Πόλεμος των Ρόδων Ο πόλεμος των ρόδων διήρκησε 32

έτη (1455-1487) και διεξήχθη μεταξύ των βασιλικών οίκων του York και του Lancaster με αφορμή τη διεκδίκηση του αγγλικού θρόνου. Η ονομασία Πόλεμος των Ρόδων προήλθε από τα οικοσηματολογικά εμβλήματα τα οποία αντιστοιχούσαν στους δύο βασιλικούς οίκους, το Κόκκινο Τριαντάφυλλο του Lancaster και το Λευκό Τριαντάφυλλο του York.

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΛΑΝΚΑΣΤΕΡΗ ονομασία Οίκος του Λάνκαστερ

χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη σειρά των Άγγλων βασιλέων οι οποίοι κατάγονταν άμεσα από τον Ιωάννη της Γάνδης, τον τέταρτο γιο του Εδουάρδου Γ’. Ήταν ο κυριαρχών βασιλικός οίκος της Αγγλίας και της Ουαλίας κατά το διάστημα 1399-1471. Αποτελούσε παρακλάδι του βασιλικού οίκου των Πλανταγενετών (1154-1399).

Εδουάρδος Γ’ Ο πρωτότοκος γιος και

κληρονόμος του Εδουάρδου Γ’, ο Εδουάρδος ο Μαύρος Πρίγκηψ, υπήρξε άρρωστος το τελευταίο διάστημα της βασιλείας του πατέρα του. Παράλληλα ο μικρότερος γιος του βασιλιά, ο Ιωάννης της Γάνδης, απέκτησε επιρροή πάνω στον πατέρα του και ρύθμιζε την κυβέρνηση του βασιλείου. Ο κληρονόμος Μαύρος Πρίγκηψ, το λουλούδι της αγγλικής ιπποσύνης, πέθανε πριν τον πατέρα του τον Ιούνιο του 1376. Όταν πέθανε ο ίδιος ο βασιλιάς ύστερα από έναν χρόνο, διάδοχος ορίστηκε ο εγγονός του, ο μεγαλύτερος γιος του Μαύρου Πρίγκηπα, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο ως Ριχάρδος Β’.

Ερρίκος Δ’.

Ριχάρδος Β’.Ο Ριχάρδος Β’ αποδείχθηκε ειρηνικός αλλά αδύναμος βασιλιάς. Όταν ο θείος του Ιωάννης της Γάνδης, ο οποίος επενέβη επανειλημμένα στην κυβέρνηση της χώρας, πέθανε το 1399, ο Ριχάρδος αποκλήρωσε τον γιο του Ιωάννη και ξάδερφο του ίδιου Ερρίκο. Ο Ερρίκος αντέδρασε και εισέβαλλε στην χώρα με το πρόσχημα της ανάκτησης των κτημάτων του. Ο Ριχάρδος πληροφορήθηκε ότι εάν επέστρεφε στον Ερρίκο την περιουσία του θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία. Ωστόσο, προδόθηκε, κλείστηκε στον Πύργο του Λονδίνου και ο ξάδερφός του άρπαξε το θρόνο.

Ο Ερρίκος Δ’ αντιμετώπισε ένα πλήθος προκλήσεων στη θέση του στον θρόνο, καθώς δεν ήταν ο φυσικός διάδοχος του Ριχάρδου Β’. Μετά το θάνατο του Ριχάρδου, ο θρόνος θα έπρεπε να είχε περάσει στον Εδμόνδο, τον δισέγγονο του Λάιονελ του δούκα της Αμβέρσας, ο οποίος ήταν ο δεύτερος γιος του Εδουάρδου Γ’. Ωστόσο, παρά τις εξεγέρσεις εναντίον του, ο Ερρίκος Δ’ κατάφερε να κρατήσει τη θέση του στο θρόνο, και όταν πέθανε, εν έτη 1413, η χώρα βρισκόταν σε ειρήνη και ο γιος του, Ερρίκος Ε’, τον διαδέχθηκε χωρίς εμπόδια.

