Κίνημα, καταστολή, αυτοοργανωμένα...

32
Κίνημα, καταστολή, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο, τη δίωξη των 5 συντρόφων και συντροφισσών και τις υπέρογκες εγγυήσεις κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκα

Transcript of Κίνημα, καταστολή, αυτοοργανωμένα...

  • Κίνημα, καταστολή, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο, τη δίωξη των 5 συντρόφων και συντροφισσών και τις υπέρογκες εγγυήσεις

    κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκα

  • 1

    Κίν

    ημα, κατα

    στο

    λή,

    αυτο

    οργα

    νωμένα

    εγχ

    ειρή

    ματα

    Η υπόθεση του ΠΙΚΠΑ

    Στις 16 Φεβρουαρίου δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών (ένστολοι και μη) μαζί με τον εισαγγελέα Ηρακλείου πραγματοποιούν επιχείρηση εκκέ-νωσης στο κτίριο της κατάληψης ΠΙΚΠΑ χωρίς να βρουν κάποιον μέσα. Τρεις αλληλέγγυοι που φτάνουν στο σημείο για να δουν τι συμβαίνει συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στη Γ.Α.Δ.Η. Οι δυο αφήνονται χω-ρίς κατηγορίες, ενώ στον τρίτο απαγγέλλονται κατηγορίες (κλοπή ρεύμα-τος και φθορές στο κτίριο) που συνοδεύονται με πρόστιμο (10.500 και 3.500 αντίστοιχα). Οι κατηγορίες για την κατάληψη του κτιρίου στοιχει-οθετούνται με στοιχεία που στερούνται οποιασδήποτε σοβαρότητας. Το ίδιο πρωί και λίγη ώρα μετά την εκκένωση 70 περίπου σύντροφοι κατέ-λαβαν τη Δ.Υ.Π.Ε. Κρήτης (παράρτημα του Υπουργείου Υγείας). Από τις 7 και μετά πραγματοποιείται συγκέντρωση 100 ατόμων η οποία και κα-ταλήγει σε πορεία προς το ΠΙΚΠΑ. Ακολούθησαν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τα ΜΑΤ με τελικό απολογισμό τέσσερις συλλήψεις στο σωρό, εκ των οποίων τουλάχιστον η μία συνοδεύτηκε από τον «απα-ραίτητο» ξυλοδαρμό από τους ένστολους γορίλες του Παπουτσή.

    Στους δυο από τους συλληφθέντες αποδίδονται βαρύτατες κατασκευ-ασμένες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και από την πρώ-τη στιγμή αντιμετωπίζουν έντονα το ενδεχόμενο της προφυλάκισης. Εκτός αυτών, και οι τέσσερις κατηγορούνται (πάλι με μοναδικούς μάρτυ-ρες ΜΑΤατζήδες) με διάφορα «βαριά» πλημμελήματα (διατάραξη κοινής ειρήνης, αντίσταση, οπλοχρησία, διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς, επικίνδυνη σωματική βλάβη). Τελικά, και οι τέσσερις αφήνονται ελεύ-θεροι με περιοριστικούς όρους και την υποχρέωση καταβολής εξοντω-τικών εγγυήσεων (αρχικά 20.000 ευρώ για τον καθένα με τα κακουρ-γήματα, ποσό που έπεσε ύστερα από έφεση στα 12.000 για τον καθένα, 3.000 και 2.000 ευρώ για αυτές με τα πλημμελήματα).

  • 2

    Η υ

    πόθεσ

    η τ

    ου Π

    ΙΚΠ

    Α

    Τις ίδιες μέρες πραγματοποιούνται δράσεις αλληλεγγύης στους συλλη-φθέντες με συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια, καταλήψεις-παρεμβά-σεις στους τηλεοπτικούς σταθμούς ΚΡΗΤΗ TV και TV CRETA την ώρα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων, κατάληψη του πταισματοδικείου Ηρα-κλείου και παγκρήτια πορεία.

    Σύντομη παρουσίαση του α/α κινήματος στο Ηράκλειο κατά την τελευταία δεκαετία

    Το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα στο Ηράκλειο έχει εξελιχτεί, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, τα τελευταία χρόνια και έχει διευρύνει το πε-δίο της κοινωνικής απεύθυνσης και της αλληλεπίδρασης με την τοπική κοινωνία. Αξίζει να αναφερθούν χαρακτηριστικά παραδείγματα και στιγ-μές μεγάλης συσπείρωσης μέχρι το Δεκέμβρη του 2008.

    Το Φεβρουάριο του 2003 σε συνεργασία με συλλογικότητες, συντρό-φους και συντρόφισσες από το Ρέθυμνο και τα Χανιά έγινε πανελλαδικό κάλεσμα και διοργανώθηκε διήμερος αποκλεισμός στη νατοϊκή βάση της Σούδας την περίοδο του πολέμου στο Ιράκ. Τον Ιούνη του ίδιου χρόνου συμμετείχαν οργανωμένα στις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο κορυ-φής στη Θεσσαλονίκη, ενώ μετέπειτα πίσω στο Ηράκλειο αναπτύχθηκε

    Εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο τον Φλεβάρη του 2011

  • 3

    Η υ

    πόθεσ

    η τ

    ου Π

    ΙΚΠ

    Α

    μαζικό και δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης στους 29 συλληφθέντες, επτά από τους οποίους είχαν προφυλακιστεί. Το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου δολοφονείται ο Η. Μαραγκάκης από μπάτσους των ΤΑΕ. Ακολούθησε επίθεση στην ασφάλεια Ηρακλείου κατά την οποία συνελήφθηκαν έξι άτομα. Ο αναρχικός χώρος και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας του Ηρα-κλείου συναντήθηκαν στη μεγαλύτερη ως τότε καλεσμένη από αναρχι-κούς/ές πορεία ενάντια στην κρατική δολοφονία αλλά και αλληλεγγύ-ης στους συλληφθέντες. Το 2006-7 αρκετοί σύντροφοι και συντρόφισ-σες συμμετείχαν στις φοιτητικές κινητοποιήσεις μέσα στις κατειλημμένες σχολές και το δρόμο συμμετέχοντας στα φοιτητικά συλλαλητήρια στην Κρήτη και στην Αθήνα. Ο α/α χώρος μαζικοποιήθηκε εκείνη την περί-οδο. Το καλοκαίρι του 2008 η κατάληψη Ευαγγελισμού αντιμετώπισε την απειλή της εκκένωσης, όταν ύστερα από δεκαπενθήμερο τελεσίγρα-φο του εισαγγελέα Μαρκάκη (για άλλη μια φορά) «ζητήθηκε» από τους συντρόφους/ισσες να εγκαταλείψουν το κτίριο. Η απάντηση δόθηκε όχι μόνο από «Ηρακλειώτες» αλλά και από δεκάδες συντρόφους και συντρό-φισσες που ανταποκρίθηκαν στο πανελλαδικό κάλεσμα για αλληλεγγύη.

    Μέσα στα χρόνια το α/α κίνημα στο Ηράκλειο καταπιάστηκε και ανέδει-ξε διάφορα ζητήματα με παρεμβάσεις, πορείες, δράσεις, εκδηλώσεις ενώ συναντήθηκε στο δρόμο με άλλα κοινωνικά κομμάτια συμμετέχοντας σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια, απεργίες και μπλόκα αγροτών. Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια έχουν καλλιεργηθεί πολύ καλή επικοινωνία και σχέ-σεις με συντρόφους/ισσες, ομάδες και καταλήψεις σε Ρέθυμνο και Χανιά που συχνά εκφράστηκε με συνδιοργανώσεις (αντιφασιστικό διήμερο στο Ρέθυμνο), συμμετοχή σε καλέσματα και αλληλοϋποστήριξη.

    Το Δεκέμβρη του 2008 μετά την είδηση της δολοφονίας του Α. Γρηγορό-πουλου πολύς κόσμος βγήκε στο δρόμο για μία εβδομάδα και επιτέθηκε στις δυνάμεις καταστολής και σε καπιταλιστικούς και κρατικούς στόχους. Αντίθετα με άλλες πόλεις, όπου η συνεχεία δόθηκε μέσα από λαϊκές συ-νελεύσεις ή κατειλημμένα δημόσια κτίρια, στο Ηράκλειο οι απαντήσεις ήταν σποραδικές και όχι συνεκτικές και οργανωμένες. Πολλοί άνθρωποι που είχαν συναντηθεί στα οδοφράγματα τα μερόνυχτα εκείνα, με την πε-ποίθηση πως μπορούν να συνδεθούν με διαφορετικά κομμάτια της κοι-νωνίας και να δώσουν μάχες συλλογικά και αυτοοργανωμένα, δημιούρ-γησαν την «Ανοιχτή Συνέλευση Εξεγερμένων Ηρακλείου». Η διάρκεια της προσπάθειας αυτής μπορεί να ήταν μικρή, έδωσε όμως μία ώθηση μέσα από τη δομή της να δημιουργηθούν ζυμώσεις και σχέσεις που οδή-γησαν σε άλλα εγχειρήματα στην πορεία, όπως η κατάληψη του ΠΙΚΠΑ.

