Θεμα : Αρχαιοι και Συγχρονοιολυμπιακοι αγωνες

ΜΕΡΟΣ Α’

ΑΡΧΑΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΓΕΝΙΚΑ :

Θρησκευτικές γιορτές τηςαρχαίας Ελλάδαςπουγίνοντανκάθε 4 χρόνια στηνΟλυμπία, προς τιμή τουΔία και τουπλαίσιο στηνοποίων διεξάγονταν αθλητικοί αγώνες

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες χρησίμευαν και για τονυπολογισμό του χρόνου, απ’όλους τους Έλληνες. Το σύστημα ήταν απλούστατο. Για να υποδείξουν τονχρόνο, κατά τον οποίο συνέβη ένα συγκεκριμένογεγονός, οι αρχαίοι έλεγαν "Ήταν το δεύτερο έτος της τρίτης Ολυμπιάδας". Από την στιγμή που Ολυμπιάδαλεγόταν το τετράχρονο διάστημα που μεσολαβούσεμεταξύ δύο Ολυμπιακών Αγώνων, συνάγεται πως το έτος είναι το 767. Γιατί, η πρώτη Ολυμπιάδα είναι ο χρόνος μεταξύ του 776 και του 772, η δεύτερη το διάστημα 772-768 και η τρίτη το αντίστοιχο διάστημα768-764. Άρα, υπολογίζοντας 2 χρόνια, ξεκινώνταςαπό το 768, καταλήγουμε στο 767

ΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ Σύμφωνα με την παράδοση, οι Ολυμπιακοί

αγώνες άρχισαν να διεξάγονται το 776 π.Χ., όταν ο βασιλιάς της Ήλιδας Ίφυτος συνθηκολόγησε με τονβασιλιά της Σπάρτης Λυκούργο. Στην συμφωνίαπεριλαμβανόταν ο τρόπος διεξαγωγής των αγώνων, ενώ προβλεπόταν πως όποιος επιθυμούσε ναπαραστεί σ’αυτούς μπορούσε να διασχίσει άφοβαπεριοχές που βρίσκονταν σε σύγκρουση μεταξύτους. Ο ταξιδιώτης ήταν δηλαδή ιερό πρόσωπο. Στους αγώνες μπορούσαν να λάβουν μέρος όλοι οιΈλληνες και κατά την διάρκειά τους κηρυσσόταν η Ολυμπιακή εκεχειρία, ανακωχή όλων τωνεμπολέμων και παύση των συγκρούσεων. Αυτόακριβώς το γεγονός δείχνει τη σημασία της Ολυμπίας και των αγώνων σε όλη την Ελλάδα.

ΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ

Στους αγώνες μπορούσαν ναλάβουν μέρος όλοι οι Έλληνεςκαι κατά την διάρκειά τουςκηρυσσόταν η Ολυμπιακήεκεχειρία, ανακωχή όλων τωνεμπολέμων και παύση τωνσυγκρούσεων. Αυτό ακριβώς το γεγονός δείχνει τη σημασία της Ολυμπίας και των αγώνων σεόλη την Ελλάδα.

Για νασυμμετάσχεικανείς στους

αγώνες, έπρεπενα τηρήσει και

να ακολουθήσειορισμένουςκανόνες. Σε

περίπτωση που δεν τους

σεβόταν, οιΕλλανοδίκες

μπορούσαν νααποβάλλουν τον

παραβάτηαθλητή.

ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ

Οι αθλητές των Ολυμπιακών αγώνωνστα αρχαιότερα χρόνια ήταν ερασιτέχνεςκαι το μοναδικό τους βραβείο ήταν ο κότινος, ένα στεφάνι από αγριελιά. Τεράστια ήταν όμως η φήμη που αποκτούσαν οι νικητές αθλητές. Πολλέςφορές γκρέμιζαν ένα μέρος από τα τείχητης πόλης για να περάσει ο Ολυμπιονίκης

1ος Νικητής Κανείς δε γνωρίζει σίγουρα πότε ακριβώς

ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Σύμφωνα με την παράδοση άρχισαν το 776π.χ στο Ιερό δασός της Αρχαίας Ολύμπιας, το δάσος αυτό λέγεται ακόμη και σήμερα Ιερά Άλτης. Πρώτος ολυμπιονίκης ήταν ο ΚΟΡΟΙΒΟΣ από την Ηλεία . Βεβαία , αγώνες γίνονται στην Ολυμπία και πριν από το 776 π.χ. , όπως φαίνεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα .

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ - Προβάλλονται οι διαχρονικές αξίες που καταξιώνουν την

ανθρώπινη οντότητα. - Δηλώνεται ο κοινωνικός χαρακτήρας του αθλητισμού μέσω

των αθλητικών συναντήσεων. - Συμβάλλει στη συναδέλφωση των λαών με την άρση των

προκαταλήψεων. - Συντελεί στην επίτευξη της ειρήνης και αρμονικής συμβίωσης

των λαών. - Ανάπτυξη εποικοδομητικού διαλόγου. - Δημιουργία οικουμενικής συνείδησης. - Καλλιέργεια ατομικής και εθνικής μετριοφροσύνης. - Ανάπτυξη πνευματικών και σωματικών ικανοτήτων. - Καλλιέργεια λογικής, φαντασίας, κριτικού στοχασμού,

αρμονίας, αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης. - Άμιλλα, επιμονή και αγωνιστικότητα. - Αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια στη νίκη και στην ήττα.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

- Οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

- Παρεμβάσεις που έγιναν στην Αθήνα κατέστρεψαν το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον.

- Υποβαθμίστηκε η ελληνική περιφέρεια, αφού η τεράστια επένδυση για τους αγώνες αφορά σχεδόν αποκλειστικά την Αθήνα.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Είναι οι ίδιοι κίνδυνοι που απειλούν τον αθλητισμό: εμπορευματοποίηση,

φανατισμός, βία,προβολή ειδώλων, πρωταθλητισμός, χρήση αναβολικών. Είναι όμως και κίνδυνοι που απειλούντην επικοινωνία των λαών, δηλαδή:

- Γεωγραφικές διεκδικήσεις, που δημιουργούν ανταγωνισμούς μεταξύ χωρών, κρατών και εθνών.Οι αντιθέσεις αυτές έχουν κάνει έντονη την παρουσία τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες,πλήττοντας το κύρος και αφαιρώντας τονειρηνικό χαρακτήρα τους.

- Οικονομικά συμφέροντα ισχυρών οικονομικών μονάδων εκφράζονται στους ΟλυμπιακούςΑγώνες καθορίζοντας τη διεξαγωγή τους, ακόμα και τη χώρα τέλεσής τους.

- Πολιτικές, ιδεολογικές διαφορές μεταβάλλουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε χώροαντιπαράθεσης και επίδειξης δύναμης.

- Συμπλέγματα πολιτισμικής ανωτερότητας εμφανίζονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέσα απόχώρες που διεκδικούν πλήθος επάθλων, τη σωρευτική απόκτηση των οποίων θεωρούν ως τομέσον για την προβολή της ισχύος τους, στα όρια μιας ευρύτερης προσπάθειας για διεκδίκησηπολιτισμικών πρωτείων.

ΜΕΡΟΣ Β’

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Αθλητισμός είναι η καταβολή προσπάθειας από τον άνθρωπο, στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας με στόχο τη σωματική άσκηση, την ψυχοπνευματική καλλιέργεια και τη δημιουργική συμφιλίωση ατόμων, ομάδων, λαών.

Δείγματα κρίσης του αθλητισμου Εμπορευματοποίηση αθλητισμού (διαφημίσεις - χορηγίες). Ανάπτυξη της παθητικής ψυχαγωγίας, υπηρετείται κυρίως

με τη διαφήμιση. Οικονομικοί οργανισμοί γίνονται χορηγοί αμύθητων

ποσών σε κορυφαίες αθλητικέςεκδηλώσεις, ενδιαφέρονται μόνο για το οικονομικό κέρδος και όχι για τον αθλητισμό

Αθλητές χρηματοδοτούνται και αγωνίζονται για λογαριασμό των χορηγών τους. Στόχος σήμεραγια τους περισσότερους αθλητές δεν είναι η συμμετοχή και η ευχαρίστηση, αλλά οι επιδόσεις, τορεκόρ, η πρωτιά - Σε αρκετές περιπτώσεις οι Ολυμπιακοί αγώνες ανατίθενται σε χώρες με κριτήρια οικονομικά,όπως έγινε στην Ατλάντα.

