Συνεντεύξεις από λογοτεχνικούς ήρωες

Οι μαθητές στα πλαίσια του μαθήματος της «Λογοτεχνίας» διαβάζουν ένα λογοτεχνικό

βιβλίο, επιλέγουν τον ήρωα που τους ενδιαφέρει και «συνομιλούν» μαζί του

(δημοσιεύονται ενδεικτικά κάποιες συνεντεύξεις)

Σχ. Έτος: 2015-2016

H Χαρά Πουλάκη «συνομιλεί» με την Ελισάβετ Μουτσάν-Μαρτινέγκου, από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου, «Επισκέπτες»

1

  - Απόψε έχουμε την τιμή να γνωρίσουμε από κοντά την κυρία Ελισάβετ Μουτσάν-Μαρτινέγκου. Καλησπέρα σας κυρία Ελισάβετ!- Καλησπέρα και σε σας! Αν θέλετε, μπορείτε να με φωνάζετε Ελίζα. Έτσι συνηθίζουν να με φωνάζουν.- Όπως θέλετε. Τώρα πείτε μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σας. Για παράδειγμα, τα νεανικά σας χρόνια.- Τα ωραιότερα που θυμάμαι στη ζωή μου… Ελεύθερη να βγω, να παίξω, να γελάσω, να ζήσω την αγνή αυτή ηλικία. Οι ωραιότερες μου αναμνήσεις, τα παιδικά μου χρόνια.- Μα γιατί το λέτε αυτό; Συμφωνώ πως τα παιδικά χρόνια είναι από τους πιο όμορφους σταθμούς στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά υπάρχουν και άλλες αναμνήσεις για τις

οποίες αξίζει να μιλήσει ένας άνθρωπος. Θα θέλατε να μοιραστείτε κάποια μαζί μας;- Μετά  τα παιδικά μου χρόνια, ως μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας δεν έπρεπε να βγαίνω έξω από το παλάτι. Έπρεπε να καταπιαστώ με τις ασχολίες που μου άρμοζαν, κυρίως τις δουλειές του σπιτιού. Δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος όμως. Δεν είχα γεννηθεί για να ζω κλεισμένη σε όλη μου τη ζωή, χωρίς να αξιοποιήσω τα χαρίσματα που μου είχαν δοθεί. Ο πατέρας, ο αδελφός και ο θείος μου ταξίδευαν συχνά στη Γαλλία και στην Ιταλία και άφηναν την καημένη τη μητέρα, την αδελφή μου κι εμένα να μαραζώνουμε σ’ ένα σκοτεινό παλάτι. Δεν το άντεχα. Έκλαιγα, διαμαρτυρόμουν, μα δε μου έδιναν σημασία. Ζούσα ασφυκτικά απομονωμένη, ώσπου μέσα από τα βάθη της απελπισίας που βρισκόμουν ανακάλυψα την αγάπη μου για τη μάθηση. Αναθάρρησα, πίστεψα πως θα με απορροφήσει και θα ξεχνούσα για λίγο τους περιορισμούς. Η εκπαίδευση, ωστόσο, δεν ήταν κάτι συνηθισμένο για μια κοπέλα αριστοκρατικής οικογένειας εκείνη την εποχή. Αχ, πόσο άδικο! Ο αδερφός μου να φοιτά στα καλύτερα πανεπιστήμια και κολέγια της Ευρώπης και εγώ να μην επιτρέπεται να μάθω ούτε την αλφάβητο.- Και τι κάνατε γι’ αυτό; Διαμαρτυρηθήκατε; Ποιες αντιδράσεις προκαλέσατε και πώς τις αντιμετωπίσατε; Τελικά, τα καταφέρατε;- Φυσικά! Απευθύνθηκα στον πατέρα, ο οποίος στην αρχή χαμογέλασε και στην συνέχεια, αφού συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα του λόγου μου προσπάθησε να με απωθήσει. Η αγάπη και η αφοσίωσή μου στη μάθηση ανταμείφθηκαν, ωστόσο. Ήμουν δεκάξι ετών, όταν μας επισκέφθηκε ο ιερομόναχος Θεοδόσιος Δημάδης. Ο πατέρας, ανησυχώντας για την καταθλιπτική συμπεριφορά μου, ανέθεσε στον ιερομόναχο Δημάδη καθήκοντα διδασκάλου. Κάπως έτσι ξεκίνησα την πορεία μου στη μάθηση και κάπως έτσι, λοιπόν, μετά από τόσους αγώνες και θυσίες έγινα η πρώτη Ελληνίδα πεζογράφος.- Τι να πω; Συγκλονιστικός ο αγώνας για τη μάθηση! Για πείτε μας, μετά από αυτό το μεγάλο τόλμημα καταφέρατε να βγείτε από το παλάτι, να έρθετε σε επικοινωνία με τους ανθρώπους, να αναβιώσετε τα εύθυμα συναισθήματα των παιδικών σας χρόνων;

