ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣΕργασία στο μάθημα:

«Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή» Γ΄ Γυμνασίου

Κεφάλαιο 7ο , ενότητα 3η

Περιεχόμενα Τι είναι «ενεργός πολίτης», τι κάνει, τι σημαίνει

«ενεργός πολίτης»: slides 2-5 «Πολιτειότητα» και «ενεργός πολιτειότητα »: slide 6 Η «κοινωνία των πολιτών » και η «διδασκαλία» της

στα σχολεία: slides 7-11 Ο ρόλος του σχολείου στην κοινωνία των πολιτών:

slides 12-21 Ο ρόλος του σχολείου στη διαµόρφωση του ενεργού

πολίτη: slides 22-26 Συμπέρασμα: slides 27-28 Ενεργός πολίτης -Ατομικά, Πολιτικά και Κοινωνικά

Δικαιώματα : slides 29-38.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ 

Ο ενεργός πολίτης είναι ο υπεύθυνος πολίτης, που είναι ενημερωμένος, ξέρει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του,

εκφράζει την άποψή του του και συμμετέχει ενεργά στην κοινωνία.

Ο ενεργός πολίτης είναι αυτός που είναι υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του, φροντίζει για την υγεία, ευεξία του, την προσωπική του

ευημερία και ανάπτυξη.

Ενημερώνεται για τα κοινά, αναζητά πληροφορίες, φιλτράρει την είδηση συμμετέχει στο χώρο της δημόσιας συζήτησης με

παραδοσιακούς σύγχρονους τρόπους, διαμορφώνει κριτική σκέψη και παίρνει θέση.

 Προστατεύει το περιβάλλον, ενδιαφέρεται για την προστασία του

φυσικού περιβάλλοντος, δεν ρυπαίνει , υιοθετεί πρακτικές που ενισχύουν το πράσινο, την εξοικονόμηση ενέργειας, προσέχει την κατανάλωση του νερού, ανακυκλώνει, κινείται με τα μέσα μαζικής

μεταφοράς ή το ποδήλατο.

Διεκδικεί τα δικαιώματά του στο δημόσιο χώρο επιδιώκει τη δημόσια έκφραση και διεκδίκηση των

δικαιωμάτων του, επιδιώκει τη δημιουργία υποδομών στη γειτονιά

του και στη χώρα του, τη διατήρηση ελεύθερων χώρων & του πράσινου στους κοινόχρηστους χώρους, καθώς και της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Δέχεται τη διαφορετικότητα, δέχεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, βοηθά τους συμπολίτες του, τηρεί τους κανόνες που θεσπίζονται για τη διευκόλυνσή τους και είναι ανοιχτός απέναντι στους μετανάστες της πόλης, διεκδικώντας την κοινωνική ένταξη τους.

Ο ενεργός πολίτης ενεργεί και παρατηρεί τι συμβαίνει στην κοινωνία και παρεμβαίνει, σε συνεργασία με συμπολίτες του, όταν διαπιστώνει παρανομίες δημόσιων ή/και ιδιωτικών φορέων.

Αν επιχειρήσουμε να αποδώσουμε με ορισμό την έννοια του ενεργού πολίτη θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στους ακόλουθους ορισμούς:

«Να είσαι πολίτης σημαίνει να συμμετέχεις. Ο πραγματικός πολίτης διαδραματίζει ενεργό και ολοκληρωμένο ρόλο στα θέματα που αφορούν την κοινότητά του. Μόνο όταν κάποιος βγαίνει από το σπίτι του στον κοινό χώρο, τότε είναι που ξεκινά ο διάλογος της πολιτότητας. Έτσι συμφωνούμε πως εκείνο που διαμορφώνει την έννοια της πολιτότητας είναι η ενεργός συμμετοχή και αυτό είναι το κλειδί στην επιτυχία της ανάδειξης ενεργών πολιτών».

«Η πολιτειότητα είναι η ιδιότητα του να είναι κανείς πολίτης. Η ενεργός πολιτειότητα προϋποθέτει την ενημέρωση για τα κοινά, τη γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που έχει το άτομο ως πολίτης, την έκφραση των απόψεών του, την απαίτηση για διαφάνεια και δικαιοσύνη, την ενεργό συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες».