  • 4

    Η υ

    πόθεσ

    η τ

    ου Π

    ΙΚΠ

    Α

    Το σίγουρο είναι πως μετά το Δεκέμβρη άλλαξε ο «πολιτικός χάρτης» στο Ηράκλειο. Ο α/α χώρος είχε μια ραγδαία ποιοτική και ποσοτική -σε όλα τα πεδία δράσης- εξέλιξη. Από τις συνελεύσεις και τις πρωτοβουλίες μέ-χρι την παρουσία στο δρόμο που έχει γίνει πιο μαζική και με πιο συ-γκρουσιακά χαρακτηριστικά. Τον ίδιο χρόνο αυξήθηκαν οι νυχτερινές επιθέσεις και οι εμπρησμοί. Επόμενη και άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δράση στο Ηράκλειο αλλά και με τον κεντρικό κατασταλτικό σχεδιασμό του κράτους στη μεταδεκεμβριανή εποχή (στα μέτρα του Ηρακλείου πά-ντα) ήταν και η καταστολή που δέχτηκαν μια σειρά από πορείες, κυρίως του αναρχικού χώρου (με αριθμό συλλήψεων που φτάνει τους 19 συ-ντρόφους/ισσες), ενώ η πόλη του Ηρακλείου βρίθει μπάτσων με τζιπά-κια, ΔΙΑΣ, και μόνιμη παρουσία κλούβας σε κεντρικά της σημεία.

    Κεντρική και τοπική εξουσία βλέποντας την πολυεπίπεδη ανάπτυξη του κινήματος, τόσο στο Ηράκλειο όσο και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, και εν μέσω περιόδου κρίσης, οργανώνουν το σχέδιο αντιμετώπισης και καταστολής κάθε αντιστεκόμενου κομματιού. Έτσι, εγχειρήματα που λει-τουργούν με χαρακτηριστικά αυτοοργάνωσης, χτίζοντας αντιιεραρχικές και αντιεμπορευματικές σχέσεις, δεν θα μπορούσαν να μην αποτελούν κίνδυνο και στόχο. Πέρα, όμως, από τον κεντρικό σχεδιασμό, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι τοπικές ιδιαιτερότητες, τα αντικειμενικά χαρακτηρι-στικά του κάθε εγχειρήματος (όπως το ιδιοκτησιακό) αλλά και οι επιλο-γές των συντρόφων/ισσών που τα απαρτίζουν. Η κατάληψη του ΠΙΚΠΑ τους τελευταίους μήνες υπολειτουργούσε. Αυτό είχε απασχολήσει τους συντρόφους/ισσες που έκαναν μια κουβέντα από κοινού για να επανα-προσδιορίσουν τις προοπτικές χρήσης του κτιρίου, αφού η συνέλευση του ΠΙΚΠΑ είχε πάψει να συνέρχεται. Υπήρξαν προτάσεις αλλά όχι κάτι άμεσα εφαρμόσιμο. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στη μετέπειτα απόφαση μη ανακατάληψης του κτιρίου. Σε αυτό το κενό βρήκε την ευκαιρία ο ει-σαγγελέας Μαρκάκης να απαλλάξει την πόλη (και να απαλλαγεί) από μία ακόμα εστία ανυπακοής. Αξίζει να γίνει μια μικρή μνεία στο πρόσω-πό του αφού η ιστορία του κινήματος και η προσπάθειά του να κάνει κα-ριέρα αρεοπαγίτη έχουν διασταυρωθεί πολλές φορές στο παρελθόν, με αυτόν να βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να παίρνει απαντήσεις που μα-ταιώνουν τα σχέδια του για μια πόλη σε λήθαργο. Ο ίδιος είναι εξάλλου που επέμενε στην προφυλάκιση των συλληφθέντων της πορείας-απάντη-σης για την εκκένωση του ΠΙΚΠΑ και με ένα τρόπο προκάλεσε τις υπέ-ρογκες εγγυήσεις. Από την άλλη πληροφορίες από τους συντρόφους/ισ-σες λένε πως η ΔΥΠΕ είχε βρει πόρους από κάποιο κοινοτικό πλαίσιο για την «αξιοποίηση» του κτιρίου. Το κτίριο βρίσκεται στο κέντρο του

  • 5

    Η υ

    πόθεσ

    η τ

    ου Π

    ΙΚΠ

    Α

    Ηρακλείου (όπως και ο ευαγγελισμός) που τα τελευταία χρόνια γίνονται μεγάλα έργα ανάπλασης και οι τιμές των ακινήτων έχουν ανέβει κατακό-ρυφα. Επιπλέον, η μικρή μονοκατοικία γειτνιάζει με ένα από τα πολυτε-λή ξενοδοχεία του Ηρακλείου, το Ατλαντίς, στο οποίο είθισται να φιλο-ξενούνται πολιτικοί. Στη μικρή του ιστορία «υποδέχτηκε» τη Διαμαντο-πούλου που η διαμονή της διασφαλίστηκε από την παρουσία ΜΑΤ και αργότερα ακυρώθηκε η διαμονή του Παπανδρέου.

    Το κτίριο του ΠΙΚΠΑ κατελήφθη το Μάιο του 2009 και αποτελούσε μια ακόμα εστία αντίστασης και δημιουργίας που ξεπήδησε μετά την εξέγερ-ση του Δεκέμβρη. Επί 2 σχεδόν χρόνια στέγαζε τις επιθυμίες και τις αρ-νήσεις αυτών που το πλαισίωναν. Του αξίζει, όπως και σε κάθε εγχεί-ρημα που σταματά να υπάρχει ή πλήττεται, η αποτίμησή του για όσο λει-τουργούσε.

  • 6

    Κίν

    ημα, κατα

    στο

    λή,

    αυτο

    οργα

    νωμένα

    εγχ

    ειρή

    ματα

    Το κίνημα στην περιφέρεια και η καταστολή μετά το Δεκέμβρη

    Η περίοδος των τελευταίων δέκα χρόνων θα μπορούσε να χαρακτηρι-στεί ως το δεύτερο μεγάλο «κύμα» αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και κατειλημμένων εδαφών, τα οποία αυξήθηκαν τόσο γεωμετρικά όσο και κοινωνικά, παράλληλα και σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες που ξε-σπούσαν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού1.

    Οι αναταράξεις που επέφερε η εξέγερση του Δεκέμβρη σε όλη την επι-κράτεια είχαν σαν αποτέλεσμα την ριζοσπαστικοποίηση εκτεταμένων κοινωνικών κομματιών, την ποιοτική αναβάθμιση του πολιτικού λόγου και πρακτικών, την άνευ προηγουμένου κοινωνικοποίηση της αντιβίας, τη δημιουργία και ενδυνάμωση δομών και σημείων απορύθμισης της κανονικότητας. Μέσα από τα πολλαπλά ρήγματα που δημιούργησε ο Δε-κέμβρης ξεπήδησε ένα πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων αρκετές από τις

    1. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό το 2001, οι διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τα συγκρουσιακά γεγονό-τα στη διάρκεια της συνόδου της Ε.Ε στη Θεσσαλονίκη το 2003, οι αντιστάσεις στην επιβολή των συστημάτων επιτήρησης (κάμερες), των τρομονόμων και της αστυνομοκρατίας με αφορμή τη σύλληψη των μελών της 17 Νοέμβρη και κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδας. Οι απαντήσεις που δόθηκαν στις επιθέσεις που δέ-χθηκαν αρκετές καταλήψεις από φασίστες-παρακρατικούς, οι φοιτητικές κινητο-ποιήσεις του 2006-2007, οι μαθητικές καταλήψεις, οι περιβαλλοντικοί/τοπικοί αγώνες, οι κινητοποιήσεις μεταναστών και κρατουμένων αποτελούν σημαντικές στιγμές αυτής της περιόδου. Παράλληλα δημιουργήθηκε πλήθος κινηματικών υποδομών, πολύμορφες διαδικασίες αγώνα, σωματεία βάσης, συνελεύσεις γει-τονιάς και φοιτητικά στέκια.

  • 7

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    οποίες εδαφικοποίησαν σε κατειλημμένους χώρους2 την οργάνωση της καθημερινότητας και των αγώνων προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη. Από τις γειτονιές μέχρι το κέντρο, από τη μητρόπολη μέχρι την περιφέρεια, από τα πάρκα μέχρι τα πα-νεπιστήμια αναδύθηκε μια «νέα μορφή» καταλήψεων (με σημείο ανα-φοράς τον αναρχικό - αντιεξουσιαστικό χώρο). Ένα μοντέλο συνύπαρ-ξης και συνδιαμόρφωσης της πληθώρας των ετερόκλητων υποκειμένων, ταυτοτήτων, αλλά και δυνατοτήτων που ανέδειξε η φωτιά της εξέγερσης. Το κίνημα των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων με την ιστορικότητα και τη δοκιμασία του στο βάθος του χρόνου, την συνε-χή και συνεπή παρουσία στους αγώνες είναι πλέον ιδιαίτερα διευρυμένο και ποιοτικά αναβαθμισμένο.

