Εωσινοφιλία

•

Σε

αλλεργικές

αντιδράσεις•

Σε

παρασιτώσεις

(από

πρωτόζωα,

σκώληκες

κτλ.) •

Σε

ποικίλες

δερματοπάθειες,

•

Σε

ορισμένες

ειδικές

παθήσεις

(τροπική εωσινοφιλία, εωσινόφιλο

διήθημα

του

Loefler)•

Σε

ορισμένα

"αυτοανοσοποιητικά

σύνδρομα"

Εωσινοπενία

•

Σε

πρωτοπαθείς

διαταραχές

παραγωγής των

κυττάρων

αυτών

στο

μυελό

των

οστών•

Σε

αύξηση

του

ποσού

των

κυκλοφορούντων

γλυκοκορτικοειδών•

Κατά

τη

διάρκεια

λοιμώξεων

που

χαρακτηρίζονται

από

έντονη ουδετεροφιλία.

Μεταβολές

του

αριθμού

των βασεοφίλων

•

Είναι

σχετικά

σπάνιες•

Αύξηση

:

-

στο

μυξοίδημα -

στην

ελκώδη

κολίτιδα

-

στην

ευλογιά -

σε

μερικούς

τύπους

λευχαιμιών

•

Ελάττωση

: -

κυρίως

στον

υπερθυρεοειδισμό,

-

στην

κύηση -

σε

ορισμένες

καταστάσεις

stress

Μεταβολές

του

αριθμού

των μονοπυρήνων

•

Αύξηση:

στην

υποξεία

μικροβιακή ενδοκαρδίτιδα, στο μελιταίο πυρετό, σε

ειδικές

μορφές

φυματιώσεως

και

σηψαιμίας, σε ορισμένες

ρικετσιώσεις

και

μολύνσεις

με

πρωτόζωα

(καλα-αζάρ, ελονοσία), στην

νόσο του

Ηοdgkin, στη

νόσο

του

Crohn, στη

σαρκοείδωση

και

στη

δηλητηρίαση

με τετραχλωραιθάνιο.

•

Ελάττωση:

κάτω

από

τα

φυσιολογικά

όρια

δεν παρατηρείται

παρά

σπανιότατα

Λεμφοκυττάρωση

•

Σε

οξείες

λοιμώξεις

(λοιμώδης

μονοπυρήνωση, κοκκύτης, λοιμώδης

ηπατίτιδα)

•

Σε

χρόνιες

(φυματίωση, σύφιλη, βρουκέλλωση) •

Μετά

από

προηγηθείσα

ουδετεροφιλία

•

Σχετική

λεμφοκυττάρωση

παρουσιάζεται

πάντα σε

συνδυασμό

με

πρωτοπαθή

απόλυτη

ουδετεροπενία

(ερυθρά, παρωτίτιδα, θυρεοτοξίκωση).

Λεμφοπενία•

Σχετική:

σε

συνδυασμό

με

απόλυτη

ουδετερόφιλη

λευκοκυττάρωση•

Πρωτοπαθής

σχετική

και

απόλυτη

λεμφοπενία:

-

στη νόσο του Ηodgkin, στον

ερυθηματώδη

λύκο

και

σε άλλες

νόσους

του

κολλαγόνου,

-

σε

ορισμένες

οξείες

λοιμώξεις, -

κατά

την

επίδραση

διαφόρων

χημικών,

φαρμακολογικών

ή

και

φυσικών

παραγόντων (υπεριώδης

ακτινοβολία, ακτίνες

Χ)

-

μετά

τη

χορήγηση

αντιλεμφοκυτταρικού

ορού. •

Τα

συγγενή

προς

τα

λεμφοκύτταρα

πλασμοκύτταρα

(τα

οποία

φυσιολογικά

ευρίσκονται

μόνο

στους

ιστούς) ενδέχεται

να

εμφανισθούν

και

στο

αίμα

σε

ορισμένες

λοιμώξεις

(ερυθρά, ιλαρά), στο

πολλαπλούν

μυέλωμα και

σε

μερικές

δερματοπάθειες.

Λειτουργικές

διαταραχές

των λευκοκυττάρων

•

Αφορούν

την

κινητικότητα

τους

ή

την

ικανότητα

τους

να παράγουν

διάφορες

δραστικές

μικροβιοκτόνες

ουσίες

οξειδωτικού

τύπου

(Η2

Ο2

, Ο2 -

κτλ.)

