Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

18
Κείμενα για το εργατικό κίνημα Φεστιβάλ αναιρέσεις 2015

description

 

Transcript of Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Page 1: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Κείμενα για το εργατικό κίνημα

Φεστιβάλ αναιρέσεις 2015

Page 2: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Περιεχόμενα

1.Για το εργατικό κίνημα……………………………………..3

2.Ζωή ολόκληρη κι όχι επιβίωση με δόσεις……………….5

3.Ωφελούμενοι… τελικά ποιος ωφελεί ποιον;…………….6

4.Διακήρυξη Λάντζα (αγωνιστική εργατική συσπείρωση

στον επισιτισμό-τουρισμό)…………………………………..8

5.Διακήρυξη ταξικής πτέρυγας……………………………15

*Η φωτογραφία στο εξώφυλλο είναι από την ματωμένη απεργία των καπνεργατών

στη Θεσσαλονίκη τον Μάη του 1936.

Page 3: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

1.Για το εργατικό κίνημα Βρισκόμαστε στην εποχή της βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, μιας κρίσης που

έρχεται να ισοπεδώσει κατακτήσεις και δικαιώματα αιώνων. Ο νέος αιώνας βρήκε την

εργατική τάξη στην δύνη της επίθεσης από την αστική τάξη η οποία

χρησιμοποιώντας τα επιτελεία της (κυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ) προχωράει απρόσκοπτα

στο καταστροφικό ταξικό «πρόγραμμα» των μνημονίων και της

καπιταλιστικής επίθεσης. Ο καπιταλισμός υποδουλώνει με πρωτόγνωρο τρόπο όλο

το είναι των εργαζομένων. Η εκμετάλλευση γίνεται ποιοτικά ανώτερη και σπρώχνονται

έτσι εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το φυσικό όριο επιβίωσης, σε καθεστώς

εξαθλίωσης. Ο μισθωτός εργάτης υπάγεται στο κεφάλαιο καθολικά. Απογειώνεται δε

η ανεργία, η ανασφάλεια και η εργασία-λάστιχο. Σε αυτή την κατάσταση που

διαμορφώνεται η νέα γενιά παίζει έναν ιδιαίτερο ρόλο καθώς θα είναι η γενιά που

πάνω στο πτώμα της θα χτιστεί το νέο καπιταλιστικό έπος της επανεκκίνησης της

καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η νεολαία που παλεύει να βγει και να σταθεί όρθια στην

αρένα της αγοράς εργασίας, δέχεται επίθεση που εντείνεται όλο και περισσότερο. Το

κόστος εργασίας έχει μειωθεί δραματικά με τις ισχυρές περικοπές των κατώτατων

αμοιβών (κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών), με τις μειώσεις

των αποζημιώσεων και την απελευθέρωση των απολύσεων. Οι ευέλικτες μορφές

απασχόλησης ενισχύονται (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου,

διευθέτηση χρόνου εργασίας), και χιλιάδες νεολαίοι παλεύουν για μια θέση στα

προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα με αβέβαιο και ελάχιστο μισθό και ασφάλιση

για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα. Οι

συλλογικές διαπραγματεύσεις καταργούνται, καθώς αποδυναμώνονται οι κλαδικές

συμβάσεις προς όφελος των ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, καταργείται

η ευνοϊκότερη ρύθμιση, αναστέλλεται η επέκταση των συμβάσεων ως το 2015 και

χάνεται η δυνατότητα καθορισμού των κατώτατων αμοιβών μέσα από συλλογικές

διαπραγματεύσεις, καθώς αυτές πλέον καθορίζονται με μονομερή νομοθετική

ρύθμιση, ενώ περικόπτονται επιδόματα η άλλες παροχές.

Η ίδια η ισοπέδωση της νεολαίας τόσο με τους μισθούς πείνας όσο και με την

τεράστια αύξηση της ανεργίας ωθεί τους νέους στην μετανάστευση για πολλαπλούς

λόγους, αλλά ο κυριότερος συνδέεται με την άμεση επιβίωση. αρακτηριστικό είναι ότι

το κομμάτι που μεταναστεύει είναι κομμάτι μορφωμένο, κυρίως μηχανικοί, οι οποίοι

πετιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ανεργία. Την ίδια ώρα που μαίνεται ο

σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι

αναντίστοιχο του ρόλου του ως εκφραστής και υπερασπιστής των πραγματικών

εργατικών συμφερόντων. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στέκεται ενάντια στα

πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, κι εν τέλει επιδιώκει ένα εργατικό «κίνημα»

υποταγής, ενσωμάτωσης και συναίνεσης στις επιλογές της αστικής τάξης.

Είναι φανερό επίσης, ότι η νεολαία, ως επί το πλείστον, είναι απούσα απ’ τον

εργατικό συνδικαλισμό, γεγονός που οφείλεται κυρίως στη μη σταθερότητα της σε

έναν εργασιακό χώρο. Το υπάρχον εργατικό- συνδικαλιστικό κίνημα αδυνατεί να

δώσει απαντήσεις σε προβλήματα όπως η εργατική ενότητα, η σχέση οικονομικού-

πολιτικού αγώνα, η σχέση εθνικού-διεθνούς στην πάλη κλπ. Αδυνατεί, με άλλα λόγια,

να αντιπαρατεθεί με το κεφάλαιο απ΄ τη σκοπιά του κόσμου της δουλειάς.

Αυτό λοιπόν που χρειάζεται στο σήμερα, είναι ένα εργατικό κίνημα που να πατάει στη

σύγχρονη πραγματικότητα, να υπερβαίνει τα όρια του υπάρχοντος συνδικαλισμού

Page 4: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

και να αποκρούει αποτελεσματικά την καπιταλιστική επίθεση. Σήμερα χρειάζεται ένα

άλλο εργατικό κίνημα, ανασυγκροτημένο και εξοπλισμένο με τις απαντήσεις, τις

δομές και τις μορφές που απαιτεί η εποχή της ιστορικής κρίσης του συστήματος.

Ένα κίνημα των εργαζόμενων που θα ξεπερνάει την άμυνα και τις μάχες «να

σώσουμε ό,τι σώζεται» και θα θέτει το θέμα της συνολικής ανατροπής της πολιτικής

του αντίπαλου. Θα θέτει το ζήτημα της ρήξης με την ΕΕ, θα αποκρούει την

καταπάτηση του δικαιώματος του λαού ν’ αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες του. Θα

παλεύει ενάντια στη χούντα του αστικού συνασπισμού εξουσίας και της εργοδοσίας,

την ευρωενωσιακή, κρατική, εργοδοτική και φασιστική τρομοκρατία. Θα μιλήσει για

τον πλούτο και μια άλλη πορεία, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι της κοινωνίας.

Ένα αποτελεσματικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι απαραίτητο να συσπειρώσει και το

τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης που είναι ασυνδικάλιστο, τα νέα τμήματα

εργαζομένων και μορφών εργασιακών σχέσεων. Να έχει δρόμους οργάνωσης των

εκατομμυρίων ανέργων. Και πάνω από όλα, να αυτοπροσδιορίζεται ως αντίπαλος

της εργοδοσίας, του κεφαλαίου, των πολιτικών του εκπροσώπων. Να θεωρεί ως

βασικό κριτήριο δράσης του, τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα. Να έχει

ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, τα κέντρα εξουσίας

και το κράτος. Να βασίζεται στη δύναμη και την απόφαση των ίδιων των

εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα.

