Πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 2 Ιουνίου οι αρχαιρεσίες για την ανά-δειξη του νέου Διοικητικού Συμβου-

λίου της Ενώσεώς μας, με πολλή μεγάλη επιτυ-χία, αφού προσήλθαν και ψήφισαν περί τους ογδόντα Ριζαρείτες, ενώ με ευθυκρισία και αντι-κειμενικότητα, απ’την πλευρά του προεδρείου, μίλησαν πάρα πολλοί και τέθηκαν όλα τα θέμα-τα που αφορούν την Ένωση στο τραπέζι.

Πριν εισέλθουμε διεξοδικά στην παρουσία-ση της Γενικής Συνέλευσης, πρέπει να τονίσου-με πως οι εκλογές αυτές του 2013, έγιναν κάτω από δύο σημαντικές εξελίξεις πού σημαδεύουν αυτό τον καιρό την ζωή της Μητέρας Σχολής πρωτίστως και ακολούθως της Ενώσεώς μας. Αναφερόμαστε στην υπάρχουσα απειλή για την ίδια την Σχολή, λόγω έλλειψης και προθυμίας προσέλευσης σπουδαστών, άλλωστε πολύ επι-τυχημένα το Πολυμελές Συμβούλιο οργάνωσε ημερίδα, στις 13 Ιουνίου 2013, με θέμα ακριβώς το ελκυστικό πρόγραμμα σπουδών και διαβίω-σης που παρέχει η Ριζάρειος στους σπουδαστές της. Δεύτερον θέμα η δημιουργία παραρτήμα-τος της Ενώσεώς μας στα Ιωάννινα, μια δημιουρ-γία καταστατική, η οποία όμως προχώρησε και προχωρεί ξεκάθαρα με πνεύμα ανταγωνιστικό προς την Ένωση, της οποίας και καταστατικά και φυσιολογικά, αποτελεί παρακλάδι.

Πρόκειται για δύο θέματα τα οποία μπήκαν ανοιχτά στον Γενικό Απολογισμό, που προηγήθη-κε των αρχαιρεσιών και τα οποία με νηφαλιότητα και ενώ, κυρίως για το δεύτερο, ακούσθηκαν με κάθε δημοκρατικότητα και κατανόηση όλες οι απόψεις.

Η Ένωση Αποφοίτων Ριζαρείου Εκκλησιαστι-κής Σχολής, την οποία ίδρυσαν και υπηρέτησαν ογκόλιθοι του πνεύματος, όπως ο Κωνσταντίνος Διοβουνιώτης και ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, βγήκε υπερενισχυμένη απ’αυτή την διαδικασία και αν θέλετε και δοκιμασία. Όλοι οι παρευρε-θέντες ομογάλακτοι Αδελφοί, διετράνωσαν την

θέληση και την πεποίθηση πως ο αταλάντευτος δρόμος, που βαδίζει σχεδόν έναν αιώνα τώρα η Ένωση Αποφοίτων, είναι και ο μοναδικός δρόμος, πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές, που διασφαλίζει και κατοχυρώ-νει, δίκην αγωγού, την πνευματική συγγένεια και ενότητα, που διακρίνει καθέναν από εμάς, που πέρασε την πύλη του μεγάλου πεύκου της οδού Ριζάρη.

Η Ένωση, με το νέο Διοικητικό της Συμβού-λιο είναι και πάλι παρούσα, έτοιμη να συνδρά-μει και να αυγατίσει το μεγαλείον της Ριζαρείου Σχολής, τώρα περισσότερο, στους χαλεπούς καιρούς, που η ίδια η Μητέρα Σχολή αντιμετω-πίζει πρόβλημα βιωσιμότητας.

Αναλυτικότερα, ο διοικητικός απολογισμός στη σελίδα 3 του «ΡΙΖΑΡΕΙΤΗ».

Ο

ΡΙ

ΖΑ

ΡΕ

ΙΤ

ΗΣ

Τρ

ιμη

νια

ία Έ

κδ

οσ

η τ

ης

Ενώ

σεω

ς Α

πο

φο

ίτω

ν Ρ

ιζα

ρεί

ου

Εκ

κλη

σια

στι

κή

ς Σ

χολή

ςΜ

ΗΤΡ

ΟΠ

ΟΛ

ΕΩΣ

78

Β’ -

Τ.Κ

. 105

63

ΑΘ

ΗΝ

Α •

ΤΗΛ

. & F

AX

: 210

322

2723

• e-

mai

l: ea

resd

s@g

mai

l.co

mΙΔ

ΙΟΚ

ΤΗΤΗ

Σ: Ε

ΝΩ

ΣΗ

ΑΠ

ΟΦ

ΟΙΤ

ΩΝ

ΡΙΖ

ΑΡ

ΕΙΟ

Υ Ε

ΚΚ

ΛΗ

ΣΙΑ

ΣΤΙ

ΚΗ

Σ Σ

ΧΟ

ΛΗ

ΣΕΚ

ΔΟ

ΤΗΣ

- Σ

ΥΝ

ΤΑΚ

ΤΗΣ

: Δη

μή

τρη

ς Κ

αβ

ρο

υλά

κης

ΣΥ

ΝΤΑ

ΚΤΙ

ΚΗ

ΕΠ

ΙΤΡ

ΟΠ

Η: Δ

. Κα

βρ

ουλ

άκη

ς, Θ

. Γεω

ργά

κης,

Σ. Κ

αρ

αχά

λια

ς,Δ

. Λεο

ντα

ρίτ

ης,

Δ. Μ

ακρ

ής,

Κ. Γ

ρη

γορ

ιάδ

ης,

Δ. Σ

ωτη

ρό

πο

υλο

ς

ΚΩΔΙΚΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥΤΥΠΟΥ & Μ.Μ.Ε.: 4461

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟ Δ.Σ. ΣΤΗΝ ΕΑΡΕΣ ΜΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΜΗΝΥΜΑ:

ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ

2 0 1 3

ΑΠΡΙ

ΛΙΟ

Σ

ΜΑΪ

ΟΣ

ΙΟΥΝ

ΙΟΣ

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 77ΕΤΟΣ Κ’

Σελ. 2

Η κηδεία του παπα-ΡούτσηΣτις 13 Μαΐου 2013 εξεδήμησεν εις

Κύριον ο π.Παναγιώτης Ρούτσης, της τάξεως του 1960, ύστερα από τεσσαρα-κονθήμερη παραμονή του σε νοσοκο-μείο της Αθήνας. Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στις 15-05-13 στον Άγιο Σπυρί-δωνα Σπάρτης, όπου υπηρέτησε ο με-ταστάς πάνω από 40 χρόνια.

Πλήθος κόσμου κατέκλυσε ασφυ-κτικά το ναό και τον περίβολο, για να προσκυνήσουν τον εφημέριό τους. Παρέστησαν ριζαρείτες από την Αθήνα και τα Γιάννενα. Οι Γιαννιώτες μάλιστα κατέθεσαν αντί στεφά-νου χρημα-τικό ποσό. Πάμπολλοι ιερείς και τρεις επί-σκοποι, ο Σπάρτης κ.

Ευστάθιος με το βοηθό του κ.Θεόκτιστο και ο Ριζαρεί-της Κυθήρων κ.Σεραφείμ πήραν μέρος στη νεκρώσιμη ακολουθία.

Αποχαιρέτησαν τον εκδημήσαντα: Ο Σπάρτης παρε-χώρησε, λόγω πολλών ομιλητών, τη θέση του στο Μητρο-

πολίτη Κυθήρων. Ο κ.Σεραφείμ εξεφώνησε μεστό θεολογικό λόγο συνδυάζοντας το νόημα του Απ.Παύλου με τις αρετές του κοιμηθέντος. Εξήρε την προσωπικότητα του παπα-Ρούτση εκκινώντας από το αποστολικό χωρίο: ”Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας άξει συν αυτώ”. Ένας Ριζαρεί-της να μιλάει για άλλον, έστω και τέτοια ώρα, ήταν μοναδικό.

Εκπρόσωπος των ιερέων της μητροπόλεως Σπάρτης αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο του παπα-Ρούτση και έτσι πληροφορηθήκαμε ότι ο συμμαθητής μας ήταν ση-μαίνουσα προσωπικότητα στην τοπική κοινωνία. Το ίδιο βεβαίωσε και εκπρόσωπος των καθηγητών. Η παρουσία του π.Παναγιώτη ως φιλολόγου, ήταν διακριτή.

Επαινετικός με προσεγμένο λόγο ο εκπρόσωπος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως και ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Σπάρτης. Τελευταίος αποχαιρέτησε τον π.Παναγιώτη ο συμμαθητής του Δ.Κ.Μακρής, του οποίου το κείμενο παραθέτουμε.

Αξιοσημείωτο και συγκινητικό:Οι δύο επίσκοποι Σπάρτης και Κυθήρων συνό-δευσαν το νεκρό στο κοιμητήριο, μέχρι της ταφής, η οποία έκλεισε με το “ότε κα-τήλθες προς τον θάνατον η ζωή η αθάνατος...”Δείγμα αγάπης και σεβασμού προς τον π. Παναγιώτη Ρούτση.

ΕΦΥΓΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥΡΙΖΑΡΕΙΤΙΚΑ

Αποχαιρετισμός σε ένα συμμαθητή μας

Λυπηρό γενικά να μιλά κανείς για θάνατο και να προπέμπει κεκοιμημένους. Λυπηρότατο και οδυνηρότατο να μιλά σε εξόδιο ακολουθία στενού φίλου, συμμαθητή και συσπουδαστή για μιάμιση δεκαετία, και μάλιστα ιερέα. Τον ολοζώ-

ντανο τούτο μέχρι πρότινος άνθρωπο, πώς να τον πούμε νεκρό; Γι’αυτό και παράλογος ο θάνατος, αφού δεν αρρώστησε και μας τον πήρε ξαφνικά.

Ο πατήρ Παναγιώτης, ο παπα-Τάκης, όπως τον λέγαμε οι φίλοι του, ο παπα-Ρούτσης επίσημα του Σοφιανού και της Μαρίας από τα Ανώγεια Σπάρτης, ήταν το χαμογελαστό παιδί που γνωρίσαμε το Σεπτέμβριο του 60, όταν δίναμε εισι-τήριες εξετάσεις στη Ριζάρειο.

Φρόνιμος και συνετός, μετρημένος στα λόγια και στα έργα, εκδηλωτικός και κοινωνικός, ευγενικός, μελετηρός και εύστροφος με κραταιά μνήμη σε πλήθος χωρίων από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες, τη θύραθεν φιλολογία ελληνική και λατινική. Ευφυέστατος, συμπαθής, πνευματώδης, αλλά όχι υψηλοφρονών‚ με βαθιά αίσθηση του χιούμορ.

Τον διέκρινε ευγενική άμιλλα… Πειστικός, επιχειρηματολόγος. Ανακαλούσε αν τον έπειθες.

Παιδί της ενορίας με γνήσιο εκκλησιαστικοκεντρικό ήθος. Αυτά και άλλα δι-ατηρώ από τη μαθητική μας ζωή.

Ο π.Τάκης είχε θείο ιερέα, ο οποίος τον έφερε και τον επισκεπτόταν στη Ριζά-ρειο. Εκείνος του ενέβαλε την ιδέα της ιερωσύνης, την οποία και καλλιέργησε. Ο παπα-Ρούτσης ήρθε στη ΡΕΣ, όχι για να σπουδάσει απλά τα ιερά γράμματα, αλλά για να ιερωθεί, αφού πρώτα σπουδάσει. Και είναι ο πρώτος που χειρο-τονήθηκε ιερέας στη μεταπολεμική Ριζάρειο. Είχε τα πρεσβεία τιμής ανάμεσα στους ριζαρείτες ιερείς και κοσμούσε επάξια τη χορεία των ιερέων από την εποχή του διευθυντή της σχολής μας Αγίου Νεκταρίου.

Ολοκληρωμένος και σπουδαγμένος παπάς στη Ριζάρειο, στη Θεολογική και Φιλοσοφική Αθήνας‚ μακριά από παρατα-ξιακές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις με διακριτή παρουσία στα σπουδαστήρια και στα αμφιθέατρα, με αξιόλογες γραπτές ασκήσεις, αφιερώθηκε στην ιεροσύνη χωρίς να εγκαταλείψει την επιστήμη.

Κάτοχος των εκκλησιαστικών, θεολογικών και φιλολογικών ζητημάτων, αλλά και των κοινωνικοπολιτικών... Για τα πρώ-τα μπορώ να βεβαιώσω προσωπικά. Όταν έφηβοι διδασκόμασταν στη Ριζάρειο αντί της Εκκλ. Ιστορίας του Γυμνασίου την Εκκλ.Ιστορία του Β.Στεφανίδη (ονομάστηκε Θουκυδίδης της Εκκλ. Ιστοριογραφίας), αναγκαστήκαμε να γράφουμε περιλήψεις σε ένα έργο ογκώδες, εκτενές πανεπιστημιακό με πλήθος ιστορικά, κοινωνικά εκκλησιαστικά, θεολογικά και θεολογούμενα, δογματικά ζητήματα.

Με εμπιστευόταν και τον εμπιστευόμουν, γιατί είχε ως Λάκων την ικανότητα της σύνθεσης και της απλότητας στο λόγο. Κάναμε περιλήψεις εναλλάξ στις ενότητες‚ τις ανταλλάσσαμε και τις δανείζαμε σε άλλους. Αυτό διπλά μας ωφέλησε και στη Ριζάρειο και στο πανεπιστήμιο. Ο Παναγιώτης ήξερε να κρατά και την ουσία και το αναγκαίο.

Και ενώ θα μπορούσε να υπηρετήσει σε μια καλή ενορία στην πρωτεύουσα, προτίμησε να εργαστεί στην πατρίδα του ως ιερέας και καθηγητής. Για το έργο του εδώ άλλοι αρμοδιότεροι. Μάθαινα όμως από ενορίτες του και μαθητές του που τυχαία συναντούσα. Και αν έλεγα το όνομα του, απορούσαν πώς τον ήξερα. Άφησε αγαθή μνήμη. Τον ενδιέφερε η αλήθεια, η ορθή πίστη, η ακριβή μας ορθοδοξία και ορθοπραξία, αφού ήταν λαμπρός θεολόγος, φιλόλογος.

Ενάρετος από παιδί, φιλάνθρωπος, φιλόκαλος και φιλάγαθος, προσηνής και προσιτός, γλυκομίλητος, ενθαρρυντικός πάντοτε. Κεραυνοβόλος προς το κακό και την αμαρτία. Ευθύβολος στο λόγο του, απολαυστικός, ρήτορας δεινός, από τα φοιτητικά του χρόνια στον άμβωνα και στα κατηχητικά. Θαυμάσιες οι παρεμβάσεις του με άρθρα ως επιστήμων και δημο-κρατικός πολίτης. Απέφευγε τα άκρα, ακολουθούσε τη μέση οδό από παιδί. Σκεφτόταν τον αδύναμο. Γνώμονάς του: η φειδώ των ασθενών τη πίστει. Στόχος του λόγου του και της πένας του η Αλήθεια, η πειθώ και η δόξα τον Ιησού τον οποίο λάτρευε και στον οποίο αφιερώθηκε.

