Ταξίδι στον κόσμο των τεχνών 2

Grafiti

Η περίοδος 1971-1974 αναφέρεται ως μία Η περίοδος 1971-1974 αναφέρεται ως μία "πρωτοποριακή εποχή", κατά την οποία τα γκράφιτι "πρωτοποριακή εποχή", κατά την οποία τα γκράφιτι

υποβλήθηκαν σε ένα κύμα στις μορφές και τη υποβλήθηκαν σε ένα κύμα στις μορφές και τη δημοτικότητα. Σύντομα μετά από τη μετανάστευση στη δημοτικότητα. Σύντομα μετά από τη μετανάστευση στη

Νέα Υόρκη, το Μπρονξ (Μανχάτταν) παρήγαγε έναν από Νέα Υόρκη, το Μπρονξ (Μανχάτταν) παρήγαγε έναν από τους πρώτους καλλιτέχνες γκράφιτι για να κερδίσει την τους πρώτους καλλιτέχνες γκράφιτι για να κερδίσει την προσοχή των μέσων στη Νέα Υόρκη. Ο TAKI 183 ήταν προσοχή των μέσων στη Νέα Υόρκη. Ο TAKI 183 ήταν

ένας ελληνοαμερικάνος από την Ουάσιγκτον που ένας ελληνοαμερικάνος από την Ουάσιγκτον που χρησιμοποίησε ένα μίγμα του ονόματός του dimitris, χρησιμοποίησε ένα μίγμα του ονόματός του dimitris,

TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag. Λόγω TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag. Λόγω του παράξενου ονόματος και του αριθμού, οι άνθρωποι του παράξενου ονόματος και του αριθμού, οι άνθρωποι άρχισαν να παίρνουν το μήνυμα του, γράφοντας στους άρχισαν να παίρνουν το μήνυμα του, γράφοντας στους τοίχους Mary 122, George 21 κτλ. Αυτό καταγράφηκε σε τοίχους Mary 122, George 21 κτλ. Αυτό καταγράφηκε σε

ένα άρθρο του 1971 στο New York Times με τον τίτλο Taki ένα άρθρο του 1971 στο New York Times με τον τίτλο Taki 183,[1] Ο TAKI 183 κέντρισε ανταγωνιστικούς και έτσι ο 183,[1] Ο TAKI 183 κέντρισε ανταγωνιστικούς και έτσι ο TAKI 183 έγινε ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την TAKI 183 έγινε ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την

κοινωνία έξω από την υποομάδα γκράφιτι.κοινωνία έξω από την υποομάδα γκράφιτι.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ GRAFITIΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ GRAFITI

Γκράφιτι < graffiti < graffito < graffiato (λατ.) < graffiare (λατ.

χαράσσω) < Γράφω

Στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται συνήθως

τονιζόμενο στην προπαραλήγουσα (γκράφιτι) ή

σπανιότερα στην παραλήγουσα (γκραφίτι). Η ξένη λέξη graffiti είναι στον πληθυντικό, ενώ στον ενικό

γίνεται graffito. Στην ελληνική γλώσσα είναι συνηθέστερη η χρήση του γκράφιτι και στον ενικό και στον πληθυντικό

(άκλιτο – ως ξένη λέξη). Μια λιγότερο συνηθισμένη

ορθογραφία είναι η ελληνοποιημένη μορφή

"γράφιτη", "γκράφιτο" ή άτονο: "γραφιτι", "γκραφιτο".Για παράδειγμα, στα αγγλικά και βουλγάρικα τονίζεται στην παράλήγουσα. Το ίδιο και στα

ελληνικά, κανονικά· τονίζεται στην παραλήγουσα αλλά είναι συνηθισμένο να τονίζεται στην προπαραλήγουσα.

Οι ελληνικοί όροι που περιγράφουν εν μέρει το γκράφιτι είναι τοιχογράφημα, ακιδογράφημα. Στην αργκό των γκραφιτάδων η πράξη του να κάνεις γκράφιτι λέγεται συνήθως "βάψιμο".

Προέλευση – ΧρήσηΠροέλευση – Χρήση

Στη χώρα μας το γκράφιτι κάνει την εμφάνισή του, μαζί Στη χώρα μας το γκράφιτι κάνει την εμφάνισή του, μαζί με την μουσική σκηνή του hip hop. «Ξεκίνησα το με την μουσική σκηνή του hip hop. «Ξεκίνησα το

γκράφιτι όταν ήμουν 15 ετών. Δεν ήταν ακόμη γκράφιτι όταν ήμουν 15 ετών. Δεν ήταν ακόμη διαδεδομένο όσο σήμερα, ούτε τόσο γνωστό στην διαδεδομένο όσο σήμερα, ούτε τόσο γνωστό στην

Ελλάδα. Ξεκίνησα με την παρέα μου που ακούγαμε hip Ελλάδα. Ξεκίνησα με την παρέα μου που ακούγαμε hip hop μουσικές και οι πρώτες περιοχές στις οποίες hop μουσικές και οι πρώτες περιοχές στις οποίες

