Μαύρες ινδίες - Ιούλιος Βερν

ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ

ΜΑΥΡΕΣ

ΙΝΔΙΕΣ

( LES INDES NOIRES)

l\1ετάφpιχσΊJ: ΠΑΝ . ΑΝΤΩΝΟΠΟ1Λ01

Είκόνες: J. FERAT- CH. BARBANT

ΕΚΔΟτΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ «ΑΣΤΗΡ»

Α Λ. & Ε. Π Α Π Α Δ Η Μ Η Τ Ρ I Ο Υ ΟΔΟΣ ΛfKUfPΓOr 10 - ΑθΗΝΑΙ

ΜΑΥΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Δύο ά:ντiθετα; γpάμ.μα:τα;

Κον Τζέίμς Στάρ. ΜηχανικΟν

όδος Κανουγκέ"ίτ 30 'Εδιμ6ουργον.

"Αν ό κύριος Τζέϊμς Σταρ έπιitυμη να ελitη αϋριο είς τ' άνitρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ, έκσκαφη ( τ-άφρος) Ντοσάρτ, πηγάδι Γιαρόου, itα του γίνη μια ένδιαφέρουσα άνακοίνωσις.

Ό κύριος Τζέϊμς Σταρ {t' άναμένεται δλη τfιν ήμέρα στον σιδηροδρομικο σταitμο του Κάλλαντερ, άπο τον Χάρρυ Φόρντ, γιο του παλιού έργοδηγου Σιμον Φόρντ.

«Πuρ6κλησις να κρατη{tη μυστικη αύτη ή πρόσκλησις». Αύτο 1]ταν το γράμμα ποiι ελα6ε ό Τζέ"ίμς Σταρ μΕ

το πρώτο ταχυδρομείο της 3 Δεκεμ6ρίου 18 ... Γράμμα ποiι εlχε την σφραγίδα του ταχυδρομικσU γραφείου της 'Αμπερφόϋλ, της κομητείας Στίρλιγκ, στη Σκωτία.

Ή περιέργεια τού μηχανικσU κεντρίστηκε ζωηρά. Φυσικα δεν πfίγε όνους του δτι αύτο το γράμμα μπορσUσε να :ι:ερικλείνη Εναν έμπαιγμό! ΚαΙ. τουτο γιατl. γνώριζε άπο καιρο τον Σιμον Φορντ παλιον έργοδηγο του άνitρακωρυχείου τfις 'Αμπερφόϋλ. 'Εκεί, ό τζέ"ίμς Στάρ, ύπηρξε έπt είκοσιπέντε χρόνια διευ&ι'Vtης ποiι στ' άγγλικα άνitρακωρυχεία παίρνει τ' ονομα «'Επιitεωρητής».

tO Τζέϊμς Σταρ ηταν Ενας γεροφτιαγμένος άντρας ποiι τα πενηνταπέντε χρόνια του δεν βάραιναν καΙ. τόσο πάνω τ-ου. Φαινόταν μόνο σαραντάρης. Άνηκε σε μια παλια οίκογένεια του 'Εδιμ6ούργου καΙ. άποτελσUσε το πιο διακεκριμένο μέλος της. Οί έργασίες του τιμούσαν τη σε6αστrι

6 ΜΑfΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

όργάνωσι τών μηχανικών που σι γα- σι γα καταδροχ{}ίζουν το άν{}ρακοφόρο εδαφος του ~Ηνωμένου Βασιλείου, τόσο στο Κάρδιφ καΙ. στο Ν ιουκάστλ, δσο καl στlς Σκωτσέζικες κομητείες. Συχνα βρέ{}ηκε βα{}ιά, μέσα σ' αύτα τ' άν{}ρακωρυχεία τfjς 'Αμπερφόϋλ, που συνορεύουν με τ' άν{}ρακωρυχεία της 'Αλλόα καl καταλαμ6άνουν ενα μέρος της κομητείας Στίρλιγκ. 'Εκεί τ' ονομα Σταρ εlχε άποκτήσει τη γενικη έκτίμιησ'ι. 'Εκεί πέρασε σχεδον ολη του ή ζωή. 'Εξ άλλου ό Τζέιμς Σταρ άποτελουσε μέλος τfjς έταιρίας τών Σκωτσέζων άρχαιολόγων. Σήμερα δε ηταν καl έπίτιμος πρόεδρός τους. 'Επίσης ηταν ένεργο μέλος του Βασιλικού 'I ' Κ ' • 'Ε .Q. ' - 'Εδ I! ' νστιτουτου... αι η « πιυεωρησις του ιμuουργου»

δημοσίευε τακτικα σπουδαία άρ{}ρα του. Βλέπουμε, λοιπόν, ' τ tι , , , , , , , ,

πως ηταν ενας απο αυτους τους πρακτικους σοφους στους

όποίους ώφειλόταν ή εύημερία τfjς 'Αγγλίας. Διατηρούσε δε μια άνώτατη κοινωνικη {}έσι στην παλια αύτη πρωτεύουσα της Σκωτίας -το Έδιμ6ουργο- που οχι μόνον για την φυσική της {}έα, άλλα καΙ. την ή{}ική της {}έα, άξιζε τ' ονομα «Ή Ά{}ήνα του Βορρά», που τfjς εlχαν δώσει.

Γνωρ(ζουμε πως οί "'Αγγλοι, στο σύνολο τών άν{}ρακωρυχείων τους εχουν δώσει ενα συμ6ολικο ονομα. τα ' 'ζ λ' ' Μ - 'I δ' Κ ' ' ονομα ουν- πο υ σωστα- « αυρες ν ιες>>. αι αυ-

τες οί 'Ινδίες συνεισφέρουν, πι{}ανόν, περισσότερα πλούτη άπο τl.ς άνατολικες 'Ινδίες στο ~Ηνωμένο Βασίλειο. 'Εκεί μέρα και νύχτα, έργάζεται πράγματι ενας όλόκληρος κόσμος για να βγάλη το κάρ6ουνο άπο το Βρετανικο ύπέδαφος. Αύτο το πολύτιμο καύσιμο, που εlναι το άπαραίτητο στοιχείο για τη βιομηχανικη ζωη τfjς χώρας.

'Εκείνη την έποχη τα περι{}ώρια εκμεταλλεύσεως τών άνftρακωρυχείων ησαν πολυ μεγάλα. Γιατl ύπfjρχαν άκόμα μεγάλα κοιτάσματα, καΙ. στα δύο ήμισφαίρια. "'Ετσι τουλάχιστον, βε6αίωναν, οί είδικοί. τα έργοστάσια, λοιπόν, οί άτμομηχανές, τα βαπόρια κ.λ.π., ε[χαν άφ{}ονα καύσιμα. Μόνο που ή κατανάλωσις, έπειδη εΙχε αύξη{}η τα τελευταία χρόνια, εκαμε οοστε μερικα κοιτάσματα στην

ΔΙΟ ΑΝΤΙθΕΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 7

'Αγγλία νa εχουν έξαντλη&η. 'Εγκαταλελειμμένα δε τώρα, αύτa τa aνθ-ρακωρυχεία ε{χαν aχρηστευ&η.

Αύτη aκρι6ώς ηταν ή κατάστασις και στ' aνθ-ρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ. Πρl.ν δέκα χρόνια το τελευταίο βαγόνι εlχε μεταφέρει τον τελευταίο τόννο κάρ6ουνο. 'Ό,τι ύπf]ρχε στα βά{}η του aνθ-ρακωρυχείου σχετικο με την μεταφορa του όρυκτου ( γραμμες τών ύπογείων στοών, βαγόνια, που σχημάτιζαν τα ύπόγεια τραίνα, σιδερένια κλουβια που aνε6οκατέ6αιναν στα πηγάδια, που διωχέτευαν στα βά{}η πεπιεσμένο aέρα και aνανέωνε την πνι γηρη και δηλητηριασμένη aτμόσφαιρα), κοντολογης ο,τι aποτελούσε το μηχανικο έξοπλισμο του άνftρακωρυχείου γιa την aνόρυξι και την μεταφορa του πολυτίμου μαύρου όρυκτου, εΙχε aνασυρ&η άπο τa εγκατα της γης και εlχε έγκαταλειφ{}η στην έπιφάνεια του έδάφους. Το aνθ-ρακωρυχείο, έξαντλημένο τώρα, εμοιαζε με το πτώμα ένος μαστόδοντου, φανταστικού μεγέ{}ους, που του πf]ραν τa διάφορα οργανα της ζωης και άφησαν μόνον τον σκελετό του.

'Απο ολο αύτο το ύλικο εlχαν άπομείνει μόνον οί μακρυες ξύλινες σκάλες ΠΟ'U έξυπηρετουσαν τa βά{}η του άν{}ρακωρυχείου άπο το πηγάδι Γιαρόου, το μόνο που ώδηγουσε τώρα στις ύπόγειες στοες και τlς σήραγγες της τάφρου Ν τοσάρτ.

Στην έπιφάνεια τa κτίρια καΙ. τa ύπόγεια, που άλλοτε στέγαζαν τa συνεργεία έργατών και τεχνιτών, τώρα fίσαν τελείως έγκαταλελειμμένα, μερικό. δε έρειπωμένα.

''Ήταν μιa {}λι6ερη ήμέρα ... τότε πσU γιa τελευταία φορά, οί aνθ-ρακωρύχοι άφηναν το aν{}ρακωρυχείο οπου Ι ζ

, , , ε χαν ησει τοσα χρονια.

Ό μηχανικος Τζέϊμς Στaρ εΙχε συγκεντρώσει τότε αύτες τις έκατοντάδες τους έργάτες που σύνθ-εταν τον δραστήριο και γενναίο πλη{}υσμο τών aνθ-ρακωρυχείων. ΕΙχαν μαζευτη ολοι, είδικευμένοι και μή, καΙ. οσοι aσχολούνταν σε βοη{}ητικες ύπηρεσίες. "Αντρες, γυναίκες, γέροι καΙ.

8 ΜΑ!ΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

παιδιά, συγκεντρώ{}ηκαν στον άπέραντο σκαμμένο χώρο της τάφρου Ντοσάρτ.

Αύτοi οί τίμιοι κι' έργατικοi άνftρωποι που οί άνάγκες της ζωης -8-α τους σκόρπιζαν τώρα, αύτοi που έπi τόσα χρόνια, άπο πατέρα σε γιό, δούλευαν συνέχεια στ' άνftρακωρυχεία, περίμεναν, πρiν το έγκαταλείψουν για πάντα, τον τελευταίο άποχαιρετισμο τού μηχανικού. ~Η ~Εταιρία έκμεταλλεύσεως τους εlχε πληρώσει ολους τους μισftους της χρονιάς έκείνης. 'Έτσι -8-α μπορούσαν με άνεσι να βρούν δουλεια σε γειτονικa άνftρακωρυχεία η σε κτήματα καi έργοσtάσια της Κομητείας ('Επαρχίας).

tO Τζέϊμς Στaρ στεκόταν δρ-8-ιος μπρος στην πύλη της μεγάλης έκσκαφης οπου άλλοτε καi έπi πολλα χρόνια διηύ{}υνε τiς άτμοκίνητες άντλίες της έξαγωγijς τών γαιανftράκων.

Τον περιτριγύριζαν ό Σιμον Φόρντ, έργοδηγος της τάφρου Ντοσάρτ, τότε ήλικίας πενηνταπέντε χρόνων, καl μερικοi άλλοι έργοδηγοί.

Ό Τζέιμς Σταρ εδγαλε το καπέλλο του, ένώ οί άν-8-ρακωρύχοι με τα καπέλλα στα χέρια κράτησαν βαftηα σιωπή.

Αύτη ή άποχαιρετιστήρια σκηνi] εΙχε εναν συγκινητικο χαρακτήρα ποiι δεν ελειπε καi το μεγαλείο της.

- Φίλοι μου, άρχισε ό μηχανικός, ηρ{}ε ή στιγμη τού άποχαιρετισμού μας. Τ' άνftρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ '3'' ι -ο '' ':t ι

που επι τοσα χρονια μας ενωναν σε μια κοινη εργασια,

έξαντλή{}ηκαν τώρα. Οί ερευνές μας δεν μπόρεσαν να όδηγήσουν στην άνακάλυψι νέων κοιτασμάτων καi το τελευταίο κομμάτι κάρδουνο εχει βγη άπο αύτά ...

'Έδειξε το κομμάτι αύτο που βρισκόταν μέσα σ' ενα β , ' , αγονι και συνεχισε:

- Αύτο το κομμάτι, φίλοι μου, μοιάζει σaν την τελευταία σταγόνα το αΙμα που κυκλοφορούσε στiς φλέδες τού άνftρακωρυχείου μας! Θa το διατηρήσουμε δπως διατηρή-

]0 ΜΑrΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

σαμε και το πρώτο κομμάτι που βγάλαμε έδώ και έκατον πενήντα χρόνια άπο τα σπλάχνα αύτα της γης μας. 'Ανάμεσα σ' αύτα τα δυο κομμάτια το κάρδουνο πόσες γεννιε; έργατ&ν δεν δούλεψαν! Τώρα ομως ολα τελείωσαν! τα τελευταία λόγια που σας άπευ{}ύνει ό μηχανικός σας εΙναι λόγια aποχαιρετισμού. Ζήσατε σ' αύτο το άν{}ρακωρυχείο που άδειασε aπο τα χέρια σας. τΗ δουλεια ύπfίρξε σκληρή, σας ίκανοποίησε ομως. 'Αλλ α τώρα ή μεγάλη μα; οίκογένεια {}α διασκορπιστη. Καl εΙναι άπί{}ανο στο μέλλον να συνενω{}ουν πάλι τα μέλη της. Μην ξεχνάτε δμω; ποος χρόνια ζήσαμε μαζl καl κα{}ηκον εχουν οί aν{}ρακωρύχοι της 'Αμπερφόϋλ, ν' aλληλοδοη{}οWται. Ή δουλειά μας μας συναδέλφωσε κι' ό κα{}ένας δεν {}α {}εωρη τον aλλον σαν ξένο. Πάντοτε {}α φροντίζουμε για σας. Κι' δπου κι' aν πάτε να βρητε δουλεια οί καλές μας συστάσεις {}α σας aκολου&ήσουν. Χαίρετε, λοιπόν, φίλοι μου, καl ό Θεος να σας βοη{}η!

Με την τελευταία αύτη εύχη ό μηχανικος Τζέϊμς Σταρ εσφιξε στην αγκαλιά του τον πιο ήλικιωμένο έργάτη που τα μάτια του είχαν μουσκέψει άπο τα δάκρυα. Κατόπιν πλησίασαν καl τού εσφιξαν το χέρι οί έπικεφαλης τ&ν διαφόρων συνεργείων. 'Ενώ οί άλλοι dν{}ρακωρύχοι κουνούσαν ψηλα τα καπέλλα τους καl φώναζαν:

- Στο καλό, Τζέϊμς Στάρ, aρχηγέ μας καl φίλε!

το aποχαιρετισμος έκείνος άσφαλ&ς {}' aφησε μιαν άξέχαστη άνάμνησι στlς καρδιες ολων. Μα σιγα-σιγα ολος αύτος ό κόσμος άφησε {}λιμμένος τi)ν μεγάλη τάφρο καl γύρω στον Τζέ'ίμς Σταρ εμεινε ενα κενό. Το μαύρο εδαφος των δρόμων, που ώδηγούσε στi]ν μεγάλη έκσκαψη Ντοσάρτ, άντήχησε για μια τελευταία φορα κάτω άπο τα πόδια τό)ν άν{}ρακωρύχων καl ή σιωπi) διαδέχ{}ηκε αύτi)ν ηΊν {}ορυ6ό)δη ζωηρότητα που είχε ως τότc πλημμυρίσει το άν{}ρακωρυχείο τi'jς 'Αμπερφόϋλ.

Μόνον ενας aνδρας i:μεινε κοντά του.

ΔfΟ ΑΝΤΙθΕΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 11

~Ήταν ό έργοδηγος Σιμον Φόρντ. Στο χέρι του κρατούσε το χέρι ένος παιδιού ώς δεκαπέντε χρόνων - το γ ιό του Χ άρρυ - που άπο μερικα χρόνια κιόλας έργαζόταν κι' αύτος στο άν8-ρακωρυχείο.

Ό Τζέίμς Σταρ καl ό Σιμον Φορντ γνωρίζονταν πολυ καl ό ενας έκτιμοϋσε τον άλλον.

- Γειά σου, Σιμόν, εΙπε ό μηχανικός. -'Αντίο, κ. Τζέ'ίμς, άπάντησε ό έργοδηγός. 'Ή καλύ-

τερα άφfιστε με να προσ8-έσω: Καl ν' άνταμώσουμε ξανά. - Ν αί, {}α ξανα'ιδωfl'οίiμε, Σιμόν! έπανέλα6ε ό Τζέίμς

Στάρ. Ξέρεις ποος itα εlμαι εύτυχης να σε ξανα6ρώ καl να μπορέσω να μιλήσω μαζί σου για το παρελ3ον τfις Άμπερφόϋλ! -Το ξέρω, κύριε Τζέ'ίμς, το ξέρω. -Το σπίτι μου, στο 'Εδιμ6οίiργο, itα εlναι άνοικτο για , ,

σενα παντοτε.

-- Εlναι μακρυα το 'Εδιμ6ούργο, άπάντησε ό έργοδηγος κουνώντας το κεφάλι. Ν αί, μακρυα άπο την τάφρο Ντοσάρτ.

- Ναί, μακρυά, Σιμόν. Που λογαριάζεις, λοιπόν, να έγκαταστα{}ης;

-'Εδώ, κύριε Τζέϊμς! Δεν {}α έγκαταλείψωμε το άν-8-ρακωρυχείο- την παλιά μας τροφο- έκειδη έξαντλή-3ηκε το γάλα της. Ή γυναίκα μου, το παιδί μου κι' έγοο itα βολευτούμε έδώ. Θα μείνουμε πιστοl στον τόπο μας.

-Γεια- χαρά, λοιπόν, Σιμόν! άποκρίitηκε ό μηχανικΟς nου ό τόνος τfις φωνfις του πρόδινε, χωρlς να το {}έλη, τη συγκίνησί του.

- Γεια - χαρά, κύριε Ί'ζέίμς άλλα οχι για πάντα! εlπε ό έργοδηγός. Θα ξαναίδω3οίiμε, πιστέψτε με. Ή 'Αμπερφόύλ {}α σας ξαναδη.

Ό μηχανικος δεν itέλησε να διαλύση την τελευταία αύτη αύταπάτη του έργοδηγοϋ. 'Αγκάλιασε το μικρο Χάρρυ που τον κοίταζε με τα μεγάλα Ο'υγκινημένα μάτια του,


fσφιξε γιά τελευταία φορά το χέρι τοu Σιμον Φορντ καl arpησε όριστικά το άνθ'ρακωρυχείο.

Αύτα εlχαν συμδεί πρlν δέκα χρόνια. Μά, παρ' ολο τον πόθ-ο που θ'ά έκδήλωνε ό έργοδηγος νά τον ξαναδη κάποια μέρα, ό Τζέίμς Σταρ δεν εlχε πιά άκούσει νά μιλούν

' . , γι αυτον.

Καl νά, τά)ρα που πλησίαζαν αύτά τά δέκα χρόνια του χωρισμού, που πijρε αύτο το γράμμα άπο τον Σιμον Φορντ καl του εγραφε νά πάρη χωρlς άναδολη τον δρόμο γιά τα παλια άνθ'ρακωρυχεία τf)ς 'Αμπερφόϋλ.

Ή πρόσκλησίς του αύτη του προκάλεσε ένδιαφέρον. Θα ξανάδλεπε το πηγάδι Γιαρόου, την τάφρο Ντοσάρτ! Τί άναμνήσεις άπ' αύτά τά ονόματα ξανάρftαν στο νου του! Ναί! Τότε fjταν ή παλια ώραία έποχη της δουλειάς, ιού άγώνα- ή καλύτερη έποχη τijς ζωfjς του ώς μηχανικού!

Ό Τζέίμς Στάρ ξαναδιάδασε το γράμμα. Καl λυπή-3ηκε ποu fjταν τόσο λακωνικό. Γιατί νά μην του γράφη πολλά; Μ1Ίπως αύτη ή κατηγορηματικη πρόσκλησις του γέρου έργοδότη σήμαινε κάτι σοδαρό; Μήπως άνακάλυψε καμμια νέα φλέδα; 'Όχι δμως. Γιατl ό Τζέιμς Σταρ ξανάφερε ση1 μνήμη του με πόση λεπτομερη φροντίδα εlχαν έξερευνη&η τα άνθ'ρακωρυχεία τijς 'Αμπερφόϋλ πρlν άπο η1ν όριστικη διακοπη τών έργασιών. Ό ίδιος εlχε έπισταη1σει στΙς τελευταίες γεωτρήσεις μα χωρlς να βρη κανένα νέο κοίτασμα μέσα στο ρημαγμένο εδαφος που εlχε ύποστη μια c1πόλυτη έκμετάλλευσι.

«"Οχι'» ελεγε κά{}ε τόσο. «Πώς μπορώ νά παραδεχ3ώ πώς, δ,τι διέφυγε στlς ερευνές μου, άνακαλύφ{}ηκε άπο τον Σιμον Φόρντ; 'Ωστόσο ό γερο- έργοδότης πρέπει νά ξcρη πΟ.Jς αύτο είναι το μόνο πράγμα στον κόσμο που μπορεί να μ' ένδιαφέρη. Γιαυτο πρέπει να κρατήσω μυστικn τi]ν πρόσκλησί του καl το ταξίδι μου έκεί».

'Εξ άλλου ό μηχανικος ηξερε τον Σιμον Φόρντ, για εναν ίκανο άνθ'ρακωρύχο, ίδιαί τερα προικισμένο με το εν-

ΔfΟ ΑΝΤΙθΕΤΑ ΓΡΆΜΜΑΤΑ 13

στικτο της δουλειaς αuτης. Εlχε να τον δη άπο τον καιρο ποiι διακόπηκε ή έκμετάλλευσις του άν&ρακωρυχείου της 'Αμπερφόϋλ. 'Α γνοοίίσε άκόμα τί ε{ χε άπογίνει ό γεροέργοδηγός. Δεν &α μπορούσε, λοιπόν, να ξέρη με τί άσχολεϊ:το σήμερα καl πού εμενε με τη γυναίκα του καl το παιδί του. Το μόνο ποiι ηξερε fiταν αύτο το ραντεδοiι ποiι του εδινε τώρα στο πηγάδι Γιαρόου. Καl οτι ό Χάρρυ, ό γιος του Σιμον Φόρντ, &α τον περίμενε στο στα&μο του Κάλλαντερ ολη τi}ν αύριανη ήμέρα. "'Ηταν, λοιπόν, προφανες πως -3-α έπισκεπτόταν την τάφρο Ντοσάρτ.

-Θα πάω! -3-α πάω! μονολογούσε ό Τζέϊμς Σταρ καl ενοιω&ε την εξαψί του να μεγαλώνη οσο περνούσε ή ώρα.

Αύτος ό ίκανώτατος μηχανικός, άνηκε στην κατηγορία τών άνήσυχων άν&ρώπων, ποiι ό έγκέφαλός τους βρίσκεται πάντα σ' έγρήγορση. Σαν Ενα καζάνι με νερο ποiι βράζει πάνω στη φωτιά. Ναί! "'Ηταν ενα άπο αύτα τα καζάνια στα όποια οί ίδέες βράζουν, άλλες ζωηρά, άλλες σιγανά. ''Ε, λοιπόν, έκείνη την ήμέρα οί ίδέες του Τζέ"ίμς Σταρ εδραζαν δυνατά.

Μεσολάδησε ομως ενα άπροσδόκητο συμδάν. "'Ηταν μια κρύα σταγόνα νερού ποiι &α πάγωνε προσωρινα ολους τοiις άτμοiις αύτοίί του έγκεφάλου.

Πράγματι στlς εξι ή ώρα το βράδυ, με το τρίτο ταχυδρομεϊ:ο, ό ύπηρέτης rοίί Τζέίμς Σταρ εφερε Ενα δεύτερο γράμμα. "'Ηταν κλεισμένο μέσα σ' εναν χοντρο φάκελλο ποiι το γράψιμό του άπ' έ'ξω εδειχνε Ενα χέρι ταραγμένο καl δύσκολο στο χειρισμο της πέννας.

Ό Τζέϊμς Σταρ τον άνοιξε. Εlχε μόνον ενα μικρο κομμάτι χαρτί, κιτρινισμένο άπο την πολυκαιρία, καl σχισμένο άπο κάποιο παλιο άχρηστο τετράδιο. Μόνο μια

, τ , ' , , ~Η ' φραση ηταν γραμμενη σ αυτο. παρακατω:

<<Περιττο να ένοχλη-3-η ό μηχανικος Τζέϊμς Στάρ. Το γράμμα τοίί Σιμον Φορντ εlναι τώρα άνευ άντικειμένου».

'Τπογραφη δεν ύπijρχε.

14 Μ:ΑΙΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΤΤΕΡΟ

tO μ.ηχανtκ6ς ύποψtάζεταt

ιΗ πορεία τών σκέψεων τοϋ τζέϊμς Σταρ διακόπηκε άπότομα μόλις διά6ασε αύτο το δεύτερο γράμμα, το έντελώς άντίitετο με το πρώτο.

«Τί itέλει να πη αύτό;» άναρωτή{}ηκε. Ό Τζέϊμς Σταρ ξανάπιασε τον μισοσχισμένο φάκελ

λο. Καl αύτός, δπως καl ό dλλος, εφερε σφραγίδα τοϋ ταχυδρομείου της 'Αμπερφόϋλ. Καl τα δύο γράμματα, λοιπόν, εφυγαν άπο το ίδ-ιο σημείο της Κομητείας Στίρλιγκ. Καl προφανώς το δεύτερο δεν το εΙχε στείλει ό γερο -Φόρντ. Πιitανον δε ό συντάκτης του να μη γνώριζε το μυστικο τοϋ έργοδηγοϋ, άφοϋ ρητα εφερνε άντίρρησι στην πρόσκληση τοϋ μηχανικού στο πηγάδι Γιαρόου.

Ν α 1jταν άλήitεια δμως, δτι ή πρώτη πρόσκληση 1jταν χωρlς άντικείμενο; Καl δτι δεν ήitελαν να ένοχλήσουν'tον Τζέ'ίμς Σταρ για κάτι περιττό, η άνύπαρκτο; ·Ή μήπως βρισκόταν στην μέση μια κακοποιος ένέργεια στα σχέδια τοϋ Σιμον Φόρντ;

Νά τί άπασχολοϋσε τώρα τον Τζέ'ίμς Στάρ, ϋστερα άπο εναν οοριμο συλλογισμο ΠΟ'U εlχε κάνει. Αύτη ή άντίitεσις ποiι ύπfιρχε άνάμεσα στα δύο γράμματα, τοϋ ζωήρεψε την περιέργεια καl τώρα ήitελε περισσότερο να φύγη καl να πάη στο πηγάδι Γιαρόου . ., Άλλωστε liν σε δλ' αύτα δεν ύπfιρχε παρα μια κατεργαριά, πάλι dξιζε τον κόπο το ταξίδι, για να βε6αιω{}η. ιοπωσδήποτε ό Τζέ'ίμς Σταρ πίστευε περισσότερο το πρώτο γράμμα. Καl τοϋτο γιατl το δεύτερο 1jταν άνυπόγραφο.

«Βέ6αια, άφοϋ πάει να έπηρεάση την άπόφασή μου, σκέφ{}ηκε, σημαίνει δτι ή πρόσκληση τοϋ Σιμον Φορντ άφορα κάτι το σο6αρό. Αϋριο, λοιπόν, itα εlμαι συνεπi]ς στο ραντε6οiι ποiι μοϋ όρίζει».

Το ίδιο βράδυ ό Τζέ'ίμς Σταρ εκαμε τlς προετοιμα-

Ο ΜΗΧΑΚΙΙ\ΟΣ fΠΟΨΊΑΖΕΤΑΙ 15

σίες της άναχωρήσεώς του. Και έπειδη πιΗ-ανον ή άπουσία του να παρατεινόταν μερικες ήμέρες, είδοποίησε με γράμμα τον Σερ Ο. 'Έλφιστον, πρόεδρο τού Βασιλικού 'Ινστιτούτου, οτι δεν {}α μπορούσε να παρευρε&η στην προσεχfι συνεδρίαση τού Συμδουλίου. 'Επίσης φρόντισε ν' άπαλλαγη άπο δύο - τρείς ύποΗ-έσεις που {}α mρεπε να τον άπασχολt1σουν αύτη τfιν έδδομάδα. Κατόπιν, άφού παράγγειλε στον ύπηρέτη του να τού έτοιμάση το σάκκο του, mεσε και κοιμή-θηκε.

Το aλλο πρωί στις πέντε ό Τζέ"ίμς Σταρ πήδησε κάτω άπο το κρεδδάτι, ντύ-θηκε ζεστά, γιατι ε:tανε κρύο, κι' aφησε το σπίτι του της Κανουγκέίτ για να πάρη στiιν άποδά{}ρσ Γκράντον το άτμοκίνητο πλοίο που σε τρείς ώρες {}' άνάπλεε τον ποτσμο- κανάλι Φορ{} ώς την Κομητεία Στίρλιγκ.

Για πρώτη φορα ϊσως ό Τζέίμς Σταρ διέσχιζε την Κανουγκέ"ίτ - τον κύριο και ξακουστο αύτον δρόμο τού Έδιμδούργου χωρις να γυρίση να κοιτάξη το Χόλυρουντ, σύτο το άνάκτορο τών παλιών άρχόντων της Σκωτίας, με ταuς γραφικαuς φρουρούς του.

Σε λίγα λεπτα ό Τζέ"ίμς Σταρ εφτανε στον κεντρικο σιδηροδρομικο ι:JταΗ-μο και το τραίνο τον άποδίδαζε σε μιάμιση ώρα στο Ν ιού Χέδεν, Ενα ώραίο χωριο ψαράδων που άπείχε Ενα μίλι άπο το Λέϊ{} που σχηματίζει το λιμάνι τού Έδιμδούργου. 'Εδώ τα πλοία fjσαν άγκυροδολημένα στη σειρά. 'Εκείνη η1 στιγμη ενα άπ' αύτα έτοιμαζόταν ν' άποπλεύση. Το φουγάρο του εδγαζε πυκνο μαύρο καπνο και οί μηχανές του μούγκριζαν. Με το σφύριγμα δε της σειρt1νας του, οί λίγοι καΗ-υστερημένοι έπιδάτες aρχισαν να τρέχουν στην προκυμαία ... Οί περισσότεροι fjσαν εμποροι και δημόσιοι ύπάλληλοι και διακρίνονταν άπο το vrύσιμό τους.

Ό Τζέ"ίμς Σταρ δεν fjταν ό τελευταίος που έπιδιδάστηκε στο πλοίο. Μολονότι ή βροχη fjταν ραγδαία, κανεlς άπο τους έπιδάτες δεν ζήτησε καταφύγιο στα καρε τού βα-

16 ΜΑΥΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

ποριου. 'Όλοι εμειναν στη γέφυρα τυλιγμένοι στ' άδιά-6ροχά τους. Μερικοl ζεσταίνονταν με μερικες γουλιες ού'ίσκυ ΠΟ'U επιναν άπο τα μικρα πλακε μπουκάλια τους.

Σε λίγο άντήχησε καl το τελευταίο σφύρι γ μα. tH aγκυρα τρα6ήχτηκε έπάνω, καl το καρά6ι σαλπάρησε. Το ταξίδι 8-α ηταν σύντομο, έκτος aν επιανε σκάλα στα διάφορα μικρα λιμάνια τijς άκτijς. Ό Τζέιμς Στάρ, που βρισκόταν κάτω άπο μια σκάλα για να προστατεύεται άπο την βροχή, δεν εδειχνε το έλάχιστο ένδιαφέρον για την κίνηση τών aλλων έπι6ατών η στο άγνάντεμα του όρίζοντα. 'Αντίitετα άνησυχοϊJσε μήπως καl προκαλέση την προσοχη κανενος έπι6άτου. Γιατl πιitανον ό άποστολευς τοϋ δευτέρου γράμματος να βρισκόταν στο πλοίο. tΩστόσο ό μηχανικος δεν ετυχε να συλλά6η κανένα ύποπτο βλέμμα.

Το βαπόρι- «Πρίγκιψ τijς Ούαλλίας»- άφήνοντας το λιμάνι Γκράντον τρά6ηξε προς το στενο που χωρίζει τlς δύο aκρες τοϋ Σάουit Κουηνσφέρρυ καl Noρit Κουηνσφέρρυ πέρα άπο το όποίο ό πλωτος ποταμος Φορit σχηματίζει κάτι σaν μια λίμνη, κατάλληλη για πλοία τών 100 τόννων. 'Ανάμεσα στlς όμίχλες του βάitους φαίνονταν σε μικρα ξέφωτα οί χιονισμένες κορυφες τών Βουνών Γκράμπιαν.

Δεν aργησε το ποταμόπλοιο να χάση τη 8-έα του χωριού 'Αμπερντουρ καl του νησιού Χολμ που στεφανωνόταν άπο τα έρείπια ένος μοναστηριού του 12ου αίώνα, καl τέλος της νησίδας Γκαρ6ί. Διέσχισε το στενο τijς Κουηνσφέρρυ, aφησε άριστερα τον πύργο του Ροσέit, πέρασε το κάστρο του Μπλάκνις που ηταν πάντοτε ώχυρωμένο, καl εφτασε στ-ο λιμάνι του Τσάρλεστον. tH σειρήνα του πλοίου Ύ]χησε ξανά.

Ό καιρος ηταν άκόμα πολυ aσχημος. Καl ή βροχη καitrος μαστιγωνόταν άπο τον aνεμο, διπλασίαζε την όρμή της. Ό Τζέίμς Στaρ ενοιω3ε μιaν εντονη άνησυχία. Θα βρισκόταν στο ραντε6ού του ό γιος του Σιμον Φόρντ; Το γνώριζε άπο πείρα. Οί άν/tρακωρύχοι, συνηitισμένοι

18 ΜΑrΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

στη βα{}ειa γαλήνη τών ύπογείων στοών, άντιμετώπιζαν με μεγαλύτερη δυσφορία τον aσχημο καιρο και γενικa τις καιρικες άνωμαλίες. 'Απο τον σιδηροδρομικο στα{}μο του Κάλλαντερ ώς την τάφρο της Ντοσaρτ και στο πηγάδι Γιαρόου ifπρεπε νa ύπολογίζη μιa άπόσταση τέσσερα μίλια. 'Εκεί, λοιπόν, {}Ο; βρίσκονταν τα δικαιολογητικa τijς τυχον κα{}υστερήσεως του γιου του έργοδηγου. Κά{}ε τόσο δμως ό μηχανικος άνησυχούσε με τη σκέψη δτι το ραντεδοiι τού πρώτου γράμματος άκυρωνόταν άπο το δεύτερο. Αύτη ηταν ή πιο μεγάλη του σκοτούρα.

ιοπωσδήποτε αν ό Χάρρυ Φορντ δεν βρισκόταν έκεί με την aφιξι του τραίνου, ό Τζέ'ίμς Στaρ εΙχε πάρει άπόφασι νa πάη μόνος στην τάφρο Ντοσάρτ. Κι' αν χρειαζόταν, ώς το χωριο τijς 'Αμπερφόϋλ. 'Εκεί άσφαλώς {}Ο; μά{}αινε νέα γιa τον Σιμον Φορντ και κυρίως σε ποιο μέρος κατοικούσε τον τελευταίο καιρό.

</0 Πρίγκιψ τijς Ούαλλίαρ, σήκωνε μεγάλα κύματα και οί έπιδάτες δεν εδλεπαν τίποτα πέρα άπο τις δύο οχ{}ες τού ποταμού, οϋτε και τa χωριa Τίρπι και Τόριμπαν. 'Επίσης το μικρο λιμάνι τού Μπούννες χανόταν μέσα στην όμίχλη. Το βαπόρι σταμάτησε στην 'Αλλόα γιa νa βγουν μερικοι έπιδάτες. Ή καρδιa τού Τζέϊμς Στaρ σφιγγόταν κα{}οος διάδαινε, επειτα άπο άπουσία 10 χρόνων σχεδόν, άπο αύτη τη μικρη πόλι, εδρα έκμεταλλεύσεως σημαντικών άν{}ρακωρυχείων, που συντηρούσαν πάντοτε εναν πολυάρι{}μο πλη{}υσμο άν{}ρακωρύχων. ιΗ φαντασία του τον παράσερνε σ' έκείνο το ύπέδαφος που ή σκαπάνη τών μιναδόρων εσκαδε άκόμα με μεγάλο κέρδος. Αύτa τa άν{}ρακωρυχεία τijς 'Αλλόα, οχεδΟν γειτονικa μ' έκείνα τijς 'Αμπερφόϋλ, έξακολου{}ούσαν να πλουτίζουν την κομητεία. 'Ενώ τα γειτονικa κοιτάσματα τού aν{}ρακος, έξαντλημένα άπο χρόνια, δεν άπασχολούσαν πια οϋτε εναν . , εργατη.

Το άτμόπλοιο, άφήνοντας την 'Αλλόα, χά{}ηκε στlς διάφορες βόλτες που κάνει το κανάλι Φορ{} σε μια δια-

ΤΟ rΠΕΔΑΦΟΣ TOr HNQMENOr ΒΑΣΙΛΕΙΟr 19

δρομη δεκαεννια μίλια, και πέρασε γρήγορα άνάμεσα άπο τα μεγάλα δέντρα που ύψώνονταν στις δυο οχftες.

Μόλις το πλοίο πλεύρισε στην προκυμαία της Στίρλιγκ, ό μηχανικο; πήδησε στο εδαφος. Και σε πέντε λε:τττa ε(pftασε στο σι~ηροδρομικο σταftμό. Μετ& μια &ιρα δέ, κατέβηκε άπο το τραίνο στο Κάλλαντερ, μια κωμόπολη στην άριστερη οχ{tη τού Τέιft.

'Εκεί, μπρος στον στα~μό, περίμενε ενας νέος που μόλις εlδε άπο μακρυa τον μηχανικό, τον πλησίασε.

τΗ ταν ό Χάρρυ, ό γιος του Σιμον Φόρντ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Τό ύπέοιχφος τοu Ήνωμ.ένου Βιχσ~λείου

Για νa όλοκληρώσουμε την άφήγησή μας σ' αύτο το άνάγνωσμα, fta πρέπει να πούμε μερικα λόγια για την καταγωγη τοίί γαιά~ρακα.

Σε γεωλογικες έποχές, οταν ό πλανήτης μας βρισκόταν άκόμα στο σχηματισμό του, περι6αλλόtαν dπο μια πυΚVll άτμόσφαιρα ΠΟτισμένη με ύδρατμους και άνftρακικον όξύ. Σι γa - σι γa αύτοι οί ύδρατμοι συμπυκνώ{tηκαν και μετε6λή{tηκαν σε συνεχείς και ραγδαίες βροχές. Πράγματι το νερο ήταν ενα ύγρο στοιχείο με άνθ-ρακικο όξυ που επεφτε στον άσχημάτιστο άκόμα πλανήτη και έπηρεαζόταν άπο τις ftερμοκρασίες, τlς έσωτερικες και τις εξωτερικές: δηλαδη tοίί 'Ήλιου και tών έγκάτων της γη;. Τόtε ό φλοιός της, έπειδη δεν ήταν τόσο πυκνος και σκληρός, aφηνε το νερο νa διαποτίζεται άπο tους πόρους του. ''Έτσι δημιουργή{tηκε μία βλάστηση ύποτυπώδης σαν κι' αύτην που παρατηρείται σήμερα στην έπιφάνεια πλανητών κατωτέρων, οπως της' Αφροδίτης η τοίί Έρμη, που βρίσκονται πιο κοντa στον 'Ήλιο.

Τότε το εδαφος tών 'Ηπείρων που άκόμα δεν ήtαν

20 ΜΑΙΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

διαμορφωμένο, καλύφθηκε άπο άπέραντα δάση. ΚαΙ. το άνftρακικο όξύ, πρόσφορο στην άνάπτυξή του στο βασίλειο του φυτικού κόσμου, άφftονοίίσ'ε. 'Επίσης τα φυτα άναπτύχ{}ηκαν σε δενδροειδη σχηματισμό. Δεν ύπηρχε οϋτε f.να εΙδος φυτοίί. Παντού πελώρια δένδρα, χωρ\.ς λουλούδια, χωρlς καρπσuς καl με μια μονότονη έμφάνιση ποiι δεν {}α μπορούσαν να έπαρκέσουν στη διατροφη κανενος ζωντανού οντος. Ή γη δεν fjταν άκόμα ετοιμη για την παρουσίαση του ζωικού βασιλείου.

Αύτη ύπηρξε ή σύσταση αύτών τών προκατακλυσμιαίων δασών. 'Επικρατούσαν δε ώρισμένα είδη δένδρων με τερατώδη έμφάνιση, ϋψος 25 καl 30 μέτρων, καl πλάτος στη βάση τους το ενα μέτρο. Γενικα εΙχαν γιγάντιες διαστάσεις. Δείγματα έκείνων των δένδρων βρέftηκαν σε πετράψατα, στα όρυχεϊα του Σεν 'Ετιέν, στη Γαλλία. 'Όλα fjσαν τότε φυτα μεγαλειώδη ποiι δεν {}α άναγνωρίση κανεlς άνάλογα παρα άνάμεσα στα πιο ταπεινα είδη της κατοικ1]σιμης γης. Τέτοια ήσαν σε μικρη παραλλαγη στο εlδος τους. άλλα πελώρια στην άνάπτυξή τους, τα φυτα ποiι σύν&εταν άποκλειστικα τα δάση έκείvης της έποχης.

τα δένδρα, λοιπόν, έκείνα, τρύπωναν τlς ρίζες τους μέσα σ' ενα άπέραντο λαγούμι, ποiι ύγραινόταν στο βάftος άπο την άνάμ~ιξι του γλυκού νερού, με το νερο της ftάλασσας. 'Αφομοίωναν δε aπληστα και άχόρταγα τον aνftρακα ποiι άπορροφοίίσαν άπο την άτμόσφαιρα σι γα- σιγα καl σε άκά{}αρτη άκόμα κατάσταση για τη λειτουργία της ζωης. 'Καl μπορούμε να ποίίμε δτι fjσαν προωρισμένα να το άπο{}ηκεύουν σε μορφη aνftρακος μέσα στα εγκατα της γης.

Πράγματι fjταν ή σεισμογενf]ς έποχή. Σεισμοl ποiι τοiις προξενούσαν οί έσωτερικες άνακατατάξεις τοίί πυρήνα της σφαίρας μας καl ή έπενέργεια τοίί πλουτωνίου, ποiι τροποποιούσαν ετσι άπότομα τα άστα&η άκόμα στρώματα της γή"ίvης έπιφανείας. 'Εδώ έξογκώσεις ποiι γίνονταν βουνά. 'Εκεί βάραftρα ποiι επρεπε να καλυφ{}οίίν άπο .Q_ 'λ ' > I κ ' I <λ I λ δ I β···Q'ζ υα ασοΈς και ωκεανους. αι τοτε ο οκ ηρα αση υυι ον-

ΤΟ rΠΕΔΑΦΟ.Σ TOr HNQMENOr ΒΑ.ΣΙΛΕΙΟr 21

ταν μέσα στον γή'ίνο φλοιό, στα μετακινούμενα στρώματα, rοσπου να βροίίν Ενα σημείο στηρίξεως. 'Όπως ~ταν το πρωτόγονο εδαφος τών γρανιτωδών βράχων.

Πράγματι ετσι παρουσιάζεται, σύμφωνα με αύτη την τάξη το γεωλογικο οικοδόμημα στα εγκατα της ύδρογείου: Πρώτα εΙναι το άρχικο εδαφος ποiι επικά{}εται στο εδαφος τών έπιχωμάτων σε σύν{}εση με έδάφη άρχέγονα. Κατόπιν τα δευτερεύοντα έδάφη ποiι τα άν{}ρακοφόρα στρώματα καταλαμ6άνουν το κατώτερο μέρος. 'Ακολου{}οϋν τα εδάφη τοϋ τρίτου στρώματος. Και άπο πάνω τα εδάφη τών παλιών και νέων καταρρεύσεων.

'Εκείνη την έποχή, τα νερά, ποiι καμμια κοίτη δεν τα - ,, ''~ , , ' συγκρατουσε ακομα και που η συμπυκνωση παραγοταν σ

δλα τα σημεία της ύδρογείου, κατρακυλούσαν και άποσποϋσαν άπο τοiις βράχους, ποiι δεν ε{χαν τελείως σχηματίσει την σύν{}εσή τους, δλα τα γεωλογικα στοιχεία τους. ·Έφταναν πάνω άπΟ τα δάση άφήνοντας έκεί δλα τα στοιχεία αύτών τών έδαφών ποiι {}α επικά{}ονταν στο άν{}ρακοφόρο εδαφος. Με τον καιρο -και οί χρονικες περίοδοι λογαριάζονταν με έκατομμύρια χρόνια- αύτα τα έδάφη σκληρύνονταν, σωρεύονταν και περιέκλειναν ολη τη μάζα τών δασών.

Τί συνέ6η, λοιπόν, μέσα σ' αύτον τον τεράστιο χώρο δπου μαζεύτηκε ή φυτικη αύτfι ϋλη, ή βυ{}ισμένη σε ποικίλα βά{}η; Μια πραγματικη χημικη έπενέργεια, κάτι σαν άπόσταξη. 'Όλο το κάρ6ουνο ποiι περιείχαν τα δάση καλλιεργή{}ηκε και σιγα- σι γα σχηματίστηκε ό γαιάν{}ρακας κάτω άπο τfιν διπλη έπίδραση μιας πελώριας πιέσεως και τijς μεγάλης {}ερμοκρασίας που τfιν πρόσφεραν οί έσωτε-

, ' - ' 'Τ , '"' ' ρικες φωτιες του πυρηνα που ησαν τοσο κοντα εκεινη την

έποχή. "Ετσι με αύτη τfιν άργή, άλλα άσυγκράτητη, άντίδρα

ση, αύτο το κα{}εστοος το ύποκατέστησε Ενα aλλο. Ό φυτικος κόσμος μεταμορφώ{}ηκε σε όρυκτό. "'Ολ' αύτα τα φυτα ποiι εΙχαν ζήσει την φυτικη ζωη κάτω άπο τfιν χυ-


μώδη δραστηριότητά τους τών πρώτων ήμερών, τώρα άπολι{}ώ{}ηκαν. Μερικες άπο τlς ούσίες που άποκλείστηκαν μέσα σ' αύτον τον τεράστιο φυτικο χώρο, που δεν ε{χαν έντελώς μετασχηματισ{}η, aφηναν τ' άποτυπώματά τους σε άλλα προίόντα που ε{χαν όρυκτοποιη&η πιο σύντομα. ταπίεσαν δε αύτα με μια - aς πούμε - ύδραυλικη πίεση άνυπολογίστου δυνάμεως. Συγχρόνως όργανισμοl της {}άλασσας, μαλάκια, οστρακα, ώς καl ψάρια, παρασυρμένα άπο τα νερά, άφησαν στον aνθρακα, που άκόμα ήταν τρυφερός,

' _cι ' , , , , ' .n. ' , 'δ 'Ο το καυαρο αποτυπωμα τους σε μια uαυμασια απο οση. -φείλουμε ώστόσο να παρατηρήσουμε πως δλ' αύτα τα φυτα που τ' άποτυπώματά τους βρέ{}ηκαν, άνήκουν σε είδη που σήμερα διατηρούνται σε τροπικες ζώνες της γης. Μπορεί λοιπόν, να συμπεράνη κανεlς πι:Ος έκείνη την έποχη ή ψηλη {}ερμοκρσσία, ήταν ή ίδια σε δλη τη γη, άδιάφορο aν προερχόταν άπο τα ρεύματα τών {}ερμών ύδάτων η άπο τlς φωτιες τών έγκάτων. 'Έτσι έξηγείται ό σχηματισμος άν{}ρακοφόρων κοιτασμάτων κάτω άπο δλα τα γήϊνα γεωγραφικα πλάτη.

Ή πίεση πάντως φαίνεται να επαιξε εναν σημαντικο ρόλο στον σχηματισμο αύτών τών άνθρακοφόρων κοιτασμάτων. Πράγματι, άνάλογα με τον βα{}μο δυνάμεως που εχουν, χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία. 'Έτσι στα πιο χαμηλα στρώματα τού ύπεδάφους παρουσιάζεται ό άν{}ρακίτης, πού, έπειδη εlναι τελείως σχεδΟν στερημένος άπο έξατμίσιμη ύλη, περιέχει την πιο μεγάλη ποσότητα aν{}ρακος. Στα πιο ψηλα στρώματα παρουσιάζονται άντί{}ετα ό λιγνίτης καl ό ξυλάνθραξ, δπου ή ποσότητα τού γαιάνθρακα εlναι άπείρως μικρότερη. 'Ανάμεσα σε αύτα τα δύο στρώματα καl άνάλογα με τον βα{}μο πιέσεως που εχουν ύποστη, συναντώνται φλέδες γραφίτη. 'Έτσι, λοιπόν, ή προέλευση τών άν{}ρακωρυχείων σε μερικα σημεία της ύδρογείου που άνακαλύφ{}ησαν, ε{ναι ή έξης: Καταδρόχ{}ιση μέσα στην τεράστια τάφρο της γης μεγάλων δασών της γεωλογικης έποχης. Κατόπιν όρυκτοποίηση τών φυ-

ΤΟ lΏΕΔΑΦΟΣ TOf HNQMENOf ΒΑΣΙΛΕΙΟr 23

τών, που πέτυχε με τον καιρό, κάτω άπο την έπίδραση της πιέσεως καl της fl'ερμότητος καl κάτω άπο την ένέργεια του άν{}ρακικου όξέως.

Ώστόσο ή φύση ποiι συνήfl'ως εlναι τόσο fl'αυματουργη δεν καταπλάκωσε άρκετa δάση γιa μιa κατανάλωση ποiι νa φτάνη γιa μερικες χιλιάδες χρόνια. "Ετσι το κάρ-6ουνο fl'a λείψη μιa μέρα. Α'\Jτο εlναι βέ6αιο. Στlς μηχανές, λοιπόν, δλου του κόσμου fl'a έπι6λη&η μιa άκινησία, aν συμ6η καl δεν άντικαταστήση το κάρ6ουνο κανένα άλλο καύσιμο. Φυσικa ύπάρχουν πολλa άν{}ρακωρυχεία σε δλον τον κόσμο, άλλa κι' αυτα με τον καιρο fl'a έξαντληfl'ουν. 'Επόμενο, λοιπόν, ή άνακάλυψη ένος νέου άν{}ρακωρυχείου στο ύπέδαφος του 'Ηνωμένου Βασιλείου νa 1jταν ενα σημαντικο γεγονός.

Μήπως τότε, ή έπαφη που έπεζήτησε ό Σιμον Φόρντ, εlχε σχέση με α'\Jτο το ζήτημα; Αυτη την άπορία εlχε ό Τζέίμς Στaρ καl α'\Jτο ηfl'ελε νa έλπίζη.

Με μιa λέξη μήπως ύπrjρχε καμμιa άνεξερεύνητη περιοχη σ' αυτες τlς μαύρες 'Ινδίες- δπως τlς ώνόμαζανποiι Επρεπε νa κατακτήσουν; Α'\Jτο ηfl'ελε νa το πιστεύη.

Το δεύτερο γράμμα εlχε ξεστρατίσει, δμως, τlς ίδέες του πάνω σε α'\Jτο το fl'έμα. Ma τώρα οϋτε ποiι το λογάριαζε. "Άλλωστε ό γιος του γερο - έργοδηγου βρισκόταν έδώ καl τον περίμενε στο καfl'ωρισμένο ραντε6ού. Το άνώνυμο γράμμα, λοιπόν, δεν εlχε καμμιa άξία.

τη στιγμη που ό μηχανικος εκανε το πρώτο βημα στην πλατφόρμα του σταfl'μοίJ, ό νεαρος Φορντ προχώρησε προς το μέρος του.

- Εlσαι ό Χάρρυ Φόρντ; τον ρώτησε ζωηρa ό Τζέϊμς Στaρ χωρlς άλλη κου6έντα. -Μάλιστα, κύριε Στάρ. - Δεν fl'a σε άναγνώριζα, παιδί μου. "Τστερα άπο τό-

σα χρόνια εγινες σωστος άνδρας! -'Εγι:Ο δμως σάς άναγνώρισα, άπάντησε ό νεαρος άν-

3-ρακωρύχος που κρατούσε το καπέλλο του στο χέρι. Δεν


άλλάξατε κα{}όλου, κύριε. Εlστε ό ίδιος, δπως τότε παu με άγκαλιάσατε καl με άποχαιρετήσατε στην τάφρο Ντοσάρτ! Αύτη ή σκηνη της ζωης μου δεν πρόκειται ποτε να σδήση άπο το μυαλό ~ου.

- Φόρεσε το καπέλλο σου, Χάρρυ, εlπε ό μηχανικός. Βρέχει άγρια καl ή εύγένεια δεν πρέπει να φτάση ώς το συνάχι.

- Θέλετε να στα{}ουμε κάπου vια να μη βρεχόμαστε, κύριε; -"Οχι, Χάρρυ. ~ο καιρος δεν πρόκειται ν' άλλάξη.

Θα βρέχη δλη την ήμέρα καί. .. βιάζομαι. "Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν. -'Όπως {}έλετε κύριε, άποκρί{}ηκε ό νεαρός. - Πές μου, Χάρρυ. Τί κάνει ό πατέρας σου; Εlναι

καλά; - Πολiι καλά, κύριε Στάρ. -Και ή μητέρα σου; -Και ή μητέρα πολiι καλά, κύριε. -

10 πατέρας σου μου εγραψε νάρ{}ω να τον βρώ στο πηγάδι Γιαρόου; -"Όχι, κύριε, ό πατέρας μου. Έγω σας εγραψα.

,..... , tl , "Ελ 1!. ' tl δ , , - ~ερεις ομως κατι;... αuα κι ενα ευτερο γραμμα.

Και σ' αύτο μου άκύρωναν το ραντε6οiι του πρώτου ... Ποιος το 8στειλε αύτό; ~ο πατέρας σου;

"'Ο ' Σ ' ' ' t ' - χι, κυριε ταρ, απαντησε ο νεαρος.

-~Ωραία, εκαμε ό Τζέϊμς Στάρ. Και δεν εδωσε συνέ-χεια στη συζήτησι για το aνώνυμο γράμμα.

Σε λίγο δμως ρώτησε: -Μπορείς να με πληροφορήσης τί άκρι6ώς με {}έλει ό

γέρο Σιμόν; - Αύτό, κύριε Στάρ, {}α μου έπιτρέψετε να μη σας το

πώ. Θα σας μιλήση ό ίδιος ό πατέρας μου. -Το ξέρεις δμως έσύ; - Ν αί, ξέρω τί σας {}έλει. -Πάει καλά, Χάρρυ ... Δεν έπιμένω ... Δρόμο, λοιπόν,

Η ΤΑΦΡΟΣ ΝΤΟΣΑΡΤ 25

γιατι βιάζομαι να τα πώ με τον πατέρα σου. 'Αλήitεια ποϋ μένει;

- Μέσα στο άνitρακωρυχείο. -Πώς! Μέσα στfιν τάφρο Ντοσάρτ; -Μάλιστα, κύριε Στάρ, άποκρί&ηκε ό Χάρρυ Φόρντ. -Τότε, λοιπόν, ή οίκογένειά σου δεν έγκατέλειψε το

παλιο άνitρακωρυχείο άπο τότε που διεκόπησαν έκεί οί έργασίες;

- Οϋτε μια μέρα, κύριε Στάρ. Ξέρετε τον πατέρα. 'Εκεί δπου γεννή&ηκε, έκεί {}έλει να πεitάvη! -Το καταλαδαίνω αύτό, Χάρρυ. Το καταλαδαίνω.

Στο άνitρακωρυχείο του! Και ό Τζέίμς Σταρ άκολουitώντας τον νεαρο Φόρντ,

κατευ&ύν&ηκε προς τον δρόμο ΠΟ'U ώδηγοϋσε στο άνitρακωρυχείο. Και μετα δέκα λεπτα άφηναν και οί δυο πίσω τους την κωμόπολη Κάλλαντερ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

,Η τdφpος Ντοσ~pτ

Ό Χάρρυ Φορντ ηταν ένας νέος 25 χρόνων. Εύρωστος καl καλοσχηματισμένος. 1Η φυσιογνωμία του ηταν λίγο σοδαρη καΙ ή στάση του, τις περισσότερες φορές, στοχαστική. 'Απο την παιδική του ήλικία οί συνομήλικοί του τον ξεχώριζαν για την συμπεριφορά του αύτή! τα χαρα-

, , ', β_ll' 'λ, κτηριστικα του κανονικα, τα ματια του αuεια και γ υκα,

τα μαλλιά του πολiι σκληρά, μάλλον καστανα παρα ξαν{}ά. Μαζl. δε με τη φυσικη γοητεία τής προσωπικότητάς του, δλα συνέτειναν καl συνεργούσαν για να κάνουν τον τέλειο τύπο τοϋ Σκωτσέζου. Σκληραγωγημένος άπο παιδι στη δουλεια τοϋ άνitρακωρύχου, ηταν συγχρόνως κι' ένας τίμιος καΙ. γενναίος συνάδελφος καl φίλος. Με όδηγο καl παράδειγμα τον πατέρα του, με την ώ&ηση τών έν-


στίκτων του, είχε δουλέψει καl είχε διδαχ8η άπΟ νωρlς σε μια ήλικία μα&ητευομένου. Είχε φτάσει στο σημείο να γίνη κάποιος- ενας άπο ταuς πρώτους στην οίκογένειά του, στη δουλειά του και στην κοινωνία του- σε μια χώρα που δεν εχει λίγους άμα8εϊς. "Αν, κατα τα πρώτα χρόνια της έφη6είας του, ή σκαπάνη δεν άφησε το χέρι του Χάρρυ Φόρντ, τουλάχιστον ό νεαρος άν{}ρακωρύχος δεν άργησέ ν' άποκτήση τις έπαρκείς γνώσεις γιa να φτάση στην ίεραρχία του άν8ρακωρυχείου. Και 8α διαδεχόταν άσφαλώς την {}έση του πατέρα του ώς έργοδηγος της τάφρου Ντοσάρτ, aν το άν{}ρακωρυχεϊο δεν έγκαταλειπόταν.

tO Τζέ'ίμς Σταρ Ιjταν άκόμα ενας καλΟς πεζοπόρος, ώστόσο δεν {}' άκολου8ούσε εϋκολα τον όδηγό του, aν έκείνος τάχυνε το βημα του!

(Η βροχη Επεφτε, λοιπόν, μΕ λιγώτερη σφοδρότητα καl οί μεγάλες σταγόνες σκόρπιζαν πριν πέσουν στο εδαφος. ΤΗσαν μάλλον ριπΕς ύγρασίας που ετρεχαν στην άτμόσφαιρα.

Ό Χάρρυ Φορντ και ό τζέ'ίμς Σταρ άκολου8ουσαν την άριστερη πλευρα του ποταμού ώς δυΟ χιλιόμετρα σχεδόν. Ό νεαρος όδηγος κρατούσε την βαλίτσα τού μηχανικού. 'Αφού πέρασαν την άμμουδιά, πηραν εναν δρόμο που χανόταν μέσα σε μεγάλα δένδρα. Μεγάλα λι6άδια έκτείνονταν άπο την μια ώς την άλλη άκρη, γύρω άπο φάρμες χωρισμένες καl ερημες. Μερικα κοπάδια ει>οσκαν ησuχα, στο πάντοτε πράσινο χορτάρι, στα χαμηλα αύτα έδάφη της Σκωτίας. 'Εδώ άγελάδες, έκεί πρό6ατα. Κανένας βοσκος δεν φαινόταν να τα προσέχη. Θα -ljταν ομως χωρις r!μφι6ολία κρυμμένος σε κανένα δέντρο ... τα μαντρόσκυλα aλλωστε κυκλοφορούσαν με τ' αύτια τεντωμένα, ετοιμα σε κά8ε στιγμη νa γαυγίσουν καl να όρμήι:Jουν.

Το πηγάδι Γιαρόου 6ρισκόταν εξι χιλιόμετρα περί;του άπο την κωμόπολη Κάλλαντερ. (Ο τζέίμς Στάρ, συγ-


κεντρωμένος στις σκέψεις του και στον ηχο τών βημάτων, δεν άφηνε το βλέμμα του νa τριγυρίζη καl νa έντυπωσιάζεται aπο την μαγεία της ύπαίitρου. Εlχε νa δη την περιοΧΊl έδώ και δέκα χρόνια. 'Απο τότε που και ό τελε•Jταίος τόννος το κάρβουνο aπο τ' aν{}ρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ είχε φορτωitη στa βαγόνια του τραίνου της Γλασκώδης.

Ί-Ι aγροτικη ζοη) ε[χε aντικαταστήσει τώρα την πάντοτε itορυ6ώδη και δραστήρια βιομηχανικη ζωή. CH aντίitεση ηταν πιο χτυπητη τον χειμώνα, που ή aγροτικη κίνηση ηταν μειωμένη, aσήμαντη. "Αλλοτε ομως καl δλες τlς έποχές, ό πλη{}υσμο; τών aν{}ρακωρύχων πάνω καl κάτω aπο την έπιφάνεια του έδάφους, ζωήρευε α\ιτο το μέρος. τα μεγάλα άμάξια με το κάρδουνο διά6αιναν μέρα καl νύχτα. Οί γραμμες που τώρα ηταν itαμμένες στη σκουριά τους, γυάλιζαν κάτω aπο το βάρος τών βαγονιών. Τώρα οί χωματόδρομοι ησαν ερημοι, καl τa μονοπάτια aπ' οπου περνούσαν άνitρωποι και βαγόνια με κάρδουνο, δεν ύπηρχαν πιά. Εlχαν έξαφανιστη aπο την άχρησία τους καl εlχαν καλυφ{}η aπο την άγρια βλάστηση.

Ό μηχανικός παρατηρούσε ετσι γύρω του με itλίψη, σταματώντας κάitε λίγο γιa νa πάρη aνάσα. 'Αφουγκράστηκε. Ή aτμόσφαιρα δεν γέμιζε πια με μακρυνες σφυριξιες και με τον Μρυ6ο τών μηχανών καl τών βαγονιών. Στον όρίζοντα κανένας καπνος aπο έκείνους ποiι ύπάρχουν σε βιομηχανικες περιοχες και συμπλέκονται η συγχωνεύονται με τa μεγάλα σύννεφα. Το εδαφος που άλλοτε ηταν στρωμένο καl βρώμικο άπο την καρ6ουνόσκονη, παρουσίαζε τώρα μιa φυσικη καitαρότητα που τα μάτια του Τζέ'ίμς Στaρ δεν την εlχαν μάitει.

'Όταν ό μηχανικος σταμάτησε, σταμάτησε και ό Χάρρυ Φόρντ. Ό νεαρος aν{}ρακωρύχσς περίμενε σιωπηλός, 'Ένοιωitε καλα τί συνέ6αινε στο μυαλο του μηχανικού καl μοιραζόταν μαζί του αυτη την έντύπωση.

- Ν αί, Χάρρυ, δλα εχουν aλλάξει, εlπε ό Τζέ"ίμς Στάρ.


ΤΗταν φυσικο νa έξαντλη{}'οίίν μιa μέρα οί {}'ησ'αυροι της γης. Νοσταλγείς έκείνη την έποχή, ε; -Τη νοσταλγώ, κ. Στάρ, άπάντησε ό Χάρρυ.

Μολονότι έκ φύσεως ψύχραιμος και άδιάφορος, ό μηχανικος συγκινή{}'ηκε άπο το {}'λι6ερο {}'έαμα ποiι παρουσίαζε ή έγκαταλελειμμένη έγκατάσταση. 'Έμοιαζε με το σκελετο ένος ζωντανοίί όργανισμοίί.

Σaν f.να μεγάλο κάδρο, πλαισιωμένο άπο μερικa άσ{}'ενικa δέντρα, το εδαφος χανόταν άκόμα κάτω άπο την καρ6ουνόσκονη. Δεν ε6λεπε ομως κανεις που{}'ενa το κάρ-6ουνο.

Σχεδον σταμάτησε και ή βροχη οταν εφτασαν στο πηγάδι Γιαρόου.

-Ή έρήμωση εlναι πλήρης! εlπε ό μηχανικος κοιτάζοντας τον νέο ποiι δεν άπαντοίίσε.

Και οί δυο μπijκαν τότε κάτω άπο τη σκαλωσιa ποiι σκέπαζε το πηγάδι Γιαρόου και ποiι οί σκάλες του ύπijρχαν άκόμα και ώδηγοίίσαν rος τις πιο βα{}'ειες γαλαρίες του άν{}'ρακωρυχείου.

!Ο μηχανικος εσκυψε πάνω άπο την σκαλωσιά. 'Απο κεί περνούσε κάποτε ό κα{}'αρος άέρας ποiι πήγαινε κάτω

και άνανέωνε την βρώμικη άτμόσφαιρα τών ύπογείων στοών.

Τώρα στο πηγάδι Γιαρόου δεν εμεναν πιa παρa μόνον μιa σειρa άπο σκάλες, χωρισμένες άπο στενa πλατύσκαλα σε κά{}'ε δεκαπέντε μέτρα και ποiι επέτρεπαν την κάitοδο σ' Ενα βάitος 450 μέτρων. Αύτη -l]ταν ή μόνη όδος έπικοινωνίας ποiι ύπijρχε μεtαξiι τού βά{}'ους της τάφρου Ντοσaρτ και της έπιφανείας του έδάφους. "Οσο γιa τον έξαερισμό, αύτος πραγματοποιόταν σήμερα άπο το πηγάδι Γιαρόου ποiι οί στοες το εκαναν νa έπικοινωνij μ' ενα άλλο

πηγάδι ποiι το στόμιό του βρισκόταν σε άνώτερο έπίπεδο.


-Σε άκολου&ώ, παιδί μου, εlπε ό μηχανικος κάνοντας νόημα στο νέο νa προχωρήση.

- Στlς διαταγές σας, κ. Στάρ. -'Έχεις την λάμπα σου; - Μάλιστα. Καl χάρις στο Θεό, εΙναι άκόμα ή ίδια λάμ-

πα άσφαλείας που μεταχειριζόμαστε τότε. - Πράγματι, εκαμε ό Στάρ. Δεν πρέπει τώρα νa φο

δόμαστε άπο καμμιa άνάφλεξι τού άερίου. Ό Χάρρυ ηταν έφοδιασμένος με μιa άπλη λάμπα πε

τρελαίου. Την aναψε. Μέσα στο άν&ρακωρυχείο, aδειο άπο κάρδουνο καl τa παράγωγά του, δεν ύπηρχε κανεlς ' δ ' ' κιν υνος για φωτια.

Ό μηχανικος καl ό Χάρρυ κατέδηκαν καl βρέ{}ηκαν άπότομα στο σκοτάδι που το διαπερνούσε κάπως ή φλόγα της λάμπας.

Ό Τζέιμς Στaρ έξέταζε περίεργα ο,τι μπορούσε νa δη με το μικρο φωτισμό τους.

Μόλις εφτασαν στο δέκατο πέμπτο πλατύσκαλο, σταμάτησαν.

- Βέδαια δεν δια&έτω τa πόδια σου, παιδί μου, εlπε ό μηχανικος άνασαίνοντας βα&ειά.

-Είστε γερος κύριε Στάρ, άπάντησε ό Χάρρυ, καl αύτο εlναι κάτι. Με το δίκιο σας δμως νa κουραστf]τε γιατl ifχετε καιρο νa μείνετε μέσα σε άν&ρακωρυχείο.

- 'Έτσι εΙναι, Χάρρυ. "Αλλοτε, τότε που ημουνα είκοσι χρόνων, &a τlς κατέ6αινα με μιaν άνάσα. "Έλα, πάμε τώρα!

Ma τη στιγμη άκριδώς που καl οί δυο έπρόκειτο ν' άφήσουν το πλατύσκαλο, μιa μακρυνi] φωνi] άκούστηκε άπο το βά&ος τού πηγαδιού. "Εφτανε σaν ένα εντονο ήχητικο κύμα καl γινόταν όλοένα καl πιο δυνατή.

-"Ε! φώναξε ό μηχανικος σταματώντας τον Χάρρυ. Ποιος εΙναι; -Δεν μπορώ νa ξέρω, άπάντησε ό Χάρρυ. Μ

' τ ~ , - ηπως ειναι ο :τατερας σου;


Α , ' "'Ω " ' Σ ' - υτος; , οχι, κυριε ταρ.

-Τότε; Κανένας γείτονας;

-Δεν ύπάρχουν γείτονες στο βά{}ος της τάφρου, έξή-γησε ό Χάρρυ. Είμαστε μό,·οι, τι:λείως μόνοι.

-~Ωραία. "Ας άφήσουμε, λοιπόν, νa περάση αύτος ό παρείσακτος, εΙπε ό μηχανικός. 'Εκείνοι που κατεδαίνουν πρέπει νa παραχωρούν το βημα σ' αύτους που άνεδαίνουν.

"'Ετσι περίμεναν καl οί δυό.

~Η φωνη άκούστηκε ξανa έκεί-vη τη στιγμη με μιa έξαίρετη διαύγεια σaν νa έρχόταν άπο μιa άκουστικη συσκευή. Καl άμέσως ϋστερα ίfφτασαν κα{}αρa στ' αύτιά τού νεαρού άν{}ρακωρύχου μερικa λόγια άπο ενα Σκωτσέζικο τραγούδι.

- Το τραγούδι τών άν{}ρακωρύχων! φώναξε ό Χάρρυ. Θa μοίί κακοφαινόταν aν αύτο το τραγούδι δεν ξέφευγε άπο τa χείλη τού Τζaκ Ρυάν.

-Ποιος εΙναι αύτος ό Τζaκ που τραγουδά τόσο καλά; ρώτησε ό Τζέίμς Στάρ. -'Ένας παλιος συνάδελφος, άπάντησε ό Χάρρυ.

Κατόπιν, σκύδοντας πάνω άπο την μικρη έξέδρα, φώναξε. -"Ε Τζ' I , ακ.

-'Εσυ εlσαι Χάρρυ; τού άπάντησε ό Τζάκ. Περίμενε φτάνω!

Καl το τραγούδι του ξανάρχισε ζωηρότερα.

Σε λίγο ενας νέος είκοσι πέντε χρόνων, με χαρούμενο πρόσωπο, μάτια γελαστa καl ξανθa μαλλιά, παρουσιαζόταν στον φωτεινο κώνο που προστάτευε την λάμπα, κι' ει>αζε πόδι πάνω στο πλατύσκαλο της δεκάτης πέμπτης σκάλας.

~Η πρώτη του δουλειa ηταν νa σφίξη το χέρι που τού ετεινε ό Χάρρυ.