Ερρίκος Ε’.

Ο Ερρίκος Ε’ υπήρξε δυνατός και πολεμοχαρής ηγέτης.

Μετά το θάνατο του πατέρα του, επιβιβάστηκε για

πόλεμο με τη Γαλλία στον ήδη σε εξέλιξη Εκατονταετή

πόλεμο (1337-1453). Κέρδισε πολλές μάχες και κατάκτησε τη Νορμανδία και τη Ρουέν. Εν έτη 1420, παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Αικατερίνη των

Βαλουά και αποφασίστηκε ότι τα παιδιά τους θα

κληρονομούσαν την Αγγλία αλλά και τη Γαλλία. Όταν

πέθανε το 1422, ο γιος του Ερρίκος ΣΤ’ υπήρξε ο μόνος

βασιλιάς που στέφθηκε βασιλιάς της Αγγλίας και της

Γαλλίας.

Ο Ερρίκος ΣΤ’ ήταν αδύναμος και υποχωρητικός. Διαδέχθηκε τον μακρόχρονο Εκατονταετή πόλεμο και ο Κάρολος Ζ’ της Γαλλίας αμφισβήτησε τα δικαιώματά του στο γαλλικό θρόνο. Παντρεύτηκε την ανιψιά του Καρόλου Μαργαρίτα το 1445 εν μέρει επειδή ήλπιζε ότι θα εξασφάλιζε την ειρήνη μεταξύ των δύο χωρών, αλλά η πολιτική απέτυχε. Η Μαργαρίτα του Ανζού ήταν ανένδοτη και φιλοπόλεμη, και χειραγωγούσε τον Ερρίκο, ο οποίος είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια φρενοβλάβειας. Η Γαλλία σύντομα χάθηκε όταν η Ιωάννα της Λωραίνης ξεσήκωσε στρατό εναντίον των Άγγλων και αποκατέστησε τη γαλλική μοναρχία.

Μαργαρίτα του Ανζού

Ερρίκος ΣΤ’

Ιωάννα της Λωραίνης

ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΥΟΡΚΗΣΟ Εδμόνδος του Λάνγκλεϊ, πρώτος Δούκας

της Υόρκης (1341-1402), ο ιδρυτής του Οίκου της Υόρκης, ήταν ο τέταρτος επιζών γιος του Εδουάρδου Γ’. Είχε δύο γιους, τον Εδουάρδο και τον Ριχάρδο. Το δικαίωμα της δυναστείας της Υόρκης στο θρόνο προερχόταν από τον γάμο του γιου του Εδμόνδου Ριχάρδου με την Άννα Μόρτιμερ, δισέγγονη του Λάιονελ της Αμβέρσας, του δεύτερου γιου του Εδουάρδου Γ’. Ο Ριχάρδος ωστόσο εκτελέστηκε εξαιτίας της εμπλοκής του στη συνωμοσία για να εκθρονιστεί ο βασιλιάς του Λάνκαστερ Ερρίκος Ε’. Το δουκάτο της Υόρκης πέρασε στο γιο του, Ριχάρδο Πλανταγενέτη.

