Ηλιακό Σύστημα

42
Το Ηλιακό μας Σύστημα Εργασίες των μαθητών του Στ1 31 ο Δ.Σχ.Θεσ/νικης 2016-2017

Transcript of Ηλιακό Σύστημα

Το Ηλιακό μας Σύστημα

Εργασίες των μαθητών του Στ131ο Δ.Σχ.Θεσ/νικης

2016-2017

ΠΛΑΝΙΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης του

Ηλιακού Συστήματος. Είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυκτερινό ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη

ΤΡΟΧΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Η Αφροδίτη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο σε μια μέση απόσταση 108 εκατομμύρια χλμ, και

ολοκληρώνει μία τροχιά κάθε 224,65 ημέρες. Αν και όλες οι πλανητικές τροχιές είναι ελλειπτικές, η τροχιά της

Αφροδίτης είναι η πιο «στρογγυλή», με εκκεντρότητα 0,068. Η Αφροδίτη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της μία φορά κάθε 243 ημέρες, εκτελώντας έτσι την πιο

αργή περιστροφή από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CF%81%CE

%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7_(%CF%80%CE

%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

ΕΡΜΗΣ

Ονομάστηκε με το όνομα του ελληνικού θεού Ερμή, γιος του Δία και μιας από τις κόρες του Άτλαντα, της νύμφη Μαία, ενώ οι Ρωμαίοι τον βάφτισαν με το όνομα του

αντίστοιχου θεού τους Mercurius. Το αστρονομικό σύμβολό του είναι ένας κύκλος με ένα σταυρό από κάτω και ένα ημικύκλιο από επάνω (Unicode: ). Συμβολίζει το κεφάλι ☿

του Θεού με το κερατοειδές κράνος του. Πριν από τον 5ο αιώνα π.Χ. ο πλανήτης είχε δύο ονόματα καθώς εμφανίζεται εναλλάξ και στις δύο πλευρές του Ήλιου. Το βράδυ

ήταν ο Ερμής και το πρωί ο Απόλλων (θεός του ήλιου). Θεωρείται ότι πρώτος ο Πυθαγόρας διατύπωσε την άποψη ότι πρόκειται για τον ίδιο πλανήτη. Η πρώτη

καταγραφή του Ερμή έγινε από τον Τιμόχαρι τον Αλεξανδρινό.[6][7]

ΠΗΓΕΣ

HTTPS://EL.WIKIPEDIA.ORG/WIKI/%CE%95%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΡΗΣ

ΑΝΤΡΕΑΣ ΓΚΙΟΖΑ

Ο Αρης δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δισ. έτη από τον πλανητικό δίσκο στον οποίο δημιουργήθηκαν και οι υπόλοιποι πλανήτες. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων. Το μικρό μέγεθος του Άρη δεν του επέτρεψε να διατηρήσει ολόκληρη την ατμόσφαιρά του. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μία αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Αρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη.

Πλανήτης Άρης νύχτα Πλανήτης Άρης ημέρα

Χωματόδρομος του πλανήτη ΆρηΑυτά το ρομπότ είναι σχεδιασμένα Να μας διχνουν τι υπάρχει εκει

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΜΑΣ:http://www.thetoc.gr/diethni/article/i-nasa-lunei-to-mustirio-tou-ari-kanontas-apokalupseis

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B7%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

ΟΥΡΑΝΟΣ

ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ

ΟΥΡΑΝΟΣ• Ο Ουρανός είναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ήλιο ο τρίτος μεγαλύτερος και

ο τέταρτος σε μάζα πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Το όνομα προέρχεται από την αρχαία ελληνική θεότητα του ουρανού, ο οποίος ήταν πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη, όπως οι άλλοι πλανήτες, καθώς έχει φαινόμενο μέγεθος +5,5 - +6,0, και αυτό σε συνδυασμό με την αργή κίνησή του δεν αναγνωρίστηκε στους αρχαίους χρόνους ως πλανήτης . Ο Ουίλιαμ Χέρσελ ανακοίνωσε την ανακάλυψή του τις 13 Μαρτίου 1781,.