«Η έννοια του «ενεργού πολίτη» αναφέρεται συνήθως στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του στον δημόσιο χώρο και στην ενεργό συμμετοχή του στις πολιτικές και κοινωνικές δομές διαμόρφωσης απόψεων ή λήψης αποφάσεων, όπως είναι οι φορείς αυτοδιοίκησης, τα κόμματα, οι συνδικαλιστικοί φορείς, οι διάφοροι σύλλογοι, αλλά και οι άτυπες συλλογικότητες (κοινωνικού, πολιτικού ή πολιτιστικού χαρακτήρα), οι επιστημονικές ενώσεις κ.ά.».

Με την έννοια του ενεργού πολίτη σχετίζεται η «κοινωνία των πολιτών».

Ο όρος δηλώνει όλες τις μορφές κοινωνικής δράσης ατόμων ή ομάδων, οι οποίες δεν απορρέουν από το κράτος και δεν αναλαμβάνονται από αυτό.

Οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών αντιπροσωπεύουν:

1. τους παράγοντες της αγοράς εργασίας μέσω των οργανώσεων των κοινωνικών εταίρων,

2. συγκεκριμένους κοινωνικο-οικονομικούς κύκλους, 3. τους μη κυβερνητικούς οργανισμούς, οι οποίοι

υπερασπίζονται κοινούς στόχους (π.χ. την προστασία του περιβάλλοντος, τα δικαιώματα των καταναλωτών, την εκπαίδευση και κατάρτιση κ.τ.λ.),

4. τις οργανώσεις βάσης, οι οποίες εκπροσωπούν ένα μέρος της κοινωνίας (τα κινήματα νέων, τις ενώσεις υπέρ της οικογένειας κ.τ.λ.),

5. καθώς και τις θρησκευτικές κοινότητες.

 Η Συνθήκη της Λισαβόνας (άρθρο 15 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης) αναγνωρίζει τη σημασία της συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών στη χρηστή ευρωπαϊκή διακυβέρνηση.

1. Σύμφωνα με τον καθηγητή κοινωνιολογίας στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (London School of Economics) Νίκο Μουζέλη, «οι πιο πρόσφατες θεωρίες γύρω από την Κοινωνία των Πολιτών και τις συνθήκες ισχυροποίησής της εστιάζονται σε έναν “ενδιάμεσο” χώρο μεταξύ κράτους και αγοράς: σε έναν αυτοκυβερνώμενο κοινωνικό χώρο, αποτελούμενο από θεσμούς, ομάδες, οργανώσεις οι οποίες λειτουργούν και κατά του άκρατου ατομικισμού της αγοράς και κατά του κρατικού αυταρχισμού» (Μουζέλης,1997).

2. Η κοινωνία των πολιτών αποτελεί έναν δυναμικό κοινωνικό χώρο συμμετοχής, όπου ο κάθε πολίτης προσχωρεί με τη θέλησή του για να επιδιώξει τον κοινό στόχο της επίλυσης σημαντικών κοινών κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων.

Στην αγγλόφωνη εκπαίδευση η διδασκαλία της πολιτειότητας αναφέρεται με τον όρο teaching citizenship, ενώ στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα υπήρχε και υπάρχει ανάλογο μάθημα, η Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης Ν. Λάρισας μαζί με Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστηµών Ν. Λάρισας – Μέσα στο πρόγραµµα Σπουδών: Θεµατική ενότητα με λέξεις κλειδιά: Κοινωνία των πολιτών, ενεργός πολίτης, επίλυση προβλήµατος

Περίληψη της εργασίας: «Ο ρόλος του σχολείου στην κοινωνία των πολιτών - Θεωρητική µεθοδολογική προσέγγιση»

Τον 21ον αιώνα φαίνεται να ενδυναµώνεται ο ρόλος της Κοινωνίας των πολιτών. Οι πολίτες αυτής της κοινωνίας, οι οποίοι µπορούν να χαρακτηριστούν ως ενεργοί πολίτες, θα πρέπει να διαθέτουν επιθυµία και ικανότητα συµµετοχής σε δραστηριότητες που δεν είναι εύκολο να καλύψει ούτε ο δηµόσιος, ούτε ο ιδιωτικός τοµέας, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας, της πολιτιστικής κληρονοµιάς κ.ά.

