Την κλασική εποχή{497-332 π.Χ}, παράλληλα με την απόκρουση του εξωτερικού εχθρού, των Περσών, και την ολοκλήρωση των δημοκρατικών θεσμών ανθίζουν τα γράμματα. Ταυτόχρονα δημιουργούνται στον ελληνικό χώρο με πρωτοποριακό κέντρο την Αθήνα κορυφαία έργα στις εικαστικές τέχνες – γλυπτική και ζωγραφική- και στην αρχιτεκτονική.

Η κλασική τέχνη υπήρξε για πολλούς αιώνες το πρότυπο και το μέτρο σύγκρισης κάθε καλλιτεχνικού έργου. Η κλασική τέχνη αποφεύγει κάθε υπερβολή στις στάσεις, τις κινήσεις, τις χειρονομίες και την έκφραση του προσώπου.

Η τέχνη εμφανίζεται σε πολλές μορφές, όπως:

1. Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ: η ελληνική αρχιτεκτονική κατόρθωσε με τα τελευταία δημιουργήματά της των αρχαϊκών χρόνων να ολοκληρώσει τη μορφή του δωρικού ναού. Ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα στέκεται κορυφαίο ορόσημο της αρχαϊκής δημιουργίας, ενώ την ίδια στιγμή μας προϊδεάζει για την ουσιαστική μεταμόρφωση που ετοιμάζεται και μας κατευθύνει προς τις νέες αναζητήσεις και τα τελικά επιτεύγματα.

Κορινθιακός ρυθμός

2. Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ: τα τελευταία έργα των αρχαϊκών χρόνων που βρέθηκαν στα λείψανα της περσικής καταστροφής επάνω στην αθηναϊκή Ακρόπολη ανήκουν χρονικά στη δεκαετία που χωρίζει τη μάχη του Μαραθώνος από τη ναυμαχία της Σαλαμίνος.

3. ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: από όλη τη ζωγραφική δημιουργία εκείνης της εποχής έχουν σωθεί ελάχιστα κομμάτια. Η γενεά που δημιούργησε την κλασική τέχνη της Αθήνας έδωσε και μεγάλους ζωγράφους, αλλά προπάντων μερικούς μεγάλους πρωτοπόρους της ζωγραφικής. Ο Παρράσιος και ο Ζεύξης στάθηκαν σε σε όλη την αρχαιότητα οι πιο φημισμένοι ζωγράφοι της εποχής αυτής.

4. ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑ: για τη μεγάλη ζωγραφική και τις επαναστατικές κατακτήσεις της μέσα στο δεύτερο ήμισυ του 5ου αι. έχουμε μόνο λιγοστές φιλολογικές μαρτυρίες. Ωστόσο ο απόηχος των καταστάσεων αυτών μπορεί να μας μεταδοθεί από τις ταπεινότερες δημιουργίες των αγγειογράφων που γοητευμένοι από τα κατορθώματα των μεγάλων ζωγράφων προσπαθούν να τα αποτυπώσουν επάνω στην επιφάνεια του πηλού.

5. ΜΟΥΣΙΚΗ: η αρχαία μουσική δεν υπάρχει πια. Στη διάθεσή μας έχουμε πληροφορίες μόνο από έμμεσες πηγές{μαρτυρίες των ποιητών και συγγραφέων, παραστάσεις σε αγγεία και ανάγλυφα, συγγράμματα θεωρίας της μουσικής κ.α}.Οι μουσικές καταγραφές που παραδόθηκαν, πολύ λίγες και ως επί το πλείστον όχι ακέραιες, δεν επαρκούν για την αναδημιουργία της μουσικής ή για την απόκτηση μιας ιδέας του χαρακτήρα της έστω και κατά προσέγγιση. Επίσης και εκείνη την εποχή υπήρχε κάτι σαν τη σημερινή χορωδία. Γίνονταν όμως και πράγματα που σπάνια βλέπει κανείς σήμερα, όπως οι μουσικοί αγώνες, ομηρικός ρυθμός, αλλά και όργανα που δεν υπάρχουν στις μέρες μας, όπως η πανδούρα, ο βάρβιτος, η σύριγξ, η κρουπέζα και άλλα πολλά.

6. ΘΕΑΤΡΟ: στα χρόνια των Πεισιστρατιδών ο Διόνυσος πήρε θέση και στο αθηναϊκό εορτολόγιο. Με τη λαμπρότερη από τις εορτές του τα Μεγάλα Διονύσια συνδέεται η

εμφάνιση του δράματος που με τις τρεις μορφές του την τραγική, την σατυρική και την κωμική αποτελεί την ύψιστη πνευματική έκφραση των κλασικών χρόνων. Η προϊστορία, η γένεση και τα πρώτα εξελικτικά στάδια του θέτουν μερικά από τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα της μελέτης του αρχαίου κόσμου.

Αυτές είναι οι βασικές μορφές τέχνης εκείνης της εποχής. Φυσικά υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά είδη τεχνών που δεν αναφέραμε. Απ’ ότι βλέπουμε ακόμη και σε εκείνες τις εποχές υπήρχε η αρχιτεκτονική, η γλυπτική, η ζωγραφική, η μουσική, ακόμη και το θέατρο. Αυτό μας δείχνει ότι όλα αυτά δεν ανακαλύφτηκαν στις μέρες μας αλλά ότι υπήρχαν και στα προ Χριστού χρόνια.

ΠΗΓΕΣ

1.ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

2. «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

ΤΑΞΗ Α1

ΒΟΥΛΒΟΥΛΗ Α.

ΒΑΗΣ Ι.

ΑΝΤΩΝΑΚΩΠΟΥΛΟΣ .Κ

ΗΛΙΑΚΗΣ Μ.

ΜΠΕΣΙΟΣ Α.