Η εμφάνιση ενός τέτοιου εργατικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς ρήξη με τη

συνδικαλιστική γραφειοκρατία, χωρίς διαπάλη σε όλα τα επίπεδα με τον υποταγμένο

αστικό συνδικαλισμό. «Έχει αποδειχθεί, πως οι παράγοντες που λειτουργούν μέσα

στο εργατικό κίνημα, η εργατική αριστοκρατία και οι γραφειοκράτες, είναι καλύτεροι

προασπιστές της αστικής τάξης απ’ ό,τι οι ίδιοι οι αστοί» σημείωνε ο Λένιν στο

συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1920. Ανασυγκρότηση σημαίνει

αξιοποίηση όλων των μορφών και του πλούτου της εργατικής πάλης και

οργάνωσης, μέσα από επιτροπές αγώνα, εργοστασιακές επιτροπές, εργατικές

λέσχες, εργατικούς συνδέσμους και συλλόγους. Από την προσπάθεια να

οργανωθούν τα συλλογικά συμφέροντα και να πάρουν μορφή οι συλλογικές

διεκδικήσεις των εργαζομένων παντού. Από τη μεριά της η νεολαία, πρέπει να

συγκροτήσει το νεολαιίστικο κίνημα, αυτό όπου θα είναι οργανικό κομμάτι του ίδιου

του ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος. Ένα νεολαιίστικο κίνημα που θα αίρει

τους διαχωρισμούς-εμφυλίους στη νεολαία, θα αναιρεί τον κατακερματισμό στο

πολιτικό περιεχόμενο, θέτοντας τους όρους μιας συνολικής αναμέτρησης με την

αστική επίθεση. Ένα νεολαιίστικο κίνημα πολύμορφο, πρωτότυπο και καινοτόμο, που

θα χρησιμοποιεί και νέες μορφές αγώνα, εντάσσοντας στον αγώνα το σύνολο της

νέας εργατικής βάρδιας που το κεφάλαιο θέλει να την καταδικάσει σε συνεχή

εργασιακή περιπλάνηση, όπως τους εργαζόμενους στα πεντάμηνα προγράμματα

των δήμων ή τους εργαζόμενους σε τομείς που δεν υπήρχαν παραδοσιακά

σωματεία και δυνατότητα οργάνωσης του αγώνα.

Page 5: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

2.ΖΩΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ!

Συνάδελφε-ισσα,

Στην εποχή της κρίσης μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Την ίδια ώρα που σε μια

χούφτα ανθρώπους έχει συσσωρευτεί όλο ο πλούτος που εμείς παράξαμε. Ακόμα

και οι αριθμοί και τα ποσοστά που δίνονται στη δημοσιότητα από την πλευρά του

ίδιου του κράτους μέσω του ΟΑΕΔ, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Πάνω

από 1 εκατομμύριο άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά. Από αυτούς, επίδομα λαμβάνει

ένα πολύ μικρό ποσοστό(περίπου 10%) και για μικρό χρονικό διάστημα(το πολύ 12

μήνες, αν πληρούν όλες τις προϋποθέσεις), ενώ ακόμα πιο ζοφερή είναι η

κατάσταση για τους μακροχρόνια ανέργους οι οποίοι είναι πλέον περισσότεροι από

τους μισούς με ελάχιστους από αυτούς να επιδοτούνται και μάλιστα με πολύ

μικρότερο ποσό. Την ίδια στιγμή υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν αναγνωρίζονται καν

ως τέτοιοι από την πλευρά του κράτους και οι οποίοι όταν μένουν χωρίς δουλειά δεν

μπορούν ούτε να γραφτούν στα μητρώα του ΟΑΕΔ, αν δεν διεκπεραιώσουν πρώτα

μια σειρά πολλών γραφειοκρατικών διαδικασιών. Χαρακτηριστική περίπτωση όσοι

δουλεύουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών (μπλοκάκηδες).

Εδώ και τώρα οργανωνόμαστε συλλογικά, διεκδικούμε μαχητικά. Πέρα από

τους αδιέξοδους δρόμους του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Δεν

αναμένουμε να αναθέσουμε σε άλλον να διαχειριστεί τα δικά μας προβλήματα. Ήρθε

η ώρα να υψώσουμε το ανάστημα της αξιοπρέπειας μας!

Δεν θα συμβιβαστούμε στις πεντάμηνες ανάσες ζωής που μας προσφέρουν

και θέλουνε να πούμε και ευχαριστώ για αυτές. Ζητάμε εδώ και τώρα μόνιμη και

σταθερή εργασία για όλους, με αξιοπρεπή μισθό, όλη την ασφαλιστική και

ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν είμαστε άνεργοι από επιλογή αλλά από επιβολή

της πολιτικής τους μαύρου μετώπου της κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Επίδομα

ανεργίας σε όλους τους ανέργους και για όσο διάστημα βρίσκονται στην ανεργία.

Δωρεάν μετακίνηση για ανέργους – φοιτητές – μαθητές.

Εμείς που κάθε μήνα αλλάζουμε δουλειά και ζούμε με τη διαρκή ανασφάλεια

της ανεργίας, εμείς που εργαζόμαστε σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, εμείς

που ο εφιάλτης της μετανάστευσης πλησιάζει κάθε μέρα και πιο κοντά στη πόρτα

μας, εμείς τελικά που μας έλαχε το χαρτί της ανασφάλειας και της ανεργίας

αποφασίζουμε να μην μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Η πρωτοβουλία «attack

στην ανεργία και την επισφάλεια» συγκροτήθηκε από όλους εμάς για όλους εμάς.

Η attack στην ανεργία και την επισφάλεια φιλοδοξεί να δώσει φωνή σε όλο

αυτό τον κόσμο που θέλει να σηκώσει κεφάλι και να αμυνθεί απέναντι στη άγρια

επίθεση που εξαπολύουν εργοδότες και κυβερνήσεις. Να δώσει αγωνιστική διέξοδο

στην οργή που συσσωρεύεται σε μεγάλα κομμάτια εργαζομένων που βλέπουν

διαρκώς τα δικαιώματά τους να παραβιάζονται. Να συμβάλλει έτσι ώστε το εργατικό

Page 6: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

κίνημα να κάνει δική του υπόθεση το θέμα της ανεργίας και να προσπαθήσει να

εκφράσει αυτό το τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης που έχει πεταχτεί εκτός

παραγωγής. Κόντρα στη λογική της ΓΣΕΕ που προωθεί, χέρι, χέρι με το ΣΕΒ την

επιχειρηματικότητα και τα προγράμματα δουλείας του ΟΑΕΔ και της ΕΕ, να

παλέψουμε για το δικαίωμα όλων μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Να συμβάλλει

έτσι ώστε οι διάσπαρτες αντιστάσεις να μετασχηματιστούν σε από τα κάτω

προσπάθειες δημιουργίας σωματείων και σχημάτων σε χώρους που αυτά δεν

υπάρχουν.

attack στην ανεργία και την επισφάλεια

3.Ωφελούμενοι.. τελικά ποιος ωφελεί ποιόν?