Επικοινωνούσαμε τακτικά. Φαντάζεσθε όταν συναθροιζόμασταν στη Ριζάρειο ή έξω μια ομάδα Ριζαρειτών. Γινόταν πανη-γύρι και νιώθαμε ότι βιώναμε Πάσχα και Πεντηκοστή μαζί. Όταν του έλεγα στο τηλέφωνο για κάποιον Ριζαρείτη που είχε πρόβλημα μου απαντούσε: Θα προσευχηθώ με ζέση και θέρμη. Ή, Θα του βγάλω μερίδα στην προσκομιδή. Τον παρακαλού-σαμε να προσεύχεται για όλους μας. Και κείνος: όλοι ας προσευχόμαστε για όλους. Ποια δωρεά-προσφορά μεγαλύτερη από το να προσεύχεται Κανείς για τον άλλον, ιδιαίτερα αν παρίσταται στο θυσιαστήριο;

Τώρα όμως παμφίλτατε π.Παναγιώτη, συγκλονισμένοι από την εκδημία σου η ριζαρείτικη οικογένεια φτώχυνε. Η παρέα μας μίκρυνε. Και το όνειρο σου, η τελευταία σου πρόταση να ανταμώσουμε μετά το Πάσχα οι συμμαθητές του 1960,σε συ-μπροσευχή στη ΡΕΣ, θα μείνει ανεκπλήρωτη. “Μεγαλώσαμε, αρχίζουν τα προβλήματα και δεν ξέρουμε τι μας βρίσκει... “μου είπες διαισθητικά, λίγες μέρες πριν το επεισόδιο. Τα κατάφερες αλίμονο και μας μάζεψες για άλλο λόγο και σκοπό.

Με πόνο ψυχής εκφράζω τα θερμά συλλυπητήρια προς τη Σεβαστή Πρεσβυτέρα σου, στις δύο ακριβές θυγατέρες σου, στους γαμπρούς σου και στα εγγόνια σου, προς την αδερφή σου και το γαμπρό σου που για όλους καμάρωνες. Ο Θεός να τους στηρίζει, να τους παρηγορεί και να έχουν την ευχή σου.

Και τώρα παμφίλτατε και Σεβαστέ πατέρα Παναγιώτη, δέξου τον ύστατο χαιρετισμό από έναν συνταξιδιώτη στις σπουδές και φίλο. Εκ μέρους όλων των Ριζαρειτών, παλιών και νέων, κληρικών και λαϊκών, εκ μέρους της ΕΑΡΕΣ, δέξου την αγάπη μας, δέξου το δάκρυ μας και την ευχή μας προς τον Τριαδικό Δημιουργό Θεό μας: να έχεις καλή απολογία και να σε δεχτεί στο Ουράνιο Θυσιαστήριο.

Η μόνη μας παρηγοριά, η πίστη ότι μετέστης από τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο προς τη ζωή κοντά στο Χριστό, και ότι ο αναστάς Κύριος κατήργησε το Θάνατο. Άκουσες το Χριστός Ανέστη και φεύγεις.

Ως άνθρωποι θλιβόμαστε και πονούμε. Ήσουν καλός, ήσουν σεμνός και ωραίος ως ιερεύς και δάσκαλος και προπαντός ως φίλος.

Ο Θεός να σε αναπαύσει και να παρηγορεί τους οικείους σου.Την ευχή Σου να έχουμε πάτερ.

Δημ. Κ. Μακρής

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ - ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΜΕΛΩΝ €

πατήρ Χρήστος Κυριακόπουλος 50,00

Μεταξάς Νικόλαος 30,00

Κυριακόπουλος Δημήτριος 30,00

Βασιλάκης Αντώνιος 50,00

Σταυρόπουλος Γεώργιος 40,00

Βασιλόπουλος Ευστάθιος 20,00

Νικολόπουλος Επαμεινώνδας 20,00

Δρακάκης Γεώργιος 20,00

Γκατζές Λάζαρος 20,00

Τσιαρές Αλέξανδρος 20,00

Σκιρλής Παναγιώτης 20,00

Σάμης Βασίλειος 20,00

Καραχάλιας Στέφανος 20,00

Τρυπογεώργος Ηλίας 20,00

Κορδώνης Δημήτριος 20,00

Μακρής Ιωάννης 25,00

Μακρής Γεώργιος 25,00

Μαρκόπουλος Λεωνίδας 25,00

Μαρκόπουλος Χρήστος 25,00

Ράπτης Ιωάννης 10,00

Θεοτοκάτος Σπύρος 15,00

πατήρ Ιωάννης Βατάλης 20,00

Βατάλης Κων/νος 20,00

Βατάλης Βασίλειος 20,00

Φαφαλιός Κων/νος 100,00

Κωνσταντής Νικόλαος 20,00

Καβουρίνος Νικόλαος 20,00

Λεονταρίτης Δημήτριος 160,00

Παππάς Δημήτριος 50,00

Νίνος Κων/νος 15,00

Σωτηρόπουλος Δημήτριος 20,00

ΕΝΩΣΙΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ2 0 1 3 Δ Ι Ο Ι Κ Η Τ Ι Κ Ο Σ Υ Μ Β Ο ΥΛ Ι Ο 2 0 1 6

ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΤΑΜΙΑΣ

ΜΕΛΗ

//

//

//

//

//

//

ΚΑΒΡΟΥΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΚΑΡΑΧΑΛΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΑΝΔΡΙΤΣΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΓΚΑΤΖΕΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΚΑΤΣΙΝΟΥΛΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

6977 807925

6944 737938

6983 505346

6974 935620

6974 636260

6972 999061

6972 747788

6937 301348

6977 837806

6973 354208

6944 398500

Σελ. 3

ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣαπό τον Πρόεδρο της ΕΑΡΕΣ κ. Δημήτριο Καβρουλάκη

Φίλοι αδελφοί Ριζαρείτες.Εκλεκτοί και αγαπητοί συνεργάτες μου.Χαιρετίζουμε και καλωσορίζουμε την σημερινή σας παρουσία που παρά την οικονομική κρίση που διανύουμε και τα προβλήματα που ο καθένας βιώνει στην οικογένειά μου, στο σπίτι του, η παρουσία σας σήμερα αποδεικνύει εμπράγματα ότι οι αξίες που έχετε μέσα σας, στην ψυχή σας ανταποκρίνονται στα πρόσκαιρα πιστεύω φαινόμενα της κρίσης και αποτελούν φωτεινή αχτίδα, φάρο αισιοδοξίας και να συμπορευόμεθα σήμερα από κοινού σε αξίες που έχουμε εμπνευστεί σ΄αυτόν τον ιερό χώρο που ανδρωθήκαμε. Το Ριζάρειο πνεύμα και ήθος να είναι η φωτεινή αχτίδα στην πορεία της ζωής του καθενός μας. Με αίσθημα ευθύνης βρίσκομαι σ αυτό το βήμα και με εξουσιοδότηση του Δ.Σ θα κάνουμε τον απολογισμό της τριετίας που πέρασε.Μάϊος 2010- Μάϊος 2013.Και ξεκινάμε με χρονολογική σειρά μετά τις αρχαιρεσίες του Μαίου του 2010.• Στις 14 Ιουνίου 2010 ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση του Ριζαρείου Ιδρύματος και πα-

ρευρέθηκαν μέλη μας στην έκθεση FRED BOISSONAS «Εικόνες Ελλάδος» στο Ναύπλιο.Μεσολαβεί το καλοκαίρι και επιστρέφοντας τον Σεπτέμβριο αρχίζουν να διαφαίνονται τα πρώτα οικονομικά προβλήματα. Χρήματα που είχαν προϋπολογισθεί δεν μας δόθηκαν και συγκεκριμένα για το 2009 ποσό 9000 €, για το 2010- 6000 € και για το 2011- 4000 €, ενώ τα προηγούμενα χρόνια:2008 πήραμε 8000 €, το 2007- 8000 € κ.ο.κ. Αρχίσαμε να στρεφόμαστε προς άλλες οικονο-μικές λύσεις χωρίς αποτέλεσμα. Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να σας αναφέρω ότι ο προ-ϋπολογισμός κάθε χρονιάς είναι περί τις 10.500-11.000 €. Η εφημερίδα μόνο στοιχίζει μαζί με τα ταχυδρομικά της τέλη περί τις 7000-7.500 € ετησίως. Ενοίκια- κοινόχρηστα 2.500 -3000 €. Τα υπόλοιπα θα σας τα αναφέρει ο Ταμίας στον οικονομικό απολογισμό.Στις 18.11.2010 έγγραφό μας προς το Π.Σ για έγκριση της κοπής της Βασιλόπιτας και των εξόδων αυτής η απάντηση ήλθε!! Χωρίς την παρέθεση δείπνου!!!Στο τεύχος της εφημερίδας ΟΚΤ- ΝΟΕ- ΔΕΚ/2010 γίνεται έκκληση προς τα μέλη μας για οικονομική στήριξη.Στις 31.1.2011 γίνεται η κοπή της πίτας με πολλά προβλήματα που απασχόλησαν το Δ.Σ. Το δείπνο παρατέθηκε με δυσκολία από ανώνυμο χορηγό χωρίς τα μέλη μας να αντιληφθούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε. Ευτυχώς που η κυρία Καχριμάνη ανταποκρίθηκε στα οικονομικά βραβεία στους πρωτεύσαντες μαθητές και ο ιερέας π. Στυλιανός Μπιζάς πρ. μέλος του Δ.Σ μας Συμβουλίου ο οποίος μας έστειλε ασημένιες εικόνες για τα φλουριά της πίτας. Στην πίτα μας, χοροστάτησε ο επίσκοπος ΧΑΡΤΟΥΜ-ΣΟΥΔΑΝ κ.κ. Εμμανουήλ, κατά κόσμον Ξενοφών Κιαγιάς, απόφοιτός μας.Η οικονομική κρίση αγγίζει και τη Ριζάρειο με αποτέλεσμα να ληφθούν αποφάσεις για περιορισμό δραστηριοτήτων της στο Μονοδένδρι καθώς και το κλείσιμο της πρόσφατα ανακαινισμένης βιβλιοθήκης στο Χαλάνδρι.

• Στο e-mail της Ένωσής μας λαμβάνουμε διάφορα δημοσιεύματα σχετικά μ αυτά τα οποία το Δ.Σ αποφάσισε ότι δεν πρέπει να φιλοξενούνται στις στήλες της εφημερίδας μας διότι δεν είναι αυτός ο προορισμός μας.

• Στις 19.3.2011 το Δ.Σ είναι παρών στον Ριζάρειο στην εκδήλωση για τις ιερατικές κλήσεις (Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Νικόδημος).

• Στις 3.5.2011 συμμετέχουμε σε ημερίδα που έγινε στη Ριζάρειο- βιβλιοθήκη με θέμα: Προ-οπτικές αναβαθμίσεως της Εκκλησιαστικής εκπαίδευσης (Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιερώνυμος κ.λ.π.).

• Στις 8.5.2011 συμμετέχουμε σε τιμητική εκδήλωση για τον Γεώργιο Γεννάδιο, στη Ζωοδό-χο Πηγή της Ακαδημίας.

• Στις 7.6.2011 συμμετέχουμε στην τελετή αποφοίτησης των σπουδαστών της ΡΕΣ με ομι-λία μας.

• Στις 16.6.2011 μας βρίσκει ο θάνατος του τ. Αντιπροέδρου της ΕΑΡΕΣ π. Νε-κταρίου Χατζηπροκοπίου. Το Δ.Σ με ομόφωνη απόφασή του συμμετέχει στην εξόδιο ακο-λουθία του, πρώην μέλη του Δ.Σ και πλήθος αποφοίτων. Ο Πρόεδρος εκφωνεί επικήδειο λόγο.

• Ιούλιος 2011. Επόμενο ηχηρό χτύπημα για την ΕΑΡΕΣ (2ο ηχηρό καμπανάκι) ψήφιση του Ν. 3986/2011 σχετικά με την κατάργη της ατέλειας, του μειωμένου τέλους των ταχυδρομι-κών τελών για την αποστολή της εφημερίδας. Παράδειγμα.Εκεί που το κάθε τεύχος στοίχιζε περί τα 120 € πλέον στοιχίζει περί τα 550 €, τα ταχυδρο-μικά του τέλη.

• Στο τεύχος μας ΑΠΡΙΛΙΟΥ- ΜΑΪΟΥ- ΙΟΥΝΙΟΥ/2011 μας ζητείται από τη ΡΕΣ και φιλοξενού-με στις στήλες της εφημερίδας μας πρόσκληση προσέλευσης νέων μαθητών στη ΡΕΣ για το νέο σχολικό έτος.

• Στις 12 Οκτωβρίου 2011 μας ζητούνται από μέλη του Π.Σ της ΡΕΣ να δώσουμε τις προτά-σεις μας γιατί το Σχολείο, αν η Ριζάρειος πρέπει να παραμείνει εκπαιδευτήριο εκκλησια-στικού χαρακτήρα.Ανταποκρινόμαστε με 15 απαντήσεις- θέσεις για το ανωτέρω θέμα.

• Στις 17.11.2011, ακολουθεί ένας άλλος θάνατος. Ο θάνατος ενός στιβαρού πυλώνα της ΕΑΡΕΣ, του μακαριστού Κων/νου Ποδότα. Και πάλι το Δ.Σ σύσσωμο, συμμετέχει στην εξό-διο ακολουθία του, πρώην μέλη του Δ.Σ και αρκετοί απόφοιτοι. Εκφωνείται επικήδειος λόγος από τον Πρόεδρο της ΕΑΡΕΣ.

• Στις 2.12.2011 με έγγραφό μας προς το Π.Σ για την κοπή της πίτας και πάλι ήλθε η απάντη-ση!!!.... Χωρίς την παράθεση δείπνου….».Πάλι τρέξιμο, ψάξιμο χορηγών. Το δείπνο με πολύ δυσκολία παρατίθεται. Υποστηρικτές της εκδήλωσης (η κ. Ελ. Καχριμάνη, ο Δ. Λεονταρίτης, ο π. Στυλιανός Μπίζας και ο Ανδρέας Ασημακόπουλος).Στον εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Κερκύρας- Παξών, ο Ριζαρείτης κ.κ. Νεκτάριος. Η κοπή της πίτας ήταν 6.2.2012.

