ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟsd Σάββατο 17 - Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Βιβλία Μαγειρικής

Συνέντευξη με τη συγγραφέαΘωμαΐς-Ισμήνη Χαρίλα

«Πες μου μια Ιστορία:28η Οκτωβρίου 1940

Το ημερολόγιο του δάσκαλου»της Δήμητρας Καμαρινού, PhD.

«Θρηνώντας την εξάλειψη της διαφοράς

στην Ελληνική πολιτική»του Κρίστοφερ Τριπουλά

«Αρχισαν τα όργανα: Πιέζεται ο Τσίπρας να παραβεί

την παραβίαση»του Αντι Νταμπίλη

Ακλόνητη Οικογένεια - Βασικά συστατικά

για έναν πετυχημένο γάμο: Επικοινωνία

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ2

3το βιβλίο είναι φίλος(718) 784-5255

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Πες μου μια ιστορία28η Οκτωβρίου 1940: Το ημερολόγιο του δάσκαλου......................................Σελίδα 3

Συνέντευξη. Θωμαΐς-Ισμήνη Χαρίλα: Γεύσεις με Νοσταλγία ..................Σελίδα 4

Κοινωνία«Greece goes under your skin»: Το μήνυμα 5 Δυτικοευρωπαίων που ζουν στην Ελλάδα ..................................Σελίδα 6

Πολιτική25 χρόνια από την απόπειρα δολοφονίας του Σόιμπλε ..................................Σελίδα 10Ελέανορ Ρούσβελτ: Η «πρώτη πρόεδρος» των ΗΠΧίλαρι Κλίντον: Θα είναι η πρώτη πρόεδρος των ΗΠΑ; ................................Σελίδα 11

Ταξίδια. Ελάτε στην Ελλάδα -και- για τη Λακωνική Μάνη ........................Σελίδα 12

Θέμα. Γκάρι Κόλινς: Σκανάρει και απομνημονεύει πρόσωπα ....................Σελίδα 14

ΑρχαιολογίαΗ περιοχή Tall el-Hammam είναι η βιβλική πόλη Σόδομα; ............................Σελίδα 15

Περιβάλλον. Θα σφυρίξει -και πάλι- το τρένο στον Πλαταμώνα; ........Σελίδα 16

Εικόνες. Οι φωτογραφίες του 2015 από το National Geographic ..........Σελίδα 18

ΟμογένειαΦωτογραφικές αναμνήσεις από την Ομογένεια του 2004 ............................ Σελίδα 20

Προσωπικότητα. Αριστοτέλης (384 - 322 π.Χ.) ..................................Σελίδα 11

ΙστορίαΠως ο Φιλοποίμην Φίνος τράβηξε το ντοκουμέντο με την «αποκαθήλωση» της σβάστικας στην Ακρόπολη ................................Σελίδα 23«Η Αντίσταση των Εβραίων στην κατοχική Ελλάδα» ....................................Σελίδα 24

Αυτοκίνητο. 1+5 σκάνδαλα της αυτοκινητοβιομηχανίας ......................Σελίδα 26

Θέμα. Από το Δουργούτι στον Νέο Κόσμο ................................................Σελίδα 28

Επιστήμη. Η επιστήμη έχει το μυστικό για τη μνήμη ..............................Σελίδα 29

ΣχόλιοΘρηνώντας την εξάλειψη της διαφοράς στην Ελληνική πολιτική ..................Σελίδα 30Αρχισαν τα όργανα: Πιέζεται ο Τσίπρας να παραβεί την παραβίαση ............Σελίδα 31

Υγεία. Επιπτώσεις του καιρού στις ευάλωτες αρθρώσεις ..........................Σελίδα 32

Σχέσεις. Ακλόνητη Οικογένεια ..................................................................Σελίδα 33

Γυμναστική. Εξι τρόποι για να επιταχύνεις τις καύσεις ..........................Σελίδα 34

Αθλητισμός. Γιούργκεν Κλοπ: Ο «Normal One» και το μαγικό ραβδί ..Σελίδα 35

Διατροφή. Βιταμίνες, ποιες και πότε; ......................................................Σελίδα 36

ΜαγειρικήΕλληνικές συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικήςΕγκυκλοπαίδεια και ορολογία - Μικρά... μυστικά με ...αξία .......................... Σελίδα 37

Ψυχαγωγία Η απιστία του Τόμπσον - Χώρισε η Μίντλεντον ............................................Σελίδα 38

Γυναίκα. Ευαίσθητα χείλη; Εχουμε συμβουλές και θεραπείες ..................Σελίδα 39

Ιδρυτής ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΑΝΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗΣΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

ΒΕΤΑ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥΒοηθός Εκδότη - Υπεύθυνη Διαφημιστικού Τμήματος

ΕΤΟΣ Ι∆ΡΥΣΕΩΣ 1915 FOUNDED 1915

[\ NATIONAL�HERALD37-10 30th Street, Long Island City, N.Y. 11101-2614

ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ∆ηµοκρίτου 1 & Ακαδηµίας Τ.Κ. 106 71

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΑΛΙΟΣ Υπεύθυνος ΕκδοσηςΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ Υπεύθυνη Παραγωγής

Γνήσια�Γεύση�από�Ελλάδα

Krinos Foods, LLC., 47-00 Northern Blvd. LIC, NY 11101 • www.krinos.com

Παράδοση, σύγχρονες τεχνικές επεξεργασίας, ανώτερη ποιότητα

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 - ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 ΣΤΗΛΗ 3

Σ

Της Δήμητρας Καμαρινού, PhD

Στο πρώτο κουδούνισμα κιόλαςαπάντησα στο κινητό. Ναι, τααδέλφια της κυρίας Σταματο-πούλου - Καζάνη συμφωνούν καιμου δίνουν την άδεια να δημοσιεύσωγραπτά του πατέρα τους. Με ρίγοςκαι συγκίνηση κρατάω στα χέριαμου τα δύο μικρά τετράδια: «Ημε-ρολόγιον αρχόμενον από Φεβρουά-ριο 1933 μέχρι 1944 που απήχθηκαστη Γερμανία όμηρος».

Κάθε που πλησιάζει η 28η Οκτω-βρίου και κοιτάζω τις φωτογραφίεςτων στρατιωτών που φεύγουν γιατο μέτωπο και τις σκηνές από ταινίεςτης εποχής παραξενεύομαι με τοχαμόγελο, πολύ περισσότερο με τονενθουσιασμό που ξεκίναγαν, για ναθυσιάσουν τη ζωή τους. Τι άνθρωποιήταν αυτοί; Διαφορετικοί από εμάς;Εχω διαβάσει τα διθυραμβικά κεί-μενα των ποιητών και των λογοτε-χνών, ήθελα όμως να βρω την αλή-θεια των απλών ανθρώπων.

Ο Κωνσταντίνος Σταματόπουλοςήταν διευθυντής Σχολείου, με κε-φαλαίο Σ, όπως το γράφει. Ηταν οπρώτος που έμαθε την κήρυξη τουπολέμου στο χωριό Πιτσά της Κο-ρινθίας.

«Σήμερα πρωί πρωί, ημέρα Δευ-τέρα, πήγα γρηγορότερα στο σχο-λείο. Ανοιξα τις πόρτες, τα παράθυρατου γραφείου και όπως πάντοτεπήγα για να ρίξω μια ματιά στο Τη-λεγραφείο, που διευθύνω. Μόλιςμπήκα στην πόρτα του Τηλεγρα-φείου, ακριβώς εκείνη τη στιγμήέπαιρνε ο διανομέας ένα τηλεγρά-φημα. Ηταν επείγον προς τας Αστυ-νομικάς αρχάς. Η Ιταλία έστειλε τε-λεσίγραφο στην Ελλάδα ότι εντόςωρών θα μπει στο ελληνικό έδαφος,για να πάρη το κομμάτι που τηςαρέσει. Ο Μεταξάς της απάντησε‘Μολών λαβέ’. Μπράβο Λεωνίδα του1940… Εγινα έξω φρενών. Σηκώ-θηκαν οι τρίχες στο κεφάλι μου.Τους άτιμους, τους κακούργους, ψι-θύριζα!! Ετρεξα στην Αστυνομία.Την ειδοποίησα».

Ηταν αυτός που ανήγγειλε τηνέναρξη του πολέμου στο χωριό. «Ειςτω μεταξύ είδαν πολλοί τις κινήσειςμου και έτρεξαν να μάθουν τι τρέχει.Με πνιγμένη τη φωνή, με δάκρυασχεδόν στα μάτια τούς ανήγγειλατο κοσμοϊστορικό γεγονός. Οι γυ-ναίκες κλαίγανε. Πόλεμος, πόλεμοςπαιδιά!! είπα στους μαθητές μου

που συγκεντρώθηκαν στο δρόμο,περιμένοντάς με. Πόλεμος με τουςάτιμους τους Ιταλούς. Η δασκάλα,τα κορίτσια του σχολείου έκλαι-γαν».

Γύρισε σπίτι να το πει στη σύν-τροφό του. «Ηρθα μια στιγμή στοσπίτι. Το είπα στη γυναίκα μου.Κλάματα, σκουσμάρια ως το μεση-μέρι, που γύρισα».

Ομως ήταν ο δάσκαλος. Αναρω-τήθηκα, πώς θα μιλούσε στα παιδιά;Τι θάλεγε για το φρικτό γεγονός;«Γύρισα στο Σχολείο. Χτύπησε τοκουδούνι. Μαζεύτηκαν τα παιδιά.Μην κλαίτε!! Είπα στα κορίτσια.Μην κλαίτε. Το κλάμα είναι αδυνα-μία. Είναι φόβος!! Τώρα χρειαζόμα-στε δύναμη, γενναιότητα. Μην κλαί-τε, γιατί δειλιάζετε τους άντρες πουθα πολεμήσουν».

