Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

16
τις αρχές του 20ου αιώνα, η Ελληνική κυβέρνη- ση του Γ. Θεοτόκη αποφάσισε να ενισχύσει ιδι- αίτερα το στόλο του (τότε) Βασιλικού Ναυτικού, καθώς τα υπάρχοντα πλοία είχαν καταστεί α- παρχαιωμένα με τη ραγδαία εξέλιξη της ναυτι- κής τεχνολογίας. Έγιναν αγορές αντιτορπιλικών και τορπιλοβόλων από το εξωτερικό, αλλά η πιο σημαντική κίνηση ήταν η πα- ραγγελία και τελικά η αγορά του «Γ. ΑΒΕΡΩΦ». Το πολεμικό πλοίο Αβέρωφ είναι το ιστορικότερο και ενδο- ξότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά την ονομασία του ως θωρηκτού, στην πραγματικότητα είναι θωρακισμένο κατα- δρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ, το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908-1911 και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό. Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη (15-8- 1909 μέχρι 18-1-1910) δαπάνησε 22.300.000 δρχ. για την α- πόκτησή του. Τα 8.000.000 δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που πα- ραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), σύμφωνα με την οποία και όριζε ότι το διατεθειμένο ποσό παραχωρείται για τη ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά του και θα χρησιμοποιείται ως εκπαιδευτικό πλοίο στη «Σχο- λή Ναυτικών Δοκίμων». Το υπόλοιπο ποσό καλύφθηκε από το Δημόσιο Ταμείο. Το πλοίο καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910 και μετά α- πό δοκιμές διάρκειας ενός έτους παραλήφθηκε στις 16 Μαΐου του 1911 όπου και αμέσως απέπλευσε με κυβερνήτη τον πλοί- αρχο Ι. Δαμιανό για την Αγγλία προκειμένου να λάβει μέρος στις εορτές στέψης του Βασιλέως Γεωργίου Ε’ στο Πόρτσμουθ, αλλά και για να εφοδιασθεί με πυρομαχικά. Κατά την εκεί με- θόρμιση στις 19 Ιουνίου προσάραξε σε ύφαλο και χρειάστηκε Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011 Έτος 20ο • Αριθ. Φύλλου 76 Μαρίκας Κοτοπούλη 10 • 104 32 Αθήνα E Φ H M E P I Δ E Σ Π E P I O Δ I K A ( X + 7 ) EKΔOTΩN ΠΛHPΩMENO TEΛOΣ Tαχ. Γραφείο Αρ. Αδείας 166 Γ' ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 28 Τ.Κ. 100 10 ΕΝΤΥΠΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΑΡ. ΑΔΕΙΑΣ 134/2006 ΚΩΔΙΚΟΣ 1144 Περιοδική Έκδοση του Ομώνυμου Συλλόγου Παργινών της Αθήνας Σ Συνέχεια στη σελίδα 15 100 χρόνια ιστορίας του θωρηκτού Αβέρωφ 16 Μαΐου 1911 - 16 Μαΐου 2011 Το θωρηκτό Αβέρωφ αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Πόρου
  • Upload

    -
  • Category

    Documents

  • view

    5.363
  • download

    6

description

Περιοδική έκδοση του Ομώνυμου Συλλόγου Παργινών της Αθήνας

Transcript of Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

Page 1: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

τις αρχές του 20ου αιώνα, η Ελληνική κυβέρνη-ση του Γ. Θεοτόκη αποφάσισε να ενισχύσει ιδι-αίτερα το στόλο του (τότε) Βασιλικού Ναυτικού,καθώς τα υπάρχοντα πλοία είχαν καταστεί α-παρχαιωμένα με τη ραγδαία εξέλιξη της ναυτι-κής τεχνολογίας.

Έγιναν αγορές αντιτορπιλικών και τορπιλοβόλωναπό το εξωτερικό, αλλά η πιο σημαντική κίνηση ήταν η πα-ραγγελία και τελικά η αγορά του «Γ. ΑΒΕΡΩΦ».

Το πολεμικό πλοίο Αβέρωφ είναι το ιστορικότερο και ενδο-ξότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά την ονομασία τουως θωρηκτού, στην πραγματικότητα είναι θωρακισμένο κατα-δρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ, το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγείατου Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908-1911και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.

Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη (15-8-1909 μέχρι 18-1-1910) δαπάνησε 22.300.000 δρχ. για την α-

πόκτησή του. Τα 8.000.000 δρχ. προέρχονταν από το 20%της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που πα-ραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), σύμφωνα μετην οποία και όριζε ότι το διατεθειμένο ποσό παραχωρείταιγια τη ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομάτου και θα χρησιμοποιείται ως εκπαιδευτικό πλοίο στη «Σχο-λή Ναυτικών Δοκίμων».

Το υπόλοιπο ποσό καλύφθηκε από το Δημόσιο Ταμείο.Το πλοίο καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910 και μετά α-

πό δοκιμές διάρκειας ενός έτους παραλήφθηκε στις 16 Μαΐουτου 1911 όπου και αμέσως απέπλευσε με κυβερνήτη τον πλοί-αρχο Ι. Δαμιανό για την Αγγλία προκειμένου να λάβει μέροςστις εορτές στέψης του Βασιλέως Γεωργίου Ε’ στο Πόρτσμουθ,αλλά και για να εφοδιασθεί με πυρομαχικά. Κατά την εκεί με-θόρμιση στις 19 Ιουνίου προσάραξε σε ύφαλο και χρειάστηκε

Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011Έτος 20ο • Αριθ. Φύλλου 76Μαρίκας Κοτοπούλη 10 • 104 32 Αθήνα

HM

E

PIΔEΣΠEP

IOΔIK

A

(X+7)

EKΔOTΩN

ΠΛHPΩMENO

TEΛOΣ

Tαχ. Γραφείο

Αρ. Αδείας 166

Γ' ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 28Τ.Κ. 100 10

ΕΝΤΥΠΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΑΡ. ΑΔΕΙΑΣ 134/2006

ΚΩΔΙΚΟΣ1144

Περιοδική Έκδοση του Ομώνυμου ΣυλλόγουΠαργινών της Αθήνας

Σ

Συνέχεια στη σελίδα 15

100 χρόνια ιστορίας του θωρηκτού Αβέρωφ16 Μαΐου 1911 - 16 Μαΐου 2011

Το θωρηκτό Αβέρωφ αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Πόρου

Page 2: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

2 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Ενισχύσεις - Συνδρομές

20 € Εις μνήμη Ανέστη, Αιμίλιου

Γκούλιουρα και των γονέων τους.

80 € Παπαϊωάννου Σπυρίδων εις

μνήμη των γονέων του Θεμιστοκλή

Παπαϊωάννου και Νίνας Γκρέπη-

Παπαϊωάννου.

150 € Βασιλά Κέλλυ και Ανδριάνα.

Κοινωνικά Πάργας

Περιεχόμενα100 χρόνια ιστορίας του θωρηκτού Αβέρωφ. . . 1,15Κοινωνικά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2Μικρές Ειδήσεις. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3-4Βάγια των Βαγιών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5Παργινές Συνταγές. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6Γνωρίζετε ότι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6Ιωάννης Δημουλίτσας ο Παργινός . . . . . . . . . . . . . . 7Ιμπραήμ Πασάς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8-9Καπεταναραίοι της Πάργας . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10Θεσπρωτοί Λόγιοι που έγραψαν για την Πάργα. . . . 13Φωτορεπορτάζ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Iδιοκτήτης: Σύλλογος Παργινών Aθήνας-Πειραιά-Περιχώρων «H ΠAPΓA»Mαρίκας Kοτοπούλη 10, • 104 32 Aθήνα • Tηλέφωνο Γραφείου: 210 5225788 • Fax: 210 5237773Eκδότης-Διευθυντής: Bέργος Aθανάσιος, Πετμεζά 16, 11743 Aθήνα, Tηλ.: 210 9240940Σύνταξη: Δ.Σ. ΣυλλόγουEμβάσματα: Στέλιος Δημήτριος, Κώστα Βάρναλη 34, 122 44 Αιγάλεω, Τηλ.: 210 5615740Στην Πάργα εισπράττουν οι: Γκούλιουρα-Γκούνα Tασία, Aνδρέου Γεώργιος, Λένης K. ΓεώργιοςΠαραγωγή: Press Line, Mάγερ 11, Tηλ.: 210 5225479

Τα κείμενα που φέρουν υπογραφή, εκφράζουν τις απόψεις του συγγραφέα τους.Η Συντακτική Επιτροπή διατηρεί το δικαίωμα της μη δημοσίευσης ή της σύντμησης των κειμένων κατά την κρίση της.

Ο πληθυσμός της γης σήμερα είναι περίπου 6 δισε-κατομμύρια άνθρωποι. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ μέχρι το2050 θα έχει φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια περίπου.

Οι ανάγκες μας σε τρόφιμα και άλλα αγαθά διαβίω-σης θα συνεχίσουν ολοένα να αυξάνονται. Αντίστροφα,σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η δυνατότητα τουπλανήτη μας να παρέχει τους απαραίτητους φυσικούςπόρους για την κάλυψη αυτών των αναγκών, ολοένα θαπεριορίζεται.

Η διαχείριση υδάτινων πόρων, η κλιματική μεταβολή,η ρύπανση από χημικά, η αλόγιστη κατανάλωση υλικώναγαθών, καθιστούν τις προβλέψεις για το μέλλον δύ-σκολες και αβέβαιες. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση σεόλους μας και κυρίως σ’ εμάς που ζούμε στις πιο ανε-πτυγμένες χώρες, ότι έχουμε υποχρέωση να αλλάξουμεσυνήθειες και συμπεριφορά για να συμβάλουμε ο καθέ-νας από την πλευρά του στην κοινή προσπάθεια, ώστεοι επόμενες γενιές να γνωρίσουν ένα ακόμα πιο όμορ-φο και φιλικό πλανήτη.

Καλό Καλοκαίρι

Σημείωμα του ΕΚΔΟΤΗ

Γεννήσεις:• Ο Βέκιος Μάρκος-Γεώργιος του Δημήτριου & η

Πετρονάνου Αγγελική, απέκτησαν αγόρι στις03.02.2011.

• Ο Γιοχάλας Βασίλειος & η Γιοχάλα Ελόνα α-πέκτησαν κορίτσι στις 17.03.2011.

• Ο Μήτσουλης Γρηγόριος-Αλέξανδρος & η Βα-σιλείου Σωτηρία απέκτησαν αγόρι στις13.04.2011.

• Ο Τσοβίλης Ευάγγελος & η Σκάρπου Χριστίνααπέκτησαν κορίτσι στις 19.04.2011.

• Ο Μήτσος Αντώνιος & η Ευθυμίου Αικατερίνηαπέκτησαν κορίτσι στις 26.04.2011.

