το ταξίδι μια άλλη ζωή ασπα αυγενακη

ΑΣΠΑ ΑΥΓΕΝΑΚΗ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ-ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ 1

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ…


ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ –ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ Της Άσπας Αυγενάκη


ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ –ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ

Συγγραφέας: Άσπα Αυγενάκη

2o Δημοτικό Σχολειό Βουτών

Συγγραφέας: Άσπα Αυγενάκη


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

1. Κεφάλαιο: Εισαγωγή ηρώων

2. Κεφάλαιο: Το μυστικό των γονιών

3. Η μετακόμιση στο νέο σπίτι

4. Ξενάγηση στο νέο σπίτι

5. Η τρομακτική νύχτα

6. Η νέα ζωή


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΡΑΦΕΩΣ

Με λένε Άσπα, είμαι έντεκα χρονών και γεννήθηκα

στις 11 Ιουνίου του 2004. Η οικογένεια μου αποτελείται

από τέσσερα άτομα, τον μπαμπά μου που τον λένε Άρη,

την μαμά μου που την λένε Νίτσα και τον αδελφό μου

που τον λένε Γιώργο και είναι 13 χρονών. Επίσης τη

γιαγιά μου, η μαμά της μαμάς μου τη λένε Ασπασία

όπου και πήρα το όνομα της.

Η βάπτιση μου έγινε όταν ήμουν τριών ή τεσσάρων

χρονών. Όταν βαπτιζόμουν ο αδελφός μου που ήταν

πέντε χρονών τότε, πέταξε ένα βραχιόλι στο πρόσωπο

του παπά γιατί βαριόταν και δεν μπορούσε να

περιμένει να τελειώσει η βάπτιση μου. Τότε ο παπάς

ξαφνιάστηκε και σταμάτησε αλλά μετά άρχισε ξανά.


Όταν μεγάλωσα λίγο ακόμη, είχα κοντά σγουρά

μαλλιά που δεν μου άρεσαν καθόλου. Μου άρεσε πολύ

η ζωγραφική και οι δασκάλες στο νήπιο μου έλεγαν πως

ζωγραφίζω πολύ ωραία και πως θα γίνω τέλεια

ζωγράφος, όμως τώρα με τα μαθήματα δεν

προλαβαίνω να ζωγραφίζω.

Το αγαπημένο μου αντικείμενο ήταν ένα πολύ

μικρό αρκουδάκι που το είχα ονομάσει κοκκινούλι,

επειδή σε κάποια σημεία ήταν κόκκινο. Θυμάμαι είχα

πάρα πολλά αρκουδάκια που τώρα τα έχουμε δώσει

στα φτωχά παιδιά. Επίσης μου άρεσε να παίρνω το

κοκκινούλι στα ταξίδια που πήγαινα.

Μικρή δεν έκανα σκανδαλιές, η μόνη που είχα

κάνει είναι ότι έκανα ισορροπία στην πλάτη του καναπέ

και ο μπαμπάς μου, μου έλεγε να κατέβω, γατί μπορεί

να πέσω κάτω. Όμως εγώ δεν τον άκουσα, μετά από

λίγο έχασα την ισορροπία μου και έπεσα πάνω σε ένα

μικρό τραπεζάκι και το έσπασα. Εύχομαι ολόψυχα όλα

τα παιδιά του κόσμου να έχουν μια τέλεια ζωή και ένα

υπέροχο μέλλον.


1. Εισαγωγή ηρώων

Το όνομα μου είναι Αλεξάνδρα και είμαι 12

χρονών, η μαμά μου γεννήθηκε στην Αμερική και ο

μπαμπάς μου στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα στο

Ηράκλειο της Κρήτης. Εγώ γεννήθηκα στο Ηράκλειο και

μη νομίζετε η μαμά μου μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά.

Πηγαίνω στην έκτη τάξη δημοτικού, να πω την

αλήθεια είμαι αρκετά καλή μαθήτρια από τις καλύτερες

μάλιστα. Ακόμη έχω πολλές φίλες και φίλους που τους

αγαπώ πολύ όλους, επίσης και την κυρία μου, την

αγαπώ πάρα πολύ. Οι καλύτερες μου φίλες είναι η

Μαρία, η Εύα και η Αναστασία.

Έχω άλλα τρία αδέλφια που είμαστε πολύ

αγαπημένα, παρόλο που πολλές φορές τσακωνόμαστε.

Τα αδέλφια μου ονομάζονται: Δήμητρα, Πέτρος και

Κωνσταντίνα. Με τη Δήμητρα μάλιστα ήμαστε δίδυμες.