Συχνά χρησιμοποιούνται αθέμιτα μέσα (χρήση αναβολικών ουσιών) για να φτάσει κανείς στηνίκη και την πρωτιά. Ακόμα και οι μεγαλoπαράγoντες εξαγοράζουν αγώνες

Το φίλαθλο πνεύμα δίνει τη θέση του στο φανατισμό

Οφέλη ομαδικών παιχνιδιών - Το να είσαι συμπαίκτης σε κάνει και περισσότερο

συνάνθρωπο. Με την ενίσχυση της συλλογικότητας, της συναίνεσης και της συνεργασίας προάγεται η αλληλεγγύη καιδιαμορφώνονται καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις, που τόσο τις χρειαζόμαστε στη σημερινήεποχή της ανωνυμίας και της αποξένωσης.

- Το ομαδικό παιχνίδι αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας. Ο άνθρωπος σέβεται τους κανόνες του, όπως υποχρεούται να σεβαστεί και τους νόμους της ευρύτερης κοινωνίας. Αθλείται λοιπόν και κοινωνικοποιείται, διοχετεύει γόνιμα, ιδίως ο νέος, το περίσσιο φορτίο της ενεργητικότητάς του και η όλη αυτή κατάσταση τον απομακρύνει από αντικοινωνικές εκδηλώσεις και συμπεριφορές.

Οφέλη ομαδικών παιχνιδιών

- Η ηθικοπνευματική καλλιέργεια αποτελεί επίσης αποτέλεσμα της συμμετοχής στα συλλογικά αθλήματα και παιχνίδια. Το «νους υγιής εν σώματι υγιει» ισχύει σαφέστατα και εδώ και, καθώς οάνθρωπος αναπτύσσει το σώμα, το νου και την οξυδέρκειά του μέσα από τα παιχνίδια αυτά, δεν αποκτά μόνο μεγαλύτερη ευεξία αλλά και πνευματική νηφαλιότητα και υγεία. Την πνευματική αυτή εγρήγορση έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος, οεφησυχασμένος, ο προσκολλημένος στην ειδίκευση, ο παραιτημένος από ευρύτερες πνευματικές αναζητήσεις.

Εκτός από αυτά, η άθληση στο πλαίσιο τέτοιων ομαδικών παιχνιδιών ηθικοποιεί το άτομο, γιατίτο κάνει υπεύθυνο τόσο για τις δικές του κινήσεις - πράξεις όσο και για τη συνολική έκβαση τουπαιχνιδιού. Η ενδοσκόπηση και η προσπάθεια για αυτοβελτίωση είναι απότοκα της συμμετοχήςσε τέτοια αθλήματα, κατάσταση που ενισχύει την αυτογνωσία του ανθρώπου και τον οδηγεί στομέτρο και τον περιορισμό ελαττωμάτων. Η επαφή μάλιστα μέσω του παιχνιδιού με άλλα άτομαδιαφορετικής φυλής, θρησκείας ή εθνικότητας αμβλύνει τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπακαι κάνει τον άνθρωπο περισσότερο ώριμη προσωπικότητα με υψηλό αίσθημα ανθρωπισμού.

- Τα ομαδικά παιχνίδια δεν αποτελούν μόνο ευχάριστη διέξοδο από το άγχος και την πλήξη τηςκαθημερινότητας. αλλά μορφές γνήσιας ψυχαγωγίας, που ανανεώνουν αλλά και καλλιεργούν τονάνθρωπο ψυχικά, ενώ την ίδια στιγμή τον βοηθούν να αναπτύξει τις αρετές του θάρρους, τηςτόλμης και της αποφασιστικότητας.

Κίνδυνοι από τα ομαδικά παιχνίδια Τα ομαδικά αθλήματα - παιχνίδια εγκυμονούν

περισσότερους κινδύνους από τα ατομικά και κάτι τέτοιο έγκειται κυρίως στο ότι μπορεί να συνδεθούν ευκολότερα με το φανατισμό, τη μαζοποίηση των ατόμων, τη δημιουργία «τυφλών» οπαδών, το χουλιγκανισμό και άλλα τέτοια διαβρωτικά φαινόμενα. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα, σε αντίθεση με τα άτομα, ενώνει οπαδούς, γίνεται «ιδεολογία», απαιτεί προσήλωση και σύμπνοια, παρέχει σύμβολα, σημαίες, ύμνους, χρώματα. Ο καθένας μπορεί να γίνει «μέλος» της ομάδας εφόσον είναι οπαδός της. Τα ομαδικά παιχνίδια επιτρέπουν την ομαδοποίηση των μαζών, τη συλλογική ταύτιση μέσα από μια μαχόμενη ομάδα, ορατή και συγκεκριμένη. (χουλιγκανισμός).

ΟΜΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ

ΠΥΓΜΑΧΙΑ Άθλημα της αρχαιότητας, που συμπεριελήφθη στα Ολυμπιακά αγωνίσματα το 688

π.Χ. Ήταν ένα από τα αγωνίσματα που διεξήχθησαν προς τιμήν του νεκρούΠάτροκλου σύμφωνα με την Ιλιάδα. Κατά τη μυθολογία, ιδρυτής της πυγμαχίας υπήρξε ο Απόλλων. Οι πυγμάχοι τύλιγαν τα χέρια τους με ιμάντες(λωρίδες από μαλακό δέρμα) πολλές φορές. Η μορφή αυτών των ιμάντωνάλλαξε και προστέθηκαν λωρίδες από σκληρό δέρμα, ώστε ναπροστατεύονται οι κλειδώσεις των δαχτύλων και τα χτυπήματα να γίνονταιισχυρότερα. Ο χώρος διεξαγωγής του αγωνίσματος δεν ήταν οριοθετημένοςόπως στη σημερινή πυγμαχία. Δεν υπήρχαν οι σημερινοί γύροι, αλλά οιαθλητές μάχονταν μέχρι ο αντίπαλος να παραιτηθεί. Δεν υπήρχαν κατηγορίεςβάρους. Επίσης τα χτυπήματα στο κεφάλι προτιμούνταν από αυτά στο σώμα.. Δεν επιτρέπονταν τα χτυπήματα κάτω από τη μέση ή στα γεννητικά όργανα, η χρήση αντικανονικών λωρίδων με άλλο υλικό από το προβλεπόμενο. Οιαθλητές στην μινωική Κρήτη φορούσαν προστατευτικά γάντια και κράνηκαθώς και ρούχα και ζώνες να τους προστατεύουν. Στη Σαντορίνηανακαλύφτηκε η φημισμένη τοιχογραφία κατά την οποία δύο νέα παιδιάπροπονούνται στην πυγμαχία. Το άθλημα είχε στην αρχαία Ελλάδα μεγάληαπήχηση, τουλάχιστον μέχρι το τέλος των Ελληνιστικών χρόνων και ήταν στοπρόγραμμα τόσο των τοπικών όσο και των Πανελληνίων αγώνων.

ΑΡΧΑΙΟ ΠΕΝΤΑΘΛΟ Το Αρχαίο ΠένταθλοΤο αρχαίο πένταθλο ήταν σύνθετο αγώνισμα και αποτελούνταν από δύο κατηγορίες αγωνισμάτων, τα ελαφρά και τα βαριά. Τα ελαφρά αγωνίσματα του πεντάθλου ήταν το άλμα, ο δρόμος (στάδιο) και το ακόντιο, ενώ τα βαριά ήταν ο δίσκος και η πάλη. Από τα πέντε αυτά αγωνίσματα μόνο ο δρόμος και η πάλη διεξαγόταν ξεχωριστά, ενώ το άλμα, ο δίσκος και το ακόντιο δεν ήταν αυτοτελή αγωνίσματα με δικό τους έπαθλο, αλλά μονάχα αγωνίσματα του πεντάθλου.Σύμφωνα με τη μυθολογία το πένταθλο ήταν εφεύρεση του Ιάσωνα. Πριν από αυτόν το άλμα ήταν ιδιαίτερο αγώνισμα με δικό του βραβείο, καθώς και ο δίσκος και το ακόντιο. Το πένταθλο έγινε για πρώτη φορά μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων στη 18η Ολυμπιάδα, το 708 π.Χ. Πένταθλο παίδων διεξήχθη μόνο στην 38η Ολυμπιάδα, το 626 π.Χ. και ποτέ άλλοτε. Σε άλλους όμως αγώνες υπήρχε κατηγορία παίδων (π.χ. στα Παναθήναια), όπως και στην ενδιάμεση κατηγορία των αγενείων (εφήβων). Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το πένταθλο σπουδαίο αγώνισμα γιατί όσοι αγωνιζόταν σ' αυτό συνδύαζαν σωματικά και ψυχικά χαρίσματα που έπρεπε να έχει ένας αθλητής, όπως την ταχύτητα, τη δύναμη, την τέχνη, την αντοχή και την καρτερία, που δε βρισκόταν όμως συνήθως συγκεντρωμένα στον αθλητή του κάθε αγωνίσματος.