2

- Ποτέ δεν τα κατάφερα…Παρά τους κόπους και τους αγώνες μου ποτέ! Όμως, δεν είχα κλείσει ακόμη τα δεκαεννιά, όταν άκουσα τους γονείς μου να συζητούν πως πρέπει να παντρευτώ. Ταράχτηκα! Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με την ιδέα του γάμου. Σκέφτηκα πως λύση στο πρόβλημά μου θα ήταν η μοναστική ζωή, όπου εκεί θα ένιωθα ξανά πως υπάρχω, πως επικοινωνούσα με τη ζωή μετά από διακοπή πολλών χρόνων.- Και ποια ήταν η στάση των γονιών σας;- Ποια θα μπορούσε να ήταν; Ήταν κάθετοι και αυτή μου η απόφαση τους κινητοποίησε να επισπεύσουν στο θέμα του γάμου. Στο μεταξύ, είχα επιχειρήσει να διαφύγω από το παλάτι και να εγκατασταθώ στην Ιταλία, να κάνω μία νέα αρχή, αλλά το σχέδιό μου απέτυχε και αναγκάστηκα να γυρίσω πίσω. Χωρίς άλλη επιλογή, αποδέχτηκα τη λύση του γάμου…- Τι άλλαξε στη ζωή σας από το γάμο;- Τίποτα, δυστυχώς. Η ίδια απελπισία, πικρία και απογοήτευση κατακλύζουν την καρδιά μου. Η ίδια φυλακή από τα νεανικά μου χρόνια έως και σήμερα περιορίζει το σώμα και την ψυχή μου.  - Κυρία Ελίζα, οι μαρτυρίες σας ήταν συγκλονιστικές και μας έβαλαν σε πολλές σκέψεις. Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας και τη φιλική σας διάθεση να μοιραστείτε λεπτομέρειες του βίου σας.- Δική μου η τιμή, καθώς μέσω αυτής της ομιλίας ελπίζω πολλές γυναίκες σε αντίστοιχη μοίρα να λάβουν τη δύναμη να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και να βρεθούν νικήτριες του αγώνα τους. - Αντίο σας κυρά Ελίζα! - Αντίο και σε σας!   [ Αξίζει να σημειωθεί ότι η ηρωίδα μας, Ελισάβετ Μουτσάν-Μαρτινέγκου, απεβίωσε 16 μέρες μετά τη γέννηση του γιου της από προχωρημένη κατάθλιψη σε πολύ νεαρά ηλικία. Στην παραπάνω συνέντευξη καταγράφονται πιθανές απαντήσεις που θα μας έδινε αν βρισκόταν στη ζωή και ήταν καλεσμένη σε μία συνέντευξη ] 

..........................................................................................................

................

3

Η Βησσαρία Κουντούρη «παίρνει συνέντευξη» από την κα Ναυσικά, ηρωίδα του βιβλίου της Χαράς Γιαννακοπούλου, «Το νησί που

ταξιδεύει»

Σήμερα επισκεφθήκαμε την κα Ναυσικά, πρωταγωνίστρια του βιβλίου << Το νησί που ταξιδεύει>> για να πάρουμε

συνέντευξη και να μας μιλήσει για την εμπειρία της και τα συναισθήματα της.

-Γειά σας κα Ναυσικά, είμαστε από το Γυμνάσιο Αστακού και ήρθαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχατε στο περίφημο βιβλίο <Το νησί που ταξιδεύει>.-Γειά σας παιδιά μου.. με μεγάλη μου χαρά να σας απαντήσω.-Πως νιώθετε που η ζωή σας είναι γραμμένη σε βιβλίο;-Νιώθω πολύ περήφανη γι αυτό. Ποτέ δεν περίμενα κάτι τέτοιο κι είναι μεγάλη μου τιμή που το διαβάζουν παιδιά και έφηβοι.-Τι συναισθήματα νιώθατε;-Ήμουν ένα μοναχικό κορίτσι που όλοι στο σχολείο το θεωρούσαν παράξενο. Ένιωθα μοναξιά, λύπη και κάποιες φορές σκεφτόμουν πως θα ήταν αν ήμουν κι εγώ ένα φυσιολογικό κορίτσι της ηλικίας μου. Μου έλειπε ο μπαμπάς μου και ώρες ώρες τα έβαζα μαζί του γιατί λόγω της δουλειάς του δεν ήταν δίπλα μου. Η μαμά μου έχει πεθάνει. .δεν την γνώρισα ποτέ.. παρά μόνο την θυμάμαι αμυδρά στο μυαλό μου όταν με νανούριζε.. σκεφτόμουν πως θα ήταν τώρα αν ζούσε, και η καρδιά μου γέμιζε από στενοχώρια..τ α μάτια μου βούρκωναν!-Δυνατά συναισθήματα! Πως νιώθατε κάθε φορά που η θεία σας σας έδειχνε ότι είστε ανεπιθύμητη στο σπίτι της;;

