Εκδότης: AKMH A.E.

Υπεύθυνος τομέων Art & Design και Δημοσιογραφίας & Αθλ. Δημοσιογραφίας: Kυριάκος Μαμμούς

Δ/νση Σύνταξης: Ειρήνη Ψαρέλλη

Υπευθ. Αθλητικού: Πάνος Λούπος

Υπευθ. Γενικής Ύλης: Μίνα Ράλλη

Υπευθ. Κοιν. Δικτύων: Γιώργος Κογκαλίδης

Συντάκτες: Σπουδαστές Τομέα Δημοσιογραφίας

Αrt Director: Φωφώ Μάρα

Δημιουργικό: Σπουδαστές Τομέα Γραφιστικής

Διεύθυνση: ΑΘΗΝΑ - Κοδριγκτώνος 16, Τ.Κ. 11257, ΤΗΛ.: 2108224074 ΠΕΙΡΑΙΑΣ - Φίλωνος 67 & Σωτήρος Διός, Τ.Κ. 18535, ΤΗΛ.: 2108224074 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Τσιμισκή 14, Τ.Κ. 54624, ΤΗΛ.: 2310 260 200

ΚΡΗΤΗ - Θεοτοκοπούλου & Κορωναίου, ΤΗΛ.: 2810 300 900

www.iek-akmi.edu.gr

Το περιοδικό διανέμεται Δωρεάν

σελ. 7 • XΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ... σε όλο τον κόσμο! Μια σύντομη ματιά στα πιο παράξενα χριστουγεννιάτικα έθιμα

σελ. 4 • ΑΘΗΝΑ η πόλη των Αντιθέσεων Η Αθήνα «δείχνει τα χαρτιά της» εν μέσω της περιόδου των Χριστουγέννων

σελ. 8 / 9 • «Αντισταθμιστικό» αντίβαρο στην κραυγή αγωνίας των νησιωτών για το μεταναστευτικό

• ΜΑΝΑ ήμουν τελικά καλό παιδί;

• Ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης μιλάει στην ΑΚΜΗ για το προσφυγικό «Η Ελλάδα κάθεται άπρακτη και περιμένει»

σελ. 10/11 • Μεταρρυθμίσεις... στα Χριστούγεννα• Να μείνεις ζωντανός, είναι σημαντικότερο!

• Τα στέκια της Αθήνας που «χάθηκαν» στην κρίση

σελ. 12/13 • ΒΟΧΙΝG DAY... η παράδοση που έγινε λατρεία!

• Γιάννης Αντετοκούνμπο Ζωή σαν παραμύθι...

σελ. 14/15 • AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ & ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ Ιστορική Αναδρομή

σελ. 16 • «Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2» Μια νέα «ΙΔΕΑ» για τον Shαkespeare

editorial 3

Θεωρούσα πάντα τιμή για το δάσκαλο να μπορεί ο ίδιος να παρουσιάσει στην αγορά του επαγγέλματος που υπηρετεί τους σπουδαστές και τις σπουδάστριές του.

Και είναι πράγματι τιμή για μένα να συνοδεύω σήμερα, άλλους στο ξεκίνημα, αλλά και άλλους στην αποδρομή τους από τη σχολή σπουδαστές μου μαζί με τους καλούς συναδέλφους Πάνο Λούπο, Μίνα Ράλλη, Γιώργο Κογκαλίδη και Φωφώ Μάρα, σ’αυτό το εγχείρημα.

Σε κοινωνίες σκληρές που δυσκολεύονται να χαλαρώσουν, σε εποχές που θεωρούν δίκαιο τιμής τη σιωπή, ίσως αυτές οι παρουσίες, να αποτελούν και την συγνώμη των πολλών, αρκεί να μην επαναπαύονται οι ίδιες στην ευκολία του γνώριμου χώρου και να προχωρούν στην λύτρωση της αποκάλυψης μιας αλήθειας που απομακρύνει τις ανασφάλειες.

Θέλω μόνο να τους πώ να μη φοβηθούν τα δεδομένα . Να προχωρήσουν με το δικό τους φρέσκο αξιακό σύστημα ξεπερνώντας μας, να στοχεύσουν στο φεγγάρι γιατί ακόμη κι αν αστοχήσουν θάναι ανάμεσα στα αστέρια. Αρκεί να θυμούνται πάντα να έχουν σεβασμό στην είδηση και τον άνθρωπο, να μην κραυγάζουν αλλά να αφουγκράζονται και να προσέχουν τις γεμάτες σιωπές γιατί αυτές αντέχουν και τις σοβαρότερες αλήθειες.

Καλό ξεκίνημα, δύναμη και κάθε επιτυχία!!

Ειρήνη ΨαρέλληΔιευθύντρια Σύνταξης

Πόσο μεγάλη χαρά μπορεί να νιώθει κάποιος, όταν η υλοποίηση των στόχων γίνεται συλλογικά.

Μέσα από την καρδιά μου θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για την προσπάθεια αυτή, που θα έχει και συνέχεια.Να πω ένα μεγάλο μπράβο στους σπουδαστές της δημοσιογραφίας και της γραφιστικής για το μεράκι που έδωσαν.Αλλά και ένα ακόμα μπράβο στους καθηγητές που πάντοτε στηρίζουν και δίνουν γνώση στα νέα φυντάνια.

Βασικός σκοπός μας, είναι μέσα από την μετάδοση χρήσιμων γνώσεων, την καλλιέργεια κριτικού τρόπου σκέψης, την εκμάθηση βασικών δεξιοτήτων αλλά και την εμπέδωση του σωστού ήθους, συμπεριφοράς και αξιών, να βοηθήσουμε τους φοιτητές και φοιτήτριες να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της επαγγελματικής ζωής.

Ολόψυχα σας εύχομαι καλό ξεκίνημα, δύναμη και κάθε επιτυχία!!

Κυριάκος ΜαμμούςΥπεύθυνος τομέα

Art & Design καιΔημοσιογραφίας &

Αθλ. ΔημοσιογραφίαςΙΕΚ ΑΚΜΗ

Χριστούγεννα στην Αθήνα. Μέρες γιορτινές και το κλίμα δημιουργεί την επιτακτική ανάγκη για αγορές και εξόδους, εκδηλώσεις και δρώμενα για μικρούς και μεγάλους. Η Αθήνα που ξέρουμε κρύβει όμως και ένα καταπονημένο πρόσωπο, αποτέλεσμα μίας κρίσης οικονομικής και ανθρωπιστικής. Τα Χριστούγεννα αυτά θα φανερωθούν πλέον περισσότερο από ποτέ οι αντιθέσεις.

ΑΘΗΝΑ η πόλη των Αντιθέσεων

έχουν χάσει το νόημά τους. Πώς να τα γιορτάσω και με ποιον;’’, μας λέει. ’’Εγώ εδώ θα στρίψω για να πάρω τα συμπληρώματά μου. Ήταν ωραίο που διαταράχθηκε η ρουτίνα μου. Σε ευχαριστώ. Α! Και κάνε μια βόλτα πιο πάνω, στη Σταδίου″. Σταδίου λοιπόν! Ας χαζέψουμε λίγο. Κλειστά μαγαζιά και εμπορικά, σκοτάδια στις στοές.Καφές στο Νομισματικό Μουσείο και οι διπλανοί μου συζητούν ″-Όσο τα συνθήματα θα είναι ηχηρά στους τοίχους μας και οι επαίτες θα υπάρχουν για το ένα και το δύο ευρώ σου τα Χριστούγεννα θα πονούν. - Τους πρόσφυγες πού τους πας ;’’ - ‘’Πιες το τσάι σου, η ζωή θα είναι άδικη κάθε εποχή. Εδώ δεν έχουμε να πληρώσουμε η θέρμανση, άστα αυτά .’’Τελευταίος σταθμός στη Θερμοπυλών. Η κυρία Γεωργία, επί 4 χρόνια επαίτης, διαβάζει Παπανούτσο. Ρωτώ πού το βρήκε; ″-Οι φίλοι μου που με βοηθάνε μου το έφεραν. Πρακτική Φιλοσοφία. Εγώ εδώ κοιμάμαι με μια φίλη μου.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο ανάβει τα φώτα του στην καρδιά της Αθήνας, στο Σύνταγμα στις 19 Νοέμβρη, λίγες μέρες μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στο Παρίσι. Η χορωδία του Λεόντειου Λυκείου και ο Σάκης Ρουβάς ψυχαγωγούν μουσικά, τραγουδούν και στηρίζουν το Παρίσι, που έχει πληγεί από το τρομοκρατικό χτύπημα. Όπως και να έχει η Βαρβάκειος και η Ερμού πλημμυρίζουν για χάρη των εορτών, με μέτρο όμως. ″Σφίγγω τα χέρια μου όταν πληρώνω στις γιορτές ″ λέει η κυρία Ευαγγελία, περασμένα τα εξήντα χρόνια σε ηλικία, πλησίον της Βαρβακείου. ″Είναι και η εγκληματικότητα σε έξαρση! Η κόρη μου, ηθοποιός τελειώνει αργά από τις παραστάσεις, ανησυχώ κάθε φορά για το πώς θα επιστρέψει. Να προσέχεις αυτές τις μέρες!″Το πολυπολιτισμικό κέντρο δεν παύει να δέχεται τουριστικό ρεύμα και να δίνει χώρο για όνειρα στους επισκέπτες μας. Ζευγάρι Γερμανών σε ταβερνάκι στην Παλλάδος

γευματίζει για μεσημέρι και απολαμβάνει τον ήλιο που έχουμε τέτοια εποχή. ″Δε σε παρακινεί να πας για μπάνιο στη θάλασσα; Εγώ νιώθω ήδη λες και έχω τα πόδια μου στην άμμο.″Βικτώρια. Οι προβολείς εστιάζουν στο πολυπολιτισμικό κέντρο με την άλλη διάσταση. Φιλάνθρωποι καλλιτέχνες ψυχαγωγούν τους πρόσφυγές μας. Μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι ευγνωμονούν την τύχη τους, που έφτασαν τουλάχιστον εδώ ξεφεύγοντας από τον πόλεμο και παίρνουν μια ‘’γεύση’’ από ζωή με λίγο φαγητό, ένα μπάνιο, μια αγκαλιά ανθρωπισμού. Μέλη οργανώσεων και απλοί συνάνθρωποι τους φροντίζουν όσο μπορούν…Ενότητα στα ″πανηγύρια″. Μοναξιά στα σπίτια. Ομόνοια και η κυρία Παναγιώτα, μια ηλικιωμένη Κύπρια που εργαζόταν άλλοτε στο Υπουργείο ‘Άμυνας έχει βγει για να αγοράσει ως συνήθως τα βιολογικά προϊόντα της. Μένει σε ξενοδοχείο, μόνη. ″Τα Χριστούγεννα για εμένα

συζητώντας 4

Με τα μάτια της Μαρίας Αυγέρη

μεγαλύτερης ηλικίας, μέχρι ρακένδυτους επαίτες που ζητούν ελεημοσύνη (συνήθως χωρίς καμία ανταπόκριση). Οι εικόνες και οι ήχοι, που δε σταματούν ούτε για αστείο, σε ζαλίζουν μόλις μετά από λίγα λεπτά. Ο κόσμος αδιαφορώντας για το διπλανό του μοιάζει υπνωτισμένος να ακολουθεί το ρυθμό του. Οι περισσότεροι προχωρούν αργά, κοιτάζοντας προσεκτικά τα προϊόντα και αγνοώντας πλήρως τους πωλητές. Άλλοι ξεκινούν κατευθείαν τα παζάρια, που μπορεί να κρατήσουν και δέκα ολόκληρα λεπτά με συνήθη κερδισμένο τον πελάτη, αφού παίξει το τελευταίο του χαρτί: «Κοίτα να δεις, άμα δε θες πάω κι αλλού».

Οι τακτικοί πελάτες είναι έκδηλαλιγότεροι από τους αναποφάσιστους. Περπατούν γοργά, ξέρουν πού θα πάνε και τι θα ψωνίσουν, χαιρετάνε τους καταστηματάρχες ενώ εκείνοι απαντούν ονομαστικά έχοντας αναπτύξει σχεδόν προσωπική σχέση μαζί τους. Είναι συνήθως άνθρωποι που ζουν στην περιοχή και -όπως λένε οι ίδιοι οι μαγαζάτορες- τους επισκέπτονται δύο με τρείς φορές την εβδομάδα.