Η σειρά με την οποία διεξάγονταν τα αγωνίσματα του πεντάθλου έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και διαμάχες ανάμεσα σε ιστορικούς και ερευνητές. Από τα αρχαία κείμενα γίνεται φανερό ότι το τελευταίο αγώνισμα του πεντάθλου ήταν η πάλη και σ' αυτό δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε πολλές υποθέσεις για τη σειρά με την οποία εκτελούνταν τα άλλα τέσσερα αγωνίσματα. Πιθανότατα το πένταθλο να άρχιζε με το άλμα, να συνέχιζε με το δίσκο, το δρόμο και το ακόντιο και τελείωνε με την πάλη, η οποία αναδείκνυε και τον τελικό νικητή.

ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΠΕΝΤΑΘΛΟ Η σύνθεση των αθλημάτων που απαρτίζουν το Μοντέρνο Πένταθλο συμβολίζει

έναν πολεμιστή που αγωνιζόταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου και προσπαθώντας να μεταφέρει ένα μήνυμα στα μετόπισθεν χρησιμοποίησε όλες τις δυνάμεις του.

Συγκεκριμένα, αρχικά πολέμησε έφιππος (ιππασία) με το πιστόλι (σκοποβολή) και το ξίφος του (ξιφασκία). Όταν σκοτώθηκε το άλογό του, αναγκάστηκε να κολυμπήσει (κολύμβηση) και να τρέξει (ανώμαλος δρόμος) προκειμένου να πετύχει το στόχο του.

Ο πενταθλητής αντικατοπτρίζει το χαρισματικό αγωνιστή, ο οποίος διαθέτει ταλέντο και ικανότητες να ανταπεξέλθει σε πολλές και διαφορετικές μορφές άθλησης.

Το Μοντέρνο Πένταθλο συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των ολυμπιακών αθλημάτων από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης (1912). Διεξάγεται ατομικό και ομαδικό αγώνισμα. Ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000) ήταν μόνο ανδρικό αγώνισμα. Από την Ολυμπιάδα του 2000 προστέθηκε και γυναικείο.

Επίσημος διεθνής φορέας του αθλήματος είναι η "Διεθνής Ομοσπονδία Μοντέρνου Πεντάθλου", η οποία εδρεύει στο Μονακό, από το 1948.Στην Ελλάδα υπάγεται στην "Ελληνική Ομοσπονδία Μοντέρνου

Πεντάθλου"που ιδρύθηκε το 2001. Όμως, ως άθλημα που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1979.

Τα αγωνίσματα του ΠΕΝΤΑΘΛΟΥ

* Σκοποβολή

Αεροβόλο πιστόλι 4,5 mm, από απόσταση 10 μ. σε όρθια στάση. Κάθε αθλητής ρίχνει 20 βολές και έχει χρόνο 40 δευτερόλεπτα για κάθε βολή.

* Ξιφασκία

Αγώνισμα ξίφους μονομαχίας (τύπου επέ). Ο κάθε άθλητής αγωνίζεται διαδοχικά με όλους τους υπόλοιπους σε αγώνα διάρκειας ενός λεπτού. Όποιος πετυχαίνει χτύπημα νικά. Αν μέσα στο λεπτό κανείς δεν έχει επιτυχία τότε θεωρούνται και οι δυο χαμένοι.

* Κολύμβηση

Αγώνισμα 200 μ. ελεύθερο. Οι αθλητές αγωνίζονται μια φορά σε σειρές και υπολογίζεται ο χρόνος τους και όχι η θέση.

* Ιππασία

Αγώνισμα εμποδίων σε διαδρομή 350-450 μ. με 12-15 εμπόδια. Οι αθλητές γνωρίζονται με τα άλογα μόλις 20 λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα.