4

-Θυμό !Δεν ξέρω γιατί μου συμπεριφερόταν έτσι, δεν της είχα κάνει κάτι.. δεν με συμπαθούσε και με φιλοξενούσε αναγκαστικά επειδή της το ζητούσε ο μπαμπάς.. Πολλές φορές ένιωσα ότι γίνομαι βάρος.. Ήθελα να το σκάσω, αλλά δεν ήξερα που να πάω. Κάποιες φορές έπιανα τον εαυτό μου να είναι θυμωμένος με τον μπαμπά μου που δεν ήταν δίπλα μου.-Σας έλειπε ο μπαμπάς σας;;-Κάθε μέρα. Συνέχεια τον σκεφτόμουν και νοσταλγούσα τις λίγες φορές που με επισκεπτόταν. Με ανυπομονησία μετρούσα τις μέρες που θα τον έχω πάλι κοντά μου. Μόνο αυτόν είχα!-Πως φανταζόσασταν τη μητέρα σας;-Ο μπαμπάς είχε πει ότι ήταν μια πανέμορφη γοργόνα.. κι όσο παράξενο κι αν ακούγεται, στ' αλήθεια πίστευα ότι ήταν γοργόνα. Γι αυτό όλοι στο σχολείο με απέφευγαν και με θεωρούσαν παράξενη.-Είχατε φίλες;-Μόνο μία.. Την μοναξιά. Είχα αποδεχτεί ότι κανείς δεν ήθελε να κάνει παρέα με ένα παρανοϊκό κορίτσι που πίστευε στις γοργόνες.. Κάποιες φορές έκανα παρέα με τον φίλο του μπαμπά, το Φάνη. Ήταν ο δεύτερος μπαμπάς μου. Πάντα με καταλάβαινε και με βοηθούσε όταν το είχα ανάγκη.-Πως περνούσατε τον χρόνο σας, αφού δεν είχατε φίλες;-Κολυμπούσα. Στη θάλασσα ξεχνούσα τα πάντα. Πίστευα ότι εκεί θα βρω την μαμά μου. Ακόμη και τον χειμώνα, κολυμπούσα!-Στο βιβλίο διαβάσαμε ότι στο νησί μετακόμισε ο Χρήστος, παλιός φίλος του μπαμπά σας, με την οικογένεια του. Δεθήκατε με το αγόρι του, τον Δήμο. Πως νιώθατε όταν ήσασταν μαζί του;-Ο Δήμος με έκανε να νιώθω ξεχωριστά.. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα ήξερα ότι θα έχουμε μιά καλή σχέση. Ξεχνούσα όλα μου τα προβλήματα όταν συζητούσαμε και πάνω απ' όλα ο Δήμος ήταν το στήριγμά μου. Κάναμε τα πάντα μαζί και δεν ένιωθα πια μοναξιά.-Όταν σας επισκεπτόταν ο μπαμπάς σας, ποια συναισθήματα σας προκαλούσε η άφιξη του;-Ένιωθα πολύ ευτυχισμένη όταν τον έβλεπα μετά από πολύ καιρό. Με γέμιζε με δώρα απο τα ταξίδια του, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο που με ένοιαζε. Μακάρι να μπορούσε να μείνει για πάντα μαζί μου, τον είχα πολύ ανάγκη αλλά προσπαθούσα να μη του το δείξω για να μη τον στενοχωρήσω. Δεν μου άρεσε να τον βλέπω λυπημένο.-Με τον Δήμο, πως περνούσατε τον ελεύθερο χρόνο σας;-Θυμάμαι πως όταν ήρθε στο νησί και γίναμε φίλοι, τον πήγα στη θάλασσα.. Κολυμπήσαμε.. Ήθελα να μοιραστώ μαζί του τη μαγεία της θάλασσας και του βυθού. .Άλλες φορές πηγαίναμε βόλτες στο νησί, στα εκκλησάκια η λέγαμε πως θέλαμε να είναι το μέλλον μας!