Η πλειοψηφία των πελατών είναι συνταξιούχοι και μάλιστα άνδρες. Πιο σπάνια θα δεις ηλικιωμένα ζευγάρια με τις γυναίκες να μοιάζουν ειδήμονες στο παζάρεμα. Αν μάλιστα κάνει κανένας σύζυγος το λάθος και αναλάβει τα ηνία, οι γωνιές για μια ωραιότατη κατσάδα στην αγορά είναι πολλές. Αρκετοί είναι αλλοεθνείς (στην πλειονότητά τους Ασιάτες), που φαίνεται να είναι αυτοί που ενοχλούνται λιγότερο από την οχλαγωγία. Κάποιοι ψωνίζουν με τις οικογένειές τους, έχοντας καρότσια με παιδιά και έναν ακόμη πονοκέφαλο, μιας και για τους μπόμπιρες όλα είναι παιχνίδι! Φανερά λιγότεροι οι νέοι και οι νέες που μάλλον προτιμούν ένα καφέ στα Αναφιώτικα. Μέσα σε αυτήν την ανθρώπινη παλέτα δε λείπουν και τα ζευγάρια νεαρών τουριστών, που βγάζουν φωτογραφίες. Χάνονται από τις τόσες φωνές και μυρωδιές που αναβλύζουν από κάθε γωνιά

ενώ φαίνεται να το διασκεδάζουν, δείχνοντας ενδιαφέρον για τα πάντα, δίχως όμως να προκαλούν το αντίστοιχο ενδιαφέρον.

Οι πελάτες βέβαια είναι η μία όψη του νομίσματος. Για να συνθέσουμε την πλήρη εικόνα της Βαρβακείου, δεν μπορούμε να παραλείψουμε από τον καμβά μας τους μαγαζάτορες. Άλλωστε είναι αυτοί που κάνουν την περισσότερη φασαρία.Αρκετοί από τους υπαλλήλους είναι ξένοι, στην πλειοψηφία τους νεαροί που δε σταματούν να προωθούν την πραμάτεια τους με ηχηρό ‘’όπλο’’ τη φωνή τους. Μέσα στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας επαναλαμβάνουν ό, τι ακούνε από τους συναδέλφους τους, σε μια αέναη προσπάθεια ο ένας να καπελώσει τον άλλο. Στο μεγαλύτερο μέρος τους φέρονται με ευγένεια, όχι όμως με αυτήν που αρμόζει στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό. Σου μιλούν στον ενικό, λες και σε ξέρουν χρόνια και απλά είχαν καιρό να σε δουν. Όταν δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση σου μπλοκάρουν το δρόμο παρακινώντας σε να ρίξεις μια ματιά στον πάγκο τους και η πρώτη τους βεβαίωση είναι η ελληνικότητα των προϊόντων. Κάποιοι πιο επιθετικοί σε τραβάνε από το χέρι χωρίς να παίρνουν τίποτε άλλο πέρα από εχθρικά βλέμματα και μουρμουρητά. Όσοι καταφέρουν να μαζέψουν λίγο κόσμο γύρω τους, αμέσως βλέπουν αποτελέσματα, καθώς όλο και πιο πολλοί σταματούν να δουν τι γίνεται και αρκετοί καταλήγουν να αγοράσουν.Μεταξύ τους δε λείπουν τα πειράγματα, οι πολιτικές συζητήσεις, οι εντάσεις για το χώρο που αντιστοιχεί στον καθένα αλλά και συνθηματικά σφυρίγματα μεταξύ των νεότερων όταν περνάνε κοπέλες, που δε συνοδεύονται.Στις ώρες αιχμής οι αλλεπάλληλες εικόνες, η μία μέσα στην άλλη μπορεί να σε μπερδεύουν και να σε ζαλίζουν, όμως την ίδια στιγμή σου μαθαίνουν τον κόσμο. Παρατηρώντας τη ζωή στη Βαρβάκειο Αγορά, μαθαίνεις την πόλη σου, τη γειτονιά σου, το διπλανό σου, τον εαυτό σου.

Η Αθήνα «δείχνει τα χαρτιά της» εν μέσω της περιόδου των Χριστουγέννων

Βαρβάκειος: η αγορά των αντιθέσεωνΗ Αθήνα των αντιθέσεων σε όλο της το φάσμα και στην πιο χαρακτηριστική της μορφή βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, στη Βαρβάκειο Αγορά. Μία βόλτα στα στενά της Βαρβακείου αντιστοιχεί σε μία περιήγηση σε ολόκληρη την πόλη σε ό,τι αφορά την ανθρωπογεωγραφία της. Κάθε λογής κόσμος διασχίζει καθημερινά την αγορά για να κάνει τα ψώνια της εβδομάδας.Μπορείς να συναντήσεις από ραφινάτους τύπους, κυρίως

Με έχουν κλέψει τέσσερις φορές. Θα πεις τώρα αναίσθητη είμαι; Δεν το καταλαβαίνω ότι με κλέβουν; Αλλά με έμπλεξαν με χάπια και πίνω δέκα την ημέρα. Να και κλέβουν και βιάζουν και ναρκωτικά πουλάνε και πολύ πορνεία έχω δει. ''Φύγε πριν σε δει η φίλη μου και νομίζει ότι σου είπα κάτι που δεν έπρεπε. Χριστούγεννα; Εγώ δεν γιορτάζω, θρηνώ για τις μέρες που ζούσα αξιοπρεπώς πριν μου πάρουν το σπίτι και τη δουλειά και την συγχωρεμένη μου την μάνα με τη σύνταξή της. Άντε φύγε!’’ Η Αθήνα μολονότι είναι το τέλειο κέντρο για να σκορπίσει ευτυχία, είναι και ο εφιάλτης που βλέπουμε τα βράδια, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Όσο και να επιθυμούμε την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, η εικόνα μόνο αυτό δεν επιβεβαιώνει και μιλά όσο χίλιες λέξεις των ανθρώπων του κέντρου και κάνει λόγο για ανέχεια και αναβρασμό. Τα παγωμένα Χριστούγεννα και το χιόνι θα είναι η αμαρτία που θα πάρουμε για αυτές τις μέρες μόνο ως σκέψη.

«Πολίτικη» ΑθήναΘα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η μικρή «Ανατολή» της Αθήνας ή ο παράδεισος των αλλαντικών και των πολίτικων εδεσμάτων. Λίγα μόλις μέτρα από το δημαρχείο της Αθήνας, στην καρδιά του μητροπο-λιτικού κέντρου, βρίσκεται ο δρόμος που η ευωδιά των φρέσκων καρυ-κευμάτων τον κάνει να ξεχωρίζει από κάθε άλλο δρόμο της πρωτεύ-ουσας. Οδός Ευριπίδου. Μία αγο-ρά, που αν κρίνουμε από τις χρονο-λογίες ίδρυσης των καταστημάτων που την απαρτίζουν καλά κρατεί... Το ραντεβού μας είναι στις εννέα, πρωί Τρίτης στο σταθμό της Ομό-νοιας. Βγαίνοντας από το σταθμό θα αντικρίσουμε μια «πλημμυρισμέ-νη» Αθηνάς από περαστικούς που πηγαίνουν βιαστικά στις δουλειές τους αλλά και από παραδοσιακούς καταναλωτές που έχουν ήδη ξεκινή-σει τις ετοιμασίες για το χριστουγεν-νιάτικο τραπέζι.Αν αγνοήσουμε τον γιορτινό στολι-σμό των καταστημάτων βέβαια, η ατμόσφαιρα θυμίζει περισσότερο άνοιξη παρά Χριστούγεννα.

Φθάνοντας στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Ευριπίδου μας τραβάει την προσοχή ένα πλήθος ανθρώ-πων που στέκονται όρθιοι σαν να περιμένουν κάτι. Πρώτη μας σκέ-ψη είναι ότι πρόκειται για ουρά σε τράπεζα, ΟΑΕΔ, ΙΚΑ ή κάποια άλλη υπηρεσία, στην οποία έχουμε συ-νηθίσει να βλέπουμε ουρές (δηλαδή σε όλες). Ωστόσο όταν πλησιάζου-με, βλέπουμε έκπληκτοι ότι όλος αυ-τός ο κόσμος περιμένει υπομονετι-κά τη σειρά του έξω από ένα μαγαζί που πουλάει μπαχαρικά, το - όνομα και πράμα- «ΜΠΑΧΑΡ».

σμό των καταστημάτων βέβαια, η ατμόσφαιρα θυμίζει περισσότερο άνοιξη παρά Χριστούγεννα.άνοιξη παρά Χριστούγεννα.

Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η μικρή «Ανατολή» της Αθήνας ή ο παράδεισος των αλλαντικών και των πολίτικων εδεσμάτων

Οι πέντε υπάλληλοι του καταστή-ματος εξυπηρετούν ασταμάτητα, με στωικότητα και ταχύ ρυθμό τους πελάτες, αφού αυτή η εικόνα είναι καθημερινό φαινόμενο, όπως θα διαπιστώσουμε με τα ίδια μας τα μάτια την επόμενη ημέρα που θα ξαναπεράσουμε από το ίδιο σημείο. Οι πελάτες μας ενημερώνουν ότι το συγκεκριμένο μαγαζί φημίζεται για τα άριστα υλικά και για την ποικιλία που διαθέτει στα καρυκεύματα, ενώ η ουρά που αντικρίσαμε χαρακτη-ρίζεται «μικρή», καθώς τις ημέρες των εορτών ο κόσμος διπλασιάζε-ται φτάνοντας ακόμα και τα 50 άτο-μα. Με έτος ιδρύσεως το 1940 το «ΜΠΑΧΑΡ» έχει καταφέρει να γίνει δι-άσημο, με πάνω από 2.000 γεύσεις, σταθερή πελατεία ακόμα και από την επαρχία και δελεαστικές τιμές. Όπως εύστοχα μας επισημαίνει μια πελάτισσα που έχει έρθει στην πρω-τεύουσα για τις γιορτές : «Ο Θεός τους χρωστάει λεφτά».

Αφήνουμε πίσω μας το «ΜΠΑΧΑΡ» και οδεύουμε προς τα κάτω. Περνά-με μπροστά από μια πληθώρα μα-γαζιών με καρυκεύματα και το συ-νονθύλευμα των μυρωδιών που αναδύουν μας γαργαλάει ευχάρι-στα τη μύτη. Οι επιγραφές μαρτυ-ρούν πόσα χρόνια βρίσκονται στην οδό Ευριπίδου: 1930, 1932, 1935, 1940 κλπ. Ο εκσυγχρονισμός του εμπορικού τριγώνου της Αθήνας δεν έχει επηρεάσει το στυλ παλιάς εποχής, έχει διατηρηθεί η παραδο-σιακή διαρρύθμιση και κυριαρχεί το ανατολίτικο ύφος. Πλησιάζοντας το τέλος της Ευρι-πίδου με κατεύθυνση την Παναγή Τσαλδάρη , το σκηνικό αλλάζει και οι μυρωδιές γίνονται πιο βαριές. Τα μπαχαρικά δίνουν τη θέση τους στα αλλαντικά και από τα ταβάνια κρέμονται τσιγκέλια με διάφορα είδη κόκκινου κρέατος. Εντύπωση προκαλεί ο κάθετος κήπος που βρί-σκεται πάνω από το εργαστήριο αλλαντικών «ΜΙΡΑΝ», που μετράει ήδη πάνω από 90 χρόνια λειτουρ-γίας. Όποιος επισκέπτεται πρώτη φορά τον συγκεκριμένο δρόμο, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί και να μην φωτογραφίσει τον ιδιόρρυθμο μπαξέ, που χαρίζει χρώμα σε όλη τη γειτονιά. z

Μια έκρηξη πολυπολιτισμι-κότητας περιμένει όποιον περπατήσει την οδό Ευριπίδου. Συνδυάζονται διάφορες κουλτούρες χωρίς να χάνει η κάθε μία την ταυτότητα της και για όσο βρίσκεσαι εκεί έχεις την αίσθηση ότι είσαι σε κάποιο στενό σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη εποχή.

Επόμενη στάση -απαραιτήτως- το γωνιακό μεζετζίδικο «ΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝ-ΛΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΝΗ». Αποτελεί ένα σύγχρονο βυζαντινό παστομαγει-ρείο, που συνδυάζει την πώληση των προϊόντων με την άμεση από-λαυση παραδοσιακών μεζέδων. Προλαβαίνουμε να βρούμε ελεύθε-ρο τραπέζι πριν γεμίσει το μαγαζί με κόσμο κάθε ηλικίας, γευόμαστε τις σπεσιαλιτέ και φεύγουμε με την υπόσχεση την άλλη φορά να κά-τσουμε στην αυλή του καταστήμα-τος. Ναι, διαθέτει και αυλή, με γεμά-τα από πελατεία - κάθε μέρα όπως πληροφορηθήκαμε- τραπέζια.