-Χαίρω που σε συναντώ! φώναξε. "Αν τοξερα πως


&α έρχόσουν έδω κάτω σήμερα &α σε περίμενα να έρχόμαμαστε μαζt στο πηγάδι Γιαρόου. -tO κ. Τζέίμς Στάρ, εΙπε τότε ό Χάρρυ στρέφοντας

τfιν λάμπα στο μηχανικο που ε{χε μείνη στfιν σκιά. - Μπά! ό κ. Στάρ! εκανε ό Τζ&κ Ρυάν. "Α! κύριε μη

χανικέ, δεν &α σας γνώριζα! 'Απο τότε που εφυγα άπο τfιν τάφρο, τα μάτια μου δεν εΙναι πια συνη&ισμένα οπως άλλοτε, να βλέπουν στο σκοτάδι.

- Τώρα &υμή{}ηκα, εκαμε ό μηχανικός. Εlσαι έκείνο το παιδάκι που πάντα τραγουδούσε ... Κι' ομως, παιδί μου, πέρασαν δέκα χρόνια άπο τότε. Έσυ εlσαι λοιπόν; -Έγω ό ίδιος κ. Στάρ. Κι' aν άλλαξα έπάγγελμα, το

κέφι μου δεν άλλαξε. "Έτσι εΙναι καλύτερα, &αρρώ. Πα-' ' ,_Q ' λ ,

ρα να καuομαι να κ αιω.

- Οϋτε συζήτηση, Τζάκ. ΚαΙ. τί κάνεις άπο τότε που άφησες το άν&ρακωρυχείο; -'Εργάζομαι στο άγρόκτημα της Μερλοζ κοντα στην πό

λη "Ιρ6ιν της κομητείας Ρανφριού, σαράντα μίλια άπο έδω! ΚαΙ. ομως νοσταλγώ τον άν&ρακωρυχείο μας. Ή σκαπάνη πιάνεται πιο εύκολα άπο το τσαπί. "Ί'στερα στην παλια τάφρο ύπηρχαν γωνιες χαρούμενες, καΙ. τραγούδια που σου εδιναν κουράγιο κι' έλπίδες. 'Ενώ έκεί πέρα ... Μα δεν &α πάτε να δητε, κ. Στάρ, τον γερο- Σιμόν; -Άλλοίμονο, Τζάκ! Νάρ&ω έδώ καΙ. να μην τον δω; -Τότε να μην σας κα&υστερώ. - Πές μου, Τζάκ, ρώτησε ό Χάρρυ. Ποια αίτία σ' εφερε

έδω σήμερα; -"Η&ελα να σε δω, συνάδελφε, άπάντησε ό Τζάκ, καΙ.

να σε προσκαλέσω στην γιορτη της πόλεώς μας. Ξέρεις _Q ' 'ξ ' ζ Θ ' ' λ ' uα παι ω πιπι α ..... α περασουμε κα α.

- Εύχαριστώ, Τζάκ, άλλα δεν &α μπορέσω ν' άνταποκρι&ω στην πρόσκλησή σου. -Γιατί; - Γιατl. ή έπίσκεψη του κ. Σταρ έδώ, μπορεί να παρατα-

&η καl :ί1ρέπει να τον ξαναπάω στην Κάλλαντερ.


- Ma τότε τακτοποιείται το πράγμα, Χάρρυ. Γιατι ή γιορτη της ·Ίρδιν εΙναι σε όκτω μέρες. "Ως τότε, -3αρρώ πως ό κ. Σταρ -3α εχει φύγει. -'Έτσι εlναι, Χάρρυ, εκαμε ό μηχανικός. Γι' αύτο πρέ-

πει να πάς στη γιορτή. -Πάει καλά ... Δέχομαι. - Ταπεινος σας δούλος, κ. Στάρ. - Καλη άντάμωση, Χάρρυ. -'Αντίο, Τζάκ.

Τον χαιρέτησαν καl ό μηχανικος καl ό Χάρρυ. Καl μετα ενα τέταρτο κατέδηκαν την τελευταία σκάλα κι' εβαλαν πόδι στο εδαφος τοίί τελευταίου όρόφου της τάφρου Ντοσάρτ.

Γύρω στο στρογγυλο σημείο που σχημάτιζε το πηγάδι Γιαρόου, στο τέρμα του βά&ους του, άντιφέγγιζαν διάφορες σήραγγες που τlς εΙχαν άνοίξει τότε για την έκμετάλλευση της τελευταίας φλέβας τοίί άν&ρακωρυχείου. Οί φλέβες αύτες τώρα χάνονταν μέσα στο σχιστόλι-3ο. "Αλλες γαλαρίες στηρίζονταν με χοντρα δοκάρια καl άλλες, στα χαλαρa σημεία τους, με ξεροκτισμένα πρόσ-3ετα τοιχώματα.

Παντού, χαλάσματα καl σπηλιές, άντικα-3ιστοίiσαν τlς άν&ρακοφόρες φλέδες που ε{χαν καταφαγω{}ή άπ' τη σκαπάνη και το φτυάρι. Το σκοτάδι πλημμύριζε αύτες τlς σήραγγες. -Θέλετε νa ξεκουρασ&ητε λίγο, κ. Στάρ; ρώτησε ό

νέος. -'Όχι, οχι, παιδί μου, άπάντησε ό μηχανικός. Βιάζομαι

να δω τον γερο - Σιμόν. Ό Χάρρυ, με τον μηχανικο πίσω του, χά&ηκαν σε

μια ψηλη γαλαρία που άκόμα εφερε ύποστυλώματα. Μα μόλις εκαναν πενήντα βήματα, μια μεγάλη πέτρα κύλησε καl επεσε μπρος στα πόδια του Τζέίμς Στάρ.

- Φυλαχ-3ητε! φώναξε ό Χάρρυ άρπάζοντας το μπράτσο του μηχανικού.

34 l\IAl'PE.Σ ΙΧΔΙΕ.Σ

- Μιa πέτρα, Χάρρυ! "Αχ! Αύτες οί καμάρες δεν εlναι πιa στερεές ...

- Θαρρώ, κ. Στάρ, άπάντησε ό Χάρρυ, ποος αύτη ή πέτρα δεν ξέφυγε άπο κανένα ύποστύλωμα ... την ερριξε ... χέρι άν&ρώπου! -Μας την ερριξαν; φώναξε ό Τζέίμς Στάρ. Τί έννοείς,

παιδί μου; -Τίποτα, τίποτα, κ. Στάρ, άποκρί&ηκε άΟέβαια ό Χάρ

ρυ που το βλέμμα του εlχε γίνει σοβαρό. "Ας συνεχίσουμε το δρόμο μας. Πιαστητε άπο το μπράτσο μου, σας παρακαλώ, καl μ1Ίν φοβαστε δτι &α παραπατήσετε. -'Εν τάξει, Χάρρυ.

Προχώρησαν καl οί δυό, ένώ ό Χάρρυ κοίταζε πίσω του προβάλοντα; την λάμπα στα σκοτάδια της γαλαρίας. -Θα φ&άσ'ουμε γρήγορα; ρώτησε ό μηχανικός. -Το πολυ σε δέκα λεπτά. -'Ωραία. -Δεν είναι δμω; περίεργο; Ν α πέση αύτη ή πέτρα την

στιγμ1Ί που περνούσαμε! -l\Ιην σπαζοκεφαλιάζει;, Χάρρυ. ΤΗταν ενα τυχαίο

συμβάν.

- Τυ"..<αίο; εκανε ό νεαρος κουνώντας το κεφάλι του. Ναl τυχαίο ...

11 Ό Χάρρυ στά&ηκε καl άφουγκράστηκε.

- Τί συμβαίνει, Χάρρυ;

-Θαρρώ ποος aκουσα βΙ1ματα πίσω μας, ε[πε ό νέος. 'Α ' λ' ' ' _Q φουγκραστηκε κα υτερα και προσυεσε:

-'Όχι δεν γελιέμαι. Στηριχ&ητε καλα στο μπράτσο μου κ. Στάρ. Μεταχειρισrητε με σαν ενα μπαστούνι.

-'Ένα γερο μπαστούνι, Χάρρυ, άπάντησε ό μηχανικός, δεν ε[ναι καλύτερο άπο ενα γενναίο παιδl σαν κι' έσένα!

Καl συνέχισαν τi)ν πορεία τους. Μα πίσω καl μπροστα άπλωνόταν το βα&υ σκοτάδι

καl ή σιωπή.

Η ΟΙΚΟΓΕΙΑ ΦΟΡΝΤ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Ή Οικογένε~α Φόpντ

35

Μετa δέκα λεπτa ό Τζέϊμς Στaρ καl ό Χάρρυ εδγαινσν έπl τέλους άπο την κυρία γαλαρία. ~ο νεαρος άν&ρα-

, 'r ι ι 1' ι 'rι ' ' κωρυχος και ο συντροφος του ειχαν φτασει σ εναν ανοικτο

χώρο,- ενα ξέφωτο- aν μπορούμε νa μεταχειριστούμε αύτη τη λέξη γιa νa περιγράψουμε μιa μεγάλη καl σκοτεινf) έκσκαφή. 'Εδώ το φώς τf]ς ήμέρας δεν ελειπε έντελώς. Γιατl, άπο ενα έγκαταλελειμμένο πηγάδι, εφταναν μερικες φωτειν!:ς άχτίδες που εΙχαν είσδύσει στους έπάνω όρόφους. 'Έτσι σχηματιζόταν ενα ρεύμα άέρος στην τάφρο Ντοσάρτ. Χάρις δε στην έλάχιστη πυκνότητά του ό ζεστος άέρας του έσωτερικου εφτανε &ς το πηγάδι Γιαρόου.

'Απο τον χοντρό, λοιπόν, Μλο του σχιστόλιftου η το ξέφωτο, είσέδυε λίγος άέρας.

'Εκεί κατοικούσε ό γερο- άνltρσκωρύχος! 'Έμενε άπο δέκα χρόνια μ!: την οίκογένειά του. 'Επρό

κειτο γιa μιa ύπόγεια κατοικία, σκαμμένη μέσα στον σχιστόλιθο, κι' άκριδώς στο μέρος δπου aλλοτε είχαν έγκατασταftη καl λειτουργούσαν οί ίσχυρες μηχανες ελξεως της τάφρου Ντοσάρτ.

Αύτη fjταν 11 κατοικία δπου εμενε ό γερο - έργοδηγος καl που την ώνόμαζε «βιλλίτσα» χάρη σε κάποια aνεση που διέθετε αύτο το ύπόγειο οίκημα.

Θa μπορούσε νa ζ1Ίση κάτω άπο τον f]λιο, άνάμεσα σε δέντρα, σ' όποιαδήποτε πόλη τf]ς Σκωτίας. Ma οί δικοί του καftως καl ό ίδιος, εΙχαν άποφααίσει νa μην έγκαταλεί~ ψουν το άν&ρακωρυχείο. 'Εκεί κάτω, με τlς ίδιες ίδέες καl γνώμες, καl τlς ίδιες προτιμήσεις, fjσαν εύτυχείς. Ν αί! Τους aρεσε αύτη ή «βιλλίτσα», ή χωμένη πεντακόσια μέτρα κάτω άπο το εδαφος της Σκωτίας. "'Τστερα δεν πλήρωναν νοίκι.

36 1\ΙΑfΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

'Εκείνη τi}ν έποχη ό παλιΟς έργοδηγος της τάφρου Ντοσάρτ, παρ' δλα τα έξηνταπέντε χρόνια του, κρατιόταν καλά. Καταγόταν άπο παλια οίκογένεια άν{}ρακωρύχων καl το γενεαλογικό του δέντρο aρχιζε άπο τα πρώτα χρόνια της έκμεταλλεύσεως τού κάρδουνου της Σκωτίας.

Χωρlς να έρευνήσουμε άρχαιολογικα aν οί 'Έλληνες καl οί Ρωμαίοι εκανα χρήση του aν8ρακος, καl aν οί Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τ' άν{}ρακωρυχεία πρlν άπο τi]ν χριστιανικi] έποχή ... Χωρlς να συζητήσουμε aν πράγματι το όρυκτο αύτο καύσιμο, όq;είλει τ' ονομά του στον πεταλωτη Χου'ίλις ποiι ζούσε στο Βέλγιο τον δωδέκατο αίώνα, μπορούμε να βεδαιώσουμε δτι οί άν{}-ρακοφόρες περιοχες της Μεγάλης Βρετανίας άποτελούσαν τα πρώτα κοιτάσματα ποiι ή έκμετάλλευσίς τους aρχισε με κανονικο ρυ{}-μό. 'Απο τον ένδέκατο κι' δλας αίώνα, ό Γουλιέλμος ό κατακτητής, μοιραζόταν με ταuς συμπολεμιστές του τα όρυκτα προίόντα τού λεκανοπεδίου τού Ν ιουκάστλ. Τον δέκατο τρίτο αίώνα παραχωρήίtηκε άπο το ~Ερρίκο τον Τρίτο μια aδεια έκμεταλλεύσεως του «ναυτικού κάρδουνου». Τέλος τον ί:διο αίώνα άναφέρονται κοιτάσματα γαιαν{}ράκων στη Σκωτία καl στlς χώρες της Γαλατίας.

'Απο τότε, λοιπόν, οί πρόγονοι τού Σιμον Φόρντ, άπο πατέρα σε γιό, είσέδυσαν στα σπλάχνα τού έδάφους για να μην βγούν ποτέ. 'Εργάζονται σαν κατάδικοι για την έξαγωγη τού πολύτιμου όρυκτού. Πίστευαν μάλιστα ποος οί άν{}ρακωρύχοι, σαν ταuς άλατωρύχους έκείνης της έποχfις, ησαν πραγματικοl σκλάδοι. Πράγματι εlχε τόσο πολiι έδραιω{}-η αύτη ή γνιομη στη Σκωτία τον δέκατο ογδοο αίώνα, &στε κατα τον πόλεμο για τον μνηστηρα τού {}ρόνου, οί aρχαντες φοοή{}ηκαν μήπως οί είκοσι χιλιάδες άν{}ρακωρύχοι τού Ν ιουκάστλ έξεγερ{}ούν για ν' άνακτήσουν την έλευ{}ερία τους ποiι πίστευαν δτι δεν ε[χαν.

''Όπως κι' aν εΙχε το πράγμα, ό Σιμον ηταν ύπερήφανος ποiι άνηκε σε αύτη τi]ν μεγά;.η οίκογένεια τών Σκωτσέζων άν{}ρακωρύχων: Εlχε δουλέψει με τα χέρια του

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΟΡΝΤ 37

έκεί δπου οί· πρόγονοί του χειρίζονταν τη σκαπάνη. Τριάντα χρόνια ηταν έργοδηγος της τάφρου Ντοσάρτ, που ηταν καl ή πιο σημαντικη έκσκαφη τών άνDρακωρυχείων της 'Αμπερφόϋλ. 'Αγαποίίσε με πάDος αύτη τη δουλειa κι' όλόκληρα χρόνια την εκαμε με ζηλο. Ή μοναδικη δε λύπη που τον κατέτρυχε, ηταν που εδλεπε νa λιγοστεύη το κοίτασμα τοίί γαιάνftρακα καl πρό6λεπε δτι 8-άρχόταν ή ωρα της έξαντλήσεό)ς του.

Καl τότε fiταν που ρίχτηκε Ο'την !fρευνα γιa μιa νέα φλέ6α μέσα σε δλες τlς τάφρους της 'Αμπερφόϋλ, που έπικοινωνοίίσαν ύπογείως, μεταξύ τους. Κατa τfιν τελευταία δε έκμεταλλευτικη περίοδο ε{χε την εύτυχία ν' άνακαλύψη μερικές. Το ενστικτο τοίί άνftρακωρύχου τον έξυπηρετοίίσε 8-αυμάσια. Καl αύτο ό τζέ'ίμς Στaρ το έκτιμοίίσε πολύ. "'Έλεγαν πως ό γερο- Σιμον μάντευε τa κοιτάσματα μέσα στα σπλάχνα τοίί άνftρακωρυχείου, δπως ένα ύδροσκόπιο βρίσκει τlς πηγες τοϋ νερού κάτω άπο το εδαφος.

Ma fφτασε ή στιγμη- εtπαν- που το κάρ6ουνο ελλειψε τελείως καl οί διατρήσεις τοϋ έδάφους δεν εδιναν πιa κανένα άποτέλεσμα. "Ή ταν φανερο πως ή άνftρακοφόρος φλέ6α ε{χε τελείως έξαντλη{}η. Ή έκμετάλλευση σταμάτησε. Οί άν8-ρακωρύχοι Ιfμειναν χωρlς δουλειά.

Ν ' ' 'ψ ΤΗ ' ' λ , ' ''λ α το πισ'τε συν; ταν μια απε πισια για ο ους.

'Όσοι ξέρουν πως κατ& βάifος ό άνftρωπος άγαπιi τον κόπο του, δεν 8-a έκπλαγοϋν. Χωρlς άντίρρηση δέ, έκείνος που λυπή8-ηκε περισσότερο γιαυτη την κατάσταση ηταν ό Σιμον Φόρντ. Γιατl ηταν ό τύπος τοϋ άν8-ρακωρύχου που ή ζωή του ηταν δεμένη με το άνftρακωρυχείο του. 'Απο τότε που γεννή8-ηκε δεν fπαψε νa ~η μέσα σ' αύτό. Κι' δταν τa !fργα της έκσκαφης έγκατα;_.,;ίφ{}ηκαν, 118-ελε νa μείνη καl νa κατοικήση έκεϊ άκόμα.

κ '., αι εμεινε.

Ό γιός του Χάρρυ, ε{χε έπιφορτιστη μf; την έξασφάλιση τοϋ έπιουσίου καl την προμή8-εια τών τροφίμων Ο'την

38 1\IArPEΣ ΙΝΔΙΕΣ

ύπόγεια κατοικία. Ό πατέρας του ομως δεν εlχε άνεδη στην έπιφάνεια τού έδάφους παραπάνω άπο δέκα φορές. -Να πάω έπάνω; Για ποιο λόγο; έπαναλάμδανε κάftε

τόσο. Πράγματι αύτο το άσκητικο καl τελείως ύγιες περι

δάλλον βρισκόταν πάντοτε σε μια μέση itερμοκρασία καl ό γερο - έργοδηγος δεν γνώριζε ούτε τη ζέστη τού καλοκαιριού, οϋτε τα κρύα τού χειμώνα. "Τστερα οί δικοί του καλοπερνούσαν. Τί aλλο μπορούσε να έπι&υμη παραπάνω;

κ ' " Κ ' β '-Q "' λ' λ ' Ν ι ομως... ατα αuος ηταν πο υ υπημενος. ο-

σταλγοϋσε την ζωηρότητα, την κίνηση. την άλλοτινη ζωη που έπικρατούσε μέσα στην τάφρο. Εύτυχώ; καl τον κρατοϋσε μια έλπίδα που τον τελευταίο καιρο τού ε{χε γίνει εμμονη ίδέα. -'Όχι! 'Όχι! μονολογούσε μΕ: πά&ος καl πίστη. Το

άν&ρακωρυχείο δεν έξαντλή{tηκε! Δεν εtχε ποτε έγκαταλείψει την έλπίδα ν' άνακαλύψη

μία νέα φλέδα που &α ξανάδινε στο άνftρακωρυχείο την παλιά του αίγλη. 'Έτσι με με-ιάλη του χαρα &α ξανάπιανε τη σκαπάνη καl τα γέρικα μπράτσα του, που τον βοη&ούσαν άκόμα, &α ξεμούδιαζαν. Γιαυτο συνή&ιζε να κυκλοφορη στlς σκοτεινες στοες καl τlς σήραγγες, πότε μόνος καl πότε με το παιδί του, έρευνώντας καl άναζητώντας παντού την πο&ητη φλέδα για νa έπιστρέψη τέλος στο σπιτάκι του κουρασμένος, άλλa ποτε άπελπισμένος. Αύτος ό περίπατος

, , !ι , γινο-.-αν καuε μερα.

Ή ίκανi] σύντροφος τού Σιμον Φορντ ηταν ή ψηλη καl γεροδεμένη Ρίτα. Καλη σύζυγος καl καλη γυναίκα, σύμφωνα με τlς σκωτσέζικες άντιλήψεις. Κι' αύτή, σaν τον aντρα της, δεν &έλησε νa έγκαταλείψη την τάφρο Ντοσάρτ. Μοιραζόταν ολες τlς έλπίδες του καl τlς στενοχώριες του. Τον ένftάρρυνε, τον εσπρωχνε μπροστά. Τού μιλούσε με τέτοια σοδαρότητα, που ζέσταινε την καρδιa τού γερο- έργοδηγού. -' Αποκοιμή&ηκε μόνον ή 'Αμπερφόϋλ, Σιμόν, τοϋλεγε.

Η ΟΙΚΟΓΕΚΕΙΑ ΦΟΡΚΤ 39

'Έχεις δίκιο. Ξεκουράζεται το άν&ρακωρυχείο μας. Δεν πέ&ανε!

Ή Ρίτα γνώριζε έπίσης να ζη καl στον έπάνω κόσμο καl συγχρόνως να συγκεντρώνη την εύτυχία μιας ϋπαρξης σε τρείς μέσα στο ύπόγειο σπιτάκι.

'Εκεί, λοιπόν, εφτασε ό Τζέιμς Στάρ. "Ορ&ιος στο κατώφλι ό Σιμον περίμενε καl τοuς δυό. 'Ενώ ό Χάρρυ, με τη λάμπα μπροστά, άνάγγειλε την aφιξη του παλιού του crίλου.

-Καλώς &ρισε;, κύριε Τζέιμς! του φώναξε με μια φωνη ποu άντήχησε κάτω άπο τον &όλο του σχιστόλι-3-ου. Καλώς 1'jρ-3-ες στο σπιτάκι του γερο- έργοδηγου! Με το να εχω τρυπώσει πεντακόσια μέτρα κάτω άπο την έπιφάνεια της γης, δεν σημαίνει πως το σπίτι της οίκογενείας Φορντ εΙναι λιγόηερο φιλόξενο.

- Τί κάνεις, λεβέντη Σιμόν; ρώτησε έγκάρδια ό Τζέ'ίμς Σταρ σφίγγοντας το χέρι ποu του ετεινε.

- Πολj, καλά, κύριε Στάρ. Καl πώς να μην εΙμαι καλα έδώ κάτω; Σ' αύτο το καταφύγιο της κά-3-ε ίδιοτροπίας της άτμοσφαίρας; Οί δικοί σας που συνη-3-ίζουν, κά-3-ε χρόνο, να παρα-3-ερίζουν στα προάστια του 'Εδιμβούργου για ν' άναπνέουν κα&αρον άέρα, &α εκαμαν καλύτερα να περνούσαν μερικους μηνες μέσα στ' άν&ρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ! Δεν &α κινδύνευαν κα&όλου ν' άρπάξουν κανένα γερο κρύο, οπως γίνεται στοuς ύγροuς δρόμους της παλιάς πρωτεύουσας.

-Δεν εχω άντίρρηση πάνω σ' αύτο που λές, Σιμόν, άποκρί{}ηκε ό Τζέ"ίμς Στάρ. Εύτυχώς που ξαναβρίσκω τον άγαπημένο μου έργοδηγο οπως τον είχα άφήσει τότε. 'Απορώ μάλιστα γιατί &ς τώρα να μην εχω άνταλλάξει το σπίτι μου στην Κανουγκέ'ίτ μ' ενα aλλο, ποu να βρίσκεται έδώ κάτω, πλά'ί στο δικό σου!

χ , '' ' '' 'λ' ' Σ' - αρηκα που ακουω αυτα τα ογια σας, κυριε ταρ.

Γνωρίζω εναν άπο ταuς παλιους σας άν&ρακωρύχους που


{}α ηταν ίδιαίτερα γοητευμένος να μην τον χώριζε άπο σάς παρα ενας τοίχος.

- Καl ή Ρίτα; ρώτησε ό μηχανικός. Τί γίνετε ή Ρίτα; -Ή καλη γυναίκα εlναι καλύτερα άπο μένα, άποκρί-

{}ηκε ό Σιμον Φόρντ, καl {}α χαρfi να σας δη στο τραπέζι. - Θα το δοϋμε αύτό, Σιμόν, {}α το δοϋμε, εlπε ό μηχανι

κος που ή άναγγελία ένος καλοϋ γεύματος δεν μποροϋσε να τον άφήση άδιάφορο ϋστερα άπο αύτη τiιν πορεία.

- Πεινάτε, κύριε Στάρ; - Βε6αίως! Το ταξίδι μοϋ άνοιξε την ορεξη. "Τστερα

ηρ{}α μ' εναν άπαίσιο καιρό! -"'Α! εκαμε ό Σιμον Φόρντ με οlκτο. Βρέχει έκεί πάνω! - Ν αί, Σιμόν. Καl τα νερα τοϋ καναλιοϋ Φορ{} εΙ ναι

ταραγμένα σαν της {}άλασσας. -"'Ε, λοιπόν, κύριε Τζέϊμς, έδώ δεν βρέχει ποτέ. Πε

ριττο δμως να σάς άπαρι{}μήσω τα πλεονεκτήματα που εχουμε έδω κάτω. τα γνωρίζετε σαν έμένα. Το πιο σημαντικο εlναι δτι φ{}άσατε στο σπιτάκι μου. Και σας το ξαναλέω: εlσ{}ε καλοδεχούμενος.

'Ο Σ ' Φ' "' ' ' ' ιμον ορντ εμπασε στο πρωτακουστο σπιτακι

του τον Τζέ'ίμς Στάρ, που βρέ{}ηκε στη μέση μιaς μεγάλης σάλας, φωτισμένης άπο πολλες λάμπες. Μια άπο αύτες ηταν κρεμασμένη στα χρωματιστα δοκάρια τοϋ τα6ανιοϋ.

Το τραπέζι, στρωμένο μ' ενα χρωματιστο τραπεζομάντηλο, περίμενε τους τέσσερις καλεσμένους του, που κάfi'ισαν άμέσως σε τέσσερα κα{}ίσματα. -Καλημέρα Ρίτα, εlπε ό μηχανικός. - Καλημέρα, κύριε τζέίμς, άποκρί{}ηκε ή ένάρετη Σκω-

τσέζα, που σηκώ{}ηκε για να ύποδεχ&η τον φιλοξενούμενό της. -Με μεγάλη μου χαρα σε ξαναβλέπω, Ρίτα. - Σωστά, κύριε Τζέίμς. Εlναι εύχάριστο να ξανα6λέ-

πη κανεlς άν{}ρώπους που τοϋ εδειξαν καλωσύνη ... -Ή σούπα μaς περιμένει, γυναίκα, τfιν διέκοψε ό Σι

μον Φόρντ, και δεν πρέπει να την άφήσουμε να κρυώση.


"Άλλωστε ό κύριος τζέ'ίμς έχει μια πείνα άνitρακωρύχου. Θα διαπιστώση δε δτι ό Χάρρυ, το παιδί μου, φρόντισε να μ η μάς λεί ψη τίποτε άπο το τραπέζι.

Στράφηκε στον Χάρρυ και πρόσftεσε: -Ξέχασα να σου πώ, Χάρρυ, πως fίρftε να σε δη ό

τζακ Ρυάν. -Το ξέρω, πατέρα. Τον συναντήσαμε στο πηγάδι. - Εlναι ενας καλος κι' εϋftυμος συνάδελφος, παρατή-

ρησε ό Σιμον Φόρντ. Φαίνεται δμως να του άρέση έκεί πάνω. Δεν τρέχει στις φλέδες του αίμα άνitρακωρύχου.

Στράφηκε στον μηχανικο και πρόσftεσε: -'Ελάτε τώρα, κύριε Τζέϊμς. Καftίστε να γευματίσου

με για καλα γιατl μπορεί ν' άργήσουμε να πάρουμε το δείπνο μας.

τη στιγμη που οί άλλοι έπαιρναν ftέση στο τραπέζι, ό μ η χ ανικος εlπε: -Μια στιγμή, Σιμόν. Θέλεις να φάω με ορεξη; -Άλλοίμονο! έκαμε ό Σιμον Φόρντ. Το ρωτάτε; Αύ-

τη ftα fίταν ή μεγάλη μου χαρά! -Τότε δεν πρέπει να με άπασχολη τίποτε άλλο ... Άλ

λά, δυστυχώς, έχω μια άπορία. 'Α , - πορια;

-' Ακριδ-ο>ς. 'Έχω μάλιστα να σου κάνω δυο έρωτήσεις. -Σάς άκούω, κύριε τζέ'ίμς. -Το γράμμα σου μου λέει για κάποια άνακοίνωση που

fta μ' ένδιαφέρη πολύ. Για μένα πρόκειται; - Καl για σάς καl για μένα, κύριε τζέϊμς. Θα προτιμού

σα δμως να σάς έξηγούσα μετα το γεύμα καl έπι τόπου. Διαφορετικα πολυ φοδούμαι πως δεν ftα με πιστέψετε. -Σιμόν! εκαμε ό μηχανικός. Κοίταξέ με καλά! Στα

μάτια ... 'Ενδιαφέρουσα άνακοίνωση, ε; ... Λοιπόν, πολυ καλά. Δεν ζητώ να μου πijς περισσότερα.

Πρόσftεσε την τελευταία φράση του λες καl εlχε διαδάση την άπάντηση που ηλπιζε μέσα στο βλέμμα του γερο - έργοδηγού.

42 ΜΑΥΡΕΣ Ι~ΔΙΕΣ

- Καl ή δεύτερη έρώτηση; ρώτησε έχείνος. -Ξέρεις, Σιμόν, νa μοίί :της ποιος fjταν αύτος που μοϋ-

στειλε αύτο έδώ; άποχρίftηχε ό μηχανιχος παρουσιάζοντας το άνώνυμο γράμμα που είχε λά6ει.

Ό Σιμον Φορντ πηρε το γράμμα χαl το διάβασε πολυ προσεχτικά. Κατόπιν δείχνοντάς το στο γιό του, τον ρό)τησε:

-Γνωρίζεις έσυ αύτο το γράψιμο; -'Όχι, πατέρα, άποχρίftηκε ό Χάρρυ. - Κι' αύτο το γράμμα ταχυδρο~η1ftηκε στην 'Αμπερ-

φόϋλ; ρώτησε ό Σιμον Φορντ τον μηχανικό. -Ν αί, δπως καl το δικό σου, άποκρί&ηκε ό Τζέ'ίμς

Στάρ. - τί σκέπτεσαι γι' αύτό, Χάρρυ; είπε ό Σιμον Φορντ

που το μέτωπό του ζάρωσε κάπως. -Σκέπτομαι, πατέρα, άπάντησε ό Χάρρυ, πι:Ος κά

ποιος είχε συμφέρον νa έμποδίση τον κύριο Τζέ'ίμς Στaρ νάρftη στο ραντε6ου που τοίί δώσατε.

Μ \ \ \ '1" ~ ~ ~ ~ .C\. I - α :τοιος να ηταν; φωναςε ο γερο - ανuρακωρυχος. Ποιος μπόρεσε νa είσχωρ1Ίση τόσο στα μυστιχα της σκέψεώς μου;

κ ' ' Σ ' Φ' ' .cι' τ " αι ο ιμον ορντ, σκεφτιχος καuως ηταν, επεσε

σε μια όνειροπόληση. Τον άπέσπασε δμως άπο αύτην άμέσως ή φωνη της Ρίτας. -"Ας καft~σουμε, κύριε Στάρ, πρότεινε ή γυναίκα. Ή

σούπα &α κρυώση. "Ας μη συλλογιζόμαστε γιa την όSρα αύτο το γράμμα.

Καl μf: την πρόσκληση αύτη της ήλιχιωμένης γυναίκας ό καftένας πηρε &έση στο τραπέζι. Ό Τζέιμς Στaρ κά&ησε άντίκρυ στη Ρίτα γιa να την τιμήση καl ό πατέρας με το γιό, άντίχρυ ό ενας στον aλλον.

ΤΗταν ενα καλο σκωτσέζικο γείίμα. Στην άρχη εφα-' , t:l ' t:l ' λ' '

γαν μια σουπα -Ένα <<χοτσ - ποτς» - σπω; το ενε, που

το κρέας κολυμπούσε σ' εvαν έξαίρετο ζωμό. Στο είδος αύτο της σούπας ή Ρίτα fjταν άσυναγώνιστη. Το ίδιο μπο-


ρουμε νa πουμε και γιa το δεύτερο πιάτο που ηταν κόκορας ραγκσu με πουρέ. 'Έτσι μόνον έπαίνους πηρε γιa την μαγειρική της. Το γεύμα συμπληρώ{}ηκε με -θ-αυμάσια μπύρα του Έδιμδούργου.

Ma το κύριο πιάτο ηταν ενα «χαγκίς», έ3νικη πουτίγκα τών Σκωτσέζων καμωμένη άπο κρέας καl κρι-θ-αρένιο άλεύρι. Ή πουτίγκα αύτή, που ένέπνευσε στον ποιητη Μπaρνς μιa άπο τις καλύτερες ώδές του, είχε την τύχη που έπιφυλάσσεται σε δλα τa ώραία πράγματα αύτού του κόσμου: Χά&ηκε σaν ενα ονειρο ...

Ή Ρίτα, φυσικά, aκουσε τa πιο είλικρινη κοπλιμέντα άπο τον φιλοξενούμενό της. Το γευμα τελείωσε με τυρl καl κέικ καl γλυκa άπο βρώμη που τa συν(οδευσαν μερικa ποτηράκια «ούσκεμπaν» - έξαίρετο oiiζo άπο σπόρους ήλικίας είκοσι πέντε έτ&ν- άκριδώς δσο και ό Χάρρυ.

Το γευμα κράτησε μιa &ρα. Και ό Τζέ"ίμς Στaρ και ό Σιμον Φορντ δi:ν εφαγαν μόνον καλά, άλλa και κουδέντιασαν. Κυρίως γιa το παρελftον του άνftρακωρυχείου της 'Αμπερφόϋλ.

Άντίftετα ό Χάρρυ, δλη αύτη την &ρα, Εμενε σιωπηλός. Δυο φορi:ς μάλιστα aφησε το τραπέζι, κι' αύτο το σπίτι. ΤΗταν φανερο ποος Επειτα άπο το περιστατικο της τάφρου εδειχνε κάποια άνησυχία καl i]ftελε νa ρίξη μιa ματιa ενα γύρο. 'Ένας πρόσftετος λόγος της άνησυχίας

τ ' ' , , ' του ηταν και το ανωνυμο γραμμα.

Σε μιά, λοιπόν, άπο αύτi:ς τlς έξόδους τού Χάρρυ, ό μηχανικος εΙπε στον Σιμον καl στη Ρίτα:

- Σας συγχαίρω, φίλοι μου, γιa το παιδί σας. ΕΙναι πολυ σεμνό.

- Ν αί, κύριε Τζέιμς. 'Ένα πλάσμα καλο καl άφοσιωμέ-νο, άποκρίδηκε ζωηρa ό γερο - έργοδηγός. -Του άρέσει κι έκείνου νa μένη έδ& κάτω μαζί σας; -Δεν πρόκειται νa μας έγκαταλείψη. -Δηλαδή; Δεν σκέπτεστε νa τον παντρέψετε; - Na παντρευτη ό Χάρρυ; φώναξε ό Σιμον Φορντ. Καl


με ποιάν; Με μια κοπέλλα έκεί πάνω ποiι {}α της άρέσουν οί γιορτές, ό χορός; ... Ω, οχι! Ό Χάρρυ δεν {}α το {}ελήση αύτό! -Σιμόν, τον διέκοψε ή Ρίτα. Μήν παρασύρεσαι. Καi

μήν εχεις τfιν άπαίτηση να μην πάρη ποτε ό Χάρρυ μια γυναίκα ... -Δεν εχω καμμια τέτοια άπαίτηση, έξήγησε ό γερο

άν{}ρακωρύχος, άλλα δεν βιαζόμαστε γιαυτό .. ΠοιΟς ξέρει άλλωστε; Μπορεί να μfιν βρε{}η καμμια γυναίκα για ' χ,

τον αρρυ.

'Εκείνη τή στιγμη έπέστρεφε ό γιός του και ό Σιμον σώπασε.

Μόλις ή Ρίτα σηκώ{}ηκε άπο το τραπέζι, τήν μιμή{}ηκαν ολοι, καi ηρ{}αν να κα{}ήσουν λίγο στο κατώφλι 't'aU σπιτιού.

-Λοιπόν, Σιμόν ... , άρχισε ό μηχανικός. Σε άκούω. - Κύριε τζέϊμς, fκαμε ό ΣιμΟν Φόρντ. Δεν fχω άνάγκη

άπο τ' αύτιά σας άλλα άπΟ τα πόδια σας. Ξεκουρασ,;ήκαtt άρκετά;

- Ναί, Σιμόν, ξεκουράστηκα και άνέλα6α τελείως. Καi εlμαι έτοιμος και πρό{}υμος να σε άκολου{}ήσω παντού.

tO Σιμον Φορντ στράφηκε στο γιό του. - Χάρρυ! τον διέταξε. "'Αναψε τις λάμπες άσφαλείας!

-Γιατί ,;ις λάμπες άσφαλείας; fκαμε ό τζέϊμς Στάρ.

Εlχε έκπλαγη γιατι ηξερε ποος δεν Επρεπε να φοοοiινται τiς έκρήξεις και τις άναφλέξεις τσϋ άερίου σε μια ύπόγεια έκσκαφή ποiι ηταν άδεια άπΟ κάρ6ουνο.

-Μάλιστα, κύριε τζέϊμς. Για λόγους προνοίας.

-Δεν πιστεύω, φίλε Σιμόν, να μου προτείνης να φορέ-σω και τήν είδικη φόρμα του ά~ρακωρύχου; -'Όχι άκόμα, κύριε Στάρ! ''Οχι άκόμα.

tO Χάρρυ, ποiι εlχε πάει μέσα, ξαναγύρισε κρατώντας τρείς λάμπες άσφαλείας. 'Έδωσε τή μία στο μηχανικό, τfιν άλλη στον πατέρα ,;ου και κράτησε τfιν τρίτη, κρεμα-

ΜΕΡΙΚΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΚΟΜΕΝΑ 45

σμένη στο άριστερο χέρι, ένώ ώπλισε το δεξί του μ' ενα μακρυ μπαστούνι. -Δρόμο τώρα! ifκαμε ό Σιμον πιάνοντας μια γερη σκα

πάνη που κειτόταν στi]ν πόρτα. ,..., - λ ' " ' ~ ' Θ' '~ - ~εκιναμε, οιπον, ειπε και ο μηχανικος. .. α σε ςα-

ναδοϋμε, Ρίτα. -Ό Θεος κοντά σας! τους εύχή&ηκε 11 Σκωτσέζα. -Ν α μας έτοιμάσης ενα καλο δείπνο, γυναίκα! φώ-

ναξε ό Σιμον Φόρντ. Γιατl σαν γυρίσουμε -3α πεινάμε! 'Ακούς;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

l\lεpικa άνεξήγητα φαινόμενα

Είναι γνωστες οί προλήψεις καl ή πίστη στα ύ:τιορφυσικα που έπικρατοϋν στα όρεινα καl στα πεδινα έδάφη της Σκωτίας. Σε μερικα πανηγύρια οί aν&ρωποι τού aρχοντα της περιοχής, μαζεύονται μια μέρα πρlν καl άποστη&ίζουν τους &ρύλους τfις ύπερΟόρειας μυ-3ολογίας. Παρ' δλες τlς έξελίξεις καl τlς προόδους, οί &ρϋλοι, οί παραδόσεις καl οί ύπερφυσικες δοξασίες δεν εσ6ησαν άπο τi]ν πίστη τών Σκωτσέζων. ΕΙναι ζυμωμένες, μπορεί να πfι κανείς, με το χώμα τfις γηραιάς Καληδονίας- δπως ό)νομαζόταν aλλοτε ή Σκωτία. Παραμένει άκόμα ή χώρα τών πνευμάτων καl ni)ν φαντασμάτων. 'Έχει δε μεγάλη πέραση ή μαγεία. 'Εκεί παρουσιάζονται πάντοτε τα «κακα πνεύματα» καl τα «δαιμόνια>> που δεν άπομακρύνονται παρα μόνον με η] συναλλαγη καl τi]ν έπέμ6ασι τών μάγων καl τών μαγισσών. Πιστεύουν δτι οί μάγοι καl οί μάγισσες βλέπουν διπλα καΙ. δτι προλέγουν τους προσεχείς &ανάτους. Κι' δτι γνωρίζουν τα ύπερκόσμια πνεύματα, που άποφασίζουν για τη ζωt] καl το &άνατο τών κατοίκων της Σκωτίας.

'Έχουν καl όνόματα. Το πνεύμα Μέϋ Μόνλας, π.χ.


παρουσιάζεται με την μορφη μιaς νέας καl προμαντεύει τα κακα που πρόκειται να συμδούν σε μια οίκογένεια. ΕΙναι ή νεράιδα «Μπράντσι» που προαναγγέλλει τα μακάδρια γεγονότα. ΕΙναι οί μάγισσες Μπροούνις, στlς όποίες οί προληπτικοl καl εύφάνταστοι Σκωτσέζοι, έμπιστεύονται την φύλαξη τών έπίπλων καl γενικα τών κινητών πραγμάτων τού σπιτιού τους ... Το «τέρας» Οϋρισκ που συχνάζει στlς λίμνες καl πολλα aλλα τερατώδη πνεύματα.

'Εννοείται δτι ό πληitυσμος τών άνitρακωρυχείων εχει κι' έκείνος τη δική του συμμετοχη στο ρεπερτόριο της μυitολογίας. Κι' aν έπάνω στα βουνα κατοικούν τα φαντά-

"J.' ')' , , , 'I' ~λ' ' σματα, καr.α η κακα, ισχυροτεροι ειναι οι ογοι στα σκο-

τεινα άνitρακωρυχεία να ε{ναι στοιχειωμένα ω; την κάδε τους γωνία. Ποιος κάνει να τρέμη το κοίτασμα τοϋ κάρδουνου σε νύχτες καταιγίδος; Ποιος βάζει φωτια στην (lνεξερεύνητη άκόμα q:λέδα καl άναφλέγεται το άέριο μ' έπακόλουitα τlς φοδερες έκρήξεις; Ποιος εΙναι, aν δεν εlναι κάποιο φάντασμα τού άνitρακωρυχείου;

Αύτη ηταν τουλάχιστον, 1Ί κοινη γνώμη που εlχε έπικρατήσει στους προληπτικους Σκωτσέζους. Πράγματι οί περισσότεροι aνθρακωρύχοι πίστευαν &εληματικα στα φαντάσματα ένώ δεν έπρόκειτο παρα για φαινόμενα έντελώς

Ι '" ' I η 'I \ \ ψυσικα, κι εχαναν τον καιρο τους οσοι επεμεναν να τους

μεταπείσουν. Πού, λοιπόν, μπορεί ν' άναπτυχ3η ή πίστη πιο έλεύitερα άπο τα βάθη αύτών τών άδύσσων; Γιαυτο οί άνitρακωρύχοι τη; 'Αμπερφόϋλ, έπειδη βρίσκονταν στη χώρα αύτη τών παραδόσεων καl τών itρύλων, &ιφειλαν να δίνουν πίστη σε δλα τα ύπερφυσικα συμδάντα.

'Έτσι οί παραδόσεις άφitονούσαν. Πρέπει να πούμε ώστόσο, δτι, μερικα φαινόμενα άνεξήγητα ως τότε, δεν μπορούσαν παρα να παρέχουν ενα καινούργιο στοιχείο στη δημόσια πίστη.

Στην πρώτη σειρα τών προληπτικών της τάφρου Ντοσαρτ ξεχώριζε ό Τζακ Ρυάν, ό συνάδελφος τού Χάρρυ. ΤΗταν ό πιο ενitερμος καl πιστος όπαδος στα ύπερφυσικα

ΙΊΙΕΡΙΚΑ ΑΧΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙ!'\ΟΜΕ!'\Α 47

φαινόμενα. Και δλες αύτες τlς φανταστικες ίστορίες, τις μετασχημάτιζε σε τραγούδια που εlχαν μεγάλη έπιτυχία τα χειμωνιάτικα σούρουπα.

Μα ό Τζακ Ρυαν δεν ηταν ό μόνος που εδειχνε ετσι τlς προλήψεις του. Οί συνάδελφοί του βεδαίωναν Εντονα δτι οί έκσκαφες της 'Αμπερφόϋλ ησαν στοιχειωμένες ... "Οτι έκεί φανερώνονται συχνα μερικα οντα a;τιαστα, δπως συνέδαινε στα όρεινά. Γιατl πράγματι το περιδάλλον τών ύπογείων στοών, δπως τουλάχιστον παρουσιάζονται στις διηγ11σεις τών προληπτικών, σκοτεινες και μυστηριώδεις κα&ω; φαίνονται, εΙναι πρόσφορο για φαντάσματα και aλλες μαγικf-ς δυνάμεις ... Το κατάλληλο ντεκόρ, λοιπόν, ύπάρχει στ' άν3-ρακωρυχεία. Για ποιο λόγο τότε τα ύπερφυσικα οντα να μην συγκεντρω3-ουν έδώ κάτω και να παίζουν τον ρόλο τους;

Αύτα τα έπιχειρήματα άράδιαζαν ό Τζακ Ρυαν και οί συνάδελφοί του στ' άνftρακωρυχείο της 'Αμπερφόϋλ. 'Ισχυρίζονταν δτι οί διάφορες έκσκαφες έπικοινωνοϋσαν μεταξύ τους άπο μακρυες ύπόγειες γαλαρίες που εlχαν άνοιχftη άνάμεσα στlς φλέδες ... 'Ί'πηρχε, ετσι, κάτω άπο την Κομητεία (έπαρχία) της Στίρλιγκ, μια πελώρια μάζα έδάφους τρυπημένη άπο τοϋννελ, σπηλιές, καl πηγάδια. 'Ένας ύ:τόγειος λαδύρινθος που πρόσφερε το 3-έαμα μιάς τεράστιας μυρμηγκοφωλιάς.

τ , λ , ' ' .Q , ' δ 'λ ' ακτικα, οιπον, οι ανuακωρυχοι που ου ευαν στα

δ , ·ψ, , ξ, κ ' " ιαφορα υ ομετρα, συναντιονταν μετα υ τους. ι οταν κα-

τέδαιναν για να πιάσουν δουλειά, κι' δταν άνέδαιναν μετα τη δουλειά τους. 'Ί'πηρχε ετσι μια στα&ερt1 εύκολία ν' άνταλλάσσουν γνώμες καl άντιλήψεις που κυκλοφορούσαν άπο έκσκαφη σ' έκσκαcrη κι' επαιρναν την άνάλογη μεγέν-3-υνση καl παραποίηση.

'Ωστόσο δυο aν&ρωποι, πιο διαδασμένοι καl ftετικοί, ' ' , ' ' ' ' , -αντιστεκονταν παντοτε σ αυτον τον κατηφορο της φαντα-

σίας και της φλυαρίας. Με κανέναν τρόπο δεν παραδέχονταν τα φαντάσματα και γενικα την ύπαρξη καl την έπέμ-


δάση στις τύχες τους, ύπερq:υσικών πνευμάτων. Αύτοι ήσαν ό Σιμον Φορντ και ό γιός του. Το άπόδειχναν δε αύτο με την έπιμαν1l τους, άλλα και την εύχαρίστησή τους να συνεχίζουν να κατοικούν στ1) σκοτεινη αύτη κρύπτη και μετα την έγκατάλειψη της έκσκαφης Ντοσάρτ. Πι-Ιtανον ή άγα-Ιtη Ρίτα να έπηρεαζόταν κάπως άπο τα φαντάσματα, δπως συμ6αίνει με κά{}ε Σκωτσέζα. Μα αύτες τις ίστορίες τών φαντασμάτων περιοριζόταν να τl; διηγηται μόναν

' . , στον εαυτον της.

"Αν ό Σιμον και ό Χάρρυ Φορντ ήσαν κι' αύτοl εύπιστοι σαν ταuς συναδέλφους τους, {}α εlχαν έγκαταλείψει το άνitρακωρυχείο στα φαντάσματα. 'Αλλ α ή έλπίδα ν' άνακαλύψουν μια καινούργια φλέ6α τοiις εlχε κάνει να μην τα φο6ούνται. Εϋπιστοι καl πιστοl ήσαν μόνο σε αύτο το σημείο: δεν μπορούσαν να παραδεχ-Ιtοίiν δτι το άνitρακοφόρο κοίτασμα τη; 'Αμπερφόϋλ εlχε τελείως έξαντλη{}η. Μπορούμε να πούμε με κάποια δικαιοσύνη, πrος ό Σιμον καl ό γιός του είχαν σ' αύτο το ζήτημα την πίΟ'tη τού άνitρακωρύχου, αύτη την πίστη στο Θεό, ποiι τίποτε δεν μπορούσε να κλανίση.

Γι' αύτο έπι δέκα χρόνια, χωρl; οϋτε μιάς ήμέρας την έξσίρεση, με πείαμα, και σιωπηλοl μέσα ατlς πεποι{}ήσεις τους, πατέρας καl γιός, επαιρναν τ1) σκαπάνη τους, το μπαστούνι τους καl τη λάμπα τους καl βάδιζαν ετσι καl οί δυό, άναζητώντας με χτυπι1ματα στον γρανίτη καl στον σχιατόλι-Ιtο μήπως καl άκούσουν τον πο{}ητο άντίλαλο.

'Αφού οί γεωτρήσεις δεν εlχαν φ-ltάσει ώς τον γρανίτη τού πρωτόγανου έδάφους, ό Σιμον καl ό Χάρρυ Φορντ :'1" , tl t" ' ' - ' ησαν συμφωνοι οτι η ερευνα, περιττη σημερα, μπορουσε να

ήταν χρήσιμη αϋριο, κι' δτι επρεπε να έπαναλαμ6άνεται. ~ολόκληρη τη ζωή τους, λοιπόν, -ιtα την περνούσαν σε δο

κιμες καl προσπάftειες για να ξαναδώσουν ατο άνitρακωρυχείο της 'Αμπερφόϋλ την παλιά του εύημερία. Κι' άν ό πατέρας {}α ύπέκυπτε πρlν άπο την ώρα της έπιτυχίας,

50 ~ΙΑrΡΕΣ IX.liEΣ

ό γιος ~α συνέχιζε μόνος το έπίμονο, σκληρο κι' έλπιδοcrόρο α{ηο εργο.

Συγχρόνως οί δυο αuτοl μανιώδεις φύλακες του άνθ'ρακωρυχείου, το επισκέπτονταν καl για το ζήτημα τη; συντηρήσεώς του. Βεβαιώνονταν για τη στερεότητα τών ύποστυλωμάτων στου; διαδρόμους καl στου; ~ολωτου; ύπόγειου; χό)ρου;. 'Α ναζητοuσαν σημεία χαλαρα που ύπηρχε φόβο; να καταρρεύσουν. Καl στ1)ν άνάγκη να κατεδαφίσουν κάποιο μέρος τού άνftρακωρυχείου. 'Εξέταζαν άκόμα τα σημάδια τη; διαβρώσεως τών νερών στα έπάνω στρώματα, ϋ.λλαζαν τη ρω] του; καl τα κατεύftυναν σε κανένα πηγάδι. Τέλος, εΙχαν γίνει έθ'ελοντικα οί προστάτες καl οί συντηρητ!:; τού στεγνού καl ϋ.γονου άνftρακωρυχείου.

Σε μερικές, λοιπόν, άπο αύτε; τl; ύπόγειες έξορ~η1-σεις του;- έκδρομές, δπω; τlς άποκαλοϋσυν πατέρας καl

' '1!. 'δ ' ' χ ' ' δ' γιος- συνεuη, ι ιυιτερα στον αρρυ, να ωση προσο-

χη σε μερικα φαινόμενα που μάταια προσπαθ'οuσε να του; δό)ση κάποια έξήγηση.

Γιατl πολλες φορε; κι' δταν άκολουθ'οuσε κάποια στενη άντι-γαλαρία, θ'αρροuσε πο)ς ϋ.κουγε {}ορύοους άνάλο-

,,' ' '1- ' ' , γους μ εκεινου; που προκω.ουσαν τα χτυπηματα σχαπανης.

Ό Χάρρυ που το κάθ'ε φαινόμενο, φυσικο η ύπερφυσικό, δεν τον τρόμαζε, τάχυνε το βημα του για να προλάδη την αiτία που προκαλούσε αύτον τον περίεργο r)χο.

Το τοuννελ fjταν Ιfρημο. Ή λάμπα τού νεαρού άνftρακωρύχου που έρευνοuσε, κοντa καl παράλληλα, το τοίχωμα, δεν τού φανέρωνε κανένα πρόσφατο σημάδι άπο χτυπ1]ματα. Ό Χάρρυ άναρωη1ftηκε τότε ~η1πω; r)ταν το ftυμα καμμιάς άκουστικη; αύταπάτης, κάποιας άλλόκοτης 11 φανταστικfj; {JΧοϋς.

"'Αλλ ε; q:ορ!:ς προδάλλοντα; aπότομα ενα ζωηρο φώ; σε μια ϋπο:πη ρωγμή, είχε πιστέψει πως εδλεπε να περνά μιa σκιά ... 'Αποτραβιόταν, άλλα δεν μπορούσε νa ύλοΠΟL1]ση αύτη η)ν πυρουσία.

ΜΕΡΙΚΑ Α.J.~ΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ 51

Δυο φορες μέσα σ' ενα μήνα ό Χάρρυ, καθως περιι:)δευε στο δυτικο τμημα της τάφρου, aκουσε κα-ιtαρα μακρυνε; έκπuρσοκροτt]σεις. Σαν κάποιος άνθρακωρύχος να είχε ρίξει καψούλι δυναμίτη.

την τελευταία φορά, ϋστερα άπο λεπτομερείς ίfρευνες, άναγνώρισε πως ενα ξύλινο ύποστύλωμα εlχε λυγίσει a;το πρόσφατη [κρηξη.

Ίνlε το φώς της λάμπας ό Χάρρυ έξέτασε προσεκτικa το ϋποπτο κομμάτι του τοιχώματος. Δεν είχε ύποστυλω&η με πέτρες, δπως γινόταν aλλοτε έκεί, άλλα με ξύλα που τα είχαν μεταφέρει σ' αύτο το βά{}ος άπο aλλα στρώματα του έδάφους. Που ο)φείλονταν αύτα τα νωπα σημάδια της σκαπάνης στον γρανίτη; Μήπως στην πρό-ιtεση τοϋ aγνωστου δράστη ν' άνακαλύψη μια καινούργια φλέδα; 'Ή σκοπός του ηταν να προκλη&η μια άναταραχη σ' uύτο το τμημα τοϋ άνθρακωρυχείου;

Αύτο συλλογιζόταν ό Χάρρυ. Κι' δταν άργότερα πληροφόρησε σχετικα τον πατέρα του, δεν μπόρεσαν κι' οί δυο να δό)σουν μια ίκανοποιητικη έξήγηση.

«Είναι πολiJ περίεργο», έπανελάμ6ανε συχνα ό Χάρρυ. ΊΙ παρουσία μέσα στο άνθρακωρυχείο ένος άγνώστου οντο; φαίνεται άδύνατη. Κι' δμως δεν χωρεί άμφι6ολία γι' αύτό. Μήπως, λοLJτόν, ύπάρχει κι' Ενα τρίτος aν{}ρωπος :ωu έρευνα να 6ρη κι' έκείνος μια καινούργια φλέ6α; Αύτο πρέπει να το έξακρι6ώσω, εστω και με κίνδυνο της r -~ωης μου.

Δεκαπέντε ήμέρες κατόπιν κι' δταν ό Χάρρυ Φορντ (;)δηγοϋσε τον μηχανικο μέσα σ' αύτον τον δαίδαλο της έκακυφης Ντοσύρτ, πuρα λίγο να πλησιάσουν στο σκοπο της ερευνάς τους.

Διέτρεχε ηΊν νοτιοδυτικη aκρη του άν-ιtρακωρυχείου μ' ενα δυνατΌ φώς στο χέρι Ξαφνικα τοϋ φάνηκε πως κάποιο φώς εσ6ησε μερικες έκατοντάδες πόδια μπροστά του, στο βά~ μιας στενΎjς σπηλιάς καΙ. στον {}όλο που ΕΚο-


δε στρογγυλα τον ογκο του γρανίτη. Με μιας ετρεξε στο ϋποπτο φώς ...

Περιττη ερευνα. 'Επειδη δε ό Χάρρυ δεν εδινε ύπερφυσικες αίτίες σε φυσικα πράγματα, συμπέρανε πως άσφαλώς κάποιο άγνωστο πρόσωπο κυκλοφορούσε μέσα στην έκσκαφη Ντοσάρτ. Παρ' δλες δμως τ\.ς προσπάftειές του να βρη κάτι συγκεκριμένο, δεν το μπόρεσε. 'Οπωσδήποτε, σκέφftηκε, έπειδη αύτα τα περιστατικά, διαδέχονταν το ενα το άλλο, -&α τύχαινε στο μέλλον να σημειώση κάποια έπιτυχία. Ή τύχη, η ή σύμπτωσις -&α τον ώδηγούσε στη διαλεύκανση αύτου του μυστηρίου. Κά{}ε τόσο άλλωσrε διέκρινε μέσα σ' ενα δευτερόλεπτο μόνο, φωτεινες άνταύγειες, που δεν προλάδαινε δμως να τ\.ς έντοπίση γιατ\. εσδηναν.

-Μην άνησυχείς παιδί μου, καΙ. μην βιάζεσαι, τον συμδούλεψε ό γερο-πατέρας του. "Ας περιμένουμε. Κάποια μέρα -&α δο-&η μια έξ{]γηση σε δλα αύτα τα περίεργα φαινόμενα.

Ποτε ως τότε, οϋτε στον Χάρρυ οϋτε στον πατέρα του, δεν δό{}ηκε ή εύκαιρία, άλλα κυρίως ή άφορμή, να φερ-&ουν βίαια σε κανέναν.

"Αν ή πέτρα που έκείνη την ήμέρα επεσε μπρος στα

πόδια του Τζέ'ίμς Σταρ εlχε ριχτη άπο το χέρι ένος κακοποιού, αύτη fiταν ή πρώτη έγκληματικη πράξη αύτου του είδους.

Ό τζέιμς Στάρ, που τον ρώτησαν, fjταν της γνώμης

δτι αύτη ή πέτρα εΙχε άποσπασ-&η άπο τον -&όλο της γαλαρίας. Μα ό Χάρρυ δεν παραδέχτηκε μια τόσο πολυ άπλη έξήγηση. 'Η πέτρα, κατα τη δική του άντίληψη, δεν εlχε πέσει. ΕΙχε ριχτη. Αύτο εδειχνε ή τροχιά της. Στο φαινόμενο, λοιπόν, αύτό, ό Χάρρυ εδλεπε μια κατ' εύ-&είαν άπόπειρα έναντίον του καl του πατέρα του, άλλα κι' έναντίον του μηχανικού.

~ΠΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ TOf ΣΙΜΟΝ ΦΟΡΝΤ 53

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

Μία οοχψ.ασία τοu Σψ.όν Φόpντ

Το παλιο ξύλινο ρολόί της σάλας χτύπησε μεσημέρι, δταν ό Τζέίμς Στaρ καΙ. οί δυο συνοδοl. καΙ. σύντροφοί του, ξεκίνησαν άπο το ύπόγειο σπιτάκι της Ρίτας.

Το φώς ΠΟ'U εφτανε άπο το πηγάδι φώτιζε άμυδρa τον itόλο. Ή λάμπα του Χάρρυ ηταν περιττη τώρα, δεν {}' άργοuσε δμως νa την χρησιμοποιήση. Γιατι ό γερο-έργοδηγος {}0. ώδηγοuσε τον μηχανικο ως την aκρη τi'jς έκσκαφης Ν τοσάρτ.

'Αφοu διέσχισαν την κεντρικη γαλαρία σε μιa ά:πόσταση τρία χιλιόμετρα, οί τρείς έξερευνηται- και πράγματι έπρόκειτο γιΟ. μιa έξερεύνηση, δπως {}0. δητεεφτασαν στο στόμιο ένος στενού τοuννελ. ΤΗταν σaν ίfνα άντιπροαύλιο ποiι ό &όλος του ξαπόσταζε πάνω σ' ενα σανίδωμα έπιστρωμένο με μιa aσπρη μούχλα. 'Ακολουitοuσε δε σχεδον την κατεύitυνση της ροης τών νερών του ποταμού Φόρit, ποiι κυλούσαν πεντακόσια μέτρα έπάνω.

Γιa την περίπτωση ποiι ό Τζέίμς Στaρ δεν ita ηταν, δπως aλλοτε, έξοικειωμένος με τον δαίδαλο της έκσκαφfις Ντοσάρτ, ό Σιμον Φορντ του itύμισε τη διάταξη ποiι εΙχε το γενικο σχεδιάγραμμα του άν{}ρακωρυχείου, παρα6άλλοντάς το με το γεωγραφικο σχεδιάγραμμα του έδάφους.

~σ Τζέ'ίμς Στaρ και ό Σιμον βάδιζαν, λοιπόν, συζητώντας. Μπροστa ό Χάρρυ φώτιζε το δρόμο τους άναζητώντας στις άνωμαλίες του έδάφους, ποiι εΙχε άφήσει ή παλιa έκσκαφή, ν' άνακαλύψη με τις άμυδρες άνταύγειες του φαναριού του καμμιa ϋποπτη σκιά.

- ΘΟ. συνεχίσουμε πολλη οοραν ετσι, γέρο-Σιμόν; ρώτησε ό μηχανικός. -'Ένα χιλιόμετρο άκόμα, κύριε Τζέ'ίμς. "'Αλλοτε αύτη

54 ΜΑΥΡΕΣ IX.liF.Σ

τη διαδρομη itα η)ν κάναμε μέσα στο βαγονέτο. Μα τά)ρα δεν ύπάρχει αύτη ή εύκολία.

- Θα πάμε, λοιπόν, ως την Cίκρη τη; τελευταίας φλέδας; ρώτησε ό Τζέ'ίμς Στάρ. -Μάλιστα. Βλέπω πως γνωρίζετε άκόμα :ι:ολu καλα

το aν&ρακωρυχείο. -'Έ, Σιμόν, εκαμε ό μηχανικός. Θαρρώ ΠΟ)ζ &α είναι

δύσκολο να προχωρήσουμε περισσότερο. - Σωστά, κύριε Τζέίμς. Πλησιάζουμε στον «κα&ρέ

φτη». 'Εκεί που ή σκαπάνη μας άπέσπασε άπο το εδαφο; το τελευταίο κομμάτι το κάρδουνο. Αύτο που κρατήσαμε για «σουβενίρ>>. τη σκηνl) έκείνη η) &υμaμαι σαν να συνέβη τώρα. Έγω εδωσα το τελευταίο χτύπημα που άντήχησε μέσο στο στfι&ος μου πιο δυνατα άπο τον βράχο. 'Όλα γύρω μας δεν ηταν πια παρα σχιστόλι&ο;. Κι' δταν το βαγονέτο κύλησε προς το πηγάδι, το άκολού&ησα συγκινημένος, δπω; aκολου&εί κανεlς την κηδεία προσφιλούς προσά)που. Μού φαινόταν πως fιταν ή ψυχη τού aν&ρακωρυχείου που εφευγε μαζί του!

τα τελευταία λόγια ό γερο-έργοδηγος τα πρόφερε με τέτοια σοδαρότητα, που έντυπωσίασε τον μηχανικό. Παρομοίαζε τα αίσ&ήματά του με τον ναυτικο που έγκαταλείπει το καράβι του η τού Cίρχοντα που βλέπει να γκρεμίζεται το σπίτι τών προγόνων του.

Ό ΤζέΙμς Στaρ εlχε σφίξει το χέρι τού Σιμον Φόρντ. 'Αλλ α με -cη σειρά του επιανε κι' έκείνος το χέρι τού μηχανικού καl σφί γ γ οντάς το δυνατa εlπε: -Είχαμε ολοι γελαστη. Ναί! Το παλιο aνitρακωρυχείο

δεν είχε πε&άνει. Δεν fιταν ίtνα πτaψα που έπρόκειτο να το έγκαταλείψουν οί άν&ρακωρύχοι. Καl τολμώ να σας δισδεδαιώσω, κύριε Τζέιμς, πως ή καρδιά του χτυπά άκόμα. -Μίλησε, λοιπόν, Σιμόν! φώναξε ό μηχανικός. 'Ανα

καλύψατε καμμια νέα φλέδα; Το ύποπτεύ&ηκα έξ aρχfις αύτό. Το γράμμα σου δεν μπορούσε να σημαίνη τίποτ' Cίλλο. Ν α μου δό)σης ραντεδου γιa μιa άνακοίνωσ1] σου. Κι'

ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ TOr ΣΙΜΟΝ ΦΟΡ~Τ 55

αύτη να γίνη μέσα στην τάφρο Ντοσάρτ! Ποια άλλη άνακάλυψη άπο ενα άν{}ρακοφόρο κοίτασμα {}α μπορούσε να μ' ένδιαφέρη; -Κύριε Τζέιμς, άποκρίf}ηκε ό Σιμον Φόρντ. Δεν η{}ε

λα να είδοποιήσω σχετικώς κανέναν aλλοv άπο σας ... -Κι' εκαμες πολiJ καλά, Σιμόν. Για πές μου δμως:

Πώς το βε6αιώf}ηκες αύτό; 'Έκαμες μήπως γεωτρήσεις; -' Ακουστε, κύριε Τζέ'ίμ;, του έξήγησε ό Σιμον Φόρντ.

Δεν εχω άνακαλύψει κανένα νέο κοίτασμα, εχω μόνον την ύλικη άπόδειξη δτι αύτο το κοίτασμα ύπάρχει ... -Και αύτη ή άπόδειξη ποια εΙναι; - Θα σας πώ μόνον ενα πρaγμα: Παραδέχεστε δτι το

άέριο ύπάρχει έκεί δπου ύπάρχει και το κάρδουνο; Κι' δταν στα σπλάχνα του έδάφους δεν ύπάρχει άέριο δεν ύπάρχει και κάρ6ουνο;

- Βε6αίως, συμφώνησε ό μnχανικός. 'Όπου δεν ύπάρχει κάρ6ουνο δεν ύπάρχει άέριο. Δεν ύπάρχουν άποτελέσματα χωρlς αίτίες ... -'Όπως δεν ύπάρχει καπνος χωρις φωτιά! - Και διαπιστώσατε ξανα την παρουσία του πρωτοαν-

{}ρακικου ύδρογόνου; -'Ένας γερο- άν{}ρακωρύχο; δεν πέφτει εξω, άποκρί-

.(\,.., • Σ ' Φ ' 'Α ' ' λ ' ' .Q. ' u , 1κε ο ιμον ορντ. ναγνωρισα τον πα ιο μας εχυρο:

το άν&ρακοϋχο, δηλητηριώδες άέριο . . -Μήπως πρόκειται για κανένα aλλο εΙδος άερίου; Ξέρεις, το διοξείδιο του aν{}ρακος εΙναι aοσμο και χωρις χρώμα! Και δεν προδίνει η1ν παρουσία του είμη μόνον με την άνάφλεξη.

- Κύριε Τζέιμς, άποκρίf}ηκε ό Σιμον Φόρντ. ''Έχετε την καλωσύνη να μου έπιτρέψετε να σας πώ τί εχω κάνει ... καl πώς το εχω κάνει; Δ1ϊλαδη με το δικό μου τρόπο ... Καl να με συγχωρijτε για τlς πολλες και περιττες κου6έντες ...

tO Τζέ'ίμς Σταρ γνό)ριζε τον γερο-έργοδηγο καl ηξερε πως το καλύτερο fjταν να τον άφήση να μιλήση.

- Κύριε Τζέιμς, συνέχισε ό Σιμον Φόρντ. 'Όλα αύτα


τα δέκα χρόνια δεν πέρασε ούτε μια μέρα χωρlς ό Χάρρυ κι' έγώ, να μην σκεφ{}οϋμε πώς να ξαναδώσουμε στο άν{}ρακωρυχείο την παλιά του αίγλη. Σας λέω ούτε μια μέρα! "Αν ύπfιρχε άκόμα κανένα κοίτασμα είμαστε άποφασισμένοι να το άνακαλ ύψωμε. Με ποια μέσα; {}α ρωτήσετε. Με τlς γεωτρήσεις; Αύτο φυσικά, δεν μας· ηταν δυνατό. Δια{}έτομε δμως τη διαίσ{}ηση τοϋ άνθ-ρακωρύχου. Καl εχει άποδειχ{}fι ποος συχνα φτάνει κανεlς πιο σωστα στο σκοπό του με το ενστικτο παρα με τη λογική... Τουλάχι-

, ' 1' f: ,

στον αυτη ειναι η γνωμη μου ... -Δεν εχω καμμια άντίρρηση, άποκρί{}ηκε ό μηχανικός. - Νά, λοιπόν, τί παρατήρησε ό Χάρρυ μια- δυο φορες

στlς έξερευνήσεις που εκανε στα δυτικα τοϋ άν{}ρακωρυχείου. Φωτιές! φωτιες που εσοηναν ξαφνικα καl φανερώνονταν πάντοτε άνάμεσα άπο τον σχιστόλι{}ο η στα έπιχώματα στlς άκρινες γαλαρίες. 'Απο ποια αίτία aναοαν αύτες οί φωτιές; Δεν μπορούσα να ξέρω καl δεν μπορώ να το πώ άκόμα! 'Αλλ α όπω<rδήποτε αύτες οί φωτιες δεν ώφείλονται προq:ανώς παρα στην παρουσία τοϋ άερίου. Καl για μένα άέριο σημαίνει φλέοα aν{}ρακα.

- Αύτες οί φωτιες δεν προκάλεσαν καμμια εκρηξη; ρώτησε ό μηχανικος με ζωηρο ένδιαφέρον.

