Ο κοσμοκράτωρ - Ιούλιος Βερν

ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ

ο

ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ

LE MAITRE DU MONDE

Διασκεvή Γ . ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Ε!χονογριiφ-ηαη : OEOROE ROUX

ΕΙ<ΔΟΊΊΚΟΣ ΟΙΚΟΣ « Α Σ Τ Η Ρ •

Α Λ. & Ε. Π Α Π Α Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Ο Ι ΟΔΟΣ Λl"KOrPΓOr 10-ΑθΗΝΑΙ- 1978

ΑΙΓ Α ΑΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Ό ΗΚοσμοκράτωρ» πρέπει 1•aχη γραφτή τό 1898 -· μa κυκλοφόρησε λίγους μijνες πρiν aπό τό δάνατο τού 'Ιουλίου Βέρν, τό 1904.

Άπ' τ&ς aρχeς τού 1886, μιa σειρa ιiπό δραματικa γεγονότα εlχαν γίνει ιiφορμη ν' ιiλλάξη δ κεφάτος κι αίσιόδοξος χαρακτήρας τοϋ συγγραφέα. Στiς 15 Φε6ρουαρίου πούλησε ξαφνικa τη δαλαμηγό του γιa 23.000 γαλλικa φράγκα, ένφ την εlχε aγοράσει δλοκαίνουργια, όκτώ χρόνια πρίν, γιa 68.000. Στl.ς 9 Μαρτίου, δ aνεψιός του τόν τραυμάτισε στό πόδι μέ μιa πιστολιa - χωρiς νa μαδευτij ποτe τό γιατί. Κι ϋστερ, ιiπό λίγες μέρες πΜανε στό Μόντε - Κάρλο δ έκδότης του, Χετζέλ. Στiς aρχeς τού 1887, δ 'Ιούλιος Βeρν χάνει τη μητέρα του.

Τότε, δ εvi1υμος llνδρωπος, ό πνευματώδης δημιουργός τόσων περιπετειωδών καi ταυτόχρονα διασκεδαστικόJν μυδιστορημάτων, αλλ α ξ ε μονομιάς. 'Έγιν' lνας έρημίτης ποv δeν έκανε aλλο παρa νa γράφη, στι6άζοντας χειρόγραφα πάνω στa χειρόγραφα. Κι έτσι ή aδιάκοπη παραγωγή του οχι μόνο κάλυπτε τa δυό μυδιστορήματα τό χρόνο ποv εlχε ύποχρέωση νa παραδίδη στόν έκδότη του -τό γυιό Χετζέλ-, ιiλλa εlχε καi περίσσευμα. Τό 1903 εlπε, σέ μιa συνέντευξη μe τόν συντάκτη τοϋ ΗΖουρνάλ», ·πώς μπορούσε νa διαδέση, έτοιμοπαράδοτα, 20 μυδιστορήματα! Δηλαδη οσα ύποχρεώνονταν νa παραδώση μέσα σέ μιa δλάκερη δεκαετία! Ή aπαισιοδοξία του γιa τό μέλλον τijς aνbρωπότητος

έκδ.ηλώνεται μέσα στό στερνό μήνυμα ποv στέλJ•ει δ Κοσμοκράτωρ στην οίκουμένη, σε μιa τελευταία πρόκληση - aπειλή:

<<Me τη μηχανή μου έξουσιάζω δλόκληρο τόν κόσμο, καi δέν ύπάρχει aνδρώπινη δύναμη ίκαν1/ νa τής aντισταbή σέ δποιαδήποτε περίσταση ... ».

ι/Ο Παλαιός κι ό Νέος Κόσμος aς μάδουν δτι τίποτε δέ μπορούν νa κάμουν έναντίον μου, ένόJ έγώ τrι πάντα μπορι1J έναντίον τους».

Πώλ Μενεστρέλ

Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Ο ΑΣΤΛΛΗΠΤΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

,..... - ' ' Θ 'Ι - ~υπνατε, για τ:ο '"'εο.

τ,, '

- ι τρ•εχει;

-Μα καλά, δεν το κατ:αλάδατε; "Ο ' - χι, κοιμομαστ:ε.

- Φευγaτε δσο εΙναι καιρος άκόμα! Κι ό άν3ρω.11!ος :τrσu ελεγε τα λόγια αύτ:ά, f:νας γέρος

τοίί χωριου Μόργκανταν, έτοψαζόταν να φύγη, για ν' άναγγ1είλη κι ά:λλοίί την τρομερή ταυ είδηση.

'Α 1 λ' ' - ' ~ 1- ' ' ' r. εκεινος, που ει χε ςυ:τrνησει, τον σταματησε::

Γ , , , Π, r_ .c:t, - ια !Πα1σοιυ, μπαρμπα ετρο, εLJιε, Jtροσ'παuωντας , I ' , I ' ' ' βλ' , ' tl Τ" ακομα ν ωτοσειση απο τα , εφαρα ταυ τον υπνο. ι συμ-

6αίνει λοιπόν; Ό μπάρμπα Πέτρος σιαμάτησε, κοίταξε περίεργος

' λ , ,, , ' , λ' το σ'Uνομι ητη ιαυ κι επειτα σηκωσε τα χερια τc~υ ψη1 α.

κ , - δ ' ' τ , ' , - υριε των υναμεων. ει.;τε, κανοντας το σταυρο του.

Μ ' λ' ' - r- λ ' Δ' " 'Jι ' ' ' 1 α κα .α, συ που -,ης, οι.πον; _ εν εχεις μαuει ακομα tι-ποtα;

- Τί &ες να μάftω; 'Έλειπα δεκαι&ντε μέρες καl δεν εχω τρείς (Ι>ρες πoru γύρισα!

- Τότε εχεις δίκιο να μην τρομάζης. Λοι..-τόν, τζίμ, έ:δώ καl δέκα μέρες συμ6αίνο'UΙV στον τόπο μας δια6ολικα πράγματα! ...

- Διαοολικά; Τί είναι αύτα ποιU λές, μπάρμπα Πέτρο;

6 Ο ΚΟ.ΣΜΟΚΡΑΤ!2Ρ

- Την aλή&ε~α, παιδί μσυ. "'Ακουσε ΚΙαi &α με δικαιώσης.

Κι ό μπάρμπα Πέτρος άρχισε να λέη με κομμένη φωνf} ΚΙα1 κοιτάζοιντας κά6·ε τόσο γύρω τ'ου με ϋq;ος -rρομαγμένο, σα να φο6ότανε .μήπως τ'Οv άκουγε κανείς:

- Εlναι ·δ~α μέρες -rώρα, Τζίμ, πού, κα{}οος σσU εbrα καi πρίν, aρχισαν να συμ6ιαίνονν κάτι άλλώοοtα πράγ•ματα στΟν τόπο μας. Βρον&ς άκοιύοντ'αι, ένώ ό ούρανΟς εlναι

, _(\ ' , , 'ξ λ, καtα.καυαρος, -rις νuχτες φαινοινtαι JGαρα ενες φ .ογες

σt'I'-Jν κoρ'Uiq;i} τής Μεγάλης Φωλιάς κι άκούοινται κάτι βόγ~οι σάμπως ν' ά\-1α.στενάζη όλώι.ληρο το βοονό.

'Ο Τζiμ γέλασε. - Παραμύ&ια! εlπ!ε ιμε ύφος περιφρονητικό. Αύτα "ου

μου λες -rα ξέρω. -Πως τα ξέρεις; - Μα καημένε μπάρμπα Πέτρο, t}μοιυν 8δώ, ~αν πρω-

, ι ' ' '.~...... ' τάρχισαν α.υrα τα «μυστηιριωvιJ!" σοιu φαινομενα.

Ό Ί'ζtμ εlχε δίκιο. τα παράξενα αύτα φαινόμενα, που εlχαν τρομοκρα

τήσει τοiις χωρικοιύς, εlχαν άρχ~σει άπο καιρό. 'Αλλα τί fίταν, btl -rέλους, αύτη ή «Μεγάλη Φωλιά»; Δικαιολογεί, άρ•αγε, την όνομασCα πσU της εδωσαν OL

κάτοικοι της περιοχfις; Εlνα:ι πραγματικα καιμια ·μεγάλη φωλια όρινέων; "Αν τα Κυανα "Ορη όνομάσ&ηκαν ετσι άπΟ -ro γαλάζιο χρώμα, Π'ΟV παίρινει οό ιμιεγαλοπρεπf}ς όγκος τους κάτω άπο ορισμένες άτ:μοσφαιρικΈς σνν&ηκιες, δεν εΙναι καftόλου nϊαράξ·ενο: 'Αλλα για να όνομ.αστfι ή κορuφη έκείνη «Μεγάλη Φωλιά», μήπως, πραγματικά, -rα άpστιακτι-

' λ , , , , , 1-J~.- , ' κα ΠiO'U ια, αεtοι, γερακια η κuνυuρες, κα-rαφειJΙγσυrν κατα

προτ(μηση σ' αύτήν; Μήπως εlναι ή προτιμώμενη κατοικία τών μεγάλων πουλιών τής χώρας;

'Όχι.

Την όνομασία αύτη την πfιρε μόνο άπο το σχfιμα της, yια-rl ύπfιρχαν στην περwχη άλλες κοριuφες πολυ ψη-

ΤΑ Μη:ΤΗΡΙ&!ΔΗ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ 7

λότεριες, ποιU ttα ·μ.ιτr.ορούσαν να χρησ~μέψσνν για φωλιες σrα Ορνιεα.

'Αλλά, -rΟν -rελευtαίο αύτον ~αιρό, μερικα παράδοξα I " ' Ι - - \ φαινομενα εκαμαν τ:ους κα-rοι.κους της περιοχης να προ-

σέξσυν τη Μεγάλη Φωλιά. 'Τπijρχαν μερικοι που άνέκαftεν ύJrοστήριζαν δτι ό

ψηλΟς αύτος γρανίτινος βράχος, με τl}ν κωνοειδη κοριυφή, ητανε κάποτε ήφαίστ:ειο.

Και άκιρι6ώς, σαν για να έπι6εδαιώσουν αύτη την ύπό{}•εση, ιμιερι.κα Ο'UμJι:τ'ώμαtiα, Jt<YU πρόσεξαν τελευταία, έπρόδιναν την ύποχfΜνια ενέργεια. Παραδείγματ'ος χεJeη, • , ' δ 'λ ' 'ξ , ~ ' "' οι χωρι.κοι, που O'U εuαν στην ε οχη, ακσuσαν μια φορα

ύπόκωφους κι άνεξήγητους βρόντους. "Α·λλ~ε πάλι θλαμψαν φλόγες στην ~ρrυψη τού βοννου, τη νύχτα. 'Α ψοt άνέδαιναν ·σuχνα άπο -ro έσωτερι.κο της Μεγάλης Φωλιας, κι δταν ό άνεμος τοος εσπρωχνε πρΟς τ' άνα-cολι.κά, άφηrναν άπάνω στο 8δα:φος ίχνη άπΟ τέφρα.

Τέλος, μέσα στο ννχτερινο σκοτάδι, οί πελιιδνες έκεl'νες φλόγες, και6·οος τ:ις άντανακλοιϋσαν χαμηλα σύννεφα, φώτιζαν όλόκJληρη την περιοχη με &π1αίσια λάμψη.

π λλ ' , , ' 'ξ , ' ο οι προτειναν τοτε να Θ ερευνησουν το μυστη-

ριώδες βσννό. 'Α~·~, -I'Jo.α πως;

Σε άκτίνα πολλών χιλωμέτ:ρων, ψηλότερη κορυφη για να χρ.ησιμέψη ώς παρ•ατηρηrrήριο, δεν ύπάρχει κ.αιμιά.

Κι δμως, μια τέλεια κατόπτ:ευση τού έπικίνδυνσu βουνού έπιδα:λιλόταν τώρα. ΠρΟς το συμφέρον της χώρας, f.πρεπε να έξακ.ρι6ω{}η άν ύπfιρχε έκεί πραγματι.κα κρατήρας ήφαιστείσu, κ.ι άν 'to δυτ1ι.κο έ!iGεi:vo μέρος της Βόρει·ας Καeολίνας εlχε φόοο άπο καμια έκρηξη. "Επρεiτε λοιπΟν να γίνη μια άπόπειρα ν' άνέΟΟuν ~ί πάνω για να έξακριδώσουν την ·αί-rία τών φαινομένων έκείνων.

'Αλλά, πριν άπ' αύτη την άπόπειρα, ποiι ηξεραν τlς σο6αρες δυοχέρειές της, πα:ρουσιάσ'τηκε μια εκmκτη εύ-

8 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤS!Ρ

καιρία, που {}α έπέtρεπε ίσως να έξ·ερεννήιJIΟ'W το έισωτ'ΕρικΟ τής Μεγάλης Φωλιάς, χωρtς ν' άνεΟΟύν έκεί. Τiς πρώτες μέρες τού Σεπτεμ6ρίου, ενα άερόστατ'Ο, ιrτο όποίο έπέt>αινε ό άεροπόριος Ούίλκερ, -δ·α ξεκινούσε άπο το Μόργκανtον. Έπωq;ελούμ~ενο άτrο τον άναtολικο άνeμο, το άερόσtαtο {}α τριαοοuσε προς τη Μεγάλη Φωλιά, κι ύπfΊρ'" χαν πιDανότητες να περάση άπο πάνω της. "Οt~αν, λοιπόν, ltα βρισκότα:ν έκεί, ό Ούίλκερ, μ' Ενα ίσχυρQ τηλεσκόπιο, il'α έξέταζε το βouvo ως τα 8γκατά του και -δα ειJλεπε, aν άνοιγότανε κανένα στόμιο ήq:αιστείου άνάμειrα ιrτους άπόκρημνοuς έκείνους βράχους.

~Η ά:νάΟια:ση εγινε δπως εΙχε άποφαιrιστή. "Ανεμος μέτριος καt κανονικός, ούρανος αίDριος. Ή πρωινi] όμίχλη εΙχε διαλυltη άπο τtς ltερμες άκτίνες tού ηλιοιυ. "Αν το έιrωτερ·ικο τής Μεγάλης Φωλιας δεν ήτανε σκεπασμένο άπο πυκνους άτμούς, ό άεροπόρος Dα μπορούσε να το έξεριευvήση σ' δλη του την εκταση. "Αν άναδίνονταν άτμοί, δεν ύπf]ρχε καμια άμφιοολία δtι Dα τους ειsλεπε.

Το άερόστατο άνέδψGε, ιrτην άρχή, ιrε ύψος πεντακοσίων μέτρων κι δμεινε άκίνητ!:) έπt f:να τέταρτο τής ωρ«ς. Ό άνεμος πσU f.πνεε κονtα ιrτην έπιcrάνεια τής γης δε γινόταν αίσltηtος στο ϋψος έκείνο.

'Αλλά, ποιά ά:πογοήτευση! Το άερόιrτατο δεν άργησε να ύποστη την έπήρεια ένος άλλου άτμοιrφαιρικού ρεύματος και να τραδήξη προς τ' άνα-rολικά. 'Απομακρrυνόtαν ετιrι άπο την όροιrειρα καl δεν ύπήρχε πια κα~μια έλ."'tίδα να ξαναγυρίση. Οί κάtοικοι τού χωριού το είδα"ε ιrε λίγο να έξαφανίζεται καί, άργόtερα, εμα{}αν δτι κατέβηκε σtα περίχωρα τής πρωτεύοιuσας τής Βόρ·ειας Καρολίνας.

'Όταν άπέtυχε κι αύτο το μέιrον, ή άγωνία του κόσμου crούντωσε. Τί άλλο μπορούσαν να έλπίζουν;

Τlς πρώtες μάλιιrτα μέρες tού 'Απριλίου, οί άνησ'Uχίες, που fιταν μάλλον άόριστες ως τόtε, μιεtαδλή-δηκαν σε tρόμο. τα περίcργα φαινόμενα γίνοινταν πιο συχνά.

ΊΆ ΜfΣΊΉΡΤQΔΗ ΦAil'iOME1'iA 9

Οί έγχώριες έφημερ~δες άρχισαν ν' άσχολοiινται με τα φαινόμεvα αύτ:α κι όλόκληρη 11 περιοχ1Ί πίστευε δτι ή ;.-:rχταστρnφ1Ί i1τανε %οντά.

Τέτοια ηταν, λοι.:rτόν, ή κα:cάσταση τη σχοτεινfι έκείνη. νύχτα της 4 πρΟς την 5 'Απριλίου, που ό μπάρμπα Πέτρος πρσσπα&οιϋσε να πείσηι -ro· δύ·σ~τιστο Ί'ζlμ δτι ία πράγματα εlχαν γίνει έξαιρετικα σο6αρά.

10 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ!2Ρ

- Παρα:μu6ια! f:λεγε ό Τζίμ, JOOi> έτοvμα:ζόταν να συνεχίση τ-Ον ϋπνο tO'U.

Ό μπάρμπα Πέtρ<)ς παρα:ξε~. -" Αv3·ρωπε τοίί Θεοίi! φώναξε -θυμώνοντας για την

• , _C\. - λ' ..., , , , Pvv. • , ~ι.., απαu·εια τ'Ου' σιψJΟΟ ι τη τ'Ου. .:.ε.ρεις τι συνεuι ι· αΙΠΟψc;

-"Οχ ι!

-"Ε, λοιπόν, άκουσε: Στην άρχή, εγινε ένας σεισμος πσU fκαμε δλα: τ-α σπίτια να χορ,θψοruν, ένώ συγχρόνως άκοιuγόταν ένας δυνατΟς κρότος. Νόμιζε κανεις οτι, άπο στιγμη σε στιγμή, 8' άνοιγότανε κάτω άπΟ τα πόδια μας μια άπέραντη α&uσσος, μέσα στftν όποία -&α κιατα6αρα-θρό)νονταν χωρια και άγροικίες σε άκtίν>α δεχαπέντε μιλίων. Βαρια σύννεφα ιmεπάζουν τον κάμπο κι ο1ϊαν -θ·α ξη:μερώση άκόμα δε -θα μπορούμε να βλbtουμε τη μύτη μας. 'Όλοι άναστατ-ώ~αν κιαι συ μού λες πα)ς δλ' αύτα εlναι παραμύθια;

τη στιγμη έκείνη, σα για να σuμπληρώσοιυν τη φριχτη είκόνα π:ου περιέγραφε ό μπάρμ~α Πέtρος, κραυγες , ,,, , , ,, -τρομοιυ χ;αι απογνωσης α:ντηχησαν απο πανvοιυ.

'Όμιλοι ενrροιμοι, προσπα-&οοοαν, ·μέσα στο σκοτάδι, να βρσWε τ-ο δρόμο σπρώχνιοινtας και itοριυ6ώντας.

'Εδώ κι έΚέι άκούαν'τ'αν -τρομαγμένες φωνές : - Σε~σμός! -"Εκρηξη! -'Α:πο που·

' -' Απο τη Μεγάλη Φωλιά! -tO Θεος να βάλη-το χέρι -roo! -"Εφτασε ή τελευταία μας ώρα!

Τό οpνεο τοϋ τpόμ.ου

to Ί'ζ~μ δεν μποροιUσε πια να κρατήση τrΊν ψυχραιμία του.

ΤΟ ΟΡΝΕΟ TOf TPOMOf 11

Σ' ένα δευt'ερόλεπυο εlχ;ε βρε:6η στο δρόμο κι εlχε άνακατευτή με το ξ·εφρενιασμένο πλή&ος.

Μέσα στους σκοrεινοiJς δρόμους τοιϋ χωριού βασίλευε τι1ν ωρα έκείνη μια άπερίγραπτη ταραχή.

, Α ν6ρωποι κά-&ε ήλικίας και κάιflΙε τάξεως, γέροντες, νέοι, γυναίκες, παιδιά, ετρ·εχαν έδώ κι έκεί.

Ιlοιϊι πήγαιναν; Οϋτ'ε κι αύτοl δεν ήξεραν. Θαροuσ'ε κανεlς δτι ενα πελώριο κύμα παραφροσύ

νης είχε σκεπάσει δλσυς, κι οί κάτ!Ο•ικοι τοί1 Μόργκαντον, τρελλοι πιά, είχανε σκορπιστή Jυαντοϋ, οτι.ου &α μπορούσαν να βροίιν τη ·σωτηρία.

'Αλλα τί ητ·αν έκεϊνο που τοiJς εκαμε να τρομάξουν τόσο;

'Όλοι έπαναλά6αιναν μια λέξη: -'Έκρηξη!

Κι δλοι, άσυνα(σ{}ηια, είχανε τi}rν έντύπωση π.rος οί • _ιι, , , Ι , , _Q, 'ζ υποχuονιισι κροτΌι, που ε χαν ακουσει, υα συνεχι αντα:ν

κι Οτι &α γινόταν άσφαλώς μια τρσμαχτικη έχ.ρηξη, που &α κατα6αρά6ρωνε το χο)ριό rους κι αύvοiJς δλους &α

' ' ~ ' 'Jl "/!.._ ~ ' *(\.' ' I ι τους καταπινιε η απίJ!u•μενη αuιuασο;, πoru u· ανοιγοτανε κα-

τω άπΟ τα πόδια τους. "Αν δμως ηταν f]ρεμό>τεροι, &α σκέπτοντ:αν δτι, στΎ]ν

περίπtωσ'Υ] Jtou -&α γινόταν ε.χρηξη, οί ύποχ6•όινωι έ:κείνοι κρότοι &α έξωrολουftοιϊιιmν όλοένα καl πιο δυνατοί. Φλόγες f}•α tινάζονrαν ΜΟ τijν ΚOQV'<frfJ τού βουνού καl πύρινα αύλάκια 6α διέσ"ι.ιζαν τlς πλαγιές ταυ, φωτ'ίζσντας με τlς άνταύγειές τους τ'ο σκοτάδι της νύχτας.

'Αλλα κανένας δεν εκαμε αύτη τη σκέψη, κι ολοι ίσχυ-ρίζονταν δtι ·εlχαν ίδη τα σπίτια τ·ους να πηγαινοέρ.χννται ά:πο το σεισμό.

Ή δόνησΎJ δμω; ήτανε πι&ανο να προερχόταν ι.iπο το κύλισμα κανενΟς βράχου, ποv εΙχε ξεκολλήσει άπΟ τη γρανιτώδη κορruψη υοιϋ βοuνοίi.

12 Ο KOΣMOKl'ATQP

Χωρlς να ξέρουν τί να κάμουν, πλημμυρισμένοι (bτο άγωνία, περίμ;εναν ολοι <rτο iJπαι{}ρο, ετοιμοι να έγκαταλείψουν για πάνtα το χωριό τους.

Πέρασε μια οορα χωρ·lς να ·<1llμ.6η τίποtε άλλο. 'Ένα έλαφρο άεράκι κουrνού<rε τα φυλλώματα τών δένtρων.

"Οσο περνοu<JΙε ή οορα, τοοο ή γαλήνη ξαναγύριζε στα μυαλα των χωρικών. Δεν εlχαν να φο()rη&οϋν τίποτα πια - κι ομως ολοι περίμεναν με άγωνία να ξημερό)ση.

"Αρχισε να δημιουριyείται ή πεJΟΟί{}ηση δτι κάποιος βρ·άχος εΙχε ξεκολλήσει ά:πο· τη Μεγάλη Φωλια κι εΙχε κατρακυλήσ·ει κι άπ' αύtον ε{χαν προέλθει έκείνα τα φαινόμε-

π , λ,',,,,, λ..,.<ι-' να. ι:;ριμεναν, οιπον, την' αυγη, για ν αντι .ηψυοιυν με

τα ίδια τοιυις τα μάτια τί εlχε συμ6η.

'Αλλ' ifξαφνα, στlς τρείς το πρωί, καινούργιες φλόγες άρχισαν να βγαίνσυvι άπο τη Μεγάλη Φωλιά.

Κα&οος άνt!ανακλοϋσαν τα σύννεφα, φώτιζαν τρι γύρω την άψόσφαιρια σε μεγάλο διάστημα. Συγχρόνως άκούοινταν μ:u<rτηριώδεις κρότοι.

Πυρ:καγιά, λοιπόν, αύτόματη εΙχε άνάψει σ' έκείνο το μέρος; Καl σε ποιάν αίτία να όφειλόταν άραγε; Δεν μποροο<rε, βέ6αια, να τi]ν άναψε ούράνια φωτιά, άφοϋ κανένας κεριαυνος δεν άκούστηκε να πέφτη έκεί γύρω.

"Ε 'ί: I "Ε <.. I - κρη<:,η.... κρηί;η .... Οί κριαυγες αύτες άντήχησαν άπΟ παντού. 'Έκρηξη!. ..

Ή Μεγάλη Φωλια δεν ήτανε, λαιπόν, παρα ό κρατήρας f: ' (" , ' ' tl λ, t:l , ενος ηφαιστειου ποιυ <<Κο~μοταν» - οπως ενε - ως τοτε;

Σ6rησμένο έπl τόσα χρόνια, έπl. τόσοvς αίώνες, το ήφαίι1τειο εμελλε να ξανανάψη ηί)ρα; ... Καl τlς φλόγες έκ:εϊ:-

-~, , δ δ , , ι:ι , , , , νες να ιις ια: εχσrαν, αραγε, Jροχη απο πετρ•ες πυρακ.τω-

, λ 'ζ , ' βλ, λο , κ ' λ '12. -~' " μενες, χα α ι απο ηματα φ γερα; ι η αuα υ' αρχι-

ζε να κατε6αίνη, χείμαρρος φωτιάς, που &α κατάκαιγε τα πάντ.α στο διάδα τοιυ, &α κατάσtρεφε χωρια κι άγροκτήματ·α, δλη έκείνη την περιοχή, tοιUς κάμπους της, τα χωρά-

ΊΌ ΟΡΝΕΟ ΊΌr TPOMOf ]3

φια της, τα δάση της καl πιο πέρα ιiκόμη άπο το Μόργκαν-·ων;

Αύrη τη q:ορ·α τίποτα ·δε ttα μπορούσε να σταματήση τον πανικό. Μητέρ•ες, σέρνοντας τα παιδιά τους, τρελιλες άπο to φόβο, εrρεχαν για ν' άπομακρννf}'Οϋν δσο το δννατο γρηγορώτερα άπο κεί δπου πλησίαζε ή καvαιστροφή. "Αν-

'δ 'ζ ' , ,.. β ' ., τρες, α ·εια οντ:ας τα σπιτια τους, ε11!αιριναν ιαστικα ο,τι

πολυtι•μότερο εlχαν κι &ι:ρηναν έλεύΟιερα τα κιατοικίδια ζώα, "λ , , '11. ' , ζ α ογα, κα-υσικες, κοrτες, προuατα, πσu σκορπι αν τρομα-

γμένα προς δλες tlς δ~ευ&ύνσεις. Κα&ένας φαντάζεται την άταξία που βασίλευε άπο κείνο το ξeσήκωμα άνΟ·ρώ·πων καl '('' , ' ' ' , ,, 'δ'>-'='ωων ·μεσα στη σκοtεινη νuχτ"α, μεσα α:πο τα αση, εκιεινα,

τα έκτ,εf)ειμένα στη φωτια τού ήφαιστείου, στlς οχ&ες τών βάλτων έκείνων, που κινδύνευαν να ξεχειλίσουν!... 'Αλλ α μήπως κι αύτο το εδαq;ος δεν ύπηρχ_ε q;όοος να ύJΟΟΧωρήση

, , ' ' όδ - 'δω κ ' ~' , κατω απο τα π ια ίων φuγα ν;... αι υα προφτ:αιναν,

ι:ϊραγε, να σωΟαίrν, προ-rαu να ξεχυ3ij το φλεγόμενιο ποτάμι τijς λάβας καl προτοv σκεπάση μπροοτ:ά τσυς τη γij, φράζοντας το δρόμο καl κάνοντας άδιύνατη τη διαcριrγή; ...

Μερικοί, ώστόσο, άπο τοiις κτηματίες τijς περιοχijς, οί πιο φρόνιμοι, δεν εlχαν άνακαtευτη με το ενtρομο έκιείνο πλijΟος, πού, μ' δλες τους τlς προσ.1τά&ειες, δεν εlχαν

_(l, ' ' , κατοριυωσει να το συγκρατησουν.

Οί κτηματίες αύrοί, προχωρώντας σε μιαν άπόσταση ένΟς μιλίου περίπου άπο το βουνό, πρόσεξαν δτι σιγα-σιγα οί φλόγες λιγόστευαν κι δτι, πιΟηvιον aτο τέλος, να εσ6ηναν. Πραγματικά, ή πε.ριοχη δε φαινότανε πια ν' ά:πειλείται άπο εκρηξη. Κανένα λιΟάρ·ι δεν εlχε ~σφενδοινιιστij, κανέ·να αύλάκι λάδας δεν Κ>ατέδαινε άπο τlς πλαγιες του βουνού, κανεlς ύποχΟιόνtοις κρόrος δεν άκσυγότανε. Κανένα προμfrvuμα, ίέλος, άπο τlς ι:1ειι:1μικΕς έκείνες άναστατώσεις, που μπορσW, σε μια σηγ•μή, να καταστρέψονν έντελώς, όλόκληρη περιοχή ..

Το συμπέρασμα αύτο ι:rαινότανε λογικό. ~Η ένταση

14 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ

της φωτιάς λtγόστευε στο eσωτερικΟ της Μεγάλης Φωλιάς. Ή άνrανά'Κλαση rών σύννεφων σLγα-σιΎα έξασft·ενοϋσε, ή έξοχη 'ft·α βυ&Lζόtανε σε λίγο σε βαft-&vατο σκοτάδι ά')ς το πρωί.

Στο άναμεταξύ, οί φuγάδες είχανε σrαματή,σ.ει σε άπόσταση, που τοος έξασq;άλιζε άπο κά'ftιε κίνδυνο. "Επειτια, παίρνσνrας &άρρ10ς, ξαναγύρισαν, κ;α\. μερικa χωριa ξανα6ρijκαν τοitς κατοίκους τοιuς προτού ροδίση ή α:uγή.

Κατα τiς τέσιrερες το πραιί, ή mρuφfι τής Μεγάλης Φωλιάς μόλις διατηρσϋσε μερικες rοχρες άνrα·uγεuες. 1Η πυρκαγιa θσ&ηνε, bt:εΙJδή, ά.σq;αλώς, δεν ύπf]ρχε n;ια καύσιμη ύλη· καί, μ' δλο πσU frrαν άκόμ:η άδύνατο να έξακ;ριι6ω~ &η ή προέλευσή της, μπορούσαν όπωσδήπσιε να έλπίζουν ., δ' _<ι ' "' /2.,_ , οτι εν -υα ανα.υrι:-; πια.

'Εν πάση 1rεριπtώσει, έ:κείνο ποιU φάνηκε βέοοιο εΙναι οrι, στη Μεγάλη Φωλιά, &κείνη τη νύχτα, δεν παροruσιάστηκαν τί:ποτα ήφα.ισt'ειώδη φαινόμενα. "'Αρα, σιτfιν περιοχή της, οί κάτοικοι δε φαίνονrαν ν' άπε~λοννται άπο Εκρηξη η άπο σεισμό.

'Αλλ' Εξαφνα, κατα τiς πένrε το πρωί, ένώ άκόμα ό ογκος τού βσuνοu ητανε βυ&wμένος στο νυχtερ:ινΟ σκοτάδι, παράξενος κρότος άκούστηκε. Ό κρόοος αύτος διέσχιζε την άψόσφαιρα., πάνω άπο το βσuνό, κι εμιοιαζε σαν ένα λα.χάνι;ασμα. κανονικό, συνοδευόμενο άπΟ τΟν ηχο ένΟς &uνατοϋ φτερουγωματος.

Κι οί χωρικοί, σηκώνοντας τa κεφάλια τοuς, είδανε, κατ-ατρομJα.Ύμένοι, ένα Ορνεο γι γαντι;αίο, ένα τ:έριας μακρ·u σαράντα περίπου μέrρια, πού, άq:ού σηκώ3η:κε .άπ(> τfιν κορυφfι τής Μεγάλης Φωλιάς, έtrέντωσε τlς ψcεροιUγες του κι άρχιοε να πετάη όλοτα.χώς πρΟς τ' άνατολικά.

Ποιό ήrανε το κ;ατάμαuρο έκείνο ορινεο με τiς μυ&ι

κες διαστάσεις, που δμοιο του κανένας άνftρωπος δεν εlχε ίδη πtοτέ;

Η ΑΣΤrΝΟΜΑ ΑΝΑΣΤΑΤ~~ΝΕΤΑΙ 15

Σ' αύτη την άπορία κανένας δεν μπορούσε να δώση καμια ώτάντηση.

..... , ' 12 λ < ' βάλ~·· .:.eφ(Ι'ενιασμενοι, π:ανικοu ηrοι, οι χωρικοι υ ιγ~οαν

να τρέχουν, κραυγάζσνtας μ' ολες tσυς τlς δυνάμεις: -Το Ορνεο τQύ Δια6όλου! -Ό ίδιος ό Σα-vανίiς!

Ή άστυνομ.iα άναστατώνεταt

Στην Ούάσιγκrον, τf)ν πρωτεύοαια τών (Ηνωμένων Πολιτειών, ό κόσμος εlχ:ε κυριολεκτ:ικα άvαmατω&η.

Το πρω.ι έκείνο, τρεϊς μέρες ύστερα ά:πΟ τα -rρομαχτικα συμ6άντ:α ποο διηγηDήκαμε πιο π:άνω, ό άστννομ.ικΟς Τζων ΣτρΟκ eμJtϊαινε 01to γραφείο τού Γενικοϋ ΔιευΒνντοϋ της 'Αστυνομίας. (Ο προ·ίστάμενός το~ τΟν Π6Q•ίμενε Οχ ι

' , ~ , χωρις κα.ποιιαν αwπομονησια.

- Τζων Στρόκ, άρχισε να τοιϋ λέη μόλις τΌν εΙδε, έξακολσυttείτε "α εtστ.ε ό ίm.νΟς κ:αl άιrσσιωμέ'Vος άσ~.ιικός, ποιU σε πολλες εύκαιρ~ς ιμίiς eδωσε δείγματ:α ίκανότrr tας κι άφοσίωσης; ... -Κύριε Γουάρνt, ά:πάντησε έκεϊwς, δεν ·ε[μαι βέδαια

ό άρμόδιος να σίiς πώ άν Εχασα η Οχι την ίκιανότητά μοιu ... 'Αλλ' δσο για την άφσίωσή μου, μπορώ νa σάς δια&οαιώσω ότι μένει άναλλοίωτη.

-Δεν άμφιδάλλω κα{}όλου, εΙπε ό κ. Γοοάρινt, και σας κάνω άπλώς καΙ. μδνο αύτη την έρώτηση, 100iJ εΙναι πιο σuγκεκρυμένη: Ετσrε άκόμα ό άν{}>ρωπος ό τόσο περίεργος, ό τόσο πρό&ψ.ος να έJξ·ιχνιάζη τα μαιτήρια, οπως σας έγνώρισα ώς tώρα;

- Εlμαι, κύριε Γσuάρντ!

-'Ώσtt to ενσtικτο τijς ~ιέργιειας δεν έξασΒiνισε μέσα σας, .μ.' όλη τη συνεχη χρrήση 3t10'U τού κάματε; ...

- Κα{}όλσu!

16 Ο KOΣMOKPA'J'QP

-Τότε, λοιπάν, άκοϋστε ... Ό κ. Γουaρντ ήταν την έποχη έκείνη πενηντάρης, σ

δλη ιου τη διανοητικη άιψή, κι έκτελοίιaε ιa καθήκοντά mυ με τη μεγαλύrερη εύσuνειδησία. 'Επα·νειλημμένως εΙχε άνωltέσει στον Ί'ζων Στροκ έμπιστευrικες άποσιολές, πσu έκείνος τlς εlχε έκπληρ(ί)σει μ' έπιτuχία. Γι' αύτο τΟν έκτιμούaε πολύ. 'Αλλa τσUς τελευιαίοuς μήνες δεν εlχε παρουaιαστη εύκαιρία ν' άναλά()η ύπηρεσία κι ή άναγκαστικη αύτη άργία σ'Τενοχωροίισ'ε τον φιλότιμο άaτmιομικό. Φαντάζεται, λοιπόν, καθένας με πόσο ένδιαφέρον περίμενε ν' άκούση την άνακοίνωση που θa -rοίι fκανε ό κ. Γουάρντ. Δεν άμφέ6αλλε άλλα)(J'τε διι γιa κάrι σπουδαίο ιΟν προόριζε.

Πραγματικά, i1 ύπόθεaη γιa την όποία τού μίλησε ό Διευ&uντης της 'Αστvνομ ία ς, ητανε σπουδαιότ'ατη καl tρα&οϋaε όλ.οένα την προσοχη ιοίι κοινοίι, οχι μόνο aτη Βόρεια Καρολίνα καl στlζ γειτονικες Πολιτείες, άλλα καΙ. σ' όλόκληρη την 'Αμερική.

- Θα γνωρίζετε βέ6αια, εL-τε ό κ. Γοuάρντ, τί συμ6αίνει τΟν ιελευτ'αίο καιρο af: κάποιο μέρος τών "'Απαλας, στf)ν ~εριοχη τοίι Μόργκαντον ...

- Μάλιaτα, κύριε Γοuάρντ, καί, κατa τη γνώμη μου, τα φαινόμενα αύτά, ιοuλάχιστο παράδοξα, εΙναι ίκανα να έξάπτουν την περιέργεια Κ:αl άνθρώπων λιγ(οτερο περίεργων άπο μένα.

"Q r 'δ 't ' λ' 'λ δ' • ' - τι ιειναι παρα ο.,α, και πο υ μα ιaτα, εν υπαρ-

χει άμφιοολία. Το ζήτημα δμως εlναι να μά&ουμε, άν τα φαινόμενα έκείνα της Μεγάlλης Φωλιάς άποτελοίιν κίνδυνο για ιους καtοίκοuς τής περιοχής, liν εlναι δηλαδη προμηνύματα καμιάς εκριηξης ήφαιaτείου η κανενΟς καταστρεπτικού σεισμοίι.

- Πολiι το crο6άμαι, κύριε Γουάρνι.

- Τόtε, Σtρόκ, πρέπει έξά.παντος να μά-θουμε περl. τί-νος πρόκειται. Καί, άν πραγματικa ύπάρχη κίνδυ\10ς καtα-

Η AΣTfNUMJA ANAΣTATQNETAI 17

σrροφfjς, όφείλΟ'IJμε τοιυλάχιστο - γιατl τί δ..λλο ttα μ.πορούααμε να κάμουμε; -να ειδοποιήσουμε έγκαίρως τοu;

• Τζwν ~τpόκ, Ξξακολοuθείτs νιΧ εlστε δ !κανό; καl :Χφοσιωμένος

:Χστ •;νομικό~ .. . » (σελ . 15)

κατοίκους τijς περιοχής. - Αύτο εlναι το καθijκον τής άρχης, κύριε Γουάρντ,

2, Κοσμι:.κpi~ι·ιp

18 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΏΡ

άπάντησε ό Στρόκ. Πρέπει να έξιχνιάσουμε τί σuμ6αίνει έκεί πέρα ... -Άκρι&ος, Στρ~όκ. Φαίνεται ομως οτι αύτη ή έξιχνία

ση παρουσιάζει σπουδα~ες δοοκολ~ες. Κα&rος λεν έκεί κάτω, ε{ναι άδύνατο να περάση κανεlς άπο τοiις βράχους -rης Μεγάλη; Φωλιάς και να έπισκεφ&η το έσωτερικό τη;. 'Αλλα δοκίμασε 100τ'ε κ:ανένας να το κάμη; Δεν το πι.στεύω

, ' ' ' ' ~ , 1!... ' ' λ' και, κατα τη γνωμη ιμου, μια απο1ι1ειρα οοuαρη και ~α; α

διοργανωμένη {)'α μπορούσιε να φέ:ρη καλο ώrοτέλεσμα. -Τίποτα δεν εtναι ιάδίινατο, κύριε Γουάρντ, και νομί

ζω πΟΟς αύτο ε{ναι ζήτημα εξόδων. -'Εξόiδων πολiι δικαιολογημένων, Στρόκ:· γιατι δεν πρέ

πει να λυπη3οομε χρήμ:ατα, οτα.ν πρόκειται να m/}ησuχάση όλόκληρος λα.Ο; η να προειδοποιη{}ή για ν' άποφύγη κάποιαν έπικεί-μενη κατ·ασtροφή. ., Άλλωστε εlναι, άριαγε, βέ6αιο πrος ή Μεγάλη Φωλια ε{ναι τόσο άπρόσιτη καl αδιαπέραστη οσο το tσχυρίζοrvtαι; Και ποιός ξέρtοι μήπως ΚJα.μια σuμμορuα κακούργων δεν εκαμιε έκείνο το βοονΟ καταφύγιο, λημέρι της, άνε6αίνοινtας και ΚJα.τε6αίνονtας άπο δρόμους JΙJaU μόνη αύτη γνωρ~ει;

- Πώς, κύριε Γουάριντ; "Εχε;rε την ώrοψία δτι κακοUργοι ... -Μπορεί, Στρόκ, να γελtιέμαι κι ο, τι συμ6αίνeι έκεί ' ' ' 'λ ' ' " 'Α ".Ι. , ' ~ ' " " περα να οφει εtαι σε φuσικα α:ιτ:ιια. ΛJΙ. αυτΌ ισια, ισα

πρέJuει να έξακρι6ώσουμε και μάλιστα το γριηγορώrτιερο. -Μου έπιτρέπετε μιαν έρώ1."ηση, κύριε Γουάρνt; Ε

. , - υχαριισrως.

-' Αφοϋ έπισκεφfl'Οιϋμε τη Μεγάλη Φωλιά, άq;ΟΟ μάftου-με την αΙτία. τ-ών φαινομένων έκείνων, αν βεtJαιιω.flοομε οτι ύπάρχει κραtήριας ήφαισtείσυ κι οtι έπίΚJειτ-αι fκρη,ξη, ftα μπορέσουμε να την έιμποδίσουμε;

-''Όχι βέ6α.ια, Στρώι: άλλά, δπως σοϋ εf.πα., οί κάτοικοι της ΠJερ,ιοχης -fl'α είδοποιη{}οιϋν έγκαίρως -&α μά{}οιυν

' ' ~-- ~~ ' ~ λ - ' ' ' δ' Ωι ' " 3Ίiοιος κινuuνuς τοιυς απει ει, και -rα χωρια εν να εγκατα-

Η ΑΣΤΙΝΟΜΙΑ ΑΝΑΣΤΑΤΏΝΕΤΑΙ 19

λειφ6Όϋνε ξ·αφvικά. Γιατί, ποιός ξέρει μήπως Κιανένα ήφαίστειο ίών "'Απαλας δεν έπιφuλάσσει στη Βόρευα Καρολίνα τl.ς ίiδιες συιμφορ·ες τrou uπ:έστη κι ή Μαρrτινίκα άπο τη λάοα τ<οιϋ Φαλακροίι Β()υνοίι; -'Ελπίζω, κύρvε Γοuάρντ, δη ή περωχη δεν άπειλείtαι

~ ' ο , , ~--~-απο εναν τεtοιο κινυυνu.

τ, "' Σ , !! 1 .~ -- , , , Jι , - ο ευχομαι, ίροκ· W'JΛmστε φαινεται απιuα:νο να

uπάρχη ήφαίστειο σ' έκεϊνο το μέρος των Κυανών 'Ορέων. (Η όροσειρα τ'ών "'Απαλας δεν εtναι ήφαισtειώδης... Κι δμως, σύμφωνα με τις έκ:θ·έσεις που πήραμε ιiπο κεί, εvδαvε φλόγες να βγαίνουν άπο τη Μεγάλη Φωλιά. Σ:uγχρόνως έλαφρ€ς δανήαεις τ'ΟU έδάφους έγιναν αt~τες ώς τα περίχωρα τού Πληζενr- Γκάριντεν. Τα γεγσνότα αύτα εfναι πραγματικα η φα:νtασηκά; Ιlρέπιει να ίο έξακριΟώσοV'με.

- Συμφωνώ μαζί σας, κύρ•ιε Γοιuάριντ. 'Α ' λ ' Σ ' ' 'ξ ' ' - ποφασισαμε, οι:π()νι, τ-ροχ:, να ε ετασοομ:ε τα

φαινό;,ιενα της Μεγάλης Φωλιaς και να συείλουμε γι' αύτη τη δουλειά, το γρηγορώτ•ερο, Εναν ά~ρωπο bοανΟν να σuγκεnρώ·ση έπιτόπια δλες ilς άναγκαίες πληροcρορίες, άνακeίνον-τας τοiJς κατοίκους τών τριγύρω χωριώιν. Διαλέξαμε εναν άστυνομικό, πσU ·μάς παρέχει κά{}·ε έγγύηση· κι αiΗ:Ος είσ'αστ'ε σείς, κύριε Στρόκ. -'Ώ, σάς εύχαρ·ι:στώ πολύ, κύριε Γοοάρντ! ·εl.πε έκεί

νος. Καl να είσαστε βέδαιος οtι δεν ~α παραμελήσω τίποτα, ώστε να μείνετε ά.Π'Ολύιως εύχαριnτημέ.νος. -Το ξέρω, Στρόκ, καl προ~έτω οτι ή άπ()σtολη αύτη

σ aς ταιριάζει ... 'Ε λ- ' Γ ' - ντε ως, κυριε ουαρντ ...

- Γιατl ·σάς δίνει μια καλη εUκαιρία να έξασκήσιετ:ε το πάfl-ος έκείνο, πoiJ άποτ8λεί τη βάση -rοιϋ χαρακτήρα σας.

_. την περιέργεια, ε; 'Α e. .• -... (ο ~.:..- , · ~ __ ,_Q.. , • - κριvως. Jtωi(Jvιt-ιOtε εισασ:tε εruι;υu·ερας να ενερ-

γήσετε σύμφωνα με τiς περιmάσεις. "Οσο για ια έ'ξιοδα, άν παροοσιιαστη άνάγκη να διορy'ανώσετε έκέι καμια δα-

20 Ο ΚΟΣΜΟΚΓΑΤQΡ

Jlίανηριf] έξερ·εύνηση, δεν εχετε να ρωτήσετ-ε κανέναν. - Θa κάμω δ,τι χρειάζεται, κύρ~ε Γουάρντ· μπορείτε

να βασιστfιτε σ' έμέvα. - Καl τώρα, κύριε Στρόκ, σας συνιστ& νa ένεργήσετε

' '_Q δ ' , 'λ <;..,. t:l .Α..' , ' με καuε ιυναrη επιq:υ .ω;η, οrταν uα συγκενrρωσετε τις

πληροφορίες έπl τ-όπου. Ta πνεύμαtα έκεί είναι πολiJ έξημμένα. Μην πιστέψε:rε δλα δσα &α σας διηγη&οVν καί, προ πάντων, προσέχεrε να μη δημιοruργήισετε κανένα καινού'ργιο Jtϊανικό.

- Αvτο έννοεί-rαι. - Θa σuστη&f]τε στο Δήμαρχο τοv Μόργκαντον, με

τον όJlJoίo &α συνεννοη&f]τε για να ένεργήσετε άπο κοινου. Καl πάλι σάς συνιστ& φρόνηση καl έχεμύ&·ε~α. Μην ά:νακαtέψετε στην ύπό&·εση παρ& μόνο τa πρόσωπα π:Ο'u &·a σας εΙναι άπολύτως άνσγκαία. Συχνa rμάς έδώ,σατε δείγμα:·rα της έξυπνάδσς σας καl της ίχανότητάς σας, κι εχουμε την πεποί&ηση δτι κι αύτη τη φορa {tα πετύχετε. -"Αν δεν έπιτύχω, κύριε Γουάρντ, &α πfι δτι &·α συναν

τήσω έμπόδια άνθρωπίνως άνuπέρ6λητα, γιαrτί, έπl τέλους, μπορεί ή Μεγάλη Φωλιa νa εΙναι άπροσπέλαστη πραγμα-

, , ',,' ' τικα, και, σ α υ τη την περιπrωση ....

- Σ' α:uτη την JUερίπrωση, &α ίδούμε -rί πρέπει νa γίνη. Ξέροομ·ε, σάς έπαναλα:μ6άνω, δτι κι αύτη είναι μιa περίφημη εύχαιρία για νa ίκανοποιήισετε την περιέργειά σας.

Ό κ. Γουaρντ ε-λεγε τfιν άλή&εια . .,,..., ' ' ' λ' ' Τζ' Σ ' ' ' ι σ-rερ απο ιγο ο ων τροκ τον ρωτησε:

- Καl πότε πρέπει νa φύγω; -Αϋριο. Α '' _Q. \ I ' \ \ ο' I \ __ (\. Ι - υριο uα φvγω απο την υα:σιγκ-rον και μGuαυρι:ο

_(\, ... , Μ' uα ειμαι στο οργκανrον.

-Θα με κρατάτε ένή:μερον με άναφορές σας η τηλε-γρ,αφικ&ς.

-Δεν &α το παραλείψω, κύρ~ε Γουάρντ. Τάψα έπιτρέψrε μοv να σας ά.ι"Ιοχαιρετήσω καl να σας εύχαρ~στήσω

Η Α~ΑΧQΡΗΣΗ 21

καi πάλι, που με προrιμή·σατε στην ύπό&εση τής Μεγάλης Φωλιάς.

Και ό άστυνομικος Τζοον Στροκ θφuγ1ε ώτΟ το μέγαρο της 'Αστυνομικ.f)ς Διευ&ύνσεως, χωρlς να φαντάζεται σε τί άπίστευτες J1jερ1ιπέτ'εt'ες Εμελλε να μπερδευτfι στi)ν έκσtρατε(α του έκ.είνην, εκστρατεία που εΙχε σκοπο ν' άποσπάση το μυστικο της Μεγάλης Φωλιιiς ...

'Ο Στρ,όκ, φεύγσντας άπο την 'Αστυνομία, επέστρεψε στο σπίτι του', δπου έτοίμασε τlς άποσκευές του καί, την aλλη μέρα, πολυ πρωί, 8φωσε με το έξπρες στην πρωτεύουσα τfiς Βόρειας Καρολίνας.

π έρασ:ε τη νύχτα τ συ έκεί καί, τηrν aλλη μέρα, ϋστερα , ' ' , ~ 'δ ' δ 'ζ ' δ ' απο το μεσημερ,ι, ο τροχιο ·ρομος, π10υ ιασχι ει το :υτικο

μέρος τής πολιτείας, τον 8ογαλε στο Μόργκαντον. Το Μόργκαν-ων εlναι &να χωριό. 'Έχει ομως πολυά

ρι&μα άν&ρακωρυχεία, κα&οος καl aφθ'ονα μεταλλικα νερά, που το καλοκαίρι τ:ραοοϋνε πολυν κόσμο. Γύρω άπο ιο Μόργκαντοιν άκμάζει ή γεωργία κι ύπάρχουν άπέραν1ία χωράφια δημητριακών, άνάμεσα σΊους πολυάρι&μοuς βάλταυς με τους πυrκναUς καλαμιό}νες.

'Ο Δή·μαρχος τού Μόργκαντοιν, ό κ. 'Ηλίας Σμί&, ηταν Ενας aντρ,ας ψηλός, ε:Uρωστος, τολμηρός, φιλοπρόοδος, σαράντα χρονών το πολύ, ύγείας ίκανι;ς ν' άπελπί·ση δλους τους γ~ατρους και τ·ό}ν δοο 'Αμ:ερ,ικών, άντέχοντας το ίδιο καl σt'α κρύα τοϋ χειμώνα καl στlς ζέστες τοϋ καλοκαιριού, πού, κάποτε, στη Βόρ.εια Καρολίνα, εΙναι ύπεροολικές. 'Ήτανε μανιώδης κυνηγός, καl κυνηγούσε Οχι μόνο το κοινο {}ήραμα, Jτου ά;φ{}ονεί Οlτους γειτσνικ:οiJς κάμπους, άλλα κι άρκούδες, άκόμ,α καl πάν{}ηρες, που φωλιάζουν στις aγριες χαράδρες της διπλης όροσειριiς τού, "Αλλεγκαν.


Ό κ. 'Ηλίας ΣμΟΟ, μεγαλοκτηματίας, εlχε πολλε; άγρmJαύλεις στ-α ·JtΙερίχωρια τοιϋ Μόργκανtαν. Την καλλιέριγεLα τών κτημάtων του έπέδλεπε ό ίδιος ΠΊρQσωπικώς χ:αl JVOλu συχνα οί ένοικιαστές τοιu καl οί καλλιερ~ς δέχον~αν τlς •έπισκέψεις του: 'Όλο τΟν καιρο δεν 8μ·ενε στο χωριό, στο σπίτι τοιu η ·Ο'το Δημ·αρχείο, άλλα τΟν περινοιίισε σ' έκδρομες ΚΙαL σε κ'\Νήγια.

Το ά:πόγευμα, ό τζοον Στροκ πfιγε στο σπίτι τού 'Ηλία Σμί&. Βρ·ισκό-rαν έκεί την ήμέρ·α έκείνη, γιατl τον εlχε προε11δοποιήσει τη•λεγραφικώς. Τού 8δωσε το σuστατικο γρά!μf.ΑJα τοϋ Γουαρντ: κι ή γνωρ•ιμί·α τους εγινε γρήγορα. "Α:λλωστ·ε ό κ. Δήμαρχος τοϋ Μόργκαντον τΟν ύπtοδέχ{}ηκε με μ:εγάλη:ν άφέλει:α καl χωρlς χ:αμιιlν έπ:ιτήδεοοη, με τ1rν πίπα στο στόμ;α καlιμε την μποτίλΙJα τού μπράντu στο τρ•απέζι. 'Αμrοως ή ύπηρέτρια fq;ερε καl δεύτερο ποτήρι καl ό ΣτρΟκ ύποχρεώιιhpcε να πιij μαζί του, προιοίι ν' άρχίσονν τη συζήτησή τους. -~ο κ:ύριιος Γσuαριντ σάς στέλνει; τοϋ εf.πε γελαστός.

Λοιπόν, liς πιοιUμε πρώ-vα στην ύy.ε(α τοϋ κυρίισu Γοιuάρνr.

'Ετοούγκριισαν τα ποτήρια τους καl τ' άδειασαν π,ρΟς τιμην τοϋ ΓενικΟΟ Διευ&uνmϋ της 'Ασ'τ'Wομίας.

κ ' , ' , , , ~ Σ ,_a. - αι τωρα περι τινο; προκειται; ρωτησε ο μιυ-.

~ο Ίrςοον ΣτρΟικ άνέφερε τότε στο Δήμαρχο τσϋ Μόρ~ανtον την άφορμη καl το σκοπΟ της άποστ:ολijς του. Τοϋ &ύμιJσε τα γεγσνότα η μάλλον τα φαινόμενα, JWU εlχαν σuμ6ιη τΟν τελευταίο καιρό. του ύπέδειξε - καl συμφώνησε ·μαζί τ'Ο'U- Οτι ήταν μεγάλη άνάγκη να κα{)ησuχάσουν οί κάτοικοι τής περιοχijς έκείνηις η τουλάχ~στο να προειδοποιη{)υύν για να λά6ονν τα μέτρα τους. ΤοιU ·άνέφερε Οτι, , ' 'Α , ~, ' ' Ηλλες 'Α , ' • τοσο την στuνομ~α, οσο και τ'ις α ρχες, -rις απα-

σχολούσε σοοορα ή κατάσταση αύτη τών Πϊραγμάτων, κι δ-τι έπι{)υμοϋσαν να τη δωρ&ώιrονν Οισο μποροϋσαν. ΠρόσDεσε, τέλος, δτι ό προ~στάμενός του τΟν εlχε έξουσωδοτήσει να ένεργήση 000 το fu,νατΟ γρηγορώτερα κι δπως {)·ιl

Η ΑΝΑΧQΡΗΣΗ 23

8κρινε πιο σκόπψα. Δεν Βπρε.πε να όπLσftοχωρήση μπροστa σε καμια &Jσ')Gολία και σε καμια δαπάνη κι δτι το ·τποιuργείο άναλάδαινε δλα τα εξοδα τών ένεργειών τοιu σχετ:ικa με τη Μεγάιλη Φωλιά.

Ό κ. 'Ηλίας ΣμlΒ· τΟν άκουγε χωρtς να πeοφέρη λέξη, γeμίζοντας κά{}ε τόοο τα πσrήρ~α τους.

'Ανάμεσα σrοiις κα.τννσUς της πί.τοο.ς του, 8δλεπε το πρόσωπό τοu πσU κ:οκκίνιζε κά'6·ε τόσο και τ:α μάtια τοιυ που aστραψtίαν κάτω άπΟ τα πυκνά του φιmδια.

'Ασφαλώς, ό Δήμαρχος τ<ΥU Μόρ~αντον εΙ χε άνησυ · χήσει φοδερα άπο τα μοοτηριώδη φαινόμενα της Μεγάλης Φωλιάς καί, Οπως ό &σαινσμιΚός, ήυαν κι αύrος άννπόμονος ν' άνακαλύψη την έξήγηση 't'ών φαινομένων αύτ:ών.

"'Ι στερα άπΟ λιyόλε.πτη σιωπή, ό 'Ηλίας Σμί{)ο, κοιτά-ζ

, ' ' , , __ οντας καταματ:α τον ·αστυνομικο, ει.m:;:

-'Ώστε, λοιπόν, έκεί στην Ούάσιγκ'tlον έπ:ι'6υμοw πολ\ι να μάltονν τί μυσrήριο κρύ6ει ή Μεγάλη Φωλιά;

'Ο ' ' , cnιι , αστννομικο; εγν"'ψε καταφατικα.

-Και σείς έπίσης ·είσαστε περ~γος; - τσ όμολοyώ. - Κι έγrο 't'o ίδιο, άγαπηrε κύριε Στρόκ! φώναξε ό Δή-

μαρχος.

Ό άσcννομικΟς εύχαριστήt)ηκε πσU ό ΣμΗ} εlχε την ίδ~α περ·ιέργεια.

-Έννοεί"Vε, πρόσ{tεσε ά:δειάζοντας τη στάχτη της πίπας του, δtι κιαt σαν κτηματία μ' ένδιαφέριει. ή ίστορία τής Μεγάλης Φωλιας, άλλα καt σαν Δήμαρχος πρέlreι να <wΟVτίσω για το συμφέρον τής περισχης.

- Για 't'οος δυΟ αύrσUς σπουδαωtάτοuς λ6γους, ά:ποκρί{)ηκε ό άσt'W()Ιμικός, {)οα φροιΥtίσατε να έξετάσετε την άφορμfι τών ϋπσπrαw αύτών φαιwμένων. Κι ύποWτω δη {}α σάς έφάνηοcαν Οχι μ6νον άvεξήγητα, άλλα κι άνησυχητικα για τοiις κατοίκιοιuς της περιοχης. -ΠρΟ πάντων άνεξήγητα, κύQιε Στρόκ, yLατt δεν πι-

24 Ο ΚΟ.ΣΜΟΚΡΑΤΩΡ

σ-vεύω οτι ή Μεγάλη Φωλια εtναι κρατήρας, άφσu ή όροσειρ~α τοu "Αλλεγκαν δεν εtνιαι κα&όλοv ήφαιστειώδης. Πισvεύω, λοιπόν, οtι το Μόργκα:ντ:ον δεν διατρέχει κανέναν τέτοιο κίνδυνο. -Αύτη είναι ή γνώμη σας, κύρ,ιιε Σμί&; -Μάλιστα. - Πώς έξηγείτε τότε -roUς σεισμσuς που εγιναν αίσ6η-,, ,, 'β,

tοι γυρω α:πο to · συινο; Ν ' ' ' ' ' ' 'λ e.._ ' Σ ,_ιι - αι ... οι σεισμοι ... οι σειαμ'οι ... , επανε αuoc ο μιυ

κουνώντας το κ.εφάλι του. Μα πρώτα, πρώτα είναι βέ6αιο πως f;γιναν σεισμοί; 'ΑκριlJώς τη νύχτα έκείνη, ΠorU φάνηκαν οί μεγάλες φλόγες, i]·μουνα σ' fνα Κτfj'μ'α μου, στο Γουίλτον, ίtνα μίλι μόλις μακρια άπΟ τη Μεγάλη Φωλιά. Κάποιο i!όριu~6ό άκουαα στον άέρα, άλλα σας βε6ιαι& δτι δεν κατάλαδα κ.α6όλοιu' σεισμό.

κ ~I I \ \ ' ~(\ I \ ''λ /!. < - ι σμως, συμφωνα με τις εκu-εσεις που ε αuιε ο κ.

Γουάριντ ... - Οί έκ&έσεις γράφτηκαν ύπο το κράτος τοϋ πανικσU!..

φώναξ'ε ό Δήμαρχος tou Μόργκαντον. 'Εν πάση περιπτώσει, στη δική, μσυ fκ-6·eση δε γίνεtαι λόγος για σεισμό. -"Εστ'ω. Οί φλόγες δμως έκείνες που φάνη~αν στΎ]ν

κορυφή; -"Α, οί φλόγες, κύριε Στρόκ, εlναι άλλο πράμα! 'Γlς

εlδα με -rα μάτ~α μου, καl τα σύννεφα φωτίσ'τηκαν άπΟ ' ' I ' ' 'λ , , 'Ε ' ' ' ' , ης ανταυγειες touς σε μεγα η αποσvαση. κτος απ αυτο,

καl κρότοι άκούιοντια:ν στην κορυφ~ τής Μεγάλης Φωλιας, κάτι σφuρί γμαι-vα σαν έκείνα ποιU κάνει ή άψομηχανΎ) δταν ξεφεύγει ό ά-vμός.

Α ' ' ' ' , ' ' ' , - υτα τ· ακοωατε με τ αυτια σας;

-Μάλισvα!

- Μέαα στα σφυρίγματα αύτά, δε σας φάνηκε πως ά-κοίJQ'α-vε και κάτι άλλοvς κρόιους, σαν άπΟ φtεροUγες ποο

, .<ι , κουνιονταν ρυu·μικα;

- Πρ·αγμα-rικά, κύριε Στόρκ. 'Αλλά, για ν' άκοrοοτούν

:Ε Ε Κ Ι Χ Ο Ι Ν ΙΙ Ρ Ο Σ Τ Ο Α Γ Ν!.! Σ Τ Ο 25

τέτοια φτερουγίσματα, κάποιο γιγανηαίο ποuλl fuτρεπε νa διέσχισε τον άέρα, δταν' εσοησαν ΚαL Ο1ί τελευταίες φλόγες. Κι ενα τέτοιο πουλl -ιt·α εlχε άσφαλώς πελώριες, άπί&αvες φτεροuγες. 'Αλλα ύπάρχονν τέτο·ια τ.ερατώδη ορνεα; Γι' αύτο άπορώ καl λέω δτι D-α Sπεσα μάλλον &ύμα της φα'\!τ:ασvας μου. ~π Μεγάλη Φωλια να καtοικείtαι άπο έναέρ~α τέρ,ατα! Μα δεν ιθ·α τα είχαμε ίδη άπο καιιρο να

- I ' ' β ' ~π 'λ'-<ι l ., ' τριγυρνουν .απανω στα ραχια; α ηυεια ε ναι οτ'L, σ

δλα αύτά, ύπάρχει κάποιο μυστήριο ποιU δεν διευκρινίστηκε άκόμα.

11 ' _Q.' ' δ ' " ' Σ '.<ι " " -- ου υ·α το · ~ευκρινuσουμε ομως, κυριε μιυ, αν ε-

χευε την καλωσύνη να με βοη&ήσετε. - Πολiι εύχαρ(στως, κύρ~ε Στρόκ, έφ' δσοιν μάλιστα

πρ·όκ·ειται νa χα{}ησυχάσουμε καl τον πληθυσμΟ της έπαρχίας μας.

τ , , 'ζ , ' , - οτε αρχι οvμε απο αυρ·ιο;

Σ , ' ' Ν ' - υμ'q;ωνοι, απ ο αυριο.

Ξεκtνοuν πρός τό &.γvωστο

~a άστυνομικΟς Στροκ άποχαιρέτησε το Δήμαρχο καt γύρισε στο ξενοδοχείο του.

'Εκιεί έτοίμασε τlς άποσκευές του, Jtϊαίρνοντας im' οψη του δτι μπορούσε καl να λείψη ~αιρό, άνάλογα με τlς , , ' .<ι' 'ζ αναγκες ποv υ·α παρσuσια ονταν.

"Εγραψε έπ(σης καl στο Διευ6υντη κ. Γοιuάριντ.

Τοϋ άνήγγειλε τον έρχομό τοιu στο Μόργκαντον, τοϋ riνέφερε τ' ·άποτελέσματα της πρώτης του συνάντησης με το Δήμαρχο ,;οϋ χωρ·ιοο, κα-δοος καt την άπόφαση ποιU είχανε πάρει να ξεκα&αρίσοινν έκείνη την ύπό&εση Οσο το Ιiυινα τΟν γρηγιορrοτΙερα.

"Αλλωστε, εlχε άναλά6ει να πληροφσρή τbν Διευ/hιντη της 'Αστυινομtας για δλες του τlς άπόπειρες, είτε


γραπτώς είτε τηλεγραφικώς, για να ξέρη πάνιοτε σε ποια κατάσταση βρίlσ'κονται τα πνεύματα tών κατοίκων τής έπαρχίας έκείνης τής Καρολίνας.

Το ά.πόγευμια, ό &στυνομικος &ντάμωσε και πάλι τον ~. \_Q. ' ' ' 'C ' ' ' ι ~μιυ κι αποιφα:σισαν να ~εκινησουν κατ-α τα χαραματα..

Ν , ' .!ι~. ' ' α το σχcυιο παυ Κ(]τ!εσ'τραι<JΙαν:

Θ' άνέ6αιναν σtο βουνό, μαζ\. με δυο όδηγο\ις πεπειραμένους, που εlχαν έπανεtλημμένως άνέοει στα Κυιανa 'Όρη, χωρ\.ς δμως ν' άνε6οϋν ποτ·ε στ-η Μεγάλη Φωλιά, γιατ\. fίξ·εραν δτι μια ζώνη. άδιάοατων βράχων έμπόδιζs τiιν άνάδαση σ' αύτήν. Έ'ξ άλλου, προιοιu άριχί'σουν τα τελιευτιαία άνεξήγψα φαινόμενα, ή Μεγάλη Φωλια δεν εΙχε δ~εγείρει κανενΟς τi}ν περιέργεια.

Μποροιϋσαν δμως να sχοιυιν άπόλ:uτη πεποί&ηση. στσUς δυΟ όδηγούς, που ό ΣμΗ} ήξερε πrος ηιαν άνθ-ρωποι άιτρό-

, ' , δ'"" μηmι, πιστοι και επιι ε'Ι;ιοι.

Δε 8-α οπισθ-οχωρούσαν μπροστα σε κανένα θμπόδιο καί, ιόιrο ό άστυνομικός, 'ΟΟΟ κι ό Δήμαρχος, εtχαν τfιν άπόφαση να το\ις πα.ρακολου{}ήσ'οuν.

Ό κ. ΣμΗ}· eλπιζε δτι δε 8-·α ηταν άδύνατο να είσδύσουν ·στο έσ'ωτερικο τ-ης Μεγάλης Φωλιάς.

κ, , , ~, , Σ,

- α ι γ ιατι; ρωτηισε ο ασ'ϊννομ ικος τ-ροκ.

- Γιατl ένας μεγάλος όγκώiδης βράχος ξ·εκόλλη.αε άπο το βουνο π:ρlν λίγες βδομά.δες και ·μπορεί ν' άφησε καμιa δίοδο, άπάντησ'ε ·ό Δήμαρχος toιU Μόργκ:αντον.

- Θα ηταν περvφημα τότε, κύριε Σμίit!

Θ ' ' ι_<l_ __ L ι Σ , n ' , ' ' - α το μαuυυμ!ε, κυριε tρσκ, κι οχι αρ•γοτερα απο

αϋροο. Α " λο ' I - υριο, ιπον .... Την αΝλη μέρα τα χαράματα, ό 'Ηλίας ΣμΗ} κι ό

άστννομικος ΣtρΟκ ξ·εκίνησαν ·άπο το Μόργκανιοιν, άπΟ το δρόμο έκείνο· που ι&κολου&ί την ·άριστερΎι οχ-/}η τοο Σαράουμπα - Ρωερ και όδηγεί <JΙriyν ιμικρiι κωμόπολη Πληζεντ - Γκάρντεν.

Ξ Ε Κ Ι Ν Ο r Ν Π Ρ Ο Σ Τ Ο Α Γ Ν Ώ Σ Τ Ο 27

ο. 'δη ' ' '!1:-. 'Χ' Χ' 'λ ι σ ,γοι τ.οιuς σννοU'Ι5υαν - ο αριριu οριν, η ι-

κίας τ'ριάντα έηu,ν, κι ό Τζαίημς Μπ;ρούκ, είκ.οσιπέντε έτών, κι οί δuό τ<οuς κάrοικοι τού Μόργκανrον, ·άπΟ?<ιλειστι~ κοi σννοδοl τ:ών περιηγητών, έκείνων που πήγα:ιναν για να έπιιrκεφ8·οw τlς κυριώτερες τοπο8,εισί:ες -rών Κυανώιν 'Ορέων καl τ'orU Κωίιμ.περkανr, ποιU σ'χηματUζουν τη διπλη όροοειρ·α τώιν "'Αλλεγκαν. 'Ατρόμητοι όριειf>άtες, ρωμαλέοι, έπιδέ!ξωι καl πεπειραμένοι, ήξεριαν πολυ καλα -ro μέρος αύrο της έπαρχίας, ώς τοιUς πρόποδες της όρο01ειράς.

Μια aμαξα με δυο άλογα Θμελλε να -rοιUς μεταφέρη ώς τα δυτικα σύvορα της Πολιτείας. Πηραν μαζί τους τρόφιμα για τρε·ίς μέρ~ες μόvο, γ~α:r:l ή έκ.δρομή τοvς δε &α ιβαστσUσε περισσότερο. την έκλογη τών τρσφίμων την " • Σ ι.cι ' δ 'λ ξ ι e. βοδ 1 1 εκαμ'ε ο κ. μιu', που ια ε ε κσVΙσΈρ'Uες ινες, χοιρσμ~

ρια, ενα μπούτι ζαρκαδισίι καλοψημένα, ενα μικρο βαρ·ε-λ I I λλ' 'λ ~' ' ' ' ' ακι μ.πυρα, Π'Ο .ες μ:τrοιrι ιες ουισκυ και ρσuμι κι αρκετη

ποσότητα ψωμιού. ΔροοερΟ νερο {}ια ·εϋρισκαν άq;&νο σ-rlς βρύσ'ες ίοU βουνοίι, ποο τlς ίρισφοδοτοίιν οί ραγδαί'ες βροχές, που δεν εlναι ·σ'πάνιες την έπ.οχη. αuτ:ή.

Εlναι περιτ1ιο να πρΙο<J18·έσουμε Οτ:ι ό Δήμαρχο; t'Ού Μ , 'δη .!l' " , -οργκανrον, μανιω ;, καu·ως ειπαμε, κυνηγος, πηρε μα-ζί τ'ΟU tO όπλο τ'ΟU ΚαL τον mνηtγιετικό τ'Ο'U σ'Κ.ύλο, tOrv Νίσκ, ΠorU εrρ~Χ;ε καl χοροπηδοιuσ'ε κοιντα στηιν aμαξα. Ό Νiσκ Θμελε να ξετριuπώ·σιη το κυνήγι, Οτ:αν {}α ήrαν στο δάσος η στον κάμπο, ά'Νλ' επρεπε να ·μείνη. με τον άμαξα σ'τiιν bι!αυιλη τοv Γουίλwν, ο~σοιν καιρΟ &α βαστοιUΙσε ή άνά6αση. Δε {}'α ήtαν ·δννατο να τοιUς συνοδέ.ψη στη Με-

' λ Φωλ , ' • - ά:λε ' ' "' γα η · .ια, γι;αη υπηρχα\1 ·μ.εγ · ς ρωγμ.ες Jroυ επρεπε

να τις πηδήση και βρ·άχοι οποu fπριεπε να <mαρφαλώση.

tO ούρανΟς η,ταν κα&ιαρος κι ό άέρας δρ:οσερΟς ά-, ~~ λ- , ,_Q I ~ ' ' n

κομα . .u'U'Wεφα κυ αuσαν γορΎα, ωuουμενα απο -rον ανε-μο που Μνεε ·άπο τlς πλατειες έ~rάσ'εις τού 'Α τλανrικοίι. 'Α ' , :. , t- λ , δ I ' ναμ·εισα τοrυς ανοι γfΥVτ:αν η ιο•φαιt1ι:σ'τα ·ιασ'τηματα, που 'ζ "λο', φωη αν ο τον καμπ:ο.


Την πρώτη μέρα έπρόΚ>ειτο να φτάlσοιυν στο Πληζεντ - Γκάρινtεν, δστου {Μ περνούσαν τη νύχτα στο σπίτι του Δημάρχου, ·πρΙΟ'σωπικοιίι φίλου του Σιμu3. Οί άγροl διαδέχονταν τοιUς βάλτους κι οί βάlλτιοι τlς διπλες σειρες άπο κυπαρί·σσια. Πανt'ού ήων χωρ·ια κι ά:γροικ~ες.

(ο δρόμος, καλα διατηρη:μένος, τα διασχίζει η πηγαίνει παρά·λληλα προς αutά, χωρlς τcολλα στριφογυρίσματα. Στα κάπως βαλτώδη, μέρη, τα κυπαρίσσια είναι .cι ' ' ' , 1. ' ~λ' ' (Η " u·αυμασια, με τ'ον ψη.ιw και ο οισο κορμο τους. αυρα

που φuσούσε άνάμεσα στο ώχρηπράσινο φύλλωμά τους, κ:ου'\'Ο'Uσε τα μακρ,ιά τους κλαδιά, ποιu τα πιο χαμηλα άγγιζαν τ'Ο θδαφο;.

Κόσμος όλόκληρος ζωογονούσε τα δάση. αύτα τfις θπαρχ(ας. Μπροστ'ιχ σt'ΙΊν αμαξά τους sφευγαν παπαγάλοι με ζωηρα χρώματα κι έκνευριστικη φλυαρία, ~αl κατa

'δ , ζ ' λ ' • , ' ' μυρΗt ες ·σκορ·πι αν τα που ια αναμεσα στις μπανανιες,

στlς λατάνιες, στlς ποριtοοcαλιες καl στα μ·εγάλα ρΙDΜδενtρα.

Τό μ.uστ~κό της « Μεγάλης Φωλ~άι; »

τ' β '~< ... " ' Πλ-r· Γ ' ' ' ο ραυu εφtασαν στο η.;εντ- καρινtεν, μια με-

tρ•ια κωμόπολη. ΤσUς ύποδέχτη~ κ:αl τ'οος φιλοξένησε ό Δήμαρχος. Έδείπνησαν με μεγάλη εύ3υμία στi]:ν αί{}ουσα τfις κ:ομψης κατοικίας του. Φυσικά, συζήτησαν για τi]ν άπόπειρα ποιU Θμελ/uαν να έπιχειρήο·ουιν, να έξ·ερεννή.σουιν δηλαδη το· έ·σωτερικΟ της Μεγάλης Φωλιaς.

"Ε δ' τ_ ' • ~<-- ' 'Ε ' ., δ' "-' - οcετιε ικοο, εLJVε ο οικοuwποτης. φ OιJIO'V' εν' ι;ε-

ρουμε τί συμ6αίνει η τί κρύ6εται έκεί άπάνω, οί χωρικοί μ ας δε {}α ήσυχάσονν ...

κ ' δ' 'e.. ' "λλο ' • • ' - αι ε ·συινεση: τΊποτε α , ρωτησε ο αστυινΌ•μικος Σιρόκ, άπο τότε που φάνηκαν οί τελευιταϊ:ες φλόγες άπά

,, 'Μ άλ Φλ' νω απο τη εγ η ω ια;

ΤΟ MfΣTIKO ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ ΦQΛΙΑΣ" 29

ΤΙ I I Σ I 'Α ' ' Πλ-t - ιποτε καινουργιο, κυριε τροκ. πο το η _εν't'

- Γκάρντ:εν εϋκολα μπορούμε να βλέπlοruμε τfιν ψηλότερη κορυφΥ] του βαυνο·υ δ)ς το Μαϋρο Θόλο, ΠοU εlναι άπάνω ~ ' ~'λ Δ' ~ ι ' 1 ~ι _(l ι απ ο ες. εν ακουσαμ·ε τον παραμικροτερο υποπτο· υορυ-

e.. δ\ I < I λ I .ιrνι " 'λ > uo· ·ε φανηχε η παραμικροrερη αμψ·ι· κι αν καχε υσ'ε ε-

κεί aπάνω κανένα tάγμα δαιμόνωιν, φαίνεrαι οτι tΈλείωσαν τη διαβολική τους μαγειρικη κι εφuγαν για καμιαν aλλη σπηλια -rό1ν "Αλλεγκαν. -'Έ, λοιπόν, qχοναξε ό κ. Σ μ ω·, έγω πισυεύω οτι δε

Il' ι ' ' ~ ι ι " " ' ' ι uα φuγαvε χωρις ν α:q;η1σοιυν κανεvα ιχνος απο το περα-

σμά τους, κα,μια aκρη τής ουρ,ας η κ-ανένα κέρατο! Θα ίδουμε!

την aλλη μέρα, στlς 29 τ'οιί'J μηνός, ι:L-το την αύγή, τ:οiις περίμ,ενε ή aμαξα. Ό κ. Σμuίt κά:ίtησε καl πάλι στη &έση του κι ό άστυνομικος •στη δική του. τη δεύtερη αuτη μέρα έπρόκ:ειτο να στα{}μ·εύσουν στην rnαυλη ταυ· Γουίλtον, άνάμεσα στlς πρώtες διακλαΙδώ·σεις -rών Κυανών 'Ο , ρεων.

τ ' δ , < β , λ δ δ, ' " , "λ' < α αση κι οι α τοι •ια εχονr:αν το ενα τ α Λο. οι

βάλτοι δμως γίνον-rαν άραιό-rεροι, οσο το εδαφος άνηq;όρι-1- ' ' β I 'Α ' ' δ I - ' ι,ε χονrα σ:τα ουνα. ραια χωρια ιακρινσνrαν που και

;ιού κι aπομονωμένες ά:γρΙD1LΚ(ες. Ζωα και φuτα ~ταν τα ί!δια πανrο:U, ~δίως κυνήγι aρ

κετο για να ε{,χαριΙστήση κ.α1 TOv ΠιΟ aΠαttητικ0 κυνηγό. Θ ' 1' Ι"), " -c_ ' t '"i::': ' ι ' , - α ειχα μεγαΛ.η ορει,η ν αρπαςω το νrοιυφεκι κ.αι να

σq;υρίξω στον Νuσκ ... Ιfλ:εγε ό Σμί&. Είναι ή πρώτη φορα που περνώ άπο δω χωρiς να νrοruφεκ(σω καμια πέρδικα η

' λ , 'Αλλ, I , "λλ δο λ I ' κανενα αγο. α ... σημερα εχαuμ:ε α η. υ εια ... να ι \ I

κυνηγησουιμε... το μυστηριο ...

- Κι ό Θεος να δώ·ση να μη γυρίσαuμε απρακ-rοι, κύριε Σμί{}! άπάντησε ό aσtυ'VΟμικός.

Το ά:πόγευμα φάνηκε ή όροσειρα τών Κυανών '(). ρέων, σ' άπόmαιση έξη μιλίων περίΠIΟ'U. Ή κοριυq;ή τους ~εχ(οριζε κα{}:αρα o'to βά-&ος του ο1ιρανου, ποιU το διέσχι-

30 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ!;!Ρ

ζ 'λα ' , π λ' '·~- ' • , ., αν ε φρα συννε·φα. ο' .υ συutνtρη σrις υπαιρειες, οπου

φύτρω~αν κωνσq:όρ·α, εΙχε σωuς ψηλοιύς της βράχους με-, ' ' λ ' δ' '~-ξ ' ' , ρικα αραια με ανωπα •εvtρα, παραuu α στην εμφανιση.

'Εδώ κι έκεί ύψώνονt'αν 'μυτ<ερες βου"'οκορφες με ίδιότρο ... πα σχήματ:α.

'Α f,,?,"'' ' ' ' ' ' , , Σ IQ. - νεvιι,.;ατΈ ποτε d αυτη τ'ην κ:ορυφη, κυριε μιιι;

ρώτησε ό ασrννσμικό;.

-'Όχι, άπάντησε έΚΙείνο;. ΚαΙ. λένε πrος εΙναι άρ?οtετa δύσκολη ή ά:νά6αση. Μόνο μερ·ικοl περtηγη&ς άνέ6rηΟ<:αν

\ ' I \ \ λε I I \ I δ' στην κοριuq:rη και, καtα τ·α γομrενα "WUς, το μαtι εν μπο-

ρεί να Ι:δη τίJοο.τα Wτο -ro έσωτερικο τής Μεγάλη; Φωλιας. - Αύrο εΙναι άλή:3•εια, εtπε ό όδηγος Χάρρυ Χόριν, το

ξέρω άπQ πείρα.

-'Ίσως, δταν άνε6ήκαι·ε, να μην ήταν κατάλληλος ό , f_ t , ,

καιρο;, εΙJιΙΕ ο αστυνομικος.

τ ' τ 1 ' Σ ' 'λλ' - οιJΙVαντων, ηrαν' περ·ιφη:μιο;, κυρ'uε rrρωc· α α

το περίζωμα τf)ς Μεγάλης Φωλιας ·ε:Ινα:ι πολu ψηλο· κι έμJrοδ~ει το βλέμμα.

-"Ας εΙναι, φώ~ξ·ε ό Σμv3·, δε {tα δυσαρ•εστηfiώ κα{tόλου να βάtλω έπl τέλους ro· πόδι μΟ'U έκεί, OJ'IIO'U κανένας δ' ' , , ' ' εν επατησ'ε ακομα.

Όπωσδήπστιε, τfιν ήμέρα έκείνη, ή Μεγάλη Φωλιa φαινόταν έντ:ελώς flσυχη καΙ. δεν ίfογαζε οϋτε καπνό, ούτε φλόγες.

Κα:τα τlς πέντε, ή άμαξα σταμάτησε :μ.π:ροστa στiιν έπαυλη τοιϊί χ. Γοuίλτον, ΠΌrU οί ένοικιοί τη; fjρι&αν να προ-ϋπαντήσουν το Δή·μ·αρχό τους. 'Εκεί Β·α περιyοιUσαν τη δεύτερη νύχτα τ·ους οί έξ·ερευνητές. Οί ένοικοι rijς mαυλη,ς τοuς διαοεδαίωσαν δtι τίποtα το έξαιριεtικο δεν εlχε συμ-6ιη τiς τελευtαίες μέρ·ες στη Μεγάλη Φωλιά.