Γνώσεις και ικανότητες επικοινωνίας και συνεργασίας, κριτικής σκέψης, αναγνώρισης και επίλυσης προβλήµατος θεωρούνται απαραίτητες για µια αποτελεσµατική συµµετοχή και δράση στην Κοινωνία των πολιτών.

Η διαµόρφωση του ενεργού πολίτη µε τα παραπάνω χαρακτηριστικά µπορεί και πρέπει να γίνει από το σχολείο, το οποίο εκτός από κατάλληλη παιδεία θα πρέπει επιτέλους να προσανατολιστεί στη σύνδεση θεωρίας και πράξης εφαρµόζοντας κατάλληλες διδακτικές µεθόδους.

(Μέρος εργασίας αυτούσιο:) «Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να εµφανίζεται όλο και πιο

συχνά ο όρος «Κοινωνία των πολιτών», ο οποίος δηλώνει τη λειτουργία µιας κοινωνίας ανθρώπων που εθελοντικά δραστηριοποιούνται σε διάφορους τοµείς, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, ο πολιτισµός, η υγεία, η προστασία του καταναλωτή κ. ά.

Η δραστηριότητα των ανθρώπων αυτών γίνεται κυρίως στα πλαίσια διαφόρων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.), όπως οι διεθνείς Unicef, Greenpeace, Γιατροί χωρίς σύνορα και πολλές άλλες.

Στην Ελλάδα επίσης έχουµε από παλιά εθελοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τοµείς, όπως το περιβάλλον και χάρη σ’ αυτές κινητοποιείται ένα µέρος της τοπικής κοινωνίας σε δραστηριότητες που ούτε οι δηµόσιοι, ούτε ιδιωτικοί φορείς µπορούν να διεξάγουν.

Οι δραστηριότητες αυτές των Μ. Κ. Ο. ανήκουν στον Τρίτο Τοµέα ο οποίος σύµφωνα µε τον J. Rifkin (1996) θα ενδυναµωθεί τον 21ον αιώνα ως αποτέλεσµα της αποδυνάµωσης του ιδιωτικού και δηµόσιου τοµέα.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα «αναγκάζονται» να οργανωθούν σε Μ.Κ.Ο. και µέσα από εθελοντική δράση να προστατεύουν τα συµφέροντά τους. Ήδη οι δηµόσιες αρχές αναγνωρίζουν τον ρόλο των Μ.Κ.Ο. και τη συµβολή τους στη διαχείριση σχεδίων και στην εφαρµογή πολιτικών.

Το νέο µοντέλο διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης εισάγει δύο νέες συνιστώσες, τον κοινωνικό διάλογο και τη συµµετοχή των Μ.Κ.Ο.

Πρόσφατα στην Περιφέρεια Θεσσαλίας µε πρωτοβουλία της ∆ιαχειριστικής αρχής για τον σχεδιασµό και την υλοποίηση δράσεων του Γ΄ ΠΕΠ και στο πλαίσιο της κοινωνικής διαβούλευσης, δηµιουργήθηκε ένα ∆ίκτυο από εκατό περίπου οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στους τοµείς του περιβάλλοντος, της υγείας και του πολιτισµού.

Σε έρευνα του ΤΕΙ Λάρισας (2004) για την περιφέρεια Θεσσαλίας, καταγράφηκαν 432 φορείς µε ποικίλες ονοµασίες (οργανώσεις, σύλλογοι, σωµατεία), οι οποίοι όµως πληρούν τα βασικά κριτήρια για την ένταξή τους στις Μ.Κ.Ο.