Γάμοι:• Η Τσίτσα Παρασκευή του Σωτήριου & ο Μπό-

γρης Κωνσταντίνος του Δημήτριου τέλεσαν θρη-σκευτικό γάμο στην Αγία Κυριακή Πάργας στις07.05.2011.

• Η Γιάκη Κωνσταντίνα του Κων/νου & ο ΛύραςΠαναγιώτης του Αντωνίου τέλεσαν θρησκευτι-κό γάμο στην Πάργα στις 30.04.2011.

• Ο Κουρσάνης Αθανάσιος-Λεωνίδας & η Πακα-λίδου Αναστασία τέλεσαν πολιτικό γάμο, στις19.03.2011, στη Βέροια Ν. Ημαθίας.

• Η Λιάκου Ευθαλία & ο Σπύρου Κων/νος τέλε-

σαν θρησκευτικό γάμο στις 20/11/2010, στοΚουβαρά Αττικής.

• Ο Δεσύλλας Ιωάννης & η Αρσενούδη Αικατερί-νη τέλεσαν Πολιτικό γάμο στις 18/3/ 2011, στοΤυχερό Έβρου.

Θάνατοι:

• Η Παπά Ευαγγελία του Νικόλαου, σύζυγοςΧρήστου, απεβίωσε στην Πεδινή Ιωαννίνων,στις 26.03.2011, ετών 76 ετών.

• Η Γεωργίου Πολυξένη του Γρηγορίου, απεβίω-σε στην Πάργα, στις 02.04.2011, ετών 70.

• Η Ζυγούρη Σοφία του Πέτρου, απεβίωσε στηνΠρέβεζα, στις 02.04.2011, ετών 95.

• Ο Πιτσαρός Σπυρίδων του Χρήστου, απεβίωσεστα Ιωάννινα, στις 17.04.2011, ετών 65.

• Η Ζούλα Ηρώ του Γεώργιου, απεβίωσε στην Α-θήνα, στις 19.05.2011, ετών 73.

• Ο Δημάκος Αντώνιος του Γεώργιου, απεβίωσεστην Πρέβεζα, στις 28.05.2011, ετών 81.

• Ο Βιδυνιώτης Αριστείδης του Γεώργιου, απε-βιωσε στην Πάργα, στις 15.06.2011, ετών 94.

• Ο Τζώρτζης Θεόδωρος του Αντωνίου, απε-βίωσε στο Βόλο, στις 12-6-2011, ετών 70.

• Η Παππά Ξανθή του Κυριάκου, απεβίωσε στηνΠάργα, στις 17.06.2011, ετών 99.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΑΜΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

ΕυχαριστήριοΕυχαριστούμε ολόθερμα όσουςσυμμετείχαν στο πένθος μαςγια το θάνατο του αγαπημένουμας συζύγου και πατέρα.

Η σύζυγοςΕυχάρις Λάμπου

Τα τέκναΣοφία & Αθανάσιος

Μια νέα εκδοτική-διαφημιστική εταιρία με τηνεπωνυμία MEPHIKLIS LTD και έδρα στη Σόφια

Βουλγαρίας πρόκειται να δραστηριοποιηθείσύντομα και στην Ελλάδα. Ιδρυτής και κύριος

μέτοχος είναι ο φίλος κ. Δημήτρης Καλτσώνης απότην Άρτα.

Η «ΠΑΡΓΑ» εύχεται στον Ηπειρώτη και αγαπητόφίλο καλές δουλειές και πάντα επιτυχίες

ΜνημόσυνοΣτη μνήμη του μεγάλου ευεργέτη του Συλλόγου μας ΙωάννηΧρ. Δημουλίτσα (1917-1992) και της συζύγου του ΜαρίαςΚανονά θα τελεστεί στην Πάργα στον Καθεδρικό Ναό τουΑγίου Νικολάου το ετήσιο μνημόσυνο, την Κυριακή 14Αυγούστου 2011.Καλούνται να παρευρεθούν τα μέλη του Συλλόγου, οισυγγενείς, οι αρχές για να τιμήσουμε τη μνήμη τους.

Το Δ.Σ.

ΣΤΑΥΡΟΣ Μ. ΒΟΥΡΕΚΑΣM.D., F.E.B.U.

Ουρολόγος - Ρομποτικός Χειρουργός

Εκπαιδευθείς στο Karolinska UniversityHospital, Stockholm, Sweden

Κηφισίας 49, 115 23, ΑθήναΤηλ.: 211 70085.89e-mail: [email protected]

Page 3: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

3Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Μικρές Ειδήσεις • Μικρές Ειδήσεις • Μικρές Ειδήσεις • Μικρές Ειδήσεις

Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία ΕλλάδαςΝέος πρόεδρος ο κ. Γιώργος Οικονόμου.

Μετά την παραίτηση του Κώστα Αλεξίου που ήταν για πολ-λά χρόνια με επιτυχία στο τιμόνι της Συνομοσπονδίας, το Δ.Σ.κλήθηκε να εκλέξει (2-2-2011) νέο Πρόεδρο και νέο Προε-δρείο. Νέος Πρόεδρος είναι τώρα ο δικηγόρος παρ’ ΑρείωΠάγω Γιώργος Οικονόμου με καταγωγή από τους ΚουκλιούςΠαραμυθιάς Σουλίου. Ο κ. Γιώργος Οικονόμου υποσχέθηκε ναδώσει όλες του τις δυνάμεις για να ανταποκριθεί στο δύσκο-λο έργο, ζήτησε από όλους τους συμβούλους να βοηθήσουννα ανακτήσει η «ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ» την αξιοπιστία, το κύ-ρος και την αίγλη που της ανήκει.

Τον κ. Γιώργο Οικονόμου τίμησε με την ψήφο της η πλει-οψηφία των συνέδρων, τόσο της παράταξης με την οποία ε-ξελέγη, Πανηπειρωτική Ενωτική Ανεξάρτητη Κίνηση (ΠΕΑΚ) με8 έναντι 5 ψήφους του συνυποψηφίου του κ. Βασίλη Παπαϊω-άννου, όσο και σύσσωμη η παράταξη της Ηπειρωτικής Συ-σπείρωσης, συγκεντρώνοντας στη δεύτερη ψηφοφορία 17ψήφους, έναντι 5 λευκών.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Ηπειρωτική Συσπείρωση δεν έ-λαβε μέρος στην πρώτη ψηφοφορία, σεβόμενη την αρχή τηςπλειοψηφίας και δηλώνοντας πως θα ψηφίσει πρόεδρο όποι-ον προτιμήσει το μεγαλύτερο μέλος της παράταξής τους η ο-ποία υπερψήφισε τον κ. Γ. Οικονόμου, η αποδοχή του οποίουυπήρξε σχεδόν καθολική, σύμφωνα με τα αποτελέσματα τηςψηφοφορίας.

Παραθέτουμε τη δήλωσή του όπως ελέχθη στο Διοικητι-κό Συμβούλιο μετά την εκλογή του.

«Απόψε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ με ε-ξέλεξε πρόεδρό της. Αισθάνομαι το βάρος της ευθύνης στους ώμουςμου και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να ανταποκριθώ στηνεμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι συμπατριώτες μου. Στο Δ.Σ. υ-πάρχουν άνθρωποι από διαφορετικές γενιές, διαφοροποιημένεςπροελεύσεις και εμπειρίες, με πολλαπλές αναζητήσεις, απόψεις καιθέσεις. Διαβεβαιώνω πως όλοι τους θα εκφράζονται όχι μέσω μιαςαναγκαστικής και παθητικής συγκατοίκησης, ούτε μέσω μιας παρα-λυτικής ισορροπίας, αλλά μέσω μιας σύνθεσης ΕΝΩΤΙΚΗΣ, δυνα-μικής και προωθητικής, γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον τηςΑποδημίας και της Γενέτειρας, γιατί αυτό επιβάλλουν τα πολλαπλάπροβλήματα, γιατί αυτό επιβάλλεται για την ανάκτηση της αξιοπιστίας,του κύρους και της αίγλης της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας. Υ-πάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Ενωτικά θα αντιμετωπίσου-με και τις δυσχέρειες και τα εμπόδια».

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Παργινών Αθήνας εύχεται κάθε επιτυχίαστο νεοεκλεγέντα πρόεδρο και στο Δ.Σ. της Π.Σ.Ε.

«Απόψε τρώμε στης Ζωής (όχι λάθος!)στης Ιοκάστης

... Και γιατί όχι απόψε τρώμε στης Ζωής και κυριολεκτικά;

Αλλά ας σοβαρευτούμε, όσο μπορούμε, με την τρελή κω-μωδία του Άκη Δήμου, που επέλεξε το θεατρικό εργαστήριτης Πάργας «Η Αυλαία» για τη φετινή του διαδρομή.

Το έργο λοιπόν, φαινομενικά απλό και σύγχρονο έχει καιτις πιο πολύπλοκες διαστάσεις του αλλά και τις απαρχές τουστο μύθο μιας άλλης Ιοκάστης –τραγικής εκείνης βέβαια– που«χάνει» συζύγους και νέους αγαπημένους.

Η κωμωδία λοιπόν ενός σύγχρονου νεοέλληνα συγγραφέαείναι μία κριτική ματιά στη σύγχρονη ελληνική οικογένεια ώ-στε να αναδείξει την παθολογία της αλλά και να καταδείξει τιςασφαλιστικές της δικλείδες.

Μια σειρά παρεξηγήσεων και καταστάσεων ανάλογων με ε-κείνες του καλού ελληνικού κινηματογράφου, φτιάχνουν ένανκαμβά προσώπων που υποδύονται με μεγάλη επιτυχία και αυ-θεντικότητα οι πολύ σοβαροί ερασιτέχνες ηθοποιοί.

Η Ζωή Μπάτσιου-Ιοκάστη «το έχει» κατά κοινή ομολογία.Με άνεση, φυσικότητα και απουσία κάθε είδους στυλ και ύφουςήταν κομμένη και ραμμένη για το ρόλο.

Ακροβατούσε χωρίς δυσκολία ανάμεσα στην πειστική α-φέλεια και την επίγνωση των πραγμάτων. Μπράβο της!

Ο Γρηγόρης Γεωργίου - Φάντασμα απέδειξε πολύπλευροταλέντο αφού γεννούσε αβίαστα το γέλιο.

Ισορροπούσε τέλεια το «πριν» και το «τώρα» και ζούσε τηνεναλλαγή απουσίας-παρουσίας.

Θύμιζε ανανεωμένο Λάμπρο Κωνσταντάρα.Ο Γιώργος Βουγιούκας - Στέφανο αποτέλεσε την ευχάριστη

έκπληξη, διότι ομολογουμένως δεν μας είχε συνηθίσει σε τό-ση άνεση και ελευθερία υποκριτικής.

Ο λόγος υπηρετούσε το ρόλο και δεν ξέφευγε σε εύκολατεχνάσματα.

Η Χάρις Σπυρίδη - Κάτια ήταν αληθινά χαριτωμένη αλλά καιδυναμική, ένα παιδί στον καιρό του, με τα ίσια και τα τρελάτου. Και cool και φεύγα.