δραστηριοποιηθήκαμε ήταν το Παγκράτι, η Καισαριανή δραστηριοποιηθήκαμε ήταν το Παγκράτι, η Καισαριανή και ο Βύρωνας. Εκεί άλλωστε υπήρχε και ο πιο παλιός και ο Βύρωνας. Εκεί άλλωστε υπήρχε και ο πιο παλιός

πυρήνας των γκραφιτάδων»πυρήνας των γκραφιτάδων»

Grafiti στην ΕλλάδαGrafiti στην Ελλάδα

''Οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα την σημερινή εποχή''

GAMING

Κονσόλα βιντεοπαιχνιδιούΚονσόλα βιντεοπαιχνιδιού

Μια κονσόλα βιντεοπαιχνιδιού ή παιχνιδομηχανή είναι ένας υπολογιστής διαδραστικής ψυχαγωγίας ή ένα

τροποποιημένο υπολογιστικό σύστημα το οποίο παράγει ένα σήμα οθόνης βίντεο που μπορεί να

χρησιμοποιηθεί με μια ηλεκτρονική συσκευή απεικόνισης (τηλεόραση, οθόνη, κλπ.) για να

εμφανίσει ένα βιντεοπαιχνίδι. Ο όρος «κονσόλα βιντεοπαιχνιδιού» χρησιμοποιείται για να διακρίνει

ένα μηχάνημα σχεδιασμένο για τους καταναλωτές να το αγοράζουν και να το χρησιμοποιούν αποκλειστικά

και μόνο για βιντεοπαιχνίδια από έναν προσωπικό υπολογιστή, ο οποίος έχει πολλές άλλες λειτουργίες,

ή μηχανήματα arcade, τα οποία προορίζονται για επιχειρήσεις που τα αγοράζουν και στη συνέχεια

χρεώνουν τρίτους για να παίξουν σε αυτά.

Αν και τα πρώτα παιχνίδια εμφανίστηκαν Αν και τα πρώτα παιχνίδια εμφανίστηκαν σε υπολογιστές το 1950 όπου βασίστηκαν σε υπολογιστές το 1950 όπου βασίστηκαν γύρω από συσκευές καθοδικού σωλήνα, το γύρω από συσκευές καθοδικού σωλήνα, το σήμα τους δεν ήταν αναλογικό. σήμα τους δεν ήταν αναλογικό. Τουλάχιστον δεν ήταν μέχρι το 1972 που Τουλάχιστον δεν ήταν μέχρι το 1972 που κυκλοφόρησε η πρώτη κονσόλα σπιτιού, το κυκλοφόρησε η πρώτη κονσόλα σπιτιού, το Magnavox Odyssey, που εφευρέθηκε από Magnavox Odyssey, που εφευρέθηκε από τον Ralph H. Baer και μπορούσε να τον Ralph H. Baer και μπορούσε να συνδεθεί με μια απλή τηλεόραση σπιτιού.συνδεθεί με μια απλή τηλεόραση σπιτιού.

ΙστορίαΙστορίαΠρώτη ΓενιάΠρώτη Γενιά

Πέμπτη ΓενιάΠέμπτη Γενιά Οι πρώτες κονσόλες πέμπτης γενιάς ήταν το Atari Jaguar και το 3DO. Και τα δύο αυτά Οι πρώτες κονσόλες πέμπτης γενιάς ήταν το Atari Jaguar και το 3DO. Και τα δύο αυτά

συστήματα ήταν πολύ πιο ισχυρά από το Super Nintendo Entertainment System συστήματα ήταν πολύ πιο ισχυρά από το Super Nintendo Entertainment System (SNES) και Mega Drive (γνωστό και ως Genesis στη Βόρεια Αμερική). Ήταν καλύτερα (SNES) και Mega Drive (γνωστό και ως Genesis στη Βόρεια Αμερική). Ήταν καλύτερα σε απόδοση πολυγώνων, είχαν μεγαλύτερη παλέτα χρωμάτων και οι δίσκοι (CD) που σε απόδοση πολυγώνων, είχαν μεγαλύτερη παλέτα χρωμάτων και οι δίσκοι (CD) που χρησιμοποιούσε το 3DO,παρείχαν περισσότερες πληροφορίες από ότι οι κασέτες και χρησιμοποιούσε το 3DO,παρείχαν περισσότερες πληροφορίες από ότι οι κασέτες και ήταν φθηνότεροι στην παραγωγή. Παρόλα αυτά καμία από τις κονσόλες αυτές δεν ήταν φθηνότεροι στην παραγωγή. Παρόλα αυτά καμία από τις κονσόλες αυτές δεν αποτέλεσαν σοβαρή απειλή για την Sega και τη Nintendo.αποτέλεσαν σοβαρή απειλή για την Sega και τη Nintendo.