Οί έξερεννητες έδείπνησ·αν μαζl με το προσωπικΟ της άγρ.έπαυλη; ΚΙαi κοιμή3'11%αν χωρtς χιανένα έπ.εlισ'όδιο να τοiJς άνησυχήση.

ΤΟ ΜrΣΤΙΚΟ ΤΗΣ •ΜΕΓΑΑΗΣ ΦΩΑΤΑΣ» 31

Το ά"J...')ιΧ) πρωί, ά:πΟ ια ξημερώμαliα {t' άρχιζαν τr'lν άναρριίχηση στο βιοννό.

Το ϋψο; της Μεγάλης Φωιλιaς δεν ξεπερνάει -rα έξακόσια μιrρ·α. Μποριοvσαν, λοtπόν, να ύπολογίζοινν δτι δε .!1.' ' ζ ' λ' Μ ' τ , _Q., τ • ' υ α κοπια αν και πο υ. ερικες ωρες μονο υα ηταν αρ~τες

για να φτάσουν σri}ν κορruψη τ'ΟU βοννοϋ. Πάντως δμως ύπi'jρχέ πuθ!ανότης να mαρσυσιασ-οοιίrνε

π:ροισκόμιμα:tα στο δρόμο t'Ovς, γκρψ:νοl άδιάοοτ'οι, έμπόδια που επριετr.ε να τα παριακάμψονν με ποριεία έπικίνδυνη η κΟIΠιασιική.

Α ύτ:ο frτ:αν ιο άγνωστ-ο μέρος -rης ριψοκίνδ·υνης έπιχείρ.η:σής των. Kα-&iliς ·ά\Ιαφέριαμε και Jυροηγουμένως, οί όδηγοι δεν ήξεραν να τιοιUς πούνε τ'Lmot'α.

'Εκείνο που άνησυχοϋσε ιΟν ·άοtτ'ιΝομtΚΟ ΣτρΟικ ηταν το δτι σ' δλη την τrεριοχη tl·εωροϋσαν ιο περf.φραγμα τfiς Μεγάλης Φωλιaς σαν άδιάοαιΌ. 'Αλλα το γεγσνΟς αύτο ποτε δεν εlχε έξακριοω&η έντελώς και ύπi'jρχε ή έλπ.ίδα r' ~ ' R ' ' 1. λ' ' οtι ο τερια:σιLιος 1_,ραχο;, π10ιυ ειχε κα"tριακυ ηaει τ:ις π.ρο-

'λλε _Q., ., , ' ' ~ α ς, υ· αφησε καπιοια ρωyμη στο περ·t~:.ωμα.

'Απο τη ρωγμη λοrπΟν αύri} tΙ·α μοοροϋσαν να είσχωρήσουν στο οοωrεριικο της μυστηριώδοιuς Μεγάλης Φωλιaς, να την έξερε'Wήσονν και να λύ<J'Ο'\Ν Ετισι το αίνιγμα

' ' β , ζ που ιους α!σανι ε. "Εχ < 5;.~ ' > I ' >\'- 1.-.Μ~ - ουμε, οπωσvιιΠΟtlε, την αποφαση να εςακΟΛουυ ,1-

σουμε &ς το τέλος την έξερ•εύνηισή: μας; ρώτησε ό άστυνο-, μικος.

- Βέοαια, κύριε Στρόκ! άπάντησε ό Δήμαρχο; τοu Μόργκαντοιν.

-Ό άριχηγό; μοιu με διέταξε να έξιχνιάσω το μ:υστικο αύτοϋ τού βοννοϋ.

Θ ' ' 'ξ ' " ' ' λ I 'JI \ ' - α το ε ιχνιασΌυμε, ειtε με -το και ο, ειτε με ιο κα-

κό! άπάντησε ό Σμί{t. Στην άνάγκη, {tα καιτεοοuμε &ς τa σ'πλάχνα τοu βουνοϋ, για να ί!δοϋμε περ·ι τίνος πρόκειται. -'Επειδη ύπάρχει πι{}ανότης να παραtαθη ή έκδρομή

32 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤQΡ

μας, πρόσθεσε ό άσruνομικό;, καλο 3-α εΙναι να πάρουμε μπόλικα τρόφιμα.

-Μην άvησυχείτε, κύριε Στ~ρόκ. Οί όδηγοί μας Εχουνε τρόφ~μα για δυΟ μέρες κι έμείς, έξ άλλσυ, δεν ξεκινήσαμε μ' άδεια χέρ~α. 'Αλλά, έκτος αύτοϋ, παίρνω μαζί μου το ντουφέκι μ(\'U. Το κυνήγι δε θα λείπη σ'tα δασωμένα μέρη τοu βουνοϋ καl μέσα στlς χαράδρες του. 'Α νάΟΟυμε cμοτια καl ψήνουμε το κυνήγι μας, έκτΟς άν, έκεί άπάνω, στη Μεγάλη Φωλιά, ύπάρχη φωτια ετοιμη ... -'Έrοιμη φωτιά; Τί λέrε, κύριε Σμίι't;

- Καl γιαιί Οχι, κύριε Σrρόκ; Οί φλόγες αύtες δεν τρόμαξαν τόσο το\ις χωρικούς μας; Μήπως ξέρουμε aν ή φωτια δσδησε ένιελώς η αν ύποΜσκη κάτω άπο τη στάχτη; 'Έnειτα, αν ύπάρχη κανένας έσωrερικΟς κρατήρας, αύτο σημαίνει οτι ύπάρχει καl ήφαίστειο, κι ενα ήφαίστειο εlναι ΠΟΤΕ τόσο σ&η1σμένο, ωσrε να μη βρίσκη Κανεtζ λίγη χό&ολη; Το λέω σο6αρά, τtα εΙναι άξιοδάκρurο ήφαίστειο, αν δεν Εχη πια τη δύναμη να βράση ένα αύγο η να ψηση μια πατάτα. Έπl τέλους, τtα ίδοuμε, τtα ίδοϋμε ... -'Όσο γι' αύτό, όμολογώ οτι δεν Εχω σχηματίσει κα

μια γνώμη. 'Έχω διαταγη να πάω να έξeτ:άσω τί εΙναι αύτη ή Μεγάλη Φωλια ποiι έμπνέει τόσο τρόμο. "Ε, λοιπόν, ό κόσμος τtα το μά:{}η καl τt-α πάρη ·θάρρος. 'Αλλά,

κατα βάθος- καl το αίσflημα αύτο ειναι πολiι φuσικο σε άν&ρωπο ποiι τΟν Εχει κυριέψει ό δαίμονας τijς περιέρ~

γειας - ι'tα ήμουν εύτυχής, αν άνακάλυπrα έγοο την αίτία αύτών τών φαινομένων.

Ή άνά6αση γινόταν ώς έξης: Οί &uo όδηγοl πήγαιναν μπροστά, Εχοντας ένrολη να δ~αλέγουν τα στενα περάσματα. (Ο 'Ηλίας Σμuθ κι ό άστuνομικΟς Στροκ έοοδι

ζαν ό ένας κοντα στον άλλον η πCσω άπΟ τΟν άλ'Λον, άνάλογα με το πλάτος τών ·μονοπατιών.

ΤΟ i\ΗΣτΙΚΟ ΤΗΣ •ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΩΛΙΑΣ' 33

Στην άρχη ό Χάρρυ Χορν κι ό 'Γζαίημς Μπροi,κ

μπijκαν c/ ενα στενο φαράγγι, Οχι πολυ άνώμαλο. 'Ολόκληρος κόσμος πουλΗl>ν έδινε ζωiι σrο δάσος έ-

Φ&.νηκε i) δpοσειρόι των Κιια.νων 'Ορέων ... (σελ. 29)

κείνο τών 8-άμνων καl -&ορυδωδέστεροι άπ' δλα ήταν οί 'λ ' ' ζ ' ' , ' ' ', παπα γα οι, που γεμι αν με τη σttρι γγη τους q;ωνη τον αε-

ρα. Οί σκίουροι μόλις άκοοονταν, κα-&ως γλιστρούσαν ά-

3, 1\ο:;μοΥ.piτωp


νάμεσα σt' άγκάfi'ια, μ' δλο πσU ήtαν έκατοσταριες ά..ϊ' αύtούς.

"Τσtερ·α άπΟ πορεία μισής ώρ•ας, ή ·άνάοαση θγινε τόσ'Ο άπότομη, ώσ'τ:ε άναγκάστηκαν να προχωροϋνε λοξά, πόtε δεξιά, πότε άριJστ:ερά. Το φαράγγι γινόταν άλη3ινα άδιά6αvο και τα πόδια δε συναντούσαν πια κατάλληλο μθρο; για να ·στηριχτοίιν. Άναγκάζονtαν νa κρατιώνται άπΟ τις άκρες τών άγρ·ιόχορτων, νa μJWUσ'ουλίζσuν, καί, με τσUς δροιυς αύτούς, ή άνά&ασή τσυς δε {)-α τελείωινε πρlν άπΟ τη δύση τού i]λιοu.

- Μά την πίiσtη μοu, φώνα!ξε ό Σμ1fi' λαχανιάζοντας, τώρα καταλια6αίνω γιατι οί έξερεννητες τ:fjς Μεγάλης Φωλιάς εlναι σπάνιοι ... Τόσο σπάνιοι ·μάλιισtα, ώσt'ε έγω τουλάχιστο δεν ξέρω κανέναν! -~Η άλή{)-εια εfναι, άπάντησε ό άστυνομικΟς Στρό-ιt.

δτι &α ηταν πολuς κόπος σχεοοιν για το τίποτα, κι άν δεν είχαμ:ε ίδαίτερσuς λόγους να τελειώ•σουμε την έπιχείρη-

, I ση μας ....

- Πολύ σωστά! εlπε ό Χάρ·ρu Χόρν. ~σ σύντροφός μου κι έγώ, πσiι άνε6ήκαμε tόσες φορες ·στο Μαύρο Θόλο, ποτε δε συνανrήσαμε τόσες δvσκολ(ες.

- ΔυσκJΟλίες, πσU στο τέλος μπορεί να καταντήοουν κι έμπόδια! ~σ&εσε ό Τζαίηιμς Μπρούκ.

τ' ζ I I ~ 7 :t I :J \ ' Ι ο ητημα τωρα ψαν ν αποφασι;σσuν ωτΌ ποιο με-

_ιι, β , ~~ . ..{ Δ ξ , ., • , • , ρος υα ρισκανε uvvμo. 'ε ια, οπως κι αρι·στερα, υψώ-

νονταν πuκνες λόχμες άπο δέντρα και ·&ά:μνους. Το σωστο ηταν να ριψοκινδννέψουν Εκεί, δπου ή πλαγια τσϋ βοννοu ήτ.αν λιγώτ-ερο άπόmμη. "Ι·σως άν διέσχιζαν το δαισωμένο μέρος, πέρα άπο τΌ δάοος {)-α τοiις ήτ-αν δmιατο να βαδίζουν με ά.σφαλέσvερο •βfjμα. 'Εν πά:ση περt.Πτ'ώσει δε {}a

, ' λ, πηyαιναν στα τυφ α.

Προτιμόt'ερο λοιπΟν η.tαν να έμπ~οϋνε στο εν.. στικτο των δυΟ όδηγών τσυς, και ίδίως του τζαίημς Μπρούκ. Ό λαμπρΟς αύτΟς νέος fl'α μπορούσε να συναγω-

ΤΟ MrΣTIKO ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ Φ!2ΛΙΑΣ" 35

νιστfί στην ·έπιτηδr .~τητα μ' έναν πί{}ηκ;ο καl στη~ εύκινησία με τ-ο· έλάφι τών Πυρηναίων. Δυστυχώς, οϋιτ:ε ό 'Ηλίας ΣμΗ} οϋrε ό ·άστ'υινομικος ΣτρΟΟ<. μποροιϋσαν να ρ.ιψοο-Gινδυινέψονν έκεί &του ριψοκινδύνευε ό τ-ολ.f1ηρΟς αύtος ό&]γός.

Με λίγα λόγια, κατ-άλαδαν πια καftαρα δtι ή ά:νάδαση στη Μεγάλη Φωλια -&' ιmαι-υοUσ.ε περισσότερο καιρο ά:π' δ,τι εlχαν ύπολογίσει. Νόμιζαν δτ.ι &α θφtαναν στlς έντεκα, κι ομως το μεσημέρι μόλις {}·α βρί•σκονταν σε ϋψος μερικών δεκάδων μέrραιν.

Πραγματικά, κατα τl.ς δέκα, 8νας άπο t'Ovς ό&],γοιUς "δ ' ' ~ ' _ι:ι ' ΕΙ ' ' ' ' ε ωσε το συνυιι•μα να σtαuμευσοιυν. χαν φτασει σtο ανω-

, - δ' Τ' δέν ' " ' " wρο συ'Vορο t'Oιu ασ:οu;. α τρα τωρα, αραιοτερα, ε-

πέτρεπαν στο βλέ.μμα ν' άπλω-&η ως τfι πρώτα βραχώ&] περιζώματα τf)ς Μεγάλης Φωλιάς. -"Ε, ε, εΙπε ό Σμί&, άκουμπώντας σε μια μεγάλη λα

τάνια, λίγη ξεκούρ·αση,, λvγη άνάπαυση καl μάJλΙJσm καl λίγο φαt, δε -ιtα η,αν aσχημα!

Μ ' ~ι ι ι ' ' - ια ωρ·α; ρωτηισε ο αστuνσμικος.

- Ναί, άφού δούλεψαν tα πλεμόνια καl τα πόδια μας. τώρα fίρD·ε κι ή σειρα του 'σtομαχι.ΟΟ ·μας.

'Έμειναν ολοι σύμφωνοι σ' αύτό. ''Ήταν άνάγκη να ξαναδροϋν τlς δννάμ:εις τους. 'Εκείνο που τους άνησυχοϋσε, ηταν ή οψη ποiι εδειχνε ή τιJλαγια τοϋ βοιurνοϋ ώς τοιUς πρόποδες της Μεγάλης Φrολιάς. Πάνω άπ' αύτούς, άπλωνόταν 8να ά.πΟ τα γυμνα μέρη τών βράχων. 'Α νάμεσα σrους άπόκρημνοuς έκ:είνσuς βράχοvς δε φαινόταν κανέ-

, Α'' ' ' ξ ' ·~ ' ' Χ' να μονοπατι. υtο το προσε αν οι Οuι 1,γοι, κι ο αριριu

ΧΟρν εΙπε στο σύντροφό rou: - Δεν &α εlναι εϋκολο ... -''Ισως εlναι κι άδύναtο, ά:πάντησε ό τζαίημς Μπρούκ.

·~ σκέψη αύτη fκαμε τΟν άστννομικΟ να στιενοχωρη.&η. Ή έπuστρσφή του, χωρlς να κατορ&ώση ν' άνεδη στftν κορυψη της Μεγάλης Φωλιιiς, -&α ·σήμαινε όρισrικη άποτuχία της άποσrολης τtου, κι εκτος άπ' αύτό, δε -&α εtχε ίκα-


·νοποιήσει και την περιέργειά του. Συλλογιζόταν πώς fta παρουσιαζόταν μπροστa στον Γουaρνt δειλος και νtροπιασμένος ...

"Τστερα άπο το φαt, κι &φοίΊ ξεκουράστηrκαν λίγο, ' 'λ e_ ' I επανε αuαν την πορεια τους.

~ο Ί'ζαίημς Μπροοκ πήγαιvε μ:ιτροaτa κι οί aλλοι -rον &κολου3οϋσαν, φροντ(ζοντας νa μη •μένοιυν πίaω. Ή &νά6·αση 11ταν πσλυ δύσκολη. Μόλις ·ε1χαν προχω

ριήσει κ.αμιa έδδομη:νtαριa μέτρα, ό τζαίημς Μπρουκ στάθηκε σ' εvα βα3υ κοίλωμα, που διέ·σχιζε το βραχώδες sδαφος. 'Ε:δώ κι έκεί ήταν σκορπ~aμένες ρίζες, ΠΙΟ'u είχαν πρtν &πο λίγο κοπη, κλαδιa aπαaμένα, πετρώδεις ογκοι που είχαν μετα6λη:3η σε σκόνη, σάμπως μιa %ειλλα νa εlχε σαρώ.σει ι·ην πιλαγιa τού βουνού.

'Α ' δ- .ιι' ' ' β ' ' 'l: 'λλ - πο ω uα γκρεμ~στηκε. ο ραχος που <:,Ε"'ιιο ησε

άπο τη. Μεγάλη Φωλιά, παρατήρησε ό 'fζαίημς Μπρούκ. 'Α λ- , , • Σ Ι_(\ ' ' λ, ' - •σ'cρα ως, απαντησε ο κ. μιu", και το κα υτερο που

ίtχουμε εlναι ν' άκολου3ήσ'ουμε το δρόμο Jι!Ου πrjρε ό βρά-' 'λ , χος στΌ κατρακυ ημα του.

Ή &νά6αση τώρα γινόταν εύκσλώτερηι, ·σχεδΟν όλόισα, οοσtε, κατa τις εντεκα και μισή, βρίσκονταν στο άνά)τερο δριο τοίι γυμνού μέροιuς τοίι βουνού. ΜJιiροστά τους, σε ϋψος τριάνtα μέτρων, ύψώνοιντ:αν οί βρ·αχό)δεις τοίχοι που &ποtελοvσαν το περίζωμα τής μuστηριώδοruς Μεγάλης Φωλιας.

'Α ' ' , _, - ' ίζ e...!.. ' ' I πο το μερος εκειm το ~ερι ωμα κοuuτ:α\ε σε αποτο~

μες κι αi.χμηρες έπάλιξεις, κι ό βράχος εΙχε ενα &λλόκοτο σχftμα: sμοιαζε με mελώριο άετό, ετοιμοιν νa πετάξη προς τa αίftέρια ϋψη.

Φαινότανε, σ'τη:ν άνατολική του πλευρa mυλάχιστον, δτι το περίζωμα αύtο fttαν άδιάδατtο.

-"Ας ξεκοορ·α•στοίΊμιε λιγάκι, πρότεινε ό κ. ::Σμί-&, κι rnειτα 1Μ ίδοϋμε aν εlναι δυνατο νιa κάμουμε το γύρο της Μεγάλης Φωλιι'iς.

ΤΟ ΜΙΣΊ'JΚΟ ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΩΛΙΑΣ» 37

-'Όπως κι αν είναι, είπε ό Χάρριu Χόρrν, ό βράχος δεν μπορεί παρα να ξf;71.όλληισε άπ' αύtο το μέρος, κι δμως δε φαίνεται ποuftενα κανένα άνοιγμα.

"Ί'σ-vερ·α άπο δεκάλεπτη άνά:παυση, οί όδηγοι σηκώ-8ηκ.αν Κι ολοι μαζL άρχ_ισαν ·να Πρ!ΟχωροίΝε προς τα χείλη mίι οροπεδίου.

Θα περινούσανε σύρριζα σοους άπόκριημνοuς βρά-, ' ~~ I , I λ'

χους, που, σε υψος τριανt'α περιπο:u μεtραιν, π αtαιναν

σαν κανίσtρι. "Ωστε, Κιαι σκάλες ακόμη αν εΙχαν, 8α -rους fί·tαν άδύναtο ν' άνέδονν rος τfιν ψη·λόt'ερη κορruψη τού περuζώμα-rος.

'Αφού εκαμαν το γύρο τοu οροπεδίου - δουλεια που βάστ:αξε μια rορ·α ΠΙΕQ'ίπΟU - έπέσtρεψαν έκεί άπ' δπ:ου είχαν ξ·εχινήσει.

tO άJστυνομικΟς Στροκ δεν μπορούσε να κ.ριύψη· τη λύ-, ' • ' • ' άλλ' ' Σ '-ll. δ' J; πη του για την αποτυχια. αυτη, · α κι ο μιu· εν .,ταν

λι γώτερο λυπημένος.

-Ν α πάρη ό διάοολος! ιtώναξ.ε. Δε 8·α μά8ουμε ποrrέ, λοιπόν, tί κρύιJει μέσα στα σπλάχνα της αύtiι ή Κιαταραμένη Μεγάλη Φωλιά;

- Είτ:ε είναι ήφα(σtειο έκιεί μέσα, είτε Οχι, άπάντησε ό άστυνομικός, το βέ&αιο εlναι δtι δεν άκούεtαι κανένας κρό-rος, οιϋτε βγαίνουν άπο μέσα φλόγες η καπνός, που 8α ιuοοροuσαν να προμη:vί!Ουν μια μελλοινtικη fκρηξη.

Πραγματικά, βαι8·ύtατη σιγfι άπλωνότανε παντού. Τόσο ή γη, οσο κι ό άέρ·α.ς ηtαν f]συχοι. Τίποτα δεν άκου-, ι I ι λον , οtανε, κανΈνας κροrος, κανενας κ · ισμος.

'Εννοείται δtι τα πέριξ ήταν έντeλώς ερημα, δηλαδη δε φαινότανε κανέν'α ζώο, έκτος άπο μερ•ικα ΠΙΕλώρια άρ"' πακτικα ορνεα, που πετούσαν γύρω άπΟ τη Μεγάλη Φωλιά.

'Ή τανε τρ·είς ή οορα.

- Κι rος το βρ·άδυ να μείνουμε έδώ, έlπε ό ΣμΗ} δυσαρεστημένος, δε -&α ΚαtορΙftώ•σΟψε να μά-&οιuμε ΠlεQ1LΟ'σόtερα

38 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ2Ρ

' Π ' ' ' Σ ' " _a.,λ ' Πϊραγμαrα. ρεπει να φuγ<ΥUμε, τροκ, αν υε οuμε να γυ-

ρίσουμε στο Πληζεντ - Γκάριντεν ΠρortoU wχτώση. Κι έπειδη ό άστννομικΟς δεν ώτάντησε, ούτε μετα

κινή-flηκε κaν άπο τη {}Έση του, ό Δήμαρχος τΟν πλησίασε και πρόσ&εσε:

"Ε λο ' ' Σ ' δ' ' -- , ιπσν, κυριε τροκ, εν απαντατε;

Πραγματικά, ό άσαινομικος βρ~σκότ>αvε σε μια φοδι::ρη άγωνία. Τοϋ κόστιζε πολiι να έγκαταλείψη την έπιχείρηση, να φύγη προrοϋ φέρη είς πέρας τfιν ώωστολή τ<ΥU ... Κι ένοιω&ε να διπλασιάζεται ή άνικανοποίηιτη πε-, , ριεργεια του.

'Αλλ' ' ιιι' - ' ' Μ' "' ' ' α τι ru·α μπορουσε να γινη; ηπως ηταν στο χερι

ταυ να διαριρήξη το γιγαντιαίο έκείνο περίχωμα, να σκαρ-λ , \ 3 I ' Ι β '

φα ω ση ·στους αποτομοιuς εκειwιuς ραχους; "Επ ' ~ , , , ' λ , ρ1επε να υποκύψη και, ριχνοντας μια τ;ε ευταια

ματια προς Πιν κορυψη της Μεγάλης Φωλιάς, άmλούDη-' , ' , ''\ ' σε τους σιrντροφους -rου, παυ αρχισαν κιοΛΙας να κατε-

δαίνονν ... Ή έπισιροφή τους γινότανε χωρ1ς μεγάλες δυσκολίιες

και χωρlς πολλους κόπους. Πρlν άπο τlς πέντε, εΙχαν άφήσει πίσω rouς τα -rελευ-rαία ύψώματα τοιϋ βουνού κι ό κ. Γουuλ-rσν τοiις ύΠΌδέχ-fiηκε ·σ-rο σαλόνι της mαυλης, δπου -rοiις πρόσφερε άναψιmτικά. -"Ωστε δεν κατορr&ι:ΟΟατε να μπητε μέσα σ-rο ooωtlfr

ρικό; ρώτησε. -"Όχι, άπάντήσε ό Σμί&, και μού φαίνεται &ι {}' άρ ...

χίσω να πιστεύω πrος ή Μεγάλη Φωλια δεν ύπάρχει παρα μόνο στη φα:νtτ:ασ(α των χωρικών μας!

Κατα -rlς έννιa -ro βράδυ, ή άμαξα σταμάτησε μπροστα στο σπίτι -rοϋ Δημάρχου τοϋ Πληζεντ - Γκάρντεν, u,, ', ,, οπου ΜρΟΚειτο να περασονν τη νυχτα τους.

Ό άστuνομικΟς Στ:ρόκ, μη μπορώντας να κοφη{}η, συλλιογιζόταν μήπως επρεπε να μείνη άκόμη μερ·ικΕς μέρες έκεί καl να διοργανώση δεύτερη άνάδαοη. 'Αλλ' άρα-

ΤΟ ΑΡΜΑ TOr ΣΑΤΑΝΑ! 39

γε ύπi}ρχε ~αμια ελπίδα να πετύχη αύτη περισσότερο άπο ' I την πρωτη; ...

'Ο δή ' λ' ' f ' I L ' πωσ ποtε, το κα :Ut'εQO που ειχε να κανη ψαν να

έπιστρέψη στην Ούάσιγκτσν και να συμ00υλεu6ή τΟν κ. Γσuάρντ.

Την άλλη μέρα λοιπόν, κατa το βρά~, άφοu πλήρωσε τοιUς δυΟ Οδηγούς rou, άποχαιρέτησ:ε τΟν κ. Σμl{} και πijγε στο στα{}μ.Ο για να πά.ρη το έξπeές.

Τό &ρμα τοu Σατανά!

Το μυστήριο τής Μεγάλης Φωλιας 8μελ;λε, άραγε, ν' ά:πο~αλυφ&η μια μέρα, χά:ρη1 σε συμπτώaεις ΚαL Π1εQισtάσεις ΠΌιU δύσκολα -θ·α μποριοϋσε κανένας να τlς προιμαντέψη; 'Ίσως ... Ή άποκάλυψη αύτη {}α εlχε ένδιαφέρον; 'Ασφαλώς, έφ' Οσοιν ή άσφάλεια τού ιμiρους έκείνσu τής Βόρειας Καρολίνας έξαριrιότ;αν ίσως άπ' αύτη την άποκάλυψη.

Δεκαπέντε μέρες μετα την έπιστροφfι τού άστυνομικοϋ ΣτρΟκ στην Ούάσιγκτον, ή κοινf] προσοχη στ~ προς άλλο σημείο, έξ αίτίας ένΟς άλλου παράξενοv γεγονότος. Καl το γεγσνΟς αύτο θμελ;λε να μείνη τόσο μυστηριώδες κι άνιεξήγητο, 000 καl τα φαινόμενα ποιU εtχαν παρατηρη&η, τw τελευταίο καιρό, στη Μεγάλη Φωλιά.

Κατα τα ·μέσα τού Μαίου, οί έφη~μερίδες τής Πενσuλοονίας δγραφαν για το γεγσνΟς αύτό, οου εlχ;ε συμ6η έκέινες τις μέρες σε διάφορα μέρη· της Πολιτείας.

ΤΟν τελευταίο καιρό, στοιUς δρόμους ποιU διασχιζουν τα περίχωρα τής Φιλαδέλφε~ας, κυκλοφορούσε Θνα οοράξ'ενο άμάξι, ποιU δεν μπορσϋσαν να διακριίνσνν ούτε το σχημα τσu, οϋtε το εlδος, ούτε καν τlς διαστάJσεις, έξ αίτίας τής μεγάλης ταχύτητας μΕ την όποία έrρεχε.

'Όλοι fιταν σύμφωνοι Οτι ~όκειτο για αύτ'Οκίνητο.


'Αλλ' δσο για τ-ην κινητήρια δύναμή tαu, οί γνώμες , δ 'ζ " ~ Ω , ' " , ε ιχα ον'rαν κι οι υ.ποu·εσεις συγκρουονrαν απ1εριορωrα.

οπως συμοαίνει πάνtοrε, οtαν σε tέτΌια ζητήματα άνακαtεύεtαι κι ή λα·ίκη φαντασία.

την έ.ποχη έκείνη, -rα τελειότερα αίrrοκίνηrα, όποιου-S\ιtι. , , ' " , , ' 'λ , vr 1πotε συστημ,ατας, ειτε 1με ατμο, ειτε με πετρε αω, ειτε

με οίνόπνεuμα, ε'ίτ:ε με ήλεκτρισιμό, δεν ξεπερνούσαν τα έκατ(w έΙξήVrα χιλιόμετρα την οορα, τ'αχύιτητ.α ΠOrU δε·v μποροw ν' άναπτίιξονν οί σι&ηρόδρομοι με τlς ταχείες

t ~ ' , ~ ' ' ' λ' I τους αμα.,οστοιχ~ες, ουrε ακομα και ~στις κα :uτεριες γραμ-

μες της 'Αμερικijς καl ιijς Εύρώπης.

Κι δμως, το αυτοκίνητο αmο ξεπερνοοοε βέ&αια κατα πολιU αύτη την ταχύτητα.

Εlναι περ'ιtτο να προσ1tέσοιuμε δτι τέτοια ίλιγγιώδης ταχύτηtα άποτελοιUσε ισο6αρώταrο κίνδυνο στοιUς δρό-

, ' , ' ' ' ι 'ξ ., ' μοuς, τοσο για κεινους που πη.γαιναν με αμα ια, οσΌ και

για w\Jς πεζούς.

~σ κυλιόμενος έκείνος ογκος εφτανε σαν κεραυνός, σuνοδευόμε~ς άπο φο6ερο κρότο, έκτοσrίζονlίας τον άέρ·α

' • ' ' '' ζ ' λ ~. ' - δ' ' τ με ορμη, π.ου εσπαι ε τα κ αuια των ενtραιν που ηταν φυ-

τεμένα στlς 'δυο ·μεριΕς τοϋ δρόμου, ~ρομάζοινrας μέχρι ' ' ζ- ' "I!.. ' " ' ' παραφροσννης τα ωα που εuοσκαν στους αγρους και

διασκορπίζοινtας τα Π'Οf\J1λια που δεν μποροίίσαν ν' άνtιστα&οιϋν σrους στροδίλους της σ'κόvης που σήκωνε στο πέρασμά τ-ου.

Καl - λεπLομέρεια παρ·άξενη, πorU την έτόνισαν ίδιαιτέρως. οί έφημrερίδες - τ-ο '<JΚιρόστρωμα τών δρόμων μόλις χαραζόταν άπο τοιUς ιροχοος της μηχανi'jς, πσrU δεν άφηνε π~σω της βα:&ια ω)λάκια cJαν κι έκείνα πΟΟ κάνονν τ-α βαρια όχήματα. Μια έλαφρότατη ώτοτ'όπωση μόνον, 8να άπλοιύσ'vατο ξύσφο. Μόνο ή τ:αχύτης έσή~<ωνε

' , I τη σκονη.

«Φαίνεται - εγραφε ό «Κήρυξ της Νέας "rόρκης»

ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΙ ΣΑΤΑΝΑ! 41

δτι ή ταχύτης με την όποία κινείτιαι έκιμηδενίζει το βάρος του».

Ζωηρόταtες διαμ.αρτυρίες άρχισαν άμθσως να καταφ6άνονν άπ' δλες τις έJταρχίες τfjς Πενσυλοονίας.

Πώς μποροιϋσαν οί άν&ρωποι ·ν' άνέχοινται να έξακολοv6ουν οί ίρελλοι αυτοι περ·ίπατοι μιας μηχανης, ΠΌ'U άπειλούσε τα πάνvα ν' άναtρέψη και τα .πάνrα να συντρίψη. σrο πέρασμά της; Άλλα και με ποιο τρόπο -6α μπο-- ' ' , . ροuσαν να τη σταματησονν;

Δεν ήξεραν σϋtε σε ποιον άνηκε, οϋrε άπΟ ποίί έρχόταν, οϋtε που πήγαινε... Δεν την ει>λεπαν .παρ α μόνΌ τη στιγμη .που περινούσε άσrραπιαία, σα βλfιιμα, σtΟιν ίλιγγιώδη της δρόμο.

'Ή-rανε ·σα να δοικίμαζε κανεlς να σmματήση σφαίρα κανονιοίί, την rορα που έκσφενδονίζεται άπο ίο σtόμιό του!

'Όπως εί.παμε καl προηγουμένως, δεν ύπfιρχε καμια ενδειξη για ίο είδος της κινητήρως δύναμής τοv. Το μόνο βέδα1ι0, το μόνο ΠorU Π~σtΙ(}ΠΟLή{}ηp.ιε, ήταν OtL ή μηχανi] δεν &q::ιη:νε ούτε καπνό, σϋτε άτμό, οϋτ:ε μυρωδια πετρελαίου η κανενος άλλου όρυικtοιU λαδιαU. 'A.Jr.' αύrό, ε&γαλαν το συμπέρασμα δτι έπρόκειτο vια μη~ανi] ήλεκτρσ?tίνητη, που οι συμπυκνωιrijρες της άγνώσrου τύπσu, περιείχαν ρευσ-rο σχeοον άνεξάντλητο.

'Αλλ' ή φαντ:ασία ίΟιu λαΟιίί, ή ζωηρη κι έξημιμένη, ε&λεπε άλλο πράγμα στ:ο μυστη·ριώδες έκείνο α'ίτοο%ίνηrrο: τ ' ~: ' ~:r ~: ' , ~ , , ηταν ίο υπερφuσικο αρμα ενος φαντασματος, ενος οντος

τfις Κ0ιλάσεως, ένΟς βρruκόλακια .που έρχόrαν άπΟ τΟν άλλο κόσμο, ένΟς τέρατος πσU δραπέπευi(Jiε άπΟ κάποιοιν κόιιιιο tεράτων η, έJτι ίέλους, α:ίπου τ:ού Δια6όλου, τοu Σntανιi, που περιφρονούσε κά-6·ε άν{}-ρώπινη άντίδραση, γιατl εlχε στη διά6ιεσή του τi]ν άόρατη καl άπειρη σατανική του δύναμη!

'Αλλα κι ό ίδιος ό Διάοολος άν fμαν, πάλι δεν εlχε το δικαίωμα να κυκλΟιφορfι με τόση τιαχύτηrα σtοιUς δρό-


μους τών Ήνωμένονν Πολιτειών, χωρl.ς είδικη άδε~α, χωρl.ς αϋξονt'α άρ·ιitμό, χωρl.ς 8γγραφο έπι:κυρωμέm κανονικά... Γιατl. ποια άρχη {}'α τοϋ έπέτρεπε διακόσια έξήνrα χιλιόμετρα την rορα; Καί, για χάρη της δημόσιας άσ'φάλειας, Βπρεπε βέδαια να βρε&η τρόπος, ωστ:ε να μετριαστή ή όρμη του άγνωστου αύtού κ;αl. μυστηρ·ιώδοιuς αuτοκινητιστη.

ΚαΙ. δεν fίrt·αν μόνο ή Πενσuλοανία, ή πολιτεία πού χρησιμοποιούσε για στάδιο τών ύπερφu'Ο'ικών του διαδρΌμών ό άγνωσrος αύτός. τα άστuνσμικα δελτία ση-

, ,_,, - -~, '' μειωναν την εμφανιση τοιu ·σ'ατανιΚiΟυ αυtοκινητοu κ;αι στις

άλ'Μς Πολιτείες, στο Κενrάκυ, στα περίχωρα της Φράγκφουρτ, στΌ 'Οχάιο, στο Τέννεσι, σr.α περίχωρα της Νάσ()ης, στο Μtζούρ•ι, σrα περ-ίχωρα της Τζθφφερσον, τέλος στο Ίλλινόις, σroiJς διά<ροQους δeόμσuς πoiJ ό()ηγσϋν σrο Σι%άyο.

ΤΗrαν κ;α&ηκον τώρα τ-ών άρχών να λά()ουν ολα τ-α δuνατ-α μέτρα ένανruον τ'Ο'ίί δημοοίσu αύτ'ού κινδύνοιu. Κι άφοϋ ε[χαν να κάνουν ·με μια σατ-ανικη μηχανή, που fτρεχε με τόση τ-αχύτητ-α, το άποτελεσμα-ηκώτερο -8-α frτ'αν να σηκώσσυιν σ' ολσuς τοιUς δρόμσuς ιiνuπέρολητα έμπόδια, στερεα όδοφράγμα!τ1α, άπάνω στα όπο~α, άργα η γρήγορα, το αύtοκίνητο ftα σuντ'(Πδότ'αν.

- Δε βαριέστε! ελεγαν οί δύσπιστοι. ~Η μηχανi] τ-ου Σα~ανα {}<α μποιριέση μια χαρα να παρακάμψη ολα τα έμπόδια!

κ , ' • , ' ' • δήσηΙ , .!.\ - αι, στην αναγκη, να τα υπεeσrη .• προονεταν άλλοι.

-Μην ξεχνάτε, ελεγαν πάλι άλλοι, πώς, άν εtναι ό Διάοολος, {Μ εχη ψτερα '>Gαl. δε ttα fwσκολεuτη κ;αiΜλου ναπετάξη!

τα σχόλια αmα ήταν, βέδαια, άντάξια .:λαδικών» και άνάξια κά{}<ε προσοχής! 'Άλλωστε, άν ό "A(l'fJYVτας της Κολάσεως εtχε πραγμαηκα φτ.ερσϋγες, yιατl να τρέ-

Η Μl'ΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΜΙΙΧΑΝΗ 43

χη πάνω στο 8δαφος τόσο χαμηλά, .με κίνδιuνο να σνντρίψη τους δια6άτες, καl να μr)'VΙ πετάη στον άέρα, σαν έλεύfi'ερο πουλί;

Ή μ.uστηρcώοης μ.ηχανή

Τέτοια fiταν ή κατάσταση, ή όποία βέ6αια δε ·&α μποροϋσε να έξακολαu81}·ση και ή όποία άπασχολούσε σοδαρώtατα την 'Αστυνομία τfις (}Uάσιγκτ~ον, πο·u fj.tαν άπσφασtσμένη να -&έση όπωσδήποτε ενα τέρμα.

Ν ά tώρα τί (J'Uνέδη τiιν tελευταία έ6ιδομάδα ταυ Μα'ίου, Π'(>άγμα που έπέτρ:επε να σuμJtJεράνη κανεlς οτι οί (Ηνωμένες ΠολLτ'είες έλυτρώft'Ι'fΛαVΙ ά.πο το «tέρας», το f!l ' ' " , " 'λλ ' 'λ ~' t!l ' ' ως -τη στιγμη εκεινη α;σu ηπt~ο, και μα .ισtα οτι, υστερ α-

πο τον Νέο- Κόσμο, ό Παλιος Κόσμος διέτρεχε τώρα tον κίνδυνο να δεχτη την έπίσκεψη τού μυστηριώδοιuς κι έ,πίφοΟΟυ αύτιοϋ' αύτοκινήίου!

την ήμέρα έκείνη ή άκόλουftη είδηση δημοοιεύτηια: σ' ολες tlς έφημερίδες της ΣυμπολL-rείας- κι εlν' εύ-..tολο να φανταστή κανεtς πόσο σχολιάστηκε άπο -το κοινΟ.

Εlχε διοργανω&η ένας άγώνας αmοκινήτων ά.πο την Αuτοκινητικiι Λέσχη ίού Γοu~σκόνσιν, σ' έναν άπΟ tσUς δρόμους τής Πολιτείας αύτijς, ποιU ή ΜάντωΌν εlναι ή πρω·τεύουσά της. (Ο δρόμος αύτος σχηματίζει ένα μσναδικο στίοο φ}κους διακοσίων μιλίων- 370 πgρ&οου χ~ωμέτρων - που άρχίζει ·άπΟ ίο Σκυλολίδα;δο, μια πόλη ίών δυrικών συνόρων, περιwJιει άπΟ τη Μάντισον ΚΙαl καίαλήγει λίγο πιΟ πάνω άπο το Μιλγουώκι, κσντα στlς Οχ&ες τής λίμνης Μί-tσιγκαν.

Πολυάρι-&μα αύrοκίνητ'α δλων τών έργοστασίων, οί καλύuεeες μ~, γράφ!'η%-αν για να λάΟΟυν :μέρος στον άγώνα κι εlχε ά.ποq;ασιστij να γt\10W διεκrα δλων ίών είδών τα σuστήματα. τα διάφορα βρα6εία fιtαν σημαντικά,


γιατl εφταναν το .ποσον τών πενήντα χιλιάδων δολλαρίων. Οί έργοστασιάρχες αύτοκινήτων εtχαν ώταντήσει

στi]ν πρόσκληση της Αύτοκινητικης Λέσχης κι είχανε στεί-λ ' λ , 'λ - , , ει τα τε ειοτερ·α μοιντε α των εργοστασιων τους.

Σαράντα περ{που αύvοκίνητα διαφόρων σuιστημάι-ων, κινούμενα με άvμό, πετρέλαιο, οίνόπvευμα η ήλεκτρ·~σμο -"λ δο , ' , , - _(\, ' ο α κ~μασμενα σε προηιγουμενους αγω<Vες - u·α συνα-

γωνίζονταν τώρα στο δρόμο τrov Γουοοκόνσιν. Κατa τσVς ύπολογι:σμσVς ποιU ·εlχαν γίνει με δάση· το

άνώτ<α'tο οριο της ταχύτητας που ft·rαν :δυνατο ν' άναπτυχ3η - δηλ,αlδη έκατον έξήντα χιλιόμετρ.α τi]ν ώρα -ή διε8νi]ς αύuοκινητσδρομία δε itα βαστούσε .περι<rσόtερο άπο tριείς ώρ,ες, άφοV ή άπόστα.ση, ΠοV f.πρεπε νa διανu{tij δεν ξεπερνούσε τα διακ.όσια μίλια.

Για ν' άποφευχj8η, λοιπόν, κά-8·ε κίνδυνος, οί άρχες τού Γουvσκόνσιν άπαγόρ•ευσαν την κ'UΚλοφορ-ία κά-8·ε άλλου όχήματος άνάμεσα στο Σκυλολίοοδο καΙ. στο Μιλγοιuώκι τfιν ήμέρ·α της 30ijς Μαίου.

'Επομένως κανένα δυστύχημ,α δεν προδλεπόαιν, έκτος άπο κείνα ΠIOiJ ιμποροιίισαν να συμοοϋν droUς σuναγωνι-t ' ' ' δ ' - ' ' 'Αλλ' ' ' ' ~ομεvσυς κα-τ:α τη ιαρκεια: του αγωνα. αυrο πια

fιtαν δικός τΌ1Jς λογαρ,ιιαGμός. ~' ... ~ , τ " , δ' { ' .ι ο σπουuαιοτερο ηταν ·οτι τιποτα εν ε χαν να φο-

6ηitοίJιν οί άλλοι, οί πεζοl δηλ.α.δη κι οί έποχούμενοι, ϋστερια άπο τα μέτρα που εΙχαν ληφ{}ή.

'Η σuρρ'Οη τών περιέρ•γων ψαν άφάνταστη.

'Όχι μόνοιν οί κάτοικοι τιοu Γουuσκόνσιν, άλλα κι άρκεtες χιλιάδες περίεργοι εΙχαν ·συρρεύσει άπΟ τl.ς γειmνικες Πολιι-είες, άπο το Ίλλινόις δηιλαiδή, άπΟ το Μίτσιγ-

, Γ 'e. ' 'Ι ' ' ' Π λ ' - Ν' κα:νι, τη ιοuα, την νrιανα και την ο ιτεια της εας ~fY\' , ,

.ι ορκης ακομα:.

'Εννσεί1ϊαι δτι - άφ>ϋ ό άγώνας γινότανε στl.ς Ήνωμένες Πολιι-είες, τη ~αυμάσια διηλαδη αύτη χώρ•α τών μεγάλων στοιχημάτων - εtχαν τε&η πολυάρι-8μα στοι-

Η ΜfΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΜΗΧΑΝΗ 45

χήματα δλων τών είδών, ποιU αvrιπροσώπευα:ν έκατιο:ντάδες χιλιάδων δολλαρίων. Οί είιδικοι «πράκτορες στοιχημάτων» ένεργούσαν με δλη την άμερικανικη ταχύτητα και δραστηριότηυα καί, με τα στοιχήματα ποiι πετύχαιναν, ό δvεθνης αύτος αγώνας αύτοκινήτ'ων 11Ιαρουσίαζε μεγαλύ-

' δ , tερο εν ,ιαφεριον.

Το σύν3ημα τής έκκινήσεως έπρόκειτο να δοι8η στις όκτω το πρωι άπο εναν «άφέτη», ποiι {}α συμ6ουλευότανε ' ' , το χρονομε-rρο -vου.

Ι.., \ ' ' I \ ~-·· I \ ~(\. \ -ια ν αποφuγουrν τα uιuστυχημαtα, ποο υα μ.πορου-

<Υαν να προέλftοuν ά.πο την όμαδικη αurfι έκκίνηση, τα αύτοκίνη.τια {}α ξεκινούσαν, το δνα ϋστερ' άπο το άλλο, κάθε τρία λεπτα τfις οορας. Το πρό')το βραδιείο {}α δινόταν στο αύτοκίνη:τΌ πσu θ·α 'διήινυ1ε σε μικρότgριο χρόνο τfιν καftορισμένη ά.πόσταση.

Τα δέκα πρώτα αύτοκί·νητα, οου εΙχε ύπαδείξει ή κληρα~τ~δα, εlχαν ηδη ξεκινήσει, ανάμεσα στις όχτο) καl όχτώμωη. Χωρlς άλλο, aν δε συνέ6ιαινε κανένα δυστύχημα, αύtα ·f}·α Ε'φταναν σtο τέρμα πρlν απο τlς έντεκα. τα aλλα, {}' ακολουθούσαν άνιάλογα με τη σειρα της κλήρωο-ής t'<YUς.

'Α 'λ ' 'e.λ ' 'ξ n ' ' στuφu ακες επεu :επαν την τα η, τοποu-ετηιμενοι κα-

&ε πεντακόσια μέτρα. Οί -&εα&ς ήταν πολυάρι&μοι, οχι μονάχα σrfιν αρχη του δρόμου, αλλa καl σtη Μάνησον,

' ' λ - ' ' ' λ' ' ' Μ λ που αποτε ουσε το μεσον, Κ:αι πο υ περισσοτεροι στο J: ι -γουώκι, το τέρμα δηλαιδr] το1) αγωνίσματος.

ΓΙ , " ~--' ... ερ,ασαν ετσι υuο ωρες.

Κάθ·ε πέντε λMLa τηιλεφαινή/λ'αt'α πληροφοροϋσαν τοiις ένδιαφερομένους σε ποιο σημείο \βρ~σκότ:αν ό άγό)νας και σε ποια σειρα προχωρούσαν οί διαγωνιζόμενοι.

τη στιγμη αύτή, 111Q'OOtO έρχόταν ενα αύτΌικί"Υ'ηΤΟ Ρενω- τετρακύλινδρο ε'ίκοσι ϊππων- κι (iκολου'θοuσαν ενα Χάρδαρντ- Ουωτσον κι ένα Ντιον- Μποuτόν.

46 Ο 1\ΟΣJ\ΙΟΚΙ>ΑΊ'QΡ

Έννοείt1αι δτι είχανε γίνει κι άτυχήμα-vα. Πολλα αύτοκίνητ'α 6μειναν στο δρόμο.

Κατα πάc1αν πι3·ανότηvα, οχι :mε:ρισσότsρ·α άπο δώ-δ _Q ' ... , _Q , ' ' ' ' ο· λ εκα u·α ηταν σε υ·εση να φτασοιυιν στο τερμα. ι π ηγω-

' ' ... λλ ' 'λλ' "' e. ' "Αλλ ' μενοι ·σωφερ η:ταν πο .οι, α οχι ·σοuαρα. ωστε και

αν3•ρωποι αν σκοτώνονrαν, αύτο -&α ft-vαν μια ένιτελώς άσήμαντη λεπ'[Ιο:μέρεια σ·τη χώρ•α αύτη τών παραδόξων' που λέγεt~αι 'Αμερική. Ή 11εγαλύτερη περ•ιέργεια, ή μsγαλύτερη λύοοα τών

πα-&ών -&α bdδηλωνόtαν προ πάντων κοντα στο Μ ι λ γουώκι. Στη δuτικη Οχ{)η: τf)ς λίμνης Μίrοιγκαν εtχ~ στη&η το σημείο mu τέρματος, ίfνας ψηλος δηλαδη ·στύλος στολισ:μέ·νος με ολων τών σmιαγωνιζομένων έθνών τις σημαίες.

Κατα τις δέκα, μα8'εύrψιε τέλος πάντωιν δτι το πρώτο βρα0είο - είκοσι χιλιάΙδες δολλάρια - το άμφισδητοuσαν τέσσερ•α μόνον αύrοκί·νητα, δυΟ άμsρ·ικανικά, Ενα γαλλικο κι ένα έγγλέζικο.

Οί άντίπαλοί -vους, έξ αίτίας άτυχημάτωιν που τοiις ε{χαν συμοη, •εlχαν μείνει π.ολυ πίσω.

φ -'·~ ~ -· , .Q.L. ' ' , ., αντ~εται, ιwιπον, καuc;νας με ποια μαν~>α εμπαι-

ναν τα υελεuτ:αία στοιχήματα. tO έJ3νικος έγωvσμος τών 'Αμερικανών ε{ χε πάρει

φωτιά. Μόλις και ·μfτα β~ας έπαρ?rοϋσαν οί πολυάρ·ι-D·μοι , ' , ' .s ,

«πρακτΌρες» και μεσιτες στις α.ιτησεις.

Οί «στοιχηματιστες» εlχ;αν μοιρα:στfι σε δυό, σε tρ·ία, ' , ' ,_cι , δ

σε τε<J'σερα αντιu·ετα στρατοπε α.

Οί άνrιπρόσωποι τών δι•αφόρων έργοστασίων, πσiι βρvσκονταν έπικεφαλης, ftτα\1 ετο~μοι να θρ81οW .στα χέρΙJα. Λίγο 6λειπε να βγσW ρ·εοολΟερ καi σ~δερένιες γρο-8'ιές!

.,Εν , ' , 'X'e. ο·- ' - α προς τροια για το αρuαρντ - υωtσΟΎ ....

.,uo_ · ' δ ' ' ' Ν ' Μ ' ' - .ι:.να προς uo για το τιον- πουτον .... "'Ι ' , ' ' 'δ λ ' Ρ '' - σα και ~σα, για τοruς α ε φοιuς ·ενω .... Αύtες οί κραυγες άντηχ_οuσαν σ' όλόκληρη τη γραμ-

Η ΜΙΣΤΗΡΙΏΔΗΣ ΜΗΧΑΝΉ 47

μή, έφ' οσον κατέφltανα:ν άλλ:επάλληλες οί τηλεφωνικες είιδήσ'εις.

'Αλλ&. νά τί συνέ6rη κατ&. τlς έννιάμιση: ΔυΟ· μίλια μ.ακριa άπΟ το Σκυλολί(),αδο, σ' f:να σημεuο της διιαδρομf)c:. άκούστηκε βροντώδης κρότος, άκσλοιυ&οιύμενο; άπο σφυρίγματα ομο~α μ' έκείνα mYU άq;-ιήνει ή σειρήνα των πλοίω'\-'. Συγχρόνως σηκώ{}ηκαν πuκνόtατα σύνΥεφα σκόνης.

Μόλις έπρόφτασαν οί περίεργοι να ~άποτρα(}ιηχτοuν, για να άπσφύγtονν τη σύγκρσuση που ιfl·a άριft·μοϋσε έκατοντά!δες &ύμα"tΙα.

Το σύννεq:ο πέρασε μπροστά τους σaν σ(φ<wvα.ς καl μόλις άμυιδρa μπόρrοαν νa διακρίνου\1 τη ·μηχανfι πο\1 fφευγε με τόσο μ·εγάλη ταχύτητα.

Χωρlς ύπερ·οολή, ή ταχύτης αύτη {}a θφτανε τa διακόσια σαράντα χιλιόμετρα την ώρα!

Μέσα σ' ενα δευτερόλεπτο, το μυστηριώδες αύτο όχημα έξαφανίστη:κ.ε, .ά;φήν<wrας π(σω ταυ μι&. μακριa γραμ-

, , ' , , ~, ~ , ' - , ~

μη απο ασΠ1ρη σκονη, οπως η ατμομ:ηχανη .μιας -vαχεια.ς αμα-~ , ,, , ' ,,,,, ζοστοιχιας αφηνει πισω της μακρια γραμ1μη απο ατμο.

Προφανώς, ή άμαξα fιrα:ν αύτοκίνητο έ!q:οδ~ασμi'V'Ο με μηκ_α:W] έ.ξ·αιρεtικijς δυνάμεως. Κι άν διατηροϋσε την ΊJδ~α ταχύτητα μόνο ιμιa ώρα, {}Q. 8φτανε τα αύτοκίνητα

που πριοπορεύονταν' {}Q. 't'a ξεπερινσϋσε καl {}Q. εφτανε στο τέριμα πρώτο!

(Η ταχύτης του ήταν τουλάχιστον διπλάσια άπΟ τη,.

τιαχύτητ-α των άλλων!

'Απο παντοϋ άκοιύστη~αν τότε &ορυδώδεις διαμαρτυρίες, μ' ολο ποv οί {}εατές, άπσtραδηγμένοι κα{}οος i"ιταν

' "' - δρό ~~ δ ' ' . λ' στις ακριε:ς wυ ' μοv, ιυι:;ν ιετρ~α:v κανεναν απο υτως

κίνδυνο.

- ΕΙναι ή Vδια μήχανη που πέριασε έδω καl δεκαπέντε μέρες!

48 Ο Κ0!}10ΚΡΑΤ!2Ρ

- Ναί, ή ίδια που διέσχισ·ε το Ίλλινόις, το 'Οχάιο, το .Μίrσιγκαν. Και που ή 'Αστυνομία δεν μπόρε·σε νa η'jν σταματήση που&ενά!

- Και γιa την όποία rδεν εΙχε γίνει πιa λόγο;.

- Και που ·νόμιζαν ολοι δτι εΙχε χα&η, δτι εΙχε κατα-στραφη, δτι εΙχε έξαφανιστη γιa πάνtα!

-Ν αί! ... Εlναι το {iρμα tοϋ Διαοολου ... ποιU κινεί τω με τη φωηa τii; Κόλασης και που ό Σα·ωνaς ό ίδιος το όδηγεί!. ..

Μά την άλή3·εια, aν δεν ήταν ό Διάοολος ό ίδιος, ποιος 1jταν ό μυστηριώδης σωφέρ, που όδηγοϋσε με την ίλιγγιώδη έκείνη ταχύτηrα to δχι λιγιίΗερο •μυστηριώδες οχημά του;

'Ό,τι όπωσδήποτε φαινόταν έκτος πάσης άμq:ιδολίας, 1jτα\Ι δτι το αύωκίνηω, που fτρεχε όλοένα προς τη Μάντισ'ΟΙV, 1jταν το ίδιο έκείνο ΠΟV ε{χε κάμει την έμφάνισή του πριν λίγες μέρες και που οί άσαινομικοl δεν εlχαν άνακαλύψει Εκτοτε κανένα ίχνος του. "Αν ή 'Αστυνομία πίστευε δτι το αύτοκίνητο δε", δμελλε πιa νa ξαναφανη, ή 'Αστυνομία άπλούσταtα γελιόταν, δπως συμ6αίνει ~αl ιrτΎιν 'Αμερικη καl παντού.

Τότε, άqou πέρασε ή πρώτη οοληξη, οί ένδιαφερόμενοι εrρεξαν στο τηλέφ:ονο, γιa νa είδοποιήσονν τους διάφορους στα3μοiJς γιa τΟν κίνδυνο που άπειλοϋσι:. τa αύτοκίνητα πtου Εκαμαν τη διαδρομή, άπο το έπερχόμεvο με τόσο ίλιγγιώ·δη ταχύτητα μυστηρΗοδες έκείνο άμάξι. Θ ' ' , _cι, ' , t _Q, ' ' , α τα σαρωνε, υα τα tσακι_ε, υα τα καταστρεφε· και,

ά..ϊο τfι φοδερη αύtη σύρραξη, μόνον ό ι'iγwοστος σωφερ fl'a ει>γαινε σώος καl άδλαt>ής!. ..

·Ή μήπως ό βασιλιaς αύτος τών αύrοκινητιστών -ιta

1jταν τόσο έπιδέξιο; καl Da όδηγαUσε τη μηχανι1 wu με τόσο ι'itρεμο χέρι, ωστε νa μην προσκρούση άπάνω σε κα-, , 'δ

νεα εμπο ιο;

Η MfΣTHPIU~HΣ ΜΗΧΑΝΗ 49

Οί άρχfς τ'ού Γοιυι'σ·χ6\ισιν εlχαν πάρει αύστηρότατα

~Ji:;:x ~~ Ε-.:ι; C,.z tJ:zr;.CιλεΠ'tG, τb μu;:,:-r,r;.ιιίJδs; :ι;·J:δ ;jzyιμX Ξ;:ι.;:ι 'ιίσ:ΥΙΧC~ iφ'ήνοντα; π!σω τοu μιιi μ:χχριιi γραμμ'ή ... ('ελ . 47)

{}α i1παιριναιν :μέρος στο διεθνfς άγώνισμα - κι δμως νά ποiι δεν ήτ:αν πιά!

Σύμφωνα ~με ταuς ύπολογ~σμοuς τών είδικών, τΟ μu-

4, Κο,μοχp<iτωp

50 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ!;!Ρ

στηριώδες αύtο?<.ίνηΙtΌ stρ•εχε με ταχύτητα μεγαλύτερη άπο έκατον τριάντα μίλια την &ρα.

Αύτη τi]·v ταχύιιητα ε{χε τη ιση γμη ποιύ, έκμ:ηδεν~ζοντας τον άγώνα για το πρώτο βραδιείο της Αύrοκινητικης Λέσχης, εlχε προσπεράσει, χωρl.ς να σuγκρουστη, τα π.ρο-

, !I I \~ 1 I \

πορευομενα αυtοκινηuα, που οι σωφερ τους μπορεσαν να

διακρίνουν το σχi]μα -rου, μεγάλο, μακρουλό, σαν άδράχτι, καi. ΠOrU το μi]κος του ιφαινόtανε να ξεπ!eρνάη τα δέκα μέτρα.

Οί τροχοί τισυ έσtρέφοινtαν με τόση ταχύτη.τα, ώστε οί άκtv\1ες τ:σιuς σuγχέονtα:ν κι ή μη~,ανη δεν άφηνε πίσω

,, ' , " , " ' δ' της ουτε ατμο, ουτε καπνο, out'ε κιαιμια μ:uρω' ια.

Τον σωφέρ, ποv ήτανε κλει:σμένος μέισα ·στο αύτοκίνητό ταυ, δεν ·μπόρεσαν ν·α τον ίδοuν καftόλου, ώστε Θμεινε καΙ. τώρα τόσ'Ο άγνωστος, δσο καΙ. την πρώτη q;Όρά, τότε πσrU διέσχuσε τ1ο:Uς δρόμους της Συμπολιτείας.

Άπο τοος ένδιάμεσ'ους σtα!3Ιμούς, το Μιλγουώκι εlχε προειδοποιη{}η τηλεφωνικώς για την άφιξη τού άπρόοπτου αύτοϋ σπόρτμαν.

φ 'ζ λ , , ' , ' α\Λτα εται, οιπον, κανενα.ς, τη συγκινηση ΠJΟυ προ-

κάλεσε ή είδη·ση. Στην άρχή, σκέφτηκαν να :στήσοινν στη μέση τοu δρόμοιυ κανένα μεγάλο, άνuπέρδλη:τιο έμπόδιο, άπάνω σt'ο όποίο το «'βλημα>> ·έκείνο - καί, πραγματικά, δεν ήrανε μάλλον βλήμα παρα αύtοκίνητο; -{}α :συντριοοτανε ·σε χίλια κομμάτιια!

'Αλλ α εlχαν καιρό; Ό μυστηριώδης σωφερ δε·ν μπορούσε να έξαφανιστη άπο τη, ·μια σηγμη ·στi]ν άλλη; Προς τί, ά-λλω·στε; ... Μήπως, {}έλοντας καl μή, δε {}" άναγκαζότα:νε ν' άνακόψη! έπl τέλους το τρέξιμό t'ου, άφού ό δρό-

λε, ' λ' Μ' μος τΈ ιωνε στη φνη: ιτσιγκαν;

Έκτος aν το μυστηριώδες άμάξι μεταδιαλλότα:ν θζαφνα ·σε ... πλοίο- ύπό&ειση: βέβαια aπαράδεχτη.

Α ύτες τlς σκέψεις Sκαμε το πλ.η{}·ος τών {tεατώνι, ποιU

Η ΜfΣΤΗΡΙQΔΗΣ ΜΗΧΑΝΉ 51

συνωστίζονταν μπροστα στο Μιλγαuώκι, σε άπόσταση, έννσείtαι, μ:εγάλη ά'Jto το δρόμο, ωστε να μη δια.τρέχοιuν

, , ~-- .. _ , ' ' , , , 'λ κανεναν κινuυνu απο την αναμενομ:ενη· επε ασηι.

'Όπως στο ΣκυλολίΟΟiδο, δπως στην Μά.ντισαν, δτσι κι έδώ σχολίαζαν το γεγοrνος κι εκαναν τις παρ·αδοξότερες ύπο3έ.σεις.

Κι έκείνοι άκόμα ποιU δεν ή3·ελαν να παρ·αδεχτοιίίν δη ό μ:ι:·στη;ριώδης σωφερ ήtαν ό ίδιος ό Σαrανάς, άρχι-

' ' l!....... ' , τ , , ' σα V1 να ο'κέπtονωι σουιuρα μ:ηστως ηtαν κ.α-νεvα τερας που

έδρ·απέτε:uσε άπο τl.ς φαvιτ·αστικες χώρες της 'Απακαλ~ ψεως!. ..

τ ' ' r Ι _Q. ' Ι ' ωρα πια, οι κα-rατρομαγμενοι u1εατες περψεναν να

έμφανιστη το ·μυστηριώδες αύτ:οκίνη:rο, δχι ά.πο λεmο σε λεπτό, άλλ' ά.πο δευτ<ερόλεπτο σε δευτερόλεπτο.

Καινά, ΚΙατα τl.ς εντεκα, άκούγεται ένας κ.ρότος σαν άπο μακρ·ινη βροντή, κι ή σκόνη. τού δρόμου σηκώνεται σέ στροοιλιζόμ1ενα σύννεφα.

Στριγγοl. 1jχοι .άπο κ.λάξσ~ διασχίζουν τον άέρα, είδοποιά)νrας τοuς 13 1εατες να τραδηχτσϋν στις άκριες, για να περάση το -rέρας, παU δεν εlχε έλαττώσει καftόλοο τη φρενιτιώδη του ταχύτητα.

Κι Οιμως, ή λίμνη τοϋ Μίτ.σιγκιαν άρχιζε μόλις μισο μίλι μακρια άπο κεί καί, •μΕ την όρμη παU εΙχε το αύτοκίνητο, άσψαλώς fM επεφτιε μέσα. στα νερά της.

Μήπως, άραγε, ό .μυστηρ·ιώδης σωφΕρ· δεν μπορούσε να κυοερνή·ση τη μηχανή rου;

Γ , > ' δ' ,,. ' ' ' 12..-..λ' ι α:utΌ ενι sμενε πια καμια αμφιuu ια..

Το αύτοκίνητο, τρέχοιντας πάντοτε με ταχύτητα άστρα:πijς, εφτασε στο Μιλ γσuώκι ΚΙαl. το ξ•επέρασε.

"Οταν περ~ϋσε τ:f]ν πόλη, ft·α βυ&ιζότ.αν άραγε στα νερ.α της λίμνης Μί-rσιγκαν;

'Ε , I ~' 'CC" , ' , ν παση! 111ερ•ι.ΠτωΟ'ει, οταν εςαφανιστηκε στο γυρι-

σμα -rοϋ δρόμου, δεν ξαναορέ{}ηκε πια ούτε ίχνος της διάοασής τσυ.

52 Ο KOΣMOKl'ATQP

Τό τέρας τοu μ.uστηpiοu

Την έποχη ΠOrU οι άμερικανικες έφημερίδες άνέγρα-ψ ' , 'δ .Q' ' , ~ ' αν τα γεγονοτα που ιηγη:uηκαμε πιο πανω, ο ασ'rονο~

κος Στροκ εΙχε έπιστρέψει πριν ενα μήνα περίπου σ'την εδρα του.

'Α'μέσως μόλις 8φτασε, ζή,rησε να παρουσιαστη στον .. , , προισtαμενο ταu.

Δεν κ.ατόρθ,ωσιε ομως να τοrν ίδη. Οίκσγενειιαml λόγοι tον εΙχαν ,άvαγκ&σει να λείψη μερικες βδομάδες.

'Ασφαλώς δμως ό κ. Γουαρνt εlχε μάftει fιδη την άποτυχία ιού ύφισταμένου ιου. 'Όλες οί Ε;φημερίδrες της Βόρειας Καρολίνας εlχαν δημοσιέψει λεπτομερείς ΠiθQLγραφες της άνά()ασής του στη Μεγάλη Φωλιά.

Καθένας, λοιπόν, φαντάζεται την άπογοήτευση που τον κατείχε για την άποruχία ταu.

Δεν μποροuσ'ε δμως να συνη3 ί:ση σ'ri}ν ιδέα δη δε &α πετύχα~νε, τουλάχιστο στο μέλλον.

π - λ ' ' Ν' ' ·~ ' ' « ως, οιπον; σκεπτοτανε. α μην ε<:,ιχνιασω το μυ-

στήριο της Μεγάλης Φωλιας; 'Όχι! Κι Ο.ν άκόμα έπρόκειτο δέκα, είκJοσι φορες να έπαναλά6:ω την άπάπειρα, έστω καl .με κίνδυνο να χα-δώ!»

Το πρωl της 15ης 'Ιοwίου, ό κ. Γουαριντ τον έδέχ&ηκε σrο γραφείο τ'αυ.

Μ' δλο ποιU ηξερ•ε τi}ν άποτυχία της άποστολης ποιU τού εlχε άν~rέσει, τΟ\-1 έδέχftη~ε με καλωσύνη.

- Καλώς τον Σιρόκ, έφώναξε μόλις ό άστννομικος μ.πfικε μέσ'α· καλώ; τον καημένο τΟν Στρόκ, ΠorU άπέτυχε ... -' Αλλα τί ftέλατε να κάμω, άπάντησε έκείνος, άq;οϋ

συναντήσ'αμε έμπόδια ώτολύτως άνuπέρδλη.τα; -Σας πιστεύω, Στρόκ, σας πυστεύω καl χωρlς να μου

κάμενε δρκο! Το άποτέλεσμα ομως εlναι δτι δεν άνακαλύψατε τίποτε άπ' αύτα ΠorU συμ6αίνουrν στο έσ'ωτερικ0 της Μεγάλης Φωλιας.

53

τ' I Ι, I - tποτε, κuριε σuαρντ.

- ΔΕ:ν είδατε κα3όλου φλόγες; - Οϋτε ίχνος. κ ' δ' ' , , ~' , - αι εν ακουσα-cε κανεναν υποπτο κρmο;

-Κανένα.

-'Ώστε ·δεν έξακριδιώaατε άκόμα αν ύπάρχη η Οχι έκεί πάνω ήφαίστειο;

-'Ακόμη, κύρuε Τhιuάριντ· άλλ' αν το ήφαίστεω αύτο ύπάρχη, πρέπει να πι·στέψοιψε O'tL κιοι:μάται ...

- Καl ποιός μάς βεδαιώνει, ψιftύριaε συλλογισμένος • Γ ' ., ' ' δ' .ιι ' ξ ' Δ" ' ο κ. ουαρντ, οτι μια μερ·α ε u·α υπνηaη;... ε φτανει,

βλέπετε, άγαπητε κύριε Στρόκ, να κο~μαται ενα ήφαί<J'tειο· ' ' ' r fvv, ' f ,,Α , ' ' - δ ' ;rρεπ.ει και να ειναι σ·υ, 1 σ:μενο.... ν αυτα πσu μας ιηγη-

.ιι δ' ~ , - , uηκαν ·εν ειναι φανrασιες των κατ<οικω·v ...

Δ ' ' ' , Γ , ' δ I • • __, εν το πιστεuω, κυριε οuαρντ, τον ιεκοψε ο ασtυ'-

νομικός. 'Ο Δήμαρχος τού Μόργκανοον, κα3rος κι ό φίλος -rου, ό Δήμαρχος τιο.υ Πληζενr - Γκάρινtεν, μ.f βε&αίωσαν δτι πραγμαηκα φάνηκαν φλόγες πάνω άπο τη Μεγάλη Φωλια κι οτι άλλόκοτοι κι άνεξήγητοι κρόωι άκούσ:τηκαν , ' - Δ' • I λ , ' ' I!. λ' tl ' απο κει. εν υπαρχει, οιπσν, καμια αμφιuο ια, στ.ι τα

I ' - '1" I φαινομενα εκεινα ηταν πρ·αγματικα.

-"Εaτω, άπάντησε ό κ. Γσu•άρντ. Παραδέχομαι δτι οί Δήμαρχοι κι οί κάτοικοι τών γύρω χωριών δεν έγελά<J'tη ...

'Αλλ' ' ' 'λ tl ~, ., ' I t καν. . επι τε ους, οπως κι αν ειναι το πραγμ.α, η μυ-

στηριώδης αύτη Μεγάλη Φωλια δεν άποκάλυψε το μυaτικό της.

-"Αν έπιμένετε να το μάftουμε, κύριε Γ•ουάρντ, δΕ:ν εχετε παρα να ένερ.γήσετ'ε να μάς έγκρι{}η ή άπαιτοιύμενη πίστωση. Φτάνει να fχουμε χρήματα, καl τότε ή δυναμίτις ftα ύπ·ερνικήση τα τείχη έκείνα πολiι aύντομα.

- Αύτο έννοείται, άπάντηaε ό κ. Γουάρνr· μοιϋ φαίνεται δμως δτι μια τέτοια ένέρyεια δε μάς έπιδάλλεται προ; το mαρον κι δτι εlναι προτψώτερο να περψένσu•με. Ποιός

54 Ο ΚΟ.ΣΜΟΚΡΑΤΏΡ

ξέρει; «Η φύση μJΟΟρέι να προιδώση κάποtε μόνη της το μυστικΟ της Μεγάλης Φωλιάς.

"Ο ' , r , Γ , , .ι.... ., - πως και να ειναι, κυριε. ουαριντ, π~στεψ.ε με οιτι

λυπούμαι κατάκαρδα ποιυ δεν κατόρ&ωσα να q:έρω σε α.ίσιο πέρας την ύπόθ·εση ποιU μαίι έμπιισtΙειJΙ3ήκατε.

-Μην άπελπίιζeστε, ?tύριε Στρόκ: καλύτερα να φιλοσοφείτε! Ό άν&ρωπο; δεν εΙναι πάντtα -αιχε;ρΟς στlς έπιχειρ·ήσεις τοιu καί, δπως δλες οί aλλες, ετσι κι οί άστϊJ'V'Οο-

' δ' ' ' Σ ~1:\.v. ' ' κλ μικες εν πετuχαιν<wν παντσtΙε... κεψυι 1τ.ε ποσοι εγ · η-ματίες μάς ξεφεύγονν- άν κι έγοο πιστεύω δτι δε -θα κατορr&ώναιμε να πιάσοruμε ποτε οrϋτ:ε θναν, άν ηταν εξυπνότεροι Κιαl μάλιστια άν ήτανt φρονιμώτ"εροι κι άν δε ριψοκινΜνεuαν με τόση ήλιι6ιότητα· μόνοι τ'ους προδίνονται. «Η δική μσυ ή γνώμη εlναι δτι δεν ύπάρχει τίποτα εύκο-λ ' , ' ' ' , , ~ ,, λ ωτερο απο το να πρωταρα'ΟΚευαση κανενα:ς εvα εγκ ημα,

ένα φόνοι η μια κλοπή, να τΟ έκτ'ελέση χωρ\,ς .,.α έγείρη imοψίες κι επειτα ν' άποφύγη κά&ε καrtα!δίωξη ... 'Αλλ' έιννοείται, άyαπητε κύριε Στρόκ, δτι δε -θ·α πάω έγοο να δώσω

-~ , , , ' to -~ μα:υ ιιματ'α σ.τους κυριοιuς κακοιυργους;.... πωυυιιi100t'ε,

010-ϋ το ξαναλέω, εlναι πάρα πολλοl έκείνοι που ή 'Αστuνο-, ' δ' ..{,.,.<\. ' ' λ, μια ποτε εν κατ'"\'υωσε ν ανα:κα :ύψη ...

Σ' . , , ζ , t: , , Σ , "' , αυοο τΌ :ψημια ο αστuνοιμι.Μς τροκ ηιrανε συμ-

φωνος μΕ t'Ov προϊσt"άμενό t'ου. Πρ·αγμα'τικά, στον κύκλο t'ών κ·ακοιύργων καl γενικώς τών έγκληιματιών βρίσκει κανεlς τους περισσότερους ήλι{Ηοιuς.

'Εκείνο ομως που τ'Ού φαινόrονε 3tίαράξενο ήταν δτι οί άρχές, η άσwνσμ.ικΕς η πολιιτικές, δεν εlχαν ">Gατ'ορr&ώσει άκόμη να έ!ξηγήοοινν t'α γεγονότα πσiι σννέ&ηκαν σε μιερικeς Πολιτείες τΟν τελεuτα:ιο ·έκείνο καιρό. Κί όταν ό κ. Γσυclρνr. τού έκαμε λ{yyo γι' αύτά, ό άστυνσμικΟς ΣτρΟκ ~~ , ' ' , ' ' , uι::ν μποριrοε ιν α:ποικρύψη την απσρια τσυ.

·~ιτο για το ιμuστηριώδες και άσύλληπτο έκείνο αύτοκίνητο, ποiι εlχε κυκ.λαpορήιrει σε τόσσυς δρόμους,

ΤΟ ΤΕΡΑΣ TOr MfΣTHPIOf 55

δημιουργώντας εt'σι μεγάλοιuς κινδύνους στοιUς πεζούς, ' "λ ' ' • 'ξ σt α ογα και σ'τ' α μα ~α ...

Οί άναγνώστες μας ξέροιuν ήδη με 1110ια ίλιγγιώδη tαχύτητια κα,;έρριψε δλα τα ρwρ των αύτοκινητικών άγώνων!

'Απο τlς πρώτες μέρες, οί άρχές, πσU ε[χαν είδαποιη{}η στο άνα:μεt~αξύ, .ε[χαν δώσει τlς κα,;άλληλες διαταγές, ώστε να τε{}η τέρμα ·στις έπικίνδm.ιες τ:ρέλλες mυ άγνωστου σωφέρ, ό όποίος έJμφανιζότανε ξαφνικα και έξαφα~ιζότανε με την ταχύτητα της άστραπijς.

Μολονότι όμως πολυάριΒ'μοι καΙ. δρασ'τ'ήριοι άσ't'U\'0>μικοl είχανε τειΒη σε κίνηση, κανένας δεν μπόρεσε να τον προφtάση. και να τΟν πιάση.

Κα:Ι. νά πού, τελευταίως, άνάμεσα σtο Σκυλολ~δαδο καΙ. στο Μιλγουώκι, κατ& τη διάQ%εια τών άγώνων πoiJ ε[χε διιοργανώσει ή 'Αμερwιιανικη Αύt'ΟΚίινητ.ικη Λέ:σχη, ό άπρόσκληrος κι άδήλω.-vος συναγωιν~στης διήνυσε σε μιάμιση ώρ·α μιαν άπόσrαση διακοσίωιν ·μιλίων!

Τί άπέγινε δμως Μειτα ή μυστηριώδης μηχανή; Δεν ύπijρχε κα:μια ε~δηση!

Μήπως, δταν aφτιασε στο τέρμα του δρόμοιu, ΠΙαρα.σuρόμεW] άπΟ την ίδια της την όρμή, fπεσε στα νεeα της λίμνης Μίτσιγκαν;

Κι Μ:ρεπε άραγε να σuμ,π:εe·άνη κανένας δτι το αύτοικίνητο κι ό σωφερ είχανε χα-&η κι δτι πcrcε πια δε -&α

, λ , 31 ' ' " , ' ' "λλ ~π γινοτ'αvε ογος ουtε για τον ενα, οιυtε για τσν α ο;

πλειοψηφία δμως του κοινού δεν η-&ελε να παραδεχτη τη λύση αύτή, πoiJ {Μ ήτανε καl ή καλύτερη, και 3118Qίμsναν να ξαναϊδοίrνε το αύrοκίνηrτο να έμψανtζεrα:ι ά:πΟ τη μια

, ' l!~λ μερα στην ω. η ... Κατα τΟν κ. Γουάριντ, το φαL'.ιόμενο frtiαν ύπερq;ruσι

κό· ό άστννομικΟς ΣτρΟκ σuμμερtζότανε κι αύτος την άvtLληψη τού προϊσ'τ'αμέ~ του.

Ν α:ί, έαν ό διαοολοσωφ€ρ έκεiνος δεν θμφανιζόrονε,

56 Ο ΚΟ:ΣΜΟΚΡΑΤΩΡ

είχανε άσφαλώς το δικαίωμα να κατ:ατάξονν την έμ.φάνισή rou άνάμεσα στα μυστήρια έκείνα, τα όποία ό ά'VΙΒρωπο; δεν ε[ναι ίκανΟς να έξιχ:\4-άση.

Συζήτη·σαν m>λλην ώρα για την ύπόft·οοη αύτή, ό προϊστάμενό; τοο κι αύrός, καl νόμιζε δtι ή σv\Όμι:λία τοιuς εlχε τελειώσει πλέσν, δταν ό κ. Γουάρντ, άφοϋ περ'Πάτησε για λίγο άπά\"ω, κάτω στο γραq:είο του, του εlπε ξαφνικά:

- Ναί ... Ή έμφάνιση έκείνη στο δρόμο τοϋ Μιλγουώκι, δπου γtνόtαν ό διε6νης άγώνας τών αύtοκινήτων, εlναι άπο τα πιο παράξενα πράγματα του κόσμου· νά δμω; καl κάτι άλλο, ποU δεν εlναι λιγώτερο παράδοξο!

Κι ό κ. Γοuαρντ τ·οϋ θδειξε μιαν έι<:6·εση, .ποiι την εlχε στείλει ή 'ΑσrονομUα wίι Μπόστον, για ένα περιστατ'ικό, για w όποίο οί άπογευματι·νες έφημ.ερuδες τfις ίδιας ήμέρας ~αναν ηδη λόγο.

'Ενώ ό ΣτρΟκ ·διά6αζε την έκDεση, ό κ. Γσuαρ•νιr κά-{}ησε στο γρ·αφείο του καl τ'έλειωσε ενα γράμμα, ποiι εlχε άρχίσοει πρlν άπο την έπίσκεψη τοϋ ύφισταμένοu τοιu.

Ν ά τί rλεγε ή εκ&εση τijς 'Αστυνομίας του Μ.πόσrον:

cΊ'tς τελευταίες μέρ-ες, στα παράλια της Νέας "Αγγλίας, άπέναντι στlς άκτες τού Μαίην, οί κάτοικοι τού Κοννέκτικατ καl της Μασσαχοuσέτης ε[χαν άναστατωDη άπΟ μιαν έμφάνιση, για τη\1 όποία κανένας δεν ητανε σε ftέση

' - , ' ~ , να πη τurοτα το ορισ'tικο.

"Ογκος κινούμενος, πλέονm.ς σε άπόσταση δυΟ η τριών μιλίων ά.πο την ·άκρσγιαλιά, έκανε μερικοitς γρήγορου; έλιγμούς, επειτα άποιμιακριννότανe, γλιστρώντας Μ\ω στην έπιφάνεια της ftάλαοοας, καί, τέλος, χανότα~ στο άνοιχτΟ πέλαγος.

tO Ογκος αύτΟς μετακινιότανε με τόση ταχύτητα, ώστε καl τα τελειότερα τηλεσκόπια μόλις μπορούσαν να τΟν παρακολοιυΒ'Οϋν. Το μfικος τοιυ δε φαινότανε να ξεπερνάη τα δέκα η δώδεκα μέτρα. Το σχfιμα tOU ητανε σαν

ΤΟ ΤF.ΡΑΣ ΤΟ!" Ml"ΣTHPIOI 57

τού άδραχτιοϋ καl το χρώμα του πρασι:w.οπο - ένα χρώμα δηλαδη ποu τοϋ έπέτρεπε να συγχέεται με τη θ-άλασσα.

Ί Ι 1Jyxoζ ,;ι;ιίτό, μετ,;ι;χινιότGtνε μέ τό(;η :Gtχ•j-:ητGt , ίόστε xGt! τi :ε λ ε :~-:: :-1.

't'Υjλε:;χόπι:ι μόλt; μτ:'.ipr;fιο:χν ·ι'ι. -:;,., τ::χpGtχ-:ιλοΙJθ'.Juν,(;:λ. ;,ιi).

Το μέρ·ος της άμερ·ιχανικϊ']ς άκτf]ς, οπου ε[χε έμφανισnϊ \ I ΙΤ ,_'~λ'''

τι; περισσοτερε; φορε;, ηταν εχεινο που απ ωνοrον αναμε-

σα στο Βόρειο 'Ακρωτήριο της Πολιτείας Κοννέκτιχ.ατ

58 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ~Ρ

καΙ. στο 'Ακρωτήριο "Αμμος, πσlι βρίσκετ-αι στη δuτικ1Ί άκρη τf)ς Νέας Σκωτίας.

Στη·v Πρόνο~α. σvο Μπόστον, στο Πόρrt<JΙμου&, στο Πόρτλαvτ, fΠανειλημμένως οί άτ:μάκατοι έπιχείριηισαν να πλησιάσουν το κινοιύμενο έκείνο σώμα και να το κννηγήιrουν- άλλα ·δεν κα:τόρitωοον ποτε να to φtάσO'\JIVI. 'Α νηJvαμδάνοVτ'αν άμέσως δλοι δτι ή καταδίωξη ήτανε περ·ιττή. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπtα, ό ογκος έκιείνος χανότανε μπροστα .στα μάηα τ<ΥUς!