Παραλίγο να μην τον γνωρίσουμε τον Κώστα τον Πιτσαρόστο ρόλο του Γιούρι, αφού κατάφερε τόσο καλά να «αλλάξει»εθνικότητα.

Η σοβαρότητά του παροιμιώδης – το γέλιο αυθόρμητο.Ο Γιάννης Τάσσης - Κοσμάς ήταν στο σωστό δρόμο καθώς

η ηλικία και η εμφάνιση συνηγορούσαν για το ρόλο.Λειτούργησε ως πολύ θετική παρουσία στην κωμική αλυ-

σίδα, ήταν όσο χρειαζόταν μέσα στα πράγματα και όταν έ-πρεπε και εν τέλει δημιουργούσε «καλή χημεία» με τουςυπόλοιπους.

Συμπαθέστατη φιγούρα η κυρία Jaqueline - Gregoire ωςΝάντια έπειθε με τους χαμηλούς τόνους και την αργόσυρτη εκ-φορά του λόγου.

Ο σκηνοθέτης Γ. Φλώριας με γνώσεις παντομίμας, προώ-θησε τους χαρακτήρες βάζοντας τη δική του σφραγίδα.

Συνέχεια στη σελίδα 4

Page 4: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

4 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Μικρές Ειδήσεις • Μικρές Ειδήσεις • Μικρές Ειδήσεις • Μικρές Ειδήσεις

Στα πλην της σκηνοθεσίας πρέπει να καταλογιστεί μία σχε-τική έλλειψη κίνησης.

Μπράβο σε όλους τους παράγοντες που με πολλή προσπά-θεια προσφέρουν στα πολιτιστικά δρώμενα της Πάργας, όπωςτης πρέπει και της αξίζει!

Λιμενοβραχίονας - ΠόντεςΠέρασαν 13 χρόνια από την κατασκευή του δεύτερου τσι-

μέντινου λιμενοβραχίονα του λιμανιού της Πάργας.Το έργο από την ημέρα κατασκευής του δεν έχει δει κα-

μία συντήρηση.Τα σίδερα σε πολλά σημεία έχουν οξειδωθεί και έχει υπο-

χωρίσει το τσιμέντο. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει συντήρησητώρα που είναι ακόμη νωρίς; Οι αρμόδιοι δεν βλέπουν τίποτε;Αφού εκεί πηγαινοέρχονται...Κατασκευή έργου 1997 - Παράδοση 1998.Το έργο στοίχισε 400.000.000 δρχ.

Τεχνικά στοιχεία:Μήκος 82.80μ., Πλάτος 10.60μ. και κατάστρωμα χωρίς τα πε-ζοδρόμια 7μ. και πεζοδρόμια 1,80μ. εκατέρωθεν.Διάμετρος πασάλων 1,00μ. και βάθος πασάλων 25,00μ., 1,50 εί-ναι το ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας.

ª ία από τις ομορφότερες εποχές του χρόνου, είναι ηΆνοιξη.

Ας ξαναθυμηθούμε λοιπόν αυτά που μαθαίνουμε στοσχολείο και ας δούμε τι ση-μαίνει ισημερία, πότε έχουμεκαλοκαίρι, πότε χειμώνα, πότεΆνοιξη και πότε Φθινόπωρο.

Ισημερία είναι το φαινόμε-νο κατά το οποίο η διάρκειατης ημέρας και της νύκτας εί-ναι ίσες.

Η εαρινή ισημερία γίνεταιστις 20 Μαρτίου και η φθινο-πωρινή ισημερία γίνεται στις23 Σεπτεμβρίου.

Η εαρινή ισημερία στις 21Μαρτίου αντιστοιχεί στην αρ-χή της Άνοιξης (στο βόρειο η-μισφαίριο) όταν ο Ήλιοςκινείται προς τα βόρεια στον ουράνιο ισημερινό.

Η φθινοπωρινή ισημερία στις 22 Σεπτεμβρίου αντιστοι-χεία στην αρχή του φθινοπώρου στο βόρειο πάντα ημι-σφαίριο, όταν ο Ήλιος κινείται προς το νότο στον ουράνιοισημερινό.

Διάρκεια αστρονομικών εποχών.α) Άνοιξη, από 21 Μαρτίου ως 22 Ιουνίου (92 ημέρες και

21 ώρες).β) Καλοκαίρι, από 22 Ιουνίου ως 23 Σεπτεμβρίου (93 η-

μέρες και 14 ώρες).γ) Φθινόπωρο, από 24 Σεπτεμβρίου ως 22 Δεκεμβρίου

(89 ημέρες και 19 ώρες).δ) Χειμώνας, από 22 Δεκεμβρίου ως 21 Μαρτίου (89 η-

μέρες και 19 ώρες).Όπως βλέπουμε και παρα-

πάνω καμμία αστρονομική ε-ποχή δεν έχει ίδιες ημέρες καιώρες.

Η θερινή περίοδος (άνοιξηκαι καλοκαίρι) έχει μεγαλύτερηδιάρκεια περίπου 8 ημερών α-πό τη χειμερινή περίοδο.

Η εαρινή ισημερία σημα-τοδοτεί για το Βόρειο Πόλοτην έναρξη μιας εξάμηνης πε-ριόδου συνεχόμενης μέραςκαι για το Νότιο Πόλο αντί-στοιχα συνεχόμενης νύκτας.(Η Ελλάδα ανήκει στο βόρειοημισφαίριο).

Με βάση το παλαιότερο Ιουλιανό ημερολόγιο που είχεκαθιερώσει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας, ηεαρινή ισημερία έφτανε κάθε χρόνο 11 λεπτά νωρίτερα, μεαποτέλεσμα το έτος 1500 η ισημερία έλαβε χώρα στις 11Μαρτίου. Για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα, μεταξύ άλ-λων, ο πάπας Γρηγόριος 13ος εισήγαγε το 1582 το λεγόμε-νο Γρηγοριανό ημερολόγιο που είναι ακριβέστατο.

Καλωσορίζοντας την Άνοιξη

Page 5: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

5Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

«Όχλος πολύς... έλαβον τα Βάϊα των Φοινίκων και εξήλθον εις συνάντησιν αυτώ».

Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 12 στιχ. 12-15)διαβάζουμε ότι την επόμενη μέρα της Ανάστασης τουΛαζάρου «το μεγάλο πλήθος, που είχε έλθει για τη γιορ-τή του Πάσχα, όταν άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς σταΙεροσόλυμα, πήρε κλαδιά φοινικιάς και βγήκε στην πό-λη να τον προϋπαντήσει κραυγάζοντας «Ευλογημένοςαυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!».

Ο λαός υποδέχθηκε τον Ιησού με βάγια, όπως υπο-δέχονταν τους νικητές, επειδή είχε πληροφορηθεί ότιτην προηγούμενη μέρα ο Χριστός είχε αναστήσει το Λά-ζαρο και είχε νικήσει το θάνατο.

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος ορίσθηκε ήδη α-πό τον 9ο αιώνα από τους πατέρες της εκκλησίας ναγιορτάζεται η Κυριακή των Βαΐων, την Κυριακή πριν τοΠάσχα.

Την παραμονή, τα Παργινά κορίτσια πήγαιναν στουςαγρούς και έφερναν στο προαύλιο της εκκλησίας κλαδιάελιάς, δάφνης, μυρτιάς και λουλούδια, προκειμένου ναφτιάξουν τα βάγια. Εκεί συγκεντρωνόταν μεγάλος αριθ-μός γυναικών μετά το μεσημέρι για να πλέξουν τους σταυ-ρούς από φοινικόφυλλα που έχουν κιτρινωπό χρώμα,γιατί χρησιμοποιούσαν την καρδιά του κλαδιού.

Το πλέξιμο των σταυρών ήταν τόσο απλό ώστε ό-ποιος περνούσε εκείνη τη στιγμή από την εκκλησία ήταν σε θέση, αφού του υποδείξουν τον τρόπο, να πλέξει κι αυ-τός.

Τα σχέδια που έπλεκαν και πλέκουν είναι πολλά, όπως το αστέρι, καλαθάκια κ.ά. που τα κρεμούν στους πολυε-λαίους, στα κανδήλια και πάνω από την Ωραία Πύλη. Το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο Σταυρός. Επίσης στόλιζαν μεκλαδιά φοίνικα, μυρτιές και δάφνες, τις πόρτες και τις εικόνες της εκκλησίας και έρεναν το δάπεδο με φύλλα δάφνης.

Όπως θυμάμαι, το 1973 βάγια με λουλούδια, κλαριά ελιάς, δάφνες και μάλιστα περισσότερα από πεντακόσια μα-τσάκια έφτιαχναν η αείμνηστη Ασπασία Κόκορη με την κόρη της Γαρυφαλιά, η Κατερίνα Κόκορη, η Ελένη Βάσσου,η Ελένη Φασούλη, η αείμνηστη Γκόλφω Φορφόλια κ.ά.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, μαζί με το αντίδωρο ο παπάς προσέφερε στους εκκλησιαζόμενους τοΒάγιο.

Ο καθένας όταν πήγαινε σπίτι του, το τοποθετούσε στα εικονίσματα στην πρώτη θέση «για το καλό» για να φύ-γει το κακό μάτι, για να λιβανίζουν το σπίτι και να έχει την ευλογία του όλη τη χρονιά. Το σταυρό του Βάγιου πολ-λές φορές τον τοποθετούν και στο πίσω μέρος της εξώπορτας.

Η Κυριακή των Βαΐων είναι μια μεγάλη γιορτή για τη Χριστιανοσύνη, κατά τη διάρκεια της οποίας διακόπτεταιη νηστεία της μεγάλης τεσσαρακοστής και επιτρέπει στους νηστεύοντες να τρώνε ψάρι.

Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι ονομάζονται Βάης, Βάγιας, Βάγια και Δάφνη.

Αθανάσιος Σ. Βέργος

Βάγια των Βαγιών

Page 6: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

6 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

ΣοφρίτοΥλικά:1 κιλό μοσχάρι χωρίς κόκκαλοΑλάτι - ΠιπέριΑλεύριΛάδιΣκόρδοΜαϊντανόΛίγο ξύδιΠατάτες για πουρέ

Εκτέλεση:Κόβουμε το κρέας σε λεπτές φέτεςκαι τις αλευρώνουμε. Βάζουμε το λά-δι στο τηγάνι, το ζεσταίνουμε και σω-τάρουμε το κρέας.Ρίχνουμε λίγο μαϊντανό, 3 σκελίδεςσκόρδο ψιλοκομμένο, το ξύδι και λί-γο ζεστό νερό.Σκεπάζουμε το τηγάνι και το αφή-νουμε να ψηθεί για μία ώρα.Το συνοδεύουμε με πουρέ πατάτας.

