ΕΤΟΣ ΙΖ΄ • ΤΕΥΧΟΣ 72ο • ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ•ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ•ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΛΕΣΒΙΑΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΟΔΟΣ ΚΙΑΦΑΣ 9, 10678 ΑΘΗΝΑ

Τ Ρ Ι Μ Η Ν Η Ε Κ Δ Ο Σ Η Τ Η Σ Ο Λ Σ Α

«Ôáîßäé óôç Âáôïýóá»

Σελίδα

!

!Αποχαιρετισμός στον Γ. Τριανταφύλλου ......4

! Γ. Τριανταφύλλου" Έφυγε ένα πρότυπο ζωής"5

! Γ. Τριανταφύλλου, ο Αγρίτης ..........................6

! Ένα ποίημα του Άρη Ταστάνη ........................7

!Για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο .......................8

! Άντυ Μελιδώνη.. .............................................9

! "Κακοήθες μελάνωμα" ........................……10

!Πολιτιστικοί Σύλλογοι-προτάσεις ...............11

! Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων .................15

!Το χρονογραφήμα του Δημοκράτη ..............17

!Η μετα-καλλικρατική εποχή στο Πλωμάρι18

!Ξεφυλλίζοντας Λεσβιακά έντυπα ................19

! Λεσβιακό βιβλίο - Νέες εκδόσεις.................20

!Τα "Ελευθέρια" ............................................21

!Φωτογραφήματα ...............................................23

Σκέψεις ............................................................3

Κιάφας 9, 106 78 ΑΘΗΝΑΤηλ./Fax: 210 3847016

www.lesvos-olsa.gr e-mail: lesvos.olsa@gmail.comοΕΤΟΣ ΙΖ΄ • ΤΕΥΧΟΣ 72 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Ιδιοκτήτης: Ομοσπονδία Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής

Εκδότης-Υπεύθυνος κατά το νόμο:ΤΣΑΚΙΡΕΛΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, πρόεδρος ΟΛΣΑ

Εμ. Μπενάκη 30, 106 78 ΑΘΗΝΑΤηλ.: 210 3833483 - Fax: 210 3830974

e-mail: christodoulos_tsakirellis@yahoo.gr

Τιμή : 1 €Διανέμεται δωρεάν

ISSN 1106-4129Εμβάσματα-Επιταγές, για την ενίσχυση της έκδοσης

του περιοδικού, στη διεύθυνση της ΟμοσπονδίαςΠαραλήπτες: Γιάννης Μαντάς - Τσακιρέλλης Χριστόδουλος

Βακάλης Νεκτάριος politistikosnaftilos@yahoo.gr,Ζάνταλης Στράτος strazan@yahoo.gr,Παπουτσής Μανόλης empap@ath.forthnet.grΠαπουτσή Μαρία math55@otenet.grΤσάκος Κώστας kostsakos@yahoo.gr

• Δεν είναι απαραίτητο οι απόψεις των αρθρογράφων να εκφράζουν απόλυτα τις θέσεις της Ομοσπονδίας και του περιοδικού μας.

• Άρθρα ανυπόγραφα δε θα δημοσιεύονται.

« »η Λέσβος μαςΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΛΣΑ

ΔΙΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Ατελιέ - Σελιδοποίηση:

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία

ΓΙΑΜΑΡΕΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ Ορφανίδου 4, 111 41 Αθήνα

Τηλ.: 210 2016688, Fax: 210 2019735e-mail: stathis@hol.gr

NON STOP PRINTING LTDΑίμονος 71 & Κρέοντος

Ακαδημία Πλάτωνος, 104 42 ΑθήναΤηλ.: 210 5144445

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

3

Σκέψεις με αφορμή τον καινούργιο χρόνο....

Ο ερχομός κάθε καινούργιου χρόνου δημιουργεί την ελπίδα ότι στις μέρες του τα πράγματα θα είναι καλύτερα, σε σχέση με τον απερχόμενο. Φθάσαμε σήμερα να ευχόμαστε - και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου- να μην είναι χειρότερα, αφού είναι φανερό ότι κατρακυλάμε με γοργούς ρυθμούς στην άβυσσο της αβεβαιότητας και της απαισιοδοξίας.

Το μέλλον διαγράφεται για τους νέους, αλλά και για όλους μας, ζοφερό. Οι πρόσφατες τεχνοκρατικές αντιλήψεις και αντισυνταγματικές πρακτικές, πρωτόγνωρες για τον νομικό μας πολιτισμό, οι οποίες παρεισέφρησαν με αναίδεια στον θεσμό της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, κατέστησαν τον δρόμο της ζωής μας ακόμα πιο ανηφορικό και δύσβατο.

Παρακολουθούμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας ζαλισμένοι, χωρίς να έχουμε απόλυτα κατανοήσει τι συνέβη και τι ακόμα θα συμβεί. Αλίμονο, όμως, αν κλειστούμε στο στενό πλαίσιο της οικογένειάς μας ή επιλέξουμε τον εύκολο δρόμο, να δείχνουμε δηλαδή μόνο όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό μας, ως υπεύθυνους για το κατάντημά μας. Αλίμονο, αν δεν πιάσουμε ο ένας το χέρι του άλλου, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτε δεν θα μας χαριστεί, ότι μόνο με συλλογική δράση, πολλή δουλειά, αγώνα και κοινωνική αλληλεγγύη, θα μπορούσαμε να βρούμε τον χαμένο μας δρόμο. Αυτά χρειάζεται να αναδείξουμε.

Η ΟΛΣΑ, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης, και εν όψει της συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Λέσβου, επεξεργάζεται -και θα προτείνει το επόμενο χρονικό διάστημα- σχέδιο συλλογικής δράσης για τη βιώσιμη ανάπτυξη του νησιού και θα ζητήσει συνεργασία με όλους τους φορείς για την υλοποίησή του.

Η καινούρια λοιπόν χρονιά μας βρίσκει απέναντι σε πολλές προκλήσεις που καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε.

Μια πρώτη νότα αισιοδοξίας για την Ομοσπονδία μας: Αρχίζουμε να οικοδομούμε το Παλλεσβιακό Πνευματικό Κέντρο Μίλτης Παρασκευαΐδης. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, προχωρούμε. Οι σύλλογοί μας, οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου, όλης της Λέσβου και της υπόλοιπης Ελλάδας και οι ξενιτεμένοι μας είναι βέβαιο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι θα χρειασθούμε αυτό το κέντρο πολιτισμού, ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεγγύης που σχεδιάσαμε και δημιουργούμε.

Οι ανάγκες του νησιού μας και του Αιγαίου γενικότερα είναι πολλές. Προχθές ακόμα συμμετείχαμε μαζί με όλους σχεδόν τους Αιγαιοπελαγίτες, την Περιφέρεια, τον Δήμο Λέσβου, το Επιμελητήριο και τους λοιπούς φορείς, σε σύσκεψη στη Βουλή, για να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά μας, ώστε να δοθεί μικρή ανάσα στην τοπική κοινωνία. Στην εισήγησή μας αναφέραμε και τονίσαμε την ύπαρξη πολλών ακόμα καίριων προβλημάτων που περιμένουν λύση. Είναι ντροπή τα παιδιά των σχολείων του νησιού μας, (τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν υποστεί ανεπίτρεπτη συγχώνευση), να μην έχουν πρόσβαση στη γνώση, γιατί η Πολιτεία δεν μπορεί να πληρώσει το ελάχιστο κονδύλιο για την μεταφορά τους. Είναι τραγική η κατάσταση από την λειτουργία ενός Δήμου για ολόκληρο το νησί. Είναι απαράδεκτη η συρρίκνωση υπηρεσιών ακόμα και η διαφαινόμενη κατάργηση της Γενικής Γραμματείας του Υπουργείου Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής, που έχει εκτός των άλλων και ένα συμβολικό χαρακτήρα.

Συγχαίρουμε τους συλλόγους που μας κάνουν περήφανους με τις δραστηριότητές τους· ιδιαιτέρα τους συλλόγους των Μεσοτοπιτών και των Πολυχνιατών και όσους άλλους συμμετείχαν σε εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης, που πρόβαλαν και ανέδειξαν σημαντικά πολιτιστικά και λαογραφικά στοιχεία του νησιού μας.

Πενθούμε, όταν χάνουμε τους στυλοβάτες της μουσικής μας παράδοσης όπως ο Νίκος Καλαϊτζής (Μπινταγιάλας).

Καμαρώνουμε, όταν γίνονται εκδηλώσεις τιμής στους ποιητές μας, όπως στον Άρη Ταστάνη. Αυτό είναι μια ελπίδα, ότι μπορεί να περάσουμε σε μια άλλη εποχή, που θα βραβεύονται και θα αναδεικνύονται οι εργάτες της τέχνης, που ανοίγουν δρόμους με σεμνότητα και ήθος, και όχι αυτοί που απλώς κάνουν θόρυβο, αλυσοδεμένοι στα πλοκάμια της διαπλοκής, ακόμα και στην τέχνη.

Όλοι μαζί ενωμένοι με πολλή δουλειά και προσπάθεια, αφήνοντας πίσω μας λανθασμένες επιλογές και συμπεριφορές, πιστεύουμε ότι μπορούμε να ανοίξουμε, μαζί με την καινούργια χρονιά, τα κλειστά παράθυρα της αισιοδοξίας και της ελπίδας. Όλα είναι στο χέρι μας. Τίποτα δεν χάθηκε, ούτε θα αφήσουμε να χαθεί.

Με τις καλύτερες ευχές μας Το ΔΣ της ΟΛΣΑ

Φωτογραφία ΕξωφύλλουΜανόλη Α. Παπουτσή«Ταξίδι στη Βατούσα»

4

AΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Σίγουρα, όχι μόνο όσοι παρευρισκόμαστε σήμερα σ' αυτήν την αποχαιρετιστήρια τελετή, αλλά και όλοι οι Αγρίτες, οι Μεσοτοπίτες, όλοι σχεδόν οι Λέσβιοι και πολλοί άλλοι εκτός των συνόρων του νησιού, ξέρουμε λίγο ως πολύ την τραχεία πορεία της ταλαιπωρημένης ζωής του διαλεχτού φίλου Γιάννη Τριανταφύλλου, μιας ζωής σημαδεμένης σκληρά από τα χρόνια της τρυφερής παιδικής ηλικίας.

Είχα την τιμή να τον γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια. Η πρώτη μου εντύπωση για την προσωπικότητα του Γιάννη, από την πρώτη μέρα της γνωριμίας, όχι μόνο έμεινε σταθερή όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κάθε τόσο και κάθε φορά που βρισκόμαστε, προσετίθετο ένα ακόμη διαμαντάκι στην εικόνα που είχα σχηματίσει γι' αυτόν. Κι αυτή η εικόνα είχε ως τίτλο την επιγραφή «Το παλικάρι», με την βαθιά, την παραδοσιακή, την ελληνική έννοια της λέξης και την χριστιανική εγκαρτέρηση. Παλικαρίσια αντιμετώπιζε το πρόβλημα της υγείας του, ποτέ μοιρολατρικά, ποτέ με τα χέρια υψωμένα σ' ένδειξη παράδοσης και υποταγής· πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για πληροφόρηση του κόσμου, για ενθάρρυνση των πασχόντων, για ενίσχυση του ηθικού των απελπισμένων και παράλληλα στην πρώτη γραμμή των μορφωτικών και κοινωνικών αγώνων, για επιμόρφωση του λαού, για διάσωση της παράδοσης, για δικαιοσύνη, προκοπή, κοινωνική ισότητα. Κι όλα αυτά με ηρεμία, με χαμόγελο αισιοδοξίας και με αγάπη, πολλή αγάπη. Σ' ένα κράτος ευνοούμενο και ειλικρινά ενδιαφερόμενο για την προκοπή του λαού και ειδικότερα για την ψυχική καλλιέργεια των ιδίων και για την ηθική δια-παιδαγώγηση της νέας γενιάς, η πορεία του Γιάννη, τα βιβλία του, οι αγώνες του, η πίστη του, θα έβρισκαν περίοπτη θέση στις σελίδες των σχολικών βιβλίων και θα αποτελούσαν φάρους παλικαριάς και αισιοδοξίας.

Δυστυχώς, τα σχολικά μας βιβλία δεν διαθέτουν χώρο για τέτοια απαρχαιωμένα θέματα, αλλά στο μεν δημοτικό μιλούν για Χάρυ Πότερ, για μάγισσες, για μαγικά, γλύκα και νανουρίσματα, για χταπόδια, για τη

μάγισσα Φρικαντέλα, ενώ τα παιδία της Β΄ Γυμνασίου μαθαίνουν τι έκαναν οι εταίρες κατά την αρχαιότητα· ούτε για τη μάχη του Μαραθώνα, ούτε για τη Δημοκρατία του Περικλέους, ούτε για τον όρκο των εφήβων. Αυτά και πολλά ακόμη διαβάζω σε μία επιστολή εκπαιδευτικού προς αθηναϊκή εφημερίδα.

Κρίμα. Ωστόσο, είναι πολλοί που εξακολουθούν να φυλάγουν Θερμοπύλες ποτές από το χρέος μη κινούντες. Κι ένας εξ αυτών, πρώτος μεταξύ πρώτων, ο υπέροχος άνθρωπος που αποχαιρετούμε σήμερα: ο Γιάννης Τριανταφύλλου, το παλικάρι, ένας ήρωας της ζωής.

Πάνος Ι. Κοντέλλης

Για τον Γιάννη Τριανταφύλλου

Ο Γιάννης Τριανταφύλλου ήταν από τους ανθρώπους που, αν τους συναντούσες έστω και μία φορά στη ζωή σου, τους θυμάσαι για πάντα. Η συναναστροφή μαζί του ήταν ένα μάθημα ζωής. Το προσωπικό του πρόβλημα υγείας, αντί για τροχοπέδη στις κοινωνικές και διαπροσωπικές του σχέσεις, υπήρξε η αιτία για επίμονη και αδιάκοπη πάλη για αξιοπρεπή ζωή.

Στη παρέα ήταν πάντα ευχάριστος, σεμνός και αξιοπρεπής. Δεν σε άφηνε ούτε μια στιγμή να νιώσεις άβολα. Το μόνο συναίσθημα που σου προκαλούσε ήταν ο θαυμασμός. Ακόμα και το τελευταίο διάστημα που τα σημάδια του τέλους είχαν αρχίσει να γίνονται ορατά -και το ήξερε και ο ίδιος-, το χαμόγελο δεν έλλειψε από τα χείλη του.

Ο Γιάννης έδωσε πολλές μάχες και τις κέρδισε όλες. Πάλεψε την αρρώστια, πάλεψε την κοινωνική ανισότητα, πάλεψε για μια καλύτερη ζωή, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά για όλους.

Ήταν πάντα έτοιμος να προσφέρει στον συνάνθρωπο που είχε ανάγκη, στο σύλλογο, στην κοινωνία. Είναι απ' αυτούς που φεύγοντας από τη ζωή, αφήνουν πίσω τους ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Υπήρξε καθοδηγητής για την νέα γενιά, στην οποία πίστεψε και αυτή με τη σειρά της τον έκανε πρότυπο.

Υπήρξε ένας από τους πραγματικούς ανώνυμους ήρωες, που κατάφεραν να νικήσουν το φόβο και να τον μετατρέψουν σε μαχητικότητα και πείσμα για ζωή.

Σήμερα που οι κυβερνώντες μας με την συνέργια των μέσων μαζικής χειραγώγησης, προσπαθούν συνεχώς να μας φοβίζουν, για να μας έχουν υποταγμένους, τη στιγμή που μας υφαρπάζουν τη ζωή και τα όνειρά μας, ας μη τους αφήσουμε να πετύχουν το στόχο τους. Ας εμπνευστούμε από το παράδειγμα του Γιάννη, και ας δώσουμε ο καθένας προσωπικά και όλοι μαζί τον δικό μας αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Το χρωστάμε στη μνήμη του αλλά και στις νεότερες γενιές .

Μαρία Παπουτσή

Ο Γιάννης Τριανταφύλλου με τη σύζυγό του

5

Ο αγαπητός και ξεχωριστός συμπατριώτης μας (από την Άγρα Λέσβου) αν και «χτυπημένος» από πολύ μικρός από μια πολύ σπάνια-κληρονομική ασθένεια (30 με 40 περιπτώσεις ανά εκατομμύριο κατοίκους), την αιμορροφιλία, υπήρξε ένας

πραγματικός μαχητής της ζωής που αγωνιζόταν πάντοτε για τα δικαιώματα του ανθρώπου και του λαού. Ήταν ένας από τους επτά που πριν από 30 περίπου χρόνια δημιούργησαν το Αναπηρικό Κίνημα και δικαίως αποτέλεσε την έμπνευση και τον πρωταγωνιστή στο πρώτο διήγημα του συμπατριώτη μας Γιώργου Καμβυσέλλη, «Πρότυπα ζωής».

