ΓΕΛ ΚΡΥΑΣ ΒΡΥΣΗΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Αθανασιάδης Τηλέμαχος, Αλιτζανίδου Ιφιγένεια, Αλμπάνης Γιάννης, Αντωνιάδης Δημήτρης, Γκέλλου Ειρήνη, Γκόλφος Γρηγόρης, Γραμματικόπουλος Αργύρης, Ζήσης Μιχάλης, Ζιώγα Μελίνα,

Θεοδωρίδης Χρήστος, Καβράκη Ελένη, Καιογλίδης Χρήστος, Καμένος Σάββας, Καραγιώργος Αλέξανδρος, Καραγιώργου Άννα, Καραισαρίδης

Νίκος, Κερμανίδου Κυριακή, Κοζάρη Χριστίνα

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΝΑΤΣΙΟΥ

Κρύα Βρύση 2013-2014

1

Περιεχόμενα

Εξώφυλλο........................................................................................................................1Μεθοδολογία...................................................................................................................2Ταινίες Τρόμου................................................................................................................3Είδη Τρόμου....................................................................................................................4Ταινίες Τρόμου Βασισμένες Σε Πραγματικά Γεγονότα.....................................................8Πραγματικότητα Και Εφέ...............................................................................................10Η Επίδραση Του Κινηματογράφου Στην Κοινωνία.........................................................21Συντελεστές Ταινίας.......................................................................................................22Αίθουσες Προβολών......................................................................................................26Αισθηματικές Ταινίες.....................................................................................................29Η Ιστορική Πορεία Του Κινηματογράφου......................................................................32Κωμωδία........................................................................................................................35Ελληνικός Κινηματογράφος...........................................................................................40Σπουδαίοι Ηθοποιοί.......................................................................................................42Σπουδαίοι Σκηνοθέτες...................................................................................................50Ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας.................................................................................59Επίλογος........................................................................................................................60

2

Μεθοδολογία- Η εξέλιξη της τεχνολογίας στον κινηματογράφο

Η πρώτη ομάδα ανέλαβε τις ακόλουθες υποενότητες .1η . Πως γυρίζεται μια ταινία . πραγματικότητα και εφέ( Γρήγορης- Χρήστος ) 2η . Η επίδραση της κινηματογραφικής τέχνης στην κοινωνία (Δημήτρης – Μιχάλης )Ταινίες τρόμου ( Γιάννης )Η ομάδα αποτελείται από τους Αλμπανη Γιάννη , Αντωνιάδη Δημήτρη ,Γκολφο Γρηγόρη , Ζήση Μιχάλη και τον Καιογλιδη Χρήστο.Η δεύτερη ομάδα ανέλαβε την ακόλουθη υποενοτητα . Συντελεστές μιας ταινίας . Μελέτη του ρόλου του κάθε συντελεστή . Οι βασικοί ηθοποιοί ( πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι ),ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος, μοντερ, μουσική επένδυση , κουστούμια , υπεύθυνος φωτογραφίας , φωτισμοί και αίθουσες προβολών .Η ομάδα αποτελείται από την Γκελλου Ειρηνη, τον Γραμματικοπουλο Αργύρη , την Ζιωγα Μελίνα και την Καβρακη Ελένη.Η 3η ομάδα ανέλαβε τις ακόλουθες υποενοτητες. 1η . Η ιστορική πορεία του παγκόσμιου κινηματογράφου από την ανακάλυψη ως την εξέλιξη του στο σήμερα .2η . Τα καθοριστικά βήματα και τα τεχνολογικά επιτεύγματα .Η ομάδα αποτελείται από την Αλιτζανιδου Ιφιγένεια , την Καραγιωργου Άννα , τον Καραισαριδη Νίκο και την Χριστίνα Κοζαρη . Η τέταρτη ομάδα ανέλαβε τις ακόλουθες υποενοτητες . 1η . Η ιστορική πορεία του Ελληνικού κινηματογράφου .2η . Ξεχωριστοί ηθοποιοί και σκηνοθέτες .Η ομάδα αποτελείται από τον Αθανασιάδη Τηλέμαχο, τον Θεοδωρίδη Χρήστο , τον Καμένο Σάββα και την Κερμανιδου Κυριακή .

3

ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟY

Το θρίλερ είναι...

Τα θρίλερ (από την αγγλική λέξη «thrill» που σημαίνει συναρπάζω) είναι ταινίες, οι οποίες καθηλώνουν τους θεατές μέσω εξαιρετικά συναρπαστικών υποθέσεων. Οι τρομακτικές σκηνές, τα σοκαριστικά, βίαια και αποτρόπαια χαρακτηριστικά, καθώς και η ψυχολογικά δομημένη σκηνοθεσία προσφέρουν μια ψυχαγωγική μορφή φόβου.

Οι ταινίες τρόμου δημιουργούνται με σκοπό να προκαλέσουν φόβο, αποστροφή ή τρόμο στο θεατή. Η πλοκή αυτών των ταινιών συνήθως αφορά βαμπίρ, ζόμπι, μούμιες, τέρατα, κατά συρροήν δολοφόνους και άλλους χαρακτήρες που μπορούν να προκαλέσουν φόβο. Στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου, τα σενάρια των ταινιών τρόμου εμπνέονταν από χαρακτήρες και ιστορίες της κλασσικής λογοτεχνίας όπως ο Δράκουλας, ο Φρανκενστάιν, Η Μούμια, Το Φάντασμα της Όπερας και άλλα Οι ταινίες τρόμου έχουν κατηγορηθεί για την ωμή τους βία.

4

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΡΟΜΟΥ

Ghost: Όπως το λέει και ο τίτλος, η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει όλων των ειδών τα φαντάσματα.

Evil: Εδώ έχουμε τα κακά/σατανικά πνεύματα, που διαφοροποιούνται από τα φαντάσματα, γιατί άλλο.

Sci-fi: Science-fiction, δηλαδή επιστημονική φαντασία. Στις ταινίες τρόμου παρατηρούνται διάφορες θεματολογίες στην επιστημονική φαντασία, κάποιες από τις οποίες είναι:Ένας τρελοεπιστήμονας που ασχολείται με ένα περίεργο πείραμα.Ένα λάθος πείραμα φέρνει καταστρεπτικές συνέπειες σε ένα άτομο ή σε μεγαλύτερη κλίμακα, π.χ σε μία ολόκληρη πόλη.

Gothic: Μυστηριώδης και ρομαντική ατμόσφαιρα τρόμου με κάστρα, ιππότες, ευάλωτες κοπέλες και δραματικούς ευγενείς.

Vampire: Tα πάντα σε σχέση με τους βρυκόλακες!

Werewolf: Οι γνωστοί μας λυκάνθρωποι.

Monster: Εδώ έχουμε τέρατα όλων των ειδών, π.χ ακόμα κι ένα γνωστό ζώο που έχει υπερβολικό μέγεθος άρα θεωρείται τέρας.

5

Animal horror: Εδώ έχουμε ζώα στο κανονικό τους μέγεθος που ξαφνικά κάτι παθαίνουν και εμφανίζουν αφύσικη συμπεριφορά, συνήθως γίνονται επιθετικά προς τους ανθρώπους.

Horror-comedy: Μείγμα τρόμου-κωμωδίας.

Supernatural: Το υπερφυσικό στοιχείο σε οποιαδήποτε μορφή.

Fantasy: Τρόμος φαντασίας, εδώ πλάθεται συνήθως ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος φαντασίας, ενώ το υπερφυσικό πατάει πάνω στην πραγματικότητα και το ρεαλισμό και μας δείχνει ξαφνικά κάτι που δεν ανήκει στον κόσμο όπως τον ξέρουμε εμείς.

Slasher:Υπάρχει ένας δολοφόνος που σκοτώνει συνήθως με αιχμηρό αντικείμενο, π.χ μαχαίρι, η επικέντρωση δεν είναι στον ίδιο, αλλά στα θύματα και αυτά τα θύματα συνήθως γνωρίζονται μεταξύ τους, π.χ έχουν πάει όλοι σαν παρέα σε μία κατασκήνωση.

Serial-killer: Εδώ έχουμε έναν δολοφόνο συνήθως ψυχικά διαταραγμένο και η ψυχολογία του μας ενδιαφέρει, καθώς υπάρχει επικέντρωση στο δράστη και μπορούμε να έχουμε δει τι έχει περάσει στη ζωή του. Σκοτώνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα,συνήθως από έναν μήνα και πάνω, και τα θύματα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.

Psycho-thriller: Εδώ υπάρχει μία ατμόσφαιρα μυστηρίου και συνήθως κάποιος διαταραγμένος άνθρωπος κάνει περίεργα πράγματα ή μπορεί και να σκοτώνει. Η διαταραχή του επηρεάζει την καθημερινότητά του, αλλά και τις σχέσεις με τους γύρω του, φέρνοντας άσχημες καταστάσεις και συγκρούσεις.

6

Psycho-killer: Ένας άνθρωπος έχει περάσει κάποια αδικία ή πολύ άσχημη γενικά κατάσταση κι έτσι τρελαίνεται και μοναδικός σκοπός του γίνεται η εκδίκηση-τιμωρία αυτών που τον έβλαψαν.

Mystery-killer: Επικρατεί μία μυστηριώδης και πολλές φορές ρομαντική ατμόσφαιρα και έχουμε έναν δολοφόνο που δεν ξέρουμε ποιός είναι, ούτε τα κίνητρά του, μέχρι να μας αποκαλυφθεί στο τέλος.

Giallo: Αυτά είναι στην ουσία τα ιταλικά mystery-killer, όπου έγιναν αρκετά διάσημα και αποτελούν κατηγορία από μόνα τους. Προέρχονται από το ιταλικό giallo, δηλαδή κίτρινο, καθώς έτσι ήταν τα εξώφυλλα αυτών των ιστοριών με ρομαντισμό, πάθος, μυστήριο και δολοφονίες.

Exploitation: Αυτές είναι ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού και συχνά χαμηλής ποιότητας, που δεν εμβαθύνουν, αλλά παίρνουν ένα χαρακτηριστικό και το εκμεταλλεύονται όσο μπορούν προκειμένου να κάνουν εμπορική επιτυχία. Υπάρχουν σε πολλές μορφές, π.χ να εκμεταλλεύονται και να δείχνουν πολλά πράγματα για το γυμνό, ή για πολύ βίαιες καταστάσεις.

Gore/Splatter: Εδώ έχουμε επικέντρωση σε πολύ βίαια και αιμοβόρα πράγματα, π.χ αποκεφαλισμός. Παλιά δίσταζαν να δείξουν τέτοια πράγματα, αλλά όσο πέρασαν τα χρόνια το είδος απελευθερώθηκε όλο και πιό πολύ και από την εποχή του Romero με το Dawn of the dead, μιλάμε πλέον και για το splatter, το οποίο μπορεί να δείξει εως και πολύ σοκαριστικά πράγματα.

7

Zombie: Τα γνωστά μας ζόμπυ.

Occult: Σε αυτό το είδος έχουμε ό,τι έχει να κάνει με μαγεία, τελετές και αποκρυφισμό.

Adventure/Survival: Αυτό το είδος συνηθιζόταν πιό πολύ παλιά, πλέον όχι τόσο. Έχουμε ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν μετά από ένα συνταρακτικό γεγονός, π.χ ένας καταστρεπτικός σεισμός.

Lucha horror: Μεξικάνικο είδος με πάλη και μασκοφόρους ήρωες.

Art-house: Ταινίες για λίγους, καλλιτεχνικές και με μεγάλο συμβολισμό, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει και πρέπει να σκεφτείς τι εννοεί και τι κρύβεται πίσω από αυτό.

8

ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ ΒΑΣΙΣΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

The ConjuringThe Exorcism Of Emily RoseEaten AliveThe Mothman PropheciesJawsThe Amityville HorrorThe Girl Next DoorA Nightmare on Elm StreetThe Texas Chainsaw Massacre

TOP 10 MOVIES

1) 11-11-11

2) 13: Παιχνίδι Θανάτου (13: Game Of Death)

3) 1408

4) 28 μέρες μετά (28 Days Later)

5) 28 εβδομάδες μετά (28 Weeks Later)

6) 13 Φαντάσματα (13 Ghosts)

7) 100 Feet

8) 30 Days of Night

9) Για το άσυλο (Shelter)

10) 7 μέρες ζωής (7 Days to Live)

9

ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ

Οι ταινίες τρόμου προκαλούν διαφόρων ειδών συναισθήματα σε θεατές και κριτικούς, χωρίς αυτά τα συναισθήματα να περιλαμβάνουν πάντα το συναίσθημα του τρόμου.

Όταν μία ταινία καταφέρνει να το προκαλέσει οι θεατές μένουν με μία πικρή, βαθιά γεύση νευρικότητας καθώς εξέρχονται του σινεμά, συχνά με εντυπώσεις που θα τους συνοδεύουν για ώρες πριν τον νυχτερινό ύπνο. Γιατί όμως μιλάμε για ταινίες τρόμου και όχι για ταινίες φρίκης.

Πολλοί πιστεύουν οτι ο τρόμος είναι απλά ένας συμφυρμός φόβου και αηδίας. Για να με τρομάζει κάτι, πρέπει να πληρούνται δύο συνθήκες: πρώτον να προκαλεί φόβο ,και δεύτερον αηδία.Μερικοί πιστεύουν οτι στο σινεμά καταλύεται εκούσια η καχυποψία, πιστεύουνε στην ύπαρξη κάποιων πραγμάτων και γεγονότων μολονότι γνωρίζουνε οτι δεν είναι αληθή.

Τα θρίλερ χαρακτηρίζονται κυρίως από αγωνία και φόβο. Υπερβολική βία, αποτρόπαια και σοκαριστικά εφέ, τρομακτικές καταστάσεις απειλητικές συμπεριφορές και σκοτεινοί χαρακτήρες κρατούν το θεατή σε εγρήγορση κάνοντας τον να περιμένει μονίμως μια τρομακτική εξέλιξη.