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Εσύ που, όπως κι εμείς, ζεις ως μόνη πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια τον

εφιάλτη της ανεργίας.

Που, όπως κι εμείς, τρέχεις από voucher σε ΚΟΧ και τούμπαλιν (με διαλείμματα

παντελούς έλλειψης χρημάτων) για να τα βγάλεις πέρα.

Που, όπως κι εμείς, θα ήθελες να έχεις μια σταθερή εργασία, και όχι να

αλλάζεις κάθε τόσο πόστο και αντικείμενο.

Που θεωρείς δεδομένο οτι θα πρέπει να ζείς από την εργασία σου, άρα να

παίρνεις μισθό!

Που θεωρείς δεδομένο το να είσαι εργαζόμενος και όχι η φιλανθρωπία του

καθενός, ένας άνθρωπος με ανάγκες και δικαιώματα και όχι ένας αριθμός στους

καταλόγους του ΟΑΕΔ.

Για τους περισσότερους της γενιάς μας αυτό ακριβώς που ζούμε είναι το

μοντέλο του εργαζόμενου ανθρώπου. Ας μην είμαστε και ευγνώμονες!

Να μιλήσουμε μεταξύ μας, να οργανώσουμε τη δράση μας και τη στάση μας

και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα!

Page 7: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Τι έχει παρατηρηθεί: Στα προηγούμενα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, έχουν παρατηρηθεί

μια σειρά προβλημάτων και παρατυπιών. Πολύ συχνά συνάδελφοι αναγκάστηκαν

να εργαστούν σε αντικείμενο διάφορο ή ξένο από αυτό που περιέγραφε η θέση για

την οποία προσλήφθηκαν.

Ακόμη συχνότερες ήταν οι παραβιάσεις του ωραρίου και οι τρομερές

καθυστερήσεις στις πληρωμές, με αποκορύφωμα δήμους στους οποίους οι

ωφελούμενοι δεν πληρώθηκαν ποτέ, αν και δούλεψαν το 5μηνό τους.

Σε αυτά προστίθενται η άρνηση του δικαιώματος της άδειας – συχνά ακόμη και

για λόγους υγείας, η στέρηση κάθε δικαιώματος που απορρέει από το εργατικό

δίκαιο – μιας που δεν λογιζόμαστε εργαζόμενοι – αλλά και η διαρκής τρομοκρατία

προς τους εργαζόμενους.

Να μην ανεχθούμε να μας φέρονται σαν υποκείμενα ελεημοσύνης!

Να διεκδικήσουμε τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας, την εξασφάλιση των

δικαιωμάτων μας στο ακέραιο.

Ταυτόχρονα, να παλέψουμε για την κατάργηση αυτών των μορφών εργασίας

που μας πετούν στην ανακύκλωση εργασίας – ανεργίας.

Είμαστε εργαζόμενοι που καλύπτουμε βασικές ανάγκες στο δήμο, τα σχολεία,

τα νοσοκομεία, όχι ωφελούμενοι. Απαιτούμε να έχουμε το μισθό και τα δικαιώματα

που απορρέουν από τη φύση της εργασίας μας.

Εμείς που κάθε μήνα αλλάζουμε δουλειά και ζούμε με τη διαρκή ανασφάλεια

της ανεργίας, εμείς που εργαζόμαστε σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, εμείς

που ο εφιάλτης της μετανάστευσης πλησιάζει κάθε μέρα και πιο κοντά στη πόρτα

μας, εμείς τελικά που μας έλαχε το χαρτί της ανασφάλειας και της ανεργίας

αποφασίζουμε να μην μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Η πρωτοβουλία «attack στην ανεργία και την επισφάλεια» συγκροτήθηκε από όλους εμάς

για όλους εμάς. Η attack στην ανεργία και την επισφάλεια φιλοδοξεί να δώσει φωνή σε όλο

αυτό τον κόσμο που θέλει να σηκώσει κεφάλι και να αμυνθεί απέναντι στη άγρια επίθεση

που εξαπολύουν εργοδότες και κυβερνήσεις. Να δώσει αγωνιστική διέξοδο στην οργή που

συσσωρεύεται σε μεγάλα κομμάτια εργαζομένων που βλέπουν διαρκώς τα δικαιώματά τους

να παραβιάζονται. Να συμβάλλει έτσι ώστε το εργατικό κίνημα να κάνει δική του υπόθεση το

θέμα της ανεργίας και να προσπαθήσει να εκφράσει αυτό το τεράστιο τμήμα της εργατικής

τάξης που έχει πεταχτεί εκτός παραγωγής. Κόντρα στη λογική της ΓΣΕΕ που προωθεί, χέρι,

χέρι με το ΣΕΒ την επιχειρηματικότητα και τα προγράμματα δουλείας του ΟΑΕΔ και της ΕΕ, να

παλέψουμε για το δικαίωμα όλων μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Να συμβάλλει έτσι

ώστε οι διάσπαρτες αντιστάσεις να μετασχηματιστούν σε από τα κάτω προσπάθειες

δημιουργίας σωματείων και σχημάτων σε χώρους που αυτά δεν υπάρχουν.

Δεν θα συμβιβαστούμε στις πεντάμηνες ανάσες ζωής που μας

προσφέρουν και θέλουνε να πούμε και ευχαριστώ για αυτές.

Page 8: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

4.ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΛΑΝΤΖΑ- ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο χώρος του επισιτισμού, δηλαδή

των επιχειρήσεων εστίασης,

ταχυφαγείων, καφέ μπαρ και

ξενοδοχείων, αποτελεί ένα σημαντικό

κομμάτι της οικονομικής

δραστηριότητας στην Ελλάδα,

ιδιαίτερα μετά την ταχύτατη ανάπτυξη

της τουριστικής βιομηχανίας ήδη

από τη δεκαετία του 60’.

Καταλαμβάνει έτσι, πολύ σημαντική

θέση στον καθορισμό όλων των

βασικών δεικτών της Ελληνικής

οικονομίας και κυρίαρχα του ίδιου

του ΑΕΠ. Ως αποτέλεσμα η ίδια η

εργατική δύναμη που τροφοδοτεί

αυτόν τον κύκλο εργασιών είναι η

πολυπληθέστερη στη χώρα μας. Από πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ υπολογίζεται

σε 740.000 εργαζόμενους - άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας. Από αυτή τη σκοπιά

η συνδικαλιστική παρέμβαση στον χώρο αυτό αποκτά βαρύνουσα σημασία. Στην

προσπάθεια αυτή έχει ωστόσο αξία να μπορέσουμε να εξετάσουμε την ίδια τη

διάρθρωση των επιχειρήσεων αυτών, της φυσιογνωμίας τους, του ρόλου τους στην

παραγωγή και κυρίως τους όρους κάτω από τους οποίους αναπαράγεται στο

εσωτερικό τους η εργατική δύναμη.

Με αυτή την έννοια κάτω από την ομπρέλα επισιτισμός συνυπάρχουν διαφορετικού

τύπου επιχειρήσεις εστίασης.