Το βιβλίο του «Αιμορροφιλία-αίμα-αιμοδοσία-στάση ζωής» υπήρξε μια μαρτυρία του Γολγοθά που πέρασε σε όλη του τη ζωή και μια ακτινογραφία μιας άγνωστης ασθένειας αλλά και μια διέξοδο, μια πρόταση ζωής-στήριγμα σε εκείνους που άμεσα ή έμμεσα τη βιώνουν.

Από το 1975 που ασχολήθηκε με το σύλλογο της Άγρας και μέχρι τέλους υπήρξε πραγματικός στυλοβάτης του συλλόγου από όλες τις θέσεις τις οποίες υπηρέτησε με αποκορύφωμα τη θέση του προέδρου με την οποία τον τίμησαν και τον εμπιστεύθηκαν πολλάκις οι συγχωριανοί του. Όλα του τα βιώματα και την έρευνα για την ιστορία του χωριού του την κατέγραψε στο δίτομο έργο του "ΑΓΡΑ ΛΕΣΒΟΥ".

Μαζί με την αγάπη και τη φροντίδα του για το χωριό του στήριζε την πνευματική ανάπτυξη, πολιτιστική συνέχεια και ορθολογική εξέλιξη όλου του τόπου μας, της Λέσβου.

Ήταν κοντά στις δραστηριότητες συλλόγων και της ΟΛΣΑ, η οποία ως ελάχιστο φόρο τιμής τον βράβευσε για το σύνολο του πνευματικού του έργου το

Δεκέμβρη του 2009 μαζί με τον εξίσου σημαντικό Λέσβιο συγγραφέα Άρη Ταστάνη, στο πλαίσιο των τιμητικών εκδηλώσεων για τα δέκα χρόνια του θανάτου του Μίλτη Παρασκευαΐδη. Τότε ο αγαπητός Γιάννης είχε πει και γράψει στο βιβλίο εντυπώσεων της έκθεσης για τον Μίλτη: «Οι άνθρωποι του πολιτισμού όταν τιμούν προσωπικότητες που ανάλωσαν τη ζωή τους για έναν καλύτερο κόσμο μέσα από την προσωπική τους στάση και μέσα από το πλούσιο καλλιτεχνικό και πνευματικό τους έργο, συμπορευόμενοι με τους αγώνες του λαού μας, τότε υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον του τόπου τούτου. Συγχαρητήρια στην ΟΛΣΑ.»

Πρόπερσι, ως απερχόμενος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου του δίνοντας τη σκυτάλη στη νέα γενιά, έγραφε μεταξύ άλλων στο περιοδικό τους «Η Άγρα, χθες-σήμερα- αύριο»: « Δ ε ν υ π ή ρ ξ α αλάθητος , γ ιατ ί λάθη δεν κάνουν μόνο όσοι κρίνουν και δε συμμετέχουν. Ακόμα, παρά τη μακρόχρονη συμ-μετοχή μου στα κοινά και τις τιμη-τικές διακρίσεις σε επίπεδο του νησιού μας και της πατρίδας μας, δεν είμαι σε θέση να κρίνω την όποια προσφορά μου. Εκείνο όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα, είναι πως μέσα από αυτή την πορεία σφυρηλάτησα τις αρχές μου για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο....».

Η κηδεία του τελέστηκε στο Κοιμητήριο Καισαριανής.

Αγαπητέ μας Γιάννη καλό σου ταξίδι...Μας δίδαξες το ήθος, την υπομονή, την αγωνι-

στικότητα....Να σαι καλά εκεί που θα σαι...παρέα με τους άλλους

"απόδημους" συμπατριώτες, μακριά από τα αγαπημένα μας χώματα της Λέσβου....

Νεκτάριος Βακάλης

«'Εφυγε» ένα Πρότυπο Ζωής

Το εξώφυλλο του πρώτου τόμου για την Άγρα

Σκίτσο του Κ. Μίσσιου.

Φεύγουν οι άνθρωποι… Πάνε… και χάνονται… Και ο τόπος τους, ο τόπος μας, όλο και στερεύειόλο και φτωχαίνει και κανένας «ανασχηματισμός» καμία «αναδιάρθρωση» δε συμπληρώνει τα κενά…

Γιάννης Τριανταφύλλου

6

Τούτη την ώρα που μιλάμε, δεν είναι κοντά μας. Είναι όμως στην καρδιά, στο νου μας και στις προθήκες των εκλεκτών με το χ ά ρ ι σ μ α τ η ς αγωνιστικότητας, της καρτερικότη-τας, της σεμνό-τητας, του ήθους

και της αγάπης για τον συνάνθρωπο.-Γιώργο, εντάξει. Έχω την αρρώστια μου,

κινδυνεύω ανά πάσα στιγμή, πονάω, μα αυτό δεν είναι τίποτα. Το παλεύω. Το πρόβλημα είναι ο άνθρωπος που μου συμπαραστέκεται κι υποφέρει. Αυτό μου έλεγε συχνά κι έδειχνε τη γυναίκα του και το μεγαλείο της ψυχής του.

Γιατί ο Γιάννης Τριανταφύλλου, παθιασμένος πατριδολάτρης και στυλοβάτης του Συλλόγου των Αγριτών και του περιοδικού τους, δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν ένα πρότυπο ζωής, σπάνιο για τους χαλεπούς καιρούς μας, κι ένας από τους πρωταγωνιστές όχι μόνο του βιβλίου «Κρινάνθη και ζωής τα πρότυπα», μα του κοινωνικού μας περιβάλλοντος.

Αντί καλλιλογίας στερνής, όμως, θα προτιμούσα να διαβάσουμε μέρος απ' όσα είχανε γραφτεί από την ταπεινότητά μου σε διάφορα έντυπα το Μάρτιο του 2007. Είναι ένας καθρέφτης του, ας είναι μια ευχή για ανάπαυσή του οριστική.

«Προικισμένος από τη φύση, προίκισε κι εμάς με το δίτομο έργο του. Εμάς που ζήσαμε κι αγαπήσαμε την Άγρα με τον αγέρα τον καθαρό, τα μέρη τα σημαδιακά και περήφανα, την ιστορία της και πάνω απ' όλα την αγάπη των κατοίκων της, που σαν εφόδια τα φυλάμε στο διάβα μας.

Καθαρό μυαλό, άοκνος ερευνητής, μειλίχιος συνομιλητής, σβάρνισε βουνά και κάμπους, εισχώρησε εκεί που άλλοι περνάμε βιαστικοί κι επιπόλαια, κόντεψε κι εξομολόγησε φίλους και συγγενείς, γνωστούς κι αγνώστους, χώθηκε σε βιβλία πρόσφατα και παλιά, δυσεύρετα, ξεχασμένα και πεταμένα, άκουσε ιστορίες και μάζωξε απαντήσεις, μύθους και σχόλια. Τα 'βαλε σωρό, τα 'σπειρε, τ' αυγάτισε, τα πάλεψε, ζυμώθηκε μαζί τους, γενήκανε ένα. Τα θέρισε μετά και τ' άπλωσε νοικοκυρεμένα στο χαρτί για να τα βρούμε εμείς, να θαμάξουμε τη δύναμη και το κουράγιο του Γιάννη Τριανταφύλλου του Αγρίτη.

Είναι το δίτομο έργο του «Άγρα Λέσβου», απόκτημα ζωής, που δίνει πολύτιμες πληροφορίες ιστορικές, οικονομικές, πολιτιστικές, -πάσης μορφής, θα 'λεγα-, σε όποιον έχει ενδιαφέρον όχι μόνο για την Άγρα και τη Μυτιλήνη, αλλά και γενικότερα. Ονόματα, χρονολογίες, τοπωνυμίες και παρατσούκλια, ιστορικά δεδομένα κι ακούσματα λογιώ-λογιώ διαβάζουμε. Πολύ μεράκι κι

υπομονή δουλέψανε αντάμα, για να μας ξεστορήσουν τα δρώμενα, αιώνες τώρα, από τον Μάκαρα και τη Σαπφώ ως τα σήμερα, και να τρυπώσουμε στις τόσες φωτογραφίες ψάχνοντας για πρόσωπα γνώριμα. Δοσμένα όλα, μ' ένα απλό, αβίαστο μοτίβο.

Κι επισημαίνει πως «χρειάζεται πλατειά ενημέρωση του κόσμου … και γρήγορη και αποτελεσματική εξυπηρέτηση των πολιτών … αν θέλουμε να έχουμε πραγματική προστασία των μνημείων…».

Γιάννης Τριανταφύλλου, ο Αγρίτης

Ένας «μεγάλος» του αναπηρικού κινήματος έφυγε από τη ζωή

Ο αιμορροφιλικός Γιάννης Τριανταφύλλου υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του ελληνικού αναπηρικού κινήματος τις τελευταίες δεκαετίες.

Τα υπερβολικά λόγια και τιμητικοί χαρακτηρισμοί για τον κωδικό ζωής του Μυτιληνιού αιμορροφιλικού είναι περιττά. Ο χαρακτηρισμός που απόλυτα σκιαγραφεί τον Γ. Τριανταφύλλου είναι ανιδιοτελής. Για τους πραγματικά ανιδιοτελείς όπως ο Τριανταφύλλου δεν χρειάζονται περαιτέρω κουβέντες.

Η αγάπη του Γιάννη Τριανταφύλλου για τον τόπο του, την Λέσβο, αποτυπώνεται στο δίτομο συγγραφικό του έργο με τίτλο “ΑΓΡΑ ΛΕΣΒΟΥ”. Σε ό,τι αφορά τις παρακαταθήκες του πολύχρονου αγώνα του για τα δ ικα ιώματα των Ελλήνων α ιμορροφιλικών , καταγράφονται στο βραβευμένο του βιβλίο με τίτλο ΑΙΜΟΡΡΟΦΙΛΙΑ ΑΙΜΑ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ. Ευχής έργον οι παρακαταθήκες ζωής του σημαντικότατου Μυτιληνιού αγωνιστή να αξιοποιηθούν...

Εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

του Γιώργου Καμβυσέλλη

Το τελευταίο φύλλο του περιοδικού «Η Άγρα», του Συλλόγου Αγριτών Λέσβου «Άγιος Δημήτριος» είναι αφιερωμένο στον αείμνηστο Γιάννη Τριανταφύλλου,

που έφυγε προσφάτως από τη ζωή

Ένα πολύ συγκινητικό τεύχος, με άφθονο φωτογραφικό υλικό και κείμενα των συντακτών κ α ι τ ω ν σ υ ν ε ρ γ α τ ώ ν τ ο υ περιοδικού.

Όλα αφιερωμένα στον τέως πρόεδρο του Συλλόγου Αγριτών Λέσβου, που εκτός άλλων χαρακτηρίζεται ως «ο Γιάννης της Άγρας», «αγωνιστής της ζωής» και «πνευματικός άνθρωπος», αλλά και πρότυπο ζωής για τους συγχωριανούς του και όχι μόνο.

7

ΙΝα γυρίζεις ξανά.Όπως λένε στα Λεύκα οι παλιές ιστορίες.Στους κνικάτους βράχους και στα ψαρόσπιτα του Κούκμου.Με τα ξεβαμμένα παράθυρα αντίκρυ στο γιανγκίνι της Τρωάδας.Εκεί που το φεγγάρι βάζει το χρώμα των ματιών σου.Όταν χορεύεις σε πελαγίσιων αγίων τη γιορτή...

Στις φωτιές των δρόμων η ζωή μας περιπέτεια παλιά.Ποτέ δεν μας άγγιξαν οι υποσχέσεις και τ΄ ανταλλάγματανα παραδεχθούμε την πραγματικότητά μας...Ποτέ δεν μερώσαμε με το παράπονο των παιδιώνπου ξέρασε στην ακρογιαλιά η απονιά των καιρών μας...

ΙΙΝα γυρίζεις ξανά.Όπως λένε στου Ροδότοιχου τα παραμύθια.Στα προσφυγικά καφενεία της Μυτιλήνης με τα θαμπά τζάμια.Ρακί της λησμονιάς πίνουν οι οπλαρχηγοί του Θεόφιλου.Η χάλκινη μάνα σκεφτική τον ορίζοντα βιγλίζεικι ανθόνερο ποτίζει τα καραβάνια της προσφυγιάς...

Στα πέτρινα δέντρα που λόγια της αγάπης κάποτε χαράξαμε.Στις σπηλιές του Αητού που κρύψαμε ψωμί κι αλάτιγια τους καταδιωγμένους...

ΙΙΙΝα γυρίζεις ξανά.Όπως λένε του Αιγαίου οι ξαφνικές τραμουντάνες.Στις αμμουδιές και στα ξέγναντα,που η Σαπφώ παινεύει της σελήνης τα όνειρα.Εκεί που η σπασμένη κρεβατή και τα χρυσά κουδούνια,είναι σκουριά κι αλμύρακι ο νόστος πικραμύγδαλο στον ίσκιο της φλαμουριάς...

Στις αποβάθρες κάτω από τις λόγχες εθνοφυλάκων περάσαμεκαι δεν φοβηθήκαμε τόσες απειλές...Ποτέ δεν αλλάξαμε τα ρούχα της νοσταλγίαςμε σιωπή και πλαστικά λουλούδια...Ποτέ δεν χαμηλώσαμε το μέτωπο στου γενάρχη Μακαρέα τη στράτα...Στα κυπαρίσσια του Αϊ Γιάννη στο Νίππο,τα μυστικά της εαρινής σύναξηςτων εθελοντών της Λεσβιακής Φάλαγγας αέναα θα φυλάμε.Ακόμη και τις εποχές που ο σκορπιός και το τσακάλι,μεταμορφώνονται σε τρίχορδη λύρα και σαντούρι…

Και ένα ποίημα του Άρη Ταστάνηαφιερωμένο στον Γιάννη Τριανταφύλλου

Να γυρίζεις...

Παρουσίαση του βιβλίου

του Γ. Τριανταφύλλου το 2007

μαζί του είναι ο Άρης Ταστάνης,

Ετεοκλής Πόκας πρ.συλλόγου αιμορροφιλικών,

Λιάνα Κανέλλη βουλευτής,

Π. Σακέτος γιατρός-συγγραφέας

Την αγαπημένη μας Σοφία των ΧρωμάτωνΈνας χρόνος χωρίς την ΣΟΦΙΑ ΤΑΤΑ

Την Κυριακή 4/12/2011 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον θάνατο της ακριβής μας Σοφίας. Όλοι οι δικοί της άνθρωποι και αρκετοί αγαπητοί φίλοι, τίμησαν τη μνήμη της στον ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ (Πεδίο του Άρεως).

Μετά την λειτουργία μαζεύτηκαμε «να την κουβεντιάσουμε και να της στείλουμε» την αγάπη μας στην καφετέρια «Το Άλσος», δίπλα στην εκκλησία και μέσα στα δέντρα, έτσι όπως θα της άρεσε.

Η κόρη της Χριστίνα, τα αδέρφια Νίκη, Ελευθερία, Λευτέρης, τα ανίψια Κική, Γιάννης, Νάστια, Νίκολαϊ, Αναστασία, Στέλιος, οι λοιποί συγγενείς και οι αγαπημένοι φίλοι.

8

'Έφυγε τούτες τ ι ς μέρες ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Παράλογα και ακατανόητα ακούσαμε, ότι ο πιο σπουδαίος έλληνας σκηνοθέτης, δεν ζει πια. Έφυγε, λέει η είδηση, από τροχαίο ατύχημα, την στιγμή των γυρισμάτων της νέας του ταινίας «Η ΑΛΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ», που είχε να κάνει με την σημερινή μαύρη εποχή που ζούμε.

Γράφω τούτο το σημείωμα για τον Αγγελόπουλο, από βαθιά οδύνη για τον χαμό ενός ανθρώπου του πολιτισμού μας. Oι ταινίες του επηρέασαν, σε μεγάλο βαθμό τη νιότη μας και ενέβαλαν τον πνευματικό μας κόσμο σε μεγάλες και ατέρμονες συζητήσεις, για το αν ο εμπειρισμός της κινηματογραφικής γραφής του Αγγελόπουλου, μπορεί να οδηγήσει με ασφάλεια, στη γνώση και την κατανόηση της μετεμφυλιακής διαστρωμάτωσης της ελληνικής κοινωνίας, με ζητούμενο την αλλαγή των δομών της.