Ριχάρδος Πλανταγενέτης

Εδμόνδος του Λάνγκλεϊ

Στο μεταξύ, ο βασιλιάς Ερρίκος ΣΤ’ είχε ξεκινήσει να εκδηλώνει σοβαρά σημάδια φρενοβλάβειας. Εισερχόταν σε μια κατάσταση ύπνωσης, και αδυνατούσε να αντιδρά και να αναγνωρίζει τους γύρω του. Διάφορες διατυπώσεις έχουν γίνει για την πάθησή του. Πιο πιθανό είναι να υπέφερε από κατατονική σχιζοφρένεια. Την περίοδο εκείνη διορίστηκε άρχοντας-προστάτης του βασιλείου ο Ριχάρδος Πλανταγενέτης, ξάδερφος του βασιλιά, γεγονός που ενόχλησε ιδιαίτερα τη βασίλισσα Μαργαρίτα. Ο Ριχάρδος, Δούκας της Υόρκης, βρισκόταν πλέον πολύ κοντά στην κατάκτηση του θρόνου. Την ίδια περίοδο η βασίλισσα γέννησε γιο, του οποίου η πατρότητα παρέμεινε αμφίβολη, λόγω της αρρώστιας του Ερρίκου. Η ίδια Μαργαρίτα υπερασπίστηκε ενθέρμως τα δικαιώματα του γιου της. Τελικά, ο Ερρίκος επέστρεψε στην αρχική του κατάσταση και όταν του έδειξαν τον γιο του, απέδωσε το γεγονός της γέννησής του στην παρέμβαση του <<Αγίου Φαντάσματος>>.

Στο μεταξύ ο Ριχάρδος της Υόρκης υπέφερε λόγω της στέρησης των προνομίων και των εδαφών του. Αναγνώρισε την επισφαλή θέση στην οποία βρισκόταν. Ήταν εκτεθειμένος στην καχυποψία της βασίλισσας, η οποία για ακόμη μια φορά ρύθμιζε την κυβέρνηση. Ακολούθησε συμβούλιο στο Λέστερ. Ο Ριχάρδος και οι σύμμαχοί του υποψιάστηκαν ότι θα πέσουν θύματα μεροληπτικής μεταχείρισης. Έτσι, ταξίδεψαν νότια με στρατό. Οι απόπειρες για συζήτηση μεταξύ των δύο <<φατριών>> προκάλεσαν περισσότερη οργή και στις δύο πλευρές.

Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΕΝΤ ΑΛΜΠΑΝΣΟ βασιλιάς, έκπληκτος απ’την ταχύτητα της προέλασης του Ριχάρδου, έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να καταλάβουν την οχυρωμένη πόλη Σεντ Άλμπανς. Ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις, ο βασιλιάς δεν μπορούσε να πειστεί ότι ο δούκας είχε ειρηνικές προθέσεις και δεν δέχτηκε να ανταποκριθεί στα αιτήματά του. Ακολούθησε μανιώδη μάχη, που είχε ως αποτέλεσμα την αιχμαλωσία του βασιλιά και τη φυλάκισή του. Η μάχη αυτή σήμανε την αφετηρία του Πολέμου των Ρόδων. Με τον βασιλιά υπό κράτηση, ο Ριχάρδος της Υόρκης διεκδίκησε τη θέση του στο θρόνο και διορίστηκε διοικητής του βασιλικού φρουρίου.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ - ΑΙΤΙΑΗ παλαιότερη θεωρία αιτιότητας είναι η

δυναστική, η οποία αναφέρει ότι ο πόλεμος ήταν διαμάχη για τον τίτλο του θρόνου. Ο σφετερισμός της εξουσίας από τους Λάνκαστερς το 1399 οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο διότι παραχώρησε το στέμμα σε έναν κλάδο της βασιλικής οικογένειας του οποίου τα δικαιώματα στο θρόνο ήταν κατώτερα από αυτά των υπόλοιπων μελών της βασιλικής οικογένειας. Όπως διατυπώθηκε από συγγραφείς, ιδιαίτερα από τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, η θεωρία αυτή είχε και υπερφυσικά συστατικά: η εκθρόνιση ενός χρισμένου βασιλιά ήταν παραβίαση του θεϊκού νόμου και οδήγησε σε θεϊκή τιμωρία.

2) Μια ακόμη αιτία υπήρξε η επίδραση του Εκατονταετή πολέμου, της χρόνιας διαμάχης μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας. Οι Άγγλοι είχαν μόλις υποφέρει την τελευταία τους ήττα. Το Μαιν παραδόθηκε το 1448, η Νορμανδία χάθηκε το 1450, και τέλος το Μπορντό το 1453. Η απώλεια των γαλλικών εδαφών ήταν μεγάλη αναστάτωση για τον αγγλικό πληθυσμό, που τα είχε στην κατοχή του επί 100 χρόνια και 5 γενιές. Επιπλέον η χρηματοοικονομική απώλεια για τους γαιοκτήμονες που έχασαν τη γαλλική τους περιούσια ήταν αξιοσημείωτη.