Αλυσίδες μαζικής εστίασης – Ταχυφαγεία: Πρόκειται για επιχειρήσεις που γνώρισαν

ιδιαίτερη ανάπτυξη την τελευταία 20ετία, αρκετά πιο πρόσφατες δηλαδή στην

Ελληνική οικονομία έχοντας ωστόσο αρκετά μεγάλο όγκο εργασιών. Η εταιρική δομή

τους είναι σε μεγάλη βαθμό προσαρμοσμένη σε πρότυπα του εξωτερικού από όπου

και έλκουν την καταγωγή τους, είτε ως κεφάλαια βλέπε Mc Donalds, Kfc, Pizza Hut,

είτε ως μοντέλο λειτουργίας Goodys Everest, Γρηγόρης κλπ. Πρόκειται για Α.Ε με

κάθετη ιεραρχική δομή και πλήρη παρουσία στο σύνολο σχεδόν της επικράτειας που

απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων τους οποίους αναλαμβάνουν να

εκπαιδεύσουν οι ίδιες. Η εργασία είναι πλήρως καταμερισμένη, με υψηλό δείκτη

εξειδίκευσης και ομογενοποίησης ως προς το αποτέλεσμά της. Εφαρμόζουν σε

μεγάλο βαθμό την εργατική νομοθεσία, την οποία και επηρεάζουν αν δεν την

Page 9: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

καθορίζουν μέσω της διαπλοκής τους με την πολιτική εξουσία, δεν έχουν μαύρη

εργασία ενώ οι μισθοί που παρέχουν κινούνται πάντα στα κατώτατα όρια που

προβλέπουν οι συμβάσεις. Συνήθως η ένταση της εργασίας σε τέτοιου είδους

επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα μεγάλη και αυτό είχε ως αποτέλεσμα -στην προ κρίσης

εποχή- η παραμονή ενός εργαζόμενου σε αυτήν να είναι χρονικά περιορισμένη και

να διακρίνεται από το στοιχείο του επιβιωτισμού, ως το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την

ανεργία.

Καφέ-μπαρ-εστιατόρια: Η ‘’ραχοκοκαλιά’’ του επισιτισμού στην Ελλάδα, η

παλαιότερη ιστορικά κατηγορία επιχειρήσεων του κλάδου και σίγουρα η

πολυπληθέστερη σε όγκο, κύκλο εργασιών, εργαζόμενους και κυρίως ‘’ιδιοκτητών’’.

Πρόκειται για επιχειρήσεις χαμηλότερου καταμερισμού εργασίας, μηχανοργάνωσης

και παραγωγικότητας, με λιγότερους ή και με ελάχιστους εργαζόμενους και με

ακαθόριστο πλαίσιο λειτουργίας. Είναι ο πιο ευπαθής χώρος σε ζητήματα τήρησης

της εργατικής νομοθεσίας, όπου κυριαρχεί ένα οικογενειοκρατικό μοντέλο

λειτουργίας που συνήθως δεν τηρούνται ούτε οι τυπικές δεσμεύσεις απέναντι στους

εργαζόμενους. Είναι με αυτή την έννοια και ο χώρος όπου σημειώνεται μεγαλύτερος

δείκτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας και όπου οι εργατικές αντιστάσεις είναι

δυσκολότερο να αναπτυχθούν. Η ραγδαία είσοδος σε αυτόν τον χώρο εργαζομένων

φοιτητών με χαμηλές προσδοκίες και προσωρινή παραμονή, ενέτειναν ακόμα

παραπάνω την δυσχερή θέση των συνθηκών εργασίας. Το τελευταίο διάστημα ειδικά

κάτω από το βάρος της κρίσης είναι ένας χώρος που παρατηρείται έξαρση νέων

επιχειρήσεων καθώς συνδυάζουν το πλεονέκτημα της χαμηλής επένδυσης, του

εύκολου και άμεσου κέρδους, της χαμηλής ειδίκευσης καθώς και την απουσία

ελεγκτικών μηχανισμών. Είναι επίσης καταφύγιο μακροχρόνια ανέργων όπου

αδυνατούν να βρουν εργασία στον τομέα ειδίκευσης τους, ανοίγοντας επιχειρήσεις

όπου στην ουσία αυτοαπασχολούνται (τα συνεταιριστικά καφενεία σε κάποια βαθμό

είναι μια σύγχρονη εναλλακτική εκδοχή αυτού ακριβώς του πράγματος).

Ξενοδοχεία-Τουρισμός: Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, όπου η εδραίωσή της

ξεκινάει τα μεταπολεμικά χρόνια και αναπτύσσεται ραγδαία τη δεκαετία του 70’. Σε

αυτό συντέλεσε μια σειρά από επενδύσεις μεγάλων διεθνών κεφαλαίων και

ξενοδοχειακών αλυσίδων, Hilton, intercontinental, Marriott και ακολούθησαν και

εγχώρια κεφάλαια με έδρα κυρίως τα νησιά και την Κρήτη. Δεν λείπουν ωστόσο και

μικρότερες ξενοδοχειακές μονάδες με χαμηλότερες διαθεσιμότητες κλινών ή ακόμη

και μικρά καταλύματα ή ενοικιαζόμενα δωμάτια μικροϊδιοκτητών που έχουν κάποιες

θέσεις εργασίας αλλά τις περισσότερες φορές περιορισμένες. Τα μεγάλα ξενοδοχεία

αποτελούν ιδιαίτερα μαζικούς χώρους εργασίας, όπου ευνοείται η ανάπτυξη

συνδικαλιστικών πρακτικών, γι αυτό και τυχόν κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας

Page 10: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

βρίσκουν αντιστάσεις από τους εργαζόμενους και τα εργοστασιακά σωματεία. Σε

μεγάλο βαθμό η εργασία στις επιχειρήσεις αυτές έχει το στοιχείο της μονιμότητας ή

τουλάχιστον της προσδοκίας της, καθώς οι εργαζόμενοι απασχολούνται για πολλά

χρόνια και συνταξιοδοτούνται από αυτά. Επειδή είναι επιχειρήσεις υψηλής ειδίκευσης -

πάνω από 30 ειδικότητες- η αντικατάσταση του προσωπικού είναι αρκετά επιζήμια

οικονομικά και από άποψη εκπαίδευσης νέων εργαζόμενων. Με αυτή την έννοια

ακόμα και μέσα στην κρίση παρουσιάζουν την εξής ιδιαιτερότητα: Από την μία

διατηρούν σχετικά αλώβητη την κερδοφορία τους, από την άλλη όσο και αν έχει

συμπιεστεί το εργατικό κόστος, δεν έχουν υποστεί συντριπτικό χτύπημα τα εργασιακά

δικαιώματα καθώς είναι από τους λίγους χώρους οπού υπάρχει σε ισχύ ΣΣΕ (με

μείωση 15% βέβαια...), μετά τη λήξη της μετενέργειας. Είναι ένας χώρος όπου το

ελληνικό κεφάλαιο στοιχηματίζει πολλά και το επόμενο διάστημα θα είναι δείκτης για

το που επιθυμεί να πάνε τα πράγματα.