• Ο Ουρανός είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του ηλιακού μας συστήματος, αλλά στη δομή μοιάζει περισσότερο με τον Ποσειδώνα, παρά με τους άλλους δύο. Λόγω της μεγάλης απόστασής του από τη Γη, δεν είναι σχεδόν καθόλου ορατός με γυμνό μάτι. Το 1977 ανακαλύφθηκε ότι ο Ουρανός έχει ένα σύστημα από δακτυλίους και ο Βόγιατζερ 2, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης του πλανήτη τον Ιανουάριο του 1986 μελέτησε τη δομή των δακτυλίων αυτών και ανακάλυψε 10 ακόμη δορυφόρους του, ανεβάζοντας τον αριθμό τους στους 15. Όλοι οι δακτύλιοι και οι δορυφόροι βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, το επίπεδο του Ισημερινού του πλανήτη.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ

• Ο όρος «πλανήτης» είναι αρχαίος, με δεσμούς με την ιστορία, με την αστρολογία, με την επιστήμη, με τη μυθολογία και με τη θρησκεία. Αρκετοί πλανήτες στο ηλιακό σύστημα είναι ορατοί με «γυμνό» μάτι. Αυτοί θεωρήθηκαν από πολλούς πολιτισμούς ως θεότητες ή ως απεσταλμένοι θεοτήτων. Καθώς η επιστημονική γνώση προχωρούσε, η ανθρώπινη θεώρηση για τους πλανήτες άλλαξε, συμπεριλαμβάνοντας έναν αριθμό διακριτών (ουρανίων) αντικειμένων.

ΠΗΓΕΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82

ΚΡΟΝΟΣ

Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης σε σχέση με την απόστασή του από τον Ήλιο και ο δεύτερος σε μέγεθος του Ηλιακού συστήματος μετά τον Δία, με διάμετρο στον ισημερινό του 120.660 χιλιόμετρα και ανήκει στους λεγόμενους γίγαντες αερίων. Το όνομά του προέρχεται από τον Κρόνο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και σχετίζεται με την λέξη χρόνος. Σχεδόν ταυτίζεται με τον θεό Saturnus των Ρωμαίων, απ' όπου προέρχονται και οι άλλες ευρωπαϊκές ονομασίες

• Λόγω της μεγάλης μάζας του Κρόνου και της μεγάλης βαρύτητας, οι συνθήκες που παράγονται στον Κρόνο είναι ακραίες. Οι εσωτερικές πιέσεις και θερμοκρασίες είναι πέρα από οτιδήποτε μπορεί να αναπαραχθεί πειραματικά στη Γη. Το εσωτερικό του Κρόνου πιθανώς αποτελείται από έναν στερεό πυρήνα σιδήρου, νικελίου, πυριτίου και ενώσεις οξυγόνου και περιβάλλεται από ένα βαθύ στρώμα μεταλλικού υδρογόνου, ένα ενδιάμεσο στρώμα του υγρού υδρογόνου και υγρού ηλίου, καθώς και ένα εξωτερικό στρώμα αερίων

Ο Κρόνος διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου, και 62 δορυφόρους, χωρίς να συνυπολογίζονται οι μικροί δορυφόροι και οι έλικες. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας, είναι ο μόνος δορυφόρος στο Ηλιακό σύστημα με πυκνή ατμόσφαιρα.

Για αιώνες τον θεωρούσαν τον τελευταίο (εξώτατο) πλανήτη του Ηλιακού συστήματος, καθώς είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Πολλά από αυτά που σήμερα γνωρίζουμε για τον πλανήτη και τους δορυφόρους του, μας έγιναν γνωστά από την εξερεύνηση των Ρόγιαζε 1 και Ρόγιαζε 2 το 1980-81. Από το 2004 η διαστημική συσκευή Κασόνι βρίσκεται σε τροχιά γύρω απ' τον πλανήτη, μελετώντας τον διεξοδικά.

ΠΗΓΕΣhttps://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

Πλούτωνας

Ο Πλούτωνας είναι ένας πλανήτης νάνος του Ηλιακού συστήματος και το μεγαλύτερο αντικείμενο στη Ζώνη του

Κάιπερ. Όπως και άλλα αντικείμενα της Ζώνης του Κάιπερ, ο Πλούτωνας αποτελείται κατά κύριο λόγο από πέτρωμα και

πάγο, και η μάζα του είναι σχετικά μικρή, περίπου το 1/6 της μάζας της Σελήνης και έχει το 1/3 του όγκου της.

Ο Πλούτωνας φαίνεται από τη Γη ως αστέρας 15-ου μεγέθους. Η πραγματική του διάμετρος ισούται με 2.370 χλμ. ή με το 0,18 της γήινης. Η ταχύτητα περιστροφής στον Ισημερινό του, είναι μόλις 47,18 χλμ/ώρα και το ημερονύκτιό του έχει διάρκεια 6

ημέρες και 9 ώρες της Γης, αλλά οι μακρές ημέρες του φωτίζονται μόνο με λυκόφως.

