Η Χαραυ γή - Dawn Bible

44
Η Χαραυ Μάϊος Ιού PUBLISHED BY: Dawn Bible St 199 Railroad A East Rutherford www.dawnbib Όλα τα δικαιώ Παρακαλούμε άμεσα για διεύθυνσής σα έντυπο συνδρο και παρακαλείσ σε εμάς μαζ διεύθυνση. Ετή GRECIA: He Har 33-33 149th Street, F υγή νιος 2013 tudents Association Avenue d, NJ 07073 U.S.A le.com ώματα κατοχυρωμ να μας ενημερώ τυχόν αλλαγή ας. Εσωκλείεται ομής του περιοδ στε να το αποστεί ζί με τη νέα ήσια τιμή: 12 δολά ravgi (The Dawn) Flushing, NY 11354 USA n A μένα. σετε της ένα ικού ίλετε σας ρια A ΧΡΙΣΤΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑ Πνευματι Απαιτήσε Κάμετε ευθείας ο Δανιήλ - Gree Δ ΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΑΛΙΑ ική Ισορροπία εις για συγχώρεεις τους πόδας οδούς.” Ο σφόδρα αγαπ The Dawn ek Edition – May/June Διμηνιαία έκδοση Printed in USA Ι 2 ση 18 σας 22 πητός 27 2013 .

Transcript of Η Χαραυ γή - Dawn Bible

Microsoft Word - 2013_Greek_May_June_FINAL.docxΗ Χαραυ Μος – Ιο PUBLISHED BY: Dawn Bible St 199 Railroad A East Rutherford
www.dawnbib
λα τα δικαι Παρακαλομε μεσα για διεθυνσς σα ντυπο συνδρο και παρακαλεσ σε εμς μαζ διεθυνση. Ετ
GRECIA: He Har 33-33 149th Street, F
υγ
le.com
ματα κατοχυρωμ να μας ενημερ τυχν αλλαγ ας. Εσωκλεεται ομς του περιοδ στε να το αποστε ζ με τη να σια τιμ: 12 δολ
ravgi (The Dawn) Flushing, NY 11354 USA
n
A
A
Gree
Δ
Ο σφδρα αγαπ
Πνευματικ Ισορροπα
“Διτι δεν δωσεν εις ημς ο Θες πνεμα ειλας, αλλ δυνμεως και αγπης και σωφρονισμο.”
— Β Τιμ. 1:7—
Οτε οι ριζοσπαστικς ιδες, οτε ο φανατισμς εναι στοιχεα του αληθινο χριστιανικο χαρακτρα. Ουδποτε παρσταται η ανγκη να εναι κανες φανατικς για να αφοσιωθε ολψυχα στον Κριο και στο λγο της αληθεας. Ο Απ. Παλος επε: “Εν πρττω, τα μεν οπσω λησμονν, ... τρχω προς τον σκοπν δια το βραβεον της νω κλσεως του Θεο εν Χριστ Ιησο.” Φιλ. 3:14 Αλλ αυτ το «εν», το οποο πραττε, συμπεριελμβανε λα τα πργματα που εμπεριχονται στο θλημα του Θεο για τον Χριστιαν.
Ο Χριστιανς εναι δυνατν, πργματι, να φανεται “μονπλευρος” και θρησκληπτος απ κοσμικς ποψης, αλλ χι απ ποψης του Θεο, εν δνει προσοχ σε λα εκενα τα πργματα που ο
3
Θες επιθυμε απ αυτν. Ο Απ. Παλος δεν ταν ριζοσπστης με την ννοια να εναι των κρων επ μιας ιδιατερης γραμμς χριστιανικς προσπθειας. Παρ’ λα αυτ μως ταν ασυμββαστος σο αφοροσε την πισττητ του στον Θεν και στην αλθεια.