Για την συνδικαλιστική κατάσταση στον Κλάδο

Είναι γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα ο χώρος του επισιτισμού είχε εξαιρετικά

χαμηλό έως ανύπαρκτο ποσοστό συνδικαλιστικής παρέμβασης. Εξαίρεση

αποτελούν κυρίως τα μεγάλα ξενοδοχεία και κάποιες αλυσίδες στον κλάδο (πχ

ζαχαροπλαστείων), όπου ως μαζικοί χώροι αναπαράγονταν συνδικαλιστικές

πρακτικές και διαδικασίες βάσης που προωθούσαν την λογική της συλλογικής

διεκδίκησης .

Τα προβλήματα θεωρούμε ότι είχαν να κάνουν με μια σειρά από παράγοντες, πέραν

των περιορισμένων δυνατοτήτων συνδικαλιστικής παρέμβασης στον ιδιωτικό τομέα.

Βασικότερος θα λέγαμε ότι ήταν η, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, χαμηλή προσδοκία

των ίδιων των εργαζόμενων από την εργασία τους. Μια εργασία ταυτόσημη του

επιβιωτισμού, της παροδικότητας, του πρόσκαιρου χαρακτήρα μέχρι να βρεθεί η

‘’καλή’’ η δουλειά. Η απασχόληση ενός σημαντικού κομματιού φοιτητών με

ανύπαρκτες απαιτήσεις, ελαστική εργασία, ως επί το πλείστον μαύρη και

ανασφάλιστη, είναι μια πραγματικότητα που πιέζει προς τα κάτω το σύνολο των

εργαζομένων στον κλάδο. Η τεράστια αύξηση της ανεργίας και της ημιεργασίας

μειώνει μισθούς και μεροκάματα ειδικότερα των νέων εργαζομένων (φόβος της

απόλυσης), γενικεύει την ελαστική-ανασφάλιστη εργασία κάνοντας την κανόνα και

όχι εξαίρεση, ενώ σε επίπεδο ταξικής συνείδησης, η απογοήτευση, η απώλεια της

ελπίδας, η μείωση της αυτοπεποίθησης, η «συνθηκολόγηση», και ο συμβιβασμός

είναι τα βασικά ψυχολογικά επακόλουθα.

Σε αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση έρχεται να προστεθεί η νέα μεγάλη επίθεση των

κυβερνήσεων της τελευταίας πενταετίας , καθώς και οι επιδιώξεις της Ε.Ε σε ότι έχει να

κάνει συνολικά με την εργασία, αλλά και πιο ειδικά στον κλάδο. Η προώθηση του

μοντέλου των voucher-τουρισμού, μεταφέρει ένα μέρος του κόστους εργασίας και

Page 11: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

του κόστους ασφάλισης από τον εργοδότη στο κράτος και από αυτό στους

εργαζόμενους μέσω της φορολογίας, προσθέτει άλλον ένα διαχωρισμό μεταξύ των

εργαζομένων ενώ ταυτόχρονα δεν επιτρέπει καμία διεκδίκηση από τους

εργαζόμενους-ωφελούμενους (καμία άδεια, δυνατότητα συνδικαλιστικής δράσης,

κλπ.) αφού την διαμεσολάβηση ανάμεσα σε εργαζομένους και εργοδότες την

αναλαμβάνει το ίδιο το κράτος μέσω του ΟΑΕΔ .

Σε αυτήν την εντελώς νέα κατάσταση όμως, όλο και περισσότεροι βλέπουν τον εαυτό

τους και την εργασία τους στον κλάδο με πιο μόνιμο τρόπο, δημιουργώντας

ευνοϊκότερες συνθήκες συνδικαλιστικής και αγωνιστικής παρέμβασης . Σε αυτό το

πλαίσιο ανοίγει και η συζήτηση για την συνδικαλιστική δράση στον κλάδο.

Ομοσπονδία - Συνδικάτο επισιτισμού/τουρισμού/ξενοδοχείων Σωματείο σερβιτόρων

μαγείρων, βήματα οργάνωσης των εργαζομένων στον κλάδο

Στην περίοδο που διανύουμε, ένα από τα κεκτημένα που επιτίθενται οι κυβερνήσεις

των τελευταίων χρόνων και οι παρατρεχάμενοι τους, είναι η ίδια η δυνατότητα που

έχει ο κάθε εργαζόμενος να οργανώνεται σε σωματεία και συνδικάτα, να

συνδικαλίζεται ελεύθερα και να διεκδικεί καλύτερους όρους εργασίας για αυτόν αλλά

και τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Αυτή η επίθεση κινείται κυρίαρχα πάνω σε

δύο κατευθύνσεις. Αρχικά εξωτερικά, μέσω της καθημερινής προπαγάνδας των

καθεστωτικών ΜΜΕ, που στοχεύουν στην πλήρη απαξίωση των συνδικάτων στα

μάτια των ίδιων των εργαζομένων και οριακά αναγάγουν την συνδικαλιστική δράση

ως κύριο αίτιο της κρίσης. Κυρίαρχα όμως εσωτερικά, με την χειραγώγηση του ίδιου

του εργατικού κινήματος και των σωματείων από επαγγελματίες εργατοπατέρες που

έχουν καταφέρει με την στάση τους όχι μόνο να απομακρύνουν την πλειοψηφία των

εργαζομένων από τα σωματεία αλλά και να μετατρέψουν ακόμα και τις πιο μαζικές

και μαχητικές οργανώσεις, σε ακίνδυνα όργανα ταξικών συμβιβασμών και

πελατειακών σχέσεων με τα κόμματα που κυβερνούσαν τόσα χρόνια. Σημαντικό

ρόλο σε αυτή την διαδικασία διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος έπαιξε και η

γραφειοκρατική λειτουργία των σωματείων (απουσία συνελεύσεων και διαδικασιών

βάσης, ταύτιση του σωματείου με το Διοικητικό συμβούλιο) που δεν επιτρέπει στην

πλειοψηφία των εργαζομένων να παίρνουν μέρος σε αποφάσεις που παίρνονται όχι

μόνο ερήμην τους αλλά και πολλές φορές ενάντιά τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του τρόπου συνδικαλιστικής παρέμβασης είναι

η Ομοσπονδία επισιτισμού/τουρισμού/ξενοδοχείων. Εκεί η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ

λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι των αφεντικών στον κλάδο. Χαρακτηριστικό (αλλά

δυστυχώς όχι μόνο) παράδειγμα της δουλικότητας της ηγεσίας τη Ομοσπονδίας

είναι η υπογραφή πριν από δύο χρόνια των μειώσεων 15% στο χώρο των

ξενοδοχείων και η επικύρωση της ξανά φέτος, μια χρονιά που ο κλάδος κατέγραψε

κέρδη ρεκόρ.