O Ουρμπέν Λεβεριέ χρησιμοποιώντας την κλασσική μηχανική κατάφερε να προβλέψει τη θέση του άγνωστου τότε πλανήτη Ποσειδώνα, αναλύοντας τις παρέλξεις στον Ουρανό. Μετέπειτα αναλύσεις έδειξαν ότι η επίδραση του Ποσειδώνα δεν εξηγούσε όλες τις ανωμαλίες της τροχιάς του Ουρανού.

Ο ιδρυτής του αστεροσκοπείου του Flagstaff της Αριζόνα Πέρσιβαλ Λόουελ το 1906 άρχισε μια εκτενή έρευνα για να ανακαλύψει ένα ένατο πλανήτη, ο οποίος ασκούσε παρέλξεις στον πλανήτη Ποσειδώνα και τον Ουρανό, τον οποίο ονόμασε «πλανήτη Χ». Συνέχισε την έρευνα μέχρι το θάνατό του το 1916.

O Πλούτωνας

Ύστερα από μια δικαστική διαμάχη με τη Κόνστανς Λόουελ, χήρα, που ήθελε τα λεφτά που κληροδοτήθηκαν στο αστεροσκοπείο για εκείνη, η έρευνα άρχισε ξανά το 1929. Το έργο της ανακάλυψης του πλανήτη Χ ανατέθηκε στον 23-χρόνο Αμερικανό αστρονόμο Κλάιντ Τόμπω, ο οποίος συνέκρινε φωτογραφικές πλάκες ώστε να ανακαλύψει εάν κάποιο αντικείμενο άλλαξε θέση. Τις 18 Φεβρουαρίου 1930, ο Τόμπω ανακάλυψε ένα πιθανό κινούμενο αντικείμενο σε φωτογραφικές πλάκες που τραβήχτηκαν στις 23 και 29 Ιανουαρίου. Μια χαμηλότερης ποιότητας πλάκα από τις 21 Ιανουαρίου χρησιμοποιήθηκε για να επιβεβαιωθεί η κίνηση. Μετά από επιπλέον φωτογραφίες για την επιβεβαίωση, στάλθηκε τηλεγράφημα στο Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ στις 13 Μαρτίου 1930 με τα νέα της ανακάλυψης

Ποσειδώνας

Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Στην

αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα

• Ο Ποσειδώνας έχει 14 γνωστούς δορυφόρους, εκ των οποίων τον κατά πολύ μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους Τρίτωνα, που αποτελεί το 99,5% μάζας των δορυφόρων του Ποσειδώνα και είναι ο μόνος με σφαιρικό σχήμα, και ανακαλύφθηκε μόλις 17 μέρες μετά τον Ποσειδώνα. Επίσης, ο Τρίτωνας είναι ο μόνος μεγάλος δορυφόρος που περιστρέφεται ανάδρομα, υποδεικνύοντας ότι πιθανόν ήταν ένας πλανήτης νάνος της ζώνης του Κάιπερ που αιχμαλωτίστηκε από τη βαρύτητα του Ποσειδώνα.[39]

• Η εσωτερική δομή του Ποσειδώνα μοιάζει με αυτή του Ουρανού. Η ατμόσφαιρά του αποτελεί περίπου το 5 με 10 τις εκατό της συνολικής μάζας και και 10 με 20 τις εκατό της ακτίνας του πλανήτη. Στις κατώτερες περιοχές της ατμόσφαιρας του πλανήτη υπάρχουν αυξημένες συγκεντρώσεις μεθανίου, αμμωνίας και νερού.

• Σταδιακά, αυτή η περιοχή θερμαίνεται και συμπυκνώνεται σχηματίζοντας ένα υπέρθερμο, υγρό μανδύα με θερμοκρασία μεταξύ 2.000 και 5.000 βαθμών Κέβιν. Ο μανδύας έχει μάζα 10 με 15 φορές μεγαλύτερη από τη γήινη και είναι πλούσιος σε νερό, αμμωνία και μεθάνιο. Αυτό το μείγμα αναφέρεται πολλές φορές ως πάγος, αν και είναι ένα καυτό, υπέρπυκνο υγρό. Σε βάθος 7.000 χιλιομέτρων οι συνθήκες είναι τέτοιες που το μεθάνιο μπορεί να διασπάται και σχηματίζονται διαμάντια.[21]