Μια έκρηξη πολυπολιτισμικότητας περιμένει όποιον περπατήσει την οδό Ευριπίδου. Συνδυάζονται διά-φορες κουλτούρες χωρίς να χάνει η κάθε μία τη ταυτότητα της και για όσο βρίσκεσαι εκεί έχεις την αίσθη-ση ότι είσαι σε κάποιο στενό σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη εποχή. Σί-γουρα αποτελεί κάτι διαφορετικό μέσα στο κέντρο της Αθήνας, αφού χαρίζει ένα άρωμα ανατολής που ανακατεύει τη ρίγανη με το σαλάμι, το πιπέρι με τον παστουρμά και τη πάπρικα με το σουτζούκι. ☻

Δημήτρης ΖιάγκαςΣτέλλα Κουκουριτάκη

* Εγώ θα αρχίσω με ένα αστείο έθιμο, αυτό της Καταλονίας. Στην Καταλονία, οι χριστουγεννιάτικες συνήθειες είναι πιο συμβολικές. Συγκεκριμένα για τον παραδοσιακό στολισμό την περίοδο των Χριστουγέννων, οι Καταλονοί τοποθετούν στα σπίτια τους μία φιγούρα στην στάση της αφόδευσης, τη λεγόμενη «El Caganer» και συμβολίζει την καλή τύχη και τη γονιμότητα της γης, ώστε η χρονιά που θα ακολουθήσει να φέρει καλή σοδειά. Η φιγούρα αυτή απεικονίζει πολλές φορές δημόσια πρόσωπα, όπως τον Ομπάμα, την Μέριλιν Μονρόε αλλά και την Lady Gaga και Amy Winehouse.

* Στη Βαρκελώνη τον Μεσαίωνα είχαν ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο έθιμο: την τελετή του παγωνιού. Τη μέρα των Χριστουγέννων ο βασιλιάς έπαιρνε μέσα σε μια χρυσή πιατέλα ένα ψητό παγώνι, που θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια φαγητά, και το μετέφερε στην τραπεζαρία. Τον ακολουθούσε σ’αυτήν την πομπή ένα πλήθος από ευγενείς, υπηρέτες και σωματοφύλακες. Στην τραπεζαρία μέσα βρισκόταν η βασίλισσα. Ο βασιλιάς της πρόσφερε το παγώνι για να το μοιράσει σε όλους τους παρευρισκόμενους. Όσοι δέχονταν την εξαιρετική αυτή τιμή, ήταν υποχρεωμένοι να ορκιστούν μπροστά στην ομήγυρη ότι θα προσπαθήσουν ν’ ανδραγαθήσουν στον πόλεμο ή στις ταυρομαχίες.

* Στην Κένυα, λόγω του κλίματος τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά: το χριστουγεννιάτικο γεύμα θυμίζει καλοκαιρινή ημέρα χαλάρωσης αφού αντί να φάνε γαλοπούλα κάνουν μπαρμπεκιου στον κήπο. Μάλιστα, εκεί στολίζουν τις εκκλησίες με μπαλόνια, λουλούδια και κορδέλες.

* Στη Χαβάη, ο Άη Βασίλης δεν χρησιμοποιεί έλκηθρο αλλά ένα κανώ. Οι Χαβανέζοι, αφού φάνε χοιρινό, σούπα νουντλ και σολωμό, γλεντούν με κιθάρες και γιουκαλίλι τραγουδώντας τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες με χαβανέζικο ρυθμό. Στη συνέχεια, τα παιδιά πηγαίνουν στην παραλία για να δοκιμάσουν το Wind-surf που πήραν για δώρο.

* Στην Ιαπωνία, τα Χριστούγεννα δεν αποτελούν επίσημη γιορτή αφού μόνο το 1% του πληθυσμού της είναι

Χριστιανοί. Ωστόσο, οι Ιάπωνες έμαθαν τα Χριστούγεννα από τους δυτικούς και πλέον τρώνε και εκείνοι γαλοπούλα και στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα δώρα όμως τους τα φέρνει ο Hoteiosho, μια θεότητα του ιαπωνικού πάνθεον. Πώς ξέρει ποια παιδιά ήταν καλά και ποια όχι; Έχει μάτια και στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τα βλέπει όλα.

* Στην Ιταλία, δεν υπάρχει Άη Βασίλης αλλά η Strega Buffana η οποία πετά πάνω από την Ιταλία με μια σκούπα και μοιράζει δώρα στα καλά παιδιά και κάρβουνο στα άτακτα παιδιά. Μια άλλη ιταλική παράδοση είναι να δίνουν ένα σακουλακι ξερές φακές στους φίλους τους για να φτιάξουν σούπα. Το φαγητό αυτό τους θυμίζει τις δύσκολες και φτωχές εποχές και την τρώνε για να έχουν τύχη το Νέο Έτος.

* Στην Ισλανδία, δεν έχουν έναν, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά 13 Άγιους Βασίληδες. Η... ομάδα τους ονομάζεται Yule Lads και η παράδοση τους θέλει να μοιάζουν με κοντά, άσχημα αλλά τρισχαριτωμένα τρολ. Σύμφωνα με το μύθο, ξεκινούν τις «επισκέψεις» τους από τις 12 Δεκεμβρίου και για τον υπόλοιπο μήνα βγαίνει στα σπίτια κάθε μέρα και ένα διαφορετικό από αυτά. Ο στόχος τους; Να σκορπίζουν έναν ευχάριστο πανικό με τις σκανδαλιές τους, καθώς μπαίνουν στα σπίτια από το τζάκι και σκορπίζοντας γύρω τους αστρόσκονη, κάνουν συνεχώς μικρές φάρσες στους κατοίκους τους.

* Και για το τέλος, άφησα ένα έθιμο δικό μας, άγνωστο στους περισσότερους, το Χριστόξυλο στην Μακεδονία. Η παράδοση των περιοχών της Μακεδονίας θέλει τους νοικοκύρηδες των σπιτιών να ψάχνουν τα χωράφια την παραμονή των Χριστουγέννων, με σκοπό να βρουν το πιο χοντρό και γερό ξύλο από ελιά ή πεύκο, που το ονομάζουν Χριστόξυλο. Το ξύλο αυτό καίγεται αργά στο τζάκι – που έχει καθαριστεί από κάθε υπόλειμμα παλιάς στάχτης- όλες τις μέρες των γιορτών, ενώ πρέπει να διαρκέσει μέχρι την ημέρα των Φώτων. Όσο το ξύλο καίγεται, σύμφωνα με το έθιμο, ο μικρός Ιησούς ζεσταίνεται στην παγωμένη φάτνη. ☻

Μαρία Τσόνι

συζητώντας 7

Xριστούγεννα... σε όλο τον κόσμο!Τα Χριστούγεννα είναι μια παγκόσμια γιορτή. Γιορτάζεται ωστόσο διαφορετικά από χώρα σε χώρα, ανάλογα με το κλίμα, την ιστορία ή την νοοτροπία του κάθε λαού. Ας ρίξουμε

«Είναι απορίας άξιο και αυτό ίσως πρέπει

να προβληματίσει την κεντρική διοίκηση

με ποιο τρόπο η τοπική αυτοδιοίκηση

πρώτου και δεύτερου βαθμού τα έχει

καταφέρει τόσο καλά μέχρι στιγμής χωρίς

ούτε ένα ευρώ» δήλωσε η περιφερειάρχης

Βορείου Αιγαίου, Χριστιάνα Καλογήρου

εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για τις «τρομερές»

όπως τις χαρακτήρισε περικοπές στο

προϋπολογισμό της Περιφέρειας, που έγιναν με

απώτερο σκοπό την εκτέλεση έργων, τα οποία θα

ωφελούσαν στη δημιουργία υποδομών και στη

σίτιση μεταναστών και προσφύγων.

«Αντισταθμιστικό» αντίβαρο στην κραυγή αγωνίας των νησιωτών για το μεταναστευτικό

συζητώντας 8

Γράφει η Κυριακή Μαυριάνου

Σε μια εποχή περίεργη, αντιφατική που όχι μόνο μαστίζεται από την οικονομική κρίση και την κρίση των αξιών αλλά που η διάλυση των θεσμών, η κοινωνική αδικία και η μισαλλοδοξία βιώνεται ως προσωπική αποτυχία και υπαρξιακή αβεβαιότητα αποφασίσαμε να πούμε ‘’όχι’’ στη μιζέρια, στην γκρίνια, στην αδράνεια.

Η εφημερίδα μας θα είναι ένα ‘’παράθυρο’’ στον κόσμο, που δεν είναι τελικά και τόσο άσχημος. Ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο άσχημος. Έχει και τις ομορφιές του και αυτές επιθυμούμε να αναδείξουμε. Γιατί όσο ζούμε σε μια χώρα που ο ήλιος λάμπει, ο πολιτισμός αντιστέκεται και η νεολαία ονειρεύεται υπάρχει ελπίδα!

Μπράβο στα παιδιά που ξεκίνησαν με τόσο κέφι αυτή τη δημιουργική προσπάθεια και έδωσαν ένα κομμάτι από την ψυχή τους για να μπορούμε να καμαρώνουμε για το πρώτο τεύχος της εφημερίδας μας! Καλή μας αρχή! Καλή μας χρονιά με ευχάριστες ανατροπές, εποικοδομητικές αναζητήσεις και προσωπικές διαδρομές, που οδηγούν σε ονειρεμένα μονοπάτια! Μίνα Ράλλη

Να αναλάβει τις ευθύνες της καλούν την Κε-ντρική Διοίκηση οι νησιώτες του Βορειοανα-τολικού Αιγαίου. Με πακέτο μέτρων και ανα-πτυξιακό πλάνο επιχειρεί να κατευνάσει τις διαμαρτυρίες το Κυβερνητικό στρατόπεδο. «Υπάρχουν τεχνικά ζητήματα που σε αυτή τη φάση δεν καθιστούν πρόσφορη την ιδέα να ανοίξει ο Έβρος ώστε να σταμα-τήσει η θαλάσσια μεταφορά μεταναστών και προσφύγων» δήλωσε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας σε συνέντευξή του στην Κυ-ριακή Μαυριάνου για το φλέγον ζήτη-μα του προσφυγικού.

Ο κ. Μουζάλας τάχθηκε υπέρ της προοπτικής να δοθούν στην Τουρκία όσα ζητάει, υπογραμμίζοντας ότι η γείτονα χώρα αποτελεί ένα σημαντι-κό κομμάτι της λύσης. Aναφερόμε-νος στο λόγο της σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο υπό τον Πρωθυπουργό σημείω-σε ότι το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα με πολλές πτυχές, που απαιτεί τη συνεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης με την κεντρική διοίκηση και την εκ-κλησία. Στο κρίσιμο ερώτημα πότε θα υπάρξει δημιουργία σα-φούς νομοθετικού πλαισί-ου, που θα καθορίζει τις αρμοδιότητες του κάθε φορέα στα νησιά-πύ-λες, απάντησε χαρα-κτηριστικά: «Η λύση για τη δημιουργία ενός συ-ντονιστικού οργάνου

θα έρθει σύντομα, πριν το τέλος του χρόνου». Την ώρα πάντως που ο αρμόδιος υπουργός επι-χειρεί να πείσει τις μικρές νησιωτικές κοινωνίες για τις καλές προθέσεις της Κυβέρνησης, οι κάτοικοι των νησιών του Βορείου Αιγαίου δεν μπορούν να κρύψουν την αγανάκτησή τους για την πα-ντελή απουσία εθνικών και ευρωπαϊκών φορέων στην προσπάθεια διευθέτησης μιας σειράς από σχετικά ζητήματα με αποτέλεσμα τη γιγάντωση του προσφυγικού προβλήματος.

Επιπρόσθετα έκανε λόγο για μία ανύπαρκτη κυβέρνηση τονίζοντας ότι «μόνα τους τα νη-σιά, που αποτελούν τις κύριες πύλες εισόδου μεταναστών και προσφύγων, αντιμετωπίζουν τις πολύπλευρες παραμέτρους ενός ζητήματος που θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα κυρίως ευρωπαϊκό».

Με τη φράση «η υπομονή τελείωσε» η κ. Καλο-γήρου θέλησε να καταστήσει σαφές ότι αναμέ-νει μέχρι το τέλος του χρόνου την ανακοίνωση εκ μέρους της Κυβέρνησης ειδικού αναπτυξια-κού προγράμματος, διαφορετικά, όπως είπε, «ας αναλάβουν και το κόστος της αδιαφορίας τους». Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του δημάρχου της Χίου, Μανώλη Βουρνού, ο οποίος τόνισε τη σημασία της ισότιμης μεταχεί-ρισης των νησιών, που αποτελούν κύριες πύλες εισόδου μεταναστών και προσφύγων αλλά και της ικανοποίησης μιας σειράς βασικών αιτημά-των προκειμένου η τοπική αυτοδιοίκηση να μπο-ρέσει να συνεχίσει να σηκώνει στους ώμους της το βαρύ φορτίο του μεταναστευτικού. Τέλος αναφέρθηκε στα αιτήματα των νησιών, τονίζοντας ότι παρότι αυτά διαφέρουν από τόπο σε τόπο, κοινό παρονομαστή αποτελεί τόσο η παραμονή στον μειωμένο ΦΠΑ όσο και η εκπόνηση ειδικού αναπτυξιακού πλάνου για τις περιοχές που έχουν πληγεί. ☻

Καλή μας αρχή!