Εχοντας συναίσθηση ότι είναιδάσκαλος εμψύχωσε τους μαθητέςτου και τους ορμήνεψε πώς να μι-λήσουν και στους γονείς τους. «Ναπάτε στο σπίτι σας. Να ειπήτε ότιοι άτιμοι οι Ιταλοί μας κήρυξαν τονπόλεμο. Θέλουν να μας καταλάβουνόπως την Αβησσυνία και την Αλβα-νία. Να μας πάρουν δούλους τους.Δεν είναι όμως Αβησσυνία η Ελλά-δα!! Η Ελλάδα έχει Λεωνίδα, Θεμι-στοκλή, Αριστείδη, Μέγα Αλέξανδρο,Κολοκοτρώνη, Ανδρούτσο, Διάκο,Κανάρη, Μιαούλη. Η Ελλάδα μαςτώρα ή που θα δοξασθή σε όληντην οικουμένη ή που θα καταστραφήτελείως. Οι Ελληνες δεν θα παρα-δοθούν ζωντανοί στους άτιμους. Πε-θαμένοι μπορεί. Να ειπήτε λοιπόνστους γονείς σας ότι δεν πρέπει ναφοβηθούν που θα έχουμε πόλεμο.Να είναι γενναίοι, όπως ταιριάζεισε Ελληνες. Ο Κυβερνήτης μας έχειέτοιμο το Στρατό μας και θα τουςτσακίσουμε τους Ιταλούς. Ο Θεόςπάλι θα βοηθήσει και η Παναγίαγιατί έχουμε το δίκιο με το μέροςμας. Πηγαίνετε παιδιά μου στο καλό.Πιστεύω να μην ανταμώσουμε πάλιεγώ κι εσείς εδώ στο Σχολείο, γιατίθα πάω να πολεμήσω κι εγώ!! Πη-γαίνετε στο καλό και προπαντός όχικλάματα τα κορίτσια και οι γυναίκες.Α! Σταθήτε! Προτού φύγετε ελάτενα τραγουδήσουμε το τραγούδι τηςΝεολαίας… Ζήτω η Ελλάς!!...Κιακούστηκε σαν ψαλμωδία θεϊκή τοτραγούδι στ’ αυτιά μου. Είχε έναντόνο αλλόκοτο που ποτέ δεν τονάκουσα στο Σχολείο μου. Φούσκωνετο στήθος μου και θόλωνε το μυαλόμου όσο έβλεπα τα παιδιά ν’ αδει-άζουν την αίθουσα του Σχολείουκαι να φεύγουν προς το άγνωστο.Στο καλό παιδιά!! Στο καλό!! Καικαλήν αντάμωση, εδώ, ελεύθεροι!!».

Με ειλικρίνεια αποκαλύπτει στησυνέχεια τη δική του αλήθεια. Στην

ουσία με τέσσερα ρήματα και τέσ-σερις εικόνες απαντάει στην απορίαμου. Πώς η απόγνωση και η θλίψη,γίνονται θυμός και περήφανη απο-φασιστικότητα. «Εκλαψα κι εγώ μό-λις άδειασε η αίθουσα. Κάθισα στηνκαρέκλα μόνος μου, έχυσα κάμποσαδάκρυα, χτύπησα με τη γροθιά μουτο τραπέζι και σηκώθηκα».

Και ο κόσμος; Ποιες είναι οι πρώ-τες αντιδράσεις; «Ο κόσμος έχει έξωμαζευτεί κοπάδι. Είναι σιωπηλοίμάλλον δεν εκδηλώνονται. Λείπουνπληροφορίες για την κατάσταση.Συζητούν. Οι γυναίκες κρυφακούνδίπλα και κλαίνε όσες έχουν παιδιά,άντρες στο μέτωπο.

Ο δοκιμαζόμενος λαός!!».Κοιμήθηκα με τα τετράδια στο

κομοδίνο μου. Γιατί οι ψυχές καλύ-τερα επικοινωνούν, όταν αποκοι-μιέται ο νους. Ενιωθα ότι η ψυχήτου μου μιλούσε με λόγια πολλά,είχε ζωντανή παρουσία και ανάγκηνα ανοιχτεί, να μας αποκαλυφθεί.Το πρωί κατάλαβα. Ο ΚωνσταντίνοςΣταματόπουλος μίλησε τότε για τοπιο φρικαλέο γεγονός με αλήθεια,ρεαλισμό, ευθύνη και ευαισθησία.Σε μας μίλησε με βεβαιότητα. Τηβεβαιότητα των αξιών του. Οπωςγράφει ο ίδιος στην τελευταία σελίδατου Ημερολογίου του: «Η αρετή. Ηαλήθεια. Το θείον».

(Στις 24 Οκτωβρίου το Β’ Μέ-ρος)

Η Δρ. Δήμητρα Καμαρινού είναιαρχαιολόγος - φιλόλογος με με-ταπτυχιακές σπουδές στα Πανε-πιστήμια Wurzburg και Bochumτης Γερμανίας και μεταδιδακτο-ρικό στη Βρετανική Σχολή Αθη-νών. Είναι Διδάκτωρ των Επιστη-μών της Αγωγής. Εχει πλούσιοερευνητικό και συγγραφικό έργοκαι έχει τιμηθεί με το βραβείοτης Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Κωνσταντίνος Σταματόπουλος στο σχολείο, όπου ήταν Διευθυντής.

28η Οκτωβρίου 1940 Το ημερολόγιο του δάσκαλου

Σε μια σχολική εκδρομή.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ4 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Θωμαΐς-Ισμήνη Χαρίλα: Γεύσεις με Νοσταλγία

Της Αριας Σωκράτους

Ο Προυστ έλεγε πως οι ευτυχι-σμένες μέρες είναι οι χαμένες μέρες,το παρελθόν που έχει ήδη περάσεικαι αφήσει πάνω μας το νοσταλγικότου αποτύπωμα.

Το βιβλίο «Γεύσεις με Νοσταλγία»της συγγραφέως Θωμαΐς-Ισμήνη Χα-ρίλα εισάγει τον αναγνώστη σε έναπαρελθοντικό κόσμο γεμάτο απόνοσταλγία που αποπνέει μυρωδιές

και μοναδικές γεύσεις από τη Σμύρ-νη μιας άλλης εποχής.

Το βιβλίο συμπεριλήφθηκε στηλίστα των βραβείων Public 2014 μετα καλύτερα δέκα βιβλία της κατη-γορίας του, με συγγραφείς κορυ-φαίους Ελληνες Chef που διαπρέ-πουν στην Ελλάδα και στο εξωτερι-κό.

Ακολουθεί η συνέντευξη με τησυγγραφέα:

Το βιβλίο σας Γεύσεις με Νο-σταλγία είναι ένα λεύκωμα μεπαραδοσιακές και σπάνιες συν-ταγές από τη Σμύρνη, το οποίοαποπνέει ένα άρωμα νοσταλγικώνπαρελθοντικών εποχών. Ποιοήταν το έναυσμα της συγγραφήςτου;

«Η επιθυμία να συγκεντρωθούνσε ένα βιβλίο οι εικόνες και μυρω-διές μιας εποχής, που απέχει χρο-νικά, αλλά είναι πάντα κοντά μας.

Ο σκοπός δεν ήταν να εκδοθεί ένααπλό βιβλίο συνταγών, αλλά νααποδοθεί, όσο το δυνατόν καλύτερα,η σημασία που είχε η προετοιμασίατου φαγητού στην καθημερινότητα.Γι’ αυτό ακριβώς υπάρχουν και οιμικρές ιστορίες στην αρχή κάθεμήνα, ώστε να επισημανθεί η σπου-δαιότητα των λεπτομερειών. Τα ήθηκαι τα έθιμα που κρατούσαν τουςανθρώπους ενωμένους και κυρίως σεμια περιοχή που η ζωή δεν ήταν

πάντα ανέφελη».

Το 2014 το βιβλίο ήταν υπο-ψήφιο για τα βραβεία Public, στηλίστα με τα δέκα καλύτερα βιβλίακαταξιωμένων Chef. Ποιό πιστεύε-τε πως ήταν το μυστικό της επι-τυχίας του;

«Η προετοιμασία του βιβλίου έγι-νε με πολύ κέφι και χαρούμενη διά-θεση, τόσο από εμένα, όσο και απότους συνεργάτες του Εκδοτικού Οί-

... οι Σμυρνιές έδιναν πάντοτε έμφαση στην παρουσίαση της πιατέλας, στο στολισμό και στη γεύση και άτυπα υπήρχεένα είδος συναγωνισμού μεταξύ τους για το γεύμα που παρέθεταν και επεδίωκαν πάντοτε το καλύτερο αποτέλεσμα...

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 - ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 5

κου. Νομίζω ότι αυτό μεταδόθηκεστους αναγνώστες, διότι, σύμφωνακαι με σχόλιά τους, τους άρεσε πολύτο γεγονός ότι δεν ήταν ένα ψυχρό,τυποποιημένο κείμενο, αλλά οι συν-ταγές ήταν γραμμένες με σαφείςκαι λεπτομερείς οδηγίες. Αυτό, άλ-λωστε ήταν και το σκεπτικό μουόταν κατέγραψα τις συνταγές: ναείναι κατανοητές από όλους, ακόμακαι από αυτούς που δεν έχουν ασχο-ληθεί ποτέ με τη μαγειρική ή τη ζα-χαροπλαστική. Το παραμύθι δε τηςΖαχαμέλας, μεταφέρει τον αναγνώ-στη στο ονειρικό και μαγευτικό πα-ρελθόν. Το φωτογραφικό υλικό καιη ημερολογιακή μορφή συνθέτουνένα νοσταλγικό λεύκωμα που φέρ-νουν τον αναγνώστη σε επαφή μεέναν όμορφο κόσμο».

Ποιο είναι το μυστικό των μο-ναδικών γεύσεων των Σμυρνέι-κων συνταγών;

«Η αγάπη και η φροντίδα τωννοικοκυρών για το φαγητό. Η ιδιαί-τερη σημασία που δίνεται στις λε-πτομέρειες, τα αγνά και κατάλληλαυλικά και φυσικά η χρήση μπαχα-ρικών και μυρωδικών. Η προετοι-μασία του είναι μια ιεροτελεστίακαι όχι μια άχαρη, βαρετή διαδικα-σία. Αλλωστε οι Σμυρνιές έδινανπάντοτε έμφαση στην παρουσίασητης πιατέλας, στο στολισμό και στηγεύση και άτυπα υπήρχε ένα είδοςσυναγωνισμού μεταξύ τους για το

γεύμα που παρέθεταν και επεδίωκανπάντοτε το καλύτερο αποτέλεσμα».