•

Σύνδρομο

CGD

(chronic granulomatous

disease). Oφείλεται

σε

φυλοσύνδετη

(Χ-χρωματόσωμο)

διαταραχή

της

παραγωγής

των

ενζύμων

ΝΑDΗ- οξειδάσης

ή

ΝΑDΡΗ-οξειδάσης

ουδετεροφίλων

και

μονοπυρήνων, εκδηλώνεται

σε

άρρενα

άτομα

στην πρώτη

παιδική

ηλικία

και

καταλήγει

στο

θάνατο

στην

ηλικία

των

6-7 ετών. •

Ανάλογα

σύνδρομα, αλλά

συνήθως

με

πιο

καλοήθη

κλινική

εξέλιξη, οφειλόμενα

στην

έλλειψη

ή

ανεπάρκεια άλλων

ενζύμων

(μυελοϋπεροξειδάσης,

υπεροξειδάσης

της

γλουταθειόνης, συνθετάσης

της γλουταθειόνης).

Η

ρύθμιση

της

παραγωγής των

λευκών

αιμοσφαιρίων

Ρύθμιση

του

αριθμού

των

ουδετεροφίλων•

Έχει

απομονωθεί

στο

αίμα

και

στα

ούρα

μία

σειρά

παραγόντων

(colony stimulating factors-CSF)

με μοριακά

βάρη

1.300-93.000, οι

οποίοι

προωθούν

τις

μιτώσεις

στο

μυελό

των

οστών

(granulopoeitin). Παράγονται

από

μακροφάγα

(στο

σπλήνα, στον

πνεύμονα, στον

όρχι), μεγάλα

μονοπύρηνα

και

Τ- λεμφοκύτταρα, ενδεχόμενα

όμως

και

από

άλλες

πηγές.

•

Η

παρουσία

ορισμένων

τοξινών

οδηγεί

σε

αύξηση

των CSF και

κατά

συνέπεια

σε

αύξηση

της

παραγωγής

κοκκιοκυττάρων

στο

μυελό

των

οστών

και

(ενδεχόμενα έμμεσα) σε

επίταση

της

απελευθερώσεως

τους

από

εκεί

προς

το

αίμα.

•

Ξεχωριστός

παράγων

"απελευθερώσεως" των

κοκκιοκυττάρων

προς

το

αίμα

(leucocytosis

inducing factor-

LIF)•

Aυξάνεται

από

την

επίδραση

διαφόρων

μικροβιακών

παραγόντων•

Eνδεχόμενα

πρόκειται

και

εδώ

για

"ομάδα"

ουσιών, μία

από

τις

οποίες

είναι

προϊόν αποδομής

του

C3

συστατικού

του συμπληρώματος

Η

ρύθμιση

της

παραγωγής των

λευκών

αιμοσφαιρίων

•

Aνασταλτικοί

παράγοντες

οι

οποίοι

αφορούν

κυρίως

την απελευθέρωση

των

κοκκιοκυττάρων

προς

το

αίμα

•

Aνήκουν

στις

προσταγλανδίνες

Ε

και

κατά

ένα

μέρος προέρχονται

από

τα

ίδια

τα

κοκκιοκύτταρα.

•

Οι

παράγοντες

που

αναστέλλουν

τον πολλαπλασιασμό

των

λευκοκυττάρων

χαρακτηρίζονται

γενικά

ως

χαλόνες

(chalones).•

Τόσο

οι

ουσίες

αυτές

όσο

και

οι

CSF

δρουν

πιθανότατα

στη

φάση

της

ενεργοποιήσεως

των

μονοδύναμων αρχέγονων

προγονικών

μορφών

των

κοκκιοκυττάρων.

Η

ρύθμιση

της

παραγωγής των

λευκών

αιμοσφαιρίων

•

Yπάρχουν

περισσότεροι

ανεξάρτητοι, αλλά

παράλληλα

εργαζόμενοι

ρυθμιστικοί

μηχανισμοί, ένας

τουλάχιστον

για

κάθε κατηγορία

λευκών

αιμοσφαιρίων, όπως

φαίνεται

από

τη

μη

παράλληλη

μεταβολή τους

κάτω

από

διάφορες

συνθήκες.