Δεν εlvαι, λοιπόν, π:αρ·ά·ξεvο το δτι 8γιναν πολλf:ς και διάφορες ύποftέσεις για to μυστηρ·ιό)Ιδη αύτον κινού-

., 'Αλλ' ., ' ' • '.!L.. δ' .~' μενο ογκο. ως tοτ'ε ~αιμια υποut>ση ε σ'τηρ\.-\:,οτανε

πάνω σε σίγουρη βάση. Στην άρχή, οί ·νΙα:Uτες κι οί ψαράδες έπίστεψαν δτι

έπρόκειtο για μαστοφόρtο, τοϋ είδους tών κητοειδών. 'Αλλ' δπως εtναι γνωστό, τα κήτη γενικα βruθ·~ον-, , , ':t-, ~'

ται με καποια κανσνικοτηtiα και, αφου μεινονν αρκετα

δ ,~ -- , . ' ' , ξ e.. , ' • ευτεροΜJΠα καtω· απο -το νερο, ανανευιαιwνν στην επι-

φάνεια, έκ:σ'φενδοινιίζο'V'tας σε μεγάλο ύψος ·στf}λες νεροιU άνάμικrοιu με ·άέρα.

Το ζώο δμως έκείνο - άν έπρόκειτο πραγματικα για ζώο - motε ώς tόlίε δεν εtχε «βουτήξει~, κα-τα την tκφραση tών φαλαινοfiηρών, ποtε δεν ε[χε ·διαιφύγει την καταδίωξη μ.f: «μακροδούtι~ και πσtε δεν to εlχ;ε Lδη κανένας, οϋτε το ε[χε άκούσ'8ι να ξεφυσάη.

'Αφοϋ, λοιπόν, δf:·\1 ήτανε ~ανένα {}~λάσ<JΙιο μαστοφόρο, Ε.πρεπε άραγε να ύποftέση κανεl.ς δtι έπρόκειτο για

, , , ' :t ,...~ ... cι..., , ' ' :tfl._ .. _ λ' κανενα αγνωσ't'Ο tερ•ας, 3(()1U αΥu.vυυιιΙΧε απο t αυιοοοο εα

βάθη mϋ ώκεαmϋ, σαν έκείνα ποο άναφέρσνν οί μυDολο~ γικες διηγήσεις -του παλισϋ κιαιρσϋ; ·

.,FJπρsπε να το mτατά.ξονν άνάμεο<α σ.τ:α -D·ριuλικa -D•αλάοοια φίδια, που ολοι τα εlχαν άκοιuστά, άλλα που κανένας δεν ta εlχε iδη ποτέ;

'Εν πάση περιπ-τώσει, άπΟ -τότε που το τ:έρας αύτό,

ΤΟ ΤΕΡΑΣ TOr MfΣTHPIOr 59

ότtδήποτε κι άν ηταν, εlχε φανή σ'τις άκτες της Νέας 'Α γγλίας, τα μ~ρα σκά'φη και τα ψαράδικα κα\κια δεν τολμούσαν πια ν' άνοιχτοwε στο πέλαγος.

Μ 'λ ' ζ 1 I " 5:..-. '

1 ' λ ο ις εμφανι οrα~, εσ'πευuuν να γυρισΟ'U'V στο π η,..

' λ ' σιεσ'τε:ρο ~μανι.

Βέ6αια αύrο ·ά:παιrοϋσε ή φρόνηση, κι άν το ζώο έκεtνΌ •ε[χε έπL{}ειικΕς δια{}έσ'εις, ήrο:vε Προtltιμ.όtερο W μην έκtί3ενται οί ψαράδες και να μη ριψ(mινδννείιοrυιν χωρlς ~αμιav άοολύtως άνάγχ;η.

'Όσο για τα μεγάλα ίστιοφόρα και τα μεγάλα άτμόπο~α. αύτά, βέ.6αια, δεν ε[χαν κανένα φόοο άπο το τέρα;, " άλ τ ' ' " • .U. "λλ ειτε φ αινα ηtαν αυtο, ειτε οτ:ι~u, 1ποτε α ο.

Πολλες q:ορ•ές, τα πληρώματά τους το διέκρινα:ν σε ΠιΟλλών μιλίων άπόσvαση. Μόλις δμως δοκuμrαζαν να το πλησιάσουν, έκείνο άπομακρννόtανε με τόση ταχύτητα, ώστε άμέσως άπελπίζσνrαν δτι -ιtα το εφταναν.

Μια μέρα μάλιστα ενα καταδρομικο βγijκε άπο το λιμάνι τού Μπόσrον, άν Οχι για να το κννη.γήσ'η, τοvλάχιστο για να τού ρtξη με.ρικΕς όοίδες.

'Αλλά, σε λίγο, το ζώο άπαμοκρW3ηκε έκτος βολης κι ή άπόmε.~ρα ματαιώ{tηκε. "Αλλωσtε, το μυστηρ•ιώδες ζώο δεν εCχε δείξει ώς τ'ότε καμια διά{}·εση να έπιτ'Ε3ij εναντίον τών ψαράδικων καϊκιών».

Αύrα περίπου ελεγαν οί έκ%σεις. Στο σημείο αύτό, ό άστυνομ.ικΟς ΣτρΟκ διέκοψε την

άνάγνωσή τ'ου καί, στρέφοντας πeΟς τΟν κ. Γσuάρrvτ, τού εf.πε:

-tΟπωσ!&ήJ"CΟτε, δεν έπ.ροξένησε άκόμα κανένα κακο ή έμψάνιση αύτού τ'ού τ'έρατος ... Φεύγει μπροστα σ'τα μεγάλα πλοία ... Δεν έπιτί{}·εται έναντίοιν τώ~ μικρών ... tH άνησυχία τ'ών -&αλαισσι'Wί>ν καl τών κατοίκων τών παραλίων δεν πιστεύω να εlναι μεγάλη ...

60 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ&!Ι'

-Κι ομως, εί'Vαι, Στρώ<.· ή εκθιεση μιλάει καitαρα για τi]ν άνηισυχία αύτή.

'Αλλ ' ' Ι"' ' ' ' ' ~ - δ' ' ' - α, κυριε · ουαρντ, αυτο το ~:,ωο ε φαινεται να

εΙ,~αι κα{}όλαu έπικίνδυνο. Έ'ξ aλλου itα συμ&η εvα άπο τα δυό: η {}α φύγη μια μέρα άπο κείνες τlς άκριογιαλιl:; η 8-α το πιάσουν κάποτε καl 8-α το ίδοιuμε στο Μουσείο τfι; ο >' υασιγκτον.

-Κι αν δl:ν εlνα,ι 3ηλάσσιο τέρας; ξαναιρ(tltησε δ κ. Γουάρντ.

- Τί aλλο μπορεί να εl\ΙJαι; άπάνrησε ό άστυνομικος άπορώντας. -Έξ~ακολοuθ'ϊϊσrε το διάδασμα! τον συμδούλεψε ό Γοι'

άρντ.

Ζώο η πλοίο;

'Ο κ. Στροκ σuμμοριq;ώ3ηκε καl νά τί εμαθε άπο το δεύτερο μέρος τfις εκ3εσης έκείνης, ΠΙΟ'U μερικά της σημεία τα εlχε ύπογραμμίσει με κόκκινο μελάνι ό ΓΌ,υάρνr:

«Για κάμποσο καιρο κανένα; δεν άμφέ6αλλε δτι έπρόκειτο για ενα τέρας itαλάσσιο κι ολοι πίστευαν οτι, με μια σuνεχη καl συστηματικi} κατ'αδίωιξη, {}' άπή~λλασσαν \ άλ I ' ' \ " Ι_~~...... I

τα παρ. ια τιους ωιο την επικι:νvuνη παρου~σια ταυ.

'Έπειτα δμως ή πεποίitηση αύτi] aρχLσε να κλονίζετ;αι κι οί σο6ιtριώ.τεροι aρχ~σ:αν να σuλλ:ογ~ζονται μήπως το μuστηρ:ιώιδες έκείνο ον δεν ήτανε ζώο, άλλ' άπλούισ'τ'ατα ένα πλοίο νέου εrδους!

Καl τί εvδαuςr 'Ήτ'ανε, βέ6αια, t'o τελειότερο άπ' δσα εlχε ίδη c'Ος

τόrε ό κόσμος.

'Ίσως- γιατί δχι;- προτού άποκαλύψη το μυστικο τijς έφεύριεσή; τοu, ό έq;ευρέτης προσπαJ31ούσε να τρα6t1ξη

ΖΩΟ 'Ή ΙΙΛΟΙΟ; 61

τηv προσοχη του κοινοu, κι άκόμα καl το φόtJο τών {}>αλασσι:νών.

Τέvοια άχρί6εια στlς κινήσεις tου, τέτοια τα.χύ,της στους έλιγμούς ιου, τέιοιη εύχολία στο να ξεφεύγη ώι:ο τlς καταδιώξεις, χάρη στην ύπερ6ολικη ταχύ:τητα της μηχανi']ς του - δλα αύrδ. fι·rαν βέδ·αια άρκετα για να έξεγεί-

' < Ι β (\ ' ' '_ ...._(\ ' I ρουν στον υπερτατο · αυμο την αvruρωπινη περιεργεια.

Την έποχη έκείνη είχανε πετύχει μεγάλες προόδους στην τέχνη τf1ς {}·α.λασσοπλο"ίας.

τα ύπερωχεάνια fιταν έ'φοδια,σμένα με τέτοιες μηχανές, ωπτε τους εφταν'α:ν πένvε μέρ·ες για να διανύσουν την άπόσταση μεταξυ Εύρώπης καl 'Αμερικi']ς.

'Αλλ' οί μηχανικοl δεν είχανε πii άκόμα την τελευταία τους λέξη.

'Οπωσδήποτε, <iν 'έπρόκειτο για πλοίο και;\1ούργιου τύπου, δεν είχανε κατορ·Β'ώσει άκόμα να διακρίνουν κα.&-αρa το σ',(ήμα ίου.

'Όσο για το μηχανισμό του, άσφαλώς {}α εlχε διίwαμη τέτοια, που οϋrε να την όνειρεuωϋν μπορούσαν κι οί τελειότ'ερες ώς τη στιγμη έκείνη μηχανές.

Σε τί χρωατοϋσε αύτη την τεράστια ταχύτητα; Στον άτμο η ,στον 1iλεκτρισμό; Κανέ·νας δεν i)ξερε.

Το βέδαιο δμως ήταν δτι, άι:ροίι δεν εlχε πανια κ.αl κατάρτια, δε χρησιμοπ·οιοίισε τον άνεμο· καί, άφαu δεν εΙχε qουγάρο, {}α πii δτι δε χρηαυμοποιοίtσε aτμό».

Στο μέριος αύτ'ο τfiς έχitέσεως ό άστυνομικος Σrροχ διέκοψε το διάδασμα κι άρχισε νa συλλογίζεται οοα εfχε διαοοσει.

- Τί σκέπτεσαι, Στρόκ; τΟν ρώτησε ό προϊστάμενός του.

- Σκέπταμαι, κύριε Γουάρντ, δτι ό μηχανιαμΟς τού πλοίου αύωύ πρέπει να εlναι τόσο ίσχυρος καl τόσο άγνωστο;, δσο κι ό μηχανιαμος τοίι μuατηριό>δσυς έκείνου αύτο-

62 Ο ΚΟΣ1tΙΟΚΡΑΤΩΡ

κινήτου, rrαu δεν ξανάγινε λόγος γι' αύτό, άπο την ήμέρα τών άγώνων της Α ύτοκι:νηtικfις Λέσχης ...

- Αύτο το ουμ.πέρασμα ε6γαλες, Σtρόκ;

-. Μάλισtα, κύριε Γοιuάρνt. Το συμπέρασμά tσu' f1tανε πραγματικα φυσικό.

"Αν δ μυστηρ·ιώδιης έκείνος σωφfρ εtχε έξαφανι.σtfι, αν εtχε χα!31 rJ με ιi] μηχανή ~ου στ·α νερα της λίμνης Μίτσιγκαν, έπρεπε ν' άποι<1πάσοιυν, με κά&ε f}υσία, to μuσηκο τού έπίση.ς μ:υσ·τηριώδοvς f>αλασσοπόροu καl να εύχη:ltαίΝ να μη β"tμ3'Lσtf] κι αύτος στlς ά6uσσ'ους τού ώκεανοο, προ-

- , , ~-' , ~ Α. , Μ, , ΊΌυ· να το παρα!ιιιu)dη στην αν'uρωποτηtα. ηπως το συμ-

φέρον κά3·ε έq;ευρέτη δεν ε{ναι να παρiΟυσιάdη την έφεύρεσή τΌV; Καl μήπως σ'tijν 'Αμερική, δπως καl σε κά3ε άλλο κράtος, δε 3α εδιρισκε τt'τν τιμη ποiι ζητοιU<JΙε;

'Αλλά, αν ό έq;εuρέτης της χερσαίας μηχα!νlf]ς διετήρησε ώς t'O τέλος το ίνκογΚ\1ttό του, δεν ύπfj:ρχε φόοος μήπως κι ό έφευρ·έτης της 3αλαισ·σίας μηχανf]ς -&α ηι{}·ελε να κραtήdη το δικό tου;

Κι αν άκόμη ύπέlt·εtαν δτι ό πρώτος ζοϋσε, νά, που δεν ·εfχε ξανακουστfι ποτ·ε πιά. Το tδ·ιο, λοιπόν, f}·α γινότανε καl με το δεύtερο καί, άφού έ:μφανιζότανε -&αλασοοπtορώντας μτυροστα στο Μπόστ:οιν, <JΙτο Πόριrομουι3·, στο Πόριτλανt, -&α έξαιφανιζότα:ν θπειtα κι αύrός, χωρlς ν' άψήση οιϋrε ίχνος;

•v .. - ' - ' δώ , ~ . .4 , ' .ι:.ιχεινο που μποροuσε να •dη• καποια 1.ιu:ση σε μια tέτοια ύπό3ε.ση•, ήτ:αν δτι, ά:πο τόυε ποiι ε{χε ληφ&η ή ~-3'8<1η, δηλαδη έδώ κι ειίκοσιτέσσερες ώρες, ή παρουσία τοίί παράδοξον σκάφους δεν εlχε <1ημειωθη άπΟ κανένα ση-

' - λ' ~ , ' μαtσγραq:ο tων παρα ιων εκεινων .... 'Επ(σης δεν εlχε έμφανLΟ'tfι οϋτε σε άλλα παράλια.

Ή άλή3εια ομως ε~νιαι δτι 3α ητανε άκόμ.α πολiι τολμηρο να βε6αιώ•ση κα:νεlς την τ·ελειωτική tου έξαφάνιση.

Πρέπει, άλλω<1τε, ν·α σημειώσουμε και το έξης σπου-

Κ Α Μ Ι Α Ε Ι Δ Η ~ Η ... 63

δαιότατο: δτι δηλαδη ή σκέψη δτι έπρόκει-rο για κάποιο κητος, για ενα &αλάσσιο τέρας τέλος πάντων, εlχε έγκαταλειφ{}η όρ·t>στικώς.

Καμιά είοηση ...

Την ίδια μΒρα, οί διάφορ·ες θφημερίδες της Σιψπολιτείας, σχολιάζοντας το περ~εργο ·έκείνσ γ.εγσvό;, συμπέραιναν δτι έπρόχειτο για κάποιο πλοίο ίδιότuπο, ποιU μπορούσε να πλέη με κατ'α'πληκτικη ταχ;ύτητ-α.

'Όλοι σuμφωνοοοα:ν δτι το 11Jαράξ·ε"υ έκ.είνο πλοίο εlχε ήλεκτρ·ικtς έγκαταστάσ'εις, άλλα κανένας δεν ε;λεγε -γιατΊ. ήτ:αν ·άδύναοο ·να το φαντ:οοτη -κι άπο ποια πηγη άντλούσε τον ήλεκτριισμό του.

'&είνο δμως πσU δεν εlχαν 1ΙJQΟΟ'έξει οί έψηιμερίδες , , β'Ι!.. _Q, ' , ' , ~' - πραγμ.α που, ·Jεu1αια, uα το π.ροσ·εχαν αργοtερα- ηtα-

νε μια Πiαρ·άlξενη σύμπrωση:, για τηιvι όποία μίλησε ό Γουαρνr στον άJστννομικό, τη σ'τ'ιyμη άκριδώς που κι έκείνος τη σuλλογuζόtανε :

Μόνο ά:φοιU έξα:φανtστηκε w· περίιερ:γο έκεϊ:νιο α-όt!Οκίνηrο, εlχε κάιμει την εμφάνισή του το έπί·σης πειρ•ίερrγο πλοίο.

'Αλλα κι οί δυο αύτες μηχανΕς μπορούσαν να τρέχουν με τηv vδια καταπλψctική, φανt'ασ'τικη &α 8λεγε κανείς, ταχίιτητα. 'Ά ν καt έμφανuζονtαν το mα στην ξη:ρα κnl το fiλλο στη ·{}άλασσ'α, ό ίJδιος Κίvδιννος Ι/}•' άπειλοϋσε τα μικρα σκάφη, toitς πεζοιUς κ:αt τα όχήμα'tα.

"Ώ- λ , ' , , /{,.,., • 'Α , ' ' J:ιll[ρrnε, οιπον, να •επεμvιι η στuνομι:α, για να προ-, ' < δ' I ' ~Ν\.ι Ι ' ''1.-σtαtεuιση, με οποιο ηποτ'ε τροπ.ο, τη vιιμοσια ασφαΜ:;ια,

τόσο στη σtερ·ιά, δσο καt στη {}·άλα:σσα.

Αύτα εlπε ό κ. Γουάρινt, κι αύrα άκριδώς ·σuλλιογιζότανε κι ό άστννομι:κος Στρόκ.

Πραγματικά, αύτο ήτΙανε το κα{}ήκΟIΥ της 'Αστυνσμί-

64 Ο .ΚΟΣΜΟΚΡΑΤQΡ

ας. Άλλα με ποιόν τρόπο Dα μπορσϋσε να το έκπληρώση; "'Τστερ' άπο μια συνομιλία, πoiJ βάσταξε άρκετη ώρα,

ό Στροκ έτοιμάστηκε να φύγη, άλλ' ό Γουαρντ τον έσταμάτησε καΙ. πάλι για να τσϋ πη:

- Κατάλαδες, Στρόκ, οτι iιπά(Ιχει μια παράξενη όμοιότη; κινήσεως άνάμεσα στiς δυο αύτες μηχανές, το αύτοκίνητο δηλ α δη καl το πλοίο; -Μάλιστα, κύριε Γ10υάρντ. - Ποιό; ξέQ~ι. λοιπόν, μήπως κι οί δυΟ δεν άποτελοϋν

ένα μηχάνημα, πoiJ μπορεί, άνάλογα με τiς περιστάσεις, άλλοτε να τρέχη στην ξηρα κι άλλοτε να πλέη στη {}άλα<fσα; -'Ή καΙ. να πετάη στον άέρα! ·συμπλήρΟ)σε ό άστννο-, τt' Σ I I μικος _ων τροκ, ·σκεπτικος. 'Α I ' Γ \ \ , \ ,

ποχαιρ€τησε τον σuαρντ και γυριισε στΌ σπιτ.ι t!Ο'\.Ι.

'Εκεί ·μπορούσε να παραδοDη στlς οκέψεις του, χωρiς να τον ένοχλήση κανείς, γιατl δεν ήτανε παντρεμέοος. 'Όλη του ή οίκογένεια ήτανε μια γρια imηρέτρια, ή όJrοία, άq;οο ύπηρ·έτησε τη μητέρα του ·δεκαπέντε χρόνια, ύπηρε-- , ~ , τουσε τωρια. κι αυτον.

Πρiν ένα μήνα, ό άστuνομικΟς εlχε πάρει άδεια, πoiJ έπρόκειτο να βαστάξη δεκαπέντε μέρες άκόμα, άν, εννοείται, δεν παρουσιαζότανε στο άναμεταξυ κανένα ώτρόσπτο, καμια άποοτολη πoiJ δεν μπορούσε ν' άνα6ληι3η.

Δε {}α τοϋ άνέD·εταν άραγε την ενrολη να έξετάση τα παράξ·ενα γεγσνότα, που είχανε συμδη στο δρόμο τοίί Μιλγουώκι καΙ. στlς ·άκτες τοίί Μπόσταν;

Πολiι πιδ·ανόν. 'Αλλα ποu Dα ξανά()ρ.ισκε τα ίχνη τοu αύτοκινήτου

καΙ. τιοϋ πλοίου, ποu ·είχανε καΙ. τα δυΟ έξαφανιστη;

Βέ6αια, το κοινΟ συμφέρον, ή άσφάλεια, τόσο των {}αλάσσιων, οσο καl τών γήινων δρόμων, ώταιτοίίσε να προοοίίν άμέσω; στlς ι±wιγκαίες 8ρεuνες. 'Αλλα καt τί {}α μπορούσαν να κάμουν, αν δεν θμφανιζόταν που&ενα

Κ Α Μ Ι Α Ε Ι Δ Η Σ Η . . . 65

)/ ' ~ , , ' '\ -- κ , " άλ • ' ουτ-ε ·ω αuτσκινητ-ο, outt ro .π:ιwιο; ·αι, αν π ι εμφανι-

ζονταν, .με ποιό τρόπο ·3-α μποροuσαν να τα πιάσουν, άq:οίί

T:i r;λσιci;:.ι:ι χοpε!)ουν, πέφτουν έξω, χιν~υνεuc.υν ν' ci·;ιχποδογυ:;ιστοiJν (σελ. 79)

Βτρεχαν .με δι.αοολιχη mχύτητα; Ό άΟ'tWΟμικΟς ΣτρΟκ προγευμάτισε, &ναψε τήν π(-

5, Κοσμοχριiτωρ


, ξ ' ' 'δ π λ' λ' ' ' πα -rου κι ανοι ε την εφημερ~ α -rσu. .. ο :u ι γ ο τον εν-

διέφεραν ή πολιτι.κη κι οί αίώνιοι κομμ;ατ:ικοι άγώνες ... Γι' αύτό, άφη,σε τα κύρια άρ-3-ρα. ~αι πήδησε άμέσως στις είδήσεις.

Δε &' άπιορήση βέ6αια κανείς, αν ή πρώτη του φφντ~δα 11mνε να βρη καμια πληροφορία, προερχόμενη άπο τfι Βόρεια Καeολίνα και σχετικη με τfyv ύπόΟεση της Μεγάλης Φωλιάς. Πι{}·α,~ο να ύπfj~ε καμια άνrοπόκριση ' ' ' Μ ' " ' ' ' Πλ*· Γ ' α:πο το οριγκα:νrον η α:πο τΌ ,~εντ- καριντεν.

"Άλλωστε ό κ. ΣμuΟ -roo εlχε ύποοχε&η να τΟν κρατη ένήμερο. "Ε/να τηλεγράφημα {}·α τΟν είδοποιούσ'ε άμέσως, αν ξαναπαeσuσιάζοΙΥt'αν τίποm φλόγες πάνω CJ'tirv κορυψη 1'00 βσννιm.

"Ήτανε βέοαιος ποος ό Δήμαeχος τού Μόργκανrον εlχε τfιν Vδια έπιJΟυμ~α να είσχωρήση μέσα στο άπ;ρόσιτο Π'ερ'ίζωιμα, κι δrι εύχαρίστως, άν παeουσιαζόtαν εύχιαιρία, .Q. ' ~ ' δε' " ' 'Αλλ ' ' ' ' ' ~ uα εκJανε μια υtερη αποπειρα... α, απο τοτε πσu ο

ΣτeΟκ εlχε φύγει άπΟ κεί, δεν έπfjριε κανένα τψ.εγράφημα.

ΤΙ \ Ι ~~ Μ _Q. ' \ \ ' 'δα ιποrα το και;Υσuριγιο uιΝ ·Θμαuε αιπο την εφημερι .. "Επεσε άπο -rα χέρ,ια του, χωρις να το κατιαλά6η, κι ό άστ:uνομι.κΟς εμεινε βuDισ:μένο; ιnις σκέψεις τοιυ.

Στο μυαλό του γυρrνοϋσε μ' έπιμονfι ή γνώμη, έκείνη τού κ. Γσυά:ρνr, δτι δη~αδιη· ό σωq;€(.} τού αύrοκινήτου κι ό μηχανικΟς τού πλιοιίου ητα:νι ό f.διος άνΟ-ρωπος. Τό-cε, κaτα πάσαν πι-3-ανότηtα, τα m,o μηχανήματα -&α κατιασκιευάστη~ )Οαν άπΟ τΟrν ίδιο μηχανικό. Καί, χωρις άλλο, -roo ίδιου συσ't'ήμ.ατος μηχανη τοiις 8δινε τη φαντ:αστικfι έκείνη. ταχύτητα, πσU ξεπερ'Υ&ϋσε στο δΙJtλάσιο -rα ~ που είχανε πετύχει ώς τότε, στη στερ,ια και στη &άλασσα.

-'0 ίδιος έφευρέτηςr... έπανελάμοονε ό άστυνσμικός. 'Ασq;αλώς, ή imόθεση αύτη, ήταν πιστε:uτή. Κι αύτη

άκόμα ή σύμπτωση, &ι -rα δ:uο μηχανήματα ποτε δεν εlχαν έμφαvιστη ταυrοχρόνως, έπέτρεσr-ε να βγάλη κανεις το

ΤΟ ΊtΗΣΊΉΡΙQΔΕΣ ΓΡΑΜΜΑ 67

συμπέρασμα, με κάποια βε6αιότη.τα, Οτι έπρόκειτο για ένα μόνο.

Κι ό Ί'ζων ΣτρΟκ σκεπτότανε:

-"Τστερ' ιάπΟ το μυστήρ·LΟ τfjς Μεγάλης Φωλιάς, εeχεται το μυστήριο -rou λvμανιοϋ -roo Μπόστον!. .. Θα σuμ6η, &ραγε, με το ·δεύt~ερο, ο, τι σuνέ()ιη και με το πρώτ-ο; ... Δε _Q. \ _(\. I \ '~ I Ν \ ~f. "' \ u·α κατορ·uωσηuμε να εr.,ιχνιάσ'οι\ψε οιυιτε το ενα, ουτε το

&λλο; ... Πρέπει να σημειω·&fi έδώ, πrος ή νθα αύτη μ:οοτηριώ

δης έμφάνιοη εlχε πρσξ·ενήσει -rρομrερf} έντύπωση.

'Ή τα'\18 σαν -rον κεραυνό, πΟΟ μπορεί να σάς βριη παντοίι. Και πάλι, τw κερ.αυW μπορε:ί χιανένας όπωσδιήποτε να το·ν προμαντ~ψηΙ άπΌ την άψοσφαιρικη καιτάσταση καl να προφuλαχτfj. 'Αλλά, με κά!81ε καιρό, κά{}:ε ΠΌλίτης, βγαί·νοντας άπΟ το σπίτι -roιu, διέτρεχε τ-ώρα τ-Ον κίνδvν·ο τ'Ο'ίι άσύλληπτοιu ΚJαl. σχεδον άόρατου σωφέρ!. .. Πώς '"'α προφuλαΧιii κανεlς σ' ένα δρόμο, ΠΚΥU διασχίζεται άπο βλfjμα τηλε-ιι.!.λ • ' , "' • ' • e. 'δ uυ οιuι, απο σφαιρα. η απο ου ι α;

Αύτα εγρ•αφαν και τόνιζαν οί Θφημερuδες, που τlς διά6αζε &πληστα -ro κοινόν.

Τό μ.uστηρtωaες γράμ.μ.cι

Ό άστuνομικος ΣτρΟκ δεν παραξ·ενευότανε καΙitόλοιυ βλέποντας Οτι οί εt6ιήισεις αύτες συγκινοοοαν ολο τ-Ον κόσμο, και μάλιστα την ύπηρέtρ·ιά -rσu, που ήτ'α:\48 πρσ&υμό-

' ι ' ι ' υατη να πιστευη στα υπερφυσικα.

Την ήμέρα έΚJείνη., ύστερ' άπΟ το γεύμα, ή {)ειαΓκρήντ, κα&ως σήο«οσε -ro τραπέζι, στά{}:ηκε μια στιγμη

, , ' 'λ ' ~ , ' μπροστα τσu κρατωντας μια μποτι ι.α στο ενα χερ·ι και

, ' "λλο ' , ξ λ, λ, ' ' , πιατα στΌ α , τον ;rοιτα ε κα α, κα α, και τον ρω·tησ'ε : Λ , , "Εχ , , - οιπον, κυρ11ε; σuμε τιποτα νεωτερο;


-Τίποτα, άπάντησε ό άσt'IJ'VΟμικός, μανtεύοινvας σε tί άπέδλεπε ή έρώrτησή της. -Το άμάξι έκείνο δειν ξαναφάνηκε πια π~ά; -'Όχι, ΓκρήΙVt. - Οϋtε -ro πλοίο; - Οϋtε το πλοίο! Κα1μια έq;ημερίδα δε γράq;ει tίποτα

ι

σχε-rικο.

-Ή 'ΑστuνομCα; -Ή 'Αστυνοιμία δεν ξέρει ΠJερισσότερ·α. -Μα τόtε, λοιπόν, κύριε Στρόκ, σε τί χρησιμεύει, σας

.rι:αρακαλώ, αύτη ή 'ΑσtτιJινομία σας; - Εlναι ζήτημα ποιU πολλες φορ·ες με άπασχόλησε κι

> ι 'λλ' ' ' ' λ ι I εμενα, α α χωρις να τ-ο υισω .... -"Εiξοχη, λοιπόν, ιάσφάλεια 8χοιuμε, κύριε! Φανtαmη

τ·ε καμια μέρια να ξια:ναφανη ξαφvικα τ-ο κατ-αραμένο έκ·είνο άμάξι, και να το ίδοιUμ:ε ·έ.δώ, στην Ούάσιγκτον, στο δρόμο

' ι ' ' 'Εξ ~-'"( ' ι δυ ' μας, να τρ·εχη σαν τον... αποuω, με κιν νο να κιατα-

tσακίση ολους τοιUς δια&ά"t'ες, και σας tΟν tδιο, άν τύχη , 'CC:'' \rf

κι εισαστιε ssω εκεινη την ωρ•α ... -"Α, αiιτf] τη φορά, Γκρήνt, εχοομε μ:sγάλες έλπίδες

ποος {)·α τ-ο πιάσ'ουμε. Δε rθ·α μας γλυτώση! - Πσtέ, κύριε, δε -θα -ro κα't'ορr&ώ.σετε! Μ ' ι - α γιατι;

- Γιατl ό σωφερ αiιrος εlναι ό ~διος ό Σαtανας καl μοιU ι ' ~. Σ ' δ' ι " λ I φαι·νετιαι πως t::νας αtανας εν πιανεται ευκο .α .•.. Ό Διάοολος, συλλογuστη:χ:ε tότε ό άστννομικός, έ'φευ

ρέθηκ·ε έπίτηδες άπΟ t'oVς άνftρώσtοιuς, για να έξηγη t' άν&ξήγητα! Πόσα δεν -rσϋ φοριtώνονν στη ράχη, τοιU καημένου! tO Διάοολος εt>αλε qxortια στη Μεγάλη Φωλιά· ό Διάδολος κατέρριψε το ρεκορ της ταχύτητος σtο δρόμο τιοιU Γοuισκόνσι'Ψ ό Διάδολος ταξιδεύει στα πελάγη ίΟV ΚοννέΚtικαt' κιαl της Μασσαχουσέτη.ς!. ..

'Αλλ' ή έπέμt>αση αυτη -roo ποrνηροιU πνεύμαtος ~ανο.rι:ο~εί σαν ·έξήγηση μόνο τ-α άκαλλιέργητα μυαλά. οι

ΤΟ ΜrΣΤΗΡΙΏΔΕΣ ΓΡΑΜΜΑ 69

μορφωμένοι, ιοί λογικοί, επρ·ε:πε να {}εωροϋνε γεγσνΟς άναμφίοολο το δτι κάποιος άν&ρωπος εlχε στη διά-&eσή τοιu δυο μηχανήματα με κινητήρια δrύναιμη άπείρως άνώτερη άπ' ολες τις ως τότε γνωιστές, και τις "tiελειόrερες άκόμα.

κ ' , ' 3 , αι yε\•νιοτιανε το ερωτη:μα :

Γιατί δεν ξανακούιrτη~ε ό άν&ρωπος αύτός; ΦοΟΟτ'αν, άρ.α;γε, μήπως ΠιαiΟ'τή κιάποtΙε 7-όL άνα:γκαιrτή να φανερώση τfιν έφεύρειrή του, πΟΟ η3·ελε να κρατήιιrη για τΟν ~ , , , "Η , , , , , εαυτο wu το μοοτικο τη:ς; μ:ηπως- και χωρ,ις να το

.<\.!.~ "λ 'λ ' • ' ' • , .Q. f .ll.;:;. υ1>11.σuν α οι κατε :ηιγαν σ αυτη την υποu,eιrη- ειχε χ;αuι 1 ,

.<L'J , ς:._. , , ζ' ' u·uμα κα:J11οισu uuσ't'υιχηματος, 1Dαιρνσντιας μια: ι toru, στο

μνijμα του, το μυιrrwώ ταυ; Κι &ν πραγματικα εlχε χα,}η, είτε ·στα νερα της Μίwιγκαν, είτε ·στα πελάγη της Νέας 'Αγγλίας, πώς -&α βρ~σκότανε κώrο~ο ίχνος ταυ ποrrέ;

Για άρQ-Cετον καιρο οί έφημερ-ίδες της 'Αμερικης κι έπειτ'α και της Ευρώvuη; άιrχολή,-&ηκαν ιμε το γεγσνΟς αύτό. "'Αρ&ρα πάνω στα άρ3ρα γρ·άq;ονταν κι οί ψευδολογίες διαδέχοντ-αν τις ψευδολογίες. Οί εuφάντ·αστοι δημοσιογράφοι βρijκαν άφ&ονο ύλικο για π;ερίθργα ά!~αγνώσματα .. Και ,;ο κοινΟ των δύο ήμ~σφαιρίων έ:δειχνε πολu μεγάλο ένδιαφέρον για ολα αmά.

Για πρώτηι q;ορα ιrτ'lς 1 ο Φε&ρουαρ·ίου ό «Κήρυξ της Νέας tΤόρκης» δημοσίεψε ένα σο6ιαρο άρrftρο γιa ,;ο ζήτημα ω)rό. Σ:uγκρίνονtας τfιν τ'αχύτητα τ'ών ταχύlτ'ερων καταδρομικών τοιU άμ,ε,ρ.ικανωωιU πολεμικού ναmικοιU προς τfιrν τ:αχύtη>t1α τ'ού μ:uιστηριώιδοrυις σtκά:φοιυς, ό ά~ριοιγρ~~ φος ώώδειχνε οtι, χάρη <rtfιν ,;αχύτηrrα αύτή, ή 'Αμερική, αν άγόραζε τfιν έq;εύρ·ε:ση, δεν&' άπεϊ:χε άπο· τfιν Εύρώπη, παρα μόνο τρείς μέρ·ες, ιένώ ή Ε\(,ρώπη -&' ·άπείχε άπο τfιν 'Αιμερ,ικη πένtε ως εξη.

"Αν ή 'Αστυνομ.ία εlχε προο-.τrα-&ήσει να έξηγήση τα μυσtηρι.ώδη γεγcwόtα της Μεγάλης Φωλιάς, .rroλiJ περισσόrερο τώρα i]ifl'ελε να διευκ.ριινίση τfι:ν ύπό{}ειση τοv μ~

' ς:._ , ' ' • - δ' r , ' λ ' στηριω'Uσυς σωφερ, για ίΟI\1 οποιο · εν ε χε γινει πια .ογος.


τα πράγιμα-rα βρίσκοινrαν σ' αmο το σηιμείο, δταν το πραιl τής 15 'Ιοννίσu ή γρια Γκρηνr οοωσε σrΟν κύριό της ένα σuστημένο γράμμα, παU εlχε φέρει ό διανομεύς. Ό άστ'ιJν'ΟμικΟς Στροκ έκοίταξε τη διεύ&ννση, άλλ'

t ' , -'1" , ο γραφικος χα:ρακτηρας -rου ητ:α:ν αγ:νωσrος.

tO φά-κελος ftταν ·σ'φραγισ.μένος με τι) σφραγUδα ιοιϋ Ταχυδρομείου 't'Οϋ Μόργκανrοιν.

Δ~ άμφέ6αλλε πια κα{}-όλου δ-rι ιο γράμμα ftταν άπο τΟν 'Ηλ(α Σμί&.

- Μοϋ γράφει ό Δήμαρχος, είπε σ't't}ν Uπηρέτρ·ιά του. 'Α ' • ' .Q.' Ι ' ' ' ~::. ~ ξ' ' π αυrον ·υα ε :ναι το γραμμα, γιατι m:ν ερω κανεναν

άλλJον έκεί κάτ-ω. Είχαμε μείνει σύμφωνοι να μου γράψη, αν συμ6ιη 'ttJ'OOrtlα. -' Απο το Μόργκα:νιrον; εf.πlε ή γρ1ια Γκρήντ. Δεν εlναι,

παιδάκι μου, έκεί πoiJ βάλανε φαιτια οί 'Εξ αποδώ; - Ναί, {}-εία- Γκρήντ. Κάψανε πuροrεχνήματ:α για να

μας ύποδεχτοιUνε. tH ~ιι ' Γ ' " ~ ' ' u·εια - κρηντ ανοιςε τα ματια της:

-Δεν πιστεύω να ξαναπaτε έκεί κάτω, κύριε ... -Γιατί Οχι;

τ , ~ !.- λ' Θ 'λε ' ' ' ' ' ' ' - ι ιu:ιτε, κια ε; "" ε :τε να μεινε-rε μεσα σ εκει:νrη την

καταρ·(ψένη τη Μεγάλη Φωλιά;

-(Ησύχασε, Γκρήνr· καί, πρώτα, πρώτα, ας δοϋμ:ε τί συμ6αίνει.

Κι ό άσrονομικΟς Σιτροκ Θσπα.σε -rlς σφρ•αγίδες τοϋ φακέλου, που η.ταν άπο πολu χσντρο χαρτί. Οί σφραγίδες

, , , ' , ι:?. ......... ');,.,.,.,,~/..- , ~ '"--- , , αυτες, ωοο κοκκινο vuuι\ΛJ'~·ι, παρu<trαναν ενα ε~UVΙ:ι οικο-

λ , ' , ,

σημοιu, στο ισμ.ε'VQ ·με τρι;α αστρα.

'Ετρά6ηξε το γρ·άιμιμα άπο το φάκελο. -.Ήταν ενα άπλο φύλλο χαρ't'~οϋ διπλω.μέ:νο στα τέσσερα και γραμμένο άπΟ -rη μια μόνο σψη.

tH πρώτη τοο φρσνt~δα i}tανε να ίδη τfιν ύπογραψη τής έπισrολf)ς.

ΤΟ ΜrΣΤΗΡΙΩΔΕΣ rPAMMA 71

'Αλλ' ύπογραψη δεν ύπήρχε!... Μερικα κεφαλαία γράμματα μόνο, κάτω άπο τΎ]ν τελευτ-αία γραμ:μή.

- Το γράμμα δεν εΙναι ·άπο το Δήμαρχο ~ou Μόργκαντοιν! εlπε τότε.

'Α ' ' ' λ ' ' • _Q ' Γ ' - πο ποιον ειναι, οιποv; ρωτηιcrε η υ·εια - κρηντ,

' , δ λ' , ' ' , ' ' , πσυ ητανε ιπ α ·πsριερΎη, και σ'α γνναικα και σα γρ•ια ... 'Ο ' ' Σ ' n ' ' ' s:..!.-αιστυνομικος τροο<. ψιυϋρ:ισε μεσ'α σ'tα υυντια τοιυ:

Δ , ξ' " ' Μ' " .ιι ' 'λ - εν ε.ρω, οιutε mo ο.ργκανrσν, ουτε πουυ·ενα α -λοu, κανέναν πσU να λέγεται Κ.Σ.Μ.Κ.Ρ.Τ.Ρ.

Ό γραφικος χαρακτήρας ηrαν άρκεtα δυνατός, με παχειες γρ•αJμιμες και με σrοιχεία ΠorU σννδέσνtαν ΜοιΥα μεταξύ τοιuς.

Ν ά τί εγραφε , ο περίεριγιο αίtτο γράμμα :

Προς "ΟΟΥ κ. Στρόκ, &.ρχι·ιχmuνόιμιο,

Μα:κ.ρ« Όοδς 34 - Ού:lισιγκ:οον

Κύριε,

Μεγ&.λ'Υj Φωλι&., 13 Ίοuνίοu

'Α ναλά6ατε τfrν άποστολη να έπιχειρήσεπε μιαν ερ.ευνα σrο έσ'ω.τερικο της Μεγάλης Φωλιιiς.

"Ηρ&ατε σrις 28 Άπρ-ιλWυ, σ'WΟδευόμενος ά.πο το Δήμαρχο τοιϋ Μόργκαντοv κι άπΟ δυο όδιηγούς.

'Ανε6ήκατε ώς το περίφραγμα και το τριγυρ·ίσατε, έπειδη fιταν άροcετa ψηλό, ώσrε να μη μποιρείτε να m<ιαρφαλώσε-rε. 'Ε;ητήσαt"ε να βριfjτε •μια δίοδο, άλλα δεν το κατοριlΜ>σ'αtε.

ΜάD·ετε αurό: κανένας δε ιmαί:νει στη Μεγάλη Φωλιά, κι &\Α μπη, δε -Da ξανα6γη πιά!

Μην τολμήσετε νa έπαναλά&-rε την άπόπειρά σας, γιατι αut'o ft·a εlχε γιa σας σο6αρ•a Μακόλ01.1&α ...

'Επωφελη-&η-rε, λοιπόν, άπ' αuτη την προειδοποίηση, για-rί, άλλιώς, άλλοίμανό σας!

Κ.Σ.Μ.Κ.Ρ.Τ.Ρ


"Ενcι καtνούργtο μ.υστiιρtο

Στην aρχή, ή ΟΟληξη τοιϋ ιiστruνομικοϋ ήτ-ανε μεγάλη. 1Η γρ·ια ύπηρέτ'ρ·ιά ιου τΟν έκοίταζε, χωρtς να ξέρη κι άύτη τί να ύπο&έση.

~σ , "λα.Ιl.·- , , "ji\~....... , , - κuριος ε ut> καιμια καο-ι.η ειvψι 1 ; ρωτησε περι-

εργη.

Στην ·έρώτηση τής Γκρψι-, ό άστννομικΟς - που δεν ·εlχε σχε!ΟΟ~ μυσιικα ώτ' αutην- τής άπάντησε δια-/l. 'ζ ~~._-- , , , , ι , uα οιννας uιυνατα το γρ•αμ.fΑJα που ε χε παρει.

~π Γ ' :JI ' ..!Λ' ' I %ρηνt ωtοuγε με •μεγUJΙ.η ανη•σuχια.

- Κάποιος φαρσερ -&α εlναι χωριtς άλλο, εlπε ό άστυνομικός, .σηκώιwντ:ας τοιUς ώμοιuς, και {}έλει να μοιϋ κάμη μJτλόφα ... -'Εκtος αν εlναι ό ... 'Εξαποδώ, aq;σίl ·το γράμμα εe

χε:tαι ·άπο τη χώρα του Σατανά! ψι{}ύρ:ισε συλ:λσγι<JΙμένη· ή Γκρrήντ, που δεν .μ1100ροωε ν' άπαλλ;αγη ·ά.πιΟ την ίδέα τών διαοολικών «συνεργιών».

"Οταν εφυγε, ό ιiσ't'WΟμικΟς διά6ασε για τρίτη φορα ιο ά.προσδόκηrrο έΚείνο γράμιμ·α, κι ύστ'ερι' άπο πολλες σκέψεις, κατέληξε πάλι σιο πρώτο του σuμπέρmrμα, δηJ..αδη δτι έπρόκειτο περt φάρσας.

Δεν .μ.πυροι&σε να i}τανε τίποτ' άλλο. Οί πsρι.πέτειές tσu είχανε γίνει γνωστ-ές ... Οί έφη

μερίδες δλες εlχαν διη:μοοιέψει τtς πληροφορtες τής έκστραΙτεCας του στη Βόρ•εΙJα Καρολίνα και τiJv άπό.πειρα που

., 'Ι ' ' Σ ηι. ' ' ' , ' ' ειχαν καμει .με τ:ον κ. μιιu, για να ειJΟχωριησσuν στΌ εσω-

τερικΟ τής Μεγάλης Φωλιάς. "Όλος ό κόσμος ηξεριε την άποτυχLα rouς καl τους

λόγσυς της ... ΚάΠοιος λοιπΟν φαρσέρ, ιiπο κείνοvς πισU ύπάρχουν

παντού, και σriιν 'Αμερικη ιiκόμα, πrjρε την Πιέννα κι 8γραψε έκείνο το γράμμα για να τ-Οιν Jαιιρ·άξη.

Κι αν άκόμα ύπέιθετε κανεtς πrος ό ~~ας έκείνος

ΕΝΑ ΚΑΙΝΟtΡΓΙΟ ΜtΣΤΗΡΙΟ 73

χρt1σίμευε γιa λημέρ:ι, για καταφύγιο σε καμια συμμορία κακούργων, αutoi βέ:δ<αια {}α είχανε συμφέρον να μην ιiνακαλύψη: ποτε ή 'Αστυνομία το καταφύγιό τους κ.αί, γι' αύ-

, , sι~ _cι ' '~ ' ' ' ' ' δώ το, κανεν•ας τους οο υ·α εκανε την ανοιη1σια να το προΙ ·ση

μόνος του. Μ' αύτον -rον τρόπο, {}' ιiνάγκαζαι\-1 τοιUς ιiστυνομι

κοiις να κάμουν• ίfρευιvες στα Κυαvα "Οριη. Κι οταν πρόκειται να Ο'U'λληφftη μια συμμορία, ή 'ΑστυνομLα δχει πάντοτε τρόπους να φιάση στο λημέρι της.

Ή μελα:νίηδα η ή δ-νναμίηδ:α ft·a κατόριftωιvαν, έ:πi -rέλους, ·ν' aνοίξουν μιa δίοδο στο ά.πρόσιτο έκείνο περ•ίφραγμα ...

'Αλλα καi πάλι, οί κα:χούργl()·ι αύτοt {}α κατόρ.ftωναν νa εισχωρή:σουν στο έ·σω:τερι:χο τής Μεγάλης Φωλιάς, αν δεν ύπ.ηρχ'ε καμια δίοδος, που οί έξερεuνητ.ες δ:μως δεν

' ' ' ' λ•'niV\ μπορ·~σαν να την ανα:κα vψvυν; ... 'VΙ.... ' , '" , ' ι λ , , ' .αν παση περιπτω•σεt, κι αν ακομ.α η -rε -ευταια αυτη

ύπόlΊ'εση fjταν ιiληftινή, κα:νένας άπΟ τ'οvς κακούργους δε {}α είχε ποτε την τρέλα να στείλη σrον άσrυνομ.ικΟ ενα

' , rετοιο γραμμα.

'Η ' λο ' 'ξ ' τ ~, ' ' •μονη, ιπον, έ ηγηση ψαν οτ:ι το γρ.αμμα προ-

ερχόταν άπο κάποιο·ν φαρ·σέρ, η ίσως- ίσως, κι ·ιiπο κάπηιοιν τρελό, καί, καrα τη γνώμη 't'oV άστυνοιμι:χού, ούτιε ν' άvησυχήση Μ:ρεπε, ούτε κΟ:ν ν' ·ά!σχοληfiη μ' αύτό.

Κι εt'σι, ένώ :στην άρχη εlχε .σκε;φ{}η να το δείξη Ο'τον Γ ' , , , ' ' '' κ. οuαρ:ντ, καrοπιν αποφασισ'ε να μην τΌ καμη.

Βέοαια, καμια ση·μασία δε ,fi·α εδινε ό προϊ'Ο"tάμενός t'Ου Ο'' αύτο -ro γράμμα.

Για κά-&ε έν&εχόμενο οιμως, oov το δσκισε, άλλα το φύλαξ·ε σrο γρ•αφείο tO'U.

Πέρ:ασαν ετσι πολλες μέρες, κι ό άστυνοιμιοΟΟς Σ-rροκ πή.γαινε, οπως πάντοτε, ιrτη δ~εύΙ6'\.ΝG'η τΙfι.ς 'Ασ't'U'ν'Οiμίας, oJOO'IJ εΙχε να τελειώιση μερ·ικΕς έκftέ:σεις, χωρ·iς να ίον

74 Ο ΚΟ:ΕΜΟΚΡΑΤ!.!Ρ

κάμ:η τίποτα να μ.αντέψη δτι ·σε λίγο {}α sφευyε ά:πΟ την Ούάσι γκ-rον.

Εtναι άλή&ια πrος ~ας άστννομιοΟΟς ποτε δεν εΙναι βέδαιος για την έπ:αύρ·ιο. Ξαφνικα παρσuσιάζονται περιστατικά, ποο -rav ύποχρεώνΟ'W να διασχίση όλόκληρη τη Συμπολιτεία, άπο -ro 'Όρεγκοιν ώς τη Φλωρίδα κι άπο το Μαίην ώς το Τέξας.

'Όσο για την ύπό{}εση -roo ·σωιφέρ, κανένας λόγος δεν εγινε πιά.

~Η Κυδeρνηση. ·εΙχε δ~ατάξει να έπι6ιλέπσνrαι .σιί δρόμοι, τα πmάμια, οί λίμνες ~αι δλα -rα άμιερικανικα παράλια. 'Αλλ' εΙναι δυνα-rο να ·έ:ξασκη&η άπο-rελeσματικη Ε.πί-6λεψη σε μια -rόσο άπέραντη χώρα, με τοv 'Α -rλαντικο άπο τη μια μεριά, με τΟν Ε'ίρηνικΟ άπο την άλλη και με τον εύρ{rrατο κόλπο του Μεξικού, ποiι περιδρέχει τlς ·μεrσημ:&ρινές της άκτές; Το ·μυστηριώδες πλοίο δεν εΙχε ·άπέρανrο πιεδίο δράσεως και ·δεν ήταν Ετσι πραγματικα άσύλληπτο;

Άλλά, το έπαναλαμοοWΙJ'με, οιϋrε το πλοίο, ούτε το αύτοκίνη:rο δεν ξαναφάνψeαν πιά, κα1 ξέρουμε Οτι, σ-rlς -rελευταίες τους ·εμφα\1ίσεις, οί έφευρέτες η ·ό Θφευρέτηςαν -l}ταν ενας μόνο - εΙχαν διαλέξει ηχ περtσσότερο σ'\J'χναζόμενα μέρη, άφοιU -ro μεν αύτοκίνητο διέσχισε το μεγάλο δρόμο τού Γουινσ'κόνσιν 't'fJY ήμiJρα των άγώνων, -ro δε πλοίο Sκ:αr.uε τοος έλιγιμούς -roιu στη ιfΜ:λασσα τσϋ Μπόστιον, που τη διασχίζΟ'W χιλιάδες καρά6ια.

"Αν, λοιπόν, ό έφευρέτης αύrος δεν ·εΙχε χα&η- ύπό{}1εση πι-&ανώτατη - η βρισκότανε μακρια άπΟ την 'Αμ& ρική, στις {}άλασσες ίσως του παλωU κόσμου, η βρισκότανε 'u ' ' ' '~' σ ενα μερος γνωστΌ μ&νο ·σ αυτσν.

~ο άσrυνομικΟς ΣτρΟκ συλλοιγιζότ:ανε συχνά:

Ό μΟΟ't'r]Qιιώδης αύτ:Ος άν&ρωΠJΟς δε {}α μποριοΟΟε, πραγμα-τικά, να βρη άσφαλέστερο καταφύγιο άπο τη Μεγάλη Φωλιά, την τόσο άπόκριυφη, Οσο και ·άπρόσιτη. 'Αλλ'

Ε:ΝΑ KAJNOrPΓIO ΜrΣΤΗΡΙΟ 75

Ενα πλοίο δμως η Ενα αύτοκίνητο πώς -&α μ..ϊοροUσε '\!α μπfι έκεί μέσα; Μόνο τ&. μεγάλα ορνεα 3α εδρισκαν καrαφύγιο στΟν κρατήρα Εκείνον τοιU ήφαιστείου ...

Στις 19 'Ιουνίου, κατ&. τlς έννια το πρωί, ό άστυνομικος Στρόκ, κα3-οος sογαινε άπο το σπίτι του για να πάη ιrτο γραφείο του, εlδε δ-υο άνΟρώπους που τΟν έκοίταζαν προσεχτικά.

ο " ' "ξ ~ Ω. ' ' ' .,, ιr ~ ' urε τους η ερε, αuτε uα τους προοεχ,ε, αν η uεια-

Γκρήντ, ή ύπηρέτριά του, δεν τοο μιλούσε γι' αύταύς.

Πραγματικά, έδό') και λίγες μέρε;, rJ ύπηρέτ-ρια εδλεπε τοιUς διυο αύrοιUς άνΟρώπους να τριγυρίζιονν σrο δρόμο, ιrα να κατασ"ι<.όπευιαν το σπίτι και να παρακολΟ'U'Οοϋνε τον , , ,~, ' -αστννσμικο, 11'ου επηγαινε στο γραφειο ταυ.

- ΕΙσαι βε6αfα γι' αύτό; την ρό)τησε ό Στρόκ.

Β 1!. , , χ ' , , ~ ''-.ι..«:\. , ' - εuαιοrατη, κυριε. τε; ακομα οι αvuρωποι αυτοι

σάς παριακολΟ'U'f}ιοιUσαν δτ-αν έρχόσασrε καί, μόλις εκ?.ειιrε ή πόρ•rα εγιναν aφαντ'ΟL.

-Μήπως κάνεις κανένα λά:3-ος, Γκριήντ; "Ο , - χι, κυρ·ιε.

-"Αν rοιUς εδλεπες αύwtις τους άν&ρώπους, 3·α τους άναγνώριζες;

- Μά:λ~σ'ΟΟ.

- Μπράοο, .Ο•εια - Γκρήντ, εf.πε γελώντας ό άσrονομι-κός. Βλέπω δτι εχεις γίνει ντ'έτεκτιδ! Θέλεις ·νt<l σΕ πά-

, • ι

ρουμε στην υπηρεσια μας;

Μ, , , , Δ' , , , ~ - ην ασmιευεσtε, κυρ·ιε. εν τα εχω χα:μενα, οπως

ίσως νομίζετε. Εlμαι βεοοιότατη &τι σάς κατ-ασκοπεύουν ' - ι ' _Q, ι --~ι ., βάζ .,

και μου φαινεται πως υα κανατε ΚΙ.ΜΙ.α, αν · · ατε ενια.ν -δυΟ άν&ρώπους σας να παρα:κολοv3ήοονν αύωιUς τους κατ-ασκώrους, για να μά{}-ουιμε έπι τέλους ποιοί εlναι και τί γυρεwιΝ.

-"Εννοια σου, 3εια - Γκρήν, και -ιtα πάρω τ-α μέτρα

76 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ&!Ρ

μου, άπάντησε ό άστuνομικΟς για να την κα{}ησuχάJση.

Πραγμ.ατ.ικα όμως αuτος δε φο6ότ'ανε κα&όλοιu.

'Αλλ' ή Γκρήνt, που άλλω01τε εύκολα άνησυχοϋσε, αύτη τη φορα δεν •έννοοιυσε να κα{}ησuχάση.

-"Αν -rσUς ξαναϊδώ, {}-α σάς -ro πώ ΠΙρο-rοϋ βγητε, εlπε. -Καλά, Γκριήντ, άπάντησε ό άσαινομικός, κ66οιντας

τη συζήτηση, γ~ατί, αν την έξακολου&ουσε, ή Γκριη:ντ {}•a ίσχυριζότα:νε, στο τέλος, δτ'ι ό ίδως ό Σατ:ανας η -rουλά-

, ,, '~ , \ , χισrο κανενας απο τους υποτακτΊ.κοιuς του, τον κατασκο-

πεuε.

Ίίς δυΟ άκόλοοθ•ες μέρες έξακρί6ωσαν δτι κανένας δεν τον παρ·ακολοιύ3ησε, οmε όταν βγηκε, οϋτε οοαν γύριισε. 'Απ' αύτο σuμπέραvε πως ή Γκρηνr {}-α ~α"Vε λ6Jtroς.

Το πρωί, λοιπόν•, της 19 'ΙουνίJου, ή Γκρiι:ντ άνέ6ηκε τη σκάλα οσο γριηγορώτερα της το θπέτρΜε ή ήλικία της, ΟΟπρωξε την πόρτα τιού δωμαιίοο τοϋ άστuwμικοϋ, μπiiκε μέσα κJαt τσU εΙπε λα:χανιάζοιντας:

- Κύριε! Κύριε! - Τί τρ·έχει, Γκρήντ; ... -'Εδώ ε[ναι! π I I > ~ ' I _<ι, >I~ ~ I - οιος; ... ρωτη·σε εκεινος, που καu·ε αfi.JI.o σκ:επτοιαν

~,' ''' , εκεινη τη σιτι γμη παρ·α τους καχασκοποιuς.

- Οί δυΟ κατάσκοποι! "'Α • I - , οι ψεutοικατασκοποι; ...

-Μάλιστα ... Εlν' έ'ξω, στο δρόμο ... 'Αντίκρυ σιο πα-ρά{}-υρό σας ... Στέκονται, κοιτάνε το ·σπίτ'ι και περφ.ένουν νa βγητε!

~ο Σ , λ I , I _cι , I , , -rροκ π ησιασε στο παρ·αuυρο με -rρωrο, για να

' Ι ' Ι [δ Ι §:._Δ > Jl. Ι μην κινηση την προοσχη, κι ε ε, πραγματ'Lκα, uuv ·άνluρω-πους στο ά.πένανtι πsζοδρόμιο.

ΤΗ • §:._Δ I ' • I 'λλ' -rαν κι οι υuu μετριοι σιο ·ανασ-rημα, α α ρωμια-

λrοι, με πλJατ'ισUς ώμοιuς, ήλικί.ας -rρι.αν'ΟΟ.71iντ:ε πιερ,fiπου με σαράντα χρονών, φορώιντας, οπως σuνηι&ίζονν οί άν&ρωποι

Ε Ν Α Κ Α Ι Ν Ο r Ρ Γ Ι Ο Μ. r Σ Τ Η Ρ Ι Ο 77

τής ~ξοχης, πλατύγυρο καπέλο, ποiι τους έσκίαζε το πρόσωπο, πα:νrελόνι ά:τΟΟ χοντρο μάλλινο ύφασμα, βαρ·ια πα-

, ' - ' , ' e.._δ' πουτ:σια, και κρατ·ουσαν σrο χερι χοντρο ραυ ι.

Κοι-rούσαν μ' έπιμονJι την πόρτ:α και τ:α παρά{}υρ·α της κα:rοικίας -roU άσrονομικσίι. "ΕπειτΙα, άq:οο tiλλι:ι.:ξαν λίγες λέξεις, έκαναν καμια δεκαρια βήματα στο Π1εζοδρόμιο και ξαναγύριζαν στlς {}fuεις rouς.

- ΕΙναι οί ίδιοι άνttρωvrοι ποiι εΙδες και την άλλη φορά, Γκρήνr; ρώτησε ό Ί'ζι:Ον Σtρόκ.

- Οί 'tδιοι, κύρ•ιε, τοιUς γνωρ~rο καλά.

Δεν μποροi)σ'ε πια να πιστεύη. πrος ή γρια ύπηρέτρια εκανε λά8'0ς, κι ώmφά:σι.<JΙε να θξιχνιάση αύτη τη:ν ύπό&εση. Βέ6ιαια, δεν έσκόπε:uε να παρακολοuθ'ήση ό ίJδιος

\ Ι \ _(\ \ \ ' I ι.1- " Ι τους κατασκσπους, για,τι U"α ·ιον αναγνωρ~~αν αμεσως, κι

αύrο .δεν τ'ον σuνέφεριε. 'Αλλ' άπο τfιν ήμέρα έκείνη {}α τοποfl'ετlοVσ'ε ε'Vαν ·άσαιφύλακα με πολιτικα ιμπρος στο σπίτι καί, aν ξαναγύριζαν το βρ·άδru η την άλλη μέρα, {Μ τοiις παρακολαυι&αίισε rος την κατοικία τοιuς και -&α έξακρ.ίl)ωνε τJιν ταυτότητά :rouς.

'Αλλ' ' ~ 1 " ' ' ' - .._ ~-- ~ 1

α ταν επεριμ:εναν, αραγε, για να τον υυvuιυεψοιυν

στ"fιν 'Αστυrνομία; "Αν τ·ο Θκα~αν', &α ήταν Ί;σως μια κα:λη εύκαιρία για να τοος προσφέ.ρη μια φιλοξιενία, για την όποία δεν &α εΙχαν λόγους να το·ν εύχαρtσtήσονν ...

'Επηριε λοιπΟν το καπέλο του καί, έΝώ ή Γκριfιντ στε-, ' , ' 'Jι 'fvv.., ' .!.J"), ,. 'C

ΚΟταν ακομα στο Πaρα:uυρο, ΚαtεvιιΚΕ τη σ'ΚUΙΛα, αν'Οt<:,Ε

την πόρ<tα καl βγfίκε σ't'ο δρόμο.

Οί δυΟ άιν8ρωQ11οι δε βρ,(σκονr:αν πια έκεί.

'Αλλα τα χαρακτη;ρι.σ"τικά τους, που είχανε χαραχttη σrη μνήμη του, δε fl·α εσδιηιναν πιστέ.

Μ' δλη τη:ν πρσσοχη ΠorU καrέδαλε, δεν μπόρεσε να τους δη. "Αλλωστιε, ~άπο την ήμέρα έκείνη, ούτε ή Γκρ·ήνr, υϋtε αύrος roi1ς ξαναεvδαν πια μΠ!ροσrα στο σπίτι κι 0'\Jτ!ε '~, 'δρό τους ανταμωΙσαν στο μο.


Κcίτω άπό τci νερci

Στο άνα:με11α:ξ\J ή περιέργειια τσϋ κοινσU φσύντωσε ' άλ ' ' 1!~ ~ ' ' ~ , και π ι, απο UJ\J\.iα ·πραγματικα μυστηρ.ιωvιι γεγfΥWΥτ:α.

Στο φύλιλο τής 22ας 'Ιοννίοιu, ή έφημερ{δα « ΨnπερινΟς 'Ασ'Πιρ~ δημσσίεψε το έξης ά~fi-ρο, πσU δλες οί έφημερ(δες της Συμπολlιt'είας το άναδιημοσίεψαν την άλλη μέρα:

tH λ' Κ' λ ' β ' ' Κ ' « ιμνη ιρντα , που ρισκεtαι στο ανσας, σ

άπόσταση όyδόνtα μιλίων άπΟ τ:f]ν Τοπέκα, τi}ν πρωτεύουσα της Πολιτείας, εtναι πολ\J λίγο γνωστή. 'Αξίζει δμως να γίνη, και {Μ. γίνη, ·άσφαλώς, γΙJατt ή πφσοχη τού κοινού στρέφεται τώρα προς αύriιν για λόγους πραyματικα πολ\J παράδοξους.

tH λ' ' ' βρ' ' ' ' ' ' δ' » ιμινη. αmη · ·ισ'χ:εται σε χωρα ορεινη και ε

φαίνεται να εχη καμια fπιχοινωινία με ro ύδρογραφικΟ δίχτυ της Πολι-rεLας. 'Ό,τι χάνει ~ν ·8ξάτμιση, το ξανακερδίζει άπΟ τις βροχές, JOOiJ πέφτονν ά:φ{}ονες στο μέρος έκείνο τού Κάνσας.

» tH έπιιφάνεια τής Κίρνταλ εlναι έΟδιαμηνrαπέντε περίπου τετ~αyωνικα χιλιόμε-rρα και το ύψος της ύπερ6αίνει το ύψος των πεδιάδαιν. Κλεοομένη ·μέ;σα σε πλαίσια

• ' ~Μ~ r ' ' ' ι Δ ι λ , α:πο μvvvu., ειναι 'αρκJετα απροσιτη. ύσ'κο α πηγαιvε.ι κα-

νεl.ς έκεί μrοα ώrD φαράγγιια: και χαράδρες. tΩστόοο, λλ ' ' • ι ' " J1 π , .ι~ ' πο α χωρια UJταJQΧOW σιtιις οχυιες της. ερ,ιεχει Ψ'-"".ια: σε

μεγάλες ποσότητες και τ' άλιευτικ:α πλοιάρια τη διασχίζουν πρΟς δλες τlς διευ3Wσtεις.

»"Ας προισιtέσοuμε δη το βά-6ο; τής Κίρνταλ εtναι ποικίλο: Κσνrα στlς Οχ~ες ξεπερνάει τα ·δεκα.πέvtΈ μέτρα. Βράχοι σχε.ΟΟν κά-6·εmι .άJrοτελσ&ν τα χείλη τής άπέραντης αύτης λεκάνης. Κύματα ttράστια χwJ'ΟΟ'ίrνε κάποτε με λ , ' αλ' ' ' , ' ι: ' ' υισσα "ι'r}Ύ παρ ια, και τα σπιτιια, πσu ειναι κοιντα στις

οχ!{}>ες, βρέχοινtrαι τόσο πολυ άπΟ τοος άφρσUς τών κυμά-

KATg ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΡΑ 79

ταιν, δσο !{}•α βρέχον~αν κι άπΟ μια ρσ.γδαία ~χή. Το βάιt-ος, ι]eκε,;α ·μεγάλο στiιν περιφέρειια, αύξάvει έφ' δ<rον ΠQΟΧ.<ΟQΟ&με πρΟς το κέντρσv, &τ!ου σε ·μερικα σημεία, φτά-

' ~ ' ι νει τα εκαrο μετρα.

:. Το νερΟ της λίμνης εlναι διατηιες κ.αl γλυκό. Φuσικά, δε βρίmιεται έκεί κ.ανένα. εfιδος -3-α~ω ψάρι, ά:λλd μάνσ πέροcες, π:έΟ'τρΟ<fες, κ:υ.πρWσι, κω6ιοί, χέλια κt'λ., μΕ άσuνή&ιστες δια-rάξεις και σε μeγάλη ·άφfl'Ονtα. 'Εννοείται, λοιπ6ν, Οτι τ'Ο ψάρeμα στη λίμνη ά;)φάζει..

:.Χιλιάδες εlναι οί ψα.ραδες κι έκατοντάδες τα πλοιάρια 31!0iJ χρησιμαιrοι.οϋ~. ΣτΟ στολίσκο αύrο πρέπει \'Ο πριοσfi·έοουμε είκο·σι μικρ€ς γολέw; κι άτμ.ά:κατσυς, πΟΟ έξυπηρεt'οϋνε τη στηικοιναινία άνάμεσα στα δι~ χωριd της λψνης.

:. tH περιyριαφf) τής Κίριννα.λ -lfrαν άναγκ.αία, για να γίνοον κατανοητα τα yεγσνfπα που -3-α διηγηθ'Ο'ϋμε:..

Κι ύστερα άπ' αύτο τ<νν πρόλογο, ό άιρι6-ρογρώ:fος τοϋ «(Εσπερινού 'Αστέρος~ θγραιpε τα έξης:

«'Εδώ καί λί γσν καιρό, σί ψαράδες της Κίριyταλ πρόσεξαν δtι κάπσια άνεξήγητη ταρ·αχη σuμ6αίνει. στην έπιιφάνεια τής λ~μνης. ΚάΒε τόσο q:tαu<JΚόννει, σ:ιhι ά:1ΟΟ άντίκαιπο θσrοτιερικσϋ κύμαrος. 'Ακόμα κι δtαν δε φuσάη ό παραμικρΟς άνεμοι;, με νηινεμία, με αί-θ-ριο ούρανό, με καλοκαιρία, ή άνόψωση αύτη τής έπιφαιείιας γίνεται <J'ΚΟQπώντας τQ-ιγύρω ·άφριοιύς. τα πλοιάρια τότε χορεύουν, πέφτουν εξω, σuγκρσύσνtαι, ρ.ίχνοινται το εvα πάνω 0"00 άλλο, κινδννεύrι:wν ν' άνα.π:Οδογυριστσ&ν ~αl παι&αίwνν σΟΟαρες ζημιές.

»Το βέ6αιο ε{ ναι πΟΟς ό άνα()ιρα:σμ.Ος αύτών -rών νερών ΠQΟέ,ρχεται ά.πΟ κάτω, άπΟ τα βα&ύτερσ. σ'τ'Qώματα τής λίμνης, φαινόμενο πσU πφσπά{}ησαν να Θξηγήσοον κατα πολ!λοiις και διαq:όριαυς τρόποιυς.

80 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤs:!Ρ

»ΣτΥ)ν άρχή, ύπόθ·οοαν μήπως ή -rαραχi) όφΈιλόtαν σε σεισμικη δόνηση, πσU άλλοίωvε -ro βυ{}·ο της λ~μνης. 'Αλλ' ή ύπό8·εση αuτη έγκαταλεuφ8ψι:ε, δταν βε&αιώ8ηκαν πι:Ος ό άνα()ρασμος δεν f)ταν έντοπισμένος, άλλ' άπε>JαντCας περιέτρεχε δλ:η την έΚτ-αση τής Κίρινταλ, προς -r' άνωrολικa κα8ι:Ος καl προς τa νότια, στο κέντρο κα8ι:Ος καl στΥ)ν περιφέρεια- καvονι:κa 8-a 'μ'ποροϋσε νa πη καινεlς- π;ράγμα που άπέκλειε την ίδέα ιοιϋ σε~σμοϋ η τής ήφαιστεLακf]ς έ~έργειας.

»Μιa άλλη ύπό8εση, διαφορετική, διατυπώ8ηκε έπειτα. Μήπως ή παροοσία κανενος 8-αλάσσιοu τέρατος άνασrάτωνε -ra νερa tfις Κίρινταλ με τόση όρμή; ... Άλλά, έκτος άν το τέρας αύrο γεννήf}ηικε μέσα ιrτη λίμνη ΚJαi πijριε έκεί μέσα διαστάσεις γιγαντιαίες - ύπό8-εση πολυ λίγο πιiJ·ανi} - πρέπει νa παραδεχηwμε δτι ήρ8·ε ,άπ' Θ'ξω κι δτι κατόρ8ωσε νa είσχωρήση .σrη λίμνη. 'Αλλa πώς, άφοϋ ή Κίρν-cαλ ',δε" εχει καμιa ·έ'Πικο'Lνωινία με τ' άλλα νερά: (Η ϋ.mαρξη ύπογείων διωριίιγων, πσU τρέφονται άπο 't'a Π()τάμια τού Κάνσας, κι ώς ύπόθ·sση άκόμη, -8-a fίταν πολυ τdλμηρή. Κι eπi τέλους, liν ή ΠολιτεCα βρ~Ο!Κόtανε στa παράλια tού Ά-rλανηκσίι η τού Είρηνικσίι, 8a μπορούσε

' ' , ' , 'ξ, 'Αλλ' " I Τ' κ, κανεις να προτεινη μια τετοια ε: ηγηση. οχι. ο αν-

σας εlναι ·δλως διόλσu μεσόγειο καl βρίσκεται σε μεγάλη άπόσvαση άπο κά8ε άlμιερικιανικη 8άλασ'σα.

»'Αλλ' άφοίι ά:.ττοδείχτηκ:ε δτι εtναι άδύνατη ή Jυαρ<>υσία {}αλάσσιοο τέρατος στη λίμνη Κίρνταλ, δεν πρέπει μάλλον νa παραδεχtοϊιμε δτι πρόκειται γιa κάποιο ύποδρύχιο, που κινείται σra βά8η της λίμνης; Μήπως δεν ίmάρχσυν σήμερα πολυάρ·ι8μα τέmLOU είδους πλοία; Κι άκριδώς στο Μπρ·ί tσπ.ορ -rοϋ Κοννέκτικια:τ δεν κα8ελκύστηκ:ε,

, λ' , " ~ ,n.J!.,,,....., t tτ , , πριν ιγα χρονια, ενια υπvuvυχω, ο « περασπιστης», που

μπορούσε νa πλέη κάτω άπο -ro ·νερό, πάνω στο νερό, καΙ. νa τρέχη άκόμη καl στην ξηρά; ... Κα-rασκευάο'τηκε άπο εvαν έψεuρέτη ·πσU λεγόtανε Λάικ κι ήτ'αν θq:οδιασμένο με

KATQ ΑΠΟ ΤΑ ΝΚΡΑ 81

~υ(ι μηχανές , μιa rιλεκτρικη ΗSδομηνταπένrε ί;τπων, πο\Ι χινοi•ι:τ ι:: δι;τλοtJς Ω. ιΧΙ'ς . xu.l μ ιav cυ.λη )"[ (_)\J δοl·λευε με :τε-

Τό έριξε μόνο~ τοu στό γρσιμμcιτοκι6ώτιο τ'ij~ Άστuνομίcι~. (σελ . 99)

'λ δ Ι I tl, 'f ' Ι ' τρε αιο, ιακοσιων ~ενηντα ι;πιπων, κι ειχε επισης: )O(lt τρο-

χοiις έξωttερικοiις διαμέτρου ένενήνtα έκατοστών, πού τού

6, Κοομοκpιiτωρ

82 () ΚΟΣΜΟΚΡΑΤS".!Ρ

' Ι \ Ι \ \ δ I ~I \ \ επετρεπαν να τρεχη και σvους ρομους, οπως και στους m'-3μένες τών &αλασσών.

»'Αλλ' αν παρ·α:δεχτοuμε ο τι οί άναστατώ·σεις η οί τρικυμίες όφείλονtαι πραγμαηκα σε ύποορύχιο· σuστήμα-

Λ , λ ' " ' • , β n , τος αικ, tt ειοποιημε:νο εστω στ.ον υπερτατο wu'μo, γενL

νατ·αι πάλι το ζήτημα: Πώς μπόρεσε να μπη μέσα στη λί-, ' , ~ , δ , , _cι ' ,

μνη., ωω ποιον υπΌγειο ρομο κατορ•υωσε να cρτα.ση.; ... 'Επαναλαμοάν()Ιυμ.ε δη ή λίμ:νη αύτη εΙναι άπο πανταί' κλεισμέ·νη άπο πλαίσιο βοιυνών, εΙναι τόσο άπρό·σιτη σ' ενα πλοίlο, δσο καl σ' ε\Αα -&αλάσσιο τέρας, αν το πρώτο δεν έγεννήt}ηικε μέσα στα νερά της.

»Κι ομως! 1Η μόνη πιftανf] έξήγηση, ή μόνη άλη{}οφανflς ύπόftεση ·εlναι δτι μια -rέτ:οιου είδοιuς συσκευη κυκλοφορεί κάτω άπΟ τα νερ·α της Κίρνταλ, JOOv aλλωσtε

I \ .Q. Ι \ δ' I - πρεπει να προονεσουμε - ποτε εν παρου•σιαστηκε

στην έπιφάνεια. Νομίζουμε δτι δεν μπορεί να ύπάρχη πια οϋrε ή παρια:μικρi} άμφιοολία, ϋσrερ' άπ' οσα σuνθδηκαν στlς 20 'Ιουνίου.

»Την ήμέρα έκείνη, το άπόγευμα, ή γολέτα «Μάρκε·λ», ποu Μ-λεε μ' δλα της τα πανια πρΟς -rα βσριειοδυτικά, συγκροιύιrτψc:ε με κάτι το στερ·εό, κάτω άπ' το νερό. Κι ομως, στο μέρος έκείνο, καμια ϋφαλος δεν ύπάρχει καl το β '_<ι - λ' r , • ' • ' , αυος της ιμνης ειναι πανω απο εικοσι:πενrε μετρα.

»~Η γολέτα τρυσιήιt}ηικε στο πλευρ(> καl κινδύνεψε να γεμίιση νερα καl να •βυ{}ιστ·η μέσα σε λίγα λεπrα της ώρας. Κατόρι&ωισα~ ομως να φράξΟ'UV' την τρύπα έκε~νη, κιαl το πλοίο μπόρεσε να φτάιση στο πλησιέστερο λιμάνι, ποιU άπείχε άπο κεί περίπου· τρία. μίλLα.

»'Εικεί ή γολέtα ξιεφοριτώ&ηκε, τρα6ήχτηttε στην ξηρά, κι ή πληγή της έξετάστηκ:ε έlξω·tερικα κι έσωτερικά. ~Η έξέτ:αση αύτη άπέδει!ξε οτι -co σκάφος εlχε χτ:υ~· στο πλεuρο άπο άληftινΟ εμοοιλο. "Τστερα άπΟ την- πιστοΠοίηση αύτή, εlναι άδύνα:το ν' άρνη&οιϋμε την παρουσία

KATQ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΡΑ 83

ύπο6ρυχίου μ8σα σ·τa νερa της Κίρνυαλ, δπου κινείται με ταχύτητ·α έξαιρετική.

'Αλλ' ' ' ' ' ' ' ' ' » α τοτε πρεπει να καμοrυμ:ε αυτη την παρατη-

"Α ' ι:, ' ' "δ ' ρηση: ν πραγματιχ.α ε:vα μηχανημα τετ:οιου ει ους μπο-

ρεσιε νa είσ<χωρή.ση στη λίμνη, τ:ί πηγε νa κάμη έκεί; Μή~ πως το μέρος είναι κα:τά.λληλο γιa τέτοLα πειράματα; ... ''Ε7t1ειτα, γιατί δεν άνε6ιαίνιει πο& στην έπιφάνεια, και ποιο συμφέρον {}'α εtχε νa μένη κρυμμένο;»

Και το ιlρ:3ρο τιοv «Έσπερ·ινοίr 'Αστέρος» τε:λείωνΙΕ ' ' ' 'δ 't: ' ' , με την πραγματικα πιαραι ο., η αυτη σuσχετ:tση :

«Μετa το μυστηριώδες αύτοκίνητο, το μυστηριώδες πλοίο!

»Μετa το μυστηριώδες πλοίο, το μυσ<τηριώ&ες ύπο-6ρύχιο!

»Πρέπει, &ριαγε, νa συμπεράνουμε δτι και τΟ: τρία όφείλονται στη μεγαλοιρυία ένος καl μόνον έφευρέτη, κι δτι και τα τρία άτιοιτελοϋ·ν εvα μόνο μηχάνημα; ... »

Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ

ΜΕΡΟΣ ΔΕfΤΕΡΟ

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΑΣΊΎΝΟΜΙΚΟΤ

τ ό πpόt)λrιμ.a

ΤΗταν σαν άποχ.άλυrψη καl προξένησε γενικα μεγάλη , , Κ ' ' δ' " ' ' , e ενrυπωση. ανεις πια ·εν ειχε την παρ•αμιικρη αμφωο-

λ , "Ο , '1' ~ )/δ , I 'λλ' ' ' Ηδ ια: χι μοναν ηrαν ο ι! ιος εφευρετης, α α και το ι ιο

μηχάνημα. Κι δμως, πώς fla μπορούσε πρακτικα να κατορ.f!ωflη

ll μεταμόρφωση ένος' αύrοκινήτ·οru σε πλοίο, και Επειτα του πλοίου αύrοίi σε ύπο6ιρύχιο; ... Μιa συσκεm'ι που μποραίiσε να κινείται με την ϊδια εύχlσλία Ο'τη Ο'rεριά, πάνω σ·τα νερα και κάτω άπο τα νερά! ... Τόrε δεν της ελειπε παρa

' , , ' J ' I και να πεrαη ·στον αερα ....

Τέλος πάντων, εχονrας κανεlς ύπ' οψη τ'ου καl μόνον δσα είχαν μαflιεuτη, δσα είχαν βεδαιωflη, οΙΟ'α εΙχαν πισ'τοποιηif}η i]δη άπο άναρί·Οιμψους μάρτυρες, f]ταν ύποχρεωμένος νa παραδεχτη δτι έ.πρόκειτ'ο γιa ενα πράγμα άπολύτως άλλόχ.οτο. Γι' αύτο ή περιέρ•γεια -rσU κοινοίi εlχε φουντώσει καl q:ούντωνε όλοένα περ~Ο'Ο'ότ'ερο.

Πρώτα, πρώτα οί έφημ:ερίδες 8καμαν riιν έξης λογικώτατη παρατήρηση:

Σ ' , '1" , δ' , την περιπtωση που ηταν τρια ιαq:ορα μηχανημα-

τα, 1Μ έπρεπε να κινοuνται καl τ'α τ'ρία με σύσ'τημα νέο, άνώτερο άπ' δλα τα μέχρι τότε γνωστά. Το σίmτημα αύτο δοκιμάστηκε ήδη κι εδαισε τα ίκανοποιητικώτερα, τα καtΙα:πληχ.τικώτ'ερ·α άποτελέΟ"ματα, άφσU άπσδείχτηκε δτι Ε'δι-

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ 85

νε ταχύτητα ένενή;ντα μίλια την ώρα. 'Επομένως έπρεπε ν' άγοραιrtf) άπο τΟν sφευρέτη το νέο αύtο σύστημα, με κά{}Έ &υσία.

'Αδιάφορο αν το σύστημα αίιτο έφαρμοζότw\iε σε τρία διάφορα μηχανήματα η Ο"ε ένα μόνο, ίκ:ανΟ να κινείται παντού. Το συμπέρασμα η.rα:ν οτι ή έφεύρεση f.πρ·επε να γίνη κtf)μα κοινό, κtf)μα τού κράtους, κτήμα τfις άν&ρωvτότητος.

'Ασφαλώς, τα άλλια κράτη, {}Ο; ίfκ.αναν τ' άδύνατα δυ-, ' ' , ' , , λ' ' νατα για ν αποκτη:σονν μηχα:νηματα tοσο πο υtιμα και

για το <rτρατ·ο και για το στόλο τ1<ΥUς.

Φαντάζεται κανεlς εύκολα ποια ύπεροχη {}·' άποQοtτοίίσε μ' αύτο μια Δύναμη, τ:όσο στην ξηρά, δσο καl στη itάλασσα. 'Αλλ' ή Δύναμη αύτη. bτρεπε να εΙναι οί 'Ηνωμένες Πολιτείες. Με κάft-ε '3'Uσία! 'Έστω κι αν brρόκειrο να δωτανηftούν, γιΟ; την έξαγορΟ; και γιΟ; τη·VΙ έκμ,ετάλλευση της έφε.ύρεσης, ολα τα δισεκατομμύρι.α τοιίί Δημοσίου Ταμείου!. ..

"Ετσι σιιεπτότανε κι ό στρατιωτικος κόσμος κι ό λαός. Uί έφημερίδες δημοσίευαν κάit·ε μέρ·α άρ{)ορ·α πάνω στα άρftρα για το ζήτημα αύτό. Καί, φυσικά, δεν ψ-αν μόνσ στην 'Αμερική, άλλα και στi]ν Εύρώπη το ζήτημα της ήμέρ.ας.