- Ναί. Μικρες μονομερείς έκρήξεις, άποκρί{}ηκε ό Σιμον Φόρντ. Καl δμοιες μ' έκείνες που εχω προκαλέσει ό ίδιος κά{}ε φορα που ij{}ελα να διαπιστώσω την παρουσία τοϋ άερίου. Θυμόσαστε με ποιον τρόπο προσπα{}οϋσαν aλλοτε να έμποδίσουν τlς έκρήξεις μέσα στ' άνθ-ρακωρυχεία, πρlν ό Χώμφρεϋ Νταίβις- αύτη ή ίδιοφυ'ία- έφεύρη την λάμπα άσφαλείας;

- Ναί, άπάντη<rε ό Τζέ'ίμς Στάρ. Θέλεις να πfις για τον «άμαρτωλό»; Μα ποτε δεν ετυχε να τον δω κατα τi]ν έκτέλεση τών κα{}ηκόντωv του. -Πράγματι, κύριε Τζέίμς. Εlσ{}ε πολυ νέος, παρ' δλα

τα πενηνταπέντε χρόνια σας, για να μπορέσετε να το δfιτε αύτό. Μα έγό), με δέκα χρόνια παραπάνω άπο τα δικά σας,

ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ TOf ΣΙΜΟΝ ΦΟΡΝΤ 57

είδα να λειτουργf] ό τελευταίος «άμαρτωλος» τού άν{}ρακωρυχείου. Τον ώνόμαζαν ετσι γιατl φορούσε ενα μακρυ καλογερίστικο ράσο. Το πραγματικο ονομά του ηταν «πυροσδέστης η ό άν{}ρωπος τf]ς φωτιάς». 'Εκείνη την έποχη δεν ύπijρχε άλλο μέσο για να καταστραφf] το φοδερο άέριο παρα με την άποσύν{}εσή του με μικρες έκρήξεις, πρlν ή έλαφρότητά του το συγκεντρώση σε μεγάλες ποσότητες ψηλα στlς γαλαρίες. Ν ά, λοιπόν, γιατl ό «άμαρτωλΟς» με το πρόσωπο μασκαρεμένο, το κεφάλι του σκεπασμένο με το πυκνο κάλυμμα καl δλο το κορμί του σφιγμένο μέσα στο χοντρο ράσο του, προχωρούσε συρτα στο εδαφος. 'Ανάπνεε στα χαμηλα στρώματα δπου ό άέρας fιταν καftαρός, καl με το δεξί του χέρι περιέφερε ύψώνοντας πάνω άπο το κεφάλι του Εναν άναμμένο δαυλό. Κι' δταν το άέριο βρισκόταν άπλωμένο στην άτμόσφαιρα σε τρόπο που να σχηματίζη ενα έκρηκτικο μίγμα, παραγόταν τότε ή εκρηξη χωρlς όλέ{}ρια άποτελέσματα. 'Επαναλαμδάνοντας συχνα αύτη τη μεftοδικη ερευνα μπορούσε καl προλάδαινε τlς καταστροφές. Καμμια φορα ό «άμαρτωλος» προσδαλόταν άπο μια ξαφνικη άνάφλεξη τού άερίου καl πέftαινε άμέσως. Τον άντικαftιστούσε τότε f.νας άλλος. Κι' ετσι γινόταν οοσπου καitιερώitηκε άπο δλα τα άν{}ρακωρυχεία ή λάμπα. Μα έγrο γνώριζα την μέftοδο αύτf]ς τf]ς άνιχνεύσεως καl άκολου3ώντας την, άνακάλυψα την παρουσία τού άερίου καl κατα συνέπειαν ένος νέου άν{}ρακοφόρου στρό)ματος μέσα στην έκσκαφη Ντοσάρτ.

'Όλα αύτα που διηγή{}ηκε ό γερο-έργοδηγος σχετι-' ' ' λ' τ ' ' '.<\ λ ' κα με τον «Κα ογερο» ηταν σωστα, στην καυε επτομε-

ρειά τους. Με αύτη τη μέftοδο προχωρούσαν μέσα στ' άνitρακωρυχεία για να καftαρίσουν την άτμόσφαιρα στlς γαλαρίες.

Το άνftρακούχο αύτο άέριο, που όνομάζεται πρωτοάν{}ρακικΟ ύδρογόνο, η άέριο των βάλτων, είναι άχρωμο καl σχεδΟν άοσμο. Κι' εχοντας μια φωτεινi] δύναμι, είναι τελείως άκατάλληλο για την άναπνοή. Ό άν{}ρακωρύχος

58 ~~ Α r Ρ Ε Σ Ι Ν Δ Ι Ε Σ

δεν &α μπορούσε να ζ11ση μέσα σ' ενα περιβάλλον γεμάτο άπο αύτο το κακοποιο άέριο. Έκτος αύτου διαφέρει άπο το μονοξείδιο του aν&ρακος γιατl σ"f.ηματίζει ενα έκρηκτικο μίγμα άπο τη στιγμη ποu ό άτμοσφαιρικος άέρας {}' άναμιχ{}η με το άέριο καl σε μια άναλογία όχτο) καi πέντε τα έκατό. Ή άνάφλεξη αύτου του μίγματος γίνεται άπο μια όποιαδ1Ίποτε αίτίσ. Έπακολουitεϊ εκρηξη που σχFδον πάντοτε καταλήγει σε τρομερες καταστροφές.

Αύτον τον κίνδυνο, λοιπόν, άπομακρύνει ή συσκευη του Νταίβις. Ά:τομονό)νει την crλόγα της λάμπας μέσα σ' ενα σωλ1Ίνα άπο μεταλλικο τούλι που άνάβει το άέριο στο έσωτερικο της σωλήνας χωρl; ποτε ν' άψ1ση την άνάφλεξη ν' άπλω&η εξω. Αύτη 1Ί λάμπα άσφαλείας εχει τελειοποιηitη κατα ε'ίκοσι τρόπους. Κι' aν τύχη καi σ:τάσει, σδήνει αύτόματα. ~Επίσης σ61Ίνει aν ό άνitρακωρύχος, παρα ηΊν αί,στηρη άπαγόρευση, την άνοίξη. Πώς, λοιπόν, προξενούνται οί έκρ11ξεις; 'Απλούστατα δεν μπορεί να προ-e.1 'ψ ' ' ' , ξ λ ' , ' ' ' δ ' _<ι' uΛε η κανεις και να ε α ειψη αυτον τον κιν υνο που υα

προκλη{}η άπο την άπερισκεψία ένος έργάτη, που f}έλει ν' άνάψη το }σψπούκι του. Οϋτε άπο τον σπινftηρα που {}α προξεν11ση το χτύπημα της σκαπάνης πάνω στον γρανίτη.

Δεν εχουν μολυνitη ό)στόσο δλα τα άνitρακωρυχεία άπο το άέριο. 'Όπου δε δεν :ταράγεται, έπιτρέπεται ή χρfισις τη; κοινης λάμπας. Αύτο συμβαίνει, άνάμεσα στ' aλλα, στiς τάφρους Τι!:ρς καl στ' άν{}ρακωρυχεία του Άνζέν. 'Όταν δμως το άνftρακοφόρο στρώμα εΙναι λιπαρο καl παχύ, περικλείνει κάποια ποσότητα άπο άερώδεις ϋλες καl το άέριο μπορεί να διαφύγη σε μεγάλη άφ&ονία. Ή λάμπα άσφαλείας είναι crτιαγμένη ετσι που να έμποδίζη τlς έπικίνδυνες έκρ11ξεις ωστε οί άνitρακωρύχοι που δεν προσβάλλονται εύ{}έως άπο το άέριο να διατρέχουν τον κίνδυνο να πάθουν άμέσως άσq:υξία μέσα στlς γαλαρίες που εΙναι γεμάτες άπο δηλητηριώδFς άέριο που σχηματίζεται εύ{}υς μετα ηΊν rlνάcrλεξη.

~ΠΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ τω· ΣIJ\f()~ ΦΟΡ~>Τ 59

Βαδίζοντα; ό Σιμον Φόρντ, πληροφόρησε τον uηzανικο δ,τι εΙχε κάνει γιa νa φτάση στο σκοπό του. llώ; είχε βεδαιω&η δτι }i διαφυγη τού άερίου γινόταν στο βάΟο; tδίω; της άκραίας γαλαρία; της έκσκαφης καΙ. στο δυτικο διαμέρισμά της. 'Επίσης με ποιον τρόπο εlχε προκαλέσει στa τοιχώματα τού σχιστόλι&ου μερικες μικρες έΛQ1lξεις η μάλλον μερικες άκίνδυνες άναφλέξεις που δεν aφηναν καμμιa άμφιδολία με το εΙδος τού άερίου που ή διαφυγ,1 του γινόταν σε μικρη δόση άλλa μ' εναν διαρκη τρόπο.

Μιa άJρα μετa την άναχώρησ1Ί του άπο το σπιτάκι, ό Τζέiμς Στaρ κrΛ οί δυο σύντροφοί του, εlχαν διανύσει μιa άπόστrισι τέσσερα μίλια. Ό μηχανικός, παρασυρμένος άπο τον πό&ο καΙ. την έλπίδα, εκαμε υύτη την διαδρομη χωρl; διόλου νa σκεφ&η το μl]κος της.

Σκεφτόταν μόνο δ,τι του ελεγε ό γερο-d.ν&ρακωρύχος. Ζύγιζε νοερa τa έπιχειρήματα που τού άράδιαζε γιΟ: νa ύποστηρίξη τη γν(:ψη του. ΚαΙ. πίστευε μαζί του δτι αύτη ή συνεχης διαφυγη τοϋ πρωτο-άν&ρακικοϋ ύδρογόνου εδειχνε με βεδαιότητα την ϋπσρξη ένος νέου άν{}ρακοφόρου κοιτάσματος. Κι' aν δεν έπρόκειτο παρa μόνον γιa μιa φωλιa παγιδευμένου άερίου, δπως συναντάται καμμιa φορa στlς σχισμες τού σχιστολί{}ου, ερχεται ή στιγμη που άδειάζει άπο το άέριο καΙ. το φαινόμενο παύει νa προ-καληται. Τέτοιο πράγμα δμως, στην περίπτωσι που τού άνέφερε ό Σιμον Φόρντ, δέν μπορούσε νa συμδαίνη. Γιατl σύμφωνα με τa λόγια του, τ(} άέριο διέφευγε χωρlς διακοπή, κι' άπο το γεγονος αύτο μπορούσε νa συμπεράνη την ύπαρξη μιάς σημαντικης φλέf>ας. Συνεπώς οί {}ησαυρο\. της τάφρου Ντοσaρτ δεν ε{χαν τελείως έξαντλη&η. Καμμιa ψορa συνέδαινε νa ηταν ενα στρώμα aν&ρακος που ή άπόδοσή του δε'V ηταν σημαντική. 'Ή γιa Ενα κοίτασμα που επιανε ενα ΙJ.εγάλο στρώμα τού άν&ρακοφόρου έδάφους. 'Έτσι δμό)ς συνέδαινε κι' έδώ; Αύτη fιταν, πράγματι, 1i μεγάλη άπορία που τους κατείχε.


Ό Χάρρυ που προδάδιζε σταμάτησε. - Φitάσαμε! φώναξε ό γερο- άνitρακωρύχος. 'Επιτέ

λους, κύριε Ί'ζέίμς, χάρη στην βοήitεια τοϋ Θεοϋ φitάσαμε έδώ καΙ. ita μάitουμε ...

Ή τόσο σταitερη φωνfι τοϋ γερο-έργοδηγοϋ ετρεμε τό)ρα έλαφρά. -'Ακούραστε καΙ. έπίμονε Σιμόν, τοϋ εlπε ό μηχανικός.

'Ηρέμησε. Κι' έγοο εlμαι συγκινημένος σaν κι' έσάς, μa δεν πρέπει να χάνουμε καιρό!

Σ' έκείνο το μέρος, ή άκρινfι γαλαρία τijς τάφρου Ντοσάρτ, καitοος εσ6ηνε στο βάitος της, σχημάτιζε μιa σκοτεινfι σπηλιά. Κανένα πηγάδι δεν εlχε άνοιχ{tη σ' έκείνο το κομμάτι τοϋ έδάφους. Και ή γαλαρία, βαitειa άνοικτή, μέσα στα σπλάχνα τοϋ έδάφους, βρισκόταν χωρiς έπικοινωνία με την έπιφάνεια τijς κομητείας Στίρλιγκ.

Ό Τζέιμς Στaρ έξέτασε με ζωηρο ένδιαφέρον και με σο6αρη ματιa το μέρος που βρισκόταν.

"Ε6λεπε κανεiς άκόμα στο τελευταίο τοίχωμα αύτijς τijς σπηλιάς- τον «καitρέφτη», δπως τον λένε οί άνitρακωρύχοι- τa σημάδια που εlχαν προξενήσει τa τελευταία χτυπήματα τijς σκαπάνης. Κι' ίδίως μερικες τρύπες άπο τa φουρνέλα που εlχε προκαλέσει ή εκρηξη τοϋ βράχου προς το τέλος της έκμεταλλεύσεως. Αύτη ή ϋλη τοϋ σχιστόλιitου fjταν έξαιρετικa σκληρη και δεν fjταν άπαραίτητο νa σκεπάσουν το σωρο τa χώματα, άφοϋ οί έργασίες ita σταματούσαν. 'Εκεί πράγματι, άνάμεσα στον σχιστόλιitο καl τον ψαμμόλιitο ita πέitαινε ή άνitρακοφόρος φλέ-6α. 'Εκεί σ' α-uτο άκρι6ώς το σημείο ε{χε άποσπασtij άπο την τάφρο Ντοσaρτ το τελευταίο κομμάτι το κάρ6ουνο. -'Εδώ, κύριε Τζέ'ίμς, δήλωσε διστακτικa ό Σιμον

Φόρντ ύψώνοντας τη σκαπάνη του. 'Εδώ ita χτυπήαουμε. Γιατl πίσω άπο αύτο το τοίχωμα καl σ' ενα βάitος, μικρο η μεγάλο, βρίσκεται άσφαλώς ή καινούργια φλέδα που Βε6αίωσα την ϋπαρξή της.

- Καl βρίσκεται στην έπιφάνεια αύτών τών βράχων;

ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ τοr ΣΙΜΟΝ ΦΟΡΝΤ 61

ρώτησε ό Τζέϊμς Στάρ, ποiι διαπιστώσατε τiιν παρσιισία του άερίου; -'Ιδίως έκεί, κύριε Τζέ'ίμς, άποκρί{}ηκε ό Σιμον Φόρντ.

ΚαΙ. μπόρεσα να το άνάψω πλησιάζοντας τη λάμπα μσu. Το ίδιο εκαμε καΙ. ό Χάρρυ. -Σε τί ϋψο;; ρώτησε ό Τζέ'ίμς Στάρ. -Σε τρία μέτρα πάνω άπο το εδαφος, άποκρί{}ηκε ό

Χάρρυ.

Ό Τζέίμς Σταρ κα3όταν σ' εναν βράχο. 'Αφού άνέπνευσε τον άέρα τfις σπηλιάς, κοίταξε ταuς δυο aνθ-ρακωρύχους, aρχίζοντας ν' dμφιδάλλη για τiιν άλή&εια τών λό-

λ , "1" , ,

γων τους, μο ονοτι ησπν τοσο κατηγορηματικοι.

Ή άλ 1Ί&εια rlναι δτι το πρωτο-άνθ-ρακικο ύδρογόνο δεν εΙναι lίοσμο. Γι' αύτο ό μηχανικο; έξεπλάγη στfιν άρχη που ή οσφρησή του, που fίταν πολυ λεπτή, δεν τού aπεκάλυψε την παρουσία του έκρηκτικοίι άερίου. 'Οπωσδήποτε, aν αύτο το άέριο εΙχε άναμιχ&η με τον γύρω άέρα, τοίίτο εΙχε συμδη σ' έλάχιστη dναλογία. Τότε δεν ύπijρχε κανεl.ς crόδο; για εκρηξη. ΚαΙ. μπορούσαν χωρl.; κίνδυνο ν' aνοίξουν τη λάμ:;τα άσφαλείας καΙ. να κάμουν το πείραμα δπως r1κριδώ; το εΙχε κάμει καl ό γερο - άν&ρακωρύχος. .

'Ό,τι άvησυχοίισε τον Τζέιμς Στάρ, λοιπόν, δεν fίταν δτι δεν ύπηρχε άρκετο άέριο στην aτμόσφαιρα, άλλα δτι δεν ύπijρχε δσο Ιfπρεπε. Κι' ίδίως δτι δεν ύπijρχε κα&όλου.

- Μή:τως γελάστηκαν; ψι&ύρισε. 'Όχι. Πρόκειται γι' '.Q., 'ξ' Κ'" I ανuρωπου; που ερουν. ι ομως ....

Περίμενε, λοιπόν, με κά.-τοια άvησuχία, να έπαναληcrθii μπροσ-tά του το φαινόμενο ποiι εfχε έπισημάνει ό Σιιιον Φόρντ. Μα έκείvη τ1ι στιγμή, φαίνεται, πως δ,τι εlχε riντιληφ&η ό ίδιος, δηλαδiι τiιν άπουσία της χαρακτηριστικijς μυρουδιάς του άερίου, εΙχε γίνει άντιληπτο καΙ. άπο τον Χάρρυ. Γι' αύτο με μια άλλαγμέvη φωνή, εlπε:

- Φαίνεται, πατέρα, ΠΟJς το άέριο δεν διαφεύγει πια άπο τις φέτες τού σχιστόλι&ου.

62 ΜΑΙΡΕΣ Ι.ΚΔΙΕΣ

- Ναί, ετσι {}α συμδαίνη, παραδέχ{}ηκε ό γερο-άνftραχωρύχος. Δεν διαφεύγει.

ΚαΙ. ό Σιμον Φόρντ, άφου εκλεισε έρμητικα τα χείλη του άνέπνευσε δυνατα με τη μύτη πολλες φορές.

Κατόπιν με μια άπότσμη κίνηση φώναξε στον Χάρρυ: -Δώσε έδώ τη λάμπα!

Πηρε τη λάμπα μ' ενα χέρι που ετρεμε έλαφρα άπο την ταραχή. 'Έδγαλε τον μεταλλικο κύλινδρο του άμίαντου που χάλυπτε τ11ν φλόγα. Πράγματι, οπως το περίμεναν, δεν σημειώ{}ηκε καμμια εκρηξη. Μα το πιο σοδαρο ηταν πως δεν σημειώftηχε οϋτε αuτη ή έλαφρα συστολη τη; άτμοσφαίρας που δείχνει την παρουσία του άερίου σε άδύνατη δόση.

~σ Σιμον Φόρντ πηρε το μπαστούνι που κρατούσε ό Χάρρυ, καl στερεό)νοντα; τη λάμπα στην aκρη του, την υψωσε στα έπάνω στριδματα του άέρα. 'Εκεί που το γκάζι, χάρη στην είδικη έλαφρότητά του, μπορούσε να μαζευτη σε άνάλογη συμπύκνωσή του σε δση μικρη ποσό-

' " 'J' τη τα κι αν η ταν.

~Η φλόγα τη; λάμπας, 'ίσια καl λευκή, δεν μαρτύρησε κανένα ίχνος πρωτο-άνftρακικου ύδρογόνου.

- Στο τοίχωμα! εΙπε ό μηχανικός.

- Ναί, άποκρί{}ηκε ό Σιμον Φόρντ, φέροντας τη λάμπα σ' έκείνο το κομμάτι του τοίχου που ό γιός του κι' έκείνος, την προηγούμενη μέρα άκόμα, εΙχαν διαπιστό)σει την διαφυγΊ) τοu άερίου.

τα μπράτσα του γερο-άν{}ρακωρύχου ετρεμαν κα&ως τριγύριζε η) λάμπα κοντα στl; q:έτες του U"J.ιστόλι{}ου έκεί :τ άνω.

'Α , , Χ, ~ ,~ - ντικαταστησε με, αρρυ, ειπε τεr.ο;.

~σ Χάρρυ επιασε το μπαστούνι με η) λάμπα ~αι συνέχισε την ερευνα πλησιάζοντά; την στα διάφορα σημεία του έδάq:ους που οί πλάκες του σχιστόλι{}ου φαίνονταν ' ' δ λ' 1\Ι' - ' '~ Γ ' ' ' ν ανα ι:τ ωνωνται ... 1\- α κουνουσε το κεq:ω,ι. ιατι αυτο;

ΜΙΑ ΔΟΚΩΙΑΣΙΑ TOr ΣΙΙΊIΟΝ ΦΟΡΝΤ 63

ό ίδιόρρυ&μος fίχος, με τη διαφυγη τοϋ άερίου, δεν εφτανε ' , _, στ αυτια του.

~Η ' ' λ ξ δ' ' '!'Η λ ' ' αναφ ε η εν γινοταν. ταν, οιπον, φανερο

πως κανένα μόριο άερίου δεν ύπηρχε κοντa στο εδαφος. -Τίποτε! φώναξε ό Σιμον Φόρντ που 1l γρο&ιά του

σ φι γ γ όταν κάτω άπο την πίεση ένος αίσ~1)ματος ~υμού καi οχι άπογοητεύσεως.

Μιa κραυγη τότε ξέφυγε άπο τa χείλη τοϋ Χάρρυ. - Τί επα&ες; ρώτησε ζωηρa ό Τζέιμς Στάρ. -'Έχουν βουλώσει τlς σχισμες τοϋ σχιστόλιftου!

-Μιλάς σωστά; φό)ναξε ό γερο-άν~ρακωρύχος.

-Κοίταξε, πατέρα!

Ό Χάρρυ δέν είχε γελαστή. Το φράξιμο τών σχισμό)ν fjταν κα~αρa όρατο στο φώς της λάμπας. 'Ένα έπίχρισμα άσδέστη και γύψου, που είχε γίνει τελευταία, aφηνε νa δοϋν στον τοίχο ~να μακρυ σημάδι ζυμωμένο κάτω άπο ενα στρώμα καρβουνόσκονης.

- Αύτό;! φώναξε ό Χάρρυ. Δεν μπορεί νa εΙναι παοa αύτο',.., "' .,.

- Αύτός; έπυνέλαδε ό Τζέιμς Στάρ.

-Ν αί, άπάντησε ό νέος. Αύτο το μυστηριώδες ον που στοιχειώνει το σπίτι μας, αύτος που είχα έκατο φορες ύποπτευ{}η καl δεν μποροϋσα νa τον φτάσω. Ό δράστης! 'Απο τώρα είναι βέδαιο πω; αύτο το γράμμα που η&ελε νa σάς έμποδίση ναρ3f]τε στο ραντεδου που σάς εδωσε ό πατέρας μου, κύριε Στάρ, το εστειλε αύτός. Αύτός, τέλος, μάς πέταξε αύτη η1ν πέτρα στη γαλαρία τοϋ πηγαδιού Γιαρόου! "Α! καμμιa άμφιδολία δεν είναι πιa δυναη1! "'Ι' ' rι'ί. ' ' ' β ' \ ' r ' ' _(l_ ' ! Η εσα σε or, αυτα ρισκεται το χερι ενος ανuρωπου.

Ό Χάρρυ εlχε μιλήσει με μιa τέτοια ένεργητικότητα που ή πεποί3ησή του διωχετεύ~ηκε με μιάς μέσα στο μυαλο τοϋ μηχανικού. 'Όσο δε για τον γερο-έργοδηγό,

' ' τ ' ι ''Α1' β ' αυτος ηταν πια πεπεισμενος. r./.ωστε ρισκονταν μπρο-

στa σε μιa πράξη άδιάψευστη: το βούλωμα τών σχισμών


άπο τlς όποίες τi1ν προηγούμενη μόλις, διέφευγε έλεύ{}ερα το άέριο. -Πιάσε τη σκαπάνη σου, Χάρρυ! φώναξε ό ΣιμΟν

φ ' 'Α 'e_ ' , δ' I ΕΙ ' ' ορντ. νευα στους ωμους μου, παι ι μου. μαι αρκετα

γερος άκόμα για να σε κρατήσω. Ό Χάρρυ εΙχε καταλάβει. Ό πατέρας του στηρίχΒη

κε στον τοίχο. Καl ό Χάρρυ άνέδηκε στσUς ώμους του, ετσι που 1Ί σκαπάνη του να μπορη να φτάση το όρατο έπίχρισμα. Κατόπιν, με άπανωτα χτυπι]ματα, άπέκοψε το κομμάτι του σχιστόλι{}ου ποiι σκέπαζε αύτο το έπίχρισμα.

Με μιa; τότε προξενι]&ηκε ενα έλαφρο {}ρόϊσμα, δμοΗ με τον fΊχο ποiι προκαλεί το κρασl δταν διαφεύγει άπο fνc σφραγισμένο μπουκάλι. 'Ένας fΊχος πσU στ' άγγλικα άν{}ρακωριr.<εία εlναι γνωστος με το ονομα «πούφ».

Ό Χάρρυ άρπαξε τότε η1 λάμπα του καl την πλησίασε σιη yυμνi] σχισ~η].

'Ακούστηκε μια έλαφρια εκρηξη. Καl συγχρόνως φτερούγισε στο τοίχωμα μια μικρη κόκκινη φλόγα, κάπως μπλε στο περίγυρό της.

Ό Χάρρυ m]δησε άμέσως καταγης καl ό γέρο-έργοδηyός, μll μπορώντας να συγκρατι]ση την χαρά, άρπαξε τα χέρια του μηχανικού, καl φώναξε:

- Ζήτω, κύριε Τζέιμς! Ζήτω! Το άέριο άνάδει! Ή φλέδα, λοιπόν, βρίσκεται έδο)!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

Τό Φοupνέλο

Το πείραμα, δπως καταστρώ{}ηκε καl διατυπώ{}ηκε άπο τον γερο-έργοδηγό, είχε πετύχει. Το πρωτο-άν{}ρακικο ύδρογόνο, καθ-οος εlναι γνωστό, άναπτύσσεται μόνο μέσα στα άν{}ρακοφόρα κοιτάσματα. Ή ϋπαρξη, λοιπόν, μιaς φλέδας του πολύτιμου καυσίμου, δεν μπορούσε να ε{χε


καμμια άμφισδήτηση. Ποια ομως ηταν ή άξία του καΊ. ή ποιότητά του; Αύτο -6-α κα-6-ωριζόταν άργότερα.

Αύτα ησαν τα συμπεράσματα ποiι εδγαλε ό μηχανικος άπο το φαινόμενο ποiι παρατήρησε. Γενικα συμφωνούσε με τΊ.ς παρατηρήσεις ποiι εlχε διατυπώσει ό Σιμον Φόρντ.

«Ναί», σκέφ-θ-ηκε ό Τζέϊμς Στάρ, «πίσω άπο αύτο το εδαφος του σχιστόλι-&ου, έκτείνεται ενα άν-6-ρακοφόρο στρώμα που οί γεωτρήσεις μας δεν ηξεραν να το φτάσονν. Αύ'tο είναι έξοργιστικό, άφοίi δλος ό τεχνικος και μηχανικΟς έξοπλισμος του άν-6-ρακωρυχείου, ποiι εlχε έγκαταλειφ{}ή άπο δέκα χρόνια -6-α επρεπε τώρα να ξαναγίνη. Τί ένδιαφέρει δ μ ως; Ξαναδρήκαμε την φλέδα που -6-εωρού<Jαμε έξαντλημένη. Κι' αύτη τη φορά, flα την έκμεταλλευτοίiμε οος το τέλος!» -Λοιπόν, κύριε τζέ'ίμς; ρώτησε ό Σιμον Φόρντ. Τί

σκέπτεσ-6-ε για την άνακάλυψή μας; Είχα aδικο ΠΟ'U σας ένώχλησα καΊ. σας ξεσήκωσα άπο το σπίτι σας; Λυπη-&ήκατε γι' αύτη την τελευταία έπίσκεψή σας στην τάφρο Ντοσάρτ; -"Όχι, οχι, παλιέ μου σύντροφε καΊ. συνεργάτη, άπο

κρί-6-ηκε ό Τζέϊμς Στάρ. Δεν χάaαμε τον καιρό μας. 'Αλλα -6-α τον χάaουμε τώρα, aν δεν έπιστρέψουμε το συντομώτερο στο σπίτι σας. Θα ξαναρ-6-οίiμε αύριο έδώ καΊ. -ιtα βάλουμε δυναμίτη στον «Κα-θ-ρέφτη» να τον ξεκα-θ-αρίσουμε άπο τα έπιχρίσματα καΊ. τα βουλώματα. Και κατόπιν -6-α προχωρήσουμε σε μια σειρα γεωτρήσεις της φλέδας. Κι' aν τα γεωτρύπανα μας δείξουν οτι αύτη ή φλέδα παρουaιάζη ένδιαφέρον, -ιtα έπανασυστήσω μια 'Εταιρία της Νέας - 'Αμπερφόϋλ, που -6-α ίκανοποιήση, φυσικά, ύπέρμετρα τους παλιοiις μετόχους! Πρέπει μέσα aε τρείς μηνες να βγάλουμε το πρώτο φορτίο το κάρδουνο άπΟ τη νέα φλέδα!

- Καλα τα λέτε, κύριε Τζέϊμς! φώναξε ό Σιμον Φόρντ. Το παλιο άν&-ρακωρυχείο -6-α ξανανιώση. Σαν την χήρα που ξαναπαντρεύεται! Και ή λαμπρότητα τών παλιών ή-

ΤΟ ΦΟrΡΝΕΛΟ 67

μερών -ιtα ξανάρ&η με τα πρώτα χτυπήματα της σκαπάνης, τα πρώτα φουρνέλα καl τfιν κυκλοφορία τών πρώτων βαγονιών με το κάρδουνο. 'Όλα αύτά, λοιπόν, -ιtα τ' άναλάδω εγώ! Φυσικα ελπίζω, κύριε Τζέϊμς, να μην με βρίσκετε άρκετα γερασμένο, &στε να μην μπορώ να εκτελέσω ξανα τα κα&ήκοντα τοϋ εργοδηγοϋ. -'Όχι, λεδέντη Σιμόν, καl βέδαια οχι! Εfσαι πιο νέος

άπu μένα, παλιέ μου συνέδελφε!

- Καl σάς να σάς προστατεύη ό Θεύ: Κι' εύχομαι ή νέα εκμετάλλευση τοϋ άνftρακωρυχείου να διαρκέση πολλα χρόνια καl να εχω την παρηγορια να πεftάνω χωρlς να δω το τέλος της!

Ί-Ι χαρα τοϋ γερο-άνftρακωρύχου πλημμύριζε. Φυσικά, ό Τζέϊμς Σταρ τη μοιραζόταν όλόκληρη, μα aφηνε τον Σιμον Φορντ να ένδουσιάζεται καl για ταuς δυό.

Μόνον ό Χάρρυ εμενε σκεπτικός. Στη μνήμη του ξαναρχόταν Ίl διαδοχη το)ν παράξενων καl άνεξήγητων φαινομένων που στά3ηκαν ή άφορμη να προχωρήσουν στην άνακάλυψη τοϋ νέου κοιτάσματος. Αύτο δεν επαυε να τον άνησυχη για το μέλλον.

'Έπειτα άπο μία &ρα ό Τζέ'ίμς Σταρ καl οί δυο σύντροφοί του έπέστρεψαν στην ύπόγεια κατοικία τοϋ Σιμον Φόρντ.

Ό μηχανικος δείπνησε με μεγάλη ορεξη, εγκρίνοντας μ!: νοήματα δλα τα σχέδια που άνέπτυσσε ό γερο-άνftρακωρύzο;. Διανυκτέρευσε έκεί. Καl ποτε δεν κοιμή&ηκε καλύτερα παρα μέσα σ' αύηΊ την άπόλυτη γαλήνη τοϋ σπιτιού.

την aλλη μέρα, κι' ϋστερα άπο f:να καλο πρόγευμα, ό Τζέιμς Στάρ, ό Σιμον Φόρντ, ό Χάρρυ καl ή Ρίτα άκόμα, ξανάπαιρναν το δρόμο που εΙχαν διατρέξει τfιν προηγούμενη. 'Όλοι πήγαιναν έκεί σαν πραγματικοl άνftρακωρύχοι. Μαζί τους εΙχαν διάφορα εργαλεία καl δυναμίτη για να ρίξουν τ' άπαραίτητα φουρνέλα καl να γκρεμίσουν τον «καftρέφτη». 'Επίσης ό Χάρρυ εΙχε πάρει μια μεγάλη


λάμπα άσφαλείας ποiι μπορούσε ν' άνάδη έπι δώδεκα ώρες. -"Ας πιάσουμε δουλειά! φώναξε ό Σιμον μόλις εφτα-

σαν στην άκρη της γαλαρίας. . , Και τα στιδαρά του χέρια επιασαν μια βαρεια σκα

πάνη. -Μια στιγμή, εΙπε τότε ό τζέϊμς Στάρ. "Ας κοιτάξου

με πρώτα μήπως μεσολάδησε καμμια μεταδολη και το άέριο δεν διαφεύγει κανονικά.

-'Έχετε δίκιο, κύριε Στάρ, άποκρί&ηκε ό Χάρρυ. Πι-3ανον οί χ3εσινες σχισμάδες να βουλώ&ηκαν ξανά!

Ή Ρίτα κα3όταν σ' Εναν βράχο και παρακολου{}οίίσε το σκάψιμο στον «κα3ρέφτψ.

Εlχε διαπιστω&η δτι τα πράγματα εlχαν μείνει δπως τα εlχαν άφήσει. Οί σχισμάδες δΕ.ν παρουσίαζαν καμμια μεταδολή. Το πρωτο-άν3ρακικο ύδρογόνο διέφευγε δπως χ{}ές, άλλα πολiι άδύνατα. Χωρlς άμφιδολία ή διαφυγή του εύκολυνόταν έπειδη άπο χ3ες εδρισκε Ενα έλεύ3ερο πέρασμα για να είσχωρήση και ν' άπλω{)η. ~οπωσδήποτε αύτη ή διαφυγη 1jταν τόσο άσήμαντη ποiι δεν μπορούσε να σχηματίση }ιε τον έσωτερικον άέρα Ενα έκρηκτικο μίγμα. Μπορούσαν, λοιπόν, ό τζέ'ίμς Σταρ και οί σύντροφοί του, να προχωρήσουν με κά3ε άσφάλεια. 'Εξ άλλου αύτος ό άέρας {}α κα3αριζόταν σι γα- σιγά, πηγαίνοντας στα ψηλα στρώματα της τάφρου Ντοσάρτ. Και το άέριο, σκορπισμένο μέσα σ' δλη αύτη την άτμόσφαιρα, δεν 3α μπορούσε πια να προκαλέση καμμια Εκρηξη. -"Ας άρχίσουμε, λοιπόν, εlπε ξανα ό Σιμον Φόρντ.

Και με τα πρώτα χτυπήματα ό «κα3ρέφτης» δεν άργησε να σπάζη. 'Εδώ άλλωστε το εδαφος 1jταν μαλακο σχεδόν.

Ό Τζέϊμς Σταρ μάζευε τα κομμάτια ποiι οί σκαπάνες πέταγαν κάτω, και τα έξέταζε με προσοχή, έλπίζοντας ν' άνακαλύψη κάποια ενδειξη κάρδουνου.

Αύτη ή προκαταρκτικη δουλεια κράτησε περίπου μια

ΤΟ ΦΟrΡΝΕΛΟ 69

&ρα, και κατέληξε μΕ: το να σχηματιστij στο τοίχωμα μια βα{)'εια κοιλότητα.

(Ο τ;έ·ίμς ΣταQ διάλεγε τότε τα σημεία δπου {}α Επρεπε να τοπο{)'ετήση τους δυναμίτες. ··Ήταν μια δουλεια που τελείωσε σύντομα άπο τον Χάρρυ. Εύ{)'υς άμέσως τότε εχωσαν στις τρύπες τους δυναμίτες σε άνάλογη δόση. 'Άναψαν τέλος το μακρυ φυτίλι και ό 'Γζέίμς Σταρ μΕ: τους συντρόφους του άπομακρύνl}ηκαν και καλύφ{)ηκαν στις εσοχΕ:ς τijς γαλαρίας. -''Α, κύριε Τζέ"ίμς, fκαμε ό Σιμον Φορντ μΕ: φανερη

συγκίνηση. ΠοτΕ: άλλοτε ή καρδιά μου δεν χτύπησε τόσο δυνατα δσο χτυπάει αύτη τη στιγμή. Σαν να βλέπω κιόλας τiιν φλέδα το κάρδουνο! -'Τπομονή, Σιμόν, άπάντησε ό μηχανικός. ΔΕ:ν πιστεύω

να tχης τfιν άξίωση πίσω άπΟ τον «κα&ρέφτη» να δρούμε χαμμια άνοικτη γαλαρία; -Να με συμπα&άτε, κύριε Τζέϊμς, άποκρί{)'ηκε ό γερο

έργοδηγός, άλλα δλα εlναι πι{}ανά. Κι' άν ή καλή μας τύχη συνεχιστfj, &α βρούμε το νέο άν&ρακοφόρο στρώμα με την πρώτη εκρηξη.

'Εκείνη τη στιγμη Επεσαν τα φουρνέλα. ~Ήταν Ενας ύπόκωφος κρότος που ιiντήχησε σαν μία όμοοροντία μακρίνη μέσα στις ύπόγειες στοες και τlς γαλαρίες.

Ό 'Γζέϊμς Στάρ, ή Ρίτα, ό Χάρρυ και ό Σιμον Φορντ ξαναγύρισαν άμέσως στον «κα&ρέφτη» της σπηλιάς.

- Κύριε Τζέϊμς! Κύριε Τζέϊμς! φώναξε ό γερο-εργοδηγός. Κοιτάξτε! (Η είσοδος παραδιάστηκε!

Αύτη ή συμ6ολικη φράση τού Σιμον Φορντ ηταν δικαιολογημένη άπο τfιν έμφάνιση ένος σκαμμένου χώρου τοϋ όποίου δεν μποροϋσε να εκτιμήση το βά&οι;.

(Ο Χάρρυ &ρμησε προς το άνοιγμα που εlχε δημιουργήσει ή εκρηξη τών φουρνέλων.

(ο μηχανικος ενοιωσε ξαφνικη tκπληξη άντικρύζοντας αύτη τbν κοιλότητα καl συγκράτησε τον νεαρο άν&ρακωρύχο.

70 ΜΑrΡΕ:Σ ΙΝΔΙΕ:Σ

-Περίμενε λίγο να κα&αρίση ό έσωτερικος άέρας, τού εlπε.

- Ν αί, συμφώνησε ό Σιμον Φόρντ. Οί άνα&υμιάσεις που προκαλούνται μετα την εκρηξη τού δυναμίτη ε{ναι έπικίνδυνες.

Πέρασε ενα τέταρτο της ώρας σε άγωνιώδη άναμονή. Στηρίζοντας το φανάρι στην άκρη ένος μπαστουνιού, το πρό6αλαν μέσα στο άνοιγμα κι' έκείνο συνέχιζε ν' άνά-6η ... tH φλόγα του εμενε άνεπηρέαστη. -Προχώρησε, λοιπόν, Χάρρυ, ε{πε ό Τζέ"ίμς Στάρ. Σε

ιiκολου&ούμε. Το άνοιγμα που εlχε γίνει άπο τa φουρνέλα fιταν

t: ' ' ' , ' , , ' , ' tl , υπεραρκετο για να μπορεση να περαση απ αυτο ενας αν-

-3ρωπος. tO Χάρρυ, με το φανάρι στο χέρι, πέρασε χωρlς να

διστάση καl χά{}ηκε στο σκοτάδι.

tO τζέϊμς Στάρ, ό Σιμον Φόρντ καl ή Ρίτα, ακίνητοι, περίμεναν.

Πέρασε ενα λεπτο που τους φάνηκε aτέλειωτο. ~ο Χάρρυ δεν ξαναφάνηκε. 'Έτσι άρχισαν να τον φωνάζουν. Τέλος ό Τζέϊμς Στάρ, πλησιάζοντας στο .άνοιγμα, δεν μπόρεσε να διακρίνη πια οϋτε το φώς της λάμπας που &α Επρεπε να φωτίζη αυτη τη σκοτεινi} κοιλότητα.

Μήπως ελειψε ξαφνικα το εδαφος κάτω άπο τa πόδια τού Χάρρυ; Μήπως ό νεαρος άν&ρακωρύχος mεσε σε κανέναν μεγάλο λάκκο η σε καμμια βα&ει~ ρωγμή; Δεν μπορούσε ή φωνή του νa φ&άση ώς τους συντρόφους του;

~ο γερο-έργοδηγός, μη &έλοντας πια ν' άκούση τlς , - -, " ' , '"' συστασεις του μηχανικου, επιχειρησε να περαση κι αυτος

με τη σειρά του το άνοιγμα, δταν φάνηκε ενα φώς. 'Αμυδρο στi}ν ιiρχη μa που δυνάμωνε σιγa- σιγά. 7Ηταν ό Χάρρυ που φώτιζε τους άλλους.

π , ' Σ , π, , ~ο δ , - εραστε, κυριε ταρ. ερασε, πατερα. ρομος

ε[ναι έλεύftερος γιa τη Νέα 'Αμπερφόϋλ.

Η Ν Ε Α Α Μ Π Ε Ρ Φ Ο r· Λ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

~Η Νέα Άμ.πεpψόϋλ

71

'Άν με κάποια ύπεράν&ρωπη δύναμη, οί μηχανικοl κατώρ&ωναν ν' άποσπάσουν ενα κομμάτι φλοιο της γης πάχους τριακόσια μέτρα, δλον αύτον τον ογκον του έδάφους

' • e 'ζ ' ' λ' ' λ' ' που υποuαστα ει στο συνο ο τους τις ιμνες, τους ποτα-

μούς, τους κόλπους και τα παρόχ&ια έδάφη τών κομητειών Στίρλιγκ, Ντούμπαρτον καΙ. Ρανφριου, -&α ε6ριοκαν, κάτω άπο αύτο το εδαφος, μια άπέραντη έκσκαφη που παρόμοιά της δεν ύπάρχει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου. Μόνο μία μπορεί ίσως να συγκρι-&η με αύτή: ή περίφημη Σπηλια Μαμού&, στο Κεντάκυ τών ~Ηνωμένων Πολιτειών.

Αύτη έδώ ή έκσκαφη άποτελείτο άπο πολλες έκατοντάδες κατατόπια σε δλα τα σχήματα καΙ. σε δλα τα μεγέ&η. Την ώνόμασαν Κυψέλη άπο τα άναρί&μητα πατώματα καΙ. τα κελλια που εlχαν μια χαριτωμένη διάταξη. 'Αλλα μια Κυψέλη καμωμένη πάνω σε μία τεράστια γεωγραφικη κλίμακα και πού, άντι για μέλισσες, χωρουσε δλους τους ίχ&υόσαυρους, τα μεγα{tήρια και τα πτεροδάκτυλα της γεωλογικης έποχης!

'Ένας λα6ύριν&ος άπο γαλαρίες, άλλες πιο ψηλες καΙ. άπο τους πιο ψηλσUς {}όλους τών έκκλησιών κι' άλλες χαμηλες σαν ύπόνομοι που μόλις χωρουσαν το σώμα του άνbρώπου. "Αλλες πάλι που άκολου&ουσαν μια όριζόντια γραμμή, κι' άλλες που επαιρναν τ\.ς πιο καμπυλωτες κατευ&ύνσεις, ένώνοντας τ\.ς κοιλότητες κι' άφήνοντας έλεύ&ερη την έπικοινωνία μεταξύ τους.

τα ύποστυλώματα τών &όλων που οί γωνιές τους άκολου&ουσαν δλα τα στύλ, τα χοντρα τοιχώματα που εlχαν στέρεα χτιστη άνάμεσα στlς γαλαρίες, αύτα τα ίδια τa προαύλια μέσα σ' αύτο το πάτωμα, που βρισκόταν στα


μεσαία έδάφη, ήσαν άπο άσδεστόλι{}-ο και σχιΟ'tόλι{}-ο. Ma ,, ,,,,, , , ,, αναμεσα σ αυτα τα αχρησιμοποιητα κοιτασματα, τα το-

σο έξαντλητικa συμπιεσμένα, ετρεχαν {}-αυμαστες φλέδες κάρδουνου, λες και το μαύρο αΙμα αύτουνου του παράξενου άν{}-ρακωρυχείου νa εlχε κυκλοφορήση άνάμεσα σε άδιέξοδα συμπλέγματα. Αύτa τa άν{}-ρακοφόρα στρώματα έκτείνονταν σε μιa εκταση σαράντα μίλια, άπΟ τον βορρά στο νότο, και βυ{}-ίζονταν μάλιστα κάτω άπο το κανάλι Νόρντ. Ή άξία αύτης της δεξαμενης δεν {}-a μπορούσε νa εlχε έκτιμη{}-η παρa ϋστερα άπο γεωτρήσεις. Πάντως {}-a ξεπερνούσε σ' εκταση τ' άν{}-ρακοφόρα στρέμματα του Κάρδιφ και του Ν ιουκάστλ.

Πρέπει νa προσ{}-έσουμε πως ή έκμετάλλευση αύτου του άν{}-ρακωρυχείου {}-a διευκολυνόταν ίδιαίτερα άπο μιa άλλόκοτη διάταξη τών μεσαίων έδαφών και άπο μιa άνεξήγητη ύποχώρηση τών όρυκτών στοιχείων της γεωλογικης έποχης. ''Έτσι αύτος ό ογκος εlχε ρευστοποιη{}-η και ή φύση εlχε κιόλας πολλαπλασιάσει τlς γαλαρίες καl τa τοϊJννελ της Νέας 'Αμπερφόϋλ.

Ν αί, μόνον ή φύση εΙ χε δημιουργήσει αύτο το {)-αϊJμα! Θa μπορούσε ώστόσο νa πιστέψη κανεlς στην άρχη δτι έπρόκειτο γιa την άνακάλυψη κάποιου άν{}-ρακωρυχείου που εlχε έγκαταλειφ{}-η άπο αίώνες. Δεν συνέδαινε δμως τίποτε τέτοιο. Γιατl άπλούστατα τέτοιοι {}-ησαυροl δεν έγκαταλείπονται. Οί άν{}-ρώπινοι τερμίτες ποτε δεν εlχαν καταφάει αύτο το κομμάτι το ύπέδαφος της Σκωτίας καl μόνον ή φύση fίταν που εlχε δημιουργήσει ετσι τa πράγματα. Το έπαναλαμδάνουμε δμως: καμμιa ύπόγεια κρύπτη της αίγυπτιακης έποχης, οϋτε καμμιa κατακόμδη της ρωμαϊκης έποχης, δεν {}-ιΧ μπορούσαν νa συγκρι{)-οϊJν με αύτή. Έκτος άπο τa περίφημα σπήλαια Μαμου{}- που έκτείνονται σ' ενα μηκος πάνω άπο είκοσι μίλια. Στlς σπηλιες έκείνες της 'Αμερικης άριftμοϊJνται διακόσιες είκοσι εξ ι λεωφόροι, εντεκα λίμνες, έπτa ποτάμια, όκτω καταρράκτες, τριάντα δύο βα{}-ειa καl άκαταμέτρητα πηγάδια καl πεvι1ντα έπτa

Η ΝΕΑ ΑΜΠΕΡΦΟ r Λ 73

{}όλοι, μερικοl άπο τΟ'uς όποίους κρέμονται σ' ενα ϋψος έκατον τριάντα μέτρα.

Σαν αύτες τlς σπηλιές, ετσι καl ή Νέα Άμπερφόύλ δεν ηταν εργο τών άν{}ρώπων άλλα του Δημιουργού. Ή Νέα Άμπερφόύλ διέitετε, πράγματι, εναν άσύγκριτο {}ησαυρο καl ή άνακάλυψή της ώφειλόταν άναμφισδήτητα στον γερο-έργοδηγό. Δέκα χρόνια παραμονης του μέσα στο παλιο άνitρακωρυχείο, άποτελουσε ενα σπάνιο παράδειγμα έπιμονfις στlς άναζητήσεις καl τlς ερευνες. Καl μιάς άπόλυτης πίστης ΠΟ'U την ύποστήριζε το {}αυμάσιο ενστικτο του άν{}ρακωρύχου. 'Ένα ενστικτο που του έξασφάλιζε ολες έκείνες τl; συνενωμένες συν{}fjκες για να πετύχη, έκεϊ οπου τόσοι aλλοι {}α εlχαν άποτύχει. Γιατί ομως οί γεωτρήσεις που ίfγιναν με την διεύ{}υνση του Τζέίμς Σταρ τα τελευταία χρόνια τfjς έκμεταλλεύσεως, εlχαν σταματήσει άκριδώς σ' αύτο το οριο που aρχιζε το νέο όρυχείο; Α ύτο άσφαλώς {}α ό)φειλόταν στην τύχη που το μερίδιό της εΙναι μεγάλο στlς ερευνες αύτου του είδους ...

'Ό,τι καl να συνέδαινε, έκεϊ μέσα στο ύπέδαφος της Σκωτίας, ύπfiρχε κάτι σαν μια ύπόγεια Κομητεία άπο την όποία δεν ελειπαν για να γίνη κατοικήσιμη παρα οί άκτίδες του flλιου, η ή λαμπρότητα ένος είδικου aστρου.

Το νερο εΙχε έντοπιστη σε ώρισμένες κοιλότητες καl σχημάτιζε τεράστιους βάλτους η καλύτερα λίμνες, πιο μεγάλες άπο τη λίμνη Κατρlν πσU βρισκόταν άκριδώς άπο πάνω. Φυσικα αύτες οί λίμνες δεν εΙχαν κινούμενα νερά, με ρεύματα καl άναδρομές. Κι' οϋτε κα{}ρέφτιζαν τη σιλουέτα κανενος παλιου γοτ{}ικου πύργου. Οϋτε πλατ~νια φύτρωναν στlς οχ{}ες τους. τα βουνα δεν ίfρριχναν τlς μεγάλες σκιές τους στην έπιφάνειά τους καl τα ποταμόπλοια δεν ίfσχιζαν τα νερά τους. Κανένα φώς δεν λικνιζόταν σ' αύτα κι' ό flλιος δεν τα διαπερνούσε με τlς λαμπρες άκτίδες του. Το φεγγάρι δεν άνάτελλε ποτε στον όρίζοντά του; Κι' ομως αύτ!>ς οί βα{}ειες λίμνες, που ή αϋρα δεν ρυτίδιαζε τα νερά του;, εlχαν τη δική τους μαγεία.


Στο φώς κάποιου ΊΊλεκτρικοu άστρου και σ' έπικοινωνία μ' f.να σύμπλεγμα κανάλια συμπλήρωναν καλα τη γεωγραφία αύτfjς τfjς παράξενης περιοχfjς.

Μολονότι fjταν άκατάλληλο για κά&ε φυτικη παραγωγΊ) αύτο το ύπέδαφος, &α μπορούσε ώστόσο να χρησιμοποιη&η για κατοικία σε όλόκληρο πλη&υσμό. 'Αλλ α ποιο; ξέρει aν μέσα σ' αύτο το περιβάλλον με τη στα&ερη &ερμοκρασία, στο βά&ος τών άν&ρακωρυχείων της 'Αμπερφόϋλ, άκόμα καl σ' έκείνα τού Ν ιουκάστλ, της 'Αλλόα η του Κάρδιφ, δταν τα κοιτάσματά τους -&α εχουν έξαντλη-&η ... Ποιος ξέρει aν ή φτωχη τάξη τοu 'Ηνωμένου Βασιλείου δεν βρη κάποια μέρα έκεί μέσα ενα καταφύγιο;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

Πηγcαμ6ς καί γup~σμ6ς

Με τη φωνη του Χάρρυ που άκουσαν, ό Τζέίμς Στάρ, ή Ρίτα καl ό Σιμον Φόρντ προχώρησαν καl πέρασαν κάτω άπο τη στεν1) δίοδο τοu <<Καfl'ρέφτη» που Εδαζε σ' έπικοινωνία η)ν τάφρο Ντοσaρτ με το νέο άν&ρακωρυχείο.

Με μιάς τότε βρέ{}ηκαν στην άρχη μιάς άρκετa μεγάλης γαλαρίας. Θα μποροuσαν να πιστέψουν ποος εlχε άνοιχ&η άπο χέρι άν{}ρώπου. Κι' οτι ή σκαπάνη καl το φτυάρι την εlχαν άδειάσει για την έκμετάλλευση ένος νέου άν&ρακοφόρου στρώματος. Οί έξερευνηταί μας, λοιπόν, ώφειλαν ν' άναρωτη&οuν μήπως, άπο μια περίεργη τύχη, εΙχαν μεταφερ{}η μέσα σε κάποιο παλιο άν&ρακωρυχείο, που καl οί πιο γέροι άν&ρακωρύχοι τfjς κομητείας δεν &α εΙχαν ποτε γνωρίσει την ϋπαρξή του.

"Οχι. τΗσαν γεωλογικa στρώματα που εlχαν άφήσει αύτη τη γαλαρία την έποχη που γινόταν ή συσσώρευση τών μεσαίων έδαφών. ''Ισως κάποιος χείμαρρος να την είχε σχηματίσει aλλοτε, οταν τα έπάνω νερa πηγαν ν' άνα-

ΠΗΓΑΙΜΟΣ ΚΑΙ rrΡΙΣΜΟΣ 75

μιχitοuν με τa βυ&ισμένα φυτά. Ma τώρα ηταν κι' αύτη ξερη σaν νa την είχαν κάποτε τρυπήσει μερικες χιλιάδες πόδια πιο κάτω aπο το στρώμα τών βράχων του γρανίτη. 'Επίσης ό aτμοσφαιρικος άέρας κυκλοφορούσε έκεί με άνεση, πρaγμα παu δήλωνε πως κάποιος φυσικος έξαεριστijρας την εδαζε σ' έπικοινωνία με την έξωτερικη aτμόσφαιρα.

Αύτη ή παρατήρηση που εlχε γίνει aπο τον μηχανικό, fίταν σωστή. 'Ένοιωitαν δτι ό άερισμος γινόταν εϋκολα σε αύτο το νέο όρυχείο. 'Όσο γι' αύτο το άέριο, που διέφευγε παντού στον σχιστόλιitο, φαίνεται πως {}0: προερχόταν μaλλον άπο κανέναν «Β"ύλακα» τού έδάφους που τώρα είχε άδειάσει. Πάντως ηταν βέδαιο πως ή άτμόσφαιρα τfις γαλαρίας δεν διατηρούσε το έλάχιστο ίχνος. CΩστόσο για το κάitε ένδεχόμενο ό Χάρρυ εΙχε πάρει τη λάμπα άσφαλείας που τοuς έξασφάλιζε εναν φωτισμο γιa δώδεκα &ρ ες.

co Τζέϊμς Σταρ καl οί σύντροφοί του δοκίμασαν, λοιπόν, μια πλήρη χαρα γιατl το γεγονος αύτο aποτελούσε την έκπλήρωση τών πόitων τους. Παντού ύπfιρχε κάρ6ουνο. CΕπόμενο, λοιπόν, ή μεγάλη συγκίνηση να τοuς κόψη τη μιλιά. Τοuς εκαμε σιωπηλούς.

Na ηταν μήπως άπερισκεψία που προχώρησαν τόσο βα&ια μέσα σ' αύτη την κρύπτη; Μπά! "'Άλλωστε δεν τοχαν διόλου στο νου τους ν& ξαναγυρίσουν! CH σήραγγα fίταν εϋχρηστη, άνετη. Κανένας λάκκος δεν έμπόδιζε τη δίοδο καl καμμιa σχισμάδα δεν προκαλούσε φόδο για

' Δ' "' λ ' ' ' ' καταρρευση. εν ηταν, οιπον, σωστο να σταματησουν.

'Έτσι, έπl μία οορα, ό ΤζέΙμς Στάρ, ή Ρίτα, ό Χάρρυ καl ό Σιμον Φορντ προχωρούσαν χωρlς να συναντήσουν κάτι ποiι να τοiις δείχνη ποιος fίταν ό άκριδης προσανατολισμος αύτουνοu τού άγνωστου τοuννελ.

Καl χωρlς άμφιδολία {Μ πήγαιναν πιο μακρυa άκόμα αν δεν εφταναν ση1ν άκρη αύτijς τfις γαλαρίας που


άκολου&ούσε άπο την είσοδό της μέσα στο νέο αύτο άν&ρακωρυχείο.

Πράγματι κατέληγε σε μια πελώρια σπηλιά, της όποίας δεν μπορούσαν να έκτιμήσουν οϋτε το ϋψος, οϋτε το βά&ος. Σε ποιο ϋψος στρογγύλευε ό &όλος αύτης της .έκσκαφης; Σε ποια άπόσταση βρισκόταν το άντικρννο τοίχωμα; Το σκοτάδι που την πλημμύριζε δεν τσiJς έπέτρεπε να το μά&ουν αύτό. Μα στο φώς της λάμπας, οί έξερευνητές μας μπόρεσαν να δι~πιστώσουν δτι ό &όλος της σκέπαζε μια τεράστια εκταση άκίνητου νερού, βάλτο η λίμνη, που οί γραφικες οχ&ες του, τονισμένες με ψηλσiις βράχους, χάνονταν στο σκοτάδι.

- Στα&ητε! φώναξε ό Σιμον Φορντ μένοντας άκίνητος. 'Ένα βημα άκόμα καl πέφτουμε ίσως σε κάποια aδυσσο! -"Ας ξεκουραστούμε τότε, φίλοι μου, πρότεινε ό μη

χανικός. "'Άλλωστε ωRα εΙναι να γυρίσουμε πίσω.

-Ή λάμπα μας μπορεί να μaς έξυπηρετήση δέκα ώρες άκόμα, τους πληροφόρησε ό Χάρρυ.

π ' λ ' .,Α ' ' ., ' Τζ' - αει κα α... ς σταματησουμε τοτε, εκαμε ο ε-

ϊμς Στάρ. 'Ομολογώ δτι τα πόδια μου χρειάζονται λίγη ξεκούραση. Κι' έσυ Ρίτα; Δεν νοιώ&εις λίγο κουρασμένη επειτα άπο αύτη τη μακρυνη πορεία;

-"'Οχι καl τόσο πολύ, κύριε Τζέίμς, άπάντησε ή εϋρωστη Σκωτσέζα. Γιατl συνη&ίσαμε να έξερευνούμε όλόκληρες ήμέρες το παλιο άν&ρακωρυχείο της 'Αμπερφόϋλ.

- Μπά! εκαμε ό Σιμον Φόρντ. Ή Ρίτα &α εκαμε δέκα φορf:ς αύτη τη διαδρομή, aν χρειαζόταν. 'Επιμένω δμως, κύριε Τζέίμς: άξιζε τον κόπο ή έπικοινωνία μου μαζί σας; Μπορείτε να πijτε οχι, κύριε Τζέϊμς; Μπορείτε να πijτε οχι;

- Θα με πιστέψης, παλιέ μου φίλε; άποκρί&ηκε ό μηχανικός. Χρόνια εΙ χα να νοιιοσω μια τέτοια χαρά. 'Απο τη μικρη καl περιωρισμένη έξερεύνηση που κάναμε άπο-

ΠΗΓΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΓfΡΙΣΜΟΣ 77

δεικνύεται δτι ή εκταση τού νέου άν&ρακωρυχείου εΙναι άξιόλογη τουλάχιστον στο μf)κος.

- Καl στο πλάτος καl στο βά&ος, κύριε Τζέίμς, συμπλήρωσε δ Σιμον Φόρντ.

- Αύτο &α το μά&ουμε άργότερα. -Έγω δμως το βεδαιώνω άπο τώρα. Στηριχ&f)τε στο

ενστικτό μου. Στο ενστικτο τοϋ γερο-άν3ρακωρύχου. Ποτf: δεν με ξεγέλασε!

- Θέλω να το πιστέψω, Σιμόν, άπάντησε δ μηχανικος χαμογελώνας. Τέλος πάντων... άπο τη σύντομη αύτη έξερεύνηση που κάναμε, κρίνω πως κατέχουμε τα Ο'tοιχεία για μια έκμετάλλευση τοϋ νέου άν&ρακωρυχείου, που &α κραη1ση αίώνες!

- Αίώνες! φώναξε δ Σιμον Φόρντ. Το πιστεύω αύτό, κύριε Τζέίμς. Θα περάσουν πάνω άπο χίλια χρόνια πρlν έξαχ&η άπο το νέο άν&ρακωρυχείο και το τελευταίο κομμάτι το κάρδουνο! -Εύχομαι να σε είσακούση δ Θεός! άποκρί3ηκε δ Τζέ

ιμς Στάρ. 'Όσο για την ποιότητα τοϋ κάρδουνου που &α ογη άπο αύτα τα τοιχώματα ...

- Θα εΙναι ύπέροχο, κύριε Τζέϊμς, άποκρί{}ηκε δ Σιμον Φόρντ. 'Τπέροχο! Το βλέπετε κι' δ ίδιος!

Καl με τα λόγια αύτα άπέσπασε μ' ενα κτύπημα τf)ς σκαπάνης ενα κομμάτι μαϋρο βράχο. -Κοιτάξτε! Κοιτάξτε! έπανέλαδε πλησιάζοντας τη λά

μπα του. Οί έπιφάνειες σ' αύτο το κομμάτι το κάρδουνο εΙναι στιλπνές. Θα εχουμε στεγνο κάρδουνο, πλούσιο σε λιπαρf:ς ϋλες. 'Έτσι &α κόδεται μονοκόμματο χωρlς να τρίδεται. 'Επl τέλους, κύριε Τζέίμς! 'Έπειτα άπο είκοσι χρόνια {}α εχωμε κάρδουνο που &α συναγωνίζεται το κάροουνο τοϋ Σουανσf) καl τοϋ Κάρδιφ! Θα το διεκδικοϋν πολλοl καl μολονότι &α στοιχίζη λιγώτερο ή έξαγωγή του, {}α πουλιέται άκριδόηερα! -Πράγματι, εκαμε ή Ρίτα, που εlχε πάρει το κομμάτι

το κάροουνο και το έξέταζε σαν είδική. Εlναι κάρδουνο


καλijς ποιότητος. Πάρτο, Σιμόν, στο σπίτι. Θέλω αύτο το πρώτο δείγμα να το κάψουμε έμείς!

- Καλα το εlπες, γυναίκα, άποκρί&ηκε ό γερο-έργοδηγος. Καl D-α δης πrος δεν εlμαι γελασμένος! -Κύριε Στάρ, ρώτησε ό Χάρρυ. ''Έχετε ίδέα για τον

πιitανο προοονατολισμο που εχει αύτη ή γαλαρία που άκολου/}ήσαμε άπ' την εϊσοδό μας μέσα στο νέο άνitρακωρυχείο;

"'Ο " δ' ' ' ~ ' Θ ' - χι, οχι, παι ι μου, απαντησε ο μηχανικος. .... α μπο-ρούσε δμως με μια πυξίδα να καθ-ορίσω τη γενικη κατεύ{}υνσι1 της. Μα χωρlς πυξίδα, έδώ κάτω μοιάζω με τον ναυτικο στο πέλαγος, άνάμεσα σε όμίχλες, άφού ή άπουσία του ήλιου δεν τού έπιτρέπει να βρη τη -θ-έση του. -'Έτσι εlναι, κύριε Τζέίμς, άπάντησε ό Σιμον Φόρντ.

UΟμως σας παρακαλώ να μη συγκρίνετε τη -θ-έση μας με τη -θ-έση του ναυτικού που πάντοτε και παντού εχει την aδυασο κάτω άπο τa πόδια του. 'Εδώ βρισκόμαστε σε στερεο εδαφος, καl δεν φοδόμαστε νa βουλιάξουμε ποτέ. -Δεν &α αας βάλω σ' αύτο τον κόπο, γερο-Σιμόν, άπο

κρί&ηκε ό Τζέ'ίμς Στάρ. Μακρυa άπο μένα ή σκέψη νa ύποτιμήσω το νέο άνitρακωρυχείο τfiς 'Αμπερφόϋλ με μια aδικη σύγκριση. Μόνο Ενα πράγμα ηftελα νa πώ: δτι δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε. -Βρισκόμαστε στο ύπέδαφος τfις κομητείας Στίρλιγκ,

κύριε Τζέίμς, άποκρί&ηκε ό Σιμον Φόρντ. Και αύτο το βε-6αιώνω σαν νά ... -'Ακούστε! διέκοψε ό Χάρρυ τον γερο-έργοδηγό.

"Ολοι άφουγκράστηκαν. Το έξασκημένο αύτl του νεαρού άνitρακωρύχου είχε συλλάδει εναν ύπόκωφο -1)χο, σaν μακρυνο ψί&υρο. Ό Τζέϊμς Στάρ, ό Σιμον καl ή Ρίτα δεν aργησαν νa τον άκούσουν κι' έκείνοι. προερχόταν άπο τα έπάνω στρώματα τού έδάφους και ηταν σaν ενrι κατρακύλισμα που αύξομείωνε την εντασή του.

Καl οί τέσσερις Ιfμειναν μερικa λεπτa με τεντωμένα τ' αύτιa χωρlς νa προφέρουν λέξη.

ΠΗΓΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΓrΡΙ.ΣΜΟ.Σ 79

Κατόπιν ξαφνικa ό Σιμον Φόρντ, φώναξε: - Διά6ολε! Μήπως τa βαγονέτα κυλοίίν κιόλας στις

γραμμες της Νέας 'Αμπερφόϋλ! - Πατέρα! τον διέκοψε ό Χάρρυ. Αύτος ό fjχος μοιά

ζει itαρρώ, με κύματα που σπάζουν σε άκτή! -Κι' ομως δεν βρισκόμαστε κάτω άπο itάλασσα! πα

ρατήρησε ό γερο-έργοδηγός. -'Όχι, συμφώνησε ό μηχανικός. 'Ωστόσο δεν εΙναι άπί

itανο νa βρισκόμαστε κάτω άπο τi]ν λίμνη Κατρίν. - Θa πρέπει τότε ή κοίτη της νa μην εχη μεγάλο πάχος,

σ' αύτο το μέρος, άφοίί άκούγεται ό &όρυ6ος τοίί νεροϋ. -'Έτσι φαίνεται, παραδέχ&ηκε ό Τζέ'ιμς Στάρ. Και αύ

τος είναι ό λόγος που ή έκσκαφη αύτη είναι τόσο μεγάλη. - Θα πρέπει νa εχετε δίκιο, κύριε Στάρ, συμφώνησε ό

Χάρρυ. -'Εξ' aλλου ό καιρος εξω είναι τόσο aσχημος, έξήγη

σε ό Τζέ'ιμς Στάρ, που τα νερa της λίμνης πρέπει νa άνασηκώνονται σαν τa νερa τοίί κόλπου Φόρ&.

- Τί σημασία εχουν ολα αύτά; εκαμε ό Σιμον Φόρντ. Μήπως έπειδη το άν&ρακοφόρο στρώμα βρίσκεtαι κάτω άπο μία λίμνη, το κάρ6ουνο δεν ita είναι καλο καl πολύ; Δεν εΙναι ή πρώτη φορa που βρέ&ηκε κάρ6ουνο άκόμα και κάτω άπο τον ώκεανό.

- Καλa τa λές, φώναξε ό μηχανικος πού, κοιτάζοντας τον έν&ουσιασμο τοίί έργοδηγοϋ, δεν μπόρεσε νa συγκρατ11ση ενα μειδίαμα Ν' άνοίξουμε, λοιπόν, το δρόμο μας κάτω άπο τa νερa τi'jς &άλασσας. Ν α τρυπήσουμε tllν κοίτη του 'Α τλαντικοίί καl νa πaμε νa συναντήσουμε τους άδελφούς μας στlς 'Ηνωμένες Πολιτεί"ες κάτω άπο το ύπέδαφος του ώκεανοίί! Ν α φ&άσουμε &ι ς το κέντρο της γης, στi]ν άνάγκη, για νa της άποσπάσουμε καl το τελευταίο κομμάτι το κάρ6ουνο.

- Γελaτε, κύριε Τζέ'ίμς, με ο,τι σας λέω; εκαμε ό Σιμον Φόρντ κάπως πειραγμένος. -'Εγώ; εlπε ό μηχανικός. Κα&όλου δεν άστειεύομαι, Σι-


μόν. 'Όχι! Ma εlσαι τόσο έν&ουσιώδης, ώστε με παρασύρεις στην ύπερδολή. Γι' αύτο aς γυρίσουμε στη πραγματικότητα, πσU ε[ναι άλλωστε τόσο ώραία. "Ας άφήσουμε έδώ τlς σκαπάνες για νa τlς ξαναδραuμε μιa άλλη μέρα και aς ξαναπάρουμε το δρόμο τής έπιστροφfις!

Δεν ύπf]ρχε τίποτε άλλο για να γίνη αύτη τη στιγμή. 'Αργότερα ό μηχανικος με μια όμάδα άν&ρακωρύχους που {}α ήσαν έφωδιασμένοι με λάμπες άσφαλείας καl τα άλλα άπαραίτητα έργαλεία, {}ιl προχωρούσαν στlς ερευνες γιa την έκμετάλλευσι τfις Νέας 'Αμπερφόϋλ! Το έπείγον τώρα ηταν νa ξαναγυρίσουν στην τάφρο Ν τοσάρτ. Ό δρόμος ηταν εύκολος άλλωστε. Ή γαλαρία ώδηγούσε σχεδον ίσια ως το σημείο τfις έξόδου που εlχαν άνοίξει με τους δυναμίτες. Κανείς, λοιπόν, φόδος να παραπλανη{}ουν καl να χάσουν τον προσανατολισμό τους.

Μα τη στιγμη που ό Τζέιμς Σταρ κατευ&υνόταν προς τη γαλαρία, ό Σιμον Φορντ τον σταμάτησε. -Κύριε τζέιμς, τού εlπε. Βλέπετε αύτη την άπέραντη

σπηλιά; Αύτη την ύπόγεια λίμνη που τα νερa τής οχ&ης της {}α βρέξουν τα πόδια μας; 'Έ, λοιπόν, έδώ {}έλω νa μεταφέρω την κατοικία μου. 'Εδώ {}έλω να χτίσω το νέο μου σπιτάκι. Καl aν ύπάρχουν μερικοl γενναίοι καl πιστοl συνάδελφοί μου που {}α i]ftελαν ν' άκολου{}ήσουν το παράδειγμά μου, μέσα σ' ενα χρόνο &α χτίζαμε έδώ κάτω μία πόλη.

Ό Τζέιμς Στάρ, έγκρίνοντας μ' ενα χαμόγελο τa σι.έδια τού Σιμον ΦόρVτ, τού εσφιξε το χέρι. Καl οί τρείς, μ' έπικεφαλfις τη Ρίτα, προχώρησαν πίσω στη γαλαρία γιa να έπιστρέψουν ση)ν τάφρο Ντοσάρτ.

Στο πρώτο χιλιόμετρο τfις διαδρομής δεν μεσολάδησε κανένα άπρόοπτο. Ό Χάρρυ πήγαινε μπροστα με την λάμπα πάνω άπο το κεφάλι του. 'Ακολου{}οϋσε προσεκτικa την κεντρικη γαλαρία, καl χωρίς, ούτε μια φορά, να παραμερίση μέσα στα στενα τοϋννελ που εφεγγαν δεξιa καl άριστερά. Φαινόταν, λοιπόν, πως καl ή έπιστρο-


φfι fta πραγματοποιόταν εύκολα. Προέκυψε δμως ένα δυσάρεστο μπέρδεμα που εκανε πολυ σο6αρη την κατάσταση τών έξερευνητών.

Πράγματι σε μιa στιγμη που ό Χάρρυ ϋψωνε τη λάμπα του, προκλή{}ηκε μιa βίαια μετατόπισι τοϋ άέρα λtς καl εΙχε προξενη&η άπο χτύπημα άοράτων φτερών. Ή λάμπα χτυπημένη στα πλάγια, ξέφυγε ά:ττο τα χέρια τοϋ Χάρρυ, επεσε στο βραχώδες εδαφος της γαλαρίας κι' εσπασε.

Ό Τζέϊμς Στaρ καl οί σύντροφοί του βυ&ίστηκαν μέσα σ' ένα άπόλυτο σκοτάδι. Ή λάμπα που το πετρέλαιό της εΙχε χυ&η, δεν μποροϋσε πια νa τους έξυπηρετήση. -Τώρα Χάρρυ, τί &α γίνουμε; φώνα~ε ό Σιμον Φόρντ .

