Ποιήματα για τη βροχή

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ«Βροχή»

• έχει λιγνά δυο δένδραμικρό ένα περιβόλι·και κάμνει εκεί της εξοχήςμια παρωδία το νερό —μπαίνοντας σε κλωνάριαοπού δεν έχουν μυστικά·ποτίζοντας τες ρίζεςπου έχουν ασθενικό χυμό·τρέχοντας εις το φύλλωμαπου με κλωστές δεμένοπεζό και μελαγχολικόκρεμνά στα παραθύρια·και πλένοντας καχεκτικάφυτά που μες σε γλάστρεςτα ’στησ’ αράδα-αράδαμια φρόνιμη νοικοκυρά.

Βροχή, που τα μικρά παιδιάκοιτάζουνε χαρούμεναμέσ’ από κάμαρη ζεστή,κι όσο πληθαίνει το νερόκαι πέφτει πιο μεγάλα,χτυπούν τα χέρια και πηδούν.

• Βροχή, που ακούν οι γέροιμε σκυθρωπήν υπομονή,με βαρεμό κι ανία·γιατί εκείνοι από ένστικτονδεν αγαπούνε διόλου βρεμμένο χώμα και σκιές.

Βροχή, βροχή — εξακολουθείπάντα ραγδαία να βρέχει.Μα τώρα πια δεν βλέπω.Θόλωσ’ απ’ τα πολλά νεράτου παραθύρου το υαλί.Στην επιφάνειά τουτρέχουν, γλιστρούν, κι απλώνονταικι ανεβοκατεβαίνουν ρανίδες σκορπισμένεςκαι κάθε μια λεκιάζεικαι κάθε μια θαμπώνει. Και μόλις πλέον φαίνεταιθολά-θολά ο δρόμοςκαι μες σε πάχνη νερουλήτα σπίτια και τ’ αμάξια.

Μανόλης Αναγνωστάκης «Άρχισε μια σιγανή βροχή…»

• Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη

λασπωμένη πεδιάδαΚι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε

μοιάζει διόλου με το θάνατοΜπορείς να βαδίζεις κάποτε χωρίς κανένα σκοπό ή

με σκοπό —σου είναι αδιάφορο—Μιαν εποχή μακρινή και νεκρή σα μια βίαια

σκισμένη πολυτέλεια.Εγώ συλλογίζομαι πώς και γιατί άραγε μια βροχή

μπορεί να σου θυμίζει τόσα πράγματα—Χωρίς αμφιβολία είναι τόσο ανόητο να τα

στοχάζεσαι όλα αυτά μια τέτοιαν ώρα—Συλλογίζομαι όμως στις ζεστές χειμωνιάτικες

κάμαρες μιαν αλλιώτικη μυρουδιάΎστερα από τις 6 με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και

τ’ αναμμένο φωςΉ μια γωνιά δίπλα στο τζάμι σ’ ένα μεγάλο καφενείο

με τις αδιάφορες φωνές.

Τα συλλογίζεσαι όλα αυτά με τον πιο απλούστερο τρόπο ολωσδιόλου παιδιάστικα

Μπορείς να λησμονείς το κάθε τι, τί τάχα να γυρεύεις εδώ μια τέτοιαν ώρα

Εσύ, ο διπλανός σου, όλος αυτός ο κόσμος που πορεύεται δίπλα σου μες στο σκοτάδι

Αυτή η ανήσυχη σιωπή που πληγώνει περισσότερο κι απ’ το πιο κοφτερό λεπίδι

Να λησμονείς για μιαν ελάχιστη στιγμή πως ίσως δεν τέλειωσε ούτε και απόψε για σένανε το κάθε τι

Τόσο π’ αν τρίξει κάτι αναπάντεχα είναι να σου ξυπνήσει την ακριβήν υπόθεση μιας επιστροφής

Τη χειμωνιάτικη ζεστή κάμαρα, το καφενείο με τις πολύχρωμες φωνές.

…Έτσι βρέχει λοιπόν μια κίτρινη βροχή χωρίς τέλος.Μια κίτρινη παλιά βροχή, τη νύχτα, σα μαστίγιο.»

Μιχάλης Γκανάς «Βροχή και άλλα κατακρημνίσματα»

• «Βροχή. Ψιχαλιστή ποτιστική δαρτή.Υετός. Ομηρική βροχή.Όμβρος. Αρχαία βροχή — καταρρακτώδης.Βροχή και άλλα κατακρημνίσματα.Χιών. Χιόνι χιονόνερο. Νιφετός.Χάλαζα χαλάζι χαλαζόκοκκος.(Σιούγκραβος στα όρη Τσαμαντά).Υδατώδη ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματααναντάμ παπαντάμ.

Προσφάτως τεχνητή βροχήεσχάτως όξινη βροχήπροσεχώς κατακλυσμός.Κατά ζεύγη τα ζώακατά μόνας τα φυτάκατά κρημνού οι άνθρωποι — αγεληδόνΚατά μάνα κατά κύρη άλλωστε.