Page 12: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Στον αντίποδα της Ομοσπονδίας, δραστηριοποιείται συνδικάτο

επισιτισμού/τουρισμού/ξενοδοχείων. Στην Αθήνα όμως που είναι και ο χώρος δράση

του η οργάνωση και ενεργοποίηση στο συνδικάτο έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά

προβλημάτων. Από τον κατακερματισμό του κλάδου σε χιλιάδες μικρές και μεγάλες

επιχειρήσεις, την αραιή συνδικαλιστική πυκνότητα του ιδιωτικού τομέα, το

περιορισμένο διάστημα εργασίας και τις ελαστικές σχέσεις, τον δεσποτισμό και την

αυταρχικότητα των αφεντικών στους χώρους δουλειάς ακόμα και οργανωμένα

εγκληματικά κυκλώματα. Σε αυτές τις προβληματικές πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι

το συνδικάτο επισιτισμού συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, που θέτει όρια στην γείωση,

στην απευθύνσή του και στις δυνατότητες του να μαζικοποιηθεί και να εκφράσει την

πλειοψηφία των εργαζομένων της πόλης. Σε αυτό παίζει ρόλο και ότι συμμετέχοντας

αποκλειστικά και μόνο στους αγώνες που η ηγεσία του ΠΑΜΕ θεωρεί σημαντικούς

βρίσκεται πολλές φορές έξω από τις μικρές ή μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις που

ξεσπάνε τα τελευταία χρόνια. Θεωρούμε όμως ότι το συνδικάτο επισιτισμό είναι το

μόνο που στον χώρο της Αττικής εκπροσωπεί μια κρίσιμη μάζα εργαζομένων (2800

ψηφίσαν στις προηγούμενες εκλογές) και που έχει τις δυνατότητες να υποστηρίξει

και με υλικούς όρους τους εργαζόμενους στον κλάδο. Διατηρώντας τον ταξικό του

χαρακτήρα μπήκε μπροστάρης στους αγώνες για τα βαρέα και ανθυγιεινά, τις

συμβάσεις και τους εποχικούς, με σημαντικές πρωτοβουλίες για τον

εκδημοκρατισμό των διαδικασιών του όπως είναι τα ανοιχτά Διοικητικά συμβούλια

και τα τοπικά παραρτήματα.

Τέλος το σωματείο σερβιτόρων μαγείρων που δημιουργήθηκε πριν μερικά χρόνια με

στόχο να δράσει ανεξάρτητα από το συνδικάτο και να εκπροσωπήσει τον κόσμο

που δεν εκφραζόταν από αυτό, αν και έδωσε σημαντικές μάχες δεν κατάφερε να

στεριώσει σαν μια αναγνωρίσιμη δύναμη στον κλάδο.

Η αναποτελεσματικότητα όμως τελικά των πρακτικών του συνδικαλιστικού κινήματος

είναι και αυτή που θέτει επιτακτικά το ζήτημα της οργάνωσης από τα κάτω, μας

οπλίζει για μια νέα προσπάθεια των δυνάμεων μας στον κλάδο που θα καλύπτει

κάθε αδυναμία των σωματείων, θα βάλει μπροστά την συνολικότερη υπεράσπιση

των δικαιωμάτων στον κλάδο, όχι ανταγωνιστικά από την υπάρχουσα

συνδικαλιστική δομή, ούτε με την προσπάθεια για νέο σωματείο και την περαιτέρω

διάσπαση των εργαζομένων. Πρέπει να σκεφτούμε και να δράσουμε πρωτότυπα

τόσο εντός του πλαισίου του συνδικάτου με τις υφιστάμενες δομές του, όσο και

εκτός αυτών όπου θέτουν όρια στην δράση και την παρέμβαση μας. Μια

προσπάθεια που θα ξεπερνάει και τις προηγούμενες αδυναμίες μας αλλά θα

ξεπερνάει και τον ίδιο μας τον εαυτό ώστε να ξαναμπεί σε κίνηση η μεγάλη μάζα των

σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζομένων της πιο βαριάς βιομηχανίας της χώρας.

Page 13: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Για μια μαζική κίνηση εργαζομένων στον κλάδο

Το πιο κρίσιμο ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε όμως στη σημερινή

συγκυρία είναι με ποιο όχημα μπορούμε να παρέμβουμε και να αλλάξουμε τους

συσχετισμούς όχι μόνο στον κλάδο αλλά και στο ευρύτερο εργατικό κίνημα που

περνάει την πιο βαθιά κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Ποιό είναι το πολιτικό όχημα

το οποίο θα μπορούσε να συσπειρώσει τους εργαζόμενους στον χώρο του

επισιτισμού σπάζοντας τους διαχωρισμούς που διαμορφώνει ο καταμερισμός

εργασίας εντός του κλάδου; Με ποιό τρόπο θα μπορούσε να στηθεί παρέμβαση η

οποία θα μπορεί να φτάνει σε κάθε εργαζόμενο ακόμα και στο τελευταίο μαγαζί της

Αθήνας; Ποιά πρέπει να είναι η στάση ενός μαχόμενου συνδικαλιστή στον κλάδο

απέναντι στα μικρά και μεγάλα ζητήματα που εμφανίζονται στον χώρο εργασίας;

Θεωρούμε ότι τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά γύρω από τα οποία θα μπορέσει

να χτιστεί μια μαζική πρωτοβουλία που θα μπορέσει να αλλάξει την υπάρχουσα

κατάσταση στον κλάδο.

Θα πρέπει να καταφέρει να ξανακάνει οικεία στους εργαζομένους μια ταξική πολιτική

γραμμή με μαζικό λόγο και σύγχρονη φυσιογνωμία. Μια μάχιμη παρέμβαση στο

σήμερα θα πρέπει να μπορεί να οργανώνει την αναζήτηση κάθε εργαζόμενου, να

πολιτικοποιεί ακόμα και την πιο μικρή μάχη στον χώρο δουλειάς, να αναδεικνύει

κάθε στιγμή και με κατανοητό τρόπο ότι η μοναξιά που μπορεί να νοιώθει κάθε

στιγμή ο εργαζόμενος απαντιέται μόνο με τη συλλογική δράση, την αλληλεγγύη και

τον καθημερινό αγώνα, όχι μόνο για τα κεκτημένα αλλά και για το κάτι

παραπάνω. Τελικά, όμως, θα πρέπει να επιμένει, όταν της δίνεται η ευκαιρία, μέσα

από τους αγώνες των εργαζομένων και να δείχνει ότι ο κάθε αγώνας κρύβει μέσα

του την ίδια την δυνατότητα της ανατροπής της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης

από κάθε αφεντικό.

Πρέπει επίσης να καταφέρουμε να αναδείξουμε μια φιγούρα αγωνιστή που είναι

πρωτοπόρος με τη δράση του όχι μόνο στον δρόμο, αλλά κυρίως μέσα στο χώρο

εργασίας του. Αυτό είναι αναντικατάστατο κομμάτι μιας ταξικής παρέμβασης, καθώς

έτσι, όχι μόνο αποδεικνύεται έμπρακτα ότι ένας άλλος συνδικαλισμός είναι εφικτός σε

κάθε χώρο δουλειάς, αλλά και ότι είναι δυνατό μέσω της πρακτικής να μετατοπίζεις

τις συνειδήσεις των συναδέλφων σου κάθε στιγμή. Ειδικά στον κλάδο του επισιτισμού

όπου οι απαιτήσεις των αφεντικών μπορεί να φτάσουν σε παράλογα επίπεδα, είναι

αναγκαίο να προτάξουμε ότι κάθε μικρός συμβιβασμός σταδιακά μπορεί να

οδηγήσει πολύ εύκολα σε πλήρη υποταγή στην αυθαιρεσία του εργοδότη. Στον

αντίποδα αυτού, πρέπει να προτάξουμε την λογική ότι ακόμα και οι μεγαλύτεροι

αγώνες ξεκινάνε από τις πιο μικρές αρνήσεις: από ένα όχι απέναντι στις απλήρωτες

υπερωρίες, όχι στο να κάνεις τα γλυκά μάτια στον πελάτη, όχι στο να κάνεις το

χαμάλη, τον μπογιατζή, το παιδί για όλες τις δουλείες.