Το 3DO κοστίζει πολύ περισσότερο από την αγορά και του SNES και Mega Drive μαζί. Το 3DO κοστίζει πολύ περισσότερο από την αγορά και του SNES και Mega Drive μαζί. Το Jaguar ήταν εξαιρετικά δύσκολο στο να προγραμματιστεί και αυτό οδήγησε σε Το Jaguar ήταν εξαιρετικά δύσκολο στο να προγραμματιστεί και αυτό οδήγησε σε έλλειψη των παιχνιδιών. Και οι δύο κονσόλες διέκοψαν την παραγωγή τους το 1996. Η έλλειψη των παιχνιδιών. Και οι δύο κονσόλες διέκοψαν την παραγωγή τους το 1996. Η Bandai θεωρώντας πως βρήκε ευκαιρία, εισάγει στη αγορά την Apple Macintosh Bandai θεωρώντας πως βρήκε ευκαιρία, εισάγει στη αγορά την Apple Macintosh κονσόλα ονομαζόμενη ως Pip Pin, που ήταν περισσότερο σαν υπολογιστής χαμηλού κονσόλα ονομαζόμενη ως Pip Pin, που ήταν περισσότερο σαν υπολογιστής χαμηλού κόστους παρά σαν μια μεγάλη κονσόλα, αλλά ούτε αυτή τα πήγε καλά στην αγορά.κόστους παρά σαν μια μεγάλη κονσόλα, αλλά ούτε αυτή τα πήγε καλά στην αγορά.

Η Nintendo θα κυκλοφορήσει το Donkey Kong Country στην κονσόλα της (SNES), Η Nintendo θα κυκλοφορήσει το Donkey Kong Country στην κονσόλα της (SNES), Επίσης παιχνίδια όπως το Star Fox, διέθεταν ένα επιπλέον τσιπ στο εσωτερικό της Επίσης παιχνίδια όπως το Star Fox, διέθεταν ένα επιπλέον τσιπ στο εσωτερικό της κασέτας για να εμφανίζει πολυγωνικά γραφικά. Η Sega ακολούθησε τα έξυπνα βήματα κασέτας για να εμφανίζει πολυγωνικά γραφικά. Η Sega ακολούθησε τα έξυπνα βήματα της Nintendo, απελευθερώνοντας το Vectorman και το Virtua Racing (το τελευταίο εκ της Nintendo, απελευθερώνοντας το Vectorman και το Virtua Racing (το τελευταίο εκ των οποίων χρησιμοποιούσε το Sega Virtua επεξεργαστή). Η πέμπτη γενιά για τους των οποίων χρησιμοποιούσε το Sega Virtua επεξεργαστή). Η πέμπτη γενιά για τους περισσότερους ξεκίνησε όταν βγήκαν στην αγορά τα Sega Saturn, Sony PlayStation περισσότερους ξεκίνησε όταν βγήκαν στην αγορά τα Sega Saturn, Sony PlayStation και Nintendo 64. Το Saturn και το PlayStation χρησιμοποιούσαν CD, ενώ το Ν64 και Nintendo 64. Το Saturn και το PlayStation χρησιμοποιούσαν CD, ενώ το Ν64 χρησιμοποιούσε κασέτες. Και οι τρεις εταιρίες είχαν πολύ μικρότερο κόστος από το χρησιμοποιούσε κασέτες. Και οι τρεις εταιρίες είχαν πολύ μικρότερο κόστος από το 3DO και ήταν ευκολότερα στο να προγραμματιστούν από το Jaguar.3DO και ήταν ευκολότερα στο να προγραμματιστούν από το Jaguar.

Έβδομη γενιάΤο Xbox 360 κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς του 2005 από τη Microsoft. Προσφέρει μια καλύτερη σε απευθείας σύνδεση (online) εμπειρία και μια γραφική παράσταση από τον προκάτοχό του, καθώς επίσης και ασύρματους ελεγκτές. Επίσης, επιτρέπει στους χρήστες του να βάλουν μουσική από το MP3 player ή άλλες πηγές στο σύστημα.Το Playstation 3 κυκλοφόρησε από τη Sony τον Νοέμβριο του 2006. Ανήκει στην σειρά κονσολών Playstation. Όπως με το PSP, με το Playstation 3 μπορούν να προβληθούν ταινίες, να παιχτεί μουσική και να γίνει περιήγηση στο Διαδίκτυο.Το Nintendo Wii, κυκλοφόρησε επίσης τον Νοέμβριο του 2006. Το χειριστήριο είναι ασύρματο, με ενσωματωμένο αισθητήρα κίνησης που επιτρέπει στον χρήστη να ελέγξει πράγματα στο παιχνίδι κουνώντας το.

ΘΕΑΤΡΟΘΕΑΤΡΟ

ΘΕΑΤΡΟ ΩΣ ΤΕΧΝΗΤο θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε

κοινό, με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού. Πρόκειται για την παραγωγή ζωντανών απεικονίσεων πραγματικών ή φανταστικών συμβάντων με σκοπό την τέρψη και την επιμόρφωση των θεατών. Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως

είναι ο μονόλογος, η όπερα, το μπαλέτο, η παντομίμα κ.άΔημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα, σαν μια εξέλιξη του διθυράμβου Οι .πρώτες μορφές του θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας ήταν η

τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα. Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες. Έπειτα ο χώρος του θεάτρου μέσα από το πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε και τώρα στις σκηνές

του θεάτρου πρωταγωνιστούν τόσο γυναίκες όσο και παιδιά.