    Είναι πλέον σαφές ότι η εξάπλωση των κοινωνικών–ταξικών αντιστάσεων στην περιφέρεια (με κομβικό σημείο το Δεκέμβρη του ’08) παίρνει σάρκα και οστά αποτελώντας ένα από τα βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, σημείο εμπλουτι-σμού του αγώνα πέρα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, η πε-ριφέρεια αποτελεί πλέον και πεδίο εφαρμογής τόσο κατασταλτικών όσο και ρι-ζικών αναδιαρθρωτικών αλλαγών που αντανακλούν σε κεντρικές πολιτικές επι-λογές της κυριαρχίας. Για αυτό το λόγο άλλωστε, οι περιοχές εκτός Αθηνών πλέον λαμβάνουν και το κομμάτι που τους αναλογεί στην «πίτα» της κατασταλ-τικής μεθόδευσης, ως στρατηγική επιλογή της κρατικής–καπιταλιστικής ανασυ-γκρότησης, εν μέσω κρίσης. Ενισχυτικά προς αυτή την προβληματική παρατί-θεται μια σύντομη αναφορά σε κινηματικά-κατασταλτικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα σε αρκετές πόλεις τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

    Από τους πρώτους κιόλας μήνες μετά την εξέγερση ακολούθησε μια εκ-στρατεία στοχοποίησης, τρομοκράτησης και διώξεων αγωνιστών και αυ-τοοργανωμένων εγχειρημάτων, ως μια πρώτη απόπειρα ανασύνταξης από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών, ως μια πρώτη απόπειρα ανάκτησης του χαμένου εδάφους και αναχαίτισης των δυναμικών που αναδείχθηκαν. Στην Ξάνθη και στο Βόλο απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε πέντε και έξι άτομα αντίστοιχα για γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη διάρκεια της εξέγερσης. Το «περίεργο» είναι ότι οι κατηγορίες απαγγέλ-θηκαν αντίστοιχα τρεις και τέσσερις μήνες μετά.

    2. Οι μεταδεκεμβριανές καταλήψεις είναι περίπου 20. Στον αριθμό αυτό δεν συ-νυπολογίζονται οι καταλήψεις που πραγματοποιήθηκαν για σύντομο χρονικό δι-άστημα όπως της Ίριδας, της Λυρικής Σκηνής, της ΕΣΗΕΑ κτλ.

  • 8

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    Οι παρακολουθήσεις, οι εξακριβώσεις στοιχείων και οι «φιλικές» κουβε-ντούλες, οι προληπτικές προσαγωγές και οι τραμπουκισμοί αγωνιστών, μαθητών και νεολαίων από κάθε λογής ένστολα καθάρματα και ασφα-λίτες έλαβαν χώρα ανά τακτά διαστήματα έξω από σπίτια, στέκια, κα-ταλήψεις, πάρκα και πλατείες αρκετών πόλεων3. Η γελοιότητα των το-πικών αρχόντων έφτασε μέχρι του σημείου της σύλληψης συντρόφων και συντροφισσών για «παράνομη» αφισοκόλληση στην Κοζάνη, την Καρδίτσα, την Καβάλα (για εμπορική αφισοκόλληση) και της επικήρυ-ξης αγωνιστών στην Ξάνθη - από την εφημερίδα «Μαχητής»4 μετά τον εμπρησμό των γραφείων της- και γκραφιτάδων στη Χίο - από ιδιοκτή-τες αστικών λεωφορείων (ΚΤΕΛ) μετά το βάψιμο των λεωφορείων τους.

    Στη Λάρισα, το Φλεβάρη του 2009, πραγματοποιήθηκε απαλλοτρίωση σε σούπερ-μάρκετ και μαζικό μοίρασμα των προϊόντων σε κοντινή λαϊκή αγορά. Ύστερα από αρκετή ώρα συνελήφθησαν τέσσερις σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι κατηγορούνται για ληστρική κλοπή κατά συ-ναυτουργία5 χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο εναντίον τους. Είναι η πρώτη φορά που έγινε δίωξη (και μάλιστα κακουργηματικού χαρακτήρα) για μια κινηματική πρακτική που άρχισε να διαχέεται λίγους μήνες πριν το Δεκέμβρη, συναντήθηκε με πλήθος άλλων ριζοσπαστικών κινήσεων στη διάρκεια της εξέγερσης και συνεχίζει να δοκιμάζεται κοινωνικά μέ-χρι σήμερα. Το Μάιο του 2009 δύο αγωνιστές στην Ξάνθη διώκονται με τον τρομονόμο, κατηγορούμενοι για «σύσταση εγκληματικής οργάνω-σης» και επικίνδυνες σωματικές βλάβες στη διαδήλωση που κατέληξε σε συμβολική κατάληψη της νομαρχίας στις 10 Δεκέμβρη του 2008. Διώ-χθηκαν δηλαδή 5 μήνες μετά. Είναι η δεύτερη φορά που εφαρμόστηκε ο τρομονόμος σε διαδηλωτές, ύστερα από την «πιλοτική» εφαρμογή του κατά μαθητών και φοιτητών στη Λάρισα στη διάρκεια της εξέγερσης, γε-

    3. Τέτοια φαινόμενα παρατηρήθηκαν στο Αγρίνιο, τα Γιάννενα, την Κομοτηνή, την Ξάνθη, το Βόλο, την Κοζάνη, την Καβάλα, τη Λάρισα, τα Χανιά, το Ηρά-κλειο, το Ρέθυμνο με διαφορετική συχνότητα και ένταση από πόλη σε πόλη. Σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις προκλήθηκαν λεκτικές και σωματικές αντι-παραθέσεις με τους μπάτσους, όπως και συλλήψεις (Καβάλα, Ξάνθη, Ρέθυμνο).4. Η ανακοίνωση έγραφε: «50.000 Ευρώ! Επικηρύσσουμε τους ΤΡΟΜΟΚΡΑ-ΤΕΣ! ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ! Όποιος βοηθήσει με πληρο-φορίες να ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ τα “θρασύδειλα” “σκουλήκια” που επιχειρούν να κά-νουν Εξάρχεια την πόλη μας, θα εισπράξει 50.000 Ευρώ, προσφορά».5. Η κατηγορία της ληστρικής κλοπής κατά συναυτουργία τιμωρείται με κάθειρ-ξη από 5 μέχρι 20 χρόνια.

  • 9

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    γονός που συνέβαλλε εν μέρει ώστε το καλοκαίρι του 2010 το κράτος να επεκτείνει νομοθετικά τον τρομονόμο σε απεργούς και διαδηλωτές6.

    Τα τελευταία δύο χρόνια ένα ακόμη σημαντικό σημείο της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους, που βρήκε πεδίο εφαρμογής και στην περιφέ-ρεια, είναι η ποινικοποίηση των μαθητικών καταλήψεων, οι οποίες απο-τελούν σημαντική παρακαταθήκη του κινήματος και μόνιμη «πληγή» που πρέπει να «επουλωθεί». Η συμμόρφωση των καταληψιών μαθητών επι-χειρήθηκε να επιτευχθεί με εισαγγελικές παρεμβάσεις προς τις αρμόδιες αρχές7, επισκέψεις μπάτσων σε σχολεία και καλώντας τους καθηγητές να δώσουν πληροφορίες για μαθητές-υποκινητές των καταλήψεων. Επίσης, επιχειρήθηκε να επιτευχθεί με εντολές προς τους διευθυντές των σχο-

    6. Το 2010 στο θερινό τμήμα της βουλής καταργήθηκαν πλήρως οι ασφαλιστι-κές δικλίδες του προηγούμενου τρομονόμου που προστάτευαν ακόμη και τη βί-αιη πολιτική και συνδικαλιστική δράση από ποινικές κατηγορίες για «τρομοκρα-τική δράση».7. Το εισαγγελικό έγγραφο που στάλθηκε στις αρμόδιες αρχές ανέφερε ότι «οι διευθυντές και οι λοιποί καθηγητές οφείλουν να παρέμβουν συμβουλευτικά προς τους μαθητές, ώστε αυτοί να αντιληφθούν ότι η συμπεριφορά τους αυτή (κατάληψη και διακοπή λειτουργίας σχολείων) συνιστά αξιόποινη πράξη, η οποία διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης από 6 μήνες έως 5 έτη».

    Πανελλαδική πορεία ενάντια στον τρομονόμο, Λάρισα, 27 Νοέμβρη 2010

  • 10

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    λείων, από διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να ενημερώσουν την αστυνομία για τυχόν καταλήψεις και με αγωγές-μηνύσεις μελών των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, τον εκφοβισμό-τραμπουκισμό μαθη-τών από γονείς και ασφαλίτες και φυσικά τα περιβόητα μαθητοδικεία. Σε δίκες για τη συμμετοχή τους σε καταλήψεις παραπέμφθηκαν: 105 μαθη-τές σε περιοχές της Ορεστιάδας, έξι μαθητές στο Βόλο, τρεις μαθητές στα Γιάννενα και αρκετοί μαθητές στη Χαλκίδα.

    Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η κατασταλτική με-θόδευση των εστιών αντίστασης στην περιφέρεια, ως κεντρική πολιτική επιλογή του κράτους, δεν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζει το επίπεδο της όξυνσης του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού: από τις απεργιακές δια-δηλώσεις μέχρι τις εκδηλώσεις μνήμης για την εξέγερση του ’73 στις 17 Νοέμβρη και την εξέγερση του ’08 στις 6 Δεκέμβρη˙ από την αλληλεγ-γύη στους φυλακισμένους αγωνιστές μέχρι τις αντιστάσεις στα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και την ενεργοποίηση φασιστικών-παρακρατι-κών μηχανισμών˙ από τους τοπικούς-εργατικούς αγώνες μέχρι τις επι-θέσεις σε κρατικούς-καπιταλιστικούς στόχους˙ από τις δυναμικές παρεμ-βάσεις σε επισκέψεις υπουργών-πρωθυπουργού μέχρι την εκτροπή των παρελάσεων σε κινηματικό πεδίο. Σε όλο το μήκος και το πλάτος της πε-ριφέρειας, σε κάθε «μεγάλο» ή «μικρό» γεγονός πραγματοποιήθηκαν μα-ζικές πορείες -πολλές από τις οποίες είχαν έντονα συγκρουσιακά χαρα-κτηριστικά, μάχες σώμα με σώμα με τις δυνάμεις καταστολής και τη σύλ-ληψη δεκάδων αγωνιστών- καταλήψεις δημαρχείων, κρατικών υπηρεσι-ών, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών.

    Όλα αυτά τα γεγονότα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην αναγκαιότητα για ενίσχυση της αστυνόμευσης, την καλύτερη χαρτογράφηση των εστιών αντίστασης και των αγωνιστών, τον έλεγχο στο κοινωνικό σώμα, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση του στρατού κατοχής στην περιφέ-ρεια. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η στελέχωση της μηχα-νοκίνητης ομάδας ΔΙΑΣ8 με 1060 νέα μέλη το καλοκαίρι του 2010 για να περιπολούν σε περισσότερες από 100 περιοχές σε όλη τη χώρα. Ήδη η παρουσία τους είναι ενδεικτική του δολοφονικού τους ρόλου. Στα Χα-νιά, τον Οκτώβρη του 2010 μαθητής που οδηγεί μηχανάκι σκοτώνεται

    8. Η στελέχωση της ομάδας ΔΙΑΣ είχε ξεκινήσει στις 29 Μαρτίου σε 75 Δήμους της Αττικής και 21 περιοχές της Θεσσαλονίκης με 2.448 αστυνομικούς (2.004 στην Αττική και 444 στη Θεσσαλονίκη). Στη συνέχεια, στους 2.004 αστυνομι-κούς στην Αττική προστέθηκαν ακόμα 132.

  • 11

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    μετά από καταδίωξη των καθαρμάτων της ΔΙΑΣ γιατί δεν σταμάτησε στο σινιάλο τους. Στο Βόλο, ένα μήνα μετά, μαθητής που δεν σταμάτησε σε μπλόκο των ΔΙΑΣ τραυματίζεται σοβαρά και παθαίνει ρήξη τυμπάνου ύστερα από ξυλοδαρμό του, όταν έπεσε στα χέρια τους.

    Παράλληλα, δεν ήταν λίγες οι φορές που το κλίμα τρομοϋστερίας μετα-φέρθηκε σε πόλεις εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Στο Αγρίνιο, με αφορμή την υποτιθέμενη εύρεση «γιάφκας», κόπηκε το ρεύμα και απο-κλείστηκε από μπάτσους και ασφαλίτες όλο το τετράγωνο γύρω από το στέκι, ως μια σαφής απόπειρα τρομοκράτησης και στοχοποίησης των συντρόφων που για ώρες βρίσκονταν μέσα. Στην Πάτρα έγιναν εισβο-λές σε σπίτια, προσαγωγές και εξουθενωτικές ανακρίσεις στη γενική αστυνομική διεύθυνση, που συνοδεύτηκαν από τη συκοφάντηση των συ-ντρόφων και συντροφισσών από τους έμμισθους ρουφιάνους των το-πικών σταθμών και εφημερίδων, την αστυνομική κατοχή της περιοχής γύρω από τα σπίτια τους για μέρες και τη συνεχή τους παρακολούθηση το διάστημα που ακολούθησε. Η αντιτρομοκρατική «επισκέφθηκε» την πόλη δύο φορές επιχειρώντας να εμπλέξει στις υποθέσεις της αγωνι-στές λόγω των φιλικών και συντροφικών τους σχέσεων είτε με το Λά-μπρο Φούντα είτε με άτομα που διώκονται από τις αρχές για τη συμμε-τοχή τους σε ένοπλες οργανώσεις. Στο Βόλο, με αφορμή τις πρόσφατες συλλήψεις μελών της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» και την πα-ρουσία στην πόλη κάθε λογής ένστολου δολοφόνου, πραγματοποιήθη-κε πορεία που πέρασε από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και στάθη-κε για πολλή ώρα στο σημείο όπου οι μπάτσοι έκαναν τις έρευνές τους, σκίζοντας συμβολικά τις κορδέλες και ανοίγοντας τα «φράγματα» που εί-χαν μπει στο δρόμο.

    Τα τελευταία χρόνια αρκετές ήταν και οι στιγμές αποικισμού πόλεων της περιφέρειας από τις δυνάμεις καταστολής είτε όταν το κράτος προτίμησε πιο «απομακρυσμένες» περιοχές ως τόπο διεξαγωγής και λήψης αποφά-σεων για κεντρικά ζητήματα, είτε όταν το κίνημα επέλεξε να συγκροτήσει

    Δίκη Κορκονέα, Άμφισσα, 20-1-2010

  • 12

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    διαδικασίες αγώνα προσδίδοντας τους πανελλαδικό χαρακτήρα. Η δίκη του μπάτσου Κορκονέα στην Άμφισσα, οι πρυτανικές σύνοδοι στο Ρέ-θυμνο και τα Χανιά, η σύνοδος του ΟΑΣΕ και του ΝΑΤΟ στην Κέρκυ-ρα, το «No Border» στη Μυτιλήνη, οι εκδηλώσεις ενάντια στην παρου-σία της Frontex στον Έβρο, οι πορείες αλληλεγγύης στους διωκόμενους με τον τρομονόμο και για την απαλλοτρίωση στη Λάρισα, η διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες κι ενάντια στο άπαρτχαϊντ στην Ηγουμε-νίτσα είναι κάποιες από αυτές τις στιγμές.

    Τέλος, ιδιαίτερης αναφοράς χρίζει το γεγονός ότι πόλεις της περιφέρει-ας αποτέλεσαν και δοκιμαστικό σωλήνα των κατασταλτικών μεθοδεύσε-ων, εκείνο ακριβώς το πεδίο όπου εκτυλίχθηκαν γεγονότα με τους νόμους της δημοκρατίας να διαστέλλονται και τα όρια της αστικής νομιμότητας να επανακαθορίζονται με τον πιο βίαιο τρόπο. Η ναζιστική πρακτική της πυρ-πόλησης του καταυλισμού των μεταναστών στην Πάτρα, η «κατάσταση

    Σύνοδος πρυτάνεων, Χανιά, 2008

    No border, Μυτιλήνη, 2009

  • 13

    Το κ

    ίνημα σ

    την

    περ

    ιφέρει

    α κ

    αι

    η κ

    ατα

    στο

    λή

    εξαίρεσης» που βιώνουν οι μετανάστες στην Ηγουμενίτσα9 από την εξα-θλίωση μέχρι το βίαιο αποκλεισμό τους από κάθε πτυχή της καθημερινό-τητας. η συχνότητα των δολοφονιών στα σύνορα, μεσοπέλαγα, στα λιμά-νια και τα αστυνομικά τμήματα. η πλήρης ανοχή και υποστήριξη στις επι-θέσεις και τα πογκρόμ που πραγματοποιούνται από φασίστες και «αγανα-κτισμένους» κατοίκους συνέβαλλαν ώστε η «διαχείριση» των μεταναστευτι-κών ροών να γίνεται με καθαρά πολεμικούς όρους. Η απαγόρευση κυκλο-φορίας με εντολή του αστυνομικού διευθυντή στις Σέρρες -με αφορμή τις κινητοποιήσεις των αγροτών, οι ασκήσεις του στρατού σε στρατόπεδο της βόρειας Ελλάδας για την αντιμετώπιση διαδηλωτών και η δημόσια προ-βολή τους, η κατάσταση επιφυλακής στην οποία τέθηκε στρατιωτική μονά-δα στο Σουφλί (Έβρος) για να αντιμετωπίσει τη διαδήλωση ενάντια στη Frontex μπορεί σε κάποιους να θυμίζουν εικόνες από το «μακρινό» παρελ-θόν. Παρόλα αυτά είναι εικόνες από το παρόν και αν οι κοινωνικές εκρή-ξεις το «απαιτούν», ίσως αποτελέσουν και εικόνες από το άμεσο μέλλον.

