Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο...

50
Τα κενά... Χάρης Γαντζούδης κι άλλα σκόρπια συναισθήματα

Transcript of Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο...

Page 1: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Τα κενά...

Χάρης Γαντζούδης

κι άλλα σκόρπιασυναισθήματα

Page 2: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για
Page 3: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Τα κενά…κι άλλα σκόρπια συναισθήματα

ISBN: 978-618-81129-6-4 © Χάρης Γαντζούδης

Θεσσαλονίκη 2014

Page 4: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Χάρης ΓαντζούδηςΤα κενά… κι άλλα σκόρπια συναισθήματα

ISBN: 978-618-81129-6-4© Χάρης ΓαντζούδηςΘεσσαλονίκη 2014e-mail: [email protected]

Εξώφυλλο-σχέδια: Ελένη Παπανικολάου

εκδοτική επιμέλεια: Δήμος Χλωπτσιούδηςe-mail: [email protected]___________________Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση τηςποιητικής συλλογής «Τα κενά … κι άλλα σκόρπιασυναισθήματα» μόνο με τη σύμφωνη γνώμη τουποιητή και του εκδότη.

έργα του ιδίου:

Οι πρώτες σελίδες

(διηγήματα, ΣΑΙΤΑ, 2012)

Κύκλοι στη θάλασσα … κι άλλες ιστορίες

(διηγήματα, MICROSTORY.GR, 2013)

Δικό μου, δικό μου

(παραμύθι, MICROSTORY.GR, 2013)

Για μια Πόλη (νουβέλα, BOOKSTARS, 2013)

Μα δε θέλω αδερφάκι

(παραμύθι, BOOKSTARS, 2014]

Page 5: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΒήματαΘάλασσα

Τα κενά Γνώριμα νερά

ΣιωπηλάΤόπος κρυφός

Δεν μ’ αρέσει το ξημέρωμαΚι είπα

ΑπολογισμόςΣτης μνήμης το ταξίδι

ΘύμησηΑπωθημένα

Μικρή ΠαρηγοριάΝεκρώσιμη ακολουθία

79

111315171921232527293133

ΌνειραΑτέλειωτη ελευθερία

ΘέαΤο λίγο

ΒαρίδιαΘάλασσα μοναξιάς

Ξεχείλιζε η ευτυχία...Γνώριμο παιχνίδι

Ας είναι...Η ζεστασιά της συνήθειας

35363840414243444546

…κι άλλα σκόρπια συναισθήματα

τα κενά

Page 6: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

μέρος πρώτο

Τα κενά

Page 7: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Βήματα

Εκείνος κι η σιωπή!

Κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους.

Κι είχε μάθει με φωνές

να περνά τις βραδινές του ώρες.

Τώρα,

μόνο αναμνήσεις

σκορπισμένες στο πάτωμα.

Και τα βήματά του

– αθόρυβα –

ακροβατούν ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα.

Δίχως σκοπό.

Δίχως κατεύθυνση.

Μόνο ξόδεμα

στο βωμό της αναζήτησης απαντήσεων.

Και τα βράδια περνούσαν

και μόνο βήματα.

Δίχως σκοπό.

Δίχως κατεύθυνση.

Μόνο ξόδεμα.

77

Page 8: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

88

Page 9: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Θάλασσα

Κι είχε μια ομορφιά η θάλασσα,

ίδια εσύ…

Κι έφταναν τα κύματα:

άλλοτε ήρεμα,

ακουμπούσαν απαλά τα πέλματα

κι άλλοτε αγριεμένα

έφταναν μέχρι το λαιμό

και μ’ έπνιγαν.

Κι είχε μια ομορφιά η θάλασσα,

ίδια εσύ…

99

Page 10: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

1010

Page 11: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Τα κενά

Αν το θες,

μπορείς να φύγεις.

Μα μη χαθείς.

Άσε σημάδια στο

μονοπάτι της φυγής σου.

Κι ένα παράθυρο ανοιχτό,

στη νέα σου ζωή για μένα.

Να τρυπώνω τις μέρες που

η ανάγκη να σε δω

θα με λυγίζει.