5

-Ήταν το μοναδικό αγόρι που σας είχε πλησιάσει ενώ ήξερε ότι είχατε τις παράξενες σκέψεις για γοργόνες. Αυτό πως σας έκανε να νιώσετε;-Πάντα ήξερα ότι ο Δήμος ήταν διαφορετικός από τα άλλα παιδιά της ηλικίας μας. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Ήταν πολύ σημαντικός για μένα γιατί με έκανε να νιώσω μοναδική. Μου δημιούργησε αισθήματα που δεν ήξερα καν ότι μπορώ να νιώσω. Ο χαρακτήρας του, η συμπεριφορά του σε μένα με έκανε να τον ερωτευτώ. Το ίδιο ένιωθε κι αυτός. Είχαμε 'παντρευτεί'.-Χαχα, αυτό σίγουρα θα ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εσάς. Περάσατε ένα χρόνο μαζί. Μάλιστα μείνατε όλο αυτό το χρονικό σπίτι του. Τώρα που έπρεπε να ξαναφύγουν για Αθήνα, ποια ήταν τα συναισθήματά σας;;-Ένιωθα πολύ λυπημένη με όλο αυτό. Ο μόνος φίλος που είχα τόσα χρόνια, έπρεπε να φύγει. Στην αρχή θύμωσα μαζί του και του μίλησα πολύ άσχημα. Θεωρούσα ότι έφταιγε αυτός που έφευγε. Είχα μείνει πάλι μόνη μου.. Δεν είχα θυμώσει μόνο με τον Δήμο, αλλά και με τον μπαμπά. Ποτέ δεν ήταν δίπλα μου όπως όλοι. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο κάποιες φορές αλλά αυτό δεν έφτανε. Ένιωθα μοναξιά ξανά. Όλοι με είχαν εγκαταλείψει. Γι'αυτό έφυγα κι από το σπίτι της θείας.-Γιατί το κάνατε αυτό; Γιατί φύγατε από το σπίτι της;;-Ήθελα να της αποδείξω ότι δεν την χρειάζομαι πια. Έμεινα στο παλιό καράβι του μπαμπά. Ηρεμούσα εκεί. Δεν ήθελα να με λυπάται κι ούτε να της είμαι βάρος.-Αυτό δεν επηρέασε κι άλλο τα συναισθήματα σας; Δεν νιώθατε περισσότερη μοναξιά;;-Φυσικά και ένιωθα. Βέβαια και στο σπίτι της θείας το ίδιο ήταν. Ευτυχώς όμως είχα το Δήμο. .Μιλούσαμε συνέχεια στο κινητό και γράφαμε ο ένας στον άλλον κάθε μέρα.-Όταν σας ανακοίνωσε ο Φάνης να πάτε στην Αθήνα να συναντήσετε τον Δήμο, τι ήταν το πρώτο που σκεφτήκατε;;-Ότι μετά από τόσο καιρό θα τον συναντούσα ξανά.. Ένιωθα ανακούφιση που δεν με είχε ξεχάσει. Του το κράτησα για έκπληξη παρεμπιπτόντως, ήθελα να δω τα αυθόρμητα συναισθήματα του.-Kαι πως νιώσατε εσείς όταν τον είδατε; Όταν είδατε την αντίδραση του και όταν ήταν η ώρα να φύγετε;-Με αγκάλιασε.. Μετά από τόσους μήνες, με έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του. Χάρηκα πολύ που τον ξαναείδα και που περάσαμε πάλι χρόνο μαζί. Σίγουρα θα μου έλειπε ξανά!-Όταν γυρίσατε στο νησί με τον Φάνη, αποφασίσατε να δουλέψετε στην ταβέρνα του Μάνου. Πως πήρατε αυτή την απόφαση;;-Μετά από τόσο καιρό, ένιωθα πολύ δυνατή. Ένιωθα την μαμά ,τον μπαμπά και τον Δήμο δίπλα μου. Μου έλειπαν πολύ πάντως. Πίστευα στον εαυτό μου, είχα αυτοπεποίθηση και ένιωθα την αγάπη των τριών αγαπημένων μου

6

προσώπων δίπλα μου. Βέβαια χωρίς τον Φάνη δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά. Του χρωστάω πολλά η αλήθεια είναι.-Στο τέλος διαβάσαμε ότι βρήκατε μια φωτογραφία της μητέρας σας. Έτσι την φανταζόσασταν;;-Ο μπαμπάς είχε πει ότι μου έμοιαζε. Και πράγματι, ήμασταν ίδιες.. Ήταν πανέμορφη με υπέροχο χαμόγελο.. αλλά δεν ήταν γοργόνα.. ο μπαμπάς την έλεγε έτσι επειδή αγαπούσε το νερό όπως εγώ. Τώρα, περνούσα τον χρόνο μου στην ταβέρνα περιμένοντας τον μπαμπά και τον Δήμο.-Σας ευχαριστούμε πολύ κα Ναυσικά για τις απαντήσεις σας, να είστε καλά!-Κι εσείς παιδιά μου..!

.................................................................................................................

..........................................

Ο Γιάννης Κολλιάς «παίρνει συνέντευξη» από το Φιλέα Φογκ, τον ήρωα του Ιουλίου Βερν από το βιβλίο « Ο γύρος του κόσμου σε 80

μέρες»

Aπέναντί μας έχουμε τον κύριο Φιλέα Φογκ , ο οποίος είναι ξακουστός για το περίφημο ταξίδι του, τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες και ετοιμαζόμαστε να το πάρουμε μια συνέντευξη .

