στους το-μείς που δραστηριοποιούνται. Πρώτα– πρώτα στην οικογένεια, στον περί-γυρο της εργασίας τους και στην ευ-ρύτερη κοινωνία που ζουν.

Ένας από αυτούς τους ανθρώπουςήταν και ο συγχωριανός μας Δημή-τριος Καρανάσιος (Μήτσος) που έφυ-γε από κοντά μας στις 21-7-1981 σεηλικία 57 ετών.

Ήταν ένας τύπος διακριτικός και ξε-χωριστός, με ιδιαίτερα χαρίσματα.

Στο χωριό μας ήταν αγαπητός καιέχαιρε εκτιμήσεως. Ήταν σοβαρός,αξιοπρεπής, συμπαθητικός και κοι-νωνικός. Είχε δε ένα τρόπο ομιλίαςπου τον χαρακτήριζε ιδιαίτερα. Είχεμια ελκυστικότητα που προκαλούσετην προσοχή στον συνομιλητή του.Ήταν πάντα καλοντυμένος και υπε-ρήφανος. Ήταν ένας γόης της εποχήςτου, όπως καθιερώθηκε να λέγεται.Ήταν ο άνθρωπος με τα δικά του γού-στα.

Ο αγαπητός Δημήτρης είχε μεγάληκαρδιά, αγαπούσε τους πάντες. Ήτανάνθρωπος της παρέας και είχε πάραπολλούς φίλους. Επιστήθιοι φίλοι τουήταν ο Βίκτωρας Καπούλας, ο ΝίκοςΑναστασόπουλος, ο Αριστείδης Σδρό-λιας και ο Απόστολος Σδρόλιας, μετον οποίο είχα και μια μικρή συνομιλίαστο χωριό μας. Άλλοι φίλοι του ήταν οΛάμπρος Τέττας (Μπούλης), ο Αρχον-

τής Μόσιαλος (Καθηγητής), ο Γεώρ-γιος Μόσιαλος, ο Γρηγόριος Μόσια-λος, ο Λάμπρος Κατέρης (Μπρούλιας)και ο Βασίλειος Πάσχος (Τσακνής).Διατηρούσε ακόμη φιλικές σχέσεις καιμε ανθρώπους των γειτονικών χω-ριών όπως με τον Θωμά Ρεφενέ, τονΝικόλαο Πλαστήρα και τον ΔημήτριοΠλαστήρα από το Μορφοβούνι, μετους οποίους γνωρίστηκε στο στρά-τευμα και μάλιστα ήταν συμπολεμι-στές κατά τον εμφύλιο πόλεμο, στονΓράμμο και στο Βίτσι το 1949.

Ο Δημήτρης στον πόλεμο εκείνοδιακρίθηκε για την τόλμη και το θάρ-ρος και του έγινε πρόταση προαγω-γής για να μείνει μόνιμος στο στρατόαλλά δεν δέχθηκε.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πωςήταν ένας θρυλικός άνθρωπος, πουέγραψε τη δική του Ιστορία.

Φίλε Δημήτρη αν και πέρασαν τόσαχρόνια δεν ξεχάστηκες, μένεις πάνταζωντανός στις καρδιές όλων που ζή-σαμε κοντά σου και μας διασκέδαζεςμε το αστείρευτο χιούμορ σου και τακλέφτικα τραγούδια σου όπως "Κλεί-σανε οι στράτες στο Μοριά", "Εγώ εί-

μαι ο Παύλος ο Μελάς" καιάλλα, με τα οποία συγκινού-σες τους πάντες και γινόσουνακόμη πιο αγαπητός στις πα-ρέες.

Φίλε Δημήτρη αυτά είχα ναγράψω, υποκλίνομαι στημνήμη σου και τη μορφήσου, ήσουν άνθρωπος αγα-πητός στην κοινωνία και κα-λόκαρδος. Στους φίλουςήσουν αδελφός και πόναγεςμαζί τους.

Αντίο φίλε ΔημήτρηΑιωνία σου η μνήμη

του Τριαντάφυλλου Δήμου

του Φαίδωνα Τσιώκου

Με βαρύ πένθος, μαύροδάκρυ, βαθιά συγκίνη-ση και πολλούς πα-ρευρισκομένους, το

Σάββατο 3 Αυγούστου 2013, η οι-κογένεια του Γεωργίου Δραμιτινούκαι της συγχωριανής μας ΕρμιόνηςΘεμελή τέλεσε το ετήσιο μνημό-συνο του πολυαγαπημένου τους22χρονου Μιχάλη, στον Ι.Ν.ΑγίαςΒαρβάρας Παλουκίων Σαλαμίνας.

Ο Μιχάλης το μεσημέρι της Πέμ-πτης 9 Αυγούστου 2012, μια ηλιό-λουστη καλοκαιρινή ημέρα, πήγεγια την αγαπημένη του ενασχόλη-

ση, το ελεύθερο υποβρύχιο ψαρον-τούφεκο, παρέα με τον 47χρονο έμ-πειρο δύτη Χρήστο Σταματίου. Τοβράδυ εκείνης της μαύρης για τηνοικογένειά του μέρας, ο Μιχάλης δενγύρισε στο σπίτι των γονιών του. Πα-ρά τις εκτεταμένες έρευνες, η μαγεύ-τρα θάλασσα που τόσο αγαπούσετον έκρυψε ως τρόπαιο της δύναμήςτης στην αφιλόξενη για την ανθρώ-πινη ζωή αγκαλιά της ως τις πρώτεςπρωινές ώρες της επόμενης ημέρας,οπότε και εντοπίστηκε από τον γαμ-πρό του Νικόλαο Διολέτη σε βάθος20 μέτρων.

Ο Μιχάλης είχε εκτελέσει τις στρα-τιωτικές του υποχρεώσεις ως Δόκι-

μος Αξιωματικός στις Ειδικές Δυνά-μεις και απολύθηκε διακριθείς με τονβαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχα-γού. Αυτή την περίοδο επέκτεινε τιςσπουδές του στον τομέα των ηλε-κτρονικών υπολογιστών. Δυστυχώςδεν πρόλαβε να χαρεί το πτυχίο τουως ναυαγοσώστης, που είχε απο-κτήσει από τις καλοκαιρινές ακαδη-μαϊκές του σπουδές πριν τον βρει τομοιραίο...

