της Ευαγγελία ς Σπαντζώνια

Εγώ σκλαβιά δενένιωσα

,Ούτε σκλαβιά θα νιώσω

Στους Τούρκους με το αίμα μου

.Δρόμο από εδώ θα δώσω

Τουφέκι μου λεβέντικο

Κορμί μου μουδιασμένο

,Φέρε ζωή στον τόπο μου

Μην τον ξανάπροδώσεις

Και με την πράξη σουαυτή

!Χίλιες ζωές θα σώσεις

,Δέντρο μου γέρικο παλιό

‘ ,Για σε θα πολεμήσω

Την ομορφιά σου δείξε μου

.Να μην τα παρατήσω

,Κι εσύ μικρή μου μυγδαλιά

’ που άρχισες ν ανθίζεις

’ Τούτο τον τόπο μ ομορφιά

. Για πάντα να γιομίζεις

Αν δεν προλάβω άλλο εγώ

‘ Να ρθω να σας ποτίσω

Όλα τα λεβεντόπαιδα

.Στη θέση μου θα αφήσω

Και αν εσείς βλαστάρια μου

’ ,Γι αυτά θα ευημεράτε

Τους Τούρκους στην καρδούλα μου

.Θα τους επολεμάτε

Αντίο για τελευταία φορά

,Με το τουφέκι ασπίδα

Θα το φωνάζω όσο μπορώ

!Πως ΔΕΝπεθαίνει η ελπίδα