Θεωρείτε πως σ’ ένα κοσμο-πολίτικο περιβάλλον με διαφο-

ρετική κουλτούρα και πολιτισμόόπως είναι οι ΗΠΑ, οι συνταγέςαυτές θα είχαν περίοπτη θέση;

«Η Σμύρνη, πριν τη μικρασιατικήκαταστροφή είχε αρκετά κοινά στοι-

χεία με τις ΗΠΑ, καθώς ήταν κέντροκοσμοπολιτισμού και εμπορίου καιφιλοξενούσε, είτε μόνιμα, είτε προ-σωρινά ανθρώπους με διαφορετικήκαταγωγή. Επομένως οι συνταγέςτης θα μπορούσαν κάλλιστα να χρη-σιμοποιηθούν, ακόμη και από αν-θρώπους που δεν γνώρισαν απόκοντά την αίγλη του παρελθόντοςτης».

Η καταγωγή σας είναι από τηΣμύρνη. Πόσο πολύ έχετε γαλου-χηθεί στις παραδόσεις μιας πόληςμαγικής και Ανατολίτικης;

«Η οικογένειά μου διατηρεί έωςσήμερα, στο μέτρο πάντα του δυ-νατού, τα συγκεκριμένα ήθη καιέθιμα. Χάρη στην προγιαγιά μου,οι νοσταλγικές αναφορές στον τρόποζωής στη Σμύρνη ήταν καθημερινές.Μεγάλωσα με παραμύθια και μύθουςτης περιοχής και φυσικά με ιστορίεςαπό εκείνη την περίοδο. Αλλοτεόμορφες που αναφέρονταν σε γιορ-τές και άλλοτε άσχημες που περιέ-γραφαν τον τρόπο που εξαναγκά-στηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτιατους και να ξεκινήσουν από τηναρχή. Ισως και ο πόνος της προγια-γιάς μου για όσα και όσους έχασε,να συνέβαλλε στο ότι προσπάθησενα διατηρήσει επαφή με τις όμορφεςαναμνήσεις».

Η συγγραφή τι σημαίνει γιασας;

«Δημιουργία και λύτρωση».

Σε ποιο λογοτεχνικό τομέα θαεπιθυμούσατε να επενδύσετε λο-γοτεχνικά;

«Στους φίλους μου λέω πάνταότι είμαι ‘παραμυθού’, διότι αγαπώπολύ τα παραμύθια. Το τελευταίοδιάστημα όμως ο δρόμος με οδηγείστο δυσκολότερο είδος, δηλαδή τομυθιστόρημα».

Ποιά συνταγή από το βιβλίοσας Γεύσεις με Νοσταλγία θα θέ-λατε να μοιραστείτε μαζί με τουςΕλληνες της Ομογένειας και γιαποιό λόγο;

«Ξεχωρίζω αρκετές συνταγές, πουέχω συνδέσει με γεγονότα, όπωςεπί παραδείγματι το Χρυσάφι τηςΓης, που ήταν η αγαπημένη συνταγήτης γιαγιάς μου και την ετοίμαζεπάντοτε σε εξαιρετικές περιπτώσεις.Η συνταγή όμως που λάτρευα εγώμικρή ήταν τα Ποντικάκια, που ημαμά μου έκανε στα γενέθλιά μου.Είναι εύκολη η προετοιμασία καιεύγευστο το αποτέλεσμα. Εμένα,βέβαια, όταν ήμουν μικρή με εν-θουσίαζαν τα ποντικάκια και πώςξεμυτούσαν μέσα από το ποντικό-σπιτο».

Κυρία Χαρίλα σας ευχαριστού-με πολύ για τη συνέντευξη πουμας παραχωρήσατε.

«Κι εγώ σας ευχαριστώ».

Η Θωμαΐς-Ισμήνη Χαρίλα γεννή-θηκε στη Λαμία, αλλά από τουςπρώτους μήνες της ζωής της βρί-σκεται στην Αθήνα. Αποφοίτησεαπό την Ελληνογαλλική Σχολή Μο-ναχών Ουρσουλινών. Σπούδασε Γαλ-λική Φιλολογία στο τμήμα ΓαλλικήςΓλώσσας και Φιλολογίας της Φιλο-σοφικής Σχολής του Εθνικού καιΚαποδιστριακού ΠανεπιστημίουΑθηνών. Στην ίδια Σχολή ολοκλή-ρωσε και τη Διδακτορική της Δια-τριβή με θέμα «Η στοιχειώδης Εκ-παίδευση στην Αγγλία, τη Γαλλία

και την Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα(1800 - 1870)». Μιλά γαλλικά, αγ-γλικά, ιταλικά και ισπανικά και έχειπαρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια.Τα τελευταία δεκατρία χρόνια ερ-γάζεται σε μεγάλο Ιδιωτικό Οργα-νισμό. Συνεργάζεται με τις εκδόσειςΕναστρον, από τις οποίες έχουν εκ-δοθεί δύο βιβλία της. Το πρώτο τηςβιβλίο είναι ένα παιδικό παραμύθι,με τίτλο «Αλέμ Τσιγκί, τα βιολιά τηςευτυχίας» και το δεύτερο βιβλίο τηςείναι ένα Λεύκωμα, με τίτλο «Γεύσειςμε Νοσταλγία».

Βιογραφικό

Υλικά

0,33 lb (150 γραμμάρια) κουβερτούρα½ κουταλάκι του γλυκού κανέλα

1 κοφτή κουταλιά της σούπας βούτυρο½ κούπα γάλα ζαχαρούχο (αδιάλυτο)

1 βανίλια3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη

Σκόνη κακάοΧρυσά κουφετάκια

Ασπρα αμύγδαλα φιλέΧρυσό κορδονάκι

Εκτέλεση

Σε μπεν μαρί λιώνουμε την κουβερτούρα καιανακατεύουμε, προσθέτοντας το βούτυρο, τηνκανέλα, το γάλα, τη βανίλια και 3 κουταλιές τηςσούπας ζάχαρη άχνη. Βάζουμε το μίγμα στη συν-τήρηση του ψυγείου για να πήξει. Επειτα από ½

περίπου ώρα, ελέγχουμε εάν το μίγμα έχει πήξειαρκετά, ώστε να ζυμωθεί. Σε περίπτωση που είναιμαλακό, προσθέτουμε άχνη και το ζυμώνουμεκαλά. Πλάθουμε τη ζύμη σε μικρά ποντικάκια καιτα τυλίγουμε σε κακάο. Χρησιμοποιούμε τα κου-φετάκια για να σχηματίσουμε τα ματάκια, τα αμύ-γδαλα για τα αυτάκια και το κορδονάκι για τιςουρίτσες.

Μικρά μυστικά: Τα ποντικάκια διατηρούνται στησυντήρηση του ψυγείου, σε κλειστό, χάρτινο κουτί.

Η συνταγή «Ποντικάκια» όπως παρατίθεται μέσα στο βιβλίο «Γεύσεις με Νοσταλγία» για τους αναγνώστες του Εθνικού Κήρυκα:

Ποντικάκια

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ6 ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Greece goes under your skin»Το μήνυμα 5 Δυτικοευρωπαίων που ζουν στην ΕλλάδαΠέντε Δυτικοευρωπαίοι που ζούνεστην Ελλάδα, όχι σαν τουρίστεςαλλά σαν συμπολίτες, μιλούν γιατη ζωή τους στην Αθήνα, ειδικά σεαυτή την τελευταία περίοδο της ελ-ληνικής κρίσης. Επηρεάστηκε ηπραγματικότητα τους, η ρουτίνα καιη ψυχολογία τους; Γιατί παραμένουν;Τι ακούνε από τους συμπατριώτεςτους και ποια η δική τους γνώμηγια την ελληνική κοινωνία, τηνκρίση και τους Ελληνες;

Σεμπαστιάν Σέιξας, Γάλλος

«Η καταστροφή έγινε το 2010.Τα επόμενα είναι λεπτομέρειες. Νο-μίζω κιόλας πως μετά την τελευταίαπερίοδο πολλοί κατάλαβαν πωςυπάρχει κάτι υπερβολικό στη δια-χείριση της ελληνικής κρίσης απότην Ε.Ε.», μου λέει ο ΣεμπαστιάνΣέιξας, ένας σαραντάρης Γάλλος ορ-γανοποιός που ζει και εργάζεταισχεδόν 20 χρόνια στην Ελλάδα.«Ηρθα διακοπές το 1993 με τηνΕλληνίδα σύντροφό μου, επέστρεψατο 1995, έμεινα για ένα χρόνο, έμα-θα τη γλώσσα και επέστρεψα το1997. Από τότε ζω μόνιμα στηνΑθήνα- έχω ζήσει όλη τη ‘μεταμον-τέρνα’ σας περίοδο, ήμουν εδώ ότανανακοινώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώ-νες», μας λέει στη βεράντα του, στιςυπώρειες του Λυκαβητού.

«Με κράτησε εδώ η ποιότηταζωής... Οι Αθηναίοι, όταν ακούνεγια Αθήνα και ποιότητα ζωής στηνίδια πρόταση, δεν τους κάνει κλικ.Κι όμως, εργένης στην Αθήνα, μπορώνα κρατάω μόνος μου ένα τέτοιοσπίτι. Στο Παρίσι αυτό δε νοείται.Πρέπει να βγάλεις πάρα πολλά λε-φτά... Οικογένειες φίλων μου, μεδύο παιδιά, ζούνε σε διαμερίσματα55 τετραγωνικών, στα προάστια.Στην Αθήνα έχεις ακόμα πρόσβασησε ανθρώπινα σπίτια.

Στην Αθήνα υπάρχει μια χαλα-ρότητα, χωρίς να επικρατεί ‘χυμαδιό’.Στη Γαλλία αυτό έχει χαθεί, στο μα-γαζάκι της γειτονιάς σου δε σου κά-νουν βερεσέ για ένα πακέτο τσιγάρα,ούτε για μια ώρα....

Από την αρχή άνοιξα το δικόμου εργαστήρι, πρώτα στα Πατήσιακαι από το 2001 στην πλατεία Μα-βίλη, κοντά και στο Μέγαρο Μου-σικής. Κατασκευάζω, επισκευάζωκαι συντηρώ τα όργανα που αποτε-λούν το ‘κουαρτέτο του βιολιού’ -το90% της πελατείας μου είναι επαγ-γελματίες της κλασικής μουσικής.Για αυτούς τους ανθρώπους τα βιολιάή τα βιολοντσέλα τους, είναι εργα-λεία της δουλειάς τους, έχουν επεν-

δύσει χιλιάδες ευρώ σε αυτά -δενέχουν επιλογή να μην τα επισκευά-σουν. Αυτό με προστάτεψε επαγ-γελματικά.

