ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

30
-1- ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Σύνθεση ΠΑΖΛ καί ἐπιμέλεια παρουσίασης: Εὐάγγελος ὁ Σάμιος 2 η ΕΚΔΟΣΗ Σειρά ἀναρτήσεων: Θράκη ... Θράκη μου ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2016
  • Upload

    -
  • Category

    Education

  • view

    4.715
  • download

    1

Transcript of ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Page 1: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-1-

ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Σύνθεση ΠΑΖΛ καί ἐπιμέλεια παρουσίασης: Εὐάγγελος ὁ Σάμιος

2

η ΕΚΔΟΣΗ

Σειρά ἀναρτήσεων: Θράκη ... Θράκη μου

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2016

Page 2: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-2-

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ......................................................................................................................................................... 1

ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΖΛ: ....................................................................................................................................................................... 2

1. ΘΡΑΚΗ (ΟΡΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ Κ.Λ.Π) ......................................................................................................................................... 3

2. ΧΑΡΤΕΣ ΘΡΑΚΗΣ ............................................................................................................................................................ 13

3. ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ............................................................................................................................... 16

4. ΜΑΓΝΗΤΟΣΚΟΠΗΜΑΤΑ ................................................................................................................................................. 17

5. PROJECT ΘΡΑΚΗ: ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ............................................................................... 18

ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΖΛ: Θράκη γῆ Ἑλληνική

Κατά τή μυθολογία πῆρε τό ὄνομά της ἀπό τήν κόρη τοῦ θεοῦ Ωκεανοῦ καί τῆς Παρθενώπης τή

Θράκη. Κατά τόν Καρολίδη τό Θράξ-Θράκη μερικοί τό συσχετίζουν μέ τό Ἑλληνικό θρέω-θρώ θρῦλος-

θρήσκος-θρησκεύω καί ἀπό ἠθική ἔννοια μετέπεσε σέ φυλετική.

Ἡ Ἑλληνική Θράκη ἀποτελεῖ μικρό τμῆμα τοῦ γεωγραφικοῦ χώρου ποῦ εἶναι γνωστός στήν

Ἱστορία ὡς "Μείζων Θράκη".

Πλῆθος ἱστορικῶν στοιχείων θά διαβάσουμε στήν πρώτη ἑνότητα.

Ἀπελευθερώθηκε και ἐνσωματώθηκε στήν Ἑλλάδα τό 1920, βρίσκεται στό βορειοανατολικό

ἠπειρωτικό τμῆμα τῆς χώρας καί γειτνιάζει πρός ἀνατολάς μέ τήν Τουρκία καί πρός βορά μέ τήν

Βουλγαρία, μέ τίς ὁποῖες συνδέεται ὁδικῶς καί σιδηροδρομικώς.

Πρῶτα ἄς γνωρίσουμε τήν ἱστορία της , ἄς δοῦμε τούς χάρτες καί ἄς ἐνημερωθοῦμε ἀπό μία

σειρά ἐπιλεγμένων μαγνητοσκοπημάτων.

Στήν συνέχεια ἄς μάθουμε τί συμβαίνει σήμερα μέ τήν Θράκη. Γιατί ἡ Τουρκία θέλει μία

«Ἀνεξάρτητη Δυτική Θράκη»; Μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀνεξάρτητη Θράκη;

Ἡ παροῦσα ἀνάρτηση ἔγινε μέ ἀφορμή τήν ἀνάρτηση τοῦ ἱστολογίου ¨Ἄς Μιλήσουμε

ἐπιτέλους¨ μέ τίτλο ¨Project Θράκη: Τό ἔγκλημα πλησιάζει στό τέλος του¨ καί θά προσπαθήσει νά

δώση ἀπάντηση σ΄ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα.

Εὐάγγελος ὁ Σάμιος

27 Φεβρουαρίου 2016

Ἁγίου Προκοπίου τοῦ ὁμολογητοῦ

2η Ἔκδοση

Page 3: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-3-

1. ΘΡΑΚΗ (ΟΡΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ Κ.Λ.Π)

Όρια. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, τα όρια της Θράκης δεν υπήρξαν ποτέ απολύτως προσδιορισμένα. Ο Όμηρος αναφέρει ως νότιο όριο τον ποταμό Πηνειό της Θεσσαλίας και το Αιγαίο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ως βόρειο όριο τον Δούναβη και τον Εύξεινο Πόντο. Θα πρέπει, λοιπόν, να θεωρήσουμε ως ανατολικό όριο τον Εύξεινο Πόντο, ως βόρειο τον ‘Ιστρο (= Δούναβη), ως δυτικό τον ποταμό Αξιό και ως νότιο το Αιγαίο Πέλαγος. Στους ιστορικούς χρόνους και για μικρά χρονικά διαστήματα προσαρτήθηκαν στη Θράκη η Σκυθία, η περιοχή των Γετών και των Δοκών. Η έκταση της Θράκης αυξομειωνόταν, αλλά «κυρίως Θράκη» θεωρούνταν η περιοχή μεταξύ Στρυμόνα, Αίμου και Αιγαίου.

Ονομασία της περιοχής. Σύμφωνα με την αρχαία μυθική παράδοση, η Θράκη πήρε την ονομασία της από την ομώνυμη κόρη τού Ωκεανού και της Παρθενόπης ή από κάποια ομώνυμη νύμφη ή από κάποιο μυθικό βασιλιά. Παλαιότερη ονομασία της ήταν Πέρκη ή Αρία, όμως, για τον Πλάτωνα, τον Πίνδαρο, τον Αισχύλο και άλλους αρχαίους συγγραφείς, η ονομασία της έχει συμβολικό περιεχόμενο και σημαίνει τη χώρα της αγνής διδασκαλίας και της ιερής ποίησης. Φαίνεται όμως ότι πήρε την ονομασία της από τους Θράκες, λαό συγγενικό με τους Έλληνες (ινδοευρωπαϊκής καταγωγής), που εγκαταστάθηκε στον χώρο

{ Θράκη, η (Μυθ.)– κόρη του Ωκεανού και της Παρθενόπης, αδελφή της Ευρώπης, που έδωσε το όνομα της στην ομώνυμη χώρα. Στον Στέφανο Βυζάντιο ονομάζεται και Τιτανίς, εξαιτίας της καταγωγής της από τον Τιτάνα Ωκεανό. Λέγεται ότι με τον Δία απέκτησε τον Βίθυν, με τον Κρόνο τον Δόλογκο και με τον Οβριάρεω τον Τριήρη, Για τον λόγο αυτό, οι Βιθυνοί, οι Δόλογκες και οι Τριήρες ανήγαγαν την καταγωγή τους στη Θράκη.

Με την ονομασία «Θρώσσα» αναφέρεται ως μητέρα ταυ Ιαμάρου. τον οποίο απέκτησε με τον Άρη, ο δε Ίσμαρος θεωρείται ως ιδρυτής της Θρακικής πόλης Μαρώνειας. Ο Gruppe θεωρεί τον δεσμό της Θράκης με τον Άρη ως ένδειξη για τη θρακική καταγωγή του θεού. Αντίθετη άποψη εξέφρασε ο Kern. Απεικονίσεις της Θράκης είναι συχνές σε νομίσματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής εποχής. }

Θράκες, οι (αρχ.). Λαός συγγενικός µε τους Έλληνες, τους Ιλλυριούς και τους Φρύγες (ινδοευρωπαϊκής καταγωγής). Ήσαν επίσης, συγγενικός λαός µε τους Τρώες, µε τους οποίους μάλιστα συνεμμάχησαν κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Στον Όμηρο οι Θράκες αναφέρονται ως «Θρήικες ακρόκομοι» ή «Θρῆκες». Ο Ηρόδοτος τους αναφέρει ως το µεγαλύτερο έθνος µετά τους Ινδούς {των Θρακών το γένος είναι μέγιστον πάντων των άνθρώπων μετά βεβαίως τους ‘Ινδούς. Κατά δε την εμήν γνώμην εάν ήρχετο παρ’ ενός ανδρός θα ήτο ακαταμάχητον και πολύ ισχυρότερον όλων των εθνών. Τούτο όμως είναι αδύνατον και ουδείς υπάρχει τρόπος διορθώσεώς του. Δια τούτο είναι ασθενείς. ‘Έχουν πολλά ονόματα αναλόγως της περιοχής ἤν οικούν, αλλά πάντες διατηρούν παραπλήσια έθιμα, πλην των Γετών και των Τραυσών και των κατοικούντων βορείως των Κρηστυναίων (Ηρόδοτος-Τερψιχόρη)}, το ίδιο και ο Παυσανίας. Κατά την παράδοση του Στράβωνος, τους δύο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες το σύνολο των Θρακών ανήρχετο σε 2.000.000 και χωριζόταν σε 22 φυλές.

Θρακικές φυλές. Οι θρακικές φυλές είχαν πάρει την ονοµασία τους από τον τόπο που κατοικούσαν. Πρέπει όµως να σηµειωθεί ότι οι φυλές αυτές δεν έµεναν µόνιµα σε έναν συγκεκριµένο χώρο, αλλά µετακινούνταν και κατελάµβαναν η µία τη θέση της άλλης. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν τις παρακάτω φυλές: Αλητοί, δηλαδή αυτοί που περιηλανώνται. Ασταί, στην περιοχή τής Βιζύης. Αψίνθιοι, ανατολικά τού Αίµου. Βέννοι ή Βένοι, στον µέσο και στον κάτω ‘Εθρο. Βέσσοι ή Βησσοί, µεταξύ Ροδόπης και Αίµου. Μπετεγγέρι (Bettegerri), ανατολικά του κάτω Έβρου, κοντά στην Αδριανούπολη· Βισάλται, κατά µήκος του Στρυµόνα και στη χερσόνησο του Άθω· Βίστονες, στο Αιγαίο Πέλαγος. Βριάνται ή Priantae, στη Βριαντική, απέναντι από τη Σαµοθράκη. Βρίσαι, στην περιοχή των βεσοικών φυλών. Γέτες, ανάµεσα στον Αίµο και στον Δούναβη. Δανθαλήται, στον άνω Στρυµόνα. Δάρσιοι, Δερσαίοι ή Δερραίοι, στον κάτω Στρυµόνα. Δίγυροι, στα βόρεια της Rila PIanina· Δίοι, στα

Page 4: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-4-

όρη της Ροδόπης· Δόλογκοι, στη Χερσόνησο τής Καλλίπολης. Ντρουγγέρι (Drugeri), στον µέσο ‘Εθρο. Ζακελέοι, στον Ζιλιάχοβο της πεδιάδας του Στρυµόνα. Ζηράνιοι· Ηδωνοί ή Ηδώνες, στην πεδιάδα του κάτω Στρυµόνα. Θυνοί, στο εσωτερικό της χώρας του Βυζαντίου. Καινοί, στην Προποντίδα. Καρµπιλέζι (KarbiIesi), µία από τις βεσσικές φυλές. Κεβρήνιοι, στον ‘Αρισθο, παραπόταµο τού Έβρου. Κίκονες, από ‘τη Βιστονίδα µέχρι τον ‘Εβρο. Κοιλαλήται, στους πρόποδες του Αίµου. Κορπίλοι, κοντά στο Διδυµότειχο και ανατολικά της Αίνου. Κρηστώνες, βόρεια της λίµνης Βόλβης, µεταξύ Αξιού και Στρυµόνα. Λαδεψοί, ένα από τα θυνικά φύλα. Μαντουατένι (Maduateni)· Μαιδοί ή Μάιδοι, στις κοιλάδες του άνω Στρυµόνα. Μελανδίται· Μυγδόνες, αρχικά µεταξύ Στρυµόνα και Αξιού, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Νιζαίοι· Οδόµαντοι ή Οδόµαντες, συγγενείς των Ηδωνών, στον κάτω Στρυµόνα. Οδρύσαι, αρχικά στην κοιλάδα του Έβρου, αργότερα σε όλη τη Θράκη. Παίτοι, µεταξύ κάτω Έβρου και Μέλα. Παναίοι, στην περιοχή τού Στρυµόνα. Πίερες, στην περιοχή τού Παγγαίου. Πυρογγέρι (Pyrogerι), στην πεδιάδα του Έβρου, κοντά στη Βερόη. Σάιοι· Σαµαίοι, στη Σαµαική χώρα. Σαπαίοι, µεταξύ Βιστονίδος λίµνης και Νέστου. Σάτρσι ή Σατροκένται, στη Ροδόπη. Σέλλητες, στον Αίµο, ίσως µέχρι την Αγχίαλο. Σέρδαι ή Σερδόι, στην περιοχή της Σαρδικής, κοντά στη σηµερινή Σόφια. Σίθωνες ή Σιθώνες, στις χερσονήσους Παλλήνη και Σιθωνία· Σιντοί, µεταξύ Στρυµόνα και Αξιού· Τραλλείς, στον άνω Νέστο. Τρανίζαι ή Τράνιζοι, ένα από τα θυνικά φύλα. Τραυσοί, στη Ροδόπη. Υψάλται, ίσως στην περιοχή τού Έβρου.

Χαρακτηριστικά τών Θρακών – Ήθη και έθιµα. Σύµφωνα µε τις αρχαίες πηγές, οι Θράκες ήταν βίαιοι, ορμητικοί, άλλοτε οκνηροί, άλλοτε πολύ ενεργητικοί. Δεν φημίζονταν για την αξιοπιστία τους, ενώ ήταν γνωστοί για τη μαχητικότητά τους. Έτσι τούς περιγράφει ο Θουκυδίδης, ενώ στον Όμηρο ορισμένοι Θράκες αναφέρονται ως εγκρατείς και φιλήσυχοι, λιτοδίαιτοι και δίκαιοι.

Στους Θράκες ίσχυε η πολυγαμία, όπως µας λέγει ο Μένανδρος. Κάθε άντρας έπαιρνε πολλές γυναίκες, για να αποκτήσει πολλά παιδιά. Είχε δε το δικαίωνα να πουλά τις γυναίκες και τα παιδιά του ή να τα ανταλλάσσει. Για τον λόγο αυτό, η δουλεία ήταν ευρύτατα διαδεδομένη. Και ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί: Οι δε βορείως των Κρηστωναίων οίκούντες πράττουν τά έξης: ἔκαστος ἐξ αὐτών ἔχει πολλάς συζύγους. ‘Όταν λοιπόν τις ἐξ ἀvτών άπoθάνη έγείρεται ἔντονος φιλονικεία μεταξύ των, συζύγων και έξαιρετικόν ενδιαφέρον των φίλων τoυ, ἐπί τού ποία ἐξ αὐτών ήγαπάτο περισσότερον ὑπό τού άνδρός. ‘Εκείνη δε ἥτις θα κριθή, προσδίδοντες είς αύτήν µεγάλην τιμήν, έγκωµιάζουν άνδρες και γυναῖκες μετά δε ταῦτα, σφάζεται επί του τάφου υπό του στενοτέρου συγγενούς της. Σφαγεῖσα συνθάπτεται µετά του συζύγου. Αί δε άλλαι, θεωρούν ότι έπαθον µεγάλην συµφοράν, διότι δι’ εκείνας δεν υπάρχει µεγαλντέρα έντροπή . Οι δε λοιποί Θρᾶκες διατηρούν το έξης εθιμον. Τους υioύs των πωλούν εις τό έξωτερικόν. Τάς δε κόρας των δεν προφυλάσσουν άλλα έπιτρέπουν εΙς αυτάς να συνουσιάζωνται με οίονδήποτε άνδρα έπιθυµούν. Τας συζύγους των όμως φυλάσσουν αύστηρώς, άγοράζοντες αυτάς άπό των γονέων των δι’ άδροτάτης πληρωμής. Θεωρούν ευγενή την στίξιν του σώματος, το δε άστικτον θεωρούν άγενές. την άργίαν θεωρούν ώς το κάλλιστον των πραγµάτων, την δε καλλιέργειαν της γης ώς έξευτελισμόν. Εντιµότατον θεωρούν το άποζήν εκ του πολέμου και της ληστείας. Αυτά είναι τα σπουδαιότερα εκ των εθίμων των. (Ηρόδοτος-Τερψιχόρη).

Χαρακτηριστικές είναι οι δοξασίες τους για τη ζωή και τον θάνατο. Όταν γεννιόταν κάποιο παιδί, έκλαιγαν και θρηνούσαν, γιατί θα είχε να αντιμετωπίσει τα βάσανα της ζωής. Αντίθετα, όταν κάποιος πέθαινε, χόρευαν και τραγουδούσαν. Τους νεκρούς τούς έθαβαν ή τους έκαιγαν τρεις ημέρες μετά τον θάνατό τους. Στο διάστημα αυτό έτρωγαν και γλεντούσαν. Όταν μάλιστα πέθαινε πλούσιος, διοργανώνονταν αγώνες µε πλούσια δώρα. Οι τάφοι των σημαντικών προσώπων σκεπάζονταν µε τύμβους. Συνηθισμένη επίσης ήταν και η νεκρομαντεία {Τους ευπορωτέρους έξ αύτων θάπτουv ώς έξης: έπί τρείς ήµέρας εκθέτουν τον νεκρόν και σφάζοντες παντοῖα σφάγια εύοχουνται άφού προηγουμένως τον θρηνήσουν. «Επειτα τον θάπτουv εἴτε καίοντες αυτόν, εἴτε άλλως, δηλαδή θάπτοντες έντός της γης, κατασκευάζοvτεs μετα ταῦτα τύμβον και διοργανοῦντες παντοίους άγώνας κατά τους οποίους απονέμουν τα μεγαλύτερα έπαθλα, δικαίως , εις τους νικήσαντες εν μονομαχία. Ούτω ενεργούν τας ταφάς οι Θρᾶκες (Ηρόδοτος-Τερψιχόρη)}.

Ενδυµασία και πολεµική εξάρτυση των Θρακών. Η καθημερινή ενδυμασία των Θρακών ήταν κατασκευασμένη από χοντρά υφάσματα ή δέρµατα ζώων. Βασικά ρούχα ήταν ο χιτώνας και το µακρύ πανωφόρι χωρίς μανίκια (ζειραί). Συνήθιζαν να στιγματίζουν το σώµα τους (τατουάζ), κάτι που θεωρούσαν σηµάδι ευγενικής καταγωγής.

Στον Ηρόδοτο πληροφορούμαστε για τον πολεµικό τους εξοπλισμό. Στο κεφάλι φορούσαν κάλυµµα από δέρµα αλεπούς, την αλωπεκή, στο σώµα µακρύ πανωφόρι, τη ζειρά, στα πόδια και στις κνήµες πέδιλα από δέρµα µικρού ελαφιού. Κρατούσαν πέλτες, δηλαδή µικρές ασπίδες, και τα όπλα τους ήταν το ακόντιο και τα µικρά εγχειρίδια. Εντιµότατον θεωρούν το άποζήν εκ του πολέμου και της ληστείας.