Το 1962, από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, καθιερώθηκε η 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα

Θεάτρου. Υπαρχουν περιπου 220 θεατρα στην Ελλαδα

ΕΙΔΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

Κλασική κατηγοριοποίηση του Ευρωπαϊκού θεάτρου

Μουσικό θέατροΘέατρο μορφώνΣύνθετα θεάματα

Ειδικότερη κατηγοριοποίηση θεάτρου πρόζας

Αρχαίο ελληνικό θέατρο Αρχαία τραγωδία (υποδιαιρείται σε αττική (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης) και ρωμαϊκή (Σενέκας))

Αρχαία κωμωδία (υποδιαιρείται σε αττική (Αριστοφάνης, Μένανδρος) και ρωμααϊκή (Πλαύτος, Τερέντιος))

Αστικό δράμα Γκραν Γκινιόλ (έργο με νατουραλιστική αναπαράσταση βίας)

ΘΕΑΤΡΟ ΩΣ ΤΕΧΝΗΕλισαβετιανό θέατρο (θέατρο κατά την εποχή της βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ Αʼ (1558 – 1603) – εμπεριέχει τα έργα του Σαίξπηρ και του Μάρλοου)

Επικό θέατρο (θεατρικά κείμενα που ακολουθούν την παράδοση του Μπρεχτ) Ηθικό δράμα (έργο διδακτικού τόνου) Θέατρο της επινόησης (οι συντελεστές δημιουργούν την παράσταση από κοινού) Θέατρο του παραλόγου Θέατρο της σκληρότητας (κατά τις επιταγές του Αντονέν Αρτώ) Κωμωδία ηθών Μαύρη κωμωδία Μελόδραμα (έργο με μουσική υπόκρουση και συναισθηματικά φορτισμένο πυρήνα) Ρομαντική κωμωδία Σάτιρα (κωμωδία βασισμένο στο ψόγο και στον αστεϊσμό (χιούμορ)) Σατυρικό δράμα (αρχαίο είδος που παρουσιάζει έναν τραγικό πυρήνα διακωμωδημένο) Τραγικοκωμωδία Φάρσα (κωμωδία βασισμένη σε τύπους χαρακτήρων και ιλιγγιώδεις ρυθμούς εξέλιξης της πλοκής)

Είδη θεάτρου εκτός ΕυρώπηςΙαπωνικό θέατρο

Σαρουγκάκου (Sarugaku) (εμπεριέχει το No και το Κυογκέν) Νο (Noh) (Μουσικό θέατρο) Κυογκέν (Kyogen) (σύντομη μορφή θεάτρου πρόζας με στερεοτυπικούς χαρακτήρες, παρωδιακά στοιχεία και στοιχεία σάτιρας)

Καμπούκι (Kabuki) (Χοροθεατρική μορφή με στοιχεία τραγουδιού) Μπούτο (Butoh) (Χοροθεατρική μορφή με γκροτέσκα μοτίβα)

Κινέζικο θέατροΘέατρο σκιών Κινεζική όπερα (συνδυασμός θεάτρου πρόζας και μουσικού θεάτρου)

Ινδικό θέατροΚουτιγιαττάμ (Kutiyattam ή Koodiyattam) (θρησκευτικό δρώμενο)

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Οι ρίζες του θεάτρου φτάνουν πολύ βαθιά πίσω στο παρελθόν, στις θρησκευτικές τελετουργίες των πρώτων κοινωνιών. Μαζί με τα πρώτα βήματα της ανθρωπότητας γεννήθηκε ο χορός, που ήταν η πρώτη θεατρική πράξη. Από τότε κιόλας συναντάει κανείς ίχνη από τραγούδια και χορούς προς τιμήν ενός Θεού που ερμηνέυονται από ιερείς και πιστούς, καθώς και μια απεικόνιση της γέννησης του Θεού, του θανάτου του και της ανάστασής του.Πρώτη μεγάλη θεατρική εποχή στην ιστορία του Πολιτισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ο 5ος αι. π.Χ. στην Ελλάδα. Τότε ήταν που οι τραγωδίες και οι κωμωδίες ερμηνέυτηκαν για πρώτη φορά όχι από ιερείς αλλά από ηθοποιούς και σε ειδικά κατασκευασμένους χώρους ή τοποθεσίες, που, αν και τόποι ιεροί, δεν ήταν όμως ναοί. Σώζονται μέχρι και σήμερα τα ερείπια από μερικούς τέτοιους τόπους, μερικά ντοκουμέντα τόσο για τις παραστάσεις όσο και για τους χώρους, καθώς και ένα σημαντικό μέρος του έργου των αρχαίων ποιητών. Ολα αυτά μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες και συγχρόνως έχουν επιδράσει πάνω στο Ευρωπαϊκό και το Αμερικάνικο θέατρο.

H ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΚΑI ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ

Η γέννηση του διθυράμβου μπορούμε να πούμε αποτελεί την καταγωγή του θεάτρου. Ο διθύραμβος τραγουδιόταν γύρω απ' το βωμό του Διόνυσου, του θεού του κρασιού. Ερμηνευόταν από ένα χορό πενήντα ανδρών (πέντε άνδρες για κάθε μια απ'τις δέκα φυλές της Αττικής).Το πιο σημαντικό όμως για την ιστορία του θεάτρου ήταν ότι ο διθύραμβος ενώ αρχικά πραγματευόταν αποκλειστικά τη ζωή και τη λατρεία του Διόνυσου άρχισε να να περιλαμβάνει ιστορίες για τους ημίθεους και τους ήρωες, τους μυθολογικούς προγόνους των Ελλήνων και των συγγενικών λαών. Θέματα αντλούν από την θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά τους (π.χ. Ομηρικά έπη). Ήταν οι καλές ή οι κακές πράξεις των ηρώων, οι πόλεμοι, οι έχθρες, οι γάμοι, οι μοιχείες, τα πεπρωμένα των παιδιών τους. Όλα αυτά ωθούν σε σύγκρουση ανάμεσα στον άνθρωπο και το θεό, το καλό και το κακό, το παιδί και το γονιό, το καθήκον και την ανθρώπινη φύση. Καταλήγουν στην συμφιλίωση αλλά και στο χάος (Ελληνική Τραγωδία).Το Αρχαίο Ελληνικό δράμα δεν περιοριζόταν μόνο στην τραγωδία αλλά υπήρχε και η κωμωδία, που βρισκόταν ήδη σε εμβρυακή μορφή στα ξεφαντώματα που γίνονταν στα χωριά. Στα ξεφαντώματα αυτά κυριαρχούσαν τα καλαμπούριατων σατύρων, των συνοδών του Διονύσου, που ήταν μισοί άνθρωποι και μισοί τράγοι.Ο διθύραμβος συνέχισε για αρκετό καιρό να διευρύνει τη θεματική του, χωρίς ωστόσο και να αποκτά πραγματικό δραματικό περιεχόμενο. Για να γίνει η λατρεία θέατρο, χρειαζόταν και κάτι ακόμα. Αυτό το νέο στοιχείο το έφερε ο Θέσπις στον οποίο και αποδόθηκε η τιμή της πατρότητας του θεάτρου. Ο Θέσπις, αρχηγός ενός διθυραμβικού χορού έκανε μια καινοτομία. Απέσπασε τον εαυτό του από το σύνολο του χορού και, παίρνοντας τη μορφή του θεού ή του ήρωα του οποίου τα κατορθώματα εξυμνούνται, ανοίγει διάλογο με το χορό. Έτσι, γίνεται ο πρώτος "θιασάρχης" και ο πρώτος "ηθοποιός".Τα πρώτα θέατρα της Ελλάδας ήταν πάντοτε χτισμένα κοντά σε κάποιο ναό. Η ερμηνεία των έργων γινόταν πλέον από άνδρες που, πριν από όλα, ήταν ηθοποιοί. Οι θεατές εξακολουθούσαν βέβαια να έχουν συνείδηση της θρησκευτικής σημασίας του έργου, έμαθαν όμως σιγά σιγά και να αντιμετωπίζουν τα δρώμενα σαν έργο τέχνης και κάποτε σαν ψυχαγωγία.

ΠΟΙΗΤΕΣ - ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΙΑπό τους πολλούς ποιητές που έγραψαν για τα Μεγάλα Διονύσια,ένας από τους αρχαιότερους ήταν

ο Αισχύλος (525-456 π.Χ.). Υπολογίζεται ότι έγραψε 80-90 έργα, απ'τα οποία σώζονται 7 πλήρη κείμενα και πολλά αποσπάσματα. Ένα από αυτά είναι η τριλογία Ορέστεια. Τα έργα του είναι δυνατά, μεγαλειώδη και με έξοχο στίχο. Ο Σοφοκλής, νεώτερος του Αισχύλου, (496-406 π.Χ.), είναι ο επόμενος μεγάλος δραματουργός της Αθήνας. Έγραψε περίπου 90 έργα, από τα οποία σώζονται ακέραια 7. Τα θέματά του, αν και κοσμολογικά, είναι πιο ανθρώπινα. Η πλοκή είναι πιο σύνθετη, το χτίσιμο των χαρακτήρων του πιο λεπτό σε σχέση με αυτό των έργων του Αισχύλου, (όπως φαίνεται κυρίως την Αντιγόνη και την Ηλέκτρα).Οι καινοτομίες του Σοφοκλή συνεχίστηκαν απ'τον νεώτερό του Ευριπίδη (484-406 π.Χ.), τον τελευταίο μεγάλο της Ελληνικής τραγωδίας. Σώζονται 18 έργα, (έγραψε περίπου 92), περιλαμβάνεται και το μοναδικό πλήρες σατυρικό δράμα που έχουμε απ'την αρχαιότητα, ο "Κύκλωψ". Τα έργα του είναι αρκετά ρεαλιστικά, όχι πια αυστηρά τραγωδίες αλλά τραγικοκωμωδίες, ακόμη και μελοδράματα. Ασχολείται περισσότερο με τα ατομικάσυναισθήματα, π.χ. στη "Μήδεια" και στον "Ιππόλυτο".Η κωμωδία έχει κύριο αντιπρόσωπο τον Αριστοφάνη (448-380 π.χ.), του οποίου τα έργα σώζονται ακέραια, (απ'τους άλλους κωμικούς δραματουργούς έχουμε μόνο αποσπάσματα). Από τα 40 έργα που πιστέυεται ότι έγραψε ο Αριστοφάνης σώζονται 11.Πολλά από αυτά παίρνουν τον τίτλο απ'τις μεταμορφώσεις χορού σε "Ιππείς", "Σφήκες", "Όρνιθες", "Νεφέλες", "Βατράχους", καθώς και η σάτιρα του συγγραφέα εκφράζεται κυρίως μέσω του χορού. Το έργο του εκφράζεται κυρίως από την ευρηματικότητα, την σάτιρα, την κριτική των προσώπων καθώς και την αθυροστομία του. Το ιδιαίτερο και πιο σημαντικό σημείο είναι η διαχρονικότητα που το χαρακτηρίζει.Εξαιτίας αυτής, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη παίζονται μέχρι και σήμερα με μεγάλη επιτυχία, όπως οι "Βάτραχοι" και οι "Όρνιθες" στις παραστάσεις του θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν.