Στο εδφιο του θματς μας – Β Τιμ. 1:7 – ο Απστολος αποκαλπτει, τι η επιρρο του Αγου Πνεματος του Θεο στη χριστιανικ ζω δινε σε αυτν δναμη στο να εκτελσει το θεο θλημα. Εναι το Πνεμα του Θεο που δημιουργε την επιθυμα να θυσισει κανες χριν των λλων, αυτ εναι θεοειδς αγπη εν ενεργεα. Εναι το Πνεμα του Θεο επσης που χορηγε στον πιστ το «πνεμα του σωφρονισμο». Σε αυτ το εδφιο, το πνεμα του φβου αντιπαραβλλεται με εκενο της δναμης, της αγπης και του σωφρονισμο. Ο εμφορομενος απ το φβο δεν μπορε ταυτοχρνως να εξασκσει ισορροπημνη κρση.
Το ουσιαστικτερο προαπαιτομενο πργμα για την εξσκηση του πνεματος του σωφρονισμο εναι η θαντωση του τρατος του φβου, ασκντας πστη κι εμπιστοσνη στις υποσχσεις του Θεο. Ο Θες μας διαβεβαινει, τι ασχτως πσο αδυσπητοι εναι οι εχθρο μας, θα μας βοηθσει να υπερνικσουμε αυτος, ανεξρτητα απ την ανθρπινη μικρτητ μας. Η χρη Του θα εναι αρκετ και ταν ακμη εμαστε ελλειπες
4
σοφας. Ο Κριος χει υποσχεθε να μας προμηθεσει λα τα αναγκαα.
Το «πνεμα του σωφρονισμο» - η πνευματικ ισορροπα – επιτυγχνεται με τη μελτη του λγου του Θεο και με την εφαρμογ των εντολν του στην καθημεριν ζω μας. Αλλ εναι απαρατητο, να “ορθοτομομε το λγο της αληθεας” Β Τιμ. 2:15, και να αφνουμε εαυτος πλρως στις γιες επιρρος του. πως ο Απστολος υποδεικνει, η εκ μρους μας ορθοτμηση του λγου της αληθεας πρπει να γνεται για να παραστσουμε εαυτος «δκιμους στο Θε», δηλ. ευρεστους, ξιους της επιδοκιμασας του. Αυτ σημανει, τι ο ελχιστος βαθμς ιδιοτλειας ανειλικρνειας κατ τη σπουδ της Αγας Γραφς, θα μας παρεμπδιζε να κατανοσουμε τα νοματ της. Απροθυμα στο να προσξουμε και να εκτελσουμε τα γεγραμμνα υπερνω πντων, εναι η αιτα για τους εκατν διαφορετικος τρπους με τους οποους ερμηνεεται η Γραφ.
Ο ΘΕΟΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΑΣ
Ο Θες πολιτεεται με τον Χριστιαν
σμφωνα με τη πστη και την ειλικρνεια της καθιρωσς του. Για αυτ ακριβς το λγο επτρεψε πως η Αγα Γραφ γραφτε κατ ττοια μθοδο, τσι στε να καταστε φανερ η αληθιν
5
επιθυμα στο να γνωρσει και να πρξει κανες το θλημ του. Το επανειλημμνως λεγμενο, πως “η Γραφ εναι πως να βιολ που παργει κθε χο μουσικς” εναι αλθεια, εν κατ τη μελτη μας του θεου λγου εκζητσουμε απλς να βρομε σημεα δικαιολογας για τον τρπο με τον οποο εμες επιθυμομε να ζσουμε μα χριστιανικ ζω.
Η πρακτικ εφαρμογ των χριστιανικν αρχν παρουσιζεται στη Γραφ με ττοιο τρπο, στε εν χουμε κποιο βαθμ ιδιογνωμοσνης, ττε μπορομε να βρομε δικαιολογα για κθε ακραα τοποθτηση που ανταποκρνεται στην ιδιοτελ σκψη μας. Σαν παρδειγμα εσφαλμνης εφαρμογς της ννοιας της Αγας Γραφς εναι ο τρπος που ο Απ. Παλος και ο Ικωβος παρουσιζουν τη σχετικ σπουδαιτητα πστης χωρς ργα και πστης υποστηριζμενης απ ργα στη χριστιανικ ζω.