Άλλά, για ν' άγοραστη ή έφεύρεση, έπρεπε πρώτ' άπ' ολα να βρε3•η ό έφευρέτης. Κι έδώ άκρι6ώς ήταν ό κόμπος!

Τοϋ κάκου έξερευνή·ftηκε ή λ~μ νη Κίρνταλ καl βολιδοσκοπή{}ηΚΙε σ' δλη της την εκταση. Ούτε ίχνος ύπο&ρύ-χιου πουft-ενά!. .. Μήπως δf βρισχότανε πια O't<X νερά της; Άλλα τόtε πώς εlχε φύγει; ... Βέ&αια, οπως εlχε ερ·ft·ει 'Αλλα πώς;

Πρό6λημα άλυτο!

Μήπως λοιπον {}Ο; έξαφανιζόυανε για πάνtα, δπως


και το αύτοκίνητο ά.πο τοiις δρόμους τών 'Ηνωμένων Πολιτειών δπως και το πλιοiο άπο τ' άμερικανικα πιαράλια;

wΕτοφ.ος γιa άναχώρηση

'Επαw:ιλημμένως ό άστυνσμικος Σ-rρΟκ συζήτη~ε με τΟν κύριο Γοοαρντ για τfιν ύπό&εση αύτή, ή όποία δεν επαυε να τ-Ον άπασχολη aο6αρώ·τατ:α.

Θα έξακολοuθΌϋσε η οχι τlς ερεννές της ή 'Αστυνομία;

Στις 27 Ίοuνίοιυ, ό Ί'ζrον ΣτρΟκ προσκλή·δηκε στο μέγαρο τη~ 'Αaτuνομίας, κι ·εύ8\Jς μόλις μπηκε μέσα aτο γραφείο -rου, ό κ. Γουαρνt -rοϋ εlπε:

- Τί λες λιοιπ.όν, Στ-ρόκ; Δεν εΙναι μια καλη εύκιαιρία για να ίκανοποιη&ητιε και 'νtα μάς ίχιανοποιή·σετ'ε; -'Εννοείτε τi]ν άποτυχCα της Μεγάλης Φωλιaς; -Ναί. κ ' ' I > Ι .1 - f > /2. 'λ - αι για ποιαν ευκαφια ·μι:r.ατ-ε; ρωτησε αμφιuα -

λσντας άκόμη αν ό προ~σ'tάμενός τ'ο:υ μ~λούaε σοοαρά. -Θα -Β-έλατ-ε ν' άνακαλύψε-rε τ-ον έφεuρέτη της τρι

πλijς μηχανfiς; - Και το ρωτάτ-ε, κύρ~ε Γουάρντ; Δια-rάξτε με μόνο,

και aάς δίνω 1'0 λόγο μου δtι {}α κάμω δ,τι εfvιαι δυινατο για να πετύχω. Ή άλή8'εια εΙναι δμως, δτι το πράγμα εlναι πολU δύσ'Κιολο.

- Πραγματικά, Σ-rρόκ. Εrύχηλώτερα {}α μποροuσε κα-' ' • I ' Μ 'λ φ λ I νεις να εtσχωρηση aτη εγάi η ω ια ...

Τσυ ΓοuαρΙΥt τοιU άρrοε να τον πεφάζη για την άποτυχία της προηγούμενης άποσrολijς.

Πάντ-ως δμως το εκανε χωρ·lς κακία και μάλλον για να τοϊι κενtάη το φιλότιμο. Τον γwί:ιριζε άJλλωστε καλα κι i}ξερε δτι {}α {}υσίαζε τα πάντα για να tiou έπιτ-ραπij να έπαναλά()ιη την άπόπειρα. Δεν περ·Cμενε παρα μόνο μια διατ-αγή ...

ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΧΏΡΗΣΗ 87

Κι ό Γουαρινt τού εtπε ,με φιλικο τόνο: - Ξέρω, Στρόκ, πrος έκάματε δ,τι περιν&uσε ά:πο το

χέρι σας καl δεν fχω, να σας κατηγορήσω σε τίπlοτ:α. 'Αλλα δεν πρόκειται τώρα για τη .Μεγάλη Φωλιά. "Οτ:α·v το Κογκρέσσο άποφασίση να παρ,αδιάση το μυστηριώδες περCζωμα, φτά,jει να μη λυπη&η τα Ε'ξοδα καί, με λίγες χιλιάδες δολλάρια, {}'α πετύχη το σκοπό του ....

- Αυτη Πιν ίδSα Βχω κι έγώ. - Μοιυ φαίνε11αι δμως, πρόσ&εσε ό κ. Γσuαριντ, δτι το

καλύvερο 1t'ιOiJ Βχσuμε να κάμοιuμε εlναι να Ι'Gατ:αδιώξουιμε και να σuλλάδαuμε το μυστηριώδη αuτΟν τρομοκράτη, που τόσες φορες ώς τώρα μας ξέφυγε. ΕΙναι ή ,δουλειά, το κα8ηκοιν μιας 'Αστυνομίας - καl μάλιστα μιας καλης 'Α , στυινομιας.

- Οί έκ&έσεις ΠIOV λάβατε δε γράφουv άν ξαναφάνηκε που8·ενά;

"Ο I Κ ' ' "λο ' τ ~ ' ,.,..Jt,{.,. - χι. αι, μ ο που ηταν γι:-uαιο πως κl!vvv•αν

κάτω άπο tα νερα tijς λίμνης Κίρνταλ, ώστόσο στά{}ηκε άδύναrο να ξαναδροϋν τα ίχνη του. Τί διάδολο; Μήaτως μπορεί να γίνεται i'Gαl άόρατος δποτιε {}·έλει αmος ό άν{}ραιm>ς;

- Κι αuτο άν δεν κάνη,, το βέοοιο εΙναι Οτι δε φανερώνεται, παρα μόνο δταν {}έλη, άπάντησε ό άστυνομικός.

- Μάλιστα, Στρόκ. Και μοϋ φαίνεται δτι μόνο ένα μέσον ύπάρχει, για να τeλειώνουμε μ' αuτΟν τΟν παράξενο έφευρέτη: να τοο προτείνΌυμε δηλαδη για Πιν έη;εύρεσή του ένα τόσο μεγάλο, τόσο ίκανοποιητικΟ ποσό, ώστε να μη μποριiί ν' dρνηι3η να μας τl]ν παuλήση. Τί λέτε καΙ. σιείς; Ό κ. Γσuαρινr εΙχε δίκιο.

Μ' αύτον τον τρόπο σκεπτόταν ή Κυδέριvηση τών tΗνωμένων Πσλιτειώνι να προοπαf}ήση να εριt}η σε μια συνεννόηση μl τΟν fίρωα τής ήμέρας - τίτλος ποο άσφαλώς ποτε δεν εΙχε δσ&η δικαιότερα σε άνθρωπο.

Με τη βοή&εια των έφημερίδων, ποιU -&' άνέγρ·αq:αν


την είδηση, ό έφευρέτης δε {}·' άριγοι&σε να πληροq.;ορη8ή tί ζητούσαν άπ' αύtΟν και τί τ'ού εδιναν για ά~άλλαγμα.

Μ' άλλα λόγ~α, {}α μά3ηινε με ποιους έξαιρετικο~ όρους mu πρόrειναν να πουιλήση το μυστικό τσu.

κ ' ' ' 'λ'.!\ '-- • Γ ' δ' βλ' - αι, μα την α ηu'εια, ειm; ο κ. ουαρινt, ·ε επω ' ' λ' _(l' ~q. 'l_ ' ' , ' ' ~ , για ποιο ογο να •ιυ'εΜ να το κ.ρατηση για τον εαmο του ...

'Ο ' ~~ τ " ' ' λ .<ι;;; ' """~$\' σκοπος τοιu· υιι,;ν ειναι, αραγιε, να ωφε ηυ ,,, να ~ι-ση; ... Δεν πιστιεύω ·va εtναι κανένας κακούργος, ό άγνωσιrος αύtός, ΠIΟΟ {tέλιει με τLς μηχανές τ:ου να διαφεύγη

' 'λλ ~'""' τη σ'U η, ψ 'I'

Κα{tώς, λοιπόν, τού άνακοίνωσε ό προϊστάμενός του, εlχαν ά:ποφα:σίσει να μετ:αχειριχrrοUν άλλον τρόπο, για να

, tf ~.~ , _,q., ~ , ' ' λ , 31Jετ'UX.OW ο,τ:ι ·uι:;ν κιατοl:!'υωσ:αν ως τοτε με τ'οος πο :uαρι-

&μοιuς άστmισμικούς, που έπέ6λεπαν τοiις δρόμους, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις άκτες της 'Αμερικής.

"Αν ό έφευρέτης δεν έμφανιζόταν καl πάλι, αύτο itα σήμαινε δη δεν if8'ελε να γίνη γνω·σtός. Έκτος άν εlχε χα{}η με τη μηχανή του σε κανένα έ:πικίνΟΟνο πείραμα.

'Αλλ' άπο την ήμέρα ποιU συγκρού01τηκε ή γολέτα «Μάρικελ» στη λίμνη Κίριm-αλ, καμια είδηση δ.εν εtχε φτάσει στην άστυνομικη διεύ8ννση, κι ή ύπό&εση δεν εΙχε προχωρήσει οιϋ-tε βημα.

Αύtο έπανελάμδανε συνεχώς ό κ. Γουάριντ:, χωρLς να κρΟΟη κα{tόλου τiιν ·ά:πογοιήτευσή του, γιατι τόσο σιπουδα~ες, τόσο άνυπέρολητες δυ,σκολίες {}α παροrυ'σιάζονταν τώρα σtο ζήτημα της δημόσιας άσφάλειας.

Το μέλλον, πραγματικά, προδλεπότανε για τοιUς ά-' ~ .... f!...~ ' Μ' ' ' _Q' δ' ' στυνομικους ψυ~ρο. ε 100ιαν -cροπο υ·α καtα ιωικαν στο

έξης κακJούργοuς άσύλλψcτσuς καl στη σtεριια καΙ. στη -&άλασσα, έγκληματίες που {}α μποροίίσαν να τρέχουν ά-, ' , ~ ' ' , κ rf _Q., _'ι_ -κομα και κατω απο τα νερια;... ι οταν υα τΜειοποιοιυν-

' • , β _Q' ' ', , ~- _Q,"" ' ταν σιtον υπεριtατο αu·μο κ:αι τ αεροπιwια, uα ειπριεπε να

τοiις κυrνrryήσσurν και στΟν άέe·α! Κι ό Τζων ΣτρΟκ συλλογιζότανε: ποιΟς ξέρει μ.ήπως,

ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ Α~ΑΧ2ΡΗΣΗ 89

μιa μέρα, οί συrνάδελφοί του κι αύτος δε {}Ο; κ.αταδικάζονταν σε πλήρη άδράνεια καl άπραξία, μήπως ολοι ο·ί πόλισμαν της γης δε .fl·a ή-rαν πιa άχρηστοι, δε ita άναγκάζονταν ν' άποστρατευftοw όρισηκά!. ..

τη στιγμη έκείνη {}υμή.ftηικε το γράμμα που εlχε λάδει πρlν δέκα μέρες - το γρ·άμμα το γραμμένο άπο τη Μεγάλη Φωλιά, που τΟν άπειλοvσε πrος ita χάση την έλευ8·ερία του καl τη ζωή του, αν έπανελά.μδαν~ τi]ν άπό-

, ' πειρα του .... Θuμή8ηκε έπίσης τους μυστηριό)δεις έκείνους κατα

σκόπους ... 'Απο τότε δεν εlχε λάΟιει κανένα aλιλο γράμμα καl δεν

εlχε συναντη&ί'Ί ποτε με τα ·δυο έκείνα ϋmοπ.τα πρόσωπα. Ή γριa ύπηρέτριά του, αν καl πάντοτε προσεκτική,

δεν ,τα εlχε ξα:ναδη ·στο δρόμο τους. Δεν ήξιερε αν Θπρεπε ν' άνακοινώση το πράγμα στον

Γαuάριντ. 'Αλλ' άφου σκέφτηκε άρκετά, συμπέρανε δτι ή ύπό

&εση τijς Μεγάλης Φωλιιiς δεν εlχε πιa κανένα ένδιαφέροιν. Ή «άλλη» την εlχε έκμηδενίσει έντελώς.

Πολυ πι&ανΟν νa μην τi]ν f}υμόνταιν πιa οϋrε οί τδιοι ι Ι - - ' ' "-' ' οι κατοικοι των μερων εκεινων - αφου τα φαινομενα,

ποiι -roUς είχανε προξενήσει τόσο φόοο, δεν παροιuσιάστηκαν δκτοrτε - καl νa κατ:αγίνοινταν τώρα, ήσυχοι κι άφοδοι, στlς συνη•&ισμένες τους δο-υλειές.

Σκέφτηκε, λοιπόν, νa μιλήση γιa το γράμμα έκείνο στον προϊστάμενό του μό\ΛΟ αν οί περιστάσεις το ά:παιτοίiσαν άργότιερα . ., Άλλωστε, φοδότανε μήπως ό κ. Γουaρντ itεωροuσε το γράμμα αύτο σα μιa φάρσα κά.ποοου άστείου.

Σννεχίζοιντας τόtΈ τη σuνομvλία ιους, ό κ. Γοιυaρντ τοϋ εlπε:

- Θa προοπα{}-ήσουμε να ερ.&ουμε σε κάποια έπαq;η μ' αύτΟν τΟν έφευρέτη καl να διαπραγματεu&οϋμε μαζί του... ΔυΙστιJιχώς, εlναι άλήitεια ο'tι έ~αφαν(στηκε· άλλa

90 Ο ΚΟ.ΣΜΟΚΡΑΤ!.2Ρ

δεν ύπάρχει λόγο; νια μην ξα:ναeμφανιστή, σή:μερα η αϋ~ ριο, :να μη σημειω{}η καl πάλι ή παρουσία του σε κάποιο μέρος τών 'Ηνωμένων Πολιτειώ:ν ... Σείς, Σ-vρόκ, πο:U σας δι.αλέξαμε γι' αύτη τηv ύπό6εση εύ6.Uς εξ άρχης, σα; παρακαλώ να εlστ-ε ετοιμος :ν' άvαχωριήαετε χωρlς να χάσετε ούτε οορα. Μη φεύγετε ώτο το απίτι αας, παρ·α για να ερχεαrε ατο μέγαρο της 'Αστνναμίας, Οπσυ -ιtα λάοοτε τlς τελευωίες μας ό·δηγίες ...

- Θα συμμορψο.ιtώ με τlς όδηγίες αας, κύριε Γοιυάριντ, άπάντησε ό άσαινομικός, καl -Βα εlμαι ετοιμος vα φύγω άπο την Ουάσιγκτον, για όπουδήποτ.ε, ατο πρώτο σας νεϋμα. 'Αλλα να μού έπιτρ·έψετε να σας κάμω μιαν έρώτηση: ftα φύγω μόνος μου η ·μήπως πρέπει να σννεννοη-.ι:ι- ' ' "'λλ υω και με α συς; ...

- Δεν εlναι φρόνψο να ξεκt~σετε μόνος αας, άπάν-• n , Δ ,.1~ s:. .. ~ 'λ ' • , τησε ο κ. ~ οιuαριvτ. ιu..ιι.c.ι.-rε uιοο πο ιaμαν, στσuς οποιους

να μ;πορεί-rε να fχμε κά-6-ε έμπιατοσ'ύνη ...

- Α ύτο εlναι εύκολώτατο, κύριε Γσυάριvτ. Καl τώρα 00 άλλο: αν σήμερ•α η αύριο βρ·εftώ άντίκρυ ατΟν άγνωατο, τί πρέπει να κάμω;

- Πρώτα, πρώτ:α ,1α μην τον χάαετε πια άπο τα μά-, , • ' , , λλ 'e._~ , _Q ' τ

τια αας και, στην αναγκη, να τον συ ασι-.τε, γιατι u·α ε -ατ<ε έφοδιασμένος με Sνταλμα συλλήψεως.

κ λ, ~<---λε ' ' Γ ' "Α δ' ' · - α :η uuιu · ια, κυρ~ε ουαρντ. ν πη ηση στο αυ-, , ,, , ', '' , '

τοκινητο τiO'U και αρχιση να -rρεχη με την τ:αχυτηrrα που

"-' 'λ- ' , "' , n ' , δ Ι;ερε-vε ... , ε ατ'ε να πια:σετε εναν ανu•ραιπο που φεuγει ·ια-

' λ' ' ., ι κοοια χι ιομετρα την ωρια ....

- Γι' αύτο δεν πρbrει vα -r<w άφή<rεtε να σtiς φύγη,! "Αμα τΟν πιάαετ'ε, στείλτε μας ένα τηλεγράφη.μα. Τ' άλλα εlναι δική μας δουλειά, Στρόκ!

Β - ' • I , Γ , tΟπ ~-~ - ;ααιστητε σ εμενα, κυρ•ιε οιυαρντ. οιαιv,t'wτε

οορα της ήμέρ•ας καl της νύχ-rας, ftα ε{μαι έmιμος να ξ·ε

κινήσω με τοος άνftρώποvς μου. Σtiς εύχαριατώ ποiι με

ΤΟ ΑΧΑΙ\011\'ΩθΕ]\' 91

προτψήσ'ατε γι' αύτη τi}ν άποσ'τολή, ή όποία, αν πετύχη, fi·α εΙναι μια μεγάλη τιμi} για μένα.

- Καl μεγάλο κέρδος! π.ρόσ&rοε ό προϊστάμενός του άJιοχαιρετώντας τον.

τ ό άνακοtνωθέν

'Επέστρεψε στο σπίτι του κι άσχολή3ηκε με τlς προετοιμασίες ταu· ταξιδιοιϋ, αν καl δεν i]ξερ•ε οιUτε ποϋ 3α πή-

" ' '-<ι'''λ γαινε, ουτε ποοσν κα~ρο uα ε ειπε.

Ή Γκρηντ φανταζό't1ανε ίσως δτι ό άφεντιικός της έπρόκειm να έπιστρέ.ψη. ·στη Μεγάλη Φωλια καl ξέρουμε τί ίδέα εΙχε για τον ~ατ:αρ•αμένο έκείνον τόπο ...

·ο 5\~ δ' - , , , , , , πωσuι 1ποτε, ε-ν του εκ<ψε καμ.ιαν ερωτηση κι απε-

φυγε κι αύτος να τής έμπιστευ&η τα δσα i]ξfρε, μολονότι τ β'll·-· ' ' • '!ι , ηταν εuuιος για την εχεμ:ίJΙu'εια της.

"Οσον άψ<>Q·ά τους δυΟ ·άστmιομικσiις που ttα τΟν συνόιδευα:ν, ή έκλογή τους εΙχε γίνει πρωτύτερα. 'Ανfικαν κι οί δυο στο Τμ'fι!λJα Είδικfις 'Ασφαλείας κ;αl σε πολλες περιστάσεις, ύπηρετόννrας ύπο τlς διαταγες του Ί'ζοον Στρόκ, εΙχαν δώσει ύπέροχα δείyιματα έξυπνάδας, τόλμης

' 'νδρ , και α ·ειας.

Ό ένας όνομ.αζότανε τζοον Χάρt, 30 χρσνών, <iπο το Ίλ!λινόις, κι ό άλλος Ν α6 Γουώλκερ, 32 χριανών, <iπο τη Μασσαχουισέτη.

Δεν fίrαν δuνατΟν να γίνη έπιτυχέστερη έκλογή.

Πέρασαν ίfτ<1ι λίγες μέρες.

Καμια είδηση, οϋτ·ε για το α:Uτοκίνητο, ούτε γιa το πλοίο, ούτε για t'o ύποδρύχιο. Είχανε κάτι πληροφορίες Ο'ιψ διεύ3ννση τής 'Αστυ'νομ.ίας, άλλ' άποδείχτηκαν ψεύτικες.

"Ο , , , , , , ζ σο για τα «Ιαναγνωοvατα>> που κατασκεuα αν κα-

{tημ.ερινώς οί δημοσιογράφοι, αύτα δεν εlχαν καμ.ιav άξία,

92 Ο KOΣ.l\fOKPAT!.!P

γιατl εlναι γνωστο δτι κι οί σο6αρώτερες έφημερίδες δε δημοσιεύουν πάνrοrε είδή•ιrεις ένιrελώς έJξακριοωμένες.

~Ωστόσο, fjιαν έκτος άμφιοολίας δτι δυο φορες ό <ψυστηρ·ιώδης τρομοκράτης» έμφανίστηκε και πάλι, την πρό)τη φορα σ' f:να δρόμο τού 'Αρκάνσας, στα περίχωρα τοϋ Λlτλ - Ρόκ, καl ιi}ν άλλη κοvτα στlς μεσημ6ρινες άκτ!:ς της .., Ανω Λίμνης.

· 'Αλλα - πράγμ.α ένιτ:ελως άνεξήγητο - 11 πρcοτη Θμφάνιση εγινε το άπόγευμα της 26 'Ιου•νίου κι ή δεύrερη το βράδυ της ίδιας ήμέρας!

Έπειδη. ομως ή άπόσταση τών δυο αύτών σημείων της άμερικανικf]ς ήπείρου ξεπερνάει τα όχτακόσια μίλια, αν το αύτοκίνηrτο μJτοροιίισε να διανύση την άπόστη:ση σε τόσο μικρο διάστημα, πάλι mρεπε ·vα φανf] Οταν διέσχιζε το 'Α ' ' Μ ' ' Γ '1!. ' Γ ' Π ρκανσας, το ισσουιρ.ι, τη ιοuα, το οuισκοινσιν. ρα-

γματικά, μόνο δια ξηράς ό μυστηριώδης σωφ~ρ &α μπορούσε να κάμη αύτο το ταξίδι- κι δμως το πέρασμά του δε ση•μειό)&ηκ:ε ποιι.t&ενά!

Θ ' τ ' ι ' ,nι ' ' , α η-vαν μα-rαιος κοπος να προαπαυηση καvεις να ε-

ξηγήση ένα ιέ-rοιο άνεξήγηιο φαινόμενο! "Αλλ " ' ' ' ' δ λ ' ' ' ' ωστε, υσιερ απ τη ιπ η ιοu &μφανιση, στο

δρόμο· -rοιίι Λl-rλ - P<m καl σιlς άκτες της "'Ανω Λιμ:νης, ό <ψuστηριώδης -rρομοικ:ράτης» δ!:ν ξα"Vαφάνηrκε πιά.

Γ ' ' ' δ Τζ' Σ ' • " .n ' s;.~ " ι αυτΌ, ων τροκ κι οι ανuρωποι του mν ε-

' ξ , σπευ<rα\ft να εκινη,ιrονν.

Είπαμε διτι ή άμερικανικη Κυ6έρινηση έσκόπευε να ερ·θη σε διαπρα:γματεύαεις μ!: το μυστηριό)δη έq;ευρέτ:η.

'Έπ.ρεπε δμως να έγκαταλειφθη κά&ε ίδέα για σύλληψη η για την έπιτυχία -rοιίι σκοπσϋ με άλλα μέσα.

τ' ζ, τ ' ' ' ' _, .... ~ ' ο ητημα :ηταν- και γι αυτο ε~ιαφερmανε κυ-

ρίως το Δημόσιο - δτι οί 'Ηνωμένες Πολιτείες mρ·επε να γίνονν κύριες μιάς έφεύρεσης ποiι &α τοiις έξασφάλιζε την ύπεροχη άπένανιτι σε δλα τα άλλα κράτη, καΙ. μάλιστα σε περίπτωση πολέμου.

ΤΟ Α'\ΑΙ\01\'"ΩθΕ~ 93

Έπίστευαν &λλωστε δτι ό έφευρέτης &α ήταν 'Αμερικανός, άφού μόνο σε aμερικ.ανικο 8δαφος n:ειραματιζότανε, κι δτι &α προτuμούσε βέ·βαια νa δ~α.ι-τραγματε:ιrftη την n:ώληση της έq:ιεύ·ρεσής του με την 'Αμερική.

Ν ά λοιπΟν το άναΚ'ο-ινω3εν ποιu δημοσίεψαν δλες οί fiμερικανικΕ:ς εφημερίδες της 3 'Ιουλίου:

«Τον 'Λ:τρίλιο του τρέχοντος ετους, ~-να αύτοκίνητο κυΛλοφόρησε <1τοuς δρόμους της Πενσυλδανίας, τού Κεντάκυ, του 'Οχάω, του Τένεσυ, τού Μισσοιύρι, τού 'Ιλλινόις καί, στlς 27 Μα'ίου, κατα τη διάρκεια τών άγώνων τ·ης Λύrοκινητικης Λέσχης, σταuς δρόμους του Γουισκόνσιν, κι <bto τότ·ε έξαφανίστηκε.

»Την πρόηη έ6δομά-δα του 'Ιουνίου, ενα πλοίο, κινούμενο με ταχύτητα, διέσχιοJε τiς 3·άλασιrες τfις Νέας 'Αγγλίας, άπο το Βόρειο 'Ακρωτήριο rος to 'Ακρωτήριο "Αμμος, και tδίως άπέναντι ιrτο Μπόστον, και κατόπιν fξαq;ανίιrτηκε.

» Τ'tς τ·ελευταίες μέριες τού ίδιου μή1να Ε:να ί;,πο6ρ{1χιο έγινε άντιληπτο μέιrα στa νερα της λίμνης Κρίνταλ, στο Ι( , " 'ξ , ανσας, κι εn:ει τα ε αφανιιrτηκε.

»Κατα πάσαν πιδ·ανότητα, nx τρία αύτα μη~ανήματα όφείλονται α' εναν έφεuρέτη, κι ίσως μάλισία ά.ποτελουν μια μηχανή., ίκανη να τρέχη στην ξηρα Κ'αι vα πλέη, τόσο στη δάλασσα, δσο καl κάτω άπο τα κύματα.

π , ,, , 'u , l » ροτεινεται στον εφευρετη, οπ'οιο01ur 1ποτΈ κι αν ε-'' I '' ,ι I ναι, να εκχωρηαη την εq;ευρηση του.

»Προσκαλείται να έμφανισrη και συγχρόνως Π•αριαχαλείται να κάμη γνωστο το Πϊοσόν, για το όποίο δ1α W..(όταν να πουλήαη την έq;10ύρ.εσή ταυ ιrτi)ν Κuδέρνηιση των 'Ηνωμένων Πολ~τειώ'V" Κ!αi να ιrτεuλη την άπάντησή του, δσο το δννατ·Οιν γριηγορώτερα, ατη διεύ&u"1αη τijς Άσ'τυνομίας, ατi)ν Ούάσιγκτον, Κολομοία - ~Ηνωμένες Πολιτείες 'Αμερ~ικης».


Α ~ ' '1" ' ~ ... Q ' ' _cι' ' , .Q ~ , Uto ηταν το ιανακοινωv'εν, που uα το μαuαινε ο εν-

δ , ' δ' " β , ιαφερομενος, οπου ηποtε κι αν ρισκοταν.

Καί, άφσίι το διά6αζε, άσφαλως {}' άπαντοίiσε. Καl γιατl τάχα δε Dα δεχόυαν μια τόσο συμq;εριτικη

πρόταση; 'Επ;ερ(μεναν, λοιπόν, την άπάντηση τοιϋ~ έ·φευρέτη.

Ή άπάvτηση τοu Κοσμ.οκpάτοpος

Δεν εlναι δύσκολο να φανταστij κ.ανεlς την περιέργεια ά:πο την όποία κυριεύτηκε το κοινόν.

'Απο το πραιl ώς το βράδιu, άπειρο πλf)-6'0ς συνωστιζόταν μπροστα στο μέγα:ρ'Ο' τf)ς άστυνομικf)ς διιεύιflννσης, περιμένον~ας να ερ{tη το γράμμα η το τηλεγράcρημα του έφευρ·έτη.

Οί συντάκτες των έφη·μερίδων δεν άφηνιαν οοrε στιγμη τη -Ιtέση τοιuς.

Τί τύχη χριuσή, πραγματικά, για την έφημερίδα παύ, πρώτη αύτή, {}α δημοσίευε την είδηση, που την περίιμε:ναν δλοι με τόση, άγωνία!

Πέρασε μια μέρα. Καμια άπάντηση! Outε γράμμα, οϋιvε τηλεγρ·άφημα!

Το άλλο βρ·άδu, τίποrα πάλι! Κι ή σιωπi] αύτη βάσrαξε τρείς όλόκ.ληρες μέρες!

Και τότε συνέ6η δ, τι είχανε προ6λέrψει:

Τα ύπερωκεάνια καλώ·δια δ~ε6,ί6ια<JΙαν στην Εύρώπη τα δσα συνέοαιναν στi]ν 'Αμερική.

Καl τα διάφορα κράτη τ'ΟU παλιοίi κόσμου έτοιμάστηκαν να διαφιλJανικήσουν τη,ν κατάκτηση τf)ς πολύιτιμης έφεύρ·εση.ς.

ΣτΟν άγώνα αύτον των έκατομμuρίων, Dα mαιρναν μέρος οί Μεγάλες Δυνάμεις, ή 'Αγγλία, ή Ρωσuα, ή Γαλ-λ, ' 'Ι αλ' ' Γ ' ια, !I τ ~α, η ερμανια.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ TOf ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΟΣ 95

Μόνο τa μικρότερα κράτη. δ€ -&α τολιμαUσαν νa συναγωνισrοϋν, γιατl οί πόροι τους δεν τοiις έ:πέτρε:π:αν να πλειοδοτήοοuν .

... Εrσι, ήταν πια στην ώrοκλει:σtικη διά{}·εση του άγνωστου θφεuρέτη, ταU μυστη:ριώδοιuς τρομοκράτη, να γίνη μέσα σε λίγο πάμπλουτος, άντ~ηλος τών Μόργκαν, τών 'Άστορ, τών Βάνrεριμπιλνt, τών Ρόrσχιλδ της 'Αγγλίας καl της Αύσtρίας.

Κι έπειιδη ό άν3-ρωπος δεν 8δινε σημεία ζωης, του γίνονταν όριισ1μένες ;ιροτ'άσεις, για να τΟν έξαναγκάσουιν να έξιχνιάση το μυστήριο π:ου τΟν π.ερ·ιέοολλε, τόσο άπο ' 'Α , ο ~ ' ' Ε' , tΟλόκλ Ί , την μερ·ικη, οσο κι απο την υρωπη:. :ηρος ο κο-.

σμος ε[χε μεrαδιλη:{}η σε χρηματισ:τήριο η μάλλον σε δημοπρατήριο, οπου μυθώδη ποσό: προσφέρονrαVΙ για την έφεύρ.εση. Δυο φορΕς την ήμέρα οί έφημερίδες δη.μοοίευαν τlς τελευταίες προσφορές, οί όποίες διέφεραν όλοένα άπο τlς προηγούμενες mτα όλόκληρα έκαmμμύρ·ιια δολλαρ{ων.

'Επl τέλους οί tΗνωμένες Πολιτείες ένίκησαν στiιν πλειοδοσία. Σε μιαν άξιομνημ.όνευτη συνεδρίαση·, το Κογκρέσσο (ή άμερικανικη δηλα:δη Βουλη) έψήφισε προσq;ορa άπΟ είκοiο'ι έκατομμύρια δολλάρια!

Κι ομως δε βρέθη~ κανν:lς 'Αμερ•ικανΟς πολίτης, ά-, ~ ~,- ' 'ξ ' ' _η , ' ' πο οπσιαvιfιιΟtε κοινωνικη τα η,, που να νεωρηση το ποσον

αύrο ύπερ·οολικό. Τόση σημασία δινότ1ανε στiιν άπόκτηση τi'jς &αυμάσιας έκείνης μηχανijς.

Βέοαια, τα άλλα κράτη δεν ητ.αν της ίJδιας γνώμης, γιατl οί προσφορές του; δεν ξ·επέριασαν το άνωτέρω ποσόν. "Τστερ' ώr' αύτό, άκούστηκαν χLλι;ες- δυΟ κακολογίες άπο τοiJς ήττημέ\Λο'Uς άντιπάλους.

Ό έφευρέτης, 'ελεγαν, δε φανερωνόrαvε. Δεν ύπάρχει ... Δεν ύπηρξε ποtέ. .. Κάποως άστείος -&έλησε να κορο·ίδέψη τον κόσμο ... "Ητ•ανε μια τεχνι;κώτατη φάρσα, πσυ , , ψ • 'Α ,

την εχα ε η μεριικη ... "Έπειτα ό έφευρέτης μπορ·εί να χά{}ηρ<ε μ' ολη τη μη-

96 n Κ Ο Σ :Ίf Ο Κ Ρ Α Τ Ω Ρ

χανή του, είτε πέφτοντ-ας σε κανέvα βάραι&ρο, είτε βουλιάζοντ-ας μέσα στlς θάλασσες... Οί έφημιερίδες τοϋ παλιού κόσμου προσJταθ·ούσαν να έκδικη&οϋν, γράq;σνrας τέτοια κι αλλα παρ·όμοια.

Δυστυχώς, ό καιρος περνούσε, χωρlς να ερχεται καμια είδηση άπο τΟν άγνωστο, καμια άπάντηση έκ μέρ'Ους του!. ..

'Εξ άλλου δεν εlχε ξαναφανη πουθ·ενά. ΆπΟ την ήμέρα έκείνη, πού, δπως είπαμε, παρουσιά

στηκε στlς άκτες τfις "Ανω Λίμνης, κανένας δεν τΟν εΙδε πιά.

'Όσο για τΟιν 'fζων Στρόκ, μη ξέροντας τί να ύποθέση, άρχισε να χάνη κάθ·ε έλπίδα Οtι θ•α κατόρθωνε ΠΟΤf να φτάση στη λύση τού παράδοξου αύτού αtνίγματος.

Άλλα το πρωl της 15 'Ιουλίου, ένα γράμμα χωρl; γραμματόσημα βρέθηκε στο γραμ•ματοκι6ώτιο mύ μεγάρου τfις Άστυvομίας.

'Αq-ού το διά6ασαν πρώτα οί άρχές, το άνεκοίνωσαν στlς έq:ημερίδες της Ούάσιγκτον, πσU το δημοσίεψαν σε εκτακτο παράρτημα.

"Εγραφε τα έξης: «'Επl τού «Τρόμου», 15 'Ιουλίου.

Προς τον ΠαλαιΟ καl Νέο Κόσμο. »Οί διαρκείς προτάσεις τών διαφόρων κρατών τfις

Εύρά}πης, κα&ως κι έχ.είνες πσU έγιναν τελευταία άπΟ τlς 'Ηνωμένες Πολιτείες τfις 'Αμερικής, δεν πρέπει 'W1 περιμένουν άλλην άπάντηση, έκτος άπ' αύτην έδώ:

»'Α ρ ν ο ϋ μ α ι άπολύτως καl όριστικώς να πουλήσω τη μηχανή μου σε όποιαδήποtΙε τιμ ή!

»Ή έφεύρ.εσή μου δε θα γίνη ούτε γαλλική, ούτε γερμανική, ούτε αύσrριακή, ούτε ρωσική, ούτε άγγλική, ούτε άμεριικανική.

»Θα μείνη δια παντος ιδιοκτησία μου καl θα κάμω όποιαδήποτε χρήση της ·3'έλω.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ TOr ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΟΣ 97

»Mt τη μηχανή μου έξουσιάζω όλόκληρο τΟν κόσμο, χαl δεν ύπάρχει άν&ρώπινη &ύναμη ίκανfj να της άντισταθη σε ι'>ποιαδή:τοτ·ε :τερί1σταση.

Ό Ξί.νφο; ZltZOZ ολω; διόλοu κι δμω~ ij έr:ιφάνει~ τη;; λιμν'% ε!νιχι

τιχριχγμένrι. (σελ. 118)

»"Ας δοκιμάσουν να την πιάσοιw! ΕΙναι ΚΙα1 {}-α εtναι άσύλληπτη κι άπρόσ6λητη. Το κακο ποu θα ηθελαν να

7, Κοομοκράτωp

98 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ&!Ρ

μοu κάμοιuν, εlμα:ι σε -flέση να ιο άν-rωτοδώ.σω έκαωνταπλάσια.

»"Οσο για το χρijμα που μοv προσφέρουν, το περιιφρονώ, δεν το έχω άνά-γκη! "'Άλλωστε, τη σ'tιyμη που {}·α μου άρεσε να έχω έκατομμύρια η δισε.κα:τ:ομ,μύρ~α. 8α μ,ο:U θφτανε ν' άπλώ·σ'ω 1'0 χέρι μοu για να τα πάρω.

» Ό ΠαλαιΟς κι ό Νέος Κόσμος άς μά8ονν δτι τίποτε δεν μπορούν να κάμονν έναντων μιΟ'U, ένώ έγοο τa πάντα μπορώ έναντίον ιους.

κ ' . , » αι υοογραφομαι:

ΚΟΣΜΟΚΡΑΊ'ΩΡ»

Έκτός νόμ.ου I

Α ύτο ήιαν το γράμμα, ΠΙσU άπευ&uνότιανε προς την ΚυΟέρνηση τών Ήνωμένων Πολιτειών και ΠΟ't! βρέθηκε σιο γραμματοκι6ώτ:ιο ιοίι ιμ:εγάρου της Άστννομίας. 'Όσο γιa τΟν άν6·ρωπο ΠΟU ιο εφεριε, τη νύχια τijς 14 πρΟς τη 15 'Ιουλίου, κανένας δεν ιον ε{χε tδij.

Κι δμως, άρκετοl περίεργοι κι άνuπόμ.()ΙV'()ιι περίμεναν άκόμ.α, ϋστιερ' άπΟ το βαισίλeμα tou f\λιοιu κι ώς το άλλι.> πρωί, παραφuλάyοντ:ας γύρω άπο το μέγαρο. ~Η 'λ' .!ι 1'. '' δ' τ ' ' "' λ ' δ ' α ηυε~α ειναι οιι εν ηταν και τ'οσο εuκο ο να ιακ.ρινουν

τΟν άν&ρωπο που θφερ'ε ιο γράμμα, κα:~οος γλισιρούσε τοίχο, τοίχο κα:l ro ε.ριξe σtο γραμματοκιδώτιο. ~Η νύ

χτα -fr'vαν σ'ΧΟitΙεινή, ι:Wέληνη. Δεν μ.ποροΟΟε νa δι.ακρίνη κανεlς έναν άν8ρωΠΙο άπο ιο ένα πeζοδρόμοο στ·ο άλλο.

ΕίπJαιμε δtι ιο γρ&μιμ.α αύτ:ο δημοισιεύ~ε σε φω:τοτυ-

πία σ' δ λες τlς έφημερ,ίδες.

Κανένας δμως δεν εlπε:

«θa εΙναι φάρσα κανενΟς άσtείου!»

τη σκέψη αύτη τ·ην fκαμε μό~ ό άστuνομικΟς

ΕΚΤΟ:Σ NOMOr! 99

Στρόκ, Οταν, πριlν πέντε βδομάδες, εlχε πάρ·ει το πρ·ώτο γράμμα άπο τη Μεγάλη Φωλιά.

Ό έφευρέτηζ, ποiι εlχε έξαφανιστή για λίγο, νά που <- , ' άλ ι;αναφαινοτ:αw και π ι.

Δεν εlχε κα{Μλου χα{}f], {}{,μα κάποιου δυστuχήματος, άλλ' εlχε άποσuρ~η σε κάποιο μέρος, οπσu ή 'Αστυνομία δεν κατόρι6·ωσ.ε να τΟν άν~αλύψη.

'Απο κεί, για ν' άπαvτήση στ:lς προτάσεις τής Κυ-6ερw}σεως, sγραψε το γράμμ.α του.

'Αλλ' άντι να το παραδώση στο Ταχυδρομείο όποιου-~ , ~,~, .n'" ' , υψιΟtε μερους, απ οποιu υ'α εφτανε στον προορ·Lσμο του,

fιρ·&ε ό ίδιο; στi)ν πρωτεύουσα τών 'Ηνωμένων Πολιτειών καl m ίtριξε μόνος του στο γραμματοκιδώτιο τοu μεγάρου τf)ς 'Αστννομίας .

.. Αν ό άν&ρωπος αύτος εlχε έλπίσει, Οτ:ι ή νέα αύτη άπόbειξη τής ϋnαρξής του tM δημισυργοuσε κάποιο ftόρυδο στοιUς δυο κόσμσυ;, το πέτυχε στην ένtέλεια!

Την ήμέρα έ:κείνη, έκατοιντάδες χιλιάδων άναγνωστ;ών καταδρόχ&ωαν την έψημερίδα τους - για να μ.εrα χειρ·ισrούμε τΥι·ν κα3 ιερωμένη φράση - καΙ. δεν μποροvσαν νa «Πιστέψουν ίa μάϊ~α τους» για κείνα ποιU διάδαζαν καtάπληκτοι.

Το γράι.uμα, ποιU δεν ~αυε να το έξετάζη ό Ί'ζrον Σ , τ , 'β ', τροκ, ηταν γριαμμενο με αρεια πεννα.

'Ασφαλώς, ένας γραφολόγος fta διέκρινε στ\.ς γραμμες έκείνες τα δείγματα ένΟς χαρ.ακτήρα όρμητικοιϋ, ένΟς άν6ρώπσu άσννή3ισtου.

Μια κραυγη τού διέq:,vγε τότε - μιa κρ·αυγή, ποιU εύτuχώς δεν την άκουσε ή γριa Γκρήντ.

Πώς δεν εlχε JιΙροισέξει πρωτύυsρα Πτν όμοώτητ:α τού γραφικού χα:ρακtήρα τοιίι γράμματος αύτού κι έκείmυ που εlχε λάδει αύτος άπο το Μόργκ.αντον;

"Άλλωστε - κι ή σύμπtωση αύτη ήτιαν άκόμη πιΟ χαρακτηριστικfι - τα άρχικά, πσU χρησίμευαν άνrι γιa

100 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤι.!Ρ

ύποyραφή, τα κεφαλαία έκείνα Κ.Σ.Μ .... Κ'τlλ., δεν ήταν δλα τα σύμφωνα τής λέξης ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ;

π , ' τ , ~~ , δ, ' « ανω στον ρομο», εγραφε τΌ ευτερο γραμ:μ:α.

«Τρόμος», άρα, Da όνομαζότανε -ro τ:ριπλΟ 'μ~άνημα, JOOIU το κυδερινούιJΙε ό αίνιγματικλς αύrΟς έφεuρf-της.

'Ώστε άπ' αύτ:Ον ttα προήρχετο κ.αι το γράμμα έκείνο, ΠοV τΟν άπειλούσε, αν τολμούσε '\la έπαναλά()ιη τηιν άπόπειρά -rου.

(Ο τζrον ΣτρΟκ σrpGώfiηκε, εψαξε στο γραφείο του, βρήκε τ:ο γράμμα τής 13 'Ιουνίου και τ~ο 111αρέ6αλε με τη φω-rστ:uπ(α τής έφημ:ερ~δας. Καμια άμφιοολία! τΗταν ό ίδιος γραφικλς χαρακτήρας.

Και -rόt~ε άρχισε να σκέπτετ:αι, μήπως i] σύμπτωση ctύti) δεν έπέοολλε, άραγε, την έπανάληψη των έρε'U'V'ών με δρους εWο'ίκώτερους τώρα.

Με το γράμμα στην -rσέπη, πήγε ~μέσως στη διεύttννση τής 'Αστυνομίας.

Ρώτησ<ε αν ό κ. Γοuaρνιτ ητ:αν μέσα, δριμησε O"ri}ν πόρ't'α, τη χτύπησε κάπως &Ναtώιερα άπ' ο,τι συνή{}'ιζε καί, μόλις άκουσε «έμπρός», μπ'ijκε λαχανιάζοντας μέσα σrο γρ·α:φείο.

(Ο κ. Γουaρνr κιρατοϋσε την ώρα έκείνη στα χέ.ρια -rου το γράμμα roo μυστηριώ·δοuς Κοσμοκράτορος. -'Έχετε τίποτα νεώιερο, Στρόκ; ρώτησε tΟν ύφιστά-

μενό τ'ΟU μόλις τον εtδε.

-Μάλιστα, κύριε Γουάρνt! άπάντησε έκείνος. Κι 66γαλε ά.ιτο τfιν -rσέπη του το γράμμα. to , , δ ___ ιι , , - , , ξ ,

•ασtnΝσμικος ι•ι:;uvνντης το πηρε, το κοι-rα ε και.

πρστ'ού το διαοοση, τΟν ρώτησε: __. Τί εlναι αύτ:ό; -'Ένα γράμμα, κα-&rος βλέπετε. -'ΑπΌ πσU ·στάλ{tηκε; --' Απο το Μόριγκαντ<W της Βορείου Καρολίνας. - Πότε το λά6ατε;

ΕΚΤΟΣ NOMOrl

'Εδ- ., ' ' ' 13 'Ι ' - ω κι ενα μηνα π.εριπου, στις συνιοιu.

- Τί σκιεφτήκαtε στην άρχή; -" Οτι κάποιος 'Cραρσερ {}έλησε να με πειράξη.

τ , " Σ , - ωρ·α, ομως, -cροκ;

101

-Τώρα, κύριι;ε Γουάρrνt', σκέπτομαι δ,-cι {}α σχεφτf)τε καi σέις, &μα -co διαδάσετ-ε.

Ό άστuνομικος διευθννriις διάδασε τότε το γράμμα , πριοισ:εχτικα.

-' Ανtι για ύπογραψη εχει μ.ερικα άρχικα γρ.άμμ:ατα, εfπε.

- ΠοιU δεν εΙναι όμως άρχικά, άλλα τα σύμφω·~α της λέξης «Κοσμοκράτ-ωρ», άπάντησε ό τζrον Στ-ρόκ. Και τα δυΟ γράμιμαtα γράφτηκαν άπΟ το ίδιο χέρι. Καί, κα{}rος βλέπ.ετ:ε, μ' άπειλοw, αν τύχη κι έJ'Ι1αναλά6ω την ά.:τόπειρά μοιu στη Μεγάλη Φωλιά.

- ΜάλlιΟ'τα, σάς άπ:ειλοw με {}άνα-rο ... 'Αλλα το γρ·άμμα αύτό, Σtρόκ, το λάοοτε πριν ένα μήνα. Γιατί· δε μου το δείξατε νωρ·ίτ'ερα; ... -ΓιατΊ. δεν εδωσα καμια σημασCα ... Σήμερα μόλις

συλλογίστηκα δτι μπορεί να εlvαι σοΟΟρό .. . -'&ηδοκιμάζω τη. σκέψη σας, Στρόκ... Το γεγσνΟς

μοu φαίνεται σοδαρώταrο, και νομίζω Οτι ·εlν<χι άρικετο για να μάς βάλη πάνω σtα ίχνη τού •μυστηριώδους αύτοϋ άν{)Ιρώπου.

Α • 'λέ • ' ' Γ ' - mo ω κι εγω, κυριε ουαρrνt'.

-' Αλλα πάλι ... ποια σχέση μπορεί να ύπάρχη. άνάμιεσα στΟν «Τρόμο» καl στη Μεγάλη Φωλιά;

- Σ' ·αmο δεν ξέρω τί ν' ~αντήσω και δεν μπορώ να φαντ:αmώ ... -Μια μόνυν έ.ξ.ήγηση ύπάρχει, ψι{}'ύρισε ό κ. Γσuάρrνt',

άλλα κι αύτη εlναι .πολυ λίγο πι{}ανή., για να μην πω ά:παράδεχτη ... -Ποιά; -'Ότι ή Μεγά:λη Φωλια εlναι ά:κριδώς τρ μέρος που


διάλεξε ό έφεuρέτης για να φuλάη τlς μηχανές του· ... Σa να λέγαμε, το γκαράζ τ<ΥU! -'Όχι δά!... q;ώ~αξε ό Ί'ζrον Στρόκ. Καl με ποιό

' Jl ' 'e.· ' - ' 'Α ' ., 'δ ' τροπο να μπαινοογαινε εκει μεσα; π ο<1α ειι α, κυρ·ιε

Γοuάg.ντ, α1πο· μού φαίνεται άδύναm! 'Ώ-. ' Σ ' - .ι:Dι.τΌς' τ'QΟΚ ...

-'Εκτός, παρακαλώ;

-"Αν ή μηιχανfι αύtοϋ• τού «Κοσμοκράtορα» εχη καl φτεροίιγες, που της έστι-rρέπονν ν' άνεδαίνη καl να κοιuρνιάζη <1τi) Μεγάλη Φωλιά.

Ό ά<1-cυινομικΟς δεν 'μπόριεσε να σuγκρατήιση μιa ζωηρη κί wrση: δυσπισ'τ'ίας.

Πώς ό <<Τρόμος» {}·α ήtαν ίκανΟς να συναγωνίζε-ται '' ' ' ' ' ' Κ. Γ' '"δ με τα γερακ~α και τους αεtους;... ι ο κ. ουαρνt ο ι ιος

δεν Wμει:νε περισ'σόυερο '<1τ''fιν τολμηρη αύτη ύπό{}εση.

Σ , , ξ' r ' ' δ, ' , το αναμεtΙα u, ε χε παρει τ'α · υο γρ·αμμαtα, τα παρ·έδιαλε ξανά, έξέ't'α:σε το γράψιμό rους μ' ενα μικρο φακΟ κι έπείστψι;ε για τfιν τέλεια όμοιότηtά τους. 'Όχι μόνο το ίδιο χέρ:ι, ιάλλa κι ή ίδια πiννα -rα εlχ;ε γράψει. Κι έκείrο τα γράμιμ:ατ'α τ'ΟU πρώτου, Κ.Σ.Μ ... Κτ'λ., έσήμαιναν άσφαλώς τ'ο «Κοσμ:οκράτ'ωρ» τού δευtέρου.

"Τσtερ' άπο λίγες <1τ'ι)ψ.Ες σιωπης, ό κ. Γουαρrνr εf.πε:

- Κρατώ to γράμμα σας καl σ'Uλλογvζομαι οtι ά<1φαλ&ς ε,[ΙJ'τε προορισμένος να παίίξε-rε σ'πουδαίο ρόλ.ο στην πα.ράξ'ενη αύτfι ύπό{}·sση η μάλλον <11'1ς δυΟ αύtΕς ύπο-.1\ ' π ' ' . ' ξ ' δ' - ' υεσεις. οια σχε:ση υπαρχει μιεtαι υ τους εν μ.πορω να

μανtέψω. Κατα τη γνώμη μοο ομως ή 11χέ<1η ύπάρχει. 'Α-, "δ ' ' δ' _!\' τ δ '~- ' ναι<:ατ'ευτηιχατε η• η <1την πρωτΊγ ·ε υ'α ηταν ιοιwυ :π:αραr-

ξ ,, ~ , ' ' δε' ενο αν ανακαtε:υοσα<1τ'ε και στη υτερη.

- Το εύχομαι, κύρ•ιε Γουάρνt, κι αύτfι ή εύχfι δεν πρέ;ττει να σάς παραξενέψη,, άφαί} ξέρετ:ε οτι προέρχεται άπο !Ναν περίερrγο ...

Σ ' ' - Σ ' I π λ' λ' Λ ' - ' - αν και σας, τροκ.... ο υ κα α. οιπον, <1ας το

ΕΚΤΟΣ NOMOr! 103

ξαναλέω: Να εί01αστε έτοιμος να φύγετε άμέσως μόλις λάδεαι διιαταγή.

Σrο άνα.μετα:ξiι τα πνεύματα εlχαν έξαφDη περισσότερο άπο την άρινηrικη άπάντηση τοϋ κυοορνήτη τοιϊi «Τρόμ10υ» προς τl.ς προτάσεις της άμερικανικfjς Κυδιέρ--

"'Επρ ' ' I , ' 'Αλλ' ' νησης. επε να γινη κα.ποLα ενεριγεια. α ποια;

Ποϋ να βρεDη ό Κσσμοκράrωρ; Κι άν έμφανι;ζόtανε ποv{}-ενά, πώς να ιruλληq;ιθη; Ή μ:η~ανή τιου ήταν προικισμένη με τ:εράιστ:ια ιαχύτηια, δεv ύπfjρχε καιμια άμφιοολία. 'Αλλα πώς κατόρ:Dωο'ε να εtσχωριήση στη λίμνη ΚLρινταλ, ποiι δεν εχει καμια έπικ:οινωιvία με τη -&άλασσα, και πώς καrόρD·ωσε να βγη άπΟ κε'ί; Τελzuuαια εlχε φαινtfι στην έπιφάνεια τής "-Α νω Λίμνης. 'Αλλδ. πώς δεν φά.~ε στο άναμεταξiι παu&ενά, στο διάστημα ιών όχιακοσίων μιλίων ποiι χωρίζει τl.ς διΟΟ λιμνες; ... ~ο έφευρέτης δεν πσuλσϋσε την έφεύρεσή ιο:u, κι είδαμε με ποιες περ~φρονηrrικες κι άπειληrικες φράσεις διετύπωσε την άρινησή mv ...

"'Εσrω! Θα ιΟιv {}-εωρ<Wσαν λοιπΟν έναν κακοσrοιό, έναντvον tOU όποίοv κά&ε μέσο, που -Dα μπορούσε να TO·V

κατασrήση άνίκανο για να βιλάψη, {}·α ήταν νόμι;μο ... Ή άσφάλει.α &χι μάνο τής 'Αμερικής, ά;'λ;λα κι όλό

?-σληρσu τοϋ κόσμσu το άπαιτοϋσε.

Ή ύπό{}-εση δτι χάD~ε -&ύμα κανενος δuσιτυχήμαmς eσ()ηνε όριιστικά, ύστερ' άπο το περιΟΟητ:ο γράμμα τής 15 'Ιουλίου. ~ο έφευιρ·έτηζ ύπfιρχε, ζοUσε κι ή ζωή του άποτελούσε δημόσ~ο κίνδυνο.

Κάτω ωτΟ την έπGδρισ;ση, τών Lδεών αύτ'ών, ή Κυοέρινη:ση δημοσίεψε το άκόλου6•ο άνακοινω-&έν:

«'Επειδη ό κυ6ερνήτης τοϋ «Τρόμου» άριvείιαι να διαπραγμ:ατ.ευDη την έκχώρrηση του μυσιικοιϋ wu άντl. οίαισδήπσvε ιιμfjς, έπειδη, ό τρόπος με τΟν όποίο χριησψαιτοιεί Πι μ~ανή το:u ά.ποτελεί κίνδυνο, έναντίον τού όmοίου εlναι άδύνατη κά6ε προφύλαξη, ό a:ν&ρωπος αύrος τ ί {}- ε τ α ι

104 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤαΡ

• ' I I 'τ"- S:..--- 'ζ • - I I ε κ τ ο ς ν ο μ ο υ . χm;ιυυχ.ιμ.α ·εται εκ των προτεeων κα-

{}-ε μέτ'ρο, που &·α εlχεν ώς άποτέλεσμα την κατ'αστροφιi} της μηχ;ανi'jς τσu καl την έξόντωση τσίΊ μυστηριώδους αύτοv έφευρέwu».

τΗ1!αν ή προγραφή, ή έπικήριuξη! Πόλεμος έξοιντωτικΟς ·εlχε κηριuχ&η έναντίον τού Κο

σμ.οκράτορος αύtοϋ, που -&εωροϋσε τον έαυτό του άροreτα uσχυρό, ώστε να πρ0%αλη ΚJαl ν' άψηφάη όλόκληρο 'Έ&νος

' 'λ ' • 'Ι - και μα ισtα το αμερικανικο.

'Απο την ή μέρα έ%είνη, μεγ~λες άμοιοος προκηρύχτηκαν για Οποιοιν 3-' άνακάλυπτε το κρησφύγετο τού έπιικίνδιυινσu αύtοιϋ άν&ρώπου, για δποιον 3-α ~ατόρ·&ωιvε να τΟν σuλλά6η, ά:παλλάσσαννας τη χώρα άπΟ το διαρκη κίν~ ποiι την άπειλοUσε.

Έν(Χντiον τοϋ άγνώστου

Το τέλος τού Ίουλί'<ΥU πλησ~αζε. Οί eφημ;ερίδες δεν Μαοον να κάνουν λόγο για την

• L_Q. κ I I 51.~ I ' λ υπυu·εση. ωrοτε, κwrοτε uιtμοισιεοοtανε καμ.ια π ηροφο·

ρ(α, 31JO'U α~α6ιε την περιιέριγεια τοϋ κοινού, άλλα χωρlς να έπι6ιε6αιώνεται.

ΤΙ \ fl. \ \ \ β Ι Vf > I "λ ιποtα το σΌυιαρο και το ασιμο. r..ιναι ευνοητο α -

λωστε δtι οί μεγάλες άμιοuοος ύπέ&αλπαν την πλάνη, tlς ~~IIC' Ι 'δ Ι \ ι \ λ6 ψ~.:ιrrικει; ει ησεις, τις καποτε και κα πιστες.

Σήμερα eλεγαν δtι το αύtοκίνηtο εlχε περάσει κάπου σαν ·σίφουνας. Αύριο λεγόταν δtι το πλοίο φά'\Ι'Ι)Χε σε κάποιαν ά:πο τlς πολυάρι3-μες άμερ·ικανικkς λίμνες ... "Άλλοτε τη)-ιεγρ•αφοιUσαν δtι το ύποοριύχιο εκα.με -γυμ:νιά'σια σε κάποιο πέλαγος .• Όλα αύtα tα 8ολεπε ή φανtασ(α έξημμένων άν&ρώπων, με το μεγε&υνtικΟ φακΟ τοο τρόμοιu και τών μεγάλων άμοιΟών ...

'Αλλ I 'λ I I . α, τε ος παντων ....

ΕΝΑΚΤΙΟΝ TOr ΑΓΝΏΣΤΟr 105

Στlς 29 'Iouλίoru ό τζrον ΣτρΟκ πijρε δtαταγη άπο τΟν προ"ίστάμενό ίΟ'U να πάη στο γραφείο του•, χωρlς να χάση, ούτε στιγμή.

"Τστερ' άπο είκοσι λεπτα της ώρας, fίταν έκεί. -Να φύγετε. σε μια ώρα, Στρόκ, του εlπε. - Για J110iι; -Για το Τολέδο. - Φάνηκε ποιυ:&ενά. - Ν αί. .. Κι έκεί {}α λάοιετε τlς τε;λευταίες πληροq:;ορ·ίες. - Σε μια ώρα, οί άν3ρωποί μοu κι έγrο ξεκινσίιιμε ... ___. Πολυ κιαλά, Στρόκ. Καl σaς Μ·νω ρητη διαταγή ... π

, , Γ , - οια, κυριε σuαρντ:;

-Να πετύχετε! Αύτη τη φορα να πετύχετε! 'Ώστε λοι.;τον ό μυστηριώδης Κοσμοκράτωρ έμφα

νιζότανε ξα:να στην 'Αμ·ε;ρικανικη Συμπολιτεία. Δεν τον εlδαν άκόμα ούτε οί σtεριές, οϋtε οί {}άλασσες της Ειύρώ-

Δ , ' ' 'Α λ ' ' "λ ' .Q' τ • πης. εν περασε τον τ αντικο, μ ο ο ποu υα ηταν ικα-

νΟς να τΟν διασχίση, σε τέσmρες μέρες. 'Ώστε μόνο στην 'Α ' " ' ' ' Κ ' _<ι' -μερικη εκαιμε τα πει.ραμαtα τοιu; ·αι υα μποροοοt κα-

νεlς να σuμπερ·άνη ·άπ' αύτο πο)ς η·τtαν 'Αμερικανός; Το μυστικο της έπανeμq;άνισής τιοu το fίξερ·αν μόνον

ό διευ3υντi]ς τής 'Αστυνομίας κι ό <ΧΟ't'WΟμικΟς ύπάλληλος που εlχε φέρ1ει την είδηση καl μΕ τΟν όποίο {Μ σ'U'Υεννοείτο ό Ί'ζrον Στρόκ.

:Καμια έφημερίδα δε δημοσίεψε την εί:&ηση αύτή, γιατl καμια δεν την εlχε μά-6-ει. '~'Η ταν άπόλυτη άνάγκη να μ η δια;δο{}η τίποτα, προτοιU τελειώση ή έκστρατεία ποιiι έτοίμαζαν.

·ο · ' ' .,, ιλε ' ~~~ "'Α αστuνομικος που εστε την ειvιrnι - ρrοuρ

Ούελλς λεγότανε- ttα mιUς περ·ίιμε:νε στο Τολέδο.

Ό Τζων Στρόκ, δ Ναδ f'οruώλκερ κι ό τζων Χ<lρτ πijραν άμέσως το t'ραίνο καl στlς όχτω το πρωl θφτασαν σ-cο Τολέδο, που βρίσκεται στη νοτιοδυ-cικη οχ{}η της λίμνης '~'Ηρ·ι.


'Εκεί rοiις περ·ίμενε ό Ούέλλς. Εlχε προειδοοοιη{Η'j για τον έρχομό τους κι θσ;οcυσε

' ' , να τους συναντηση.

Ό Ί'ζοον Στροκ τον έμάνtεψε, πρΟt'ού άκόμα κατε6fι άπΟ to βαγόνι, άπο τον τρόπο ποv κοιοοvσε τοιUς επι6άιες. κ . ' ' λ , ι αμεσως τον π ησιασε.

-Ό κύρLος Ούέλλς; ... ιΟν ρώ.τησε. ·ο Σ , · , · , - κ. ιροκ; ... απαντη'σ'·ε αυως.

-'Εγοο εlμαι! - Στlς δ~αταγές σας.

- ΜπορσUμε να μείνουμε λίγες ώρες στο Τολέδο; ρώ-τησε ό Στρό·κ.

"'Ο , , :J'δε , , Σ , t''Ώ-.. t' ,~ - χι, ·με την α ια σας, κυριε τροκ... .ι:.ιvα αμαζι

με δυο καλa άλογα μiiς περιμένει σ"dtν αύλη τοϋ στα-3-μ.οϋ. ΠρέJt!ει να φύγουιμε άμέσως, για να είμαστε έκεί ποiι πρέπει προτού βραδιάση!

- Σας ~ολοuttούμιε, ·άπάντησε ό Σ:tρόκ, κάνιονιτας νευ .. ' • .<\ , ' ., !.\ ζ' κ ' , μ:α σtους ανu·ρωποιυς τΌυ να ερuου\1 μ:α ι mυς. αι πηγαι-

νουμε μακριά;

- Καμια είκοσαρια μίλLα. - Καi πώς λέγε-vαι αύιο το μέρος; -Μπλακ - Ρόκ.

Τό μ.υστηptώοες uπotSpuχto

Ή άμα'ξα εΙχε ιέσσερ·ες {}έσεις. Πήρανε μαζί τους τρόφφ.α για πολλες μέρ,ες, γιιατi

J11ρώτ.α, πρώ-vα δεν i]·ξeραν πόσο {}α διαραωύσε to -vαξίδι " ' , ' t' - , '1" t'l!

τους, κι ε:mει-tα το μερος, στο οπιοιο πηγαιναν, η:ταν ενας

ερημος μικρος δρμο;, JfoV δεν τον έσύχ.ναζαν ούτε οί χωρικο1 της π:εριοχfις, οιUτε οί ψαράδες καί, έπομένως, δεν μπορούσαν τίποιτε να προμη&ευτοιUν έ:χ:εί.

Εύτυχώς, η·τιαν καλοκαίρι, Ίοιύλιο; μήνας, ώστε δεν

Τ Ο Μ r Σ Τ Η Ρ Ι Q Δ Ε Σ r Π Ο Β Ρ r Χ Ι Ο 107

εΙχαν να q;οδιη3ούν άπο την ύγρασία, αν άναγκάζονtαν να περάσοvν μιά, δvο νύχτες στο ϋπαι-3'ρο.

Πι3·ανώτατα, άλ:λωστε, αν ή άπόJ!Ιειρά tΙΟ'υς εμελλε να πετύχη, να γύρι~ζαν σε λίγες ώρες .•

'Ή ό κuδιερνήτης το{r «Τ ρόμοu» ttα πιανόταν έπι τόποv, προtού προφftάση να ξεφύγη, η ttα το οοκαγε - καl τότε mρεπε να παραιτη{}οϋν άπο κά-ftε έλπίδα πως {}α τον επιαναν.

Ό "Αρτουρ Ούέλλς, ήλικίιας σαράντα περίποv χρονών, 1]τιαν ένας άπο τΟΟς καλύτερους \!;ταλλήιλοvις της άμιερικανικης 'Αστυνομίας. Ρωμαλέος, tολμηρός, ψύχρ-αιμος, εδειξε τα προτ:ερήματά ταu σε JΥJΟιλλες περιστάσεις καl σε μερικες μά•λιστα με κίνδυνο της ίδιας t'O'U της ζωης. Ένέπ:νεε μεγάλη έμπιστοσύνη σtαuς προ'ίσταμένου; του, οί όποίοι τΟν έκτιμοϋσαν πολύ. Στο Τολέδο βρΨσκότl(ινε για άλλη ύπό3εση, δταν, μια σύιμπτωση, τον ε3·εσε σια ϊχνη τού «Τρόμου».

Ή liμαξα κυλlοιϋσε γρήγορα κατα μf}κος της άκτf}ς tf1ς τΗρι διευfhινόμ:ενη προς τη νοτιοδυtική της άκρη.

~Η μεγάλη αύτη λvμνη βρrσκει'αι άνάιμεσα στ·ον Καναδά, πρΟς βορράν, και στις πολιtείες 'Οχάιο, Πενσυλ6άνια και Νέα ~Τόρκη. Συγκοινωνεί .άπο τ:α βορεωδuτ:ικα με ' λ' ~τ ' ' λ' Σ ' Κλ ' ' ' ' Ν τη tμνη ρων, τη ιμ:νη αιν αιρ και τ:ο ποτα;μι τη-

τρόιτ. Οί έκ6ολές της γίνονται κατα τα βορειοανατολικά., στη λίμνη 'Οντάριο, άνάμεσ:α στ:lς οχ-ftες τού Νιαγάρα με

' I ι τοvς περιφημους κα-vαρραχτες τοο.

'Ενώ τα άΊ.χηα ετρεχαν με καλπασμό, ό τζων Στροκ συνομιλοίiσε με t0ry ""Αρrτοιuρ Ούέ:λλς, κι εvσι θμα~'ε τί 1]ταν αύtο πσU τΟν άαμε να στείλη το τηλεγράφημα έκείνο προς τη διεύ{}wση της 'ΑσcuνομCας της Ούάσιγmον.

'Εδώ Κιαt σαρανtαοχtω ώρες, το ·άπόγευμα τfις 27 'Ιαυλίου, ό Ούελλς πήγαινε καδάλα πρΟς την πολίχνη Χάρλ. 'Απείχε άπ' αύτi}ν περl τα πένtf μ~λια καl διέσχιζε ενα

108 Ο J{OΣMOKPATQP

μικρΟ δάσος, δταν, ξαφνικά, εlδε ένα ύπΟΟρύχιο πΟΟ θπλεs στη~ έπιφάνεια της λίμνης.

Σταμάτησε, ξεπέζεψε, προχώρησε στην άκρη του δάσους κι άπο κεί, κ,ρυμμένος πwω άπο μια λόχμη, εΙδε με t'&. tδια του τα μάτια το ύοο6ρύχω έκείνο να σταματά στη μέση τού όQμίσκσu Μπλακ - Ρ όκ.

τΗταν, άρ·αγε, ή άσ{ιλληπτη. μηχανfι t'ών παραλίων του Μπόσtοιν και τής λίμνης Κίρινrαλ, αύtο ποιU άναδυόταν για να προσορμιστή;

'''Οtαν το ύποορύχιιο εφτασε κάτω άπΟ τσUς βράχους, δυΟ άν/}ρωσrοι πήδηο'αν στην άκτή. "Ε,, "'τ" ~κ ι ' :νας απ αυτους ηταν, αραγε, ο οσμοκρατωρ, ε-

κείνος για τΟν όποίο δεν ·εΙχε άΚJ()!U(}'τή τίποtοα πια άπΟ την τελευταία τοιu έμφάνιση στην "Α νω Λίμνη; ... Το σκάφ>ς έκείνο, ποο εΙχε άναδυltη άπο τα βάJ8η της ΤΗρι, ftταν άραγε ό μ:οοτηριώδης «Τρόμος»; -"Ημοιννα μόνος, wyε ό Ούέλλς, μόνος σε μιαν άκρη

τού όρμίσκου... "Α ν εtσαστε και 01είς έκεί με w\Jς άνθ-ρώπους σας, κύριε Στ:ρόκ, τ'έσσ'ε.ρες ένανtίον δvό, fi&. μπορούσαμε να τοος έπιτε8ιοuμε και να t'oVς συλλά6σuμε, προrού προφτ.άσονν να έπιδιοοσιτσϋν και να μάς ξεφύγουν.

- Βε6αιόtαtα, άπάντησε ό τζrον Σt'ρόκ. 'Αλλ&. μ~ πως ύπηρχιαν κι άλλοι σtο πλοίο; 'Αδιάφορο! "Αν πιάνα-

' , _n, _Q. ι ' r με αmους, u·α μα:υ·αιναμε ποιοι ειναι ... -Και προ πάντων, πρόσitεσε ό Ούέλλς, άν ό ένας άπ'

αύrοiις ftταν ό κυ&ρινήτης τοιϋ «Τρόμσu»! - Το μ6νο ποiι φΟΟαμιαι, Ούέ'λλς, εlναι μήπως t'O ύ

πο6ρύχιο αύtό, όποιοδήποτε κι άν εΙναι, θφuγε άπΟ τΟν δρμο, ύστερ,' άπο την άναχώρησή σας.

- Αύτο -&.α t'o μά{}οομε σε λίγες ώρες, και μακάρι να δώση ό ΘεΟς να t'o ξανα6ρούμε, Σtρόκ, έκεί. .. Τότε, ά-, μα νυχt'ωση ... -'Αλλά, ρώτηιrε ό Στρόκ, δεν έμείνα-οε ώς το βράδυ

στο δάσος;

Τ Ο Μ r Σ Τ Η Ρ Ι Ω Δ Ε Σ r Π Ο Β Ρ r Χ Ι Ο 109

"Ο ...... ,.,.,... ' , , " ' τ ~.!δ - χι... .L .. ψv r α κατ α τις πεντε, εφtοοα σ't'Ο ΟΙΙ.G ο

κι ά.ι-το κεί, τ'ο· ίδιο βράδυ, τηλεγράφησα στην Ούάσιγκ-rον. - Χ τές, ξανα!πήγαίε στο Μπλακ - Ρόκ; -Μάλιστα. τ' . ιι.......:"" β , ' , ' ~ - ο υποuvvι.ιο ρισκοταν ακομη. εκει;

- Στην ίδια {}·έση. Κι οί δυΟ άν&ρωποι θπίσης. Κατa τη γνώμη μου, κάπισια βλά&η της μηχανης ταUς άνάγκασε

' , ' , ~ - , να Κ!αtαqΛJΙγουν στο εριημο εκεινο μερος ... -'Όπου Ί'Μ μείνουν ώσ.πσu να τη διοριtώσονν. Πολiι

π11θ·ανόν! Κι αύτη ή βλά&η :&a τοiις έμπόδισε να πάνε σtο συνη:&ισμέ'\-"0 τοvς κρησφύγετο ...

- Το πισtεύω, γιαίl ·εlχαν ξεqχ>ρtώσει διάφορα ύλιχα O'rijν ά.κρογιαλια καί, οσο μπόρεσα να ίδώ, χωρlς να κινήσω u1:ν πρισσοχή τοιυς, μου φάνηκε δτι κάίι μαστόρευαν Ο'ίο πλοίο ...

Μ , ' - • ς:_ • .! - σνο εκεινοι οι uuu; -Μόνο. -'Αλλά, παρατήρη!σε ό Ί'ζrον Στρόκ, δυΟ άνιtρωποι

φτάνουν για να δ·ιευ&ύνουν μια μηχανi} τόσο γρ·ήγορη, πόtε σαν αύτοικίνητο, πόtε σaν πλοίο καl πό-vε σαν ύπο'-6ρύχιο;

Δ , ' ' ' Σ ' 'Αλλ' ' • ' ' - εν ίο πι<rτευω, κυριε τροκ. α, την ημερα ε-

κείνη, δεν ξανάειδα παρa τοιUς δuΟ άνιtρώπ.ους ΠIO'U εlχα ίδη καl τi]ν προηγοίιμ:ενη.. 'Επ:ανειλημιμένως πλησίαιrαν τη λόχμη, δπου ήμουνα κριυιμμένος, κι εκοψαν λίγα κλαδια για ν' άνάψονν φωτια πάνω ιrτi]ν άμμο. Ό δρμος έκείνιος εlναι τόοο έρημικός, οοσ'tε δεν ·εlχαν φόοο δτι μποροUσε να τοiις ίδη κανείς.

____,Θα ίΟUς άναγνωρίζαrε, αν ίους ξαναδλέπατε;

- Εοολώταrο! Ό ένας ηταν μέ-rρ·ιιος στο άνάστη·μα, λ , ' 'δ ' , , , ~ο "λ ρωμα εος, με α ρα χα:ρακτηρι.Ο'ίικα, με γενεια... α -

λος πιΟ κονtrος καl πιο παχύς ... ..,~ιία λοιπόν, δπως την προηγούμενη μέρα, θφuγα κα-rα τlς πένtε ... 'Όταν εφrασα στο Τολέδο, μου εδ(Ι}(J'αν ένα tηλιεγράφημα -rοϋ κ.

110 Ο KOΣMOKPATSlP

Γουάρντ, που με είδοποιοϋσε για την άφιξή σας, κι ηριDα va σάς ύποδεχτώ σrο σmi}μό.

Το βέ&αιο λοιπον ηταν αύτό: 'Εδώ και τρ·ιαντηέξη ώρες, το ύποδιρύχι!()Ι εΙχε προοορμιστ:fi σtο Μπλακ - Ρόχ., _<ι_, ', ',' , ,

πιuανωτατ.α για καποιιαν α:π:αρ·αιtητη επισκευη, κ:ι ισω;, ' αλ, , _cι' ' "/!..,... ' , ' -

για κ η τοιυς τ:uιχη, uα το ε"'-'·ισκαν ακομα εκ:ει.

"Οσο για ιljν παρουσία tού «Τρόμου» Ο'τftν. τΗρ·ι, αύτη μποροιϊισε να έξηγη.{}η φuσικώιvατια, κι ό "Αρtοιυρ Ούελλς συμφώ·νησε με τον Σ-rρόκ: Την τελευταία φορά, ό «Τρόμος» εlχε έμ:φανιστij στην" Ανω Λίμνη.. 'Α"Νλα την άπόσι<αση άνάμεσα στη λίμνη αύτη και την ΤΗριι μπορσUσε να τιη διανύση, είvε δια ξηράς, άκολου{tώνrαις τοiις δρόμους τού Μίτσιγκαν ώς τη δυτ:ικη δχ{}η της λuμνιης, είτε άπο το ποrάμι Ντηrρόιτ, πι{tαινώτατα ύποδρυχίως. ~οπωσδήποτε, στfιν ξηρa το πέρασμά τσu δεν εlχε σημειωDη ποιul}ενά, μ' ολη την άστυνομικη έπίδλεψη ποιU γινόταν έδώ αύσιηρόιε.ριη πιαρα όποuδή~οτιε άλλ.ου.

Δεν εμενε λοιπΟν ΠΙαρα ή ύπό3'εση δτι το αύtοκίνητο εlχε μετ:αδιληιDη σε πλοίο η σε ύποδρύχιο, κι 8τσι ό κυ&ρνήτης και -το πλήρωμα μπόρεσαν να φ'tlάοουν, ά&έα-ται, στη λίμW] τΗρι.

Και τώρα, αν ·ό «Τρόμος» εlχε έγκαταλείψει τΟν δρμο η αν -οοiις διέq:εuγε, τη στιγμη που {)-α έπιχειροίισαν να τΟν πιάσουιν, ή ύπόD·εσή -τους ήτιαν χαμένη.

ΔυΟ καtαδρομι:κα βρίσκοινtαν ύπ' άφον στο λι.μάνι του Μπούφφαλο, στην άκρη της τΗρι. Πρmου ό Τζων ΣτρΟκ φύγη άπο -τfιν Ούάσιγκτον, ό κύριος Γουdρ·ντ τΟν εlχε ειδοποιήσει σχετικά.

'Ένα τηλεγράφημα προς τοiις κυ6ερνίiτες -τών καταδρομικών αύtών 1Μ 8φτανε για να καταδιώξουν, στην ά

νάγκη τΟν <~Τρόμ!Ο».

'Αλλα πιDς fM τΟν έφταναν με τη διαοολεμένη tαχύ-' . , κ .. , ξ , ~ f-....'

τητα ποιu ανlέΠτu•σσε; ι αν yινοτ.ανε, ·α:φνικα, υπο"'-'ιιιχιο,

ΑΠΟrΟΗΤΕr.ΣΗ!. .. 111

πώς {1-α τΟν ΚWJftοιϋσαν κάτω άπο τα 'VSQ'α τής ~Ήρ·ι, δπου, άσφαλώς {Μ ζητούσε καταφύγιο;

Ό .,Αρτσuρ Ούελλς ήταν σύμφωνος μl τον τζων Σ ' ~, ' , ' ' L."2.. ~ , ~~ .a' τ ' ' τροκ οτι, στην ανιση αuτη ΠWΙ.η, η νι;<.η υΙό 1u'α ηταν με το

μέρος τών καταδρομικών. 'Ώσtε, άν Φ έρχόμενη νύχτα άποτύχαιναν, όλόκληριη ή έκστ'ρια:reία -θ·α ναυαiγούσε ...

Ό Ούελλς εΙχε πη δtι ό δρ,μος Μπλακ - Ροκ συχναζότανε πολυ λίγο.

tO δρόμος μάλιστα Π1Οiι όδηγεί ά.πΟ -ro Τολέδο στη Χαρλ είσχωρεί σt'α ένδόrερα, οϋτως ώστε ή &μα'ξα, q;Ιrάνονvας κονrα σ'tΟν δρμο, δε ftα φαινόt1αν άπο την ά:κτή.

'Εκεί {1-α ήrαιν εύκολο να πλησιάση, κρυμμένη μέσα στα δέντρα της λόχμης, και τότε, •Otα'V νύχ.τωινε, ό Ί'ζων Στρ{>κ κι οί ~σ<rοί του -θ·α προχωρούσαν ώς την άκρη της λόχμης, πρΟς το μέρος τής λ~μνnς, κι ιάπο κεί, άD·έατοι, Dα μπορσUσαν να παρακολοοfiοιϋν τα δσα σuνέ6ιαιναν στΟν δριμο.

Περικuκλωμέvος άπο βράχους άπόκριημνσuς, σχεοον κάD·ετους, ό δρμος αύrός, ποiι τΟν χτ'Uπάνε διαρο-ιώς τα κύμ,ατ:α της λψ:νης, θχει βάιθο; δέκα περιίποu μέτρα σ' ολη rou τiιν περίμετροι.

tO <<Τρόμος» λοιπΟν ftα μποριοιϋσε, είtε πλέοντας στfιν έπιφάινεια τών νερών, εί-rε κά.rω άπο -rα νερά, να πλψηάζη ' β ' δη • λ ' , ' ι;:._ ... ι , , τ • τη ραχω · ακρσγια ια JOOrU, σε uuυ, τρια μεριη, ηταν ανοι-

χτή, άφήwνrας μερικα μέτρα άμ,μοιυδιάς, ποο 8φτανιε: ώς την άρχη τής λόχμης, δηλαδη σε άπόσταση έ6δομήντα μ' έΚJατο μέτρων.

'Α , ! πογο7ϊτεuσ7ϊ ...

ΤΗταν έφτα ή ώρ:α βρά&υ, όταν ή aμαJξα 8φtασε στο δάσος.

"Εφεγγ:ε ά.κόμη άρκετα κι έπομένως δεν μπορούσαν

112 Ο ΚΟΣΜΟΙ\ΡΑΤ2Ρ

να πλησιάσουν στο δρόμQ χωρlς να εχουν φόδο να του; δουν, εστω κι {iy περπατσίJΙσαν 'άνάμεσα στα δέντ:ρα.

"Αν το ύποδρύχιο ήταν άκόμα στη ftέση τσυ και ταUς t6λεπαν, εϋκολα ftα μπορσUσε να ξεφύγη - στi]ν περίπτωση, δηλαδή, που ή έπισκευή τσυ εlχε τιελειώσει. -'Εδώ ftα στ~θμεύσουμε; ρώτησε ό Ί1ζοον ΣτρΟκ τΟν

Ούέλλς, οrαν ή άμαξα στά8ηκε στα πρώτα δέντρα τού δάσους. -'Όχι κύριε Στρόκ, άπάντησε έκείνος, )tαλύτ'ερα να

προχωρήσσuμε πιο βαθιά. 'Έτσι ftα είμαστε βέδαωι Οτι δε {}α μας ίδη κανείς.

-Ή άμαrξα μοορεί νιΧ προχωρήση κάϊω άπΟ αύτα τα δένtτρα; .

- Μπορεί, ώτάντησε ό Ούέλλς. Πολλες φορες διέσχισα αύτο το δάισος πρΟς δλες τις διruf}ύνσεις. Σ' ένα μέρος άνοιχtό, πεντ:ακόσια ώς έξακόσ'ια βήματια άπο δώ, τ' άλογά μας ftα βρούνε να ιβοσκήσουν ... Μόλις μας το έπιτρέψη το ~tάδι, -Gα κατeοοuμε στην άκρογιαλιά, ώς ταUς βράχσuς παU κυκλώνουν τΟν δρμο.

"'&ρεπε ν' άκολου{}ήσουν τις ,συμΟΟυλες τού Ούέλλς.

Ό άμαξας εσυρε τ' άλογα ώτο τα χαλινάρια, οί ά4

στυνομικοl άκολού8ησαv πεζοl καl μπήκανε βαftια στο δάσος.

Πεϋκα, βαλαν~διες και κυπαρίσσια άπιοτιελοοοανι το δάσος αύτό, ποu το εδαcρός του το σκέπαζε ένα παχu χαλl άπο χόρτα και ξερα φύλλα.

Τόσο ηταν πυκνα τα ψηλότερα q;υλλώματα, ό'>στε οί άκτίνες τού f]λισυ, ποο βασίλευε την ώρα έκείνη, δεν κατόρftωσαν να τα διαJσΧ.ίσοον.