Έρευνα του ΤΕΙ Λάρισας: φορείς που πληρούν τα βασικά κριτήρια για την ένταξή τους στις Μ.Κ.Ο. Απ’ αυτές µόνο 14 είναι καθαρά

περιβαλλοντικές, ενώ οι 381 ασχολούνται µε θέµατα πολιτισµού.

Στις περιβαλλοντικές οργανώσεις δραστηριοποιείται ποσοστό λιγότερο από το 0,5% του πληθυσµού της περιφέρειας µε αυξητικές όµως τάσεις.

Τίθεται το ερώτηµα, όχι µόνο για την περιφέρεια Θεσσαλίας, πώς το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί και πώς η δράση θα γίνει πιο αποτελεσµατική προς όφελος του περιβάλλοντος.

Ακριβώς σ’ αυτό το σηµείο θα ήθελα να εισάγω τον προβληµατισµό: ποιον ρόλο παίζει η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, αλλά και γενικότερα πώς το Εκπαιδευτικό σύστηµα επηρεάζει τη διαµόρφωση ενεργών πολιτών.

Για τον παραπάνω σκοπό θα εξετασθεί κατά πόσον οι στόχοι των Προγραµµάτων Σπουδών και ο τρόπος εφαρµογής τους συµβάλλουν στην ανάπτυξη των χαρακτηριστικών του ενεργού πολίτη.

Χαρακτηριστικά του ενεργού πολίτη

Στη διακήρυξη της Unesco στην Τυφλίδα (1977) αναφέρεται πως η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στοχεύει στη δηµιουργία πολιτών µε γνώσεις, ευαισθησία, φαντασία … έτοιµους να προτείνουν λύσεις, έτοιµους να µετέχουν στη λήψη και εκτέλεση αποφάσεων. Θα λέγαµε ότι οι στόχοι αυτοί περιγράφουν συνοπτικά και ολοκληρωµένα τα χαρακτηριστικά του ενεργού πολίτη.

Κυβερνητικές και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις έχουν ανάγκη από πολίτες µε τις

παραπάνω ιδιότητες. Επίσης ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά των µελών των

Μ.Κ.Ο. είναι ο εθελοντισµός, ( Salamon & Anheier 1997). Είκοσι περιβαλλοντικές Μ.Κ.Ο. ( στο περιοδικό Ν. Οικολογία, 1997), ταυτίζουν τον «ιδανικό» εθελοντή µε τον ιδανικό πολίτη και τον χαρακτηρίζουν ως εξής: συνεπής στις υποχρεώσεις του και ιδεολόγος, περιβαλλοντικά ευαισθητοποιηµένος, µε γνώσεις και ικανότητες, συνεργάσιµος κ.λπ.

Όσον αφορά τις ικανότητες που απαιτούνται προκειµένου οι δράσεις των Μ.Κ.Ο. και των µελών τους να είναι αποτελεσµατικές, απαραίτητες κρίνονται η ικανότητα επικοινωνίας και συνεργασίας καθώς και η ικανότητα επίλυσης προβλήµατος.

Ο ρόλος του σχολείου στη διαµόρφωση του ενεργού πολίτη

(Αποσπάσματα από άλλη εργασία) Είναι γενικά αποδεκτό ότι η διαµόρφωση του

ενεργού πολίτη δεν βασίζεται µόνο στην τυπική εκπαίδευση. Η κοινωνία της αγοράς και της παγκοσµιοποίησης, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες και οι δηµόσιοι φορείς µε τον τρόπο που λειτουργούν και βέβαια τα ΜΜΕ συµβάλλουν κατά µεγάλο µέρος στην αγωγή του πολίτη, αλλά όχι πάντοτε µε θετικό τρόπο.

Επιπλέον η «δια βίου» εκπαίδευση έχει να προσφέρει πολλά στην απόκτηση νέων γνώσεων και δεξιοτήτων που κρίνονται απαραίτητες για την ενεργό συµµετοχή στην κοινωνία των πολιτών.

Οι τέσσερις πυλώνες της δια βίου εκπαίδευσης τον 21ο αιώνα από τη

∆ιεθνή Επιτροπή για την Εκπαίδευση της Unesco.

