ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ Βασίλης Παπαθεοδώρου

Άπλωσα δειλά δειλά το χέρι μου, ένα χέρι

που έτρεμε, και έπιασα το δικό του…

Κοίταγα τα CD, κάποια εξώφυλλα ήταν πολύ άγρια,

νεκροκεφαλές, γράμματα να χύνονται σαν αίμα,

μακιγιαρισμένες μούρες που έκαναν διάφορες

γκριμάτσες…

Σταματήσαμε σε ένα πολύ κεντρικό σημείο,

βλέπαμε όλη τη κίνηση στο δρόμο, τα

καταστήματα, τις τράπεζες, το κόσμο που

πηγαινοερχόταν.

Ο Λυκούργος έκανε νόημα στον Κλεομένη και οι

πρώτες πέτρες άρχισαν να εκσφενδονίζονται προς

τους ξένους που έπαιρναν μέρος στην παρέλαση.

Ξαφνικά ο Δημήτρης έβαλε ένα κομμάτι άγνωστο πως του

΄ρθε το << Come on feel the noise>> των Quiet Riot.

Την τετάρτη πήγαμε με τον Παντελή και τον Τάσο

γήπεδο. Θρύλος και τα μυαλά στα κάγκελα.

Στο σινεμά η Λουΐζα καθόταν

ανάμεσα σε εμένα και την Τίνα.

Στην πλατεία δεν κυκλοφορούσε κόσμος,

όλοι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους

Η Λουΐζα είχε χάσει το χαμόγελο

της ήταν σε φάση να βάλει τα

κλάματα…

Ο ήλιος έμπαινε στο δωμάτιο και

μου χάριζε μια αίσθηση ζεστασιάς.

Ιωάννα Β.

Μαρία Α.

Γ΄1

ΤΕΛΟΣ!!!!