• \ες ν' άποκοποϋμε; Ό Χάρρυ δεν άπάντησε. Συλλογιζόταν. "Επρεπε ν'

άποδώση πάλι αύτο το τελευταίο περιστατικο στο χέρι τοϋ μυστηριώδους οντος; tΤπηρχε, λοιπόν, μέσα σ' αύτa τa βά{}η, ένας έχftρος που ό άνεξήγητος άνταγωνισμός του μποροϋσε να δημιουργήση μια μέρα σο6αρf:ς δυσκολίες; Εlχε συμφέρον κάποιος νa ύπερασπιστη το νέο άνftρακοφόρο κοίτασμα σε κά&ε άπόπείρα έκμεταλλεύσεώς του; Αύτο fta fίταν άνόητο, άλή&εια. Ma τa γεγονότα μιλοϋσαν μόνα τους. Καl σωρεύονταν με τέτοιο τρόπο καl ρυ&μο παι) μετέ6αλλαν τlς άπλες ύποψίες σε πεποι&ήσεις.

Στο μεtαξυ ή κατάσταση τών έξερευνητών fίταν πολυ " "Ω λ ' ' ' ' 'δ ' ' λ ασχημη. φει αν, αναμεσα σε πυκνο σκοτα ι, ν ακο ου-

&ήσουν έξήμισυ χιλιόμετρα άκόμα, τη γαλαρία που ώδηγοϋσε στfιν τάφρο ΝτοσάρτΌ Κατόπιν fta χρειάζονταν μιa rορα άκόμα δρόμο ωσπου να φftάσουν στο σπίτι. -"Ας σιινεχίσουμε, εlπε ό Σιμον Φόρντ, δεν πρέπει νa

χάνουμε οϋτε λεπτό. Θα βαδίζουμε ψηλαφητa σaν τους τυφλούς. Δεν εlναι δυνατο νa παραπλανη&οϋμε στα τοϋννελ

' • , ' δ , Er ' ' _(\, • που ανοιγονται στο ρομο μας. ναι στενα και υ αντι-

ληφ&οϋμε εγκαιρα το λά&ος μας. "Ετσι, άκολουftώντας την κυρία γαλαρία, &α φftάσflυμε όπωσδήποτε στο πέ-

ΠΗΓΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΓrΡΙΣΜΟΣ 83

ρασμά μας που μας άνοιξε το φουρνέλο. Κατόπιν {}-a βρε{}-σUμε στο παλιο άν{}-ρακωρυχείο. Το γνωρίζουμε. Καl δεν {}-a εlναι ή πρώτη φορά, που ό Χάρρυ καl έγώ, {}-a βρε{}-ουμε ξανa έκεί μέσα στο σκοτάδι. "Άλλωστε {}-a βρούμε έκεί τlς λάμπες. 'Εμπρός, λοιπόν, Χάρρυ. Προοάδισε. Κύριε Τζέίμς, άκολου{Ηϊστε τον. Έσυ Ρίτα {}-a πάς στο κατό:τι τους κι' έγι:Ο {}-' άκολου&ήσω τελευταίος ... Κυρίως νa προσέχουμε νa μην χωριστούμε. Ν a νοιό){}-ουμε ό Ενας τa βήματα τών άλλων. Καl ν' άγγίζουμε κά{}-ε τόσο ό ενας τον άγκώνα του άλλου.

Δεν εΙχαν παρa νa συμμορφω{}-σUν με τlς όδηγίες του γερο-έργοδηγου. Γιατί, κα{}-ι:Ος το εΙπε, αν δεν προχωρούσαν ψηλαφητa {}-ι:Χ εχαναν το δρόμο. Μόνο που ,, ' , , ' , ' ' , ' ' επρεπε ν αντικαταστησουν τα ματια με τα χερια και να

έμπιστευτουν σ' α1Jτο το ενστικτο, που γιa τον Σιμον Φόρντ καl το γιό του εlχε γίνει μιa δεύτερη φύση.

Βάδισαν, λοιπόν, με αυτη την τάξη. Δεν συζητου-τΗ ' ' 1' " • , λ Π ' σαν... ταν φανερο πως ειχαν εναν αντιπα ο. οιος

fiταν ομως και πώς {}-a επρεπε ν' άντιμετωπίσσυν αυτες τlς έπι{}-έσεις του τlς τόσο μυστηριωδώς προετοιμασμένες; Αυτες fiσαν οί άνήσυχες σκέψεις πσiι τους άπασχολουσαν καl τους κρατούσαν το στόμα κλειστό. Ώστόσο τώρα δεν t}ταν ή στιγμη γιa ν' άπογσητεύωνται.

~ο Χάρρυ, με τa χέρια μπροστά, προχωρούσε με σίγουρο βημα. Πήγαινε με τη σειρa άπΟ το Ενα τοίχωμα στο aλλο της γαλαρίας. Παρουσιαζόταν μιa άνωμαλία; Μιa έσοχή, μιa κοιλότητα, Ενα πλάγιο στόμιο; Το έξακρίδωνε με την άφη καl καταλά6αινε δτι Επρεπε νa το άποφύγη, δσο καl αν ή κοιλότητα α1Jη1 t}ταν βα{}-ειά, δσο κι' '~ ' ' '1"' λ ' ' "'Ε ' ' ., αν το στομιο ηταν πο υ στενο. τσι κρατιοταν στον ισιο

δρόμο.

'Ανάμεσα σ' Ενα σκοτάδι πσiι τa μάτια δεν μπορσUσαν νa το διαλύσουν, άφου t}ταν άπόλυτο, αυτος ό δύσκολος γυρισμος κράτησε δυο ώρες περίπου. Λογαριάζοντας δ~


τfιν rορα που εlχε περάσει και τον ρυ{}μο στα βήματά τους, ό Τζέϊμς Στaρ εκρινε οτι πλησιάζουν στi}ν fξοδο.

Πράγματι, σχεδον άμέσως, ό Χάρρυ στά&ηκε. - Φτάσαμε μήπως στi}ν aκρη τijς γαλαρίας; ρώτησε ό

Σιμον Φόρντ. - Ν αί, άποκρί{tηκε ό νεαρος άν3ρακωρύχος. -~Ωραία. Κοίταξε τώρα νa δρijς το στόμιο που άποκα-

&ιστa τi}ν έπικοινωνία τijς Νέας 'Αμπερφόϋλ με τi}ν τάφρο Ντοσάρτ ... Το βρijκες; -'Όχι, άπάντησε ό Χάρρυ που τa δάχτυλά του aδικα

προσπα&ούσαν νa βρουν το στόμιο. Δεν ύπάρχει που&ενa αύτο το άνοιγμα.

Ό γερο-έργοδηγος εκαμε μερικa βήματα μπροστa καl ψηλάφησε ό ίδιος το τοίχωμα.

Μιa κραυγη τού ξέφυγε τότε. 'Ή εlχαν χάσει το δρόμο τους η το στενο στόμιο πού

εlχαν άνοίξει με το δυναμίτη ε[χε φραχτij! 'Όποια καl νa ηταν ή άλή&εια, ό τζέϊμς Στaρ καl οί

σύντροφοί του, βρίσκονταν φυλακισμένοι μέσα στη Νέα 'Αμπερφόϋλ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Οί Κυρίες τ7jς Φωτtάς

Όκτω ήμέρες ϋστερα άπο αύτa τa γεγονότα, οί φίλοι τού Τζέ'ίμς Στaρ fίσαν πολυ άνήσυχοι. Ό μηχανικος εlχε έξαφανιστη χωρtς νa μπορij νa πη κανεlς ποιa fίταν ή αίτία που έξαφανίστηκε. Εlχαν πληροφορη{}η άπο τον ύπηρέτη του πως εlχε έπιδιδαστij στi}ν προδλήτα τού Γκράντον κι' εμα&αν άπο τον καπετάνιο τού άτμοπλοίου «Πρίγκιψ της Ούαλλίας» οτι είχε άποδιδαστη στο Στίρλινγκ. 'Απο τη στιγμη έκείνη ομως τa ίχνη τού Τζέϊμς Στaρ χάνονταν. Το γράμμα τού Σιμον Φόρντ τού εlχε συ-

ΟΙ ΚfΡΙΕΣ ΤΗΣ ΦQΤΙΑΣ 85

στήσει τη μυστικότητα. ·Έτσι δεν εΙχε πη κου6έντα γιa την άναχώρησή του στ' άν8-ρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ.

Στο 'Εδιμ6οϋργο, λοιπόν, το {}έμα της ήμέρας ηταν ή άνεξήγητη άπουσία τού μηχανικού. tO πρόεδρος τοϋ Βασιλικού 'Ινστιτούτου, σερ Ο "Ελφιστον, γνωστοποίησε στους συναδέλφους του το γράμμα που τού εΙχε στείλει ό Τζέϊμς Στάρ. Μ' αύτο τοϋ ζητούσε συγγνώμη που δεν {}a μπορούσε νa παρευρε{}η στην προσεχη συνεδρίαση τού Συμ-6ουλίου. Δύο - τρία άλλα πρόσωπα παρουσίασαν έπίσης άνάλογα γράμματά του. Ma aν αύτa τa γράμματα άπέδειχναν οτι ό Ί'ζέϊμς Στaρ εΙχε άφήσει το 'Εδιμ6ούργο - αύτο το γνώριζαν άλλωστε - τίποτε δεν εδειχνε τί ε(χε άπογίνει. Λοιπόν, γιa εναν τέτοιον άν8-ρωπο, αύτη ή άπουσία του ώφειλε νa ξαφνιάση στην άρχη καl ν' άνησυχήση κατόπιν, άφού παρατεινόταν.

Κανεlς άπο τους φίλους τού μηχανικοϋ δεν {}a μπορούσε νa ύπο{}έση οτι εΙχε πάει στ' άν8-ρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ. 'Ήξεραν ποο; δεν τού άρεσε νa ξαναδη το παλιο {}έατρο τών έργασιό)ν του. Καl ποτε δεν εΙχε ξαναπατήσει έκεί άπο τότε που σταμάτησε ή λειτουργία του. (Ωστόσο, έπειδη το άτμόπλοιό του τον άπο6ί6ασε στο λιμάνι της Στίρλινγκ, εκαναν μερικες ερευνες σ' έκείνα τa μέρη που δεν κατέληξαν σε τίποτα. Κανεlς δεν ftυμόταν νa εΙχε δη τΟν μηχανικΟ στην κομητεία. Μόνον ό Τζακ Ρυάν, που τον εΙχε συναντήσει συντροφιa με τον Χάρρυ σε μιa άπο τlς σκάλες τοϋ πηγαδιού Γιαρόου, μπορούσε νa ίκανοποιήση τη δημόσια περιέργεια. Ma ό εϋftυμος νέος, οπως ξέρουμε, έργαζόταν στο άγρόκτημα της Μελρόζ, σαράντα μίλια νοτιο-δυτικa άπο την Κομητεία Ρανφριού, κι' έκεί κανεlς δεν μπορούσε νa ένδιαφερ{}η καl ν' άνησυχήση γιa την έξαφάνιση τοϋ Ί'ζέϊμς Στάρ. ·Έτσι, όκτοο μέρες μετa την Επίσκεψη στο ύπόγειο σπίτι τού Σιμον Φόρντ, ό Ί'ζaχ Ρυaν εlχε συνεχίσει νa τραγουδά τa πιο ώραία τραγούδια του στο "Ιρ6ιν. Έκτος άν κι' έκεί εφτανε ή είδηση της έξαφανίσεώς του.


Ό Τζέ'ίμς Στaρ ηταν ενα άξιόλογο πρόσωπο, γνωστο οχι μόνο στην πρωτεύουσα, άλλα σε δλη τη Σκωτία. 'Έτσι το γεγονος τfjς έξαφανίσεώς του δεν μπορούσε να περάση άπαρατήρητο. Ό δήμαρχος καl ό άρχιδικαστης τού 'Εδιμ6ούργου, καDοος καl πολλες άλλες προσωπικότητες τfjς πρωτεύουσας, που οί περισσότεροι ησαν φίλοι τού μηχανικού, προέ6ησαν στlς πιο δραστήριες ερευνες. Στάλ{}ηκαν πράκτορες στi)ν ϋπαι{}ρο γι' άναζήτησή του, μa κανένα άποτέλεσμα δεν εφεραν.

Το μόνο που άπέμεινε ηταν νa δημοσιεύσουν στlς κυριώτερες έφημερίδες τού ~Ηνωμένου Βασιλείου μιa άγγελία σχετικη με την έξαφάνισή του. Και να περιμένουν.

Παράλληλα με την άνησυχία που εlχε προξενήσει ή έξαφάνιση του Τζέϊμς Στάρ, το πρόσωπο του Χάρρυ δεν άπασχολουσε λιγώτερο τον κόσμο. Με τη διαφορα δτι άντl ν' άπασχολη την κοινij γνώμη, τάραξε μόνον το νου τού εϋ{}υμου φίλου του Τζακ Ρυάν, που ή έξαφάνισή του τού εlχε χαλάσει το κέφι.

Θυμόμαστε δτι κατα τη συνάντησή τους στο πηγάδι Γιαρόου, ό Τζaκ Ρυaν εlχε καλέσει τον Χάρρυ νaρ{}η σε όκτω μέρες στο πανηγύρι της 'Ίρ6ιν. Ό Χάρρυ εΙχε δεχτfι τf]ν πρόσκλησή του έκείνη και του εΙχε ύποσχε{}η ποος {}a πήγαινε. ~σ Τζακ Ρυαν ήξερε - αύτο το εΙ χε διαπιστώσει πολλες φορές - δτι ό συνάδελφός του ηταν Ενας άν{}ρωπος που κρατούσε το λόγο του.

·''Έ, λοιπόν, στο πανηγύρι της "Ιρ6ιν δεν εΙχε λείψει τίποτε. σϋτε τα τραγούδια, σϋτε οί χοροί, οϋτε οί κά{}ε είδους διασκεδάσεις. Μόνο ό Χάρρυ Φορντ ελειπε.

~σ Ί'ζακ Ρυαν ε{χε άρχίσει ν' άνησυχfι. Ή άπουσία του φίλου του τον εΙχε έπηρεάσει κι' εχασε το κέφι του. 'Έχασε μάλιστα καl το μνημονικό του κι' ώρισμένα τραγούδια του δεν ήξερε να τa πη. Και για πρώτη φορa εχα-

, λ' νε τα ογια του.

Πρέπει ν' άναφέρουμε έδώ οτι ή άγγελία, ή σχετικη με την έξαφάνιση του Τζέϊμς Στάρ, δεν εΙχε πέσει στα

ΟΙ ΚΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΦQτΙΑΣ 87

χέρια και στa μάτια τοϋ Τζακ Ρυάν. ""Ετσι δεν πήγαινε ό νοϋς του στο κακό. Μόνον άποροϋσε ποιο νa ηταν το έμπόδιο που τον Ε'καμε νa μην Ε'ρ{}η. 'Ασφαλώς {}a έπρόκειτο γιa κάτι σοδαρο γιa νa μην μπορέση νa κρατήση την ύπόσχεσή του. Γι' αύτο ό Τζακ Ρυaν λογάριαζε την ι'iλλη μέρα κιόλας νa πάρη το τραίνο της Γλασκώδης και νa πάη στην τάφρο Ντοσάρτ. Καi {}a το Ε'κανε αύτο το ταξίδι aν δεν τον κρατοϋσε ενα συμδaν που παρa λίγο νa τοϋ στοιχίση τη ζωή.

Πράγματι το γεγονος αύτο ηταν τέτοιο που μποροϋσε νa δώση δίκιο σε δλους τους {}ιασώτες τών ύπερφυσικών δυνάμεων. Και στο άγρόκτημα τf]ς Μελροζ δεν ησαν λίγοι , , αυτοι.

Ν ά, λοιπόν, τί ε[ χε συμδεί τη νύκτα στις 12 Δεκεμδρίου:

~Η "Ιρδιν, μικρη ναυτικη πόλη τf]ς κομητείας τf]ς Ραμφριού, που άρι{}μεί περίπου έπτa χιλιάδες κατοίκους, εlναι χτισμένη σε μιaν άπότομη καμπύλη που σχεδον σχηματίζει τη σκωτσέζικη άκτή, στο άνοιγμα τοϋ κόλπου Κλάϊντ. Το λιμάνι της που προστατεύεται πολυ καλa άπο τους άνέμους, φωτίζεται άπο ένα σημαντικο φάρο που φωτίζει τa προσορμητήρια τόσο κα{}αρa καi ζωηρά, που ενας μυαλωμένος ναυτικος άποκλείεται νa γελαστf]. 'Απόδειξη οτι

' ' '1" ι '''' ' - '-τα ναυαγια ηιαν σπανια σε αυτο το κομμαιι της ακτης.

Και τa ίστιοφόρα που {}a η{}ελαν νa μποϋν στον κόλπο ιοϋ Κλά'ίντ γιa νa φτάσουνε στην Γλασκώδη η νa μποϋν στο λιμάνι τf]ς "Ιρδιν, μποροϋσαν νa μανουδράρουν τa σκάφη τους χωρις κίνδυνο, άκόμα καl τlς σκοτεινες νύχτες.

'Όταν μιa πόλη εχει ενα παρελ{}ον ίστορικό, δσο ίσ-, ' .,, 1' , ' ' λΑ(\, ' ' ~~ ~ ,

χνο και αν ειναι αυτο το παρε υον, κι οταν ο πυργος της

άνf]κε άλλοτε σ' ενα Ρόμπερτ Στιούαρτ, δεν γίνεται τότε νa μην Ε'χη σήμερα μερικa έρείπια τοϋ παρελΜντος.

"Ε, λοιπόν, στη Σκωτία, ολα τa έρείπια ε[ναι στοιχειωμένα άπο ιa πνεύματα. Τουλάχιστον αύτη ε[ναι ή κοινη γνώμη και στα όρεινα και στα πεδινα αύτf]ς τf]ς χώρας.


τα πιο άρχαία έρείπια, άκόμα και τα πιο κακόφημα, αύτουνοίί τοίί κομματιοίί της άκτης, ησαν άκριδώς τα έρείπια τοίί πύργου τοίί Ρόμπερ Στιούαρτ ποiι φέρει τ' ονομα «Πύργος Ντούντοναλντ».

'Εκείνη την έποχη ό πύργος Ντούντοναλντ, καταφύγιο δλων τών ληστοπειρατών και λωποδυτών της περιοχης, ε[χε άφεftη στην πιο τέλεια έγκατάλειψη. Σπανίως δε τον έπισκέπτονταν στον ψηλο βράχο που δέσποζε σε μια μεγάλη άκτίνα άπο τη {tάλασσα και τi]ν ξηρά, και σε μια άπόσταση δυο μίλια άπο την πόλη. Πι&ανον μερικοΊ. ξένοι να είχαν την ίδέα να έπισκεφftοίίν αύτα τα παλια ίστορικα λείψανα και να τα μελετήσουν, μα τότε έκεί πήγαιναν μόνοι. Οί κάτοικοι της "Ιρδιν δεν δέχονταν να τους ξεναγήσουν δσα χρήματα κι' aν τοiις πρόσφεραν. Πράγματι κυκλοφοροίίσαν μερικες ίστορίες για κάποιες «κυρίες της φωτιάς», που είχαν στοιχειώσει τον παλιο πύργο. Οί πιο προληπτικοΊ. βεδαίωναν ποος είχαν δεί με τα ίδια τους τα μάτια αύτα τα φανταστικα πλάσματα. Φυσικα ό Τζακ Ρυαν ηταν άπο αύτους τους τελευταίους.

Ή άλή&εια είναι ποος άπο καιρο σε καιρο φανερώνονταν μακρυνες φλόγες, πότε σ' εναν τοίχο μισογκρεμισμένο, πότε στην κορυφη τοίί πύργου που ξεχώριζε στο σύνολο τών έρειπίων του.

Αύτες οί φλόγες είχαν πράγματι άν&ρώπινη φόρμα, δπως το βεδαίωναν; "Αξιζαν αύτο τ' ονομα- «κυρίες της φωτιάς» - που τους εΙχαν δώσει οί Σκωτσέζοι της άκτης; Μήπως ηταν προφανώς μια παρανόηση της εύπιστίας τών άν&ρώπων καi. ή έπιστήμη είχε δώσει μια φυσικη έξή-

' , ' ' , γηση σ αυτο το φαινομενο;

'Όποια καl να ηταν ή άλή&εια, οί <<κυρίες της φωτιάς» εlχαν άρκετα έδραιωμένη τη φήμη σε δλη την περιο· χή, δτι σύχναζαν στα "έρείπια τοίί παλιοίί πύργου κι' έκεί τακτικα έκτελοίίσαν παράξενους χορούς, κυρίως τις σκοτεινες νύχτες. Ό Τζακ Ρυάν, δσο τολμηρος συνάδελφος κι' αν fjταν, δεν &α ριψοκινδύνευε διόλου να τις συνοδεύση

ΟΙ ΚfΡΙΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ 89

στον χορό τους, είτε με τον αύλό, είτε με την πίπιζά του. -Ό γερο-Ντίκ, ταuς φτάνει! ελεγε, έννοώντας το φάν

τασμα παοχε αύτο τ' ονομα. Καl δεν ifχουν άνάγκη άπο μένα γιa νa συμπληρώσουν την έφιαλ τικη όρχήστρα τους.

'Επόμενο, λοιπόν, αύτες οί παράξενες έμφανίσεις ν' άποτελοίίσαν το κύριο {}έμα στlς συζητήσεις την παραμοvη τοίί πανηγυριοίί τfις "lρ6ιν. "Άλλωστε ό 'Γζaκ Ρυaν διέftετε όλόκληρο ρεπερτόριο άπο ίστορίες φαντασμάτων, παu σε κά{}ε εύκαιρία τlς σερ6ίριζε στους συμπατριώτες του με άρκετη δόση q;αντασίας, φυσικά.

Λοιπον έκείνο το βράδυ τfις γιορτfις, καftι:Ος ηταν :τοτισμένος με άρκετη μπύρα, μπράντυ καl ούίσκυ, δεν παρέλειψε νa έπαναλά6η την προσφιλη του όμιλία, ΠΟ'U εύχαριστοίίσε καl τρόμαζε συγχρόνως τους άκροατές του.

Ή βραδιvη συγκέντρωση εγινε σε μιa τεράστια άπο{}ήκη τοϋ άγροκτήματος της Μελρόζ, κοντa την άκτή.

Στη μ_έση εlχαν άνάψει μιa μεγάλη φωτιά. "Εξω ό καιρος ηταν άπαίσιος. "Ανεμοι βορειο-δυτικοl ώργωναν

' _ι:ι 'λ ' ' 'λ ' 'Η ' ... την υα ασσα και σηκωναν μεγα α κυματα. νυκτα ηταν

άγρια κι' οϋτε ενα άστρο δεν φώτιζε τον συννεφιασμένον ούρανό. Ή στεριά, ό ούρανος καl το νερό, βυ{}ίζονταν σ' ενα βα3υ σκοτάδι, κι' aν με αύτον τον άπαίσιο καιρό, βρισκόταν κανένα πλεούμενο σε κίνδυνο, fta δυσκολευόταν νa πλησιάση την άκτή.

Το μικρο λιμάνι τfις "Ιρ6ιν δεν παρουσίαζε μεγάλη κίνησι, τουλάχιστον σε πλοία άπο έκατο τόννους καl πάνω. τα έμπορικa καρά6ια, με πανιa η με άτμό, επιαναν λιμάνι στa βορεινά. 'Απόφευγαν το λιμάνι τfις "Ιρ6ιν. "Q-ι:αν ό καιρος μάλιστα ηταν άσχημος το άπέφευγαν καl τa μικρa σκάφη καl προτιμούσαν ν' άράζουν κάπου άλλοίί.

Ώστόι1ο έκείνο το βράδυ, κάποιος ψαράς, που εlχε βρε{}η καftυστερημένος εξω, κοντa στη {}άλασσα, παρατήρησε ένα καρά6ι νa κατευ&ύνεται στην άκτή. "Αν ξημέρωνε ξαφνικά, 3a ε6λεπε μ' εκπληξη καl τρόμο, αύτο το καρά6ι νa πλέη όλοταχώς με τον όρμητικο άέρα πίσω του


καl με ολα τα πανιa άνοικτά. Ή είσοδος του κόλπου δεν εδινε κανένα καταφύγιο άνάμεσα στους τρομερους βράχους της άκτης. Κι' aν αuτο το άπερίσκεπτο καράδι έπέμενε να πλησιάση άκόμα πώς {}a μπορούσε ν' άποφύγη τfιν καταστροφή του;

Ή βραδυa στfιν άπο{}ήκη {}a τελείωνε με μιa τελευταία άφήγηση του Τζακ Ρυάν. Οί άκροατές του μεταφερμένοι στον κόσμο τών φαντασμάτων, fίσαν αύτη τη στιγμη έπηρεασμένοι, κι' ετοιμοι να πιστέψουν το κά{}ε τί που {}a

ζ ' ' ' παρουσια οταν στα ματια τους.

Ξαφνικό. φωνες άκούστηκαν άπ' ίfξω. Ό Τζaκ Ρυaν διέκοψε την άφήγησή του καl ολοι

έγκατέλειψαν τfιν άπο{}ήκη. Ή νύκτα fίταν σκοτεινη καl ό δυνατος άέρας με τη βροχη χειροτέρευε την κατάσταση.

Δυό -- τρείς ψαράδες, πιασμένοι άπο Ενα κοντινο βράχο για να μην παρασυρ{}ουν άπο τlς βίαιες ριπΕ:ς του άνέμου, ξεφώνιζαν σaν τρελλοί.

Ό Τζaκ Ρυaν καl ή συντροφιά του ετρεξαν κοντά rους. 'Εκείνοι οί ψαράδες δεν καλούσαν καl δεν φώναζαν τους άν{}ρώπους του άγροκτήματος, άλλa το πλήρωμα κάποιου καρα6ιου που χωρlς να το ξέρη, πήγαινε προς τfιν καταστροφή.

Πράγματι μιa σκοτεινη μάζα μισοφαινόταν δυοτρία χιλιόμετρα άπο την άκτή. ΤΗταν ενα πλοίο με φανερό. τa σημάδια της &έσεώς του. Γιατl εlχε άναμμένα καl τα τρία φωτεινό. σινιάλα του. Το κόκκινο, το πράσινο και το άσπρο. τα ε6λεπαν, λοιπόν, άπο μπροστa καl fίταν βέδαιο οτι κατευ{}υνόταν με ταχύτητα προς τiιν άκτή.

- Καράδι κινδυνεύει! φώναξε ό Τζακ Ρυάν. - Ν αί, άποκρί{}ηκε ό ίfνας ψαράς. Και τώρα πάει νa

τσακιστή στfιν άκτή. Δεν &α μπορέση νa το άποφύγη. Σ 'λ I Κ' 'λ I ' ξ " • ' ' - ινια α. ανετε σινια α. φωνα ε ενας απο τους

Σκωτσέζους. -Πως νa κάνουμε σινιάλο; άπάντησε ό ίfνας ψαράς. Μ'

αύτον τον άπαίσιο καιρο δεν μπορούμε ν' άνάψωμε φωτιά!

ΟΙ ΚrΡΙΕΣ ΤΗΣ ΦΩτΙΑΣ 91

Κι' οπως μιλούσαν ετσι, άκούστηκαν και aλλες φωνες που καλούσαν βοήDεια. Μα μέσα σε αύτη την καταιγίδα πώς μπορούσαν να καταλά6ουν τί ελεγαν; Το πλήρωμα τού πλοίου κινδύνευε· δεν εlχε καμμια έλπίδα ν' άποφύγη το ναυάγιο. -Δεν εχει άκούσει κανείς τους φαίνεται, για τις φω

τιες της 'Ίρ6ιν, εlπε ό Τζακ Ρυάν. -'Έτσι φαίνεται, παρατήρησε ό δεύτερος ψαράς, κι'

άσφαλώς Dα ξεγελάστηκαν. Δεν εlχε τελειώσει την φράση του ό ψαράς, οταν ό

Τζακ Ρυαν aφησε μια τρομερη κραυγή. 'Ακούστηκε άπο το πλήρωμα; ~οπωσδήποτε f]ταν πολυ άργα για να μπορέση το καρά6ι ν' άποτρα6ηχτη άπο τις ξέρες που aφριζαν πάνω τους τα κύματα και aσπριζαν στο σκοτάδι.

Οί φωνες ομως τού Τζακ Ρυαν δεν f]ταν μια προειδοποίηση που έπιχειρούσε να την μετα6ι6άση στο σκάφος που κινδύνευε. Γιατl φωνάζοντας εlχε στρέψει τα νώτα του στην {}άλασσα.

Το ίδιο εlχαν κάνει και οί άλλοι: παρατηρούσαν σ' ενα σημείο, ενα χιλιόμετρο πίσω άπο την άκτή.

τΗταν ό πύργος τού Ντούντοναλντ. Μια μακρυα φλόγα συστρεφόταν κάτω άπο την βροχή, στην κορυφη τού παλιού πυργίσκου. -Ή κυρία της φωτιάς! φώναξαν με μεγάλον τρόμο

δλοι οί προληπτικοl Σκωτσέζοι. Είλικρινά, χρειαζόταν μια μεγάλη δόση φαντασίας

για να βρε{}η σ' αύτη τη φλόγα μια άν{}ρώπινη έμφάνιση. Σαν μια φωτειvη σημαία που την τάραζε ό δυνατος άέρας,

, ' ' -, ,, ' '-, φαινοταν σαν να πετα πανω απο την κορυφη του πυργου

καl σαν να πήγαινε να σ6ήση, κι' επειτα άπο μια στιγμή, να ξαναγύριζε στη βάση της. -Ή κυρία της φωτιάς! Ή κυρία της φωτιάς! φώνα

ζαν οί ψαράδες καl οί χωριάτες τρομοκρατημένοι. Τώρα δινόταν μια έξήγηση: ΤΗταν φανερο δτι το

πλοίο που εlχε χάσει τον προσανατολισμό του μέσα στην


όμίχλη, εlχε άκολου&ήσει λανftασμένο δρόμο και εlχε πάρει αύτη την φλόγα ποiι άναδε στην κορφη του πύργου, του Ντούντοναλντ, για τον φάρο της "'lρδιν. Πίστευαν ;το)ς ετσι βρίσκονταν στην είσοδο τοίί κόλπου, δεκαπέντε χιλιόμετρα προς τον βορρά, ένώ στην πραγματικότητα επλr-αν έπάνω σε μια άπότομη άκτη ποiι δεν πρόσφερε κα-νένα καταφύγιο! '

Τί μπορούσαν να κάνουν για να το σώσουν, άν, φυσικά, τοuς εμενε άκόμα καιρός; Πι8-ανον να χρειαζόταν ν' άνέδαιναν ώς τα έρείπια και να προσπα&ήσουν να σδήσουν την φωτια για να πάψουν άπο το πλοίο να την μπερδεύουν με τον φάρο του λιμανιού της 'Ίρδιν!

Χωρlς άμφιδολία ετσι επρεπε να ένεργήσουν και μάλιστα χωρlς χρονοτριδή. Μα ποιος άπο αύτοiις τους Σκωτσέζους 8-α εκανε μια παρόμοια σκέψη; Καl σε συνέχεια 8-α εlχε την τόλμη ν' άντιμετωπίση την Κυρία της Φωτιάς; Ό Τζακ Ρυαν ίσως, γιατl fίταν iivα γενναίο παλληκάρι καl κα3οος εlχε άκλόνητη πίστη, δεν {}α μπορούσε να τον έμποδίση κανεlς σε μια παρόμοια πρωτοδουλία.

ΤΗταν ομως πολυ άργά. Γιατl ενας τρομερος κρότος άντήχησε άνάμεσα στο. πανδαιμόνιο τών στοιχείων της φύσεως. Το πλοίο εlχε έξωκείλει με την πρύμνη του. ~Η λευκη γραμμil τών άφρών του νερού φάνηκε να τσακίστηκε. ΤΗταν το πλοίο που την εσπαζε κα8-οος κά3ησε με το ενα πλευρο καl σφηνώ{}ηκε άνάμεσα στlς ξέρες.

Κι' έκείνη τη στιγμή, άπο μια σύμπτωση που δεν μπορούσε να όφείλεται παρα στην τύχη, ή μακρυα φλόγα έξαφανίστηκε, σαν να εlχε ξερριζω{}η άπο μια όρμητικη ριΠl) roίi άνέμου.

~Η 3άλασσα, ό ούρανος και ολη ή άκτη βυ3ίστηκαν μεμιάς μέσα στα πιο πυκνα σκοτάδια. -~Η Κυρία της Φωτιάς! φώναξε ό Τζακ Ρυαν για τε

λευταία φορα οταν το φάντασμα, οπως 8-αρροίiσε ό ίδιος καl οί σύντροφοί του, έξαφανίστηκε ξαφνικά.

Μα τότε το 8-άρρος πσV αύτοl οί προληπτικοl Σκω-

ΤΑ ΚΑΤΟΡθQΜΑΤΑ TUf ΤΖΑΚ PfAN 93

τσέζοι δεν {}α το ε{χαν άντίκρυ σ' εναν φανταστικο κίνδυ-. νο καl {}α το άποκτούσαν άντίκρυ σ' έναν πραγματικο κίνδυνο, τώρα που έπρόκειτο να σω{}ούν συνάν{}ρωποί τους, τα στοιχεία που εΙχαν άποδεσμευ&η μέσα τους, δεν ταu; συγκρατούσαν. Καl με σχοινια που ερριξαν μέσα στα κύματα, με ήρω'ισμο δσο καl με πίστη, &ρμησαν σε δοή-3εια τού ναυαγισμένου πλοίου. Εύτυχώς πέτυχαν το σκοπό τους. Φυσικα μερικοί, κι' ίδίως ό τολμηρος Τζακ Ρυάν, χτύπησαν σοδαρα στοiις βράχους. Μα ό καπετάνιος καl οί όκτω άντρες τού πληρώματος μπόρεσαν να μεταφερ{}ούν σώοι καl ύγιείς στην άκτή.

Αύτο το σκάφος ηταν το νορδηγικο βρίκι <<Μοτάλα». ΕΙχε ξεγελαστη άπο τη φωτια που άναδε γύρω στον πυργίσκο τού πύργου τού Ντούντοναλντ, κι' ηρ{}ε να πέση στην ξέρα άντl να μπη στον κόλπο τού Κλάίντ.

Τό>ρα άπο το «Μοτάλα» δεν εμεναν πια παρα μερικα λείψανα που ή παλίρροια τα τσάκισε άκόμα πιο πολυ πάνω στους βράχους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

Ta κατορθώματα τοu Τζaκ Ρυaν

Ό Τζακ Ρυαν καl τρείς άπο τοiις συντρόφους του ποiι εΙχαν τραυματισ3η σαν κι' αύτόν, μεταφέρ{}ηκαν σε μια άπο τlς αί{}ουσες τού κτήματος της Μελρόζ, δπου οί περιποιήσεις ποiι τοiις εκαμαν, τοiις συνέφεραν.

Ό Τζακ Ρυαν ε{χε κακοπά3ει περισσότερο άπο τους άλλους. Γιατl τη στιγμη ποiι το σχοινl με τον γάντζο ρίχτηκε στη {}άλασσα, τ' άγρια κύματα τον πέταξαν καl τον τσάκισαν στα βράχια, σε σημείο να κινδυ;νέψουν καl οί συνάδελφοί του, ωσπου να τον τραδήξουν καl να τού δώσουν τlς πρώτες βοή3ειες .

... Ετσι το γενναίο παιδl εμεινε στο κρεΜάτι για μερι-


κες ήμέρες,_ πράγμα που τον εlχε πολiι έξοργίσει. tΩστόσο, δταν του έπέτρεψαν νa τραγουδήση, ξαναπήρε το κέφι του, και το κτημα της Μελροζ άντήχησε πάλι άπο τη γλυκειa φωνή του. Ma ό τζaχ Ρυάν, σε αύτη την περιπέτεια δεν έξάντλησε παρ& Ενα μικρο αίσ3ημα φόδου γι' αύτa τa διάφορα στοιχειa που διασκεδάζουν δταν πονοκεφαλιάζουν τον φτωχόκοσμο. Και σ' αύτa άπέδωσε την εύ&ύνη γιa την καταστροψη του «Μοτάλα». Του κακοφαινόταν δμως τώρα \'a ύποστηρίζη δτι οί Κυρίες της Φωτιι:iς δεν ύπηρχαν και δτι αύτη ή φλόγα, που τόσο ξαφνικa ξεπετάχτηκε άνάμεσα στα έρείπια, δεν 1jταν παρa Ενα φυσι-' , κ ' δ λ , δ' ' 1' , κο φαινομενο. αμμια ικαιο ογια εν τον ειχε πεισει.

'Επίσης οί συνάδελφοί του 1jταν πιότερο πεισματάρηδες άπ' αύτον στην πίστη τους. Κι' liν τους aκουγε κανείς, μιa άπο τις Κυρίες της Φωτιι:iς εlχε μαγέψει το καράδι, παρασέρνοντάς το στην άκτή. Και γιa νa το τιμωρήaουν αύτο το κακοποιο πνεύμα -lta fπρεπε νa το δικάσουν. Οί δικαστες μπορούσαν νa διατάξουν την δίωξή του. Δεν φυλακίζει δμως κανεις ενα φάντασμα. Γι' αύτο πρέπει νa πούμε δτι οί fρευνες άπέδωσαν το κακο -τουλάχιστον

' ' , φαινομενικα- στα φαντασματα.

Πράγματι ό άστυνόμος που εlχε έπιφορτιστη νa διευ&ύνη τις άνακρίσεις, σχετικώς με την καταστροφη τού «Μοτάλα», άνέκρινε τους διαφόρους μάρτυρες γιa το ναυάγιο ... 'Όλοι 1jσαν σύμφωνοι σ' αύτο το σημείο δτι το ναυάγιο ώφειλόταν στην ύπερφυσικη παρουσία της Κυρίας της Φωτιι:iς στa έρείπια τού πύργου του Ν τούντοναλ ντ.

Ή διΚαιοσύνη δμως δεν μπορούσε νa παραδεχ{}η παρόμοιες έξηγήσεις. 'Ότι δηλαδη στa έρείπια του πύργου παραγόταν Ενα φαινόμενο έντελώς ύπερq:υσικό.

Τί είδους φαινόμενο, λοιπόν, 1jταν; Τυχαίο η ακόπιμο; Αύτο προσπά3ησε νa έξακριδώση ό άστυνόμος.

Δεν πρέπει νa ξαφνιάζη ή λέξη σκοπιμότητα η κακοδουλία η δυσμένεια. Γι' αύτο {}Ο; επρεπε ν' άνατρέξουμε πίσω στην ίστορία τών πανοπλιών και τών οίκοσήμων γιa

ΤΑ ΚΑΤΟΡθQΜΑΤΑ TOr ΤΖΑΚ PrAN 95

να βροϋμε την έξήγηση: Τότε, πολλοl πoiJ λεηλατούσαν τα ναυάγια στlς Βρετανικες άκτές, χρησιμοποιούσαν αύτα τα τεχνάσματα για να παρασύρουν καράδια καl να μοιράζονται τη λεία. Πότε άναδαν τi)ν νύκτα κορμοiις δέντρων με ρετσίνι καl παράσερναν ενα πλοίο σ' έπικίνδυνα περάσματα, άπο δπου δεν μποροuσαν να βρουν διέξοδο, κι' fπεφταν στi]ν άκτή. "'Αλλοτε πάλι άναδαν εναν δαυλΟ καl τον εδεναν στα κέρατα ένος ταύρου ποiι περιφερόταν άνάλογα καl ξεγελούσε το πλήρωμα ένος πλοίου για την πορεία ποiι επρεπε ν' άκολου&ήση. Το άποτέλεσμα με αύτες τlς μανούδρες fjταν, άναπόφευκτα, κάποιο ναυάγιο ποiι το λεηλατούσαν οί πρωτότυποι καl σατανικοl αύτοl ληστοπειρατές. Χρειάστηκε ή έπέμδαση της δικαιοσύνης καl οί αύστηρες τιμωρίες για να σταματήσουν έκείνες οί βάρδαρες συνή&ειες. 'Αποκλείεται, λοιπόν, στi)ν τωρινiι περίπτωση, κάποιο έγκληματικο χέρι να εΙχε ξαναρχίσει τlς παλιες παραδόσεις έκείνων ποiι λεηλατούqαν τα ναυάγια;

Αύτά, λοιπόν, σκέπτονταν οί άν{}ρωποι της άστυνομίας, άδιαφορώντας ποιοι fjσαν ό Τζακ Ρυαν καl οί συνάδελφοί του. 'Όταν δε οί τελευταίοι πληροφορή&ηκαν δτι &α γίνονταν άνακρίσεις, χωρίστηκαν σε δυο στρατόπεδα. Οί πρώτοι περιωρίστηκαν να σηκώσουν τοiις ώμους. Οί άλλοι, κάπως φοδισμένοι, εΙπαν δτι για να προκαλούν ετσι τα φαντάσματα, fjταν βέδαιο πως &α εφερναν καινούργιες καταστροφές.

'Οπωσδήποτε οί άνακρίσεις άρχισαν με μεγάλη προσοχη καl διακριτικότητα καl οί άστυνομικοl πλησίασαν στον πύργο του Ντούντοναλντ κι' εκαναν τlς πιο τολμηρες ερευνες.

Ό άστυνόμος &έλησε στi]ν άρχη νa βεδαιω&ii άν ύπηρχαν στο εδαφος ίχνη άπο βήματα ποiι να μπορούσαν ν' άποδο&ουν σε άλλα πόδια καl οχι φαντασμάτων. Στά{}ηκε ομως άδύνατο ν' άνακαλυφ{}η καl το πιο έλαφρο ίχνος, οϋτε παλιό, ο~τε πρόσφατο. 'Ωστόσο το εδαφος, ύγρο άκόμα άπο τη βροχη της προηγουμένης, εΙχε διατη-


ρήσει κάτι άόριστα ίχνη, χωρiς κανένα ένδιαφέρον δμως. -Ψάχνουν να βροίiν πατημασιες φαντασμάτων! ξεφώ

νισε ό Ί'ζιΧκ Ρυαν δταν πληροφορή&ηκε την άποτυχία στiς πρώτες fρευνες. ΕΙναι σαν να -&έλουν να βροίίν ίχνη άπο το πέρασμα μιας γοργόνας στο νερό.

Το πρώτο αύτο μέρος τών άνακρίσεων δεν άπέφερε, λοιπόν, κανένα άποτέλεσμα. Κι' οϋτε 1jταν πι-&ανο δτι -&α εδινε καi το δεύτερο μέρος.

'Επρόκειτο, πράγματι, νa έξακριδω&η πώς μπορούσε ν' άνάψη ή φωτια στην κορυφi} τοίί παλιού πύργου, ποια στοιχεία εlχαν προκαλέσει αύτη την καύση καί, τέλος, τί εlχε άπομείνει άπο αύτη την καύση.

Στο πρώτο σημείο, οϋτε ύπολrίμματα σπίρτων, οϋτε παλιόχαρτα μπόρεσαν να χρησιμο:τοιηftοίίν για ν' άνάψη μια όποιαδήποτε φωτιά.

Καi το δεύτερο σημείο 1jταν τελείως άρνητικό. Δεν άνακάλυψαν οϋτε χόρτα κομμένα, οϋτε κομμάτια ξίίλα καμένα με τα όποία αύτη ή φωτιά, ή τόσο εντονη, -ftα επρεπε να τα'ίζεται δλη τη νύκτα.

'Επίσης και το τρίτο σημείο δεν μπόρεσε να διαλευκανftη περισσότερο. Ή άπουσία κάftε είδους καi ίχνους στάχτης, κά-&ε ύπολείμματος άπο φωτιά, δεν έπέτρεπε να κα-ftορισ&η το άκριδες σημείο δπου aναδε ή φωτιά. Δεν ύπηρχε κανένα μέρος μαυρισμένο, οϋτε στο εδαφος, οϋτε στους βράχους.

'Έπρεπε τότε, να βγη το συμπέρασμα δτι ή φωτια κρατιόταν άπο το χέρι κάποιου κακοποιού; Αύτο 1jταν μάλλον άπί-&ανο, άφοίί σύμφωνα με καταftέσεις μαρτύρων, ή φλόγα παρουσίαζε μια γιγάντια άνάπτυξη. -"Ετσι που το πλήρωμα του «Μοτάλω>, μπόρεσε, παρ' δλη την όμίχλη, να την δη άπο πολλα μίλια μακρυά.

- Πολυ καλά, fκανε ό Τζακ Ρvάν. Ή Κυρία της Φωτιας άνάδει τότε με σπίρτα. Μπορεί κι' άγκαλιάζει δλη την άτμόσφαιρα γύρω της και στην έστία της δεν άφήνει ποτε στάχτη!


'Έτσι άπο το άδιέξοδο α\ιτο τών δικαστών και τών άστυνομικών, μια νέα παράδοση προστέ{}ηκε στις τόσες aλλες. Μιa παράδοση, που ita διαιώνιζε Πιν άνάμνηση της καταστροφijς του «Μοτάλα» καΙ. itα έπιδεδαίωνε πιο άδιάψευστα άκόμα κι -άσυζήτητα Πιν έμφάνιση της Κυρίας τijς Φωτιaς.

CΩστόσο Ενας τόσο τολμηρος νέος σαν τον Τζακ Ρυαν που ηταν και γεροδεμένος, δεν μπορούσε να μείνη άσυγκίνητος και άδρανής. Οί άνησυχίες του τον εσπρωχναν στη δράση και στην περιπέτεια. τα τραύματά του ηταν φυσικά, ενα έμπόδιο, προσωρινο δμως. Δεν εlχε δμως τον καιρο και τη διάitεση να μένη στο κρεΜάτι. ''Έτσι βιάστηκε να

I λ I κ ' 'λ 1 ' 'δ I ,q,., γινη κα α. αι μο ις στερεωσε τα πο ια του, σκεφuι 1κε,

πριν να ξαναπιάση τη δουλειά του στο κτημα της Μελρόζ, να βάλη σ' έφαρμογη κάποιο σχέδιό του. Πρώτα- πρώτα itα πήγαινε να βρη το φίλο του Χάρρυ για να μά{}η ποια ijταν ή αίτία ποiι δεν φάνηκε στο πανηγύρι της "lρδιν. Για tναν aνitρωπο σαν το Χάρρυ που δεν ύποσχόταν ποτε κάτι aν δεν μπορούσε να το έκτελέση, αυτη ή άπουσία του εμενε άνεξήγητη. "Άλλωστε φαινόταν άδύνατο, ή καταστροφη του «Μοτάλα» που περιγράφτηκε με μεγάλες λεπτομέρειες άπο τις έφημερίδες, να μην του ijταν γνωστή. Γι' α\ιτό, μαitαίνοντας τα κατορ-ttώματά του, -ttα Επρεπε να τρέξη να τον έπισκεφ&η και να του σφίξη το χέρι. Πώς να έξηγη&η λοιπόν, αυτη ή παράλειψη του φίλου του;

Για να μην ερitη σήμαινε πως δεν το μπορούσε. Σε δυο μέρες, λοιπόν, ό Τζακ Ρυαν aφησε το κρεδ

δάτι και τη φάρμα, χωρlς να νοιώ{}η καμμια άδυναμία και άνησυχία για τη σωματική του κατάσταση. Πέταξε βροντερα ενα τραγουδάκι που οί νότες του άντιλάλησαν στην άπόκρημνη άκτη κι' ετρεξε στον σιδηροδρομικο σταitμο για να πάρη το τραίνο που άπο τη Γλασκώδη κατευ-ttυνόταν στη Στίρλιγκ και στην Κάλλαvrερ.

'Εκεί, καitως περίμενε το τραίνο, τα βλέμματά του

ΤΑ ΚΑΤΟΡθΏΜΑΤΑ TOf ΤΖΑΚ PfAN 99

bτεσαν σε μια είδοποίηση στους τοίχους που άνέγραφε με μεγάλα γράμματα τα έξης:

« Σ τ ι ς 4 Δ ε κ ε μ δ ρ ί ο υ ό μ η χ α ν ι κ ο ς Τ ζ έϊμς Στaρ άπο το λιμάνι Γκράντον έπιδιβ ά σ τ η κ ε σ τ ο π λ ο ί ο «Π ρ ί γ κ ι π α ς τ η ς Ο ύα λ λ ί α ς» κ α l τ η ν ί δ ι α ή μέ ρ α ά π ο β ι β ά σ τ ηκ ε σ τ η ν Σ τ ί ρ λ ι γ κ. 'Α π ο τ ό τ ε τ α ί χ ν η τ ο υ έξαφανίστηκαν ...

Π α ρ α καλεί σ {t ε δ π ω ς, γ ι α κ ά {t ε σ χ ετ ι κ η π λ η ρ ο φ ο ρ ί α γ ι α τ η ν τ ύ χ η τ ο υ, ε ίδοποιήσετε τον Πρόεδρο του Βασιλικού 'Ι ν σ τ ι τ ο ύ τ ο υ σ τ ο 'Ε δ ι μ β ο υ ρ γ Ο».

Ό Τζaκ Ρυaν στά{tηκε μπροστα σε μια άπο αύτες τlς είδοποι~σεις καl τfιν διάβασε εκπληκτος δυο φορές. -Ό κύριος Στάρ! φώναξε. Μα άκριδώς στlς 4 Δεκεμ

βρίου τον συνάντησα μαζl με τον Χάρρυ στlς σκάλες τοu πηγαδιού Γιαρόου. Δηλαδη πρlν δέκα μέρες. Κι άπο τότε δεν ξαναφάνηκε! Μήπως αύτη ή έξαφάνιση έξηγεί γιατί ό συνάδελφός μου δεν ηρ{tε στο πανηγύρι της 'Ίρβιν;

Καl χωρlς νa χάση καιρο νa είδοποιήση με γράμμα τον Πρόεδρο του Βασιλικού 'Ινστιτούτου με δ,τι γνώριζε σχετικa με τον Τζέϊμς Στάρ, το γενναίο παιδl πήδησε στο τραίνο με σκοπο νa τρέξη πρώτα στο πηγάδι Γιαρόου. 'Εκεί, aν χρειαζόταν, {ta κατέβαινε ως το βά{tος της έκιJΚαφης Ντοσaρτ γιa νa ξαναβρη τον Χάρρυ και μαζι μ' αύτον τον μηχανικο Τζέϊμς Στάρ.

Μετa τρείς ώρες κατέβαινε άπο το τραίνο στον σταitμο Κάλλαντερ καl κατευitυνόταν, τρέχοντας σχεδόν, προς το πηγάδι Γιαρόου.

«Δf:ν ξαναφάνηκαν κι' οί δυό! συλλογιζόταν. Γιατί; Μήπως παρουσιάστηκε κανένα έμπόδιο; Μήπως τους κρατά άκόμα στο βάitος του άνitρακωρυχείου καμμιa σοδαρη δουλειά; Θa το μά-ltω».

Καl ταχύνοντας πάλι το βημα ό Τζaκ Ρυaν εφτασε, σε λιγώτερο άπο μιa ι:Ορα, στο πηγάδι Γιαρόου.

100 :Μ Α l' Ρ Ε Σ Ι Χ Δ Ι Ε Σ

'Εξωτερικα δεν ύπfιρχε καμμια άλλαγη στο περι6άλλον. Ή ίδια ήσυχία, κανεlς ζωντανος σ' αύτη την έρημιά.

Ό Τζακ Ρυαν μπf]κε κάτω άπο τη σα{}ρη σκαλωσια ποiι σκέπαζε το στόμιο τοϋ πηγαδιού καl βύθισε το βλέμμα του μέσα στο πηγάδι Δεν εlδε τίποτε ... Δεν aκουσε τίποτε.

- Καl ή λάμπα μου! Ποϋ είναι; Δεν βρίσκεται πια στη {}έση της;

Συνήθ-ως τη λάμ;τα ΠΟ'U μεταχειριζόταν κατa τlς έπισκέψεις του στην τάψρο, την aφηνε κοντα στο τοίχωμα της πρώτης σκάλας.

Τώρα αύτη ή λάμπα είχε έξαφανιστη. - Κακη άρχή, εκαμε ό Τζακ Ρυάν, παU aρχισε ν' άνη

συχη σοδαρά. Κατό:τιν, zωρl; νa διστάση καl προληπτικος καθ-ως

η ταν, πρόσθ-ε<Jε: -Θα κατεδώ να έρευνήσω, εστω κι' αν πρόκειται να

φτάσω στ' aδυτα τοϋ 'Άδη! Κι' aρχισε να κατεδαίνη συνέχεια τlς σκάλες ποiι ώ

δηγοϋσαν στο βά{}ος. Χρειαζόταν νa μην εlχε χάσει τlς παλιες ίκανότητες

τοϋ άνθρακωρύχου καl να γνώριζε πολiι καλα την τάφρο Ντοσάρτ για να ριψοκινδυνεύση αύτη την κά&οδο. 'Ωστόσο κατέ6αινε προσεκτικά. Το πόδι του ψηλαφούσε το κά&ε σκαλοπάτι.

'Ένα λάθ-ος να εκανε, κάπως να παραπατοϋσε, καl ή πτώση του &α ηταν θ-ανάσιμη μέσα στο κενο τών πεντακοσίων μέτρων. Μετρούσε, λοιπόν, την κά{}ε σκάλα ποiι κατέδαινε. 'Ήξερε πως το πόδι του δεν {}' άγγιζε το εδαφος παρa αν κατέδαινε καl την τριακοστη σκάλα. Κι' οταν &α εφτανε έκεί κάτω, δεν &α καυραζόταν νa βρη το σπίτι τοϋ Σιμον Φόρντ, πού. δπως ξέρουμε, ηταν χτισμένο στην aκρη της κεντρικf]ς γαλαρίας.

Ό Τζακ Ρυαν εφτασε ετσι στο είκοστο ίtκτο πλατύσκαλο ποiι εδενε, την μια με την άλλη, τlς σκάλες. Τώρα τον χώριζαν, ως το εδαφος, έξήντα μέτρα.

ΤΑ ΚΑΤΟΡθΩ~fΑΤΑ ΤΟΙ ΤΖΑΚ PfAX 101

Σ' έκεϊνο το σημείο της καΜδου του, ό Τζακ χαμήλωσε το πόδι του για να πατήση στο πρώτο σκαλοπάτι της είκοστης εδδομης σκάλας. Μα το πόδι του, κα&οος ζυγιζόταν στο κενό, δεν εδρισκε κανένα στήριγμα ν' άκουμπήση.

Γονάτισε τότε στο πλατύσκαλο καl πηγε να χουφτό>ση η1ν aκρη της σκάλας ... για να κρατη&η καλύτερα. :Μα σκάλα δεν €6ρισκε!

ΤΗταν φανερο οτι ή είκοστη εδδομη σκάλα δεν βρισκόταν στη &έση της. Συνεπώς την εΙχαν άφαιρέσει! -Σίγουρα &α πέρασε άπο δώ κανένα φάντασμα! μονο

λόγησε ό 'Γζακ Ρυαν καl τον κυρίεψε ενα αίσ&ημα τρόμου. "Ορ&ιος, με τα χέρια σταυρωμένα, {}έλοντας πάν

τοτε να είσδύση σ' αύτο το άδιαπέραστο σκοτάδι, ό Τζaχ Ρυαν περίμενε ... Κατόπιν το{;ρ&ε στο νού ή σκέψη οτι, aν αύτος δεν μπορούσε να κατεδη, τότε καl οί κάτοικοι τού άν&ρακωρυχείου, δεν {}α μπορούσαν κι' έκείνοι ν' άνεδούν. Δεν ύπfίρχε πιά, πράγματι, καμμια έπικοινωνία άνάμεσα στο εδαφος της κομητεία; καl τα βά&η της τάφρου. "Αν αύη1 ή άφαίρεση της σκάλας €γινε άπο την τελευταία του έπίσκεψη έδώ, τί ι:lχαν γίνει ό Σιμον Φόρντ, ή γυναίκα του, ό γιός του καl ό μηχανικό;;

Ή παρατεινόμενη uπουσία τού Τζέ'ίμς Σταρ άπόδειχνε φανερα ποος δεν ε{χε άφήσει την τάφρο άπο την ήμέρα που ό 'fζ&χ. Ρυαν διασταυρώ&ηκε μαζί του μέσα στο πηγάδι Γιαρόου. Πώς, λοιπόν, γινόταν άπο τότε ό άνεφοδιασμος τού σπιτιού; Ζούσαν αύτοl οί δυστυχισμένοι, φυλακισμένοι κα&οος ησαν, πεντακόσια μέτρα κάτω άπο τη γη;

'Όλες αύτες οί σκέψεις διέσχιζαν το μυαλΟ τοίί Τζακ Ρυάν. ''Έδλεπε δε πολiJ καλα ποος δεν μπορούσε να κάνη τίποτε για _να φτάση ώς το σπιτάκι τού Σιμόν.

Μήπως ή διακοπη αύτης της έπικοινωνίας ηταν το εργο κανενος κακοποιού; Διόλου άπί&ανο. Τότε επρεπε να είδοποιη&η ή άστυνομία κι' οσο το δυνατο πιο σύντομα.


to Τζ' Ρ ' "' ... ι. ' • ' ' λ ' λ ' ακ υαν εσκvψε πανω απο ·ro π ατυσκα ο και φώναξε δυνατά:

- Χάρρυ! Χάρρυ!

tH ύπόγεια ήχοο έπανελάμ6ανε τ' ονομα τοϋ Χάρρυ πολλες φορές. Τέλος εσ6ησε στα τελευταία σκοτάδια τοϋ πηγαδιοϋ Γιαρόου.

tO Τζακ Ρυαν άνέ6ηκε γρήγορα τlς σκάλες καl εΙδε ξανα το φ&ς τfίς ήμέρας. Δεν εχασε οϋτε στιγμή. Καl με τον ίδιο ταχυ ρυftμο εφτασε στο σιδηροδρομικο στα&μο τοϋ Κάλλαντερ. Δεν τοϋ χρειάστηκε να περιμένη παρα μερικα λεπτα ωσπου να περάση το έξπρες τοϋ 'Εδιμ6ούργου, καl στlς τρείς το άπόγευμα, παρουσιάστηκε στον λόρδο δήμαρχο της προωτεύουσας.

'Εκεί εγινε δεκτη ή δήλωσή του. Οί άκρι6εί.ς λεπτομέρειες που εδωσε δεν έπέτρεπαν να ύποπτευ&οϋν τfιν φιλαλήθ-ειά του. 'Αμέσως είδοποιή&ηκε ό Σερ 'Έλφιστον, πρόεδρος τοϋ Βασιλικού 'Ινστιτούτου, που δεν ηταν μόνο συνάδελφος άλλα καl στενος φίλος τοϋ Τζέίμς Στάρ. Καί, φυσικά, έκείνος ζήτησε να διευ&ύνη τlς ερευνες, ποiι &α γίνονταν χωρlς άνα6ολη στfιν τάφρο Ντοσάρτ. "Εftεdαν miι διά-3εσή τους πολλοiις άστυνομικους που εφοδιάστηκαν με λάμπες, με σκαπάνες, με μακρυες σκάλες καl με σχοινιά, χωρlς να ξεχάσουν να πάρουν, για κά{}ε ένδεχόμενο, καl μερικα τρόφιμα. Κατόπιν, με όδηγο τον Τζακ Ρυάν, πfίραν άμέσως ολοι το δρόμο για τα άν&ρακωρυχεία της 'Αμπερφόϋλ.

Το βράδυ ό σερ 'Έλφιστον, ό Τζακ Ρυαν καl οί άστυνομικοl εφttασαν στο πηγάδι Γιαρόου καl κατέ6ηκαν ως το εtκοστο ει>δομο πλατύσκαλο στο όποίο εlχε σταματήσει ό Τζακ πρlν λίγες ώρες.

Οί λάμπες, δεμένες στlς aκρες των σχοινιών, ρίχτηκαν στο βά{}ος τοϋ πηγαδιού και μπόρεσαν τότε να διαπιστώσουν οτι οί τελευταίες τέσσερις σκάλες ελειπαν.

Δεν ύπfjρχε άμφι6ολία ποος κάθ-ε έπικοινωνία μετα-

ΤΑ ΚΑΤΟΡθQΜΑΤΑ TOr ΤΖΑΚ PfAN 103

ξυ του μέσα και τοu εξω κόσμου της τάφρου Ντοσaρτ εΙχε σκόπιμα κοπη.

- Τί περιμένουμε, κύριε; ρώτησε ό άνήσυχος Τζάκ Ρυάν. -Περιμένουμε νa τραδήξουμε αύτες τις λάμπες, παιδί

μου, άκούστηκε ό σερ "Ελφιστον. Κατόπιν fi-a κατεδοuιιε ως το εδαφος της τελευταίας γαλαρίας και {}a μπης μπροστa νa μας όδηγήσης.

- Εύχαρίστως νa σας όδηγήσω στο σπίτι του γερο- Σιμόν! φώναξε ό Τζaκ Ρυάν. Κι' aν χρειαστη ως τις τελευταίες άδύσσους της τάφρου!

ΕύWς μόλις τραδήχτηκαν έπάνω οί λάμπες, οί άστυνομικοι στήριξαν στο πλατύσκαλο τις σχοινένιες σκάλες που ξετυλίχτηκαν κάτω στο πηγάδι. τα έπόμενα πλατύσκαλα ύπηρχαν και άντεχαν άκόμα και {}a μπορούσαν νa κατεδοuν άπο το ενα στο άλλο.

Αύτο δεν εγινε χωρις μεγάλες δυσκολίες. tO Τζaχ ηταν ό πρώτος που εφτασε στο βά{}ος του άνfi-ρακωρυχείου.

'Αμέσως τον άκολού{}ησαν ό Σερ "Ελφιστον και οί άστυνομικοί. Το κυκλικο μέρος δπου κατέληγαν οί σκάλες 1jταν τελείως ερημο. Ma ό Σερ 'Έλφιστον δεν έξεπλάγη λίγο δταν άκουσε τον Τζaκ Ρυaν νa φωνάζη: -Ν ά κάτι κομμάτια άπο τη σκάλα! Και ε{ναι μισοκα

μένα! -Καμένα! έπανέλαδε ό Σερ 'Έλφιστον. Πράγματι,

έδώ ύπάρχουν στάχτες! - Σκέπτεσfi-ε, κύριε, ρώτησε ό Τζaκ Ρυάν, δτι ό μη

χανικος Τζέίμς Στaρ εΤχε ποτδ συμφέρον νa κάψη αύτες τις σκάλες και νa διακόψη κάfi-ε επικοινωνία με τfιν έπιφάνεια του έδάφους; -'Όχι, άποκρί{}ηκε ό Σερ "Ελφιστον που εμενε σκε

πτικός. "Ας παμε, παιδί μου, στο σπίτι του γερο- έργοδηγοu. 'Εκεί fi-a μάfi-ουμε τfιν άλήfi-εια.

tO Τζaκ Ρυaν κούνησε το κεφάλι του σaν νa μfιν είχε πειστη. Καl παίqνοντα; μιa λάμπα άπο τa χέρια ένο;


άστυνομικοϋ προχώρησε γρήγορα προς την κεντρικfι γαλαρία της τάφρου Ντοσάρτ.

'Όλοι τον άκολού{}ησαν. Μετa ενα τέταρτο της &ρας ό Σερ 'Έλφιστον και οί

σύντροφοί του εlχαν φτάσει στfιν έκσκαφη στο βά{}ος της όποίας ηταν χτισμένο το σπιτάκι τοϋ Σιμον Φόρντ. Κανένα φώς δεν φώτιζε το παράΗ-υρο.

Ό Τζaκ Ρυaν &ρμησε στfιν πόρτα και τfιν εσπρωξε ζωηρά.

Το σπίτι ηταν ερημο. 'Επεσκέφ{}ησαν τa δωμάτια της σκοτεινfις κατοικίας.

Κανένα ϊχνος βίας στο έσωτερικό. 'Όλα βρίσκονταν στη Η-έση τους σaν νa ηταν άκόμα έδώ ή γρια- Ρίτα. 'Ακόμα και τa τρόφιμα ησαν aφΗ-ονα, άρκετa νa συντηρήσουν τfιν οίκογένεια Φορντ γιa πολλες ήμέρες.

Ή άπουσία, λοιπόν, τών νοικοκυραίων ηταν άνεξ11-γητη. Ma H-a μποροϋσαν νa βεδαιώσουν μ' εναν άκριδη τρόπο, πότε εlχαν έγκαταλείψει το σπίτι;

Ν αί. Γιατl μέσα σ' αύτο το περιδάλλον δπου οί ήμέρες δεν διαδέχονταν τις νύχτες καl οί νύχτες τlς ήμέρες, ή Ρίτα συνήΗ-ιζε νa σημειώνη μ' εναν σταυρο στο ήμερολόγιό της κά&ε είκοσιτετράωρο που περνούσε.

Αύτο το ήμερολόγιο κρεμόταν στον τοίχο της σάλας. Λοιπον ό τελευταίος σταυρος εΙχε γραφη στlς 6 Δεκεμδρίου. Δηλαδfι μιa μέρα μετa τfιν aφιξη τού Τζέιμς Στάρ, κα{}οος ηταν Ciλλωστε σε {}έση νa το διαδεδαιώση καl ό 'Γζ&κ Ρυάν. τΗταν, λοιπόν, φανερο δτι άπο τlς 6 Δεκεμδρίου, δηλαδη άπο εξι μέρες, ό Σιμον Φόρντ, ή γυναίκα του, ό γιός του καl ό φιλοξενούμενό; τους, εlχαν έγκατα-, I ' I

r.ειψει το σπιτακι.

Μιa νέα έξερεύνηση της τάφρου μ' έπικεφαλης τον μηχανικό, μποροϋσε νa δώση τη λογική της έξήγηση σε

' 1 ' , , no ' λ-μια τοσο μακρυα απουσια; χι, ασφα ως.

'Έτσι τουλάχιστον το σκεπτόταν ό Σερ "Ελφιστον, άφού έπι3εώρησε με κά{}ε δυνατη λεπτομέρεια το σπιτάκι.

ΤΑ ΚΑΤΟΡθΩΜΑΤΑ TOr ΤΖΑΚ Pl'A..'\ 105

Βρέitηκε δμω; σε άμηχανία για το τί Επρεπε να γίνη. Το σκοτάδι ήταν βσftύ. Και ό φωτισμος που προερ~

χόταν μόνον άπο τις λάμπες τών άστυνομικών, δεν ήταν ίκανοποιητικός.

Ξαφνικα ό ΤζCικ Ρυαν aφησε μια κραυγή. -Κοιτάξτε έκεί! 'Εκεί!

Το δάχτυλό του εδειξε ένα άρκετα ζωηρο φώς που επαιζε στο μακρυνο σκοτάδι της γαλαρίας.

- Φίλοι μου, πρότεινε ό Σερ 'Έλφιστον. "Ας τρέξου~ ' ' - ' -με σ εκεινο το φως.

- Π εριττος κόπος! φώναξε ό Τζακ Ρυάν. Το φώς ' \ f rι ι ' δ' ι ' ' '

uυτο ειναι ενα φαντασμα κrι.ι εν προκειτrιι ποτε να το

φτάσουμε. Ό πρόεδρος τοίί ΒασιλικοϊΠνστιτούτου και οί άστυ~

νομικοί, που δεν πίστευαν και τόσο στα φαντάσματα και στις προλήψεις, ώρμησαν προς το μέρος δπου εδειχνε το μετακινούμενο φώς. Τί να κάνη κι' ό Τζακ Ρυάν; Θέ~ λοντας και μη δεν άφησε να τον έγκαταλείψη το 6-άρρος

' .., ξ ζ' του κι ετρε ε μα ι τους.

'Επακολού{}ησε μια μακρυα και κουραστικη κατσ~ δίωξη. Το φωτεινο σημείο ήταν πράγματι ίΝα φώς που φαινόταν να το κρατα ενα ον μικρόσωμο, άλλα τρομερα εύ~ κίνητο. Κάftε στιγμη χανόταν πίσω άπο κάποια έσοχ1Ί. 'Αλ~ λα κατόπιν το ξανάt>λεπαν στο βάftος μιας διασταυρού~ μενης γαλαρίας. Τέλος φάνηκε να εχη έξαφανιστη όρι~ στικά. 'Αλλ α πάλι, ξαφνικά, το περίεργο και μυστηριώδες φώς Ερριχνε ξανα την λάμψη του. Με λίγα λόγια δεν εlχαν

' ' , ' '' ,, '' μπορεσει να μικρυνουν αρκετα την αποσταση που τους

χώριζε. Και ό Τζακ έπέμενε οτι δεν &α το ίΞφ&αναν ποτέ. Πέρασε μια ώρα περιττi)ς καταδίωξης, ώσπου ό Σερ

"Ελφιστον και οί σύντροφοί του χά{}ηκαν μέσα στην νο~ τιοδmικη μερια τfις τάφρου Ντοσάρτ.

Τι~)ρα κι' αύτοι άναρωτιόνταν ~η1πως δεν εlχαν να κά~ 'rι \ - Ν - '!ιΙ

νουν μ ενα μαγικο φως, ενα φως απιαστο.

'Εκείνη τη στιγμή, ώστόσο, φάνηκε δτι Ίl άπόσταση

106 ΜΑΙΡΕΣ ΙΝΔΙΕ:%:

άρχισε να λιγοστεύη άνάμεσα στο τρελλο φώς καl σ' έκείνους ΠΟ'U προσπα&οϋσαν να το φ&άσουν. Κουράστηκε μήπως ό άγνωστος που το κρατοϋσε η η&ελε να τους παρασύρη με αύτο το κυνηγητο στο μέρος οπου εlχε παρασύρει καi τους άλλους; Ή άπάντηση σ' αύτη την άπορία δεν ηταν εύκολη. την πίστευαν ομως καl τους άρρώσταινε.

Οί άστυνομικοl βλέποντας να έλαττώνεται ή διαφορα ολο κι ένέτειναν τlς προσπά&ειές τους. Το φώς που πάντοτε εφεγγε διακόσια βήματα μπροστά τους, τώρα βρισκόταν μόνο πενήντα. Κι' αύτη ή άπόσταση όλοένα καl μίκραινε, κι' έκείνος που κρατσϋσε το φώς, άρχισε να ξεχωρίζη ... Πότε -πότε δέ, κα&ως γύριζε το κεφάλι του, μποροϋσαν κι' άναγνώριζαν άμυδρα το προφlλ μιας μορφfις ~ _<\. ' 'Ε ' '' τ , ' ' 1' , ανuρωπου. κτος αν ηταν κανενα φαντασμα που ειχε πα-

ρει άν3ρώπινη μορφή. Πάντως ό Τζακ Ρυαν άρχισε να πιστεύη οτι δεν άντιμετώπιζαν κανένα φάντασμα.

Και τρέχοντας περισσότερο άπο τους άλλους φώναξε:

- Κουράγιο, παιδιά! Κουράστηκε καl &α τον φτάσουμε ... Κι' aν εχη γλώσσα καl μιλα &α εχη να μας πfι πολλά.