πηγες:retromaniax.grhorrormovies.grvideoclub.grfreecinema.grpopcorn.grtuned.gr

10

Πραγματικότητα και εφέ

Τα Ειδικά εφέ είναι παραδοσιακά, χωρίζονται σε κατηγορίες των οπτικών εφέ και μηχανικές επιδράσεις. Με την εμφάνιση των ψηφιακών εργαλείων, παραγωγή ταινιών και έναν μεγαλύτερο διαχωρισμό μεταξύ των ειδικών εφέ και οπτικών εφέ έχει αναγνωριστεί με "οπτικά εφέ", αναφερόμενος στην ψηφιακή post-production και "ειδικά εφέ" αναφέρεται σε on-set μηχανικές επιδράσεις και στη μηχανή οπτικής επιδράσεις.

Post-production Είναι ένας όρος για όλα τα στάδια της παραγωγής που συμβαίνουν μετά την πραγματική λήξη των γυρισμάτων και / ή την εγγραφή, το ολοκληρωμένο έργο.

Οπτικά εφέ είναι οι διάφορες εικόνες οι οποίες δημιουργούνται η και χειραγωγούνται εκτός του πλαισίου τους π.χ έναν πυροβολισμό ζωντανής δράσης και δημιουργούνται εικόνες που αν ήταν αληθινές θα ήταν ακριβές, επικίνδυνες και δεν θα ήταν πρακτικές...

Πλέον τα περισσότερα ειδικά εφέ σε ταινίες είναι ψηφιακά, δηλαδή δημιουργούνται με τη βοήθεια του υπολογιστή. Όμως πολλοί σκηνοθέτες θέλουν να φαίνονται πιο φυσικές ορισμένες σκηνές και επιστρατεύουν άλλα μέσα.

Σε όλες και αν όχι σε όλες στις περισσότερες ταινίες που έχουμε δει υπάρχουν εφέ τα οποία αλλοιώνουν κατά πολύ το ανθρώπινο μάτι ώστε να βλέπει κάτι εξωπραγματικό και φανταστικό δηλαδή πλαστό

Παρακάτω θα δούμε κάποιες εικόνες από διάφορες ταινίες πολύ διάσημες και θα διακρίνουμε τις διαφορές στο πως τραβάνε οι κάμερες στην πραγματικότητα και μετά το τι βλέπουμε εμείς έπειτα από πολύ επεξεργασία...

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

Όπως διακρίνουμε και στις εικόνες…παρατηρούμε ότι υπάρχει ένα μονόχρωμο background και κάποια ειδικά ρούχα ή ειδικό μακιγιάζ στο πρόσωπο, τα οποία βοηθούν στην προσθήκη ειδικών εφέ….

Βιβλιογραφία:

Wikipediahttp :// www . e - magazino . gr / den - iparxei / i - pragmatikotita - prin - kai - meta - ta - efe - stis - tainies - tou - xoligount - fotografies . html http :// blog . plaisio . gr / node /84 &myMind..

21

Η επίδραση του κινηματογράφου στην κοινωνία.

Ο κινηματογράφος έχει σημαντική επίδραση στην σύγχρονη κοινωνία καθώς έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τον κόσμο και επίσης είναι ένα μέσο πολιτισμού κινηματογράφος στις μέρες μας έχει αναπτυχθεί σημαντικά καθώς προάγει τον πολιτισμό και βοηθά στη οικονομική ανάπτυξη του τόπου .Έγινε η πιο δημοφιλής μορφή διασκέδασης στον χώρο του θεάματος . Ο κινηματογράφος από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του στην Ελλάδα, ως είδος ψυχαγωγίας, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στα πλήθη του κόσμου που συνέρρεαν στις αίθουσες για να παρακολουθήσουν ελληνικές και ξένες ταινίες.

Ήταν ο χώρος όπου αναδείχθηκαν και λατρεύτηκαν οι δημοφιλέστεροι ηθοποιοί του ελληνικού αλλά και ξένου κινηματογράφου.

Μερικές φορές αυτή ήταν και η μοναδική διέξοδος από τη σκληρή βαρετή καθημερινότητα. Μια φυγή προς το όνειρο.

Το σινεμά ακόμη και σήμερα, αποτελεί χώρο συνάντησης, κοινωνικής συναναστροφής και φιλιών.

22

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, για να γυριστεί και να ολοκληρωθεί μια ταινία είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Εκτός απο αυτό έχει και κάποιους συντελεστές οι οποίοι είναι απαραίτητοι!!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Σεναριογράφος: Λέγεται αυτός που γράφει

το σενάριο ενός κινηματογραφικού έργου. Ο σεναριογράφος όχι μόνο γράφει την υπόθεση της σειράς άλλα είναι αυτός που επινοεί και τους πρωταγωνιστές του έργου.

Σκηνοθέτης: Ονομάζεται το πρόσωπο που κατευθύνει την παραγωγή ενός οπτικοακουστικού έργου, συνηθέστερα μιας κινηματογραφικής ταινίας, ενός

τηλεοπτικού προγράμματος ή μιας θεατρικής παράστασης. Ένας σκηνοθέτης οραματίζεται την πραγμάτωση ενός σεναρίου, ελέγχει τις καλλιτεχνικές πτυχές του έργου και κατευθύνει το τεχνικό συνεργείο και τους ηθοποιούς προς την κατεύθυνση που ο ίδιος φαντάστηκε. Μεγάλοι σκηνοθέτης είναι οι Errol Morris, Hayao Miyazaki, David Cronenberg, Pedro Almodovar, Michael Haneke.

Ηθοποιοί: Ο κινηματογραφικό, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό έργο και

ερμηνεύει ρόλο. Κάποιοι από αυτούς παίζουν τους πρώτους ρόλους , δηλαδή τα κύρια πρόσωπα ή αλλιως τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και κάποιοι άλλοι τους δεύτερους ρόλους, τα πρόσωπα που δεν είναι και τόσο σημαντικά. Μερικοί κορυφαίοι Έλληνες ηθοποιοι είναι ο Θανάσης Βέγγος, ο Κώστας Χατζηχρήστος, η Αλίκη Βουγιουκλάκη κ.α.

Εικονοληπτης: Ο εικονολήπτης (ή συνηθέστερα καμεραμάν) είναι ο άνθρωπος που χειρίζεται μια κινηματογραφική κάμερα ή βιντεοκάμερα με στόχο

την αποτύπωση κίνησης σε φιλμ, βίντεο ή ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στην αφηγηματική κινηματογράφηση συνεργάζεται με το σκηνοθέτη, το διευθυντή φωτογραφίας, τους ηθοποιούς και το τεχνικό συνεργείο ώστε να λάβει τεχνικές και δημιουργικές αποφάσεις.

Σκριπτ: Το μεταφράζεται ως Γραμματέας Γυρίσματος και είναι υπεύθυνος για την κινηματογραφική συνέπεια μεταξύ χώρου, χρόνου,

αντικειμένων, θέσεων και κινήσεων προσώπων, αντικειμένων και μηχανής λήψης, ανάμεσα στα πλάνα των σκηνών του σεναρίου.

23

Μοντέρ: Τα γυρίσματα είναι μόνο το πρώτο κομμάτι της δημιουργίας μιας ταινίας. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό κομμάτι είναι το μοντάζ, η διαδικασία δηλαδή του συνδυασμού των σκηνών σε ένα ολοκληρωμένο σύνολο που μας δίνει την τελική κινηματογραφική ταινία!Περιλαμβάνει την επιλογή των καλύτερων πλάνων και την τοποθέτησή τους σε σειρά ώστε να δημιουργούν μια κινηματογραφική ταινία με αρχή, μέση και τέλος. Το μοντάζ αναλαμβάνει ένας εξειδικευμένος επαγγελματίας, ο μοντέρ, ο οποίος εργάζεται πολύ στενά με το σκηνοθέτη. Ο μοντέρ δεν αρκεί να έχει τεχνικές γνώσεις, πρέπει να είναι και καλλιτέχνης. Πρέπει να μπορεί να αντιλαμβάνεται ποια πλάνα είναι τα καλύτερα, αυτά δηλαδή που ξετυλίγουν με σαφήνεια την υπόθεση του έργου, και ποια πρέπει να είναι η διάρκειά τους. Επίσης, ο μοντέρ αναλαμβάνει να επιλέξει σε ποια σημεία πρέπει να μπει μουσική.

Μακιγιέρ: Ο μακιγιέρ ή η μακιγιέζ, στη διάρκεια του γυρίσματος, είναι κυριολεκτικά το κοντινότερο πρόσωπο του κάθε ηθοποιού, είτε είναι σταρ είτε κομπάρσος. Η θεωριτική κατάρτηση του μακιγιέρ θα του δώσει τη δυνατότητα καλύτερης επικοινωνίας και συνεπώς συνεργασίας με τον σκηνοθέτη, διευθυντή φωτογραφίας, ενδυματολόγου, σκηνογράφο και τους ίδιους τους ηθοποιούς.

Παραγωγός: Ο παραγωγός είναι το μόνο πρόσωπο στην δημιουργία μιας ταινίας που

ασχολείται με αυτή από την έναρξη, την ιδέα, μέχρι και το τέλος, την παράδοση. Είναι το πρόσωπο που κάνει τα πράγματα να συμβούν. Είναι αυτός που οργανώνει, προστατεύει, εποπτεύει και συμβουλεύει τους υπόλοιπους συντελεστές της παραγωγής. Ο παραγωγός παντρεύει τα χρήματα, τα οποία τα παίρνει από τον εκτελεστικό παραγωγό, με το ταλέντο. Εάν μια ταινία είναι καλή, είναι επειδή ο παραγωγός επέλεξε τους σωστούς ανθρώπους. Πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο καθένας που εργάζεται στην παραγωγή μιας ταινίας έχει τους ίδιους στόχους, προς την ίδια κατεύθυνση με τους υπόλοιπους και ότι όλοι οι συντελεστές έχουν ένα σαφές όραμα της αρχικής ιδέας και του τελικού προϊόντος. Ο παραγωγός πρέπει να κατορθώσει να διατηρήσει την ακεραιότητα της ταινίας και να σιγουρευτεί ότι ο καθένας κάνει την δουλειά του σωστά, παραγωγικά και γρήγορα.Προφανώς οι παραγωγοί είναι άνθρωποι που θα πρέπει να έχουν πλήρη γνώση της τεχνολογικής και πρακτικής πλευράς του κινηματογράφου και φυσικά να γνωρίζουν στοιχεία από την τέχνη και τη φιλοσοφία του κινηματογράφου. Τέλος ένας παραγωγός πρέπει να έχει την τύχη και τη δυνατότητα να βρει τους σωστούς

24

χρηματοδότες και ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρηματικό ποσό, χωρίς να διακινδυνεύσει την οικονομική αρτιότητα κανενός. Είναι ένας επιχειρηματίας που γνωρίζει πώς να δημιουργήσει ή να προωθήσει ένα προϊόν. Ένας καινοτόμος παραγωγός θα συμμετάσχει σε όλες τις πτυχές της κινηματογραφικής διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης της επιλογής και συνεργασίας με τον κατάλληλο σεναριογράφο, επιλογή του κατάλληλου σκηνοθέτη για την ταινία, της επιλογής των ηθοποιών, του μοντάζ και την επιλογή του μουσικοσυνθέτη. Τελικά ο παραγωγός είναι υπεύθυνος για τα θέματα προσωπικού, παραγωγή, επιχειρησιακές απαιτήσεις, χρηματοδοτήσεις, παροχές μάρκετινγκ και τελικά τα νομικά που απαιτούνται για οποιαδήποτε ταινία που γίνεται.

Ηχολήπτης: O ηχολήπτης ή μηχανικός/τεχνικός ήχου είναι εξειδικευμένος στη χρήση εξοπλισμού εγγραφής, μίξης και αναπαραγωγής ήχου. Το πεδίο εφαρμογής καλύπτει πολλούς καλλιτεχνικούς και επαγγελματικούς τομείς, όπως της ηλεκτρονικής, της ακουστικής, της ψυχοακουστικής και της μουσικής. Ρυθμίζει και χειρίζεται συσκευές σχετικές με τον ήχο των θεατρικών, μουσικών, κινηματογραφικών, ραδιοφωνικών και

τηλεοπτικών παραστάσεων ή εκπομπών. Επίσης, επεξεργάζεται ψηφιακές ηχογραφήσεις.Το επάγγελμα του ηχολήπτη περιλαμβάνει τις δημιουργικές και πρακτικές όψεις του ήχου και της μουσικής, σε αντίθεση με το επάγγελμα του ακουστικού μηχανικού. Ειδικότερα, ο ηχολήπτης ασχολείται με τις τεχνικές εγκατάστασης των μικροφώνων και ρύθμισης της κονσόλας ηχοληψίας. Πολλοί μηχανικοί ήχου έχουν επινοήσει νέες τεχνολογίες, εξοπλισμό και τεχνικές που βελτιώνουν την επιτυγχανόμενη απόδοση.

Ενδυματολόγος: Η επιλογή των ρούχων είναι σημαντική , για να «χτίσει» κανείς το χαρακτήρα μιας ταινίας. Ο ενδυματολόγος είναι ο υπεύθυνος για τα ρούχα όλων των ηρώων μιας ταινίας και αναλαμβάνει να τα σχεδιάσει εξαρχής ή να τα νοικιάσει. Μπορεί σε κάποιον η επιλογή των ρούχων για μία ταινία να φαίνεται σαν κάτι απλό, όμως έχει πολλές απαιτήσεις. Τα ρούχα που επιλέγει ο ενδυματολόγος πρέπει να ταιριάζουν στον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κάθε ήρωα, να είναι σύμφωνα με την εποχή που εκτυλίσσεται η υπόθεση, αλλά και να δείχνουν όμορφα στο κάθε πλάνο. Γι’ αυτό το λόγο, ο ενδυματολόγος πέρα από γνώσεις ως προς την ιστορία του ενδύματος, πρέπει να έχει και βασικές γνώσεις φωτογραφίας. Ταυτόχρονα, πρέπει πάντοτε να φροντίζει τα ρούχα που σχεδιάζει ή επιλέγει να επιτρέπουν στους ηθοποιούς να κινούνται άνετα. Όπως καταλαβαίνετε ο ενδυματολόγος, προκειμένου να πετύχει το τέλειο αποτέλεσμα, πρέπει να συνεργαστεί με αρκετά πρόσωπα της παραγωγής: με το σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς, το διευθυντή φωτογραφίας, αλλά και τον σκηνογράφο.