Ο Μιχάλης επισκεπτόταν συχνάτα Κανάλια με τους γονείς του, τουάρεσε το χωριό της μητέρας του.Ήταν ένα πολύ σπάνιο και ξεχωριστόγια τον αλτρουιστικό του χαρακτήρακαι την κοινωνικότητά του άτομο. Στα

Κανάλια έκανε πολλές φιλίες, αλλάκαι όπου αλλού βρισκόταν, στο σχο-λείο, στο στρατό, στις αθλητικές δρα-στηριότητές του.

Η μητέρα του Μιχάλη, μια ηρωίδατης καθημερινής ζωής, δεν αφήνειμέρα-νύχτα το καντήλι του να σβήσει,τόσο στο σπίτι όσο και στην τελευ-ταία του κατοικία, μη παραμελώνταςκαι τα υπόλοιπα καθήκοντα της.

Η οικογένεια είναι απαρηγόρητηγια τον άδικο χαμό του γιού της, εύ-χεται καλή ανάπαυση και καλό πα-ράδεισο στην αιώνια ψυχή του Μι-χάλη. Επίσης ευχαριστεί όλους εκεί-νους που με κάθε τρόπο συμμετέ-χουν στο βαρύ πένθος της.

Μιχάλης ΔραμιτινόςΜιχάλης Δραμιτινόςτου Γεωργίου και της Ερμιόνης Θεμελήτου Γεωργίου και της Ερμιόνης Θεμελή

Στις 3 Φεβρουαρίου 2013 έφυγε από κοντάμας ο συγχωριανός μας Αλέξανδρος Τέσσαςσε ηλικία 84 ετών. Γεννήθηκε στο χωριό μαςΚανάλια. Ασχολήθηκε για λίγο χρονικό διά-

στημα με την καπνοκαλλιέργεια κοντά στον παππούτου Βασίλη και τον θείο του Ναπολέοντα. Η μητέρατου Ειρήνη σκοτώθηκε κατά τον βομβαρδισμό του χω-ριού μας τον δεκαπενταύγουστο του 1943. Είχε ακόμηέναν αδελφό τον Ματθαίο και μία αδελφή την Ευτυχία.

Ο πατέρας του ξενιτεύτη-κε. Τα χρόνια δύσκολα, γι'αυτό αποφάσισε και κα-τατάχθηκε στην ΕλληνικήΧωροφυλακή το έτος1950. Ο Αλέκος υπηρέ-τησε σε ειδικές Υπηρεσίεςτου Σώματος της Χωρο-φυλακής, ειδικότερα σεΤμήματα Τροχαίας με τηνειδικότητα του οδηγού δί-κυκλης μοτοσικλέτας.Όταν υπηρετούσε στοΤμήμα Τροχαίας Ιωαννί-νων, σε μια δύσκολη

αποστολή λήψης μέτρων διεξαγωγής αγώνων του Ral-ly Acropolis, ανετράπη η μοτοσικλέτα και τραυματίστηκεσοβαρά στο δεξί πόδι. Μετά την αποθεραπεία του το1960 μετατέθηκε στο Τμήμα Τροχαίας Τρικάλων όπουυπηρετούσα και εγώ. Με τον Αλέκο υπηρετήσαμε μαζίδέκα χρόνια. Είχα μαζί του φιλικές σχέσεις αλλά καισυνεργασία άριστη. Ήταν πειθαρχικός, ευσυνείδητος,θαρραλέος και τολμηρός. Εκτελούσε τα υπηρεσιακάτου καθήκοντα με αφοσίωση και ζήλο. Ήταν πολύ κα-λός συνεργάτης. Διακρινόταν για την υπακοή στουςανωτέρους του και είχε εξαιρετική υπηρεσιακή απόδο-ση. Αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Ανθυπαστυνό-μου. Ήταν έγγαμος με τη συγχωριανή μας ΦρειδερίκηΧάιδου, με την οποία απέκτησαν δύο θυγατέρες. Ευ-τύχισε να καμαρώνει και εγγόνια. M' αυτά τα λίγα λόγιαθέλω να εκφράσω τη λύπη μου και να ρίξω βάλσαμοστην ψυχή του. Εκφράζω επίσης τα ειλικρινά συλλυ-πητήριά μου στη σύζυγό του, τις κόρες του και σταλοιπά οικογενειακά μέλη.

Αντίο φίλε ΑλέκοΑιωνία σου η μνήμη

Δημήτριος Καρανάσιος Δημήτριος Καρανάσιος του Λάμπρουτου Λάμπρου

Αλέξανδρος Αλέξανδρος ΤέσσαςΤέσσας


Μπαλταδώρος Κωνσταντίνος

6974 302038

Ερ

γο

λη

πτικ

ά έ

ργ

α

Χω

μα

το

υρ

γικ

ές ε

ργ

ασ

ίες


Ανοικτή επιστολή


Οσυγχωριανός μας ΒασίληςΜπρακατσούλας, με την ιδιό-τητα του Προέδρου της Πα-νελλήνιας Οργάνωσης Εθνι-

κής Αντίστασης, απέστειλε ανοικτή επι-στολή προς τον κο Σόιμπλε, μέχρι προ-σφάτως Υπουργό Οικονομικών της Γερ-μανίας. Ο αγαπητός Βασίλης τον καλούσενα συναισθανθεί τις ευθύνες της Γερμα-νίας και 1ον) να αλλάξει την πολιτική ηοποία ασκείται κατά της Ελλάδος και 2ον)να καταβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα τιςαποζημιώσεις από τις καταστροφές πουπροκάλεσαν οι Γερμανοί στρατιώτες τουΧίτλερ.