Ο Απ. Παλος λγει “δικαιωθντες εκ πστεως” Ρωμ. 5:1 και επσης λγει: “κατ χριν εσθε σεσωσμνοι δια της πστεως ... Θεο το δρον, ουχ εξ ργων, δια να μη καυχηθ τις.” Εφεσ. 2:8, 9 Ο Ικωβος απ την λλη πλευρ υποδεικνει, τι εν ο Αβραμ δεν επεδεκνυε την πστη του εκ των ργων του, ττε πο θα υπρχε η απδειξη της πστης και της πισττητς του προς τον Θεν; Και διατενεται τι “η πστις νευ ργων εναι νεκρ”. Ικ. 2:21-24
6
Βεβαως οι περικοπς αυτς διασαφηνζουν, τι η σωτηρα δεν επιτυγχνεται με βση τα δικ μας ργα, αλλ μλλον με την απδειξη της πστης μας. Αυτς μως οι περικοπς δεν δικαιολογον τη διαστροφ της ννοιας τι αρκε απλς στο να πιστεει κανες και τι αδρνεια εμπερικλεεται στο θεο θλημα. Εν χουμε “το πνεμα του σωφρονισμο” στην ορθοτμηση των εδαφων, θα εννοσουμε τι η σωτηρα εναι εκ πστης και χρης. Εντοτοις ο Θες αναμνει απ τους λαμβνοντες τη σωτηρα αυτ επ αυτς της βσης του δρου του Θεο – της θυσας του Χριστο – να εκδηλσουν την ευγνωμοσνη τους, καταθτοντες τη ζω τους στην υπηρεσα του και εξαγγλοντες τις αρετς του Θεο, που μας κλεσε απ το σκτος στο θαυμαστ αυτο φως. Α Πτρ. 2:9
ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΔΕΚΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
σο αφορ τα «ργα», οι Γραφς
δεικνουν, τι εναι δυνατ κανες να επιδδεται συνεχς στο ργο του Κυρου και μως να μη επιδοκιμζεται απ τον Θεν. Ο Ιησος ομιλε περ μερικν ατμων που αξιον τη θεα ενοια και φιλα με βση “θαυματ ργα», στους οποους μως θα ειπωθε απ τον Κριο: «Ποτ δεν σας εγνρισα, φεγετε απ’ εμο οι εργαζμενοι την ανομαν.” Ματθ. 7:21-23 Αυτ τα εδφια βεβαως χουν επιρρο στο να μας βοηθσουν να τηρομε
7
“πνευματικ ισορροπα” και να εμαστε ειλικρινες στην επιθυμα μας να γνωρσουμε και να πρξουμε το θλημα του Κυρου, και εθε να μη μεταχειριστομε ποτ κποια δικαιολογα πρφαση για να αποφγουμε να πρξουμε κτι στην υπηρεσα του Κυρου.
Αναντιρρτως ο Θες ευαρεστεται πως ο Χριστιανς εναι ενεργητικς στη θεα υπηρεσα. Στην πραγματικτητα, η ιδεδης χριστιανικ ζω εναι εκενη που ολοκληρωτικς και απευθεας δαπανται υπρ του Θεο, τσι πως ταν η ζω του Κυρου Ιησο. Αλλ, πολ ολγοι εναι σε θση ν’ αποδσουν ττοια ολομερ ολοτελ υπηρεσα, δεδομνου τι υπρχουν επγειες υποχρεσεις, ιδιατερα προς τα μλη των οικογενειν μας, που πρπει να εκπληρωθον. Βεβαως οι Γραφς δηλνουν απερφραστα πολλ σχετικ με το ργο του Κυρου, πλην αυτ δεν σημανει, τι ο Κριος απαιτε απ το Χριστιαν να καταγνεται αδιαλεπτως και πυρετωδς με “μεγλα ργα», προξενοντα ζωηρ εντπωση στον κσμο. Επομνως ας εμαστε προσεκτικο ναντι μιας μονπλευρης ποψης χριστιανικς ζως. Κατ’ αυτ τον τρπο δεν θα βρεθομε, ως εξ απροπτου, στη τξη εκενων που στο τλος του αινα θα αξισουν απ τον Κριο Ιησο την ενοι του, ισχυρζοντες τι δθεν εξετλεσαν «θαυμαστ ργα”.