Οικονοµία και κοινωνία τών θρακών. Για τους Θράκες η εργασία ήταν αναξιοπρέπεια και εξευτελισµός. Αξιοπρεπείς ασχολίες θεωρούνταν µόνο ο πόλεµος και η ληστεία. Για τον λόγο αυτό, οι Θράκες δεν είχαν ανεπτυγμένη οικονοµία, αν και διέθεταν άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές: µέταλλα, δάση, εύφορες εκτάσεις, βοσκοτόπια, ζώα. Ζούσαν κυρίως από τους πολέµους, τη ληστεία και το δουλεμπόριο· υπήρχαν όµως και µερικοί γεωργοί

Page 5: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-5-

και κτηνοτρόφοι. Η θρακική κοινωνία περιλάμβανε έτσι τρεις τάξεις: τους πολεµιστές, τους καλλιεργητές και κτηνοτρόφους και τους δούλους.

Τα δεδομένα αυτά άλλαξαν όταν δημιουργήθηκαν ελληνικές πόλεις στα θρακικά παράλια. Στην κλασική και ελληνιστική εποχή οι Θράκες άρχισαν να συγκροτούνται σε βασίλεια και να δημιουργούν µια αστική τάξη. Ευνοϊκές στάθηκαν για την εξέλιξη αυτή οι εµπορικές τους σχέσεις µε τους Έλληνες. Οι Θράκες έπαιρναν αλάτι, βιοτεχνικά προϊόντα και έργα τέχνης, τα οποία αντάλλασσαν µε δούλους, ξυλεία, μέταλλα, δημητριακά και άλογα. Είχαν αναπτύξει επίσης τη µμεταλλουργία, όπως αποδεικνύει η νομισματοκοπία ήδη από τους αρχαϊκούς χρόνους, εκμεταλλευόμενοι τα µμεταλλεία χρυσού και αργύρου της Σκαπτής ύλης στο Παγγαίο. Το ίδιο ανεπτυγμένη ήταν και η κεραμική.

Το θρακικό οδικό δίκτυο, που ήταν αρκετά καλό, ευνοούσε και διευκόλυνε τις συναλλαγές. Έχουν βρεθεί τµήµατα ξύλινων και λίθινων γεφυρών, καθώς και οδικές αρτηρίες.

Θρακική θρησκεία. Οι Θράκες είχαν γενικά, από την εποχή που τους γνωρίζουµε καλύτερα, τους ίδιους θεούς µε τους Έλληνες, υπήρχαν όµως και Θρακικοί θεοί -άγνωστοι αρχικά στους Έλληνες- οι οποίοι αργότερα εντάχθηκαν στο ελληνικό πάνθεο.

Η λατρεία του Διός και της Ήρας ήταν ευρύτατα διαδεδοµένη. Ο Απόλλων θεωρείται από τους πιο παλιούς θεούς, τού οποίου η λατρεία από τους Θράκες μαρτυρείται και στον Όμηρο. Η Άρτεμις ταυτίστηκε σταδιακά με τη θρακική θεότητα Βενδίδα, που λατρευόταν στα σπήλαια. Λατρεύονταν επἰσης ο Ερμής και ο Άρης, ενώ ξεχωριστή θέση κατέχει ο Διόνυσος, του οποίου η οργιαστική λατρεία παραδιδόταν ότι γεννήθηκε στη Θράκη και από εκεί εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα. (Η σημερινή έρευνα δεν συμφωνεί με την παράδοση αυτή). Στη Θράκη ο Διόνυσος ταυτίστηκε με τον Σαβάζιο, θεότητα που συμβόλιζε την άνθηση της φύσης, το θάνατο και την αναγέννησή της. Άλλοι θεοί που λατρεύονταν ήταν ο Ασκληπιός, η Υγιεία και ο Τελεσφόρος, ο Ήλιος, ο Ηρακλής, η Εκάτη, οι χθόνιοι θεοί, οι Νύμφες, ο Ζάλμοξις (μυθικό πρόσωπο, μυημένο στα μυστήρια των Αιγυπτίων, νομοθέτης και θεοποιημένος ιερέας), ο Πλείστωρος και η Κότυς ή Κοτυττώ, τής οποίας η οργιαστική λατρεία διαδόθηκε και στην Ελλάδα. Πιο χαρακτηριστική και διαδεδομένη όμως υπήρξε η λατρεία ενός εφίππου ήρωα Θεού ο οποίος παραδίδεται μόνο με έναν εικονογραφικό τύπο, αλλά πάρα πολλά ονόματα και του οποίου πιθανότατα το περιεχόμενο προσαρμοζόταν κάθε περιοχή σε τοπικό δεδομένα. Συχνά, ο έφιππος αυτός ήρωας ταυτίστηκε με τον μυθικό βασιλιά Ρήσο που ηρωοποιήθηκε και Θεοποιήθηκε.

Ο Ηρόδοτος μας λέγει ότι: ‘Εκ των θεών σέβονται µόνον τον «Αρην, τον Διόνυσον και την ‘Αρτεμιν. Οι δε βασιλείς των, μόνοι εκ των άλλων πολιτών, περισσότερον όλων των Θεών σέβονται τον ‘Ερµήν καί εις αύτου µόνον το όνοµα ορκίζονται ισχυριζόµενοι ότι κατάγονται εξ αυτού.

Στους ρωμαϊκούς χρόνους διαδόθηκαν πολλές ανατολικἐς λατρείες, όπως του Μίθρα, του Αρποκράτη, του Σεράπιδος, της Ίσιδος, του Άνουβι, του Οσἰριδος, ενώ σε επιγραφές αναφέρονται και πολλές δευτερεύουσες θεότητες : Τοτόης, Μηδυλεύς, Δηλόπτης, Μανίμαζος, Δαβατόπειος, Δαρζάλας, Λαμβαδούλης, Σβελζούρδος, Ασδούλης, Σουρογέθης, Τιλθάζης κ.α.

Οι θράκες στην Ελληνική μυθολoγία.

Πολλοί μυθικοί Θράκες συνδέθηκαν στενά με την ελληνική μυθολογία Μερικοί από τους πιο γνωστούς είναι

—ο Εύμολπος, γιος του Μουσαίου, ιδρυτής των Ελευσινίων μυστηρίων

—ο Ορφεύς, γιος του Απόλλωνος ή του Οιάγρου, βασιλιά της Θράκης-

—ο Φιλάμμων-

—ο Θαμύρας-

—ο Μουσαίος.

Ελληνικοί μύθοι που συνδέουν τους Έλληνες και τους θράκες είναι οι εξής:

—η αρπαγή της Ωρειθυίας από τον Θρηίκιο Βορέα-

—η αρπαγή των αλόγων του Θρακός Διομήδη από τον Ηρακλή-

Page 6: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-6-

—η συνεργασία του Θρακός Φινέως και των Αργοναυτών-

—η βοήθεια τού Θρακός Τηρέως προς τον Αθηναίο Πανδίονα-

—ο γάμος του Τηρέως με την Πρόκνη, θυγατέρα του Πανδίονος-

—η ίδρυση της Ορεστιάδσς στη θρακική πόλη Ουσκουδάμα από τον Ορέστη.

θρακική γλώσσα. Ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια και συγγενεύει με την Αρμενική και τη Φρυγική, δέχθηκε όμως επιδράσεις και από τις γλώσσες γειτονικών λαών (Παιόνων, Ιλλυριών και Σκυθών). Δεν σώζονται κατάλοιπά της, αλλά μέχρι τα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα αναφέρεται ως γλώσσα Βεσσών (lingua Bessorum). Διατηρήθηκαν κυρίως ονόματα προσώπων, θεών, φυλών, ποταμών ή τοπωνύμια. Χαρακτηριστικές θρακικές καταλήξεις θεωρούνται οι -dava, dixos, -para, -centus, -geri. Η απουσία γραπτών πηγών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι Θράκες δεν είχαν γραφή.

Η εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας άρχισε με τον αποικισμό των παραλίων και συνεχίστηκε με τις επιγαμίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της τελευταίας περίπτωσης η Ηγοσιπύλη, μητέρα τού Κίμωνος, η Αβρότονος. μητέρα του Θεμιστοκλή και ο ιστορικός Θουκυδίδης, απόγονος Θράκα βασιλιά. Ο εξελληνισμός συνετίστηκε στα χρόνια του Φιλίππου της Μακεδονίας. Τον 3ο π.χ. αιώνα πολλοί Θράκες μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Από τον 2ο μ Χ. αιώνα φαίνεται ότι είχαν εντελώς εξελληνιστεί, ενώ από τον 5ο μ.Χ. αιώνα κ.ε. ήταν πια Ρωμαίοι, δηλαδή Έλληνες.

Προϊστορική εποχή. Η Παλαιολιθική εποχή μέχρι το 10000 Π.Χ. είναι γνωστή μόνο από λίγα εργαλεία στην περιοχή του Έβρου. Θα πρέπει όμως να υπάρξουν περισσότερα στοιχεία, αν μάλιστα κρίνουμε από τις γειτονικές περιοχές (Μακεδονία, Μικρά Ασία, Βαλκάνια), όταν συνεχιστούν οι έρευνες.

Κατά τη Νεολιθική εποχή (4500–3000 π.Χ) παρουσιάζεται μια έντονη ανάπτυξη: υπάρχουν τουλάχιστον 25 θέσεις, από τις οποίες έχουν ανασκαφεί συστηματικά η Παραδημή, το Ντικιλί-Τας και το Φωτολείβος, και ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής υπολογίζεται σε 20.000. Κατά την περίοδο αυτή οι κάτοικοι ζούσαν σε σπίτια φτιαγμένα από πασσάλους, κλαδιά και πηλό, Ο πολιτισμός αυτής της περιόδου χωρίζεται σε τρεις φάσεις, με βάση τις θέσεις που έχουν ανασκαφεί:

1) της Παραδημής, που συγγενεύει με τα γειτονικά βουλγαρικά πρότυπα, με χαρακτηριστικά αγγεία τα μονόχρωμα σκούρα με γωνιώδες περίγραμμα και κερατοειδείς ή κομβιόσχημες αποφύσεις στις λαβές

2) του Ντικιλί-Τας και Φωτολείβ0υς, με τη χαρακτηριστική κεραμική σκούρου σε ανοιχτό βάθος (black-on-red)·

3) της διακόσμησης με γραφίτη στην κεραμική, που συγγενεύει με τους πολιτισμούς Μαρίτσα και Γκουμέλνιτσα και θεωρείται βαλκανικό δημιούργημα με παράλληλη ανάπτυξη της ειδωλοπλαστικής.

Εποχή του Χαλκού (3000·1100 π.Χ.). Την εποχή αυτή παρατηρείται νέο πολιτιστικό ρεύμα από την Ανατολή, που βασίζεται στην εμφάνιση και ανάπτυξη της μεταλλοτεχνίας. Στη Θράκη είναι επιβεβαιωμένη μόνο η πρώιμη εποχή (3000-1900 π.Χ.), που δεν διαφέρει από τη νεολιθική. Η οικονομία στηρίζεται στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, αλλά ο πληθυσμός παρουσιάζεται μειωμένος και είναι γνωστές μόνο 13 θέσεις. Γύρω στο 2000 Π.Χ. οι οικισμοί καταστρέφονται εκ θεμελίων και η καταστροφή αυτή συνδέθηκε με την εισβολή νέων φυλετικών στοιχείων από τον Βορρά, που θεωρού-νται ινδοευρωπαϊκά και αποτελούν την απαρχή της εγκατάστασης των θρακικών φύλων.

Η Μέση Χαλκοκρατία (1900-1600 π.Χ) και η Ύστερη (1600-1100 π.Χ.) δεν επιβεβαιώθηκαν ανασκαφικά, είναι όμως σχεδόν αδύνατο να μην υπήρξαν, αφού δείγματά τους απαντούν στις γειτονικές περιοχές (Βουλγαρία, Μικρά Ασία και Ρουμανία).

Εποχή του Σιδήρου–Γεωμετρικοί χρόνοι (110ς–70ς π.Χ. αιώνας). Η εποχή αυτή για τη Θράκη εντάσσεται ουσιαστικά στην προϊστορία της, γιατί δεν υπάρχουν γραπτές πηγές και οι πρώτες ιστορικές μαρτυρίες προέρχονται μόνο από τον 70 Π.Χ. αιώνα κ.εξ., οπότε άρχισαν οι αποστολές Ελλήνων αποίκων στα θρακικά παράλια. Για τις πόλεις της εποχής αυτής μιλούν ο Όμηρος (Ίσμαρος) και ο Στράβων (Ξάνθεια, Μαρώνεια, Ίσμαρος). Έχουν βρεθεί τμήματα ακροπόλεων και τάφοι που έδωσαν αγγεία, χάλκινα κοσμήματα και σιδερένια εγχειρίδια.

Page 7: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-7-

Αρχαϊκή εποχή (70ς–60ς π.Χ. αιώνας). Οι άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Θράκης έλκυσαν τους Έλληνες και τους οδήγησαν στα παράλιά της τον 70 Π.Χ. αιώνα, στα πλαίσια του β’ ελληνικού αποικισμού.

Σημαντικότερες αποικίες είναι: Αμφίπολη, Αισύμη, Γαληψός, Νεάπολη, ‘Αβδηρα, Δίκαια, Στρύμη, Μαρώνεια, Ορθαγορία, Μεσημβρία Αιγαίου, Μεσημβρία Πόντου, Ζώνη, Σάλη, Δρυς, Αίνος, Βισάνθη, Πέρινθος, Σηλυβρία, Κάλλατις, Καρδία, Οδησσός, Απολλωνία, Αγχίαλος, Ίστρος, Σηστός, Βυζάντιο. Πολλές από αυτές έχουν εντοπιστεί (Δίκαια, Στρύμη, Σάλη), ενώ λίγες έχουν πλήρως ανασκαφεί (Αμφίπολη, Μαρώνεια, Μεσημβρία Αιγαίου, Άβδηρα).

Μετά τις πρώτες συγκρούσεις, οι Θράκες και οι Έλληνες άρχισαν να συνεργάζονται και να έχουν έντονες εμπορικές σχέσεις, που θα οδηγήσουν στον εξελληνισμό των πρώτων. Από την εποχή αυτή και για αρκετούς αιώνες αργότερα, η ελληνική παρουσία θα είναι πολύ έντονη και θα δώσει πολλά ελληνικά χαρακτηριστικά στον ντόπιο θρακικό πολιτισμό.

Το 513 π.Χ., όταν ο Δαρείος εξεστράτευσε κατά των Σκυθών, το ανατολικό τμήμα της Θράκης καταλήφθηκε από τους Πέρσες. Το 492 π.Χ., όταν ο Μαρδόνιος επιχείρησε το ίδιο εναντίον της Ελλάδος, οι Θράκες του προξένησαν μεγάλες καταστροφές. Το 480 π.Χ., κατά την εκστρατεία του Ξέρξη, μερικές φυλές ‘τάχθηκαν με το μέρος του, ενώ άλλες αρνήθηκαν να συμπράξουν και κατέφυγαν στην ορεινή Ροδόπη.

Κλασική εποχή (50.–40. π.Χ. αιώvας). Μετά την αποχώρηση των Περσών, οι Θράκες συγκροτήθηκαν σε βασίλεια και δημιούργησαν ισχυρά κράτη. Πιο γνωστό είναι αυτό των Οδρυσών, που ίδρυσε ο Τήρης (480-460 π.Χ.). Κατά τη διόρκεια

της Βασιλείας του, οι Αθηναίοι ενσωμότωσαν τις παράλιες πόλεις στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία (478 π.Χ.), την οποία αναγνώρισαν οι Θράκες και στην οποία πλήρωναν τον ετήσιο «Θράκιο φόρο».

Τον Τήρη διαδέχθηκε ο Σιτάλκης Α’ (455-424 π.Χ.), που επεξέτεινε το Βασίλειό του από τον Στρυμόνα ως τον Εύξεινο και από το Αιγαίο ως τον Δούναβη, κατασκεύασε δρόμους, κατάρτισε πεζικό και ιππικό και συνέβαλε σημαντικά στον εξελληνισμό και εκπολιτισμό του κρότους του, που είχε ήδη αρχίσει από την αρχαϊκή εποχή. Το 431 Π.Χ. στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου, ο Σιτάλκης συμμάχησε με τους Αθηναίους και εξεστράτευσε το 429 Π.Χ. εναντίον του Περδίκκα της Μακεδονίας χωρίς επιτυχία. Όταν όμως οι Αθηναίοι δεν τον βοήθησαν, ο Σιτάλκης συμμάχησε με τον Περδίκκα. Γυρίζοντας στη χώρα του, αντιμετώπισε τους επαναστατημένους Τριβαλλούς, αλλά σκοτώθηκε στη μάχη. Τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Σεύθης Α’ (424-415 π.Χ.), που οδήγησε τη χώρα σε μεγάλη δόξα και ακμή. Διατήρησε φιλικές σχέσεις με όλους τους γειτονικούς λαούς και έμεινε ουδέτερος κατά τον υπόλοιπο Πελοποννησιακό πόλεμο.

Μετά τον θάνατό του, η ενότητα του κρότους του κλονίστηκε. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Μήδοκος ή Αμόδοκος (415-391 π.Χ.), που κράτησε την κεντρική Θράκη, με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη, ενώ ο συγγενής του Μαισόδης έγινε βασιλιάς των νοτιοανατολικών παραλίων, με πρωτεύουσα τη Βιζύη και ο Ευρύξελμις Α’ (389-384 π.Χ.) κράτησε την περιοχή δυτικά του Έβρου με έδρα τα Κύψελα. Πολλές φυλές όμως έμειναν ανεξάρτητες.

Όταν, το 404 π.Χ., οι Αθηναίοι νικήθηκαν στους Αιγός Ποταμούς από τους Σπαρτιάτες, τα θρακικά παράλια περιήλθαν στον σπαρτιατικό έλεγχο και τα δημοκρατικά τους πολιτεύματα καταλύθηκαν.

Μεταξύ 405 και 391 Π.Χ. βασιλιάς ήταν ο Σεύθης Β’, Αυτόν τον διαδέχθηκε ο Κότυς Α’, σύμμαχος των Αθηναίων (384-359 π.Χ.), που ενοποίησε και πάλι το κρότος του. Η συμμαχία του όμως με τους Αθηναίους διαλύθηκε το 361 Π.Χ. και έναν χρόνο αργότερα ο Κότυς δολοφονήθηκε ως εχθρός της ελευθερίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Κερσοθλέπτης (359-341 π.Χ.), που όμως αναγκάστηκε να μοιραστεί το Βασίλειό του με τα αδέλφια του, Θηρισόδη και Αμάδοκο. Με τον τελευταίο συμμάχησε ο Φίλιππος, που είχε αρχίσει να εφαρμόζει επεκτατική πολιτική στη Θράκη, ενώ οι Αθηναίοι βοήθησαν τον Κερσοθλέτττη. Μετά την κατάληψη της Ολύνθου από τους Μακεδόνες (348 π.Χ.), ο Φίλιππος κατέλαβε σταδιακό πολλές πόλεις και φρούρια της Θράκης. Η μακεδονική εξουσία επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.). Τότε ιδρύθηκαν και πολλές μακεδονικές αποικίες για πολιτικούς λόγους.