Page 14: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Τέλος, πρέπει να αναπτύξουμε μορφές οργάνωσης οι οποίες θα ξεφεύγουν από την

λογική ότι μια συνδικαλιστική κίνηση είναι απλά και μόνο η μεταφορά των

προταγμάτων ενός πολιτικού φορέα στα συνδικάτα. Πρέπει να συγκροτήσουμε

δομές οι οποίες θα είναι ανοιχτές και προσιτές σε κάθε εργαζόμενο που βιώνει την

καταπίεση στην δουλειά του και θέλει να οργανωθεί και να παλέψει. Η δημιουργία

παραρτημάτων του συνδικάτου σε κάθε γειτονιά μπορεί να πλέξει εκείνο το δίχτυ, το

οποίο θα μαζεύει από παντού όλες τις αγωνιστικές συνειδήσεις και δράσεις στον

κλάδο, ενώ παράλληλα η προώθηση αμεσοδημοκρατικών και μαζικών διαδικασιών

εντός των παραρτημάτων θα τροφοδοτήσει το συνδικάτο με μια νέα δυναμική, αυτήν

της εργατικής πολιτικής ‘από τα κάτω’. Σε ένα επόμενο βήμα, οι δομές αυτές θα

πρέπει να έχουν τη δυνατότητα, πέρα από των αγωνιστική προώθηση των

αιτημάτων του κλάδου, να επικοινωνούν και να συντονίζονται με κάθε αγωνιστική

παρέμβαση, που ξεπηδά στους κόλπους της γειτονιάς, όπως μπορεί να είναι

δράσεις ανέργων ή άλλες κλαδικές κινητοποιήσεις. Επιπλέον, είναι αναγκαία για τον

οριζόντιο διάλογο των εργαζόμενων στο χώρο του επισιτισμού η δημιουργία μιας

έντυπης και ψηφιακής εφημερίδας, η οποία θα δίνει τη δυνατότητα για μια άλλου

τύπου ενημέρωση του συνόλου των εργαζομένων. Κυρίαρχα όμως πρέπει ο

πολιτικός μας λόγος να είναι βγαλμένος μέσα από την ίδια την καθημερινότητα ενός

εργαζόμενου στον κλάδο, να μπορεί ο καθένας που θα έρχεται σε επαφή με τα υλικά

μας να βλέπει σε αυτά τις δικές του ανησυχίες και προβληματισμούς. ΔΙΕ

ΚΔΙΚΟΎΜΕ

ΕΝΙΑΙΟΣ ΜΙΣΘΟΣ-ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΑΝΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΣΕ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ

ΚΑΤΩΧΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ

ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΕΝΣΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ

ΆΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΣΣΕ,

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ, ΜΑΘΗΤΕΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ

ΠΛΗΡΩΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΩΝ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΩΝ

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΟΧΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΝΑ ΚΛΑΔΟ

5ΗΜΕΡΟ-7ΩΡΟ-35ΩΡΟ, ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ

ΟΛΟΥΣ,

ΠΛΗΡΗ, ΔΩΡΕΑΝ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ.

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ,

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΣΩΝ ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ,

ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ

ΧΡΕΟΣ, ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ

ΤΟΥ ΔΝΤ.

Page 15: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

5.Διακήρυξη της Ταξικής Πτέρυγας

ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η συγκρότηση της ταξικής πτέρυγας είναι πρωτοβουλία εργατών και

συνδικαλιστών που μέσα στους αγώνες των τελευταίων χρόνων νιώθουν και

συνειδητοποιούν την αδυναμία του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος να

ανατρέψει τις επιθέσεις που δέχεται ο κόσμος της εργασίας και στοχεύει σε μια

ριζική στροφή, στην ταξική του ανασυγκρότηση.

Μέσα στη συγκυρία της κρίσης κυβέρνηση και τρόικα επιχειρούν να περάσουν ένα

σύνολο τεράστιων αναδιαρθρώσεων σε όλες τις πλευρές της εργασίας, της

ασφάλισης, του δημοσίου, της εκπαίδευσης και της υγείας. Πρόκειται για

προσπάθεια να αναιρεθούν κατακτήσεις δεκαετιών να επιβληθεί ένα καθεστώς

υπερεκμετάλλευσης, εργοδοτικής ασυδοσίας, ξεπουλήματος της δημόσιας

περιουσίας και καταστροφής του περιβάλλοντος ώστε να ξεπεραστεί η καπιταλιστική

κρίση και να «πάρει μπροστά η καπιταλιστική μηχανή».

Το επόμενο διάστημα η επίθεση ενάντια στον κόσμο της δουλειάς θα ενταθεί, στη

βάση των δεσμεύσεων των μνημονίων, αλλά και στα πλαίσια του νέου σαρωτικού

κύματος αντιλαϊκών μέτρων που θα προωθήσει η κυβέρνηση του κοινωνικού

πολέμου Σαμαρά-Βενιζέλου, με ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση μισθών και

συντάξεων, με νέα φοροεπιδρομή ύψους 3 δισ, με πλήρη απελευθέρωση των

απολύσεων, με νέα μέτρα καταστολής του εργατικού κινήματος.

Ασφάλιση, κοινωνική πρόνοια, υγεία, παιδεία έχουν πια νόημα μόνο αν και εφόσον

εντάσσονται στη ληστρική επιδρομή και λεηλασία του κεφαλαίου. Ο εφιάλτης της

ανεργίας αποκλείει από τη ζωή πάνω από 2 εκατ., η υποαπασχόληση, η εργοδοτική

τρομοκρατία, η ανασφάλεια στοχεύουν στο φόβο και την υποταγή.

Η αποδόμηση-κατάργηση πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η κυριαρχία της

καταστολής και του τρόμου, οι διώξεις και καταδίκες, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης

με τη νομοθεσία περί εγκληματικής οργάνωσης, τον τρομονόμο και τις

επιστρατεύσεις συνθέτουν μια νέα διαδικασία νεοφιλελεύθερου εκφασισμού της

κοινωνίας.

Συγχρόνως αξιοποιείται ο νεοφασισμός, η ακροδεξιά, οι ωμές προβοκάτσιες για να

καμφθούν οι αντιστάσεις, οι αντιδράσεις και κυρίως οι αγώνες για την ανατροπή της

βάρβαρης πολιτικής τους.

Η εκρηκτική αντίφαση του σύγχρονου καπιταλισμού ανάμεσα στις δυνατότητες

καλυτέρευσης της ζωής των εργαζόμενων που δημιουργεί το γενικότερο επίπεδο της

παραγωγικότητας και στην πραγματικότητα της διαρκούς χειροτέρευσης της θέσης

Page 16: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

τους, η απομύζηση κάθε δημιουργικής δύναμής τους, κάθε πλευρά της ύπαρξής

τους δημιουργούν την ανάγκη της ρήξης της ανατροπής και της ριζικής αλλαγής.