• Στις 7.2.2012 ειδοποιούμαστε για διάρρηξη των γραφείων μας στην οδό Μητροπόλεως. Ακολουθούν οι σχετικές μυνήσεις (Ασφάλεια- Αστυνομία) αφού ενημερώσαμε το Ριζάρειο ΄Ιδρυμα και με τις υποδείξεις τους κινηθήκαμε ανάλογα.

• Στις 8.3.2012 μας κοινοποείται επιστολή του τ. Καθηγητού της ΡΕΣ κ. Κων/νου Αντωνιάδη που είχε στείλει προς το Π.Σ της ΡΕΣ σε σχετικό άρθρο μας στην εφημερίδα ο «Ρ», ότι η εφημερίδα δεν πρέπει να κλείσει διότι…. είναι η έξωθεν καλή μαρτυρία της Ριζαρείου στην Κοινωνία. Ότι γίνεται θετικό στη Ριζάρειο, αποτυπώνεται στην εφημερίδα με τον καλύτερο τρόπο.

• Στις 7.3.2012 στέλνουμε ευχαριστήρια επιστολή προς την κ. Καχριμάνη για την οικονομική στήριξη για τα βραβεία στους πρωτεύσαντες μαθητές, έτερη επιστολή μας στις 19.3.12 η οποία συνοδεύεται, με 3 επιστολές ευχαριστήριες μαθητών για τα βραβεία που έλαβαν.

• Στις 21.3.2012 έγγραφο της ΕΑΡΕΣ προς το Π.Σ τους παραθέτουμε εγγράφως την προσφορά της ΕΑΡΕΣ με την εφημερίδα μας τον Ριζαρείτη όπου προβάλλονται θέσεις και επιχειρήματα όπως ότι η εφημερίδα αποτελεί τη φωνή των Ριζαρειτών όπου γης- προβάλλει το έργο της ΡΕΣ και πολλές άλλες θέσεις που για την οικονομία του χρόνου δεν θα αναφερθώ.Το έγγραφο είναι στη διάθεση όλων σας. Κλείνοντας όμως το έγγραφο κάνουμε έκκληση για οικονομική επιχορήγηση προς την εφημερίδα. Τη διατήρηση των κτιριακών εγκατα-στάσεων με απάλειψη των κοινοχρήστων και ενοικίου η και μείωση αυτού, εφόσον τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν κ.α.

• Στις 20.12.2012 και πάλι το τυποποιημένο έγγραφό μας προς το Π.Σ, για την πίτα. Η απάντηση παρόμοια των προηγούμενων χρόνων. Στην εκδήλωση κοπής της πίτας στις 4.2.2013 με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ τιμάται ο χοράρχης κ. Γεώργιος Κατσούλας για τις προσφερόμενες υπηρεσίες του στην Ένωση, επί σειρά πολλών ετών.Το οικονομικό θέμα της Ένωσης μας βασανίζει και μας στενοχωρεί πάρα πολύ. Όπως θα διαπιστώσετε από τον οικονομικό απολογισμό που θα ακολουθήσει, εντός ολίγου χρόνου θα μπει λουκέτο στην εφημερίδα, καθώς δεν θα έχουμε χρήματα να ανταποκριθούμε στα βασικά (ενοίκιο- κοινόχρηστα- τηλέφωνο- INTERNET κ.α). Την Τρίτη πριν τις αρχαιρεσίες μας ζητήθηκε να παραστούμε σε συνεδρίαση του Π.Σ και να τους ενημερώσουμε για τα οικονομικά της ΕΑΡΕΣ (διαφάνηκε από την συζήτηση ότι ίσως βρεθούν κάποιες λύσεις), μακάρι η λογική που θα επικρατήσει να είναι προς οριστική λύση. Η παρουσία μας όμως είχε να κάνει και με τις 2 επιστολές που μέσω της εφημερίδας μας ο «Ρ» είχαν δημοσιευτεί με τίτλο «ΤΑ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ» και «ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ». ΄Εγινε ενημέρωση επί-σημη προς άπαντα τα μέλη του Π.Σ και όχι μόνον.Ο φετεινός Πρόεδρος κ. Χ. Μασσαλάς είπε ότι θα αναλάβει πρωτοβουλία προς αποφόρ-τιση αλλά και λύση. Η απάντηση μας ήταν, ναι στην λύση αλλά πάντοτε με συνεργασία, συζήτηση και πάντα μέσα στο πλαίσιο των καταστατικών και θεσμικών λειτουργιών. (Συ-ζητήθηκαν πολλά, που για το καλό της ΄Ενωσης και την ενότητα δεν πρέπει να αναφερ-θούν από την εφημερίδα …). Πάντως η θέση της ΕΑΡΕΣ είναι θεσμική και είναι κατά την αυτόνομων κινήσεων. Είμαστε υπέρ της Ενότητας όλων και όχι του διχασμού που έχουν επιφέρει οι κινήσεις αυτές….».Η ΕΑΡΕΣ σχετικά μ αυτό έλαβε ανώνυμη επιστολή με περιεχόμενο αντιπαράθεσης έντονο έως υβριστικό.Το Δ.Σ πήρε απόφαση να μην δημοσιευθεί, για την ενότητα των μελών μας. Επίσης έλαβε έγγραφο- ψήφισμα που δεν εκοινοποιείτο σ΄αυτήν αλλά για ενημέρωση. Αυτό εσυνοδεύ-ετο από υπογραφές ανύπαρκτων προέδρων ……… Ριζαρειτών, η αυτοχριζόμενων προέ-δρων, με ανύπαρκτες παράνομες ή παράτυπες εκλογές και με υπογραφές προσώπων που δεν υπέγραψαν. Στηρίζουμε προσπάθειες έκφρασης μελών μας από την ύπαιθρο ενωτικές και όχι διχαστικές.Οι προσπάθειες ανέλιξης και αυτοπροσδιορισμού δεν έχουν να κάνουν με το Ριζάρειον πνεύμα και ήθος που κατά καιρούς επικαλούμεθα.Το δια ταύτα. Δεν είμαστε αρνητικοί ότι πρέπει να υπάρχει έκφραση απ΄ όπου προέρχεται. Το καταστατικό ήδη το έχει προβλέψει. Η λέξη «Παράρτημα» δηλώνει εξάρτηση. Το κατα-στατικό της ΕΑΡΕΣ αναφέρει ότι η ΕΑΡΕΣ!!! δύναται να ιδρύει (αλλά μπορεί και να καταρ-γεί) «Παραρτήματα…» τα οποία θα διοικούνται «υπό διοικούσης επιτροπής.». Διοικητικό Συμβούλιο λοιπόν η ΕΑΡΕΣ, Διοικούσα Επιτροπή τα Παραρτήματα. Οι κινήσεις των αδελ-φών μελών μας πρέπει να έχουν ενωτικό χαρακτήρα και όχι διασπαστικό και μαζί με την ΕΑΡΕΣ να υπάρχει ενιαία έκφραση για ωραίες εκδηλώσεις στην ύπαιθρο με την ομπρέλα όμως της ΕΑΡΕΣ. Ποτέ δεν είναι αργά. Λίγη ειλικρίνεια και βλέμμα στα μάτια καθαρό.

• Στην σημερινή μας Γενική Συνέλευση δεν βλέπουμε σήμερα κανέναν να δώσει το παρόν του και να μας πει την γνώμη του. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία για αποφόρτιση. Γιατί κρύβο-νται; Γιατί δεν έβαλαν υποψηφιότητα στα θεσμοθετημένα όργανα; Γιατί παραπονιούνται ότι όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι; Η προκήρυξη των αρχαιρεσιών δημοσιεύτηκε στο προηγούμε-νο τεύχος με λήξη υποψηφιοτήτων μακράν για όσους ήθελαν να προσφέρουν στην Ένω-ση. Όμως μάτην.Δεν αποκλείσαμε κανέναν και μάλιστα χαιρόμαστε που φέτος έχουμε 2 νέες υποψηφιότη-τες για το Δ.Σ της δεκαετίας του 1990. Το εύκολο θα ήταν να αποχωρήσουμε. Το δύσκολο είναι τώρα που τα πράγματα γενικώς είναι πολύ δυσκολότερα, να μείνουμε και να παλέ-ψουμε για την Ένωση για το μεγαλείο της ΡΕΣ, για το Ριζάρειο πνεύμα και ήθος.Δεν αποχωρούμε, μένουμε για να συμπαρασταθούμε.Ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες μου ανεξαιρέτως στο Δ.Σ αλλά και όλους εσάς που μας ακολουθείτε και μας εμπιστεύεστε.Ακολούθησε ο οικονομικός απολογισμός από τον κ. Δημήτριο Σωτηρόπουλο και η έκ-θεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής. Ουσιαστικές παρεμβάσεις έκαναν οι Σ. Καραχάλιας, Κ. Μαστοράκης, Κ. Γρηγοριάδης, Λ. Γκατζές, Ν. Ανδρίτσος και οι πρώην πρόεδροι της ΕΑΡΕΣ Θ. Γεωργάκης, Ι. Γιαννόπουλος, Α. Βασιλάκης, οι οποίοι αποτέλεσαν και το προεδρείο της

Γενικής Συνέλευσης.

Μετά το πέρας των αρ-χαιρεσιών ακολούθησε συνεστίαση προσφορά του κ. Δημήτρη Λεοντα-ρίτη. Δυο κατσίκια στον φούρνο με πατάτες, σαλάτες, ψωμί, τυρί και άφθονο κρασί.

Σελ. 4

ΛΑΜΠΡΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΡΙΖΑΡΕΙΟ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Ομιλία του προέδρου του Π.Σ. της ΡΕΣ κ. Χρήστου Μασσαλά

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΣΤΗ ΡΙΖΑΡΕΙΟ

Την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 το απόγευμα έγινε εκδήλωση στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή με ενημερωτικό περιεχόμενο για το Σχολείο, τον προσανατολισμό του και τις κατευθύνσεις που παρέχει. Στην εκ-

δήλωση μίλησαν οι καθηγητές του Σχολείου κ. Αναστασία Σκιαδά (Φιλόλο-γος), που μίλησε για την θεωρητική κατεύθυνση του Σχολείου, ο καθηγητής Νίκος Γιαννής (Μαθηματικός) για την θετική κατεύθυνση και ο Γιώργος Ζήσι-μος (Μουσικός) για την τεχνική κατεύθυνση. Στην εκδήλωση επίσης μίλησαν ο Διευθυντής του Σχολείου κ. Δημ. Μίχας και ο Πρόεδρος του Πολυμελούς Συμβουλίου κ. Χρήστος Μασσαλάς π. Πρύτανης. Την εκδήλωση συντόνισε το μέλος του Π.Σ. κ. Νικόλαος Χούλης. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης η Διευθύντρια Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης κ. Αντ. Φαρραγκουλιτάκη, ο Δή-

μαρχος Χαλανδρίου κ. Γ. Κουράσης (με ομιλία του – χαιρετισμό). Από το Πολ. Συμβούλιο επίσης παρευρέθησαν οι κ.κ. Κ. Φαφαλιάς, Κ. Λιούμας, Γ. Ιωαννίδης, ο Νομικός Σύμβουλος κ. Κ. Σιωμόπουλος, ο Γραμμ. του Π.Σ. κ. Σ. Μωραΐτης. Επί-σης παρευρέθηκαν από την ΕΑΡΕΣ ο Πρόεδρος κ. Δημήτρης Καβρουλάκης, ο Γεν. Γραμματεάς κ. Κώστας Γρηγοριάδης και ο Ταμίας κ. Κων/νος Μαστοράκης. Στην εκδήλωση έδωσαν την παρουσία τους όλη η Ριζαρείτικη οικογένεια με το προσωπικό όλων των βαθμίδων, γονείς ενδιαφερόμενοι για την εγγραφή των μαθητών, νέοι ενδιαφερόμενοι μαθητές και πλήθος κόσμου.

Ακολουθεί ομιλία του προέδρου του Π.Σ. του Ριζαρείου Ιδρύματος κ. Χρή-στου Μασσαλά (π. πρύτανη) με θέμα: Το σχολείο η φωνή του μέλλοντος και η ομιλία του διευθυντή της ΡΕΣ κ. Δημητρίου Μίχα.

Το σχολείο η φωνή του μέλλοντος…Η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή μαζί με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπι-

στήμιο Αθηνών, το Αρσάκειο και τη Σχολή Ευελπίδων αποτέλεσαν τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πατρίδας μας κατά τον 19ο αιώνα.

Η διαθήκη του Γ. Ριζάρη ολοκληρώθηκε την 29η Μαϊου 1841 ( τρείς μόλις μέ-ρες πριν από το θάνατό του). Η λειτουργία της Σχολής άρχισε την 15η Μαϊου 1844 (εορτή του Αγίου Πνεύματος) παρουσία της Ιεράς Συνόδου, του Βασιλιά Όθωνα και του τότε Πρωθυπουργού.

Εκ των Ριζαρειτών αναδείχτηκαν: 1- Πρωθυπουργος, 1-Αρχιεπίσκοπος, 53-Μη-τροπολίτες, 7-Υπουργοί, 14-Πρυττάνεις, 4-Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών, δε-κάδες καθηγητών πανεπιστημίου και κληρικών,…

Στην πορεία της Ριζαρείου αποτυπώνεται η πορεία της πατρίδας μας. Στις σημερινές συνθήκες σχεδιάζεται η νέα εποχή του Ιδρύματος με πρώτη προ-

τεραιότητα την αναμόρφωση του Λυκείου με στόχο την προσέγγιση του παρελθό-ντος και το βλέμμα στο μέλλον.

1. Ο ρόλος του σχολείου…Το παιδί είναι μια νέα ανθρώπινη ύπαρξη σ’ έναν κόσμο που είναι ξένος γι’ αυτή, αλλά

και ένας διαμορφωνόμενος άνθρωπος. Για το λόγο αυτό έχει ανάγκη ιδιαίτερης προ-στασίας και φροντίδας, ώστε ο κόσμος να μην του προξενήσει κάποια ανεπανόρθωτη βλάβη.

Επειδή το παιδί πρέπει να προφυλαχθεί από τον κόσμο, η παραδοσιακή θέση του είναι στην οικογένεια που συγκροτεί ένα προστατευτικό κέλυφος έναντι του κόσμου και, ειδικά, έναντι της δημόσιας πλευράς του. Από τη φύση του απαιτεί την ασφάλεια κάποιου καταφύγιου ώστε να ωριμάσει αδιατάρακτα. Η πρώτη φορά που το παιδί γνωρίζει τον κόσμο είναι το σχολείο. Όμως, το σχολείο δεν είναι ο κόσμος, είναι ο θεσμός τον οποίο παρεμβάλλει η πολιτεία μεταξύ της ιδιωτικής σφαίρας της οικιακής εστίας και του κόσμου, προκειμένου να γίνει εφικτή η ομαλή μετάβαση από την οικο-γένεια στο δημόσιο χώρο.