Η Δήμητρα είναι πολύ όμορφη με καστανά μακριά

μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια. Της αρέσει πάρα

πολύ να χτενίζει και να φτιάχνει τα μαλλιά της και είναι

συνέχει μπροστά στο καθρέπτη. Αλλά δεν είναι τόσο

καλή στο σχολείο όπως εγώ. Επίσης μοιάζουμε πολύ

εμφανισιακά, παρόλο που εγώ έχω καστανά μάτια.

Μαζί έχουμε ένα δωμάτιο με ένα διώροφο κρεβάτι. Η

Δήμητρα κοιμάται στο κάτω κρεβάτι, επειδή μια φορά

όταν κοιμήθηκε επάνω το βράδυ έπεσε και

στραμπούλιξε το χέρι της.


Ο Πέτρος είναι 15 χρονών και πηγαίνει Τρίτη

γυμνασίου, είναι πολύ καλό παιδί και πολύ ήσυχος, έχει

καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια. Επίσης του αρέσει

πολύ να ακούει μουσική και να αθλείται. Η

Κωνσταντίνα είναι 16 χρονών, είναι κι‘ αυτή πολύ

όμορφη και έξυπνη, μαζί έχουμε πολύ καλή σχέση.


2. Το μυστικό των γονιών

Σήμερα είναι 18 Ιουνίου 2013, λίγο καιρός μετά

που έκλεισαν τα σχολεία. Είμαι πολύ στενοχωρημένη

που στο γυμνάσιο δε θα είμαι με όλες τις φίλες μου και

τους φίλους μου, μιας και θα πάμε σε διαφορετικά

σχολεία. Όμως θα είμαστε μαζί με την αγαπημένη μου

φίλη τη Μαρία, αλλά με καμία άλλη δυστυχώς. Όμως δε

στενοχωριέμαι πολύ, διότι οι περισσότεροι φίλοι μου

μένουν κοντά στο σπίτι μου, οπότε θα συναντιόμαστε

συχνά.

Το απόγευμα συνάντησα την φίλη μου την

Αναστασία και μου είπε πως το βράδυ στις 8 θα γίνει

ένα πάρτι στο σπίτι της Εύας, μου είπε επίσης πως το

πάρτι γίνετε για να αποχαιρετιστούμε και πως έψαχνε η

Εύα για να με καλέσει. Κατά τις 7 άρχισα να

ετοιμάζομαι, ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί τα πάρτη

μου αρέσουν πολύ και διότι θα συναντούσα τους

φίλους μου.

Όταν έφτασα ήταν όλη η τάξη εκεί, με το που

μπήκα μέσα με κοίταξαν λίγο περίεργα, αλλά δεν

μπορούσα να καταλάβω το λόγο. Το πάρτι ήταν

υπέροχο παίζαμε, χορεύαμε, μιλάγαμε και ακούγαμε

μουσική, κάπου στις 9 φάγαμε πίτσα και διάφορα τσιπς

και στη συνέχεια καθίσαμε στο δωμάτιο της Εύας. Όταν

καθίσαμε στο δωμάτιο τα κορίτσια άρχισαν να κλαίνε,

τις ρωτούσα επίμονα γατί και μου είπαν πως το πάρτι


έγινε για’ μένα για να με αποχαιρετίσουν που θα

πήγαινα για πάντα στην Αμερική. Εγώ άρχισα να γελάω

επειδή πίστευα πως μου έκαναν πλάκα, όμως τα

κορίτσια επέμεναν πως μου λένε την αλήθεια. Εγώ τότε

κατάλαβα πως δεν πρέπει τελικά να είναι πλάκα και

έβαλα τα κλάματα.

Η ώρα πέρασε και ήρθαν οι γονείς μου να με

πάρουν, με που τους είδα έβαλα τα κλάματα και τους

ρωτούσα αν είναι αλήθεια η μετακόμιση μας στην

Αμερική, ο μπαμπάς μου προσπαθούσε να με ηρεμίσει

και μου είπε πως θα το συζητήσουμε στο σπίτι.

Όταν φτάσαμε στο σπίτι θυμωμένη και

κουρασμένη όπως ήμουν πήγα γρήγορά και κλείστηκα

στο δωμάτιο μου. Ο μπαμπάς μετά από λίγο ήρθε και

πολύ ήρεμα και ευγενικά μου ζήτησε να κατέβω στο

σαλόνι όπου ήταν όλοι μαζεμένοι για να μιλήσουμε. Ο

μπαμπάς μας εξήγησε πως η μαμά κληρονόμησε ένα

πλούσιο θειο που έμενε στην Αμερική και πως ήταν μια

καλή ευκαιρία να πάμε εκεί και να αναλάβει ο μπαμπάς

την επιχείρηση του θείου. Μας εξήγησε πως εκεί ζουν

χιλιάδες Έλληνες και πως υπάρχουν ελληνικά σχολεία

και ελληνικές γειτονιές και πως θα νιώθουμε σαν να

είμαστε στην Ελλάδα. Έτσι άρχισα λίγο να μαλακώνω

και να σκέφτομαι πως θα κάνω καινούργιους φίλους

και τους παλιούς δε θα τους ξεχάσω ποτέ.


