[11]

Θεματογραφία

Στον Θανάση Χονδρό

Πλάι σου φθείρονται τα επίθεταΑνήμπορα τα ρήματα παγώνουνΣκεπάζονται με πρόχειρα επιρρήματαΌμως τα χρονικά αραχνοΰφανταΕνώ τα τοπικά βαριά καταπλακώνουνΟυσιαστικά απορριπτέα και τα δυοΔίχως επιφωνήματα ασύνδετα αποτραβιούνταιΟι δεικτικές να προσπαθούν πριν μαρμαρώσουνΣ’ επαναληπτικές να αποκαλυφθούν μπροστά σουΤην ώρα που επιθετικές οι μετοχές προβάλλουνΤινάζοντας την αυστηρή τους όψηΠριν το αόριστο παγιωθεί σ’ οριστικόΚαθώς ο αναλφάβητος επιχειρεί να σ’ αναγνώσει

[12]

Συνέντευξις

Στους Paavo Pirttimaa Leena Mari Peltomaa

Ηρεμείς στην άλλη άκρη του ονείρουΣυνδιαλεγόμαστε με μνήμες μελανόμορφεςΠώς κουβαλούσαμε μαζί το άκαμπτοΚορμί του Σαρπηδόνα του καλού στο λειμώναΜε τους άχρωμους ασφοδέλους Που κρυπτικά σκεπάζαν τα ονόματά μαςΠού ανήκει o καθένας μας λησμόνησαΣε ποιον από τους δυο κουβαλητές υπάγεταιΗ προστατευτική νεφέλη που μας προφυλάσσειΑπό την υλική του ειδώλου προβολήΌπως και να ’χει ανατέλλεις καθ’ εκάστηνΝόθο τέκνο της απόπειρας λήθηςΛάμπεις σαν ολοκαύτωμα ανέφικτα κρυφόματαιωμένης άθελης οριστικής εξόδου

[13]

Requiem

Στις σκιές

Δεν είχες στάση υποδοχής στην πρώτη μαςΣυνάντηση μας αιφνιδίασε η συγκυρία δενΘυμάμαι αν καλησπέρισα ήταν και πολύςΟ κόσμος και δεν μ’ άκουσα αποσπάστηκαΑπ’ τους συνεπισκέπτες ξαφνιάστηκα απόΤη λευκότητά σου και τη βουβή μελανότηταΤων σπαραγμένων ομοσπλάχνων παραμέρισαΠολλούς στο κάλεσμα των άγρυπνων κυράδωνΣτάθηκα ανάμεσά τους κουμπώσαμε τα χέριαΑγωγός κακός τροχοπέδη οιονεί της κινούμενης Θλίψης σε κοιτούσα οριστικά αργοπορημένοςΚαι μαζί σου οι έγκαιροι ώμωζαν κατά τουςΚανόνες έκλαψα το κενό σου κρυφοδιαβάζονταςΤα παιδικά σας χρόνια με τα κολλυβογράμματαΤης πρώτης επίσκεψης πάλιωσα σε λίγες ώρεςΈγινα οικείος σαν πόνος μόνιμος ισόβιοςΈμαθα το πρόσωπό σου τ’ όνομά σου τηνΚατοικία σου την ψυχή μου τη δύσβατηΝα θέλω οπισθοβατούσα πλήκτρο που σβήνειΤα λάθη και γράφει καινούρια και ξανά απόΤην αρχή τ’ οριστικό ν’ αντιπαλεύει μοναχάΑυτό που παγώνει το χρόνο, την ακατάλληληΣτιγμή που δεν της έχει έρθει ακόμη η ώρα