Οϋrε δρόμος φαινότανε ποοlt'ενά, Ο'ίίn: καν μονοπάτι. Κι δμως ή άμαξα κατόρr8ωσε να φτάση στο άδεντρο μέ~ ρος τοϋ δάσσuς σε πέντε λεπτα τής ώρας και χωρlς πολλα έιμπόδια.

Α Π Ο Γ Ο Η Τ Ε r Σ Η ! ... 113

Το μέρος αύrό, παU το τριγύριζαν ψηλa δένrρα, fιταν Ενα κατωrράσινο λιοοδι.

ΆφοiJ τούζ Ιlφ"Ιjνοtν νόι έπι!S ι6οtστοiJν, θόι πεp!μενοtν τ-ήν κοtτιiλλ"Ιjλ"Ιj στιγμή

γιιΧ νι); 7.1)~-ήσουν πιiνω στό δποδpόχιο . (σελ . 126)

ΤΗ , , , ' ' 'δ δ' ~tι' • λω , ταν μερ-α ακομα και το σκοrα ι ε υ απ νοτανε

προrού π:εράση τσuλάχιστο μιa ώρα. Εlχαν λοιπον καιρο

8, J{ο:;μ-:Jκpcίτωp


να διοργανώσουν την κατασκήνωσή -uοιuς καi ν' άναπαυDοϊΊν άπο το ταξίδι, το άρκ.ετα έπίμανο.

Βέδαια, ή έπι:Dυμία τους ηιταν να παν άμέσως στον δρ,μο, για να tδοuν aν ό «Τρόμος» βρισκόταν άκόμα έκεϊ.

'Αλλ' ή φρόνηση τους συγκράτησε. Λ ' t: ' ' ' 'δ 5.\.' ' , , ' ιγη υπομονη, και το σκοtα ι u·α mυς επετρεπ,ε να

φτάσαυιν στον δρ·μο χωρiς κίνδυrνο νια τοιUς ίδοιϋν. Αύτη η.ταν ή γνώμη τοιU Ούέλλς, κι ό Τζων Στροκ

νόμισε καλο να συμμορφω{}η. Πει:νοιUσαν καi διψοvσαν. "'Εφαγαν λοιπον κι ήπιαν δσο ήrft-ελαν. "'Επειτα &να

ψαν τlς πίπες το:uς, περιμένονrας τη σ'τιγιμη που fM ξεκιναUσ'αν.

Σι γη άπόλυτη βασίλευε σ'τα ένδότερα τοu δάσους. τα τελευ"Vαί:α κελαηδήιμ.αtα τών ~υλιών είχι:wε πάψει.

'Όσο πλησ'ίαζε το βράδυ, ή αϋρα επεφτε σιγά, σ'ιγα καl τα φύλλα μόλις έσείονων στlς &κρες τών ψηλότερων κλαδιών.

·ο ) , , , tl , , , , δ , ουρανος σκοτεινιασε γρηγορα, υστερ απο τη uση

τοίί ήλιοιu, καi -ro· νυχτερινΟ <JΙΚοτ·άδι διαδέχτηκε το λυκ~ φως.

Ό Τζων Σιρ<m κοί·ωξε το ρολό·ί "Vου. 'Έδειχνε όχιώμιση.

- Εlναι &ρ'α, Ούέλλς ... -'Όποτε {}έλετε, κύριε Στρόκ.

Λ , '' ' - οιπον, ας πηγαινουμε.

Ε, ' ' ξ ' ' ' ' , ' ''λ ' ' ιπανε στον αμα α να μην αφηση τ' α ογα υου ν

άπομακρ·υνθοϋν άπο τ·ο λι6άδι στο· διάστημα της άπου-' ' ξ ' σιας των και εκινησαν.

Ό Ούελλς πήγαινε μ.ιrροσrά. Ό., Τζων Στροκ βάδιζε άπο· πίσω του, άκολοrυ/}οιύμε

νος ά:πο τον Τζων Χαρτ κα.l τον Ναδ, Γοuώλκερ. Μέσα σ'το· σκοτάδι Ι}·α διυσκολεύονtαν πολυ να βροuν

' δ ' " δ' ' ' ,. ' t δ ' ' ο ' 'λ λ το ρομο, αν ·εν τ·οruς εχρησιμευε για ο ηrγος ο υε ς.

ΤΑ ΝΕΡΑ ΠΟf ΑΝΑΤΑΡΑΖΟΝΤΑΙ 1\5

Τέλος, θψrασα:ν σdjν άλλη άκρη του δάσοrυς. Μπροστά τ'ους άπλωrνόταν ή άμμουδερη άκ:ρογια-

λ ' ., ' ., Μ λ' Ρ' ια, ως τσy οριμο π ακ - οκ.

Σ ' ' , ιωπη, κι εριημια.

Μπορούσ'αν να προχωρήσοvν χωρlς ~ανένανι κίν()υ-"Α · τ , β ' , , , - ,~ ~ νο. ν ο «1 ρομος» ρισκοταν ακομα εκιει, ε.πρεπε ασφα-

λώς να εlναι άγκυρο6ολημέ~ος πίσω ciπo τortiς βράχους. 'Αλλ' β ' ' ' ' - Α' ' τ ' ζ' α ρισκοταν ακομα εκ.ει; ιnο ηταν· το ητημα ...

Τη στι.γμη έκείνη, ΠOrU έ.πρόκιειτο να κρ&Υj ή τύχη τής έπιχείρ•ησής τους, ή κ.αριδια τσU 'Γζοον Στροκ χτυποuσιε σα

' , _(\ελ ' , να ηυ' ε '\!α σπαση.

tO σuελλς νεύει να προχωρήισονν. tH άμμος της άκτης τριίζει κάτω ά.πο τα πόδια τ·οιυς.

"Τσrερ' άπο διωtόσια άκόμα βιήματ:α, σε λίγες στιγμές, φτάνσνν σ' Ενα ά"VΟιγμ:α τώ·~ βράχων, σε μια δίοδο ποiι όδη;γεί στην οχ1}η της λίμνης ...

τ, ' Τ' ' ιπσvα.... ιπσrα .... tH .<\..{......... ., • Ο' 'λλ ' ' ' ... uι:.υιf, οπου ο υε ς, πρ·ιν εικιοσιτεσσερες ωρ·ες,

εΙχε ίδη τον «Τρόμο», ήταν αδειανή.

tO Κοομοκράτωρ δε βρι:σκόtαν πια σ-rον ορμο Μπλaκ - Ρόκ!

τ~ νερ~ πού άvαταpάζοvται

Βέ6αια, ύπijρχαν πι-&ανότηtες δτι ή μηχανή ποιU ζητοιϋσαν να βρουν δε -&α βρισκότανε πια σ' Εκείνη τη 1}έση, δπου ό Ούέλλς την εlχε ίδrη ν' άναδύεται το· ώτόγευμα της 27ης Ίοuλίου.

"Αν κ.άποια βλάδιη τοϋ -ι1ρι:πλσϋ κινηrτηρίου της σuστήματος την ε{χε εμποδίσει να φrάση, δια ξηράς είτε δια {}αλάσσης, στ:ο σ:υνη{}ισμένο της κ:αταιφύγιο και τi]ιν εlχε ' ' ' ' e._ λ ' ' ~, Μ λ ' Ρ ' ' " αναγκασει να αγκυροuο ηση: σιτον ορμ:ο π .ακ - οκ, τι ε-

πρεπε να σκεφτονν, άφu δεν τfιν ε&λεπα:ν πια έκ!εί; ... "0-


τι ίσως εlχε έπισκευαστf] κι εlχε έξακολοιυ&ήσει το δρόμο της, έγκαταλείποντας τη λίμνη "Ήρι.

Κι δμως, έκείvη την ήμέρα, οί aστυνομικοl δεν 1]θελαν να παραδεχθούν, να λάοουν ύπ' οψη τους και ηΊν

, .~ι , • , , , .~ι ... Η , β , e. τοσο πιuη·νη αυτη υποuεση. ταν, τουναντιον, ευωοι.

δτι, οχι μόνιο έπρό?-UΞιτο για τον «Τρόμο», δ.λλα κ,αι δτι θα τον ίf6ρισκαν ciκόμα στη itέση ποιU τΟν εlχε άφήσει ό Ούέλλς. 'Απ' αυτο λοιπον μπορεί κ.αvεlς να φανrαστη την απογοήτευσή wruς, την απελπισία τους!

'Ολόκληρη ή έκστρατεία rους έκμηδενιζόrαν σε μια Ί σrιγμη.

"Αν ό «Τρόμος» έξακολαυθοu<JΙε την πορ•εία του πάνω στα νερa η κάτω ιiίτο τα 'Jερα τ'ης ... Ηρι, το να τον φτά-

,,,, τ , ,, , ... , σουν και να τον πιασοιυν ηταν πραγμα ανω'tερο α:το τις

δυνάμεις τους, κι άκόμη - γιατί ν' αυrωt'ατώνται; - άπο κάθε άνθρώπινη δύναμη!

Κι δμως είχανε λά6η καλα τα μέrρα τους. ΕΙ χ αν δλε; τlς πιit-ανότηιrες της έπι τ'uχίας. "Αν, τη σ'τιγμη ποιU sφταναν έκεί, αί δυο ι:ϊντρες έ

χείνοι, τσuς όποίους εlχε ίδη ό Οuέλλς, βρίσ"..tοντα'ν άκόμα σ'την άκτή., /}α μπορο<Uσuν -- ερπονrας -να ταUς πλη,σιάσ'ουν, να πέσουν &πάνω τους χ.αl να τους πιάσ'ουν, προτού προφτάσονν να έπιο·ιοωrrοUν.

"Α ν aπεναντίας βρίσκοινr·αν aπάνω στο ύπο&ρύχιο. 3α περίμεναν πίσ'ω ciπo τους ·βράχοvς ν' άποοι6αστούν στη στερια καl {}α το~Ίς fj1ταν εύκολο να μην άφήσουν να ξαναγυρίσουν σ·το καράοι ταυς.

Κι Jίταν μάλιστα πι{}ανΟν δτι --- άφοϋ ό Ούέλλς, ' ' I I .\\ ' ' ' δ I δ' [δ "λ και την πρωτη μερα καuως και τη ευτερη, εν ε 'ε α -

λ , ' ' ' ' δ ' , , ' Α , ' λ' ους, εκτος απο τους ιυο εκεινους ανιιρωπm.ις ---- το π η-

ρωμα τοu «Τρόμου» δε it·α {rταν πολυάρι3μο ... Νά τί λογάριαζαν, νά κατα ποιον τρόπο σκέπτανταν

να δράσουν ... 'ΑΛΛά, δοοτυχώς, ό «Τρόμος» δε β·ρισκό-rανε πια έκεί!

ΊΆ ΝΕΡΑ IIOr Α~Α'ΓΑΡΑΖΟΝΤΑΙ 117

'Ο Τζων Στροχ. σrεκότα:νε στην aκριη της διόδ01υ κ:αl δ!:v άλλαξε με τον Ούέλλς σχεδΟν ούτε μια λέξη.

'Αλλ' fιrrαv άvάγκη να μιλήσουν για να συινε:ννοη&οίiν; ...

"Τσιερ' άπο την ά.ττογ>οή,rευση, τοiις κυρίευε σιγά, σιγα ή όργή ... Γιατl 156λεπαν ν' άποrογχάνη ή έκστρατεία τους, γιατl δεν αίσ·θάνονιαν' πια τη δm1ιψη να έξακολουJήσουν η να έ..ταναλάδουν την άπόπειρα.

Π fραrΟ'ε μιcl &ρ α.

'Αλλ α δεν ι:'χ.,-τοφάσιζαν να έγκαταλείψουν τη 3έση 1 ' ' ' β1 , , δ' " ' ''Ε: -εκεινη, και τα Λεμμαrτα τους εν επαυαν να εςερευ'\ι'Οιrνε

' ' , - 'δ κ, , ' λ, ψη ' το πυκνΌ εκεινο σκοτα ι. αποτε, καποτε μια αμ . ο-

φειλόμενη στο crωσφορισμο των νερών, έτρεμόφεγγε στην έπιφάνεω τϊjς λίμνης καl πάλι εσδηνε - καl μαζί της ή ελπίδα πο\1 γρήγορα iΞ6γαινε ψεύτικη.

κ , 'λ , , ~ η δ , , ' 'δ αnοπ πα ι ενομι~:,αν οτι ιεκριναν μεσα στο σκοτα ι

τον ογκο rνος πλοίου ΠΟ'U πλησίαζε.

Κάποτε άκόμα ε6λεπαν, στi]ν έπιφάνεια τώ'ν σκοτει-- - \ 'δ ' 'λ \ δ I \ ' ' νων νερων, μια ρυτι ωσΎJ, καποια ε αφρη ·ινη, σα ν ανα-

ταραζόταν ό δρμος στα βά3η του ... ''Ήταν βέ6αια ψευδαίσθηση, όπτικη ά:πάτη, πλάνη

τής έξημμένης φανrασίας t'ων.

Στο άναμεταξύ, έπέστρεψαV' κι οί σύντροφοί τους JOOiJ είχανε πάει για ·άνίχνευση.

Μόλις ταuς εlδε, ό 'Γζcον ΣτρΟκ εσπευσε να ταuς ρωτήση:

τ, ,

- ιποτα καινουργιο;

τ, I ' , ' '1"r , Χ , - ιπσιτα. α.ίταντησε ο .ι. -,ων αριr.

-ΈG.ι.άματε το γύρο τού ορμου; ~Μάλιστα, άπάντησε ό Ν α6 Γουώλκερ, κι είδαμε καl

μερικα ίχνη.

- ΤότΈ aς περιμέ:νουμε! ψι3ύρω•ε σuνΟ1fQ'1.Jωμένος ό Στρόκ, ΠΟ'U δεν άίτοφάσ~ζε άκόμα να έπιστρέψη <ft'O δάσος.

ιιs Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤgΡ

τη στιγμη έΧJείνη τρ·ά6ιηξε τηιν προσοχή τους ενα τάραγμα των νερών, ΠΟ'U Θφτανε ως τ:αuς βράχοιuς. -' Α1υο ποJϊj' να προιέρκε~αι, aιραγε, αmος ό σάλος; ρώ

τησε με άποριία ό Ουέλλς. π λ ' ' ' , ' λ, ' , ' - ο υ περιεργο. απαντησε χαμη, ωνοιντας, σαν ωτο , , , ~ ~ , """' , ~ο , ,

ενστικτο, τη φωνη του ο .1. ~:ιων """τροκ. ανεμος εwεσε

δλως διόλου κι δμως ή έπιφάνΗα τής λίμνης εlναι ταραγ.μέ'ν1η! ___.Μήπως συμ6αίνει τίποτα στα βά3η της; εlπε ό 0'\J

έλλς, σ?<.ύ6οντας για ν' άκούση καλύτ·ερα. Πραγματικά, μποροοο-ε κανεlς να ύποι3έιση δτι κά

ποιο πλοίο διιευ3υινόιτ'αν ύποδρυχίως προς τον οριμο κι δτι ή δλικά τοιu προξενοιίjισε την άναστάιωση. έκείνη.

Σιωπηλοl ολοι σί aστυνομικοί, .άκίνητοι, προσπα'3ούσα:ν να διαοχίσοιυν με τα βλέμ.ματα το πuιχ:\ΛΟ σκιοτάδι, ένώ ό σάλος διαρκώς δυ~νάμωινε ϊeαl μικρα κύμαtα χτυπούσαν ηδη τΟ'uς βρά:χ;ους.

'Ο Ί'ζ<Ον Χαρ,τ κι ό Ν aδ Γου&λκερ, είχανε σ:καριφαλώσει σ' !Wα βράχο, έν& ό τζων Σtρόκ, σ?<.υμμένος πάνω άπο τα νερά, παρακολουιftοvσε τη δί,η που μεγά·λωινε.

Σε λίγο, τού φάνη:ΚΙε δτι διέκριινε κι ενα ρυ3μικο κρότο, σαν έκείνοrν JOO<iJ κάνει ή ελικα.

Δ ' r ι ' ' 12. ~λ' ! ' ' Ο' - εν υπαρχει καμια αμφωu ια. μουριμοuρισε ο υ-

ελλς σκύ6οντ:ας κοντά του. Πληισι~ζει ενα ύποδριύχιο! -'Εκτος ι'iν ή ''Ήρι Θχη κή.τη,, ά.πάντησε ό άστυνομικος

τζων Στρόκ. "Ο " ' e ' ' ' 'λ e_' Ο''λλ Δ ___ QJ. - χι, ειναι υ.τrουρυκιοι. επ.ανε αi.Jib ο υε . ς. uεuυυ-

νεtαι, aραγε, προς to ορμο η σκοπεύει γ.' άγκυιρο&ιλήση μακρύtερα; -Έδω to ε'ίδα,τε καl τlς δυο φορές; -'Εδώ άκριι6ώς, κύριε Στρόκ.

- Τόvε, λοιπόν, ι'iν είναι - καl δεν μπορεί πα:ρα να εΙ-ναι- το ίδιο ύιποδρύχιο, δεν πιστεύω να ύπάρχη κανένας λόγος να μην ξ ανάρ·3η στην 'ίδια itέ.ση.

ΤΑ ΝΕΡΑ ΠΟr ΑΝΑΤΑΡΑΖΟΝΤΑΙ 119

- Νά το! Νά το! εlπε τ·ότ.ε ό Ούέλλς, δείχνσντας μΙ: το χέρι ri):v ιεrσοδο τού δρμοu.

Οί σύντροq::οί τ'ους ε{χαν έπισtρ·έψει κοιντά -rους. Μισοξαπλωμένοι κι οί τέσσ'ερες στην άκρογιαλιά, 'ξ',, ''''δ κοιτα α\-' προς τ-ο μερος ·που τ-ους ε ειχνε.

Δ , _(\. ' ., λ ' "' ' ιακρι:νοτανε κια:uαρα ενας με .ανος ογ~;. που κι-

νιότανε μέσα στο σκοτ:άδι. Προχωροοσε πολυ άργα κι ό κρότος τής ελικάς του

μόλις άκουόtανε τ-ώρα. '''Ισως να ·ε[χε σταματ-ήσει ή μηχανη καl το ύποδριίιχιο '\ια κινιότανε .μόνο με τ-ην κεκτημένη tου ταχύτητα. 'Όπως κ.αl την προιηγοιύμενη μέρ,α, το ύπο-6ρύχιο, λοιπόν, εμελλε να διαννκτ:ερεύση μέσα στΟιν ορμο!

'Αλλα γιατί έπθd.tρεφε στο μέρος άπο το όποίο εtχε φύγει; Εlχε, άραγε, ύποστf], στο άνα.μεtαξύ, κι άλλες βλάδες, ποiι τΟιν έJμπ,όδιζαν ν' άνοιχτή στο πέλαγος;

'Ή μήπως βρέ{}ηικε στην άνάγκη ν' άναχωρήση, προ~ τού τελειώσουν έ\ίrελώς οί έπισκε.υές του; Ποιος λόγος τότε το άνάγκασε να ξαναγυρίση στΟν ορμο;

Κι άν εtχε σκοπο να μιεταδληι6η άξαφνα σε αύτοκίνητο καl να φύγη άπο τ-ους δρόμους tοϋ 'Οχάιο; ...

'Όλες αύτες οί ώτορ·ίες παρουσιάστηκαν σtο· μυαλο ιού άστυνομ.ικοιίί Ί'ζrον Στρόκ, πού, έννοείτ-αι, δεν ~ταν ' ..(\.' ' λ' ' ' ' ' , σε uΒση οvα uση κα:μιαν απ αυτες.

'Άλλωσιτε, βασίζονταν Jtάντοτε, ό Οuελλς κι αύtός, στην ύπό6·εση Οτι το πλοίο, που είχανε μπροστά τους, {rταν πρ·αγμα:τ·ικα ιού Κοσμοκράτ'ορος, ό «Τρόμος», έκείνος άπο τον ό:τrοίο εΙχε σταλη τ-ο γράμμα που ά.Π!αντ:ούσε άρνητικα στlς προtά.σεις της Κυ6ερινήσεως.

Στ-ο άναμεταξύ, το· ύποδρrύχιο έξακολου6σUσε να προχωριfj, να πλησιάζη· καl φαινόταν ·Οtι ό κυοορνήτης τ:συ i]ξερε -&αυμάσια τ-ον κολπίlσκο τού Μπλακ - Ρόκ, dιφού διευ{}'ιJ'Vότιαν άσψαλώς μέσα στο σκοτ:άδι.

Κανένα φανάριι πάνω στο πλοίο, οuτ<ε καμια έσωτερικη λάμψη, ΠοU να διακρίνεται ΜΟ το\ις φεγγίτες.


~Η μηχανl} δούλ:εuε σιγά. Λίγα λεπrα άκόμα, κι ό «Τρόμος» {}α .προσορμιζό

τανε στο μέρος έκείνο της άκτης, δποιu οί βράχοι, σε δυο μέτρα περbwu ύψος άπάνω ά.πΟ την έπιφάνεια της λCμνης έσχημάτιζαν ένα μικρΟ έπίπεδο σαν άποt>άι3ρα.

- Ν α μη μείνουμε έδώ! εf.πε ξαφνικα ό Ούέλλς, άρπάζοντας άπο το χέρι τΟν άσt'\JVQμικό. -"'Οχι, άπάντησε ό Τζων Σ;τρόκ, γιατl κινδυνεύουμε ν'

άποκαλυφτοϋμε. Πρέ.πει να κρυφτούμε σ' ενα μέρος κατάλληλο καl να περιμένουμε.

- Σας άκολουθΌυμε. -'Εμπρός!

Δεν επρεπε να χάσουν σϋτε στιγμή. Σιγά, σιγα ό δγκος έκείνος πλησίαζε καί, πάνω στο κατάσ'τρωμά του, .που μόλις θξείχε άπο την έπιφάνεια τών νερών, διακρίνονταν δυΟ άν3ρωποι.

·Ώστε, λοιπόν, &uo μόνο άντρες βρίσκονταν στο πλοίο;

Ή ένέδpα

Ό Ούελλς κι ό Ί'ζων Σ-rρόκ, ό Ί'ζων Χaρτ κι ό Na6 Γοο&λκερ, w3·ανε πGσω ά.πΌ τη δίιοδο κι άQχισαν νa σέρνονται μΕ την κοuλιa σύρριζα στσiις βράχους.

'Εδώ κι έκεί άνοίγονταν κοι~, μικρa σπήλαια. Σ' ένα άπ' αύτα κριύφτη~ ό Ί'ζων ΣτρΟκ με τΟν Ούέλλς, κι οί άν3ραιποί -rους σ' ένα άλλο.

·Όταν σοί άντρες τοίi «Τρόμ.ου» -&' ά.πο6ι6άζονταν στην άκτη, δε -&α ει>λεπαν τους άστuνομικούς, άλλ' έκείνοι {}a μπορούσαν νa δράσ'Ο'UVΙ άνάλογα με τ'Lς περιστάσεις.

'Απο το ι3·όρrυ00 ποιU γιν6tαν πρΟς το μέρος της λίμνης, άπa μερικες λέξ·εις που άκούστηκαν, ήτ<αν φανερο δτι το πλοίο ε[χε άγκυιροοολήσει.

ΣχWΟν άμέσως ενα σχοινl ρίχτηκε σ' έκείνο άκρι6ώς

Η ΕΝΕΔΡΑ 121

το μέρος τής διόδου άπ' &του, πρlν ώτο λίγο, εlχαν ά.πομακ~υν&f] οί άστυ-νομικοί.

· ο χu6ερνήτ'Ιjς Υjτσ\ν δpθιος στ'ήν πλώρη Χα\! πupο6ολοίJσε. (σελ. 128)

Προχώρησε τότε ό Ούελλς οος τη γωνία, κι εΙδε δτι το σχοινl το fuεριw, ό _ένας ά.πο τοιUς δυΟ έκιείνους άντρ•ες

' Ι δ, "'C ' , 'λ . I που ε χε πη ησ:ει ε'='ω, κι ~ουγοτανε μα ιστ;α κι ο κρστος


της μικρ,ης άγκυρας, που εξννε ιο εδαφος. "Τσιερ' άπο λίγα λεπτ·ά, ή άμμσς της άκτης ετρ,ιζε

, ' β, απο ιημαια.

Οί άγνωστοι πέρασαν τη δίοδο καΙ. τρά:6rηξαν προς τη λόχμη. Βάδιζαν ό ένας κονtα στον άλλον, στο φώς ένος κλεφτοφά:ναρου.

Τί ζψσυσαν σ' έΚΙείνο ιο μέρος; Μ , ' " Μ λ' Ρ' ... ' ' ηστως ο ορμο; π ακ - οκ ηταν, πραγματικα, το

όρμητήριο τσίι «Τρόμου»; Μήπως δ κυι6ιεριvήτης ιου διατηρούσε έδώ άπο1Dήχη

τροφίμω'ν καΙ. ύλικών, κι έρχόrτα:νε να παραλά6ιη δ,τι χρεια:ζόtαvε για ια ταξίδια ταu, ξέροντ:ας καλα την έρημια τού τόποιu, οΠ'σu δεν κινδrύνευε ν' άνα:καλυφ{}η ά.πΟ κανένα;

- Τί -8α κάμσuμ:ε:; ρώ.τησε ό Ούέλλς. -Θ' άφήσοvμ·ε αύτΌVς τοιUς άνDρώσrους να έπιστρέ-

.ι....... ' , ψvv•, και τοtε ... Σταμάτησε τη φράση ταu καιά.πλιηκτος. Οί άντρες δεν άπιείχαν αϋτ·ε τ·ρι.ά~τα βήμα't'α άπο το

, -' - t!l t:t!l ,, "\ ,

μερος ίων ασtυνομικων, οταν ο ενας απ αυtους σιραφιηκε

καΙ. ιο φώς ιού φαναριού ποιU κρατοιUσε έπεσε στο πρόσωπό του.

Το προοωπrο αύτο το ηξερ,ε ό 'Γζrον Σtρόκ. "'Η ~ , , , , , ' , ,

't'αν ενας απο tους αγνωστους, π:σu τον κατασκο-

πευαν και ιΟν πα.ραφύλαγανt έ'ξω ά.τ11ο το σπίη 't'O'U, στi)ν Ούάσι γκτονι!

Δεν Sκανε λά'ΒΌς! ΤΟν άναγνώρισε, &τως fM τον άναγνώ(.)ιζε κι ή ύπη'" , ,

ρετρια t'σu •

... Ηιαν ένας ά.πΟ τους κατασκόπους που εtχε χάσει τa , ' ιχνη τους ....

Δ, ' ' ' {!_-λ' ., ' ' ' Ι λ'{!_ εν υπαρχει αμφιuu ια οτι το γραμμ.α οου ε .χε αυει

~αι ποU ό γραφικός 't'ov χαρ·ακτ'ήριας ητ~αν ό ίδιος με 't'oίi κ , '{, ,, οσμοικρατορος - 't'O ε χε φερ·ει αmος.

Εtχε λοιπ:Ο~ γραφτή κι αύτ'ο πάνω στw «Τρόμο»; ...

Η ΕΝΕΔΡΑ 123

Άλλα δεν άνάψορε παρ·α μόνο τη Μεγάλη Φωλιά. Στη Μεγάλη Φωλια -ro>ίr άπαγόρεuε, με ίόσες άπειλές, να ξαναπάη ...

Κι άκόμα μια q:;ορα συλλογίστηκε ποιά σχέση μπορούσε να ύπάρχη άνά,μεσα στη Μεγάλη Φωλια καl στον «Τρόμο» ...

Με λίγες λέ.ξ'εις τα εbrε δλα στον Ούέλς, που του άπάντησε:

'Α , , ' - κατανοητα πραγματα.

Στο άναμεταJξύ, οί δυο άντρες έιξακολοιύ6ησαν την ' \ \ δ Ι I \ "), I 'CC. I

πορεια τ'συς προς ίο ασος και, σε Λ.ιγο, εςα:φανιστψιαν

κάτω άπο ία δένtρια. Φτ I I \ \ ' λ I ' "λ , ' - α-vει μmι'Ο να μην ανακα ύψοιυν τ α ογα μας ....

ψι{tύρ,ισε ό Ούέλλς.

- Δεν το πιστεύω ... Δε θα προχωρήσουν πολiJ Οιαιθ'ιά ... -"Αν ομως ίδοw ίο άμά:ξι;

-Πάντως τt·α ξαναγυρίσουν για να έπιοιοοστοϋν, καl Ο<α Εχουμε τον καιρο να ίαuς κόψουμε τη~ ύποχώρηση.

"'Άλλωστε, προς ίο μέρος τής λίμνης, έκεί οποu ήίαν άραγμένο ίο ύπο6ριύχιο, κανένας τtόρυ6ος δεν άκσυόtανε.

Ό τζοον ΣτρΟκ βγήκε άπο τf}ν κρύπτη -vου, προχώρησε μέσ' άπΟ τη δίοδο καl σταμάτησε στΟ μέρος δπου ή μικρη άγκυρα δάγκωνε την άμμο.

Το ύπο()ρύΊιο σ-vεκόταν έκεί, ησυχο, δεμένο μi. το σχοινC του. Κα:νιένα φώς, κανένας άνθ-ρωπος, οϋτιε πάνω

' , , , ' ' στο καταστρω~, σuτε πα:νω στη γειφuρα.

Ή εύκαι;ρία δεν ψανε κατάλληλη; ... Να πη:δήσ'ο·urν I· \ I \. \ I \ ' \ -

πανω στο σκαq;ος και να περφ.ενοιuν την επισtρσφη των

δ ' ' , υο αγνωσ'tων; ... -- Κύριε Στρόκ!. .. Κύριε Σ-τ:ρόκ! Wν φώναιξε ό Ούέλλς.

'Επέστρεψε τρέχιwτας και κριύφτη~ και πάλι στη σπηλιά, κοντά τσu.

'Ίσως i}tανε πια πολiJ άργα για να καταλά6ονν ίο


πλοίο, ίσως άκόμα ή άπόπειρα ν' άJωtύχαινε, &ν βρίσ"Λσνταν οί aλλοι aν~ρωποι πά:νω στον «Τρόμο».

(Οπωσδήπουε, ό aν8·ρωπος ΠJΟιU χρατοϊισε το κλεφτοφάναρο κι ό σύνrροφός του εΙχαν ξαναφανη στην άκρη τού δάσους καl φαίνονrαν να κατε6·αί·νουrν προς την (iκτή. 'Ασφαλώς τίποτα το ϋποπτο δεν εΙχαν άνακαλύψει.

Κι οί δυο κρατοϊισαν ίfνα δέμα. "Οταν ίfφrασαν κονrα στην aγκυρα, άΧοίισrηκε μιι'l

q;ωνή: -"Ε! Καπετάνιο ... -'Εδώ! τοiJς ά:ποκρίftηκε κώrοιος.

(Ο Ούελλς ψι8ύρισε: - ΕΊ:ναι τρείς!. .. -'Ίσως τέσσερ-ες ... , παρατήρησε ό Ί'ζων Στρόκ. ίσως

' .,, ~ιr- ' πενrε η ε.;:;η ....

Τα πρ·άγματα μπερ·δεί1ονταν. "Αν ε{χαν ν' άντψετω-, "' , Q. λ' , - ' ' (" πισουν ποΛ:uαριιιμο π ηρωμα, τι μπορουσαν να ΚΙ"ψουν οι

άσ't1J'VUμικοί;

'Εν πάιση περιπτ<οσ•ει, ή παραμικρrf) dσυνεσία {}·α ταuς εσωίχιζε dκριδά.

Καl τώρα;

Οί δυΟ έκείνοι aνrρeς -&α έπι6ι6άιζονταν με τα δέματά τους. "Έπειτα {Μ ελυιναν τ:ο σχοινί, κι ό «Τρόμος» 8α εφευγε άπο τον δρμο η 8α θ!λJενε έκεί ώς ίο πρωί. 'Αλλ' '' ,, δ' _(l' , ' , π - ' ' ~ εαν eφευγε, ε υα χανοτανε για παντα; ου να ίον '='ανα-

δρούν πάλι;... Οί σκέψεις αύτες πέρασαν σαν άστραπiJ άπ<':ι το μυαλο τοϋ dστυιmμικο& Ί'ζ<Ον Στρόικ.

Καί, ξαφνικά, π'ηρ·ε την άπόφαση: -'Απάνω τους! ... εΙπε προς τ(Ν ΟUέλλς. Είμαστε τέσ

σερες. Σείς, έγά), ό Χαρτ κι ό Γουώλκερ. 'Εκείνοι δεν ύπο-πτεύονται τίπο:tα. Θα πέσουμε άπάνω ίους ξ'αφvικα καl {}α τα χάσουν. 'Εμπρος κι ό Θεος βοηftός!. .. -' Ακοι\)τε; εΙπε ό Ούελλς καl τοιν aρπ.αξε ά:πο το χέρι,

ένώ έκείνο; fίταν εωιμος να φωνάξη τοος άνΒ-ρώπου; του.

Η Ε;ο.;ΕΔΡΑ 125

Τη σηγμiΊ Ακείνη, εvα; ~το τους δυο ρυμού·λκησε το πλοίο, ποu πλησίασε στοiις βράχους .

....,.., λ' , λ' _(\ ' ' , 'λ _(\ δ 'λ .... ε ιγο ακουσαν πο υ καuηρα τον ακο αuuo ια ογο

άνάμεσα στον κυο•ερνήτη καl στΟν σύντροφό του:

_.,.Η ταν δλα i:ν τά:ξει εκεί πέρ·α;

-"Ολα, καπετάνιιο.

-'Ακόμα δυο δέματα μένουν;

-Δυό.

-"Ενας δρόμος φτάνει για να μεταφερ{)οϊtν κι αύτQ. , τ , σrον « ρομο>>;

(.,Ηταvε, λοιπόν. ό <<Τρόμος», iΊ μηχανr1 τοί1 Κοσμοκράτορος! ... ) -- Μάλισ·τα ... -Καλά. Θα

τού flλιου.

tΊL_,~. ,ι δ ' Ι .ι:.JV'ας μονσ ρομος φτανει ...

φύγουμε αύριο το πρωl με Πιν άνατ·ολiι

Τρεiς ήταν, λοιπόν, άι"Ιάνω στΟν «Τρόμο», μόνο τρε\;, δ κυοερνήτης κι οί δυο έκείνοι &νrρες;

Τά>ρα, βΗ)ωα, αύτοi !Μ πήγαιναν πάλι στο δ&σο;, γιa να φέρουv και τ' &λλα δυο δέματα.

'Έπειτα, γυρίζοντας 3α έπιδιδάζονταν, 3α κατέβαιναν στiς καμπίνες τους καl 3·α επεφταν να κοιμη3ούν ως τi'ι πρωί ...

Δε οα ήταν τότε ή κατάλληλη στιγμη για να πέσουν ,, ''' , - , ' απανω τους και να tΌυς πιασουν, προτοu πρσφτασουv ν

fiμ υ·νfil()ιύν;

Βέοαιοι πιά, άq;οϋ α.κοuσαν άπο το στόμα τού

ϊόιου τού κυ6ερνήτη, δτι ό «Τρόμος» δε 3·α εφευγε πρlν cίπο την αύγή, ό (){,ελλς κι ό Τζc1>ν Στροκ συμφώνησαν

πρ6ηα να επιστρέψαυν οί δm> aντ:ρες και νa κοιμη3ούν κι i!πειτα vα προσπα'firrσουν να κυριέψουν το ύπο6ρύχιο.


Αlχμάλωτος

(Η ώρ·α ήτανε δέκα καΙ. μισή. τη στιγμη έκιείνη άκούστηκαν βήματα πάνω στijν

άμμο. Οί δuο άγνωστοι q:άνηκαν καΙ. πάλι τρα6ώντας προς

το δά<JΙος. Μόλις έξαφανίι1τηκαν κάτω άπο τα δένrρα, ό Ούελλς

εσπrευισε να συνεννοη{}η με τοiις άν&ρώποvς τ'Ο'U κι ό Ί'ζοον Στροκ σύρ3ηκε ώς τη δίοδο.

(ο τ , τ ' , δ , , -« ρομος» ηταν ακομ:α ειμενος εκει.

'Όσο μποροιϋσε να διακρίνη, ό Ί'ζοον Στροκ άντελή-J\ f!ι τ f!ι , λ, ' , δ , ,

φuη οτι. η:ταν εvα οκαιι;ος μακροιu ο, σαν α ραχτι, χωρις

φουγάρο, χωρlς κ.ατάρτια, χωρlς έξ·αρτήμαtα, δμοιο άκρι-6&ς μ' έκεί~ ποiι εlχε φανη σιτα 1ταράλια της Νέας 'Α γγλίας.

Κρύφτηκαν καl πάλι στα κιοιλώματια tώ\Λ βράχων, άφοiι πρώτα κοίταξαν -rα πιστ·όλια nwς αν Ιjταν γεμάτα, αν και ύπηρχε πι-θανότης να μην τα μ:ετ:αχειριστοrϋν.

π , , 1...... ' ' ' ' ' 'ξ , ερασαν πεντε 1\.it:πtα απο τοτε που ε αφανισrtηκαν

οί δυο άντρες καί, ά.πο στι.γμη σε σ'tιγμή, π.ερ{μεναν να τοuς ξανα'ίδούν να γυρί:ζοuν με τα δέμαtα.

ΚαΙ. τότε, άφοu τ:σUς &φη:ναν να έπι6ιδα,ι1τοw, fM περίμεναν την κατάλληλη σ'tιγ·μη για να πη:δήσουν πάνω στο ύποδριύχιο, οχι δμως προtοίι Π!δράση μια ώρα, για να εlναι βέ6αιοι δτι ό κυ6εριvήτης κι οί σύντροφοί του 1Μ κοι.μόντ·αν βα3·ιά.

'Έπρεπ~ε ·να μην τοiις άφήσουιν τον καιρό, ούτε να βάλοι"'~ σε κίνηση τη μηχανή τους στην έπ.ιq:άνεια της λί.μνης. οrϋτ:ε να βυrfi'ίσαuν to πλοίο τους στα βά{}η της παρασ·ύ·ροντας μαζί ταuς καl tσUς άι1τννομικούς.

Εtναι άδύrνατο να περιγρα:φf] ή συγκ.ίνηση Π'οV κατ·εϊ-' , , , , , , '1'1r' Σ ,

χε τη σηγμη εκεινη τον α:σ'tυvομικο .L ~ων ·tροκ.

Ποτέ, σ' δλη του τη σταδιοδρομία ώς άστυνομικοϋ,

ΑΙΧΜΑΛ!2ΤΟΣ 127

δεν εlχε νοιώσει .τrαρ·όμοια άνuπομονησ~α. Τού φαινόταν δτι οί δυο έκείνοι άνtρες είχανε μείνει για πάντ.α μέσα στο δάσος, δτι κάπσια περιπέvε~α tαUς θμ:πόδισε να βγουν άπο κεί.

'Έξαφwι άκούστηκε {}όρυΟΟς, ποδοοολψο άλόγων, ενας τρ·ελλος καλπασμΟς εξω άπο το δάσος.

ΤΗτ·ανο τα άλογα της &μαξας tών άσtυνομικών, JlOU , , , ' ' λ e. . .!.δ , , _) , ' ' δ,, t:l ειχανε φuγει απ:ο τlο ,ιiuιu. 'L κα:ι, μεσ απο το ασος, ορμη.-

' ' • λ , σαν προς την α.κρογι:α ια.

Συγχρ.όνως .σχεδόν, φάνφιαν κι οί δυΟ &γνωσηπ, παU ετρεχαν αύτη τη φορα μ'δλη τσuς την -vαχύτηtα.

Δεν ύπijρχε άμφιοολία δτι εlδαν τ' ά'λσγα καl q;οδιή{}ηκαν.

κ 'λ 12.. t:ι , ' τ ι ι αtα αυαν οτι αστ:ννομικοι ηrαν κρυμμενοι. μεισα

στο δάσος, δτι τοιUς παραφύλαγαν κι έmφάζοντα.ν να τοuς πιάσουν.

Γι' αύτο εtρ·εχαν προς τη δίοδο κι έκεί, ξεκολλώντας την άγκυρα, {Μ πηδούσαν άπάνω· <JΙto ύπΟΟριUχιο.

~ο «Τρόμος» {}α έξαφανιζότα!νε τόtε με την ταχύτητα της άσtρ·α.πf]ς κι ή ύπόft·εση ήτανε χαμένη όριστικά. -'Εμ:πρ·ός! φώναξ.ε ό 'Γζοον Στρόκ.

κ t: , ' t:l , ' ' ,

ι οι ασruνοιμ.ικοι ορμησαν απο τ.ις κρυ.πτες τοιuς,

για να Ο't'αματήσονν touς δvο άγνώστους καl να τοuς κόψοvν την ύποχώρηση.

Μόλις τοιUς εlδαν έκείνοι, πέταξαν ά:μθσως -rα δέματά τους κι άρχισαν ιvα πυροβολούν με τa περίστροφά τους.

~ο τζοον Χαρτ Επεσε, πληγωμένος στο πόδι. 'Ανtιπuροοολιοοσ:αν οί άστννομικοί, άλλα χωρlς έπιτυ

χία. Οί δruo άγνωσrτοι οιϋτε πληγώνονται, ούτε σταμα

τούν.

Φτάνουν στην άκρογιαλια κι έκεί, χωρiς νa χάσουν ' ' λ' ' !!11 , ' ' , καιρο να :υσουν την αγκυρα, πεφτουν ιrτο νερο κι αρ-

χίζουν νa κολυμπάνε, διευftννόμενοι προς τΟν «Τρόμο».

128 Ο ΚΟΣΜΟΚΡ_.\ΤQΡ

Ό κυδερνήτης ήταν ορ3ιος σrijv πλώρη καl πuροδολοοϋσε. Μιa σφαίρα του χτύπησε έλαφρa τΟν Ούέλλς.

Ό Νaδ Γουώλκερ κι ό Ί'ζων ΣτρΟκ άρπαξ·αν το σχοινi της άγκυρας καl προσπάι1ησαν νa ρυμουλκήσουν τον «Τρόμο», χωρiς νa σκεqΛtοϋ~ δτι άρικοϋσιε νa κόψουν το σχοινi άπο το πλοίο οί διωκόμενοι, για νa ματαιώσουν κι αύτη την άπόπειρά τους.

'Έξαφνα ή άγκυρα ξεκόλλησε άπο την άμμο καί, ένώ ό Γουώλκερ άναποδογυρίστηκε ώrο τοv κλονιο~ιό, ένα ώrο τ' άγκίσrρια aρπαξε τον Ί'ζων Στροκ άπΟ τη ζώνη καl τον παρέσυρε χωρlς νa μπορέση αύτος ν' άπαλλαγη ...

Την ίδια στιγμή, ό «Τρόμος», ώ-ftούμενο; ώrο την ελικά του, ξεκίνησε κι εφυγε όλοτα.χώς μέσ' άπο τον δρμο Μπλaκ- Ρόκ.

Πάvω στόν «Τρόμο»

'Όταν ό Ί'ζων Στροκ συνηλ8ε, i]τανε πια μέρα. 'Απο το παχu τζάμι τοϋ φεγγίτη εμπαινε εvα ώχρο

φώς ιrτη στενη καμπίνα, ΟΠΟ'U τον ε{χαν μεταφέρει. Πρlν ώrο πόσες ώρες; Δεν η ξερε.

"&ρινε ομως, άπο την κλίση τών άκτίνων του, δτι ό flλιο; δεν εlχε σηκω8i'j πολυ πάνω ά:πο τον όρίζοντα.

"Ήτανε ξαπλωμένος σ' ένα ναυτικΟ κρεδάtι, σκεπασμένος με μιa κουδέρtα.

τα φορέμαrά τtoru, κρφασμένα σε μιa γωνία, εlχαν στεγνό)σει. Ή ζώνη του, σχισμένη λίγο άπο την άγκυρα, τ ι ' , ηταν πεταμενη στο πατωμα.

Δεν αίσ&ανόταν δμως καμια nληγή. Λίγη κόπωση μόνο. "Αν λιποθύμησε, καταλάδαινε δτι αύτο δεν προfjλfiε άπο καμιa αίμορραγία.

Έπειδη το κeφάλι του βu{tιζότανε σuχνa στο νερό, δλο το διάστημα που τον εσερνε το σχοινl στ1rν έπιφάνεια

ΠΑΝQ ~ΤΟ~ « ΤΡΟΜΟ » 129

- λ' .Q ' , .Q , ' , 'C: , " δ' ' e. τη; φνης, υα πευαινε απο ασφu'='ια., αν •εν τον τραuο1J-

σαν έγκαίρως στο πλοίο.

Ό χιιβερν'ήτ'Ι]' χο(τ~ε γύρω τόν δρ(ζοντC7. ... (σελ. 137)

"Η ' ;, ' , , , τ , τανε τωρα, αραγ:ε, ·μσνος απα.νω στον « ρομο:ι>,

με τΟν κu6ερ1'ίήτη και τους δυΟ άνtρες τσϋ πληρώματος; "Η . λ' .n ' " " β'e. . αινε ΠΙΟ u πιu'αΎσV, αν οχι εuαιο.

9, Κοαμοχριiτωρ


~Ολόκληρη ή σκηινl] ξανάρ3ε στο νου του - ό Χαρτ πληγωμένος άπΟ σφαίρα f;rεφτε σtην άμμο τής άκτής ό ο · 'λλ e. λο ' ' ' • ' n - • Γ υε ς, πuρουο ιuμενο;, σωνοταν σαν απο υ'α:uι..ια· ο ου-

ώιλ%ερ άναποδογυριζότανε, τη στιγμη ποiι ή άγκυρα γρά-' Τζ' Σ ' · ' 'ζ' πω·νε τον · ων τροκ απο τη ωνη.

"Αραγε. οί σύντροφοί του δε Dα εΙχαν τώρα την ίδέα rι ' ' ' - 'I"H οτι πνι γη~ στα νερ·α της ρ·ι;

τη στιγμη ·έκείνη, με ποιές συν&ijκες ταξίδευε ό «Τρόμος»; Μήπω; εlχε μιεταδλη{}η σε αύτοκίνητο κι εφυγε στους δρόμους τών Πολιτειών πσU δια6ρέχει ή ΤΗρι;

.. Αν σννέδαινε αύτο κι αν εΙχε μείνει πολλες ώρε; λιποftυμισμέvος, ό «Τρόμος», τρέχαντας όλοταχώς, ·lM βρισκόταν ηδrη μακριά, πολυ μακρια άπο τw δρμο Μπλακ -Ρόκ .• Ή μήπως εγινε καΙ. πάλι ύποδρύχιο κι έξακοιλο·ιr3οίίσε τον ίλιγγιώ·δη mv δρόμο κάνω άπο τα νερα τής λίμνης; ...

·Όχι· ό «Τρόμος» έκινείτο όλοένα πάνω <JΙτΥ)ν άπέρα:ν-'δ' • ' Τ' - ' · 'S:.-- ' ..!\ λ ' τη υ ατινη, ·επuφανεια. ο φως, ποv εισεvU'δ στο υ·α αμισκο

του, μαρτυρούσε δτι το σκάφος δεν {)τα:ν βυ:&ισμένο. 'Ε·ξ άλλου, δεν αίσ{}ανότ:ανε κανένα τίναγμα, &τως σuμοοίνει δταν ένα αύrοκίνηit'ο τρέχει. "Αρα ό «Τρόμος» δεν εlχε βγη στfινξηρά.

"Αλλο ζήτημα τώρα, αν έξακολουθούσε να πλέη <J'tΎ}ν τΗρι η αν εlχε φτάσει, είτε στη λίμνη ιΤρών, είτε στην "'Α Λ' Α. ' δ' :ι:. "' λο ' ' ·ξ .e.-'. νω ιμνη. 'ΟtΌ εν ,,ταν ευκο να το e ακριwωση ' ι ~ ' ' αμεσως ο ασt'WΟtμικος.

~Ωστόσο άποφάσισε ν' άνεδη στο κατάστρωμα. 'Απο -.Q' οιe.~--- 'Α'.,

κει υ'α ευ/Ι,.Νι.ι:; Κϊαι υα εκρινε.

Σηκώ{}η~ άπο το κρ·εδάτι του, πfiρε τα ροϋχα του Κϊαi ντύ6ηκε, χωρiς να ξέρη άκόμα αν δεν ήταν Κϊαi κλειδωμένος σ' έκείνη την καμπίνα.

ΔοκCμασε τότε να σηκώση το δίσκο, πσU &pραζε το κuκλιΚiΟ άνοιγμα πάνω άπΟ το κεφάλι τοο.

ΠΑΝQ ΣΤΟΝ ~ΤΡΟΜΟ• 131

~σ δ' • , , .., ,q, • ~ ' Σ , ισκος υποχωρησε στην ωuι 1ση κι ο ~':ιων τροκ

εδγαλ:ε το μισο κορμί τ'Ο'U θξω. ~Η ' 'δ τ ' 'ξ ' πρωτη του q;ροντι α ηtαν να κοιτα η μπροστα,

, δ'i-' • , πισω, εςια κι αρ,ιστ:ερα.

Πανrοιίί, όλόγυρα, ή ιiπέραντη ύγρη bGταση. 'Ακτη δ, ' n , ·ο 't , , ζ, ε φαινοτ:α:νε π.οιuuενα. ρι"'ονιτας μ.ονο, που σχηματι οταν

άπο τη yραμμη τοϋ ούρανοϋ. "Αν δ,τι ε(')λεπε i]τανε λίμνη η {}άλασσα, δε {}' άρyοίι<σε να το μάitη.

'Ενώ επλεαν όλοταχώς, το· νερό, καitrος σχιζόταν άπο την πλώρη, άναπηδοοσε ώς την πρύμνη κι ή άχνη τον χτυ-

- ' , πουσ'ε στο προσ'ωΠIΟ.

ΤΗ ' λ ' , _Q , - λ' ... Η ταν νερο γ υκο και, πι;uανωτατα, της φνης ρι.

Δε ita πέρασαν περισσότερο άπΟ έqπα η όχτrο ώρ·ες, άπο τη στιγμη ποιU ό <<Τρόμος» βγfίκε άπο τΟν δρμο Μπλaκ-Ρ , ' • .,λ β , 'λ λ' • ' ψηλ, οκ, γιατι ο η ιος ρι.mωτανε μο ις ιγες οργιες α.

Έπεuδη το μfίκος της λίμνης ... Ηρι εlναι 220 μίλια και -το πλάrος της φτάνει τα 50, δεν ήταν παράξενσ αν ό • ' δ' "Ι!Λ- !\ '1 -·· • ' "' ' ' Ι αστυνομικος εν εuιw::πε κ~uΌιwιι ακτες, ουτε τις προς τ

άνατολικα της Πολιτείας -rης Νέας ~τόρκης, οϋtε τις προς τα δυτικα τοϋ Καναδά.

τ' ' • , ς:_··' "' n β , ' η στιγμη εκεινη, σuο ανu·ραι·ποι ρισκοvrαν στο κα-

τάστρωμα, ό εvας στην πλώρη, έπι:61λέπσντας την πορεία, κι ό άλλος Ο'την πριόμνη, κρατώvrας το πη.δάλιο προς διεύ&ννση βορειοανατολική.

Ό πρώτος, ηταν έκείνος που άναγνώρισε σαν έναν άπο 't'OIUς καt'ασκόπους της Ούάσιγκτον.

Ό δεύτερος, ήταν ό σύντροq;ός του που κρατούσε το κλεφτοφάναρο.

Τοϋ κάκου άναζή.τησε τον τρίτο, ποιU τΟιvι εlχαν άνομάσ'ει «Καπετάνιο» Οτ:αν έπέστρεψαν στο 3Μ.οίο. Δεν τον εtδε.

Φαντάζεται κα~νας πόση έπι{}υμία ·εlχε νa βρε{}η άπένανrι Ο't'Ον θq;ευρ·έτη τf)ς -6-αυμάΌ"uας έκείνης μηχανijς, στον κυ6εριw1·τη τοίί «Τρόμου», O't'o φαν-ταστικΟ έκείνο πρό-


σω.rοο, πσιu άπασχολούσε κι άνησυχούσε τον κόσμο όλόκληρο και που aφο6α προκαλοϋσ'ε σε πόλεμο την άν&·ρωπότητα κι εδινε σt'Ον έα:urό t'O:U ίΟ'V τίt'λο: Κοσμοκράτωρ!

~ο τζοον Σίρ(ικ προχώρησε πρΟς τον άνθ'ραιστο που στεκότανε στην πλώρη καΙ. ίΟν ρώτησε:

- Ποϋ εΙναι ό καπεt'άνιος; ~ο , .!\ , - , , ξ , , λ ,

ανuρωπος εκεvνιος τον κιοιιτα ·ε με μισοκ εισ'τ'α μα-

τια. Θα ελεγε κα:νεlς δτι δεν καίαλάtJ.αι'\Λε τη γλώσσα τοϋ άστιΝομικοϋ, κι ομως τον ε{χε άκοιύσει το πραηγούιμενο βράδυ να μιλάη έγγ λέζικα.

Όπω·σδή,πατε, δεν 8δειξε την παραμικρη άνησυχία ' "e.λ ' rnr ' Σ ' ·~ ' ' ' ' ποιυ εuι 'ΕΠε ίο~ ~'=>ων τροκ εsω απο την καμπινα του.

Καί, γυρίζοrντας τi]ν πλάτη του, Θξακολοrύftησ'ε '\' 1α παρατηρη τΟν ·όρ,~ζονrα.

τ / t: ~ ' ξ I ' I ' οτε ο αστυrνομικος αναγυρισε στην πρυ'μνη, απιοφα-

σισμένος να κάμη τi]ν ίδια έρώτηση σ'τ'Οv πηδαλιοUχο. 'Αλλά, μόλις βρέftηκε άπέναντί t'oru, ό άv{}'ρωπος έκεί

νος τ·Οιν παραμέρισε με το χέρι καΙ. δε'ν τΟν καταδέχτηκε , ' ' λ'ξ ουτε για μια ε η.

Ή μυστηριώδης σuσκεu'l)

Δεν εlχε να κάμη τ'ίποτ' άλλο, παρα να περιμένη την έμφάνιση έκείναυ που τον ύ·ποδέχτηκε με πυρο6ολιιrμούς, οtαν ό Ί'ζοον Χαρ,τ κι οί Cίνθ'ρωποί roru έπιχείρησαν να καταλά.6ουν τΟν «Τρόμο».

Βρfικιε τότε καιρο νια έlξετάση τ·ο έξωτερικ.Ο τοϋ πε-, , , , ' ' , ',,

ριεργου εκεινου σκα:φοιuς, ΠΟ'U τον παρεσυρε προς το αγνω-

στο ... τ' , ' , t: ' ";" ο κατασrρωμα και γυρω η κου.rοασ'τη ηταν φτια-

γμένα άπΟ ενα είδος μετάλλου Cίγνωστοu στον άστυνομικό. Στη μέση σ'χεοοrν ύπfιριχε Sνα κυκ:λικο Cίνοιγμα με μισόκλειστο δίσκο, πάνω άπο το {Μλαμιο ΟΠΟ'U λει-τοιuριγοϋσαν οί μηχανες με κανοrνικότηt'α σχεδοv ά{}όριυ6ιη.

Η ΜΙΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΣΙΣΚΕΙΗ 133

Κα3οος είπ-αμε καl προιη;γοιuμέ:νως, οϋ-cε κατάρτι ύπ:ηρ~ .5:\. , , ~ξ ' ~~ ' ' ,

χε ποuυενα, ουτε ε; αρτημαvα, οrυτε καν κον-ως σημαιας

στην πρύμνη. Προς το μέρος της J1Ιλώ.ρης φαινόταν ή άκρη ~ , , , , , ' τ , 'δ _(\, ενος περισκοπιοιu, που επετ'ρεπε ιJΙτον « ρομο» ν'α ιευuυνε-

ται με σιγουρια καl άσφάλεια, δταν sπλεε ύποδρυχίως.

'ΕΜεί ~οντα ύπf]ρχε καl τ'ρίτο άιvιοιγμα, ά:πο το όπο:ϊο βέδαtα κατέ6αινε κα:νεlς στlς καμπίνες, οJτου κοιμόνταν οί δυο άντρες τού πληρώματος δταν ό «Τρόμος» έστά-3μεuε.

Στην πριύ'μνη, ενα δμοιο άνοιγμα όδηιγούσε, κατ·α πάσαν π~ftανότητα, στfιν καμπίνα τοιίι κu&ερινήτη, που έξακολοιu&οuσε 'vα εΤναι άit·έατ'ος.

τα κυκλικα αύτα άνοίγματ'α, ποιU τα πλαίσιά 'tiOrtJς Τ· ' ' ' :::ιι λ ' δ' ' ηταν σκεπασμεν1α με καοruιτσΌυκ, εκ ειναν με ωΚ;αυς, που

εφάρμοζαν τόσο έρμηηκά, &στε το νερΟ f]ταν άδύνατο να είσχωριήση στο έσωτερtχο οισες φορες τ'ο πλοίο μιετα6ιαλλό-

, ~ 12. , τ'ανε σε υποuριυχιο.

'Όσο για τΟν κινητήρα, που sδινε την τ:εράστια εκείνη ταχύτητα στη μυστηριώδη συσκευή, τίποτα δεν μπόρεσε νια ίδη ό Στρόκ, καit·οος ούτε κα,l την ελικα.

Το μ<Wο που πρόσεξ·ε f]ταν δτι το πλοίο άφηνε άπο πίσω του ένα μακρινο καl ίσιο αύλάκι, πράγμα που sδειχνε οτι τα {)φαλά τοο f)ταν τόσο λεπτα φτιαγμένα, rοστε τού έπέτρεπαν να σχfζη άνάλαφρα τα κύματα άκόμα κι δταν 1]τανε τρικυμία.

'Όσο για τη δύναμη με ri]ν όποία κιινιόταν ή μηχανή του, δεν ύπijρχε καμια άμφιβολία ποος fjταν ό ηλεκτρισμός.

Καl παροrυσιαζότανε το πρό6ιλημα: 'Απο που' να προερχόταν ό f]λεκτρισμος αύτός; 'Απο στη λες, ·άπο συμJΙ'ΙJκνωιτfιρες; Άλλα πώς έγέμιζαν οί μπαταρvες, οί συμπυκνωτfιρ·ες αύτοί; 'Απο ποιάν άνεξάντληrτη πηγή; Πού λει

ιοιuρ)'Όϋσε ιο έριγαστήριο που παρήγαγε ένα τέvοιο ρεύμα;

134 Ο ΚΟ:ΣΜΟΚΡΑΤQΡ

'Ή μήπως άντλοιUσαν τΟν ήλεκτρισμο ά.πΟ τον άέρ·α η το νερό, με μεfΜδσuς άγνωστ·ες ώς τότε;

Κι ό άστννομικος ΣτρΟκ άναρωτιόταν, άν, ύπο τlς σuινΒfικες ποιU ·βρ.ι.ισκότ:ανε, 1}·α κατ-όριθ·ωιvε ποτε να έξιχνιά:-

" \ ' , ση αυτ:α τα μυσιτηρια .

.,Έπειτα συλλογίστηκε τΟ'uς συντρόφΌυς του, ποιU εΙχαν με~~ι έκεί πέρα, στfιν άκρογιαλια τού Μπλακ-Ρόκ.

tO ένας ά:π' αύrοiις i)τανε πληγωμένος. Οί άλλοι, ό Ούελλς κι ό Ναι> Γσυώλκερ, πι-6-ανΟν κι αύτοl να είχανε πληγω&η.

tl σtiαν εlδαν τον άστuνσμικΟ να παρασύρεται άπο την άγκυρα καl να πέφτη Ο'τ'α νερα τijς λίμνης, ύπέ&εσαv, άρα-

' _a., ζ' , , τ , γε, πως υ·α σω οταν πανω σταν «' ρομο»;

.., Οχ ι βέ6αια. 'Ίσως ό κύρuος Γοοfιριντ να εΙχε λά6ει ηδη τηλε

γραφικώς ά:πο το Τολέδο την ε~διηση τοu -6ανάτοιu τοϋ ύφισταμένοιu τσu ...

κ ' , , _ll\ ~ - ' • λ't!-. ' αι τωρα ποιος υα τοιφουσε ν ανα αvιι' μια και-

νσύργιια έκστρατεία ένανrίοιν του Κοσμοκράτορος; Οί διάφορες αύτες σκέψεις στριιφογυρινούσαν μέσα

στο μυαλο του Στρόο<., ένrο περ(μενε να φανfι στο κατά-• e._ ,

στρωμα ο Κ'Uυιt;ρινηtης.

'Αλλ' έκιείνος δε φαινότανε! .,Τστερ' ά:πο λίγο άρχισε να α:ίσ-6άνεuα~ νuγμοvς πεί-

, ' ' δ' n'), 'l " - l ' ' νας - και με το ικιο του, αΙWΙ.ωσtε, αφου ε χε να φαη • , χ Τ' β'e. 7: ., • , ., εικοσιτεσσερες ωρες. ο εuαιο ει;vαι οτι η πεινα του ητανε

τόσο ι-uεγάλη, ώστε άρχισε να συλλσγίζεται μήπως εΙχε έπι-6ι6αστij στΟν «Τρόμο» πρlν δυό, ίσως και περ·ισσ~ρες . , ημερες.

Εύτυχrος γι' αύτόν, το ζήτημα τοϋ άν {}α 8τρωγε, καl πώς, λύ{}ηκε άμέσως.

tO ιϊν{}ρωπος πσU στεκότανε σri}ν πλώριη, κατέ6ιηκε μια στ:ιγμη στην καμπίνα και ξιανανέ()ηκε.

'Έπει1'α, χωρlς να προφέρη λέξη, 86αλε λίγα τρόφιμα

Η ΜΙΣΤΗΡΙΏΔΗΣ ΣΙΣΚΕΙΗ 135

μπροστα στ<νν άσαινομικο και ξαναγύQισε στη i}έση τισυ. Το πρόγευμα, πσU ό ΣtρΟκ κuρωλεκτικα το ~ατα6ρό

χ8'ισε, άπεtελέιτο άπο κρέας καπνισtό, παστο ψάρ·ι, γαλέτα καΙ. ρακί, τόσο δννατό, ώστε άναγκάστηκε να το νερώση.

'Όσο για τους άντρες τοϋ πληρώμαtος, αύtοι βέοοια itα εlχαν προγευματίσει ~ροτ!Οιϋ ό άσt'WομιικΟς βγη ώτο 'tην καμπίνα mυ, για'tι δεν τοϋ Sκαμαν σuνtροφιά.

Δεν μποριοϋσε να -ro-Uς πάρη λέ.ξη καί, ώr.ελπισμένος, R..nl\' ' .,ι,~ ' 'ψε 1Jvu ιO't'l'pCε και πWΛ.ι στις σκε ις -rσu.

Πώς itα 'tελείωνε αύτη ή περιπέτεια; Θα ε6λε1τε έπι -τ-έλους 'to μυστηριώδη κυδερνήτη και

... c:ι' ' ~ ''λ-~.<ι. ,,H.n.' ''' ' ' υα τονt αφηναν π01τε ε ευuερο; υα το εσκαγε, για να

γλυtώση άπΟ -rα νύχια του; Amo έξαρτιόtαν &πο τις περιστάσεις .

... Αν ομως ό «Τρόμος» έξακολουitουσε να πλέη μακρια ά.πο τις άκτες η ύπο()ρυχίως, πώς itα κατόρi}ωνε να δ ι ''L"'-. ' ~ ~ ' ' , ' ραπεtευση;... .ι:.ιιttος αν η μηχανη. γινmαν ·αυτοκι-νη'tο ...

'Αλλ' , ' < Ίn...' ., δ' - ., α πρrnει να ομο,ΙΝ' yησοιuμε, οτι εν του αρεσε

κα&όλου ή ίδέα να δραπετεύση, χωρl.ς να έξιχνιάση καrνέν'α ά.πο τα .μυστήρ,tα 'tού «Τρόμου».

Γιατί, επιτέλους, μολονότι πρΟς το παρΟν δεν μπορούσε να καυχη{}η για την Επιτυχία της έκστρατείας του -ποο λίγο ελειψε να τού στοιχίση καΙ. τη ζωή -μολονότι οί ΚΙακοτυχvες ήταν ώς 'tώρ>α περ·ισσότε;ρες άπΟ τις καλοτυχίες και το μέλλον ά:οοδαιο, ώστόσο ή ύπό6·εση εΙχε κάμει ένα βfιμα. 'Αδι&φορο άν δεν μπορούσε να έπικοιονωνήση με τσUς συναδέλφους του κι άν, Οπως ό Κοσμοκρά-rωρ, 1ίtαν κι αύτΟς ifξω της άν&ρωπότητος.

Ό «Τρόμος» έξακολοο&σUσε να διευιh1νεται πρΟς τα βορειοανατολικά, πλέοιντας κατα μfικος της 'Ήρ·ι. tH ταχύτης του ήτανε -rώρα μετριασμένη, άλλα το βέ6αιο ήrαν Οτι, αν την αύξαινε στο άνώ-rατο ·οριο, {)-α μπιορσUσ'ε να φι:άση στη βορειοανατολικη άκρη της λίμνης μέσα σε λίγες ... ωρες.

136 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤS!Ρ

ΣτΥιv άκρη έκείνη,, ή τΗρ·ι δεν εχει άλλη διέξοδο, παρ α μόνον τΟν ποιtαμο Νιαγάρα, ποiι την ένώνει με την λ(μνη 'Ονrάρω. 'Αλλ' ό ποrαμος αύτ-0ς διακόπτεται άπο τον περ-ίφη.μο καταρράχτη, δεκαπέντ:ε περίπου .μίλια ψηλότερα άπο το Μποιύφφαλο, μια μεγάλη πόλη της Πολιrείας της Νέας (Τόρκη:ς.

'Αφού ό «Τρόμος» οο'ν' άκολουθούσε τον ποταμο Ντητρόιτ, πώς l<tα εtJιγαινε άπ' αύτ-α τα νερά, αν δε γινόταν αύτσκίνητο;

Ό καιρΟς ήταν ώραίος, ή ζέστη μεγάλη, άλλ' άνεκrfι χάρη στfιν αύρα ποu δρόσιζε την ά-vμόσφαιρα. Οί άκτες της λίμνης δε φαίνονtαν άκόμα, ούτε προς το μέρος του Καναδά, οϋτε προς το άμερικανικό.

Εlχε λοιπΟν ό κυ&ερνήτης άποφασίσει όρω'μένως να μην παρουσιαστή μπροστα στΟν άσαινομικό; Εlχε κανένα λόγο να μη 8-έλη να παρσuσιαστη ·μπροστά του; Εlχε κανένα λόγο να μη 8-έλη να γνωριστη; ... Κι αύ..:η ή προφύλαξη σήμαινε, άραγε, δτι σκόπευε να τον έλευ&ερώση τη νύχτα, " · τ , Α'~ ' , , Α', , οτανι ο « ρομος» u'α εφτιανε στην ακτη; ... υτο φαινοταν , ,_<l ' ' , απιu ανο στον αστυνομικο ...

'Αλλ' ' Κ ' ' δ ' ' ' " 'λ ' α να: ατα τις υο το μεσημερι, ενας ε .αφρος

κρόtος άκοίιεrαι, ό κενrρικος δίσκος άνuψώνε-rαι καl το πρόσωπο, πσu περίμενε τόσο άνυπόιμονα, έμφανίζε-rαι σtο κατάστρωμα.

ΙΏ_, έλ I .ι:.σιι τ οιuς . (Η άλήl<t·εια εtναι δτι δεν πρόσεξ-ε τον άστυνομικο πε

ρισσότερο άπο τοiις άνftρώJτους του καΊ. προχώρησε κατ' εύθΈία'V στον πηδαλωιίιχο καl πfjρε τη l<tέση τtov σrfιν πρύμνη. (Ο πηδαλιούχος, άφού άντήλλαξε μ' αύtΟν λίγες λέξεις σε χαμηλη φωνή, κατέ6rηκ:ε στlς μηχανές.

Ο ΜΙΣΤΗΡΙQΔΗΣ ΚΙΒΕΡΝΗΤΗΣ 137

Ό κwερ-νήτης κοίταξε γύρω τον όρίζοντα καί, άq;οϋ συμδοιuλεύιη·κε την πυιξίδα, Cίλλαξε λίγο τη διεύθυνση κι

Τότε μόνο τον κοιτ~~ε μέ το λ~μπεpο σ~ν φλόy~ βλέμμ~ τοu. (σελ. 139)

αύξησε τi)ν ταχύτητα. ΤΗ ., --<ι λ' , ' ' , ταν αvuρωπος ιγο παραστανω απο πεvηντα χρο-

νών, με μέτριο άνάστημα, με πλατιοiJς ώμσuς, στητΟς


άκόμη, με μεγάλο κεφάλι, με μαλλια κσuρεμένα σύρριζα σχεδόν, χωρlς μοιuσtάκι, χωρ,lς φαlmρίτες, με πuκνο μούσι

, ' ' , , 'δ , δ ' , μονο, κατα την αμερικανικη ·μο 'α, μυω ης στα μπρατσα

καl στlς κνi'jμ1ες, με Ο'αγόνια δυνατά, με στfιitος πλαt'u καl με τοuς μϋς τών φριυδιών- δείγμα μεγάλης δραστηριότητας- διαρκώς συνεσπα~η.ιένοιuς. ~Ορισμένως ε{χε όργανι-

' δ , ~ , , _ _, , t " ' ' , -σμο σι ερενιο, υγεια αϊWΙ.σν'ηitη, α μα ισχυρο και ακμαιο.

"Όπως κι οί σύrνtροφοί ταυ, ό πλοίαρχος φοροuσε ναυτικα ρούχα ΠOrU τα σκέπαζε Ενα. άδιάtJροχο Π:ανωlφόρι καl φορσUσε στο κεφάλι μάλλινο πιλήκιο.

~ο άστυνομικος τον κοίταζε. '&είνος δεν άπέφευγε τα βλέμματά τοο, ίfδε.ιχνε ομως τη μεγαλύτερη άδιαφορία, σα να μην ύπi'jρχε ξένος άπάνω στο πλοίο του.

~ο κυδερνήτης ταυ <~Τρόμου» ήταν έ~ας άπΟ τοiJς δυο έκείνσuς ΠorU κατασκόπευαν το ΣτρΟκ μ.προστα στο Ο'πίτι του. Καί, άφού τΟν άναγνώριζε αmός, άσφαλώς iM τον άναγνώριζε κι έ:κ:είwς.

'Εινώ τΟν έκοίταζε, τΌιU ηριf}rε ή ίδέα - πρ~άγμα ποu δεν εΙχε συλλσγtιστfι τότ:ε Ο'τfιν Ούάσιγκτον- οτι την τόσο χαρακτηρισtικη αύτη ιμορφη τJιινι ε{δε κι άλλοτε.

Ποϋ; Σε κανένα τοιχοκόλλημα κανενΟς γραφείου πληροφορ~ιών η, άπλοιύσtατα, σε φωτογραφία, σε καμια βιτρίνα;

'Αλλ' ή άνάμνφή του αmη i}τανε τόσο άόριστη, ώστε δεν μπορούσε να βασιrστi'j ...

"Αν οί σύντριοιφοί του δεν εtχαν την εύγένεια να του ' ' " ' t:.J ' ''ι απαντησονν, ισως- σκεφτηκιε ο αστυνομικος- αuτος ο "δ _Q, - , ' , , ι ιος υ·α τιμοιuσε πε.ρισσοτερο τ'ις ερωτησεις του ...

θα μιλοVσε τη γλώσσα του, μολονότι δεν ήταν βέ-e.. ' L ., • , 'Α ' ' υαιος πως ψαν, οπως αmος, ι-uερικανος την κατ'αγω-, γη ...

Φτάνει μόνο να μην ηταν άποφασισμένος να π:ροσποιη:&η Οτι δεν τΟν κα-rαλα6αίνει, για να μη βρε&η στην ' , ' - ' , αναγκη να τ'ου ααταντηση ...

Ο Μ r .Σ Τ Η Ρ ΗΗ Η .Σ Κ r Β Ε Ρ Ν Η Τ Η .Σ 139

''V-' 'λ , , ' ' , Μ, ι · r..ιnι τε ους, τι σκο.JιΊευΙε να τον καμη; ηπως ε χ_ε απο-

φασίσει ν' άσταλλαγη άπ' αύτΟν χωρις κ~μια διαδικασία ' ' ' ' ' ' ' 'ξ ' λ' "'Ι και περιμενε να ννχτωση για να τον ρv η στη ιμ:νη.; σως

να τΟν ftεωροϋσε Επικίνδυνο μάρτυρα., για τα λίγα που εΙχε , .n , ~ , ~ , Σ' ' , , ~c:ι.' ,

μαu·ει ηurι γι αυτον... ε μια τε,;οια. περιπτω·ση, υα ητανε

προτιμότιeρο νa tο'ν άι:ρη;νε στην άκριη t:ού Ο'χοινιοϋ! Αύτο n.' ' "€!.. ζ ' ' ' , ' ' , , ' υα τον εuιγα ε απο τ<W κοπο να τ<W κα-rαποντιση τωρα ....

(ο άστuνομικΟς σηκώ-3ηκε, πήγε στην πρύμνη και σrάftηκε ορftιος μπροσrά τ'ου.

Τόtε μόνο t:Ον κοί-rαξε με το λαφrερο σα φλόγα β,λέμμα τσυ.

- ΕΙστε ό κυδερινήτης; ράγτησε. Σιωπή.

-Το πλιοίο αύτο ... εΙναι ό «Τρόμος»; Καμια άπάντηση'.

- Δε μαϋ άιπαντατε; Τίποτα. Προχώ·ρησε τόtε ό τζοον ΣτρΟκ και Wλησε νa τον

, ' ' ' , πιαση απο το χερι.

'Εκείνος τον εσπρωξε χωρις όριμή, άλλa με μια κίνηση που πρόδινε &'Ναιμη ά<J't1νή&ιστη.

Ξαναγύρισε και για δεύvερη φορα μπροmά του. - Τί σκοπεύετε να με κάμετε; ρώτησε με ζωηρόt:ερο ,

τονο.

Τοιυ φάνηκε δτι κάποιες λέξεις ξέφυγαν άπΟ τα χείλη έκείνα., πσU τα rοφιγγε ή όργή. Καί, σα για να σuγκρατη.ιtη, θστριεψε το πρόσωστό mυ. 'Έπει-rα τ'ο χέρι του στηρί-

, ., ... <\... , χτηκε στο ρ·vυ μ.ισrη.

'Αμέσως ή μηχ;ανf] άρχισε να κινείτ.α.ι .με μεγαλύτερη , ταχυτη;rα.

θύμωσε τότε ό Ί'ζι:Ον ΣτρΟκ και λίγο ελειψε να τοϋ φωνάξη:

cΠολυ καλά! ··Όσο κι αν σωσrοίνετε, έyοο ξ~ω ποιος ε(στε και ποιο εtναι το πλοίο σας!. .. Εtναι ή ίδια μηχανη


' ' ' Μ' ' Μ ' ' λ' Κ' Jtoru φαvηQ{ε στη αντιισοrν, σtο ποστον, ατη .ιμνη ιρ-

νtαλ! Πότιε σαν αύτοrκίνηΙtΟ, πότε σαν πλοίο καl πότε σαν ύποοριύχιο!. .. Είναι ό <(Τρόμος»! Καl σείς, ,-τoiJ τον κυ·Όιερνatε, εΙστε ό ίδιος ΠΟ'U γράψατ:ε το γράμμα εκείνο προς την K e.' ' ,,,, ''ξ' ''β'λ '' υuερνηση και που εχετε την α ιωση να tα α ετε με τον

κόσμο όλόκληρο!. .. Σείς!. .. Ό Κοσμο<Κράtωρ!» Εύτυχώς, κατόρ.&ωσε να συιγκρατη&η καί, κα'τ'αλα-

Jl I ~~ δ' ~ I \ I ' , ' :J υαινοινtηας οτι εν επρο<Κει:το νια παρη απανtηση στις ερω-

τήσεις του, γύρισε καl κά1tησε κονrα aτο δίσκο της καμπίνας ίου. 'Επl ιbρες όλόκληρες κοιτούσε ίΟv όρίζοιντα, με την έλπίδα να ίδη αε λ(γο να έμφανίζετ:αι ή ξηρά ...

Αύτη τώρια fjιτα'\-' ή μόνη τουι έλπίδα ... 'Αφού άλλωστε ή κατεύ&υνση τού «Τρόμου» Θξακολου·&ου'σε να μένη ή ίδια, δεν ύπf)ρχε άμφιοολία δτι, προrτ:οίι νuχtώση, &α Θφταναν ατην aκτη της "'Ηρι.

Ή καταδίωξη

'Ω ' ' .,. - ' ' e. 'λλ στοσο, Όιι ωρες περνοvσαν χωρις να μεταuα. εται

ή κατάσταση·. Ό πηδαλιούχος εΙχε έ.πισ:τρέψει στο πηδάλιο κ.ι ό κυ

ο·ερνή'της σtlς μηχανές, JtiO'iJ έπέδλεπε τη λει1/οιυργία του;. Κι δταν δμως ή ταχύτης μεγάΙλω'V'ε, -to πλοϊ:ο κwιόταν

ά&όρυοα, με &αυμάισια κανονικότητα. Κανένας aρυ&μος I Ι I ' 'δ ' ' '1 ' I κροτος, καν'ενα σταματημα αιφνι ω, απο τ αναποφευκτα.

'Απ' αuτα συμπέρ,ανε ό τζοον Στροκ δτι ή με-tακίνηση τοιύ' «Τρόμοrυ'», αε κά&ιε μ:εταμόρφωσή τοrυ, γινόταν με

' , , λλ ' δ' ... ' β , e. μηχανες περιστριοΙφικες α α εν ηταν και εοαιος.

'Εξ aλλου, ifδλεπε ο·tι ό προσανατολιaμος δεν aλλαζε: το πλοtΟ έξακολοιuΙflοvσ'ε να πλ.έη προς τα βορειοανατολικa της λίμ:νης, κι έπομένως προς τη διεύ&υιvση toίr Μπούφφαλο.

«Γιατί, aραγε, ό κυδερνήτης dκολου&εί αύτο το δρό-

Η ΚΑΤΑΔΙQΞΗ 141

λλ ζ, , , , Δ' , , ,

μ ο; συ 'Οιγ~ οταν ο αστυ:νομικος. εν πιστευω να σκοπευη

ν' άράξη στο λιμάνι έκείνο, μέισα σε στολίσκο άπο έ'μπορ•ικά»!

"Α ν η,&·ελε να βγη άπΟ την ,.Ηρι, ό Νιαγάρας βέ6αια δ, _ιι ' ' " ' ' ' Ι ' ' 6λ ε υ α τον αφηνε, γιατι ο καταρραχτης του ε ναι ανυπερ , η-τος, ·άκόμα κα.l με μηχα"1η σαν τη δική· τοο. Ό μόνο; δρόμος &α f1·ταν ό ποtαμος Ντητρόιτ, άλλ' ήτανε φανερο πως ό τ ' ~ ' ιλ ' " ' " ' « ρομος» απομα:κρυνσταν ο οενα απ αυτον ...

«'Ίσως ό κυιδεριvή.τη; περuμέ:νει να νuχτώση, για να προσεγγίση σε καμια Οχδη της ,.Ηρι, κι άπο κέι, μεταδάλλονrας το πλοίο τοu σε αύτtσ~ίνη.rο, να διασχίση ταuς δρόμοιυς των γειτ<Νικών Πολι:τειών'. "Αν δεν κατορ&·ώοω να δραπιετ>εύισω κατα το διάστημα τοιU ταξι•διού αύτου στrιν ξηρά, κά&ε μου έλπuδα για γα έλευδ·ερω&ω εlναι χα'μένη ... »

Α ύrα σκεπτόταν ό άσ"τυνΏμικος Στρόκ. 'Η 'λ, .<ι " r Υ. ' β , _Q τ ' α ηuΈια ομως ειναι vτι, κατα ·αuος, ηταν ευχαρι-

στημένος, γιατl {Jοα μάit"αινε έπi τέλοιυς πού κρrύι&ετ'αι ό μιυ-' ~ κ , ' 'λ , λ , " στηριωuι 1ς ασμοκραtωρ, και μα ισ'τα τοσο κα α, ωστε

νa μη μπορέσουν Ποτε ν' άνα~αλύψοιυ·ν το κρψrψίιγετό ίΟ'U. 'Ε ' ' " ' ' ξ' ' ' e..'e. r. ' 'λ κτος πια αν, στο αναμετα υ, τον απεuωαι;ε, και μα' ιστα

, , , ' e. , δ ~ δ' - • τ , καtα τον τροπο ποιυ q;οuοτανε- ηιvα: η προτου ο « ρο-

μος» προσεγγίση σε καμιαν οχ{}η. τη βορειοα:νατολικη άκτη της λίμνης την ήξερε κα-

λ ' ' 'l"j-' Σ ' "Α λ ' - ζ' ' α ο _._ ~:οων τ·ροκ. ν οιπον τοιυ παροοσια: οταν ευκαι-

ρί.α ·να δρωτιετεύση, δε &α βρισκόταν σε Cίγνωστη χώρα.

'Αλλ α &α ταυ παροιυ·σιαζόταν, Cίρ-αγε, μια τέτοια εύ-, , , , .ιι - , β 'ι:! Γ , " _ιι

καιρια- και την επιuυιμοruσε κατα αuΌς; tατι ενοιωu·ε

μεγάλη περιέργεια για τη μυσrηριώδιη αύτη ύπόft·εση, στην όποία ή καλή του τύχη- ίσως κι ή κακή tου- τΟ>v άνα-, εψ , λ' κατ' ε τοσο πο υ.

Το δtι μπορούσε να φτάιση σε καμιαν Οχ{}η του Νια-, δ' ' "λ ιζ J\'λ B'l!.. • τ , δ' _ιι, γαρα •εν το ε π. ε ~αuο ου. εuαια, ο << ρσμος» ε uα

.,, , ' ~.~. 'ξ δ , ' , , , ' εμπαινε μεσα σ'το ·αuιε ο ιο αuτο ποταμι, κι ι<1ως ουτε καν

νa πλησία~ε τlς Οχ&ες της ,.Ηρι. Στην άνάγκη, &,α γινόταν

142 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΙ2Ρ

ύπο6ρύχιο, -8-a περνοοοε -rον ποrαμο Ντητρόιτ, 'lM μετα-6αλλόvαν πάλι σε αύrοκίνητο και ·6·0: θφευγε στΎ]ν ξηρά.