25

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι οι παραπάνω συντελεστές συμβάλουν στο να δημιουργηθεί μια σωστη, ολοκληρωμένη και επιτυχημένη κινηματογραφική ταινία

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

26

ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

Ο κινηματογράφος είναι η συσκευή με την οποία προβάλλονται, σε ταχύτατη διαδοχή, φωτεινές εικόνες με σκοπό να δίνουν στο θεατή την εντύπωση της κινήσεως. Οι χώροι στους οποίους μπορεί να προβληθεί μια ταινια είναι δυο ο κλειστος και ο υπαίθριος (θερινός) κινηματογράφος. Επίσης τα τελευταια χρόνια δημιουργήθηκε ο 3ΝΤΙ και ο 4ΝΤΙ κινηματογράφος.

ΚΛΕΙΣΤΟΣ: Οι πρώτοι χώροι προβολής ήταν καφενεία, καφωδεία, τα θέατρα και οι υπαίθριοι χώροι μέχρι την εξέλιξη της κινηματογραφικής αίθουσας στην κλασική μορφή της την δεκαετία του ’60, που θεωρείται η χρησή εποχή του κινηματογράφου! Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι νέες βελτιωμένες τεχνολογίες βοηθούν στη δημιουργία αιθουσών ανώτερων προδιαγραφών. Όσον αφορά στη λήψη του κινηματογραφικού μηνύματος αυτή γίνεται κάτω από ειδικές συνθήκες. Κάποιες από αυτές τις συνθήκες, τις δημιουργεί ο δομημένος χώρος μέσα στον οποίο προβάλλεται η τανία.Η παραδοσιακή κινηματογραφική αίθουσα είναι δομημένη με βάση κάποιους κανόνες που έχουν να κάνουν με τις κατασκευαστικές δυνατότητες της κάθε εποχής, τις οικονομικές επιδιώξεις και δυνατότητες των ιδιοκτητών, τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει ο χώρος για την καλύτερη δυνατή θέαση της οθόνης, την ακουστική και την άνεση. Επιπλέον με την αξιοποίηση των τεχνολογικών επιτευγμάτων που κάθε εποχή παρουσιάζει. Μία κινηματογραφική αίθουσα αποτελείται απο μια ορθογώνια οθόνη, τον κυρίως χώρο με τις σειρές των διατεταγμένων καθισμάτων τους διαδρόμους προσπέλασής τους, το μικρό δωμάτιο προβολής, ενώ μπορεί να διαθέτει εξώστες και θεωρεία

ΘΕΡΙΝΟΣ-ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ: Ο υπαίθριος κινηματογράφος φαίνεται ότι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του μέσου σε όλη τη διαδρομή του, σε όλο τον κόσμο. Δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ‘τον ανακάλυψε’. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να επιβεβαιώσω ότι υπάρχει αλλού κάτι απόλυτα αντίστοιχο με τα ελληνικά θερινά σινεμά, στην μορφή και τον βαθμό εξάπλωσής τους. Ίσως να αντανακλά και τη διαφορά αντίληψης για τη διασκέδαση και τη δημόσια συνύπαρξη. Αυτό που εδώ έχει τη μορφή μικρής

ιδιωτικής επιχείρησης , στις περισσότερες χώρες αποτελεί την έκφραση της κοινωνικής δραστηριότητας στον κοινό, ελεύθερο χώρο, όπου οι περισσότερες θερινές προβολές είναι ένα εξαιρετικό γεγονός που μαζεύει κόσμο σε πάρκα, πλατείες, όχθες ποταμών και λιμνών. Στην Ελλάδα του αγιοκλήματος και του γιασεμιού, τα πάρκα σπανίζουν και η διασκέδαση έχει επικρατήσει να ταυτίζεται με τα τραπεζοκαθίσματα που αφήνονται να καταλαμβάνουν τον δημόσιο χώρο... Ο θερινός κινηματογράφος είναι Έναςαπό τους πιο αγαπητούς θεσμούς της ελληνικού τύπου ψυχαγωγίας.Είναι ένα στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων και ένα

27

ίχνος στη μνήμη πολλών γενεών. Θερινοί Κινηματογράφοι υπάρχουν σεόλες τις ελληνικές πόλεις. Σύμφωνα με μια άποψη οι θερινοίκινηματογράφοι προέρχονται από την παράδοση του ελληνικού θεάτρουπου ήταν υπαίθριο. Ο κινηματογράφος από τηνπρώτη στιγμή της εμφάνισής του στην Ελλάδα, ως το νέο είδοςψυχαγωγίας, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στα πλήθη του κόσμου πουσυνέρεαν στις αίθουσες για να παρακολουθήσουν ελληνικές και ξένεςταινίες. Οι πρώτοι μόνιμοι θερινοί κινηματογράφοι αποτελούσαναπλοϊκές κατασκευές με την αναγκαία οθόνη προβολής και τον χώρομε τις καρέκλες για το φιλοθεάμον κοινό, αλλά και το αναψυκτήριο, την καμπίνα αναψυχής και τους χώρους υγιεινής!

3ΝΤΙ: Το ευρύ κοινό την γνώρισε μέσα από ταινίες, που παρουσιάστηκαν ως «η τελευταία λέξη της τεχνολογίας», σχεδόν σαν «διαστημικό» θέαμα αιχμής, σαν την πυρίτιδα των κινηματογραφικών ανακαλύψεων. Τι είναι ακριβώς το 3D που μπήκε για τα καλά στις σκοτεινές αίθουσες, αλλά και στα σπίτια μας; Τα μάτια του καθενός μας έχουν μια συγκεκριμένη απόσταση ανάμεσά τους, επομένως το καθένα βλέπει από διαφορετική θέση κάθε στιγμή. Η αντίληψη της κάθε εικόνας που λαμβάνουν υπόκειται σε επεξεργασία από τον εγκέφαλό μας, ο οποίος συνθέτει τις δύο διαφορετικές δισδιάστατες εικόνες και έτσι γεννάται η αίσθηση του βάθους και των τριών διαστάσεων στο μυαλό μας. Η τεχνολογία του 3D λοιπόν στην βιομηχανία του θεάματος γίνεται με την χρήση συγκεκρι μένης τεχνολογίας κινηματογράφησης, που καταγράφει δύο διαφορετικές εικόνες ταυτόχρονα, μιμούμενη τα μάτια μας, και προβάλλει κάθε στιγμή μία σε κάθε μάτι μας, παρέχοντας έτσι στερεοσκοπική όραση στον θεατή. Το αποτέλεσμα τελειοποιείται με την χρήση των ειδικών γυαλιών, για να αποδίδεται η αίσθηση του εικονικού βάθους. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους: Ο παλαιότερος, ο «κλασικός» τρόπος του 3D είναι ο επιχρωματισμός της κάθε εικόνας από το ζευγάρι εικόνων που προβάλλονται ταυτόχρονα με διαφορετικό χρώμα: η μία με κόκκινο και η άλλη με μπλε ή πράσινο. Οι θεατές φορούν γυαλιά με ένα κόκκινο και ένα μπλε φακό, οι οποίοι απορροφούν το αντίστοιχο χρώμα, ώστε το κάθε μάτι να βλέπει μία εικόνα. Ο δεύτερος, πιο σύγχρονος τρόπος, λειτουργεί παρόμοια: Δεν εμπλέκονται τα χρώματα, αλλά οι δέσμες φωτός της κάθε εικόνας έχουν διαφορετική κατεύθυνση, και τα ειδικά γυαλιά και πάλι φροντίζουν να στείλουν στο κάθε μάτι μία από τις δύο εικόνες. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι η αίσθηση του βάθους, να μπορούμε να βλέπουμε δηλαδή τους ήρωες και τα αντικείμενα να «πετάγονται» έξω από την οθόνη.

4ΝΤΙ: Η εταιρεία CJ 4DPlex, αφού δοκίμασε με επιτυχία την τεχνική της στα σινεμά της Κορέας, επεκτείνεται τώρα και στο Hollywood. Η καινοτομία της έγκειται στην προσθήκη μιας ακόμη διάστασης στην κινηματογραφική εμπειρία. Οι ταινίες 4D περιλαμβάνουν εφέ με δονήσεις και παλμούς στα καθίσματα των

28

θεατών, εξομοιωτές ανέμου και μυρωδιών καθώς και διάφορες άλλες αλλαγές στο περιβάλλον της αίθουσας οι οποίες θα ακολουθούν πιστά όσα συμβαίνουν στην οθόνη.

Η πιο επιτυχημένη από τις προσπάθειες της CJ 4DPlex ήταν η 4D μεταφορά του Kung Fu Panda 2. Σε αυτήν, τα καθίσματα είχαν μηχανισμούς δονήσεων, οι οποίοι έκαναν τον θεατή να νιώθει έμμεσα τα χτυπήματα ή τις πτώσεις που έβλεπε. Μάλιστα, στο τέλος της ταινίας, μπουρμπουλήθρες έπεσαν από την οροφή της αίθουσας έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια εξομοίωση πυροτεχνημάτων.

29

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Τα είδη κινηματογραφικών ταινιών που υπάρχουν είναι πολλά, η ομάδα μας αποφάσισε να ασχοληθεί με τις αισθηματικές ταινίες! Οι αισθηματικές είναι ταινίες γεμάτες με έρωτα, πάθος, χαρά, λύπη και γενικά με πολύ συναίσθημα! Ο σκοπός τους είναι να συγκινήσει τους θεατές και να τους ξυπνήσει, να βγάλει στην επιφάνεια βαθιά συναισθήματα!!

Κορυφαίες Ταινίες:

1. ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ: Ο Τιτανικός είναι αμερικανική δραματική, αισθηματική ταινίας εποχής, παραγωγής 1997 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον βασισμένη στο διασημότερο ναυάγιο όλων των εποχών, αυτό του υπερωκεάνιου Τιτανικός που βυθίστηκε στις 14 Απριλίου 1912. Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νεαρών ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που ερωτεύονται πάνω στο πλοίο ενώ αυτό κάνει το μοιραίο του ταξίδι. Παρ' όλο που οι δύο αυτοί κεντρικοί ήρωες είναι πλασματικοί, αρκετοί χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους. Η Γκλόρια Στιούαρτ υποδύεται την ηλικιωμένη Ρόουζ που αφηγείται την ιστορία και ο Μπίλι Ζέιν τον αρραβωνιαστικό της νεαρής Ρόουζ.

2. THE NOTEBOOK: Το Ημερολόγιο είναι ρομαντικό δράμα παραγωγής 2004, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκολας Σπαρκς. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Νικ Κασσαβέτης. Πρωταγωνιστούν οι Ράιαν Γκόσλινγκ και Ρέιτσελ ΜακΆνταμς ως ένα νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Την ιστορία τους, την αφηγείται από το παρόν ένας ηλικιωμένος άντρας (Τζέιμς Γκάρνερ) που μένει σε ένα γηροκομείο, σε μία ηλικιωμένη γυναίκα (Τζίνα Ρόουλαντς) που κατοικεί και αυτή στο ίδιο γηροκομείο.

3. DIRTY DANCING: Είναι μια αμερικανική ρομαντική ταινία δράμα του 1987. Συντάχθηκε απο τον Eleanor Bergstein και σκηνοθεσία του Emile Ardolino , τα αστέρια της ταινίας είναι οι Patrick Swayze και Jennifer Grey στο πρωταγωνιστικούς ρόλους, καθώς και Cynthia Ρόδου και Jerry Orbach. Η νεαρή Φράνσις Χάουζμαν ξεκινά τις θερινές διακοπές με την αδελφή της και τους συντηρητικούς γονείς της στη κατασκήνωση που πηγαίνουν κάθε χρόνο. Ένα ακόμα βαρετό καλοκαίρι προβλέπεται για τη Φράνσις μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Τζόνι, τον δάσκαλο χορού της κατασκήνωσης. Αρκετά μεγαλύτερός της και περιζήτητος από τις γυναίκες θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της και θα αναστατώσει τη μυαλό της. Όταν ένα πρόβλημα υγείας αναγκάσει την παρτενέρ του να αποσυρθεί από το διαγωνισμό χορού που έχει

30

διοργανωθεί, η Φράνσις θα καταφέρει να πάρει τη θέση της. Τα μαθήματα χορού που έκανε κρυφά από όλους δε θα ανατρέψουν μόνο τις προβλέψεις των παρισ-ταμένων εκείνη τη νύχτα αλλά και την ίδια της τη ζωή…

4. CASABLANCA: Η Καζαμπλάνκα είναι ρομαντικό δράμα παραγωγής 1942, σκηνοθετημένο από τον Mάικλ Κερτίζ. Πρωταγωνιστούν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η ταινία έλαβε οκτώ υποψηφιότητες και κέρδισε τρία Όσκαρ,

ανάμεσα τους

Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Καζαμπλάνκα, ο Ρικ Μπλέιν (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ένας εξόριστος Αμερικανός, διευθύνει το μεγαλύτερο κέντρο διασκέδασης της πόλης, το Rick's Bar. Ο κυνικός Μπλέιν έχει στην κατοχή του δυο πολύτιμες άδειες διακίνησης. Όταν ο Γερμανός Στρατηγός Στράσερ (Κόνραντ Βάιντ) καταφτάνει στην Καζαμπλάνκα, ο αξιωματικός της γαλλικής αστυνομίας Ρενώ κάνει ότι μπορεί για να τον ευχαριστήσει, υπόσχεται επίσης να του παραδώσει τον διάσημο Τσέχο αρχηγό της Αντίστασης Βίκτορ Λάζλο (Πολ Χένριντ). Ο Λάζλο εμφανίζεται στο κέντρο διασκέδασης του Ρικ μαζί με τη σύζυγό του Ίλσα (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) με την οποία ο Ρικ είχε ερωτική σχέση για μικρό διάστημα στο Παρίσι. Ο Ρικ που είναι ακόμα ερωτευμένος με την Ίλσα είναι πικραμένος μαζί της, καθώς τον άφησε χωρίς λέξη. Όταν ο Ρικ καταλαβαίνει τους λόγους για τους οποίους τον άφησε η Ίλσα οι δυο τους σχεδιάζουν να το σκάσουν μαζί χρησιμοποιώντας τις άδειες διακίνησης. Το αρχικό τους σχέδιο αλλάζει όμως όταν στην ιστορία μπλέκονται ο Στράσερ, ο Ρενώ και ο σύζυγος της Ίλσα, Βίκτορ.