Πέθανε ακατανόητα ο διάσημος σκηνοθέτης, και έτρεξαν όλα τα αρπακτικά ΜΜΕ με περίσσια υποκρισία και αναίδεια- να τον εξυμνήσουν, ως διάσημο δημιουργό, αυτοί που μέχρι χθες, χλεύαζαν το κινηματογραφικό του ύφος και το ρυθμό των ταινιών του, επειδή, προφανώς αδυνατούσαν να τον κατανοήσουν και αρνούνταν να δεχθούν την ορθότητα της σφοδρής κριτικής του, για τα λάθη και τις αγκυλώσεις της επίσημης αριστεράς.

Ο Αγγελόπουλος γνώριζε ότι η ποίηση είναι η πιο παλιά τέχνη του λόγου, πιο συναισθηματική και πιο μουσική απ' τον πεζό λόγο και τον σκηνικό διάλογο και ότι η σωστή χρήση της, αποτελούσε την ασφαλέστερη οδό της ψυχικής αποκάλυψης και της ερμηνείας των ανθρώπινων ιχνών, διαχρονικά. Γι' αυτό επέλεξε αυτή τη κινηματογραφική γλώσσα ως τρόπο έκφρασης, για να κατανοήσουν οι άνθρωποι τη ψυχή και τη μοίρα τους. Γι' αυτό, με μεγάλη ευκολία μπορεί να πει κανείς ότι ο Αγγελόπουλος έκανε πολιτικό κινηματογράφο, επιλέγοντας την κινηματογραφική τεχνική της ποιητικής γλώσσας, που, κατά τον Παζολίνι* είναι

δεμένη με μια ιδιαίτερη φόρμα του έμμεσου ελεύθερου κινηματογραφικού λόγου, επειδή η σκηνοθετική ματιά, είναι βυθισμένη βαθιά στην ψυχή και την ψυχολογία των προσώπων, όπως ο λόγος αυτός αναδεικνύεται δυναμικός και εμβληματικός στη λογοτεχνική ποίηση. Και μέσα από αυτή τη κινηματογραφική φόρμα, ο Αγγελόπουλος, εξέφρασε με πάθος και ακρίβεια, αλλά και μοναδική γενναιότητα, το όνειρο και την πίστη του στις πανανθρώπινες αξίες, μέσα από την τραυματική περιπέτεια των συνανθρώπων του, όπως το έπραξαν οι ποιητές, που έγραψαν πολιτική ποίηση και προφήτεψαν τα επερχόμενα δεινά, σε μια περίοδο, που τα σημάδια, όχι μόνο δεν ήταν ορατά για τον απλό θεατή, αλλά και άλλα ευαγγελίζονταν**.

Ο Αγγελόπουλος υπήρξε ένας σκηνοθέτης-ποιητής, αφού οι εικόνες του, δουλεμένες στην εντέλεια και άψογα τοποθετημένες η μία πλάι στην άλλη αποτελούν τον ορισμό της αισθητικής τελειότητας***. Ο χαρακτηρισμός του Αγγελόπουλου ποιητή, ταιριάζει απόλυτα με τον ορισμό που δίνει ο Μπόρχες στην έννοια της ποίησης: Ποίηση, λέει, είναι η έκφραση του ωραίου διαμέσου των λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους. Εάν αφαιρέσουμε μόνο τη λέξη «λέξεων» και βάλουμε στη θέση της την λέξη «εικόνων», έχουμε την έννοια του ποιητή-σκηνοθέτη για τον Θ. Αγγελόπουλο. Έτσι μέσα από τις εικόνες του, χωρίς καμιά διάθεση εντυ-πωσιασμού ή χειραγώγησης του θεατή, εξέφραζε τον βαθύ πολιτικό ανθρωποκεντρικό του προβλη-ματισμό, δημιουργώντας ένα προσωπικό αφηγηματικό ύφος, με αργά πλάνα και μακρόσυρτο ρυθμό, (πλάνα- σεκάνς τα ονόμασαν οι ειδικοί του κινηματογράφου), για να μπορέσει ο θεατής να στοχάζεται τα βαθιά νοήματα των ταινιών του και να συνδιαλέγεται μαζί τους, αφού τα γλωσσικά αρχέτυπα των εικονο-σημείων επικοινωνίας με τον εαυτό του ταυτίζονταν με τις εικόνες της μνήμης και του ονείρου, των θεατών των ταινιών του. Έτσι χρησιμοποιώντας την παραδοσιακή γλώσσα της αφηγηματικής κινηματογραφικής πρόζας, με στοιχεία όμως υποκειμενικο-λυρικής έκφρασης, τόσο στο ρυθμό όσο και στη φωτογραφία, ο Αγγελόπουλος κατέγραφε τις Μεγάλες Αφηγήσεις, όταν αυτές άρχισαν να ξεθωριάζουν και έφτιαξε ταινίες, πραγματικά έργα τέχνης, άξια να αναδείξουν τον Άνθρωπο, μέσα από την υπαρξιακή του περιπέτεια, συνυφασμένη με την ιστορία των τόπων του, που άλλοτε τον βασανίζουν και άλλοτε τον αποδιώχνουν και ποτέ δεν τον κρατούν, αλλά παρά ταύτα εκείνος βρίσκεται εκεί. Έτσι μέσα από μια γοητευτική και συνάμα καταθλιπτική ομίχλη, να την κόβεις με το μαχαίρι, οραματίζεται την πορεία και την έξοδο, για τη δικαίωση των πεπρωμένων του ανθρώπου, μέσα από την περιπέτεια του εμφυλίου και των διώξεων, στη βάση των Μεγάλων Αφηγήσεων, που κλονίζονται και καταρρέουν, όπως καταρρέουν ή τουλάχιστον παραμένουν μετέωρα, τα οράματα που αδυνατούν να

Για τον ΑγγελόπουλοΗ απώλεια της ψυχής μας σε δύσκολους καιρούς

Γράφει Μανόλης Α. Παπουτσής

9

υλοποιηθούν. Γιατί η ποίηση είναι υπέρβαση και απαιτεί δράση, που, στις ταινίες του Αγγελόπουλου είναι το ζητούμενο, γι' αυτό ίσως και παραμένει μετέωρο και αδικαίωτο, προς το παρόν το επόμενο βήμα της ανθρώπινης Ιστορίας. Μέσα από τις σουρεαλιστικές εικόνες των ιστορικών τοπίων, των ιστορικών γεγονότων, των κοινωνικών αντιθέσεων και της αντίδρασης των καθεστωτικών δομών, διατεταγμένων με ακρίβεια στο χώρο και στο χρόνο της ιστορίας, μετεωρίζεται το πέλμα της ανθρώπινης αγωνίας, σε μια κατάσταση επίμονης αναμονής για την ανατροπή της, αν και η αφηγηματική πραγματικότητα των ταινιών του, δείχνει να μην την πιστεύει. Μιας πραγματικότητας, που στις μέρες μας παρουσιάζεται αδυσώπητη και καταστρέφει τις κινηματογραφικές αίθουσες και κάθε στοιχείο του πολιτισμού μας, που προσπαθεί ακόμα να διατηρήσει υποφερτή την επιβίωσή μας.

Ας ξαναδούμε, λοιπόν, τις ταινίες του Αγγελόπουλου με υπομονή και προβληματισμό και ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε, όσα συμβαίνουν γύρω μας, την ίδια στιγμή, που από την διπλανή μας Ιταλία, διασπείρονται ιδέες για κυβερνήσεις τεχνοκρατών, ερήμην των πολιτών τους.

*Πιέρ Πάολο Παζολίνι, Κουρσάρικα γραπτά. Αιρετικός εμπειρισμός. Εκδ. ΕΞΑΝΤΑΣ**Αναφέρομαι στην ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη και ιδιαίτερα στο ποίημα

"Τώρα είναι ένας απλός θεατής" από το έργο του «Η Συνέχεια».***Στρ. Κερσανίδης Η ΕΠΟΧΗ 29-1-2012.

η Λέσβος μας

Μία Μελιδώνη… φέρνει την άνοιξη στην ψυχολογία μας

Η Μυτιληνιά αθλήτρια του πόλο Άντυ Μελιδώνη πανηγύρισε δύο ακόμη τίτλους στην πλούσια καριέρα της. Με την Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011, στη

Σαγκάη, σε μια επιτυχία άνευ προηγουμένου για τον ελληνικό αθλητισμό καθώς τα χρυσά κορίτσια επικράτησαν με 8-9 της οικοδέσποινας Κίνας, υψώνοντας την ελληνική σημαία και κάνοντας τον εθνικό ύμνο να αντηχεί στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο της κινεζικής πόλης.

Και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αϊντχόφεν, κατέκτησαν τη δεύτερη θέση εξασφαλίζοντας την συμμετοχή της στο προολυμπιακό τουρνουά της Τεργέστης. Πρόκειται για τεράστιο επίτευγμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών είναι πλέον η μοναδική Εθνική ομαδικού αθλήματος που έχει στο παλμαρέ της μετάλλια και από τις τρεις μεγάλες διοργανώσεις, δηλαδή Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα!

Η αγαπητή μας συμπατριώτισσα διατηρεί πρακτορείο ΠΡΟΠΟ στη Βάρη και φαίνεται πως όσο η επιτυχία της πολλαπλασιάζεται,

πληθαίνουν από ένα παιχνίδι της τύχης και οι περιπέτειες με τον επαγγελματικό της χώρο καθώς για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες θρασύτατοι ληστές εισέβαλαν στο πρακτορείο της και αφαίρεσαν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό και επτά τηλεοράσεις νέας τεχνολογίας. Της ευχόμαστε το νέο έτος να φέρνει μόνο επιτυχίες και καλές ειδήσεις στη ζωή της. Ν.Β.

Οι αεικίνητοι ΑeolistasTην Κυριακή 11 Δεκεμβρίου οι aeolistas σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και

Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού σχολείου, του 14ου Νηπιαγωγείου και του Πειραματικού Γυμνασίου Μυτιλήνης (Γιάννης & Αριστείδης Δελλής) προχώρησαν σε καθαρισμό τμήματος της αυλής του εγκαταλελειμμένου και λεηλατημένου 5ου Δημοτικού σχολείου Μυτιλήνης. Σκοπός της δράσης ήταν αφενός μεν η ανάδειξη του ζητήματος της εγκατάλειψης αυτού του πολύ σημαντικού κτηρίου της πόλης, αφετέρου δε η ανάγκη χρήσης ενός δημόσιου χώρου από τους πολίτες. Στο πλαίσιο αυτό σκοπεύουν να δημιουργήσουν έναν αστικό δημόσιο λαχανόκηπο στην αυλή του σχολείου, προάγοντας την ιδέα της κοινωνικής συνοχής που είναι τόσο απαραίτητη τις δύσκολες αυτές ημέρες που περνάμε, αλλά και την ανάγκη επαφής των μικρών παιδιών με τη φύση.

Τον Νοέμβριο οι aeolistas έβαψαν τους αυλότοιχους στο Γενί Τζαμί, καλύπτοντας τα υβριστικά μηνύματα που αμαύρωναν την εικόνα του σημαντικού μνημείου, το οποίο είχε ευπρεπιστεί την άνοιξη σε δράση της ομάδας. Παράλληλα καλούν τους συμπολίτες μας να σεβαστούν τη δημόσια πολιτιστική περιουσία και το Δήμο να αποκαταστήσει άμεσα τις αναρίθμητες ανάλογες φθορές σε όλη την πόλη.

10

«Κακόηθες μελάνωμα» *«Αυτός είναι ένας κόσμος ανάποδα. Που ανταμοίβει συτούς που τον καταστρέφουν»

(Εδουάρδο Γκαλεάνο, δηλώσεις από την πλατεία Καταλονίας).

«ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»Η τηλεόραση παρουσιάζει σκηνές από την

φρικιαστική νύχτα της σφαγής των φοιτητών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973. Το πανό, με κόκκινο χρώμα, σαν από νεανικό αίμα γραμμένο, ζητά «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Είναι αναρτημένο στα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Πιο δίπλα το τανκ, ρίχνει την κεντρική πόρτα του Ιδρύματος, παρασύροντας τους φοιτητές που είναι σκαρφαλωμένοι πάνω της και συντρίβει τα πόδια της Π. Ρηγοπούλου. Οι φοιτητές ξεχύνονται στους δρόμους και προσπαθούν να σωθούν από την εισβολή του στρατού. Η Χούντα των Συνταγματαρχών πνέει τα λοίσθια και ένα χρόνο μετά καταρρέει. Έρχεται η μεταπολίτευση. Στην τηλεόραση παρουσιάζονται σκηνές από την πρώτη χρονιά μετά τη σφαγή του Πολυτεχνείου, από μια φασιστική χούντα. Γυναίκες στους δρόμους, πάντα οι γυναίκες, με αφυδατωμένο πρόσωπο, στεγνό απ' το κλάμα, τον θρήνο και τον οδυρμό, αλλά με υψηλό το φρόνημα και με περηφάνια, μιλούν για τα παιδιά τους, τους συντρόφους τους, τους αγαπημένους τους, που χάθηκαν την επτάχρονη νύχτα της δικτατορίας. Δείχνουν αποφασισμένες να αγωνιστούν, για να μην ξεχαστεί ο αγώνας και η θυσία τους.

η17 Νοέμβρη 2011. Η 38 χρονιά από την νύχτα εκείνη. Τα ΜΜΕ την περιγράφουν σαν να πρόκειται για γιορτή. Πάλι οι γυναίκες, μαζί με τους νέους αυτή τη φορά, είναι στους δρόμους με το ίδιο σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Τώρα πια μιλούν με απόγνωση για την ζωή τους και τη ζωή των νέων, που χάνεται και χάνονται κι αυτοί μαζί, με μαθηματική ακρίβεια και οργάνωση χειρουργείου, με την επίσημη σφραγίδα του Κράτους, που διατείνεται ότι είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά που κανένας δεν την αναγνωρίζει. Δεν την αναγνωρίζουμε, γιατί αυτοί που μας κυβερνούν και μας εξαθλιώνουν είναι Τραπεζίτες και μάλιστα ευρωπαϊκής κοπής. Δεν τους γνωρίζουμε γιατί ποτέ δεν μας ζήτησαν την ψήφο μας, ούτε την εντολή μας για να μας κυβερνήσουν. Τι έχει συμβεί, λοιπόν;

Όλοι πιστεύαμε μέχρι σήμερα ότι αυτό που κέρδισαν οι Έλληνες, αλλά και όλοι οι λαοί, με αγώνα και θυσίες, χρόνια τώρα και τελευταία εμείς, την βραδιά του Πολυτεχνείου, ήταν η ελευθερία τους. Το δικαίωμα στη δουλειά, στις σπουδές στην ατομική και κοινωνική πρόοδο, στην ειρήνη, στην ευημερία. Και πρωτίστως στο δικαίωμα να επιλέγουμε ελεύθερα και με δημοκρατικές διαδικασίες τους κυβερνήτες μας. Έτσι νομίζαμε. Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά ήταν μια ψευδαίσθηση, ένα παιχνίδι με μαριονέτες εμάς τους ίδιους. Μια πλάνη. Μια χειραγωγημένη ελευθερία. Μια ελευθερία, «την ιδέα της οποίας απήγαγαν οι Τραπεζίτες, οι ψεύτες πολιτικοί, το τσίρκο (που ζήσαμε κι εμείς τις τελευταίες ημέρες σε απ' ευθείας μετάδοση από την τηλεόραση) που προσφέρει ένα νούμερο κάθε μέρα», όπως κραυγάζει από την πλατεία Καταλονίας, ο σπουδαίος Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο. Σήμερα καταλάβαμε όλοι ότι η ελευθερία μας εξαρτάται από την οικονομική ελευθερία. Υπ' αυτή την έννοια, η ελευθερία του χρήματος, είναι ο εχθρός της ελευθερίας του ανθρώπου, βροντοφωνάζει, ξανά για να

μας αφυπνίσει, από την ίδια πλατεία, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο. Γιατί το χρήμα, κυκλοφορεί μεν ελεύθερα, είναι όμως συγ-κεντρωμένο στα χέρια των Τραπεζιτών, οι οποίοι ρυθμίζουν την κυκλοφορία του, ελέγχοντας την ανάπτυξη των Κρατών και ε π ο μ έ ν ω ς κα ι κά θ ε δ ρ α -στηριότητα των πολιτών. Γι' αυτό οι Κυβερνήσεις όλου του κόσμου είναι ελεγχόμενες και υπο-δουλωμένες στις απόψεις και στις απειλές μικρών ομάδων, που κανένας δεν γνωρίζει, ούτε το π ρ ό σ ω π ό τ ο υ ς , ο ύ τ ε τ η ν διεύθυνση της κατοικίας τους. Είναι ο άγριος Καπιταλισμός του 21ου αιώνα. Το κακόηθες μελάνωμα. Το λεγόμενο «χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο», το οποίο δημιουργούν οι λεγόμενες «αγορές» στα σκοτεινά τους γραφεία, από τα χρέη των Κρατών και το οποίο, ως χρήμα, είναι πλασματικό, αφού δεν είναι αντίστοιχο της πραγματικής ανάπτυξης. Και το κεφάλαιο αυτό, ως χρήμα, δεν έχει νόμιμη υπόσταση. Αποτελεί τον μοχλό για την σχεδιασμένη ήδη από την δεκαετία του 1960 «νόμιμη» κλοπή του πλούτου των Εθνών και τη συγκέντρωση του πραγματικού κεφαλαίου των Λαών, στα χέρια αυτών των μικρών ομάδων-κερδοσκόπων.