Μάνα, ήμουν τελικά καλό παιδί;Γράφει ο Ανδρέας ΧόνδροςΜου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός, «αν είσαι κακό παιδί, δεν θα πάρεις δώρο από τον Άγιο Βασίλη». Το 2015 φεύγει… Αλήθεια πόσο μας άλλαξε; Ένας χρόνος επιπλέον στην «καμπούρα» μας και εμείς ίδιοι... Μίζεροι, βουτηγμένοι στα προβλήματα και στο βάλτο της καθημερινότητας. Υπεύθυνοι για όλα τα δεινά του τόπου, συνένοχοι καλύτερα. Δίχως διάθεση για αυτοκριτική. Ποιο «mea culpa»; Ανήμποροι να πούμε «εγώ φταίω». Μικρόνοοι. Ο καθένας στον μικρόκοσμό του.Ήμουν εκεί. Στην Κω το καλοκαίρι. Εκεί που το κύμα ξέβραζε αθώα πτώματα προσφύγων. Περνούσα, έβλεπα και άλλαζα δρόμο. Να χω τη δουλειά μου, το πορτοφόλι μου να ‘ναι γεμάτο και για τα άλλα βλέπουμε. Ποιος ανθρώπινος εξευτελισμός; Δεν μου περισσεύουν, κι όμως που περίσσευαν. Έδωσα αλλά δεν έγινε τίποτα. Ακόμα το Αιγαίο καταπίνει τις ψυχές τους. Να βοηθήσω ή οι «λαθραίοι» καταστρέφουν το νησί μου; Είναι άνθρωποι αυτοί που τους εκμεταλλεύονται; Δεν βλέπουν τη θλίψη στα μάτια των μικρών από τη Συρία; Εκείνοι που κυβερνούν γιατί κλείνουν τα μάτια; Γιατί οι ντόπιοι ψάχνουν τρόπο για να γίνουν ένα με το αειχρόνιο και το αέναο θεριό, το χρήμα… Και να… Σεπτέμβρης και πάλι πίσω στη πρωτεύουσα. Εδώ που βασιλιάς είναι η ρουτίνα. Είναι διαφορετικοί. Όλοι αυτοί που βλέπω καθημερινά στην ίδια διαδρομή για τη σχολή και τους προσπερνώ… Είμαι σίγουρος δεν αποφάσισαν οι ίδιοι για την μοίρα τους. Δεν αποφασίζεις άλλωστε αν θα κοιμάσαι σπίτι σου, στο κρεβατάκι σου ή αν για ακόμη μια νύχτα θα ρίξεις το κουφάρι σου στο πεζοδρόμιο… Εικόνες εξαθλίωσης του ανθρώπινου γένους και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα. Και καλά εμείς, δύναμη δεν έχουμε. Οι άλλοι οι μεγάλοι που βγαίνουν στην τηλεόραση. Εκείνοι με τα κουστούμια που βγάζουν λόγους περισπούδαστους και όλες οι κάμερες και τα φλας είναι για αυτούς. Που κρατούν την τύχη του κόσμου στα χέρια τους. Από ποιον δρόμο πάνε σπίτι τους, στη δουλειά τους... Θαρρείς και αυτοί δεν κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Εγώ θα πάω και σήμερα στη δουλειά μου. Αν ο άλλος είναι καλύτερος, κάτι θα βρω να τον μειώσω. Ή γενικά… Ο διπλανός μου να περνάει δύσκολα. Και περνούν τα χρόνια… 2015,16,17,18… Στα ίδια θα είμαστε. Ο μικρόκοσμός μου, πιο σημαντικός από τα θλιβερά που συμβαίνουν στον κόσμο. Εν κατακλείδι… Μαμά, δεν ήμουν καλό παιδί και φέτος.

Ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης μιλάει στην Ακμή για το προσφυγικό

‘’Η Ελλάδα κάθεται άπρακτη και περιμένει’’

H Τουρκία είναι πύλη εισόδου προ-σφύγων στην Ευρώπη, υποστηρίζει

o Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, ενώ κρίνει τη στάση της κυβέρνησης ανεπαρκή. Η γνώμη του για τα κέντρα μετεγκατάστασης είναι ότι πρέπει να βρίσκονται εκτός κατοικη-μένων περιοχών. Συγχαίρει τους αφα-νείς ήρωες και εθελοντές των νησιών, λέγοντας ότι είναι απλά δημοκρατικοί άνθρωποι και κάνουν το καθήκον τους. Τέλος υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέ-τες θα γίνουν ικανοί για να μπορέσουν να διαχειριστούν την κατάσταση.

Ποιά είναι η άποψή σας και εν γένει η θέση του κόμματός σας για το προσφυγικό ζήτημα;Το προσφυγικό ζήτημα προέκυψε από εμπόλεμες ζώνες και από την ομαδική αποχώρηση τρομοκρατημένων ανθρώπων. Πύλη εισόδου στην Ευρώπη είναι η Τουρκία. Η Ελλάδα δεν είναι πύλη εισόδου αλλά ανήκει στην διαδρομή προς την Ευρώπη των προσφύγων. Άρα πρέπει να γίνει μια συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας, ώστε στην πύλη, δηλαδή την Τουρκία, να υπάρχει έλεγχος και από εκεί να γίνεται η διανομή προς τα άλλα κράτη.

Πώς κρίνετε τη στάση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης απέναντι στο θέμα αυτό; Είναι επαρκής;Λόγω του ότι είναι ο πρώτος καιρός πιστεύω ότι θα υπάρξει ένταση σε αυτό το θέμα. Και η Ευρώπη μέχρι στιγμής δείχνει αδράνεια από την πλευρά της και ότι είναι ανέτοιμη και χώρες όπως η Τουρκία προσπαθούν να επωφεληθούν.

Η Ελλάδα συνήθως κάθεται άπρακτη και περιμένει. Επομένως η τακτική της κυβέρνησης δεν είναι επαρκής.

Ποιά πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η στάση της χώρας μας απέναντι στην Τουρκία;Η Ελλάδα δεν πρέπει να προβεί σε ενέργειες με την Τουρκία. Η Ευρώπη πρέπει να διαχειριστεί τη συναλλαγή με την Τουρκία. Αν μπούμε σε διάλογο με την Τουρκία, η Τουρκία θα θέλει να επωφεληθεί.

Τι έχετε να πείτε για τις χώρες που υψώνουν τείχη σε αυτούς τους ανθρώπους με βροντερό παράδειγμα την Ουγγαρία;Είναι λάθος διότι και αυτές είναι χώρες τις Ευρώπης και υποχρεούνται ανάλογα με τον πληθυσμό τους να πάρουν ένα μερίδιο προσφύγων.

Οι σύνοδοι κορυφής που έγιναν πιστεύετε ότι απέφεραν κάποιο αποτέλεσμα; Είναι ικανοί οι Ευρωπαίοι να διαχειριστούν αυτήν την κατάσταση;Θα γίνουν ικανοί, θέλουν δεν θέλουν. Διότι το πρόβλημα θα εντείνεται. Πρόκειται για ένα τσουνάμι που δεν ξέρεις πού θα οδηγήσει.

Τι γνώμη έχετε για τα κέντρα μετεγκατάστασης; Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να εξομαλυνθεί η κατάσταση στα ελληνικά νησιά;Πρέπει να γίνουν και εντός της Ελλάδας κάποια κέντρα υποδοχής, απαραιτήτως εκτός κατοικημένων περιοχών, ώστε να μην έχουμε εξέγερση των κατοίκων. Γίνονται όμως κάποια και είναι υποχρέωση της Ελλάδας.

Υπάρχουν καθημερινά εθελοντές και κάτοικοι που καταβάλουν τιτάνιο αγώνα και δίνουν ακόμα και από το υστέρημά τους. Τι έχετε να δηλώσετε γι αυτούς τους αφανείς ήρωες;Ότι είναι δημοκρατικοί άνθρωποι που έχουν την φιλοξενία μέσα στην ψυχή τους σαν νοοτροπία και τους συγχαίρω γιατί και οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι και χρήζουν της συμπαράστασης όλων μας.

Αν η Ευρώπη διατηρήσει τη στάση αυτή και δεν ανοίξει τα σύνορά της ποιές θα είναι οι συνέπειες για την Ελλάδα με τον μαζικό όγκο των προσφύγων που θα συσωρευθεί στη χώρα μας;Δεν θέλω να πιστέψω ότι η Ευρώπη δεν θα κάνει το καθήκον της, το οποίο είναι να επιβάλει στην Τουρκία να γίνει χώρα νομιμόφρων. Η Τουρκία θέλει να αποκομίσει χρήματα και έλεγχο στο Αιγαίο. Φαντάζομαι η Ευρώπη θα δείξει αλληλεγγύη απέναντι σ αυτό γιατί αν δεν δείξει αυτοναρκοθετείται. ☻

Γράφει ο Γιώργος Παπαθεοδώρου

Χριστούγεννα με το ΣΥΡΙΖΑ: Έμφαση στο κόκκινο… Της επανάστασης.

Κόκκινα λαμπάκια να αναβοσβήνουν, κόκκινοι γλόμποι στα χριστουγεννιάτικα δέντρα και σπίτια γεμάτα κόκκινα στολίδια. Όμως τι θα έπρεπε πραγματικά να αλλάξει; Ποιες είναι οι αριστερές «πινελιές» στην «ιεροτελεστία» των Χριστουγέννων; Αρχικά καταργούμε τον όρο «Άγιος Βασίλης». Ο τύπος, που ντυμένος στα κόκκινα θα μας φέρνει τα δώρα από εδώ και στο εξής μετονομάζεται σε «Comandante». Με 153 ψήφους υπέρ περνά στη Βουλή το νομοσχέδιο της αλλαγής των ευχών σε αυτές τις άγιες μέρες. Ευχές όπως «Καλά Χριστούγεννα» ή «και του χρόνου», δίνουν τη θέση τους στο «Hasta La Victoria Siempre (Μέχρι τη νίκη πάντα)» ή «Venceremos (Θα νικήσουμε)».

Χριστούγεννα με τη Νέα Δημοκρατία:

Αν γίνουν. Τίποτα δε θεωρείται δεδομένο. Βλέπεις η εταιρία που έχει αναλάβει την

διοργάνωση των Χριστουγέννων δεν είναι αξιόπιστη. Στη ΝΔ τα Χριστούγεννα γιορτάζονται με τον πατροπαράδοτο τρόπο, αλλά πλέον και με ποικιλία. Στο ρόλο του Άη Βασίλη ορίζουμε κάποιον προσωρινό, διότι ακόμη ψάχνουμε τον καταλληλότερο.Με πρόεδρο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, οι εορτασμοί συνοδεύονται από λαϊκά άσματα, όπως τα ρεμπέτικα. Με πρόεδρο τον Απόστολο Τζιτζικώστα, ψάχνουμε κάτι νέο, κάτι που δεν κάναμε τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Με πρόεδρο τον Άδωνη Γεωργιάδη, τοποθετούμε σε κάθε γωνία της πόλης πιάνο, μπαλέτα και παγοδρόμια, έτσι ώστε να περάσει καλά και η γυναίκα μας… Τέλος με πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη, περνάμε τις μέρες αγάπης οικογενειακά, καλώντας και την αδελφή μας στο εορταστικό τραπέζι. Μπορεί βέβαια να έχει πάει αλλού…

Χριστούγεννα με το ΠΑΣΟΚ (Δημοκρατική Συμπαράταξη):

Είναι η περίοδός σου. Αυτή η «συμπαράταξη» Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς έχει ανεβάσει τα ποσοστά της ευτυχίας

σου. Ένα δεκαπενθήμερο που μπορείς να σκεφτείς και σιγά

σιγά να βρεις τον παλιό καλό σου εαυτό.Επιπρόσθετα έχεις χρόνο να ξεσκονίσεις το πορτρέτο στον τοίχο, του Ανδρέα Παπανδρέου. Τρως τα πάντα πέραν της ελιάς, η οποία σου φέρνει και πάλι στην επιφάνεια άσχημες αναμνήσεις.