ΕΓΩ : Κύριε Φογκ γιατί στη ζωή σας είναι όλα τόσο ήσυχα και σταθερά ;Φ.ΦΟΓΚ : Έχω οργανώσει τη ζωή μου με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα έτσι ώστε να αποφεύγω ιδιαίτερες συγκινήσεις και να συνεχίζω τη ήρεμη ζωή μου .

ΕΓΩ : Τι είδους άνθρωποι είναι οι κύριοι που συναναστρέφεστε στη λέσχη και γιατί αρέσει σε όλους σας ιδιαίτερα το χουίστ ;Φ.ΦΟΓΚ : Οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα στη λέσχη είναι και αυτοί πλούσιοι αριστοκράτες όπως άλλωστε και κάθε άλλος μέσα σε αυτή τη λέσχη . Είναι επίσης και εκείνοι μανιακοί παίκτες του χουίστ , όπως και εγώ . Αυτή είναι η αγαπημένη μας ενασχόληση και ειδικά δική μου , γιατί είναι ένα παιχνίδι όπου χρησιμοποιείς το μυαλό σου και οι κουβέντες είναι περιορισμένες , είναι δηλαδή το πιο ταιριαστό στο χαρακτήρα μου παιχνίδι .ΕΓΩ : Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτό το ομολογουμένως επικίνδυνο ταξίδι και ποια ήταν η πρώτη αντίδραση του υπηρέτη σας Πασπαρτού ;Φ.ΦΟΓΚ : Αυτό το ταξίδι ήταν μία πραγματική πρόκληση για εμένα και δεν μπορούσα να αντισταθώ . Ήξερα από την αρχή πως δεν θα είναι εύκολο , αλλά ήμουν απόλυτα πιστός στη θεωρεία μου και βέβαιος πως χωρίς

7

φλυαρίες και σωστή οργάνωση θα τα κατάφερνα έστω και αν οι συνθήκες δεν ήταν πάντα τόσο ευνοϊκές . Όταν ανακοίνωσα στον υπηρέτη μου το ταξίδι , η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκε και δυσκολευόταν ακόμα και να το πιστέψει, εφόσον ήξερε πόσο ήσυχα περνάει η καθημερινότητά μου . Θα μπορούσα να πω πως απογοητεύτηκε κιόλας γιατί για πρώτη φορά στη ζωή του είχε και αυτός την ευκαιρία για μία ήσυχη καθημερινότητα , το μόνο που μπορούσε να κάνει όμως ήταν να ακολουθήσει τον κύριο του σε αυτό το ταξίδι .ΕΓΩ : Όταν σας προκάλεσαν να κάνετε το ταξίδι δε διστάσατε να στοιχηματίσετε 20.000 λίρες ! Ήσασταν αλήθεια τόσος σίγουρος πως θα πετύχετε;Φ.ΦΟΓΚ: Όπως προαναφέρω την ώρα που στοιχημάτιζα τις 20.000 λίρες ήμουν απόλυτα πιστός στη θεωρία μου και πίστευα πως θα μπορούσα να κάνω αυτό το ταξίδι και στο τέλος δικαιώθηκα . Βέβαια οφείλω να αναφέρω πως ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος για κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί με πράξεις .ΕΓΩ : Πως καταφέρατε να μένετε ανέκφραστος μπροστά στις δυσκολίες και ποια ήταν κατά τη γνώμη σας η μεγαλύτερη ;Φ.ΦΟΓΚ : Όταν ξεκίνησα αυτό το ταξίδι ήταν δεδομένο πως θα συναντούσα πολλές δυσκολίες και έτσι ήμουν προετοιμασμένος . Επιπλέον αν ασχολούμουν περισσότερο με τα προβλήματα παρά με τον τρόπο επίλυσής τους δε θα μου πρόσφερε απολύτως τίποτα παρά ένα άλυτο πρόβλημα . Η μόνη δυσκολία που κατάφερε να με αγχώσει εσωτερικά, χωρίς όμως να το δείξω με τις αντιδράσεις μου , ήταν μόλις κληθήκαμε να σώσουμε την Αούντα από μία ανθρωποθυσία σε βάρος της στο όνομα της θεάς Κάλη .ΕΓΩ : Η κατ‘ εσάς μεγαλύτερη δυσκολία του ταξιδιού σας θα μπορούσε να αποφευχθεί καθώς δεν είχατε καμία υποχρέωση να σώσετε αυτή την γυναίκα . Γιατί θελήσατε να ρισκάρετε το ταξίδι σας χωρίς να έχετε κάτι να κερδίσετε ;Φ.ΦΟΓΚ : Το ότι δεν είχα καμία υποχρέωση να τη βοηθήσω είναι καθαρά δική σου άποψη. Πράγματι θα μπορούσα όπως λες να συνεχίσω το ταξίδι μου σαν να μη συμβαίνει τίποτα και να κερδίσω και χρόνο . Δεν μπορούσα όμως να αδιαφορήσω για τη ζωή ενός ανθρώπου, εξάλλου κέρδισα κάτι και αυτό είναι μια γοητευτικότατη κυρία που μπορεί να βασιστεί πάνω μου και να έχει εγγυημένη την προσωπική της ασφάλεια .ΕΓΩ : Όταν τα χρονικά περιθώρια στένευαν και ήταν πολύ πιθανό να αποτύχετε , ποιες ήταν οι εσωτερικές σας σκέψεις , μετανιώσατε για κάποιες επιλογές σας ;Φ.ΦΟΓΚ : Ακόμα και όταν τα περιθώρια στένευαν απελπιστικά δεν σκεφτόμουν καθόλου το ενδεχόμενο της αποτυχίας , αντίθετα ήμουν πεπεισμένος πως με την κατάλληλη οργάνωση θα μπορούσαν πολύ εύκολα να ανατραπούν τα γεγονότα . Όσον αφορά τις κινήσεις μου μέχρι εκείνη τη στιγμή , μπορείς να είσαι απόλυτα βέβαιος πως ποτέ δε θα μετανιώσω για κάτι που έκανα στο ταξίδι .ΕΓΩ : Θα ήθελα να επανέλθουμε για λίγο στο θέμα των χρημάτων . Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δε λυπηθήκατε καθόλου τα χρήματα και αν μη τι άλλο δε φάνηκε να ενδιαφέρεστε για αυτά . Γιατί θελήσατε να στοιχηματίσετε ένα αστρονομικό ποσό χωρίς να σας ενδιαφέρει το αν θα κερδίσετε ;Φ.ΦΟΓΚ : Όπως πού σωστά αναφέρεις δεν με ενδιαφέρουν σε μεγάλο βαθμό τα χρήματα. Ο λόγος που στοιχημάτισα αυτό το ποσό ήταν για να δώσω στα πρόσωπα της λέσχης να καταλάβουν πως δε λέω λόγια του αέρα και να τους δώσω ένα επιπλέον κίνητρο να στοιχηματίσουν