Ο Αλέξανδρος, ακολουθώντας την πολιτική του πατέρα του, πολέμησε και υπέταξε τις θρακικές φυλές στον Αίμο (335 π.Χ.) και εγκατέστησε ελληνικές φρουρές σε στρατηγικά σημεία. Στην εκστρατεία του στην Ασία πήραν μέρος και πολλοί Θράκες, ενώ επιτηρητής έμεινε ο στρατηγός Μέμνων. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του όμως σημειώθηκαν εξεγέρσεις, που κατεστάλησαν σχεδόν αμέσως από τον Αντίπατρο (332 π.Χ.).

Page 8: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-8-

Ελληνιστική εποχή (3ος – 1ος π.Χ. αιώνας). Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η διοίκηση της Θράκης περιέρχεται στον Λυσίμαχο, που το 306 π.Χ. κήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Θράκης. Το 301 π.Χ., με τον Κάσσανδρο και τον Σέλευκο, ο Λυσίμαχος νίκησε τον Αντίγονο και τον Δημήτριο στη μάχη της Ιψού, ενώ το 281 π.Χ., στη μάχη του Κόρα, νικήθηκε και σκοτώθηκε. Στον θρόνο της Θράκης ανέβηκε ο Πτολεμαίος Κεραυνός και η γυναίκα του Αρσινόη. Το 280 π.Χ. άρχισαν οι επιδρομές των Γαλατών, οι οποίοι το 273 π.Χ. ίδρυσαν κράτος στη Θράκη και υποδούλωσαν τον θρακικό λαό για 60 χρόνια. Το 213 π.Χ. οι Θράκες ανέκτησαν την ελευθερία τους και επί Φιλίππου Ε’ της Μακεδονίας (208 π.Χ.) δέχθηκαν και πάλι μακεδονική κυριαρχία. Από τότε άλλαξαν πολλούς κυριάρχους. Το 183 π.Χ. όμως, οι θρακικές πόλεις παραχωρήθηκαν στον σύμμαχο των Ρωμαίων Ευμένη της Περγάμου.

Το 180 π.Χ., ο βασιλιάς Κότυς Β’ συμμάχησε με τον Περσέα εναντίον των Ρωμαίων, αλλά μετά την ήττα τους στη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.) αναγνώρισε τη ρωμαϊκή επικυριαρχία. Από τότε και στο εξής οι βασιλείς της Θράκης υπήρξαν πειθήνια όργανα των Ρωμαίων.

Ρωμαιοκρατία (1ος π.Χ. αιώνας-3ος μ.Χ. αιώνας). Τον Κότυ Β’ διαδέχθηκε ο εγγονός του Κότυς Γ’ (57-48 π.Χ.), φίλος του Καίσαρος. Αυτόν διαδέχτηκαν ο Ραισκούπορης Α’ (48-42 π.Χ.), που διοικούσε την ανατολική του Έβρου περιοχή, και ο Ράσκος, που διοικούσε τη δυτική περιοχή μέχρι τους Φιλίππους. Αυτούς διαδέχθηκαν, αντίστοιχα, ο Ροιμητάλκης Α’ και ο Ραισκούπορης Β’. Στα χρόνια τους εξεγέρθηκαν οι Βέσσοι με αρχηγό τον Ουλογαίση. Ο Ραισκούπορης Β’ σκοτώθηκε στη μάχη, ενώ ο Ροιμητάλκης Α’ σώθηκε και με τη βοήθεια των Ρωμαίων έγινε βασιλιάς όλης της Θράκης (7 π.Χ. -12 μ.Χ.).

Τον Ροιμητάλκη Α’ διαδέχθηκε ο Κότυς Δ’, ο Μέγας, φίλος τού Αυγούστου, που ολοκλήρωσε τον εξελληνισμό των Θρακών. Μετά τον θάνατο του, η Θράκη πάλι μοιράστηκε από τον Τιβέριο στον Κότυ Ε’ (ανατολική) και Ροιμητάλκη Β’ (δυτική). Τελευταίος Θράκας βασιλιάς υπήρξε ο Ροιμητάλκης Γ’ (38 μ.Χ.), φίλος του Γάιου Καλλιγούλα. Μετά τον θάνατο του, η Θράκη έγινε ρωμαϊκή επαρχία με πρωτεύουσα την Πέρινθο. Χωρίστηκε σε διοικητικές περιφέρειες, 50 κατά τον Πλίνιο, 14 κατά τον Πτολεμαίο. Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση τα όρια της Θράκης περιορίστηκαν μεταξύ Αίμου, Αιγαίου, Ευξείνου και Νέστου. Το τμήμα μεταξύ Αίμου και Δούναβη ονομάστηκε Μοισία και όλη η Χερσόνησος του Αίμου, που ήταν στη δικαιοδοσία Ρωμαίου ανθυπάτου, ονομάστηκε Ιλλυρικό.

Η ρωμαιοκρατία του 2ου και 3ου μ.Χ. αιώνα υπήρξε μια μεγάλη περίοδος ειρήνης, που ευνόησε την οικονομική, πνευματική και πολιτιστική άνοδο των Θρακών και ολοκλήρωσε τον εξελληνισμό τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξαν οι αυτοκράτορες Τραϊανός και Αδριανός, οι οποίοι ίδρυσαν πολλές πόλεις. Τον 3ο μ.Χ. αιώνα όμως άρχισαν πάλι οι βαρβαρικές επιδρομές, που συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια. Πιο σημαντικές ήταν οι γοτθικές επιδρομές επί Δεκίου και Βαλεριανού, οι οποίοι ερήμωσαν τη χώρα και έφθασαν ως τα παράλια. Αργότερα, ο αυτοκράτορας Κλαύδιος Αυρήλιος (268-270 μ.Χ.) τους νίκησε στη Ναϊσσό και τους απώθησε.

Η βυζαντινή περίοδος: Κατά τη βυζαντινή περίοδο συνεχίστηκε η ακμή της ρωμαϊκής εποχής. Η μεταφορά της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από την Παλαιά στη Νέα Ρώμη, μετέπειτα Κωνσταντινούπολη (330), άνοιξε νέα περίοδος στην ιστορία της Θράκης, που έγινε πλέον το πιο ζωτικό τμήμα για τη ζωή της αυτοκρατορίας. Κατά τη διοικητική μεταρρύθμιση του Διοκλητιανού (284-305) η Θράκη οργανώθηκε σε αυτοδύναμη Διοίκηση (Dioecesis Thracia ή Thraciae) με έξι επαρχίες: Θράκης, Αιμιμόντου, Ροδόπης ,Ευρώπης, Κάτω Μοισίας και Μικρής Σκυθίας. η Διοίκηση της Θράκης ανήκει οργανικά στην υπαρχία (praefectura) της Ανατολής, αλλά η συνοχή της προς την Κωνσταντινούπολη της εξασφάλιζε πάντοτε σημαντική ακτινοβολία στη ζωή της Αυτοκρατορίας. Η διάδοση του χριστιανισμού στη Θράκη ήδη από την αποστολική εποχή και η ευρύτατη επικοινωνία με τον χριστιανικό κόσμο της Ανατολής και της Δύσης εξηγούν την επιρροή των επισκόπων της Θράκης στα εκκλησιαστικά πράγματα κατά την πρώιμη βυζαντινή περίοδο. Ο μητροπολίτης Ηράκλειας της επαρχίας Θράκης συμμετείχε ως πληστόχωρος στη χειροτονία του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (330-451) και ως σημαντικός μητροπολίτης του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως μετά το 451.

Η άρτια οργάνωση του δημόσιου και του εκκλησιαστικού βίου εξασφάλιζε την αντοχή στις ποικίλες ληστρικές επιθέσεις των βαρβαρικών φύλων, τα οποία κινούνταν στις βόρεια από τον Δούναβη περιοχές και επιδίωκαν να εγκατασταθούν στις επαρχίες της αυτοκρατορίας στη Χερσόνησο του Αίμου. Κατά το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα η Θράκη γνώρισε την καταστροφική αγριότητα των Βησιγότθων και των Οστρογότθων, οι οποίοι με έγκριση του Βυζαντινού αυτοκράτορα εισέδυσαν στη Χερσόνησο του Αίμου. Οι ληστρικές επιδρομές τους ανάγκασαν τον αυτοκράτορα Ουάλη να αναλάβει εκστρατεία εναντίον τους, αλλά το 378 νικήθηκε στη μάχη της Αδριανουπόλεως και φονεύθηκε. Ο γοτθικός κίνδυνος έγινε σοβαρός για την επιβίωση της αυτοκρατορίας, αλλά ο Μέγας Θεοδόσιος (379-395) πέτυχε να επιβάλει την επικυριαρχία του και να τούς απομακρύνει προοδευτικά από τον ζωτικό για την αυτοκρατορία χώρο της Θράκης. Κατά την περίοδο της Βασιλείας του Θεοδοσίου Β’ (408-450) έκαναν αισθητή την παρουσία τους με αλλεπάλληλες ληστρικές επιδρομές οι Ούννοι με αρχηγό τον Αττίλα, η δε αυτοκρατορία αναγκάστηκε όχι μόνο να καταβάλει μεγάλη οικονομική επιχορήγηση, αλλά και να εγκρίνει την εγκατάσταση των Ούννων στη Χερσόνησο τού Αίμου (443) μέχρι την απομάκρυνσή τους προς τις δυτικές επαρχίες. Κατά το δεύτερο μισό τού 5ου και τις αρχές τού 6ου αιώνα γίνεται αισθητή η ισχυρή οργάνωση τού κράτους των Αντών στα βόρεια του Εύξεινου Πόντου, μεταξύ των ποταμών Δνειπέρου και Δνειστέρου. Οι Άντες, μαζί με διάφορα υποταγμένα σε αυτούς σλαβικά φύλα, επιχείρησαν αλλεπάλληλες ληστρικές επιδρομές στη Χερσόνησο τού

Page 9: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-9-

Αίμου και απείλησαν τα ίδια τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. Το 498-499 νίκησαν τα βυζαντινά στρατεύματα, λεηλάτησαν τις επαρχίες Μοισίας και Θράκης και έσπειραν τον πανικό στη βασιλεύουσα. Ο αυτοκράτορας Αναστάσιος Α’ (491-518) αναγκάστηκε να ενισχύσει τα οχυρωματικά έργα και να υψώσει αμυντικό τείχος είκοσι ποδών (507-612) για να αποκλείσει τη Χερσόνησο του Μαρμαρά από τους βαρβαρικούς κινδύνους του Βορρά. Το τείχος αυτό εκτεινόταν από τη Σηλυμβρία μέχρι τα Δέρκα. Οι επιδρομές των βαρβάρων Αντών, Ούννων και Σλάβων συνεχίστηκαν στη Θράκη κατά την περίοδο της Βασιλείας του lουστινιανού (527-565) και απείλησαν όλες τις επαρχίες της Χερσονήσου του Αίμου (534, 540, 549, 558-559). Ο Ιουστινιανός αναγκάστηκε να ενισχύσει τα οχυρωματικά έργα στη Θράκη και να καταβάλει τεράστια ποσά για την εξαγορά της γαλήνης στην περιοχή.

Η προοδευτική παρακμή του κράτους των Αντών συνδυάστηκε με τη σύντομη ανάπτυξη του κράτους των Αβάρων, οι οποίοι συνέχισαν τις ληστρικές επιδρομές στη Θράκη και το 626, με τη συνδρομή και διαφόρων σλαβικών φύλων, πολιόρ-κησαν και απείλησαν την ίδια την Κωνσταντινούπολη, επωφελούμενοι από την απουσία του αυτοκράτορα Ηρακλείου και του βυζαντινού στρατού σε εκστρατεία εναντίον των Περσών. Κατά το τέλος τού 7υυ αιώνα συντελέστηκε η εγκατάσταση των Βουλγάρων με αρχηγό τον Ασπαρούχ (Ισπερίχ) στο Δέλτα του Δούναβη, η δε αποτυχία τού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ’ του Πωγωνάτου (668-685) να τους απωθήσει (679) αλλοίωσε την εικόνα της βόρειας Θράκης, γιατί οι Βούλγαροι προοδευτικά εγκαταστάθηκαν στην Κάτω Μοισία και παρενοχλούσαν με ληστρικές επιδρομές τις άλλες επαρχίες της Θράκης. Οι συγκρούσεις Βυζαντινών και Βουλγαροσλάβων στη Θράκη έγιναν συνήθεις, αλλά κατά την περίοδο της πανίσχυρης δυναστείας των Ισαύρων οι Βούλγαροι δεν αποτολμούσαν προκλήσεις. Ο αυτοκράτορας Κων-σταντίνος Ε’ (741-775) ανέλαβε πολλές εκστρατείες εναντίον των Βουλγάρων και με συνεχείς εποικισμούς πληθυσμών από τη Συρία, κυρίως Παυλικιανών, προσπάθησε να ενισχύσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της βόρειας Θράκης και ιδιαίτερα της περιοχής της Φιλιππούπολης. Ωστόσο, η βουλγαρική απειλή ήταν πάντοτε αισθητή, ιδιαίτερα σε περιόδους εσωτερικής κρίσης στην αυτοκρατορία. Η Ειρήνη η Αθηναία έδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία για την ενίσχυση των οχυρωματικών έργων στις πόλεις της Φιλιππούπολης και της Αγχιάλου, αλλά οι εσωτερικές διαμάχες της αυτοκρατορίας μεταξύ εικονοφίλων και εικονομάχων διευκόλυναν την εκδήλωση των ληστρικών επιδρομών των Βουλγάρων με επικεφαλής τον φιλόδοξο αρχηγό τους Κρούμμο, ο οποίος είχε επεκτείνει σημαντικά την κυριαρχία του προς Νότο. Κατά τους βυζαντινοβουλγαρικούς πολέμους των αρχών τού 8ου αιώνα τα βυζαντινά στρατεύματα γνώρισαν ταπεινωτικές ήττες, ο δε Κρούμμος έθετε ως όρο για την ειρήνη την αναγνώριση της βουλγαρικής κυριαρχίας μέχρι των Μηλεώνων*, δηλαδή μέχρι τις νοτιοανατολικές περιοχές της Χερσονήσου του Αίμου, και επικαλούνταν προγενέστερες συνθήκες, οι οποίες, κατά τον Θεοφάνη, «του όρους περιείχον από Μηλεώνων της Θράκης», Αναφερόταν αναμφιβόλως σε δικές του προτάσεις για ειρήνευση και όχι για συνθήκες προγενέστερες, οι οποίες είναι άγνωστες στις πηγές τουλάχιστον με ανάλογο περιεχόμενο. Η νίκη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος Ε’ του Αρμενίου (813-820) στη Μεσημβρία (814) και η διάλυση του βουλγαρικού στρατού του Κρούμμου δεν άφηναν περιθώρια για τις βουλγαρικές διεκδικήσεις στη Θράκη. Ο διάδοχος του Κρούμμου Ομουρτάγ (814-831) αναγκάστηκε να δεχθεί τους όρους των Βυζαντινών για τη συνομολόγηση της ειρήνης, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το τέλος του 9ου αιώνα.

Διοικητικά η Θράκη είχε οργανωθεί ήδη από το τέλος τού 7ου αιώνα σε «θέμα», σύμφωνα με την ευρύτερη «θεματική» διοικητική μεταρρύθμιση της αυτοκρατορίας κατά τον 7ο και τον 8ο αιώνα. Από τις αρχές τού 9υυ αιώνα υποδιαιρέθηκε σε μικρότερα θέματα (Θράκης, Μακεδονίας, Στρυμόνος) για την αμεσότερη απόκρουση των βαρβαρικών επιδρομών. Ωστόσο, κατά την περίοδο της ηγεμονίας του Συμεών (893-927) στη Βουλγαρία ξέσπασαν νέοι βυζαντινοβουλγαρικοί πόλεμοι με οδυνηρές συνέπειες για την περιοχή της Θράκης, μεγάλο μέρος της οποίας καταλήφθηκε από τον Συμεών. Ο γιος και διάδοχος του Συμεών Πέτρος ήταν φιλειρηνικός και δέχθηκε την υπογραφή συνθήκης ειρήνης με τους Βυζαντινούς έναντι ετήσιας επιχορήγησης και αναγνώρισης ορισμένων κατακτήσεων στα βόρεια της Φιλιππούπολης. Η απόφαση του Νικηφόρου Φωκά (963-969) να αποδεσμευθεί από τους όρους της ειρήνης είχε ως συνέπεια την κινητοποίηση του ηγεμόνα της Κιεβικής Ρωσίας Σβιατοσλάβου εναντίον των Βουλγάρων για λογαριασμό του Βυζαντίου. Ωστόσο, ο Σβιατοσλάβος, σε συνεργασία με τον Βυζαντινό πατρίκιο Καλοκυρό, οραματίστηκε την κατάκτηση της Βουλγαρίας για λογαριασμό του και προκάλεσε τους βυζαντινορρωσικούς πολέμους στη Βουλγαρία (969-971), οι οποίοι έληξαν με θρίαμβο του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή (969- 976) και με την προσάρτηση στην αυτοκρατορία ολόκληρης της Βουλγαρίας. Τα γεγονότα αυτά είχαν τόσο τις αρνητικές όσο και τις θετικές συνέπειες στη ζωή της Θράκης. Η Βουλγαρία αφομοιώθηκε στη διοικητική οργάνωση του Βυζαντίου και έπαυσε και οι αρχικές επιτυχίες στις επιδρομές του μέχρι και το θέμα της Ελλάδος δεν είχαν συνέχεια. Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος (976-1025), με αλλεπάλληλες νίκες εναντίον του Σαμουήλ, περιόριζε συνεχώς την επιρροή του μέχρι την τελική εξόντωση του βουλγαρικού στρατού στη μάχη του Κλειδίου (1014). Τελικά, η Βουλγαρία του Σαμουήλ προσαρτήθηκε πάλι στον διοικητικό μηχανισμό της αυτοκρατορίας. Οι επαναστάσεις τού 11ου αιώνα δεν άλλαξαν την κατάσταση, αλλά η δράση των αιρετικών Παυλικιανών και των Βογομίλων δεν άφησε ανεπηρέαστη τη ζωή της Θράκη.

