Τεύχος 9ο - 9 Ιουνίου 2013

ΩΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΝΤ

Πόσο μακριά από την ελληνική πραγματικότητα είναι ο γάμος των ομοφυλοφίλων; » ΣΕΛ. 10-11

Απολύθηκε ο προπονητής της

χρονιάς!» ΣΕΛ. 18

«Η Ελλάδα ήταν μια διαδικασία » ΣΕΛ. 4-5 απόκτησης εμπειρίας»

META TOΝ “ΛΑΘΟΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗ” ΚΑΙ ΝΕΑ

/anexartitinews

#anexartitinews

www.anexartiti.gr

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Πρωτοφανείς διαδηλώσεις, ή πάνω κάτω ότι γίνεται και εδώ;

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥΡΚΙΑ » ΣΕΛ. 6-9

›2

ΙδρυτήςΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ

Σύμβουλος ΈκδοσηςΑΝΤΡΙΑΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Διοίκηση και Διεύθυνση ΈκδοσηςNEWS IN BRIEF ΕΚΔΟΣΕΙΣτ: 211 7800 339 - e: newsdesk@anexartiti.gr

ΑρχισυνταξίαΑθλητικά: ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ Στήλες: ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΖΟΥΠΗΤεύχος: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ

Συντακτικό ΠολιτικούΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗΔΑΦΝΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΚΗΣ

Συντακτική ΟμάδαΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΠΟΓΙΑΝΝΗΣΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΟΖΑΝΗΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΑΚΟΣΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣΕΥΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥΜΑΓΔΑ ΠΑΠΑΔΑΜΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΕΡΛΕΣ

News Matrix

Εξαπλώνονται οι διαδηλώσεις στην Τουρκία. Οι διαμαρτυρόμενοι ζητούν ακόμη και την παραίτηση Ερντογάν

• Έκρηξη σημειώνεται στο γραφείο του γενικού γραμματέα Διαφάνειας, Γιώργου Σούρλα • Πρωτοφανείς πλημμύρες σαρώνουν την Κεντρική Ευρώπη • Ουρές σχηματίζουν για τρίτη μέρα οι συνταξιούχοι που δεν έλαβαν σύνταξη επειδή δεν δήλωσαν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ

Δευτέρα

Την ίδρυση της δημόσιας εταιρείας υδρογονανθράκων ανακοινώνει από το ΥΠΕΚΑ ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς • Ενώ συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις των κομμάτων για το αντιρατσιστικό, η Χρυσή Αυγή κατέθεσε νομοσχέδιο για τον “ρατσισμό κατά των Ελλήνων” • Ανακοινώνεται ότι ισχύει κανονικά ως το τέλος του έτους το πάγωμα πλειστηριασμών

Τρίτη

Συνεχίζονται για έκτη μέρα οι ταραχές στην Τουρκία, όπου οι νεκροί ανέρχονται πλέον στους τρεις

• Απόρρητο έγγραφο του ΔΝΤ που μιλά για “λάθος συνταγή” στην Ελλάδα αποκαλύπτει η Wall Street Journal • Σκοτώνεται στρατιώτης μετά την ανατροπή τεθωρακισμένου στον Ωρωπό • Συνεχίζεται να αναζητείται χρυσή τομή για την αναστολή των πλειστηριασμών

Τετάρτη

Στα “μαχαίρια” ΕΕ και ΔΝΤ μετά την αποκάλυψη του εγγράφου που κάνει λόγο για “λάθος συνταγή” στην Ελλάδα. “Η έκθεση θα βοηθήσει να διορθωθούν λάθη,” λέει ο Γ. Στουρνάρας • Σάλο προκαλεί η άρνηση του ολοκαυτώματος των Εβραίων από τον Ηλία Κασιδιάρη • Στο 27% ανέρχεται η ανεργία • Σε πορείες προχώρησαν συνταξιούχοι, διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές.

Πέμπτη

Συναγερμός στην αντιτρομοκρατική με την τοποθέτηση βόμβας στο Ι.Χ. της δ/ντριας φυλακών Κορυδαλλού

• Με προσωπικό ασφαλείας λειτουργούν τα νοσοκομεία, λόγω της 24ωρης απεργίας των ιατρών • Πληθαίνουν στη Γερμανία οι φωνές κόντρα στο επίσημο «όχι» για τις αποζημιώσεις • Στον ‘αέρα’ βγαίνει η Βασίλισσα Ελισάβετ, η οποία εγκαινιάζει τα νέα στούντιο του BBC

Παρασκευή

Άρση του τραπεζικού απορρήτου αποκτά το ΣΔΟΕ, το οποίο έχει πλέον την δυνατότητα να κατάσχει μέχρι και το 25% του μισθού για εισοδήματα άνω των 1,000€ • Εκλογές ζητά η αντιπολίτευση στην Τουρκία, κάτι που αρνείται κατηγορηματικά ο Ερντογάν • Αγωνία για τον Νέλσον Μαντέλα. Σε σταθερή αλλά σοβαρή κατάσταση νοσηλεύεται ο 94χρονος νοτιοαφρικανός πρώην πρόεδρος.

Σάββατο

›4Τελικά τι είναι η προσπάθεια της

αντιμετώπισης του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας που άρχισε

το 2010; Μήπως είναι καμιά οικονομική άσκηση με χαλαρή βαθμολογία, όπου οι διαγωνιζόμενοι έχουν περιθώριο να κάνουν και μερικά λάθη χωρίς να κινδυνεύουν να “κοπούν;” Μήπως κανένα ομαδικό παιχνίδι, το οποίο βεβαίως συνεχίζεται παρά τα φάουλ που κάνουν οι παίκτες; Μήπως κανένα χημικό πείραμα που, αν και βάλαμε κάποια λάθος συστατικά στην ένωση, δεν το διακόπτουμε αλλά περιμένουμε να δούμε το μέγεθος της έκρηξης που θα κάνει; Μήπως είναι ένα σκληρό αλλά σωστό σχέδιο που βαίνει προς αποτυχία επειδή οι εκτελεστές του δεν το εφάρμοσαν σωστά ή μήπως κανένα στημένο σενάριο με κινήσεις υπολογισμένες και στόχους γνωστούς μόνο στους λίγους που το έχουν γράψει;

Όπως δημοσιεύεται στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην έκθεσή του για την χώρα μας, αναφέρεται σε σοβαρά λάθη που έγιναν στην αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας, ήδη από το 2010. Παραδέχεται ότι δεν υπολόγισε σωστά τις επιπτώσεις που θα είχε η συνταγή λιτότητας στην οικονομία της χώρας, ότι η προσαρμογή δεν έπρεπε να είναι τόσο βίαιη, τα επιτόκια έπρεπε να χαμηλότερα, η αύξηση των φόρων μικρότερη, η μείωση του χρέους να είχε γίνει πολύ νωρίτερα από τον Μάϊο του 2012, ενώ έπρεπε η προτεραιότητα να δοθεί στην μείωση των δαπανών και στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Τα μέτρα αυτά δεν βελτίωσαν την κατάσταση, οδήγησαν σε μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία και καθιστούν το χρέος μη βιώσιμο. Παρ’ όλα αυτά, δεν προτείνεται καμία αλλαγή εκτός από την προτροπή προς τους Ευρωπαίους για προώθηση σε νέο κούρεμα, ενώ ο επικεφαλής των αποστολών του Ταμείου στην Ελλάδα, Πωλ Τόμσεν, υποστήριξε πως είναι ακόμα νωρίς για μείωση της φορολογίας και υπάρχει

Είναι Θέμα

Η Ελλάδα ήταν μια διαδικασία απόκτησης εμπειρίαςΣτο απόρρητο έγγραφο που δημοσίευσε η Wall Street Journal, το ταμείο παραδέχεται σωρεία λάνθασμένων υπολογισμών

γράφει ο ΔΗΜΟΣΟΦΟΣ

Ωμή ομολογία από το ΔΝΤ

›5ακόμα απόσταση μέχρι την πλήρη δημοσιονομική εξυγίανση.

Για δεύτερη φορά λοιπόν, μετά τον «λανθασμένο πολλαπλασιαστή», το ΔΝΤ μας λέει ότι οι ιθύνοντές του έκαναν λάθος σε κάτι υπολογισμούς και σε κάτι προσθαφαιρέσεις, αλλά εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να πράττουμε σύμφωνα με τις λάθος υποδείξεις τους και θα κάνουμε μέγα λάθος αν δεν συνεχίσουμε να συνεχίζουμε το λάθος τους.

Λάθη όμως δεν έγιναν μόνο από το ΔΝΤ. Έγιναν και από τα δύο άλλα μέλη της Τρόϊκας, την Ε.Ε. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τους συντρόφους μας στην προσπάθεια της δημιουργίας μιας ενωμένης Ευρώπης, τα οποία καθυστέρησαν να πάρουν αποφάσεις για βοήθεια προς την Ελλάδα για να προστατέψουν τις τράπεζές τους και τις οικονομίες των δικών τους κρατών. «Οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις της Κομισιόν για την Ελλάδα αποδείχθηκαν όλες λανθασμένες, διότι δεν είχαν καμία επαφή με την πραγματικότητα» λέει ο Ζαν Κλον Γιούνκερ, ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του Eurogroup, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο MNI.