Λικέρ ΒύσσινοΥλικά:1½ κιλό βύσσινο1 κιλό κονιάκ700 γραμμάρια ζάχαρη5 γαρύφαλα

Εκτέλεση:Πλένουμε τα βύσσινα, τα στραγγί-ζουμε και τα βάζουμε σ’ ένα γυάλινοβάζο. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, τοκονιάκ, τα γαρύφαλα και το κλείνου-με ερμητικά.Το τοποθετούμε σε ηλιόλουστη θέσηγια δύο μήνες και ανακατεύουμε ταυλικά σε τακτά διαστήματα για ναλιώσει η ζάχαρη. Το σουρώνουμε καιτο τοποθετούμε σε καθαρά μπουκά-λια. Τους καρπούς μπορούμε να τουςφάμε, όμως η μεγάλη ποσότητα κα-τανάλωσης δημιουργεί μέθη διότι έ-χουν απορροφήσει οινόπνευμα.

Καλή επιτυχία

ΠαργινέςΣυνταγές

Στην πραγματικότητα αυτό πουονομάζουμε «Τρίγωνο των Βερμού-δων» είναι μια μυστηριώδης περιοχήόπου έχουν εξαφανιστεί κατά και-ρούς εκατοντάδες πλοία και αερο-πλάνα καθώς και χιλιάδες άνθρωποιχωρίς ν’ αφήσουν πίσω τους το πα-ραμικρό ίχνος.

Είναι άγνωστο γιατί ονομάστηκεέτσι. Το πιθανότερο πάντως είναιπως χρωστάει τ’ όνομά του σε κάποιοάρθρο μιας εφημερίδας του 1940,που περιγράφοντας το διάγραμμα τηςπτήσης ενός σμήνους αεροπλάνωνπου είχαν χαθεί, το όριζε ως «Τριγω-νικό». Όπως και να ’χει, ο όρος «Τρί-γωνο των Βερμούδων» είναι σχετικάπρόσφατος.

Το μυστήριο που καλύπτει τηνπεριοχή έχει μεγάλο παρελθόν καικαταδυναστεύει τους ανθρώπους α-πό τότε που άρχισαν τα πρώτα ταξί-δια από την Ευρώπη στην Αμερική,μιας και αυτά τα ιριδίζοντα νερά πουπεριλούζουν τις ακτές των Βερμού-δων, τις νότιες ακτές της Βόρειας Α-μερικής, την Κούβα, την Ταϊτή καιτο Πουέρτο Ρίκο κολπώνονταν καιτότε όπως και τώρα ειρηνικά, όλοφαινομενική αθωότητα, ως τη στιγ-μή που...

Πράγματι, στην περιοχή αυτήπλανιέται κάτι άγνωστο...

Εδώ και αιώνες οι άνθρωποι υπο-στηρίζουν πως όντως υπάρχει και ο-ρισμένα από τα παλιότερα ναυτικάχρονικά αποκαλούν τις Βερμούδες«τα νησιά του διαβόλου».

Ο πρώτος γνωστός θαλασσοπό-ρος που αρμένισε στην περιοχή αυτήείναι ο Κολόμβος και στο ημερολό-γιό του μιλάει για ένα σωρό παράξε-να περιστατικά που του συνέβησανεκεί. Συγκεκριμένα αναφέρει πως αυ-τός και οι άντρες του είδαν κάποιαστιγμή μια πελώρια πύρινη σφαίρανα πέφτει στη θάλασσα ενώ παράλ-ληλα μνημονεύει τον τρόμο που προ-κάλεσε στο πλήρωμά του μια ξαφνικήπαραφροσύνη που παρουσίασε η πυ-ξίδα καθώς έπλεαν σε κείνα τα νερά,δημιουργώντας έτσι, πρώτος αυτός,την αίσθηση κάποιου μυστηρίου.

Οι Βερμούδες είναι ένα σύμπλεγ-μα 300 περίπου κοραλλιογενών νη-σιών, που απ’ αυτά κατοικούνται α-κόμη και σήμερα μόνο τα 20. Εδώ και400 χρόνια δεν υπήρχε άνθρωποςπρόθυμος όχι μόνο να ζήσει σ’ αυτάαλλά και να τα πλησιάσει καν, γιατίβρίσκονταν στο κέντρο μιας περιοχήςγεμάτης μυστήριο, που οι θαλασσινοίτην απέφευγαν όσο τίποτ’ άλλο στονκόσμο κι επικρατούσε η πεποίθηση ό-τι στα βάθη των νερών της κατοι-κούσαν επικίνδυνοι και μυστηριώ-δεις δαίμονες του σκότους. Σήμερα,πέντε ολόκληρους αιώνες μετά τονΚολόμβο, το ερώτημα παραμένει α-ναπάντητο.

Άραγε υπάρχει κάτι πράγματι ά-γνωστο στην περιοχή αυτή;

Και μήπως αυτό το κάτι που δενμπορεί να είναι βεβαίως δαίμονες, εί-ναι κάποια άγνωστη και ανεξήγητηδύναμη;...

Το Τρίγωνο των Βερμούδων

ΓΓννωωρρίίζζεεττεε......ότι

Page 7: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

7Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΥΡΠΟΛΙΚΟΥ ΤΟΥ 1821

Ιωάννης Δημουλίτσας ο Παργινός

Κατά την έκρηξιν της επαναστάσεωςο τουρκικός στόλος ήτο πολύ μεγαλύτεροςεις αριθμόν από την δύναμιν των ελληνι-κών πλοίων και ασυγκρίτως ισχυρότεροςεις οπλισμόν. Αλλ’ ο ελληνικός στόλος εί-χε πληρώματα μεγίστης πείρας, ενθέουπατριωτισμού και, επί πλέον, απέκτησεένα νέον φοβερώτατον όπλον, τα πυρπο-λικά. Ολίγοι γνωρίζουν, ότι ο κατασκευ-αστής αυτών είναι ο Ι. Δημουλίτσας ήγνωστότερος ως Πατατούκος.

Το όνομα του Παπανικολή, ο οποί-ος επυρπόλησεν εις την Ερεσσόν το φο-βερόν τουρκικόν δίκροτον είναι ειςπολλούς γνωστόν. Το όνομα του Κανά-ρη, είναι πασίγνωστον. Η πτερόεσσαφήμη έφερε γοργά το όνομά του έξω α-πό τα όρια της Ελλάδος, εις τα πέρατατου κόσμου. Και τον μεν Παπανικολήη δόξα οπωσδήποτε τον εστεφάνωσεν,έστω και με ολιγωτέρας δάφνας, από ε-κείνας του Κανάρη. Αλλά τον εμπνευ-στην, τον εγκέφαλον, τον δημιουργόντου φοβερού εκείνου όπλου, με το ο-ποίον οι τρομεροί ήρωες της ναυτικήςεποποιίας εμεγαλούργησαν, οι περισ-σότεροι τον αγνοούν.

Ας γυρίσωμεν όμως οπίσω εις ταςχρυσάς εκείνας σελίδας της Ιστορίας. ΟΠατατούκος προήρχετο από γνωστήνοικογένεια της Πάργας. Νεώτατος, εί-χεν εγκατασταθεί εις τα Ψαρά και έκα-νε ταξίδια με τα ψαριανά πλοία. Απότότε του έμεινε το πορεπώνυμον Πατα-τούκος. Εις ένα από τα ταξίδια του με τοπλοίο του Νικολάου Αποστόλη, ο Πα-τατούκος έμεινεν αρκετόν χρόνον ειςτην Τουλώνα.

Εκεί συνεδέθη φιλικά με ένα αξιω-ματικόν του μηχανικού Ρίτσι, που κατή-γετο από την Μάλτα και ήτο καθηγητήςεις τον γαλλικόν ναύσταθμον. Ο Ρίτσιεδίδαξεν εις τον Πατατούκον την κατα-σκευήν του πυρπολικού.

Ο Πατατούκος αργότερον επήγενεις τα Ψαρά. Εκεί έγινε διδάσκαλος της

πρακτικής ναυτικής και εθεωρείτο σο-φός δια τας γνώσεις του που είχε δια τηνναυπηγικήν. Τας γνώσεις του αυτάς ε-πρόκειτο να τας θέση, εντός ολίγου, ειςεφαρμογήν.

Την 24ην Μαΐου 1821, μοίρα ελλη-νικού στόλου αντελήφθη ότι τουρκικόνπλοίον επλησίασεν εις την ακτήν της Ε-ρεσσού (Λέσβου). Τα ελληνικά πλοία, ε-νήργησαν επίθεσιν εναντίον τουδικρότου, αλλ’ απέτυχον. Οι Έλληνεςανησύχησαν. Τότε παρουσιάσθη ειςτους ναυάρχους ένας αξιωματικός τηςναυαρχίδας του Αποστόλη και τους υ-πεσχέθη ότι ημπορεί να κατασκευάσηπολύ γρήγορα ένα πυρπολικόν δια νακτυπήσουν το τουρκικόν δίκροτον. Ο α-ξιωματικός αυτός ήτο ο Δημουλίτσας ήΠατατούκος, ο οποίος και ητοίμασε τοπυρπολικόν, με το οποίον ο Παπανικο-λής, έκαυσε το τουρκικόν δίκροτον.

Με το πυρπολικόν εδόθη από τονΠατατούκον ένα νέον όπλον εις τον ελ-ληνικόν στόλον, που θα ήτο ίσως το μό-νον ικανόν να απειλή του λοιπού τοντουρκικόν στόλον. Τα ελληνικά πλοίαμικρά σχεδόν όλα, χωρίς τα πυρπολικά,

θα ήσαν υποχρεωμένα προ των τουρκι-κών μεγαθηρίων να φεύγουν. Με την ε-πιτυχίαν του πρώτου πυρπολικού, ηκυριαρχία της θαλάσσης περιήλθεν ειςτους Έλληνας.

Ο τουρκικός στόλος πολλάκις καιμόνον εις την εμφάνισιν των μικρων ελ-ληνικών πλοίων, ετρέπετο εις φυγήν,διότι κυριολεκτικώς είχε πανικοβληθήαπό τα πυρπολικά.

Δύο μήνες μετά την πυρπόλησιν τουτουρκικού δικρότου, εις τον κόλπον τηςΚω και την γύρω θαλασσίαν περιοχήν, οιΈλληνες είχον συγκεντρώσει 120 πλοία,εκ των οποίων περισσότερα από 40 ταείχον μεταβάλει σε πυρπολικά.

Αυτό ήτο το μέγα έργον του Πατα-τούκου. Εις τα ελληνικά ναυπηγεία ήρ-χισαν να κατασκευάζωνται διαρκώςπυρπολικά. Αι μοίραι του ελληνικού στό-λου, όπου και εάν έπλεον, ηκολουθούντοαπό ένα αριθμόν πυρπολικών.

Τον Μάρτιον του 1823 ο Πατατού-κος προσβληθείς από λοιμικήν νόσον α-πέθανεν. Οι Ψαριανοί τον εθρήνησανδιότι ήτο αγαπητότατος, δια τον ανι-διοτελή χαρακτήρα του και δια την ε-φεύρεσίν του. Τον απεκάλουν μάλιστα«σωτήρα της Ελλάδος».