Αγαπητέ Βασίλη είναι λίαν επίκαιρος ηεπιστολή σου, διότι συμπίπτει με το με-γάλο γεγονός του βομβαρδισμού του χω-

ριού μας στις 15 Αυγούστου 1943. Πέρα-σαν εβδομήντα χρόνια από τότε και όμωςτο γεγονός εκείνο μένει χαραγμένο στημνήμη μας. Εμείς, σήμερα ηλικιωμένοιπλέον, ήμασταν τότε παιδιά. Πρέπει νατου υπενθυμίσουμε ότι στις 15 Αυγούστουτου έτους 1943, ανήμερα της εορτής μνή-μης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 15Γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδισαν τοχωριό μας, προκάλεσαν μεγάλες κατα-στροφές και σκοτώθηκαν 25 άτομα, 9 άν-δρες και 16 γυναίκες. Η ημέρα αυτή δενεορτάζεται μόνο ως ημέρα μνήμης τηςΚοιμήσεως της Θεοτόκου αλλά και ημέραμνήμης των θυμάτων του βομβαρδισμού.Δεν μισούμε τους φίλους μας Γερμανούςαλλά τους καλούμε να εορτάσουμε όλοιμαζί τη συμφιλίωση, την αγάπη και ειρήνημεταξύ των λαών. Αγαπητέ Βασίλη σεσυγχαίρω και αναμένουμε το αποτέλε-σμα. Η επιστολή έχει ως κατωτέρω:

κ. Σόιμπλε,Σας καλωσορίζουμε στη χώρα της Δημο-

κρατίας και της Φιλοξενίας. Σας καλούμε καισας παρακαλούμε ταυτό- χρονα ως υπουργόςτων Οικονομικών της Γερμανίας, να συναισθαν-θείτε τις ευθύνες, σεις και η χώρα σας και νααλλάξετε την καταστροφική πολιτική που ασκεί-ται σε βάρος του λαού της Ελλάδας εξαιτίαςτης οικονομικής κρίσης και των αλλεπάλληλωνμνημονίων. Σας καλούμε τέλος να καταβάλει ηΓερμανία στη χώρα και στο λαό μας τις οφειλέςαπό τις καταστροφές που προκάλεσαν οι Γερ-μανοί στρατιώτες του Χίτλερ και να επιστραφούντα οφειλόμενα από το αναγκαστικό κατοχικόδάνειο και τα αρπαγμένα καλλιτεχνικά και αρ-χαιολογικά μας δημιουργήματα.

Η Πανελλήνια Οργάνωση ΑγωνιστικήςΕθνικής Αντίστασης (ΠΟΑΕΑ)

Ο Πρόεδρος Βασίλης Μπρακατσούλας,τ. βουλευτής - Ραφήνα

ΒΑΠΤΙΣΗ

25-8- 2013: Ο Απόστολος Δήμου τουΤριαντάφυλλου και της Βερώνης και η σύ-ζυγός του Έλενα βάπτισαν το τρίτο παιδίτους στην Εκκλησία Μεταμόρφωσης τουΣωτήρος Καλλικράτειας – Χαλκιδικής καιτου έδωσαν το όνομα Ιάκωβος.

Έχει τις καλύτερες ευχές όλων μας. Τύ-χη αγαθή!

ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ

Στις 16 Ιουλίου 2013 η ΑναστασίαΛιόντου, θυγατέρα της ΒικτωρίαςΖούμπου, πήρε το Πτυχίο του Παιδα-γωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαί-δευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστη-μίου Θεσ/νίκης. Εκφράζουμε τα συγχα-ρητήριά μας.


ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Νέα από την ΘεσσαλονίκηΝέα από την Θεσσαλονίκη

Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίουκαι ώρα 18.00’ θα ξεκινήσει ηδιημερίδα στο Πολεμικό Μου-σείο Αθηνών. Θα πραγματοποι-ηθούν ομιλίες για τη ζωή και τοέργο του στρατιωτικού και πο-λιτικού Νικολάου Πλαστήρα.Στη συνέχεια θα παρουσιαστείειδικό video, το οποίο θα επι-μεληθεί το Τμήμα Ιστορικού Αρ-χείου του Πολεμικού ΜουσείουΑθηνών, με ιστορικά ντοκου-μέντα από τη ζωή του «ΜαύρουΚαβαλάρη» και τη δράση τουκατά τη Μικρασιατική Κατα-

στροφή. Επίσης, ο Καρδιτσιώ-τικος Χορευτικός Όμιλος Ελλη-νικής Παράδοσης «ΤΟ ΣΕΡ-ΓΙΑΝΙ» θα παρουσιάσει παρα-δοσιακούς χορούς. Καθ’ όλη τηδιάρκεια της εκδήλωσης, στοφουαγιέ του Πολεμικού Μουσεί-ου θα λειτουργήσει ειδική έκθε-ση με τα προσωπικά αντικείμε-να του Νικολάου Πλαστήρα(όπλα, στολές, προσωπικό τουγραφείο κλπ) καθώς και μεπλούσιο φωτογραφικό υλικόαπό ολόκληρη τη ζωή του, ταοποία θα μεταφερθούν από το

Δημοτικό κ' Λαογραφικό Μου-σείο Καρδίτσας και το Μουσείοτου Κέντρου Ιστορικών Μελε-τών «Νικόλαος Πλαστήρας»του Μορφοβουνίουγια το σκο-πό αυτό. Στο τέλος της πρώτηςημέρας της διημερίδας, ο Σύλ-λογος θα δεξιωθεί όλους όσουςπαρευρεθούν.

Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου,δεύτερη ημέρα της διημερίδας,θα πραγματοποιηθεί το πρωϊστις 10.30 με κάθε επισημότηταη καθιερωμένη επιμνημόσυνη

δέηση στον τάφο του ΝικολάουΠλαστήρα στο Α’ ΝεκροταφείοΑθηνών. Θα χοροστατήσει οΜακαριώτατος ΑρχιεπίσκοποςΑθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κΙερώνυμος μετά του Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτη Θεσσαλιώ-τιδος και Φαναριοφερσάλων κ.κΚυρίλλου. Ειδικό ένοπλο στρα-τιωτικό άγημα καθώς και μπάν-τα του Γενικού Επιτελείου Στρα-τού θα αποδώσουν τιμές στον«Μαύρο Καβαλάρη» και η εκ-δήλωση θα κλείσει με την κα-τάθεση στεφάνων.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από το θάνατο του «Μαύρου Καβαλάρη» (1953-2013)ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΙΩΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗN ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΙΩΤΗ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ - ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΣΤΙΣ 7 κ' 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

της Τέτης (Αριστούλας) Βλαχογιάννη - Κάρκα

Ήταν 25 Νοεμβρίου 2012. Πέρασε ένας χρόνοςαπό τότε που έφυγε για πάντα από κοντάμας ο Γιώργος Βλαχογιάννης στα εξήντα έξητου χρόνια.