Χριστούγεννα με το Κ.Κ.Ε.:

Ένα ΟΧΙ φτάνει. ΟΧΙ από συνήθεια. ΟΧΙ στα δώρα που που προέρχονται από το

εξωτερικό. ΟΧΙ στις γαλοπούλες εισαγωγής. ΟΧΙ σε χριστουγεννιάτικες ταινίες αμερικανικής παραγωγής. ΟΧΙ άλλο «Home Alone». Αν ανήκεις στο K.Κ.Ε, μπορείς να διοργανώσεις μάζωξη ώστε μαζί με τα συντρόφια, μπροστά από το τζάκι, να παρακολουθήσεις αφιερώματα στην πρώην Σοβιετική Ένωση.

Χριστούγεννα με το Ποτάμι:

Χριστούγεννα… Η ευκαιρία να ταξιδέψεις. Περιπλανώμενος κάτω από το γκρίζο

ουρανό, με ένα σακίδιο στη πλάτη και μια κάμερα στο χέρι. Στα ακουστικά μελαγχολία. Να «παίζει» από James Blunt μέχρι Robbie Williams. Το μυαλό σου να ξεφεύγει. Σκέψεις δύσκολες. Θα πρέπει να αλλάξω τον Σταύρο Θεοδωράκη; Να είσαι στο 4,09% και να νιώθεις τόσο μόνος…

Χριστούγεννα με τους Ανεξαρτήτους Έλληνες:

Ποια γαλόπουλα σύντροφε; Από εδώ και πέρα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μόνο «Γκοτζίλα»

(όρος για το κρέας του στρατού). Απαγορεύεται η χρήση αρωμάτων ή αποσμητικών χώρου, μην ξεχνάς… Ήδη μας ψεκάζουν. Αν θες να περάσεις τις άγιες μέρες μετά μουσικής, καλό θα ήταν να επιλέξεις τραγούδια με στρατιωτικό περιεχόμενο. Ακόμη και το «απόψε στη σκοπιά», του

Λευτέρη Πανταζή…

Χριστούγεννα με την «Ένωση Κεντρώων»:

Τα πράγματα είναι απλά. Έχεις κάποιες μέρες για να κάνεις το δικό σου χρησμό. Τα Χριστούγεννα του 2015 είναι

προάγγελος των Χριστουγέννων του 2035. Η χρόνια που πέρασε είναι η χρόνια της δικαίωσης… Ο Άγιος Βασίλης, όχι ο Λεβέντης, ο άλλος με τα κόκκινα, θα περιμένει από σένα το γράμμα με τα 9 σημεία που θα βγάλουν εσένα και τη χώρα σου από τη κρίση…

Το μόνο κόμμα που δεν θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα, είναι η «Λαϊκή Ενότητα». Για δυο πασιφανείς λογούς. Αρχικά

δεν έχεις όρεξη να γιορτάσεις ενώ δεν έχεις μπει στη Βουλή. Είναι λογικό να σε έχει ρίξει ψυχολογικά. Από την άλλη να θυμάσαι κάτι. Τα Χριστούγεννα είναι αθέμιτα, παράνομα, επονείδιστα, απεχθή και μη βιώσιμα. Τι είπατε; ☻

Μεταρρυθμίσεις… στα Χριστούγεννα!Γραφεί ο Ανδρέας Χόνδρος

συζητώντας 10

Τα Χριστούγεννα όπως ταονειρεύτηκα. Αφήνεις τη φα-ντασία σου να «οργιάσει» και περνάς αυτές τις άγιες μέρες με τα παρακάτω 7+1 κόμματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Nα μείνεις ζωντανός,είναι σημαντικότερο!

Το κέντρο της Αθήνας την περίοδο των χριστουγεννιάτικων γιορτών μεταμορφώνεται σε μια πανδαισία από όμορφες ει-

κόνες. Πολύχρωμα λαμπάκια, γέλια και μελωδίες γεμίζουν την οδό Ερμού κάθε χρόνο. Άνθρωποι διασκεδάζουν, μικρά παιδιά απολαμβάνουν τη βόλτα με τους γονείς τους και όλοι ψωνίζουν μετά μανίας. Πραγματικότητα; Φυσικά και όχι. Μάλλον ουτοπία θα λέγαμε. Πίσω από τα φωτά και τη λάμψη υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά των δρόμων της Αθήνας. Εκεί που υπάρχει η θλίψη και ο πό-νος εκείνων των ανθρώπων που δεν έχουν κάπου να μείνουν. Που δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ να φάνε. Ζουν μέσα στο κρύο και στην ανέχεια, χωρίς κάποιον συγγενή ή φίλο να νοιάζεται για εκείνους. Τα Χριστούγεννα, επομένως, δεν είναι μόνο τα όμορ-φα φώτα και οι μουσικές. Εθελοτυφλούμε γιατί συνηθίσαμε να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Η χαρά και η οικογενειακή θαλπω-ρή δεν είναι προνόμιο για όλους. Για κάποιους όλα αυτά είναι πολυτέλεια. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα όταν αδυνατούν να ανταπεξέλ-θουν στις πιο βασικές βιοποριστικές τους ανάγκες;

Κάναμε μια βόλτα στην Έρμου ψάχνοντας ανθρώπους να μας μιλήσουν για τις κακουχίες και τις δυσκολίες που αντιμετωπί-ζουν. Καταγράψαμε τη ζωή του κύριου Χρήστου. Εδώ και επτά χρόνια έρχεται στην οδό Ερμού για επαιτεία, κα-θώς δεν μπορεί να επιβιώσει αλλιώς. Μας εξομολογήθηκε ότι τα Χριστούγεννα γι’ αυτόν δεν θα είναι τόσο ευχάριστα. Βαθιά θλί-ψη σκεπάζει το πρόσωπό του. Σκυμμένος κάθεται στο βρώμικο πεζοδρόμιο κοιτάζοντας σταθερά το έδαφος. Τον ακουμπάμε φιλικά στον ώμο και σηκώνει αργά το κεφάλι. Μας κοιτάει με βλέμμα γεμάτο πόνο, που σου τρυπάει την ψυχή. Αντιμετωπίζει πολλά και προβλήματα υγείας, όπως υγράστους πνεύμονες και διαβήτη. Μας μιλάει με ειλικρίνεια για την πορεία της ζωής του και μας αφηγείται πώς κατέληξε σ’ αυτό το σημείο. Έχει ένα παιδί και ένα εγγόνι στην Αμερική. Τον επισκέπτονται μια φορά τον χρόνο και σκέφτεται και ο ίδιος να τους ακολουθήσει. Τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια βρισκόταν σε κέντρο απεξάρ-τησης ναρκωτικών ουσιών. Για πέντε χρόνια βρέθηκε στη φυλα-κή για χρέη του αδελφού του από παράνομες δουλειές, χωρίς να το γνωρίζει.

Το πιο δραματικό περιστατικό που μας εκμυστηρεύεται είναι ότι άγνωστοι τον τραυμάτισαν και έπειτα του έκλεψαν το ποτήρι στο οποίο είχε μαζέψει σαράντα εννέα ευρώ για να αγοράσει την ινσουλίνη του. Καταγγέλλει, επίσης, πως αστυνομικοί τον είχαν συλλάβει επειδή ζητιάνευε. Του κατάσχεσαν ένα πλαστικό πο-τήρι, στο οποίο είχε μαζέψει δέκα ευρώ και έπειτα τον αφήσαν ελεύθερο. Όσο για τους περαστικούς τον βοηθούν τις περισσό-τερες φορές, ιδιαίτερα οι ξένοι τουρίστες, αφού του έχουν δώσει ακόμη και χαρτονόμισμα των εκατό ευρώ.

Ο κύριος Χρήστος είναι μάθημα ζωής. Αντιλαμβανόμαστε πως για κάποιους άλλους το να είσαι απλά φτωχός είναι ρουτίνα. Να μείνεις ζωντανός είναι σημαντικότερο. Υπάρχει πολύς πό-νος γύρω μας, για τον οποίο αδιαφορούμε. Ο κόσμος αυτών των ανθρώπων μπορεί να γίνει ομορφότερος με απλά αλλά ου-σιαστικά πράγματα. Όπως λέει ο ίδιος ο κύριος Χρήστος ένας καλός λόγος, ένα πιάτο φαΐ και λίγη συντροφιά είναι αρκετά. Τα χρήματα δεν είναι πάντα το παν. Πρέπει να είμαστε πρώτα άνθρωποι. ☻

Χρήστος Τακιρτάκογλου Αικατερίνη Σχοινά

Ο όρος «στέκι» φαντάζει εξαιρετικά λίγος μπροστά

στον απύθμενο ιστορικό χα-ρακτήρα, που κρύβεται πίσω από κάθε μικρό μαγαζάκι στο πιο απομακρυσμένο σοκάκι της Αθήνας. Χώροι συνάντη-σης καλλιτεχνών, συγγραφέων, πολιτικών αλλά και απλών αν-θρώπων κατεβάζουν ρολά σε καθημερινή βάση, γονατίζοντας με απογοήτευση και απελπισία στην βαθιά, πλέον, ριζωμένη κρίση τόσο οικονομική όσο και αξιακή, που πλήττει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Αξέχαστα γλέντια, ατελείωτες αθηναϊκές νύχτες, παρεΐστικα κουτούκια και διακοσμημένες με το μοναδικό ελληνικό μεράκι ουζερί δεί-χνουν να αποτε-λούν μακρινό π α ρ ε λ θ ό ν , ε γ κ λ ω β ι -σμένο στη σκιά του «βεβιασμέ-νου» και οδυνηρού λουκέτου. Παραδειγ-μ α τ ι σ μ έ -νοι από τον «Δυρό» στην οδό Ξενοφώντος, που για πολλά χρό-νια θεωρούνταν ιδανικό στέκι για όσους αναζητούσαν σπιτικές γεύσεις, μέχρι το απευ-θυνόμενο στους περισσότερο «ψαγμένους» «Cellier» στην οδό Πανεπιστημίου -στον ίδιο τόπο που κάποτε έκανε γνωστά τα χνάρια του ο «Απότσος» και το «Far East», η πρώτη «συνεύρεση» ανατολίτικων και μεσογειακών γεύσεων της τότε αθηναϊκής κοινωνίας. Και αυτές είναι μόνο κάποιες αμυδρές ενδείξεις που μαρτυρούν την, αν μη τι άλλο, δυσάρεστη εικόνα κάθε γειτο-νιάς, κάθε ανθρωπίνου βλέμ-ματος που βίωσε εμπειρίες και πέρασε στιγμές ξεγνοιασιάς και συντροφικότητας στη ζεστασιά, την οποία πρόσφερε ο καθένας από τους παραπάνω χώρους με τον δικό του, ιδιαίτερο και αληθι-νό πάντα τρόπο.

Οι αναμνήσεις, θα έλεγε κανείς, είναι εκείνες που θα μείνουν για

πάντα χαραγμένες στη μνήμη εκείνων που τις έζησαν, ανα-γκασμένοι όμως πλέον να μην μπορούν να ξαναγευτούν αυτή τη «δόση ευτυχίας». Η ευθύνη; Απλησίαστη. Φοβισμένοι παρα-κολουθούν, άπραγοι ως προς τις συνθήκες, ανήμποροι να δώσουν τέλος και- γιατί όχι;- κά-ποια στιγμή να απαλλαχτούν από αυτή τη σταδιακή τραγωδία που τους στερεί στιγμές, όνειρα, ευχάριστες κουβέντες, ανοιχτούς ορίζοντες.

Τα ντοκουμέντα διόλου ευκατα-φρόνητα σε αριθμό αλλά και στη συγκίνηση που προκαλούν. Η απώλεια των αγαπημένων χώ-ρων εστίασης είναι εντονότερη

στα προάστια της Αθήνας, όπου η νέα γενιά έχει

ξεφύγει από την αποξένωση του

κέντρου.

Εκεί που τα παιδιά συ-χ ν ά ζ ο υ ν στα ίδια μέρη που σύχναζαν οι γονείς

τους όταν ήταν φοιτη-

τές, εκεί που τα στέκια έκρυβαν

ιστορίες και αναμνή-σεις γενεών

Τώρα τα μπαράκια, που έγρα-ψαν τη δική τους ιστορία στην το-πική κοινωνία, στέκονται ετοιμόρ-ροπα, με τζαμαρίες σπασμένες και ζωγραφισμένες. Πλέον τα νέα παιδιά δεν ξέρουν την φήμη τους.

Ένας ηλικιωμένος περνά από ένα σοκάκι, που κάποτε στεγά-ζονταν παραδοσιακά καφενεία και μεζεδοπωλεία. Κοιτά μελαγ-χολικά και κουνάει το κεφάλι του. ¨Πάνε όλα¨, ψιθυρίζει και συνεχί-ζει σκυφτός.