• Ο πυρήνας του Ποσειδώνα αποτελείται από σίδηρο, νικέλιο και πυρίτιο, με μάζα 1,2 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης.[22] Η πίεση στο πυρήνα είναι 7 Mbar (700 GPa), εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή στην επιφάνεια της Γης, και με θερμοκρασία περίπου 5,400 K.[10]

• Η Εσωτερική δομή του Ποσειδώνα. 1: Ανώτερη ατμόσφαιρα, 2: Μέρος της ατμόσφαιρας που αποτελείται από Υδρογόνο, ήλικο και αέριο Μεθάνιο, 3: Ο Μανδύας, ο οποίος αποτελείται από νερό, αμμωνία και παγωμένο μεθάνιο, 4: Ο Βραχώδης πυρήνας του (αποτελείται από πυριτικά πετρώματα, Νικέλιο και Σίδηρο.

• Σε κάποιες από τις παλαιότερες καταγεγραμμένες παρατηρήσεις μέσω τηλεσκοπίου, όπως φαίνεται από σχέδια του Γαλιλαίου τις 28 Δεκεμβρίου 1612 και 27 Ιανουαρίου 1613, δείχνουν σημεία τα οποία αντιστοιχούν στη θέση που τώρα ξέρουμε ότι ήταν ο Ποσειδώνας. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Γαλιλαίος φαίνεται ότι αντιλήφθηκε τον Ποσειδώνα σαν απλανή αστέρα όταν βρισκόταν κοντά σε σύνοδο με το Δία,[12] γι'αυτό και δεν του πιστώνεται η ανακάλυψη του Ποσειδώνα.

• Ο Ουρμπέν Λεβεριέ• Το 1821, ο Αλεξίς Μπουβάρ δημοσίευσε αστρονομικούς πίνακες της τροχιάς του Ουρανού.[13] Μετέπειτα παρατηρήσεις αποκάλυψαν σημαντική

απόκλιση από τους πίνακες, με αποτέλεσμα ο Μπουβάρ να υποθέσει ότι ένα άγνωστο σώμα προκαλεί βαρυτικές μεταβολές στην τροχιά του (παρέλξεις). Το 1843, ο Τζον Κουτς Άνταμς άρχισε να εργάζεται στη τροχιά του Ουρανού με βάση τα δεδομένα που είχε. Μέσω του διευθυντή του αστεροσκοπείου του Κέιμπριτζ Τζέιμς Τσάλις (James Challis), ζήτησε επιπλέον δεδομένα από τον Σερ Τζορτζ Άιρι, τον βασιλικό αστρονόμο, ο οποίος του τα παραχώρησε το Φεβρουάριο του 1844. Ο Ανταμς συνέχισε το έργο του 1845-6, παράγοντας διάφορα μοντέλα για τον νέο πλανήτη.[14][15] Το 1845-46, ο Ουρμπέν Λεβεριέ (Urbain Leverrier, 1811-1877) υπολόγισε ανεξάρτητα από τον Άνταμς τις μεταβολές, αλλά οι συμπατριώτες του δεν έδειξαν ενδιαφέρον.

• Τον Ιούνιο του 1846, μετά την πρώτη δημοσίευση της εκτίμησης του γεωγραφικού μήκους του πλανήτη από τον Λεβεριέ και η ομοιότητά της με την εκτίμηση του Άνταμςτου Γκρίνουιτς,[19] οι οποίοι έκριναν, αφού τα μελέτησαν, ότι ο Άνταμς δεν αξίζει ισότιμη αναγνώριση με το Λεβεριέ για την ανακάλυψη του Νεύτωνα. Αυτή η τιμή ανήκει μόνο στο πρόσωπο που όχι μόνο προέβλεψε τη θέση του πλανήτη, αλλά και έπεισε τους αστρονόμους να το ψάξουν.[20]

• , ο Άιρι έπεισε τον Τσάλις να ψάξει τον πλανήτη, αλλά οι έρευνες του Τσάλις τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο απέβησαν άκαρπες. Παράλληλα, ο Λεβεριέ ζήτησε δια αλληλογραφίας από τον Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε, του Αστεροσκοπείου του Βερολίνου, να ψάξει για τον πλανήτη.[16][17] Ο Χάινριχ ντ' Αρέ, φοιτητής στο αστεροσκοπείο, πρότεινε στον Γκάλε να συγκρίνει τους προσφάτως σχεδιασμένους χάρτες του ουρανού στην περιοχή που προέβλεψε ο Λεβεριέ ότι βρισκόταν ο πλανήτης με τον ουρανό, ώστε να εντοπίσει τη χαρακτηριστική μετατόπιση ενός πλανήτη. Το απόγευμα της 23ης Σεπτεμβρίου 1846, την μέρα που ο Γκάλε παρέλαβε το γράμμα, ο Ποσειδώνας ανακαλύφθηκε εντός μίας μοίρας από τη θέση που προέβλεψε ο Λεβεριέ και περίπου 12 μοίρες από τη θέση του προέβλεψε ο Άνταμς. Ο Τσάλις αργότερα συνειδητοποίησε ότι είχε παρατηρήσει τον πλανήτη δύο φόρες τον Αύγουστο, αλλά δεν τον αναγνώρισε ως πλανήτη.[16][18]