Παρόλα αυτά το 2010 υπήρξεένα τρελό φρενάρισμα στη δουλειά.Είχα κάνει και κάποιες επενδύσειςαλλά πάγωσαν τα πάντα, ο τζίροςέπεσε 40%. Απέκτησα όμως εμπειρίαστη διαχείριση της κρίσης, έμαθαότι σε κάθε περίοδο διαπραγματεύ-σεων όλα ακινητοποιούνται αλλάμετά τη συμφωνία η δουλειά ξα-ναρχίζει. Επίσης, αποδέχτηκα γρή-γορα τη νέα πραγματικότητα τηςκρίσης, πήρα απόφαση ότι κάποιεςσταθερές ανάπτυξης και ανεμελιάςτου προηγούμενου μοντέλου ζωήςχάθηκαν ανεπιστρεπτί και κινήθηκαγρήγορα. Το 2011 εκπαιδεύτηκαστη Γαλλία στη συντήρηση δοξαριών,ένα άλλο επάγγελμα ουσιαστικάγιατί βιολί και δοξάρι δεν είναι σετ.Αυτή η δεύτερη ενασχόληση, μεέσωσε. ‘Κουτσά στραβά’ τη βγάζωπλέον -εργάζομαι περισσότερο, τρα-βάω πολύ κουπί... αλλά είμαι οκ.Αλλωστε οικονομικά προβλήματα,με δόσεις και οφειλές στο δημόσιο,είχα αντιμετωπίσει και πριν την κρί-ση.

Τα πέντε τελευταία χρόνια ηεκτόξευση του brand name της Ελ-λάδας που ακολούθησε τους Ολυμ-

πιακούς της Αθήνας, ακυρώθηκεολοσχερώς -και μάλλον πισωγυρί-σαμε... Ημουν κατά των Ολυμπια-κών, αλλά μετά συνειδητοποίησαότι λειτούργησαν πολύ θετικά. Πριντους Αγώνες προσπαθούσα να που-λήσω βιολιά μου στο Παρίσι και οιΓάλλοι με αντιμετώπιζαν με ειρωνικόχαμογελάκι -‘α... Αθήνα, μπουζούκια,έχετε και βιολιά εκεί;’. Υπήρχε μιαασόβαρη εικόνα. Ξαφνικά, με τουςΟλυμπιακούς γίναμε ευρωπαϊκήπρωτεύουσα, μιλούσαμε ως ίσοιπρος ίσους. Πλέον, στην καλύτερηπερίπτωση, οι φιλικοί προς την Ελ-λάδα έχουν μια συγκαταβατική στά-ση. Αλλά καλύτερα να σε βρίζουνπαρά με το που συστήνεσαι να σεαντιμετωπίζουν σαν κακομοίρη.Οταν ξέσπασε η κρίση, πήγα δια-κοπές στη Γαλλία και είδα όλο μουτο σόι. Κυριολεκτικά με διέλυσανψυχολογικά -οι θείες μου έδινανχαρτζιλίκι, από διάθεση υποστήριξηςαλλά αισθάνθηκα τόσο άσχημα...

Στη Γαλλία ο κόσμος είναι αρκετάφιλικός προς την Ελλάδα, σε ρωτάνετι συμβαίνει αλλά υπάρχει αδυναμίανα εξηγήσεις τι είναι η κρίση, πρέπεινα το βιώσεις. Συχνά απαντάνε ‘κιεμείς εδώ τα ίδια’. Η στάση καθενόςεξαρτάται και από το μορφωτικότου επίπεδο και την ενημέρωση πουέχει. Αν αρκείται στην tv, είναι συ-νήθως αρνητικός, επιθετικός ακόμα.Αναπαράγει τα κλισέ, παπαγαλίζει.Οποιοι διαβάζουν και το ‘ψάχνουν’,είναι πιο φιλικοί.

Προσωπικά νομίζω ότι αυτή ηκρίση είναι το τελευταίο στάδιο έν-ταξης της Ελλάδας στην Ε.Ε. Είναιμια επώδυνη προσαρμογή που στηδυτική Ευρώπη ξεκίνησε τη δεκαετίατου ’80. Στη Γαλλία ειδικά, το 1983,όταν ο Μιτεράν έκανε τη στροφήστη λιτότητα, από τον ριζοσπαστικόσοσιαλισμό που διακήρυττε. Ημουνεννιά χρονών τότε και θυμάμαι πόσομας είχε σοκάρει η εμφάνιση τωνπρώτων οικονομικών αστέγων, πουόπως και στην Ελλάδα προ μνημο-νίων, δεν υπήρχαν. Εδώ, αυτή ηστροφή του οικονομικού μοντέλουείναι πιο βίαιη, δεν θα γίνει σε 30αλλά σε 5- 10 χρόνια».

Σκέφτηκες να φύγεις από τηνΕλλάδα κάποια στιγμή; «Το 2010το αναρωτήθηκα. Σχεδόν όλοι οιφίλοι μου στην Αθήνα είναι Ελληνες-και αρκετοί έφευγαν. Τότε θεώρησαότι πρέπει κι εγώ να το σκεφτώ.Συνειδητοποίησα όμως ότι, δυστυ-χώς, όλοι τους ήταν άνθρωποι πουπλέον δεν είχανε τίποτα εδώ. Εγώείχα δεκαπέντε χρόνια δουλειάς,και συνέχιζα. Ξέρω πόσο δύσκολα

Ο Γάλλος Σεμπαστιάν Σέιξας.

Στην κρίσιμη

ερώτηση, τι τους

κρατάει ακόμα

εδώ, ο Ολλανδός

Γιαν συνέπτυξε,

ουσία και πνεύμα,

των παρόμοιων

απαντήσεων που

όλοι έδωσαν σε

έναν τίτλο:

«Greece goes

under your skin».

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 - ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 ΚΟΙΝΩΝΙΑ 7

είναι τα πρώτα χρόνια μιας επιχεί-ρησης -αν επέστρεφα στη Γαλλίαθα ξεκινούσα από το μηδέν. Προτί-μησα να σφίξω τη ζώνη και να πε-ριμένω να περάσει η μπόρα... Ανκάνω Grexit (γελάει), θα είναι ητελευταία επιλογή μου...».

Είσαι αισιόδοξος; «Είμαι ρεα-λιστής, που είναι ένα μίγμα αισιο-δοξίας και απαισιοδοξίας. Είναι σί-γουρα μια κρίσιμη στιγμή για τηχώρα, θεωρώ όμως πως η Ελλάδαμπορεί να περάσει σε μια νέα εποχή.Πρέπει όμως να συνεχιστεί η αυτο-κριτική που έβλεπα γύρω μου τουςπρώτους μήνες της κρίσης. Ο κόσμοςαναρωτήθηκε, ‘που τα σκατώσαμε;’.Και ήταν η πρώτη φορά που είδασε αυτή τη χώρα μια τέτοια εσω-στρέφεια και τάση ανάληψης ευθύ-νης. Η μεγαλύτερη ζημιά της Τρόικαςήταν ότι με τον τρόπο που λειτούρ-γησε αυτή η εσωτερική αναζήτηση,όχι μόνο σταμάτησε αλλά μεταστρά-φηκε στο ‘φταίνε οι ξένοι’. Εγώ πι-στεύω ότι φταίνε και οι δυο πλευρέςπου φτάσαμε ως εδώ -και οι δυοαπέτυχαν. Και αυτή είναι μια άποψηπου, δυστυχώς, δε μπορείς εύκολανα εκφράσεις».

Το δημοψήφισμα πως το βίω-σες; «Και εκεί είδα μια αχτίδα ήλιου.Γιατί, μετά τις πρώτες μέρες, οπότεη βιαιότητα της ανταλλαγής από-ψεων ήταν τρομερή, ο κόσμος φο-βήθηκε αυτή την κοινωνική ατμό-σφαιρα της πόλωσης, πέρασε απότο μυαλό πολλών ακόμα και η πι-θανότητα ενός εμφυλιοπολεμικούσκηνικού -και μαζεύτηκαν. Οι Ελ-ληνες μου έδειξαν όλη την τελευταίαπερίοδο μια ωριμότητα που δεν είχασυνηθίσει -κι αυτό μπορεί να είναισημάδι ενηλικίωσης και κοινωνικώνδιεργασιών που δεν φαίνονται αλλάγίνονται».

Εσύ φοβήθηκες; «Αγχος, ναι,είχα πολύ. Φόβο, όχι. Ή, προσπά-θησα να τον αντιμετωπίσω. Εκοψαεντελώς την τηλεόραση, όπως καιτις πολιτικές εφημερίδες, ελληνικέςκαι ξένες. Τα media είναι στην πλει-οψηφία τους μηχανές παραγωγήςτρόμου. Αρνούμαι να φοβηθώ. Μπο-ρώ να ζήσω φτωχικά αλλά όχι τρο-μαγμένος».

Μαρί Χίλονεν, Φινλανδή

Η Μαρί Χίλονεν είναι Φινλανδή,παντρεμένη με Ελληνα και μόνιμηκάτοικος Νέας Μάκρης. Ξεκίνησενα εργάζεται ξεναγός κατά τη διάρ-κεια της καλοκαιρινής περιόδου σταελληνικά νησιά και από το 1997εγκαταστάθηκε ολοκληρωτικά στηνΕλλάδα.

«Εξι χρονών ήρθα πρώτη φοράστην Ελλάδα, διακοπές με τους γο-νείς μου στη Ρόδο. Και από τότε ηΕλλάδα είναι στην καρδιά μου, αγά-πησα τη ζωή εδώ. Μαθήτρια γυ-μνασίου ακόμα, δούλευα ίσα - ίσαγια να μαζέψω κάποια χρήματα καινα έρθω 2 βδομάδες το καλοκαίρι.

Τα πρώτα χρόνια των 90’s η Φιν-λανδία ήταν σε οικονομική κρίση.Αντίθετα, στην Ελλάδα ήταν μια πε-ρίοδος οικονομικής ανάπτυξης, μετα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων,τις υποδομές που δημιουργήθηκαν-έγιναν πολλά καλά στην Αθήνα ταπροηγούμενα χρόνια, η καθημερι-νότητα και η ποιότητα ζωής βελ-τιώθηκαν πολύ. Παραμένει βέβαιαμια ελληνική πόλη -και μου αρέσειαυτό- είναι πολύβουη και χαοτικήαλλά κοσμοπολιτική και χαλαρήσυγχρόνως.