8

ΕΓΩ : Αφού μας μιλήσατε για την περιπέτειά σας θα ήθελα να μας πείτε τι σας άφησε όλο αυτό ;Φ.ΦΟΓΚ : Το κέρδος από αυτήν την περιπέτεια είναι μεγάλο και ασφαλώς δε μιλάω για το υλικό κέρδος αλλά για την τεράστια εμπειρία του γύρου του κόσμου κάτω από αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες και τις απίστευτες και διαφορετικές εντυπώσεις που μπορεί να σου δώσει ένα τέτοιο ταξίδιΕΓΩ : Χαίρεται κύριε Φογκ να είστε καλά.Φ.ΦΟΓΚ : Επίσης νεαρέ μου.

Αυτά λοιπόν ήταν τα όσα είχε να πει ο Φιλέας Φογκ για την απίστευτη εμπειρία από το γύρω του κόσμου σε 80 ημέρες.

........................................................................................................

......................................

Ο Παναγιώτης Κούγγελης «συζητά» με την κα Ζωή, την ηρωίδα της Ζωρζ Σαρή από το βιβλίο «Κόκκινη κλωστή

δεμένη»ΕΓΩ: Κυρία Ζωή σας ευχαριστώ που μας δεχτήκατε.

ΖΩΗ: Καλώς σας βρήκα.

ΕΓΩ: Λοιπόν μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την κατοχή;

ΖΩΗ: Κοιτάξτε τα πράγματα στην κατοχή ήταν πολύ δύσκολα. Ο κόσμος περνούσε και ζητούσε ελευθερία.

9

Όπως αναφέρω στο βιβλίο μου ορισμένες φορές ο πατέρας μου πουλούσε πράγματα για να αγοράσει λίγο λάδι. Ζούσαμε κάτω από άθλιες συνθήκες.

ΕΓΩ: Άρα εσείς συμμετείχατε στον αγώνα για την ελευθερία σας;;

ΖΩΗ: Ναι βέβαια. Δεν φοβήθηκα ακόμη και όταν μας κυνηγούσαν ήμουν στην πρώτη γραμμή και φώναζα τα δικαιώματά μας.

ΕΓΩ:Η οικογένειά σας το είχε δεχτεί το γεγονός αυτό;

ΖΩΗ: Αρχικά δεν το ήξεραν αλλά μόλις μας κατάλαβε ο πατέρας δεν το δέχτηκε. Δεν του άρεσαν αυτά. Ήθελε απλά να σπουδάσω και να ζω μια ήρεμη ζωή.

ΕΓΩ: Την αδερφή σας την αγαπούσατε;

ΖΩΗ: Μα και βέβαια τη λάτρευα. Μαζί ήμασταν ένα. Τότε λέγαμε τα μυστικά μας και αγωνιούσαμε για τον αγώνα.