Τρέχουν τα δάκρυα βροχή.Βροχή μου. Βροχούλα μουσκεμένη.»

Νίκος Καρούζος, «Έρημος σαν τη βροχή»

Διαβαίνω αγιάτρευτος μες στ’ όνειρό μου σε δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής

έδειξα τα πτηνά διχάζεται ο δρόμοςη αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή.Κι η μοίρα των άστρωνθα είναι τέφρα θα είναι μια μεγάλη πυρικήτώρα μαθαίνω το αίμα μου

δίχως τους δροσερούς υακίνθους τώρα σε βλέπω δρόμε του καλού σαν ειδοποίηση με κρίνους

έχοντας το σακούλι τ’ αναστεναγμούκι όλο πηγαίνωπηγαίνωστις πηγές

Κική Δημουλά, Μια μετέωρη κυρία

• Βρέχει…Μια κυρία εξέχει στη βροχήμόνηπάνω σ' ένα ακυβέρνητο μπαλκόνιΚι είναι η βροχή σαν οίκτοςκι είναι η κυρία αυτήσαν ράγισμα στη γυάλινη βροχή.Το βλέμμα της βαδίζει στη βροχή,βαριές πατημασιές καημούτον βρόχινό του δρόμογεμίζοντας. Κοιτάζει…Κι όλο αλλάζει στάση,σαν κάτι πιο μεγάλο της,ένα ανυπέρβλητο,νά' χει σταθείμπροστά σ' εκείνο να κοιτάζει. Γέρνει λοξά το σώμαπαίρνει την κλίση της βροχής-χοντρή σταγόνα μοιάζει-

•όμως το ανυπέρβλητο μπροστά της πάντα.Κι είναι η βροχή σαν τύψη.Κοιτάζει…Ρίχνει τα χέρια έξω απ' τα κάγκελατα δίνει στη βροχήπιάνει σταγόνεςφαίνεται καθαρά η ανάγκηγια πράγματα χειροπιαστά.Κοιτάζει…Και, ξαφνικά,σαν κάποιος να της έγνεψε "όχι",κάνει να πάει μέσα.Πού μέσα-μετέωρη ως εξείχε στη βροχήκαι μόνηπάνω σ' ένα ακυβένητο μπαλκόνι.

Κική Δημουλά• Γέννηση: 19 Ιουνίου 1931 Αθήνα• Υπηκοότητα: Ελλάδα• Ιδιότητα: συγγραφέας και ποιητής• Σύζυγος: Άθως Δημουλάς• Βραβεύσεις:• Ευρωπαϊκό Βραβείο • Λογοτεχνίας (2009), • Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο (2010)• Μακεδονικό Βραβείο (2003)

Κωνσταντίνος Καβάφης

• Γέννηση: 29 Απριλίου 1863 Αλεξάνδρεια• Θάνατος: 29 Απριλίου 1933 Αλεξάνδρεια• Αιτία θανάτου: καρκίνος• Υπηκοότητα: Ελλάδα• Ιδιότητα: ποιητής, συγγραφέας,δημόσιος

υπάλληλος και δημοσιογράφος• Σημαντικά έργα: Oι Kαβαφικές Eκδόσεις

(1891-1932)

Μανώλης Αναγνωστάκης• Γέννηση:10 Μαρτίου 1925

Θεσσαλονίκη• Θάνατος:23 Ιουνίου 2005 (80 ετών)

Αθήνα• Υπηκοότητα: Ελλάδα• Ιδιότητα: συγγραφέας, ραδιολόγος και ποιητής• Βραβεύσεις: • Το 1986 το πρώτο Βραβείο ποίησης για το έργο του «Τα

Ποιήματα 1941-1971»• το 2002 το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας από τα

Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία

Μιχάλης Γκανάς

• Γέννηση: στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944• Υπηκοότητα: Ελλάδα• Ιδιότητα: βιβλιοπώλης, επιμελητής τηλεοπτικών και

ραδιοφωνικών εκπομπών, κειμενογράφος,ποιητής• Βραβεύσεις: • Το 1994 το πρώτο Κρατικό Βραβείο ποίησης για το

έργο του Παραλογή• το 2011 για το σύνολο του ποιητικού του έργου από

την Ακαδημία Αθηνών

Νίκος Καρούζος• Γέννηση: στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο• Θάνατος :28 Σεπτεμβρίου 1990• Υπηκοότητα : Ελλάδα• Ιδιότητα: ποιητής και συγγραφέας• Βραβεύσεις:• Το 1961 το δεύτερο Κρατικό Βραβείο ποίησης• Το 1962 με πρώτο Βραβείο ποίησης της Ομάδας

των Δώδεκα

Tην εργασία επιμελήθηκαν οι:• Βαλασιαδου

Αθηνά• Γιαννακου

Σωτηρία• Γκορη Βάσω• Δαλλα Δήμητρα• Αλέξανδρος

Αδαμίδης