Το σχολείο της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής έχει τη φιλοδοξία και τη δυνα-τότητα να ανταποκριθεί και στο ρόλο του και σε μεγάλο βαθμό να αναπληρώσει το ρόλο της οικογένειας. Το δομημένο και μη περιβάλλον του, οι εκπαιδευτικές υποδο-μές, το ανθρώπινο δυναμικό και η συνεχής φροντίδα του Πολυμελούς Συμβουλίου, με τη συμπαράσταση της Εκκλησίας και της Πολιτείας, αποτελούν την εγγύηση…

2. Ο ρόλος της εκπαίδευσης…

Η εκπαίδευση πρέπει να έχει στόχο να κάνει τους νέους ανθρώπους να αγαπήσουν τη γνώση, να μάθουν να μελετούν, να μην φοβούνται να θέτουν ερωτήματα και να συζητούν, να απομνημονεύουν ό, τι θεωρούν σημαντικό, να εκτιμούν τις εκφράσεις τέχνης, να σέβονται τους δασκάλους, να είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους και να θεωρούν τη δουλειά σαν την πιο μεγάλη προσευχή.

Το σχολείο, ως φορέας της εκπαίδευσης, δεν πρέπει να περιορίζεται στο να εξοπλί-ζει απλώς το παιδί με εργαλεία αποτελεσματικής δράσης, αλλά να το ενισχύει με δεξι-ότητες και συνήθειες διαρκούς σταδιακού πειραματισμού. Σε κάθε τομέα της σκέψης και της πράξης, οσοδήποτε ταπεινής και αν είναι, πρέπει να μαθαίνει στους νέους ανθρώπους πώς να σχεδιάζουν και να εκτελούν το επόμενο βήμα.

Στην εκπαίδευση αναδεικνύεται ο ρόλος του δασκάλου. Ο πραγματικός δάσκαλος παίρνει στα χέρια του ό, τι πιο ενδόμυχο έχουν οι μαθητές του: το εύθραυστο και εμπρηστικό υλικό των δυνατοτήτων τους. Να διδάσκεις χωρίς επίγνωση των κινδύ-νων, είναι επιπολαιότητα. Να διδάσκεις τα σπουδαία σημαίνει να αφυπνίζεις στο μα-θητή την αμφιβολία και να τον προγυμνάζεις για τη διαφωνία.

Το σχολείο είναι ο χώρος που πρέπει να δημιουργείται περιβάλλον επικοινωνίας και αγάπης χωρίς αντάλλαγμα. Η θέαση της ομορφιάς είναι ένα παράδειγμα.

Η αγάπη είναι το κατεξοχήν συναίσθημα που μας εξανθρωπίζει, που μας κάνει αν-

θρώπινα όντα. Έτσι στη ζωή μας η αγάπη είναι το πρόβλημα και συγχρόνως η λύση. Η παρουσία της συνδέεται με την αύξηση της ζωικής μας ενέργειας.

Το σχολείο μας είναι δημιούργημα της αγάπης των Αδελφών Ριζάρη για την νεολαία της πατρίδας μας και επομένως η λειτουργία του δεν μπορεί παρά να είναι συμβατή με τη βούλησή τους: την αγάπη στο μέλλον της πατρίδας μας, τη νέα γενιά…

3. Η κρατούσα κατάσταση…Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά μας αναλαμβάνουν πολιτικές ευθύνες. Καταλαμβά-

νουν σχολεία, διαταράσσουν την εκπαιδευτική διαδικασία και εκδηλώνουν με κάθε τρόπο το χάσμα των γενεών. Είναι γεγονός ότι βιώνουν προβλήματα τα οποία η πο-λιτεία οφείλει να τα αντιμετωπίσει. Η εμπλοκή όμως των μαθητών στη διαδικασία των διεκδικήσεων δημιουργεί μια χαοτική κατάσταση που τραυματίζει την ελευθερία τους και τους ωθεί σε ενέργειες των οποίων δεν γνωρίζουν τις συνέπειες. Γίνονται όργανα κομματικών αντιπαραθέσεων, υποθηκεύουν τη νιότη τους χωρίς να το κατα-λαβαίνουν και, πιθανώς, χωρίς να το θέλουν.

Η δομή του σχολείου μας απαλλάσσει τα παιδιά από τις περιπέτειες που έχουν γίνει καθεστώς στην πατρίδα μας και τους δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώσουν χωρίς ανεύθυνες επιρροές την προσωπικότητά τους.

4. Ο στόχος μας…Το μαγευτικό περιβάλλον του Ριζαρείου Campus φέρνει τα παιδιά του σχολείου

κοντά στην πηγή έμπνευσής μας …τη φύση, και ενισχύει τις περιβαλλοντικές τους ευαισθησίες. Από τη μεριά τους οι δάσκαλοι δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαι-δευτική διαδικασία που τους εμβαπτίζει στις αξίες που έχουν διαμορφώσει τον πο-λιτισμό μας. Γιατί μόνο τότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τον πολιτισμό του μέλλοντος με βάση: την παράδοση, το καινοτόμο πνεύμα της νέας γενιάς και την ηθική της αγάπης και της συμπόνιας, που προσέδωσε μια πρωτοφανή ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο, ένα πνεύμα εξέγερσης ενάντια στην ιδέα της φυσιολογικότη-τας του κακού. Η χριστιανική ηθική, η ηθική της αγάπης, αποσπά τον άνθρωπο από την απανθρωπιά και την ασημαντότητα. Άλλωστε, η ζωή του ανθρώπου έχει σημασία όταν αυτός αισθάνεται υπεύθυνος για τον πλησίον. Τότε θα θεμελιωθεί η νέα κουλ-τούρα και η προοπτική…Ο βασικός στόχος του σχολείου μας.

5. Τα μέσα…

Το σχολείο, κάθε σχολείο, είναι η φωνή του μέλλοντος. Η ανταπόκρισή μας στις απαιτήσεις του μέλλοντος είναι ο βασικός, ο τελικός μας στόχος. Οι πόροι και το όρα-μα είναι κληρονομιά των Αδελφών Ριζάρη, το εκπαιδευτικό και εργασιακό περιβάλ-λον είναι υποχρέωση του Πολυμελούς Συμβουλίου του Ιδρύματος και η εκπαιδευτική φροντίδα του διδακτικού και εποπτικού προσωπικού.

Στους παραπάνω συντελεστές πρέπει να προστεθεί και ο κυρίαρχος: οι εκπαιδευό-μενοι, οι μαθητές και οι μαθήτριες.

Η φιλοδοξία μας να καταστήσουμε το σχολείο «σχολείο αριστείας» είναι αδύνατο να γίνει πραγματικότητα χωρίς αξιόλογο μαθητικό δυναμικό. Εκτός από το φυσικό και εκπαιδευτικό περιβάλλον, ενισχύουμε την ευγενή άμιλλα με βραβεία επίδοσης, παρέχουμε συνεχή 24-ωρη φροντίδα στους μαθητές και μαθήτριες, και τους δίνουμε την ευκαιρία να επικοινωνούν με καταξιωμένους ανθρώπους του πνεύματος και της πράξης.

Σας ζητάμε να εμπιστευτείτε την εκπαίδευση των παιδιών σας στο σχολείο μας. Στο σχολείο που αποτελεί έκφραση αγάπης των Αδελφών Ριζάρη για τη γνώση και

την πατρίδα μας… Στο σχολείο που φιλοδοξούμε να γίνει η φωνή του μέλλοντος…

Σελ. 5

Αξιότιμε Γενική Διευθύντρια Εκκλησιαστικής ΕκπαίδευσηςΑξιότιμε Δήμαρχε Χαλανδρίου κ. ΚουράσηΑξιότιμε Πρύτανη και Πρόεδρε του Πολυμελούς Διοικητικού Συμβουλίου της ΡΕΣ κ. ΜασσαλάΑξιότιμοι κ. ΣύμβουλοιΑξιότιμε Πρόεδρε της ΕΑΡΕΣ κ. ΚαβρουλάκηΑξιότιμοι κυρίες και κύριοι

Νιώθω έκδηλη χαρά που μου έλαχε η ξεχωριστή τιμή να σας υποδεχθώ στους χώρους του Σχολείου μας. Σας καλωσορίζω και εύχομαι εξ αρχής ό/α ομορφότερο και καλύτερο για τον καθένα σας. Σας προσκαλέσαμε για να γίνει μια γνωριμία μεταξύ μας, με στόχο να σας κάνουμε κοινωνούς κάποιων πρωτοβουλιών και καινοτομιών που υιοθετήσαμε για το σχολείο μας και οι οποίες θα ισχύσουν από την επομένη σχολική χρονιά, έχοντας ως βασικό στόχο και την ποιοτική αναβάθμιση των σπουδών στην σχολή μας.

Είναι γνωστό πως η Ριζάρειος Σχολή εδώ και δεκαετίες (από 1977) λειτουργεί ως Λύκειο Θεωρητικής Κατεύθυνσης και είναι ισότιμο με όλα τα Λύκεια της χώρας, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το Αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμα του Υπουργ. Παιδείας, χορηγώντας φυσι-κά ισόκυρο Απολυτήριο και οι απόφοιτοι μετέχουν ισότιμα στις Πανελλαδικές εξετάσεις.

Από το 2008 λειτουργεί και στο Σχολείο μας η Τεχνολογική Κατεύθυνση, ενώ από την επομένη Σχολική χρονιά (2013-2014) με υπουργική απόφαση θα λειτουργήσει και η θετική Κατεύθυνση.

1) Οπότε το καινούργιο του πράγματος είναι πως και το Σχολείο μας καλύπτει όλες τις πιθανές επιλογές προσανατολισμού και μάθησης των μαθητών μας.

2) Επίσης για πρώτη φορά διερρήχθη στεγανό μιας παράδοσης 170 ετών, και ύστερα από εισήγηση μας, απόφαση του Πολυμελούς Συμβουλίου της Ριζαρείου Σχολής και γνω-μάτευση του Υπουργείου Παιδείας, γίνεται δυνατή και η εγγραφή μαθητριών. Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν τα θετικά του εγχειρήματος από παιδαγωγικής πλευράς για ένα σύγχρονο σχολείο, ως δάσκαλος όμως θα αναφέρω την προσδοκία πως η παρουσία των κοριτσιών θα προσδώσει εκτός των άλλων και ποιότητα στην τάξη.

3) Από το σχολικό έτος 2013-2014 καθιερώνονται: α) χρηματικό βραβείο επίδοσης σε μαθητές (-τριες) με προαγωγικό βαθμό μεγαλύτερο ή ίσο του 17,5, ο αριθμός των οποίων δεν θα υπερβαίνει τους τέσσερις (4) ανά τάξη και β) χρηματικό βραβείο για κάθε μαθητή (-τρια) που εισάγεται σε τμήμα ΑΕΙ με βαθμό εισαγωγής τουλάχιστον 75% του βαθμού του πρώτου εισαγομένου στο αντίστοιχο τμήμα. Η απονομή του βραβείου μπορεί να συνεχί-ζεται καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών, αν ο φοιτητής (-τρια) προάγεται με γενικό βαθμό μεγαλύτερο ή ίσο του 6,5, σύμφωνα και με τα ισχύοντα για τις υποτροφίες του Ι.Κ.Υ. Το ύφος του χρηματικού βραβείου επίδοσης θα καθορίζεται από το Πολυμελές Συμβούλιο της Ρ.Ε.Σ.

Συγκεκριμένα θέλουμε να σας ενημερώσουμε πως ο Σύλλογος των Καθηγητών, ο Πρό-εδρος και το Πολυμελές Συμβούλιο της Σχολής, αποφασίσαμε να κάνουμε την δική μας τρόπον τινα «επανάσταση», ώστε όταν αναρωτηθείτε: Και τώρα ποιο σχολείο να επιλέξω για το παιδί μου, να βρείτε και εμάς έτοιμους.

Ξεκινάμε με όραμα να λειτουργήσουμε από Σεπτέμβριο, με όλες τις προϋποθέσεις για ένα ελκυστικό σχολείο έτοιμο στις προκλήσεις και στις απαιτήσεις που απαιτεί το επίπεδο όλων των κατευθύνσεων για τις Πανελλαδικές. Ταυτόχρονα, θα κρατήσουμε τον εκκλησια-στικό χαρακτήρα του σχολείου όχι μόνο από σεβασμό και υποχρέωση στη διαθήκη του ευ-εργέτη Γ. Ριζάρη, αλλά γιατί θα εμπνέει τα παιδιά και σε μια βιωματική επαφή με έναν κόσμο αξιών της ελληνορθόδοξου πνευματικότητας χαρίζοντας τους ένα πρόσθετο νόημα.

Όμως το σχολείο ούτε ήταν, ούτε θα γίνει αίθουσα κατηχητικού, ούτε φροντιστήριο θρησκευτικών. Φυσικά, ως Εκκλησιαστικό θα ακούγεται και θα γίνεται πράξη -με διάκρι-ση- η ομολογιακή πίστη και το ευαγγελικό μήνυμα, με τα μαθήματα ειδικότητας που δι-

δάσκονται, (είναι δύο ανά τάξη) όμως ‚ όπως ήμασταν ευήκοοι σε κάθε διαφοροποιημένη άποψη, έτσι θα ακούγεται και τώρα. Ποτέ δεν λειτουργήσαμε ως απόκοσμο κρυφό σχολειό. Ήμασταν και θα είμαστε ένα φωτεινό σχολείο που σέβεται τον διάλογο και ενθαρρύνει την έρευνα και την κριτική σκέψη.

Γενικώς η φιλοσοφία του Σχολείου - όπως την έζησα ως μαθητής του, όπως την δίδαξα ως δάσκαλος και όπως την συνεχίζω ως Δ/ντής- προσβλέπει για την πνευματική, κοινωνική, πολιτιστική, ηθική, Ανθρωπιστική καλλιέργεια και ωριμότητα των μαθητών, στον πλούτο των αξιών που κουβαλούν και αποπνέουν τα παγκόσμια σύμβολα: του Παρθενώνα και της Αγίας Σοφίας: Η Κλασσική δηλ. Ελλάδα και η Ορθοδοξία. Γνώση - Ωραιότητα - Αρετή. Η διαχρονικότητα του Ελληνισμού.

Αυτό το υπόσχεται και το αξιόλογο - έμπειρο-, με κατάρτιση και ήθος, εκπαιδευτικό προσωπικό, που στηρίζει αυτή την προσπάθεια και αναλώνεται με διάθεση και μεράκι στο λειτούργημα του δασκάλου.

Σ’ όσα ανέφερα θέλω να προσθέσω και το εξής ελπίζοντας πως δεν θα σας κουράσω. Γνωρίζετε όλοι, αυτό που συνηθίζεται να λέγεται ότι το σχολείο ως μικρογραφία της κοινω-νίας αντανακλά και την εικόνα της. Εννοείται πως ως μέλη της εισπράττουμε, η πλειονότητα από εμάς, και την οικονομική δυσχέρεια, την ανασφάλεια, το ψυχικό άγχος και τη φθορά, τη μελαγχολία και την απουσία του χαμόγελου.