Γι' αυτό σήμερα, τριάντα οκτώ χρόνια μετά την θυσία, το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», εξακολουθεί να είναι πιο επίκαιρο και επιτακτικό όσο ποτέ. Ας τα διεκδικήσουμε με γνώση και οργάνωση, επειδή η χώρα μας, ο πλανήτης ολόκληρος, κινδυνεύει από την ασύδοτη απληστία των κερδοσκόπων και των εντολοδόχων τους, που δεν έχουν την νομιμοποίηση των λαών να τους κυβερνούν. Ας κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτιστικό και δευτερευόντως οικονομικό. Ας κατανοήσουμε ότι οι κυβερνήσεις μας λένε ΨΕΜΑΤΑ, γιατί δεν είναι δικοί μας εντολοδόχοι, αλλά πειθήνια όργανα του κεφαλαίου, που σκοπό έχουν, με απειλές και παραπλανητικά διλήμματα, να αποσπάσουν την συναίνεσή μας, για να επιβάλλουν τις θελήσεις του.Ας κατανοήσουμε ακόμα ότι ο παγκόσμιος τουρμπο-καπιταλισμός που κυβερνά τον κόσμο, σκοπό έχει να σαρώσει τις διαφορές. Ομογενοποιεί τον κόσμο, για να δημιουργήσει μια γιγαντιαία αγορά για τις πολυεθνικές και τα λόμπι, όπως μας προειδοποίησε, από πολύ νωρίς ο Λουτσιάνο Κάμφορα**. Και ας αντισταθούμε όλοι μαζί με γνώση και θάρρος, για να ανασχέσουμε την λαίλαπα και να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους, προτάσσοντας τις πανανθρώπινες αξίες και την ηθική της γενιάς μας και της γενιάς των γονιών μας και των δασκάλων μας.

*Μελοποιημένη ποίηση του Άλκη Αλκαίου από τον Θάνο Μικρούτσικο για τον Νίκο Πουλαντζά.

**Κριτική της δημοκρατικής ρητορείας, εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, σελ. 56.

Μανόλης Παπουτσής, μέλος του Δ.Σ.

Αφίσα του Γ, Βακιρτζήγια την επέτειο

του Πολυτεχνείου.

11

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι των ατόμων Λεσβιακής καταγωγής στην Αττική - Προβλήματα και προοπτικές

Η δημιουργία των πολιτιστικών συλλόγων στις μεγάλες πόλεις από ανθρώπους που κατάγονταν από την επαρχία συμπίπτει με το φαινόμενο της εσωτερικής μετανάστευσης, κυρίως από την δεκαετία του 1960 και μετά. Τότε, αρκετοί συντοπίτες μας φεύγουν από το οικείο περιβάλλον της ιδιαίτερης πατρίδας τους και μετεγκαθίστανται σε ένα «ξένο» κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, στο οποίο πρέπει να επιβιώσουν. Στην ανάγκη τους να βρουν στήριγμα, ιδιαίτερα στα πρώτα σκληρά χρόνια, συσπειρώνονται μεταξύ τους, ώστε ο καθένας να έχει την υποστήριξη των υπολοίπων συντοπιτών του.

Στην αρχή οι εσωτερικοί μετανάστες επιλέγουν να κατοικήσουν σε περιοχές όπου ήδη βρίσκονται άλλοι συντοπίτες. Εκεί συγκεντρώνονται στα καφενεία, μιας και μπορούν ευκολότερα να συναντηθούν. Στην συνέχεια, η δυνατή επιθυμία για επικοινωνία μεταξύ τους και για να μην αποκοπούν από τις ρίζες τους (δηλ. την ιδιαίτερη πατρίδα τους) τους ωθεί στην δημιουργία των πολιτιστικών συλλόγων. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει όχι μόνο την έντονη ανάγκη για αλληλοσυμπαράσταση, αλλά παράλληλα την εξ ίσου μεγάλη επιθυμία για επαφή με τον πολιτισμό της γενέτειράς τους και την διατήρηση των δεσμών με την ιδιαίτερη πατρίδα τους, η οποία αποτελεί συνδετικό κοινωνικό κρίκο.

Σύμφωνα με το παραπάνω φαινόμενο, και μετά την εσωτερική μετανάστευση δημιουργούνται νέα πολιτισμικά δεδομένα, που έχουν φορέα τους την ζωτικότητα και βάση την πολιτιστική παραγωγικότητα των ανθρώπων της εσωτερικής διασποράς. Το γεγονός αυτό της ίδρυσης πολιτιστικών συλλόγων δείχνει την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου για αλληλοϋποστήριξη στην επιβίωση αλλά επίσης για την δημιουργία δραστηριοτήτων και καταστάσεων που ομορφαίνουν την

ζωή, δηλ. για δράσεις πολιτισμού (ου γαρ επ' άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος...).

Με απλά λόγια, μπορεί κανείς να πει ότι οι σύλλογοι δημιουργήθηκαν σε μία προσπάθεια των μεταναστών- συντοπιτών να δημιουργήσουν ένα οργανωμένο «αντίγραφο»/ ομοίωμα της τοπικής κοινωνίας από την οποία προήλθαν, στον νέο χώρο της εγκατάστασής τους.

Κάποια πράγματα γίνονται τόσο «αυτόματα» στη ζωή μας, ώστε να τα θεωρούμε δεδομένα. Όταν π.χ. κάποιος γεννιέται σε έναν τόπο, «κληρονομεί» τους φίλους και γνωστούς των γονιών του και φυσικά δημιουργεί ο ίδιος με τη σειρά του δικούς του φίλους και γνωστούς. Με άλλα λόγια δικτυώνεται κοινωνικά.

Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει το κοινωνικό περιβάλλον, με την δυνατότητα επικοινωνίας που μπορεί να προσφέρει ή με την δυσκολία επικοινωνίας που μπορεί να επιβάλλει. Στις μικρές κοινότητες οι άνθρωποι επικοινωνούν εύκολα και πολύ συχνά. Μέσα απ' αυτή την συνεχή επικοινωνία δημιουργείται η εξοικείωση, η εμπιστοσύνη (ή η έλλειψη εμπιστοσύνης) προς τα άλλα μέλη της τοπικής κοινωνίας. Ανάλογα με τον χαρακτήρα των ανθρώπων, δημιουργούνται οι φιλίες που στηρίζονται στην εμπιστοσύνη και τις κοινές ψυχοπνευματικές αξίες.

Σε μεγάλες πόλεις, η προσωπική επικοινωνία γίνεται δύσκολη λόγω της συνεχώς μειούμενης κοινωνικής δικτύωσης (συνοχής) στις γειτονιές και λόγω των μεγάλων γεωγραφικών αποστάσεων μεταξύ των ατόμων.

Εάν λάβουμε υπόψη ότι ζούμε σε μία κοινωνία με καταμερισμό της εργασίας (δηλ. ο καθένας μας ασχολείται με μία εργασία και προμηθεύεται από τα υπόλοιπα μέλη της τοπικής κοινωνίας του όλα τα αγαθά που χρειάζεται), αυτό δείχνει πόσο σημαντική είναι η κοινωνική δικτύωση, δηλ. οι φιλίες και γνωριμίες. Έτσι

Εικόνα από την κοινή εκδήλωση ΟΛΣΑ- Παγγεραγωτικού αφιερωμένη για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδ. Ελύτη

12

απολαμβάνουμε τις ευεργεσίες που προκύπτουν από αυτές και συμμετέχουμε σε καταστάσεις και δραστηριότητες που «μιλάνε στην ψυχή μας».

Με την σταδιακή ένταξη των εσωτερικών μεταναστών στις «νέες πατρίδες» τους, δηλ. με την οικονομική και κοινωνική τους αποκατάσταση (νέες γνωριμίες και φιλίες, όχι απαραίτητα με άτομα κοινής καταγωγής) είναι φυσικό η αρχικά έντονη επιθυμία για επικοινωνία μεταξύ των συντοπιτών να ελαττώνεται. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια τη χαλάρωση των συνεκτικών δεσμών. Για παράδειγμα η μεγάλη διασπορά των συντοπιτών μας μέσα στο λεκανοπέδιο της Αττικής, καθιστά δυσχερή την επικοινωνία μεταξύ των μελών των συλλόγων (έλλειψη χρόνου, μεγάλες αποστάσεις).

Με εξαίρεση τους συνταξιούχους, η επικοινωνία των εργαζομένων μελών με την γενέτειρα χρόνο με τον χρόνο χαλαρώνει, λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεών και του περιορισμένου ελεύθερου χρόνου τους. Επίσης, γίνονται γάμοι μεταξύ ατόμων με καταγωγή από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, που επιμερίζουν την αναφορά καταγωγής της οικογένειας σε περισσότερα από ένα μέρη. Επιπλέον, η νέα γενιά δεν έχει τους ίδιους συνδετικούς δεσμούς (γνωριμίες, φιλίες) με τον τόπο της καταγωγής των γονέων της.

Δεν πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι τα μέλη ενός συλλόγου είναι όπως τα μέλη μιας μικρής κοινωνίας, το καθένα με την δική του υπόσταση, τις αξίες και τις προτιμήσεις του. Αυτό σημαίνει ότι οι δράσεις του συλλόγου πρέπει να έχουν την απαιτούμενη ποικιλία, ώστε να προκαλούν το ενδιαφέρον και την ικανοποίηση όλων των μελών, για να προάγεται η επικοινωνία και να διατηρείται η συνοχή των μελών.

Μέχρι τώρα έχουμε επισημάνει τις ωφέλειες που προκύπτουν από την δράση των συλλόγων αλλά και τα προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν. Τι πρέπει, όμως, να γίνει τώρα για την διατήρηση και ενδυνάμωση των συλλόγων, ώστε τα μέλη και οι διάδοχες γενιές να συνεχίσουν να απολαμβάνουν και πιθανώς να αυξήσουν/ βελτιώσουν τα οφέλη της κοινωνικής δικτύωσης;

Για να προταθούν λύσεις στο πρόβλήμα, πρέπει να επισημανθούν τα βασικά προβλήματα που αντι-μετωπίζουν σήμερα οι σύλλογοι και να γίνει επιπλέον μια εκτίμηση και στοχοθεσία για το μεσοπρόθεσμο μέλλον τους.

Το παρόν κείμενο εστιάζει στις πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να αναλάβουν άμεσα οι σύλλογοι, για να διατηρήσουν και να προαγάγουν τη συνοχή των μελών τους. Δεν γίνεται αναφορά σε άλλα σημαντικά θέματα, όπως π.χ. στις υποδομές (γραφεία, αίθουσες εκδηλώσεων) και στους οικονομικούς πόρους των συλλόγων.

Με βάση τα όσα έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα, ως κύρια προβλήματα θα μπορούσαν να σημειωθούν επιγραμματικά τα ακόλουθα:

1. Χαλάρωση της ανάγκης για επικοινωνία μεταξύ των μελών λόγω της κοινωνικής και

οικονομικής «αποκατάστασής» τους.2. Δυσκολία στην επικοινωνία λόγω της διασποράς

τους σε μεγάλο γεωγραφικό χώρο (λεκανοπέδιο της Αττικής).

3. Έλλειψη δεσμών της νέας γενιάς με τον τόπο καταγωγής των γονιών της, (άρα μη ύπαρξη κοινών εμπειριών, γνωριμιών και βιωμάτων).

4. Διαφορετικά ενδιαφέροντα και προτιμήσεις μεταξύ των μελών του κάθε συλλόγου, με συνέπεια μία εκδήλωση να μην προκαλεί το ενδιαφέρον όλων των μελών. (Το τελευταίο πρόβλήμα δεν προέκυψε βέβαια τώρα, , αλλά υποδηλώνει την ανάγκη για την διοργάνωση ποικιλίας εκδηλώσεων, ώστε να ικανοποιούνται κατά το δυνατόν όλα τα μέλη).

Πώς μπορεί λοιπόν ένας σύλλογος με περιορισμένους ανθρώπινους και υλικούς πόρους να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτά τα προβλήματα, να διατηρηθεί και να «προοδεύσει»;

Θα πρέπει εξ αρχής να επισημανθεί ότι ο κάθε σύλλογος μπορεί να ενισχύσει την δυναμική του, εάν κατορθώσει να επιτύχει την ενεργό συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων μελών του στις διοικητικές και εκτελεστικές εργασίες του, χωρίς να περιορίζεται μόνο στα μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου. Η διοίκηση των Συλλόγων αλλάζει, τα ενεργά όμως μέλη παραμένουν και εξυπηρετούν την αναγκαία συνέχεια στους συλλόγους.

Ένα άλλο σημείο μεγάλης σημασίας για την εξέλιξη του κάθε συλλόγου είναι ο τρόπος συμμετοχής των μελών του συλλόγου στις δραστηριότητές του. Εάν κοιτάξουμε π.χ. τις πολιτιστικές δραστηριότητες, υπάρχουν δύο τρόποι συμμετοχής σε αυτές: είτε με τη συμμετοχή των μελών ως παραγωγών της δ ρ α σ τ η ρ ι ό τ η τ α ς ε ί τ ε ω ς α π ο δ ε κ τ ώ ν τ η ς δραστηριότητας. Είναι φανερό ότι η συμμετοχή ενός μέλους στην παραγωγή πολιτιστικής δραστηριότητας είναι ποιοτικά ανώτερης αξίας απ' ό,τι ως αποδέκτης.

Στην περίπτωση της ενεργού συμμετοχής δημιουργείται ισχυρός συνεκτικός δεσμός μεταξύ των μελών, αφού προσέρχονται στην δραστηριότητα με κοινό ενδιαφέρον και έχουν κοινό στόχο να την φέρουν σε πέρας με επιτυχία. Επιπλέον, λόγω της επαφής μεταξύ τους κατ' επανάληψη, ενισχύονται οι σχέσεις μεταξύ τους και πιθανώς δημιουργούνται πολύτιμες φιλίες. Επιπρόσθετα, κάθε παρόμοια δραστηριότητα λειτουργεί ως παρόρμηση και προς τα άλλα μέλη για ενεργό συμμετοχή τους.

Τι θα μπορούσε λοιπόν να κάνει ο κάθε σύλλογος προς αυτή την κατεύθυνση (ανάλογα βέβαια με τα άτομα και τους άλλους πόρους που διαθέτει); Ως παραδείγματα τέτοιων δραστηριοτήτων θα μπορούσαν να αναφερθούν π.χ. τα ακόλουθα:

- Δημιουργία χορευτικού τμήματος- Δημιουργία χορωδίας- Δημιουργία μουσικού τμήματος- Δημιουργία θεατρικής ομάδας- Δημιουργία συντακτικής ομάδας της εφημερίδας ή

η Λέσβος μας

13

του περιοδικού του συλλόγου- Δημιουργ ία ομάδας προγραμματ ισμού

δραστηριοτήτων του συλλόγου (πρόταση και οργάνωση δραστηριοτήτων)

Τι θα μπορούσε λοιπόν να κάνει ένας σύλλογος για να λύσει τα προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω;

1. Για να λυθεί το πρόβλημα της χαλάρωσης της επικοινωνίας μεταξύ των μελών, θα πρέπει οι σύλλογοι να εμπλουτίσουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στα μέλη τους. Με τον τρόπο αυτό η συμμετοχή στον σύλλογο μπορεί να προσφέρει και διασκέδαση, αλλά και πρόσθετες υπηρεσίες που να έχουν σχέση με την κοινωνική δικτύωση και προαγωγή τους και την οικονομική τους ανέλιξη. Ως παραδείγματα τέτοιων δράσεων θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα:

- Δημιουργία επαγγελματικού καταλόγου των ατόμων Λεσβιακής καταγωγής στην Αττική (και για αλληλοβοήθεια και για την υποστήριξη των νέων επαγγελματιών). Αυτό θα μπορούσε να το αναλάβει η ΟΛΣΑ σε συνεργασία με τους συλλόγους-μέλη της.