Εργαζόμουν χρόνια σε ένα δα-νέζικο τουριστικό γραφείο, μέχριτο 2010 που απολύθηκα. Δύσκοληχρονιά...Το 2011 ξεκίνησα να ερ-γάζομαι part time. Κάποια στιγμήέπρεπε για να βγαίνει ο μήνας νακάνω δύο δουλειές, με λιγότερεςαπολαβές και περισσότερα έξοδα.Στην οικογένειά μας δεν λείπει τί-ποτα, αλλά έχουμε ‘κόψει’ από παν-τού. Πλέον εργάζομαι ως κοινωνικήλειτουργός στη Σκανδιναβική Εκ-κλησία, στην Πλάκα.

Δεν είναι εύκολο να εξηγήσειςστους Φινλανδούς τι συμβαίνει -νακαταλάβουν ότι, ναι, υπάρχει εκτε-ταμένη φοροδιαφυγή στην Ελλάδααλλά οι περισσότεροι πληρώνουνκανονικά τους φόρους τους, ενώκάποιοι που ζούνε σε βίλες και έχου-νε κότερο καταβάλλουν πολύ λιγό-τερα από όσα τους αναλογούν. Νο-μίζω ότι ο έλεγχος δεν είναι ευχά-ριστος αλλά είναι αναγκαίος. Ανόλοι στην Ελλάδα πλήρωναν το με-ρίδιό τους, τότε απλά πράγματαόπως το φαγητό στα σχολεία, θαήταν εφικτά. Το ελληνικό σύστημαγίνεται άδικο στους πιο αδύναμους.

Στη Φινλανδία λειτουργεί το κοι-νωνικό κράτος του σκανδιναβικούμοντέλου. Το εκπαιδευτικό σύστημαπαρέχει στα παιδιά από μολύβιαμέχρι λάπτοπ. Είναι από τα λίγαπράγματα που ‘ζηλεύω’ εκεί.

Δεν περίμενα μια περίοδο σαναυτή που ακολούθησε το δημοψή-φισμα, ότι κάποτε θα έκλειναν στηνΕλλάδα οι τράπεζες. Αλλά όταν συ-νέβη, το σκέφτηκα ψύχραιμα. Αλ-λωστε και οι Ελληνες διαχειρίζονταιμάλλον καλά το άγχος τους -στηΦινλανδία σε μια τέτοια κρίση πρώταθα κόβαμε τις παρέες στην καφετέ-ρια... (γελάει). Σκέφτηκα λοιπόνότι ίσως έπρεπε να γίνει. Δεν ψηφίζωστην Ελλάδα αλλά έχω την κοινω-νικοπολιτική άποψή μου. Στις ουρέςτων τραπεζών άκουσα διάφορες κου-βέντες και αναλύσεις -δεν έχω μπο-ρέσει όμως ακόμα να καταλάβω ανοι πολιτικοί εδώ αισθάνονται τηνευθύνη των αποφάσεών τους, ακόμακαι όταν έχουν εξαναγκάσει γέρουςανθρώπους να περιμένουν ώρες γιανα πάρουν τη σύνταξή τους.

Την περίοδο αυτή δεν μπορούσανα πάρω το μισθό μου. Πληρώνομαιστη Φινλανδία και η τράπεζα εκείδεν μπορούσε να στείλει τα χρήματαστην αντίστοιχη ελληνική, γιατί δεμπορούσε να επιβεβαιώσει καν τησυναλλαγή. Ούτε εγώ μπορούσα ναστείλω χρήματα στη Φινλανδία καιευτυχώς με βοήθησε η αδερφή μουσε κάποιες εκκρεμότητες που είχα».

«Σκεφτήκατε το ενδεχόμενονα βγει η Ελλάδα από το ευρώ»;«Ναι. Αλλά το ίδιο το ερώτημα τουδημοψηφίσματος, οι πολιτικοί, ταμίντια, με μπέρδεψαν. Και έγινελοιπόν το δημοψήφισμα. Και τι άλ-

λαξε; Ακόμα δεν ξέρουμε τι θα γίνειαύριο, τίποτα δεν έχει τελειώσει.Είμαι σίγουρη ότι ακόμα και μετάαπό τη συμφωνία, αυτή η ανασφά-λεια θα τραβήξει καιρό...».

Το ενδεχόμενο της δραχμήςσε φοβίζει; «Δεν είμαι σίγουρη.Σκέφτομαι τις συνέπειες, όχι μόνοσε μένα και την οικογένειά μουαλλά και στην κοινωνία, στις επι-χειρήσεις, στον τουρισμό. Από τηνάλλη ακούω κάποιους οικονομολό-γους να λένε ότι στην αρχή θα είναιδύσκολα τα πράγματα αλλά μετάθα φτιάξουν και θυμάμαι ότι καιστην Φινλανδία η υποτίμηση τουεθνικού νομίσματος στις αρχές τηςδεκαετίας του ’90 σηματοδότησεένα αναπτυξιακό boom, μετά ήρθεη επιτυχία της ΝΟΚΙΑ... Αυτό συνέβηπριν 20 χρόνια όμως. Σήμερα; Θαμπορούσε να γίνει και στην Ελλάδα;Δεν ξέρω».

Οι Φινλανδοί, σαν άνθρωποικαι όχι η πολιτική τους ελίτ, είναιεπίσης αρνητικοί απέναντι στηνΕλλάδα; «Κοίτα, οι δημοσιογράφοιστην Φινλανδία αναπαράγουν μόνοτη μια πλευρά της πραγματικότηταςεδώ. Εδωσα συνεντεύξεις και σεφινλανδικά μέσα ενημέρωσης καιστενοχωρήθηκα πολύ γιατί οι συ-νάδελφοί σου αλλοίωσαν τα λόγιαμου. Παίζουν κι αυτοί σε ένα παιχνίδιοργανωμένο από τους πολιτικούς,που νομίζουν πως έτσι ικανοποιούντο κομματικό κοινό τους. Οπως κιεδώ. Ο κανονικός κόσμος όμως πωςπερνάει; Αυτό στους Φινλανδούς

δεν είναι γνωστό, ίσως και γιατίδεν τους είναι εύκολο να προσπε-ράσουν τα στερεότυπα των 14 μι-σθών ή των πρόωρων συντάξεωνκαι να καταλάβουν ότι ο Ελληναςεργάζεται περισσότερες ώρες ή ότιο άνεργος εδώ δεν έχει καμία προ-στασία. Με πειράζει πολύ να ακούωγια τον ‘τεμπέλη Ελληνα’, με θίγει.

Ελπίζω οι Ελληνες να κάνουντην αυτοκριτική τους. Η Ελλάδα

έχει άπειρες δυνατότητες, στον του-ρισμό θα μπορούσε να δουλεύειφουλ όλο τον χρόνο -έφερα Φιν-λανδούς για πεζοπορία στον Ταΰγετοκαι έμειναν έκπληκτοι. Ο Ελληναςπρέπει να μη φοβάται και, ακόμακαι μέσα στην κρίση, να έχει τα κό-τσια να επενδύσει σε μια χώρα πουέχει τα πάντα- φυσική ομορφιά,κλίμα, κουλτούρα, ιστορία, φαγητό».

Πόσο διαφορετικοί είμαστεσαν λαοί; «Αρκετά. Ο Ελληνας παρ-κάρει όπου τον βολεύει, ναι, αλλάόταν δε μπορείς να περάσεις με τοκαρότσι, κάποιος θα βρεθεί να σεβοηθήσει. Ο Φινλανδός παρκάρειεκεί που πρέπει αλλά δύσκολα θασε βοηθήσει αν χρειαστεί. Ισως γιατίέχουν συνηθίσει, από την αποτελε-σματική λειτουργία του κράτους,να μη χρειάζονται βοήθεια. Ο Ελ-ληνας δείχνει προσωπικό ενδιαφέ-ρον».

Νοσταλγείς τη Φινλανδία, τηζωή εκεί; Σκέφτηκες να φύγεις;«Ισως φεύγαμε αν χάναμε και οιδυο τη δουλειά μας. Δεν το σκέ-φτομαι καν σαν επιλογή. Ισως μόνοσαν εναλλακτική σπουδών για ταπαιδιά μου. Νοσταλγώ τις λευκέςνύχτες του καλοκαιριού στη Φιν-λανδία αλλά το σπίτι μου είναι εδώ».

Ρόναλντ Σαχτ, Γερμανός

Ο Ρόναλντ Σαχτ είναι διευθυντήςτης εταιρείας «ΜΑΝ Truck and Bus»,θυγατρικής του μητρικού κολοσσούκατασκευής φορτηγών οχημάτων.

Παντρεμένος με Ελληνίδα και μεέναν γιο δεκαεννιά χρονών -«Γερ-μανό στην εμφάνιση αλλά Ελληναστην ψυχή»- που έχει ζήσει από το1996, δώδεκα χρόνια της ζωής τουστην Αθήνα.

«Μετά από τόσα χρόνια έχω ‘μα-λακώσει’ λίγο», λέει. «Γίνομαι όλοκαι πιο Ελληνας, αγαπώ την Ελλάδα

H Φινλανδή Μαρί Χίλονεν.

Ο Γερμανός Ρόναλντ Σαχτ.

Συνέχεια στη σελίδα 8

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ8 ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Greece goes under your skin»: Το μήνυμα 5 Δυτικοευρωπαίων που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα

σαν δεύτερη πατρίδα μου και νιώθωριζωμένος εδώ, κρατώντας και τιςγερμανικές αξίες και αρχές που έφε-ρα μαζί μου.

Πρωτοήρθαμε στην Ελλάδα γιανα κάνουμε οικογένεια εδώ, ήτανεπιλογή μας ο γιος μας να γεννηθείστην Ελλάδα. Τη δεύτερη φορά οιλόγοι ήταν επαγγελματικοί: μετα-τέθηκα εδώ από τον εργοδότη μου».

Ρωτάμε τον κύριο Σαχτ πόσοεπηρεάστηκε η δουλειά του απότην ελληνική κρίση. «Από το 2009η αγορά στον τομέα των επαγγελ-ματικών και εμπορικών οχημάτωνσυρρικνώθηκε μέχρι και 90%. Γιανα επιβιώσουμε, αναγκαστήκαμε ναπροχωρήσουμε σε σημαντικές πε-ρικοπές. Προσπαθούμε πολύ σκληράνα κρατήσουμε την παρουσία μαςστην Ελλάδα αλλά τα τελευταίαπέντε χρόνια, συναισθηματικά, μοι-άζουν σαν μια βόλτα με το ‘rollercoaster’ τρενάκι, γεμάτα απότομαανεβοκατεβάσματα από την ελπίδαστην απελπισία και αντιστρόφως.

Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι στις τρά-πεζες επιδείνωσαν δραματικά τηνκατάσταση, όλες οι επιχειρηματικέςδραστηριότητες έχουν παγώσει. Ησυμφωνία του Ιουλίου ή ένα τρίτοπρόγραμμα δε θα βελτιώσουν σύν-τομα την κατάσταση, ούτε θα πε-ράσει η ελληνική οικονομία εύκολααπό το σημερινό τέλμα σε αναπτυ-ξιακή τροχιά. Η περίοδος του δη-μοψηφίσματος ήταν ένα τεράστιοσοκ. Το Grexit από ακραίο, υποθε-τικό σενάριο έγινε ισχυρή πιθανό-τητα και δεν είναι εύκολο να σβηστείούτε από τις αναλύσεις της αγοράς,ούτε από το νου των ανθρώπων.Ολοι φοβόμαστε τα χειρότερα. Καισαν εταιρεία είναι εξαιρετικά δύ-σκολο να λειτουργήσουμε κανονι-κά».

Σας αρέσει ακόμα να ζείτεστην Ελλάδα; «Ναι, άλλωστε μετάαπό όλα αυτά τα χρόνια και με τηνοικογένεια μου εδώ, νιώθω την Ελ-λάδα σα σπίτι μου. Παρά την οικο-νομική κρίση οι Ελληνες εξακολου-θούν να είναι φιλικοί και φιλόξενοιάνθρωποι. Βέβαια, βλέπουμε καθη-μερινά γύρω μας ανθρώπους καιεταιρείες να χρεοκοπούν, την ανερ-γία να αναγκάζει τα νέα παιδιά σεμετανάστευση και μια απώλεια τηςελπίδας και του οράματος να δια-τρέχει όλη την κοινωνία».

Προσωπικά και οικογενειακάη κρίση σας άγγιξε; «Προκειμένουνα κρατήσω το επίπεδο ζωής μαςαναγκάστηκα να ξεκινήσω και μιαδεύτερη δουλειά στη Γερμανία. Οπό-τε, με την αυστηρή οικονομική έν-νοια, όχι, δε θα το έλεγα. Η ζωήμας είναι ακόμα άνετη. Ομως η δεύ-τερη δουλειά με αναγκάζει να πη-

γαινοέρχομαι μεταξύ Ελλάδας καιΓερμανίας σε εβδομαδιαία βάση -πλέον, βλέπω την οικογένειά μουμόνο τα Σαββατοκύριακα. Ηταν έναςαναγκαίος συμβιβασμός, επώδυνοςπάντως για έναν άνθρωπο σαν καιμένα, που δε ζει για να δουλεύειαλλά το αντίστροφο. Αν δεν ήμουντέτοιος τύπος ανθρώπου δε θα είχαέρθει εξαρχής στην Ελλάδα -στοεξωτερικό ίσως θα μπορούσα ναέχω καταφέρει περισσότερα πράγ-ματα. Ομως, η οικογενειακή ευτυχίαήταν ανέκαθεν σημαντικότερη απότην καριέρα για μένα.

Στον φιλικό μου κύκλο ‘χτυπιέται’ο ένας μετά τον άλλο... Η εικόνατης καθημερινότητας στην Αθήναδεν αποδίδει την κρίση, το βάθοςτης, η επίδρασή της στις ζωές τωνανθρώπων, αυτά δε γίνονται αντι-ληπτά με μια πρώτη ματιά. Πάντωςείναι εντυπωσιακή για μένα η οικο-νομική και συναισθηματική αντοχήτων Ελλήνων, ακόμα και στο απο-κορύφωμα της κρίσης, στις ουρέςτων ΑΤΜ».

Ζητάμε από τον κύριο Σαχτένα σχόλιο για τους διαπραγμα-τευτικούς χειρισμούς τόσο τηςελληνικής όσο και της γερμανικήςπλευράς. «Η ελληνική πλευρά έκανετο λάθος να μην παίζει πάντα ‘bythe book’, οι Γερμανοί θέλουν ναπαίζουν πάντα με κανόνες, τότε θααποδεχτούν ακόμα και την ήττατους. Αλλά απαιτώ και από αυτούςνα καταλάβουν πολύ καλύτερα τηνελληνική θέση, την νοοτροπία τωνΕλλήνων και την πραγματικότητατης χώρας. Η γερμανική πολιτικήελίτ δε μπήκε ποτέ σε αυτή τηνδιαδικασία κατανόησης της ελληνι-κής κουλτούρας και διαχείρισης. Θαμπορούσε ίσως να χρησιμοποιήσειΕλληνογερμανούς, ως συνδετικούςκρίκους. Δεν το έκανε ποτέ».

Εσείς στη δουλειά σας, το κά-νατε αυτό; «Ο Ελληνας έχει υψηλόδυναμικό. Πρέπει όμως να ξέρειςνα επικοινωνήσεις μαζί του, να τουφερθείς με τρόπο που θα τον ‘βάλειστο φιλότιμο’. Στη δουλειά μου,προσωπικά το κατάφερα. Και εν γέ-νει στον ιδιωτικό τομέα έχουν υπάρ-ξει καταπληκτικά αποτελέσματα μεαυτή την προσέγγιση. Για το ελλη-νικό δημόσιο δε θα ήθελα να σχο-λιάσω».

Η γερμανική νοοτροπία ποιαείναι; Πως θα μπορούσε με λίγεςλέξεις να περιγραφεί; «Τήρησητων κανόνων. Ο Γερμανός είναι τυ-πικός σαν άνθρωπος, ζει με κανόνεςκαι αρχές. Αυτό είναι καλό γιατίμια δίκαιη κοινωνία δεν υπάρχειάλλος τρόπος για να εμπεδωθεί.Κοινωνικό κράτος αλλιώς δε μπορείνα υπάρξει, αν δεν το ενισχύουνόλοι ανάλογα με τις δυνάμεις τους.Προσωπικά πληρώνω έναν υψηλό-

τατο αλλά δίκαιο φόρο -θεωρώ όμωςότι ανήκω σε μια μικρή μειοψηφία.Αλλά αυτή είναι η γερμανική μουνοοτροπία. Κατά τα άλλα ο Γερμανόςέχει και ελαττώματα, είναι ανελα-στικός, μπορεί να γίνει τυπολάτρηςκαι, μάλλον, ζηλεύει λίγο την ελ-ληνική ανεμελιά».

Η ελληνική νοοτροπία; «Ελευ-θεριακή έως άναρχη, με απουσίακανόνων και έναν ατομικιστικό εγωι-σμό που συχνά δεν υπολογίζει τιςεπιπτώσεις των πράξεών του στουςάλλους. Είναι όμως ο Ελληνας ωςάνθρωπος ανοιχτός, δημιουργικός,ευέλικτος, φιλόξενος, γλυκός. Σκέ-

φτομαι καμιά φορά πως αν μπο-ρούσαμε να συνδυάσουμε αυτούςτους δύο λαούς, θα προέκυπτε ένατέλειο κράμα».

Γιαν ντε Μπρόικ, Ολλανδός

«Το 2011 επισκέφτηκα τη Σαν-τορίνη. Πριν επιστρέψω πέρασα απότην πλατεία Εξαρχείων και την ερω-τεύτηκα, η ατμόσφαιρά της μου θύ-μισε το Αμστερνταμ, ή την Ουτρέχτη(απ’ όπου κατάγομαι) της δεκαετίαςτου ’80. Υπήρχε μια ηρεμία, μια χα-λαρότητα που στην Ολλανδία χάθηκεμετά τις επιθέσεις της 11/09 καιτην δολοφονία του ακροδεξιού πο-λιτικού Pim Fortuyn. Μετέθετα λο-

πόν απανωτά την ημερομηνία τηςπτήσης μου, μέχρι που αποφάσισανα ακυρώσω το εισιτήριο της επι-στροφής», μας λέει ο Γιαν ντεΜπρόικ, Ολλανδός που ζει μόνιμαστα Εξάρχεια.

«Πάντα ήθελα να ζήσω σε μιαμεσογειακή πόλη. Ο ήλιος και τοφως της Αθήνας είναι πολύτιμα γιακάθε Ολλανδό που ζει εννιά μήνεςτο χρόνο υπό βροχή και γκρίζο ου-ρανό. Νοίκιασα το σπίτι μου στηνΟλλανδία και μαζί με κάποια χρή-ματα που δικαιούμουν από τηνασφάλειά μου -εργαζόμουν σαν θε-ραπευτής σε δομές ψυχικής υγείας-

ξεκίνησα να ζω στην Αθήνα. Κατα-μεσής της ελληνικής κρίσης... (γε-λάει).

Οταν ζήσεις έξω από τη χώρασου, αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου.Στην Ολλανδία η ζωή είναι ασφαλής,όλα είναι έτοιμα και οργανωμένα.Εδώ συμβαίνει το αντίθετο, όλες οιαισθήσεις σου είναι σε επαγρύπνηση-άρχισα ξανά να ακούω, να παρα-τηρώ, να αισθάνομαι, σαν να ξύ-πνησα από ένα λήθαργο βαρεμάρας.Νιώθω ζωντανός. Εχω μια γλυκιάανυπομονησία και περιέργεια γιατα πάντα, στην Ολλανδία είχα μόνοβεβαιότητες. Εδώ η πραγματικότητασε χτυπάει στο πρόσωπο, βγαίνωαπό το σπίτι μου και βλέπω σκληρέςεικόνες: αστέγους, τοξικομανείς.

Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητατης σύγχρονης Ελλάδας σε κρίση -και η Αθήνα δεν είναι fake για νατην αποκρύψει.

Ανά διαστήματα εργαζόμουν σεένα call center και πριν ένα χρόνοξεκίνησα ως tour guide στις εταιρείεςδύο συμπατριώτισών μου -νοικιάζουνποδήλατα και ξεναγώ τους τουρίστες.Λατρεύω τη δουλειά μου -είμαι υπο-χρεωμένος να τους δείξω τα ιστορικάαξιοθέατα αλλά μετά είμαι ελεύθεροςνα επιλέξω ή να τους πάω όπου θέ-λουν αυτοί, να δούνε τα γκραφίτιτης Αθήνας, τα καλά εστιατόρια,οποιαδήποτε όψη της αθηναϊκήςαστικής ζωής.