Η

ρύθμιση

της

παραγωγής των

λευκών

αιμοσφαιρίων

•

Tα

γλυκοκορτικοειδή

ελαττώνουν

στο

αίμα

τον αριθμό

των

εωσινοφίλων, των βασεοφίλων και

λεμφοκυττάρων

(αυξάνοντας

το

ρυθμό καταστροφής

τους)

•

Προκαλούν

αύξηση

του

αριθμού

των ουδετεροφίλων, των

ερυθρών

αιμοσφαιρίων

και

των

αιμοπεταλίων.•

Οι

επιδράσεις

αυτές

γίνονται

με

διάφορους

μηχανισμούς

ίσως

όμως

και

με

απευθείας επήρεια

της

παραγωγής

στον

ερυθρό

μυελό

των

οστών.

Η

ρύθμιση

της

παραγωγής των

λευκών

αιμοσφαιρίων (ορμονικές

επιδράσεις)

Φλεγμονή

•

Υπάρχουν

πολλές

ουσίες

οι

οποίες

δρουν προσελκύοντας

λευκά

αιμοσφαίρια

(λευκοταξίνες, χημειοέλκτες-chemoattractans).•

Οι

κυριότερες

από

αυτές

είναι

τα

λευκοτριένια,

το

C5

συστατικό

του

συμπληρώματος

και πεπτίδια

που

παράγονται

από

τη

δράση

πρωτεολυτικών

ενζύμων, τα

οποία απελευθερώνονται

από

λεμφοκύτταρα,

κοκκιοκύτταρα, αιμοπετάλια

ή

και

από

άλλα καταστρεφόμενα

κύτταρα.

Φλεγμονή•

Οι

παραπάνω

ουσίες

έχουν

και

άλλες

επενέργειες, π.χ.

αυξάνουν

(μαζί

με

την

ισταμίνη) τη

διαπερατότητα

του τριχοειδικού

τοιχώματος

(εξιδρωματίνες) ή

ενδεχόμενα

ασκούν

δράση

τύπου

CSF

ή

LIF

ή

επενεργούν

ως οψωνίνες, δηλαδή

προσκολλώνται

σε

βακτηρίδια

κτλ. και

τα

καθιστούν

πιο

ευάλωτα

στη

φαγοκυττάρωση.

•

Η

συνάθροιση

λευκοκυττάρων

σε

μία

θέση

του οργανισμού

οδηγεί

συχνά

στη

δημιουργία

πύου, δηλαδή

μίας

υγρής

ή

ημίρρευστης

αθροίσεως

φαγοκυττάρων

και μικροβίων

μαζί

με

συντρίμματα

ιστών

της

περιοχής

Blood cells and platelets

(colorized SEM).

Photomicrograph

of

a blood

film. Ideal

thickness

for

examination

Photomicrograph

of

a blood

film

showing

an

area

that

is

too

thin for

examination

Photomicrograph

of

a blood

film

showing

an

area

that

is

too

thick for

examination

Storage

artefact. The

red

cells

are

crenated, a lymphocyte (right) has

a fuzzy

outline

and

one

of

the

two

neutrophils

(left)

has

a nucleus

which

has

become

round, dense

and homogeneous.

The film was prepared from the buffy coat of the blood from a normal donor. L, lymphocyte; M, monocyte; N, neutrophil; E, eosinophil; B, basophil

Marrow mast cell.

Normal platelets.

Normal bone marrow.

Disposable

bone

marrow

needles. For

aspiration

(left) and trephine

biopsy

(right) (reduced

×0.75).

Film

of

aspirated

bone marrow. The

marrow

particles

are

easily visible, mostly

at

the

tail

of

the

film

(×1.5).

Film

of

aspirated

normal bone

marrow

Two proerythroblasts anda neutrophilic metamyelocyte.

Basophilic erythroblasts

Polychromatophilic erythroblastsand segmented neutrophil.

Orthochromatic erythroblastand eosinophil.

Enucleation of orthochromaticerythroblast.

Erythroid islet: Central macrophagewith surrounding erythroblasts

Myeloblast.

Promyelocyte.

Early neutrophilic myelocyte

Late neutrophilic myelocyte.

Neutrophilic metamyelocyte

Band and segmented neutrophils

Mature megakaryocyte.

Immature

megakaryocyte.