Η αληθιν “ισορροπα” μεταξ πστης και ργων εναι η κατανηση της θσης της δικαωσς
8
μας ενπιον του Θεο. Αυτ βασζεται ολοτελς στην πστη μας στην αξα του χυθντος αματος του Ιησο Χριστο και το χρισμα της ζως εν Χριστ δεν το αξζουμε και δεν προρχεται απ εμς, αλλ εναι θεο δρο. Εκενο που εναπομνει σε εμς για τη μεγαλοψυχα του Θεο και του Κυρου μας Ιησο εναι πως οι καρδις μας αυθορμτως και πλρεις απ εγνωμοσνη, ανταποκριθον στην αγαθωσνη και μεγαλοδωρα των ευεργετν μας και αποκριθομε πως ο εκ Ταρσο Σαολ: “Κριε, τι θλεις να κμω;” Πρξ. 9:6
Ερευνοντες, λοιπν, τις Γραφς για την απντηση σε αυτ την ερτηση, βρσκουμε ορισμνες οδηγες. Πρπει να εμαστε “δικονοι της διαλλαγς”, “πιστο πρσβεις Χριστο”, να κηρττουμε το Ευαγγλιο εγκαρως ακαρως. Παρ’ λα αυτ οι Γραφς δεν διδσκουν, πως απλς κμνοντες αυτ θα αποκτσουμε μα θση στη Βασιλεα. Β Κορ. 5:18, Β Τιμ. 4:12 Ευπρσδεκτη υπηρεσα εναι η υπηρεσα εκενη η οποα προκπτει απ το τι, η αγπη του Θεο μας συγκνησε τσο πολ, στε απλς δεν μπορομε να συγκρατηθομε απ την εκδλωση της εκτμησς μας και ευγνωμοσνης μας προς τον Θε, παρ να εξαγγλλουμε τις αρετς Αυτο που μας κλεσε απ το σκτος στο θαυμαστ αυτο φως. Η απδειξη μιας ττοιας αυτοθυσιαστικς αγπης και αφοσωσης ανρχεται σαν «οσμ ευωδας» σε Αυτν. Ανλογα με τα ργα μας η
9
πστη εκδηλνεται, καθς αναγρφει ο Ικωβος. Ο προφτης Δαβδ κινομενος απ το γιο Πνεμα γραψε: “Τι να ανταποδσω εις τον Κριον, δια πσας τας ευεργεσας αυτο τας προς εμ;” Ψαλμς 116:12 Απ ευγνωμοσνη ο εκ Ταρσο Σαολ, ταν ο Κριος αποκαλφτηκε σε αυτν καθ’ οδ προς τη Δαμασκ, επε: “Κριε, τι θλεις να κμω;” Πρξ. 9:6 ΜΗ ΜΕΡΙΜΝΑΤΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΥΡΙΟΝ
λλη εξεικνιση με ποιο τρπο ο Κριος δοκιμζει την ειλικρνεια της καθιρωσς μας εναι η πολιτεα του προς εμς σχετικ με τις επγειες ανγκες μας. Το δωδκατο κεφλαιο του Λουκ αναγρφει σπουδαες οδηγες περ αυτν των υποθσεων. Οι μαθητς του Χριστο οφελουν να θτουν τις επγειες μριμνς τους κατ μρος, σμφωνα με τους λγους του Διδασκλου τους:
“Μη μεριμντε δια την ζων σας, τι να φγητε,
μηδ δια το σμα, τι να ενδυθτε.” Λουκ. 12:22
Η ννοια του παραπνω χωρου εναι η αποφυγ ανσυχων ταραγμνων σκψεων για τα υλικ πργματα της ζως. Προφανς ολγοι εφρμοσαν την εδ εισηγομενη αρχ σαν κατευθυντρια γραμμ της χριστιανικς ζως τους. Μερικο εφρμοσαν αυτ κατ γρμμα και σαν αποτλεσμα κατστησαν φανατικο, ανισρροποι κι
10
επ πλον βρος στην κοινωνα. Φυσικ δεν εναι αυτ που ο Ιησος εννοε, οτε οι Απστολοι εχαν ττοια πεποθηση και πορεα. Αργτερα συναντμε τον Απ. Παλο να δνει ειδικς οδηγες στην Εκκλησα. Τα μλη της οφελουν να χορηγον βοθεια και να εκπληρνουν τις υποχρεσεις τους ναντι των υλικν αναγκν των οικογενειν τους. Στο εδφιο Ρωμ. 12:17 προτρεπμαστε να προνοομε “τα καλ ενπιον πντων ανθρπων” και στο Α Τιμ. 5:8 διαβζουμε: “Εν τις δεν προνο περ των εαυτο, και μλιστα των οικεων, ηρνθη την πστιν και εναι απστου χειρτερος.”