'Εντούτοις τώρσ ή καταδίωξη γινόταν πιο δύσκολη. Γιατι τη γαλαρία τη διασταύρωναν στενα περάσματα καl μεταδαλόταν σ' ενα λαδύριν&ο άπο μικρα τοϋννελ. 'Έτσι μέσα σ' αύτον τον δαίδαλο, ό άγνωστος που κρατοϋσε το φώς, μποροϋσε να ξεφύγη εύκολα άπο τους διώκτες του. Τοϋ εφτανε να σδήση ξαφνικα το φανάρι του καl να ριχτfι πλάϊ, στο βά3ος κάποιου σκοτεινοϋ καταφύγιου.

Κι άλή&εια, αύτο συλλογιζόταν ό σερ "Ελφιστον γιατι παρατήρησε, άνασαίνοντας βαρεια άπο το πετρέλαιο:

-"Αν &έλη να μας ξεφύγη γιατι δεν το κάνει;

Πάντως αύτό, το άπιαστο ον δεν το εΙχε κάνει άκόμα. 'Αλλ α τη στιγμη που αύτη ή σκέψη διέσχιζε το μυαλο τοϋ σερ "Ελφιστον, το φώς έξαφανίστηκε άπότομα, και οί άστυνομικοί, συνεχίζοντας την καταδίωξή τους, εφ&αναν, σχεδον άμέσως, μπρος σ' ενα στενο άνοιγμα

ΤΑ ΚΑΤΟΡθQΜΑΤΑ TOf ΤΖΑΚ PfAN 107

ΠΟ'U οί βράχοι του σχιστόλι8-ου άφηναν άνάμεσά τους την άκρη μιας στενης είσόδου.

Τροφοδότησαν τlς λάμπες τους κι' άμέσως πέρασαν άπο αύτο το άνοιγμα. Το περασμά τους ηταν ύπό8-εση μιaς στιγμf]ς. Ma δεν εκαμαν έκατο βήματα μέσα σε μιa νέα γαλαρία, που ηταν πιο μεγάλη καl πιο ψηλή, οταν στά{}ηκαν ξαφνικά.

'Εκεί, κοντa στο τοίχωμα, δρίσκονταν, πεσμένα στο εδαφος, τέσσερα σόψατα- τέσσερα πτώματα ίσως ... -Ό Τζέϊμς Στάρ! φώναξε ό σερ "Ελφιστον. - Χάρρυ! Χάρρυ! φώναξε ό Τζaκ Ρυaν πέφτοντας

πάνω στο σώμα του συναδέλφου του. ''Ήσαν, πράγματι, ό μηχανικός, ή Ρίτα, ό Σιμον καl

ό Χάρρυ Φόρντ. Ma τότε εlδαν ενα άπο τa σώματα ν' άνασηκώνεται λίγο κι' άκουσαν την έξαντλημένη φωνη τf]ς Ρίτας νa ψι8-υρίζη αύτa τa λόγια:

- Αύτους κοιτάξτε! Αύτους πρώτα! Ό σερ 'Έλφιστον, ό Τζaκ Ρυάν, οι αστυνομικοί,

προσπά-ltησαν ολοι νa ξαναφέρουν στη ζωη τον μηχανικο καl τσuς συντρόφους του, δίνοντάς τους μερικες σταγόνες δυναμωτικό. Καl το πέτυχαν σχεδΟν άμέσως. Αύτοl οί δυστυχισμένοι, άποκομμένοι άπο δέκα μέρες μέαα στη Νέα 'Αμπερφόϋλ, -lta πέ&αιναν άπο άσιτία. Κι aν δεν εΙχαν ύποκύψει κατa τη διάρκεια αύτf]ς τf]ς μακρυaς φυλακίσεως - ό Τζέίμς Στaρ το εκαμε γνωστο στον σερ 'Έλφιστονηταν γιατl τρείς φορf:ς εlχαν βρη κοντά τους ενα ψωμl καl μιa στάμνα νερό! 'Αaφαλώς ό φιλάν8-ρωπος στον όποίον ώφειλαν τη ζωή τους, άκόμα δεν 8-a εΙ χε μπορέσει νa τοι!ς κάνη κάτι καλύτερο!

tO σf:ρ 'Έλφιστον άναρωτιόταν μήπως κι' αύτο δεν ηταν το Εργο του άσύλληπτου άγνό)σtΟυ με το φώς που ταuς εlχε παρασύρει άκριδώς aτο μέρος οπου κείτονταν ό Τζέ'ίμς Στaρ καl οί σύντροφοί του.

'Ό,τι κι' aν αυνέδαινε, ό μηχανικός, ή Ρίτα, ό Σιμον καl ό Χάρρυ Φόρντ εlχαν aω-ltη. Τους μετέφεραν ατην


ύπόγεια κατοικία τους, περνώντας πάλι απο τη στενi] είσοδο που ό κομιστης της φωτιάς φαινόταν ποος εtχε {}ελήσει να δείξη στον σερ "Έλφιστον.

Κα\. aν ό Τζέιμς Σταρ καΙ. οί συντροφοί του δεν είχαν μπορέσει να ξαναδρούν το στόμιο της γαλαρίας που τους είχαν άνοίξει τα φουρνέλα, ήταν γιατl αύτο το στόμιο εlχε φραχiΉ; στερεα με βράχους που μέσα σ' αύτο το άπόλυτο σκοτάδι δεν ε{χαν μπορέσει να το βρουν.

"Έτσι κα{}οος έξερευνοίiσαν την τεράστια κρύπτη, κά{}ε έπικοινωνία με το παλιο άν{}ρακωρυχείο είχε άποκλεισ{}η άπο ενα έχfl'ρικο χέρι!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ

rH Καpgουνόπολη

Τρία χρόνια μετα τα γεγονότα που ιtα σάς διηγη-8-ουμε, οί Τουριστικοl Όδηγοl Τζόαν καl Μάραιη, συνιστούσαν, σaν μια μεγάλη άτραξιόν, στους παλυάριfl'μους τουρίστες πoiJ διέτρεχαν την κομητεία της Στίρλιγκ, μιa έπίσκεψη για μερικες ώρες στ' άνfl'ρακωρυχεία της Νέας 'Αμπερφόϋλ.

Κανένα όρυχείο καΙ. στον Παλιο καl στον Νέο Κόσμο δεν παρουσίαζε ενα τόσο περίεργο ένδιαφέρον έξ' αίτίας της {}έας του.

Πρώτα- πρώτα ό έπισκέπτης χωρlς κανέναν κίνδυνο καl κόπο, μεταφερόταν ως το έκμεταλλεύσιμο εδαφος, πεντακόσια μέτρα κάτω άπο την έπιφάνεια της Κομητείας.

Πράγματι έπτa μίλια νοτιοδυτι~a του Κάλλαντερ ξεκινούσε Ενα καμπυλωτο τοίiννελ στολισμένο με μια μνημειακΙΊ είσοδο. Αύτο το τοίiννελ, μ' έλαφρα κλίση καΙ. aνετον χώρο, κατέληγε κατ' εύfl'είαν σ' έκείνη την κρύπτη που τόσο παράξενα ήταν σκαμμένη μέσα στο στερεο εδαφος τf]ς Σκωτίας.

Η ΚΑΡΒΟrΧΟΠΟλΗ 109

Μια διπλη γραμμη πάνω στην όποία κυκλοφορούσαν τα βαγόνια με ύδραυλικη πίεση, έξυπηρετούσε κάfl'ε ώρα τον μεγάλο συνοικισμο ΠΟ'U είχε ίδρυ{}η στο ύπέδαφος τiiς κομητείας κι' εφερε το κάπως φιλόδοξο ονομα Καρ6ουνό:τολη!

Ό έπισκέ:ττης φτάνοντας στην Καρ6ουνόπολη βρισκόταν σ' Ενα περιδάλλον δ:;του ό 'i1λεκτρισμος επαιζε τον :;τρώτο ρόλο, άφού ρύ&μιζε την 8-ερμοκρασία και τον φωτισμό.

Πράγματι τα πηγάδια έξαερισμού, μολονότι fjσαν πολλά, δεν {}α μπορούσαν να φέρουν άρκετο φώς της ήμέρα; στο βα&υ σκοτάδι της Ν έσς 'Αμπερφόϋλ. 'Εν τούτοις ί!νσ fντονο cro); γέμιζε υ.ύτο το σκοτεινο περι6άλλον δπου πολυάρι&μοι 'i1λεκτρικοl λαμπτ1jρες άντικα&ιστούσαν τον 11λιακο δίσκο. Κρεμασμένοι κάτω άπο τους {}όλους, στηριγμFνοι σε crυσικΕ:ς κολο)νες, οί ήλεκτρικl:ς λάμ:τες ταίζονταν ά;το συνεχ!>ς ρείψα που :τσρήγαγαν οί ήλεκτρομαγνητικες μηχανές, καl φώτιζαν aπλετα αύτη την περιοχ1Ί. Κι' δταν πλησίοζε 1l (J)ρα η-]; άναπαύσεως, άρκούσε ενας διακόπτης γιa να προκλη&Ί] ll τεχνητη νύχτα μέσα σε αύτα τ' ά6υσσαλέσ βά&η τού άν&ρακωρυχείου.

'Όλα αύτα τa μηχανήματα, μικρα η μεγάλα, λειτουργούσαν μέσα στο κενό. Δηλαδη τα φωτεινα τόξα τους δέν έπικοινωνούσαν καitόλου με τον γύρω άτμοσφαιρικον Μρα. Σε τέτοιο σημείο, ό)στε σηΊν περίπτωση που ή άτμόσφαιρα άνακατευόταν με το άέριο σε μια έκρηκτικη άναλογία, δεν ύπiiρzε φόtsος για καμμια εκρηξη. 'Επίσης 1Ί 1Ίλεκτρικ1Ί ένέργεια χρησιμοποιόταν άμετά6λητα σε δλες τlς άνάγκες της βιομηχανικij; καl οίκιακijς ζωης.

Πρlν άπ' δλα πρέ:;τει νa πούμε δτι οί προ6λέψει; του μηχανικού Τζέ'ίμς Σταρ- σε δ, τι άφορά την έκμετάλλευση τοίί νέου άν&ακωρυχείου - δεν εΙχαν διόλου διαψευσ&η. Τ' άν&ρακοφόρα κοιτάσματα fjσαν πλούσια και άνυπολόγιστης άξίας. τα πρώτα χτυπήματα τijς σκαπάνης εγιναν στα δυτικα της κρύπτης, πεντακόσια μέτρα μακρυα


άπο την Καρβουνόπολη. 'Εκεί οί άνftρακωρύχοι άρχισαν νa βγάζουν τa πρώτα φορτία το κάρβουνο. Ή έργατικη πόλη δεν fίταν, λοιπόν, το κέντρο της έκμεταλλεύσεως. Οί έγκαταστάσεις του βάftους εlχαν κατ' εύftείαν συνδε{}η με τις έγκαταστάσεις της έπιφανείας άπο τa πηγάδια άερισμου και έξαγωγης, που βάζουν ταUς διαφόρους όρόφους σ' έπικοινωνία με το εδαφος. Το μεγάλο τουννελ δπου κυκλοφορούσαν τa βαγονέτα, το χρησιμοποιούσαν μόνο γιa την μεταφορa τών κατοίκων της Καρβουνόπολης.

Θυμάστε ποιa fίταν ή ιδιαίτερη μορφη αύτης της τεράστιας σπηλιaς δπου ό γερο- έργοδηγος και οί σύντροφοί του εlχαν σταματήσει κατ& την πρώτη του έξερεύνηση. 'Εδώ πάνω άπο τa κεφάλια τους στρογγύλευε ενας ftόλος. Οί κολώνες, ποiι τον ύποβάσταζαν, χάνονταν μέσα στον Μλο του σχιστόλιftου και σ' Ενα ϋψος έκατο μέτρα δμοιο με τον {}όλο - Μαμοiι{} στις σπηλιες του Κεντάκυ τών 'Ηνωμένων Πολιτειών.

Εlναι γνωστο πως αύτη ή πελώρια σάλα, ή πιο μεγάλη σε δλο το άμερικανικο ύπέδαφος, μπορεί νa χωρέση Ciνετα πέντε χιλιάδες Ciτομα. 'Εδώ, αύτο το σημείο της Νέας 'Αμπερφόϋλ είχε την ίδια χωρητικότητα. Με τη διαφορa δτι στη ftέση ποiι ύπάρχουν έκεί οί ftαυμάσιοι σταλακτίτες, έδώ το βλέμμα σταματά σ' άνftρακοφόρες φλέβες ποiι φαίνονται νa σπινftηρίζουν σε δλα τa τοιχώματα κάτω άπο τa στρώματα του σχιστολίftου.

Κάτω άπο αύτον τον ftόλο έκτεινόταν μιa λίμνη, ποiι 1) εκτασή της μπορούσε νa συγκριftη με τη Ν εκρη ftάλασσα τών Σπηλαίων- Μαμού{}. "Ήταν μιa βαftειa λίμνη ποiι στα διαφανij νερά της κολυμπούσαν ψάρια χωρις μάτια, καi σηΊν όποία ό μηχανικος εδωσε τ' ονομα Μάλκολμ.

'Εκεί, λοιπόν, σε αύτη την άπέραντη φυσικη έκσκαφή, δ Σιμον Φορντ εΙχε χτίσει το καινούργιο του σπίτι ποiι το {}εωρουσε καλύτερο κι' άπο το ώραίο ξενοδοχείο της Πρίν~ σες στρητ του 'Εδιμβούργου. Αύτη ή κατοικία του βρισκόταν στην οχftη της λίμνης και τa πέντε παράftυρά της

Η ΚΑΡΒΟrΝΟΠΟΛΗ 111

aνοιγαν στα σκοτεινa νερα ποiι άπλώνονταν άπο έκεί και πέρα ωσπου εφτανε το μάτι.

Μετα δυο μijνες, κοντα στο σπίτι τοϋ Σιμον Φορντ χτίστηκε ενα δεύτερο. ΤΗταν το σπίτι τοϋ Τζέ'ίμς Στάρ. Ό μηχανικος εΙχε δώσει το σώμα και τfιν ψυχή του στη Νέα 'Αμπερφόϋλ. 'Ήitελε, λοιπόν, κι' έκείνος να έγκατασταitη έκεί κάτω. Κι' έγκαταστά{}ηκε. Και μόνον στfιν άνάγκη- για να τακτοποιήση τlς έκκρεμείς ύποitέσεις του - πήγαινε έπάνω. ΕΙχε προτιμήσει να ζη άνάμεσα στον κόσμο τών άνitρακωρύχων.

Μετα τfιν άνακάλυψη τών νέων κοιτασμάτων, ολοι οί έργάτες τοϋ παλιοϋ άνitρακωρυχείου εσπευσαν να έγκαταλείψουν τις γεωργικές τους άσχολίες για να ξανα:;τιάσουν τη σκαπάνη καl το φτυάρι. 'Επειδη εlχαν τfιν βεδαιότητα δτι ή δουλεια δεν {}α ταuς ελειπε ποτέ, κι' έπειδη τα ήμερομίσitια rjσαν ύψηλά, ε{χαν έγκαταλείψει τa έπάνω έδάφη για τα κάτω, κι' έγκαταστάitηκαν μέσα στο άνitρακωρυχείο που άπο την φυσική του σύσταση και την διάταξη προσφερόταν για μια τέτοια έγκατάσταση.

Αύτα τα σπίτια τών άν{tρακωρύχων, χτισμένα με τοϋβλα, εlχαν μια γραφικiι διάταξη. "Αλλα rjσαν στις οχitες της λίμνης Μάλκολμ, καl aλλα κάτω άπο αύτα τα τόξα που

~ , ',, ' ', -φαινονταν καμωμενα για ν αντιστεκωνται στην πιεση των

Μλων, δπως εΙναι τ' άντιστηρίγματα μιaς έκκλησίας. 'Όλοι αύτοl οί άνitρακωρύχοι που ό καitένας έργαζό

ταν στfιν είδικότητά του, εlχαν έγκαταστα{}ij στην Νέα 'Αμπερφόϋλ και σι γα- σι γα ϊδρυσαν την Καρδουνόπολη, που βρισκόταν κάτω άπο τfιν άνατολικη aκρη τijς λίμνης Κατριν προς βορρaν τijς κομητείας Στίρλιγκ.

'Έμοιαζε μ' ενα φλαμανδικο χωριό, καl σε αύτο το σύνολο τών σπιτιών ξεχώριζε ή έκκλησία, ενα οίκοδόμημα χτισμένο πάνω σ' εναν βράχο που ή βάση του βρεχόταν άπο τα νερα αύτijς τijς ύπόγειας {}άλασσας.

'Όταν αύτο το ύπόγειο χωριο φωτιζόταν άπο τις

112 ~ΙΑrΡΕΣ ΙΚΔΙΕΣ

ζωηρες άχτίδες που ερριχναν οί 1Ίλεκτρικες λάμπες, οί κρεμασμένες στlς κολώνες τοϋ {}όλου και στα τόξα, παρουσιαζόταν κάτω άπο μία {}έα κώτω; φαντασμαγορική, ετσι που δικαίωνε τους τουριστικους όδηγούς. Γι' αύτο καΙ. το έπισκέπτονταν πολλοl περιηγηταί.

Περιττο να τονίσουμε δτι οί κάτοικοι της Καρ6ουνόπολη; δείχνονταν ύπερ1Ίφανοι για τiιν έγκατάστασή τους. 'Απόδειξη δτι σπάνια έγκατέλειπαν την έργατική τους ;τόλη. Στο κεφάλαιο δε αύτο εΙχαν μιμη&fι τον Σιμον Φόρντ, που δεν 1]fi'ελε ποτ ε ν' άνε&η έπάνω στο φώς τϊ1; ήμέρα;. Ό γερο - έργοδηγο_ς ίσχυριζόταν δτι «έκεί πάνω:. ε6ρε:;:ε πάντοτε. Καl πρέ;τFι νa πσραδεχτοϋμε ποος δεν εΙχε τελείως άδικο, αν κρίνουμε δτι το κλίμα τού 'Ηνωμένου Βασιλείου ηταν ύγρο με τσκτικε; βροχες και όμίχλη.

Οί οίκογένειες, λοιπόν, τfι; Νέας 'Αμπερφόϋλ, εύημερούσαν. 'Απο τρία χρόνια ηδρα είχαν φτάσει σε κάποια άνεση που ποτε δεν Fίχαν γνωρίσει στην έπιφάνεια τού έδάφους της κομητείας. Καl πολλα παιδιa που ε{χαν γεννη{}η η)ν έποχη που ξανάρχισαν οί έργασίες, δεν εlχαν ποτε άναπνεύσει τον έξωτερικο MQO. Γεγονος που εκανε τον Ί'ζaχ Ρυαν να παρατηρήση: -Πέρασαν δέκα όκτcl> μηνες άπο τότε που τα ξέκοψαν

οί μητέρες του; άπο το yάλα κι' άκόμα δεν εΙδαν το φώς τfις ήμέρας!

Πρέπει να σημειώσουμε με την εύκαιρία, δη ενας άπο του; πρώτους :του ετρεξε στην κλήση τού μηχανικού ητυν ό Τζaκ Ρυάν. Αύτος ό εϋ8υμος τύπος fi'εώρησε κα{}}ϊκον του να ξαναπιάση την παλιά του δουλειά. Το άγρόκτημα της Μελροζ εχασε ετσι τον τρο6αδουρο του. Αύτο δμως, δf:ν σήμαινε δτι ό Τζακ Ρυαν επαψε να τραγουδά. 'Αντίilετα. Γι' αύτο καl οί έπι6λητικοl άντίλαλοι της Νέας 'Αμπερφόϋλ μεταχειρίζονταν τa πiτρινα πνευμόνια τους, για νa τού άπαντούν.

Ό Ί'ζaκ Ρυαν εlχε έγκατσστα{}η στο νέο σπιτάκι τού Σιμον Φόρντ. Του ;ταραχώρησαν ενα δωμάτιο που το δέ-


χttηκε πρόθυμα, άπλος καl είλικρινflς καttοος ηταν. ~π γριαΡίτα τον άγαπσίίaε για τΟν καλό του χαρακτήρα καl την εϋ&υμη διάttεσή του. Συμμεριζόταν άλλωaτε λίγο τlς άντιλήψεις του για τα φαντάσματα. ''Έτσι καl οί δυό, aαν βρίσκονταν μόνοι, διηγούνταν άνατριχιαστικες ίστορίες. Ίστορίες ίκανες να πλουτίσουν την ύπερδόρεια μυttολογία.

Ό Τζακ Ρυαν εγινε ετaι ή χαρα τού σπιτιού. Παρέμενε ώστόσο Ενας καλΌς ύπήκοος κι' Ενας άκούραστος έργάτης. 'Απόδειξη δτι εξ ι μήνες μετα την έπανάληψη τών έργασιών ηταν κιόλας έπιστάτης σ' ενα συνεργείο έκσκαφης.

-Περισσότερο, καl πιο έπικίνδυνα άπ' δλους, δουλέψατε έσείς κύριε Φόρντ, ελεγε στον γερο- έργοδηγο μερικες μέρες μετα την έγκατάστασ1Ί του. Βρήκατε μια καινούργια φλέ6α. Κι' αύτο το πετύχατε με κίνδυνο της ζωης σας.

-Κι' έσU δμως fχεις το μερίδιό σου σ' αύτη την έπιτυχία, άποκρί&ηκε ό γερο - έργοδηγός. Γιατl μην ξεχνάς δτι ό μηχανικος Σταρ κι' έγοο ζούμε χάρη στην δική σου εμπνευση καl πρωτο6ουλία.

-"'Ω, οχι! εκανε ό Τζακ Ρυάν. Στο γιό σας, Χάρρυ, το όφείλετε αύτό. Που εΙχε τiϊν καλη ίδέαν να δεχ{}η την πρόσκλησή μου για το πανηγύρι της "'Ιρ6ιν ...

- Καl να μην fρttω, ε; διέκοψε συμπληρώνοντας ό Χάρρυ, καl σφίγγοντας το χέρι τσίί συναδέλφου του. "'Οχι Τζάκ! Έσυ μας εσωσες! Γιατl μόλις άνέλαδες άπο τα τραύματά σου ετρεξες άμέσως aε άναζήτησή μας, χωρlς να κα&υστερήσης οϋτε μέρα, οϋτε &ρα. "Ενοιωttες δτι καl ή παραμικρη καttυστέρηση ttα ηταν μοιραία για τη ζωή μου. Γι' αύtο άλλωστε προλά6ατε καl μdς βρήκατε ζωνταναuς μέσα στο άν&ρακωρυχείο.

-"'Ε, οχι! έπέμεινε το πεισματάρικο παιδί. Δεν ttα σας άφήσω να λέτε πράγματα που δεν fγιναν ποτέ. ~Απλώς fτρεξα για να μάttω τί fγινες, Χάρρυ. Τίποτ' άλλο. 'Αλ-

Η ΚΑΡΒΟfΝΟΠΟΛΗ 115

λα για να άποδώσω το δίκιο στον καftένα, ftα προσWσω πως χωρlς αύτο το aπιαστο φάντασμα ... -Ν άτα μας! φώναξε ό Σιμον Φόρντ. Πέσαμε πάλι στα

, I φαντασματα .... -Μάλιστα! ~Ήταν ενα φάντασμα, έπανέλαοε ό Τζ&.κ

Ρυάν. Μια_ μάγισσα, μια κόρη της φωτιάς. Αύτι1 fίταν ή άψορμή. Γιατl ι'iν δεν μεσολαοούσε ή παρουσία αύτου τοίt φαντάσματος δεν {}α μπορούσαμε να μποϋμε μέσα σ' αύτη τη γαλαρία άπ' δπου δεν {}α μπορούσατε ποτε πια να βγητε! .

- Χωρlς άμφιοολία, Τζάκ, άπάντησε ό Χάρρυ. Μένει δμως να μά{}ουμε ι'iν αύτο το ον ε{ναι έπίσης ύπερφυσικό, δπως {}έλεις να το πιστεύης! -Χίλιες φορες ύπερφυσικό! ξεφώνισ'ε ό Τζακ Ρυάν.

ΕΙναι μια νερά'ίδα, μια συλφίδα που χανόταν <1αν μια σκιά. 'Ησύχασε δμως, Χάρρυ. Θα ξαναφανη καl itα την δοϋμε. -Ποιά; - Το φάντα<1μα, καλέ! -Πάει καλά ... τοiις διέκοψε ό Σιμον Φόρντ. Εlναι δεν

εlναι φάντασμα {}α το ξαναδούμε καl {}α το περιποιηitούμε. Φτάνει μόνον να μας βοη{}ήσης κι' έσύ, ε;

- Κακο {}α σάς κάνη ή βοήftειά μου, κύριε Φόρντ, άποκρί{}ηκε ό τζ&.κ Ρυάν. -Καλά, ελα τώρα τζάκ. Μην ftυμώνης ...

Εύκολα φαντάζεστε το πόσο αύτη ή κατοικία της Νέας 'Αμπερφόϋλ εγινε οίκεία στα μέλη της οίκογενείας Φόρν~ καl ίδιαίτερα στον Χάρρυ. ~σ τελευταίος μάλιστα εμαftε ολα τα μυστικα μονοπάτια. ''Έφτασε να μπορη νΟ. λέη σε ποιο σημείο της έπιφανείας του έδάφους άντισrοιχοϋσε αύτο η έκείνο το σημείο του άνitρακωρυχείου. "Ήξερε δτι πάνω άπο αύτο το στρώμα ξεδιπλωνόταν ό Κόλπος Κλάίντ, κι' δτι έδώ έκτεινόταν ή λίμνη Λομοντ η ή λίμνη Κατρίν. Αύτες οί κολώνες fίσαν τ' άντιστηρίγματα των βουνών Γκράμπιαν. Κι' αύτη ή λεκάνη, το ύπέδαφος του

116 ΜΑlΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

Ντούμπαρνον. 'Επίσης δτι πάνω άπο αυτον τον μεγάλο βάλτο περνοϋσε ή σιδηροδρομικη γραμμη τοϋ Μπαλάς. "Οτι έκεί τελείωνε το σκωτσέζικο ιfδαφος. Κι' έδω άρχιζε ή ίtάλασσα ΠΟ'U σε άσκημο καιρο άκουγε κανεlς τον ύπόκωφο άντίλαλο τών κυμάτων που εσκαζαν στην άκτή.

Ό Χάρρυ ifγινε ifτσι ίfνας &αυμάσιος όδηγος μέσα σ' αύτες τlς φυσικες κατακόμδες. Καl αύτο που κάνουν οί όδηγοl τών "Αλπεων, στlς χιονισμένες κορυφές, στο φώς της Ί1μέρας, το εκανε ό Χάρρυ μέσα στο άνίtρακωρυχείο, στο άπόλυτο σκοτάδι, με μιa άσύγκριτη άσφάλεια τοϋ ένστίκτου.

"Τστερα την άγαποϋσε αύτη τη Νέα Άμπερφόύλ! Ιlόσες φορές, με η1ν λάμπα του στηριγμένη στο καπέλλο του, ριψοκινδύνευε ως τa πιο μακρινa βάίtη! 'Εξερευνοϋσε τους βάλτους της μ' ενα βαρκάκι που ώδηγοϋσε μ' έπιδεξιότητα. Κυνηγοϋσε έπίσης. Γιατl μέσα στην κρύπτη εlχαν τρυπώσει άναρί{}μητα Cίγρια πουλιa που τρέφονταν άπο τa ψάρια που ύπηρχαν στa μαϋρα νερά. Φαίνεται δτι τa μάτια τοϋ Χάρρυ fισαν καμωμένα γιa νa βλέπουν στlς μαϋρες έκτάσεις, δπως τa μάτια ένος ναυτικοϋ διακρίνουν τους μακρυνους όρίζοντες της &άλασσας.

Ma διατρέχοντας ifτσι τη Νέα' Αμπερφόϋλ, ό Χάρρυ, παρασυρόταν άπο την έλπίδα νa ξανασυναντήση το μυστηριώδες ον που ή έπέμδασή του, γιa νa ποϋμε την άλήίtεια, τον εlχε σώσει περισσότερο άπο κάίtε άλλον. Θa το πετύχαινε; Ναί, δεν ifπρεπε νa το άμφιδάλλη αύτό, αν πίστευε στa προαισίtήματά του. 'Όχι, αν ifπρεπε νa συμπεράνη άπο τlς έλάχιστες προόδους που οί ifρευνές του εlχαν κάνει ως τότε.

'Όσο γιa τlς κατευ&υνόμενες έπιίtέσεις τοϋ άγνώστου 'JI '' Τ ' !11 ~ I 'J I - 'J

οντος, ειτε ηταν φυσικο η υπερφυσικο, εναντιον της οικογε-

νείας τοϋ γερο- έργοδηγοϋ, πρlν άπο την άνακάλυψη της Νέας Άμπερφόυλ, αύτες δεν εlχαν έπαναληφ{}η.

'Έτσι εlχαν τa πράγματα μέσα σε αύτη την παράξενη περιοχή.

ΚΡΕΜΑΠ[ΕΧΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΗ 117

Δεν &a επρεπε δμως νa φανταστούμε, ίδίως την έποχη που τa χαρακτηριστικa της Καρδουνόπολης μόλις διαγράφονταν, δτι κά&ε διασκέδαση είχε παραμεριστη Ο'την ύπόγεια πόλη, κι' δτι ή ζωη έκεί γινόταν μονότονη.

Αύτος ό πλη&υσμός, έπειδη είχε τa 'ίδια ένδιαφέροντα, τlς 'ίδιες προτιμήσεις, καί, λίγο πολύ, κάποια aνεση, άποτελούσε στην ούσία μιa μεγάλη οίκογένεια: Γνωρίζονταν καl άστειεύονταν μεταξύ τους. Καl ηΊν άνάγκη νa πάνε ν' άναζητήσουν μερικε; χαρε; στον έπάνω κόσμο, λίγο την Ενοιω&αν.

'Ω ' '.ιι Κ ~ ~ ' ' ' ' στοσο καuε υριακη, οι περιπατοι μεσα στο αν-

&ρακωρυχείο, οί έκδρομε; στlς λίμνες καl στους βάλτους, άποτελούσαν εύχάριστες διασκεδάσεις.

Συχνa έπίσης aκουγε κανεlς του; ηχους της πίπιζας ν' άντιλαλούν στlς οχ&ες τlς λίμνης Μάλκολμ. Οί Σκωτσέζοι ετρεχαν τότε στο κάλεσμα τού έ&νικού τους μουσικού όργάνου, καl χόρευαν καl τραγουδούσαν. 'Εκείνη την ήμέρα ό Τζaκ Ρυάν, φορά)ντας την σκωτσέζικη φορεσιά του, fjταν ό βασιλιάς της γιορτης.

Τέλος, άπ' δλα αύτa εδγαινε το συμπέρασμα, τουλάχιστον γιa τον Σιμον Φόρντ, δτι ή Καρδουνόπολη μπορούσε κιόλας νa συναγωνιστη ηΊν πρωτεύουσα της Σκωτίας. Γιατl το 'Εδιμδοϋργο είχε κρύο τον χειμώνα καl ζέστη το καλοκαίρι. 'Ένα κλίμα δηλαδ1Ί, aστατο, άν&υγιεινο καl άνυπόφορο. Καl βουτηγμένο μέσα στους καπνους τών έργοστασίων, δικαίωνε το δεύτερο ονομά του, <<ή Καπνισμένη πόλη» ...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Κpεμ.ασμ.ένος άπ6 μ.ta κλωστ7)

Κάτω άπο αύτες τlς συν&ηκες καl με τους πιο άγαπητους πό&ους της έκπληρωμένους. ή οίκογένεια τοϋ Σιμον Φορντ fjταν εύτυχής. 'Ωστόσο μπορούσε νa ::ταρατηρΙ1ση


κανεiς οτι ό Χάρρυ, που fjταν ενας χαρακτήρας κάπως κλειστός, γινόταν όλοένα καi πιο «έσωτερικος»- οπως ελεγε ή Ρίτα. Ό Τζακ Ρυάν, παρ' ολη τfιν εϋ&υμη διάitεσή του, την τόσο μεταδοτική, δεν εlχε μπορέσει να τον κάνη «έξωτερικό».

Μια Κυριακη- fjταν 'Ιούνιος- οί δυο φίλοι, περιδιά6αζαν στl.ς οχitες της λίμνης Μάλκολμ. Ή Καρ6ουνόπολη δεν έργαζόταν. 'Αργούσε. 'Εκεί πάνω στην έπιφάνεια του έδάφους ό καιρος fjταν άσχημος. 'Έ6ρεχε συνέχεια. Μα τί τους ενοιαζε αύτούς, άφου δεν άνέπνεαν την άτμόσφαιρα της κομητείας καi στην Καρ6ουνόπολη έπικρατοίiσε άπόλυτη γαλήνη; 'Εδώ ή itερμοκρασία fjταν γλυκειά, άπαλή. Οϋτε βροχή, οϋτε άέρας. Τίποτε δεν εδειχνε την πάλη τών στοιχείων της φύσεως. 'Επίσης ένας άριitμος σε6αστος κατοίκων της Στίρλιγκ καi τών περιχώρων, εlχαν ερitει έδώ κάτω για να βρουν λίγη δροσιά.

Οί ήλεκτρικες λάμπες ερριχναν ενα φώς που itα το ζήλευε ό βρετανικος flλιος.

Ό Τζακ Ρυαν άρχισε να μιλά στον συνάδελφό του Χάρρυ για την itορυ6ώδη αύτη συγκέντρωση τών έπισκεπτών. Μα έκείνος δεν φαινόταν να δίνη καi τόση προσοχη σϊα λόγια του. -Κοίταξε, λοιπόν, Χάρρυ! φώναξε για μια στιγμη ό

Τζακ Ρυάν, τί βιασύνη για νάρitουν να μας δοίiν! 'Έλα, φίλε! Διώξε τiς itλι6ερες σκέψεις σου καi τίμησε καλύτερα την κατοικία μας. Σκέψου δλους αύτους που κατοικούν έκεί έπάνω. Σύγκρινέ τους μ' έμάς καΙ. παρηγορήσου!

- Τζάκ, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ. Μην άπασχολείσαι με μένα. Μείνε χαρούμενος καi για τους δυό μας. Αύτο άρκεί!

- Ν α με πάρη καΙ. να με σηκώση το φάντασμα του γερο - Νίκ! εκαμε ό Τζακ Ρυάν. Ή μελαγχολία σου {}α με κάνη καi μένα μελαγχολικό. τα μάτια μου σκοτεινιάζουν, τα χείλη μου σφί γγονται, το γέλιο μου εσ6ησε καΙ. τα λόγια τών τραγουδιών μου δεν τα itυμαμαι. 'Έλα, Χάρρυ, πές μου! Τί εχεις;

ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛ&!ΣΤΗ 119

τ' ξ, , ., - ο ερεις, τι εχω ... - Πάντοτε, λοιπόν, αύτη ή σκέψη; - Ν αί, πάντοτε. -"Α! Φτωχέ μου Χάρρυ! άναστέναξε ό Τζακ Ρυαν

ύψώνοντας τους ώμους. Και πρόσ{}εσε: -"Α ν εκανες σαν έμένα και ολα αύτα τα μυστήρια τα

φόρτωνες στα φαντάσματα τοϋ άν{}ρακωρυχείου, τότε {}α εlχες flσυχο το μυαλό σου.

- Ξέρεις πολ\J καλά, Τζάκ, ποος τα φαντάσματα δεν ύπάρχουν παρα μόνο στη φαντασία σου. Κι' δτι άπο τότε που ξανάρχισαν οί έQγασίες έδώ κάτω, κανεlς δέν άντίκρυσε φάντασμα στην Νέα 'Αμπερφόϋλ! -'Έστω, Χάρρυ! Δεν φανερώ-θηκαν φαντάσματα σ~ην

Νέα 'Αμπερφόϋλ. Δεν φανερώ-&ηκαν δμως και οί κακο-' ' ~ ' , ;τοιοι στους οποιους πιστευεις.

- Κρύδονται! φώναξε ό Χάρρυ. Άλλα ποϋ {}α πaνε! Θa τους βρώ!

κ ' , _cι, ' ' Θ' ' , - αι τι υα τους κανης; .... α τους τιμωρησης; -' Ακριδώς. Πάντως liν αύτο το χέρι που μaς φυλάκισε

μέσα σ' έκείνη την γαλαρία εlναι χέρι άν&ρώπου, δεν {}α ξεχάσω ποος κι' ενα δεύτερο χέρι μaς βοή{}ησε! "Οχι! αύτο δεν &α το ξεχάσω!

- Λές, Χάρρυ, αύτα τα δυο χέρια να μην άνήκουν σ' ενα σώμα; -Πώς σοϋ fjρ{}ε αύτη ή ιδέα; - Διάδολε! Ξέρεις δτι αύτa τα οντα που ζοϋν μέσα στα

φαράγγια δεν εΙ ναι καμωμένα γιa μ aς; - Ναί, άλλα ένεργοϋν σαν κι' έμaς, Τζάκ.

"Ε ., ' ' > - χ , I "Ο I 'Ω , _Q ' - , οχι σαν κι εμας, αρρυ.... χι. στοσο υ α μπο-

ρη κανεlς νa ύπο{}έση δτι τρύπωσε έδώ κάτω κάποιος τρελλός;

- Τρελλός! φώναξε ό Χάρρυ. ΕΙναι δυνατόν; Οί τρελλοl δεν εχουν μιa τέτοια συνέπεια στlς ιδέες. ΤρελλΟς αύτος ό κακοποιος που άπο τi]ν ήμέρα που εκοψε τlς σκάλες τοϋ πηγαδιοϋ Γιαρόου, δεν ifπαψε να μ aς κάνη το κακό;


-Μα σταμάτησε να μας ένοχλη, Χάρρυ. ΕΙναι τρία χρόνια τώρα που δεν έπιχείρησε καμμια έγκληματικη πράξη. Οϋτε έναντίον σου, ούτε έναντίον τών δικών σου!

- Δεν εχει σημασία αύτό, 'fζάκ, άποκρί{tηκε ό Χάρρυ. "'Εχω το προαίσ{tημα δτι αύτο το κακοποιο ον, όποιοδήποτε κι' άν εΙναι, δεν εχει άναστείλει τα σχέδιά του. Ποϋ βασ(ζομαι για να σοϋ μιλώ ετσι, αύτο δεν μπορώ να σοϋ το πώ. 'Επίσης, 'fζάκ, γιa το συμ(fέρον της νέας έκμε,ταλλεύσεως τοϋ άνfl-ρακωρυχείου, -&έλω νa ξέρω ποιος εlναι κι' άπο ποϋ προέρχεται. Δεν ξέρω aν εlμαι ύπερδολικός, άλλa μέσα σ' αύτη την ύπόfi'εση βλέπω ενα συμφέρον, άντίfiοετο με το δικό μας. Πάντα το ύΠοπτευόμουν αύτο καl δεν πιστεύω νa γελιέμαι. Ξαναφέρε στο νοϋ σου στη σειρά, αύτα τa άνεξήγητα γεγονότα, πο\ι δένονται λογικa το ένα με το άλλο. Αύτο το άνώwμο γράμμα, το άντΗtετο στο περιεχόμενό του μ' έκείνο τοϋ πατέρα μου, άποδεικνύει πρώταπρώτα δτι κάποιος άνfi'ρωπος γνώριζε τα σχέδιά μας κι' ηfiοελε να έμποδίοη την πραγματοπο(ηοή τους ...

... ~ο κ. Στaρ μας έπισκέφ{tηκε στην τάφρο Ντοσάρτ. Μόλις τον tμπασα μέσα, μια πελώρια πέτρα ρίχνεται έπάνω μας. Κατόπιν κάfi'ε έπικοινωνία διακόπτεται με το χάλασμα στlς σκάλες τοϋ πηγαδιοϋ Γιαρόου. ~π έξερεύνησή μας άρχίζει. Μία προσπάfi'ειά μου που {}a μιiς άποκάλυπτε την ύπαρξη τοϋ νέου άνfl-ρακοφόρου κοιτάσματος, την Εκαμε άδύνατη το βούλωμα τών σχισμάδων τοϋ σχιστόλι{}ου. Ώστόσο ή διαπίστωση πραγματοποιείται. ~π φλέδα βρέ{tηκε. Ξαναγυρίζουμε στα βήματά μας. 'Ένα μεγάλο φύσημα προξενείται στον άέρα. Ή λάμπα μας σπάζει. Το σκοτάδι άπλώνεται γύρω μας. Ώστόσο συνεχίζουμε την πορεία μας στην σκοτειvΥι γαλαρία, άλλα δεν βρίσκουμε εξοδο για νa βγοϋμε άπ' αύτήν. Το άνοιγμα που εlχαν δημιουργήσει τα φουρνέλα εlναι φραγμένο. Παγιδευτήκαμε! "'Ε, λοιπόν, Ί'ζάκ, σε ολ' αύτα δεν βλέπεις μια έγκληματικiι σκέψη; Ναί! "Ένα ον άπιαστο ώς τώρα, άλλa οχι ύπερφυσικό, οπως έπιμένης να πιστεύης, ηταν κρυμμένο μέσα

ΚΡΕΜΑΣΜΕ!\ΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ Κ.\QΣΤΗ 121

rrτo aν{}ρακωρυχείο. Και για ένα συμφέρον που δεν μπορώ να έννοήσω, έπιζητοiισε να μας έμποδίση και την είσοδο

' ' ~ δ Α' ' J:. ' λ' Τ' ' Κ ' και την εsο ο. υτος ,,ταν ο ογος: ο συμφερον. ι

ενα προαίσθημα μου λέει δτι αύτος ό λόγος ύπάρχει άκόμα. Καl ποιο; ξέρει aν δεν έτοιμάζη κάποιο τρομερο χτύπημα: 'Έ, λοιπόν, τζάκ, αύτο το χτύπημα ~α το άντιμετω:τίσω εστω κι' aν κινδυνέψη ή ζωή μου.

Ό Χάρρυ εlχε μιλήσει με μια πε:τοί{}ηση που κλόνισε σο6αρα τον συνάδελφό του.

Ό Τζδ.κ Ρυαν Ενοιω6-ε καλα πο); ό Χάρρυ ε{χε δίκιο - τουλάχιστον δσον άφορα το παρελθόν ..... Ο τι αύτα τα έξαιρετικα συμ6άντα, όποιαδ11ποτε κι' aν fίταν ή αίτία τους, φυσικη η ύπερι:rυσική, εlχαν μια λογικη συνέπεια.

'Ωστόσο το ~αρραλέο παιδl δεν περιωρίσ{}ηκε να την 'ξ ' ' ' δ ' ' 'Αλλ' ' δ' λ 'I!. ε ηγηση με τον ικο του τροπο. α επει η κατα αυαι-

νε δτι ό Χάρρυ δεν παραδεχόταν ποτε τΊ,ν έπέμt)rιπη μιας μυστηριώδους δύναμης, συμφώνησε με την άντιΙηψη δτι ή κακοποιο; δράση τοϋ άγνό)στου, στόχο εlχε την οίκογένεια Φόρντ. -Πάει καλά, Χάρρυ, του εlπε. "Αν εlμαι ύ:τοχcιεω

μένος να σοϋ δώσω δίκιο για ώρισμένα περιστατικά, δεν ~α συμφωνήση; μαζί μου δτι αύτο το πνευμα η ή δύναμη που σας άφησε το ψωμl καl το νερό, για να μην πε{}άνετε, fίταν άγα{}οποιο και οχι κακοποιό;

- τζάκ, άπάντησε ό Χάρρυ διακόπτοντάς τον. Το ον που μας βοή~σε καl που 6iλεις να το ~εωρήση; ύπερφυσικό, ύπάρχει πραγματικά, δπως καl το κακοποιο ον που λέμε. Καl τα δυΟ αύτα οντα, πραγματικα η φανταστικά, ~α τ' άναζηη1σω ώς τα πιο μακρυνα βά~ τοϋ άν3ρακωρυχείου. -Μα εχει; στr]ν διά~εσή σου καμμια Ενδειξη που ~α

μπορέση να κα6-οδηγήση τlς ερευνές σου; ρό)τησε ό τζδ.κ Ρυάν.

π _Q ' ' ' ' Χ ' "Α ' λ ' - ιυανον, απαντησε ο αρρυ. κουσε με κα α:

Πέντε μίλια δυτικα άπο τΊ,ν Νέα 'Αμπερφόϋλ κάτω άπο το


εδαφος του Λομοντ ύπάρχει ενα φυσικο πηγάδι που πάει ίσια κάτω, στα σπλάχνα άκόμα τοίί κοιτάσματος. Είναι, λοιπόν, τώρα όκτω μέρες που λογαριάζω να μετρήσω το βά\tος του. Καl<tώς, λοιπόν, το μετρούσα με το σχοινί, σκυμμένος στο στόμιό του, μοίί φάνηκε οτι στο έσωτερικό του ό άέρας βρισκόταν σε άναταραχη λες καΙ. χτυπιόταν άπο μεγάλα φτερά.

- Θα ήταν κανένα μεγάλο πουλl. που περιπλανή{}ηκε στlς χαμηλi;ς γαλαρίες τοίί άν\tακωρυχείου, παρατήρησε ό Τζάκ.

- ΔΕ-ν εΙναι μόνον αύτό, Τζάκ, συνέχισε ό Χάρρυ. Σήμερα το πρωl άκόμα ξαναπήγα σ' αύτο το πηγάδι. Κι' έκεί κα&ως άφουγκραζόμουν, πίστεψα πως άκουσα κάτι σαν άναστεναγμό ... -Θα γελάστηκες, Χάρρυ, εlπε ό Τζάκ. Θα ήταν κα

νένα ρείίμα άέρα ... εστω κανένα φάντασμα. - Αϋριο, Τζάκ, ιtα ξέρω τί συμ6αίνει. - Αϋριο; εκαμε ό συνάδελφός του κοιτάζοντάς τον με

άπορία. Ν , ~~ ... <ι ' '1!. ' ~ ' ' , , Jι 'δ - αι ... αυριο uα κατευω σ αυτο το απυυμενο πηγα ι.

- Χάρρυ! Τί είν' αύτα που λές; Θέλεις να κατέ6ης στον "Αδη;

- Γιατί στον "Α δη; Θα εχω την βοήl<tεια του Θεοίί. Θα τον παρακαλέσω να με προστατεύη. Αϋριο, λοιπόν. ΜΙ: μερικους συναδέλφους καl με σένα ιtα πάμε σ' αύτο το πηγάδι. Θα δε\tώ μ' ενα μεγάλο σχοινΊ. καΙ. ιtα με κατε6άσετε. Κι' οταν σας κάνω σινιάλο Ί<tα με άνε6άσετε. Μπορώ να βασίζομαι σε σένα, Τζάκ; -Θα κάνω ο,τι μοίί ζητήσης, Χάρρυ, άποκρί\tηκε ό

Τζακ Ρυαν ύψώνοντας το κεφάλι. Σου έπαναλαμ6άνω δμως δτι εχεις άδικο. -Καλύτερα ν' άποδειχl<tη πως εχω άδικο, παρα να

εχω τύψεις δτι δεν εκανα αύτο που πιστεύω, άπάντησε ό Χάρρυ μ' ενα τόνο άποφασιστικό. Λοιπον αϋριο το πρωί

, "ξ , " 'Α , ~ , ' στις ε ι, και ... σιωπη. ντιο, .ι.~:.ακ.

ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛQΣΤΗ 123

Καl για να μην παρατείνη μια συζήτηση, ΠΟ'U ό Τζακ Ρυαν προσπα{}οίiσε άκόμα να καταπολεμήση τα σχέδιά του αύτά, ό Χάρρυ aφησε άπότομα τον συνάδελφό του καl γύρισε σπίτι.

Πρέπει (οστόσΌ να συμφωνήσουμε δτι οί φόδοι τοίi Τζακ δεν i'jσαν ύπερδολικοί. "Αν κάποιος προσωπικος έχ{}ρος άπειλοίiσε τον Χάρρυ, καl βρισκόταν στο βά{}ος αύτοϋ τοίi πηγαδιού δπου {}α κατέδαινε ό νεαρος άν{}ρακωρύ-

, 'Χ' δ' χος, τοτε ο αρρυ κιν υνευε.

«Κι' έπl π~έον», σκέφ8ηκε ό Τζακ Ρυάν, «γιατί να παραδεχ8η κακες προ{}έσεις κάποιου για να έξηγήση μια σειρα άπο συμδάντα που έξηγοίiνταν τόσο aνετα άπο μια ύπερφυσικη έπέμδαση τών πνευμάτων του άν8ρακωρυχείου;»

'Όπως κι' aν εlχαν τα πράγματα, τi)ν aλλη μέρα, ό Τζακ Ρυαν καi τρείς άν&ρακύ:!ρύχοι άπο το συνεργείο του, εφτασαν συντροφια με τον Χάρρυ στο στόuιο τοϋ ύποπτου πηγαδιοϋ.

Ό Χάρρυ δεν εΙχε μιλήσει για το σχέδιό του, οϋτε στον Τζέ'ίμς Στάρ, οϋτε στον γερο - έργοδηγό. 'Επίσης καl ό Τζακ Ρυαν στά{}ηκε πολυ έχέμυ{}ος. Οί aλλοι άν{}ρακωρύχοι, βλέποντάς τους να φεύγουν, σκέφ{}ηκαν δτι δεν έπρόκειτο παρα για μια άπλη έξερεύνηση τοίi κοιτάσματος.

~σ Χάρρυ εΙχε έφοδιαστij μ' ενα μακρυ σχοινl που εφτανε τα έξήντα μέτρα. Αύτο το σχοινl δεν i'jταν χοντρό, i'jταν δμως πολυ γερό. 'Επειδη ό Χάρρυ δεν {}α κατέδαινε οϋτε {}' άνέδαινε με τiιν δύναμη καl τiιν ελξη τών χεριών του, εφτανε το σχοινi να εlναι μόνο πολυ γερό. Και τοίiτο για να κρατήση το βάρος του. Οί σύντροφοί του {}' άνελάμδαναν το εργο τijς κα&όδου καl άνόδου του. 'Ένα κα{}ωρισμένο δε τίναγμα του σχοινιού {}α i'jταν το σινιάλο μεταξύ τους.

Το πηγάδι i'jταν άρκετα μεγάλο με τριάμισυ μέτρα διάμετρο στο στόμιό του. 'Ένα δοκάρι εΙχε τοπο8ετη8η στο στόμιο σαν γέφυρα, ετσι που το σχοινί, γλιστρό)ντας


στην έπιφάνειά του, μπόρεσε να κρατηDη στον aξονα του πηγαδιού. "Επρεπε να παρ{}fι ή άπαραί τητη προφύλαξη &στε ό Χάρρυ, κατα την κάDοδό του, να μην χτυπήση στα τοιχώματα.

'Ο Χ' τ ., αρρυ ηταν ετοιμος.

-'Επιμένεις να έξερευνήσης αύτη την αιJυσσο; τον ρώτησε ό Ί'ζακ Ρυαν με χαμηλη φωνή.

- Ν αί, Τζάκ, άπάντησε ό Χάρρυ. Το σχοινl δέDηκε στi1ν άρχη άπο την μέση τοu Χάρ

ρυ, κατόπιν κάτω άπο τlς μασχάλες. Καl τούτο για να διατηρfι το σώμα του μια σταDερη ίσορροπία.

Πιασμένος έτσι ό Χάρρυ, εlχε έλεύDερα τα χέρια του. Στη ζώνη του, πλάγια, κρέμασε μια λάμπα άσφαλείας. 'Επίσης κι' Ενα μεγάλο σκωτσέζικο μαχαίρι.

Ό Χάρρυ προχώρησε &ς την μέση του δοκαριού γύρω άπο το όποίο περάστηκε το σχοινί.

Κυτόπιν ή συντροφιά του, άφ1νοντάς τον να γλιστρΊ1ση, τον έμπασαν σιγa- σιγα μέσα στο πηγάδι. 'Επειδη το σχοινl εκαμε μια έλαφρα κυκλικη κίνηση, το φώς τfις λάμπας του μετακινιόταν έδώ κι' έκεϊ σε κάDε τοίχωμα. "Ετσι ό Χάρρυ μποροuσε να το έξετάζη προσεκτικά.

'Τπελόγιζε πως κατέ6αινε με μια μέτρια ταχύτητα: Περίπου τριάντα πόντους το δευτερόλεπτο. Εlχε, λοιπόν, τη δυνατότητα να βλέπη καλα καl την εύκολία να εlναι Ετοιμος σε χάftε άπρόοπτο.

Σε δυο λεπτά, δηλαδή, χαl σ' Ενα βά{}ος τριάντα Εξη μέτρα περίπου, ή κάDοδος γινόταν χωρlς κανένα άπρόοπτο. Δεν ύπfιρχε καμμια πλάγια γαλαρία στα τοιχώματα του πηγαδιού. Μα ό Χάρρυ aρχισε να νοιώf}η εναν πιο φρέ-

,, ' , , , ' , ,, ' ' ' σκο αερα που ερχοταν απο κατω, ετσι που συμπερανε πως

ή κάτω aκρη του πηγαδιοu έπικοινωνοuσε με κάποια ύπόγι:ια δίοδο της κρύπτης.

Το σχοινl γλιστρούσε πάντοτε. Το σκοτάδι -1}ταν άπό-. 'Επ' ' • ' 'Α 'λ "Α " ζ ' Λυτο. ιση; και η σιωπη. πο υτη. ν ενα ωντανο

δν, οποιο κι' αν ηταν, εlχε ζητήσει καταφύγιο μέσα σ' αύ-

ΚΡΕΜΑΣΜΕΚΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛΏΣΤΗ 125

τη τη μυστηριώδη καl βαftεια άδυσσο, τότε η δεν ύπηρχε μέσα σ' αύτή, η καμμια κίνηση δεν πρόδιδε την παρουσία του.

'Ο Χ' ' δ' " 'I! ~ /!_' αρρυ, πιο υσπιστος οσο κατευαινε, ειχε τραυη-

ξει το μαχαίρι άπο η) &ήκη του καl το κρατσUσε στο δεξί του χέρι.

Σ,., β'-ιι . , , 'Χ' , ενα αuος πενηντα τεσσερα μετρα, ο αρρυ ενοιω-

σε δτι είχε φτάσει το κατόηστο εδαφο; γιατl το σκοινl χαλάρωσε καl δεν ξετυλιγόταν πιά.

'Ανέπνευσε μια στιγμή. 'Ένας άπο τους φόδου; που εlχε προαισ{}αν3ij δεν πραγμuτοποι{ι{}ηκf άκόμα. Δηλαδη οτι κατα την κάitοδό του δεν κόπηκε το σχοινί. "Άλλωστε δεν εΙχε παρατηρήσει στο τοίχωμα του πηγαδιού κανένα ίiνοιγμα που να μπορσUσε να κρύψη κάποιον.

Ό Χάρρυ, άφοϋ ξεκρέμασε άπο την ζά)νη του τη λάμπα, η)ν περιέφερε ενα γύρω στο ifδαφος. Δεν γελάστηκε στl; προ6λ{ψπς του. 'Ένα μικρο τοϋννελ έκτεινόταν πλά'ι στο κοίτασμυ. Χρειάστηκε να σκύψη για να χωρέση κοl να ΠQΩχωρ1jση με τα τέσσερα για ·να έρευν1Ίση.

'Ο Χάρρυ η{}ελε να έξακριδώση ποια κατεύ{}υνση !!παιρνε αύτο το π[ρασμα, κι' αν κατέληγε σε κανένα f3άρα3-ρο. Ξσπλό)&ηκF μπούμυτα στο εδαφο; κι' ι'iρχισε νa προχωρϊj σaν σκουλ{ικι. Τον σταμάτησε ομως Ενα έμπόδιο. ··Ένοιωσε δε πως rιύτο το έμπόδιο ποiι τοϋ εφραζε το δρόμο fjταν ενα άνitρό)πινο σώμα. Αύτο το ενοιωσε άπο το i.iγγισμιt του. "Εκσνε πίσω στην άρχή. Κατόπιν πάλι πψr;.ώρησε. Δεν είχε διαψευστ)j. Αύτο που τον εlzε στσματ{ισει fjταν πράγμυτι ~να σ(ϊψσ. Το ~ιηλάφησε σιγa- σιγa ιωl άπο την fiερμοκρασίrι που διrιτηροϋσε κατάλαδε

' δ' ' τ ' ' • λ 'ψ ' ζ ' Τ' '/!. ξ :τω; εν το ειzε ακομα εγκατα fι ει η ωη. ο τραυη ε

κοντά του καl το εσυρε ό)ς την βάση τοϋ πηγαδιοϋ. 'Εκεί το ιrώτισε με την λάμπα. -'Ένα παιδί! φό)νr_ιξε ό Χάρρυ.

Άνέπνrε άκόμα. Μα ή άναπνοή του fjταν τόσο άδύνατη, :ταu ό Χάρρυ πίστεψε πως {}0. σταματοίiσε σε λίγο.


'Έπρεπε, λοιπόν, χωρlς νa χάνη ούτε στιγμή, νa μεταφέρη αύτο το μικρο πλάσμα έπάνω στο στόμιο του πηγαδιοίί καl νa το τρέξη στη Ρίτα νa το φροντίση.

Παραμερίζοντας κά-ιtε aλλη άσχολία του ό Χάρρυ ζώστηκε ξανa το σχοινί, κρέμασε τη λάμπα στη ζώνη του, κι' επιασε το παιδi καl το στι1ριξε με το άριστερό του χέρι στο στfιitος. Κατόπιν, κρατώντας το δεξί του χέρι έλεύltερο και ώπλισμένο, εκανε με το σχοινi το συμφωνημένο σινιάλο κι' οί aλλοι άπο πάνω άρχισαν νa τον τρα-6οϋν σιγa- σιγά. Το σχοινi τεντώ{}ηκε καΙ. ή aνοδος άρχισε κανονικά.

Ό Χάρρυ τώρα κοίταζε γύρω του με διπλασιασμένη τiιν προσοχΊl του. Δεν fιταν μόνος. Γι' αύτο το βάρος καl Ίl εύ&ίrνη fιταν διπλή.

'Όλα πήγαιναν καλa ως τa πρώτα λεπτa της άνόδου. Κανένα άπρόοπτο δεν φαινόταν πwς {}a μεσολα6οϋσε. 'Όταν ό Χάρρυ ενοιωσε, η μάλλον άκουσε, f.να δυνατο βούϊσμα που μετατόπισε τα στρώματα του άέρα, κάτω στο βά-ιtος του πηγαδιού. Κοίταξε κάτω καΙ. διέκρινε μέσα στο μισοσκόταδο μιa μάζα που άνε6αίνοντας σιγa- σιγa τον πέρασε καl τον εψαυσε.

ΤΗταν f:να πελώριο πουλl ποiι δεν μποροϋσε νa κα-ιtορίση το εlδος του καl που άνέ6αινε με μεγάλα φτερουγίσματα. Το τερατώδες αύτο πουλi σταμάτησε, ζυγίστηκε μιa στιγμ1Ί, καi ρίχτηκε όρμητικa τοίί Χάρρυ μ' f.να άγριο κράξιμο. Ό Χάρρυ διέitετε μόνο το δεξί του χέρι για ν' άμυν-Ιtη καl ν' άποφύγη τ' aγρια τσιμπήματά του. Πάντως άμύν{}ηκε δσο μποροίίdε καλύτερα προστατεύοντας συγχρόνως καΙ. το παιδi που κρατούσε στfιν άγκαλιά του. Το άρπαχτικο πουλi δμως δεν εΙχε στόχο το παιδl άλλa έκείνον.

Ένωχλημένος άπο το στρο6ίλισμα τοίί σχοινιού ό Χάρρυ δεν κατώρ-ιtωνε νa καταφέρη τού πουλιοϋ το άποψασιστικο χτύπημα μf: το μαχαίρι. ~ο στόχος τοίί διέφευγε γιατi στρο6ιλιζόταν κι' έκείνος.

ΚΡΕl\ΙΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛQΣΤΗ 127

Ό άγώνας του ετσι παρατεινόταν καl ό Χάρρυ άρχισε να φωνάζη δυνατα μήπως καl τον άκούσουν οί aλλοι άπο πάνω.

Κι' αύτο συνέβη γιατl άμέσως το σχοινl τραβιόταν πιο γρήγΟ"rι.

'Έμενε άκόμα ενα ϋψος είκοσι τέσσερα μέτρα. Τότε το πουλi ρίχτηκε πιο όρμητικa πάνω στον Χάρρυ. 'Εκείνος ομως μ' Ενα χτύπημα τοίί μαχαιριού του, το πλ1Ίγωσε στο φτερό. Το πουλl άφήνοντας ενα κράξιμο έξαφανίστηκε μέσα στο σκοτεινο βά-&ος τού πηγαδιοίί.

Μα συνέβη κάτι το πρωτά~ουστο, το έντελώς συμπτωματικό: Ό Χάρρυ, κρατώντας το μαχαίρι για νa χτυπήση το πουλί, χτύπησε το σχοινl ποiι τώρα ε{χε ξεφτί-

' ' ' ' ' ~ 'Α' I!' σει απο μια τομη που τουκαμε, και υα κουοταν.

τα μαλλια τού Χάρρυ σηκώΗ-ηκαν στο κεφάλι του. Το σχοινl ύποχωρούσε σι γα- σιγά, περισσότερο άπο

τριάντα μέτρα πάνω άπο το βάΗ-ος της ά6ύσσου! Ό Χάρρυ aφησε μια κραυγη άπελπισίας. Κάτω άπο το βάρος που σ1Ίκωνε το μισοκομμένο σχοι

νί, έπακολού{}ησε ενα δεύτερο ξέφτισμα κul κόψιμο. Ό Χάρρυ aφησε το μαχαίρι του. ΚαΙ. με μια ύπεράν

Dρωπη προσπάfl-εια, τη στιγμη που το σχοινl κο6όταν έντελώς, μπόρεσε να το άρπάξη με το δεξί του χέρι πάνω άπο το κόψιμο. Μολονότι ομως το πιάσιμό του ηταν σιδερένιο, ffνοιωfl-ε το σχοινl να γλιστa σι γα- σιγα στα δάχτυλά του.

Θα μποροίίσε να ξαναπιάση πιο πάνω το σχοινl με τα δυο χέρια, -&υσιάζοντας το παιδl που κρατούσε. Μα αύτο οϋτε να το σκεφ{}ij δεν το ηΗ-ελε.

~Ω ' • Τζ' Ρ ' ' • ' ' στοσο ο ακ υαν και οι συντροφοι του, τρομα-

γμένοι άπο τlς φωνες τού Χάρρυ, τρα6οίίσαν πιο ζωηρα το σχοινί. ς0 Χάρρυ πίστεψε οτι δεν {}α μπορούσε να κρατη{}η wσπου να φτάση στο στόμιο τού πηγαδιού. Το πρόσωπό του dγρίεψε. 'Έκλεισε μια στιγμη τα μάτια, περιμένοντας να πέση μέσα στην a6υσσο. Κατόπιν τα ξανά-


νοιξε ... .Ma τη στιγμη ΠΟ'U πήγαινε ν' άφήση το σχοιν\. που δεν το κρατοϋσε παρa άπο την aκρη του, τον άρπαξαν καl τον ξάπλωσαν στο f!δαφος με το παιδί.

Ή άντίδρασή του τότε έκδηλώ{}ηκε: επεσε στi)ν άγκαλιa τοϋ συναδέλφου του, χάνοντας συγχρόνως καl τlς αίσ&ήσεις του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

~Η Νελ στό σπiτι

Μετa δυο iliρες ό Χάρρυ, που δεν εΙχε άμέσως συνέΜει, καΙ. το παιδί, που ηταν μεγάλη 1i άδυναμία του, f!φθ-οσαν στο σπίτι με τi)ν βοή{}εια τοϋ Τζaκ Ρυaν καl τό)ν συντρόφων του.

'Εκεί εγινε ή άφ{ιγηση τό>ν γεγονότων στον γερο- έργοδηγό, ..:α\. ή Ρίτα πρόσφερε στο φτωχο πλάσμα, που εί-

, r ' ~'"} ' 'δ χε σωσει ο γιος τη;, οι.ε; τι; q:ροντι ε; τη;.

Ό Χάρρυ είχε πιστέψει πι~>; εlχε σώσει άπο τi)ν a-6υσσο Ενσ άγόρι ... 7Ητσν δμως μιa κοπελίτσα δεκαπέντε

' ' λ' Τ' βλ' τ • λ ' ' " λ zρονων το πο υ. ο εμμα τη; ηταν απ ανες κι εκπ η-' , , , /!._ , , , , , Τ'

κτο και το προσωπο της τραuηγμενο απο τον πονο. ο

ξανθ-ο χρώμα τη; που το φιος τοϋ ηλιου δεν φαινόταν νa το εΙχε λούσει ποτε καl το λεπτο καl μικρο άνάστημά της, σχημάτιζαν στο σύνολό τους ενα πλάσμα παράξενο καl

' ' 'Ο Τζ' Ρ ' ' ' δ' γοητευτικο συγzρονω;. αχ υαν, με καποιο ικιο,

' ' ' ο 1 ' ' r ' Τ' το συνεκρινl' μ ενα πr.ασμα καπω; υπερq:uσικο. ο πα-

ρουσιαστικό της δε αύτο ο>φειλότσν άσcrαλό>; στlς ίδιαίτερες συν&ηκες που εlχε ζήσει ως τότε μέσα σ' αύτο το έξαιρετικο περι6άλλον. Πάντως φαινόταν πως άνηκε μόνον κατa το ημισυ στο άνltρώπινο γένος. Ή φυσιογνωμία τη; ηταν παράξενη. Ta μάτια της, πoiJ το i1λεκτρικο τοϋ σπιτιοϋ φαινόταν νa τa κουράζη, κοίταζαν με σύγχιση


λες και δλα που εδλεπαν να fιταν κάτι το καινούργιο γι' > ' αυτα.

Αύτό, λοιπόν, το περίεργο ον, που το εlχαν ξαπλώσει στο κρεδδάτι της Ρίτας και που ξαναγύρισε στη ζωη σαν να εlχε ξυπνήσει άπο εναν βα&U ύπνο, ή γρια Σκωτσέζα το ρώτησε στην άρχή : -Πώς σε λένε; Ν 'λ ' , ' , - ε , απαντησε το κοριτσι.

-1Τποφέρεις, Νέλ; ρώτησε ή Ρίτα. -Πεινώ, άποκρί{}ηκε ή Νέλ. "Εχω να φάω ... άπό ...

Με τα λίγα αύτα λόγια που πρόφερε, κατάλαδαν πως ή Νελ δεν 1ίταν συνη{}ισμένη να μιλα. Ή διάλεκτος δε που μεταχειριζόταν fιταν ή παλια γαλατικη που ό Σιμον Φορντ και οί δικοί του εκαμαν συχνα χρήση.

Ή Ρίτα προ{}υμοποιή{}ηκε νa της φέρη κάτι να φάη. Ή Νελ πέ{}αινε άπο την πείνα. 'Απο πότε δμως βρισκόταν μέσα σ' αύτο το βα&U πηγάδι, αύτο δεν μπορούσαν να το πούν.

-Πόσες μέρες πέρασες έκεί κάτω, παιδί μου; την ρώτησε ή Ρίτα.

Ή Νελ δεν άπάντησε. Φαινόταν να μην έννοη την έράηηση που της εκαμαν. -Πόσες μέρες; ... έπανέλαϋε ή Ρίτα. -Μέρες; εκαμε ή Νελ που γι' αύτην αύτη ή λέξη φαι-

νόταν να εlναι στερημένη άπο κά{}ε σημασία. ΚατόJ!ιν κούνησε το κεφάλι σaν νa μην καταλάϋαινε

έκείνο που την ρωτούσαν. Ή Ρίτα εlχε πιάσει το χέρι της Νελ και το χάϊδευε

για να της_ δώση την αϊσ{}ηση της έμπιστοσύνης. π ' ' 7 δ' ' ' - οσο χρονων εισαι, παι ι μου; την ρωτησΈ.

Ή Νελ εκαμε το ίδιο άρνητικο νεύμα. Ν ' ' " ξ ' • Ρ' Π ' ' - αι, ναι, εκαμε ανα η ιτα. οσων χρονων;

-Χρόνων; ... άποκρί{}ηκε ή Νέλ. Και αύτη ή λέξη δπως και ή λέξη «ήμέρα» δεν φά

νηκε να εχη κανένα νόημα για τη μικρή.

Η ΝΕΛ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ 131

Ό Σιμον Φόρντ, ό Χάρρυ, ό Τζ<Χκ Ρυaν καt οί σύντροφοί του τfιν κοίταζαν μ' ενα διπλο αίσθημα οίκτου και συμπά&ειας. Ή κατάσταση της νέας που φορούσε ενα άπλο καl χοντρο φόρεμα, ηταν πράγματι άξιολύπητη.

Ό Χάρρυ, περισσότερο άπο τους άλλους, ενοιω&ε μια άκατανίκητη ελξη γι' αύτή.

την πλησίασε κι επιασε το χέρι της που μόλις το είχε άφήσει ή Ρίτα. Την κοίταξε καλa στο πρόσωπο, κα&οος τα χείλη της εσκαζαν σ' ενα έλαφρο μειδίαμα, και τfις είπε:

- Νέλ... έκεί κάτω... στο άν&ρακωρυχεϊο ... ησουνα μόνη; -Μόνη! Μόνη! άπάντησε ή κοπελίτσα καl ξανάπεσε

στο κρεΜάτι τfις Ρίτας, σaν νa την έγκατέλειπαν τελείως οί δυνάμεις της. -Το καημένο το κορίτσι, είναι πολυ άδύνατο, παρατή

ρησε ή Ρίτα. Οϋτε να μιλήση δ!:ν μπορεί. Χρειάζεται μερικf:ς ιbρες άνάπαυση, λίγη καλη τροφη καl οί δυνάμεις της &α ξανάρθουν. Έλaτε! Πaμε! Ν α τfιν άφήσουμε να κοιμη&η!

'Έτσι ή μικρfι 'Ελένη - ή Νελ - εμεινε μόνη και σε λίγο κοιμόταν βα&ειά.

Το γεγονος αύτο διαδόθηκε στο άν&ρακωρυχείο και προξένησε μεγάλη έντύπωση άκόμα καl σε ολη την Κομητεία τfις Στίρλιγκ. Καl άργότερα σε ολο το 'Ηνωμένο Βασίλειο.

'Έτσι χωρlς να το γνωρίζη, ή Νελ εγινε το πρόσωπο της ή,ιέρας. Οί προληπτικοΊ. δέ, βρΥjκαν στην περίπτωσή της ενα νέο έπιχείρημα για τlς συζητήσεις τους. "Άρχισαν να πιστεύουν δτι ή ΝΙ:λ ηταν το πνεύμα της Νέας' Αμπερφόϋλ. Φυσικα πρώτος διατύπωσε αύτη τη γνώμη ό Τζακ Ρυάν. -'Έστω, παραδέχ&ηκε ό συνάδελφός του Χάρρυ. 'Αλ

λ& είναι ενα καλο πνεύμα. Αύτο που μας βοή&ησε. Που μiiς f4 tQI' το νερο καl το ψωμί, σ&ν βρε&ήκαμε φυλακισμένοι ιττι'ι άν&ρακωρυχεϊο! Πι&ανόν, λοιπόν, να ηταν


αύτή! ·Όσο για το κακο πνεύμα, αν παραμέvη άκόμα έδω κάτω, πρέπει να το άνακαλύψουμε.