«Η έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα έκανε λάθος. Η Ε.Ε τα έκανε ακόμα χειρότερα,» γράφει σε άρθρο του στο Bloomberg ο Simon Johnson, επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ κατά την περίοδο 2007-2008.

Είναι τα λάθη αυτά σημαντικά; Και βέβαια είναι και έχουν άμεση σχέση με τα μέτρα που πάρθηκαν και με την τρομερή υποβάθμιση του επιπέδου της ζωής μας. Αν σκεφτεί κανείς δε και τη γνωστή υπόθεση των λανθασμένων στοιχείων που έδωσε η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, για να

αυξηθεί το ποσοστό του ελλείματος, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στα νύχια της τρόικας, αρχίζει να αναρωτιέται κανείς πόσο τυχαία ήταν όλα αυτά και για ποιο λόγο έγιναν.

Και, για άλλη μια φορά, μας δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσουμε τους πραγματικά σοφούς και συνετούς Έλληνες που κατέλαβαν τα έδρανα συνηγόρων του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ και μάχονται να υπερασπισθούν την αθώα και καλοπροαίρετη αυτή Τρόϊκα και να την δικαιώσουν για τα όσα έκανε για εμάς. Που υποστηρίζουν ότι εδώ δεν έχουμε καμία ομολογία του ΔΝΤ περί λάθους ούτε υπάρχει εσκεμμένη κωλυσιεργία εκ μέρους της Ε.Ε. στην λήψη σημαντικών αποφάσεων. Γιατί το κάνουν άραγε; Είναι τόσο προσκολλημένοι στην αντίληψη ότι τα Μνημόνια ήταν ορθά την ίδια ώρα που τα αμφισβητούν οι ίδιοι οι δημιουργοί τους, έχουν τόση πίστη στην αυθεντία των οργάνων της Τρόικας ή έχουν τόση έλλειψη εμπιστοσύνης προς εμάς,

τους υπόλοιπους κακομαθημένους συμπατριώτες τους και προσπαθούν να μας συγκρατήσουν για να μην ξεθαρρέψουμε και περιπέσουμε «εν πολλαίς αμαρτίαις» και πάλι; Όχι ότι θα έπρεπε να επαναπαυτούμε και να ξαναγυρίσουμε στα σφάλματα των προηγούμενων χρόνων, ακόμα και αν ξαφνικά έσβηνε το χρέος μας και είχαμε πλεόνασμα και ισοσκελιζόταν ο προϋπολογισμός μας. Και την δημοσιονομική εξυγίανση χρειαζόμαστε και μέτρα αναπροσαρμογής και νέα νοοτροπία πολιτείας και πολιτών και πολλές άλλες αλλαγές για την βελτίωση της λειτουργίας μας ως κράτος. Μέσα, όμως, από μία αυστηρή αλλά δίκαιη και ήπια προσαρμογή και όχι μέσα από διαδικασίες, οι οποίες οδηγούν το λαό στην φτώχεια, στην ταπείνωση και στην απόγνωση που απορρέουν από την συμπεριφορά ενός κράτους αρπαχτικού που του εξασφαλίζει ένα παρόν χωρίς αξιοπρέπεια κι ένα μέλλον αβέβαιο, με εθνικό συναίσθημα την ανασφάλεια και τον φόβο. •

Είναι Θέμα

›6

Εκκαθάριση πάρκων, διαδηλώσεις, αστυνομική βία, επεισόδια. Λαός στους δρόμους, Twit-

ter, εξεγέρσεις, ένας αδιάλλακτος ηγέτης, περαιτέρω επεισόδια. Αυτά πάνω κάτω συνθέτουν την εικόνα της Τουρκίας το τελευταίο δεκαήμερο. Το ερώτημα και πάλι είναι γιατί; Πως γίνεται σε μια χώρα όπου η οικονομία αναπτύσσεται, σε αντίθεση με όλους γύρω της, και η κοινωνία ευημερεί να υπάρχουν διαδηλώσεις και επεισόδια τέτοιας έκτασης;

Αρχικά, η αλαζονεία του Ταγίπ Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Όντως, ο Τούρκος ηγέτης έχει πολλούς λόγους για να περηφανεύεται, και δεδομένα τον περιμένει μια θέση στα κιτάπια της ιστορίας δίπλα στον Τούρκο εθνάρχη Κεμάλ Ατατούρκ. Ανέλαβε in extremis τα ηνία μιας διχασμένης και μπερδεμένης Τουρκίας πριν από 12 χρόνια και σήμερα στέκεται απόλυτος ηγεμόνας, έχοντας νικήσει το κεμαλικό–στρατιωτικό κατεστημένο και αναδεικνύοντας το κράτος του σε ισχυρότατο περιφερειακό πόλο. Πράγματι, ικανός και αποφασισμένος ηγέτης με λαμπρή επιτυχία. Ωστόσο, τα δείγματα αυταρχισμού όσο κι αν δεν είναι πρωτόγνωρα για ανατολικού τύπου δημοκρατία, έχουν χτυπήσει κόκκινο, με τις φυλακίσεις δημοσιογράφων και στελεχών της αντιπολίτευσης να βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Η έπαρση γίνεται φανερή κι από την αρχική αντίδρασή του στις διαδηλώσεις, όπου έβγαλε τους εξεγερθέντες “τρομοκράτες

εξτρεμιστές”, γκρεμίζοντας όλες τις γέφυρες επικοινωνίας.

Η ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας είναι επίσης γεγονός, καθώς βήμα βήμα οι ελευθερίες περιορίζονται (καθορισμός αριθμού παιδιών, απαγόρευση πώλησης αλκοόλ μετά τις 22.00), με τα ατομικά δικαιώματα και την πολυφωνία να καταπατώνται. Στην πιο δημοκρατική μουσουλμανική χώρα της Μέσης Ανατολής είναι παράταιρο να βλέπεις συστάσεις στις νεαρές Τουρκάλες να... μη φορούν κραγιόν! Ένα κράτος που πριν 8 χρόνια θεωρούταν θέμα χρόνου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα απέχει παρασάγγας, και οι φιλοδυτικοί, ειδικά στα παράλια, γείτονες το προσέχουν. Από μια δημοκρατική, ισχυρή και φιλοευρωπαϊκή Τουρκία, κινούμαστε προς μια, σχετικά πάντα, αυταρχική Ισλαμοκρατία. Σίγουρα, δεν κυριαχεί η Σαρία ούτε ο Ερντογάν «γυρνάει τη χώρα 200 χρόνια πίσω», αλλά διαφορετική Τουρκία είχε στο μυαλό του ο μέσος Τούρκος ότι θα δει μόλις φθάσει ο πλούτος, και άλλη βλέπει.

Πόσο μάλλον που οι δύο μεγάλοι ιδεολογικοί πόλοι είναι ο Κεμαλισμός και ο Ισλαμισμός. Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, αλλά ο Ερντογάν κάνει ό,τι μπορεί. Εξάλλου, το θέμα με το πάρκο δεν είναι τόσο μερικά δέντρα, όσο το Μουσείο του Κεμάλ που βρίσκεται εκεί και αναμένεται να γκρεμιστεί, όπως και ο,τι άλλο Κεμαλικό, προκειμένου να χτιστεί ένα νέο, υπερσύγχρονο και... υπερπολυτελές.Και μιας και μιλήσαμε για πλούτο και πολυτέλεια, η Τουρκία διαθέτει πλέον, και με την καθοδήγηση του ΔΝΤ στο οποίο μόλις πριν δύο μήνες αποπληρώθηκαν τα δάνεια, μια από τις σταθερότερες και πλέον

δυναμικές οικονομίες της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής. Την ίδια ώρα που Ευρώπη και Αραβικά κράτη πτώχευαν, η Τουρκία έτρεχε με ταχύτατους ρυθμούς μεγέθυνσης (2010: 9,2% 2011: 8,5%), ενώ παράλληλα σημειωνόταν συνεχής μείωση του αριθμού των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Αυτά όλα δεν αναιρούν όμως την επιβράδυνση που παρατηρείται πλέον. Όπως έχει ξαναναφερθεί, στην σημερινή,οικονομική, κοινωνία σημασία έχει η Τάση, και αυτή δε δείχνει ευοίωνη, με την μεγέθυνση του 2012 να περιορίζεται στο 3%, ενώ και οι τιμές των αγαθών αυξάνουν με ταχύτατους ρυθμούς (πληθωρισμός 2011: 6,5%, 2012: 9,1%). Σε σχέση με την προ-Ερντογάν περίοδο, οι Τούρκοι τρώνε παντεσπάνι αντί για παξιμάδι, αλλά το χαβιάρι που τους υποσχέθηκαν δε φαίνεται πουθενά. Ο λαός δε κοιτά στο παρελθόν, αλλά απαιτεί τα πάντα και τώρα, αλά Queen.