Εν θλουμε να εμαστε «σε ισορροπα» ως πιστο Χριστιανο, οφελουμε να λβουμε τα εδφια αυτ και λλα παρμοια εδφια και να τα συνθσουμε με τα λγια του Ιησο και με το Λουκ. 12:22 “Μη μεριμντε δια την ζων σας, τι να φγητε ... τι να ενδυθτε» και να εξγουμε την πρπουσα ερμηνεα που εμπεριχεται εντς αυτν. Εδ πλι χουμε μα λλη προτροπ που δοκιμζει το ειλικρινς της καρδας. Εν ο ζλος μας χει ψυχρανθε χουμε αποκμει, μπορε να παρεξηγσουμε τις οδηγες περ εαυτν και οικεων προσπων σαν δικαιολογα, να θυσισουμε κτι επ του θυσιαστηρου του Θεο. Με λλες λξεις, μπορε να εκλβουμε «τα καλ ενπιον των ανθρπων” με την ννοια των πολυτελν πραγμτων και την πρνοια περ εαυτν και των μελν της οικογενεας μας σαν δικαιολογα προς
11
θησαριση επιγεων αγαθν μχρι του σημεου στε ταν αποθνουμε να προκψει μεγλη κληρονομικ διαμχη μεταξ των οικεων μας.
Εδ πλι, το πνεμα του Θεο που ενεργε
μσου του λγου του μας καθιστ ικανος, εφσον εμαστε τελεως καθιερωμνοι σε Αυτν, να ασκσουμε το “πνεμα του σωφρονισμο”, πως σε λλη περπτωση ο Ιησος νουθτησε τους μαθητς του, να αποδσουν “τα του Κασαρος εις τον Κασαρα, και τα του Θεο εις τον Θεν” Ματθ. 22:21, χοντες διαρκς κατ νου τι οτιδποτε εμαστε και χουμε ετε πνευματικ ετε υλικ/φυσικ τλαντα προρχονται απ τον Κριο και με την καθιρωσ μας τα αφιερσαμε στον Θε. Αυτ ανκουν τρα σε Αυτν κι εμες εμαστε οικονμοι Αυτο, διαχειριστς λων αυτν των πραγμτων και κποια μρα θα αποδσουμε λογαριασμ.
ΕΡΓΑΖΕΣΘΕ ΤΗΝ ΕΑΥΤΝ ΣΤΗΡΙΑΝ
Στα εδφια Φιλιπ. 2:12, 13 ο Απ. Παλος μας συμβουλεει:
“Μετ φβου και τρμου εργζεσθε την εαυτν σωτηραν, διτι ο Θες εναι ο ενεργν εν υμν και το θλειν και το ενεργεν, κατ την ευδοκαν αυτο.”
12
Αυτο οι λγοι δνουν μφαση τι σε τελικ ανλυση καννας νθρωπος δεν μπορε να εργαστε σε εμς τη σωτηρα μας, δηλ. αυτ εναι προσωπικ υπθεση μεταξ μας και του Κυρου. Αυτ σημανει, ατομικ εμαστε υπεθυνοι στον Κριο για τα πργματα που πιστεουμε και πρττουμε. ς τομα πρπει “να δοκιμζουμε τα πντα”, μη δεχμενοι κτι ως αλθεια, απλς γιατ προρχεται απ κποιο φλο που εμπιστευμαστε απ κποιο που τον θεωρομε αυθεντα.