Όταν όμως μπούμε στην τάξη -και οι συνάδελφοι που είναι εδώ με καταλαβαίνουν- τότε πρέπει να μας βγει όλο το ήθος και να φανούμε δάσκαλοι -παιδαγωγοί με έμπνευση· και η αίθουσα διδασκαλίας να γίνει ιερουργία επικοινωνίας με την ψυχή και το όνειρο του παιδιού. Μη νομίζετε ότι δεν βλέπουμε πόσο κουρασμένος και καταπονημένος ψυχικά έρχεται και ο μαθητής μας που νοιώθει αμήχανος και ζει πρόωρα το «πτυχιούχος άνεργος». Στα αδιέξοδα του πρέπει να φωτιστούν οι χαραμάδες των οραμάτων του και κυρίως να βρούμε τον τρόπο να λειτουργήσει απερίσπαστα, εύρυθμα και αρμονικά, υλοποιώντας τους στόχους του.

Πως βοηθάμε σε αυτό;• Αρχικά θα συναντήσουν οικείο -οικογενειακό περιβάλλον. Τα τμήματα είναι ολιγομελή

και χωρίς χάσιμο ωρών διδασκαλίας. Υπάρχει το πλεονέκτημα και της άμεσης επικοινωνίας με τον Καθηγητή με σχέση πνευματικού δεσμού, οριοθετημένη φυσικά στα πλαίσια των κανόνων σεβασμού ευγένειας και ευπρέπειας.

• Διαμορφώνονται μεταξύ των μαθητών φιλικές - διαπροσωπικές σχέσεις περισσότερο ουσιαστικές και το διαπιστώνει κανείς στο πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης που εκ-δηλώνεται μεταξύ τους.

• Τα μαθήματα μουσικής, γυμναστικής και λογοτεχνίας π.χ. σε εμάς αποκτούν ένα πρό-σθετο νόημα: της ομάδας, της παρέας, της φιλικής συντροφιάς.

• Δεν υπήρξαν ποτέ, πέρα από τις συνήθεις μικροπαρεξηγήσεις, συμπτώματα «αλητο-παρέας» ή ενδοσχολικής βίας.

Προσπαθούμε δε να καλύψουμε και τον απογευματινό ελεύθερο χρόνο με ένα δημι-ουργικό τρόπο. Π.χ. - Κάθε Τετάρτη υπάρχει ένα τρίωρο πρόγραμμα αθλοπαιδιών. Ενώ θα διαμορφωθούν εξ αρχής όλοι οι χώροι του Γυμναστηρίου. - Υπάρχει τμήμα Αγιογραφίας με εθελοντική συμμετοχή.

Επίσης με εθελοντική συμμετοχή την χρονιά που μας πέρασε οργανώθηκε με πολύ επιτυχημένο τρόπο απογευματινή φροντιστηριακή στήριξη στα βασικότερα μαθήματα. Η αναφορά γίνεται γιατί θέλω να συμπυκνώσω σ’αυτή αισθήματα ευχαριστιών και ευγνωμο-σύνης στις καθηγήτριες που προσέφεραν: γνώσι, αγάπη και διάθεση στα παιδιά.

• Τελικώς δεν θα αναφερθώ σε άλλα θέματα που θα διαβάσετε και στο διαφημιστικό φυλλάδιο όπως για παράδειγμα για την ασφάλεια των παιδιών κλπ.

• Τονίζω μόνο πως το ίδρυμα παρέχει όλα τα έξοδα για τις μονοήμερες εκδρομές και τις παιδαγωγικές και ψυχαγωγικές εξορμήσεις / εκτός της πενθημέρου εκδρομής των τελειό-φοιτων.

• Ενώ για τους μαθητές που προέρχονται από την επαρχία και για εκείνους που προβάλ-λουν σοβαρό οικονομικό ή οικογενειακό πρόβλημα, υπάρχει η δυνατότητα της οικοτρο-φειακής κάλυψης.

• Στην περίπτωση που αμέλησα να αναφερθώ σε κάποιο θέμα ή δεν το φώτισα με την πρέπουσα βαρύτητα, επιφυλάσσομαι για διευκρινήσεις στην διαλογική συζήτηση που θα ακολουθήσει.

Αφού σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας, εύχομαι από την καρδιά μου τα καλύτε-ρα για τα παιδιά σας και φυσικά καλό ξεκούραστο καλοκαίρι.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης ακολούθησε δεξίωση.

ΛΑΜΠΡΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΡΙΖΑΡΕΙΟ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Ομιλία του Διευθυντή της ΡΕΣ κ. Δημητρίου Μίχα

Σελ. 6

Σε τούτο το κείμενο δεν θα εκδαπανηθούμε στον κατα-μερισμό ευθυνών, για την

δραματική κατάσταση στην οποία σήμερα βρίσκεται η Σχολή. Θα αφή-σουμε να υγροποιηθεί ο έμπονος ανασασμός και να σημειώσουμε τον καρδιακό μας προβληματισμό. Σίγουρα για την υπάρχουσα φθο-ροποιό κατάσταση εκείνοι που δεν

φταίνε είναι οι απόφοιτοι. Η πολυάνθρωπη εκείνη ομάδα, που δέχθηκε σε στιγμές εφηβικές την μεταπλαστική παιδευτική δύναμη αυτής της Μεγάλης και Ιστορικής Σχολής και άφησε ένα σημαντικό κομμάτι της ύπαρξής της σε κείνο το ιερό της Σώμα. Κάποια άλλη στιγμή μπορούμε ν’ακουμπήσουμε στην υπάρχουσα πληγή. Και τότε!...

Ίσως η κατάσταση ποικιλότροπα να βολεύει πολλούς. Όχι όμως τους αποφοίτους, οι οποίοι σαν απόγονοι πνευματικά των Ριζάρειδων και παιδιά της Ριζαρείου καλούνται και προ-καλούνται άμεσα σε λογικούς, συνετούς, ευπρεπείς και φιλά-δελφους αγώνες, που θα ανυψώσουν το τραυματισμένο πια κύρος της Σχολής και θα την φέρουν σε ισοδύναμη αρχικά θέση με τις άλλες. Εκκλησιαστικές Σχολές, για να συνεχίζεται το όμορφο και παιδευτικό ταξίδι· να εκδηλώνεται το πνευμα-τικό της όνειρο πέρα από τον χρόνο και την ιστορία. Για να συνεχίζει την μαρτυρική της διακονία και το αναστηλωτικό της έργο σε πείσμα των καιροσκόπων και των αμφισβητιών της Ελληνορθόδοξης μαρτυρίας της.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως κάθε επίσκεψη –προ-σκύνημα στην Ριζάρειο Σχολή, για τους πολυάριθμους μα-θητές του χτες και του σήμερα, αποτελεί συνάντηση με την ιστορία. Όχι κατ’ανάγκη συνάντηση με την ιστορία του καθενός μας, που κάποια στιγμή για πέντε χρόνια έφθασε, βημάτισε, έζησε στον χώρο αυτόν «των φώτων και του Ευ-αγγελίου», αλλά συνάντηση με την ιστορία του Γένους. Μία ιστορία πολυδιάστατη και μοναδική. Ιστορία αποκαλυπτική της αγωνίας, της ανησυχίας και του αγώνα του Ρωμαϊκού. Μία ιστορία όμως που σήμερα ο βαθειά πονεμένος και ανή-συχος προσκυνητής του ιερού εκείνου χώρου διαισθάνεται να χάνεται ή να αλλοιώνεται πίσω και μέσα στους πνικτικούς ατμούς των περίεργων και φθοροποιών κρίσεων της εποχής· των έντονα αινιγματικών κινήσεων των υπευθύνων και της επικίνδυνης αποστασιοποίησης διαφόρων Εκκλησιαστικών παραγόντων.

Η εικόνα την οποία παρουσιάζει σήμερα η άλλοτε πρωτο-πόρος σε δύναμη μαθητών· πολυσήμαντα αξιοπρόσεχτη σε παρουσία και προσφορά εκπαιδευτικών· η χαρακτηριζόμε-νη, από τους γνωρίζοντες τότε πως λειτουργεί, «Σχολή Ευελ-πίδων της Εκκλησίας» (μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, Ριζαρεί-της, Ιερώνυμος Α’) και η σε εκπληκτική παρουσία βοηθητικού προσωπικού Σχολή μας είναι –δυστυχώς- έντονα αποκαρδιω-τική. Σε εκδηλώσεις που κατά καιρούς διοργανώνονται στην Σχολή, η παρουσία των μαθητών είναι αποκαρδιωτική. Ελάχι-στοι οι συνεχιστές σήμερα των μεγάλων διαχρονικών, καίρια διασωστικών –πνευματικά, ηθικά και εθνικά- δραμάτων των αείμνηστων Ιδρυτών Μάνθου και Γεωργίου των Ριζάρηδων και των εν συνεχεία Ευεργετών. Όλους εμάς, που ζήσαμε στιγμές πολυάνθρωπης παρουσίας μαθητών (περίπου 300), αλλά και πολυεπίπεδης, πνευματικής-πολιτισμικής αγωγής, μας καταλαμβάνει φθοροποιό σύγκρυο, έντρομη αγωνία και βαθειά ανησυχία για το αύριο της Σχολής με την θέα των σημερινών ελαχίστων. Και δικαιολογημένα μπαίνουμε στην περιπέτεια του έντονα προβληματικού ερωτήματος:

Ποιο, λοιπόν, μπορεί να είναι το μέλλον της ιστορικής Ρι-ζαρείου Σχολής; Ποια η αγωνία και ο ανάλογος αγώνας διά-σωσής της από τα ιοβόλα αρπακτικά νύχια της επικείμενης διάλυσης; Και, γιατί όχι;, ποια η συμβολή των υπευθύνων της συνέχειας της μαρτυρίας της Σχολής και της λειτουργία της διαθήκης των αείμνηστων Κτητόρων;

Θεωρώ και θα το εκφράσω ανοιχτά, δίχως υπεκφυγές και υπονοούμενα, με βαθειά συναίσθηση χρέους προς την Μη-τέρα και Τροφό Σχολή: Κύρια ευθύνη για την σημερινή κατά-σταση στην Σχολή, αλλά και για το άγνωστο μέλλον της, έχουν οι εκάστοτε Πηδαλιούχοι της. Εκείνοι, που ταγμένοι από τους ιδρυτές να φυλάσσουν τις Θερμοπύλες της Σχολής, αδέξιες κινήσεις πλοήγησης, μαρτυρικά και μακρόχρονα, την άφησαν να διολισθαίνει προς την σημερινή τραγικά αδιέξοδη κατά-σταση. Έφθασε μέσω από μία αδιέξοδα πνικτική οικονομική αιμορραγία να στερείται, αυτός ο οικονομικός κολοσσός, που μπορούσε να διατρέφει και να συντηρεί πάνω από τριακόσι-ους μαθητές, το προσωπικό και τις άμεσες ανάγκες τους, σή-μερα τρεκλίζει επικίνδυνα και στερείται της δυνατότητας να παρέχει τα βασικά σε ελάχιστους. Και να σηματοδοτεί την συ-νέχεια της μορφωτικής αναστήλωσης, όπως στο παρελθόν.

Γνωρίζουμε πώς οι ταγμένοι να «διαχειρίζονται» μία υπεύ-θυνη διοίκηση οφείλουν να ξεχωρίζουν όχι μόνο με τις Επι-στημονικές, ειδικές και γενικές, γνώσεις, αλλά και με την ευαισθησία, την θυσιαστική ευθύνη ενώπιον της αποστολής της λειτουργίας αυτού που διοικούν. Να διαθέτουν, δηλα-δή, όσον αφορά στο θέμα μας, πίστη ανόθευτη και καθαρά στον Εκκλησιαστικό ρόλο και λόγο της Σχολής. Ευαισθησία πατρική απέναντι στα προβλήματα των μαθητών. Κατανόη-ση τίμια στην διαχρονική της μαρτυρία. Προσέγγιση, όχι με

τον λόγο μιας επίσημης στιγμής, έμπρακτη που θα ανεβάσει την εμπιστοσύνη των υποψηφίων μαθητών για την σημερινή προσφορά της Σχολής. Και θα ηρεμήσει τους ασύντακτους ψυχικούς κραδασμούς, που η αβεβαιότητα σήμερα δημιουρ-γεί στους υπάρχοντες μαθητές, ενώ ταυτόχρονα θα στηρίξει τους ήρωες καθηγητές.

Εκείνος που βρίσκεται στο αθέατο, αλλά υπαρκτό, τιμόνι πλοήγησης μιας Εκκλησιαστικής Σχολής, για να μπορεί να εί-ναι παραγωγικός και διαχρονικής αντοχής η προσφορά του, θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι εμπλουτισμένος με αμείωτο θυσιαστικό πνεύμα αγάπης και αλήθειας. Δυνάμεις αυτές πα-νίερες, που δεν τις αλλοτριώνει το πάθος μιας κάποιας υλικής απολαβής, μιας οικονομικής ενίσχυσης.

Αγκυλώσεις διάφορες, που συνεχώς και σταθερά υποβαθ-μίζουν την ποιοτική προσφορά της όποιας Διοίκησης δεν έχουν θέση στην ζωή και το έργο εκείνων, που βρίσκονται στην όντως αιχμηρή θέση του συμβούλου.

Πολύ περισσότερο, όταν ο ίδιος παραμένει μακριά από το

σωτήριο μυστήριο της Εκκλησίας· αδιάφορος για μυστηρια-κή και γενικότερα λειτουργική ζωή· όταν συγκλονίζεται από τον καταλυτικό τεκτονικό σεισμό της αμφισβήτησης του Θεού, επομένως και του ανθρώπου: όταν τα προβλήματα των υποψηφίων κληρικών, που σαν ωστικό κύμα διαπερνούν συνεχώς και επικίνδυνα διεμβολίζουν συνεχώς τις καρδιές και τις συνειδήσεις των μαθητών, είναι πολύ μακριά από το στόχαστρο των ενδιαφερόντων του, τότε και όλη η αντιμετώ-πιση της λειτουργίας της Σχολής τρεκλίζει και γονατίζει κάτω από το βάρος ετερόκλητων προβλημάτων.