Να µάθουµε να γνωρίζουµε, να µάθουµε να πράττουµε, να µάθουµε να συνυπάρχουµε και να υπάρχουµε

Ας εξετάσουµε όµως το ρόλο της τυπικής εκπαίδευσης,

δηλ. αν το σηµερινό σχολείο έχει την πρόθεση και αν µπορεί να δηµιουργήσει

α) πολίτες-εθελοντές και β) πολίτες µε ικανότητες να επιλύουν

προβλήµατα είτε αυτά είναι περιβαλλοντικά, είτε άλλου είδους βελτίωσης

καθηµερινών καταστάσεων.

• Όσον αφορά την πρόθεση αυτή φαίνεται να υπάρχει τόσο στους στόχους των προγραµµάτων σπουδών του σηµερινού σχολείου, όσο και του µελλοντικού σχολείου της κοινωνίας της αγοράς. • Γνώσεις και ικανότητες χαρακτηριστικές του ενεργού πολίτη, όπως κριτική ικανότητα, επιστηµονικός τρόπος σκέψης, δηµιουργική φαντασία, αυτοεκτίµηση, επικοινωνία, συνεργασία, προστασία του περιβάλλοντος, κ.ά, αναφέρονται στους σκοπούς της διδασκαλίας σχεδόν όλων των µαθηµάτων. • Όµως υπάρχει διάσταση µεταξύ λόγων και έργων. Από τους στόχους των προγραµµάτων Σπουδών ικανοποιούνται µόνο οι γνωστικοί. Οι στόχοι δεξιοτήτων και στάσεων για να επιτευχθούν πρέπει να συνοδεύονται από κατάλληλες δραστηριότητες οι οποίες θα βοηθήσουν στη δηµιουργία του ενεργού πολίτη».

Όπως αναφέραμε και στη διαφάνεια 7, συμπεραίνουμε τα ακόλουθα: Η πολιτειότητα είναι η ιδιότητα του να είναι κανείς

πολίτης. Η ενεργός πολιτειότητα προϋποθέτει την ενημέρωση για τα κοινά,

τη γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που έχει το άτομο ως πολίτης, την έκφραση των απόψεών του, την απαίτηση για διαφάνεια και δικαιοσύνη, την ενεργό συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες.

Η έννοια του «ενεργού πολίτη» αναφέρεται συνήθως στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του στον δημόσιο χώρο και στην ενεργό συμμετοχή στις πολιτικές και κοινωνικές δομές διαμόρφωσης απόψεων ή λήψης αποφάσεων, όπως είναι οι φορείς αυτοδιοίκησης, τα κόμματα, οι συνδικαλιστικοί φορείς, οι διάφοροι σύλλογοι, αλλά και οι άτυπες συλλογικότητες (κοινωνικού, πολιτικού ή πολιτιστικού χαρακτήρα), οι επιστημονικές ενώσεις, κ.ά.

ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ-ΑΤΟΜΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η έννοια του «πολίτη», και κατ’ επέκταση του «ενεργού πολίτη», γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα στο πλαίσιο της «πόλεως». Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο πολίτης, «δι’ απλώς ουδέν των άλλων ορίζεται ή τω μετέχειν κρίσεως και  αρχής», και αχρείος πολίτης, δηλαδή άχρηστος πολίτης, ήταν αυτός που δεν είχε συμμετοχή στα κοινά.

Στον αντίποδα της αριστοτελικής παράδοσης η νεώτερη φιλελεύθερη πολιτική παράδοση θέτει στο επίκεντρο τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του ατόμου, ενώ στην κοινωνία της παγκοσμιοποίησης η ιδιότητα του πολίτη αποκτά μια οικουμενική διάσταση. Στο πλαίσιο μιας κοινωνίας με υπερεθνικά χαρακτηριστικά, η έννοια του πολίτη συνδέεται με νέες ‘κρίσιμες’ έννοιες όπως είναι η μετα-εθνική πολιτειότητα (post-national citizenship), η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, (european governance), η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών, (global civil society)  και ο κοσμοπολιτισμός (cosmopolitanism).