ΣΚΕΥΗ(ενδυματολογικό σύνολο των υποκριτών)

Οι ηθοποιοί της τραγωδίας φορούσαν μακριά ρούχα, περίτεχνα, έντονα χρωματισμένα και βαριά διακοσμημένα. Τα παπούτσια τους ήταν ψηλά (με χοντρές σόλες) και λέγονταν κόθορνοι. Στο κεφάλι είχαν ένα είδος καλύμματος, όγκος, και φορούσαν μάσκες. Ήταν φτιαγμένες από ξύλο ή φελό και έδιναν την δυνατότητα να ερμηνέυονται πολλοί ρόλοι από έναν ηθοποιό ακόμα και οι γυναικείοι, ( οι γυναίκες δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος σε μια θεατρική παράσταση, ούτε ακόμα να την παρακολουθήσουν παρά μόνο από ειδικές θέσεις). Η κάθε μάσκα μάς έκανε φανερή την ηλικία, την κατάσταση, το συναίσθημα και το φύλο του χαρακτήρα.Το κοστούμι της κωμωδίας ήταν πιο άνετο, έτσι ώστε ο ηθοποιός να μπορεί μέχρι και να ακροβατεί. Τα παπούτσια του ήταν μαλακές παντόφλες που λέγονταν σόκκοι, φορούσαν ένα είδος κολάν στο χρώμα του δέρματος, (αναγκαίο ιδιαίτερα στους γυναικείους ρόλους), ένα κοντό χιτώνα και ένα φαλλό από κόκκινο δέρμα. Οι μάσκες τους ανεδείκνυαν το κωμικό στοιχείο με το να είναι εκφραστικά υπερβολικές.Στο τρίτο είδος δράματος, το σατυρικό δράμα, οι ηθοποιοί (ακόλουθοι του Διονύσου) φορούσαν μικρές γούνινες τιράντες, πάνω στις οποίες ήταν στηριγμένα ένας φαλλός και μία ουρά.

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥΟ χώρος-θέατρο αρχικά βρισκόταν συνήθως στην πλαγιά ενός λόφου. Αυτό αποσκοπούσε στο να επιτυγχάνεται μεγαλύτερο