Λύτες οί σκέψεις σtριφσγυρνούσαν στο μυαλό -rου, έ\~ -ro βλέμιμα τσu περιέtρ·εχε τού κάκου τον όρίζ<Wt'α.

Και το πρό6λη·μα ποιiι τον άπασχολσυσε θμενε πάντοτε άλ:urοι: Γιατί ό κu6ερινήτης του «Τρόμου» τού εγραψε το άπειλητικΟ έκείνο γράμμα; Γιa ποιό λόγο τον κατασκό-1reW στην Ούάσιγκτον; Κι έπl. τέλους, τί σχέση εlχε με τη Μεγάλη Φωλιά;

Κι άν άκόμα μπόρ·εοο να είσχωρήση, μέσα άπο ύπόγειες διώρυγες, στη λίμνη Κίρνtαλ, ·άσφαλώς δε {}0: τοϋ ήτανε δυνατο να κατορι{}ώση να ·διασχίση το γρ•ανιτώδες έκεi:νο περίφραγμα. Αύrο ήταν άπολύτως άδύνατο!

Κατa τις τέσσερ·ες το άπόγευμιi, παίρνοντας ύπ' οψη την ταχύτητα τοu «Τρόμου» κιαι τη διεύθυνση ποιU κρατοϋσε, ό άσrονομ!ΚΟς ΣτρΟκ ύπέfi-εσε Οτι δε -8-' άπείχανε

' ''δεκ' 'λ ''·~Μ' λ ' ;τερισσοτερο απο απενrε μι; ια απο τυ πουφφα ο, Πfου

ή σιλουέτα του δε {}ι' άριγοοοε να φανii στα βορεωδυτι.κa τοο όριίζσντ:α.

Κατα το διάστημα τοϋ 1ία:ξ~δισU -rους, φάνηκαν μερικα πλοία, άλλΟ: σε μεγάλη, άπόσταση, πού, άλλως τε, την κανόνιζε Οπως ηttιελε ό κutJιερ,ν'ήτης. ΈκτΟς αύtοϋ, ό «Τρόμος», καttοος επλεε στην έπιφάV1εια της λί:μνης, ητανε πολiι λίγο όρ·ατός, κι ά:πο άπόσtα:ση ένΟς μιλίου δε διακρι:νόταν σχεΟΟν καtt·όλου.

Στο άναμ:ετα:ξύ, άρκισαν ν& δι<ΧΚQ{Wιν"Vαι τα ύψώμα-rα, που ά:πστελούσαν την έσχα:rιa της ... Ηρι και πού, πέρα άπο το Μπούφφαλο, σχηματίζοιυν μια πελώρια χοάνη, μέσα άπο την όποία ή ... Ηρι χύνει τa 'νιερά της στ'i]ν κοίτη τoit Νtαγάρ•α. Μερ~ς άμμώδεις σύριtεις έξιείχαν δεξιά, μερ~ς συστάδες δέντρων φαίνονtα:ν έδώ κι έκεί. tO ΣτρΟκ Ε6λει-τε στο ποτάμι Μλλa έμΠΟQ•ιΚa πλοία fι ψαράδικες βάρ-

' ' " ' ' , κες με πανια η με α:τtμο.

Ποιά "lταν, άραγε, ή ίδέα τοϋ κυ6ερνήτη. και τρ·α-

Η ΚΑΤΑΔΗ~:Ε:Η 143

ΟΟ:ϋσε πρΟς έκείνο το λιμάνι;... τΗ φρόνηση δεν τού ·άπα-, ' λ , Γ' , , 'Α- , ~ ,

γορευε να π ησιαση;... ι αυτο, καυc; στιγμη, ο αστυι\~ο-

μικος ΣτρΟκ 31Jερuμενε να τΟν ·δη να σrρίδη το πηδάλιο γιο να ξαναγυρίση στη δυτικη δχ{}η της λί:μνης, έκτΟς άν έσκόπευε να βιu8'ιστi), για να διαwκτερεύση στο ·~ο της ΤΗρι.

'Αλλα έκέινος έπέμενε να κρατάη την J1!λώρη tσα πΦ; το Μπούφφαλο και τοϋ 'l\;αιν άδύνατο να καταλάδη γιατί το ., ' , εκανε αuτο.

τη στιγμη έκείνη ό πηιδαλιοiιχος, ποiι έξερευνοUσε με το βλέμ.μα το βορειοο.νατολιικο όρίζοντα, εκαμε νεϋμα προς το σύντροφό του. Αύτος σηκώθηκε, πλησίασε το μεσαίο δίσκο, κι ,άπQ κεί κατέ6ψιε στο i}άλα:J!!ο τών μηχανών.

ΣχεΟΟν άμέσως ό κώερινήτης άνέδηκε στο κατ-άστρωμα καί, πηγαίνοv-vας κονrα στΟν πηδαλιούχο, Ο'ιΜ)ιμίλησε μαζί του με χαμηλfι φωνή.

Αuτός, άπλώνσντας το χέρι πeΟς το Μπούφφαλο, εδειχνtε δuΟ μαυιρ·ειδε:ρ·α σημάδια ποιU μετακινιόνταν σε άπόσταση πέντε ώς θξη μιλίων άπΟ τΟν «ΤρόμΟ».

το κΟΟερινή.της τα κοίτα'ξε με πρσσοχfι κι 8πειτα, σηκώνοντας τσUς ώμους, πfίγε και στάi}ηκε στην πρύμνη, χωρις ν' άλλάξη τη δvεύ6ννση τοιϋ «Τρόμοο».

"Τστερ' άπο ένα τέtαριτο της ώρας, ό Στροκ διέκρινε δυο σ'tfjλες κιχπνσU προς τα βορt;ιοανατολικά. Σε λίγο, το σχf}μα τών δuΟ ~ίνων ση.μείων φάνηκε καi}αQά,: ΤΗταν διΟΟ άτμόπλοια ποiι ε&γαιναν άπο το λιμάνι τοιϋ Μπρύφφαλο και πλησίαζαν με μεγάλη ταχύτητα.

Ξαφνικά, τοu ήρi}ε ή σκέψη ότι τα άηιόπλοια αma {]τα:ν τα καταδρομικά, για τα όΠIΟία τού ε[χε μιλήσει ό Γοuάρντ, πσU εlχαν άναλά6ιει τον τελευταίο καιρο να έπιολhοοruν το τ-μi)μ.α έκέινο της λίμνης.

τ α καταδρομικα αuτά, νεώτατσυ τύπου, ήt;αν άπο τα πw γρήγορα σκάφη, ά.π' δσα ναυστηγή{}ηκαν ώς τότε στις (Ηνωμένες Πολιτείες. Κινούμε~ με ί<tη,υιρ€.ς και τε-

144 () ΚΟΣΜΟΚΡΑΤQΡ

λειόrατες μηχανές, μπορούσαν νa διανύσουν είκοσιεq;τa μίλια την &ρα.

ΕΙvαι άλή3,εια δτι ή ταχύτης tού «Τρόμου» ή·ταν άσυγκρLτως άνά)τερη· άλλ' έν πάση περιπτώσει, αν έπl τέλους τον σrενοχωροϋσαv noλu κι ή ύnοχώρηση τού ήταν άδύναtη, Ε:q;τανε va βυ3ισrη, γιa ν' άποφύγη, σaν ύπ0'6ρύχιο, κά3ε καταδίωξη. τα καταδρομικa fta rnρε11'ε νa ήταν κι αύra ύnοδρύχια, γιa ν' άνrαγωνιστ<οϋν με κάποια έλπίδα έπιτυχίας καl nάλι ήταν άμq:ίδολο αv ό άγά)νας {}a ήταν ίσος.

'Ό,τι φαινόταν άναμφίδολο, εlναι δτι οί κυδ·ερνητες τών δυο αύrών nολε:μικών -3a εlχαν είδοποιη:-3rι γιa την παρουσία τοϋ «Τρόμου», ίσως άπ' αύτΟν τον ίδιο τον Ούέλλς, nou έnιστρέφοινrας στο Τολέδο 3a τηλεγράφησε άσφαλώς ά'πο κεί.

"Αλλωσt'ε η τανε φανερο ποος εlχαν ίδη τον «Τρόμο» κι εnλεαν όλοrαχώς έναντίονΙ του. Μ' δλο τοϋιrο, ό κυβερνήτης, χωρlς νa δώση την nαραμικριfι προσοχή, έξακολου3οϋσε νa διευθύ·νεται nρος το Νιαγάρα!

Τί {}a εκαναν τa κaταδρομικά; ... Βεδαίως fta προσπα{}'Οϋσαν ·ν' άναγκάσουν rον «Τρόμο>> νa μπfι στον άγκώνα τής τΗρι, άq;ήινονrας δεξιά -roιu to Μποίιφq:αλο, άq;οϋ ό Νιαγάρας δεν τοϋ παρείχε καμιa διέξοδο.

Ό κυδιερνήτης εlχε ερ{}ει στο πηδάλιο· ό ενας άπο τσuς aνrρ·ες τού πληρώματος βρισκότανε στιfιν ΠΙλώρη, ό ίiλλος σrο 3άλαμο τών μηχα>.1ών.

Θa τοϋ έδιναν, ίiραγε, διαrαγιfι νa κατέδιη στιfιν καμ-, Ν' I I ΓΣ ,

πινα του; α τι σ'κεπ:rοrαν ο τροκ.

Προς μεγάλη του εκ:πληξη - ~αl χαρa συγχρόνως -ένα τέιοιο πράγμα δεν εγινε· άπεναντίας, κανεlς δε φαινόταν νa δί\η προσοχiι σ' αύτόν, σa νa μην ύπfιρχε κaν πάνω στο πλοίο ...

"Οχι χωρlς ζωηριfι συγκίνηση, ει>λεπτε νa προσεγγίζουν τa καταδρομικά. Σ' άπόσrα.ση μικρό11ερη άπο δυο μί-

Η ΚΑΤΑΔΙΏ:ΕΗ 145

λια, π.ροχωροϋσαν εmι, οοσt'ε να κριατ'σϋνε τΟν «Τρόμο» ' , ' ~-~~ , ανα:μεσα σε υuu πuρα.

·πτα.vε φα;vεpό πω, εtχιχ.vε δij τόν •Τρόμο• ... (σελ 144)

'Όσο για rτav Κοομσκράαιρα, ή φυσιογνωμία του δεν 'ξ:.r...,..J I ! _!!11- ' I β .!\ I I ε C>ψ\.'u.~ε τι:ποτ IJJVIλJ, παρα μονο ' αuυtατη περιφρσνιηση.

1 Ο, Κοσμοκρci.τωp


'Ήξερε, βέοοια, οtι τα ποιλεμικα έκ:εϊνα τίποτα δεν μπορσϋσαν να κ&μοινν ένανtίοιv 'tO'U.

"Εφτανε να σιτείλη μια διατ:αγη στη ·μηχα:νή, για ν' άπομακρw6η ά.π' αύτα ΟΟσ γρήγορα κι άν ήtα~ν. Με λίγες mροφες της ελικάς του, ό «Τρόμος» f}α βρισκόταν εξ ω άπο τη βολη των τηλεοολών τους.

Καί, βέδαια, τα β~λήμu-rα δε ft'α μπορούσαν να φτάσουν στο βιυtrο της λίμνης το ύπο6ριύχιο!

Σε δέκα λεπtα τής ώρας, μόλις θνα μίλι -rοιUς έχώρι-ζ ' ' ' ~-Δ -~ -- ' ' δ' ε απο -τα υuu πιwια πσυ -rοιuς κα-rα ιωκαν ...

ιο κυ()ερινήτης -r' aφηισε rάκόιμα να προχωρήσουν. "Ε-, .!1 ' ' ' ~ . .ι~ , ' δ λ ' πειτια σ:τηριχ:u'η:κ.ε επανω στο πη'UUJI.ιo και, με ιπ ασια.σμε-

νη τη δύwχ.μη τώrν Π(IΟ'<ΟΟ'τήρων mιu, ό «Τρόμος» άναπήδησε πάνω· στην έπιφάινεια της λuμνης.

'Εκορόιδεuε, λοιπόν, τά καταδρομικα έκείνα καί, άντ\. να όπισ&οχωρήση, έξaκολοο&οιοοε την πορεία -rσu; Αύτο ήταν!

Καί, ποιός ξέρει μήπως δε {}α εlχε το ft'ράσος να περάση άν&μgσά rους και να τα κάμη να τον κυνηγοο~. μέχρις Οτοιu, δτα\-1 -ιtα νύχτωrνε, {}' άναγκάζονtαν να έγκατα-~_, ' , ' , δ' ~ ' 1\..CLψorW την ακαρπη εκεινη κατα ιωςη ....

Το Μποιύφφαλο διαγραφόταν ηδη ο'τ'i}ν Οχ{}η της '~'Ηρι. Διακρίνο~ι<αν Κία~αρα σί οίκοδομες της πόλης, τα σπίtια της, τα καμπαναριά της. 'Απο κιεϊ, προς τα βορειοδuτιικά, άνοι γ όταν ό Νιαγάρας σε άπόιοταση τεσσάρων η πέντε μ~λίων.

Με τέτοιοvς δροvς, πσιάν άπόφαση Βπρεπε να πάρη . . , ο αστmισμικος;

'Αφού i]τανε καλος )~ολυ1μδητής, δε {}<α ψα:νε κατάλ-λ λ " δ , ~ , , \ , ' , ο :η η,, κι ισως μοrνα ικ:η, η ευκαιρια να :ιtεση στο νερο, οταν

~α βρ·Cσκσνι<αν σε λίγο πλάrγια η μάλλον άνάμεσα στα δυο κα-ταδρομικά;

ιο κuδερνήrτης 00 ~α εlχε καιρΟ να τον συλλάt>η. "Ε-_<ι, ξ, Θ , , "12: "'l _ __. , , , ~ " , , ,

τσι υ·α εφευγε... "" α τον εu11.€Παν απο το ενα η απο το

Η ΚΑΤΑΔΙg:Ε:Η 147

άλλο πλοίο. '''Ισως μάλιστα οί κυ&ερνi'j:t'ες τοιυς να εtχαν προειδοποιηfiή για την ΠLit'α:Vη Παρσuσ~α τ()cU πάνω· στον «Τρόμο». Και it·α έρχότανε κιαμια ·άτμάκατος ινα τον σώση.

'Ασφαλώς, οί πιit·ανότη:rες της έπιτυχίας it·α 1J·tαν μεγαλύτ-ερες, άν ό «Τρόμ'ος» προχωροuσε άνάμεσα στlς Οχit·ες τού Ν ιαγάρια ..

Στο νησl. Ν άtJru, Dα μστοροίισε ό Σtροκ να Πιατήση ' ' "δ ' ' ' ζ λ ' 'Αλλ' " • -.e. πανω σε ε ·αφος που το γνωρ~ ε κα α. οτι ο κ:uuερ~-

νήτης τού <<'Τρόμου» it·' άποφάσιζε να μπfι σ' ενα ποτάμι, (]διέξοδο έξ α:tτίας του καtαρράχτη τoru, αύτο τού· φαινό-

'δ ' 'Α ' λ ' ' ' ' πλ ' ταν α •ννατο... ποφασισε οuποιν να JΊJερ.~μετη να ησια-, ' δρ ' , ' ' ' , σουν πε.ριισισσrερο• τ:α κ:αιτ:α ιοιμικα και, τη στ'tγμη εκεLνη,

Dα ε&λεπε τί D-α ~ανε. Πρέπει δ.μως· να το· όμολογήσοιυμε, δτι ή άπόφασή

S:.l ;[., • , "'Ο I τoru uι:;ν •rtαν ορΟΟ'tικη. χι ....

Δεν άποφάσιζε τόσο εύκολα., ξεφεύγοντας άπο το ύοο6ρύχιο, να χάση με μιιiς κάJ3ε έλπίδα έξιχνίοοης ταίί , . , μαιτηρ·ιοιu' εο<ει νοιu •.•

Το άστννομικό του evmιmo έξεγειρότανε στην tδέα δτι έφτιανε ν' άπλώση το χέρ·ι, για να συλλά&η έκείνον τον άν3·ρωπιο, τΟν έπικηριυιγμένο, τον έκτος νόμοru ...

"'Οχι, δε D-α δραπέτεuε! Θα fγuαν σα να έγκατέλειπε για πάνrα τi)ιν Uπόfi'εση. 'Αδιάφορο άν δεν fJξ·ερε ποια τύχη τΟν περ·Cμ:ενε κι ώς πού D-α τόν Παρ·άσερινε ό «Τρόμος», αν " ' ' , εμενε σ' αυrσν.

Ή ό)ρα ηταν θξη και τ:έt'αρτο. Τα κ:ατ1αιδρομικα πλη ... , ζ • , ξ , , , t ' ιλ'

σια αν, αφηνοντας μετα υ τους α:ποσιτ:αση· ενος μ ιου πε-

ρίπου. ~ο «Τρόμος», και χωρις ν' αύξήση τf}ν ταχύ:τη:τά του,

δε-&' άργοοσε να βρεDη μευαJξiι δύο πuρόw.

Ό άστννσμικος δεν εtχε άφ~~ει τη Dέση, ταυ. ~ο ναύ-, β , ' -~ , τ ,.Q ' , ,(\,.,

της, που QLO'ΚOt'α:Vε <Πην ΠΙΙ.ωριη, ηρru•ε και Καυ ιιισε ΚJΟιν-

τά του. 'Ακίνητος κwτα στο πηδάλιο, με μάτια που λάμπανε


' ' ' ' , 'δ ~ e.. , , κατ:ω α:πο τα σμιχτα του φρυ ια, ο κυuερνητη; περφιενε

ίιrως τftrν κατάλληλη στιγιμη για να ξεφύγη μ' εναν άπότο~ μο χειρισμό.

"Αξαφvα, άντήχηιrε μια κανονια άπο το προς -rα δε-ξ ' δ ' ~Η 'e. 'δ _ιι, δ' ' ' ια τοιuς κατ:α ροιμικο. οuι α, υι γΟ\Itας ·rJ'XfΊ ον την επι-

φάνεια -rών i•δάτ:ων, πέρασε κσνrα στi}ν πλώρη του «Τρόμσu» ΚL έξαJφα:VVΟ:tηχJε ΚΟiνltα <rτην πρvμνη 'tοίι προς τ:' άρ·ιστερα καταδρομικοιU.

~ο Σ ' I .!\ "Ο .ιι , λε , • I τροιχ; σηκωu~ε. ρu'ιος ·σtο π υρο tου ο ναυ-

της φαινόtαν σα wJ. ΠΙερίμενε m νεuμα τ:οϋ κυδερνήτη.

Πάνω άπό τοuς καταρράχτες !

'Εκείνος δμως δεν θστ:ρεψε καν τ:ο ~εφάλι του - καl δεν ύnάρχουν λέξ•εις να ζαιγρ•αφίσουν την Εκφραιrη της πε-

, '~ f:λ Ι \ I I ριφρονηση:ς, πσιu ητ:αν αn ωμενη, σrο προιrωπο του.

'Αμέσως, καl χωρlς να προφτ:άJση να το κατ·αλάδιη, ό J \ Ι \ \ δ' - I αστυνσμικος σπρωχτηrι(ε :τι:ρο; το ·ιΟ'Κο της καμaτινας του,

κλε~σ'τηκε άπο :τι:άνιω του, ένώ συγχρόνως κλείνονrαν κι οί άλλοι δίσκοι.

Μ 'λ " λε.πτ' , ' ' 'λλ λ . ο ις ενα ο χρ•ειαιστηικ:ε για τη:ν κατ α η η πρ•ο ... I \ \ ~ ,..,ΛJ?...'ιr\ I 'ξ /' I J \ \

ετοιμ.ασtα, κιαι το υvi.VV\!vχιo ε αφανιιrτηκιε κατω ωτο τα

νερα της λίμνης.

"Ε:τι:ειrαν άκόμα κι άλλες κανονιές, πoiJ σί ύπόκω•ψ}ι β I >f <I > I nv,_ < λ I .<\..,.. β ρσνtοι rouς εψtαναν ως αυτtοιuς. .ι:nι:ειτ:α απ ωuψlίε ' α-

.ιι ' , υεια σιω•πη.

'Ένα Ο.μuδρο !fώς ψ:τι:αινε άπο το φεγγίτη της καμπίνα;. Το ύποδριύχιο, χωρlς ·καιμια ταλάvτευιrη, διέσχιζε ά{}·όρruδα τα βα1tύτ'ερια: ύιδά:ηνα σrρώματα τ:ης λCμνης.

Με πόση ταχύτητα, με πόση εuκολία eγινε ή με:ταμόρq;ωση τιοϋ «Τρόμο:u» ά:πΟ πλοίο σΕ ύJ1iο6ριύχιο! Με τi)ν ίδια τ:αχύtηtα {}'α μΠ'οιρούσ•ε, στi)ν άνά.γκη, να μετα.μορφω{}η καl σε αύrοκίνηιτο!

ΠΑΝS2 ΑΠΟ ΤΟfΣ ΚΑΤΑΡΡΑΧΤΕΣ! 149

κ '' '-<\'"" 'Κ ' Π-ιι' αι τωρα τι u·α ΘΚα:νε ο οσμοικρα;tωρ; ινανωτα-

τα {}·' aλλαζε δuεύ&uνση, έκ>tος άν ό «Τρόμος», άφού aραζε στην άκτή, έπρόκειτ'Ο να μεt:αμορφω3η σε αύτοκίνηrτ'ο.

Οί σκέψεις αvtες περινοιϋσ'αν .άπQ το μυαλΟ τηϋ ΣΙtρόκ, "Οrι:.αν οκεπtότανε ομως καλύtερα, Θ6ρισΙΚε πιftηνιώτερο OtL Ιfl•α σtρ•εφόlτ'α'Vε προς τα δυtικά, ·μόλις ξέφευγε ά:π0 τfιrν κατ'αδίωlξη τών καταδροιμικώνι, και -&α έφτ-ανε πάλι στο σtόμια τοu :rnοταιμού Ντητρόιτ".

(Η ' ' • ' ' ' δ' _ιι.' β -πορεvα τοιu καιtω ·απο τα νερ·α ε u·α ασ·τοοοε

Jrαρα μόνο δσο χρειαζότανιε για να βρει3η έκτος βολijς, άq::oii έ!ξ aλλαυ ή ΚΙαltαδίω•ξη: δε {}·α γινότανε τη νύχτα.

Δε συνέ6η ομως εtσι. Μόλις Jt'έρασαν δέκα λεπtα - t:l , , , , , ' ' , ' -

της ωρας, καιποι·α: κινηση ακοιuστ:ηκε α:πο το εσω,tερ.ι:κο τοιu

πλοίου. Δια:tαγες άκαύστηκαν dto· -&άλαιμο τ:ών μηχανών, συνοδευόμενες άπ.ο κρόtαuς χειρισμών. Ό ΣtρΟκ hιόμιJσε Ot'L κάποια βλά()ιη. άνάrγκαζε το ύπΟΟρrύχιο ν' άνεδη σtfι:ν έπuφά:νει:α.

Δεν εlχε γελαστη. Σε λίγος το ήμίφως της καμπίνας· τιου τ"ο διαδέχτηrχ:ε mα ζωηρΟ. φώς. (Ο «Τρόμος» εlχε άναδυ3η άπΟ "t'o βυ3·ό. ., Ακουσε τότε βημ:ατισμοιUς πάνω σ:το κατάστρωμα, ποιU ολοι του οί δίσκοι εlΧ;αν άνοιχτij, άκόμα κ;ι ό δικός του.

(ο /!. , .. ξ , , Jl, , δ,

κυu1ερ'\tητης ει χε αναπαρει τη u εση του στο πη α-λιο, ένώ οί ·δυο ναmες ήταν ά!παισχολημένοι σ'tο· έlσωτεριι~ τοϋ πλοωv.

(Ο ΣtρΟκ έκοίτ:αξε να ίδii άν φαίνονtαν ΠΌ'U'&ενα τα Κίατ"αδρομι:κά. τα διέκριινε σε άπόσ't'αση ένος τεtάριτοιυ τού μιλίιου.

Εtχ1αν Lδii τΟν «Τρόμο» κι aρχισαν πάλ!ι να τ'Ον κα-δ ' 'Αλλ' • ' ' ' ' ' ' - Ν τα ιωκοιυν. . . αυτη τη cρορα, προς το μερος του ια-

γάρα. 'Ο Σ ' δ' _Λ , /!. , • ' • ' ' , · τροκ εν καχur.αuαινε τLJΊIΟτ'ε α:π αmη τηινι κι-

νη·ση.! Μπαίνονttας στον άδιέξοοο ποταμό, μη μπορώινrrας πια να βυtt~στη θξ α~ίtuας της βλά()ιηις -rου, ό «Τρόμος» -&α

150 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ!.!Ρ

ε6ρισκε το δρόμο του ά:πωι.λ'εισμένον άπο τα κα-r.αδρομικά, rι _(l ' :IJI J\ λ ' :!J ,.-~..<ι ι Θ ' ' - " ο-τ:αν να ηuει ε να οπtσuοιχωρηση. .... α επιχειροοιJΙε, αραγε, να βγfj σrrilrν ξηρ·α καl να ξεφύγη, με τη μορψη αί1tωι.ιvή-

, ' ' Ν' 'Τ' " ' ' Κ --'~ ' του, ειτε προς τη εα ορκη, ειτ'ε προς τον ανuuα;

Ποιό; ξέρει! Ό «Ψρόμος» προη,γείlτο τ·ότε μισο μίλι! Τα κατrαδρο

μικα -rον καταδίωΚ!αν μ' ολη τη δύν~μη -roo άτ;μού, με συν-3ηκες πάVτ'οτε διuσμενείς, εlναι ιάλή.Jtεια, για να τον φτάσουν. Ό κυδε:ρrνή:της ομω; περιοριζότανε να διαrτηρη αύτη την άπόσ-rαση άνάμεσα ιJΙτ'ο πλοίο του καl στ:α πολεμικά. 'Ωστόσο, ttα τού η.τιαν εύκολώ.-uατο να -ri}ν αύξήση καί, &μια , ,, ' ' 'δ , νυχτωνε, να ε:πιστρέψη προς τα υτικα.

'Ήδη το Μπούφφαλο έξαφανυζότανε πρΟς τα δεξια καί, λίγο ύιJΙτ'ερ' άπο τlς έφτά, φάνηκε το στόμιο τοιU Νιαγάρα.

"Αν ό κυοορινήrτη; εμπαινε σ1τον ποτrαμό, ξέροντας οτι δε -&α μπορσίrσε να βγη, αύτο έσήμαινε πrος εΙχε τρε:λλα{}η.~. Καl μήπως δεν ή-τανε πραγματικα τρελλός, έκείνος moiι άπΟΚJαλοιίιι:rε κnl πίστευε τον έαιtrό τοιu Κοσμωι.ράτορια; ...

Ό ΣτρΟικ τον δ6λmε έκεϊ i]ρφον, άπα8η, χωρl; σUτιε ' ' , ' ' 'ξ ' δ , καν να στρεφε:ται για να κοιτα η τα καιτα ρομικα.

"Άλλωστε, το μέρος έκείνο της λ(μ:νης -1)-rαν ά:πολύτως ερημο. τα πλοία, πσU διευ&ύινοινταν πρΟς τα χωρια που βρίσκσνται στl; οχ&ε; ιτοίί Νιαγάρα, δεν frταν πολuάρ·ιD·μα κ:αl κανένα δε φαινό-rαν έκεCνη τi]ν ώρα. Οϋτ:' ένα ψαράδικο δεν άνtάμωσε στο δρόμο του ό «Τρόμος». 'Εν πάση· περιmώσει, αν τα δυΟ καταδρομικa τον άκολοu&οϋσαιν καl

' Ν ' .!l.' ' 'ζ ' λ' ' ' crτo ιαγαρα, u· αναγκα οντ:αν, σε ιγο, να ·σύαματησουν.

Ε, , • Ν , , , ~ , , ιπαμ!ε πως ο ιαγαρα; ανοιγε-υαι αν~μsσα στην

6ιμερ·ικάνικη άκτη καl στΟν Καναδά. 'Εδώιδε εΙναι. το Μmύφφαλο, έκεί{}·ε το φρΟΟρ·~ο ΤΗρι. Το πλάιrος τσu, τρία τέταρ:τα τοο μ.ιλίοιu περί3οοιυ, έλατ:τώνε:ται κοντα στΟν καταρράχτη. Το μηκος tov, άπο την τΗρι ώς την 'Οντάριο,

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΠJ ΚΑΤΑΡΡΑΧΤΕ.Σ! 151

εΙναι περίπου δεκαπέντε λεύγες καί, κυλι:ίwτlας προς τ&. βόρεια, χύνει, μέσα στη δεύτlερη αύτη λίμνη, τα νερ&. -rών λιμνών "'Ανω, Μίtσιγκαν και 1Τρών. ~σ κατ-αρράχτης εχει ύψος περίπου Π'ενή:νtα ·μέ-rρα, εχει σχfιμα πετάλου, κι οί 'Ινδιάνοι τΟν Ονομάζουν «βρσνtη -rών νερών», για-rι εr,~αι πραγμα-rικ&. μι&. βροντf} άδιάκοπη, συνεχής, παu οί κρότοι της &κούονται σε πολλών μιλίων απόσταση.

~σ τ , r • , , ' , ... Η « ρσμQς» ε χε αφη.σει πισω του το φρουρισ ρι.

Ό flλιος προς τη. δύση, βρισκό-rανε άκόμη ά.πάνω ά:πΟ τον καναδικΟν όρίζοινtα, κι ή πα:νσέληmς μόλις διακρ·ιν6tαν άνάμeσα σ-rοiις άτιμούς- σε μι&. ώρα -&α νύχτωνε.

τα καταιδρσμικά, έ-Vrε~wwrας -rlς δννάJμεις τοuς, άκολοu{}·οϋσαν σε ά.πόσταση ένος μιλίου, χωρlς να κερδίζουν τίποτα. "'Επλεαν άνάμεσα στlς δεvrρόφuτες έDreίνες Οχ-&ες, τις κατα:σπαρμένιες μ' άγροτικα σπιτ-άκια, μέιm σε άοτέρανtους καταπράσινους κάμπους.

~ο «Τρόμος» δεν μ:ποροϋσε πι&. ν&. όπισ&οχωριήση. Τα κα-rαδρομικ&. {}-&. τΟν έοο6ιζανι άσφαλώς. Εlναι άλή&ια οτι οί κυ6ερινi'jtες -rouς άγνοοιίJΌΙαν δ;tι 1}ξερε ό Ί"ζΟΟν Στρόκ, δτι bη/wαδιη κάποιια βλά()ιη της μ~ανfις του WY άνάγκοοε ν' άνεΟη στην έπιφάνεtα της λίμνης, την ώρα ποiι 1}-rανε τόσο ·σ(γοuρος στα βάJ&η της, κι &ι ή ίδι;α βλάδη τΟν eμπό-δ ζ , , δ , , , ~,.!ι ~σ δ,

ι ε τωρα να ια:φυγη με νεα καταuuυ·ιση. •πω<JΙ ησαιιτε,

τά καταδρομικ&. eξ·ακολουιftοϋσαν αittη τη δι;εύ3ννση μέχρι τοϋ εσχα'WU όρ,ίοu.

'Αλλ' άν ή Sπίμονη ·αύτη κ.α-vαδίαιξη τσϋ φαινότανε φυσική, ·δεν μποροϋσε με κανένα τρόπο να έξηγήση την Πορεία

tou «~Τρόμου». "Οσο τέλει.α κι αν frrαν ή συσκευή, δεν i]τανε πάλι -rόση, ώ<fτ1ε ν' άψηφήοη τσUς φο&ρσυς καταρράχτες- κι άν επέμενε να περάση, ό κιttαρράχιης fi'a την παράσερινε στο βάρα-ftρο έκΈίνο tών πενήνtα μέrραιν, πσ\1 το εσκαψαν τ(t νερ&. κα-{}·οος γκρeμίζονtαν. 'Ή μήπως έσκόπευε

να πρσ<JΙεΎΎίση σε καμι&.ν Οχ-&η, κι άπΟ κεί ν&. φύγη σαν

152 Ο ΚΟΣΜΟΚΡΑΤ!;2Ρ

αύrοκίνηm, ά~α.πτύσσοντα.ς ταχύτητα διακοσίων σαράντα μιλίων τiιν ώρα;

~αl τώρα, ποιάν ώώφαση ΕπρΘΠε νa πάρη ό Στρόκ; Ν α δοκίμαζε νa δραιτsτείιση κovra στο ~ τού νη

σιού Ν άδιu, ΟΠΟ'U {}-(ι τού fιtα·v εϋχσλο να φτάση κολυμπώντας; ''Ίσως, άν δέν έ.πωφελεί-rο αύτης τής ε'όκαιρίας, ποτε ό Κοομ'οκράτωρ δε 3a τ'Οϋ ξα.νά~Ι:\Ιε την έλεu&ερία, έξ αίτίας τών μυστικών πο\ι γνώριζε.

Τόrε δμως, γιa πρώτη φσρa άντελήφ3η m{}·~a ποος ή φuγη D-a 1Όύ ήtα:ν άπαγορεuμένη. Δεν tiw ΠΣρ-ιόριζαν στην κα,μπίνα του, άluλa το"' έπιτηροοσαν αuστηρά. 'Εινώ ό κυ&ερινήτης στεκότανε κovιra <J!t'o πηδάλιο, ό σ:ύντροφ)ς του δε σήκωνε τa μ.άnα του ·άπο τΟν Στρόκ. Σιτην πρώτη του κίνηση, {}<(ι τΟιν έπιανε καl {}(ι τΟν φυλάκιζε. Τώρα πιa ή τύχη τοο ήταν δεμένη μΕ τiιν τύχη τού «Τρόμου:..

Στο ιάναμεταξύ, ή άπόσ'tαση πσU τΟν χώριζε άπΟ τa κωrαδρομικa εlχε έλα:ηωι&η αίσ{}ηtά. Τί σuνέ6αινε άραιγε; Μήpτως ή μηχανfι τοu «ΤρόμΟV», έξ α:ίτίας τi'jς βλά6ης, δεν -μπορούιre ν' άναπτύξη μεγαλύτερη ταχύτητα; Κι 0-μαις ό κυ&ερνήiΠ)ς δεν sδειχνε καμιaν άνησuχία, ούτε ζητούσε κω&όλου νa ;Πjλησιάση τηrν Οχ{}η.

'Α~αν τa (fφυρίγματα τtοϋ άηιοϋ, πΟΟ ξέφευγε άπο τl.ς βα.λl)ίδες τών κατιαδρομικών άνάμεσα σε σίΜιεφα μελανού καπνοιU. 'Αλλ' άκοιύονοον έπCσης κι οί μυκηfi.μοl roU κατ:αρQιάχτη, σε .άπόσταση μικρότερη ά:πΟ τριία μίλια.

Ό «Τρόμυς~ έπλεε στον άριστερΟ πορ8-μό, κα't'a μfίκος τi'jς νη.σ~ας Ν άδιu, την όποία ita ξεπερrνσUσε σ€ λίγο.

Σ' ένα τέτ'αQrrο τής ώρας {}(ι θμφανίζονrον τa πρώτtα δέντ-ρα τi'jς Γκόατ - "Αvλανr. Το ρεύμα γίVοVrα.ν όλοένα όριμητικώτερο καί, άν ό «Γfρόμος:. δεν έννοοίιισε να σταματήση, τα κατ~ικα δε {}Ο; μσwροϋσαrν να συνεχίσσυν την κατtαδίωΙξη. Κι αν ό καrα.ραιώνος έκείνος κυ()qwήτης ε{χε διά{}rοη να κατ'αοορα3·ρω8η σtiw ΚJαταρράχτη, οί άλλοι βέ6αια δε {}(ι τον άκολου3σ00αν σιήν άδυσσ"ο!. ..

ΠΑΝ!;! ΑΠΟ ΤΟrΣ ΚΑΤΑΡΡΑΧΤΕΣ ! 153

Πραγμcιτικά, ήχοι σφυρίχτρας ώοούστηκαν καl τa δ ' , ' ' ' δ' ~ - ' κατα ρομικα σταμαιτηu'αν, τη σcιγμη παu εν απειχα:ν πια

Πετ!iει στόν ιiέριι χιιι (ιπεpπ'Jjδιiε: τό βρυχώμενο χιιτιιρρ!iχt'Jj .. . (σελ. 154)

'~' , "δ, , ~'' παρα εοrο.τον πενrrνοο. ως ιακοσια μετρα απο τον καιταρ-

, "τ"'- • , . -'!..- ·λ ' ' ~ ~ ~ ραχτη. .ι:.areιτα, ανt'r}'Χηοαν κανονιuυv ισιμοι και ΠΟΙΙJΙ.t;ς


όδ·~δες πέρα!σαν πάνω άπο τΟν «Τρόμο», χωρlς να τον άγγίζονν.

το "λ τ β λ' , , ' λ , ' η ιος ειχε ασι εψει κιαι, 'μεσα στο :uκοφως, το

φεγγάρ·ι ε:χuνε τlς άσημένuες του άχτίνες. tH ταχύτης του ύποδρυχίου διπλασιαζόtαν άπΟ την ταχύτηrrα του ρ·εύ-

'τ _"'_, , Σ' u , , ')·-·---' _cι,, ματος, πιοιυ ητ:αν ~ατUΠΛ.η;κτιικη. ενα ακομη ΙΙι1όΠτΟ, uα ε-

' β , ___ (l ' , δ ' ' __ ς;_ πι:Ιφτε στο αραιυρο, ποιu χαινει μαυρΙει ερο στ:ον ~ανu:uι-

κο καΊ1αρράχτη. το τζrον Στροκ κοιτούσε τρομαγμένος τlς Οχ{}·ες της

Γ ' "'Α λ " ' ' ' ' κοατ: - ι ανt κι επειτα, μπροσtα της, τα νη.σακια τα

<<Τρία 'Αδέλφια», ποο καταδρ·έχονrαι άπο τlς ψεκάδες τών πολυΒόρuδων νερών ...

Σ _, __ (l ΤΗ " ' - ' , ' ηκωuηκιε. τ·α:v εtοuμος να ριχτη σrro ποταμι για

' , λ , ' , να φτα!ση κο :uμπωιm-ας στο νησι ... 'Αλλ' ' "" ' β ' ' • .,_ -ll , α τον επιασΙε με αρu χερι ο αΎu·ρωσοος που στε-

, ' λ , κ0t1ανε σ'τΌ π ·ευρο του.

'Έξαφνα, ίοχυρΟς κρότ'ος μηχανvσμου κινσύμενοιu στο έσωτερ~ο τού πλοίοιu ·άντηχεί ... Στα δυΟ πλεuρα του «Τρό-

, '"' , - ", μου» φυτρωινσνν, σαν α:πο μαγει:α, φtεροιuγες κι ανοιγον-

ται τεράστιες I κ ,' ''.ll' , 'β' .Q. αι, τη στιγμη ποιu υα παριασuροτ·α:νε στο αραυρο,

ό «Τρόy..wς» ση~νεται ψηλά, πετάει στΟν άέρα κι uπερπηδάει το βρυχώμενο καταρeάχτη, στεJφανωμένος άπΟ την ίριδα που σχηιματίζσνν οί άχτίνες του φεγγαριοίι!

Την άλλη μέρα, Οταν ό άστuνομικΟς σηκώ{tηκε άπο έναν ϋπνο άρικετα βαριύ, ή μηοcανft δεν Βκανε πια κιαμια κίνηση.

τ' 'λ e._ , , s;.~. , ' , ς;_~ , ο κα:τ:α αυιt; αμεσως UbV επρεχε σε σ't'ερια· Ubν ε-

πλεε πάνω σε νερό, οϋttε ύπΟΟριuιχίως δεν πετουσε ·(J!'t'Oν άέ-"Επ ' , " ' " , tl t " , ' ρα... .ρεστε να συμqreρανη ·απ αυτο, οτι ο εφευρ·ετης ειχε

Η ΦQΛΙΑ TOf •ΤΡΟΜΟ)-. 155

ηδη φτάσει στο μυστηριώδες κρησ-φύγετό του, &του ποτε ' ~ ' , ' ' ~ J ~~ ~~ f ' ,

πρ.ιν rοι: αυτον ανu·ρωπινο ον rn::ν ειχε ·nα:τησει.

"'Ι ' ' 'CC ' ' I ' ~' σως να φαινεται παρα.,ενο σtον αναγνωστη τΌ οτι 'Σ' ~q. , βn' ,,,, ,, ο tρω( κοφψηrκε τοσο ιαiu'ια κια-rα το εναεριο αυrο

<...'δ ταΙςι ιι.

'Αλλ' • ' ' "δ ξ ' • ' α κι αυτος ο ~ ιος ;ιυαρα ενευτηκ:ε κι υποπτευ-

τηκ:ε μήπως ό ϋπνος εlχε. πρσκληθη σκόπ~μα με την έπενέ.ργεια κώvοωυ ναρ~ω'tικού, ποιU το άνακάτεψαν σtο -τελευταίο του φαγψό, έι-τε~δη ό κυ6ερνήτης τσU «Τρόμσu>> ήrθeλε μ' αύτον τ'Οιν -rρόπο να τον έμποδίση να μάθη το όρμηιτήριό του.

Το μόνο ποiι μσrοροϋσε να βε6αιά>ση ό άστυνομικος εlναι ποος Uπηρξε φο6ιερη ή έντίmωσή του, τη στιγμη που ή μηχανή, άντι να πα.ρασυρ{}η στη δίνη τ'οϋ καταρράχτη, άννψώ{}ηχε σανι ποοιλί, ποiι οί μεγάλες του φ-rεροιϋγες έκινούνrαν με κατwcληκηκiι δύναμη ...

Τετραπλή, λοιπόν, -1]τ~αν ή rθ-αυμάσια έκείνη συισκευη τοίί Κοομοικράτορος: ήτανε συγχρόνως αυτοκίνητο, πλοίο, ύπο()ιριύχιο κι άεροπλά.νο! Γη, νερό, άέρας! Καl σ-rα τρία αύτα στοιχεία μπορούσε να κινείτ'αι- καl με Jτοια δύΥαμη, με ποια ταχύτη,α!. .. Λίγες σttyμες τού sφι;αναν για να έκτελfί τ'lς {}<αυμάGιες αύτ€ς μεταμορ·φώσεις!. ..

tH ίδια μηχανfι μποροιϋσε να 'tρ·έχη με -rόσους διαφρ>ετικοiις τρόπους κι ό άσ'τ'Wσμ.ικος ύπηρξε αίJtόπτης μάρ-- , , rος -rων ιtετ:αμσρφωσεων της.

'Αλλ' ., • - • ' ., " Α' ,_ιι ο,τι αγνοουσε άΚόμα κι ο,τ'ι uσως υ·α μαuαινε,

ήτ'αν αύτό: άπο Π'Οια πηΎiι ·&Νάμεως άνrλοίίσε ή μηχανfι καl nοιΟς ήταν btl. -rέλους ό μεγαλοψυης έφευρέτης της, οού, άφοϋ την κατασκεύασε στ1rν έντ-έλεια, την διηύ&υνε με τόση έπιJδεξιότητ:α κι άφο6ία;

Τη σ-rιγμη ποο ό «Τρόμος» πετοιίJισε πά.νω άπό τΟν καναδικΟ καταρράχτη, ό Ί'ζοον Στ'ρΟκ στεκό-rανε κοντα σ-rό cp!θΎγίτη της καμπίνας τσu. ιΗ αί{tρια έκείνη έσπέρ·α τ'οίί έπέτριεJrε να παρατηριfj τη διεύ&ννση. που άκολουrθσϋσε ό πι-


λότος. Πειοιίjισlε πάνω· ά.πο το ποtάμι. Στο μέρος αύτο άρχίζοιυιν τ' άδιάοιατα μέ.ρη τού Ν ια:γάρα, :ιυαU κάνει κα.μπή, για να χυ6η στη λ~μ,νη Όντάρ:ω.

'Απο το μέρος λοι;ΟΟιν, αύtό, τα\} φάνηκε τοu ΣτρΟκ πrος ή μ.ηχανf} έλόξευιε προς τ' άνατ:ολικά.

tO κυοερινήτης ·στεκόtανε πάνωυε σri)ν πρύμη. Δεν τού εfπε πια σϋtε λέξη. Προς τί, άφοίι fyταν β~έ&αιος οτι δε -&α τοιU άιπα:ντ'οιΟΟε;

π , cc , ~ι ~ τ , {!._ , ' ρσσε'='ε τοt'ε οτι ο « ρ.σμος» κυuερrνιοtανε με κατα-

λ , · λ' ·ο , ?!.~- • Σ , • :ιυ ηκτικη ευκο ια. ρισμενως- &>.λ5γε ο τρωt- κι σι

άέρινοι δρ·όμσι τ'οu fjrrαιν τόσο γνώρuμ!()ιι, δσο κι οί 1tαλασσι·νtοl κι οί γήινοι.

Μπροστα σε τ·έτσια ώοοτελέσμα-οα, δf.ν ήταν πολ\J δικαιολογημένη ή άπειρη άλαζοινεί.α του αύtοωτ:οκαλούμενσu Κ!οσμσκρ&rορος;

Μήπως δεν εlχ:ε στα χέρια ταυ: μια μηχανfι άνώ·t'ερη, λ , .J ' tlλ tl , ' , .J n. ,

τε ειστΈρη αστ: οι ες οοες καωσκεuα01ε ποτε χερ·ι ανuρωπου

και πoit ένανtίον της δ€ν μπορούσαν να κάιμαurν τίποvα οί άν&ρωοτοι; Καί, μα την άλή{kuα, γιατι να την πουιλή.ση, γιατί να δεχτη τα έκατομμύριια πσu rού πρόσφεραν;

Ν αί, τώρα έξηιγοιUσε ό Σχρi>% την άπόλuτη' έμπιστο~ σύνη' π:οιU ό πρα:γματικα ύπέρσχος αύτ.ος άν&ρωπος Θtρεφε προς tW έα:υtό τ'Ο'U και Π:OiJ κα6ρΘφtιζότ'ανε σtη φuισιογνωμία mυ, σtο έξωrt~ερ,utό ταυ γενικά ... Κι rος π:συ, άραγε, ttrα τον εσπρωχνε ή φιλοοοξ (α l!O'U, αν βέδιαιια δεν έγύ~ ζ \ I \ I

ρι ε μια μερα σε παραq;ροσιwη; ... Μιση rορα με~τα τη:ν ά:νύψωση τοϋ «Τρόμοο», ό

Σ \ 'J/1 ' ' ' αλ 1 /!.rιn ' 1 Τ' ' τροκ εrοεσε χωρ•ις να το καιt αvι 1 , σε ναρQ<.η. ην κατα-

σtαση, αύτη πρέπει να την προικάλε<m κάποιο ναρ~~ικό. Χωρις όλλο, ό κυ6~νή.rtης δεν ηf}ιελε να τον άφήση να ίδη ποια διεύ6ννσrη ·tt·α έπαιρνε.

'ΕΙξ·ακολοrύ{}ησε, άραγε, το πέταγμά του έναέρια, επλευσε πάνω σε 1tάλασσα η λίμνη, ετρ.εξ·ε σε στεριά; Το άγνοοuσε ένrελώς. Καμια rά:\ΙάJμνηση δεν τοϋ άπέμεινε άπ'

Η ΦΩΛΙΑ τοr •TPOMOr• 157

οσα συινέ~αν τη νύχτα έχιείνη τής 31 'Ιουλίου Jtρος τi]ν 1 Α ύγούσΙτίου.

Και -rώρα, ποια 1Μ. ήταν ή συνέχεια αύτης της πι.εριο-δ , , ' , ' ~' , - , , ' ~(\' ·ειιας και, προ πα:ν'των, σ ο;τι αφορΟΊJ<JΙε αυτσν, ποια uα

τ • λ' Α"' , , f! , , Σ , η-ταν η .υση της;... υτο σκ:επτοτ:αν ο αστυνομικος τ-ροκ.

Ε3/ ' , f!l ' ' ' f! 'δ ~ .ιπαμιε πιο πα:νω οtι, τη σιtιγμη που ο παρα οςσ;

ϋπνος τοϋ άσ·αινιοιμιοωrϋ ιτιeλείωσε, ό «Τρόμος» εlχε μείνrει έντελώς άκίνηιτος.

'Ότ·αν ό Σtρο% ξύυtνησ.ε, βρέltη~ σri}ν καμπίνια τ-ου, ι>Ι \ , •• ,'1 _Ι '\ \ \ λ I f!...nι'\.. f!l \

οποο την ειχα:νε Μ.bωει χωρις να το κατ:α αurr, οπως και

την πρώ•τη νύχια, ποu την πέρraιJΙε πάνω <JΙtον «Τρόμο», στα νερια τής λίμ:νης ΤΗρι.

τ' ζ, τ , ' , ,(\.,.., " .Q' - , ο ητ.ηιμα ηιtα:ν' tωρrα να μαur 1, αν uα τοιυ επιτρε-

πότανε ν' άνέ6:η σrο κα:rάJσ:τρωΙμα, άcροrϋ ή ·μηχανft εlχε πια στα:ματήσει.

Δοκίμcrο:ε ν' άνaσηκ.ώ·ση τ:ο δίσκο tοϋ φεγγίτη toιu, άλλα δεν to κατ-όρ{}ωσε.

«Διά610λε! εΙπrε μέ01α tοιυ. Μήπως δε {}-α μoii ξα:ναδώσαυν την έλευflερ-ία προ:τοrϋ ξεκινήιση κα:ι πάλι ό «Τρόμος», συνεχίζοντας τη δια:δρομή tou στη, {)·άλα:σ<JΙα η στΟν άέρα»;

Μόνο, πραγματικά, στις &uo αuτες περιπτώσεις ή φuγή τ-ου {)oa fι·rαν άδύrνωrη.

Μα:νtτεύει πια ΚJαttένας την άνυπομονησία του, την άνησuχία τοιu, άq;ΟΟ δεν ηξ,ερ·ε πόσσν ~tαιρο {)oa βαrστοίίσε αίιτό.

Άλλα δεν τΟν άφησαν να JΙΙεt>rvμένη παρα μόνο ένα τέταρτο της οορας. 'Έπ:ειτα ό δCσκος άνασηκώr&ηοre άπ' ε .... ξω·. Το φώς κι ό άέρας είσόρμησαν συγχρόνως στην καμπίνα t'ου.

1\:!.' ένα Π.ή·δηΙμα βρέt}ηκε ε'ξω, ΟΟtάνω στο Κiαtάστρωμα, στη συνηt}ισμένη τ~ {)οέση. Καί, σε μιa mι γμή, το βλέμμα t'O'U περ·ιέτ:ρrεξε ολο 't'Ov όρίζοντα.

Ό «Τρόμος», Οπως εlχε ύποflέσει., άναπ:αuόtανε σε στεριά, στο βά/}ος έν0ς φuσικοο, κUΚΙλικοu περίfιιολου, ποιU


εΙχε περίμετρο πενήrντα με έξήντα μέτρα. Μια κιτρινωmι άμμος τΟιν έκ·άλυπrε σ' δλη του τη~ εκταση, χωριlς ίχνος χλόης.

Περιστοιχιζότ-αν άπο Πlλαίnιο βράχων, ΠΌiι άπο πάνω 'ΟΟ'Uς ύπηρ,χαν πuκνότ:ατοι άτμοί. Οί άκτίνες τού flλιου δεν το\ις εΙχαν διαλύσειάκόμα.' Ασφαλώςή μέρα ήταν στLςπρώτ-ες της ώρες, κι ή ·όμί):λη αύτη δε {}ι' άργοϋσε να 'διαιλvιtη.

(Η '&ερμσκρασία έκιεί μέσα ηταν άροοετα χαμηλή, σχεΟΟν ψυχρή, μολονότι ήταν ·άκόμα ΠQώτη Αύγοιύστ-ου. 'Απ' αύτο σuμπέριανε ό ά:στννομικΟς δτ-ι βρισκόt1ανε σε κάποιο ύψίπεδο τοϋ νέου κόσμσυ ... Ποιό; 'ΑδυνατσUσε να σχηματίση σαφη γνώμη.

'ΕΝ πάση, περιπτώσει, δσο γρήγορη κι άν ήταν ή πτήση ταυ, τ-ο άερισσrλάνο δε ftα εΙχε τον άπαιτοιύμενο καιρο για να διασχCση τΟιν 'ΑτλαντικΟ η τον Είρηνικό, άψΟ'u,

:. ' , ' n ' ' ' Ν 1 δ' f 1 απο τοτε που εφuγε α:πο το ιαγαρ·α, εν ειχαν περα.σει

I > ' δώ~·--· Τ περ~ισtσΌτερ·ες ωrο υtΚα ωρες.

τη στtγμη ~ίνη, ό κυ6ερνήτης eδγαινε άπΟ κάποιο !~ ' ~ I ' > I ' β I - ί κοΙJΛ,ωιμα, μια σπψ .. ια, που ανοιγοτανε ο-τη αση του περ·-

οολου -roU σικmαομένου με δμίχλη. κ Ι_Q_ I > • ' I > !r

αυ15 τοσο, αναιμεσα στην καταχνια, εμφανι~ονταν

οί σιλουέτες μεγάλωιν ό(!Υέων, που οί d:γρι:οι κρωγμοί τ-ους διέκοοταν τη βα-3εια σιγή. ΠοιΟς 'ξέρει μήπως δεν τα εΙχε τρομάξει ό έρ?ιομος τοιϋ τέρατος έκείνου με τlς πελώριες φt1ερΟ'Uγες, που δε -ιtα μποροοοαν να το σιwαγωνιστοϋν ούτε στη διύνα:μη, οιϋτ.ε σtΠιν ταχύτητα!

'Εδώ λοιπόν, συμπέρανε ό άσαινσμικΟς τζrον Στ'ρόκ, ψαν, κα&' δ~α τ-α φαινόμενα, το κριησφύγ:ετο τcύ Κοομοκράτορος, δποιu άναπαυότανε κάι3·ε φΌρα που τελείωνε το ταξ~δι του .... Ηταν το γκ:αρaζ τού αύtοκινήτου του, το λιμάνι τοϋ πλοίου του και το άεροδρόμuο του άεροιπλάνου του. Σωσrtο όρμητήριο. ·και τ-ώρα δ «Τρόμος» ήσύχαζε άκίινιηrτος, στο βάftος τού μυστηριώδους αύtοϋι περιι.Οόλου.

Μπορούσε λο~πΟν να τοιν έξετάση1 ό άστmιοιμικός, κι

Η ΦQΛΙΑ τοr cTPOMOf» 159

εlχε τfιν έλπ~δα δτι δε aα σκέπτονταν να τΟν έμποδίσονν. tH .!.,~ , .!ι 'I' ., • • ,Jι,p,. , δ' , ., ,

uJΛ.ηu1εια ψα:ν οτι ο κ\J'VC>\!νητης ε φαινοταν οιυτε τωρα

ν' άνησυχη για την παρουσία τσϋ αίχμαλώτ:ου του. Οί διuΟ σύντροφοί του τον πλησίασαν κ;αι δεν άργησαν να μποϋνε και οί τρείς στη σπηλιά.

Μποροϋσε λοιπ<w να έξειτάtση τη μηχανή, τοολάχιστον έξω'tεριικά. "Οοο για την έσωrτεριική της διάταξη, fr

..!ι. ' ., ..!ι' .~' ' ' ι τ:αν π:ιιuανσν οτι 'U'α .11'8Q'ιορ"'='οτ:α:νιε σε ει:χιασι;ες.

Πραγμαη.κά, έκτος άπΟ το δίισκο της κα:μπίνας τσu, οί άλλοι ηταν κλειστοί, και τού κάκου δσκίμα:σ:ε να τΌiις άνοίξη. Μ' δ λ' αύτά, το σπουδαιότερο ίσως 8 α fyroν να μά&η ποια κινητήρια δύναμη μεταχειριζόταν ό «'Τρόμος:., κατα τις διάφορες ·μrετιαμορφώισεις του.

tH σuσκευη ·εlχε, κα-&οος εί.τι:αμε και πριοηγσυμένως, σχήμα άδραχτοοι&· το μπροστινο μέρος ψ!αv όξύrερο άπΟ το πίσω· το σκάφο; της {ιταν άπο άλσυμίνιο, κι οί φt'εροιϋγες άπο μιαν ύλη που δεν ~οροϋσε να την προσ'διορ·ίση. Στεκόταν πάνω σ'ε τθοοερες τροχοιUς διαμέτρου όγδόντα

, ' ' , e. --, '\ , , ποντων, που τ<Υυς περιευα/\JΙ..αν παχυrατ.α κ.ασυτσοιυκ, φου-

σκωμένα μi άέρα για να ·έξασφαλίζονν τη:ν όμαλότητα rοϋ τροχαομου και σ'τfι μ~εγαλύτερη 'tαχύτη:τ:α. Οί άκτίνες τους 1Ιiλάιται'Vαν πeος ιτα άκρα και φαίνεται οοι, δσες φορες ό «Τρόμος» Μ:λεε πάνω στο νερΟ η κάτω άπ' αύτό, οί τροχοι έn;ετάχυναν τηιν πορεία του.

'Αλλ' οί τροχοι αύτοι δεν ήτα:ν ό κυριώτερος κινηrτήρας . ... Η t'αν και δυο άλλοι τ'ροχοι με κά-&ετιοος άξοινες, συστήματος Πάρισοrν, τ'οπο&ετημένοι κατ'α ·μfίκος κά8-ε πλευc. ράς της τ'ρόπιδος.

Κινούμενοι με μεγάλη tαχύτητα άπο τη μηχα:νή, προκαλοfuαν τ-fι μεταιτόπιση., σχίιζοιντ:ας tα νερά, και φαίνεται ποος ·αύτοι οί tδιοι έχρησιμοποισWτ:αν κι οτ'α:ν ή συσκευη πετοUσ'ε σtΟν άέρ·α.

'Εν πά~ πιεριιπτώσει, αν ή συσκευfι κ.ραιtJιότα'Vε και πετοιUσε στΟιν άέρα, αύtο το χρωσιrοuσε στις μεγάλες της


έκείνες φrεροϋγες, ποiι ήταν τώρα κλειστέ-ς, διπλωμένες στ-α δυο πλεuρ·α τοϋ όχήματtος.

Ό έφευρέτης λοιπΟν εlχ;ε έφαρμόσει τΟ σύστημα τοίι <~βαρύvεριου τuϋ άέρο;» - σύστημα ποiι τού έπέτρεaτε να πετάη σiτ-ον άέρα .με ταχύτηtα μεγαλύτερη κι άπΟ την ταχύτητα τών όρνέων ά:κόμα.

'Όσο για τη δύναμη, ,με την όποία λειτουριγοϋσαν οί διάφορες μηχα:νιές του, δεν ·μ:οοριοίκrε 11ϊαρα να {ιtαν ό 'i1λεκrρισμός. 'AJ..!J...' ά:πΟ ποια πηγη άνtλοίισαν σί συμπuκvωτf)ρες;

'Τπf]ρχε, άραγε, έικεί πουθιενα κανένα έργοστάσιο ήλεκτρισμ'οίι, ποiι τροq;οδοτοϋσε τη μηχανf) τοιϋ «Τρόμου»;

Τίποτα ·δεν μJΊοροίι<JΙε να καταλά()η ό τζrον Σrρόκ. 'Αλλα καl σε τί {}α χριηα(μευε ή άπσκάιλυψη τοίι μ:uσ'τικοίι αύrοιϋ;

'Έπρεπε να ήων έλεύδερος, άλλ' Μ-ειτ' ά.π' δσα εlχε

μά{}·ει - οοο λίγα κι άν ήταν αmα- ό Κοομοκράτωρ άσψαλώς δε {}>' άπσq:άσιζε να τοy ά:πελευitερώσ'η.

Τοιϋ eμενε, εlναι άλήlθ'εια, ή πι{}'ανότης να δραιπετεύ-ση.

'Αλλα {}α τοίι mαρΟUΟ'ιαζότανε πmε μια τέτοια εύ

καιρ·ία; Κι άq:οϋ ιδεν το κα-rόρ{}ωΟ'ε κατα το διάστημα τοϋ ταξιδιού τού «Τρόμου», πώς {Μ το πετύχαινε τώρα;

'Οπωσδήποτε, το πρώ.-rο προολημα ποiι επρε:πε να λ-ί!ση ήταν: ποϋ βρισκόταν ό περ.ίοολος αύτ'ός;

Συχνα περινοwε σrο μυαλό rου μια ύποψ(α: Μήπως

ό «Τρόμος» εΙχε για κρφφύγεm τη Μεγάλη Φωλιά; Μήπως -ro άεροπλάνο δεν εΙχε κά-ltε εύκολία να μπιαινΟΟγαίνη έrκεί μsσα; Ή άπρόσιτη έκείνη κοριuφiι δεν έξοοq;άλιζε

στΟν Κ001μοκράτ'ορα ένα μυστηριώδες όρμτιτr}{)ιο, ποiι ή 'Α ' s.~ Ι .ιι ' ' ' ' αλ..' .. ι.... ' ' στυνσμια uιΝ ε 'l_ε καιtορu<ιJισ'ει να τ' ανα:κ vψ•ι και με-

σα στο όποίο μποροϋσε να {tεωρfι τΟν έιαuτό τοο ά.Jte006λη-

Η Φ Q .\ Ι Α τ ο r· • τ f' ο Μ ο r , 161

' 'λλ "Αλλ ' ' ' ' το κι ασv ηπτο; . ω·στε κι η ωτοστα:ση αναμεσα στον

καταρράχτη τοίι Νιαγάρα καl στο όροπέδιο τι'tlν Κuανιϊ>ν

.. . Ti; στιyμΥj πο•) ij μΥjχσ.νij, ιiντ\ ν!Χ πσ.pσ.σupθΎj στ'ij δ!νΥj τr/ί ι<σ.τσ.pp:iχ~r,.

ιiνuψιίΙθΥjκε σ!Χν ποuλ!. (σελ. 155)

'Ορέων δεν ξεπερνάει τα t'ετρακόσια πενήντα μίλια, , . τ , ~<.\. , - .~... ιιι '). , , στημα που ο « ρομος» uα ιμ(ΠοραVΟ'ε κι.tΛ.Λιστα να το

vύση σε δώδεκ.α d>ρες.

11, Ko~μ,~xpi:ωr.-

διάδ~α-


CH ίδέα αύτη μεtαδαλλότανε σιγa- σιγa σε πεπΌ~-6ηση στο μυαλ.Ο τού άσtυνομι.κιοϋ.

Τώρα έξηγοϋσε το άπειληrικο γράμμα με τ' άρχικa Κ.Σ.Μ. κλπ. κ:α.l την κ:ιttαiΟ'ίΟΟπεία: κι ολα.

'Αλλ' ' ' ' 'δη ' ' Ι α μηπως κ:αι τα μυστηρ·ιω φαινσμενα, που ε -χαν παρα:τηριηι3η στη Μεγάλη Φωλιά, δε -fta μποριοιίιlσαν ν' άποδο6~w στ:Οιν «Τρόμο»;

Ναί. 'Ήτα:~ στη Μεγάλη Φωλιά! Το πίστευε πιά. Περ·ίμενε μόνο να διαλυιΒη ή όμtχλη, γιa νa βιεδαιω3fι άκόμα περισσότερο.

Στο άναμετ:αξύ, έπειδη ήtαν έλεύ&εQος νa πηrγαινοέριχετ:αι - γιατl οί τριείς άντρες του cΤρόμοm ήtαν μέσα στη σπηλιa- ό άσαινιομ.ιικΟς ΣτρΟκ άρχισε να κάνη το γύρο τού περιιτ'ειχίσμαιτος.

Διάιq;ορα ΟWtQίμ:ματ:α: ftτ:αν ΠΙΒτtαΙμένα έδώ κι έκεί, κσμμάτtΙJα ά:πο ξύλα κ:αt σωροt άπο ξερο χόρτο. Καί, στο θσωτεριικο τιοϋ σπηλαίοο, διακρ·ίνσνιταν ά:χόμια τ:a ίχνη τών βημάτων τ-ού κυδερνήt:η κ:αl τώ:ν ά.ν&ρώπων rou.

Δε φαίνονταν άκόμα. 'Ασφαλώς fta είχανε πολλ.η δσυλειa στην σπηλιa έκείνη,, πσU στfιν εiσσδό τη; ljmν τοποftετημένα διάq;ορια δέματα. τα ·δέματ:α αύτ:a έπQόκειτο, , , , , , τ , Ν'ε\_ ___ . , αραγε, να τα q;οριτ:ωσουν στον ~ ρσμσ»; ~ναν, να

ποίίμε θοοι, μεταιώμιση., με το σ'χ.οπο να έγκαταλε~ όρυσ.τικa το άσυλο έκείw; Ό άστννοιμικΟς δεν μπ.ορσϋσε νa κα:τ:α:λά6ηι.

τη στιγμη έκείνη, ό άνεμος dρχυσε να πνιέη ά:πΟ τ' άναΙτ:ολικά. 'Έξαφνα ό οιύρανΟς καιttάριοοε ά:πΟ τσUς άη.wUς κι ό περ~ίοολος qχοτίστηκε άπΟ τtς άκτίνες rοϋ ijλισυ.

Χωρtς να το -68λη, ό Ί'ζrον ΣτρΟκ 86γα:λε μιa κραυγή.

Kαftroς ξεσκεπάστηκε ή κοριιιψογραιμμη σε ύψος τριάντα περ·ί.ποο μέτρων π:ρΟς το μέρος της άνατολfις, εf.δε ξαφνικa τ<νν τόσο γνώρψο έκείνο βQάχο, 31100 ε[χε σχημα άετοιϋ ...

Η ΦΩΛΙΑ τοr cTPO.MOr• 163

τΗταν, όρισμένως, ό β(.)άχος ποιU εlχαν ίδη ό 'Ηλ(ας Σμlfl' κι α:Uτός, τότε που ά.νέ~ν στη Μc;γάlλη Φωλιά!

"'Ωσre θτσι λοιπόν! Την πριοrηγούμενη νύχτα το άερο--~ ' Ι δ '~ ' ' ' ' ' t ' Ν ' •mανο ε :χ, ε ·ιαιτρ€ςει την αποοταιση m>υ χωρι ~ε το ιαγα-

ρα άπΟ τη Βόρειια Καρολίνα!. .. Στο βάJ8'0ς τοv κρα.τήρα ά·νωrαυότ:ανε τώρα ή μηχανή ... τΗτ~α:ν ή ά.ντάξια φωλιa τού « Τρόμοιυ».

'Έι'<rι έξηγιότανε το πρώτο γράμμα, 31'0'U ελαοο ά.πο τη Μεγάλη Φωλιa καt πιου τΟν ά:πειλούσε με -ιtάwxrro!. ..

Κι άν κατ'όριfl·ωσαν τότε να είσχωρήσοινν στον κρατήρα αύτόν, ποιΟς ξέρει μήπως τα .μυστικα mϋ Κωμοκρ·ά:τορα δε {}' άνώ<!αλύπrοινταν, πρ<Υrοϋ προφτάση να τοος διαφύγη; ...

Σ-vεκόταν άκίνηrος, μΕ τ'α μάt~;α καρφωμένα στον πέτρινο άετό, κuρ.ιιευμέ\α; ά:πΟ ά\iέκ!φραστη συγκίνηση,

τη σtιγμη έκείνη συλλογιζόtαν:ε μήπως δεν οq;ειλε ' ΙJ:ι _Q. , ~' ~ ' I ' Ιι.ν\ '

με κα:u·ε 'UWLα, ο,τι κ:ι αν επροιχ.ειm να ·Ο"Uμιvι 1,, να κατ:α-σtρέψη τη μηχανή, προτού να π:ετάξη κιαι πάλι πάνω ά:πο

' , ' στον κοσιμο .•.. 'Ακούστηκαν βήματ'α.

'Ε '· στραφηκε ... τΗταν ό κυβερνήτης. Προχώρησε πρΟς τΟ μέρος τοϋ

άσt'U'ΥΟiμικοιϋ, σrά8ηκε μπροστά τσu κιαι τΟν κηίταιξε κατάματα.

-Ή Μεγάλη Φωλιά!. .. Elwπ ή Μεγάλη Φαιλιά! ψι-/}ύρισε δ Στρόκ..

Ν ,,, Σ't - αι, οοτuνόμε τροκ ...• - Και σείς ... εfσrε ό Κοσμσκράτωρ; - Ναί ... 'Απέ&ι.ξα τοολάχιστον Οτι ε1μαι ό ίισχυρότε-

ρος άπ' δλσuς τους m-&ρώπσυς!

- Σείς; qχόναξ1ε κιαιτάπληκrος ό άστυνομικός. 'Ε ' άλ ' ' ' ' ~ ' "' -- γω, μ ιστα. απανtησε με uπερ:ηφανεια εκεινος.

'ΕγόJ, ό ΡΟΟUρος!. •. ΡοlΥίιρος ό Κατα:κτητfις -rοϋ κόσμου!


Ό κατακτητής τοu κόσμ.οu

~Ηια:ν πραγ'ματικα ό ΡοΟιυρος, ό περίφηιμος Κατακτητης του κόσ:μου., που το ονσμά τσu είχε γίνει περιλάλητο λίγα χρόνια πρίν.

Μηχανικος περίq:ημος, προικ~σμένος μΙ: γν(δσεις d.πέρα·ντες και με τεράσ:ι:ια ιδιJονιαμη 3ελήσεως, εί:χ:ε έφεύρει μια ίπtάμεv'η μηχανή, ΕVα ΠραγιμαtιΚΟ «Πλοίο που Πετά». με το όπσίο κυριιαρχοϊJσε σιον κόσμο όλόκληρο.

Τολμηρος μέχρι παραφροσύνης, είχε κατ'έλfi•ει στi1 Φιλαδέλφεια κι εΙχε συλλά·διει ·δυο έ,.,-τιστήΙμονες, που είχαν άντίf}ειες γνώμες μ' αύτόν, και τοιUς ά:π.ήγαγε με το άεροπλάνο τoru σε μια &αυμάισια περuοδεία άπάνω άπο τlς 1lπ:είρους, τοiις ώκεανους και τlς πόλεις.

Όλόχληρος ό κόσμο; εΙχε συγκινη3η τότε με rijν τρομαχτικη αύτη περιπέτεια και με την ί<JΙτορία τού μυσ:τηριό)δους καl παράδοξου άν,ftρώπου, τσίJ· Ρο6ιίιρου αύτου, που εΙχε"' ά100κλη8η «ό Κατακτη,της του Κόσμου»* .

.Με την ίπτάμενη μηχανή του, παiJ την είχε όνομάσει (('Αλμπατρός», ό Ροουρος κυριαρχούσε στσuς αί&έρ,ες.

'Αλλ&. το έφευρ'ετικό του δαιμόνιο δε σταιμάτησε &ς έκεί.

Of'V'\ ' , ' , , , '~ , .ι στερ απο α.π~στευτες περιπετειες, ες.aφανιΟ'τψ(f

τόσο μυστηριωδώς, &στε ολοι νόμιζαν πως εΙχε .πεftάν'ει η πως εΙχε καταστραcρη με tiO· ίπτάμενο πλοίiο τoru.

'Αλλ&. δε συνέ6η τίποτα τέτοιο. 'Ο Ρο6ϋρος σοφίστηκε να κατασκευάση μι&. μηχανή,

πσU να μπορ η να κινείται το ιδιο στην ξηρά, κάτω άπο τα νερό. και στον άέρα.

Στη ·μυστηριώδη ν'ησο Χ, &-του είχε τα συνεργεία του

* Ή πεpιπετειώ/1-ης, ιiπίθcχ,ν'η κιχ,! 1\pcχ,μcχ,τικ'/j ζωij τοίl Ροβόpοu πεpι

γρά.φετcχ,ι στο ίιπέpοχο μuθιστόp-ημcχ, τοίl Ίοuλίοu Βέpν: «ΡΟΒfΡΟΣ Ο

ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ• (!κ/Ιοσ-η •'Αστέρος•).

ο κ Α τ Α κ τ Η τ Η Σ τ ο r κ ο Σ Μ o·r 165

καl προσωπικο διαλεχτό, ίκανΟ να διαφuλάξη το μυιrτικό του, κατόρ,3ωσε νa κ.ατ:<~σκΙευ~ση ·την καινούριγια του τετρσπλη μηχανή.

'Έπειτα, ό «'Αλιμπαrρος» καταστράφηκε πι;3•ανώτατα μέσα στον κρατήρα τfις <<Μεγάλης Φωλιιiς», ποιU η_ ταν ά.-τρόσι τη σε δλους.

'Ο «Τρόμος», διάδοχος τοϋ <<ίπτάμενου πλοίου», fκαμε τότε τiJν' έμq;άνισή του στους δρόμους τών Ήνωμένωιν Πολιτειών, στlς γειτονικες {}άλασσες καl σ'τa αί&έρια ϋψη ..

Καl ξέρουμε πώς, άq;οίί τοίί κάκου τΟν καταδίωξαν στην έπιq;άνεια τfις λίμνης ... Ηρι, ό <<Τρόμος» διέφυγε ' , , ζ' ' , ' I!. , ' ' εναεριως, σερνοιντας μα ι του, ακουσιο επιυατη τον αστυ-

ναμικο Στρόκ, αίχμάλωτο, που άγνοο·ϋσ'ε δλως διόλου την τύχη που τον περίμενε.

Ποιa {}'a ηταν ή λύση τfις περιπέ.τειας στηιν1 όποία εΙ χε μπερδευτfι;

Καl τη λύση αίιτή, σύντομη η άπομακρυσμένη, μπορούσε, άραγε, νa τΎιν προκαλέση αύτός; Δεν έξαρηότανε μόνον άπο το Ροδύρο;

Πραγματικά, ή πι.&ανότης ηταν δτι δε fta τοrϋ παροιυ-σιαζότανε καμιa εύκαιρία νa δραπετεύσ'η:.

'Έπρεπε να περιμένη. 'Αλλα πόσο fta διαιρ~ίrσε αύτη ή άναμοινή;

'Εν πάση περ,ιπηί>σει, άν ή περιέργειά του ηrrαν τώρα ' r , _, ' '1!.. ' ' ~~ '

καπω; ικανοποιημενη, αυτο συνεuωνε μονο σ ο,τι αφοc.

ροίmε το μυστήρω τής Μεγάλης Φωλιιiς.

Εlχε έπισχ'εq::τή, έπl τέλους, τον κρατήρα της, κι εlχε μά&ει τi}ν αίτία τών φαινομένων, ποιU εlχαν παιρα,τηρη{}-η προ καιρού - κα&·οος &υμοϋνται οί άναγνώσrες μας -στην περ:ιοχi} αύτη τών Κυανών 'Ορ~έων.

τΗταν τό)ρα βέ6αι:ο; δτι, σϋrε οί χωρικοt τού μέρους /'κείνου τfι; Βόρειας Καρολίνας, ούτε οί κάτοι;κοι τού Πληζεντ-Γκάρνrεν καl τού Μόρ,γκανrον εlχαν νa φο()η&οϊrνε τί:rοτε άπο έκρηξη η άπο σ'ει:σμό. Κα\!ένας πραγματ:ικΟς


κρατήρας ήφαιστείου δεν ύπf}ρχε στην κορυφrfι έκείνη τών "Αλλεγκαν.

tH Μ 'λ Φ λ ' ' ' ' • ' ' εγα η ω .ια χρησιμεuε μονο για ορμηιτηρ·ιο στο

ΡοδύρΙο τον ΚαταΚτητή. Το άπρόσιτο έχ:είνο κρησφύγ~:rο. μέσα στο όποίο άποDήκευ·ε τα ύλικά τοιu και τις προμ.ή&.ιές

_Q' ' • .!Λ' .. ι, β, 12 - ' , • ' ' του, υα το ανακu:Λ;vψε εuιαια τuχαια σε κανενα απο τα

• , ξ'δ ' "<l' ' δ 'λ <- ' , • εΎαερuα τα: ι ια τ:ου και υ·α το ια .εζε για καταφυγιο α-

σφαλέστερο ·ά.πΟ το νησl Χ τού ΕίρηνικοιU 'ΩκεανοU. Ναί, άλλ' αν το μuστικο αύτο το εlχε άνιακαλύψει ό

άστυνσμικ:ός, τί i}ξερrε ώς τώρα για τη '3αυμάσια έκείνη μηχανrfι καΙ τ:οuς διάφορσuς τρόJΟΟιuς τf)ς λει~οuριγίας της; ... Κι αν ύπ.οD·έσοιuμε Οτι ό πολλαπλος μηχανισμΟς τοιίi «τρόμου» δούλευιε ·με ήλεκ'τ'ρισμό, κι δτι τΟν ήλεκtρισμΟ αύτόν, Οπως κι ό <<'Αλιμπατρός», τΟν άντλοοοε με νέες μεft'όδους άπο τΟν άψοοφαιρικΟ άέρα, πώς fιταν αύτος ό μηχανισμός; Δεν τονΙ άφησαν κι ούτε &α τirv άιφη.ναν τον Στροκ να Lδη τίπσtε.

'Όσο για ϊο ζήτημα τf]ς έλεu&ερίας του, συλλογιζό.t1αν ώς έξης:

-Βέβαια, ό Ρ'Οοορος {}έλει όπωσδήστοτε να μείνη άγνωσrος ... "Εχοντας ύπ' Οψη τ'lς άπειλές του, φοοομαι ΠΙσλu μήπως σκοιπεύει να κάνη μάλλον κακη παρα καλη χρψJη τf]ς ·m>λύτuμης, άλλα κι έπικί-νδννη:ς συγχρόνως μηχανf)ς

'Ε ' ' ' ~ ' ' δ ' του... ν παση περιπτωσει, το tνΙΚογκνιτ:ο Jl10'1J vατηρrησε

στο παρ'ελ-ftόν, δεν Uπάρχει κα!μια άμφιοολία δτι {td 1tελήr-' ' δ ' ' ' 'λ~ --- 'Αλλ' " ' " ση να το ιατηρrηση και στο με ·llλYV... , εινας μ.ονον αν-

&ρωπος εlναι ίκανΟς να βε6αιώση την τιαυτότψα του Κοσμοκριάτορος, δηλαδη iov Ρο6rύροιu τισrU Κατακτητή· κι ό άνD'ρωJtJος αύ-cος ε~μαι έγώ, ό αίχμάλωτός του, έyro ποιU ., ' δ , ' ' λλ '12... • ' ' .. ' .\\Μ εχω το ικα.ιωμα να τον συ αuιω, εγω 100υ f!J.ω το καv 'Γ

κον rva το κάμω εν όνόματι τοο Νόμοιu! 'Εξ άλλου, πώς μπορούσε να ΠΙερuμένη βοή&ειια άπ'

~ξ "1Λ. ' , τ .!.\:._,_. tJ ω;... .ανα τετοιο πρ'α'γμα. ηταν αυυναιrο.

Οί άρχες δεν άγνοοϋσαν πια τί:nοtα ιm• δσα σuνέ-

Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ.Σ TOf ΚΟ.ΣΜΟf 167

δηκαν στο Μ1τλΟ.Κ- Ρώι. Οί οοrοwμικοι Ί'ζ<Ον Χαρτ κα1 Ν αδ Γσuώλκερ ~α επέστρεψαν ηδη στην Ούάσtγκτον με τΟν Ούέλλς. Ό κ. Γου~t, μα-6-αίνοντ:ας τα δσα εlχαν συμ6η, δεν μποροίισε ν' ά:μφιδwλη πσλυ για την τύχη τού ύφmαμένου του και το προολημα Η-α ε[χε τε&η ώς έ·ξijς :

'Ή ftα πνίγηιχε Ο'τα -vερα της λtμνης ~Ήρι, τη στιγμη πού, φεύγοντ:ας ό «τρόμος»' τΟιν παρέσυρε στiιν άκρη τοιίί σχοινιού της aγκυράς τοιu, η σώ6η;cε πάνω στο πλοίο ~αι βρισκότανε τώρα στα χέρ·ια τού μυστηριώδους κυδερινή~ τη tου.

Στην πρώτη περίπτωση, πώς να έλπίση οτι ftα τΟιν <- 'll.·λ ' ι; αναu επε ποτε; ...

Οί άναγνώιστες μας &υμούν-vαι οτι, την ύπόλοιπη έκείνη νύχτ:α καi την άκόλουfiη μέρα, ό «Τρόμος» ταξίδεψε σtfιν επιq;άνεια της λvμνης ΤΗρt.

Κατ·α τις τέσοερ'ες ή ώρα, κοντα στο Μπούφφαλο, ' δ' ξ s:. •• l δρ , ' ' ' • ~ , ' τοιν καw ιω αν uuu κατα οιμικα, απο τ:α οποια, ποτε ανα-

πτύσοονtτ'ας μεγαλύτερη ταχύτητα, πόt~ε βυDιζόμmος στη λίμνη, κατόρι{tωσε rnl τέλσuς να δι~.

'Εκείνοι τον ακολούθησαν πρΟς το Νιαγάρα και τον δ, ξ ' , άλλ' ' ' ' ' ~ατ:α ιω αν ακομα, αναγκαστηκ.αν να σταματησουν,

Οταν κινδύνεψαν να παραισuρι&οϋν ά.πΟ το ρεϋμα τού καταρράχτη. to ήλιος τη σ"tιιγμ.η Θκε~νη, βασίλευε και τί άλλο μποιροιΟΟαν να ύπσ300Ό:νν ά:π:άνω στα ΚJα1Jαδροιμ.W(ά, παρ& οτι ό «Τρόμος» ε[χε ΎΚQεμιστη στfιν aοοσσο τοο καταιρράχτη; ... "Αλλωστ~ε, ο-rαν νίrχ,τωσε, το πιftανώτερο εlναι οτι δεν πρόσεξαν τΟν «Τρόμο», π<W εlχε γίνει άεροπλάνο τώρα πιά, ούτε οταν ύψώι6ηικε πάνω ,άπQ τΟν καταρράχτη., ούτε οταν έξακολο{,{}ησε το έναέριο ταξ~ι τοο ώς τ:η ΜεΎάλη Φωλιά.

to άσαινομιχ.Ος δεν ηξ·ερε τώρα άν θπρεπε να ρωτήση το Ρ οδυρο για την τύχη ποιU τΟν πιερίμενε.

Θ \ δε , 31 ~ \ \ \ ~ I

α χfΥtαν αραγε ΟΟ'tω· mι να τον ακουση; ...

168 Ο 1\ΟΣ"ΟΚΡΑΤΏΡ

Δf-ν rq;τανε {)τι τοϊι εfχε ηδη πή το Ονο,.ιά του καl δε 3a νόμιζε δη το ονσμα αύτο ητα.ν άρκετο για να τΟν πληροq;ορήlJη για δλα; ...