• Είναι εμφανές ότι η σημασία που αποδίδει μία κοινωνία στην έννοια των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει το επίπεδο της δημοκρατίας και το ρόλο που το κράτος επιτελεί στην κοινωνία. • Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, οι παραδοσιακές δυνάμεις της Αριστεράς και της Δεξιάς προτείνουν την διατήρηση του κεντρικού ρόλου του κράτους με μικρή μόνο μεταρρύθμιση των λειτουργιών του, οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις παγκοσμίως προτείνουν την ενδυνάμωση της αγοράς, ενώ οι φορείς της κοινωνίας των πολιτών, όπως το ΚΜΟΠ, πιστεύουν ότι η λύση βρίσκεται στην ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών.

Για τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών η ποιότητα της δημοκρατίας περνά μέσα από την ανοιχτή και ελεύθερη κοινωνία των πολιτών.

Και ο πολίτης που έχει προσωπικότητα και έχει αξία είναι αυτός που δεν ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του αλλά ενδιαφέρεται και για τους άλλους, ενδιαφέρεται για το «εμείς». Ανήκει κάπου και φροντίζει για το σύνολο, στο οποίο ανήκει. Αυτό είναι το ζητούμενο και κυρίως είναι το ζητούμενο των επόμενων ετών. Ανοιχτή και ελεύθερη κοινωνία, συμμετοχή, άποψη, έκφραση και προσφορά. Θα πρέπει κάθε φορά να μην βλέπουμε την κοινωνία ως προς το τι θα δώσει σε μας, αλλά να βλέπουμε και το τι εμείς μπορούμε να δώσουμε στην κοινωνία. Με αυτή την ισότιμη σχέση σίγουρα θα πάμε πιο μπροστά.

Για να είναι όμως κάποιος ενεργός πολίτης, χρειάζεται να είναι ενημερωμένος,

χρειάζεται να είναι καταρτισμένος, χρειάζεται να ξέρει πού και πώς να συμμετάσχει. Περισσότερο από όλα όμως χρειάζεται να έχει ελεύθερη

πρόσβαση στην πληροφόρηση για τα θέματα που τον αφορούν. Πληροφόρηση η οποία διευρύνει τις επιλογές του, τον στηρίζει στη λήψη αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα, και προωθεί την ενεργό συμμετοχή του στην κοινωνία σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το ΚΜΟΠ από τη ίδρυσή του συμμετέχει, με διάφορους τρόπους, στην ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών:

Συμμετέχει σε πρωτοβουλίες για τη προστασία των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Συμμετέχει σε δημόσιες διαβουλεύσεις για τη διαμόρφωση μέτρων και πολιτικών για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την ανάπτυξη της έννοιας της κοινωνίας των πολιτών.

Επίσης, συμμετέχει ως εκπρόσωπος της κοινωνίας των πολιτών σε θεσμικά όργανα και δίκτυα.

Ενδεικτικά αναφέρεται a. η συμμετοχή του στην επιτροπή παρακολούθησης του

ΠΕΠ Αττικής στο Γ΄ ΚΠΣ, b. η συμμετοχή του στο δίκτυο ΜΚΟ για την

παρακολούθηση της εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ,

c. η συμμετοχή του στη Συνομοσπονδία των Οικογενειακών Οργανώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – COFACE και

d. η συμμετοχή του στην Ελληνική Πλατφόρμα για την Ανάπτυξη.

Τέλος, υλοποιεί ευρωπαϊκά προγράμματα για την ενδυνάμωση της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών και την ενδυνάμωση του κοινωνικού διαλόγου.

Γυμνάσιο Κολινδρού ΠιερίαςΤμήμα Γ2Σχολικό έτος: 2015-2016 Διδάσκουσα καθηγήτρια - διόρθωση: Μαγαλιού Λαμπρινή

Τιμαμόπουλος Θωμάς Πλιάμη Ελένη Σεραφειμίδης Γιώργος

ΤΕΛΟΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡOΣΟΧΗ ΣΑΣ !