Το αυτό συμβαίνει και στην ευχέρεια της αντίδρασης όμως. Η Τουρκία δεν έγινε αίφνης Σουηδία, πάντα χαρακτηριζόταν από αυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το σημερινό. Κάθε δεύτερη Κυριακή ο Ιμάμης ξύπναγε τον κόσμο και είχε συμβεί νέο στρατιωτικό πραξικόπημα. Όμως, τότε οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα ούτε να διαδηλώσουν ούτε να εξεγερθούν, ήξεραν τι τους περίμενε. Προσδοκίες, σε αντίθεση με σήμερα δεν υπήρχαν. Η σημερινή σύγκριση των πολιτών δε γίνεται με το παρελθόν, αλλά με το φανταστικό μέλλον.

Και εδώ, παίζει το ρόλο της η “κοινωνία της πληροφορίας,”

Ποια Δημοκρατία; To Twitter!

γράφει ο

ΝΙΚΟΣΑΛΕΞΙΟΥnalexiou@anexartiti.gr

All the Way International

›7

το “διαδικτυακό χωριό.” Ζούμε στην εποχή της απόλυτης προσβασιμότητας. Τα ένστικτα έχουν αλλάξει. Ό,τι θελήσεις να δεις, να ακούσεις, να πληροφορηθείς το έχεις στα δάχτυλα σου. Είμαστε η γενιά του κλικ και του F5. Τα θέλουμε όλα επειδή μας τα έχουν υποσχεθεί, απενοχοποιημένα και δίπλα μας. Και φυσικά τα θέλουμε ΤΩΡΑ γιατι το Loading είναι για τους παππούδες. Θες εικόνα και ήχο από τη ζωή των ηθοποιών, τραγουδιστών, πολιτικών, αθλητών άμεσα; Το’ χεις! Θες δημοκρατία του Twitter; Το ’χεις!

Το Twitter, και τα υπόλοιπα μέσα παρότι κάτι πρωτόγνωρο για την κοινωνία, μπορούν να

χρησιμοποιηθούν σωστά, και ίσως στο μέλλον να εγγυηθούν τη δημοκρατικότητα των Πολιτευμάτων. Ωστόσο, σήμερα κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Εκατομμύρια πληροφορίες, ως επί το πλείστον άκυρες, αναπαράγονται και μετακινούνται. Την ίδια στιγμή, κάποιες χιλιάδες ενημερωτικά blogs και ιστοσελίδες προκειμένου να ικανοποιούν κοινό θα πρέπει κάθε δύο λεπτά να ανανεώνουν το υλικό και τις «ειδήσεις» τους. Μαντέψτε τι είναι αναγκασμένοι να κάνουν.

Η ποιότητα έχει υποκατασταθεί από την ποσότητα όσον αφορά την ενημέρωση και τις πληροφορίες που ως επί το πλείστον είναι

πια «ανεπιβεβαίωτες». Μέχρι να φθάσουμε σε σημείο να εξισορροπήσουμε ποιοτικά, έχουμε πολύ δρόμο, και πολλές ακόμα τέτοιες «εξεγέρσεις» που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με καλύτερη ενημέρωση, συζήτηση και θεσμοποιημένες δημοκρατικές διαδικασίες. Μπορούμε, αλλά δεν είμαστε ακόμα εκεί. •

All the Way International

›8

Παρακολουθώντας τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην Τουρκία την περασμένη

εβδομάδα, με την επέμβαση της αστυνομίας στις διαδηλώσεις των πολιτών και τις συμπλοκές που ακολούθησαν, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις και τη στάση του πρωθυπουργού Ερντογάν για μηδενική υπαναχώρηση ως προς τα αιτήματα των διαδηλωτών, δεν μπορούσα παρά να παρατηρήσω τις αντιδράσεις των ελληνικών κυρίως, αλλά και των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης πάνω στο θέμα. Όπου και να στεκόσουνα άκουγες βαρύγδουπες δηλώσεις, όπως πρωτοφανή κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών, ανήκουστα μέτρα καταστολής, καθώς και δριμύτατη κριτική κατά της τουρκικής κυβέρνησης για τους χειρισμούς της πάνω στο όλο ζήτημα. Και ύστερα σκέφτηκα: καλά όλα αυτά, αλλά είναι πράγματι τόσο ανήκουστα και πρωτοφανή;

Ας ξεφύγουμε λοιπόν λίγο από τα γεγονότα που συμβαίνουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου και ας φέρουμε λίγο στο μυαλό μας την εικόνα μιας τυπικής διαδήλωσης που λαμβάνει χώρα στο Σύνταγμα. Τι είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό; Διαδηλωτές σκόρπιοι στους γύρω δρόμους λίγο πριν φτάσουν μπροστά στη Βουλή, μια ομάδα το πολύ 200 κουκουλοφόρων να βρίσκονται σε συμπλοκή με τους ανθρώπους των ΜΑΤ στην πλατεία και να καταστρέφουν ό,τι κομμάτι

κρατικής ή ιδιωτικής περιουσίας πέσει στα χέρια τους, ένα σύννεφο από δακρυγόνα να σκεπάζει “ατμοσφαιρικά” την περιοχή και να κάνει την προσέγγιση στην πλατεία αδύνατη, εκτός αν είσαι εξοπλισμένος για χημικό πόλεμο, κάδους να έχουν πάρει φωτιά, σπασμένα πεζοδρόμια και άλλα παρόμοια, έτσι δεν είναι; Ακόμα, πολλαπλά θύματα στους σταθμούς

του μετρό και τις γύρω περιοχές με αναπνευστικά προβλήματα από τα χημικά, κλειστοί δρόμοι από μπλόκα της αστυνομίας που εμποδίζουν την προσέλευση στο κέντρο από σχεδόν όλες τις διόδους και κλειστοί σταθμοί του μετρό σε σχεδόν το μισό μήκος των γραμμών (για ασφάλεια τι νομίσατε;). Και φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι δηλώσεις του εκάστοτε κυβερνητικού

Ελλάς-Τουρκία Κοινή Πορεία

Άποψη

γράφει ο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΚΗΣgtrakis@anexartiti.gr

›9Άποψη

εκπροσώπου, για την ομαλή και εύρυθμη εξέλιξη της διαδήλωσης, για την εγγυημένη ασφάλεια των πολιτών και για την καταδίκη των επεισοδίων, παίζοντας ταυτόχρονα ένα πινγκ-πονγκ ευθυνών με τον αρχηγό της αστυνομίας και την αντιπολίτευση. Όλα αυτά βέβαια μέχρι την επόμενη φορά, που θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό.

Και φτάνουμε λοιπόν και στο προκείμενο. Πόσο διαφέρουν αυτά που περιγράψαμε παραπάνω και τα οποία αποτελούν ρουτίνα για τα ελληνικά δεδομένα, από τα γεγονότα που συνέβησαν στην Τουρκία; Μάλλον καθόλου. Τότε λοιπόν γιατί μας κάνουν τόσο μεγάλη εντύπωση; Πολύ απλά μας κάνουν εντύπωση γιατί μας είναι πιο εύκολο να κάνουμε κριτική στα κακώς κείμενα που συμβαίνουν σε άλλες χώρες, παρά να κάνουμε αυτοκριτική στα

δικά μας λάθη. Όπως λέει και η παροιμία, η καμήλα ποτέ δεν κοιτάει την καμπούρα της, αλλά μόνο των άλλων, έτσι και εμείς. Σχολιάζουμε και κατακρίνουμε την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών της Τουρκίας και της εκάστοτε χώρας και αρνούμαστε πεισματικά να δούμε ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και εδώ. Και φυσικά όταν αυτό συμβεί, είτε με την μορφή αδυναμίας προσέλευσης σε μια διαδήλωση λόγω κλειστού μετρό ή δρόμων είτε λόγω αδυναμίας προσέλευσης εξαιτίας της χρήσης βίας τόσο από την πλευρά των κουκουλοφόρων όσο και από την πλευρά της αστυνομίας, γεγονότα που αποθαρρύνουν όποιον θέλει να συμμετάσχει, απλά το κατακρίνουμε, αλλά το αποδεχόμαστε, μέχρι να ξανασυμβεί την επόμενη φορά.

Γι’ αυτό λοιπόν καλό θα ήταν,

πριν αρχίσουν οι κριτικές για τα προβλήματα και την κρίση του πολιτεύματος που συμβαίνει σε άλλες χώρες, να κοιτάξουμε πώς εμείς οι ίδιοι θα βελτιωθούμε και θα προασπίσουμε τα δικαιώματα μας, δικαιώματα που έχουμε στερηθεί ή στερήσαμε εμείς οι ίδιοι από τους εαυτούς μας στην διάρκεια των χρόνων. Αν δεν το κάνουμε, κάποια στιγμή, που ίσως να ναι αργά, θα αναγκαστεί η καμήλα να κοιτάξει την καμπούρα της. Πάλι καλά όμως, σήμερα, έχουμε καθρέφτες… •

›10

Mια συζήτηση γύρω από τη θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ ομοφύλων ή η

«ισότητα στο γάμο», όπως η ίδια η κοινότητα των ΛΟΑΤ (Λεσβιακών, Ομοφυλόφιλων, Αμφιφυλόφιλων και Τρανσέξουαλ) ατόμων ή LGBT κοινότητα, θέλει να αποκαλεί το θέμα στο δημόσιο λόγο της, είναι λογικό να φαντάζει πολυτέλεια στην Ελλάδα του 2013 όπου τα θέματα γύρω από την οικονομική κρίση μονοπωλούν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των blog ως η μόνη είδηση. Όμως καθώς όλο

και περισσότερες χώρες έρχονται αντιμέτωπες με το συγκεκριμένο πάγιο αίτημα των ομοφυλοφίλων και εκ των πραγμάτων καλούνται να το διευθετήσουν, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποφύγει το ζήτημα για πολύ ακόμα. Με αφορμή λοιπόν τόσο την πρόσφατη απόφαση του γαλλικού κοινοβουλίου να νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων αλλά και την πραγματοποίηση του φεστιβάλ υπερηφάνειας (Gay Pride) χθες στο κέντρο της Αθήνας αποφάσισα να γράψω μερικές σκέψεις πάνω στο θέμα.