Η ζωή στην Αθήνα είναι αντιφα-τική, ειδικά μέσα σε αυτή την κρίση.Υπάρχουν στιγμές που συναντάς με-γάλη αγένεια και τότε αναρωτιέσαιγιατί ζεις εδώ, αλλά το επόμενο λε-πτό κάποιος θα σε ‘σκλαβώσει’ μετην ‘έξω καρδιά’ του, οπότε έχειςτην απάντηση. Πολλές φορές η Αθή-να σου φαίνεται άσχημη, συμβαίνεικι αυτό. Αλλά όπως ένας Ρώσος ποι-ητής έγραψε ‘ασχήμια είναι η ομορ-φιά που δε χωράει στην ψυχή μας’.Σε έναν δρόμο της Αθήνας μπορείνα είναι όλα άσχημα αλλά κάποιοςνα έχει δημιουργήσει σε μια γωνιάτου έναν μικρό παράδεισο, έναόμορφο καφέ μόνο με έναν πάγκοκαι δυο καθίσματα. Οι Αθηναίοι το‘έχουν’ αυτό».

Νιώθεις ότι κάτι πάει να αλ-λάξει στον ελληνικό τρόπο σκέ-ψης; «Νομίζω ότι η Ελλάδα είναιστα πρόθυρα μια πολιτιστικής επα-νάστασης, σαν αυτή που συνέβηστη δυτική Ευρώπη στα 60’s αλλάεδώ ακύρωσε η Χούντα. Δεν πιστεύωστις πολιτικές όσο στις πολιτιστικέςεπαναστάσεις, στην αλλαγή της νο-οτροπίας των ανθρώπων. Και βλέπωότι ‘έρχεται’ μια νέα γενιά Ελλήνωνπου δεν ανέχεται άλλο τις αηδίες...Τη διαφθορά, την ολιγαρχία, ένανπροστατευμένο και καλοπληρωμένο-για τα δεδομένα της κρίσης- δημό-σιο τομέα, που όμως δεν κάνει τηδουλειά του, και έναν ιδιωτικό τομέαπου φέρεται στους ανθρώπους σανσκλάβους. Οι μορφωμένοι, νέοι Ελ-ληνες που έφυγαν από τη χώρα θατα αλλάξουν αυτά. Γιατί θέλουν ναεπιστρέψουν στη χώρα τους, σε αν-τίθεση με όλους τους Ολλανδούςπου γνωρίζω στην Αθήνα, οι οποίοιπροτιμούν να τρώνε σούπα κάθεμέρα παρά να γυρίσουν πίσω».

Είσαι αισιόδοξος δηλαδή; «Ανδεν ήμουν θα έφευγα. Επιλέγω ναμένω, να συμμετέχω, να είμαι κοι-νωνικά δραστήριος, να συζητάω -οιΕλληνες λατρεύουν τις συζητήσεις...Αλλά πρέπει να σταματήσουν νακατηγορούν τους ‘άλλους’ να μετα-θέτουν την ευθύνη στους Γερμανούςή τους Ολλανδούς. Ακόμα κι αν

Ο Ολλανδός Γιαν ντε Μπρόικ.

Συνέχεια από τη σελίδα 7

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 - ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 ΚΟΙΝΩΝΙΑ 9

έχουν δίκιο -που σε πολλά σημείαέχουν- δε βοηθάνε έτσι καθόλουτους ίδιους. Συμφωνώ πολύ με τονφιλόσοφο Στέλιο Ράμφο που προ-τρέπει ‘να μεγαλώσουμε, να πάρουμετην ευθύνη’. Οταν ήμουν παιδί οπατέρας μου έδειξε μια φορά πωςεπισκευάζεται το ποδήλατό μου -έπειτα έπρεπε να το κάνω μόνοςμου, κι ας έκλαιγα. Αυτή είναι ηδιαφορά βόρειας και νότιας κουλ-τούρας».

Θεωρείς τους Ελληνες «κακο-μαθημένα παιδιά»; «Οι Ελληνεςφοβούνται πολύ να κάνουν λάθος.Και έχουν πρόβλημα να το αναγνω-ρίσουν. Πρέπει να μάθουν να συ-νεργάζονται, να αποβάλλουν τηνευθυνοφοβία και αντί της συντηρη-τικής τους προσκόλλησης στην ιε-ραρχία να εμπιστεύονται ο ένας τονάλλο. Αλλιώς δε δημιουργείται κοι-νωνική αλληλεπίδραση και δυναμι-κή. Και, ενώ είναι απίστευτα ικανοίστην αποδόμηση και ανάλυση ενόςζητήματος, μένουν στο θεωρητικόπλαίσιο».

Πιστεύεις στην ευρωπαϊκήιδέα; «Ναι, αλλά όχι σε αυτή τηνεκδοχή της. Είμαι pro European,υπέρ μιας δημοκρατικής Ευρώπηςόπου όλα τα μέλη της κοινότηταςείναι ίσα. Και υπέρ μιας βαθύτερηςενοποίησης -θα ήθελα να μπορώ ναψηφίσω έναν Ελληνα ή έναν Φιν-λανδό πολιτικό. Θα ήθελα να μετα-σχηματιστούμε σε κάτι σαν ‘Ηνω-μένες Πολιτείες της Ευρώπης’, γιατίυπάρχει ένας κοινός ευρωπαϊκόςπολιτισμός, παρά τις διαφορές μας,ζούμε παρόμοια».

Εχθρότητα, σε αυτή την φορ-τισμένη περίοδο, αντιμετώπισεςποτέ σου; «Ποτέ. Κάνω βέβαια πάν-τοτε σαφές ότι δεν είμαι Γερμανός(γελάει). Επίσης, διευκρινίζω ότιδεν έχω συγγενική σχέση με τονΝτάισελμπλουμ, αντιθέτως αρκετοίβρίσκουν κιόλας ότι μοιάζω με τοΒαρουφάκη...».

Μια που τον ανέφερες, ποιαείναι η γνώμη σου για τον Ντάι-σελμπλουμ; «Η αλήθεια είναι ότιτον συμπαθούσα όταν ξεκινούσεσαν νέος, σοσιαλδημοκράτης πολι-τικός της αντιπολίτευσης, τότε. Ητανχρήσιμος πολιτικός. Εχει, όμως,κάνει στροφή προς ένα νεοφιλευ-θερισμό, ίσως γιατί οι κυβερνήσειςστην Ολλανδία είναι πάντα συνερ-γασίας».

Πόσο διαφέρει η ελληνική απότην ολλανδική πολιτική σκηνή;«Οσο διαφέρουν και οι κοινωνίες.Σαν παράδειγμα στην Ολλανδία οιαπεργίες είναι σπάνιες, εργαζόμενοικαι εργοδότες έχουν αντιληφθεί ότιδε συμφέρουν κανέναν. Αλλά κι ανγίνει απεργία, π.χ. στα ΜΜΕ αυτόσημαίνει ότι δε χτυπάς εισιτήριο...αλλά θα πας στη δουλειά σου, μετα δημόσια μέσα. Αυτό δημιουργείκαι αλληλεγγύη μεταξύ των εργα-ζομένων. Η ελληνική κοινωνία είναιδιαιρεμένη σε νησίδες, που καθεμιά

υπερασπίζει τα συμφέροντά της.Και υπάρχει έντονη ιδεοληψία σεόλο το πολιτικό φάσμα, από ταάκρα αριστερά έως δεξιά. Μιλάωμε διάφορους, αναρχικούς -στηνψυχή μου είμαι αναρχικός- κομμου-νιστές, ‘ωραίες αυτές οι ιδέες’, τουςλέω, ‘αλλά που οδηγούν, τι αποτέ-λεσμα έχουν;’. Υπάρχει στην Ελλάδαμια πόλωση και μια πολιτική διά-σπαση, όπως και στην Ολλανδία μέ-χρι τα 70’s».

Σε έχει επηρεάσει η κρίση;«Ναι. Ζω σχετικά φτωχά. Οι απολα-βές μου είναι στο 1/3, στην καλύτερηοι μισές από ότι στην Ολλανδία.Πολλές φορές είναι δύσκολα, ανα-ρωτιέμαι πως θα βγει ο μήνας, πωςθα πληρώσω τους λογαριασμούςμου. Αλλά δε σκέφτηκα ούτε μιαφορά να φύγω πίσω... Είχα μείνειένα εικοσαήμερο στην Ολλανδίακαι κάποια στιγμή με έπιασα νααναρωτιέμαι ‘τι κάνω εδώ πέρα’.Οταν προσγειώθηκα στο ‘ΕλευθέριοςΒενιζέλος’ και ένιωσα τα κύματατου ζεστού αέρα στο πρόσωπό μου,σκέφτηκα ότι εδώ ανήκω.

Η τελευταία περίοδος είναι συ-ναρπαστική. Η Αθήνα έχει γίνει τοκέντρο του κόσμου. Αλλά θέλω ναδω αποτελέσματα και πραγματικέςαλλαγές. Η κυβέρνηση έβγαλε τιςαστυνομικές διμοιρίες, που δημι-ουργούσαν και στους επισκέπτεςτης πόλης μια ατμόσφαιρα εκφοβι-

στική, αλλά πρέπει να κάνει περισ-σότερα πράγματα αντί για νέες εκλο-γές. Να τα βάλει πραγματικά μετους ολιγάρχες και τα μεγάλα μίντια,αν χρειαστεί να τους σύρει όλουςαυτούς έξω από τα σπίτια τους, όχιγια να τους κρεμάσει στο Σύνταγμα-αυτή είναι φαιδρή άποψη- αλλάγια να αντιπαρατεθεί πραγματικάμαζί τους. Ξέρεις, προσωπικά φο-βάμαι, μήπως οι Ελληνες, ανυπό-μονοι όπως κιόλας είναι, απογοη-τευτούν ξανά και, πλέον, στραφούνστην ακροδεξιά και τους φασίστες».

Κιάρα Μπόνι, Ιταλίδα

«Οταν έκλεισαν οι τράπεζες, συγ-γενείς με έπαιρναν τηλέφωνο απότην Ιταλία και με ρωτούσαν αν έχωφαγητό», μας λέει η Κιάρα Μπόνιμια 22χρονη Ναπολιτάνα, με σπου-δές Επικοινωνίας και μεταπτυχιακήφοιτήτρια Ανθρωπολογίας, που διά-λεξε το Ελληνοϊταλικό ΕμπορικόΕπιμελητήριο για να κάνει την πρα-κτική της άσκηση.