ΕΓΩ: Τι αισθανθήκατε μόλις όλα τέλειωσαν;

ΖΩΗ: Ανακούφιση, χαρά, ευτυχία, αγάπη, ελευθερία και άλλα .Μπορούσαμε να τρώμε, να διασκεδάζουμε ελεύθερα. Αυτά τα βασικά πράγματα που είχαμε στερηθεί.

ΕΓΩ: Ευχαριστούμε κα Ζωή. Ήταν τιμή μου που σας γνώρισα!

ΖΩΗ: Χαρά μου, γειά σας!

Η Δώρα Κυριάκου «παίρνει συνέντευξη» από τη Μάτα, την ηρωίδα της Ζωρζ Σαρή, από το βιβλίο «Τα χέγια»

-Γεια σου Μάτα το όνομα μου είναι Θεοδώρα Κυριάκου και σαν εκπρόσωπος της τάξης μου θα ήθελα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις.-Γεια σου Θεοδώρα, μετά χαράς να σου απαντήσω σε όποια ερώτηση θες να μου κάνεις.-Ο πατέρας σου και η θεία σου δεν σου έχουν μιλήσει ποτέ για την μητέρα σου. Πως ένιωσες όταν βρήκες στο μπαούλο την κιτρινισμένη φωτογραφία με έναν άγνωστο άντρα και μια άγνωστη γυναίκα;

-Αρχικά προσπαθούσα να καταλάβω ποιοι είναι και αν τους γνωρίζω. Δεν τα κατάφερα όμως και άρχισα να αναρωτιέμαι. Ποιος μπορεί να ήταν εκείνος ο άντρας που απεικονιζόταν στη φωτογραφία και ποια μπορεί να ήταν η γυναίκα που στεκόταν στο πλάι του. Γιατί δεν τους ξέρω; Γιατί ο πατέρας μου και η θεία μου δεν μου έχουν μιλήσει ποτέ για αυτούς; Μήπως αυτή η γυναίκα να ήταν η μητέρα μου;

10

-Γιατί παραξενεύτηκες όταν ο πατέρας σου σού ανακοίνωσε ότι φέτος θα κάνατε αποκριές στο χωριό του, το Δαδί;-Ο λόγος που με έκανε να παραξενευτώ ήταν γιατί στο χωριό του πατέρα μου πηγαίνουμε μόνο το Πάσχα και ποτέ άλλοτε. Φέτος αποφάσισε ότι έπρεπε να κάνουμε και αποκριές εκεί για να γνωρίσω ένα έθιμο που γίνεται αποκλειστικά εκεί και έπρεπε να το μάθω. -Πως αισθάνθηκες όταν γνώρισες τον Γιάννη στο χωριό του πατέρα σου;-Στην αρχή μπορώ να πω ότι τον αντιπάθησα πολύ γιατί φαινόταν ότι είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες και έχουμε εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις για τον κόσμο γενικά. Στη συνέχεια όμως με άλλες συζητήσεις μας φάνηκε ότι είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Όπως για παράδειγμα και στους δύο αρέσουν τα φιλολογικά. Εγώ θέλω να περάσω σε φιλολογική σχολή και αυτός είναι ήδη εδώ και δύο χρόνια, κι έτσι αρχίσαμε να μιλάμε όλο το βράδυ μόνοι μας και ασταμάτητα. Άρχισα να τον συμπαθώ, όπως και αυτός. Μόλις έπρεπε να φύγω ανταλλάξαμε αριθμούς έτσι ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε επαφή. -Σύμφωνα με αυτά που διάβασα στο βιβλίο, ο αγαπημένος σου ποιητής είναι ο Ελύτης. Για ποιους λόγους σε ενθουσιάζει τόσο πολύ; -Πρώτα από όλα είμαι μία έφηβη κοπέλα που της αρέσει πολύ η ποίηση. Όπως πολλά παιδιά έχουν αγαπημένους τραγουδιστές, ηθοποιούς και άλλα πολλά τέτοια έτσι και εγώ έχω έναν αγαπημένο ποιητή, τον Ελύτη. Είναι ο αγαπημένος μου γιατί μου αρέσει ο τρόπος που συνδέει διάφορα θέματα μεταξύ τους αλλά και ο τρόπος που εκφράζεται με λόγια, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Είναι μοναδικός για εμένα απλά.-Για ποιο λόγο αντέδρασες έτσι μόλις άκουσες για την τριήμερη αποβολή;-Δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους καταστάσεις, είμαι από τις καλύτερες μαθήτριες και δεν συνηθίζω να αυθαδιάζω στους καθηγητές μου. Δεν είχα ξανά γίνει θέμα συζήτησης για το σύλλογο των δασκάλων και δεν έχω ξανά πάρει αποβολή. Για αυτό το λόγο το γεγονός αυτό με στενοχώρησε πολύ προσωπικά αλλά στενοχωρήθηκα και επειδή θα στενοχωρούσα τον πατέρα μου ο οποίος θα γυρνούσε από τη δουλειά του κουρασμένος.-Φοβήθηκες όταν έλαβες το άγνωστο τηλεφώνημα που σε εκβίασε πως αν υπογράψεις τη διαμαρτυρία θα σε βγάλει στις εφημερίδες και θα μιλήσει για το άσχημο παρελθόν του πατέρα σου ούτε εσύ η ίδια ήξερες;-Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν με ένοιαξε καθόλου γιατί πίστευα πως ήταν απλά μια φάρσα, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια όλα όσα μου είπε μετά βέβαια και από αυτά που μου είπε η μητέρα της Βικτώριας της φίλης μου. Δηλαδή ότι ο πατέρας μου δούλευε για την Γενική Ασφάλεια Αθηνών την περίοδο της δικτατορίας και του Πολυτεχνείου, ότι σκότωνε ανθρώπους αποκεφαλίζοντας τους και ότι έκανε παρέα με τους δικτάτορες.-Πως αισθάνθηκες όταν ο πατέρας σου σου αποκάλυψε όλη την αλήθεια για το παρελθόν του και για την μητέρα σου;