Παρότι είναι πολύ εύκολο να στηλιτεύσει κανείς το συντηρητισμό και την προφανή διάκριση σε βάρος μιας μερίδας του πληθυσμού όσον αφορά ένα θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, το ζήτημα είναι αρκετά

πιο περίπλοκο. Δεν είναι τυχαίο πως ελάχιστες χώρες στον κόσμο έχουν αναγνωρίσει την ισότητα των ομοφυλοφίλων στο γάμο και κάποιες από αυτές πρακτικά δεν τελούν γάμους παρά την αναγνώριση αυτή. Τρανταχτό παράδειγμα είναι οι ΗΠΑ, το μέρος όπου κανείς θα περίμενε να υπάρχει η μεγαλύτερη ανεκτικότητα ως προς τη διαφορετικότητα: μόλις 13 πολιτείες έχουν αναγνωρίσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων και μόνο 10 έχουν θέσει σε εφαρμογή την αναγνώριση αυτή. Η Ευρώπη δείχνει πιο προοδευτική καθώς από τις 15 χώρες στον κόσμο που έχουν αναγνωρίσει το συγκεκριμένο δικαίωμα οι 8 είναι ευρωπαϊκές. Τι κάνει όμως τόσο δύσκολη μια απόφαση που σε μοντέρνες κοινωνίες με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να μοιάζει με φυσική εξέλιξη των

Όλα του γάμου δύσκολα!γράφει η

ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗdvoulgari@anexartiti.gr

Άποψη

›11πραγμάτων;

Η απάντηση είναι πιο απλή απ’ ό, τι θα φανταζόταν κάποιος: οι κοινωνίες δεν είναι έτοιμες. Κι αυτό γιατί η θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ ομοφύλων είναι δυνατή σε κοινωνίες που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Πρώτον, είναι απαραίτητη η ευρεία κοινωνική συναίνεση: δεν είναι δυνατόν να θεσμοθετηθεί κάτι που θα προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις σε μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού από αυτό που θα ωφελήσει. Η συναίνεση αυτή της κοινωνίας είναι που θα οδηγήσει στη δεύτερη προϋπόθεση, δηλαδή την πολιτική βούληση: Όσο έντονα κι αν υποστηρίζεται ένας στόχος απ’ το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, πάντα θα υπάρχει πολιτικό κόστος σε κάποιο άλλο μέρος της. Για να θεσμοθετηθεί ο γάμος μεταξύ ομοφύλων χρειάζεται αποφασιστικότητα αλλά και διάθεση από πλευράς πολιτικής ηγεσίας να αποδείξει ότι τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων δεν θα αποτελέσουν σε καμία περίπτωση απειλή για τα παραδοσιακά δικαιώματα των ετεροφυλόφιλων. Τρίτη προϋπόθεση είναι ο απόλυτος διαχωρισμός του κράτους απ’ τη θρησκεία, όποια και να είναι αυτή: Καμία από τις ευρέως διαδεδομένες θρησκείες δεν αποδέχεται την ομοφυλοφιλία, αντιθέτως μάλιστα οι περισσότερες τη θεωρούν “αμαρτία,” άρα η οποιαδήποτε εμπλοκή του κράτους με την Εκκλησία αποτελεί εμπόδιο για την ισότητα των ομοφυλοφίλων στο γάμο.

Όσον αφορά την Ελλάδα, ο υπουργός Δικαιοσύνης  Αντώνης Ρουπακιώτης, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή έπειτα από ερώτηση των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ  Μαρίας

Γιαννακάκη και Μαρίας Ρεπούση  για τη θεσμική αναγνώριση της ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου αναφέρει πως «η ελληνική κυβέρνηση μελετά το θέμα και θα ανακοινώσει τις αποφάσεις της, ύστερα από διεξαγωγή δημόσιου διαλόγου, σχετικά με το ερώτημα της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης». Παρά την πρώτη αυτή νύξη από πλευράς ενός από τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους, είναι φανερό πως η χώρα μας δεν πληρεί καμία από τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις. Παρότι η ελληνική κοινωνία είναι σχετικά ανεκτική ως προς το θέμα της ομοφυλοφιλίας, είναι και σίγουρα ανέτοιμη για το επόμενο βήμα. Η κοινή γνώμη δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα σε βάθος και παραμένει εγκλωβισμένη στα κλισέ του παρελθόντος βλέποντας στο μεγαλύτερο ποσοστό της τους ομοφυλόφιλους είτε ως απειλή κατά των παραδοσιακών αξιών είτε ως καρικατούρες. Άρα δεν μπορεί να τους αντιληφθεί ως συμπολίτες με ίσα δικαιώματα στο γάμο. Η θρησκεία είναι επίσης ένας μεγάλος ανασταλτικός παράγοντας καθώς οι Έλληνες δεν είναι θρησκευτικά φανατισμένοι, αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Η Εκκλησία της Ελλάδας σίγουρα θα αντιδράσει σε πιθανή πρόταση για διεύρυνση του δικαιώματος στο γάμο και είναι βέβαιο πως θα βρει και πολλούς υποστηρικτές στα γηραιότερα ηλικιακά γκρουπ. Όσον αφορά την πολιτική βούληση σχετικά με αυτό το ζήτημα, φάνηκε από νωρίς ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα ήταν πρόθυμο να αναλάβει το πολιτικό κόστος. Είναι βέβαιο πως τα κόμματα που εκπροσωπούν την Αριστερά και την Κεντροαριστερά θα υποστηρίξουν πιθανή πρόταση για θεσμοθέτηση του γάμου των

ομοφυλοφίλων όμως από τα λόγια στις πράξεις η απόσταση είναι μεγάλη: το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας απόφασης στη συντηρητική ακόμα Ελλάδα θα ήταν ανυπολόγιστο σε εποχές όπου το παραδοσιακό κομματικό σύστημα διαλύεται και η ψήφος σε «αντισυστημικά» κόμματα ενισχύεται όλο και περισσότερο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αυξανόμενη ισχύ της Χρυσής Αυγής, τα κόμματα είναι λογικό να σφυρίζουν αδιάφορα για ένα θέμα που τη δεδομένη στιγμή μπορεί να θεωρηθεί και ελάσσονος σημασίας ώστε να αποφύγουν τις επιπρόσθετες συγκρούσεις στο ήδη τεταμένο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Ο γάμος μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών είναι λοιπόν ένα ζήτημα που χρειάζεται μεγάλη ωριμότητα για να θεσμοθετηθεί ομαλά και χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις στην κοινωνία. Κάτι τέτοιο είναι δυνατό μόνο μέσα από την πληρέστερη ενημέρωση τόσο γύρω από το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας γενικότερα όσο και του γάμου μεταξύ ομοφύλων ειδικότερα: πρέπει να γίνει αντιληπτό ως άλλη μια επέκταση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι ως μια απειλή για τις παραδοσιακές δομές τις κοινωνίας. Καθώς οι χώρες γύρω μας προχωρούν σ’ αυτό τον τομέα αναγκαστικά θα πάρει σειρά και η Ελλάδα ακόμα και αν η διαδικασία προσαρμογής στα νέα δεδομένα πάρει λίγο παραπάνω. Και όταν η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας πραγματικά αντιληφθεί πως είναι δίκαιο να μπορεί κάθε πολίτης να συμβιώνει νόμιμα με το σύντροφό του, οι τυπικές διαδικασίες θα είναι πια απλές. •

Άποψη

›12

Κλασική φάση, ο τετραπέρατος πρωταγωνιστής που λύνει το μυστήριο με απλές

παρατηρήσεις. Μίκυ Μάους, Ηρακλής Πουαρό, Σέρλοκ Χολμς ή Mission-Impossible-Tom και πράκτορες-που-φυτρώνουν-σαν-τα-μανιτάρια-στη-βραδινή-ζώνη, ένας είναι ο κοινός παρονομαστής: οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά στη σκιαγράφηση ατόμων και γεγονότων.

Πάμε αλλιώς. Κάθε χρηστικό αντικείμενο της καθημερινότητάς μας είναι το αποτέλεσμα μιας επιλογής. Γούστο, ανάγκες, δυνατότητες, τάσεις, προσφορά, ζήτηση αλλά και συμπτώσεις καθορίζουν τι φοράμε, τι κρατάμε, τι ακούμε, τι διαβάζουμε. Ρούχα, παπούτσια ή έπιπλα, ηλεκτρονικές συσκευές, κατσαρόλες, τηγάνια κι ό, τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε δείχνουν κάτι για εμάς, τους χρήστες.