Ίσως είναι η κρίση, ίσως η νέα τάξη πραγμάτων αλλά το απο-τέλεσμα παραμένει αποκαρ-διωτικό. Μπαράκια, κουτούκια, ταβέρνες και μεζεδοπωλεία έγραψαν τη δική τους ιστορία στις γειτονιές. Τώρα ερμητικά κλειστά μετατρέπονται από ανα-μνήσεις σε ετοιμόρροπα κτήρια, άχρηστα και αδιάφορα, καθώς όλη τους αίγλη έχει χαθεί. ☻

Γράφουν οι Eleni ekmekciu & Ειρήνη Ψαρρέα

Τα στέκια της Αθήνας που «χάθηκαν» στην κρίση

Να ζήσουν το όνειρό τους, όπως έκανε ο Γιάννης!

Στην πρωτοβουλία του τομε-άρχη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ στην ειδι-κότητα της δημοσιογραφίας, Κυριάκου Μαμμούς, για την έκ-δοση εφημερίδας, στην οποία συντάκτες θα είναι οι σπουδα-στές και εν δυνάμει συνάδελφοί μου, δεν θα ήταν δυνατό να αρνηθώ την τιμητική πρόταση για την αρχισυνταξία του αθλη-τικού τετρασέλιδου, που ξεκινά από τούτη εδώ τη σελίδα.

Ούτως ή άλλως, δεν θα ήμουν αρνητικός σε οποιαδήποτε πρόταση θα αφορούσε σε μια ακόμα συμβολή του ΙΕΚ ΑΚΜΗ προκειμένου να συμπεριλά-βουν οι σπουδαστές δημοσιο-γραφίας και αθλητικής δημο-σιογραφίας, στο πορτοφόλιό τους, μια πολύ σημαντική δου-λειά, πριν καν ξεκινήσουν την καριέρα τους. Το γεγονός δε, ότι στο φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας, τη διεύθυνση σύντα-ξης έχει αναλάβει η εξαιρετική συνάδελφος, Ειρήνη Ψαρέλλη, εγγυάται την επιτυχία του εγχει-ρήματος.

Στο πρώτο τεύχος που κρατά-τε στα χέρια σας, ελπίζω ότι θα διαβάσετε με πολύ ενδιαφέρον και τα τρία θέματα που ανέλα-βαν κατά ζεύγη, έξι σπουδα-στές του τομέα αθλητικής δη-μοσιογραφίας. Προσωπικά και με αφορμή το αφιέρωμα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο που προκαλεί το θαυμασμό όλου του πλανήτη με τα κατορθώμα-τά του στο NBA, το μόνο που θέλω να σχολιάσω και παράλ-ληλα να ευχηθώ σε κάθε νέο παιδί που θέλει να κάνει το όνει-ρό του πραγματικότητα είναι να ξυπνήσει και να κάνει τα πάντα για να το ζήσει. Όπως ακριβώς έκανε ο Γιάννης...

Καλή ανάγνωση και καλές γιορτές!

Πάνος Λούπος

αθλητισμός 12

BOXING DAY… η παράδοση που έγινε λατρεία!

Η 26η Δεκεμβρίου ή η «Boxing Day» για τους αγγλομαθείς, απο-τελεί ημέρα αργίας για χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Γερμα-νία, η Γροιλανδία, η Νέα Ζηλαν-δία, το Χονγκ Κονγκ. Αλλά και για τις χώρες της Κοινοπολιτείας των Εθνών (παλαιότερα γνωστή ως βρετανική κοινοπολιτεία, ήταν μία εθελοντική – ελεύθερη ένωση που αποτελούταν από 54 ανεξάρτητα έθνη, πρώην αποικίες της βρετα-νικής αυτοκρατορίας, ενώ είχαν ως κοινή γλώσσα εργασίας τα αγγλικά και κατά κύριο λόγο χρι-στιανικό πληθυσμό).

Ενώ στη Νότια Αφρική, η συγκε-κριμένη μέρα είναι γνωστή ως «η Ημέρα της Καλής Θέλησης». Όσον αφορά στο περιβόητο όνομα, πρέπει να γυρίσουμε πολύ πίσω, για την ακρίβεια στον 19ο αιώνα και την Βικτοριανή πε-ρίοδο στην Αγγλία. Τότε σύμφω-να με την παράδοση, οι πλούσιοι της εποχής συνήθιζαν να κάνουν χριστουγεννιάτικα δώρα σε οικο-γένειες από κατώτερα κοινωνικά στρώματα μια μέρα ακριβώς μετά τα Χριστούγεννα δηλαδή στις 26 Δεκέμβριου. Τα δώρα μέ-χρι να ανοιχτούν ήταν αποθηκευ-μένα στο «κουτί των Χριστουγέν-νων» (Christmas box)…

Ο «Οργασμός» τωνΆγγλων ποδοσφαιρόφιλωνΣτην Αγγλία κάνουν πολλά πράγ-ματα ανάποδα. Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι το δι-αφορετικό. Την αρχή κάνουν τα καταστήματα που όχι μόνο δεν παραμένουν κλειστά, αλλά ανοί-γουν με τις εκπτώσεις να κάνουν «πρεμιέρα» δημιουργώντας έτσι έναν γενικό πανζουρλισμό, ο οποίος στη συνέχεια μεταφέρε-ται στο γήπεδο (βάσει των Βρε-τανικών πλαισίων), μιας και η αγωνιστική της «Boxing Day» για τους Άγγλους φιλάθλους έχει την ίδια βαρύτητα, τόσο με αυτή της πρώτης όσο και με την τελευταία. Μάλιστα πολύ είναι εκείνοι που από το καλοκαίρι κιόλας φρο-ντίζουν να κλείσουν μια θέση για τους ίδιους και τις οικογένειες τους καθώς η ζήτηση όπως είναι λογικό είναι τεράστια. Παλαιο-τέρα η Λίγκα φρόντιζε έτσι ώστε η συγκεκριμένη αγωνιστική να αποτελείται από τοπικά ντέρμπι, διευκολύνοντας με αυτό τον τρό-

πο τις οικογένειες, μιας και λόγω των ημερών τα δρομολόγια στα τρένα είναι περιορισμένα. Αυτό όμως με το πέρασμα του χρόνου έχει αλλάξει και ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο πρόγραμμα.

Τα ρεκόρ της «Boxing Day»Στα 23 χρόνια της Πρεμιερ Λιγκ, η πιο επιτυχημένη ομάδα της δεύτε-ρης μέρας των Χριστουγέννων είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ καθώς οι «κόκκινοι διάβολοι» με-τρούν 21 νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα, ενώ το χειρότερο ρε-κόρ, το διαθέτει η Άστον Βίλα με 3 νίκες, 5 ισοπαλίες και 15 ήττες! Πρώτος σκόρερ της 26ης Δεκεμ-βρίου είναι ο Ρόμπι Φάουλερ, ο οποίος έχει πετύχει 9 τέρματα με τους Ρόμπιν Κιν και Άλαν Σίρερ να βρίσκονται στη δεύτερη θέση με 8 γκολ έκαστος. Ο ποδοσφαι-ριστής με τις περισσότερες συμ-μετοχές είναι ο Φρανκ Λάμπαρντ καθώς διαθέτει στο ενεργητικό του 16.

Όσον αφόρα στην πιο πετυχημέ-νη «Boxing Day» σε σύνολο τερ-μάτων τουλάχιστον, θα πρέπει να γυρίσουμε αρκετά πίσω ,για την ακρίβεια στο 1963 όταν και σημει-ώθηκαν συνολικά 66 γκολ με το μέσο όρο ανά παιχνίδι να φτάνει στο εξωπραγματικό 6,6!

Η παγκόσμια «Boxing Day» στο χώρο του αθλητισμούΟι περισσότεροι πιστεύουν πως η περίφημη «Boxing Day» είναι συνυφασμένη αποκλειστικά με την Αγγλία και την Πρεμιερ Λιγκ και αφορά αποκλειστικά το πο-δόσφαιρο. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει αφού η παράδοση τηρείτε και στην Σκωτία εκεί που επίσης υπάρχει αγωνιστική δράση την μέρα εκείνη τόσο στο ποδόσφαι-ρο όσο και στο ράγκμπι ανεξαρ-τήτου κατηγορίας το ίδιο δηλαδή που ισχύει και στην Αγγλία.Επίσης, οι λάτρεις των ιπποδρο-μίων δεν μένουν παραπονεμένοι, καθότι διεξάγεται η «King George VI Chase» στον ιππόδρομο του Σέρεϊ με τη κούρσα να αποτελεί την δεύτερη πιο διάσημη μετά το «Cheltenham Gold Cup». Ενώ στην Ιρλανδία η «Boxing Day» έχει συνδεθεί άρρηκτα με το μεγάλο ντέρμπι της χώρας μεταξύ Λίν-φιλντ και Γκλέντοραν. Φεύγοντας από την Μεγάλη Βρετανία, σε

άλλες χώρες συναντάμε ποικίλες και ενδιαφέρουσες δραστηριό-τητες την 26η Δεκεμβρίου. Στην Αυστραλία έχουν καθιερωθεί οι αγώνες κρίκετ «Boxing Day Test» που λαμβάνουν χώρα στο «Melbourne Cricket Ground» ενώ γίνεται και η έναρξη των ιστιοπλοϊκών αγώνων «Race Hobart Yacht» στο Σίδνεϋ. Στον Καναδά απ’ την άλλη, αρχίζει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου κάτω των 20. Επιπλέ-ον την ίδια ημέρα σηματοδοτεί-ται το πρώτο «pack drop» στο «Spengler Cup» που πραγματο-ποιείται στο Νταβός της Ελβετίας, στο οποίο αγωνίζονται οι «ΗC Davos», η εθνική ομάδα του Κα-ναδά, αλλά και άλλοι κορυφαίοι στο χώρο, σύλλογοι.Από όλη αύτη τη γιορτή, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το NBA εκεί όπου οι άνθρωποι ζουν για το θέαμα και τις μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις. Άλλωστε οι ομάδες και οι υπεύθυνοι γνωρίζουν όσο λίγοι στον κόσμο πώς να εκμε-ταλλευτούν κάθε περίσταση ξε-χωριστά. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα είναι οι ειδικές φανέλες που «λανσάρουν» αποκλειστικά για την περίοδο των Χριστουγέννων.

Κύπελλο Χριστουγέννων… η εκδοχή των ΕλλήνωνΓυρίζοντας πολλές δεκαετίες το χρόνο πίσω και συγκεκριμένα στο 1943 θα δούμε πως υπήρχε και η Ελληνική «Boxing Day» για κάποια χρόνια. Για την ακρίβεια επρόκειτο για ένα τουρνουά κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, με τη συμμέτοχη του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, οι οποίοι αντιμετώπιζαν μεγάλες ομάδες προερχόμενες από το εξωτερικό. Μάλιστα στο φίλαθλο κοινό είχε τεράστια απήχηση κα-θώς τα γήπεδα ήταν ασφυκτικά γεμάτα, με τους συλλόγους να έχουν υψηλά οικονομικά οφέλη. Τελευταία σεζόν που ο κόσμος συνδύασε ποδόσφαιρο και Χρι-στούγεννα ήταν το 1962…☻

Γράφουν οι Ιάσωνας Παλαιός & Δημήτρης Σεραφειμίδης

Γιάννης Αντετοκούνμπο Zωή σαν παραμύθι...