- Δημιουργία Τράπεζας Αίματος.- Διοργάνωση τιμητικών εκδηλώσεων μελών που

διακρίνονται σε κάποιον τομέα της κοινωνικής δραστηριότητας ή διοργάνωση εκδηλώσεων γνωριμίας μεταξύ των ατόμων της νέας γενιάς.

- Δημιουργία καταλόγων ατόμων με ειδικές δεξιότητες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πυρήνες πολιτιστικών δράσεων (π.χ. άτομα που γνωρίζουν, χορό, μουσική, φωτογραφία, ζωγραφική, ...).

- Ανάληψη δράσεων ή ένταξη σε δράσεις άλλων φορέων (Υπουργεία, ΝΕΛΕ, Δήμοι, κλπ.) σχετιζόμενες με την δια βίου μάθηση.

- Πραγματοποίηση ομιλιών από ειδικούς σε θέματα χρήσιμα για τα μέλη των συλλόγων (π.χ. ιατρικά, εργασιακά, νομικά, συνταξιοδοτικά, τεχνικά, εκπαιδευτικά, ...).

- Δημιουργία ομάδων εργασίας για την λύση συγκεκριμένων προβλημάτων της ιδιαίτερης πατρίδας τους

Η θεματολογία των δράσεων είναι σημαντικό στοιχείο, το οποίο θα προσδώσει την ανάλογη αξία στον σύλλογο.

2. Για να λυθεί το πρόβλημα της δυσκολίας στην επικοινωνία μεταξύ των μελών λόγω της διασποράς τους σε μεγάλο χώρο στην Αττική, θα πρέπει οι σύλλογοι να χρησιμοποιήσουν μεθόδους επικοινωνίας που να αντισταθμίζουν κάπως τις μεγάλες αποστάσεις. Τέτοιοι τρόποι θα μπορούσαν να είναι π.χ. οι ακόλουθοι:

- Επικοινωνία μέσω του Διαδικτύου, δηλ. δημιουργία ιστοτόπου για κάθε σύλλογο, στον οποίο θα εισάγονται πληροφορίες για την δράση, για θέματα που ενδιαφέρουν τα μέλη του και δημιουργία πίνακα συζητήσεων.

- Διοργάνωση δραστηριοτήτων σε διάφορες περιοχές του λεκανοπεδίου, ώστε να μην υπάρχουν περιοχές που να είναι μόνιμα απομακρυσμένες από τα

σημεία των εκδηλώσεων. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί ευκολότερα, εάν ο ενδιαφερόμενος σύλλογος συνεργασθεί με σύλλογο που έχει έδρα κοντά στο σημείο της εκδήλωσης, προς αμοιβαίο όφελος και των δύο συλλόγων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι η φυσική επικοινωνία μεταξύ των μελών δεν μπορεί να υποκατασταθεί με την ηλεκτρονική επικοινωνία, ακόμη και αν αυτή διεξάγεται μέσω ήχου και εικόνας.

Ας σημειωθεί ότι προς την κατεύθυνση της μείωσης των αποστάσεων μεταξύ των μελών έχουν ήδη κινηθεί συντοπίτες μας Λέσβιοι, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει Παλλεσβιακούς συλλόγους κατοίκων ορισμένων περιοχών της Αττικής με πολύ θετικά αποτελέσματα. Σημειώνεται ότι, αν και τα μέλη τέτοιων συλλόγων δεν γνωρίζονταν προηγουμένως μεταξύ τους λόγω του ότι προέρχονται από διάφορα χωριά και δήμους της Λέσβου, ο συνεκτικός κρίκος της κοινής γεωγραφικής προέλευσης και του κοινού κοινωνικού και πολιτιστικού παρελθόντος (συνεπώς των κοινών στοιχείων ταυτότητας) έχει λειτουργήσει ισχυρά προς την συσπείρωση. Αυτή η επισήμανση θα πρέπει να γίνει αντικείμενο έρευνας και μελέτης, ώστε να ανιχνευθούν όλα εκείνα τα στοιχεία που ενισχύουν την συλλογική συσπείρωση των ατόμων-μελών.

Η ΟΛΣΑ αποτελεί μία βαθμίδα «υψηλότερης» οργάνωσης των μελών και των Λεσβιακών συλλόγων στην Αττική, βασισμένη στα παραπάνω κοινά στοιχεία.

Τα μέσα επικοινωνίας μεταξύ των συλλόγων και των μελών ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι πάγιες εκδηλώσεις των συλλόγων (π.χ. συνεστιάσεις, εκδρομές,...), τα έντυπης που εξέδιδαν ή εκδίδουν (εφημερίδες, περιοδικά, επιστολές των συλλόγων), το τηλέφωνο και σε μερικές περιπτώσεις το φαξ. Τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί ένα ισχυρότατο μέσο επικοινωνίας: το Διαδίκτυο (Ίντερνετ). Αυτού του είδους η επικοινωνία μέσω του Ίντερνετ έχει επισημανθεί από πολλούς φορείς (συμπεριλαμβανομένου και του Κράτους) ως σημαντικότατος μοχλός κοινωνικής και οικονομικής προόδου, αφού επιτρέπει την φθηνή και εύκολη επικοινωνία μεταξύ ατόμων και επιχειρήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο.

3.Πώς μπορεί ένας σύλλογος να φέρει την νέα γενιά κοντά του, όταν αυτή δεν έχει τους ίδιους δεσμούς κοινής καταγωγής και κοινών εμπειριών και γνωριμιών ανάμεσα στα μέλη της;

Τούτο είναι το κρισιμότερο πρόβλημα, αφού από αυτό εξαρτάται η συνέχεια και επιβίωση του κάθε συλλόγου. Βεβαίως, η επιβίωση ενός συλλόγου δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αυτοσκοπός αλλά ως μέσον για να παρέχονται και στις επόμενες γενιές τα οφέλη που προκύπτουν από την συμμετοχή σε συλλογικές δράσεις.

Στην αρχή του άρθρου αναφέρθηκε συνοπτικά ότι «οι σύλλογοι δημιουργήθηκαν σε μία προσπάθεια των μεταναστών συντοπιτών να δημιουργήσουν ένα οργανωμένο «αντίγραφο»/ομοίωμα της τοπικής κοινωνίας από την οποία προήλθαν στον νέο χώρο εγκατάστασής τους». Για ποια «τοπική» κοινωνία

η Λέσβος μας

14

μπορούμε να μιλάμε, όταν οι νέοι γεννήθηκαν και μεγαλώνουν σε μία μεγαλούπολη με περιορισμένες επαφές μεταξύ τους και με τους μεγαλύτερούς τους; Πώς μπορούν οι νέοι να αποκτήσουν την αναγκαία αγάπη και εκτίμηση προς την πατρίδα των γονέων τους και τον σύλλογο;

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν βασικά δύο ομάδες νέων: Οι νέοι μικρής ηλικίας (ας πούμε μέχρι 12-14 ετών) που εξαρτώνται άμεσα από τους γονείς τους και οι νέοι μεγαλύτερης ηλικίας που αποκτούν σταδιακά αυτονομία.

Η πρώτη ομάδα νέων είναι ευκολότερα διαχειρίσιμη, εάν οι γονείς παίρνουν τα παιδιά τους μαζί τους στις διάφορες εκδηλώσεις του συλλόγου, ώστε αυτά να γνωρίζονται μεταξύ τους και να εξοικειώνονται με την μικρή κοινωνία, την οποία αντιπροσωπεύει ο σύλλογος.

Η δεύτερη ομάδα νέων είναι δυσκολότερη σε προσέγγιση, αφού αυτοί έχουν ήδη δημιουργήσει τις διαπροσωπικές σχέσεις και φιλίες τους. Έχουν ήδη δημιουργήσει την «κοινωνία» τους, η οποία μπορεί να έχει μικρή σχέση με την «κοινωνία» της καταγωγής των γονέων τους. Αυτοί πιθανώς δεν μπορούν να δουν για ποιόν λόγο θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια, για να ενταχθούν στην κοινωνία του συλλόγου και να δημιουργήσουν σχέσεις με συνομηλίκους τους κοινής απώτερης καταγωγής τους οποίους γνωρίζουν ελάχιστα ή καθόλου.

Πρέπει συνεπώς ο σύλλογος να παρουσιάσει δράσεις ελκυστικές στην νεολαία, ώστε να την προσεγγίσει. Οι λύσεις που θα μπορούσαν προταθούν ίσως να τροποποιούν τους αρχικούς στόχους και την στρατηγική δράσης του κάθε συλλόγου και αποτελούν μεγάλο θέμα συζήτησης.

Σημειώνεται ότι γνωριμίες αποσπασματικού τύπου δεν μπορούν να δημιουργήσουν συνοχή μεταξύ των ατόμων. Θα πρέπει λοιπόν ο σύλλογος να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες επικοινωνίας με τους νέους του (όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς εκείνες που υπήρχαν στα χωριά μας τότε που γνωριστήκαμε μεταξύ μας), ώστε αυτοί να γνωρισθούν μέσα από δραστηριότητες που τους ενδιαφέρουν. Έτσι θα αποκτήσουν την αναγκαία εμπιστοσύνη ο ένας προς τον άλλο και θα δημιουργήσουν φιλίες.

Πώς δημιουργούν γνωριμίες και φιλίες οι νέοι μεταξύ τους στην Αθήνα; Βασικά μέσα από την φυσική επαναλαμβανόμενη επικοινωνία στα διάφορα σχολεία και στους άλλους χώρους κοινών δραστηριοτήτων.

Ποια είναι λοιπόν εκείνα τα εργαλεία με τα οποία οι σύλλογοι θα φέρουν κοντά τους νέους;

- Το Διαδίκτυο (Ίντερνετ) με διάφορες εφαρμογές (ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης, πίνακες συζητήσεων, κλπ.).

Οι νέοι μας, που πάντοτε υιοθετούν ευκολότερα τις νέες τεχνολογίες, είναι εξοικειωμένοι με τούτο το μέσον επικοινωνίας και το χρησιμοποιούν ευρύτατα. Οι σύλλογοι που επιθυμούν να προσελκύσουν την νεολαία τους, πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσουν αυτό το

εργαλείο. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πίνακες συζητήσεων, στους οποίους οι νέοι θα θέτουν προτάσεις και θέματα προς συζήτηση ή επίλυση.

- Ομαδικές νεανικές δραστηριότητες (π.χ. αθλητικές δραστηριότητες σε επίπεδο ΟΛΣΑ, νεανικά πάρτι, διάφοροι διαγωνισμοί π.χ. χορού, μουσικής, πεζού κειμένου, ποίησης, φωτογραφίας, ζωγραφικής, σκακιού, κλπ.).

Θα γεννηθεί βεβαίως άμεσα το ερώτημα: Πώς μπορεί ένας σύλλογος με περιορισμένο ανθρώπινο δυναμικό κι ελάχιστους υλικούς πόρους να επιτύχει όλα τα παραπάνω;

Η απάντηση είναι απλή: Σε συνεργασία με τους άλλους συλλόγους συμπατριωτών που κατάγονται από την ίδια ευρύτερη περιοχή, τον ίδιο νομό, στην περίπτωσή μας την Λέσβο. Μια τέτοια συνεργασία θα ενώσει δυνάμεις που από μόνες τους μπορεί να μην επαρκούσαν για την ανάληψη τέτοιου είδους δράσεων.

Η συνοχή μεταξύ των συλλόγων και των μελών τους θα μπορούσε να ενισχυθεί, εάν εδημιουργείτο (π.χ. από την ΟΛΣΑ ή από κάποιον άλλο σύλλογο) ένας ιστότοπος, στον οποίο όλοι οι συνεργαζόμενοι σύλλογοι να ανακοινώνουν τις προγραμματισμένες δρα-στηριότητές τους. Έτσι όσοι θέλουν να ενημερωθούν για μια δραστηριότητα που έχει την «μοσχοβολιά» της Λέσβου να μπορούν να τον επισκέπτονται και να αντλούν την σχετική πληροφόρηση. Λόγω της αναμενόμενης αυξημένης επισκεψιμότητας, αυτός ο ιστότοπος θα μπορούσε να δημιουργεί έσοδα για αυτόν που θα τον διαχειρίζεται μέσω διαφημίσεων προϊόντων και υπηρεσιών ατόμων/ επιχειρήσεων Λεσβιακής και άλλης καταγωγής.

4. Πώς μπορεί ένας σύλλογος να ικανοποιήσει τα διαφορετικά ενδιαφέροντα και προτιμήσεις των μελών του;

Με την ποικιλία των δράσεων, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα μέλη του συλλόγου αποτελούν μια μικρή κοινωνία, στην οποία το κάθε μέλος έχει τη δική του προσωπικότητα.

Για κάθε δραστηριότητα που προγραμματίζεται, είναι ανάγκη να καθορίζεται ο σκοπός, το περιεχόμενό της και η ομάδα ατόμων στην οποία στοχεύει/ απευθύνεται. Όσον αφορά στις διαλέξεις, σημειώνεται ότι η πληροφόρηση που παρέχεται από αυτές δίνει γνώση η οποία δημιουργεί την παρακίνηση για την σκοπευόμενη δράση.

Ένα άλλο θέμα το οποίο έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η «κίνηση» των δυνητικών μελών ενός συλλόγου (δηλ. η «είσοδος» και «έξοδος» μελών), όταν αυτά αλλάζουν τον τόπο (πόλη) της κατοικίας τους. Ειδικά όσον αφορά στην Αττική, αναμένεται ότι θα υπάρχει σημαντική και συνεχής ροή συντοπιτών μας προς και από την Αττική. Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ομάδα τέτοιων μετακινουμένων ατόμων είναι οι νέοι συντοπίτες μας, οι οποίοι εισάγονται ως φοιτητές κάθε χρόνο στα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Αττικής. Αυτοί μπορούν να τροφοδοτήσουν τους συλλόγους με νέα μέλη. Η ομάδα αυτή πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, γιατί μπορεί να δώσει σημαντική ώθηση σε κάθε σύλλογο. Χρειάζεται βέβαια ειδική προσέγγιση, μέσα από την οποία θα δοθούν

η Λέσβος μας

15

η Λέσβος μας

σε αυτά τα άτομα κίνητρα για την ένταξή τους στον σύλλογο. Παραδείγματα δράσεων του συλλόγου για την προσέγγιση αυτών των ατόμων θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα:

- Τιμητική εκδήλωση για τους νέους φοιτητές κατ' έτος στην Αθήνα.- Παροχή βοήθειας στους νέους φοιτητές για την ανεύρεση κατοικίας στην Αττική κατά την διάρκεια των

σπουδών τους.- Εκδηλώσεις το καλοκαίρι στην ιδιαίτερη πατρίδα μας ειδικά για την νεολαία.- Διοργάνωση δραστηριοτήτων στην Αθήνα που μπορούν να αγγίζουν τα ενδιαφέροντα της νεολαίας μας (π.χ.

αθλητισμός, χορός, μουσική…).Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η δράση του συλλόγου πρέπει να είναι ιδιαίτερα ισχυρή στην ιδιαίτερη πατρίδα

των μελών του συλλόγου. Ας σημειωθεί ότι ο σχετικά μεγάλος αριθμός συλλόγων Λεσβιακής καταγωγής στην Αττική μας δίνει την ευκαιρία

για συγκρίσεις και μιμήσεις. Είναι πολύ χρήσιμο να επισημανθούν οι στρατηγικές και δράσεις συλλόγων που έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία κάποια από τα προβλήματα που αναφέρονται στο παρόν άρθρο, ώστε οι άλλοι σύλλογοι να τα εφαρμόσουν, όπου είναι δυνατόν, προσαρμόζοντάς τα κατάλληλα.

Στο παρόν κείμενο τονίστηκε σε πολλά σημεία η ανάγκη και τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων συλλόγων των συντοπιτών μας. Είναι φανερό ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι χρήσιμη η συμβολή της ΟΛΣΑ.

Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι βέβαιο ότι αγγίζουν το θέμα. Δεν υπάρχει η φιλοδοξία ότι αυτά μπορούν να καλύψουν χωρίς πιθανά λάθη και παραλείψεις ένα τόσο πολύπλοκο θέμα. Ελπίζω τούτο το άρθρο να λειτουργήσει ως έναυσμα για την δημιουργία διαλόγου, ώστε οι ιδέες που θα προταθούν και τα συμπεράσματα που θα προκύψουν να βοηθήσουν κάθε έναν από τους αδελφούς συλλόγους μας. Ακόμη, θα μπορούσε η ΟΛΣΑ να διοργανώσει συνάντηση όλων των συλλόγων των Λεσβίων στην Αττική, ώστε να συζητηθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διάφοροι σύλλογοι και οι λύσεις που θα μπορούσαν να δοθούν.

Παναγιώτης Μιχ. ΠελεκάνοςΠρόεδρος του Παγγεραγωτικού Συλλόγου Μυτιλήνης με έδρα την Αθήνα

Τηλ. 697 400 4243, e-mail: pelpan@otenet.gr

Πύλη Πολιτιστικών Φορέων

Αναρτήθηκαν στην Πύλη Πολιτιστικών Φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού στατιστικά στοιχεία που αφορούν την πιλοτική περίοδο λειτουργίας της. Μέσω αυτής της νέας διαδικασίας επικοινωνίας του ΥΠΠΟΤ με τους πολιτιστικούς φορείς κατέστη εφικτό να αποκτήσουν οι Υπηρεσίες του Υπουργείου για πρώτη φορά εικόνα κρίσιμων στοιχείων που συνθέτουν το «προφίλ» των πολιτιστικών φορέων της χώρας. Με τον τρόπο αυτό οι παρεμβάσεις του ΥΠΠΟΤ μπορούν να είναι πιο στοχευμένες, να πραγματοποιούνται μέσα από διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες, να αξιολογούνται για την αποτελεσματικότητά τους. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι τους τελευταίους 18 μήνες (Ιούνιος 2010-Δεκέμβριος 2011) έχουν εγγραφεί στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων 1.082 πολιτιστικοί φορείς από ολόκληρη τη χώρα. Τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύονται αφορούν χαρακτηριστικά όπως η έδρα, το αντικείμενο δραστηριότητας, το έτος ίδρυσης, ο αριθμός εργαζομένων και εθελοντών και η εμβέλεια της

δραστηριότητας των φορέων. Επίσης, παρατίθενται στατιστικά στοιχεία για την πρώτη εφαρμογή του νέου συστήματος επιχορηγήσεων, όπως ο συνολικός αριθμός των αιτημάτων, η κατανομή τους ανά διεύθυνση, η γεωγραφική κατανομή των δράσεων και των φορέων. Υπενθυμίζεται ότι το σύνολο των αποτελεσμάτων της πρώτης περιόδου έχουν αναρτηθεί στην Πύλη Πολιτιστικών Φορέων, και το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων έχει καταβληθεί στους δικαιούχους. Τα αποτελέσματα για τις περιόδους επιχορήγησης, για τις οποίες η προθεσμία υποβολής έληξε μέσα στο 2011, ανακοινώθηκαν εντός του Φεβρουαρίου 2012. Επίσης, στο ίδιο διάστημα ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των θεατρικών επιχορηγήσεων και δημοσιεύθηκαν τα νέα προγράμματα στήριξης του χορού. Το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της Πύλης Πολιτιστικών Φορέων είναι να αναδειχτεί σε πλατφόρμα δικτύωσης και προβολής των φορέων, με την ανάπτυξη των απαραίτητων εργαλείων. Αναλυτικά στοιχεία και πίνακες μπορείτε να βρείτε στην Πύλη Πολιτιστικών Φορέων (http://drasis.culture.gr/)

Μητρώο Πολιτιστικών Φορέωντου Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού

του Νεκτάριου Βακάλη

16

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Από τον Ιούνιο του 2010, οπότε και έγινε η εγγραφή του πρώτου φορέα, μέχρι το Δεκέμβριο του 2011 έχουν εγγραφεί στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων χίλιοι ογδόντα δύο (1082) φορείς. Από τους φορείς αυτούς οι 596 (55%) εδρεύουν στην Αττική. Από τους φορείς που εδρεύουν στην Αττική, οι 486 (80%) έχουν έδρα στην Αθήνα. Ελπίζουμε να υπάρχουν αρκετοί φορείς με αναφορά (ως σύλλογος χωριού ή πανλεσβιακού ενδιαφέροντος) τη ΛΕΣΒΟ, το νησί μας! Στο νησί μας και τη γειτονική Λήμνο έχουν εγγραφεί 8 πολιτιστικοί φορείς... Είμαστε σίγουροι για κάποιους αλλά θα περιμένουμε να έχουμε περισσότερη ενημέρωση για να σας πούμε σε επόμενη έκδοσή μας. Αυτά που ενημερωθήκαμε μετά από επικοινωνία μας με το υπουργείο αφορούν σίγουρα το Μουσείο Τεριάντ, το Μουσείο Ιακωβίδη, τη Λέσχη Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος κλπ όπου οι διοικήσεις τους έγκαιρα και προνοητικά υπέβαλαν όλα τα χρειαζούμενα έτσι ώστε να εγγραφούν και να τύχουν μάλιστα και επιχορήγησης για δράσεις που είχαν προγραμματίσει από καιρό. Η πλειοψηφία των εγγεγραμμένων φορέων (1082) λειτουργούν με τη μορφή είτε του σωματείου είτε της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας και σε πολύ μικρότερο ποσοστό ως ιδρύματα ή με άλλη νομική μορφή. Περισσότεροι από τους μισούς φορείς ιδρύθηκαν μέσα στην τελευταία δεκαετία. Δεν λείπουν όμως και φορείς που έχουν συμπληρώσει εκατό χρόνια ύπαρξης. Το 70% των φορέων δεν απασχολούν κανέναν εργαζόμενο και μόλις το 6% απασχολεί περισσότερους από 6 εργαζόμενους. Το 45% των φορέων δεν απασχολεί εθελοντές στις δράσεις του. Αξιοσημείωτο είναι από την άλλη ότι οι φορείς που απασχολούν περισσότερους από 20 εθελοντές ξεπερνούν το 20%. Το 84% των φορέων δήλωσαν ότι δραστηριοποιούνται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους και μόνο το 16% ανέφεραν ότι η δραστηριότητά τους είναι περιοδική ή περιστασιακή. Το 32% των φορέων ανέφεραν ότι η εμβέλεια της δραστηριότητάς τους είναι πανελλαδική. Ένα σημαντικό ποσοστό (σχεδόν ένας στους τρεις) δήλωσε ότι η εμβέλεια της δραστηριότητάς του είναι διεθνής και ακολουθούν κατά φθίνουσα επιλογή η τοπική, η περιφερειακή και η ευρωπαϊκή εμβέλεια. Το 43% των φορέων δεν έχει δική του ιστοσελίδα. Για την περίοδο επιχορηγήσεων 2010 υποβλήθηκαν 367 αιτήματα, από τα οποία έγιναν δεκτά τα 156.Η αξιολόγηση των αιτημάτων έγινε από θεματικές επιτροπές εμπειρογνωμόνων, σε συνεργασία με τις αρμόδιες διευθύνσεις του Υπουργείου Πολιτισμού-Τουρισμού. Το μικρότερο ποσό που εγκρίθηκε ήταν 1650€ και το μεγαλύτερο 170.000€.

Από τις δράσεις που υποβλήθηκαν το 47% είχε ως

τόπο διεξαγωγής την Αττική. Το αντίστοιχο ποσοστό

παραμένει το ίδιο στις δράσεις που χρηματοδοτήθηκαν

από το ΥΠΠΟΤ.

Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ

ΜΗΤΡΩΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

Μας έχει γίνει γνωστή σε όλους μας από την έναρξη

του Μητρώου (2010) και τελευταία πάλι στις 1

Σεπτεμβρίου 2011 όπου τονιζόταν και η δυνατότητα

υποστήριξης-επιχορήγησης σε πολιτιστικούς φορείς

(προϋπόθεση η εγγραφή στο Μητρώο του υπουργείου)

μαζί με την πρόταση για τις αντίστοιχες ενέργειες και στο

Μητρώο Πολιτιστικών και Λοιπών Φορέων της Γενικής

Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής για τους

πολιτιστικούς, αθλητικούς και λοιπούς φορείς. Στο χώρο

αυτό λέγαμε, παρέχεται η δυνατότητα στους φορείς που

αναπτύσσουν δραστηριότητα στο Αιγαίο, να εγγραφούν

στο Μητρώο Φορέων, παρέχοντας πληροφορίες για την

ταυτότητα και τις δράσεις τους. Μετά την ολοκλήρωση

της εγγραφής τους στο Μητρώο, οι φορείς θα μπορούν να

υποβάλουν αίτημα επιχορήγησης για επικείμενη δράση

τους, μέσα στις προθεσμίες που θα ανακοινώνονται κάθε

φορά. Επίσης δινόταν η πληροφορία για τη δωρεάν

διάθεση λογισμικού από τη Microsoft στους συλλόγους

που κάνουν χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή με την

παραίνεση εάν δεν υπήρχε άμεση σχέση με κάποιο φορέα

να το διαδίδαμε όλοι μας για να μπορέσουν να

συμμετάσχουν οι φορείς μας. Σχετικό δημοσίευμα,

μεταξύ άλλων, που εξακολουθεί να υπάρχει στο

διαδίκτυο (από την ενημέρωση που εστάλη σε πάρα

πολλούς αποδέκτες) είναι το παρακάτω: http://mytilinia-

dialektos.blogspot.com/2011/09/blog-post_04.html

Σας καλώ να κάνετε χρήση αυτών των

δυνατοτήτων ακόμα και τώρα....

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα σε επίπεδο ενίσχυσης και στήριξης της δράσης σας (σύλλογοι, φορείς, κλπ) που κάνετε για τη διάδοση των τόσων σπουδαίων σκοπών σας, πρέπει να γίνει και γνωστό το έργο σας σε όλους και ειδικότερα σ' εκείνους που προίστανται των πολιτιστικών πραγμάτων του τόπου μας. Για να καταλάβουν πολύ περισσότερο ότι υπάρχει και μια Ελλάδα που αντιστέκοταν και αντιστέκεται μόνιμα, παράγοντας ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ με ανιδιοτέλεια και φιλότιμο.

η Λέσβος μας

17

ΤΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ

Στη στήλη αυτή θα δημοσιεύουμε χρονογραφήματα του ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ της περιόδου 1928 έως 1932, που έχει ανθολογήσει, ο δημιουργικός Αριστείδης Καλάργαλης, στον επιμελημένο τόμο «Ανθολόγιο χρονογραφημάτων. Δημοκράτης 1928-1932» από τις εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ. Αυτό που επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε σ' αυτό το τεύχος είναι του Κώστα Μάκιστου, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κώστα Παπαχαραλάμπους. Ο Κ. Μάκιστος γεννήθηκε το έτος 1895 στην Αγία Παρασκευή, όπου υπηρέτησε για λίγο ως δάσκαλος. Επιλέξαμε το χρονογράφημα αυτό, επειδή ο Μάκιστος, γράφοντάς το τον Αύγουστο του 1932, περιέγραψε αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας, δηλ. πως το χρήμα δεν έχει καμιά αξία, αν δεν συνοδεύεται με την ανάπτυξη.

Εδώ και πολλά χρόνια η αγροτική πολιτική στο νησί μας, με ευθύνη και του αγροτικού πληθυσμού, είναι ανύπαρκτη. Οι αγρότες του νησιού μας, καθημαγμένοι και με δική τους ευθύνη, αντικατέστησαν χωρίς πολλά-πολλά τις αξίες της εργατικότητας, της ηθικής και της εντιμότητας, από έναν καταναλωτικό ηδονισμό με δανεισμό και μια ψευδαίσθηση ευμάρειας, εισπράττοντας και σπαταλώντας χωρίς λόγο τις επιδοτήσεις καταστροφής. Έτσι όχι μόνο έπαψαν να αφουγκράζονται τη γη τους, αλλά βάλθηκαν και να την καταστρέψουν, χωρίς όμως να καταλαβαίνουν την δύναμη που κρύβει μέσα της, είτε προς καλό είτε προς κακό. Και αλίμονό μας, εάν εκφραστεί προς το κακό μας, γιατί θα έχει απόλυτο δίκιο. Απολαύστε τη γραφή του Μάκιστου και την ανάλυση για τα αίτια της παγκόσμιας κατάρρευσης των Κρατών στις μέρες μας !!!

Για την αντιγραφή Μανόλης Α. Παπουτσής

Δίκιο είχε ο γέρος

Ήταν απόγευμα της μεγάλης γιορτής τ' Αυγούστου. Της Παναγίας. Σ' όλη την αγορά του χωριού ήταν σαν που λένε στο τέλος των παραμυθιών: “Γάμος και χαρά και καλή ξεφαντωσιά”.

Κι' αλήθεια ανάρια ήταν τα καφενεία που δεν είχαν παρέα με μουσική, με νταούλια, με πιοτό, κέφι και τραγούδι.

Σαν που ήμουν χωρίς συντροφιά γιατί τέτοιο καιρό οι φίλοι της παρέας μου γίνονται αποδημητικά πτηνά και το σκάνε αφήνοντάς με σαν κούκο εδώ πήγα στο καφενείο που συχνάζουν οι γέροι. Εκεί ήταν όλα ήσυχα κα αθόρυβα.

Καλησπέρα, είπα σ' ένα κοτσονάτο γέρο, ογδονταρίτη και πάνω, που κάθονταν μονάχος σ' ένα κάθισμα και κάθισα κοντά του.

Έσκυψε το πρόσωπό του κοντά στο δικό μου και με τήραξε καλά.

Α, εσύ είσαι;Ναι, εγώ, του λέγω. Σώπασε κι' ύστερα ξαφνικά

γελώντας πονηρά μου πετά ένα ερώτημα:Δεν μου λες εσύ που ξέρεις γράμματα, η γη μιλά για

είναι βουβή;Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις, του λέγω.Αμ δε μίλησα δα κι Αρβανίτικα. Ρωμαίικα τόπα. Να,

σε ρωτώ, η γη τραγουδά για, δε τραγουδά.Αι βέβαια σα που στριφογυρίζει, με τόση

γρηγοράδα που λένε οι σοφοί, θα βουίζει. Κάτι σα δυνατό σφύριγμα...

Καλημέρα μπάρμπα - κουκιά σπέρνω.... Mωρέ, τι σφύριγμα και βούισμα;...Η γη τραγουδά. Και μιλά και τραγουδά. Τραγούδι αληθινό. Να, στήσε τ' αυτί σου, καψερέ, ν' ακούσεις!...Σου φαίνεται εσένα πως

τραγουδάν άνθρωποι; Σου φαίνεται εσένα, δεν είναι όμως αλήθεια. Τραγουδά η γη απόψε, τραγουδά το σαρίμ τσαμ, το ντόπιο στάρι, που σωρός λαγαρό μάλαμα γιόμισε αμπάρια και αυλές, τραγουδάν τα βλογημένα λιόδενδρα που γέρνουν τα κλωνάρια τους, φορτωμένα καρπό. Δεν το πιστεύεις; Εμ γιατί πέρυσι ήταν σαν να είχαν όλα τους κεραμίδι στο κλειστό στόμα τους; Και προπέρυσι και αντιπροπέρυσι το ίδιο; Έβγα σ' όποιο δρόμο θέλεις που τραβά για την εξοχή... Αδύνατο να μη δεις στο χώμα τα χρυσαφένια σπυράκια, σκορπισμένα σταροκούκουτσα. Τράβα ύστερα κατά τον ποταμό. Εκεί έχει ένα χωράφι και καταμεσής του είναι ένας πρίνος, θηρίο δένδρο. Πάνω στα κλαδιά του είναι κατοστές φωλιές από καστροπούλια και κείνα όλο και γκρίνιαζαν...Για πήγαινε τώρα τέτοια ώρα εκεί και θα ιδείς. Χιλιάδες τα πουλιά κι' η ντερεδιά του ποταμού βουίζει από τραγούδι....Αι δε τραγουδά λοιπόν η γη;

Βέβαια, άμα δώσει η γη καρπό, οι άνθρωποι...Πάλε οι άνθρωποι...Μα σαν που το λες, θαρρεί

κανένας πως μιλάς γι' ανθρώπους που στέκουνε στον αέρα... Κι' αλήθεια ακούγω, πως τώρα έχει πολλούς τέτοιους αεριτζήδες... Ξέρεις μια ιστορία που έχω ακουγής από τον πατέρα μου; Μια φορά ένα χωριό το κατοικούσαν χαχαμίκοι. Δε μπορούσε να χαρεί η ψυχή τους με τη γη που δούλευαν και τους ζούσε. Δεν ξέραν ποια είναι η αξία τους και περιμέναν να γίνει το θάμα απ' τον αέρα. Τους πήρε μυρουδιά ένας καταφερτζής και πλάκωσε στο χωριό, φορτωμένος ένα ολοφούσκωτο τροβά. Τους λέει:- «Μ' έστειλε ο Θεός να σας πω την αξία σας, να σας δώσω την πληρωμή σας και να φυσήξω τη χαρά της δουλειάς μέσα στις ψυχές σας». Ανάστατο το χωριό. Κι' όλοι δος του κι' άρχισαν να του κουβαλούν τα αγαθά που έδινε η γη τους για να πάρουν τη φώτιση. Και τί θαρρείς πως ήταν η φώτιση αυτή; Χαρτιά. Ναι, ο τρουβάς ήταν παραγεμισμένος με χαρτιά. Θα μου πεις τί λογής

Το ανθολόγιο με ταχρονογραφήματα του

Δημοκράτη 1928-1932

18

η Λέσβος μας

χαρτιά; Να, σαν αυτά που μας βγάλατε τώρα και κάνατε ζορζορινά να λέμε πως είναι χρήματα κι' έχουν αξία.