Για σαράντα χρόνια, που υπάρχουμε και κινούμαστε στην αγωνία της Σχολής, γνωρίσαμε σημαντικές μορφές, που στά-θηκαν με ευθύνη στο Πηδάλιο της Σχολής και απέτρεψαν το τρομαχτικό γονάτισμά της. Καθώς τα χρόνια περνούσαν βλέ-παμε με σιωπηρή ανησυχία η Σχολή να υποτιμάται· οι μαθη-τές να λιγοστεύουν. Αφουγκραζόμαστε με φιλάδελφο πνεύμα τις μαρτυρικές κραυγές αγωνίας των αθλητών καθηγητών για το μέλλον της Σχολής. Και μέσα μας λειτουργούσε με τρόμο ο λόγος του αείμνηστου Σχολάρχη π. Κων/νου Φούσκα, λίγο πριν παραδώσει την σκυτάλη της εξουσίας της Σχολής στον άλλον σεβαστό, αείμνηστο πια, πατέρα και δάσκαλο Μάξιμο Δασκαλάκη μέσα στον ιερό Ναό της Σχολής: «Στο διάστημα που ήμουν Σχολάρχης και σαν απάντηση στα δημιουργικά αιτήματά μου για την ανάδειξη της Σχολής, προς το Διοικη-τικό Συμβούλιο, συχνά εισέπραττα την παγερή άρνηση». Η πορεία, λοιπόν, προς την σημερινή κατάσταση είχε αρχίσει χρόνια πριν. Φρέναραν «προς καιρόν» αυτή την κατηφορική πορεία οι αξιόλογοι Σύμβουλοι, οι περισσότεροι αείμνηστοι πια, τους οποίους ο κάθε Ριζαρείτης με ιδιαίτερο σεβασμό και θαυμασμό διατηρεί στα σάρκινα θυλάκια της μνήμης του.

Αν σήμερα μπορούσε ο αείμνηστος Γεώργιος Ραδιόνωφ Ριζάρης να αρθρώσει λόγο διασωστικής πνοής για την λει-τουργία της Σχολής και την ταυτόχρονη μαρτυρία της, σκε-φθήκαμε την θέση που υπεύθυνα θα έπερνε; Γιατί η υποτιμη-τική διολίσθηση προς την λειτουργική απραξία του Σχολείου; Και τι θα έλεγε, κοφτερά και τολμηρά, καθαρίζοντας αρχικά τον θολωμένο ορίζοντά του από τους «παιδαγωγικούς» και «ανθρωπολογικούς» ρύπους της σύγχρονης επιστημονικής, στους καρεκλοκένταυρους του Υπουργείου της λεγόμενης «παιδείας» τώρα, που επιχειρησιακά μεθοδεύουν, ασεβού-ντες στην πολύτιμη διαθήκη των Ιδρυτών και ασελγούντες στην μαρτυρική και διαμαρτυρική ιστορία του, την εισαγωγή μαθητριών; Σίγουρα πάντως το φραγγέλιο θα υπήρχε στο κουρασμένο χέρι του. Η πρότασή του, νεοφανής και επίκαι-ρη· ακριβοδίκαιη και διασωστική, θα είχε επίμονο τόνο: Στις ώρες των Συμβουλίων, σαν έμπειρος «χειραγωγός», να υπάρ-χει συμβουλευτικά απόφοιτος της Σχολής με επιστημονική κατάρτιση, πνευματική δύναμη και Ελληνορθόδοξη παιδεία.

Όπως πάντως και να έχει το πράγμα μία είναι η πραγμα-τικότητα. Σήμερα ένα ιστορικό Σχολείο, με διαχρονική παι-δευτική-Ελληνορθόδοξη κατάθεση και πολύτιμη προσφο-ρά στην Εκκλησία και το Γένος κινδυνεύει να οδηγηθεί στο μαρτυρικό περιθώριο. Δεν θα επιχειρήσουμε οποιαδήποτε προσέγγιση στο «πώς» και το «γιατί», εκείνο το οποίο τούτη την δύσκολη ώρα, τούτην την εκρηκτικά υποτιμητική στιγμή, είναι να διασωθεί η Σχολή και να συνεχίσει την προσφορά της

στην κοινωνία και το Γένος. Η κρυστάλλινη και πολυσήμαντη ιστορική της διαδρομή και προσφορά στην Εκκλησία και τον μαρτυρικό μας τόπο δεν επιτρέπουν εφησυχασμό ή αδιαφο-ρία πια. Κυρίως από την μεγάλη φάλαγγα των αποφοίτων, που ζουν, υπάρχουν και δραστηριοποιούνται θετικότατα στα τέσσαρα σημεία του ορίζοντα. Είναι οι πολύτιμοι πνευματι-κοί και παιδευτικοί αιμοδότες στις κοινωνίες τους. Είναι οι ακριβείς και τίμιοι πρεσβευτές της ιστορίας της Ρωμιοσύνης, όπως αυτή διαχέεται επακριβώς και ολοκάθαρα μέσα από τους υπέροχους ταμιευτήρες της Ριζαρείου Σχολής.

Με το κείμενό μας και τον έμπονο προβληματισμό μας δεν επιθυμούμε να δρασκελίσουμε το θεσμικό σύνορο δράσης του Διοικητικού Συμβουλίου της Σχολής. Με τον απλό λόγο μας και τις μαρτυρικές επισημάνσεις θέλουμε να σταθούμε δίπλα και ενισχυτικά στον ρόλο και τον λόγο του. Να γίνουμε όλοι μαζί, κρατώντας ό,τι μας ενώνει, οι αναστηλωτές και οι συνδαυλιστές του έργου αυτής της Σχολής στην σύγχρονη, εν πολλοίς απρόσωπη και ατομοκρατική, εποχή.

Όλοι οι Ριζαρείτες, δεν περισσεύει κανένας, δίχως διχαστικές κορώνες· διλήμματα απαξιωτικά και συμφέρο-ντα φτηνής και άγονης προέλευσης, να αναλάβουμε υπεύθυνα το μεγάλο έργο της διάσωσης της Σχολής. Τώρα που αδόκιμες ενέργειες······ φτηνές παρεμ-βάσεις· ιδιοτελείς στόχοι· απαξιωτικές μεθοδεύσεις και ατομοκρατικές αντιλή-ψεις την έσπρωξαν στην αδηφάγο δίνη της απαξίωσης. Οι Ριζαρείτες πρέπει να έχουν λόγο και να διαθέτουν ρόλο για την πορεία της Σχολής. Είναι δυνατόν η Σχολή σήμερα να κατευθύνεται και να διευθύνεται από ανθρώπους, τους οποί-ους καθόρισε, λόγω καταγωγής, η δια-θήκη του αείμνηστου Ριζάρη, η οποία συντάχθηκε πριν από διακόσια περίπου

χρόνια; Γιατί, εξάλλου, κάποια άρθρα της Διαθήκης θεωρή-θηκαν απηρχαιωμένα και ανανεώθηκαν, ενώ το βασικό άρ-θρο επιλογής των «Εκτελεστών της Διαθήκης» παραμένει αναλλοίωτο, την στιγμή που η καθημερινή της ιστορική μαρ-τυρία δημιουργεί επίμονα ερωτηματικά για την ευθύδρομη πλοήγηση του ιερού σκάφους της Σχολής;

Μόλις έφθασε η ώρα, πιστεύουμε έφθασε, απόφοιτοι να αναλάβουν με τον υπεύθυνο Ριζαρείτικο τρόπο τις ευθύνες τους; Να υπάρχουν Ριζαρείτες, διακεκριμένοι Επιστημονικά και με αψεγάδιαστο κοινωνικό, πνευματικό, Εκκλησιαστικό έργο, στο Διοικητικό Συμβούλιο, στην Διεύθυνση ή τον σύλλογο κα-θηγητών της Σχολής και στην Διεύθυνση του Οικοτροφείου; Και αυτή η διακονία, τουλάχιστον στο Διοικητικό Συμβούλιο, να λειτουργεί δίχως το απαξιωτικό δέλεαρ κάποιας αποζημί-ωσης, ώστε να υπάρχει γνησιότητα προσφοράς· ειλικρίνεια μαρτυρίας· θυσιαστική ευθύνη και τέλος ανιδιοτέλεια.

Μήπως η κρίση, που βαρειά χτύπησε σήμερα την Σχολή και σίγουρα δεν είναι μονάχα οικονομικής μορφής, αλλά έχει μακρόχρονης δυναμικής βαθειά αξιοκρατική υπόσταση, μας καλεί όλους σε μια ζωντανή επανάσταση των συνειδήσεων; Μας υποχρεώνει, την ύστατη τούτη στιγμή, να αναλάβουμε υπεύθυνα τις όποιες … ευθύνες μας; Η Σχολή είναι «σάρκα από την σάρκα μας»· πολύτιμο κομμάτι από την ύπαρξή μας. Κι εμείς είμαστε ιερό κύτταρο από το πανίερο Σώμα της. Ευ-θύνες, λοιπόν, πολλές μας αναλογούν για την στήριξη, την υποστήριξη και την διάσωση της Σχολής μας.

Μονάχα έτσι θα φρενάρει η διολίσθηση προς την απαξί-ωση. Το σημερινό κατάντημα δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν. Επαυξάνει τις ευθύνες όμως των αποφοίτων, οι περισσότεροι των οποίων παρακολουθούν με βαθύτατο πόνο και αδιέξοδη αγωνία την πορεία και αγωνιούν.

Με κυρίαρχο κοινό στοιχείο την ενότητα· συνεργαζόμενοι απόλυτα και συνοδοιπορούντες απαραβίαστα καλούμαστε σήμερα να αναλάβουμε ιερή σταυροφορία, που θα φέρει την διάσωση της Σχολής. Και χρησιμοποιώντας ο καθένας τον ρόλο, που έχει μέσα στην κοινωνία, να συμβάλλει αποφα-σιστικά στον μεγάλο και υψηλό αυτόν στόχο. Οι καιροί, πλη-κτικοί· πνικτικοί και δύσκολοι, δεν μπορούν να περιμένουν. Σήμερα σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται στο ακροσύνορο της ζωής και με ύπουλο τρόπο καταστρέφουν τα νεύρα δράσης κάθε ένθεης προσπάθειας. Διχάζουν κοινωνίες· ακρωτηριά-ζουν ομαδικές-συλλογικές προσπάθειες· μεριμνούν και με-θοδεύουν για το απαίσιο και εφιαλτικό κομμάτιασμα κάθε δημιουργικής πνευματικής εργασίας και με τον ισοπεδωτικό οδοστρωτήρα της υλιστικής αντίληψης εκμηδενίζουν ακμαί-ες και ισχυρές παιδευτικές κοινότητες στο άνομο όνομα νέων ιδεών και αρχών.

Το χρέος μας είναι μεγάλο. Η ευθύνη μας παραμένει υψη-λή. Αλλοίμονο, αν αδρανείς και αδιάφοροι μπροστά στην λαίλαπα της φθοράς και τον τυφώνα της υποτίμησης παρα-μένουμε ανέκφραστα ή αδιάφορα παρατηρητές των γεγονό-των. Η ιστορία θα μας κρίνει αυστηρά. Συστράτευση, ενότη-τα και θυσιαστική συνοδοιπορία προέχει για την σωτηρία της Σχολής. Της μάνας και τροφού Σχολής. Της δικής μας Σχολής, στην οποία οφείλουμε και το «ζειν» και το «ευ ζειν».

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεράσιμος Ζαμπέλης

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΑ ΕΛΠΙΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΙΖΑΡΕΙΟ

Σελ. 7

ΔΩΡΕΕΣ - ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ

ΕΜΝΗΣΘΗΜΕΝ ΗΜΕΡΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΤΙΚΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της ΕΑΡΕΣ κ. Δημητρίου Καβρουλάκη (1-5 Απριλίου και 1-5 Ιουλίου2013) στη Μυ-

τιλήνη για υπηρεσιακούς λόγους (επιθεωρητής ΟΓΑ) δόθηκε αφορμή να γίνει Ριζαρείτικη σύναξη, όλων όσων μπόρεσαν να παρευρεθούν στην πρόσκληση του Αρχιδιακόνου-Ριζαρείτου π. Παναγιώτη Αναστα-σέλλη. Η συνάντηση έγινε στον λόφο του προφήτη Ηλία στον φερώνυμο ναό. Παρόντες οι π. Κομνηνός Βράνης, π. Κύριλλος Συκκής, π. Νεκτάριος Χάιδος, π. Παναγιώτης Μαντζουράνης, π. Παναγιώτης Αναστα-σέλης, π. Γεώργιος Τριανταφυλλόπουλος, κ. Ιωάννης Άνεμος και ο Γιάννης Γώγουσης (συμμαθητής του Δ. Καβρουλάκη). Τηλεφω-νική επικοινωνία έγινε και σε άλλους απο-φοίτους Μυτιληνιούς που λόγοι ανωτέρας βίας δεν επέτρεψαν την παρουσία τους.

Όλη η συζήτηση γύρω από την Ριζάρειο καταθέτοντας ο καθένας τις δικές του εμπει-ρίες και αναμνήσεις. Αρκετή συγκίνηση αλλά και τραγούδι, απ’αυτά που μάθαμε από τον Κούρο, αλλά και ύμνοι. Η φιλοξενία ήταν πολύ ζεστή και η παράθεση δείπνου απλόχε-ρη παρά το ότι ήταν σαρακοστή.

Η συνάντηση έκλεισε με τον ύμνο των Ρι-ζαρειτών “της θρησκείας Χριστού σταυροφό-

ροι…” και το “Μάνθου και Γεωργίου…”.Είχε προηγηθεί επίσκεψη στον Μητροπολίτη κ.κ.

Ιάκωβο για ευλογία στο Μητροπολιτικό Μέγαρο. Τις δε επόμενες μέρες προσκύνημα στον Άγιο Ραφαήλ, στον Αρχάγγελο στο Μανταμάδο και στην Παναγία της Αγιάσου καθώς και επίσκεψη στην πρεσβυτέρα του μακαρι-στού αντιπροέδρου μας π. Νεκταρίου Χα-τζηπροκοπίου. Την περιήγηση έκανε ο κ. Ιωάννης Γωγούσης Δ/ντής Δημοτικού Σχο-λείου Μυτιλήνης με το Ι.Χ. αυτοκίνητό του

τον οποίο ο Πρόεδρος ευχαρίστησε ιδιαιτέρως αλλά και όλους με τους οποίους συναντήθηκε ευχόμενος την επόμενη φορά να παρευρεθούν περισσότεροι.

Δωρεά Λεωνίδα Γεωργιάδου 1893Ο Δωρητής κληροδότησε στη Σχολή δύο μετοχές της Εθνικής Τραπέζης. Σκοπός η

αγορά βιβλίων από την Εφορία της Σχολής ώστε να συμπληρωθεί η δωρηθείσα στη ΡΕΣ βιβλιοθήκη από τον αδελφό του, ο οποίος ήτο Μητροπολίτης. Όρος: η σύζυγος του Δωρητού, Ιωάννα Λ. Γεωργιάδου θα λαμβάνει ισόβια τα μερίσματα των δύο μετο-χών. Κάποιος από τους κληρονόμους ήγειρε αγωγή, η δίκη έληξε με συμβιβασμό το 1908. Η Σχολή παρέλαβε τις δύο μετοχές το 1910 και άρχισε να εισπράττει μερίσματα μετά το θάνατο της Ιωάννας Λ. Γεωργιάδου (1916), η οποία κληροδότησε στη ΡΕΣ 2000 δραχμές. Η περιουσία της δωρεάς Λ. Γεωργιάδου στις 30 Ιουνίου 1954 αποτελεί-ται από μετοχές και ομολογίες συνολικής αξίας 2.848,75 δραχμών.