3. Η μετακόμιση στο νέο σπίτι

Σήμερα είναι 30 Ιουνίου πρωί , αρχίσαμε να

μαζεύουμε τα πράγματα μας και να τα βάζουμε σε κάτι

τεράστιες βαλίτσες. Όταν ετοιμάζαμε τις βαλίτσες η

Δήμητρα φαινόταν πολύ στεναχωρημένη δε μίλαγε

καθόλου, εγώ για την κάνω να νιώσει λίγο καλύτερα,

της είπα πως ο μπαμπάς σίγουρα θα μας έφερνε στην

Ελλάδα πολύ συχνά για να βλέπουμε τους φίλους μας.

Μετά από αυτή τη στιγμή η Δήμητρα φάνηκε να ηρεμεί

λίγο και με αγκάλιασε σφικτά.

Την άλλη μέρα το πρωί, μετά που φάγαμε το

πρωινό μας πήραμε τα ποδήλατα και πήγαμε στα

σπίτια των φίλων μας για να τους αποχαιρετήσουμε,

ήταν πολύ συγκινητικό, όμως δώσαμε την υπόσχεση

πως δε θα χαθούμε ποτέ.


Ο μπαμπάς και η μαμά πήγαν και αυτοί και

χαιρέτισαν κάποιους συγγενείς και ταχτοποίησαν

κάποια χαρτιά που χρειαζόταν για το ταξίδι. Ήρθε η

μεγάλη μέρα του ταξιδιού μπήκαμε σε ένα ταξί και

φτάσαμε στο αεροδρόμιο, εκεί περάσαμε από κάποια

γραφεία και κάποιους ελέγχους και τέλος φτάσαμε

στην πίστα του αεροδρομίου όπου μας περίμενε ένα

τεράστιο αεροπλάνο για να μας πάρει μακριά.

Όσο περνούσε η ώρα για να μπούμε στο

αεροπλάνο σφιγγόταν η καρδία μου από το φόβο μου

για το ταξίδι και τον αποχωρισμό από τους φίλους μου,

τελικά ήρθε η στιγμή και πετάξαμε πολύ ψηλά.


4. Η ξενάγηση στο νέο σπίτι

Μετά από πολλές ώρες φτάσαμε επιτέλους στη

Νέα Υόρκη, βλέποντας την από ψηλά φαινόταν τέλεια

πόλη με τους ουρανοξύστες της, που φαίνονταν πως

φτάνανε στον ουρανό. Κατεβαίνοντας από το

αεροπλάνο πήραμε ένα ταξί με προορισμό το καινούριο

μας σπίτι.

Πέρασε πολύ ώρα ώσπου φτάσαμε σε ένα μεγάλο

σπίτι με σοφίτα και ένα υπέροχο κήπο. Στην αυλή

καθόταν μια μεγάλη κυρία με άσπρα μαλλιά και

γαλάζια μάτια, ήταν η θεία της μαμάς η γυναίκα του

θείου που κληρονόμησε η μαμά. Η θεία μας αγκάλιασε

και έκλεγε από συγκίνηση το ίδιο και η μαμά, μας πήρε

μέσα και άρχισε να μας ξεναγεί στο τεράστιο σπίτι. Η

θεία μας εξήγησε πως η ίδια θα έφευγε από αυτό το

σπίτι και θα πήγαινε λίγο πιο πέρα, στη δίπλα γειτονιά

σε ένα μικρότερο αλλά πολύ όμορφο. Η θεία κάθισε


λίγο μαζί μας και στη συνέχεια μας αποχαιρέτισε για να

πάει στο δικό της σπίτι, μας ευχήθηκε να είμαστε πάντα

ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.

Εγώ με τα αδέλφια μου τρέξαμε γρήγορα να

εξερευνήσουμε το μεγάλο σπίτι, πρώτα ανεβήκαμε στη

σοφίτα που είχε ένα μεγάλο διάδρομο με πολλά

δωμάτια δεξιά και αριστερά. Πολύ γρήγορα ανοίξαμε

όλα τα δωμάτια και συμφωνήσαμε ποιο δωμάτιο θα

πάρει ο καθένας.