3) Οικονομικά προβλήματα και κοινωνικές μεταβολές

Ο Μαύρος Θάνατος, ο οποίος είχε πρωτοφθάσει στην Αγγλία το 1348, είχε προκαλέσει τεράστιες απώλειες στον πληθυσμό , γεγονός που προκάλεσε έλλειψη εργατικού δυναμικού για την φροντίδα των καλλιεργειών. Αυτό προκάλεσε αύξηση των τιμών των αγροτικών προϊόντων και περιόδους θανάσιμου λιμού. Επιπλέον, ο Μαύρος Θάνατος προξένησε σημαντική μεταβολή του κοινωνικού συστήματος: πρώην ελάσσονες γαιοκτήμονες έγιναν πλούσιοι παίρνοντας τον έλεγχο χωραφιών των οποίων οι ιδιοκτήτες είχαν πεθάνει.

ΜΑΥΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Η βασίλισσα Μαργαρίτα δεν δέχτηκε τον διορισμό του Ριχάρδου ως διοικητή. Συγκέντρωσε στρατό για να υπερασπιστεί τη θέση του γιου της, και ο Ριχάρδος αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή. Οι άρχοντες της Υόρκης συγκέντρωσαν υποστήριξη και ως αντίποινα κατέλαβαν το Λονδίνο. Ο κόμης του Γουόρικ, που ήταν σύμμαχος του Ριχάρδου, νίκησε κάποιες πιστές στον βασιλιά δυνάμεις στη μάχη του Νορθάμπτον και αιχμαλώτισε τον βασιλιά πίσω στο Λονδίνο. Ο Ριχάρδος επέστρεψε από την εξορία και προέβαλλε επίσημη διεκδίκηση του θρόνου. Ακολούθησε συμβιβασμός, σύμφωνα με τον οποίο ο Ερρίκος ΣΤ’ θα μπορούσε να παραμείνει στο θρόνο για το υπόλοιπο της ζωής του, μετά το θάνατό του όμως διάδοχοι θα διοριζόντουσαν οι απόγονοι του Ριχάρδου της Υόρκης. Ωστόσο, η αντίδραση της Μαργαρίτας του Ανζού ήταν αναμενόμενη.

Μαργαρίτα του Ανζού Η βασίλισσα Μαργαρίτα ηγήθηκε ενός Λανκαστριανού στρατού με σκοπό να επιτεθεί στον Δούκα της Υόρκης. Ο Ριχάρδος τελικά σκοτώθηκε ενώ ηγούνταν μιας ορμητικής επίθεσης εναντίον του στρατού των Λάνκαστερ. Η βασίλισσα διέταξε τον ανασκολοπισμό του κεφαλιού του στην πόλη της Υόρκης.

Εδουάρδος Δ’

Ο πρωτότοκος γιος του Ριχάδου, ο Εδουάρδος, ήταν πλέον 18 χρονών. Κληρονόμησε από τον πατέρα του το δουκάτο της Υόρκης και κατόρθωσε να νικήσει τους Λάνκαστερ σε μια μάχη κοντά στο Χερεφορντσάιρ. Κατόρθωσε να τους συντρίψει για ακόμη μια φορά στη μάχη του Towton, η οποία έχει αποκαλεστεί <<η πιο αιματηρή μάχη στην αγγλική ιστορία>>. Η Μαργαρίτα και ο γιος της κατέφυγαν στη Σκοτία ενώ ο νεαρός δούκας στέφθηκε βασιλιάς Εδουάρδος Δ’. Ο Ερρίκος ΣΤ’ τελικά φυλακίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου.