Ο Γουολτ Ντίσνεϊ είχε πει: «άμα το ονειρευτείς, μπορείς και να το κάνεις», ρήση που βρίσκει

απόλυτη εφαρμογή στον Γιάννη, ένα παιδί με μεγάλα όνειρα που δεν μπορούσαν να

περιοριστούν στην Ελλάδα…

Το άδειο ψυγείο...Η ζωή του μοιάζει να είναι βγαλμένη από παραμύθι, ένα σύγχρονο παραμύθι, χω-ρίς παλάτια και ιππότες αλλά με φτώχεια και ρατσισμό. Οι γονείς του ήρθαν στην Ελλάδα το 1992, οικονομικοί μετανάστες από τη Νιγηρία αλλά από την πρώτη στιγμή ήθελαν τα παιδιά τους να μεγα-λώσουν με την ελληνική κουλτούρα. Για αυτό άλλωστε έδωσαν και ελληνικά ονό-ματα στους γιους τους (Θανάσης, Γιάν-νης, Κώστας, Αλέξης), με μοναδική εξαί-ρεση τον μεγάλο τους γιο, τον Φράνσις και τους έστειλαν σε ελληνικά δημόσια σχολεία. Τα εφηβικά χρόνια του Γιάννη δεν ήταν ανέμελα, σαν αυτά των συνομήλικων του, αφού έπρεπε να δουλεύει στους δρόμους για να εξασφαλίσει το φαγητό του. Όπως έχει πει και ο ίδιος σε συνέ-ντευξή του: «Μερικές φορές το ψυγείο μας ήταν άδειο. Δεν μπορούσαμε να πουλήσουμε πράγματα στο δρόμο κι έτσι δεν είχαμε χρήματα για να αγορά-σουμε φαγητό». Η πρώτη τους γειτονιά ήταν τα Σεπόλια, εκεί όπου μαζί με τον αδελφό του, τον Θανάση, έβρισκαν δι-έξοδο από τα προβλήματά τους παίζο-ντας μπάσκετ. Μια μέρα η μοίρα τους άλλαξε όταν σε μια βόλτα με το ποδήλατό του ο Σπύρος Βελληνιάτης είδε αυτά τα δύο ψηλά παι-διά. Αμέσως ο Γιάννης και ο αδελφός του πήγαν στον Τρίτωνα για να παίξουν μπάσκετ και στη συνέχεια στον Φιλαθλη-τικό. Σιγά σιγά άρχισαν όλοι να αντιλαμ-βάνονται ότι ο Γιάννης ήταν ένα ακατέρ-γαστο διαμάντι πολλών καρατιών. Παρόλο που τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν για εκείνον, είχε ακόμη ένα

μεγάλο πρόβλημα να αντιμετωπίσει, τον ρατσισμό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που χλευάστηκε, υποτιμήθηκε και απαξιώθη-κε από κάποιους εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του. Όμως εκείνος είχε χτί-σει ασπίδα γύρω του και δεν άφηνε να τον επηρεάσει τίποτα από αυτά. Χρειά-στηκε να περάσουν από «σαράντα κύ-ματα» τα αδέλφια Αντετοκούνμπο για να αποκτήσουν ελληνικό διαβατήριο, για να έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στις εθνι-κές ομάδες. Όχι ότι αυτό θα τους έκανε να νιώσουν περισσότερο Έλληνες γιατί ήδη μέσα τους ένιωθαν Έλληνες.

Η καταξίωση...Το καλοκαίρι του 2013 θα άλλαζε ριζικά η ζωή του ίδιου αλλά και της οικογένειάς του. Στο καθιερωμένο ντραφτ του ΝΒΑ επιλέγεται από τους Μιλγουόκι Μπακς στην 15 θέση, την υψηλότερη που έχει φτάσει πότε Έλληνας στο μαγικό κό-σμο του ΝΒΑ. Η πρώτη του αντίδραση εκείνο το βράδυ ήταν να πάρει αγκαλιά τον αδελφό του το Θανάση και να πα-νηγυρίσουν μαζί με τη γαλανόλευκη στα χέρια τους. Δεν το έκαναν για να γίνουν αρεστοί ή να αποδείξουν κάτι, αλλά γιατί έτσι ένιωθαν εκείνη τη στιγμή. Ήταν μια πέρα για πέρα αληθινή και ειλικρινής κί-νηση. Το συμβόλαιο, που υπέγραψε με τα «ελάφια» ήταν αυτό που έδωσε στην οικογένειά του την ευκαιρία να ζήσει μια καλύτερη ζωή, μακριά από τη φτώχεια. Όμως δεν είχαν γίνει όλα τα όνειρά του πραγματικότητα μέχρι τη στιγμή που έπαιξε με την Εθνική ομάδα και το εθνό-σημο στο στήθος. Το 2014 όταν τον κά-λεσε ο Ομοσπονδιακός προπονητής, Φώτης Κατσικάρης, για το Μουντομπά-σκετ της Ισπανίας, ένιωσε την απόλυτη καταξίωση και ήθελε να αποδείξει σε όλους ότι αξίζει να βρίσκεται εκεί. Η σκληρή δουλειά και η επιμονή που τον χαρακτηρίζει, τον έχει καθιερώσει ως έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους

παίκτες, που παίζουν στο ΝΒΑ. Η ομά-δα του περιμένει πολλά από εκείνον γιατί ξέρει ότι μπορεί να βασίζεται πάνω του.

Για «μονάκι» στα Σεπόλια!Έχουν ειπωθεί τόσα και τόσα για εκεί-νον και την οικογένειά του, όμως όλοι τους παραμένουν σεμνοί και ταπεινοί. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα δύο αδέλφια το καλοκαίρι που μας πέρασε, έκαναν ανοιχτή πρόσκληση στο Facebook για να παίξουν «μονάκι» στην παλιά τους γειτονιά, στα Σεπόλια, εκεί που αγάπησαν το μπάσκετ. Εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα ήταν τεράστια, καθώς πλήθος νέων ανθρώπων πήγαν στο ανοιχτό γήπεδο των Σεπολίων για να δουν έναν αστέρα του ΝΒΑ να παίζει «μονό», χωρίς κανόνες και χρονόμετρα. Απλά και μόνο η παρέα ήταν αρκετή. Πολλοί αθλητές που αγωνίζονται στο επίπεδο του Γιάννη δεν θα το έκαναν γιατί θα σκέφτονταν ότι μπορεί να τραυματιστούν και να χάσουν πολλά. Όμως ο Γιάννης και ο Θανάσης κέρδισαν ακόμη περισσότερα, έδωσαν χαρά σε παιδιά που έχουν το ίδιο όνειρο με εκείνους, να παίζουν μπάσκετ. Αυτή την περίοδο ο Γιάννης συνεχίζει να εντυπωσιάζει τους πάντες στο ΝΒΑ με τα ποσοστά του να είναι εξαιρετικά, αφού σε 18 παιχνίδια που έχει παίξει έχει σκο-ράρει 16.1 πόντους, έχει μαζέψει 6.1 ρι-μπάουντ και έχει μοιράσει 2.5 ασίστ κατά μέσο όρο, σε 32.7 λεπτά συμμετοχής. Τα παραμύθια τις περισσότερες φορές έχουν χαρούμενο τέλος. Στο παραμύθι της οικογένειας Αντετοκούνμπο υπάρχει «happy end» αλλά δεν έχει έρθει ακό-μη γιατί αυτή είναι μόνο η αρχή και το μέλλον διαγράφεται λαμπρό για όλα τα αδέλφια της οικογένειας, αφού όλοι ασχολούνται με το μπάσκετ. Αυτό που τους άλλαξε για πάντα τη ζωή...☻

Γράφουν οι Σπύρος Κάλλιος και Μαντώ Καψάλη

Αθλ

ητισ

μός

&

τρ

ομοκ

ρατία

Αθλ

ητισ

μός

&

τρ

ομοκ

ρατία

τρομ

οκρα

τίαΑ

θλητ

ισμό

ς &

τρομ

οκρα

τίαΑ

θλητ

ισμό

ς &

Αθλ

ητισ

μός

&

τρ

ομοκ

ρατία

Αθλ

ητισ

μός

&

Α

θλητ

ισμό

ς &

τρομ

οκρα

τίαΑ

θλητ

ισμό

ς &

Αθλ

ητισ

μός

&

τρ

ομοκ

ρατία

Αθλ

ητισ

μός

&

Γράφουν οι Αντιγόνη Ζαχάρη & Νίκος Πήλιος

Βράδυ 13ης Νοεμβρίου 2015. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η φιλική αναμέτρηση μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας στο «Stade de France» από γιορτή μετατρέπεται σε τραγωδία. Δεκάδες χιλιάδες θεατών γίνονται μάρτυρες πολλαπλών εκρήξεων εκτός του σταδίου.

Ένα συνονθύλευμα κόσμου προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό του και κατευθύνεται στο κέντρο του γηπέδου. Την ίδια νύχτα 90 άνθρωποι πέφτουν νεκροί στο θέατρο Μπα-τακλάν, ενώ στο 10ο και 11ο διαμέρισμα του Παρισιού εκατοντάδες άνθρωποι τραυματί-ζονται σοβαρά. Για άλλη μια φορά η γαλλική πρωτεύουσα γίνεται στόχος Τζιχαντιστών, της λεγόμενης ISIS, λίγους μήνες μετά το μακελειό στο «Charlie Hebdo».

Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ κηρύσ-σει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κλείνει τα σύνορα της Γαλλίας για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέ-μου. Το Παρίσι δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο και η Ευρώπη καλείται να σταθεί δυνατή και να μην επιτρέψει στο φόβο να κυριαρχήσει...

Ιστορική αναδρομήΟι πολλαπλές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου δεν αποτελούν άνευ προηγουμένου γεγονότα. Πολλές φορές στο παρελθόν η παγκόσμια κοινή γνώμη ήρθε αντιμέτωπη με παρόμοια χτυπήματα, σε αθλη-τικούς χώρους και μη. Με το πέρασμα του χρόνου οι στόχοι των επιθέσεων έχουν δια-φοροποιηθεί αρκετά. Η αλλαγή στον ρου της ιστορίας έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, με το ξεκλήρισμα στους Δίδυμους Πύργους. Πλέον ο καθένας από εμάς είναι δυνητικά στόχος, κάτι που δεν είχε παρατηρηθεί σε επιθέσεις του 20ού αιώνα. Οι μαζικές δολοφονίες είναι πια το ζη-τούμενο των τρομοκρατών.

Η σφαγή του ΜονάχουΚατά τη δεύτερη εβδομάδα διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο η Παλαιστινιακή εξτρεμιστική οργάνωση «Μαύ-ρος Σεπτέμβρης» εισέβαλε στο Ολυμπιακό χωριό και απήγαγε μέλη της Ισραηλινής απο-στολής. Έντεκα αθλητές και προπονητές, ένας Γερμανός αστυνομικός καθώς και πέντε μέλη της οργάνωσης σκοτώθηκαν έπειτα από επέμ-βαση των γερμανικών αρχών. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, που ανεστάλη κάθε αγωνιστική δραστηριότητα προκειμένου να πραγματοποιηθεί μνημόσυνο στο Ολυμπιακό Στάδιο.

αθλητισμός 15

27 Ιουλίου 1996, Ολυμπιακοί Αγώνες ΑτλάνταΔύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 100 τραυματίστηκαν μετά την πυροδό-τηση εκρηκτικού μηχανισμού κατά τη διάρ-

κεια συναυλίας στο Ολυμπιακό πάρκο Centennial. Η βόμ-βα τοποθετήθηκε από τον Έρικ Ρού-ντολφ, πρώην αξιω-ματικό του στρατού των Η.Π.Α. Ο Ρού-ντολφ αιτιολόγησε την πράξη του δη-λώνοντας πως «οι Ολυμπιακοί Αγώνες προωθούν τις αξίες του παγκόσμιου σο-σιαλισμού». Το πρό-γραμμα των Ολυμπι-ακών Αγώνων της Ατλάντα δεν διεκόπη.

Η ημέρα που άλλαξε η ιστορία..Η Αλ Κάιντα προέβη στην πιο αιματηρή τρομοκρατική επίθε-ση όλων των επο-χών όταν σε τέσσερα πολιτικά αεροσκάφη εκδηλώθηκε αερο-πειρατεία και προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και το Πεντάγωνο. 2.973 νεκροί και δύο πολεμι-κές επιθέσεις στο Αφγανιστάν ήταν ο απόηχος της τραγικής εκείνης ημέρας, που έμελλε να αλλάξει για πάντα το μέγεθος και τις συνθήκες των τρομοκρατικών επιθέσεων.1η Μαΐου 2002, Champions League

Πριν από τον ημιτελικό του Champions League μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός, ο οποίος είχε τοποθετηθεί σε αυτοκίνητο πολύ κοντά στο γήπεδο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Έντεκα μέλη της ομάδας Batasuna, που συνδέεται με την εθνικιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna = Βασκική γη κι ελευθερία), συνε-λήφθησαν. Παρά τον τραυματισμό 17 ατόμων η αναμέτρηση διεξήχθη κανονικά, αφού η UEFA έλαβε τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις από την αστυνομία.

