Η ασφαλής ομήγυρη

Σκόρπια Ποιήματα

Ντέμης Κωνσταντινίδης

Τίτλος: “Η ασφαλής ομήγυρη”Συγγραφέας: Ντέμης ΚωνσταντινίδηςΦωτογραφία εξωφύλλου: Λίτσα ΜπούσμπουραΑυτοέκδοση-e bookΤόπος & Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2015Μέγεθος αρχείου: 224 KBΣελίδες: 56Μορφή αρχείου: pdfΓραμματοσειρά: verdanaAπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη άδεια του δημιουργού.

Κι άλλοι θα 'ρθουν και θα περάσουνμα τα θηρία δε θα χορτάσουν...

Α'

Ανταλλακτήριο

Γραφιάδες τούνελΛήθης διαβαίνουν

Ισχνές μόνο αράδεςΠίσω μένουν.

Μα κανείς, Θε μου!Κανείς δεν πληρώνει

Το αντίτιμο.

Εκ νέου τα λόγια μια υπαγόρευσηΟριστικά υπό κατάληψη το σώμαΙεροεξεταστές χωρίς συγχώρεση

Στίχοι που δεν ζευγάρωσαν ακόμα.

Πώς είναι δυνατόν κάτι να κράτησεςΑπό τους γερανούς στο ακρολίμανο

Όπως σκυφτοί τ' απομεσήμεροΕξαϋλώνονταν στο φως;

Στην έρημο του ανύπαρχτουΧάσκουν μακριές οι νύχτεςΤα καραβάνια δεν περνούνΝεκρός σκορπιός ο χρόνος.

Τρυφερό πρωίΠάχνη στα φύλλαΑδέσποτο πουλί

Φωλιάζει στα ξύλα.

Είναι μωρόΠεριμένει τη μάναΑπ' τον ουρανό

Να φέρει το μάννα.

Σπαρμένοι αγροίΦρέσκο το σπυρί στο χώμα·

Θα 'ρθει κι η βροχήΜα το σύννεφο

Δε φάνηκε ακόμα.

Αστέρια-νυστέριαΛοξά χαρακώνουν

Το χάος.

Μισόκλειστο μάτιΈρημη αμμουδιά-

Έρημος.

Κι όλο χτυπά ο ΠταΣτ' αμόνι

Φλόγες-πτηνόμορφα γλυπτάΤη σκόνη...

Ισόποσος αφαιρετέος;Έχετε όρεξη γι' αστεία!...

Unfollow προς τον εαυτό σου;

Στα όρη που κροτάλιζανΤα οπλοπολυβόλα

Τώρα αφειδώς μοιράζεταιΓαμήλια φόλα...

Του κήπου μου όλα τα λουλούδιαΑτακτοποίητα...

Του κήπου μου η παρθένα γηΜεγαλουργεί!

Θρέφοντας δίχως εξαιρέσεις.

Από τα χείλη σουΠου ‘ναι σαν ψέμαΤου ΠρωταπρίληΦιλιά αδέσποτα

Μ’ ήσυχο βλέμμαΓυρνούν το δείλι.

Άλλη μια νύχτα, δες την, πέταξε!Και δώστου φεύγει…

Για την ψευτιά μισοχαμογελάΤο χάραμα.

Στις καφετέριες…Γκαρσόνες-ιέρειες

Κι αναμμένες οθόνεςΔήθεν ξορκίζουν μοναξιές.

Ίδια τοπία απελπισίαςΣε κάθε συναναστροφή:

Κινήσεις, εκφράσεις, θεατρινισμοίΠληθυντικοί ευγενείας…

Κοπριές μικρών αγγελιώνΣτοίβες δικαιολογητικώνΠροσάναμμα για κάψιμοΧλωρών τε και ξερών...

Είπες θα γράφειςΞέροντας

Άδικα φορτώνειςΑράδα πάνω στην αράδα.

Νύχτα γκρεμόςΦτηνό τραγούδι

Όλο παρεξηγήσειςΜισοξέχασα...

Αφημένη σε πικάπΜια πλάκα ίσωςΈνας γλυκός

Ερχομός.

Β'

Την είδα την Aννούλα, την είδα ψες αργά

μαρμάρινη πορτούλαβαστούσε αγκαλιά...

Εφούσκωνε τ’ αγέρικαπνό απ' την ψησταριάκι ακόμη η Περιστέρη'ξηγάει του Σαμαρά...

Εστέκονταν οι σκύλοιστον τύμβο του Καστάκι εγώ μ' ένα φυτίλι

κάτω από μια μουριά...

Και το χαιρετισμό της εστάθηκα να ιδώ,

ώσπου ένας αγρότηςμου το 'κρυψε κι αυτό...