    Για εμάς οι πρόσφατες εκκενώσεις των καταλήψεων Μαραγκοπούλειο στη Πάτρα και ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και ερμηνεύονται. Μέσα από αυτό το πρίσμα αυτό που θα θέλαμε να τονιστεί είναι ο αναβαθμισμένος ρόλος των εστιών αντίστασης και των αγώνων στην περιφέρεια, οι οποίες παράγουν γεγονότα ιδιαίτερης σημασίας που όχι μόνο αντανακλούν αλλά και τροφοδοτούν τον κεντρικό σχεδιασμό της κρατικής-καπιταλιστικής μηχανής. Οι κινηματικές αποστάσεις έχουν πλέ-ον μειωθεί, αφενός λόγω της διάχυσης της αντιπληροφόρησης σε κάθε γωνιά μέσω του διαδικτύου, αφετέρου λόγω της εγγύτητας των ζητημά-των που αναδεικνύονται και των προκλήσεων που καλούμαστε να απα-ντήσουμε μέσα στη συγκυρία. Παρά τις διαφορετικές ποιότητες, βαθμούς δυσκολίας και επίπεδα ταξικών και κοινωνικών ανταγωνισμών, η σχέση μητρόπολης και περιφέρειας είναι πιο αμφίδρομη από ποτέ. Τα ερεθίσμα-τα και οι εμπειρίες αγώνα που εκπέμπονται από τις πόλεις της περιφέρει-ας θα πρέπει να λαμβάνονται με καλύτερους όρους και να γίνεται πιο δι-εξοδική επεξεργασία τους. Να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι τόσο στη συλλογική ερμηνεία και ανάλυση της δύσκολης και πολυεπίπεδης συγκυ-ρίας που διανύουμε όσο και στην παραγωγή ανταγωνιστικών κινήσεων απέναντι στην υπάρχουσα εκμεταλλευτική και καταπιεστική συνθήκη.

    9. Στους μετανάστες απαγορεύεται μέχρι και η είσοδος και η πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης από τα σούπερ-μάρκετ DIA. Ως ελάχιστη απάντηση σπάστη-καν και βάφτηκαν με μπογιές τέσσερα υποκαταστήματα της DIA σε περιοχές της Αθήνας.

  • 14

    Κίν

    ημα, κατα

    στο

    λή,

    αυτο

    οργα

    νωμένα

    εγχ

    ειρή

    ματα

    Η περίοδος μετά το Δεκέμβρη, κρίση και καταστολή

    Κάθε απόπειρα ανάγνωσης της κατασταλτικής στρατηγικής οφείλει –για να είναι διεισδυτική- να αντιλαμβάνεται τη χρονική και κοινωνικοπολι-τική συγκυρία στην οποία εξελίσσεται. Η ανάλυση των αιτιάσεων, των μηχανισμών και των στοχέυσεων της καταστολής είναι άρρηκτα συνδε-δεμένη με την ανάλυση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κρατικής και καπιταλιστικής οργάνωσης της περιόδου που διανύουμε.

    Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έχοντας όμως εξαιρετικές ιδιοτυπίες1. Η κρίση στον ελλαδικό χώρο ξε-περνάει τα όρια της οικονομίας και διαθλάται σε πολιτικό, θεσμικό, πο-λιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο όντας μια δομική-συστημική κρίση. Το 2010 και υπό το φόβο κατάρρευσης της οικονομίας, που ενδεχομένως να είχε δραματικές συνέπειες για όλο το οικοδόμημα της Ε.Ε., εφαρμό-ζεται για το ελληνικό κράτος ένα παγκόσμιο πείραμα με την υπαγωγή του στο μηχανισμό στήριξης, που αποτελείται από το Διεθνές Νομισμα-τικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκη Ένω-ση, μέσω της υπογραφής του Μνημονίου Στήριξης. Έκτοτε εξαπολύεται η σκληρότερη κοινωνική και ταξική επίθεση που έχει βιώσει ο κοινωνι-κός ιστός τις τελευταίες δεκαετίες. Οι περικοπές σε μισθούς και συντά-

    1. Η ιδιοτυπία βασίζεται στο γεγονός της μη ορθολογικής ανάπτυξης του ελληνι-κού καπιταλισμού σε σχέση με τα δυτικά κράτη και η συγκρότηση του ελληνικού κράτους στη βάση του υπερτροφικού δημοσίου και των πελατειακών σχέσεων. Ταυτόχρονα το επίπεδο του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού έχει συμβά-λει στην καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης σε σημαντικά πεδία όπως το εκπαι-δευτικό ή παλαιότερα το ασφαλιστικό.

  • 15

    Η π

    ερίο

    δος

    μετ

    ά τ

    ο Δ

    εκέμβρη,

    κρίσ

    η κ

    αι

    κατα

    στο

    λή

    ξεις, η πλήρης ελαστικοποίηση της εργασίας, η κατάργηση κάθε έννοιας συλλογικής σύμβασης, ο εκμηδενισμός των κοινωνικών παροχών (από-τοκο των κοινωνικών αγώνων και της «ευημερίας» της οικονομίας προη-γούμενων δεκαετιών), οι απολύσεις και οι αποκλεισμοί έχουν οδηγήσει στην ανέχεια και την εξαθλίωση όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμά-τια.

    Για να μπορέσει όμως να εμπεδωθεί και να επιβληθεί αυτή η πολιτι-κή είναι απαραίτητη η σκλήρυνση της κατασταλτικής στρατηγικής. Μια στρατηγική, η οποία αναβαθμίζεται σε θεσμικό, ιδεολογικό και «στρα-τιωτικό» επίπεδο. Η στρατηγική αυτή έχει διττή στόχευση. Πρώτον να αντιμετωπίσει κοινωνικές και ταξικές αναταράξεις και δεύτερον να δημι-ουργήσει τους όρους πειθάρχησης στο υπάρχον, μέσω της καλλιεργειας κλίματος φόβου, έχοντας διαπιστώσει ότι η ρωγμή στον κορμό της κοι-νωνικής συναίνεσης διαρκώς βαθαίνει.

    Θεσμική οχύρωση

    Το κράτος για να μπορέσει να εφαρμόσει τις κατασταλτικές του πολιτικές αναβαθμίζει διαρκώς το νομικό του οπλοστάσιο κατοχυρώνοντας θεσμι-κά τις δυνατότητες επέμβασης όπου και όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο. Αναγνωρίζοντας τα τελευταία χρόνια ότι πολλοί περισσότεροι διαδηλω-τές συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής και επιτίθενται σε σύμβο-λα του καπιταλισμού σε μαχητικές πορείες, το κράτος ψήφισε το νόμο για την «αλλοίωση των χαρακτηριστικών του προσώπου» (τον περιβόητο κουκουλονόμο) αναβαθμίζοντας τις διώξεις στους συλληφθέντες. Το κα-λοκαίρι του 2010 ψήφισε σε θερινό τμήμα της βουλής τη νέα εκδοχή του νόμου για «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση» (τρομονόμος νο.3), η οποία πέρα από τις περιπτώσεις των ένοπλων οργανώσεων και του ορ-γανωμένου εγκλήματος διευρύνει τις δυνατότητες χρήσης του πάνω σε διαδηλωτές ή απεργούς, οι οποίοι μπορεί να κατηγορηθούν για φθορές, παρακώλυση συγκοινωνιών, αποκλεισμό δημοσίων κτιριών με αναβαθ-μισμένα κατηγορητήρια. Παράλληλα νομιμοποιούνται οι παρακολουθή-σεις των τηλεπικοινωνιών από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και «επιτρέπεται» η χρήση των συστημάτων επιτήρησης και ελέγχου σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Αν στα παραπάνω συμπεριλάβουμε και τη δη-μιουργία «τράπεζας» δειγμάτων DNA, την κήρυξη κάθε –σχεδόν- απερ-γίας ως παράνομη και καταχρηστική και τις διώξεις μαθητών για κατα-λήψεις, αντιλαμβανόμαστε οτι το θεσμικό οπλοστάσιο της δημοκρατίας

  • 16

    Η π

    ερίο

    δος

    μετ

    ά τ

    ο Δ

    εκέμβρη,

    κρίσ

    η κ

    αι

    κατα

    στο

    λή

    ισχυροποιείται διαρκώς και εμφανίζεται ως απειλή για τον καθένα, είτε αυτός βρίσκεται συνειδητά απέναντι στο καθεστώς και πράττει προς την κατεύθυνση της ανατροπής, είτε απλά κινείται παραβατικά.