Ή πupκαγtά

ΊΙ μέρα προχωρuίι·ιτε, χωρlς να σιψ6αίνη καμια μετα-6ολ η -στην κατάιτταση.

·ο Ρο6ίΙρος κι οί aνθρωποί του ηταν άπασ"Χολημένοι μi: τη συσκευή, ποiι οί μηχανFς τη; χρειάζονταν διάcrορες έπιδιορ3ώσ<εις.

Ό άστυw,μικος συμπέρανε ώτ' αίιτο δτι δε 3' άργοϋ-• σιε να ξαναq-ύγη κι δτι θα iΕ.παιρνα:ν κι αύτον <J'το νfο τους ταξίδι. Ε.1ναι άλΊΊΟεια δη μποροϊισαν να τον έγκαταλείψονν στο βάΟος τού κρατήρα έκείνου, άπο τον όποίο 3& τ'ού l}ταν άδύνατο να βγη κι δπου ή διατροφή του 3& ήταν έξα<J'φαλιαμένη για πολλες μέρες.

Με μεγάλη προοσχη έξέταζε την ψuχικη κατά(Παση τού Ροδύρου, ποiι τού φαινόταν κυριευμένος άπο διαρrκfι , πα.ραq;ορα.

Τί σήμαινε αύτη ή εξαήnΊ καl τί να σκεπτόταν άραγε, τί να σ"Χεδίαζε για το μέλλον; ... Προς ΠΟιfς χώρες 3& τραοοίtσε; ... 'Ε.σκόπευε, άραγε, να .Π(Ιαγματοποιήση τlς άπειλες που άνέq:fρε στο γράμμα του- ώτειλfς ένΟς τριελλοϋ άσq;αλώς; ...

Τη νύι.τα, ό τζων Στροκ κοιμήttηκε <J'E στρώμα άπΟ χόρτα ξερά, σ' ενα άπο τα σπήλαια τfι; Μεγάλης Φωλιάς, δπου τού εfχαν άq;~σει διάq:ορ~ τρό;rιμα.

Στlς 2 καl 3 Α ύγούσrου οί έργασίες έξακολοu3ηισ-αν, κι ό Ρο6ϊιρο; με τοv; ·συντρόq:ου; του, άπασχολημfνοι κα-.(l' τ 'λ ' ' β' "λλ <- ~ , ~ !."-uως ηταν, ·μο ις και μετα ιας α α~αν Μγες Λ.t:ζει;.

'Εφρόντισαν έπίση; ν' άνανrώσουν τlς .πριψή-&ειες, εχοΙV'τας lσω; ύπ' οψη τους μακρΟ"ι.ρόνια ά.ϊοι~σία.

Η τι ι · Ρ 1\ Α Γ Ι Α 169

Ποιος ξέρει μήπως ό «Τρόμος» δε·ν έ.τοιμαζότανε νa hια'\-wη άJτέρανt'α διαστήματα. μήπως ό κυβερνήτης του

Ό Τοσρνερ χαι! δ σ•jντροφό ; <:ι:ιυ έστ.:ρωχν:χ.ν τιρό~ τ'ij φωτιil'. τ αι

συν-:p!μμαιται . . . (σελ . 173)

δεν έσκόΠ'ε'Uε να ξαναγuρ•ίση στο νησι Χ, ποο βρ-ισκότανε στη μέση τοv Είρηνικοϋ 'Ωκεανοϋ;

Κώτοτε ό Ί'ζrον ΣτρΟκ τΟν rολεπε να τριι γυρνάη σκε-

170 Ο ΚΟ:ΣΜΟΚΡΑΤΏΡ

' , ' 'I!. -λ ' , ξ , ' φτικος μεισα στσν περιuυ ο, να σταμα.ταη αφνικα, 'V:α ση-

κώνη το χέρι πρΟς τΟν ούρα.νό, σα ν' ά.πειλοοσε και να προκα.λ;ο\;σε το Θεό, με τΟν όποίο φανrαζότ:αν Οτι σuμ,μερίζε-

, , I ται την κοομοικ:ριαmρια ....

Ναί!

tH ά:μέτeιη·τη άλαζσνεία του δε '8'α τw όδηyσϋσε, ά-, " , '~,

ραγε, στην 111αρ:αφQΟΟ"ιΜΊ -~ που οι O"f..t πε-ρ~σσόtt.ρο φρόνιιμοι σύντροφοί του δε -ιtα μnJΟρούσαν να ' λ , τη χα ιναιγω,γησοιυν; ...

Ποιος ξέρει σε ποιες φανταστικες περιπέτειες ftα παριασύρονrαν ά:πΟ τΟν τ~λμηρο κυ6ιερινήτη wuς!

Ποιος ξέρει μήπως δεν ένόμ.ιζε τΟν έαυτό του ίσχυρότε;ρον άπΟ τα Ο"ΟΟιχεία της φύσεως, πσU τ' άψη.q;Ο'Uσε ηδη με τόση &ρασύτηrtα, δ-vα:ν δε·~ εlχε άκόμ.α στη διά-θ-εσή

, ~ , 1..-'1- ' τ , ~ , , , ~ του .mαρα ε:να αερσπιwιο. ωρα, η σwρια, τα νερα, η

άτμόσφαιρα f}ταν έvα ά.πέeαντο πεδίο, Μου κανένας άν-θ-ρωπος δεν ήτtανε &Νατο να τΟν κατ:αδιώξη κα.i να τΟν

, I φταση ....

τα πάvτΙα λοιπΟν μπορσίm να φοδάται ό άστυινομικΟς ά.πο το μ.έλλσν, και τις q;οδερώtερες κα-rαmροφ€ς άκόμα.

·Όσο για να δραJtε"tεύση άπο τη Μεγάλη Φωλιά, προτ'σϋ παρασυριftη σ·ε νέα ταξίδι.α, αύτο ψαν ώrολύtως Ο:δύναχο.

·Έπει-τα πάλι, όταν ό «Τρόμιος:. -ιtα πετοι&σε στΟν άέρα η -ιt-α ·έπλεε στη -θ'άλαιrσα, πώς να δραπεreύση; Το μόνο nm, ε[χε να ελπίζη, ήταν Οτι -ιtα τ:οιϋ δι:vόtαν ή εWGαιρία, αν ποτε ό «Τρόμος:. ετρεχε πάνω στη γfj με μέtQ·ιια -rαχύτηrα. 'Αλλ' ή έλπ:(δα mυ αύτη fyrαν -τόσο μικρή!. ..

'Απ' ' ' ., ' Μ 'λ Φ λ ' · • ο τοτε πσυ εφτ:ασε στη ·εγα :η ω: ια, ο ασrονο-

μικΟς πολλες q;ορες δοκίμασε να πάρη μιαν ·άπά:ντηση ά:πΟ το ΡΟΟϋρο για δ,τι τΟν άq;οροϋσε, άλλα τ:σ& κάκου. Την ~, "' g ,, ,,

ημερα εκεινη εχαμε κιαι νεα αποπειιρια.

Η ΠΙΡΚΑΓΙΑ 171

Το άπόγευμα, περπατσίισε ~άπάνω, κάτω, 8ξω άπο τη σπηλια της Μεγάλης Φωλιάς.

~ο ΡοfmρΌς, ποιU στεΜtιiνε κοντα στf]ν είσοδο, τον ~αρακολουι6-οuσε με κώrοια έπιμονή.

Μήπως σκόπευε να τού μιλήση; ΤΟν πλησίασε.

- Καπετάνιε, του ιεfπε, σας έκαιμα ήδη μιανι έρώrτηση, στην όποία δε Ιfl•ελήσατε να ιμοο άπανtήσει'ε. την έρώ·tηση

, , - , , , ....... e. .L.. Τ' , , , , αυτη σας την επαναΛUμuuνω : ι σκοστευετε να με κα:μετε;

Καμια άπάντηση . ... Η ~ ~ , , , !!, ., , , ~- -~

τ:αν ο ενας ·απεναντι στον ΙJ.ΙΙ,Λ(Υ\1, απ.εχοvτ.ας uuu μό-νο βήματα. Με σιτ:αυρωμένα τα χέρια ό έJφιευρέτης κοί-

t ' . ' τα _ε τΌν αστuινσμ.ικο.

Το β~λέμ.μα του τΟν έτρόμαξ•ε! Ν αί, τΟν έτρόμαξε· αυτη εlναι ή λέξη. Δεν ήτ>αν βλέμ

μα έκ:εϊνο άνDρώπ:οιu που :εtν'αι στα λ·ογικά του - Jiταν εvα βλέμμα πσU ~δεν εlχε πια τίποτα το άνD'ρώ:π.ινο. 'Έι-vσι του φάνηκε τουλάχtm'ο!

'Επανέλα6ιε την έρώτησή του με φωνi) πιΟ έντοινη : τ' _Q.\ ' ' θ' - • ς;._ι,~~ ' ·~---Ιι ' - ι u·α ·με κιαιμετε; "" α μου απ.oUI.J.J'O'bτε την ε:~uιu'ερ ι α

μσu;

Ό Ρο6ϋρος εμεινε καl πάλι σιωπηλός. 'Αλλά, για μια στιγμή, φάνψGΕ στΟν άστuνΌμικο δη

πijγε να μ tλήση. κ ' 'λ ' αι πα ι ρωτησε:

- Λοιπό-ν, καπετάνιο; θα μ' έλ~ώΟ'θτ'ε;

'Ασφαλώς ό Ριο6υρος ήτιαν κυριεuμ.ένος άπΟ κάποιαν θμμονη tδέα, ποιiι δεν έννοσϋσε να τΟν άφήση. Την κίνηση έκείvη, την όποία mλλες ι:rορες τΟν ε~ε ό 'Ρςrον ΣτρΟκ να κάνη, κα-&rος τρ.ιγυρινοιϋσε στΟν περίοολο, την Εκαμε και τώρα: ύψωσε το χέριι του πρΟς τον οορανό!

θα ελεγες δτι κάπ:οιια άκατ:ανίκητη δύνα:μη τΟν τραοούσε. πρΟς τiς άνώτερες ·σfφαίρες τοϋ ο\ιρα'VΟ'U, ot'L δεν άνηκε πια στη γη, δτι fιταν προορισμένος να ζη στο διά-

172 Ο KOΣMOKI'A'L'QP

στημα, διαρο·οΊς κάmικος τών άψοοφαιρικών στρωμάτων. Ό ιiστυmμικος έτόλ,μηι:rε καl τέτ:αρcτη φορα να έπα-

αλ,e. ' ~ , ,

ν αuη την ερωτηιση tου : - Σας παρακαλώ, καπετάνιο... ΔΕ:ν εlναι, λοιπ.όν, bυ-

, ' , _Q , .<l' ' ' να το να μαuω τι u απογινω;

Χωρlς να τού άπαντήση, χωρlς να δ·εeξη δτι τ()ν άκουσε, ό άλλόο.ωtος άνltρωπος μ.πήκε μθσα στη σπηλιά, δπου ήταν κι ίfνας άπο τους άνθρόJπους του, ό Τοϋρν'ι:ρ'.

Πόσον καιρο -&α βαστούσε αύτη ή διαμσνη η μα.λλοιν ή στάfiμευση ίοιU «Τρόμο'U'» στη Μεγάλη Φωλιά;

'Ο άστυνομικος το άγνοοϋσε. Πρόσεξε δμως δη, το άπόγεuμα της 3 Αύγούσ'τΌ'U, οί έ.ργασίες της έπισκευής καl της φόρτωσης είχαν τελειώ·σει. Το κύτος τοι\Υ άεροπλάνου εlχε γsμίσει μΕ: τρόφιμα άπο τ' ·άπο1tηκεuμένα μέσα

' λ ' στις σπη ιες.

Τότε, ό Τοϋρινερ κι ό σύvvρσφός tσu, μετέq;Ιεραν στο κένtρ'Ο τοϋ περίδολου δ,ίι ύλικο εf.χε μεί-νει, άδειανα κιδώιτα, ξύλα σπασμένα, κομμάτια που προέρχονταν άσφαλώς άπο το παλιο «'Αλμπ-ατρός», που εlχε itυσιαστη για χάρη της νέας συσ'Κε'υijς.

Κάτω άπο το σωρο αύτο τών συντριμμάτων άπ.λωνότανε παχiJ <rτρώ·μα άπΟ χόρτ:α ξερ·ά. 'Ο 'fζοον Στροκ συλλογίστηκε δτι πιitηνον ό Ρσδvρος να σκεπτόtανε να έγκαταλείψη όρι;στικώς το κρησψύγετό του.

'Ασφαλώς, "δΕ: &' άγνοοϋσε δτι ή κοινi} προοοχη εlχε στραφη 1τρος τη. Μεγάλη Φωλιά, οΠ'Ο'U εlχε γίνει μια άπ~ πειρα άνα:δάσεως. ΔΕ:ν ύπήρχ·ε λοι.."tον φόδος δτι ή άπόπειρα αύτη {}α έπαναλαμ&ανόtανε ·μΕ: μεγαλί,τερη έπιτuχία κι δrι &α καtόρ&ωναν έπl τέλους να παραδιάσουν το καταφύγιό του; Γι' αύτ'ό, φαίνετ·αι, bΕ:ν ήΒ-ελε να βρrοw έκεί ούτε το παραμικρο ίχνος t'flς δΗψΟVflζ του.

'() ήλιος εlχε βασιλέψει πίσω άπΟ τις κορυφες τ<ον Κυαν<ον 'Ορέων. Οί άκτίνες του πυρποιλοuσαν μόν•ο την

Η ΗrΡΚΑΓΙΑ 173

κορυφη Μαύρος ("")όλος, που ύψωνόtανε προς τα βορειοδυτικά.

Κατα πaσαν πιfiανότητα, ό «Τρόμος» περίμ;ενε να , ' ' , κ ' δ' "'C tl ' ' " I νυχτωση για να φuγη. αv,εις εν η~ερε οτι απο αυτοκι-

νητο η άrι:ο πλοiο μπορούσε να μετα6άλλεrαι σε άεροπλάν'Ο. "Αλλωστε, μέχρι την i1μέρα έ'χείνη, δεν τον εΙχα:ν ίδη ποτε (}τον άέρα.

Μήrι:ως, aρ·αγε, &α έμψανιζόtανε καl με την τέ.ταρτη έκείνη μορq:;ή -rou μC.vo τ1ιν ήμέρα που ο Κοσμοχράτωρ Εμελλε να πραγματοrι:οιήση τiς τ:ρελλfς άπειλές του;

Κατα τiς έννιa το βράδυ, βαftυ σκοτάδι σκέπαζε το-ν Ιf!. λ κ 1 >Ι δ' ; \ ' ; \

περιuο ο. ανενα αστρο ε φαινοτ·ανε στον ουρανο, ποιυ ' . , t ' , ' ' J~ ~ '

τον εσκοτεινια,_αν πυιχνα νεφη, ποιυ τα εσπρωχvε ο ανατΟ>-

λικος άνεμος. Το πέτ·αγμα τοϋ «Τρόμου» δε fi·α ήταν δυνατο να

γίνη άντιληπτό, αuτ'ε άJτο τi1ν άμερικ·ανικη στεριά, οιϋτ:ε άπο τη γειτονικη ftάλασσα.

Τη στιγμη έκείνη ό Τοuρνερ πλησίασε το σωρο τa συντρ~μματα κι εt>αλ'ε q;ω,τιά. τα πάνtτα πυρπολήθηκαν σε μιa στιγμή.

'Ανάμεσα σε σύννεφα πυκνοu καπνοί,, φλόγες καi σπί3ες πετά.χτη(<αν σε ϋψος ποu ξεπερνοίΊσε τa τείχη τής Μεγάλης Φωλιάς.

'Ακόμα μιa q;oρa οί κάτοικοι ωυ Μόργκαντσν καί τού Γlλη·ζεντ-Γκάρντεν fiα πίστεψαν κατατρομαγμένοι. δτι άνοιξε καl πάλι ό κρατήρα; το{'· tΊq;αιστείου κι δτι οί φλόγες έκείνες ήταν' προμηνιίψατα Ε'κρηξης.

'() ' \. ' , ζ ' ' '' ' · αστυνομικος εκοιτα ε την· πυρκαγια κι ακουγε τον

3όρυ6ο που Ε'καν'αν' τα ξίιλα καfiως καίγανε. "Ορftιος άπάνω στο κατάστρωμα rοϋ <<Τρόμου», ό Ροmφος την κοίταζε έπί,σης.

'() Τοϋρνερ κι ό σύντροφό; rου Θσπρωχναν πρΟς τη q;ωτια τα σνντρίμ,ματα, που ή δννατη φοnια τα εσπερινε

' "δ "Επε , ' ' λ' , ' στο ε αq;Qς. .ιτα, σιγα, σιγα οι φ αγες κα:τεπε(}α:ν, η


λάμψη έλαττώ6ηκε. Τέλος, ·δεν ά:πόμεινε έκεί 31Jαρ·α μια άνftρακια σ6rησμένη, κάτω ά.πΟ πυκyα στρώματα στάχτης, κι ή σι γη άπλώ{}ηκε καl πάλι Ο'τη μαύρη έκείνη Wχ.τ:α.

"Εξαφνα ό 'fζΟΟν Σ-r:ρΟκ ένοιωσε να ,;Ον πιά'V'Ο'UV άπο τ:ο χέρι. «ο Τούρνερ τ:Ον τ:ρ-αΟΟιϋσε πρΟς τη ·μηχαιν'ή.

Κά~ άνtίσ'τ'αση &α ήταν μάταιη ... Αλλωσtt ό ώτuνομικΟς προτι;μοΟΟε τα πάντα, παρα να 6γκαταλειφ6η ιtόνος και χω~ις τρόφι;μα ·στΟν άγριο έκείνο κρα-τήρα.

Μόλις πάτησιε ,;ο κατάστρωμα, ό Το&ρινερ κι ό σύντρισq:ός του έπι6ι6άσιτηκαν κι αύτοί. «Ο Τοϋρινερ στά. κσντ:α στην πλώQη κι ό άλλος κατ:έ()τpGε στΟ &άλα.μο τόνν μπι~ανώrν, πσU φωτιζό't'αν άπΟ ήλεκτρι:κιοιUς λαμπτtηρες,

' • λ, ~~ , • ' ~ _<ι,~ -που η α:μψη, τοιuς uι:;ν φαινοτανε ωι: esω καuΟΛΟ'U.

«Ο Ρο6υρος στεκότανε κσντα ιrτην ΠQψνη,, κσντα στο ρυ&μιο'τήρα, ώστ-ε να μJW()fj να κn'\ΑΟνίζη την ταχύτηrtα

' ' δ .'.<\...,_ και τη l.εuιυ V VV I r• 'Όσο για τΟν άσrοvσμικό, ώrοχριεώ{hpcε να ΠC{)LΟQι

στfι στην καμπίνα: του, ποU ό δΟΟκος της κλείκrτηκε. τη νύχτα έκείνη - Οπως &αν θφuγαν ά:πΟ τΟν κα

ταρράχτη rοϋ Νιαγάρα- δε 3-α rοϋ ·έπιτ'ριεπότανε βέ6α.ια να ίδη τις κινήσεις τοιϋ cΤρόμσυ:..

«ο·--~----- . , ~~ - , βλέπη , • , :.ι..wυv•tιιvΗ>, εαΎ uι:;ν μποιρουσε να · τιποτε απ οοα γίνσνταν στο ~οίο, μπορο\ισε τουλάχι.σm ν' άκούη τοiις κρότους τών μηχανών.

Αίσftανότανε μάλι<Jιtα Οτι ή ~ ε[χε άννψω3η σιγά, σιγα και δε βρ'Lσκόταν πια σ' θπαφη με το εδα<rος.

Στην άQχη αίσ3-άν3ηκε μερtκες -rαλαντ'εύσεις, θπειτα οί κατώτεροι ελι.κες ά:πέκτ.ηιrο.ν τεράστw ταχύτητα, ένώ οί μεγάλες φτεροιίηrες χτ'UΠΟί'Jσ.αν Wν άέρια με τέλεια καwνι-, "Ε • ·r ' ι · ·-·, -'ψε ' _q κοτηm. τσι ο « ρομος» ε χε εγκατ~t ι - και πLυ'α-

Η ΑΝΑΧS2ΡΗΣΗ 175

νώτατα γιd πάντα - τη Μεγάλη Φωλια κι εlχε πετάξει ' άλ ' ., και π · ι στον αερα.

Το ά.εροπλάνο m;τ~ πάνω άπλ τη διπλη όροοειρα τών "Αλληπι:ν και ~μφίβιολα, δε 3'α κα.'ι'έοοινε 3UX(Iα δταν fioα περινΟΟσε την όροοειρα της χώρας έκείνης.

'Αλλα ποια διεύ&uνση ώrολου3σ&σε; Πεrοϋσε, άραγε, πάνω άπΟ τlς άπέραντες πεδιάδες της Βόρειας Καρο-λ' e._,_ ' ' 'Α .~ ' •n.__ ' "Η . ινα.ς '!Qαυωνtας π.ρ<)ς ΤΟΎ 't'~~oα'Yt'I'W' ~~~ανο; , α-Πεναντίας, δι.ιευ6vνόtανε πρΟς τα &Jtικά, για W διαιrχίση τΟν Είρηνικό; ...

Μήπως fioα θφτ:ανε στα νότια rοϋ Κόλπου τοϋ Μεξικοιϋ;

Κι Οταν ξημέρωνε, με ποιΟν τρόπο ό άστ:υνομικΟς 3α καταλά:6αινε πάνω ώτΟ ποια &άλ'(ΧI(JIΟ'α ταιξ&>αν, άν f1 γραμμ.η τοϋ οιύQ·αwϋ και 'OOij ύδατος την ~ινε άπο παντού; ...

Πέρασαν πολλες ώρες και κα{}-ένας φανtάζεται πόσο τοϋ φάνηκαν ά.τέλιε~.

ΔΕ-Υ προοπάΒησιε κα.&όλοο να τlς Ο'uνt'ομέψη με τΟν ύπνο. "Ενα πλη&ς ά:πο σκέψεις, μάλλοιν ά.σννάρτητες, κυρίεψα.ν το μυαλό τσυ. ΑίσΒ-α.νότιανε τΟν έα:υτό του νa παρασύρεται πρΟς το άγνωσ't'Ο, ΠQΟς το άπρόσιτο, ~ το , , ,,~ ', , αχανες, απο ενα εναεριο τερας.

Με τfιν ταχύτητ:α που άνέπτuο'σε, ώς πσϋ 3·α Εφαινε ' » ,, -- ' , ,

την ατ:ε'Μ'ιωτη εκεινη νυχτα; ... Θψόtανε το ·άφάνtασrο αιξ ίδι τοϋ « "Aλfmαt'QOς:.,

για το όποίο εlχε δημοοιέψει μιαν έκ6'εση το 'Ιν<J!τ'ιτοίιτο Γουέλντον έπι τη βάσει τόνν άν~μνήσεων τοϋ μπάρμπαΣννsτοϋ καΙ. τού ΦΙ.λ "Ε6ανς, τών δuΟ δηλα.δη έποοτημ6-νων, ποU όΡΟΟϋρος τοιUς εlχε πιάσει αιίχμα:λώrους ... "Ο,τι ε'καμε ό ΡΙο6υρος ό Καταmηtiις με ιrο «" Αλμπατρος~, μπορούσε να το κάνη μΕ τΟν «Τ~, καΙ. μάλιστα με σuν6η~ες πολ\ι πω εύνοϊκ:ές, κύριος τώqα συγχρόνως της

- - Α.!Λ -- ~~ ' - • ' I σt'εριιας, της υu:ιw.συας καιι του αερια: ....

176 Ο KOΣMOKI'ATQl>

Τέλος, οί πρώτες λάμψεις nϊς ήμέρας έq:ώτισαν την καμπίνα του. Θα τοϊ' έπέτρεπαν, άραγε, να βγη στη συινη~ 3ισμένη του &έση, σrο κατάστρωμα, δ.;τως τού το έπέτρεψαν δτανt επλεαν σ:Πιν έπιq:άνεια της-λίμνης ΤΗρι;

wv._ c:. ' δ' " <-LIOΠQ(J)'I;E το ισχο κι ανοιι;ε.

Γίιρω άπο τον «Τρόμο», παΗοϋ, ήταν fi'άλασσα. Ι Ιετούσε πάνω ά.;το τον (ΟΚεανό, σε ϋψος ποu μπορσίι

σε κανεlς να το {;πολογίση σε τριακόσια με τετρακοοια μέτρα.

Δεν εlδε τον Ροδύρο, γιατl τη στιγμη έκείνη ήταν ά:τασχολημένος στην αίθουσα τιϊw μηχανδ·Jν.

'Ο Τούρνερ βρισκότανε στο πηδάλιο κι ό σύντροq:ό; του στi]ν πλώρη.

Μόλις ό άστuνομικΟς άνέδηκε στο κατάστρω·μα, εΙδε κά.τι που δεν μπόρεσε ·να το ίδη κατα το διάστημα τού νυκτερινού ταξιδιού, άνάμε·σα στΟν καταρράχτη τού Νιαγάρα καl στi] Μεγάλη Φωλιά, δηλαδη πώς δούλευαν οί ίσχυρες έκείνες φrερούγες, που χτυπούσαν τον άέρα άπο τα δεξια καl τ' άριστερα τού σκάq:ους, έ:νώ συγχρόνως οί έλικες γυρνούσαν κάτω ά.;το τα πλευρα τού άεροπλάνοv.

'Απο τη fi'έση τοο ηλιου, κατάλα6ε δτι τρ·αοοϋσαν :τρος τα νότια. Έπομέvως, άν ή διεύ&υνση αύτη δεν εlχε άλλάξει άπο τη στιγμη ποiι βγf)καν άπο τα τείχη της Μεγάλης Φωλιάς, άπο κάτω τους άπλωνότ:αν ό Κόλπος τσϋ Μεξικού. Ή μέρα προμηνυότανε {}οεριμή, ·μΕ πuκνα μαύρα σύν

νεφα, ποiι κυλούσαν ά:πο τα δυτικά.

τα σuμπrώματα αύτα τf)ς έπsριχόμ;ενης {}ύελλας τα πρόσιεξε ό Ρο6ύρος, δταν, κατα τlς όχτώ, άνέ6ηιχε στο κατάστρωμα καl ά~r[D{.αtέστησε τ<w Τουρινερ.

'Ίσως να {}uμή&ηκε το q;ο6ερ0 έκείνο σίφοννα, στον όποίο ό <" Αρμπα-rρος~ λίγο έλειψε να χα3η, κα.l Wν τρομ·ερΟ κυκλώνα, άπΟ τΟν όποίο εΙχε σω{}η σαν ά:πΟ ·&αϋμα, δτ.αν πετοίιισ'ε πάνω άπΟ τ:Lς άνται;.mτικfς 'fi'άλασσες.

Η ΑΝΑΧΏΡΗΣΗ 177

ΕΙναι άλή3εια ο-τι έκείνο που δεν ηταν.ο σε δέση νa ' , , ' "'Α λ ~' ' " Α , 10 καμη τοτε το « μπατρος» υα το εκαμε Ιιηι:μασιrι. ο

1\ :χ: έπεσε ιiπό ψηλιΣ στιi βι:iθ'tj τ1j~ μ:χινόμεν'tj~ θι:iλιrοσσι~ .. . (σελ . 182)

τ ' Θ ' ' 'λε ' ' ' ' ' « ρομο;»: '"'α εγκατε · LΠ1ε τα ανωτ.ερα ατμοσιφαιρικα ι tι _Q'λ - ' - _Q., ι

στρωματα, οπου u ·α :ι"σσομανοuσαν τα σι'οιχεια, υα ιχατε-

δαινε στirν έπιφάνε~α τής fl ·άλι:wσας καί, αν κι έκεί ό σάλος

12, Κοσμοχρι:iτωρ

178 Ο Κ'ΟΣΜΟΚΡΑΊ'!.!(>

fιτανε παρα πολ.U δυνατός, ttα ξανά6ρι·σκε τη γαλήνη καl τ1Ίν άσφάλεια σται;ς βυDούς της ...

tΩστόσο, άπο μερικα σημά!δια, ό Ρο6<ίιρος, πού, καθ'rος φαίνεται, ε{χε ολα -rα προτε.ρήμαt'α ένος ttαλασ'σινοu γερόλυ·χου, συμπέρανε οτι ή Dύελλα δε ttα ξ·εσποu·σε την ήμέρ·α εκείνη.

'E't λ , ,!\., 1.- , , , , , , ''='·ακο ουυ , 1.σε, ιw1ιπον, την πτηση t'O'U και μονο το

άπόγεμα ΚατέtJαι:\ΙΕ για να πλεύση Πάνω σ'την έπιφά.νεια της fΜ.λασ:σας.

'Αλλ' " • , '"- ' to τ , , α οχι απο q;ouo κακοκαιριας. « ρομο;» ητα-

' ' _(l λ 'λ ' λ' ., ' 'λ ' Υε σαν το uα ασσοπου ι- το γ αρο η την α κυανα -' _,,, , ,, \,'

που μ.πορει ν αναπσυεται πανω στα κυματα, με ·μονη τη

δ ' rι ' δ' ' Ω. Ι Ι ' 'λλ " ιαφορα οτι ποτε • 'Ε'\' α~σluηναντ:αν κοστο τα μετα ι να οργα-

νά τ'Ου, πΌ·iJ λειτουργούσαν με -rον άνεξά~τλητο ήλεχτριισμό. tH άπέρ·αν•τη έχ1είνη ύγριf) Εκτ.αση ήταν f.ρημη. Οϋτε

ε~α παν{, οϋτε μια στήλη καπνοu, άκόμα και στα βάDη τοϋ όρίζοντα. Το πέρασμα, λοιπόν, -rou άεροπλάνου δε" ητανε δυνατο να ε{χε παρατηρη{}·η άπο κανένα.

τ' ' f δ' 12._. I \ " ο απογεμα ·Ε συ'\ιιεuη ιιποαι t'o εκ.tακυο.

Ό «Τρόμος» εξωωλουDοιϋσε να πλέη με μέτρια ταχύ-tΟ ' ' - ' 'ψη ' τ • τητα.. ασtυνομικος μποροοοε να μαντε ποιοι ητανι οι

σκοποl. τού κυδερινή'τη του. 'Ακολουθ·ώνvας τη διεύ·Dυνση έκείνη, ttα συ'\'αντσUσε καμιαν άπο τl.ς Μεγάλες Άντ~λλε; κι επειτα το μυχο τού κόλπου, την άκ'tη της Βεν'εζουέλας η της Κολομδίας.

'Αλλ' ίσως τη νύχτα ό Ρο6ϋρος {}' άνuψωνότανε πάλι καΙ. D·α σιΝέχ~ζε το έ·ναέρrο τ:αξίδι του για να περάση τΟν ίσflμο της Γουατεμάλα; καΙ. της Ν ικα:ράγούας και να q;τάση εvσι στο νη·σl Χ ιοu· Ε.ίριηνικού 'Ωκεανού.

τ' β "'-· . "λ β 'λεψ ' ., • 'ζ ' ο ρα:υιυ ο η ιος ασL •ε σ εναν ορt οντα κοκκινο

σαν μαt1ο6,αμιμ1νο. Ή &άλα.σσα φεyγοοολοuσε γύρω άπο , τ , , , , , "'ll. ζ , , , τον « ρομο», Π()υ φαινοτανε σαν να εuγα ε ·στο περασμα

του τοuφες άπο σπίftες. tH &ύελλα άσφαiλώς εμελλε να ξeσπ~ση σε λίγο.

179

Αύτfις τfις γνώμης ήvα:νιε κι ό Ροδvιρ'Ος. 'Α ' ' ' ' ' ' ~ ~ ' Σ ' ντι να μεινη πα:νω σ'τΌ κατα·σ·τρωμα, ο ~~ων τροκ

ύποχριεώftψιε να κατέδrη σ'την καμπίνα του. Σε λίγο, άπο τ·οiJς κρότους που άκουσε, καrάλαδ·ε δτι

' λ- .Α.' , ~ /2._ , π , ~' ., , ' το π οιο υα γινοrαν υποuρυχιο... ρια:γματικα, υστ.ερ απο

πένtε λΜτα ηϊς οορας, επλεε flσυχα λ(γα μέτρα κάτω άπο \ ' I - .(\ 'λ την επΙ.Jc:ρα:νε:ια της u·α :ασ'σας.

Καταχσακ~σμένος, τόσο άπο την κούραση τοϋ κορμιοιU, δσο κι άπο την ά>\ftrJσυχία της ψυχijς, 8Π1ε:σ'ε σ' ενα β .Α.' ~' λ ' , ' ' , 1αuυ υπνο - φuσιο ογικο αυτη τη q:ορ·α.

'Όταν ξύπνησε - μ:ετ.α πό<1ες iliρες δεν μποροϋσε να πij - ό «Τρόμος» δεν εlχε άνέ&ει ·άκόμα στην έπιφάνεια.

Δεν άργη<1ε διμως ν' άνε()η. Το φώς της ήμέρας πέρασ'ε άπο τους φεγγίτες, ένώ

συγχρόνως το σκάφος άρχιισε να ταλαντε~~εται άπο την έπuδρασ'η· τού άρκηα ίσχυροιϋ σάλσu.

Ό ~Τρόμος» εlχε άναδυftη. (ο άστυινομικος μποροϋισε να βγη και να στα:θη στη

συνηrθισμέ"η -voιu ft·έιση. Κοίταξε προς τον όρίζοιντ:α. Θύελλα έρχότ·αν άπ.ο τ·α βορειοδυrrικά, βαριa σύννε

φα κυλοϋσαν, που τ' αύλάκ.ωναν οί άστρα:πές, κι άντηχοϋσαν i)δη οί κρότοι τfις βροντης, ποιU τtοvς έπαναλά6αινε ή ήχc:t) τοϋ άπείροru.

<ο Τζων Στροκ παραξεVΙεύτηικε, τρόμαξε μάλλον άπο την ταχύτηtα, με την όποία ή ftύελλα αύτη πλη.σίαζ1Ξ στο ζενίft-.

Μόλις και μεrα βίας ένα πλοίο ft·α εlχε κα:ιρο ·va μαζέψη τα πανιά του, Ύια να μη·ν το προφτά<1η πλησίστιο. Τόσο ήτ:ανε γρήγορη κι όρ·ισ't'ική ...

rH καταστροφή

Ξαφνικά, ό άνsμος έξωrολύθ'Ι'1Ρ'ε με τρομαχτικη μαν~α, σα να εlχε διαρρήξ·ει έκείνο το φραγμο tών σύννεφων.


κ , , , -~ e.,_ , , "Α , ι αμεσως ση<Χω•uηκ·ε φοucρη τρ.ικυιμια. γρ·ια, α-

q;ρισμένα κύμαrα σκέπαζαν άλλεπάλληλα τον «Τρόμο». "Α ' Τ'-' Σ ' δ' ~ ' ' ' ' λ ~' ' ν ο ι,ιανι τροκ εν πι·ανοtαν απο τα καγκ.ε α, υ'α τον

, ' ' λ λ' ' ' , εσαρω:ναν τα υισισα εα αυ·tα κυμαtα.

'Ένα μόνο μέσο σωτηρuας ύπfιρχε: να μεταδλη{}·η το πλοίο σε ύ·ποδ.ρύχιο. Θα ξανάδιρισκέ τη γαλήνη καl την , 'λ ' ' ' ' , ' ~ ',Q. λ' ' ' ασq;α εια κατω απο τα νερα, σε 1,αuος ιγων μονο μετρων.

Το ν' άψηφ1ση τη μανία της τρικυμισμένης έκεί:νης itά-λ ~<\ ' .,, ' ' ., <... - ' , ασσας, υη ητσνz σα να εΠιl:,ηtο>υισε την ;cαταστρrο•q;η του.

Ό Ροcύιιος στεκόtανtε πάνω στη γέcρuρα καl δεν εδινε ' δ ' ' 'δ καμια ιατ:αγη για κατα :υση.

Μ ' ' ' ' , ' 'J\. "λλ ' λ ε τα ματια πΈρvσσοτ·ερο απο καuε α η φορα φ ο-

γισμέν'α, άπαlt1'-ις μπροσίa στη &ίιελλα έκείνη, ό ΚυC•ερνήιης κοιτού·σε όλόισα μπρασtά τ:ου, σα να την f:6λεπε με

' ξ' " δ' δ ' ' ' δ , ' περιφρ·ονηση, ερονιας οtι Έ ιετρεχε κανενα κιν ιυνο απ

' ' 'Ω ' τ ' 'λ ' ' ' δu-~- ' αυτην. ..στοσο, ητ'αν απο υτη αναγκη να καrα uη ο

«Τρόμος», χωρlς νa χάση στtγμή, κι δ·μως ό Ρο6vρος δεν φαινC.τανε καit·όλου άποφασ'~σμέ\•ος να δvαtάξη τοιuς άναγκαίους χειρ•ισμούς.

'Όχι! Διατηροιύσιε την περιφρονηηκή του στάση, σaν aν/tρωπος ΠΟύ, με τη•νΙ ύπερcολική τΌυι άλα.ζονεία, νόμιζε

' ι: ι ι ' ' rιλ ' ., ,Α. ι f τον εαυτο τΌυ πανω απ ο η την ανuρωποτητ·α:.

Βλέ,ποντάς ταν στη σ'τάση έκ.είνη, ό άστυνομικΟς συλλογιζόταν, οχι χωρlς φρίκη, μήπως ό άνltρωπος αύτος '' 'ι:'~' ιιι t Ι.Α_ ητανε πραγματικα ενα ον qιανται1τικο, ενας υπερανuρω-

πος, ενας δρα,πέτης τοιίι ύπεριφυισικοι& κόσμου ... 'Απο το ι1τόμα του βγήκανε τότε κάτι λέξ·εις, ποu

άνιήχη•ι1αν παράξενα άνάμsσα σια σφυρίγμαtα τού άνέμου καi ι1τοuς βρόνwuς τ'οv κεραυνού : -'Εγώ, ό Ροδϋρος, ό Ρο6ϋρος ό Κσσμοκράτωρ!

'Έκαμε ένα νεuμα, παU ό Τοuρνερ κι ό σύντροq;ός του το ιιιαtάλα6αν... ΤΗτανε διαταγη ιιιαί, άδ~dtαχ"rα, οί δυστυχισμέ"Ο'L έχείνοι, τρελλοl 000 ΚL ό κοοερvήτης τοιυς, την έξετέλεσαν.

ιs ι

Άπλώνοντας τό·τε τlς μεγάkες του φτερούγες, ό <<Τρόμος» άνυψώ{}ηκ:ε, δπως εlχε άνυψωθη ~αl πάνω άπο τον κα rαρράχτη τοιϋ Νιαγάρα. 'Αλλά, αν την ήμέρ•α έκείνη είχε άποφύγει τους στροοιλ~σμαuς τού καταρράχτη, α1Υτη τη φορα βρέθηκε μέσα στους στροδιλισμοvς της τρικυμίας, δπου τον εφερε το τρελλο πέταγμά του.

Το άερόπλανσ JUετοιϋσε άνάμειrα σε μύρvες άστραπές, σε ούρανΟ πυρπολούμενο, δια.σχ(ζο~τας τlς έκτuιφλωτικες εκείνες λάμψεις με κίνδυνο να κατακ:εραυνο&ολη.3·η!

Ό Ρο6ί)ρος δεν εlχε άλλάξει κα{}όλοu στάση καl ϋφος. Με το πηδάλιο στο fνα χέρ.ι, με τη λαtJη τσU ρυθμιιrτήρα στο aλλο, θσπρωχνε τη μηχανή του προς το κινδυνωιδέσ·τερο σημείο της -3ύελλας, έκ:εί δποu οί ήλεκτριικες κενώσεις άνταλλάσισονταν ζωηρότ·ερα άπο mJ\1Vεφo σε σύννeφο.

Το άεροπλάνο άν·έ6αινε. Οί φτερούγες -vου χτυπούσαν τον άέρα με τόση λύσσα, ώστ'ε κινδύνευαν να έξαρftρωftούν.

'Έπρεπε να ριχτη κ·αονεlς πάνω σ' έΚ'είνο τον τρ~λλο καl να τον έμποδίση να φέρη τη μηχανή τοιu στο κέντρο της έναέριας έκείνης πυρο-ιαγιiiς!. .. 'Έπ.ρεπε να τΟν έ'ξαναγκάση κανεlς να κατε6η καl πάλι, να ζητή•ση κά:τω ά.π:Ο τα νερό. τη σωτηρία, ποv δε·ν ήτανε π.ια δυνατή, ούτε στα άνό)τερα στράψα'τα της άτμόσφαιριας!. .. '&εί, μονάχα bαιί μποροϋαε να περιμένη μi: σιγοuριa το τέλος του q;ο6ιερ·οιϋ έκείvου πολέμου τών στοιχείων.

Τότε δλα τα ένσηκτα τοιU άστυνομικοu έξεγέρθηκαν καl τον Κυρίευσε το πάθος τοιU καθ·ήκοιντος. Ν αί, ήτανε κ.αftαρη παραφροσύνη· άλλα πώς να μη συλλάtJιη τον κακοϋργιο αύ1τόν, που ή πατρίδα του τον εΙχε έπικηρύξει καl ό όπ.οίος άπιειλοϋσε τον κόσμο όλόχληρο με τη φοδερή του έφεύρεση, πώς να μην τον παραδώ·σ'η· στη δικαιοσύνη; ...

"Η , ,, , r Σ , t: , ,

τανε, ·ναι η οχι, ο τρσκ, ο αρχιαστυνομος; ...


Καί, ξ'εχνώνrας πού βρισκότανε, μόνος έναντίον τρι-- ' , ' ' ' , , ftl ' ' ων, πα\-'<.0 απο ΊΌV ωκεανο, μανιασμεwς ορμηισε προς την

πρύμνη καί, με φωνη uσχυρότερη άπο 1·0 3όρυοο της 3ύελλας, φώναξε όρμώνrας πάνω στον Ρο6vρο:

'Εν ' ' - Ν' ' - ονοματι του ομου, σε ... Δεν πρόφτασε να τελειώση τη φρά.ση -roιu. ''Έξαφνα, ό «Τρόμος» συγκλονίστηκε σα να τον· χτύ-, λ , "Ολ t ' I , tl

πησε η' εκrρικο. · ος ο οργα:νισμος -του σηστηχ.ε, οπως σείεται ό άν&ρώπι·\ιος κάrω άπο τiς κενώσεις τού ήλεκτριχοϋ ρ'εύμαrος. Στο κέντρο τού έξαρτυσμοu της, ή συσκευη διαλύ&ηκε παντσϋ ...

Ό «Τρ·όμος» εΙχε κεραυνοιJιοληl}·η καί, με τlς φτερούγες του έξαρ&ρωμένες, με τ'αuς έλικές του σπασμέ·VΙους, κατέπεσε άπο τριακόσια μέτρα ψηλα στα βάfiη της ~αι:νόμενης {}·άλα,σσας ...

Έπiλογος

'Όταν ό τζοον Στρ{>κ σννιϊλfiιε - άq;οο sμεινε ~άναίσ&ητος άρκετ:ες ώρες- κάτι ναϋυες, :rnoiι με τις q;ροντίδες

\ >I ξ' 'ζ'Τ Ι''' τους τον ε.ιχανε α:νιαφερει στη ωη, ηταν γυρω απο το

κρε6άτι τijς ~αμπίνας τοv, &οουι ήτανε ξαπλωμένος.

Κοντα στο πρσσκέφαλό του, ενας άξιωματικος τον άνέκρινε, κι &ταν ξαναοριf)κε τη μ:νήμη του, μπόρ·εσε ν' άπαντήση στlς έρωτήσιεις τ:ου.

Τα εΙπε δλα, ναί, δλα ... 'Αλλ' έκείνοι 1ταU τον άκο~ σαν, νόμισαν άσφαλώς δτι εlχαν να κάμουν με κανένα δυστυχι.σμένο παU εlχε χάσει το λογικό του.

Β ' ' ' ' λ 'Ο ''ι ' δ' ~ ρ~ιισκοτανε στο ατ'μοJτ οιο « τταuα», που ιεσχι~:,ε

το Μεξικα:νικο Κόλπο πηγαίνοντας στη Νέα 'Ορλεάνη.

Την ώρα ποιU έφευγε μπροιστα στη fiύελλα το πλήρωμα βριf)~ τη σα:νί,δα- λείψανο τοιϋ ναυαγίου τού «Τρόμσu» - πάνω στfιν όποία ό άυτυνομικος ήτανε κολλημένα;

ΕΠΙΛΟΓΟ.Σ 183

καl πάλευε με τα κύματα - και τΟν άνέδασαν άναίσ3ητο π.ά,νω στο πλοίο.

~σ aστυινομικος σώθηκε, άλλ' ό Ρο6Uρος ό Κατακ,τη

της και οί δυο σύντ'ροφοί του είχανε τελειώσει, σ'rα νερa τού Κόλπου, την τυχοδιωκτικ,ή τους ζωή. ~σ Κοσμοιχράrωρ

ι n, ' ' ' ~ ' ' ι ' 'λ χσ.ιιηκε για παντα, χτυπημενος απο τον1 κεραυνο, που το -μησε να τον άψηq;ήση στον aέρα, πα(ρνοντας μαζί του, στον ύγρό του τά,q;ο, ιο μ:uστι;κο της άξtοθ'αύμασ'τη; μηχα

νfις του. "1στερ' aπο πέντ'ε μέρες, ή <<'Οτtάδα» εφτανε aντίκρυ

στις aκτες της Λαuιζιάνας καί, το πρωl της 11 Α ύγούσιοu, άγκυρο6'ολοuσε στο λιμάνι.

Ό aσrυνομικΟς άποχαιρέτησε τοιUς σωτf)ρες του, άξιωματικσUς καl ναurες του 'atμοπλοωυ, και πf)ριε το τρ•αίνο για τiyνι σύάσιγχrον, την aγαπημένη τιου πατρίδα, ποιU τόσες φορες ε[χε άπελπιστη οτι fi'α την ξανάδλε:πε ...

Πρώτα,, πρώτα, δτ:αν εφτασε έκεί, πf)γε στο μέγαρο της 'Α·στυν()μίας, έπει:δη ήθ·ελε να έπισκεφτfι τΟν κ. Γουάρvr.

Φαν"Ρrnστήτε την άπορία, την Εκπληξη και τη χαρ,α του προϊ,σταμένου του, δταν ή πόρτ:α τοϋ γραφεVοιu του άνοίχτηκε μπροστά του!. .. Μήπως δεν εlχε κά&ε δικαίωμα νa πιστεύη, ϋσrερ' άπο την έκθ"εση -rών σιηιαδέλφων του, δτι ε[χε χαιθη στα νερa της λίμνης ΤΗρι; ...

Ό Στροκ τοϋ άνέφερε δλα οσα είχανε συμt>rη· την καταδίωξη τών καταδρομικών :στη λίμνη, την aνύψωση τοϋ «Τρόμου» πάνω άπο τον καταρράχτη τοϋ Νιια:γάρα, την πτήση του οος τη Μεγάλη Φωλιά, τi]ν έκεϊ διαμονή του και την καταστρ·σφή του στ·ον Κόλπο τού Μεξικοϋ, δπου επεσε κεραννο6ολημένος.

Τότε μόνον εμαθ'ε ό κ. Γοuάρντ, δτι ή μηχανή, που εΙχε δημιουργήσει ή μεγαλοφuία του Ροούροu, μπορσϋσε

' ,_ ' ' ~ι ~~ ' ' ' '_Q_ι ·να κι·ν'ειται και στον αερ·α, οπως στη σ'tϊερια και στη uα-

λασσα.

184 Ο ΚΟΣΜΟΚΙ'ΑΤQΙ•

Καί, μα την άλή6·εια, ή άπόκτφη μιάς τέτοιος μηχανfις δε δικαιοιλογούQ1ε {}'αυμάσια. τον τίτλο τσϋ Κοσμοκρά-

'"δ '~ , ~δ , τορος, που ε ινε στον εαυτο του ο ημωuργος της;

Το βέδαιο εΙναι διι ή δημόσια άσφάλιεια Dα μπορ•οίiσε ν' άπειληDη άπ' α\ιτόν, γιατ\. τα άμuvτικα μέσα -ttα της !!Ί ' 'Αλλ' ' 'λαζ ' ' ' ' ' tv\'ειπαν παντΌι'ε. η α σνεια που κuριευε τον παρα-

ξενο έκείνσν άνθρωπο τον Θσ·πρωξε στο τέλος να παλέψη, στα ϋψη της άtμόσφαιρ•ας, με to φοδερώ·τερο άπ' τα στοιχεία, κι ήτανε {}·αuμα πώς ό άσrυνοιμικος κατόρθ(ΟΟ'f νa βγη σ'ώος καΙ. ά6λαδιης aπο την τρσμcρη κατασ•τροφή.

Μόλις καΙ. μετα βίας έπίστευε τη διήγησή του ό κ. Γουάριvτ.

- Τέλος πά\ιrων, aγαπηrέ μ:ου Στρόκ, εlπε, γυρ-ίσατε. κι αύτο εΙναι το κυριώτερσ .. "Τσtερ' άπΟ τΟν περfi:ρη-μο έκείνο Ρο6ιϋρο, νά ·που έσtείς είσαστε τ:ό)ρα ό άν&ρωπο; της ήμέρ-ας. ΈJ.πίζω δτι ή Diση αύτη δε &α σα; κάμη να χά:σετε το μυαλό σας άπο ματαιοδοξία, δπως ό τρελλος έκείνο; έφευρέτης ... -"Οχι, κύρtε Γουάρντ, &πάντησε ό 'Vζοον Στρόκ. Δεν

εΙμαι ματαιόδοξ·ος. Όπωσδήποι·ε, Dα όrμολογήσ·ετε δτι πο~ \ t1 Ι \ \ " λ ~ IQ \ t I

τε ενας περ·ιεργος, Π'ου τον ·εq; εγε ο πο'U'ο; να ικανοποιηση

' ' ' δ' ~ 1 1 I \ δ την περιεργεια του, εν ι:πεσ·τη τετοιες περιπετεtες και ο-

κιμαισίες.

- Συμφω·νώ, Σrρόκ ... Τα μυσ·τήρια της Μεγάλης Φωλιaς, τlς με:ταμορφώ·σεις του «Τρόμου·», σείς t' άνακαλύψατε δλα ... Δυστυχώς δμως, τα μιvστ:ικα τού Κοσμοκρ·άrσρος έχά-6ηκαν μαζί του.

Το ίδιο βράδυ, ιοί έq;ημερίδες της Συμπολιτ·είας δημοσίεψαν τη διήγηση τών περιπεtειών τσU άστυνομικού - κι δπως προιεϊπε ό κ. Γουάρντ- ό ΣιρΟκ εγινε ό άνθρωπος της ήμέρας.

Φανtάζεται έπίση,ς καDiνας ποιa ύποδοχη τοιU εκαμε 1i γρια ύπηρέtρ'tά τσυ, δταν έπέσ'τρεψε στο σπίτι του.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 185

Ή καημένη ή Γκρfιντ τον πήρε γιΟ: βρυκόλακα καi λίγο ελειψε νι& πε{Μνη άπο το φόοο της! 'Έπειτα, άφου τον άκουσε, με μάτιια δακρυσμένα, εύχαρίστησε τη Θεία π , ' ' , , ' , -.ι~-'-·-

ρονοια, που τον εσωσε απο τοιrους κι·νuυνuυς.

Σ το τέλος τΟν ρώτησε: - Λοι.;'tόν, κύρ·ιέ μοιu, εlχα άδικο έγώ; -"' Αδικο, καλή μου Γκρήντ; 'Και γιΟ: τί πράγμα; - Νά, ποιU σας ελεγα πrος ή Μεγάλη Φωλιa ηταν ή

κατοικία τοϋ Διαδόλου. -"Α, μα οχ ι! tO Ροδιϋρος αύτος δεν ηταν ό Διάβολος ... - Ναί, άπάντησε ή γρι& Γκρήντ, άλλΟ: 60: τού άξιζε

να εΙναι!. ..

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ "ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ,

ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ

Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΘΩΟΥ

< LA DESYINEE DE JEAN ΜΟRΕΝΑΣ >

Μ«ιiφροιcτη : ΠΩΛ ΜΕΝΕΣΤΡΕΛ

Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΘΩΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Π ΡΩΤΟ

Mta επίσκεψη στά κάτεργα

'Εκείνη τη μέρα -πλησίαζε το τέλος τού Σεπτέμ6ρηενα πολυτελέστατο άμάξι σταμάτησε μπροστa στο μέγαρο τού 'Αντιναυάρχου διοικητού τού φρουρίου τής Τουλών.

Κατέδηκε ενας γεροδεμένος σαραντάρης, με πολu κοινa χαρακτηριστικά, καl παρέδωσε στον 'Αντιναύαρχο, μαζl με την κάρτα του, κάτι συστατικa γράμματα. --"Εχω την τιμη νa μιλώ με τον κύριο Μπερναρντόν, τον

γνωστότατο έφοπλιστi} τής Μασσαλίας; ρά)τησε ό Άντιναύαρχος.

- Αύτοπροσώπως. - Κα{}·ηστε, παρακαλώ. Σέ τί μπορώ νa σας εξυπηρε-

τήσω; - Σας εύχαριστώ, κύριε Ναύαρχε, είπε ό κ. Μπερναρν

τόν, μa δεν πιστεύω πώς ή αίτησή μου εΙναι (mo έκείνες που συναντούν δυσκολίες γιa νa γίνουν δεκτέ.ς.

- Τί έπιitυμείτε; - 'Απλούστατα, νa έπισκεφ&ώ τa κάτεργα. _τΗταν όλωσδιόλου περιττο νa φέρετε δλες αuτες τlς

συστατικf-ς έπιστολές, άπάντησε ό 'Αντιναύαρχο;. Το ονομά σας ηταν ύπεραρκετο γιa νa λάδετε την εγκριση. Ό Μπερναρντόν, άφού εύχαρίστησε το διοικητη

τού φρουρίου, ρώτησε αν χρειάζονταν aλλες διαtυπά)σεις. - Καμμιa άπολύτως, ηταν 1i άπάντηση. Με αύτο το

σημείωμά. μου ό Γενικος 'Επιτελάρχης &a ίκανοποιήση άμέσως το αίτημά σας.

190 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑθΩΟf

tO κ. Μπερναρντον έπισκέφ3ηκε τον άξιωματικΟ καi πijρε άμέσως την εγκριση. Εύχαρίστησε τον έπιτελάρχη, προσ-&έτοντας οτι η&ελε να έπισκεφ{}'η τα κάτεργα μόνος του, χωρiς συνοδό. -'Όπως έπι&uμείτε, κύριε. - Θέλω να κυκλοφορήσω έλεύ-&ερα στο έσωτερικΟ τών

κατέργων, πρόσ{}εσε ό έφοπλιστής. Μήπως ύπάρχει κανένα έμπόδιο σ' αύτό;

Κανένα άπολύτως. - Μπορώ να έπικοινωνήσω με καταδίκους; - Βεδαίως. Θα είδοποιήσω τοuς φρουρΟ'uς καΙ. δε &α

συναντήσετε την παραμικρη δυσκολία. Θα μοίί έπιτρέψετε, ομως, να μά&ω το λόγο αύτής της έπισκέψεώς σας, ποu εΙναι κά&ε aλλο παρα εύχάριστη; Μήπως εlναι άπΟ περιέργεια; 'Ή άπΟ φιλαν&ρωπία;

- tO σκοπός μου εΙναι φιλαν&ρωπικός, άπάντησε ζωηρα ό έφοπλιστής.

- Λαμπρά. Είμαστε συνη&ισμένοι σε τέτοιες έπισκέψεις, πoiJ ή Κυδέρνηση τiς ύποστηρίζει, γιατi με τiς ύποδείξεις τών έπισκεπτών δελτιώνΟ'νται οί συν{}'ηκες διαδιώσεως τών καταδίκων. Φυσικα πάντοτε άκολουDείται μια μέση λύση. tH αύστηρότης τών νόμων δεν πρέπει να ξεπερνα τα ορια τοίί άν&ρωπισμού, μα και πρέπει να φυλαγόμαστε άπ' τοuς εύαίσ{)-ητους κριτικούς, ΠοU ξεχνοιίiν όλότελα το ifγκλημα, άντικρύζοντας μοινάχα την τιμωρία. tΟπωσδήποτε, έμείς έδώ ίfχουμε πάντα ύπ' οψη μας ποος ή δικαιοσύνη δεν πρέπει να καταφεύγη σε άκρότητες.

- τα αίσ{}ήματά σας, ΠοU εΙναι τόσο εύγενικά, σας τιμούν, άπάντησε ό κ. Μπερναρντόν. Κι &.ν οί παρατηρήσεις μου εΙναι άπΟ έκείνες ΠοU μποροίίν να σας έξυπηρετήσΟ'W, εΙμαι πρό&uμος να τiς &έσω ύπ' Οψη σας μετα την έπίσκεψη.

ΚαΙ. με την aδεια έπισκέψεως, προχώρησε προς τη διεύ3υνση τών κατέργων.

'Εκείνους ταUς καιροiις -στο πρώτο ημισu τοϋ 19ου αίώνα- το πολεμικΟ λιμάνι της Τουλοον το άποτελοϋσαν

ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ 191

κυρίως δυΟ τεράστια πολύγωνα, πΟΟ ή ΟΟρειvή τους πλευρa στηριζόταν στfιν προκυμαία. Το ένα, ή Νέα Δεξαμενή, δρισκόταν στα δυτικα τού άλλσu που όνομαζόταν Παληα Δεξαμενή. «Η περιqέρεια αύτών τώιν περιφραγμένων χώρων, πΟΟ άποτελοϋσαν πραγματικες προεκτάσεις τών άχ.υρά)σεων της πόλης, περιλάμδανε μώλσuς άρκετα εύρύχωρους ώστε να ύποδαστάζουν μεγάλες οίκοδομiς, μηκανουργεία, στρατώνες, άπο&ηκες τσU Ν αυτικοίί, κτλ. Κα&εμια άπο αύτες τις Δεξαμενές, πΟΟ σώζονται μέχρι σήμερα(*), εχει, στfιν νότια πλευρά της, ένα. άνοιγμα άρκετα εύρύχωρο ώστε ν' άνοίξη δίοδο σε μεγάλα πολεμικα σκάφη.

Την έποκi) πΟΟ σuμδαίνονν αύτα τα γεγσνότα, ή Νέα Δεξαμεvη κατέληγε, στα δυτικά, στις 'Απσ&ηκες και το π υροοολοστάσιο, καί. στα νότια, δεξ ια άπ' τfιν είσοδο ποιU άνοίγει στΟν μικρο κόλπο, σε κάτεργα πΟΟ σήμερα 8χO'U'J καταργη&η.

Αύτα περιλάμδαναν δυΟ οίκοδομες ποιU ένώνονταν σε όρ&η γωνία. «Η πρώτη, ~οσrα άπ' το μηχανουργείο, 8δλεπε στα νότια. «Η δεύτερη άντίκρυζε τfιν Παληα Δεξαμενfι και συνεχιζόταν με τοιUς στρατώνες καl το Ν οσοικομείο.

'Εξόν, δμως, άπ' αίιτες τlς οίκοδομές, ύπi]ρχαν τρία πλωτα κάτεργα, δπου δμεναν δσοι κατάδικοι εlχαν ενα δριο καταδίκης, ένώ οί ίσοοίτες εlχαν διαμσvfι μόνο στη στεριά.

"'Αν εlναι μια γωνια της γης δπου δεν πρέπει να έπικρατη ή ίσότητα, εlναι σίγουρα τα κάτεργα.

'Ανάλογα με το δα{}-μΟ τού έγκλήματος καl της πνευματικης διαστροφfις, ή ποινι.κη διαδά{}-μιση {}-άπρεπε να έπιδάλλη καl διαχωρισμοιUς σε τάξεις. Κι ομως, οϋτε λαμδάνονται αύτα ύπ' οψη. Κατάδικοι κά{}-ε ήλικίας καl κά{}-ε λογης δρίσκονται φρικτα άνακατεμένοι.

'Απο αύτο τΟν άξιοκατάκριτο συγχρωτισμό, ποiι καταλήγει σε μια φρικτfι σαπίλα, ή μετάδοση τού έγκλήματος έξ-

(*) Πpίν ιiπ' τό 1860.

192 Η MOIPA ΕΝΟΣ AθQOf

ασκεί τη φθ-ορά της άνάμεσα σ' αύτες τις γαγγραινιασμένες μάζες.

τη στιγμη που άρχίζει ή διήγησή μας, στα κάτεργα της Τοuλοον ηταν φυλακισμένοι τέσσερις χιλιάδες κατάδικοι πάνω - κάτω. Οί Διευ6ύνσεις τού Λιμανιού, τών ναυτικών κατασκευών, του Π υρο6ολι.κου, της γενι.κfις 'Απσ8-ήκης, τών ύδραυλι.κών κατασκευών και τών πολιτικών Οίκοδομών άπασχολουσαν τις τρείς χιλιάδες, και μάλιστα στlς πιο έξοντωτικfς έργασίες. 'Όσοι δε μποροiίσαν νιi δρουν Wση στα πέντε αύτιi μεγάλα τμήματα, χρησιμοστοιούνταν στο λιμάνι, στο σαβούρωμα, στο ξεσαδούρωμα καi. στη ρυμούλκηση τών πλοίων, στη μεταφορα κατακα3ιών τοiί πλοίου, στο φόρτωμα και στο ξεφόρτωμα πυρομαχικών καi. τροq;ίμων.

"Αλλοι ηταν νοσοκόμοι, με ίδιαίτερη ά.ι'τασχόληση, η άλυσοδεμένοι δυό- δυό, γιατι άποπειρά3ηκαν να δραπετεύσουν.

"Ως τη μέρα της έπισκέψεως τοϋ κ. Μπερναρντόν, καιρο εlχαν ν' άκουστούν τέτοιες άπόπειρες, και πολλοuς μf]νες εlχε νιi δροντήξη το κανόνι τοiί συναγερμοϋ στο λιμάνι ηϊς Τ ουλών.

··Όχι ποος εlχε έξασ8-ενίσει ό πόftος γιιi τη λευτεριιi μέσα στις καρδιες τών )tαταδίκων. Ma ή άπογοήτευση q;αίνεται ποος εκανε πιΟ 6αρειες τις άλυσίδες τους. Κάτι δεσμοφύλακες ποU εlχαν κατηγορηftη γι' άμέλεια τσϋ καftήκοντος η προδοσία, εlχαν άπολυftη άπ' τα κάτεργα. Κι ετσι οί άλλοι έξασκούσαν τώρα πιο αύστηρα και πιΟ προσεκτικα την παρακολ.σύ&ηση τών κινήσεων τών καταδίκων.

Ό κομισάριος τών κατέργων ηταν πολiι εύχαριστημένος άπΟ αύτο το άποτέλεσμα, χωρις να πάψη να έπαγρ~ πνη, ομως. Γιατι στην Τοuλοον ηταν πολu πιο εύκολο ν' άποδράση κανεi.ς άπ' τα κάτεργα, με τlς μεγάλες εύκαιρίες που παρείχε το λιμάνι της.

Το ρολόι τοϋ Ν αυστά3μοu εδειχνε δώδεκα και μισή, δταν ό κ. ΜπερναρντΟν εφται;rε στi]ν άκρη της Νέας Δεξα-

194 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ AθQOf

μενης. Ί:-Ι προκυμαία fί-rαν ερημη. Μιση &ρα νωρίτερα, 1i καμπάνα εΙχε συγκεντρώσει μέσα στlς φυλακες τοiις καταδίκους ποiι έργάζονταν άπ' τα ξημερώματα. Κα&ένας τους εΙχε πάρει -ro σιτηρδσιό -rου. Οί ίσοδίτες εlχαν σκαρφαλώσει πάνω σ-rοiις μπάγκους, δπου οί δεσμοφύλακες τοiις άλυσόδεσαν δυό - δυό. 'Όσο για τοiις ύπόλοιπους καταδίκους, μπορούσαν έλεύ&ερα να κυκλοφορούν σε δλο το &άλαμο. Με -ro σφύριγμα τοίί άν&υπασπιστοίι, εlχαν σ-rρω{}η γύρω άπ' -rlς καραδάνες.

Θα ξανάπιαναν δουλεια στη μία καl &α σταματοίίσαν στlς όχ-rοο το δράδι. Τό-rε &α όδηγοίίνταν οί κα-rάδικοι στlς φυλακές τους καΙ. με λίγες ώρες ύπνου &α εlχαν έπιτέλσuς εύχέρεια να ξεχάσουν τα δάσανα της μοίρας ηmς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕrΤΕΡΟ

tO κ. Μπεpναντόν ζ1Jτά π λ1Jpοφοpiες

Ό έφοπλισ-rης έπωφελή{)ηκε άπ' την άπουσία τών κα-rαδίκων για να έξε-rάση -rα κατα-rόπια τού λιμανιού. Φαίνεται δμως ποος το &έαμα αύτο δεν -rΟν ένδιέφερε πολύ, γιατι ηχ κανόνισε ε-rσι ποiι να δρε{}η κοντα σ' εναν άνftυπασπι.στη καl τσϋπιασε κου6έν-rα.

- Ποιά &ρα, σάς παρακαλώ, οί κατάδικοι ξαναγυρίζουν σ-rο λιμάνι;

- Στη μία, fί-rαν ή άπάντηση. - Συγκεντρώνονται δλοι μαζi καl έκ-rελοίίν -rα ίδια

εργα; -"'Οχι, κύριε. "'Αλλους χρησιμοοτοισVμε σε 6ιοτεχνίες,

άλλους σε 6ιομηχανικη παραγωγή. 'Έχουμε πολiι καλοiις έργάτες: κλeι&ράδες, σχοινάδες, χαλυΟΟυργούς.

- Καl κερδίζουν -ro ψωμί τους; ρώτησε με άπορία ό κ. Μπερναρντόν.

Ο κ. ΜΠΕΡΝΑΝΤΟΝ ΖΗΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 195

Βέοοια. Τί 6γάζονν πάνω - κάτω;

- 'Εξαρτάται άπ' την έργασία. "Α ν πληρώνονται με την ώρα, κερδίζουν μεροκάματο άπο πέντε ώς είκοσι λεαtτα τσU φράγκου. Κατ' άπωωστήν, 6γάζονν ώς τριάντα λεαtτά. -'Έχουν το δικαίωμα να ξοδεύουν αίrrα τα χρήματα για

να 6ελτιώσονν τις σνν&ηκες της ζωfις τοιuς; - Ν αί, άπάντησε ό άνflυπασπ~στής. ΜπορσUν ν' άγορά

σουν καπνό, γιατι πα,ρα τη σχετικη άπαγορευτικη διάταξη, τοiις άφίνουμε να καπνίζουν. Μ' έλάχιστο ποσο μπορσUν ν' άγοράσοιυν μερίδες κρέας η λαχανικά. - Οί ίσο6ίτες εχουν τα ίδια μεροκάματα με τοiις ύπο

λοίπους καταδίκους; -'Όχι. 'Όσοι πρόκειται άργότερα ν' άποφuλακιστσίιν

πληρώνονται ενα tρίτο παραπάνω άπ' ταuς ίσοοίτες και τοirς το φυλάμε για νάχουν ενα μικρο ποσο δταν 6γούνε άπ' τα κάτεργα. -'Ώστε ετσι ... rχανε ό κ. Μπερναρντον σκεπτικός. - Μα την άλή-&εια, κύριε, συνέχισε ό άν&υπαισπιστής, μην ταuς νομίζετε για τόσο δυστυχισμένους. "Αν με την άπει-&αρχία τους η τtς άπόπειρες δραπετεύσεως, δε μάς ύποχρέωναν να είμαστε πιο αύστηροί, -&α ηταν σε κάπως καλύtερη μοίρα άπο πολλοuς έργάτες της πόλης. - ~Η παράταση -rης ποινijς, ρώτησε ό έφοπλιστής, ποiι ή φωνή toιu εδειξε κάποια συγκίνηση, δεν εΙναι ή μόνη τιμωρία ποiι έπι6άλλεται σ' έναν ποiι άποπειράται να δραπετεύση; -'Όχι. ΕΙναι καl το ξυλοκόπημα κι ή διπλη άλυσίδα. - Το ξυλοκόπημα; ... ξαναείπε ό κ. Μπερναρντόν. - Δεκαπέντε ώς έξηντα καμουτσιες στοος ό>μους μ' ε-

να κατραμόσκοινο. - Φυσικά, δ-rαν οί κατάδικοι εlναι δεμένοι δυό - δυΟ -&α ~ 'δύν ' δρ , ~ ~' ει ναι α ατο να απετευση ο ενας;

- Πάνω- κάτω, άπάντησε ό άν&uπασπιστής. Τότε τοuς καταδίκους τοiις άλυσοδένουμε στο πόδι -rου μπάγκου -rου;

196 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑθΩΟr

και δε 6γαίνουν ποτέ. Στην περίπτωση αύτη δεν εlναι εύκολο να δραπετεύσουν. -'Ώστε δραπετεύουν πιο εϋκολα κατ&. τi]ν (ορα τη; έρ

γασίας; - Χωρiς καμμιaν άμφι6ολία. Τα «ζευγάρια>>, aν και

τα παρακολου&η ενας δεσμοφύλακας, εχουν μια σχετικη έλευ&ερία που άπαιτεί ή έργασία τους. Κι εlναι τόσο μεγάλη ή έπιδεξιότητά τους πού, παρ&. την άγρυπνη παρακολοιύ{}ηση, μέσα σε πέντε λεπτα κό6ουv και την πιο γερη άλυσίδα. 'Όταν το άσψάλιστρο της κα6ίλιας που είναι καρφωμένη μέσα στο κινητο μπουλόνι εΙναι πολυ σκληρό, φυλάνε τον κρίκο που ε[ναι περασμένος στο πόδι τους, καt σπάνε τον πρώτο δακτύλιο της άλυσίδας τους. Πολλοl κατάδικοι, που έργάζονται ατlς κλειδαριές, 6ρίσκουν εύκολα τα έργαλεία που χρειάζονται. Πολλf:ς φορες τους ε{ναι άρκετη ή τενεκεδένια πλάκα που εχει τον c'ιρι-&μό τοιuς. "Αν κατορτtώσουν να 6άλοιuν χέρι σ' ενα έλατήριο ρολογιού, να είστε σίγουρος ποος δε {}' άργήση ν' άκουστη το αύντtημα ταϋ συναγερμοιϋ. 'Έχαιrν ίfνα αωρο με-&όδους. 'Ένας άπ' αύταuς ταuς καταδίκους, για να γλιτώση άπ' το καμουτσί, άπακάλυψε αε μάς είκοαιδυο τρόπους άπαλλαγης άπ' την άλυσίδα. - Μά ... πού εlναι δυνατον να κρίrψσυν τα έργαλεία τους; άπόρηαε ό Μαρσεγιέζος έφαιτλιατής. - Παντού και παυ-&ενά. 'Ένας κατάδικος εχοντας (lVΟί

ξει χαραμάδες κάτω άπ' τlς μαΟ",.(άλες του, εκρυ6ε κομματάκια άπο άτσάλι άνάμεσα στην έπιδερμίδα καi στ1Ί σάρκα. Τελευταία 6ρηκα σ' εναν κατάδικο ενα καλάttι άπο aχυρο που σε κά-&ε κλαράκι του ήταν κρυμμένα πριόνια καi λίμες μικροακοπικά! "Ολα εlναι δυνατά, κύριε, γιΟ. έκείνους που θΈλουν ν' άνακτήαουv την έλευίtερία ταιtς.

'Εκείνη τη στιγμή, το ρολόι χτύπησε μία. 'Ο άνitυπασπιατi]ς χαιρέτησε τον κ. Μπερναρντον καl πf]γε στο πόστο του.

Οί καrάδικοι !f6γαιναν άπ' τοuς τtαλάμους, aλλοι μο-

Ο κ. l\IIIEI'~AI'l\'1'0:\ ΖΗΊ'.\ Ι!λl!ΡΟΦΟΡΙΕΣ 197

νάχοι, aλλοι ζευγαρωμένοι δυό- δυό, ύπο η1ν έπιτήρηση ηον δεσμοφυλάκων. Σε λίγο, σε δλο τ(ι λιμάνι άκούγονταν φωνές, κλαγγf.ς σιδήρου. άπειλfς τών έποπτών.

Στον περίγυρο του πυροοολικου. δπου κατα τύχη 6ρέ&ηκε ό έφοπλιστή;. ηταν τοιχοκολλημένο; δ ποινικος κώδικας τών κατέργων:

ιι'Τπόκειται στi]ν ποινη τοί1 &ανάτου ό κατάδικος που &α κτυπήση εναν φύλακα, ποu &·α σκοιtό)ση τον συγκατάδικό του, που &α στασιάση η &·α προκαλέση στάση. Τιμωρείται με στριφτη διπλiΊ άλυσίδα ό ίσο6ίτης που &' άποπειρα{}η να δραπετεύση. Με τριετη παQάταση της ποινij; κά&ε cί.λλος κατάδικος που ηilελε ύποπέσει στο ίδιο εγκλημα. Καl μΕ παράταση ποινης κα&οριζομένην κατόπιν έκδικάσεως ό κατάδικος ποu η&ελε κλέψει ποσο άνώτερο άπο πέντε φράγκα.

Τιμωρείται με μαστίγωση δ κατάδικος ποι, il&ελε σπάσει τlς άλυσί.δες ταυ η μεταχειρισ&η όποιανδήποτε τρόπο για να δραπετεύση, έκείνος που κρύ-6ει πάνω του μεταμφιέσεις, που κλέ6ει ποσο κάτω τών πέντε φράγκων, ποu με&οκοπa, ποi' παίζει τιr;.ερα παιχνίδια, που καπνίζει στ() λιμάνι, πσU &α πουλήση η &α καταστρέψη τα ρούχα του, πoru &aχη έπάνω του παραπάνω άπο δέκα φράγκα, ποu &α χτυπήση το συγκατάδικό του, ΠοU {}' άρνη{}ή έργασία η &α δείξη άπει&αρχία ».

Δια6άζοντάς τα αύτά, ό κ. Μπερναρντον στά&ηκε συλλογισμένος. Ή άφιξη δμως ένος συνεργείου καταδίκων τον τρά6ηξε άπ' τiς σκέψεις του. Το λιμάνι ήταν σε πλήρη δραστηριότητα. Σε δλα -τα μέρη γινό-ταν καταμερισμΟς της έργασίας. Οί άρχιεπιστάτες φώναζαν:

Δέκα ζευγάρια για το Σαiν- Μαντριέ! - Δεκαπέντε σκοινάδες στο έργαστήρι!

198 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ Aθ!JOf

Είκοσι ζευγάρια στa ξάρτια! -'Έξη εργάτες σ-τη δεξαμενή!

Οί κατάδικοι πήγαιναν σε δποια εργασία τοος ύποδείκνuαν οί φύλακες που τους χτυπούσαν με τlς μαγκούρες δταν άργοποροϋσαν.

Ό ΜαρGεγιέζος κοίτ;αξε με προσοχη τοuς καταδίκους παU περνούσ'αν μπροστά του. "Αλλοι τραfιοιϋσαν καροτσάκια &αρειa φορτωμένα. "Αλλοι κουfιαλοιϋσαν στlς πλάτες τους κάτι άσήκωτα μαδέρια. "Αλλοι ρυμουλκοvσαν σκάφη με παλαμάρια.

'Όλοι οί κατάδικοι fjταν ντυμένοι όμοιόμορφα, με κόκκινη καζάκα καl γιλέκο καl παντελόνι άπΟ γκρίζο καραfιόπανο. Οί ίσοfιίτες ξεχώριζαν άπο ενα πράσινο μάλλινο σκούφο που φορούσαν στ:ο κeφάλι. Χρησιμοποιούνταν σε 6αρειες χειρωνακτικi:ς εργασίες, αν δεν ε{χαν καμμιa εργατικη είδικότητα. Οί ϋποπτοι κατάδικοι, έξ αίτίας τών διεφ{tαρμένων ένστίκτων τους η άποπείρας άποδράσεως, φΟ'ροιUσαν τον πράσινο <J"ΛOrUφ<) με μιa πλατειa κόκκινη μπορντούρα. ΣταUς καταδίκους ό)ρισμένου χρονικού διαστήματος, ε{χε κα&ιερω&η κόκκινος σκούφος παU είχε πάνω του μιa τενεκεδένια πλάκ.α με τον άρι&μο τοϋ φυλακισμένου.

ΑύταUς τους τελευταίους παρακολου&ούσε ό κ. Μπερναρντον μi: περισσ'ότερη προσοχή.

"Αλλοι, δεμένοι δυό- δυό, εΙχαν άλυσίδες που 6άραιναν άπο όχτοο ως είκοσιδυο λίμπρες. Ή άλυσίδα άπ' το πόδι τοιU ένος καταδίκου άνέfιαινε ως τη ζώνη του, δπου fjταν στερεωμένη καl δενόταν στη ζώνη και το πόδι του άλλου. ΑύταUς ταUς δυστυχισμένους ταUς εΙχαν παρατσούκλι: «'Ι π π ό τ ε ς τ η ς Γ ι ρ λ ά ν τ α ς». "Αλλοι εΙχαν μόνο μιa κρικέλα καl μισi] άλυσίδα 6άρους όχτοο ά')ς δέκα λίμπρες, η καl μονάχα μιa κρικέλα που ζύγιζε δυΟ ως τέσσερις λίμπρες. Τών έπικινδ-ύνων καταδίκων εκλειναν το πόδι Gε μιa τριγωνικη σιδηροπέδηση που fjταν άδύνατο νa τη σ' πάση κανείς.

(Ο κ. Μπερναρντόν, Wτοντας έρωτήματα πότε στους

Ο ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ ΑΡΙθΜΟΣ 2.224 199

καταδίκους, πότε στους δεσμοφύλακες, έπι{}εώρησε τα διάφορα συνερ yεία τού λιμανιού. Μπροστά του διαγραφότ'αν μια άπογοηtευτικη είκόνα, καtάλληλη δμως για να συγκινl1ση ια αίσ&ήματα ένΟς φιλαν{}ρώπου. Μα δε φαινόταν νa προσέχη την είκόνα.

τα μάτια του άνίχνευαν δλες τις γωνιές, μελετώνtας εναν- εναν ιους καταδίκους, σαν ν' άναζητούσε μέσα σ' αύτο το {}λι6ερο πλij-θος κάποιον ποu δε φαινόταν. Μάταια δμως ή άναζήτηση τρα6ούσε σε μάκρος. Και κάπου- κάποιυ ό άνήσυχος έπισκέπτης φανέρωνε την άποιγοήτευσή του.

Τυχαία, 6ρέ{}ηκε κοντα σια ξάρτια. Ξαφνικά, σταμάτησε καi ια μάτια ταυ καρφώ{}ηκαν σ'

εναν άπ' ιους έργάτες που fiταν δεμένοι στο 6 ί ν t σ ι. 'Απ' το μέρος που στεκόταν ξεχό)ρισε ιον άρι{}μο τού καταδίκου, το 2224, χαραγμένο πάνω στην τενεκεδένια πλάκα αύtών που εlχαν φυλακισ{}η για ώρισμένο χροrνικο διάστημα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Ό κατάοικος άpιθμ.ός 2224

Ό καιάδικος άρι-θμος 2224 fjταν ενας γεροδεμένος τριανtαπεντάρης. Το πρόσωπό του φανέρωνε είλικρίνεια μαζι μ' έξ'UΠVάδα κι έγκαρτέρηση. 'Όχι δμως την έγκαρτέρηση τού κτήνους παU μια έξευτελtστικη έργασία τού εlχε έξου{}ενώσει το μυαλό. 'Αλλα την ύποταγη σε μιαν άναπόφευκτη συμφορa παU δε συμ6ι6αζόταν κα{}όλου με τη δύναμη τής ψυχijς, δπως φανέρωνε ή στα{}ερότηtα της ματιάς -rου.

τΗtαν ζευγαρωμένος μ' Ενα γέρο κατάδικο, σκληραγωγημένο άλλα και ζωώδη, ποiο άποτελούσε ζωηρη άνtί-θεση μαζί του.

200 Η MOIPA ΕΝΟΣ AθQOf

τ α ζευγάρια Εστηναν τις κολόμπες ένος νεότευκτου πλοίσυ, καί, για να δmιαμώσσυν τραγσυδοϋσαν το τραγούδι τής cΧήρα.ς». Χήρα λiγαν τη λαιμητόμο, ποu εlναι χήρα ολων οσων ~ανατώνει:

'Ώχ! 'Ώχ! 'Ώχ! Ζάν- Πιέρ μου, ώχ! Καλλωπίσου! Νά! t•ά! ό μπαρμπέρης! 'Ώχ! Νά τό κάρρο! 'Άχ! ό.χ! ό.χ! Νά! Ό {)εριστής!

Ό έφοπλιστης περίμενε ύπομονετικα να γίνη διάλειμμα. Το ζευγάρι πσU τΟν ένδιέφερε πf]γε να ξεκουραστi). ~ο γεροντότερος άπ' τσUς δυΟ καταδίκσυς ξεπλώ~κε άνάσκελα χάμω. Ό πιΟ νέος άκουμπισμένος σε μιαν άγκυρα στά~κε Ορ~ιος.

Ό Μαρσεγιέζος τον πλησίασε. - Φίλε μου, τοϋ εΙπε, Μλω να σοϋ μιλήσω. Για να προχωρήση πρΟς τον συνομιλητή του, ο αρι-

3-μος 2224 άναγκάστηκε να τεντώση την άλυσίδα, ένοχλώντας τον γέρο κατάδικο που τον εlχε μισοπάρει ό ύπνος. -'Έ! Κάτσε flσ'U"t.α! Θα μας μετρήσουν τα παίδια τa κα-

λa παιδιά! - Σώπαινε, Ρομαίν. Θέλω να μιλήσω με τον κύριο. - Κάτσε στ' αύγά σου, σοϋ λiω! -'Αμόλα λίγο άλυσίδα. -''Όχι! Τεντώνω τη δικιά μου! -" Ακου έδώ, Ρομαίν! εΙπε ό άριfi'μος 2224, ποu άρχισε

να ~μώνη. - Ν α την παίξουμε στα χαρτιά! πρότεινε ό Ρομαίν, 6γά

ζοντας άπ' την τσέπη του μια λιγδιασμένη τράπουλα. - 'Εν τάξει! εlπε ό νέος.