οπτικό πεδίο και καλύτερη ακουστική. Ηταν ανοικτός με ένα βωμό στη μέση. Σιγά σιγά πήρε μία συγκεκριμένη μορφή στην οποία διακρίνονται τρία στοιχεία:α. Η σκηνή. Ήταν ένα τετράγωνο κτίσμα που αποτελούνταν από τρία ανοίγματα, θύρες, απ'τα οποία το μεσαίο λεγόταν βασίλειος θύρα. Από αυτήν έβγαινε ο ηθοποιός που υποδυόταν το βασιλια ή τον ιερέα. Προσκήνιο ονομαζόταν ο χώρος που βρισκόταν μπροστά από τη σκηνή. Μέσα στη σκηνή άλλαζαν οι ηθοποιοί τα προσωπεία τους και περίμεναν τη σειρά τους για να βγουν.β. Η ορχήστρα. Το σχήμα της κυκλικό αρχικά, ημικυκλικό αργότερα και στη μέση της υπήρχε ο βωμός του Διόνυσου που ονομαζόταν θυμέλη. Πάνω στην ορχήστρα κινούνταν οι ηθοποιοί και ο χορός, (ο χορός βρισκόταν συγκεκριμένα γύρω απ'τη θυμέλη).γ. Το κοίλο. Ο χώρος του θεάτρου που περιλάμβανε τα καθίσματα των θεατών, τα εδώλια. Στην αρχή ήταν κατασκευασμενα από ξύλο και αργότερα,(εξαιτίας του ότι σε κάποιο θέατρο πήραν φωτιά και κάηκαν), από μάρμαρο.Χρησιμοποιούσαν επίσης κάποια "μηχανήματα", τεχνικά μέσα που τους εξυπηρετούσαν στην διεξαγωγή του δράματος. Αυτά ήταν:-Το εκκύκλημα ή εξώστρα πάνω στο οποίο τοποθετούσαν το νεκρό και τον έφερναν στη σκηνή γιατί ο φόνος απαγορευόταν να παρουσιαστεί μπροστά στους θεατές.-Οι περίακτοι ήταν δύο μεγάλα πρίσματα με διαφορετικές ζωγραφικές παραστάσεις στην κάθε πλευρά τους. Περιστρέφονταν και έτσι συμβόλιζαν την αλλαγή μιας σκηνής, έστω συμβολικά.-Ο γερανός (μηχανή ή αιώρημα) με τον οποίον κατέβαιναν τα πρόσωπα-θεοί απ'τον ουρανό για να οδηγήσουν τις μπερδεμένες υποθέσεις και τα άλυτα ζητήματα στην ιδανικότερη λύση. Γνωστή μας είναι η έκφραση "ο από μηχανής θεός".-Οι χαρώνειες κλίμακες, όπου οι νεκροί ή οι θεότητες έβγαιναν στην επιφάνεια με το ανασήκωμα.-Μία πλατφόρμα με ρόδες, πάνω στο οποίο μπορούσε να εμφανιστεί ένα σκηνικό έτοιμο από πριν, φτιαγμένο για μία συγκεκριμένη παράσταση. Επίσης ένας μηχανισμός για την παραγωγή κεραυνών.Αριστερά και δεξιά απ'το προσκήνιο υπήρχαν οιείσοδοι (σημερινές κουίντες). Από την αριστερή ως προς τους θεατές έμπαιναν τα πρόσωπα που έρχονταν από τους αγρούς ή την ξενιτιά και από τη δεξιά τα πρόσωπα που έρχονταν από την πόλη ή το λιμάνι.Αρχικά η είσοδος των πολιτών στα θέατρα ήταν δωρεάν, ενώ αργότερα πλήρωναν ένα μικρό ποσό.Επειδή όμως δεν είχαν όλοι οι πολίτες τη δυνατότητα να πληρώνουν και επειδή το θεατρο θεωρούνταν μέσο υψηλής πνευματικής καλλιέργειας, το ποσό για το είσιτήριο του θεάτρου δινόταν στους πιο φτωχούς (θεωρικά). Κατά την εποχή του Περικλή τα θεωρικά δίνινταν σε όλους τους πολίτες.Κάποια από τα θέατρα, των οποίων τα ερείπια σώζονται μέχρι σήμερα, είναι τα εξής: το θέατρο του Διόνυσου, το θέατρο της Επιδάυρου, το θέατρο του μαντείου των Δελφών και απ'τα ωδεία (κλειστά θέατρα που προορίζονταν για μουσικές ακροάσεις),το Ηρώδειο.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Οι τρεις μεγάλοι θεατρικοί συγγραφείς των αρχών του 20ου αιώνα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του νεοελληνικού θεάτρου, είναι: ο ΓρηγόριοςΞενόπουλος (1867 - 1951), ο Σπύρος Μελάς (1882-1966) και ο Παντελής Χορν (1881 - 1941). Ο Κάρολος Κουν με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Διονύσιο Δεβάρη ίδρυσαν τη Λαϊκή Σκηνή, ένα θεατρικό εργαστήρι, στην προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν την ελληνική λαϊκή παράδοση και ανέβασαν έργα όπως την Ερωφίλη και την Αλκηστις. Το 1942 ιδρύεται το Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν, όπου και ανέβασε παραστάσεις σημαντικές για την ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Αντιπροσωπευτικές παραστάσεις είναι οι: Γυάλινος κόσμος, Ματωμένος Γάμος, Λεωφορείον ο Πόθος, ο Θάνατος του εμποράκου κ.ά. Ο Κάρολος Κουν παρουσίασε στο ελληνικό κοινό το αμερικανικό θέατρο, παρουσιάζοντας στο Θέατρο Τέχνης έργα των Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκκετ κ.ά. Από τους νεότερους σκηνοθέτες αναφέρουμε ενδεικτικά τον Σπύρο Ευαγγελάτο, ο οποίος σκηνοθέτησε τον Φορτουνάτο, τον Χάση του Γουζέλη και μια διασκευή του Ερωτόκριτου κ.ά.Σημαντικοί έλληνες ζωγράφοι ασχολήθηκαν με την σκηνογραφία, όπως οι: Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Σπύρος Βασιλείου. Ένας διακεκριμένος έλληνας σκηνογράφος και ζωγράφος που συνεργάζεται με λυρικά θέατρα του εξωτερικού είναι ο Νίκος Γεωργιάδης.