    Ιδεολογική επίθεση

    Γυρνώντας πίσω το χρόνο στο καλοκαίρι του 2002 θυμόμαστε την «τε-χνολογία» καταστολής που ανέπτυξε το κράτος απέναντι στους συλλη-φθέντες για την υπόθεση της 17Ν. Πριν τις συλλήψεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα η αντιτρομοκρατική μέσω των ΜΜΕ διέρρεε διαρκώς σενάρια και «φωτογραφίσεις» υπόπτων. Παράλληλα με τις συλλήψεις ξέ-σπασε το δημοσιογραφικό παραλήρημα, το οποίο στόχευε να απονοημα-τοδοτήσει και να αποπολιτικοποιήσει τη δράση της οργάνωσης, να γε-λοιοποιήσει και να διασύρει τους συλληφθέντες και να πείσει το κοινω-νικό σώμα για το τέλος της μεταπολίτευσης, το μάταιο του αγώνα και την υποταγή στις αξίες της δημοκρατίας.

    Επανερχόμενοι στη σημερινή συνθήκη παρατηρούμε οτι ο τρόπος λει-τουργίας αυτής της στρατηγικής έχει εξελιχθεί και πλέον στοχεύει τον καθένα μας, μιας και τα διακυβεύματα είναι «σοβαρότερα» από την «εξάρθρωση» μιας ένοπλης οργάνωσης. Το τέλος της μεταπολίτευσης έχει αντικατασταθεί από τη συστράτευση στην προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Κάθε κοινωνικό κομμάτι που αντιστέκεται (είτε επειδή πλήττεται κάποιο δικαίωμα του, είτε επειδή διεκδικεί στην πράξη τους όρους για ζωή) βρίσκει απέναντι του τον ιδεολογικό μηχανισμό των ΜΜΕ σε πλήρη παράταξη έτοιμο να συκοφαντήσει, να σπιλώσει και να προλειάνει το έδαφος για την κατασταλτική επίθεση. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να αποτυπω-θούν σφαιρικά οπότε θα αναφέρουμε μόνο μερικά ως γενική συνθήκη. Κάθε διαδήλωση ή κινητοποίηση παρουσιάζεται ως «κυκλοφοριακό έμ-

    Άρση του ασύλου και εκκένωση της νομικής σχολής, Αθήνα 27-1-2011 (απεργία πείνας 300 μεταναστών εργατών)

  • 17

    Η π

    ερίο

    δος

    μετ

    ά τ

    ο Δ

    εκέμβρη,

    κρίσ

    η κ

    αι

    κατα

    στο

    λή

    φραγμα της πόλης» που εμποδίζει την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώ-πων και των εμπορευμάτων. Κάθε απεργία ή αποκλεισμός παρουσιάζο-νται ως μικροσυμφέρον που πλήττει το «γενικό καλό» με στόχο να εγεί-ρει τα αντανακλαστικά του κοινωνικού αυτοματισμού όπου κάθε κοινω-νικό κομμάτι ανταγωνίζεται το άλλο προωθώντας τον κοινωνικό καννι-βαλισμό. Κάθε σύγκρουση με την εξουσία παρουσιάζεται ως προϊόν της συντήρησης που στόχο έχει να πλήξει τη συστράτευση «στο εθνικό συμ-φέρον» και να υπονομεύσει την προσπάθεια «για έξοδο από την κρίση». Κάθε φυλακισμένος αγωνιστής διασύρεται στα τηλεοπτικά παράθυρα πα-ρουσιαζόμενος ως τρομοκράτης, εγκληματική φιγούρα και εχθρός του κοινωνικού συνόλου.

    Η άμεση έκφραση της καταστολής

    Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 (και με ορίζοντα τους Ολυμπια-κούς Αγώνες του 2004) παρουσιάζεται μια διαρκής και εκθετικά αυξα-νόμενη ισχυροποίηση του κράτους ασφάλειας. Το ελληνικό κράτος πα-ραλαμβάνει και θέτει σε εφαρμογή το σύστημα επιτήρησης C4I και χι-λιάδες κάμερες παρακολούθησης «φυτρώνουν» στην Αθήνα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Ταυτόχρονα γίνονται προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και ειδικών φρουρών οι οποίοι κάνουν παντού αισθητή την παρουσία τους. Κάθε πορεία, συγκέντρωση και μαχητική διαδήλωση πραγματοποι-είται παρουσία πολλών διμοιριών των ΜΑΤ, οι οποίες δεν διστάζουν να εξαπολύσουν χημικό πόλεμο, να επιτεθούν βίαια σε διαδηλωτές προκα-λώντας βαρύτατους τραυματισμούς και να προχωρήσουν σε πάρα πολ-λές συλλήψεις. Κάθε άνθρωπος που έχει κατέβει στο δρόμο τα τελευταία χρόνια έχει νιώσει πάνω του το δακρυγόνο και το γκλομπ του μπάτσου.

    Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν εμπόδισε να ξεσπάσουν δυναμικοί κοι-νωνικοί αγώνες που κορυφώθηκαν με την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, η οποία απέδειξε οτι το καθεστώς όσο και αν εξοπλίζεται δεν εί-ναι άτρωτο. Το κράτος εξύφανε μια νέα αντιεξεγερτική πολιτική για να προσπαθήσει να προλάβει και να αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον -ιδιαίτερα μέσα στο περιβάλλον της δομικής κρίσης που βιώ-νουμε. Ένα τμήμα αυτής της πολιτικής είναι να δημιουργήσει τις ομάδες των μηχανοκίνητων δολοφόνων της ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, που κατακλύ-ζουν πλέον κάθε γειτονιά. Παράλληλα, τα Εξάρχεια γίνονται πεδίο στρα-τιωτικής κατοχής από τους φρουρούς του καθεστώτος όντας ένας τόπος συνάθροισης, πολιτικοποίησης και επικοινωνίας. Μία νέα τακτική που

  • 18

    Η π

    ερίο

    δος

    μετ

    ά τ

    ο Δ

    εκέμβρη,

    κρίσ

    η κ

    αι

    κατα

    στο

    λή

    έχει ακολουθήσει η ΕΛ.ΑΣ. σε διάφορα γεγονότα είναι αυτή των προλη-πτικών προσαγωγών προσπαθώντας να διασπείρει ένα κλίμα φόβου και να αποτρέψει διαδηλωτές από το να κατέβουν στο δρόμο. Νεότερο πα-ράδειγμα αποτελεί η άσκηση «Καλλίμαχος», όπου μονάδες του στρατού εξασκούνται σε συνθήκες οδομαχιών πόλης, με ορίζοντα την παρέμβασή τους σε πραγματικά γεγονότα, αν αυτό κριθεί αναγκαίο.

    Παράλληλα με όλα τα παραπάνω οφείλουμε να επισημάνουμε το χτίσιμο νέων φυλακών υψίστης ασφαλείας, τις εκατοντάδες δολοφονίες μετανα-στών στα σύνορα και τους βασανισμούς στα αστυνομικά τμήματα της επι-κράτειας, τη δολοφονική δραστηριότητα των ειδικών αστυνομικών δυ-νάμεων (δολοφονίες N. Toddi στον Βύρωνα και 7χρονης στο Μενίδι) και την εντατική παρακολούθηση και καταγραφή των επικοινωνιών (τη-λέφωνα και διαδίκτυο).

    Η καταστολή δείχνει ιδιαίτερη «προσήλωση» τα τελευταία χρόνια στο αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα «αναγνωρίζοντας» το ως ένα από τα πιο σοβαρά κοινωνικά αναχώματα απέναντι στην επιβολή της κυριαρχί-ας. Άμεση συνέπεια αυτής της διαπίστωσης είναι οι δεκάδες φυλακισμέ-νοι αγωνιστές πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται έγκλειστοι για τις φιλι-κές και συντροφικές τους σχέσεις και τη συνεχή και συνεπή αγωνιστική τους δράση. Η επίθεση σε αναρχικά κοινωνικά εγχειρήματα (βλ. Ρεσάλ-το) και καταλήψεις (Ζαϊμη, Μαραγκοπούλειο, ΠΙΚΠΑ Ηρακλείου κτλ.) πραγματοποιείται για να επιχειρηθεί να αποκοπεί το αναρχικό/αντι-εξουσιαστικό κίνημα από τα κοινωνικά του ριζώματα. Πολλοί σύντρο-φοι και συντρόφισσες βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας αναγκασμένοι να δίνουν το παρών σε αστυνομικά τμήματα, ως αποτέλεσμα των εκατο-ντάδων συλλήψεων τα τελευταία χρόνια, ενώ πάρα πολλές είναι και οι ασφυκτικές παρακολουθήσεις από ασφαλίτες. Ακραία έκφραση της κα-τασταλτικής επίθεσης αποτελεί η δολοφονία του Λάμπρου Φούντα και ο πισώπλατος πυροβολισμός του Σ. Σεϊσίδη, που είχε ως αποτέλεσμα των ακρωτηριασμό του ποδιού του.

    Φωτίζοντας κάποια πρόσφατα παραδείγματα της καταστολής

    Στην προσπάθεια μας να σκιαγραφήσουμε την κίνηση της καταστολής θα παρουσιάσουμε τρία παραδείγματα για το πως έχει επιτεθεί σε κοινω-νικούς αγώνες που εκτυλίσσονται.

    Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο έχει γιγαντωθεί το κίνημα της κοινωνικής στάσης πληρωμών. Ξεκινώντας από τα διόδια στις εθνικές οδούς, χιλιά-

  • 19

    Η π

    ερίο

    δος

    μετ

    ά τ

    ο Δ

    εκέμβρη,

    κρίσ

    η κ

    αι

    κατα

    στο

    λή

    δες άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές, αντιλήψεις και πολιτικές θέ-σεις, αρνούνται να πληρώσουν το αντιτίμο στα διόδια για την μετακίνη-σή τους. Παράλληλα σε πολλές γειτονιές της Αθήνας ξεσπούν συλλο-γικές χειρονομίες αντίστασης απέναντι στις αυξήσεις στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και διεκδίκηση των ελεύθερων μετακινή-σεων μέσα στη μητρόπολη. Όταν αυτές οι κινήσεις διασταυρώθηκαν και σφυρηλατήθηκε μια κουλτούρα αγώνα, που αμφισβήτησε τα όρια της αστικής νομιμότητας, η κυριαρχία μπροστά στην πιθανότητα γενίκευσης του φαινομένου και σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες κινήθηκε κα-τασταλτικά. Η αρχή έγινε με την μηντιακή επίθεση και το χαρακτηρισμό των αγωνιζόμενων ως «τζαμπατζήδων», «υπονομευτών της εξυγείανσης των ΜΜΜ» και «σαμποτέρ των δημοσίων έργων». Στη συνέχεια υπήρ-ξαν νομοθετήματα που ποινικοποιούν τόσο το άνοιγμα της μπάρας όσο και τη μη ακύρωση του εισιτηρίου.

    Χαρακτηριστικό παράδειγμα της νέας αντίληψης της καταστολής ήταν αυτό της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών εργατών στο κτίριο της Νομικής. Από την πρώτη στιγμή της εγκατάστασης των μεταναστών στο άδειο κτίριο της Νομικής οι ρουφιάνοι των ΜΜΕ αναπαρήγαγαν λυσσα-σμένα το λόγο της ακροδεξιάς για τα «μιάσματα» που έχουν καταλάβει το ιστορικό κτίριο και εμποδίζουν τις λειτουργίες του πανεπιστημίου αποτε-λώντας «κίνδυνο για τη δημόσια υγεία». Στόχος αυτής της προπαγάνδας ήταν να αναπτυχθούν συντηρητικά αντανακλαστικά σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, να «νομιμοποιηθεί» η επιχείρηση του κράτους για διευθέτηση του «προβλήματος» και άρση του πανεπιστημιακού ασύ-λου. Στις 27/1 εκατοντάδες μπάτσοι –με τη συγκατάθεση της πρυτανικής αρχής- περικύκλωσαν τη νομική σχολή και απείλησαν με εισβολή στο κτίριο, αν οι μετανάστες δεν αποχωρούσαν. Η αποχώρηση των μετανα-στών πραγματοποιήθηκε λίγες ώρες μετά.

    Επίθεση του κράτους, Κερατέα, Μάρτιος 2011

  • 20

    Η π

    ερίο

    δος

    μετ

    ά τ

    ο Δ

    εκέμβρη,

    κρίσ

    η κ

    αι

    κατα

    στο

    λή

    Οι κάτοικοι της Κερατέας και της Λαυρεωτικής και οι αλληλέγγυοι σε αυ-τούς δίνουν τους τελευταίους μήνες ένα διαρκή αγώνα απέναντι στην κα-τασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Απέναντι τους έχει στηθεί ένας ολό-κληρος μηχανισμός με εκατοντάδες μπάτσους, αύρες και τόνους χημι-κών. Παρά την στρατιωτική κατοχή της περιοχής από τις δυνάμεις των ΜΑΤ (και την εισβολή δύο φορές στην πόλη και σε σπίτια), ο αγώνας των κατοίκων συνεχίζεται δυναμικά και πολύμορφα εκπέμποντας το μή-νυμα ότι όλα είναι δυνατά, όταν υπάρχει αυτενέργεια και αλληλεγγύη.

  • 21

    Κίν

    ημα, κατα

    στο

    λή,

    αυτο

    οργα

    νωμένα

    εγχ

    ειρή

    ματα

    Η στοχοποίηση των καταλήψεωνως μία από τις κατασταλτικές αιχμές μετά την εξέγερση

    Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη μία από τις πρώτες απόπειρες από τη μεριά του κράτους για να ανακτήσει το χαμένο έδαφος αλλά και το κου-ρελιασμένο κύρος του ήταν οι νομοθετικές ρυθμίσεις σε σχέση με την ποινικοποίηση της κουκούλας και την περιύβριση αρχής, καθώς και η άμεση στοχοποίηση των καταλήψεων κατά παραγγελία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σανιδά1. Οι συγκεκριμένες εξαγγελίες έγιναν το Μάρ-τιο του 2009 ενεργοποιώντας μέρος της δυναμικής και των δυνατοτήτων που ανέδειξε ο «σεισμός» του Δεκέμβρη μιας και συγκροτήθηκε μία ιδι-αίτερα ποιοτική διαδικασία συνεύρεσης και συνδιαμόρφωσης των απα-ντήσεων από μεριάς κατειλημμένων χώρων, στεκιών, αυτοοργανωμέ-νων εγχειρημάτων και πλήθους συντρόφων και συντροφισσών. Η ανά-δειξη του ζητήματος σε όλο το μήκος και πλάτος της επικράτειας -από το λόγο που εκφράστηκε μέσω του πλούτου των κειμένων και των αφισών και τη συναυλία στο Θησείο μέχρι τις δυναμικές πορείες που ακολούθη-σαν σε αρκετές πόλεις- σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι καταλήψεις συνέχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, έβαλαν φρένο στο σχεδι-

    1. Ο Σανιδάς ζήτησε με παραγγελία του προς τους εισαγγελείς πρωτοδικών της χώρας, προκαταρκτική εξέταση, προκειμένου να διερευνηθεί αν τελούν υπό κα-τάληψη χώροι πανεπιστημίων ή ΤΕΙ, καθώς και άλλα δημόσια ή ιδιωτικά κτί-ρια και να δρομολογηθεί η αποβολή των καταληψιών από αυτά. Ταυτόχρονα ο Σανιδάς ζήτησε να διερευνηθεί εάν στα υπό κατάληψη κτίρια διαπράττονται κι άλλα ποινικά αδικήματα, όπως διακίνηση ναρκωτικών ή κατοχή και κατασκευή όπλων και να αναζητηθούν ποινικές ευθύνες στις πρυτανικές αρχές και σε κάθε άλλο πρόσωπο υπεύθυνο για τα υπό κατάληψη κτίρια.

  • 22

    Η σ

    τοχο

    ποίη

    ση τ

    ων

    κατα

    λήψ

    εων…

    ασμό του κράτους και έστειλαν τις εισαγγελικές παραγγελίες στις καλέν-δες.

    Στον απόηχο του Δεκέμβρη ήταν πλέον σαφές ότι το κράτος θα έπρε-πε να επιστρατεύσει όλα του τα αντανακλαστικά, ώστε να μπορέσει να ανακτήσει το «χαμένο» έδαφος, υλικό και ιδεολογικό. Έτσι οι –κατειλημ-μένοι- αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι τοποθετούνται πλέον στο στόχαστρο της καταστολής με νέα δεδομένα. Οι κινήσεις του κράτους δείχνουν μία μεθοδικότητα «αποσπασματική», λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες μέσα στις οποίες δύναται να επιτεθεί, προσπαθώ-ντας ταυτόχρονα να τις διαμορφώσει όσο μπορεί.

    Η στοχοποίηση καταλήψεων με δημοσιεύματα, οι επισκέψεις αρμόδι-ων φορέων, οι εισβολές σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους που ακολουθούνται από καταστροφές και συλλήψεις, οι φασιστικές-πα-ρακρατικές επιθέσεις εντός και εκτός ασύλου αποτελούν το σύνολο των πρακτικών, οι οποίες εφαρμόζονται ανά περίπτωση. Η επιλογή των χρο-νικών στιγμών δεν φαίνεται να είναι καθόλου τυχαία καθώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις που το κράτος αποπειράθηκε να εκκενώσει κάποιο κατειλημμένο έδαφος εκτίμησε ότι το κίνημα έχει πιο χαλαρά αντανα-κλαστικά- π.χ. περιόδους καλοκαιριού και Χριστουγέννων- ή ότι υπήρ-χαν οι κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες για να καταφέρει ένα καίριο πλήγμα στον «εσωτερικό» εχθρό.