Από τους άλλους όμως ελησμονήθη.Ο ιστορικός Κόκκινος, εις το πολυσή-μαντον έργον του «Ελληνική Επανά-στασις» λέγει επί λέξει: «Ο Πατατούκος,ο δημιουργός του μεγάλου όπλου, σχε-δόν ελησμονήθη. Είναι γνωστός μόνονεις τους ιστοριοδίφας, που έχουν τονκαιρόν και την υπομονήν να ζητούν κά-τω από το άφθονον χώμα που έρριψενη ιστορία επί των τάφων πολλών ηρώ-ων και μεγαλουργών, ώστε να καταστούνσχεδόν αφανείς, τους άνδρας, που δεν ή-ξιζαν ολιγώτερον, άλλων, των οποίων ε-ξήρθησαν οι πράξεις».

(«Ηπειρωτικόν Μέλλον» 11 Νοεμβρίου1958, αρ. φύλλου 97/404, Γεώργιος Θεοδω-ρίδης, συνταγματάρχης ε.α.).

Του Γ.Μ. ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

Πάργα: Μαρμάρινη προτομή του πυρπολητήΙωάννη Δημουλίτσα-Πατατούκου.

Έργο του 2010, γλύπτης Βασίλειος Τσώνος.

Page 8: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

8 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Υπήρξε Μέγας Βεζύρης και Μπεϊλέρ-μπέης (Γενικός Αρχηγός). Καταγόταν από τηνΠάργα, γιός χριστιανού ψαρά ονόματι Γιάννη Μικέγκα. Ο Μικέγκας, εφ’ όσον ο υιόςτου ήταν πασάς, προσηγορεύετο «εξοχώτατος Γιαννούς αγάς» και είχε τιμάριο στηνΠάργα από όπου εισέπρατε ετησίως 2.000 δουκάτα. Ο Ιμπραήμ είχε απαχθεί από αλ-γερινούς πειρατές και είχε πουληθεί ως δούλος σε μια χήρα στη Μαγνησία της Μ. Α-σίας. Εκεί φαίνεται ότι έλαβε κάποια παιδεία ώστε αργότερα, όταν στρατολογήθηκε σεγενιτσαρικό τάγμα, ανήλθε σε ανώτερο αξίωμα του κράτους. Επί Σουλτάνου Σουλεϊ-μάν Κανουνού (Νομοθέτου) έφτασε στο αξίωμα του Μεγάλου Βεζύρη το 1534 με τοντίτλο του «καπουτάν πασά» (αρχιναυάρχου). Κατά τον Δελβινακιώτη Χρήστο Δάλλα, οΙμπραήμ συνέστησε στον σουλτάνο να προάγει σε καπουτάν πασά τον Χαϊρεντίν Μπαρ-μπαρόσα ο οποίος πήρε και τον τίτλο του «Χακκά-ουλ-Μπάχρη» (κυρίαρχος της θα-λάσσης). Ο Ιμπραήμ ήταν διεθνούς φήμης και ο αυτοκράτωρ της Αυστρίας Φερδινάνδος(1500-1564) τον απεκάλη «αδελφό του» ο δε αυτοκράτωρ της Γερμανίας Κάρολος Ε’

(1500-1588) «εξάδελφό του». Ο ίδιος ο σουλτάνος, του οποίου ο Ιμπραήμ ήταν γαμπρός επ’ αδελφή, του έδωσε και τοντίτλο του «Σουλτάν Σαντραζέμ» (πρωθυπουργός-σουλτάνος). Ο Ιμπραήμ κρυφά έκανε ό,τι μπορούσε υπέρ των χρι-στιανών. Δολοφονήθηκε στο παλάτι από συνωμότες ενώ εκοιμάτο, το 1536.

Κωνσταντινούπολη - Παλάτι Ιμπραήμ Πασά

Αυτό το κτίσμα, θεωρείται ένα από τα πιο ση-μαντικά της οθωμανικής αστικής αρχιτεκτονικήςτου 16ου αιώνα. Αντίθετα από τα πολυάριθμα πα-λατιακά συγκροτήματα της εποχής, αυτό χτίστη-κε από πέτρα και διατηρήθηκε μέχρι σήμερα.

Χτισμένο στη θέση των κερκίδων του αρχαίουΙππόδρομου, γνωστού ως «Ατμεϊντανί» (= ιππό-δρομος) της Κωνσταντινούπολης, το παλάτι τουΙμπραήμ Πασά, έχει μπροστά του τον Οβελίσκοτου Θεοδοσίου, τη χάλκινη Στήλη των Φιδιών (α-πό τους Δελφούς) και τη Στήλη του Κωνσταντίνου.Δόθηκε δε στον Ιμπραήμ Πασά το 1520 από τοΣουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή, που και αυτός με τησειρά του το επιδιόρθωσε. Το παλάτι αυτό, πουήταν αρχικά του βεζύρη, χρησιμοποιήθηκε επίσης κάποτε και ως παλάτι διασκεδάσεων.

Ιμπραήμ Πασάς

Ο Σουλεϊμάν Α’ ο Μεγαλοπρεπής (τουρκ.: Kanuni Sultan Süleyman) (1494-

1566), ήταν ο δέκατος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από το 1520 ως

το 1566. Από τους Τούρκους αναφέρεται ως Σουλεϊμάν Α’ ο «Κανουνί» (Νομοθέ-

της). Κατά τη βασιλεία του, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στη μέγιστη γεω-

γραφική της επέκταση και στο απόγειο της δύναμής της. Υπήρξε ο επιφανέστερος

των σουλτάνων.

Σουλεϊμάν Α’ ο Μεγαλοπρεπής

Κωνσταντινούπολη: Το παλάτι του Ιμπραήμ Πασά,σήμερα στεγάζει το Μουσείο Τουρκικών και Ισλαμικών Τεχνών

Page 9: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

9Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Œ φθασε στα χέρια μας το μυ-θιστόρημα του Τούρκουσυγγραφέα CAHIT ÜLKÜ

με τίτλο «Το όνειρο του Σουλτά-νου, ο εφιάλτης της Χιουρέμ» - «ΟΠαργινός Ιμπραήμ Πασάς» που κυ-κλοφόρησε το 2001 και που είναιτο πρώτο από την τριλογία που έ-χει γράψει.

Το βιβλίο γραμμένο στα τουρκι-κά αναφέρεται στον Παργινό(Pargali) Ιμπραήμ Πασά που τονπήραν μικρό από την Παργινή οι-κογένεια του Γιάννη Μικέγκου ωςσκλάβο1 και τον πήγαν στη Μα-γνησία του Πόντου για να τον που-λήσουν.

Ο πατέρας του Σουλεϊμάν, Σε-λήμ Α’ συνάντησε τον Ιμπραήμ ενώέπαιζε βιολί. Γοητευμένος τόσο από τη δεξιοτεχνία τουκαι από την εξυπνάδα του, τον έφερε στο παλάτι. Γνώ-ριζε τέσσερις γλώσσες: Ελληνικά, Τουρκικά, Ιταλικά,Περσικά.

Ο Σουλεϊμάν τον έκανε Βεζύρη και του έδωσε τον

τίτλο «Makbul Ibrahim Pasa» = ο α-ρεστός Ιμπραήμ Πασάς.

Ο Ιμπραήμ δεν είχε φανταστείότι πηγαίνοντας στο Σουλτάνο απότο σκλαβοπάζαρο, την Ουκρανήχριστιανή ονόματι Ροξελάνα, θα ε-τοίμαζε το διάταγμα του θανάτουτου. Η Ροξελάνα μετονομάσθηκεσε Χιουρέμ = (χαμογελαστή).

Μετά το Σουλτάνο υπήρξε ο πιοδυνατός άνδρας της ΟθωμανικήςΑυτοκρατορίας.

Η Χιουρέμ έπαιξε βρώμικο παι-χνίδι βάζοντας λόγια στον Σουλτά-νο ότι ο Ιμπραήμ θα τον προδώσει.Δολοφονήθηκε μέσα από το παλά-τι με εντολή του Σουλτάνου Σουλε-ϊμάν, ο οποίος μέχρι το θάνατό τουείχε μετανιώσει για την πράξη του.

Στο μυθιστόρημα, εκτός από τημεγαλοπρεπή ζωή και το τραγικό τέλος του Παργινού Ι-μπραήμ Πασά, αναφέρονται κρυφές πτυχές της ζωήςτου Σουλεϊμάν και της Χιουρέμ.

Μετάφραση από τα Τουρκικά, Διονυσία Νιχωρίτη

Ιμπραήμ ΠασάςΟ Παργινός

1Το 1500 ο Βαγιαζήτ Β’ επιτίθεται εναντίον των Ενετικών κτήσεων και αιχμαλωτίζει το γιό του Παργινού ψαρά Γιάννη Μικέγκου, που αρ-γότερα έγινε ο Βεζύρης Ιμπραήμ Πασάς. Το 1524 παντρεύεται την αδελφή του Σουτλάνου Σουλεϊμάν, Χατιτζέ και αποκτούν δύο παιδιά.

Σήμερα στην Τουρκική τηλεόρασηπαίζεται η σειρά με τίτλο ο MuhtesemYuzyi = (Μεγαλοπρεπής αιώνας).Το έργο όπως γράφει ο τύπος θαπροβληθεί και στην Ελληνικήτηλεόραση. Η σειρά αναφέρεται στηζωή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπήκαι του Ιμπραήμ Πασά.

Για περισσότερα στοιχεία σχετικά με

τον Παργινό Ιμπραήμ Πασά

παραθέτουμε τους τίτλους βιβλίων

ξένων συγγραφέων στα Τουρκικά και

στα Αγγλικά

Συλλογή: Αθανάσιος Βέργος

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2011

Page 10: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

10 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

της ΠάργαςΚαπεταναραίοι

Φωτό 1950: Δάνδολος Θεοδόσης, 1893-1952. Βάλτος, επάνω μώλος.(Αφιέρωμα φύλλο 40 σελ. 15)

Αριστερά Βασιλάς Παναγιώτης 1907-1971.Αρμενίζοντας για το πανηγύρι του Αϊ Σώστη.

Γκούνας Παναγιώτης, 1904-1978

Φωτό 1975:Χοιρόπουλος Κορνήλιος, 1906-1982

Ανεμογιάννης Πέτρος, 1919-1981

Ζέρης Ευάγγελος, 1920-2006 Φωτό 1965: Ρίζος Ευάγγελος, 1924-2009 Πλασκασοβίτης Ευστάθιος, 1933-2005

Page 11: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

11Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Ε ις του Μαΐου του μηνός είκοσι εννέα, Τρίτην ημέραν δο-λερήν που αυθέντευε ο Άρης, το Βυζάντιον έπαυσε να υ-πάρχει.

Η λεηλασία της Βασιλεύουσας από τους Σταυροφόρους στέ-ρησε την Πόλη από τα πλούτη της και τους θησαυρούς τηςΤέχνης.

Μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ο θρήνος της Πόλης γράφτηκεαπό τον Ν. Πολίτη αντιγραμμένο από το κείμενο του Φωριέλ.

«Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια, ση-μαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι με τετρακόσια σήμα-ντρα μ’ εξήντα δυό καμπάνες.

Και η λαϊκή μούσα θρήνησε το πάρσιμο της Πόλης από τουςΤούρκους.

«Εσείς βουνά θρηνήσετε και πέτρες ραγισθείτε και ποταμοί φυ-ράνητε και πέτρες ξεραθείτε διότι εχάθη το κλαδί όλης της οι-κουμένης το μάτι της Ανατολής και της Χριστιανοσύνης».

Η Ελλάδα μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως πέ-φτει στην αφάνεια. Ο τύραννος έχει αφαιρέσει τη ζωή, την τι-μή, την περιουσία των νικημένων. Με σφαγές, ωμότητες, τοπαιδομάζωμα προσπάθησε να κάμψει το φρόνημα των Ελλή-νων. Δεν τα κατάφερε όμως. Ο πατριωτισμός των Ελλήνωνπου κρυβόταν σαν τη σπίθα στη στάχτη ξεπετάχτηκε σαν ε-κτυφλωτική λάμψη από το Μωριά, στη Ρούμελη, στο Σούλι,στην Κρήτη, στο Αιγαίο.

Η Φιλική Εταιρεία, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο σοφός δάσκα-λος, ο Παπαφλέσας, ο Αθανάσιος Διάκος που ενώ βασανίζο-νταν τους βροντοφώνησε. «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, γραικός θενα πεθάνω». Ο Ρήγας Φεραίος, ο πρωτομάστορας της Ελληνι-κής Ελευθερίας με τη μεγάλη του χάρτα θύμιζε στον ελληνισμότης δουλείας «τί είχε, τί έχει, τί του πρέπει». Οι Ιερολοχίτες μετη θυσία τους φώτισαν το ηρωϊκό Δραγατσάνι. Ο Γέρος τουΜωριά στα στενά των Δερβενακίων.

«Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά, λάμπουν και στα λαγκάδια, έτσιλάμπει η κλεφτουριά, κι οι Κολοκοτρωναίοι».

Στα βουνά οι αρματωλοί και οι κλέφτες πολεμούν για τηνΟρθοδοξία και τον Ελληνισμό.

«Την Ελληνική σημαία μάνα μου την αγαπώ στον εχθρό δεν τηναφήνω, προτιμώ να σκοτωθώ για του Χριστού την πίστη την Αγίακαι για της πατρίδας την Ελευθερία, γι’ αυτά τα δύο πολεμώ και ανδεν τ’ αποχτήσω, τί μ’ ωφελεί να ζήσω».

«Εγέρασα μωρές παιδιά σαράντα χρόνια κλέφτης, τον ύπνο δενεχόρτασα, όλο το αίμα τόδωσα σταλαματιά δε μένει, ο γέρο Δήμοςπέθανε, ο γέρο Δήμος πάει».

Ο Ν. Πολίτης αναφέρει: Το δημοτικό μας τραγούδι αποτε-λεί το μεγαλύτερο όπλο του αγωνιζόμενου Έθνους που πλάϊ α-πό το καρυοφύλι ήξερε να πολεμάει και με το τραγούδι, γιατί μ’αυτό παρηγορούσε τον πόνο του, ξεθύμαινε τη χαρά του, σήκωνευψηλό παράδειγμα στους νέους τα μεγάλα αναστήματα των ε-θνικών μας ηρώων, και αποκαταστούσε στην κοινή και ομαδικήσυνείδηση την αληθινή και ζωντανή ιστορία της χώρας μας.

Και ο Α. Μελαχρινός επιγραμματικά σημειώνει:«Πώς η Ελληνική φυλή έζησε γιατί τραγούδησε και μέσα από

το τραγούδι διατηρήθηκε ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του έθνους».«Ως πότε παληκάρια θα ζούμε στη σκλαβιά.... καλύτερα μιας ώ-

ρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».«Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι δόλιοι κλέφτες ποτέ μας δεν

αλάζουμε και δεν ασπροφορούμε όλη μερίς στον πόλεμο, το βράδυκαραούλι».

Και ο αγώνας συνεχίζεται. Στις 28 Ιουλίου του 1821, 180Παργινοί και 50 Σουλιώτες προσπάθησαν να ελευθερώσουντην Πάργα –Η επιχείρηση καταδικασμένη–.

Οι Τουρκαλβανοί υπήρξαν πολλαπλάσιοι, η μάχη κράτησεπολλές ώρες χωρίς αποτέλεσμα, όπως αναφέρει στα πολεμι-κά απομνημονεύματα ο Χριστόφορος Περραιβός.

Οι Παργινοί γύρισαν στην Κέρκυρα όπου οι Άγγλοι τους θε-ώρησαν ανεπιθύμητους ως Ιόνιους Πολίτες και δεν επιτρέπε-το να λάβουν μέρος σε επιχείρηση.

Ο Μαίτλαντ τους όρισε διορία να εγκαταλείψουν την Κέρ-κυρα, με αποτέλεσμα πολλοί να καταφύγουν στο Μεσολόγγιόπως μας λέει ο Σπυρίδων Τρικούπης.

Τον Απρίλη του 1821 ο Καραϊσκάκης με το Μάρκο Μπό-τσαρη πολεμάνε στην Άρτα.

Στη Ρούμελη, στο Σούλι, οι Έλληνες αγωνίζονται εναντίοντου Αλή πασά που επιμένει να πάρει το Σούλι. Και όταν νι-κήθηκαν, ο καλόγερος Σαμουήλ ψηλά στο Κούγκι βάζει φωτιάστη μπαρουταποθήκη και καήκανε όλοι μαζί. Το 1803 γυναί-κες με τα μωρά στην αγκαλιά πέφτουν από το γκρεμό του Ζα-λόγγου για να μην γίνουν σκλάβες των Τούρκων καιτραγουδούσαν «Έχε γειά καϋμένε κόσμε, έχε γειά γλυκιά ζωή καισυ δύστυχη πατρίδα, έχε γειά παντοτινή».

«Στη στεριά δε ζει το ψάρι ούτε ανθός στην αμμουδιά κι οι Σου-λιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά».

Κι ο λόρδος Μπάϊρον: «Στο Σουλιώτικο βράχο προς τηςΠάργας το χώμα, γενεά σιδερένια ως και σήμερα είναι που α-πό μάνες Δωρίδες λες και βγαίνει ακόμα»...

Μνήμες και αγώνες ενός λαούΤης Τούλας Στεφανίδου Μαλακάτα

Κωνσταντινούπολη: Η Αγία Ειρήνη, το 381ο Θεοδόσιος ο 1ος πραγματοποίησε εδώ τη Δεύτερη

Οικουμενική Σύνοδο.Αριστερά διακρίνεται η Αγία Σοφία.

Page 12: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

12 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

αρχαίου θεάτρου...Περί

ΘΕΑΤΡΟ: από το ρήμα θεώμαι, που σημαίνει παρατη-ρώ, κοιτάζω.

Η ρίζα του θεώμα είναι θαF.Από αυτήν παράγονται το θαύμα, το θαυμάζω, ο θαυ-

μαστής, ο θεωρός (τα θεωρικά χρήματα που δίνονταν στουςΑθηναίους για να παρακολουθήσουν την παράσταση), η θέα,η θεωρία, το θέαμα, η θέση.

Από τη θέα τέλος, με την κατάληξη -τρον, που υποδη-λώνει το όργανο, το εργαλείο, παράγεται το θέατρον, που εί-ναι τόπος για θέα.

Εκεί οι θεατές θεώνται, παρατηρούν με θαυμασμό και μεέκπληξη κοιτάζουν, θεωρούν βλέπουν το θαύμα των μετα-μορφώσεων του θεού Διονύσου.

Παρακολουθούν έκπληκτοι τα πάθη και τις περιπέτειεςαυτού του θεού, που είναι ένας εποχικός-βλαστικός θεός.

Στη φθινοπωρινή γιορτή του όταν τα δένδρα χάνουν ταφύλλα τους, το τραγούδι γίνεται θρηνητικό.

Οι πιστοί θρηνούν το θάνατο του θεού της βλάστησης.Αυτό το θρηνητικό τραγούδι είναι ο πένθιμος Διθύραμβος.Και από αυτόν πήγασε αργότερα το θεατρικό είδος τηςτραγωδίας.

Στην εαρινή όμως γιορτή του θεού, το τραγούδι αυτόγίνεται χαρμόσυνο και θριαμβικό.

Οι πιστοί γιόρταζαν το μπουμπούκιασμα και τη θρυλι-κή νίκη, την επικράτηση της ζωής.

Γιόρταζαν με κώμους, με ξεφαντώματα, μεθύσια και πε-ριπαίγματα.

Αυτά τα τραγούδια γέννησαν τον εύθυμο Διθύραμβο,απ’ τον οποίο πήγασε πολύ αργότερα το θεατρικό είδοςτης κωμωδίας.

Κατά τη μετάβαση από τον 6ο στον 5ο αι. π.Χ. το θέα-τρο εξακολουθεί να είναι συνδεδεμένο με τη λατρεία τουθεού Διονύσου, αλλά αρχίζει σταδιακά να διαφοροποιείταιως προς το περιεχόμενο από τις περιπέτειες και τα πάθητου θεού.

Στη συνέχεια, από τον 4ο αι. π.Χ. και μετά, το θέατρο ωςλογοτεχνικό είδος αποβάλλει σταδιακά το θρησκευτικό τουπυρήνα για να γίνει όπως το ξέρουμε σήμερα.

Εκείνη τη μακρινή περίοδο, κατά την οποία οι μαγκιο-θρησκευτικές λατρευτικές τελετές γίνονται δημόσιες τελε-τές, δημόσιο θέαμα οριοθετούν και οι φωνές από τιςκερκίδες:

«Τί ταύτα προς Διόνυσον;»Τι σχέση έχουν αυτά με το Διόνυσο;Η καθοριστική σημασία του αρχαίου θεάτρου για την

πνευματική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή των πό-λεων-κρατών φαίνεται και από το πλήθος των ερειπωμένωνστην πλειοψηφία τους θεάτρων που σώζονται όχι μόνο στονΕλλαδικό χώρο αλλά και όπου γης Ελληνισμός.

Όσο όμως κι αν εντρυφήσουμε σε μελέτες και θεωρίεςγια τη γένεση, την ακμή, τη διαμόρφωση του αρχαίου θεά-

τρου, πάντοτε θα υπάρχει κάποιο κενό, ασυμπλήρωτο, κά-ποια ερωτηματικά αναπάντητα.

Ίσως όμως χαρακτηριστική απάντηση να αποτελεί η θέ-ση του Κ. Κουν στο έργο του «Κάνουμε θέατρο για την ψυ-χή μας».