Το ίδιο και τ΄ αμάξι. Είναι παντού και πουθενά ξεγελώντας τους αθώους κι ένοχους χρήστες. Οι αγοραστές (και οι πωλητές) κρύβονται πίσω από επιχειρήματα του τύπου “μηχανή, απόδοση, κατανάλωση, χωρητικότητα, εγγύηση…” Στην ωμή πραγματικότητα του δρόμου βέβαια, τα στερεότυπα δίνουν το βήμα στους δίκαιους κι άδικους χαρακτηρισμούς.

Πρώτος διαχωρισμός, ερασιτέχνες κι επαγγελματίες. Ανάμεσα

στους πρώτους συναντάμε τους συντηρητικούς, τους συμβατικούς και τους τολμηρούς. Λαϊκιστί “κότες,” “κλάσικ” και “Σουμάχερ wannabe.” Με αντίστοιχα οχήματα, μοντέλα κατά κοινή ομολογία “αποτυχίες,” “main-stream” και “θηρία.” Εννοείται πως οι χαρακτηρισμοί πάνε από τους δύο προς τον έναν κάθε φορά.

Δεν παραλείπω τους δικυκλιστές αλλά σκοπίμως τους αφιερώνω μία άλλη παράγραφο γιατί κι αυτοί έχουν τα χούγια τους με κυριότερο την πεποίθηση πως είναι αρκετά πιο έξυπνοι και μάγκες με την επιλογή τους που τους χαρίζει ευκολία στους ελιγμούς κάθε τύπου. Δειγματοληπτικά και μόνο... πορεία στο πεζοδρόμιο, ζιγκ ζαγκ στα φανάρια και μεταφορά οποιουδήποτε αντικειμένου δεν βολεύεται στο πορτ μπαγκάζ, βλ. σιδερόβεργες, γλάστρες χαρτόνια κ.α. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε τους οδηγούς ταξί και μεγάλων οχημάτων όπως λεωφορεία και φορτηγά. Ή στην αργκώ του πηγμένου κεντρικού, ταρίφες, νταλικιέρηδες, πουλμανατζήδες κ.ο.κ. Οι μεν καταριούνται τους πάντες γιατί κάποιος τους είπε πως μόνο

εκείνοι έχουν δικαίωμα εκτεταμένης χρήσης του οδοστρώματος και οι δε κατηγορούνται συνήθως ως τραμπούκοι που νομίζουν πως ο δρόμος τους ανήκει γιατί “το έχουν πιο μεγάλο”.

Και για να μην με πουν προκατειλημμένη, εξαιρέσεις υπάρχουν και τις έχω συναντήσει. Και οι καλύτερες είναι όσοι σου λένε «όντως, αλλά τι να κάνω;» Κι «πλάκα μου κάνουν ή κάπου χάνω;» Η απάντηση είναι χαμένη στη μετάφραση. Κι όποιος έχει οδηγήσει έστω και για να πάρει το δίπλωμα, θα έχει διαπιστώσει κατά κόρον τα παραπάνω.

Θεωρώ το αυτοκίνητο κομμάτι της προσωπικότητας έως το σημείο που αποτελεί επιλογή καθημερινά χρησιμοποιούμενου αντικειμένου. Από εκεί και πέρα είναι ο χαρακτήρας του οδηγού που καθορίζει τη συμπεριφορά του επί της ασφάλτου. Δεν είναι θέμα εμπάθειας ή διαστροφής. Είναι ζήτημα αντίληψης. Άλλωστε οι μεγαλύτερες αλήθειες κρύβονται πίσω από τα άσχημα εκφρασμένα και με φανατισμό διογκωμένα στερεότυπα. •

Δείξε μου το αμάξι σου να σου πω ποιoς είσαι

γράφει η

ΜΑΓΔΑΠΑΠΑΔΑΜmpapadam@anexartiti.gr

Πολεογωνίες

›13

Είπα κι εγώ να ανοίξω την τηλεόραση και να ασχοληθώ λίγο με το φαινόμενο που

λέγεται ελληνική τιβί. Κάπου εκεί ήρθε και το πρώτο σοκ. Εκεί που καθόμουν αμέριμνος με τα πατατάκια μου και έβλεπα τις όμορφες διαφημίσεις μου, ξαφνικά άρχισε να παίζει μια σειρά (!). Αφού συμμάζεψα τον εαυτό μου και τον εμπόδισα απ’ το να πάρει τηλέφωνο για να παραπονεθεί επειδή έκοψαν την τελευταία διαφήμιση και δεν κατάφερα ποτέ να μάθω τι συστήνουν 29 κατασκευαστές πλυντηρίων, δεν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ, είναι η μαύρη αλήθεια, αποφάσισα να συμβιβαστώ και να δω τη σειρά.

Πέρασαν οι τίτλοι αρχής, όμορφοι και έθνικ. Όλα καλά μέχρι εκεί. Ξεκινάει το επεισόδιο και έρχεται ο πρώτος διάλογος. Σηκώνομαι, χτυπάω την τηλεόραση στο πλάι, τσεκάρω τον αποκωδικοποιητή, αλλάζω κανάλια, μέχρι και το τηλεκοντρόλ δοκίμασα να χτυπήσω στο πόδι μου, λόγω του γνωστού νόμου που υπαγορεύει ότι με αυτόν τον τρόπο φορτίζουν οι μπαταρίες του, αλλά τίποτα. Συνειδητοποίησα ότι το φαινόμενο είναι καθολικό και πλέον ζουν ανάμεσά μας. Τότε είναι που κάθισα και αναπόλησα τις ωραίες εποχές που έβλεπα ανελλιπώς Εσμεράλδα, Τσικιτίτας και Ατρόμητους (κι εσύ τα έβλεπες, μην το αρνείσαι). Βραζιλιάνικα και πάλι Βραζιλιάνικα (ναι, οι Ατρόμητοι ήταν παραγωγή Αργεντινής, ξέρουμε ότι το ξέρεις). Πλοκή, ανατροπές, δακρύβρεχτες ιστορίες και, το κυριότερο, τέλεια συγχρονισμένη μεταγλώττιση. Οι σειρές αυτές δεν ήταν απλή ενασχόληση. Ήταν βίωμα. Κάτι σύνθετο που τάραξε συθέμελα την κοινωνία και ήρθε να την τραβήξει απ’ το βούρκο της ελληνικής

σαπουνόπερας. Και το μόνο κοινό τηλεοπτικό σημείο αναφοράς με τη γιαγιά μου μέχρι που βγήκαν οι Οικογενειακές Ιστορίες.

Αφού η μόδα τους έκανε τον κύκλο της (ή μάλλον όχι; Περαιτέρω πληροφορίες στη συνέχεια), υπήρξε μία περίοδος σχετικής ηρεμίας. Όμως, για να μη μείνουμε με τον καημό, κάτι καινούριο χτύπησε την πόρτα και, για να είμαστε ακριβείς, τα UHF (ψηφιακή εποχή σου λέει μετά. Με το ψηφιακό σήμα, τι να πω; Τις οπτικές ίνες; Τους αποκωδικοποιητές; Χτυπάει άσχημα, απ’ όπου κι αν το πιάσεις). Τούρκικα, κυρίες και κύριοι. Μικροί και μεγάλοι καθηλώνονται για να μάθουν τις εξελίξεις για τις περιπέτειες της Φατμέ και αν η γυναίκα του Μεχμέτ έκανε αγόρι ή αν πρέπει να μαζεύει λεφτά για ακόμα μία προίκα. Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά που λέει και το άσμα, το ελληνικό παράρτημα του Αλ Τζαζίρα κατεβάζει ρολά. Εδώ, όμως έρχεται ένας φίλος απ’ τα παλιά να καλύψει και με το παραπάνω το τεράστιο κενό (η πικάντικη πληροφορία που χρωστάω από πριν). Βραζιλιάνικα. Ανανεωμένα, σε μοντέρνα χρώματα και σχέδια, τώρα στο μαγαζί της γειτονιάς σας. Σηκωθείτε από κρεβάτια και ντιβανομπάουλα και ανοίξτε τους δέκτες σας. Γιαγιά, παππού, λεφτά για μασέλα δεν έχεις και το πιεσόμετρο σου έχει γίνει το μηχανάκι της AGB, αλλά θα βλέπεις τη σπιταρόνα του Ντιέγκο ντε λα Βέγκα να ανοίγει η καρδούλα σου (κάνει καλό και στις βουλωμένες αρτηρίες που δεν έχεις να πας να εγχειρήσεις). Αντί για τη Χουρέμ θα σας κάνει παρέα η Ντολόρες. Θα τις πάρουμε και στη θάλασσα άμα λάχει. Εκείνη θα λιώνει για τον Χοσέ κι εμείς από τη ζέστη. Guzel. •

Πλάγιος Λόγος

Απ’ τη Χουανίτα στη Χουρέμ και τούμπαλιν.

γράφει ο

ΜΙΧΑΛΗΣΖΑΜΠΕΛΗΣmzambelis@anexartiti.gr

›14

Mισώ την εαρινή εξεταστική. Καταρχάς, δεν είναι εαρινή. Ελλάδα είμαστε, γίνεται

κατακαλόκαιρο, τέλη Μαΐου για τους τυχερούς, μέσα Ιουλίου για αυτούς που σημάδεψε η μοίρα.