Στη συνέχεια τρέξαμε γρήγορα στο κήπο που ήταν

όλος από καταπράσινο γκαζόν και όμορφα λουλούδια,

πιο εκεί είχε μια μικρή λιμνούλα γεμάτη μικρά και

μεγάλα χρωματιστά ψάρια. Αφού τα χαζέψαμε λίγο την

προσοχή μας τράβηξε η γωνιά με τις κούνιες, την

τσουλήθρα και την τραμπάλα. Αρχίσαμε να φωνάζουμε

από χαρά αμέσως καβάλησα την τραμπάλα με τη

Δήμητρα και έπαιξα με την ψυχή μου. Όμως οι

εκπλήξεις δεν τέλειωναν, πιο εκεί υπήρχε μια τεράστια

πισινά με αστραφτερά νερά. Φύγαμε γρήγορα πήγαμε

στα δωμάτια μας και βάλαμε τα μαγιό μας, η μαμά μας

φώναζε να καθίσουμε να φάμε και να κολυμπήσουμε

το απόγευμα, αλλά εμείς δεν κρατιόμαστε και

βουτήξαμε αμέσως. Αρχίσαμε να βγάζουμε

φωτογραφίες για να τις στείλουμε στους φίλους μας

στην Ελλάδα, ήταν τόσο όμορφη αυτή η μέρα!!!!


5. Η τρομακτική νύχτα

Το απογευματάκι πήρε τηλέφωνο η θεία και μας

κάλεσε για φαγητό στο σπίτι της το βράδυ. Ο

Κωνσταντίνος με τον Πέτρο είχαν κανονίσει να πάνε σε

πάρτι γνωριμίας που είχαν κανονίσει κάποια αγόρια

από τη γειτονιά. Εγώ και η Δήμητρα νιώσαμε περίεργα

που θα μέναμε μόνες, όμως σκεφτήκαμε πως δεν

πρέπει να φοβόμαστε διότι μαζί μας θα ήταν η οικιακή

βοηθός που βοηθάει στις δουλειές τη μαμά.

Στις 7 και μισή είχαν φύγει όλοι από το σπίτι, εγώ

και η Δήμητρα κατεβήκαμε στο σαλόνι για να δούμε

τηλεόραση, αποφασίσαμε να δούμε ένα θρίλερ,

φέραμε χυμούς, τσιπς καθίσαμε αναπαυτικά και η

ταινία ξεκίνησε.

Το θέμα της ταινίας ήταν το στοιχειωμένο σπίτι,

ένα κορίτσι που κάποια νύχτα, αναγκάστηκε να μείνει


μόνο του, λόγω εργασίας της μητέρας του, πέρασε

πολύ άσχημα από την περιπέτεια της με ένα

υποτιθέμενο φάντασμα.

Πολύ γρήγορα κλείσαμε την τηλεόραση γιατί

φοβόμασταν πάρα πολύ, ανεβήκαμε πάνω για να

βρούμε την οικιακή βοηθό να μας κάνει παρέα.

Χτυπούσαμε την πόρτα του δωματίου της όμως δεν

παίρναμε απάντηση αποφασίσαμε να μπούμε για να

δούμε τι γίνεται.

Ανοίξαμε την πόρτα και προχωρήσαμε αργά

ψάχνονταν στην, κάποια στιγμή ακούσαμε θόρυβο από

το μπάνιο, ανοίξαμε την πόρτα και φωνάξαμε το όνομα

της όμως δεν παίρναμε απάντηση. Ακούσαμε νερό να

τρέχει στην μπανιέρα, που ήταν καλυμμένη από μια

όμορφη κουρτίνα, προχωρήσαμε αργά και τη στιγμή

που είμαστε έτοιμες να ανοίξουμε την κουρτίνα,

πετάχτηκε από μέσα ένα τέρας με κατακόκκινο

πρόσωπο.


Κοντέψαμε να πεθάνουμε από το φόβο μας, το

βάλαμε στα πόδια και ουρλιάζαμε με όση δύναμη μας

είχε μείνει. Τρέξαμε στις σκάλες και κατεβαίναμε τρία

τρία τα σκαλιά, φτάσαμε στην έξοδο και ανοίξαμε

γρήγορά την πόρτα, μπουκάραμε προς τα έξω και

πέσαμε στην αγκαλιά των γονιών μας που εκείνη τη

στιγμή γύρισαν από τη θεία.