«Έτσι εμείς οι νεώτεροι Έλληνες, έχουμε το μεγάλο προ-νόμιο να μπορούμε να ζούμε και να ξεχωρίζουμε μέρα μετη μέρα τις μορφές, τα σχήματα, τους ρυθμούς, τους ήχους,λίγο πολύ όπως τα ζούσε και τα ξεχώριζε ο απλός αρχαίοςΈλληνας, όπως τα ζούσε και τα ξεχώριζε ο Όμηρος, ο Αι-σχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευρυπίδης, ο Αριστοφάνης, καθώςοι μέρες κυλούσαν άλλοτε πλούσιες σε γεγονότα κι άλλο-τε λιτές, άλλοτε στενόχωρες κι άλλοτε ειρηνεμένες, ενώ ονους και η ψυχή τους έπλαθαν το έργο τους.

Γι’ αυτό, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε το θέατρό τουςδημιουργικά, ας πλησιάσουμε κι ας ξεχωρίσουμε όλα αυτάπου εισχώρησαν συνειδητά ή υποσυνείδητα στην ψυχή τους,ας γνωρίσουμε τα μεγάλα μυστικά που τους αποκάλυψε ηφύση, ο ουρανός, η θάλασσα, η πέτρα, ο ήλιος κι ο άνθρω-πος σ’ αυτό το βράχο κάτω απ’ αυτόν τον ήλιο.

Αυτά τα ζωντανά στοιχεία που υπάρχουν και σήμεραγύρω μας στον τόπο αυτό, θα μας βοηθήσουν να γνωρί-σουμε και να νιώσουμε τη σκέψη και την ποίηση μέσα στοέργο τους, πολύ περισσότερο απ’ όλες τις περισπούδαστεςκαι σοφές γνώσεις και ιστορικές μελέτες για την εξωτερι-κή μορφή της αρχαίας παράστασης».

Στέλιου Αναστασία

ΦιλόλογοςΒιβλιογραφία1. Ν. Βαρδιάμπαση: «Ιστορία μιας λέξης» εκδ. Νέα Σύνορα.2. Κ. Κουν «Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας» εκδ. Καστανιώτη.

Αρχαίο θέατρο Δωδώνης, 3ος αιώνας π.Χ.,χωρητικότητας 18.000 θεατών.

Page 13: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

13Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Θεσπρωτοί λόγιοι που έγραψαν για την Πάργα

Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης(1898-1963), λαογράφος, ι-στορικός, γεννηθείς το 1898 ειςΆγιον Βλάσιον Ηγουμενίτσης.Ήτο απόφοιτος της Ζωσιμαί-ας Σχολής και φοιτητής τηςΝομικής Σχολής. Αφιέρωσενολόκληρον την ζωήν του εις τηνιστορικήν και λαογραφικήν έ-ρευναν και εις την μετάφρασινξένων συγγραμμάτων. Εργασί-αι του είναι: «η Δωδώνη» 1960και «η Πάργα», 1960, 1968.Πολλά από τα έργα του είναι

ανέκδοτα, ως «τα αριστουργήματα της παγκοσμίου λογοτεχνίας»,«μπροστά στην αιωνιότητα», «ιστορίες και παραδόσεις», «πα-ροιμίες του λαού μας», «περσική γραμματολογία» κ.ά. Εδημοσί-ευσε πολλά άρθρα εις ελληνικά και ξένα περιοδικά. Απέθανε το1963.

Φωτίου Γ. ΟικονόμουΗ Θεσπρωτία από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των ημερών μας

Αθήναι 1979

Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης.Από τον Άγιο Βλάσιο Ηγουμενίτσας.

Ο Κώστας Μιχαηλίδης, μια πολύ γνωστή προσωπικότηταστο χώρο των Γραμμάτων, πολιτευτής του Λαϊκού Κόμματος, α-ναγκάστηκε να φύγει από τον Άγιο Βλάσιο, γιατί κινδύνευε η ζωήτου και με την προστασία των φίλων του από την Σπάταρη Φι-λιατών, όπως έχουμε γράψει, και κατέφυγε φιλοξενούμενος στοσπίτι του Αβδούλ Νούτσε, ενός φιλέλληνα αγά Μουσουλμάνων,ο οποίος, επειδή είχε μόνο φίλους, δεν έφυγε με τους ομόθρησκούς

του για την Αλβανία και πλήρωσε μετη ζωή του κι αυτός, τα φιλελληνικάτου αισθήματα.

Εκεί έμεινε ένα περίπου μήναμαζί με την κόρη του Σοφία, και α-ναγκάστηκε να φυγαδευτεί ξανά γιατο Ξέχωρο Φιλιατών. Στο Ξέχωροστις αρχές του 1943, που είχαν αρ-χίσει οι συγκρούσεις ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣκαι στη Θεσπρωτία, τον συνέλαβανοι Ελασίτες, και τον πήραν μαζί τουςστο Πεντάλοφο, με σκοπό, προφανώς να τον πείσουν να ε-νταχθεί στις τάξεις του.

Μετά από έξι μήνες, αιχμάλωτος στην ουσία, τον άφησανελεύθερο και πήγε στα Γιάννενα, απ’ όπου, γιατί κινδύνευε καιεκεί, κατέφυγε στο Αρχηγείο του ΕΔΕΣ. Εκεί, ανέλαβε τον το-μέα της διαφώτισης. Το Δεκέμβριο του 1944 κατέφυγε με όλοτο ΕΔΕΣ στην Κέρκυρα, απ’ όπου επέστρεψε μετά τη συμφω-νία της Βάρκιζας.

Η κόρη του Σοφία παρέμεινε στο Ξέχωρο για αρκετό και-ρό, και κάποια μέρα πάλι άνθρωποι του Αβδούλ Νούτσε, πή-γαν, την πήραν και την προώθησαν με την προστασία τουςστον Άγιο Βλάσιο.

(Πληροφορίες από τη Σοφία Μιχαηλίδη, σύζυγο του δά-σκαλου Λευτέρη Οικονομίδη).

Γιάννη Γ. ΣάρραΜνήμες της τραγικής περιόδου 1936-1945

Δικτατορία Μεταξά, Ελληνοιταλικός Πόλεμος, Αλβανοτσάμηδες,Εθνική Αντίσταση, Απελευθέρωση, Βάρκιζα

Ιστορικές ΕκδόσειςΣτέφανος Βασιλόπουλος

Αθήνα 2011

Συνεχίζεται

Ονούφριος Οικονόμου 1930-201113-5-2011 Ανθούσα Πάργας

Αξιαγάπητος, καλοκάγαθος και με λεπτό χιούμορ.Τον θυμόμαστε με αγάπη και νοσταλγία και μένει πάντα στ’ αυτιά

μας το γάργαρο γέλιο του. Σαν παιδιά που είμαστε, του άρεσε να μαςπειράζει και να μας λέει όμορφες ιστορίες.

Καθισμένος κουκουντάκι με το αιώνιο τσιγάρο στα χείλη και τηντραγιάσκα του να σκεπάζει τα εκφραστικά σπινθιροβόλα μάτια του.

Από τις πιο γλυκές αναμνήσεις μας, πάντα πρόθυμος να μας συμ-βουλεύει με καλό τρόπο στις διάφορες νεανικές ανησυχίες μας. Κα-λοδεχούμενος πάντα στα σπίτια μας, μια ευχάριστη παρουσία. Πάνταπρόθυμος να μας εξυπηρετεί σε διάφορες μικροδουλειές. Ήταν πά-ντα ένα παιδί σαν εμάς και συγχρόνως πατέρας μας.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την αγάπη που μας έδειχνε.Μεγάλο το κενό που αφήνει στις καρδιές μας αυτό το μεγάλο

παιδί.Ας είναι ελαφρύ το χώμα του

Τάτη Καστρινάκη

Νεκρολογία3η Έκθεση ΤουριστικώνΠροορισμών, Προϊόντων καιΥπηρεσιών

Το επιμελητήριο Θεσπρωτίας και ο Οργανι-σμός Λιμένα Ηγουμενίτσας Α.Ε. συμμετείχαν στηνέκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Σύνταγμα σεχώρο του Μετρό στις 7,8 και 9 Ιουνίου 2011.

Το περίπτερο, χωρίς να περιαυτολογούμε, ήταναπό τα ωραιότερα, με πλούσιο έντυπο υλικό καιβρισκόταν στην αρχή της Έκθεσης.

Συγχαρητήρια στους συμμετέχοντες και τουςοργανωτές για την υπέροχη παρουσίαση του γει-τονικού μας Νομού.

Φυσικά, περίπτερο της Πρέβεζας δεν υπήρχε...Τα σχόλια δικά σας...

Page 14: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

14 Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

160 χρόνια από τη γέννησή του (1851-2011)100 χρόνια από την αποδημία του (1911-2011)Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Α λέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος1851-1911). Κορυφαίος Έλληνας λο-γοτέχνης. Έγραψε ηθογραφικά διηγή-

ματα και μυθιστορήματα τα οποία κατέχουνπερίοπτη θέση στη νεολληνική λογοτεχνία.

Ο ίδιος σε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό ση-μείωμα ιστορεί τη ζωή του: «Εγεννήθην εν Σκιά-θω, τη 4 Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το ΕλληνικόνΣχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστά-λην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα τηνΑ’ και Β’ τάξιν. Την Γ’ εμαθήτευσα εις Πειραιά, είτα διέκοψατας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έ-μεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα ειςτην Δ’ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφι-κήν Σχολήν, όπου ήκουα κατ’ εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολο-γικά, κατ’ ιδίαν δε ησχολούμην εις τα ξένας γλώσσας.

Μικρός εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους, και εδοκί-μαζα να συντάξω κωμωδίας. Τω 1868 επεχείρησα να γράψω μυ-θιστόρημα. Τω 1879 εδημοσιεύθη «η Μετανάστευσις» έργον μουεις το περιοδικόν «Σωτήρα». Τω 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροιτων Εθνών» εις το «Μή χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα ε-κατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και ε-φημερίδας».

Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και γο-νείς του ήταν ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Αγγελική(Γκιουλώ) το γένος Μωραϊτίδη. Μεγάλωσε ανάμεσα σε εννιάπαιδιά (τα δύο πέθαναν μικρά) και εξοικειώθηκε νωρίς με τα εκ-κλησιαστικά πράγματα, τη θρησκευτική ατμόσφαιρα, τις λει-τουργίες, τα εξωκκλήσια και την ήσυχη ζωή του νησιώτικουπερίγυρου. Όλα αυτά του διαμόρφωσαν μια χριστιανοπρεπή ι-διοσυγκρασία, που τη διατήρησε με πείσμα ως το τέλος της ζω-ής του.

Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές γράφτηκε στη ΦιλοσοφικήΣχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει ποτέτις σπουδές του. Πολύ νωρίς αφοσιώθηκε στο γράψιμο, δημοσι-εύοντας διηγήματα σε εφημερίδες και περιοδικά, μυθιστορήμα-τα και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνικών έργων.