117ος Μαραθώνιος της ΒοστώνηςΔύο εκρήξεις βομβών με διαφορά 13 δευτερολέ-πτων αφαίρεσαν τη ζωή τριών συμμετεχόντων στον Μαραθώνιο του 2013, ενώ άφησαν 183 τραυματίες, πολλούς εξ’ αυτών ακρωτηριασμέ-νους. Πίσω από το χτύπημα ήταν οι ισλαμικής καταβολής αδελφοί Τσαρνάεφ. Ο ένας σκοτώ-θηκε από ανταλλαγή πυρών με αστυνομικούς, ενώ ο άλλος καταδικάστηκε από το Αμερικανικό κράτος σε ποινή θανάτου με ένεση. Παρά το πλήγμα ο Μαραθώνιος συνεχίζει να διοργανώ-νεται. Μάλιστα το 2014 υπήρξε αύξηση των συμ-μετοχών έως τις 16.000, ασφαλώς με αυστηρό-τατα μέτρα ασφαλείας. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πλήγματα ένεση. Παρά το πλήγμα ο Μαραθώνιος συνεχίζει να δι-οργανώνεται. Μάλιστα το 2014 υπήρξε αύξηση των συμμετοχών έως τις 16.000, ασφαλώς με αυστηρότατα μέτρα ασφαλείας. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πλήγματα τρο-μοκρατών, που άγγιξαν εκτός από την κοινή γνώμη και τον αθλητισμό, με κορωνίδα φυσικά τα πρόσφατα γεγονότα στην γαλλική πρωτεύ-ουσα. Παρόλα αυτά το «ευ αγωνίζεσθαι» δεν

μπορεί να ανατραπεί όσο κι αν πολλές φορές ο αθλητισμός έχει θυσιαστεί στο βωμό πολιτι-κών και θρησκευτικών συμφερόντων.

Ποδόσφαιρο στον... αέρα!Μπορεί η μεγάλη δοκιμασία να έρχεται το καλοκαίρι στο EURO 2016, όμως η UEFA και οι σύλλογοι (κυρίως οι συμμετέχοντες στο Champions League) δεν παύουν να ανη-συχούν για νέα χτυπήματα αλά... Stade de France από τρομοκράτες. Με το κλίμα φόβου που επικρατεί δημιουργείται η ανάγκη να γίνο-νται τα παιχνίδια κάτω από αυστηρότατα μέτρα με σκοπό την αποφυγή παρόμοιων καταστά-σεων και την ασφαλή διεξαγωγή των παιχνι-διών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου ο πρόεδρος της ομοσπονδί-ας δήλωσε: «Η εντύπωσή μου είναι πως το γερ-μανικό ποδόσφαιρο έχει πάρει άλλη στροφή σε πολλές παραμέτρους μετά τα όσα συνέβη-

σαν». Παρόμοιες ανησυχίες επικρατούν σε όλη την Ευρώπη. Βέβαια υπάρχει και η... εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ελλάδα! Το καλό σε αυτό εί-ναι ότι τα γεγονότα του Παρισιού μας επηρέα-σαν... λιγότερο από τους υπόλοιπους. Το κακό όμως είναι ότι αντί να συσπειρωθούμε και να εξαλείψουμε τα φαινόμενα βίας που μαστίζουν τον ελληνικό αθλητισμό εδώ και χρόνια, εμείς κάναμε το αντίθετο. Την ίδια ώρα που όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη δίδασκε πολιτισμό και έστελνε μήνυμα συμπαράστασης στη Γαλλία, εδώ το ματς της χρονιάς ανάμεσα σε Ολυμπια-κό και Παναθηναϊκό δεν ξεκίνησε ποτέ...

Γαλλική... αντεπίθεση!Με τις μνήμες από την τρομοκρατική ενέρ-γεια να είναι ακόμη νωπές στις μνήμες των Γάλλων πολιτών η γαλλική κυβέρνηση και η Γαλλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου απο-φάσισαν να διοργανώσουν την τελική φάση του EURO 2016. Η κίνηση αυτή έχει ως στόχο να δείξει πως η Γαλλία (κατά κύριο λόγο) και η Ευρώπη δεν φοβούνται και δεν υποκύπτουν στο κλίμα τρομοκρατίας που θέλουν να δη-μιουργήσουν οι τζιχαντιστές του ISIS. Όπως η 11η Σεπτεμβρίου άλλαξε πολλά πράγματα στον τρόπο που ταξιδεύουμε (αυξημένα μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια κ.ά.), έτσι από εδώ και πέρα είναι πολύ πιθανό να διαφοροποιη-θούν τα δεδομένα σχετικά με τον τρόπο προ-σέλευσης στα γήπεδα αλλά και στον τρόπο που θα υποδέχονται τους φιλάθλους οι ίδιοι οι διοργανωτές... Το πρώτο μεγάλο crash test έρχεται το καλοκαίρι από τη χώρα που υπέ-φερε περισσότερο. Τι κι αν τέτοια «ραντεβού» -όπως και το σλόγκαν της διοργάνωσης: «Le Rendez-vous»- αποσκοπούν στο να είναι γιορτή για τον φίλαθλο ποδοσφαιρικό κόσμο και των εικοσιτεσσάρων χωρών που θα συμμετέχουν εκεί... Eκ των πραγμάτων, κάτι τέτοιο καθίσταται δύσκολο. Στις εννέα πόλεις, όπου θα φιλοξενηθεί το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τα μέτρα ασφαλείας αναμένονται δρακόντεια. Σταθμοί μετρό, σιδηροδρομικοί σταθμοί, αεροδρόμια, γήπεδα, ακόμη και απλοί χώροι συνάθροισης θα βρίσκονται υπό εικοσιτετράωρη φύλαξη και οι έλεγχοι θα είναι συνεχείς. Οι θεατές θα προσέρχονται στα δέκα γήπεδα της διοργάνωσης έως και τέσσερις ώρες νωρίτερα, διότι οι έλεγχοι θα γίνουν ιδιαίτερα χρονοβόροι. Ακόμη υπάρχουν σκέψεις να τοποθετηθούν body scanners (όπως και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012) στα προπονητικά κέντρα και στα ξενοδοχεία, που θα διαμένουν οι αποστολές των ομάδων. Σύμμαχος στην προσπάθεια της ομαλής διεξαγωγής του τουρνουά αναμένεται να είναι η υπόλοιπη Ευρώπη και ιδιαίτερα οι χώρες που θα λάβουν μέρος σε αυτό. Στόχος των υπόλοιπων κρατών θα είναι η διασφάλιση των μετακινήσεων και η ανταλλαγή πληροφοριών με σκοπό να ελαττώσουν τους χούλιγκαν και τις διάφορες ακραίες μάζες (π.χ. νεοναζί) , που ενδέχεται να θέλουν να ταξιδέψουν στη Γαλλία.

<< Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2 >>

Μια νέα «ΙΔΕΑ» για τον ShakespeareΠώς συνδυάζεται το γέλιο με το δάκρυ, η χαρά με τη λύπη; Πώς μπορεί

ένα πασίγνωστο ερωτικό δράμα να σου προσφέρει πρωτόγνωρα συναισθήματα μέσω κωμικοτραγικών εναλλαγών; Σε μια αποθήκη στο Θησείο ένας μουσικός

και δύο φαντάσματα δίνουν την απάντηση…

Δύο νέοι ηθοποιοί, η Αθηνά Μουστάκα και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, παρέα με το θεατρικό τους δάσκαλο Κώστα Γάκη, μας παρουσιάζουν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο τη διασημότερη ιστορία αγάπης του παγκόσμιου θεάτρου, το << Ρωμαίος και Ιουλιέτα >> του William Shakespeare.Οι δύο πρωταγωνιστές με όπλο το ταλέ-ντο και τα νιάτα τους ενσαρκώνουν όλους τους ήρωες, εξαντλώντας τις σωματικές και εκφραστικές τους δυνατότητες. Κατα-φέρνουν μάλιστα να μας συγκινήσουν ακόμη και μέσω χαρακτήρων που κινού-νται στα όρια της καρικατούρας, όπως ο <<ράπερ>> Μερκούτιος της Αθηνάς, με σεβασμό φυσικά στο κλασικό κείμενο. Απόλυτα ταιριαστή με το κλίμα του έργου είναι και η μουσική του Γάκη, ο οποίος συμ-μετέχει και ενεργά <<παίζοντας>> άλλοτε με το κοινό και άλλοτε με τα φαντάσματα των δύο ερωτευμένων εφήβων, όπως το φλερτ με την καταπληκτική παραμάνα του Κωνσταντίνου.

Συναντήσαμε μετά την παράσταση έναν εκ των πρωταγωνιστών, τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, έναν εργάτη του θεάτρου και όχι καλλιτέχνη όπως μας τόνισε, που δέχθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

-Καλησπέρα Κωνσταντίνε. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία του <<Ρωμαίου και Ιουλιέτα για 2>>;-Αποδείχτηκε ότι είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε όλους. Τη βλέπουν με χαρά έφηβοι, νέοι αλλά και γιαγιάδες και παπ-πούδες που έχουν δει πολύ κλασικό θέα-τρο. Σίγουρα βοήθησε και το μπόλιασμα κωμικών στιγμών σ’ αυτήν την υπέροχη ερωτική τραγωδία. Βοήθησε και το έργο πάντως, καθώς έχει αποδειχθεί πλέον ότι

προοριζόταν για κωμωδία. Μέχρι τη μέση είναι ιδιαίτερα κωμικό, γραμμένο σα φάρσα, αλλά ξαφνικά, σαν κάτι να συνέβη στο συγγραφέα και το δεύτερο κομμάτι είναι βουτηγμένο στο αίμα.

-Συνεχώς ανανεώνεται το τέλος των εμφανίσε-ών της; Θα συνεχίσετε για καιρό ακόμη;- Είναι μια παράσταση την οποία εξελίσσουμε συνεχώς, την ανακαλύπτουμε διαρκώς, όμως

κι αυτό κάποτε εξαντλείται. Νιώθουμε κι εμείς την ανάγκη να <<προχωρήσουμε>> δημιουρ-γικά, γι’ αυτό τέλη Γενάρη θα σταματήσουμε στην Αθήνα, θα κάνουμε μια μικρή περιοδεία στην υπόλοιπη Ελλάδα κι έτσι πιστεύουμε θα ολοκληρωθεί ο κύκλος της.

-Έχεις μεγαλώσει στην Αθήνα. Πως σου φαί-νεται ενόψει εορτών, με κλειστά μαγαζιά, πρό-σφυγες, άνεργους, άστεγους…;- Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτήν την πόλη. Μεγά-λωσα στον Άλιμο, έζησα στο κέντρο και τώρα

ζω και στα Βόρεια Προάστια, οπότε έχω γνω-ρίσει όλες τις πτυχές της. Την αγαπώ, λατρεύω τα βράδια της- τη μέρα όχι τόσο. Δυστυχώς όσο τη θυμάμαι ήταν πάντα έρμαιο στα χέρια ανίκανων ανθρώπων, που δεν μπορούσαν να δουν τα δεδομένα, να αναπνεύσουν μέσα στην πόλη, να αντιληφθούν τι συμβαίνει, να πάρουν έστω δύο, τρεις αποφάσεις που θα την ομορφύνουν. Και βέβαια υπάρχει μία πλή-ρης αδυναμία των Αθηναίων να αυτοοργα-νωθούν. Ακόμη και κάποιες πρωτοβουλίες, που στηρίζονταν κυρίως από αυτούς τους καινούριους …ελπιδοφόρους που μας κυ-βερνούν πλέον, σιγά σιγά ξεφτίζουν.

-Το θέατρο έχει πληγωθεί ή έχει ευεργετηθεί απ’ την κρίση;-Μόλις έσκασε η κρίση άρχισαν οι μεγάλοι παρα-γωγοί, τα μεγάλα ονόματα να χάνουν τη δύναμή τους με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για νέες ομάδες, τις οποίες στήριξε ο κόσμος. Η τηλεόραση καταστράφηκε, άρχισαν όλοι να δοκιμάζονται στο πολύ πιο απαιτητικό θέατρο, το οποίο είναι πολύ θετικό. Από την άλλη μεγάλες παραγωγές και με-γάλα θέατρα βρήκαν την ευκαιρία να δίνουν μι-σθούς πείνας. Το επίπεδο σίγουρα ανέβηκε αρκε-τά γιατί άρχισαν να πέφτουν οι μάσκες αλλά κάθε ηθοποιός είναι υποχρεωμένος να κάνει δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάζει πέρα…

-Τι σημαίνει για ένα νέο παιδί να ξεκινά αυτή τη στιγμή τη σταδιοδρομία του εν μέσω κρί-σης;-Νομίζω ότι έχει μπει ένα τέλος στο δίλημμα του αν θα κάνω αυτό που θέλω ή αυτό που θέλει η ελληνική οικογένεια ή κοινωνία. Πρέπει να κάνουν όλοι αυτό που γουστάρουν!

Η συνέντευξη δόθηκε στη Ντενίσα Μπαϊρακτάρι

και στον Δημήτρη Κοντογιώργη

Το <<Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2>>

ανεβαίνει για τρίτη χρονιά με μεγάλη επιτυχία στο

θέατρο <<Θησείον>>, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 7 το

απόγευμα. Τη σκηνοθεσία και τη διασκευή συνυπογράφουν και οι ηθοποιοί, μέσω της ομάδας

θεάτρου ΙΔΕΑ, που έχουν δημιουργήσει.