Για την προσφορά του στο χω-ριό ,σαν πρόεδρος ή σαν συνάν-θρωπος, εγώ δεν θέλω να μιλή-σω, ίσως και να μην ξέρω κιόλας.Εκείνο που ξέρω είναι ότι ήτανπάντα πρόθυμος να βοηθήσει,όσο μπορούσε και ποτέ δενέβλαψε κανέναν από πρόθεση.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα πουσε σκεπάζει αδερφέ μου.

Μέχρι που ήρθε η λύτρωση καιύστερα σιωπή……

Θυμάμαι τότε που η ζωή λιγάκι σε δυσκόλευε και ρώτησεςτη μάνα μας αν είναι ευτυχισμένη.

- Μεγάλη η χάρη του, ας είναι δοξασμένος είπε εκείνη μ’ένα χαμόγελο πλατύ κι έκανε το σταυρό της δυο-τρεις φορέςκοιτάζοντας επάνω.

Κι εσύ έμεινες άναυδος –δεν το χωρούσε ο νους σου-- Μάνα, με τόσα βάσανα, τόση έγνοια, τόσο μόχθο;

Και πήρες την απάντηση που δεν την καρτερούσες-Έχω πέντε παιδιά πάνω απ’ τη γης όλα γερά, στο μέτρο !-Έχω κι έντεκα εγγόνια κι αυτά γερά πάνω απ’ τη γης!Να είμαι καλά για να σας καμαρώνω, γι’ αυτό δοξάζω τοΘεό. Και ύστερα δε μίλησες, ήσουν πατέρας ήδη. Με κοίταξες και σήκωσες τους ώμους, έφυγες και δε μίλησε ξανά κανείς για κείνο και πέρασαν τα χρόνια και προχώρησε η ζωή, λιγόστευαν τα πλούτη σου κι είχες μεγάλη έγνοιακι είχες ξεχάσει να χαρείς και να σαι ευτυχισμένος.Και να σου φτάνει ο θάνατος!

Με το καλό μας πήρε πρώτα. Έφυγε πρώτος ο πατέρας- είχε περάσει τα ογδόντα.Κλάψαμε και πονέσαμε μα δεν κακιώσαμε το θάνατο, άλ-λωστε τον καλοδέχτηκε κι ο ίδιος. Στενάχωρος ο θάνατος, πολύ πικρή η απώλεια, μα όμωςκι αναπόφευκτος.Αργότερα και η μάνα μας κι εκείνη αναπαύτηκε όπως τοεπιθύμησε, μα εκεί που πήγε ξέχασε τον Άδη ν’ ασφαλίσεικι έμεινε η πόρτα του ανοιχτήκαι πάνω στο χρόνο ακριβώς μας έφυγε η Βασούλα.Τριάντα ένα χρόνια είχε στην πλάτη της μονάχα και μαςάφησε

κι άφησε κι ένα ορφανό πέντε χρονώ παιδάκι ………Τούτος ο αποχωρισμός δεν ήταν σαν τους άλλους Άμα καείς στο χέρι σου πονάει μα το αντέχεις.Άμα σου κάψουν την καρδιά ο πόνος σε τελειώνει. Αυτός ο πόνος σου έμελλε κι εσέ να σε τελειώσει.Θυμάμαι όταν την ταξιδέψαμε …..σαν ήρθαμε στο σπίτι κι ήρθαν κι όσοι σ’ αγάπαγαν να σεπαρηγορήσουν,με ζήτησε το βλέμμα σου και μου είπες: το θυμάσαι;Θυμάσαι τότε τι είπε η μάνα μας η τρισευτυχισμένηπου δόξαζε τον Κύριο γιατί ήμασταν στο μέτρο; Θυμάμαι. Θυμάμαι σου απάντησα και ξέρω πως σου έτυχε πολύ βαρύ φορτίοπολύ βαρύ - πολύ πικρό, μα πρέπει να το αντέξεις.Κι εσύ κοιτούσες κάτω κι έλεγες ξανά τα ίδια λόγια «όλα γερά πάνω απ’ τη γης- όλα γερά πάνω απ’ τη γης» κουνώντας το κεφάλι.Ε, από κει και ύστερα δε σήκωσες κεφάλι.

Και σαν αδειάσαμε της μάνας μας τον τάφο, μήνας δεν πέ-ρασε και μπήκες εκεί εσύ, ο λατρευτός της μάνας μας μοναχογιός και πολυαγαπημένος.

Στην αγκαλιά της σε κρατά γερά ένα χρόνο τώρα εκεί στον κάτω κόσμο.

Στη μνήμη του αδελφού μου Γιώργου Βλαχογιάννη

KANALIA T. 124 teliko_Layout 1 1/11/2013 12:10 μμ

Με επιτυχία λειτούργησε η νέα με-ταλλική δεξαμενή ύδατος πουτοποθετήθηκε από τον ΔήμοΜουζακίου ως συμπληρωματι-

κή της υπάρχουσας στον Αϊ-Λιά. Ήδη κατάτις ημέρες αιχμής του Αυγούστου κάλυψεπλήρως τις ανάγκες των συγχωριανών μαςκαι παράλληλα επέτρεψε την απρόσκοπτηεπέκταση του δικτύου ύδρευσης μέχρι τονΑϊ- Νικόλα στο Μούρκ.

Η ολοκλήρωση της οδικής σύνδεσης τουχωριού μας με την Λίμνη Πλαστήρα ικανο-ποίησε αφενός τους συγχωριανούς μας γιατην άμεση πρόσβασή τους πλέον στα αξιο-θέατα της λίμνης - και όχι μόνον, αφετέρουόμως δημιούργησε έκδηλο προβληματισμόγια την απόλυτη ανάγκη επέκτασης και σύν-δεσης με τον οδικό άξονα Καρδίτσα-Μουζάκιώστε να συμβάλλει αποτελεσματικά στηναναβάθμιση και αξιοποίηση της περιοχήςμας.