Τη σιχαίνομαι αυτή την περίοδο. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιος να τη συμπαθεί, εκτός από κάτι συμφοιτήτριες μου που τους αρέσει επειδή έχει περισσότερο ήλιο για να φωτοσυνθέτουν.

Όταν έρχεται αυτή η περίοδος, αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά να τα παρατήσω όλα και να γίνω στρίπερ (και όχι πριγκίπισσα, όπως

λέγεται στα πέριξ, καθότι εγώ είμαι ρεαλίστρια και λογική). Βλέπω στον ύπνο μου τον Γκάνταλφ, στη γνωστή σκηνή με τον Μπάλρογκ στη γέφυρα του Khazad-dum, να μου λέει “You Shall Not Pass!” Όταν είμαι ξύπνια πάλι, αντικρίζω το βουνό βιβλίων και σημειώσεων στο γραφείο μου κι απελπίζομαι. Βέβαια, θα μου πείτε, αυτά τα κλασσικά συμπτώματα αφορούν και στην χειμερινή εξετασική.

Φευ! Η εαρινή είναι το βασικό πρόβλημα. Και εξηγούμαι:

1. Ζέστη. Πολύ ζέστη. Πάρα πολύ ζέστη. Δε φτάνει που διαβάζεις και ζεις μια κόλαση μεταφορικά, πρέπει να τη ζεις και κυριολεκτικά; Ο καφές γίνεται νερομπλούμ, σε πιάνει πονοκέφαλος είτε επειδή έκατσες στο ρεύμα είτε λόγω ζέστης. Απελπισία! Βεντάλιες, ανεμιστήρες και κλιματιστικά επιστρατεύονται για να δώσουν λύση αλλά και πάλι. Άσε που φέτος με την κρίση δε θα ανάβεις κλιματιστικό ούτε για πλάκα. μας βλέπω να διαβάζουμε μέσα σε μπανιέρες και ψυγεία κρεάτων (φήμες λένε πως τα κρεοπωλεία θα νοικιάζουν τα ψυγεία τους ως αναγνωστήρια).

2. Κάνει Ζέστη. Έχετε φίλους που πηγαίνουν σε ιδιωτικές σχολές ή πανεπιστήμια που δεν έκαναν καταλήψεις; Εγώ έχω! Τα ποταπά και τρισάθλια αυτά πλάσματα τελειώνουν κάθε χρόνο νωρίς νωρίς με τις εξετάσεις και μετά τηλεφωνούν από παραλίες, κλαμπάκια, μπαράκια κτλ και με βασανίζουν ενόσω ιδρώνω (κυριολεκτικά) πάνω από το «θεωρίες προσωπικότητας: θεωρία κι εφαρμογές» που δίνω τη Δευτέρα. Δεν έχουν ψυχή, τέλος.

3. Κάνει Ζέστη. Όσοι δίνουν

ταυτόχρονα με μένα εξεταστική τυχαίνει όλα τα χρόνια να χουν και σούπερ τέλεια προγράμματα και να μου βάζουν πειρασμούς για μπάνια, μπύρες, πάρτυ, παραλίες ενώ εγώ δίνω την άλλη μέρα αξημέρωτα. Ντροπή σας.

4. Κάνει Ζέστη. Έχει ήλιο και καλό καιρό κι αν μένεις κοντά στη θάλασσα το μόνο που θες είναι να βουτήξεις. Να πας σε μια παραλία και να σε ξεχάσουν εκεί. Το μυαλό σου φεύγει και σκέφτεσαι διακοπές και δροσερά νερά και καλοκαιρινές περιπέτειες και νέες γνωριμίες... ποιο διάβασμα μου λες μετά;

5. Κάνει Ζέστη. Τα παρτάκια κι οι μαζώξεις μεταφέροντα στα μπαλκόνια. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό, σωστά; Φασαρία. Οικονομόπουλος των αποκάτω με τις ροκιές των απέναντι. Καλό διάβασμα. Αυτααά. Σας εύχομαι να περάσει γρήγορα αυτή η βασανιστική περίοδος και να πάμε να απλώσουμε τις αρίδες μας σε κάποια παραλία, με φραπέδες, παγωτά και καρπούζι. Προς το παρόν, εγώ δίνω Φυσική-2 και σκέφτομαι να κλειστώ σε μοναστήρι για να τη διαβάσω.

Κάνει ζέστη, σας το πα; •

Burning in Hell: Εαρινή Εξεταστική

γράφει η

ΓΕΩΡΓΙΑΚΟΥΖΟΥΠΗgkouzoupi@anexartiti.gr

The Wrong Side of the Road

Τη σιχαίνομαι αυτή την περίοδο. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιος να τη συμπαθεί, εκτός από κάτι συμφοιτήτριες μου που τους αρέσει επειδή έχει περισσότερο ήλιο για να φωτοσυνθέτουν.

“

›15

Και ποιος δεν αγαπάει την γιαγιά του; Ειδικά όταν εκείνη μαγειρεύει καλά και

δίνει χαρτζιλίκι που ανέρχεται σε τριψήφιο αριθμό κάθε μήνα και ας έχεις πατήσει πια τα είκοσι. Όταν σκεφτόμαστε τον όρο “γιαγιά” φαντάζομαι πως όλοι λίγο πολύ έχουμε στο μυαλό μας μια συγκεκριμένη εικόνα. Άσπρα-γκρίζα μαλλιά, μέτριο ανάστημα, συντηρητικό ντύσιμο σαμπώ, κουλουράκια και ριγκατόνι τέσσερα τυριά. Το τελευταίο είναι κάτι δικό μου, αγνοήστε το διακριτικά. Τις τελευταίες όμως δεκαετίες, έρχονται να καταρρίψουν αυτή την εικόνα οι μοντέρνες γιαγιάδες, και πολύ καλά κάνουν! Οι μοντέρνες γιαγιάδες βάφουν μαλλιά και νύχια, βγαίνουν και ψωνίζουν από τα ίδια μαγαζιά που ψωνίζεις και εσύ. Και ξαναλέω, πολύ καλά κάνουν! Επειδή όμως η υπερβολή είναι ένα παράπτωμα στο οποίο όλοι είμαστε επιρρεπείς και δεν γίνεται να μείνει ασυγχώρητο, αγαπημένες μας γιαγιάδες σηκωθείτε από ντιβάνια, καρέκλες, ράντζα, πολυθρόνες, χαμηλώστε τον κιμά που βράζει και διαβάστε τι ΔΕΝ πρέπει να κάνετε όταν οδεύετε πια προς τα τρίτα –ήντα.

Extreme Makeover: Τα τελευταία χρόνια παρέλαση στο ντουλάπι του μπάνιου της γιαγιάς μου άρχισαν να κάνουν μανώ χρώματος φιστικί, ροζ, μπλε, κόκκινο και χρυσό! Και το κακό δεν έμεινε στην δική μου γιαγιά αλλά επεκτάθηκε. Γιαγιάδες με πολύχρωμα νύχια άρχισαν

να ξεφυτρώνουν παντού. Και δεν έχουν μόνο πολύχρωμα νύχια, έχουν και πολύχρωμα μαλλιά και είναι βαμμένες σαν να πηγαίνουν σε απονομή των Όσκαρ ακόμα και αν πηγαίνουν στην Μαριγούλα για τσάι και συμπάθεια. Καταλαβαίνουμε όλοι την ανάγκη σας να νιώσετε ξανά νέες και να αναπτερώσετε το ηθικό σας, μαντέψτε όμως τι δεν κάνετε σωστά!

Dress to Impress: Όπως προανέφερα, οι μοντέρνες γιαγιάδες ψωνίζουν από τα ίδια μαγαζιά που ψωνίζεις και εσύ. Για κακή μας τύχη όμως απ’ ότι φαίνεται όσο μεγαλώνουν τόσο πιο πολύ μειώνεται η αίσθηση της εγκράτειας και για κακή μας τύχη οι εν λόγω κυρίες έλκονται από ότι λάμπει, φωσφορίζει, έχει στάμπα μεγαλύτερη και από το μπόι τους ή και όλα μαζί, όπως τα κουνούπια από το φως. Το κακό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν με τα μοναδικά κομμάτια που επιλέγουν να φορέσουν, συνδυάζουν βουκαμβίλιες, ορτανσίες και άλλα λουλουδικά στα ξασμένα-φουσκωμένα ως το Θεό συνήθως μαλλιά τους ή όταν φοράνε και επιδεικνύουν με καμάρι μπλούζες με λόγκο που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει.

Ψηλά Τακούνια: Καλά διαβάσατε. Ψηλά τακούνια. Πάνε οι εποχές που τα φαρμακεία πλούτιζαν και τα ανατομικά σαμπώ και άλλα παρόμοια αηδιαστικά, εννοώ αναπαυτικά, κατασκευάσματα γίνονταν ανάρπαστα. Μια μοντέρνα γιαγιά δεν θα τολμούσε να ακουμπήσει κάτι τέτοιο. Μια μοντέρνα γιαγιά ίσως να μην μπορεί καλά καλά να περπατήσει από το σαλόνι ως την κουζίνα χωρίς να την κρατάει από το χέρι ο τρισέγγονος της, όμως δεν γίνεται να κυκλοφορήσει αν δεν φορέσει το τακουνάκι της. Οι πιο καλοστεκούμενες δε ανεβάζουν τον πήχη ακόμα ψηλότερα. Δεν σας λέω ψέματα, το έχω δει να συμβαίνει δίπλα μου.