* Ανώμαλος Δρόμος

Αγώνας 3.000 μέτρων εκτός σταδίου. Οι αθλητές έχουν καταταγεί σύμφωνα με τις επιδόσεις τους στα υπόλοιπα τέσσερα αθλήματα και ξεκινά πρώτος εκείνος που προηγείται στη βαθμολογία. Οι υπόλοιποι ξεκινούν με καθυστέρηση ανάλογα με τη διαφορά βαθμολογίας που έχουν από τον πρώτο. Ο νικητής του ανωμάλου δρόμου είναι ο νικητής όλου του αγώνα.

Baseball στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Η δημιουργία του BaseballΑν και η ακριβής προέλευση του μπέιζμπολ είναι άγνωστη,

οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι είναι με βάση το αγγλικό παιχνίδι Rounders. Ένα παιχνίδι το οποίο άρχισε να γίνεται αρκετά δημοφιλής σε αυτή τη χώρα στις αρχές του 19ου αιώνα, και πολλές πηγές αναφέρουν την αυξανόμενη δημοτικότητα του ένα παιχνίδι που ονομάζεται "townball", "base", ή "baseball".Σε όλο το πρώτο μέρος του 19ου αιώνα, μικρές πόλεις σχημάτισαν ομάδες του μπέιζμπολ διαμορφώθηκαν στις μεγαλύτερες πόλεις. Το 1845, ο Alexander Cartwrightθέλησε να επισημοποιήσει μια λίστα με κανόνες, με την οποία όλες οι ομάδες θα μπορούσαν να παίξουν. Μεγάλο μέρος αυτού του αρχικού κώδικα εξακολουθεί να ισχύει σήμερα. Αν και δημοφιλής μύθος λέει ότι το παιχνίδι εφευρέθηκε από τον Abner Doubleday, αλήθεια ο πατέρας του μπέιζμπολ ήταν Cartwright.

Η πρώτη ανεπίσημη παρουσία του μπέιζμπολ σε Ολυμπιάδα αναφέρεται το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ, ως άθλημα επίδειξης μεταξύ αμερικανικών συλλόγων. Παρόμοιου χαρακτήρα ανεπίσημοι αγώνες για να γίνει γνωστό το άθλημα διεξήχθησαν και σε άλλες ολυμπιάδες, όπως το 1912 στη Στοκχόλμη, το 1936 στο Βερολίνο, το 1952 στο Ελσίνκι, το 1956 στη Μελβούρνη και το 1964 στο Τόκιο. Η επίδειξη περιλάμβανε συνήθως έναν αγώνα μιας μικτής ομάδας από τις ΗΠΑ με μια μικτή ομάδα της διοργανώτριας χώρας.

Ακολούθησε μια εικοσαετία αδιαφορίας ως το 1984. Στους αγώνες του Λος Άντζελες αποφασίστηκε να διεξαχθεί ένα ανεπίσημο τουρνουά με τη συμμετοχή οκτώ χωρών, το οποίο εντάχθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων. Στον τελικό η Ιαπωνία κέρδισε τις ΗΠΑ. Έτσι το μπέιζμπολ απέκτησε το χαρακτήρα του υπό δοκιμή ολυμπιακού αθλήματος. Το ίδιο συνέβη και το 1988 στη Σεούλ. Αυτή τη φορά οι ΗΠΑ επικράτησαν της Ιαπωνίας.

Από τους αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη εντάχθηκε στο κανονικό πρόγραμμα των αγώνων. Συμμετέχουν οκτώ ομάδες, που προκρίνονται έπειτα από προολυμπιακό τουρνουά. Όμως, το 2012 αποφασίστηκε να μη συμπεριληφθεί στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου.

Αν και είναι άθλημα που προέρχεται από τις ΗΠΑ, εντούτοις στις ολυμπιάδες έχει κυριαρχήσει η Κούβα με τρία χρυσά μετάλλια.

Ταε Κβον Ντο Το Ταε Κβον Ντο βασίζεται

στη τεχνική της κλωτσιάς. Τα λακτίσματα γίνονται μέχρι το στομάχι όχι χαμηλότερα. Ο αγωνιζόμενος σημαδεύει στο κεφάλι και κερδίζει 2 πόντους στα πλευρά και στη κοιλία και κερδίζει 1 πόντο. Το 2006 οι κανονισμοί άλλαξαν και αν κάποιος αγωνιζόμενος μπλοκάρει μια κλωτσιά ο πόντος μετράει αλλά και χάνει και πόντο για παράβαση. Στο τέλος του αγώνα ο νικητής είναι αυτός που έχει τους περισσότερους πόντους.