Και σου υπόσχομαι πως

Θα ’ναι για λίγο.

Μια στιγμή θα είναι.

Ίσα να παίρνω δύναμη

για να αντέχω τα κενά

της απουσίας.

1111

Page 12: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για
Page 13: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Γνώριμα νερά

Σου φανερώθηκα.

Χωρίς δισταγμό

ξεμπρόστιασα τα μύχια της ψυχής

μπροστά στα μάτια σου.

Μυστικό, δεν κράτησα κανένα.

Εγωισμό δε θέλησα να βάλω εμπόδιο.

Και σου πα σ’ αγαπώ.

Και μου ’πες πως μ’ αγαπάς κι εσύ.

Κι αναθάρρεψε η ψυχή.

Και σου είπα έλα να τ’ αλλάξουμε όλα.

Και μου ’πες πως μ’ ακολουθείς χωρίς επιφύλαξη.

Μα πριν προλάβουν να ανάψουν

της νίκης οι πυρσοί,

έκανες πίσω.

Όλα σου τα λόγια σωριάστηκαν

στο κύλισμα του φόβου.

Μπορεί και να μη θέλησες να παλέψεις

με τα κύματα

που κάθε νέο φέρνει.

Κι έμεινες να ξοδεύεσαι

σε γνώριμα νερά.

1313

Page 14: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

1414

Page 15: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Σιωπηλά

Σιωπηλά,

σ’ ακούω κι απόψε

να μιλάς για όσα έχεις περάσει:

για τον πόνο, την απόρριψη, το ψέμα…

Σιωπηλά,

σ’ ακούω κι απόψε

να κλαις, να δικαιολογείς τη στάση σου,

κι ο λυγμός σου πνίγει τις καταλήξεις.

Νομίζω είπες μ’ αγαπάς.

Σιωπηλά,

σ’ ακούω κι απόψε

μα μην παίρνεις

– σε παρακαλώ –

αυτή μου τη σιωπή για αδυναμία.

Μια αναμέτρηση είναι

με τα όρια μου.

1515

Page 16: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

1616

Page 17: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Τόπος κρυφός

Παίρνω μορφή και σχήμα,

σε τόπο κρυφό.

Σε τόπο που τα βλέμματα

των άλλων δεν φτάνουν.

Σε τόπο γυμνό.

Που όλα τα περιττά λείπουν.

Σε τόπο ξηρό.

Που μόνο η ψυχή μου

βρίσκει τρόπο ν’ ανθίζει.

Κι υποφέρω αλήθεια,

τη στιγμή που κάποιο χέρι

με τραβά και με επαναφέρει

στον κόσμο σας.

1717

Page 18: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

1818

Page 19: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Δεν μ’ αρέσει το ξημέρωμα

Δεν μ’ αρέσει το ξημέρωμα.

Με το φως σβήνουν τα όνειρα

Και μπαίνει η λογική οδηγός.

Μαραίνονται οι επιθυμίες

κι ανθίζει η συνήθεια.

Με το φως του χάθηκες κι εσύ

κι άφησες τη μοναξιά

να κοιμάται πλάι μου.

1919

Page 20: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

2020

Page 21: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Κι είπα

Κι είπα,

δε θα ξαναβγώ,

μα πάλι απόψε

στους ίδιους δρόμους χάνομαι.

Κι είπα,

δε θα ξανά αφεθώ

στα συναισθήματα

που η νύχτα προκαλεί στην ψυχή μου,

μα πάλι λαχταρώ

της ηδονής το μούδιασμα.

Κι είπα πολλά,

μα πως να ντύσεις

με τις λογικής τα ρούχα

την επιθυμία του κορμιού.

2121

Page 22: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

2222

Page 23: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Απολογισμός

Απολογισμός.

Μόνος, μετρά τις σιωπές του:

Δε θα πω, δε θα αισθανθώ,

δε θα μοιραστώ, όχι, δε θα αποκαλύψω

τις βρώμικες πράξεις μου στους άλλους.

Θα πληγωθούν, θα πονέσουν.