Από τους αγώνες, τις σκληρές μάχες των 3 τελευταίων χρόνων, φαίνεται ξεκάθαρα

ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναντίστοιχο και από άποψη πολιτικής

κατεύθυνσης και στόχων, αλλά και από άποψη δομής και μορφών συγκρότησης, με

τη σφοδρότητα της κρίσης, με την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού, τη ραγδαία

διάλυση των όρων ζωής και εργασίας της εργατικής τάξης.

Ο χαρακτήρας της ταξικής συνδιαλλαγής, η σωτηρία της «εθνικής οικονομίας»,

δηλαδή της κερδοφορίας των εργοδοτών, ως κριτήριο και δεδομένο, και η

διαπραγμάτευση εντός των ορίων της που σφράγισε επί 30 τουλάχιστον χρόνια τον

γραφειοκρατικό και υποταγμένο συνδικαλισμό του κοινωνικού εταιρισμού μπαίνει σε

κρίση. Οι αποσπασματικές, ευκαιριακές, αμυντικές κινητοποιήσεις, η πάλη μόνο

ενάντια στην οικονομική βία του κεφαλαίου οδήγησε στο συντεχνιασμό, στον

οικονομισμό και στην ενσωμάτωση.

Ο παραταξιακός κομματικός συνδικαλισμός αντιμετωπίζοντας τους αγώνες και τις

κινητοποιήσεις σαν κινήσεις διαμαρτυρίας και πίεσης και εντάσσοντάς τους σε

εκλογικές τακτικές και κοινοβουλευτικούς σχεδιασμούς, εγκλώβισε τους

εργαζόμενους, μετέφερε στα συνδικάτα το αστικό κοινοβουλευτικό σκηνικό και

οδήγησε στις ρεφορμιστικές αυταπάτες της αλλαγής των εκλογικίστικων

συσχετισμών, της μικροαστικής αντίληψης της αόριστης ενότητας και όχι της ταξικής

εργατικής ενότητας.

Η ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ

ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι κρίσιμη προϋπόθεση για να

αναπτυχθούν νικηφόροι αγώνες, για την ανατροπή της επίθεσης. Ταξικά

ανασυγκροτημένο κίνημα σημαίνει:

― Να είναι αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου και των πολιτικών τους

εκπροσώπων.

― Να θεωρεί σαν κριτήριο δράσης του τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα.

―Να έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα του κεφαλαίου, τα κέντρα

εξουσίας και το κράτος, από την αστική πολιτική.

― Να βασίζεται στη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα.

―Να προωθεί την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα

ενοποίησης της πάλης και όχι «εξαίρεσης» ή διαμαρτυρίας.

Page 17: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

Ο συνδικαλισμός θα ξαναποκτήσει το ρόλο του όταν η ενότητα και η συλλογική

διεκδίκηση θα μπει στην πρώτη επιλογή των εργαζομένων ενάντια στην υποταγή, την

ανημποριά, τις αυταπάτες, τις αναθέσεις, τις κοινοβουλευτικές-εκλογικές «λύσεις», τις

ατομικές, ακόμα και φασιστικές «λύσεις».

Το εργατικό κίνημα που μπορεί να απαντήσει στην κρίση θα είναι οραματικό,

συγκρουσιακό, Θα υπερβαίνει τον περιορισμό της δράσης του και της προοπτικής

του στην οικονομική διεκδίκηση, τη διάσπαση της οικονομικής και πολιτικής πάλης

θα υπερασπίζεται όχι μόνο τα σημερινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά και

την κοινωνική της απελευθέρωση ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Διέξοδος από την κρίση, για να δουλέψουν τα δύο εκατ. άνεργοι, για να πληρωθούν

οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, για να ζούμε αξιοπρεπώς σημαίνει να χάσει πλούτο και

ιδιοκτησία το κεφάλαιο. Να κλονιστεί η εξουσία του και τελικά να ανατραπεί, από τους

ίδιους εργαζόμενους. Στη θέση της εκμετάλλευσης να μπει η δημόσια κοινωνική

ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και ο εργατικός έλεγχος από τους παραγωγούς

του πλούτου.

ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, Ή ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ Ή ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Σήμερα ωριμάζει -και σαν αναγκαιότητα και σαν δυνατότητα- η συγκρότηση ενός

μετώπου όλων των μαχόμενων σωματείων και ομοσπονδιών, συντονισμών,

εργατικών συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα και κάθε ταξικής δύναμης που θα δώσει

ώθηση στην πάλη των εργαζόμενων.

Που θα συμβάλλει στην ανατρεπτική πολιτικοποίηση του κινήματος με

συνειδητοποίηση της κατάστασης ότι κανένα μέτρο δεν αποκρούεται χωρίς

ανατροπή αυτής της πολιτικής και των κυβερνήσεων που τις υλοποιούν αλλά και θα

οικοδομεί την αναγκαία αγωνιστική ταξική ενότητα με τη διαμόρφωση πανεργατικού

απεργιακού μετώπου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στις ΔΕΚΟ, στους ανέργους,

στη νεολαία. Με την οργάνωση του κινήματος σε ενωτική δημοκρατική βάση με τις

αρχές τις συλλογικότητας, της συμμετοχής, με όλες τις αρμοδιότητες στις Γ.Σ., με

απεργιακές επιτροπές που θα οργανώνουν και θα συντονίζουν κάθε χώρο δουλειάς.

Με το στόχο της ανατροπής παρεμβαίνουμε στους αγώνες και τα συνδικάτα, σε

κάθε εργατική συλλογικότητα, όργανο πάλης και μάχης. Παλεύουμε για:

• Τη μονομερή καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, τη

μονομερή διαγραφή του χρέους.

• Την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από Ε.Ε-ευρώ.

• Την εθνικοποίηση τραπεζών και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων με τον δικό μας

έλεγχο και της κοινωνίας.

Page 18: Περίπτερο Εργατικού-Φεστιβάλ Αναιρέσεις Πάτρας 2015

• Την συνολικά ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο, για

την ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που θα αναλάβει να την

υλοποιήσει.

• Την πάλη ενάντια στην εξαφάνιση-ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δημόσιων

παροχών.

• Την πάλη ενάντια στην καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος και σε κάθε είδους

οικονομική βία (χαράτσια, εφορίες, φόροι, τοκογλυφικά δάνεια, κατασχέσεις,

διακοπή ρεύματος και νερού).

• Την παρέμβαση στην καθημερινή ζωή και οργάνωση της επιβίωσης, ανέργων,

φτωχών, μέσω μορφών εργατικής ανατρεπτικής αλληλεγγύης.

• Την ανάληψη συλλογικών πρωτοβουλιών αγώνα κατά της κρατικής, εργοδοτικής,

φασιστικής τρομοκρατίας για τις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες της εποχής μας.

• Αυξήσεις στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις για να ζούμε

αξιοπρεπώς από μια σταθερή πενθήμερη εργασία με μείωση των ωρών εργασίας

και αύξηση μισθών

• Για την υπογραφή ελεύθερων κλαδικών συμβάσεων.

Η αναμέτρηση αυτή θα κριθεί από το εάν και κατά πόσο το εργατικό κίνημα θα γίνει

πρωταγωνιστής των εξελίξεων, της ανατροπής και της ελπίδας.