Σ’ ολίγο, σ’ ολιγάκιδεν ήξερα, να βγω

ή πίσω απ' το λοφάκινα κάνω τον χαζό;

Και αφού μέχρι το δείλιδεν έμεινε ψητό...

εδάκρυσαν οι σκύλοιεδάκρυσα κι εγώ...

Δεν κλαίγω τον Αντώνηδεν κλαίγω τον Καστά

μόν’ κλαίω για τη Μενδώνηπου 'φαγε τα ψητά...

Έχεις μεγάλο θράσος, ρε κουνούπιΤολμάς, λοιπόν, να με τσιμπάς και μέρα;

Εμένα, με το άγριο σουλούπιΠου 'χω αντέξει χρόνια στη γαλέρα...

Πάρε ευθύς το μάθημά σου...Θα σε πατήσω τώρα με μανία!Θα κλάψει, βέβαια, η μαμά σου

Μα θα της στείλω τη χαλκομανία.

Πόσο κάνουν μια καριέραΚαι δυο εύηχα πτυχία;Πόσο κάνει η επιτυχία;

Πόσο κάνουν οι αναγνώστεςΤου καινούργιου σου βιβλίου;

Πόσο η ευγνωμοσύνηΤου φιλόπτωχου ταμείου;

Πόσο κάνει η βενζίνηΤης Ferrari που οδηγείς;

Πόσο η αγορασμένη πόρνηΚαι εκπάγλου καλλονής;

Kαταδεκτικό

Κοντόθωρε μικροαστέ, κομήτηΠου μ' έμαθες συλλαβιστά

Και με την τρίτη!

Εγώ, σε διάλειμμα καφέΘα σου απονείμω πατρικά

Τίτλο πλανήτη...

Την έβδομη απ' τις επτάΕίχα ν' ασχοληθώ, μπορεί

Και με σημαντικότερα

Μα έχω μπροστάΤ' άπειρο αργότερα...

Οι σύγχρονοι ΟΑΕΔΤοποθετούνται εξαρχής σ' εμπορικά

Με εξόδους σε φαρδιά καφέΚαι τόπους για παιδιά...

Όλα, βεβαίως, επί πληρωμή...Μα αν δεν συνέβαιναν αυτά

Πώς θα μιλούσες τώρα, ποιητήΓια την πυθώνια που μπλέχτηκες ουρά;

Αύριο ΧριστούγενναΚι έξω η μοναξιά

Ζητιάνα λέει κάλαντα.

Λίγο πριν γυρίσειΣτο παγκάκιΈνα κοράκι

Προσγειώθηκε απαλάΣε χείλος κάδου.

Αύριο ΧριστούγενναΚι έξω η μοναξιά

Ζητιάνα δε σαλεύει.

Τέτοιες μέρες ναυάγιαΑποδιοπομπαία οι καλικάντζαροι

Παραμονεύουν μες στα τρίστραταΝα σκαρφαλώσουν σε λαιμούς

Περαστικών… που βιαστικοί βαδίζουν.Αυτοί ποτέ δεν υποπτεύθηκαν

Μια μέρα απ’ τη ζωή του καλικάντζαρου.

Δε φτούρησε σ' εμάς το δίκιοΣτο σώμα η ψυχή μ' ενοίκιοΔε φτούρησαν τα τόσα πάθηΌλα τα νιώσαμε έν' αγκάθι.

Μια μέρα, χάραμα κι αντάμαΧωρίς αντίο, χωρίς γράμμα

Αφήσαμε συγκινημένοιΤην κοιμισμένη ειμαρμένη.

Αιθέρια, ανύποπτη, ωραίαΤόσο ολοκληρωτικά μοιραία

Γαλήνια καθώς κοιμότανΠοιος να το πει τι ονειρευόταν...

Κατήφορος

Περιπλανώμενος και σήμεραΔυο γάτες ψάχνουν στα σκουπίδια

Διασχίζω όλη την πόλη κάθεταΤα βήματά μου πάντα ίδια.

Περνώ αυστηρά μες απ' την Έκθεση(Οικείο κι ασφαλές τοπίο...)

Μετρώ περίπτερα φαντάσματα–Κάποτ' εδώ νεκροταφείο.

Κι όλα με βγάζουν προς τη θάλασσαΞυστά στο πάρκο του Ξαρχάκου

Ρίχνω ένα ευρώ στο συντριβάνι τουΝα 'ναι όπως πριν... αλλά του κάκου!

Σ' όλες τις μπάντεςΕθνικισμοί

Ο άνεργος, όμωςΠοτέ πατρίδα!