Πίσω από πόρτες βαριές,

ερμητικά κλειστές

και με τα αντικλείδια πεταμένα,

συνομιλούσε με τις στιγμές του:

ανάσες βαριές, ηδονικοί ψίθυροι,

ιδρώτας σε κορμιά κολλημένα.

Στιγμές που σβήνουν

στο πρώτο φως της μέρας,

μην τύχει και κάποιος γίνει μάρτυρας τους.

Και τι έμεινε απ’ το μέτρημα;

Μόνο μοναξιά.

Κανείς άλλος δε στάθηκε.

2323

Page 24: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για
Page 25: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Στης μνήμης το ταξίδι

Κάθε φορά,

που ο ήλιος κάνει βουτιά

και χάνεται στη δύση,

το σκοτάδι που έρχεται

γεννά στο μυαλό μου τη μορφή σου.

Κι αφήνομαι στης μνήμης το ταξίδι.

Σε όνειρα, γέλια και στις ενώσεις μας.

Κι ας μην ονειρεύομαι πια,

κι ας μη γελώ,

κι ας λείπει το κορμί σου.

2525

Page 26: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

2626

Page 27: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Θύμηση

Όχι,

το σκοτάδι δε το μπορώ.

Οι νύχτες είναι θάνατος!

Τις μέρες τις θαμπώνω

με φως και θορύβους

Τις νύχτες όμως δε μπορώ.

Πνίγομαι!

και σεργιάνι βγαίνω,

στης πόλης τα στενά περιθώρια

αναζητώντας τη γεύση του καινούργιου

σε χείλη άγνωστα.

Φιλί, να σταματήσει

έστω για λίγο τη θύμηση.

Να σταματήσω κι εγώ να καρτερώ

τη ζεστασιά της ύπαρξής σου

δίπλα μου κι απόψε.

2727

Page 28: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για
Page 29: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Απωθημένα

Τώρα,

που η δροσιά της πρώτης νιότης

γλιστρά απ’ τα κύτταρα του σώματος

και πέφτει σε χώμα ξηρό.

Τώρα,

που ο ενθουσιασμός του μικρού παιδιού

καταλαγιάζει μέσα μου,

νιώθω,

να βυθίζομαι σε μαύρη τρύπα

και να παλεύω να σωθώ

απ’ τις φωτιές της θλίψης μου

για όσα δεν τόλμησα.

2929

Page 30: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

3030

Page 31: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Μικρή Παρηγοριά

Για το ψέμα,

τις πληγές,

την αδικία,

το κακό

θυμό

δεν ένιωθε.

Καμία εκδίκηση

δε λαχταρούσε η ψυχή του.

Μόνο ένα φιλί.

Για αυτό διψούσε.

Λίγο πριν την έξοδο.

Λίγο πριν το φινάλε.

Μικρή παρηγοριά,

στης θλίψης του το δρόμο.

3131

Page 32: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

3232

Page 33: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Νεκρώσιμη ακολουθία

Νεκρή η αγάπη.

Υπέκυψε στα τραύματά της.

Ένα βράδυ που οι λέξεις

βγήκαν αβίαστα

από χείλη ήρεμα.

Σαν αλήθειες που κρύβονταν καιρό

στο βυθό ψεύτικων αγγιγμάτων

και ψιθύρων.

Ακίνητη, γαλήνια.

Σε φέρετρο στολισμένο

με λόγια κι υποσχέσεις.

Κάποιος γέλασε,

κάποιος έκλαψε

κατά την έξοδο της

νεκρώσιμης ακολουθίας.

3333

Page 34: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

μέρος δεύτερο

…κι άλλα σκόρπια συναισθήματα

3434

Page 35: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Όνειρα

Συνήθιζε να περπατά σκυφτός.

Το βλέμμα του στο χώμα.

Οι ώμοι του,

καμπουριασμένοι.

Ασήκωτο το βάρος των επιλογών του.

Κι όμως,

εκείνος εξακολουθούσε

να βλέπει ουρανούς

να χαράζουν μέσα από τη λάσπη.

Κι ελπίδες

να φτερουγίζουν

πίσω απ’ τα μαύρα σύννεφα.

Έτσι άντεχε

τις μέρες,

τις νύχτες.

Ντύνοντας την πραγματικότητα

με όνειρα.