5. LOVE ACTUALLY: Είναι μια χριστουγεννιάτικη ρομαντική κομεντί παραγωγής 2003, το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Ρίτσαρντ Κέρτις... Πώς μπορεί μια γυναίκα να επηρεάσει τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών; Ποια υπόσχεση πρέπει να δώσει ένας ξεπεσμένος τραγουδιστής προκειμένου να πετύχει ένα χριστουγεννιάτικο νούμερο ένα στα charts; Πώς ένα μικρό αγόρι μπορεί να τραβήξει την προσοχή της πιο δημοφιλούς κοπέλας στο σχολείο; Γιατί κάποιος αποφεύγει τη γυναίκα του καλύτερού του φίλου; Πόσο μακριά χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς προκειμένου να βρει μια, δυο, τρεις, τέσσερις κοπέλες να τον

31

αγαπήσουν; Πώς μπορεί να ευδοκιμήσει μια ερωτική σχέση, όταν το ζευγάρι μιλάει διαφορετικές γλώσσες; Δέκα διαφορετικές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων με θέμα την αγάπη και τον έρωτα συναντιούνται στο Λονδίνο λίγο πριν τον ερχομό των Χριστουγέννων. Στο παιχνίδι αυτό της αγάπης συμμετέχουν πρωθυπουργοί, ροκ σταρ, επιχειρηματίες, υπάλληλοι, συγγραφείς και αλλοδαποί αποδεικνύοντας ότι η αγάπη και ο έρωτας βρίσκονται παντού.

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι, οι αισθηματικές είναι ταινίες που πραγματεύονται συνήθως τον μεγάλο έρωτα ενός ζευγαριού ο οποίος πολλές φορές τυγχάνει να έχει πολλά εμπόδια ή να είναι απαγορευμένος. Ωστώσο, οι πρωταγωνιστές αψηφούν τις δυσκολίες, τα εμπόδια και καταλήγουν να έχουν μαζί ένα ευτυχισμένο τέλος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:http :// www . ishow . gr / productionSynopsis . asp ? guid =6254 b 9 f 6- cc 28-44 fc - bae 1-63 ae 8 fd 10 e 20 http :// www . ishow . gr / productionSynopsis . asp ? guid =948651 AB - AC 0 F -4 E 0 D -8 AD 2- BF 293 AC 235 B 1 ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

32

Η ιστορική πορεία του παγκόσμιου κινηματογράφου απο την ανακάλυψη του ως την εξελιξη του στο σήμερα

Η ιστορική πορεία λοιπόν του παγκόσμιου κινηματογράφου ή αλλιώς σινεμά την αποκαλούμενη και έβδομη τέχνη ξεκινάει κάπως έτσι....14 Οκτωβρίου, 1888. Η πρώτη «πρωτόγονη» προσπάθεια για καταγραφή της κίνησης σε κινηματογραφική μηχανή είναι γεγονός. Στον κήπο του σπιτιού της οικογένειας Whitley, ο Aime Augustin Louis Le Prince χρησιμοποιώντας μία μηχανή με μονό φακό, καταγράφει τους «πρωταγωνιστές» της ταινίας, σε ένα βίντεο διάρκειας μόλις 2 δευτερολέπτων, το οποίο αποτελούνταν από μόλις 4 πλαίσια. Οι «πρωταγωνιστές» εμφανίζονται να περπατούν κυκλικά, γελώντας με τον εαυτό τους, εντός της περιοχής που εμφανίζεται στην κάμερα. Η «ταινία» αυτή που έμεινε γνωστή σαν «Roundhay Garden Scene», έμελλε να βάλει έναν από τους πρώτους θεμέλιους λίθους, σ' αυτό που αργότερα θα ονομάζονταν «Έβδομη τέχνη»: τον κινηματογράφο.!Η λέξη «κινηματογράφος» επινοήθηκε από το Λεόν Μπουλί, ο οποίος βάφτισε έτσι αυτό που θεωρήθηκε ως εφεύρεση των αδελφών Λουί και Ογκίστ Λιμιέρ (Louis και Auguste Lumières). Οι αδερφοί Λιμιέρ, δεν ήταν οι εφευρέτες του κινηματογράφου, ήταν όμως αυτοί που τον βελτίωσαν, τον καθιέρωσαν και τον διέδωσαν στο ευρύ κοινό. Ο όρος κινηματογράφος σήμαινε δε, αρχικά, τη μηχανή εκείνη η οποία είχε τη δυνατότητα να καταγράφει την κίνηση.Η αίσθηση της κίνησης που δημιουργείταιόταν βλέπουμε μια ταινία βασίζεται στην εκμετάλλευση δύο οπτικών φαινομένων: το πρώτο

είναι η διατήρηση τς οπτικής εικόνας στον εγκέφαλο για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μετά την προβολή της στο φακό του ματιού, ενώ το δεύτερο δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης, όταν οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη.Τα δύο αυτά φαινόμενα μαζί αποτελούν τη βάση του κινηματογράφου από φυσιολογικής πλευράς, ενώ από την τεχνική υπάρχει ένα φιλμ, που προβάλλει συνεχόμενες εικόνες σε συγκεκριμένο ρυθμό. Αυτός ο ρυθμός είναι συνήθως 16 καρέ ανά δευτερόλεπτο για τις βουβές ταινίες και 24 για τις ταινίες με ήχο.

33

Μία από τις πρώτες και ιδιαίτερα σημαντικές αναλύσεις της κίνησης με τη βοήθεια φωτογραφικής μηχανής, έγινε περίπου το 1878, όταν ο Βρετανός φωτογράφος Edward Muybridge, έχοντας καταφέρει να αναπτύξει μεθόδους διαδοχικής φωτογράφισης, απεικόνισε την κίνηση ενός αλόγου, αποδεικνύοντας τότε, πως κατά τη διάρκεια του καλπασμού του υπάρχουν στιγμές που τα πόδια του δεν έχουν επαφή με το έδαφος. Την ίδια περίπου εποχή, ο Γάλλος Ετιέν Μαρέν φυσικός κατόρθωσε να συλλάβει φωτογραφικά το πέταγμα ενός πουλιού με τη βοήθεια μιας φωτογραφικής μηχανής με τη δυνατότητα να αποτυπώνει 12 στιγμιότυπα ανά λεπτό. Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1888, με κυριότερο ίσως, την εφεύρεση το κινητοσκοπίου από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Το 1894 άνοιξε και η πρώτη αίθουσα κινητοσκοπίων στη Νέα Υόρκη με εισιτήριο 25 cents για πρόσβαση σε 5 συνολικά

συσκευές.Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο ινδικό σαλόνι του Grand Cafe στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Μια απ' αυτές, τις πρώτες, ολιγόλεπτες ταινίες ήταν και «Η έξοδος των εργατών από το προαύλιο του εργοστασίου Lumiere».Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothersπαρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του1927, κυκλοφόρησε η ταινία The Jazz Singer, η οποία αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε

διαλόγους. Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος και κατά τη δεκαετία του 1960 και χάρη στην ανάπτυξη της

34

σχετικής τεχνολογίας, ο έγχρωμος κινηματογράφος επικράτησε. Γύρω στο 1910, οι κινηματογραφικές εταιρείες άρχισαν να μεταφέρονται μόνιμα στην Καλιφόρνια. Τελικά το Χόλυγουντ και άλλες μικρές πόλεις στα προάστια του Λος Άντζελες έγιναν ο τόπος μιας εκτεταμένης κινηματογραφικής παραγωγής.Οι πρώτες ταινίες είναι σπαραξικάρδιες, αλλά το 1915 ο Ντέιβιντ Γκρίφιθ, με τις δημιουργίες του «Η γέννηση ενός έθνους» και τον επόμενο χρόνο η «Μισαλλοδοξία», οδηγεί τη νέα βιομηχανία σε αναγνωρισμένη τέχνη!

Τα βραβεία Όσκαρ είναι τα σημαντικότερα κινηματογραφικά βραβεία και απονέμονται από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Η ΑΑΚΤΕ, δημιουργήθηκε το 1927 από τον ιδιοκτήτη της Metro Goldwyn Mayer, Λούις Μάγιερ και αποτελούνταν από επαγγελματίες του χώρου του κινηματογράφου.Στις μέρες μας λοιπόν ο κινηματογράφος του σήμερα έχει εξελιχθεί πάρα πολύ σε σχέση με τον παλιότερο τόσο προς την τεχνολογία όσο και πρός την θεματολογία των ταινιών.Η νεολαία κατά κύριο λόγο παρακολουθείσύνχρονο κινηματογράφο και δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον κυρίως με ταινίες περιπέτειας,επιστημονικής φαντασίας,θρίλερ,κωμωδίας.Ο Αμερικανικός κινηματογράφος κυριαρχεί σήμερα στις προτιμήσεις του κοινού επειδή είναι ακριβές οι παραγωγές και αυτό τείνει πιο πολυ στα ενδιαφέροντα των νέων.Στην εποχή μας μιλάμε για βιομηχανία κινηματογράφου ενώ περισσότερο απο έναν αιώνα ο Λαμίερ είχε πεί:Ο κινηματογράφος είναι μια έφευρεση χωρίς μέλλον.Άλλα έκανε λάθος,η τέχνη αυτή όχι μόνο επιβιώνει αλλά πήρε και εμπορικό χαρακτήρα.Τα χρήματα που απαιτούνται για την δημιουργία μιας ταινίας κάποιες φορές την καθιστούν υποχείριο του χρηματοδότη της.Η βιομηχανία δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί ηθοποιούς,αστέρες,είδωλα που είτε γράφουν την δική τους ιστορία είτε σβήνουν αφήνοντας πίσω τους απλά και μόνον στιγμιαία λάμψη.!!!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:Βικιπαίδεια, http://www.pare-dose.net/712

35

ΚΩΜΩΔΙΑ

Χαρακτηριστικές ταινίες:1. There ' s something about Mary Η Mary είναι καλή και είναι και μορφωμένη και την θέλουνε όλοι. Επειδή είν αι ΚΑΙ αγαθή πέφτει θύμα όλων της των θαυμαστών σε μία απο τις καλύτερες ταινίες Farrely Brothers, με μία παο τις ερμηνίες που καθιέρωσαν τόσο τον Ben Stiler ως ένααπό τους ταλαντούχους κωμικούς της γενίας του όσο και την Κάμερον Ντίαζ ώς το πιο cool θηλυκό της χιλιετίας!Ατάκα μύθος you've got something on you 're ear.

2. The party . Μην καλέσεις ποτέ στο πάρτυ σου το λάθος άνθρωπο.Μπορεί κυριολεκτικά να το ισοπεδώσει.Μία αφηρημένη γραμματέας μπερδεύει κατα λάθος το όνομα ενός ινδού κομπάρσου στη λίστα με την διάσημους καλεσμένους του πάρτυ ενός σκηνοθέτη.Ο κομπάρσος αντί να απολυθεί πηγαίνει στο πάρτυ και το τι συμβαίνει δεν περογράφεται.Peter Sellers δίνει μαθήματα ερμηνείας σε κωμωδία σε έναν ρόλο με λιγότερες λέξεις και από αυτόν του Swartzeneger στο Terminator και παρόλα αυτά σε παρασύρει σε γέλιο μέχρι δακρύων.Η ταινία είναι του 1968 σε σκηνοθεσία Blake Edwards.

3. White chicks Ο Μάρκους και ο Κέβιν Κόπλαντ είναι μαύροι πράκτορες του FBI. Για τις ανάγκεςτης υπόθεσης ενός κλεμμένου δαχτυλιδίου,μεταμφιέζονται σε δυο προκλητικές λευκές γκόμενες και εισβάλουν στα άδυτα της υψηλής κοινωνίας.Αλλά ο δρόμος τους πρός το λαμπρότερο κοινωνικό γεγονός της χρονιάς, είναι κάθε αλλό παρά στρωμένος με ροδοπέταλα.

36

4. Police Academy Ο Λάσαρ,ο διοικητής της αστυνομικής σχολής,παίζει το τελευταίο του χαρτί, ώστε να περάσει στην σύνταξη εν πλήρη δόξη.Το σχέδιο του βασίζεται σε μια απλή ιδέα:ο μοναδικός τρόπος καταπολέμησης της εγκληματικότητας είναι η δημιουργία ομάδων περιφρούρησης αποτελούμενο απο πολίτες.Κια για να το πετύχει αυτό είναι αποφασισμένος να εκπαιδεύσει επίλεκτους εθελοντές πολίτες μαζί με αστυνομικούς.Όταν Λάσαρ πηγαίνει στο Ετήσιο Διεθνές Συνέδριο Αστυνομικών Διευθυντών ο Χάρις,που τον αντικαθιστά στα καθήκοντα της διοίκησης της Ακαδημίας,αποφα΄σιζει να δώσει νέες οδηγίες για την εκπαίδευση των πολιτών, με καταστροφικά όμως αποτελέσματα.Τα μεγαλόπνοοα όνειρα του Λάσαρ θα διάψευθούν?Η δράση των νέων εκπαιδευθιεντών θα είναι αποτελεσματική?Δυσκολο να απαντήσει κανέις με βεβαιότητα .Το σίγουρο είναι πάντως ότι τα έργα τους είναι υπέρ το δέον κωμικά.