Σφοδρή καταιγίδα έπληξε τα Κανάλιαστις 21 Ιουλίου με θύμα το αιωνόβιοπουρνάρι στο πίσω προαύλιο τηςεκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεο-

τόκου, που φημολογείται ότι είναι 500 ετών.

ΘΑΝΑΤΟΙ

3-7-2013: πέθανε η Κωνσταντίνα Γκίκα.23-7-2013: πέθανε η Μαρία Λαρεντζάκη. 29-7-2013: πέθανε ο Βασίλειος Παπα-

χρήστου. 12-8-2013: πέθανε ο Νικόλαος Αναγνώ-

στου.1-9-2013: πέθανε ο Παυσανίας Τσιπράς.13-9-2013: πέθανε η Ελπινίκη Μήτσιου.7-10-2013: πέθανε ο Ζήσης Ζήσης.Συλλυπούμαστε βαθειά τις οικογένειές τους.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Η Αγορίτσα Ζέκιου-Τσιάκα απέκτησε απότην κόρη της Φωτεινή τον πρώτο της εγγο-νό.

Η Ευαγγελία Βούλγαρη του Κωνσταντί-νου γέννησε αγόρι.

Η Κατερίνα Μπρακατσούλα του Ηλία γέν-νησε κορίτσι.

Ο Αναστασίου Βασίλειος του Ευαγγέλουαπέκτησε αγόρι.

9-8-2013: ο Χρήστος Τσιρώνης του Ηλίααπέκτησε αγόρι.

Έχουν τις καλύτερες ευχές όλων μας. Τύ-χη αγαθή!

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ

1-9-2013: ο Αλέξανδρος Κατέρης του Πα-ναγιώτη και της Αγγελικής βάπτισε την κόρητου Αγγελική.

7-9-2013: ο Κωνσταντίνος Πιτσάβας βά-πτισε τον γιό του Περικλή.

15-9-2013: η Ελένη Ζέκιου του Λάμπρουβάπτισε τον γιό της Γεώργιο Αντωνίου.

29-9-2013: ο Γεώργιος Γιαννακός τουΧρυσοστόμου βάπτισε την κόρη του.

Έχουν τις καλύτερες ευχές όλων μας. Τύ-χη αγαθή!

ΓΑΜΟΙ

1-9-2013: στον Αϊ-Λιά στεφανώθηκε οΑλέξανδρος Κατέρης του Παναγιώτη και της

Αγγελικής.7-9-2013: στον Αϊ-Λιά στεφανώθηκε η

Αθανασία Στεργιούλη του Γεωργίου.Έχουν τις καλύτερες ευχές όλων μας. Τύ-

χη αγαθή!

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

Συγχαρητήρια στην Παναγιώτα-ΠόπηΣπανού, κόρη του Χαράλαμπου Σπανoύ καιτης Στέλλας Στασινού, η οποία στις φετινέςπανελλήνιες εξετάσεις εισήχθη στο ΤμήμαΦυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Δημο-κρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Στον αγαπημένο μας εγγονό Θωμά Φι-τσιλή του Ηλία και της Αθηνάς, που πέτυχεστην Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πα-νεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ευχόμαστε συγ-χαρητήρια και καλή πρόοδο. Ο παππούςΘωμάς Φιτσιλής, η γιαγιά Δανάη Φιτσιλή Ρί-ζου.


ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Νέα από τα ΚανάλιαΝέα από τα Κανάλια

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΙΙ

Η Εκκλησιαστική Επιτροπή τουΙερού Ναού Κοιμήσεως της Θεο-τόκου ευχαριστεί τους παρακά-τω δωρητές για τον εξοπλισμότης αίθουσας δεξιώσεων τηςενορίας μας:- Μορφωτικό Εξωραϊστικό Σύλ-

λογο Καναλίων ΠολιτιστικόΣύλλογο Θεσσαλονίκης

- Μπρακατσούλα Βασίλειο Κ.- Αναστασίου- Δανιήλ Σοφία Ε.- Αναστασίου Κων/νο Ε.- Αναστασίου Φωτεινή Γ.- Γηράση Ιωάννη Δ.- Θέο Δημήτριο Ν.- Καλιώρα Δημήτριο- Κατέρη Νικόλαο- Κολοβό Χαρίλαο- Κολοβού- Λάσδα Ουρανία- Κουτσιαλή Μαρία Ι.- Κωσταβάρα Ευαγγελία Χ.- Λαγού Αθηνά Π.- Λέτσικα Αγορή Ε.- Λέτσικα Δημήτριο Ε.- Λέτσικα Απόστολο Ε.- Μανώλη Αθηνά Λ.- Μπρακατσούλα Αγγελική Λ.

- Μαυράκη Κων/νο Δ.- Παναγοπούλου Αλεξάνδρα Γ.- Ρίζου Μαρία Α.- Σδρόλια Άλκηστη Χ.- Υφαντή Βάΐο- Φίνο Θωμά- Χαντζιάρα Λεοκράτη Ο.

Η Εκκλησιαστική ΕπιτροπήΠαναγόπουλος Σεραφείμ-Ιερεύς

Λέτσικας ΕυάγγελοςΚασσινάς Βασίλειος

Σκουμής ΝικόλαοςΛάσδας Αντώνιος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Ι

Τον κο Θωμά Ν. Ζήση ευχαριστούμε θερμά.

Του ευχόμαστε να λαμβάνει τηχαρά της προσφοράς του για

πολλά χρόνια ακόμη.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Καναλιωτών Αθήνας

Ευγενής προσφοράΚωνσταντίνου

Δ. Μαυράκη

Οι Εκκλησιαστικές Επιτρο-πές των Ιερών Ναών Κοιμή-σεως της Θεοτόκου και Προ-φήτη Ηλία του χωριού μας

Ευχαριστούμε θερμά τον κοΚωνσταντίνο Δημητρίου Μαυ-ράκη για την οικονομική ενί-σχυσή του με το χρηματικόποσό των 4500 ευρώ.