Φυσικα ό μηχανικος Τζέϊμς Σταρ εlχε είδοποιη{}η άπο την άρχη για ο,τι εlχε συμ6η.

«Η μικρή, που εlχε ~νακτήσει τις δυνάμεις της άπο την έπόμενη της είσόδου της στο σπίτι, εlχε άνακρι{}ij άπο αύτον με σχολαστικότητα. «Ο μηχανικος διαπίστωσε δτι ή μικρη άγνοοίiσε τα περισσότερα πράγματα της ζωης. «Ωστόσο {jταν εξυπνη. Αύτο το άντελήφ&ηκε άμέσως. Της ελειπαν ώστόσο μερικες στοιχειώδεις γνώσεις, κι' άνάμεσα σ' αύτες ή αϊσ&ηση τού χρόνου. 'Επίσης διαπίστωσαν ποος δεν εΙχε συνη{}ίσει να διαιρη τον χρόνο ούτε σε iliρες, ούτε σε μέρες, κι' δτι και οί λέξεις αύτες της {jσαν aγνωστες. τα μάτια της δε, έπειδrj {jσαν συνη8-ισμένα στο σκοτάδι της νύκτας, δύσκολα άντίκρυζαν το ήλεκτρικο φώς. Καi μέσα στο σκοτάδι δμως το βλέμμα της εΙχε μια έξαιρετικη όξύτητα και ή διεσταλμένη κόρη τοίί ματιοίί της, της έπέτρεπε να βλέπη και στο πιο πυκνο σκοτάδι. Διεπιστώ{}η άκόμα δτι ό έγκέφαλό; της δεν εΙχε ποτε δεχτij τ'tς ένruπώσεις τού έξωτερικοίί κόσμου, κι' δτι κανε'tς aλλος όρίζοντας άπο τον όρίζοντα τού άν-&ρακωρυχείου, δεν ε[χε άναπτυχ{}η στα μάτια της. '"Ότι όλόκληρη τi]ν άνθ-ρωπότητα την άποτελούσε αύτη ή σκοτεινi] κρύπτη. Γνώριζε το καημένο "to κορίτσι οτι ύπάρχει ήλιος και άστέρια; 'Ότι ύπηρχαν πόλεις και ϋπαι8-ρος, Ενα σύμπαν γεμίiτο κόσμους; 'Έπρεπε, λοιπόν, ν' άμφι6άλλουν για ολ' αύτα ώς τη στιγμη που μερικες λέξεις που άγνοούσε άκόμα {}α επαιρναν μέσα στο νοίί της μια άκρι6η σημασία

·Όσο για την άπορία του να μά&η αν ή Νελ ζοuσε μόνη στα βά{}η της Νέας 'Αμπερφόϋλ, ό Τζέϊμς Σταρ fπρεπε, λοιπόν, ν' άμφι6άλλουν για δλ' αύτα ώς τη στιγμη που Πράγματι κάftε έρώτησή του πάνω σ' αύτο tρριχνε τον τρόμο σε αύτη τfιν παράξενη φύση. 'Ή μαλλον ή Νελ δεν μποροίίσε, tΊ δεν η8-ελε ν' άπαντήση. «Οπωσδήποτε δμως

Η ΝΕΛ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ] 33

~ταν βέ6αιο πως καl στlς δυο περιπτώσεις ύπfjρχε ενα μυστικο ΠΟ'U δεν η{}ελε να το άποκαλ ύψη. -Θέλεις να μείνης μαζί μας; την ρώτησε ό Τζέ"ίμς

Στάρ. Θέλεις να γυρίσης έκεί δπου βρισκόσουν; Στην πρώτη έρώτηση ή μικρη άπάντησε:

-'Ώ, ναί! Στην δεύτερη άπάντησε με μια κραυγη τρόμου. Τί

ποτε περισσότερο. Μπρος σ' αύτη την έπίμονη σιωπή, ό Τζέίμς Στάρ,

καl μαζί του ό Σιμον καl ό Χάρρυ Φόρντ, aφησαν να έκδηλω{}η κάποιος φό6ος. Δεν μπορούσαν να ξεχάσουν τ' άνεξήγητα γεγονότα πσu εlχαν συνωδεύσει την άνακάλυψη τού άν{}ρακωρυχείου.

Μολονότι, λοιπόν, άπο τρία χρόνια, κανένα καινούργιο περιστατικο δεν εlχε παρουσιαστfj, ώστόσο περίμεναν πάντοτε μια νέα έπι{}ετικη έκδήλωση τού άόρατου έχ{}ρού τους. 'Επίσης {}έλησαν να έξερευνήσουν το μυστηριώδες πηγάδι. Καl αύτο το εκαμαν, καλα ώπλισμένοι καl με άρκετη συνοδεία. Μα έκεί μέσα δεν βρfίκαν κανένα ύποπτο ίχνος.

Ό Τζέ"ίμς Στάρ, ό Σιμον καl ό Χάρρυ συζητούσαν τακτικα γι' αύτα τα πράγματα. "Αν ενα η περισσότερα κακοποια οντα fjσαν κρυμμένα μέσα στο άν{}ρακωρυχείο, κι αν προετοίμαζαν μερικες ένέδρες, αύτο {}α μπορούσε πι{}ανον να το πfί ή Νέλ. Μα έκείνη δεν μιλούσε. Ό παραμικρος ύπαινιγμος για το παρελ{}ον τfjς νέας, τfjς προκαλούσε κρίσεις. Γι' αύτο εκριναν σωστο να μην έπιμένουν σε παρόμοιες έρωτήσεις. Με τον καιρό, χωρlς άμφι6ολία, {}α τfίς ξέφευγε το μυστικό της.

Δέκα πέντε μέρες μετα τον έρχομό της στο σπίτι, ή Νελ εlχε γίνει ή πιο Εξυπνη καl άφωσιωμένη βοη{}ος τfίς γρια- Ρίτας. Προφανώς δέ, δεν {}α έγκατέλειπε ποτε αύτο το σπίτι, οπου εlχε γίνει δεκτη τόσο φιλάν{}ρωπα. Αύτο τfίς φαινόταν πολ\J φυσικο καl ίσως να φανταζόταν οτι στο έξης δεν {}α μποροϋσε να ζήση μακρυά τους. Ή οί-


κογένεια Φορντ της aρκσίίσε. Περιττο άλλωστε να προσ&έσουμε οτι αύτοι οί καλοι aν&ρωποι σκέπτονταν ποος άπο τη στιγμη που ή Νελ εlχε μπη στο σπίτι εΙχε γίνει το &ετό τους παιδί.

Πράγματι ή Νελ fiταν χαριτωμένη καΙ. ή νέα της ζωη την όμόρφαινε πιότερο. Χωρις άμφι6ολία αύτες fiσαν οί πρώτες εύτυχισμένες ήμέρες της ζωης της. Κι' ενοιω&ε γι' αύτσuς μια εύγνωμοσύνη που την άξιζαν. Ή Ρίτα μάλιστα ενοιω&ε για την Νελ μια συμπά&εια τελείως μητρική. Και ό γερο - έργοδηγός, με την σειρά του, εlχε ξεμυαλιστη μαζί της. 'Όλοι την άγαπαίίσαν. Ό φίλος τους δέ, ό Τζακ Ρυάν, λυπόταν που δεν την εlχε σώσει έκείνος. 'Ερχόταν τακτικα στο σπίτι. Τραγουδούσε, και ή Νελ που δεν ε{χε άκούσει ποτε τραγούδια τα ε6ρισκε πολυ ώραία. Μπορούσε ομως να παρατηρήση κανεις ποος άπο τα τραγούδια του Τζακ Ρυαν ή νέα προτιμο'ίίσε τις σο6αρες συζητήσεις του Χάρρυ, ό όποίος σιγα- σιγα της εμα&ε ο,τι άγνοο'ίίσε άκόμα, άπο τα πράγματα του έξωτερικου κόσμου.

Πρέπει να πούμε οτι, άπο τότε που ή Νελ φάνηκε κάτω άπο την φυσική της μορφή, ό Τζακ Ρυαν άναγκάστηκε να παραδεχτη οτι ή πίστη του στα φαντάσματα άδυνάτιζε κάπως."' Άλλωστε δυο μηνες κατόπιν ή εύπιστία του δέχ&ηκε ενα νέο πληγμα.

Πράγματι, έκείνη την έποχη ό Χάρρυ εκαμε μια άνακάλυψη aπροσδόκητη, που έξηγο'ίίσε ομως κάπως την παρουσία τών Κυριών της Φωτιας στα έρείπια του πύργου του Ντούντοναλντ στην "'Ιρ6ιν.

Μια μέρα ϋστερα άπο μια μακρυνi) έξερεύνηση του νοτίου μέρους του άν&ρακωρυχείου - μια έξερεύνηση που εlχε διαρκέσει πολλες μέρες- ό Χάρρυ σκαρφάλωσε με κόπο σε μια γαλαρία που ε{χε γίνει σ' ενα άνοιγμα του σχιστόλι&ου. Με μιας έξεπλάγη γιατι βρέ&ηκε στον άνοικτο άέρα. ~π γαλαρία, άφο'ίί άνερχόταν προς την έπιφάνεια του έδάφους, κατέληγε άκρι6ώς στα έρείπια του

Η ΝΕΛ .ΣΤΟ .ΣΠΙΤΙ 135

πύργου Ντούντοναλντ. ~τπηρχε, λοιπόν, έδώ μια μυστικη έπικοινωνία μεταξυ τf]ς Νέας 'Αμπερφόϋλ και του λόφου δπου δέσποζε ό παλιος πύργος. Το έπάνω στόμιο αύτf]ς τf]ς γαλαρίας fίταν άδύναω ν' άνακαλυφ&η έξωτερικά. Τόσο πολυ fίταν φραγμέν(J άπο πέτρες και -Ιtάμνους. 'Επίσης δταν εγινε ή ερευνα, οί άστυνομικοl δεν μπόρεσαν να εtσδύσουν έκεί.

Μετα μερικες ήμέρες ό Τζέϊμς Στάρ, με όδηγο τον Χάρρυ, fίρ-Ιtε ν' άναγνωρίση ό ίδιος αύτη τη φυσικη διάταξη του άν-Ιtρακοφόρου κοιτάσματος.

- Νά κάτι, εlπε ό μηχανικός, για να πειστούν οί προληπτικοl άν-ltρακωρύχοι. 'Αντίο στα φαντάσματα, στις νεράϊδες και στlς Κυρίες της Φωτιας! -Δεν πιστεύω, κύριε Στάρ, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ, δτι

πρέπει να είμαστε εύχάριστημένοι γι' αύτη την άνακάλυψη. Καλύτερα να fίταν τα φαντάσματα που δημιουργούν αύτα τα φαινόμενα και οχι οί άν-Ιtρωποι. Γιατι οί άν-Ιtρωποι μπορούν να μας κάνουν μεγαλύτερο κακό.

- Σύμφωνοι, Χάρρυ, παραδέχ{}ηκε ό μηχανικός. 'Αλλ(ι τίνα γίνη; Εlναι ψανερο ποος όποιαδήποτε οντα κι' aν εlναι αύτCι που κρύ6ονται μέσα στο άν-ltρακωρυχείο, επικοινωνούν άπο αύτη τη γαλαρία με την έπιφάνεια του έδάφους. Εlναι αύτοί, λοιπόν, χωρlς άμφι6ολία, που με τον δαυλο στο χέρι έκείνη την άγρια νύχτα, παρέσυραν το «Μοτάλα» στην άκτή. Καl σαν τους άλλοτε λεηλατητες τών νυααγίων, {}(ι εlχαν κατακλέψει, τα λείψανά του, aν ό Τζακ ΡυCιν καl οί σύντροφοί του δεν βρίσκονταν έκεϊ! Τέλος δ,τι κι' aν συνέ6αινε, τώρα δλα εξηγούνται, με το στόμιο τf]ς τρώγλης που άνακαλύψαμε. Το έρώτημα εlναι aν έκείνοι που την κατοικούσαν την κατοικούν άκόμα. -'Ασφαλώς καl τi]ν κατοικούν, άποκρί-&ηκε ό Χάρρυ

με πεποί-&ηση. Γιατl ή Νελ τρέμει δταν τf]ς μιλάμε γι' αύτό. Ναί! Ή Νελ -Ιtέλει, άλλα δεν τολμα να μιλήση!

Ό Χάρρυ Επρεπε να εlχε δίκιο. Γιατl aν οί μυστηριώδεις κάτοικοι του άν8-ρακωρυχείου το είχαν έγκαταλεί-


ψει, η αν εlχαν πε8-άνει, ποιος ό λόγος ή νέα να κρατά το , λ ,

σrομα της κ ειστο;

'Ωστόσο ό Τζέιμς Σταρ fιταν άποφασισμένος να μά{}η αύτο το μυστικό. Προαισ8-ανόταν οτι άπο αύτο έξαρτιόταν το μέλλον τοίί νέου άν8-ρακωρυχείου. Πηραν, λοιπόν, ξανα τις πιο αύστηρες προφυλάξεις. tH άστυνομία εlχε είδοποιη{}η και άστυνομικοι έγκαταστά{}ηκαν μυστικα στα έρείπια τοίί πύργου Ντούντοναλντ. Για πολλες νύχτες κρύφτηκε και ό Χάρρυ έκεί άνάμεσα στοiις {}άμνους ποiι ύπfιρχαν σε δλο τον λόφο. Περιττος κόπος ομως. Δεν άνακάλυψαν τίποτε. Κανένα άν8-ρώπινο ον δεν φάνηκε στο στόμιο.

Κατέληξαν τότε στο συμπέρασμα οτι οί κακοποιοι εlχαν όριστικα έγκαταλείψει τη Νέα 'Αμπερφόϋλ. 'Όσο δε για τη Νελ 8-α την {}εωροίίσαν νεκρη στο βά{}ος τοίί πηγαδιοίί δπου την εlχαν άφήσει. Πριν άπο την λειτουργία του, το άν8-ρακωρυχείο μποροίίσε να τοiις προσφέρη &να σίγουρο καταφύγιο. Μα τώρα ή κατάσταση εlχε μεταδλη{}η γι' αύτούς. Το μέρος παρουσίαζε δυσκολίες για να κρυφτοίίν. Λογικά, λοιπόν, σκέφθηκαν δτι δεν ύπi'jρχε πια κανεις φόδος για το μέλλον. (Ωστόσο ό Τζέ"ιμς Σταρ δεν fιταν τελείως βέδαιος. 'Επίσης και ό Χάρρυ. Δεν μποροίίσε να ήσυχάση κι' έπαναλάμδανε κά8-ε τόσο:

- ΕΙναι φανερο δτι ή Νελ μάλλον δεν εχει καμμια άνάμιξη σ' αύτο το μυστήριο. Κι' άφοίί δεν ύπάρχει λόγος νa φοδaται άπο τίποτε, γιατί να διατηρήση τη σιωπή της; Πρέπει ν' άμφιδάλλουμε οτι μαζί μας 8-a εlναι εύτυχιχισμένη; Μάς άγαπa δλους. Λατρεύει την μητέρα μου. "Αν δε σωπαίνη γιa το παρελ{}όν της- αύτο ποiι {}a μάς έξασφαλίση το μέλλον- σημαίνει πrος κάποιο τρομερο μυστικό, ποiι ή συνείδισή της τfις άπαγορεύει ν' άποκαλύψη, βαραίνει πάνω της! "Ισως έπίσης, για το δικό μας συμφέρον και οχι το δικό της, να 8-εωρfι κα{}ηκον της να κλειστfι μέσα σε αύτη την άνεξήγητη άφασία.


"Τστερα άπο αύτους τους συλλογισμους καl με κοινi] συμφωνία, άποφάσισαν να παραμερίσουν άπο την συζήτησί τσυς κά{}ε τί που ttα μπορούσε να {tυμίζη στi]ν νέα το παρελ-6-όν της.

Ώστόσο μια μέρα ό Χάρρυ πληροφόρησε τη Νελ αύτο που ό Ί'ζέϊμς Στάρ, ό παtέρας τσυ, ή μητέρα του κι' αύτος ό ίδιος, πίστευαν δτι ώφειλαν να της πούν καl να της μάttουν.

τΗτσν μέρα γιορτης. Οί άν{tρακωρύχοι δεν έργάζονταν, οϋτε στην έπιφάνεια της κομητείας Στίρλιγκ, οϋτε στην ύπόγεια περιοχή. Παντοu εκαναν περιπάτους. Τραγούδια άντηχουσαν άπο είκοσι σημεία κάτω άπο τσUς τεράστιους ttόλους της Νέας 'Αμπερφόϋλ.

'Ο Χ' ' • Ν' λ Ι ' ' ' ' ' ' αρρυ και η ε ε χαν αφησει το σπιτι και ακο-

λου{tουσαν με άργα βήματα την άριστερη οχ{}η της λίμνης Μάλκολμ. 'Εκεί τα ήλεκτρικα φώτα ερριχναν άμυδρα τlς άχτίδες τους γιατί εσπαζαν στlς κολώνες. Αύτο το ήμίφωτο έρχόταν καλύτερα στα μάτια της Νέλ, ΠοU δύσκολα άντεχε στο δυνατο ήλεκτρικο φώς.

"Τστερα άπΟ μια ώρα πορεία ό Χάρρυ καl ή σύντροφός του σταμάτησαν μπρος στην έκκλησία καl σf μια φυσικη ταράτσα ΠοU δέσποζε στα νερα τfjς λ(μνης.

-τα μάτια σσυ, Νέλ, δεν εΙναι άκόμα συνη-6-ισμένα στο φώς της ήμέρας, εlπε ό Χάρρυ, καί φυσικα δεν -6-α μπορέσουν να ύποφέρουν τη λάμψη του ηλισυ.

- Ναί, ετσι εlναι δπως το λές, παραδέχ{}ηκε ή Νέλ ... Φυσικά, άν ό ήλιος εΙναι δπως μου τον εχεις περιγράψει.

-Όμολογώ, Νέλ, συνέχισε ό νεαρος άν-6-ρακωρύχος, δτι ώς τώρα δεν μπόρεσα να σου δώσω μια άκρι6η είκόνα της λαμπρότητας του ηλισυ. Οϋτε να σου περιγράψω τlς όμορφιες του κόσμου που ποτε δεν εχουν άντικρύσει τα βλέμματά σου. Πές μου δμως: εΙ ναι δυνατον άπο τότε που γεννή{tηκες στα βά{}η του άν{tρακωρυχείου, να μην εχης ποτε άνε6η στην έπιφάνεια του έδάφους;


Α ' ' Χ' δ' 'e. ' ' '.(\..... • Ν'λ - υτο, Α αρρυ, εν συνεuη ποτε, αποκριu , 1κε η ε ... Κι' οϋτε {}υμάμαι, μικρή, να με κράτησε στην άγκαλιa μια μητέρα η ενας πατέρας. ΓιατΊ. aν με πήγαιναν έκεί πάνω {}(χ διατηρούσα εστω άμυδρά, κάποια άνάμνηση άπο τον έπάνω κόσμο!

-Το πιστεύω αύτό, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ. Ώστόσο αύτη την έποχή, Νέλ, πολλa aλλα κορίτσια σαν κι' έσένα δεν εχουν έγκαταλείψει ποτε το άν{}ρακωρυχεϊο. Οί έπικοινωνίες με τον έξωτερικο κόσμο ησαν δύσκολες. Κι' ίfχω γνωρίσει άρκετa άγόρια καl κορίτσια πσu στην ήλικία σου άγνοοίJσαν άκόμα ο,τι άγνοείς έσυ για τον έπάνω κόσμο! Ma τώρα, σε μερικα λεπτά, το τραινάκι του μεγάλου τοίJννελ {}(χ μάς μεταφέρη στην έπιφάνεια της κομητείας. 'Ανυπομονω, λοιπόν, Νέλ, να σε άκούσω να μου λές: «'Έλα, Χάρρυ! τα μάτια μου μπορούν να ύποφέρουν το φώς της ήμέρας καl {}έλω να δω τον ηλιο. Θέλω να δω το ίfργο του Θεού!»

-'Ελπίζω σε λίγο να σου το πώ αύτό, Χάρρυ, άπάντησε ή νέα. Θaρ{}ω να {}αυμάσω μαζί σου αύτον τον έξωτερικο κόσμο, άλλά ...

- Τί {}έλεις να πijς, Νέλ; ρώτησε ό Χάρρυ. Μήπως {}(χ λυπη{}ης που {}(χ έγκαταλείψης τη σκοτεινη a6υσσο οπου έ'ζησες τα πρώτα χρόνια της ζωης σου κι' άπ' οπου σε βγάλαμε μισοπε{}αμένη σχεδόν;

-'Όχι, Χάρρυ, άπάντησε ή Νέλ. Συλλογιζόμουν οτι καl τα σκοτάδια εlναι κι' αύτά ... ώραία ... "Αν ηξερες ολα αύτa που βλέπουν έκεί κάτω τα μάτια τα συνη{}ισμένα στο

'δ ' tτ , , , - , , _cι, ~ σκοτα ι.... παρχουν σκιες που περνουν και που uα επι-

{}υμοίJσες να τlς άκολου{}ήσης στο διάβα τους! Συνή{}ως ι:χύτες οί σκιες εlναι κύκλοι που διασταυρώνονται μπρος στο βλέμμα καl άπο οπου δεν {}U. η,ιtελες πια να βγης! 'Τπάρχουν στο βά{}ος του άν{}ρακωρυχείου, μαύρες τρύπες γεμάτες άμυδρa φώτα. "Τστερα άκους {}ορύ6ους πσU σου μιλάνε. Βλέπεις, Χάρρυ, οτι πρέπει να εχης ζήσει έκεί για


να καταλάδης αύτο ΠΟ'U νοιώftω έγώ, και ΠΟ'U δεν μπορώ να σου έκφράσω; -Και δεν φοδόσουν, Νέλ, δταν 6ρισκόσουν μόνη; - Χάρρυ, άπάντησε ή νέα. 'Ακριδώς δταν 1]μουνα μόνη

τότε δεν φοδόμουν. Ή φωνfJ της Νελ στα τελευταία αύτα λόγια της,

/ίταν έλαφρα άλλαγμένη ... Ό Χάρρυ ώστόσο πίστεψε δτι mφειλε να την πιέση λίγο άκόμα. Και εΙπε:

- Μα μπορεί να χαftη κανεις μέσα σε αύτες τις μακρυε; γαλαρίες. 'Εσύ, λοιπόν, δεν φοδήftηκες μήπως παραπλανηftη;; -'Όχι, Χάρρυ, γιατι άπο καιρο γνώριζα δλα τα κα

τατόπια του νέου άνftρακωρυχείου. -Δεν ε6γαινες άπο έκεί μέσα, πότε- πότε; - Ναί, μερικες φορές, άποκρίftηκε διστακτικα ή κοπε-

λίτσα. Μερικες φορες έρχόμουν ως το παλιο άνftρακωρυχείο της 'Αμπερφόύλ. -Γνώριζες, λοιπόν, το παλιο σπιτάκι;

τ , ' Ν ' 'Αλλ' ' ' ' λ' ' - ο σπιτακι;... αι. α μονον απο πο υ μακρυα.

"Ε6λεπα κι' έκείνους ΠΟ'U το κατοικούσαν. _τΗταν ό πατέρας μου και ή μητέρα μου, άποκρίftηκε

ό Χάρρυ. 'Ήμουν κι' έγώ. Ξέρεις δεν είχαμε ποτε ftελήσει να έγκαταλείψουμε την παλιά μας κατοικία.

- Πιftαvον αύτη να εlχε μεγαλύτερη άξία για σάς, ψιftύρισε ή μικρούλα. -Και β_έ6αια ε{χε μεγαλύτερη άξία, Νέλ! 'Απόδειξη

δτι με το να έπιμένουμε να μένουμε έκεί άνακαλ ύψαμε το νέο κοίτασμα. Και αύτη ή άνακάλυψη εlχε εύτυχείς συνέπειες για ενα όλόκληρο πλη&υσμο που ξαναδρfίκε έδώ, με τη δουλειά, την άνεση και τη χαρά. Για σένα, μάλιστα, Νέλ, μαζι με τη ζωή, βρηκες και καρδιες όλοκληρωτικα δικές σου. -Για μένα; ... ναί, άπάντησε ζωηρα ή Νέλ. 'Αλλα για

τοiις άλλους ... ποιος ξέρει; - Τί ftέλεις να πfίς;


τ' ' I Μ' τ , ' δ ' .Q-- ιποτε ... τιποτε. α ηταν επικιν υνο να φανερωuω

τότε στο νέο άν&ρακωρυχείο! Ναί! Ό κίνδυνος fίταν ι.ιεγάλος, Χάρρυ. Γιατl κάποτε είσέδυσαν μέσα σ' αύτες τlς ά6ύσσους aν&ρωποι άπερίσκεπτοι. Προχώρησαν μακρυά, πολυ μακρυά. Kal χά&ηκαν.

- Χά&ηκαν; τραύλισε ό Χάρρυ κοιτάζοντάς την στα μάτια. -Ν αί. .. χά&ηκαν, άπάντησε ή Νελ που ή φωνή της ετρε

με. Ή λάμπα τους εσ6ησε! Kal δεν μπόρεσαν να ξανα-6ροί!ν το δρόμο. -Κι' έκεί φώναξε ό Χάρρυ διακόπτοντάς την, φυλακι

σμένοι όκτοο μέρες, Νέλ, παραλίγο να πε&άνουν. Καl χωρlς ενα φιλάν&ρωπο πλάσμα που τους εστειλε ό Θεός, Εναν aγγελο ίσως, που τους εφερε κρυφα ψωμl καl νερό, χωρlς αύτον το μυστηριώδη όδηγο πού, άργότερα ώδήγησε ως αύτους τους έλευ&ερωτές τους, δεν &α εlχαν βγη ποτε άπο αύτον τον τάφο!

- Καl πώς τα ξέρεις δλα αύτά; ρώτησε ή νέα. - Γιατl αύτοl οί aν&ρωποι fίσαν ό 'fζέϊμς Στάρ ... ΤΗ-

ταν ό πατέρας μου. 'Ήμουνα έγώ, Νέλ!

ΊΙ Νελ ύψώνοντσς το κεφάλι Επιασε το χέρι του νεαρού άν&ρακωρύχου, καl τον κοίταζε με μια τέτοια έπιμονή, που έκείνο; ενοιωσε μια ταραχη κατά6α&α στην καρδιά του.

'Εσ Ί , 'λ I! • I - υ. επανε αuε η νεα.

- Ναί, άποκρίDηκε ό Χάρρυ επειτα άπΟ όλιγόστιγμη σιωπή. Κι' έκείνη που της όφείλουμε τη ζωή μας εlσαι έσύ, Νέλ! Δεν μπορούσε να εlναι aλλος. 'Εσύ!

~Η Νελ aφησε να πέση το κεφάλι της άνάμεσα στα δυο χέρια της, χωρlς ν' άπαντήση.

Ποτε πράγματι ό Χάρρυ δεν την ε{χε δη τόσο ζωηρα εντυπωσιασμένη.

-'Εκείνοι που σ' εσωσαν, Νέλ, πρόσ&εσε με μια φωνιΊ συγκινημένη, σού ώφειλαν κιόλας τη ζωή τους. Καl θ-αρρείς ποο; αύτο μπορούν να το ξεχάσουν ποτέ;

ΣΤΗ~ ΚΡΕΜΑΣΤΉ ΣΚΑΛΑ 141

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ

Στ7)ν κpεμαστ7) Σκάλα

Ή έκμετάλλευση τοίi άνθ-ρακωρυχείου τijς Νέας 'Αμπερφόυλ πρΟ"ι(ωροuσε με μεγάλη άπόδοση καί, φυσικά. με μεγάλα κέρδη. Περιττο να προσ&έσουμε δτι ό μηχανικΌς Τζέιμς Σταρ καΙ. ό Σιμον Φορντ - οί πρώτοι που άνακάλυψαν αύτη τl1ν πλούσια άν&ρακοφόρο δεξαμενf]- μοιράζονταν στην άναλογίσ τους τα μεγαλύτερα κέρδη. Ό Χάρρυ γινόταν ετσι ενσς έργολάδος. Μα δεν σκεπτόταν διόλου να έγχαταλείψη το σπίτι του. ΕΙχε άντικαταστήlJει τον πατέρα του στα χα&ήκοντα τοίi έργοδηγοίi κι' έπέολε:rε μ' έπιμέλεια τον κόσμο τών άνθ-ρακωρύχων.

Ό Τζακ Ρυαν fίταν ύπερήφανος για την περιουσία που άποκτοίiσε ό συνάδελφός του. 'Αλλ α χαl αύτος έπίσης, δεν εκαμε Cίσχημα τl] δουλειά του. Καl οί δυο βλέπονταν συχνά, είτε στο σπίτι, είτε στους τόπους της δουλειάς. Ό Τζακ Ρυαν εΙχε άντιληφ&η τα αίσ&ήματα που ενοιω&ε ό Χάρρυ για τΊ1 νέα, παρ' δλο ποu ό Χάρρυ δεν τοίi τα έκμυστηρεύτηκε. Μα ό Τζακ χαμογελούσε δταν ό συνάδελφός του κουνοίiσε το κεφάλι, τάχα για να διαμαρτυρη{}η.

Πρέπει να ποίiμε πως μια άπο τ\.ς πιο σφοδρες έπιfiυμίες τοίi Τζακ Ρυαν fjταν να συνόδευε την Νέλ, οταν .-:.tύτη {}α εκσνε τi]ν πρώτη της έπίσκεψη στην έπιφάνεια τοίi έδάφους τfις κομητείας. 'Ή&ελε ν' άντικρύση τα εκπληκτα μάτια της, τΟν &αυμσσμό της μπροστα σε αύτη την φύση, την aγνωστη γι' αύτή. 'Ήλπιζε δτι ό Χάρρυ &α την ifφερνε σε αύτη την έκδρομή. Πάντως οος τώρα δεν τοίi εΙχε κάμει τt]ν πρόταση κα\. αύτο τον άνησυχοίiσε λίγο.

Μια μέρα ό Τζακ Ρυαν κατέ6αινε σ' Ενα άπο τα πηγάδια άερισμοίi άπ' δπου έπικοινωνοίiσαν οί χαμηλο\. οροφοι τοίi άνθ-ρακωρυχείου με το εδαφος της έπιφανείας. ΕΙχε μαζί του μια άπο τ\.ς κρεμαστες σκάλες που γαντζώ-


νονται στο στόμιο καΙ. ρίχνονται στο πηγάδι κι' έπιτρέπουν στον κα&ένα να κατε6η καΙ. να άνε6η χωρl.ς κόπο. ΕΙχε κατε6η σαράντα πέντε μέτρα περίπου δταν στο στενο πατάρι ποiι εΙχε στα&η συναντή{}ηκε με τον Χάρρυ ποiι άνέ6αινε με τη δική του κρεμαστη σκάλα. -Έσiι εΙσαι; εκαμε ό Τζακ κοιτάζοντας τον συνάδελφό

του ποiι φωτιζόταν άπό τiς ήλεκτρικες λάμπες του πηγαδιού.

- Ν αί, Τζάκ, άπάντησε ό Χάρρυ. Και εΙμαι εύχαριστημένος ποiι σε βλέπω. "Εχω μια πρόταση να σου κάνω. -Δεν σε άκούω άν δεν μου πijς πρώτα νέα για τη Νέλ!

φώναξε ό Τζακ Ρυάν. -Ή Νελ εlναι καλά, Τζάκ. Τόσο καλu ποiι σε τριάντα,

σαράντα μέρες έλπίζω .. -Ν α την παντρευτijς, Χάρρυ; -Δεν ξέρεις τί λές, Τζάκ. -Μπορεί, Χάρρυ, άλλα ξέρω καλα αύτο ποiι πρέπει ' ' να κανω.

κ ' ' λ' ' ' - α ι τι ες να κανης;

-Θα την παντρευτώ έγω άν δεν την παντρευτijς έσύ! άπάντησε ό Τζακ ξεσπώντας σε γέλια. Μου άρέσει ή εύγενικη Νέλ, μα τον aγιο ... ΕΙναι πλάσμα ποiι δεν άφησε ποτε το άν{}ρακωρυχείο. Αύτη εΙναι, λοιπόν, άκρι6ώς ή γυναίκα ποiι χρειάζεται ενας άν&ρακωρύχος. 'Επίσης εΙναι όρφανfι σαν καΙ. μένα.

Ό Χάρρυ κοίταζε σο6αρα τον Τζάκ. Και τον άφηνε να μιλά χωρl.ς να του άπαντα.

-'Ό,τι σου εΙπα, Χάρρυ, δεν σ' εκαμε να ζηλέψης; ρό}τησε ό Τζακ Ρυαν μ' ενα πιο σο6αρο τόνο.

-"Οχι, Τζάκ, άποκρί&ηκε ηρεμα ό Χάρρυ. -'Ωστόσο άν δεν κάνης την Νελ γυναίκα σου, δεν πι-

στεύω να Ιfχης σκοπο να μείνη γεροντοκόρη;

- Δεν Ιfχω κανέναν σκοπό, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ. Μία ταλάντευση τijς σκάλας προειδοποίησε τοiις δυό

ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΣΤΉ ΣΚΑΛΑ 143

φίλους δτι Επρεπε να χωριστουν. Ό ίtνας ν' άνεδη κι' ό aλλος να κατεδi'j. 'Ωστόσο δεν χωρίστηκαν.

- Χάρρυ, ε&τε ό Τζάκ, πιστεύεις δτι σοίί μιλοίίσα σοδαρα δλη αύτη την rορα σχετικα με τi)ν Νέλ; -'Όχι, Τζάκ, άπάντησε ό Χάρρυ. -Πάει καλά .. Θα μιλήσω δμως τώρα!

'Ε ' Θ' λ' e ' - συ; ....... α μι ησης σοuαρα; - Καλέ μου καΊ. γενναίε, Χάρρυ, άπάντησε ό Τζάκ.

Θαρρώ ποος εΙμαι ίκανος να δώσω μια καλη συμδουλη σ' ίtναν φίλο.

- Δώστην τότε, Τζάκ. -"Ε, λοιπόν, Χάρρυ, άγαπας την Νελ με δση άγάπη

τi'jς άξίζει! Ό πατέρας σου, ό γερο - Σιμόν, ή μητέρα σου, ή γρια- Ρίτα, την άγαποίίν έπίσης σαν παιδί τους. Μπορείς, λοιπόν, να ιην κάνης πραγματικο παιδί τους. Γιατί δεν την παντρεύεσαι, Χάρρυ;

- Για να μιλας ετσι, Τζάκ, άπάντησε ό Χάρρυ, σημαίνει ποος γνωρίζεις τα αίσ&ήματα της Ν έλ.

- Κανένας δεν τ' άγνοεί, άκόμα ούτε κι' έσύ, Χάρρυ. Γι' αύτο καΊ. δεν εΙσαι διόλου ζηλιάρης. Ούιε για μένα, ούτε για ταuς aλλους ... Άλλα πρέπει ν' άνέδω. Είδοποίησαν με τη σκάλα ...

- Περίμενε, Τζάκ, εlπε ό Χάρρυ, κρατώντας τον συνάδελφό του που το πόδι του εlχε κιόλας άφήσει το πλατύσκαλο για να τοπο{}ετη{}η στην κινητη σκάλα. -'Ωραία, Χάρρυ! φώναξε γελώντας ό Τζάκ. Πας να

με παραμερίσης! _., Ακουσε σοδαρά, Τζάκ, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ, γιατΊ.

με τη σειρά μου σοίί μιλώ κι' έγοο σοδαρά. -Σε άκούω ... - Τζάκ, συνέχισε ό Χάρρυ, δεν εχω λόγους νa σου

κρύψω δτι άγαπώ τη Ν έλ. Κα 'Ι. ή πιο ζωηρη έπι{}υμία μου εΙ ναι να την κάμω γυναίκα μου ... -'Ωραία ... -Μα ετσι δπως εΙναι σήμερα δε μοίί έπιτρέπει ή συ-


νείδησή μου να της ζητήσω να πάρη μια άπόφαση ποiι :τρέπει να εlναι άμετάκλητη.

- Τί itέλεις να πης, Χάρρυ; -Θέλω να πω, Τζάκ, δτι ή Νελ ποτε δεν aφησε αύτα

τα βά{}η τοϋ άνitρακωρυχείου δπου γεννή{}ηκε, χωρlς άμφιδολία. Δεν ξέρει, λοιπόν, τίποτε, δεν γνωρίζει τίποτε άπο τον έξωτερικΟ κόσμο. Καl πρέπει δλα να τα μά{}η με τα μάτια και ίσως άκόμα καl με την καρδιά. ΠοιΟς ξέρει ποιες itα εΙναι οί σκέψεις της δταν γεννη-Ιtοϋν μέσα της

, . , Δ' Υ , , , I

καινουργιες εντυπωσεις; εν εχει νοιωσει ακομα τιποτα

το γ11"ινο. Καl -ltαρρώ πως -ιtα ξεγελιόταν πρlν άποφασίση με πλ1]ρη γνώση, να προτιμ11ση άπο κάitε άλλο μέρος, να ζήση μέσα στο άνitρακωρυχείο ... Με καταλαδαίνεις, τζάκ;

Ν , ' I t!l 'Αλλ' tl ' .,, Υ ' -- αι ... αοριστα ομως. α ο,τι κι αν εχω να σου

:τιο άκόμα για τil Νέλ, -ιtα στο πώ aλλη οορα. -Έπl τέλους, Χάρρυ. Μοϋ δίνεις μια ύπόσχεση. Είπα

με, λοιπόν, πως πρlν παντρευτής την Νελ θ-α την στείλης σ' ενα οίκοτροφείο. 'Έτσι;

"Ο 'l'r' ' '.~ ' Χ' Θ' ' ' - χι, .ι. <:.ακ, αποκριυ , 1κε ο αρρυ. '"'α κανω μονος

την έχπαίδευση της γυναίκας που itα γίνη γυναίκα μου. - Συμφωνώ. ''Έτσι itα εΙναι καλύτερα. -Μα πρίν, συνέχισε ό Χάρρυ, {}έλω, δπως σοϋ το εΙπα

καl πρίν, να γνωρίση ή Νελ τον έξωτερικο κόσμο. Ν α κάνη μια σύγκριση, τζάκ. "Αν άγαποϋσες μια τυφλη κοπέλλα κι' ερχονταν καi σου ελεγαν δτι σ' ένα μηνα itα έχη γιατρευτη, δεν itα περίμενες να ξαναδρη το φώς της κι' η ' ' -υστερα να την παντρευτης;

-Ν αί, μa τi]ν πίστη μου, ναί! παραδέχθ-ηκε ό Τζακ Ρυάν. -Πάει καλά, Τζάκ. Ή Νελ εlναι άκόμα τυφλή, καl

πρίν την κάνω γυναίκα μου θ-έλω να ξέρη καλα σαν έμένα οτι αύτες εΙναι οί συν{}ηκες της ζωης μου πσU προτιμa

' δ' Θ 'λ ' ' ' Ι ' ' ' ' 'λ χαι εχεται. '"'ε ω τα ματια της να ε ναι ανοικτα επι τε ους

στο φώς της ήμέρας!


-Καλά, Χάρρυ, πολ\ι καλά! φώναξε ό Ί'ζaχ Ρυάν. Αύτη τη φορα σε καταλα6αίνω. Και ποια έποχη {}α γίνη ή έγχείρηση;

- Σ' ενα μηνα, Τζάκ, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ. τα μάτια της Νελ συνη{}ίζουν σι γα- σι γα το ήλεκτρικο φώς. Αύτη εΙναι μια προετοιμασία. Σ' ενα μηνα, έλπίζω, να εχη δη την χώρα καΊ. τα {}αύματά της. Τον ούρανο καΊ. τα μεγαλεία του. Θα μά{}η δτι ή φύση εχει δώσει στο άν3ρό):;τινο μάτι πιο μακρινο\ις όρίζοντες, άπο έκείνους ένος σκοτεινοίί άν3ρακωρυχείου. Θα δη δτι το σύμπαν εΙναι άπεριόριστο!

Μα κα{}rος ό Χάρρυ παρασυρόταν ετσι άπο την φαντασία του, ό Τζακ Ρυάν, άφήνοντας το πλατύσκαλο, εΙχε πηδήσει κιόλας στη κρεμαστη σκάλα. -'Έ, Τζάκ! φώναξε ό Χάρρυ. Ποίί εΙσαι, λοιπόν; -' Απο κάτω σου, άπάντησε γελώντας ό εϋ{}υμος Τζάκ.

την ώρα πο\ι έσ\ι άνε6αίνεις την άπεραντωσύνη, έγrο κατε6αίνω στην ά6υσσο. -'Αντίο, Τζάκ, άποκρί{}ηκε ό Χάρρυ άνε6αίνοντας στη

δική του σκάλα. Και σοίί συνιστώ να μη μιλήσης σε κανέναν άπο δσα είπαμε. -Σε κανέναν! φώναξε ό Τζακ Ρυάν. 'Τπο εναν ορο

ομως ... -Ποιόν; -·Ότι {}α σας συνοδεύσω και το\ις δυο στην πρώτη

έκδρομη που ftα κάνη ή Νελ στην έπιφάνεια της γης! - Ν αί, Τζάκ. Σοίί το ύπόσχομαι, άπάντησε ό Χάρρυ. Ή φωνή τους τώρα εφτανε πολ\ι άδύνατα άπο τον

εναν στον άλλον. Ώστόσο ό Χάρρυ μποροίίσε άκόμα ν' άκούση τον

Τζακ πο\ι φώναζε: - Κι' οταν ή Νελ {}α εχη δη τ' άστρα, το φεγγάρι και

τον ηλιο, ξέρεις ποιον {}α προτιμήση; - 'Όχι, Ί'ζάκ.

'Ε ' 'δ λ ' 'Ε ' ' Κ ' ' ' ' ' - σενα, συνα ε φε μου. σενα. αι τοτε και παντοτε.

ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΣΤΗ ΣΚΑΛΑ 147

Καl ή φωνf] τοϋ Τζακ Ρυαν εοοησε έπl -rέλους μέσα στο τελευταίο «γειά σου».

Ό Χάρρυ άφιέρωσε πράγματι δλες τlς έλεύfi'ερες ιΙ)ρες του στην έκπαίδευση της Ν έλ. Της εlχε μά{}ει να δια-6άζη, να γράφη καl να κάνη δλα τ' άλλα στα όποία ή νέα σημείωνε ταχεία πρόοδο. Εlχαν πf] ποος τα ηξερε δλα άπο ενστικτο. Πράγματι, ποτε μια τόσο ζωηρη άντίληψη δεν {}ριάμδευσε πιο γρήγορα πάνω σε μιά, έπίσης τελεία, άγνοια. ΤΗταν μια εκπληξη για έκείνους που την πλησίαζαν.

Ό Σιμον καl ή Ρίτα ενοιω{}αν κά{}ε μέρα πιο στενα δ ' ' • ' ' _Q ' δ' 'Ω ' ' λ5ι' εμενοι μ αυτο το uετο παι ι τους. στοσο το παρε υον

του δεν ταuς άπασχολοϋσε. Εlχαν άντιληφ&η τη φύση τών αίσ{}ημάτων τοϋ Χάρρυ για τη Νελ κι' αύτο δεν τους δυσαρεστούσε κα{}όλου. Άντί{}ετα τους καfiησύχαζε.

Θα {}υμόσαστε, βέδαια, δτι τότε, με την πρώτη έπίσκεψή του στο παλιο σπίτι, ό γερο- έργοδηγος εlχε πεί στον μ η χ ανικό:

«Γιατί να παντρευτη το παιδί μου; Ποιο πλάσμα άπο έκεί πάνω {}α μπορέση να προσαρμοστf] μ' f:ναν νέο που ή ~ωή του {}α πρέπει να κυλά μέσα στα βά{}η ένος άν{}ρακωρυχείου»;

'Έ, λοιπόν, δεν φαίνεται να Ιjταν ή Θεία Πρόνοια που εlχε στείλει την μόνη σύντροφο που {}α μποροϋσε άλη{}ινα να συμφωνήση με το γ ιό του; Ή παρουσία της έδώ δεν fjταν μια εύνοια τοϋ Θεοϋ;

'Επίσης ό γερο - έργοδηγος ύποσχόταν ποος aν πραγματοποιόταν αύτος ό γάμος στην Καρ6ουνόπολη, {}α γ~νόταν μια γιορτη που {}άφηνε έποχη για τους άνttρακωρύχους τf]ς Νέας 'Αμπερφόϋλ.

Πρέπει να προσ{}έσουμε δτι κι' f:νας άλλος άκόμα έπι{}υμοϋσε αύτη την ενωση τοϋ Χάρρυ καl της Νέλ. Κι' αύτος fjταν ό μηχανικος Τζέ"ίμς Στάρ. Την εύτυχία αύτών τών δυο νεαρών την έπιttυμοϋσε περισσότερο άπ' δλα. 'Αλλ α fjταν καl άλλη μια αίτία, f:να συμφέρον πιο γενικο ίσως, '" !11 ,, ,, ''' ,

που τον εκανε επισης να εχη αυτη τη γνωμη.


Ξέρουμε δτι ό Ί'ζέϊμς Στaρ διατηρούσε μερικΟ'uς φόδους, μολονότι ως την ωρα δεν ει>ρισκαν καμμιa δικαίωση. ~Ωστόσο άφοiί αύτοl οί φόδοι ύπfιρχαν, μπορούσαν νa ύπάρχουν καl τό)ρσ. Βρίσκονταν δε μέσα στο μυστήριο της παρουσίας τιϊς Νf:λ στο νέο άν&ρακωρυχείο. Λοιπόν, aν το μέλλον έπεφύλασσε νέους κινδύνους σταUς άν&ρακωρύχους τfι; 'Αμπερφόϋλ, πώς &α μπορούσαν νa φυλαχτούν άπ' σύταu; χωρlς νa γνωρίζουν την αtτία της ύπάρ~εώς τηι-· - ~· -Ή Νελ δεν {}έλησε νa μιλήση, έπαναλάμδανε συ-

χνa ό Τζέ"ίμς Στάρ. Ma αύτο που κρύδει ως τώρα σε κά{tε άλλον, δεν {ta μπορέση νa το κρύψη γιa πολυ στον ό.ν-

! 'Ο ' δ _Q, ' λ- ' Χ ' 5\' 5ι' ' τρα τη;. κιν υνο; u απει η τον αρρυ κσuως u απει-

λη κι' έμaς. Λοιπόν, ενας γάμος που fta πρέπει νa δώση τ1)ν εύτιrι.ία στους συζύγους καl την άσφάλεια στους φίλους του;, εlναι Ενας κα/.ο; γάμος!

'Έτσι δικαιολογοίΊσε τlς clπόψεις του. Καl οί δικαιολογίες του αύτες στηρίζονταν σε κάποια λογική. Τlς εκανε μάλιστα γνωστες στον γερο- Σιμόν, που τlς άσπάστηκε κι' έκείνος. Τίποτε, λοιπόν, δεν Επρεπε νa ύπάρξη σaν άντίρρηση γιa τον Χάρρυ καl τη Νελ νa γίνουν σύζυγοι. "Αλλωστε :τοιος ita μπορούσε νa έπιδάλη μιa άντίi!'ετη γνώμη; 'Ο Χάρρυ καl ή Νελ άγαπιόνταν. Καl οί γέροι γονείς δεν ώνειρεύονταν aλλη σύντροφο γιa το γιό τους. Έπίσης οί συνάδελφοι του Χάρρυ ποftούσαν την εύτυχία τους, καl ή νέα δf:ν εlχε νa ρωτήση κανέναν παρa μόνον την καρδιά της.

Μά, aν κανένας δεν φαινόταν δτι μπορούσε νa έμποδίση αύτον τον γάμο, γιατί τότε οί ήλεκτρικες λάμπες εσδηναν την ωρα της άναπαύσεως; ., Ο ταν σκοτεί νιαζε στην έργατικη πόλη καl δταν οί κάτοικοι της Καρ6ουνόπολης γύριζαν στa σπίτια τους; Γιατί άπο μιa άπο τlς πιο σκοτεινf:ς γωνιες της Νέας 'Αμπερφόϋλ, ενα μυστηριώδες ον γλιστρούσε μέσα στα σκοτάδια; Ποιο ενστικτο ώδηγούσε αύτο το φάντασμα σε μερικf:ς γαλαρίες τόσο στενες παU επρε-

ΜΙΑ ΑSΑΤΟΛΗ HΛIOf 149

πε νa τlς 3εωρούν άχρηστες; Γιατί αύτο το αίνιγματικΟ ον, :τοiι τα μάτια του τρυπούσαν το πιο βαftiι σκοτάδι, έρχόταν ερποντας στην οχftη της λίμνης Μάλκολμ; Γιατί κατευftυνόταν τόσο έπίμονα στην κατοικία τού Σιμον Φόρντ, τόσο συνετa καl προσεκτικά, ποiι ως τότε εlχε διαφύγει άπο κά3ε έπιτήρηση; Γιατί έρχόταν νa στηρίξη το αύτί του στο παρά3υρο γιa ν' άκούση κάτι άπ' p,τι συζητούσαν οί ενοικοι τοϋ σπιτιού; ...

Καl γιατί μόλις ίΞφταναν στ' αύτιά του μερικΕ:ς κουδέντες, νa ύψώνη τη γροftιά του γιa ν' άπειλήση την ήσυχία τοϋ σπιτιού; Γιατί, τέλος, ξέφευγαν άπο το στόμα του αύτa τa 3υμωμένα λόγια: -Αύτη καl αύτός; Ποτέ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ

Μία άvατο λ η f)λiou

Μετα ενα μήνα- fιταν το βράδυ της 2 Αύγούστου - ό Σιμον Φορντ καl ή Ρίτα άποχαιρέτησαν μΕ: τlς καλύτερές τους εύχΕ:ς τοiις τέσσερις τουρίστες ποiι έτοιμάζον-

' ~ I \ Ι ταν ν αφησουν το σπιτι.

Ό Τζέ'ίμς Στάρ, ό Χάρρυ καl ό Τζaκ Ρυaν fta ώδηγούσαν τη Νελ σ' ενα εδαφος ποiι δεν εlχε ποτε πατήσει το πόδι της. Σε αύτο το λαμπρο περιβάλλον ποiι τa βλέμματά της δεν γνώρισαν άκόμη το φώς.

Ή έκδρομη λογάριαζαν να κρατήση δυο μέρες. Ό Τζέιμς Στάρ, σε συμφωνία με τον Χάρρυ, η&ελαν μέσα σ' αύτΕ:ς τlς σαράντα όκτω ώρες ποiι &α περνούσαν εξω, να δη ή νέα δ,τι δεν εlχε μπορέσει να δη μέσα στο σκοτεινο άνftρακωρυχείο. Δηλαδη τlς διάφορες οψεις της ύδρογείου,

' ' ~' ' , , ' 'λ δ 'δ β που σαν ενα κινητο πανοραμα απο πο εις, πε ια ες, ου-

νά, ποτάμια, λίμνες, κόλπους, &άλασσες, &a ξετυλιγόταν μπρος στα μάτια της.

150 ΜΑΥΡΕ.Σ ΙΝΔΙΕ.Σ

Λοιπον σε αύτη την περιοχη της Σκωτίας, ποiι περιλαμ6ανόταν άπο το Έδιμ6οϋργο οος ηΊ Γλασκώ6η, φαινόταν δτι ή φύση {}έλησε άκρι6ώς να συνενώση αύτα τα γή'ίνα {}αύματα. ΚαΙ.- χάρη στον Θεό - {}α βρίσκονταν έκεί δπως παντοϋ, με τ' άστα{}η καl σε συνεχη άλλαγη σύννεφα, το γαλήνιο η φτερωτο φεγγάρι, τον άκτινο6όλο ήλιο και τfιν πληitώρα τών άστρων.

Ή έκδρομή, λοιπόν, εΙχε συνδυαστη σε τρόπο οοστε να ίκανοποιη τlς συν&ηκες αύτοϋ τοϋ προγράμματος.

Ό Σιμον Φορντ καl ή Ρίτα ησαν πολiι εύτυχείς ποiι συνώδευαν τη Νέλ. Μά,- τοiις ξέρουμε aλλωστε- δεν aφηναν με τη &έλησή τους το σπίτι. Δεν μποροϋσαν να έγκαταλείψουν, οϋτε μια μέρα την ύπόγεια κατοικία τους .

. Ό Τζέϊμς Σταρ πήγαινε έκεί σαν παρατηρητής, πολiι περίεργος να μελετήση τlς άπλο'ίκες έντυπώσεις της Νέλ. 'Ίσως άκόμα να η&ελε να ψυχολογήση κάπως τα μυστηριώδη γεγονότα στα όποία εlχε άναμιχ&η ή παιδική της ήλικία.

(Ο Χάρρυ πάλι άναρωτιόταν, οχι χωρlς φό6ο, μήπως κατα το σύντομο αύτο ταξίδι, άποκαλυπτόταν στον έξωτερικο κόσμο ή Νέλ, μια aλλη νέα, διαφορετικη άπο έκείνη ποiι εΙχε άγαπήσει καl γνωρίσει οος τώρα.

'Όσο για τον Τζακ Ρυάν, αύτος ηταν χαρούμενος, σαν ενα πουλl ποiι πετά με τlς πρώτες άχτίδες τοϋ ήλιου.

'Ήλπιζε δε οτι ή μεταδοτικη εύ&υμία του ttα διωχετευόταν καΙ. στοiις συνταξιδιώτες του. Αύτο άλλωστε ttα ηταν ενας τρόπος για να πληρώση τη συμμετοχή του.

(Η Νελ ηταν σκεπτικJ1, συμμαζεμένη. (Ο Τζέιμς Σταρ εlχε άποφασίσει, καl με το δίκιο

του, ή άναχώρηση να- γίνη το βράδυ. Γιατl ηταν προτιμώτερο ή Νελ να ξεφύγη σιγα καl προοδευτικα άπο τα σκοτάδια της νύκτας καl να μπη στlς λαμπρότητες της ήμέρας. Το άποτέλεσμα ετσι &α πετύχαινε, άφοϋ, άπο τα μεσάνυχτα ως το μεσημέρι την aλλη μέρα, {}α ύφίστατο

ΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΗ ΗΛΙΟr 151

τlς διαδοχικες φάσεις τού σκότους και τού φωτος ώστε το βλέμμα της να μπορέση να σuνηitίση σι γα- σιγά.

Τη στιγμη ποiι έπρόκειτο ν' άφήσουν το σπίτι, ή Νελ πijρε το χέρι τοϋ Χάρρυ καl τοϋ εΙπε:

- Εlναι, λοιπόν, άπαραίτητο, Χάρρυ, να έγκαταλείψωμε το άνitρακωρυχείο, εστω καl για λίγες μέρες;

- Ναί, Νέλ, άποκρίfiηκε ό νεαρος άντρας. Πρέπει, καl για σένα καl για μένα!

-'Ωστόσο, Χάρρυ, εlπε πάλι ή Νέλ, άπο τότε ποiι με μάζεψες εlμαι εύτυχισμένη οσο ποτε άλλοτε. Μοϋμαitες τόσα πολλα πράγματα ... κι' αύτα εlναι άρκετά. Τί {}α πάω να κάνω τότε έκεί πάνω;

~ο Χάρρυ την κοίταξε χωρl.ς ν' άπαντήση. Γιατ\. οί σκέψεις ποiι διατύπωνε ή Νελ ησαν σχεδΟν οί δικές του.

-Κορίτσι μου, εlπε τότε ό Τζέ"ίμς Στάρ, καταλα6αίνω τον δισταγμό σου, άλλα εlναι καλΟ νάρitης μαζί μας. Θα σε συνοδεύουν έκείνοι ποiι τοiις άγαπaς καΙ. {}α σε ξαναφέρουν πίσω. Κατόπιν άποφασίζεις ποϋ itέλεις να κατοικήσης μόνιμα. Μπορείς δε itαυμάσια να συνεχίσης τη ζωή σου μέσα στο άν{}ρακωρυχείο οπως κάνη ό γερο- Σιμόν, ή Ρίτα καΙ. ό Χάρρυ. Θα εΙσαι έλεύitερη να κρίνης καl ν' άποφασίσης ... ..,Ελα, λοιπόν! -'Έλα, άγαπητή μου Νέλ, εlπε καΙ. ό Χάρρυ. - Χάρρυ, εlμαι ετοιμη να σε άκολου{}ήσω, άποκρί{}η-

κε ή νέα.

Στ\.ς έννιά, το τελευταίο τραίνο τοϋ τοϋννελ μετέφερε τη Νελ καΙ. τοiις συντρόφους της στην έπιφάνεια τijς κομητείας. Είκοσι λεπτα δε κατόπιν {}α τοiις άφηνε στον σταitμο οπου συνδεόταν ή μικρη διακλάδωση, ή άποσπασμένη άπο τη σιδηροδρομικη γραμμη τοϋ Ντούμπαρτοlv, στη Στίρλιγκ, καl ποiι έξυΠηρετοϋσε την Νέα 'Αμπερφόϋλ.

~Η ' ... 'λ ' 'Α ' ' . 'ζ νυκτα ηταν κιο ας σκοτεινη. πο τον ορι οντα

οος το μεσουράνημα μερικα άραια σύννεφα ετρεχαν άκόμα κάτω άπο την πίεση μιaς βορειο-δυτικijς αϋρας ποiι

152 ΜΑΙΡΕ.Σ ΙΝΔΙΕ.Σ

δρόσιζε την άτμόσφαιρα. Ή ήμέρα προοινιζόταν ώραία. 'Επίσης καl ή νύκτα.

Φτάνοντας στην Στίρλιγκ, ή Νελ καl οί σύντροφοί της, έγκατάλειψαν το τραίνο καl βγηκαν άμέσως άπο το στα3-μό. Μπροστά τους, άνάμεσα σε μεγάλα δέντρα, ξετυλιγόταν ενας δρόμος που ώδηγουσε στlς οχ3-ες του ποτ αμου - καναλιου Φόρ{}.

Ή πρώτη φυσικη έντύπωση που δοκίμασε ή μικρή, ηταν ή κα3-αρη άτμόσφαιρα που άνέπνεε άπληστα. -Άνάπνευσε καλά, Νέλ, εΙπε ό Τζέ"ίμς Στάρ. Άνάπνευ

σε αύτον τον άέρα τον φορτωμένο με δλες τlς μυρουδιες της έξοχης!

- Ποιοl εlναι αύτοl οί μεγάλοι καπνοl που τρέχουν πάνω άπο τα κεφάλια μας; ρώτησε ή Νέλ.

- Αύτα είναι σύννεφα, της έξήγησε ό Χάρρυ. Άτμοl που ό άνεμος τους σπρώχνει προς τα δυτικά. -"Α!.. άναστέναξε ή Νέλ. Πόσο 3-α 113-ελα να παρασυ

ρόμουν κι' έγω άπο αύτο το σιωπηλο άνεμομάζωμα! - Καl ποια εlναι αύτα τα φωτεινα σημάδια που τρεμο

σδήνουν άνάμεσα στα κενα τών άτμών; - Αύτα εlναι άστρα. Σου ίiχω μιλήσει γι' αύτά, Νέλ.

'Όπως καl για τους flλιους καl για τους άλλους κόσμους που μπορεί να μοιάζουν με τον δικό μας!

Κι' δσο κα3-άριζε ό ούρανος άπο τα σύννεφα τόσο τα φωτεινα στίγματα τών άστρων γίνονταν περισσότερα.

Ή Νελ κοίταζε κατάπληκτη. Τέλος παρατήρησε: -"Αν δλα αύτα τ' άστρα εlναι flλιοι πώς {}' άντέξουν

τα μάτια μου στη λάμψη τους: - Παιδί μου, άποκρί{}ηκε ό Τζέίμς Στάρ. Πράγματι

αύτα εΙναι flλιοι, μα flλιοι που λάμπουν σε μια τεράστια άπόστασι. Το πιο κοντινο άπο αύτα τα χιλιάδες άστρα που οί άχτίδες tους φtάνουν ώς έμaς εlναι αύτο το άσtρο που το λένε Βέγκα καl που δλέπεις καtαμεσf]ς στον ούρανό. Βρίσκεται έκατο έκατομμύρια μέτρα μακρυά. ~Η λάμψη του, λοιπόν, δεν μπορεί να πειράξη τα μάτια σου. Μα ό

ΜΙΑ ΑΚΑΤΟΛΗ ΗΛΙΟr 153

ηλιος μας 8' άνατείλη αύριο σ' έδδομt1ντα έκατομμύρια μέτρα μόνον μσκρυa καl κανένα μάτι άν8ρώπου δε 8-a μπορη νa τον κοιτάξη σταft.ερά, γιατl εlναι πιο φλογερος κι' άπο ενα καμίνι. 'Έλα δμως, Νέλ, ελα!

Συνέχισαν το δρόμο τους. Ό Τζέίμς Στaρ την κρατούσε άπο το χέρι και ό Χάρρυ βάδιζε πλάι της. Ό 'Γζaκ Ρυaν πηγαινοερχόταν δπως 8-a εκανε ενα σκυλάκι.

Ό δρόμος ήταν Ερημος. Ή Νελ παρατηρούσε τη σιλουέτα τώv μεγάλων δέντρων ::του ό aνεμος τάραζε μέσα στο σκοτάδι. Με το δίκιο της δε τa πηρε γιa μεγα{tήρια .του μιλούσαν και φοδέριζαν. Το 8ρόίσμα τού άέρα στa ψηλa κλαδιά, ή βα8ειa σιωπή, αύτη ή γραμμη τού όρίζοντα που ξεχώριζε πιο καft.αρa δταν ό δρόμος διέσχιζε μιa πεδιάδα ... 'Όλα αύτa την πότιζαν μf: καινούργια αίσ8ήματα, καl χάραζαν μέσα της aσδηστες έντυπώσεις. Στην άρχt) τους εκαμε μερικες έρωτήσεις, άλλa κατόπιν επεσε σε βαftειa σιωπη καl οί σύντροφοί της, ϋστερα άπο κοινi] καl σιωπηρη συy.φωνία, σεδάστηκαν τη σιωπή της. Δεν ήft.ελαν με τa λόγια τους νa έπηρεάσουν την εύαίσ{tητη φαντασία της νέας. Προτίμησαν ν' άφt1σουν τlς ίδέες νa γεννιούνται μόνες τους μέσα στο μυαλό της.

Στlς εντεκα καl μιση περίπου εlχαν φτάσει στη νότια άκτη τού κόλπου Φόρ8. 'Εκεί τους περίμενε μιa βάρκα. "Επρεπε σε λίγες ώρες νa τους μεταφέρη στο λιμάνι τού 'Εδιμβούργου.

Ή Νελ εlδε τότε το νερο νa γυαλίζη καl νa κυματίζη στα πόδια της κάτω άπο την πίεση τijς άμπ(οτιδος καl της παλίρροιας καitρεφτίζοντας τ' aστρα που τρεμόσδηναν.

- Λίμνη ε{ ν' αύτή; ρώτησε. "'Ο ' ' ' Χ ' Ετ ,, ' 'λ - χι, απαντησε ο αρρυ. ιναι ενας τεραστιος κο -

πος με τρεχούμενα νερά ... ΕΙναι ή έκδολη ένος ποταμού. Σχεδον ενας βραχίονας της ftάλασσας. Πάρε λίγο άπο αύτο το νερο στη χούφτα σου, Νέλ, καl ita δης πο>ς δεν εlνσι γλυκο σaν το νερο της λίμνης Μάλκολμ.


Το κ~ρίτσι εσκυψε, εδρεξε τα χέρια του στα πρώτα κύματα και το εφερε στα χείλη τη;. -Είναι άλμυρό! εlπε. - Ν αί, εlναι άλμυρό, εκαμε ό Χάρρυ. τα τρία τέταρτα

τi'jς ύφηλίου μας είναι σκεπασμένα άπο αύτο το άλμυρο νερό! -Πώς γίνεται δμως άλμυρό, άφοίί το νερο τών ποτα

μών και τi'jς βροχi'jς είναι γλυκό; ρώτησε με άπορία ή Νέλ. - Γιατι το νερο τi'jς {}άλασσας, με τfιν έξάτμισί του, τi'jς

άφίνει το άλάτι του, της έξήγησε ό Τζέίμς Στάρ. Τα σύννεφα σχηματίζονται με την έξάτμιση, και σε σχi'jμα βροχης κατόπιν ξαναστέλνουν αύτο το γλυκο νερο στη {}άλασσα.

- Χάρρυ, Χάρρυ! φώναξε τότε το κορίτσι. Τί εΙναι αύτο το κόκκινο φώς που φλογίζει τον όρίζοντα; Μήπως κανένα δάσος που πi'jρε φωτιά;

Και ή Νελ εδειξε ενα σημείο τ' ούρανοίί άνάμεσα στους χαμηλου; ύδρατμους που χρωμάτιζαν τfιν άνατολή. -'Όχι, Νέλ, άπάντησε ό Χάρρυ. Είναι το φεγγάρι που

c!νατέλλει. - Ν αί, το φεγγάρι! φά)ναξε ό Τζακ Ρυάν. 'Ένα ύπέ

ροχο άσημένιο πιάτο που τα ούράνια πνεύματα το κάνουν να κυκλοq;ορi'j στο διάστημα καl να μαζεύη τ' aστρα.

- Μπράδο Τζάκ! εκαμε ό μηχανικός. Δεν σε φανταζόμουν ετσ~ ποιητή ... Κι' έφευρετικο στις παραδολές. -Κύριε Στάρ, ή γνώμη μου αύτη εΙναι σωστή. Δεν

δλέπετε ποος δσο προχωρεί το φεγγάρι τ' aστρα έξαφανίζονται; Θα~ρρώ, λοιπόν, ποος πέφτουν μέσα στο φεγγάρι! -Δηλαδή, Τζάκ, άποκρί{}ηκε ό μηχανικός, εΙναι το

φεγγάρι που σδήνει με τη λάμψη του τ' aστρα. Νά, λοιπόν, γιατι χάνοντα στο πέρασμά του. -Πόσο ώραία εlν' δλα αύτα που δλέπω! έπανέλαδε ή

Νελ που δεν ζοίίσε πια παρα μόνο με τα μάτια της. Μα πίστευα ποος το φεγγάρι είναι στρογγυλό.

- Στρογγυλεύει δταν γεμίση άπο φώς, έξήγησε ό Τζέ-

ΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΉ ΗΛΙΟΥ 155

ιμς Στάρ. Δηλαδη οταν βρίσκεται άκριδώς αντικρυ στον i]λιο. Μα άπόψε το φεγγάρι μπαίνει στο τελευταίο τέταρτό του. 'Έτσι το άσημένιο πιάτο του φίλου μας Τζακ εΙναι μισο πιάτο, κατάλληλο για το ξύρισμα! -"Α! Κύριε Στάρ! φώναξε ό Τζακ Ρυάν. Αύτη ή σύγ

κριση που κάνετε εΙναι άτυχη. Το άδικείτε το φεγγάρι μας. Γι' αύτο &' άρχίσω τραγουδισια ενα δίστιχο για να το τιμ1Ίσω.

«" Αστρο της νύχτας που στο πέρασμά σου με χσ·ίδεύεις ... ». -"Αχ! Δ~ν μπορώ να συνεχίσω! Το μισο πιάτο για το

ξύρισμα μου εκοψε την εμπνευση. ~Ωστόσο το φεγγάρι άνερχόταν σι γα- σι γα στον όρί

ζοντα. Μπροστά του δε διαλύονταν οί τελευταίοι άτμοί. Ψηλα στον ούρανο καl στα δυτικά, τ' άστρα ελαμπαν άκόμα σ' ενα μαύρο φόντο που ή φεγγοδολη της σελήνης ά)χρίαζε προοδευτικά.

'Η Ν~λ άπολάμοανε σιωπηλi1 αύτο το itαυμάσιο &έαμα. τα μάτ-ια της δέχονταν χωρlς κόπο αύτο το γλυκο άσημένιο φώς, μα το χέρι της ετρεμε μέσα στο χέρι του Χάρρυ. -"Ας μπούμε τώρα στ1Ί βάρκα, φίλοι μου, πρότεινε ό

Τζέιμς Στάρ. Πρέπει ν' άνέοουμε στlς πλαγιες του 'Άρ{}ουρ Σητ πρlν η1ν άνατολη του ήλίου!

~Η βάρκα f]ταν δεμένη σ' ενα μικρο άγκυροδόλιο του ποταμού καi τη φύλαγε ενας ναύτης. 1Η Νελ και οί σύντροφοί της πηραν σ' αύτην itέση. Σήκωσαν το πανί της καi γλίστρησε στο νερο με κατεύ&υνση προς τα βορειο-δύ-, τικα.

Μια νέα συγκίνηση δοκίμαζε τώρα ή κοπελλίτσα. ΕCχε ταξιδέψει μερικες φορες στiς λίμνες τiς Νέας 'Αμπερφόϋλ, μα έκεί κάτω το κουπί, ετσι άπαλα οπως το χειριζόταν ό Χάρρυ, πρόδινε πάντα την προσπάitεια του κωπηλάτη. 'Ενώ έδώ t1 Νi:λ ενοιω&ε για πρώτη φορα να παρασύρεται σ' ενα γλίστρημα σχεδον ίδιο με το γλίστρημα ταί' μπαλονιού στην άτμόσφαιρα. Ό κόλπος f]ταν ένωμένο;


όλόγυρα κι' εμοιαζε με λίμνη. Ή Νελ μισογερμένη πίσω άφηνόταν νa λικνίζεται άπο αύτο το γλίστρημα. ΤΗταν στι γ μες ποiι το φεγγάρι φιλ τράριζε άνάμεσα άπο τα σύννεφα μερικΕς άχτίδες του στέλοντάς τες στην έπιφάνεια του κόλπου Φόρft. Τότε ή βάρκα φαινόταν νa τρέχη πάνω σ' ένα άσημένιο σεντόνι ποiι λαμποκοπούσε. Μικρa κύματα τραγουδοίίσαν κατa μijκος στην κουπαστη τijς βάρκας. ΤΗ ταν κατι το μαγευτικό.

Ma εφτασε ή στιγμη ποiι τa μάτια τijς Νελ εκλεισαν άftέλητα. Σaν νa την κυρίευσε μιa περαστικη νωftρότητα. Το κεφάλι της εγειρε στο στijftoς τοίί Χάρρυ, και άποκοιμήftηκε flσυχα.

Ό Χάρρυ ilftελε νa την ξυπνήση γιa νa μην χάση τίποτα άπο τlς όμορφιες αύτijς τijς νύχτας. -" Αφησέ την νa κοιμη{}'η, παιδί μου, του σύστησε ό

μηχανικός. Δυο ώρες άνάπαυση lM την προετοιμάση καλύτερα νa ύποφέρη στlς έντυπώσεις τijς ήμέρας.