Αι, στα δικά μας τα χρόνια ξέραμε πιο πολύ το στάρι, το λάδι, τον καρπό, το πράμα που έδινε το ζο, όλα με τον ίδρο μας ποτισμένα. Ας είναι δεν μπορώ να στα πολυλογώ, γιατί είναι ώρα μου να φεύγω στο σπίτι. Λοιπόν για να τελειώσουμε την ιστορία μας, σαν το πήραν μυρωδιά στο χωριό πως τα χαρτιά που τους έδινε ήταν αέρας κοπανιστός, τον έδιωξαν άρον-άρον απ' το χωριό τους. Ξένοιαστος κείνος πήρε το τροβά του και φεύγοντας λένε πως είπε την παροιμία: «Ξερ' ο Γιάννης τ' έχει στο ντρουβά του». Ξέρεις τί ήθελε να πει με τη κουβέντα του αυτή; Να πως έχει κι' ανθρώπους που δεν ξέρουν αν τραγουδά η Γη για όχι και γι' αυτούς καλός είναι ο τρουβάς του. Και συ, άιντε πήγαινε, πιες και τραγούδησε για να καταλάβεις τα όσα σου είπα.

Αργά τη νύχτα ήπια και τραγούδησα. Το φεγγάρι, έκανε σαν ασημένιες καρφίτσες τις σταροκαλαμιές μέσα στα θερισμένα χωράφια. Το χωριό αχολογούσε ακόμα από τραγούδια. Αλήθεια είπα η Γη τραγουδά.

24 Αυγούστου 1932.

Η μετα-καλλικρατική εποχή για το Πλωμάριτου Παρασκευά Σαμαρά (Μαρκόπουλο Αττικής)

Κάποτε το Πλωμάρι ήταν δήμος. Κάποτε το Πλωμάρι είχε δήμαρχο, αντιδημάρχους και δημοτικό συμβούλιο. Κάποτε το Πλωμάρι είχε Μητρόπολη. Κάποτε το Πλωμάρι είχε ελαιοτριβεία. Κάποτε το Πλωμάρι είχε εργοστάσιο επεξεργασίας πυρηνοκάρπου. Κάποτε το Πλωμάρι είχε εργοστάσια κατασκευής σάπωνος, τα μεγαλύτερα των Βαλκανίων της τότε εποχής. Κάποτε το Πλωμάρι είχε 7075 ιστιοφόρα δικάταρτα και τρικάταρτα, τα οποία όργωναν την Μαύρη Θάλασσα, την Κασπία Θάλασσα και όχι μόνον, καθ' ότι την εποχή εκείνη το Πλωμάρι ήταν το εμπορικό κέντρο του νησιού. Κάποτε το Πλωμάρι είχε αστυνομική διοίκηση.

Κάποτε το Πλωμάρι είχε ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά! Το ένα καράβι, το Αντένα, εάν ενθυμούμαι, ερχόταν από Πειραιά Χίο Μυτιλήνη. Το άλλο καράβι, το Κέρκυρα, έκανε την ακόλουθη διαδρομή: Πειραιάς Χίος Πλωμάρι Πέραμα Μυτιλήνη και τανάπαλιν. Εγώ, όταν έφυγα το 1937 από το χωριό μου, ταξίδεψα με το Αντένα για Πειραιά. Όταν τα καλοκαίρια μετά το σχολείο πήγαινα στο χωριό από Πειραιά πήγαινα κατ' ευθείαν στο Πλωμάρι και, όταν έφευγα το φθινόπωρο για το σχολείο, πάλι από το Πλωμάρι έπαιρνα το πλοίο για Πειραιά.

Κάποτε στο Πλωμάρι υπήρχε ένας δρόμος κατασκευασμένος επί τουρκοκρατίας που συνέδεε το Πλωμάρι με τα χωριά της Γέρας και εν συνεχεία με την Μυτιλήνη. Κάποτε οι υδροκέφαλοι της Πολιτείας, επί Νομαρχίας κ. Μαθιέλλη, εάν ενθυμούμαι, απεφάσισαν να κατασκευάσουν ένα τμήμα του δρόμου στη Λαγκάδα από τα καφενεδάκια και μέχρι τον Άγιο Γεώργιο για την αποσυμφόρηση του υπάρχοντος δρόμου. Μετά τα πρώτα 100150 μέτρα της διάνοιξής του, οι υπεύθυνοι εποπτεύοντες του έργου διαπίστωσαν τα «ανυπέρβλητα» εμπόδια για την συνέχιση της διάνοιξής του. Έκτοτε πέρασαν δεκατρία χρόνια και η εργολαβία έμεινε στα χαρτιά. Κατά την προσωπική μου αντίληψη, με τις λίγες γνώσεις περί τοπογραφίας που έχω, η χάραξη έπρεπε να γίνει παράλληλα με τον υπάρχοντα δρόμο ακολουθώντας την κοίτη του χείμαρρου. Δηλαδή ο ένας δρόμος δεξιά, ο άλλος αριστερά και στη μέση ο χείμαρρος, πλατάνια και η υπάρχουσα θαυμάσια πράσινη βλάστησή του. Τι ωραιότερο!

Στο 21ο συνέδριο της ΟΛΣΑ ειπώθηκαν τα κάτωθι. Οι περισσότεροι των ομιλητών αναφέρονταν στους οδικούς άξονες Καλλονής- Σιγρίου, Καλλονής- Μολύβου, Θερμής- Μανταμάδου και στην παράκαμψη Καλλονής- Άγρας. Για τον νότιο οδικό άξονα κανείς, και ιδιαιτέρως για τον οδικό άξονα Καλλονής- Άγρας- Μεσοτόπου- Ερεσού- Σιγρίου, ο οποίος θα συντόμευε κατά πολύ την διαδρομή Καλλονή- Σίγρι! Στο ψήφισμα του 21ου συνεδρίου της 24ης Ιουνίου 2009 πάλι έγινε αναφορά στους οδικούς άξονες Καλλονής- Σιγρίου, Καλλονής- Μολύβου, Θερμής- Μανταμάδου παράκαμψη Άγρας και στο δρόμο Πλωμαρίου- Βατερών- Πολιχνίτου.

Για τον οδικό άξονα Μυτιλήνης- Γέρας- Πλωμαρίου ουδέν σχόλιον!!!Μήπως, αγαπητοί συμπατριώτες, η περιφέρεια ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ

ΝΗΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ!!!

Τα απελευθερωτικά

«ταξίδια» του λογοτέχνη Άρη

Ταστάνη

Μ ε α φ ο ρ μ ή τ η ν Παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) παρου-σιάζουμε το δέκατο τρίτο βιβλίο του κορυφαίου νεοέλληνα λογοτέχνη με κινητική αναπηρία, του συμπατριώτη μας Άρη Ταστάνη, με τίτλο «Τα ταξίδια μου» από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Εκτενέστερη αναφορά για το βιβλίο και τον αγαπητό Άρη θα γίνει στο επόμενο τεύχος.

Στα βιβλιοπωλεία Μυτιλήνης και Καλλονής, ή με τον ίδιο στα τηλέφωνα: 210 96 12 492 - 6978630062

19

ËåóâéáêÜ ÐÝíèç

Επιμέλεια: Στρατής Ζάνταλης

ΑΓΙΑΣΟΣ, αρ. τεύχους 186

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού των Αγιασωτών διαβάζουμε το ενδιαφέρον άρθρο του Γ. Χατζηβασιλείου για τα λαϊκά δρώμενα και τις θεατρικές παραστάσεις. Επίσης είναι πολύ καλό το κείμενο «Τα Αγιασώτικα μπόγια» του Α. Κιουρέλλη που αναφέρεται στη κατασκευή σαμαριών στην Αγίασο.

Την έκδοση συμπληρώνουν οι μόνιμες στήλες και τα αφιερώματα στον Οδ. Ελύτη και στο Λύκειο της Αγιάσου του Π. Κουτσκουδή. Από το κείμενο «Νανουρίσματα και ρόδινα όνειρα» της Μ. Βαμβακά Χουτζαίου είναι το παρακάτω απόσπασμα:

Κατά το μεσημέρι όταν ήθελαν τα μωρά να κοιμηθούν, έμαθα από τη μάνα μου μια παραδοσιακή συνήθεια, που χαλάρωνε και κλείνανε γρήγορα τα ματάκια τους, για να ησυχάσουν. Καθόμουν στο πάτωμα, στην κουρελού, και έβαζα ένα μαξιλάρι στα πόδια μου. Έβαζα μετά το μωράκι επάνω και άρχιζα να τραγουδώ νανουρίσματα και να το κουνώ ελαφρά, ώσπου να κοιμηθεί. Ίσως ήταν ένας τρόπος κι αυτός, μια θωπευτική μαγεία που φτιάχτηκε με τη στοργή της μάνας, για να γαληνεύει το σπλάχνο της, με ξεχωριστή λατρεία και υπερηφάνεια. Ίσως αυτές οι στιγμές του νανουρίσματος ήταν ιδανικές για να πλάθει η νεαρή μητέρα τα πιο ρόδινα όνειρα για το μωρό της, μέσα στη μελωδική γραμμή του νανουρίσματος. Καθώς δεν εργαζόμαστε τότε εκτός σπιτιού όπως η σημερινή μάνα, ήταν μια ανεπανάληπτη απασχόληση αγάπης και τρυφερότητας

ΗΧΩ Αγίας Παρασκευής, αρ. τεύχους 164

Ειδήσεις από την Αγία Παρασκευή και τις δραστηριότητες του Συλλόγου, λαογραφικά θέματα όπως (ο κλήδονας στα Βαλκανικά ). Στα περιεχόμενα βρίσκουμε ένα αφιέρωμα στον Μίλτη Παρακευαΐδη για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Κ. Μίσσιου και παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα:

…Αυτό το ενδιαφέρον που δείχνει ο Μίλτης για τους διπλανούς του -είτε είναι φίλοι του, είτε απλοί γνωστοί του- δεν έχει προηγούμενο. Τον βλέπεις να νοιάζεται, να πάσχει για τους άλλους. Ν' αφήνει κατά μέρος τα δικά του προβλήματα και να φροντίζει να βρει διεξόδους σ' εκείνα που του μεταφέρουν. Και τα χρόνια που η Ασπασούλα όπως πάντοτε τη προσφωνούσε- πάλευε με την αρρώστια της, ο Μίλτης δεν ξεχνούσε τους φίλους τους. Η συμπαράστασή του ήταν πάντα δεδομένη. Βγαλμένη από τα κατάβαθα της καρδιάς του. Μιας καρδίας παλλόμενης από αγάπη, για τους ανθρώπους.

ΓΕΡΑ, αρ. φύλλου 83

Ευχές για το νέο έτος, ειδήσεις, ρεπορτάζ από τη Γέρα, δραστηριότητες του συλλόγου από το καλοκαίρι στη Γέρα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα άρθρα του Στρατή Γιαννίκου για τις γεωργικές επιτροπές της Γέρας (1918-1923) και του Στρατή Καραγιασσώτη με θέμα το εργοστάσιο Σουρλάγκα (1833- 1990). Επίσης από τις σελίδες δεν λείπουν η ποίηση, η λαογραφία και η ντοπιολαλιά, όπως το θαυμάσιο «Μέχρι το χωρίο» του Π.Ε. Ψαριανού. Από το διήγημα «Σκόρπια ροδοπέταλα για τον Έλληνα της ξενιτιάς» του Π. Ψωμά είναι το παρακάτω απόσπασμα:

Την άλλη μέρα κιόλας στο νησί. Στο χωρίο του!!! Μα ο δυστυχής δεν γνώρισε τίποτα εκεί. Στην πλατεία εκεί του χωριού μες στην αγορά, μπροστά του φάνταζε η εκκλησία!!!! Η εκκλησία που έρχονταν κάθε βράδυ σχεδόν στο όνειρο του και τον απάλυνε τον καημό εκεί στα ξένα. Γύρισε, κοίταξε γύρω του! Κανείς! Μόνο δύο τρεις γέροι, σαν αυτόν, ξερόπιναν τον καφέ τους, περίεργοι και αμίλητοι που έβλεπαν τον ξένο. Και ο ξένος μας με τα πόδια λυμένα και την καρδία του έτοιμη να σπάσει μάζεψε τα μπογαλάκια του … και μια και δυο μες στην εκκλησία. Άμα μπήκε στον πρόναο, άρχισε να θυμάται…

20

Παναγιώτης Σκορδάς (επιμέλεια),«Λεσβιακό Ημερολόγιο 2012.

Γράμματα-Τέχνες-Πολιτισμός»,(εξώφυλλο-ζωγραφική: Χρόνης Μπότσογλου),

εκδόσεις Αιολίδα, σελ. 341

Με τρία αφιερώματα και 16 εργασίες ιστορικού, λαογραφικού, μουσικού, γραμματολογικού, δοκιμιακού ενδιαφέροντος κυκλοφόρησε για δεύτερη χρονιά το «Λεσβιακό Ημερολόγιο. Γράμματα-Τέχνες-Πολιτισμός» με την επιμέλεια του Παναγιώτη Σκορδά από τις εκδόσεις «Αιολίδα». Το εξώφυλλο του Ημερολογίου κοσμεί πίνακας του Χρόνη Μπότσογλου και στις εσωτερικές σελίδες δημοσιεύονται 21 έργα του καταξιωμένου ζωγράφου, όλα εμπνευσμένα από τη Λέσβο μαζί με κείμενο «Η Λέσβος του Χρόνη Μπότσογλου».Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Λέσβου φιλοξενείται σχετικό αφιέρωμα στο οποίο γράφουν ο Στρατής Τζιμής, ο Στρατής Μολίνος και ο Γιώργος Παπαπαναγιώτου. Επίσης, το 2012 συμπληρώνονται 10 χρόνια από το θάνατο του Παντελή Αργύρη. Το «Ημερολόγιο» θυμάται το σημαντικό αυτό λόγιο για το έργο του οποίου γράφουν ο Παναγιώτης Μιχαηλάρης, ο Μάκης Αξιώτης, ο Δημήτρης Καραπιπέρης και ο Χρήστος Τραγέλλης.Στην στήλη «Πρώτη Γραφή-Πρώτη Ανάγνωση» δημοσιεύεται διήγημα του Γιώργου Καρτέρη γραμμένο ειδικά για τους αναγνώστες του Ημερολογίου. Στις σελίδες του ακόμη βρίσκουμε τις παρακάτω εργασίες: Άρης Κυριαζής: Η Αχερώνη του Αχερώνα και οι Καλληνείς των Καλλιστείων, Ακίνδυνος Παλαιολόγος: Ο Ιεράρχης Διονύσιος Μηνάς (1879-1952), μια ανεπανάληπτη φυσιογνωμία, Στρατής Μπαλάσκας: Συμβολή στη μελέτη της ύστερης Οθωμανικής περιόδου της Μυτιλήνης. Όταν η κατεδάφιση ενός αρχοντόσπιτου αποκαλύπτει, Δημήτρης Μπούμπας: Αρχιτεκτονική και Παιδεία στη Μυτιλήνη του Μεσοπολέμου, Σταυρούλα Λυκιαρδοπούλου-

Κοντάρα: Η εμφάνιση και διάδοση του δημοτικισμού στην Τουρκοκρατούμενη Λέσβο , Γι ά ν ν η ς Κω ν σ τ α ν τ έ λ λη ς : Μυτιλήνη: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Ανθούλα Δανιήλ: Οδυσσέας Ελύτης: Σταγόνες φως μες στο σκοτάδι, Αθανάσιος Καλαμάτας: Νεοελληνικός Διαφωτισμός και Ορθόδοξη Εκκλησία. Ταύτιση και απόκλιση δύο αντιθέμενων κόσμων. Η περίπτωση του Βενιαμίν Λεσβίου σε σχέση με τον Αθανάσιο Πάριο, Δημήτρης Κοφτερός: Γιώργος Χατζέλλης «Βέβα». Ένας σπουδαίος Λέσβιος σαντουριέρης, Φώτης Βασίλογλου: Παραδοσιακοί οργανοπαίχτες στον Μεσότοπο του 20ού αιώνα, Αριστείδης Σγατζός: Ταυτότητες μυκήτων και ανθρώπων. Παραδοσιακά ονόματα μανιταριών στη Λέσβο, Παναγιώτης Σκορδάς: Συμβολή στη Λεσβιακή Βιβλιογραφία. Οι εκδόσεις των ετών 2009-2010, Νίκος Παπαδέλλης: Τρεις γενιές Ελευθεριάδη στην Πέτρα, Παναγιώτης Παρασκευαΐδης: Όψεις της Λεσβικαής Κριτικής

οαπό το 19 αιώνα έως τις μέρες μας, Κώστας Μίσσιος: Ο Γιάννης Κοντής και το «Λεσβιακό Πολύπτυχό» του και Επτά σχολικές τάξεις και μια νεανική συντροφιά της Μυτιλήνης των πέντε πρώτων δεκαετιών του 20ού αι. Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος υπάρχουν η στήλη «H Λέσβος, οι άνθρωποι, ο χρόνος, οι ιστορίες τους» μια περιήγηση μέσω συλλεκτικών τεκμηρίων του παρελθόντος καθώς και η στήλη «Στο μεταίχμιο, από το 2011 στο 2012» με γελοιογραφίες του Μάκη Αξιώτη, του Γιάννη Κακαρώνη και του Αντώνη Κυριαζή. Στο τέλος βρίσκουμε τα βιογραφικά όλων των συντελεστών. Προλογίζει ο Παναγιώτης Σκορδάς και την έκδοση χαιρετίζουν ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης, ο Περιφερειάρχης Β. Αιγαίου και ο Δήμαρχος Λέσβου.

ΛΕΣΒΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ- ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣτου Παναγιώτη Σκορδά

1. Άρης Ταστάνης: Τα ταξίδια μου (1976-2011), Ποιήματα, εκδόσεις ΚΨΜ, Αθήνα 2011, σελ. 232

2. Νάντια Λιαρέλλη: Παραμύθια… απ' το σεντούκι της Αγγελικώς, Εκδόσεις Αιολίδα, Μυτιλήνη 2011, σελ. 149

3. Ανδρέας Καραμάνος: Γενική γεωργία. Αρχές φυτικής παραγωγής στις αροτραίες καλλιέργειες, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2011, σελ. 567

4. Αύγουστος Αιγαιάτης: (Πότε σοφράνο, πότε σταβέντο…Ποιήματα), Μυτιλήνη 2011, σελ. 91

5. «Ο Ελύτης στην Ευρώπη», (Επιμέλεια: Paola-Maria Minucci-Χρήστος Μπιντούδης), εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2011, σελ. 565

6. Φίλιππος Φιλίππου: Ο ερωτευμένος Ελύτης, εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2011, σελ. 384

7. Νίκος Σαραντάκος: Λέξεις που χάνονται. «Ένα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2011, σελ. 298

8. Στρατής Μολίνος, Ο έμμετρος λόγος για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Αθήνα 2011, σελ. 24

9. Κατερίνα Τζαβάρα: Μαγικές διαδρομές στην τέχνη. Οδυσσέας Ελύτης (Εικονογράφηση: Δημήτρης Ρίζος), Εκδόσεις Διάπλους, Θεσσαλονίκη 2011, σελ 57

10. Κατερίνα Τζαβάρα: Μαγικές διαδρομές στην Τέχνη. Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (Εικονογράφηση: Δημήτρης Ρίζος), εκδόσεις Διάπλους, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 55

11. Ειρήνη Βεκρή: Ουρανία. Χίλια μύρια κύματα μακριά (μυθιστόρημα), εκδόσεις Αιολίδα, Μυτιλήνη 2011, σελ. 132

12. Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης: Κάποτε στην Άρτα (μυθιστόρημα), εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα 2011, σελ. 123

13. Jeffrey Carson: 49 σχόλια στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη (Απόδοση: Στρατής Πασχάλης), Εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα 2011 (Β΄έκδοση), σελ 139

14. Απόστολος Σπανός, Το βλέμμα του θεού (μυθιστόρημα), εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, Αθήνα 2011, σελ. 362

15. Απόστολος Γρημάνης: Γαλάζια μάτια (ποίηση), εκδόσεις Αιολίδα, Μυτιλήνη 2011, σελ. 49

21

Τα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» Η κοινή εκδήλωση με τις Ομοσπονδίες των άλλων νησιών

Φέτος ήταν η σειρά των Λημνιών να διοργανώσουν την εκδήλωση για τον εορτασμό της απελευθέρωσης των νησιών του Αιγαίου από το Τουρκικό ζυγό. Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 23 Οκτωβρίου στο θρυλικό Μουσείο πλέον- «Θωρηκτό Αβέρωφ» συμμετείχαν οι Ομοσπονδίες: Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής, Χιακών Σωματείων, Σαμιακών Συλλόγων, Δωδεκανησιακών Σωματείων, Πανικαριακή Αδελφότητα, Σύλλογος Αγίου Ευστρατίου, Σύλλογος Φίλοι Οινουσών, Αδελφότητα Ψαριανών, όπου έγινε η δοξολογία και οι σχετικές με την ημέρα ομιλίες. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων

εκπαιδευτικός κ. Αντώνης Καραγιάννης εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας και αναφέρθηκε στο ιστορικό, στη σημασία και στο νόημα της επετείου.

Στη συνέχεια χορευτικά συγκροτήματα από τα νησιά χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς. Τη Λέσβο εκπροσώπησε το χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου Πολιχνιατών.

Προσφέρθηκε επίσης κρασί και εξαιρετική φέτα με παξιμάδι από τη Λήμνο.

Στην εκδήλωσή παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων: Ο Αν. Υπουργός Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής κ. Νίκος Σηφουνάκης, ο Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ Δημήτριος Χαλκιώτης, ο βουλευτής Λέσβου κ. Σπύρος Γαληνός, ο δήμαρχος Λέσβου κ. Δημήτριος Βουνάτσος, ο δήμαρχος Οινουσσών κ. Ευάγγελος Αγγελάκος, ο δήμαρχος Π. Φαλήρου κ. Διονύσης Χατζηδάκης.

Οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών: Λεσβιακών Συλλόγων, κ. Χριστόδουλος

ΤσακιρέληςΧιακών Σωματείων, κ. Αργύρης ΚοκκινάκηςΣαμιακών Συλλόγων, κ. Εμμανουήλ ΒονδικάκηςΔωδεκανησιακών Σωματείων κ. Γιάννης

ΦραγκούληςΠανικαριακή Αδελφότητα, κ. Λευτέρης

ΚουτούφαρηςΟι πρόεδροι των Συλλόγων:Αγίου Ευστρατίου κ. Γιώργος Νικολέτος

Φίλοι Οινουσών, κ. Γεώργιος ΔανιήλΛημνίων Καβάλας, κ. Ευδοκία ΠαπουτσίδουΑδελφότητα Ψαριανών, κ. Ανδρέας Καραγιώργης

Η ξεχωριστή εκδήλωση της ΟΛΣΑ για τα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011 στις 12.00 το μεσημέρι, στην αίθουσα συνεδρίων της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), η ΟΛΣΑ σε συνεργασία με την Λέσχη Πλωμαρίου «Βενιαμίν ο Λέσβιος», διοργάνωσε εκδήλωση στο πλαίσιο των Ελευθερίων 2011, στην οποία παρουσιάστηκε το πολύ ενδιαφέρον επετειακό Λεύκωμα με τίτλο «Λέσβος 1912- 2012 Εκατό χρόνια ελευθερίας»

Στην εκδήλωση αυτή, η οποία έγινε υπό την αιγίδα του Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Νάσου Γιακαλή, μίλησαν ο καθηγητής Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος, οι Λέσβιοι δημοσιογράφοι Γιάννης Παπουτσάνης και Βασίλης Χιώτης, ο πρόεδρος της ΟΛΣΑ Χριστόδουλος Τσακιρέλλης και ο πρόεδρος της Λέσχης Πλωμαρίου Ξενοφώντας Μαυραγάνης.

Παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Αναπληρωτής Υπουργός κλιματικής Αλλαγής και Περιβάλλοντος Νίκος Σηφουνάκης, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών, ο λογοτέχνης Τάκης Χατζηαναγνώστου, ο καθηγητής του ΕΜΠ Κώστας Μουτζούρης, ο τ. αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Πολύκαρπος Βούλγαρης, ο τ. αντεισαγγελέας του ανωτάτου Δικαστηρίου Βασίλειος Μαρκής, ο γνωστός Λέσβιος δημοσιογράφος Νικόλας Βουλέλης, ο εκλεκτός ηθοποιός Χρήστος Χατζηαπαναγιώτης, οι εκ των συγγραφέων του τόμου Άρης Κυριαζής, Γιάννης Χατζηβασιλείου και Αμφιτρίτη Καζάζη -Καπερώνη κ.α.

Μετά το τέλος της παρουσίασης προσφέρθηκαν εκλεκτοί λεσβιακοί μεζέδες και ούζο ενώ ακουγόταν λεσβιακή μουσική, για την οποία φρόντισε ο Γιάννης Μαλλής.

Εξώφυλλο από το λεύκωμα Λέσβος 1912-2012

Ελευθέρια 2011

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου η Π α λ λ ε σ β ι α κ ή Ένωση Θεσσα-λ ο ν ί κ η ς π ρ α γ -μ α τ ο π ο ί η σ ε εκδήλωση με θέμα « Ο δ υ σ σ έ α ς Ελύτης: 100 χρόνια από τη γέννησή του» στην κατά-μεστη αίθουσα της

Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την

επέτειο της Απελευθέρωσης του νησιού μας, γεγονός που επεσήμανε με πανηγυρικό τρόπο ο πρόεδρος της Ένωσης κ. Παναγιώτης Κουτλής στην εναρκτήρια ομιλία του. Κύριος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Δημήτρης Νικορέτζος, ο οποίος καθήλωσε το ακροατήριο. Ο ομιλητής με λόγο άμεσο, μεστό και γεμάτο γλαφυρότητα εστίασε σε ιδιαίτερες στιγμές από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ποιητή και της οικογένειας Αλεπουδέλλη, ενώ προσέγγισε το έργο του Ελύτη εμβαθύνοντας και αποκαλύπτοντας ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Η ομιλία του επενδύθηκε με απαγγελίες ποιημάτων από την Αναστασία Χατζή και τη Δέσποινα Καμπουροπούλου. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με απόδοση μέρους από το έργο του νομπελίστα ποιητή από τη χορωδία «Νίκος Αστρινίδης και με προβολή διαφανειών.

Εκ μέρους της Παλλεσβιακής Ένωσης Θεσσαλονίκης, ο πρόεδρος Π. Κουτλής βράβευσε τιμητικά τον κύριο ομιλητή Δημήτρη Νικορέτζο.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι της εκδήλωσης προηγήθηκε στο ναό της του Θεού Σοφίας εκκλησιασμός των μελών και δοξολογία παρουσία αρχών και αντιπροσωπείας νέων της Ένωσης βρακοφόρων. Μετά την εκδήλωση έγινε κατάθεση στεφάνου στο Γ΄ Σώμα Στρατού και ακολούθησε συνεστίαση για τα μέλη της Ένωσης.

22

Μουσικοχορευτική παράδοσηΜεσότοπου Λέσβου

Σεμινάρια "Χορός και παραδοσιακός πολιτισμός"Κυριακή 1 Απριλίου 2012, ώρα 14:00

στο Θέατρο "Δόρα Στράτου"Λόφος Φιλοπάππου, Αρχαιολογικό Πάρκο της Αθήνας

Εισηγητής: ο Μιχάλης Βουβέλης Πρόγραμμα:

13.30 Υποδοχή, παραλαβή ατομικού φακέλου σεμιναρίου14.00 Έναρξη σεμιναρίου και παρουσίαση του εισηγητή14.30 Διδασκαλία χορών15.30 Προβολή οπτικοακουστικού υλικού16.00 Διδασκαλία χορών και παρουσίαση φορεσιάς16.30 Επανάληψη διδαχθέντων χορών.

Σημειώσεις. Απολογισμός σεμιναρίου18.00 Λήξη σεμιναρίου, παραλαβή βεβαιώσεων συμμετοχήςΠληροφορίες στα γραφεία του Θεάτρου: 210 324 4395 πρωί και 210 921 2866 βράδυ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΤΗΣ 2ης ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

ΤΟΥ ΜΕΣΟΤΟΠΙΤΗ ΚΩΣΤΑ ΓΝΗΣΙΟΥ

"Η ντροπή στάθηκε στην πόρτα" Τετάρτη 4 Απριλίου ώρα 20.00 Ομιλητές: Φαίδρα Ζαμπαθά-Παγουλάτου ποιήτρια-συγγραφέας, Βακάλης Νεκτάριος δημοσιογράφος, Κορίδης Κωνσταντίνος εκδότης.Ποιήματα θα απαγγελθούν από προσκεκλημένο ηθοποιό.Τόπος διεξαγωγής: Δημοτική βιβλιοθήκη Αγ. Παρασκευής, οδός Αλέκου Κοντοπούλου 13, Αγ. Παρασκευή (κάθετος της Αγ. Ιωάννου) Τ.Κ. 15342Ο Κωνσταντίνος Σ. Γνήσιος γεννήθηκε τον Απρίλη του '68 στην Κυψέλη. Τελείωσε το 39ο Γυμνάσιο και Λύκειο Κυψέλης. Ακολούθησε σπουδές βιομηχανικού σχεδιασμού στον ΑΚΤΟ. Από το 1989 δραστηριοποιείται στο χώρο τού επίπλου και της ξύλινης κατασκευής. Με την ποίηση ασχολείται τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το βιβλίο «Η ντροπή στάθηκε στην πόρτα» είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του.

Εικαστικά δοκίμιαΦίλοι και φίλες και συμπατριώτες, με λίγο κόπο

κατόρθωσα να δημιουργήσω ένα blog που εκφράζει τις πολιτιστικές ανησυχίες μου. Θα ήθελα να σας το παρουσιάσω και να μου πείτε τη γνώμη σας. Το όνομα του blog είναι http://eikastikadokimia.blogspot.com

Στρατής ΖάνταληςΜπράβο στον πολυτάλαντο και αγαπητό μας συμπατριώτη

και φίλο Στρατή για το νέο του "δημιούργημα", από το οποίο θα μπορούμε να βλέπουμε μέρος των εμπνεύσεών του. Γιατί κάνει και άλλα που δε τα δημοσιοποιεί… Να είναι καλά, γεμάτος αναζητήσεις, εικαστικές και άλλες…

η Λέσβος μας

Εκδήλωση αξιώσεων από τηνΠαλλεσβιακή Ένωση Θεσσαλονίκης

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΥΠΕΡ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

ΚΟΝΙΑΡΕΛΛΗ ΣΙΑΚΗ Ε. 20 €ΧΑΛΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ 50 €ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 20 €ΤΟΥΜΠΑΝΤΖΗΣ ΣΑΒΒΑΣ 25 €ΜΑΡΗ ΕΙΡΗΝΗ 10 €ΚΟΡΔΟΥΤΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝ 50 €

ΥΠΕΡ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥΣΑΜΑΡΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ 50 €

23

Μάταια πράγματα........Ως νάμαστε πράγματα κλειστά κι ωραία, μάταια,Καρτερικά, υπερήφανα, σαν τα βουνά.Κοχύλια σκληρά, αλαβάστρινα, όστρακα άθραυστα,Βράχοι αρράγιστοι, κύκνοι σιωπηλοί.Κανείς δεν ακούει την ψυχή του άλλου.ΚανείςΚανείς.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965) του Γιώργου Θέμελη

φωτογραφία Μανόλης Παπουτσής