Δωρεάν internet στα Κανάλια

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτι-κού και Εξωραϊστικού Συλλόγου Καναλίων(ΜΕΣΚ) ανακοινώνει ότι αποφάσισε να δώ-σει προς όλους δωρεάν πρόσβαση διαδι-κτύου (internet) στο χωριό μας, με την εγ-κατάσταση ασύρματου δικτύου ευρείας κά-λυψης, υποστηριζόμενο από γραμμή vdsIτων 30 mbs. Σε κομβικά σημεία του χωριούθα τοποθετηθούν 3 κεραίες για την κάλυψηεάν είναι δυνατόν όλων των διαμερισμάτωντου χωριού με ικανοποιητική έως μεγάληταχύτητα.

Ως μειοδότης κατασκευαστής έχει ανα-δειχθεί ο συγχωριανός μας κος Ευάγγελος

Λέτσικας. Η συνολική δαπάνη ανέρχεταιστα 2.200 ευρώ.

Η εγκατάσταση του υπόψη συστήματοςκρίθηκε απαραίτητη γιατί έχει παρατηρηθείότι πάρα πολλοί νέοι και νέες του χωριούμας πηγαίνουν στην πλατεία με αποκλει-στικό σκοπό τη σύνδεσή τους στο διαδί-κτυο, άλλοι δε κατά τις ολιγοήμερες διακο-πές τους στο χωριό αναγκάζονται να κατα-βάλλουν σημαντικά κόστη προκειμένου ναέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Άλλωστετο internet έχει μπει στη ζωή όλων, μικρώνκαι μεγάλων.

Για το σκοπό αυτό γίνονται δεκτές χρη-ματικές προσφορές απευθείας στον Τρα-πεζικό λογαριασμό Ταχυδρομικού Ταμιευ-τηρίου 00089886024-5 ή κατόπιν συνεν-νόησης με τον Πρόεδρο του ΜΕΣΚ κο Φαί-

δωνα Τσιώκο (τηλέφωνο επικοινωνίας:6974904509).

Για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΜΕΣΚ Ο Πρόεδρος - Φαίδων Τσιώκος

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφω-τικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Κανα-λίων εκφράζει τις θερμές ευχαριστίεςτου στους παρακάτω:•στον κο Κωνσταντίνο Δ. Μαυράκηγια την προσφορά 500 ευρώ,•στην οικογένεια Γεωργίου Δραμιτινού- Ερμιόνης Θεμελή για την προσφορά100 ευρώ.Οι προσφορές τους θα συμβάλουνστην αποπεράτωση της εγκατάστα-σης του δημοσίου διαδικτύου (inter-net) στο χωριό μας.



ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

του Λάμπρου Ευ. Ζέκιου

Το βιβλίο αυτό του κου Ιωάννη Κωτούλαείναι ένα παράθυρο ανοιχτό στην ιστο-ρία γιατί προσανατολίζει τη σκέψη μαςσε νέους δρόμους, προσφέρει γνώ-

σεις, πληροφορίες. Όταν δε εκδίδεται ένα και-νούργιο βιβλίο που γράφεται και για τη γενέ-τειρά μας, τα όμορφα Κανάλια, τότε η αξίατου γίνεται ανεκτίμητο διαμάντι για τις βιβλιο-θήκες όλων μας.

Ως ακούραστος εργάτης του πνεύματοςκατά τον κο Βασίλη Μπρακατσούλα, ο συγχω-ριανός μας κος Ιωάννης Κωτούλας με το νέο του βιβλίοπροσφέρει μια πρωτότυπη περιήγηση στην ιστορία τουευρύτερου χώρου των Αγράφων και της Θεσσαλίας, με ιδι-αίτερη έμφαση στο χωριό μας. Χρησιμοποιώντας επώνυ-μες και καταγεγραμμένες πηγές, αλλά και αντλώντας στοι-χεία από την παράδοση, επισημαίνει και καταγράφει άγνω-στα στοιχεία στο ευρύ κοινό για την προέλευση πολλών οι-κισμών, θέσεων και σημείων της περιοχής μας που αφο-ρούν τις αρχαίες πόλεις στους ομηρικούς και κλασικούςχρόνους και τα χωριά που μετεξελίχθηκαν στη χρονική πε-ρίοδο 1200-1680 και συγκεκριμένα τα καταγραφέντα χωριάστις οθωμανικές απογραφές του 1455 και 1662. Στη συνέ-χεια παραθέτει θέσεις και απόψεις για την καταγωγή-γέν-νηση του χωριού μας, αντλώντας στοιχεία για πρώτη φοράαπό τα Οθωμανικά Κρατικά Αρχεία, βοηθούμενος προςτούτο από γραπτά κείμενα επώνυμων επιστημόνων τουρ-κολόγων, όπως σχετικά πρωτοπαρουσιάστηκε απ' αυτήεδώ την εφημερίδα (βλ. φύλλο 121, σελ. 7,16).

Σε ιδιαίτερο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο συγγραφέαςμας περιγράφει την ευρύτερη περιοχή των Αγράφων, χωρίςνα παραλείψει να φιλοτεχνήσει τον πολιτιστικό και θρη-σκευτικό οδηγό της περιοχής, αναφέροντας όλα τα μονα-στήρια που στολίζουν το χώρο και τα οποία συνθέτουν μια

χρυσή καλλιτεχνική αλυσίδα αρχιτεκτονικώνκαι ζωγραφικών δημιουργημάτων ανεκτίμη-της αισθητικής αξίας.

Το επίμετρο του βιβλίου του ο συγγραφέαςτο αφιερώνει στα Κανάλια μας, περιγράφον-τας τον πολιτισμό και τη συλλογικότητα τωνσυγχωριανών μας με παράλληλη αναφορά σεεμβληματικά πρόσωπα που πρόσφεραν πολ-λά και εκτός των ορίων της περιοχής μας.