Έλληνες Αθλητές Ο Αλέξανδρος

Νικολαΐδης έχει κατακτήσει δυο φορές στα +80 κιλά το ασημένιο μετάλλιο το 2004 και το 2008. Και τις 2 φορές έχασε στο τελικό από Κορεάτες που είναι προφανές γιατί η Κορέα δημιούργησε αυτή τη πολεμική τέχνη. Επίσης και ο Μιχάλης Μουρούτσος έχει πάρει τη 1η θέση το 2000 στα -58 κιλά.

Πως βλέπει η κοινωνία τον 1ο νικητή των Ολυμπιακών αγώνων στην αρχαιότητα και πως σήμερα;

Ο πρώτος νικητής είχε εκτίμηση από όλη την Ελλάδα και κύριος από τους συμπολίτες του.

Όταν επέστρεφε στην πόλη του ο νικητής οι πολίτες γκρέμιζαν ένα μέρος της από τα τείχη της πόλης τους διότι πίστευαν ότι έχοντας τέτοιο αθλητή δεν τους χρειάζονται τα τείχη για την άμυνα της πόλης τους. Η πολιτεία για να τους τιμήσει τους έστηνε αγάλματα ή οι ποιητές έγραφαν ποιήματα για αυτούς.

Στη σημερινή κοινωνία 1ος νικητής θεωρείται πρόσωπο που το πλήθος, ιδίως οι νέοι επιθυμούν να μιμηθούν. Ο κόσμος τον θαυμάζει για τις αθλητικές επιδώσεις και τον έχει σαν πρότυπο.

Λαμβάνει μεγάλη δημοσιότητα από όλα τα μέσα επικοινωνίας όπως η τηλεόραση, τα περιοδικά, το ραδιόφωνο κ.α. Επίσης βραβεύεται με ένα μετάλλιο και παράλληλα με κάποιο χρηματικό ποσό που του αναλογεί.

Ντόπινγκ Ντόπινγκ ορίζεται η χρήση και η χορήγηση ορμονών με ανώτερο

σκοπό τη τεχνική και τη παράνομη βελτίωση των επιδόσεων. Αυτές οι ουσίες αποτελούσαν ένα μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων

από την αρχαιότητα. Εκείνα την εποχή οι αθλητές έψαχναν υπέροχη για αυτό τραγανέ ψυχεδελικά μανιτάρια.

Κανένα άλλο θέμα δεν έχει πληγώσει τους Ολυμπιακούς αγώνες τόσο πολύ μέχρι τις μέρες μας όπως το Ντόπινγκ. Καταργεί τον δίκαιο και ίσο αγώνα μεταξύ των αθλητών και συγκρίνει υποψίες γύρω από τα πρόσωπα τους.

Με τόσες αναφορές και ρεπορτάζ στα Μ.Μ.Ε. οι θεατές θα μπορούσαν να πιστέψουν γεγονός ότι οι ψιλότατες επιδώσεις που θα παρακολουθήσουν θα είναι αποτέλεσμα σκληρής εξάσκησης και όχι αναβολικών;

Ένα μεγάλο μέρος ερευνητών, προπονητών και αθλητών διατρέχουν πάντα ανησυχία για τις συζητήσεις που γίνονται περί της νομιμοποίησης τον αναβολικών. Ο αμερικανός δρομέας μάλιστα Τσώνη Γκρέυ, Ο όποιος κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στη Βαρκελώνη το 1992, δήλωσε για όσων αφορά τη νομιμοποίηση των αναβολέων το εξής: Θα παρακολουθούμε ένα δρομέα να σπάει μια μέρα το παγκόσμιο ρεκόρ και να πεθαίνει την επομένη εβδομάδα, θα είναι σαν να επιτρέπουμε στους αθλητές να αυτοκτονούν για την αγάπη τους για το χρήμα.