3535

Page 36: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Ατέλειωτη ελευθερία

Πρωί.

Κρύο.

Προσπαθούσε να βρει τη δύναμη.

Άναψε τσιγάρο.

Τέλειωσε.

Άναψε κι άλλο,

μέχρι που το πήρε απόφαση.

Πλησίασε το σπίτι,

στο οποίο είχε ζήσει

τις μεγαλύτερες συγκινήσεις

της ζωής του.

Στην είσοδο άφησε

ένα μικρό κουτί.

Τα απομεινάρια του έρωτά του.

Γύρισε την πλάτη.

Πήρε βαθιά ανάσα.

Έφυγε, χωρίς να κοιτάξει πίσω του.

Ένιωθε σίγουρος, ανάλαφρος.

Ένιωσε μια ατέλειωτη ελευθερία

να τον τυλίγει.

Βράδυ.

3636

Page 37: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Κρύο.

Στεκόταν στο ίδιο σημείο.

Στην είσοδο του σπιτιού

στο οποίο είχε ζήσει

τις μεγαλύτερες συγκινήσεις

της ζωής του

κι αναρωτιόταν

τι να την κάνει την τόση ελευθερία.

3737

Page 38: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Θέα

«Μη με πληγώσεις»,

ψιθύρισε κι ο φόβος του

μην πονέσει,

καθησυχάστηκε με μια αγκαλιά

κι ένα φιλί και δεν είδε το

μαχαίρι.

Μέχρι που

-σε ανύποπτη στιγμή κι ενώ καμία

αντίσταση δε μπορούσε να προβάλει,

εξουθενωμένος απ’ το παθιασμένο

πάλεμα στα σεντόνια–

το ένιωσε στο σώμα του.

Και τώρα ήταν η στιγμή,

το χτύπημα να ανταποδώσει.

Μέρες και νύχτες διάλεγε προσεκτικά

τα λόγια, τις λέξεις

που θα έλεγε.

Θα προκαλούσε πόνο.

Θα έπαιρνε εκδίκηση.

Μα όλα σβήστηκαν,

ξεχάστηκαν. Οι λέξεις

3838

Page 39: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

έχασαν τη δύναμή τους,

καθώς του χαμογέλασε.

Και σε αυτή τη θέα,

δεν πρόσεξε για ακόμη μια φορά

το μαχαίρι.

3939

Page 40: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Το λίγο

Δεν μιλούν.

Δεν ακούνε.

Κάποιο τυχαίο άγγιγμα.

Κάποιες φευγαλέες ματιές.

Ίσως και κάτι παραπάνω.

Λίγο παραπάνω.

Το πολύ δε το αντέχουν οι άνθρωποι,

πια.

Το λίγο θέλουν,

το γρήγορο,

τη σπίθα.

Όχι τη φωτιά.

Κι ας ποθούν να καούν.

Είναι κι αυτός ο χρόνος,

που όλο τρέχει

χωρίς σταματημό…

4040

Page 41: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Βαρίδια

Βαρίδια στις τσέπες της ψυχής,

οι αμαρτίες μας.

Εμπόδιο σε κάθε πέταγμα

προς το φως.

Και παραμένουμε εγκλωβισμένοι

στις φυλακές των ανηλεών αναμάρτητων και

το φως όλο και ξεμακραίνει.

4141

Page 42: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Θάλασσα μοναξιάς

Ανελέητος ο πόνος

της στιγμής

που χάνεις το κορμί

πάνω στο οποίο

χαρές και λύπες,

ελπίδες κι όνειρα

είχες ακουμπήσει.

Και τρέμει η ψυχή,

στη θάλασσα της μοναξιάς

που ανοίγετε μπροστά της.

4242

Page 43: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Ξεχείλιζε η ευτυχία...

Βρεθήκαμε μετά από καιρό.

Καλεσμένοι ενός παλιού γνωστού μας.

Συνδετικός μας κρίκος.

Καθόσουν αναπαυτικά.

Μιλούσες και γελούσες δυνατά.

Η προσοχή όλων πάνω σου.

Μέσα από τα καλά σου ρούχα,

ξεχείλιζε η ευτυχία.