Ο κος Ιωάννης Κωτούλας γεννήθηκε σταΚανάλια το 1931, στα παιδικά του χρόνια εργά-σθηκε στις αγροτικές εργασίες των γονέων τουκαι τελείωσε το Γυμνάσιο Φαναρίου. Όταν απο-

φοίτησε από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσ-σαλονίκης διορίστηκε δικηγόρος Θεσσαλονίκης και αμέσωςμετά συμβολαιογράφος περιφερείας Ειρηνοδικείου Θεσ-σαλονίκης, τα καθήκοντα δε του συμβολαιογράφου άσκησεευδόκιμα μέχρι το 2000, οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Διετέλεσεεπί πέντε χρόνια Πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλ-λόγου Εφετείου Θεσσαλονίκης και του απενεμήθη ο τίτλοςτου Επιτίμου Προέδρου αυτού. Διατελεί Διευθυντής του Ελ-ληνικού Συμβολαιογραφικού Ινστιτούτου (ΕΛΣΙΝ), μοναδι-κού στην επικράτεια, με σκοπό την έρευνα και μελέτη συμ-βολαιογραφικών προβλημάτων, γνωμοδοτήσεις κ.λ.π. Επι-στημονικό έργο του είναι ”Το δίκαιο της κατάτμησης τωνγεωτεμαχίων” (εκδόσεις Σάκκουλα), το οποίο έτυχε μεγάληςκυκλοφορίας μεταξύ των συμβολαιογράφων της χώρας καιόχι μόνον.

Ο κος Ιωάννης Κωτούλας είναι παντρεμένος με την Μα-ρία Τσεμπερλίδη και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Μιλ-τιάδη, ήδη συμβολαιογράφο Θεσσαλονίκης, και την Κλέτη,ιδιωτική υπάλληλο.

Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Καναλιωτών Αθήναςευχαριστεί θερμά τον κο Κωτούλα για τη δωρεά του βιβλίουτου και παράλληλα του εύχεται να έχει υγεία, χρόνο καιαπτές επιτυχίες και σε άλλα προς το κοινό δωρήματα.

Νίκος Ηρ. ΝτρέγκαςΒιώματα και Ενθυμήσεις

Καναλιωτών Ν. Καρδίτσαςτου Θωμά Νικ. Ζήση

Χωρίς αμφιβολία κάθε καινούργιο βιβλίο πουγράφεται για την κοινή γενέτειρα και τροφόμας, τα Κανάλια Καρδίτσας, παρέχει καινέα στοιχεία για την ιστορία του και τις ποι-

κίλες εκφάνσεις της ζωής του παρελθόντος και τουπαρόντος. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το νέο βι-βλίο του Νίκου Ηρακλή Ντρέγκα «Βιώματα και ενθυ-μήσεις Καναλιωτών Ν. Καρδίτσας», Βόλος 2012,σ.σ. 200.

Εκμεταλλευόμενος και αξιοποιώντας ο δραστήριοςκαι ακούραστος Ν. Ντρέγκας το Αρχείο κασετών τουΣυλλόγου των Καναλιωτών Βόλου, μας δίνει μέσωτων αφηγήσεων παλαιών Καναλιωτών πλείστες όσεςενδιαφέρουσες πληροφορίες για ποικίλα θέματα τουχωριού που έχουν σχέση με την ιστορία του, τη λαο-γραφία και τις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις τηςεποχής των αφηγητών, οι οποίοι έχουν ήδη αφήσειτα επίγεια, κατά τον νόμο που διέπει την ανθρώπινηφύση. Και χαίρεται ο αναγνώστης διαβάζοντας τιςαπομαγνητοφωνημένες από τον αγαπητό φίλο καισυγχωριανό μας Κωνσταντίνο Μαυρομμάτη αφηγή-σεις των γονέων του συγγραφέα Ηρακλή και Ρωμα-λέας, της Όλγας Δ. Μαυρομμάτη και της ΑδελαϊδαςΔ. Μάστορα.

Σημαντικό μέρος του βιβλίου κατέχουν και τα απο-σπάσματα από την εργασία του συγγραφέα που είχεεκπονήσει για τη γενέτειρά του Κανάλια ως πρωτοε-τής σπουδαστής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας τηςΛάρισας το έτος 1959. Στα αποσπάσματα αυτα ζων-τανεύουν ήθη και έθιμα του χωριού της δεκαετίαςτου 1950, γίνεται λόγος για τις αρχές, τα πρόσωπαδηλαδή, του χωριού που ασκούν το ρόλο του Κυ-βερνήτη, και παρέχονται ενδιαφέροντα ιστορικά στοι-χεία για τα Κανάλια.

Πέρα όμως από τα ανωτέρω ο συγγραφέας συμ-περιλαμβάνει στο βιβλίο του και δημοσιεύματα άλλωνκαι του ιδίου που έχουν σχέση με διάφορα θέματατου χωριού ή και πρόσωπα, παρουσιάσεις βιβλίωνφίλων του και από τον ίδιο και βιβλιοκριτικές από άλ-λους και δικά του έργα. Ανάμεσα σ’αυτά συγκινητικήείναι η ιδιόγραφη μαρτυρία του πατέρα του συγγρα-φέα Ηρακλή Ντρέγκα σχετικά με τη Μικρασιατική εκ-στρατεία, την οποία έζησε επί τέσσερα περίπου χρό-νια ως δεκανέας πυροβολικού εφίππου Μοίρας.

Στο Επίμετρο τέλος του βιβλίου ο συγγραφέας κά-νει μια αναλυτική αναδρομή στις γενεαλογικές τουρίζες, αναφέροντας λεπτομερώς όλους τους προγό-νους του. Εκείνο που εντυπωσιάζει στο τελευταίοτούτο μέρος του βιβλίου είναι η μεγάλη του αγάπηπρος τους συγγενείς του και το πολυπληθές των οι-κογενειών τους. Όλες σχεδόν οι οικογένειες των συγ-γενών του από πατέρα και μητέρα ήταν πολυμελέ-στατες, όπως πολυμελής είναι και η προσωπική τουοικογένεια. Και θλίβεται κανείς σήμερα συγκρίνονταςτο άλλοτε με το τώρα και ζώντας ήδη τις αρνητικέςεπιπτώσεις του δημιουργηθέντος δημογραφικούπροβλήματος στην πορεία του τόπου μας.

Συγχαίρουμε τον αγαπητό Νίκο Ντρέγκα και τονευχαριστούμε για τη χαρά που μας έδωσε με τηνεπιμελημένη του αυτή έκδοση και διακοσμημένη μεωραία σκίτσα και φωτογραφίες, να θυμηθούμε ταπερασμένα αλλά και να προβληματιστούμε για τομέλλον.