Δωρεά Νικηφόρου ΚαλογεράΑρχιεπισκόπου Παλαιών Πατρών εκ Σπετσών 1896Ο Δωρητής μαθήτευσε στη Ριζάρειο ως ιεροδιάκονος κατά τα έτη 1857-1860 και δί-

δαξε ως καθηγητής Θεολογικών μαθημάτων από τον Οκτώβριο 1882 – Ιούνιο 1883.Με διαθήκη του άφησε στη ΡΕΣ: 300 τόμους της Ερμηνείας Ζυγαληνού τ. Α! που

εξέδωκε ο ίδιος και 300 τόμους τ. Β΄ του ίδιου συγγράμματος. Ακόμη 200 σώματα της Ποιμαντικής του, για να δίνονται στους μαθητές ως δώρα κατά τις εξετάσεις. Επιπλέον μία Κτηματική Μετοχή της Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος προς τη Σχολή.

Στις 30 Ιουνίου του 1954, μετά την αναπροσαρμογή της δραχμής, η περιουσία του κληροδοτήματος αποτελείται από μετοχές συνολικής αξίας 1.467,50 δραχμών.

Δωρεά Αθανασίου Α. Ζίννη 1929Ο Δωρητής ήταν Σύμβουλος της Σχολής και συγγενής των αοιδίμων Ριζαρών, όπως

ο ίδιος γράφει σε επιστολή του προς τους υπόλοιπους Συμβούλους-Εκτελεστές της Διαθήκης. Με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από της εκλογής του ως Ηπειρώτου Εκτελεστού της Διαθήκης δωρίζει 15.000 δραχμές. Με το ποσό αυτό θα αγορασθούν χρεώγραφα και οι τόκοι θα διατίθενται για τον αθλητισμό νέων μαθητών της Σχολής. Θεσπίζεται «Έπαθλον Ζίννειου», που θα απονέμεται στον πρωτεύοντα στοα αθλητικά αγωνίσματα. Η απονομή έγινε μέχρι το 1940.

Η δωρεά στις 30 Ιουνίου 1954 είναι 13,70 δραχμές.

Δωρεά Ιωάννου και Αικατερίνης Σιδερίδου 1920Ο έμπορος βιομηχανικών προϊόντων στον Πειραιά Ιωάννης Σιδερίδης από την Απι-

δέα Επιδαύρου (Αλμιράς Λακωνίας) με επιστολή του προς το Συμβούλιο της ΡΕΣ 18-3-1920 εκφράζει την επιθυμία τη δική του και της συζύγου του, να σπουδάζουν ένα νέο στη Σχολή, ώστε ως παπάς και δάσκαλος να προσφέρει πνευματική τροφή στους χωριανούς τους. Το κεφάλαιο που διαθέτει είναι 20.000 δραχμές.

Το Δ.Σ. δέχτηκε την πρότασή του και του υπέδειξε ότι το απαιτούμενο ποσό για υπότροφο είναι 30.000 δρχ. Επομένως έπρεπε ή να προσθέσει, ή να αφήσει στη ΡΕΣ το κεφάλαιο τοκιζόμενο μέχρις ότου συμπληρωθεί. Ο Σιδερίδης παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο και παρακάλεσε να δεχθούν το ποσό και ότι αδυνατεί να προσθέσει άλλο. Άλλωστε ισχυρίστηκε ότι το ποσό θα αυξανόταν με τους τόκους, αφού η υποτροφία θα άρχιζε μετά από ένα χρόνο.

Η μεγάλη επιθυμία του διαθέτη εντυπωσίασε το Συμβούλιο και δέχτηκε να κατα-τεθεί το ποσό για επένδυση στην Τράπεζα της Ανατολής με τόκους ίσον του 6%. Έτσι αγοράστηκαν 273 ομολογίες και οι υπόλοιπες 1296,15 δρχ. παρέμειναν τοκιζόμενες στην Τράπεζα.

Στις 20-7-1922 ο Ι.Σ. υπέβαλε τον κανονισμό της υποτροφίας. Σ’αυτόν ορίζει ότι κα-τέθεσε ποσό 25.000 δρχ. υπέρ ΡΕΣ, επιθυμεί να ιδρυθεί υποτροφία για τη σπουδή ενός νέου από το χωριό του Απιδέα (επαρχία Επιδαύρου Αλμιράς Ν. Λακωνίας). Η επι-λογή θα γίνεται ανάμεσα στους συγγενείς του διαθέτη, από το δάσκαλο, τον εφημέριο σε συνεννόηση με την Κοινότητα. Αν δεν υπάρχει συγγενής ή χωριανός να προτιμάται

υποψήφιος από τα χωριά Νιάτα ή Βεζάνη. Σε πέντε μέρες επανήλθε ο Σιδερίδης και τον Αύγουστο επίσης προτείνοντας ως υπότροφο συγγενή του, ο οποίος δεν είχε απο-λυτήριο Ελληνικού Σχολείου. Την πρότασή του να μένει στη ΡΕΣ και να πηγαίνει έξω σε σχολείο απέρριψε το Συμβούλιο, γιατί αντέβαινε στον οργανισμό λειτουργίας. Το 1925 και το 1930 επανήλθε ο Ι.Σ. με επιστολή παραπονούμενος, γιατί δεν προσέλαβε απόφαση η ΡΕΣ. Τελικά του απάντησαν ότι δεν επαρκούσε το εισόδημα. Με την ανα-προσαρμογή οι 25.000 δρχ. έγιναν 53,75.

Στις 7-7-1939 δημοσιεύθηκε η ιδιόχειρη διαθήκη (από 20-11-1932) της Κονδήλως ή Αικατερίνης Ιω. Σιδερίδου συζύγου του παραπάνω διαθέτη. Μετά την εκποίηση του καταστήματος στον Πειραιά κληροδοτεί στη Ριζάρειο 200.000 δραχμές για την αύξη-ση της δωρεάς του συζύγου της που είχε γίνει έντεκα χρόνια πριν. Προσθέτει και τον Πειραιά ως τόπο καταγωγής του υποψηφίου για τη Σχολή, αν δεν υπάρχει από την πατρίδα του συζύγου της. Δίνει τη δυνατότητα να σπουδάσει και στη Θεολογική ο υποψήφιος, αλλιώς επιστρέφει στην πατρίδα του όπου υπηρετεί πέντε χρόνια τουλά-χιστον. Έτσι συνιστά υποτροφία 300.000 δρχ. στη Θεολογική του Πανεπιστημίου. Αν δεν υπάρχει υποψήφιος για τη Θεολογική, να επιλέγεται με άλλο τρόπο για τη Γεωπο-νική Σχολή.

Η ίδια άφησε και άλλα κληροδοτήματα. Στο τέλος της διαθήκης προσθέτει ότι οι εκτελεσταί να προτάξουν το κληροδότημα του Πανεπιστημίου και της Ριζαρείου και κατόπιν την πτέρυγα του Φθισιατρείου, τις κλίνες του Ζανείου νοσοκομείου, την ανα-καίνιση της Εκκλησίας, το κενοτάφιο.

Τον Οκτώβριο του 1939 παραδόθηκε στον τότε δικηγόρο της Σχολής Στέα αντίγρα-φο της διαθήκης, για την είσπραξη του κληροδοτουμένου ποσού. Επειδή δεν έκανε κάτι, ρωτήθηκε τον επόμενο Μάιο. Δεν απάντησε. Το ίδιο συνέβη και με έγγραφο στις 27-4-1941. Να σημειωθεί ότι το ποσό αυτό αντιστοιχεί προς το 1/14 του ποσού που αγόρασε η ΡΕΣ το κτήμα στο Χαλάνδρι και το οποίο ποσό της δωρητρίας χάθηκε...!

Η υπόθεση έμεινε εκκρεμής λόγω Κατοχής, ώσπου στις 14-6-1943 έγγραφο προς το Συμβούλιο... «κατόπιν εγκριτικής διαταγής Υπουργείου Οικονομικών, η Εθνική Τράπε-ζα έλαβον την εντολήν ... ως και Παρά των εκτελεστών της διαθήκης Αικ. Σιδερίδου ... εις το Διοικ. Συμβούλιον του Ιδρύματός σας καταλειφθέν κληροδότημα εκ δραχμών πεντακοσίων χιλιάδων (500.000). Ούτε λίγο ούτε πολύ παραπάνω από το 1/5 του τιμή-ματος του Χαλανδρίου οικοπέδου.

Εννοείται ότι το ποσό αυτό δεν εισπράχθηκε ποτέ, αφού τώρα η δραχμή δεν είχε καμία αξία.

Απορίας άξιο: Πως και γιατί εκδόθηκε η εγκριτική διαταγή του Υπουργείου Οι-κονομικών;

Δωρεά Αλεξάνδρου Κασαβάτη 1930Ο Δωρητής ήταν Σύμβουλος της Σχολής 1919-1932. Όρισε 500 δραχμές για το μα-

θητή που θα καλλιεργούσε καλύτερα το αγροτεμάχιο του κήπου, το οποίο του αποτί-θετο. Μετά τον θάνατο του Δωρητή έπαυσε να δίνεται το ποσό.

Γεωργίου Κοφινά 1930Ο Δωρητής όρισε χιλιόδραχμο βραβείο για το μαθητή της Ε΄ τάξεως, ο οποίος θα

έγραφε την καλύτερη έκθεση κατά το έτος 1930.

Κληροδότημα Νικολάου Σκλέπα, εξ Αθηνών 1915Ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών αναγγέλλει στη Σχολή με έγγραφο στις 4-5-1915 ότι

θα καταβάλει στη ΡΕΣ 5.000 δραχμές επ’ονόματι Νικολάου Σκλέπα, ο οποίος άφησε ιδιόχειρη διαθήκη (δημοσιεύθηκε 3-2-1911). Το ποσό καταβλήθηκε στη Σχολή μετά από εκτενή αλληλογραφία στις 21.10.1915.

Σκοπός του κληροδοτήματος είναι να τελείται ετήσιο μνημόσυνο στις 14 Νοεμβρί-ου υπέρ της ψυχής Φιλίππου και Βασιλικής (γονέων) και Νικολάου (διαθέτου).

Η περιουσία του κληροδοτήματος το 1954 είναι 6,15 δραχμές.

Σελ. 8

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ 21-8-1893

Τα σοφά ταύτα αποφθέγματα, εξηγούσι τον λόγον δι’ ον η σύμμετρος σωματική γυμνασία εθεωρή-θη απ’αιώνων υπό πάντων των πεπολιτισμένων

εθνών ως αναγκαία άσκησις και αναπόσπαστος ακόλουθος και σύντροφος, παντός ελυθέρου και ευ ηγμένου πολίτου, και της τελείου παιδεύσεως ο αληθής χαρακτήρ. Ιδού δε ο λόγος της τοιαύτης περί της συμμέτρου γυμνασίας υπο-λήψεως. Γνωρίζομεν πάντες τον στενόν σύνδεσμον τον υφιστάμενον μεταξύ της ψυχής και του σώματος και την αλληλεπίδρασιν δια την αναφοράν αυτών προς ον και το αυτό πρόσωπον προς μίαν και την αυτήν αίσθησιν του ενός υλοπνευματικού όντος του ανθρώπου, του συναισθανομέ-νου τας επισυμβαινούσας παντοίας καταστάσεις εν τε τη ψυχή και τω σώματι ως καταστάσεις ενός και του αυτού όντος εκδηλουμένου δια του εγώ· δια τον στενόν τούτον σύνδεσμον πάσα τοιάδε ή τοιάδε κατάστασις της ψυχής και του σώματος γεννά και ανάλογα αισθήματα διο και όταν το σώμα πάσχει ο άνθρωπος λέγει εγώ πάσχω, επ’ αυτό δε, οσάκις και η ψυχή ηθικώς ασθενεί· και τουναντίον οσάκις το σώμα ευεκτεί και η ψυχή υγιαίνει· διότι το αλγεινόν ή ευάρεστον συναίσθημα το γεννόμενον εκ του πάθους ή της υγείας αμφοτέρων μεταδίδεται εκ συμπαθείας από του ενός εις το έτερον δια το ενιαίον πρόσωπον δια του εγώ του ανθρώπου. Δια την τοιαύτην αλληλεπίδρασιν, ίνα ο άν-θρωπος ευδαιμονεί και ίνα δύναται να αναδειχθεί άξιος της κλήσεώς του, δέον να υγιαίνει κατ’αμφότερα διότι άνευ της ευεξίας αμφοτέρων, ούτε ευδαιμονία ούτε ικανότης απο-κτάται προς πλήρωσιν του έργου της κλήσεώς του.

Επειδή όμως εισί πλείστα όσα, τα επιβουλευόμενα την υγείαν και ευεξίαν της ψυχής και του σώματος ο άνθρωπος οφείλει να προνοήσει υπέρ της ενισχύσεως αμφοτέρων, όπως καταστήσει αυτά ισχυρά και σθεναρά, ίνα δύνανται ν’αποκρούσωσι τας παντοίας επιθέσεις των εχθρών, δια-τηρήσωσι αυτά άτρωτα και εύρωστα προς τε απόλαυσιν της εκ της ευζωίας αμφοτέρων δαιμονίας και προς πλήρω-σιν του έργου της κλήσεώς του.

Όθεν η άσκησις και γυμνασία του τε σώματος και του πνεύματος παντί ευ ειδότι τα περί αυτόν εισί συμφυεί κα-θήκοντα επιβαλλόμενα αυτού υπό της ιδίας φύσεως και του προορισμού του διότι το μεν σώμα ευεκτούν υπηρετεί την ψυχή προθύμως και αόκνως, η δε ψυχή έχουσα ανε-πτυγμένας τας εαυτάς δυνάμεις σωφρονεί και υγιαίνει και τας του σώματος δυνάμεις σωφρόνως χειρίζεται. Αλλ’ αν και προς ανάπτυξιν αμφοτέρων μεγάλη απαιτείται επιμέ-λεια και πρόνοια, μη εις τα άκρα εξοκείλει, η προς το σώμα όμως πρόνοια του ασκουμένου δέον να ή μάλλον λελο-γισμένη· διότι η μεν άκρα της ψυχής ανάπτυξις δια τους υπερβάλλοντας πόνους φθείρει το σώμα η δε άκρα του σώματος ανάπτυξις δια την αδιάλειπτον άσκησιν, φθείρει την ψυχήν (κατά τον Αριστοτέλην) μείζον δε κακόν το δεύ-τερον δια την διαφοράν του κράττονος.