Κατά την περίοδο της δυναστείας των Κομνηνών ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη Θράκη ήταν οι ληστρικές επιδρομές των Πετσενέγκων και κατά τον 12ο αιώνα των Νορμανδών, οι οποίοι μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης (1185) κατέλαβαν και λεηλάτησαν διάφορες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Η ανασύσταση του βουλγαρικού κράτους (1186) συνδυάστηκε με ληστρικές επιδρομές στις επαρχίες της Θράκης, ενώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204) οι Βενετοί κατέλαβαν την Αδριανούπολη και τις παράλιες πόλεις της Σηλυμβρίας, Καλλιπόλεως και Ραιδεστού, που ήταν αξιόλογα εμπορικό λιμόνια. Η Θράκη κατά την περίοδο αυτή έγινε πεδίο διεκδίκησης των

Page 10: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-10-

Βυζαντινών, των Φράγκων και των Βουλγάρων. Οι Βυζαντινοί, σε συνεργασία με τον ηγεμόνα των Βουλγάρων Ιωαννίτζη, νίκησαν τους Φράγκους, ενώ αργότερα σε συνεργασία με τους Φράγκους νίκησαν τους Βουλγάρους για να εξουδετερώσουν τα φιλόδοξα σχέδια τού Ιωαννίτζη. Ο Βυζαντινός στρατηγός Θεόδωρος Βρανάς, ανέκτησε την Αδριανούπολη, το Διδυμότειχο και τις γύρω περιοχές και θεμελίωσε τα φιλόδοξα σχέδια της αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Ο βασιλιάς της Νίκαιας Ιωάννης Βατάτζης (1222-1254), σε συνεργασία με τον ηγεμόνα των Βουλγάρων Ασέν, ανέκτησε μεγάλο μέρος της Θράκης, η οποία κατά την περίοδο αυτή των πολλαπλών συγκρούσεων γνώρισε την αγριότητα και τη ληστρική μανία όχι μόνο των Βουλγάρων, αλλά και των Φράγκων. Η απώθηση των Βουλγάρων από την περιοχή της Ροδόπης και μέχρι τα όρια της Φιλιππούπολης εξασφάλισε στην αυτοκρατορία τις σημαντικότερες περιοχές της Θράκης.

Κατά την περίοδο της δυναστείας των Παλαιολόγων η Θράκη παρακολούθησε τη ζωή της αυτοκρατορίας. Η διαίρεσή της σε πολλά μικρά θέματα δεν διευκόλυνε την αποτελεσματική άμυνά της. Κατά την περίοδο της Βασιλείας του Ανδρονίκου Β’ Παλαιολόγου (1282-1328) πολλές πόλεις (Καλλίπολη, Λυσιμάχεια, Περίσταση, Ηράκλεια, Γάνος, Πάνιο, Ραιδεστός) και η ύπαιθρος χώρα της Θράκης γνώρισαν τη ληστρική και καταστρεπτική μανία της Καταλανικής Εταιρείας. Κατά την περί-οδο των δυναστικών ερίδων τού 14ου αιώνα, η αυτοκράτειρα Άννα συνομολόγησε συνθήκη με τον ηγεμόνα των Βουλγάρων Ιβάν Αλέξανδρο (1346) για να εξουδετερώσει τα φιλόδοξα σχέδια του Ιωάννη Καντακουζηνού, παραχώρησε δε στον Βούλγαρο ηγεμόνα την περιοχή Στενημάχου και Τζεπαίνης μαζί με τη Φιλιππούπολη.

Το 1348 εισέβαλαν για πρώτη φορά οι Τούρκοι στη Θράκη με επικεφαλής τον Γαζή Σουλεϊμάν και κατέλαβαν σημαντικές πόλεις (Καλλίπολη, Λυσιμάχεια, Καστάμπολη κ.λπ.), τις οποίες εγκατέλειψαν μετά την ήττα τους από τον βυζαντινό στρατό. Το 1359 ο σουλτάνος Μουράτ πέρασε με στρατό στη Θράκη και από το 1361 κατέλαβε τις σημαντικότερες πόλεις της (Καλλίπολη, Διδυμότειχο, Αδριανούπολη κ.ά.), ενώ όρισε την Αδριανούπολη πρωτεύουσα του νέου κράτους των Οσμανλιδών Τούρκων. Μετά από μια δεκαετία, ο Έλληνας αρνησίθρησκος στρατηγός των Τούρκων Γαζή Εβρενός κατέλαβε την Κομοτηνή και τη Δ. Θράκη, ο δε Λαλα Σαχίν τη Φιλιππούπολη και την περιοχή της. Μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) ολόκληρη σχεδόν η Θράκη είχε περιέλθει στην τουρκική κυριαρχία και ενσωματώθηκε στο οθωµανικό κράτος. Β. ΦΕΙΔΑΣ [Π]

Νεώτερη περίοδος Έναν αιώνα πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης οι Οθωμανοί Τούρκοι είχαν καταλάβει μεγάλο τµήμα της Θράκης και είχαν δημιουργήσει τα ερείσματα που θα τους βοηθούσαν να επιπεδώσουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη. Στις αρχές Μαρτίου 1354 έγιναν κύριοι της Καλλίπολης, που τα τείχη της είχαν καταστραφεί από ισχυρό σεισμό, και ακολούθησε η κατάληψη άλλων πόλεων της περιοχής. Το πλήγμα για τη βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν βαρύ, όχι µόνο για τη στρατηγική σημασία της πόλης, αλλά και επειδή τα Δαρδανέλλια ελέγχονταν από τους Τούρκους, που εύκολα τώρα μπορούσαν να μεταφέρουν στρατεύματα από τη Μικρά Ασία στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι Τούρκοι φρόντισαν αμέσως για την ανοικοδόμηση των τειχών και στις ναυτικές εγκαταστάσεις της Καλλίπολης οργανώθηκε ναυτική δύναμη για τις επόμενες επιχειρήσεις τους. Στο μεταξύ η εσωτερική κρίση του Βυζαντίου διευκόλυνε τους Τούρ-κους, που το 1361 µε επικεφαλής τον Μουράτ Α’ (1360-1389) κατέλαβαν την Αδριανούπολη, ενώ τον προηγούμενο χρόνο είχε καταληφθεί το Διδυμότειχο. Ακολούθησε το 1363 η κατάληψη της Φιλιππούπολης και άλλων πόλεων και το 1365 η Αδριανούπολη έγινε έδρα του σουλτάνου.

Στην περίοδο της τουρκοκρατίας, που συνεχίστηκε αδιάκοπη επί έξι αιώνες, ο πληθυσμός της Θράκης δοκιμάστηκε επανειλημμένα, καθώς η περιοχή αποτελούσε πέρασμα των τουρκικών στρατευμάτων κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις των Οθωμανών στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο πληθυσμός αυτός, κατά βάση αγροτικός, εργαζόταν αποκλειστικά για τους μεγάλους Τούρκους γαιοκτήμονες και τα βακούφια της περιοχής, δημιουργήθηκαν όμως σε αυτήν και αξιόλογα εμπορικά κέντρα, σημαντικότερο από τα οποία ήταν η Αδριανούπολη. Η πόλη αυτή, που ο Εβλιγιά Τσελεμπή (17ος αιώνας) τη χαρακτηρίζει ως µια από τις τρεις ωραιότερες πόλεις που γνώρισε, έμεινε επί αιώνες η δεύτερη έδρα των σουλτάνων, ιδιαίτερα σε εποχές πολέμων, και αυτός είναι ο λόγος της δημιουργίας λαμπρών δημόσιων κτισμάτων, ανάμεσα στα οποία ξεχώριζε το τζαμί που ίδρυσε ο σουλτάνος Σελίμ Β’ το 1574. Στην Αδριανούπολη, που η ανάπτυξή της οφείλεται στην έξοχη γεωγραφική της θέση πλάι στον Έβρο, είχε συγκεντρωθεί τον 18ο αιώνα πληθυσμός 100.000 περίπου και την ίδια εποχή αναφέρονται σε αυτήν 32 συντεχνίες, από τις οποίες κυριότερες ήταν των γουναράδων, των ραφτάδων, των ξυλεμπόρων και των μυλωνάδων. Ιδιαίτερη επίδοση παρουσίασε η βιοτεχνία μάλλινων και μεταξωτών ειδών, που εξάγονταν κυρίως στη Σµύρνη, στη Χίο και στη Θεσσαλονίκη.

Στη βόρεια Θράκη (ανατολική Ρωμυλία) η Φιλιππούπολη εξελίχθηκε σε σπουδαίο κέντρο του ελληνισμού κατά τον 18ο αιώνα. Το 1786 οι Έλληνες ήταν διπλάσιοι από όλους τους άλλους κατοίκους (Τούρκους, Βουλγάρους και Αρμενίους), οι περισσότερες εκκλησίες ήταν ελληνικές και οι ισχυρότερες συντεχνίες είχαν συσταθεί από Έλληνες. Η δραστηριότητα των βιοτεχνών και των εμπόρων της Φιλιππούπολης απλώθηκε γρήγορα στις πόλεις της Ιωνίας, στη Βλαχία και στη Μολδα-βία, στην Ουγγαρία και στη Νότια Ρωσία. Λίγο μετά τα μέσα του 18ου αιώνα οι Φιλιππουπολίτες φθάνουν ως την Καλκούτα των Ινδιών, όπου οργανώνονται σε κοινότητα και χτίζουν τον ναό της Μεταφορτώσεως του Σωτήρος. Σημαντική ανάπτυξη παρουσίασε και η Ραιδεστός, µε την επίκαιρη θέση της στην Προποντίδα, ενώ η Καλλίπολη και ο Αίνος αναπτύχθηκαν κυρίως από τη ναυτιλία. Η ναυτική δραστηριότητα του Αίνου, κατά το τέλος τού 18ου αιώνα, είναι ανάλογη µε την άνθηση που παρατηρήθηκε στον τομέα αυτό στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους.

Page 11: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-11-

Εκτός από την οικονομική δραστηριότητα του πληθυσμού, σημειώθηκε και ανάπτυξη της παιδείας, ιδιαίτερα κατά τον 18ο αιώνα. Στην Αδριανούπολη μαρτυρείται σχολή που η ακμή της τοποθετείται στις αρχές του 18ου αιώνα. Στη Φιλιππούπολη το 1780 οικοδομήθηκε ειδικό κτήριο για τη λειτουργία σχολείου, πριν όμως από αυτό λειτουργούσαν μικρότερες σχολές µε αξιόλογους δασκάλους. Στη Ραιδεστό, µε φροντίδα της κοινότητας, λειτούργησε στο τέλος τού 18ου αιώνα σχολή, την οποία ενίσχυσαν οικονομικά οι συντεχνίες και ο μητροπολίτης Ηρακλείας Μεθόδιος ο Λέριος. Άλλα αξιόλογα σχολεία λειτούργησαν στον Αίνο, στα Γανόχωρα, στην Καλλίπολη, στο Μυριόφυτο, στις Σαράντα Εκκλησίες, στη Στενήµαχο, στη Σωζόπολη Κ.α. και έντονη υπήρξε η παρουσία λόγιων Θρακών, κληρικών και λαϊκών, στον ελληνικό χώρο και στις ελληνικές παροικίες τού εξωτερικού κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Μολονότι στη Θράκη δεν ήταν δυνατόν να εκδηλωθεί επαναστατικό κίνημα λόγω της γειτνίασής της µε την Κωνσταντινούπολη, εν τούτοις ικανός αριθμός Θρακών έλαβε μέρος στον Αγώνα του 1821. Από τη Φιλιππούπολη καταγόταν ο Αντώνιος Κομιζόπουλος, βασικό στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας, όπως επίσης ο Κυριάκος και ο Σταμάτης Κουμπάρης από τη Μεσημβρία. Σε δεκάδες ανέρχονται οι Θράκες που πολέμησαν µε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, όπως επίσης και σε μέτωπα της κυρίως Ελλάδας, και σημαντική υπήρξε η συμβολή του ναυτικού του Αίνου στις επιχειρήσεις εναντίον τού τουρκικού στόλου στο Αιγαίο. Εκτός από τον Αντώνη Βισβίζη και τη γυναίκα του Δόμνα, που διέθεσαν το πλοίο τους και την περιουσία τους στον ναυτικό αγώνα και έλαβαν μέρος στις ναυμα-χίες του Αγίου Όρους, της Σάμου, του Ευρίπου κ.α., πολλοί άλλοι, κυρίως Αινίτες, ναυτικοί διακρίθηκαν στις συγκρούσεις µε τους Τούρκους στη θάλασσα.

Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, η Θράκη, όπως και οι άλλες βόρειες ελληνικές επαρχίες, εξακολουθούσε να παραμένει υπό την τουρκική κυριαρχία, οι κάτοικοι όμως δεν έμειναν αμέτοχοι στα απελευθερωτικά κινήματα που εκ-δηλώθηκαν σε υπόδουλες περιοχές, στη Μακεδονία, στην Ήπειρο, στη Θεσσαλία και στην Κρήτη. Σε εκατοντάδες ανέρχονται οι Θράκες που εντάχθηκαν ως εθελοντές σε στρατιωτικά σώματα και σε μεγάλα ποσά οι οικονομικές ενισχύσεις που προσέφεραν. Η πνευματική και οικονομική δραστηριότητα συνεχίστηκε, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, όπου ιδρύθηκαν νέα εκπαιδευτήρια και πολιτιστικοί σύλλογοι και όπου αναπτύχθηκαν µε ταχείς ρυθμούς η βιοτεχνία και το εμπόριο.

Από τα τέλη τού 19oυ αιώνα ως τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο

Με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (Μάρτιος 1878), που τερμάτισε τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο τού 1877, οι περισσότερες θρακικές περιοχές, ως τα παράλια τού Αιγαίου, περιήλθαν στην αυτόνομη βουλγαρική ηγεμονία που ιδρύθηκε από τον Δούναβη ως το Αιγαίο, ως συνέπεια του επαναστατικού αγώνα των Βουλγάρων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της συμμετοχής τους στον πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας. Η διευθέτηση αυτή όμως στον βαλκανικό χώρο βρήκε αντίθε-τες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις (Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία) και η Συνθήκη του Βερολίνου (13 Ιουλίου 1878), που προήλθε από το Συνέδριο τοθ Βερολίνου, δημιούργησε δύο θρακικές ηγεμονίες υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου: τη Βουλγαρική Ηγεμονία, από τον Δούναβη ως τον Αίμο, και την ηγεμονία της Ανατολικής Ρωμυλίας, όπως ονομάστηκε, στα νότια του Αίμου. Τον Σεπτέμβριο του 1885, η Βουλγαρική Ηγεμονία προσάρτησε πραξικοπηματικά την Ανατολική Ρωμυλία, ενώ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έμεινε το νοτιότερο τμήμα της Θράκης. Όταν η Βουλγαρία ανακηρύχθηκε σε ανεξάρτητο βασίλειο (1908), ο σουλτάνος με το Πρωτόκολλο της Κωνσταντινούπολης (6/19 Απριλίου 1909) αναγνώρισε την προσάρτηση.

Στο μεταξύ, από το 1903 είχε αρχίσει στη νότια Θράκη συστηματική δράση ένοπλων βουλγαρικών ομάδων των γνωστών ως «κομιτατζήδων», που επιδίωκαν να εκβουλγαρίσουν με τη βία και με την τουρκική ανοχή την περιοχή αυτή, καθώς και τμήματα της Μακεδονίας. Η κατάσταση αυτή προκάλεσε ένοπλο αγώνα των Ελλήνων της Θράκης και άλλων περιοχών, στον οποίο πήραν μέρος αξιωματικοί του ελληνικού στρατού (ανάμεσά τους οι κατόπιν πολιτικοί Γ. Κονδύλης και Στυλ. Γονατάς) και το 1907 ιδρύθηκε στην αγωνιζόμενη Θράκη η «Πανελλήνιος Οργάνωσις» υπό τον μητροπολίτη Αδριανουπόλεως Πολύκαρπο.

O ακήρυκτος αυτός πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας «επισκιάστηκε από τον Α ‘Βαλκανικό πόλεμο (1912), κατά τον οποίο Έλληνες και Βούλγαροι, μαζί με τους άλλους βαλκανικούς πληθυσμούς, πολέμησαν ως σύμμαχοι κατά της Τουρκίας των Νεοτούρκων, που είχαν καταλύσει στο μεταξύ με εσωτερική επανάσταση την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1908). Με τη Συνθήκη του Λονδίνου (17/30 Μαρτίου 1913), αποσπάστηκαν για λογαριασμό των βαλκανικών συμμάχων τα δυτικά του Έβρου και τα βόρεια της Ανατολικής Θράκης εδάφη. Η Δυτική Θράκη και τμήμα της Ανατολικής που είχαν καταληφθεί από βουλγαρικά στρατεύματα παρέμειναν υπό βουλγαρική κατοχή. Μετά τον Β’ Βαλκανικό πόλεμο (1913), ανάμεσα στη συμμαχία Ελλάδας-Σερβίας και τη Βουλγαρία, ο ελληνικός στρατός και στόλος κατέλαβαν τις κυριότερες πόλεις της Δυτικής Θράκης, ενώ η Τουρκία επωφελήθηκε από τη βουλγαρική ήττα και ανακατέλαβε τα κατεχόμενα από τους Βουλγάρους εδάφη της Ανατολικής Θράκης. Η Συνθήκη τού Βουκουρεστίου όμως (28 Ιουλίου /10 Αυγούστου 1913) παραχώρησε στη Βουλγαρία τη Δυτική Θράκη (μεταξύ Έβρου και Νέστου). Ο τουρκικός πληθυσμός τότε και άλλα στοιχεία της περιοχής εξεγέρθηκαν και ανακήρυξαν αυτόνομη τη Δυτική Θράκη με έδρα την Κομοτηνή, αλλά με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (16/29 Σεπτεμβρίου) η Δυτική Θράκη δόθηκε και πάλι στη Βουλγαρία.

Page 12: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-12-

Αμέσως μετά τη λήξη του Α’ Παγκόσμιου πολέμου, κατά τον οποίο η Ελλάδα είχε συμμαχήσει με την Αντάντ, ενώ η Βουλγαρία και η Τουρκία με τις Κεντρικές Δυνάμεις, συμμαχικό στράτευμα, με κύρια δύναμη την ελληνική 9η μεραρχία και υπό τις διαταγές του Γάλλου στρατηγού Σαρπύ, κατέλαβε προσωρινά τη Δυτική Θράκη (Οκτώβριος 1919), η οποία περιήλθε οριστικά στο ελληνικό σώμα στρατού (την κατόπιν Στρατιά Θράκης) υπό τον Εμμ. Ζυμβρακάκη, με έδρα την Αλεξανδρούπολη. Με ορμητήριο την Αλεξανδρούπολη, ο ελληνικός στρατός προήλασε στην Ανατολική Θράκη, κατέλαβε την Αδριανούπολη και έφθασε ως την Τσατάλτζα. Η Συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) επικύρωσε την ελληνική κατοχή ολόκληρης σχεδόν της Θράκης, η οποία ονομάστηκε Γενική Διοίκηση με έξι νομούς: Αδριανούπολης, Καλλίπολης, Ραιδεστού, Σαράντα Εκκλησιών, Έβρου, Ροδόπης.