Επιπρόσθετα εκφράζουμε στον καλοκάγαθο Νίκοτα σηγχαρητήρια και τον έπαινό μας για την πρόθυμηανάλυψη από μέρους του της επιμέλειας της ταυτό-χρονης έκδοσης του βιβλίου της Σοφίας Κολοβού-Μαυρομάτη «Αναπολώντας πρόσωπα και γεγονό-τα», το οποίο, παρά τον προσωπικό – οικογενειακόχαρακτήρα του, συντελεί κι αυτό σημαντικά στηνανάδειξη της ζωής του δύσκολου, αλλά ωστόσο νο-σταλγικού παρελθόντος της περιπόθητης γενέτειράςμας.

Ιωάννη Μιλτιάδου ΚωτούλαΜετασχηματισμός αρχαίων πόλεων στα Άγραφα και Καρδίτσα

Σοφία Κολοβού-Μαυρομμάτη Αναπολώντας πρόσωπα & γεγονότα

του Βασίλη Μπρακατσούλα

Σε ένα τομίδιο εκατόν σαράντα(140) σελίδων εναπέθεσε τιςαναμνήσεις της η συγχωριανήκαι γειτονοπούλα Σοφούλα. Με

γλώσσα απλή, λιτή και εκφραστική ιστό-ρησε τη ζωή της στο χωριό μας, σταΦάρσαλα και στο Βόλο για τα δύσκολααλλά και νοσταλγικά της χρόνια. Κείμενααπέριττα και γλυκά, που περιγράφουνστιγμές και μέρες, που βαραίνουν τηζυγαριά της μνήμης μας. Συγκυρίες κρί-σιμες αλλά και όμορφες στον κάθε άν-θρωπο, που έζησε από τα μέσα σχεδόντου περασμένου αιώνα μας έως σήμε-ρα, με τις αντιφάσεις και αμφισβητήσεις,τις παλινδρομήσεις και τις προκλήσειςτου. Στο χωριό μας Κανάλια εντατικήεργασία και με το φάσμα της πείνας νατυλίγει πολλές οικογένειες του χωριούστα χρόνια της αξονικής κατοχής, τησκληρή εργασία στα χωράφια, τους κιν-δύνους πολλών στην περίοδο του πρώ-του και του δεύτερου αντάρτικου, τηνκαθημερινή μας πάλη με τις άγριες και-ρικές συνθήκες κατά την πορεία μαςστο Γυμνάσιο Φαναρίου, παλεύονταςνα υπερβούμε την αυστηρότητα τωνκαθηγητών μας και ιδίως του Μανίκα,να διακηρύσσει ότι ο βαθμός είκοσι (20)ανήκει στον Χριστό, το 19 στην Παναγία,το 18 στους Αγίους, το 17 στον καθη-

γητή και το 16 στους σπάνιους τωνσπανίων μαθητών! Όμως η αυστηρό-τητα αυτή τελικά μας ωφέλησε γιατί επι-δοθήκαμε με ζήλο να γίνουμε, όχι βέ-βαια άγιοι, αλλά καλύτεροι. Γενικά, χρό-νια οργισμένα, όπως γράφει ο ποιητής,που τ' απάλυνε όμως το σφρίγος τηςνιότης, η αισιοδοξία του οράματός μαςκαι η αντοχή και η εργασιομανής διάθε-ση και το πάθος του Καναλιώτη για πρό-οδο και για την κατάκτηση της ζωής καιτης γνώσης. Και επίσης μας κυρίευσετο σύνδρομο της επιτυχίας και η φλόγατου φιλοπρωτισμού. Και ούτε αποχωρισθήκαμε ποτέ τα αγνάερωτικά μας αισθήματα, τις έντονες καιγοητευτικές αναζητήσεις, τη μαγεία τηςσυγκίνησης του άλλου φύλου και τηνέννοια της πληρότητας. Και η Σοφούλακαι τα άλλα τρία Μαυρομματάκια, Κώ-στας, Χρήστος και Πυθαγόρας, ενταγ-μένα σ' ένα οικογενειακό πλαίσιο μεγνώσεις και αξιοπρεπείς και ανοιχτούςορίζοντες, ήταν «καταδικασμένα» ναπετύχουν στη ζωή. Ιδίως η Σοφούλαευτύχησε να συνδεθεί δια βίου με τονΓιάννη, εξάδελφό μου, έναν νέο με τηδυναμική ανθρώπου ήρεμου και δημι-ουργικού και έφθασαν στην ολοκλήρω-ση της επιτυχίας τους. Δυστυχώς όμωςη σκληρή μοίρα τους έπληξε με το ατύ-χημα και την απομάκρυνση από τις πε-διάδες της ζωής του γιού τους Δημήτρη,

στο άνθοςτης ηλικίαςτου και πολ-λά υπο-σχόμενου.Και με τη«φυγή»και τουΓιάννη της, ηΣοφούλα έμεινε με την Κατερίνα, έναταλαντούχο και ευγενικό παιδί, που ολόγος της με γοήτευσε σε μια μικρή τη-λεφωνική επικοινωνία μας. Οι αναμνή-σεις της Σοφούλας σημαδεύθηκαν πλή-ρως και δια βίου με το χαμό του Δημή-τρη, γεγονός που το αποτυπώνει καιστους ποιητικούς της στίχους. Όμως οάνθρωπος έως τα τελευταία του πρέπεινα αμύνεται και να αντέχει, να υπερβαί-νει τις αντιξοότητες της ζωής. Δεν πρέπεινα μας κυριεύει ο πανικός της απουσίαςκαι του χωρισμού, να μην εγκαταλεί-ψουμε το όνειρο της ζωής, να μην πά-ψουμε να αγκαλιάζουμε τη χαρά, ναμην αφήσουμε τις καρδιές μας να πλημ-μυρίσουν με ομίχλη. Και αυτό είναι τομήνυμα που πρέπει να διέπει το βίο τουανθρώπου, που επιφορτισμένος πάν-τοτε με υποχρεώσεις και καθήκοντα, εί-ναι από τον προορισμό του υποχρεω-μένος να περιορίζει τις καταιγίδες τουπαρόντος και να μάχεται για το καλλίτε-ρο του μέλλοντός του.


ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: …. 124.pdfαπ’ όλο τον...

Documents

Transcript of ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: …. 124.pdfαπ’ όλο τον...