Ο Εδουάρδος Δ’ συγκλόνισε τους ευγενείς όταν ανακοίνωσε ότι είχε παντρευτεί κρυφά την πανέμορφη αλλά απένταρη Ελισάβετ Γούντβιλ, την κόρη ενός ιππότη. Ο βασιλιάς είχε σκοπό να την κάνει ερωμένη του, ωστόσο εκείνη επιδίωκε να παντρευτεί και ο Εδουάρδος τελικά ενέδωσε στη γοητεία της. Ο κόμης του Γουόρικ, που ήταν αρχικά σύμμαχος των Γιορκ, αηδίασε με την νεόπλουτη οικογένεια των Γούντβιλ. Αναθεώρησε τη στάση του, υποτάχθηκε στους Λάνκαστερ και επανενώθηκε με τη Μαργαρίτα του Ανζού. Ο Εδουάρδος Δ’ υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΓΟΥΝΤΒΙΛ

Ο Ερρίκος ΣΤ’ επέστρεψε προσωρινά στο θρόνο. Η εικόνα του ήταν οικτρή. Ουσιαστικά, ήταν υποχείριο του φιλόδοξου κόμη του Γουόρικ. Ωστόσο, ο Εδουάρδος Δ’ επέστρεψε στην Αγγλία και σκότωσε τον ξάδελφό του κόμη του Γουόρικ στη μάχη του Μπαρνέτ. Ο Ερρίκος ΣΤ’ στάλθηκε πίσω στο κατάλυμά του στον Πύργο του Λονδίνου.

Σε μάχη που ακολούθησε, στο Tewkesbury, ο γιος της Μαργαρίτας του Ανζού και του Ερρίκου ΣΤ’ σκοτώθηκε. Η μοίρα της Μαργαρίτας ήταν η φυλάκιση στον Πύργο. Ο Ερρίκος ΣΤ’, από την άλλη, κατά την εκδοχή των Γιορκ, πέθανε από τη θλίψη του όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του γιου του, εν έτη 1471. Ωστόσο, η πλειονότητα των σύγχρονων χρονογράφων πιστεύουν ότι δολοφονήθηκε στον Πύργο του Λονδίνου, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα σωστής επιβεβαίωσης αυτού του ισχυρισμού.

Η επιστροφή του Εδουάρδου Δ’ στον θρόνο θεωρείται από κάποιους ότι σήμανε το τέλος του Πολέμου των Ρόδων.

Ωστόσο, μετά τον ξαφνικό του θάνατο το 1483, εμφανίστηκε πάλι πολιτική και δυναστική ταραχή. Πολλοί

από τους αριστοκράτες εξακολουθούσαν να δυσανασχετούν με την επιρροή της οικογένειας της βασίλισσας, δηλαδή της

οικογένειας Γούντβιλ. Τον Εδουάρδο Δ’ διαδέχθηκε ο 12χρονος γιος του, Εδουάρδος Ε’.

Εδουάρδος Δ’.

Ο Εδουάρδος Ε’ καθώς και ο μικρότερος αδερφός του Ριχάρδος, δούκας της Υόρκης, ήταν πολύ νέοι για να αναλάβουν τη διοίκηση. Η διαθήκη του Εδουάρδου Δ’ είχε διορίσει τον αδελφό του, Ριχάρδο του Γκλόστερ, Προστάτη του βασιλείου μέχρι να ενηλικιωθεί ο γιος του. Μετά το θάνατο λοιπόν του Εδουάρδου Δ’, ο νεαρός βασιλιάς ταξίδεψε στο Λονδίνο συνοδευόμενος από τον παππού του, τον πατέρα της Ελισάβετ Γούντβιλ Ριχάρδο Γούντβιλ. Ο Ριχάρδος Γκλόστερ, που βρισκόταν νότια, τον συνάντησε στο ταξίδι. Δείπνησε μαζί του με φιλικές διαθέσεις εκείνη τη νύχτα, ωστόσο την επόμενη μέρα τον φυλάκισε και τον εκτέλεσε. Ο νεαρός βασιλιάς ήταν αντίθετος με αυτήν την συμπεριφορά, ωστόσο παρέμενε ταπεινωτικά ανίσχυρος.