Αγαπάμε τις κοκέτες γιαγιάδες. Μας αρέσει να τις βλέπουμε να περιποιούνται τον εαυτό τους, μας αρέσει να τις βλέπουμε καλοντυμένες. Δεν μας αρέσει όμως να τις βλέπουμε λες και γύρισαν μόλις από οντισιόν για το τσίρκο Μεντράνο.Πολυλατρεμένες μας γιαγιάδες, εσείς θα έπρεπε να ξέρετε καλύτερα απ’ τον καθένα το αγαπημένο μου ρητό, παν μέτρον άριστον! •

Αστυνομία Μόδας

Φασιονίσταςετών -ήνταγράφει η

ΣΤΕΛΛΑ ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥsgerolymatou@anexartiti.gr

›16

Mία το γεγονός πως καλέστηκα σε ένα open par-ty. Μία το ότι τελείωσα το

βιβλίο του Γκάτσμπυ (μετά από πολύ προσπάθεια). Έχω και την κοπέλα μου να μου τα πρήζει να δούμε τον Γκάτσμπυ στο σινεμά, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος... Έτσι ένα ωραίο πρωινό, αφού ξετσιμπλίαστικα, έπλυνα τα δόντια μου (θυμάστε την διαφήμιση με τον κάστορα;) αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Αναφέρομαι, λοιπόν, με βάση τις παραπάνω αφορμές στο ζευγάρωμα των γυρίνων. Καμία σχέση. Αυτό το άρθρο, αλήθεια τώρα, είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους-χαρακτήρες που συναντάς σε ένα μεγάλο πάρτυ. Βάλτε ένα χαρούμενο τραγούδι για να μπείτε σε party mood (άνοιξε πέτρα για να μπω...) και διαβάστε προσεκτικά τις παρακάτω κατηγορίες.

Alcohol, Alcohol, Alcohol is Free:Δεν αναφέρομαι φυσικά στο τραγούδι της Eurovision που μας εκπροσώπησε (ο μουστακαλής παππούς με τα πέντε γοριλοπίθηκα δίπλα) άλλα στους λεγόμενους τουρίστες των πάρτυ. Είναι τα άτομα που η φράση “τζαμπα ποτό” είναι αρκετή για να παρευρεθούν σε κάθε πάρτυ, γνωστού ή αγνώστου. Συχνά πάνε ποτά για δώρα, που καταλήγουν να πίνουν οι ίδιοι, και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να γνωρίσουν τον οικοδεσπότη. Τα άτομα που ρωτάς «Πως σε λένε;» και απαντάνε «Ουίσκι, σκέτο». Κυκλοφορούν σε αγέλες και πολλές φορές ταυτίζονται

με μια άλλη ομάδα παρτόβιων θηλαστικών, τους μπουφετζήδες. Ξέρετε, αυτούς που πιάνουν γκόμενα το τραπεζάκι με τα φαγητά και δεν ξεκουβαλάνε παρά μόνο για να πάνε στην τουαλέτα; Αγαπημένο τραγούδι, “σε βλέπω στο ποτήρι μου” και “θα πιώ απόψε το φεγγάρι.”

Part(y)-Ola: Σε κάθε μεγάλο πάρτυ υπάρχουν οι καλοντυμένοι, οι πιο casual και οι γυμνές. Οι τύπισσες που σαν σύγχρονες Εύες φορούν μόνο τα απαραίτητα, eye-liner και σερβιέτες τις κακές εκείνες μέρες. Στόχος ζωής τους, να διαιωνίσουν το είδος φυσικά! (πολλά τα ντοκιμαντέρ περί υπογεννητικότητας). Θα τις

βρεις ξεμοναχιασμένες σε γωνίες με διάφορα αρσενικά του ίδιου είδους να ρουφιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο. Συχνά πυκνά καταλαμβάνουν τις τουαλέτες, τα παιδικά υπνοδωμάτια, το καροτσάκι της ανάπηρης γιαγιάς, συχνά με εκείνη πάνω, ώστε να μπορέσουν να επιδείξουν (ή επηδήξουν) στους υποψήφιους μνηστήρες τα ταλέντα τους (βλέπε και 765 στάσεις του Κάμα Σούτρα καθώς και τη λέξη φλογέρα). Αγαπημένο ποτό: Bar-man’s Sperm.

Οντίρλαντα-Ντιρλάνταντα: Κόβω τον δεξί μου λεμφαδένα πως και εσύ έχεις παρατηρήσει πως σε όλες

Πάρτι με...ούζα!

Προσοχή: Δαγκώνει!

γράφει ο

ΣΑΪΜΟΝ ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΛΟΥspapoutsoglou@anexartiti.gr

 

›17Προσοχή: Δαγκώνει!

σχεδόν τις παλιές ελληνικές ταινίες όλοι σηκώνονται και χορεύουν χωρίς λόγο. Αυτό λοιπόν το γελοίο φαινόμενο, σε βαθμό “Ρεύτηκα, πιάσε έναν καρσιλαμά!”, δεν απέχει πολύ από αυτό που συμβαίνει στα περισσότερα πάρτυ. Πάντα θα υπάρχει αυτός ή αυτή που αφού έχει πιεί όλα τα ποτά του σπιτιού, και την κάβα Χάλαρη μαζί, αποφασίζει να ρίξει μια σβούρα στο στροβόλι. Έλα όμως που παραπήρε στα σοβαρά τις κινήσεις του Τζόν Τραβόλτα και του Μικ Τζάγκερ! Και αυτό που εκείνος νομίζει πως είναι και γαμώ τους χορούς, είναι πραγματικά κάτι ανάμεσα σε επιληπτικό σοκ και τον εξορκισμό της Έμιλυ Ρόουζ. Δεν

λέω, καλό είναι να ξεδίνουμε που και που αλλά όχι και έτσι. Λυπήσου εμάς που ενώ αμέριμνα ταράζουμε τα κεφτεδάκια και την βότκα, τρώμε μία στα αχαμνά και βλέπουμε το Χριστό φαντάρο. Ηρεμία λοιπόν!

Ντου και ξύλο: Last but not least -όχι παίζουμε- σε αυτή την παρέλαση χαρακτήρων που συναντάς σε ένα πάρτυ, είναι και οι ευρέως γνωστοί χούλιγκανς. Καταλαβαίνω γιατί σας άρεσε τόσο ο Ρόκι Μπαλμπόα -μέγα ψέμα γιατί δεν έχω δει ούτε μια από τις ταινίες- αλλά το ρημάδι το σπίτι, τι σας φταίει; Αν πάλι είστε ένας από αυτούς που τα ποτά, το φαΐ και ο χορός δεν σας φτάνουν και προτιμάτε να αναδείξετε την βουκολική σας φλέβα βάφοντας τοίχους, καίγοντας κουρτίνες και κατουρώντας στο καλαθάκι της τουαλέτας, τότε ντροπή σας! Ξέρετε υπάρχει πολύ πιο απλός τρόπος να διοχετεύσετε την ενέργεια σας, παίξτε μονόπολη (εκεί να δεις νεύρα), αγοράστε έναν σάκο του μποξ, αλλά προς Θεού αφήστε το ξένο σπίτι ήσυχο. On the other hand, αν η οικία η οποία τραμπουκίζετε είναι η δική σας, ένα έχω να σας πω: Όσο δελεαστικά και αν είναι τα κρύσταλλα της μάνας σας και όσο εύφλεκτα τα σεμεδάκια της γιαγιάς σας, κληρονομία από την παρθένα ισοβίτισσα θεία σας Χάιδω, let them rest in peace. Έτσι και αλλιώς ήδη μισούν την ζωή, που γεννήθηκαν τόσο άσχημα.

Βάλτε λοιπόν τα χορευτικά σας παπούτσια, πλημμυριστείτε από θετική ενέργεια και πάρτε σβάρνα φίλους και γνωστούς, συγγενείς και μπατζανάκια μέχρι να αποκτήσετε την ολόδικη σας πρόσκληση στο πάρτυ τους. Φιλική παρατήρηση: το να ξερνάς κεφτεδάκια δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο. •

 

Είναι τα άτομα που η φράση “τζαμπα ποτό” είναι αρκετή για να παρευρεθούν σε κάθε πάρτυ, γνωστού ή αγνώστου. Συχνά πάνε ποτά για δώρα, που καταλήγουν να πίνουν οι ίδιοι. Κυκλοφορούν σε αγέλες και πολλές φορές ταυτίζονται με μια άλλη ομάδα παρτόβιων θηλαστικών, τους μπουφετζήδες. Αγαπημένα τραγούδια: “Σε Βλέπω στο Ποτήρι μου” και “Θα Πιω Απόψε το Φεγγάρι.”