Ορθώς δε πάνυ είρηται, ότι εν τη μεσότητι η σωφροσύνη είρηται· και το «παν μέτρον άριστον» και το «μηδέν άγαν».

Το άμετρον και το άγαν μη ον δυνατόν δι’ αμφότερα να επιτευχθεί και προς μόνον το έτερον πάντοτε αποκλεί-νον διαφθείρει το έτερον. Διότι η άκρα προς το εν πρόνοια έσται αμέλεια προς το έτερον· αλλ’ η του σώματος υπερ-βάλλουσα, η άγαν γυμνασία διττώς την ψυχήν διαφθείρει εμμέσως μεν δια την επερχομένην ασθένειαν, αμέσως δε δια την υπερβάλλουσαν ισχύν του σώματος· διότι το υπερ-βάλλον της ισχύος του σώματος το εκ της αδιαλείπτου προς αυτό προνοίας προερχόμενον δυσκάθεκτον (=αυτός που δύσκολα συγκρατείται στο νου), και δυσήλατον (=για μέταλλο αυτός που δύσκολα λυένεται με σφυρηλάτηση) αυτόν καθιστά και ανυπότακτον και θρασύ και προς τας της ψυχής διακελεύσεις απαθές, παρέχει δε αυτώ δια την αδυναμίαν της ψυχής της εστερημένης σθένους και δια-φθαρείσης εκ της αδρανείας το θράσος να επαναστατεί κατά του πνεύματος και να ζητήση να καθυποτάξη αυτό και υπαγάγει από το κράτος της ισχύος του. Την δουλοθεί-σαν τότε ψυχήν καθιστά όργανον προς πλήρωσιν και αλό-γων ορμών του και διαφθείρει και εξαφανίσει επ’αυτής, ό,τι ευγενές αύτη κέκτηται. Όθεν δια της Γυμναστικής δεν επιζητείται η επίτευξις της αθλητικής ρώμης, ουδέ η ακατάβλητος και αδάμαστος των μυώνων δύναμις, αλλ’ η ενίσχυσις των σωματικών δυνάμεων προς πρόθυμον ικα-νοποίησιν των κατακτήσεων του πνεύματος και πλήρωσιν των επιβεβλημένων αυτού καθηκόντων. Διότι σκοπόν προτίθεται η Γυμναστική να αναδείξη ουχί αθλητάς των γυμνικών αγώνων, αλλ’ άνδρας τελείως με μορφωμένους ικανούς προς πάσαν επιχείρησιν· γνωστόν δε ότι η άσκη-σις προθυμοτέρους προς τους αγώνας καθιστά και δια την έξιν και φιλοπονωτέρους δια την προς τας πόνους οι-κείωσιν. Μεσότης άρα εν τη γυμνασία προς διάσωσιν της σωφροσύνης ήτοι αρμονική ανάπτυξις των δυνάμεων της ψυχής και του σώματος· της μεν όπως κυριαρχεί του σώ-ματος του δε όπως προθύμως εκπληροί τα κελεύσματα. Τοιαύτης της αρμονικής γυμνασίας των δυνάμεων της ψυ-χής και του σώματος της εγκαινιζομένης σήμερον υπό του

συστάντος Γυμναστικού Συλλόγου της μουσοτραφούς νε-ότητος συνήλθομεν να τελέσωμεν τα εγκαίνια, η σύστασις αυτού είναι ένδειξις της συναισθήσεως της αναγκαιότητος της αρμονικής και παραλλήλου αναπτύξεως των δυνάμεων της ψυχής και του σώματος και μαρτύριον τρανόν της προ-όδου προς ην επισπερχώς (ορμητικά…) φέρεται η φιλό-μουσος και μουσοτραφής νεότης. Η σύστασις αυτού τιμά την ευέλπιδα της Κύμης νεολαίαν την σχούσαν την πρωτο-βουλίαν και το θάρρος όπως πραγματώσει την πεπονημέ-νην βουλήν θέσει πρώτα το βήμα προς τα πρόσω και δώσει την πρώτην ώθησιν προς την πρόοδον. Ο τόπος, ενώ αυτή η νεότης μεριμνά περί της ιδίας προαγωγής σκέπτεται περί της τελειοτέρας αγωγής των ομηλίκων της και φείδεται του χρόνου του πολυτίμου θησαυρού της νεότητος του δίκην

ρεύματος παρεχομένου και μη επανερχωμένου, όπως ανα-δειχθεί εν τη κοινωνία, αναφανεί μεταξύ των αρίστων, απο-βεί ωφέλιμος τη προστούσι και συνούσι αυτοίς καρπωθεί τα αναγκαία εφόδια προς ανάδειξη εν τω σταδίω της δρά-σεως και ενεργείας, είναι ευτυχής διότι κέκτηται εν αυτώ τα όργανα της αναπτύξεως και προαγωγής.

Η σύστασις του Συλλόγου τούτου είναι οιωνός άριστος· οιωνιζόμεθα δε τα βέλτιστα περί του μέλλοντος της Κύμης διότι προώρισται να αναδείξει καλούς καγαθούς άνδρας. Τοιούτοι δε άνδρες δύνανται να αναδειχθώσιν ωφέλιμοι τητε πόλει και τη κοινωνία και τη πατρίδι.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι καλοί καγαθοί γενόμενοι άνδρες δια της συμμέτρου σωματικής ασκήσεως και της παραλλήλου αναπτύξεως των δυνάμεων της ψυχής και του σώματος, εγένοντο μεγάλοι περικλεείς και ένδοξοι, ανεδείχθησαν δε ωφελημότατοι προς τε το έθνος και την ανθρωπότητα εν γένει δια του πολιτισμού και εγκατέλει-πον την μνήμην αυτών ιεράν και ανεπίληπτον. Ο Σύλλο-γος τοιούτον πρόγραμμα έχων επιζητεί να βαδίσει επί τα ίχνη των προγόνων του και να φανεί εφάμιλλος προς την αρετήν των πατέρων του και να συντελέσει εις την πρόο-δον και ανάπτυξιν της ιδιαιτέρας αυτού πατρίδος. Ο Σύλ-λογος φέρει μεθ’εαυτού πάντα τα απαιτούμενα προσόντα προς ενίσχυσίν του και προς επίτευξιν του επιδιωκομένου σκοπού, διότι συγκροτείται εκ των επιστημόνων και των φοιτητών, των σπουδαστών επιστημών εκ του άνθους της ευέλπιδος νεότητας της Κύμης και έχει το ηθικόν εκείνο σθένος δι’ου δύναται να ισχύσει κατά παντός προσκόμ-ματος παρεμπίπτοντος κατά την πορείαν του Συλλόγου, συναισθάνεται ότι έλαχε τη παρούση γενεά ο κλήρος να συμπληρώση το έργον των πατέρων της, συναισθά-νεται ότι οφείλει να δράση αόκνως αγωνιζομένη και να συντελέσει εις το μεγαλείον του έθνους. Συναισθάνεται ότι της εκληροδοτήθησαν υποχρεώσεις ιεραί τας οποίας μετ’αυταπαρνήσεως οφείλει να εκπληρώσει το έργον των πατέρων της, συναισθάνεται ότι ου καιρός του καθεύδειν αλλά του εγρηγορείν μη άλλοι ανθ’ ημών στήσωσι τα τρό-παια εν τη Ανατολή ήτις κλήρος έτυχε εν Ελλάδι. Η προθυ-μία μεθ’ης ειργάσθησαν πάντες οι των Μουσώς θεραπευ-ταί προς ίδρυσιν αυτού εκδηλοί τα ευγενή αισθήματα τα

πλημμυρούντα τας καρδίας των ιδρυτών και πατέχει ικανά εχέγγυα υπέρ της εδραιώσεως αυτού, ελπίδας αγαθάς δια την ευόδωσιν του αγαθού έργου του τοσούτου ωφελίμου όσο και μεγάλου.

Ναι, μεγάλου και ωφελίμου, διότι προώρισται να ανα-δείξει καλούς καγαθούς άνδρας ισχυρούς να δειχθώσιν ωφέλιμοι τη πατρίδι.

Κύριοι, Η σωματική γυμνασία και η πνευματική ανά-πτυξις εστίν οι δύο πόλοι περί ους στρέφεται η τελεία μόρφωσις και η τελεία αγωγή, τούτοις δε παρακολουθεί η ευδαιμονία, η δόξα και το μεγαλείο ο κατ’ αμφότερα ανε-πτυγμένος άνθρωπος, αποβαίνει ανήρ ευδαίμων, έξοχος μεγαλεπίβολος, μεγαλοπράγμων, ισχυρός και προς πάσαν επιχείρισιν, ικανός, ωφέλιμος δε προς πάντας και εν παντί καιρώ, διότι η μεν διάνοια καλλιεργηθείσα, ως δια βαθείας αύλακος τα κεδνά (ευχάριστα) βλαστάνει βουλεύματα το δε σώμα ασκηθέν καθίσταται ικανόν να δράση εν τω ευρεί ανοιγομένω σταδίω και παραστήσει ενσωματωμένας τας ιδέας, παρέχουν εκ των εαυτού σάρκας και οστά δήλον δε ότι η συνεχής άσκησις επιστήμην παγίαν εργάζεται (φίλων) και η περί αυτήν τριβή αύξει την πείραν· οι δε εκ μακράς συ-νηθείας μελετηθέντες πόνοι αλυπότεροι προκύπτουσι τοις γυμναζομένοις. Πως δε ούτω παρεσκευασμένοι άνδρες και τοιαύτα φέροντες μεθ’εαυτών εν τω σταδίω τα εφόδια δυνατόν να μη φέρουσι ως συνακόλουθον και την ελπίδα ενδόξου μέλλοντος; Πως τοιούτους ορώντες νέους δυνά-μεθα να μην προοιωνιζόμεθα τα βέλτιστα; Πως δυνάμεθα και τον ελάχιστον να επιδείξωμεν ενδοιασμόν περί της εκ του τοιούτου Συλλόγου προσδοκομένης μεγάλης ωφελεί-ας, όταν βλέπομεν τον νουν βουλευόμενον τα άριστα, το δε σώμα ακόπως εκτελούν τα καλώς βεβουλευμένα;

Ναι, οι κατ’αμφότερα καλώς ασκηθέντες φέρουσι μεθ’εαυτών τα στοιχεία αισίου μέλλοντος και ενδόξου βίου διότι τούτοις παρακολουθεί η σωφροσύνη κατά τον σοφόν Αριστοτέλη το σύμβολον τούτο της υγείας της ψυχής και η μήτηρ πάσης αρετής. Εν γαρ τη σωφροσύνη συλλήβδην πάσα αρετή, εάν δε η μεσότης αρετή, η δε σω-φροσύνη εν τη μεσότητι άρα η σωφροσύνη εστίν η μεσό-της. Τι δε τιμιότερον της μεσότητος ταύτης; Τι δε ανδρός σωφρονούντος σεμνότερον και ευπρεπέστερον; Τι δε κοσμιότερον νέου εναρέτου; Τι τούτου χρησιμότερου; Η αρετή μόνη ικανή προς πάσαν επιχείρησιν αύτη μόνη ικα-νή προς πάσαν επιχείρησιν· αύτη μόνη ικανή να αναδείξη μεγάλους πολιτικούς αγαθούς πολίτας, γενναίους άνδρας και κρατερούς οπλίτας η αρετή είναι η διαπλαστική και διαμορφωτική δύναμις η διαπλάττουσα και διαμορφού-σα τας εραστάς αυτής και αναδεικνύουσα άνδρας δεξιούς και ικανούς προς πάσας του κοινωνικού βίου τας ανάγκας και αληθώς ευδαίμονας· εντεύθεν κατανοούμεν τον μέγαν του Σταγηρίτου φιλοσόφου υπέρ της αρετής ενθουσια-σμόν την άπειρον προς αυτήν τιμήν και τον εξαίσιον προς αυτήν ύμνον.

[Αρετά, πολύμοχθε γένει βροτείω ...]Τα γαρ αοίδημος έργας αθάνατον τε μεν αυξήσουσι

Μούσας Φιλίας τε γέραι βεβαίου. Ταύτης της αρετής την επίτευξιν επιδιώκει ο Γυμναστι-

κός Σύλλογος όστις προς τοις άλλοις προτίθεται δια της συνεχούς ομιλίας των εταίρων να συσφίγξει τας δεσμούς της φιλίας, να αδελφοποιήσει την Νεολαίαν να διασκεδά-σει τας ταπεινάς αντιπαθείας και αντιζηλείας να αποσπά-σει αυτήν των ματαίων και ανωφελών ασχολιών, εισαγάγει εις το στάδιον της προπαρασκευής, αναπτύξει την ευγενή άμιλλαν, αυξήσει την φιλοτιμίαν, απομακρύνει την αργίαν την γενέτειραν της ακηδείας, της χαυνότητας της αμελείας και πάσης κακίας και παρασκευάσει άνδρας κρατερούς προς υπεράσπισιν των δικαίων της πατρίδος. Τοιούτος ο σκοπός του Συλλόγου. Η έλλειψις τοιούτων Συλλόγων εί-ναι ένδειξις ελλείψεως συναισθήσεως της αναγκαιότητος και ανησιγότητος αυτών, και μαρτύρων της ατελούς ανα-πτύξεως ης ένεκεν αποστερούνται όλων των προειρημέ-νων αγαθών των εκ της γυμνασίας ως από πηγής πολυχε-όμενος και καλλιρρόου απορρεόντων, αποκομίζουσι δε όλα τα κακά τα συμπαρομαρτούντα τη αδυναμία και τη ασθενεία. Η πολιτισμένη Ευρώπη αριθμεί τοσαύτους Συλ-λόγους Γυμναστικής ων το πλήθος υπερβαίνει τον αριθμόν των Σχολείων. Οποίους δε αγλαούς καρπούς αποφέρουσι πάντες γιγνώσκομεν. Την σπουδαιότητα και την αναγκαιό-τητα των τοιούτων Συλλόγων αι κοινωνίαι κατανοήσασας εκθύμως αυτούς υποστήριξαν.

Πέποιθα ότι και ο Γυμναστικός ούτος Σύλλογος θα τύχη της προσηκούσης υποστηρίξεως της εντοπίου Δημοτικής αρχής των πολιτευτών της πόλεως ως και της εν γένει κοι-νωνίας μάλιστα δε της ευπορούσης τάξεως, όπως βαδίσει απροσκόπτως προς το στάδιον του αγώνος και εκπληρώ-σει ασφαλώς τον οποίον προτίθεται μέγα σκοπόν γένοιτο.

Ο Μητροπολίτης ΠενταπόλεωςΝεκτάριος

«Τα τε υπερβάλλοντα γυμνάσια και τα ελλείποντα φθείρει την ψυχήν, σώζεται δε η σωφροσύνη υπό της μεσότητος» Αριστοτέλης

Επιμέλεια Κων/νος Παπασωτηρίου τ. καθηγητής Φυσικής Αγωγής ΡΕΣ