11

-Αρχικά σάστισα, δεν ήξερα τι να πω, τι να κάνω, νευρίασα τόσο που μου τα έκρυβε όλα αυτά τόσα χρόνια που δεν ήθελα να γυρίσω στο σπίτι μαζί του. Όταν όμως μου μίλησε και η κυρία Νόρα για το τι συνέβαινε τα χρόνια εκείνα φέρνοντάς μου παραδείγματα άλλαξα κατά κάποιον τρόπο γνώμη και αποφάσισα να γυρίσω σπίτι με τον πατέρα μου.-Μάτα σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και για όλες τις πληροφορίες που μας έδωσες.-Παρακαλώ κοπέλα μου και καλή σου συνέχεια...............................................................................................................................................

Ο Χρήστος Σκουτέρης «συζητά» με το Μύρωνα, τον ήρωα του βιβλίου «Μαζί», της Ελένης

Πριοβόλου»

Ένας ήρωας που καθήλωσε το κοινό  του βιβλίου  'Μαζί' ήταν ο Μύρων. Έτσι, πήρα την πρωτοβουλία  να πάρω συνέντευξη και να μάθω περισσότερα....!

12

Ερ. Ποια ήταν  η ψυχολογική  σου κατάσταση  που καθημερινά σου την είχαν στημένη τα Σκαθάρια ;

Απ. Ήμουν  στεναχωρημένος , ένιωθα ότι με κυρίευε  κυρίως ο φόβος και η θλίψη.

Ερ. Πως ένιωθες που ήσουν μικρόσωμος ;

Απ. Το μόνο  που αισθανόμουν ήταν η απογοήτευση, γιατί σε εμένα  και όχι κάποιον άλλον, αλλά  αυτό δεν με έκανε  να χάνω το θάρρος μου.

Ερ. Ήθελες να γίνεις μέλος στην ομάδα των Σκαθαριών ;

Απ. Όχι βέβαια, διότι ήξερα ότι την απογοήτευση  και την θλίψη  των παιδιών.

Ερ. Αν ήταν στο χέρι σου να διαλύσεις αυτην την ομάδα, θα το έκανες;

Απ. Θα έκανα τα πάντα για να μην υπάρχει αυτή η έχθρα ,αυτό το μισός αλλά  να είναι όλοι φίλοι, να αγαπάει  ο ένας  τον άλλον.

Ερ. Αν δεν κάνω λάθος, δεν είχες πολλούς φίλους. Μόλις συνάντησες την Λούνα, την ένιωθες μόνο σαν φίλη  ή  κάτι παραπάνω ;

Απ. Την Λούνα την αγάπησα αλλά φιλικά, ποτέ δεν θα μπορούσα να ήμουν μαζί σε σχέση εννοώ.

Ερ. Μόλις απεβίωσε το περιστέρι σου πως ένιωσες;

Απ. Ήμουν γεμάτος μισός γιατί  ήξερα ότι το σκότωσαν οι γείτονες και με έκαναν ακόμα πιο τρελό ,γιατί δεν έλεγαν την αλήθεια ότι το σκότωσαν  οι ίδιοι.

Ερ. Την στιγμή  που η ομάδα  των Σκαθαριών  διαλύθηκε πως ένιωθες ;

Απ. Μεγάλη  ανακούφιση ,θα γυρνούσα  σπίτι  χωρίς  φόβο.

Ερ. Θυμάσαι ακόμη  το όνομα  του Σεραφείμ, όπως αποκαλούσες;

Απ. Δεν πρόκειται να το ξεχάσω... μου είχε  βγει το λάδι μέχρι να μου πει το όνομα  του. Τον έλεγαν  Λευτέρη.

.......................................................................................................................................

....................

13

14