Τις ελεύθερες ώρες του τις μοίραζε ανάμεσα στο μπακάλικοτου Κεχριμάνη στου Ψυρρή, όπου παρατηρούσε και κατέγραφετη ζωή και τα βάσανα των κοινών ανθρώπων, και στο εκκλησά-κι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι, όπου μάλιστα ήταν καιψάλτης μαζί με το Μωραΐτίδη. Χαρακτήρας ασυμβίβαστος, πε-ρήφανος, αλλά και ταπεινόφρων από τη φύση του, ο Π. απέ-φευγε τους φιλολογικούς κύκλους, τους οποίους απεχθανότανκαι ζούσε εξαιρετικά λιτά, προτιμώντας την παρέα των απλών αν-θρώπων. Το 1908, με την υγεία του ήδη κλονισμένη, πήγε για τε-λευταία φορά στο αγαπημένο του νησί στη Σκιάθο και εκεί στηνιδιαίτερη πατρίδα του, ζώντας ανάμεσα στους απλούς συγχω-ριανούς και τη φύση του νησιού του, ξαναβρήκε την ευτυχία και

την ομορφιά των παιδικών του χρόνων.Στις 29 Νοεμβρίου του 1910 αρρώστησε από

πνευμονία και τα μεσάνυχτα στις 2 Ιανουαρίουτου 1911 πέθανε ψάλλοντας στην εκκλησία. Χα-ρακτηρίστηκε από όλους δίκαια, ως ο «άγιος» τωνγραμμάτων μας.

Το έργο του Π. διακρίνεται για την άμετρησυμπάθεια προς τους χαρακτήρες των απλοϊκώνανθρώπων που περιγράφει, τη μαγεία, την περι-γραφή, το αίσθημα και το χρώμα του, αλλά ταυ-

τόχρονα για την εκπληκτική οξυδέρκεια και γνώση στηνψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων, όπως π.χ. στη «Φόνισσα»(1903). Η γλώσσα του –ένα ιδιόμορφο λόγιο γλωσσικό ιδίωμα–κάνει το ύφος του μοναδικό και αποτελεί στοιχείο της μαγείας τουέργου του. Με το λόγο του «υφαίνει» ένα λεξιλογικό θησαυρό πουαγκαλιάζει την ελληνική γλώσσα διαχρονικά. Πρέπει ακόμα ναπροσθέσουμε τη δύναμη της περιγραφής, η οποία ξεπερνά τηφυσική ομορφιά. Γι’ αυτή ο Καρκαβίτσας είχε πει: «Όμορφη είν’η Σκιάθος του Θεού, αλλ’ η Σκιάθος του Παπαδιαμάντη ομορ-φότερη».

Ο Παπαδιαμάντης δεν ευτύχησε να δει τυπωμένο σε βιβλίοκανἐνα έργο του. Μετά το θάνατό του τυπώθηκαν από τις εκδό-σεις Φέξη (1912-1913) έντεκα τόμοι με όσα διηγήματα βρέθηκαντότε. Πέντε τόμους εξέδωσε ο Οίκος Ελευθερουδάκη το 1925-1930, και έναν τόμο Θαλασσινά διηγήματα ο Αθ.Καραβιάς το 1945.Το 1955, τα Άπαντά του εκδόθηκαν από τον Εκδ. Οίκο Δ. Δημη-τράκου με στοιχεία βιογραφικά, κριτικά σχόλια, προλόγους, γενι-κή επιμέλεια Γ. Βαλέτα. Το 1963, τα Άπαντα του Παπαδιαμάντηεκδόθηκαν σε τρεις τόμους από την Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσε-ων, με προλόγους και επιμέλεια Μιχ. Περάνθη.

Το έργο του Παπαδιαμάντη μόλις το 1992 συγκεντρώθηκεολόκληρο, χάρη στο μεράκι, την αγάπη και την κοπιώδη προ-σπάθεια του γνωστού Παπαδιαμαντιστή μας Ν.Δ. Τριανταφυλ-λόπουλου, και του φιλολόγου κ. Μαυρόπουλου, ο οποίος ίδρυσε,μάλιστα, εκδοτικό Οίκο, τον Δόμο, 1992, ακριβώς για να φιλοξε-νήσει αυτή την προσπάθεια. Η συγκέντρωση του, διασκορπισμέ-νου σε εφημερίδες και περιοδικά, έργου του, κράτησε χρόνια, όμωςτα Άπαντα του Παπαδιαμάντη είναι πια μια πραγματικότητα, κιοι εκδόσεις Δόμος μπορούν να υπερηφανεύονται για τη σημαντι-κότατη αυτή κορωνίδα των. Παρ’ όλη όμως τη –μέχρι πρόσφα-τα– έλλειψη καταγραφής του έργου του, μυθιστορήματα καιδιηγήματα του Παπαδιαμάντη αποτελούσαν κι αποτελούν εκ τωνουκ άνευ της παιδείας των Ελληνοπαίδων. Τα Χριστουγεννιάτι-κα διηγήματά του, ο Αμερικάνος, το Στο Χριστό στο Κάστρο, ταΠασχαλινά, ο Λαμπριάτικος ψάλτης, το Χωρίς στεφάνι, τα κα-ταπληκτικά ψυχογραφικά μυθιστορήματά του σαν την Φόνισσακαι τη Γυφτοπούλα, παρά την ιδιότυπη γλώσσα που χρησιμοποι-εί ο μέγας ταπεινός δημιουργός τους, έχουν προσφέρει αφειδώ-λευτα γεύση Ελλάδας σε όλους όσους στάθηκαν αρκετά τυχεροίώστε να τον «συναντήσουν» στο δρόμο τους.

Page 15: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

15Απρίλιος - Μάϊος - Ιούνιος 2011

Φωτο σκιές του παρελθόντοςΦωτο σκιές του παρελθόντος

Λιτανεία Αγ. Μαρίνας 17 Ιουλίου 1964. Δέηση στην πλατεία Αγ. Δημητρίου. Προπορεύονται της πομπής κορίτσια της Οικοκυρικής Σχολής με το στεφάνι. Διακρίνονται από αριστερά:Κώστας Ε. Ζέρης (με εξαπτέρυγο αριστερά), Γιάννης Σταμάτης (με εξαπτέρυγο στη μέση), Μήτσος Βάσσος, Τόλης Βλάσης, Σπύρος Φώτου, Βάσω Φώτου, Πέτρος Κόκορης.

να δεξαμενιστεί. Τότε σημειώθηκαν κάποια επεισόδια απει-θαρχίας οπότε λίγες μέρες μετά, στις 8 Ιουλίου, ο κυβερνήτηςαντικαταστάθηκε από τον Πλοίαρχο Παύλο Κουντουριώτη,που πέτυχε την αποκατάσταση της τάξης και τη μέγιστη από-δοση του πλοίου. Στις 20 Αυγούστου απέπλευσε από την Αγ-γλία και στις 1 Σεπτεμβρίου 1911 κατάπλευσε στο Φάληρομέσα σε μια φρενήρη υποδοχή που του επεφύλαξαν όλα ταπλωτά μέσα της περιοχής που ήταν κατάμεστα κόσμου.

Ο «Αβέρωφ» ήταν εκείνη την εποχή το πιο σύγχρονο και ι-σχυρό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.

Το πλοίο έχει μήκος 104,5μ., πλάτος 21μ., βύθισμα 7,5μ.εκτόπισμα 10.118 τόνων, πλήρωμα 670 ανδρών.

Ο οπλισμός του αποτελείτο από πυροβόλα διαφόρων χι-λιοστών και ανάλογα με τις πολεμικές περιόδους εξοπλίζετοποικιλοτρόπως.

Το θωρακισμένο καταδρομικό έλαβε μέρος στους βαλκανι-κούς πολέμους, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μικρασια-τική εκστρατεία, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το «Αβέρωφ» μαζί με το «Έλλη» σημαιοστολισμένα κατέ-πλευσαν στο λιμάνι της Πάργας και συμμετείχαν στις εορτές

επαναφοράς των κειμηλίων από την Κέρκυρα, στις 22 Μαΐου1930. Την ημέρα αυτή συμπληρώνονταν 111 χρόνια από τηνημέρα της φυγής των Παργινών (15 Απριλίου 1819). Πα-ράλληλα εορταζόταν η εκατονταετηρίδα της Απελευθέρωσηςτης Ελλάδας από τον Οθωμανικό ζυγό. (22 Ιανουαρίου 1830υπεγράφει το Πρωτόκολλο του Λονδίνου και ανακηρύσσειτην Ελλάδα ανεξάρτητο κράτος).

Το πλοίο αποσύρθηκε το 1952 και μέχρι το 1983 ήταν α-γκυροβολιμένο στον Πόρο. Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό α-ποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο και το μετέφερεστο Φάληρο. Εκεί βρίσκεται από τότε και τιμάει με την πα-ρουσία του το Ελληνικό Ναυτικό και τη ναυτική κληρονομιάτης Ελλάδας.

Τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που εισέρχονται στολιμάνι του Φαλήρου, του αποδίδουν τιμές με το σχετικό σφύ-ριγμα, το πλήρωμα στέκεται σε στάση προσοχής στο κατά-στρωμα κοιτώντας προς την πλευρά του θωρηκτού και οιαξιωματικοί χαιρετούν το θρυλικό Αβέρωφ.

Το 2003 βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε, μετο χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.

Συνέχεια από τη σελίδα 1

100 χρόνια ιστορίας του θωρηκτού Αβέρωφ

Page 16: Εφημεριδα η Πάργα - 76 (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2011)

ºˆÙÔÚ ÔÚ Ù¿ ˙

20-7-2008, Πανηγύρι Προφήτη Ηλία: Χρήστος Γεωργίου, Γάκης Φωτόπουλος,Σπύρος Ζούλας

22-5-2011, Εκδρομή Συλλόγου στο Πήλι Ευβοίας11-9-1993, Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο στο Χαγιόπουλο: Ζαμπέτα Μπάκουλη,Νίτσα Ζέρη, Μήνα Βουρεκά, Τούλα Βάσου, Μαρίτσα Βάσου, Πανωραία Μπάκουλη,

Λίτσα Βουρεκά, Μαργαρίτα Παπανδρέου, Ελενίτσα Δράκου

2-1-2011: Αγγέλα Μπάκουλη, Δάφνη Μπάκουλη, Ιωάννα Παππά 3-3-2011: Δύο παλιόφιλοι και συνάδελφοι, Κουρσάνης Λευτέρης και Τάκης Πήλιος

18-2-2011: Αποκριάτικος χορός Συλλόγου18-2-2011: Αποκριάτικος χορός Συλλόγου

7-7-2010, Αγία Κυριακή στη Ζήβολι: Φώτης Δημητρίου, Απόστολος Κατσιγιάννης,Γάκης Φωτόπουλος (Μουστάκιας), Δημήτρης Παπανίκας, Βασίλης Δέσκας