Σ' όλες τις μπάντεςΛεονταρισμοί

Ο πένης, όμωςΠοτέ μια φλοίδα!

Σ' όλες τις μπάντεςΔιδακτισμοί

Ο αυτόχειρ, όμωςΠοτέ πια ελπίδα...

Σ' όλες τις μπάντεςΣαπροαστοί

Ο άστεγος, όμωςΣ' εφημερίδα

Μόνο ένα σώμα...Δίχως ψυχή.

"Eσύ θ' αλλάξεις τον καιρό...Τον κόσμο όλονΤον χαλασμένο;"

Μασούσαν όλοι οι συνετοίΠου πρόθυμα το τυπικόΤου βίου ακολουθούσαν.

Αυτό το κάρβουνο "γιατί;"Ποτέ δεν τους βασάνισε

Πυρακτωμένο...

T' άγαλμα με το δίκοχο(Απόπατος περιστεριών)

Ηλίθια ρεμβάζει σε πλατείαΚι ένας κοπρίτης

Γλύφεται σχολαστικά...Ενώ διαπεραστικά στριγκλίζουν

Φρένα λεωφορείουΠου μόλις έχω χάσει.

Αποκριάτικο

Ήταν να μ' έβρειςΑπροετοίμαστο

Στο καρναβάλι...Με κάποια μάσκα στο

Κεφάλι.

Ήταν να μ' έβρειςΑπροετοίμαστο

Σ' άγνωστο πλήθος...Με το ίδιο σφίξιμο

Στο στήθος.

Ήταν να μ' έβρειςΑπροετοίμαστοΚαι πάλι μόνο...

Σε μια παρτίδα πουΔεν σώνω.

Γ'

Σακάτης σκύλοςΜε όσες δυνάμεις του απέμεινανΜπρος σε βιτρίνα σουπερμάρκετ

Γαβγίζει στ' αυτοκίνητα.Τα σάλια του τρέχουν

Το κουρασμένο στόμα τουΦέρνει ήχους απ' τον πάτο

Της αβύσσου.

O παππούς έκανε το χρέος του:Φύτεψε μια ροδιά στις παρυφές του τοίχου.

Χθες ήταν γεμάτη ρόδιαΚαι ο ήλιος τα χάιδευε χαμηλώνοντας.

Κάθε σπυρί τους μια κουβέντα τουΑπό τη βαθυκόκκινη δύση.Ναι, έκανε το χρέος του:

Φύτεψε κουβέντες στις παρυφές του τοίχου.Χθες... κι ο τοίχος μιλούσε.

Τσαλακωμένο μοιράζεται χαρτίΗ κατάνυξη των ημερώνΣε μετάδοση απευθείας.

Υπάρχει ανάγκη για ιερότητα:Τόσα κρίματα μας βαραίνουνΤόσα τσαλακωμένα χαρτιά

Τόσα αιτήματα·Σε λίγα μόλις επεισόδια συμβαίνουν

Όσα δεν άντεξαν να ελπίσουνΤα ποιήματα.

Επίμονο το χτύπημα στην πόρταΝύχτα που ο αέρας έγλειφε τα σείστρα

Ορμώντας κρύος από τη θάλασσα.

Κι όμως μπορεί, γιατί πιστεύειΒουνά πελώρια να υποτάξει

Να ημερέψει άγριες θάλασσες!-Όχι φτηνές, που λεν, οφθαλμαπάτες-

Στ' αλήθεια όλ' αυτά συμβαίνουνΜπροστά στου εκλεκτού λαού

Την ασφαλή ομήγυρη...Μπροστά στα άμαθά μας μάτια

Στο εμβρόντητο ιερατείο·Και μοναχά ένας ζητιάνος

Δεν εκπλήσσεται.

Θα πλάσω τις λέξεις μαστίγιαΤους κάλπηδες εμπόρους να χτυπήσω.

Θ’ αναποδογυρίσω πάγκουςΣεντούκια πρόστυχα

Φλουριά, πραμάτειες να σκορπίσω.Ραβδί το ποίημα θα πίπτει!Μες στο ναό της τέχνης

Πώς τολμήσανε;

Χιλιάδες μετανάστεςΤα ναυάγια

Της λησμονιάς νερόΣκεπάζει

Χωρίς ονόματα·Ντόπιοι δουλέμποροι

ΔιαβεβαιώνουνΟυδετερότητα.

Γιατί κρατάς τα περιττά;Nα φτιάξεις, λες, ένα καράβι

Να σφάξεις έναν κόκορα μετά.

Πρίμα στο πέλαο πανιάΖεστός νοτιάς να λούζει χάδι

Το μέτωπο και τ' αρμυρά μαλλιά.