Μα δεν κατάφερε να καλύψει,

τη θλίψη των ματιών σου.

4343

Page 44: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Γνώριμο παιχνίδι

Γνώριμο παιχνίδι:

κλείνει το φως, κάθεται στο σκοτάδι,

ανάβει τσιγάρο, κρατά για λίγο

τη φωτιά αναμμένη.

Στον απέναντι τοίχο παρατηρεί

τη σκιά του.

Μπορεί να διακρίνει κάθε λεπτομέρεια.

Το αίμα, την απελπισία, την απόγνωση.

Κι όμως,

δε φωνάζει,

δε μιλά,

σιωπηλός περιμένει.

Γνώριμο το παιχνίδι.

Ξέρει πως το ξημέρωμα,

θα χαμογελά ξανά,

απελπισμένα.

4444

Page 45: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Ας είναι...

Κάθε χαρά,

την κρατούσε αλυσοδεμένη στη γη.

Ίσως γιατί φοβόταν το μετά.

Ίσως γιατί το ήξερε.

Ίσως γιατί οι λύπες

είχαν ποτίσει βαθιά

την ψυχή του και ξέχασε να χαίρεται.

Ας είναι…

4545

Page 46: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Η ζεστασιά της συνήθειας

Κρυώνει.

Το σώμα του τρέμει.

Μα αρνείται τη ζεστασιά της συνήθειας.

Ρίχνει μια ματιά πίσω του.

Μια αγκαλιά τον περιμένει στον καναπέ.

Γεμίζει την ψυχή του η μυρωδιά της.

Την ξέρει καλά.

Τόσο που πια δεν αντέχει

την τόση γνώση.

Και παραμένει στο κρύο.

Με το βλέμμα του

ν’ ακολουθεί τα βήματα

άγνωστων περαστικών.

Ίσως κάποια να τον πείσουν

να τα ακολουθήσει.

4646

Page 47: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

4747

Ευχαριστίες

Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι-

κολάου για την τιμή που μου έκανε να συνοδεύσει τα

ποιήματα του πρώτου μέρους με τα έργα της.

Ο Χάρης Γαντζούδης

γεννήθηκε στο Αγρίνιο

το 1985.

Διηγήματα, ποιήματα,

παραμύθια, συνεντεύ-

ξεις και άλλα κείμενά

του έχουν δημοσιευτεί

στο διαδίκτυο.

Έχει συμμετοχές σε αρκετές συλλογικές

συγγραφικές προσπάθειες:

«Tweet _ Stories _ Λογοτεχνία σε 140

χαρακτήρες» [OPENBOOK, 2012]

«Τριάντα τρία» [MICROSTORY.GR , 2013]

“Μια παράξενη Κυριακή” [ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑ, 2013]

“Ένα ταξίδι αλλιώς” [ΣΑΙΤΑ, 2013]

Page 48: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

4848

Χάρης ΓαντζούδηςΤα κενά… κι άλλα σκόρπια συναισθήματα

ISBN: 978-618-81129-6-4© Χάρης ΓαντζούδηςΘεσσαλονίκη 2014e-mail: [email protected]

Εξώφυλλο-σχέδια: Ελένη Παπανικολάου

εκδοτική επιμέλεια: Δήμος Χλωπτσιούδηςe-mail: [email protected]___________________Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση της ποι-ητικής συλλογής «Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συ-ναισθήματα» μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του συγ-γραφέως και του εκδότη.

Page 49: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για
Page 50: Τα κενά … κι άλλα σκόρπια συναισθήματα · Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη ζωγράφο Ελένη Παπανι- κολάου για

Αν το θες,

μπορείς να φύγεις.

Μα μη χαθείς.

Άσε σημάδια στο

μονοπάτι της φυγής σου.

Κι ένα παράθυρο ανοιχτό,

στη νέα σου ζωή για μένα.

Να τρυπώνω τις μέρες που

η ανάγκη να σε δω

θα με λυγίζει.

Και σου υπόσχομαι πως

θα’ ναι για λίγο.

Μια στιγμή θα είναι.

Ίσα να παίρνω δύναμη

για να αντέχω τα κενά

της απουσίας.