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το 1901 με απόφαση του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και με αρχικό κονδύλιο το οποίο είχε γίνει δωρεά από τον ομογενή Ευστράτιο Ράλλη, ιδρύεται το Βασιλικό Θέατρο το οποίο στεγάζεται στο κτίριο που κατασκευάστηκε ακριβώς για το σκοπό αυτό στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου πάνω σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Ο πρωτοπόρος για την εποχή εκείνη θεσμός αναγκάζεται να κλείσει το 1908, για να επανιδρυθεί το 1930 με νόμο, ως Εθνικό Θέατρο, με διευθυντή τον ποιητή Ιωάννη Γρυπάρη.Το Εθνικό Θέατρο συγκέντρωσε όλους τους αξιόλογους ηθοποιούς της εποχής του, οι οποίοι αποτέλεσαν και τον πρώτο θίασό του. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους: Αιμίλιο Βεάκη, Νίκο Ροζάν, Μήτσο Μυράτ, Χριστόφορο Νέζερ, Σαπφώ Αλκαίου, Νίκο Παπαγεωργίου, Τηλέμαχο Λεπενιώτη, Γιώργο Γληνό, Μιράντα Μυράτ, Αικατερίνη Βερώνη, Αιμίλιο Βεάκη, Ελένη Παπαδάκη, Κατίνα Παξινού, Αλέκο Μινωτή, Βάσω Μανωλίδου. Η εμφάνιση του Εθνικού Θεάτρου επέβαλε την ανάπτυξη της σκηνοθεσίας, της σκηνογραφίας, του θεατρικού κοστουμιού, της σκηνικής μουσικής και της χορογραφίας καθώς και της Δραματικής Σχολής, η οποία άρχισε να προετοιμάζει στελέχη για το Εθνικό Θέατρο αλλά και για ιδιωτικούς θιάσους. Στο Εθνικό Θέατρο ανεβαίνουν έργα κλασικού θεάτρου, νεώτερα αλλά και σύγχρονα, με βασική επιδίωξη την αναβίωση του αρχαίου δράματος. Από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει κάθε χρόνο νέα έργα και επαναλαμβάνει και παλαιότερα.

ΤΟ Kρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε.)

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ιδρύθηκε το 1961 με πρώτο καλλιτεχνικό διευθυντή τον Σωκράτη Καραντινό. Μέχρι σήμερα έχει ανεβάσει περισσότερα από 400 έργα ελληνικού και παγκοσμίου θεάτρου.ΤΟ Κ.Θ.Β.Ε. δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα παιδιά και τους νέους, διαθέτει ειδική Παιδική Σκηνή. Από το 1982 το θέατρο έχει τη δική του ομάδα χορού, το "Χοροθέατρο Θεσσαλονίκης". Η πρώτη έδρα του Κ.Θ.Β.Ε. ήταν το Βασιλικό Θέατρο. Σήμερα το Κ.Θ.Β.Ε. έχει τις εξής σκηνές: το ανακαινισμένο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, το Θέατρο Δάσους, το Βασιλικό Θέατρο - Σκηνή Μελίνα Μερκούρη, το θέατρο στη Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, το Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών και το Θέατρο Γης. Το πρόσφατα ανακαινισμένο θεατρικό συγκρότημα του Βασιλικού Θεάτρου, αποτελεί πλέον τη μόνιμη έδρα του Κ.Θ.Β.Ε.

H Εθνική Λυρική Σκηνή

Η Εθνική Λυρική Σκηνή ιδρύθηκε 1939, ως τμήμα του τότε Βασιλικού Θεάτρου, με διευθυντή τον Κωστή Μπαστιά. Ως αυτόνομος οργανισμόςλειτουργεί από το 1944 με κύριους ιδρυτές τους Ναπολέοντα Λαμπελέτ, Διονύσιο Λαυράγκα και μια ομάδα μουσικών.Η Εθνική Λυρική Σκηνή ανέδειξε το λυρικό θέατρο στην Ελλάδα και παρουσίασε πολλές όπερες κλασικού ρεπερτορίου αλλά και σύγχρονων συνθετών. H Eθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει κάθε χρόνο και στο Φεστιβάλ Αθηνών.Το 1939 δημιουργήθηκε το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ως παράρτημα της με διευθυντή το Χορευτή-Χορογράφο Σάσα Μάχωφ. Από το 1999 τη διεύθυνση του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής έχει αναλάβει η Α. Πέτροβα. Το Μπαλέτο συμμετέχει σε Φεστιβάλ και κάνει περιοδείες εκτός Ελλάδος. Μερικά από τα κλασικά έργα του ρεπερτορίου του είναι: Ζιζέλ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Καρυοθραύστης, Ζορμπάς κ.ά. Η σημαντικότερη μορφή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής είναι αναμφισβήτητα η Μαρία Κάλλας. Το 1960 η Κάλλας ερμήνευσε τη "Νόρμα" του Μπελίνι και το 1961 τη "Μήδεια" του Κερουμπίνι.

Κάρολος Κουν

"...Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνο ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στη προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν' αγγίξουμε ο ένας τον άλλο, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου".

.

!

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΑΣΚΛΗΠΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ

.