• Στον απόηχο της ανακάλυψης, ανέκυψε εθνικιστική αντιπαλότητα ανάμεσα σε Γάλλους και Βρετανούς σχετικά με το σε ποιον πρέπει να αποδοθεί η ανακάλυψη. Τελικά, μέσω διεθνούς συμφωνίας, η ανακάλυψε πιστώθηκε τόσο στο Λεβεριέ όσο και στον Άνταμς. Το 1966, ο Ντένις Ρόουλινς αμφισβήτησε την αξίωση του Άνταμς στην ανακάλυψη και το ζήτημα αναθεωρήθηκε από τους ιστορικούς με την επιστροφή των «ντοκουμέντων του Νεύτωνα» στο βασιλικό αστεροσκοπείο

ΤΕΛΟΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

Οι πηγές μας

Η Γη αποτελεί τον 3ο πιο κοντινό πλανήτη στον Ήλιο, τον πιο πυκνό

και τον 5ο μεγαλύτερο σε μάζα στο Ηλιακό Σύστημα και ειδικότερα τον μεγαλύτερο ανάμεσα στους γήινους πλανήτες, δηλαδή τους πλανήτες με

στερεό φλοιό και το μοναδικό γνωστό ουράνιo σώμα που

φιλοξενεί ζωή.

H γη Κωνσταντίνος και Στέφανος

Κατά την διάρκεια των πρώτων δισεκατομμυρίων ετών από την δημιουργία της, στους ωκεανούς της Γης εμφανίστηκε ζωή. Από εκείνη την περίοδο μέχρι σήμερα, ο συνδυασμός της απόστασής της από τον Ήλιο, των φυσικών ιδιοτήτων της και της γεωλογικής της ιστορίας, επέτρεψε στην ζωή να ακμάσει και να εξελιχθεί. οι πρώτοι έμβιοι οργανισμοί εμφανίστηκαν στην Γη τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Φυσικές ενδείξεις για προγενέστερη ζωή συμπεριλαμβάνουν γραφίτη, βιοποικιλότητα της Γης έχει αυξηθεί με συνεχή ρυθμό εκτός όταν διακόπτεται από μαζικές αφανίσεις.

Στη Γη ζουν επίσης πάνω από 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι εξαρτιούνται από την βιόσφαιρα και τα ορυκτά της για την επιβίωσή τους. Ο ανθρώπινος πληθυσμός της Γης διαιρείται σε πλήθος κρατών που αλληλεπιδρούν μέσω διπλωματίας, διαμαχών, εμπορίου, μέσων επικοινωνίας και μετακινήσεων.

http://www.meleniro.gr/2013/01/%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B7

http://proistzoa.blogspot.gr/2011_02_01_archive.html

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΔΙΑΣ

Ο πλανήτης Δίας

• O Δίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα. Είναι ο πέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο. Στην Αστρονομία έχει το σύμβολο. Είναι ένας γίγαντας αερίων με μάζα λίγο μικρότερη από το ένα χιλιοστό της ηλιακής, αλλά δυόμισι φορές μεγαλύτερη του αθροίσματος της μάζας των υπόλοιπων πλανητών του ηλιακού συστήματος. Ο Δίας, μαζί με τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, αναφέρονται ως αέριοι γίγαντες.

• Ο ΔΙΑΣ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΥΑ

• Ο Δίας αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, με το ένα τέταρτο της μάζας να είναι ήλιο. Μπορεί επίσης να έχει βραχώδη πυρήνα που αποτελείται από βαρύτερα στοιχεία

Ο ΔΙΑΣ ΣΕ ΣΗΓΚΡΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΗ

• Γύρω από τον πλανήτη είναι ένα αχνό πλανητικό σύστημα δακτυλίων και μια ισχυρή μαγνητόσφαιρα