5. Home Alone Ένα 8χρονο αγόρι ξυπνάει και βρίσκει τη χριστουγεννιάτικη ευχή του να γίνεται πραγματικότητα.Η μεγάλη οικογένεια του έχει εξαφανιστεί και έτσι μένει του στο σπίτι.Το πολυμήχανο αγόρι παίρνςι θάρρος απο την ελευθερία του και αρχίζει να το διασκεδάζει όμως τα πράγματα αλλάζουν όταν δύο αδέξιοι διαρρήκτες προσπαθούν να παραβιάσουν το σπίτι του,αντιμετωπίζοντας τους με περίτεχνες,βλακώδες και αστείες παγίδες

37

6.Ο χοντρός και ο λιγνόςΒρισκόμαστε στο καιρό της ποτοαπαγόρευσης. Από μία κακή τύχη ο χοντρός και ο λίγνός πιάνονται να φτιάχνουν μπύρα. ΤΟ βάζουν στα πόδια και φεύγουν παο την αστυνομία και φτάνουν σε μια βαμβακοφυτεία. Για να μην τους αναγνωρίσει κανείς αλείφουν τα πρόσωπα τους με καπνά και κάνουν τους μαύρους, Για κακή τους τύχη όμως περνάει από εκεί ο διευθυντής και τον πιάνει λάστιχο. Τους φωνάζει και τους βάζει να του αλλάξουν την ρόδα. Ο Λιγνός επειδή έχει ένα κούφιο δόντι, σφυράει κάθε φορά που ανασαίνει και τελικά και οι δυο συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη φυλακή.

7.Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιοςΈνα αξιοθρήνητο δίδυμο ηλιθίων, ο Λόιν και ο Χάρι βρίσκουν ένα χαρτοφύλακα γεμάτο δολάρια που έχει χάσει η γοητετική Μαίρη Σβάνσον. Όταν η νεαρή κοπέλα φεύγει για το Άσπεν οι δύο φίλοι αποφασίζουν να ταξιδέψουν μέχρι εκεί για να της παραδώσουν τον χαρτοφύλακα. Μόνο που κατά την διάρκεια του ταξιδιύ τους θα εκνευρίσουν οποινδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους.

38

8. Hangover Στο the hangover Part II ο Φί Γουένκ(Μπράντλει Κούπερ) ο Στού Πράι(Έντ Χέλμς)ο Άλαν Γκάρνερ(Ζάν Γαλιφιανάκης) και οΝτάνκ Μπίλινκς(Τζάστιν Μπάρθα) ταξιδεύουν στην εξωτική Ταυλάνδη για να παραστούν στο γάμο του Στού.Μέτα το αξέχαστο πάρτυ εργένηδων στο Λάς Βέγκας ο Στου αποφασίζει να μην το ρισκάρει και οργανώνει μια ήσυχη βραδιά με τους φίλους του Τα σχέδια του όμως εκτροχιάζονται όταν η παρέα χάνει το 16χρονο αδερφό της αρραβωνιαστικίας του Στού.Ό,τι είχε συμβεί στο Λάς Βέγκας μπορεί να ήταν τρελό αλλά αυτό που θα συμβεί στο Μπανγκόκ ξεπερνά κάθε φαντασία.

Τα είδη της κωμωδίας

Τα είδη και μέθοδοι της κωμωδίας είναι πολλά και πολλές φορές συνυπάρχουν σε ανάμικτο τρόπο. Κάποια από τα σημαντικά ήδη είναι:

• Σάτιρα : Η σάτιρα επιχειρεί τον εμπαιγμό κάποιας έννοιας ή προσώπου που ο καλλιτέχνης θεωρεί ότι αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Γίνεται μέσω μεθόδων όπως είναι η παρωδία, η υπερβολή, η σύγκριση, η αναλογία και η ειρωνεία. Σημαντικοί σύγχρονοι Έλληνες σατιρικοί είναι, μεταξύ άλλων, οι Τζίμης Πανούσης Γιώργος Μητσικώστας ,Λάκης Λαζόπουλος. Η σάτιρα ήταν επίσης εργαλείο του αρχαίου ποιητή του θεάτρου Αριστοφάνη.• Μαύρη κωμωδία ή μαύρο χιούμορ: Η μαύρη κωμωδία ασχολείται με θέματα όπως ο θάνατος και η αρρώστια. Έχει σχέση με την λογοτεχνία τρόμου όμως χρησιμοποιεί κωμικά στοιχεία.• Όρθια κωμωδία : Ο κωμικός μιλάει άμεσα με το κοινό. Είναι συχνό να εμπεριέχει και άμεση επικοινωνία όπως είναι η καυστική σάτιρα που ασκεί στο κοινό του ο Τζίμης Πανούσης.• Μπλε κωμωδία : Η μπλε κωμωδία ασχολείται με θέματα όπως το σεξ, την ομοφυλοφιλία, τον αμφισεξουαλισμοκαι συνήθως την συνεχή χρήση υβριστικών λέξεων. Έλληνας που έχει καταπιαστεί με τέτοια θέματα - μεταξύ άλλων θεμάτων - είναι οΤζίμης Πανούσης.• Κωμωδία χαρακτήρων: Με αυτήν την κωμωδία ο καλλιτέχνης αναπαριστά κάποιο πρόσωπο δικής του επινόησης ή άλλο γνωστό πρόσωπο. Γνωστοί Έλληνες που καταπιάστηκαν με αυτό το είδος είναι οΓιώργος Μητσικώστα και ι ο Τάκης Ζαχαράτος.• Αυτοσχέδια κωμωδία: Με την κωμωδία αυτή, αν και δεν εννοείται κάποια συγκεκριμένη μέθοδος, ο κωμικός δεν έχει εκ των προτέρων ετοιμάσει την ρουτίνα του αλλά αυτοσχεδιάζει.• Κινητική κωμωδία: Με αυτήν, ο κωμικός κυρίως στηρίζεται στην χρήση κινήσεων του σώματός του για την δημιουργία διασκέδασης. Σαφή παραδείγματα αποτελούν - σε μέρος της καριέρας τους – ο Θανάσης Βέγγος, ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ρόουαν Άτκινσον (με το Μίστερ Μπην).• Σουρεαλιστική κωμωδία: Σε αυτήν, παράξενα περιστατικά συμβαίνουν για να προκαλέσουν την έκπληξη στον αποδέκτη. Σαφή παραδείγματα δημιούργησαν η ομάδα Μόντυ Πάιθον.

39

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ελληνικός Κινηματογράφος Ιστορία και Εξέλιξη

Ο ελληνικός κινηματογράφος ξεκίνησε στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, με μικρό αριθμό ταινιών μέχρι το 1940 (35 κατά προσέγγιση). Η άνθησή του άρχισε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, με 4-7 ταινίες το χρόνο μέχρι το 1950 και σταδιακά η παραγωγή αυξήθηκε μέχρι τις 60 ταινίες το 1960. Η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου ήταν από το 1960 μέχρι το 1973 φτάνοντας μέχρι τις 97 ταινίες το χρόνο (με μέσο όρο 80 ταινίες το χρόνο). Από το 1974 μέχρι σήμερα η παραγωγή κυμαίνεται σε πολύ μικρότερα επίπεδα από 10 ταινίες μέχρι 40 ταινίες το χρόνο.

Η προβολή της κινούμενης εικόνας προκαλεί ζωηρές αντιδράσεις και το καινούργιο θέαμα γίνεται μόνιμο θέμα συζήτησης και αιτία πολλών δημοσιεύσεων . Το 1907 ανοίγει ο πρώτος κινηματογράφος στην Αθήνα. Οι αίθουσες προβολών αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Έκτακτες προβολές οργανώνονται στα θέατρα. Την χρονική περίοδο μεταξύ 1910-11 γυρίζονται ορισμένες βουβές κωμωδίες μικρού μήκουςΤο 1914 ιδρύεται η κινηματογραφική εταιρία "Αστυ Φιλμ" και αρχίζει η παραγωγή ταινιών μεγάλης διάρκειας.Η Γκόλφω, ένα γνωστό θεατρικό δραματικό ειδύλλιο, δίνει το σενάριο και είναι η πρώτη Ελληνική ταινία μεγάλου μήκους. Την χρονική περίοδο 1928- 1931 μεγαλουργεί η κινηματογραφική επιχείρηση "Νταγκ- Φιλμ" που λειτουργούσε ήδη από το 1918 και ασχολήθηκε με ιστορικές ταινίες και την κινηματογράφηση λογοτεχνικών έργων.

Ο ελληνικός κινηματογράφος ανοίγει τα σύνορα του. Έλληνες ηθοποιοί γίνονται διεθνείς σταρ. Πολλές ελληνικές ταινίες βραβεύονται ή είναι υποψήφιες για μεγάλα βραβεία. Όμως η πορεία αυτή, ανακόπτεται από τη δικτατορία. Πρώτα από όλα με τη λογοκρισία, αλλά και με την στασιμότητα που επικρατεί σε όλη την καλλιτεχνική παραγωγή. Πολλοί κινηματογραφικοί συντελεστές φεύγουν στο εξωτερικό. Οι μόνες μεγάλες παραγωγές που γίνονται αυτή τη περίοδο είναι του παραγωγού Τζείμς Πάρις που έχουν ιστορικά, πολεμικά, πατριωτικά θέματα και έχουν την αμέριστη συμπαράσταση της χούντας των συνταγματαρχών.

40

Η δεκαετία του 80 μπαίνει με την κυριαρχία του βίντεο. Η μεγαλύτερη παραγωγή σε βιντεοταινίες με πολύ κακής ποιότητας υλικό γίνεται αυτή τη περίοδο. Οι κινηματογράφοι ο ένας μετά τον άλλο γίνονται σούπερ μάρκετ. Το σινεμά μοιάζει να περνάει μια περίοδο νάρκης. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι οι δημιουργοί που επιμένουν και καταφέρνουν να ξαναβραβευτεί το ελληνικό σινεμά στο εξωτερικό, να ξαναφέρει το κοινό στις αίθουσες.Η τελευταία δεκαετία σημαδεύεται από την είσοδο νεων δημιουργών στο χώρο του κινηματογράφου, που του ξανάδωσαν την φρεσκάδα που του έλειπε. Μαζί με τους κορυφαίους δημιουργούς που αποτελούν σταθερές αξίες έκαναν το κοινό να ξαναγαπήσει το σινεμά. Και παρόλο που οι ελληνικές ταινίες αντιμετωπίζουν ακόμα προβλήματα διανομής, ο ελληνικός κινηματογράφος έχει μπεί σε πολύ καλο δρόμο και έχει λαμπρό μέλλον.

41

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

Α. ΠΑΛΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ:ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ:

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς ηθοποιούς στη χώρα μας. Γνωστή έχει μείνει η φράση («τρέχω σαν τον Βέγγο»). Ήταν άνθρωπος σεμνός και με ήθος. Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927. Ο Θανάσης άρχισε να εργάζεται από μικρός για να βοηθήσει την οικογένειά

του. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την επεξεργασία δερμάτων. Κατά τον εμφύλιο εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εκεί γνώρισε τον Νίκο Κούνδουρο. Το 1954 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στην ταινία του σκηνοθέτη Μαγική Πόλις και για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους σε ταινίες που άφησαν εποχή, δείχνοντας το μεγάλο και έμφυτο ταλέντο του. Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε υποκριτική. Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή, αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο, με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή. Τα χρόνια που ακολούθησαν συνεργάστηκε, κυρίως, με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη και ανέπτυξε τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου ανθρώπου, που τον καθιέρωσε. Το 1964 ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου. Έως το 1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, οι οποίες πρόσφεραν άφθονο γέλιο. Ωστόσο, παρά την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία αυτών των ταινιών η εταιρία του Βέγγου έκλεισε και ο ίδιος υπέστει οικονομική καταστροφή. Το 1971 με την ταινία Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;. αποσπά το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου. Έναν χρόνο μετά, ο ρόλος του στην ταινία Θανάση, πάρε το όπλο σου! του χαρίζει ένα ακόμη βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου. Τη δεκαετία του '80 αποσύρεται από το σινεμά. Θα επιστρέψει στον κινηματογράφο το 1991. Ο Θανάσης Βέγγος εμφανίστηκε και στην τηλεόραση σε ορισμένες σειρές. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν παντρεμένος με την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία απέκτησε δυο γιους κι έζησε μαζί της μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 3 Μαïου του 2011.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ:

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παρίσι στη θεατρική σχολή του γάλλου Λουί Ζουβέ, από την οποία αποφοίτησε το 1933. Έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο το 1937 στη Γαλλία, ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην Αθήνα. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως, μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Υπήρξε πρωταγωνιστής από την πρώτη κιόλας ταινία του, «Το τραγούδι του

42

χωρισμού» (1940), ενώ κράτησε τους πρώτους ρόλους και σε περίπου 80 ακόμα ταινίες. Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Μπλοφατζής» (1969). Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981). Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σήριαλ «Εκείνες και εγώ» (1976). Το ταλέντο του Λάμπρου Κωνσταντάρα φαίνεται μέσα από τη μεγάλη ποικιλία των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας -καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε - πότε γυναικάς και χιουμορίστας. Πέθανε στις 28 Ιουνίου του 1985.

ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ :

Σπουδαία κωμικός και τραγουδίστρια. Γεννήθηκε το 1923 στην Κέρκυρα και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου της γενέτειράς της, όπου έκανε και τις πρώτες της εμφανίσεις. Το 1939 κατέβηκε στην Αθήνα. Το χειμώνας του 1940 η Ρένα Βλαχοπούλου έχασε και τους δύο γονείς της, κατά το βομβαρδισμό της Κέρκυρας από τους Ιταλούς. Το 1946 που είχε ήδη αναδειχθεί σε «βασίλισσα της τζαζ», δέχθηκε ν’ ακολουθήσει τον

Σπάρτακο σε περιοδεία, στην Κύπρο, την Τουρκία, την Αίγυπτο και την Αμερική. Η πολυγλωσσία της -αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά- και η πολύ καλή προφορά της ήταν τα μεγάλα της πλεονεκτήματα. Το 1951 επέστρεψε στην Αθήνα, κάνοντας την πρώτη της επανεμφάνιση στο θέατρο «Σαμαρτζή», στην παράσταση «Φεστιβάλ στην Αθήνα», πλάι στους Άννα και Μαρία Καλουτά, Νίκο Σταυρίδη, Ορέστη Μακρή και Κούλη Στολίγκα. Το 1952 ο Βασίλης Μπουρνέλης, μεγάλος επιχειρηματίες του μουσικού θεάτρου της δεκαετίας του ’50, την κάλεσε να τραγουδήσει ένα ντουέτο με την Μπελίντα στην επιθεώρηση «Βασίλισσα της νύχτας» στο

θέατρο «Ακροπόλ». Ακολούθησαν οι επιθεωρήσεις «Να τι θα πει Αθήνα», «Πουλιά στον αέρα», «Κι ο μήνας έχει εννιά».Το καλοκαίρι του 1954 πήρε για πρώτη φορά θεατρικό ρόλο, στην επιθεώρηση «Σουσουράδα», δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη, με το νούμερο «Άλα πασά μου, κάνε μου τέτοια». Το 1956 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, παίζοντας δίπλα στον Νίκο Ρίζο και τον Στέφανο Στρατηγό, στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη. Σπουδαία στιγμή για την καριέρα της υπήρξε το 1962, όταν η συμμετοχή της στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζηδάκη, στο θέατρο «Μετροπόλιταν», έγινε αφορμή να την προσέξει ο Γιάννης Δαλιανίδης και να την κάνει πρωταγωνίστρια του μιούζικαλ «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963). Σημαντική ήταν επίσης και η συνεργασία της με το Φίνο. Πολλές από τις ταινίες της Ρένας Βλαχοπούλου ξεχώρισαν. Από την αρχή της δεκαετίας του ’60, είχε μοιραστεί στα τρία: τα πρωινά ηχογραφήσεις και συνεργασίες με το ΕΙΡ (τραγούδια των Χατζηδάκη, Πλέσσα, Μουζάκη, Μωράκη, Αττίκ, Σπάθη, Ιακωβίδη, Κατσαρού), το βράδυ θέατρο και μετά την παράσταση εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα. Το 1976 ξεκίνησε καριέρα και στην τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στην τηλεοπτική σειρά του Αλέκου Σακελάριου «Μια Αθηναία στην Αθήνα», ενώ τελευταίες εμφανίσεις της στη

43

μικρή οθόνη ήταν οι «Μάμα Μία» και «Μάλιστα Κύριε».Το 1995 βραβεύτηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά για την ερμηνεία της στη «Χαρτοπαίχτρα» του Ψαθά, στο θέατρο Μπρόντγουεϊ, ενώ το 2003 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Πέθανε στις 29 Ιουλίου του 2004.

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ:

Η Ζωή Λάσκαρη είναι γεννημένη στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου το 1942, είναι μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη.

Το 1959 στέφθηκε Σταρ Ελλάς και ο Γιάννης Δαλιανίδης την επέλεξε για πρωταγωνίστρια της ταινίας "Ο Κατήφορος" το 1961. Η επιτυχία της ταινίας την έκανε μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με την μεγαλύτερη ελληνική εταιρία παραγωγής, την Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και σε όλα τα είδη ταινιών (κωμωδίες, δραματικές και μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο

του ελληνικού κινηματογράφου. Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως "Μερικοί το προτιμούν κρύο", "Νόμος 4000", "Κορίτσια για φίλημα", "Στεφανία", "Μια κυρία στα μπουζούκια", "Οι θαλασσιές οι χάντρες" και πολλές άλλες. Συνεργάστηκε πολλές φορές με άλλα μεγάλα ονόματα όπως Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά. Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου στα μέσα της δεκαετίας του 1970 στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο έχοντας εκτός των άλλων συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Είναι παντρεμένη με τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και έχουν μία κόρη, τη Μαρία - Ελένη. Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα. Έχει διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΤΣΑΣ: Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου 1931. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα έζησε στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκίνησε και την καριέρα του. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Τριανταφυλλίδη "Μακεδονικό Ωδείο" της Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε το 1952.

44

Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην σκηνή ήταν το 1953 με το έργο "Άνθος του Γιαλού". Την ίδια χρονιά έκανε και την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία "Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται" όπου εμφανίστηκε ως κομπάρσος. Στην Αθήνα ήρθε για μόνιμη εγκατάσταση το 1958. Την επόμενη σεζόν εντάχτηκε στο

δυναμικό του θεάτρου "Ακροπόλ" όπου εμφανίστηκε σε επιτυχημένες επιθεωρήσεις. Στον κινηματογράφο συνέχισε τις εμφανίσεις παίζοντας αρχικά σε δεύτερους ρόλους, όπως στις ταινίες "Η κυρά μας η μαμή" (1958), "Το αγόρι που αγαπώ" (1960), "Η Αλίκη στο ναυτικό" (1961) κ.ά.. Ξεχώρισε το 1961 στην ταινία του Γ. Δαλιανίδη "Ο Κατήφορος" και από την επόμενη χρονιά αρχίζουν οι πρώτοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι. Μία σειρά από πρωταγωνιστικούς ρόλους σε κωμωδίες, δίπλα σε γνωστούς άλλους πρωταγωνιστές, τον βοηθάνε να καθιερωθεί. Παράλληλα στο θέατρο την περίοδο 1964-72 εμφανίζεται ως συν-θιασάρχης με όλα τα μεγάλα ονόματα της κωμωδίας, ενώ από το 1972 και μετά συγκροτεί δικούς του θιάσους. Το 1982 σκηνοθέτησε την μοναδική του ταινία με τίτλο "Και το Λουρί της Μάνας". Το 1984 η επιτροπή ΦΕΚΘ τον τίμησε με ειδικό βραβείο για την συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο, με αφορμή την ταινία "Ο Έρωτας του Οδυσσέα" (1984) του Β. Βαφέα. Σημαντική ήταν και η παρουσία του στη μικρή οθόνη. Ήταν αρραβωνιασμένος με την Σπεράντζα Βρανά. Υπήρξε σύζυγος της Έρικας Μπρόγερ. Έχει τρεις κόρες, την πρώτη με την Έρικα Μπρόγερ και δύο με την δεύτερή του σύζυγο.

ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ:

Σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, η Τζένη Καρέζη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1936. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπούζη. Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας στις μεταθέσεις τους γονείς της που ήταν εκπαιδευτικοί. Στη Θεσσαλονίκη μπήκε εσωτερική στο Γαλλικό Σχολείο Καλογριών και αργότερα συνέχισε στο αντίστοιχο Saint Joseph στην Αθήνα. H αγάπη της για το θέατρο άρχισε να εκδηλώνεται από τα μαθητικά της χρόνια και εκφράστηκε με τη συμμετοχή της στις σχολικές παραστάσεις. Το 1951 πήρε μέρος στην παράσταση της «Aντιγόνης» του Σοφοκλή που ανέβηκε στο «REX» από τους τελειόφοιτους, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο. Την ίδια χρονιά έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αποφοίτησε το

1954 κα αμέσως χρίστηκε πρωταγωνίστρια. Ο πρώτος της ρόλος στο θέατρο ήταν στο έργο «Ωραία Ελένη» που ανέβηκε τον Οκτώβριο του 1954 στο «Θέατρο Κοτοπούλη». Ακολούθησαν σπουδαίοι ρόλοι, δίπλα στον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού. Παράλληλα, το 1955 έκανε και το κινηματογραφικό της ντεμπούτο για να ακολουθήσουν περισσότερες από 30 ταινίες. Στο Εθνικό Θέατρο έμεινε ως το 1959. Μετά το 1960, δημιούργησε δικούς της προσωπικούς θιάσους και συνεργάστηκε με έξοχους κωμικούς, όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Από το 1968 μέχρι το θάνατό της έπαιξε μαζί με τον Κώστα Καζάκο, Καμπανέλλη, Άλμπυ, Ίψεν, Τσέχωφ, Αναγνωστάκη, ενώ το 1985 ερμήνευσε για πρώτη φορά

45

αρχαίο δράμα, με τη «Μήδεια», παράσταση που και στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τελευταία της θεατρική παράσταση ήταν τα «Διαμάντια και μπλουζ». Στην προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος με το Ζάχο Χατζηφωτίου το 1962 και ο δεύτερος με τον Κώστα Καζάκο το 1967, με τον οποίο και έμεινε παντρεμένη έως το τέλος της ζωής της. Με τον Καζάκο απέκτησαν έναν γιο. Η Τζένη Καρέζη πέθανε στις 27 Ιουλίου του 1992, νικημένη από την επάρατο νόσο. Στη μνήμη της ιδρύθηκε, την ίδια χρονιά, το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και χρόνιες καταληκτικές νόσους και τη με κάθε μέσο ανακούφισή τους από τον πόνο.

ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ : Η «εθνική σταρ της Ελλάδος» γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι. Το όνομα της ήταν Αλίκη - Σταματίνα. Τα παιδικά της χρόνια ήταν φτωχικά. Στην κατοχή ο πατέρας της δολοφονήθηκε και η μητέρας της ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη. Το ταλέντο της φάνηκε από τα παιδικά της ακόμα χρόνια, πρωταγωνιστώντας στις περισσότερες σχολικές θεατρικές παραστάσεις.

Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρο. Το 1953, όντας στο δεύτερο έτος της σχολής, της ανατέθηκε ο μικρός ρόλος της Λουιζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου. Το καλοκαίρι του 1954 την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, που αποχώρησε από το θίασο, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Κοινό και κριτικοί, χειροκρότησαν την προσπάθειά της. Ακολουθεί η πρώτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία «Το Ποντικάκι», η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστας Μουσούρη, ο οποίος της έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκροτεί τον δικό της θίασο. Παράλληλα, γνωρίζεται με το Φιλοποίμενα Φίνο, συνεργάζεται με την εταιρεία του, τη «Φίνος Φιλμ», και μαζί κάνουν πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Στους ρόλους της αντιπροσώπευε μια χαριτωμένη και κανδαλιάρας κοπέλα και είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό. Με τον ρόλο της στη «Μανταλένα» κέρδισε το βραβείο του Α' Γυναικείου Ρόλου, το 1960, στο Φεστιβάλ Ταινιών Θεσσαλονίκης, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Η «Υπολοχαγός Νατάσσα» θεωρείται η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ και οι δύο επόμενες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν, επίσης, στη Βουγιουκλάκη.Η συνάντησή της το 1959 στον κινηματογράφο στην ταινία «Αστέρω» με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ ήταν η αρχή της ιστορίας του διασημότερου ζευγαριού στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα παιδί, τον Γιάννη. Χώρισαν, έπειτα από δικαστικές μάχες, στις 5 Ιουλίου του 1975. Εκτός από τις δεκάδες ταινίες που γύρισαν μαζί, από το 1964 έως το 1974 συνεργάσθηκαν σε θίασο που συνέθεσαν οι δυο τους. Έκανε ακόμη έναν γάμο το 1982, με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη που κράτησε ως το 1993. Μετά την παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη επικέντρωσε τη δραστηριότητά της στο θέατρο, ενώ ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Λίγο αργότερα, οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο καλπάζουσας μορφής. Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, στις 23 Ιουλίου 1996, βύθισε στο πένθος ολόκληρη την

Ελλάδα.

46

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ : Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου που γεννήθηκε το 1934 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ξεχώρισε πολύ νωρίς για το ταλέντο του και αξιοποιήθηκε αμέσως από το Εθνικό, στο οποίο και πρωταγωνίστησε από το 1957 έως το 1960. Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρα στην Εκάβη του Ευριπίδη. Το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο Ελεύθερο Θέατρο. Υπήρξε Πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Την περίοδο εκείνη ήταν παντρεμένος με τη Νανά Ειλικρινή, με την οποία πήραν διαζύγιο το 1990. Από το 1964 και για δέκα χρόνια, πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συν-θιασάρχης με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και σε πολλές ταινίες ως ζευγάρι, στην οθόνη αλλά και στη ζωή. Από το γάμο τους απέκτησαν ένα γιο, το Γιάννη Παπαμιχαήλ. Χώρισαν το 1974. Ξανασυνεργάστηκαν στο θέατρο το 1983. Σύντροφος του υπήρξε και η Μίνα Χειμώνα. Τελευταία σύντροφος της ζωής του η Νάντια Μουρούζη. Τιμήθηκε με το Βραβείο Κοτοπούλη (1957). Δημότης για πολλά χρόνια του Χαλανδρίου και τελευταία του Πειραιά όπου υπήρξε και δημοτικός σύμβουλος. Πέθανε στις 8 Αυγούστου 2004.

Β. ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΖΟΣ:Ο Γιάννης Μπέζος είναι Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης, γεννημένος στις 10 Σεπτεμβρίου 1956. Έχει συμμετάσχει σε σειρά παραστάσεων στην τηλεόραση και το θέατρο, όπου έχει

καθιερωθεί κυρίως ως κωμικός. Έχει, επιπλέον, πραγματοποιήσει πέντε κινηματογραφικές εμφανίσεις. Αρχικά, στο θέατρο συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το όνομά του, ωστόσο, απέκτησε τη σημερινή του βαρύτητα χάρη σε μία σειρά από σημαντικές τηλεοπτικές επιτυχίες. Σε πολλές από τις τηλεοπτικές σειρές στις οποίες πρωταγωνίστησε και πρωταγωνιστεί έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιό, ενώ κάποιες από αυτές τις έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος. Επίσης, έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες

θεατρικές παραστάσεις τη δεκαετία του '80 και μεγάλες επιτυχίες αρχαίων παραστάσεων. Ο Γιάννης Μπέζος, επίσης διακρίνεται για τις φωνητικές του ικανότητες, τις οποίες συχνά χρησιμοποιεί στους ρόλους του. Σαν αποτέλεσμα πραγματοποίησε μουσικές παραστάσεις, περιοδικές συνεργασίες και δισκογραφικές συμμετοχές. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Ναταλία Τσαλίκη, με την οποία έχει μοιραστεί σε διάφορες περιστάσεις τη σκηνή και την τηλεόραση, ενώ έχουν και μία κόρη, την Ηρώ.

ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΚΑΡΥΔΗ:Η Σμαράγδα Καρύδη γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου του 1969 στην Αθήνα και είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Είναι κόρη των ηθοποιών Ντίνου Καρύδη και Τζούλιας Αργυροπούλου.

47

Απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, έχει εργαστεί ως ηθοποιός στην ελληνική τηλεόραση, σε πρωταγωνιστικούς ή δευτερεύοντες ρόλους σε σειρές. Από το 2005 μέχρι και το 2007 είχε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά: Στο Παρά Πέντε, ενώ 2007-2009 έπαιξε στο επιτυχημένο σήριαλ: Φίλα το βάτραχό σου. Εμφανίστηκε επίσης σε αρκετές ταινίες. Το 2007 πρωταγωνίστησε στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Θοδωρή Αθερίδη "Μια μέλισσα τον Αύγουστο". Στο θέατρο έχει εμφανιστεί σε παραστάσεις, στις οποίες κυρίως το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Αθερίδη.

ΧΑΡΗΣ ΡΩΜΑΣ:Ο Χάρης Ρώμας γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε μέχρι έξι χρονών στον Πειραιά και μετά οι δικοί του μετακόμισαν οριστικά στην Αθήνα. Φοίτησε στη σχολή Μωραΐτη . Ξεκίνησε σπουδές στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ παράλληλα άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη.

Μαθητής της σχολής ακόμη, προσελήφθη για πρωταγωνιστικό ρόλο. Αμέσως μετά, από ακρόαση πάλι, επελέγη από το Εθνικό Θέατρο για τον «Αίαντα» Σοφοκλή, που παίχτηκε στην Επίδαυρο. Έκτοτε έπαιξε όλα τα είδη θεάτρου, με σημαντικότερο όλων τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Διόνυσουστις «Βάκχες» του Αριστοφάνη, που παίχτηκαν το καλοκαίρι του 2005 στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο. Διακρίθηκε στην κωμωδία, αλλά υπήρξε εξίσου καλός και σε δραματικούς ρόλους. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορική «Γλυκιά Συμμορία». Μαζί με την Άννα Χατζησοφιά έγραψαν το σενάριο της ταινίας «Γυναίκες

Δηλητήριο», που έγινε επιτυχία.Στην τηλεόραση ξεκίνησε με πρωταγωνιστικές εμφανίσεις στην κρατική τηλεόραση. Αμέσως μετά ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση, όπου ο Χάρης Ρώμας εμφανίζεται με τη σειρά «Μάμα μία», με πρωταγωνίστρια τη μεγάλη κωμικό Ρένα Βλαχοπούλου, όπου έγραφε και το σενάριο.Συναντά την Άννα Χατζησοφιά και γράφουν μαζί για το θέατρο το έργο «Ταπί και ψύχραιμοι», και αμέσως μετά σειρά σεναρίων, που τα περισσότερα έγιναν μεγάλες επιτυχίες, με τον Χάρη Ρώμα να έχει πάντοτε πρωταγωνιστικό ρόλο. Έχει βραβευτεί, επίσης, για στίχους που γράφει στον λίγο ελεύθερο χρόνο.

ΠΕΤΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ:Ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου 1963. Το 1986 αποφοίτησε από την Σχολή Θεάτρου Κάρολου Κούν και σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών. Όσο βρισκόταν στο θέατρο του Κάρολου Κούν πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις. Επίσης σπούδασε σκηνοθεσία στην σχολή Σταυράκου. Σύμφωνα με πολλούς αυτός μαζί με τον Γιάννη Μπέζο αποτελούν τους σπουδαιότερους κωμμικούς της εποχής μας.

Είναι παντρεμένος και έχει έναν γιό, τον Δημήτρη Φιλιππίδη. Γεννήθηκε ως Χαράλαμπος Ρασσιάς στον Πειραιά στις 23 Μαρτίου 1960.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΝΔΡΙΤΣΟΥ:

48

Η Βασιλική Ανδρίτσου γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 16 Οκτωβρίου 1972 και σπούδασε στη δραματική σχολή Βεάκη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο παίζοντας στην παράσταση "Φιλουμένα Μαρτουράνο".  Έχει συμμετάσχει σε πολλά θεατρικά έργα, καθώς και σε πλήθος τηλεοπτικών σειρών. Ωστόσο έχει γίνει ευρέως γνωστή στο κοινό μέσα από του κωμικούς της ρόλου στις σειρές "Σαββατογεννημένες", "Το κόκκινο δωμάτιο" και "Η πολυκατοικία".

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ:Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Οκτωβρίου 1951 και τελείωσε το δημοτικό στο Ζωγράφειο, ενώ το 1964, ήρθε πρόσφυγας στην Αθήνα και φοίτησε στο 8ο Γυμνάσιο Αρρένων. Το 1969 εισήχθη στο Οικονομικό και Πολιτικό τμήμα της Νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1971. Εργάστηκε ως στέλεχος δισκογραφικής εταιρίας και ως ηχολήπτης μουσικής, ενώ παράλληλα σπούδασε υποκριτική. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο έργο "Φιλουμένα Μαρτουράνο", ενώ στην τηλεόραση έγινε γνωστός από την "Αστροφεγγιά" και "Το μινόρε της αυγής" και την "Παραγγελιά" στον κινηματογράφο. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος και έχει διδάξει σε σεμινάρια υποκριτικής και σεναρίου. Στις 15 Αυγούστου 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο, μια σημαντική διάκριση για τον ελληνόφωνο κινηματογράφο. Το Σεπτέμβριο του 2011 η ερμηνεία του στην ταινία «Άδικος Κόσμος» απέσπασε το «Ασημένιο Κοχύλι Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας» στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος ασχολήθηκε έντονα και με την επιστήμη. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Φαίη Κοκκινοπούλου και έχει δύο γιους.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ:Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου είναι ελληνίδα ηθοποιός, του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Έχει εμφανιστεί σε πολλές θεατρικές παραστάσεις από νεαρή ηλικία. Έγινε γνωστή με την συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά "Για πάντα φίλες". Έχει επίσης πολλούς μικρούς ρόλους σε σειρές. Η σημαντικότερη τηλεοπτική της επιτυχία είναι η σειρά: Στο Παρά Πέντε, η οποία είχε τεράστια απήχηση στο τηλεοπτικό κοινό.

Έχει μια κόρη από το γάμο της που κράτησε περίπου 10 χρόνια με τον Ταξιάρχη Χάνο, η οποία συμμετείχε στην

τηλεοπτική σειρά «Οι Μάγισσες της Σμύρνης» στο ρόλο της Κατίνας σε παιδική ηλικία.

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΞΕΝΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

KATHARINE HEPBURN : H Κάθριν Χάουτον Χέπμπορν (12 Μαΐου 1907 – 29 Ιουνίου 2003) ήταν μια Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου. Κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου, καθώς έχει τέσσερα σε δώδεκα συμμετοχές. Η Χέπμπορν κέρδισε βραβείο Έμμυ τo 1976 για το ρόλο της στην τηλεταινία Love Among the

49

Ruins. Ήταν επίσης υποψήφια για τέσσερα ακόμα Emmy, δύο βραβεία Τόνι και εφτά Χρυσές Σφαίρες. Το 1999το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την αξιολόγησε πρώτη στη λίστα με τις καλύτερες γυναίκες ηθοποιούς όλων των εποχών.

AL PACINO ( ALFREDO JAMES ): Ο Αλφρέντο Τζέημς "Αλ" Πατσίνο γεννήηκε στις 25 Απριλίου 1940. Είναι Αμερικανός ηθοποιός βραβευμένος με Βραβείο Όσκαρ A' ανδρικού ρόλου. Γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης από Ιταλούς γονείς. Ο παππούς του καταγόταν από το Κορλεόνε της Σικελίας. Δεν έχει παντρευτεί ποτέ, αλλά έχει μια κόρη με την ηθοποιό Τζούλι Μαρί και δίδυμα με την ηθοποιό Μπέβερλυ Ντ' Άντζελο.

Η πρώτη ταινία στην οποία έπαιξε ήταν το 'Me, Natalie' το 1969. Για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στην ταινία Ο Νονός ήταν υποψήφιος για Βραβείο Όσκαρ Β' Αντρικού ρόλου. Μετά από την ερμηνεία του στο Νονό έπαιξε σε πολλές ταινίες, για τις οποίες είχε υποψηφιότητα για το βραβείο Ά Αντρικού Ρόλου. Το 1992 στο Άρωμα γυναίκας κατάφερε να πάρει το Όσκαρ Α'Αντρικού ρόλου. Συνολικά έχει 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ. Επίσης έχει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει στο ντοκιμαντέρ Looking For Richard. Πρόσφατα σκηνοθέτησε ένα ακόμα ντοκιμαντέρ βασισμένο στη Salome του Oscar Wilde.

MERYL STREEP :

Η Meryl Streep γεννημένη στις 22 Ιουνίου 1949, είναι σπουδαία Αμερικανίδα ηθοποιός. Η Streep είναι μία από τις πιο σεβάσμιες και ταλαντούχες ηθοποιούς. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο της στο θέατρο το 1971 στο έργο The Playboy of Seville και στην τηλεόραση το 1977 με την τηλεταινίαThe Deadliest Season. Την ίδια χρονιά έκανε και την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία Τζούλια. και Κράμερ εναντίον

Κράμερ (1979). Για την ταινία The Deer Hunter το 1978 έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ ενώ για τη ταινία Kramer vs. Kramer κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ. Το 1982 κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ και το 2012 κέρδισε το τρίτο της Όσκαρ. Η Στριπ έχει λάβει συνολικά 18 υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας τρία και 28 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα κερδίζοντας οκτώ. Είναι η ηθοποιός με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα στην ιστορία του κινηματογράφου. Έχει επίσης βραβευτεί με δύο Βραβεία Έμμυ, δύο Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών, δύο BAFTA, ένα βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών, το Τιμητικό βραβείο της Χρυσής Άρκτου για το 2012, ενώ έχει λάβει και πέντε υποψηφιότητες για Βραβείο Γκράμι. Το 2004 βραβεύτηκε με το Life Achievement Award από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.

ROBERT DE NIRO :

Ο Robert De Niro είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός

50

γεννημένος στις 17 Αυγούστου 1943. Είναι γνωστός για την ενσάρκωση προβληματισμένων χαρακτήρων, για τη πολύχρονη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε καθώς και για τη συμμετοχή του στις πρώτες δουλειές του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του καθώς και ο πιο σημαντικός εν ζωή. Ο Ντε Νίρο έχει κερδίσει 2 φορές το Όσκαρ Α’ Αντρικού ρόλου και έχει 6 υποψηφιότητες.

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ:

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ:

ΝΙΚΟΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ: Ο Νίκος Φώσκολος γεννήθηκε στις 26 Νοέμβρη του 1927 στην Αθήνα και πέθανε στις 30 Οκτώβρη του 2013. Εκτός από σπουδαίος σκηνοθέτης υπήρξε και συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος και κριτικός ραδιοφώνου και θεάτρου, όπου σημείωσε επίσης σημαντικές επιτυχίες. Ο Νίκος Φώσκολος προερχόταν από φτωχή οικογένεια και μεγάλωσε μέσα σε πολλές δυσκολίες. Εργάστηκε και κατά την εποχή της Χούντας, γεγονός που έκανε το έργο του ακόμα πιο δύσκολο. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και εργάστηκε στην νεανική του ηλικία και ως δημοσιογράφος.  Είχε λάβει τρία βραβεία και ένα

κρατικό Βραβείο Σεναρίου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:Ο Γ. Λαζαρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος ήταν 13 ετών και τα χρόνια της κατοχής που ακολούθησαν υπήρξαν ιδιαίτερα δύσκολα για την οικογένειά του. Ωστόσο ο χώρος του κινηματογράφου είχε ήδη τραβήξει την προσοχή του. Έτσι μετά την απελευθέρωση άρχισε να ασχολείται έντονα με τη δημοσιογραφία όπου το 1948 δημοσιεύει σε εφημερίδες της Αθήνας δοκίμια και θεατρικές κριτικές. Τη δραστηριότητά του αυτή πολύ σύντομα την επεκτείνει και στον κινηματογραφικό χώρο, συνεργαζόμενος με εφημερίδες της Θεσσαλονίκης καθώς και της Νέας Υόρκης. Για πολλά χρόνια υπήρξε μόνιμος συντάκτης του περιοδικού "Κινηματογραφικός Αστέρας" που ήταν και το μοναδικό περιοδικό του χώρου που κυκλοφορούσε στη Αθήνα. Το 1948 άρχισε τη συνεργασία του ως βοηθός σκηνοθέτη. Στον κινηματογραφικό χώρο υπήρξε σκηνοθέτης και σεναριογράφος σε περισσότερες από 200 ταινίες. Πέθανε στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου του 2012, σε ηλικία 85 ετών και κηδεύτηκε στο κοιμητήριο του Δήμου Χαλανδρίου.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ:Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όμως παράτησε τις σπουδές του. Υπήρξε σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου, που ξεχώρισε για το ιδιαίτερο στυλ του. Έχει τιμηθεί με βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την προσφορά του

51

στον κινηματογράφο, με σπουδαιότερο της καλύτερης ταινίας με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1998 για την ταινία Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα. Στις 24 Ιανουαρίου 2012 τραυματίστηκε σοβαρά στο διάλειμμα των γυρισμάτων του ταινίας "Η άλλη θάλασσα" στη Δραπετσώνα από διερχόμενη μοτοσυκλέτα. Την ίδια μέρα άφησε την τελευταία του πνοή.

ΞΕΝΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ:

QUENTIN TARANTINO : O Quentin Jerome Tarantino γεννήθηκε στις   27 Μαρτίου του 1963 στο Νόξβιλ του Τενεσί. ΕίναιΑμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του κινηματογράφου. Έγινε γνωστός στην αρχή της δεκαετίας του '90 ως ο μοντέρνος δημιουργός. Εισήγαγε πρωτοπόρες και ρηξικέλευθες ιδέες στις ταινίες του σχετικά με το μοτίβο που επικρατούσε εκείνη την εποχή στον κινηματογράφο της Αμερικής. Είναι ένας από τους πιο διάσημος νέους σκηνοθέτες, που βρίσκονταν πίσω από την επανάσταση του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του '90, πασίγνωστος για την γρήγορη ομιλία του, τις γνώσεις του για όλες τις εξελίξεις στον χώρο του κινηματογράφου καθώς και για τις γνώσεις του γύρω από τον κλασικό αλλά και πειραματικό κινηματογράφο. Μία από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι το Pulp Fiction, το οποίο βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994. Η ταινία προτάθηκε για επτά Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου.

JAMES CAMERON : Ο James Cameron, γεννημένος στις 16 Αυγούστου 1954, είναι Καναδός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Έχει λάβει έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας τρία για την ταινία Τιτανικός. Οι ταινίες τις οποίες σκηνοθέτησε ήταν εξαιρετικά προσοδοφόρες. Ο Cameron έχει παντρευτεί πέντε φορές και έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά.

STANLEY KUBRICK : Ο Stanley Kubrick  ήταν αναγνωρισμένος Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών. το 1951 δημιούργησε την πρώτη του ταινία, ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Day of the

Fight. Μετά από ταινίες στο Hollywood, απογοητεύτηκε και πήγε στο Λονδίνο, όπου έκανε και πολλές επιτυχίες. Πέθανε στον ύπνο του από καρδιακή ανακοπή, στις 7 Μαρτίου 1999. Είχε τρία παιδιά από τον τρίτο του γάμο με την Κριστιάν Κιούμπρικ, με την οποία ήταν νυμφευμένος από το 1958.

Συνοψίζοντας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν υπάρξει και συνεχίζουν να υπάρχουν σπουδαίοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες, οι οποίοι έχουν συνεισφέρει πολλά στο χώρο του θεάματος. Αυτοί προσφέρουν στους ανθρώπους άπλετο χρόνο ψυχαγωγίας και έχουν μείνει χαραγμένοι στο μυαλό των ανθρώπων.

52

Ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας

Οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας ανήκουν στον ευρύτερο μυθοπλαστικό τομέα του φανταστικου.Σε αυτές είναι πιθανές και εύλογες μελλοντικές ή εναλλακτικές εξελίξεις στην τεχνολογία, στην επιστήμη ή ακόμα και στην κοινωνία οι οποίες έχουν σημαντικό ρόλο στην πλοκή και στο περιβάλλον της ταινίας. Ο γενικός ορισμός των ταινιών επιστημονικής φαντασίας δεν είναι εύκολος να δοθεί καθώς είναι ασαφή τα όρια που τις διαχωρίζουν από άλλα μυθοπλαστικά είδη όπως οι ταινίες φαντασίας ή οι ταινίες τρόμου, αν και οποιαδήποτε εμφάνιση υπερφυσικού στοιχείου ή μαγείας ως πραγματικών και αληθινών φαινομένων αποκλείει την ένταξη της ταινίας σε αυτή τη κατηγορία. Η επιστημονική φαντασία έλαβε το όνομά της κατά τη δεκαετία του 1930 αλλά αν και έχουν εμφανιστεί ποικίλοι ορισμοί δεν έχει γίνει κάποιος αποδεκτός ακόμα. Η λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας ξεκίνησε το 1818 με το μυθιστόρημα Φρανκενστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ. Χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να μεταφερθεί η ιστορία ενός βιβλίου επιστημονικής φαντασίας στην μεγάλη οθόνη και αυτό έγινε το 1902 με την ταινία <<Ταξίδι στην Σελήνη>> (Le Voyage dans la Lune) του Georges Melies εμπνευσμένη από το έργο του Ιούλιου Βερν <<Από τη Γή στην Σελήνη>>.

Η μεγάλη ώθηση στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας δόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με πολλούς και νέους αξιόλογους παραγωγούς να λαμβάνουν δράση, φτιάχνοντας ταινίες από τις οποίες οι πιο πολλές βασίζονταν σε προγενέστερα διηγήματα ή μυθιστορήματα. Παραδείγματος χάρη: Σολάρις (1972), Σόιλεντ Γκριν (1973), Ζάρντοζ (1974) κλπ. Όμως μία σειρά από εξαιρετικά επιτυχημένες ταινίες στα τέλη αυτής της δεκαετίας είναι που θα κάνουν το είδος πρώτο στις κινηματογραφικές εισπράξεις: Στενές επαφές τρίτου τύπου (1977) του Στίβεν Σπίλμπεργκ, Μαντ Μαξ (1979) του Τζορτζ Μίλερ, Έλιεν (1979) του Ρίντλεϊ Σκοτ και πάνω από όλα, Ο Πόλεμος των Άστρων του Τζορτζ Λούκας.

53

Υποκατηγορίες

Υποκατηγορίες της επιστημονικής φαντασίας αποτελούν οι: Σκληρή Επιστημονική Φαντασία, Ήπια Επιστημονική Φαντασία, Νέο Κύμα, Διαστημική Όπερα, Μεταποκαλυπτική Μυθοπλασία, Εναλλακτική Ιστορία, Κυβερνοπάνκ και Ατμοπάνκ.

Όσον αφορά την επιστημονική φαντασία στους κινηματογράφους στην Ελλάδα στην αρχή δεν υπήρχε μεγάλη διάδοση προφανώς επειδή δεν υπήρχε ούτε στο αναγνωστικό κοινό. Παρ’ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη κλίση γενικά στον τομέα της φαντασίας όσο και της επιστημονικής φαντασίας από τους έλληνες, κυρίως τους νέους, που υποστηρίζουν τον κινηματογράφο.Ορισμοί της Επιστημονικής Φαντασίας

<<Μία ιστορία επιστημονικής φαντασίας αποτελεί μία ιστορία δομημένη γύρω από τους ανθρώπινους χαρακτήρες, με ένα ανθρώπινο σενάριο και μία ανθρώπινη λύση, οι οποίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβούν χωρίς το επιστημονικό τους περιεχόμενο.>> -Τζέιμς Μπλις

<<Η επιστημονική φαντασία είναι ένας ρεαλιστικός συλλογισμός σχετικός με πιθανά μελλοντικά συμβάντα, στέρεα βασισμένα πάνω στην επαρκή γνώση του πραγματικού κόσμου, του παρελθόντος και του παρόντος, καθώς και μια εκτενής κατανόηση της φύσης και της σπουδαιότητας της επιστημονικής μεθόδου.>> -Ρόμπερτ Χαϊνλάιν

54

<<Η επιστημονική φαντασία είναι ένα ελκυστικό αφήγημα εμπλουτισμένο με επιστημονικά δεδομένα και προφητική ενόραση.>> -Χιούγκο Γερνσμπακ

<<Η σύγχρονη επιστημονική φαντασία αποτελεί το μοναδικό είδος στο οποίο θίγονται συστηματικά και συνειδητά η φύση των αλλαγών που έρχονται, οι πιθανές επιπτώσεις και οι λύσεις τους, είναι εκείνο το είδος το οποίο καταπιάνεται με την επίδραση της επιστημονικής προόδου στον άνθρωπο.>> -Ισαάκ Ασίμωφ

<<Η επιστημονική φαντασία προσπαθεί να γράψει με αφηγηματική μορφή τις επιπτώσεις ενός επιστημονικού επιτεύγματος όχι μόνο στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά και στην ίδια την ανθρώπινη κοινωνία.>> -Τζόν Γούντ Κάμπελ

<<Η επιστημονική φαντασία είναι ένας κλάδος της φαντασίας που χαρακτηρίζεται από το ότι διευκολύνει την εκούσια αναστολή της δυσπιστίας των αναγνωστών, χρησιμοποιώντας μία ατμόσφαιρα επιστημονικότητας στις δημιουργικές της υποθέσεις για τη φυσική επιστήμη, το διάστημα, τον χρόνο, την κοινωνική επιστήμη και τη φιλοσοφία.>> -Σαμ Μόσκοβιτς

Και τέλος μία πολύπλοκη ερμηνεία ενός γνωστού και επιτυχημένου Έλληνα σκηνοθέτη,<<Η επιστημονική φαντασία δεν είναι ένα είδος με τη στενή έννοια του όρου, καθώς πήρε συγκεκριμένη μορφή στο δεύτερο τέταρτο του εικοστού αιώνα, από τη σύμμειξη πολλών διαφορετικών ειδών, από τις ουτοπίες ως τις

διαστημικές περιπέτειες. Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας βασικός πυρήνας που αποτελείται από τα έργα που είτε φέρουν τον χαρακτηρισμό <<Επιστημονική Φαντασία>>, είτε αναγνωρίζονται αμέσως από τους υποστηρικτές τους ως <<Επιστημονική Φαντασία>>... Η Επιστημονική Φαντασία είναι κατά μεγάλο μέρος δημιούργημα της αλληλεπίδρασης σκηνοθέτη-θεατή. Από μια οπτική γωνία, το σημαντικότερο στοιχείο ενός κειμένου που χαρακτηρίζεται Επιστημονική Φαντασία είναι η αναγνώριση της ρευστότητας του μέλλοντος και ο ενθουσιασμός που προκαλούν στον άνθρωπο οι προσπάθειες της επιστήμης να κατανοήσει το σύμπαν μας. Στους κύκλους των κριτικών χρησιμοποιείται η έκφραση <<αίσθηση του θαυμαστού>>, όταν οι προσπάθειες αυτές, όπως περιγράφονται μέσα στη διήγηση, τοποθετούν ξαφνικά τον αναγνώστη σε μια θέση απ' όπου αντικρίζει την ανθρωπότητα από εντελώς νέα προοπτική. Επομένως έχουμε έναν όρο που σχετίζεται όχι με το περιεχόμενο ή τη μορφή, αλλά

55

με την επίδραση του κειμένου, όπως ακριβώς μιλάμε και για <<έργα τρόμου>>.>> -Δημήτρης Αρβανίτης

Οι 20 πιο γνωστές και επιτυχημένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας παγκοσμίως (σήμερα)

Η τριλογία της απόκλισης: Οι διαφορετικοί [7.6/10] (2014)

Captain America 2: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα [8.6/10] (2014)

The Hunger Games: Φωτιά [7.9/10] (2013)

X-Men: Days Of Future Past [N.A] (2014)

Ο κος Peaboy και ο Sherman [7.2/10] (2014)

Transformers 4: Εποχή Αφανισμού [Ν.Α] (2014)

The Maze Runner [N.A] (2014)

Guardians Of The Galaxy [N.A] (2014)

Transcendence [N.A] (2014)

The Giver [N.A] (2014)

Godzilla [N.A] (2014)

Δικός Της [8.3/10] (2013)

Gravity [8.1/10] (2013)

The Hunger Games [7.1/10] (2012)

Avengers: Age Of Ultron [N.A] (2015)

The Hunger Games: Mockingjay Pt.1 [N.A] (2014)

Snowpiercer [7.4/10] (2013)

Under The Skin [7.3/10] (2013)

Η Εκδίκηση του Ender [6.8/10] (2013)

RoboCop [6.7/10] (2014)

*Η βαθμολογία είναι σύμφωνα με την αξιόλογη ιστοσελίδα IMDb. Όπου υπάρχει [N.A] σημαίνει πως ακόμα δεν έχει γίνει η βαθμολογία ή δεν έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό βαθμολογητών ώστε να είναι έγκυρη.

56

Οι 10 καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών

1) Inception [8.8/10] (2010)

2) Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται [8.8/10] (1980)

3) Ο Πόλεμος των Άστρων [8.7/10] (1977)

4) The Matrix [8.7/10] (1999)

5) Captain America 2: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα [8.6/10] (2014)

6) Εξολοθρευτής 2: Μέρα Κρίσης [8.5/10] (1991)

7) Επιστροφή στο Μέλλον [8.5/10] (1985)

8) Alien [8.5/10] (1979)

9) WALL-E [8.5/10] (2008)

10) Aliens [8.5/10] (1986)

*H βαθμολογία είναι η ίδια όπως πιο πάνω.

57

Βιβλιογραφία

www.wikipedia.com

www.google.gr

www.IMDb.com

www.ign.com

www.tvxs.com

www.cinemad.gr

www.gossip-tv.gr

58

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Επιλέξαμε το συγκεκριμένο θέμα γιατί ήταν αρκετά ενδιαφέρον για όλους. Μπήκαμε στην διαδικασία να ερευνήσουμε διάφορες πηγές και να συλλέξουμε πληροφορίες με σκοπό να ανταποκριθούμε όσο καλύτερα μπορούμε στο θέμα και να καταφέρουμε να παρουσιάσουμε μια ικανοποιητική εργασία. Στην συνέχεια προσπαθήσαμε να πραγματοποιήσουμε μια επίσκεψη στο μουσείο κινηματογράφου στην Θεσσαλονίκη η οποία τελικά δεν έγινε. Ακόμη σκοπός μας ήταν να κάνουμε κάποια ερωτηματολόγια με βάση τον κινηματογράφο τα οποία δεν κατάφεραν να γίνουν. Τέλος, το πιο σημαντικό από όλα ήταν ότι μάθαμε πολλά και καινούργια πράγματα όσον αφορά τα είδη των ταινιών που είχαμε αναλάβει τα οποία ήταν θρίλερ, επιστημονικής φαντασίας, αισθηματικές, κωμωδίες και γενικά πάνω στον κινηματογράφο.

59