“Εργαζμενοι την ιδαν ημν σωτηραν”
σημανει επσης να χουμε αγπη προς τη χριστιανικ ελευθερα, μη επιτρποντες να δεσμεσουμε εαυτος σε επγειες αιρσεις σε δγματα που χουν τις δικς τους διδασκαλες και διατξεις. Με την εξσκηση της αληθινς χριστιανικς ελευθερας οφελουμε να παραμνουμε στερεο στις υποσχσεις του Θεο, να κατανοομε και να εφαρμζουμε αυτς, ασχτως των ανθρωπνων απψεων και κανονισμν και των οργανσεων αυτν.
Η νωσ μας με τον Θεν και τον Χριστν
πρπει να εναι τσο πραγματικ, τσο ζωτικ, τσο ουσιαστικ, θεμελιωμνη επνω σε προσωπικ πστη, στε ακμη κι εν ο καλτερος φλος μας εκενος που μας φερε στην αλθεια, πσει παραστρατσει απ την αλθεια, εμες να
13
σταθομε και να εξακολουθσουμε να εργαζμαστε την ιδα σωτηρα μας.
Εν δε τσι εξασκομε τα ατομικ
προνμια μας ως Χριστιανο, δεν πρπει ωστσο να αγνοσουμε το γεγονς, τι εμαστε υπεθυνοι ναντι των λλων συναδλφων μελν στην Εκκλησα και τι ο Κριος με τη σοφα του χει διευθετσει, πως πολλς ευλογες που λαμβνουμε ατομικ πρπει να προρχονται μσω των συναδλφων μελν στο σμα του Χριστο. Με λλους λγους, εργαζμενοι την ιδα σωτηρα μας, δεν σημανει, τι πρπει να παραμελομε στο να συναθροιζμαστε ομο, “καθς εναι συνθεια εις τινς”. Εβρ. 10:25
Ο Θες, πργματι, εργζεται σε εμς
θαυμσια και ισχυρ, αλλ δεν πρττει αυτ ανεξαρττως της επικοινωνας μας με λλους της αυτς εξχουσας, αγας πστης. Δεν μας σηκνει θαυματουργικ απ τον παρντα κσμο κι επιπλον πραγματεεται μαζ μας κατ τρπους και μσα της δικς εκλογς.Ο Θες χει το δικ του σχδιο και τον δικ του τρπο και ενεργε εντς μας, εφσον εμες θλουμε να συνεργαστομε αρμονικ με τον τρπο που εκενος εξλεξε. Εργζεται σμφωνα με το δικ του σχδιο, χι σμφωνα με το δικ μας.
Στο τταρτο κεφλαιο στην προς Εφεσους
Επιστολ βρσκουμε, τι ο Θες εργζεται στο λα
14
του, χι μνο μσω των προφητν και των αποστλων, αλλ επσης μσω διαφρων λλων υπηρετν – ευαγγελιστν, ποιμνων, διδασκλων κλπ. Αυτ σημανει, οδοιποροντες προς το σκοπ, πρπει να τηρσουμε την ατομικ θση μας εν Χριστ και παρλληλα να εργαστομε με τους λλους, που ο Κριος χει εκλξει για το ργο της διακονας. Ββαια δεν επιτρπεται να εμαστε ατομικιστς σε βαθμ που να αγνοομε τα αγγλματα των προφητν και των αποστλων, οτε επιτρπεται να εμαστε ανεξρτητοι Χριστιανο, με την ννοια να αγνοομε τη βοθεια που προρχεται απ πρεσβυτρους της συνθροισης απ λλους, τους οποους χρησιμοποιε ο Κριος προς ενθρρυνση του λαο του.