Καρποσυλλέκτης δίχως τόπο μόνιμοΜια περιπλάνηση διαρκής βουνό-πεδιάδα

Δάση ιερά, τα φρούτα άγριαΚρατά στα χείλη η νοστιμάδα.

Και κυνηγός μονάχα για επιβίωσηΔίχως φορτίο στην πλάτη μου κανένα·

Ευλογημένο θήραμα που μ' άφησεςΝα κουβαλάω μέσα μου κι εσένα.

Το ποίημαΔεν έγινε τραγούδι.

Έμεινε χνούδιΕφηβικό.

Ο στίχος τουΔεν πέρασε το φλούδι.

Έμεινε ζούδιΑχαμνό.

Πόσο αργά κυλούν οι χείμαρροιΤώρα που πάψαν οι βροχές...

Ανάμεσα στη Σκύλλα και στη ΧάρυβδηΜην κάνεις πια τον κόπο να διαλέξεις.-Βράζει το πέρασμα, ανάσα ακίνητη

Ομίχλη πηχτή, κραυγή γοερή!-Ανάμεσα στη Σκύλλα και στη ΧάρυβδηΌσο σου γράφει, κοίτα να επιπλεύσεις.

Πώς ντύθηκε η καινούργια φύσηΚι ήρθε να μας προϋπαντήσει!

Πώς φόρεσε όλα τα καλά τηςΚι έστρωσε τα πυκνά μαλλιά της!

Πώς εγλεντήσαμε παρέαΣε χρυσοπράσινη αλέα!

Κι όταν βραδιάσαμε πιωμένοιΜας ξέχασε η οικουμένη...

H πρώτη αυτή λέξηΘα 'χει το στίχο σε ράγες

Σ' όλο το ποίημα θα χορέψειΓυμνή, χωρίς περικοκλάδες.

Η πρώτη αυτή λέξηΠόσους θ' ανάψει σεβντάδες

Θα την έχουν κάποτε λατρέψειΡακένδυτοι και βασιλιάδες.

Άφησες πια την προκατάληψηΣκύλα ξοπίσω με μωρά κουτάβιαΚι άνοιξες δρόμο για τη θάλασσα

Πώς σ' έθελγε έτσι γαλάζια!

Aνεβαίνοντας ξανά τα ΠανεπιστήμιαΠαρατηρώ τον κουρασμένο ίσκιο μου

Ξαπλωμένο στις πλάκες του πεζοδρομίου.Στο τέρμα της Ευαγγελίστριας

Κρυμμένο πίσω από τους θάμνουςΈνα μνημείο εκτελεσμένων

Για να θυμίζει την Αντίσταση.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε πια.Στη μεγάλη πλατεία ο παππούς του αντάρτης

Τη μέρα που ελευθέρωναν την πόληΔεν φανταζόταν πως σε λίγο θα τον μάζευαν

Να σπάει πέτρες, να μαζεύει μύγες...Δεν μάντευε τη φάρσα και το τέλος της.

Aναμμένο κεράκι η προσευχήτου ανάξιου δούλου Σου·

ρίζα της παπαρούνας σε χαλίκι.

O Ντέμης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1976 στηΘεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο ΑΠΘ κιακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Μουσειολογίας. Έχειεκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές (Διαθέσεις, 2009, Ιχθύωνλόγος, 2011, Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες, 2013,Ευλύγιστες μελαγχολίες, 2014) από τους εκδοτικούς οίκουςUniversity Studio Press (τις τρεις πρώτες) και Vakxikon.gr.Πρόσφατα (2015) κυκλοφόρησαν σε e-book από τα 24γράμματατα Εφημερόπτερα.

Έλαβε το β’ βραβείο σε Πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό για τα «100 χρόνια ελεύθερηςΘεσσαλονίκης», του συλλόγου φίλων του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου. Είναισυνεργάτης των λογοτεχνικών περιοδικών Himaira.com και Vakxikon.gr, ενώ ποιήματα, κείμενάτου, παρουσιάσεις και κριτικές για το έργο του δημοσιεύονται στο ιστολόγιοskorpieslekseis.blogspot.gr, καθώς και σε φιλόξενους ιστοτόπους και ιστολόγια λογοτεχνικούενδιαφέροντος. Συνεντεύξεις του βρίσκονται αναρτημένες στο readingbooksforfun.blogspot.grκαι στο tvxs.gr.

Η ασφαλής oμήγυρη

Σκόρπια ποιήματα

Ντέμης Κωνσταντινίδης

e book2015

Καιρός πια να ξεφορτωθούμε τα πτυχία μαςΟυφ! Κι όλη την ακατάσχετη φιλολογία μας...