Τον Σεπτέμβριο του 1922, ενώ η ελληνική στρατιά Μικράς Ασίας είχε συντριβεί, η στρατιά Θράκης ολοκλήρωνε την κατάληψη της Ανατολικής Θράκης, η οποία όμως με τη Συνθήκη της Λωζάννης (24 Ιουλίου 1923), που ακολούθησε τη Μικρασιατική Καταστροφή, περιήλθε οριστικά στην Τουρκία, ενώ η Δυτική Θράκη έμεινε στην Ελλάδα.

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, κατά τον οποίο η Ρουμανία και η Βουλγαρία, υπό τις γερμανόφιλες κυβερνήσεις τους, είχαν ενταχθεί στον Άξονα, η ελληνική Θράκη δέχθηκε πρώτη τη γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας (Απρίλιος 1941) από το βουλγαρικό έδαφος κατόπιν του γερμανοβουλγαρικού συμφώνου φον Ρίμπεντροπ – Φιλόφ, που προέβλεπε παραχώρηση της Δυτικής Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Την εισβολή των Γερμανών ακολούθησε αμέσως κάθοδος στη Θράκη βουλγαρικού στρατού κατοχής της Ελλάδας, με σκοπό τον εκβουλγαρισμό και την τελική προσάρτηση της Θράκης στη Βουλγαρία. Οι προσπάθειες αυτές όμως προσέκρουσαν σε μεγάλο βαθμό στη δράση ανταρτικών δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης και στη μαζική μαχητική αντίδραση του πληθυσμού στις ελληνικές πόλεις (κυρίως στην Αθήνα), η οποία άσκησε σημαντική πίεση στις γερμανικές στρατιωτικές αρχές κατά της βουλγαρικής κατοχής στη Θράκη και στη Μακεδονία. Η Θράκη απελευθερώθηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου 1944 μετά τη συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας, ενώ δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη η υποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα.

https://filoitisthrakis.wordpress.com/2012/03/31/hello-world/

Page 13: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-13-

2. ΧΑΡΤΕΣ ΘΡΑΚΗΣ (επιλογή από thrakikh-estia.gr/)

Οι Χάρτες τους οποίους παραθέτουμε δεν είναι επαγγελματικοί . Είναι δικής μας επεξεργασίας . Στους κυκλοφορούντες χάρτες διορθώνουμε και προσθέτουμε στοιχεία για τη Θράκη και μόνο , προκειμένου να βοηθήσουμε τους ενδιαφερόμενους να βρουν τις πατρογονικές τους Εστίες και τους επαγγελματίες για να βελτιώσουν τους σχετικούς χάρτες. Δεν θα είναι ποτέ τελειωμένοι και πλήρεις. Θα ενημερώνονται συνεχώς. Παρακαλούμε όσους βρίσκουν λάθη, έχουν στοιχεία πληρέστερα , ή διαπιστώνουν παραλείψεις άς μας τα στέλνουν στην ηλεκτρονική μας Διεύθυνση και θα ενεργούμε άμεσα. ([email protected])

Page 15: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-15-

Περισσότεροι χάρτες ΕΔΩ : http://www.thrakikh-estia.gr/?cat=14

Page 16: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-16-

3. ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Η Θράκη αποτελεί το πιο ακραίο στο βορειοανατολικό άκρο γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδος. Έχει έκταση 8.578 τετρ. χλμ. Συνορεύει Δ με την Α. Μακεδονία, Β και ΒΔ με τη Βουλγαρία, Α και ΒΑ με την Ευρωπαϊκή Τουρκία, ενώ Ν βρέχεται από το Θρακικό Πέλαγος. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της Θράκης είναι ημιορεινό και ορεινό. Αναλυτικά η κατανομή του έχει ως εξής: 46,7% πεδινό, 24,5% ημιορεινό και 28,8% ορεινό.

Τα κυριότερα όρη της Θράκης είναι: το Γυφτόκαστρο (1.827 μ.), το Παπίκιο (1.460 μ.), το Μεγάλο Λιβάδι (1.267 μ.), το Σίλο (1.065 μ.) και η Σάπκα (1.044 μ.). Στη Σαμοθράκη υπάρχει το όρος Φεγγάρι (1.448 μ.).

Οι κυριότερες πεδιάδες της Θράκης είναι: η πεδιάδα της Ξάνθης (430 τ. χλμ.), η πεδιάδα της Κομοτηνής (510 τ. χλμ.) και η πεδιάδα Ορεστιάδος-Διδυμοτείχου.

Το δυτικό τμήμα της Θράκης ποτίζεται από τον ποταμό Νέστο και τους παραποτάμους του, ενώ το ανατολικό από τον Έβρο. ´Αλλοι μικρότεροι ποταμοί είναι ο Αδας και ο Ερυθροπόταμος.

Μοναδική λίμνη της Θράκης είναι η Βιστονίδα, στα όρια των νομών Ξάνθης και Ροδόπης.

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά των ακτών της Θράκης είναι: το ακρωτήριο Καρασού στις εκβολές του Νέστου, το ακρωτήριο Μπαλούστρα, ο κόλπος του Πόρτο Λάγο, το ακρωτήριο Φανάρι, το ακρωτήριο Κουρουσμηλού, ο όρμος Ανοιχτό, τα ακρωτήρια ´Aγιος Χαράλαμπος και Μαρώνεια και το Δέλτα των εκβολών του Έβρου. Στη Θράκη ανήκει και η νήσος Σαμοθράκη.

Η Θράκη έχει τη μεγαλύτερη δασοκάλυψη της Ελλάδος. Το σύνολο της δασικής της έκτασης καλύπτει το 31% περίπου της συνολικής της έκτασης. Επικρατέστερο δασικό είδος είναι η δρυς.

Οι άφθονες βροχές και τα χιόνια είναι το κύριο χαρακτηριστικό του κλίματος της Θράκης. Στα παράλια το κλίμα είναι μεσογειακό, ενώ στο εσωτερικό ηπειρωτικό.

Η Θράκη διοικητικά διαιρείται σε τρεις νομούς: Ξάνθης με πρωτεύουσα την Ξάνθη, Ροδόπης με πρωτεύουσα την Κομοτηνή και Έβρου με πρωτεύουσα την Αλεξανδρούπολη.

http://www.mathra.gr/default_275.aspx

Page 17: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-17-

4. ΜΑΓΝΗΤΟΣΚΟΠΗΜΑΤΑ

Ντοκιμαντέρ για τη ΘΡΑΚΗ, του 1993

https://www.youtube.com/watch?v=c2O67hLhTNM

Ντοκυμαντέρ του 1969 ''ΘΡΑΚΗ, ΠΑΝΑΡΧΑΙΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ''

https://www.youtube.com/watch?v=tLrha2tJ7-U

Η απελευθέρωση της Θράκης 14 MAIOY 1920

https://www.youtube.com/watch?v=OFWJMkSTF-0 Θράκη - Thrace

https://www.youtube.com/watch?v=ZmaaqGnRfhg ΘΡΑΚΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ 1 νεο longversion

https://www.youtube.com/watch?v=gAe4--B0l_c Ancient Maronia Thrace Greece.mpg

https://www.youtube.com/watch?v=ZvXWXsq3V2k Mouseia tis Komotinis Thraki Ellada.mpg

https://www.youtube.com/watch?v=Ut0a0v85Stw " Ώρα καλή πουλάκι μου " - παραδοσιακό Θράκης

https://www.youtube.com/watch?v=1VSyQjG349I

Δυτική Θράκη - Συρτός Συγκαθιστός-Ζευγαρωτός

https://www.youtube.com/watch?v=NhGAK5WW654

Δυτική Θράκη - Μπαϊντούσκα

https://www.youtube.com/watch?v=zTwFO8Ur484

Δυτική Θράκη - Ζωναράδικος-Κλωστρός-Κουλουριαστός

https://www.youtube.com/watch?v=j70zfRNpET8

Δυτική Θράκη - Ξεσυρτός-Σιχτίρ Χαβασί

https://www.youtube.com/watch?v=kAUO9_OjGe8

Page 18: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-18-

5. PROJECT ΘΡΑΚΗ: ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

Είμαστε πολύ κοντά στην αποδοχή μίας «ανεξάρτητης Θράκης» από την Ελληνική πλευρά –Μένει απλώς να τεθεί το αίτημα Επί χρόνια γίνεται μία προσπάθεια ανάδειξης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος που όσο η Αθήνα αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών της περιοχής. Επιχειρήσαμε, να αποδώσουμε τον στρατηγικό σχεδιασμό και την γενικότερη παρεμβατικότητα της Τουρκίας στην Θράκη, αναλύσαμε πλείστες όσες περιπτώσεις της μεθοδικής «εργασίας» που έχουν αναλάβει μυστικές υπηρεσίες της γείτονος Τουρκίας προκειμένου να αλλοιώσουν την πραγματικότητα και να «χτίσουν» με υπομονή όλα εκείνα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» που μπορούν να στοιχειοθετήσουν σοβαρότατο πρόβλημα για τον χαρακτηρισμό της Ελληνικότητας της περιοχής… Πολιτική ανικανότητα και αδικαιολόγητη δουλικότητα σε παροτρύνσεις ξένων. Εγκληματικά λάθη πολιτικών, ανυπαρξία εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, εξυπηρετήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά κυρίως η αδυναμία της Αθήνας να κατανοήσει την ευθύνη της προς την περιφέρεια, οδηγεί σήμερα τη Θράκη (και όχι μόνο) στις διαθέσεις εκείνων που σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα μακρόχρονο σχέδιο πολιορκίας και άλωσης ελληνικών περιοχών… Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε, όσο πιό σύντομα γίνεται, να αποδείξουμε πως πλησιάζει πολύ επικίνδυνα η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο Ελληνισμός θα τεθεί μπροστά σε τεράστια εκβιαστικά διλήμματα ως προς την Θράκη, αλλά και ως προς το Αιγαίο. Εγνωσμένης αξίας ορυκτού πλούτου, η Θράκη, έχει ουσιαστικά παραδοθεί και λείπουν οι... υπογραφές για την δημιουργία μίας -εντός της Ελλάδος- περιοχής που θα λειτουργεί ως μόνιμο αγκάθι και με μεγάλους κινδύνους να μετατραπεί σε μία άτυπα κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή. Ζητάμε τον σεβασμό, την κατανόηση, την βοήθεια αλλά και την προσοχή όλων εκείνων των Ελλήνων που ενδιαφέρονται να αναδειχθεί το πραγματικό πρόβλημα της Θράκης. Ευελπιστούμε πως αυτή η προσπάθεια που καταβάλλουμε θα τύχει του δέοντος σεβασμού και της προσοχής που της αξίζει...

Οι ειδικοί έχουν σημάνει συναγερμό

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωπολιτικής, διπλωμάτες, αλλά και ιστορικοίκοινωνιολόγοι, έχουν ποικιλοτρόπως καταδείξει το μέγεθος του συνεχώς διογκούμενου προβλήματος, που λέγεται Θράκη. Οι φόβοι όλων πάντα ενέτειναν στο σοβαρότατο ενδεχόμενο μίας μικρής «επανάστασης» (σε πολιτικά πλαίσια ενισχυμένη από την διπλωματία της Άγκυρας) και αίτησης ανεξαρτησίας.

Page 19: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-19-

Αργότερα, άρχισε να συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο Κοσοβοποίησης της Θράκης, αφού πληρούσε τα κριτήρια, αλλά είχε και τους ανθρώπους (π.χ. τούρκος πρόξενος Σαρνίτς) για να υλοποιήσουν ένα νέο Κόσοβο. Ίσως, το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση (παρά τα όποια σημερινά οικονομικά της προβλήματα), ανάγκασε την Άγκυρα να «υποχωρήσει» σε περισσότερο ήπιες μεθόδους τουρκοποίησης της Θράκης. και

Γιατί η Τουρκία θέλει μία «Ανεξάρτητη Δυτική Θράκη»

Είναι γνωστό πως οι «δεξαμενές σκέψης» της Τουρκίας και οι γενικότερες στρατηγικές που ακολουθούνται από την τουρκική εξωτερική πολιτική, καθώς και από τις υπηρεσίες (κυρίως εθνικού ενδιαφέροντος) της γείτονος, έχουν «στοχεύσει» την Ελληνική Θράκη πριν από δεκαετίες. Ίσως και από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκο-Κεμαλικού κράτους, όταν τα Ελληνικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ανατολική Θράκη χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα (ελέω συμφωνιών που υπέγραψε η τότε ελληνική κυβέρνηση). Από τότε μέχρι σήμερα, έχoυν αποκαλυφθεί μία σειρά από θέματα (π.χ. χρυσός, ουράνιο, πετρέλαιο κ.α.) που διαθέτει η Θράκη. Όμως, το ότι αποτελεί το τμήμα σύνδεσης Ασίας και Ευρώπης, με δρόμους συγκοινωνιών, αλλά και ενέργειας, η περιοχή της Θράκης σήμερα μεταβάλλεται σε περιοχή ελέγχου ροής ενέργειας προς την Ευρώπη, καθιστώντας την στο εγγύς μέλλον (την αμέσως επόμενη δεκαετία)

περιοχή που θα συγκεντρώσει βαριά βιομηχανία και σημαντικά οικονομικά και τραπεζικά κεφάλαια θα ζητήσουν να κατοικοεδρεύσουν σε αυτήν… Η Άγκυρα θέλει όχι μόνο να είναι παρούσα, αλλά να «διευθύνει» και να αποκομίσει τα μέγιστα οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη που προκύπτουν από τα ανωτέρω.

Πως μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Θράκη;

Το ερώτημα που σήμερα θα πρέπει να απαντηθεί είναι: μπορεί ειρηνικά να τεθεί θέμα δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κρατιδίου στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης; Η απάντηση είναι πως είμαστε πολύ κοντά στο ενδεχόμενο αυτό. Αλλά όχι ακόμη. Εκτός αν κάποιοι αποφασίσουν να ρίξουν τις μάσκες της φιλίας τους επειδή θα πρέπει να επιταχύνουν τις… «δουλειές» τους στην Βαλκανική και στην Ανατολική Μεσόγειο… Πότε όμως θα είναι δυνατό να υλοποιηθεί μία ανακήρυξη της Θράκης ως ανεξάρτητου κρατιδίου; Μα φυσικά, όταν αυτό το κρατίδιο θα πληρούσε τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» ενός κράτους, είναι η απάντηση. Δηλαδή να έχει: • Ενιαίο, συμπαγές και αδιαίρετο γεωγραφικό χώρο • Οργανωμένη Διοίκηση ή σύστημα αυτοδιοίκησης

• Υποτυπώδες σύστημα οικονομίας ή Τραπεζικό σύστημα • Υποτυπώδες έστω σύστημα Υγείας • Οργανωμένο σύστημα Παιδείας • Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών Αυτά αποτελούν τα συστατικά στοιχεία αποτελούν την «μαγιά» για να γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα.

Τι συμβαίνει σήμερα στη Θράκη;

Επειδή, λοιπόν, το «ψηφιδωτό» είναι πλέον μπροστά μας, καλό θα είναι να το αποκωδικοποιήσουμε και να το δούμε επιτέλους ολόκληρο, όπως έχει μέχρι σήμερα στηθεί από την Άγκυρα. Στο σημείο αυτό θα πρέπει επίσης να σημειωθεί πως οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών από την Αθήνα ή οι ευθύνες των εκάστοτε τοπικών αρχόντων της Θράκης, συνετέλεσαν τα μέγιστα ώστε ο κίνδυνος μεταβολής της Ελληνικής Θράκης σε περιοχή υπό άτυπη Ελληνική συγκυριαρχία να έχει μεγιστοποιηθεί σε βαθμό λίαν επικίνδυνο…

Page 20: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-20-

Δυστυχώς, είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας στερήσουν ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε την Θράκη αμιγώς Ελληνική και περιοχή υπό πλήρη Ελληνική κυριαρχία. Και αυτή η ομιχλώδης κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και έλλειψης μακροχρόνιου σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών. Οι εκάστοτε προσωπικές πολιτικές υπουργών, βουλευτών, Νομαρχών και Δημάρχων, κατάφεραν να αποδομήσουν και σε πολλές περιπτώσεις να παραχωρήσουν σοβαρά δικαιώματα στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Άγκυρας και τους εκάστοτε πρακτορίσκους και ανθυπρακτορίσκους της ΜΙΤ και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, που

διαφεντεύουν πλέον σε μεγάλες περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό… Η εφήμερη δόξα κάποιων πολιτικών ή οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί τους για ανέλιξη στην πολιτική, δυστυχώς, έχει ως αντίκρισμα την ίδια την Θράκη… Η ψήφος έχει καταστεί ναρκωτικό για τους πολιτικούς, που δεν διστάζουν να το καταναλώνουν σε υπέρμετρες δόσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν την πολιτική τους ματαιοδοξία, αγνοώντας ηθελημένα τις επιπτώσεις της «δουλικότητας» που απαιτείται ως «αντίδωρο». Μάλιστα, όπως θα καταδείξουμε στη συνέχεια ο περίφημος «Καλλικράτης» αποτελεί το καλύτερο δυνατό δώρο προς την κατεύθυνση πιθανότατης (απ)αίτησης ανεξαρτησίας της Θράκης. Ένα δώρο, που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονικός ιδεασμός του νομοθέτη ή κενότητα πολιτικής και εθνικής ευθύνης του πολιτικού συστήματος…

Αργά, αλλά σταθερά, με ευγενικές «χορηγίες» από την Αθήνα, από την Άγκυρα αλλά κυρίως από τις ΗΠΑ, η Θράκη είναι ένα σχεδόν βήμα πριν «σκάσει» σαν βόμβα, με άγνωστα αποτελέσματα.