Ηταν επιλογή σου να έρθειςστην Ελλάδα; «Ναι. Εχω ταξιδέψειαρκετά στον ευρωπαϊκό βορρά αλλάκαι στα ανατολικά και αυτή τη φοράήθελα να επισκεφτώ μια διαφορετικήαπό τη δική μου περιοχή του νότουτης Ευρώπης».

Τι ήξερες για την ελληνικήκρίση πριν έρθεις; «Στην Ιταλία,

ειδικά στο νότο, πάντα σκεφτόμαστετην κρίση, γιατί εν μέρει τη ζούμεκι εμείς. Πάντα είχα την εντύπωσηότι η κατάσταση στον ιταλικό νότοκαι την Ελλάδα είναι παρόμοια μετους υψηλούς δείκτες ανεργίας, ει-δικά των νέων, την έλλειψη υποδο-μών, την αποβιομηχάνιση, την δια-φθορά στους πολιτικούς θεσμούς.Η ενημέρωσή μου όμως για την επι-καιρότητα προερχόταν κυρίως απότα ιταλικά media, που, νομίζω, διογ-κώνουν την ελληνική κρίση, ίσωςγια να αποσπάσουν την προσοχήτων Ιταλών από τα δικά μας προ-βλήματα. Το συνειδητοποίησα αυτό,ειδικά την περίοδο του δημοψηφί-σματος, την οποία έζησα από κοντάενώ ενημερωνόμουν από ιταλικάΜΜΕ. Υπερέβαλαν φοβερά, μιλού-σαν για ελλείψεις στα σουπερμάρκετκαι πανικό στις τράπεζες, διαμόρ-φωναν μια εικόνα πολύ διαφορετικήτης πραγματικότητας».

Συνεχίζουν; «Η ελληνική κρίσηγια δέκα περίπου μέρες ήταν πρω-τοσέλιδο και πρώτη είδηση παντού,μόνο με αυτό ασχολούνταν. Τώραψάχνω να βρω ένα άρθρο και δενυπάρχει. Ομοίως και οι άνθρωποι,συζητούν για την κρίση αλλά δενεμβαθύνουν. Και μένουν σε μιαπρώτη, απλοϊκή άποψη ότι η Ελλάδαέχει κρίση, ακόμα χειρότερη καιαπό της Ιταλίας.

Οταν αποφάσισα να έρθω υπήρ-ξαν συγγενείς και φίλοι που από-ρησαν, κάποιοι αναρωτήθηκαν ανείναι καλή επιλογή. Οι περισσότεροιόμως ήταν θετικοί γιατί η εικόνατης Ελλάδας στην Ιταλία είναι, ακό-μα, μιας όμορφης και φιλόξενης χώ-ρας.

Η Αθήνα μου άρεσε από τηνπρώτη στιγμή. Ενιωσα σαν στο σπίτιμου, σα να βρίσκομαι σε μια πόλητου ιταλικού νότου, το αστικό περι-βάλλον αλλά και η κουλτούρα καιη συμπεριφορά των ανθρώπων είναιπαρόμοια. Αρκετοί με είχαν προει-δοποιήσει ότι η Αθήνα είναι άσχημηπόλη -βρίσκω πολύ άδικη αυτή τηνάποψη και την Αθήνα υποτιμημένηως ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Αν σουαρέσει η ιστορία, η αρχιτεκτονική,η σύγχρονη τέχνη, τότε η Αθήναείναι μια πόλη που θες να εξερευ-νήσεις. Και οι Αθηναίοι, παρά ταπροβλήματά τους, ξέρουν να περ-νάνε καλά, είναι ανοιχτοί και φιλικοίάνθρωποι. Πολλές φορές έχω σκε-φτεί πως θα αντιδρούσαν οι Ιταλοίσε μια αντίστοιχη περίσταση...

Κατά τη διάρκεια της ‘τραπεζικήςαργίας’ δεν έβγαζα μεγάλα ποσάαπό τα ΑΤΜ, μου φαινόταν άδικοτη στιγμή που οι Ελληνες μπορούσανμόνο 60 ευρώ ανά μέρα. Δεν ήρθαεδώ σαν τουρίστρια, δεν είμαι καιΕλληνίδα, όμως με ενδιαφέρει πολύη πολιτική και ήθελα σαν άνθρωποςνα δείξω την αλληλεγγύη μου στονελληνικό λαό, τη συμπάθεια μουστα αιτήματά του. Χωρίς να μπορώνα έρθω στη θέση των Ελλήνων,

συμμετείχα σε συγκεντρώσεις καιπορείες και προσπάθησα να μάθωτι συμβαίνει από ‘πρώτο χέρι’».

Τσίπρας και Ρέντσι μοιάζουνσαν πολιτικά παραδείγματα καιπροσωπικότητες; «Πέρα από μιαχαλαρή ιδεολογική συγγένεια, γιατίο Ρέντσι προέρχεται από το κεντρώοάκρο της αριστεράς, και την ηλικίατους, δε βλέπω πολλές ομοιότητες.Εχω δει τον Τσίπρα να μιλάει live,έχω διαβάσει τους λόγους του -έχειμεγάλη απήχηση στο λαό και οι άν-θρωποι ζητωκραυγάζουν για αυτόνστις πλατείες. Δεν ξέρω αν αυτόείναι δημαγωγικό εκ μέρους τουςαλλά σίγουρα δε συμβαίνει με τονΡέντσι. Στην Ιταλία καμιά πολιτικήπροσωπικότητα δεν έχει αυτό τοχάρισμα, ή οι Ιταλοί έχουμε απο-γοητευτεί περισσότερο από το πο-λιτικό μας σύστημα και την εκάστοτεκυβέρνηση.

Ολη αυτή την περίοδο η καθη-μερινότητα στην Ελλάδα μου φάνηκενορμάλ. Από την Ιταλία με ρωτούσαναν έχω φαγητό (γελάει), ή νόμιζανότι καίγεται ολόκληρη η πόλη επειδήέβλεπαν τα πλάνα από τις μολότοφστο Σύνταγμα. Ακόμα και οι Ιταλοί,που είμαστε συνηθισμένοι σε ταρα-χές στις διαδηλώσεις... Στο Επιμε-λητήριο τηλεφωνούσαν συνεχώςΙταλοί επιχειρηματίες και δημοσιο-γράφοι για να ενημερωθούν για τηνπραγματική κατάσταση.

Οι Ιταλοί επιχειρηματίες πουδραστηριοποιούνται, ή προτίθενται,στην Ελλάδα, έχουν ανασφάλεια,δεν ξέρουν τι θα συμβεί σε 6 μήνες,σε ένα χρόνο. Είναι διστακτικοί.Και νομίζω ότι δεν τους φοβίζει τοενδεχόμενο μιας ελληνικής εξόδουαπό το ευρώ -αυτό δεν το αξιολο-γούν ως σημαντική πιθανότητα- όσοη έλλειψη ενός σταθερού περιβάλ-λοντος, σε πολιτικό επίπεδο κυρίως.Υπάρχουν τομείς πάντως, όπως τατρόφιμα, όπου οι ιταλικές επενδύσειςείναι σημαντικές και μεγάλες εται-ρείες δραστηριοποιούνται».

Είσαι υπέρ της Ενωμένης Ευ-ρώπης; «Μου αρέσει η ιδέα της ευ-ρωπαϊκής ενοποίησης, όπως γεννή-θηκε μετά τον πόλεμο. Βέβαια, πλέ-ον έχει πάρει συγκεκριμένες κα-τευθύνσεις με τις οποίες δε συμφω-νώ. Συνομήλικοι μου στη Νάποληαναγκάζονται να μεταναστεύσουνστον ιταλικό ή τον ευρωπαϊκό βορρά.Αλλά αν δεν είχε γίνει το πρότζεκττης Ε.Ε. δε θα είχα ταξιδέψει, όπωςεκατομμύρια άλλοι Ευρωπαίοι νέοισε άλλες χώρες, γνωρίζοντας τουςΕυρωπαίους συμπολίτες μας. Η οι-κονομία εξελίσσεται σε αρνητικόπαράγοντα αυτής της διαδικασίαςομοσπονδιοποίησης αλλά στο πολι-τισμικό επίπεδο τα οφέλη είναι πολ-λά. Δε μιλάω για τη σχέση Ελλήνωνκαι Ιταλών -εκεί λέμε όπως κι εσείς‘una faccia una razza’».

Πηγή: Huffington post (Αλέξης Γαγλίας)

Η Ιταλίδα Κιάρα Μπόνι.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ10 ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομι-κών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έπεσεθύμα δολοφονικής απόπειρας στις12 Οκτωβρίου, 25 χρόνια πριν, ηοποία τον καθήλωσε σε αναπηρικόκαρότσι το 1990 και χαρακτηρίστηκεαπό όλους άδικη.

Ηταν ο υπουργός Εσωτερικώντης Ομοσπονδιακής Γερμανίας πουγια έξι και πλέον μήνες διαχειρίζον-ταν την διαπραγμάτευση από τηνεπομένη της πτώσης του Τείχουςέως τις 4 Οκτωβρίου του 1990 όπουΔυτικογερμανοί και Ανατολικογερ-μανοί βουλευτές συνεδρίαζαν γιαπρώτη φορά από κοινού στο κτήριοτου Ράιχστανγκ. Μία συνεδρίασηπου σήμαινε ουσιαστικά και τηνέναρξη μιας νέας εποχής που θα ξε-κινούσε με τις πρώτες εκλογές πουέστελνε αυτή φορά στην Βουλή τουςεκπροσώπους των Γερμανών όπωςαυτοί θα εκλέγονταν υπό τα νέαδεδομένα.

Ελάχιστες ημέρες μετά, στις 12Οκτωβρίου του 1990 ο ΒόλφγκανγκΣόιμπλε, θα βρίσκονταν σε μία χα-λαρή προεκλογική συνεστίαση σεμία μπυραρία στο Οπεναου, ένα κε-φαλοχώρι του Μέλανα Δρυμού, κον-τά στην γενέτειρα του, την πόληΓκένγκεμπατς. Οι παρευρισκόμενοι,υποστηρικτές του CDU, �