Στlς δύο το πρωt ή βάρκα εφτασε στον πάσσαλο προσδέσεώς της του Γκράντον. Καl ή Νελ ξύπνησε μόλις ή βάρκα άγγιξε στο εδαφος.

- Κοιμή{tηκα; ρώτησε. -"Οχι, μικρή μου, άποκρί{}ηκε ό Τζέϊμς Στάρ. ~Απλώς

cονειρεύτηκες ποος κοιμή{tηκες. Αύτο εΙναι. ~Η ' τ λ' δ ' ' ' ' ' νυκτα ηταν πο υ ιαυγης και το φεγγαρι, στο μι-

σό του δρόμο άπο τον όρίζοντα στο μεσουράνημα, σκόρπιζε τlς άχτίδες του σ' δλα τa σημεία τ' ούρανοίί.

Στο μικρο λιμάνι του Γκράντον ύπijρχαν μόνο δυο τρία μικρa άλιευτικά, ποiι λικνίζονταν στην άπαλη φουσκο{}αλασσιa του κόλπου. Ή αϋρα ήρέμησε καftοος πήγαινε νa γλυκοχαράξη. ~Η άτμόσφαιρα, ξεκά{}αρη άπο τοiις άτμούς, ύποσχόταν -μιa άπο αύτες τlς ftελκτικες ήμέρες τοίί ΑίΙγοίΙστου πο\ι ή ΚΟντινη ftάλασσα τLς εκαμε ώραιότερες. Κάτι σaν ζεστος άχνος ξέκο6ε άπο τον όρίζοντα. Ma fjταν τόσο λεπτός, τόσο διαφανής, ποiι οί πρώτες φωτιες του flλιου ttα επρεπε νa τον πιουν στη στιγμή. Ή Νελ

ΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΉ ΗΛΙΟΙ 157

μπόρεσε τότε να παρατηρ1]ση αύτο το {}έαμα της {}άλασσας που μπερδεύεται με την μακρ'U'Vf} περίμετρο τ' ούρανοu. Τ' όπτικό της πεδίο μεγάλωσε με μιας, μa το βλέμμα της δεν μπορούσε να ύποστη αύτη την ξεχωριστη έντύπωση που προσφέρει ό ώκεσνος οταν το φώς φαίνεται νa ξεχειλίζη ως τa δρια τού άπείρου.

Ό Χάρρυ επισσε το χέρι της Νέλ. Καl οί δυο άκολούfiησαν τ_ον Τζέίμς Στaρ καl τον Τζaκ Ρυaν που προοάδιζαν στους ίfρημους δρόμους. Μέσα στlς σκέψεις της Νελ αύτο το προάστιο της πρωτεύουσας δεν ηταν πσρa ενα σύνολο άπο σκοτεινa σπίτια που τf1ς fi-ύμιζε την Καροουνόπολη, με μόνη τη διαφορa οτι το λεκσνοπέδιό του ητυν πιο ψηλά, κι' εδειχνε άρκετα φωτεινα σημεία. (Η Νελ προχωροϋσε άνάλαφρα καl γρήγορα ετσι που ό Χάρρυ δεν χρειάστηκε νa κάνη το δικό του βημα άργό, άπο φόοο μην την κουράση. -Κουράστηκες μήπως; τtΊν ρώτησε επειτα άπο μιση

cί)ρα πορεία. --'Όχι, άπάντησε. Θαρρώ δτι τa πόδια μου δεν άγγί

ζουν κaν τη γη! Ό ούρσνος είναι τόσο ψηλa άπο :τάνω μας, που ;το{}ω νa πετάξω, σaν νa εlχα φτερά!

- Κράτησέ την! φώναξε ό Τζaκ Ρυάν. Είναι τόσο ό)ραία νa 1:ην προσέχη κανεl; την μικρή μας Νελ! Κι' έγrο δοκιμάζω αύτο το τρaκ οτσν μένω άρκετον καιρο στο άνfi'ρακωρυ.Χείο χωρlς νa βγω.

- Αύτο όφείλεται, έξήγησε ό Τζέϊμς Στάρ, στο δτι δεν νοιώfi-ουιιε πιa νa μας πλακό)νη ό τεράστιος &όλος τού σχιστόλιfiου που σκεπάζει την Καροουνόπολη. Τότε φαίνεται δτι το στερέωμα μοιάζει με μιa βαfi-εια aουσσο που μας μαγνητίζει καl μας σπρώχνει νa πέσουμε μέσα. Αύτο δεν αίσltάνεσαι κι' έσύ, Νέλ;

- Μάλιστα, κύριε Στάρ, άπάντησε ή νέα. Ν αί, νοιό>fi-ω κάτι σaν ζάλη, σaν 'ϊλιγγο.

- Θa συνη{}ίσης, Νέλ, εΙπε ό Χάρρυ. Θa συνηfi-ίση; σε αύτη την άπεραντωσύνη τού έξωτερικού κόσμου καl


πιθ-ανον να ξεχάσης τότε το σκοτεινο άνθ-ρακωρυχείο μας. -Ποτέ, Χάρρυ! άποκρίitηκε ή Νέλ.

Κι' fφερε το χέρι της στα μάτια της, σαν να ηθ-ελε να ξαναφέρη στο νοίί της τfιν άνάμνηση δλων έκείνων που εlχε άφήσει.

'Ανάμεσα άπο τα κοιμισμένα σπίτια της πόλεως, ό Τζέϊμς Σταρ καl ή συντροφιά του, διέσχισαν το Λέϊθ- Γουώκ, προσπέρασαν το Κάρλτον Χlλ οπου ύψώνονταν στο ήμίφωτο το 'Αστεροσκοπείο καl το μνημείο τοϋ Νέλσωνα. 'Ακολούθ-ησαν τfιν όδο Ρίτζαντ, πέρασαν τη γέφυρα, κι' fφτασαν στο άκρο τοϋ Κανουγκέϊτ.

Καμμια κίνηση δεν σημειωνόταν άκόμα στην πόλη. Στο γοτθ-ικο ρολό'ί της έκκλησίας σήμαινε ή &ιρα δύο το πρωt.

'Εδώ ή Νελ σταμάτησε. -Ποιος εlναι αύτος ό σκοτεινος ογκος που βλέπω; ρώ

τησε δείχνοντας ενα άπομονωμένο κατασκεύασμα που ύψωνόταν στο βάθ-ος μιας μικρης πλατείας.

- Εlναι το παλάτι τών παλιών άρχόντων της Σκωτίας, της έξήγησε ό Τζέϊμς Στάρ. Το Χόλυρουντ οπου ελα6αν χώρα τραγικα καl μακά6ρια γεγονότα. 'Εκεί ό ίστορικος ttα μπορούσε να έπικαλεστη πολλα βασιλικα φαντάσματα. 'Απο το φάντασμα της άτυχης Μαρίας Στιούαρτ ως το φάντασμα τοϋ γερο- Γάλλου βασιλιά Καρόλου τοϋ δεκάτου. 'Ωστόσο παρ' ολες αύτες τlς πένθ-ιμες άναμνήσεις, οταν ttάρ{tη ή ήμέρα, Νέλ, αύτος ό πύργος ttα μετα6ληitη σε κέντρο περιεργείας καl διασκεδάσεων ... Ας συνεχίσουμε δμως τfιν πορεία μας. 'Εδώ ύψώνονται οί ύπέροχοι βράχοι τοϋ Σαλίσμπουρυ. 'Εκεί πάνω θ-' άνε6οϋμε. Καl άπο έκεί τα μάτια σου ttα δοϋν τον f)λιο ν' άνατέλλη πάνω άπο τον όρίζοντα της ttάλασσας.

Σε λίyο μπηκαν στο Βασιλικο Πάρκο. Κατόπιν, άνηφορίζοντας, διέσχισαν τη Βικτώρια Στρήτ, Εναν ύπέροχο κυκλικο δρόμο που ό συγγραφευς Ούώλτερ Σκrοτ τον άνέφερε τακτικα στα μυfl-ιστορήματά του.

ΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΗ ΗΛΙΟr 159

Το ., Αρ8-ουρ- Σητ στην πραγματικότητα δεν ε[ ναι παρα tνας λόφος διακόσια μέτρα ϋψος που ή κορυφή του δεσπόζει στα γύρω ύψώματα.

Σε μιση rορα σχεδον καl άπο tνα μονοπάτι που εκανε sϋκολη τi]ν άνοδο, ό Τζέϊμς Σταρ καl οί φίλοι του fφτασαν στην κορυφη του ., Αρ&ουρ-Σητ που άπο τη δυτικη πλευρά του μοιάζει με χαίτη λιονταριού.

'Εκεί κά{}'ησαν καl οί τέσσερις. Καl ό τζέ'ίμς Στάρ, πάντοτε πλούσιος σε άπαγγελίες κειμένων άπο τα εργα του Σκωτσέζου συγγραφέα, περιωρίστηκε να πi'j:

- Ν ά τί fγραψε ό Ούώλ τερ Σκοοτ στο ογδοο κεφάλαιο της «Φυλακijς του 'Εδιμ6ούργου».

«"Αν ε{χα να διαλέξω εναν τόπο άπ' οπου 8-α μπορούσα νa δώ καλύτερα την άνατολη καl την δύση του ήλίου, 8-α προτιμούσα αύτο έδώ το μέρος ... »

- Περίμενε, λοιπόν, Ν έλ. tO ήλιος δεν 8-' άργήση να φανij. Θα μπορέσης τότε για πρώτη φορα να τον άπο8-αυμάσης σε ολο του το μεγαλείο καl σε δλη του τfιν λαμ-, προτητα.

τα βλέματα του κοριτσιού στράφηκαν τότε προς την άνατολη καί, ό Χάρρυ που στεκόταν κοντά της, την παρατηρούσε με άνήσυχη προσοχή. Οί πρώτες άχτίδες της 1)μέρας δεν -3-α την έντυπωσίαζαν ζωηρά; .,Ολοι εμειναν

λ ' 'Α ' ' ' Ί'ζ ' Ρ ' σιωπη οι. κομα και ο ακ υαν.

Μια μικρη καl ώχρη γραμμη που την σκίαζε tνα ροζ χρώμα, διαγραφόταν κιόλας πάνω άπο τον όρίζοντα καl σ' tνα φόντο άπο ύδρατμούς. '~'Ησαν ύπολείμμα-rα όμίχλης. Πλανιόταν στο μεσουράνημα καί, μόλις διαπεράστηκαν άπο τlς πρώτες φωτεινες άχτίδες, με μιας διαλύ&ηκαν. Στους πρόποδες του ., Αρ8-ουρ-Σητ καl μέσα στfιν άπόλυτη γαλήνη την νύκτας, το 'Εδιμ6οίiργο, κοιμισμένο άκόμα, φαινόταν άμυδρά. Μερικό: φωτεινα σημεία κεντούσαν έδώ κι' έκεί το σκοτάδι. '~'Ησαν τa πρω'ίνα άστρα που φώτιζαν τους κατοίκους της παλιας πόλης. Πίσc'), στa δmικά, ό όρίζοντας, σπασμένος άπο τσαχπίνικες σιλουέτες


rijς ύπαί&ρου πλαισίωνε μιa περιοχή, τονισμένη ιiπο κορυφες ΠaU κάftε ήλιαΚΊl άχτίδα ftα τοiJς Ε6αζε μια ψλογερη βελονιά.

'Ωστόσο ή περίμετρος της ftάλασσας χαραζόταν πιο ζωηρα προς τ' άνατολικά. Ή κλιμάκωση τών χρωμάτων επαιρνε σιγa- σι γα μια τάξη που άκολου&ουσε την τάξη που προσφέρει το ήλιακΟ φάσμα. Το κόκκινο τών πρώτων άτμών άποχρωματιζόταν &ς το βιολε τ' ούρανου. 'Απο δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο 1Ί ούράνια παλέτα επαιρνε περισσότερη ζωηρότητα. Το ροζ γινόταν κόκκινο, καl το κόκκινο χρώμα, χρώμα τϊις φωτιάς. 'Έτσι σχηματιζόταν το άραχνΟ'uφαντο χρώμα της ήμέρας.

'Εκείνη τη στιγμ1Ί, τα βλέμματα τϊι; Νελ ίiτρεχαν άπο την πλαγιa τοu λόφου &ς την πόλη που οί συνοικίες της aρχισαν να ξεκό6ουν μια- μια άπο το σκοτάδι καl ν' άναδύωνταν στο φιος. Πρώτα φανερώνονταν έδώ κι' έκεί τCι. ψηλα κτίρια καl τa καμπαναριa τών έκκλησιών. Τέλος μιa πρώτη άχτίδα ίiφτuσε στο μάτι της μικρης. ΤΗταν αύτη ή πράσινη άχτίδα. που το βράδυ r) το πρωt άποσπιiται άπο τiι &άλασσα, δταν ό όρίζοντας εΙναι κα&αρός.

Σε μισο λεπτο ή ~ έλ, άνασηχ(οf}ηκε κι' ίiτεινε το χέρι σ' ενα σημείο που δέσποζε στlς συνοικίες rijς νέας πόλεως.

φ , ,

- ωτια; ρωτησε.

-'Όχι Νέλ, άποκρίf}ηκε ό Χάρρυ. Δεν εlναι φωτιά. Είναι μιa χρυσi] πινελια που βάζει ό flλιος στην κορυφη του μνημείου του Ούώλ τερ Σκώτ.

Πράγματι στο πιο άκρινο σημείο τοϋ μικρού καμπαναριού, έξήντα μέτρα ψηλά, ίiλαμπε σaν ενας φάρος πρώτη:; σειράς.

Είχε ξημερώσει. ~ο flλιος ξεχείλιζε. ~ο δίσκος του φαινόταν άκόμα ύγρος σaν να βγηκε πράγματι άπο τανερα της ftάλασσας.

Στην άρχή, μεγάλος άπο τη διάftλαση τών άχτίδων, μίκραινε σιγa- σιγά, σε τρόπο που να παίρνη το κυκλικό


του σχημα. ~Η λάμψη του ποϋγινε άμέσως άφόρητη, tμοιαζε με τη λάμψη ένος καμινιοϋ που εΙχε τρυπήσει τΟν ούρανό.

~Η Νελ επρεπε να κλείση άμέσως τα μάτια. Στα τόσο λεπτα βλέφαρά της χρειάστηκε ν' άκουμπήση τα δάκτυλά της καl να τα σκεπάση.

Ό Χάρρυ ηttελε να στραφη στον άντίftετο όρίζοντα. "Q Χ ' τ Π ' ' ' ' .1\' - χι, αρρυ, ειπε. ρεπει τα ματια μου να συνηυι-

σουν να βλέπουν έκείνο που ξέρουν να βλέπουν τα δικά σου μάτια.

'Ανάμεσα άπο τα σφιγμένα δάκτυλα της κάftε παλάμης της ή Νελ διέκρινε άκόμα ενα ροζ φώς που άσπριζε οσο ό ήλιος ύψωνόταν πάνω άπο τον όρίζοντα. Το βλέμμα της άναστυλωνόταν σιγα- σιγά. Κατόπιν τα βλέφαρά -rης άνοιξαν καl τα μάτια της ποτίστηκαν έπl τέλους άπο το φώς της ήμέρας.

Το φιλό{}ρησκο κορίτσι γονάτισε καl φώναξε: - Θεέ μου! Πόσο ό κόσμος μας εΙναι ώραίος!

Το κο'Qιτσάκι χαμήλωσε τότε τα μάτια καl κοίταξε. Στα πόδια της άπλωνόταν το πανόραμα τοϋ 'Εδιμδούργου: Οί καινούργιες καl συμμετρικες συνοικίες της νέας πόλεως με τα όμοιόμορφα σπίτια καl τους ίσιους δρόμους. Δυο ύψώματα ξεχώριζαν μέσα σε αύτο το σύνολο: ό πύργος που στηριζό-rαν στον μαϋρο βράχο καl το Κάρλτον Χlλ ποϋφερνε στα στρογγυλα όπίσftιά του τα σύγχρονα έρείπια ένος έλληνικοϋ μνημείου. Θαυμάσιοι δρόμοι που ξεκινοϋσαν άπο ,;fιν πρωτεύουσα καl ώδηγοϋσαν σ,;fιν ϋπαιftρο φέγγιζαν σε ολη τους την εκταση. Στον βορρά Ενας ftαλάσσιος βραχίονας - ό κόλπος τοϋ Φορ-3 - εκοδε βαttια την άκτη οπου άνοιγόταν το λιμάνι τοϋ Λέϊ-3. 'Απο πάνω δέ, σε τρίτο πλάνο, άπλωνόταν το άρμονικο εδαφος ,;ης κομητείας της Φάϊφ. Μια σιδηροδρομικη γραμμή, ίσια σαν αύτη άπο -rον Πειραια στην 'Α{}ήνα, ενωνε τη ftάλασσα αύτης της 'Α{}ήνας -rοϋ βορρά- καftοος όνομαζόταν το Έδιμδοϋργο. Στα δυτικα έκτείνονταν οί ώραίες άμμου-

ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΜΝΗ ΛΟΜΟΝΤ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΚΑΤΡΙΝ 163

διες τοϋ Νιουχάδεν καl τοϋ Πόρτο-Μπέλλο που ή άμμος εδαφε κίτριν~ τα πρώτα κύματα της παλίρροιας. Στ' άνοι· κτα μερικα καίκια ζωντάνευαν τα νερα τοϋ κόλπου και δυο η τρία καράδια στόλιζαν τον ούρανο μ' εναν κώνο μαύ· ρου καπνοϋ. Κατόπιν, πέρα μακρυά, πρασίνιζε ή άπέραντη έξοχή. Μικρο\. λόφοι καμπούριαζαν έδώ κι' έκεί την πεδιάδα. Στον βορρa τα βουνα Λομοντ καl στα δυτικα το Μπέν-Μομοντ καl το Μπεν-Λεντl εσπαζαν τiς ήλιακες άχτίδες.

Ή Νελ δεν μποροϋσε να μιλήση. τα χείλη της δεν ψι&ύριζαν πσρα άόριστες λέξεις. τα χέρια της ριγοϋσαν. Καl το κεφάλι της εΙχε κυριευτη άπο ίλίγγους. Για μια στιγμη οί δυνάμεις της την έγκατέλειψαν. Σε αύτη την τόσο καθαρη άτμόσφαιρα, μπρος σ' αύτο το &είο {}έαμα, ενοιω&ε ξαφνικα ν' άδυνατίζη κι' επεσε άναίσ&ητη στην άγκαλια τοϋ Χάρρυ που ηταν ετοιμος να τi]ν δεχτi'j.

Αύτη ή μικρούλα που όλόκληρη ή ζωή της εΙχε περάσει άΊς τότε μέσα στα σπλάχνα της γήϊνης μάζας, εΙχε έπl τέλους άπα&αυμάσει δ,τι άποτελοϋσε σχεδον δλο το σύμπαν, ετσι δπως το εκαμαν ό Δημιουργος καl ό άνθ-ρωπος. τα βλέμματά της, άφοϋ πλανήθ-ηκαν πάνω στην πόλη καl πάνω στην ϋπαι&ρο, ερχονταν ν' άπλώσουν για πρώτη φορα πάνω στην άπεραντωσύνη της {}άλασσας καl στο άπειρο τ' ούρανου,

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ

Άπο τη λίμ.νη Λομ.οντ στ7ι λίμ.νη Κατptν

Ό Χάρρυ, κρατώντας την Νελ στην άγκαλιά του, καl με τον Τζέιμς Σταρ καl τον Τζακ Ρυαν που άκολου-8-οϋσαν, κατέδηκαν την πλαγια τοϋ "'Αρ&ουρ-Σήτ. Μετα μερικες ώρες άνάπαυση κι' ενα δυναμωτικο πρόγευμα που πfιραν στο ξενοδοχείο Λαμπέρτ, σκέφ{}ηκαν να όλοκληρώ-

164 ΜΛΙΡΕΣ Ι:ΚΔΙΕΣ

σουν την έκδρομη μ' εναν περίπατο ως τlς λίμνες της περιοχής.

Ή Νελ εlχε συνέλitει. τα μάτια της μποροuσαν στο έξης ν' άνοί γουν τελείως στο φώς καl τα πνευμόνια της ν' άναπνέουν πλατεια αύτον τον ζωογόνο και ύγιεινο άέρα. Το πράσινο ηον δέντρων, 1Ί ποικίλη άπόχρωση τών φυτών, το μπλε χρώμα τ' ούρανοϋ ε[χαν ξεδιπλώσει μπρος στα βλέμματά τη; δλη την κλίμακα τών χρωμάτων.

Το τραίνο που πηραν στον Κεντρικο σιδηροδρομικο στσ3μο ό)δήγησε τη Νελ καl τους συντρόφους της στη Γλασκώ6η. 'Εκεί, στην τελευταία γέφυρα τοϋ ποταμοϋ Κλά'ιντ, μπόρεσαν να &αυμάσουν τiΊν περίεργη ναυτικη κίνηση τοϋ ποταμοϋ. Κατόπιν πέρασαν τη νύκτα τους στο ξενοδοχείο Καμρι-Ρουαγιάλ.

την aλλη μέρα, άπο τον σιδηροδρομικο σταitμο τοϋ Έδιμ6ούργου καl τij; Γλασκώδης, το τραίνο ταuς πήγαινε άπο το Μπούμπαρτον καl το Μπάλλοκ, στο νότιο άκρο της λίμνης Λομ_όντ.

- Α ύη) εΙ ναι ή χώρα τοϋ Ρόμπ Ρόϋ καl τοϋ .Μακ Γκρέγκορ! φώναξε ό Τζέϊμς Στάρ. Το εδαφος παU τόσο ποιητικα τιμήf!ηκε άπο τον Ούώλτερ Σκώτ! Γνωρίζεις αύτη τη χώρα, Τζάκ;

- τη γνωρίζω άπο τα τρυγούδια τών κατοίκων της, κύριε Στάρ, άποκρί3ηκε ό Τζακ Ρυάν. Και μια χώρα που τραγουδή{}ηκε τόσο πολύ, :τρέπει ν&ναι ώραία!

- Καl εlναι πράγματι, φώναξε ό μηχανικός. Καl πιστεύω ή άγαπημένη μας Νελ να διατηρήση τις καλύτερες άναμν1Ίσεις. -Μ' εναν όδηγο σαν κι' έσίiς, κύριε Στάρ, άποκρί&η

κε ό Χάρρυ, το κέρδος itα είναι διπλό. ΓιατΊ. itα μίiς διηγη&ijτε την ίστορία της χώρας δλη την οορα που {}α την άπο&αυμάζωμε.

- Ναί, Χάρρυ, είπε ό μηχανικός. Φυσικα δσο itα μοϋ το έπιτρέψη ή μν1Ίμη μου. Ώστόσο ομως μ' εναν ορο: οτι -6-α με βοη{tήση στα κα{tήκοντα αύτα καl ό εύχάριστος τζάκ.


Δηλαδη δταν {ta κουράζωμαι άπο την άφήγηση, {t' άρχίζη έκείνος το τραγούδι! -Δεν χρειάζεται νa μοϋ το πijτε δυο φορές, άποκρί{tηκε

ό Τζaκ Ρυaν άφήνοντας μιa δυνατη μουσικη νότα ετσι γιa νa προπονήση τη φωνή του.

Ή άπόσταση με το τραίνο, άπο τη Γλασκώδη στο Μπάλ/.οκ, δηλαδη άπο τη μητρόπολη τοϋ έμπορίου της Σκωτίας, ως το νότιο άκρο της λίμνης Λομόντ, δεν εlναι παραπάνω άπο ε'ίκοσι μίλια.

Το τραίνο πέρασε άπο το Ντούμπαρτον,- βασιλικο {tέρετρο καl εδρα διοικητικη της Κομητείας. 'Εκεί ό πύργος του, πάντοτε όχυρωμένος σύμφωνα με τη συν{tήκη της ένόJσεως, ύψώνεται γραφικος πάνω στlς δυο κορυφες ένος μεγάλου μαύρου βράχου.

Ή Ντούμπαρτον βρίσκεται στη συμδολη τών ποταμών Κλάϊντ καl Λέδεν. Με την εύκαιρία ό Τζέ'ίμς Στaρ διηγή{}ηκε μερικες λεπτομέρειες άπο την περιπετειό)δη ίστορία της Μαρίας Στιούαρτ. Πράγματι άπο αύιο τ?ι παλάτι της ξεκίνησε γιa νa πάη νa παντρευτη τον Φραγκίσκο τον Δεύτερο καl νa γίνη βασίλισσα της Γαλλίας. 'Εδώ έπίσης μετa το 1815, το άγγλικο 'Τπουργικο Συμδούλιο άποφάσισε την φυλάκιση τοϋ Μεγάλου Ναπολέοντα. Ma έπικράτησε ή γνώμη νa έξοριστη στο νησl της Ά γίας ι Ελένης.

'Αργότερα το τραίνο στά{tμευσε στο Μπάλλοκ, κοντa σε μιa δασικη εκταση που εφτανε ως τη λίμνη.

"Ένα άτμόπλοιο, το «Σίνγκλαιρ», περίμενε τους περιηγητες που έπισκέπτονται τlς λίμνες. ιΗ Νελ καl ή συντροφιά της έπιδιδάστηκαν σε αύτό, άφοϋ εδγαλαν είσιτήρια γιa το 'Ινδ~ρσνέϊντ που εlναι το βορεινο aκρυ της λίμνης Λομόντ.

Ή ήμέρα άρχισε μ' έναν λαμπρο flλιο, καl μ' εναν ούρανο άπαλλαγμένο άπο τlς γνωστες βρετανικες συννεφιες καl όμίχλες. Καμμιa λεπτομfρεια άπο αύτη την ϋπαι{tρο που {ta έπεκτα&η σε μιa διαδρομη άπο τριάντα


μίλια, δεν Επρεπε να διαφύγη άπο ταuς έπι6άτες του «Σίνγκλαιρ». Ή Νέλ, ποiι καitόταν πίσω, άνάμεσα στον Τζέ"ίμς Σταρ και στον Χάρρυ, άνέπνεε με ολες τις αίσ&ήσεις την ύπέροχη ποίηση ποiι αύτη ή ώραία σκωτσέζικη φύση δείχνει τόσο πλατεια την σφραγίδα της.

~ο τζακ Ρυαν πηγαινοερχόταν στη γέφυρα του Σ, .Λ , 'δ , ' , ~g , « ινγΧΛαιρ», ρωτωντας α ιακοπα τον μηχανικο. στοσο,

δεν ε{χε άνάγκη άπο τις γνώσεις του, γιατι αύτη την χώρα του Ρομπ Ρόϋ ποiι έκτεινόταν κάτω άπο τα μάτια τους, ηξερε να τi]ν περιγράψη και να την τραγουδήση οσο κανεl.ς άλλος έν{}ουσιώδης itαυμαστής της.

Στα πρώτα νερα της λίμνης Λομόντ, φάνηκαν πολυάριitμα νησάκια.

- Το καitένα άπο αύτα τα νησάκια, Ν έλ, της έξήγησε ό Τζέιμς Στάρ, εχει το {}ρύλο του και ίσως το τραγούδι του. 'Επίσης και τα βουνα ποiι πλαισιώνουν τη λίμνη. Μπορεί να πη κανεις οτι ή ίστορία αύτijς τijς περιοχijς ε{ναι γραμ-

' ',,' , --, μενη με αυτους τους γι γαντιους χαρακτηρες των νησων

καl τών βουνών. -Ξέρετε, κύριε Στάρ, εlπε ό Χάρρυ, τί μου {}υμίζει αύ

το το κομμάτι της λίμνης Λομόντ; - Τί σου {}υμίζει, Χάρρυ; - τα χίλια νησια τijς λίμνης 'Οντάριο ποiι τόσο {}αυ-

μάσια περιγράφονται άπο τον Κουπερ. Πρέπει κι' έσiι να ε{σαι, άγαπητή μου Ν έλ, σαν καl μένα, έπηρεασμένη άπο αύτή τi]ν όμοιότητα. Γιατl ε{ναι τώρα μερικες μέρες ποiι σου διά6ασα αύτο το μυitιστόρημα πού, οπως λένε, ε{ναι το , , - , - ' αριστουργημα του αμερικανου συγγραφεα.

- Πράγματι, Χάρρυ, εlπε ή κοπέλλα, εχει τi]ν ίδια itέα, καΙ. το «Σίνγκλαιρ» γλιστρa άνάμεσα σ' αύτα τα νησια οπως γλιστρούσε στη λίμνη 'Οντάριο το παγοitραυστικο του Τζάσπερ. -'Έ, λοιπόν, εκαμε ό μηχανικός, αύτο άποδείχνει οτι

και τa δυο τοπεία άξιζαν να τραγουδη{}οίJν το ίδιο άπο δυο ποιητάς! Δ~ν γνωρίζω αύτα τα χίλια νησάκια του 'Οντά-


ριο, Χάρρυ, άλλα άμφι6άλλω aν ή {}έα τους {}α fiταν πιο πλούσια άπο το άρχιπέλαγος της Λομόντ. Παρατηρηιπε αύτο το τοπείο! Ν ά το νησ\. Μάραιη με το παλιο φρούριο του Λενόξ, δπου εμενε ή γρια- δούκισσα της "Αλμπανν, μετα τον {}άνατο του πατέρα της, του συζύγου της και τών δυο παιδιών της που άποκεφαλίστηκαν με διαταγη του 'Ιακώ6ου του πρώτου. Ν ά και τα νησια Κλάρ, Κρο καΙ. Τόρ, aλλα βραχώδη καΙ. aγρια χωρ\.ς ίχνος φυτείας, καΙ. aλλα καταπράσινα και με όμαλΟ εδαφος. Δεν τολμώ νο πιστέψω πως τα νησια της λίμνης 'Οντάριο ξεπερνούν σε όμορφια αύτα έδώ τα νφια της λίμνης Λομόντ. -Ποιο εlναι αύτο το μικρο λιμάνι; ρώτησε ή Νελ ποiι

εΙχε στραφη προς την άνατολικη οχ&η της λίμνης. - ΕΙναι ή Μπαλμάχα ποiι σχηματίζει είσοδο στ\.ς Χά"ί

λαντς ( Όρεινες περιοχές), άποκρίftηκε ό Τζέ"ίμς Στάρ. 'Εκεί άρχίζουν τα ύψίπεδα της Σκωτίας. τα έρείπια ποiι βλέπεις, Νέλ, εlναι ενα γυναικείο μοναστήρι, κι αύτο\. οί σκόρπιοι τάφοι περικλείνουν διάφορα μέλη της οtκογεγενείας τών Μακ Γκρέγκορ, ποiι τ' ονομά τους εlναι άκόμα διάσημο σε δλη τη χώρα.

- Διάσημο άπο το αίμα ποiι αύτη ή οίκογένεια εχυσε κι' εκαμε να χυ&η! παρατήρησε ό Χάρρυ. -'Έχεις δίκιο, άπάντησε ό Τζέ"ίμς Στάρ, και πρέπει να

όμολογη{)fj δτι ή φήμη ποiι όφείλεται σε μάχες, εlναι άκόμα ή πιο χτυπητή. Γιατ\. οί άφηγήσεις αύτών τών μαχών μεταφέρονται, άπο γενια σε γενιά, μακρυα στοiις αίώνες.

- Διαιωνίζονται καΙ. άπο τα τραγούδια, πρόσ{}εσε ό Τζακ Ρυάν.

ΚαΙ. με το χάρισμα της άπαγγελίας ποiι εΙχε το γενναίο παιδί, τόνισε το πρώτο τετράστιχο ένος παλιού πολεμικού τραγουδιού ποiι περιέγραφε τα κατορ&ώματα του 'Αλέξανδρου Μακ Γκρέγκορ.

ιΗ Νελ aκουγε. Μα άπο αύτες τ\.ς άφηγήσεις τιον μαχών αύτη δεν δεχόταν παρ α μια {}λι6ερη έντύπωση. Γιατί να εχη χυ{}η τόσο αίμα σ' αύτες τ\.ς πεδιάδες ποiι ή νέα


τlς εδρισκε άπέραντες; 'Εκεί δπου ύπηρχε τόπος για να ζήσουν ολοι είρηνικά;

Οί δχ{}ες της λίμνης πoiJ εlχαν μηκος &ς εξι χιλιόμετρα, εφι:αναν &ς το μικρο λιμάνι Λούς. Καl ή Νελ μποροϋσε να διακρίνη για μια στιγμη τον παλιο πύργο. Κατόπιν, το «Σίνγκλαιρ» εδαλε πλώρη προς τον βορρά καl στα μάτια τών περιηγητών φάνηκε το Μπεν Λομοντ ΠΟ'U ύψώνεται σχεδον έννιακόσια μέτρα πάνω άπο τη λίμνη.

-Πόσο {}αυμάσιο εlναι αύτο το βουνό! φώναξε ή Νέλ. Πόσο ή {}έα {}ιl εΙναι μαγευτικη άπο την κορυφή του!

-Πράγματι, Νέλ, άποκρί~κε ό Τζέ"ίμς Στάρ. Θα εlναι μαγευτική! Παρατήρησε να δης πόσο αύτη ή κορυφή του ξεκόδει άπο τα πλατάνια καl τ' άλλα μεγάλα δέντρα που στρώνουν την έσωτερικη ζώνη τοϋ βουνοϋ! Άπο έκεί πάνω διακρίνει κανεlς τα δυο τέταρτα της παλιάς μας Καληδονίας. 'Εδώ στο άνατολικο τμημα της λίμνης fjταν που ή γενια τοϋ Μιlκ Γκέγκορ εlχε την συνη{}ισμένη της εδρα. Κι' οχι μακρυα άπο έκεί, οί διαμάχες τών 'Ιακωδίνων καi τών Χαναδριεν εlχαν ματώσει περισσότερο άπο μια φορά, αύτα τα ερημα φαράγγια. 'Εδώ τlς ομορφες νύχτες ύψώνεται αύτο το χλωμο φεγγάρι που οί παλιες άφηγήσεις όνομάζουν «φανάρι τοϋ Μιlκ Φάρλαν ... ». 'Εδώ οί άντίλαλοι έπαναλαμδάνουν τ' άξέχαστα όνόματα τοϋ Ρομπ Ρόϋ καl τοϋ Μιlκ Γκρέγκορ Κάμπελ!

Το Μπεν Λομόντ, τελευταία κορυφη rijς όροσειράς Γκράμπιαν, άξίζει πράγματι να ύμνη{}η άπο τον μεγάλο Σκωτσέζο μυ{}ιστοριογράφο.

Κι' δπως παρατήρησε ό Τζέ'ίμς Στάρ, ύπάρχουν άσφαλώς καl πιο ψηλό. βουνά, που ή κορυφή τους να σκεπάζεται άπο αίώνια χιόνια, μα που δεν εlναι ίσως περισσότερο ποιητικό. σε καμμια γωνια τοϋ κόσμου.

Καl πρόσ{}εσε:

- ... Καl να σκέπτεται κανεlς δτι αύτο το Μπεν Λομοντ άνήκει όλόκληρο στον δούκα ντε Μοντρόζ! Ή έξοχότητά

ΑΠΟ τΗ ΛΙΜΚΗ ΛΟΜΟΝΤ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ KATPJ:\" 169

του κατέχει ενα βουνο δπως ενας κάτοικος τοϋ Λονδίνου κατέχει ενα κοτέτσι στον κηπο του!

Στο μεταξυ το «Σίνγκλαιρ» εφτασε στο χωριο Τάρμπετ, στην άντικρυνi) οχ&η της λίμνης δπου άποδίδασε τους ταξιδιώτες που πήγαιναν στο 'Ινδερέρν. 'Απο αύτο το μέρος, το Μπεν Λομοντ φαινόταν μέσα σε δλη του την μεγαλόπρεπη όμορφιά του. Οί πλαγιές του, που χαράζονταν άπο τl.ς κοίτες τών χειμάρρων, άντιφέγγιζαν σαν άσημένιες λουρίδες.

Εύftυς μόλις το «Σίνγκλαιρ» πέρασε άπο την βάση τοϋ βουνού, ή περιοχη γινόταν όλοένα καΙ. πιο σκοτεινή. 'Ωστόσο ή λίμνη διαγραφόταν εντονα προς το βορρά. τα βουνa την εσφι γγαν Πι-ο στενά. Το άτμόπλοιο πέρασε άπο μερικa νησάκια άκόμα δπου ύψώνονταν τα λείψανα ένος φρουρίου που άνηκε στους Μaκ Φάρλαν. Έπl. τέλους οί δυο οχftες ένώνονταν καΙ. το «Σίνγκλαιρ» σταμάτησε στον σταftμο της 'Ινδερσνέιντ.

'Εκεί καftως έτοίμαζαν το πρόγευμά τους, ή Νελ καΙ. οί σύντροφοί της' πi'jγαν να έπισκεφ{}οϋν κοντa στο μέρος της άποδιδάσεως ενα καταρράκτη που εχυνε όρμητικa τa νερά του μέσα στη λίμνη άπο ενα άρκετa μεγάλο ϋψος. Φαινόταν νa εΙχε τοποftετη{tη έκεϊ σaν ενα στολίδι γιa την ψυχαγωγία τών περιηγητών. Μι& γέφυρα που ετρεμε, περ-- , ''' , , ,,, '' νουσε πανω απο τα ταραγμενα νερα, κι αναμεσα σε μια

ύγρη σκόνη. 'Απο έκεί το βλέμμα άγκάλιαζε ενα μεγάλο μέρος της λίμνης Λομοντ οπου το «Σίνγκλαιρ>> φαινόταν σaν ενα σημάδι στην έπιφάνειά της.

Μετ& το πρόγευμα fta πήγαιναν στη λίμνη Κατρίν. Στη διάftεση τών ταξ·ι-διωτών ύπfιρχαν πολλa άμάξια με τa οίκόσημα της οίκογενείας Μπρενταλμπάν. Ή οίκογένεια αύτη άλλοτε έξουσίαζε τa δάση χα!. τa νερa της περιοχης γιa λογαρισμο τοϋ δραπέτη άρχοντα Ρομπ Ρόϋ.

τ' άμάξια έκείνα πρόσφεραν δλα τa κομφορ που διαftέτει ή άγγλικη άμαξοποι'ία.

Ό Χάρρυ έγκατέστησε την ΝΙ:λ στην ύψηλη ftέση


τού άμαξιού σύμφωνα με τη μόδα της έποχης. 'Εκείνος δε με τΟ'uς άλλους πi)ραν {}έση κοντά της. 'Ένας ίκανώτατος κι' έπιδλητικος άμαξάς, με κόκκινη λιδρέα, κρατούσε στο άριστερο χέρι του τα χαλινάρια τών τεσσάρων άλόλων του και το άμάξι άρχισε να σκαρφαλώνη στην πλαγια τού βουνού, άνηφορίζοντας παράλληλα με τον έλικοειδη χείμμαρο.

Ό δρόμος fίταν πολυ άπόκρημνος. Μόλις δε εφτασαν ψηλά, το σχημα τών γύρω κορυφών φαινόταν ν' άλλάζη. "Έδλεπε κανεις να μεγαλώνη ύπέροχα δλη ή άλυσίδα της άντικρυνης οχftης της λίμνης κα3ως και οί κορυφες τού 'Αρροκχαρ που δέσποζε στην κοιλάδα τού Ίνδερουγκλάζ. Άριστερα ξεχό)ριζε το Μπεν Λομοντ που άποκάλυπτε ετσι τον άπότομο γκρεμο της νότιας πλευράς του.

Ή περιοχη που περιλαμδανόταν άνάμεσα στη λίμνη Λομοντ και στη λίμνη Κατριν παρουσίαζε ενα άγριο 3έαμα. Ή χαράδρα άρχιζε με στενα περάσματα που κατέληγαν στην περιοχη της 'Αμπερφόϋλ.

Αύτο το ονομα ftύμισε όδυνηρα στη νέα τις άδύσσους, τις γεμάτες τρόμο, στα βά{}η τών όποίων πέρασε την παιδική της ήλικία. 'Αμέσως ό Τζέϊμς Σταρ βιάστηκε να την διασκεδάση με τις άφηγήσεις του. "'Άλλωστε ή ίστορία της περιοχης παρουσίαζε ένδιαφέρον. Στις οχftες της μικρης λίμνης "'Αρντ διαδραματίστηκαν τα κυριώτερα γεγονότα της ζωης τού Ρομπ Ρόϋ. 'Εκεί ύψώνονταν άσδεστό)δεις βράχοι με άπαίσια την οψη. ΤΗσαν ζυμωμένοι με βότσαλα και ή έπίδραση τού χρόνου και της άτμοσφαίρας τους εlχε σκληρύνει και τους εlχε κάνει να φαίνωνται σαν το τσιμέντο. "'Α3λιες καλύδες, δμοιες με σπηλιές, εδειχναν τα έρείπιά τους. Δεν μπορούσε να πη κανεις aν σ' αύτες κατοικούσαν άν3ρωποι η άγρια ζώα. Μερικα χαμίνια με μαλλια άποχρωματισμένα άπο τις κακοκαιρίες τού κλίματος, κοίταζαν με μεγάλα φοδισμένα μάτια τ' άμάξια που περνούσαν. -Αύτη την περιοχή, εlπε ό Τζέϊμς Στάρ, μπορεί κα-

ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΜΝΗ ΛΟΜΟΝΤ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ KATPIN 17 l

νεlς να την όνομάση χώρα τm-, Ρομπ Ρόϋ. 'Εδώ ό έξαίρετος δικαστης Νίκολ Τζάρδι, άντάξιος γιος τού ίεροδιάκονου πατέρα του, πιάστηκε άπο την άστυνομία τοίί κόμη ντε Λενόξ. Κι' έδώ σ' αύτο το μέρος εμεινε κρεμασμένος άπο το πανταλόνι του, πσU εύτυχώς ήταν φτιαγμένο άπο γερο σκωτσέζικο ϋφασμα. 'Όχι μακρυα άπο τlς πηγες του Φόρ&, ποiι τροφοδοτούν σε νερο τοiις χειμάρρους του Μπεν Λομόντ, βλέπει κανεlς άκόμα το πέρασμα ποiι διέσχισε ό ηρωας για να ξεφύγη άπο τοiις στρατιώτες τοίί δούκα ντε Μοντρόζ. Καftως βλέπετε, φίλοι μου, δεν κάνετε οϋτε βημα σε αύτη την περιοχη χωρlς να συναντήσετε κι' ένα έν&ύμιο τοίί παρελ&όντος, άπο αύτα ποiι έμπνεύστηκε ό Ούώλτερ Σκώτ.

- Καλα δλα αύτά, κύριε Στάρ, διέκοψε ό Τζακ Ρυάν. 'Αλλ α aν πράγματι εΙ ναι βέδαιο δτι ό Ν ικολ Τζάρδι εμεινε κρεμασμένος άπο το πανταλόνι του, πώς έξηγijτε τότε την παροιμία: «Πολiι πανούργος &&ναι δποιος &α μπορέση να πάρη το πανταλόνι ένος Σκωτσέζου;»

- Μά την πίστη μου, Τζάκ, εχεις δίκιο, άποκρί3ηκε γελώντας ό Τζέιμς Στάρ. Γι' αύτο πιστεύω πως έκείνη την ήμέρα, ό δικαστής μας δεν Dα ηταν ντυμένος σύμφωνα με τη μόδα τών προγόνων του!

Το άμάξι άφοίί άνηφόρισε πρώτα στlς άπότομες οχ-&ες τοίί χειμάρρου, κατόπιν κατηφόρσε στη γυμνfι καl aνυδρη κοιλάδα τη σκεπασμένη με μια λεπτη σκόνη. Σε μερικα σημεία σωροl πέτρες ύψώνονταν σε πυραμίδες.

- ΕΙναι πρωτόγονοι τάφοι, έξήγησε ό Τζέϊμς Στάρ. "'Αλλοτε κά-&ε διαδάτης ώφειλε να φέρη καl να ρίξη έκεί μια πέτρα για να τιμήση τον ηρωσ ποiι κειτόταν κάτω άπο αύτα τα μνήματα. 'Απο έκεί καl το γyωμικό: «' Αλλοίμονο σ' έκείνον ποiι &α περάση μπρος άπο έναν τάφο χωρlς ν' άπο&έση μια πέτρα για τελευταίο χαιρετισμό, στον νεκρό». "'Αν τα παιδια διατηρούσαν την πίστη τών πατέρων τους, αύτοl οί σωροt οί πέτρες -&α εΙχαν γίνει τώρα λόφοι. πράγματι, σ' α;,την έδώ την χώρα, ολοι βοη-&οίίν στο ν'


άναπτυχftη αύτη ή φυσικη ποίηση που ύπάρχει ση1ν καρδιa τών κατοίκων της! 'Έτσι συμδαίνει με δλες τlς όρεινες χώρες. Γιατl ή φαντασία έρε{Ηζεται ύπέρμετρα άπο αύτa τα θ-αύματα της φύσεως. Κι' aν οί 'Έλληνες εlχαν κατοικήσει μια πεδιν1Ί χώρα, δεν fta εΙχαν ποτε άνακαλύψει την άρχαία μυ&ολογία!

'Όλη αύτη την ώρα που ό Τζέίμς Στaρ ύμνούσε τη Σκωτία, το άμάξι χανόταν μέσα στα στενό. περάσματα της χαράδρας. Τη μικρη λίμνη "'Αρκλετ την άφησαν στ' άριστερa καl παρουσιάστηκε εύ&υς άμέσως ενας όμαλος δρόμος που ώδηγουσε στο πανδοχείο Στρανασχλακάρ, στfιν οχftη της λίμνης Κατρίν.

'Εκεί, σ' f.να πρόχειρο άγκυροδόλιο, λικνιζόταν f.να μικρο ποταμόπλοιο που !fφερε, φυσικά, τ' ονομα του Ρομπ Ρόϋ. Οί ταξιδιώτες έπιδιδάστηκαν σ' αύτο ποiι άπέπλευσε άμέσως.

Ή λίμνη Κατρlν !fχει δέκα μίλια μάκρος καl δύο πλάτος. -Αύτη τη λίμνη, παρατήρησε ό Τζέ"ίμς Στάρ, την πα

ρομοιάζουν σωστό. με μια μακρυa βελόνα. Βεδαίωνουν δε πως δεν παγώνει ποτέ. Δεν ξέρω τίποτε γι' αύτό, άλλα έκείνο που δεν πρέπει ποτε να ξεχνάμε εΙναι δτι εΙχε γίνει το θ-έατρο τών κατορθ-ωμάτων της «Κυράς της Λίμνης». ΕΙμαι βέδαιος πως aν ό φίλος μας ό Τζaκ κοίταζε καλύτερα, fta εολεπε άκόμα στην έπιφάνειά της την έλαφρο'ίσκιωτη ώραία 'Ελένη Ντούγκλας!

- Βεδαιότατα κύριε Στάρ, άπάντησε ό Τζaκ Ρυάν. Καl γιατί να μην την ξανα"ίδώ; Γιατί αύτη ή ώραία γυναίκα να μην εΙναι όρατη πάνω στα νερό. της λίμνης Κατρlν σαν τα φαντάσματα του άνftρακωρυχείου στα νερό. της λίμνης Μάλκολμ;

'Εκείνη τη στιγμη άκούστηκαν οί κα&αροl ηχοι ένος βούκινου που σήμαινε το έμδατήριο του Ρόμπ Ρόϋ. Μόλις σταμάτησε το μουσικο αύτο κέρατο, άκούστηκε μια πίπιζα, που εlναι το Μνικο μουσικο οργανο τών Σκωτσέζων. Στην


(iρχη οί νότες ήταν μονότονες άλλα κατόπιν άποκτοϋσαν μιαν έλκυστικη μελωδία. Μποροϋσε να πιστέψη κανείς, (iλή&εια, πως αύτες οί μουσικες νότες δεν εlχαν συνδε&η ' ' ' ' τ t:ι - ~ , , , _ απο κανεναν, πως ηταν ενα μιγμα απο το σφυριγμα του

άέρα, το μουρμούρισμα τών νερών και το &ρόϊσμα τών φύλλων. Ό τόνος δε τοϋ ρεφραιν που έπαναλαμδανόταν ι~ ι τ 'ξ

καuε τοσο ηταν παρα ενος.

Ό πιο εύτυχης άπ' δλους ήταν πραγματικα έκείνη την (J)ρα ό Τζακ Ρυάν. Γιατι αύτο το τραγούδι τών λιμνών τη; Σκωτίας, το γνώριζε. Και δλη την ώρα που ό βουνήσιος και άγνωστος έκεϊνος Σκωτσέζος το τόνιζε με την πίπιζά του, ό Τζακ τραγουδοϋσε με τη βαρύτονη φωνή του εναν ϋμνο της παλιaς Καληδονία; ...

ΤΗταν περίπου τρείς το άπόγευμα. Οί δυτικες οχ&ες της λίμνης Κατρίν, λιγώτερο άνώμαλες, ξεχώριζαν μέσα στο διπλΟ πλαίσιο τοϋ Μπεν "Αν καl τοϋ Μπεν Βενύ. Σε μισο μίλι άπόσταση διαγραφόταν ή στενiι δεξαμενiι στο βά&ος της όποίας το «Ρομπ- Ρόύ», &' άποδίδαζε τους ταξιδιώτες που &α κατευ&ύνονταν στη Στίρλιγκ.

Ή Νελ ήταν άκόμα έξαντλημένη άπο την συνεχη ενταση της προσοχης της. Μια μόνο λέξη εδγαινε άπο τα χείλη της- ή λέξις «θεέ μου! Θεέ μου!» την κά&ε φορα που ενα καινούργιο άντικείμενο &αυμασμοϋ προσφερόταν στην δρασή της. Της χρειάστηκαν μερικες ώρες άνάπαυσης για να κα&ορίση κσl να τακτοποιήση στο νοϋ της την άνάμνηση τόσων &αυμάτων.

'Εκείνη τη στιγμη ό Χάρρυ ξανάπιασε το χέρι της. Κοίταξε τη νέα με συγκίνηση καl της εlπε:

- Ν έλ, άγαπημένη μου Ν έλ. Σύντομα &α έπιστρέψουμε στη σκοτεινη κατοικία μας! Δεν &α λυπη&ης για τίποτε άπο δ σα εlδες δ λες αύτες τις d)ρες στο φώς της ή μέρας;

- Ν αί, Χάρρυ, άπάντησε ή νέα. 'Όλα &α τα {}υμaμαι, άλλα είμαι πιο εύτυχης που &α γυρίσω μαζί σου στο άγατημένο μας άν&ρακωρυχείο.

- Νέλ, εκαμε ό Χάρρυ με μια φωνiι που άδικα προσ-


πα{}'οϋσε να μην φαίνεται συγκινημένη. Θέλεις να μας ένώση για πάντα μπρος στο Θεο καΙ. στοiις άν{}'ρώπους ενας ίερος δεσμός; Με {}έλεις για σύζυγο;

- Σε {}'έλω, Χάρρυ, άποκρίftηκε ή Νελ κοιτάζοντάς τον με τα μάτια της, τα τόσο ά{}'ώα. Φυσικα aν πιστεύης δτι {}α μπορέσω να έπαρκέσω στη ζωή σου ...

Δεν εlχε τελειώσει αύτη τη φράση ή Νέλ, μέσα στην όποία συγκέντρωνε δλο το μέλλον τοϋ Χάρρυ, δταν προξενήftηκε Ενα άνεξήγητο φαινόμενο.

Το «Ρομπ- Ρόϋ», μολονότι άπείχε άπο την οχ{}'η άρκετά, δοκιμάστηκε άπο Ενα άπότομο τίναγμα. Ή καρίνα του κόλλησε στο βυ{}'ο της λίμνης, καΙ. ή μηχανή του, παρ' δλες τl.ς προσπάftειες, δεν μπόρεσε να λειτουργήση ξανά.

ΚαΙ. αύτο το άτύχημα συνέ6η γιατl. στο άνατολικό της κομμάτι, ή λίμνη άδειασε άπότομα σαν ν' άνοιξε μια άπότομη ρωγμη στο βυΜ της. Σε μερικα δε δευτερόλεπτα εχασε το νερό της καΙ. ξεράftηκε! Λες καΙ. μια παλίρροια τρά-6ηξε πίσω τα νερά της. Σχεδον όλόκληρο το ύγρο στοιχείο της εlχε ρουφηχ{}'η άπο τα σπλάχνα τοϋ έδάφους!

- Φίλοι μου, φώναξε ό Τζέ'ίμς Στάρ, σαν ν' άποκαλύφftηκε ξαφνικα στο νοϋ του ή αίτία τοϋ φαινομένου. ~σ Θεος να σώζη τη Νέα 'Αμπερφόϋλ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝ ΑΤΟ

rH τελευταία άπεtλh

'Εκείνη την ήμέQ_α οί έργασίες στη Νέα 'Αμπερφόϋλ γίνονταν με κανονικο ρυ{}'μό. 'Απο μακρυα άκούγονταν οί έκρήξεις τών φουρνέλων, ποiι εκαναν να λάμπη το κοίτασμα τοϋ κάρ6ουνου. 'Εδώ κι' έκεί άκούγονταν σε διάφορους ρυ{}'μοiις τα χτυπήματα τfις σκαπάνης καΙ. τα φτιαρίσματα τοϋ κάρ6ουνου. 'Εκεί οί στριγγοl. ηχοι τών τρυπανιών κι' έδώ οί έξαεριστfιρες που δημιουργοϋσαν ρεύματα,

Η ΤΕΛΕΙΤΑΙΑ ΑΠΕΙΛΉ 175

κ' εκλειναν με πάταγο τlς ξύλινες πόρτες. Στlς γαλαρίες τa βαγονέτα μετέφεραν το κάρδουνο με μιa ταχύτητα τριάντα χιλιόμετρα την ώρα. Καl τ' αύτόματα σήμαντρα προειδοποιούσαν τοiις άν&ρακωρύχους νa κλειστούν στα καταφύγια. τα «κλουδιά»,- σιδερένια καγκελωτa άσανσερ- άνεδοκατέδαιναν άδιάκοπα.

Ή έκμετάλλευση, λοιπόν, προχωρούσε με την πιο μεγάλη δραστηριότητα. Το κάρδουνο φορτωνόταν άπο δεκάδες φτυάρια στα βαγόνια ποiι κατ& έκατοντάδες το μετέφεραν άπο δλες τlς κατευ{}ύνσεις στα πηγάδια έξαγωγης. 'Ενώ οί βάρδιες της νύκτας άναπαύονταν, τa συνεργεία της ήμέρας έργάζονταν χωρlς νa χάνουν οϋτε &ρα. 'Έτσι όλόκληρο το είκοσιτετράωρο το άν&ρακωρυχείο βρισκόταν σε διαρκη κίνηση.

Ό Σιμον Φόρντ καl ή Ρίτα, άφου τέλειωσαν το γεύμα τους, πi'jγαν καl κά'ltησαν στην αύλη του σπιτιού. Ό γερο - έργοδηγος κάπνιζε έκεί το τσιμπούκι του ποiι το γέμιζε με έξαίρετο γαλλικο καπνο καl κατόπιν επαιρνε τον συνη{}ισμένο του μεσημεριάτικο ϋπνο.

'Όταν οί δυο σύζυγοι κουδέντιαζαν, το {}έμα της συζητήσεώς τους ηταν κατ& κανόνα ή Ν έλ. 'Επίσης τοiις άπασχολουσε το παιδί τους καl ό Τζέϊμς Στάρ. Ma τώρα μεγάλη τους εγνοια ηταν ή έκδρομή τους στην έπιφάνεια του έδάφους. Που βρίσκονταν; Τί εκαμαν αύτη τη στιγμή; Πώς μπορούσαν νa μένουν τόσον καιρο εξ ω χωρlς νa νοιώ'ltουν καl νa έκδηλώνουν την νοσταλγία του άν{}ρακωρυχείου;

'Εκείνη τη στιγμη άκούστηκε ξαφνικa ενα δουητο άσυνή'ltιστης σφοδρότητος. Θa νόμιζε κανεlς ποος ενας πελώριος καταρράκτης είσωρμουσε μέσα στο άν&ρακωρυχείο.

Ό Σιμον Φορντ καl ή Ρίτα σηκώ{}ηκαν άμέσως άπο τlς {}έσεις τους. Συγχρόνως δε τa νερa της λίμνης Μάλκολμ φούσκωναν! 'Ένα μεγάλο κύμα κατέκλυσε την οχ'ltη κι' ηρ'ltε κι' επεσε πάνω στον τοίχο του σπιτιού.


Ό Σιμον Φόρντ, άρπάζοντας τη Ρίτα, ετρεξε άμέσως μαζί της στο έπάνω πάτωμα. Συγχρόνως φωνες ύψώνονταν άπο παντού στην Καρ6ουνόπολη, ΠΟ'U βρισκόταν σε aμεση άπειλη άπο αύτη την ξαφνικη πλημμύρα. Οί κάτοικοί της ζητούσαν καταφύγιο ως τοiις πιο ψηλοiις βράχους τού σχιστόλιttου ποiι σχημάτιζαν τa πλαίσια της λίμνης.

Ό τρόμος ηταν γενικος καl στο κατακόρυφο. Μερικες οίκογένειες άν{}ρσκωρύχων, σ' εξαλλη κατάσταση, ετρεχαν κιόλας προς το μεγάλο τούννελ γιa νa φτάσουν στοiις έπάνω όρόφους. "Τπηρχε φό6ος οτι ή ttάλασσα μπορούσε νa είσ6άλη μέσα στο άνttρακωρυχείο, άφοϋ οί γαλαρίες του εφταναν ως κάτω ά;το το κανάλι τού Φόρtt.

Ή ύπόγεια αύτη κρύπτη, τόσο τεράστια ποiι ηταν, lM πνιγόταν όλόκληρη, κι' οϋτε ενας άπο τοiις κατοίκους της Νέας 'Αμπερφόύλ tta διέφευγε τον ttάνατο.

Ma τη στιγμη ποiι οί πρώτοι φυγάδες εφτασαν στο στόμιο τού τούννελ, βρέ{}ηκαν μπροστa στον Σιμον Φόρντ, ποiι εlχε κι' ολας έγκαταλείψει το σπίτι του.

- Σταftητε, φίλοι μου! ΣταD-ητε! τοiις φώναξε ό γερο- έργοδηγός. "Αν πρόκειται ή πόλη μας νa κατακλυστη άπο τa νερά, ή πλημμύρα {}a μας ξεπεράση σε ταχύτητα καl κανεlς δεν D-a ξεφύγη. Ma βλέπω ποος τa νερa δεν αύξάνουν την όρμή τους καl τi]ν πίεσή τους προοδευτικά. Κά{}ε κίνδυνος, λοιπόν, φαίνεται νa εχη παραμεριστη.

- Καl οί συνάδελφοί μας ποiι έργάζονται στοiις «κα{}ρέφτες;» φώναξαν μερικοί.

- ΔΙ:ν ύπάρχει κανεlς φό6ος γι' αύτούς, τοiις κα{}ησύχασε ό Σιμον Φόρντ. Ή έκμετάλλευση γίνεται σ' ενα ύψόμετρο ποiι βρίσκεται :τάνω άπο την κοίτη της λίμνης!

τα γεγονότα επρεπε νa δικαιώνουν τον γερο- έργοδηγό. Ή είσ6ολη τού νερού εΙχε προξενη{}η άπότομα. 'Αλλa έπειδη παρουσιάστηκε στο πιο χαμηλο ύψόμετρο τοϋ τεράστιου άνδρακωρυχείου, εlχε ώς άποτέλεσμα νa σηκώση μόνον μερικa πόδια την κοίτη της λίμνης Μάλκολμ. Ή Καρ6ουνόπολη, λοιπόν, δεν κινδύνευε καt μπορούσαν νa


έλπίζουν οτι ή πλημμύρα παρασυρμένη στα πιο χαμηλα στρώματα του άν{}ρακωρυχείου, που δεν εΙχαν άκόμα έξερευνη{}ή, δεν {tα προκαλούσε κανένα {tυμα.

'Όσο γι' αύτη την ίδια την πλημμύρα, aν ώφειλόταν δηλαδη σε διάρρηξη καμμιας έσωτερικfjς λίμνης στο στέρεο εδαφος, η σε κανένα ύπόγειο ρεύμα που ξεχύ{tηκε έξ αίτίας μιας ρωγμης που διανοίχ{tηκε, ό Σιμον Φορντ και οί σύντροφοί του δεν μπορούσαν να το ξέρουν. Πάντως οί περισαότεροι άν{}ρακωρύχοι πίστευαν ποος έπρόκειτο για μια πλημμύρα που συμδαίνει στ' άν{}ρακωρυχεία άπο το σπάσιμο μιας ύπόγειας φλέ6ας νερού.

Μα το ίδιο βράδυ γνώριζαν την πραγματικη αίτία. Οί έφημερίδες της κομητείας δημοσίευσαν την είδηση για το παράξενο φαινόμενο ποiι παρουσιάστηκε στην λίμ·\'η Κατρίν. Ή Νέλ, ό Χάρρυ, ό Τζέ"ίμς Σταρ και ό τζακ Ρυαν ποiι εlχαν έπιστρέψει βιαστικα στην ύπόγεια βάση τους έπι6ε6αίωσαν την είδηση. Πληροφορήftηκαν δε με ίκανοποίηση οτι το κακο στο άν{}ρακωρυχείο εΙχε περιοριστεί σε ύλικες μόνο ζημίες.

'Έτσι, λοιπόν. ~Η κοίτη της λίμνης Κατριν εΙχε ξαφνικα βυftιστfj. τα νερά της εlχαν διαρρεύσει άπο μια μεγάλη ρωγμη του έδάφους και ξεχύ{tηκαν μέσα στο άν{tρακωρυχείο. 'Έτσι στην προσφιλfj λίμνη του Σκωτσέζικου μυftιστοριογράφου- του Ούώλτερ Σκοοτ- δεν εμενε πια νερο για να βρέξη τα ώραία της πόδια ή Κυρα της Λίμνης- τουλάχιστον σε ολο το νότιο τμfjμα της. Στο βυ{tό της δε δεν άπέμεινε τώρα παρα λάσπη και μερικοι λάκκοι με στάσιμα νερά.

Αύτο το παράξενο συμδαν εΙχε προκαλέσει στον κόσμο τών άν{}ακωρύχων τρομερη έντύπωση. τΗταν ή πρώτη φορά, χωρiς άμφιδολία, που μια λίμνη άδειαζε τα νερά της σε λίγα λεπτα στα σπλάχνα του έδάφους. Τώρα δεν εμενε άλλο παρα να τροποποιήσουν τους χάρτες του ~Ηνωμένου Βασιλείου, ώσπου να ξαναγυρίση το νερο στη λίμνη, κι' άφου πρώτα εφραζαν τη ρωγμή. 'Ασφαλώς ό

Η ΤΕΛΕfΤΑΙΑ ΑΠΕΙΛΗ 179

Ούώλτερ Σκοοτ {}α πέ{}αινε aπΟ άπελπισία liν βρισκόταν aκόμα ζωντανος σ' αύτQ_ν τον κόσμο!

"Τστερα aπ' δ λα αύτα το άτύχημα έξηγιόταν: Πράγματι, άνάμεσα στη βα{}εια κοιλότητα καl τi)ν κοίτη τής λίμνης, το στρώμα τών μεσαίων έδαφών, μεταδαλλόταν σ' ενα λεπτο στρώμα, ϋστερα aπο μια γεωλογικη μεταρρύ{}μιση του έδάφους.

"Αν δμως αύτη ή κατάρρευση φαινόταν να όφείλεται σε μια φυσικη αίτία, όΤζέ"ίμς Στάρ, ό Σιμον Φόρντ καl ό Χάρρυ Φόρντ, άναρωτιόταν, liν δεν fπρεπε να την aποδώσουν σε μια κακοποιο ένέργεια. Οί ύπόνοιες ξαναγύρισαν πιο ίσχυρες στο μυαλό τους. Το κακοποιο πνεύμα, λοιπόν, {}α ξανάρχιζε τlς έπιχειρήσεις του έναντίον τών έκμεταλλευτών του πλούσιου άν{}ρακωρυχείου;

Μετα μερικες ήμέρες ό Τζέϊμς Στάρ, συζητώντας στο σπίτι με τον γερο- έργοδηγο καl τοv γιό του, εΙ.πε:

- Για μένα, Σιμόν, μολονότι το γεγονος μπορούσε να έξηγη&η μόνο του, εχω το προαίσ{}ημα δτι ύπάγεται στi)ν κατηγορία έκείνων τών φαινομένων που aναζητοίίμε aκό-

' , , /

μα την αιτια τους.

- την ίδια σκέψη κάνω ΚL' έγώ, κύριε Στάρ, άπάντησε ό Σιμον Φόρντ. Γι' αύτό, liν συμφωνfιτε, νa συνεχίσουμε μόνοι καl a{}όρυδα τlς ερευνές μας. -"Ω! φώναξε ό μηχανικός. Γνωρίζω προκαταδολικα

το aποτέλεσμα. -Ποιο {}α εlναι; - Θα βρούμε τlς aποδείξεις της κακοη{}είας μα δεν {}α

βρούμε τον δράστη. -~Ωστόσο ύπάρχει! aποκρί{}ηκε ό Σιμον Φόρντ, Που

κρύδεται; Μόνο ένα ον, όποιεσδήποτε κι' liν εlναι οί άποδείξεις, μποροuσε να γεννήση μια τόσο καταχ{}όνια σκέψη σaν κι' αύτή, να στερέψη μια λίμνη. Άλή{}εια, {}a καταλήξω να πιστέψω, μαζl με τον Τζaκ Ρυάν, ποος πρόκειται γιa κάποιο πνεύμα του aν{}ρακωρυχείου, που έπιδιώκει νΟ: μiiς έκτοπίση άπο eδώ κάτω.


Περιττο να προσl'tέσουμε δτι ή Νέλ, δσο 1jταν δυνατό, κρατιόταν μακρυα άπο αύτες τlς συζητήσεις. Βοηl'tούσε δμως κι' αύτη την έπιl'tυμία τους να μην τfιν κάνουν να ύποπτευl'tη τίποτε. Ή στάση της ώστόσο μαρτυρούσε δτι μοιραζόταν τlς σκοτούρες της l'tετijς οίκογενείας της. Ναί! Το l'tλιμμένο πρόσωπό της εφερε το σημάδι τών εσωτερικών άγώνων που την τάραζαν.

'Οπωσδήποτε άποφασίστηκε δτι l'tα Επρεπε ό Τζέίμς Στάρ, ό Σιμον καl ό Χάρρυ Φόρντ, να ξαναγυρίσουν στον τόπο τijς διαρρήξεως τού έδάφους καl τijς είσροijς τών ύδάτων. Κι' έκεί να προσπαih1σουν να βρουν την αίτία.

Δεν μίλησαν σε κανένα για το σχέδιό τους αύτό. Μολονότι δεν του /jταν γνωστο το σύνολο τών γεγονότων που {}α του χρησίμευαν για βάση, ή γνώμη τοϋ Τζέ"ίμς Σταρ καi τών φίλων του επρεπε να φαίνεται άπόλυτα πειστική.

Μετα μερικες μέρες καl οί τρείς, μπαίνοντας σε μια έλαφρια βάρκα που χειριζόταν ό Χάρρυ, ljρl'tαν να έξετάσουν τlς φυσικες κολώνες που ύποδάσταζαν το τμfjμα του στέρεου έδάφους στο όποίο βρισκόταν ή κοίτη της Νήσου Κατρίν.

Αύτη ή έξέτασις τους δικαίωσε. Γιατl άπέδειξε δτι οί στijλες αύτες εlχαν ύπονομευ{}η με δυναμίτη! τα μαϋρα σημάδια τοϋ καμένου μπαρουτιού 1jσαν άκόμα όρατα γιατl τα νερα εlχαν χαμηλώσει ϋστερα άπο τlς έξογκώσεις του {}όλου καl μπορούσαν να φτάσουν ώς τη βάση τijς ύποδομfjς.

- Αύτη ή πτώση ένος κομματιού άπο τους -&όλους 1jταν προμελετημένη καl κατόπιν έκτελέστηκε άπο χέρι άνl'tρώπου.

- Καμμια άμφιδολία δεν εΙναι δυνατή, εΙπε ό Τζέ'ίμς Στάρ. ΚαΙ. ποιος ξέρει τί l'tα συνέδαινε aν στη l'tέση αύτijς τfjς μικρfjς λίμνης, ή καταστροφη aνοιγε πέρασμα στα νερα τfjς -&άλασσας!

- Ν αί! φώναξε ό γερο - έργοδηγος μ' ενα αίσih1μα ύπερηφάνειας. Ποιο συμφέρον δμως μπορούσε νa εχη ενα

Η ΤΕΛΕfΤΑΙΑ ΑΠΕΙΛΉ 181

όποιοδήποτε ον για να καταστρέψη το αν{}ρακωρυχείο μας; - Αύτο εlναι άκατανόητο, παρατήρησε ό Τζέίμς Στάρ.

Δεν πρόκειται έδώ για μια συμμορία κακοποιών πού, άπο το aντρο τους που κατοικσίtν, {}α σκορπιστούν στη χώρα για να κλέψουν καl να λεηλατήσουν! Τέτοια πράγματα, ϋστερα άπο τρία χρόνια, ftα εlχαν άποκαλύψει την ϋπαρξή τους! Δεν πρόκειται έπl πλέον, δπως το εlχα σκεφftη μερικες φορές, για λαδρέμπορους η παραχαράκτες που εχουν κρύψει σε άνεξερεύνητα άκόμα μέρη - σε άπέραντες σπηλιες- την παράνομη βιομηχανία τους, κι' ένδιαφέρονται ετσι να μάς διώξουν. Δεν κάνουν ούτε κίβδηλα νομίσματα, οίJτε λαftρεμπόριο για να κρύψουν τα λαftραία. Είναι φανερό, ώστόσο, πως Ενας άδίστακτος έχftρος εχει όρκιστij να καταστρέψη την Νέα 'Αμπερφόϋλ, κι' ενα συμφέρον τον σπρώχνει να βρη δλα τα δυνατα μέσα για να χορτάση το μίσος του. Χωρlς άμφιβολία είναι πολυ άδύνατος για να δράση στα φανερα γι' αύτο έτοιμάζει τlς ένέδρες του μέσα στο σκοτάδι. 'Απο την έξυπνάδα ομως που άναπτύσσει σημαίνει πως πρόκειται για κάποιο πλάσμα έπικίνδυνο. Πιστεύω, φίλοι μου, πως κατέχει καλύτερα άπο μας τα μυστικa του άνδρακωρυχείου, άφου άπο καιρό, παρ' δλες τlς ffρευνές μας, δεν καταφέρνουμε νa το άνακαλύψουμε. ΕΙναι κάποιος με άκονισμένο το μυαλο καl που ξέρει πολυ κα-λ ' ' δ λ 1 Ετ ' ~ ' ' ' ηλ ' ,.., ' ' α τη ου εια του. ιναι πιο ικανος απ ο ους εμας και τα

~ ' τ ' Μ' Σ ' " ' χτυπηματα του ειναι σιγουρα. ηπως ιμον, ειχες ποτε

κανένα προσωπικο έχδρο που νa τον ύποπτεύεσαι τιορα; Γιa Ηυμ1Ίσου καλά. ~Τπάρχουν στους άνftρώπους μονομα-

, ' t ' δ' ' 12. ' π' , ' νιε; ;cου ο χρονος εν τις σuηνει. ηγαινε πισω στα νεανι-

κά σου χρόνια καl {}υμήσου. ΕΙναι άνάγκη. Αύτο που μας συμβαίνει εlναι το εργο μιας τρέλλας, ψύχραιμης καl ύπομονετικijς, που άπαιτεί ν' άνατρέξης στlς πιο μακρυνες άναμνήσεις σου.