Σύστημα Αυτοδιοίκησης (υπάρχει ήδη)

Ο «Καλλικράτης» παρέχει τοπική αυτοδιοίκηση, με δομημένη ιεραρχία. Μέσα από ένα νομοσχέδιο για την τοπική Αυτοδιοίκηση και χωρίς προφανώς οι σχεδιαστές του να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους την εθνική ιδιαιτερότητα της Θράκης, κατέστη δυνατό να παραχωρηθεί το «δικαίωμα» σε φανατικούς τουρκόφρονες, πιστούς υπηρέτες του εκτουρκισμού της Θράκης, να αναλάβουν την τοπική αυτοδιοίκηση σε συγκεκριμένες περιοχές που συνορεύουν μεταξύ τους. Τι θα κάνει άραγε ο «σοφός νομοθέτης» εάν αύριο δηλώσουν όλοι αυτοί οι τουρκόφρονες –προσφάτως εκλεγέντες- δήμαρχοι, ότι νιώθουν τούρκοι και ασκούν το καθήκον τους ως τούρκοι πολίτες; Μπορεί άραγε ο «νομοθέτης» να κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει για τη Θράκη μία ενιαία τοπική αυτοδιοίκηση, που δεν είναι φίλα προσκείμενη στο Ελληνικό Σύνταγμα και στην εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση; Ας θεωρήσουμε, όμως, πως απλώς ο

νομοθέτης έκανε λάθος και δεν υπολόγισε παραμέτρους που του ήταν άγνωστες… Το λάθος όμως, του νομοθέτη δυστυχώς, επεκτείνεται… και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα όργανα του τουρκισμού στην Θράκη. Έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει ήδη μία άτυπη κυβέρνηση, που έχει ορκιστεί στον Εχίνο Ξάνθης, μέλη της οποίας είναι όλοι οι πρώην και νυν μουσουλμάνοι βουλευτές όλων των Ελληνικών κομμάτων. Η άτυπη κυβέρνηση δρα με την «βιτρίνα» της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας Τούρκων Δυτικής Θράκης» και έχει άμεσες σχέσεις με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Μάλιστα, τελευταία, με την ευγενική χορηγεία του τούρκου προξένου, και την επιμέλεια της άτυπης αυτής κυβέρνησης των «τούρκων» της Θράκης, έχει ξεκινήσει μία καταιγίδα δημιουργίας «τουρκικών συλλόγων» (κυρίως πολιτιστικών, που βάζουν ιστορικά θεμέλια τουρκικού πολιτισμού στην περιοχή, διαστρεβλώνοντας την ιστορία αλλά και οικειοποιούμενοι ως τουρκικό τον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό των μουσουλμάνων της περιοχής), που διασπείρονται στην ορεινή Θράκη αλλά και στο νοτιοανατολικό πεδινό τμήμα του νομού Ροδόπης. Μία ευρεία γεωγραφική περιοχή, αυτοδιοικούμενη, με επίπεδα τοπικής αλλά και κεντρικής διοίκησης, ήδη υπάρχει, ελέω Καλλικράτη… Κάποιοι στην Αθήνα είτε δεν υπολόγισαν σωστά τις εξελίξεις, είτε τις υπολόγισαν με λάθος «μέτρα» και «σταθμά»… συνεχίζοντας τα λάθη εις βάρος της Θράκης και του Ελληνισμού…

Page 21: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-21-

Ενιαία γεωγραφική περιοχή (υπάρχει ήδη)

Μέσω του Καλλικράτη, το πολιτικό έγκλημα των Αθηνών στην Θράκη, γιγαντώθηκε. Μέσα από παράξενες μεθοδεύσεις (πολλοί μίλησαν για συμφωνίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και φανατικών τουρκοφρόνων) και επιλογές, κατέστη δυνατό να εκλεγούν 3 μουσουλμάνοι δήμαρχοι σε 3 Δήμους της Θράκης (δήμος Γλαύκης στην Ξάνθη, δήμος Ιάσμου και δήμος Φιλύρας στην Ροδόπη), σε γειτονικούς γεωγραφικά δήμους, στην ορεινή Θράκη, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μία ενιαία –εκτεταμένη γεωγραφικά κατά μήκος σχεδόν ολόκληρης της ορεινής Θράκης- περιοχή, που κατοικείται σχεδόν ολοκληρωτικά από μουσουλμάνους και ελέγχεται αποκλειστικά από το τουρκικό προξενείο και τους ανθρώπους του!!! Αν αυτό σε κάποιους θυμίζει γκέτο, θα τολμούσα να συμπληρώσω πως ίσως θα έπρεπε να μην παραμείνουν μόνο σε αυτή την εικόνα, αλλά στην σημασία που αυτή η εκτεταμένη ομοιογενών χαρακτηριστικών περιοχή μπορεί να πάρει… Να σημειωθεί, βέβαια, πως στη νότια Βουλγαρία έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα οι φιλοτουρκικές τάσεις, αφού η δράση των τουρκικών υπηρεσιών εκεί είναι ιδιαίτερα έντονη και έχουν ήδη δημιουργηθεί εντάσεις με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας. Μία ακόμη ευρύτερη περιοχή τουρκοφρόνων ή μουσουλμάνων εξαρτώμενων από τουρκόφρονες, δημιουργεί αυτόματα σημαντική «πληγή» για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Όμως, για να συμβεί αυτό έπρεπε πρώτα να γίνει ο δικός μας «Καλλικράτης», και στη συνέχεια θα πρέπει να πραγματοποιηθούν και άλλα απαραίτητα «δομικά στοιχεία»… Τα λάθη των Ελλήνων πολιτικών, δείχνουν να επηρεάζουν και την Βουλγαρία, αφού καταφέρνουν να διογκώσουν ένα πρόβλημα που έρχεται επάνω μας, με μεγάλη ταχύτητα… Το Θρακικό πρόβλημα είναι ήδη εδώ, άσχετα αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν ή να το δούνε. Το ειρωνικό είναι πως το «Θρακικό Πρόβλημα» είναι εδώ εξαιτίας της ανυπαρξίας βούλησης, σχεδιασμού ή της φιλοπατρίας Ελλήνων πολιτικών, που στάθηκαν πολύ μικροί έως ανίκανοι να αντιληφθούν πως παρέδιδαν και παραδίδουν τα υλικά ανεξαρτητοποίησης της Θράκης…

Αυτοδύναμη οικονομία (υπάρχει ήδη)

Σε όσους ζούνε στην Θράκη ή σε όσους θέλησαν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν, έχει ήδη γίνει απολύτως σαφές πως ο μουσουλμανικός πληθυσμός λειτουργεί σε καθεστώς γκέτο. Και αυτή η λειτουργία σε ένα πολύ μεγάλο της μέρος αφορά την οικονομία. Έτσι, υπάρχουν μουσουλμάνοι έμποροι που έχουν προϊόντα μόνο για μουσουλμάνους, ενώ είναι πολύ σπάνιο το φαινόμενο κατά το οποίο μουσουλμάνος θα αγοράσει από κατάστημα χριστιανού (οι χριστιανοί αγοράζουν από όπου τους αρέσει, ενώ οι μουσουλμάνοι αγοράζουν μόνο από μουσουλμάνους!!!). Υπάρχουν μουσουλμάνοι οικοδόμοι – εργολάβοι (απορίας άξιο πως αναπτύσσονται οικονομικά, όταν καταγγέλλουν την Ελλάδα για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για δημιουργία προβλημάτων στην ανάπτυξη, για άνιση αντιμετώπιση από το νόμο κ.α.) που δίνουν

εργασία μόνο σε μουσουλμάνους εργάτες. Να σημειωθεί επίσης πως η φωτογραφία του Κεμάλ μπαίνει στα εγκεκριμένα από το τουρκικό προξενείο καταστήματα, τα οποία με αυτόν τον τρόπο κάνουν «χρυσές δουλειές». Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, αλλά και το βάθος της οικονομικής διείσδυσης, δύναμης και ανεξαρτησίας που ήδη υπάρχει στους μουσουλμάνους της Θράκης (αιτία γι αυτό υπήρξε σειρά τραγικών λαθών της Αθήνας) σημειώνεται πως δεν είναι μόνο η εμπορική οικονομική δραστηριότητα που αναπτύσσεται (έστω και σε καθεστώς οικονομικού γκέτο). Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες των μουσουλμάνων (πλην ελαχίστων ηρωικών εξαιρέσεων που δεν διστάζουν να τα βάλουν με το «σύστημα του προξενείου» αμφισβητώντας την «βοήθεια» που αυτό μπορεί να τους παρέχει). Σαν παράδειγμα, της άνθησης αυτής της κλειστής οικονομίας, αρκεί να αναφερθεί ένα γεγονός που συνέβη σε τράπεζα της Ξάνθης κατά την είσοδο του ευρώ στην οικονομική καθημερινότητά μας. Ένας γέροντας πομάκος επισκέφθηκε την τράπεζα με ένα τσουβάλι δεκαχίλιαρα και όταν είδε τι του έδωσαν απογοητεύτηκε. Μέχρι τότε, πολλοί μουσουλμάνοι της Θράκης επένδυαν τα χρήματά τους στην Τουρκία, αλλά μετά από κάποια γεγονότα απαγωγών και ουσιαστικής απώλειας των επενδύσεών τους, αποφάσισαν (τουλάχιστον) την παύση επενδύσεων στην επικίνδυνη για επενδύσεις «μητέρα πατρίδα»…

Page 22: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-22-

Είναι γνωστό πως μέχρι και σήμερα ένας μεγάλος όγκος χρημάτων των μουσουλμάνων της Θράκης βρίσκεται σε σεντούκια. Αυτά τα χρήματα θα προσπαθήσει να προσεταιριστεί η τουρκικών συμφερόντων Ziraat Bank, αλλά και οι τούρκοι επιχειρηματίες που σκοπεύουν να «επενδύσουν» στην Θράκη. Η Τουρκία σκοπεύει να «αγοράσει» τη Θράκη με

βοήθεια που θα πάρει από τα χρήματα των Ελλήνων μουσουλμάνων. Και αν δεν καταφέρει σήμερα να τους πάρει τα χρήματα, η παρουσία της Άγκυρας στη Θράκη τους υπόσχεται πως αύριο θα τους πάρει την γη που κατέχουν… Γιατί; Μα, αφού η Ελληνική Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται να καλύψει το ήδη υπάρχον κενό απέναντι στους πολίτες της, η πολιτική της γείτονος θα έρθει ως φυσικός κανόνας, να συμπληρώσει τα αθηνοκεντρικά κενά… Η πρόσφατη οικονομική τάση, με τις επισκέψεις τούρκων επιχειρηματιών στην Θράκη, δημιουργεί μία παράξενη δυναμική στην τοπική οικονομία. Δεν είναι μόνο τα έπιπλα τουρκικής κατασκευής, αλλά κυρίως η μεταφορά τουρκικών βιοτεχνιών (κυρίως στην Κομοτηνή), που θα αγκαλιάσουν» τους μουσουλμάνους της Θράκης, θα τους δώσουν δουλειά και θα αποκτήσουν απόλυτη κυριαρχία – εξάρτηση στην

διαβίωσή τους… Μήπως θα ήταν καλύτερα οι κομπορημονούντες οικονομολόγοι των ΕΒΕ να υπολογίσουν και κάποιες άλλες παραμέτρους των σχεδιασμών ανάπτυξης που ονειρεύονται; Πώς είναι δυνατόν οι «ειδικοί» να μην βλέπουν πως μέσω των σημερινών τους σχεδιασμών πρόκειται να επηρεάσουν (σε εκβιαστικό βαθμό μάλιστα) τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς πολίτες της Θράκης;

(Απορία συντάκτη: Γιατί έρχονται να επενδύσουν στην Ελλάδα οι τούρκοι βιομήχανοι, όταν το κόστος εργασίας στην Τουρκία είναι πολύ μικρότερο; Ποιός μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, χωρίς να εικάσει κάποια έστω και υφέρπουσα επιθετική κίνηση της Άγκυρας;)

Η δημιουργία μίας (έστω υποτυπώδους) οικονομικής κίνησης που θα βασίζεται σε μικρής και μέσης εξαγωγικής μορφής βιοτεχνία ή βιομηχανία, είναι ένα ακόμη «δομικό στοιχείο» δημιουργίας μίας ανεξάρτητης Θράκης… «δομικό στοιχείο» που η οικονομική και πολιτική ελίτ το προσφέρει με πλατιά χαμόγελα στον Ταγίπ Ερντογάν, στον Αχμέτ Νταβούτογλου και στον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής, που εργάζονται μεθοδικά στα πλαίσια του νέο-οθωμανισμού και της δημιουργίας μίας μεγάλης Τουρκίας που θα «πατάει» στα Βαλκάνια. Η πρόσφατη συνάντηση στην Κομοτηνή, όπου οι τούρκοι επιχειρηματίες εκδήλωσαν ανοιχτά το ενδιαφέρον τους για αγορά και εκμετάλλευση εγκαταλελειμμένων βιοτεχνιών και βιομηχανιών στην Ροδόπη, αποτελεί την μέγιστη απόδειξη της οικονομικής παράδοσης – μεταβίβασης της Θράκης σε τουρκικά χέρια. Η ανάπτυξη ενός οικονομικού πόλου, που θα έχει άμεση και αμέριστη, χρηματική και πολιτική στήριξη από την Άγκυρα, είναι ήδη γεγονός. Η οικονομική εξάρτηση του μουσουλμανικού στοιχείου θα σημάνει την αυτόματη πολιτική χειραγώγησή του. Τί έχει να απαντήσει η Αθήνα σε αυτό; Πρόκειται για ένα ακόμη επικίνδυνο λάθος που προστίθεται στα προηγούμενα; Ένα ακόμη μοιραίο λάθος, που παραδίδει την τοπική οικονομία σε φορείς που εδράζονται στην Τουρκία και οι οποίοι ασφαλώς δεν ενδιαφέρονται για τα Ελληνικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα!!! Μήπως όμως θα έπρεπε να αναφερόμαστε ξεκάθαρα σε τουρκική «εισβολή»; Σαν παράδειγμα αναφέρεται καθαρά για ιστορικούς σκοπούς και από στοιχεία της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας Τurkstat για το ενδεκάμηνο Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2008 προκύπτει ότι οι ελληνικές εξαγωγές προς την Τουρκία έφθασαν στα 1.094 εκατ. δολ. και οι τουρκικές εξαγωγές προς την Ελλάδα στα 2.326 εκατ. δολ. (εμπορικό ισοζύγιο: -1.232 εκατ. δολ.). Ενώ για την περίοδο 2008-2009 τα νούμερα ήταν 1,1 δις και 1,6 δις δολάρια αντίστοιχα (εμπορικό ισοζύγιο: -500 εκατ. δολ). Επομένως τι είδους εξαγωγές θα μπορούσαν να πετύχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις όταν ο μέσος μισθός στην Τουρκία είναι 320 ευρώ και τα ελληνικά προϊόντα κάθε άλλο παρά φτηνά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σε σχέση με τα τουρκικά. Εντάξει, λοιπόν, ας το προσμετρήσουμε κι αυτό σαν ένα ακόμη λάθος…

Τραπεζικό σύστημα (υπάρχει ήδη)

Η ύπαρξη της τουρκικών συμφερόντων τράπεζας Ziraat Bank στην Θράκη, με υποκαταστήματα στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη, αποτελεί σήμερα τον συνεκτικό κρίκο της ήδη γκετοποιημένης οικονομίας των μουσουλμάνων της Θράκης. Είναι, δε, απολύτως βέβαιο πως όταν χρειασθεί θα κληθεί να παίξει τον οργανωτικό ρόλο σε μία νέα ανεξάρτητη οικονομία,

Page 23: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-23-

αφού θα συγκεντρώνει το αποκλειστικό ενδιαφέρον και την εμπιστοσύνη του νέου ανεξάρτητου κράτους… Οπότε, η αδειοδότηση λειτουργίας της στην Θράκη, ήταν μάλλον το αποτέλεσμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας εκείνου που συμφώνησε και υπέγραψε για την ύπαρξη της Ziraat Bank σε μία ευαίσθητη εθνικά περιοχή. Η Ziraat Bank σήμερα στηρίζει την δημιουργία και της λειτουργίας μίας ανεξάρτητης οικονομίας, αποκλειστικά από και προς μουσουλμάνους, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν πολιορκητικός κριός ισχύος στην ήδη καταρρέουσα (λόγω τεράστιων ευθυνών των κυβερνήσεων της χώρας, που εγκατέλειψαν και εν μέρει – εμμέσως κατέστρεψαν τις

επιχειρηματικές δραστηριότητες που τόλμησαν να αναπτυχθούν σε ολόκληρη την περιφέρεια της Αν. Μακεδονίας και Θράκης) τοπική οικονομία. Το κύμα δανειοδοτήσεων, αλλά κυρίως η αγορά γης από μουσουλμάνους μέσω της Ziraat Βank, αποτελεί μία εν δυνάμει απειλή αλλαγής ιδιοκτησίας γης… Και κάτι τέτοιο, είναι δυνατόν να μεταβάλει τον γεωγραφικό εθνικό χάρτη, με άγνωστα αποτελέσματα σε περίπτωση που γίνει επίκληση της Συνθήκης της Λωζάνης. Μία συνθήκη στην οποία γίνεται σαφέστατη αναφορά σε πληθυσμιακή και ιδιοκτησιακή ανωτερότητα, με βάση την οποία η σημερινή Θράκη (δυτική Θράκη) δόθηκε στην Ελλάδα… Ενώ σήμερα η Ziraat Bank έχει ένα σαφή προσανατολισμό, είναι απολύτως βέβαιο πως την επαύριο θα αλλάξει χαρακτηριστικά, θα επαναπροσανατολισθεί και θα μπορεί άνετα να μεταβληθεί σε «εθνική τράπεζα» της ανεξάρτητης τουρκικής Θράκης. Είναι σαφές πως με βάση τις ήδη υπάρχουσες οικονομικές συναλλαγές, θα μπορεί να αποδεχθεί μία έκκληση – αίτηση των τουρκοφρόνων, για να δημιουργήσει τον οικονομικό κορμό και να λειτουργήσει σαν κύριος φορέας οικονομικής σύνδεσης με άλλα κράτη… Η τουρκικών συμφερόντων τράπεζα δεν ήρθε στην Θράκη για να δώσει δάνεια, αλλά για να πάρει ισχύ και να καλύψει (σχεδόν αποκλειστικά) τις αυξημένες οικονομικές δραστηριότητες που επίκειται να αναπτυχθούν από την διέλευση των αγωγών ενέργειας και την ταυτόχρονη έλευση μεγάλων βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή. Η αυξημένη δυναμική, η τεχνογνωσία και οι καλές σχέσεις με τον τοπικό μουσουλμανικό πληθυσμό, θα καταστήσουν την Ziraat Bank σε παίκτη ισχύος. Τι επεκτάσεις οικονομικές και πολιτικές μπορεί να έχει μία τέτοια εξέλιξη; Δυστυχώς, για την Ελλάδα, τις χειρότερες, αφού η Ελληνική οικονομία θα βρεθεί έξω από την «πίτα» ή θα αναγκαστεί να αποδεχθεί να μοιραστεί την «πίτα» που λέγεται Θράκη!!! Και τα λάθη της Αθήνας, απλώς συνεχίζονται…

Υποτυπώδες -έστω- σύστημα Υγείας (υπολείπεται)