“

›18Νους Υγιής εν Σώματι Υγιεί

Tην πανάκριβη καλοκαιρινή της κολεξιόν λανσάρει σιγά σιγά η Μάντσεστερ Σϊτι, η οποία

καλά καλά δε μπήκε ο Ιούνιος έχει ήδη ξοδέψει περί τα 65 εκατομμύρια ευρώ! Ο Ισπανός εξτρέμ Χεσούς Νάβας καλείται να αποδείξει ότι έχει αφήσει πίσω του οριστικά το ψυχολογικό πρόβλημα που του δημιουργούσε η φυγή από την πόλη της Σεβίλλης (κυριολεκτικά) και στα 27 χρόνια του κάνει το όνειρο μιας μεγάλης μεταγραφής πραγματικότητα.

Ο μέσος της Σεβίλλης συμφώνησε και θα συνεχίσει την καριέρα του στο αγγλικό πρωτάθλημα στο οποίο θα κερδίζει περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ενώ από την πλευρά της η ορφανή μετά την απόλυση του Ρομπέρτο Μαντσίνι Σϊτι πλήρωσε 25 εκατομμύρια στη Σεβίλλη για τον παίκτη που πριν από λίγα χρόνια

ήταν το πιο “καυτό” ταλέντο του ισπανικού ποδοσφαίρου.

Με λίγες ώρες διαφορά ανακοινώθηκε το δεύτερο απόκτημα των Αράβων, με αναμενώμενο υποκείμενο αλλά επουδενί αναμενώμενη δαπάνη. Ο λόγος για τον Βραζιλιάνο μέσο Φερναντίνιο, για τα μάτια του οποίου η Σαχτάρ έβαλε στα ταμεία της 38 εκατομμύρια ευρώ!

Η ποιότητα χαρακτηρίζει το παιχνίδι του Φερναντίνιο, αλλά το ποσό σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την αξία του 28χρονου μέσου. Για παράδειγμα, παίκτες παγκόσμιας κλάσης στη θέση του, όπως ο Βιδάλ της Γιούβε ή ο Κεντίρα της Ρεάλ στοίχησαν 11 και 12 εκατομμύρια αντιστοίχως.

Tο να απολύεται ο προπονητής της χρονιάς στο ΝΒΑ δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο

φαινόμενο. Οι Νάγκετς όμως το... τόλμησαν δείχνοντας την Πέμπτη την πόρτα της εξόδου στον Τζορτζ Καρλ μετά από εννιά σεζόν! Ο πρόεδρος της ομάδας του Ντένβερ Τζος Κρένκε θεώρησε πως από τη στιγμή που οι Κλίπερς έχουν δείξει ήδη ενδιαφέρον για τον Αμερικανό προπονητή και εκείνος έχει ένα ακόμη χρόνο συμβόλαιο, η σχέση εδώ καλύτερα για όλους να τελειώνει και ας αρχίσει η σεζόν με νέο επικεφαλή.Οπως γίνεται κατανοητό αναζητείται

πλέον ο αντί Καρλ. Στη θητεία του στο Κολοράντο, πέρα από την ανάδειξη του Κώστα Κουφού, ο 62χρονος κόουτς έκανε πράγματα που ο όποιος διάδοχός του θα

κοπιάσει για να ξεπεράσει. Εννιά παρουσίες στα πλέι οφ και συμμετοχή στους τελικούς της Δύσης το 2009 δεν τα χαρακτηρίζεις και κακό απολογισμό.

Σίτι = Πληθωρισμός

Απολύθηκε ο προπονητής της χρονιάς!

›19Νους Υγιής εν Σώματι Υγιεί

Το πλήρωμα του χρόνου για να κρεμάσει τα παπούτσια του ο ένας και μοναδικός Τζέισον

Κιντ έφτασε, με τον καλύτερο πλέι μέικερ της τελευταίας 20ετίας να ανακοινώνει τη Δευτέρα ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση μετά από 19 χρόνια πλούσιας καριέρας στο ΝΒΑ.

“Νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνω. Θα αφιερώσω χρόνο στα παιδιά μου. Είναι επίσης καιρός να πάω μπροστά είτε στην προπονητική είτε στο σχολιασμό” τόνισε ο 40άρης Κιντ.Ο πλέι μέικερ των Νικς ολοκληρώνει την καριέρα του έχοντας 12,6 πόντους, 8,7 ασίστ και 6,3 ριμπάουντ κατά μέσο

όρο και συνολικά.... 1549 επίσημες συμμετοχές!Πάντα με την μπαγκέτα του μαέστρου στους Σανς, στους Νετς, στους Μάβερικς και στους Νικς κατέκτησε το Δαχτυλίδι το 2011 με την ομάδα του Ντάλας. Αυτή ήταν και η κορυφαία στιγμή στην 19χρονη διαδρομή του στο ΝΒΑ. Από ατομικές διακρίσεις άλλο τίποτα. Παραθέτουμε την πιο χαρακτηριστική, τη 2η θέση όλων των εποχών σε ασίστ και κλεψίματα, πίσω μόνο από τον Τζον Στόκτον φυσικά.

Τον ίδιο δρόμο επέλεξε να ακολουθήσει ακόμα ένας πολύ μεγάλος. Μετά από μία μεγάλη καριέρα 19 ετών, ο Γκραντ Χιλ αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του επίσης, κάνοντας το μπάσκετ αισθητά φτωχώτερο όχι μόνο σε ταλέντο, αλλά και σε επίπεδο προσωπικότητας και ηθικής.

Την ανακοίνωση την έκανε ο ίδιος ο 40χρονος άσος μέσω του τηλεοπτικού δικτύου TNT πριν αρχίσει ο 6ος αγώνας μεταξύ του Μαιάμι και της Ιντιάνα.“Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι έφτασα στο τέλος. Κρεμάω και επίσημα τα παπούτσια μου. Εκανα κάτι που αγαπούσα πολύ και πραγματικά το απόλαυσα” τόνισε μεταξύ άλλων.

Οι αριθμοί του είναι πραγματικά μυθικοί. Έχουμε και λέμε, 1026 παιχνίδια κανονικής περιόδου (αλλά μόλις 39 στα πλέι οφ) ενώ τελείωσε την καριέρα του με μέσο όρο 16,7 πόντους. Φόρεσε τη φανέλα των Πίστονς, των Μάτζικ, των Σανς και φέτος των Κλίπερς αλλά θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα πράγματα στις ομάδες που έπαιξε αν δεν υπέφερε από κάθε λογής τραυματισμό.

Με τον Λάσμε, αλλά και τον Γκιστ να κάνουν μεγάλα πράγματα στο παρκέ, και

ταυτοχρόνως τον Ολυμπιακό να βρίσκεται ακόμα... στο Λονδίνο και την Euroleague ο Παναθηναϊκός έριξε ξεγυρισμένη σφαλιάρα στον Πρωταθλητή, κάνοντας το break. Το τελικό σκορ (51-64)αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα, καθώς η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη κυριάρχησε εξ αρχής και δε παρέδωσε τα ηνία ποτέ, με τον Ολυμπιακό να μοιάζει υπνωτισμένος. Όπως ήταν ανανεμόμενο ο Κυπελλούχος Ελλάδας επέλεξε να χτυπήσει στο αδύναμο σημείο του Ολυμπιακού (και ισχυρό δικό του), δηλαδή μέσα στη ρακέτα. Ειδικά ο Λάσμε στιγμές στιγμές έμοιαζε να ελέγχει έδαφος και αιθέρες, με τον Χάινς να μην πραγματοποιεί παιχνίδι αντάξιο της ποιότητας του, ενώ τους

Άντιτς και Σερμαντίνι να συνιστούν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Παράλληλα, το σύνολο του κόουτς Μπαρτζώκα δεν κατόρθωσε να πάρει όσα ήθελε ούτε από τους γκαρντ του, με τους Σλούκα και Κατσίβελη να αδυνατούν να γεμίσουν τα παπούτσια του τραυματία Έισι Λο. Άλλωστε, το στατιστικό των 4/29 τρίποντα λέει όλη την αλήθεια για την εμφάνιση των ερυθρολεύκων!

Φαίνεται πως ο Αρσέν Βενγκέρ και η Άρσεναλ επιτέλους

ξύπνησαν και αποφάσισαν πως η συγκυρία είναι ευνοϊκή ώστε να ξοδέψουν ρευστό και να φέρουν κάποιους παίκτες παγκόσμιας κλάσης στο Emirates. Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν το μενού για τους κανονιέρηδες δεν έχει άλλες αποχωρήσεις, αλλά δυναμικά χτυπήματα. Ήδη ανταγωνιζόμενοι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διαπραγματεύονται με τον Φελλαϊνί, έχνοτας ήδη καλύψει τη ρήτρα των 26 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ συνομιλούν κα με τον φευγάτο από τη Ρεάλ, Γκονθάλο Ιγκουαϊν, με το αντίτιμο να φτάνει τα 30 εκατ. ευρώ για τους Μερένχες. Παράλληλα, μετά από δηλώσεις του Αλσατού τεχνικού και την δεδομένη βούληση του Ρούνεϊ να αποχωρήσει από το Old Trafford, το φως της δημσιότητας έχουν δει πληροφορίες που φέρνουν τον Άγγλο σταρ ένα βήμα από το Λονδίνο!

Ξύπνησε η Άρσεναλ!

Αποχώρησαν δύο μεγάλοι

Λάσμε καιBreak!