Θα ταν λθος – απδειξη πνευματικς
ανισορροπας – να ακολουθε νας πιστς γραμμ χριστιανικο ατομικισμο σε βαθμ παρακος των οδηγιν του Κυρου σο αφορ την ευρμοστη τξη και συμπεριφορ εντς της εκκλησας. Ακριβς καθς θα ταν εσφαλμνο για οποιοδποτε Χριστιαν να στηρζεται επ λλων, ετε ατμων ετε οργανσεων, θα ταν ταν εξσου εσφαλμνο να αρνεται τη συμμετοχ του σε διευθετσεις στην τοπικ εκκλησα/συνθροιση. Η Αγα Γραφ διακηρττει πως «ο φβος του ανθρπου στνει παγδα» και προφανς σε αυτ την υπθεση εναι δυνατν να παγιδευτομε και να χσουμε την πνευματικ ισορροπα μας,
15
αδυνατοντες να εφαρμσουμε τις χριστιανικς αρχς σχετικ με την επικοινωνα και συνεργασα με το λα του Θεο. (Παρ. 29:25)
Η ελευθερα σκψεων και πρξεων εντς
των ορων της Γραφς εναι πολτιμη κληρονομι του Χριστιανο, αλλ καμι φορ κανες “δεσμεεται” χωρς να το συνειδητοποιε. Μα των χειροτρων και δολιοτρων μορφν απλειας της ελευθερας αποτελε η κατληψη της ψυχς του απ τους πλοκμους των δεσμν των ιδων εαυτο φβων. Υπρχει ο κνδυνος να γνουμε κφοβοι στο να μη περιπλακομε σε κποια οργνωση, τσι στε να μη θλουμε με ελεθερο πνεμα να μελετσουμε τη μα και την λλη γραφικ ποψη.
Στα εδφια Εβρ. 10:24, 25 λαμβνουμε τη νουθεσα να παρακινομε αλλλους σε αγπη και καλ ργα και να φροντζουμε περ αλλλων. Η διταξη του Θεο να συναθροιζμαστε μαζ εναι νας εκ των τρπων του, δια των οποων εργζεται εντς μας «και το θλειν και το ενεργεν κατ την ευδοκαν Αυτο». Αυτ δηλνει, τι ο καθνας μας ως Χριστιανς ατομικ μπορε και πρπει να βοηθ τους λλους στη στεν οδ. Αυτ μως δεν πρπει να εννοηθε, τι μας επιτρπεται να «δεσπζουμε» επ των λλων. Απλς φρουμε ευθνη ναντι των λλων οικεων της πστης.
16
Δεν εναι πντοτε η εγλωττη ομιλα που επιφρει ευλογα. Καμι φορ λγοι λγοι παρηγορας που λγονται κατ’ ιδα ακμη και απ ναν αδελφ μα αδελφ που δεν κατχουν το τλαντο της ομιλας, μπορον να αποδειχθον θεο γγελμα παρηγορας και ενθρρυνσης για αυτν που χει την ανγκη της πνευματικς βοθειας. Λγια παρηγορας εναι δυνατν να εναι περισστερο αποτελεσματικ απ εκατν εγλωττα κηργματα. Για αυτ το λγο ας ερευνομε για να βρομε ττοιες ευκαιρες προς θυσα χριν των ψυχν των συναδλφων μελν στο σμα του Χριστο και συνοδοιπρων μας στη στεν οδ.
Το “πνεμα του σωφρονισμο” η αληθιν πνευματικ ισορροπα μεταξ ατομικισμο και απλυτης υποταγς στο χρο της εκκλησας χει το εξς νημα. Οφελουμε να αναγνωρζουμε πως ενπιον του Υψστου ιστμεθα ως τομα, ως τκνα του και φρουμε ευθνη για τα λγια και τα ργα μας. Πρπει να διακρατσουμε την ατομικ θση μας ενπιν του, ακμη και εν χιλιδες ππτουν εξ αριστερν και μυριδες εκ δεξιν. (Ψαλμς 91:7) ς τομα απολαμβνουμε τις ευλογες της προσωπικς σχσης και κοινωνας με τον Κριο. Οφελουμε επσης να ενγρηγορομε, τσι στε να επωφεληθομε κθε δυνατς ευκαιρας προς επικοινωνα με τους αδελφος μας εν Χριστ και προς ενσχυση αυτν.
17
Απλυτη ειλικρνεια με τους εαυτος μας και με τον Κριο εκδηλνεται με φοβη ερμηνεα του θεου λγου, ανεξρτητα της ενδεχμενης δαπνης. Και η νθερμη πιστ εκτλεση του θεου θελματος εναι δσκολη πορεα για κθε Χριστιαν. Μνο με την αρωγ και επιστασα του Θεο μπορε νας πιστς να παραμενει στην ο&delt