Η λειτουργία ενός κράτους (ή η αίτηση για ίδρυση ενός κρατιδίου – μορφώματος) απαιτεί σαφείς υπάρχουσες υποδομές. Μέσα σε αυτές τις απαιτητές υποδομές είναι και η παροχή του αγαθού της Υγείας. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει δημιουργηθεί κάποια νοσηλευτική μονάδα, τουρκικών συμφερόντων, στην Θράκη, οι πληροφορίες που υπάρχουν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, είναι ανησυχητικές για την Ελληνική πλευρά. Μέσα στα πλαίσια των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ελεύθερης οικονομικής ανάπτυξης (και οικονομικών δραστηριοτήτων) ανάμεσα στις δύο χώρες, τούρκοι επιχειρηματίες συνοδευόμενοι από γιατρούς, έχουν ήδη επισκεφθεί τον ορεινό όγκο των νομών Ξάνθης και Ροδόπης, συλλέγοντας στατιστικές πληροφορίες για θέματα υγείας και ασθενειών των κατοίκων των περιοχών αυτών. Μάλιστα, έδωσαν διαβεβαιώσεις στους κατοίκους του Εχίνου (Ν. Ξάνθης) πως πρόκειται να λειτουργήσουν πλήρεις ιατρικές κλινικές μονάδες (μικρά ιδιωτικά νοσοκομεία) πολύ σύντομα!!! Στα ίδια επιχειρηματικά πλαίσια, τούρκοι επιχειρηματίες επισκέφθηκαν

την πόλη της Κομοτηνής σε μία προσπάθεια συνεργασίας με τον τούρκο πρόξενο προκειμένου να εξευρεθεί οικόπεδο που θα μπορέσει να φιλοξενήσει μία μεγάλη ιδιωτική ιατρική μονάδα (νοσοκομείο), η οποία θα μπορεί να παρέχει υπηρεσίες στο νομό Ροδόπης. Οι πληροφορίες ανέφεραν μάλιστα την επιθυμία των τούρκων επιχειρηματιών η νοσοκομειακή αυτή μονάδα να διαθέτει και ελικόπτερα για αερο-διακομιδή των ασθενών (ιδιαίτερα της ορεινής Ροδόπης)… Σήμερα, υπάρχει μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων ιατρών, οι οποίοι σε ένα ποσοστό περίπου 99% έχουν σπουδάσει ιατρική στην Τουρκία. Η επιστημονική τους δραστηριότητα στέφεται με επιτυχία αφού έχουν ως ασθενείς – πελάτες περίπου το 90% των μουσουλμάνων. Ακόμη και ο ευαίσθητος χώρος της Υγείας έχει μεταβληθεί σε ένα γκέτο… ενώ στα

Page 24: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-24-

πλαίσια της ισονομίας και ισοπολιτείας, διορίζονται σε δημόσιους οργανισμούς υγείας, με την βοήθεια πολιτικών (χριστιανών και μουσουλμάνων) παραβιάζοντας την «σειρά» ή και τις «προϋποθέσεις» που απαιτούνται. Σε περίπτωση που αύριο τεθεί αίτημα δημιουργίας ενός ιδιωτικού νοσοκομείου τουρκικών συμφερόντων, εμείς θα μπορούνε να πούμε πως απλώς ένα ακόμη κομμάτι της «αλυσίδας» μπήκε στη θέση του, ένα ακόμη «λάθος» έχει γίνει στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας και των καλών σχέσεων. Και η ζωή συνεχίζεται, στην… υγεία των κορόιδων…

Οργανωμένο σύστημα Παιδείας (είναι σχεδόν έτοιμο) και κοινή γλώσσα εκπαίδευσης η τουρκική (αναγνωρίστηκε)

Στο σημείο αυτό το «έγκλημα» είναι παλιό. Μετράει δεκαετίες, περισσότερο από μισό αιώνα, όταν η Ελληνική κυβέρνηση (1954) αποφάσισε να παραβιάσει εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων την Συνθήκη της Λοζάνης, αναγνωρίζοντας τουρκική μειονότητα. Μάλιστα, φρόντισε ο τότε υπουργός Παιδείας να στείλει έγγραφο σε όλα τα σχολεία της Επικράτειας που υπήρχαν μουσουλμάνοι, μέσω του οποίου ζητούσε την διακριτική ευνοϊκή μεταχείριση των τούρκων μαθητών. Έτσι, η λέξη «Τούρκος» μπήκε στο υπουργείο Παιδείας. Την επόμενη χρονιά, η τουρκική κυβέρνηση, αποφάσισε να ανταποδώσει την ευγενική κίνηση της Ελλάδας, οργανώνοντας μία δίχως προηγούμενο επίθεση κατά των Ελλήνων της Πόλης (τα γνωστά αίσχη του τουρκικού παρακράτους, Σεπτεμβριανά).

Από τότε, μέχρι σήμερα, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και οι αναίτιες παραχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς άρχισαν να δημιουργούν τις βάσεις για ένα ανεξάρτητο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα εντός της Ελλάδας! Μειονοτικά Δημοτικά Σχολεία, Μειονοτικά Ιδιωτικά Γυμνάσια και Λύκεια, με δασκάλους «προσοντούχους» (άγνωστο τι προσόν διέθεταν πέρα από τη γνώση της τουρκικής γλώσσας και τις πολύ καλές τους επαφές με την Άγκυρα), καθηγητές από την Τουρκία και πάντοτε υπό Τουρκική διεύθυνση!!! Το έγκλημα της Ελληνικής πολιτείας ήταν συνεχές, αφού φρόντισε να υποβιβάσει (με τις εντολές ειδικές – διακριτικής διαχείρισης, όπως φαίνεται στο έγγραφο που παρατίθεται, έτους 1954) τους μαθητές, παραδίδοντάς τους σε δασκάλους και καθηγητές που είχαν ελάχιστη διάθεση και μπορούσαν να εργάζονται όποτε και όπως ήθελαν, αφού ο έλεγχος για την πρόοδο των μαθητών ήταν σχεδόν μηδενικός. Το έδαφος ήταν πρόσφορο, προκειμένου να εργαστούν οι «προσοντούχοι» και οι εκ Τουρκίας εκπαιδευτικοί με πολύ άνεση στον εκτουρκισμό των συνειδήσεων των μαθητών… Την οριστική πέτρα στο στρεβλό οικοδόμημα έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου που ως υπουργός Παιδείας αποφάσισε την ειδική πριμοδότηση -με ένα σύστημα ποσόστωσης- των μουσουλμάνων (σύμφωνα με την εγκύκλιο του 1954, τούρκων) μαθητών προκειμένου να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια, η απόφαση αυτή είχε σαν αιτιολογικό να σταματήσει ή έστω να μειώσει την μετακίνηση των μουσουλμάνων μαθητών στην Τουρκία, προκειμένου να σπουδάσουν σε

κάποιο Πανεπιστήμιο. Στην πραγματικότητα ήταν η ταφόπλακα σε κάθε πιθανότητα επαναφοράς σε φυσιολογική λειτουργία του συστήματος εκπαίδευσης των μουσουλμάνων μαθητών. Δια χειρός Παπανδρέου, λοιπόν, η κάκιστη απόδοση των εκπαιδευτικών, αλλά και του λανθασμένου συστήματος εκπαίδευσης, επιβραβευόταν με ειδική βαθμολογία και με λίγη τύχη κάποιος που στις εξετάσεις έπαιρνε βαθμό 4 (με άριστα το είκοσι) σπούδαζε από δικηγόρος μέχρι γιατρός!!! Η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (γνωστή ως ΕΠΑΘ) λειτουργούσε πάντα με χαμηλά κριτήρια αξιολόγησης και παρήγαγε δασκάλους (πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αποκλειστικά για μειονοτικά δημοτικά σχολεία) που η απόδοσή τους εξαρτώνταν μόνο από την διάθεσή τους να διδάξουν. Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί, με έναν δεύτερο μισθό από την Άγκυρα, δίδασκαν τον τουρκισμό, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις προβιβάζονταν σε ιμάμηδες (ποιος είπε ότι η θρησκεία δεν μοιράζει χρήμα;) ή ακόμη και σε «μάγους» που «διάβαζαν», «ξόρκιζαν», έκαναν μάγια… φυσικά με το αζημίωτο. Το σύστημα της Ελληνικής Εκπαίδευσης στο μεγαλείο του!!! Όταν έγινε γνωστό πως το πρόβλημα που ουσιαστικά αντιμετώπιζε η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων ήταν η πολυγλωσσία (οι περισσότεροι μουσουλμάνοι είναι Πομάκοι και μιλούσαν τρεις γλώσσες: την μητρική Πομακική, την Τουρκική και την Ελληνική) στην οποία αναγκάζονταν οι μαθητές να ζούνε, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα για να δοθεί κάποια λύση στο φυσιολογικό πρόβλημα να μιλάς την μητρική σου γλώσσα, να διδάσκεσαι στην Ελληνική και υποχρεωτικά –και τελείως αναίτια- στην Τουρκική. Και όλα αυτά ενώ θα πρέπει να ζήσουν και να εργαστούν στην Ελλάδα…! Μέσα από τα καλοπληρωμένα αυτά ειδικά ερευνητικά προγράμματα εμφανίστηκε και η κυρία Δραγώνα, η οποία τελικά κατέθεσε τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, το οποίο με τη σειρά του απεφάνθη πως η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων θα γίνεται σε δύο γλώσσες (Ελληνικά και Τουρκικά), εξαφανίζοντας –κυριολεκτικά- από τον γλωσσολογικό χάρτη την Πομακική γλώσσα και παραδίδοντας ουσιαστικά τους Πομάκους στην αγκαλιά της

Page 25: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-25-

Άγκυρας! Το πρωτοφανές αυτό γεγονός συνέβη στο τέλος του 2010, και θεωρείται μοναδικό στην παγκόσμια κοινότητα, αφού ένα υπουργείο Παιδείας αποφασίζει να εξαλείψει την ιστορία, τον πολιτισμό, την γενικότερη κουλτούρα και την γλώσσα μίας πληθυσμιακής ομάδας, εντάσσοντάς την εθνολογικά μέσα σε μία άλλη υποδεέστερη αριθμητικά τοπική πληθυσμιακή ομάδα. Και το κριτήριο της ανώμαλης αυτής συγχώνευσης ήταν το θρήσκευμα, που ενώ αποτελεί ευαίσθητο μη δημοσιοποιήσιμο προσωπικό δεδομένο, γίνεται ισοπεδωτικό εθνολογικό κριτήριο… Με ποια λογική συνέβη αυτό; Ίσως με την λογική της κυρίας Δραγώνα, ίσως με την λογική της κυρίας Διαμαντοπούλου, ίσως με την λογική της Άγκυρας και των φερέφωνων (βλ. Ανεξάρτητη Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης) που διατηρεί εντός της Ελληνικής Θράκης. Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, κατάφεραν να αλωθούν από την Τουρκική γλώσσα, ενώ σοβαρές πιέσεις πλέον δέχεται και η εκπαίδευση στα νηπιαγωγεία (δίγλωσσα), ενώ ήδη άρχισαν οι «φωνές» από τους γνωστούς κύκλους τουρκοφρόνων της Θράκης, που θέλουν τουρκικό Πανεπιστήμιο… Πληροφορίες αναφέρουν πως εδώ και ένα χρόνο γίνεται έρευνα για

την ανεύρεση του κατάλληλου χώρου – οικοπέδου στην πόλη της Κομοτηνής. Αν λοιπόν σκεφτούμε πως η εξέγερση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου ξεκίνησε έναν χρόνο μετά την ίδρυση του Αλβανικού Πανεπιστημίου, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τι θα συμβεί όταν ολοκληρωθεί η κλίμακα της Τουρκικής Εκπαίδευσης, καλυπτόμενη σε όλες τις βαθμίδες, εντός της Θράκης… Και πάλι, μέσα στο πνεύμα της κατανόησης, των δικαιωμάτων για προσέγγιση στην παιδεία, ίσως μας οδηγεί σε ένα τεράστιο λάθος. Μόνο που έρχεται να προσμετρηθεί σε άλλα, ήδη

υπάρχοντα λάθη. Και, δυστυχώς, ιστορικά αποδεικνύεται πως η Παιδεία αποτελεί μία ιδανική βάση για δημιουργία εθνικών συνειδήσεων, όταν γίνεται εργαλείο σε χέρια ανθρώπων που δεν αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση με σεβασμό, αλλά ως πολιτικό εργαλείο…

Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών (λίγο πριν την ολοκλήρωσή της)

Από τα όσα μέχρι στιγμής αναφέρθηκαν εξάγεται το συμπέρασμα πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης οδηγούνται συστηματικά σε έναν εκτουρκισμό με την πλήρη συναίνεση της Ελληνικής Πολιτείας. Η Παιδεία, δυστυχώς, συμβάλει τα μέγιστα στην δημιουργία κοινής εθνικής πεποίθησης ή στην περίπτωση της Θράκης, συμβάλει στην στρέβλωση της πραγματικότητας και στην δημιουργία αμφιβόλων εθνικών συνειδήσεων. Στο σημείο αυτό, ακριβώς, παρεμβάλλεται η οικονομία, οι μικρο-κοινωνίες που αναπτύσσονται κυρίως σε χωριά, το θρήσκευμα, αλλά και η δημιουργία έντονης πλην τεχνητής αντιπαλότητας. Οι συνεχείς αναφορές σε τούρκους πολίτες εντός της Ελλάδας, ακόμη και από τον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής, από μουσουλμάνους βουλευτές που ενώ εκλέγονται ως Έλληνες πολίτες και υποτίθεται πως υπηρετούν την κοινωνία των πολιτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, δηλώνουν απερίφραστα πως είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την «μητέρα πατρίδα Τουρκία». Την ίδια στιγμή, ενώ απολαμβάνουν πλήρη ισότητα και ισονομία (αρκετές φορές πλέον του δέοντος), επικαλούνται παραβιάσεις των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων και δημιουργούν πόλους συσπείρωσης, επικαλούμενοι πως αυτά συμβαίνουν επειδή είναι μουσουλμάνοι και πιστοί στο Ισλάμ!!! Μέσα σε αυτόν τον «αχταρμά» (τουρκική λέξη που σημαίνει «μπέρδεμα», «ανακάτωμα»), δέχονται και βοήθειες από την Ελληνική πλευρά, που ανέχεται την οικειοποίηση του πολιτισμού του τοπικού μουσουλμανικού πληθυσμού από τα «πολιτιστικά καραβάνια» και από τις «πολιτιστικές εκδηλώσεις» που οργανώνει η Άγκυρα εντός της Θράκης. Μάλιστα, η κλοπή τοπικών ενδυμασιών και η εμφάνισή τους ως «τουρκικές» αποτελεί ένα απλό μόνο δείγμα του θράσους της πολιτιστικής κλοπής (και όχι επίθεσης) που συμβαίνει εις βάρος των Πομάκων της Θράκης. Αυτά συμβαίνουν, υπό την ανοχή των Αθηνών και των εκεί υπευθύνων, που προφανώς στο όνομα της ωραιοποίησης της πραγματικότητας και κυρίως των καλών Ελληνοτουρκικών σχέσεων, προχωρούν σε λάθη που είναι άγνωστο εάν το τίμημά τους είμαστε σε θέση να τα πληρώσουμε ως λαός όταν μας ζητηθεί…

Τι σχεδιάζεται τελικά ως «λύση»;

Μέσα σε αυτή την πληθώρα των εγκληματικών λαθών, της πολιτικής αναποφασιστικότητας και του ακατανόητου μη κρατικού παρεμβατισμού, η Θράκη σήμερα έχει αφεθεί σε έναν επικίνδυνο δρόμο που την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες.

Τι μέλλει γενέσθαι όταν θα ολοκληρωθεί το παζλ των απαιτητών για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου κρατιδίου;

Πώς είναι δυνατόν, ακόμη και σήμερα οι κυβερνώντες την Ελλάδα να μην βλέπουν την «εικόνα» αυτού του παζλ κοντεύει να ολοκληρωθεί;

Page 26: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-26-

Πώς θα αντιδράσει η Ελληνική κυβέρνηση σε ένα αίτημα το οποίο απλώς θα ολοκληρωθεί από την πλευρά των οργάνων της Άγκυρας, ενώ επί σειρά δεκαετιών η ίδια η Ελληνική κυβέρνηση επέτρεψε ή προέτρεψε στο να δημιουργηθούν όλα τα προαπαιτούμενα για την αίτηση – ανακοίνωση μίας Ανεξάρτητης Δημοκρατίας Δυτικής Θράκης; Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν αντέδρασαν (με ποινικές διώξεις για δημιουργία εσωτερικής ανωμαλίας και κίνδυνο διασάλευσης της ειρηνικής συμβίωσης και ασφάλειας Ελλήνων πολιτών) ούτε όταν κυκλοφόρησε η σημαία της Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης!!!

Πώς θα αντιδράσουν, άραγε, οι κυβερνώντες όταν η παράνομη κυβέρνηση των «Τούρκων» της Ελληνικής Θράκης, αιτηθεί την ανεξαρτησία της από την Διεθνή Κοινότητα;

Σαν κράτος, έχουμε προσφέρει σχεδόν τα πάντα ώστε να παραδώσουμε Ελληνική γη. Θα μπορέσουμε άραγε να δρομολογήσουμε όλα τα απαιτητά για να αντιστρέψουμε τις επερχόμενες εξελίξεις;

Η Άγκυρα έχει τα δικά της σχέδια

Είναι βέβαιο πως μία αίτηση για ανεξαρτησία της Θράκης θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης από την Άγκυρα προς την Αθήνα, ώστε με τη σειρά της να υποχωρήσει σε άλλες απαιτήσεις της Άγκυρας. Είναι βέβαιο πως μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ανέφικτο, να δημιουργηθεί ένας νέος ανεξάρτητος γεωγραφικά και εθνικά χώρος. Όμως, πόσο δύσκολο μπορεί να νοηθεί κάτι τέτοιο, σε μία περίοδο γενικότερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων; Με περισσή βεβαιότητα, η Άγκυρα θα εμφανισθεί ως εγγυήτρια δύναμη υπέρ των «Τούρκων» της Δυτικής Θράκης. Άλλωστε, ο Ταγίπ Ερντογάν, ως πρωθυπουργός της Τουρκίας πριν έναν χρόνο σε ομιλία του αναφέρθηκε στους μουσουλμάνους της Θράκης αποκαλώντας τους, «οι Τούρκοι της Θράκης, οι πολίτες μου…». Οι "εγγυήσεις" της Άγκυρας, η οποία χρησιμοποιεί το «μοντέλο Κύπρου», θα σταθούν σε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας

κάπου στο Αιγαίο. Κι επειδή οι εξελίξεις στο ενεργειακό του Αιγαίου πραγματοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς, είναι πολύ πιθανό το «Θρακικό ζήτημα» να μετανσαρκωθεί σε «Θρακικό Πρόβλημα». Και για να γίνει αυτό, αρκεί μία ανακοίνωση από τους τουρκόφρονες καλοπληρωμένους πρακτορίσκους που έχουν μεταβάλει τη Θράκη σε χωράφι τους.