Με έντονο λαχάνιασμα και φωνές και παραμιλητά

αρχίσαμε να λέμε στους γονείς μας για το κόκκινο τέρας

που συναντήσαμε στο δωμάτιο της οικιακής βοηθού. Οι

γονείς μας προσπάθησαν να μας ηρεμήσουν και

ανέβηκαν στη σοφίτα για να δούνε τη συμβαίνει, εκείνη

τη στιγμή κατέβαινε το κόκκινο τέρας. Εμείς αρχίσαμε

να ουρλιάζουμε και οι γονείς μας, φώναζαν να

ηρεμήσουμε διότι ήταν η οικιακή βοηθός η οποία είχε

βάλει στο πρόσωπο της κόκκινη μάσκα ομορφιάς.

Αφού καθάρισε η οικιακή βοηθός το πρόσωπο της

καθίσαμε όλοι μαζί στο καναπέ και γελούσαμε με τα

καμώματα μας, αυτή τη νύχτα δε θα την ξεχάσω ποτέ!!!


6. Η νέα ζωή

Μετά από το τελευταίο σοκ ο μπαμπάς μας μίλησε

για τους κινδύνους που κρύβει η πόλη, για το πώς

πρέπει να προστατευτούμε τον εαυτό μας και τους

αγαπημένους μας. Σιγά σιγά αρχίσαμε να

προσαρμοζόμαστε, άρχισε η σχολική χρονιά στο

ελληνικό σχολείο που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μας.

Στο σχολείο κάναμε καινούργιους φίλους που μας

βοήθησαν γρήγορα να προσαρμοστούμε. Μαζί

διοργανώναμε εκδρομές και πικ νικ στα κοντινά πάρκα,


επίσης κάναμε πολλά πάρτι, παίζαμε επιτραπέζια

παιχνίδια, χορεύαμε και γελούσαμε με την ψυχή μας.

Όμως και τους γονείς μας του βοήθησαν οι

έλληνες της κοινότητας να προσαρμοστούν στη νέα

τους ζωή, κάνανε πολλές συνεστιάσεις, ομιλίες και

δράσεις και στους γονείς μας άρεσε πολύ αυτό. Επίσης

είχαμε ορθόδοξη εκκλησία με έλληνα ιερέα και κάθε

Κυριακή εκκλησιαζόμαστε όλοι οι έλληνες της

κοινότητας. Ο ιερέας ήταν πολύ δραστήριος και είχε

δημιουργήσει πολλές δραστηριότητες και για τα παιδιά

και για τους μεγάλους, είχε ελληνικούς και ξένους

χορούς, μουσική με παραδοσιακά όργανα, θεατρικό

παιχνίδι και πολλά άλλα.

Τελικά άρχισε να μου αρέσει η νέα ζωή, βέβαια

ποτέ δεν ξεχνώ την Ελλάδα, του φίλους και τους

συγγενείς εκεί. Στη Ελλάδα έχω αφήσει ένα κομμάτι

της καρδιάς μου, όμως θα πηγαίνουμε πολύ συχνά,

κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα και καλοκαίρι, έτσι θα έχω

δύο πολύ αγαπημένες πατρίδες και θα τις αγαπώ

εξίσου και τις δύο.


Περίληψη

Η Αλεξάνδρα είναι ένα δωδεκάχρονο παιδί, που ζει

ευτυχισμένα με τους γονείς της και τα τρία αδέλφια της

σε ένα όμορφο σπίτι στην Ελλάδα. Ξαφνικά μια

μετακόμιση στην Αμερική θα τους αλλάξει τη ζωή.

Άραγε θα μπορέσει να προσαρμοστεί στη νέα της

πατρίδα; Υπάρχουν άραγε φαντάσματα στην Νέα

Υόρκη; Το σπίτι που θα μείνουν, είναι πράγματι

στοιχειωμένο; θα έρθει άραγε αντιμέτωπη με κάποιο

φάντασμα η Αλεξάνδρα; κανείς δεν ξέρει!!!!


Μικρή μου Σοφούλα, είμαι τόσο περήφανη για σένα! Τα

κατάφερες! Έγινες συγγραφέας!!!

Τελικά τα πάντα μπορούν να συμβούν, αρκεί να το πιστέψουμε… Αρκεί να έχουμε φτερά

και τη δύναμη να ονειρευόμαστε. Σού εύχομαι να είσαι πάντα δημιουργική και να πετάς

όλο και πιο ψηλά!

Με πολλή αγάπη

Η κυρία Μαρίνα


Υπογραφή συγγραφέα:

το ταξίδι μια άλλη ζωή ασπα αυγενακη

Education

Transcript of το ταξίδι μια άλλη ζωή ασπα αυγενακη