~Η άλυσίδα τών καταδίκων περιλάμ6ανε δεκαοχτοο κρίκους. Κα&ένας τσυς δικαιούνταν έννιά.

~ο κ. ΜqτερναρντΟν πλησίασε τΟν Ρομαίν.

202 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟ.Σ ΑθΩΟr

Σσίί άγοράζω το μeρίδιό σου της άλυσίδας, εfπε. Πόσα δίνεις; to εφοπλισ'τ'i]ς εδγαλε ένα πεντόφραγκο άπ' την τσέ

πη του.

- Σύμφωνοι! φώναξε ό γέρος. "'Αρπαξε το πεντόφραγκο, το εξαφάνισε μt t'αχυδακτυ

λουργικο κόλπο. Κι ϋσt'ερα ξαπλώ{)ηκε πάλι άνάσκελα, άφίνονt'ας ελεύθ-ερη t'i)ν άλυσίδα t'ου. - Τί %λεt'ε άπο μένα; ρώτησε ό άρι{)·μος 2224 τΟν Μαρ

σεγιέζο. tO κ. Μπερναρντόν, κοιτάζονt'άς τσν κατάματα, εfπε:

- 'Ονομάζεσαι Ζ&ν Μορενάς. Καταδικάστηκες σε είκοσι χρόνια καταναγκαστικa Ε,ργα γιΟ. άνfiρωποκτονία με κλοπή. Βρίσκεσαι δέκα χρόνια σιa κάτeργα.

- Αύτα εlν' άλή&εια, εlπε ό zαν Μορενάς. - Εlσαι ό γυιος της 'Ιωάννας Μορενάς, που εΙναι άπ' ' 'Σ' Μ' 'Μ' t'o χωριο αιVt'- αρι - Vt'ε - ωρ.

- τη δυσιυχισμένη t'η μητέρα μοο! εlπε {)λιμμένος ό κατάδικος. Μη μσίί μιλάτε γι' αύτήν! 'Έχει πε{)άνει! -'Εδώ κι έννια χρόνια, συνέχισε ό εφοπλιστής. - Κι αύτο εlν' άλή&εια. Μα ποιός εlστε εσείς, κύριε, ποiι

ξέρεt'ε ολα τα οικογενειακά μου; - Τί σημασία μπορεί νάχη για σένα ποιός εlμαι; Το οιύ

σιώδες εlναι τί &έλω να κάνω για σένα. "Ακουσε, καl ναχουμε t'o νσίί μας, μην Π{Jοσέξουν πως μλοuμε μαζl. πολλη &ρα. Σε δυο μέρsς, νδ.σαι ετοιμος να δραπετ-εύσης. Κοίταξε να κλείσης με λεψrα t'o στόμα του σuγκαταδίκου σοιu. 'Ό,τι του ύποσχεft·ης, ftα το έκτελέσω εγώ. Μόλις έτοιμαστης, &α λάδης όδηγίες. Καλη άVt'άμωση! Ό Μαρσεγιέζος συνέχισε flσυχα - flσυχα την επι{)εά)

ρησή του, άφίνοVt'ας κατάπληκt'ο το συνομιλητή τοιu άπο tΊ 'J' ~ ' οσα ειχε ακοιuσει.

"Εκανε μερικες Μλτες μέσα σt'ο Ναύσταfi'μο, έπισκέφ{)ηκε διάφορα έργασt'ήρια καΙ. δεν άργησε να μπη στο άμάξι του, που ξεκίνησε όλοταχώc..

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΕΚΑΙΙΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ 203

ΚΕΦ ΑΛΑΙΟ ΤΕΤ Al:>TO

Πpίν άπο δεκαπέντε χρόνια

Δεκαπέντε χρόνια πριν άπ' τη μέρα ποιU ό κ. Μπερναρντον συνάντησε τον κατάδικο 2224 στα κάτεργα της Ταυλών, i1 οίκογένεια Μορενάς, μια χήρα με τα δυΟ παιδιά της, τΟν Πιέρ, tότε εΙκοσιπέντε χρονών·, και τον Ζάν, πέντε χρόνια πιο νέο, ζούσε εύτυχισμένη στο χωριο Σαlντ- Μαριντε- Μά)ρ.

Οί δυο νέοι f}ταν ξυλουργοι κι ή δουλεια δεν ταuς ελειπε είτε στο χωριό τους είtε στα κοντινα χωριά. Κι οί δυό τους f}ταν πολυ ίκανοι στην έργασία ταuς καl με μεγάλη πελατεία. Ή έκτίμηση τού κόσμου δμω; δεν f}ταν έξ ίσου μοιρα

σμέ'Vϊ] καl ιrτοιUς δυό. Γιατι ένό) ό Ζάν, άκούραστος δαυ~ λευτης ποu λάτρευε τη μητέρα του, μπορούσε να {}εωρη&ϊΊ σαν ενα ύπόδειγμα νέαυ, ό π ιερ είχε πάρει τον κακο δρόμο. 'Απότομο; ιrταu:; τρόπους, με{}οκοπουσε, γινόταν πρωταγωνιστης σε καυγάδες και συμπλοκες κι ή γλώιrσα του ι'ι c~αρμεκερ1Ί τον ζημίωνε παραπάνω κι άπ' τα καμ(fψατ6 του. Καταριόταν -rη ζω{] του ΠorU f}ταν κλεισμένη σε μια μικρr] γωνιά, ιrτα 6ουνά, και διαλαλοuσε το μεράκι tου να ξενητευτη για να κερδίση γρήγορα λεφτά.

Οί χωριάτες ετ-σι είχαν άρχίσει να τον παίρνουν άπ<'> γακο μάτι, με την παραδοσιακη φιλυποψία τους. Πάντως, τα παράπονα παδχαν για τα λόγια καl τα εργα ταυ, δεν ηταν καl πολυ σο6αρά. Γι' αύτό, ένώ ιrυμπα{}οιuσαν πολu τον άδελφό ταυ, δεν επαυαν να {}εωρούν τον π ιερ ιrαν άι-τλώ:; {}ερμόαιμο νέο, ΠΟ'U κατα τlς περιστάσεις, i]ταν ίκανος να (i)

φελήση η να 6λάψη. Ή οΙκογένεια Μορενας ζούσε λοιπον εύτιrι.ισr1ένη παρ'

δλα τα έλαφρα αύτα ιrυννεφάκια. Την εύτυχία τη; τη χρω-

204 Η l\IOJPA Ε~ΟΣ AΘQ(JI'

στούσε στο γεγονο; δτι fίταν όλότελα μονιασμέ.νη. Τα δ'υο άδέλφια άγαπιόνταν παραπολύ, κι δποιος τr16αζε μi: τον ενα i]ξερε πω; &aχη ν' άντιμετωπίση δυc> άντιπάλαυ;. Ή πράηη συμφορα που f'πληξε την οίκογένεια ΜορF

νιΧ; fίταν 1Ί έξαφάνιση τοϋ Πιέρ. Τη μέ.ρα ποu πάτησ'F τα είκοσιπέντε, πηγε να έργαστf] σ'' ίΞνα χωριό. Το 6ράδι, aδικα 1l μητέρα του κι δ άδελφό; του περίμεναν το γυρισμό του. 'Ο Πιερ δε γύρισε.

Τίνα τοϋ είχε συμ61] aραγε; Μήπως είχε πληγω1~rΊ σr καμμια συμπλοκή; Μήπως Fίχε ΠCσ'ει -&ϋμα άτυχήματος ri έγκλι1ματος; Μήπως είχε φύγει μακριά, άναζητώντας την τύχη του;

Σ' δλες αύτες τlc; έρωτήσει;, καμμια άπάντηση δε δόfiηκε ποτέ. Ή ά.πελπισία της μητέρας fίταν συγκλονιστική. Σιγά

σιγά, δμως, δ χρόνο; γιάτρεψε τrjν πληγi] της καρδιάς. Κι 1Ί ζωη σ'υνεχίστηκε ΎΊρεμα. 'Η χήρα Μορενιlς με τη στοργικη άγάπη του zαν ξέχασε το οα&ύτατο πόνο της.

Πέντε χρόνια πέρασ'αν ... 'Η άφοσίωση ταυ zαν Μορενας δυνάμωνε με το πέρασμα τού χρόνσu.

Στο τέλος, δμως, τοϋ πέμπτου χρόνου, δταν ό zαν παταίtσ'ε τα είκοσιπέντε, μια δεύτερη -καl πιο φριχτη- δοκιμασία Επληξε τη συφοριασμένη οίκογένεια.

Σε μικρη ά11'όσταση άπ' το σ'πι-rάκι τών Μορενάς, ό άδελφος της χήρας, ό 'Αλέξανδρος Τισσ'εραν εlχε το μοναδικο πανδοχείο τοϋ χωριού. Με το -&είο Σάντρο, δπως τον ονόμαζε ό Ζάν, ίfμενε ή 6αφτωιμιά του, ή Μαρία. 'Αρκετα χρόνια πρίν, ό 'Αλέξανδρος την εlχε περιμαζέψει, δταν πέ-θαναν οί γονείς της. 'Εκείνη 6οη-&οϋσε -rον εύεργέτη καl νονό της στις δσuλειες -rοϋ πανδοχείου. "0-rαν ό Zav Μορεν<Χς πάτησ'ε -rα είκοσ'ιπέντε J ή Μαρία η-rαν μια δεκαοχ-rάχρονη κοπέλα, δλο γλύκα, -rρυφερότητα κι ομορφιά.

Μαζl με -ro Ζaν εlχαν μεγαλώσει κοντά- κονrά. Τα παιχνίδια τους τijς παιδικijς ήλικίας ηταν ξεaτερασμένα πιά. Και CJ'ri] {}έση τijς παιδικijς φιλίας, ή καρδια τ'ΟU zαν

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ 205

εΙχε άρχίσει να νιώ&η κάποιο άλλο αίσ-θημα, πσU ζητούσε aνταπόκριση.

"ΕφτασΈ ή μέρα πσU ό Ζαν άγάπησε σαν άρρα6ωνιαστικια έκείνην πσU -ttεωρσUσε πρlν σαν άδελφή του. Καl την άγάπησε με δλη την ψυχή του.

Κράτησε δμως το μυστικΟ κ.αl δεν άπεκ.άλυψε τα σχέδιά του σε έκείνη που πσDούaε να την κάνη σ'ύντροφο της ζωfις του. Γιατl άντιλαμ6ανόταν πrος ή αίσ&ηματικη -cρυφερότητα της νέας δεν εlχε έξελιχ{}η aw καl τη δική του. Εlχε άκόμα την άρχικ.ή της μορφή, σαν άδελφικη φιλία. Το άδολο, κα{}άριο γαλανο 6λέμμα της δεν εlχε άκόμα κα-ttρε-,'- ~ , -~'

φτιαει ης πρωτες ανησυχιες της αγαπης.

Γι' αύτό, ό zαν δεν έκδηλωνόταν. Κι αύτο στενοχωρούσε πολυ το -ttείο Σάντρο που έκτιμούσε -cον άνεψιό του και {}d-cαν εύ-cυχιαμένος να τ'ού έμπιστευ{}η καl τη δαφτιαιμιά του καl τα λίγα λεφτα πσU εΙχε έξοικονομήσει με μόχftο σαράντα χρόνων.

Κι δμως, ό {)είος δεν εχανε κά-ttε έλπίδα. 'Όλα fta μπορούaαν να τακτοποιη-ttούν, γιατl. ή Μαρία ~ταν άκόμα πολυ νέα. Με τον καιρο -ttα έκτιμούσε τα προ-cερήματα καΙ. την άξία τού zα.ν Μορενάς. Καl τότε, παίρνοντας κουράγιο, ό άνεψιός τ'Ο'U -ttα ενωνε την τύχη του με τη δική της.

Ξαφνικά, δμως, μια -cραγωδία άναστάτωσε το χωριο Σαl.ντ - Μαρί - ντε - Μώρ. 'Ένα πρωινό, ό ftείος Σάντρο δρέ&ηκε στραγγαλιαμένος μπροστa στο ταμείο του, με άδειανο το συρτάρι δπου φύλαγε τa λεφτά. Ποιός να ~ταν άραγε ό φονιάς;

Ή δικαιοσι'Μ]. δε χρειάατηκε νa έρευνήση για να τον άνακαλόψη. Στο χέρι τού πτώματος δρfικαν ένα τααλακωμένο χαρτl. δπου ό Τιααεραν προτού ξεψυχήη εlχε πρ(}λάδει νa γράψη αύτες -cις λέξεις: «Εlν' ό άνεψιό; μου πού .... ».

Ό {}άνατος τΟν εΙχε έμποδίσει να προσ{}έση τα ύπόλοιπα. Μα δε χρειαζόταν κι άλλη άπόδειξη. Ό 'Αλέξαν-


δρος Τισσεραν ενα και μοναδικο άνεψιο εlχε- σ' αύτο δε χωρούσε καμμια άμφιδολία. Ή άναπαράσταση του έγκλήματος f!γινε εϋκολα. Το

περασμένο δράδι κανένας δε δρισκόταν στο πανδοχείο. "'Αρα ό δολοφόνος εlχε ερ&ει άπ' εξω καl &&ταν πολυ γνωστος άφοίί το -ιtύμα, που ηταν έξαιρετικα καχύποπτο, τοίί εΙχε άνοίξει. "'Ηταν δέδαιο ποος το θγκλημα εlχε γίνει νωρίς, γιατΊ. ό 'Αλέξανδρος Τισσεραν δρέ&ηκε ντυμένος. Πηγαίνοντας ν' άνοίξη, εlχε πάρει μαζί του, μηχανικά, το μολύδι που έγραφε και που του χρησίμεψε για να καταγγείλη ϋστερα το δολοφόνο του.

Μπαίνοντας, ό φοινιας εlχε άρπάξει το {}ύμα άπ' το λαιμό. Το δράμα πρέπει να εγινε μέσα σε λίγα λεπτά. Γιατι δεν εlχαν δρε&η ποιu&ενα ίχνη δτι μεσολάδησε πάλη. Κι ή Μαρία, άπ' το δωμάτιό της, πσU δρισκόταν άρκετα μακρια άπο κεί, εlν' άλή&εια ποος δεν εlχε άκούσει τον παραμικρο &όρυδο.

'Αφίνσντας τον ξενοδόχο για πεftαμένu, ό φονιας είχε άδειάσει το συρτάρι κι ϋστε.ρα έψαξε τnν κρεt>δατοκάμαρα, κα&οος μαρτυροίίσαν το άναποδογυρισμένο κρεδδάτι κι οί ντουλάπες που ηταν άνω - κάτω. Κι άφοίί μάζεψε τα κλεμμένα εσπευσε να φύγη, χωρlς ν' άφίση ίχνη που {}α τον ένοχοποιοιίiσαν ένδεχόμενα.

Μα ό κακοίίργος εlχε λογαριάσει χωρlς τη Θεία Δίκη. Το ftύμα του, έτοιμο&άνατο, εlχε προλάδει, με μια στερνι'-ι προσπά&εια, να χαράξη τlς λίγες λέξεις που &α κα&οδηγοίίσαν τη Δικαιοσύνη να δρη τον ένοχο.

Στο χωριό, ή είδηση προξένησε κατάπληξη. Ό Ζαν Μορενάς, ό καλΟς αύτος έργάτης, ό καλΟς γιός, να εlναι φονιάς! Κι ομως, το «Κατηγορώ» τοίί {} Uματος δεν έπέτρεπε την παραμικρη άμφισδήτηση. Αύτο στά&ηκε και το πόρισμα της Δικαιοσύνης. Παρ' ολες τlς διαμαρτυρίες του, ό zαν Μορενας συνελήφ&η, δικάστηκε καl καταδικ.άστηκε σε είκοσάχρονα καταναγκαστικα Ε,ργα.

Αύτη ή φοδερη τραγωδία στά&ηκε ή χαριστικη δολη

ΠΡΙΝ ΑΙΙΟ ΔΕΚΑΙΙΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ 207

για τη μητέρα του. 'Απ' τfιν πeώτη μέρα aρχισε να μαραζώνη. Πριν περάση χρόνος, άκολού&ησε ατον τάφο το δολοφονημένο άδελφό της. Ή σκληρfι μοίρα της εστειλε το Χάρο πολiJ νωρίς.

Πέftανε λίγο πριν της τύχη ή εύκαιρία να νιώση λίγη χαρά. Μόλις την εlχαν ftάψει, ό μεγάλος γυιός της, ό Πιέρ, ξαναγύριζε ατο χωριό.

'Απο που έρχόταν aραγε; Τί εκανε έ'ξη όλόκληρα χρόνια που διαρκοίίαε ή άπουαία του; Σε ποιές χώρες εlχε ταξιδέψει; "'Αραγε τοίί εlχε δείξει την εύνοιά της ή Τύχη;

"Ο λ' αύτα τα έρωτήματα εμεναν χωρις άπάντηση, &απου μια μέρα οί χωρικοι επαψαν να ένδιαφέρονται γι' αυτόν.

Κι aν δεν εlχε κάνει ομως περιοιuσία, δε γύρισε πάντως με άδειανα χέρια. Γιατ-ι έξακολουftοίίσε να έργάζεται έδώ κι έκεί, σαν ξυλουργός. Μα εζησε δυο χρόνια αχεοον σαν είσοδηματίας ατο χωριό, ταξιδεύοντ'ας, άραια μσνάχα, στη Μασσαλία, οπου -καftοος ελεγε- πήγαινε για ύπο-3έσεις του.

Αύτα τα δυο χρόνια, τΟιν περισαότερο καιρο δεν τον περνοίίσε στο σπίτι ποu εlχε κληρονομήσει άπ' τη μητέρα τ-ου, άλλα ατο πανδοχείο τοϋ ftείου Σάντρο, που ήτ-αν τώρα κτημα της Μαρίας, κι άπ' την έποχfι τ-οίί τραγικαϋ ftανάτου ταϋ νονοίί της, το διαχειριζόταν έκείνη με τη δοήftεια ένος ύπηρέτη.

·Όπως ήταν φυσικό, ένα είδύλλιο ένωσε σιγά- σιγα ταiις δυΟ νέους. ·Ό,τι δεν εlχε έπιτύχει ή ήρεμη καλωσύνη του Ζάν, το κατόρftωσε ή ε\Jφρ.άδεια κι ίσως ό κάπως άπότομος χαρακτήρας τοϋ Πιέρ. Ή Μαρία άνταποκρί{tηκε στα αίσftήματά του. Δυο

χρόνια ϋστερ' άπ' το ftά.νατο της χήρας Μορενας και τρία ϋστερ' άπ' τΟιν φόνο τοίί -ftείου Σάντρο και τfιν κατ-αδίκη τοίί δολοφόνου, εγινε ό γάμος τοίί Πιερ με τη Μαρία.

Έφτ-α χρόνια κύλησαν... Στο άναμεταξυ γεννή-3ηκαν τρία παιδιά, το τελευταίο εξη μf)νες πρlν άπ' τη μέρα που


άρχίζει ή διήγησή μας.Εύτιrt,ισμένη σύζυγος, εύτuχισμένη μητέρα, ή Μαρία fl;ησε έφτa χρόνια άσuννέφιαστης χαράς.

θa ~1'αν, δμως, λιγώτερο εύτuχισμένη, άν μπορσϋσε νa διαδάση μέσα στην καρδιaτ'οίι Πιέρ, άν μάίtαινε τη ζωη της άλη1'είας πσU εlχε ζήσει ό άνtρας της Εξη όλόκληρα χρόνια, με κλοπές, ληστείες, άπάτες - και προ πανtΟς άν μάftαινε τί ρόλο εlχε παίξει στο ftάνατ'ο t'oU νσνσϋ της.

tO 'Αλέξανδρος Τισσερ&.ν δίκαια εlχε καταγγείλει γι&. δολοφόνο του τ'Ον άνεψιό του. Δεν ε[χε προλά6ει δμως να προσδιορίση π ο ι όν ά π' 1' ο u ς δ υ ό! Φσνιaς δεν ~1'αν ό Ζάν ... άλλα ό Πιερ Μορενάς!

Κακομοιριασμένος, χωρlς φράγκο στην τσέπη, ό Πιερ ε[χε γυρίσει νύχ1'α στο χωριό, με σκοπο να οολη χέρι στις οίκονομίες τοίι ftείου 1'ου. Συνάντησε δμως άνtίσταση κι ετσι άπΟ κλέφτης fγινε και φονιάς!

'Αφού Εκλεψε δ,τι 6ρηκε πρόχειρο ό κακσϋργος χά{}ηκε μες στα σκοτάδια της νύχτας. Εlχε ύπσ8iσει πως ό -Dείος τ'ου λιπσfhJμησε και δεν εμαftε ούτε τη σύλληψη ούτε την κατ'αδίκη τ'ού άδελφοϋ τ'ου.

'Ήσuχα - ησυχα, Ενα χρόνο ύστερ' άπ' το fγκλημά του, δλέπσντας νa λιγοστεύη 1'ο προϊΟν της ληστείας του, ό ΠιΕρ ξαναγύρισε στο χωριο 6Wαιος ποος ό ftείος του -3-a 1'0v συγχωροίισε, μετ&. άπΟ 1'όσον καιρό. Τότε πληροφορή{}ηκε το ftάνατο τοίι -Dcίου και της μητέρας τσu, κα{)-οος και την καταδίκη t'οίι άδελφοϋ του.

Στην άρχή, καt'ασuγχίστηκε. Είκοσι χρόνια εlχε ζήσει κοντa στο Ζάν, τοUς εlχε ένώσει Ενας τόσο στεvΟς άδελφικΟς δεσμΟς κι οί τύψεις τΟν 6ασάνισαν σκληρa μονομιάς. Ma mί>ς μποροίισε ν' άνtιδράση; Μόνο άν όμολογαUσε την άλήftεια, ποος αύτος ό ίδιος ~ταν ό Ενοχος, και παίρνονtας στα κάτεργα τη Wση τοίί ά{)-ώσu ποiι εlχε καταδικασ{)-η άδικα!

Με τΟν καιρό, οί τύψεις άρχισαν νa γίνονται λιγώτειρο δασανιστικές. tH άγά:πη της Μαρίας μπαίνοντας στην


καρδιά του, ίtδιωξε τη σκοτεινfι είκόνα της περασμένης ζωης.

Οί τύψεις ομως ξαναγύρισαν οταν άρχισε ή γαλήνια οίκογενειακη συμδίωση. 'Απο μέρα σε μέρα, ή άνάμνηση του άfi'ώου καταδίκου δασάνιζε όλοένα καΙ. πιο πολυ τη σκέψη του άτιμώρητου ένόχου. 'Έδλεπε στ' ονειρό του, μ' έφιαλτικη έπιμονή, τα παιδικα χρόνια τους. Κι ίtφτασε 11 μέρα ποiι ό Πιερ Μορενας άρχισε να ψάχνη να δρη τον τρόπο ν' άπελευ&ερώση τΟν άδελφό του άπ' τtς άλυσίδες τών κατέργων, που εlχαν καταστρέψει τη ζωη τοϋ zανέξ αίτίας δικης του!

Το κάτω- κάτω της γραφfις, ό Πιερ δεν ηταν πια ό άλήτης που εlχε ξεκινήσει άπ' το χωριό του για να δρη την τύχη του. Τώρα ηταν ίδιοκτήτης, είσοδηματίας, προύχοντας στο χωριΟ Σαίντ- Μαρί - ντέ - Μοορ κι είχε μπόλικα λεφτά. Αύτα άραγε δεν ηταν δννατΟν να τον άπολυτρώσουν άπ' τ\.ς τύψεις του;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Καταστρώνεται τό σχέδιο

Ό zαν Μορενι1.ς παρακολού-δησε με τα μάτια τον κ. Μπερναρντόν. Δυσκολευόταν να καταλάδη τί του συνiδαινε. Πώς αύτος ό άν{tρωπος ήξερε τόσο καλα δλες τlς λεπτομέρειες της δικf}ς του ζωf}ς;

Το πρόδλημα αύτο δμως ηταν χωρtς λύση. Πάντως, είτε ίtδρισκε είτε οχ ι την αίτ'ία,. ίtπρεπε όπωσδήποτ-ε να δεΧτii την προσφορα ποιU τοϋ γινόταν. 'Αποφάσισε λοιπον να έτοιμαστfι για να δραπετεύση.

Πρώτ-' άπ' δλα ηταν άναγκασμένος να είδοο:οιήση το συγκατάδικό του. Δε μπορούσε να γίνη άλλιώηκα. Πώς

' ' ' r λ 'δ ' ' ~'δ ' ' δ ' ' να κόψη την α υσι α που τους ε ενε και τους υο ... χωρις

ΚΑΤΑΣ'ΓΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣXE.1f(J 211

νa το άντιληφ&η ό aλλος; ''Ισως ό Ρομαiν νa ζητοuσε να έπωφελη&η της εύκαιρίας κι ετσι ita λιγόστευαν οί έλπίδες επιτυχίας.

Σε δεκαοχηο μηνες, ό γέρο- κατάδικος {}' ιiπολυόταν άπ' τa κά.τεργα. Ό Ζaν προσπά-&ησε νa το:U δώση νa καταλά6η πως γιa ενα τόσο μικρο διάστημα δεν επρεπε νa ριψοκινδυνέψη μιa παράταση της ποινης του. Ό Ρομαίν, δμως, που ύποπτευόταν πως ύπfιιr.ι.αν λεφτa σηΊ μέση, δεν έννοούσε νa συμφωνήση καl δε δεχόταν νa άνακατευitη στlς κομπίνες τού συγκαταδίκου του.

Ma δταν ό Zav Μορενας τού ύποσχέ-&ηκε χίλια φράγκα πληρωτέα τοίς μετρητοίς κι άλλα τόσα πoru ita το:ίJ δινόταν δταν άπολυόταν ό γέρος άπ' τa κάτεργα, ό Ρομαlν επαψε νa κάνη τον κουφο καl συμφό)νησε.

Δεν εμενε πιa παρ α να 6ρε{}η ό τρόπος να γίνη ή άπόδραση. Το κυριώτερο ήταν πώς νa 6γη ό Ζαν άπ' το λιμάνι χωρlς νa τον άντιληφ&ούν οί φρουροl κι οί δεσμοφύλα-

' J' \ I J I κες, που ειχαν τα ματια τους ανοιχτα.

Μόλις εφτανε στην ϋπαι-&ρο, προτού άκόμα είδοσrοιη{}η ή Χωροφυλακή, ita ήταν εϋκολο να περάση άπ' τa χωριά, 6ρίσκοντας κά-&ε φιλοξενία- με πληρωμή, έννοείται. "Αν σtο άναμεταξύ, μα-&ευόταν, δμως, πως ήταν δραπέτης, οί φιλοχρήματοι χωριάτες -&α τΟν παρέδιδαν στις άρχές, γιa νa είσπράξουν τη σχετικη άμοι6ή.

Ό Ζaν Μορενaς άποφάσισε νa δραπετεύση νύχτα. "Αν καl fίταν «προitεσμιακΟς» κατάδικος, δεν θμενε σ' ενα άπ' τ'α παλιa καρά6ια ΠorU ε{χαν μετασκεuαστή σε πλωτα κάτεργα. Κατ' έξαίρεση έμενε σε στεριανi} φuλακή. Ν α 6γη άπΟ έκεί μέσα, fίταν πολiι δύσκολο. πιο εύκολο -&α ήταν νa μη γυρίση, το 6ράδι. Το λιμάνι fίταν σχεδΟν έρημο έκείνη την ώρα κι ίσως δε -&α δυσκολευόταν πολυ νa ξeφύγη κολυμπώντας. Μόνο άπ' το μέρος της -&άλασσας ύπηρχε ή δυνατότης να δραπετεύση. Κι δταν εφτανε πια στο συμφωνημένο μέρος ό προστάτης του -&α ήταν έ'τοιμος να τον οοη{}-ήση.

212 Η ~IOIPA Ε~ΟΣ At+QOI

Ό zαν Μορενας περίμενε άνuπόμονα την έπίσκεψη τοϋ προστάτη του, για να τΟν σuμδουλευ&η και ταυτόχρονα να τον πληροφορήση για τη συμφωνία ποvχε κλείσει με τον Ρομαίν.

"Τστερ' άπο δυΟ μέρες, ξαναφάνηκε ό μυστηρι<ί>δης φίλος του. -'Εν τάξει; ρό>τησε ό κ. Μπερναρντόν. -'Όλα κανονισμένα, κύριε, κι έφόσον με δοη&ήσετε, σ(iς

δε6αιό>νω άπο τώρα πrος δλα {}α, πάνε ρολόι. - Τί χρειάζεααι; - 'Τποαχέ-&ηκα δυΟ χιλιάδες φράγκα στο συγκατόδικό

' 'λ ' , λ f f μου ... τα χι ια στην αποφυ ακιση του. Θα τα πάρη. Τί aλλο;

- Καl χίλια προκαταοολικά. - Πάρτα, εΙπε ό έφοπλιατi1ς στ(ι Ρομαίν, πού μlο ιιt-

χυδακτυλουργικο πάλι τρό;το, έξαφάνισε ι1μέσως το χαρτονόμισμα.

κ , , , , , , λ , , , 'Ι - ι εσυ παρε cωτα τα εφτα, σ'\rνεχισε ο κ. 1ν τσρ-

ναρντόν, δίνοντας στο zαν ενα ποιυγγl με χρυσα να:ωλε-, Ν , , , , ' , 1 , λ' ι.;,. , , , ονια. α και μια απ τις καr.υτερες ιμες. \':'Jα τα κατηφι'-

ρη:; να λιμάρης ηΊν άλυσίδα σου; - Ναί. 1Ιοϋ -&α σάς ξαναϊfu'ϊ), κύριε; - Στο άκρωτήρι Μπρέν. Θα δρίσκουμαι στο περιγιάλι,

στο 6ά&ος τού άγκυροδολίου Πόρ- Μεζάν. Ξέρεις το μέρος; - Ναί. Σύμφωνοι. - Πότε, με το καλό, -&α ξεφύγης: - 'Απόψε, κολυμπώντας.

Ξέρεις καλο κολύμπι; - Πολυ καλό. - Λαμπρά. 'Απόψε λοιπόν. -'Απόψε! Ό έφοπλιστi)ς εφuγε. Κι οί δυο κατάδικοι ξανάπια

σαν τη δουλειά τους. Ό Μαρσεγιέζος συνέχισε την περιοδεία του, πότε μι-

Π Ε l' Ι fi Ε Τ Ε Ι Ε Σ ... 213

'). 1

' ' ~ I δ ' ' ' "λλ κ ' ' λ' r.ωντας με τον ενα κατα ικο, ποτε με τον α ο. αι σε ι-

γο εφυγε άπ' τΟν Ναύατα&μο χωρlς να τον προσέξη κανείς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Πεptπέτεtες.

Ό Ζαν Μορενας προοπα&οϋσε να δείχνεται σαν ό πιο i]συχο; άπ' δλους τσUς καταδίκους. "Αν τον παρατηρούσε δμως κανεtς με μεγάλη προσοχή, άντιλαμ6ανό-rαν ποος ό νέο; ενιω{}·ε μιαν άσννή-3-ιστη ταραχή. Ή λαχτάρα για τη λευτερια εκανε την καρδιά του να χruπa πιο δυνατά. Και παρ' δλη τη δύναμη της irέλησής τοιu δεν κατόρ{}·ωνε να δαμάση τον πυρετο της άννπομονησίας ιου. Πόσο άπί{}ανα μακρισμένη ιού φαινόιαν αύτη ή φαινομενικ.η ύποταγη στrι μοίρα, πσU δέκα όλάκερα χρόνια σιάi}ηκε ή άμυνά ιου έναντίον της άπελπισίας!

Για να κρύψη για λίγα μόνο λεπτα την άπΟ'llσία ίΟU άπ' το 6ραδιν0 γυρισμό, σκαρφίστηκε να ιον άντικατασιήση ενας άλλος κατάδικος κοντα σιο Ρομαίν. 'Ένας άπ' αύτσUς που φορούσε μόνο μια λεπτη κρικέλλα στο πόδι -ενας έλαφροποινίτης- που γιa ιρία χρυσα ναπολεόνια δέχτηκε να περάση στο δικό ιου πόδι το δεύιερο σκέλος της άλυσίδας Ρομαl.ν - Μορενάς.

Λίγο πρlν άπ' ιlς έφτά, ό Ζάν, στην ό)ρα που ξεκουράζονταν οί καιάδικοι, άρχισε να λιμάρη ιο σίδερο. Χάρη στrΊν έξαιρειικη ποιότητα της λίμας, ή δοιuλεια τέλειωσε γρήγορα. τη στιγμη τού γυρισμού, ό πρόitυμος έλαφρΟιποινίτη; πf]ρε τη Wση ιοιu κι ό zαν κρύφτηκε πίσω άπο μια στί6α ξύλα.

Σε μικρη άπόσταση άπο κεί 6ρισκόιαν ενα πελ(J)ριο καζάνι ποiι το προόριζαν για ενα μισοτελειωμένο πλοίο. "Ήταν τοποitειημένο πάνω στη 6άση του. Μόλις 6ρηκε την είJκαιρία, ό Μορενας χά)i}ηκε μ!:.ς σιο φούρνο ιαίι καζα-

214 Η ΜΟΙΡ Α ΕΝΟΣ AθQOr

νισυ, παίρνοντας μαζί του ενα κομμάτι άπο μαδέρι, που το πελέκησε στα γρήγορα σε σχf]μα σκού(J)ιας καl "t'σ\J άνοιξε όλόγυρα τρύπες.

"Τστερα περίμενε σ' έπιφuλακη με τεV"t'ωμένα "t'O. νεύρα. Νύχ"t'ωσε. ~ο συννεφιασμένος ούρανος δκανε πιΟ δα

&U το σκοτάδι κι εύνοούσε "t'O. σχέδια "t'σ\J δραπέτη. 'Απ' την άλλη πλευρΟ. τσυ λιμανισυ, ή χερσόνησος Σαlν- ΜαV"t'ριε χανό"t'αν στα σκο"t'εινά.

'Αφσυ έρημώ&ηκε ό Ν αύσταttμος, ό ΖΟ.ν δγf]κε άπ' τον κρυψό)να "t'O'U και σύρ&ηκε με χίλιες προφυλάξεις ως τΟ. ναυπηγεία. Μερικοl φρΟ'U{>οl πηγαινοέρχοV"t'αν άκόμα έδ(ο κι έκεί. Είrτυχώς ποιU ό κα"t'άδικος εlχε άπαλλαγεί άπ' τα σίδερα καl μπορσ\Jσε να προχωρη ά~'όρυδα.

'Έφτασε έπl "t'έλους σε μια προκυμαία της Νέας Δεξαμενf]ς, κοντΟ. στο άνοιγμα προς το λιμάνι. Με την ψευτοσκούφια στο χέρι, κρεμάστηκε άπο ενα σκοινi καl δούτηξε στη {}άλασσα.

'Αφσυ άνέ6ηκε σ"t'ην έπιφάνεια, πέρασε την παράξενη σκούφια πάνω άπ' "t'o κεφάλι του κι ετσι δε μπορσ\Jσε να τον διακρίνη κανείς. 'Απ' τlς τρύπες που εlχε άνοίξει, εδλ&πε πσυ να κατευttυν{}η. 'Έτσι που fιταν, ttα τΟν fπαιρναν για καμμιΟ. σημαδούρα, που την παρέσυραν τα κύματα.

Ξαφνικά, άκούστηκε μια κανονιά. «ΘΟ. εlναι γιΟ. το κλείσιμο του λιμανιού», συλλογίστηκε

ό ΖΟ.ν Μορενάς. Σε λίγο άκούστηκε δεύτερη κανονιά ... Κι άργότερα,

τρίτη ... Δε χωρούσε πια καμμιΟ. άμφιοολία: Χ τυπουσαν συν

αγερμό! Ό ΖΟ.ν κατάλαδε πι:Ος εΙχε άνακαλυφ{}η ή άπόδρασή του.

'ΑποφεύγΟV"t'ας με προσοχη να πλησιάση τΟ. πλοία και τις άλυσίδες άπ' τις άγκυρες, κολύμπησε μέσα στο λιμάνι προς το μέρος της μπαρουταποttήκης.

ΓιΟ. να μην τον έμποδίζουν τα ροUχα του, γδύ~ηκε κολυμπώV"t'ας καl τΟ. παράτησε στη ttάλασσα. Φύλαξε μόνο

Π Ε Ρ Ι Π Ε Τ Ε Ι Ε Σ ... 215

το πουγγ\. με τα ναπολεόνια, με το κορδόνι περασμένο στο λαιμό του.

'Έτσι εφτασε χωρ\.ς να σνναντήση έμπόδιο ώς τη μέση τού λιμανιού. 'Εκεί πιάστηκε σε μια μεγάλη πλωτη σιδερένια σημαδούρα, πσU χρησίμευε για να δένουν τα πλοία, εδγαλε τη «σκούφια» του, κι άνάσανε λιγάκι.

Σκέφτηκε: «ΑύτΟς ό περιπατάκος δεν εlναι τίποτα μπροστα σε δσα. μου μένουν να κάνω. Στ' άνοιχτά, δε φοδάμαι μη συναντήσω έμπόδια, μα -ttα πρέπει να περάσω το κανάλι. 'Εκεί, ενα σωρο πλεούμενα πάνε κι ερχονται άπ' το Μεγάλο Πύργο η το Φρούριο. Θα πρέπει νάχω διαδολεμένη τύχη για να τοιUς ξεφύγω ... Στο άναμεταξύ, άς δώ πού δρίσκομαι, για να μην πέσω στο στόμα τοιϋ λύκου».

Παίρνοντας σημάδια τη μπαρουταπο&ήκη τού Λα.γκουμπραν καΙ. το Φρούριο Σα\.ν- Λουί, ό Ζ&.ν ξανάρχισε το κολύμπι.

Με το κεφάλι προφυλαγμένο κάτω άπ' την ψευτο -σημαδούρα, προχωροιϋσε με πολλη προσοχή. Γιατ\. το δούισμα τοϋ άνέμου ποιU δυνάμωνει μπορούσε να τΟν έμποδίση ν' άκούση άλλους πιο έπικίνδυνους {}ορύδσυς. Δεν ίfπρειτε κιόλας να φανi) ποος ή σημαδούρα παρασυρόταν άπ' τα κύματα μέ άπίttανη ταχύτητα.

Πέρασε μιση ώρα. tO zαν ύπολόγισε πΟΟς πλησίαζε το κανάλι. Ξαφνικα του φάνηκε ποος άκουγε στ' άριστερά

' .<l , I! - ' , ' ' ίζ ' .!:ι.!. τσυ το uΌρυuu πσυ κανουv τα κσυπια σκι οντας τη uu-λασσα.

Σταμάτησε καi. τέντωσε τ' αύτιά. τ, , , ξ • ' ' I! , - ι νεα; φωνα αν απο μια uαρκα.

- Τίποτα, άπάντησαν άπΟ μι&.ν άλλη, στα δεξια του δραπέτη. - Δεν πρόκειται να τον δρούμε ποτέ! - Μα εlναι σίγουρο ποος ξέφυγε κολυμπώντας; - Δε Wλει ρώτημα! Ψάρεψαν τa ροιϋχα τσυ. - Μ' αύτη την «πήχτρα» μπορεί να χάσουμε τον μπού-

σουλά μας.

216 Η MOIPA ΕΝΟΣ Αθ!2Οr

- Καλο ξεμπέρδεμα! 'Αφού άφισε τlς 6άρκες να ξεμακeήνουν άρκετά,

ό zαν κολυμπώντας με άπλωτές, προχώρησε προς το κανάλι.

'Όσο πλησίαζε, πολλαπλασιάζονταν γύρω του τα ξε-, ''~- ', ' ' φωνιτα, γιατι σ εκεινα τα μερη συγκεντρωναν την προ-

σοχή τους οί διώκτες. "Αφοδα, ό Ζaν έξακολου8-οϋσε νa κολυμπa με δλη του

τη δύναμη. ΤΗταν άποφασισμένος άκόμα καl να πνιγη παρ& να τον συλλά6ουν ζωντανό.

Σε λίγο, φάνηκαν ό Μεγάλος Πύργος καl το Φρούριο να ξεχωρίζουν -6-αμπά.

Το κανάλι κι ή παραλία φωτιζόταν άπΟ δαυλσUς ποiι πηγαινοέρχονταν 6ιαστικά. οι χωροφύλακες ~ταν κιόλας στο πόδι.

Ό δραπέτης επαψε να κολυμπα κι άφισε να τΟν παρασύρουν τα κύματα κι ό γαρμπης, πρΟς το κανάλι. Ή λάμψη ένος δαυλού φώτισε ξαφνικα τη -6-άλασσα

κι ό zαν εlδε τέσσερις ΟΟρκες ποiι τΟν κύκλωναν. Δεν κοννή-6-ηκε, γιa να μην τον άντιληφ{)-οϋν. -'Έ, σείς άπ' τη 6άρκα! φώναξαν. Βρήκατε τίποτα;

κ , ' , ' 'Ι - αναμε μια τρυπα στο νερο.

- Καλη δύναμη! ·ο z , · ' ο· e. , , , ξ , αν ανασανε. ι uαρκες κσντευαν να εμακρη-

νουν. ΤΗταν σε άπόσταση άπΟ δέκα όργυΕς κι ό δραπέτης επρεπε νa κολυμπa κά8-ετα. -'Έ! έσείς! Τί εlν' έκεί- κάτω; φώναξε ένας ναύτης. - Ποϋ; - Aίrto το μαύρο σημάδι ποiι πάει μπροστά. - Πηραν τα κύματα καμμια σημαδούρα. - Τί περιμένετε; ψαρέψτε τη! Ό Zf:ι:v ~'t'αν ετοιμος να πάρη ΟΟυτιά. Μα ή σφυρίχτρα

ένος διόστου τΟν έμπόδισε: - Τραδaτε κοuπ~ παληκάρια! Δεν εlν' ώρα να ψαρεύου

με μαδέρια καl σημαδοίίρες ... Πίσω όλοταχώς!

218 Η ΜΟΙΡΑ ΕΚΟΣ ΑθQΟΙ

Τ α κοιυπια χτύπησαν τη itάλασσα με πολiι &όρυ6ο. Ό δραπέτης ξα.ναπfιρε κουράγιο. Δεν εtχαν άνακαλύψει το κόλπο του! Με καινούργια δύναμη, που τοϋ χάριζε ή έλπίδα, συνέχισε το κολύμπι προς το Φρούριο που όρitωνόταν μπροστά του.

Ξαφνικα δρέitηκε σε δαW σκοτάδι. "Εινα άδιαπέραστο άπ' τα μάτια σώμα τοϋ εκρυδε τη &έα τοϋ Φροιuρίου . ... Ηταν μια 6άρκα. ποiι εσκιζε τη &άλασσα με μεγάλη ταχύτητα καl. τον τράκαρε στα πλάγια. Στο τράνταγμα, ενας ναύτης εσκυψε άπ' την κουπαστή.

- Εlναι μιa σημαδούρα, εlπε κι αύτός. Ή 6άρκα συνέχισε το δρόμο της. Τί άτυχία, δμως, γιa

το δραπέτη! 'Ένα άπ' τα κουπια χτύπησε πάνω στην ψευτο - σημαδούρα και την άναποδογύρισε. Προτοϋ προλάδη νa δοuτήξη ό Ζάν, το ξουρισμένο κεφάλι του φάνηκε στην έπιφάνεια.

- Τον πιάσαμε! φώναξαν οί ναϋτες. Πάνω του ολοι!

to δραπέτης πηρε 6ουτιά. 'Ενώ τα σφυρίγματα καλούσαν άπ' ολες τ\,ς μεριtς τ\,ς σκορπισμένες οορκες, Κ()λύμπησε κάτω άπ' την έπιφάνεια της &άλασσας, προς το μέρος της άμμουδιάς τοϋ Λοιμοκα.&αρτηρίου.

'Έ-rσι ξεμάκραινε άπ' 't'Ov τόπο της συναντήσεως ποiι εΙχε όριmη για't'i -ljταν δεξια άπ' το κανάλι, ένώ 't'o άκρωτήρι Μπρεν -ljταν στ' ιiριmερά. Μα Ιfλπιζε πrος το κόλπο &α ξεγελούσε τους έχ&ρούς του.

"'Επρεπε δμως να γυρίση πίσω όπωσδήποτε γιa να πάη έκεί που &α τΟν περίμενε ό προσ't'άτης του. 'Αφσυ κολύμπησε άρκετά, ό Zav Μορεν<Χς εκανε άπό-rομα μεταδολή. Οί δάρκες διαmαυρώνσνt"αν όλόγυρά 't'ου. Κά&ε mιγμη Επαιρνε δουτια για να μην τΟν δοϋν.

Έπιτέλοιuς οί έπιτήδειες μαwϋδρες του ξεγέλασαν τοος διώκτες καΊ. τ:α κα-rάφερε να ξεμακρήνη προς το μέρος της συναντήσεως.

Μήπως l)ταν πια πολυ άργά; Κατακουρασμένος άπ'

ΕΛΕrθΕΡΟΣ! 219

την πολύωρη μάχη με τοιUς άν&ρώπους καl τa σrοιχεία της φύσεως, ό zαν ενιωσε πrος εχανε τlς δυνάμεις του.

Κάπου - κάπου τa 6λέφαρά τοιu 6άραιναν σa μολύ6ι κι άρχισε νa νιώ&η ζάλη. Πολλες φορες τa χέρια του ξετεντώ&ηκαν καl τα πόδια του, τσακισμένα άπ' την κούραση, τον τρά6ηξαν προς 't'a 6ά&η της {}άλασσας.

Μέ ποιό {}αυμα άραγε τ'α κατάφερε νa φτάση ώς τη στεριά; Ξαφνικa ενιωσε ΠΟ)ζ πατ'ούσε στην άμμουδιά. 'Ορ{}ώ&ηκε, προχώρησε λίγο τ'ρικλίζοντας καl σωριάσrηκε άναίσ{}ητος, έκεί που δε {}a τ'ον εψτ'αναν τ'α κύματα.

"Οτ'αν συvfιλ{}ε, εlδε Εναν άν&ρωπο σκυμμένο πάνω τοιu, ΠοV fχωνε άνάμεσα σrα σφιγμένα χείλια τ'Ου το στόμιο ένος παγουριού. Κι ενιωσε τη γ λυκεια ζεστ'ασιa μιάς γ~ λιάς κονιάκ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

'Ελεύθεροι;!

~Η χώρα, σr' άνατολικα της Τοιuλών, εlναι γεμάτη δάση, 6οuνά, χαράδρες καl ποταμάκια- το καλύτ'ερο καταφύγιο γιa Ενα δραπέτη. Τώρα πoiJ εΙχε άνακτήσει μιa προσωρινf] έλευ{}ερία, ό Ζaν εlχε έλπίδες πrος {}a την έξασφάλιζε καl όλό't'ελα.

·Ένιω{}ε ομως μια μεγάλη περιέργεια: ποιός ηταν ό γενναιόδωρος εύεργέτης του; Ποιός ηταν ό σκοοτός του; Μήπως ό Μαρσεγιέζος χρειαζόταν κανέναν άν&ρωπο ριψοκίνδυνο, γερό, άποφασισrικό, πoiJ νa 't'o λέη ή καρδιά του και πηγε να τΟν ()ρη μέσα σrα κά't'εργα; Στην περίπτ'ωση αύτη {}α εlχε πέσει έ'ξω. Ό Ζ&:ν Μορενaς ηταν άποφασισμένος ν' άρινη{}η κά{}ε ϋποπτη πρόταση ποιU {}α τ'ού γινόταν μελλοντικά.

- Αίσ{}άνεσαι καλύτερα; ρώτησε ό κ. Μπερναρντόν, ά-

220 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ Αθ!2Οr

φου τον άφισε να συνέλ6-η. "Εχεις τη δύναμη να περπατήσης;

- Ναί, άποκρί{}ηκε ό zαν κι άνασηκώ6ηκε. - Τότε φόρεσε αύτα τα χωριάτικα ρούχα ποι) σοϋφερα

για πιο κατάλληλα. Και δρόμο! Δεν πρέπει να χάσοut-ιε λεπτό.

ΤΗταν εντεκα τη νύχτα δταν οί δυο άντρες τράδηξαν κατα τΟν κάμπο, άποφεύγοντας τα πολυσύχναστα μονοπάτια, ετοιμοι να χω6-οuν μέσα σε χαντάκια η στους &άμνους, μόλις&' άκοuγόταν ό &όρυδος 6ημάτων η κανενος κ.άρρου μέσα στην άπόλυτη ήσυχία τής νύχτας.

"Αν και ή μεταμφίεση τού δραπέτη τον εκανε (ίγνό)ριστο, q;οδόταν μην τυχον καl 6ρε{)η κανένας πoiJ ν' άνακαλύψη κάτι το ϋποπτο στο ντύσιμό του.

Γιατι ό zαν δεν εΙχε να φοfι.η&η μονάχα τη Χωροφυλακη που f)ταν σε συναγερμο άπ' την πρό)τη κανονιά, άλλα και τον κά&ε δια6άτη. που -ιtα συναντοίiσε στο δρόμο. Οί χωριάτες εχοντας το νοϋ και στην άτομική τους άσφάλεια και στο ποσο της aμοι6ης για τη σύλληψη κά&ε δραπέτη, δρίσκονται πάντα σ' έπιφυλακή. Το δραπέτη τών κατέργων τον ξεχωρίζουν προ παντος παρακολΟ'U&(.Οντας στlς κινήσεις ίΟ'U αν σέρνη λίγο το πόδι του -συνή-Ιtεια ποiι τοιϋ μένει άπ' την άλυσίδα- η αν δείχνη το πρόσωπό του κάποιαν άνησυχία.

'Αφού περπάτησαν τρείς ώρες, οί δυΟ άντρες σταμάτησαν. Ό ~t Μπερναρντον εδγαλε άπο Ενα ταγάρι τρόφιμα και ξεγέλασαν την πείνα τους κρυμμένοι πίσω άπο ενα q;ράχτη. - Τώρα κοιμήσου, εΙπε ό Μαρσεγιέζος. 'Ακόμα εχεις

να περπατήσης πολύ, και πρέπει να ξεκουραστfις. Ό Zav ξαπλώ&ηκε χάμω και τον πηρε άμέσως ενας

ϋπνος. Εtχε ξημερώσει δταν τον ξύπνησε ό έφοστλιστής. Ξεκίνησαν άμέσως. Τώρα πια άλλαξαν σχέδιο. Δε

6α προχωροίiσαν άνάμεσα στα χωράφια. Θ' άκολου&οuσα'

ΕΛ[fθΕΓΟΣ! 221

φανερa τσVς πολυσύχναστους δρόμου;, φροντίζοντας μονάχα να μη ζυγό)Vουν τοVς περαστικοίις.

(Ο Μαρσεγιέζος με το zαν Μορενα; περπατοίισαν κάμποση rορα, δταν ξαφνικα άκουσαν πίσω τους ποδοδολητο πολλών άλόγων. Ό δραπfτης ξαπλι\y{}ηκε χάμω κι άφουγκράστηκε.

Προτοu προλά6η δμως να σηκωftfι, ό κ. l\Ιπερναρντον δρμησε, τον !Ξδεσε μ' ενα σκοινί, καl τον φίμωσι:.

την ίδια στιγμή, δυ(> χωροφύλακες φά,·ηκαν πάνω στ' άλογά τΌυς. 'Έφτασαν κοντa σtον έφοπλιση'j, ΠΟl' κρατούσε γερα τον σαστισμένο αίχμάλωτό του. -- Τί κάνεις έκεί; ρ<ί)τησε ό f!νας χωροφύλακας. - ΕΙν' ενας δQαπέτης ά,η;' τα Κfiτεργα, κυρ' χωροφίJλα-

κα, ΠΟ'U τον επιασα. Μ

, 1' '' ,~, ''\, - ηπω; ει ν αυτος πσυ ςεφυγε χτες ίl] νυχτα:

- Μπορεί. Τί σημασία δμως εχει αν είναι αί,το; i\ Χα-νένας άλλος; Έγrο τον κρατώ. -- Θα είσπράξης μια γερη άμοι6ή, φίλε! - Καλώς δεχούμενη κι αίrrή. Μα καl τα Qοίιχα του ;'ι;~ν

c.ίνήκουν στα κάτεργα. Θα μαU ια δώσουν κι αύτά. - Μήπως μας χρειάζεσαι; ράη:ησε ό ενας χωροφύλακα;. - Τίνα σας κάνω; ΤΟν έχω δεμένο γερα καl {}(ι τον πrι.-

ραδό>σω μόνος μου! τ , , λ , r~ , , λ' , ' - οσο το κα υτερο. εια σου και κα η τυχη.

Οί δυΟ χωροφύλακες ξεμάκρηναν. Μόλις χά{}ηκαν ά..-τ' τα μάτια τους, ό κ. Μπερναρντ(>ν

έλευfliρωσε τΟν δραπέτη άπ' τα δεσ'μά. - ΕΙσαι λεύτερος, τ'ού εL"'tε, δείχναντ'άς τ'ου το δρόμο

προς τα δυτικά. "Αν 6άλης τ'α δυνατά σου, μπορεί άπόψε να φτάσης στη Μα<1<1αλία. Στο παλιο λιμάνι 6ρί<1Κεται το φορτηγο «Μαρία Μαγδαληνή» πσU έχει φορτίο για 't'o Βαλπαρέζο της Χιλijς. Ό καπετάνιος εΙναι μιλημένος. Θα <J'E πάρη μαζί του. Τ' ονομά σ'Ου άπο δω καl πέρα εlναι zακ Ρενώ. Ν α τα χαρτιά <1ου. Χροοάφι έχεις. Κοίταξε να ξαναφτιάξης τη ζωή σ'ου. 'Αντίο.


Προτοο προλάδη ό Ζαν Μορενας ν' άπαντήση, ό έφοπλιστης εlχε χα{}η μέσα στα δέντρα.

(Ο δραπέτης 8μεινε μόνος στΎ]ν άκρη τοϋ δρόμου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

Το μuστtκό του πα.νδοχείοu

Για κάμποση fl>ρα, ό zαν Μορενας στάt}ηκε άκίνητος, κατάπληκτος άπ' το τέλος που Επαιρνε αύτη ή άνεξήγητη περιπέτεια. Γιατί, aφοιϋ τΟν δοή{}ησε να δραπεtεύση, τώρα, ό προστάτης τO'IJ τον έγκατέλειπε; Γιατί αύτος ό άγνωστος να ένδιαφερ{}η τόσο ζωηρα για την τύχη ένος καταδίκου; Ποιός ηταν αύτος που γνώριζε τόσο καλα την περασμένη ζωή του; Ποιό ηταν τ' ονομά του; Τότε μόνο σκέφτηκε ό zα.ν ποος δεν εlχε προλάδει να ρωτήση τ' Ονομα έκείνου ποiι τον εlχε σώσει.

Αύτο φuσικα δεν εlχε μεγάλη σημασία. Το κυριώτερο ηταν να γλιτώση πια άπ' τlς άλυσίδες που τόσα χρόνια τοϋ πλήγωναν τα κόκκαλα. τα ύπόλοιπα η -3-α τα μά-3-αινε άργότερα η δε -3-α τα μά-3-αινε ποτέ. Το μόνο σίγΟ'IJρο ηταν ποος δρισκόταν όλομόναχος με χρυσα ναπολεόνια στην τσέπη, με κα:νονικη ταυτότητα, καl ποος ά:νάσα.ι:νε τον άέρα της λεmεριaς.

(Ο ΖU:ν Μορενας ξεκίνησε. 'Ακολου&ώντας τlς όδηγίες τοϋ προστάτη του, τράδηξε για τη Μασσαλία, παύοντας να 6ασα:νίζη το μυαλό του με άπορίες.

Μόλις δμως εκανε μερικα 6ήματα, σταμάτησε ξανά. Μασσαλία ... το φορτηγο «Μαρία Μαγδαληνή» ... στο

Βαλπαρέζο της Χιλijς ... να ξαναφτιάξη τη ζωή του ... 'Όλ' αύτα ηταν κουταμάρες! Μήπως εlχε λαχταρήσει τη λευτερια μόνο καl μόνο για να ξαναφτιάξη τη ζωή του σε μιa μακρινi} χώρα; 'Όχι δά! Σ' δλο το διάστημα που ηταν

ΤΟ ΜfΣτΙΚΟ TOf ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΓ 223

φυλακισμένος, δεν εΙχε στον νοϋ παρα ενα χωριο μονάχα, το Σαίντ- Μαρί- ντέ- Μώρ, και μια γνναίκα, τη Μαρία! Ή νοοταλγία του χωριού κι ή άνάμνησή της Μαρίας fiταν Π-Ο'U του εΙχαν κάνει τα κάτεργα να φαίνονται τόσο δασανιστικα κι οί άλυσίδες τόσο 6αρειές! Και τώρα, -&aφευγε χωρις να προσπα-&ήση να ξαναδη το χωριό του καl τη Μαρία; 'Όχι δά! Καλύτερα να ξαναγυρίση στα κάτεργα, εστω κι άν οί δεσμοφύλακες τον ύποδέχονταν με καμουτσιές!

"Οχι! Να ξαναδη το χωριό του, να γονατίση μπροστα στΟν τάφο της μητέρας του- καl προ πάντων να ξα:ναδη τη Μαρία ... αύτα η-&ελε να κάνη με κά&ε -&υσία! Μόλις -&α 6ρισκόταν κοντα στην άγαπημένη του, -&aδρισκε το &άρρος που του εΙχε λείψει aλλοτε. Θα της μιλούσε, {}α της έξηγοϋσε, &α της άποδείκνuε πrος ήταν ά-&&ος! (Η Μαρία δεν ήταν πια παιδί. "Ισως τώρα να μπορούσε να νιώση κι άγάπη παρ' δλα αύτά. Κι ετσι &α την επει&ε να τον άκολου&l1ση. Τότε μονάχα &α εlχε ενα σκοστΟ ή ζωή του καl {}' άντιμετώπιζε το μέλλον μ' αίσιοδοξία. "Αν δμως δεν τον άγαπούσε, τότε πια δεν εlχε καμμια σημασία τί &α έπακολου-&ουσε.

(ο z, 1!. , • • ' 'λ δ , • λo'ft αν, uγαι νοντας απ το μεγα ο ρομο, ακο υuη-

σε το πρώτο μονοπάτι ποu σννάντησε, με κατεύ{}uνση το 6ορρά. Σε λίγο, δμως, πάλι σταμάτησε, για να κανονίση την πορεία του. 'Απο παιδl η ξερε καλα δλη την περιοχή. Σε δυο ώρες μπορούσε να φτάση στο Σαίντ- Μαρί- ντέΜό}ρ. Δεν Επρεπε δμως να 6ρίσκεται έκεί πρlν σκοrτεινιάση, γιατl κινδύνευε να τον δοϋν καl να τΟν συλλά6ουν.

Γι' αύτό, ό zαν ξεκίνησε το σούρουπο άφοϋ γευμάτισε καl λαγοκοιμή-&ηκε λιγάκι σε μια ταβερνούλα.

(Ο δραπέτης εφτασε στο χωριό του στις έννια ίο δράδι. Χώ-&ηκε μέσα στοος Ερημους δρόμσιuς, ωσπου δρέ&ηκε εξω άπ' το πανδοχείο τού -&είου Σάντρο.

Πως να μπfi μέσα; 'Απ' την πόρτα; 'Όχι δέδαια. Ποιός ξέρει ποιΟν -&α σνναντοuσε έκεί- μFσα; "Αν fjταν

224 Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ Aθgor

κανένας πο\ι -Βα τσϋ φερνόταν έχ-8-ρικά; Πώς μποροίίσε ό zαν να ξέρη αν το πανδαχείο ~ταν άκόμα ίδιοκτησία της Μαρίας; "Τστερ' άπΟ τόσα χρόνια, ίσως να εΙ χε άλλά ξ ει ίδιοκτήτη.

Πάλι καλα πο\ι ό Ζιlν ηξερε Εναν πιΟ σίγουρο τρόπο ' ' - , για να μπη μεσα.

Πολλα άπ' τα παλια σπίτια της Προ6ηγκίας εlχαν μυστικες έξόδοuς, για να μπαινο6γαίνουν οί κάτοικοι στα κρυφά. Γιατl την έπσχη τών -θ-ρησκευτικών πολέμων(*), είχε αίματοκυλισ{}η ή Γαλλία. Κι άπΟ q:όοο, καftiνας γύρευε νaχη κάποιο τρόπο για να γλιτώση, σε ώρα κινδύνου.

Το μυστικΟ τσϋ πανδοχείου δεν το γνώριζε οϋτε ό -8-εϊος Σάντρο. Ό zαν με τη Μαρία το εlχαν τυχαία άνακαλύψει, παίζοντας. Καl περήφανοι γιατl τοξεραν μόνο αύτοί, δεν το εlχαν άποκαλύψει σε κανέναν.

"Οταν μεγάλωσαν, το ξέχασαν. Κι ό zαν ηταν 6έ-6αιος ποος 8-α λειτουργοuσε ό μηχανισμος άκόμα.

Στο 6ά8-ος τσϋ τζακισϋ της κεντρικf]ς σάλας ηταν δυΟ μεγάλες σιδερένιες πλάκες παράλληλα τοποfl-ετημένες, ποiι τlς χώριζε ένα διάκενο. Οί δυΟ αύτες πλάκες ηταν κινητες καl με μια μανού6ρα μποροϋσαν να περιστραφούν. 'Όποιος γνώριζε λοιπΟν το μυστικΟ της κρύπτης, μποροίίσε να χωftη άνάμεσα στlς πλάκες, να κλείση έκείνην άπ' την όποία εΙχε μ.πη άρχικά, να μισανοίξη τη δεύτερη καl να t>γη στο δρόμο η να μπή στο σπίτι.

co Ζαν εκανε το γύρσ του σπιτιού. Το χέρι του ηρftε σ' έπαψη με την έπιφά.νεια τοίί τοίχου κι εϋκολα t>ρηκε την έξωτερικη πλάκα. "'Εt>αλε σε κίνηση το μηχανισμό. Τίποτα δεν εlχε άλλάξει. cH πλάκα άνοιξε άμέσως.

co zαν χώ6ηκε μέσα στο άνοιγμα κι ύστερα, άφοϋ το ξανάκλεισε, άνάσανε.

"'Επρεπε να ένεργήση δμως με μεγάλες προφυλάξεις. Μια άχτίδα φωτος ξεγλιστροίίσε άπο μια χαραμάδα κάτω

(*) 1562 - 1598: Κcιθολιχο\ iνcιντ!ον Κcιλi'Sινιστ(οl"


άπ' την έσωτερικ.η πλάκα, κι άκοιύγονταν φωνες στην κεντρικ.η σάλα. Φαίνεται πrος δεν εlχαν άκόμα κοιμη&η στο πανδοχείο.

Προτοο, δμως, προχωρήση, 1jταν άνάγκη να μά{}η ποιοί δρίσκονtαν έκεί μέσα.

"'Αδικ.α ό zαν προσπα-thmσε να δρη ένα μικρο άνοιγμα, μια τρυπίτσα, για να ρίξη μια ματια μέσα στη σάλα. 'Αφού δεν rορισκε άλλη λύση, άποφάσισε να ριψοκινδυνέψη, μισανοίγοντας την έσω't'ερικ.η πλάκα ...

'Εκείνη άκριΟΟ>ς τη στιγμή, άκούστηκε δυνατος {tόρυ-6ος στην κενrρικi) σάλα. Πρώτ' άπ' δλα ένα ξεφωνητο γε,. μάτο σπαραγμο κι άγωνία. Κι ϋστερα ή λαχανιασμένη άνάσα ένΟς άν{tρώπου ποιU πάλαι6ε κι ό κρότος ένος έπίπλου πσU εlχε άναποδογυριστη άπότομα.

(ο δραπέτης, άφού δίστασε μια στιγμή, πάτησε το έλατήριο. (Η πλάκα περιστράφηκε και φάνηκε όλάκερη ή κεντρικ.i) σάλα τσϋ πανδοχείου.

Τη στιγμη ποιU {tα όρμσϋσε μέσα, ό zαν εκανε πίσω, γιατΊ. τΟν mvιγε ό καπνος του τζακιού. Αύτο πoit εlδε, σε λί-

, I ξ γ ο, τον κατατρομα ε ...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

Ή μοipα έvός άθώοu

Στο τραπέζι 3'tO'U 6ρισκόταν στο κέντρο της σάλας, ηταν κα{tισμένος ένας άν{tρωπος, ένώ ένας άλλος, δρ{tιος πίσω του e6αζe δλα τα δυνατά του για να τΟν στραγγαλίση. Πάνω στην πάλη, εlχε άναποδογυριστij μια καρέκλα.

Μπροστα στον κα{tιστο άν{tρωπο, ένα μελανοδοχείο κι έπιστολόχαρτα εδειχναν πrος ό άντίπα.λός του εlχε όρμήσει ξαφνικά, τi)ν ώρα ποiι ό άλλος εγραφε. Κοντα στο χέ-

Η MOIPA ΕΝΟΣ AθQOf 227

ρι του, πάνω στο τραπέζι, μια δερμάτινη τσάντα fιταν άνοιχτή, γεμάτη χαρτιά.

'Ένα λεπτο εΤχε διαρκέσει αύτη ή σκηνfι δλο - δλο καl τέλειωνε κιόλας. Ό κα&ισμένος άντρας εΤχε πάψει την άντίστασή του κι άκουγόταν μονάχα ή λαχανιασμένη άνάσα τού φονιa.

"'Άλλωστε, fιταν άδύνα.το να πάρη παράταση το δράμα. Ή φωνfι τού &ύματος εΤχε γίνtι άντιληπτή. 'Έξω άκουγόταν κάποια κίνηση. Σ' ενα δωμάτιο τού πρώτοιu πατώματος του πανδοχείου, δπου ανέ6αινε κανεlς ιiπο μια σκάλα, ό Zav άκουσε 6ήματα. Κάποιο άτομο εΙχε ξυπνήσει. Καl σ' Ενα λεπτο -&άνοιγε ή πόρτα, {}1άμπαινε κάποιος.

Ό φονιας δνοιωσε τον κίνδυνο. Ό κλοιος που σχημάτιζαν τα δυΟ χέρια του ξεσφίχτηκε, κι ένώ το κεφάλι τοϋ &ύματος δγερνε αναίσ&ητο πάνω στο τραπέζι, &ρπαξε μέσα άπ' την τσάντα ενα μάτσο χαρτονομίσματα. Κι ύστερα, δρμησε πρΟς τα πίσω καl χώ{}ηκε μέσα στην πόρτα, δπου 6ρισκόταν ή σκάλα που κατέ6αινε στο ύπόγεw.

Για ενα δευτερόλεπτο, φωτίστηκε το πρόσωπό του. Αύτο fιταν άρκετο δμως για να τον άναγνωρίση με τρόμο καl σύγχιση ό zαν Μορενάς!

Το άτομο αuτο fιταν ό άγνωστος που εΙχε ΟΟη&ήσει να δραπετεύση τον ά-&ώο κατάδικο, που τΟ'δχε δώσει το πουγγl με τα ναπολεόνια, που τον εΙχε προστατεύσει, ποiι τΟν εΙχε όδηγήσει σε μικρη άπόσταση άπ' το Σαίντ- Μαρί -ντέ - Μώρ. "'Ασχετα άν εΙχε 6γάλει την ψεύτικη γενειάδα καl την περρούκα με τlς όποίες εlχε προσπα-&ήσει ν' άλλάξη την οψη του. Ό Ζαν αναγνώριζε τα μάτια, το μέτωπο, τη μύτη, το στόμα καl την κορμοστασιά του! ΤΗταν αδύνατο να γ.ελαστfί!

Βγάζοντας δμως την ψεύτικη γενειάδα κα.l την περρούκα, ό άγνωστος εΙ χε ά.ποκαλυφ{Jή! Καl τί φο6ερη άπο. κάλυψη! Στο πρόσωπο τού σωτήρα του καl δολοφόνου έ''ος άλλου, ό zαν αναγνώριζε κατάπληκτος τον αδελφό του Πιέρ, που fιταν άφαντος έδώ καl δεκαπέντε χρόνια!

228 Η l\toll'A Ε~ΟΣ ΑθΩΟr

Για ποιά μυστηριώδη αίτία, δμως, ό άδελφός του να τον είχε φυγαδεύση; Για ποιό λόγο καi κατa ποιά σύμπτωση ό Πιερ Μορενας δρισκόταν έκείνη άκριδώ; τη μέρα στο πανδοχείο του &ε ίου Σάντρο; 'Τπο ποιά ιδιότητα Ύ)ταν ~κεί; Γιατί είχε διαλέξει έκεϊ:νο το μέρος γιΟ. να διαπράξη το εγκλημά του;

Αmες δλες οί έρωτfJσεις &ασάνιζαν έφιαληκα το μυαλο του zαν Μορενάς. Την άπάνηση την εδωσαν τα γεγονότα.

Μόλις χώ{}ηκε σn1ν πόρτα τού ύπογείου ό δολοφόνος, στο κεφαλόσκαλο του πρώτου πατώματος φάνηκε μια νέα , κ , ~ δ ' δ' ' ' , γυναικα. οντα της t]ταν υο παι ακια με τα νυχτικα -cους,

ένώ στην άγκαλιά της κρατσUσε ενα μωρό. Ό Ζαν άναγνό)ρισε άμέσως τη :Vlαρία! τα παιδια iι

ταν σίγουρα δικά της! 'Ώστε είχε άπαρνη{}η. εfχε ξεχάσει τον ά{}·&ο που &α

σανιζόταν στα κάτεργα, μακριά nις; 'Ο δυστυχισμένος κατάλα&ε μονομιάς πόσο μάταιη

στά{}ηκε ή έλπίδα του! - Πιέρ! ... Που εΙναι ό Πιέρ μου;! φώναξε ή Μαρία μΕ-

' ' ,, ' ' ' ' , φωνη παυ ετρεμε απ την αγωνια.

Ξαφνικά, εΙδε το κορμl ποu fιταν γερμένο πάνω στο τραπέζι. Ψ ιftύρισε: «Θεέ μου!». Καl κατέ&ηκε &ιαστικα τΟ. σκαλοπάτια, μαζi με τα παιδιά της που εlχαν ()άλει τα κλάματα.

'Έτρεξε ώς το τραπέζι καΙ. στέναξε άπο άνακούφιση, &λέποντας πι:Ος έκείνος ποiι κειτόταν άναίσftητος δεν fιταν ό άντρας της.

την ίδια στιγμή, χτύπησαν την έξώπορτα κι άκούστηκαν πολλες φωνές.

Κατατρομαγμένη, χωρlς να ξέρη το γιατί, ή Μαρία εκανε πίσω προς τη σκάλα, σαν ενα άγρίμι ποu νιώ&ει τον κίνδυνο καl ζητά καταφύγιο. Καl στά{}ηκε ορ&ια, στο πρώτο σκαλί, με τα δυο παιδάκια γαντζωμένα στη φούστα της και το μωρο στην άγκαλιά της.

Η MOJPA ΕΝΟΣ AθQOf 229

'Απ' το μέρος που σϊεκό't1αν, ή Μαρία δε μπορούσε να δη -ci)ν πόρrr1α. τού ύπογείου. Κι ε:τσι δεν άνrrιλήφθηκε να μισανοίγη, καl να φαίνεrrαι το nρόσωπο τοϋ Πιερ Μορενάς, πράσινο άπ' rro φόδο του.

(Ο Ζάν, δμως, άντί&εrrα εδλεπε δλη τη σάλα: το {}{,μα, τη Μαρία καl τα παιδιά της, τον Πιέρ, τΟν άδελφό του -ενα φονιά!- σ' έπιφuλακή, νιώ3οντας ποος σαν ά:π:ειλητικη Νέμεση ή τιμωρία στεκόταν πάνω άπ' το εγκλημά του!

'Όλες αύτες οί σκέψεις fίρ&αν σαν άνεμοστρόδιλος μέσα στο μυαλΟ του Ζαν Μορενάς. Καl κατάλαδε. - tH παρουσία -rσϋ Πιέρ, το σημερινό του εγκλημα, η

συγκεχυμένη καταγγελία τού &είου Σάντρο, Ερριχναν φώς στο φόνο τού παρελ&όντος. (ο σ η μ ε ρ ι ν ο ς φ ονιας fίταν έκείνος που σκότωσεκαl τ ό τ ε! κ ι ό z ά ν, ό ά {} ώ ο ς ε ι χ ε κ αταδικασ&η άντi τού ά δ ε λ φ ο ύ του π ο υ η τ α ν ε ν ο χ ο ς! Κι άφού σιγά- σι γα ξεχάστηκε ή τραγωδία έκείνη, ό Πιερ είχε ξαναγυρίσ'ει, κατόρ-&ωσε ν' άγαπη{}η άπ' τη Μαρία- καi κατέστρεψε για δεύτερη φορα την εύτυχία τσϋ aμοιρου που περνούσε μια δασανιστικη ζωη στα κάτεργα!

"Ολ' αύτά, δμως, τώρα -&ltπαιρναν τέλος!. .. Ό Ζαν μ' ενα λόγο 3' άποκάλυπτε δλη αύτrΊ τη σωρεία τ.ων έγκληματικων άτιμιών καl &aπαLQνε έκδίκηση μια για πάντα για δλα τα μαρτύρια πoiJ εΙχε ύποστfι. 'Ένα λόγο μονάχα -&αλεγε ... Μα κι οϋτε α'\Jτος χρειαζόταν. Δεν είχε παρα να σωπάση' να χα3·η ά-&όρυδα δπως fίρ-&ε. (ο φονιας ήταν άδύνατο να ξεφύγη. Θα συλλαμδανόταν. Σε λίγο 3α δρισκόταν κι έκείνος στα κάτεργα!

Κι ϋστερα; ... Τί 3α γινόταν δταν ό Πιερ κι ό zαν -&α φορούσαν κι

οί δυο τη σ-rολη τού καταδίκου; Μ1Ίπως -&α ξανά()ρισκε ό zαν τη χαμένη εύτυχία του; "Αραγε ή Μαρία -&α τον άγαπούσε πιο πολύ; 'Ή μήπως ftα έξακολου3ούσε ν' άγαπa

230 Η ΜΟΙΡ Α ΕΝΟΣ ΑθΩΟf

έκείνον, το φονιά, ποiι ετρεμε τιί)ρα άπ' τον φόδο του; Γιατl τΟν άγαποϋσε, ή καρδια τής άfl-λιας αύτης γυναίκας ηταν όλάκερη δοσμένη στο φονιά! (ο zαν το εlχε νοιώσει άπ' τη στιγμη που την άκουσε να φωνάζη με άγωνία.

π ,, π-r ·π' - ιερ.... ου ε ναι ο ιερ μου;

Καl τώρα ή στάση της το έπιδεδαίωνε: Με τα παιδιά της άγκαλιαστά, Ορ6-ωνε το κορμί της μπροστα στη σκάλα, σαν νά6-ελε να ύπερασπίση την οίκογενειακ11 της εύτυχία ά."tο εναν άγνωστο κίνδυνο, πού, δμως, τον προαισ6-ανόταν!

Τότε, για ποιό λόγο να έξαφανιστή ό Ζάν; Μήπως 11 έκδίκηση {}α τοϋ ξανάδινε πίσω την εύτυχία; Αύτη πια tίταν όλωσδιόλου ξεγραμμένη! Μήπως {}α γλίτωνε αύτος άπ' την άπελπισία, δυfl-ίζοντας μόνο καl μόνο τη Μαρία σε άπόγνωση; Δ!:ν ηταν καλύτερα να κάνη κάτι άλλο; Ν α διί>ση σ' έκείνην που λάτρευε, την αύταπάτη, την ψευδαίσ{}ηση μιaς εύτuχισμένης ζωης. Καl να περισσέψη γι' αύτον μονάχα ό σπαραγμός, ό δα8-υς πόνος που τον εlχε τόσα χρόνια σύνtροφό του. '"Έτσι 8-' άξιοποιοϋσε τουλάχιστον τη μαύρη μοίρα του. Γιατl ό ίδιος δε λογαριαζόταν πιά, ολοι οί δρόμοι προς τη χαρα ηταν κλεισμένοι γι' αύτον καl δεν εlχε πια να έλπίζη σε τίποτα. Θα 8-υσίαζε το άχρηστο άτομό του για να σώση μιαν ύπαρξη που ή είκόνα της δρισκόταν μες στα φυλλοκάρδια του, ποu ή ζωή τη; a-α ηταν καl δική του ζωή, που ή εύτυχία της 6-α ηταν καl δική του εύτυχία!

·Έξω, συνεχιζόταν ό 6-όρυδος. (Η πόρτα σπρώχτηκε με όρμη καl μπηκαν μέσα τέσσερα - πέντε άτομα. "Έτρεξαν προς το μέρος ταίί 6-ύματος. Τού σήκωσαν το κεφάλι.

- Χριστος καl Παναγία! φώναξε ό ένας. ΕΙναι ό κ. Κλικέ! - (Ο σuμδολαιογράφος! πρόσ{}-εσε άλλος.

Βιαστικα ξάπλωσαν το -8ύμα πάνω στο τραπέζι. Μονομιάς μπηκε άέρας στα πλεμόνια του κι άναστέναξε δα{}οειά.

Δ 'ξ ' θ 1 δ' 'Α I { • ., ' - ο α στο εο, εν πευ·ανε. ε πε ο ενας χωρικος.


Ράντισαν με κρύο νερο το πρόσωπο τοιU συμ6ολαιογράφοιu, που δεν άργησε ν' άνοίξη τα μάτια του. ~ο Ζαν άναστέναξε με πόνο. Ό φόνος δεν εlχε συντελεσ&η. Κα{}·Ο:ις εlχε γλιτώσει το {}ύμα, {tάστελναν τον ενοχο μόνο στα κάτεργα. 'Ενώ &α προτιμοιUσε τ η λ α ι μ η τ ό μ ο!

- Ποιός σάς χτύπησε, κ. Κλικέ; ρώτησε ενας χωρικός. ~ο συμοολαιογράφος, που άνάσανε μ!: δυσκολία, εκα

νε πΟ:ις δεν εlχε ίδέα. Δεν εlδε δη έκείνον που του έπιτέ&ηκε. - Ν α ψάξουμε να τον 6ροιUμε! πρότεινε άλλος.

Στ' άλή&εια δεν χρειάζονταν να ψάξουν πολλη &ιρα. Ό ενοχος f]ταν έκεί κοντά. "Άλλωστε άπο κουταμάρα του &α παραδινόταν μόνος του.

Σκοπεύονταςνα έπωφελη&η της άναμπουμπούλας για να ξεφύγη, ό Πιερ εlχε άνοίξει πιο πολiι την πόρτα τού ύπογείου κι ε6αζε το πόδι του στην είσοδο της σάλας, ετοιμος να πεταχτη εξω. Σίγουρα, &α τον γράπωναν προτού φτάση στfιν έξώπορτα. Κι aν άκόμα γλίτωνε άπ' αύτο τον κίνδυνο, δε &α ηταν δυνατο ν' άποφύγη εναν μεγαλύτερο: ifπρεπε άναγκαστικα να περάση μπροστα άπ' τη Μαρία, που στεκόταν πάντα άκίνητη, σα μαρμαρένιο άγαλμα, στο πρώτο σκαλί. Κ α l τ ό τ ε, α ύ τ η & α κ α τ αλά 6 α ι ν ε.

Φυσικά, δε&' άξιζε τον κόπο να σώση τΟν Ενοχο, άν δεν εσωζε τουτόΊρονα καl την εύτυχία της Μαρίας. Για να γίνη, δμως, αύτό, &άπρεπε να έξακολου&Ο'ίίσε έκείνη ν' άγαπά τον άντρα της, να μην ξέρη τί εlχε σuμ6η, να μη μά-.<l Ί π , ξ, "'Ι ' ... ' λ' ' ' ' υη ποτε. οιος ερει;... σ'ως να ητα~ πια πο :u αργα γι αύτό ... 'Ίσως ή άνήσυχη ματιά της να φανέρωνε μια κρ1r

' ~ , ' , 1!..-λ' φη υποΎοια, μιαν αμφιυu ια ... ~ο zαν 6γijκε ξαφνικa άπ' το μισοσκόταδο που δημι

ουργούσε ή κορνίζα τού τζακιού καl προχώρησε μέσα στη φωτισμένη σάλα. .

'Όλοι άμέσ'ως τον άναγνώρισαν: ό Πιερ κι ή Μαρία, που οί μα-rιές τους καρφώ{}ηκαν πάνω του με κατάπληξη. Κι οί πέντε χωρικοl που φαίνονταν να του εδειχναν κάποια

Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ AθQOf 233

συμπά{}εια η συμπόνοια για τα περασμένα, μα καl την άκατανίκητη φρίκη.

- Μην ψάχνετε, εlπε ό Ζάν. 'Εγοο είμαι ό ενοχος. Κανένας δεν εf.πε λέξη. 'Όχι γιατl δεν το πίστεψαν.

Γιατl οποιος σκότωσε μια φορά, μπορεί να σκοτώση. ξανά. Μα ηταν τ-όσο άναπάντεχη αύτη ή όμολογία!

Τώρα, ό Πιερ άπ' την πόρτα χωρlς να τον προσέξη κανένας, πλησίασε τη Μαρία, πσU δεν φάνηκε νaχη άντιληφ&η την παρουσία του.

'Εκείνη είχε σηκώσει ψηλα το κεφάλι και το πρόσωπό της ελαμπε άπ' τη χαρα της εύτυχίας καl το κορύφωμα τοϋ μίσους. τΗταν εύτυχισμένη γιατl διαλυόταν μονομιάς ή ύποψία πσU της είχε περάσει για μια σηγμη άπ' το μυαλό. Καl μισοϋσε έκείνον που είχε στα{}η άφορμη να την κάνη να νιώση αύτη τη φρικτη σκέψη.

'Εκείνην μο ~άχα, τη Μαρία, ό zαν κοίταζε στα μάτια. Μα έκείνη, για την όποία εΙχε {}υσιαστη ό ά{}&ος, τοrϋ

δειξε τη γρσδιά της. - Κακοϋργε! φώναξε.

Χωρlς ν' άπαντήση, ό Ζαν γύρισε άλλοϋ το κεφάλι του. Καl aφισε τους χωρικσUς να τον πιάσουν. Τον πήραν μαζί τους.

Ο κοσμοκράτωρ - Ιούλιος Βερν

Documents

Transcript of Ο κοσμοκράτωρ - Ιούλιος Βερν