Πώς θα γλιτώσει η Θράκη από τον κίνδυνο;

Πώς η Θράκη μπορεί να ξεφύγει από την παγίδα που επί δεκαετίες έστησαν σύμμαχοι και γείτονες, ώστε να την θέσουν (ολόκληρη ή μέρος της) υπό αμφισβήτηση; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι εξωφρενικά απλή. Αρκεί να υπάρξει πραγματική πολιτική μέριμνα, με κύριο και μοναδικό άξονα ενδιαφέροντος τη διατήρηση του Ελληνισμού σε αυτήν. Πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, όταν μάλιστα στην αρχή της δεκαετίας του 1990 με το σχέδιο της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενισχύθηκε η Θράκη πληθυσμιακά με Έλληνες παλιννοστούντες ομογενείς από διάφορες περιοχές – δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα; Και πάλι η απάντηση είναι απλή. Να εφαρμοσθούν πολιτικές που δεν θα είναι ελαστικές, αλλά θα απαιτούν (αν χρειαστεί και υπό δαμόκλειο σπάθη) την υλοποίησή τους. Τα κομματικά συμφέροντα θα πρέπει να παυθούν οριστικά και να εφαρμοσθούν απαρέγκλιτα μέτρα τέτοια που θα σταθούν πυλώνες αναδημιουργίας, ανασύστασης και ισχυροποίησης της Ελλάδας, μεταβάλλοντας την ευρύτερη περιοχή σε έναν παράδεισο και ταυτόχρονα πόλο έλξης τόσο για νέους Έλληνες κατοίκους, όσο και για επιχειρήσεις που θα μεταφερθούν –κάτω από αυστηρές και μακροχρόνιες δεσμεύσεις- στην ευαίσθητη αυτή γωνιά της Ελλάδας.

Αρχικά, θα πρέπει να νομοθετηθεί ένα πλαίσιο υποστηρικτικό για την οικονομία της Θράκης. Έτσι, με ειδική νομοθεσία απαιτείται πλέον η Θράκη

να μεταβληθεί σε μία περιοχή με ειδική χαμηλότατη φορολόγηση για όσους διαμένουν μόνιμα και εργάζονται σε αυτήν

να ορισθεί ως περιοχή ειδικής χαμηλής φορολόγησης για όσες επιχειρήσεις από κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από την Ρωσία, μεταφερθούν στην περιοχή, με οικονομικές δικλείδες μακροχρόνιας (τουλάχιστον για μία εικοσαετία) παραμονής

να ισχύσουν τα ίδια και για όσες Ελληνικές βιομηχανίες επιθυμούν να μεταφερθούν ή να πρωτο-λειτουργήσουν στην περιοχή και στις ήδη υπάρχουσες βιομηχανικές περιοχές

Page 27: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-27-

να ορισθεί ειδική φορολόγηση προϊόντων προς την κατεύθυνση της τόνωσης –οικονομικής και ηθικής- των ήδη υπαρχόντων κατοίκων, αλλά και προς την κατεύθυνση προσέλκυσης Ελλήνων πολιτών από άλλες περιοχές της Ελλάδας

να μεταφερθούν δύο τουλάχιστον υπουργεία (Ανάπτυξης και Μεταφορών) από την Αθήνα στην Θράκη. Η Καβάλα μπορεί να φιλοξενήσει το υπουργείο Μεταφορών, ενώ η Δράμα το υπουργείο Ενέργειας.

να ενισχυθεί οικονομικά το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, δίνοντας βαρύτητα στους τομείς έρευνας και ανάπτυξης

να μεταφερθεί μέρος της Σχολής Ευελπίδων (4ο έτος) στην Αλεξανδρούπολη και να λειτουργήσει ως ηθική προμετωπίδα της Ελληνικής Άμυνας επί του Έβρου και του Βορείου Αιγαίου

να λειτουργήσουν οι κανόνες που υπήρχαν για την εγκατάσταση των παλιννοστούντων, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν δεχθεί την κρατική βοήθεια και έχουν αποχωρήσει οριστικά από την περιοχή, διαμένοντας μόνιμα -σε πολλές περιπτώσεις- εκτός Ελλάδας

να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη χωρίς ειδική μεταχείριση-προσέγγιση σε ζητήματα μουσουλμάνων και να εφαρμόζεται ο νόμος χωρίς εξαιρέσεις λόγω καλών σχέσεων με την γείτονα Τουρκία

Τα παραπάνω μέτρα θα πρέπει να εφαρμοσθούν χωρίς εξαιρέσεις για ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην δημιουργία οργάνων ελέγχου και τήρησης των όρων, ενώ απαιτείται και η δημιουργία ειδικού τμήματος παρακολούθησης της οικονομικής πορείας της περιοχής. Τα μέλη του συμβουλίου θα ελέγχονται οικονομικά σε μηνιαία βάση, προκειμένου να αποφευχθούν περιπτώσεις χρηματισμού. Προτείνεται μάλιστα να ανήκουν στον χώρο της Δικαιοσύνης και να αναδεικνύονται μέσω κλήρωσης που θα γίνεται ετησίως. Το ιστορικό της εγκατάλειψης της Θράκης

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία αποκτά ιδιαίτερο ρόλο

Οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, αναγνωρίζοντας το ειδικό γεωστρατηγικό βάρος της Θράκης, εποφθαλμιούσαν πάντα την επιστροφή της τουρκικής κυριαρχίας στην περιοχή. Με το πέρασμα των χρόνων, και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η δειλή και μη συμμετέχουσα Τουρκία, άρχισε αιφνιδίως να γίνεται σημαντικό πιόνι που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν οι αμερικανοί. Αιτία γι αυτή την αμερικανική στρατηγική επιλογή ήταν η απόσταση της Ρωσίας από την Τουρκία… Κι ενώ η Άγκυρα δεν συμμετείχε στον πόλεμο, βρέθηκε να «κερδίζει» ανταλλάγματα, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που έχοντας ενεργό συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Ιταλίας και της Γερμανίας (σε όλη την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου), με μεγάλους αριθμούς ανθρώπινων απωλειών και με σοβαρή οικονομική καταστροφή, βρέθηκε να «χάνει» ακόμη περισσότερα λόγω… συμμαχίας!

Μπάρες: Το πρώτο έγκλημα της Ελλάδας

Το 1936 η μεταξική δικτατορία δημιούργησε τις Επιτηρούμενες Ζώνες, από την ορεινή Θράκη ως την Ήπειρο. Οι κύριες περιοχές κατοικίας των Πομάκων έγιναν απαγορευμένες και ελεγχόμενες με μπάρες. Για την είσοδο στις περιοχές αυτές χρειαζόταν ειδική άδεια εισόδου από την Αστυνομία. Υπήρχε ώρα έναρξης διέλευσης και ώρα λήξης… Δηλαδή, αν κάποιος Πομάκος αρρώσταινε το απόγευμα, θα έπρεπε να περιμένει να ξημερώσει η επόμενη ημέρα για να πάει στο Νοσοκομείο. Βέβαια, οι επιτηρούμενες ζώνες συνεχίστηκαν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή ουσιαστικά αποτελούσαν τα σύνορα του ΝΑΤΟ! Επεκτείνονταν, δε, μέχρι και την Φλώρινα!!! Θεωρούνταν στρατιωτικές περιοχές και απαγορευόταν ακόμη και η φωτογράφιση! Όλοι οι Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτου θρησκεύματος, έπρεπε να αποκτήσουν ειδική άδεια εισόδου για να εισέλθουν στην ορεινή Θράκη, στα γνωστά Πομακοχώρια. Οι Έλληνες δικτάτορες και πολιτικοί απομόνωσαν Έλληνες, απαγόρευσαν την ελεύθερη μετακίνηση Ελλήνων πολιτών και ουσιαστικά δημιούργησαν τεράστιες ανοιχτές φυλακές, για να ικανοποιήσουν τους… ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους! Οι Επιτηρούμενες Ζώνες ατόνησαν, για να καταργηθούν από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη στις 17/11/1995.

Άρνηση προσάρτησης των Πομάκων της Βουλγαρίας στην Ελλάδα

Το 1946, μία αντιπροσωπεία των Πομάκων (ο Χαμδή Χουσεΐν Φεχμή Μπέης, πρώην βουλευτής Ροδόπης, και ο Χακκή Σουλεϊμάν Μπέης) της Ροδόπης (σημερινή νότια Βουλγαρία και βόρεια Θράκη) μετέβη στο Παρίσι, και ζήτησε με υπόμνημα την προσάρτηση των Πομάκων στην Ελλάδα, επειδή αισθανόντουσαν εθνικά Έλληνες. Η Ρωσία, για να μην δυσαρεστηθεί η Βουλγαρία (η οποία ήταν σύμμαχος του Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) πίεσε τις ΗΠΑ και δεν έγινε δεκτό το αίτημα των

Page 28: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-28-

Πομάκων, ενώ η τότε Ελληνική αρκέστηκε απλώς να παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα, ενώ στο τέλος δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την απώλεια των Πομάκων (και των εδαφών που αυτοί κατοικούσαν, μέχρι και τον αιφνίδιο εγκλωβισμό ελλήνων κτηνοτρόφων μέσα στην Βουλγαρία. Μόλις είχε ξεκινήσει μία αδικαιολόγητη υποχωρητική και άκρως επικίνδυνη για την ίδια την Ελλάδα πολιτική…

Αναγνώριση Τούρκων στην Θράκη, κατά παράβαση της συνθήκης της Λοζάνης!

Στην δεκαετία του 1950, μία περίοδο που ο εθνικισμός στο εσωτερικό της Τουρκίας προσπαθούσε να πάρει οτιδήποτε μπορούσε, διαπίστωσε πως ο οικονομικός πλούτος που κατείχε η Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, έπρεπε να περάσει στα χέρια των εθνικιστών και να αποδυναμώσει ταυτόχρονα πέρα από οικονομικά και πληθυσμιακά την παρουσία των Ελλήνων στην Τουρκία. Τα δυσάρεστα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, ήταν αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της «πολιτικής» ενός τουρκικού βαθέως κράτους που άρχισε να δημιουργείται. Στον αντίποδα, η Ελληνική κυβέρνηση, μετά από παροτρύνσεις της αμερικανικής πλευράς, για να εξευμενίσει την τουρκική βαρβαρότητα, παραχώρησε αναίτια τον όρο τουρκικός στην Θράκη, παραβιάζοντας η ίδια

η Ελλάδα, εις βάρος της, τη Συνθήκη της Λοζάνης! Έτσι, το 1954 τέθηκε σε ισχύ ο νόμος «Περί τουρκικής μειονότητος Θράκης» και η «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής» (πολιτιστικό ίδρυμα των μουσουλμάνων της πόλης), ξαφνικά μεταβάλλεται σε κάτι πολύ διαφορετικό από ότι το ιδρυτικό της καταστατικό έγραφε. Μετατράπηκε στο πρώτο επίσημο όργανο των τουρκικών υπηρεσιών εντός της Θράκης. Η Αθήνα ήταν πολύ μακριά για να μπορέσει να κατανοήσει τι ακριβώς σήμαινε αυτό, αλλά ταυτόχρονα, οι πολιτικοί της εποχής αρκούνταν στο να εκτελούν εντολές τρίτων, εάν δεν προσπαθούσαν να εκτελέσουν πολιτικούς τους αντιπάλους…

Εκτουρκισμός στην εκπαίδευση

Ο πλήρης εκτουρκισμός της μειονοτικής εκπαίδευσης συντελέστηκε με το Μορφωτικό Πρωτόκολλο του 1968. Σήμερα, 56 χρόνια μετά το ψυχροπολεμικό διάταγμα, που αντικαθιστούσε τον όρο «μουσουλμανικός» με τον όρο «τουρκικός», η ελληνική πολιτική απέναντι στους Πομάκους ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει. Μέσα από τη μειονοτική εκπαίδευση οι Πομάκοι μαθητές γκετοποιούνται και αναγκάζονται να διδάσκονται -πλην της ελληνικής- την τουρκική γλώσσα, ενώ η μητρική τους γλώσσα αγνοείται παντελώς (κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης). Αυτή η θεσμοθετημένη τριγλωσσία ισοδυναμεί με παραποίηση της ταυτότητας των Πομάκων, που γίνεται μέσα από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας. Η μόνη λύση στο πρόβλημα αυτό δεν μπορεί παρά να είναι η κατάργηση των μειονοτικών σχολείων που καταδικάζουν τους Πομάκους μαθητές στην αμάθεια και

η παροχή σε όλους τους μουσουλμάνους ισότιμης με όλους τους Έλληνες πολίτες εκπαίδευσης καθώς και διδασκαλίας (πλην του βασικού προγράμματος) των μητρικών γλωσσών της μειονότητας (τουρκικής - πομακικής - ρομά). Πρόσφατα, μάλιστα, με το ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων (που σχεδίασε η γνωστή κυρία Δραγώνα), και σύμφωνα με την απόφαση η εκπαίδευση να γίνεται στην μητρική γλώσσα των μουσουλμάνων, δηλαδή στην τουρκική, συντελέσθηκε ένα ακόμη έγκλημα κατά της Θράκης και των Ελλήνων μουσουλμάνων που κατοικούν σε αυτήν. Με μία απόφαση του υπουργείου Παιδείας, καταργείται η Πομακική γλώσσα και οι Πομάκοι χαρακτηρίζονται (από το πρόγραμμα της κυρίας Δραγώνα, δηλαδή του Ελληνικού υπουργείου Παιδείας) ως τουρκογενείς!!! Με μία απλή κίνηση,

περίπου 80.000 Πομάκοι τοποθετούνται στην αγκαλιά της Άγκυρας αφού πλέον θα διδάσκονται επίσημα σε ελληνικά σχολεία, την τουρκική γλώσσα!

Ανακεφαλαίωση

Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, θα πρέπει μέσα από όλα όσα (περιληπτικά) κατατέθηκαν να κατανοήσουμε πως η Θράκη ουσιαστικά έχει δοθεί. Μία σειρά από «επιμελημένα» λάθη και πολιτικές αποφάσεις που σε άλλα κράτη θα επανέφεραν την ποινή της εκτέλεσης, έχουν παραδώσει στους τουρκόφρονες της Θράκης –βήμα προς βήμα και επί σειρά δεκαετιών- ένα προς ένα

όλα τα συστατικά στοιχεία ενός κράτους.

Page 29: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-29-

Δυστυχώς, εάν μέσα στο αναβράζον σημερινό γεωπολιτικό σκηνικό, με πλήθος ανακατατάξεων και με το ισλαμικό στοιχείο να αναδεικνύεται σε σοβαρό αποσταθεροποιητικό παράγοντα, ικανό να αλλάξει γεωγραφικές δομές κρατών, μία πρόταση – ανακοίνωση των τουρκοφρόνων της Θράκης (μέσω της Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης, καθαρό όργανο της Άγκυρας και ταυτόχρονα ορκισμένη παράνομη κυβέρνηση της Ελληνικής Θράκης), δεν θα πέσει ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά θα πιέσει αφόρητα την Αθήνα, η οποία θα βρεθεί απολογούμενη και –πιθανότατα- θα οδηγηθεί σε συζητήσεις και λύσεις που δεν θα τιμούν την Ελληνική ιστορία… Εάν ακόμη και τώρα δεν βρούμε την δύναμη να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα, να εστιάσουμε στην σκληρή πραγματικότητα παραβλέποντας τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, πολύ σύντομα δεν θα είμαστε σε θέση να επιλέξουμε, αλλά θα βρεθούμε –δυστυχώς- στην οικτρή θέση να αποδεχθούμε όσα θα μας προτείνουν, η Τουρκία, οι Ευρωπαίοι και οι ΝΑΤΟϊκοί μας σύμμαχοι…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Σε ειδική δημοσίευση θα αναλύσουμε τον παράγοντα θρησκεία και την επιρροή του Ισλάμ για το σχέδιο τουρκοποίησης της Θράκης. Κι ενώ στην σύγχρονη Ελλάδα η θρησκεία δεν αποτελεί στοιχείο συνεκτικότητας και κατά συνεπαγωγή δομικό στοιχείο για τον ορισμό έθνους, σε πλήρη αντιδιαστολή η Άγκυρα χρησιμοποιεί αυτόν ακριβώς τον παράγοντα, το Ισλάμ, μέσα από το οποίο πιέζει για την μετατόπιση της εθνικοφροσύνης των μουσουλμάνων της Ελλάδας και την μετονομασία τους σε τούρκους. Αν και το εγχείρημα της τουρκικής προπαγάνδας αγγίζει και ξεπερνά τα όρια του γελοίου (αφού με το ίδιο σκεπτικό, ένας μουσουλμάνος εσκιμώος είναι αυτομάτως τούρκος λόγω της θρησκείας!), η πολιτική ανεπάρκεια στην Ελληνική πλευρά δεν δείχνει να μπορεί να αντιμετωπίσει ευθέως τις γελοιότητες της τουρκικής πλευράς, αφήνοντας πεδίο δόξης

λαμπρό σε εκείνους που ορέγονται την Ελληνική Θράκη. Συνεργάστηκαν: Μαρία Σταματιάδου (δημοσιογράφος) Όμηρος Φωτιάδης (Αναλυτής Γεωπολιτικής) Πηγές: Περιοδικό Αντιφωνητής Εφημερίδα "Τα Νέα της Ροδόπης" Εφημερίδα "Χρόνος" Ιστολόγιο "Τουρκικά Νέα" Ιστολόγιο "Προξενείο Stop" Ιστολόγιο Παρατηρητήριο Τουρκίας Ιστολόγιο Αβόλευτος Ιστολόγιο Ramnousia Πηγή http://kostasxan.blogspot.com/2011/02/project.html

ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ

1. http://kostasxan.blogspot.com/2011/02/project.html

2. http://www.thrakikh-estia.gr/ 3. https://www.youtube.com/ 4. http://www.mathra.gr/default_275.aspx 5. https://filoitisthrakis.wordpress.com/2012/03/31/hello-world/ 6. http://2.bp.blogspot.com/-aakqZ5-

ngcw/UzGqEf7T1iI/AAAAAAAABxk/d9P2uVmgzow/s1600/580158_10201304178105407_1915277695_n.jpg

Page 30: ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

-30-

Σας προτείνουμε ακόμη να διαβάσετε:

ΘΡΑΚΗ ... ΘΡΑΚΗ ΜΟΥ

1. ΘΡΑΚΗ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

2. ΡΙΖΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΘΡΑΚΗ... ΘΡΑΚΗ ΜΟΥ

ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΕΛΛΑΣ

ΜΕΡΟΣ 1ο : ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΩΡΑ.

ΜΕΡΟΣ 2ο : ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ.

ΜΕΡΟΣ 3ο : ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

1. ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, ΡΩΜΑΝΙΑ (ΒΥΖΑΝΤΙΟ) ΚΑΙ Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ 2. Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ

3. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ 4. ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ (ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ) - ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ (ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ) ΔΙΑΛΑΛΟΥΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ

Πρώτη Ανάρτηση: 5/08/2011 Τελευταία Ανάρτηση: 27/02/2016

Σύνθεση ΠΑΖΛ καί ἐπιμέλεια παρουσίασης: Εὐάγγελος ὁ Σάμιος