Χρηματισμός

Αν φανταστούμε τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες σαν κάτι το ιδεατό ατσαλένιο αθλητικό παράδεισο όπου ο κάθε νέος επιδιδόταν στην ευγενούς άμιλλα, έχοντας αναπτύξει αρμονικά το σώμα και τον νου για να κερδίσει αργότερα ένα κλαδί δάφνης κάνουμε μεγάλο λάθος.

Στη ποριά των Ολυμπιακών Αγώνων είχαν παρουσιαστεί δεκάδες κρούσματα δωροδοκίας στους αθλητές και τους κριτές. Πράγμα που εκτός από την αδικία στους γύρο αγώνες έκανε και τους ίδιους να παραβαίνουν τον όρκο που προηγούμενος έδωσαν. Αρκετές Ελληνικές πόλεις μάλιστα θέλοντας να εξασφαλίσουν σίγουρες νίκες στους αγώνες εξαγόραζαν αθλητές από άλλες πόλεις και τους εμφάνιζαν ως δικούς τους αγωνιστές.

Αντίστοιχα λοιπόν με τότε έτσι και σήμερα μεγάλος αριθμός αγωνιστών έχει σαν κίνητρο να βγάλει χρήματα. Πράγμα που οδηγεί σε δωροδοκίες καθώς και σε χρηματισμούς σε οπουδήποτε παράγοντα που μπορεί να συμβάλλει στον να πετύχει παράνομα το σκοπό που έχει. Όπως για παράδειγμα τους κριτές τους διαιτητές , τα Μ.Μ.Ε. που με τρόπο τους θα συμβάλουν και αυτά ακόμα και τους ανταγωνιστές του στο άθλημα. Όπως μπορούμε να καταλάβουμε και μονοί μας όλα αυτά τα παραπάνω ένας αθλητής δεν θα χρηματίσει ούτε θα χρηματιστεί μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Υπάρχουν παρά πολλές οργανώσεις όπου έχουν ως ανώτερο σκοπό τη συνεχή παράνομα κέρδη και που διαρκώς δωροδοκούν όποιο χρειάζεται για να τα καταφέρουν.

Εθελοντισμός

Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ιδίως με τους Παραολυμπιακούς η Ελλάδα γνώρισε μια καινούρια μορφή στον τομέα εθελοντισμός. Με τα αγωνίσματα γεννήθηκε ένα φαινόμενο που προέρχεται από το συνδυασμό της οργάνωσης και της προσωπικής ανάγκης. Πολλά άτομα είχαν την ευκαιρία να αναδείξουν την ανθρωπιά που διέθεταν.

Συνύπαρξη διαφορετικών λαών με άλλες κουλτούρες

Με την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων δίνεται στον κόσμο μια μοναδική ευκαιρία να έχει την εμπειρία να έρθει σε επαφή με ανθρώπους από κάθε πλευρά του κόσμου. Αποκτά τη δυνατότητα ανταλλάξει απόψεις του με άλλους ανθρώπους, να τους δείξει τον πολιτισμό του, να τους δώσει μια ιδέα πάνω στη κουλτούρα καθώς και να συγκινεί κάποια ήθη και έθιμα με τους ξένους πολιτισμούς. Όπως καταλαβαίνουμε ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι από τα παραπάνω. Επίσης είναι μια από τις καλύτερες διαδικασίες στις οποίες ο κάθε πολίτης βλέπει και ίσως γνωρίζει. Σαφώς όμως και δεν είναι απαραίτητο, διότι με την παρουσία και μόνο στους αγώνες και στην πόλη που γίνονται οι αγώνες ο τουρίστας συμβάλει στο να δημιουργηθεί μέσα από τα αθλήματα ένα πέρασμα στην χωρά καις τον πολιτισμό τους. Πράγμα που από μόνο του βοήθα στην ανταλλαγή απόψεων, το χάσμα της κουλτούρας που επικρατεί και στην ιδέα των ηθών των εθίμων που μπορεί να πάρει ο ξένος. Τέλος με πέρασμα αυτό που δημιουργείται ουσιαστικά από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων έως τη λήξη συγκρίνεται έτσι η κουλτούρα όλων εκείνων των χώρων που συμμετέχουν. Μάλιστα σε ορισμένους τομείς μπορούμε να συγκρίνουμε τις κουλτούρες κάτι συνήθειες που έχουν οι λαοί μεταξύ τους.