~ο Σιμον Φορντ δεν άπαντοίiσε. 'Έβλεπε κανεlς δτι ό τίμιος έργοδηγός, πρlν δώση έξηγήσεις, έρευνοίiσε άπλα


κι' είλικρινα δλο το παρελ{}όν του. 'Επι τέλους σήκωσε το κεφάλι. -'Όχι, εlπε. Μάρτυς μου ό Θεος ποος οϋτε ή Ρίτα, οϋτε

εγω κάναμε ΠΟ'rΕ κακο σε κανέναν. Δεν πιστεύομε ποος εΙναι δυνατον να εχουμε κανέναν εχ{}ρό. -"Α! ξεφώνισε τότε ό μηχανικός. "'Αν η{}ελε επιτέλους

να μιλήση ή Νέλ! -·Κύριε Στάρ, κι' εσείς πατέρα μου, άποκρί{}ηκε ό Χάρ

ρυ. Σας ίκετεύω. "'Ας κρατήσουμε άκόμα μεταξύ μας το μυστικο της ερευνάς μας! Μfιν ρωτάτε τfιν φτωχή μου Νέλ! Τη νοιώ{}ω. κιόλας άνήσυχη και ταραγμένη. Για μένα εlναι βέ6αιο ποος ή καρδιά της με μεγάλο κόπο κρατάη κάποιο ' \ ' , κ ' 1'. , l ' δ' μυστικο που την πνιγει. ι ιιν σωπαινη ε ναι γιατι εν

εχει τίποτα να πη, η γιατι πιστεύει δτι δεν πρέπει να μιλήση. Δεν μπορούμε πάντως ν' άμφι6άλλουμε για τfιν άγάπη της σε μας δλους. 'Αργότερα, άν μου πii δ,τι μας κρύ6ει ώς τώρα, ίσως μπορέσουμε να κατατοπιστούμε και να ξέρουμε τί {}α ·κάνουμε.

- Εϋχομαι να εξελιχl}οϋν ετσι τα πράγματα, Χάρρυ. 'Ωστόσο αύτη ή σιωπή της, aν φυσικα ξέρη κάτι, εlναι πράγματι πολυ άνεξήγητη.

Και μόλις ό Χάρρυ πηγε να διαμαρτυρη{}η ό μηχα-, , .Q.

νικος προσυεσε:

-Μην άνησυχείς. Δεν {}α πούμε τίποτα σ' εκείνη που αϋριο -Β-α γίνη γυναίκα σου.

- Ναί, {}α γίνη πατέρα, άν το &λήσετε, και χωρις ' , ,

να περιμενουμε περισσοτερο.

-" Ακουσε, παιδί μου, εκαμε ό Σιμον Φόρντ. tO γάμος σου {}α γίνη άκρι6ώς σ' ένα μi]να. Θέλετε, κύριε 'fζέϊμς, να πάρετε τη {}έση τού πατέρα της Ν έλ;

- Βασίσου σε μένα, Σιμόν, άποκρί{}ηκε ό μηχανικός.

Ό Τζέ"ίμς Σταρ και οί δυο σύντροφοί του ξαναγύρισαν στο σπίτι. Δεν εlπαν τίποτα για το άποτέλεσμα της έξερεύνησής του. "Ετσι για δλον τον κόσμο τών άν{}ρακω-

Η ΤΕΛΕrΤΑΙΑ ΑΠΕΙΛΗ 183

ρύχων ή κα{}ίζηση τών {}όλων εμεινε στην κατάσταση ένος άπλοϋ σuμ6άντος.

Στη Σκωτία τώρα ηταν μιa λίμνη λ ι γώτερη.

Σι γα- σιγa ή Νελ ξανάρχισε τlς συνη{}ισμένες άσχολίες της. 'Απο αύτη τfιν έπίσκεψη στην έπιφάνεια τfjς κομητείας, εΙχε διατηρήσει άτέλειωτες καl dφ{}αρτες άναμνήσεις που ό Χάρρυ χρησιμοποίησε για την έκπαίδευσή της. Πάντως αύτη ή μύηση στη ζωη τοϋ έξωτερικοϋ κόσμου δεν της aφησε καμμια λύπη. 'Αγαποϋσε το ίδιο, δπως καl πρίν, το άν{}ρακωρυχείο. τη σκοτεινfι κατοικία της δπου -8-a συνέχιζε τη ζωή της σαν μιa γυναίκα που γεννή{}ηκε κι' έ'ζησε έκεί δλα τα παιδικά της χρόνια.

~ο προσεχης γάμος τοϋ Χάρρυ Φορντ καl της Νελ εlχε κάμει μεγάλον -8-όρυδο στη Νέα 'Αμπερφόϋλ. τα συγχαρητήρια πλημμύριζαν το σπίτι τοϋ γερο- έργοδηγοϋ. Φυσικα ό Τζaκ Ρυαν δεν ηταν ό τελευταίος που διετύπωσε ζωηρa καl -8-ερμa τlς εύχές του. ~τποσχέ-8-ηκε μάλιστα να έτοιμάση ενα νέο ρεπερτόριο τραγουδιών του γιa την ήμέρα τοϋ γάμου τους.

Μα τον μηνα που προηγήftηκε τοϋ γάμου, ή Νέα 'Αμπερφόϋλ δοκίμασε μιa νέα συγκίνησι που ποτε άλλοτε δεν εlχε δοκιμάσει. Εlχε διαδο{}η πmς ή ενωση τοϋ Χάρρυ καl της Νελ -8-α πQοκαλοϋσε άπανωτες καταστροφές.

Πράγματι ή διάδοση αύτη βγηκε άλη{}ινfι καl τα γεγονότα προξενή{}ηκαν χωρlς νa γίνη γνωστη ή αίτία τους.

'Έτσι μιa πυρκαγιa κατε6ρόχ{}ισε την ξύλινη έπένδυση μιας έσωτερικης γαλαρίας καl βρηκαν την λάμπα που εlχε χρησιμοποιήσει ό έμπρηστής. Ό Χάρρυ καl οί συνάδελφοί του χρειάστηκε νa ριψοκινδυνέψουν γιa νa σταματήσουν αύτη τη φωτια που άπείλησε νa καταστρέψη το άν{}ρακοφόρο κοίτασμα. Καl το κατώρ{}ωσαν άφοϋ χρησιμοποίησαν τlς πυροσ6εστικες άντλίες.

Μιa aλλη φορα σημειώftηκε μιa κατάρρευση που ώφειλόταν στο σπάσιμο τών ξύλινων στηριγμάτων ένος


πηγαδιού και ό Τζέϊμς Σταρ διεπίστωσε δτι αύτα τα ύποστηρίγματα είχαν προηγουμένως χτυπη&η με τσεκούρι. Ό Χάρρυ, που έπέ6λεπε σε αύτο το σημείο τις έργασίες έκμεταλλcύσεως, σκεπάστηκε άπο τα μπάζα καΙ. διέφυγε άπο {}αίJμα τfιν καταπλάκωσll του και τον {}άνατο άπο άσφυξία.

Μερικες μέρες κατόπιν τα βαγόνια που κυκλοφορούσαν με μηχανικη ελξη, και πάνω στα όποία βρισκόταν ό Χάρρυ, συνάντησαν στη γραμμη ενα άπρόοπτο έμπόδιο καl ό συρμος τών βαγονιών άνατράπηκε κι' έΥτροχιάστηκε. Κατόπιν άνακάλυψαν δτι στlς γραμμες είχε τοπ01'tετη&η περίτεχνα ενα δοκάρι.

'Α ' ' ' ' ' 'ζ λ λ 1 ποτ ο μα αυτα τα κρουσμ α τα σαμπc -:α πο απr.α-

σιάστηκαν. 'Έτσι έκδηλό)&ηκε άνάμεσα στοiις άν&ρακωρύχους ενα είδος πανικού. Και με δυσκολία ό άρχηι Jς του; μπόρεσε να τους πείση να μfιν διακόψου,· την ί~Jλειά τους.

-Μα τότε αύτοι οί aγνωστοι έγκληματίες &α είναι όλόκληρη συμμορία! έπανελάμ6ανε ό Σιμον Φόρντ. "Αδικrι. λοιπόν, προσπα&οiiμε να πιάσουμε τον f!ναν που νομίζουμε

Ξανάρχισαν τlς ερευνες. 'Η άστυνομία τfις κομητεία; ξεσηκώ&ηκε και οί ερευνες γενικεύτηκαν μέρα και νύχτα. Δεν μπόρεσαν δμως ν' άνακαλύψουν τίποτε. Ό τζέψς Σταρ διαφώνησε με τον Χάρρυ κα. rου άπαγόρεψε να διαδίδη δτι επρόκειτο για εναν κακοποιό.

-Κι' ενας να εΙναι, διευκρίνισε, βλέπει καΙ. ένεργεί καλύτερα άπο μάς. Πάντως εχει καΙ. συνεργάτες που τον κα&-οδηγουν. Κι' ίσως να μη βρίσκονται μέσα στο άν&ρακωρυχείο άλλα εξω άπ' αύτό, στην έπιφάνεια του έδάφους της κομητείας.

Προ6ληματικη έπίσης εγινε και ή &έση της Νέλ, στfιν όποία δεν άνέφεραν τίποτα για δλα αύτά. Ό Χάρρυ είχε Παρακαλέσει τοiJς aλλους να μ1Ίν ένοχλήσουν ΚαL τfιν στενοχωρήσουν μ' έρωτήσεις σχετικες με τl.ς έγκληματικε; άπόπειρες τών τελευταίων ήμερων. Και τούτο για να μην της &uμίσουν το παρελ3·όν. Ό Σιμον Φορντ καΙ. ή Ρίτα

186 Μ Α r Ι' Ε :Σ Ι Ν Δ Ι Ε :Σ

την κρατούσαν μέρα και νύκτα σε αύστηρη άπομόνωση. Το καημένο το κορίτσι άπόρησε, άλλα δεν διαμαρτυρή{}ηκε. Ούτε μι&. παρατήρηση, ούτε ένα παράπονο δεν βγfjκε άπο τα χείλη του. Μήπως σκεφτόταν δτι γι&. ν&. τfις φέρονται ., :ι. ' ' ' Π _ιι ' ' 'Ο δ' ετσι ι 1ταν για το συμφερον της; ιυανον, ναι. πωσ η-

ποτε κι' αύτη με τον τρόπο της έπιτηροίiGε ταuς άλλους. Καl δεν φαινόταν i}συχη παρ&. μόνον δταν ολοι αύτοι ποiι τi]ν άγαπο~σαν συγκεντρώνονταν στο σπίτι. Το βράδυ, δταν έπέστρεφε ό Χάρρυ, ή Νελ δεν μπορούσε να συγκρατήση μι&. κίνησι τρελλfις χαράς, έντελώς άσυνή-3-ιστη με την ίδιοσuγχρασία της που fίταν συγκρατημένη κι' οχι έκδηλωτική!

Ό Χάρρυ προτιμούσε, γι&. να την ξεκουράση καl ν&. κα&ησυχάση, να γινόταν ό γάμος τους το συντομώτερο. Θαρρούσε ποος τότε ή κακοποιος δύναμη -3-' άφωπλιζόταν και &' άχρηστευόταν. 'Επίσης δτι ή Νελ -3-a ενοιω&ε άσφάλεια δταν -3-a γινόταν γυναίκα του. Αύτη την άνυπομονησία την συμμεριζόταν και ό Τζέ'ίμς Στaρ μαζι με τον Σιμον Φορντ και τη Ρίτα.

Ό κα&ένας μετρούσε τις ήμέρες.

Ή άλή&εια εlναι οτι ολοι βρίσκονταν κάτω άπο την πίεση τών -πιο φο6ερών προαισ-3-ημάτων. Πίστευαν ποος αύτος ό κρυμμένος έχ-3-ρός, ποiι δεν ηξεραν που βρισκόταν, και πώς Επρεπε να τον άντιμετωπίσουν και να τον έξουδετερώσουν, -3-a εlχε λόγους ν&. ενδιαφέρεται γι&. τη Νέλ. Ό γάμος, λοιπόν, του Χάρρυ μαζί της, άσφαλώς -3-a γινόταν ή άφορμη να μηχανευτfι μια νέα έκδήλωοη του μίσους του.

'Ένα πρωί, όκτοο μέρες πριν άπο την ήμερομηνία που εlχε όριστfι ή γαμήλια τελετή, ή Νελ σπρωγμένη, χωρις άμφι6ολία, άπο κάποιο κακο προαίσ-6-ημα, -3-έλησε να βγη ΠQώτη άπο το σπίτι για να ρίξη μια ματια εξω. Φτάνοντας δμως στο κατώφλι, μιa κραυγη άπερίγραπτης άγωνίας ξέφυγε άπο τa χείλη της.

Αύτη ή κραυγή της άντιλάλησε σε δλη την κατοι-

Η ΤΕΛΕfΤΑΙΑ ΑΠΕΙΛΗ 187

καημένη περιοχ1) και μΕ- μιaς εcrερε κοντά της τον Σιμόν, τη Ρίτα και τον Χάρρυ.

'Η Νελ fίτσν ώχρη σaν μιa νεκρή, το πρόσωπό της άναστατωμένο και τa χαρακτηριστικά της εφεραrν τη σφραγίδα ένο; άνέκφραστου τρόμου. ''Έξαλλη και άνίκανη νa μιλήση, εΙχε το βλέμμα της στυλωμένο στην πόρτα τού σπιτισϋ που μόλις εlχε άνοίξει. Το χέρι της γαντζώ&ηκε στο ξύλο τfις πόρτας που εδειχνε κάτι γράμματα, χαραγμένα τη νύκτα άσφαλώς, και που ή -&ωριά τους την τρόμαζε:

Σ ι μ ο ν Φ ό ρ ν τ, μ ο υ ε κ λ ε ψ ε ς τ η ν τ ε λ ε υτ α ί α φ λ έ δ α τ ο υ π α λ ι ο ύ ά ν 3- ρ α κ ω ρ υ χ ε ίο υ. Ό Χ ά ρ ρ υ, ό γ ι ό ς σ ο υ, μ ο υ ε κ λ ε ψ ε τ η Ν έ λ! Κ α τ ά ρ α κ α ι δ υ σ υ χ ί α! Σ ε σ έ ν α κ α ι σ ε δ λ ο υ ς τ ο υ ς δ ι κ ο ύ ς σ ο υ! 'Α λ λ ο ί μ ο ν ο σ τ η Ν έ α 'Α μ π ε ρ_ φ ό ϋ λ!

ΣΙΛΦΑΞ - Σιλφάξ! φώναξαν συyχρόνως ό Σιμον Φορντ και ή

Ρίτα.

-Ποιος εlναι αύτος ό aν3-ρωπος; ρώτησε ό Χάρρυ που το βλέμμα του περιφερόταν πότε στον πατέρα του και πότε στη νέα.

- Ό Σιλφάξ! έπανελάμ6ανε ή Νελ με άπελπισία. 'Ο Σιλφάξ!

Καl άνατρίχιασε σύγκορμη κα-&ως ψι-&ύριζε αύτο το ονομα. 'Ενώ ή Ρίτα άρπάζοντάς την την ώδηγσϋσε, σχεδο't' με τη βία, στο δωμάτιό της.

Κοντά τους βρέ&ηκε άμέσως ό Τζέ'ίμς Στάρ. Διά-6ασε καl ξαναδιά6ασε την άπειλητικη αύτη είδοποίηση τού μυστηριό)δους Σιλψάξ.

-Το χέρι, που εγραψε αύτa στο ξύλο της πόρτας, εΙναι το ίδιο μ' έκείνο που εγραψε καl σε μένα το άντί-&ετο γράμμα άπο το δικό σου, Σιμόν! Αύτος ό aν-&ρωπος όνομάζεται Σιλφάξ. 'Απο την ταραχή σου δέ, καταλα6αίνο1 πως τον γνωρίζεις. Ποιος εΙ ναι, λοιπόν, αύτος ό Σιλφάξ;


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ

'Αποκαλύψεις της Νελ

Αύτο τ' ονομα ύπηρξε μιa άποκάλυψη γιa τον γερο - έργοδηγό. Γιατl έπρόκειτο πράγματι γιa τον πρώτο κάτοικο της τάφρου Ντοσάρτ.

Πολλa χρόνια πρlν καl προτού άνακαλυφ3η ή λάμπα άσφαλείας, ό Σιμον Φορντ εΙχε γνωρίσει αύτον τον άγριάνitρωπο που με κίνδυνο της ζωης του, πήγαινε κάδε μέρα καl προκαλούσε τlς μικρες έκρήξεις τού άερίου. ΕΙχε δη αύτο το παράξενο πλάσμα που κυκλοφορούσε έφιαλ τιχα μέσα στο άνitρακωρυχείο. Πάντοτε δε συνοδευόταν άπο μιa πελώρια καl τερατώδη κουκουδάγια που τον βοηitοuσε στην έπικίνδυνη δουλειά του, κρατώντας ενα δαυλΟ άναμμένο καl που τον πλησίαζε δπου δεν μπορούσε νa φτάση το χέρι τού Σιλφάξ. Μιa μέρα αύτος ό τρωγλοδύτης είχε έξαφανιστη καl μαζl με αύτον καl μιa μικρ1l όρφαν11, γεννημένη μέσα στο άνitρακωρυχείο ΚαL που μοναδικο συγγενη της είχε αύτον τον προπά:τπο της. Αύτο το πσιδί, προφανώς, fjταν 1i Νέλ. Άπο δεκαπέντε χρόνια, λοιπόν, 3a εΙχαν ζήσει καl οί δυο μέσα σε κάποια μυστικ11 aδυσσο, ως η1ν ήμέρα που ή Νελ σά)3ηκε άπο τον Χάρρυ.

Ό γερο - έργοδηγος συνεπαρμένο; άπο ενα άνάμικτο αίσ3ημα λύπης καl 3υμοu, γνωστοποίησε στον μηχανικΌ καl στον γιό του, δ,τι του άπεκάλυψε αύτο τ' ονομα Σιλφaξ που fjταν χαραγμένο στην :rόρτα.

Αύτο φώτιζε δλη την κατάσταση. Ό Σιλφaξ fjταν το μυστηριώδες ον που μάταια άναζητοuσαν μέσα στο βάitος της Νέας 'Αμπερφόύλ. -'Ώστε τον εlχες γνωρίσει, Σιμόν; τον ρώτησε ό μη

χανικός. -Ν αί, πράγματι, άποκρί3ηκε ό έργοδηγός. "~"Ήταν ό άν-

ΑΠΟΚΑΛΙΦΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΛ 189

&ρωπος με την κουκουδάγια. 'Ακόμα καl τότε δεν -ljταν νέος πιά. Θα fίταν δέκα πέντε &ς εϊκοσι χρόνια μεγαλύτερό; μου. 'Ένας τρωγλοδύτης που δεν η&ελε την έπαφη με κανέναν. Καl που ζοίίσε χωρlς να φοδάται οϋτε το νερο οϋτε τη φωτιά. Μόνο τους άνitρώπους φοδόταν. Αύτη ομως ή ζωη ποϋκανε μέσα στο άνitρακωρυχείο τού είχε πειράξει το μυαλό. Τον iJλεγαν κακό. Δεν fίταν δμως παρ α τρελλός. 'Η δύναμή του fίταν ύπερδολική. Γνώριζε δε το άνitρακωρυχι>ίο δσο κανένας aλλος - έξόν, φυσικά, άπο μένα. Πάντως όμολογώ πrος δεν το γνώριζα σαν έκείνον. Γι' αύτό, κι' έπειδη νοιώ&αμε λύπη για την κατάντια του, τού εϊχαμε παραχωρήσει μιαν κάποια aνεση. Μάτην πίστη μου, τον &εωρσίίσα πε&αμένο i:'πειτα άπο τόσα χρόνια.

- Τί &έλει να πη με αύτα που χάραξε στην πόρτα; ρώτησε ό Τζέ'ίμς Στάρ. Καl συγκεκριμένα με τη φράση: Μοίί itκλεψες την τελευταία φλέδα του π α λ ι ο ίί ά ν & ρ α κ ω ρ υ χ ε ί ο υ μ α ς; -"Α, ναί, εκαμε ό Σιμον Φόρντ. Είναι καιρος τώρα που

δ Σιλφαξ πού, οπως σάς είπα, το μυαλό του δεν βρισκόταν σε καλη κατάσταση, ίσχυριζόταν πrος ε{χε δικαιώματα στο παλιο άνitρακωρυχείο. 'Επίσης ή ψυχική του διά&εση γινόταν όλοένα σκληρή, άκοινώνητη, μισάνitρωπη. ΕΙχε γίνει σωστος άγριάνitρωπο;. ΓιατΊ. πίστευε δτι ή τάφρος Ντοσάρτ fίταν δική του,- ή τάφρος του! Θαρρούσε πrος αύτα τα άν&ρακοφόρα κοιτάσματα fίσαν τα σπλάχνα του που το κά&ε χτύπημα της σκαπάνης του τ' aποσπούσε άπο το σώμα του! Έσiι &α πρέπει να τον &υμάσαι, Ρίτα.

- Ναί, Σιμόν, άποκρί&ηκε ή γρια- Σκωτσέζα. Τώρα μούρ&ε κι' έμένα στο νοίί αύτο το φάντασμα τού παρελθόντος.

- Το 'ίδιο συνέδη καl σε μένα, συνέχισε άπορημένος ό Σιμον Φόρντ. Μα σάς το ξαναλέω! Νόμιζα πrος εlχε πε&άνει! Δεν μπορούσα να φαντασ&ω πrος αύτο το κακοποιο ον, που τόΟ'ες ερευνες κάναμε για να το βρούμε, &α ηταν ό παλιος τρωγλοδύτης της τάφρου Ντοσάρτ!


-Πράγματι, εlπε ό Τζέ'ίμς Στάρ, τώρα δλα έξηγουνται. Τυχαία ίσως άνακάλυψε ό Σιλφαξ την ϋπαρξι του νέου άν3-ρακοφόρου κοιτάσματος. Και στον τρελλΟ έγω'ίσμό του fi'α fi'έλησε να άναλάδη τfιν ύπεράσπισή του. Ζώντας μέσα στο άν3ρακωρυχείο καl διατρέχοντάς το νύκτα και μέρα, fi'α εμαfi'ε το μυστικό σου, Σιμόν, και fi'α πληροφορή{}ηκε δτι με κάλεσες έπειγόντως νaρfi'ω έδώ κάτω. 'Απο έκεί βγαίνει και το άντίfi'ετο γράμμα που ελαδα. Μετα τον έρχομό μου έπακολουfi'εί το ρίξιμο τijς πέτρας στον Χάρρυ και άργότερα το χάλασμα τijς σκάλας στο πηγάδι Γιαρόου. "Τστερα το βούλωμα τών σχισμάδων στο τοίχωμα του νέου κοιτάσματος. ΤCλος ή παγίδευσή μας και σε συνέχεια ή άπελευfi'έρωσή μας που πραγματοποιή{}ηκε, χωρlς άμφιδολία, χάρη στfιν βοήfi'εια τfjς Νέλ, καί, φυσικά, χωρlς να το γνωρίζη αύτο ό Σιλφάξ. -'Έτσι εlιναι, κύριε Τζέ'ίμς, παραδέχ{}ηκε ό Σιμον

Φόρντ. Μας διηγηfi'ήκατε τα γεγονότα άκριδώς με τη σειρα που συνέδησαν. Τώρα ξέρουμε πως ό Σιλφαξ εΙναι ένας τρελλός! -Τώρα καταλαδαίνω, συνέχισε ό Τζέϊμς Στάρ, γιατί

ή Νελ νοιώfi'ει τρόμο. Γιατί δεν η&ελε να μιλήση: ς Απλούστατα, δεν ή&ελε ν' άπαρνη{}η τον παππού της! Τί fi'λιδερα χρόνια {}α πρέπει ώστόσο να πέρασε κοντα σ' αύτΟν τον τρελλο γέρο!

- Πολυ fi'λιδερά! άποκρί&ηκε ό Σιμον Φόρντ. Κοντα σ' αύτον τον άγριάν3ρωπο και τfιν κουκουδάγια του, που δεν ηταν λιγώτερο άγρια άπο αύτόν. Γιατι εΙναι βέδαιο πως αύτο το πουλl δεν εχει ψοφήσει. Καl πιστεύω πως αύτο το φτερωτο τέρας &α ηταν που εσδησε τη λάμπα μας. 'Επίσης αύτο το πουλl {}α εκοψε το σχοινl στο όποίο ησαν κρεμασμένοι ό Χάρρυ και ή Νέλ. -Έγω πιστεύω άκόμα, συνέχισε ή Ρίτα, δτι ή είδηση

του γάμου τfjς έγγονfjς του με το γιό μας μεγάλωσε το μίσος του και τfιν έκδίκησή του καl διπλασίασε τη λύσσα του Σιλφάξ!

ΑΠΟΚΑΑfΨΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΛ 191

-'Επόμενο να φτάση ό {)υμός του στο κατακόρυφο, πρόσltεσε ό Σιμον Φόρντ, άφσίi ή Νελ ~α παντρευόταν το γιο έκείνου που κατηγορούσε οτι τοϋ εlχε κλέψει την τελευταία ά~ρακοφόρο φλέ6α της 'Αμπερφόϋλ.

- Θα Επρεπε ώστόσο να πάρη μέρος σ' αύτη την τελετή, φώναξε ό Χάρρυ, δσο ξένος κι' άν ύπijρξε στην κοινωνικη ζωή. Θα καταλήξη να παραδεχ&η δτι ή νέα ζωη της Νελ άξίζει καλύτερα άπο έκείνη που της πρόσφερε στις ά6ύσσους τοϋ ά~ρακωρυχείου! Εlμαι βέ6αιος, κύριε Στάρ, ποος άν μπορέσουμε και τον πιάσουμε ~α τον κάνουμε να λογι-

-ι κεuτη .... -"'Αχ! καημένε Χάρρυ! Εκαμε άναστενάζοντας ό μηχα

νικός. Ή τρέλλα δεν ταιριάζει με τη λογική. Προτιμώτερο ~α εlναι, χωgiς άμφι6ολία, να γνωρίση κανεiς τον έχ-3-ρό του παρα να τον άγνοη. ·Όμως ολα δεν τελείωσαν γιατΊ. μόλις τώρα μα-3-αίνουμε τί άκρι6ώς συμ6αίνει. Γι' αύτο άς προσέχουμε. Και για ν' άρχίσουμε φρόντισε έσiι Χάρρυ, ν' άνακρίνης τη Νέλ. Πρέπει! Θα καταλά6η ποος έδώ που Φάσαμε ή σιωπή της δεν -3-α εlχε πια κανένα νόημα. Για το συμφέρον τοϋ παππού της εlναι σωστο να μιλήση. Συμφέρει, για έκείνον και για μaς, να μπορέσουμε να βάλουμε Ενα τέλος στα καταχ-3-όνια σχέδιά του.

- Δεν άμφι6άλλω, κύριε Στάρ, άποκρί~κε ό Χάρρυ, δτι ή Νελ δεν τήρησε και δεν τηρεί αύτη τη στάση στις έρωτήσεις σας άπο δική της διά~εση. Κι' έσείς γνωρίζετε ποος ή ώς τώρα σιωπή της πηγάζει άπΟ τη συνείδησή της. Μα τώρα, πάλι το κα{}ηκον και ή συνείδησή της ~α την ύποχρεώσουν να μιλήση. Καλα εκαμε ή μητέρα μου και την ώδήγησε στο δωμάτιό της. Εlχε μεγάλη άνάγκη να συγκεντρω&η... Θα πόω δμως να την βρω.

- Περιττό, Χάρρυ! άκούστηκε ή στα-3-ερη και κα-3-αρη φωνi] της νέας ποiι έκείνη τη στιγμη εμπαινε στη μεγάι\η σ άλλα.

Ή Νελ ηταν ώχρή. τα μάτια της τοiις ελεγαν πόσο εΙχε κλάψει. Την ενοιω-3-αν ομως άποφασισμένη να


πράξη δ,τι ή τιμιότητά της της ύπαγόρευε αύτη τη στιηηΊ. - Νέλ! φώναξε ό Χάρρυ κι' ετρεξε κοντά της. - Χάρρυ! άποκρίftηκε ή Νελ ποu μ' ενα νεύμα σταμάτη-

σε τον άρραδωνιαστικό της. Πρέπει τώρα έσύ, ό πατέρας σου, ή μητέρα σου, νa τa μά&ετε δλα. Δεν πρέπει τίποτε ν' άγνοf]τε πιά, κύριε Στάρ, δ,τι άφορά το κορίτσι ποu μαζέψατε καl ποu ό Χάρρυ γιa κακή του τύχη,- άλλοίμονο!- άνέσυρε άπο την aουσσο

- Νέλ! φώναξε ό Χάρρυ. -' Αφηστε την νa μιλήση, είπε ό Τζέιμς Στάρ, έπιοάλ-

λοντας σιωπ1Ί στον Χάρρυ. -Είμαι ή Fγγονη τοϋ γερο- Σιλφάξ, συνέχισε ή Νέλ.

Καl πρόσ&εσε κοιτάζοντας τη Ρίτα: -Δεν γνιδρισα ποτε μητέρα παρa άπο τ!)ν 1Ίμέρα ποu

μπijκα έδώ σ' αύτο το σπίτι. - Εύλογημένη νa είναι αύτη ή wρα, κόρη μου! άπο

κρί3ηκε ή γρια - Σκωτσέζα. -Ούτε πατέρα γνώρισα είμη μόνον την ήμέρα ποu είδα

τον Σιμον Φόρντ, συνέχισε ή Νέλ. Καl φίλο, άπο την ήμέρα ποu το χέρι τοϋ Χάρρυ aγγιξε το δικό μου! 'Επl δέκα πέντε χρόνια έ'ζησα με τον παππού μου, στlς πιο σκοτεινες γωνιες τοϋ άν&ρακωρυχείου. 'Απ' αύτον δεν εμα3α σχεδΟν τίποτα γιατl σπάνια τον εΌλεπα. 'Όταν έξαφανιζόταν άπο την παλιa 'Αμπερφόυλ, εΌρισκε καταφύγιο σε μέρη ποu μόνον έκείνος γνώριζε. Είχε δικές του άντιλήψεις καl πί-

' ... λ' ζ' λ , ... στευε πως ηταν κα ος μα ι μου, μο ονοτι ηταν τρομοκρατι-

κος τύπος. Με τάιζε με δ,τι πήγαινε κι' εΌρισκε εξω. 'Αμυδρa όJστόσο 3υμάμαι δτι στην άρχη καl στa πολi' μικρά μου χρόνια μοϋ είχε γιa τροφο μιa κατσίκα, ποu δταν rrJν εχασα άπελπίστηκα πολύ. Βλέποντάς με ό παππούς μου τόσο λυπημένη, την άντικατέστησε προσωρινa μ' ενα aλλο ζώο. Μ' εναν σκύλο - δπως μοϋ εlπε. Δυστυχώς έκείνο τu

λ, ... ζ ' Γ ' ζ Κ ' ' ' δ' ' -σκυ ι ηταν ωηρο. αυγι ε. ι ο παππους εν αγαπου-

σε τοuς -!tορύδους. Τοϋ προκαλοuσαν τον φόβο. Με είχε συνη-!tίσει στην άπόλυτη σιωπή, άλλa αύτη τη σιωJJη δεν


μπορούσε νa την έπιδάλλη στο ζωηρο ζώο. Το καημένο το σκυλl έξαφανίστηκε άμέσως. Ό παππαuς τότε εlχε γιa σύντροφο ενα άγριο πουλί, που στην άρχη με τρόμαζε. Ma παρ' ολο το φόδο που μου ένέπνεε, μου εΙχε μιa τέτοια άγάπη που στο τέλος μ' εκανε νa του την άνταποδώσω. 'Έφτασε στο σημείο ετσι νa με ύπακούη καλύτερα άπο τον κύριό του, κι' αύτο με άνησυχούσε γι' αύτόν. Ό παππαUς ηταν ζηλιάρης. Μαζ\. δε με την μεγάλη αύτη κουκουδάγια κρυδόμαστε κάftε φορa που μέναμε μόνες. Νοιώftαμε ποος ή άμοιδαία συντροφιά μας άποτελουσε μιa άσφάλεια γιa μας. Δυστυχώς δεν μπορώ νa πώ περισσότερα... Ξέρετε -πρόκειται γιa σας ... -"Ω, οχι κόρη μου, την μάλωσε φιλικa ό Τζέίμς Στάρ.

Μίλησέ μας, οπως καταλαδαίνης. Ή Νελ συνέχισε: ... Πάντοτε ό παππούς μου εδλεπε με ασχημο μάτι

την παρουσία σας έδώ κάτω στο άνftρακωρυχείο. CΩστόσο δεν ελειπε ό χώρος. 'Εκείνος βρισκόταν πάντοτε μακρυά, οπου εΙχε διαλέξει το καταφύγιό του. 'Οπωσδήποτε δεν του άρεσε νa σας νοιώftη μέσα στο άνfl'ρακωρυχείο. "Οταν δε τον ρωτούσα γιa τους άνftρώπους έκεί πάνω, το πρόσωπό του σκοτείνιαζε. Δεν άπαντουσε καΙ. γιa πολυν καιρο Εμενε άμίλητος. Ma ό ftυμός του ξέσπασε δταν άντελήφftηκε δτι, έπειδη δεν μένατε πιa ίκανοποιημένοι άπο την παλιά σας έγκατάσταση, λογαριάζατε νa παραδιάσετε την δική του περιοχή. CΩρκίστηκε τότε, ποος aν παραδιάζατε το νέο άνfl'ρακωρυχείο που ώς τότε ηταν γνωστο μόνον σ' έκείνον, ita σας έξόντωνε με κάftε τρόπο! Παρa την ήλικία του, ή μυϊκη δύναμί του εlναι άκόμη τόσο έξαιρετική, ώστε οί φοδέρες του μοϋφερναν άνατριχίλα. -Συνέχισε, Νέλ, έν{}άρρυνε ό Σιμον Φορντ τη νέα που

σταμάτησε μιa στιγμή, γιa νa βάλη σε καλύτερη τάξη τlς άναμνήσεις της.

- Μετa την πρώτη σας άπόπειρα, συνέχισε ή Ν έλ, κι' δταν ό παππούς μου σας εlδε νa εχετε παραδιάσει τη γα-

ΑΠΟΚΑΛfΦΈΙΣ ΤΗΣ ΝΕΛ 195

λαρία της Νέας 'Αμπερφόϋλ, εφραξε το aνοιγμα καl σας παγίδευσε ετσι έκεί μέσα. Έγω δεν σας γνώριζα παρa σaν σκιές, σaν φαντάσματα. Μόλις σας διέκρινα μέσα στο σκοτεινο άν{}ρακωρυχείο. Ma δεν μπορσίiσα να ύποφέρω στη σκέψη οτι {}α πέ{}αιναν άπΟ τfιν πείνα άν{}ρωποι χριστιανοί. Καl με κίνδυνο νa με πιάση ό παππούς μου σας εφερνα μερικf-ς μέρες λίγο νερο καl λίγο ψωμί. Θα έπι{}υμσϋσα να σας ώδηγούσα ως τ1)ν εξοδο καl νa σας έλευ{}ερώσω, μα μοίi ηταν πολυ δύσκολο να ξεφύγω άπΟ τfιν έπιτήρηση τού παππού μου. Θα πε{}αίνατε! Εύτυχώς κατέφitσσε ό Τζaκ Ρυαν με του; σνντρόφους του καl ό ΘεΟς {}έλησε νa τους συναντήσω έκείνη τfιν ήμέρα, καl να τοiις παρασύρω ως το μέρος ποiι βρισκόσαστε φυλακισμένοι κι' έξαντλημένοι. Στην έπιστροφή μου δμως ό παπποiις μ' επιασε καl ό {}υμός του έναντίον μου ηταν τρομερός. Πίστεψα πrος {}α με σκότωνε. 'Απο τότε 11 ζωή μου εγινε άνυπόφορη. Οί ίδέες τοίι παπποίι μου πf]ραν πολυ aσχημο δρόμο. Καl άνακηρύχ3ηκε βασιληας τού Σκότους καl τfις Φωτιας! 'Όταν δε άκουγε τα χτυπήματα άπο τlς σκαπάνες σας πάνω στη νέα φλέ6α τού κάρ6ουνου ποiι την {}εωροίiσε δική του, γινόταν {}ηρίο καl μ' εδερνε με λύσσα. 'Ήitελα νa δραπετεύσω, μa αύτο ηταν άδύνατο δσο με κρατούσε κοντά του. Τέλος - εfναι τώρα τρείς μf]νεςσε μια κρίση του {}υμού του, με κατέ6ασε στfιν a6υσσο δπου με βρήκατε, κι' έξαφανίστηκε, άφοίi άδικα φώναξε τfιν κουκου6άγια, που εμεινε πιστη κοντά μου, να πάη μαζί του. Πόσον καιρο βρισκόμουν έκεί; Αύτο το άγνοώ. Το μόνο που ξέρω, εΙναι δτι ενοιωitα πΟ:ις {}a πέ{}αινα, δταν εφτασες, Χάρρυ μου, καl μ' εσωσες! Καταλα6αίνεις ομως οτι ή έγγον1) τοίι γερο- Σιλφαξ δεν μπορεί να γίνη γυναίκα τσίi Χάρρυ Φόρντ, γιατl τότε κινδυνεύει ή ζωή σου. 1Η δική σου καl τών άλλων.

- Νέλ! φώναξε ό Χάρρυ. -'Όχι, δχι, έπέμεινε το κορίτσι. Ή &υσία μου εγινε.

Μόνον ένας τρόπος ύπάρχει γιa νa μην σας κάνω κακό:

196 ΜΑΤΡΕΣ ΙΝΔΙΕΣ

Ν α ξαναγυρίσω κοντα στον παππού μου! Φοδερίζει ολη τη Νέα 'Αμπερφόϋλ. ΕΙναι μια ψυχη άνίκανη να συγχωρήση. Καl κανεlς δεν μπορεί να ξέρη τί {}α ταu έμπνεύση ή μανιώδης έκδίκησή του! Το κα{}ηκον μου εlναι άπλο καl σαφές. Καl {}α εlμαι το πιο ά{tλιο πλάσμα aν διστάσω να το έκτελέσω. Σας άποχαιρετω, λοιπόν, καl σας εύχαριστώ! Μοίί γνωρίσατε την εύτυχία που ύπάρχει σ' αύτον

, , , ,3, , , , Κ'" τον κοσμο- και στον επανω και στον κατω. αι ο, τι

κι' aν συμδη να ξέρετε πmς ή καρδιά μου {}α μείνη όλόκληρη άνάμεσά μας!

Με τα τελευταία αύτα λόγια της Νέλ, ό Σιμον Φόρντ, ή Ρίτα καl ό Χάρρυ σηκώ{}ηκαν.

- Τί εlν' αύτα που λές, Νέλ! φώναζαν με άπελπισία. Θέλεις νa μας έγκαταλείψης;

~ο Τζέϊμς Σταρ τους παραμέρισε με μια έπιδλητικη χειρονομία καί, πλησιάζοντάς την, της επιασε τα δυο χέρια. -'Αρκετά, παιδί μου, της εlπε. ΕΙπες δ,τι ώφειλες να

πης. Ν ά δμως τί εχουμε να σοίί άπαντήσουμε: Δεν {}α σε άφ11σουμε νa φύγης, κι' aν χρειαστη {}α σε κρατήσουμε με τη βία. Μας {}εωρείς, λοιπόν, ίκανους γι' αύτη την άτιμία; Ν α δεχ{}οίίμε τη γενναιόδωρη προσφορά σου; Οί φοδέρες τοίί Σιλφαξ εlναι τρομερές! Το άναγνωρίζουμε. Μα στο κάτω - κάτω, ενας άν{}ρωπος εlναι ενας άν{}ρωπος καl {}α πάρουμε τlς προφυλάξεις μας. Ώστόσο μπορείς, γι' αύτο το συμφέρον τοίί Σιλφάξ, να μας πληροφορήσης για τlς συνή{}ειές του. Ν α μας πης που κρύδεται. Δεν {}έλουμε παρ α ενα πράγμα: να τον καταστήσουμε άνίκανο να δλάψη κι' ίσως να τον φέρουμε στα λογικά του.

- Ζητάτε να κάνετε το άδύνατο, άποκρί{}ηκε ή Ν έλ. ~ο , τ - ' _(l , π ' δ' παππους μου ειναι παντου και πουυενα. οτε εν

γνώρισα τlς κρυψώνες του. Καl ποτε δεν τον εlδα κοιμισμένον. 'Όταν ε6ρισκε κανένα καταφύγιο με άφηνε μόνη κι' έξαφανιζόταν. 'Όταν πηρα την άπόφασί μου, κύριF

ΑΠΟΚΑΛrΨΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΛ 197

Στάρ, γνώριζα τί μπορούσατε να μοϋ άπαντήσετε. Πιστέψατέ με! Δεν ύπάρχει παρα μόνον ένας τρόπος για να έξουδετερώσετε τον παππού μου. Ν α τύχη να τον ξαναορώ. Γιατl. για δλους εlναι άόρατος μα έκείνος τα βλέπει δλα. Σκεφ{}ήκατε ποτε πως &α εlχε μπορέσει ν' άνακαλύψη τlς πιο κρυφές σας σκέψεις; 'Απο το γράμμα που γράψατε στον κύριο Στάρ, οος το σχέδιο τοϋ γάμου μου με τον Χάρρυ, αν δεν εlχε την άνεξήγητη ίκανότητα να τα ξέρη δλα; ~ο παππούς μου, δσο μπορώ να κρίνω, εlναι μέσα στην ίδια του την τρέλλα, ένας άν&ρωπος δυνατος στο μυαλό. "'Αλλοτε ετυχε να μοϋ πη σπουδαία πράγματα. Μοϋ γνώρισε την ϋπαρξη τοϋ Θεοϋ. ΚαΙ. δεν με γέλασε παρα μόνον σ' ένα σημείο: δταν μ' εκανε να πιστέψω πως ολοι οί άν&ρωποι εlναι πανοϋργοι. 'Όταν &έλησε να μοϋ έμπνεύση το μίσος του για όλόκληρη την άν&ρωπότητα. "Όταν ό Χάρρυ μ' εφερε μέσα σ' αύτο το σπίτι, πιστέψατε πως f]μουνα ένα άνήξερο καΙ. άνήμπορο κοριτσάκι. Κι' ομως f]μουνα κάτι παραπάνω άπ' αύτό. "'Ήμουνα φοοισμένη! "'Α! Συγχωρηστε με! 'Αλλα για μερικες μέρες εΙ χα πιστέψει στη δύναμη των κακών καΙ. &έλησα να φύγω άπο κοντά σας. Αύτο που άρχισε να φέρνη στο νοϋ μου την άλή&εια είσαστε έσείς, κυρία Ρίτα. ·"Όχι άπο τα λόγια σας, άλλα άπο το ~έαμα της ζωης σας, άφοϋ σας εολεπα να σας άγαπα ό σύζυγός σας καΙ. ό γιός σας! "Τστερα σαν εlδα αύταuς ταUς έργάτες, καλόκαρδους κι' εύτυχισμένους, να σέοωνται και να τιμοϋν τον κύριο Σταρ καΙ. που στην άρχη ταuς πίστεψα για σκλάοους ... 'Όταν για πρώτη φορα εlδα δλον τον πλη~σμο της 'Αμπερφόϋλ νάρχεται στην έκκλησιά ... Ν α γονατίζη, να προσεύχεται στον Θεο καΙ. να τον εύχαριστη για τl.ς άπε-

, λ , , • ,~ ~ο ριοριστες κα ωσυνες του ... τοτε αναρωτηuι 1κα: « παπ-

πούς μου με παραπλάνησε!» Μα σήμερα, φωτισμένη άπ' δσα μοϋ μά&ατε, πιστεύω δτι κι' έκείνος πι&ανον να εlχε γελαστη. Γι' αύτο &α ξαναπάρω τους μυστικους δρόμους άπ' δπου τον συνώδευα άλλοτε. Κάπου &α με παραμονεύη. Θα τοϋ φωνάξω ... &α με άκούση. ΚαΙ. ποιος ξέρει, αν έπιστρέ-

198 ΜΑΙΡΕ.Σ ΙΝΔΙΕ:ΣΙ

φοντας κοντά του, δεν fl-α τον ξαναφέρω στην άλήfl-εια; "'Ολοι ε[χαν άφήσει την κοπελίτσα να μιλά οσο ilfl-ελε

και οπως i]fl-ελε. (ο καfl-ένας ενοιωfl-ε ποος fl-α τijς εκανε καλο ν' άνοιγε όλόκληρη την καρδιά της στοiις φίλους της, τη στιγμη πού, μέσα στfιν γενναιόδωρη αύτη αύταπάτη της, πίστευε ποος fl-α τοiις άφηνε για πάντα. Μα οταν σώπασε, έξαντλημένη και με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα, ό Χάρρυ στράφηκε στη Ρίτα και τijς εlπε:

- Τί fl-α σκεφ{)ης, μητέρα, για τΟν άνfl-ρωπο ποiι fl-α έγκατέλειπε αύτο το εύγενικο κορίτσι ποiι άκούσατε; -Θα σκεφτόμουν ποος αύτος ό άνfl-ρωπος εΙναι ένας

προδότης. Κι' aν /jταν γιός μου fl-α τον καταριόμουν. "'Α Ν 'λ ' ' "' • Χ ' "'Ο - κουσες, ε , τη μητερα μας; εκαμε ο αρρυ. -

' "' - λ ' _Q.' ' • λινι .. ~ Κ ' "' > ' που κι αν πας, οιπον, u·α σε ακο vυvιισω. ι αν επιμε-

νης να φύγης, fl-α φύγουμε μαζί. - Χάρρυ! Χάρρυ! φώναξε ή Ν έλ. Μα ή συγκίνησή της 1jταν πολiι δυνατή. Ει:δαν να

ώχριάζουν τα χείλη της κι' εύWς f.πεσε στiιν άγκαλιά της Ρίτας ποu παρακάλεσε τον Σιμόν, τον Χάρρυ καl τον μηχανικο να την άφήσουν μόνη μαζί της.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

Τό ποuλt της σωτ1)pία;ς

Χωρίστηκαν, άλλα συμφώνησαν οτι τώρα fl-α f.πρεπε να προσέχουν περ_ισσότερο. (Η φοοέρα τοϋ Σιλφαξ 1jταν φοδερη κι' f.πρεπε να fl-εωροίίν άμεση την πραγματοποίησή της. 'Αναρωτιόνταν μάλιστα μήπως διέfl-ετε κανένα μυστικο οπλο ποiι n-α μπορούσε να έξουδετερώση κάfl-ε άντίπαλό του άλλα καl όλόκληρο το άνfl-ρακωρυχείο τής Νέας 'Αμπερφόϋλ.

Ώπλισμένοι φρουροl τοποfl-ετή~καν, λοιπόν, στlς διάφορες έξόδους τοίί άνfl-ρακωρυχείου, που με τακτικη

ΤΟ ΠΟrΛΙ ΤΗΣ Σ&!τΗΡΙΑΣ 199

σειρα φύλαγαν μέρα και νύκτα. Κά8-ε ξένο παU παρουσιαζόταν στο άν8-ρακωρυχείο, τον ώδηγουσαν μπροστα στον Τζέ'ίμς Σταρ για να έξακριδώση την ταυτότητά του. Φυσικα δεν γνωστοποίησαν στην ύπόγεια παροικία της Καρδουνόπολης την φοδέρα του Σιλφαξ και τουτο για να μην χειροτερέψουν την κατάσταση. 'Έκαμαν δμως γνωστα δλα τα μέτρα άσφαλείας που 8-α επαιρναν. ~π Νέλ, χωρις να κα{}ησυχάση τελείως, ξαναδρηκε κάποια άνακούφιση. Μα ή άπόφαση του Χάρρυ να την άκολου8-ήση παντου δπου 8-α πήγαινε, εΙχε το περισσότερο συντείνει στο να της άποσπάση την ύπόσχεση δτι δεν 8-α δραπέτευε.

Κατα την διάρκεια της έδδομάδος που προηγή8-ηκε άπο τον γάμο της Νελ και του Χάρρυ, κανένα γεγονος δεν τάραξε την ήσυχία της Νέας 'Αμπερφόϋλ. 'Επίσης οί άν-8-ρακωρύχοι, χωρις να πάψουν να εΙναι κάτω άπο την όργανωμένη έπιτήρηση, εlχαν συνέλ8-ει άπο τον πανικο που παρ αλί γ ο να τους κάνη να διακόψουν την έκμετάλλευση του άν8-ρακωρυχείου, να έγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τη δουλειά τους, και να πάνε στα χωριά τους.

Ώστόσο ό Τζέϊμς Σταρ συνέχισε τις ερευνές του για να ξετρυπώση τον Σιλφάξ. 'Επειδη ό έκδικητικος γέρος εlχε δηλώσει δτι ή Νελ ποτε δεν 8-α παντρευτη, Επρεπε να παραδεχ8-ουν δτι δεν {}α ύποχωροίJσε μπρος σε τίποτα για να έμποδίση αuτον τον γάμο.

Ή έξερεύνηση της Νέας 'Αμπερφόϋλ aρχισε ξανα μ' έπίμονη σχολαστικότητα. 'Ερεύνησαν τις γαλαρίες ώς τους άνώτερους όρόφους που εφταναν ώς τα έρείπια του πύργου Ντούντοναλντ. ~Τπέ8-εσαν, και με το δίκιο τους, δτι ό Σιλφαξ έπικοινωνουσε με το έξωτερικο άπο τον παλιο πύργο. Κι' δτι άπο έκεί προμη8-ευόταν τ' άπαραίτητα πράγματα για την a8-λια ϋπάρξή του, είτε άγοράζοντάς τα είτε κλέδοντάς τα. 'Όσο για τlς Κυρίες της Φωτιας, ό Τζέϊμς Σταρ εκαμε τη σκέψη δτι κάποια διαρροη άερίου, που παραγόταν σ' αuτο το μέρος του άν8-ρακωρυχείου, κατώρitωνε να το άνάδη ό Σιλφαξ και να δημιουργη ετσι αuτο


το φαινόμενο. Δεν ύπϊϊρξε άντίQρηση πάνω σ' αύτό, άλλa οί ερευνες δεν το άπέδειξαν καl συνεχίζονταν aκαρπα.

Ό Τζέίμς Στaρ παρ' δλους τους έπίμονους άγώνες -τ:ου ένάντια σ' αύ-τ:ο το άπιαmο ον, εΙχε γίνει χωρlς νa το δείχνη, ό πιο δυστυχισμένος aνfl-ρωπος. 'Όσο πλησίαζε ή μέρα -τ:ου γάμου, οί φόδοι -τ:ου μεγάλωναν. 'Ώφειλε δμως νa συμπαρασταf}ή στον γερο - έργοδηγο που κι' έκείνος άνησυχουσε τρομερά.

'Επl -τ:έλους ή μεγάλη μέρα εφτασε χωρlς ό Σιλφaξ νιΧ δώση σημεία ζωης.

'Απο το πρωί δλος ό πλη8υσμος της Νέας 'Αμπερφόϋλ βρισκόταν στο πόδι. 'Επιστάτες καl έργάτες ηρ{}αν νa ύποδάλουν τa σέδη τους καl τlς εύχές -τ:ους στον γερο - έργοδηγο γιa το γιό του. 'Εκπλήρωναν άλλωστε κι' ενα χρέος εύγνωμοσύνης στους δυο τολμηρους καl προδλεπτικους aντρες που εΙχαν ξαναδώσει στο άνD-ρακωρυχείο την παλιά του αίγλη.

''Ήταν εντεκα ή οορα, δταν μέσα στην έκκλησία, που βρισκόταν στην οχθη της λίμνης Μάλκολμ, πλησίαζε ν' άρχίση ή τελετη του γάμου.

Την οορα έκεί νη εΙδαν νa βγαίνουν άπο το σπίτι τον Χάρρυ άγκαζε με τη μη-τ:έρα του καl τον Σιμον Φορντ που εδινε το μπράτσο του στην Νέλ.

'Ακολου{}ουσαν ό μηχανικος Τζέϊμς Στάρ, άπα{}ης στην έμφάνιση, μa που κατ& βά{}ος τa περίμενε δλα, καl ό Τζ&κ Ρυάν, ύπέροχος στην σκωτσέζικη φορεσιά -τ:ου.

Κατόπιν ερχονταν οί aλλοι μηχανικοl του άνfl-ρακωρυχείου, οί προύχοντες της Καρδουνόπολης, οί φίλοι, οί συνάδελφοι του γερο- έργοδηγου, δλα, τέλος, τa μέλη αύτης της μεγάλης οικογενείας τών άνfl-ρακωρύχων που σχημάτιζαν τον ειδικο πλη{}υσμο της Νέας 'Αμπερφόϋλ.

'Έξω ηταν μιa άπο τlς ζεστες ήμέρες -τ:ου Αύγούστου, που εlναι ιδιαίτερα κουραστικες στlς χώρες του βορρα. (Η aτμόσφαιρα, σε άναταραχη καl {}υελλώδης, εισέδυε οος το βά{}ος του άνfl-ρακωρυχείου δπου ή {}ερμοκρασία ηταν ψη-

ΤΟ ΠΟr ΔΙ ΤΗ.Σ .Σι.:.!ΤΗΡΙΑ.Σ 201

λη κατα εναν τρόπο άνώμαλο. Μέσα στα πηγάδια έξαερισμού ή άτμόσφαιρα ηταν ήλεκτρισμένη. 'Επίσης και στο μεγάλο τοϋννελ Μάλκολμ.

Θα μπορούσε κανεlς να διαπιστώση - φαινόμενο πολυ σπάνιο- δτι το βαρόμετρο στfιν Καρδουνόπολη εΙχε πέσει άρκετά. 'Αναρωτιόταν, άλή&εια, κανεις μήπως ξεσπούσε καμμια καταιγίδα κάτω άπο τον &όλο τού σχιστόλι&ου ΠΟ'U σχημάτιζε τον ούρανο στfιν άπέραντη κρύπτη.

~Η άλή&εια ώστόσο ηταν δτι κανεις έκεί κάτω δεν πονοκεφάλιαζε με τlς άπειλες της άτμόσφαιρας.

Περιττο να πούμε πως ό κα&ένας ηταν ντυμένος με τα πιο ώραία ρούχα.

Ή Ρίτα φορούσε ενα φόρεμα που &ύμιζε τfιν παλια ώραία έποχή. ΕΙ χε κάνει τα μαλλιά' της κοτσίδες σαν τις παλιες νοικοκυρες και στους ώμους της κυμάτιζε μια κεντητη μαντήλα που οί Σκωτσέζες φοροϋν με χάρη και κομψότητα.

~Η Νελ εlχε ύποσχε&η στον έαυτό της να μfιν σκέπτεται το δυσάρεστο παρελ&όν της κα&ως και τους φόδους τού παρόντος. 'Απαγόρεψε στfιν καρδιά της να τfις προδώσουν τlς μυστικές της άγωνίες. "'Ετσι το -&αρραλέο κορίτσι εδειχνε σε δλους ενα ηρεμο και συγκρατημένο πρόσωπο.

τΗ ταν άπλα καλοδαλμένη και ή άπλότητα τού νυφικού της, που το εΙχε προτιμήσει άπο πολλα άλλα, πρόσ&ετε άκόμα χάρη στfιν έμφάνισή της.

~ο Σιμον Φορντ εlχε μια φορεσια που δεν &' άποδοκίμαζε οϋτε ό ίκανος δικαστfις Ν ικολ Τζάρδι, f]ρωας τού Ούώλτερ Σκώτ.

'Όλος ό κόσμος κατευ&υνόταν στfιν έκκλησία που ηταν άπέριττα διακοσμημένη.

Στον ούρανο τfις Καρδουνόπολης, οί ήλεκτρικες λάμπες, δυναμωμένες σε φώς, ελαμπαν σαν πολλοι flλιοι. Μια φωτεινfι άτμόσφαιρα γέμιζε δλη τη Νέα' Αμπερφόϋλ.

Μέσα στfιν έκκλησία οί ήλεκτρικες λάμπες ερριχναν

202 1\ΙΑΙΡΕ:Σ ΙΝΔΙΕ:Σ

έπίσης το ζωηρο φώς τους, καt τa πολύχρωμα τζάμια της άντικατόπτριζαν το φώς τους σε διάφορους χρωματισμούς.

Θa χοροστατούσε στη γαμήλια τελετη ό σε6ασμιώτατος Ού'ίλλιαμ Χόμπσον. Περίμενε μάλιστα τσuς μελλονύμφους στην πύλη τfις έκκλησίας.

Ή άκολου&ία πλησίαζε άφού εκαμε με μεγαλοπρέπεια εναν γύρο στην οχ&η τfις λίμνης Μάλκολμ.

'Εκείνη τη στιγμη άκούστηκε το πνευστο οργανο τfις έκκλησίας καt τa δυο ζευγάρια που άκολου&ούσαν τον ίερέα Χόμπσον προχώρησαν μέσα καt στά&ηκαν κοντa στο ίερό.

Ή ούράνια εύλογία έπεκαλέσ&ηκε πρώτα γιa ολο το έκκλησίασμα. Κατόπιν ό Χάρρυ καt ή Νελ εμειναν μόνοι μπρος στον παπα που κρατούσε το Εύαγγέλιο στο χέρι.

- Χάρρυ, ρώτησε ό σε6ασμιώτατος Χόμσον. Θέλεις γιa σύζυγο τη Νέλ, κι' όρκίζεσαι νa την άγαπας πάντοτε;

- τ' όρκίζομαι, άποκρί&ηκε ό νέος με δυνατη φωνή. - Κι' έσύ, Ν έλ, συνέχισε ό ίερεύς. Θέλεις γιa σύζυγο

, Χ, Φ' , τον αρρυ ορντ και ...

Ή νέα δεν εlχε τον καιρο ν' άπαντήση γιατt μιa άπέραντη βοη άντήχησε άπ' εξω.

'Ένας άπο τους πελώριους ίσοπεδωμένους βράχους που σχημάτιζε μιa ταράτσα και πλαισίωνε την οχ{}η της λίμνης Μάλκολμ, τριάντα μέτρα άπο την έκκλησία, άνοιξε άπότομα, χωρtς καμμιa εκρηξη, λες καt ή πτώση του εΙχε προετοιμαστfι άπο πρίν. Και μέσα σε μιa βα&ειa έκσκαφη

'που φάνηκε καt που κανεlς δεν γνώριζε οτι έκεί, χύ&ηκαν τa νερa -rfις λίμνης.

Κατόπιν ξαφνικά, άνάμεσα στa πεσμένα κομμάτια τους βράχους, φανερώ&ηκε ενα βαρκάκι, που ενα δυνατο σπρώξιμο το πέταξε στην έπιφάνεια τfις λίμνης.

Μέσα δε σ' αύτο το βαρκάκι παρουσιάστηκε ό Σιλφάξ! ΤΗταν ντυμένος μ' ενα σκούρο ράσο, εΙχε τa μαλλιa άνασηκωμένα και μιa άσπρη μακρυa γενειάδα επεφτε στο στfι&ος του.

ΤΟ ΙIOr ΛI ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ 203

'Έστεκε ορ6ιος, μεγαλοπρεπής, φοδερός. Στο χέρι κρατούσε μιa λάμπα άσφαλείας μέσα στην όποία aναδε μιa φλόγα που προστατευόταν άπο το άμίαντο. Συγχρόνως με μιa δυνατη φωνή, ό γέροντας φώναξε:

τ , '' ' Τ' '' ' 'Αλλ ' ' "λ ' 'Αλλ ' - ο αεριο. ο αεριο. οιμονο σε ο ους. οι-

μονο!

'Εκείνη τη στιγμη άπλώ6ηκε στην άτμόσφαιρα ή έλαφριa μυρουδιa πσU χαρακτηρίζει το πρωτο - άν6ρακούχο ύδρογόνο!

Κι' aν πράγματι συνέδαινε αύτό, τότε ή πτώση τού βράχου εlχε άφήσει πέρασμα σε μιa πελώρια ποσότητα έκρηκτικού άερίου που fίταν άπο6ηκευμένο μέσα σε «θύλακες>> - «τσέπες» οπως τlς λένε αύτες τlς κοιλότητες οί άν6ρακωρύχοι - καl που οί σχιστόλιθοι εφραζαν το στόμιό τους. Ή διαρροη τού άερίου άνάδευε προς τους Μλους με μιa πίεση πέντε ως εξι άτμόσφαιρες.

tO σατανικος γέρος γνό)ριζε την ϋπαρξη αύτών τών <<6υλάκων» καl τlς εlχε άπότομα άνοίξει σε τρόπο που νa κάνη έκρηκτικη την άτμόσφαιρα τfις κρύπτης.

Με μιaς τότε ό Τζέιμς Στaρ καl μερικοl άλλοι, άφήνοντας την έκκλησία εlχαν όρμήσει προς την οχ6η. -'Έξω άπο το άν6ρακωρυχείο! φώναξε ό μηχανικός.

'Έξω άπο το άν6ρακωρυχείο! ΕΙχε άντιληφ{}fι η1ν άμεσότητα τού κινδύνου γι' αύτο

Ερριξε αύτη την κραυγη τοϋ συναγερμού άπο την πόρτα της έκκλ ησίας. -Το άέριο! Το άέριο! φώναζε όλοένα ό τρομερος γέ

ροντας που εσπρωχνε το βαρκάκι πιο βα6ειa στα νερa τfις λίμνης.

Ό Χάρρυ, τραδώντας την μνηστή του, τον πατ~ρα του καl την μητέρα του, βγfικε έγκαίρως άπο την έκκλησία. -'Όλοι εξω άπο το άν6ρακωρυχείο! φώναζε συνέχεια

ό τζέίμς Στάρ. 'Όλοι εξω! ΤΗταν δμως πολυ άργa γιa νa φύγουν! Ό γερο-Σιλ

φaξ βρισκόταν έδώ, ετοιμος νa πραγματοποιήση την τε-


λευταία του άπειλή: να έμποδίση το γάμο της Νελ καl του Χάρρυ, fi'ά6οντας δλο τον πληfi'υσμο της Καρ6ουνόπολης κάτω άπο τα έρείπια του άνfi'ρακωρυχείου.

Πάνω άπο το κεφάλι του, πετούσε ή μεγάλη κουκου-6άγια του με τ' άσπρα φτερά της με τις μαύρες βούλες.

Μα τότε κάποιος ρίχτηκε μέσα στο νερο της λίμνης και κολυμπώντας δυνατa καl γρήγορα πλησίασε τη βάρκα.

ΤΗταν ό Τζακ Ρυάν. Προσπαfi'οίJσε να φτάση τον τρελλο πρlν προλά6η καl έκτελέση το καταστροφικό του fργο.

~ο Σιλφάξ τον άντελήφ{}-η που έρχόταν. 'Έσπασε άμέσως τη λάμπα που κρατούσε, έλευitερό)νοντας ετσι την φλόγα της και την κούνησε γύρω στην άτμόσφαιρα.

Σιωπη fi'ανάτου, έπεκράτησε σε δλους τους συγκεντρωμένους. Ό Τζέιμς Στάρ, με χαμένη κάitε έλπίδα δτι fi'α προλαμ6ανόταν το κακό, περίμενε την άναπόφευκτη καταστροφη της Νέας 'Αμπερφόϋλ μ1 την μοιραία εκρηξη.

Ό Σιλφάξ, με τσακισμένα τα χαρακτηριστικα του προσώπου του, λογάριαζε δτι το άέριο, πολυ έλαφρο καitοος fίταν γιa να σταfi'η χαμηλά, fi'α εlχε φτάσει τώρα ψηλα στον Μλο.

Τότε ή κουκου6άγια, σ' ένα νεύμα του Σιλφάξ, aρπαξε με το πόδι της την άναμμέVη λάμπα, δπως εκαμε άλλοτε στις γαλαρίες της τάφρου Ντοσάρτ καl άρχισε ν' άνέρχεται στον ψηλΟ {}-όλο, που ό τρελλόγερος της fδειχνε με το χέρι.

'Ακόμα μερικα δευτερόλεπτα καl ή Νέα 'Αμπερφόϋλ &α καταστρεφόταν!

'Εκείνη τη στιγμη ή Νελ ξέφυγε άπο το μπράτσο του Χάρρυ και flρεμη, άλλα άποφασιστικά, fτρεξε στην οχ&η της λίμνης προχωρώντας μέσα στα ρηχά.

- Κούκου -κούκου, Κουκου6άγια μου! φώναξε καitαρα στο πουλί. 'Εδώ εlμαι! Πέταξε κοντά μου!

'Έκπληκτο το πιστο πουλί, δίστασε για μια στιγμ1Ί. Ma ξάq;νου, άναγνωρίζοντας τη φωνη της Νέλ, άφησε τη

ΤΟ ΠΟf ΛΙ ΤΗΣ Σ~ΠΗΡΙΑΣ 205

λάμπα νa πέση μέσα στa νερa της λίμνης. Καl διαγράφοντας ενα μεγάλο κύκλο, ηρ&ε καl κά&ησε πλάι στα πόδια της.

Ta ψηλa έκρηκτικa στρώματα δπου το άέριο εΙχε άναμιχ&η με την άτμόσφαιρα, δεν εΙχαν πειραχ&η. Κι' ετσι κά&ε άμεσος κίνδυνος εlχε περάσει. 'Όμως τότε μιa τρομερη κραυγη άντήχησε κάτω άπο τον &όλο. ΤΗ ταν ή τελευταία που άφησε ό γερο - Σιλφάξ.

τη στιγμη δε που ό Τζακ Ρυaν πιανόταν άπο τtjν κουπαστη της βάρκας, ό γέρος, βλέποντας πως ή έκδίκησή του δεν πραγματοποιόταν ρίχτηκε μέσα στa νερa της λίμνης.

- Σώστε τον! Σώστε τον! φώναξε ή Νελ με μιa διαπεραστικη φωνή.

Ό Χάρρυ την άκουσε καl ρίχτηκε μΙ: τη σειρά του στο νερό. Πλησίασε τον Τζaκ Ρυaν που βούτηξε πολλl:ς φορές ...

Ma οί προσπά&-ειές του, ηταν περιττές. Ta νερa της λίμνης Μάλκολμ δεν του εδωσαν τη λεία της.

'Έξι μηνες ϋστερα άπο αύτa τa γεγονότα, ό γάμος τού Χάρρυ Φορντ καl της Νελ που εlχε διακοπη τόσο δραματικa καl παράξενα, τελέστηκε με λαμπρότητα καl κυρίως άκίνδυνα. Κι' άψου ό σεδασμιώτατος Χόμπσον εύλόγησε την ενωσή τους, οί νεαροl σύζυγοι έπέστρεψαν στο σπίτι.

Ό Τζέϊμς Στaρ καl ό Σιμον Φόρντ, άπαλλαγμένοι πιa άπο κά&-ε άvησυχία, πηραν την πρωτοκα&-εδρία στη γιορτη που έπακολού&-ησε καl κράτησε ώς την άλλη μέρα.

~ο Τζaκ Ρυaν ντυμένος με τη γραφικη σκωτσέζικη φορεσιά του, άρχισε τa τραγούδια του με τi)ν πίπιζά του. Τραγούδησε, χόρεψε καl ολοι τον χειροκρότησαν.

Καl την άλλη μέρα ξανάρχισε ή δουλειa στο άν&-ρακωρυχείο ύπο τη διεύ&υνση τού μηχανικού Τζέ"ίμς Σrάρ.

Δεν ita εlναι ύπερδολi) νa πούμε δτι ό Χάρρυ καl ή Νελ ζούσαν μέρες εύτυχίας. Λύτες οί δύο καρδιες που


τόσο ταλαιπωρή{}ηκαν, βρηκαν στην Ενωσή τους την εύ-, ' ' "'ξ ζ τυχια που τους α ι_ε.

·Όσο γιa τΟν Σιμον Φόρντ, ό τιμημένος έργοδηγος της Νέας 'Αμπερφόϋλ λογάριαζε νa ζήση άρκετa γιa νa , ,, - ' , , -, γιορταση κι εκεινος τα πενηντα χρονια του γαμου του

με την καλη Ρίτα. Ό Τζακ Ρυaν το\ις εύχή~ηκε νa νοιώσουν αύτη τη

χαρά. Κι' άκόμα νa ζήσουν περισσότερο για νa γιορτάσουν κι' άλλη μιa φορα τσUς χρυσο\ις γάμους τους. Πάντως ή κουκου6άγια, πο\ι ζούσε άκόμα και 6-α ζούσε ίσως περισσότερο άπ' δλους, δεν ξεκολλούσε άπο τη σκοτεινi] φωλιά της ... 'Έτσι μετa το 6-άνατο τού Σιλφάξ, μολονότι ή Νελ προσπά{}ησε νa την κρατήση κοντά της, κι' άφοίί πέρασαν μερικες μέρες, πέταξε μακρυά. Έκτος δτι ή κοινωνία τών άνfi'ρώπων δεν της άρεσε δσο ή συντροφια τού μακαρίτη κυρίου τη;, φσινότσν πο)ς εΤχε διατηρήσει κάποια ίδιαίτερη κακία για τον Χάρρυ. Το ζηλιάρικο πουλl πρά-

, 'r '' 'Υ 1 '- ' γματι πιστευε πως η αιτια που ειχε χασει τη συντροφια

της Νελ ~ταν αύτός. "Αλλωστε με τον Χάρρυ δεν εlχε μονομαχήσει μέσα στο πηγάδι για τη Νέλ;

'Απο τότε ή Νελ δεν ε6λεπε τiιν κουκου6άγια παρa πολ\ι σπάνια καitοος πετούσε πάνω άπο τη λίμνη Μάλκολμ.

Na η{}ελε νa ξαναδη την παλιά του φίλη; 'Ή&λε νa βιrltίση τlς ματιές τη; μέσα στον ύγρο τάφο τσϋ Σιλφάξ:

Κι' οί δυο έκδοχες εγιναν δεκτες γιατl ή κουκου6άγια εγινε fi'ρυλος κι' ένέπνευσε στον Ί'ζιΧκ Ρυaν διάφορες ίστορίες.

Χάρη δε σ' αύτον τΟν εϋfi'υμο τύπο, τραγουδούν άκόμα τa βράδυα στη Σκωτία το τραγούδι της κουκου6άγιας τού γερο - Σιλφάξ: τού τρωγλοδύτη τών άνfi'ρακωρυχείων της 'Αμπερφόϋλ.

Μαύρες ινδίες - Ιούλιος Βερν

Documents

Transcript of Μαύρες ινδίες - Ιούλιος Βερν