Η Ελένη ήταν πολύ χαρούμενη που για μια ακόμα Κυριακή θα πήγαινε με τον μπαμπά της και τη μαμά της στην παιδική χαρά. Έτσι ξύπνησε, ετοιμάστηκε και πήρε το πατίνι που της είχαν πάρει οι γονείς της και πήγαν όλοι μαζί στη παιδική χαρά. Σε όλο το δρόμο σκεφτόντανε όλα αυτά τα ωραία παιχνίδια που θα έπαιζε με τους φίλους της.

Όταν φτάσανε στην παιδική χαρά η Ελένη άρχισε να τρέχει προς τις κούνιες και τις τσουλήθρες όπου έπαιζε και με άλλα παιδιά , στην τραμπάλα αλλά κάνανε και σχοινάκι και άλλα παιχνίδια..Περνούσε πολύ ωραία καθώς και ο καιρός ήταν πολύ ωραίος και ηλιόλουστος.

Ξαφνικά εκεί που έπαιζε είδε λίγο πιο πέρα ένα σκυλάκι το οποίο ήταν αρκετά ταλαιπωρημένο και πεινασμένο. Αμέσως άφησε τα παιδιά τα οποία παίζανε στις κούνιες και έτρεξε γρήγορα στους γονείς της για του δώσουνε κάτι να φάει..

Αμέσως οι γονείς της Ελένης του έδωσαν ότι είχαν πρόχειρο και εκείνο άρχισε να κουνά την ουρά του ακόμα πιο δυνατά και γρήγορα για να τους ευχαριστήσει που το φρόντισαν και το έσωσαν…Η Ελένη γύρισε πίσω στους φίλους της όπου έκαναν τσουλήθρα εκείνη τη στιγμή.

Η ώρα όμως είχε περάσει και είχε αρχίζει να σκοτεινιάζει..έτσι οι γονείς της Ελένης άρχισαν να την φωνάζουν πως ήταν ώρα να φύγουν . Εκείνη δεν ήθελε να φύγει και να αφήσει το σκυλάκι μόνο του όμως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς..Έτσι ακολούθησε τους γονείς της..Στην διαδρομή όμως το σκυλάκι τους ακολούθησε και έτσι αποφάσισαν να το κρατήσουν και να γυρίσουν όλοι μαζί σπίτι…

Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..