Ο Ριχάρδος του Γκλόστερ έφθασε στο Λονδίνο μαζί με τον νεαρό βασιλιά και ένα μεγάλο σώμα ένοπλων ανδρών από το βορρά. Το πλήθος ήταν έκπληκτο από τη ροή των γεγονότων. Αν και οι Γούντβιλ ήταν μη δημοφιλείς, ο Εδουάρδος Δ’ είχε αγαπηθεί από το λαό και επομένως οι περισσότεροι ήταν πιστοί και στον γιο του. Ο Ριχάρδος δήλωσε πως αιτία των πράξεών του ήταν η πρόθεσή του να αποτρέψει μια επικείμενη συνομωσία από την πλευρά των Γούντβιλ. Η δήλωση αυτή έγινε γενικότερα αποδεκτή και κυριάρχησε η ηρεμία.

Οι πρίγκιπες Εδουάρδος και Ριχάρδος

O νεαρός βασιλιάς Εδουάρδος Ε’ οδηγήθηκε στον <<Ματωμένο Πύργο>>, έναν από τους 22 πύργους που διαμορφώνουν τον Πύργο του Λονδίνου, φαινομενικά για να περιμένει την στέψη του. Ο Πύργος εκείνη την εποχή χρησιμοποιούνταν ως βασιλική κατοικία και ως φυλακή. Ύστερα από λίγο και ο αδερφός του Ριχάρδος οδηγήθηκε στον Πύργο. Οι δύο νεαροί πρίγκιπες είχαν ειδωθεί να παίζουν στους κήπους του Πύργου πολλές φορές. Σταδιακά, άρχισαν να εμφανίζονται λιγότερο συχνά, μέχρι που εξαφανίστηκαν εντελώς το καλοκαίρι του 1483. Η ιστορία τους αποτελεί ίσως την πιο μυστηριώδη της αγγλικής ιστορίας, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί τι απέγιναν. Υποστηρίζεται ότι δολοφονήθηκαν υπό τις διαταγές του θείου τους Ριχάρδου.

ΟΙ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ

Ο Ριχάρδος του Γκλόστερ στέφθηκε βασιλιάς Ριχάρδος Γ’. Δεν ήταν δημοφιλής βασιλιάς και ήρθε αντιμέτωπος με πολλές δυσκολίες, ιδιαίτερα από τον Ερρίκο Τυδώρ, εγγονό του Όουεν Τυδώρ, που υπήρξε δεύτερος σύζυγος της Αικατερίνης του Βαλουά, συζύγου του βασιλιά Ερρίκου Ε’.

Ερρίκος Ζ’.Ο Ερρίκος Τυδώρ

ξεσήκωσε Λανκαστριανό στρατό εναντίον του Ριχάρδου Γ’. Στη μάχη του Bosworth, το 1485 ο Ριχάρδος Γ’ σκοτώθηκε και οι Υορκιστές κατατροπώθηκαν. Ο Ερρίκος Τυδώρ στέφθηκε βασιλιάς Ερρίκος Ζ’ και παντρεύτηκε την Ελισάβετ της Υόρκης, κόρη του Εδουάρδου Δ’, μία πράξη που σήμανε την ένωσε των δύο οίκων και τη λήξη του πολέμου.

Η ένωση του Ερρίκου Ζ’ με την Ελισάβετ της Υόρκης οδήγησε στην ίδρυση μιας ολοκαίνουργιας δυναστείας, αυτής των Τυδώρ.

Τριαντάφυλλο των Λάνκαστερ + τριαντάφυλλο των Γιορκ = Τριαντάφυλλο των Τυδώρ

Πηγές: www.luminarium.orgwww.englishmonarchs.co.uk/www.historyonthenet.com/www.hist.cam.ac.uk/

Αναστασία ΡομποτήΜουσική: https://www.youtube.com/watch?

v=N2Pb_jpSyiE