    Επιθέσεις και εισβολές σε καταλήψεις μετά το Δεκέμβρη του ’08

    Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εκφράζονται μέσω του ενδιαφέροντος -προσχήματος ουσιαστικά- των αρμόδιων φορέων και αρχών για την «αξιοποίηση» των κατειλημμένων χώρων και με τον αστικό τύπο να συμ-βάλλει στην κατασκευή κατάλληλου επικοινωνιακού κλίματος. Στη Θεσ-σαλονίκη οι καταλήψεις της ΥΦΑΝΕΤ και του Ορφανοτροφείου ανα-φέρονταν στο προεκλογικό πρόγραμμα του Μπουτάρη ως πιθανοί χώροι για τη δημιουργία χώρων πρασίνου με τη διεκδίκησή τους από το Δήμο. Το ζήτημα περί πώλησης του κτιρίου της κατάληψης Ευαγγελισμού τέ-θηκε στο πλαίσιο της αξιοποίησης των περιουσιακών ακινήτων του Πα-νεπιστημίου Κρήτης. Το «κτίριο της παλαιάς μεραρχίας» στα Χανιά, που είναι κατειλημμένο εδώ και επτά χρόνια, απασχολεί ιδιαιτέρως της πρυ-τανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης. Η Rosa Nera επιχειρήθηκε να δημοπρατηθεί στις 2 Μαρτίου του 2010, αλλά η διαδικασία ακυρώθη-κε από τους καταληψίες και αλληλέγγυο κόσμο. Τελικά, η δημοπρασία

  • 23

    Η σ

    τοχο

    ποίη

    ση τ

    ων

    κατα

    λήψ

    εων…

    πραγματοποιήθηκε εν κρυπτώ. Ταυτόχρονα, δημοσιεύματα και αρθρο-γραφίες συκοφαντούν την κατάληψη, ενώ η πρυτανεία μέσω συσκέψεων προσπαθεί να συγκροτήσει τη συμμαχία εκείνη (δήμαρχος, νομάρχης, πρόεδρος ΤΕΕ, δικηγόροι κ.ά.) που θα της επιτρέψει να φτιάξει την κοι-νωνική συναίνεση για την εκκένωση της κατάληψης. Η Rosa Nera βρί-σκεται πλέον διαρκώς στο στόχαστρο κράτους, πρυτανικών αρχών και μεγαλοεργολάβων.

    Η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, με μακρά ιστορία 23 χρόνων, έχει αντιμετωπίσει κι αυτή απειλές κατά τη μετα-δεκεμβριανή περίοδο. Τον Ιούλιο του 2010, σε μια επιχείρηση τρομοκράτησης, περικυκλώ-θηκε από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις Δέλτα και ΜΑΤ που για αρκε-τή ώρα έδειχναν έτοιμες να εισβάλλουν στο κτίριο. Η εισβολή τελικά δεν πραγματοποιήθηκε και η αστυνομία αποχώρησε. Η κατάληψη είχε βρεθεί ενάμισι χρόνο πριν αντιμέτωπη με τις εισηγήσεις της Συγκλητι-κής Επιτροπής Κληροδοτημάτων για εισβολή της αστυνομίας και σφρά-γισμα του κτιρίου. Το πρόσχημα ήταν ο υποτιθέμενος κίνδυνος χρησι-κτησίας χωρίς αυτό να έχει καμία απολύτως σχέση με την πρόταση αγώ-να των συντρόφων και συντροφισσών. Άμεση απάντηση ήταν η κατάλη-ψη της πρυτανείας του ΕΜΠ από τους συντρόφους της ΛΚ 37 και πλή-θους αλληλέγγυων.

    Στην Κέρκυρα η κατάληψη Ελαία δέχθηκε χτύπημα στις 28 Νοεμβρίου του 2009 από τις δυνάμεις καταστολής λίγο πριν ξεκινήσει η πρώτη της δημόσια εκδήλωση και γνωριμία του εγχειρήματος με τη γειτονιά και την ευρύτερη τοπική κοινωνία. Μια διμοιρία πάνοπλων ΟΠΚΕτζήδων συνο-δευόμενη από 6 ασφαλίτες εισέβαλαν στο χώρο της κατάληψης, ύστερα από εντολή του εισαγγελέα, για την εκκένωση της. Μετά από λίγες μέρες σύσσωμη η συνέλευση της Ελαίας σε δημοσιευμένο κείμενό2 της δηλώ-νει ότι αποφασίζει τη συνέχιση και κανονική λειτουργία της.

    Τα Χριστούγεννα του 2009 η πρυτανεία και οι μπάτσοι άδειασαν το κτί-ριο Παπαδοπέτρου στα Χανιά, το οποίο για αρκετό διάστημα υπολει-τουργούσε. Η κατάληψη ήταν αρκετό καιρό στοχοποιημένη από τον τέως πρύτανη Γρυσπολάκη, ο οποίος έστησε καριέρα στην λασπολόγηση και τις έντεχνες μεθοδεύσεις για την επανάκτηση του ελέγχου και τη δήθεν αξιοποίηση των κατειλημμένων κτιρίων στα Χανιά.

    2. Το κείμενο ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν υποχωρούμε σπιθαμή μπροστά σε τέτοιου είδους τρομοκρατικές και κατασταλτικές τακτικές».

  • 24

    Η σ

    τοχο

    ποίη

    ση τ

    ων

    κατα

    λήψ

    εων…

    Η κατάληψη Επιταχυντής Ελευθερονίων, εντός της Πολυτεχνειούπο-λης, κατεδαφίστηκε ολοσχερώς το καλοκαίρι του 2009. Σύντροφοι που βρέθηκαν στο χώρο σημαδεύτηκαν με οπλοπολυβόλα και φακούς από ΜΑΤατζήδες που έφτασαν στα εξωτερικά κάγκελα της Πολυτεχνειούπο-λης βρίζοντας και απειλώντας. Ήταν η συνέχεια μιας πορείας καταστο-λής που ξεκίνησε με κλειδώματα και λαμαρίνες, συνεχίστηκε με μπα-ζώματα, ακολουθήθηκε με παραλήρημα τρομολαγνείας στα κανάλια, την καθημερινή παρουσία και τις συνεχείς προκλήσεις μπάτσων και ασφα-λιτών και κορυφώθηκε με την ολοκληρωτική ισοπέδωση του κτιρίου. Το ίδιο καλοκαίρι συνεργείο της πρυτανείας μπήκε στον κατειλημμέ-νο χώρο της  utopia a.d., που βρίσκεται σε πανεπιστημιακό χώρο της Κομοτηνής, αρπάζοντας υλικό εξοπλισμό και δηλώνοντας πως ο χώρος προορίζεται για γραφεία καθηγητών. Σύντροφοι ανακατέλαβαν το χώρο το ίδιο βράδυ.

    Στις 20 Νοέμβρη του 2010 η κατάληψη στα παλιά ψαράδικα στο Πε-ριστέρι κυκλώθηκε ασφυκτικά από διμοιρίες ΜΑΤατζήδων το απόγευ-μα της ίδιας μέρας που πραγματοποιήθηκε από ανθρώπους της τοπι-κής κοινωνίας. Έγινε προσαγωγή 55 ατόμων που βρίσκονταν εντός και εκτός του κτιρίου χωρίς να τους αποδοθούν κατηγορίες. Το κράτος δεί-χνει να κάνει δουλειά του σε άριστη συνεννόηση με τους τοπικούς άρχο-ντες. Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε πορεία των καταληψιών και αλληλέγγυου κόσμου στα πέριξ του Περιστερίου με το κτίριο φρουρού-μενο από τις κατασταλτικές δυνάμεις.

    Η κατάληψη Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα εκκενώθηκε στις 28 Δε-

    Eκκένωση νέας κατάληψης, Περιστέρι, Νοέμβρης 2010

  • 25

    Η σ

    τοχο

    ποίη

    ση τ

    ων

    κατα

    λήψ

    εων…

    κεμβρίου του 2010, στις 7.30 το πρωί, καθώς δεκάδες μπάτσοι εισέ-βαλλαν προσάγοντας έντεκα συντρόφους και συντρόφισσες που περι-φρουρούσαν εκείνη την ώρα το χώρο. Σε εννιά από αυτούς απαγγέλθη-κε η κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης. Το κράτος επέλεξε να εκκενώσει το χώρο της κατάληψης εν μέσω των «διακοπών» των Χρι-στουγέννων εκτιμώντας ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να απαλλαγεί από ένα ακόμη «ενοχλητικό» απελευθερωμένο έδαφος στο κέντρο της πόλης. Τρεις μέρες μετά, στις 31 Δεκεμβρίου, δεκάδες σύντροφοι και συντρό-φισσες ανακατέλαβαν το Μαραγκοπούλειο.

    Το πάρκο Κύπρου και Πατησίων, το πάρκο Ναυαρίνου έχουν δεχτεί επανειλημμένες επιθέσεις, εισβολές και φθορές από τους μπάτσους αλλά και μηντιακή λασπολογία πάντα με το πρόσχημα της καταστολής «παρα-βατικών» συμπεριφορών που λαμβάνουν χώρα εντός αλλά και στα πέριξ των πάρκων.

    Οι «παραδοσιακές» νυχτερινές εμπρηστικές επιθέσεις σε ανοιχτούς κοι-νωνικούς χώρους έρχονται να συμπληρώσουν τις κρατικές-καπιταλι-στικές πρακτικές. Τα αφεντικά κηρύσσουν ότι πρόκειται για ένα πόλεμο συμμοριών. Η αδιαπραγμάτευτη και ακηδεμόνευτη κοινωνική αντίσταση επιχειρείται